เอามาต่อนะครับ ขอบคุณทุกๆ คอมเมนท์เลยครับ
ตอนที่ 16 รักแรกกริ๊ง...กริ๊ง...
เสียง โทรศัพท์ในร้านดังขึ้น ทำให้ผมที่นั่งแอบตรงสตูลตัวในสุดของเคาน์เตอร์ คุยกับพี่ป้อม (บาร์เทนเดอร์) อยู่ แอบเงี่ยหูฟังที่พี่รัตน์คุยกับลูกค้า แต่พอรู้ว่าไม่ใช่โทรศัพท์ที่ผมต้องการ ก็แอบถอนหายใจเบาๆ
บรรยากาศ ในร้านค่อนข้างเงียบ แต่ก็ไม่ถึงกับเหงาจนเกินไปนัก มีลูกค้าเวียนมานั่ง สองสามโต๊ะ...เรียกเด็กไปนั่ง...อ๊อฟ ออกไป เกือบสิบคนแล้วเหมือนกัน ทั้งไอ้ปอง ไอ้ชล ไอ้ดล ไอ้ป่าน ไอ้เดช กลุ่มดาวเด่นประจำร้านก็ไม่เหลือแล้ว แต่ผมก็ยังไม่สนใจ และไม่ค่อยโชว์ตัว ได้แต่ใจจรดใจจ่อ รอโทรศัพท์ อยู่อย่างนั้นจนเวลาบอกเที่ยงคืนกว่า...
“ดิน... เป็นอะไรไป สอง สามวันมาเนี่ยะ” เจ๊รัตน์วางหูโทรศัพท์ลง ก่อนหันมามองหน้าผมอย่างคาดคั้น
“ไม่...ไม่มี อะไรนี่ครับพี่”
“ไม่ จริง... พี่เห็นเรานั่งซุกแอบอยู่ตรงนี้ตั้งแต่สามทุ่มกว่าแล้ว ไม่ออกไปนั่งข้างนอก ไม่โชว์ตัว จนแขกเรียกคนอื่นไปหมดแล้วเราก็ยังเฉย” ...พี่รัตน์ร่ายยาว...
ผมส่ายหน้า... ไม่รู้จะบอกพี่รัตน์ยังไงดีเหมือนกัน เสียงพี่รัตน์พูดต่อ “ไม่สบายก็กลับบ้านก่อนก็ได้ พี่อนุญาต...”
แกพยักหน้าอย่างยืนยันเมื่อผมมองหน้าแกอย่างชั่งใจ “ครับ งั้นผมขอกลับก่อนละกัน”
ผม ยกมือไหว้ พี่รัตน์ ... เดินหลบพี่ ปิ๊กออกไปทางหลังร้านที่มีประตูทางออกอีกทางนึง... ข้างนอกฝนตกเพิ่งหยุด แต่ก็ยังไม่ขาดเม็ดนัก แต่ผมไม่สนใจ เดินฝ่าออกมาปากซอย จนเสื้อที่ใส่เริ่มชื้น ความคิดคำนึงถอยหลังไปเมื่อสามวันก่อน....
...
พี่รัตน์วางสายโทรศัพท์ที่เพิ่งคุยเสร็จลงกับแป้นก่อนจะกวักมือเรียกผม
“ดิน... เรารู้จักซอยอารีย์สัมพันธ์ ใช่ไม๊...”
“ครับ” ผมพยักหน้า ก่อนจะก้มลงอ่านโน้ตที่พี่รัตน์ส่งให้ “....เสาไฟฟ้าต้นที่ 3 หน้าบ้านเลขที่....” อารายฟะ อย่างกะลายแทงมหาสมบัติ...
“เรียกแท็กซี่ไปส่งตรงนี้ ยืนรอสักครู่ จะมีคนมาทักเราเอง” ลำบากขนาดนั้นเลยเรอะ...
“ครับเจ๊...” ผมยิ้มให้
พัก เดียว แท็กซี่ก็พาผมมาส่งยังจุดหมาย ผมอ่านทวนโน้ตที่พี่รัตน์ให้มา เพื่อยืนยันว่าผมไม่ได้มาผิด... เสาไฟฟ้าต้นที่ 3... ถูกต้อง... บ้านเลขที่.... ถูกต้อง
เหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นมีใครอยู่ใกล้ๆ เลยนี่หว่า... แต่แล้วรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู สีดำเป็นมัน ก็เข้ามาจอดข้างๆ
“น้องดินใช่ไหม”
“ครับ...” ผมมองหน้าคนขับ เป็นผู้ชายวัยไม่น่าจะเกินสามสิบห้า ท่าทางใจดี
“ขึ้นมาสิ...”
ผม เปิดประตูขึ้นไปนั่งเรียบร้อย รถก็ทะยานออกไปข้างหน้า เลี้ยวซ้าย ขวา สองสามที เราก็ออกมาถึงถนนใหญ่ ไม่นานจากนั้น ก็ขึ้นไปวิ่งอยู่บนทางด่วนแล้ว
“พี่ชื่อปอ...” พี่คนขับ หันมาบอกผมตอนนึง หลังจากนั่งเงียบกันมาตลอด
“ครับ... เราจะไปไหนกันครับเนี่ยะ...” ผมบอกเมื่อสายตามองเห็นป้ายบอกทาง “บางนา – ชลบุรี” อยู่ข้างหน้า
“บ้านพี่... ไม่ไกลแล้วละ”
อย่างพี่เค้าบอก ไม่นาน เราก็เข้ามาจอดในรั้วบ้านๆ หนึ่ง มีพื้นที่กว้างขวาง...
“ดื่ม อะไรไม๊ ดิน... เบียร์ก็มีนะ” พี่ปอถามผมเมื่อเราเดินเข้ามาในบ้าน พี่ปอเดินวกเข้าไปในเคาเตอร์ด้านหนึ่ง เห็นมีแก้วแขวนเรียงกันเป็นตับ...
“ครับ เบียร์ก็ดีครับ”
ไม่นานพี่ปอก็ยื่นแก้วทรงสูงบรรจุน้ำสีทอง มีฟองลอยู่พอประมาณให้ผม พลางบอก“มานี่เถอะดิน”
แกพาเดินผ่านประตูกระจกออกไปอีกด้านหนึ่ง
“วาว... สวยจังครับพี่” ที่ผมมองเห็น มันเป็นสระว่ายน้ำ ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ด้านนึงเป็นสวนหย่อม มีกระถางต้นไม้ปลูกต้นไม้ สวยงาม... และยิ่งสวยขึ้นไปอีกเมื่อแกเปิดไฟใต้น้ำจนมองเห็นพื้นสีฟ้า ไกลออกไปอีกด้าน เป็นกำแพงไม้ระแนงสูง มีไม้เลื้อยปิดสายตาจากบุคคลภายนอก...
“จะว่ายน้ำก็ได้นะ ดิน...” พี่ปอบอก เมื่อเรานั่งลงที่ชุดเก้าอี้สนามข้างสระ
“ม่ายละครับ ผมไม่มีกางเกงว่ายน้ำ”
“หึๆ... ก็ไม่ต้องใส่ก็ได้... ไม่มีใครเห็นหรอก...”
ผมส่ายหน้า... เราคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ (แน่นอน อายุเท่าไร คนที่ไหน เรียนอะไร...ฯลฯ) แล้วก็วกกลับมาจนได้
“ไงล่ะเรา เห็นพี่ปิ๊ก บอกว่าฝังมุกด้วยเรอะ...” มา จนได้... ไอ้คำถามนี้
“ครับ... เพื่อนมันฝังให้ครับ”
“ไหนขอ “ดู” หน่อยสิ...” พี่แกออกเสียงชัดเจน... ไม่เหมือนพี่มน... (ตอนที่
ฤทธิ์ เบียร์ที่กินเข้าไป ทำให้ผมหน้าตึงๆ เล็กน้อย จึงไม่ลังเลที่จะปลดหัวเข็มขัด ออก ไม่นาน ผมก็ตัวเปล่าเปลือย โชว์หุ่นเพรียวๆ แบบนักกีฬา ยืนห้อยหัว (ลูกชายผม) ให้พี่ปอดูอย่างไม่อาย
“อื้อหือม... เรานี่หุ่นดีเป็นบ้าเลย ดิน... สูงเท่าไรนะ เรา”
“ร้อย เจ็ดสิบแปดครับ” ผมบอกขณะเดินเข้าไปให้พี่ปอดูอย่าง ใกล้ชิด พี่ปอเอื้อมมือมาจับ “K” ของผม พลิกดูไปมาอย่างสนใจ ไอ้ลูกชายผม เป็นโรคโชว์ออฟอยู่แล้ว พอมีคนสนใจ ก็เบ่งกล้ามขึงขัง โชว์เส้นเลือดโปนๆ กับมุกอีกหกเม็ด ชัดเจน
“ขนาดเท่าไหร่น่ะ ดิน”
“รอบวงหกครึ่งครับ ยาวเกือบเจ็ด” ผมบอกไปตามตรง
“นิ้วหรือเซ็นต์” พี่ปอหันมายิ้มทะเล้น ผมเลยแกล้งแอ่นเอวดันสวนมือพี่ปอเข้าไป ห่างจากหน้าพี่ปอไม่ถึงฝ่ามือ...
“พี่ดูทีสิครับ ว่านิ้วหรือเซ็นต์”
พี่ ปอหันมามองค้อนอย่างน่ารัก... น่ารัก!!!!... มึงบอกว่าผู้ชาย... น่ารัก...เฮ้ย... ไอ้ดินมึงบอกว่าคนอื่นนอกจากน้องษา น่ารัก... แถมคนๆ นั้น...เป็นผู้ชาย!!!...
ผม มองดูหน้าพี่ปอ... หน้าขาวๆ คิ้วเค้ม ตาคม จมูกโด่ง ขนตางอน ปากแดง... เฮ้ย... มากไปป่ะ... แกก็ดูเป็นผู้ชายที่หล่อใสๆ คนนึงเท่านั้นเอง...
“ใหญ่อยู่แล้ว ยังจะฝังมุกอีกนะเรา... ตอนฝังไม่กลัวเจ็บเหรอ”
“กลัวก็ไม่ฝังสิครับพี่...” ผมเริ่มเล่นลิ้น ทำตาเชื่อมใส่เล่นเอาพี่ปอหน้าแดง แต่ยังกุม “K” ของผมไว้แน่น
“ประเดี๋ยวจับเจี๋ยนออกซะหรอก พี่รัตน์บอกหรือเปล่าว่าพี่ทำงานอะไร” พี่ปอพูดขณะที่มือยังจับของแข็งฝังมุกของผม รูดเล่นอยู่ไปมา
“ไม่นี่ครับ”
“หึๆ... พี่เป็นศัลยแพทย์นะ หมอผ่าตัดน่ะ... เดี๋ยวคืนนี้ เรานอนหลับ พี่จะจับเลาะออกให้หมดเลย ไอ้มุกเนี่ยะ”
ผมโก่งตัวหลบ “อุ๋ย.. ไม่นะครับ ไม่เอาครับ”
พี่ ปอหัวเราะงอหายเมื่อเห็นท่าทางของผม ทำให้ผมมันเขี้ยว โถมใส่พี่ปอเต็มตัว กอดรัดฟัดเหวี่ยง ทั้งจมูกและปากผม ซุกไซ้ไปทั่ว ไม่นาน เสื้อผ้าพี่ปอก็หลุดลุ่ยออกไปหมด
ร่าง ขาวๆ ไม่ถึงกับล่ำเป็นมัดกล้ามอย่างผม แต่ก็ดูแข็งแรงพอควรหน้าอก หน้าท้อง และต่ำลงไป... อือมม.... มันไม่ถึงกับใหญ่โตอะไร แต่ก็จัดว่าไม่เล็ก เรียกว่า มากกว่าเกณฑ์มาตรฐานมาพอควรเลยละครับ แต่ที่แน่ๆ มันดูขาวสะอาดใหม่เอี่ยมทีเดียว...
ผม นั่งคุกเข่าดูอย่างลานตา... ไม่นึกเหมือนกันครับว่า ร่างกายของมนุษย์ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผม ก็สามารถจุดอารมณ์ ผมจนลุกโพลงขึ้นมาได้เหมือนกัน
“ดูอะไรกันดิน... พี่อายนะ” พี่ปออุธรณ์
“ก็พี่น่ารัก น่ากินไปหมดทั้งตัวเลยครับ...”
พี่ปอเขินจนหน้าแดง “บ้า...”
ผมก้มตัวลงไป... พี่ปอบอกกระเส่า “ตรงนี้เลยเหรอ... ดิน ไปในห้องดีกว่านะ”
“ครับ พี่...” ผมรับคำ จูบอย่างมันเขี้ยวอีกครั้ง... ไม่นานเราก็อยู่ในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ เตียงนอนใหญ่โตขึงตึงดูน่านอน...แต่ผมไม่คิดถึงเรื่องนอนตอนนี้แน่ๆ...
พี่ปอเอนลงกับเตียงอีกครั้งโดยมีตัวผมประกบตามลงไป... และแล้ว ผมก็ทำให้พี่ปอ... “เป็นเมีย” ผมไปอีกคนนึงจนได้...
จาก ครั้งแรกที่พี่ปอขยาดกับความใหญ่โต ฝังมุกของผม แต่แล้วผมก็ทำให้พี่ปอเตลิด เห็นดีเห็นงามไปกับผมจนได้ ครั้งที่สอง สามจึงตามมา ด้วยความยินยอมพร้อมใจของพี่ปอและ... ผมเอง...
มัน บอกไม่ถูกครับว่าทำไม ผมรู้แต่ว่า ผมถึงจุดสุดยอดอย่างมีความสุข มันไม่เหมือนไปกับลูกค้าคนอื่น... ที่ผมคิดว่ามันเป็นงาน พอถึงจุดสุดยอด ถึงมันจะเสียวตามธรรมชาติ แต่ มันก็เป็นงาน...มันไม่มีความอ่อนหวาน ไม่มีความผูกพันธ์... ต่างกับพี่ปอที่ผมคิดว่า ผมถึงจุดสุดยอดอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนคนที่พร้อมจะเป็น “ผัวเมีย” เหมือน... ผมกับน้องษา... บางทีผมก็แว๊ปๆ ไปเหมือนกันว่า... ผมรักพี่ปอ... อยากให้พี่ปอเป็นเมียผมอีกคนนึง....จริงๆ...
...
ฉาก นี้ เอ็กซ์ไม่ออกจริงๆ ครับ มันยังมีความรู้สึกหวานๆในความขมอยู่เหมือนกันครับ... เอาไว้ตอนหน้านะครับ เขียนร่างๆ ไว้เหมือนกันครับ...
วิทยานิพนธ์ ยังไม่เสร็จหรอกครับ แต่ก็แอบๆ หาเวลามาเขียนต่อจนได้ละน่า...
รักนะครับ / ดิน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
