หัวข้อ: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 133 (ตอนจบ) 18/4/2563

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 14

เต้:
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นะสิ่งที่อยากทำตอนนี้ก็คือขอโทษที่วันนี้กูพูดไม่ดีใส่มึงที่ด่ามึงคิดไปคิดมาวันนี้กูก็พูดแรงใส่มึงขอโทษนะโอมต่อไปจะไม่พูดแบบนี้แล้วคับ(เตเต้เขียน)

เหตุเกิดเพราะกระผมปากเสียไปว่าเขาเองคับตอนนี้ดีกันล่ะ
@OhmKub รุ่นพี่โอมคับอย่าเขียนตอนที่ผมง้อนะคับผมอายเขาคับนะนะนะสุดหล่อเดี๋ยวเขาเลี้ยงหนังตัวเองหนึ่งเรื่องอย่าเขียนนะ(เตเต้เขียน)

โอม:
ไม่เขียนหรอกครับ(วันนี้)แต่พรุ่งนี้ไม่แน่ฮ่าๆๆเพราะพรุ่งนี้ถึงตอนนั้นพอดี

เต้:
5555555555555ผมปิดปากไอ้รุ่นพี่ไปแล้วไม่มีทางรู้หรอก(เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 103

ชีวิตของคนเรามันก็เหมือนกับการเดินขึ้นบันได ที่เมื่อเราก้าวขึ้นไปขั้นหนึ่ง บันไดขั้นนั้นก็จะหายไป แต่เบื้องหน้าของเราก็ยังคงมีขั้นบันได ที่ต่อสูงขึ้นไปจนสุดลูกหูลูกตาเสมอ จุดสิ้นสุดของมันเราไม่สามารถคาดเดาได้และไม่มีวันที่จะมองเห็นได้เลยแม้เพียงเลือนราง สิ่งที่เราต้องทำก็คือก้าวขึ้นบันไดขั้นต่อไปอย่างระมัดระวังแม้ว่าจุดมุ่งหมายจะเหมือนอยู่ไกลแสนไกลก็ตาม….อย่างที่ผมเคยถามไปวันนั้นแหละครับว่าถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้เราอยากทำอะไรส่วนมากก็จะกลับไปแก้ไขในสิ่งที่เคยทำผิดพลาดมาเก็บเอาสิ่งที่เคยผิดพลาดในอดีตมาเป็นบทเรียนเพื่อเตือนใจเราว่าไม่ให้ทำในปัจจุบัน
ผม : เป็นไงมึงดูทำหน้าดิ กลับจากเรียนต้องยิ้มดิเพ่
เต้ : ยิ้มเชี้ยไร โคตรเหนื่อยเลยว่ะ วันหยุดก็ยังจะนัดไปเรียนอีกไม่รู้จะขยันไร
ผม : เอาน่าเรียนๆเยอะๆจะได้เก่ง
เต้ : นี่มึงหาว่ากูโง่เหรอ
ผม : ป่าวๆ(เสียงสูง)
เต้ : สัส (มันวิ่งไล่เตะผมครับ)ทานไรยังมึง วันนี้ทำไมไม่เห็นบัดดี้มึงว่ะ
ผม : ท้องเสียนอนยุบ้าน
เต้ : ไม่ใช่ตายแล้วเหรอว่ะฮ่าๆ
ผม : ไปว่าเขามึงเนี้ย ยังไม่ทานอ่ะ
เต้ : แล้วมึงจะทำเนี้ย ใส่บ๊อกเซอร์อ่อยกูเหรอว่ะ
ผม : สัส มาจับนมกูทำเชี้ยไร
เต้ : ก็มันน่าจับดี แล้วนี่จะทำไร
ผม : ซักรองเท้า
เต้ : ห่า หูกูฝาดป่ะว่ะ
ผม : ก็มันสกปรกนี้ว้า
เต้ : ปกติกูเห็นรองเท้ามึงแต่ล่ะคู่ สามสี่ปีถึงซักทีหนึ่ง คู่นี้กี่ปีแล้ว
ผม : แค่สองปีเองฮ่าๆ
เต้ : ฮ่าๆ ไอ้สกปรก
ผม : ที่ของมึงล่ะ เน่าเหมือนกันล่ะว้า งั้นนั่งรอกูก่อนนะซักรองเท้าแปบนึง
เต้ : ซักแต่รองเท้านะ ห้ามว่าวนะมึง ถ้ามีอารมณ์บอกพี่ได้นะน้อง
ผม : อารมณ์อยากเตะมึงนี่แหละกวนตีนกูอยู่ได้ แล้วผมก็ไปซักรองเท้าที่หลังบ้านครับส่วนไอ้เต้ก็นอนดูทีวีในบ้าน
เต้ : โอมโทรสัพมึงดัง มีคนโทรมา
ผม : รับให้หน่อยดิ
เต้ : โทรมาก็ด่ากูเลยสัส
ผม : ฮ่าๆ ไอ้ต้นแหรอ
เต้ : อืม แค่ถามว่าตายแล้วหรือยัง โดนด่ากลับมาเป็นชุด ถ้าอยู่ใกล้นะเตะให้หายท้องเสียเลยฮ่าๆ เอ่อต้นบอกว่าจะเข้ามาบ้านนะเลยบอกซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ด้วย ไหนเชี้ยต้นบอกว่ามึงจะกลับบ้านไปหาเสียงช่วยพ่อมึงทำไมไม่กลับว่ะ
ผม : กลับดิใครว่าไม่กลับ
เต้ : กลับด้วยดิ ไม่ได้ไปเที่ยวบ้านมึงนานแล้ว
ผม : รุ่นพี่นัดไม่ใช่เหรอมึง อย่าหนีกิจกรรมดิ
“อ่ะ ก๋วยเตี๋ยวที่มึงสั่ง สั่งเชี้ยไรไม่เอาถั่วไม่ใส่หอม”
เต้ : ขอบคุณนะที่รักคืนนี้เขาจะจัดหนักให้
ต้น : กวนตีนล่ะมึง แม่งมาช้าเพราะไปรอซื้อก๋วยเตี๋ยวให้มึงแหละ
เต้ : รุ่นพี่ต้องดูแลรุ่นน้องดิครับ
ต้น : คนล่ะเอกเว้ย
ผม : ฮ่าๆ
เต้ : คนล่ะเอกยังปี้กันได้เลยจริงม่ะพี่ต้นฮ่าๆ
ต้น : รีบแดกไปเลยมึง เอาน้ำตกป่ะกูจะเอาเลือดมึงใส่ให้อีก
เต้ : ใจร้ายว่ะ
หลังจากที่ไอ้เต้ทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จผมก็กลับบ้านที่โขงเจียมครับ กลับจากโขงเจียมก็มาปั่นงานต่อที่บ้านชีวิตนักศึกษาครับงานที่จารย์สั่งตั้งนานไม่ยอมทำมาทำเอาตอนจะส่งพรุ่งนี้แถมไม่ให้พิมพ์นะครับเขียนล้วนๆเล่นเอาปวดแขนเลยครับ
“สัส โอมกลับอุบลยังว่ะ”
ผม : ถึงแล้วมีไร นั่งปั่นงานยุ
ต้น : เอางานมาดูเป็นแนวทางหน่อยดิ
ผม : ลอกก็ว่าไปเหอะ
ต้น : พูดให้มันดูดีดิว่ะ ฮ่าๆ งั้นกูแวะไปหาไอ้ตั๊วก่อนนะถึงจะเข้าไปบ้านมึง เดี๋ยวเอาขนมไปฝากนะ
ผม : ครับ ผมก็นั่งทำงานต่อครับ
ต้น : งานเสร็จยังว่ะ
ผม : เสร็จล่ะ
ตั๊ว : ใครมาบ้านมึงว่ะ เห็นยืนตั้งนาน

เดี๋ยวดึกๆมาต่อนะครับ...ออกไปทานข้าวแปบนึง

[เสเพล]

ตอนที่ 104

ต่อนะครับ

ผม : ใครว่ะ เดี๋ยวกูออกไปดูเอง
ต้น : ผู้หญิงป่ะ มันไม่ต้องเดี๋ยวกูออกไปดูเอง
ตั๊ว : เรื่องผู้หญิงนี่รีบเลยนะมึง
ต้น : แน่นอน ฮ่าๆ แล้วมันก็วิ่งไปดูครับ สักพัก เชี้ยโอมพี่เขามาหามึงแกไม่กล้าเข้ามาในบ้านใครว่ะทำไมกูไม่คุ้นหน้าเลย
ผม : ใครว่ะ
ต้น : ใครจะไปรู้ว่ะออกไปดูเอง เอ่อถามเขาด้วยนะว่ามีแฟนยัง
ตั๊ว : ม่อสาวอีกดิมึง
ต้น : หึงกูเหรอ
ตั๊ว : ถุย
ผม : เดี๋ยวกูออกไปดูเอง ยืนคุยกับพี่เขาได้สักพักเขาก็ขอตัวกลับครับ แกมาบ้านเพื่อนแกเลยแวะมาเล่นด้วย
ต้น : พี่เขากลับแล้วเหรอ เสียดายว่ะ
ตั๊ว : ใครว่ะ
ผม : รุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า
ต้น : ติดต่อให้เพื่อนหน่อยดิ โอมครับมันเข้ามาบีบนวดให้ผมครับ
ตั๊ว : พี่คมมึงเอาไปไว้ไหนว่ะฮ่าๆ
ต้น : สัส กูยังไม่เคลียกับมึงเลยนะโอม แม่งกูบอกว่าไม่ใช่โอมแม่งยังส่งข้อความมาอีก
ผม : มึงก็จีบเอาดิว่ะ พี่เขาอาจจะชอบมึงก็ได้
ต้น : เดี๋ยวกูจะเอาเบอเชี้ยตั๋วให้พี่เขา
ตั๊ว : กูเกี่ยวไรด้วยว่ะ
พวกไอ้ตั๊วกับต้นก็นั่งทำงานครับส่วนผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยพอดีจนพวกนั้นทำงานเสร็จแล้วก็แยกกลับบ้าน
กับเช้าวันจันทร์เป็นวันที่ผมโคตรขี้เกียจครับเป็นอีกวันที่ไม่อยากจะลุกออกจากเตียงนอน
“ไม่ได้เจอหน้านานคิดถึง”
ผม : เวอร์ล่ะมึงแค่วันเดี๋ยวเอง แล้วมีเรียนเช้าเหรอถึงได้มาเช้าจัง
เต้ : ป่าวมาดักรอรุ่นพี่ฮ่าๆ
ผม : เล่นรุ่นพี่เลยเหรอว่ะ ไม่เบานะมึง
เต้ : ล้อเล่น มีเรียนเช้าด้วยแหละ แล้วเพื่อนยังไม่มาเหรอ
ผม : ยังอ่ะ อ่ะมีไรจะให้
เต้ : พวงกุญแจ แน้คิดไรกะเขาป่าว
ผม : ไอ้บ้า ว่าจะให้ตั้งแต่วันนั้นล่ะไม่กล้าให้ก็มันเขินนี่ว้า
เต้ : รุ่นนี้ยังจะเขินอีกนะ แก้ผ้าเอากันก็แก้มาแล้วฮ่าๆ
ผม : สัส พูดไร
เต้ : หรือไม่จริง
ผม : พอเลยมึงมันผ่านมานานแล้ว
เต้ : หรือเราจะไปรื้อฟื้นกันดีไหม
ผม : เอาส้นทีนผมไหมครับ
“มาจีบเชี้ยไรกันแต่เช้าเนี้ยพวกนี้”
ผม : เชี้ยโอ๊ต ไม่ใช่ซะหน่อย แค่ยืนรอพวกไอ้ต้นอยู่
เต้ : งั้นกูไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นค่อยคุยกัน
ผม : อืม ตั้งใจเรียนนะมึง
เต้ : ขอกำลังใจหน่อยดิ (ทำแก้มป่อง)
ผม : เอากำปั้นไหมครับ
เต้ : ใจร้ายว่ะ ไปล่ะ(ทำปากจู๋ใส่ครับ)
ต้น : โคตรแม่งกูไม่น่านอนดึกเลยว่ะ จารย์มายังว่ะ
ผม : มาเชี้ยไร นี่มันพึ่งเจ็ดโมงครึ่งเอง
ต้น : อ้าวเหรอ ดูเช้าๆฮ่าๆ แล้วไอ้ตั๊วยังไม่มาเหรอว่ะ
ผม : ยังมั่งกูยังไม่เห็นหน้ามันเลย
ต้น : เข้าห้องเหอะ
วันนี้มีเรียนเช้าครับกับวิชานี้จารย์โคตรดุครับ แต่งตัวต้องเรียบร้อย ระหว่างที่จารย์สอนไปพวกผมก็โคตรตั้งใจเรียนครับ(มั่ง)
“โอมๆ กูยืมงานมึงมาดูหน่อยดิ”
ผม : แปบนึงนะ
กาย : มึงได้เอาปลั๊กไฟมาด้วยไหมว่ะ กูยืมหน่อยดิ
ผม : อ่ะ
ต้น : มึงว่าไหมยิ่งเรียนกูก็ยิ่งโง่ว่ะ แถมวิชานี้นะกูยิ่งรู้เรื่องฮ่าๆ
ตั๊ว : เชี้ยมึงจะคุยกันทำไมว่ะ เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก
ต้น : มึงดูดิ แม่งใส่ชุดไม่ดูวัยเลย ฮ่าๆ
ตั๊ว : ไปนินทาจารย์อีก ฮ่าๆ
ผม : พวกมึงสองคนก็เหมือนกันแหละคุยกันทำหอกไร
ซวยล่ะจารย์เห็นพวกผมคุยกันครับจารย์เรียกชื่อพวกผมให้มาหน้าห้อง ทั้งๆที่ผมก็ไม่ไดคุยกับพวกมันเลยแค่บอกให้มันตั้งใจเรียนสุดท้ายวิ่งรอบคณะครับ วิ่งน่ะผมไม่อายหรอกครับแต่อายที่
“ฮ่าๆโอม แอบดูหนังโป้ในห้องอีกเหรอว่ะ” ไอ้เชี้ยเต้มันเล่นแหกปากตะโกนถามผมซะดัง
ต้น : ไอ้ห่านี่มันจะรู้ไปทำไมว่ะ
ผม : อายไหมล่ะพวกมึง
ตั๊ว : กูไม่น่าเลย
เล่นเอาวะเหนื่อยครับพอเลิกเรียนตอนเย็นพวกผมก็ต้องไปบำเพ็ญประโยชน์ต่ออีกครับ
ต้น : ไอ้ห่าไหนว่ะแม่งมาเยี่ยวหรือว่ามาถอนขนใส่โถฉี่ว่ะ
ผม : อย่าบ่นนะมึง
ตั๊ว : น่ามาทานข้าวที่นี่นะฮ่าๆ
พอล้างเสร็จก็มานั่งเล่นตรงม้านั่งครับ
เต้ : ที่รักทำไร
ผม : ใครที่รักมึง ล้างห้องน้ำพึ่งเสร็ง ดมม่ะหอมๆ
เต้ : หยี (เลยเอามือป้ายปากมันครับ) แหวะแม่งล้างมือมาไหมเนี้ย กูจะอ้วก
ต้น : พวกกูพึ่งล้วงชักโครกมามือยังไม่ล้างเลยฮาๆ
ตั๊ว : ไปแกล้งน้องเขา
ต้น : ก็จริงไหมล่ะ
ผม : ใช่ๆ เหลืองติดเต็มมือเลยฮ่าๆ(แกล้งมันครับ)
เต้ : ไม่คุยด้วยล่ะจะอ้วก
ต้น : เดี๋ยวก่อนดิ อยากได้กุญแจก็ต้องตอบคำถามก่อนดิ
เต้ : จะเล่นไรอีก ไม่เอาแล้วนะไปบอกรักถังขยะ ไปบอกรักต้นไม้
ต้น : เอาง่ายๆให้บอกชื่อวันในหนึ่งสัปดาห์มาสิบวันห้ามซ้ำกันภายในเวลาหนึ่งนาที
เต้ : สัส มันมีแค่เจ็ดวันนะเว้ย
ต้น : ฮ่าๆ งั้นก็ไปหอมแก้มไอ้โอมก่อนไป
เต้ : ดูดปากด้วยป่ะ ฮ่าๆ
ผม : เชี้ยเล่นไรกันกูไม่เอาด้วยนะเว้ย
ต้น : กูล้อเล่น อ่ะ ขับรถกลับดีๆล่ะ
เต้ : กลับหอครับไม่ได้กลับดีๆ
ต้น : สัส กวนแล้วมึง

[เสเพล]

ตอนที่ 105

“บางอย่างถึงมันจะเป็นได้แค่ความทรงจำ แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรานึกถึงกี่ครั้งก็ยังมีความสุข แม้ว่าเรากับคนในความทรงจำนั้นจะเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม” ชีวิตของคนเราถ้าเรามัวแต่จมปลักอยู่กับเรื่องที่เศร้ามันก็ทำให้เราไม่มีกำลังใจที่จะทำอะไรสู้เก็บมันไว้แล้วเดินหน้าต่อไป(บอกตัวเอง)เวลามันก็ช่างเร็วนะครับเรารู้จักกันมานี่ก็เข้าเดือนที่สิบแล้วเนาะขอบคุณที่ยังติดตามเรื่องราวของพวกผมมาโดยตลอดนะครับเอาไหมวันนี้จะเผาคนบางคนฮ่าๆปากดีนักก็เจอแบบนี้แหละครับ
ต้น : เย็นนี้มึงจะไปไหนว่ะ
ผม : ไม่รู้ดิ หาไรทานแล้วกลับบ้านมั่ง เป็นไร
ต้น : ป่าวว่าจะชวนไปนั่งฟังเพลงซะหน่อย
ผม : ตามสบายเลยมึง กูไม่ไปอ่ะเด็กดีว่ะ
ต้น : ถุย งั้นพรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะ ขับรถกลับบ้านดีๆนะมึงกลับให้ถึงบ้านห้ามไปแวะนอนที่ห้องคนอื่นล่ะมึง
ผม : สัส กูไม่ใช่มึงนะเว้ย กูยังบริสุทธิ์ เก็บไว้ให้แม่ของลูกฮ่าๆ
ต้น : ถุย งั้นกูไปล่ะ
ไม่มีไรทำครับเลยขับรถออกเล่นหาไรทานแถวมหาลัยนั้นแหละครับ
“มาคนเดียวเหรอน้องชาย”
ผม : เห็นมากี่คนล่ะ
เต้ : กวนตีนนะมึง
ผม : เมาอีกแล้วนะสัส อย่าแดกเยอะนะมึงพรุ่งนี้มีเรียนเดี๋ยวไม่ไหวนะ
เต้ : หอมแก้มหน่อยดิ
ผม : เมาแล้วมึงกลับหอเหอะเดี๋ยวกูไปส่ง
ยืนคุยกับไอ้เต้ได้สักพัก คุยกับคนเมานี่โคตรน่าเบื่อครับถ้าไม่ใช่ไอ้เต้ผมต่อยไปนานแล้ว(ผมไม่ใช่นักเลงนะแต่หมัดผมไว)
“โอม” เลยหันไปตามเสียงครับ
ผม : อ้าวพี่(ขอไม่บอกชื่อนะครับ) มาทานข้าวเหรอครับ
เต้ : แฟนเก่ามึงนี่ว้า(ไอ้ห่านี่ปากหมาอีกครับ)
พี่ : ใช่จ๊ะมาทานข้าว แล้วเราจะไปไหนต่อไหม
ผม : ไม่อ่ะพี่เดี๋ยวผมก็กลับล่ะครับ มีไรป่ะครับ
พี่ : ไปส่งพี่หน่อยดิ
เต้ : เพื่อนพี่ไม่มีเหรอครับ เพื่อนผมนะไม่ใช่วินมอไซค์
ผม : อย่าเสียมารยาทสิมึง เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้ครับ เชี้ยเต้มึงเมาหนักแล้วนะกลับเหอะ
เต้ : กูไม่กลับ มึงไม่ใช่พ่อกูนี้ว้า
ผม : ไม่กลับก็รอกูอยู่นี่นะ เดี๋ยวไปส่งพี่เขาแปบนึงอย่าไปไหนล่ะมึง
แล้วผมก็ไปส่งพี่เขาครับ พอดีแกมีเรื่องไม่สบายใจทะเลาะกับแฟนเลยนั่งคุยกับแกได้สักพักคุยกับแกจนแกสบายใจแล้วผมก็กลับครับพอไปถึงสภาพไอ้เต้บอกไม่ถูกครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไงคนเมาอ่ะครับ
เต้ : ไปนานจังว่ะ กูโทรไปทำไมไม่รับ
ผม : นั่งคุยเป็นเพื่อนพี่เขา
เต้ : กูไม่เชื่อหรอก แม่งไปเอากันดิมิว้า(เท่านั้นแหละครับ กำปั้นผมไปที่ปากมันเลยครับ)
ผม : สัส มึงก็คิดได้แค่นี้นะ
เต้ : ก็มึงไปกับแฟนเก่ามึงนี้ว้า แถมไปนานด้วยจะไม่ให้กูคิดได้ไง แล้วเอากันไปกี่ครั้งล่ะ
ผม : พอเหอะมึงเมาแล้วนะเต้ กูจะไปส่งมึงที่หอ
เต้ : ไม่ต้องกูมาเองกูก็จะกลับเอง เชิญมึงไปเอากับพี่เขาอีกไป
ผมไม่รู้นะว่าทำไมมันถึงพูดแบบนี้ทั้งที่มันก็รู้จักนิสัยผมดี ผมเลยโทรบอกให้เพื่อนมันมาพามันกลับหอครับ ไม่อยากอยู่นานกลัวได้กระทืบคนอีก กลับถึงบ้านปิดแม่งโทรสัพครับ จนเช้า
ต้น : ดูเหนื่อยๆนะมึง เป็นเชี้ยไร
ผม : ไม่ได้เป็นไรแค่เหนื่อยเฉยๆแล้วไอ้ตั๊วล่ะ
ต้น : เดี๋ยวตามมาเข้าห้องน้ำอยู่
ฝ้าย : รุ่นพี่บอกให้ทุกคนเขาประชุมนะเย็นนี้
ต้น : อะไรว่ะ
ผม : เอาน่ามึง ทำตามที่พี่เขาบอกเหอะ
ต้น : ไอ้เต้เป็นไรว่ะ ปกติเห็นมึงแล้วจะเข้ามาทัก
ฝ้าย : น้องเต้
ต้น : เห็นผู้ชายแล้วสะดิ้งนะมึงฮ่าๆ
ฝ้าย : ใครจะไปเหมือนมึงล่ะ ม่อสาวทุกวัน กูไปล่ะกลัวไอ้ต้นมาม่อกู
ต้น : สวยตายล่ะ มีปัญหาไรกันหรือป่าวว่ะ หรือว่าพวกมึงได้กันอีก เลยมองหน้ากันไม่ติด โอ้ยสัส มาตบหัวกูทำไมเนี้ย
ผม : หมั่นไส้มึง
ตั๊ว : ไม่เข้าเรียนเหรอ พากันยืนทำไร
ต้น : ยืนให้หมาถาม
ตั๊ว : สัส กวนตีนล่ะมึง ไปยืนเอาหอกเหรอว่ะไอ้โอมไปแล้ว
ไม่ค่อยมีสมาธิเรียนด้วยแหละครับในหัวผมคิดแต่เรื่องเมื่อคืนว่าผมทำไอ้เต้แรงไปไหมไปต่อยมันหรือว่ามันจะโกรธผมในหัวคิดแต่เรื่องนี้ครับจนเลิกเรียนเข้าประชุมพอดีไปช่วงนั้นพี่ว๊ากแกด่ารุ่นน้องกับปีสองพอดี
ต้น : ไอ้โอมมึงดูไอ้เต้ดิ โดนเขาเล่นงาน
ผม : ก็ชอบไปกวนเขาก็แบบนี้แหละ
ต้น : มึงเป็นพี่ปลอบก็ไปปลอบมันหน่อยดิ กูสงสารมันว่ะ
ผม : มึงไปเองดิ กูไม่ว่างดูน้องรหัสกูอยู่
ต้น : กูว่ามึงสองคนมีปัญหากันแน่ กูสังเกตตั้งแต่เช้าแล้ว เป็นอะไรกันอีกว่ะ
ผม : ป่าว
พอเลิกประชุมผมก็กลับบ้าน วันนั้นทั้งวันไม่ได้คุยกับเชี้ยเต้ ขนาดมองหน้ามันยังไม่กล้ามองหน้ามัน ก็ผ่านไปวันนั้นแหละที่ผมถามในบอร์ดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้อยากจะทำอะไร คำตอบของผมนะ “ถ้าย้อนไปได้ผมอยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผมทำลงไปและจะไม่ต่อยไอ้เต้” จนมาเห็นมันโพสขอโทษในคอมเม้นแหละครับ ตอนนั้นยอมรับว่าเล่นตัวนะครับไม่ยอมคืนดีกับมันจนมันมาหาผมตอนดึกๆนั่งทำงานอยู่ ไม่ยอมเข้าบ้านนะยืนอยู่ประตู
เต้ : โอม
ผม : นั่งนิ่งไม่พูดครับ
เต้ : โอมครับ มึงอย่าเงียบดิว่ะ กูขอโทษ(มันร้องไห้ครับ)แล้วเดินเข้ามาผเหมือนเด็กเวลาทำผิดจะร้องไห้มาหาแม่ยังงั้นเลยครับ) กูรู้ว่ามึงไม่ใช่คนแบบนั้น นะหายโกรธกูนะ
ผม : ไม่เว้ย กูแค่ไปส่งพี่เขาก็หาว่ากูไปมีไรกัน ถ้ากูพูดแบบนั้นกับมึงๆจะโกรธไหมล่ะ
เต้ : ขอโทษ(มันอ้อนด้วย) นะต่อไปจะไม่ทำอีกครับ นะนะดีกันนะ
ผม : ไม่เว้ย
เต้ : จะให้กูทำไรกูยอม วันนั้นกูเมา คนเมาไม่ผิดนะ
ผม : ไม่ผิดเชี้ยไร เสียความรู้สึกว่ะ
เต้ : กูยอมให้มึงต่อยกูทีเลยแต่มึงต้องหายโกรธกูนะ
ผม : ได้ (ยกกำปั้นขึ้น)
เต้ : ต่อยจริงๆเหรอ(มันหลับตา)
ผม : เอ่อ ฮ่าๆ
เต้ : ขำไรว่ะ รีบต่อยดิ (สะอึ้ก)
ผม : กูไม่ต่อยหรอก แล้วกูก็โกรธมึงไม่ลงหรอก
เต้ : กูว่าแล้วมึงต้องเป็นแบบนี้ ฮ่าๆ
ผม : หยุดร้องได้แล้ว (เอามือเช็ดน้ำตาให้มัน) ไอ้นักเลงขี้แง้เอ่ย ทีหลังจะพูดอะไรก็หัดคิดก่อนไม่ใช่พูดออกไปแล้วค่อยคิดนะ
เต้ : ครับ แล้วเวลาเรามีไรกันทำไมไม่คิดก่อนทำไมแก้ก่อน
ผม : กวนตีนนะมึง เดี๋ยวกูถีบนะเว้ย
เต้ : มึงรู้ไหมเวลาที่ไม่ได้คุยกับมึงกูโคตรอึดอัดว่ะ แม่งทำไรก็ไม่มีความสุข
ผม : เวอร์ล่ะ
เต้ : จริงๆหรือมึงไม่เป็น
ผม : ก็มีบ้าง เลิกพูดแล้วนี่มาซะดึกเลย พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันทำไมไม่รอพรุ่งนี้ว่ะ
เต้ : กูก็อายคนเป็นนะเว้ย มาร้องไห้ให้เขาดูเสียภาพพจน์เต้ผู้เข้มแข็งหมดดิ
ผม : เหรอ กูลืมอัดคลิปไว้จะเอาไปลงบอร์ด
เต้ : หยุดเลยมึง มันดึกล่ะกูกลับก่อนนะ
ผม : ขับรถดีๆล่ะมึง
เต้ : หอมแก้มกูหน่อยดิ ไม่ได้อ่อยนะแค่อยากให้หอม
ผม : ถุย รีบๆกลับเลยมึง
เต้ : เชอะ อย่ามาง้อกูล่ะกัน (มันเดินส่ายตูดเห็นแล้วอยากโดดถีบมากครับ)
นักเลงอะไรโคตรขี้แง้ครับมีความสุขดีครับได้แกล้งคนแต่ก็โดนมันเอาคืนหลายครั้งแล้ว ช่วงนี้ผมจะแกล้งมันซะบ่อยหน่อยครับ อย่างวันนี้ก็กลับจากมหาลัยก็มานั่งเล่นที่บ่อปลาครับตัดกิ่งเฟื่องฟ้า
เต้ : ทำเป็นด้วยเหรอมึง กูก็นึกว่าแต่มึงจะชักว่าวเป็นอย่างเดียวดิ
ผม : อยากโดนตัดด้วยไหม
เต้ : เอาไว้ให้กูตุยตูดมึงดีกว่า
ผม : ไม่มีทาง แล้วมาทำไรเนี้ย
เต้ : พอดีอาจารย์ฝากอันนี้มาให้
ผม : อ่อ ขอบใจนะ โอ้ยเดินเหยียบหนามเฟื่องฟ้าครับ
เต้ : เป็นไร เดินไม่ระวังตัดทิ้งแล้วไม่ดู เจ็บไหมว่ะ
ผม : ไม่หรอก
เต้ : มันเล็กเนาะเลยไม่เจ็บถ้าเป็นจวยกูนี้ร้องลั่นบ้านแน่ ฮ่าๆ โอ้ยมาตบหัวกูอีก เป็นไรมากไหมมึง
ผม : สงสัยหนามจะติดที่เท้า ไปเข้าเข็มในตู้ข้างทีวีให้หน่อยดิ
เต้ : อ่ะ มากูจะเอาออกให้
ผม : ไม่เป็นไรกูทำได้
เต้ : อย่าดื้อดิว่ะ ไหนๆดูดิตีนหรืออะไรเนี้ยฮ่าๆ
ผม : อยากโดนถีบหน้าไหม โอ้ยเจ็บ เบาๆดิว่ะ
เต้ : แม้ทีโดนจวยกูไม่บ่น
ผม : ยังจะกวนอีก
เต้ : นิ่งๆนะมึง (มันเอาหนามออกจากเท้าให้ผมครับ) เล็กนิดเดียวร้องยังกะจะโดนฆ่า เอาหนามออกแล้วมาเอาจวยเข้าดีไหมฮ่าๆ
ผม : ทะลึ่ง

[เสเพล]

ตอนพิเศษ ความในใจจากเต้ถึงโอม7

ช่วงนี้"ลูกป๊าเล้ง"ยุ่งนะคับเห็นบ่นแบบนี้(แต่เห็นวันๆไม่เห็นได้ทำไร)เลยไม่ค่อยได้มาอัพนะคับแค่นี้นะเขาซ้อมเชียร์อยู่รักทุกคนคับ(เตเต้เขียน)

ไอ้รุ่นพี่กล่าวไว้ว่า “การชักว่าวมันก็เหมือนเราหายใจถ้าไม่ได้ชักเราก็จะใจขาดตาย”ดูความคิดมันดิคับโคตรหื่นปานนั้นว่าผมหื่น น้อยบอกว่าไม่ให้เล่าแต่เอามาเล่าเสียหมดเขาหาว่าผมนักเลงขี้แงก่อนอื่นเลยสิบนิ้วอันน้อยๆของกระผมนายเตเต้ต้องกราบงามๆแทบตักทุกท่านนะคับหลังจากที่ไม่ได้เขียนหลายวันไอ้เรามันรุ่นน้องปีหนึ่งตัวเล็กๆคับมีแต่กิจกรรมเลยไม่มีเวลาได้มาเขียนตอนนี้กลับกันคับไอ้รุ่นพี่มันยุ่งผมว่างเลยมาเขียนนะคับพอดีช่วงนี้เขายุ่งคับเลยไม่ได้มาเขียนอย่าไปว่าเขานะคับแต่ด่าให้หนักเลยคับเขาต้องช่วยพ่อเขาหาเสียงคับวันอาทิตย์นี้ก็เลือกตั้งล่ะมันก็ผ่านวันครบรอบมาหลายวันล่ะไม่ได้มีอะไรพิเศษก็เหมือนที่ทำให้ทุกๆวันแหละไม่ได้พาไปทานข้าวไม่ได้พาไปเที่ยวไม่ได้พาไปดูหนังแต่พาใจไปหาที่บ้านฮิ้วๆๆก็เอาตุ๊กตาไปให้คับนั่งร้องเพลงให้ฟังแค่นี้ตั้งแต่รู้จักกับเขามาก็หนึ่งปีแล้วเขาสอนให้ผมรู้จักหลายๆอย่างรู้จักใจเย็นลงบางทีได้แต่บอกผมแต่ตัวเองทำไม่ได้ก็มีทีผมย้อนคืนรู้ไหมคับเขาว่าไงเขาบอกผิดเป็นครูแต่ผมว่ามีความสุขดีนะที่รู้จักเขาช่วงนี้น้อยครั้งแหละที่ได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกันผมก็มีเพื่อนเขาก็มีเพื่อนถ้าตอนนี้ผมว่าเขาเข้มแข็งขึ้นมาบ้างล่ะโดนผมขู่กับเพื่อนเขาขู่ด้วยแหละเลยไม่กล้าเศร้าอีกช่วงนี้เขาไม่ค่อยซ่าแล้วหลังจากที่ตำรวจยืมรถไปจอดที่โรงพักพูดไปจะหาว่าเผาเขาอีกไม่อยากเล่าเท่าไรคับแต่มันอดเล่าไม่ได้ไม่กี่วันที่ผ่านมารู้ทั้งรู้ว่ากิ่งลำไยมันตายแล้วยังจะขึ้นอีกผมยังแอบขำไม่ได้ไปเอางานไปให้เพื่อนที่หอพอดีหอเพื่อนผมกับหอเพื่อนเขาก็อยู่ตรงข้ามกันนึกยังไงไม่รู้ไม้เขาก็มีไว้สอยแต่พี่เขาโชว์คับสงสัยคงคิดว่าตัวเองเป็นลิงหรือป่าวก็ไม่รู้ผมเห็นยังอดขำไม่ได้คับเหยียบเอาอีกท่าไหนไม่รู้เสียงดังตุบลงมาทั้งกิ่งทั้งคนดีที่ที่มันไม่สูงคับไม่งั้นเหลือแต่ชื่อคับผมว่าบางทีสอนเด็กยังสอนง่ายกว่าไอ้โอมนะคนอะไรบอกยากมากมึนด้วยแถมเกรียนอีกไปทำแอร์มหาลัยพังดีนะแค่ได้ล้างห้องน้ำไม่โดนหนักกว่านี้อีกไม่กี่วันแล้วมันก็แก่ไปอีกปีหนึ่งคับผมว่านะในห้องไม่มีใครที่จะหื่นกามเท่ามันหรอกดาราหนังโป้พี่เขารู้จักหมดยังกะตัวเองเป็นผู้กำกับแถมมันยังภูมิในนะที่ตัวเองรู้แต่ช่างเขาเหอะคับของสุขของเขามันเคยบอกผมว่าต่อไปจะไม่รักใครอีกเพราะนี้แหละผมเลยแกล้งมันบ่อยๆคับช่วงนี้พี่เขาเข้าฟิตเนตอีกแล้วคับไม่รู้ว่าจะลดหุ่นหรือว่าไปม่อสาวก็ไม่รู้แต่ที่รู้ๆไม่มีผู้หญิงนะหรือจะชอบครูสอนกิ๊กเก่ามันคับบางทีมันก็มีมุมที่เป็นผู้ใหญ่นะถึงจะเอาแต่ใจก็ตามผมว่าผมไม่เสียใจหรอกที่ตอนนี้เราจะเป็นแค่เพื่อนกันอย่างน้อยเราก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมมีหลายครั้งที่ผมเคยพูดไม่ดีให้มันแต่มันก็ไม่เคยโกรธผมนะมันเคยบอกผมว่าสิ่งที่เราทำให้กันบางทีมันอาจจะมากกว่าตอนที่เราเป็นแฟนกันก็ได้ช่วงนี้ไม่ห่วงไรหรอกคับห่วงอย่างเดียวแหละสุขภาพมันมันเริ่มนอนน้อยอีกแล้วเชี้ยโอมถ้ามึงได้อ่านนะกูไม่รู้จะบอกมึงยังไงไม่กล้าบอกต่อหน้ามันเขินว่ะไงก็อย่านอนดึกนะมึงสัญญาเชี้ยไรกับน้องเขาก็ทำตามที่สัญญากับเขาไว้ด้วยล่ะกูมีความสุขนะที่มีมึงอยู่ข้างๆกูตลอดถึงแม้มึงจะชอบเอางานภาษาอังกฤษมาให้กูทำให้บ่อยๆแต่กูก็ยอมทำให้นะขอบคุณที่เป็นเพื่อนกูตลอดระยะเวลาปีหนึ่งกูโคตรรักมึงว่ะและจะรักแบบนี้ตลอดไป(เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 106

ขงจื้อเคยกล่าวไว้ว่า “ความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ของคนเรานั้น ไม่ได้อยู่ที่ว่าไม่เคยล้ม แต่อยู่ที่สามารถลุกขึ้นได้ทุกครั้งที่เราล้มลง” ชีวิตของคนเราไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยท้อไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน ความรัก หรือเรื่องต่างๆเพียงแค่เราจะยอมรับกับมันได้ไหมแล้วพร้อมที่จะสู้กับมันไหม เขาบอกว่าในบางครั้งการที่เราพยายามที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นแต่บางทีสิ่งที่เราพยายามนั่นแหละอาจจะทำให้เขาเสียใจขึ้นอีกก็ได้
ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วเนาะเป็นไงบางครับยังติดตามผมอยู่หรือป่าวด้วยกิจกรรมกับงานเลยไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไรครับแบบนี้แหละครับชีวิตนักศึกษาครับมาถึงเรื่องของเราดีกว่าเนาะเมื่อวานลูกผมได้มาอัพแล้ววันนี้ผมขออัพนะครับนี่เรียนมาก็ปีสองแล้วครับย่อมมีน้องรหัสใช่ไหมครับผมก็มีเหมือนกันนะครับแต่เป็นผู้ชาย(มั่ง)
เต้ : เป็นไงฝีมือเห็นแล้วหรือยัง
ผม : โคตรเก่งอ่ะ(พอดีเขาปีหนึ่งประกวดแปรขบวนครับคณะผมชนะเลิศนะครับ)
เต้ : ไหนล่ะรางวัล เอียงแก้มมาให้ผม
ผม : อะไรถามจูบมึงกูจะไม่จูบปีหนึ่งทุกคนเหรอว่ะ
เต้ : ชอบอ่อยไม่ใช่เหรอ
ผม : อ่อยบ้าไร
ต้น : เฮ้ย จีบแฟนพี่เหรอน้อง
เต้ : แฟนพี่แต่เขาเป็นเมียผมนะครับ เราเคยได้กันแล้วใช่ม่ะพี่โอม
ผม : กวนตีนล่ะ พอเลยแล้วจะไปไหนต่อม่ะ
ต้น : ไม่รู้ดิ กลับบ้านมั่ง มึงเห็นไอ้ตั๋วป่ะ
เต้ : กลับบ้านแล้ว เห็นบอกว่ารีบ
ผม : กลับนานยัง
เต้ : หอมแก้มก่อนดิ เดี๋ยวบอก
ต้น : มากูหอมเอง ฮ่าๆ
เต้ : ไม่เอาเว้ยหยี
หลังจากที่แยกย้ายกลับบ้านผมกลับบ้านผมเต้ก็กลับหอมันครับสักพักมันมาหาผมที่บ้านมาถึงก็หาไรทานยังกะเป็นบ้านมันทั้งที่เจ้าของบ้านเขาก็อยู่ครับแต่มันสนใจเลยปล่อยมันครับ
ผม : เอาอะไรอีกไหม
เต้ : เอาดิ เทน้ำให้หน่อยดิ ขนมติดคอฮ่าๆ เป็นเมียต้องดูแลผัวดิ โอ้ยมาตบหัวทำเชี้ยไรเกิดขนมติดคอตายไปทำไง
ผม : ตายก็เอาไปวัดดิ ไม่เกรงใจเจ้าของบ้านเลย
เต้ : บ้านป๊าเล้งเจ้าของเขาอยู่โขงเจียมโน่น
ผม : สัส มาล่อชื่อพ่อกูอีก
เต้ : ฮ่าๆ เป็นไรดูเครียดๆอ่ะกินเผื่อหายเครียดหรือว่าเรามาคืนความสุขให้FCม่ะฮ่าๆ
ผม : อยากกินอีกหรืออยากตาย
เต้ : ก็เขาติดตามเราๆก็คืนความสุขให้เขาบ้างดิครับ ป่ะพร้อมแล้ว
ผม : ยังจะเล่นอีก ร้อยเอ็ดมีสถานที่ท่องเที่ยวที่ไหนบ้างว่ะ
เต้ : บิ๊กซีไง ไปที่ไรคนโคตรเยอะว่ะ
ผม : กวนล่ะ
เต้ : อย่าลืมนะให้ไปด้วยแล้วอย่าลืมนะ
ผม : ครับ แล้วเป็นไงบ้างเรียนไปถึงไหนล่ะ
เต้ : ก็ยังเรียนอยู่ห้องเดิมนะไม่ได้ไปไหน
ผม : กวนใช่ไหม (เดินไปบิดหูมันครับ)
เต้ : โอ้ยๆ เจ็บๆยอมแล้ว ไปล่อยใช่ไหม
ผม : พอๆยอมๆปล่อยเหอะ(มันบีบไข่ผมครับ) ยอมๆ
เต้ : บอกรักกูก่อน
ผม : สัส ปล่อยนะเว้ย
เต้ : เร็วๆดิเดี๋ยวก็บีบให้เขียวเหมือนไอ้ต้นบีบนะ
ผม : ได้ๆ กูรักมึงนะ พอใจยัง
เต้ : แค่นี้ก็เอาว่ะ กูก็รักมึง
ผม : ถุย แดกไปเยอะๆเลยมึง
เต้ : ไม่ได้จับนานใหญ่ขึ้นนะเราฮ่าๆ
ผม : กวนตีนล่ะ
เต้ : เอ่อไปเซ็นทรัสไหมเขามีงานไรไม่รู้มีปิกาจูด้วย
ผม : จริงดิ ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปนะ
เต้ : ได้ อิ่มแล้วเดี๋ยวร้องเพลงเป็นการขอบคุณนะ แล้วมันก็เดินไปหยิบเอากีต้าร์แล้วร้องเพลงครับ
“ในฐานะผัวเก่าคนนึง อยากบอกว่าคิดถึงทุกลมหายใจถึงน้องสิเป็นของเขาอดีตฮักเฮายังกรุ่นในใจ อยากบอกน้องผัวเก่าคืออ้าย ยังคิดฮอดแฮง” เป็นไงจากใจเลยนะฮ่าๆ
ผม : ถุย
เต้ : มันดึกแล้วกูกลับหอก่อนนะ
ผม : ขับรถดีๆนะมึง
เต้ : เป็นห่วงเขาเหรอถ้ากลัวเขาจะซิ่งก็ไปส่งเขาดิ
ผม : ไม่เว้ย

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 15

เต้:
@OhmKub ถึงบ้านยังหำน้อยหมาจะเกิดชิงหมาเกิดของขวัญกูเอาไปไว้หน้าบ้านอย่าตกใจ(คิดว่าเป็นระเบิด)นะเว้ย แก่ไปอีกปีหนึ่งแล้วนะมึงขอให้มีความสุขเป็นเมียที่ดีของกูนะอวยพรแล้วตามที่กูเขียนในกล่องล่ะ(เตเต้เขียน)

โอม:
ถึงแล้วครับไม่ได้ชิงหมาเว้ยเทวดาเกิดเว้ย เห็นล่ะยังไม่ได้เปิดเลยไงก็ขอบคุณนะ ใครเป็นเมียมึงว่ะตบหัวทิ้มเด้เต้

[เสเพล]

ตอนที่ 107

บางทีการที่เราได้รักใครสักคนไม่จำเป็นที่จะต้องได้อยู่ด้วยกันเสมอไปเพียงแค่เราได้เห็นว่าเขามีความสุขดีแล้วก็เพียงพอแม้เราต้องใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อที่จะก้าวต่อไปโดยไม่มีเขาแล้วก็ตามเราก็จะทำได้เพียงแค่จดจำภาพเหล่านั้นเอาไว้เพื่อเวลาที่คิดถึงจะได้จำสิ่งที่ดีๆที่ผ่านมา เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไรแต่ตอนนี้เราทำดีกับคนรอบข้างแล้วใช้ชีวิตของเราให้มีความสุขก็พอ ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเนาะด้วยงานกับกิจกรรมครับกับหลายๆอย่างเลยไม่ค่อยได้มาอัพอย่างที่บอกไปแหละครับว่าผมต้องไปหาข้อมูลที่ร้อยเอ็ดทำรายงานส่งอาจารย์ไปมาแล้วครับแต่เสียดายที่ไอ้เต้ไม่ได้ไปด้วยรีบไปรีบกลับครับวันเดียวก็เที่ยวได้ฮ่าๆ
ต้น : มาถึงนานยังว่ะ (พอดีมันไปรอผมที่ร้อยเอ็ดก่อนแล้ว)
ผม : พึ่งมาถึงแล้วไปไหนก่อนเนี้ย
ต้น : หาไรแดกก่อนม่ะ กูโคตรหิวอ่ะ แล้วมึงมาคนเดียวเหรอ
ผม : หลายคนนะมึงไม่เห็นเหรอบนรถอ่ะฮ่าๆ
ต้น : สัส กวนตีนล่ะแล้วไอ้เต้ไม่ได้มาด้วยเหรอ
ผม : ไม่อ่ะ เพื่อนนัดมันทำงาน คิดถึงมันเหรอถึงได้ถามหามันเนี่ย
ต้น : ป่าวเว้ย ดีเหมือนกันจะได้สบายหูหน่อย
ผม : หาไรแดกเหอะ
ต้น : งั้นไปร้านใกล้ๆแถวบึงผลาญชัยจะได้ไปหาข้อมูลแถวนั้นด้วย
พอทานไรเสร็จก็พากันนั่งรถสามล้อเที่ยวรอบเมืองครับ ผมว่าไม่ได้มาทำงานหรอกมาเที่ยวฮ่าๆวันนั้นไปหลายที่ครับรวมทั้ง
ผม : เหนื่อยว่ะ แม่งแดดก็ร้อนอีก
ต้น : บ่นเชี้ยไรมึง มาทำงานนะเว้ย ถึงบ้านเด็กมึงล่ะจะลงไปไหม
ผม : ไม่ใช่เด็กเว้ย ลงไปทำเชี้ยไรมันไปนครพนมมันไม่อยู่หรอก
ต้น : อ้าวเหรอ กูอุส่าจะพามึงมาแนะนำตัวซะหน่อยฮ่าๆ พอดีนั่งรถไปบ้านปู่ไอ้ต้นครับเลยผ่านแถวนั้นระหว่างที่นั่งรถไอ้เต้มันโทรมาพอดีครับ
ผม : มีไรน้องชาย
เต้ : อยากไปด้วย
ผม : ก็มาดิเดี๋ยวกูก็กลับล่ะฮ่าๆ
เต้ : สนุกไหม
ผม : เหนื่อยโคตรๆ เลยว่ะถ้าไม่ใช่งานกูไม่มาหรอกนอนตากแอร์ที่บ้านดีกว่า
เต้ : เหรอ อยากอ้อร้อสิมิว่า
ผม : อ้อร้อไรไม่รู้จักคำอ้อร้อเว้ยแล้วทำงานเสร็จยังเนี้ย
เต้ : เสร็จแล้วพึ่งกลับมาถึงห้องเมื่อกี้โคตรเหนื่อยเลยๆโทรมาหากำลังใจ
ผม : ถุย เต้แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวลงรถก่อน
เต้ : อย่าลืมของฝากนะ
ผม : ครับ
ต้น : ไอ้เต้เหรอ
ผม : อืม
ต้น : เอาตั๋วรถอ่ะให้มันบอกว่าของฝากฮ่าๆ
วันนั้นก็ไปหลายที่นะครับสุดท้ายก็มาจบที่สารคามครับกว่าจะถึงบ้านก็ดึกนะครับตื่นขึ้นมาไม่อยากทำไรเลยแถมมีเรียนเช้าอีกแต่ก็ยังดีครับที่แอบหลับได้พอกลับจากเรียนก็มานั่งทำงานให้มันเสร็จกว่าจะเสร็จก็หลายวันอยู่นะครับเอาจริงๆถ้าตั้งใจวันเดียวก็เสร็จกับเช้าวันพฤหัสบดีเป็นวันที่วุ่ยวายมากครับ เป็นวันที่ต้องเอางานมาส่งแถมได้นำเสนอหน้าห้องอีก
“คุณชายเจ้าน้ำตามาแต่เช้านะมึง”
ผม : น้ำตาเชี้ยไร น้ำแตกเว้ยฮ่าๆ
ต้น : พร้อมยังว่ะ สู้ๆนะมึงกูเชื่อว่ามึงทำได้
ผม : บอกแต่กูๆพร้อมแล้วมึงเหอะจำได้ไหมว่ะที่จะพูด
ตั๊ว : แล้วพวกมึงมาถึงนานยัง
ต้น : พึ่งมาถึงครับที่รัก มาๆโอ๋ๆขวัญมานะ
ตั๊ว : สัส
“วันนี้ฝนจะตกป่ะว่ะทำไงพากันแต่งตัวเรียบร้อยจัง”
ต้น : กูก็แต่งตัวเรียบร้อยทุกวันอยู่แล้วนี่ว้า
ผม : มีเรียนเช้าเหรอเต้
เต้ : อืม
กาย : เชี้ยโอมกูเอานี่มาฝากมึง พอดีไปอนามัยเมื่อวานเลยขอมาให้มึง(มันยื่นซองถุงยางให้)อ่ะมึงถุงยางพกไว้
ผม : ฮ่าๆ กูเน้นสดอย่างเดียวว่ะ โอ้ยเชี้ยตบหัวกูทำไมว่าเต้
เต้ : อยากตบเฉยๆมีไรป่ะ(ทำหน้ากวนตีนใส่อีก)
ต้น : ฮ่าๆ ถ้าเป็นกูตบแรงกว่านี้อีก
เต้ : ไปเรียนล่ะครับ
และแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับงานที่นำเสนอ
ต้น : ฉลองป่ะว่ะงานเสร็จแล้ว มึงจะไปไหนต่อม่ะ
ผม : กลับบ้านมั่งพอดีพ่อกูเข้ามาในเมืองกูเลยให้พ่อเอาของมาให้ แล้วมึงจะไปไหนต่อม่ะ
ต้น : ไม่ไปหรอกมั่ง งั้นกูแวะไปสวัสดีแม่มึงก่อนค่อยกลับบ้าน
ตั๊ว : กูขอตัวกลับก่อนนะป้ากูไม่อยู่บ้านว่ะวันนี้
ต้น : นัดสาวไว้อ่ะดิมึง ป้าไม่อยู่อย่าเอาสาวเข้าบ้านล่ะ
ตั๊ว : กูไม่ใส่มึงนะเว้ย สาวที่ไหนกูไม่มีเว้ย
ต้น : ชอบกูอ่ะดิ ถึงไม่ยอมจีบสาว
ตั๊ว : ใช่ พูดแล้วมันก็จับก้นไอ้ต้นฮ่าๆกูไปล่ะ
ต้น : สัส
พักหลังๆสองคนนี่เริ่มจะจริงจังยังไงไม่รู้ชอบแกล้งจับก้นกอดกันอยู่เรื่อย
ผม : สงสัยมาไม่ทันว่ะพ่อกลับแล้วมั่ง
ต้น : พรุ่งนี้มึงก็จะกลับบ้านอยู่แล้วปลาคาร์ฟบ้านมึงกินอาหารปลาดุกเหรอว่ะ
ผม : ป่าวอ่ะ ปลาคาร์ฟพ่อกูขนกลับโขงเจียมหมดล่ะ
ต้น : แล้วเอาอาหารปลามาทำไรตั้งสองกระสอบว่ะ
ผม : ทำบุญไงงั้นดีเลยมึงไปให้อาหารปลากับกูนะ
ต้น : เชี้ย กูเห็นแต่เขาเอาให้เป็นถุงสองถุงนี่มึงเล่นตั้งสองกระสอบเหรอว่ะ
ผม : อาหารก็ไม่ได้ซื้อนี่ว้าเอามาจากร้านกูอย่าบ่นนะมึง อ่ะขนมปังเผื่อหิวฮ่าๆกินๆเข้าไปจะได้ไม่พูดมาก
ต้น : ขนมปังเขาเอาให้ปลาเว้ย แม่งมึงดูดิป้าที่ขายอาหารปลาเขามองหน้าฮ่าๆ
นั่งเล่นที่ท่าน้ำวัดดูปลากินอาหารจนหมดครับเลยแวะหาไรทานกับไอ้ต้นทานเสร็จแล้วมันก็กลับบ้านส่วนผมก็นั่งเล่นแถมหน้ามหาลัยยังไม่กลับบ้านครับ
“น้องค้างคืนเอาเท่าไร”
ผม : กวนตีนล่ะเชี้ย
เต้ : ฮ่าๆ มานั่งทำไรคนเดียวค่ำแล้วไม่ยอมกลับบ้าน
ผม : เบื่อๆว่ะเลยมานั่งคิดไรไปเรื่อย นี่พึ่งกลับจากมหาลัยเหรอ
เต้ : ใช่ดิ ทานอะไรมายัง
ผม : ทานแล้ว เต้ล่ะ
เต้ : ยังอ่ะ ไปนั่งเป็นเพื่อนหน่อยดิ กินคนเดียวไม่อร่อยว่ะ กินไปด้วยเห็นหน้ามึงไปด้วยค่อยจะอร่อย
ผม : เวอร์ล่ะมึง ยังกะพาลูกมาทานข้าวครับ
เต้ : กินไรป่ะเดี๋ยวสั่งให้
ผม : ไม่อ่ะ มึงทานคนเดียวเลย กูมานั่งเป็นเพื่อน
เต้ : เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนได้ไหม
ผม : กวนทีนล่ะ จะกินข้าวหรือกินทีนผมครับ
เต้ : ใจร้ายว่ะ โน่นหวานใจมึงมาล่ะ
ผม : พี่เว้ยไม่ใช่หวานใจ
“น้องโอม มาทานข้าวเหรอ”
ผม : พาไอ้เต้มาครับผมทานล่ะแล้วพี่ล่ะ
“ทานล่ะ ขอตัวก่อนนะอ่อลืม ขอให้มีความสุขนะHBDล่วงหน้านะ”
ผม : ขอบคุณครับพี่
เต้ : ขอให้มีความสุขนะ(มันล้อเลียนพี่เขาครับ)
ผม : สัส ไปล้อเขาอีก
เต้ : พรุ่งนี้หมาจะเกิดชิงหมาเกิดฮ่าๆ
ผม : รีบๆแดกเลยมึงกูจะรีบกลับบ้านไปทำงาน
พอทานเสร็จผมก็กลับบ้านครับส่วนไอ้เต้ก็กลับห้องมัน มาถึงบ้านก็มานั่งปั่นทวิตเฮ้ยไม่ใช่ปั่นงานครับ จนเสร็จ แล้วก็หลับไป ตื่นมาทีก็พี่จ้าเรียกลงมาตักบาตรแล้วเสียงโทรสัพผมดังแต่เช้าครับ แม่โทรมาแต่เช้าเลยวันนี้ คุยกับแม่ได้สักพักก็วางสายครับไอ้ต้นโทรมาอีก
ผม : โทรมาแต่เช้าเลยนะมึง
ต้น : งานมึงเสร็จยังว่ะ คาบแรกจารย์แม่นะมึงรีบอาบน้ำมาล่ะ
ผม : กูรู้อยู่มาบอกทำไมว่ะ มึงเนี้ย แล้วให้ไปรับป่ะ
ต้น : ไม่ต้องกูไปเองได้ แค่นี้นะ
ผม : โทรมาแค่นี้ก็เอานะมึง อาบน้ำไปมหาลัยครับวันนี้สบายหน่อยตอนบ่ายไม่มีเรียนครับ
“มาแต่เช้านะคุณมึง”
ผม : ก็เด็กเรียนนี่ว้าฮ่าๆ
เต้ : เพื่อนไปไหนหมดล่ะหรือว่าเขาเลิกคบแล้ว
ผม : ยังไม่มามั่ง
เต้ : เย็นนี้ว่างไหม ไปดูหนังกัน
ผม : กูจะกลับบ้านช่วงนี้เด็กดีว่ะไปหาเสียงช่วยพ่อ
เต้ : วันอาทิตย์เขาเลือกตั้งใช่ป่ะ ซื้อเสียงกูป่ะกูขายให้ฮ่าๆ
ผม : กวนตีนล่ะสาส งั้นกูไปเรียนก่อนนะมันสายแล้ว วันอาทิตย์ตอนเย็นๆกูกลับจากบ้านค่อยไปดูหนังกัน
เต้ : ได้ๆ เอ่อโอมมีไรจะบอก
ผม : มีไร
เต้ : ไม่บอกดีกว่า ฮ่าๆ
ผม : อ้าวไอ้นี่
วันนี้ไม่มีเรียนครับจารย์ให้นำเสนองานหน้าห้องเลยสบายแถมอาจารย์ที่ปรึกษาห้องผมด้วยเลยสบายแต่ไม่เป็นเช่นนั้นดิครับ ถึงลำดับผมไปนำเสนอหน้าห้องผมไม่รู้นะว่าตอนนั้นจารย์คิดอะไรอยู่ก็ผมก็นำเสนอของผมไปแต่แกว่าผมทำผิดเรื่องแถมไล่ให้ผมออกไปทำมาใหม่ให้เสร็จภายในคาบทั้งที่ผมก็ทำถูกครับไม่กล้าเถียงเลยออกจากห้องครับตอนนั้นผมอยากจะร้องไห้มากครับทำถูกแต่แกว่าผมทำผิดคิดในใจว่าจะไม่คุยกับจารย์นี่อีกแกเรียกไปช่วยงานก็จะไม่ไปเดินออกมาครับเพื่อนเงียบหมดนะตอนนั้นสักพักไอ้ต้นวิ่งตามผมมา
ต้น : โอมอาจารย์เรียก
ผม : เรียกไปทำไรว่ะไปด่าอีกดิกูไม่ไปจะรีบไปทำงาน
ต้น : เดี๋ยวก่อนดิ มันลากผมเข้ามาในห้องครับพอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นแหละ จารย์กับเพื่อนในห้องเขาเซอร์ไพร์วันเกิดให้ครับ
จารย์ : เมื่อกี้แม่ขอโทษนะลูก ขอให้มีความสุขนะ
ผม : ครับ
ต้น : เป็นไงล่ะมึง จารย์แม่มึงบอกว่ามึงเคยเซอร์ไพร์วันเกิดให้แกๆเลยจะลองเซอร์ไพร์มึงบ้าง
ผม : ทำไมไม่บอกกูว่ะ กูว่าจะไปปล่อยลมยางรถแกแล้วนะ
ต้น : สัส แต่ก่อนไปเซอร์ไพร์เขา ทีของตัวเองทำเป็นจะร้องไห้ถุย
ผม : (ผมเลยจิ้มเค้กป้ายหน้ามันครับ) ฮ่าๆ
ต้น : สัส เล่นเชี้ยไร เสียดายของ อ่ะตั๊วมึงชิมดิ
ตั๊ว : แม่งกูไม่ทานเว้ย โสโครกว่ะเอาที่แก้มมาให้กูกิน
อาจารย์เอาคืนครับเพราะแต่ก่อนเคยไปดับไฟที่บ้านแกแล้วหลอกเป็นผีไปเซอร์ไพร์แก

[เสเพล]

ตอนที่ 108

บางคนกว่าจะรู้ว่าคนที่ห่วงและรักเขามีค่าแค่ไหน จนต้องจากกันถึงจะนึกได้ว่า"เขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว" "รักษาคนที่รักเราไว้ ถึงแม้จะรักแบบคู่ชีวิตไม่ได้ แต่เรารักกันแบบคนที่หวังดีต่อกันได้" ผมต้องขอโทษที่ไม่ได้มาอัพหลายวันพอดีช่วงนี้ยุ่งๆครับกับเจ็บแขนด้วยแหละครับเอาเป็นว่าวันนี้อัพให้แล้วนะครับ
…….เราจะคิดถึงคนที่สำคัญเมื่อต้องจากกันไป เราจะคิดถึงวันที่สวยงามเมื่อเวลาผ่านไป จะคิดถึงเวลาที่เรามีกันเมื่อเธอต้องไปและตอนนี้รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน…..เพลงไม่เคย ของ 25hous ผมชอบนอนฟังเพลงนี้แล้ววนกลับมาฟังหลายรอบทุกคืนผมว่ามันเพราะดีครับ ผมนั่งฟังเพลงรอจารย์อยู่ในห้องครับ
ต้น : เป็นเชี้ยไรมึง เดี๋ยวนี้ไม่ดูหนังโป้แต่ฟังเสียงแทนเหรอว่ะ
ผม : หนังโป้เชี้ยมึงดิ ฟังเพลงเว้ยแล้วนี่งานมึงเสร็จยังว่ะ
ต้น : ยังไว้มาลอกกับมึงนี่แหละ
ผม : ในกระเป๋าเปิดเอาดิ
ต้น : กูไม่ผิดหวังจริงๆที่คบกับมึงฮ่าๆ
ผม : แฟนมึงไปไหนว่ะยังไม่แห็นหน้าเลยวันนี้
ต้น : เดี๋ยวมันก็มาว่าแต่มึงมายังไงว่ะ แขนดีขึ้นยัง
ผม : นั่งรถเมล์มา ดีขึ้นบ้างแล้วรีบๆทำนะมึงจารย์มาไม่ได้ทำนะเว้ย
ต้น : ครับผม เอ่อขนมในกระเป๋ากูนะยายฝากมาให้
ผม : กูลืมบอกพอดีแม่กูซื้อปลาส้มมาแต่โขงเจียมมาฝากยายมึงเย็นนี้เข้าไปเอาที่บ้านกูหน่อยนะ
ต้น : อืม เลิกฟังเหอะเพลงเศร้าฟังไปเดี๋ยวก็เศร้าตามเพลงอีกหรอก
ผม : ไม่อ่ะ เลิกไม่ได้กูชอบแนวนี้นี่ว้า
“มาถึงนานยังโอม”
ต้น : ที่รักมาให้เขาจูบหน่อยดิ เขาโคตรคิดถึงอ่ะ
ตั๊ว : กวนตีนล่ะสาส งานเขามีให้ทำไม่ใช่เอามาทำเวลาจะส่งเว้ย
ต้น : ถ้าทำเสร็จก่อนเพื่อนคงเป็นต้นตัวปลอมเว้ยฮ่าๆ
ตั๊ว : อนาคตครูไทยกูปวดหัวฮ่าๆ แล้วเป็นไงมึงแขนดีขึ้นยัง
ผม : อืม ดีขึ้นแล้วแหละ
ต้น : กูว่าแขนน่ะไม่ใช่รถล้มหรอกกูว่าชักว่าวมากเกินไปจนมันเคล็ด
ผม : ถุย
ตั๊ว : คงไม่ได้ชักอีกนานเนอะ ฮ่าๆ
ผม : ไอ้พวกนี้คิดแต่เรื่องแบบนี้แหละกูไม่ใช่คนแบบนั้นนะเว้ย
ฝ้าย : ผัวขาแขนหายดียัง(จะชอบแกล้งกันแบบนี้ครับเขาเรียกผมว่าผัวส่วนผมเรียกเขาว่าเมีย)
ต้น : ชะนี
ฝ้าย : อะไรย่ะ รีบๆทำงานไปเลยมึงกูเห็นจารย์เดินมาแล้วเวลาว่างก็มัวแต่ม่อสาวไม่ยอมทำงาน โอมถามเต้ให้หน่อยดิว่าจะปรึกษาเรื่องความรัก
ต้น : ใครว่ะตาบอดมารักมึง
ตั๊ว : ฮ่าๆ
ฝ้าย : พอดีกูแอบชอบเด็กช่าง
ต้น : ช่างแต่งหน้าเหรอค่ะฮ่าๆ
ฝ้าย : กูตบปากเลย ทำงานไปมึง
ตั๊ว : กัดกันอยู่ได้พวกนี่
หลังจากที่เรียนเสร็จพวกผมก็ไปหาไรทานครับแล้วก็มานั่งแถวใต้อาคาร วันนี้แปลกไม่เห็นไอ้เต้ปกติมันจะไปกับเพื่อนมันแต่วันนี้เห็นแต่เพื่อนมันพอเข้าไปถามถึงรู้เรื่องครับจนเรียนเสร็จเลย
ตั๊ว : ให้กูไปส่งไหม
ผม : ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวนั่งรถเมล์ไปก็ได้มึงรีบกลับเหอะเดี๋ยวจะหลานมึงจะรอนาน
ตั๊ว : กลับดีๆล่ะมึง
ต้น : ยืนทำเชี้ยไรว่ะ ขึ้นมาดิเดี๋ยวพี่ไปส่ง
ผม : กูจะเข้าไปดูไอ้เต้ก่อนค่อยจะกลับบ้าน มึงกลับก่อนเลยเดี๋ยวกูนั่งรถเมล์กลับก็ได้
ต้น : มันเป็นไรตายยังฮ่าๆ มาเดี๋ยวกูไปส่ง
ผม : อืม
ไปหาที่หอไม่เจอไม่รู้มันหายไปไหนครับโทรหาก็ไม่รับผมเลยกลับบ้าน เป็นห่วงมันด้วยแหละครับเลยขับรถออกมาดูอีกพอไปถึง
เต้ : มาทำไร
ผม : ไม่เห็นไปเรียนเลยแวะมาดูเป็นเชี้ยไรว่ะ
เต้ : ปวดหัวนิดหน่อยอ่ะเหมือนจะไม่สบาย เข้ามาก่อนดิ
ผม : กินไรยัง อ่ะโจ๊กกูซื้อมาให้ ไม่สบายทำไมไม่บอกกูว่ะ จะได้พาไปหาหมอ รีบๆกินเลยมึงแล้วทานยายัง
เต้ : ไม่เป็นไรมากหรอกแล้วแขนมึงดีขึ้นขับรถมาแบบนี้ระวังมันไม่หายนะมึง
ผม : ดีขึ้นบ้างแล้ว เดี๋ยวกูไปเอาโจ๊กใส่ถ้วยให้นะ
เต้ : เดี๋ยวกูทำเอง อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวกูทาน
ผม : เช็ดตัวเอา มาเดี๋ยวกูเช็ดให้
เต้ : ไม่กลัวกูมีอารมณ์ขึ้นมาปล้ำมึงเหรอ อ่าๆ
ผม : ปล้ำก็โดนตีนผมดิครับ ยังจะซ่าอีก
เต้ : ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกูทำเอง กูถามไรหน่อยดิ
ผม : ถามไรว่ะ
เต้ : มึงเคยแอบชอบใครป่ะว่ะ
ผม : เชี้ยทำไมถามแบบนี้ ก็มีบ้างแหละที่ถามกูนี่เรื่องรุ่นพี่ใช่ป่ะ
เต้ : อืม
ผม : ถ้ามึงรักเขาก็ไปบอกเขาตรงๆ
เต้ : แต่กูว่าพี่เขาคงมีแฟนแล้วล่ะ เห็นไปไหนด้วยกันบ่อยๆ
ผม : อาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้มึงก็อย่าคิดมากดิว่ะ ถ้าเขามีแฟนแล้วก็ช่างเขาดิมึงไม่ได้เอาแฟนเขานิ
เต้ : ฮ่าๆ ความคิดชั่วๆนี่ยกให้มึงเลยนะ
ผม : กูล้อเล่นแค่ไม่อยากให้มึงคิดมากอ่ะแล้วมาเศร้าอีก
เต้ : ขอบใจนะ(มันยืนจ้องหน้าผม)
ผม : อย่ามาเล่นบทนี้ดิว่ะ เดี๋ยวกูก็ร้องไห้หรอก ยิ้มๆ(ผมดึงแก้มมันให้ยิ้มครับ) อย่างน้อยมึงก็ยังมีกูอยู่นะ ถึงจะไม่มีแฟนแต่มึงก็ยังมีเพื่อน
เต้ : มาบอกกูทำไมตามึงแดงว่ะจะร้องไห้เหรอ
ผม : ป่าวๆแค่ฝุ่นเข้าตา เดี๋ยวกูเอาโจ๊กใส่ถ้วยให้นะเดี๋ยวมันจะเย็นก่อน
เต้ : ป้อนกูด้วยนะ
ผม : แขนมึงไม่ได้เป็นไรนี่ว้าจะให้กูป้อนทำหอกไรว่ะ
เต้ : ก็กูป่วยอยู่นี้ว้า
ผม : งั้นมึงนอนดีๆนะแล้วอ้าปากกูจะเทลงครั้งเดียวหมดถ้วย
เต้ : เชี้ย กินเองก็ได้เว้ย มึงห้ามแกล้งถุยน้ำลายใส่นะเว้ย
ผม : ถ้ามึงไม่พูดกูทำไปแล้วนะฮ่าๆ กูจะทำไปทำไม อ่ะกินแล้วนี่ยากินแล้วเช็ดตัวนอนนะ
เต้ : ขอบใจนะที่วันนั้นไปดูหนังเป็นเพื่อนกู
ผม : ขอบใจเชี้ยไร นานๆจะได้ไปดูกับมึงให้มึงหายดีก่อนเดี๋ยวกูพาไปเที่ยว
เต้ : กูหายล่ะ ไปตอนนี้เลยดีไหม
ผม : ไปเชี้ยไรมันค่ำแล้ว หายเร็วเนาะ
เต้ : ฮ่าๆ เปิดดูยังว่ะของขวัญที่กูให้มึงไปอ่ะ
ผม : เปิดแล้วขอบใจนะ
เต้ : เปลี่ยนจากขอบใจเป็นหอมแก้มแทนได้ป่ะ
ผม : จะแดกโจ๊กดีๆหรือแดกกับเลือดครับ มาหอมแก้มไรเอาแก้มทีนกูม่ะ
เต้ : ล้อเล่น เห็นมึงยิ้มได้ก็ดีแล้วแหละอย่าคิดมากนะมึงถ้าเขาไม่รักก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยเราก็มีน้องเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง
ผม : กูไม่คิดแล้ว แต่ก่อนไม่เขากูก็อยู่ของกูได้เอาเวลาไปตั้งใจเรียนจะไม่ดีกว่าเหรอใช่ป่ะ
เต้ : ใช่อย่างน้อยก็ยังมีผัวเต้อยู่นะฮ่าๆ
ผม : กวนทีนล่ะ แดกเลยมึง(ตักโจ๊กยัดปากมัน) จะได้หายเพ้อ
เต้ : ว่าไปก็ดีเหมือนกันว่ะอยู่ในสถานะแบบนี้ก็มีความสุขดีว่ะอย่างน้อยเราก็ไม่ต้องมีอะไรที่คอยปิดบังกัน
ผม : ตอนเป็นแฟนกันกูก็ไม่เคยปิดนะเว้ยมีไรกูก็เล่าให้ฟังทุกอย่าง
เต้ : ถ้าเป็นตอนเมาอ่ะใช่ฮ่าๆ
ผม : ย้อนกูอีกตบหัวทิ่มเลยนะเว้ย
เต้ : เอาดิมึงตบกูปล้ำ
ผม : มึงปล้ำกูถีบ
เต้ : มันดึกล่ะมึงกลับบ้านได้แล้วอีกอย่างแขนมึงก็ยังไม่หายดีอีกให้กูขับรถไปส่งป่ะว่ะ
ผม : เดี๋ยวกูจะกลับแล้วแหละอีกอย่างมึงจะได้พักผ่อนด้วย หายไวๆนะมึง ถ้าไม่หายก็รีบๆตายกูขี้เกียจมาเยี่ยม
เต้ : กวนตีนล่ะสาส เดี๋ยวกูหายจะเอาคืนซะให้หนัก ไม่ไปส่งนะเว้ย ปิดประตูให้ด้วยหรือจะนอนกับพี่ไหมจ๊ะคืนนี้(ทำหน้าหื่น)
ผม : ไม่เว้ย

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 16

เต้:
มันไม่มีหรอกคับเอกภาษาไทยผมเองแหละที่บอกให้เขาบอกว่าผมเรียนเอกภาษาไทยผมต้องขอโทษด้วยนะคับบางทีเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่อยากบอกไปซะหมดนะครับเป็นเรื่องส่วนตัวด้วยเเหละคับผมไม่ใช่คุณโอมนะที่จะบอกไปซะหมดครับแต่ถ้าได้อ่านจะรู้เองครับว่าผมเรียนเอกอะไรพูดง่ายๆงานที่คุณโอมชอบให้ผมทำนั้นเเหละคับเป็นเอกที่ผมเรียนหรือจะต้องให้พวกผมเอารหัสนักศึกษาให้ไหมคับ(เตเต้เขียน) #มาเฟียแอ๊บแบ๊ว

เป็นไงบ้างคับสบายดีกันทุกคนไหมคับไม่ได้เจอกันซะนานเลยช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองและคนรอบข้างด้วยนะคับวันเวลามันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่ผมได้รู้จักกับทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคับจะพูดยังไงดีล่ะเอาเป็นว่าขอบคุณนะคับขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอดไม่พูดต่อดีกว่าเดี๋ยวจะพากันเศร้ามันก็ผ่านวันเกิดไอ้รุ่นพี่มาหลายวันแล้วอยากจะรู้ไหมล่ะว่าผมเอาอะไรให้ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอกคับแค่เอาตัวกับหัวใจให้(โอ้ยไม่ใช่แล้ว)พอดีฝากน้องสาวผมที่เรียนอยู่กรุงเทพซื้อหนังสือให้สองเล่มคับเล่มหนึ่งเป็นการ์ตูนที่โอมชอบอ่านคับนั้นก็คือหัวแตงโมแถมได้ลายเซ็นพี่โตโต้ด้วยแล้วอีกเล่มก็เป็นการ์ตูนที่ไอ้เต้ย(น้องสาวแท้ๆผมเอง) อยากให้โอมอ่านคับแล้วก็มีสมุดโน๊ตเล่มหนึ่งคับพอดีแอบไปเห็นสมุดโน๊ตของมันหมดพอดีไม่มีอะไรหรอกคับไม่รู้จะซื้ออะไรให้ถ้าจะเอาตุ๊กตาก็ซื้อให้บ่อยแล้วรองเท้าก็เยอะแล้วในสมุดโน๊ตก็มีเขียนอะไรลงไปนิดหน่อยคับเอาเป็นว่าจะเอามาเล่าให้ฟังนะคับว่าเขียนอะไรลงไปบ้าง
…….ไอ้ตาตีบ……
พอดีเห็นหน้าแรกมันว่างเลยเขียนใส่เจิมให้มึงก่อน มึงเคยทำอะไรที่มันน่าอายไหมว่ะเช่นเดินตกท่อน้ำทักคนผิดแล้วโอมมึงเคยทำอะไรที่…ตื่นเต้นที่สุดในชีวิตป่ะว่ะแบบว่าประหม่ากลัวหรือเขินๆอายๆเป็นต้นว่าออกไปสัมภาษณ์ฝรั่งแล้วพูดผิดไหมว่ะแต่รู้ไหมทั้งหมดนั้นมันไม่เท่าตอนที่กูเดินเข้าไปหามึงเป็นครั้งแรก ทั้งๆที่กูก็ไม่เคยรู้จักกับมึงเลยแต่ทำไมตอนนั้นกูถึงอยากจะรู้จักกับมึง กูพยายามที่จะทำความรู้จักกับมึง คอยมากวนมึงเพื่อที่จะได้เห็นหน้ามึงทุกวัน มึงเป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่ทำให้กูอยู่ด้วยแล้วมีความสุข มึงจำได้ไหมที่กูชอบแกล้งให้มึงด่า กูว่าเวลาที่มึงดุคนแล้วน่ารักดีหน้าตาไม่เหมือนดุเลย ถ้าวันนั้นกูไม่โดนตีนพวกนั้นกุคงไม่กล้าเข้าไปหามึงแน่ กูนี่มันป๊อดว่ะไม่กล้าแม้แต่ที่จะเข้าไปทักมึงถ้าไม่โดนเขาไล่ตีคงไม่ได้คุยกับมึงแล้ววันนั้น โอมคนที่เก็บความลับได้ดีที่สุดถ้าไม่เมา โอมคนที่ชอบสะสมหนังโป้เป็นงานอดิเรก โอมคนที่ไม่เคยยอมใครถ้าได้เถียงใครแล้วจะเถียงจนชนะ โอมคนที่ไม่เคยกินมะเขือเทศแม้จะรู้ว่ามันมีประโยชน์แค่ไหนพี่เขาก็ไม่ยอมกิน โอมคนที่ไม่กินมะละกอสุกเพราะเขาบอกว่าขี้จะเหม็น โอมคนที่เคยปลอบแต่เพื่อนเวลาที่เพื่อนทุกข์ใจแต่ไม่เคยปลอบตัวเองตอนตัวเองเศร้า โอมคนที่เคยบ้าออกกำลังแต่ตอนนี้กลับมาอ่อนแอ โอมคนที่ชอบกินนมแต่ต้องเป็นนมวัวแดง โอมคนที่เก่งคณิตแต่สอบตกภาษาอังกฤษ ยังมีหลายอย่างที่มึงชอบและไม่ชอบ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณเหตุการณ์ร้ายๆคราวนั้นแหละ เพราะในที่สุดมันก็ทำให้กูกล้าที่จะบอกรักมึง ถึงตอนนี้เราจะเป็นเพื่อนกันแต่ก็ยังดีที่ยังได้อยู่ข้างๆมึง ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีกว่าๆที่กูได้รู้จักกับมึงมามันเป็นอะไรที่ดีสำหรับกู มึงเป็นคนแรกที่กูยอมทุกอย่างและเป็นคนเดียวที่เวลากูเศร้าแล้วอยากคุยด้วยของบางอย่างถึงมึงไม่พูดให้กูฟังกูก็รู้ว่ามึงเป็นอะไรรู้ไหมว่ากูรู้ได้ไงแค่มองตามึงกูก็รู้ว่ามีเรื่องไม่สบายใจ(ถึงแม้ตามึงจะตี๋มองยากไปหน่อย)กูอยากจะบอกว่าอะไรที่มองผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปอย่าเก็บเอามาคิดนะเราทำดีที่สุดแล้วถึงเราจะไม่สมหวังแต่อย่างน้อยเราก็เลือกที่จะได้ทำเพื่อเขา มึงจำคำพูดมึงได้ไหมที่มึงเคยปลอบกูว่า “ถ้าเรารักเขาเราก็ต้องยอมให้เขาไปมีความสุขถึงแม้คนนั้นจะไม่ใช่เราก็ตาม” เอาเป็นว่าอย่าคิดมากนะกูรู้ว่าตอนนี้กูเข้าไปยุ่งกับชีวิตมึงแต่กูแค่อยากให้มึงเลิกเศร้าแล้วกลับมาเป็นคนเดิมเก็บเอาอดีตมาเป็นบทเรียนแล้วทำวันนี้ให้มันดีขึ้นและทำทุกๆวันให้มีความสุข กูไม่รู้จะบอกอะไรมึงอีกบอกไปก็หาว่ากูขี้บ่นแต่ที่กูบ่นเพราะรักนะเว้ยไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเศร้าอีก ของขวัญที่กูให้วันนี้มันอาจจะไม่มีราคาเท่าไรแต่สิ่งที่กูอยากให้คือความห่วงใยและเป็นห่วงมึงตลอดเวลานะเว้ย ถึงแม้บางครั้งเวลาของเรามันอาจจะไม่ตรงกันก็ตามถ้าวันไหนมึงไม่มีใครให้ระบายก็ให้มึงเขียนลงในสมุดโน๊ตเล่มนี้ได้นะอยากเขียนอะไรก็เขียนลงไปเลยจะด่ากูหรือจะโกรธใครมาก็ตามแต่ขออย่างเดียวเก็บรักษามันไว้ให้ดีนะมันเป็นสิ่งที่กูอยากให้มึงจริงๆนะ บางทีกูก็อายเหมือนกันที่จะพูดหวานๆแบบนี้เลยเขียนลงไปหวังว่ามึงจะอ่านนะ

ปล. ต่อไปหวังว่ามึงคงจะไม่เศร้าให้กูเห็นอีกแล้วนะ #ยิ้มกว้างๆนะมึง#

ผมก็เขียนเยอะกว่านี้คับแต่จะให้เอามาให้อ่านหมดผมก็เขินเป็นนะคับเอาเป็นว่าเอามาแค่นิดหนึ่งคับอยากรู้อะไรอีกไว้ถามเจ้าตัวเขานะคับแค่นี้นะลายตาเมารถบ๊ายๆ (เตเต้เขียน)

โอม:
แฮร่ๆยังไม่ได้อ่านเลยฮ่าๆ เคยดิเคยตื่นเต้นตอนเสียซิงครั้งแรกตอนมอสามฮ่าๆล้อเล่นนะครับ ไงก็ขอบคุณนะครับถึงบ้านแล้วโทรหากูด้วยเว้ย ไม่กล้าอ่านกลัวจะร้องไห้

[เสเพล]

ตอนที่ 109

เขาบอกว่าห้ามอะไรมันห้ามได้แต่ห้ามที่จะคิดถึงใครบางคนนี้มันห้ามยากนะครับผมเชื่อว่ามีหลายคนที่คิดเหมือนที่ผมพูดเราจะคิดถึงเขาก็ต่อเมื่อต้องจากกันไปและจะคิดถึงวันเวลาที่มีความสุขก็ต่อเมื่อไม่มีเขาแล้วแต่ยังไงความจริงมันก็คือความจริงครับแม้จะได้แค่คิดแต่สุดท้ายเราก็ต้องดำเนินชีวิตของเราให้เดินหน้าต่อไปหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายวันเมื่อคืนนั่งทำงานอยู่เบื่อๆเลยมาเปิดอ่านย้อนหลังโอ้!แม่เจ้าเขียนมาได้สี่ร้อยกว่าหน้าแล้วถ้าปริ้นออกมาแล้วเข้าเล่มคงเล่มใหญ่น่าดูนะครับฮ่าๆ
หลังจากที่กลับมาถึงบ้านสิ่งแรกที่ผมทำคือนอนแม่งมันที่โซฟาครับสามวันกับอีกสองคืนเป็นอะไรที่เหนื่อยโคตรๆครับทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาครับผมพูดได้เต็มปากเลยไม่มีที่ไหนจะสบายเท่าที่บ้านเราครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ไอ้ต้นมันมาปลุกครับ
ต้น : ตื่นเร็วจังว่ะ กูกำลังหาดอกบัวมาใส่มือมึงอยู่เนี้ยแม่งปลุกยากนึกว่าตายไปแล้ว
ผม : ตายเชี้ยมึงดิ มาถึงก็กวนกูเลยนะมึง
ต้น : เป็นไงเหนื่อยป่ะว่ะ
ผม : มึงดูปากกูนะโคตรๆเหนื่อยครับ ไม่ใช่เหนื่อยเฉยๆนะเหนื่อยมากๆด้วยเหนื่อยทั้งตัวเหนื่อยทั้งใจว่ะ
ต้น : อีกแล้วนะมึง หยุดคิดได้แล้วไปหาไรทานกันม่ะกินหมูทะกัน
ผม : ไม่หิวว่ะ อยากนอน
ต้น : กูซื้อขนมมาให้ เอ่องานที่จารย์สั่งกูวางไว้ที่โต๊ะนะอย่าลืมทำนะเว้ยส่งพรุ่งนี้
ผม : ห่ะ ส่งพรุ่งนี้ แล้วกูจะเสร็จทันป่ะว่ะ
ต้น : ไม่รู้ดิ ก็จารย์เขาบอกแบบนี้ไงก็รีบๆทำนะกูจะได้เอามาลอกฮ่าๆ
ผม : แทนที่มึงจะรีบทำแล้วให้กูลอก ขอบใจนะอาบน้ำแล้วกูค่อยจะทำ
ต้น : งั้นกูกลับบ้านก่อนนะเว้ย
ผม : อืม
พอไอ้ต้นกลับผมก็อาบน้ำแล้วมานั่งปั่นงานดิครับแต่ที่ไหนได้พอเปิดคอมต่อเน็ตก็ตั้งใจดิครับ(แต่ไม่ใช่ทำงานนะนั่งเล่นทวิต) จนไอ้ตั๊วโทรหาถามเรื่องงานผมเลยนึกได้แล้วไปเอางานที่บ้านมันมาดูครับ ดีนะที่ไม่เยอะครับนั่งทำจนดึก
“ไม่ได้เจอหน้ากันซะนานมาๆขอจูบหน่อย”
ผม : เชี้ย ยังจะมากวนอีก
เต้ : มาถึงนานยัง
ผม : นานแล้วแล้วออกมาทำไรดึกๆไม่ยอมกลับห้อง
เต้ : มาดูคนบางคนว่ากลับบ้านยัง อ่ะข้าวกูซื้อมาให้พอดีไปทานข้าวเจอไอ้ต้นมันบอกว่ามันชวนมึงมาทานข้าวมึงไม่ยอมมา
ผม : ขี้เกียจออกไปนี่ว้ามันเหนื่อยแล้วต้องรีบทำงานด้วย ขอบใจนะ
เต้ : ทานก่อนก็ได้ค่อยทำเดี๋ยวกูทำช่วย
ผม : มึงไม่มีงานเหรอ
เต้ : มีแต่ทำเสร็จแล้วไม่เหมือนคนบางคนชอบเก็บไว้ทำตอนใกล้ส่งดินพอกหางหมาอ่าๆ
ผม : เชี้ย ขอบใจนะ
เต้ : เปลี่ยนจากขอบใจเป็นจูบได้ป่ะ
ผม : ได้แต่จูบนี่นะ(ยกเท้าให้มัน)
เต้ : ให้ท่ากูเหรอ อ่อยนะเราเดี๋ยวจับปี๋เลย
ผม : สัส
เต้ : ฮ่าๆ วันนี้นอนดึกป่ะ
ผม : ไม่รู้งานไม่เสร็จก็คงไม่ได้นอนมั่ง งานต้องส่งพรุ่งนี้ด้วย มึงมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอทำไมไม่กลับไปนอนว่ะเดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก
เต้ : กูชินแล้วนอนดึกหรือไม่นอนก็ไปเรียนทัน ค่อยๆกินก็ได้ติดคอตายขึ้นมากูขี้เกียจไปให้ปากคำว่ะ
ผม : เดี๋ยวงานกูจะไม่เสร็จเลยรีบ
เต้ : กูก็นั่งทำให้อยู่นี่ไง อะไรว่ะรุ่นน้องทำงานให้รุ่นพี่
ผม : บ่นไรที่พี่คนนั้นทำไมไม่บ่นว่ะ
เต้ : มันก็ ช่างมันเหอะรีบๆแดกเลยมึงแล้วรีบมาดู
ผม : อ้าวไหนว่าเมื่อกี้ให้ค่อยๆกิน จะเอาไงเนี้ย
เต้ : เอากันได้ป่ะ
ผม : ส้นทีนกูม่ะ
เต้ : พี่จ้าไปไหนทำไมกูไม่เห็นพี่เขาเลยว่ะ
ผม : อ่อ แกไปเฝ้าแม่ๆแกไม่สบายนอนที่โรงพยาบาล
เต้ : ทางสะดวกเลย
ผม : สะดวกเชี้ยไรของมึง
เต้ : ป่าว กูล้อเล่น
ผม : ม่ะกูอิ่มล่ะเดี๋ยวกูทำเอง
เต้ : จะทำเองเหรอม่ะ ขึ้นนั่งเลย
ผม : สัส กวนตีนแล้ว ทำงานเว้ย ไปเล่นไกลๆเลยมึง
เต้ : กีต้าร์อยู่ไหนว่ะ เดี๋ยวกูร้องเพลงให้กำลังใจ
ผม : อยู่บนห้องนอนกู
เต้ : งูจะกัดกูป่ะว่ะถ้าเข้าไปห้องมึง
ผม : เวอร์ล่ะ แล้วมันก็ลุกไปเอากีต้าร์ครับ
เต้ : เวลาไม่เจอแทบจะเหงาตาย อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป อยากแต่งงานด้วยจังเลย ชีวิตจากนี้จะมีสิ่งใดเข้ามา แค่อยากให้เธอรู้ว่า รักเธอคนเดียวเหมือน ...
ผม : ไว้เอาไปร้องจีบสาวมึงเหอะจ้างกูก็ไม่หวั่นไหวกับมึงหรอกฮ่าๆ
เต้ : ไม่หวั่นไหวทำไมยิ้มว่ะ
ผม : ป่าวใครยิ้มไม่ได้ยิ้มเว้ย
เต้ : เหรอ ยิ้มแบบเมื่อกี้ดิว่ะอย่าทำหน้าเศร้าดิ
ผม : มึงว่ากูงี้เง่าป่ะว่ะที่ชอบทำตัวให้มึงเป็นห่วงแบบนี้
เต้ : ไม่อ่ะ กูเข้าใจมึงในบางครั้งมันก็ห้ามไม่ได้หรอกที่จะเศร้าแต่เราก็ต้องรู้สึกเข้มแข็งด้วย แบร่ๆมันทำหน้าตลกใส่ผม
ผม : ฮ่าๆ ขอบใจนะ
เต้ : ไม่เป็นไรหรอก กูอยากเห็นมึงยิ้มแบบนี้(มันมาดึงแก้มผม)ยิ้มกว้างๆแบบนี้นะมึงถ้ามีเข็มนะกูจะเย็บไว้แบบนี้เลย
ผม : ถุย
*****************ดึกๆผมจะมาต่ออีกนะครับ******************

[เสเพล]

ตอนที่ 110

โทษทีครับพึ่งกลับมาจากดูหนังต่อเลยนะครับ

เต้ : ถุยไรก็จริงไหมล่ะ แต่ก่อนมึงชอบยิ้มแบบนี้แต่ตอนนี้
ผม : กูจะพยายามนะ
เต้ : ไม่ต้องพยายามได้ม่ะ แต่ต้องทำโอเคไหม
ผม : ครับบพ่อ แล้วไม่กลับห้องเหรอมันดึกแล้วนะมึง
เต้ : กูขอนอนบ้านมึงได้ไหม(มันยกสองนิ้ว)กูสัญญาจะไม่ทำไรมึง ไม่กวนมึง ไม่อ่อยมึง
ผม : ถุย เอ่อมันดึกแล้วถึงจะกลับกูก็ไม่ให้กลับหรอก มันอันตรายเดี๋ยวเกิดเป็นไรขึ้นมาขี้เกียจดูแลว่ะ
เต้ : เหรอ เป็นห่วงเขาอ่ะดิ
ผม : ไม่ใช่เว้ย งั้นกลับเลยมึงกูเปลี่ยนใจล่ะ
เต้ : กลับก็ได้
ผม : กูล้อเล่น เชี้ยนี่ก็นอยเก่งนะมึง อาบน้ำมายัง
เต้ : ยังตากฝนมามันหนาวไม่อาบได้ม่ะ
ผม : รีบไปอาบเลยมึง ผ้าเช็ดตัวในตู้กางเกงในตู้เลือกใส่เลยจะใส่ตัวไหน
เต้ : ไม่ใส่ได้ป่ะ
ผม : ได้แต่มึงต้องไปนอนข้างนอกฮ่าๆ
เต้ : ใจร้ายว่ะ
ผม : รีบไปอาบเลยมึงกูจะทำงานก่อน เดี๋ยวไม่เสร็จ
เต้ : รีบๆนะตัวเองคืนนี้เขาจะจัดหนัก
ผม : เอาตีนกูม่ะหนักๆ
กว่าจะไล่มันไปอาบน้ำได้ครับพูดโคตรยากยังกะเด็กน้อยอ้างนั้นอ้างนี่
เต้ : เสร็จแล้ว
ผม : อาบหรือป่าวว่ะทำไมเร็วจัง
เต้ : ทีตัวเองไม่ถึงสามนาที อาบดิไม่ใช่ก็มาดมดิหอมๆ เฮ้ยลืมแปรงฟันว่ะกูยืมแปรงมึงนะเว้ย
ผม : แปรงมึงก็มีนี่ว้า กูเก็บไว้ในตู้หน้าห้องน้ำน่ะ
เต้ : ไม่เอากูจะใช้ของมึง
ผม : ตามใจล่ะกัน สักพักมันออกมาครับ
เต้ : เสร็จล่ะ
ผม : เฮ้ย แม่งเล่นเอาซะกูตกใจเลยเชี้ยนิ จัดเต็มเลยนะมึง(มันมาร์คหน้าครับ)
เต้ : คนเราก็รู้จักรักสวยรักงามชิมิค่ะฮ่าๆ หนูอยากเป็นผู้หญิงค่ะ
ผม : ฮ่าๆ เอาที่สบายใจนะมึง อย่าดื้อล่ะมึงง่วงก็ไปนอนก่อนนะเดี๋ยวกูทำงานเสร็จค่อยจะนอน
เต้ : นั่งเล่นเป็นเพื่อนมึงดีกว่า ขนมใครอ่ะอร่อยดีว่ะ กินม่ะเดี๋ยวกูป้อน
ผม : ขนมไอ้ต้นมันเอามาให้
เต้ : มิน่ามันเค็มๆแข็งๆ
ผม : ไหนเมื่อกี้ยังชมว่าอร่อย
เต้ : งั้นๆแหละ (แต่ขนมยังเต็มปากมันครับ) ไม่กินล่ะ
ผม : เหรอหมดไปถุงหนึ่งนี่นะ
เต้ : มึงทำงานไปเลยเดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก
ผมก็ปั่นงานของผมจนเสร็จส่วนไอ้เต้มันนอนให้หนังสืออ่านครับ(หลับ)ตอนนั้นมันก็ดึกแล้วนะเที่ยงคืนครับไม่อยากปลุกมันเดี๋ยวมันจะไม่ยอมนอนเลยเอาผ้าห่มมาห่มให้มันผมก็นอนข้างๆมันนั้นแหละครับจนเช้า ตื่นขึ้นมาไม่รู้มันหายไปไหนครับเห็นแต่เขียนโน๊ตโพสอิทติดไว้ที่คอม “กูกลับก่อนนะเห็นหลับอยู่ไม่อยากปลุก” รีบสิครับเมื่อเช้า
ตั๊ว : มาไงว่ะทำไมไม่เปียก
ผม : เสื้อกูนะไม่เปียกแต่มึงดูกางเกง หำหดเลยว่ะฮ่าๆ
ต้น : ไหนๆกูขอจับดูหน่อย
ผม : มันแข็งขึ้นมาถึงเอาลงให้กูนะเว้ยฮ่าๆ
ต้น : เชี้ยหื่นกาม โรคจิต
ตั๊ว : กูว่ามึงหนักกว่าไอ้โอมอีกนะ
ผม : แล้วงานส่งยังว่ะ
ต้น : จารย์กลัวจะทำเสร็จไม่ทันเลยเลื่อนเป็นวันศุกร์
ผม : ห่ะ แล้วที่กูอดหลับอดนอนเมื่อคืนนี้
ตั๊ว : เอาน่ามึง ทำเสร็จแล้วก็ดี
ผม : เสื้อกันฝนเชี้ยไรว่ะ กันได้แต่เสื้อกางเกงกู สังคังจะแดกป่ะว่ะ
ต้น : ถึงกางเกงไม่เปียกสังคังก็แดกมึงอยู่แล้ว
ผม : สัส
ตั๊ว : จารย์มาแล้วรีบไปเลยมึง
บรรยายกาศวันนี้อยากจะบอกว่าจารย์ครับขอผ้าห่มด้วยครับไม่อยากพูดเลยครับได้นอนห่มผ้านะโคตรฟินได้แค่ฝันล่ะครับ
ต้น : เชี้ยกายมึงง่วงเหรอว่ะ
กาย : อืม เมื่อคืนกูแม่งนั่งทำงานทั้งคืนไม่ได้นอนเลยว่ะ
ผม : กูก็ไม่ต่างไรกับมึงหรอก ได้นอนสักงีบคงดีเนาะ
จารย์ก็สอนของจารย์ไปครับส่วนไอ้กายนั้นเหรอมันหมอบแล้วครับ
ต้น : เดี๋ยวจารย์ก็ว่าเอาหรอก
“บ้านครูก็มีนะหมอบแบบนี้นิ”
ตั๊ว : อะไรว่ะบ้านแกอยู่ค่ายทหารเหรอ
ต้น : แกล้งโง่ป่ะเนี้ย หมาเว้ยฮ่าๆ
ผม : ฮ่าๆ
ดูแล้วเกินครึ่งห้องครับเหมือนจะไม่มีวิญญาณต่างคนต่างง่วง ในที่สุดก็ผ่านไปได้ด้วยดี

[เสเพล]

ตอนที่ 111

การที่เราจะรอคอยใครสักคนเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดทุกคนที่มีการรอคอยก็ได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่การรอคอยจะสิ้นสุดสักที การรอคอยนั้นพิสูจน์ได้หลายอย่าง บางคนจมอยู่กับอดีต จมอยู่กับเวลาเก่าๆ บางคนก็ได้แต่บอกกับตัวเอง ทำไมเธอไม่มา เธอหายไปนานเหลือเกิน ธรรมชาติของคนเรา รอ รอ รอ จะรอไปนานเท่าไหร่ รอเพื่ออะไร ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ามันไม่น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่การรอคอยนั้นมันต้องมีเหตุผลของตัวมันเอง รออย่างมีความสุข ไม่ข่มใจตัวเองให้รอ ถ้าเราได้รักใครสักคนกับการรอคอยมันไม่ใช่เรื่องยาก ถามตัวเองรอเพื่ออะไร รอและจะได้อะไร รอทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาเมื่อไหร่ รอทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รอ..ว่าเมื่อไหร่เราจะได้กลับมาเจอกัน รอ..ไปทั้งชีวิตสิ่งที่รอมันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ แต่ถ้าเรารออย่างมีความสุข ไม่ว่าสมหวัง หรือสิ้นหวังเราก็พร้อมที่จะรับมันเสมอ…..
เอาเป็นว่าไม่คิดมากล่ะครับดำเนินชีวิตต่อไปหน้าที่ของเรายังมีอีกเยอะถ้าเรายังมัวแต่ยังจมกับเรื่องในอดีตมันก็จะทำเรายิ่งแย่ลง(บอกตัวเองครับ) ขอโทษด้วยนะครับที่ช่วงนี้เศร้าๆไปหน่อยขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงขอโทษที่ผมงี่เง่านะครับ สมควรแล้วแหละที่โดนไอ้เต้มันด่าว่าอ่อนแอ
วันนี้วันเสาร์แห่งชาติวันที่หลายๆไม่อยากให้มันผ่านไปเร็วถ้าหยุดเวลาได้ก็คงดีนะครับชีวิตนักศึกษาจันทร์ถึงศุกร์มีเรียนแถมบางอาทิตย์จารย์นัดสอนวันหยุดอีกเป็นอะไรที่หน้าเบื่อมากครับแต่สุดท้ายก็ได้แค่บ่นกับตัวเองครับแล้วหอบสังขารไปเรียนโดนไม่เถียงจารย์สักคำแต่วันนี้ผมอยากตะโกนเต็มปากออกไปครับว่า”กูว่างเว้ย” ฮ่าๆ
กริ่งๆ เสียงโทรสัพปลุกผมแต่เช้าครับเปนอะไรที่ไม่อยากตื่นขึ้นมารับครับแต่ดูในโทรสัพขึ้นชื่อว่า”ท่านแม่” เลยรีบรับครับ
แม่ : ตื่นยังโอม
ผม : ตื่นแล้วแม่ โทรหาผมแต่เช้าเลยนะครับคิดถึงเขาอ่ะดิ
แม่ : ใช่ เมื่อคืนไปทำไรมา
ผม : ป่าวๆแม่(แกล้งไม่รู้เรื่อง)ไม่ได้ทำไรนะโอมเปนเด็กดีครับ
แม่ : พี่จ้าเล่าให้แม่ฟังแล้ว ทีหลังก็อย่าไปซนดื้อแบบนี้นะเรารู้ไหมแม่เป็นห่วงไปหาหมอด้วยล่ะ(อันที่จริงแม่ผมบ่นเยอะกว่านี้นะ)
ผม : ครับแล้วแม่ถึงไหนแล้วนี่(นอกเรื่องครับกลัวแม่บ่นอีก)
แม่ : ถึงชุมแพแล้ว
ผม : เดินทางปลอดภัยนะแม่ รักแม่ครับ
แม่ : จ๊ะ ตื่นได้แล้วลุกไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วแม่ผมก็วางสายครับ
ช่วงนี้ไม่ได้ไปสอนพิเศษครับเลยว่างนอนดูการ์ตูนที่บ้านหาไรทำแถวนั้นแหละครับพอดีไอ้ตั๊วมันชวนออกไปข้างนอกเลยออกไปกับมันครับ
ตั๊ว : แดดวันนี้ทำไมร้อนเชี้ยจัง
ผม : มึงจะบ่นไรว่ะ ก็มึงไม่ใช่เหรอที่ชวนกูออกมา
ตั๊ว : นานๆเราจะได้ไปเที่ยวสอนต่อสองด้วยกันฮ่าๆ
ผม : ถุย เดี๋ยวกูก็ถีบลงรถเดี๋ยวนี้
วันนี้เป็นวันเสาร์เขามีตลาดนัดที่บิ๊กซีครับเลยเดินหาของกินซะหน่อยแต่ที่หลักๆก็มาซื้อปลาทองแหละครับพอดีที่บ่อไม่รู้หายไปไหนสองตัว
ตั๊ว : อ่ะ น้ำจะได้หายร้อน
กว่าจะเดินทั่วแถวนั้นเล่นเอาแทบหอบครับพอซื้อไรเสร็จก็กลับครับส่วนไอ้ตั๊วมันก็กลับบ้านมันผมก็เอาปลาไปปล่อยแล้วนั่งดู
“ตัวไหนน่าอร่อยว่ะ”
ผม : อร่อยเชี้ยไรของมึงว่ะ
ต้น : ฮ่าๆ ก็เห็นนั่งจ้องอยู่ได้ถ้าเป็นปลากัดนะท้องไปแล้ว
ผม : กวนตีนแล้วสัส
ต้น : เป็นไรว่ะ ถึงได้มานั่งดูปลา
ผม : เป็นปลาก็ดีเนาะไม่ต้องมีไรให้คิด วันๆก็เอาว่ายน้ำ
ต้น : เป็นเชี้ยไรอีก นี่ยังไม่เลิกคิดถึงเรื่องนั้นอยู่เหรอ บางทีปลามันก็อาจจะอิจฉามึงก็ได้นะที่ไปไหนมาไหนก็ได้ไม่ต้องว่ายแต่ในบ่อ เอาน่ามึงเดี๋ยวก็ลืมๆไปเองแหละ ป่ะเข้าบ้าน
ผม : สัส เบาๆหน่อยดิกูเจ็บ(มันมาจับหลังผมครับ)
ต้น : เป็นไรว่ะ กูขอโทษ
ผม : ป่าวๆไม่ได้เป็นไร แล้วทานไรมายังว่ะ
ต้น : ทานแล้ว ไปทำไรมาถึงเจ็บหลัง
ผม : ป่าวๆไม่ได้ทำไร วันนี้แดดโคตรร้อนว่ะมึงว่าไหม
ต้น : อืม นั้นแหละที่กูมาหามึง ไปว่ายน้ำกัน กูอยากว่ายน้ำว่ะแต่ไม่มีเพื่อนไป ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ
ผม : ขี้เกียจว่ะ ไม่ไปได้ม่ะนี่กูก็พึ่งกลับมาจากข้างนอกกับไอ้ตั๊ว
ต้น : ใช่สิ เราไม่ใช่ตั๊วนิที่จะชวนไปไหนแล้วไปด้วย(มันนอยครับ)เรามันก็บัดดี้ตาดำๆคนหนึ่งใครจะไปสนใจ
ผม : ร้องด้วยดิเชี้ย ฮ่าๆ แม่งไปก็ได้ทำเป็นน้อยใจไปไดแต่กูไม่ลงสระนะ
ต้น : กลัวเหรอเรา ป๊อดอ่ะดิ
ผม : ป่าวเว้ยขี้เกียจ
แล้วผมก็ออกมาถึงสระกับไอ้ต้นครับมาสระว่ายน้ำใกล้ๆหมู่บ้านนั้นแหละครับ ไอ้ต้นมันลงเล่นน้ำส่วนผมก็นั่งอ่านการ์ตูนรอมัน
ต้น : ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาลงสระโอม
ผม : มึงเล่นไปเหอะ กูไม่อยากเล่น (มาเฝ้ายังกะพาลูกมาว่ายน้ำยังไงไม่รู้) แล้วไอ้ต้นมันก็เล่นอยู่ในสระครับ นั่งเบื่อๆเลยเดินเล่นแถวรอบๆสระครับ(ดูพะชายใส่ชุดว่ายน้ำ)เดินเล่นแถวขอบสระนั้นแหละครับ มีไรว่ะขำไร
ต้น : กลับบ้านป่ะ กูเหนื่อยล่ะ
ผม : ยิ้มไรว่ะ
ต้น : ป่าวๆ กูฉี่ลงไปในสระเขา
ผม : สัส เกรียนนะมึงไปเยี่ยวในสระ ห้องน้ำก็มีไม่รู้จักไปเข้า
ต้น : ขี้เกียจไปนี่ว้า มันคงละลายน้ำหมดแล้วแหละ แค่ฉี่ไปสามรอบเองฮ่าๆ เสียดายว่ะ
ผม : เสียดายไรว่ะ
ต้น : ไหนว่าจะมาว่ะ (ไม่รู้มันบ่นเชี้ยไรครับสงสัยเรื่องสาวอีกแน่)
ผม : จะกลับก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดได้แล้ว อย่าไปว่าวที่ห้องเปลี่ยนชุดเขานะเว้ย
ต้น : สัส ใครจะไปมีอารมณ์เหมือนมึงว่ะฮ่าๆ
ผม : กวนตีนล่ะ รีบๆไป
ต้น : เป็นไรว่ะ เหนื่อยเหรอดูหน้าซีดๆนะ
ผม : ไม่ได้เป็นไร กินโรตีม่ะ (พอดีบังขายโรตีมาจอดที่หน้าบ้าน) บังเอาดคตรพิเศษนะ(บังเขาจะรู้ครับเพราะผมลูกค้าประจำ)
ต้น : บังก่อนที่บังจะตีแป้งนี่บังฉี่แล้วเอามือข้างไหนจับจวยครับ(ไปกวนเขา) แล้วบังได้ล้างมือป่ะ
บัง : ไม่นะนี่ยังมีกลิ่นอยู่เลย(บังแกล้งเอาคืนต้น) ทำเอาผมนี่ไม่อยากกินต่อเลยครับ
ผม : ไปกวนเขาอีก เดี๋ยวมึงก็โดนกระทะลอยหรอก
ต้น : โอมกูกลับบ้านก่อนนะ มันจะค่ำแล้วเดี๋ยวต้องไปช่วยยายอีก
ผม : อืม
พอไอ้ต้นกลับยังกะนัดกันไว้ครับไอ้เต้ก็มา
เต้ : อร่อยม่ะ นมติดปากเลยนะมึง(มันเอามือเช็ดออกให้ผม)กินยังกะเด็ก
ผม : กินม่ะ
เต้ : ไม่อ่ะเดี๋ยวมึงไม่อิ่ม แล้วจะไปไหนไหมคืนนี้หาไรทานดีไหม
ผม : ไม่รู้ดิ พี่จ้าไล่ให้ไปหาหมออยู่เนี้ย ไม่อยากไปเลยว่ะ
เต้ : เป็นไรถึงไปหาหมอ จวยไม่แข็งเหรอ
ผม : สัส อันนั้นแข็งและทนแถมยาวด้วยเว้ย
เต้ : ถุย ไม่เชื่อไหนกูลองดูหน่อยฮ่าๆ
ผม : สัส ทำงานที่บ้านเพื่อนกลับมาถึงนานยัง
เต้ : พึ่งมาถึงก็รีบมาหาที่รักเลยครับ คิดถึงอยากเห็นหน้า
ผม : ใครที่รักมึง มัวแล้ว
เต้ : คืนนั้นเรายังได้เสียกันอยู่เลย
ผม : มึงหลับก่อนกูอีก
เต้ : ในฝันไงฮ่าๆ เสียดายเนาะงั้นคืนนี้เราไม่ต้องฝันได้ม่ะเอาจริงๆ
ผม : โน่นเสาไฟฟ้าเลือกเอาจะเอารูไหน
เต้ : แล้วจะไปหาหมอไหม เดี๋ยวกูพาไปก็ได้ (พูดแล้วมันมาตบไหล่ผมครับ)
ผม : โอ้ย สัส
เต้ : เป็นไร กูขอดูหน่อย
ผม : ไม่ได้เป็นไรแค่คอตกหมอน
เต้ : ไหน (สุดท้ายก็ยอมให้มันดูครับ) ทำไมไม่โทรหากูว่ะ รู้ไหมถ้าเขาตีโดนหัวมึงๆไม่ตายเหรอว่ะจะทำอะไรก็คิดก่อนบ้างไม่ใช่มีแต่จะไปอย่างเดียว หัดรู้จักระวังตัวด้วย แล้วยังเจ็บอยู่ไหมเนี่ย
ผม : ไม่เป็นไรแล้ว มันซ้ำเดี๋ยวก็หาย
เต้ : ทีหลังก็ระวังๆหน่อย กูยิ่งเป็นห่วงมึงอยู่
ผม : แต่ก่อนตัวเองทำก็ไม่คิดกูบ่นให้ก็หาว่ากูบ่น
เต้ : นี่มาย้อนอีก เดี๋ยวตบให้หัวแตกเลย ไปขึ้นรถกูจะพาไปหาหมอ ไปถึงกูจะบอกให้เขาจับมึงฉีดยาเลย ดื้อนัก
ผม : อย่าบ่นดิว่ะ
ดีนะครับที่ไม่โดนฉีดยาแค่เอายามาทานเอง พอกลับจากหาหมอก็หาไรทานแถวนั้นครับ
เต้ : ยังเจ็บอยู่ไหม
ผม : ไม่เป็นไรแล้ว
เต้ : งั้นคืนนี้กูต้องอยู่ดูแลมึงแล้วดิ
ผม : ดูแลเชี้ยไร กูไม่เป็นไรเว้ย
เต้ : ดูแลหัวใจไง ฮ่าๆ
ผม : ถุย
เต้ : กินเยอะๆจะได้รีบๆโต (มันตักข้าวผัดใส่จานผม)
ผม : ว่าแต่กูเหอะ มึงน่ะรีบๆสูงให้ทันกูก่อนเหอะน้องชาย
เต้ : ความสูงไม่สำคัญหรอกขอแค่จวยกูตรงกับก้นมึงก็พอล่ะฮ่าๆ
ผม : เชี้ยเต้หื่นกาม กูไม่กินด้วยแล้ว แม่งคิดแต่เรื่องเดียว
เต้ : กูล้อเล่น
พอทานเสร็จก็กลับบ้านครับ แล้วมานั่งอัพเรื่อง
ผม : พรุ่งนี้ไปไหนไหม
เต้ : ไม่อ่ะ เป็นไร
ผม : ดูหนังกันม่ะ
เต้ : ไปดิ มึงเลี้ยงกูนะ
ผม : ช่วงนี้กูมีปัญหาว่ะ ไม่รู้จะใส่ชุดนักศึกษาไปหาใครฮ่าๆ
เต้ : กวนตีนล่ะ ฮ่าๆ สัส ใส่ไปหาพี่คนที่จีบมึงดิ รับรองได้ทั้งเงินได้ทั้งทองฮ่าๆ
ผม : ถุย (ผมก็นั่งพิมเรื่องของผม)
เต้ : โอมมีน้องเขาอินบ๊อกมาถามว่าพี่โอมเป็นเกย์ไหม
ผม : บอกเขาไปว่ากูไม่ได้เป็นแค่มีผัวเป็นผู้ชายฮ่าๆ
เต้ : ฮ่าๆ

[เสเพล]

ตอนพิเศษ ความในใจจากเต้ถึงโอม7

ทุกคนเคยมีช่วงเวลาที่มีความสุขและเคยผ่านช่วงที่เลวร้ายที่สุดมารอยยิ้มกับคนรอบข้างคือกำลังใจที่ดีที่สุดนะสำหรับบางคน ก่อนอื่นสิบนิ้วพร้อมกับหน้าตาอันน่ารักของผมสวัสดีทุกคนนะคับไม่ได้เจอกันส่านานเลยเป็นไงบ้างคับสบายดีกันทุกคนไหมคับช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคับหลายวันล่ะที่ไอ้รุ่นพี่ผมอัพลงตอนแรกผมว่าจะอัพลงแต่เมื่อวานแล้วพอดีเห็นเขาอัพลงแล้วผมเลยไม่ได้อัพก็ไม่มีไรมากแค่อยากบอกว่าอยากมีผัว เฮ้ยไม่ใช่ ผมก็แปลกนะเวลาที่เราได้รู้จักกับใครหลายคนบางทีก็มีคนที่เป็นห่วงเราบางคนก็กวนประสาทเราอย่างเมื่อวานไปนั่งดูในบอร์ดมีคนอินบ๊อกมาถามหลายคนนะพอดีเปิดดูของคุณโอมคับ(อย่าคิดลึกเดี๋ยวตบหัวแตกเลย)ดูไปขำไปคับมีทั้งคนถามมีทั้งคนกวนอาทิเช่นนะ
“พี่โอมเป็นเกย์ไหม” รู้ทั้งรู้นะว่าผู้หญิงเขาไม่มาโพสที่เวบนี้หรอก คงจะเห็นเมื่อวานที่โอมอัพลง
“โอมกี่นิ้ว” อันนี้ผมตอบแทนโอมไปแล้วว่ายี่สิบนิ้วรวมนิ้วมือกับนิ้วเท้า
“อยสสนน” อันนี้มันแปลว่าไรคับผมไม่รู้ ใครรู้บอกผมหน่อยดิ
ผมก็ตอบไปจนหมดครบทุกข้อความในกล่องจดหมายคับรอดูว่าเขาจะด่ากลับมาไหม555ความสุขที่ได้แกล้งคุณโอมมีเยอะกว่านี้นะคับแต่เอามาให้ดูแค่นี้ก่อนพอขำๆคับ ว่าไปก็ดีเหมือนกันนะที่มีคนมากวนแบบนี้เมื่อคืนผมพาลูกไปหาหมอ ดื้อก็ดื้อคับทำตัวยังกะนักเลงดีนะที่ไม่โดนไม้เขาฟาดหัวไม่งั้นไม่รอดแล้วอะไรที่มันเคยบ่นให้ผมตอนที่ผมดื้อผมเอามาบ่นมันคืนคับแถมทุกๆคำด้วย สุดท้ายมันก็ยอมไปหาหมออยู่ดีคับ บางทีก็เข้าใจมันด้วยแหละเพื่อนถ้าไม่ไปช่วยก็คงจะไม่ใช่เพื่อนแล้วแหละผมก็เคยเป็นคับได้แต่บอกให้มันระวังตัว ถ้าพูดถึงเรื่องใจบุญพ่อพระต้องยกให้เขาเลยคับวันนั้นที่ไปทานข้าวกับผมพี่เขาซื้อข้าวให้ใครก็ไม่รู้นะคับแถมให้เงินเขาไปด้วย เลยถามมันไปว่า มึงรู้จักกับเขาเหรอ มันบอกว่าป่าวสงสารเขาๆบอกว่าไม่มีตังกินข้าวแต่เอาเหอะมันทำแล้วมันสบายใจก็ให้มันทำไปคับช่วงนี้พี่เขาอยากเศร้าๆหน่อยนะคับอย่าไปว่าพี่เขานะคับคนหำน้อยก็แบบนี้แหละเศร้าบ่อย กลับมาจากอบรมดูเหมือนจะดีขึ้นแต่ก็เหมือนเดิมโดนผมตบหัวหลายทีแล้วผมว่าสอนปลาว่ายน้ำยังง่ายกว่าสอนไอ้รุ่นพี่อีกนะ (เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 112

มีคนเคยบอกผมว่า “การที่เราจะห่วงใครสักคนมันไม่ผิดหรอกแค่ให้เรารู้ว่าเรากับเขาตอนนี้เป็นอะไรกันและอยู่ในฐานะอะไรก็พอ” ถ้าเรามัวแต่ฟังเพลงแนวเดิมๆเราก็จะมีแต่ความรู้สึกเดิมๆแต่ถ้าเราเปลี่ยนฟังแนวใหม่บางทีเราอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ครับ ความรักมันไม่แปลกหรอกที่จะมีรักแล้วก็ย่อมมีเจ็บครับมันขึ้นอยู่ที่คนสองคนจะเข้าใจและเรียนรู้ไปกับมันครับ ชีวิตนักศึกษานี่สบายสุด(ในความคิดผมนะ)แต่จริงๆแล้วก็เหนื่อยนะ(คนที่ทำงานเหนื่อยกว่า)ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมและต้องนอนดึก(เกี่ยวกันม่ะ)ตื่นแต่เช้าหอบสังขารไปหลับที่ห้องเรียนฮ่าๆ
เป็นอะไรที่ผมไม่อยากให้มันผ่านไปเร็วครับกับวันหยุดที่แสนดีแบบนี้กับวันอาทิตย์วันพระที่บอกเลยต้องแหกตาขึ้นมาอาบน้ำแล้วไปทำบุญแต่เช้าครับแล้วต้องมาเจอกับข้าวที่มีแต่ผักหาเนื้อสักชิ้นก็ไม่มีแม้แต่วิญญาณหมูก็ยังไม่มี(ที่บ้านผมเขางดทานเนื้อสัตว์ทุกวันพระครับเลยต้องทำตาม)ปกติถ้าช่วงนี้ผมไปสอนพิเศษแล้วครับตอนนี้ปิดคอร์สไปแล้วครับเลยสบายนั่งเล่นที่บ่อปลาข้างบ้านเป็นอะไรที่โคตรมีความสุขครับแดดร้อนครับไม่อยากออกไปไหนแต่ก็ต้องไปเพราะเขานัดเอากล้องวันนี้ครับ ห้างเข้าเปิดสิบโมงแต่ผมนี่ไปแต่ห้างยังไม่เปิดครับดีนะที่รอไม่นาน ชวนไอ้เต้ไปด้วยแต่พี่เขาท้องเสียครับอุส่าจะเลี้ยงหนังซะหน่อยแต่ก็แอบซะใจนิดหน่อยครับก็วันนั้นบ่นซะผมหูชาเลย
ผม : ตื่นยังว่ะ
เต้ : อะไรตื่นถ้าอันนั้นกำลังตื่นอยู่เนี้ย (เสียงอ่อยๆ)
ผม : เป็นไรทำไมเสียงแม่งวันนี้ดูเซ็กซี่จัง
เต้ : ชักว่าวอยู่ ฮ่าๆ ทำเสียงให้หน่อยดิ
ผม : ถุย กวนตีนล่ะ
เต้ : ฮ่าๆ ก็เมื่อคืนไม่ได้นอนนี่ว้า วิ่งเข้าห้องน้ำทั้งคืน แทบจะเอาหมอนกับผ้าห่มเข้าไปนอนในห้องน้ำเลย
ผม : ก็บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ นี่แหละไม่ยอมเชื่อกู ไหวไหมล่ะเดี๋ยวกูซื้อยาไปให้
เต้ : ไม่เป็นไร กูมีอยู่แต่ถ้ามึงยอมให้กูปี้น่าจะหายดีนะ
ผม : สัส เดี๋ยวก็เอายาถ่ายให้กินหรอก แม่งคิดแต่เรื่องเดี๋ยว
เต้ : กูล้อเล่น แล้วนี่อยู่ไหน
ผม : ออกมาเซนทรัล
เต้ : ไปอ้อร้อเหรอ
ผม : อ้อร้อบ้าไรมาเอากล้องเว้ย
เต้ : ดีเลยได้แล้วเรามาถ่ายคลิปกัน
ผม : ถุย แล้วจะเอาไรม่ะเดี๋ยวกูซื้อไปให้
เต้ : ไม่หรอก แค่นี้นะมันมาอีกแล้ว
ผม : ขอให้มีความสุขกับการขี้นะมึงฮ่าๆ
เต้ : สัส แล้วมันก็วางสายไปครับ
ปกติผมชอบออกมาเที่ยวคนเดียวครับเดินตากแอร์หาดูหนังสือพอดีวันนั้นเขามีงานไรไม่รู้เขาพากันแต่งตัวเป็นตัวการ์ตูนไม่ค่อยสนใจอ่ะครับแต่ก็ยืนดูเขาอยู่นะเดินเล่นรอเวลาเขานัดไปเอากล้องครับลูกชายผมเอามาให้เขาซ่อมให้จะเป็นเดือนแล้วพอดีไปเจอเพื่อนเก่าสมัยมัธยมครับไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วนะก็นั่งคุยกันสักพักแล้วมันก็ขอตัวครับ ส่วนผมก็เอากล้องแล้วก็ไปหาไอ้เต้ไม่เห็นอยู่ห้องเลยกลับบ้านครับ
พี่จ้า : น้องตั๊วพึ่งกลับไปเมื่อกี้ไม่สวนทางกันเหรอ
ผม : ไม่นิพี่ สักพักมันก็ขับรถมาพร้อมไอ้ต้นครับ
ต้น : ที่รักขอกอดหน่อยดิ
ผม : มั่วแล้วมึง ลมไรหอบมาเนี่ย
ตั๊ว : ไม่รู้จะทำไรเชี้ยต้นมันเลยชวนมาบ้านมึง แม่งทำยังกะเป็นบ้านตัวเองเลยนะมึง เกรงใจเจ้าของบ้านเขาหน่อยดิ
ต้น : บ้านเพื่อนก็เหมือนบ้านกู ฮ่าๆ จริงไหมโอม
ผม : อืม แผ่นเกมส์กูซื้อมาใหม่ อยู่ในตู้นะ
ต้น : กุมาเพราะสิ่งนี้นี่แหละ
ตั๊ว : ปลาที่ซื้อเมื่อวานเอาไปปล่อยไว้ไหนว่ะ
ผม : บ่อข้างบ้านอ่ะ
ต้น : นอกใจกูเหรอแอบไปโรแมนติกที่ร้านขายปลาเหรอพวกมึง
ตั๊ว : โรเชี้ยไร แล้วใครเป็นของมึงว่ะ
ผม : ฮ่าๆ พวกมึงเล่นไปก่อนนะถ้าหิวกับข้าวอยู่ในครัวนะ
ต้น : ให้ไอ้ตั๊วเลย กูอิ่มล่ะรู้ว่าวันนี้วันพระเลยทานมาแต่บ้าน
ตั๊ว : อ้าว กูก็คิดว่ามึงอิ่มที่กูกวาดน้ำไปให้มึงนะ
ต้น : เชี้ย จะไปทำไรก็ทำเหอะโอม ไม่ต้องเกรงใจกูนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านของตัวเองละกัน
ตั๊ว : บอกตัวเองเหอะ มึงนะ
ต้น : ไหนมึงบอกว่าจะมายืมหนังโป้มันว่ะก็ยืมมันดิ
ตั๊ว : สัส กูยังไม่ได้พูดไรเลย มึงอยากยืมก็บอกมันดิเอาแต่กูมาอ้าง
ผม : ฮ่าๆ กูไม่อยากเก็บแล้วมึงอยากได้ก็เอาไปเลยกูยกให้
ต้น : เดี๋ยวกูเอาไปบริจาคที่วัดให้นะ
ตั๊ว : สัส คิดได้นะมึงฮ่าๆ
พอไอ้สองตัวมาบ้านผมทำให้บ้านครึกครื้นขึ้นมาเลยครับ คนหนึ่งก็เปิดเพลงซะดังไม่เกรงใจเจ้าของบ้านซะเลยส่วนอีกคนก็นั่งดีดกีต้าร์แหกปากร้องเพลง
ต้น : เอาอีกแล้วนะมึง เพลงอื่นไม่ร้องๆแต่เพลงเศร้าเดี๋ยวก้พากันร้องไห้อีกหรอกรอบนี้ร้องอีกกูถีบแม่งเรียงเลยนะเว้ย
ตั๊ว : คนอกหักเขาพากันร้องเพลงรักเหรอว่ะ
ผม : กูไม่เป็นไรหรอก
ต้น : ถ้ากูไม่อยู่แล้วพวกมึงห้ามร้องไห้นะเว้ย เดี๋ยวจะไม่มีใครปลอบอีก
ผม : พวกกูไม่เป็นไรหรอก มึงไม่อยู่พวกกูอาจจะดีใจก็ได้ฮ่าๆ
ต้น : สัส แล้วหลังมึงหายดียัง ซ่านะมึง
ผม : หายแล้ว
ตั๊ว : พูดไปห้องเราคงเงียบน่าดูนะถ้าไอ้ต้นมันไม่อยู่
ผม : กูก็ว่างั้นแหละ บัดดี้หื่นกามกู
ต้น : พากันดีใจจังเลนนะพวกเพื่อนเชี้ย
ผม : เอาน่ามึง ถ้ามึงได้ไปจริงๆนะสาวในสังกัดมึงเดี๋ยวกูจะดูแลอย่างดีเลยฮ่าๆ
ตั๊ว : กูว่ามันคงไม่ผ่านว่ายน้ำอ่ะ วิ่งก็ช้าๆ
ต้น : สัส มาแช่งกูอีก เดี๋ยวถีบเลยนี่
ตั๊ว : ต้นถึงกูจะพึ่งรู้จักกับมึงแต่กูก็ดีใจนะที่มีเพื่อนอย่างมึงถึงมึงจะชอบจับก้นกูก็ตาม
ต้น : พูดเชี้ยไร ให้ได้ไปจริงๆก่อนค่อยพูด พอเลยห้ามพูดๆใครพูดอีกนะกูจะจับดูดปากเลย
ผม : เดี๋ยวกูออกไปซื้อขนมให้นะ
ตั๊ว : ไอ้โอมพูดล่ะ มึงดูดปากมันเลยฮ่าๆ
ผม : ดูดส้นทีนกูม่ะฮ่าๆ จะเอาไรม่ะ
ต้น : โค้ก แล้วขนมนะ เน้นขนมเยอะๆนะ
ตั๊ว : กูไม่เอาหรอกกินกับเชี้ยต้นนี่แหละ
กลับจากซื้อขนมพวกผมก็นั่งคุยกันบ้างกวนกันบ้างครับแล้วพวกผมก็ออกไปข้างนอกครับหาไรทานแล้วก็แยกย้ายกลับบ้านไม่อยากกลับบ้านครับเลยขับรถเล่นแถวในเมืองหาถ่ายรูปลองกล้องแล้วกลับบ้านครับนั่งปั่นงานต่อจนเสร็จ นั่งรอดูบอลครับ เชียร์คนเดียวไม่สนุกเลยไปรวมกันที่หอไอ้กายครับ(อันที่จริงก็ข้างบ้านเขาอกหักมั่งครับเล่นเปิดมีแต่เพลงเศร้าเปิดซะดังไม่อยากฟังเลยหนีออกมาครับ)
ต้น : กูไม่อยากมาหรอกนะไม่อยากดูกากว่ะ
ผม : ถุย ทีมมึงเทพมากนะแม่ง แต่มันใส่เสื้อแมนยูครับ
นั่งเชียร์จนถึงพักครึ่งพวกนั้นไปต่อที่ร้านเหล้าครับ ส่วนผมกลับบ้านเลยแวะไปกวนไอ้เต้ก่อนไปถึงหน้าห้องเลยเคาะกวนมันครับสภาพไม่ต้องพูดครับตานี่หลับยุมาเปิดประตูให้ผม
เต้ : ดึกแล้วมาทำไรหรือว่าคิดถึงกูอดใจไม่ได้ว่ะ
ผม : หลงตัวเองป่ะมึง อ่ะกูซื้อยามาให้ มันไม่พูดไรครับเดินไปนอนต่อ เลยจัดการกวนซะหน่อยเปิดดูบอล
เต้ : ดูไร ดูไปก็แพ้
ผม : แพ้ไรว่ะ ชนะเว้ย ถ้าแพ้กูยอมมึงเลยอ่ะ รู้ว่าจะชนะครับเลยแกล้งพูดไปงั้น
เต้ : ก็ใช่สินำซะปานนั้นแล้ว มันคงหนวกหูมั่งเพราะผมเปิดเสียงดังครับเลยลุกขึ้นมา นั่งเล่นกีต้าร์ โอม
ผม : ห่ะอะไร
เต้ : (มันดีดกีต้าร์) “อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ หยุดประเดี๋ยวนี้ตอนที่เราจ้องตากันเป็นมันพร้อมกับส่งสัญญาณว่าฉันชอบเธอ…แต่แล้วฝันมันก็สลายลงไปในพริบตามีคนหนึ่งเดินเข้ามาจับจวยเธอแล้วจากไป(ทำท่าท่าจับจวยผมครับ) ไม่อยากจะขัดจรวดตัวเอง” พร้อมกับทำหน้ากวนบาทาใส่ผมครับ
ผม : ร้องเชี้ย กูเขินนะเว้ย แล้วจะมาจับทำไรเกิดกูมีอารมณ์ขึ้นมามึงไม่กลัวเป็นเมียกูเหรอว่ะฮ่าๆยิ่งไม่มีแรงอยู่
เต้ : ก็ท่าทางประกอบไง ร้องให้ฟังเฉยๆ จะเอาจีบสาวฮ่าๆ
ผม : ไอ้บ้า
เต้ : เอ่อ เขามีละครขอเป็นเจ้าสาวสักครั้ง โอมกูขอเป็นผัวสักคืนได้ไหม ฮ่าๆ
ผม : เดี๋ยวกูโดดถีบอัดฝาเลยมึง ไปเล่นไกลๆเลย มึง
ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับมันครับอยากให้มันนอนด้วยแหละผมเลยกลับบ้านครับกลับถึงบ้านนอนเล่นอยู่ดีๆไม่กลิ่นธูปลอยมาจากไหนครับ ในใจนี่นะเอาแล้วกูเจอแน่ๆ รีบคล้องพระที่หัวเตียงซิครับ แต่กลิ่นธูปก็ยังไม่หายครับบอกเลยฉี่ผมแทบราดครับ สุดท้ายถึงค่อยรู้เพราะออกมายืนที่หน้าต่างก็ข้างบ้านเขาขูดต้นกล้วยครับขอหวย แม่งอยากแหกปากตะโกนออกไปจังว่า “ได้เลขตัวไหน” ไม่ใช่ล่ะ จะมาขูดทำแป๊ะอะไรครับตอนนี้คนยิ่งกลัวๆอยู่ ก็เลยขูดตอนเที่ยงคืนครับ สุดท้ายผมหลับอยู่ดี

วันนี้เอารูปพะชายเล่นกีต้าร์เมื่อวานมาให้ดูครับ

[เสเพล]

ตอนที่ 103

ความรักไอ้เต้บอกผมว่าไม่จำเป็นต้องครอบครองเสมอไปแต่เป็นความรักที่เกิดขึ้นแล้วรู้สึกดีมีความสุขถึงแม้เราจะไม่ได้ครอบครองเขาก็ตามแค่เห็นเขามีความสุข เวลาที่เห็นเขายิ้มได้เราก็ยิ้มตามคอยดูแลเขาอยู่ห่างๆสำหรับผมตอนนี้นะมันก็คือการที่เราเห็นคนที่เรารักเขามีความสุข ไม่ว่าเขาจะอยู่กับใครก็ตาม…หลังจากที่ไม่ได้อัพมาหลายวันด้วยหลายๆเรื่องครับจนไม่ค่อยมีเวลาได้อัพวันนี้ว่างเลยนั่งอัพซะหน่อยครับ
ผมว่าบางทีถ้าเรายังมัวแต่อยู่กับที่อยู่กับความรู้สึกเดิมๆทั้งที่มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยมันก็ยิ่งทำให้เราเหมือนตัวเองจมอยู่แต่เรื่องเดิมๆแต่อย่างน้อยเราก็มีความสุขนะที่อยู่ที่เดิมแต่ชีวิตของเรามันก็ต้องเดินหน้าต่อไปใช้ไหมครับ
“เป็นไรโอมเห็นนั่งยิ้มคนเดียวตั้งนานล่ะ”
ผม : ป่าวๆๆ
ตั๊ว : ไปเข้าห้องได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก
ผม : แฟนมึงฝากให้ลาให้ด้วยนะ
ตั๊ว : ไม่ใช่แฟนกูซะหน่อย มึงโคตรมัวเลยชอบจับกูให้คู่กับมันอยู่เรื่อย
ผม : ฮ่าๆ แล้วเป็นไงเมื่อคืนดีขึ้นยังว่ะ
ตั๊ว : ดีขึ้นตั้งแต่ตอนที่มึงกลับบ้านแล้ว จะกลับบ้านไม่ยอมบอกกูนะมึง แล้วเป็นไรอยู่ดีๆลุกขึ้นกูก็คิดว่าจะไปเข้าห้องน้ำที่ไหนกลับบ้าน
ผม : เกรงใจมึงนี่ว้า
ตั๊ว : เกรงเชี้ยไร ทีกูไปนอนบ้านมึงกูไม่เห็นเกรงใจเลย หรือกลัวกุลุกมาปล้ำมึงว่ะ
ผม : เชี้ย มีแต่กูแหละจะปล้ำมึงฮ่าๆ
โอ๊ต : ไอ้ต้นยังไม่มาเหรอว่ะ
ผม : ยังอ่ะ เห็นบอกว่าจะมาถึงช่วงเย็นๆมั่ง
โอ๊ต : จารย์ยังไม่มาเหรอว่ะ แม่งกูเล่นวิ่งขึ้นบันไดแทบไม่ทันดีนะที่ไม่ได้ขึ้นลิฟต์
ผม : น่าจะขึ้นนะจะได้ติดในลิฟต์ฮ่าๆ
โอ๊ต : มีน้ำม่ะ กูขอหน่อยดิ
ผม : มี จะเอาป่ะล่ะเดี๋ยวกูชักน้ำกูให้ฮ่าๆ
โอ๊ต : สัส หื่นกามนะมึง เก็บไว้ใช้กับไอ้เต้เลยมึง
ตั๊ว : ฮ่าๆ อ่ะแต่กูอมขวดไปแล้วนะ
โอ๊ต : กูไม่สน หิวสัส
หลังจากที่เรียนเสร็จพวกผมก็ไปหาไรทานกันครับ ไปหอไอ้กายครับที่รวมพลของคนทั้งห้องครับแทบจะทุกคนก็ว่าได้ครับหอไอ้กายเป็นทั้งที่พักที่ดีสุดเวลาเพื่อนในห้องเมาและเป็นร้านอาหารเวลาที่เพื่อนหิวครับโดยเฉพาะมาม่าครับถ้ามีพวกผมทั้งห้องจะมาจัดการของมันหมดแล้วทิ้งถ้วยจานไว้ให้เจ้าของห้องล้าง
กาย : เป็นไรมึงตั๊ว นั่งซึมคิดถึงผัวเหรอ
ตั๊ว : คิดถึงผัวไหนว่ะ สาสกูไม่ได้ซึมสักหน่อยแค่ไม่หิว
กาย : เอาน่ามึงเดี๋ยวผัวก็กลับมาแล้ว
ตั๊ว : โอ้ยพวกมึงนี่ ฟังกูนะกูไม่ได้คิดถึงใครเว้ย
ผม : ฮ่าๆ มึงก็ไปว่ามัน จะออกกไปข้างนอกกับกูม่ะ แม่งเบื่อว่ะกว่าจะถึงเวลาเรียนอีก
ตั๊ว : ไปดิ เบื่อไอ้พวกนี้มันชอบล้ออยู่ได้
ผม : แล้วเป็นอย่างที่เขาล้อป่ะล่ะ ฮ่าๆ
ตั๊ว : สัสนี่ก็อีกคน เดี๋ยวกูก็ถีบมึงลงบันไดเดี๋ยวนี้ รีบเดินเลยมึง
พอกลับเข้าไปมหาลัยนั่งเรียนช่วงบ่ายเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากครับแถมทานข้าวมาอิ่มๆลมเย็นๆผมนี่แทบจะหมอบลงนอนครับแต่ช่วงนี้เด็กดีครับไม่หมอบครับแต่นั่งหลับจนเรียนเสร็จ
ผม : ไปไหนต่อม่ะ
ตั๊ว : ไม่ไปน่าจะกลับบ้านล่ะมั่ง แล้วมึงล่ะ
ผม : ก็คงจะกลับบ้านแหละ ว่าแต่มึงเหอะเรื่องที่ไม่สบายใจเมื่อคืนแน่นะว่าดีขึ้น
ตั๊ว : เอ่อ ดีขึ้นแล้ว อีกอย่างก็กูบอกเขาไปแล้ว พูดแต่กูมึงก็เหมือนกันแหละ เห็นแอบนั่งซึมๆนะมึง ถ้าเขาไม่รักก็มารักกูดิ
ผม : ถุย ฮ่าๆ เดี๋ยววิ่งไล่เตะเลยมึง งั้นกลับบ้านก่อนนะ
ตั๊ว : อืม
พอขับรถไปถึงบ้านในใจถ้าถึงบ้านจะนอนให้หายง่วงเลยครับแต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดดิครับ
“ที่รักมาถึงบ้านแล้วเหรอ เหนื่อยไหม”
ผม : สัส ใครที่รักมึง แล้วนี่เอาเท้าขึ้นมาเลยนะ แม่งปลากูจะตายป่ะว่ะ (มันเอาเท้าแช่ลงไปในบ่อปลาผม) มึงคิดว่าที่บ้านกูทำสปาปลาเหรอว่ะ
เต้ : มันร้อนๆเลยเอามาแช่เย็นดีนะลองไหม
ผม : สัส เอาขึ้นมาเลยนะมึง ปลาทองกูจะตายเพราะเท้ามึงนี่แหละ
เต้ : มึงต้องมาหอมแก้มขอบคุณกูเลยอุส่าให้อาหารปลามึง
ผม : ขอบคุณเชี้ยไร แล้วผมก็ไปนั่งข้างๆมันครับ
เต้ : มึงลองทำดูดิ เย็นนะมึง มันไม่ตายง่ายหรอก บ่อตั้งกว้าง แค่นี้น้ำไม่สกปรกหรอกแต่ถ้าตายก็คงจะตายตอนนี้แหละเท้ามึงไม่ล้างเอามาแช่ฮ่าๆ
ผม : เย็นดีว่ะ แล้วมาบ้านกูนานยัง
เต้ : กลับมาถึงอุบลอยู่ห้องมันเบื่อๆเลยมาเล่นกับพี่จ้า
ผม : เบื่อแล้วทำไมไม่ไปเรียนว่ะ
เต้ : โหคุณโอมครับ ผมเหนื่อยนะครับกลับจากหนองคายมาถึงอุบลก็บ่ายแล้วแถมผมไม่มีเรียนช่วงบ่ายด้วยจ๊ะจะให้ไปเรียนเอาหอกไรครับ
ผม : ฮ่าๆกูลืม
เต้ : กูไม่อยู่แอบไปซ่าที่ไหนป่ะว่ะ หรือแอบไปร้องไห้ขี้มูลโป่งที่ไหนไหม
ผม : มึงไม่อยู่กูโคตรสบายหูว่ะ ไม่มีคนกวนฮ่าๆ
เต้ : ใช่สิก็เรามันแค่แฟนเก่า(มันนอยครับ)เขาคงไม่คิดถึงเราหรอก
ผม : เป็นเชี้ยไร เดี๋ยวกูถีบแม่งลงไปอยู่กับปลาทองเลยมึง
เต้ : ไอ้ต้นไม่อยู่ไม่มีคนปลอบเลยอ่ะดิ เหงาไหมมึงเมียอยู่
ผม : เหงาทำไมเมียกูก็นั่งข้างๆกูอยู่นี่ฮ่าๆ ก็นิดหนึ่งแหละพูดไปก็กลัวจะอดที่คิดถึงมันไม่ได้อ่ะถ้ามันได้ไปจริงๆนะกูคงจะเหงาว่ะไม่มีบัดดี้หื่นกามให้กวน
เต้ : ไปว่าเขาหื่นตัวเองไม่หื่นเหรอ แล้วเป็นหายเศร้ายัง
ผม : เศร้าไร ไม่เศร้าแล้วเว้ย
เต้ : เหรอกูจะบอกนะความรักบางทีมันไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเสมอไปก็เหมือนที่กูทำให้มึงตอนนี้ไงมีความสุขเมื่อเห็นมึงมีความสุขโดยที่ไม่ต้องได้มึงมาครอบครอง ถ้าเรายังคิดแต่เรื่องเดิมๆมันก็มีแต่ความรู้สึกเดิมๆอย่างที่มึงกลัวตุ๊กแกถ้ามึงคิดว่ามันน่ากลัวมึงก็จะกลัวมันอยู่แบบนี้ทั้งๆมันก็น่ารักออกเห็นไหมเวลามีไรกันมึงก็คิดว่ามันจะเจ็บมึงได้ลองแล้วมึงยังติดใจเลยฮ่าๆ
ผม : สัส ตอนแรกกำลังจะซึ้งนะมาตรงที่ได้กันนี่แหละ
เต้ : เอาน่ามึง อย่าคิดมาก อย่างน้อยความสุขก็อยู่ที่มือเรา(มันพูดแล้วยิ้มครับ)
ผม : (นั่งงงที่มันพูด)
เต้ : งงไร ก็ความสุขหาได้ที่มือเราไงฮ่าๆ หรือมึงอยากจะหาได้ที่ตูดเราฮ่าๆ
ผม : ไอ้สัส หื่นกามกูไม่คุยด้วยแล้วเข้าบ้านดีกว่า
เต้ : แน้ แค่นี้ชวนเข้าบ้านเลยเหรอ
ขี้เกียจพูดกับมันครับเลยเดินเข้าบ้านนอนดูทีวี มันยังตามมากวนอีกครับมานั่งข้างผม
ผม : ไม่ไปหาเด็กเหรอวันนี้ เดี๋ยวเขาก็นอยหรอก
เต้ : ไม่มีเว้ยเด็กที่ไหน มีแต่ไอ้ขี้แงแหละ
ผม : กูไม่ได้ขี้แงแล้ว
เต้ : ได้ยินข่าวว่าเมื่อคืนแอบไปซ่าเหรอ
ผม : ป่าววไม่ได้ซ่านะ กูว่าอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
เต้ : อยู่คนเดียวเดี๋ยวก็เหงาตายหรอก
ผม : แค่อยู่คนเดียวไม่เหงาตายหรอกแค่หยุดคิดถึงเขาไม่ได้ โอ้ยตบหัวกูทำไมว่ะ
เต้ : จะได้ความจำเสื่อมไง จะได้ลืมอะไรง่ายๆ
ผม : เหรอตบบ่อยๆก็ไม่ดีนะ
เต้ : ถ้าไม่อยากให้ตบก็อย่าทำตัวให้กูต้องเป็นห่วงนะ
ผม : อย่างน้อยก็มีมึงไงที่ยอมให้กูกวนฮ่าๆ
เต้ : เหรอแล้วพี่ๆวันนั้นล่ะ
ผม : ใครไม่มีเว้ย
เต้ : ทำเป็นอยู่คนเดียว(มันทำปาก)

[เสเพล]

ตอนที่ 104

เขาบอกว่าชีวิตของคนเราถ้าไม่เคยล้มเหลวแล้วจะเอาอะไรไปเป็นประสบการณ์ให้เรียนรู้ผมเชื่อว่าหลายคนที่เข้ามาอ่านคงจะเคยเจอกับปัญหาไม่ว่าจะเรื่องการเรียนเรื่องความรักหรือว่าเรื่องต่างๆนะครับเราแค่ทำมันให้เป็นเรื่องท้าทายแล้วเราจะมีแรงสู้ไปกับมันครับมีประโยคหนึ่งที่ป๊าผมเคยบอก ผมว่ามันยังใช่ได้ดีอยู่นะนั้นก็คือ “ฟ้าหลังฝนมันย่อมสดใสเสมอ” เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับมาพูดถึงเรื่องของเราดีกว่าหลายวันแล้วเนาะที่ไม่ได้มาอัพ
“มึงว่าไหมข้อสอบวันนี้แม่งโคตรง่ายเลยว่ะ” เขาพากันคุยกันครับแต่ผมอยากจะแหกปากไปบอกว่าทำไมของกูมันยากจังว่ะ
ต้น : เป็นไงมึงทำได้ป่ะว่ะ
ผม : ได้ทำซะมากกว่ามึง
ตั๊ว : ก็ชอบไปหลับในห้องไม่ตั้งใจเรียนนี่ว้า
ผม : ครับคุณกะตั๊วมึงทำได้ป่ะล่ะ
ตั๊ว : ขนาดมึงยังทำไม่ได้แล้วกูจะทำได้เหรอว่ะ ฮ่า
ต้น : หาไรแดกดีกว่าว่ะคิดไปก็ปวดหัว รอสอบแก้ดีกว่า
ผม : ฮ่าๆ
อย่างที่ไอ้ต้นพูดครับคิดไรมากตอนเรียนทำไมมันไม่ยากครับแต่เวลาสอบทำไมมันโคตรยากครับสรุปคือ “ผมโง่เอง”
ต้น : ทั้งกูยังไม่เห็นหน้าไอ้เต้เลยว่ะ มันไปไหนอ่ะ
ผม : คิดถึงผัวเหรอครับ
ตั๊ว : ฮ่าๆ
ต้น : ผัวมึงไม่ใช่ผัวกู กูมีแต่เมียตั๊วคนเดียวจริงไหมที่รัก
ตั๊ว : ค่ะผัวขา ถุย กวนตีนล่ะมึงจะแดกไรเดี๋ยวกูไปสั่งให้
ระหว่างที่ผมนั่งทานข้าวอยู่พวกไอ้เต้ก็มาทานข้าวครับ
ผม : นั้นไงไอ้เต้ (แต่ผมหลบหน้าไอ้เต้มันนะทำผิดมาครับไม่อยากให้มันเห็น)
ต้น : อืมแล้วมึงเป็นไรหลบมันทำไมว่ะยังกะไปทำไรผิดมา
ผม : ไม่มีไรรีบๆแดกเลยมึง เดี๋ยวต้องรีบขึ้นห้อง
พยายามหนีไอ้เต้ครับที่มหาลัยไม่ยอมไปเจอหน้ามันครับจนกลับมาถึงบ้าน
“เป็นไรของมึงวันนี้ดูแปลกๆ” มันขับรถตามผมมา
ผม : ป่าวๆ แล้วมาทำไรแถวนี้
เต้ : คิดถึงเลยตามมาฮ่าๆ เฮ้ยไปฟัดกับใครมาอีกล่ะมึง ชอบจังนะมีเรื่องเนี้ย
ผม : แค่เดินชนประตูเว้ย
เต้ : เหรอ คิ้วแตกนี้นะชนแรงป่ะ ยังกะโดนหมัดเขามา
ผม : ชนแรงเว้ย (เดินเข้าบ้านครับ)
เต้ : เป็นเชี้ยไรถามแค่นี้มาเหวี่ยงใส่กูยังกะประจำเดือนมา
ผม : เป็นไงสอบวันนี้
เต้ : ไม่ได้เป็นไรนะสอบเสร็จก็เป็นนักศึกษาเหมือนเดิม
ผม : กวนตีนล่ะสัส
เต้ : หรือว่าสอบเสร็จเป็นแฟนคุณโอมดีไหมน่ะ
ผม : ไม่ดีมั่งฮ่าๆ อ่ะขนม
เต้ : ขอบใจนะ โอมติววิชานี้ให้หน่อยดิ
ผม : ไม่ว่าง จะอ่านหนังสือ
เต้ : นะ ติวให้หน่อยนะ งั้นเขายอมให้กอดทีหนึ่งเลย(มันทำหน้าอ้อน)
ผม : (ขำ) เอ่อ ชอบเอาตัวเข้าแลกนะมึง ใจง่ายอ้อร้อ
เต้ : กูก็มีแต่ง่ายกับมึงแหละ ออกไปหาไรทานก่อนไหมกูหิวแล้วว่ะ
ผม : ไปดิ มึงอยากทานไรเดี๋ยวกูเลี้ยง
เต้ : ไปทานอะไรที่มันแพงๆม่ะ
ผม : ไม่ดีมั่งช่วงนี้กูพึ่งโดนแม่หักค่าขนมอยู่
เต้ : ก็ใครใช้ให้มึงดื้อล่ะ แม่บอกไรไม่ยอมฟัง เอางี้กูให้ยืมเงินกูก่อนแล้วค่อยเอาตัวมาขัดดอก
ผม : ไม่เอาเว้ย
“จะพากันไปไหนเนี้ย”
เต้ : ที่รักไม่เจอซะนานมาขอหอมแก้มหน่อยดิ
ผม : เยอะไปมึง บ้าผู้ชาย
ต้น : ฮ่า
เต้ : เป็นไงว่ะ คิดว่าตกน้ำตายแล้วดิ
ต้น : เชี้ย กูไม่ตายง่ายๆหรอก
ผม : พวกกูจะออกไปหาไรทาน ไปด้วยกันไหมล่ะ
ต้น : ดีเหมือนกันว่ะ
เต้ : มึงเลี้ยงนะ เดี๋ยวจะไม่ได้เลี้ยงแล้ว
ต้น : เกี่ยวไรว่ะ ให้ไอ้โอมโน่น
ผม : เอ่อ ถ้าเงินจ่ายไม่พอเดี๋ยวกูพาพวกมึงล้างถ้วยให้ร้านเขา
เต้ : กูรู้ล่ะโอมจะหาเงินได้ที่ไหน กูเห็นร้านขายเบเกอรี่ร้านหนึ่ง(มันพูดถึงบ้านไอ้ต้น)เราไปปล้นกันม่ะ
ต้น : สัส นั้นบ้านกูนะเว้ย
ผม : ฮ่าๆ
ต้น : ให้ไอ้โอมใส่ชุดนักศึกษาไปหามันจะไม่ง่ายกว่าเหรอว่ะ
เต้ : ใช่ๆ ฮ่าๆ ความคิดดีว่ะ
ผม : ถุย เอากูไปเกี่ยวไรว่ะ ไปหิวข้าวแล้ว
กว่าจะหาร้านทานได้ครับเล่นขับรถหาตั้งนานสุดท้ายมาลงที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
ต้น : สัส ขี้โกงว่ะเต้(มันแย่งลูกชิ้นไอ้ต้น)
เต้ : ดูนะ (มันอมลูกชิ้นแล้วคายลงถ้วย)
ผม : สกปรกว่ะ
ต้น : กูไม่เอาแล้วมึงแดกไปเหอะ
เต้ : อ่ะกูคืน
ต้น : ไม่เอาเว้ย
พอทานเสร็จต้นมันก็กลับบ้านครับส่วนผมก็มาติวให้ไอ้เต้
ผม : มาจ้องหน้ากูทำไม จารย์เขาเอาหน้ากูไปออกข้อสอบเหรอ
เต้ : จารย์ไม่เอาออกแต่กูจะเอาหน้ามึงไปฝันคืนนี้
ผม : ถุย รีบๆดูข้อนี้เลยมึง เดี๋ยวมันก็ดึกหรอก
เต้ : มึงนี้นะทำไมชอบมีเรื่องกันจังว่ะ ทีแต่ก่อนกูมีมึงก็ชอบบ่นให้กู
ผม : บ่นเชี้ยไร
เต้ : เป็นห่วงหรอกถึงบ่น ไม่ห่วงกูไม่บ่นหรอก
ก็นั่งติวให้ไอ้เต้นั่งดูไอ้เต้มันทำแบบทดสอบอยู่ในหัวผมก็คิดเรื่อยเปื่อย
โอม : โอ้ยเจ็บนะเว้ย(มันเอาปากกาเคาะหัวผม)
เต้ : นั่งเม่อหาพ่อมึงเหรอ เป็นเชี้ยไร คิอไรอยู่เดี๋ยวก็นั่งเศร้าอีกหรอก
ผม : ป่าวไม่ได้คิดไร
เต้ : ไม่ได้คิดทำไมตาแดงว่ะ
ผม : ลมพัดตาเว้ย
เต้ : เหรอกูไม่มีผ้าเช็ดน้ำตาให้นะ มีแต่ถุงเท้าลองร้องดูดิกูถอดมาเช็ดให้แน่ งั้นพอแค่นี้นะกูเข้าใจล่ะ มึงจะได้มีเวลาอ่านหนังสือของมึงด้วย
ผม : จะกลับหอเลยม่ะเดี๋ยวกูไปส่ง
เต้ : ยัง อีกสักพักค่อยจะกลับ
ผม : เอ่อทีมึงล่ะ บอกอิ้งกูหน่อยดิ กูไม่ค่อยเข้าใจว่ะ
เต้ : หอมแก้มกูก่อน กูถึงจะบอก
ผม : เอาตีนหอมได้ม่ะ
เต้ : กล้าก็เอาดิ แล้วมันก็เดินไปหยิบกีต้าร์มาครับ “ข้าเจ้าเป็นหนุ่มหนองคายตัวบ่เท่าได่กะปี้เป็นแล้วน่ะ”(มันร้องเพลง)
ผม : สัส กวนตีนล่ะ

[เสเพล]

ตอนที่ 105

“คันอ้ายตายสิไห้นำบ่”
ผม : บ่ไห้ แต่กูจะรีบไปจองวัดให้มึงเลยฮ่าๆ
เต้ : สัส ใช่สิกูไม่มีความหมายแล้วนิเรามันก็แค่ผัวเก่า
ผม : เปนเชี้ยไรอีก เมายาคุมเหรอมึงวันนี้มาแปลกๆ แล้วหายยังเจ็บท้องอ่ะ หรือว่าประจำเดือนมาจ๊ะสาวเต้
เต้ : เชี้ย แค่ไม่ได้กินข้าวเลยเจ็บท้อง
ผม : แดกข้าวแล้วทานยานอนได้แล้วมึงยังจะมีอารมณ์มาร้องเพลงอีก
เต้ : อารมณ์อย่างอื่นกูก็มีนะฮ่าๆลองไหมล่ะ
ผม : เอาส้นตีนกูม่ะ เดี๋ยวเตะอัดผนังเลยมึง แดกแต่เหล้าไม่ยอมทานข้าวเดี๋ยวก็ไส้ขาดหรอกมึง
เต้ : บ่นจังเปนเมียกูหรือไง
ผม : แล้วมึงล่ะเปนผัวกูเหรอทำไมชอบบ่นให้กูเหมือนกันเวลากูทำไรผิดมา(ย้อนมันครับ)
เต้ : ฮ่าๆลองไหมล่ะ
ผม : ถุย กูกลับบ้านล่ะรีบทานข้าวแล้วทานยานะมึง
เต้ : แค่เห็นหน้ามึงก็ดีขึ้นล่ะ แต่อยากให้หายดีมึงก็ลองมาเปนแฟนกูดิ
ผม : เปนไข้ด้วยป่ะเนี้ย ทำไมเพ้อจัง พูดมากนะมึงกูจับอัดตูดนะเว้ย ไม่มีแรงจะสู้กูได้เหรอฮ่าๆ รีบๆทานข้าวได้แล้วทานยาด้วยกูไปล่ะ
เต้ : ไปดิ กูไม่ร้องไห้ตามหรอก ชิวๆ
ผม : สัส
ไม่อยากต่อปากต่อคำกับมันครับกับอีกอย่างอยากให้พักผ่อนด้วยครับผมเลยกลับบ้าน
“ไปไหนมาว่ะกลับมาซะดึกเลยมึง”
ผม : ออกไปทานข้าวแล้วมึงล่ะมาทำไรบ้านกูว่ะดึกๆมาบ้านผู้ชายแบบนี้มันไม่ดีนะน้องฮ่าๆ
ตั๊ว : สาส อยู่บ้านไม่มีสมาธิอ่านหนังสือว่ะ
ผม : คิดถึงกูจนไม่มีสมาธิอ่านเหรอเมียจ๋า
ตั๊ว : ใช่ ถุย ข้างบ้านเขามีงานเว้ยเปิดเพลงซะดังอีกอย่างกูจะให้มึงติวให้ด้วย
ผม : ได้เดี๋ยวกูขออาบน้ำก่อนได้ม่ะตัวโคตรเหนียวเลยว่ะ
ตั๊ว : ไปดิหรือจะให้กูถูหลังให้เอาม่ะฮ่าๆๆ
ผม : กูอาบเองได้เว้ย นอนดูทีวีไปก่อนนะ หรือจะดูหนังโป้ก็มีนะ
ตั๊ว : ไม่เอาเดี๋ยวมึงจะเสียตัวคืนนี้
ผม : เหรอ ดูหุ่นมึงกับหุ่นกูก่อนใครจะปล้ำใครกันแน่ฮ่าๆไปล่ะ
อาบน้ำเสร็จก็นั่งติวให้ไอ้ตั๊วครับจนมันนั่งหลับดูไปดูมาเวลาที่ไอ้ตั๊วหลับมันก็คล้ายๆไอ้เต้นะครับแก้มน่าหยิกมากผมก็ไม่ไหวเหมือนกันครับเลยหลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีไปกอดไอ้ตั๊วได้ไงไม่รู้(ผมหลับไม่รู้เรื่องครับ)
ตั๊ว : นี่มึงคิดไรกับกูป่ะเนี้ย ได้เขาแล้วอย่าทิ้งเขานะฮ่าๆ
ผม : สัส ป่าวนะเว้ยกูไม่ได้ทำไรมึงเลย มึงแหละมานอนข้างกูทำไมกูก็คิดว่าหมอนกอดนี่ว้า
ตั๊ว : กูว่าลุกไปอาบน้ำก่อนเหอะ เดี๋ยวก็สายหรอกมึง
ผม : แล้วมึงล่ะ ใส่ชุดกูไปมหาลัยก่อนก็ได้กูมีหลายตัวอยู่
ตั๊ว : คงงั้นแหละ ขี้เกียจไปเอาที่บ้านด้วยมึงไปอาบน้ำก่อนกูเลย
ผม : อย่าแอบชักว่าวในห้องกูนะเว้ย
ตั๊ว : สัส กูไม่ใช่มึงนะเว้ย รีบไปอาบเลยเดี๋ยวก็สายหรอก
พอต่างคนต่างอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็พากันไปมหาลัยครับเดี๋ยวนี้โดนพี่จ้าพูดแซวบ่อยๆครับว่าช่วงนี้ผมชอบพาผู้ชายมาค้างที่บ้านบ่อยทั้งที่ๆพามาก็มีแต่ไอ้ที่พี่จ้ารู้จักทุกคนครับส่วนมากก็มีแต่เพื่อนผมแหละครับ
“กูขอทอดมันนะ”แล้วมันก็หยิบเข้าปากมันเสยครับ
ผม : เชี้ยต้น มึงไม่ขอหรอกเล่นหยิบไปแบบนั้นอ่ะ
ต้น : ก็มันน่าทานนี่ว้า
ตั๊ว : อ่ะกูให้
ต้น : เห้ยๆนอกใจกูเหรอมึง
ตั๊ว : นอกใจพ่องมึงดิ ก็มึงเล่นแดกของมันนี่ว้า
ผม : ขอบใจนะเมียจ๋าฮ่าๆ
ตั๊ว : กูไม่ให้ล่ะเอามาแค่เลยมึง
ต้น : รีบๆแดกเลยมึง เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก มัวแต่เล่นกันอยู่นี่ ตั๊วมึงให้กูลอกหน่อยนะเดี๋ยวกูให้กินขนม
ตั๊ว : กูไม่เห็นแกกินเว้ย บอกไอ้โอมโน่น
ผม : ก็ไม่ได้นั่งใกล้ไอ้ต้นเว้ย
หลังจากที่สอบเสร็จเหมือนกับยกภูเขาออกจากอกครับแต่ยกออกไปครึ่งหนึ่งนะเพราะยังเหลืออีกวิชาครับที่ยังไม่ได้สอบผมล่ะอยากจะแหกปากออกมาจากห้องมากว่า “ตูทำได้”แต่เกรงใจเขา
เต้ : ยืนยิ้มไรคนเดียวมึงแล้วเพื่อนไปไหนหมด
ผม : ไม่รู้ดิออกมาจากห้องก็ไม่เห็น
เต้ : ทำได้ล่ะดิยืนยิ้มแบบนี้ แม่งแฟนกูโคตรเก่งว่ะฮ่าๆ
ผม : ใครแฟนมึงว่ะ มัวแล้ว
เต้ : งั้นกูไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นจะไปหาที่บ้านนะ แล้วมันก็เดินไปหาเพื่อนมันครับ สักพักไอ้ต้นมันมาตามผมครับ
ต้น : มึงจะเอาเต็มเหรอว่ะ แม่งไม่ยอมออกจากห้องกูยืนรอตั้งนาน
ผม : แล้วไอ้ตั๊วไปไหนว่ะ
ต้น : รออยู่ข้างล่างรีบๆดิว่ะกูหิวข้าวแล้ว
ผม : ท้องก็ท้องมึงทำไมไม่ไปแดกก่อนกูว่ะ
ต้น : ก็ไอ้เชี้ยตั๊วบอกให้รอมึงไง เมื่อคืนมึงทำไรไอ้ตั๊วป่ะว่ะ
ผม : สัส กูไม่ใช่คนแบบนั้นนะเว้ย ใครมานอนกับกูนี่มึงคิดว่ากูเอาหมดเหรอว่ะ
ต้น : ฮ่าๆกูแค่แกล้งถามไปงั้นแหละจริงจังไปได้
ผม : หรือมึงหึงไอ้ตั๊วว่ะ บอกมาเลยมึง
ต้น : หึงเชี้ยไร เต้ๆเมื่อคืนแฟนมึงได้กันกับไอ้ตั๊ว(มันมายั่วไอ้เต้ครับ)
เต้ : (มองหน้าผมแล้วทำปากใส่) มันไม่พูดไรครับ
ผม : ไปแกล้งไรมันเดี๋ยวมันก็เข้าใจผิดหรอก
ต้น : ไม่ใช่แฟนกันจะเข้าใจผิดได้ไงว่ะหรือว่าพวกมึงกลับมาคบกันอีก
ผม : สัส ไม่ได้คบเว้ย
แล้วพวกผมก็พากันไปหาไรทานครับพอทานเสร็จเพื่อนเขาโทรให้ไปหาที่ห้องไอ้กายครับพอดีนัดทำงานไรไม่รู้ต้นมันก็ไปก่อนผมแล้วแหละครับเหลือผมกับคุณชายกะตั๊วที่ต้องเอางานไปส่งก่อนเลยไปทีหลังเพื่อน
ตั๊ว : รถเป็นไรว่ะ
ผม : ไม่รู้ดิมันสตาร์ไม่ติด (รู้เลยครับฝีมือไอ้เต้ มันถอดหัวเทียนรถผมไปครับ)
ตั๊ว : ไปรถกูก่อนก็ได้นะมึง
ผม : มึงไปก่อนกูก็ได้เดี๋ยวกูขอจัดการไอ้เชี้ยเต้ก่อน แล้วผมก็โทรหามันครับ
เต้ : คิดถึงเขาเหรอ
ผม : สัส มึงเอาหัวเทียนมาคืนกูเลยนะ
เต้ : อยากได้ก็ซื้อชาเขียวมาไถ่เอาดิครับ สองแก้วนะ ไม่งั้นเอาทิ้งถังขยะก่อนนะครับ
ผม : สัส กูยิ่งรีบๆอยู่ มึงอยู่ไหนเอามาให้กูก่อน
เต้ : ก็ได้ ซื้อชาเขียวรอเลยมึง เดี๋ยวกูไป
ตั๊ว : โดนเต้มันแกล้งเหรอ
ผม : อืม มันเอาคืนกูเคยแกล้งแบบนี้มันครั้งหนึ่ง
ตั๊ว : ฮ่าๆ โน่นไงเต้มาพอดี
ผม : เร็วๆดิว่ะกูรีบอยู่
เต้ : ไม่เห็นชาเขียวกูไม่ให้เว้ย
ผมต้องไปซื้อชาเขียวมาให้มันครับยอมรับว่าตอนนั้นโคตรโกรธมันครับหลังจากนั้นก็ไม่คุยกับมันนะรีบขับรถออกไปครับ จนช่วงบ่ายเรียนเสร็จ

[เสเพล]

ตอนพิเศษ คำขอบคุณจากโอม

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่องไอ้นักเลงจอมกวนมาโดยตลอดครับนี่ก็ใกล้จะหนึ่งปีแล้วขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นไม่ว่าจะทางอินบ๊อกหรือในบอร์ดที่มีให้ผมกับเต้มาโดยตลอดครับจนทำให้ผมรู้สึกรักพวกคุณไปแล้วเหมือนเราเปนครอบครัวเดียวกันครับเขาบอกว่างานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกลาหนังมันก็ย่อมมีตอนจบ"ตอนนี้ผมกับเต้ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมครับแต่อยู่ในฐานะเพื่อนครับคอยช่วยเหลือและดูแลกันตลอด"ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาได้มาอัพด้วยแหละครับทั้งกิจกรรม กับงานรวมทั้งเรื่องเรียนด้วยจึงอยากจะบอกว่าผมขอจบเรื่องไอ้นักเลงจอมกวนไว้แค่นี้นะครับถ้าเต้เขาจะมาต่ออีกก็ให้เขาต่อนะครับส่วนผมถ้าว่างก็จะเขามาตอบคอมเม้นและบางทีจะอัพเรื่องราวของพวกผมให้อ่านนะครับ ขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกคนนะครับถึงจะไม่ได้มาอัพผมก็ยังคิดถึงทุกคนเหมือนเดิมนะครับ

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 17

เต้:
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
@OhmKub ไอ้คุณมึงเป็นอะไรคับจะมาสั่งลาไปตายเหรอคับยังกะจะไม่เข้ามาอีกนะมึงมาทำให้คนเขารักเขาคิดถึงแล้วจะจากเขาไป
@ทุกคน เดี๋ยวผมจะพยายามลากคอไอ้รุ่นพี่มันให้มาอัพให้อ่านนะคับ(เตเต้เขียน)

โอม:
สังลาเชี้ยไร เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมคุณน้องค่อยมาลากคอพี่

[เสเพล]

ตอนที่ 106

สวัสดีครับทุกคนไม่ได้เจอกันนานคิดถึงผมไหมครับหลายอย่างครับที่ทำให้ไม่ได้มาอัพทั้งเรียนเรื่องกิจกรรมและหลายๆเรื่องวันนี้ว่างครับเลยได้มาอัพไม่ได้กลัวใครมาลากคอผมนะเพราะคิดถึงเลยแวะมาทักทายครับ
“โอ้ยเชี้ย”
เต้ : ฮ่าๆสมน้ำหน้าไม่รู้จักอยู่ดีๆดื้อก็เจอแบบนี้แหละ(มือผมโดนแก้วบาดครับ)กูบอกแล้วว่ากูจะเก็บเอง
ผม : กูกลัวมึงจะเก็บไม่ระวังไง
เต้ : แล้วมึงล่ะมานี่เดี๋ยวกูดูให้ ยิ้มไรซาดิสเหรอมึง เลือดไหลแล้วยิ้ม
ผม : ป่าว
เต้ : คิดว่ากูจะดูดเลือดให้เหมือนในหนังเหรอ ไม่มีทางกูกลัวเป็นเอดส์
ผม : เอดส์เชี้ยมึงดิ
เต้ : มึงนี่นะ(มันบ่นไปด้วยทำแผลให้ผมไปด้วยครับ) ก็ชอบทำตัวแบบนี้ไงกูถึงค่อยเป็นห่วงมึงอ่ะเสร็จแล้ว มึงไปนั่งเฉยๆเดี๋ยวกูเก็บเอง
ผม : ขอบใจนะมึงก็ระวังๆด้วยล่ะ
เต้ : เปลี่ยนจากขอบใจเป็นเมียได้ป่ะ
ผม : เดี๋ยวกูถีบไปกองกับแก้วหรอกมึง
แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้านครับตอนนั้นก็ค่ำด้วยแหละช่วงนั้นเป็นเด็กดีครับพ่อแม่ห้ามกลับบ้านดึก(ทำผิดไว้ครับ)
“นิ้วไปโดนไรมามึงไปแหย่ไรมาฮ่า” เห็นหน้ากันไอ้บัดดี้ก็ทักซะกวนทีนเลยครับ
ผม : แหย่ก้นเมียมึงมั่งฮ่า
ต้น : สัส นี่มึงมีไรกับไอ้ตั๊วจริงๆเหรอ
ผม : ไอ้บ้า ไม่ใช่เว้ย แล้วนี่มันยังไม่มาเหรอ
ต้น : ยังอ่ะ สงสัยจะแวะไปส่งหลานมันมั่ง
“น้องชายนิ้วหายดียัง”
ผม : ดีแล้ว
ต้น : มึงไปทำไรเพื่อนกูว่ะ
เต้ : ป่าวนะ สงสัยวันนั้นจัดหนักให้ร้องคางซะดังเลยกัดนิ้วตัวเอง
ผม : เชี้ย พูดดีๆหน่อยเดี๋ยวก็พากันเข้าใจผิดหรอกมึง แก้วบาดมือกู
ต้น : อ่อ กูก็นึกว่ามึงสำส่อน
ผม : สำส่อนเชี้ยไร กูไม่คุยด้วยล่ะ
เต้ : เดี๋ยวก่อนดิ จะรีบไปไหนมันดึงแขนผมไว้ครับ
ผม : มีไร เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก
เต้ : มานี่หน่อยดิมีไรจะคุยด้วย
ผม : ไรว่ะ
เต้ : ป่าวแค่จะบอกว่าคิดถึง ตั้งใจเรียนนะ ฮ่าๆ
ผม : ถุย
เต้ : ไปเรียนล่ะห้ามแอบดูหนังโป้ในห้องนะมึง
แล้วผมก็ขึ้นห้องเรียนครับ พอเรียนเสร็จก็กลับบ้านครับวันนั้นไม่รู้เป็นไรเหนื่อยโคตรๆครับทั้งๆก็มีแต่นั่งฟังจารย์พูดแทบจะไม่ได้ทำไรเลยแต่มันเหนื่อยครับเลยนอนที่โซฟาที่บ้านหลับตอนไหนไม่รู้ครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีกรี๊ดลั่นบ้านครับ (ลืมตามขึ้นมาคิดภาพตามนะครับตุ๊กแกผีไอ้เต้มันมาจ้องหน้าผมมันเอามาวางที่อกผม)
เต้ : ฮ่าๆ กั๊ดจูมันคิดถึงมึงเลยพามาหา
ผม : สัส คิดถึงเชี้ยไร กูไม่คิดถึงมันซะหน่อย เชี้ยตั๊วนี่มึงก็รวมหัวแกล้งกูเหรอ
ตั๊ว : ป่าวนะกูพึ่งเดินเข้ามา
ผม : กูจะฝันร้ายป่ะเนี้ย(ไม่ได้เจอนานตัวมันใหญ่ขึ้นครับ)
เต้ : กูฝากดูแลหน่อยดิ
ผม : ไม่ต้องเลยมึงเดี๋ยวกูก็โยนลงในตู้ปลามังกรกูหรอก
ตั๊ว : ฮ่าๆ กูเอางานมาให้
เต้ : ดูดิพี่ตั๊วโอมมันใจร้ายแม้แต่สัตว์ตัวเล็กไม่มีทางสู้มันก็จะจับโยนให้ปลากิน
ผม : หยุดพรำเลยมึง
เต้ : กูขอโทษ อ่ะเป็นการไถ่โทษกูยอมมีไรด้วยคืนหนึ่ง
ผม : สัส
ตั๊ว : ฮ่าๆ
เต้ : ฝากไว้แปบนะเดี๋ยวกลับมาเอา(มันวางไว้แล้วรีบวิ่งหนีครับไม่ถามผมสักคำ)
ผม : เชี้ยจะรีบไปไหนว่ะ เฮ้ยเอาไปด้วยดิ
ตั๊ว : ดูไปมันก็น่ารักดีนะ
ผม : น่ารักกับผีดิ น่ากลัวจะตาย
ตั๊ว : มึงดูดิ มันจับมาให้ผม
ผม : เอาไปไกลๆเลยมึง
ตั๊ว : ตัวมึงใหญ่กว่าตุ๊กแกยังจะกลัวมันอีก
ผม : มันไม่เหมือนกันนะเว้ย ทีมึงยังกลัวแมลงสาบเลยฮ่าๆ
ตั๊ว : ใครบอกไม่ใช่เว้ย
ผม : เหรอ ระวังนะมึงบ้านกูมีเยอะนะเว้ย
ตั๊ว : อย่าพูดดิว่ะ
หลังจากวันนั้นผมก็จะชอบเอาเรื่องแมลงสาบไปล่อไอ้ตั๊วครับฮ่าๆช่วงนี้ไม่ว่างเลยไม่ได้กลับบ้านที่โขงเจียมครับพอดีวันศุกร์เลยกลับครับกะว่าจะไปพักผ่อนแต่ที่ไหนได้ทำงานสิครับแต่ก็อยู่ได้แค่วันเสาร์ครับตอนเย็นก็ต้องกลับมาที่อุบลเหมือนเดิม
เต้ : ที่รักมึงอยู่ไหน
ผม : อยู่บ้านมีไร พึ่งกลับถึงบ้าน
เต้ : ป่าว แค่อยากรู้
ผม : เอ่อไปดูหนังกันไหมวันนี้
เต้ : ไม่ว่างเว้ยมีนัดกับสาว
ผม : งั้นไม่เป็นไรกูไปคนเดียวก็ได้
เต้ : กูพูดเล่นเว้ย เอ่อๆว่างแล้วจะไปตอนไหนบอกมาเลยพี่จะได้เตรียมตัว
ผม : เดี๋ยวนี้อีกสิบนาทีกูจะไปรับนะ
เต้ : อ้าวเฮ้ย เอ่อๆ มาถึงขึ้นมาเรียกที่ห้องเลยนะ
ก็ไปดูหนังกับมันครับระหว่างที่ตั้งใจนั่งดูหนังอยู่
เต้ : โอมๆ
ผม : มีไร
เต้ : กูKแข็งว่ะ ฮ่าๆ
ผม : มึงจะมาบอกกูทำเชี้ยไรว่ะ แข็งก็เรื่องของมึงดิหรืออยากให้เขารู้ตะโกนบอกเขาเลยแล้วไม่ต้องเดินกับกูนะฮ่าๆ
เต้ : ไอ้บ้า ก็กูอยากบอกมึงนี่ว้า
ผม : มันใช่เรื่องที่ต้องบอกไหมครับคุณเต้ มั่วแต่คุยกับมึงอยู่นี่หนังจบแล้วมึง
เต้ : ไปกินสุกี้ต่อม่ะกูหิวว่ะ
ผม : กูไม่หิว (ช่วงนี้ผมกินเจครับเลยปฎิเสธมัน)
เต้ : นะมึงไปกินเป็นเพื่อนกูหน่อย
ผม : พี่ครับช่วงนี้ผมกินเจครับ
เต้ : งั้นไปนั่งเป็นเพื่อนกูก็ได้นะนะ(อ้อนยังกะเด็กครับ)
ผม : เอ่อ ไม่อยากบอกเลยครับผมต้องไปนั่งกลืนน้ำลายดูมันกินแถมมันยังมากินยั่วผมอีกครับ อยากจะบอกมันมากว่าพี่ครับรีบๆหน่อยครับ
เต้ : เอ่อ แล้วกินเก เฮ้ยไม่ใช่กินเจนี่ เขาห้ามชักว่าวป่ะว่ะ
ผม : กูไม่รู้เว้ย รีบๆกินเลยมึง
เต้ : อยากกินเหรออ่ะ กูให้อร่อยนะ
ผม : ไม่เว้ย

เด๊่ยววันไหนว่างๆจะมาอัพอีกนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม

เต้:
@OhmKub หมาโอมจวยน้อยมาอัพหน่อยมีใครคิดถึงหมาโอมบ้างถ้าคิดถึงให้เม้นว่า"โอมจวยน้อยคับ"(เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 107

ช่วงเวลาช่วงหนึ่งที่เราได้ผูกพันกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งช่วงเวลานั้นจะทำให้เรามีความสุขถึงบางครั้งมันอาจจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆมันก็คือสิ่งบางสิ่งที่มาเติมแต่งชีวิตเราแต่เมื่อมันผ่านไปมันก็เหลือไว้แค่ความทรงจำที่ทำให้เรากลับมานึกถึงช่วงนั้น หลายวันแล้วเนาะที่ผมไม่ได้มาอัพเป็นไงบ้างครับคิดถึงผมหรือป่าวหรือว่าลืมผมล่ะฮ่าๆ
“มานั่งคนเดียวไม่กลัวโดนข่มขืนหรือน้องชาย”
ผม : ข่มขืนไร รุ่นนี้แค่เดินมาสะกิดกูก็เดินตามแล้วโว้ยฮ่าๆ
เต้ : ขี้โม้ แล้วมานั่งทำไรมันค่ำแล้วไม่กลับบ้านเหรอ
ผม : เบื่อๆว่ะ เลยมานั่งเล่น
เต้ : นั่งคนเดียวไม่กลัวผีหลอกเหรอ
ผม : คนเดียวเชี้ยไร โดนคนตั้งเยอะว่าแต่มึงเหอะไม่ไปหม้อสาวเหรอวันนี้ถึงได้ว่างมาเดินเล่น
เต้ : พูดซะกูไม่ดีเลยนะมึง ไม่รู้จะไปไหนเลยมาเดินเล่น แปบเดียวเองว่ะเดี๋ยวก็สอบล่ะ ปิดเทอมไปไหนมึง
ผม : คงกลับบ้านมั่ง ช่วยป๊าทำงาน
เต้ : โคตรเด็กดีเลยว่ะ พ่อแม่ได้ยินคงภูมิใจนะฮ่าๆ
ผม : สัส กูก็ดีอยู่แล้วเว้ย
เต้ : เหรอ แว้น ชอบมีเรื่อง อ้อร้อ บ้าผู้ชาย
ผม : หยุดเลยมึงกูถีบลงสระนะเว้ย กูเลิกทุกอย่างแล้วย่ะ
เต้ : นั่งอยู่นี่แปบหนึ่งนะเดี๋ยวกูมา
ผม : ไปไหนว่ะ
เต้ : นั่งอยู่นี่แหละ
แล้วมันวิ่งไปสักพักครับแล้วก็ถือข้าวโพดมา
ผม : วิ่งไปซื้อข้าวโพดนี่นะ ให้กูรอฮ่า
เต้ : มันเหลือฝักเดียวว่ะ
ผม : มันทานเหอะกูไม่หิวกลัวมึงจะไม่อิ่ม
เต้ : ไม่เอาเดี๋ยวมึงก็กลืนน้ำลายตอนเห็นกูกินฮ่าๆ อ่ะคนล่ะครึ่ง
ผม : ไม่เอาเว้ย
เต้ : ไม่ได้ชวนเอาแค่หักข้าวโพดให้ฮ่าๆหรือมึงอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศเหรอว่ะ
ผม : สัส
เต้ : อร่อยม่ะ อ่ะ(มันแกะข้าวโพดให้ครับ)
ผม : ขอบใจนะ
เต้ : ป่าว เม็ดล่ะคืนกี่เม็ดแล้วที่มึงกินเข้าไปฮ่า
ผม : ถุย มึงว่าม่ะแต่ก่อนเรามาตัวคนเดียวสุดท้ายเราก็ต้องไปคนเดียว
เต้ : เป็นเชี้ยไรของมึง
ผม : คิดถึงไอ้บัดดี้หื่น
เต้ : กูว่ามึงหื่นกว่าบัดดี้มึงอีกนะฮ่าๆ เข้าไม่ได้ไปตายซักหน่อยอย่างน้อยมึงก็ยังมีกูที่ยังอยู่นะเว้ย
ผม : เหรอวันๆเห็นแต่ไปกับสาว
เต้ : ว่าแต่กูตัวเองน้อยซะเมื่อไรฮ่า รีบๆกินแล้วกลับบ้านเดี๋ยวพี่จ้าก็เป็นห่วงอีกหรอก
ผม : พี่จ้าไปช่วยงานที่โขงเจียมอยู่บ้านคนเดียวครับ
เต้ : จริงดิ งั้นคืนนี้กูตีนขึ้นบ้านไปปล้ำดีไหม
ผม : ถุย
แล้วผมก็ขอตัวกลับบ้านครับส่วนไอ้เต้ก็กลับหอครับพอถึงบ้านอาบน้ำนอนเล่น(โทรสัพนะครับอยากคิดลึกนะ)ตื่นเช้าขึ้นมาผมเชื่อว่าทุกคนก็คิดเหมือนผมนะบรรยากาศแบบนี้หนาวๆแทบไม่อยากลุกจากที่นอนถ้าบอกจารย์ได้ผมอยากให้จารย์ย้ายไปเรียนตอนค่ำก็คงดีนะครับ ได้แค่บ่นครับสุดท้ายก็อาบน้ำมาเรียนเหมือนเดิมครับ
โอ๊ต : มาเช้านะมึงไอ้คุณชาย
ผม : คุณชายเชี้ยดิ แม่งหนาวว่ะขับรถมาหำหดเลยว่ะฮ่าๆ
โอ๊ต : ไม่เชื่อต้องเอามาดู
ผม : ดูแล้วให้กูตุยด้วยนะเว้ยฮ่าๆ
โอ๊ต : สัส เพื่อนก็ยังจะคิดนะมึง เอาไม่เว้น ไม่เข้าเรียนเหรอว่ะ
ผม : ไปดิกูไปเข้าห้องน้ำแปบนะไปดึงหำขึ้นมาซะหน่อยฮ่าๆ ปวดฉี่ว่ะมึงไปก่อนเลย
“เป็นครั้งแรกที่รักใครไปโดยไม่ต้องคิด”
ผม : สัส ทำไรของมึงเนี้ย
เต้ : กูว่าจะดูว่าไข่ยังเหลือสองใบเหมือนเดิมม่ะหรือจวยมันจะเล่าเท่าเดิมม่ะ กูขอดูหน่อยดิ(มันมายืนข้างๆผม)
ผม : เชี้ย จ้างมันก็ไม่ได้เห็นขาขาวกูง่ายๆหรอก
เต้ : เหรอ ที่แต่ก่อนทำไมแก้ผ้าให้กูดูฮ่าๆ
ผม : สัส ถอยไปไกลๆเลยมึง
เต้ : ไม่มีเรียนเหรอ
ผม : ถ้าไม่มีปานนี้กูนอนที่บ้านแล้วเว้ย แล้วมึงล่ะเงี่ยนแต่เช้าเหรอมึงถึงได้มาห้องน้ำ
เต้ : อย่าพูดนะกูจับปี้ในห้องน้ำนะเว้ย ท้องเสียว่ะไม่เชื่อดมมือกูม่ะ
ผม :เก็บไว้ดมเองเหอะแล้วท้องเสียไปแจ้งความยังว่ะ
เต้ : แจ้งความพ่องมึงดิ
ผม : ขอให้สนุกกับการขี้นะมึงกูไปล่ะฮ่าๆ
เต้ : เดี๋ยวก่อนดิ ว่างไหมตอนเย็น
ผม : ไม่รู้ดิเป็นไร บางทีก็นั่งทำงานอยู่ใต้คณะ
เต้ : ม้อสาวดิมึง
ผม : ม้อเหี้ยไร ทำงานเว้ยกูไปล่ะ
พอเรียนเสร็จพวกผมก็พากันไปหาไรทานครับ
โอ๊ต : กินไรมึงเดี๋ยวกูจะสั่งให้ ตามสั่งไหม
ผม : เดี๋ยวกูกินข้าวราดแกงเดี๋ยวไปซื้อเอง แล้วผมก็ไปสั่งข้าวครับ ป้าผมขอพะแนงกับไข่ดาวนะครับ
เต้ : ทานพะแนงมันมีมะเขือนะมึงๆไม่ทานมะเขือไม่ใช่เหรอ
ผม : ฮ่าๆ เขี่ยทิ้ง
เต้ : ทำไมไม่บอกป้าเขาเอาแต่หมูไม่เอามะเขือ
ผม : ป้าเขาก็ด่าดิว่ะ แล้วมึงล่ะไม่กินพริกหยวกแล้วสั่งทำไมไม่บอกป้าเขาว่าไม่เอาล่ะ
เต้ : ฮ่าๆไม่เอาเดี๋ยวป้าเขาด่ากู ขอนั่งด้วยคนนะ
ผม : นั่งดิ ไม่มีใครห้ามนิ
เต้ : อย่ากินเลยนะมึงไข่แดงกินแล้วจวยจะน้อย(มันเล่นมาตักไข่แดงผมไป)ให้กูกินเหอะของกูจะได้เล็กๆลงขี้เกียจแบกล่ะ
ผม : พิการเหรอมึง
เต้ : พิการรัก
ผม : ถุย บ่ายไม่มีเรียนเหรอ
เต้ : มีดิเป็นไรจะชวนไปทำไรถ้าคุณโอมเอ่ยปากว่าชวนเต้ไม่เข้าเรียนเลยฮ่าๆ
ผม : กูก็มีเรียน แล้วตอนเย็นจะไปไหนถึงได้ชวนกู
เต้ : ชวนไปดูหนัง
ผม : สาวมึงล่ะ
เต้ : แต่กูอยากไปกับมึง
ผม : เดี๋ยวกูโทรบอกถ้าว่างนะ
พอทานเสร็จผมก็ไปเรียนครับจนเลิกเรียนตอนนั้นมันก็เย็นแล้วล่ะจะค่ำก็ว่าได้พอดีตอนนั้นยุ่งๆอยู่จนลืมโทรบอกไอ้เต้ครับ มันโทรมาครับ
เต้ : อยู่ไหนไอ้คุณรุ่นพี่โอม
ผม : อยู่โรงพยาบาล
เต้ : ซ่าอีกแล้วนะมึงพ่อแม่ส่งมาเรียนนะเว้ยไม่ใช่ส่งมาซ่า
ผม : เดี๋ยวก่อนนะ
เต้ : เงียบไปเลยมึง ฟังกูพูดก่อนทำไมชอบทำตัวให้คนอื่นเป็นห่วงนะมึง นี่ไปมีเรื่องกับใครมาอีกหรือไปแว้นมาอีก กูบอกตั้งหลายครั้งล่ะว่าอย่าไปทำ
ผม : บ่นให้พอแล้วบอกกูนะ
เต้ : เป็นอะไรมากไหมมึงรอกูอยู่ที่นั้นนะแล้วพ่อแม่รู้ยังว่ะ
ผม : ฟังผมนะไอ้คุณเต้ กูไม่ได้เป็นอะไรแค่พาเพื่อนมาโรงพยาบาลเว้ย
เต้ : อ้าวเหรอ กูไม่รู้นิว้างั้นกูไม่ผิด ฮ่าๆ
ผม : ด่ากู อยู่ใกล้ๆนะตบแม่งหัวทิ่มเลย
เต้ : ก็คนเป็นห่วงนี่ว้า




ขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่คอยติดตามไอ้นักเลงจอมกวนมาตลอดนะครับจากเรื่องราวของเพื่อนมาเป็นความรักของผมกับเต้เรื่องราวของคนสองคนวันนี้ก็ครบหนึ่งปีแล้วเนาะ(ที่เอาลงบอร์ด)ที่เรารู้จักกันมาขอบคุณที่คอยให้กำลังใจคอยให้คำปรึกษาพวกผมในตอนที่มีปัญหามาโดยตลอดทั้งในบอร์ดในกล่องจดหมายและในไลน์(ตอนเล่น)ทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับทุกคนไปแล้วที่ไม่ได้เข้ามาอัพก็ไม่ค่อยมีเวลาครับมันก็หลายๆเรื่องครับบางครั้งก็เข้ามาอ่านคอมเม้นอ่านในกล่องจดหมายนะครับแต่ไม่ได้ตอบยังไงผมก็ยังคิดถึงและรักทุกคนนะครับถึงตอนนี้เราสองคนจะไม่ได้เป็นแฟนกันแต่ก็ยังมีคนที่เข้ามาถามว่าทำไรอยู่เป็นยังไงถามถึงผมกับเต้ประมาณนี้ครับขอบคุณนะครับด้วยหลายๆเรื่องที่ทำให้เรากลับมาเป็นแฟนกันไม่ได้แต่ผมกับเต้ก็ยังเป็นที่ดีต่อกันครับก็ยังแกล้งกันกวนกันเหมือนเดิมจับก้นกันเล่นเหมือนเดิมและยังเล่นรถเข็นที่บิ๊กซี(ถ้าเราไปด้วยกัน)และผมก็ยังชอบเอางานวิชาอิ้งให้มันทำให้บ่อยๆ(ใช้แรงงานเด็ก)มันเป็นเพื่อนที่เคยปลอบในยามที่เศร้าและเป็นเพื่อนที่เวลามีปัญหาเขาจะเข้ามาหาผมตลอดครับสุดท้ายความรักของผมกับเขาอาจจะไม่ได้เป็นแฟนกันแต่ก็ยังดูแลกันเหมือนเดิมครับ

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 18

เต้:
@ทุกคน เตเต้มาเเล้วคับช้าหน่อยอย่าโกรธเต้นะเต้พึ่งว่างหนึ่งปีแล้วที่เราได้รู้จักกันจะพูดยังไงดีล่ะพูดไม่ออกซึ้งเอาตามไอ้รุ่นพี่ที่พูดไว้ล่ะกันเขาเขียนไรผมก็เขียนตามเขานะคับกลั่นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจคับสั้นๆเลยนะ"รักทุกคนคับ"(เตเต้เขียน)

โอม:
จะมาเอาตามทำไมว่ะคิดเองหน่อยเด้ที่มุกจีบสาวทำไมเยอะจังคุณ

ขอบคุณทุกคนมี่ยังติดตามนะครับบขอบคุณที่เปนห่วงนะครับตอนนี้ผมกับเชี้ยเต้อ้อร้อยุกรุงเทพฮ่าามาดูคอนเสิร์ตเฮียปั๊บนะครับ อยากให้ผมต่ออีกไหมครับถ้าอยากของเสียงหน่อยฮ่า ไปล่ะ

วันนี้แวะเข้ามาส่องฮ่าาช่วงนี้ใกล้สอบเลยอ่านหนังสือครับไว้สอบเสร็จปิดเทอมจะมาอัพนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับเขาเปนห่วงนะ

เต้:
เตเต้มาแล้วนะคับไม่มีอะไรมากอยากบอกว่าคิดถึงทุกคนพรุ่งนี้จะมาเผาไอ้รุ่นพี่ให้ฟังนะคับ(เตเต้เขียน)

โอม:
ไอ้ขี้โม้มาอัพลงเลยมึง

เต้:
ใครขี้โม้แค่เด็กเรียนอ่านหนังสือสอบไม่ได้มาอัพเดี๋ยวเผาแน่สาธุพรุ่งนี้ขอให้ผีหลอกคุณโอมทีเหอะระวังนะเว้ยไปนอนวัดผีดุนะคับ(เตเต้เขียน)
@ทุกคนคิดถึงนะคับ(เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 108

เขาบอกว่าบางครั้งก็ไม่ได้สวยหรูเหมือนที่เราคิด มันย่อมมีอุปสรรคต่างๆมากมาย หลายคู่ก็ต่างเจอคนล่ะแบบคนล่ะเรื่องราว แต่สิ่งเดียวที่ทุกคนต้องเจอคือน้ำตา ไม่ได้อัพมาหลายวันล่ะครับตอนแรกว่าจะสอบเสร็จค่อยอัพแต่มันว่างกะคิดถึงเลยเข้ามาอัพให้หายคิดถึงครับมีหลายคนถามผมว่าทำไมไม่กลับไปคบกับเต้เหมือนเดิมเวลามันเปลี่ยนคนเราก็ย่อมเปลี่ยนไปกับเวลาครับอย่างที่บอกแหละครับอยากจะรักษาเขาไว้นานๆจะในฐานะอะไรก็ช่างเนาะขอแค่เรามีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำก็พอครับอยากอยู่กับมันแบบเพื่อนครับมาเข้าเรื่องของเราดีกว่าครับ
“สัสโอมไม่มีไรทานแล้วเหรอว่ะถึงได้มาตัดหญ้ากิน”
ผม : กินกับกูไหมสัส มันรกเว้ยเลยตัดแล้ววันนี้ลมไรพัดมาครับ
เต้ : ลมคิดถึงมั่งฮ่าๆ
ผม : ถุย
เต้ : มาเดี๋ยวกูช่วยเดี๋ยวกูแต่งชาดัดนะมึงๆไปนั่งเล็มหญ้าเหมือนเดิม
ผมก็ตัดหญ้าของผมส่วนไอ้เต้ก็แต่งพุ่มชาดัดครับสักพัก
ผม : สัส มึงตัดเชี้ยไรของมึงว่ะ ตัดดีๆไม่เปนเหรอว่ะ
เต้ : มึงก็ดูให้เปนศิลปดิว่ะ มึงว่ามันเหมือนนมไหม นี่หัวนม
ผม : นมพ่องมึงดิ ไอ้หื่นกาม(อดขำไม่ได้ครับ)ตัดให้มันดีๆสิว่ะ
เต้ : อุส่าโชว์ฝีมือ
ผม : มึงรีบตัดให้เสร็จนะเว้ยเดี๋ยวกูเอาขยะไปทิ้งก่อน
หลังจากที่ทำความสะอาดรอบบ้านเสร็จผมก็มานั่งพักที่ศาลา
เต้ : เหนื่อยเหรอมึง นั่งตาห้อยอยู่ได้(แล้วมันก็เอามือมาถ่างตาผมครับ)
ผม : เหนื่อยว่ะมึงทำไมกูถึงคิดถึงเขาอยู่ว่ะ
เต้ : ก็มึงยังลืมเขาไม่ได้นี่ว้า เหนมึงบ่นให้กูฟังทุกวันปานนี้จะให้ลืมคงยาก เอางี้ดิไม่ต้องลืมเขาหรอกทำตัวอย่างที่เคยทำนั้นแหละเดี๋ยวมันก็ผ่านไปเอง
ผม : แต่กู
เต้ : ไม่มีแต่ ถ้ามึงยังห่วงเขามึงก็ห่วงแบบห่างๆดิ ไม่ต้องทำออกหน้าออกตา ยอมเปนเมียกูตั้งแต่แรกก็จบ
ผม : สัส เมียเชี้ยมึงดิ เดี๋ยวกูกระโดดถีบสองขาเดี๋ยวนี้
เต้ : เอาน่า ไว้มีโอกาสค่อยคุยกับเขา
ผม : ช่างเหอะเขาไม่สนใจกูแล้วล่ะ
เต้ : ยิ้มเข้าไว้มึง อย่าคิดมากนะมึงเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ
ผม : สัส ช่วงนี้มีแฟนแล้วลืมเพื่อนเลยนะมึง
เต้ : ฮ่าๆเพื่อนมันเอาเหมือนแฟนไม่ได้นิว้า
ผม : ถุย รีบไปไกลๆตีนกูเลย
พอไอ้เต้มันกลับหอผมก็ออกไปหาเพื่อนที่หอครับไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนที่ทำให้ไม่เหงากลับจากไปทานข้าวกับเพื่อนก็มาปั่นงานต่อที่บ้านตื่นมาก็เหมือนกับทุกวันแหละครับอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน
โอ๊ต : มาแต่เช้านะสัส เมียมึงไปไหนล่ะ
“ไอ้ตุ๊ดมาแต่เช้านะมึง”
ผม : กวนตีนล่ะมึงสองคน ผัวจ๋าทำไมชอบเรียกเมียจ๋าว่าตุ๊ดล่ะเดี๋ยวเมียจ๋าจับผัวจ๋าตุยเลยนิ(เรียกผัวเมียกันอยู่สองคนครับ)
ยัก : ไอ้หื่นกาม แล้วจารย์มายัง อ่ะมึงชาเขียวปั่น
โอ๊ต : แม้ๆหวานกันจังนะมึง ซื้อชาเขียวปั่นให้กันอีกซะด้วย
ยัก : ห้าสิบ เอาเลยมึง
ผม : งก หากำไรกับเพื่อนนะ
ยัก : ฮ่าๆ
เต้ : น้ำใครอ่ะกูขอทานหน่อยดิ พูดไม่ขาดคำมันเล่นซะครึ่งแก้วครับ
ผม : มึงเอาไปเหอะกูเอาให้
เต้ : ขอบใจนะ แล้วไม่มีเรียนเหรอวันนี้
ผม : มีดิงี้รอจารย์อยู่ไม่มาจะบินทั้งห้อง
เต้ : ร้ายนะมึงจะพาเพื่อนหนีเรียน
ผม : ฮ่าๆ
เต้ : อ่ะฝากไปทิ้งด้วยนะ กูไปเรียนล่ะ
ผม : แดกของกูแล้วยังจะให้ไปทิ้งอีก
หลังจากที่เรียนเสร็จนั่งปั่นงานต่อที่ใต้ตึกครับกว่าจะเสร็จก็เล่นเอาซะเหนื่อย(นั่งขี้โม้ครับเพื่อนทำ)พอเสร็จแยกย้ายกลับครับส่วนผมก็ไปเดินเล่นที่ห้วยวังนองก่อนเวลาที่เราอยู่คนเดียวมันทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างนะผมว่านั่งเล่นได้สักพักล่ะครับ
“มานั่งร้องไห้หาพ่อเธอเหรอ”
ผม : ร้องพ่องมึงดิ นั่งคิดอะไรไปเรื่อยว่าแต่มึงเหอะไม่ได้ไปกะสาวเหรอวันนี้
เต้ : สาวที่ไหนไม่มี(พูดแล้วยิ้ม)มานั่งทำเชี้ยไรคนเดียวคิดถึงน้องเขาอ่ะดิ
ผม : เออคิดถึงมีไร
เต้ : กูว่าล่ะ มึงนี่นะงั้นรออยู่นี้แปบนึงนะเดี๋ยวกูมา มันหายไปสักครับแล้วก็เดินถือลูกโป่งสวรรค์ มา อ่ะมึงกูให้มึงอยากเขียนไรที่มึงอึดอัดในใจมึงเรื่องที่มึงไม่อยากเล่าให้กูฟังมึงเขียนแม่งลงไปเลยนะนี่อ่ะกระดาษนี่ปากกา
ผม : เอามาทำไมว่ะ กูเขียนได้ม่ะ
เต้ : แต่กูจะให้มึงเขียน เร็วๆดิ
แล้วผมก็นั่งเขียนครับ(ไม่บอกได้ป่ะว่าเขียนไร)
ผม : เสร็จแล้วมึงผมม้วนกระดาษไว้กลัวไอ้เต้จะเหน
เต้ : เสร็จแล้วใช่ป่ะ แล้วมันก็ผูกใส่เชือกลูกโป่งแล้วมันก็ปล่อยลูกโป่งลอยไปครับ เรื่องที่มึงเก็บไว้ใจในก็ปล่อยไปแล้วนะเว้ยทีหลังก็อย่าเก็บเอามาคิดอีกรู้ไหมปล่อยมันไปกับลูกโป่ง
ผม : เกิดว่ามันไปตกบ้านน้องเขาทำไง
เต้ : สัส มันไม่ไปตกเชี้ยไรไกลปานนั้นหรอก ว่าแต่มึงเขียนไรลงไปว่ะ
ผม : สัส กูไม่บอกเว้ย
เต้ : ไหนล่ะค่าลูกโป่งที่กูไปซื้อมาให้ไม่รับเปนเงินนะ รับเปนครั้ง
ผม : ถุย มึงอยากโดนกูถีบลงน้ำป่ะว่ะ
ในวันนั้นมันก็ทำให้ผมสบายใจขึ้นบางนะครับถึงจะไม่ได้เล่าให้มันฟังแต่มันรู้สึกโล่งๆยังไงไม่รู้ครับเหมือนเราได้ระบายอะไรออกไป อย่างที่เพื่อนผมเคยบอกไว้ว่า “สิ่งที่มันไม่ใช่ของเราทำยังไงมันก็ไม่ใช่ของๆเรา” สุดท้ายก็ปลงดิครับ(ไม่ได้ออกบวชนะ)
“มาแต่เช้านะมึง ทำไมมันเงียบจังว่ะยังกะป่าช้า”
ผม : ไม่เงียบได้ไงว่ะบางวิชาเขาก็ปิดคลาสไปแล้ว
กาย : หิวข้าวว่ะหาไรแดกดีกว่าแน๊วันนี้มีคู่ลอยกระทงแล้วอ่ะดิ
ผม : คู่เชี้ยไร ไม่มีเว้ยใครสวยกูแม่งจะรีบไปลอยข้างๆเขาเลยฮ่าๆ
กาย : ไอ้หื่นกาม
ผม : หื่นกามแป๊ะไร
กาย : เหรอแล้วรูปไอ้ที่ปรางเขาถ่ายไว้ล่ะที่ดูคลิปโป้ในห้อง
ผม : ไม่รู้เว้ย หาไรทานดีกว่า
กาย : รอกูด้วยดิว่ะ
วันนั้นสบายครับเรียนเสร็จกิจกรรมต่อพร้อมกับการใช้แรงงานเพื่อน
“เชี้ยแม่งโคตรหนักว่ะแดกไรมาว่ะ”
ผม : บ่นเชี้ยไรปั่นๆไปมึง
ยัก : มึงว่าถ้ากูประกวดนางนพมาศจะชนะป่ะ
ผม : ขาโต๊ะสนุ๊กอย่างผัวจ๋าคงไม่ตกรอบก็หาชุดใส่ไม่ได้แล้วผัวจ๋าฮ่าๆ
ยัก : ไอ้ตุ๊ด เมียจ๋าทำไมพูดผัวจ๋าแบบนี้
กาย : ผัวเมียคู่นี้หวานกันจังนะมึงโน่นเอาน้ำไปให้น้องเขาโน่น
ผม : เต้ๆ เดี๋ยวก่อนดิ
เต้ : มีไรเหรอ
ผม : แล้วเปนไงมึง เพื่อนมึงเล่าให้กูฟังแล้วนะ แล้วมีตังใช้ป่ะล่ะ
เต้ : ป๊าเหรอมึง จะเอาเงินมาให้กูใช้อ่ะ
ผม : แล้วมีป่ะล่ะ
เต้ : กูยืมเพื่อนกูแล้ว ขอบใจนะมึง เอกสารกูหายหมด
ผม : เอาน่ามึง อ่ะเอาเงินกูไปใช้ก่อนก็ได้ทีหลังก็หัดระวังหน่อยดิ
เต้ : ขอบใจนะ ไม่คืนนะ
ผม : ไม่คืนก็ได้แต่ต้องทำงานให้กูเว้ย กว่าจะได้เงินมาต้องเสียเหงื่อนะเว้ย
เต้ : แล้วทำไมทีมึงเสียน้ำแล้วได้เงินว่ะ
ผม : เสียพ่องมึงดิ ฮ่าๆ สัส เดี๋ยวกูก็ไม่ให้หรอก
เต้ : กูแซวเล่น แล้วมึงนี่จริงจังไปได้หรือว่าเปนจริงว่ะ
ผม : เดี๋ยวกูถีบแม่งเลย กูล้อเล่นไม่ต้องเอามาคืนกูหรอก เก็บไว้พาสาวไปลอยกระทงนะ
เต้ : ไม่ต้องพูดเลยมึง ไว้คืนนี้เจอกันนะมึงกูไปล่ะ
กาย : มึงจะไปไหนต่อป่ะว่ะ
ผม : อาบน้ำดิ แม่งตัวโคตรเหม็นเลยว่ะ
กาย : กูก็จะกลับหอเหมือนกันว่ะ
ผม : ผัวจ๋าไปส่งหน่อยดิรถจอดที่คณะขี้เกียจเดิน
ยัก : ไปดิ จะกลับหอพอดี แล้วตอนเย็นมาไง
ผม : จะบินมาครับ
ยัก : ไอ้ตีดพูดดีๆหน่อยดิ
ผม : ดีๆพูดล่ะ
ยัก : เมียจ๋าทำไมชอบกวนตีนจัง
กลับบ้านอาบน้ำออกมาหาเพื่อนเหมือนทุกปีล่ะครับคนเยอะครับ
“พี่โอมพาลูกมาด้วยเว้ย ร้ายนะมึงแอบไปมีลูกตอนไหนว่ะ”(เพื่อนมันแซว)
ผม : แอบไปไข่ไว้ตั้งแต่กูอายุสิบขวบล่ะ(พาน้องข้างบ้านมาด้วยครับ)
ยัก : น่ารักจังโตขึ้นอย่านิสัยเหมือนพี่เรานะค่ะ
ผม : น้อยๆหน่อย เมียจ๋านิสัยออกจะดีทำไมผัวจ๋าพูดแบบนี้นอยล่ะฮ่าๆ
ยัก : ไอ้ตุ๊ด(เวลามันพูดผมนี่โคตรกลัวมันอ่ะ)
ผม : เดี๋ยวพลัสไปกับพี่ปรางก่อนนะเดี๋ยวพี่อยู่ตรงนี้ก่อน
โอ๊ต : เขียนชื่อผู้ปกครองกะเบอร์ใส่กระเป๋าไว้หน่อย
กาย : ชื่อไอ้โอมอ่ะ
โอ๊ต : ป่าวเขียนชื่อป๊าเล้งใส่กระเป๋าเสื้อไอ้โอมเผื่อมันจะหลงกับพวกกู
ผม : ถุย ไม่เขียนใส่หน้าผากกูเลยล่ะสัส
ยัก : ฮ่าๆ
ผม : ขำไรผัวจ๋า หลังจากนั้นพวกผมก็พากันเที่ยวงานครับ ลอยกระทง
“มาลอยกระทงเหรอมึง”
ผม : เห็นถือกระทงอยู่สงสัยมาซื้อข้าวมั่ง
เต้ : กวนตีนนะสัส มากันครบเลยนะพ่อแม่ลูกมาเปนครอบครัวว่ะ
ผม : รีบลอยเลยเดี๋ยวกูถีบมึงลอยแทนกระทง
ไม่รู้ว่าเปนเชี้ยไรครับทั้งๆที่ผมลอยกระทงห่างกันกับไอ้เต้(ท่าเดียวกันแต่คนล่ะข้าง)นะแต่กระทงมาเสือก ลอยมาติดกระทงผมผมเหนล่ะอยากหาไม้มาเขี่ยออกครับ (หรือว่ากระทงผมมีแม่เหล้กดึงกระทงมันว่ะ)แต่ช่างเหอะสุดท้ายไม่ว่ามันจะไปยังไงต่อมันจะแยกหรือติดกันก็ช่างมันขอแค่มันมีความสุขผมมีความสุขพอ ไม่ได้มาอัพนานล่ะขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับช่วงนี้บางทีก็เริ่มสอบกันล่ะไงก็อ่านหนังสือตั้งใจสอบนะครับผมก็เช่นกันใกล้เหมือนกันส่วนน้องๆก็เริ่มจะประกาศผลบางทีแหละเปนกำลังใจให้นะครับ

ปล. บอกคนบางคน ทำให้มันเต็มที่นะอย่าพึ่งไปคิดว่ามันจะยากทำมันให้เต็มที่ผลจะเปนไรช่างแม่งมันสุดท้ายเราก็ดีใจที่ได้ทำขอให้สอบติดล่ะกันจุ๊บๆ(รอให้สอบติดก่อนเหอะเดี๋ยวให้ที่สัญญาไว้)

อ๋อ ลืมบอกไว้ผมสอบเสร็จจะมาอัพนะครับจุ๊บๆทุกคน

[เสเพล]

ตอนพิเศษ ความในใจจากเต้ถึงโอม8

มีคนเคยบอกผมว่า “ถุย” ผมไม่ใช่ไอ้รุ่นพี่นะคับที่จะต้องมามีคนเคยบอกว่าผมก็อยากรู้ไอ้ที่บอกเขานี่มันใครฮ่าๆผมเต้คนเดิมมาแล้วนะคับไม่ได้เจอกันก็หลายเดือนแล้วเนาะ(ผมพูดเวอร์ไปไหมคับ)มาแล้วคับก็ใครจะไปมีเวลาว่างเหมือนไอ้รุ่นพี่นิคับปานนี้คงนั่งจามแล้วมั่งเขาไม่อยู่คับนินทาซะหน่อยสาธุนะขอให้ผีที่วัดที่ไอ้รุ่นไปอบรมหลอกไอ้รุ่นพี่ทีเหอะ(ผมโหดไปไหมคับ)เท่าที่ผมดูนะตอนนี้เขาคงแฮปปี้แล้วแหละไม่เห็นมาบ่นให้ผมฟังอีกแต่มาทรมารผมชอบเอางานมาให้ผมทำให้ตั้งแต่สอบเสร็จก็คุยกันก่อนที่เขาจะไปร้อยเอ็ดคับก็แค่บ่นว่าเจ็บคอก็เล่นนอนดึกหลายคืนนิคับ(หอเพื่อนเขาอยู่ใกล้หอผมเลยเห็นมันอ้อร้อไม่ค่อยกลับบ้าน)จะไม่ให้ไม่สบายได้ไงหรือว่าปานนี้เขาตายแล้ว ก่อนที่จะไปเห็นบ่นพรำพรึมไรไม่รู้ถ้าพูดถึงลอยกระทงปีนี้เราไม่ได้ปล่อยโคมเหมือนปีที่แล้วเลยแต่ก็ดีหน่อยที่ลอยกระทงพร้อมกันแต่คนล่ะข้างนะคับเพราะเขามากันเป็นครอบครัวมีเขามีลูกเขาแต่ก็แอบขำที่กระทงผมลอยไปติดกับกระทงมันสงสัยพวกเราสองคนจะทิ้งกันไม่ได้พักหลังๆมานี่อย่าว่าผมนินทาเลยนะ(นินทาเลยล่ะ)ดูเหมือนเขาจะหื่นกามขึ้นนะคับ(ไม่อยากพูดมากเดี๋ยวมันจะมาด่าผม)สรุปเลยคือหื่นขึ้น เรื่องที่น่าขำคือมีวันหนึ่งมันไปฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่สาวสาธาสวยดิคับพี่เขาโชว์พาว(แต่จริงๆมันโคตรกลัวเข็มนะ)โดนฉีดไปหน้านี้ยังกะไก่ต้มคับผ่านไปเจอพอดี สรุปเลยถ้าดูจากแต่ก่อนผมว่าคุณโอมดีขึ้นบ้างแล้วล่ะไม่เห็นมาบ่นเรื่องหัวใจให้ผมฟังอีกถึงเราจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเหมือนแต่ก่อนแต่ผมก็ยังดูมันอยู่ห่างๆนะคับแอบดูมันเจอกันบ้างในห้องน้ำ ที่คณะบ้างก็ถามมันอยู่นะคับบอกมันอยู่ว่าของขวัญวันเกิดผมไม่ขออะไรหรอกจากเขาขอแค่รอยยิ้มมันก็พอถึงมันจะฟื้นยิ้มก็ตามคับ ส่วนที่ไปดูคอนเสิร์ตวันนั้นตอนแรกมันจะไปไม่แล้วนะคับไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่สุดท้ายมันก็มาลากผมไปเหมือนเดิมวันนั้นแหละที่ผมเห็นมันยิ้มเต็มทีของมันพร้อมกับไปร้องไห้กับเพลงเศร้าเขาอีกผมไม่รู้นะว่าตอนนี้คุณโอมลืมเรื่องเก่าๆยังแต่สิ่งที่ผมทำให้เขาผมทำด้วยใจและคิดว่าเขาคือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับผมทุกครั้งที่ผมเห็นเขายิ้มผมก็แอบมีความสุขนะอย่างน้อยผมก็ยังทำให้เพื่อนผมยิ้มออกเวลาที่มันร้องไห้แล้วพูดเรื่องเก่าๆของมันผมก็แอบโกรธตัวเองนะที่ดูแลมันไม่ได้แต่สุดท้ายก็ได้แค่ปลอบเขาคับผมว่าคำว่าเพื่อนมันตัดยากกว่าคำว่าแฟนนะบางทีโอมเขาก็ทำถูกที่เลือกที่จะเป็นเพื่อนดีกว่าแฟนเพราะอย่างน้อยเราก็ยังรักษาฐานะของเพื่อนไว้อนาคตจะเป็นยังไงผมก็ยังจะคอยดูแลเพื่อนผมคนนี้ตลอดไปคับปานนี้คุณโอมคงนั่งคิดถึงบ้านแล้วมั่งกว่าจะได้กลับ(เขาบอกผม)ก็วันจันทร์ น่าสงสารไม่ได้ดูบอลๆเตะวันนี้ด้วย(แพ้อยู่ดีไม่ต้องดูหรอก) คนกลัวผีไปอยู่ท่ามกลางศพ โทรสัพก็ไม่ได้ใช้ตายแน่ไอ้หมาโอมฮ่าๆ(เตเต้เขียน)
ผมมาต่อให้แล้วนะคับอาจจะไม่ยาวเหมือนรุ่นพี่ผมแต่ผมก็มาทำตามสัญญาแล้วนะคับช่วงนี้อากาศหนาวแล้วไงก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคับเดี๋ยวจะไม่สบายเหมือนไอ้รุ่นพี่ผมถ้าใครไม่มีคู่ก็รีบๆหานะหน้าหนาวแล้ว5555คิดถึงทุกคนนะคับ(เตเต้เขียน)

[เสเพล]

ตอนที่ 109

คำว่า “เพื่อน” ถึงแม้จะโกรธจะเกลียดกันมากแค่ไหนสุดท้ายมันก็หนีกันไปไม่พ้นเหมือนผมกับไอ้เต้แหละครับบางครั้งเราก็ทะเลาะกันบ้างกวนตีนกันบ้างแต่สุดท้ายเวลามีปัญหาก็หันหน้าระบายให้กันฟังเหมือนเดิม
“มันค่ำแล้วมานั่งทำไรคนเดียวว่ะ”
ผม : ไม่รู้จะไปไหนว่ะ เบื่อๆเลยมานั่งเล่นว่าแต่มึงเหอะมาทำไร
เต้ : อยู่ห้องมันเซ็งๆว่ะเลยออกมาเดินเล่น(แล้วมันก็มานั่งข้างๆผมแล้วเอาหูฟังอีกข้างผมไปใส่หูมัน) นี่มันยังฟังเพลงนี่อยู่อีกเหรอ
ผม : อืม มันเพราะดีนี่ว้า
เต้ : ฟังไปเดี๋ยวก็กลับมาคิดอีกหรอกมึง ไอ้ขี้แง
ผม : ไม่แล้วล่ะ เอ่อมึงว่าแต่กูเหอะมึงก็ด้วยเป็นไงดีขึ้นเรื่องหัวใจมึงอ่ะ
เต้ : มันชินล่ะ มึงเชื่อไหมคนเราต่อให้เลิกกันนานหลายปีมันต้องวันสักวันแหละที่ทำให้คิดถึงเขาขึ้นมา
ผม : เศร้าไปกับเพลงแล้วมึง
เต้ : ต่างคนต่างเลือกทางเดินที่ดีแต่คนแรกที่เข้ามาเราจะจดจำได้ดีที่สุดจริงไหม
ผม : วันนี้แปลกนะมึง พอเลิกฟังเพลงไปเดี๋ยวมึงก็ขี้แงร้องไห้หรอก
เต้ : นี่เต้นะเว้ยไม่ใช่คุณโอม
ผม : เขาบอกว่าผู้ชายที่ร้องไห้ไม่ใช่คนที่อ่อนแอเสมอไปหรอกแค่การที่จะร้องไห้เพื่อคนที่ตัวเองรักไม่ได้ยากอะไรเลย
เต้ : เหรอ ฮ่าๆไม่ได้นั่งคุยกันแบบนี้นานแล้วเนอะ มึงจะไปไหนต่อไหมกูขอไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ
ผม : ไม่รู้เหมือนกัน เดินห้างป่ะดูนาฬิกาให้กูหน่อยดิ
เต้ : จะซื้อไปเผามึงเหรอแค่ที่มีอยู่ไม่พอเหรอ
ผม : ป่าวหรอกแค่จะซื้อให้ใครบางคน
เต้ : แน๊ๆ เดี๋ยวซื้อนาฬิกาให้สาวเหรอมึง
ผม : สาวพ่องมึงดิ ให้น้องมึงนั่นแหละ นี่คุณเต้จะไปไหมครับถ้าไปก็รีบลุกสิครับมันจะดึกก่อน
เต้ : ให้กูด้วยดิเรือนหนึ่ง
ผม : เรือนหนึ่งดอกวันล่ะร้อยเว้ย
เต้ : เปลี่ยนเป็นวันล่ะคืนได้ม่ะฮ่าๆ
ผม : ถุย ไปไกลๆตีนกูเลยมึง
สุดท้ายผมก็มีเพื่อนเดินห้างครับไหนๆก็มาด้วยกันซื้อของเสร็จเลยไปดูหนังกันซะเลยครับกว่าหนังจะจบมันก็ดึกนะครับ
เต้ : นี่มึงซื้อให้เขามึงจะส่งไปไงว่ะ
ผม : เอ่อว่ะ ค่อยขอที่อยู่เขาล่ะกัน
เต้ : ไหนๆมันก็น้องกูคนล่ะครึ่งล่ะกัน
ผม : กูไม่รู้ว่าเขาจะไหม เพราะกูเคยเห็นเขาบ่นว่าอยากได้
เต้ : เอาน่าเขาไม่เอากูจะเอาเองฮ่าๆแต่มึงจ่ายนะกูไปหารนะ
ผม : เหรอ หาไรทานดีกว่าว่ะแม่งหิวแล้ว
เต้ : รู้งี้เอารถไปไว้ที่หอกูแล้วเอารถมาคันเดียวดีกว่า
ผม : บ่นไรมึง
เต้ : ป่าว
พอทานข้าวเสร็จเลยแวะไปหอไอ้เต้ครับพอดีจะเข้าไปหอเพื่อนผมเลยเข้าไปหอเต้ก่อนทางผ่านอยู่แล้วครับ
ผม : ตั้งแต่อกหักมานี่ดูห้องมึงเรียบร้อยดีนะ
เต้ : ก็คนมันจะเปลี่ยนแปลงนี่ว้า ใครจะไปเหมือนมึงสกปรก บ๊อกเซอก็ไม่ซัก
ผม : ไม่ใช่เว้ย
เต้ : ตามสบายนะมึงกูอาบน้ำก่อน หรือว่าจะอาบกับกู
ผม : อาบเชี้ยไร มึงอาบคนเดียวเลย งั้นกูไปหอเพื่อนกูก่อนนะ
เต้ : เห็นกูถอดเสื้อกลัวอดใจไม่ไหวเหรอ
ผม : ใช่ อดใจที่จะถีบผมไม่ได้
เต้ : โอมดูไร (มันขยี้หัวนมมันแล้วทำหน้าหื่น)
ผม : ไอ้หื่นกาม
เต้ : แต่ไม่เท่ามึงหรอก
ผม : เหรอ(ขี้เกียจเถียงกับมันครับเลยเดินออกมา)
“ไอ้ตุ๊ดมาทำไรดึกๆแถวนี้”
ผม : มาปล้ำผัวจ๋ามั่ง แล้วนี่มาเดินไรดึกๆไม่ยอมเข้าห้อง หรือว่ามาอ่อยเมียจ๋าหรอฮ่าๆ
ยัก : ใช่มาสิ ขึ้นห้องด้วยกันไหม ฮ่าๆมาเอาหนังสือกับหัวหน้า
ผม : เดี๋ยวนี้ผัวจ๋าอ่านการ์ตูนโป้แล้วเหรอฮ่าๆ
ยัก : เก็บไว้อ่านคนเดียวเหอะ รีบไปดูเพื่อนหน่อย
ผม : มันเป็นไร
ยัก : เป็นหัวหน้าห้อง
ผม : กวนตีนล่ะเดี๋ยวก็เตะขึ้นห้องหรอก
ยัก : แบร่ๆ(แลบลิ้นปริ้นตาใส่ผม)
ผม : ไปกลับหอเดี๋ยวเดินไปส่ง เป็นผู้หญิงอย่าออกมาเดินข้างนอกดึกๆแบบนี้นะรู้ไหม
ยัก : เป็นห่วงเขาเหรอ
ผม :หลงตัวเองป่ะ
ยัก : ใช่สิ เขาไม่ใช่พี่ที่คณะพยาบาลนี่
ผม : มั่วแล้ว ไม่ใช่ซะหน่อย
ยัก : อยากให้เดินไปส่งแบบนี้ทุกวันจัง
ผม : ก็ไปรับที่บ้านดิแล้วก็ไปส่งที่บ้านด้วยฮ่าๆ ถึงล่ะทีหลังอย่าออกมาคนเดียวนะ
ยัก : จ้าพ่อ ขี้บ่นยังกะพ่อจัง
ผม : เด่ยวเมียจ๋าก็ตบเอาเลยนิ
ยัก : กล้าตบผัวจ๋าเหรอ
ผม : ไปขึ้นห้องได้แล้ว ฝันดีล่ะกัน
ระหว่างที่เดินมาหอเพื่อนไอ้เต้มันโทรมาพอดีเลยนั่งคุยกับมันครับ
เต้ : ดึกแล้วรีบกลับเลยมึง
ผม : กลับทำไมเลยบ้านกูอยู่แค่บ้านดอนกลางเองฮ่าๆ
เต้ : กวนตีนล่ะสาธุขับรถผ่านสุสานขอให้โดนผีหลอกทีเหอะ
ผม : กูนอนหอเพื่อนเว้ยไม่กลับมันดึกล่ะ
เต้ : ไอ้อ้อร้อไม่กลับบ้าน
ผม : อ้อร้อไร ก็ขี้เกียจกลับนี่ว้าแม่งก็หนาวด้วย
เต้ : งั้นมานอนหอกูเลย
ผม : ถ้าให้ไปนอนหอมึงกูยอมขับรถทนหนาวกลับบ้านดีกว่า กูจะทำงานที่หอเพื่อนด้วย
เต้ : เอ่อ อย่าแอบไปกินเหล้านะมึง

***********เดี๋ยวมาต่ออีกนะครับไม่ไหวล่ะกินยานอนล่ะครับบบฝันดีจุ๊บๆๆ********

[เสเพล]

บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 19

เต้:
งั้นผมต่อแทนคุณโอมนะคับคืนนั้นเราก็ได้กัน555(เตเต้เขียน)

โอม:
มั่วล่ะเชี้ยเต้ ใครได้กับคุณครับบฝันไปหรือป่าวฮ่าา

[เสเพล]

ตอนที่ 110

เขาบอกว่า “น้ำตา” ไม่ได้หมายถึงความโศกเศร้าเสียใจเพียงอย่างเดียวอาจจะหมายถึงความดีใจมาก เมื่อมีน้ำตาแล้ว ควรที่จะปล่อยมันออกมาให้หมด แล้วพอน้ำตานั้นหายไป เราจากที่เคยอ่อนแอก็จะเป็นคนเข้มแข็งได้ นานแล้วเนาะที่เราไม่ได้เจอกันลืมไอ้เด็กน้อยที่ชื่อโอมแล้วหรือยังครับตอนแรกคิดว่าปิดเทอมจะสบายกว่าตอนเปิดเทอมแต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดครับปิดเทอมยุ่งกว่าอีกฮ่าๆเอาเป็นว่าผมกลับมาแล้วนะครับหลังจากที่อัพไว้นานแล้วผมต่อนะครับแต่ไม่ได้ต่อจากตอนเดิมนะครับ
ช่วงที่ปิดเทอมเอาจริงๆเลยนะครับแทบจะไม่ได้เจอกันกับไอ้เต้เพราะมันอยู่หนองคายส่วนผมก็อยู่โขงเจียมบ้างอุบลบ้างส่วนมากจะมีแต่คุยกันตอนดึกๆไม่ได้คุยกันบ่อยครับเกรงใจมันด้วยแหละ(มันโทรหาซะมากกว่า)
ผม : ว่าไงมึงโทรหากูซะดึกเลยนะ
เต้ : โทรหาไม่ได้เหรอแล้วทำไรอยู่เนี่ย
ผม : นอนคุยโทรสัพกับมึงไง
เต้ : กวนตีนล่ะกูรู้อยู่ว่ามันคุยโทรสัพแล้วนอกจากนี้ทำไรครับอย่าบอกนะว่าชักว่าวไปด้วย
ผม : ชักพ่องมึงดิ
เต้ : กูไม่รู้เป็นไรว่ะ มือลอกว่ะ
ผม : เขาบอกว่ามือลอกจะได้ตังนะเว้ย
เต้ : จริงเหรอมือลอกจะได้ตัง แล้วจวยลอกนี้จะได้ปี้ใช่ป่ะ
ผม : ไอ้สกปรก ลามก
เต้ : ฮ่าๆไอ้นี่ แล้วเป็นไงสบายดีไหม
ผม : ก็เรื่อยๆว่ะแล้วมึงล่ะ
เต้ : สบายดีปีใหม่ไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนมึง
ผม : ที่เดิมวัดแม่งโคตรน่าเบื่อว่ะถ้าไม่ไปย่ากับแม่กูก็หาว่าเด็กไม่ดีฮ่าๆ
เต้ : อย่าบ่นนะมึง ไปทั้งครอบครัวทุกปีทำบุญอย่าบ่นดิว่ะเด่ยวชาติหน้าจะไม่ได้แฟนหล่อเหมือนชาตินี้ไงฮ่าๆ
ผม : ทีหลังเดี๋ยวกุจะติดGPSให้นะมึง
เต้ : ติดทำไม
ผม : จะได้ไม่หลงตัวเองไงฮ่าๆๆ
เต้ : สัส คิดถึงกูไหม
ผม : คิดถึงทำไม มีไรให้คิดถึงว่ะ
เต้ : คิดถึงกูหน่อยนะนะ(มันอ้อน)
ผม : เอามาห้าร้อยดิเดี๋ยวกูคิดถึง
เต้ : ไอ้หน้าเงิน
ผม : คิดถึงดิ แล้วจะมาอุบลวันไหนว่ะ
เต้ : วันไหนที่มึงยอมกูๆจะไปวันนั้นแหละ
ผม : งั้นมึงไม่ต้องมาเรียนหรอกฮ่าๆ
เต้ : ใช่สิไม่รักเขาแล้วนิ ได้ขาแล้วก็ทิ้ง
ผม : ถ้าถีบได้ทางโทรสัพนะกูแม่งถีบมึงไปนานแล้ว
เต้ : ถ้าปี้กันได้ทางโทรสัพกูก็ปี้มึงไปนานแล้วฮ่าๆๆ
ผม : ฟายเอ้ย กวนตีนนะมึง
เต้ : แล้วใครเริ่มก่อนกันว่ะ มึงจะกลับวันไหนโทรหากูด้วยล่ะอยากนั่งชิงช้าสวรรค์งานกาชาดกับมึง
ผม : ไว้กูกลับเดี๋ยวโทรบอกนะ
วันนั้นคุยกับมันก็นานอยู่นะครับนานๆได้คุยกันเลยคุยนานไปหน่อยแล้วก็พากันวางสายนอนครับเช้าขึ้นผมก็ติดรถย่ามาลงที่อุบลครับนัดกะเพื่อนไว้
กาย : ไม่ได้เจอกันนานเลยคิดถึงเขาไหมตัวเอง
ผม : ไปไกลๆตีนกูเลยมึง แล้วนี่เขาเปิดระบบให้ลงทะเบียนยังว่ะ
กาย : บ่ายโมงเขาเปิด
โอ๊ค : พวกมึงลงเสร็จยังว่ะ
ผม : เสร็จแป๊ะไรเขาเปิดระบบบ่ายโมงเว้ย
วันนั้นคอมสี่ตัวครับลงทะเบียนเรียนผมว่านะสอบเข้ามหาลัยยากแล้วลงทะเบียนเรียนยากกว่าครับกว่าจะเสร็จก็หลายชั่วโมงครับบสุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับเพื่อนมาพร้อมหน้ากันก็ฉลองดิครับมแต่พวกเพื่อนมันพากันกินเหล้าครับช่วงนี้ผมเลิกกินเลยนั่งดูพวกมันกิน
กาย : มึงนี่ก็เกินไปนะรู้ว่าเขาไม่สนใจแล้วยังจะมารักษาสัญญาเชี้ยไรไม่รู้
ผม : ไม่ได้รักษาหรอกแค่กูไม่รู้ว่าจะกินไปทำไม
กาย : กลัวเมาแล้วเสียตัวให้กูเหรอฮ่าๆ
ผม : เอาตีนกูไหมครับ
พวกผมก็นั่งคุยกันได้สักพักเสียงรถมาจอดที่หน้าหอพอดีครับ
ยัก : ดูสิว่าใครมาเอ่ย
“ไอ้หมาโอมไอ้หื่นกาม”
ผม : สัส มาถึงก็ปากหมาเลยนะมึงไอ้หัวเหม่งเอ้ย ฮ่าๆ
กาย : เพื่อนต้นกูมาเว้ย มาๆเข้ามานั่งกับพวกกูก่อน
พวกมันก็นั่งคุยกันส่วนผมก็ออกมานั่งเล่นกับไอ้ยักข้างนอกครับจนไอ้ยักมันกลับบ้านผมก็นั่งฟังเพลงที่หน้าบ้าน
ต้น : นั่งซึมทำไมคนเดียวว่ะไม่เข้าไปกินเหล้ากะเพื่อน ยังฟังเพลงเศร้าอีกเหรอมึง
ผม : ก็มันเพราะดีนี่ว้า ไม่กินอ่ะเดี๋ยวย่ากูก็มารับแล้วล่ะ
ต้น : เดี๋ยวนี้ย่ามาคุมหลานขี้แงเองเลยเหรอว่ะ
ผม : ไม่ใช่เว้ย แล้วมึงเป็นไงฝึกหนักไหม
ต้น : สบายๆแล้วล่ะนี่มึงยังคิดถึงน้องเขาอยู่ไหมว่ะ
ผม : ก็มีช่วงที่คิดถึงบ้างเป็นไร
ต้น : ป่าวถามไปงั้นแหละแล้วไอ้เต้เป็นไงสบายดีไหม
ผม : สบายดีตามประสามันแหละแล้วมึงมานี่กลับวันไหนว่ะ
ต้น : วันเสาร์เป็นไร
ผม : ป่าวถามเฉยๆ
ก็คุยกับมันหลายเรื่องครับจนย่าผมมาถึงอุบลแล้วมารับพอดีกว่าจะถึงบ้านก็ดึกครับเช้ามาก็มาช่วยย่าที่ร้านครับทั้งวันเลยอ่ะเย็นมาก็ไปวัดกับป๊าแม่และย่าครับระหว่างที่เขากำลังสวดมนต์ผมเหรอคุยโทรสัพสิครับ
เต้ : มาวัดไม่ร้อนเนื้อร้อนตัวเหรอจ๊ะ
ผม : ร้อนแป๊ะไร กวนตีนล่ะสาสแล้วนี่ไม่โทรคุยกับแฟนเหรอครับเคาท์ดาวน์กะแฟนสิครับโทรหาผมทำไม
เต้ : ไม่อยากกวนเขานี่ว้า คุยกับมึงสนุกกว่า
ผม : ระวังนะมึงเขาบอกเลิกร้องไห้ฟูมฟายอีกล่ะ
เต้ : ไม่มีทาง
ผม : เห็นมึงพูดแบบนี้ตลอดล่ะทุกครั้งก็ร้องไห้เหมือนเดิม
เต้ : แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ
ผม : ครับเดี๋ยวกูจะรอดูเดี๋ยวกูสวดมนต์ก่อนนะ
เต้ : กูไม่วางนะ รอเคาท์ดาวน์กับมึง
ผม : ถ้าไม่เปลื้องค่าโทรสัพก็ตามใจ ไม่มีสมาธิสวดดิครับไอ้เต้มันกวนจนได้คุยกับมันพอใกล้จะเที่ยงคืนไอ้เต้มันรอผมพอถึงเวลาก็นึกว่ามันยังไม่หลับครับผมคุยไปเยอะสุดท้ายมันมาโกรนใส่ผมครับนั่งฟังมันโกรนข้ามปีฮ่าๆอย่างน้อยปีนี้ผมก็ได้เคาท์ดาวน์กับมันอีกปีครับ
สุดท้ายชีวิตของคนเรามันก็ต้องเดินหน้าต่อไปใช่ไหมครับผมไม่รู้ว่าตอนจบผมกับมันจะยังสนิทกับแบบนี้อีกไหมเพราะเขาก็มีแฟนของเขาส่วนผมก็ใช้ชีวิตโสดแบบนี้แหละครับสนุกกับเพื่อนก็มีความสุขแล้วเขาบอกว่าชีวิตของคนเรามันก็เหมือนการเดินทางมีเรื่องราวได้ผ่านเข้ามาในชีวิตมีทั้งความสุขและความทุกข์สิ่งต่างๆที่เข้ามาทำให้เรามีความทรงจำอย่างที่ผมเคยพูดในทวิตแหละครับว่าเก็บเรื่องราวความทรงจำไว้กับปีที่ผ่านมาแล้วใช้ชีวิตให้มันดีในปีใหม่ มันก็ผ่านวันปีใหม่มาแล้วเนาะผมต้องขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของผมกับเต้นะครับเป็นทั้งที่ปรึกษาและคอยให้กำลังใจผมสองคนมาตลอดปีใหม่นี้ผมก็อยากให้ทุกคนพบเจอแต่ความสุขอะไรที่มันไม่ดีก็ทิ้งมันไปกับปีเก้าและยิ้มรับกับปีใหม่นะครับบส่วนผมก็คงตั้งใจเรียนอีกล่ะวันจันทร์ก็เปิดเทอมล่ะไว้ว่างๆจะมาอัพอีกนะครับบบบ

[เสเพล]

ตอนที่ 111

เขาบอกว่า ความรักมันก็เหมือนการที่เราได้อ่านนิยายสักเรื่องมันจะมีตอนแต่ล่ะตอนที่ดำเนินเรื่องที่แตกต่างกันไปไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่อ่านจนจบทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เราหวังไว้ มีบางครั้งก็ตอบแทนการอ่านเป็นความสุขเล็กๆ แต่เมื่อเราอ่านมันจบเราจะรู้คำตอบว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำไมถึงจบแบบนี้ หรือบางก็โทษว่านิยายมันไม่ได้เรื่องหรือคนเขียนมันไม่ดี ไม่มีใครผิดหรอกครับถ้ามันผิด คงผิดที่การตัดสินใจอ่านและนิยายทุกเรื่องที่เราอ่านเราก็มีทั้งจำได้และไม่ได้ มีทั้งเลือกที่จะจำ มีที่ต้องจำ และอ่านตอนที่เราไม่เข้าใจมันเลย เราจำทุกอย่างในนิยายไม่ได้หรอก เราจะเลือกจำแต่ตรงที่เราเข้าใจหรือความทรงจำที่เรามีความสุข แค่นั้นรอยยิ้มของเราก็มีแล้ว “ความรักก็เช่นกัน” หลังจากที่ได้พัก(มั่ง)ช่วงปิดเทอมตอนนี้อยากตะโกนดังๆออกมาว่า “เรียนหนักแม่งทุกวัน”ฮ่าๆชีวิตของเราก็ต้องดำเนินต่อไปใช่ไหมครับเริ่มต้นปีใหม่กับสิ่งใหม่ๆอะไรที่มันไม่ดีก็ทิ้งไปกับปีเก่านะครับ พอเปิดมาไม่รู้ว่าผมจะดีหรือซวยไปตลอดปีครับจอดรถมาก็เจอ
“คิดถึงอ่ะเบบี้”
ผม : ฮ่าๆกวนตีนล่ะสัส มาแต่เช้าเลยนะมึงมีเรียนเช้าเหรอ
เต้ : ป่าวมาดักรอเจอหน้ามึงนี่แหละ
ผม : มีไรกะพี่เหรอน้องถึงมารอพี่ หรือว่าจะเปลี่ยนใจมาเป็นเมียพี่เหรอจ๊ะ
เต้ : ถุย แม่ฝากนี่มาให้ กลับมาถึงอุบลเลยแวะไปหามึงที่บ้านไม่เจอ
ผม : ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะ
เต้ : ไม่ต้องฝากหรอกยอมกูคืนหนึ่งพอเลย
ผม : เอาตีนกูป่ะ โน่นไปบอกแฟนมึงโน่น
เต้ : หยอกเล่นแค่นี้ก็ไม่ได้
ผม : เกิดกูคิดจริงขึ้นมาทำไงฮ่าๆ(พูดแล้วก็เดินไปหาเพื่อนครับ)
เต้ : อ้าว สัส ทิ้งกูซะงั้น
ไม่อยากยืนกะมันนานครับเดี๋ยวมันกวนผมพอดีเพื่อนมันเรียกด้วยล่ะเลยไปหาเพื่อนครับ
ยัก : ขนมใครอ่ะ เมียจ๋านอกใจเขาเหรอ(พูดแล้วยิ้ม)
ผม : ไอ้เต้เอาให้เมื่อกี้อ่ะ กินดิ เผื่อมันใส่ยาผัวจะได้ตายก่อนไงฮ่าๆ
ยัก : สัส แล้วกายไม่ได้มาด้วยเหรอ
ผม : โทรหามันเมื่อเช้านะเห็นบอกว่าจะตามมา หาไรทานก่อนเหอะแม่งหิวข้าวว่ะ
ยัก : อืม เปิดเทอมมานี่ดูมึงเปลี่ยนไปนะ
ผม : เปลี่ยนไร กูก็ปกตินิครับแต่เขาไม่เคยจะเปลี่ยนใจจากตัวเองนะฮ่าๆ
ยัก : ไอ้บ้า รีบเดินเลยมึงเดี๋ยวก็ไม่ได้ทานหรอก ไปเที่ยวกาชาดไหมคืนนี้
ผม : เดี๋ยวดูก่อนนะว่าอยากไปไหม แน๊ชวนผู้ชายไปเที่ยวนี่คิดไรกะเขาป่ะ
ยัก : แน่ใจนะว่าผู้ชาย ฮ่าๆ
ผม : ลองไหมล่ะจะได้รู้
ยัก : ไอ้ทะลึ่ง ถ้าไอ้ต้นกะตั๊วยังอยู่คงได้เที่ยวสนุกอ่ะ ได้คุยกับตั๊วบางไหม
ผม : ไม่ค่อยได้คุยอ่ะ ล่าสุดก็สิบกว่าวันล่ะ เห็นแต่บ่นว่าคิดถึงเพื่อน
ยัก : กูไม่เชื่อหรอก นอนกอดกะแฟนแล้วจะมาบ่นคิดถึงเพื่อน
ผม : ไปว่ามัน หึงมันเหรอฮ่าๆแล้วจะทานไรเดี๋ยวไปซื้อให้
ยัก : กระเพาะไก่แต่ขอเป็นไก่ตัวผู้หนุ่มๆนะ
ผม : กวนตีนล่ะไปสั่งเองเลย
ยัก : กินไรก็ได้มึงทานไรกูทานหมดอ่ะ
“จีบกันในโรงอาหารเลยนะพวกมึง”
ผม : ไอ้ห่า มาถึงก็ปากหมานะมึง
กาย : ว้าวๆ ทานเหมือนกันด้วย
ผม : พอเลยมึง รีบๆไปหาไรแดกเลยมึงคาบแรกไปสายโดนหักคะแนนนะมึง
กาย : งั้นพวกมึงทานรอกูหน่อยนะไม่ต้องรีบ
“ไม่กินมะเขือเทศเดี๋ยวก็ไม่โตหรอกมึง”
ผม : กวนล่ะมึง ไม่เคยกินและไม่อยากกินด้วย
เต้ : ไม่เคยกินมึงก็ลองกินสิ จะได้รู้ว่ามันอะไรไหม
ผม : ทีขี้มึงไม่เคยกินทำไมไม่ลองกินว่ะ
เต้ : เชี้ย มาย้อนอีก ไหว้ดีครับเจ๊
ยัก : ดีจ๊ะ
ผม : แล้วไม่มีเรียนเหรอมากนยุได้
เต้ : เดินมาหากำลังใจเรียนวันแรก
ผม : แหวะ กูจะอ้วก โน่นบอกพี่นั่งข้างๆโน่น
ยัก : ฮ่าๆ
เต้ : มาซื้อน้ำเลยแวะมากวน ไปล่ะ จุ๊บๆ(ทำปากจู๋ใส่)
ผม : กวนล่ะ
กาย : ไอ้เต้ทำไมมันรีบไปจังว่ะ ว่าจะถามมันสักหน่อย
ผม : มันรีบไปก็ดีแล้วล่ะ ยิ่งยุนานกูจะได้เถียงกับมัน
กาย : เย็นนี้ไปทานหมูกระทะนะ ฉลองปีใหม่กัน
ผม : หมูกระทะอีกล่ะ หน้ากูจะเป็นกระทะล่ะฮ่าๆ
นั่งคุยกันสักพักเพื่อนโทร6มาครับว่าจารย์เข้าห้องพวกผมนี่วิ่งขึ้นห้องสิครับ พอไปถึงพวกมันพากันนั่งขำ จนเรียนเสร็จ
กาย : ไปไหนต่อมึง
ผม : ไม่รู้ดิ แล้วจะไปกินหมูกระทะกี่โมงเดี๋ยวกูจะได้ออกมาหา
กาย : เดี๋ยวกูโทรหาล่ะกัน
ผม : ไว้เจอกัน
กลับถึงบ้านเบื่อๆเลยออกมาเดินเล่นที่ห้วยวังนองครับ ผมจะเป็นคนที่เวลาอยู่คนเดียวจะชอบนั่งฟังเพลงแล้วคิดไรไปเรื่อยครับตอนนั้นก็เช่นนั้นนั่งฟังเพลงคิดไรไปเรื่อย
เต้ : มาทำไรคนเดียวหรือว่านัดสาวไว้
ผม : นัดไรอยู่บ้านเซ็งๆเลยมาเดินเล่น ว่าแต่มึงเหอะตามกูมาเหรอ
เต้ : ป่าว แค่ขับรถผ่านเห็นรถมึงจอดเลยแวะเข้ามา เป็นไรมานั่งคนเดียวคิดไรอีกอ่ะป่าว
ผม : ป่าวไม่ได้คิด
เต้ : ไหนจ้องตากูสิ

วันหลังจะมาต่อนะครับบขอตัวทำงานล่ะ ฝันดีครับบบ

[เสเพล]

ตอนที่ 112

บางครั้ง “การเดินทาง” มันก็ทำให้เราได้พบเจอสิ่งต่างๆไม่ว่าจะเจอในสิ่งที่ดีและไม่ดีหรือบางทีเราก็มีความสุขอยากอยู่กับมันไม่อยากจะให้มันผ่านไปหรือไม่ก็แทบจะอยากให้ผ่านไปเร็วๆเพราะมันไม่มีความสุขอะไรเลยทุกสิ่งมันล้วนเป็นความทรงจำที่เราเคยผ่านมาแต่เมื่อมันผ่านไปบางทีมันย่อมมีอะไรที่ดีๆเข้ามาก็ได้ “ความรักก็เช่นกัน”ไม่ได้มาอัพซะนานเลยคิดถึงผมไหมครับ(หลงตัวเองยังไงไม่รู้)ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยหลายพื้นที่ก็หนาวแล้วหนาวๆแบบนี้อิจฉาคนที่มีคู่เนอะเขาคงจะอุ่นน่าดูฮ่าๆส่วนผมก็กอดหมอนเน่าเหมือนเดิมก็ไม่ได้มาอัพนานเลยเนอะเรียนหนักอ่ะครับกับกิจกรรมด้วยเลยไม่ค่อยมีเวลาได้อัพหลังจากที่ผ่านปีใหม่มาแล้วผมกับไอ้ตัวแสบก็นานๆจะได้เจอกัน
“ยืนม่อสาวเหรอครับคุณชาย” พูดแล้วมาทำหน้ากวนส้นทีนใส่อีก
ผม : ม่อไรแค่วิวแถวนี้มันดีฮ่าๆ
เต้ : หรา ได้ลงแข่งไรกะเขาป่ะ
ผม : ไม่อ่ะขี้เกียจ
เต้ : แก่แล้วว่างั้นเหอะ
ผม : แก่เชี้ยมึงดิ
เต้ : แล้วมึงยืนมองใครอยู่ว่ะ เห็นมองนานแล้ว
ผม : ป่าวเหมือนคุ้นๆหน้าพี่คนนั้นอ่ะ
เต้ : แน๊ เมาแล้วทำไรไปหรือป่าวถึงจะมาคุ้นๆหน้าเขา
ผม : ไอ้บ้า กูไม่ใช่มึงนะเว้ย
เต้ : หรา นั้นรุ่นพี่กูเองเป็นไรรู้จักกับพี่เขาเหรอหรือว่าชอบพี่เขาเอาม่ะกูติดต่อให้
ผม : อะไรของมึงแค่กูคุ้นๆหน้าเหมือนๆช่างเหอะ แล้วนี่มึงจะไปไหนต่อป่ะ
เต้ : ชาเขียวปั่นป่ะ
ผม : ไปปั่นคนเดียวเลยมึงหนาวจนหำจะหดล่ะเนี่ย
เต้ : ไม่ใช่หดแต่เกิดแล้วหราจ๊ะ
ผม : แก้ผ้าวัดกันป่ะล่ะ
เต้ : ถ้าแก้ผ้าไม่วัดอย่างเดียวนะเสียวด้วยกันป่ะ
ผม : โน่น มึงเห็นป่ะเสาไฟ ชอบรูไหนไปเสียบเลยไปไอ้หื่นกาม
เต้ : โอมๆมึงดูดิพี่คนนั้นน่ารักว่ะ
ผม : ไอ้อ้อร้อกูล่ะอยากให้แฟนมึงมาเห็นจัง
เต้ : แฟนไรกูโสดเว้ยตอนนี้
ผม : ห๊ะ อีกแล้ว กูล่ะเหนื่อยใจกับมึงจังนี่มึง ช่างแม่งเหอะขี้เกียจบอกล่ะ
เต้ : จริงๆนะเว้ย พี่เขาน่ารักนะมึง
ผม : มึงลองเดินไปถามพี่เขาหน่อยว่าน่ารักแบบนี้เวลาตดจะหอมป่ะ
เต้ : กวนตีนล่ะเชี้ย อ้าวเฮ้ยจะรีบเดินไปไหนว่ะ
ผม : กูไม่อยู่เว้ยหนาว (แล้วมันก็วิ่งตามผมมาที่รถ)
เต้ : ไปส่งกูด้วยสิว่ะ แม่งจะรีบไปไหน
ผม : แล้วรถมึงล่ะ
เต้ : อยู่ร้านซ่อมอ่ะ พากูไปซื้อของหน่อยดิ
ผม : โหนี่กูต้องพามึงไปซื้อของเหรอ
เต้ : เอ่อ
ผม : งั้นค่าน้ำมันบวกค่ารถก็ห้าร้อย
เต้ : ไอ้หน้าเงิน งั้นกูให้หอมแก้มหนึ่งทีอ่ะ
ผม : ไอ้หลงตัวเอง ใครอยากจะไปหอมแก้มมึงว่ะ แค่พูดกูจะอ้วกล่ะ
เต้ : หรา ทีแต่ก่อนนะ เต้ครับ
ผม : หยุดเลยมึงกูถีบแม่งลงรถเลย
เต้ : ชอบใช้กำลังจังนะมึง งั้นเราไปใช้กำลังบนเตียงป่ะ
ผม : มึงขับรถเลยมึงลมพัดปากจะได้ไม่พูดมาก
เต้ : งั้นก็กอดได้นะไม่หวงเนื้อหวงตัวหรอก
ผม : ถุย แล้วจะไปซื้อของที่ไหนว่ะเร็วๆนะมึงกูรีบไปทำงานอยู่
เต้ : ทำงานห่าไร ช่วงนี้ไม่ค่อยนอนบ้านนะมึง
ผม : นี่แอบตามกูเหรอทำไมรู้
เต้ : ตามแป๊ะไร ก็เห็นรถมึงจอดอยู่หอเพื่อนแทบจะทุกคืน
ผม : มาทำงานเว้ย ดึกขี้เกียจกลับบ้านเลยนอนที่นั้น
เต้ : แค่ทำงานจริงๆนะมึง ไม่ใช่พาสาวมาหอเพื่อนนะ
ผม : นี่คุณมึงหึงผมเหรอครับ
เต้ : ไม่ได้หึงเว้ย แค่ย่ามึงฝากกูดูแลอยู่
ผม : กูไม่ใช่มึงนะเว้ย ที่จะพาใครๆมานอนด้วย
เต้ : มันเป็นอดีตเว้ย
ผม : เมื่อวานนี่นะอดีตฮ่าๆ
เต้ : เดี๋ยวกูจอดรถจูบปากมึงนะเว้ยพูดมากอีก เสาอาทิตย์นี้ไปไหนป่ะว่ะ
ผม : ไปดิ มีไรชวนเที่ยวเหรอเผอิญช่วงนี้พี่ติดงานเยอะอ่ะน้องต้องรอคิวก่อนนะฮ่าๆ
กว่าจะมาถึงเซ็นทรัลครับมันขับรถโคตรช้ายังกะชมวิวยังไงไม่รู้(ผมล่ะอยากจะบอกมันว่าพี่ครับกูมีงานที่ต้องทำนะเว้ย)
เต้ : รีบป่ะมึง ไปดูหนังกันป่ะ
ผม : ไอ้คุณเต้ครับ ตูมีงานต้องทำนะครับ มึงจะซื้อไรก็รีบซื้อเลยมึง หนังไว้กูกลับจากค่ายเดี๋ยวพ่อพามาดูนะลูกอย่าง้อแงนะฮ่าๆ
เต้ : ครับ(ทำหน้าอ้อนกวนทีนอีก)กูไม่รู้ว่าจะซื้อไรแค่อยากมากับมึงฮ่าๆ
ผม : ไอ้ห่าเต้(จะโกรธมันแต่ก็ไม่โกรธ)
เต้ : ก็เห็นมึงชอบบ่นว่าเหนื่อยเลยพามาเที่ยวแค่นี้ ว่าแต่เหนื่อยเรื่องไรว่ะบอกกูได้ป่ะ
ผม : เหนื่อยกับมึงนี่แหละ
เต้ : เหนื่อยได้ไงเรายังได้มีไรกันเลยจะเหนื่อยได้ไงฮ่าๆ
ผม : ไอ้หื่นกาม กูไม่ได้เป็นไรหรอกแต่ก็ขอบใจนะมึงว่าไปก็ไม่ได้มาเดินห้างกะมึงนานแล้วเนอะ
เต้ : ก็ใช่สิมีแฟนแล้วทิ้งกูอยู่คนเดียวนี่
ผม : เดี๋ยวก่อนนะประโยคนี้กูไม่ใช่เหรอที่ต้องพูด
เต้ : ขอโทษ กูก็เห็นมึงไปแต่กับเพื่อนนี่ว้า
ผม : ช่างเหอะ เดินดูไรดีกว่า ว่าแต่มึงจะซื้อไรป่ะเดี๋ยวกูพาไปดู
เต้ : เอาม่ะเดี๋ยวซื้อหมวกให้ เห็นมึงชอบใส่นัก
ผม : ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่มึงเหอะเป็นไงมาไงเรื่องความรักถึงไปไม่รอด
เต้ : ไม่รู้ดิ คงไม่เข้ากันมั่ง
ผม : ไม่เข้าหรือมึงไปเข้าเขามากอ่ะป่าวฮ่าๆ
เต้ : กูไม่ได้หื่นกามป่านนั้นนะเว้ย แค่เขาจะกลับไปหาแฟนเก่าเขา ไอ้เรามาทีหลังก็ต้องถอยดิว่ะ
ผม : เอาน๊าอย่าคิดมากนะมึง อย่างน้อยเราก็มีความสุขด้วยมือเรา
เต้ : ไอ้บ้ากาม
ผม : ยิ้มได้ล่ะสิมึง
เต้ : มึงรู้ป่ะเวลาที่กูมีเรื่องไรก็จะคิดถึงมึงคนแรกเลย
ผม : เหรอ ไม่เอาไม่พูดกูที่นึ่งลูกชิ้น
เต้ : อะไรของมึงว่ะ
ผม : ซึ่งไงว่ะฮ่าๆ
เต้ : นี่เล่นมุกเหรอ โอ้ยไอ้เด็กน้อย กลับกันเหอะขี้เกียจเดินล่ะ อีกอย่างมึงก็ต้องรีบกลับไปทำงานอีก
ผม : พูดถึงงานแล้วขี้เกียจว่ะ
เต้ : ก็คิดว่างานที่จารย์ใช่เป็นการชักว่าวดิว่ะ รีบทำมันก็รีบเสร็จถ้าค่อยๆทำมันก้เสียวนานฮ่าๆเป็นไงเปรียบเทียบดีป่ะ
ผม : ดีพ่องมึงดิ ไอ้หื่นกาม คิดแต่เรื่องนี้

ไว้จะมาอัพลงใหม่นะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ