ภารกิจที่ 2 : ดิสเครดิต“มึงคิดดีแล้วเหรอวะจุน ถ้าภาพมันหลุดไปถึงมือพี่เบตพี่เขารู้แน่ว่ามึงทำ” เขียวไม่เห็นด้วยกับแผนของเพื่อนรักแต่เขาค้าน
ไม่สำเร็จ
“แน่ใจ มึงจะปอดแหกทำไมวะ กูไม่รับเสียอย่างจะทำอะไรกูได้ ไม่มีหลักฐานโว้ย” จุนมั่นใจในแผนการของตัวเองเขาคิดมา
ดีแล้ว คนอย่างไอ้พี่เบตรูปมีทุกเว็บทุกบอร์ดที่เกี่ยวกับคนหล่อของมหาลัย ใครๆ ก็ถ่ายรูปมันเป็นว่าเล่น อยากเป็นคนดังเอง
ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่มีหลักฐานคาตาว่าเขาเป็นคนปล่อยภาพมีหรือจะจับมือเขาดมได้
“งั้นก็ตามใจมึง เอาชีวิตให้รอดก็แล้วกัน อยากกินอะไรก็สั่งเสียไว้กูขี้เกียจมานั่งเดา”
“เหี้ยเขียว มึงช่วยพูดจาให้น่ารักเหมือนหน้าตามึงหน่อยได้ไหมวะ”
“ก็ปากมึงเป็นอย่างนี้ไงถึงหาแฟนไม่ได้” เขียวค้อนเพื่อนปะหลับปะเหลือกโทษฐานชอบพูดถึงปมด้อยของเขา
“ไม่ต้องชมกูรู้ตัว แต่กับพี่มิ้นคราวนี้กูไม่พลาดแน่จะเก็บหมาในปากใส่กรงไว้อย่างดีมึงไม่ต้องห่วง”
“กูเห็นมึงพยายามขังหมามากี่ปีแล้วจุน ไม่เห็นเคยสำเร็จ”
“ก็พอๆ กับที่มึงพยายามทำหน้าแมนนั่นแหละวะ มึงเคยทำสำเร็จไหม กูเห็นมีแต่สาวๆ เขาอยากให้มึงได้กับผู้ชาย
ไม่เห็นอยากได้มึงสักคน”
“เหี้ยจุน พูดหมาๆ แบบนี้กูไม่ช่วยนะมึง” เขียวของขึ้นเมื่อจุนยกเรื่องสาววายขึ้นมาพูดถึง
“มาแล้ว!!” จุนรีบกดไหล่เพื่อนให้ซ่อนหลังกำแพงเตี้ยริมทางเดิน
“จุนกูว่าเลิกเถอะ” เขียวพยายามกล่อมเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเห็นกลุ่มซุปตาร์เดินมาแต่ไกล
“ไม่ทันแล้ว กูไปก่อนนะ” จุนตบไหล่เพื่อนสองสามที คลานต่ำเลาะกำแพงออกไป ก่อนรีบเดินย้อนกลับเข้ามาอีกครั้งบนทางเดิน
“เออๆ กูกำลังรีบไป รอกูด้วย” จุนก้มหน้าก้มตาคุยโทรศัพท์เสียงดัง เขากึ่งเดินกึ่งวิ่งผ่ากลางกลุ่มเป้าหมายที่เดินสวนมา
“โอ๊ะ!!” จุนกระแทกเข้ากับแผงอกแข็งแกร่งเต็มแรง เขาเซเล็กน้อยก่อนที่มือใหญ่จะยื่นมาช่วยคว้าเอวไว้กันล้ม
“ขอโทษ ผมรีบไปหน่อยไม่ทันมอง”
“ไม่เป็นไร” น้ำเสียงราบเรียบ จากสีหน้าของทิเบตไม่บ่งบอกว่าจำเขาได้
“ไม่ได้ๆ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” จุนจับหมับเข้าที่หน้าของทิเบต เขาใช้สองมือประคองแก้มของอีกฝ่ายไว้ เขย่งเท้าขึ้นเพื่อให้
ความสูงใกล้เคียงกันก่อนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จุนเงยหน้าขึ้นนิดๆ ให้ศีรษะอยู่ในองศาที่ต้องการ
“หัวผมกระแทกโดนหน้าหรือเปล่า ไหนดูสิ” จุนบิดหน้าของทิเบตให้เอียงไปด้านข้าง
“ไม่ต้อง” มือที่ปัดมือเขาออกแข็งแกร่งเกินกว่าจะต้านทานไหว ขนาดจุนแอบจิกหน้าไว้ยังเอาไม่อยู่
“ตามใจ ผมถือว่ารับผิดชอบแล้วนะไม่ได้ชนแล้วหนี” จุนก้มเก็บโทรศัพท์ที่ตกอยู่บนพื้น ไม่ได้ตั้งใจเล่นใหญ่ขนาดทำโทรศัพท์
หล่นหรอกแต่มันหลุดมือไปเอง
“ยังไงก็ขอโทษอีกทีแล้วกัน ไปล่ะผมรีบ” จุนจ้ำอ้าวออกจากที่เกิดเหตุ ในใจยังเต้นเป็นกลองรัว ลุ้นก็ลุ้นกลัวก็กลัว เทียบหุ่น
ต่อหุ่นแล้วขืนโดนกระทืบขึ้นมาเขาคงจมดิน
“เป็นไงมึงมีรูปใช้ได้ไหม” จุนถามทันที่ที่เดินมาถึงจุดนัดพบระหว่างเขากับเขียวหวาน
“มี ไม่ดีมากแต่ก็น่าจะใช้ได้” เขียวยื่นกล้องให้จุนดูด้วยตาของตัวเอง
“เอาสองรูปนี้” จุนเปิดให้เขียวดูหลังจากเปิดรูปกลับไปกลับมาหลายรอบ เขาเลือกรูปทิเบตกอดเอวช่วยเขาไม่ให้ล้ม กับรูปที่เขา
ยกมือจับหน้าอีกฝ่าย ที่มองอย่างไรมันก็รูปคนจูบกันดีๆ นี่เอง
“เสร็จกูแน่” จุนหมายมั่นปั้นมือ รูปเหมือนมาก ถ้าไม่มีคนเชื่อเขายอมกราบ
"มึงส่งให้ไอ้ตังค์จัดการให้เลย” ตังค์เป็นเพื่อนของจุนกับเขียว เรียนมัธยมมาด้วยกันแต่สอบติดคนละมหาลัย ตังค์เป็นเพื่อนสนิท
ที่เชื่อใจและไว้ใจได้
“ไม่เปลี่ยนใจแน่นะมึง” เขียวยังกล้าๆ กลัวๆ จึงถามซ้ำอีกครั้งแม้รู้ว่าจะทำให้เพื่อนรำคาญ
“ไม่ กูแสดงเนียนมากมึงไม่ต้องห่วง รับรองไม่เหมือนคนตั้งใจชน”
“แล้วถ้าพี่เขามาถามมึงๆ จะตอบว่ายังไง”
“ถ้ามาถามจริงเดี๋ยวกูจะทำท่าตกใจเล่นใหญ่ให้มึงดู รับรองเชื่อทันทีว่ากูเป็นผู้เสียหายเหมือนกัน”
“เอาเหอะตามใจมึงกูห้ามไม่ได้อยู่แล้วนี่”
“เออ กูไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวใครจำได้ เสียดายเงินเหมือนกันว่ะซื้อมาใส่ได้ครั้งเดียว” จุนตั้งใจซื้อเสื้อผ้าที่ไม่ใช่สไตล์ของ
ตัวเองมาใส่ เวลาคนเห็นรูปจะได้เดาไม่ถูกว่าใครกันแน่ เขาบอกแล้วว่าเขาคิดแผนมาอย่างดี
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“นี่รู้ข่าวกันหรือยังตกลงพี่เบตเป็นเกย์เหรอ”
“เฮ้ย! บ้า ข่าวโครมลอย อย่างพี่เบตจะเป็นเกย์ได้ยังไง”
“แปลว่ามึงยังไม่เห็นรูปใช่ไหม เขาส่งกันให้ว่อนคณะ มาจะเปิดให้ดู”
“พี่เบตจริงๆ ด้วย!!”
“เห็นไหมล่ะยะ โนฟิวเตอร์โนโฟโตช็อปย่ะ เต็มปากเต็มคำเน้นๆ”
“ โธ่หมดกัน ผู้ชายยิ่งหายากๆ อยู่ ยังเปลี่ยนใจมากินกันเองอีก”
“ทำใจเถอะมึงสมัยนี้ชะนีอยู่ยาก”
“เป็นไง กูบอกมึงแล้วว่าได้ผล” จุนยักคิ้วให้เขียว เมื่อได้ยินเสียคุยหลุดรอดมาจากโต๊ะข้างๆ
“ถึงจะชั่วไปหน่อยแต่กูไม่ได้บอกใครนี่หว่าว่ากูจูบ ไม่ได้บอกด้วยว่าไอ้พี่เบตเป็นเกย์ ไม่ได้ให้เขียนอะไรสักคำ กูลงแค่รูป
ก็เหมือนที่สาวๆ แอบถ่ายรูปไอ้พี่เบตเล่นบาส ถอดเสื้อ โชว์กล้ามแล้วเอาไปลงกันนั่นแหละ”
“มึงคิดแบบนั้นแล้วสบายใจก็เรื่องของมึง แต่กูไม่ค่อยสบายใจเลย” เขียวถอนใจยาว เขาเดาเหตุการณ์ต่อจากนี้ไม่ได้จริงๆ ว่าจะ
เกิดอะไรขึ้น
“อย่าพูดสิวะ” จุนไม่อยากบอกว่าเขาก็ชักรู้สึกไม่ดีเหมือนกัน เป้าหมายหลักของเขาคือให้พี่มิ้นเห็น ไม่คิดว่าทั้งรูปและข่าวจะ
แพร่ไปเร็วและไกลขนาดนี้
“มึงว่าผู้ชายอีกคนดูคุ้นๆ ไหมวะ” เสียงจากสาวโต๊ะข้างๆ ทำเอาจุนชักหนาวๆ ร้อนๆ นั่งไม่ติด เขาหูผึ่งราวกับเรือกลางใบ
ใจเต้นตึกตักกลัวจะมีคนจำได้
“กูว่าคุ้นนะแต่นึกไม่ออก น่าจะหันหน้ามาอีกสักหน่อย”
“ถ่ายแถวคณะเรา กูว่าเด็กคณะเรานี่แหละ”
“เออเป็นไปได้ ไหนเอามาดูอีกทีสิ”
“หุ่นแบบนี้แต่งแบบนี้น่าจะพวกปีหนึ่งหรือปีสอง ใครวะ? พอนึกไม่ออกแล้วกูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง”
“เหมือนกูเลยว่ะ หนังสือหนังหาไม่ต้องอ่านกันพอดี คนเอารูปมาลงน่าจะใบ้อักษรย่อให้หน่อยจะได้ทายง่ายขึ้น”
“มึง! พี่เบตมา” แล้วทั้งโต๊ะก็เงียบกริบ จุนกับเขียวสบตากันทันที
“ไป..ไปกันเถอะมึง” เขียวหน้าซีดเสียงสั่น เขาเห็นจากหางตาว่าสี่หนุ่มซุปตาร์ตรงมายังโต๊ะที่เขานั่ง โดยมีทิเบตเดินนำหน้า
“อะ.อืม..” จุดนี้จุนคิดว่าเผ่นไปตั้งหลักก่อนน่าจะดีกว่า ดูจากสีหน้าของทิเบตแล้วเขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะแวะมาถามดีๆ
สองเพื่อนรักรีบเก็บหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะ แต่ยิ่งรีบเหมือนยิ่งช้า ความเงอะงะของเขียวทำให้หนังสือหล่นลงใต้โต๊ะ
“กูเก็บเอง” จุนรีบบอกเพราะอยากให้เร็วขึ้น เขาอยากไปก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินเข้ามาถึงตัว
“ได้แล้ว” จุนรวบหนังสือทั้งหมดใส่กระเป๋า เขากับเขียวรีบหันหลังให้แล้วออกเดิน
“เฮ้ย!” แรงกระชากจากด้านหลังทำให้จุนผงะ เขาหมุนคว้างตามแรงดึงที่มีพละกำลังมากกว่า เซถลาเข้าปะทะแผ่นอกกว้าง
เจ้าของมือรวบเอวเขาไว้ จับรั้งต้นคอให้แหงนเงยหน้าขึ้นก่อนริมฝีปากได้รูปจะประกบลงมาบดเบียด
จุนตาเบิกกว้าง เขาช็อคจนทำอะไรถูกได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อปล่อยให้อีกฝ่ายจูบอย่างหนักหน่วง
“หึหึ” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปากแววตาคมกริบส่องประกายเยาะหยัน ก่อนร่างสูงจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูง
“ไปกันเถอะ”
“ขะ..เขา..เขาจูบกันใช่ไหม”
“ไม่ใช่มั้งมึง คงทักทายกันธรรมดามั้งคะ แหมเห็นเต็มสองตาเสือกถามมาได้”
“โอ๊ย กูไม่เคยเห็นจะๆ แบบนี้มาก่อน”
“กูถ่ายคลิปทัน”
เสียงคุยดังเซ็งแซ่ทันทีที่กลุ่มซุปตาร์เดินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จุนได้แต่ยืนขาสั่นอ้าปากพะงาบๆ เขาอยากด่าให้
แสบสันแต่กลับนึกคำพูดอะไรไม่ออก
“คนนี้เหรอวะ”
“ต้องใช่แน่ๆ แก ข้างหลังเหมือนกันเลย”
“จูบกันกลางห้องสมุดคณะเลยเหรอวะ โคตรเปิดเผย”
“จะ..จุน กูว่าเราออกไปกันก่อนไหม” เขียวละล่ำละลักบอกเมื่อสายตาทุกคู่มองตรงมา เขารีบลากแขนเพื่อนออกเดินโดย
ไม่รอฟังคำตอบ
“มึง..ไอ้พี่เบตมัน..มัน..จูบกู”
“คือ..มันก็..เออพี่เขาจูบมึง” เขียวไม่รู้จะพูดปลอบใจเพื่อนอย่างไรดี เขาเองก็ตกใจพอกัน ไม่คิดว่าทิเบตจะดึงจุนเข้าไปจูบแบบนั้น
“กูจะอ้วก!” เมื่อสติมาครบจุนออกวิ่งหน้าตั้งจุดหมายคือห้องน้ำ เขาทั้งป้วนปากทั้งเอาน้ำถูริมฝีปากจนบวมเจ่อ แต่ไม่ว่าจะทำ
อย่างไรรสสัมผัสของอีกฝ่ายกลับไม่ยอมหายไป
“พ่องมึงตาย!!” จุนด่าฝากไปกับอากาศ เขาทั้งโกรธทั้งขายหน้าเพราะดันยืนนิ่งให้ไอ้พี่เบตจูบเอาจูบเอาตามใจ รู้ไปถึงไหน
อายไปถึงนั่น
“กูบอกมึงแล้วว่าอย่าไปยุ่ง อย่าไปยุ่ง เรามันคนละชั้นกับพวกนั้น” เขียวอ่อนใจ ยิ่งดูจากวันนี้ยิ่งรู้ว่าพวกเขาไม่มีทางเอาชนะ
กลุ่มซุปตาร์ได้เลย
“มึงฟังคำกูไว้เลย ว่ากูจะไม่ยอมหยุดจนกว่ากูจะแย่งพี่มิ้นมาได้ ถ้าคิดจะเล่นกันแบบนี้ก็ต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน” เขียวมองหน้า
เพื่อนด้วยความระอาใจ โดนขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักเข็ด
“กูถามมึงจริงๆ เถอะจุน” เขียวถามเพื่อนหลังจากเริ่มปลง
“ถามอะไร”
“มึงชอบกินอะไรวะ บอกกูมาเลยเถอะกูกลัวรู้ไม่ทัน”
“ไอ้เขียวหวาน!!”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ใครรอบทพูดพระเอกตอนหน้านะคะมาเต็ม ^^
ปล.นายเอกเรื่องนี้ไม่แสนดี และนิสัยเสียนิดๆ ค่ะ 555
Darin ♥ FANPAGE
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
