ตอนที่ 7
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
เราสามคนยืนมองหน้ากันสลับไปมา เขามองพี่นนท์ เชนมองมาที่เขา ส่วนพี่นนท์วางสายตาเอาไว้ที่มือของเชนที่กำลังเอื้อมมาจับที่ไหล่เขา
มีเพียงความเงียบที่ดำเนินไปอย่างช้าๆ
"วิน"
"เชน"
ประโยคทั้งสองดังขึ้นพร้อมกันเขามองมือของเชนที่โอบไหล่เขาแล้วดึงเข้าไปใกล้ตัว พี่นนท์มองมาที่เราสองคนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และน้ำเสียงที่เรียกขานก็เพิ่มความดุดัน
"หึ" น้ำเสียงเจือความเยาะเย้ยจนรู้สึกได้ เขามองพี่นนท์ด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเสียงแบบนั้น
"จบแล้วเหรอ" เขามองทั้งสองคนสลับไปมาด้วยความไม่เข้าใจ เชนยกยิ้มมุมปากเหมือนจะเยาะคนทั้งโลกส่วนพี่นนท์มองมือของเชนที่โอบไหล่เขาด้วยสายตาอ่านยาก
"Game over!" พี่นนท์พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วรู้สึกคล้ายกับโลกเอียงเจ็บแปลบบริเวณข้อมือจนเผลอร้องออกมาเสียงดัง
"โอ้ย!!"
"วิน/วิน" เสียงเรียกดังขึ้นไล่เลี่ยกันเขาจับบริเวณที่เจ็บก่อนจะเงยหน้ามองทั้งสองคนที่คิ้วขมวดแทบจะผูกเป็นปม เชนก้มลงมองมือเขาแล้วสลับขึ้นมามองหน้า
"เจ็บมากไหม พี่นนท์ทำอะไรเห็นมั๊ยวินเจ็บตัวเลย" น้ำเสียงเอาเรื่องไม่บ่อยครั้งที่เขาจะได้ยิน พี่นนท์กระตุกมืออีกข้างของเขาเข้าไปหาตัวแล้วออกมายืนประจันหน้ากับเชน เหตุการณ์ตอนนี้เหมือนทั้งสองคนกำลังจะมีเรื่องกันในขณะที่เขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก เขาไม่รู้จะเริ่มเครียดกับเรื่องไหนก่อนทั้งเรื่องที่เชนจับได้ว่าพี่นนท์มีกิ๊ก เรื่องที่เขามีเซ็กส์กับเพื่อนสนิทตัวเองที่เป็นแฟนกับกิ๊ก แล้วไหนจะเรื่องของพี่นนท์กับเชนที่ทำท่าจะทะเลาะกันอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้
"กูไม่น่าปล่อยให้มึงทำแบบนั้นเลย"
"ประโยคนั้นต้องเป็นกูรึเปล่าที่พูด" เขามองทั้งสองคนด้วยความแปลกใจ เชนกับพี่นนท์ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กันเลยแต่สิ่งที่เขาเห็นตอนนี้มันแปลกจนรู้ว่าตัวเองกำลังตามสถานการณ์ไม่ทัน
"เชน" สายตาของคนทั้งคู่ละออกจากกันแล้วมองที่เขา
"นี่มันเรื่องอะไรกัน"
"วินอยากรู้งั้นเหรอ" เขามองพี่นนท์แล้วพยักหน้า รอยยิ้มร้ายๆที่ไม่ต่างไปจากของเชนแต่ดูเจ้าเล่ห์มากกว่า
"หุบปากของมึงไอ้สัส" เชนตะคอกเสียงดังจนเขาสะดุ้ง
"หึหึ เก็บสันดานเสียๆของมึงไว้ได้ตั้งนานทำไมวันนี้หางโผล่" พี่นนท์ยิ้มเยาะไม่ใช่แค่รอยยิ้มแต่รวมไปถึงน้ำเสียงที่ใช้ด้วย
"ไหนมึงบอกกูว่าครั้งสุดท้ายที่เขาใหญ่แล้วมึงจะเลิกไงวะ"
"กูไม่เคยบอก"
"แต่วันที่วินมาถึงเชียงใหม่วันแรกมึงก็พาวินไปทำแบบนั้นอีก ไอ้เหี้ย"
"เดี๋ยวก่อน เชนกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่" เขามองเชนที่พูดราวกับรู้เรื่องทั้งหมด ทั้งเรื่องที่เขาใหญ่แล้วไหนจะเรื่องวันแรกที่เขามาเชียงใหม่
อนาวินมองทั้งสองคนสลับไปมาเขาพยามคิดตามว่าตัวเองกำลังพลาดส่วนไหนของเรื่องไป
"กูจะทำอะไรกับวินมันก็เรื่องของกูแต่เรื่องที่มึงทำอะไรกับวินมันไม่ได้อยู่ในแผน"
"แผนอะไร" จนมาถึงตอนนี้เขาถึงเริ่มเอะใจพอพี่นนท์พูดเรื่องแผน เขามองทั้งสองคนคำพูดทุกอย่างมันจุกอยู่ที่คอเหมือนอยากจะถามมากกว่านี้แต่ทุกอย่างมันวิ่งขึ้นจุกอยู่แค่ตรงนั้นไม่สามารถเอ่ยคำไหนได้อีก ทำได้เพียงจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยความไม่เข้าใจ
"วิน" เขาเลี่ยงสัมผัสจากมือของเชนที่กำลังยื่นมาจะจับตัวเขาและสะบัดข้อมือออกจากมือของพี่นนท์ที่เกาะกุมมันเอาไว้
"บอกมาว่าพูดเรื่องอะไร แผนอะไร?"
--------------------------
สวัสดีค่าาา หายไปนานมากเลยจนเราเองก็ลืมไม่ค่อยมีเวลาแล้วก็ไม่ค่อยได้เปิดคอม เมื่อคืนแอบแว้บเข้ามาอ่านนิยายในนี้เลยนึกได้ว่าตัวเองลงเรื่องนี้ยังไม่จบ แงงงง ก็เลยฮึดแต่งต่อแต่แต่งในโฟน ตัวหนังสือเล็กจึ๊งนึง แอบแว้บไปอ่านคอมเม้น ขอบคุณที่รอนะคะ จากที่คิดอีกไม่กี่ตอนก็คงจบละค่า
หัวข้อ: เรื่องสั้น ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้ up.ch7 (อ่าน 20989 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก