พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้ up.ch7
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: WitchuAon ที่ 25-08-2016 02:06:34
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.เรื่องสั้นให้จั่วคนว่าเรื่องสั้นด้วยนะครับ และนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
เสียงกริ่งหน้าห้องร้องเตือนเจ้าของห้องละมือจากการพรวนดินเช็ดมือลวกๆกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่มองลอดตาแมวก็เห็นใบหน้าคุ้นตาของเพื่อนสนิทลอยหน้าลอยตาอยู่หน้าห้อง
“จะมาทำไม่โทรมาบอกก่อน” เสียงต่อว่าดังไปก่อนที่จะเปิดประตูต้องรับเพื่อนด้วยซ้ำเจ้าของห้องชะงักเมื่อมองเลยเพื่อนตัวเองไปแล้วเห็นใครอีกคนยืนอยู่ด้านหลัง
“ถ้าโทรมาบอกจะเซอร์ไพรส์เหรอ” เพื่อนสนิทยิ้มกว้างก่อนจะคว้ามือคนที่อยู่ด้านหลังให้มายืนเคียงข้างพร้อมกับแนะนำด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“นี่แฟนพามาแนะนำให้รู้จัก” เจ้าของห้องยิ้มทักทายก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นเชื้อเชิญแขกทั้งสองคนให้เข้ามา
“แล้วนี่ทำอะไรอยู่”
“ปลูกต้นไม้น่ะ ในตู้เย็นมีน้ำเปล่ากับน้ำผลไม้นะเลือกได้เลย” เพราะเพื่อนสนิทมาห้องอยู่บ่อยครั้งเลยไม่ต้องแนะนำกันให้มากมายอีกอย่างเขาอยากจะจัดการเอาต้นไม้ลงกระถางให้เรียบร้อยก่อนด้วย
“หล่อรึเปล่า” น้ำเสียงแจ่มใสที่กระซิบข้างหูทำเอาคนที่จดจ่อสมาธิอยู่กับต้นไม้สะดุ้งหันไปมองเพื่อนตัวเองด้วยความแปลกใจ
“อะไร”
“ก็แฟนไงหล่อรึเปล่า” พอเห็นรอยยิ้มกว้างกับดวงตาเป็นประกายตรงหน้าเขาก็ยิ้มตอบก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบ
“นี่เอามาอวดวินก่อนใครเลยนะยังไม่ได้บอกคนอื่นเลย”
“ขนาดนั้นเชียว” อีกฝ่ายพยักหน้าแล้วเดินกลับไปยังโซฟากลางห้องปล่อยให้เจ้าของห้องจัดการต้นไม้อยู่ริมระเบียงเหมือนเดิม อนาวินจัดการกลบดินจนเต็มกระถางแล้วถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้กับริมระเบียงจัดการล้างไม้ล้างมือให้เรียบร้อยก่อนจะเดินกลับเข้าไปหาทั้งสองคนที่นั่งรออยู่
“ได้เวลาแนะนำซะที” เพื่อนสนิทเขายิ้มกว้างทันทีก่อนจะจับมือของแฟนตัวเองกุมไว้หลวมๆแล้วหันมามองหน้าเขา
“พี่นนท์แฟนเราคบกันมาได้สามเดือนแล้ว” ยิ้มกว้างให้กับเพื่อนสนิทก่อนจะหันมามองคนรักของตัวเอง
“วินเพื่อนสนิทผมเองครับพี่นนท์”
“สวัสดีครับ” อนาวินยกมือไหว้อีกฝ่ายเพราะสรรพนามนำหน้าที่เรียกว่าพี่ คนอายุมากกว่าพยักหน้ารับมองมือเรียวสวยที่กระพุ่มไหว้เขาอยู่จนต้องจุดยิ้มมุมปากอย่างเสียไม่ได้เพื่อนสนิทท่าทางต่างกันคนละขั้วอีกคนดูเหมือนจะพูดน้อยแตกต่างจากคนของเขาที่พูดเจื้อยแจ้วได้ทั้งวัน
“เราพามาแนะนำกับวินก่อนใครเลย พี่นนท์ครับเพื่อนคนนี้สนิทที่สุดแล้วก็รักมากที่สุดเลยด้วยนะครับ”
“เชนก็สนิทกับทุกคนไปหมดนั่นแหละ”
“แต่เราสนิทกับวินที่สุดไง” บอกพร้อมกับหัวเราะร่วนตามประสาคนอารมณ์ บทสนทนาเริ่มต้นขึ้นจากการเล่าเรื่องที่เจ้าตัวหายหน้าหายตาไปหลายสัปดาห์และการแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเพื่อนสนิทว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่นอกเหนือไปจากงานประจำดูเหมือนว่าคนกลางอย่างเชนที่คุยเก่งอยู่แล้วจะเป็นตัวเชื่อมระหว่างเพื่อนสนิทของตัวเองกับคนรักให้รู้จักมักคุ้นกันมากขึ้น เพราะอยากให้เพื่อนรักรู้จักคนรักของเขาแบบที่เขารู้จักจากตอนแรกที่เกร็งกันอยู่บ้างแต่พอนานเข้าบทสนทนาก็ราบรื่นจนตอนนี้กลายเป็นว่าเชนกำลังนั่งฟังทั้งสองคนพูดคุยกันเรื่องของเขาอยู่ติดจะไปในทางเผาเรื่องราวสมัยเรียนให้ฟังด้วยซ้ำ
"วินอย่ามั่วตอนนั้นเราไม่ได้ทำแบบนั้นซักหน่อย" เชนแย้งเสียงหลงเอื้อมมือจะไปตะครุบปิดปากเพื่อนแต่ก็พลาดเป้าจนซวนเซนั่งแปะลงกับพื้นจนเข่าชนโต๊ะเล็กตรงกลางทำให้แก้วน้ำส้มล้ม
“เลอะเลยเห็นไหม” เจ้าของห้องดุเบาๆก่อนจะจับแก้วขึ้นตั้งแล้วมองหยดน้ำหยดแล้วหยดเล่าที่หยดลงบนกางเกงของเชนด้วยความขบขันถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ได้เจ็บส่วนใดแต่คงไม่อยากให้น้ำส้มเหล่านั้นมันหยดลงบนพื้นพรมเขาแน่ๆ
“เข้าไปเปลี่ยนชุดเลยไป” เมื่อซับน้ำเสร็จเรียบร้อยก็หันมาบอกเพื่อน
“ยืมกางเกงนะ ขอใช้ห้องน้ำด้วยจะล้างขา” ว่าจบก็รีบวิ่งเข้าห้องนอนไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้อีกสองคนยืนมองตามหลังไปด้วยความขบขัน
“ต่างกันขนาดนี้ทำไงถึงมาเป็นเพื่อนสนิทกันได้” อนาวินเงยหน้ามองคนพูดก่อนจะหลบสายตา ตั้งแต่เจอกันที่หน้าประตูไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆกับสายตาของคนตรงหน้านักก็ไม่รู้ถึงแม้แววตาของคนตรงหน้าจะไม่ได้มองเขาแบบจาบจ้วงแต่ตลอดระยะเวลาที่คุยกันตาคู่คมมักคอยมองมาที่เขาอยู่บ่อยๆจนรู้สึกแปลกใจ
“ก็...ไม่รู้สิครับแต่สนิทที่สุดแล้ว”
“แต่มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน...” คนพูดเว้นวรรคไปจนอนาวินต้องมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัยริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วกระซิบบอก
“น่ารักเหมือนกัน” ประตูห้องนอนเปิดออกอนาวินถอยห่างจากคนตรงหน้าแล้วเดินไปหาเพื่อนสนิท
“เดี๋ยวจะซักมาคืนวันหลังนะ” เขามองถุงผ้าที่มีกางเกงเปียกน้ำส้มอยู่ในนั้นก่อนจะพยักหน้าเพราะขนาดตัวที่ใกล้เคียงกันทำให้เชนใส่กางเกงเขาได้ไม่หลวมมากเกินไป
พอกลับมานั่งอนาวินก็เอาแต่มองคนรักของเพื่อนด้วยความระแวดระวังเพราะถึงมือคู่นั้นจะกุมมือและโอบเอวเพื่อนสนิทของเขาเอาไว้แต่สายตาคู่นั้นกลับมองตรงมาที่เขาแทบจะตลอดเวลาตอนที่คุยกันมันเหมือนกับสายตาของราชสีห์ที่กำลังจ้องมองเหยื่อที่พึงใจ
ตั้งแต่วันนั้นที่เชนพาคนรักมาแนะนำให้เขารู้จักต่อมาคนทั้งคู่ก็กลายมาเป็นแขกประจำของห้องเขาทุกวันหยุดสุดสัปดาห์วันนี้ก็เช่นกันเชนบอกว่าอยากทำกับข้าวกินด้วยกันเลยซื้อของเข้ามาเขาเป็นเจ้าบ้านที่ดีก็ลงครัวช่วยกันกับเพื่อนสองคน
“ฝากล้างจานด้วยนะขออาบน้ำก่อนไม่คิดว่าทำกับข้าวกลิ่นจะติดตัวขนาดนี้” เชนดมตามเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะย่นจมูกแล้วเดินเข้าห้องไปทำเหมือนห้องนี้เป็นของตัวเอง
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับพี่นนท์” อนาวินยื่นมือมารับจานจากอีกฝ่ายเอาไปรวมกันในซิงค์ล้างจานในฐานะเจ้าบ้านยังไงเขาก็ต้องเป็นคนล้างจานเองอยู่แล้ว
“วิน” เจ้าของชื่อสะดุ้งเมื่อเสียงกระซิบอยู่ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจพร้อมกับมือทั้งสองข้างของนนท์ที่วางคร่อมบนซิงค์เหมือนเขาตกอยู่ในอ้อมกอดกลายๆ ตอนนี้เขาไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวเหลือเกินว่าเจ้าของลมหายใจร้อนที่เป่ารดต้นคออยู่จะทำอะไรมากไปกว่าที่กำลังทำ
“เชนอาบน้ำอยู่ไม่เห็นหรอกไม่ต้องกลัว” ได้ยินแบบนั้นเขาก็โมโหผลักอีกฝ่ายเต็มแรงก่อนจะหันไปจ้องหน้าทำไมคนคนนี้ถึงกล้าที่จะพูดแบบนี้กับเขาที่เป็นเพื่อนสนิทของคนรักของตัวเอง
“พี่รู้ว่าวินคิดเหมือนแบบที่พี่คิด” แววตาแบบนี้เขาไม่ชอบเลยเหมือนกับมองเหยื่อที่ไร้ทางสู้ทั้งที่เขาไม่ใช่เหยื่อของคนคนนี้เลยซักนิด
“ผมไม่ได้คิดอะไร”
“พนันกันไหมล่ะ?” มือทั้งสองข้างกางออกแล้วคร่อมมันไว้กับชอบซิงค์ล้างจานอีกครั้งแล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ห่างกันเพียงแค่ปลายจมูก แววตาซุกซนรอยยิ้มที่เหนือกว่าแบบนั้นเขาไม่ชอบมันเลยซักนิด
“อย่าเสแสร้งไปหน่อยเลย” ถ้อยคำกล่าวหาทำเอาสติเขาขาดผึงยกหมัดขึ้นหมายจะต่อยคนตรงหน้าแต่ก็ช้ากว่าอีกฝ่ายอยู่ดี มือทั้งสองข้างถูกรวบเอาไว้แล้วนนท์ก็ยกยิ้มเยาะอีกครั้งก่อนจะกระซิบเสียงเบา
“อย่าแสร้งทำเป็นคนดีหน่อยเลย” ริมฝีปากที่ด่าเขาเหยียดยิ้มก่อนจะแนบจูบที่ปากเขาถึงร่างกายจะพยามปฏิเสธแต่ดูเหมือนในใจมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยซักนิด
เพียงไม่นานอนาวินก็จูบตอบอีกฝ่ายเปิดริมฝีปากให้เขาคนนั้นแทรกเรียวลิ้นชื้นเข้ามาทักทายข้อมือที่เป็นอิสระยกขึ้นโอบแผ่นหลังของอีกฝ่ายเขาไว้จูบร้อนแรงที่เกิดขึ้นมันมาจากความต้องการภายในใจเขาลึกๆ...ภายในใจที่อยากจะได้คนคนนี้มาครอบครอง...คนรักของเพื่อนสนิท
เขากำลังจูบคนรักของเพื่อน
เมื่อมีครั้งแรกมันก็มีครั้งที่สอง...สาม...สี่...ห้า...ตามมา
หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็มาทานอาหารที่ห้องเขาบ่อยขึ้นทั้งตอนกลางวันและตอนกลางคืนมาด้วยกันทั้งสองคนแต่บางครั้งก็มาแค่คนเดียวคนที่มาก็คือ...พี่นนท์ ที่มาทานอาหารตอนกลางดึกแทบจะทุกวัน
“อื้อ...” ความคับแน่นที่เหมือนร่างกายจะปริแตกทำให้คนด้านล่างส่งเสียงประท้วงออกมามือเรียวดึงผ้าปูจนมันตึงจนแทบหลุดมุม
สัมผัสเร่งเร้าจากทั้งฝ่ามือที่กระตุ้นและท่อนเนื้อร้อนที่แทรกอยู่ภายในกายทำให้สมองของเขาขาวโพลนความรู้สึกร้อนรุ่มที่เกิดจากสัมผัสที่ลากไล้ไปทั่วสรรพางค์ราวกับจะตีตราลงบนร่างกายทำให้เขาบิดกายเสียดสีด้วยความรัญจวนสวนสะโพกตอบรับจังหวะของอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
ถึงแม้จะอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบแต่เขาก็ทำให้คนคนนี้หลุดเสียงครางแหบห้าวออกมาได้เหมือนกัน
“เร็วๆ” เขาเร่งเร้าเมื่อรู้สึกถึงคลื่นความปรารถนาที่มากระจุกรวมอยู่ส่วนปลายเมื่อแรงกระแทกจากด้านหลังส่งเข้ามาความปรารถนานั้นก็ถูกส่งออกมาเป็นน้ำขาวขุ่นที่กระจายอยู่บนผ้าปูเตียงสีขาวบริสุทธิ์
เสียงหายใจกระเส่าไม่เป็นจังหวะดังประสานกันจนแทบแยกไม่ออกว่าเป็นของใครดังขึ้นเมื่อกิจกรรมร้อนแรงบนเตียงผ่านพ้นไปเหมือนกับหลายคืนก่อน อาหารมื้อดึกที่มักจะยกมากินบนเตียง
กระถางต้นไม้วางเรียงอยู่เต็มไปด้วยไม้ประดับขนาดเล็กเหมาะสำหรับปลูกในพื้นที่แคบเหมือนที่ริมระเบียงห้องเขาที่ตอนนี้มีอยู่ประมานสามกระถาง อนาวินรดน้ำพรวนดินอยู่ทุกวันและในเร็ววันนี้เขาก็อยากจะหาดอกไม้มาปลูกเพิ่มอีกแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะลงดอกอะไรดี
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นขัดกับความคิดเมื่อมองนาฬิกาก็ต้องยิ้มจางๆเพราะรู้ว่าคนที่มากดกริ่งนั้นคือใคร
“รถติดมากหิวรึยัง” เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยถามเหมือนทุกครั้งที่พบหน้ารอยยิ้มสดใสที่มีให้เขาเหมือนดังเคยทำให้ความรู้สึกที่แทรกขึ้นมากลางใจจนต้องส่งยิ้มจางๆเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกในตอนนี้
“ซื้ออะไรมาเหรอ” เขาไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับตั้งคำถามกับอีกฝ่ายแทน
“ขี้เกียจทำกับข้าวเลยซื้อมาจากร้านเลยกินข้าวเสร็จดูหนังกันพี่นนท์ซื้อดีวีดีมาด้วย”
“เดี๋ยวผมช่วยถือครับ” เขายื่นมือไปรอรับของแต่อีกฝ่ายทำแค่เพียงยิ้มแล้วเบี่ยงตัวหลบเดินเข้าครัวไป
“วินไม่ต้องช่วยหรอกมาเลือกดีกว่าว่าวันนี้จะดูหนังเรื่องอะไรดี” เชนลากเขามาที่โซฟากลางห้องแทนแล้ววางถุงดีวีดีลงให้เลือกแล้วเจ้าตัวก็วิ่งหนีเข้าครัวไป เขามองทั้งสองคนที่ยืนหยอกล้อกันสร้างเสียงหัวเราะให้กับห้องนี้แล้วเขาก็ต้องยิ้มตามถึงแม้รอยยิ้มที่ออกมามันไม่ได้มีความสุขเลยซักนิดที่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้...เก็บเอาไว้ไม่ให้เพื่อนรู้
“วินมาทานข้าวเร็ว” น้ำเสียงเรียกหายังคงเหมือนเดิมรอยยิ้มสว่างไสวเหมือนกับที่ผ่านมา ทั้งที่เขาทำผิดกับเชนมากขนาดนี้โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าความผิดบาปที่เขาทำลงไปมันร้ายแรงแค่ไหนถ้าเชนรู้รอยยิ้มแบบนั้นจะยังมีให้เขาเหมือนเดิมไหมหนอ
“ดูอะไรอยู่” เชนชะโงกหน้าเข้ามาดูใกล้ๆเมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่สนใจไอแพดมากกว่าหนังที่กำลังจะเปิด
“จะปลูกดอกไม้กำลังเลือกอยู่ว่าจะปลูกต้นอะไรดี” รายชื่อและรูปของพรรณไม้เรียงรายอยู่เต็มหน้าจอเขาเลื่อนลงมาถึงรูปต้นที่สนใจอยากจะปลูก
“เคยเห็นบ้านคุณย่าดอกซ่อนกลิ่นใช่ไหม”
“ไม่ใช่”
“อ้าวเหรอ ที่บ้านก็ดอกแบบนี้นะคนสวนเรียกว่าดอกซ่อนกลิ่น”
“มันแค่คล้ายกันแต่ไม่ใช่ซ่อนกลิ่น ซ่อนกลิ่นน่ะเป็นดอกชั้นเดียวแต่อันนี้เป็นดอกสองชั้น...” เขาเว้นวรรคยังไม่ต่อประโยคให้จบ
“วินพูดต่อสิ” เชนสะกิดเมื่อเห็นเขาเหม่อเสียงเรียกนั้นไม่ได้ทำให้แค่เขาได้สติแต่เรียกให้อีกคนที่อยู่ในห้องมองมาทางนี้เหมือนกัน
“ดอกที่จะปลูกคล้ายซ่อนกลิ่นแต่ดอกเป็นสองชั้นเรียกว่าซ่อนชู้”
-
ไว มากกกก
ไฟลุกโชนเลย
ทั้งที่ไม่มีทีท่าของฝ่ายอนาวินเลย
แสดงว่าพี่นนท์ โคตรเจ้าชู้เลย
แล้วพี่นนท์ จะหยุดแค่สองคนนี้หรือ?
ดอกซ่อนชู้
แล้วจะไปต่อยังไงเนี่ย
คนหนึ่ง ก็เพื่อนสนิท
อีกคน ก็ชู้
3p ไปเลยดีปะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เลวทั้งคู่สินะเนี่ย
-
เพื่อนเราเผาเรือน :z6:
มาต่อเร็วๆนะ น่าอ่านมากก หรือว่าจบแล้ว :ling3: :katai4:
-
แทงข้างหลังสินะ
-
สนุกมากกกกก
รออ่านต่อค่ะ
-
ถ้าเชนรู้....จะเกิดอะไรขึ้น.... :mew5:
-
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
ซ่อนชู้ชูช่ออรชร
เหมือนเราซ่อนเป็นชู้คู่แฉล้ม
ซ่อนกลิ่นส่งกลิ่นประทินแกม
เหมือนกลิ่นแก้มโฉมยงเมื่อส่งตัว (วรรณคดีขุนช้างขุนแผน)
เสียงครางเครือยั่วเย้าอารมณ์คนที่กำลังโถมกายกระหน่ำจังหวะรักถี่ระรัว “อื้อ....” พายุอารมณ์สาดซัดยิ่งเมื่อมันใกล้ถึงปลายอุโมงค์ที่มีแสงสว่างรำไร มือกำคว้าผ้าปูที่นอนไว้แน่นริมฝีปากกลั้นเสียงครางหยาดน้ำตาไหลรินลงมาตามแก้มเมื่อผู้คุมจังหวะเร่งเร้าให้ไปถึงปลายทางด้วยความวาบหวามที่ได้รับทั้งจากด้านหน้าและด้านหลังทำเอาสมองขาวโพลนขาที่ตั้งฉากกับพื้นเตียงทรุดฮวบลงเมื่อปลดปล่อยอารมณ์สวาทแล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อคนที่โถมกายอยู่ด้านหลังคว้าสะโพกให้ยกสูงรองรับน้ำขุ่นขาวที่ทะลักเข้ามาจนมันไหลย้อนกลับลงตามเรียวขา
“เหนื่อยเหรอ” เสียงกระซิบถามยั่วเย้าคลอเครียอยู่ชิดริมใบหูจนคนฟังขยับตัวฟึดฟัดดันแผงอกอุ่นให้ถอยออกห่าง
“ถ้าไม่เหนื่อยแล้วจะทำไม” เสียงไถ่ถามท้าทายไม่เบาทั้งยังเลิกคิ้วเป็นเชิงกวนแต่อีกฝ่ายก็ใจเย็นพอทำเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากส่งไปให้
“ก็ไม่ทำไม”
“อื้อ....” สิ้นคำท่อนเนื้อที่อ่อนตัวลงไปกลับโลดโผนอีกครั้งแล้วสวนกายเข้าไปในช่องทางเดิมจนเจ้าของร้องเสียงอู้อี้ในลำคอเพราะริมฝีปากถูกกดจูบ ไฟราคะถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งมีเพียงเสียงครางอื้ออึงและเสียงขยับเสียดสีของร่างทั้งสองที่แลกสัมผัสร้อนแรงซึ่งกันและกัน
ความสัมพันธ์แบบลับๆดำเนินมาเรื่อยจนเข้าสู่เดือนที่หกถึงแม้จะรู้ดีแก่ใจว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมันผิดแต่เขาก็ไม่สามารถหักห้ามใจเอาไว้ได้เหมือนกับโจรที่ขโมยกระเป๋ารู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นมันผิดแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังจะทำทั้งที่ก็รู้ว่าถ้าถูกจับได้จุดจบมันจะเป็นแบบไหน...เขาเองก็เหมือนกัน
...มันเป็นความท้าทายในตอนที่ทำผิดและยังไม่มีใครจับได้เขาก็ยิ่งเหิมเกริมมากยิ่งขึ้นการนัดแนะพบปะถี่ขึ้นเรื่อยๆบวกกับที่เชนงานยุ่งมากขึ้นเขากับแฟนเพื่อนยิ่งมีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น...การลักลอบมักหอมหวานเสมอ
“ช่วงนี้งานยุ่งมากยิ่งใกล้สิ้นปียิ่งยุ่งจนบ้าตายอยู่แล้ว” เสียงบ่นงุ้งงิ้งดังอยู่ที่ห้องรับแขกอนาวินมองเพื่อนที่กำลังทึ้งหัวตัวเองด้วยความขำขันเชนเป็นแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกับตอนเรียนที่ชอบบ่นเวลางานเยอะแล้วทำไม่ทันส่วนเขาก็มีหน้าที่ฟังเพื่อนบ่นและคอยช่วยงานอยู่เสมอ
“ไม่ได้เจอพี่นนท์มาเดือนนึงแล้ว พี่นนท์ก็งานยุ่งคิดถึงใจจะขาดแล้ว” อนาวินชะงักเมื่อเพื่อนบ่นถุงใครอีกคนที่บอกว่างานยุ่งแต่ก็มีเวลาปลีกตัวมากินอาหารมื้อดึกกับเขาบ่อยๆ บ่อยจนบางครั้งก็เผลอคิดไปว่าอีกคนให้เวลากับเขามากกว่าให้เวลากับแฟนตัวเอง
“วันนี้หยุดทำไมไม่ไปหาล่ะ”
“ไปหาได้ที่ไหนพี่นนท์ไปสัมมนาที่เขาใหญ่โน่น”
“ไม่ตามไปล่ะ”
“ก็คืนนี้เราต้องบินไปเชียงใหม่เลี้ยงต้อนรับลูกค้า กระเป๋ายังไม่เก็บเลยเนี่ย”
“กระเป๋ายังไม่เก็บแต่มีเวลาแว้บมาหาเราเนี่ยนะ”
“อือสิ ก็จะให้วินไปช่วยเก็บกระเป๋าไง” ดวงตาพราวระยิบระยับเมื่อพูดประโยคนั้นคลับคล้ายคลับคราว่าจะเป็นการขอร้อง
“ไปช่วยหน่อยนะ”
“วินช่วยเก็บกระเป๋าเชนต้องเลี้ยงข้าวนะ”
“แค่นี้สบายมาก ไปกันเลย” ว่าจบก็คว้าแขนเขาให้ลุกตามไม่ให้เวลาเตรียมตัวอะไรเลยหยิบได้แค่กระเป๋าเงินและโทรศัพท์มือถือ อนาวินมองมือเรียวเล็กตามขนาดตัวเพื่อนที่กุมมือเขาให้เดินตามแล้วก็แอบยิ้มกับตัวเอง เชนเป็นคนอยู่นิ่งนานๆคล้ายอาการคนเป็นไฮเปอร์ชอบหาอะไรทำให้ตัวเองไม่ต้องอยู่เฉยๆคราวนี้ก็คงเหมือนเรื่องเก็บกระเป๋าก็แค่ข้ออ้างแต่อยากหาคนไปนั่งเป็นเพื่อนอยู่ที่ห้องมากกว่า
‘ถ้ามาจะเปิดห้องไว้รอ’
เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าเขาละมือจากกระเป๋าใบใหญ่ของเชนแล้วเหลือบสายตาขึ้นมาว่าตอนนี้เพื่อนทำอะไรอยู่แต่พอเห็นว่าเชนกำลังง่วนอยู่กับหน้าจอคอมพ์เขาก็ถอนหายใจ พี่นนท์ชวนเขาตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าจะไปสัมมนาแต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับไปจนคราวนี้กลับมาถามย้ำอีกครั้ง
“วินเดี๋ยวเราจะซื้อเสื้อบนดอยมาฝากนะ พี่ในทีมบอกว่าจะพาไปเที่ยวดอยด้วยความจริงดอยนี้เราก็ไปตอนปิดเทอมปีสามจำได้ปะ”
“ที่ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นน่ะเหรอ” อีกคนพยักหน้าแล้วยิ้มกว้างเหมือนตุ๊กตาไขลานทำให้อนาวินหัวเราะอารมณ์ดีตามไปด้วย
“กลับวันไหน”
“วันศุกร์ตอนเย็นๆ นี่ต้องไปอยู่ตั้งอาทิตย์แหนะ”
“ก็ถือว่าเป็นการไปพักผ่อนไงงานยุ่งมาตลอดเลยไม่ใช่เหรอช่วงนี้อ่ะ”
“ก็พยามคิดว่าไปพักผ่อนแต่ก็อยากเจอพี่นนท์ด้วยไง ไม่รู้ว่ากลับจากสัมมนาจะว่างหรืองานยุ่งต่อรึเปล่าถ้าว่างก็จะบอกให้ไปหาที่เชียงใหม่บ้างจะพาไปสวีตบนดอย”
“ก็ลองถามดูสิ”
“ไว้ไปถึงเชียงใหม่ก่อนค่อยถาม” เขาพยักหน้าแล้วเลื่อนเปิดอ่านข้อความก่อนจะพิมพ์ตอบกลับ
‘ครับผมจะไปเจอกันคืนนี้’
ทั้งๆที่รู้ว่าคนคนนั้นเป็นของเพื่อนยิ่งเห็นอีกคนคร่ำครวญอยากเจอคนรักมากเท่าไหร่ยิ่งกระตุ้นให้เขาตอบกลับข้อความเร็วเท่านั้นทั้งที่ตอนแรกเขาคิดจะปฏิเสธ แต่พอเชนบอกว่าจะชวนพี่นนท์ไปเชียงใหม่ความรู้สึกแรกที่พุ่งเข้ามาในใจคือเขาไม่พอใจแต่ก็ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไร
“แต่เราก็อยากให้วินไปเชียงใหม่ด้วยอยากไปขึ้นดอยเหมือนตอนนั้น”
“ไปสวีตกันสองคนเถอะชวนเราเดี๋ยวไปเป็นก้างเปล่า” เขาปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่แล้วลากไปไว้ที่มุมห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม
“ก้างที่ไหนไปหลายคนสิสนุกวินกับพี่นนท์ก็สนิทกันแล้ว เดี๋ยวเราบอกอีกทีนะว่าวันไหนยังไงวินก็ว่างทุกวันอยู่แล้ว”
“ไปด้วยก็ได้แต่ห้ามมางอแงว่าเราขัดเวลาสวีตนะ”
“ใครจะกล้างอแงกับวินคนดีคนเดิมของเชนล่ะ” ดวงหน้าจิ้มลิ้มส่งยิ้มมาให้ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ
“คิดถึงสมัยเรียนที่แอบหนีที่บ้านมานอนห้องวินจัง”
“คิดถึงก็แอบหนีแฟนมานอนห้องเราเหมือนเดิมสิ”
“ไม่เห็นต้องแอบแค่บอกว่ามานอนกับวินพี่นนท์ก็ไม่ถามเซ้าซี้แล้ว”
“พี่นนท์น่ะ...”
“หืม” อนาวินเงียบยังไม่ต่อประโยคให้จบแต่พอเห็นดวงตาใสแจ๋วจ้องอย่างรอคอยก็ทำเพียงแค่ถอนหายใจก่อนจะเอ่ยถามเบาๆ
“รักมากเลยเหรอคนนี้น่ะ” ริ้วสีแดงพาดผ่านดวงหน้าของคนฟังทันทีมือเรียวยกขึ้นจับแก้มตัวเองไว้ก่อนจะตอบเสียงเบา
“ถึงจะคบยังถึงปีแต่เรารู้ว่าคนนี้แหละคือคนที่ใช่” น้ำเสียงและแววตาของคนพูดเขารู้สึกได้ถึงความรักที่มีให้กับคนคนนั้นแตกต่างจากแฟนคนอื่นที่เชนเคยคบแค่มองตาเพื่อนก็รู้ว่ารักพี่นนท์มากแค่ไหน
“พี่นนท์ตามใจเชนทุกอย่างไม่เคยขัดใจเลยซักนิด”...พี่นนท์ก็ตามใจเขาทุกอย่าง...ไม่เคยขัดใจเลยซักครั้งเวลาอยู่บนเตียง
“เขาเป็นผู้ใหญ่เวลาเรามีปัญหาก็ปรึกษาพี่นนท์ได้ทุกเรื่องเลย”...เขาเป็นผู้ใหญ่ถึงได้ช่ำชองเรื่องเซ็กส์แบบนั้น
“กับคนนี้เราจริงจังมากหวงมากด้วยไม่อยากให้ผู้หญิงเข้าใกล้”
“แล้วไม่กลัวผู้ชายเข้าใกล้เหรอ” คนฟังหัวเราะคิกคักก่อนจะตอบ
“พี่นนท์ท่าทางไม่เหมือนเกย์ส่วนใหญ่ที่เข้าหามีแต่ผู้หญิง...แต่ถ้าจะกลัวเรื่องผู้ชายเรากลัวพี่นนท์จะเข้าหาเองมากกว่า”
“ถ้ารู้ว่าพี่นนท์แอบมีกิ๊กจะทำยังไง”
“เราก็จะตามไปด่าคนนั้นถึงบ้านเลยจะมาชวนวินไปช่วยด่าด้วย”
“จะให้ด่าว่ายังไงเราด่าไม่เก่ง”...จะให้เขาด่าตัวเองงั้นเหรอ
“ก็ไม่รู้ แต่ไม่อยากเสียพี่นนท์ไปเราหวง” น้ำเสียงอ้อมแอ้มตอบแล้วซุกหน้าลงกับต้นแขนเขาคลอเครียคล้ายกับลูกแมวตัวโตสีขาวที่ชอบมาอ้อนเจ้าของเวลามันเหงา
“หวงมากก็รักษาไว้ให้ดีๆคนอื่นเขาจะได้ไม่มาแย่ง”
“ก็พยายามอยู่ เชนรักพี่นนท์ขนาดนี้พี่นนท์ไม่แอบไปมีกิ๊กหรอกเราเชื่อใจพี่นนท์” เพราะรักก็เลยเชื่อใจทั้งที่ไม่ได้รู้เลยว่าคนที่ตัวเองรักทั้งสองคนนั่นแหละที่กำลังทรยศความไว้ใจของตัวเองอยู่ อนาวินเงียบนอนฟังเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเพื่อนที่นอนขดกอดแขนเขาอยู่เหมือนกับแมวตัวโตสีขาวขี้เหงาจริงๆด้วย
“หวงมากก็จะเอามาคืนให้ ถ้าวันไหนเราเหงาเราจะมายืมไปเล่นอีกนะ” เขากระซิบข้างหูคนหลับเบาๆก่อนจะเหยียดยิ้ม
เชนก็เหมือนเด็กเอาแต่ใจที่หวงของเล่นชิ้นโปรดส่วนเขาก็เป็นแค่เด็กเกเรที่ชอบเห็นน้ำตาของเด็กเอาแต่ใจเลยชอบแย่งของเล่นชิ้นโปรดมาไว้แล้วเอ่ยล้อเลียน...เพราะยิ่งเห็นคนเอาแต่ใจหวงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากแย่งมามากเท่านั้น...แต่ของเล่นมันก็มีเวลาเมื่อเล่นไปนานๆเขาก็เบื่อ ถ้าเบื่อแล้วก็จะเอาคืนให้เจ้าของ...แต่ตอนนี้ยังไม่รู้สึกเบื่อเลย จะเอาคืนให้อย่างที่บอกดีรึเปล่านะหรือจะเก็บเอาไว้เล่นแก้เหงาไปก่อน
ขอคิดอีกทีหลังจากไปเชียงใหม่ก็แล้วกัน
-
อีเลวววว เพื่อนตัวเองแท้ๆ :z6: :m16: :fire: :m31:
-
วินคิดอะไรกับเพื่อนตัวเองหรือเปล่า? :hao7:
-
มาต่อเร็วๆน้าาาาาาา :mew1:
-
มันสั้นป๊ายยยยยยย
-
แซ่บมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ดีงามเว่อ ชอบแนวนี้ มาต่ออีกน้าาาาาา ตามหาแนวนี้มานานนนน
-
มาต่อเถอะค่ะ รอมาแสนนาน เรื่องนี้สนุกมากกกก
-
หายไปเลยอ่ะ :sad4:
-
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
โทรศัพท์ที่สั่นครืดคราดปลุกให้คนที่หลับใหลลืมตาตื่นชื่อที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอทำให้เขาขมวดคิ้วงงไม่บ่อยครั้งที่พี่นนท์จะโทรฯมาหาเขา
“ฮัลโหล” เสียงตอบรับทั้งงัวเงียและงุนงงในคราวเดียวกันปลายสายเงียบไปซักพักก่อนจะได้ยินเสียงขยับตัวคล้ายกับเนื้อผ้าเสียดสีกันเบาๆ
“วินนี่เชนเองนะ”
“เชน?”
“ใช่เชนเอง” อนาวินลดโทรศัพท์ลงมองหน้าจออีกครั้งก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วเอาเบอร์ใครโทรมาเนี่ย”
“เบอร์พี่นนท์เอง” ปลายสายเสียงดูแจ่มใสมากกว่าทุกครั้งอาจจะเป็นเพราะเจ้าของเบอร์โทรศัพท์นี้
“ก็ว่าทำไมเบอร์แปลกโทรมาแต่เช้าเลย” เขาบ่ายเบี่ยงทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของใครแต่ถ้าแกล้งทำเป็นไม่รู้แบบนี้คงจะเนียนกว่า
“พี่นนท์บินมาหาเชนเมื่อคืนนี้เลย” เสียงใสๆยังคงกล่าวต่อไปเรื่อยๆจนอนาวินยิ้มขำ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพี่นนท์บินไปหาเชนตอนไหนก็ตอนที่ไปขึ้นเครื่องเขานี่แหละที่เป็นคนขับรถไปส่งหลังจากที่กลับมาจากเขาใหญ่ จะว่าไปแล้วทริปที่เขาใหญ่ก็เป็นอะไรที่สนุกและตื่นเต้นไม่เบาเพราะบรรยากาศเป็นใจสามวันที่อยู่เขาใหญ่ก็เอาท์ดอร์แทบทุกวัน
“ทำไมวันนี้วินตื่นสายจัง”
“เมื่อคืนเรานอนดึกถ้าเชนไม่โทรฯมาเราคงตื่นเที่ยงๆ”
“จะบอกว่าเราโทรไปกวนล่ะสิ”
“ใครจะกล้าว่าเชนคนดีของวินล่ะ” เขาสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วลุกไปเปิดม่านรับแสงแดดตอนเช้า จากตอนแรกที่ได้ยินเสียงคล้ายคนแง่งอนแต่พอเขาชมนิดหน่อยเชนก็กลับมาเสียงใสเหมือนเดิม
“วินงานยุ่งเหรอ” ปลายสายถามเสียงอ่อยจนเขานึกเอ็นดูถ้าอยู่ตรงหน้าจะผลักหัวเล่นให้หายหมั่นเขี้ยวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้อีกคนกำลังทำหน้าแบบไหนถ้าไม่เบะปากก็คงทำท่าหางลู่หูตกเหมือนลูกหมา
“ก็ยุ่งนิดหน่อยช่วงนี้จะปีใหม่แล้วไง”
“ถ้ายุ่งแค่นิดหน่อยก็มาหาเราที่เชียงใหม่สิ”
“ก็บอกว่างานยุ่งไง” เขาแนบโทรศัพท์ไว้กับไหล่แล้วเทนมลงในชามซีเรียลทั้งสองชาม ชามหนึ่งของเขาเองส่วนอีกชามของเจ้าลูกหมาตัวเล็กสมาชิกใหม่ของห้อง
“ก็ไหนบอกว่ายุ่งนิดเดียวไงนิดเดียวก็แปลว่าไม่เยอะแสดงว่ามาได้ มานะอยากเจอ”
“กลับมาเดี๋ยวก็เจอ”
“อยากเจอวันนี้เลยเนี่ยพี่นนท์ก็อยากเจอ”
“หือ?”
“จริงๆพี่นนท์พยักหน้าหงึกหงักเลย” ทั้งที่ก็รู้ว่าสองคนนั้นยังไงก็อยู่ด้วยกันแต่พอได้ฟังแบบนี้ทำไมในใจมันคล้ายกับเจ็บแปลกๆ
“ถ้าเครียงานเสร็จเร็วก็จะไป” ไม่รู้อะไรดลใจให้ตอบตกลงไปแบบนั้นทั้งที่คิดไว้แล้วว่าจะคืนของเล่นชิ้นนั้นให้กับเชนทั้งที่บอกไปแล้วว่าให้เลิกยุ่งเกี่ยวต่อกันแต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจะทิ้งของเล่นชิ้นเก่า
“บินกี่โมงโทรมาบอกด้วยจะได้ออกไปรับ โอเคมั๊ย?”
“จองห้องไว้ให้ด้วย”
“ไม่ต้องจองๆเชนเช่ารีสอร์ตอยู่เป็นหลังเลยกว้างมากวินนอนกลิ้งได้ทั่วบ้านเลย อื้อ...”
“เชน?” เสียงแปลกๆที่ดังขึ้นตอนท้ายทำให้เขาเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยความแปลกใจ
“อืม...พี่นนท์ ชู่ว! เชนคุยกับวินอยู่....ก็คุยไปสิ จุ๊บ!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังจะเริ่มกิจกรรมอะไร เขากดวางสายเงียบๆเพราะรู้ว่าถึงจะถือสายรอนานแค่ไหนสิ่งที่ได้ยินอาจจะทำให้หัวใจที่มันเต้นจังหวะแปลกๆตอนที่ได้ยินเสียงของพี่นนท์มันเจ็บแปลบขึ้นมาอีกครั้ง
ทั้งที่คิดว่าอีกคนเป็นแค่ของเล่นที่เขาแย่งจากมือเชนมาเล่นด้วยชั่วคราวแต่ตอนนี้กลายเป็นว่าตัวเขาเองกำลังจะกลายเป็นของเล่นให้พี่นนท์แทนถ้าเขายังใจเต้นแปลกๆอยู่แบบนี้
อากาศหนาวตอนกลางคืนทำให้เขาห่อไหล่ยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองเบาๆไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้เลยไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวติดตัวมาถ้าจะให้รื้อกระเป๋าตอนนี้เขาก็ขี้เกียจเกินไป ใช้เวลาบินไม่ถึงชั่วโมงเขาก็มาถึงเชียงใหม่ก่อนจะขึ้นเครื่องที่กรุงเทพฯเขาก็โทรบอกเชนนัดแนะเวลาเรียบร้อยอีกคนก็ทำเสียงตื่นเต้นดีใจตามประสาทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้ถึงเชนจะเอาแต่ใจแต่ถึงยังไงสำหรับเขาเชนก็ยังคงน่ารักไม่เคยเปลี่ยน
ปิ๊น!
อนาวินสะดุ้งตอนที่ได้ยินเสียงบีบแตรเบาๆเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นใครบางคนกำลังลดกระจกข้างลงกวักมือเรียก...พี่นนท์
“เจอกันเร็วกว่าที่คิด” พอขึ้นมานั่งบนรถได้อีกฝ่ายก็เอ่ยทักทันทีเขาคาดเข็มขัดเรียบร้อยพี่นนท์ก็เคลื่อนรถ
“แล้วเชนล่ะ”
“ประชุมงานอยู่ที่โรงแรมพรุ่งนี้มีรับรองลูกค้าแต่เช้า”
“ทำไมหน้าบึ้งโกรธอะไร” เขาสะบัดหน้าออกจากมือของอีกฝ่ายได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ ทำไมหน้าสนามบินจะต้องมีไฟแดงด้วยก็ไม่รู้
“วิน”
“อนาวิน” เขาหันไปมองคนเรียกก่อนจะถอนหายใจเบาๆ
“ไม่ได้โกรธครับไม่คิดว่าจะเจอพี่นนท์เร็วขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งบอกเลิกไปไม่นาน”
“ใช้คำว่าบอกเลิกเลยเหรอ”
“ผมพูดผิดทั้งที่ผมเพิ่งเขี่ยพี่นนท์ออกจากชีวิตได้ไม่นาน”
“ทำไมถึงปากคอเราะร้ายแบบนี้” คนอายุมากกว่าเอ่ยขำๆเหมือนไม่ได้โกรธอะไรพี่นนท์ทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ตอนนี้ไฟเขียวแล้วเขาก็เลยหันหน้าไปมองวิวข้างทางแทน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่พักอยู่ตรงไหนทั้งที่ขับออกมาจากตัวเมืองไกลมากแล้วแท้ๆแต่ก็ยังไม่ถึงซักที
“ทำไมไกลจัง”
“พามาเปลี่ยนบรรยากาศ” แล้วรถก็หยุดลงตรงสวนสาธารณะที่ร้างผู้คนแน่นอนว่าคงไม่มีใครบ้าพอจะมาออกกำลังกายตอนเที่ยงคืนแบบนี้หรอก
“พี่นนท์อย่ามาทำบ้าๆ” เขาผลักหน้าของอีกฝ่ายออกแต่อีกฝ่ายก็เบี่ยงหน้าหลบจนริมฝีปากคู่นั้นสัมผัสก็ซอกคอเขาจนขนลุกเกรียวไปทั้งร่าง
“พี่นนท์”
“อืม...พามาเปลี่ยนบรรยากาศไง”
“บอกแล้วไงว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว” เรียวปากคู่นั้นยังคงชำนาญเหมือนเดิมขบเม้มที่ลำคอเลยมาจนถึงใบหูจนเขามือไม้อ่อนปล่อยเลยตามเลยทั้งที่ในหัวยังก้องไปด้วยคำพูดสุดท้ายตอนที่อยู่เขาใหญ่
“วินหนีพี่ไปไหนไม่รอดหรอก” คำพูดของพี่นนท์ไม่ได้เข้าหูเขาเลยซักนิดเพราะตอนนี้สมองเขาเอาแต่คิดว่าจะต้องขยับตัวยังไงในพื้นที่แคบๆแบบนี้ มือไม้ก็สารวนอยู่กับเข็มขัดของอีกฝ่ายอยากจะกระชากมันทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดแต่เพราะพื้นีที่มีจำกัดการขยับตัวก็ลำบากตามไปด้วย
เปลี่ยนบรรยากาศครั้งนี้น่าตื่นเต้นกว่าครั้งที่แล้วเป็นไหนๆเขาได้แต่ภาวนาขอให้ตำรวจสายตรวจอย่ามาตรวจสวนสาธารณะตอนนี้เลยไม่งั้นคงโดนข้อหาอนาจารเป็นแน่
“อื้อ...” เสียงครางเครือพร้อมกับการขยับตัวอย่างยากลำบากแต่ก็เร้าใจไปอีกแบบยิ่งได้ยินเสียงเนื้อผ้าเสียดสีกันและเสียงเฉอะแฉะที่ดังอยู่ไม่ขาดสายยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขาให้ลุกโชนมากขึ้น พี่นนท์เก่งจนบางครั้งเขาตามเกมไม่ทันทั้งที่บอกว่าอีกคนเป็นของเล่นชิ้นเก่าที่เขาเขี่ยทิ้งคืนให้เจ้าของเดิมไปแต่ตอนนี้เขากลับต้องมานอนซบอกของเล่นชิ้นเก่าที่กำลังจะกลายมาเป็นของเล่นชิ้นโปรดของเขาแทน
เขากับเชนมีความชอบหลายๆอย่างเหมือนกันมาตั้งแต่เด็กจนผู้ใหญ่ที่บ้านชอบแซวพวกเขาสองคนก็แค่ขำๆ
แต่ตอนนี้ความชอบของเขาที่เหมือนกับเชนมันช่างน่ากลัวชอบแฟนเพื่อนแบบนี้เขาก็เริ่มขำไม่ออกแล้วเหมือนกัน
ถ้าเราจะชอบของเล่นชิ้นเดียวกับเพื่อนก็คงไม่แปลกเพราะตอนเด็กใครๆก็แย่งของเล่นกันเป็นเรื่องปกติ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกอันเลยนะคะ หายไปน๊านนานเนอะ
-
จะใครหน้าไหนก็ได้ แต่ไม่อยากให้เป็นเพื่อนสนิท มันเจ็บมาก
-
อยากให้มาต่อเร็วๆเด้ออออ
สงสารวินเหมือนกันนะเอาจริง
แต่เกลียดอิพี่นนท์ค่ะ
-
รู้ว่าไม่ถูกแต่ก้อแอบเอาใจช่วยวินอ่ะ รอๆๆๆๆ หายไปนานดีใจที่ไรต์กลับมา :heaven
-
วินน่าสงสารตรงไหนวะ แอบกินผัวเพื่อน อีร่าน กะหรี่ รู้สึกขยะแขยงนางมาก :z6:
ขอโทษนะ อินไปหน่อย 555555 :o12:
ไม่อยากด่ามากกว่านี้กลัวตอนจบจะมีอะไรอะไรพลิกล็อก :katai4:
-
จะ 3p ไหม 55555555+ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว ขอบคุณค่ะ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ แอบคิดว่าหรือจะรู้เห็นเป็นใจให้แฟนไปแซ่บเพื่อนสนิท
-
วินแบบ เป็นเพื่อนที่แย่โคตรๆ เมื่อไหร่จะพอสักที
-
นึกไม่ออกเรื่องจะออกมาแนวไหน แต่สุดท้ายอยากให้นนท์ไม่เหลือใคร เจ้าชู้ดีนัก
-
ดีใจที่คนเขียนกลับมาอัพแล้ว ชอบดราม่าแบบนี้
-
โว้วววว กลับมาต่อแล้ว คิดถึงงง
ลุ้นมากๆเลย รู้สึกมีฟามลับซ่อนอยู่
-
สนุกมากเลยค่ะ แบบลุ้นอ่ะ แต่โอ้ยย สงสารเชน อิเพื่อนวิน ทำไมทำงี้หว้าาาาา อิพี่นนท์อีก :z3: :z3: :z3:
-
ฮืออออออออ ชอบแนวนี้มากกกกก ชอบพระเอกเลวๆๆ ขอบคุณที่มาอัพนะค้าบบบบ :mew1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดด ดีงาม ชอบแนวนี้จังเลย
อยากอ่านต่อแล้วววว :ling1:
-
พยายามเดาตอนจบที่ไม่เศร้าอยู่นะ :ling3:
-
คนแบบนี้น่ากลัวนะ
-
รออออออออออ
-
โอ้ยยยย เกลียดดด 555
-
ต่อน้าาาาาาาาาาา เรายังรออยู่ :hao5:
-
:serius2: อิพี่นนท์ทำไมทำแบบนี้ มีแววเพื่อนสนิทเขาจะแตกกันเพราะพี่เลยนะ
-
เชนคนนี้โชคร้าย
ตรงที่มีเพื่อนไม่ดีหรือคนรักไม่ดี
หรือว่าไม่ดีทั้งสองอย่าง
เลววววววววววว
ทั้งสองคน หรือไง
ถ้าเจอะเจอแบบเชน
มันคือ..นรกแตกมาก
อ๊ากกกกกสสสสส
พ่นไฟ
-
รอ :katai5:
-
คนหนึ่งพยายามเลิก พยายามดับไฟอย่างไมแข็งขัน
อีกคนพยายามให้ไฟลุกต่อไป เป่าลมเพิ่มเต็มที่
ไฟจะดับได้หรือ
มีแต่ลุกโชนเผาตัญหาราคะของชู้รักต่อไป
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5:
-
:mew1:
-
รออยู่้น้าาาาาาาา :z3:
-
อยากให้พลิกแบบ เชนจับได้ แค้นวิน เลยแก้แค้นแบบปลุกปล้ำไรงี้ :hao7: แล้วตอนจบก็รักกัน แล้วพี่นนท์ก็ปล่อยนางไป :haun4: :z1:
-
รอยู้ววววววว แอบคิดแบบเม้นบน 55555555+
-
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
"วิน" เจ้าของชื่อที่ยืนดื่มด่ำกับบรรยากาศบ้านบนดอยหันไปตามเสียงเรียก ใบหน้าขาวกับหัวยุ่งๆของคนเรียกทำให้เขายกยิ้มอ่อนๆก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
"เห็นพี่นนท์รึเปล่า" วินขมวดคิ้ว
"ไม่ได้อยู่ในห้องเหรอ"
"เปล่า พี่นนท์ไม่ได้กลับมานอนที่ห้องตั้งแต่เมื่อคืน" คนฟังก็ยังไม่เข้าใจเพราะหลังจากกิจกรรมตื่นเต้นช้างสวนสาธารณะพวกเขาสองคนก็กลับมาที่พักแล้วแยกย้ายเข้าห้อง พี่นนท์บอกว่าดึกๆจะไปรับเชนเขาแค่พยักหน้ารับรู้หลังจากอาบน้ำเสร็จพอหัวถึงหมอนเขาก็หลับเป็นตาย เลยไม่รู้เรื่องหลังจากนั้น
"แล้วเมื่อคืนเชนกลับมายังไง"
"พี่ในทีมขับรถมาส่งเพราะเชนติดต่อพี่นนท์ไม่ได้"
"เชน เดี๋ยวก่อนนะ...วันก่อนก็ยังเห็นดีกันอยู่ไม่ใช่เหรอแล้วทำไม..."
"ก็..." คนพูดยกมือขึ้นเสยผมไปด้านหลังแววตาที่ฉายออกมาสับสนจนเขารู้สึกได้
"ก่อนที่วินจะมาเชนทะเลาะกับพี่นนท์ เป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะกัน เชนไม่โอเคกับเรื่องที่เกิดขึ้นเชนก็เลยชวนทะเลาะ"
"ทะเลาะกันแรงมากเหรอ"
"อืม แรงจนพี่นนท์ขอเลิกกับเรา" ใจคนฟังกระตุกก่อนจะดึงอีกคนเข้าสู่อ้อมกอดแล้วลูบหัวลูยหลังปลอบ แค่เห็นความเจ็บปวดในแววตาของคนตรงหน้าเขาก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วง
"เชนจับได้ว่าพี่นนท์มีคนอื่น" มือที่กำลังลูบหลังเพื่อนชะงัก อนาวินสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะอ้อมแอ้มถามเสียงเบา
"แล้วรู้มั๊ยว่าเป็นใคร" ศีรษะทุยที่ซบอยู่บนอกเขาส่ายไปมาเป็นคำตอบ
"เชนแค่สงสัยเลยถามเพราะหลังๆมานี้พี่นนท์ทำตัวแปลกๆ...จริงๆก็แปลกมาตั้งนานแล้วแต่เชนแค่ไม่พูด เชนรู้มาตลอดว่าพี่นนท์แอบมีคนอื่นบางครั้งก็ออกไปค้างที่อื่นไม่ได้กลับมานอนที่คอนโดฯ ถึงเราจะแยกกันอยู่แต่เชนก็มีคีย์การ์ดอีกชุด วิน...ทำไมพี่นนท์ทำกับเชนแบบนี้" ประกายระริกที่เต้นอยู่ในแววตาคู่นี้กำลังบ่งบอกถึงความเจ็บปวด เพียงไม่นานประกานที่ล้อแสงยามเช้าก็กลั่นตัวลงเป็นหยาดน้ำสีไสช้าๆ
"ถ้ารู้ว่าโดนหลอกมาตั้งนานทำไมถึงยังยอม" เขายื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย เชนยังคงเหมือนเดิมขค้อ้อนเหมือนเด็กๆเพียงแค่มือไปอีกฝ่ายก็ซบแก้มลงบนฝ่ามือเขา เชนเหมือนเจ้าสีหมอกแมวสีขาวตัวโตที่เราช่วยกันเลี้ยง
"เชนรักเค้า"
คำตอบนั้นทำให้อีกคนชะงักอวัยวะที่ตั้งอยู่ในอกซ้ายแกว่งไกวคล้ายกับว่ามันเต้นผิดจังหวะ ถึงแม้พี่นนท์จะกลายมาเป็นของเล่นชิ้นโปรดของเขาแล้วแต่ความรู้สึกตอนนี้มันเทียบกันไม่ติดเลยถ้าจะบอกว่าเขากำลังไม่พอใจที่ได้ยินเพื่อนสนิทบอกว่ารักคนอื่นต่อหน้าเขาทั้งที่เมื่อก่อนเชนก็เคยพูดแบบนี้แต่ทำไมตอนนี้...
"วิน...วิน เป็นอะไรรึเปล่า" สัมผัสเบาๆที่ข้างแก้มทำให้เขารู้สึกตัว ดวงตากลมโตที่เขาเคยอิจฉากำลังจ้องเขาด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเขานิ่งเงียบไปนาน
"เขาเลวขนาดนั้นทำไมยังรัก" ปกติเขาจะไม่พูดแบบนี้กับเชนแต่คราวนี้เหมือนจะยั้งตัวเองไม่อยู่ วินเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นแววตาตกใจของอีกฝ่าย
"เราขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะว่า" อนาวินเดินเลี่ยงจะกลับเข้าห้องแต่อีกฝ่ายกลับรั้งข้อมือไว้
"วินเป็นอะไรโกรธอะไรเชน"
"วินเปล่า"
"โกหก ก็เห็นๆกันอยู่ว่าโกรธหรือว่าโกรธพี่นนท์แทนเชนเหรอ" เสียงออดอ้อนพร้อมกับรอยยิ้มสว่างเจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์ยามเช้าทำให้เขาถอนหายใจแล้วหันกลับมามองอีกฝ่ายที่เลิกทำหน้าเศร้าแล้ว
"เชน.."
"หืม?"
"แล้วตอนนี้เชนเลิกกับพี่นนท์แล้วจริงๆเหรอ"
"ไม่หรอกพี่นนท์แค่ท้าเลิกเชนยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะเลิก" เชนพูดเหมือนไม่ได้สนใจกับคำบอกเลิกจากอีกคนด้วยซ้ำ
"แล้วทำไมร้องไห้..."
"ก็แค่ร้องไห้ให้วินสงสารเฉยๆ"
"นี่เชนเดี๋ยวสิหมายความว่าไง" อีกฝ่ายแค่ยิ้มแล้วดึงมือเขาเข้าไปใกล้ก่อนจะยื่นใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นเข้ามาหาแล้วกระซิบชิดริมฝีปากเขาเบาๆ
"ก็แค่อยากจะรู้ว่าคนที่เล่นชู้กับพี่นนท์อย่างวินจะทำหน้าสงสารเราหรือสมเพชเราแค่นั้นเอง" เขาตกใจกับคำตอบของอีกฝ่ายยังไม่ทันที่จะผลักหน้าเชนออกไปไกลอีกฝ่ายก็ฉกริมฝีปากวูบลงมาบนเรียวปากเขาก่อนจะขบกัดมันแผ่วเบาและใช้มือคลึงริมฝีปากเขาช้าๆ
วรรคตอนอาจจะงงๆหน่อยนะคะเพราะเราใช้โทรศัพท์อัพ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกอันเลยนะคะ
สำหรับตอนนี้น้านนนนนนนนน ติดตามตอนต่อไปค่ะ เยิ้ฟฟฟฟ :hao3:
-
เชี่ยยยยยยยยยยยยย เอาแล้วไงงงงงอย่าบอกนะว่ามันจะเป็นแบบที่เราแอบคิดอะ
ปล.ไรท์มาต่อแล้วววคิดถึงงงงง มาต่ออีกไวๆนะไรท์ :mew1:
-
รอเรื่องนี้นานมากกก ย้ำว่ามากๆ เป็นเรื่องที่ชอบมาก อยากให้อัพบ่อยๆ 55555 แอบกดดันนักเขียน วี้ดดดดดด ตอนนี้หักมุม นังเชนจูบเค้าทะมายยยยย ว้อททททท รอตอนต่อไปค่า
-
เห้ย..ยยยยยยยยยยยย :a5: เชนไม่ได้ติ๋มอย่างที่คิดหรา ไรต์มาต่อแล้วดีใจดีใจ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดดดดดดดด ขอบคุณที่มาอัพนะค้าบบบ รอๆๆๆ :really2:
-
ห้ะ!!!!
3p
-
เพิ่งมาตามอ่านค่ะ ฮือ ลุ้นตอนล่าสุดมาก เชนจับได้แล้วจะะทำยังไงต่อ
-
คิดตั้งแต่แรกแล้วว่าสองคนนี้ต้องมีซัมติงอะไรสักอย่างแน่ๆ ดูจากบทคำพูดตั้งแต่ครั้งจากวินกับเชนเหมือนคนรักใช้กัน5555 ที่เราคิดว่าจะถูกหรือเปล่า5555555 มาต่อเร็วๆน้าาา ติดตามเรื่องนี่ตลอด :impress2:
-
จับได้แล้ว ดีใจมาก ชอบสองคนนี้เล่นเบี้ยนกัน ฮือออ เขินตอนจูบ รอต่อค่ะ
-
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
5
เรียวลิ้นเปียกชื้น สัมผัสวาบหวาม ผิวกายนวลเนียน เสียงลมหายใจที่หอบถี่กระชั้นและความคับแน่นส่วนล่าง
"อื้อ...เช..." เสียงร้องประท้วงขาดหายเมื่อริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นขบเม้มอย่างเย้ายวนพร้อมกับมือไม้ที่เริ่มปัดป่ายไปตามเนื้อตัวเขา
มือเรียวเล็กบีบกรามเขาเบาๆให้เผยอปากรับจูบที่อีกคนป้อนให้อย่างเอาแต่ใจ
มือที่วนเวียนตรงสีข้างขยับผ่านขึ้นมาจนถึงตุ่มไตด้านบนก่อนจะสะกิดมันแผ่วเบาจนเขาสะดุ้งขนลุกวาบตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้า
"อืม...วิน...อ้าปากอีกนิดนึงสิ" เสียงขอร้องนั้นวาบหวามจนเจ้าของชื่อเผลอไผลทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะส่งเรียวลิ้นชื้นออกมาเกี่ยวกระหวัดกับของอีกฝ่าย
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านแมกไม้บนเนินเขาลงมาบนระเบียงหน้าบ้านอาบไล้ร่างของคนทั้งคู่ที่ยืนแลกจูบกันอย่างเปิดเผย นอกจากเสียงขับขานของเหล่านกน้อยก็คงมีเพียงเสียงจูบที่ดังก้องสะท้อนอยู่ในหัวของอนาวิน
เขารู้สึกดีกับสัมผัสวาบหวามที่อีกคนมอบให้ถึงแม้ตอนแรกจะขัดขืนแต่เริ่มนานไปทุกอย่างก็เข้าร่องเข้ารอยถึงกับให้ความร่วมมืออย่างดี ทั้งยังส่งมือผ่านเสื้อตัวบางของอีกฝ่ายสัมผัสติ่งไตทั้งสองข้างจนมันหดรัดรับสัมผัสจากมือเขา
"เชน...อืม..." เขากำลังจะเอ่ยขัดเมื่ออีกคนไล้มือลงต่ำกว่าสะดือแต่เพียงแค่มองแววตาของอีกฝ่ายเขาก็ต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอ
แววตาที่คุกรุ่นไปด้วยแรงอารมณ์ของเชนทำให้เขามองมันอย่างหลงไหล นี่ไม่ใช่เชนที่เขารู้จัก ท่าทางช่ำชองในรสรักขนาดนี้บ่งบอกถึงประสบการณ์ที่มีอย่างโชกโชน
สัมผัสแผ่วเบาเคล้นคลึงหยอกล้อแค่เพียงไม่นานส่วนนั้นก็โผกโผนสู้มือเรียว เชนขยับมันขึ้น-ลงเบาๆจนเขาร้องครางอื้ออึงอยู่ในปากของเชน
เกมรักที่ช่ำชองจนเขาตามไม่ทันรู้สึกมือไม้อ่อนแรงจนต้องจับแขนอีกฝ่ายเพื่อพยุงตัว
"เชน...อื้ออออ...พอแล้วไม่เอาแล้ว" เขาสะบัดหน้าจนหลุดจากจูบจาบจ้วงนั้น ยื้อมือของอีกคนเอาไว้ไม่ให้ขยับส่วนนั้นมากไปกว่านี้
"...แข็งขนาดนี้ต้องเอาแล้วล่ะ" เชนกำส่วนนั้นของเขาและออกแรงบีบเบาๆจนรู้สึกจุก ริมฝีปากจิ้มลิ้มยกยิ้มน้อยๆก่อนจะขยับมือเบาๆราวกับกำลังหยอกล้อส่วนนั้นของเขาอยู่
"เชน...พอก่อน ไม่สิมันต้องไม่ใช่แบบนี้"
"วินอยากได้แบบไหนเชนตามใจหมดเลย..."
"ไม่..."
"หรือชอบแบบพี่นนท์ค่อยถึงใจ...แต่ยังไม่ลองกับเชนเลยแบบนั้นจะรู้ได้ยังไงว่าใครเก่งกว่ากัน" คำพูดคำจาไม่เหมือนเชน
ไหนจะรอยยิ้มร้ายกาจแบบนั้นเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
"ทำไมมองแบบนั้น หืม?" ...
"เชนน่ะได้หมดแหละทั้งสองฝ่าย อยากให้วินลอง"
"ไม่เอาปล่อยมือได้แล้วเดี๋ยวมีคนผ่านมาเห็น" เขาดึงมือเชนออกจากส่วนนั้นและอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่าย
เขาผละถอยหล้งออกมาหลายก้าวให้ห่างจากคนตรงหน้าทีทำท่าพร้อมจะกระโดดตะครุบเหยื่อตลอดเวลา เขาไม่อยากเป็นเหยื่อ
"เชนรู้มาตลอดเหรอ"
"ไม่เอาน่าวินเราจะมาคุยเรื่องไร้สาระแบบนี้ทำไม มาต่อเรื่องของเราดีกว่า" ถึงคำพูดคำจาของเชนจะดูร้ายกาจแต่ใบหน้าหวานๆและรอยยิ้มน่ารักแบบนั้นก็ทำให้เขารู้สึกหมั่นไส้มากกว่าจะโกรธ
"เชน เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"เพื่อนที่เล่นชู้กับแฟนเพื่อน"
"..." เขานิ่งกับคำกล่าวหานั้นอย่างไม่มีทางปฏิเสธเพราะมันคือเรื่องจริง
"ทำไมชอบแย่งของเราล่ะวินตั้งแต่เด็กแล้วนะอันไหนที่เราชอบทำไมวินชอบมาแย่ง" เขาเงียบไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนั้นอย่างไร
"เรารู้ว่าวินไม่ได้เริ่มก่อนเพราะพี่นนท์ร้ายจะตาย เราจะบอกอะไรให้ฟังอีกอย่างนะกว่าเราจะได้พี่นนท์มามันไม่ง่ายเลย และอีกอย่าง..."
เชนเว้นจังหวะจนเขาต้องจ้องอีกฝ่ายนิ่งๆแล้วรอยยิ้มน่ารักๆของเชนก็กลับเหมือนเดิม
"เชนที่อยู่กับวินน่ะน่ารักแต่เชนที่อยู่กับคนอื่นน่ะตัวร้ายดีๆนี่เอง" ถึงเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่มันก็จะมีช่วงที่เขากับเชนห่างกันตอนเรียนมหา'ลัย
ถึงจะเจอกันบ้างประปรายแต่เชนที่เขาเห็นคือเชนที่น่ารักเหมือนเพื่อนในวัยเด็ก
"อย่าขมวดคิ้วสิวินเดี๋ยวหน้าแก่นะ เรารู้ว่าวินเตรียมใจไว้แล้วว่าเราต้องจับได้" ก็พอมีบ้างแต่ไม่คิดว่าจะปุบปับขนาดนี้
"พี่นนท์ร้ายจะตาย เชนหิวข้าวแล้วมาทำกับข้าวให้เชนกินดีกว่า" เชนเข้ามาจูงมือเขาเดินไปทางห้องครัว ถึงแม้สัมผัสนั้นจะทำให้เขาสะดุ้งนิดๆแต่ก็พอวางใจได้เพราะแววตาและรอยยิ้มนั้นยังคงเหมือนเดิมเหมือนเชนคนที่เขารู้จัก
"เชนอยากกินแกงจืด ไม่รู้ว่ามีเครื่องครบรึเปล่าวินดูหน่อย" พอได้ยินเมนูเขาก็เปิดตู้เย็นเพื่อดูของที่ซื้อมาเตรียมไว้ ถึงเขาจะไม่เข้าใจเชนที่อีกฝ่ายทำเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะรื้อฟื้นเรื่องนั้นขึ้นมาอีก
เชนยังเหมือนเดิมนั่งรอที่โต๊ะมองดูเขาทำกับข้าวถึงจะรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับสายตาของอีกฝ่ายแต่เขาก็พยามมองข้ามมันไปและกลับมาตั้งสมาธิกับหม้อแกงตรงหน้า
เชนไม่ชอบอาหารรสจัดแกงจืดจะต้องไม่ใส่ผักชีแต่โรยพริกไทยเยอะๆเชนชอบ
"หอมจังเลยวิน" เขาสะดุ้งเมื่อเสียงเชนกระซิบอยู่ริมหูพร้อมกับสอดมือเข้ามากอดเอวเขาเอาไว้หลวมๆ สัมผัสที่ดุนดันบั้นท้ายทำให้เขากลืนน้ำลาย เชนล้วงมือลงไปในกางเกงเขาแล้วจับส่วนนั้นลูบเบาๆอีกครั้ง มือที่ถือทัพพีสั่นระริก
"หอมจนห้ามใจไม่อยู่" เขาเท้ามือลงกับเคาน์เตอร์ช่วยพยุงตัว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากางเกงหล่นไปกองอยู่กับพื้นตอนไหน เชนกระตุกมือที่กอบกุมจนเขาสะดุ้งเฮือกหันกลับไปโน้มคออีกฝ่ายลงมาบดจูบแล้วเชนก็เริ่มออกเดินทั้งที่ยังจูบและสัมผัสส่วนนั้นของเขาอยู่ เชนจับเขาขึ้นนั่งบนโต๊ะอาหารและกดจูบลงต่ำเรื่อยๆ ขาทั้งสองข้างแยกออกกว้างเพื่อเปิดทางให้อีกฝ่ายลงไปสำรวจ
"อ๊ะ..." เสียงครางหวานดังขึ้นเชนช้อนตาขึ้นมองตอนที่เขาใช้นิ้วเท้าเขี่ยส่วนนั้นของเชนเนื้อผ้า
"เชนจะทำเหรอ"
"อืม...เราทำเป็น" สิ้นคำอีกฝ่ายก็ดันเท้าเขาออกแล้วดึงกางเกงลงจนส่วนนั้นออกมาโผกโผนนอกร่มผ้า เสียงครางดังอื้ออึงจนแยกไม่ออกว่าเเสียงนั้นเป็นของเขาหรือของเชน ความวาบหวามที่แล่นตีตื้นขึ้นมาจนเขาหายใจติดขัด
เพียงไม่นานความอุ่นร้อนก็เข้ามาเติมเต็ม เสียงเนื้อกระทบกันฟังดูหยาบโลนและโผนทะยานทำเอาเขาหายใจหายคอไม่ทัน ขาโต๊ะอาหารเสียดสีไปกับพื้นกระเบื้องทุกจังหวะการเคลื่อนไหว เสียงครางดังสลับกันจนบางครั้งเขาต้องจูบปิดกั้นเสียงครางของเชนที่มันฟังดูเหมือนเสียงคำรามเบาๆ
จังหวะกระแทกกระทั้นและบางคำที่เชนกระซิบลามกข้างหูเขาจนอยากจะตีแผ่นหลังบางด้วยความหมั่นไส้
"แตกข้างในได้มั๊ย?" เชนกัดฟันถามเขาส่ายหน้าเบาๆ
"งั้นขอแตกใส่หน้า" แล้วเขาก็พยักหน้าเบาๆพร้อมทั้งขยับแก่นกายของตัวเองไปด้วย
"เชน"
"หืม?" เชนจับมือเขาไขว้หลังแล้วดึงเข้าหาตัวท่านี้เรียกเสียงครางจากเขาได้ตลอดเพราะมันสอดเข้ามาลึกจนสุด
"ขอวินทำได้มั๊ย"
"?"
"วินอยากลองทำดูบ้าง" และเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจเพียงไม่นานเราก็สลับตำแหน่งกันแล้วเขาก็ได้รู้ว่าทำไมเสียงครางของเชนถึงฟังเหมือนเสียงคำราม
ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้เอง
เขากระทั้นร่างกายเนิบช้าหมุนควงและกดให้ลึกแนบแน่นตอนนี้สมองของโล่งในหัวไม่ได้คิดอะไรนอกจากคิดว่าจะทำยังไงให้เชนครางเสียงหวานๆและทำหน้าเหมือนแมวตัวโตที่กำลังอ้อนขออาหาร เชนเก่งทั้งเป็นคนทำและเป็นคนรับ
เชนเก่งพอๆกับพี่นนท์แต่ให้คนละอารมณ์
เชนเก่งที่ทำให้เขาปลดปล่อยความอัดอั้นได้ถึงสามรอบด้วยกัน แน่นอนว่าคำขอของเชนได้รับการร่วมมือที่ดีเพราะเขาเงยหน้าในจังหวะที่เชนชักรูดแกนกายและพุ่นน้ำขาวขุ่นใส่หน้าเขาเต็มๆ
เขาทิ้งความไม่สบายใจเรื่องที่ถูกเชนจับได้ว่าเล่นชู่กับพี่นนท์
เขาปล่อยความไม่สบายใจเหล่านั้นไว้ข้างหลังและสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแท่งเนื้อที่เขากำล้งครอบครองมันไว้อยู่ในปาก เขากำลังสนุกกับมันอีกครั้งและอีกครั้งทั้งที่เป็นครั้งแรกแต่รู้สึกติดใจอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนเจอของเล่นชิ้นใหม่
น้องวินเด็กขี้อิจสาาาาาาา ยังคงอัพจากโฟนเหมือนเดิมวรรคตอนอาจจะงงๆนะคะเพราะตอนลงก็ก่งก๊งเหมือนกัน แค่เด็กที่ชอบแย่งของเล่นกันแค่นั้นเองงงง ไม่มีใครถามหาพี่นนท์บ้างเหรอคะอยู่ดีๆไม่มีแอรืไทม์เฉ๊ย ในส่วนของเอ็นซีก่งก๊งตอนเราเขียนเรายังเขินเลยไม่รู้จะเขินทำไมเหมือนกัน :-[ เชนก็ร้ายไม่งั้นนางจะเอาพี่นนท์มาครอบครองได้อย่างไร อิอิ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ เยิ้ฟๆ :hao3:
-
ห๊ะ!!!!!!! o22
-
โอ่ย หักมุมไปอี๊กกกกกกกกก รอๆๆ ขอบคุณคนแต่งค่าาาา :hao7:
-
แล้วเราก็กินกันเอง
หุหุ
ไอ่พี่นนท์เมิงหมดหน้าที่ของเมิงแล้ว
ฮาาาาาาาาาาาา
-
ตัดหางพี่นนท์ปล่อยวัดไปซะ เชนวิน วินเชน วนไป :hao7:
-
ว้ายตายแล้วววววววว เชนวินวินเชน ลืมพี่นนท์ไปได้เลย 5555555555
-
คุณพระะะะะะะะ /เอามือทาบอก โอ้ยยย ไม่นึกว่าจะหักมุมอย่างนี้ แต่สนุก ชอบ 5555
-
ที่เราคิดไว้ก็ถูกด้วย555555 ชอบเรื่องที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน o18
-
เขาได้กัันแล้วค่ะ ซิสสสสสสสสสสส ><
-
หึๆ
พี่นน หนาวแน่
-
มาต่อแล้ววววว
เราชอบเรื่องนี้มาก ดีใจที่มาต่อนะคะ
สรุปพี้นนท์แกหมดความหมายละนะ
วินกับเชนเค้ากินกันเองไปละ
แถมสลับซะแซ่บเลย
-
รอร๊อรอ :haun4:
-
โหหหห ดียยย ให้มันซับซ้อน ให้มันซ่อนเงื่อน ให้มันงงงวย
ขอให้ได้กันเอง ร้ายทั้งคู่
มาต่อเร็วๆน้าาา สนุกมากเลย เค้าอยากอ่านแล้วววว
-
อร๊ายยยยยยยยย
เชนเปลี่ยนไป!!! แต่แอบชอบนะ 5555+
คือวินดูเด็กไปเลยพอเชนสายดาร์กออกมา
สรุปเรื่องนี้มีใครดีบ้างมั้ยยยย
เชนวินก็เร่าร้อนดีเหมือนกันนะ ><
ตัดพี่นนท์ออกไปเลยได้มั้ย 5555+
-
ตอนแรกเชียร์วินเชน แต่มาเจอตอนนี้เชนวินไปเลยค่ะ ส่วนพี่นนท์หมดเวลาของพี่แล้วค่ะ บ๊ายบาย คราวหน้าขอncวินเชน ร้อนแรงกว่านี้ค่ะ เราชอบบ :haun4:
-
จะมีแบบสามคนไหมคะ...
-
โอ้ยยยย แซ่บค่า :hao7:
-
รอน้าาาาาาา :pighaun:
-
รอออ อยากรู้จะเปนไงต่ออออ
-
ฟินเวอร์เชียร์คู่นี้ :katai2-1:
-
รออยู่นะคะซิส แซ่บมว้ากกกกกกก
-
อะโหยยยยยแซ่บไปอีกกก หักมุมสุด ก็พอจะตะหงิดๆในความสนิทสนมแต่ไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นเน้ :katai2-1:
-
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้ 6
เสียงน้ำไหลดังลอดมาจากห้องน้ำเสียงรายการโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ยังคงดังอย่างต่อเนื่องแต่จิตใจของคนที่เปิดกลับไปไม่ได้จดจ่ออยู่กับเสียงพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย
“...น...วิน” เจ้าของชื่อสะดุ้งทั้งเสียงเรียกและสัมผัสที่แตะลงบนไหล่ อนาวินหันไปมองอีกคนก่อนจะเบือนหน้ากลับไปมองโทรทัศน์ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายเรียกตัวเองทำไม
“ทำไมต้องเมินเชน”
“เราเปล่า” อนาวินว่าแค่นั้น แรงยวบจากโซฟาทำให้เขาเริ่มหายใจไม่ถนัดไม่ใช่เพราะอีกคนที่นั่งลงข้างๆแต่เป็นฝ่ามือเย็นๆที่วางลงบนต้นขาและเริ่มลูบไล้มันเบาๆ
“เชนปล่อย”
“แล้วทำไมวินไม่คุยกับเราล่ะ” อนาวินหันมามองอีกฝ่ายก่อนจะเม้มปาก หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาตลอดช่วงเช้าเขายังไม่คุยกับเชนเลยก็นะ...เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“วินอายเหรอ” เขาหลบสายตาพยามสะบัดมือของเชนออกแต่อีกฝ่ายก็ยื้อมือเขาไว้แล้วยังชะโงกหน้ามามองเขาที่เบือนหน้าหนีอีก
“เชนมาถามอะไรแบบนี้”
“วินจะอายทำไมเราแก้ผ้าอาบน้ำมาด้วยกันตั้งแต่เด็กแล้ว”
“เชน!” เขาตะโกนเสียงดังขัดกับเสียงทะเล้นของอีกฝ่าย เชนไม่เขินแต่เขาเขินหนิ เขายังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงกลายมาเป็นแบบนี้ไม่เข้าใจเชนด้วยว่าทำไมยังใจเย็นเรื่องของเขากับพี่นนท์ได้ขนาดนั้น
“เชนอย่าลูบ” เขาหันมาปรามอีกฝ่ายทันที
“วินเชนอยากอีกแล้ว”
“นี่!....” แววตาซุกซนกับมือที่สัมผัสสูงขึ้นเรื่อยๆทำให้เขาตกใจ
“วินน่ารักไปทั้งตัวเชนอยากเห็นอีก”
“เชนจะบ้าเหรอ!” เขาผลักเชนออกไปก่อนจะลุกหนีไปอีกฝั่งของโซฟา
“ก็เชนอยากอ่ะดูดิแข็งไปหมดแล้ว” เขาหน้าแดงตอนที่เชนจับส่วนนั้นของตัวเองผ่านร่มผ้า ก็ไม่เคยคิดว่าเพื่อนสนิทจะเป็นคนแบบนี้นี่มันอีกมุมที่เขาไม่เคยเห็นเลย
“อยากมากก็ไปบอกพี่นนท์เลยไม่ต้องมาบอกเรา” เขาวิ่งหนีตอนที่อีกฝ่ายทำท่าจะโดดตะครุบตัวเขา
“บอกได้ที่ไหนพี่นนท์หายไปไหนยังไม่รู้เลย”
“ทำไมไม่โทร.ตามล่ะ”
“จะโทร.ตามทำไมเราไม่อยากเจอพี่นนท์”
“แล้วเชนไม่โกรธเราเหรอ” เขาหยุดเดินหนีแล้วหันมาถามอีกฝ่าย เชนทำท่านึกก่อนจะยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มร้ายๆที่เขาไม่ค่อยได้เห็นบ่อยๆ
“โกรธสิ...โกรธมากด้วย”
“...” ไม่น่าถามให้ตัวเองดูโง่เลย
“ถ้าพี่นนท์กลับมา...”
“ทำไมเหรอ วินจะแย่งพี่นนท์จากเราอีกเหรอ”
“ไม่ได้จะแย่งซะหน่อย”
“วินนี่เด็กขี้อิจฉาจัง ไม่ได้อยากแย่งพี่นนท์แล้วอยากแย่งอะไร?”
“...”
“อยากแย่งเราคืนจากพี่นนท์เหรอ?”
“...” เขาไม่ตอบคำถามนั้นทำได้แค่หลบสายตาแล้วมองออกไปด้านนอกแทน
“ถ้าไม่บอกว่าชอบพี่นนท์เราจะคิดว่าวินชอบเราแล้วนะ”
“เราเปล่า”
“ไม่ชอบเชนจริงๆเหรอ” เขาก้าวถอยหลังตอนที่เชนเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ริมฝีปากของเราอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว ปากของเชนเป็นสีชมพูตรงขอบปากสีคล้ำนิดๆ
“วินเชนอยากจริงๆนะ” เสียงกระซิบเชิญชวนเขาขนลุกซู่ตอนมือของเชนจับที่บั้นท้ายแล้วลูบมันเบาๆ
“เชนแข็งจริงๆนะไม่เชื่อลองจับดูสิ” แล้วมือของเขาก็วางลงบนส่วนนั้นที่เชนบอกว่า ‘แข็ง’ เขาเริ่มลูบมันเบาๆราวกับจะทนุถนอม เชนยืนนิ่งๆให้เขาลูบมันผ่านร่มผ้าจนมันแข็งสู้มือจนถึงที่สุด
“ทำอะไรกัน” เสียงทักของคนเข้ามาใหม่ทำให้เขาสะดุ้งสุดตัวจนปล่อยมือออกจากส่วนนั้นของเชน
“พี่นนท์” เชนเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเบาเมื่อเห็นว่าคนมาใหม่เป็นใคร
ในส่วนของสามพีน้านนนนนนนนนนนน ยังไม่เคยแต่งนะคะ แต่โพซิชันชัดเจนขนาดนี้ ว้าาาา ถ้าสามพีก็ไม่ตื่นเต้นสิ 5555555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะเราอ่านทุกอันเลยเนอะแต่ไม่ค่อยถนัดตอบนะคะ แต่ขอบคุณมากๆที่คอมเม้นต์เห็นละชื่อนใจแทนน้องวิน อิอิ o22
-
แหม..พี่นนท์มาขัดจังหวะอ่ะ #ทีมวิน :hao3:
-
:serius2: :really2:พี่นนท์จะมาทำไมมมมมมโอ๊ย :katai1:
-
กรี๊ดดดดด :haun4:
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ดีใจที่มาต่อ
แต่เสียใจที่มาสั้นไปนิด
แล้วเสียใจยิ่งกว่าตรงพี่นนท์มาขัด
โอ้ยยยยยย...ขอตอนต่อไปด่วนเลยได้ไหมคะ
มันจะลงแดงงงงงง
-
พี่นนจะรีบมาทำไม
-
ขอตอนต่อไปด้วนค่ะ!!! :katai1: :katai1: :katai1:
-
ค้างอีกแล้ว :katai4:
-
พี่นนท์จะรีบมาทำไม!!!
ขัดจังหวะมากกกกกก :ling1:
ตกกระป๋องไปเลย เชิญออกไปค่ะ!! 5555+
นี่ลุ้นให้เชนกับวินช่วยกันเขี่ยพี่นนท์ไปไกล~~~
-
ใจหายใจคว่ำทุกตอนนน ตายแล้ววววว
พี่นนท์มา จะจบแบบวอนเชน เชนวินหรือไม่ พี่นนท์จะกลายเป็นตัวประกอบมั้ย 55555555
-
เอาไงต่อน้าาาา
-
กลับมาทำไม?
ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว
ฉันกินกันเอง
ดีกว่า
ฮาาาาาาา
-
รอออออ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ค้างค่ะ ค้างมาก ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากค่ะ โอ้ยยย มาต่อเถอะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:katai1: :katai1:
จยังไงต่อละเนี่ยยย สรุปใครคู่ใครดี
-
:katai5: :katai5:
-
รอออออออ :mew1:
-
รท์ต่อเถอะน้าาาาาา :hao5:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววว
-
รอจ้าาาา :z10:
-
โอย กราบคนเขียน มาต่อเถอะ จุดธูปเชิญเลย ฮือ :katai1:
-
รอค่ะะะะะะะะะะะะะะะ :ling3:
-
พลิกไปมาหลายตลบมาก
อั้ยยะ ><
-
วี๊ดดดดดดดดด พริก 10 เม็ด รอค่าาา
-
รีบมาต่อเร็วๆเถอะค่ะ น้าาา
:hao5:
-
รออยู่นะคะะะะะะะะะะะ
-
ตอนที่ 7
ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
เราสามคนยืนมองหน้ากันสลับไปมา เขามองพี่นนท์ เชนมองมาที่เขา ส่วนพี่นนท์วางสายตาเอาไว้ที่มือของเชนที่กำลังเอื้อมมาจับที่ไหล่เขา
มีเพียงความเงียบที่ดำเนินไปอย่างช้าๆ
"วิน"
"เชน"
ประโยคทั้งสองดังขึ้นพร้อมกันเขามองมือของเชนที่โอบไหล่เขาแล้วดึงเข้าไปใกล้ตัว พี่นนท์มองมาที่เราสองคนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และน้ำเสียงที่เรียกขานก็เพิ่มความดุดัน
"หึ" น้ำเสียงเจือความเยาะเย้ยจนรู้สึกได้ เขามองพี่นนท์ด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเสียงแบบนั้น
"จบแล้วเหรอ" เขามองทั้งสองคนสลับไปมาด้วยความไม่เข้าใจ เชนยกยิ้มมุมปากเหมือนจะเยาะคนทั้งโลกส่วนพี่นนท์มองมือของเชนที่โอบไหล่เขาด้วยสายตาอ่านยาก
"Game over!" พี่นนท์พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วรู้สึกคล้ายกับโลกเอียงเจ็บแปลบบริเวณข้อมือจนเผลอร้องออกมาเสียงดัง
"โอ้ย!!"
"วิน/วิน" เสียงเรียกดังขึ้นไล่เลี่ยกันเขาจับบริเวณที่เจ็บก่อนจะเงยหน้ามองทั้งสองคนที่คิ้วขมวดแทบจะผูกเป็นปม เชนก้มลงมองมือเขาแล้วสลับขึ้นมามองหน้า
"เจ็บมากไหม พี่นนท์ทำอะไรเห็นมั๊ยวินเจ็บตัวเลย" น้ำเสียงเอาเรื่องไม่บ่อยครั้งที่เขาจะได้ยิน พี่นนท์กระตุกมืออีกข้างของเขาเข้าไปหาตัวแล้วออกมายืนประจันหน้ากับเชน เหตุการณ์ตอนนี้เหมือนทั้งสองคนกำลังจะมีเรื่องกันในขณะที่เขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก เขาไม่รู้จะเริ่มเครียดกับเรื่องไหนก่อนทั้งเรื่องที่เชนจับได้ว่าพี่นนท์มีกิ๊ก เรื่องที่เขามีเซ็กส์กับเพื่อนสนิทตัวเองที่เป็นแฟนกับกิ๊ก แล้วไหนจะเรื่องของพี่นนท์กับเชนที่ทำท่าจะทะเลาะกันอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้
"กูไม่น่าปล่อยให้มึงทำแบบนั้นเลย"
"ประโยคนั้นต้องเป็นกูรึเปล่าที่พูด" เขามองทั้งสองคนด้วยความแปลกใจ เชนกับพี่นนท์ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กันเลยแต่สิ่งที่เขาเห็นตอนนี้มันแปลกจนรู้ว่าตัวเองกำลังตามสถานการณ์ไม่ทัน
"เชน" สายตาของคนทั้งคู่ละออกจากกันแล้วมองที่เขา
"นี่มันเรื่องอะไรกัน"
"วินอยากรู้งั้นเหรอ" เขามองพี่นนท์แล้วพยักหน้า รอยยิ้มร้ายๆที่ไม่ต่างไปจากของเชนแต่ดูเจ้าเล่ห์มากกว่า
"หุบปากของมึงไอ้สัส" เชนตะคอกเสียงดังจนเขาสะดุ้ง
"หึหึ เก็บสันดานเสียๆของมึงไว้ได้ตั้งนานทำไมวันนี้หางโผล่" พี่นนท์ยิ้มเยาะไม่ใช่แค่รอยยิ้มแต่รวมไปถึงน้ำเสียงที่ใช้ด้วย
"ไหนมึงบอกกูว่าครั้งสุดท้ายที่เขาใหญ่แล้วมึงจะเลิกไงวะ"
"กูไม่เคยบอก"
"แต่วันที่วินมาถึงเชียงใหม่วันแรกมึงก็พาวินไปทำแบบนั้นอีก ไอ้เหี้ย"
"เดี๋ยวก่อน เชนกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่" เขามองเชนที่พูดราวกับรู้เรื่องทั้งหมด ทั้งเรื่องที่เขาใหญ่แล้วไหนจะเรื่องวันแรกที่เขามาเชียงใหม่
อนาวินมองทั้งสองคนสลับไปมาเขาพยามคิดตามว่าตัวเองกำลังพลาดส่วนไหนของเรื่องไป
"กูจะทำอะไรกับวินมันก็เรื่องของกูแต่เรื่องที่มึงทำอะไรกับวินมันไม่ได้อยู่ในแผน"
"แผนอะไร" จนมาถึงตอนนี้เขาถึงเริ่มเอะใจพอพี่นนท์พูดเรื่องแผน เขามองทั้งสองคนคำพูดทุกอย่างมันจุกอยู่ที่คอเหมือนอยากจะถามมากกว่านี้แต่ทุกอย่างมันวิ่งขึ้นจุกอยู่แค่ตรงนั้นไม่สามารถเอ่ยคำไหนได้อีก ทำได้เพียงจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยความไม่เข้าใจ
"วิน" เขาเลี่ยงสัมผัสจากมือของเชนที่กำลังยื่นมาจะจับตัวเขาและสะบัดข้อมือออกจากมือของพี่นนท์ที่เกาะกุมมันเอาไว้
"บอกมาว่าพูดเรื่องอะไร แผนอะไร?"
--------------------------
สวัสดีค่าาา หายไปนานมากเลยจนเราเองก็ลืมไม่ค่อยมีเวลาแล้วก็ไม่ค่อยได้เปิดคอม เมื่อคืนแอบแว้บเข้ามาอ่านนิยายในนี้เลยนึกได้ว่าตัวเองลงเรื่องนี้ยังไม่จบ แงงงง ก็เลยฮึดแต่งต่อแต่แต่งในโฟน ตัวหนังสือเล็กจึ๊งนึง แอบแว้บไปอ่านคอมเม้น ขอบคุณที่รอนะคะ จากที่คิดอีกไม่กี่ตอนก็คงจบละค่า :bye2:
-
เหมือนจะมีเรื่องหักมุม ให้เซอร์ไพรส์ :a5: :a5: :a5:
ขอบคุณที่กลับมา..รออยู่จริงๆ
-
แผนอารายยยยยยย ค้างงงงง :katai1: :katai1:
-
มีแววว่าเชนกับนนท์ไม่ได้เป็นแฟนกัน ต่างคนต่างชอบวินหรือเปล่า รอนะคะอยากอ่านต่อมากๆ ขอบคุณค่ะ
-
:hao7: :hao7:
-
วันก่อนเราเพิ่งมาอ่านซ้ำอีกรอบ ละเพิ่งบ่นๆในทวิตพอดีเลย
ฮือ วันนี้มาต่อแล้วว ดีใจจจจจจจจ :z2:
-
ค้างงงง
-
เรารอมานานมาก แต่เธอก็มาให้อยากและจากไป
#แต่เราก็จะรอต่อไป :hao3:
-
กรี๊ดดดดดดดดด
เกิดอะไรขึ้นเนี้ยยยย
แผนอะไรหว่า??
อยากรู้ๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆๆ
รออ่านต่อนะคะ :z2:
-
เย้ๆๆๆ ดีใจที่มาต่อนะคะ
เหมือนเรื่องจะพลิกล็อคยังงัยรึเปล่า
สรุปมีแผยอะไรกัน อยากรู้มากกกก
ตอนหน้าขอเร็วนิดนะคะ
คนอ่านจะลงแดงแล้วววววว
-
ดีใจที่ในที่สุดก็กลับมา แต่ค้างมากอ่ะ :sad4:
-
ปีใหม่แล้วมาต่อได้แล้ว ค้างง :m31:
-
อ่านตอนแรกนึกว่าจะเป็นแนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแบบธรรมดาซะอีก ที่ไหนได้พีคในพีคมีใครให้มากกว่านี้ไหมคะ
-
ดีใจมาต่อแล้ว ฮืออออออ รอนะคะT^T
-
ที่สุดความพีค จากที่จะเป็นคนผิด กลับกลายเป็นคนที่เสียหายที่สุด
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
-
#ปัก นึกว่าอิพี่นนท์จะโดนฆ่าตั้งแต่อยู่เชียงใหม่แล้ว 5555555
-
รอค่าาา ค้างๆๆ
-
จะมาต่อมั้ยคะเรารออยู่นะ :hao5:
-
รอค่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
รอน้าาาาาาา :mew3:
-
ชอบเรื่องนี้นะอยากอ่านต่อจนจบ
-
เรื่องนี้แซ่บจริงๆ รอนะคะ ปมมาแบ้ว
-
ชอบบบบบบบ
-
รอจ้าาาา :katai5:
-
รอจ้าาาา :z10:
-
เดี๋ยวนะอะไรยังไงเอ่ย นนท์กับเชนเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย o22
คนที่น่าสงสารที่สุดคือวินแล้วตอนนี้ อิสองคนนี้มันร้ายมาก
รอมาต่อนะคะ :กอด1:
-
วางแผนอะไรกันไว้..
:pig4:
-
กลับมาต่อเถอะนะคะ อยากรู้แผนของ2คนนั้น.// :hao5:
-
รออยู่นะคะ อ่านกี่รอบก็ประทับใจ
-
เพิ่งเจอเรื่องนี้ คือสุดยอดเลยยยย แง สุดท้ายวินต้องน่าสงสารที่สุดแน่ๆ คนเขียนยังจะมาต่อเรื่องนี้มั้ยคะ 55555 รอนะ มีช่องทางติดต่อคนเขียนได้ที่ไหนบ้าง~
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
สนุกมากไม่คิดว่ามันจะพีคขนาดนี้555555
-
ง่อววววว ค้างคร่าาาา
-
กลับมาอ่านอีกรอบแล้ว ยังรอให้มาต่ออยู่นะคะ :hao5: