ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 133 (ตอนจบ) 18/4/2563
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 133 (ตอนจบ) 18/4/2563  (อ่าน 41009 ครั้ง)

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
1ปีแล้วนะไม่มาต่อสักที​ รออ่านอยู่นะคับ​  :jul3:

มาต่อแล้วครับ โทษที นึกว่าไม่มีคนอ่านแล้ว เดี๋ยวผมจะพยายามลงให้จบนะครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 60 18/4/2563
«ตอบ #121 เมื่อ18-04-2020 01:02:49 »

ตอนที่ 60

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ ผมกลับมาล่ะครับ โคตรๆคิดถึงFcมาๆให้เขาจุบเหม่งก่อนแล้ว ฮ่าๆ ไม่ได้เขียนมานานคิดถึงๆนะครับ กลับมาล่ะครับหลังจากที่ผมกับเต้คืนดีกันความสุขของเราทั้งสองก็กลับมาเหมือนเดิมครับ แต่ช่วงนี้เต้เขาต้องกลับบ้านไปช่วยงานที่บ้านครับ เลยต้องทำให้ส่วนมากจะมีแต่เฟส คุยไลน์ กะโทรเซ็กโฟน เฮ้ย โทรคุยกันครับ เลยไม่ค่อยได้เที่ยวด้วยกันครับ มหาลัยของผมก็ยังไม่ปิดเทอมครับ
ผม : ไอ้ห่าต้น มึงเป็นเชี้ยไรว่ะ ช่วงนี้รู้สึกว่าพี่จะยิ้มๆนะต่างจากอาทิตย์ที่แล้วอ่ะ
กาย : ก็มันกลับไปดีกันกับเมียมัน ธรรมดาล่ะ
ผม : อะไร อีกแล้วเหรอมึง ยังไม่เข็ดอีก นี่ครั้งที่สามแล้วนะเว้ย มึงนี่นะ กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงว่ะ อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งใส่กูล่ะ กูเบื่อแล้วนะที่ต้องปลอบมึง
ต้น : เอ่อ ไม่มีทางหรอก เรามาง้อกูเองครั้งนี้
ผม : กูจะคอยดู
กาย : เข้าห้องได้แล้วพวกมึง เดี๋ยวก็โดนหักคะแนนอกหรอก กูขี้เกียจจะทำงานหาคะแนนเพิ่มแล้วนะเว้ย
พวกผมก็นั่งเรียนครับ มีแต่ไอ้ต้นกับไอ้โอ๊ตที่พากันนั้งคุยกัน วันนี้เรียนรวมครับ เลยมีเพื่อนเยอะ จารย์ก็สอนไปครับ ไอ้พี่ต้นกับพี่โอ๊ตมันยังคุยกันครับ ไม่สนใจอะไรเลย
ผม : พวกมึงจะคุยหาหอกไรว่ะ จารย์สอนมึงหัดเรียนบ้าง
ต้น : โทรสัพกูตังหมดว่ะ กูยืมโทรสัพมึงหน่อยดิ จะโทรบอกแม่สักหน่อย
ผม : อืม ยื่นโทรสัพให้มันครับ ไม่ได้ดูว่ามันจะเอาไปทำไร ผมนั่งเรียนครับ วิชานี้ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร แถมโดนหักคะแนนบ่อยด้วย เลยต้องตั้งใจครับ อาจารย์ให้นั่งทำแบบทดสอบครับ เอ่าล่ะครับ
อ้าๆ เสียงหนังโป้ดังครับ คิดภาพตามนะครับ ทั้งห้องเงียบ เสียงดังจากมือถือผมครับ ไอ้ต้นมันเข้าเวบหนังโป้แล้วเสือกกไม่ปิดเสียงครับ จนอาจารย์จับได้ โดนยึดโทรสัพครับ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ดูนะ โดนหักคะแนนเยอะกว่าเพื่อน จนเรียนเสร็จ ผมไม่พูดไรครับ อยากจะเอาปีบคลุมหัวเสียอีก โคตรอายครับ เขาหาว่าผมบ้ากาม
กาย : ฮ่าๆ กูบอกแล้ว
ผม : สัส ไอ้ต้น มึง เห็น
ต้น : กูขอโทษ เดี๋ยวกูไปเอาโทรสัพให้นะ
ผม : รีบไปเลยมึง ไล่มันให้ไปเอาโทรสัพกับอาจารย์ครับ แต่จารย์บอกว่าให้เจ้าของมาเอาเอง ตอนบ่าย ผมทั้งอายเพื่อนห้องอื่น รวมทั้งอาจารย์ด้วยครับ เปิดดูข้อความไลน์เต้สิบกว่าข้อความครับ เลยรีบโทรหาเต้ครับ
เต้ : มีไรจะแก้ตัว
ผม : ขอโทษครับ โดนอาจารย์ยึดโทรสัพ
เต้ : ไปทำไรถึงได้โดน แอบดูหนังโป้อีกอ่ะดิ
ผม : บ้า ไม่ได้ดู ต้นมันเอาไปดู แล้วจารย์จับได้
เต้ : ฮ่าๆ ไอ้บ้ากาม เรียนเสร็จไปไหนต่อไหม
ผม : ไม่อ่ะ จะกลับไปดูรถซะหน่อย ไม่รู้ว่าเอาไปทำเสร็จยัง
เต้ : ขับระวังหน่อยล่ะกัน ตอนเย็นเดี๋ยวโทรหานะ แค่นี้ก่อนนะ
โอ๊ต : มึงจะไปหอไอ้กายกับพวกกูไหมว่ะ
ผม : ไม่อ่ะ ขี้เกียจไว้ถ้าไปกูโทรบอกนะ แล้วมึงล่ะไอ้หื่นต้น กลับพร้อมกูม่ะ เดี๋ยวไปส่งที่บ้าน
ต้น : อืม ตอนเย็นมึงว่างไหมว่ะ
ผม : ยังไม่รู้อ่ะ มันเป็นเรื่องของอนาคต ฮ่าๆ
ต้น : เวอร์ล่ะสัส ไปทานข้าวกับกูหน่อยดิ กูอยากไปแดกข้าวกับมึง
ผม : มาไม้ไหนอีกว่ะ เอ่อถ้าว่างกูจะโทรหาเอง ไปรีบๆขับรถ
ไปส่งไอ้ต้นที่บ้านเสร็จผมก็กลับบ้านครับ แล้วไปเดินที่ทุ่งศรีเมืองมันก็เริ่มมืดล่ะครับ นั่งคุยไลน์กับหมาเต้
เต้ : ที่รัก เขาคิดถึงอ่ะ
ผม : เวอร์ล่ะ แล้วทำไรยุ
เต้ : ชักว่าวยุ ฮ่าๆ กำลังได้ทีล่ะ ทำเสียงให้หน่อยดิ
ผม : เชี้ย หื่นกาม
เต้ : ฮาๆ พูดเล่นนั่งทำงานอยู่ แล้วอยู่ไหนเนี้ย
ผม : อยู่ในใจเต้เสมอฮ่าๆ
เต้ : มิน่ามันแน่ๆยังไงไม่รู้ ฮ่าๆ ไม่ได้ไปซ่าแถวไหนเหรอ
ผม : ไม่ครับ เต้แปบนะ ไอ้ต้นโทรมา
ต้น : มึงอยู่ไหนว่ะ มาหากูหน่อย กูรถล้ม
ผม : เอ่อๆ แล้วผมก็ออกไปหาไอ้ต้นครับ ไปถึงสภาพมันดูแทบไม่ได้ครับ เมาจนไปไหนไม่ได้ หัวแตก ศอกถลอก ผมรีบพยุงมันครับ แล้วนี่เป็นเชี้ยไรว่ะ อยู่ๆก็เมาแบบนี้
ต้น : อกหักอีกแล้วว่ะ
ผม : ห่า กูนึกว่ามึงจะชินล่ะ ผมโทรให้พวกไอ้กายมาขับเอารถไอ้ต้นครับแล้วพามันไปหาหมอ กว่าจะเสร็จ ก็ดึกครับ ที่บ้านไอ้ต้นก็ไปช่วยงานลุงที่ต่างจังหวัด ไม่มีคนอยู่บ้านครับ ไอ้เต้ก็กลัวไอ้ต้นจะทำไรผม โทรจิกตลอดให้รีบกลับบ้าน ดีนะที่ไอ้ต้นมันหลับครับ พอกลับถึงบ้านผมรีบโทรรายงานไอ้คุณชายครับ
เต้ : ถึงบ้านยัง
ผม : ถึงล่ะครับ
เต้ : แน่นะ
ผม : ครับ ว่างเหรอ ถึงได้โทรตามตลอดอ่ะ กลัวโอมจะไปปล้ำไอ้ต้นเหรอ ฮ่า ยิ่งหื่นอยู่เนี้ย ฮ่าๆ
เต้ : หื่นเหรอ งั้นเขาไปอุบลเลยนะ ฮ่าๆ
ผม : หายล่ะ แล้วนี่อยู่ไหน หนองคายหรือลาว
เต้ : หนองคาย นอนดึกไหมวันนี้
ผม : ไม่รู้อ่ะ จะดูหนังก่อนค่อยจะนอน
เต้ : หนังโป้เหรอ อย่าดูบ่อยนะเว้ย ระวังตัวเตี้ยล่ะ ชักว่าวบ่อยนะ
ผม : ฝันเปียกเอาเว้ย ฮ่าๆ
เต้ : ไอ้บ้ากาม สะสมหนังโป้
ผม : ป่าวเว้ย แค่เก็บไว้ให้ลูกหลานดู
เต้ : เหรอ หื่นกามมิว่า อาบน้ำยัง อากาศยิ่งร้อนๆไปหาฉีดวัคซีนด้วยล่ะ
ผม : ไอ้ๆๆสัสเอ่ย
หลังจากที่กวนเสร็จผมก็อาบน้ำนอนครับ เหมือนทุกวันครับ เช้าอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนครับ จนบ่ายเลิกเรียนครับ พอดีผมเอารถไปทำที่ร้านหลายวันแล้วล่ะครับ เขานัดให้ไปเอาวันนี้ครับ ได้รถแล้วกะว่าจะลองซะหน่อยครับ รถแรง วิ่งเต็มแรงครับ อย่างที่พูดแหละครับ แหกโค้งลงไปกองที่ทุ่งนา ดีนะที่มันเป็นทุ่งนาครับ อายคนด้วยแหละครับ จับรถได้รีบขับกลับบ้าน ตอนนั้นปวดไปทั้งตัวครับ เบอๆยังไงไม่รู้ครับ พ่อแม่ก็อยู่ที่โขงเจียมครับ อยู่บ้านคนเดียว ไม่อยากไปหาหมอด้วยล่ะครับ กลัวโดนฉีดยา เลยทานยากะว่าจะนอน พอไปปิดประตูหน้าบ้าน จำอะไรไม่ได้ครับ ตอนนั้น รู้แค่ว่ามานอนโรงพยาบาลได้ไง
ลืมตาขึ้นเท่านั้นล่ะครับ เสียงที่ได้ยินแม่ผมครับบ่นให้ ดีนะที่ตอนนั้นเต้ยังไม่มาครับ ไม่ยังผมตายแน่ทั้งแม่ทั้งเต้ แถมไอ้ตัวแสบของไอ้เต้ยังไลน์มาด่าผมอีก แต่ก็ดีครับฝคิดเสียว่าเขาเป็นห่วงๆฮ่าๆ หมอตรวจบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก ผมเลยขอออกครับ หมอก็ใจดีครับ บอกว่าน้ำเกลือหมดค่ะกลับ เท่สุดๆครับ อยากหอมแก้มหมอจัง โคตรหล่ออ่ะครับ แต่เปนตุ๊ด ดีนะที่พยาบาลสวย ฮ่าๆ ออกจากรพก็ไปเรียนครับ มาตื่นอีกก็อยู่โรงพยาบาลครับ เพื่อนมันมาส่ง รอบนี้เจอเต็มๆครับ ไอ้หนองคายมา พอมาถึงก็บ่นเอาบ่นเอาครับ ขนาดแกล้งหลับมันยังมาปลุกให้ตื่นแล้วบ่นครับ โดนด่าด้วย ผมได้แต่ยิ้มครับ
เต้ : โตยังกะควาย ไม่รู้จักคิด
ผม : คิดอยู่ (มีเถียงสู้ครับ) แต่รถมันไม่ดีนะ มันพาแหกโค้งเอง
เต้ : เหรอ ไม่เป็นไรดีล่ะ แล้วนี่จะเอาไรม่ะ เดี๋ยวลงไปซื้อให้ เอ่อแม่บอกว่าให้ทานน้ำใบบัวบกให้หมดนะ
ผม : ยี้ ไม่ทาน ทานแทนหน่อยดิ
เต้ : มันจะรู้จักหายแทนกันไหมว่ะ ไอ้สมองกุ้ง
ผม : เอ่อ ทานก็ได้ โคตรขมว่ะ
เต้ : กินน้ำเต้ไหมล่ะไม่ขมนะแต่คาว
ผม : สัส พูดไรเกิดมีอารมณ์ที่โรงพยาบาลทำไง เดี๋ยวกัดหูเลยนิ พูดแล้วมันยังจะกวนอีกครั มาไซร์คอผมอีก

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 01:11:27 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 61 18/4/2563
«ตอบ #122 เมื่อ18-04-2020 01:18:26 »

ตอนที่ 61

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้อัพเรื่องบ่อยครับ เรียนหนักๆฮ่าๆ มาต่อเลยนะครับ ช่วงนี้เต้เขาก็ลงไปช่วยงานที่บ้านครับทำให้เวลาอยู่ด้วยกันน้อยมากส่วนมากจะมีแต่เฟสทามก็ไลน์ครับคุยกันได้ไม่ค่อยนานครับ นานๆเขาจะลงมาอุบลครับ ส่วนผมก็เรียนครับช่วงนี้เรียนหนักๆกับงานเยอะๆครับงานจารย์ให้ก็เยอะๆยังกะไม่เคยสั่ง ฮ่าๆ
“ตื่นได้แล้วหมาโอม” ไอ้เต้มันโทรมาปลุกแต่เช้าครับ วันนั้นโคตรขี้เกียจครับ เจอวิชาที่น่าเบื่ออีก แทบจะไม่อยากลุกออกจากเตียงครับ
ผม : ตื่นแล้วครับ แล้วนี่ไม่ได้ออกไปไหนเหรอหำน้อย
เต้ : ขึ้นเลย น้อยแล้วร้องทำไม
ผม : สัส
เต้ : ฮ่าๆ ไปๆรีบไปอาบน้ำล้างจู๋ไปเลีย เฮ้ยไปเรียนได้แล้ว
ผม : ครับ คิดถึง
เต้ : อะไรนะไม่ค่อยได้ยินเลย
ผม : คิดถึงเว้ย ผมตะโกนแหกปากใส่โทรสัพครับ
เต้ : ครับๆ คิดถึงเหมือนกัน
ผม : คิดถึงมากกว่า ฮ่าๆไปอาบน้ำล่ะเหม่งน้อย
เต้ : อืม
พออาบน้ำเสร็จมันก็สายด้วยแหละครับเลยต้องรีบขับรถไปมหาลัยผมว่าผมมาสายแล้วนะยังมีคนสานกว่าผมอีกครับ
ต้น : รอกูด้วยสิ มันวิ่งมาจับก้นผมครับ
ผม : เชี้ยเล่นไรว่ะ เดี๋ยวต่อยเลย ผมเอาคืนครับจับจวยมันฮ่าๆ
ต้น : ฮ่าๆ อ้า มันคาง
ผม : แค่นี้ก็มีอารมณ์นะมึง ไอ้หื่นกาม
ต้น : ดีนะที่อาจารย์ยังไม่มา ไม่งั้นโดนหักคะแนนอีกแน
ผม : มึงทำเชี้ยไรว่ะ ต้น สักลายๆใหม่เหรอว่ะ ฮ่าๆ
ต้น : เมื่อคืนกูลืมอ่านหนังสือว่ะ ไอ้ต้นมันเล่นเขียนเนื้อหาที่จารย์จะสอบครับ ทั้งแขน ทั้งขา เต็มเขียนหมดครับ
ผม : ทำไมมึงไม่แกผ้าเขียนที่จวยด้วยว่ะ ฮ่าๆ
ต้น : กลัวถอดออกมึงจะมีปมด้อยดิ ฮ่าๆ
ผม : จับพาดปากนะเว้ย ฮ่าๆ
หลังจากที่สอบเสร็จพวกผมก็ไปหาไรทานครับ กว่าจะได้ทานนะรอจนอิ่มครับฮ่าๆ
ต้น : อ่ะคะน้าของมึง
ผม : เชี้ยต้น ทำไมมีแต่วิญญาณหมูว่ะ มีแต่ผัก เปลี่ยนกันม่ะ
ต้น : ไม่อ่ะ ยอมเป็นแฟนกูก่อน ค่อยจะเปลี่ยน
ผม : ไม่เว้ย ฮ่าๆ
กาย : ผัวเมียคู่นี้เถียงกันบ่อยๆ
ผม : ผัวเมียพ่องมึงดิ แดกไปเลยปากจะได้ไม่ว่างผมตักคะน้ายัดปากมันครับ
นั่งทานข้าวกะคุยกันครับสักพักเสียงไลน์ผมดัง ไอ้เต้ไลน์มาครับ
เต้ : ทานข้าวยัง
ผม : กำลังทานครับ แล้วเต้ล่ะ
เต้ : ยังอ่ะ เอ่อวันก่อนเห็นหมาโดนรถชนด้วย ตัวนี้เขียวขึ้นอึดเลยนะ
ผม : สัส กินข้าวยุนะเว้ย
เต้ : อร่อยม่ะ ฮ่าๆ
ผม : อร่อยกะผีดิ เล่นพูดแบบนี้ จะอ้วกเว้ย วันนี้โคตรร้อนๆอ่ะ
เต้ : แก้ผ้าไปเรียนดิ จะได้เย็นๆ
พอคุยกะเต้เสร็จพวกผมก็ไปเรียนต่อครับจนเลิกเรียน ทุกเย็นๆผมต้องไปฟิตเนตครับเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากครับ เสียดายเงินเลยไปครับ ฮ่าๆ ตอนแรกคิดว่าจะไปดูกล้ามหนุ่มฮ่าๆ แต่ไม่ใช่อย่างที่คิดดิครับ มีแต่สาวๆฮ่าๆผมก็เล่นจนเลิกครับ
เต้ : เสร็จแล้วเหรอ ไอ้เต้มันเดินออกมาจากห้องน้ำครับ
ผม : มาได้ไง แอบยิ้มครับ ไหนว่าอยู่หนองคาย โกหกนี่ว้า แล้วมาถึงนานยัง
เต้ : ขอกอดหน่อย คิดถึง มันกางแขนครับ
ผม : ผมเดินไปจะถึงเต้ล่ะ แกล้งมันครับ ก้มลงมัดสายรองเท้า
เต้ : แกล้งเหรอ มันวิ่งไล่ผมครับ
ผม : พอเหอะเหนื่อย แล้วมารอนานยัง
เต้ : หลงตัวเองป่ะไม่ได้มารอเว้ย แค่ผ่านมาแถวนี้ ฮ่าๆ
ผม : ไอ้บ้า
เต้ : ทานไรยัง หิวข้าวอ่ะ พาไปหาไรทานหน่อยดิ
ผม : อยากกินไรล่ะเดี๋ยวพาไป
เต้ : อยากกินโอม ฮ่าๆทำหน้าหื่นใส่ผมครับ
นั่งคุยกับเต้ยุครับมีน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา “พี่เต้ค่ะไม่ได้เจอกันนานเลยนะค่ะ”
เต้ : น้องเจนดีครับ แล้วมาทำไรแถวนี้มารอแฟนฟิตเนตเหรอ
น้องเจน : ไม่ค่ะพอดีผ่านมาแถวนี้เห็นพี่เต้นั่งกับพี่
เต้ : โอมครับ โอมนี่เจน
โอม : อืม ผมก็ทักทายตามมารยาทครับ เหมือนน้องเขาจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไรครับ ดูจากสายตาที่มองครับ เอ่อเต้คุยกับน้องเขาไปก่อนนะพอดโอมลืมของเดี๋ยวไปเอาแปบหนึ่งตามสบายเลยนะเจน
น้องเจน : หานานๆก็ได้นะค่ะพี่โอม
ผมเดินออกครับบ้างทีเขาอยากจะคุยไรกันครับ เหมือนน้องเขาจะสนิทกับเต้ครับ ดูคุยเข้ากันดี จนเต้เขาเดินมาตามผมข้างในครับ
เต้ : หาเจอไหมโอม
ผม : อืม แล้วน้องเขาไปไหนล่ะ
เต้ : เขากลับไปล่ะ น้องเขาคุยสนุกดี ไม่ได้เจอกันนานล่ะ
ผม : อืม แล้วนี่จะไปกินข้าวไหม ไหนบอกว่าหิว หรืออิ่มล่ะได้คุยกะสาว ฮ่าๆ
เต้ : แต่ไม่อิ่มเท่าเห็นน่าแฟนตัวเองหรอก มันเดินมาดึงแก้มผมครับ ไอ้ขี้แง่ หัวก็ไม่ล้านนิ ทำไมน้อยใจเร็วจังว่ะ เต้รักโอมจิคนเดียวล่ะ
ผม : เจ็บนะเว้ยอายคน ฮ่าๆ
แล้วผมกับเต้ก็ไปหาไรทานครับ กินไปตั้งเยอะครับ ไม่รู้ว่าจะฟิตเนตมาเพื่อไร ฮ่าๆ
เต้ : เดี๋ยวมานะ เจ็บท้องไปเข้าห้องน้ำแปบหนึ่ง ไปแปบหนึ่งของเต้นี่เล่นเอาสองชั่วโมงครับ ผมจ่ายเงินแล้วรีบไปดูครับ ไปดูที่ห้องน้ำไม่เจอ โทรหาก็ไม่รับโทรสัพ ไปเจอที่รถครับ ยืนหอบถุงป๊อบคอนถุงใหญ่ครับ
ผม : ซื้อไปจะกินหมดเหรอ
เต้ : คุณโอมช่วงนี้เต้ไม่ค่อยได้อยู่กับโอม
ผม : มาไม้ไหนอีกนิ ฮ่าๆทำเอาผมเขินกะคำพูดเต้ครับ
เต้ : ถึงเราจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน อยู่ไกลกัน แต่ก็เหมือนทุกอย่างมันอยู่ข้างๆเต้เสมอนะ วันนี้เต้อยากจะบอกโอมว่าเต้รักโอมนะ แล้วนี่ป๊อบคอนที่โอมชอบ เต้ไปยืนรอให้พี่เขาทำให้นะ(เป็นกระสอบครับ)
ผม : ขอบคุณนะ แล้วนี่จะกินหมดเหรอ
เต้ : ฮ่าๆ ทานให้หมดนะ ไม่หมดคืนนี้โดนเต้กินแน่
ผม : ไอ้บ้า แล้วนี่กลับบ้านเลยป่ะ แม่ฝากซื้อยาให้
เต้ : ไปดิ พอไปถึงร้านขายยาผมก็เข้าไปซื้อยาที่แม่บอกครับ เต้เดินตามผมเข้ามา
ผม : จะซื้อไรไหม
เต้ : พี่มาที่ตรวจครรภ์ไหมครับ
ผม : เอาไปทำไร ทำให้ท้องอ่ะ
เต้ : ป่าวจะให้คุณโอมตรวจเอง ฮ่าๆ
พี่เขายืนยิ้มครับ น้องสองคนนี้น่ารักจังนะครับ แล้วที่ตรวจครรภ์จะเอาไปตรวจใครครับ
เต้ : ตรวจแฟนผมครับ คนนี้ มันเอามือมาโอบที่ไหล่ผมครับ เอ่อพี่มียาเซงกี่ไหมครับ
ยาอะไรขอมันครับผวนคำนะครับถึงจะรู้ว่ายาอะไรของมัน ผมล่ะแทบอยากเอาปิ๊บมาคลุมหัวเดินออกจากร้านครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 62 18/4/2563
«ตอบ #123 เมื่อ18-04-2020 01:20:20 »

ตอนที่ 62

บางอย่างอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ครับ ความรักของผมกับเต้เมื่อถึงทางตันผมก็คงยื้อไว้ต่อไม่ได้ครับ ผมกับเต้ห่างกันได้สักพักหลังจากที่เขาบอกเลิกได้อาทิตย์กว่าครับ เขาแอบไปมีคนใหม่ที่หนองคายครับเพราะเมา ตอนนี้เขาเลยต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำครับ
ขอบคุณทุกคนที่เชียร์ผมกับเขามาตลอดนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่คอยเป็นที่ปรึกษาครับ ตอนนี้ใจผมดีขึ้นบ้างล่ะครับ มีไอ้ต้นที่มันคอยปลอบผมครับ (แถมมันยังขู่อีกถ้าผมซึมหรือเศร้ามันจะจูบปากผม) ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ประคองความรักของผมกับเขาไปไม่ได้อีก ขอโทษที่ทำให้คนอ่านที่คอยเชียร์ผมมาโดยตลอดผิดหวังที่ไม่ได้รักกันครับ ผมลบทุกอย่างที่ติดต่อกับเขาผมต้องขอโทษนะครับที่ลบไลน์โดยที่ไม่ได้บอกใครครับ มีอะไรก็คุยกับผมในเว็บนี้นะครับ ขอบคุณนะครับรักทุกคนครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงนะครับ ขอบคุณทุกกำลังใจครับ ถึงเราจะไม่เคยเห็นหน้ากันก็ตามแต่พวกคุณก็ทำให้ผมรู้สึกดี มีความสุขที่ได้คุยด้วย มีกำลังใจที่จะอยู่ได้ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ไม่ว่าจะเป็นน้องๆพี่ๆในเวบนี้นะครับขอบคุณจากใจครับ ตอนนี้ผมดีบ้างล่ะครับมีไอ้ต้นที่คอยปลอบกับพี่ๆน้องๆที่ส่งมาทางกล่องจดหมายเอาเป็นว่าผมจะไม่เศร้าอีกแล้วครับ ตอนนี้ผมสมัครไลน์ใหม่เเล้วนะ
บางครั้งความรักมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ครับ หลังจากที่ผมกับเต้ลดสถานะของเรามาเป็นเพื่อนกัน ทำให้รู้ว่าเพื่อนอีกคนของผมก็สำคัญเหมือนกันครับ นั้นก็คือไอ้ต้นครับ บัดดี้บ้ากาม ใช้แต่อารมณ์ครับ มีมันนี่แหละครับที่เป็นเพื่อนที่คอยปลอบตอนผมเศร้า เป็นทั้งบัดดี้เป็นทั้งที่ระบายครับ มันทำให้ผมหายเศร้าได้บางถึงจะยังไม่เต็มทีก็ตามครับ
“พอแล้วใจเอ๋ยใจเรา ไปรักคนไม่รักเรา มีแต่ความช้ำ ช้ำใจ
เปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ กัดฟันฝืนให้เดินไปได้ ความผิดหวังครั้งนี้ ขอจำจนตาย” เพลงที่ต้นร้องผมจำได้เท่านี้ครับ มันนั่งดีดกีต้าร์ร้องเพลง
ผม : มึงร้องหาป๋อมึงเหรอ คนยิ่งเศร้าๆอยู่เว้ย
ต้น : ก็ที่มึงเศร้านั้นแหละกูถึงร้อง หยุดเศร้าได้แล้ว มาๆซบไหล่กูเนี่ย ร้องไห้ให้มันพอเลย
ผม : ไม่กลัวเปื้อนน้ำมูกกูเหรอ
ต้น : เปื้อนอ้วกมึงกูก็โดนมาแล้ว ถึงเปื้อนอะไรก็ไม่กลัวขอแค่มึงเลิกเศร้าก็พอ ยิ้มดิว่ะกูอยากเห็นไอ้โอมไอ้บัดดี้คนเดิมของกูกลับมา มึงเลิกคิดถึงคนนั้นได้แล้ว เอาเวลาไปคิดเรื่องเรียนดีกว่า ถึงมึงจะไม่มีคนนั้น แต่มึงก็ยังมีกูนะ หรือจะให้กูมีไรด้วย กูก็ยอมนะ ฮ่าๆ
ผม : สัส ไปมีกับเสาไฟฟ้าโน่น ได้ทีแล้วหนักนะมึง มึงไม่ใช่กูมึงไม่รุ้หรอก ว่ามันเจ็บแค่ไหน
ต้น : จวยไอ้เต้ใหญ่เหรอทำไมถึงเจ็บ ของกูก็ใหญ่นะไม่เชื่อก็ลองจับดิ
ผม : เจ็บพ่องมึงดิ เจ็บใจเว้ย ไม่ใช่แบบนั้น ไอ้หื่นกาม
ต้น : ยิ้มได้แล้ว
ผม : ขอบใจนะที่ดีกับกู
ต้น : ก็มึงเป็นเพื่อนกูนี่ กลับมาเป็นไอ้โอมคนเดิมนะ ไอ้โอมคนที่ชอบดูหนังโป้ในห้องเรียน ไอ้โอมที่ร่าเริง นะ กูไม่อยากเห็นมึงเศร้าเลยว่ะ ถ้ามึงเศร้าอีกนะ กูจูบปากมึงแน่
ผม : กูไม่เล่นด้วยเว้ย
ต้น : มึงไม่เล่นกูเล่น แล้วกูจะทำจริงด้วย ลองดูดิ ป่ะกลับบ้านได้แล้ว ก็ไม่อยู่ด้วยมึงอยู่ได้ไหมว่ะ แล้วมึงหิวข้าวยัง กูแวะพามึงทานข้าวก่อนนะ
ผมกับต้นแวะทานข้าวที่ศูนย์โอท็อปครับ ไอ้ต้นเป็นคนไปซื้อครับ มันให้ผมนั่งรอ สักพักมันก็ถือจานข้าวมา
ผม : กูไม่หิวอ่ะ มึงทานเหอะ
ต้น : มึงต้องทาน กินเดี๋ยวนี้ ไม่กินกูป้อนนะเว้ย
ผม : กินก็ได้ อะไรๆก็มีแต่ขู่
ต้น : ถ้ากูไม่ขู่มึงจะทำตามไหมล่ะ เลิกเศร้าได้แล้ว พูดแล้วมันก็มาจูบปากผมครับ
ผม : สัส มึงทำเชี้ยไรว่ะ
มันไม่ฟังครับ นั่งทานข้าวแล้วยิ้มกวนตีนผมครับ
ต้น : กินให้หมดเลยนะ ผักนะกินด้วย ไม่กินก็เอาปากป้อนนะเว้ย แล้วจะกินไรอีกม่ะ เดี๋ยวกูไปซื้อให้
ผม : ไม่อ่ะ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จผมก็ไปส่งต้นที่บ้านแล้วก็ขับรถกลับบ้านครับ ในหัวตอนนั้นคิดแต่เรื่องเต้ครับ น้ำตาผมไหลออกมา ผมทั้งขับรถทั้งร้องไห้กลับบ้านครับ บ้างทีการที่ต้นทำแบบนี้ผมก็เลิกคิดถึงเต้นะแต่เวลาอยู่คนเดียวทำไมมันยังคิดครับ ถึงบ้านอาบน้ำนั่งดูทีวีจนหลับไปครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีไม่ได้รับสิบสายไอ้ต้นโทรมาครับ พอไปถึงมหาลัยคำพูดแรกที่ออกจากปากต้นครับ
ต้น : กูก็นึกว่ามึงจะฆ่าตัวตายดิ ไม่ยอมรับโทรสัพกู
ผม : อยากเอาปากกินข้าวไหม
ต้น : มึงกินไรยัง
ผม : ไม่ ยังไม่หิว
ต้น : อะไรติดลิ้นมึงว่ะ ดำๆอ่ะ มันแกล้งให้ผมอ้าปากครับ
ผม : อะไรออกยัง ดูให้หน่อยดิ สักพักมันเอาขนมปังยัดปากผมครับ มายัดทำไมว่ะ เอาออกเลยนะ
ต้น : กินเข้าไปจะได้จะเจ็บท้อง นี่ชูครีม ยายกูฝากมาให้มึง กินเยอะๆมีอีกเยอะ ยายบอกว่าเห็นมึงชอบกิน ว่างๆก็ไปกินที่ร้านหน่อย ยายกูบ่นคิดถึงลูกโอม ยายยังบอกว่าสู้ๆนะลูกโอม มันพูดพร้อมกับชูสองนิ้ว
ผม : ฮ่าๆ กินเลยมึง ผมป้อนชูครีมให้ไอ้ต้นครับ ฝากขอบคุณยายด้วยนะ กูนี่งี่เง่าเนาะ
ต้น : ไม่หรอก มึงโคตรงี่เง่า ฮ่าๆ เดี๋ยวกูเอาไปให้พวกไอ้โอ๊ตก่อนนะ น้ำอยู่ในกระเป๋ากูนะ
โอ๊ต : เป็นไงมึง ดีขึ้นยัง เอาไหมเดี๋ยวกูติดต่อสาวให้
กาย : หาให้ตัวเองก่อนเหอะมึง ก่อนจะหาให้คนอื่นนะ
ผม : ฮ่าๆ
ต้น : พวกมึงพูดไรว่ะ ไอ้โอมแฟนกูเว้ย ฮ่าๆ
ผม :มั่วแล้ว
ต้น : เรียนเสร็จไปดูหนังไหมเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ไปนะ กูอยากดู
ผม : วันนั้นมึงก็ดูแล้วนิ ไม่ไปได้ม่ะ งั้นไปกินข้าวบ้านมึงล่ะกัน
ต้น : อยู่แต่ยายนะ พ่อแม่กูไม่อยู่ ไปต่างจังหวัด
ผม : ได้
พอเลิกเรียนผมกับต้นก็ไปบ้านไอ้ต้นครับ ยายต้นเขาใจดีมากครับ พอรู้ว่าผมจะไปทานข้าวด้วย ลงมือทำกับข้าวเองครับ
ยายต้น : ทานเยอะๆนะโอม ยายทำไว้ตั้งเยอะ ลองทานพะแนงลูก อร่อยนะ
ต้น : โห ยาย ต้นล่ะ ใช่สิ มีคนรักมาใหม่แล้วนิ
ผม : ฮ่าๆ
ยายต้น : ต้นขี้แง่แบบนี้ไหมลูกตอนอยู่มหาลัย
ผม : โคตรขี้แง่ครับ ยาย
ต้น : อย่าไปเชื่อโอมนะยายมันโกหก
ยายต้น : ต้นเขาเล่าเรื่องโอมให้ยายฟังหมดแล้วนะลูก โอมฟังยายนะ อย่าคิดมากนะลูก มันเป็นอดีตที่ผ่านเราไป เราอยู่กับปัจจุบันทำปัจจุบันให้ดีก็พอนะลูก คนดีๆยังมีอีกเยอะ ถ้าใช่เนื้อคู่เราเดี๋ยวเขาก็มาจ๊ะ
ทำเอาผมแทบน้ำตาซึมครับ ยายต้นเขาพูดเยอะกว่านี้ครับ แต่ผมจำได้แค่นี้ ฮ่าๆ
ต้น : เดี๋ยวกลับไปมันก็นอนร้องไห้ยาย เชื่อต้นดิ
ยายต้น : เขาไม่เหมือนเราหรอก
ผม : ฮ่าๆ
ต้น : ยาย งอลยายล่ะ ง้อเลยนะ
ยายต้น : งั้นยายเพิ่มค่าขนมให้อีก
ต้น : หายล่ะ ฮ่าๆ
ทานข้าวเสร็จผมก็ขับรถกลับบ้านครับ คิดเรื่องที่ยายต้นพูดทำให้ผมเริ่มที่จะไม่คิดถึงเรื่องราวเก่าๆครับ แต่มันยังไม่จบอย่างงั้นดิครับ แฟนไอ้เต้โทรหาผมแล้วบอกว่าอย่ายุ่งกับเต้อีก ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำไรนะครับ ผมโกรธครับ เบื่อทั้งๆที่ผมอยู่เฉยๆไม่ทำไรนะ ผมขว้างมือถือลงข้างหน้าต่างครับ แล้วนอนร้องไห้ จนเช้าครับ ไอ้ต้นมันมาบ้านผมแต่เช้าครับ วันนั้นไม่มีเรียนด้วยแหละครับ
ต้น : สัสโอม สายแล้วมึงยังจะนอนอีกเหรอว่ะ
ผม : เข้ามาได้ไง
ต้น : ปีนหน้าต่างเข้ามา แม่งมึงนี่นะกูก็กลัวคิดสั้น โทรหาก็ไม่ติด บ้านก็ปิด แล้วนี่เป็นไร ตาแดงอีก ร้องไห้อีกแล้วเหรอมึง โทรสัพแบตหมดเหรอทำไมกูโทรไม่ติด
ผม : ห่า โทรสัพกูโยนลงหน้าต่างแล้ว มีก็มีคนโทรมาว่า สู้ไม่มีดีกว่า ไลน์กูก็ลบเบื่อ
ต้น : สัส โทรสัพไม่ใช่เครื่องล่ะสามสี่ร้อยนะเว้ย ลุกขึ้นมาเลยนะมึงโยนไปทางไหน มันลากผมลุกขึ้นมาหาโทรสัพครับ
ผม : ตรงนี้แหละ ออกมาหาข้างนอกครับ สงสัยมันจะตกตรงนี้แหละ บ่อเลี้ยงปลาคาร์ฟพ่อผมครับ ชั่งมันเหอะ เข้าบ้านดีกว่า มึงจะทำไร ถอดเสื้อออกทำไม
ต้น : ลงหาโทรสัพให้มึงนั้นแหละ
ผม : มันพังแล้วล่ะ ไม่ต้องหาหรอก ผมพูดมันไม่ยอมฟังผมครับ ลงหาโทรสัพผมจนเจอครับ
ต้น : กูล่ะสงสารพ่อแม่มึงจัง เอาไอโฟนมาโยนทิ้ง ยังกะมันไม่แพงนะมึง
ผม : บ่นเสร็จยัง ออกจากบ่อปลาพ่อกูเลย เดี๋ยวปลากูจะติดเชื้อ ฮ่าๆ
ต้น : สัส
ผม : เข้าบ้านไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 63 18/4/2563
«ตอบ #124 เมื่อ18-04-2020 01:25:25 »

ตอนที่ 63

หลังจากที่ไม่อัพเรื่องครับส่วนมากมีแต่ตอบงคอมเม้นช่วงนี้เรียนหนักครับแถมงานก็เยอะเลยไม่ค่อยได้อัพเรื่องครับ ต่อเลยนะครับ มีไอ้ต้นนี่แหละครับมันยังคับไม่ให้ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆแถมมันยังเป็นที่ปรึกษาให้ผมครับเอาจริงๆก็มันทนฟังเรื่องที่ผมระบายให้ฟังครับ
ต้น : เป็นไงบ้างว่ะ มึงดีขึ้นยัง อย่างอแงดิว่ะ กูไม่พูดก็ได้
ผม : ไม่เป็นไรหรอกว่าแต่มึงเหอะ มัวยุ่งแต่เรื่องของกู งานที่จารย์สั่งมึงทำยังว่ะ
ต้น : เอ่อว่ะ กูลืมไปเลย เพราะมึงแหละที่ทำให้กูไม่ได้ทำงาน มึงทำช่วยกูเลย
ผม : อะไรว่ะ เอ่อทำก็ได้ แล้วทำตอนไหนว่ะ
ต้น : คืนนี้กูไปหามึงที่บ้านเอง
ผม : ได้
ช่วงนั้นแม่ให้ผมไปเรียนพิเศษกับครูฝรั่งด้วยครับ พอดีผมเป็นคนอ่อนภาษาด้วยนะครับ แม่เลยต้องจ้างครูมาสอน ผมต้องไปเรียนห้าโมงเย็นถึงทุ่มหนึ่ง พอกลับจากเรียนภาษาเสร็จไอ้ต้นก็มารอที่บ้านครับ
ต้น : แดกข้าวมายังว่ะ
ผม : ยัง มึงล่ะทานไรมายัง
ต้น : ยัง ไปทานไหมล่ะ เดี๋ยวกูพาไปแต่มึงเลี้ยงกูนะ
ผม : สัส รถก็รถกูแถมยังให้กูเลี้ยงอีกลำเอียงว่ะ เลี้ยงก็เลี้ยงเห็นแกเด็กน้อยตาดำๆนะเว้ย
ต้น : ไอ้หัวนมดำ ฮ่าๆ
ผม : มึงแหละ ตลกที่มันทำหน้าตลกใส่ครับ
ต้น : กูไม่เห็นมึงหัวเราะแบบนี้นานแล้วนะ หัวเราะแบบนี้ให้กูดูเรื่อยๆนะ
ผม : อย่าพูดงี้ดิกูเขินนะเว้ย พูดแล้วยังจะมาจ้องหน้ากูอีก เดี๋ยวก็ท้องหรอก
ต้น : ขึ้นรถกูหิวข้าวแล้ว จนมาถึงตลาดโต้รุ่งครับ
ผม : จะเอาไรเดี๋ยวกูจะไปซื้อให้
ต้น : นั่งรอเลย อยู่กับกูไม่ต้องทำไร นั่งอยู่นี่นะ แล้วต้นมันก็ไปซื้อข้าว สักพักก็เดินถือข้าวมันไก่มาให้ผม อ่ะข้าวมันไก่ ไม่เอาเครื่องใน เอาแต่น่อง อย่างที่มึงชอบ
ผม : รู้ได้ไงว่ะ
ต้น : แดกกับมึงมานานล่ะ มีหลายอย่างนะเว้ยที่กูรู้ ว่ามึงชอบไร ไม่ชอบ รู้จักกับมึงมานานกูรู้หมด
ผม : กินไปเลยมึง อย่าพูดมาก ผมตักข้าวเข้าปากมันครับ
ต้น : อยากให้ทำแบบนี้บ่อยๆจัง
“โอมมาทานข้าวเหรอ”
ผม : อืม แล้วบิวล่ะ
ต้น : มาซื้อเสื้อมั่งถามได้ ก็เห็นยุว่าทานข้าว มันบ่นของมันครับ
ผม : กินๆไปอย่าพูดมาก นั่งก่อนดิ แล้วบิวมากับใคร
บิว : มากับเพื่อนพอดีบิวมาซื้อของเลยแวะมาทานข้าว แล้วเป็นไงบ้างดีขึ้นยัง บิวรู้จากเพื่อนว่าโอมเลิกกับแฟน
ผม : อืม (อุส่าจะไม่คิดนะพอได้ยินยิ่งกระแทกใจผมครับ) ไม่เป็นไรเราดีขึ้นแล้วแหละ แล้วเป็นไงช่วงนี้เรียนหนักไหม
บิว : ไม่ค่อยหรอก สงกรานต์ถ้ายังไม่มีเพื่อนเที่ยวโทรหาบิวนะ มีปัญหาอะไรโทรหาเรานะ คิดเสียว่าเราเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ตอนนี้เราเลิกกับวิทแล้วนะ
ผม : ครับขอบใจนะ
บิว : เพื่อนมาล่ะเรากลับก่อนนะ
ต้น : ใครว่ะน่ารักจัง
ผม : แฟนเก่ากูมีไรไหม
ต้น : ไอ้สำส่อน แฟนเยอะนะมึง
ผม : สำส่อนบ้านพ่องมึงดิ กินเข้าไปอย่าให้ปากว่าง ผมตักข้าวของผมใส่ปากมันครับ ทานข้าวเสร็จผมก็กลับบ้านช่วยงานไอ้ต้นจนเสร็จครับ
พอดีถึงช่วงสงกรานต์ผมกลับบ้านที่โขงเจียมครับ ไม่ได้บอกไอ้ต้นก็คิดว่ามันจะรู้ว่าผมกลับ มันส่งไลน์มาหาผมแบบนอยผมครับ คงจะเห็นแล้วแหละครับที่ผมเอาให้ดูวันนั้นแหละ แต่ที่รู้ๆก็สมน้ำหน้ามันครับโดนตำรวจจับเพราะไปมีเรื่องกัน ผมเล่นสงกรานต์บ้างตะลอนทำบุญกับแม่และย่าบ้าง มีเล่นเต้มๆวันก็วันเดียวครับ เล่นเสร็จไข้แตกนอนจนไม่ได้เล่นสงกรานต์กลับมาอุบลนี่แหละครับ
ต้น : กลับบ้านไม่บอกกูนะเว้ย
ผม : ก็คิดว่ามึงจะรู้นี่ว้า แล้วเป็นไงได้ข่าวว่าซ่าเหรอเรา มีเรื่องกัน เป็นไงบ้าง
ต้น : รู้ข่าวเร็วนะมึง รู้แล้วก็ดี
ผม : ดีไงว่ะ
ต้น : ก็ได้ได้ไปช่วยกูบำเพ็ญประโยชน์ไง
ผม : กูเกี่ยวทำไมว่ะ มึงทำของมึงเอง
ต้น : ไปเป็นพื่อนกูก็ได้ กูอายคนนะเว้ย
ผม : ทีทำไม่อายนะมึง เอ่อ
ต้น : อารมณืดีนะมึงช่วงนี้ หายเศร้าแล้วดิ มีเด็กคอยปลอบ
ผม : อะไรของมึงว่ะ เอาไรมาพูด
ต้น : แน้ๆพูดแล้วยิ้ม เอาเป็นว่ากูรู้ล่ะกัน พี่โอมครับ พี่งั่งครับ
ผม : หยุดนะมึง
ต้น : พอดีมีคนจ้างสอนพิเศษลูกเขา กูเลยรับเขามา
ผม : ก็ดีดิมึงจะได้มีเวลาทำไรดีๆกะเขาบ้าง
ต้น : กูรับให้มึงด้วยนะ
ผม : ห่า ไอ้สัส มึงทำไมไม่ถามกูก่อนว่ะ แม่งเอ้ย แล้วจะให้จวยไปสอนเขาเหรอว่ะ
ต้น : เด็กประถมไม่ยากหรอก
ไม่รู้ว่ามันหาเหามาให้ผมหรือป่าวครับ ทุกวันนี้ผมยังต้องไปสอนลูกเขาครับแต่เด็กอะไรไม่รุ้โคตรน่ารักครับ ตี๋สเปกเลยฮ่าๆ ส่วนไอ้ต้นก็สอนอีกบ้านครับ
ผม : เหนื่อยว่ะ
ต้น : ทนเอาดิ ไม่มีอะไรที่มันจะยากหรอก คิดว่ากูเป็นน้องนันนะ พี่โอมครับ อย่าเหนื่อยนะตัวเอง นันเป็นห่วงนะ ฮ่าๆ
ผม : ถุย กูกลับบ้านก่อนนะ มึงก็กลับได้แล้ว หาอาบน้ำหน่อยตัวโคตรเหม็น
ต้น : อืม เจอกันพรุ่งนี้ที่รัก
ผม : ที่รักพ่องดิ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 64 18/4/2563
«ตอบ #125 เมื่อ18-04-2020 01:29:34 »

ตอนที่ 64

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับ ขอบคุณทุกท่านที่เชียร์ผมมาตลอดนะครับรวมทั้งทุกกำลังใจครับ พอดีผมเพิ่งกลับมาจากไปเยี่ยมญาติที่จีนครับ เปิดดูบอร์ดแทบจะเป็นลม555 ขอบคุณนะครับที่เชียร์ผมกับเต้ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ตอนนี้ผมกับเต้กลับมาคุยกันอีกครับ แต่ในฐานะเพื่อนครับ ผมคอยเป็นที่ปรึกษาให้เขาเราจะคุยกันเวลาที่เขามีปัญหา คอยให้กำลังใจเขา แต่คงเป็นไปไม่ได้ครับที่จะกลับมารักกันอีกเพราะเขามีครอบครัวของเขาแล้ว เขาเพิ่งแต่งงานไปอาทิตย์ที่แล้วครับ ส่วนต้นเขาก็ทำหน้าที่บัดดี้เขาครับ ผมไม่อยากให้ทุกคนมาทะเลาะกันเพราะพวกผมครับ ผมอยากให้รักกันเป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรก็ปรึกษากันครับ เราคนไทยด้วยกันรักกันไว้นะครับ ปล.ส่วนคนที่ไม่ชอบผมไม่ว่านะครับมีเรื่องอื่นให้ติดตามเยอะครับ
“มึงว่าไหมทำไมคนที่รักกันเขาต้องนอนด้วยกันว่ะ” คำถามที่ไอ้ต้นถามผมวันนั้นครับ ระหว่างที่นั่งทำงานกับมันอยู่
ผม : กูจะไปรู้เหรอว่ะ แล้วเวลามึงมีแฟนมึงนอนกับเขาทำไมว่ะ ฮ่าๆ
ต้น : ถามได้ก็กูขาดความอบอุ่นนี่ว้า มันพูดแล้วทำหน้าเขินๆครับ
ผม : รู้อยู่ยังจะถามกูอีก แล้วมั่วแต่คุยเชี้ยไร เดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จหรอก
ต้น : กูถามไรหน่อยดิ
ผม : มีไร ได้ ทำไม่ถึงต้องทำท่าเครียดจังว่ะ กูกดดันนะเว้ย
ต้น : วันนั้นที่กูกับไอ้เต้มีเรื่องกันที่ร้านเหล้า มึงโกรธกูไหมว่ะ
ผม : กูจะโกรธมึงเพื่อ แค่มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
ต้น : กูรู้นะว่าตอนที่กูทำแผลอยู่ในห้อง มึงคุยกันกับไอ้เต้
ผม : แค่คุยตามประสาเพื่อนแหละ ถามว่ามันสบายดีไหม มึงนี่นะ นอยไปได้ ไอ้หัวนมดำ
ต้น : ไอ้ชมพู่ มาก ฮ่าๆๆ กูกลัวมึงจะ..
ผม : จะอะไร พูดมานะมึง
ต้น : ช่างมันเหอะ
ผม : มึงนี่นะชอบทำให้กูคาใจอยู่ตลอดนะมึง
ต้น : คาไร อารมณ์ค้างเหรอมึง มากูพาไปเอาลง ฮ่าๆ
ผม : อารมณ์อยากฆ่ามึงนี่แหละ มัวแต่คุยงานเดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก พรุ่งนี้ไปหาข้อมูลที่ไหนดีว่ะ ที่ฝรั่งเยอะๆ
ต้น : ตลาดขายผลไม้ เยอะดี
ผม : มึงไปหาเองดิ งั้นกูให้มึงสัมภาษณ์เขานะ
ต้น : อะไรว่ะ เอ่อเห็นว่าบ้านกูอยู่ต่างประเทศน๊ะใช่เลยนะ
ผม : ฮ่าๆ ถุย พ่อร้อยเอ็ด พ่อแอลเอ
ต้น : แล้วน้องคนนั้นล่ะ มึงยังคุยกับเขาไหม เห็นมีงั้นมีง่าวด้วย
ผม : คุยก็เรื่อยๆ ถามทำไมหึงเขาเหรอตัวเองฮ่าๆ พร้อมกับดึงแก้มไอ้ต้นครับ
ต้น : เสร็จล่ะ เหลือแค่เอาข้อมูลมาลง แบบสอบถามมึงเสร็จยัง
ผม : เสร็จล่ะ
ต้น : ไปหาไรแดกดีกว่ากูหิวจนจะกินมึงอยู่แล้ว
ผม : กินแบบไหน ถอดเสื้อผ้า หรือว่า ฮ่าๆๆ
ต้น : หิวข้าวเว้ย ไม่ได้หิวมึง ไอ้ง่าว ฮ่าๆ
ผม : สัส เดี๋ยวกูก็ตุยตูดมึงหรอก
ต้น : ใครไปถึงรถช้าเลี้ยงข้าวนะเว้ย มันวิ่งไปจนจะถึงรถครับแล้วค่อยบอก ยุติธรรมมาก
บางครั้งไอ้ต้นมันก็สอนผมหลายอย่างครับ ทั้งเรื่องที่ผมไม่เคยทำมันก็สอนผม รวมไปทั้งมันยังเป็นเพื่อนที่ดีมากครับ ถ้าไม่ติดที่ชอบเอาโทรสัพผมไปดูหนังโป้นะ บางทีมันก็ทำให้ผมเลิกคิดถึงเรื่องเก่าๆครับ ผมต้องขอบคุณบัดดี้คนเก่าที่เขาย้ายเอกแล้วไอ้ต้นมันย้ายมาพอดีเลยได้เป็นบัดดี้ผม ฮ่าๆไม่รู้ว่ามันจะนัดอะไรไม่รู้ครับ นัดโคตรเช้าครับ มันบอกว่าฝรั่งชอบมาออกกำลังกายที่นี่แต่เช้า
ผม : แม่งเสียเวลานอนกูหมด จะนัดมาหาหอกไรว่ะแต่เช้า
ต้น : นัดมาดูอาทิตย์ขึ้น ฮ่าๆ
ผม : อาทิตย์พ่องมึงดิ นี่มันเจ็ดโมงเช้าแล้ว นัดกูมาแต่เสือกมาช้านะมึง อ่ะนมถั่วเหลือง กะปาท่องโก๋ขี้ฟฟันกู ฮ่าๆ
ต้น : แหวะมึงทานเลยนะ กูอิ่มล่ะ
ผม : กูพูดเลย ตั้งแต่กูมารอมึง กูยังไม่เห็นฝรั่งสักคนว่ะ
ต้น : ใจเย็นๆดิ มึงนั่งรอไปก่อนล่ะกัน
นั่งรอสักพักฝรั่งเดินมาจริงๆอย่างที่มันพูดครับ
ผม : มาล่ะ ไปสัมภาษณ์เขาดิ
ต้น : hello i love you
ผม : love you พ่องมึงดิ ถามเขาดีๆดิว่ะ กว่าจะได้ข้อมูลครบครับ เล่นเอาทั้งวัน เสร็จแล้วก็มานั่งพิมลงในรายงาน ทำรูปเล่ม รอส่งครับ กับนำเสนอหน้าห้องครับ


วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ ผมขอตัวอ่านหนังสือก่อนครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 01:41:58 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 65 18/4/2563
«ตอบ #126 เมื่อ18-04-2020 01:31:39 »

ตอนที่ 65

ต่อเลยนะครับ
หลังจากที่เสนองานเสร็จพวกผมก็ฉลองนิดๆหน่อยกะเพื่อนครับ ไม่อยากไปหรอกครับแต่ทำไงโดนบังคับครับ ฉลองๆเล็กๆน้อยที่ร้านหมูกระทะครับก็มีผม ไอ้ต้น ไอ้กาย ถ้าจะไล่ชื่อไปก็คงหมดห้องล่ะครับ 55
ต้น : กูอยากกินลูกชิ้นอ่ะโอม
ผม : คีบเองดิ มืออีกข้างหนึ่งมึงยังใช้ได้อยู่นิ อ่อลืมบอกไปครับ ไอ้ต้นมันไปมีเรื่องกันแขนมันเลยเข้าเฝือกครับ
ต้น : กูไม่ถนัด
กาย : มึงก็คีบๆแล้วถยน้ำลายใส่ให้มันก็จบ
ต้น : ระวังกูติดเสน่ห์มึงนะเว้ย ฮ่าๆ
ผม : เชี้ย เอ่ากินเข้าไปขี้เกียจตักให้มันบ่อยๆครับ เลยตักให้ซะเต็มจาน
ต้น : สัส ทำไมไม่ยกกระทะมาเลยว่ะ
โอ๊ต : มึงสองคนนี่นะ นับวันยิ่งจะเหมือนเวลาที่มึงอยู่กับไอ้เต้
ต้น : หุบปากเลยมึง กูไม่เหมือนเว้ย
ผม : บัดดี้กู กูต้องดูแลมันหน่อย
กาย : ระวังเหอะมึง สนิทกันแบบนี้
ต้น : มึงก็พากันพูดไป พี่โอมเขามีเด็กเขาแล้วครับ ง่าวของงั่งฮ่าๆ ดูดิมันเขิน
ผม : สัส แดกไปเลยพวกมึง
“น้องโอมไม่ได้เจอกันซะนานทำไมแก้มน่าหยิกจัง”
ต้น : อ้าวเจ๊กวาง มาได้ไงเนี้ย จมูกดีจังนะ รู้ด้วยว่าโอมอยู่ไหน
พี่กวาง : มาว่ากูเป็นหมาเหรอว่ะ ไอ้ต้น พอดีมากับเพื่อน ไม่ได้เจอโอมหลายวันคิดถึงฮ่าๆ
กาย : มีแต่โอม ใช่สิพวกน้องไม่ใส่สเปกเจ๊นิ ฮ่าๆ งั้นคืนนี้ เลี้ยงพวกผมนะ เดี๋ยวไอ้โอมไปส่งที่ห้อง
พี่กวาง : พูดถูกใจจัง มาๆ
ต้น : เสียใจครับ ไอ้โอมมันไม่กินเหล้าล่ะ
พี่กวาง : มึงหึงเหรอไอ้ต้น เล็กๆน้อยๆนี่ขวางเลยนะ โอมคิดถึงพี่ตอนไหนโทรหานะ
ผม : ครับ
ต้น : ไอ้นี่ก็ไปยิ้มให้เขา อ่อยเขาเหรอมึง
ผม : ป่าว จะให้กูหน้าบึ้งใส่เขาเหรอว่ะ
ต้น : กินนี่เลย มันตักเนื้อให้ผม
หลังจากที่ฉลองเสร็จผมต้องขับรถไปส่งไอ้บัดดี้ผมครับ มันขับรถไม่ได้ผมต้องไปรับไปส่งมันทุกวันครับ ดีนะที่มันไม่ให้ผมล้างก้นมันให้ด้วยฮ่าๆพอถึงบ้านไม่มีไรทำครับนอนเล่นไลน์ครับ จนดึกแล้วนอน สะดุ้งตื่นเพราะนอนทับโทรสัพมีคนโทรมามันสั่นครับ งัวเงียขึ้นมารับครับ
ผม : สวัสดีครับ
“สบายดีไหมโอม” เสียงคุ้นๆ เต้มันโทรมาครับ
ผม : สบายดีครับ
เต้ : ทำไรนอนดึกจัง กูเคยบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้นอนดึก
ผม : บอกกูตอนไหนว้า
เต้ : เอ่อ กูเคยบอกแล้วกัน คุณเพื่อนทำไรอยู่
ผม : เพื่อนกำลังนอนจะหลับล่ะครับ ว่าแต่คุณเพื่อนมีไรให้ผมรับใช้ครับ
เต้ : งั้นไปซื้อก๋วยเตี๋ยวให้เพื่อนหน่อยดิ หิวข้าว
ผม : ถุย พูดซะมึงอยู่ใกล้นะ อุบลกับหนองคายยังกะข้างบ้านกู เอางี้ไหม กูซื้อมาให้แล้วจะจุดธูปบอกมึงมากินนะง่ายดี
เต้ : สัส กวนตีนเหมือนเดิมนะมึง
ผม : โทรมานี่เมียมึงไม่ว่าเหรอว่ะ
เต้ : ไม่ว่ากูบอกเขาแล้วว่าจะโทรหามึง
ผม : อืม แล้วเป็นไงสบายดีทั่งคู่เหรอ
เต้ : สบายดีตั้งแต่เคลียกับมึงเสร็จนะก็โล่งไปเลย ขอบคุณนะโอมที่ยังเป็นเพื่อนกู
ผม : แล้วเรื่องเรียนล่ะ มึงจะมาเรียนไหมว่ะ
เต้ : มึงเรียนแทนกูหน่อยดิ ฮ่าๆ
ผม : กวนส้นนะมึง ถ้าเรียนแทนได้กูเรียนแทนไปแล้ว ฟายเอ่ย
เต้ : ฝากคิดถึงเพื่อนๆด้วยนะ รวบทั้งไอ้ตัวแสบด้วย บอกมันด้วยเฮียคิดถึง รวมทั้งไอ้เชี้ยต้นด้วย
ผม : เอ่อๆ ได้ๆ ไงก็สู้ๆนะมึง มีไรโทรหากูได้ นี่ก็เลือกเวลาโทรจังจะมึง ไม่คิดว่าจะให้กูนอนเหรอว่ะ
เต้ : งั้นนอนได้แล้ว นอนดึกจวยเล็กนะเว้ย ฮ่าๆๆ
ผม : เดี๋ยวกูจับฟาดปากซะเลย ฮ่าๆ
เต้ : ฝันดี
ผม : ครับ
หลังจากที่คุยกับไอ้เต้คืนนั้นผมว่ามันคงมีความสุขกับครอบครัวของมันแล้วครับ ความเป็นเพื่อนก็ยังคงอยู่ระหว่างผมกับเต้เขาครับ หลังจากที่ผมกลับมาจากจีนก็ยุ่งๆกับเรื่องเรียนครับ
ต้น : พักผ่อนบ้างนะมึง พักนี้ดูโทรมๆนะมึง เย็นนี้ไปวิ่งกับกูไหม
ผม : มึงนี่นะจะวิ่ง แขนคุณนะ เอาให้รอดก่อนเหอะคุณ
ต้น : ใช่สิ มีเด็กแล้วกูชวนไปไหนไม่ไปนะ
ผม : ไอ้ขี้ง้อแง้ ไปก็ได้ มึงมีแผนไรป่ะเนี้ย หาเรื่องไปม้อสาวเหรอมึง
ต้น : บ้า ฮ่าๆ
ผม : แล้วมึงจะไปตอนไหนเนี้ย ขอกูล้างบ่อปลาเสร็จก่อนนะ เดี๋ยวออกไป
ต้น : ล้างวันหลังก็ได้ นี่มันห้าโมงเย็นล่ะ วันจันทร์ วันอังคารเขาหยุด มึงค่อยล้าง
ผม : เอ่อๆ
พอไปถึงคนที่จะไปวิ่งมันไม่ยอมไปครับ เอาแต่นั่งเล่นโทรสัพผม บางทีมันก็เล่นไลน์ผมครับ ปล่อยให้ผมวิ่งคนเดียว มันนั่งเล่นโทรสัพผมกะน่ามองสาว นิสัยมันครับ
ผม : เหนื่อยว่ะ แม่งชวนกูมาวิ่งแต่เสือกไม่วิ่ง
ต้น : กูเห็นมึงวิ่งกูก็แข็งแรงล่ะ
ผม : ถุย ไม่มีแรงก็ว่ามาเหอะ ฮ่าๆกูไม่อยู่หลายวันได้ยิ่งข่าวอยู่นะว่ามึงทำไรไว้ ฮ่าๆ
ต้น : ใคร อ่ะน้ำ
ผม : โหกินแล้ว ยังจะให้กูอีก
ต้น : ไม่มีไรหรอก แค่ขี้ฟันกูเอง กูอมแล้วบ้วนลงขวดล่ะ มึงเห็นไหมขาวๆนะ
ผม : สัส กูกินลงไปแล้ว ทำไมเพิ่งพูดว่ะ
ต้น : ฮ่าๆ ก็มึงไม่ถามก่อนนิ กูล้อเล่น ทำเป็นงอลไปได้ มันมาดึงแก้มผม นานๆมาก็ดีเหมือนกันนะเว้ย วันๆอยู่แต่หน้าคอม
ผม : มึงเหรอ ดูแต่หนังโป้ ฮ่าๆ
ต้น : ตบหัวทิ่มเลย
คืนนั้นผมไปฝากท้องที่บ้านไอ้ต้นครับ ทานข้าวซะอิ่มฝีมือยายต้นนี่โคตรอร่อยครับ อิ่มก็ล้างจานช่วยไอ้ต้นเสร็จก็กลับครับ
ต้น : ไอ้โอม ตื่นได้แล้ว มึงจะนอนเอาโล่เหรอว่ะ มันแหกปากใส่หูผมครับ
ผม : สัส มาตะโกนหาหอกไรว่ะ มีไรมาหากูแต่เช้า
ต้น : ไม่ต้องพูดลุกขึ้น ไปอาบน้ำ กูจะพาไปวัด
ผม : วัดไรว่ะ วัดจวยกูเหรอ
ต้น : กำปั้นกูมึงจะเอาไหม ลุกได้แล้ว
มันลากผมไปวัดกับมันแต่เช้าครับ นอนก็นอนดึกแถมต้องตื่นเช้าไปวัดกับมันอีก กลับจากวัดกะว่าจะนอนต่อมันยังลากผมไปดูหนังกับมันอีก แถมมาไปแกล้งพูดมั่วๆในไลน์ผมอีก แถมยังไปคุยสาวอีกทิ้งผมให้นั่งรอตั้งนาน เลยงอลมันดิครับ
ผม : มึงจะไปไหนก็ไปต่อเหอะ กูง่วงอยากกลับบ้าน
ต้น : กูขอโทษ ก็กูไม่มีเพื่อนเที่ยวนี่ว้า พูดเสร็จมันก็ง้อครับ หายโกรธกูนะ พร้อมกับยื่นกระดาษมาให้
หายโกรธกูนะ
ผม : หายล่ะ เสร็จแล้วมันมาส่งผมที่บ้านแล้วผมก็นั่งพิมเรื่องลงนี่แหละครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 01:42:39 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 66 18/4/2563
«ตอบ #127 เมื่อ18-04-2020 01:35:19 »

ตอนที่ 66

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ เรื่องของเต้กะครอบครัวเขาผมขอร้องนะครับจบๆนะครับ เขามีความสุขของเขาแล้วอย่าเอาครอบครัวเขามาพูดอีกนะครับ ถ้าอยากรู้ไรให้ถามผมนะครับ ผมยินดีตอบเท่าที่ตอบได้นะครับ (ให้ถามผมนะ)
บางครั้งเพื่อนก็สอนให้เรารู้จักหลายๆอย่างครับ ทั้งเรื่องเรียน(ลอกงานมัน) เอาเป็นว่าหลายๆเรื่องล่ะกันครับ อย่าเถียงผมนะผมต่อยนะ ผมมารู้จักกับไอ้ต้นก็น่าจะได้หลายเดือนล่ะครับ พูดถึงมันน้อยมากทั้งๆที่ทุกวันผมต้องอยู่กับมันครับ รวมแม่งกระทั้งกลางคืนด้วย มันทำให้ผมยิ้ม ร้องไห้ กะเป็นบ้าไปกับมันครับ
ผม : กูก็รู้จักกับมึงมานานแล้วเนาะ (นั่งคุยกับมันที่ทุ่งศรีเมืองครับ)
ต้น : สัส มาอารมณ์ของมึงว่ะ เมื่อกี้ยังด่ากูอยู่เลย อ๋อนี่มึงตบหัวกะจะลูบจวยกูเหรอ
ผม : ฟายเอ้ย กูซึ้งอยู่นะเว้ย ถ้าไม่มีกูอยู่กับมึงแล้วมึงจะอยู่ได้ไหม
ต้น : มึงเป็นไร มะเร็งระยะสุดท้ายเหรอ แง้ๆ
ผม : ถุย เด่ยวกูก็ตบหัวทิ่มหรอก ช่างมันเหอะ
ต้น : แต่กูมีไรจะบอกมึงว่ะ ตั้งใจฟังกูนะ (ทำหน้าเครียดครับ) ป๊าด มันเอียงก้นตดครับ
ผม : สัสเอ้ย ไอ้เหี้ย ดีนะที่ตอนนั้นมันไม่ค่อยมีคนครับ เท่านั้นแหละผมวิ่งไล่เตะมันครับ
ต้น : หยุดได้แล้วเดี๋ยวกูก็ล้ม ได้เข้าเฝือกอีกข้างหรอก
ผม : นี่มันค่ำล่ะ มึงจะกลับบ้านเลยไหม กูจะไปส่ง หรือจะไปไหนต่อ
ต้น : คุณครับ มันค่ำล่ะ กูหิวข้าว ไปหาไรแดกได้ป่ะ กูหิวจริงๆนะ
ผม : แล้วอยากทานไร
ต้น : เป็ดปักกิ่ง
ผม : ถุย ไว้มันตายกูจะจุดธุปให้ทานนะ ฮ่าๆ
ต้น : หาไรแถวนี้ก็ได้กูขี้เกียจไปไกล
ผม : หาไรทานแถวมออุบลไหม
ต้น : มันคิดว่ามันใกล้เหรอว่ะ ค่าน้ำมันมึงไปกินได้สองรอบแล้ว งั้นไปร้านที่หน้ามอเลยสาวเยอะดี
ผม : ถุย เมื่อกี้ยังบอกว่าเปลืองน้ำมัน กูไม่ไปล่ะ หาไรแดกข้างทางดีกว่า แล้วผมก็พาไอ้ต้นไปหาไรทานแถวๆนั้นแหละครับ มึงสั่งนะอยากทานไร กูไปกดตังก่อน เดินไปตู้กดเงินพอกลับมา แม่เจ้า มันเล่นสั่งมาเต็มโต๊ะครับ มึงจะแดกหมดเหรอ ดูสั่งมาดิ
ต้น : กูหิวนี่ว้า นั่งๆอาหารยังมาไม่ครบนะ
ผม : หา ทำไมมึงไม่เหมาร้านเขาเลยว่ะ
ต้น : มึงมีเงินไหมล่ะกูจะเหมาร้านเขา ฮ่าๆ
ผม : กวนตีนนะสัส กินให้อิ่มนะ เด่ยวกูเลี้ยง
ต้น : กูก็คิดว่างั้นแหละ มีเพื่อนดีก็แบบนี้
ผม : พรุ่งนี้มึงต้องช่วยกูล้างบ่อปลาคาร์พ
ต้น : โหกูเข้าเฝือกอยู่นะเว้ย
ผม : ทำเป็นที่ดูคลิปโป้ ล่ะจับโทรสัพกูซะแน่นเลยนะ ไม่เห็นบ่นว่าเข้าเฝือกว่ะ
ต้น : มันคนล่ะอย่างกัน อันนี้มันแค่นั่งดูเฉยๆ ล้างบ่อมันต้องลงมือทำ
ผม : ไม่เป็นไร (ผมแกล้งนั่งซึมครับ)
ต้น : กูขอโทษ ทำก็ได้
ผม : งั้นทานๆ ฮ่าๆ
ต้น : กูตามอารมมึงนี่ไม่ทันเลยนะ แล้วพี่เขายังไม่กลับมาจากบ้านเหรอ
ผม : ยังอ่ะ กว่าแก่จะช่วยพ่อแม่แกทำนาเสร็จ ลาไปหลายวัน
ต้น : งั้นมึงก็นอนคนเดียวดิ
ผม : อืม เป็นไร
ต้น : หาคนไปนอนด้วยดิ ฮ่าๆ
ผม : มึงอยากให้ไอ้ง่าวมาปาดคอกูเหรอว่ะ ช่วงนี้มันยิ่งดุๆอยู่กูพูดไรไปมีแต่จะยิงจะปาดคอกู
ต้น : เอาน่า คิดมามาๆกูหอมแก้มปลอบ ฮ่าๆ
ผม : ถุย
ต้น : คืนนี้กูจะไปนอนเป็นเพื่อน ล่ะกัน ไม่ได้นอนกอดมึงนานล่ะ โคตรคิดถึงๆฮ่าๆ
**********************ค่ำผมจะมาต่อนะครับขอตัวไปหาต้นอยู่โรงบาลก่อน******************
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 01:45:18 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 67 18/4/2563
«ตอบ #128 เมื่อ18-04-2020 01:58:27 »

ตอนที่ 67

ต่อนะครับ
ทานข้าวเสร็จผมกับไอ้ต้นก็กลับบ้าน ขนาดใกล้บ้านมันนะครับมันยังไม่ยอมไปบ้านมันเสื้อผ้าก็ไม่เอามันบอกว่าใส่ของผมจนชินล่ะ
ผม : ไปอาบน้ำก่อนกูนะ เดี๋ยวบ๊อกเซอร์กูจะเอาไว้ที่หน้าห้องน้ำนะ
ต้น : กางเกงในไม่เอานะ กูไม่ใส่เวลานอน
ผม : เวลานอนอย่าขึ้นนะเว้ย ไม่งั้นมึงเป็นเมียกูแน่ ฮ่าๆ
ต้น : เขาพร้อมตลอดล่ะถ้าตะเองจะเป็นผัวเขาฮ่าๆ พูดแล้วเดินส่ายก้นเข้าห้อง
ผม : เดินดีๆหรือจะให้กูถีบไปว่ะ จะเอาไรไหม กูจะออกไปซื้อของข้างนอก
ต้น : ไม่อ่ะ เกรงใจ งั้นซื้อขนมกะบุหรี่แล้วก็หมากฝรั่งด้วยนะอย่าลืมซื้อขนมนะมาให้กูด้วยนะ
ผม : ครับ ขนาดว่าเกรงใจนะเนี่ย สั่งเอาสั่งเอา
พอกลับจากซื้อของข้างนอกไอ้ต้นมันก็นั่งเล่นเกมส์ครับ แถมเล่นโทรสัพผมด้วย เรื่องปกติครับโทรสัพผมแต่ไอ้ต้นถือฮ่าๆ
ต้น : มาแล้วเหรอ พอดีกูมีขอฝาก โน่นไปดูดิกูติดไว้แล้ว
ผม : สัส รู้ว่ากูไม่เชียร์ทีมนี้ยังจะมาติดที่บ้านกูอีก แกะออกเลยนะมึง
ต้น : เอาน่า ฮ่าๆ มันติดรูปทีมเซลซีใส่ห้องนอนผมครับ รู้ว่าผมเชียรแมนยู ยังจะมากวนผมอีก เปลี่ยนใจมายังไหวนะมึง
ผม : เลือดกูสีแดงไม่เปลี่ยนเว้ย ฮ่าๆ แล้วมึงเอาเทียนไปทำไรว่ะ อย่าบอกนะ สัสมึงมาดูดม้าที่บ้านกูเหรอ
ต้น : เอาสักตัวไหม ถุย สัสพูดซะกูโคตรชั่วนะมึง ตามกูลงมาเดี่ยวกูจะพาเล่น แล้วมันก็ดึงผมลงมาข้างล่างครับ มาที่หน้าบ้าน มึงถือนะ กูจะทำไรให้ดู มันให้ผมถือช้อนที่มัดไม้ไว้ มันจุดเทียนแล้วให้ผมเอาช้อนมาบนไฟเทียนครับ แล้วมันก็เอาน้ำตาเทียนใส่ช้อน จนละลาย ไม่รู้ว่ามันจะทำไรครับ น้ำตาเทียนในช้อนมันเดือด แล้วมันเอาน้ำใส่ครับ เท่านั้นแหละ
ผม : สัส (ไฟลุกวูบขึ้นครับ) ไหม้ขนแขนผมครับ ฟายเอ้ย
ต้น : ฮ่าๆ สนุกไหม้
ผม : สนุกพ่องมึงดิ ขนกูไหม้หมดล่ะ เดี๋ยวกูถีบมึงเดี๋ยวนี้
ต้น : แบร่ๆ มึงไปอาบน้ำเหอะ กูโคตรเหม็นมึงอ่ะ คนไรโคตรสกปรก
ผม : ไอ้สะอาด บ๊อกเซอร์ที่กูให้มึงใส่นะ กูยังไม่ซักนะ ฮ่าๆ
ต้น : เดี๋ยวกูก็ถอดนอนหรอก
จนผมอาบน้ำเสร็จครับ กลับมาไอ้ต้นหลับ กำลังจะไปปิดไฟ มันลุกมาคุยกับผม
ผม : สัส ตื่นมาทำไมว่ะ นี่มันดึกล่ะ
ต้น : กูนอนไม่หลับ
ผม : เหรอ โกรนนี่เสียงหมาเหรอว่ะ
ต้น : มั่วล่ะ
ผม : งั้นกูปิดไฟนะ ง่วงล่ะ แล้วผมปิดไฟ
ต้น : นอนกับกูไม่กลัวเสียตัวเหรอ
ผม : ใครกันแน่ที่จะเสียให้ใคร แล้วนี่มึงทำไรกะไลน์กูไหม(บางทีไอ้ต้นก็ตอบไลน์แทนผมครับ แถมไปกวนคนในไลน์ผมอีก)
ต้น : ป่าวๆ (เสียงสูง) ฮ่าๆ
ผม : สัสเอ้ย เอาหมอนฟาดมันครับ โอ้ยเหนื่อยนอนล่ะ ผมล้มลงนอนครับ ไอ้ต้นมันขยับมาหาผม
ต้น : โอม เวลามึงมีอารมมึงทำไงว่ะ
ผม : ถามไรแปลกๆ แล้วนี่มึงจะมาเบียดกุทำไมว่ะกูร้อนนะเว้ย
ต้น : กูกลัวนี่ว้า มานอนบ้านมึง กลัวผี
ผม : ผีไม่มีหรอก มีแต่ตีนกูนี่แหละ มึงจะลองไหม มันดึกล่ะมึงจะชวนกูคุยทำไมว่ะ ผมหลับก่อนมันครับ เวลาที่ไอ้ต้นมันจะชอบนอนดิ้นครับ ขามันจะมาพาดที่คอผมประจำ บางทีผมก็ได้ดมตีนมันครับ วันนั้นก็เหมือนกัน อดทนมานานครับ เลยถีบมันลงเตียง แล้วแกล้งหลับทำเป็นเนียนครับ
ต้น : โอ้ย
ผม : เป็นไร นอนดิ้นตกเตียงเหรอ
ต้น : อืม
ผม : แอบขำครับ ไม่กล้าขำเสียงดังกลัวมันจะรู้ โคตรซะใจครับ พอตื่นเช้ามาไม่รู้ว่านอนกอดมันได้ไง



ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 68 18/4/2563
«ตอบ #129 เมื่อ18-04-2020 02:00:34 »

ตอนที่ 68

ต้น : ตื่นแล้วเหรอมึง กอดกูซะหายใจไม่ออกเลยนะ ตัวเองเป็นผัวเขาแล้วนะ อย่าทิ้งเขานะ ฮ่าๆ
ผม : สัส กูยังไม่ได้ทำไรมึงเลย ขี้ตู่นะมึง ตื่นนานยัง ทำไมไม่ปลุกกูว่ะ
ต้น : เพิ่งตื่น ตื่นมาก็เห็นมึงกอดกูอยู่เลยไม่อยากปลุก อีกอย่างมึงก็นอนดึกด้วยแหละเมื่อคืน แล้วนี่มึงจะกอดกูอีกนานม่ะ กูมีอารมณ์ขึ้นมาปล้ำเอานะเว้ย ยิ่งเช้าๆKกูชอบแข็งอยู่ มันพุดแล้วยิ้มครับ
ผม : ไปอาบน้ำก่อนกูเลยไป ตัวโคตรเหนียวกะเหม็นมาก
ต้น : ขนาดเหนียวเหม็นนะกอดกูขนาดนี้ ถ้าหอมมึงไม่เลียกูเลยเหรอว่ะ ฮ่าๆ
ผม : สัส
พอไปถึงมหาลัยอาจารย์ไม่มาสอนครับ ไหนๆก็เรียนห้องที่มีโปรเจกเตอร์ล่ะ ไอ้ต้นเลยจัดการฉายหนังครับ ไม่อยากดูนะครับ แต่ไม่มีเพื่อนออกไปด้วยเลยต้องจำใจดูกะมันครับ ต่อคอมในห้องแหละครับฉายหนังโป้(อย่าทำตามนะครับ) กำลังจะได้อารมณ์ครับไม่รู้อาจารย์มาจากไหนเข้ามาในห้องครับ เท่านั้นแหละคะแนนความประพฤติพวกผมหมดครับ
โอ๊ต : สัส ต้นเพราะมึงเลย กูเลยโดนไปด้วย
ต้น : ไอ้กากโอ๊ตมึงแหละ ตัวดีหาว่าจอมันเล็ก แนะนำกูให้ฉาย
กาย : ผิดทั้งหมดแหละ มึงตัวดีกว่าเพื่อนไอ้โอม
ผม : กูผิดตรงไหนว่ะ กูชวนมึงออกไปข้างนอก ไม่ยอมออกไป ไหนล่ะ ทั้งขัดห้องน้ำ บำเพ็ญประโยชน์ คะแนนก็โดนหักอีก
โอ๊ต : ผิดทั้งหมดแหละ ไอ้นี่ก็นั่งจวยแข็งยุได้ มันพูดหยอกไอ้ปอครับ ฮ่าๆ
หลังจากเกิดเหตุการณ์นั่นกลุ่มพวกผมก็ดังในสาขาครับ เป็นที่รู้จักกันในกลุ่มหื่นกาม ทั้งที่เปิดหนังโป้เสียงดัง เหยียบกระเบื้องมหาลัยแตก กะมาเปิดหนังโป้ในห้องนี่แหละครับ สุดท้ายมาลงที่ผมกับไอ้ต้นครับ ทั้งบำเพ็ญประโยชน์ ติดโปรสเตอร์ กะล้างห้องน้ำ ครับ
ต้น : มึงจะกลับบ้านยังว่ะ
ผม : ยังว่ะ ติดโปรสเตอร์ยังไม่เสร็จเลย ติดเสร็จค่อยกลับ
ต้น : มากูช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ
ผม : อืม เอาไปดิ ผมติดของผมครับ สักพัก
ต้น : เสร็จล่ะ กลับได้ล่ะ
ผม : แม่งติดเร็วโคตร พอหลังไปดูครับ มันเล่นติดที่เดียวหมดครับ (พูดง่ายๆเต็มพนังครับ) ฟายเอ้ย ติดเหี้ยไรว่ะ เขาไม่ให้ติดแบบนี้ แกะออกเลยมึง
ต้น : ไม่ทันล่ะ ฮ่าๆ กูใส่กาวซะแน่น
ผม : ไม่รุ้จะด่ามันยังไงครับ ช่างมันเหอะกูก็ขี้เกียจติดล่ะ ติดเหมือนมันนี่แหละครับ
ต้น : กูช่วยมึงๆต้องเลี้ยงหมูกระทะกูเลยนะ
ผม : กูขอร้องให้มึงช่วยตอนไหนว่ะ
ต้น : ก็กูช่วยมึงจนเสร็จนิ มันนอยครับ
ผม : นี่กูผิดใช่ป่ะ เอ่อ กูเลี้ยงก็ได้ ขับรถไปทั้งบ่นให้ไอ้ต้นครับ แต่ก็เลี้ยงมันเหมือนเดิม แล้วนี่มึงเล่นตักมาซะเยอะจะทานหมดเหรอว่ะ
ต้น : หมดดิ แค่นี้ยังไม่ระคายเคืองท้องกูนะ
ผม : อะไรนะ ไอ้ตะกะ
ต้น : กูก็กินได้ช่วงนี้แหละ ปิดเทอมมึงกลับบ้านที่โขงเจียมก็ไม่มีคนเลี้ยงกูดิว่ะ
ผม : พูดซะกูจะไม่ได้มาอีกนะ กูเบื่อกูก็กลับบ้านที่อุบล งั้นมึงก็ไปอยู่กับกูที่โขงเจียมดิ
ต้น : พูดง่ายนะมึง
ผม : กลั้นลงก่อน อ่ะ น้ำ เดี๋ยวติดคอตาย ลงข่าวหน้าหนึ่งหรอก
ต้น : มึงแช่งกูเหรอ แดกไปเลย มันเอาแตงโมให้ผม แล้วเป็นไงคนใหม่มึงโอเคไหมว่ะ
ผม : กูน่าจะถามมึงนะ มึงคุยกับน้องเขามึงว่าไงว่ะ
ต้น : ก็ดีว่ะ แม่งโคตรกวนตีนเหมือนมึง เข้ากันได้อยู่หรอก
ผม : เขาก็มีรูเข้ากันได้แบบนี้เหรอฮ่าๆ
ต้น : น้องเขาเสียหายนะเว้ย
ผม : ไอ้ง่าวหนักกว่ากูอีกเรื่องแบบนี้
ต้น : เวลาคุยกันนะอย่าใช้อารมณ์คุยกันดิ กูขี้เกียจเคลียให้พวกมึงหายโกรธกัน กูเหนื่อยนะเว้ย
ผม : ครับพ่อ รีบๆทานมันดึกล่ะ
ต้น : เดี๋ยวนี้พี่โอมรีบนะครับ มีนัดกะแฟนเหรอ ช่วงนี้เพื่อนกูอารมณ์ดีว่ะ กูดีใจด้วยนะจะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว
ผม : ถุย พูดซะเหมือนกูมั่วนะมึง ฮ่าๆ
ต้น : ก่อนกลับบ้านแวะเซเว่นให้กูด้วยนะ เผื่อหิวตอนกลางคืน
ผม : ห่ะ นี่ยังจะหิวอีกเหรอ
ต้น : เอาน่าวัยกำลังกินกำลังนอนช่วงนี้
ผม : กูนึกว่าวัยผสมพันธุ์ล่ะมึง ฮ่าๆ
ต้น : เชี้ย แรงนะมึง
กว่าจะออกจากร้านเขาได้เล่นเอาแทบเดินไม่ไหวครับ ตักมาตั้งเยอะกินจนหมดดิครับ กลัวโดนปรับ ในกาน้ำเขามีแต่เนื้อล้วนๆซ่อนไว้ฮ่าๆ อะไรที่ซ่อนได้ซ่อนจนหมดครับ แถมยังจอดเซเว่นให้ไอ้ต้นอีก
ผม : โหมีแต่ของกินทั้งนั้น ถือมาแต่ล่ะอย่าง
ต้น : ไส้กรอกมึงไม่ใช่ของกินเหรอ
มาจ่ายตังครับ “ เวฟไหมค่ะ”
ผม : เวฟผมไม่เอาครับ เอ่อพอที่จะมีMsxไหมครับฮ่าๆ (กวนทีนพนักงานครับพอดีรู้จักกันครับ)
ต้น : เซเว่นเขาขายรถด้วยเหรอว่ะ ฮ่าๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 17:03:09 โดย เสเพล »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 68 18/4/2563
« ตอบ #129 เมื่อ: 18-04-2020 02:00:34 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 2

เต้:
นานๆได้เข้ามาอ่านก็รู้ว่าคุณโอมมีความสุข ก่อนอื่นผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคับที่ผมผิดสัญญาที่ให้ไว้และขอบคุณทุกท่านที่ยังคิดถึงผม พอดีคุณโอมให้ผมมาตอบคอมเม้นบ้าง เพราะมีหลายคนถามถึงผมคับ ตอนนี้ผมสบายดีคับ มีความสุขดีแต่ยังอดเป็นห่วงคนบางคนไม่ได้ แต่ก็ยังดีคับที่เขามีบัดดี้คอยดูแล ช่วงนี้ผมนานๆติดต่อกับโอมคับ ส่วนมากจะเล่าปัญหาให้เขาฟังซะส่วนใหญ่ แต่ผมก็ยังเป็นฝ่ายผิดเหมือนเดิม ถึงฐานะผมกับเขาจะเป็นเพื่ิอนกันแต่ผมจะไม่ทำให้เพื่อนผมคนนี้เสียใจอีกคับ จะรักเพื่อนคนนี้ตลอดไปคับ (เตเต้เขียน)

โอม:
กว่าจะมาตอบนะคุณผมบอกเป็นอาทิตย์ล่ะ แอบอ่านมานานล่ะดิ แล้วที่ตกลงกันไว้วันนั้นโอมจะทำตามนะ

เต้:
ขอบคุณที่ยังคิดถึงผมคับ ไม่รู้จะขอบคุณยังไงเอาเป็นว่าผมจะเขียนเป็นตอนพิเศษเกี่ยวกับเรื่องราวเก่าๆของคุณโอมกับผมนะคับวีระกรรมต่างๆ และต้องขอโทษด้วยนะคับถ้าผมทำให้ใครหลายคนไม่พอใจ(เตเต้เขียนจ้า)
ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามเรื่องราวของผมกับคุณโอมนะคับถึงตอนนี้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วและอยู่ในฐานะของเพื่อนคับแต่ผมก็ยังคิดถึงเขาเหมือนเดิมมีหลายครั้งที่ผมกับเขาได้คุยกันส่วนมากจะนานๆครั้งคับเพราะเกรงใจเขา เอาเป็นว่าเขาเรื่องเลยนะคับที่สัญญาไว้ว่าจะมาอัพผมขอบอกไว้ก่อนนะคับตอนนี้มันเกิดขึ้นนานแล้วแหละตั้งแต่ตอนที่นั้นแหละ โอมเขาเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือคับส่วนผมเน้นปฎิบัติคับพุดง่ายๆก็ขี้เกียจอ่านแหละคับงานบ้างอย่างก็ให้เขานี่แหละคับทำให้ถึงแม้จะโดนบังคับก็ตามแต่สุดท้ายก็ยอมทำคับแต่ผมก็โดนเอาคืนเหมือนเดิมเขาให้ผมทำวิชาที่เขาไม่ถนัดคับ มีช่วงหนึ่งที่โอมเข้าห้องสมุดบ่อยๆตอนนั้นเท่าที่จำได้เขาไปทำรายงานคับ
โอม : เต้เขียนให้หน่อยดิขี้เกียจเขียนแล้ว
ผม : ไรว่ะ งานของตัวเอง ลายมือไม่เหมือนกันเขียนไม่ได้ เดี๋ยวก็โดนหักคะแนนหรอกทำๆไป
โอม : ยืมไปก็ไม่ได้ลืมเอาบัตรมาด้วย
ผม : งั้นก็นั่งจดแล้วค่อยเอาไปเขียนที่ห้อง กระดาษก็เอามาน้อยเกิน แถมมาก็มาเวลาเขาใกล้ปิด
โอม : ไม่เป็นไร มีอีกวิธี
ผม : เห้ย อย่าขโมยนะเว้ยมันไม่ดี
สักพักเสียงเหมือนคนฉีกกระดาษครับ นึกว่าโอมจะฉีกกระดาษรายงาน ไม่ใช่คับ มันฉีกเอาในหนังสือ ดูดิคับ หาว่าผมเกรียนแต่ตัวเองเกรียนกว่าผมอีก ถ้าไม่นับเรื่องที่ไปแกล้งลูกเขานะ โอมเกรียนกว่าผมอีก แต่ผมว่าเขาเป็นตัวของเขาแบบนี้ก็ดีนะคับ อีกอย่างโอมเขาเป็นคนขี้นอยเก่งคับ แถมเถียงเก่งด้วยขนาดตัวเองผิดยังเถียงจนผมยอมแพ้คับ เล่นเกมส์แพ้ยังเถียงจนชนะแต่ถึงยังไงเขาก็ทำให้ผมรู้จักหลายๆอย่างที่ผมไม่เคยรู้ สิ่งที่ผมไม่เคยทำเขาก็สอนให้ผมทำ ตอนนี้ยังอดขำตัวเองไม่ได้ที่โอมโกหกให้ไปไหว้ตุ๊กตาเน่ามัน มีหลายอย่างที่ผมยังทำตามที่เขาเคยบอกผม ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม ถ้าโอมอ่านอยู่เต้มีอะไรจะบอกนะ ช่วงนี้เต้รู้ว่าโอมมีความสุขกับหลายๆเรื่องแต่ก็อย่าลืมเรื่องที่เต้เคยบอกนะ วันนั้นขอโทษด้วยที่ไม่ได้ลาพอดีเต้รีบแถมลืมบ๊อกเซอร์ ฝากซักด้วยนะไม่ได้ซักมาสองวันล่ะ ขนมที่ซื้อให้อร่อยไหมอุส่าหอบมาจากหนองคายนะ วันนี้ผมคงจะเขียนได้ไม่ยาวนะคับแต่เรื่องราวของโอมมีอีกเยอะคับ ไว้วันหลังจะมาเล่าให้ฟังนะคับ ขอบคุณทุกท่านที่ยังคิดถึงผมนะคับ ตอนนี้ผมมีความสุขดีคับถึงแม้จะไม่ได้อยู่กับโอม แต่ก็เหมือนเขาอยู่ใกล้ๆคับ สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็ขอจดจำเพื่อนคนนี้ตลอดไป ขอบคุณทุกๆท่านที่เป็นห่วงผมนะคับ ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้คับ(เตเต้เขียน)

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 69 18/4/2563
«ตอบ #131 เมื่อ18-04-2020 02:13:25 »

ตอนที่ 69

มาอัพทีก็มาเผาเลยนะคุณเต้ ที่ตัวเองทำไรไว้เกรียนไรก็ไม่ยอมอัพลงนะแน่จริงก็อัพลงดิฮ่าๆขอบคุณทุกท่านนะครับที่ยังติดตามเรื่องราวของผมมาโดยตลอดครับ ขอบคุณทุกๆคอมเม้น ครับ เอาเป็นว่าต่อเลยนะครับ
“ไอ้ลิงตื่นๆๆๆ”ทุกๆเช้าไอ้อ้วนจะไลน์มาปลุกแทบทุกวันครับ แต่ผมตื่นก่อนอ้วนทุกทีฮ่าๆ คุยกันไม่นานเขาก็อาบน้ำไปเรียนครับ ส่วนผมก็ช่วยงานที่บ้านทุกวันครับ ไม่ข้ามไปลาวกับพ่อก็เฝ้าร้านที่ไทยครับ บ้านผมอยู่ชายแดนไทยลาวครับ แต่ก็ยังดีมีอาหารตาให้ดูที่ค่ายมวยปู่ผมครับฮ่าๆอิจฉาผมไหมล่ะ เข้าเรื่องเลยนะครับ ระหว่างที่นั่งทำงานอยู่ไอ้เต้มันโทรมาครับ
ผม : ว่าไงไอ้คุณชาย โทรมาแต่เช้าเลยนะมึง เมียไม่อยู่เหรอว่ะ
เต้ : อยู่เว้ย คิดถึงเลยโทรหา ว่างป่ะเนี้ย
ผม : ไม่ว่าง ชักว่าวอยู่ ฮ่าๆ
เต้ : อ้าๆ มันทำเสียงให้
ผม : สัส กูเฝ้าร้านอยู่ มีไรโทรหาแต่เช้า
เต้ : กลัวใครมาขโมยร้านไปเหรอถึงได้เฝ้า
ผม : กวนอีกกูวางนะเว้ย คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่
เต้ : ให้ช่วยหาให้ไหม โอ้ยไม่ใช่ ไว้ว่างๆกูจะไปเล่นด้วยนะ แค่นี้ก่อนนะกูทำงานก่อน เหมือนนัดกันมายังไงไม่รุ้ครับ พอไอ้เต้วางสายไอ้ต้นก็โทรมา
ผม : สวัสดีครับ
ต้น : ทำเสียงหล่อเลยนะมึง กูเงี่ยนว่ะ
ผม : เงี่ยนพ่องมึงดิ มาบอกกูทำไมว่ะ
ต้น : คิดถึง ไม่มีคนพาไปเที่ยว ไม่มีคนเลี้ยงข้าว มึงรีบมาอุบลเลยนะ กูไม่มีเพื่อน
ผม : ไม่มีใครคบเหรอมึง ถึงอยากให้กูไปจัง ถ้ากูไปเดี๋ยวบอกนะ คุยกับมันหลายเรื่องครับ จนจะวางสาย
ต้น : งั้นกูไม่กวนมึงล่ะ ทำงานเหอะเพื่อน ว่าแต่ก่อนวางทำเสียงคางให้กูหน่อยดิ
ผม : ฟายเอ่ย ยังจะกวนกูอีก แล้วมันก็วางสายไปครับ
ทั้งวันผมอยู่แต่ร้านไม่ได้ออกไปไหน แดดร้อนขี้เกียจออกไปข้างนอกครับ พอปิดร้านก็กลับบ้านส่วนมากจะไปบ้ายย่าก่อนครับนอนดูทีวีเพ้อหลับไปครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็
ย่า : ตื่นได้แล้วโอม
ผม : มีอะไรครับย่า
ย่า : จะออกไปตลาดกับย่าไหม พอดีย่าจะไปซื้อกับข้าว
ผม : โอมขี้เกียจเดินครับ
ย่า : เดี๋ยวย่าอุ้มก็ได้
ผม : โห ผมอายคนนะครับ ฮ่าๆ เขาโตแล้ว ไปก็ได้ครับ แต่ย่าต้องซื้อขนมให้โอมนะ
ย่า : จ๊ะ อ้อนเหมือนเด็ก ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
ผม : ก็ย่าผมน่าอ้อน ก็ให้อ้อนหน่อยดิ
ย่า : เดี๋ยวก็มาอ้อนย่าไปขอสาวให้หรอก
ผม : รุ่นนี้ไม่ให้ไปขอครับ ถ้าโอมหนีตามเลย ฮ่าๆ
พอกลับมาจากไปตลาดกับย่าพี่ที่รีสอร์ทโทรมาที่บ้านบอกว่ามีลูกค้าอยากจะคุยกับผม เลยไปที่รีสอร์ทครับ พอไปถึงเห็นแค่หลังผมก็รู้แล้วว่าเป็นใคร ไอ้เต้ครับ มันนั่งรอผมที่ม้านั่ง ตอนนั้นมันก็ค่ำแล้วแหละ
เต้ : กรี๊ดๆๆ พี่โอม ผมติดตามเรื่องของพี่ในเน็ต ผมชอบมากครับ ขอเป็นเอฟซีได้ไหมครับ เจอตัวจริงและชอบเลยครับ มันพูดแล้วยิ้มครับ
ผม : ถุย เวอร์ล่ะ มาได้ไง ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ ไหนเขาว่าเราวุ่นวายมาก ฮ่าๆ
เต้ : ลมคิดถึง เห็นหน้าก็ชื่นใจล่ะ มาขอกอดหน่อย ให้หายคิดถึง
ผม : กอดกำปั้นไหมครับ คุณลูกค้า
เต้ : โด่ ค่าห้องขอครึ่งราคานะ
ผม : ได้ครับ เพื่อคุณเต้ เด่ยวให้พี่เขาเอาเสื่อกะหมอนมาให้นะ ชอบที่ไหนก็นอนตามสบาย ฮ่าๆ ล้อเล่น จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อนนะว่ะ จะได้ให้ไปนอนที่บ้าน
เต้ : ไม่ล่ะเกรงใจ เรามันคนนอก พูดแล้วทำหน้าเศร้าใส่ผมครับ
ผม : เดี๋ยวกูตบเหม่งเลย ดูผอมๆไปนะ หรือว่าหักโหมจนไม่มีแรง ฮ่าๆ
เต้ : อยากรู้ไหมล่ะว่ามีแรงไหม งั้นเข้าห้องเดี๋ยวจะได้รู้
ผม : ไอ้บ้า มึงอยากโดนไอ้อ้วนฆ่าหมกเหรอว่ะ
เต้ : ไอ้แสบไม่กล้าทำไรพี่มันหรอก กุแค่ล้อเล่น
ผม : เย็นนี้ไปทานข้าวที่บ้านดิ จะได้โทรบอกย่าด้วย
เต้ : ไม่เป็นไร ขอบใจนะ
ผม : มาพักหลายวันไหม
เต้ : พรุ่งนี้ก็กลับล่ะ พอดีมาทำธุระแถวนี้ คิดถึงคนบ้างคนเลยแวะมาหา
ผม : หนวดเคราไว้ทำหอกไม่รุ้จักโกนออก
เต้ : อันนี้แค่จิบๆนะ โชว์รูมข้างล่างโคตรเยอะกว่านี้นะ ฮ่าๆ
ผม : สัส กวนตีนเหมือนเดิมนะมึง
เต้ : ไว้ให้ดูดุๆหน่อยเผื่อได้ลูกสาว
ผม : มึงนี่นะนิสัยยังเหมือนเดิม ชอบเกาจวยให้ดูอยู่เรื่อย
เต้ : ไอ้บ้า มันคันเว้ย
ผม : หรือว่าอ่อยกูเหรอ
เต้ : ป่าวๆ เวลาเขินน่ารักเหมือนเดิมนะมึง ชอบเวลาที่มึงเขินแล้วจะชอบแลบลิ้นกับเกาหัว น่ารักดี
ผม : พอๆเลย แล้วหิวยังเดี๋ยวกูพาไปหาไรทาน
เต้ : เพิ่งทานเสร็จก่อนที่มึงจะมา มีแต่จะแก้ผ้าอาบน้ำนอนดิ โคตรเหนื่อยอ่ะ นอนเป็นเพื่อนกูหน่อยดิคืนนี้
ผม : กูไม่อยากกวนมึง แม่งมึงนอนโกรนโครตดัง
เต้ : เหรอ
ผมกับไอ้เต้นั่งเล่นที่ริมโขงครับ นั่งถามสารทุกข์สุขดิบครับ ถามชีวิตมันแหละส่วนมากผมจะถาม เห็นมันบอกว่ามันคงไม่ได้มาเรียนต่อครับ เพราะต้องดูแลกิจการช่วยพ่อมัน แถมต้องดูแลครอบครัวอีก เลยไม่ได้เรียนต่อ มันยังบ่นเรื่องของมันครับ ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอก มีเรื่องไม่เข้าใจกันกับแฟนเขา ผมก็ได้แค่ปลอบมันครับ จะไปแนะนำอะไรก็ไม่ได้มันเรื่องครอบครัวเขา
เต้ : ขอบโทษนะที่มาทำให้มึงไม่สบายใจไปด้วย
ผม : ช่างมันเหอะ เต้ ชีวิตคู่มันก็เหมือนการชงกาแฟมีขมบ้างมีหวานบ้าง จะหวานมากไปก็ไม่ดี จะขมมากไปก็ไม่ดี ให้เราพอดี หันหน้าคุยกันนะ ที่คนอื่นมึงยังบอกให้เขาทำได้ แล้วตัวเองทำได้ไหมล่ะ ที่บอกๆเขาไป ถ้าเหนื่อยก็หยุดพัก หายเหนื่อยแล้วค่อยสู้กับมันใหม่นะ มันไม่มีอะไรที่แย่เสมอไปหรอก นอกเสียจากเราจะไม่ทำอะไรกับมันเลย
เต้ : พูดให้กูฟังป่ะเนี้ย
ผม : ผัวะ(ตบหัวเต้) สัส ปล่อยให้กูพูดตั้งนาน ถ้าไม่พูดให้มึงฟังแล้วจะให้กูพูดให้ใครว่ะ อยู่แค่สองคนมึงกับกู
เต้ : กูล้อเล่น ไม่เจอนานมึงคิดถึงก็มากเหรอ ตบเอาซะเจ็บเลย ขอบใจนะ
ผม : ไม่เป็นไรหรอก มันดึกล่ะ ลมก็แรง ไปนอนได้แล้ว
เต้ : อืม

เต้กับผมก็แยกย้ายกันครับ จนเช้าไม่รู้มันกลับตอนไหน ไม่มาลาสักคำครับ ทิ้งบ๊อกเซอร์ไว้ให้ดูต่างหน้าเจริญล่ะ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 3

โอม:
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมาก็เจ็ดเดือนล่ะครับตั้งแต่ตอนแรกที่เริ่มอัพลง จนมาถึงวันนี้ผมต้องขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจผมมาโดยตลอดทั้งที่คอยเป็นที่ปรึกษาและให้กำลังใจผมกับเต้ ทำให้รู้สึกรักทุกคนมากจนถึงวันนี้แม้ว่าผมกับเต้ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าจะอัพต่ออีกไหม เพราะผมก็ไม่อยากไปก้าวก่ายเต้รวมทั้งไอ้ต้นด้วย และคนรอบข้างอีก ไม่แน่บ้างทีผมอาจจะกลับมาอัพอีกก็ได้ครับ แต่คงจะเป็นเรื่องใหม่ นะครับ

เต้:
มาบทเศร้าเป็นอะไรคับคุณโอม จะจบได้ไงผมยังเผาคุณไม่หมดเลย เดี๋ยวตามไปลากคอถึงอุบลให้มาต่อนะ ถ้าโอมไม่เขียนผมเขียนเองนะคับ ใครไม่อ่านผมตบหัวทิ่มเลยฮ่าๆล้อเล่นนะคับเขาคงไม่ว่างแหละคับเดี๋ยวผมจะเขียนต่อนะคับฝากติดตามด้วยคับ(เตเต้เขียนมีไรป่ะ)

โอม:
ทำเปนโหดนะคุณ ทีวันนั้นร้องไห้งอแง้ทำไมล่ะครับ ถ้าดีขึ้นโอมก็ดีใจด้วยนะทำตามที่เคยบอกด้วยล่ะ

เต้:
ผมต้องขอโทษด้วยนะคับที่หายไปนานคับ มีปัญหานิดหน่อยคับ รู้จักรักก็ต้องศึกษาคำว่าเจ็บไว้ด้วยใช่ไหมคับผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแต่มันก็เกิดขึ้นคับตอนนี้ผมกับแฟนเราเลิกกันแล้วทั้งๆที่ผมพร้อมที่จะดูแลเขาวันนี้ผมมาอัพก็อยากจะให้คนหนึ่งที่เคยปลอบผมและให้กำลังใจผมมาตลอดในตอนที่ผมมีปัญหา เขาเป็นเพื่อนที่คอยให้กำลังใจตอนที่ผมท้อ คอยเป็นที่ปรึกษาเวลาที่มีปัญหาและเป็นเพื่อนคุยในตอนที่ไม่มีใครเลย คงจะรู้นะคับว่าใคร
ผม : มึงว่างไหมว่ะโอม กูมีเรื่องจะปรึกษา
โอม : อืม พอดีรอไอ้อ้วนอ่านหนังสืออยู่ มีไรคุยได้ กว่าเขาจะอ่านหนังสือเสร็จ
ผม : มึงคิดว่ากูเป็นคนไม่ดีไหมว่ะ
โอม : มึงก็ดีนะเป็นไร ไปข่มขืนใครอีก ฮ่าๆ
ผมไม่รู้จะบอกยังไงกับเขาดีคับไม่มีใครให้ปรึกษาแล้วมีเขาคนเดียวคับเวลาที่ผมมีปัญหาจะคิดถึงเขาคนแรก อีกอย่างไม่อยากจะรบกวนเขาด้วย กลัวเขาจะมีปัญหากับแฟนเขา เลยเลี่ยงๆที่จะไม่เล่า
ผม : ป่าวไม่มีอะไร แค่ว่างๆเลยโทรมาเล่นด้วย งั้นแค่นี้นะ
โอม : เต้มึงเป็นอะไร เล่าให้กูฟังได้ไหม กูรู้นะว่ามึงมีเรื่องทุกข์ใจ
ผม : ป่าว
โอม : มึงอย่ามาพูดว่าป่าว กูรู้จักมึงมานานแล้วจะไม่รู้ได้ไงเวลาที่มึงมีเรื่องไม่สบายใจ เวลาที่มึงมีปัญหามึงจะพูดติดๆขัดๆ ไม่กล้าบอก อีกอย่างน้ำเสียงมึงก็ดูเศร้าๆ เป็นไรมีปัญหากันอีกใช่ไหม
ผม : เท่านั้นแหละคับน้ำตาผมไหลออกแบบไม่ได้ตั้งตัว ร้องโฮออกมา กูมีปัญหากับแฟนว่ะ กูควรจะทำไงดีว่ะ กูรักเขามากนะ ไม่รู้กูทำไรผิดเขาถึงทิ้งกูไป ทั้งๆทีเวลาที่กูมีกูก็ให้เขาหมด ทำไมเขาต้องกลับไปหาคนเก่าเขาด้วย ผมเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง ผมรู้นะว่าเขาต้องมาเศร้ากับผมแต่ผมไม่มีที่ระบายจริงๆเลยต้องเล่าให้เขาฟัง
โอม : มึงฟังกูนะ กูไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ตอนนี้ ให้มึงคิดดีๆก่อนที่จะทำอะไร คิดทบทวนให้ดีนะเว้ย อีกอย่างมึงหยุดร้องได้ไหม กูจะร้องตามมึงแล้ว เขาหน้าเหมือนแม่มึงเหรอทำไมไปร้องไห้ให้เขา ถ้าเขาจะไปจริงๆมึงก็ปล่อยเขาไปเหอะ เขาคงหมดรักมึงแล้วแหละ กลับตัวกลับใจตั้งใจทำงาน ถึงเขาจะไม่รักมึง มึงก็ยังมีพ่อมีแม่มีน้องมีย่ามึงที่ยังรักมึงนะ แล้วก็ยังมีกูนะ ทีมึงไปสอนในเวบทำไมสอนเขาได้ว่ะ ทีตัวเองทำไม่ได้เหรอ ไอ้สัส หยุดร้องแล้วเหล้านะเลิกกินได้แล้ว
ผม : กูลืมเขาไม่ได้ กูยังรักเขาอยู่ จะให้กูทำไงล่ะ
โอม : ก็ใช้ชีวิตอย่างทุกวันที่มึงทำแต่อยู่คนเดียวไม่มีเขา
ผม : กูทำไม่ได้ว่ะ
โอม : งั้นมึงก็ไปกระโดดน้ำโขงซะไป พูดยากแม่ง
ผม : พุดดีๆหน่อยดิ กูเสียใจอยู่นะเว้ย
พอเขาวางสายไปผมก็กลับมาคิดในสิ่งโอมเขาบอกผมครับ เขาบอกว่าคนเราถ้าเขาไม่รักก็อย่ารั้งเขาไว้ ถ้าเขาจะหนีก็ให้เขาไป คนแค่หมดรักเราแล้ว ทนเจ็บเดี๋ยวมันก็หายเอง ไม่ช้าก็เร็วขึ้นอยู่ที่เราจะทำได้ไหม โอมยังบอกอีกว่า ต้นไม้ถึงแม้ลมแรงที่พัดมันยังไปตามลมได้ พอลมเลิกพัดมันก็ยังกลับมาตรงเหมือนเดิม ก็เหมือนชีวิตเรา แรกเราอาจจะเหมือนต้นไม้ที่โน่มไปตามแรงลม พอเรื่องต่างๆมันผ่านไปมันก็ค่อยๆกลับมาตรงเหมือนเดิม ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเขาๆจะชอบเปรียบเทียบอันโน่นอันนี้ให้ผมฟังตลอด ที่จำได้มีอันหนึ่งคับ ตอนนั้นก็มีปัญหาแบบนี้แหละจนผมได้ไปหาเขาที่โขงเจียม นั่งคุยกันที่ริมโขง มันบอกผมว่า เต้มึงดูหินก้อนนี้นะ ถึงจะก้อนเล็กๆแต่มันก็ไม่ไหลตามน้ำนะ ก็เหมือนชีวิตมึงตอนนี้ ปัญหาก็คือน้ำที่มันไหลผ่าน ตัวมึงก็เหมือนก้อนหิน ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีทางออก วันนี้มึงอาจจะเสียใจแต่พรุ่งนี้ไม่แน่มึงอาจจะดีใจก็ได้ คิดแบบนี้นะ ทุกๆครั้งที่ผมมีปัญหาผมจะนึกถึงเขาคนแรกตอนนี้ผมมีความสุขและใช้ชีวิตอย่างที่ผมเคยใช้คับถึงแม้จะอยู่คนเดียวก็ตาม แต่วันนี้เขากลับมีปัญหาอย่างที่ผมเคยเป็นคับเขาโทรหาผมแล้วร้องไห้ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาไม่เล่าให้ผมฟังแต่ที่รู้ๆก็คงเรื่องแฟนคับผมเลยอยากจะบอกและเขียนให้เขาคับคงไม่ว่าผมนะคับ “โอมถ้าจะเขาจะไม่รักมึงแต่มึงยังมีกู ยังมีเพื่อน มีพ่อมีแม่กับคนรอบข้างมึงอีกตั้งหลายคน หยุดเสียใจแล้วเริ่มต้นใหม่ ไหนบอกเต้ว่าต่อไปจะเข้มแข็ง จะไม่ง้อแงอีก ไหนที่เราเคยสัญญากันไงว่าจะเข้มแข็ง ตอนนี้โอมทำผิดสัญญาแล้วนะ เต้จะลงโทษโดยไปหาโอมนะ จะให้เต้ทำอะไรที่พอจะให้โอมหายเศร้าได้ เหนื่อยก็พักนะโอม หายเหนื่อยแล้วค่อยเริ่มต้นใหม่ มันไม่สายสำหรับการเริ่มต้นใหม่หรอก เจ็บได้แต่ต้องรู้จักปรับตัวนะ เต้ยังเป็นเพื่อนโอมนะเป็นที่ระบายเป็นที่ปรึกษานะ”
ปล ถ้าโอมมาอ่านให้เปิดเพลงที่เต้ส่งไปให้นะเพลงที่โอมเคยให้เต้ฟัง และเต้จะอยู่ข้างๆโอมเสมอนะ เลิกเศร้าแล้วกลับมาเป็นโอมคนเดิมนะ เป็นไอ้เจี๋ยวของเพื่อนๆเป็นไอ้เฟยผู้เข้มแข็งของย่าของป๊าของแม่ แล้วกลับมาเป็นคุณโอมของทุกๆคนนะ เขารอเรามาเขียนต่ออยู่นะ เลิกคิดเรื่องราวๆเก่าๆได้แล้วปล่อยมันไปกับอดีตที่ผ่านไปนะแล้วเริ่มต้นใหม่กับปัจจุบันเริ่มต้นใหม่กับวันพรุ่งนี้ ถ้าโอมสบายใจที่จะทำตามที่เคยบอกเต้ไว้โอมก็ทำเหอะนะ เต้เป็นกำลังใจให้นะ และจะเป็นเพื่อนที่ดีตลอดไป ถึงไม่มีเขาแล้วก็ยังมีเต้มีเพื่อนมีพ่อแม่มีทุกคนที่ยังรักโอมนะและพร้อมที่จะให้กำลังใจนะ ยิ้มไว้ยิ้มสู้กับมันนะเดี๋ยวก็ดีเองคับ ทำตามที่เราฝันไว้เรียนให้จบ แล้วทำงานนะคุณโอมหยุดคิดแล้วอย่าลืมดูแลตัวเอง หายเป็นหวัดเร็วๆนะทานยาด้วยอย่าดื้อตอนที่แม่ เต้รอดีดกีต้าร์ให้โอมร้องเพลงอยู่นะพรุ่งนี้ไปทำธุระที่ปากเซเสร็จเดี๋ยวจะหานะ (เตเต้เขียน)
ไปหาคุณโอมเมื่อเช้า เห็นย่าบอกว่าอยู่วัดนึกว่าหนีไปบวชแต่(โอมคนสะพายกระเป๋าคับ)ที่ไหนได้อยู่คืนเดียวคับเห็นบอกว่าตอนเย็นก็กลับบ้านเขาบอกว่าดีขึ้นแล้ว(คุณโอมเป็นคนปากแข็งคับปากไม่ตรงกับใจ) เท่าที่ได้คุยกับเขาๆยังคงต้องการเวลาทำใจสักพักล่ะคับ ดูเหมือนเขาจะรักคนนี้มาก เขายังฝากมาขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงเขานะคับ ขอเวลาเขาสักพักเขาดีขึ้นคงจะกลับมาคับ(เตเต้เขียนคับ)

โอม:
ขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกท่านที่เป็นห่วงผม ขอบคุณมิตรภาพดีๆนะครับขอบคุณกำลังใจที่ให้ผมนะครับผมขอเวลาสักพักถ้าผมดีขึ้นผมจะกลับมาครับ

เต้:
ช่วงนี้ผมต้องไปทำธุระที่ปากเซบ่อยๆคับพอดีมันอยู่ใกล้บ้านคุณโอมด้วยเลยต้องแวะไปปลอบไอ้เพื่อนขี้แง้ของผมคับอย่างที่ผมเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนที่แล้วคับโอมมันบอกว่ามันรักคนนี้มากกลัวมันจะคิดมากเลยต้องไปหามันบ่อยๆคับในฐานะเพื่อนคับ ผมก็อดที่จะเป็นห่วงมันไม่ได้นิสัยมันก็ปากแข็งคับไม่ยอมบอกอะไรง่ายๆหรอกคับอย่างเรื่องส่วนตัวมันยิ่งไม่อยากบอกคับเจ็บก็บอกว่าไม่เจ็บมีเรื่องที่ไม่สบายใจโอมก็บอกว่าไม่มีอะไรเขาเป็นแบบนี้แหละคับทำให้ผมอดที่จะห่วงเขาไม่ได้ พอข้ามมาถึงฝั่งไทยผมก็ไปหาเขาที่บ้านไปไม่เจอคับเจอแต่แม่โอม แม่โอมบอกว่าโอมไปที่วัดเลยตามไปคับ(อย่างที่เห็นในรูปที่ผมให้ดูแหละคับ)เพื่อนผมไปทำใจที่วัด นั่งรอโอมที่วัดกว่าจะทำไรเสร็จกว่าเขาจะมาหาผม
ผม : เป็นไงว่ะ โกนหัวบวชเลยไหม(กวนเขาคับ)
โอม : (ไม่พูด)
ผม : นี่มึงจะเป็นแบบนี้อีกนานไหมว่ะ กูเห็นมึงเป็นแบบนี้กูใจไม่ดีเลยนะ มีอะไรก็เล่าให้กูฟังดิ ไหนว่ามีไรจะไม่ปิดบังกันไง
โอม : โอมไม่เป็นไรหรอก
ผม : ไม่เป็นเชี้ยไรว่ะ ตาแดงร้อนไห้อีกใช่ไหม กูเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าให้เข้มแข็ง
โอม : ใครจะไปเหมือนมึงว่ะ
ผม : แต่ก่อนกูก็เป็นแบบมึงแหละ มึงบอกให้กูทำใจ กูทำแล้วไง ทีกูขอมึงบ้างนะ กูอยากให้มึงทำใจ
โอม : พยายามแต่มันก็ยังคิดถึงเขาอยู่
ผม : แต่ก่อนมึงไม่มีเขาทำไมมึงอยู่ได้ คิดหน่อยดิ
โอม : (มันนั่งนิ่งครับไม่ยอมพูดอะไร)
ผม : เอางี้ม่ะ ถ้ามึงจะร้องเดี๋ยวกูร้องเป็นเพื่อน มึงหยุดเดี๋ยวกูหยุด
โอม : กูไม่ร้องขี้เกียจปลอบมึงอีก(มันเริ่มยิ้มออกมาคับ)
ผม : สัส น้ำตากูจะไหลแล้วนี้
โอม : ช่างมึงดิ
โอมเริ่มยิ้มแล้วผมก็ชวนคุยเรื่องอื่นคับไม่อยากถามเขาเรื่องนั้นหรอกแต่โอมก็เล่าให้ผมฟังอยู่ดี ผมก็นั่งปลอบมันอยู่นั้นแหละคับ
ผม : โอมชีวิตคนเรามีทั้งด้านสุขมีทั้งด้านทุกข์เขาไม่ห้ามไม่ให้เราเสียใจหรอกแค่เราจะยอมรับมันและปรับตัวกับมันได้ไหม ถึงจะช้าหรือเร็วก็ตาม ขอแค่เราปรับตัวและอยู่ให้ได้ ฟังเต้นะโอมร้องได้แต่โอมต้องคิดก่อนที่จะทำอไรลงไปคิดถึงคนข้างหลังเราก่อนว่ามีใครที่เป็นห่วงเราบ้าง ปู่ย่ายายพ่อแม่ เพื่อนและหลายๆคนนะ ถ้าจะร้องก็ร้องให้มันพอแล้วไม่ต้องร้องอีกนะ เต้รู้จักโอมดี รู้นิสัยโอมว่าเวลาอยู่คนเดียวโอมจะชอบคิดเรื่องเก่าๆ เอาโทรสัพมาให้เต้ยืมหน่อยดิ โอมเก็บรูปน้องไว้เป็นร้อยกว่าคับในโทรสัพ ขนาดไลน์โอมยังไม่ลบทิ้ง ผมจัดการลบทุกรูป ลบไลน์ ถ้าเต้ลบความทรงจำโอมได้ เต้อยากจะลบเป็นอันดับแรกเลย เต้ลบหมดแล้วรูปขนาดไลน์เขาลบทิ้ง(มันขึ้นห้องว่าง)แล้วโอมยังเก็บอีก เต้ลบออกหมดแล้วนะต่อไปขึ้นอยู่ที่โอมนะว่าจะลืมเขาได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็คิดเสียว่าเขาเป็นน้องเราคนหนึ่งนะ
โอมบอกเต้ว่า ดีแล้วแหละที่น้องเขาทำแบบนี้น้องเขาจะได้ทำตามฝันเขา เขาจะได้มีเวลาอ่านหนังสือ มีเวลาเรียน มีสมาธิอ่านหนังสือ โอมบอกว่าตลอดเวลาสามเดือนที่ได้รู้จักกับน้องเขาโอมเขามีความสุข โอมบอกอีกว่าทุกอย่างที่โอมสัญญากับน้องเขาโอมจะทำตามทุกอย่าง ผมไม่รู้ว่าเขาสัญญาอะไรกันไว้แต่ก่อน เขาไม่ยอมบอกผม แต่ก็ดีเหมือนกันคับที่โอมเขาระบายให้ผมฟังจนเขาสบายใจ เขาบอกว่าพอกลับจากวัดไปเขาก็คงทำงานช่วยพ่อแม่เขาต่อ เขาเคยบอกผมว่าต่อจากนี้ไปเขาคงจะไม่รักใครอีก เขากลัวจะเจ็บอีก แต่ก็เป็นเรื่องอนาคตคับ ชีวิตของเขาแล้วแต่เขาจะดำเนินต่อไปผมก็ได้แต่มองดูเขาห่างๆคอยเป็นกำลังใจให้เขาแบบนี้แหละคับ เมื่อเช้าวันนี้ผมมีโอกาสมาโขงเจียมอีกครั้งมาดูไอ้โอมว่าเป็นไงบ้างกะว่าจะชวนโอมกินเหล้าซะหน่อยแต่เขาไม่ยอมกินคับ แถมมาบอกให้ผมเลิกกินเหล้าอีก เท่าที่ผมดูโอมแล้วเขาดีขึ้นบ้างแล้วล่ะคับแต่ยังไม่เต็มร้อยต้องใช้เวลาคับ ช่วงนี้เขาเหอรถใหม่เขาคับ พี่แกบอกว่าซื้อแก้เศร้าดูดิคับ ถ้ามันเศร้าหนักมันไม่ซื้อสิบล้อมาขับเหรอคับ(เตเต้เขียน)

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 70 18/4/2563
«ตอบ #133 เมื่อ18-04-2020 02:27:13 »

ตอนที่ 70

บางครั้งการที่เราตัดสินใจอะไรลงไปมันก็ทำให้เรารู้จักกับอะไรหลายๆอย่างถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ผมอยากย้อนกลับไปอีกครั้งกลับไปแก้ไขอะไรให้มันดีขึ้น ยอมรับว่าผมยังเจ็บอยู่นะครับแต่ก็ทำไงได้ก็มันรักเขานิครับ เอาเปนว่าเราตัดสินใจไปแล้วก็คงทำปัจจุบันให้ดีที่สุดครับ เข้มแข็งยอมรับกับสิ่งที่เปนอยู่ หลังจากที่หายหน้าไปนานพอดีอยู่ในโหมดทำใจครับ วันนี้ผมกลับมาล่ะกลับมาเปนโอมคนเดิมถึงมันจะไม่เต็มร้อยเท่าไรแต่ผมจะทำเพื่อทุกคนครับ จะยิ้มสู้กับมันจะตั้งใจเรียนแล้ว พอเกิดเรื่องแบบนี้เราก็รู้ว่าเพื่อนที่ดีมีอยู่จริง ไม่ว่าจะเปนไอ้ต้น หมาเต้ รวมกระทั่งพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกคนที่คอยเปนกำลังใจให้ผมมาตลอดนะครับอยากจะบอกว่าขอบคุณๆจริงๆก็เหมือนอย่างที่ไอ้เต้เล่าให้ฟังแหละครับผมไปทำใจที่วัดจริงครับ กะว่าจะไปอยู่สักอาทิตย์แต่เป็นคนกลัวผีขึ้นสมองเลยไปอยู่แค่คืนเดียวระหว่างนั้นไอ้ต้นถามตลอด
ต้น : ดีขึ้นยังว่ะ ถ้ามึงยังไม่ดีขึ้นก็กลับมาอุบลกูมีสาวแนะนำให้เยอะนะ
ผม : เหนื่อยล่ะกับความรัก
ต้น : กูบอกแล้วไม่ยอมเชื่อกู
ผม : ช่างมันเหอะว่าแต่กูเหอะมึงเลิกเศร้าได้แล้วเหรอ
ต้น : เศร้าอะไรกูไม่มีเรื่องอะไรให้เศร้า
ผม : แน่ใจ
ต้น : กินเหล้าม่ะ ไม่ได้กินเหล้ากับมึงนานแล้วนะ
ผม : เอาเหอะกูไม่กินแล้ว หายเมาก็กลับมาคิดเหมือนเดิมสู้ไม่เมาไม่คิดดีกว่า พรุ่งนี้กูลงไปอุบลเดี๋ยวเข้าไปหาล่ะกัน
ต้น : โอเค
พอวางสายกับไอ้ต้นเสร็จไม่รู้คิดไงครับโทรหาไอ้เต้ จะว่าผมหลายใจก็ว่านะฮ่าๆ
ผม : เบื่อเว้ยๆๆแหกปากใส่โทรสัพครับ รู้ว่าเต้มันรับ
เต้ : เป็นเชี้ยไรของมึงว่ะ ขี้ไม่ออกหรือไง แหกปากใส่โทรสัพอยู่ได้
ผม : ก็คนมันเบื่อนี่ว้า
เต้ : ดีขึ้นแล้วใช่ไหม เห็นไหมกูบอกแล้วฝ่ามือกูทำให้มึงหายเศร้าได้
ผม : เศร้าเชี้ยมึงดิ ยังเจ็บไม่หาย อย่าให้กูเห็นหน้านะจะตบให้คว่ำทั้งคู่มึงกับพี่ปอย
เต้ : ตบพี่เขาคนเดียวเลยพี่เขาบอก
ผม : มึงคนแรก แต่ก็ขอบใจนะที่เป็นเพื่อนคอยปลอบ
เต้ : เวลาก็มีปัญหาอะไรมึงก็คอยช่วยเรื่องแค่นี้สบายไม่เป็นไรหรอกเราเพื่อนกันใช่ไหม
ผม : อืม
เต้ : แต่กูไม่อยากเป็นเพื่อนเลยว่ะ เป็นแฟนได้ป่ะฮ่าๆ
ผม : ส้นทีนผมไหมครับ พอแล้วเป็นเพื่อนกันแหละดีแล้ว
เต้ : แต่เวลาเมาเป็นผัวเมียกันใช่ไหมโอมกูมีชื่อใหม่แล้วนะ ชื่อจีนด้วยนะเว้ย
ผม : อะไรของมึงอีก อ่ะชื่อไร
เต้ : หวังสี้เจ้า(ขอโทษนะครับที่ลามก) ฮ่าๆมันพูดแล้วขำยังกะพอใจกับชื่อครับ
ผม : สัส ถ้ามึงชื่อนั่นก็มีชื่อ เจ้าอย่าหวัง ฮ่าๆ
เต้ : ขำได้แล้ว หายดีแล้วดิ เห็นขำเหมือนเดิมแล้ว
ผม : ดีขึ้นบ้างแล้วแหละ ขอบใจนะ
เต้ : ดีขึ้นก็ดีแล้วห้ามเศร้าอีกนะ ถ้ายังเศร้าอีกกูจะตามไปเอายางรัดไข่มึงแน่
ผม : สัส จะมาตอนกูเหรอ เอามีดมาปาดคอกูจะไม่ง่ายกว่าเหรอ แล้วพ่อเป็นไงบ้าง ฝากบอกพ่อด้วยนะว่าหายไวๆ
เต้ : ดีขึ้นแล้วแหละ ลุกขึ้นมาก็บ่นให้กู
ผม : พ่อก็บ่นเหมือนลูกนั้นแหละ
เต้ : นี่มึงหาว่ากูขี้บ่นเหรอ เอ่อกูลืมไป พอดีกูฝากของไว้ที่บ้านมึงเห็นยัง
ผม : เห็นแล้ว ขอบใจนะ ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ กูมีแล้วสองเล่ม
เต้ : งั้นก็คืนกูมาเลย คนอุส่าไปหาซื้อมาให้ ร้อนก็ร้อนๆ
ผม : ไม่เว้ย ให้แล้วไม่ให้คืน
เต้ : แล้วหัวใจกูล่ะให้แล้วแล้วทำไมคืนกูด้วย
ผม : เลิกๆพูดถึงไม่เอาไม่พูด เรื่องเรียนมึงล่ะ มารายงานตัวไว้มึงจะมาเรียนไหม
เต้ : เอ่อว่ะกูก็ลืม ถ้ากูไปมึงอย่าแกล้งกูนะ
ผม : ไม่แกล้งหรอก จะแกล้งทำไม กูเอาจริงเลย
เต้ : สัส มาขู่กูอีก งั้นไม่ไป
ผม : มึงไม่มากูตามลากคอมึงถึงหนองคายแน่ คนอุส่าไปถามอาจารย์ให้
เต้ : มึงน่ะไม่เท่าไรแต่ไอ้เพื่อนมึงดิกูแม่งโคตรกลัว
ผม : ไอ้ต้นนั้นเหรอ มันบ่นคิดถึงมึงยุนะ
เต้ : คันตีนดิมิว่า ให้กูคิดสองสี่ห้าเดือนก่อนเดี๋ยวให้คำตอบ
ผม : คิดพ่องมึงดินานจังเขาเปิดเทอมเดือนสิงหานะไม่ใช่เดือนธันวาครับคุณชายเต้
เต้ : กูรู้แต่ต้องรอดูก่อนว่าพ่อกูให้ไปไหม แล้วที่โทรมานี่มีธุระอะไรไหมหรือว่าคิดถึงกู คิดถึงก็บอก
ผม : ป่าว แค่ไม่มีคนระบาย
เต้ : กูไม่ใช่ส้วมนะเว้ย
ผม : ใครว่ามึงเป็นส้วม มึงเป็นหลุมขี้ต่างหาก
เต้ : เอาที่สบายใจนะ
ผม : กูแค่โทรมาขอบใจที่ปลอบกูและตบหัวกู
เต้ : กูก็มาคิดดูนะว่าถ้ากูไปอีกมึงยังไม่หาย รอบนี้กูถีบกลางหลังมึงแน่
ผม : เต้แค่นี้ก่อนนะแม่กูเรียกล่ะ แล้วมันก็ว่างสายไปครับ
อย่างที่บอกไว้แหละครับทุกวันโดนพูดกรอกหูผมทุกวันๆว่าให้เข้มแข็งไว้ ทั้งพ่อแม่พี่น้องอาม่าอากงถ้าปลุกคนตายมาพูดได้ที่บ้านผมทำไปนานแล้วครับ แต่ก็ดีครับที่รู้สึกว่ายังมีคนที่รักเรา พอดีขึ้นบ้างผมก็เข้ามาทำธุระในอุบลเลยแวะไปหาไอ้ต้นซะหน่อย มันหนักกว่าผมอีกครับโดนสาวบอกเลิกร้องไห้ไม่ยอมออกจากห้องขอบตานี่ดำครับ
ผม : สัส แฟชั่นใหม่เหรอว่ะ เขียนขอบตาด้วย
ต้น : ตลกไหมเดี๋ยวกูต่อยเบ้าตามึงนะเว้ย แล้วมานี่ทำไมไม่บอกก่อนว่ะ จะได้ไปรับ
ผม : ถ้าบอกกูก็ไม่รุ้หรอกว่ามึงหนักกว่ากูอีก นั่งฟังยายมึงเล่าให้ฟังหมดล่ะนี่ยังไม่ชินเหรอว่ะ โดนทิ้งมาหลายรอบล่ะ
ต้น : ชินแล้วแต่มันยังทำใจไม่ได้นิ งั้นกูขอจูบปากมึงได้ป่ะ มันพุดแล้วทำปากครับ
ผม : จูบส้นทีนก็ไหมเพื่อน
ต้น : ก็คนไม่ได้เจอกันนานนี่ว้า คิดถึง กูว่าจะลงไปบวชกับมึงอยู่นะ
ผม : บวชตรงไหน แค่ไปปฎิบัติธรรมเว้ย
ต้น : ชวนพระดูหนังโป้สิมิว้า
ผม : ความคิดกูว่าไม่มีใครเลวเหมือนมึงหรอก
ต้น : อย่านะที่เขาบอกว่ามึงซื้อหนังโป้แล้วเขาไม่ให้เอาข้ามมาจริงเหรอว่ะ
ผม : มั่วแล้วไปได้ยินมาจากไหน

เป็นไงบ้างครับเอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนนะครับ เหนื่อยมากเมื่อวานไปสะดิ้งที่กรุงเทพมาครับคืนนี้หลับฝันดีนะครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 71 18/4/2563
«ตอบ #134 เมื่อ18-04-2020 02:31:36 »

ตอนที่ 71

อย่างที่เคยบอกแหละครับว่าถ้าเราฟื้นต่อไปก็คงจะไม่มีอะไรที่ดีขึ้นสู้เราหยุดแล้วกลับมาเป็นอย่างที่เราเคยเป็นดีกว่าครับ การที่เราได้อยู่ห่างๆคอยดูเขาคอยเป็นห่วงเขามันก็ดีไปอีกอย่างครับแค่ได้รู้ว่าเขากำลังทำไรอยู่แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ พอดีวันนี้ผมมาทำธุระที่อุบลครับ
ผม : เหนื่อยว่ะ (ผมนอนลงกับบนหญ้าที่ทุ่งศรีเมืองครับ)
ต้น : เป็นอะไรของมึงอีกยังไม่หายเศร้าเหรอว่ะ
ผม : แต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่นี่ว้า ไม่รู้เขาจะทำไรอยู่ตอนนี้ (ถอนหายใจ)
ต้น : (มันนอนข้างๆผม) มึงดูนั้นดิ กูอยากเอาความเศร้าของมึงใส่ก้อนเมฆก้อนนั้นจัง ให้มันลอยไปกับก้อนนั้น
ผม : พูดง่ายนะ
ต้น : มันไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากนะที่เราจะทำ เอาน่าสักวันเดี๋ยวมึงก็ดีขึ้นเองแหละ ไปดูหนังกับกูม่ะไม่ได้ดูหนังด้วยกันนานแล้วนะ
ผม : จริงด้วย กูก็ไม่ได้ไปไหนกับมึงนานแล้วนะ นอยกูไหนเนี้ยดูทำหน้า
ต้น : นอยไร มึงก็มีหน้าที่ของมึงก็ก็มีหน้าที่ของกู อยากเปิดเทอมเร็วๆจังว่ะ
ผม : จะไปจีบรุ่นน้องเหรอว่ะ ฮ่าๆ
ต้น : ป่าว จีบทำไมคนมันหล่ออยู่แล้ว
ผม : ถุย
ต้น : มึงก็จะได้ไม่ไปไหนไง ไม่ต้องกลับโขงเจียมกูจะได้มีเพื่อนเที่ยว
ผม : มึงพูดทำไมจะต้องทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้จัง (ผมบีบจมูกมันครับ)
ต้น : พรุ่งนี้ไปของแก่นม่ะ หรือไม่ก็เราหาเวลาไปเที่ยวทะเลไหมกูอยากไปเที่ยวเสม็ด
ผม : อยากเสร็จกับกูเหรอว่ะ ฮ่าๆ
ต้น : งั้นคืนนี้ได้ม่ะ
ผม : กวนตีนล่ะ เดี๋ยวกูถีบมึงไปโน่นนะ งั้นไปลำปางกับกูไหมล่ะ ยายชวนไปอยู่อาทิตย์หน้า
ต้น : ไปดิ
ผม : ไม่ลองติดก่อนเหรอ
ต้น : ไปกับมึงก็ไม่คิดหรอก แล้วจะทำไงกับเรื่องของมึงว่ะ
ผม : กูว่าจะพักเรื่องนี้แล้ว จะกลับมาตั้งใจทำงานช่วยพ่อแม่ ตั้งใจเรียน เป็นเพื่อนที่ดีของมึงไง
ต้น : พูดถูกใจจังมากูให้รางวัล กูยอมให้หอมแก้มกูเลย
ผม : คิดว่ากูอยากจะจูบเหรอว่ะ ฮ่าๆ กูก็ต้องขอโทษด้วยนะที่ทิ้งมึงไปตอนที่มึงอกหัก มึงก็ไม่ยอมเล่าให้กูฟังนี่ว้า
ต้น : แค่ไม่อยากให้มึงต้องมาคิดมาก เรื่องของมึงก็หนักแล้วแต่ก็ขอบใจนะที่ยังเป็นห่วงกู
ผม : ก็มึงเป็นบัดดี้กูไง ป่ะหาไรทาน แดกหมูกระทะม่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยง
ต้น : ของฟรีกูจะกล้าปฏิเสธเหรอครับ กูเลือกร้านเองนะ
บางทีการที่เราอยู่แบบนี้มันก็มีความสุขไปอีกแบบครับไม่ต้องไปคอยยึดติดกับอะไรไม่ต้องคอยที่จะคิดมัวแต่ระแวงเขา เวลาที่ผมอยู่กับไอ้ต้นเหมือนมันจะเป็นทั้งเพื่อนผมกับพ่อผมไปในตัวครับ มันจะคอยปลอบผมแต่วิธีปลอบจะไม่เหมือนคนอื่นครับคนอื่นส่วนมากเขาจะพูดแต่ไอ้ต้นมันจะเขียนโน๊ตกับร้องเพลงครับแล้วมีอีกอย่างที่มันชอบทำครับมันชอบพาผมเอาเค้กที่ร้านมันไปขว้างใส่กำแพงบ้านมัน
ผม : อดอยากมาแต่ไหนว่ะ เล่นขนมาทุกอย่าง
ต้น : สัส กูแค่อยากกินเว้ย กูเหลือไว้อยู่นะไม่ได้เอามาหมด
ผม : เหลือแต่อันที่มึงไม่ชอบว่างั้น เดี๋ยวร้านเขาก็ขาดทุนหรอก ฮ่าๆ ทานให้หมดนะมึง เขาปรับมามึงจ่ายนะเว้ย ขนมาตั้งเยอะ กูลืมไปว่าเอาเงาะกับมังคุดมาให้มึงเอาไว้ที่บ้านกูทานเสร็จแล้วไปเอานะแม่ฝากมาให้มึง
ต้น : มีทุเรียนด้วยป่ะ
ผม : ไอ้เห็นแกกิน ทุเรียนถ้ามึงอยากได้ไปเอาที่สวนกู กูจะขนให้มึงแบบเอาไปไม่ได้
ต้น : พูดแล้วนะ บอกแม่เลยนะว่าจะไปถล่มที่สวน ฮ่าๆ แล้วที่มึงไปกรุงเทพมาไม่มีไรมาฝากกูเหรอว่ะ
ผม : ถ้าได้เที่ยวก็ดีสิ กูไปทำธุระแทนพ่อกู เสร็จแล้วก็รีบกลับไม่ได้ไปไหนว่ะแถมฝนตกอีก
ระหว่างที่นั่งดูไอ้ต้นกินครับผมไม่ไหวจุกแล้ว ไอ้เต้มันโทรมาพอดีครับ พอรับโทรสัพมันก็กวนทีนผมเลยครับ
“แค่ความสาวที่เสียให้เขาไปเสียตัวอย่าเสียใจไม่นานก็หายดี”
ผม : สัส กูไม่เสียตัวนะเว้ย โทรมาก็กวนตีนกูเลยนะ
เต้ : ฮ่าๆ มึงอยู่ไหนทำไมเสียดังจัง
ผม : อยู่วัดมั่ง ได้ยินเสียงพระสวดม่ะ
เต้ : พระบ้านไหนสวดร้องเพลงว่ะ อยู่ไหนบอกมาดีๆอย่ากวนตีนดิ กูตามไปต่อยถึงบ้านนะ
ผม : อยู่ร้านหมูกระทะ
เต้ : หายดีแล้วเหรอ หรือว่าได้แฟนใหม่แล้ว กูก็อกหักดิ
ผม : แฟนใหม่ไรว่ะ มากับไอ้ต้น
เต้ : ไอ้ส้นตีนเหรอ
ผม : จะคุยกับมันไหมล่ะ เดี๋ยวให้คุย
เต้ : ไม่อ่ะกลัวได้ต่อยคนทางโทรสัพ
ผม : ป๊อดก็บอกมาเหอะ ครับคุณ
เต้ : ป่าวเว้ย งั้นกูไม่กวนนะ กินเนื้อช้างต่อเหรอ
ผม : ช้างบ้าไรว่ะ เนื้อหมูเว้ย
เต้ : เนื้อช้างเพราะมันมีงา ฮ่าๆแล้วมันก็วางสายไปครับ โทรมากวนทีนแล้วหนี
ผม : อร่อยม่ะเนื้อช้าง
ต้น : มันมีงานั้นเหรอ มุกอนุบาลว่ะยังจะเล่นกับกูนะฮ่าๆ ฟังเพลงม่ะเดี๋ยวกูขึ้นไปร้องให้ฟัง
ผม : กูอยากฟังเพลงยังไม่ลืม
ต้น : ไว้ให้มึงตายก่อนเดี๋ยวกูเปิดแทนธรณีกรรแสงนะ บอกให้ลืมได้แล้วยังจะคิดอีกเอาแดกเข้าไปให้เลิกคิด มันเอาเฉาก๋วยให้ผม เวลาอยู่กับกูห้ามเศร้า ห้ามร้อง แล้วห้ามคิดเรื่องแบบนี้อีก เข้าใจไหม
ผม : ครับเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
ต้น : ห้ามแอบไปร้องไห้นะ ถ้าเรายังวิ่งตามเรื่องแบบนี้เราก็ยิ่งเจ็บนะรู้ไหม กูว่ามึงหยุดวิ่งตามเหอะ อยู่อย่างที่เป็นมึง กูหวังว่าคงจะเห็นมึงกลับมาเป็นคนเดิมก่อนเปิดเทอมนะ
ผม : บ่นพอยังกูฉี่จะราดล่ะ
ต้น : ให้กูไปหาจวยช่วยไหม อ่าๆ
ผม : สัส แก้ผ้าวัดกันเลยมา ไอ้หางอึ่ง แล้วผมก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำ (กว่าจะนั่งรอไอ้ต้นทานหมดก็สองทุ่มกว่าครับ)ไม่กลับบ้านตัวเองเหรอ
ต้น : ไม่อ่ะ ไฟว์เกมส์กะกูไหมล่ะ หรือมึงจะป๊อด
สุดท้ายมันก็ตามมากวนที่บ้านผมครับดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อนคุย พอถึงบ้านก็นั่งอัพเรื่องนี่แหละครับ ขอตัวไปไฟว์เกมส์กับไปไอ้ต้นก่อนนะครับ ฝันดีครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 72 18/4/2563
«ตอบ #135 เมื่อ18-04-2020 02:34:01 »

ตอนที่ 72

จริงที่ไอ้ต้นเคยพูดครับว่าเวลาที่เราอยู่คนเดียวมักจะคิดถึงอดีตขึ้นมา ผมพยายามไม่คิดแล้วแต่ก็ได้แต่ทำครับแต่ก็ยังคิดเหมือนเดิม
ต้น : ไอ้สัสโอม ตื่นได้แล้ว มันตะโกนใส่หูผมครับ
ผม : สัส (ถีบมันตกเตียง)
ต้น : แค่ปลุกก็มาถีบกู เอาแรงมาจากไหนว่ะ
ผม : แก้วหูก็แตกไหมเนี่ย สัส ปลุกเบาๆก็ได้
ต้น : ปลุกเบาไร ปลุกตั้งนานมึงไม่ยอมตื่นนี่ว้า ลุกไปอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวได้แล้วพี่จ๋าให้กูมาปลุกมึง
ผม : เมื่อคืนมึงกลับบ้านทำไมไม่บอกกูว่ะออกไปข้างนอกแปบเดียวหายเลยนะ นึกว่าไปไหน โทรไปก็ไม่รับสาย
ต้น : กูไม่อยากรบกวนมึงนี่ว้า แถมไอ้ปอนก็เมาหนักด้วย กูเลยไปส่งมันที่บ้าน ลุกได้แล้ว เหล้าก็ไม่ได้แดกกับเขายังจะตื่นสายอีก
ผม : อุ้มไปอาบน้ำหน่อยดิ
ต้น : ตัวแม่งใหญ่กว่าควาย ให้กูอุ้ม
ผม : ฮ่าๆ (เป่าหน้ามันครับ)
ต้น : แหวะจะอ้วก ไม่แปรงฟันแล้วยังจะมาให้กูดมอีก กูลงไปนั่งดูทีวีข้างล่างนะ วันนียายให้มาชวนมึงไปบ้านกู
ผม : อืม แปบนะอาบน้ำ ห้ามแอบดูนะเว้ย
ต้น : ใครอยากจะดูว่ะ กูเห็นจนชินล่ะ งั้นกูลงไปรอข้างล่างนะ อาบน้ำนะเว้ย ห้ามชักว่าวนะ
ผม : สัส
พออาบน้ำเสร็จทานข้าวแล้วออกไปบ้านไอ้ต้นครับ นึกว่าจะให้ไปเล่นแต่ที่ไหนได้มันหลอกผมมาทำงานช่วยมันครับพอดีคนงานที่บ้านมนเขาลากลับบ้านเลยไม่มีคนช่วยยายทำขนมครับ
ต้น : ยายผมพาคนงานมาช่วยล่ะ
ยายต้น : โดนต้นเขาบังคับมาเหรอลูก
ผม : (มองหน้าไอ้ต้น)ไม่ครับยายผมเต็มใจมา(ในใจแค้นมันสุดๆ)
ต้น : เชื่อไหมล่ะยาย โอมเขาใจดีใช่ม่ะ
ผม : อืม(กัดฟัน)
ยายต้น : ทำได้ไหมลูกถ้าไม่ได้ก็ไปนั่งดูทีวีรอนะ งั้นก็ชิมขนมให้ยายนะ อยากทานไรหยิบเอาเลยนะลูก
ต้น : โหยายขาดทุนกันพอดีดิ มันกินเยอะนะยาย
ผม : หอมๆน่ากินเนอะยาย
ยายต้น : งั้นช่วยนวดแป้งนะลูก เดี๋ยวยายออกไปซื้อของข้างนอกก่อน ต้นดูโอมด้วยนะ ถ้าต้นดุบอกยายนะโอม
ผม : ครับ พอยายต้นออกไปเท่านั้นแหละครับ
ต้น : พอเลยมึงกินอยู่ได้ เดี๋ยวก็ทำไม่เสร็จหรอก
ผม : ยายทำขนมอร่อยว่ะ
ต้น : นวดแป้งเลย (มันโยนแป้งก้อนเล็กใส่ผม) งานไม่ยอมทำเอาแต่กิน
ผม : สัส สกปรกนะเว้ย แกล้งมันคืนครับ แป้งก้อนเท่าปั้นโยนใส่มันครับ
ต้น : เจ็บนะเว้ย โยนก้อนแป้งไปมาครับ สภาพแต่ล่ะคนแทบจะดูไม่ได้
พอยายต้นกลับมาโดนด่าสิครับ แต่ผมน้อยกว่าไอ้ต้นครับ แล้วก็ได้มาทำใหม่ครับ รอบนี้ผมรอนแป้งไอ้ต้นมันตวงแป้ง
ผม : เป็นไรว่ะ(ต้นมันซึม) โกรธกูเหรอที่ทำให้มึงโดนด่า ไม่เอาไม่เศร้า ผมเอาแป้งลูบหน้าตัวเองให้ไอ้ต้นมันยิ้ม แต่ก็ไม่ขำครับ(แล้วจับแก้มมันดึงให้ยิ้ม)
ต้น : ป่าวหรอก กูถามไรหน่อยดิ
ผม : อะไรถามมาดิ
ต้น : ตกลงมึงจะกลับไปคบกับพี่มิ้นของมึงอีกเหรอว่ะ เมื่อคืนเห็นไปข้างนอกกับพี่ตั้งนาน พี่เขาก็ดีกับมึงนะ ดูเป็นห่วงมึงมาก
ผม : กูว่าแล้วมึงต้องพูดเรื่องนี้ ที่มึงรีบกลับเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม
ต้น : ก็กูเห็นมึงมีความสุขเลยไม่อยากอยู่เป็นกขคมึงนี่ว้า
ผม : มึงนี่นะ กูจะบอกนะ กูเคยบอกแล้วไงแต่ก่อนกูเคยแอบชอบพี่เขา แต่เขาไม่เล่นด้วยหาว่ากูเด็ก
อีกอย่างมันก็ผ่านมานานแล้วตั้งแต่กูอยู่ม.5แล้วกูเคยบอกมึงแล้วไงว่าต่อไปก็จะไม่รักใครอีก รักใครก็มีแต่เจ็บสู้อยู่แบบนี้คนเดียวดีกว่า รักพ่อรักแม่ รักมึงนะเพื่อน มันดึกแล้วพี่เขามาบ้านเพื่อนแถวนี้เลยเข้ามาเล่นด้วย เห็นว่ามันดึกกูเลยไปส่ง ไปส่งพี่เขาถึงบ้านกูก็รบกลับ กลับมามึงก็หายไปไหนไม่รู้
ต้น : จริงนะ
ผม : เอ่อ ว่าแต่มึงหึงกูเหรอว่ะ
ต้น : กูแค่อยากรู้(มันยิ้ม)
ผม : มึงนี่นะ ทาแป้งให้หายเศร้า
ต้น : สัส เล่นแป้งอีกแล้วนะ เดี๋ยวยายกูก็บ่นให้อีกหรอก มึงทานอันนี้ดิ พึ่งคิดสูตรมาใหม่
ผม : กินแล้วท้องจะเสียป่ะ
ต้น : จะเสียก็เพรามึงไม่กินให้กูนี่แหละ ขอบคุณนะ
ผม : ยังไม่ได้ทำไรให้เลยมาขอบคุณทำไม
ต้น : ก็ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกู เป็นที่ปรึกษากูนี่ว้า
ผม : อย่าพูดดิ พูดทีไรก็จะร้องไห้นะเว้ย
ไอ้ต้นบอกผมตลอดเวลาที่อยู่กับมันๆบอกให้ผมอยู่กับปัจจุบันอย่ากัลป์ไปคิดเรื่องเก่าๆ(เหมือนมันบอกตัวเอง) ผมก็อดที่จะเป็นห่วงมันไม่ได้ครับ กลัวมันจะไม่มีเพื่อนเวลาที่มันเสียใจตอนนี้ผมกลับโขงเจียมชวนมาด้วยก็ไม่ยอมมา เหมือนมันจะมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมล่ะ(แต่ไม่ใช่แฟนนะ)

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 4

เต้:
ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วคับยังคิดถึงผมอยู่หรือป่าวคับตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าแล้วแหละใครที่ยังไม่นอนเหมือนผมบ้างคับเราจะมานินทาคนบ้างคนกันนะไม่ใครที่ไหนหรอกคับนอกจากไอ้ขี้แง้คนเดียวคับพอดีวันนี้มาทำธุระแถวบ้านเขาคับเลยแวะไปดูว่าตายหรือยัง(แอบแช่งมันไปเจอทีไรนั่งซึมคนเดียวตลอด)เขาเรียกอาการของคนอกหักคับไม่ได้ว่าเขาหรอกผมก็ยังเป็นเหมือนกันแต่ช่างเหอะมันผ่านไปแล้วคับให้มันผ่านไปแต่เท่าที่ผมรู้จักกับโอมมาเขาเป็นคนหนึ่งที่ชอบเก็บเรื่องเศร้าๆไว้คนเดียวไม่ยอมบอกใครง่ายๆคับนอกเสียจากตอนเมาแต่ตอนนี้เขาเลิกกินเหล้าเลยไม่รู้ว่าเขาหายแล้วหรือยังแต่เท่าที่ผมดูนะดีขึ้นบ้างแล้วแหละแต่ก็เวลาอยู่คนเดียวจะชอบนั่งซึมๆ(หรือเขาจะคิดถึงเราว่ะเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน)
ผม : มึงนี่นะกูล่ะเหนื่อยใจแทนมีอะไรก็ให้บอกกูทำไมชอบเก็บไว้คนเดียวตลอดว่ะ
โอม : มานานยังนี่
ผม : มานานแล้วพอที่จะนั่งดูคนนั่งซึมเป็นไรของมึงอีกว่ะ ยังไม่หายคิดถึงเขาเหรอ
โอม : ก็ใครจะไปเหมือนมึงนี่ว้า
ผม : กูก็ไม่ต่างจากมึงหรอกแค่กูไม่พยายามคิด กูหิวข้าวพาไปหาแดกไรหน่อยดิ
พยายามเปลี่ยนเรื่องคุยเขาก็คุยด้วยนะแต่เวลายิ้มเหมือนโดนบังคับยังไงไม่รู้บางครั้งเขาจะชอบเล่าเรื่องเก่าๆให้ฟังยังกะคนแก่พูดให้เด็กฟังยังไงยังงั้นแต่เขาดีกว่าครั้งที่แล้วที่ผมเจอคับ
โอม : มึงอยากทานไรสั่งเลยนะเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อน
ผม : อ้าวแล้วมึงไม่ทานเหรอ
โอม : ยังไม่หิวอ่ะมึงทานไปก่อนเหอะ เขาไปเข้าห้องน้ำสักพักก็มา
ผม : กูสั่งมาเผื่อมึงทานดิ เป็นไรของมึงอีกว่ะ(ตบกบาลมัน) ข้าวเขาซื้อมาทานนะเว้ยไม่ใช่ซื้อมานั่งดู
โอม : ไม่หิวนี่ว้า
ผม : ไม่หิวก็ต้องทานดิว่ะ นี่มันจะเที่ยงแล้ว อีกอย่างดูมึงผอมๆลงนะ
โอม : กูแค่ลดหุ่น
ผม : ลดหุ่นเหี้ยไรของมึง แค่นี้ยังจะว่าตัวเองอ้วนอีก มึงว่ามึงอ้วนกูเขาจะไม่ว่าช้างเหรอว่ะ นั่งหันหนาหากูไม่กลัวใจเราตรงกันเหรอ
โอม : เชี้ย 555 ยังจะมาหยอดอีกนะมึง มันเริ่มยิ้มออกครับ
ผม : (จับปากมันคับแล้วดึงยิ้ม) นี่ยิ้มแบบนี่ เวลามึงยิ้มกูว่าน่ารักออก ถ้ายิ้มได้แล้วก็ทานได้แล้วทานเสร็จพากูไปเที่ยวด้วย
พอทานข้าวเสร็จส่วนมากจะไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนไกลคับใกล้ๆแถวนั้นแหละเห็นแม่โอมบ่นว่าโอมเอาแต่ทำงานเลยอยากให้พักบ้างผมเลยให้เขาพาเที่ยวคับเผื่อเขาจะได้เที่ยวด้วยมันบ่นตลอดตอนเที่ยวคับหาว่าร้อนบ้างทั้งๆที่ครึ้มฝนนะเหนื่อยบ้างปวดขาบ้างถ้าชวนพี่เขคุยเรื่องรถมอไซค์พี่เขาคุยได้ทั้งวันมีกี่คันที่บ้านขนออกมาให้ดูเกือบทุกคันมีเรื่องหนึ่งไม่พูดไม่ได้คับคันปากพอดีที่ด่านพี่คนที่ตรวจคนเข้าคนที่รู้จักกับโอมเขาลาแล้วโอมข้ามมาหาซื้อหนัง(คงรู้นะคับว่าหนังอะไร)แล้วที่นี้เขาไม่ให้เอาข้ามมาผมไม่เห็นหรอกพอดีพี่ทำงานที่นั้นรู้จักกันเขาเล่าให้ฟังคับโคตรขำคับเวลาเจอหน้าเขาจะล้อก็ไม่ได้กลัวมันนอยแล้วไม่คุยด้วยคับนินทาได้คับช่วงนี้โอมเขานอนแต่หัวค่ำไม่เกินห้าทุ่มเขาก็นอนช่วงนี้เขาเป็นเด็กดีคับนอนไม่ดึก(เตเต้เขียน)
ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ดูวันนั้นมันแปลกๆไม่กล้าถาม เหี้ยโอมไหนว่ามึงจะเข้มเแข็งไงว่ะมึงสัญญากับกูแล้วไม่ใช่เหรอเป็นเชี้ยไรของมึงว่ะไลน์ก็ลบโทรไปก็ไม่รับกูร้องไห้แล้วอย่าเป็นแบบนี้ดิกูเป็นห่วงนะเว้ยถ้ามึงเข้ามาอ่านโทรกลับหากูด้วยนะ
ไม่มีหรอกใครที่ลืมใครได้เพียงแต่ชีวิตที่ต้องเดินหน้าเราต่างมีหน้าที่มีความรับผิดชอบ มีสิ่งที่ต้องทำจนทำให้ช่วงเวลาหนึ่งเราลืมคิดถึงเค้าลืมนึกถึงไปมันเจ็บนะที่เห็นเค้าไปมีใครแต่เจ็บมากกว่าคือทำไมตัวเองไม่ยอมไปไหนไม่ยอมหลุดพ้นไม่ยอมปล่อยวางปล่อยวางมันแล้วทำหน้าที่ของมึงไปบ้างทีเรื่องที่เจออาจสอนให้เราเข้มเเข็งขึ้นก็ได้พักให้พอดีขึ้นแล้วค่อยกลับมาก็ได้ทุกคนยังรอมึงกลับมาอยู่นะโอม

โอม:
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงผมครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วงผมตอนนี้มาเที่ยวเชียงใหม่ครับพรุ่งนี้จะกลับบ้านแล้วครับขอบคุณจริงๆครับ

เต้:
@OhmKub ดีขึ้นก็ดีล่ะต่อไปห้ามทำแบบนี้อีก ห้ามเหงา ห้ามเศร้า ห้ามร้อง ห้ามป่วย ห้ามตาย ห้ามแรด ห้ามๆๆทุกอย่าง#นี่คือคำสั่ง(จากผัวเห้ยเพื่อน)# เดินทางปลอดภัยนะอย่าให้เจอหน้าล่ะกันจะโบกหัว(ในข้อหาไรดีว่ะ)

โอม:
อย่างที่ไอ้เต้มันด่าผมว่าผมมัวแต่ยืนอยู่กับที่ยืนรับรู้แต่เรืี่องเศร้าๆไม่รู้จักก้าวต่อไปกับเรื่องใหม่ๆกับวันข้างหน้าสู้กับมันผมพยายามจะทำตามที่เต้บอกแต่สุดท้ายก็กลับมาคิดถึงเขาอยู่ดีผมยอมรับว่าผมกลัวคนอื่นเขาจะคิดมากกับผมเลยที่จะไม่กล้าไประบายกับใครตอนนี้ผมดีขึ้นบ้างล่ะครับต้องขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกคนนะครับที่คอยเป็นห่วงผมและต้องขอโทษนะครับที่ทำตัวให้เป็นห่วงขอโทษที่ลบบัญชีไลน์ครับ ลบทวิต ที่ไม่ได้บอกก่อน ผมสัญญาว่าจะไม่ทำตัวแบบนี้อีกครับจะเข้มแข็งครับไม่งอแง้ไม่ร้องไห้จะทำหน้าที่พี่ชายน้องชายและเพื่อนให้ดีที่สุดครับ

เต้:
@หมาโอม น่าจะปฎิบัติธรรมจนถึงเปิดเทอมนะไม่งั้นบวชเลยสาธุถ้ายังร้องไห้อีกขอให้ผีหลอกได้นั่งสมาธิหน้าเมรุอีกเพี้ยงจะมาตบเหม่งพี่เหรอน้องฝันไปเหอะ

โอม:
การที่เราเดินหน้าต่อไปมันก็ดีกว่าที่เราจะมาหยุดแล้วทนกับความเจ็บปวดมีคนเคยบอกผมว่า
“เจอทางตันแค่….เดินถอยหลังก็น่าจะพอ….”
ในเมื่อเราทำอะไรต่อไปไม่ได้มัวแต่คิดถึงเรื่องเดิมๆคิดถึงวันเวลาเก่าๆคอยจ้องแต่โทรสัพมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมเลยต้องตัดสินใจลบบัญชีไลน์ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเรายังอดที่จะเป็นห่วงเขาไม่ได้แต่ผมก็ไม่อยากที่มาจมอยู่แต่กับอดีตได้แต่ทำใจล่ะครับเริ่มต้นใหม่ถึงแม้มันจะลบยากก็ตามเหมือนที่ได้เต้บอกไว้ในบอร์ดแหละครับ
“อย่าไปคิดว่าต้องลืมยิ่งคิดก็ยิ่งไม่ลืม ปล่อยไปตามความจริง สุดท้ายเวลามันก็ช่วยเองครับ แต่มันก็ไม่ได้ให้ลืมครับแต่มันจะช่วยให้เรา ชิน”
อย่างที่ผมหายไปแหละครับยอมจริงๆว่าลืมยากกับผมรักคนนี้มากแต่ก็นะเขาตัดสินใจเขาครับผมเลยยอมรับในการตัดสินใจเขา คนบ้างคนยิ่งพยายามไขว่คว้าหามันเราก็ยิ่งเจ็บสู้เรายืนเฉยๆ ถ้าจะมีคนรักก็มีเองแหละครับกำลังใจที่ทุกคนให้ผมมาผมต้องขอบคุณนะครับความรักไม่ได้ไปหาใกล้หาเอาในบอร์ดนี้แหละไม่ใช่หาแฟนนะแต่หาความรักแบบพี่น้องเพื่อนที่คอยห่วงใยกันครับ พอกลับมาจากเชียงใหม่ก็เจอไอ้บัดดี้ผมครับมันมายืนรอที่สนามบินแถมบ่นให้ผมอีกทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้บอกให้มันมารับซะหน่อยแต่เพราะมีต้นแหละครับทำให้ไม่อยากจะเศร้าอีกแถมไอ้เต้ก็ขู่ผมจังเลยไม่อยากกลับไปเศร้าแล้วครับถึงจะไม่มีแฟนแต่เราก็ยังมีพ่อแม่ปู่ย่ายายมีเพื่อนและก็พี่น้องเพื่อนๆในบอร์ดใช่ไหมครับถึงแม้เราจะไม่รู้จักกันมาแต่ก่อนแต่พวกคุณก็ทำให้ผมรักทุกคนนะครับเป็นห่วงทุกคนกลัวเขาจะคิดมากกับผมไหมกลัวไปต่างๆนาๆครับแต่สุดท้ายผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำตามงี่เง่าแบบนี้อีกครับ จะเข้มแข็งและตั้งใจเรียนเพื่อตัวเองและครอบครัวครับผมไม่คิดว่าจากเรื่องที่ผมกับไอ้เต้จะทำให้ผมรักพวกคุณครับเราเหมือนครอบครัวเดียวกันแล้วนะถ้ามีอะไรพอที่จะให้ผมช่วยได้บอกนะครับ ผมเต็มใจที่จะช่วยครับ

เต้:
@OhmKub ซ่านะมึงเดี๋ยวก็ได้ไปวัดสมใจหรอกเป็นอะไรว่ะชอบทำตัวให้กูเป็นห่วงอยู่เรื่อย เมื่อคืนเเม่โอมโทรหาผมตอนเที่ยงคืนคับว่าโอมรถล้มตอนนี้ผมกำลังจะไปอุบลคับจะไปกระทึบให้มันตายคนอะไรพูดยากมาก
ไปเยี่ยมโอมมาแล้วนะคับเขาไม่เป็นอะไรมากคับแค่ศอกกะขาและแขนถลอกคับตอนแรกก็นึกว่าไม่รอดเห็นผ้าคลุมหน้า555สบายใจได้แล้วคับมันล้มไม่แรงยังมีน่ามาบอกผมอีกว่ารถไม่แรงจะโบกมันอยู่แต่กลัวจะตายคามือผมดีขึ้นล่ะคับนอนให้น้ำเกลือพรุ่งนี้น่าจะกลับได้แต่สงสัยรอบนี้จะเข็ดไปอีกนานคับเพราะโดนแม่สั่งห้ามไม่ให้ขับรถมอไซค์ของตัวเองโดนยึดกุญแจทุกคันไม่งั้นแม่จะขายให้หมดทุกคันแอบซะใจนิดๆคับซึมยังกะหมาเหงาผมอยู่ไม่นานคับเบื่อหน้าคนบ้างคน(เตเต้เขียน)

โอม:
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงนะครับ ผมออกจากโรงพยาบาลล่ะไม่ได้เป็นอะไรมากครับผมหนังเหนียวตายยากฮ่าาาาแต่ก็โดนคุมความประพฤติอยู่ดีช่างเหอะตอนนี้จะกลับโขงเจียมครับรักทุกคนจุ๊บๆๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 17:09:38 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 73 18/4/2563
«ตอบ #137 เมื่อ18-04-2020 02:47:46 »

ตอนที่ 73

บ้างครั้งเราก็ยิ้มได้เมื่อเห็นเขามีความสุข…บ้างครั้งเราก็มีความสุขที่เห็นเขายิ้มได้…แต่เราก็เศร้าที่คิดถึงเขา
เหนื่อยครับที่ต้องมานั่งทำใจไม่รู้จะระบายไรดีวันนี้แต่อยากบอกว่าโคตรๆเซ็งๆรถตัวเองก็ไม่ได้ขับได้ขับ ดรีมคุรุสภาของแม่ที่วิ่งได้แค่สี่สิบแต่ทำไงได้ครับก็เราทำผิดนิครับการที่เราคิดถึงเขามันทรมารนะครับยิ่งกว่าปวดฟันครุดอีก แค่ได้ยินเสียงเขาก็มีความสุขล่ะพอได้บอกให้เขาอ่านหนังสือแค่นี่ก็พอล่ะครับสำหรับผมเขาจะทำตามที่ผมเคยบอกหรือป่าวก็สิทธิ์ของเขาครับผมได้แค่บอก “อันได๋ที่ข่อยสัญญากับเจ้าไว้ ข่อยเฮดตามทุกข้อเด้อ” หลังจากที่กลับจากลำปางสิ่งที่ผมอยากทำอันดับแรกคือจะทำยังไงให้ตัวเองยิ้มได้ยิ้มสู้หน้าไอ้ต้นแต่ก็ฟื้นยิ้มครับแต่ก็ได้แค่อยู่ต่อหน้าเขา
ต้น : เหนื่อยเหรอว่ะ ดูหน้าซีดๆ หรือว่าแอบไปว่าวบนเครื่องบินว่ะ
ผม : ว่าวเชี้ยมึงดิ เวลาแค่นี้ไม่พอสำหรับกูหรอก
ต้น : มันไม่แข็งเหรอว่ะ
ผม : จะจับดูไหมล่ะ
ต้น : ดีขึ้นแล้วอ่ะดิต่อปากต่อคำกับกูได้
ผม : ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ
ต้น : รีบๆกลับมาเป็นไอ้บัดดี้หื่นกามของกูนะเว้ย (มันขยี้หัวผมครับ)
ผม : ผมยุ่งหมดล่ะ แล้วน้องมารอพี่นาน
ต้น : นานแค่ไหนกูก็รอได้ พึ่งรู้นะเนี่ยที่สนามบินสาวเยอะ
ผม : เป็นไร ติดสัดเหรอมึง ถึงได้มองแต่สาวๆอยู่ได้
ต้น : งั้นกูมองมึงแทนได้ไหม
ผม : มองส้นทีนกูนี่
มีมันนี่แหละครับที่ทำให้ผมยิ้มได้แล้วก็รู้สึกว่ายังมีคนที่รักเราอยู่ ต้นเขาเป็นเพื่อนทั้งพี่และพ่อในบ้างครั้งที่ผมเคยบอกแหละครับ มันเคยบอกผมว่าเพื่อนนะไม่ได้คบกันแค่วันสองวันแต่คบกันตลอดไปครับพอถึงบ้านก็ออกไปหาทานไรกับต้นครับ
ต้น : มึงจะทานไรก็สั่งนะเดี๋ยวกูไปสั่งร้านนั้นก่อน จะเอาอะไรไหม
ผม : เอาอะไรที่แก้เศร้าได้มีไหม
ต้น : มีกำปั้น ส้นทีน กับไม้หน้าสามมึงจะเอาไร
ผม : กล้าโหดกับเพื่อนเหรอเดี๋ยวนี้
ต้น : โหดกว่านี้ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้อีก เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้วนะเว้ย มึงก็ลืมๆได้แล้ว มึงดูกูเป็นตัวอย่าง ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอนเว้ย
ผม : ที่มึงร้องไห้ง้อแง้ไม่ยอมออกมาเรียนนั้นเหรอ
ต้น : สัส กูไม่คุยด้วยแล้วหาไรแดกดีกว่า
พอทานข้าวเสร็จก็ไปเดินเล่นแถวนั้นแหละครับ
ผม : กลับเหอะ กูว่ากูเหนื่อย
ต้น : อยากกินเหล้า กินเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ ถ้ามึงไม่กินมึงซื้อให้กูเลย
ผม : เอ่อๆ แม่งอยากกินก็ไม่รู้จักซื้อเอง แล้วมันก็พามาที่ร้านค้าครับ
ต้น : พี่285กลมหนึ่งครับ
ผม : เหล้าขาวก็พอแล้วมั่งสำหรับมึง
ต้น : พี่ๆลูกชิ้นด้วยนะครับ เอาสิบไม้
“ใส่ถุงเลยไหมน้อง”พี่เขาถามครับนึกว่าจะทานที่นั้น
ต้น : พี่ว่าใส่ถุงกับไม่ใส่อะไรมันกว่ากันครับ
ผม : สัส ไปกวนพี่เขาอีก ใส่ถุงนะพี่จะเอาไปทานที่บ้าน ขอโทษนะครับเพื่อนผมมันเป็นบ้า
ต้น : กวนตรงไหนว่ะ กูแค่อยากถามพี่เขาเผื่อเขาจะมีประสบการณ์มึงไม่รุ้เหรอแชร์ประสบการณ์
ผม : แชร์พ่องมึงดิ ขับรถกูอายแทนมึง
ในตอนที่ผมนั่งซึมมันจะชอบมาแกล้งมาหยอกมาแหย่ให้ผมขำตลอดครับเหมือนมันจะไม่อยากให้ผมเศร้าแล้วคิดเรื่องในอดีตครับ พอมาถึงบ้านมันก็โทรหาไอ้ปอนครับนั่งกินกันสองคนผมง่วงด้วยแหละเลยไปนอนพัก พอดีน้องเขาโทรมาคุยกันได้สักพักแหละครับ พอเขาวางสายผมก็ออกไปขับรถให้หายเบื่อ ถนนมันหลื่นด้วยแหละครับบวกกับผมหลบหลุมเลยล้ม อย่างที่ไอ้เต้บอกแหละแค่ผมแขนขาถลอกมันมาถึงก็หาว่าผมตายพี่เขามาเต็มมากครับ อันที่เต็มไม่ใช้ร้องไห้นะครับ ด่าล้วนๆแม่ผมยังไม่หนักเท่าไอ้เต้แถมไอ้ต้นอีก
เต้ : มึงใกล้ตายยังว่ะ
ผม : สัส มาถึงก็ปากหมาเลยนะแล้วรู้ได้ไงว่ากูรถล้ม
เต้ : ฝันว่ามึงตายแล้วไปหากูที่บ้าน
ผม : ฝันโคตรอัปมงคลนะเว้ย เดี๋ยวกูก็ลุกก้านคอมึงหรอก
เต้ : ไอ้นี่ก็อีกคนไอบ่อยนะติดเชื้อเมอร์มาเหรอว่ะ(มันกัดไอ้ต้น)
ต้น : สัส กวนตีนนะ มึงอยากปากแตกเหรอว่ะ
ผม : ถ้าพวกมึงจะต่อยกันพรุ่งนี้กลับไปกับกูม่ะ กูจะให้ขึ้นเวทีที่ค่ายมวยปู่กู ถ้าไม่ต่อยนะกูจะให้พี่ที่ค่ายรุมพวกมึง
เต้ : สัสต้นแหละเริ่มก่อน ใครให้มันมามองหน้ากูว่ะ
ต้น : หลงตัวเองกูมองผนังเว้ย มึงแหละเริ่มก่อนมาหาว่ากูเป็นโรคเมอร์
เต้ : เมอร์ทักรักมึง55
ต้น : ถุย
แล้วพวกมันก็มารุมว่าผมครับ ยังกะเป็นที่ระบายให้พวกมัน บ่นให้ผมเสร็จ
เต้ : งั้นกูกลับแหละเบื่อหน้าคนแถวนี้
ต้น : ให้กูถีบส่งไหม ถ้าแน่จริงก็มาเรียนดิว่ะ หรือว่าป๊อด
เต้ : ถ้ากูเรียนกูก็กลัวมึงอ่ะดิที่ทำตามที่มึงสั่ง
ต้น : สัส อยากเข้าห้องไอซียูเหรอ
เต้ : ไอเลิฟยูแทนได้ไหม แล้วมันก็เดินออกไปครับ
ผม : ยิ้มไร เขินเหรอหน้าแดงเลยนะมึง หรือว่ามึงสองคน
ต้น : สัส ไม่มีทางกูไม่ยอมเอาตัวไปเปื้อนกับไอ้เต้หรอก
ผม : นี่มึงหลอกด่ากูเหรอ
ต้น : ป่าว
พอไอ้เต้กลับไอ้ปอนก็เข้ามาครับ มันพึ่งหายแฮ้งเหล้า
หลังจากที่ผมกลับจากโรงพยาบาลก็กลับบ้านพร้อมแม่ครับ ตอนแรกไอ้ต้นจะมาด้วยพ่อมันไปต่างจังหวัดกับแม่เลยไม่มีคนอยู่บ้านมันเลยอดครับ ตอนแรกถ้ามันมาจะพามันไปเที่ยวมันชอบบ่นให้ผมว่าไม่ค่อยพามันไปเที่ยวที่ลาวเท่าไร
ย่าผม : เป็นไงลูกเจ็บตรงไหนไหม(คนนี่แหละผมชอบอ้อนเวลาที่แม่ห้ามไม่ให้ผมทำไร)
ผม : ไม่เจ็บครับ โอมหนังเหนียวย่า
ย่าผม : ทีหลังก็ขับระวังนะ เห็นแม่เราบอกว่ายืดกุญแจรกเหรอ
ผม : ใช่ครับย่าช่วยพูดกับแม่หน่อยนะ
ย่าผม : ย่าว่าก็ดีเหมือนกันนะ ขับรถแม่เราไปก่อนนะ แล้วทานไรยังบัวลอยย่าทำไว้อยู่ในตู้เย็นนะ
ผม : ครับ เอ่อย่าแล้ววันนี้มีไรให้ผมช่วยไหมครับ
ย่าผม : งั้นปลูกผักช่วยย่าล่ะกัน ซื้อเมล็ดมาเมื่อวานยังไม่ได้ปลูกเลย
ผม : โอมขอไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวมาปลูกช่วย อาบเสร็จย่าบอกว่าจะออกไปทำธุระก่อนค่อยจะกลับมาปลูก จนเย็นครับถึงได้ปลูก
ย่าผม : ระวังนะลูกค่อยๆหยดนะห้ามใส่เยอะนะ(ก่อนที่ย่าจะบอกผมใส่เป็นกำครับเมล็ดแตงกวา)เวลาเราปลูกเราก็หมั่นดูแลเขาด้วยนะก็เหมือนความรักเราแหละ(ย่าผมทันสมัยนะใช้ไอโฟนหกนะครับขนาดผมยัง5Sอยู่)เราต้องเอาใจใส่เขานะลูก(เอาซะผมน้ำตาคลอครับคิดถึงไอ้อ้วน) ต้นไม้เขาก็มีชีวิตเหมือนคนแหละดูทุกต้นที่บ้านย่าดิ ไม่มีต้นไหนที่เหี่ยวเลย ย่าดูแลเขาทุกวัน
ผม : โหย่าหาว่าที่บ้านผมขี้เกียจเหรอครับจะฟ้องป๊าว่าย่าหาว่าป๊าขี้เกียจ
ย่าผม : ขี้ฟ้องนะเอาด้ามเสียมจะเคาะหัวผมแต่ผมหลบทัน
อย่างที่ย่าผมบอกแหละครับถ้าเรายังยึดติดกับสิ่งเดิมๆเราก็ยังมัวแต่คิดเรื่องเดิมๆสู้เราเลิกยึดแล้วทำอะไรที่มันใหม่ๆแล้วมันก็จะดีขึ้นย่าผมบอกนะแต่ที่ดีที่สุดคือไม่ได้ไปปฎิบัติธรรมครับเย้ๆแต่ไม่รู้ว่าย่าผมจะพาไปอีกไหมเพราะแก่ชอบบ่นว่าผมไม่ค่อยเข้าวัด

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 74 18/4/2563
«ตอบ #138 เมื่อ18-04-2020 13:13:51 »

ตอนที่ 74

#ไม่จำเป็นต้อง “บอกรัก” กันตลอดเวลา ขอเพียงในวันที่ “อ่อนล้า” ยังอยู่ให้เห็นหน้ากันก็พอ#
บ้างครั้งเวลาที่เราได้อยู่คนเดียวก็ทำให้เราคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาแล้วนำมาแก้ไขตัวเองเริ่มต้นใหม่ครับ ผมเชื่อว่าทุกคนที่กำลังอยู่ในสภาวะแบบผมก็คิดอย่างที่ผมคิดใช่ไหมครับเรื่องเก่าๆก็ให้ผ่านไปอย่ากลับมาคิดอีกยิ้มสู้ทุกอย่างครับแล้วมันจะดีเองครับ(บอกตัวเอง55)
พอกลับมาบ้านที่โขงเจียมเพื่อนรุ่นราวเดียวกันก็พากันกลับมหาลัยบ้างไปทำงานส่วนมากจะอยู่ไม่กี่คนครับเวลาที่ได้เจอกันก็คงจะเป็นช่วงเย็นๆซะส่วนใหญ่ครับเหนื่อยทั้งวันครับเมื่อวานหลับไปตั้งแต่ตอนที่อัพเรื่องลงเมื่อวานตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ย่าปลุกมาตักบาตรครับ พอทำไรเสร็จก็ไปนั่งเล่นริมโขงครับที่ผมชอบนั่งเล่นอยากจะบอกว่าที่นั่นวิวสวยนะครับยิ่งตอนเช้านะบรรยากาศน่า…ครับเวลาที่ว่างๆหรืออยากอยู่คนเดียวผมจะชอบมานั่งเล่นตรงนี้แหละตามประสาผมแหละครับนั่งฟังเพลงเศร้าอยู่คนเดียว
ต้น : มานั่งฟังเพลงเศร้าจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายเหรอว่ะ(มันแย่งหูฟังมาฟังครับ)
ผม : เชี้ยต้น มาได้ไงว่ะ
ต้น : หายตัวมามั่งสัส
ผม : กวนตีนล่ะ ไหนว่าไม่มีคนอยู่บ้านว่ะแล้วนี่รู้ได้ไงว่ากูอยู่นี่
ต้น : พอดียายกูชวนมาทำบุญแถวนี้เลยแวะมาหา ไปหามึงที่บ้านย่าเลยบอกว่ามึงมาที่นี่
ผม : คิดถึงกูล่ะดิ
ต้น : หลงตัวเองป่ะ กูแค่อยู่ในเมืองมันเบื่อๆเลยออกมาหามึง แล้วพร้อมยังจะพากูไปเที่ยวอ่ะ
ผม : เที่ยวไหน ใครบอกว่ะ
ต้น : มึงแหละสัญญากับกูแล้ว(มันงอลผมครับ)กูอุส่าหอบเสื้อผ้าหนีมานะเว้ยฮ่าๆ
ผม : เวอร์ล่ะมึง เดี๋ยวกูพาไปอยากไปเที่ยวไหน
ต้น : สวรรค์ชั้นเจ็ด
ผม : ส้นทีนกูก่อนม่ะ กลับบ้านแล้วยายมึงล่ะ
ต้น : ไปเยี่ยมเพื่อนแกตามประสาคนแก่อ่ะ บ้านมึงทำไมแดดโคตรร้อนจังว่ะ
ผม : สัส พูดเหมือนบ้านกูกับบ้านมึงอยู่คนล่ะทวีปเนอะ
ต้น : ฮ่าๆ
ไอ้ต้นมันจะมาบ้านผมมันไม่บอกผมสักคำครับว่าจะมาทั้งๆที่มันก็โทรหาผมเมื่อวานตอนเย็นๆแต่ก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยก็มีเพื่อนเที่ยวครับไม่เหงาล่ะ ช่วงนี้แม่ผมไม่ค่อยให้ไปช่วยงานครับแม่บอกว่าให้หายดีก่อนค่อยทำ(ขนาดไม่ให้ทำนะให้ผมไปเอาฟางให้วัวโดนมันวิ่งไล่วิ่งหนีแทบไม่ทัน)
ผม : ไปตลาดม่ะ ตอนนี้ยังเช้าตลาดน่าจะยังไม่เลิกหาไรทาน
ต้น : กูมาตั้งไกลพาเที่ยวตลาดแค่นี้ที่อุบลมีตั้งเยอะ
ผม : แต่ที่นี่สาวเยอะนะเว้ย
ต้น : งั้นรีบไปเลย(ร่าเริงยังกะไม่เคยเจอผู้หญิง)
พามันเดินจนทั่วครับได้แต่ขนมครับ
ผม : จะเอาไรอีกม่ะอยากทานไรอีกม่ะ
ต้น : แค่นี้กูก็หิ้วหนักแล้ว อยากกินขนมครกอ่ะ ซื้อให้กินหน่อยดิ ป้อนกูด้วยไม่มีมือ ถึงของเต็มมืออยู่
ผม : กลับบ้านค่อยกินก็ได้มันร้อนอยู่นะเว้ย
ต้น : กูอยากกินตอนนี้ มันน่าจะเย็นแล้วนะ ป้อนหน่อยดิ
ผม : (เวลามันอยากจะทำอะไรต้องทำให้ได้แล้วก็ทำตอนนี้เลยครับนิสัยมันครับ เบื่อนิสัยมันด้วยเลยแกล้งมันเอาอันที่ร้อนๆแหละครับป้อนมัน) อ้าปากเดี๋ยวกูป้อนยัดเข้าเต็มปากมันครับ (คงจะรู้นะครับขนมครกที่เขาทำใหม่ๆข้างนอกไม่เท่าไรหรอกแต่ข้างใน)
ต้น : สัส โคตรร้อน แม่งไม่เป่าให้กูว่ะปากกูจะเป็นอะไรไหมว่ะ
ผม : ปากมึงก็ยังเป็นอวัยวะเหมือนเดิมแหละ
ต้น : สัส แกล้งกูเหรอ
ผม : ป่าวๆ ก็บอกว่ามันร้อนไม่ยอมเชื่อกู อ่ะน้ำจะได้หายร้อน
ต้น : ขอบใจ กูจะไปฟ้องย่ามึงว่ามึงแกล้ง
ผม : เชิญครับ ถ้ารีบขับรถไปก่อนกูเลยนะ
ต้น : สัสโอม ฝากไว้ก่อนเหอะทีใครทีมัน
ผม : กูขอโทษนะนะหายโกรธกูนะ
พอกลับถึงบ้านมันก็บรรยายให้ย่าผมฟังครับโดนบ่นสิครับว่าผมไปแกล้งต้นแต่ทุกครั้งที่ผมแกล้งต้นเขาจะไม่เคยโกรธผมครับแค่งอลๆง้อก็หายทุกทีครับพอทานข้าวเสร็จมันเปลี่ยนใจครับไม่อยากออกไปไหนมันบอกว่ากลัวดำเลยต้องได้นั่งเล่นเกมส์กับมันที่บ้านผมครับ เล่นไปผมแพ้มันตลอดจนเบื่อ
ผม : เบื่อแล้วว่ะเล่นทีไรก็แพ้มึง
ต้น : ตะเองยังอ่อนหัดนะครับผม (แล้วมันก็ลงมานอนหนุนตักผม)
ผม : มานอนตักกูทำไมว่ะ หมอนก็มีทำไมไม่นอน
ต้น : กูอยากนอนตรงนี้มีไรม่ะ แล้วมึงเป็นไงดีขี้นยังว่ะ ถ้ามึงโกหกกูๆจะกัดจวยมึง
ผม : เรื่องไรว่ะ
ต้น : หัวใจมึงไง
ผม : ก็ปกตินะถ้าตื่นเต้นก็จะเต้นแรง
ต้น : สัส กูกัดนะเว้ย ยังจะกวนกูอีกความรักน่ะเป็นยังไงดีขึ้นยัง
ผม : ก็ทำใจได้บ้างแล้วแหละแต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี
ต้น : เลิกเศร้ายัง(มันมาดึงแก้มผม)
ผม : เลิกล่ะแล้วมาทำแบบนี้กับกูอยากโดนตุยตูดเหรอ
ต้น : หยุดนะมึง หายเศร้าแล้วจะมาล่อตุยตูดกู
ผม : ก็มึงมานอนอ่อยกูทำไมว่ะ(มันรีบลุกขึ้นนั่งครับ)
พอดีช่วงนั้นมีคนโทรหามันด้วยแหละครับผมเลยออกไปล้างรถมอไซค์ผมถึงไม่ได้ขับแค่ได้ล้างก็พอครับกลับมาอีกทีมันนอนหลับครับไม่อยากปลุกมันสักพักโทรสัพผมดังครับคุยกับน้องเขาได้สักพักแล้วน้องเขาก็วางสายเลยปลุกไอ้ต้นไปสวนผม พอไปถึงยังกะไม่เคยกินครับล่อไปทุกต้นทั้งๆที่มันก็เป็นเงาะกินต้นเดียวก็พอแต่ต้นมันเล่นขึ้นทุกต้นมาจบที่ทุเรียนครับ
ผม : อิ่มยังครับกินจนจะหมดสวนกูแล้วนะ งั้นมึงไปรอกูที่บ้านหลังนั้นก่อนนะ กูออกเอากุญแจไปให้พี่เขาก่อน
ต้น : อืม รีบไปรีบมานะกูกลัว
ผม : กลัวไรว่ะ
ต้น : กลัวจะอดคิดถึงไม่ได้
ผม : เมาเงาะไหมมึงน่ะ เอ่อๆเดี๋ยวรีบกลับเอาไรม่ะ
ต้น : ไม่อ่ะ
รีบไปรีบกลับแหละครับกลัวมันจะรอนานพอมาถึงเห็นแต่มันอยู่กับพี่ช่วยเขาเก็บเงาะครับแต่ไม่ได้ช่วยหรอกผมว่ากินซะส่วนใหญ่
ต้น : เอ่อโอมมีคนฝากของให้มึงด้วย ในกล่องอ่ะ
ผม : อะไรว่ะ ระเบิดม่ะ
ต้น : กูไม่รู้เปิดดูดิ
ผม : อยากรู้ด้วยแหละมันคือไรรีบเปิดดูเท่านั้นแหละครับ หยีตัวสีดำลายจุด(พูดแล้วขนลุกไม่หาย)ตุ๊กแกครับรู้แล้วแหละว่าโดนมันแกล้งครับโกรธให้มันเลยเดินหนีครับ
ต้น : เชี้ยโอม กูขอโทษ กูแค่แกล้งมึง มันเดินตามผม ไม่รู้เดินท่าไหนไปตกหลุมเอา
ผม : เป็นไรสำออยเหรอมึง
ต้น : กูเจ็บเท้าจริงๆ พยุงกูหน่อยดิ กูขอโทษนะแค่อยากเอาคืนเฉยๆ
ผม : ช่างมันเหอะแล้วเดินไหวไหม งั้นขึ้นหลังกูดิ
ต้น : กูหนักนะเว้ย
ผม : เวลามึงเมากูแบกจนชินล่ะ สัสกูให้ขี่หลังเว้ย มาขี่คอกูทำไม
ต้น : ฮ่าๆ
วันนี้ไอ้ต้นทำให้ผมไม่เหงาครับ มันหาเรื่องให้ผมทำตลอดจนผมไม่มีเวลาเศร้า ตอนนี้มันหลับไปแล้วครับสงสัยคงเป็นเพราะฤทธิ์ยา ยายมารับไม่ยอมกลับพรุ่งนี้คงต้องพามันไปเที่ยวที่ลาวแหละครับ ไม่ใช่แค่ต้นนะที่ทำให้ผมมีความสุขทุกคนในบอร์ดก็ทำให้ผมมีความสุขครับผมยิ้มได้หัวเราะได้ก็เพราะทุกคนครับที่คอยให้กำลังผมมาตลอดแค่นี้ผมก็รู้แล้วแหละครับว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวขอบคุณนะครับขอบคุณจริงๆครับ

ปล.คนบ้างคนมัวแต่มาส่องบอร์ดไม่ยอมอ่านหนังสือระวังนะครูชีวะ พยาบาล จะไม่ได้นะเว้ย ไงก็สู้ๆนะอย่างที่พี่บอกแหละว่าสิ่งไหนที่ชอบก็ทำไปเหอะแต่ก็ต้องตั้งใจด้วยฝันอยากทำไรก็ทำให้ได้ก็แล้วกันนะ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 75 18/4/2563
«ตอบ #139 เมื่อ18-04-2020 13:17:14 »

ตอนที่ 75

ชีวิตของคนเรามีทั้งความสุขและความทุกข์ว่าไหมครับมีคนที่คิดเหมือนผมไหมครับว่าเวลาที่เรามีความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วมากแต่เวลาที่มีความทุกข์โคตรนานทั้งๆที่เวลาของทุกคนก็มี24ชั่วโมงเท่ากันหมดมีคนเคยบอกผมว่า เจ็บให้เจ็บที่สุด…แล้วหยุดที่คำว่า “รักตัวเอง” ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วครับไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากคำว่าทำดีที่สุดแล้วครับไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นอะไรแต่ตอนนี้ขอทำให้ดีก็พอครับอย่างที่ผมบอกไปเมื่อวานแหละครับว่าเหนื่อยพอดีพาไอ้บัดดี้มันเที่ยวที่ลาวครับเลยไม่ได้มาอัพแต่วันนี้กลับมาแล้วครับ หลังจากที่ไอ้ต้นมันไม่ยอมกลับบ้านพร้อมยายมันแถมยังงอลที่ผมไม่ยอมพาไปเที่ยว(เวลามันงอลนี่หน้าถีบมากครับ)จนผมต้องยอมพามันไปครับพอไปถึงก็ยื่นเอกสารให้ไอ้ต้นครับส่วนของผมมีอยู่แล้วครับเลยข้ามฝั่งนั้นไปได้ครับ อ่อลืมบอกครับผมมีเพื่อนที่นั้นเยอะครับแต่ที่สนิทก็มีไม่กี่คนครับที่ไปไหนมาไหนด้วยกันก็คงไม่พ้นไอ้สปาร์คครับแต่ผมชอบเรียกมันว่าไอ้ปาร์คครับเราสนิทกันตั้งแต่อนุบาลล่ะเพราะเขามาเรียนโรงเรียนเดี๋ยวกันกับผมครับแถมพ่อเขาเป็นเพื่อนพ่อผมครับเลยสนิทจนมัธยมก่อนที่ผมจะมาอุบลครับ
ต้น : แม่งแดดโคตรร้อนว่ะ
ผม : แล้วมึงจะบ่นหาพระแสงง่าวไรว่ะ ก็มึงเหรอที่อยากมาอย่าบ่นเดี่ยวก็เย็นล่ะ
ต้น : ทำไรว่ะ
ผม : กูจะถีบมึงลงโขงนี่แหละ
ต้น : สัส แล้วจะไปไหนเนี่ยอีกไกลไม
ผม : นั่งรถไปอีกเดี๋ยวก็ถึงแล้ว(พามันไปปากเซครับ)
ต้น : เบาะเขาเลื่อนได้ว่ะ(มันกดปุ่มเล่นเบาะรถเขา)
ผม : สัส เล่นยังกะเด็กไปได้
กว่าจะไปถึงครับก็เล่นเอาหลับตื่นขึ้นมาอีกทีก็มาถึงครับ
ต้น : สวัสดีประเทศลาว
ผม : เป็นไรของมึงเนี้ย
ต้น : ตื่นเต้นเว้ย กูยังไม่เคยมาเที่ยวต่างประเทศนี่ว้า
ผม : (ยังแอบขำมันอยู่ครับ) หิวยังเดี๋ยวพาไปหาไรทาน
ต้น : อยากกินเฝ๋ออ่ะ ร้านแถวนี้ที่ไหนอร่อยพาพี่ไปเลยน้อง
ผม : อ้าว มาลาวแล้วมึงอยากไปที่เลยเหรอเอาแน่ๆหน่อยดิ
ต้น : กวนตีนล่ะสัส เดี๋ยวก็ก้านคอพับนะเว้ย
ผม : เอาดิ ถ้ามึงไม่อยากอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูก็ทิ้งไว้นี่หรอก
ต้น : ผมขอโทษครับ แล้วมึงมองหาใครว่ะ นัดสาวไว้เหรอ
ผม : อืม สวยด้วยนะ นั้นไงมาแล้ว
ต้น : ซำบายดีครับ(มันก้นหน้าครับ)
ผม : ฮ่าๆ เขาพูดไทยได้
ต้น : สัส ไหนว่าผู้หญิงว่ะ แม่งมึงนี่นะ
ผม : ต้นนี่ไอ้ปาร์ค ปาร์คนี่ต้นเพื่อนเราที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ
ปาร์ค : ยินดีที่รู้จักนะ แล้วจะไปไหนก่อนดี
ผม : หาไรทานก่อนไอ้ตะกะมันบ่นหิว
ต้น : ใครตะกะว่ะ ขี้ตู่มากสัสโอม
ไม่ได้ไปไหนไกลครับส่วนมากจะเที่ยวแถวๆนั้นแหละครับแถวตลาดหาซื้อของเพราะไม่อยากไปไกลครับกลัวจะตกรถอีกอย่างไอ้ต้นก็ต้องกลับอุบลด้วยมันมีธุระของมันแค่พาเขามาเดินซื้อของมันบอกว่ามิน่าผมชอบมาซื้อหนังที่นี่หนังเขาถูกดีแผ่นล่ะ15บาท20บาทสูงสุดไม่ถึงร้อยครับส่วนมากหนังไทยนี่แหละครับกว่าจะถึงบ้านมันก็ค่ำพอดีครับ
ต้น : เหนื่อยๆเดินจนเส้นเลือดขอดล่ะ
ผม : บ่นทำไมล่ะครับไหนว่าอยากไปก็พาไปแล้วนิ
ต้น : ใครจะไปรู้ว่าว่ามันจะเหนื่อยแบบนี้ รู้งี้นอนตากแอร์เล่นเกมส์ที่บ้านมึงดีกว่า
ผม : เอาน่าคิดว่าไปทานข้าวที่ต่างประเทศก็แล้วกัน ดูมึงสนุกอยู่นะ
ต้น : สนุกดี รู้งี้ไม่รีบกลับดีกว่ายังไม่ฮันนีมูนกับมึงเลย
ผม : ฮันนีมูนบ้าไร เอาไหมละเดี๋ยวกูโทรให้ไอ้เต้พาไป
ต้น : สัส อย่าพูดถึงมันได้ไหม กูก้มหน้าก็หาว่ากูมองหน้ามัน หน้ามันเป็นเล็บตีนกูเหรอว่ะ
ผม : มึงก็พูดมันแรง ร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ แต่ก่อนมึงไปอาบน้ำก่อนได้ม่ะตัวมึงโคตรเหม็นอ่ะ
ต้น : เหม็นตัวเองหรือป่าวน้ำไม่อาบแต่เมื่อคืน
ผม : สัส กูอาบเว้ย
ต้น : เหรอกูคิดว่าจะรักษาความเซอร์อีกดิ บ๊อกเซอมึงได้ซักป่ะกูทำไมคันก้นจังว่ะ
ผม : ซักทำไมเปลื้องน้ำ เปลื้องไฟ
ต้น : อะไรนะ
ผม : กูล่อเล่น ซักอยู่ครับ น้ำแตกด้วยนะ
ต้น : มันคนล่ะซักแล้วมั่ง เห็นมึงเป็นแบบนี้กูก็โล่งใจล่ะ เห็นมึงยิ้มได้ ขอบใจนะที่ทำให้กูเห็นไอ้โอมคนเดิมกลับมา
ผม : อย่าพูดงี้ดิ เดี๋ยวกูก็ร้องหรอก(ผมดึงแก้มมัน)กูก็ขอบใจมึงเหมือนกันนะที่ไม่ทิ้งกูไปไหน อยู่ข้างกูมาตลอดมึงรู้ไหมตอนแรกที่กูเห็นมึงกูเบื่อขี้หน้ามึงนะแต่พอได้คุยด้วยได้อยู่ด้วยแล้วกูไม่คิดแบบนั้นอีกผมบรรยายไปตั้งนานครับแม่งมันหลับตอนไหนไม่รู้หมดกันที่ผมพูด
แต่ก็ดีเหมือนกันครับที่มันไม่รู้(หรือป่าว)ตอนนี้ผมดีขึ้นล่ะครับผมว่าอยู่แบบนี้ก็มีความสุขดีครับขอบคุณทุกท่านที่ติดครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 75 18/4/2563
« ตอบ #139 เมื่อ: 18-04-2020 13:17:14 »





ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 76 18/4/2563
«ตอบ #140 เมื่อ18-04-2020 13:19:06 »

ตอนที่ 76

บางครั้งแค่เรายิ้มก็ปกปิดความเศร้าได้ว่าม่ะครับชีวิตคนเราไม่สามารถรู้อนาคตได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ว่าจะเศร้าหรือสุขขอแค่เราทำตอนนี้ให้เรามีความสุขก็พอครับสุขที่ได้อยู่แบบนี้แบบที่ไม่ต้องให้คนอื่นเขาไม่เดือนร้อนแค่นี้ชีวิตผมก็มีความสุขล่ะมีเพื่อนมีพี่ในบอร์ดรวมทั้งมีป๊ามีแม่ปู่ย่าที่คอยเป็นเป็นกำลังให้แค่นี้ผมก็ยิ้มได้ล่ะครับและอีกอย่างแม่ก็เอากุญแจรถทุกคันคืนผมล่ะฮ่าๆ(แว้น)
หลังจากที่พาไอ้ต้นทัวร์ซื้อของที่ลาวเสร็จพวกเราก็พากันกลับบ้านครับแม่ให้ไปทำธุระให้ที่อุบลเลยต้องได้กลับอุบลพร้อมไอ้ต้นครับ
ต้น : มึงจะไปไหนต่อม่ะเดี๋ยวกูพาไป
ผม : มึงไปพักผ่อนเหอะเห็นบ่นว่าเหนื่อยตั้งแต่โขงเจียมถึงอุบล
ต้น : แฮร่ๆ ก็เดินทั้งวันนี่ว้า ไม่ให้เหนื่อยได้ไงว่ะ งั้นตอนเย็นๆกูจะไปหาที่บ้านล่ะกัน
ผม : อืม ฝากคิดถึงยายด้วยนะ
ต้น : กูล่ะไม่คิดถึงเหรอ
ผม : (เคาะหัวไอ้ต้น) อยู่กับกูยังจะให้คิดถึงอีกเหรอ
ต้น : นอยล่ะง้อกูเลย
ผม : กูถีบเอานะ
ต้น : สัส เย็นๆเจอกันนะ
พอถึงบ้านผมก็เป็นอย่างที่ต้นบ่นแหละครับว่าเหนื่อยผม ล้มตัวลงนอนที่โซฟาหลับครับตื่นมาอีกทีสะดุ้งโทรสัพมันสั่น(งัวเงียรับโทรสัพ)
ผม : สวัสดีครับ
“เสียงเหมือนคนใกล้ตายจัง” ปากหมามีคนเดียวแหละครับ
ผม : สัสเต้ หายไปนานเลยนะมึง
เต้ : ก็คนมันยุ่งนี่ว้า ใครจะไปเหมือนมึงว่ะว่างมากเห็นพาแฟนไปเที่ยว
ผม : แฟนบ้าไรแล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูไปเที่ยว
เต้ : กูรู้ล่ะกัน แล้วอยู่ไหนเนี่ยกูหายไปนานคิดถึงเขาไหมตัวเอง(เสียงซะหวาน)
ผม : ไม่อ่ะ ฮ่าๆ
เต้ : งั้นวางนะเว้ย
ผม : ครับ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆโคตรๆๆๆๆๆคิดฮอดพอใจยัง
เต้ : ฮ่าๆประชดกูม่ะเนี่ย
ผม : ป่าวคิดถึงจริงๆ แล้วสบายดีม่ะ
เต้ : ดีแล้วมึงล่ะเลิกเศร้ายัง
ผม : ดีขึ้นบ้างแล้วแหละ เต้ๆแปบนึงนะมีสายเข้ามารอแปบนะสักพักมาล่ะ
เต้ : เด็กใหม่เหรอ
ผม : เด็กใหม่ไรไม่มีหรอกอาจารย์แก่โทรมาให้เข้าไปหาไม่รู้มีธุระอะไร
เต้ : อืม แล้วจะไปตอนไหนกูกวนม่ะ
ผม : อีกตั้งนานตอนค่ำๆไม่กวนหรอกสำหรับเต้โอมว่างเสมอ
เต้ : อ่อยกูเหรอฮ่าๆเดี๋ยวจีบเลย
ผม : ถุย ไม่ได้อ่อยเว้ย
เต้ : แห่เทียนเดี๋ยวไปเล่นด้วยนะ แค่นี้ก่อนนะห้ามเศร้านะ รักษาสุขภาพด้วย
ผม : ครับพ่อ
แล้วเต้เขาก็วางสายไปครับส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์แล้วเดินไปดูปลาในบ่อนั่งคิดเรื่อยเปื่อยจนไอ้ต้นมันมาหาครับ
ต้น : มานั่งทำไรคนเดียวว่ะจะจับปลากินเหรอ หรือจะลากไก่ลงไปกินในน้ำว่ะ
ผม : มาถึงก็กัดเลยนะสัส เอ่อจารย์โทรให้เขาไปหา
ต้น : แก่คิดถึงมึงเหรอป่าว ฮ่าๆจริงไหมลูกโอม
ผม : ถุย
ต้น : แล้วจะไปตอนไหน
ผม : รอไปพร้อมมึงนี่แหละนั่งรอกูแปบนึงนะอาบน้ำก่อน
ต้น : อ่ะ ยายฝากขนมให้มึง
ผม : ฝากขอบคุณยายด้วยนะ
ต้น : ห้าสิบบาทฝากมาขายให้มึงฮ่าๆ
ผม : ถุย ไม่เอาแล้ว
ต้น : ล้อเล่นยายบอกว่าทานแล้วให้หายเศร้านะ
พออาบน้ำเสร็จแต่งตัวออกไปข้างนอกกับไอ้ต้นครับนึกว่าจารย์จะเรียกไปทำไรจารย์ผมไม่มีเพื่อนทานหมูกระทะเลยชวนไปเป็นเพื่อนงานฟรีผมจะปฏิเสธเหรอครับฮ่าๆไปสิครับพอดีไปเจอแก๊งเพื่อนแกเลยแนะนำผมให้เพื่อนจารย์รู้จัก(แก๊งนางฟ้ามีหนวดชื่อแก๊งคงจะรู้นะครับว่าเป็นอะไร)ทานเสร็จมันก็ดึกพอดีครับผมกับต้นเลยขอตัวกลับบ้าน
ต้น : วันนี้กูไม่กลับบ้านนะขอนอนบ้านมึงได้ม่ะ
ผม : อืม
ต้น : แล้วใครว่ะที่เข้ามาทักที่ร้านหมูกระทะทำไมกูไม่เคยเจอหน้าเลย
ผม : (ไม่รุ้จะบอกมันว่าไรดีครับ)เพื่อนตั้งแต่มัธยมอ่ะ(อันที่จริงแฟนเก่าครับ)
ต้น : ดูเขาจะแคร์มึงนะกูว่าไม่ใช่แค่เพื่อนหรอกหรือว่าแฟนใหม่มึงว่ะ
ผม : แฟนใหม่ไรว่ะขนาดคนเก่ากูยังคิดถึงเขาลืมเขาไม่ได้จะให้มีคนใหม่ได้ไง อันที่จริงคนที่มึงเห็นเขาเป็นแฟนคนแรกของกูแหละ
ต้น : มิน่าดูเป็นห่วงมึงมาก
ผม : ช่างเหอะไปอาบน้ำได้แล้ว
ต้น : อย่าเศร้านะมึงอย่างน้อยยังมีเพื่อนอาจารย์ที่สนใจมึงตั้งหลายคนนะ
ผม : สัส กูจะเปลี่ยนเบอใหม่อยู่แม่งจารย์ก็ไม่รู้จะเอาเบอกูให้เขาไปทำไม
ต้น : แกบอกว่าเห็นมึงอกหักเลยหาเพื่อนคุยให้
ผม : กูนับถือเป็นพ่อเว้ยฮ่าๆ ไปอาบน้ำไปผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำเสื้อผ้าในตู้เลือกใส่เลย
พอไอ้ต้นมันไปอาบน้ำผมก็นั่งคิดเรื่องของไอ้อ้วนก็แว๊บเข้ามาให้หัวผมครับทั้งๆที่ตอนนี้สถานะผมกับเขาไม่เหมือนเดิมแต่ทำไมผมต้องหึงเขาด้วยครับพยายามจะไม่คิดเรื่องอื่นแต่ก็วนกลับมาเรื่องเดิมครับเปิดเพลงแม่งดังๆครับ(ลืมไปในคอมผมมีแต่เพลงเศร้าๆ)
ต้น : เป็นอะไรของมึงอีกเดี๋ยวข้างบ้านก็มาด่าหรอก(ดีนะที่ไม่มีคนอยู่บ้านข้างๆครับ)
ผม : ไม่มีไรหรอกแค่อยากฟังเพลง
ต้น : เลิกคิดได้แล้วๆไปอาบน้ำอย่าไปร้องไห้นะไม่งั้นกูถีบประตูเข้าไปแน่(มันทำจริงครับเคยถีบตอนที่ผมร้องในห้องน้ำที่บ้านมัน)
ผม : ยิ้มให้มันดู
พออาบเสร็จเห็นมันนั่งดีดกีต้าร์เลยเข้าไปนั่งดู
ต้น : มึงชวนกูออกแบบใบสอบถามหน่อยดิ กูจะทำแบบสอบถามที่ร้านกูเผื่อมีอะไรจะเอาไปแก้ไข
ผม : วันนี้ไม่ร้อนก็ฝนตกว่ะ มึงไม่สบายหรือป่าวว่ะ
ต้น : สัส ปกติดีเว้ย งั้นข้อแรกนะ คุณซิงไหม
ผม : ถุย แบบสอบถามบ้าอะไรเขาถามแบบนี้
ต้น : แล้วคุณเสียตัวตั้งแต่อายุเท่าไร
ผม : 16ปีถุย สัส มึงจะเล่นไรของมึงว่ะ ผมขำมันครับ
ต้น : ฮ่าๆ ยิ้มได้ล่ะ ถึงจะไม่มากก็ดีกว่าไม่ยิ้ม ไอ้โอมเอ่ย กูขอจูบมึงได้ม่ะ
ผม : อยากโดนกูตุยตูดเหรอมาขอจูบกู
ต้น : แล้วมึงจะเลิกคิดถึงเขาแล้วมีคนใหม่ตอนไหนว่ะ
ผม : คิดถึงน่ะลิกไม่ได้ถึงเขาจะมีคนใหม่กูก็คิดถึงเขาเหมือนเดิมส่วนเรื่องที่กูจะมีคนใหม่เหรอคงไม่หรอกขออยู่แบบนี้ก็มีความสุขล่ะ มีมึงเป็นเพื่อนกูว่านะไม่จำเป็นต้องมีแฟนกูก็มีความสุขนะใช้ชีวิตแบบนี้ดีกว่าว่าแต่มึงเหอะมีแฟนแล้วอย่าทิ้งกูล่ะกัน
ต้น : ครับ บัดดี้เขามีไว้อยู่ข้างๆมีไว้คอยเป็นที่ปรึกษาเป็นที่ระบายกูจะไม่ทิ้งมึงหรอก
อย่างที่ต้นบอกแหละครับบัดดี้(สำหรับต้นนะ)คือคนที่คอยช่วยเหลือเราคอยให้กำลังใจเรามาตลอดมีคำหนึ่งที่ต้นบอกผมว่า “บางครั้งเจอคนที่ใช่ แต่ไม่ได้เดินไปด้วยกัน ยังไม่เจ็บเท่าอดเดินไปด้วยกันทั้งๆที่ว่ามันไม่ใช่”

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 5

เต้:
ขอบคุรทุกท่านที่ติดตามนะคับช่วงนี้ให้โอมเขาอัพไปก่อนนะคับช่วงนี้งานที่โรงงานยุ่งๆเลยไม่ค่อยมีเวลาไว้ว่างๆผมจะมาเผาคนบ้างคนนะคับว่าแต่ไหนว่าหายเศร้าแล้วแต่ยังแอบไปคิดถึงเขาอีกไอ้ขี้แง้เอ่ยแม่คืนกุญแจรถก็อย่าให้ได้ยินข่าวว่าล้มอีกล่ะไม่งั้นกูตามไปกระทืบให้หนักกว่าเดิม(เตเต้เขียน)

โอม:
ไรหมาเต้กุญแจนะได้คืนครับแต่รถเอาไปทำให้อยู่ในสภาพเหมือนเดิมทุกคันอะไรที่แต่งออกเอาจนหมดหายเศร้าแล้วย่ะถ้าจะตามมากระทึบอย่าลืมถือของฝากมาด้วยนะขนมที่ส่งมาให้โคตรอร่อยอ่ะฮ่าๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 17:15:36 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 77 18/4/2563
«ตอบ #142 เมื่อ18-04-2020 13:30:22 »

ตอนที่ 77

ผมเคยอ่านเจอในเวบๆหนึ่งจำไม่ได้ล่ะว่าเวบไรแต่มีข้อความที่บอกว่า “มนุษย์เกิดมาย่อมมีทั้งสุขและทุกข์คละเคล้ากันไป เป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้... เราจึงต้องรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ ไม่ว่าเรื่องดังกล่าวจะเลวร้ายเพียงใดก็ตาม” ทำให้ผมคิดที่จะไม่อยู่กับที่ไม่จมอยู่กับอดีตชีวิตไม่สิ้น ต้องดิ้นต่อไป เศร้าไปทำไม...ได้อะไรทุกคนก็เหมือนกันนะครับที่กำลังเศร้าอย่าเศร้านะ(โอมอ้อนล่ะนะนะ)ช่วงนี้ยังอยู่ที่อุบลครับเพราะพรุ่งนี้เขาบังคับให้เข้าอบรมสองวันเขาให้มาละลายพฤติกรรม(แต่ผมเด็กดีครับว่าจะแอบหนี)เลยมีเวลาเล่นกับช่วงนี้เพื่อนมันก็เริ่มกลับมาอยู่หอบ้างครับเลยไม่เหงาครับ
ต้น : กูโคตรอิจฉามึงว่ะแม่งดีพร้อมทุกอย่าง
ผม : ดีตรงไหนว่ะ กูว่าไม่ดีหรอกอยากอยู่แบบมึง(นอนดูก้อนเมฆที่ทุ่งศรีเมืองครับ)ดีออกไม่ต้องมีไรคิดให้ปวดหัว
ต้น : เลิกพูดเหอะแล้วจะเอาไงต่อว่ะกับชีวิตน้อยๆของคุณโอม
ผม : น้อยกว่าแขนเหรอฮ่า
ต้น : สัส หื่นกาม เป็นนกก็ดีนะไม่ต้องคิดไรวันๆเอาแต่บิน
ผม : รู้ได้ไงว่าไม่ได้คิดบ้างทีนกมันก็คิดว่าอยากเป็นคนนะมึงพูดนี้มีเรื่องกลุ้มใจอีกอ่ะดิเล่าให้กูฟังหน่อยดิ
ต้น : ไม่เล่ากลัวมึงจะคิดมากแค่เรื่องของมึงๆก็หนักล่ะ สัญญากับกูได้ม่ะว่าจะไม่ทิ้งกูไปไหน
ผม : ทิ้งดิถ้ากูกลับบ้าน
ต้น : สัส กูถีบแม่งไปโน่นนะเว้ย
ผม : ไม่ทิ้งล่ะ พูดเฉยๆก็ได้มาจับมือกูๆคิดนะเว้ย
ต้น : ยังคุยกับน้องเขาไหมตอนนี้
ผม : ก็คุยนะแต่ไม่บ่อยล่ะ
ต้น : แล้วจะเอาไงทีนี้
ผม : พี่น้องกันเขามาปรึกษาเรื่องเรียน
ต้น : ดีแล้วแหละแล้วมึงจะไปไหนต่อม่ะเดี๋ยวกูพาไปเล่นไพ่ห้องไอ้กายม่ะ กูจะพาไปเอาเงินมันๆพึ่งทำงานกลับมาใหม่ๆ
ผม : ยังไม่เข็ดอีกเหรอว่ะ จะไปหลอกเอาเงินแต่ตัวเองให้เขาหลอกเอาจนหมด
ต้น : วันพระไม่ได้มีหนเดียวเว้ย วันนี้กูมีความสุขนะที่เห็นมึงกลับมาเป็นคนเดิมตอนแรกคิดว่ามึงคงจะทำใจยาก
ผม : ยังจะกระตุกต่อมกูอีก กูมีมึงแหละกูเลยหายเศร้าฮ่าๆ
ต้น : ไหนรางวัลมาจูบกูเลย
ผม : จะให้เอาตีนจูบดีไหม
ทั้งนอนทั้งเดินเล่นที่ทุ่งศรีเมืองจนค่ำครับช่วงนี้ไอ้ต้นมันบ้าออกกำลังเลยต้องได้มาทุ่งศรีเมืองบ่อยๆมันบ่นว่าอ้วนผมว่าผมอ้วนกว่ามันอีกครับแต่ก็ช่างเหอะผมจะได้มีไรทำบ้างถ้าไม่มาก็มีแต่นอนดูทีวีอยู่บ้านระหว่างที่นั่งรถกลับเสียงโทรสัพผมดังครับคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องครับเลยไม่รู้ว่าใครโทรมาผมเลยโทรกลับ
ผม : สวัสดีครับ
“พี่โอมจำผมได้ไหมครับ ตินไง” (จำได้ตั้งแต่ได้ยินเสียงแล้วครับถ้าเคยอ่านตอนๆแรกคนนี้แหละครับที่เก็บแหวนที่ไอ้เต้ให้ผมไว้)
ผม : มีไรติน ไม่ได้คุยกันซะนานแล้วเปลี่ยนเบอเหรอพี่ก็ไม่ได้โทรหาเรานานเหมือนกันสบายดีไหม
ติน : สบายดีครับพี่ ผมก็ไม่ได้เจอหน้าพี่นานแล้วนะตั้งแต่ไปรายงานตัววันนั้นฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะรุ่นพี่ฮ่าๆ
ผม : โดนแน่
ติน : โด่พี่มาขู่ผมเหรอ
ผม : ล้อเล่นแล้วนี่มีไรม่ะหรือว่ามาอุบล
ติน : แค่จะบอกว่าคิดถึงพี่ครับ
ผม : ถุย มาซะหวานเลยนะ
ติน : แค่นี้ก่อนนะพี่ วันหลังจะโทรไปเล่นด้วยนะครับ
ต้น : ยิ้มนะมึง คุยสาวเหรอเพื่อนกูร้ายว่ะแอบไปมีตั้งแต่ตอนไหน
ผม : สวยไร ไอ้ตินรุ่นน้องที่บ้านไอ้กายอ่ะ
ต้น : ไอ้เด็กเวรนั้นเหรอกูยังไม่ได้เอาคืนนะที่มันแกล้งกูตอนนั้นอย่าให้กูเห็นหน้าก็แล้วกันกูหมายไว้ล่ะสองคนนี้ไอ้ตินกับไอ้เต้กูจะแกล้งซะให้หนัก
ผม : แกล้งไอ้เต้เหรอตามไปที่หนองคายดิ มันไม่เรียนแล้วมันบอกกูตั้งนานล่ะ เลิกคิดที่จะแกล้งคนได้ล่ะระวังโดนเขาเอาคืนล่ะมึงจะทานไรเดี๋ยวกูซื้อให้
ต้น : ไม่เอาไรหรอก แล้วมึงล่ะแดกลูกชิ้นม่ะ เอาแต่หมูกับไก่ใช่ม่ะมึงไม่กินเนื้อ
ผม : แสนรู้นะเรา(เกาคางมันครับ)
ต้น : สัส กูซื้อแต่เนื้อนะเว้ย พี่ครับซื้อลูกชิ้นเขาแถมน้ำจิ้มกับผักใช่ไหมครับ งั้นผมเอาแต่ของแถมได้ม่ะครับไม่เอาลูกชิ้น
ผม : ไปกวนเขาอีกแล้วนะมึง
บางทีการที่เราได้อยู่กับเพื่อนก็ทำให้เราไม่มีเวลาคิดถึงอดีตว่าไหมครับ ผมดีใจนะครับที่ยังมีคนติดตามผมอยู่ทั้งๆก็มีแต่ชีวิตของผมในแต่ล่ะวันครับเรื่องความรักก็ไม่มีบางทีผมก็คิดอยุ่นะว่าจะหยุดเขียนกลัวเขียนไปจะไม่มีคนมาอ่าน“เมื่อความทุกข์เข้ามาสู่ตัวเรา แล้วเราไม่ควรยึดติดกับความทุกข์มาก เพราะความทุกข์อยู่กับเราได้ไม่นาน เมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไปความทุกข์ก็จะจางหายไปเองครับ”เอาเป็นว่าคืนนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปนอนต่อที่ห้องแอร์ของมหาลัยฮ่าๆขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 6

เต้:

@ไอ้ขี้เเง ติดใจแค่ขนมเหรอไม่ติดใจคนให้เหรอคุณไว้ให้อ้ายลงไปอุบลจะซื้อไปฝากอีกไปบอกเขาอีกว่าตูมีคนใหม่แค่คุยๆกันเว้ยยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน
@ทุกคนช่วงนี้ผมมีเวลาว่างล่ะคับไว้จะมาเขียนลงให้อ่านนะคับจะเผาคนบ้างคนคืน(เตเต้เขียน)

โอม:

แค่ขนมย่ะคนไม่ติดใจหรอก เชอะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 17:16:23 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 78 18/4/2563
«ตอบ #144 เมื่อ18-04-2020 13:35:10 »

ตอนที่ 78

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่องราวของผมมาตลอดนะครับขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้ผมขอบคุณสำหรับที่ปรึกษาดีๆครับคุณคือครอบครัวเดียวกันกับผมแล้วนะครับมีไรก็ปรึกษาผมได้นะครับอย่างที่เคยบอกครับ “ถ้าชีวิตยังไม่สิ้น..เราต้องดิ้นต่อไป”ครับถ้าเรามัวแต่คิดเรื่องเก่าๆเราก็ไม่ยอมเดินหน้าไปไหนเอาเป็นว่าผมจะเดินหน้าต่อไปนะครับขอจุ๊บเหม่งทุกคนหน่อยดิ(ผมอ้อร้อม่ะ)
เมื่อวานกับวันนี้โคตรเหนื่อยครับ(วันนี้ลงชื่อไว้แต่จะเข้าเที่ยงผมเด็กดีม่ะครับ)เข้าเรื่องนะครับบางครั้งได้คุยแค่นิดเดียวแค่นี้ผมก็มีความสุขยิ้มได้ทั้งวันอย่างเมื่อวาน
“ไอ้โอมมึงตื่นยังว่ะ มารับกูที่บ้านด้วยนะเว้ย” มันโทรมาปลุกผมแต่เช้าครับ เขาลงทะเบียนแปดโมงครึ่งมันเล่นโทรปลุกหกโมงเช้าครับไม่รู้ว่ามันจะรีบไปหาหอกไรของมันครับแถมโทรมาเร่งผมอีกตอนเจ็ดโมง(อันที่จริงรุ่นพี่ของแรงมันไปช่วยงานพูดง่ายๆก็รีบไปเพราะผู้หญิงครับ)
ผม : จะรีบไปหาสวรรค์ไรของมึงว่ะ
ต้น : กลัวมึงจะตื่นสายนี่ว้าเลยโทรปลุก
ผม : สายบ้าไร กูตื่นเช้าทุกวันแหละเพราะพี่บุ้มใช่ม่ะที่มึงเร่งกูให้รีบมา
ต้น : บ้าเว้ย
ผม : แน่ใจ ไหนเห็นไอ้กายบอกว่ามึงจีบพี่เขาอยู่
ต้น : จีบห่าไรว่ะ เชื่อไร ไอ้เชี้ยกายมันโกหกมึง กูมีมึงคนเดียวก็พอแหละ
ผม : แหวะกูจะอ้วก
พอไปถึงเป็นอย่างที่ผมคิดครับจอดรถได้แม่งทิ้งผมไปหาพี่เขา(ยังกะลูกวัวหิวนมแม่)ครับดูมันดิ เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนความสุขของมันครับให้มันทำเหอะ ผมเลยได้นั่งรอพวกเพื่อนที่ม้านั่งครับ
“นายๆ” หันไปตามเสียงที่เรียกครับ
ผม : เรียกเราเหรอ
“อืม เราชื่อกระตั๊วนะ เพิ่งย้ายมาใหม่” (คิดในใจมันจะบอกกูทำไมว่ะไม่อยากรู้เลยหน้าโคตรกวนตีนยิ้มให้ตามมารยาทครับ)
ผม : กูชื่อโอม(พึ่งนึกได้ว่าอาจารย์บอกว่ามีคนย้ายมาใหม่มาห้องผม)
ตั๊ว : แล้วเพื่อนไปไหนหมดอ่ะ
ผม : มันยังไม่มาอ่ะแล้วมึงมานานยัง
นั่งคุยกับตั๊วจนพวกไอ้กายกับเพื่อนมาครับพวกมันรู้จักกันจนหมดแล้วเหลือแค่ผมที่รู้จักเป็นคนสุดท้ายครับ(อยู่บ้านนอกเลยไม่รู้ข่าวสารกับเขาครับ)ถึงเวลาลงทะเบียนค่อยเห็นไอ้ต้นมาครับ
ต้น : ยิ้มไร กูแค่ไปช่วยเขาจัดห้องเว้ย
ผม : กูยังไม่ได้พูดไรเลย มึงนี่โคตรร้อนตัวไปได้ เอาจริงเหรอว่ะคนนี้
ต้น : เอาไร พี่น้องกันเว้ย
ผม : เอ่อๆ
แล้วก็กิจกรรมแรกก็โดนละลายพฤติกรรมครับ
ต้น : สัสโอมนี่มึงอย่าบอกว่า
ผม : เอ่อ กูไม่ได้ใส่กางเกงในมา
ต้น : กูว่าล่ะแม่งจับทำไมมันตุงๆ
ผม : อย่าพูดดิ แม่งเดี๋ยวกูแข็งหรอก พอดีมันไม่แห้งไม่อยากใส่กลัวสังคังจะแดก
ต้น : ปกติมึงก็ใส่สามวันถึงซักไม่ใช่เหรอฮ่าๆ
ผม : สัส ไม่ใช่เว้ย ขออย่างเดียวมึงจับคู่กับกูนะถ้าเขาให้ทำกิจกรรมคู่
ต้น : กูล่ะนึกภาพไม่ออกเวลาที่เขาให้เต้นมันคงแกว่งน่าดูนะ ฮ่าๆ เดี๋ยวกูให้คู่กับพี่เชอรี่ม่ะ ที่รักมึง
ผม : ที่รักพ่องมึงดิ
กิจกรรมก็ดำเนินไปเรื่อยๆจนพักเที่ยงครับดีนะที่เขาไม่ให้ผมออกไปเต้นไม่งั้นไม่อยากพูดครับใส่แต่บ๊อกเซอร์กับกางเกงกลัวมันจะแข็งครับแต่ก็รู้สึกโคตรสบายครับมันโล่งๆเย็นดิ ปกติผมก็ไม่ค่อยใส่หรอกเวลามาเรียน
ต้น : มึงว่าเด็กใหม่เป็นเกย์ไหมว่ะ ดูมันเรียบร้อยยังไงไม่รู้ แถมตัวขาวๆ
ผม : เป็นไรผีเห็นผีเหรอ
ต้น : สัส เดี๋ยวกูไปบอกพี่เชอรี่ของมึงนะว่ามึงไม่ใส่กกน
ตั๊ว : คุยไรกันต้นโอม
ผม : อ่อ ไม่มีไรคุยเรื่องทั่วไปอ่ะ แล้วตั๊วพักที่ไหนอ่ะ
ตั๊ว : เราพักกับป้าเราอ่ะ(ตั๊วเขาเป็นคนเหนือครับเขามีเรื่องกันที่มหาลัยเก่าเลยย้ายมาอยู่กับป้าที่อุบลครับ)
ต้น : พูดไปมึงก็น่ารักดีว่าตั๊ว(มันจับก้นตั๊ว)
ผม : ไปลวนลามเขาเลยนะมึง อย่าไปถือสามันนะตั๊วมันก็แบบนี้แหละ
ต้น : พูดแต่กูทีมึงชอบไปกอดรุ่นพี่ไม่ลวนลามเขาเหรอ
ผม : ไปทานข้าวเหอะกูหิวแล้ว
กำลังจะทานข้าวพอดีน้องเขาก็ทวิตมาทวิตนานแล้วแหละผมพึ่งเปิดเห็นนั่งคุยกับนันได้สักพักแหละครับแล้วน้องก็ขอตัวไปทานข้าว
ต้น : ยิ้มไรครับพี่โอม นั่งยิ้มคนเดียว
ผม : ป่าว
ตั๊ว : ยิ้มไรโอมเห็นนั่งยิ้มนานแล้วนะ
ต้น : สงสัยเป็นเพราะรุ่นพี่มาขอเบอหรือป่าวว่ะร้ายนะมึง เศร้าไม่เท่าไรจะมีใหม่ล่ะ
ผม : เบอไร พี่นนท์นั้นเหรอกูเอาเบอมึงให้พี่เขาไปอ่ะ
ต้น : สัส ไม่ปรึกษากูอีกแล้ว วันก่อนก็อีกคนวันนี้มึงจะให้เขาอีกกูจะเปลี่ยนเบออยู่แม่งเล่นส่งข้อความหวานมาทุกวัน
ตั๊ว : ฮ่าๆเสน่ห์แรงนะมึง อ่ะทานข้าวมันถือข้าวกล่องมาให้ครับ
ช่วงบ่ายก็นั่งฟังเรื่องปฐมพยาบาลครับ
ต้น : เอาม่ะโอมเดี๋ยวกูผายปอดมึงโชว์พี่เขา
ผม : สัส กวนตีนนะ
ตั๊ว : ฮ่าๆโอมกับต้นเป็นแฟนกันเหรอดูแกล้งกันบ่อยจัง
ผม : ป่าวอ่ะ มันบัดดี้กัน
กว่ากิจกรรมจะเสร็จก็สี่โมงกว่าๆครับ
ผม : จะกลับบ้านเลยม่ะตั๊ว
ตั๊ว : ไม่รู้จะไปไหนอีกอย่างไม่มีเพื่อนเที่ยวด้วย แล้วโอมล่ะ ไอ้ต้นกลับแล้วเหรอทำไมไม่เห็นอยู่ด้วยกัน
ผม : ว่าจะไปเดินแถวตลาดนิกรก่อนค่อยจะกลับไปด้วยกันดิ ไอ้ต้นมันบอกว่าจะไปช่วยพี่เขาเก็บของนั้นไงมาแล้ว ไปหาพี่เขากลับมาทำไมซึมเหมือนลูกหมาว่ะ
ต้น : พี่เขามีแฟนแล้ว
ผม : ฮ่าๆ ปล่อยเขาไปมีอนาคตเหอะ
ต้น : ถ้าแฟนเป็นผู้ชายกูจะไม่ว่าไรเลยนะแต่นี่ช่างเหอะ อย่างน้อยกูก็มีมึงอยู่ใช่ไหมเมียจ๋า
ผม : ผัวเว้ย ฮ่าๆ
ตั๊ว : ตกลงเป็นแฟนกันจริงๆเหรอ
ผม : ไม่แค่กวนมันเฉยๆ
ต้น : พี่โอมเขามีแฟนแล้วแฟนเขาอยู่ร้อยเอ็ด
ผม : หุบปากไปเลยมึงไม่ใช่เว้ย ปล่อยน้องเขาไปเหอะ
ต้น : แล้วเวลามึงคุยกับน้องเขาทำไมเห็นยิ้มมีความสุขจังว่ะ ไหนว่าเลิกกันแล้ว
ผม : พี่น้องกันไง กูไม่คุยด้วยแล้วเดินกลับนะมึง
ต้น : กูขอโทษ ไม่พูดถึงน้องเขาอีกล่ะ ดีกันนะเดี๋ยวกูเลี้ยงไอติม
ผม : เลี้ยงตั๊วด้วย
ต้น : อืม
ผมได้รู้จักกับเพื่อนใหม่อีกคนครับ ผมไม่รู้นะว่านิสัยเขาจะเป็นยังไงดีเหมือนไอ้ต้นม่ะ แต่เขาก็ทำให้ผมไม่เหงาครับพอแค่นี้ก่อนนะครับเดี๋ยวตอนค่ำจะมาอัพอีกขอตัวไปเข้าห้องอบรมก่อนครับกลัวเขาจะว่าเอาลงชื่อแต่เช้ายังไม่ได้เข้าห้อง

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
บทสนทนาระหว่างโอมกับเต้ 7

เต้:
@OhmKub ไอ้หื่นกามกางเกงในไม่ใส่สาธุขอให้แข็งหน้าห้องเหอะ(เตเต้เขียน)

โอม:
พ่อพระไม่หื่นกาม อย่าให้แฉนะ

ตอบคำถามจากผู้อ่าน

ผู้อ่าน:
ผมเริ่มเลยละกันเน้อ อย่าเครียดกันเด้อ ขั้นคำถามแรงรึตรงเกินไป ขอโทดทั้งโอมทั้งเต้นะ ที่ตั้งคำถามเพราะเรื่องนี้ผมสงสารโอมที่ต้องโดนทิ้งแล้วคุณเต้คือคนแรกของเค้า อามหวังดีนะ อยากให้คิดทบทวนดูดีว่าจะมีสักกี่คนที่ยอมเป็นของเราทั้งๆที่เค้าไม่ใช่เกย์มาก่อน ถ้าเป็นไปได้กลับมาคบกันนะ อามว่าระยะเวลามันเร็วไปนะที่เต้ทำให้โอมเป็นแบบนี้ เต้ลืมทุกอย่างที่โอมเคยยื่นมือมาช่วยเต้ตอนที่เต้ลำบากรึป่าว ลืมเวลาความสุขที่สร้างร่วมกันรึป่าว เต้คิดถึงความสุขของตัวเองมากไปรึป่าว และสุดท้ายที่อยากฝากนะ ถ้าคิดจะเดินหน้าชอบผู้ชายด้วยกันก็บอกทางบ้านตรงๆไปเลยและบอกกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาจีบไปเลยว่าเราชอบผู้ชาย อามมีแค่นี้ที่อยากจะฝากนะ อามอ่านเลือกของเต้กับโอมแล้วอามไม่อยากให้โอมมาเจอชีวิตที่เศร้าเหมือนอามเพราะการกระทำของอีกฝ่ายของคนที่โอมย่อมให้เค้าเป็นคนแรก
ด้วยรักและห่วงใย

เต้:
ไม่เครียดคับ ทุกคนจะได้เข้าใจด้วยคับ ตอนแรกผมว่าจะเขียนเป็นตอนแล้วนะช่วงนั้นไม่ค่อยว่างคับเลยไม่ได้เขียนอธิบายให้ฟังขอตอบเลยนะคับ ใช่ผมก็รู้สึกผิดที่ทำกับกับโอมแบบนั้นด้วยเหตุผลหลายอย่างคับที่ผมต้องทำทั้งช่วงนั้นญาติผมก็แอนตี้กับเรื่องแบบนี้รวมไปทั้งช่วงนั้นยอมรับว่าเมาแล้วทำลงไปโดยไม่คิดถึงโอม แต่สุดท้ายผมก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไปเสียคนที่ผมรักไปแต่ก็ยังดีที่เขายังกลับมาเป็นเพื่อนผมแล้วยอมรับว่าผมอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่กับโอมแต่ช่วงนั้นโอมเขาก็มีคนใหม่เหมือนกันผมก็ได้แต่รอจนไม่นานมานี้โอมเขาเลิกกันกับน้องคนนั้นผมก็ขอโอกาสอีกครั้งแต่โอมก็ได้แค่บอกว่า"เป็นเพื่อนแบบนี้มีความสุขกว่าและอีกอย่างเพื่อนกันเขาเป็นนานแต่แฟนเบื่อกันเดี๋ยวก็เลิกอีก" และอีกอย่างโอมเคยบอกว่าหลังจากนี้ไปโอมจะไม่รักใครอีกเขากลัวเจ็บกลัวอกหักอีกคับ มีช่วงหนึ่งที่ผมหายไปนานคับช่วงนั้นแหละที่ผมกลับไปทำใจที่โอมไม่ยอมกลับมาเป็นแฟนผมเพราะผมอยากใกล้ชิดเขาเหมือนเดิมเลยยอมเป็นเพื่อนดีกว่าคอยช่วยเหลือกันคอยให้กำลังใจกันอยากจะขอบคุณทุกท่านที่คอยเชียร์ผมกับโอมนะคับถ้ารักผมกับโอมก็ติดตามพวกผมไปเรื่อยๆนะคับไม่แน่ความรักของผมกับเขาอาจจะกลับมาพร้อมกันอีกก็ได้คับ(ความคิดตัวเองนะ)ไม่รู้ว่าอันที่ผมตอบไปจะตรงประเด็นไหมถ้าไม่ก็บอกนะคับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-04-2020 17:18:00 โดย เสเพล »

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 79 18/4/2563
«ตอบ #146 เมื่อ18-04-2020 13:46:16 »

ตอนที่ 79

ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออกครับเพียงแค่เราคิดว่า “ทำปัญหาให้เหมือนกับเม็ดทรายถึงจะเยอะมากมายแต่ทรายก็เล็กนิดเดียว”คนเราเกิดมาไม่จะรวยหรือจนย่อมมีปัญหากันทุกคนแหละครับเพียงแค่เราพร้อมที่จะแก้มันไหมผมเชื่อว่าทุกคนสู้กับมันได้ครับ หลังจากที่ไม่ได้อัพเมื่อสารภาพเลยนะครับว่าเหนื่อยโคตรๆอีกวันนี้ก็มาเจอไอ้เด็กโคตรมึนครับพูดไปคำหนึ่งเถียงผมสามคำพูดแล้วอยากตบหัวมันมากครับแค้นยังไม่หายครับเด็กไรพูดยากมาก(เหมือนกรรมจะตามสนองตัวเองยังไงไม่รู้)
ช่วงนี้ไม่ได้กลับโขงเจียมครับทั้งช่วยงานอาจารย์กับติดเข้าอบรมด้วย(พูดง่ายๆก็ขี้เกียจกลับไปทำงานที่บ้านครับ)เลยต้องอยู่อุบลนานซะหน่อยครับแก๊งผมมีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกคนครับ
“ไสว่าสิบ่ถิ่มกันไสว่าสิมีกันและกันไสว่าสิฮักแพงกันไสว่าสิมีกันตลอดไปไสว่าสิบ่ถิ่มกันไสว่าสิมีกันเรื่อยไปไสว่าสิบ่แบ่งใจ ไสว่าสิมีแค่..เฮา”
ผม : เป็นไรของมึงอีกว่ะ แค่พี่เขามีแฟนแล้วถึงกับร้องไห้ใส่กูเหรอว่ะ
ต้น : ป่าว เห็นกีต้าร์มึงฝุ่นจับเลยเอามาเช็ดให้เลยร้องเพลงให้มึงกลัวมึงจะทิ้งกูดิ เหนื่อยมาทั้งวันหาไรทานดีไหมเมื่อวานกูเลี้ยงไอติมมึงแล้ววันนี้มึงเลี้ยงหนังกูเลยนะ
ผม : เอาดิจะเอาหนังควายหนังวัวกูจะให้ไอ้วัฒเสกเข้าท้องมึง
ต้น : พูดแล้วกูยังขนลุกไม่หายว่ะ แม่งห้องมันมีแต่ขวดน้ำแดงเต็มห้องหาไรทานดีกว่าว่ะกูหิวแล้วโทรชวนไอ้ตั๊วด้วยดิ มันมาอยู่ใหม่ๆกลัวมันจะไม่มีเพื่อนเที่ยว
ผม : เดี่ยวนี้อะไรก็ตั๊วนะมึง นอกใจกูเหรอว่ะ
ต้น : ถึงตั๊วจะมาใหม่แต่เขาก็มีเวลาให้ตัวเองเสมอแหละอย่านอยนะ(มันมาหยิกแก้มผม)
ผม : สัส ขนกูลุกเสียวฮ่าๆ
ต้น : ถ้าถอดเสื้อผ้าด้วยเสียวกว่านี้อีกฮ่าๆ
ผม : สัส อยากโดนตีนเหรอ ถีบแม่งเลยไหม
ต้น : เรื่องที่มึงเอาเบอกูให้คนอื่นยังไม่เคลียเลยนะ อ่ะดูข้อความเขาส่งมากูจะอ้วก เท่าที่ผมดูเป็นข้อความหวานจนจะอ้วกครับเหมือนแต่งจีบสาวอ่ะครับ
ผม : มึงก็บอกเขาไปดิว่าชอบพี่เขา
ต้น : กูตอบไปเขาคิดว่าเป็นมึงนะเว้ย เอาไหมล่ะ
ผม : ไม่ๆปล่อยแบบนี้แหละ
ต้น : คนอะไรส่งมาทุกวันแถมทุกเช้าด้วยถ้าเป็นผู้หญิงนะกูจีบไปนานแล้ว
ผม : มึงก็ลองจีบเขาไปดิ
ต้น : ถุย ไปหาไรทานเหอะกูหิวล่ะ วันนี้มึงเลี้ยงกูนะ กูเลี้ยงมึงแล้ว
ผม : คร้าบบบ คุณต้นอยากทานไรครับน้องโอมจะพาไปเองครับ จะให้กูป้อนด้วยไหมสัส พอดีผมโทรนัดตั๊วให้มารอที่ร้านหมูกระทะครับไม่ใช่ร้านใครที่ไหนครับร้านของแม่ไอ้ปอนนั้นเอง พอไปถึงก็เห็นไอ้ตั๊วมานั่งรอแล้วครับ
ต้น : ที่รักมารอนานยังครับ
ผม : น้อยๆหน่อยมึง
ตั๊ว : ฮ่าๆ ผัวมารอนานแล้วครับเมียไปทำไรอยู่ถึงมาช้าจัง มันเล่นกับไอ้ต้นครับ
ต้น : เอาจริงเหรอว่ะ อย่าบอกนะว่ามึงเป็น
ตั๊ว : กูจะเป็นก็เพราะมึงนี่แหละ
“เฮียโอมไอ้พี่ต้นสวัสดีครับ”
ต้น : วันนี้ฟรีนะเว้ย อุส่าชวนไอ้โอมมาโดยเฉพาะ
ผม : เดี่ยวร้านเขาก็เจ้งหรอก มึงยิ่งกินของเขาเยอะอยู่ มาสามคนครับปอน เอ่อนี่พี่ตั๊วเพื่อนพี่ ขอน้ำเปล่าสองขวดมึงจะทานไรต้นสั่งเอานะ
ต้น : อยากทานตับแมงหวี่ว่ะ
ผม : สัส มีแต่ตีนโอมเอาม่ะไปกวนตีนเขา
ตั๊ว : ฮ่าๆ
ต้น : งั้นขอโค้กนะพอดีคนแถวนี้เขาเด็กดีเหล้าเบียร์ไม่แดกน้ำอัดลมไม่กินกินแต่น้ำเปล่า
ผม : อย่าพูดมากไปนั่ง ทำใจหน่อยนะตั๊วมากับคนบ้า
ต้น : สัส
พอทานเสร็จมันก็ก็ค่ำพอดีครับต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านคืนนั้นไอ้ต้นไม่มากวนที่บ้านครับพอถึงบ้านอาบน้ำนอนดูทีวีกับนอนคุยโทรสัพครับพอวางสายก็เปิดหนังดูครับไม่รู้หลับตอนไหนตื่นขึ้นมาอีกที่ก็ตอนที่พี่จ้าปลุกขึ้นไปนอนที่ห้องครับ
“สัสโอมตื่นยังวันนี้กูพาไอ้ตั๊วมาบ้านมึงด้วย”
ผม : มาแต่เช้านะมึงต้นเป็นไรอิ่มที่กูใส่บาตรไปให้เหรอถึงมาขอบคุณแต่เช้า
ต้น : แรงนะมึง สัสไม่อายแขกมายืนเกาจวยใส่พวกกูอีก
ตั๊ว : บ้านโอมน่าอยู่ว่ะ พึ่งรุ้นะว่าอยู่ใกล้ๆบ้านป้าเรา
ผม : จริงเหรอ เข้ามาข้างในก่อนดิ พอดีกูเพิ่งล้างรถเสร็จแปบนึงนะอาบน้ำก่อน
ต้น : เหม็นคนไม่อาบน้ำว่ะ
ผม : พูดมากมึงผมจับรักแร้ผมแล้วเอามาป้ายปากไอ้ต้นครับ
ต้น : แหวะ เค็มว่ะไอ้เชี้ยโอม
ตั๊ว : ฮ่าๆ
ผม : ดูทีวีรอนะ แล้วนี่พากันทานไรมายัง ต้นขนมในตู้เย็นนะเอามาให้ตั๊วทานด้วย กับข้าวพี่จ้าทำไว้ที่โต๊ะพากันทานก่อนกูเลยนะถ้าหิว
ต้น : ทานไรไม่ลงเค็มติดปากกูเลยสัส
ตั๊ว : เวอร์ล่ะมึง
ต้น : มึงจะลองไหมล่ะ เชี้ยตั๊ว
พออาบน้ำเสร็จเปลือกเงาะเต็มโต๊ะครับพอดีแม่เอามาให้น่าจะสี่โลมั่งไอ้ต้นกับตั๊วล่อไปจนเกลี้ยงครับ
ผม : พวกมึงตายอดตายยากมาแต่ไหนว่ะ
ตั๊ว : ฮ่าๆ
ต้น : ไม่รู้ใครโหรหามึง กูรับแล้วไม่ห็นเขาพูดหรือว่าเขาโทรมาเซ็กโฟนว่ะ กูเลยทำเสียงคางไปแล้วเขาก็วางสงสัยพวกโรคจิต
ผม : ใครว่ะ ผมเป็นดูเบอพี่หวานรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าผม ผมเลยรีบโทรไปขอโทษพี่เขาครับ เกือบโดนด่าไปแล้วมึงดีนะที่เขาจำเสียงกูได้
ต้น : ใครจะไปรู้นึกว่าโรคจิตโทรมาไม่ยอมพูด
ทั้งวันไม่ได้ทำไรครับไปวุ่นวายที่หอเพื่อนพวกมันพากันไปกินเหล้าส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์แล้วก็เล่นทวิตแล้วนอนครับช่วงห้าโมงเย็นมีนัดสอนพิเศษครับ
ตั๊ว : เห็นยิ้มตั้งนานเป็นไรโอม
ต้น : มันคุยกับน้องนันมันอีกแหละยิ้มแบบนี้
ผม : ป่าวๆ
ต้น : กูไม่เชื่อถ้าไม่ใช่กูยอมให้มึงถีบหน้ากูเลยตั๊ว
กาย : กูถีบแทนม่ะ ถือตั้งนานไม่ยอมแดกเพื่อนเขารอนะเว้ย ไอ้โอมมึงก็ไม่รุ้จะเลิกกินไปทำไมกูไม่นุกเลยว่ะ
ต้น : เด็กพี่เขาบอกให้เลิกพี่เขาเลยต้องทำตาม
ผม : หุบปากไปเลยมึง
เพื่อนพากันแซวผมครับไม่อยากอยู่ให้มันแซวครับเลยออกมาเดินเล่นข้างนอก
ตั๊ว : เป็นไรโกรธให้พวกนั้นเหรอ
ผม : ป่าวอ่ะ พวกนั้นปากหมาแบบนี้แหละแล้วนี่ทำไมออกมาไม่กินเหล้ากับพวกนั้นเหรอ
ตั๊ว : พอแล้ว เดี๋ยวเมาจะกลับบ้านไม่ได้ แล้วโอมทำไมถึงไม่กินเหล้าอ่ะ
ผม : แค่ไม่กินเฉยๆนี่แหละ
ตั๊ว : เป็นอย่างที่ต้นบอกม่ะ
ผม : (ยักคิ้ว) ใช่
ตั๊ว : เขาคงสำคัญกับโอมมากโอมถึงยอมทำให้
ผม : ใช่ แล้วนี่มาอยู่ที่อุบลอยู่ตั้งไกลกันกับแฟนไม่คิดถึงเขาเหรอ
ตั๊ว : แฟนที่ไหน พึ่งโดนบอกเลิกไปเมื่อคืนเขาบอกว่าเราอยู่ไกล
ผม : ขอโทษนะที่พูดถึง
ตั๊ว : ไม่เป็นไรหรอก ดีเหมือนกันจะได้เคลียๆกันไปเลย
ผม : เอาน่า ชีวิตคนเราต้องเดินหน้าต่อไปสู้ๆนะ ผมกอดคอมันครับ เฮ้ยนี่มันจะห้าโมงแล้วกูขอตัวก่อนนะนัดเด็กไว้ พอดีอาจารย์เขาให้ผมติวให้หลานแกครับจะสอบเข้ามหาลัย พอไปถึงที่นัดไว้เห็นแต่น้องเขานั่งเล่นโทรสัพครับ
“ใช่พี่โอมไหมครับ ผมมิกนะ”
ผม : ใช่ครับ แล้วมิกมารอพี่นานยังครับ
มิก : พึ่งมาถึงครับ เริ่มกันเลยม่ะพี่ผมรีบครับ
ผม : งั้นมิกลองทำโจทย์ข้อนี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่จะอธิบายให้ฟัง
มิก : ถ้าผมเข้าใจกับทำได้ผมไม่มาเรียนให้เสียเวลาหรอกพี่
ผม : ครับพี่รู้ว่าน้องเก่ง
มิก : ผมไม่ได้ชื่อเก่ง ผมชื่อมิก
ผม : (ท่องไว้ว่าอดทน) ครับ
มีอีกเยอะครับผมเกือบได้ต่อยมันตั้งแต่วันแรกครับถ้าไม่ใช่หลานอาจารย์ผมนะโดนตั้งแต่ครั้งแรกที่กวนผมแล้วเด็กอะไรโคตรมึนครับผมจะต้องมาสอนไอ้มิกทุกเสาอาทิตแค่วันนี้มาแนะนำตัวกับผมยังไม่ถึงเสาอาทิตนะผมก็อยากจะฆ่ามันแล้วแต่คิดไปคิดมามันก็เหมือนตัวเองแต่ก่อนที่แม่ให้พี่เขามาสอนพิเศษผมยังไงยังงั้นครับ
เตเต้เขาก็พูดถูกของเขาครับแต่ผมว่าเป็นแบบนี้ก็มีความสุขนะครับถึงเราจะไม่ได้อยู่ในสถานะแฟนกันแต่เราก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่างคอยเป็นห่วงกันคอยให้กำลังใจกันคอยเป็นที่ปรึกษาให้กันบางทีอาจจะมีคนที่ดีกว่าผมก็ได้ครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 80 18/4/2563
«ตอบ #147 เมื่อ18-04-2020 13:48:27 »

ตอนที่ 80

ของบางอย่างมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ก็ได้ อนาคตมันเป็นเรื่องที่แน่นอนครับเราไม่รู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างแค่เราทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับเราไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นอย่างไรขอแค่มีความสุขกับระหว่างก็พอครับเช่นเดียวกับความรักเปรียบเสมือน การเดินทาง เพราะความรักที่เราแสวงหาคือความรักที่ไร้เงื่อนไขต่อทุกสรรพสิ่ง อาจฟังดูเหมือนเป็นนิยาย แต่มันมีอยู่จริง หวังแค่ว่าสักวันหนึ่งจะก้าวไปถึงจุดนั้น เท่านั้น เมื่อวานเต้เขามาตอบทุกคนคงจะได้อ่านแล้วแหละครับผมว่าการที่เราไม่ได้เป็นแฟนกันมันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้ดูแลกันไม่ได้คุยกันแต่ผมว่าบางทีเพื่อนกันอาจจะทำให้กันมากกว่าการที่เราเป็นแฟนกันก็ได้ครับตอนนี้เราก็ยังติดต่อกันพูดคุยกันเหมือนแต่ก่อนครับเขาบ่นให้ผมฟังผมก็บ่นให้เขาฟังครับมีความสุขไปอีกแบบครับดีกว่าที่จะมานั่งคอยระแวงกันกลัวเขาจะมีคนใหม่กลัวเราจะทำหน้าที่แฟนไม่ดีพอเหอะเนอะเดี๋ยวผมก็ร้องไห้อีกหรอกฮ่าๆ
หลังจากที่ปวดหัวกับไอ้มิกไอ้นี่โคตรพูดยากครับไม่รุ้ว่ากรรมเก่าที่ผมเคยทำกับรุ่นพี่จะวนกลับมาหาผมหรือป่าวดีนะที่เจอกันแค่สองวันครับถ้าให้เจอเป็นอาทิตย์มีหวังมันคงเป็นปุ๋ยไปแล้วมั่ง
ต้น : เป็นไงมึงยิ้มแบบนี้ ดีอ่ะดิ
ผม : ดีหอกไรว่ะ กูล่ะตบหัวแม่งทิ้มโต๊ะ แค่ให้ลองทำโจทย์คณิตของเดียวมันหาว่าถ้าเก่งคงไม่มาเรียนแถมเวลากูบอกมันเล่นโทรสัพเสยพูดแล้วกูอยากตบมันมาก ตบหัวมึงแทนได้ม่ะ
ต้น : กูเกี่ยวไรว่ะ อุส่ามารอมึงเลยนะ
ผม : ไม่กินเหล้ากับเพื่อนแล้วเหรอแล้วตั๊วไปไหนแล้วอ่ะ
ต้น : เห็นดูซึมๆกูถามไม่ยอมบอกกูไอ้เราก็เป็นห่วง
ผม : คนเรื่องที่มันบอกกุล่ะมั่งแล้วมึงรู้จักบ้านมันไหมว่ะ
ต้น : รู้ดิ กูเคยไปรับมันไปที่บ้านมึงวันนั้นไง มึงจะไปหามันที่บ้านเหรอกูว่ามันดึกแล้วนะ กลับบ้านเหอะพรุ่งนี้ค่อยไปหามัน งั้นมึงก็โทรหามันล่ะกัน
ผม : อืม มึงเมาไหมเนี่ย ดูพูดแปลกๆ
ต้น : นี่ใคร ต้นนะครับคอแข็งประจำห้องนะเว้ย
ผม : ทำเป็นอวดเรื่องแบบนี้ หาไรแดกดีกว่ามึงทานข้าวได้ไหม
ต้น : ได้แต่กูอิ่มล่ะ งั้นไปนั่งเป้นเพื่อนมึงก็ได้
ผม : ไม่เป็นไรหรอกกูกลับบ้านหาไรทานที่บ้านก็ได้ มึงก็กลับบ้านอาบน้ำนอนได้แล้วเด็กน้อย
ต้น : ไอ้ผู้ใหญ่ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน ขับรถกลับดีๆล่ะห้ามให้ใครแซงได้นะมึง
ผม : กวนตีนล่ะสัส
ผมไม่รู้นะทั้งๆที่พึ่งจะรู้จักกับตั๊วไม่กี่วันผมก็อดที่จะเป็นห่วงเขาไม่ได้อีกอย่างกลัวเขาจะไม่มีคนปลอบด้วยแหละผมไปตามที่ต้นบอกจนไปเจอบ้านตั๊วครับ(ทางผ่านไปบ้านผมพอดีครับ)พอไปถึงเห็นมันนั่งยกเหล้าคนเดียวครับคนเรานี่ก็แปลกเนาะทำไมเวลาที่อกหักถึงต้องกินเหล้าทั้งๆที่ลืมได้แค่ตอนเมาหายเมาก็กลับมาคิดอีกสู้เราไม่คิดทนเจ็บแปบเดียวไม่ดีกว่าเหรอ
ตั๊ว : มาได้ไง เอาซักแก้วไหมมาดื่มเป็นเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ
ผม : กูว่ามึงเมามากแล้ว เลิกแดกเหอะแดกไปก็ไม่มีไรดีขึ้นหรอก
ตั๊ว : กูไม่ดีตรงไหนว่ะ แค่กูย้ายมาเรียนก็บอกเลิกกู
ผม : เขาคงมีเหตุผลของเขาแหละเข้าบ้านก่อน เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก ตัวแม่งโคตรหนักเดินเองก็ไม่ได้ พยุงมันเข้าบ้านครับ พอดีป้ามันกลับมาจากข้างนอกครับผมเลยขอตัวกลับ ก็อาบน้ำก่อนที่จะอัพฟิคไอ้เต้โทรมาครับมันบอกว่าไปอ่านในบอร์ดยังตอนแรกนึกว่าเกิดไรขึ้นพี่เขาไปตอบแล้วให้ผมมาอ่านครับคุยกันไม่นานครับแล้วผมก็มาอัพเรื่องลงบอร์ด เมื่อคืนนั่งหลับที่หน้าคอมตื่นมาอีกทีก็ตีสองครับนั่งอ่านหนังสือจนเช้าครับไอตั๊วมันมาหาผมแต่เช้าครับ
ตั๊ว : วันนี้มึงว่างไหม
ผม : ว่างดิเป็นไร
ตั๊ว : พากูเที่ยวหน่อยดิ
ผม : เอาดิ แล้วไอ้ต้นล่ะ
ตั๊ว : กูโทรหามันล่ะมันบอกว่าเหมือนจะไม่สบายเลยมาชวนมึง
ผม : งั้นก็รอแปบนึงนะกูอาบน้ำก่อน
พอแค่นี้ก่อนนะครับไม่ไหวล่ะวันนี้ตากฝนเหมือนจะไม่สบายขอตัวทานยานอนก่อนนะครับพรุ่งนี้จะมาต่อให้ครับ

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 81 18/4/2563
«ตอบ #148 เมื่อ18-04-2020 13:49:37 »

ตอนที่ 81

บางครั้งมันก็รู้สึกดีนะที่ได้คิดถึงใครซักคน เพราะมันทำให้เรารู้ว่า เราใส่ใจใครคนนั้น และเราปล่อยใจที่จะสัมผัสความรู้สึกรักและใส่ใจที่มีเขาแต่ในขณะเดียวกัน การที่คิดถึงใครคนนั้นโดยที่เราไม่รู้ว่า เขารู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า ช่างเป็นความรู้สึกที่ทรมานเหลือเกินและเรากลับรู้สึกว่า เราถูกทิ้งไว้เพียงลำพังดังนั้น หากเรา คิดถึง ใคร จงบอกให้เขาได้รับรู้บ้าง และเช่นเดียวกัน ถามเขาซิว่า เขารู้สึกอย่างเดียวกันหรือเปล่า
พอผมอาบน้ำเสร็จก็พาไอ้ตั๊วมันเที่ยวครับไม่ได้ไปไหนไกลครับออกมาเที่ยวย้อนวันวานที่ซื่นวานนี่แหละครับมันใกล้ดีขับรถมาวารินแปบเดียวหาไรทานเดินถ่ายรูปไปเรื่อย
ผม : ดีขึ้นยังมึง ไว้ว่างๆไปเที่ยวบ้านกูดิ รับรองกูพามึงเที่ยวทั้งวันขอร้องอย่าบ่นแบบไอ้ต้นล่ะฮ่าๆ
ตั๊ว : กูว่าจะกลับบ้านไปเคลียกับเขาว่ะ
ผม : แล้วแต่มึงนะแต่กูว่าถึงจะไปหาเขานะเขาก็คงเป็นเหมือนเดิมแหละถ้าเขาจะไปเอาไรมาลั้งไว้ก็ไม่อยู่หรอก
ตั๊ว : มึงปลอบกูหรือปลอบตัวเองว่ะฮ่าๆ
ผม : สัส ปลอบมึงเว้ย กูนะหายดีแล้ว
ตั๊ว : เหรอเห็นไอ้ต้นบอกกูว่ามึงยังคิดถึงเขาอยู่ ถ้ารักเขาก็บอกเขาไป มัวแต่มานั่งคิดคนเดียว
ผม : ช่างเหอะเดี๋ยวกูก็ร้องไห้ให้มึงดูหรอก
ตั๊ว : นักเลงห่าไรว่ะร้องไห้
ผม : เรื่องแบบนี้ห้ามไม่ได้หรอกถึงจะเข้มแข็งแค่ไหนก็ร้องอยู่ดี
ตั๊ว : เอาน่าอย่าร้องนะถึงจะไม่มีใครรักแต่มึงยังมีกูยังมีเพื่อนๆที่รักมึงนะ
ผม : กูว่าประโยคนี้กูน่าจะพูดให้มึงนะ
ตั๊ว : ช้าไปล่ะพี่พูดก่อนฮ่าๆ
ผม : ไปวัดหนองป่าพงไหมเดี๋ยวกูพาไป
ตั๊ว : กูพึ่งรู้ว่ามึงก็ธรรมะเป็นกะเขา
ผม : มึงเริ่มกวนตีนกูแล้วนะ ปล่อยแม่งให้กลับเองดีไหม
ตั๊ว : กูขอโทษเหมือนฝนจะตกกูว่ากลับดีไหมเดี๋ยวจะเปียกเอา
ผม : อืม เอาไรม่ะเดี๋ยวกูพาไปซื้อ
ตั๊ว : มึงซื้อนี่ให้กูคิดไรกับกูม่ะฮ่าๆ(ซื้อกบไขลานสังกะสีให้มันครับของเล่นเด็กโบราณ)
ผมเป็นคนขับมอไซค์ครับถ้าให้ตั๊วขับคงหลงทางพอดีขนาดในเมืองไอ้ตั๊วยังไม่รู้ครับ
ผม : ฝนตกแล้วว่ะ
ตั๊ว : เข้าไปหลบฝนก่อนดิ เดี๋ยวมึงก็เปียกหรอก
ผม : มันไม่แรงเดี๋ยวก็หยุดล่ะ(ไม่เป็นแบบนั้นดิครับแรงกว่าเดิมดีนะที่เปียกไม่เยอะ)ยืนสั่น
ตั๊ว : เห็นม่ะบอกแล้วว่าให้เข้าร่มก่อนไม่ยอมเชื่อกู ใส่เสื้อกูไปก่อนมันถอดเสื้อคลุมมาให้ผมใส่ครับ มึงนี่นะพูดยากเหมือนที่ไอ้ต้นบอกเลย
ผม : ใครจะไปรู้ว่ะว่าจะตกแรง กูไม่เปียกไม่เยอะหรอก เดี๋ยวก็ถึงบ้านมึงล่ะ มึงใส่ไว้เหอะ
ตั๊ว : มึงแหละใส่(ระหว่างที่ผมเถียงกันมีผู้หญิงสองคนมองแล้วคุยกัน)
ผม : หยุดล่ะไปเหอะ
พอถึงบ้านไอ้ตั๊วมันบังคับให้ผมเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า คนจะรีบกลับบ้านยังจะมาบังคับผมอีกแต่ก็กลับไม่ได้อยู่ดีครับฝนตกอีกรอบ
ตั๊ว : มึงไปอาบน้ำก่อนเสื้อผ้าเดี๋ยวกูหามาให้ใส่ (มันไม่เกรงใจผมเลยครับถอดเสื้อใส่กกนเดินทั่วบ้าน)
ผม : กูรู้ว่าหุ่นมึงดีไม่ต้องมาโชว์กูก็ได้ รีบไปใส่กางเกงให้มันดีๆหน่อย(มันยังมายืนเกาจวยอย่างที่ผมเคยเกาใส่มันที่บ้าน)
ตั๊ว : เดี๋ยวกูต้มมาม่าให้นะมึงไปอาบน้ำก่อนเหอะเดี๋ยวจะไม่สบายอย่าลืมสระผมด้วยนะ
ผมก็ไปอาบน้ำอย่างที่มันบอกแหละครับไม่รู้เป็นไรทำไมผมต้องเชื่อมันด้วยกลัวมันจะด่าด้วยแหละครับพออาบน้ำเสร็จมาม่าก็วางรอที่โต๊ะ
ผม : หอมว่ะ แล้วของมึงล่ะไม่ทานเหรอ
ตั๊ว : แดกด้วยกันนี่แหละ แล้วมันก็ไปหาถ้วยอีกใบมาตักแบ่งให้ครับ โอมกูขอบใจนะที่มึงคอยปลอบกูตอนแรกกูย้ายมากูไม่รู้ว่าจะมีเพื่อนไหม
ผม : ที่ไหนก็มีได้หมดแหละเพื่อน
ตั๊ว : แต่เพื่อนอย่างมึงอย่างไอ้ต้นไม่มีง่ายๆนะเว้ย
ผม : กูกับไอ้ต้นก็ทำแบบนี้กับทุกคนแหละอีกอย่างมึงยังไม่สนิทกับพวกเพื่อนในห้องเลยยังไม่รู้ ป้ามึงไปไหน
ตั๊ว : ไม่อยู่หรอกวันนี้ออกไปเยี่ยมลูกแกที่เชียงใหม่กับลุงไปแต่เช้าแล้วเป็นไรจะมานอนเป็นเพื่อนกูเหรอ
ผม : บ้านกูก็มีจะมานอนทำไมว่ะชวนไอ้ต้นโน่น
นั่งทานมาม่าหมดฝนก็หยุดพอดีครับ งั้นกูกลับก่อนนะ
ตั๊ว : เสื้อผ้าไม่ต้องเปลี่ยนหรอกไว้วันหลังค่อยเอามาให้กูก็ได้ของมึงมันแห้งมึงค่อยเข้ามาเอา
ผม : แล้วมึงดีขึ้นยังว่ะ เรืองแฟนอ่ะไม่คิดอีกแล้วนะ
ตั๊ว : กูไม่รุ้ว่ากูจะทำได้ไหม จะลืมเขาได้ไหม
ผม : ฟังกูนะตั๊ว อะไรที่คิดว่าทำไม่ได้ มึงก็จะไม่มีวันทำมันได้ให้มึงคิดว่ามึงทำได้มึงจะมีแรงพยายามที่จะทำมันเชื่อกูมึงทำได้(บอกเขาพร้อมบอกตัวเองด้วย)

ออฟไลน์ เสเพล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 347
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-2
Re: ไอ้นักเลงจอมกวน ตอนที่ 82 18/4/2563
«ตอบ #149 เมื่อ18-04-2020 15:57:17 »

ตอนที่ 82

บางทีเวลามันก็ช่วยทำให้เราดีขึ้นใช่ไหมครับความรักที่ผ่านเข้าก็สอนให้เรารู้จักคำว่าเข้มแข็งแต่มันก็ขึ้นอยู่ที่เราว่าจะยอมรับกับมันได้ไหมบางครั้งการที่เรามีเพื่อนอยู่รอบๆมันก็ดีไปอีกแบบครับ แต่ผมว่าการที่เราไม่มีแฟนก็ทำให้เราได้ทำอะไรได้หลายๆอย่างและได้ทำสิ่งที่เราไม่เคยทำครับ
หลังจากที่พาเพื่อนใหม่เที่ยวอุบลครับอันที่จริงตัวเองก็อยากเที่ยวด้วยแหละผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำให้ไอ้ตั๊วจะทำให้มันดีขึ้นไหมแต่ผมแค่ทำในฐานะเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่อยากเห็นมันต้องมานั่งซึมเหมือนผมแต่ก่อนบรรยากาศวันนี้ไม่ต้องพูดถึงเลยครับน่านอนมากๆฝนตกเย็นๆแต่เช้ากะว่าจะนอนไม่ไปไหนครับ บัดดี้ผมเล่นโทรมาแต่เช้า
ผม : มีไรว่ะโทรมาแต่เช้า
ต้น : กูโทรมาขัดจังหวะมึงชักว่าวเหรอว่ะ ฮ่าๆ
ผม : สัส แต่พูดไปบรรยากาศก็น่าอยู่นะ ไม่เอาไม่พูดเดี๋ยวมันจะแข็งแล้วมีไรโทรหากูแต่เช้า
ต้น : สนุกไหมหนีเที่ยวกับกิ๊กใหม่
ผม : กิ๊กพ่องมึงดิ ก็มึงไม่ยอมไปกับกูนี่ว้า
ต้น : กูไม่สบายจริงๆ
ผม : เหรอ อย่าให้รู้นะว่าแอบไปเที่ยวกะสาว
ต้น : หึงกูเหรอ
ผม : หึงไร กูจะขอบคุณแฟนมึงต่างหาก ที่มึงมีแฟนเป็นฝั่งเป็นฝาล่ะ
ต้น : สัส หาว่ากูมั่วเหรอ มึงช่วยบอกพี่เขาได้ไหมว่าไม่ต้องส่งข้อความมาอีก
ผม : ฮ่าๆ จีบพี่เขาเลย
คุยกันตั้งนานจนไม่ง่วงครับไม่รู้จะทำไรครับออกไปไหนก็ไม่ได้ดีหน่อยก็นั่งเล่นเกมส์กะเล่นทวิตเตอร์ที่มีคนให้กวน(กวนไอ้อ้วน) มันไม่มีไรให้ทำนิครับนอนบางดูทีวีเล่นเกมส์ดีดกีต้าร์แหกปากร้องเพลงครับปกติถ้าว่างนะผมจะชอบรื้ออะไหล่รถมอไซค์มาดูครับแต่ตอนนี้ไม่ได้แต่งแล้วเลยไม่รู้จะทำไปทำไมครับทำไงได้แม่ห้ามยุ่งกับรถอีกดีนะที่ไอ้ต้นมามาครับเลยมีเพื่อนคุย
ผม : สัส นี่มึงไม่สบายยังจะตากฝนมาอีกเหรอว่ะ
ต้น : ขับรถยนต์มา ว่าจะไปรับไอ้ตั๊วแต่ไม่เห็นมันอยู่บ้านอ่ะก๋วยจั๊บซื้อมาให้กินร้อนๆนะห้ามเป่าล่ะ
ผม : กินไหมล่ะ เดี๋ยวกูให้มึงกินก่อน
ต้น : กูอิ่มล่ะ แล้วมึงจะกลับโขงเจียมวันไหนว่ะ เดี๋ยวกูไปส่ง
ผม : ไม่รู้ดิกูต้องสอนพิเศษไอ้มิกอีกขี้เกียจกลับไปกลับมาว่ะ
ต้น : ก็แค่เสาอาทิตย์ ให้กูสอนแทนไหมล่ะ มึงจะได้หลับสบายฮ่าๆ
ผม : สัส มาแช่งกูอีก
ต้น : รถใครมาจอดหน้าบ้านมึงว่ะ เดี๋ยวกูออกไปดูให้ กูรู้ล่ะไม่ไปแล้ว(อริมันมาครับ)
ผม : นั้นมันไอ้เต้ มาได้ไงว่ะ
ต้น : สงสัยน้ำท่วมรูมาเลยออกมา
เต้ : สัส ตันนินทาไรกู
ผม : พวกมึงจะกัดกันม่ะกูจะให้ออกไปข้างนอก
เต้ : กูผ่านมาอ่ะขนมกูซื้อมาให้
ต้น : แดกแล้วจะท้องเสียไหมว่ะ
เต้ : มึงจะแดกตีนกูไหมไอ้ต้น
ต้น : ใครจะไปโง่แดกว่ะ
ผม : พอเลยพวกมึงเจอกันทีไรมีกัดกันทุกที
เต้ : เดี๋ยวกูกลับล่ะกูต้องจะไปธุระต่อผ่านมาเลยเอาของมาฝาก
ต้น : กูก็ไม่อยากให้อยู่นานกลัวน้ำจะท่วม
เต้ : สัส แน่จริงมึงก็ตามกูมาหน้าบ้านดิ
ต้น : ไปกูก็เปียกดิ
แล้วเต้เขาก็กลับครับพอดีมาทำธุระแถวสุรินทร์เลยแวะมาบ้านครับ
ผม : อ่ะขนมเจ้านี้อร่อยนะเว้ย
ต้น : กูไม่กินถ้าเป็นของไอ้เต้
ผม : เดี๋ยวกูเข้าห้องน้ำก่อนนะขนมวางไว้ตรงนี้นะ
แกล้งมันครับดูว่ามันจะกินไหมปกติถ้าขนมไอ้ต้นมันไม่ปล่อยให้เหลือครับแอบดูว่ามันจะกินไหม
“เฮ้ยมึงทำไรต้น” ขนมเต็มปากมันครับ
ต้น : ไหนว่าไปเข้าห้องน้ำ
ผม : อร่อยม่ะ
ต้น : ก็งั้นแหละ ขอน้ำหน่อยดิขนมติดคอ
พอทานเสร็จไอ้ต้นมันต้องรีบกลับบ้านไปช่วยยายที่ร้านครับส่วนผมก็ไปหาซื้อของใช้ที่บิ๊กซีครับอดที่จะเป็นห่วงไอ้ตั๊วไม่ได้เลยโทรหามันเห็นต้นบอกว่ามันไม่อยู่บ้าน
ผม : ตั๊วมึงอยู่ไหนว่ะ
ตั๊ว : บิ๊กซี ตรงสวนสนุกอ่ะ
ผม : สัส เล่นยังกะเด็กนะมึง
ตั๊ว : ฮ่าๆ มึงอยู่ไหนว่ะ
ผม : อยู่ลานจอดรถเดี๋ยวกูเดินไปหานะ
ตั๊ว : มาทำไรว่ะ แล้วไอ้ต้นล่ะไม่ได้มาด้วยกันเหรอ ปกติเห็นโอมต้องเห็นต้น
ผม : เวอร์ล่ะ มันไปช่วยยายที่ร้าน แล้วมึงมาทำไรว่ะ
ตั๊ว : เบื่อๆเลยมาเดินเล่นว่าจะออกไปหามึงที่บ้านนะ แล้วมึงล่ะ
ผม : มาหาซื้อของใช้อ่ะ
แล้วก็หาเดินซื้อของครับเดินไปคิดถึงแต่ก่อนเคยเล่นรถเข็นกับไอ้เต้ยังอดขำตัวเองไม่ได้ฮ่าๆทำไปได้ไงไม่รู้
ตั๊ว : โอมๆ เป็นไรของมึงว่ะ ยืนเมอกูเรียกไม่ยอมพูด
ผม : ป่าวๆ แล้วมึงจะกลับบ้านตอนไหนเนี่ย
ตั๊ว : กลับพร้อมมึง กลับไปก็ไม่มีไรทำขี้เกียจอยู่คนเดียว ถ้าอยู่บ้านนะช่วยพ่อแม่กูได้เยอะ พอดีที่บ้านไอ้ตั๊วทำสวนลิ้นจี่กับสวนลำไยครับ
ผม : กว่าจะเปิดเทอมอีกตั้งนานทำไมมึงไม่กลับว่ะ
ตั๊ว : กลับไปมึงก็เหงาดิ
ผม : เกี่ยวไรว่ะ กูไม่เหงาหรอกที่บ้านกูมีไรให้ทำตั้งเยอะ
ตั๊ว : คืนนี้กูไปนอนบ้านมึงได้ไหมว่ะ
คนบางคนผ่านเข้ามาในชีวิตเพียงช่วงเวลาสั้นสั้น แต่เขาสร้างความทรงจำบางอย่างให้เราจดจำยาวนานได้อย่างไม่น่าเชื่อ. #perfunn

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด