ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้
5
เรียวลิ้นเปียกชื้น สัมผัสวาบหวาม ผิวกายนวลเนียน เสียงลมหายใจที่หอบถี่กระชั้นและความคับแน่นส่วนล่าง
"อื้อ...เช..." เสียงร้องประท้วงขาดหายเมื่อริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นขบเม้มอย่างเย้ายวนพร้อมกับมือไม้ที่เริ่มปัดป่ายไปตามเนื้อตัวเขา
มือเรียวเล็กบีบกรามเขาเบาๆให้เผยอปากรับจูบที่อีกคนป้อนให้อย่างเอาแต่ใจ
มือที่วนเวียนตรงสีข้างขยับผ่านขึ้นมาจนถึงตุ่มไตด้านบนก่อนจะสะกิดมันแผ่วเบาจนเขาสะดุ้งขนลุกวาบตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้า
"อืม...วิน...อ้าปากอีกนิดนึงสิ" เสียงขอร้องนั้นวาบหวามจนเจ้าของชื่อเผลอไผลทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะส่งเรียวลิ้นชื้นออกมาเกี่ยวกระหวัดกับของอีกฝ่าย
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านแมกไม้บนเนินเขาลงมาบนระเบียงหน้าบ้านอาบไล้ร่างของคนทั้งคู่ที่ยืนแลกจูบกันอย่างเปิดเผย นอกจากเสียงขับขานของเหล่านกน้อยก็คงมีเพียงเสียงจูบที่ดังก้องสะท้อนอยู่ในหัวของอนาวิน
เขารู้สึกดีกับสัมผัสวาบหวามที่อีกคนมอบให้ถึงแม้ตอนแรกจะขัดขืนแต่เริ่มนานไปทุกอย่างก็เข้าร่องเข้ารอยถึงกับให้ความร่วมมืออย่างดี ทั้งยังส่งมือผ่านเสื้อตัวบางของอีกฝ่ายสัมผัสติ่งไตทั้งสองข้างจนมันหดรัดรับสัมผัสจากมือเขา
"เชน...อืม..." เขากำลังจะเอ่ยขัดเมื่ออีกคนไล้มือลงต่ำกว่าสะดือแต่เพียงแค่มองแววตาของอีกฝ่ายเขาก็ต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอ
แววตาที่คุกรุ่นไปด้วยแรงอารมณ์ของเชนทำให้เขามองมันอย่างหลงไหล นี่ไม่ใช่เชนที่เขารู้จัก ท่าทางช่ำชองในรสรักขนาดนี้บ่งบอกถึงประสบการณ์ที่มีอย่างโชกโชน
สัมผัสแผ่วเบาเคล้นคลึงหยอกล้อแค่เพียงไม่นานส่วนนั้นก็โผกโผนสู้มือเรียว เชนขยับมันขึ้น-ลงเบาๆจนเขาร้องครางอื้ออึงอยู่ในปากของเชน
เกมรักที่ช่ำชองจนเขาตามไม่ทันรู้สึกมือไม้อ่อนแรงจนต้องจับแขนอีกฝ่ายเพื่อพยุงตัว
"เชน...อื้ออออ...พอแล้วไม่เอาแล้ว" เขาสะบัดหน้าจนหลุดจากจูบจาบจ้วงนั้น ยื้อมือของอีกคนเอาไว้ไม่ให้ขยับส่วนนั้นมากไปกว่านี้
"...แข็งขนาดนี้ต้องเอาแล้วล่ะ" เชนกำส่วนนั้นของเขาและออกแรงบีบเบาๆจนรู้สึกจุก ริมฝีปากจิ้มลิ้มยกยิ้มน้อยๆก่อนจะขยับมือเบาๆราวกับกำลังหยอกล้อส่วนนั้นของเขาอยู่
"เชน...พอก่อน ไม่สิมันต้องไม่ใช่แบบนี้"
"วินอยากได้แบบไหนเชนตามใจหมดเลย..."
"ไม่..."
"หรือชอบแบบพี่นนท์ค่อยถึงใจ...แต่ยังไม่ลองกับเชนเลยแบบนั้นจะรู้ได้ยังไงว่าใครเก่งกว่ากัน" คำพูดคำจาไม่เหมือนเชน
ไหนจะรอยยิ้มร้ายกาจแบบนั้นเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
"ทำไมมองแบบนั้น หืม?" ...
"เชนน่ะได้หมดแหละทั้งสองฝ่าย อยากให้วินลอง"
"ไม่เอาปล่อยมือได้แล้วเดี๋ยวมีคนผ่านมาเห็น" เขาดึงมือเชนออกจากส่วนนั้นและอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่าย
เขาผละถอยหล้งออกมาหลายก้าวให้ห่างจากคนตรงหน้าทีทำท่าพร้อมจะกระโดดตะครุบเหยื่อตลอดเวลา เขาไม่อยากเป็นเหยื่อ
"เชนรู้มาตลอดเหรอ"
"ไม่เอาน่าวินเราจะมาคุยเรื่องไร้สาระแบบนี้ทำไม มาต่อเรื่องของเราดีกว่า" ถึงคำพูดคำจาของเชนจะดูร้ายกาจแต่ใบหน้าหวานๆและรอยยิ้มน่ารักแบบนั้นก็ทำให้เขารู้สึกหมั่นไส้มากกว่าจะโกรธ
"เชน เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"เพื่อนที่เล่นชู้กับแฟนเพื่อน"
"..." เขานิ่งกับคำกล่าวหานั้นอย่างไม่มีทางปฏิเสธเพราะมันคือเรื่องจริง
"ทำไมชอบแย่งของเราล่ะวินตั้งแต่เด็กแล้วนะอันไหนที่เราชอบทำไมวินชอบมาแย่ง" เขาเงียบไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนั้นอย่างไร
"เรารู้ว่าวินไม่ได้เริ่มก่อนเพราะพี่นนท์ร้ายจะตาย เราจะบอกอะไรให้ฟังอีกอย่างนะกว่าเราจะได้พี่นนท์มามันไม่ง่ายเลย และอีกอย่าง..."
เชนเว้นจังหวะจนเขาต้องจ้องอีกฝ่ายนิ่งๆแล้วรอยยิ้มน่ารักๆของเชนก็กลับเหมือนเดิม
"เชนที่อยู่กับวินน่ะน่ารักแต่เชนที่อยู่กับคนอื่นน่ะตัวร้ายดีๆนี่เอง" ถึงเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่มันก็จะมีช่วงที่เขากับเชนห่างกันตอนเรียนมหา'ลัย
ถึงจะเจอกันบ้างประปรายแต่เชนที่เขาเห็นคือเชนที่น่ารักเหมือนเพื่อนในวัยเด็ก
"อย่าขมวดคิ้วสิวินเดี๋ยวหน้าแก่นะ เรารู้ว่าวินเตรียมใจไว้แล้วว่าเราต้องจับได้" ก็พอมีบ้างแต่ไม่คิดว่าจะปุบปับขนาดนี้
"พี่นนท์ร้ายจะตาย เชนหิวข้าวแล้วมาทำกับข้าวให้เชนกินดีกว่า" เชนเข้ามาจูงมือเขาเดินไปทางห้องครัว ถึงแม้สัมผัสนั้นจะทำให้เขาสะดุ้งนิดๆแต่ก็พอวางใจได้เพราะแววตาและรอยยิ้มนั้นยังคงเหมือนเดิมเหมือนเชนคนที่เขารู้จัก
"เชนอยากกินแกงจืด ไม่รู้ว่ามีเครื่องครบรึเปล่าวินดูหน่อย" พอได้ยินเมนูเขาก็เปิดตู้เย็นเพื่อดูของที่ซื้อมาเตรียมไว้ ถึงเขาจะไม่เข้าใจเชนที่อีกฝ่ายทำเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะรื้อฟื้นเรื่องนั้นขึ้นมาอีก
เชนยังเหมือนเดิมนั่งรอที่โต๊ะมองดูเขาทำกับข้าวถึงจะรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับสายตาของอีกฝ่ายแต่เขาก็พยามมองข้ามมันไปและกลับมาตั้งสมาธิกับหม้อแกงตรงหน้า
เชนไม่ชอบอาหารรสจัดแกงจืดจะต้องไม่ใส่ผักชีแต่โรยพริกไทยเยอะๆเชนชอบ
"หอมจังเลยวิน" เขาสะดุ้งเมื่อเสียงเชนกระซิบอยู่ริมหูพร้อมกับสอดมือเข้ามากอดเอวเขาเอาไว้หลวมๆ สัมผัสที่ดุนดันบั้นท้ายทำให้เขากลืนน้ำลาย เชนล้วงมือลงไปในกางเกงเขาแล้วจับส่วนนั้นลูบเบาๆอีกครั้ง มือที่ถือทัพพีสั่นระริก
"หอมจนห้ามใจไม่อยู่" เขาเท้ามือลงกับเคาน์เตอร์ช่วยพยุงตัว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากางเกงหล่นไปกองอยู่กับพื้นตอนไหน เชนกระตุกมือที่กอบกุมจนเขาสะดุ้งเฮือกหันกลับไปโน้มคออีกฝ่ายลงมาบดจูบแล้วเชนก็เริ่มออกเดินทั้งที่ยังจูบและสัมผัสส่วนนั้นของเขาอยู่ เชนจับเขาขึ้นนั่งบนโต๊ะอาหารและกดจูบลงต่ำเรื่อยๆ ขาทั้งสองข้างแยกออกกว้างเพื่อเปิดทางให้อีกฝ่ายลงไปสำรวจ
"อ๊ะ..." เสียงครางหวานดังขึ้นเชนช้อนตาขึ้นมองตอนที่เขาใช้นิ้วเท้าเขี่ยส่วนนั้นของเชนเนื้อผ้า
"เชนจะทำเหรอ"
"อืม...เราทำเป็น" สิ้นคำอีกฝ่ายก็ดันเท้าเขาออกแล้วดึงกางเกงลงจนส่วนนั้นออกมาโผกโผนนอกร่มผ้า เสียงครางดังอื้ออึงจนแยกไม่ออกว่าเเสียงนั้นเป็นของเขาหรือของเชน ความวาบหวามที่แล่นตีตื้นขึ้นมาจนเขาหายใจติดขัด
เพียงไม่นานความอุ่นร้อนก็เข้ามาเติมเต็ม เสียงเนื้อกระทบกันฟังดูหยาบโลนและโผนทะยานทำเอาเขาหายใจหายคอไม่ทัน ขาโต๊ะอาหารเสียดสีไปกับพื้นกระเบื้องทุกจังหวะการเคลื่อนไหว เสียงครางดังสลับกันจนบางครั้งเขาต้องจูบปิดกั้นเสียงครางของเชนที่มันฟังดูเหมือนเสียงคำรามเบาๆ
จังหวะกระแทกกระทั้นและบางคำที่เชนกระซิบลามกข้างหูเขาจนอยากจะตีแผ่นหลังบางด้วยความหมั่นไส้
"แตกข้างในได้มั๊ย?" เชนกัดฟันถามเขาส่ายหน้าเบาๆ
"งั้นขอแตกใส่หน้า" แล้วเขาก็พยักหน้าเบาๆพร้อมทั้งขยับแก่นกายของตัวเองไปด้วย
"เชน"
"หืม?" เชนจับมือเขาไขว้หลังแล้วดึงเข้าหาตัวท่านี้เรียกเสียงครางจากเขาได้ตลอดเพราะมันสอดเข้ามาลึกจนสุด
"ขอวินทำได้มั๊ย"
"?"
"วินอยากลองทำดูบ้าง" และเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจเพียงไม่นานเราก็สลับตำแหน่งกันแล้วเขาก็ได้รู้ว่าทำไมเสียงครางของเชนถึงฟังเหมือนเสียงคำราม
ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้เอง
เขากระทั้นร่างกายเนิบช้าหมุนควงและกดให้ลึกแนบแน่นตอนนี้สมองของโล่งในหัวไม่ได้คิดอะไรนอกจากคิดว่าจะทำยังไงให้เชนครางเสียงหวานๆและทำหน้าเหมือนแมวตัวโตที่กำลังอ้อนขออาหาร เชนเก่งทั้งเป็นคนทำและเป็นคนรับ
เชนเก่งพอๆกับพี่นนท์แต่ให้คนละอารมณ์
เชนเก่งที่ทำให้เขาปลดปล่อยความอัดอั้นได้ถึงสามรอบด้วยกัน แน่นอนว่าคำขอของเชนได้รับการร่วมมือที่ดีเพราะเขาเงยหน้าในจังหวะที่เชนชักรูดแกนกายและพุ่นน้ำขาวขุ่นใส่หน้าเขาเต็มๆ
เขาทิ้งความไม่สบายใจเรื่องที่ถูกเชนจับได้ว่าเล่นชู่กับพี่นนท์
เขาปล่อยความไม่สบายใจเหล่านั้นไว้ข้างหลังและสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแท่งเนื้อที่เขากำล้งครอบครองมันไว้อยู่ในปาก เขากำลังสนุกกับมันอีกครั้งและอีกครั้งทั้งที่เป็นครั้งแรกแต่รู้สึกติดใจอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนเจอของเล่นชิ้นใหม่
น้องวินเด็กขี้อิจสาาาาาาา ยังคงอัพจากโฟนเหมือนเดิมวรรคตอนอาจจะงงๆนะคะเพราะตอนลงก็ก่งก๊งเหมือนกัน แค่เด็กที่ชอบแย่งของเล่นกันแค่นั้นเองงงง ไม่มีใครถามหาพี่นนท์บ้างเหรอคะอยู่ดีๆไม่มีแอรืไทม์เฉ๊ย ในส่วนของเอ็นซีก่งก๊งตอนเราเขียนเรายังเขินเลยไม่รู้จะเขินทำไมเหมือนกัน
เชนก็ร้ายไม่งั้นนางจะเอาพี่นนท์มาครอบครองได้อย่างไร อิอิ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ เยิ้ฟๆ
หัวข้อ: เรื่องสั้น ซ่อนกลิ่น...ซ่อนชู้ up.ch7 (อ่าน 24233 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก