พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 22
[พระพาย Part]
สวัสดีครับผมชื่อ'พระพาย' เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เกิดมาเป็นศัตรูกับทศกัณฐ์ เรียกได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตผมกับมันแข่งกันมาตลอด เราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าไม่มีใครชอบหน้าใคร
เริ่มต้นด้วยความไม่ชอบหน้าก็จริง หลายคนก็ต่างสงสัยว่าทำไมผมถึงใช้นิยามคำว่าเกลียดกับมัน สาเหตุมาจากผมเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับหักหน้าผมด้วยการไปควงไอ้ทศแทน ผมเลยสัญญากับตัวเองว่าจะทำให้ไอ้ทศไม่มีความสุข อะไรที่เป็นของมันผมก็จะแย่งให้มาเป็นของผมหรือไม่ก็...ทำลาย
ตั้งแต่วันนั้นผมเดินหน้าทำทุกอย่างทุกทาง ยกตัวอย่างเช่น 'แพร' ลูกพี่ลูกน้องของผมและผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทกับไอ้ทศและผมดูออกว่าแพรมีท่าทีชอบพอไอ้ทศเกินเพื่อน ผมเลยได้ขัดขวางโดยบอกทางบ้านของแพรให้ส่งแพรไปเรียนต่างประเทศเพื่อไม่ให้สองคนนี้ได้รักกันเพราะความที่แพรเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของไอ้ทศนั่นอาจจะทำให้ทางผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายต้องการให้หมั้นหมายได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็ต้องนับญาติกับไอ้ทศ...ซึ่งผมไม่ยอมเป็นอันขาด
นอกจากจะเรื่องผู้หญิงแล้วเรื่องงานผมเองก็คอยส่งคนไปป่วนในย่านที่มันคุมถิ่นและคอยเปิดธุรกิจแย่งลูกค้าของมัน แน่นอนว่าทำสำเร็จแต่มันกลับไม่ทุกข์ร้อนจนผมรู้สึกไม่ชอบใจ มันคงคิดว่ามันยิ่งใหญ่จนไม่มีใครโค่นล้มมันได้สินะถึงได้ทำตัวไม่ทุกข์ร้อนแต่บอกเลยว่าผมนี่แหละจะทำให้มันเจ็บที่สุดโดยใช้คนที่มันรักเป็นเครื่องมือ
ในวันเกิดของแพรและเป็นวันฉลองที่แพรกลับมาที่ประเทศไทย ผมได้มีโอกาสร่วมงานและมั่นใจว่าไอ้ทศมันจะต้องมาด้วย ผมเลยถือโอกาสที่จะพบและจัดการทำให้มันเสียหน้าในงานวันเกิดแพรในระหว่างที่รอมันมางานผมก็ซัดเหล้าเข้าไปหลายขวดจนต้องเข้าไปนอนพักในบ้าน กว่าอาการจะดีขึ้นก็ดึกพอดี ผมออกมาจากบ้านเพื่อจะไปหาแพรที่น่าขะอยู่กับไอ้ทศแต่กลับต้องหยุดเดินเพราะภายในสวนสวยมีผู้ชายที่ผมไม่คุ้นหน้านั่งอยู่ แสงจันทร์ที่กระทบกับใบหน้าแสนเศร้านั้นชวนมองจนผมไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปหา ยิ่งเข้าใกล้ ผมก็ยิ่งรู้สึกตกหลุมรักผู้ชายคนนี้
"มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวขอพี่นั่งด้วยคนสิ" ผมเอ่ยขึ้นและดูเหมือนเจ้าตัวจะสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ มือเรียวจึงรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปมองว่าผมคือใคร จากนั้นคนที่นั่งตรงเก้าอี้ก็รีบลุกออกจากเก้าอี้ สงสัยจะกลัวผม พอเห็นอาการแบบนี้ผมก็ยิ่งนึกสนุกอยากจะรู้จัก อยากจะแกล้ง
"อย่าเพิ่งไปสิ มาคุยกับพี่ก่อน" ผมกระชากตัวคนที่ตัวเล็กกว่าเข้าหาตัวแล้วรวบกอด
"ปล่อย!! ปล่อยกู!!" เสียงหวานส่งเสียงโวยวายดิ้นรนขัดขืน ผมก็ยิ่งกอดแน่น ในใจคิดว่าอยากจะปราบให้คนในอ้อมแขนหายพยศ
"มึงทำอะไร เมียกู!!" เสียงตวาดที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มาพาตัวคนในอ้อมแขนผมออกไป ก่อนหน้านี้ถ้าผมได้ยินไม่ผิดไอ้ทศเรียกเด็กคนนี้ว่าเมีย ผมยิ้มมุมปากพร้อมกับสมองที่มีแผนการที่จะจัดการไอ้ทศ จากนั้นผมก็วิ่งตามก็เห็นไอ้ทศกำลังยืนโมโหใส่อีกคนอยู่ แถมได้ยินไอ้ทศเรียกเด็กน้อยว่า...ลักษณ์
"อยู่ที่นี่นี่เอง มากับพี่ดีกว่าครับ" ผมเดินเข้าไปหาแล้วตามด้วยสวมกอดลักษณ์จากด้านหลังพร้อมกับก้มลงซุกไซร้ซอกคอของขาวอย่างรวดเร็ว
"ไอ้เหี้ย!!!" ไอ้ทศโมโหกราดด่าแล้วเข้ามากระชากเสื้อผม
'ตูม!!!' ไอ้ทศชกผมจนตกลงไปในสระว่ายน้ำ ผมก็รีบว่ายน้ำกลับขึ้นจากสระ
"แพร ทศขอโทษด้วยที่มีเรื่องในงานของแพร ยังไงคืนนี้ทศขอตัวกลับก่อน" ไอ้ทศพูดกับพี่แพรวิ่งมาหา พอพูดจบก็จูงมือของลักษณ์เดินแหวกผู้คนที่ห้อมล้อมออกไปจากงาน
"ไอ้ทศ!!! มึงจำไว้ว่ากู 'พระพาย' จะเอาเด็กของมึงมาเป็นเด็กของกูให้ได้" ผมตะโกนไล่หลังมา ผมรับรู้ได้ว่าพี่ทศโกรธมากที่ได้ยินประโยคนี้จากผม ผมกระตุกยิ้มขึ้นมาจากเหตุการณ์นี้ผมอาจจะเป็นฝ่ายเสียหน้าแต่นั่นทำให้ผมรับรู้ได้ว่า...ลักษณ์คือตัวจริงของไอ้ทศ
คืนนั้นผมก็ให้คนของพ่อนำประวัติของลักษณ์มาให้ผม เรียกว่าเป็นคนที่น่าสงสารไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้นผมก็เลือกที่จะใช้ลักษณ์เป็นเครื่องมือที่ทำให้ไอ้ทศคลั่งและเลือกที่จะให้ลักษณ์มาเป็นของผม
'กึก กึก กึก'
เสียงเข็มนาฬิกาเดินวนไปมาท่ามกลางความเงียบ ผมนั่งเวลาของมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หลังจากที่ผมมีเรื่องกับไอ้ทศในร้านเหล้าของมัน ซึ่งตอนแรกผมเลือกจะพาเพื่อนมาป่วนเล่น แต่ก็เจอเหยื่ออย่างลักษณ์จนทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปสัมผัสกายหอมจนเป็นที่มาของการมีปากเสียงระหว่างผมกับศัตรูตัวสำคัญที่กล้าฉีกหน้าผมต่อหน้าพวกเพื่อนๆจนผมอารมณ์เสียออกมาจากร้าน เพื่อนของผมก็แยกย้ายกันกลับส่วนผมก็ขับรถวนไปทางหลังร้านและจอดอยู่อย่างนั้น ตาก็จ้องมองประตูหลังร้าน สมองก็คิดว่าจะเอาลักษณ์มาเป็นของผมอย่างไรดี
'แกร็ก'
ประตูหลังร้านเปิดออกผมรีบหมอบที่หลังพวงมาลัย ตาก็ลอบมองดูเหตุการณ์ไปด้วย เหมือนว่าพระเจ้าจะเข้าข้างคนอย่างผมคนที่เดินออกมาคือลักษณ์ที่เดินมาพร้อมกับถุงดำในมือ ท่าเดินที่ดูแปลกๆทำให้ผมรู้ว่าคงจะผ่านศึกกับไอ้ทศมาทั้งคืนแต่ก็ช่างเถอะสิ่งที่ต้องรีบทำคือพาลักษณ์ให้ไปกับผม
ประตูรถของผมค่อยๆเปิดออก ผมเร่งฝีเท้าแต่ก็ระมัดระวังให้เกิดเสียงดังน้อยที่สุด เด็กน้อยของผมเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมีคนยืนอยู่ด้านหลัง
"เฮ้ย!!" ลักษณ์ร้องอุทานออกมา ทันทีที่ผมเขาล็อกตัวจากด้านหลัง ร่างโปร่งดิ้นไปมาก่อนจะหลุดออกจากอ้อมกอด
"พี่พาย!!" ลักษณ์มองผมแววตาแสดงความรู้สึกว่าความตกใจอยู่ไม่น้อย ก่อนที่จะวิ่งไปทางประตูแต่ด้วยขาและสะโพกที่เจ็บทำให้ลักษณ์เคลื่อนไหวเชื่องช้าและนั่นทำให้ผมจึงคว้าแขนของลักษณ์มาพร้อมกระชากให้เข้ามาใกล้
'ผลั่วะ' หมัดเล็กเข้ามากระทบตรงใบหน้าผมโดยที่ผมไม่ทันจะได้ตั้งตัว
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!"
"ไม่ปล่อยเพราะฉันชอบความรุนแรง" พูดจบผมก็ชกเข้าที่ท้องของลักษณ์จนคนโดนชกทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นและสลบไปในไม่ช้า
'ถ้าไอ้ทศรู้ว่าเมียมันโดนกูเอามันคงจะดิ้นหน้าดู'
แค่คิดก็สนุกแล้ว ผมยิ้มให้กับชัยชนะล่วงหน้าแล้วรวบตัวลักษณ์ขึ้นรถไปก่อนที่ใครจะมาเห็น
[พระพาย End]
☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆
หลังจากที่ผมผ่านกิจกรรมรักของพี่ทศตลอดทั้งคืนแถมยังโดนบอกรักจนผมใจหายใจคว่ำอีก เรียกได้ว่าผมแทบไม่ได้นอนจนเช้าวันรุ่งขึ้นในขณะที่พี่ทศยังคงนอนหลับ ผมก็ลงมาที่ร้านด้านล่าง
"น้องลักษณ์ตื่นแล้วเหรอ? พี่คิดว่าจะตื่นเที่ยงเสียอีกเพราะเมื่อคืนคงรุนแรงน่าดู" พี่แหวนที่นั่งจิบกาแฟพูดแซว จนผมหน้าร้อนผ่าว
"อย่าไปแซวน้องสิ ดูดิน้องหน้าแดงหมดแล้ว" พี่ดินที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ตอนแรกคิดว่าจะช่วยพูดผม ไปๆมาๆกลับทำให้ผมอายกว่าเก่า
"พอกันทั้งคู่เลย เอ่อ น้องลักษณ์เอาไข่ลวกกี่ฟอง" พี่ดาวที่มาจากในครัวก็ปล่อยคำพูดเด็ดที่ทำเอาพี่ดินกับพี่แหวนโห่ร้อง
"ผมไม่พูดกับพวกพี่แล้ว ชอบแกล้งผม" ผมแกล้งงอนแล้วเดินหนีไปทางหลังร้านอย่างยากลำบากเพราะเจ็บเสียดบริเวณสะโพกอยู่มาก
"อ้าว น้องลักษณ์มาทำอะไรตรงนี้" พี่กัลป์ที่กำลังเก็บของถาม
"เปล่าครับ ว่าแต่พี่กัลป์มีอะไรให้ผมช่วยไหม?"
"อืม..ช่วยอะไรดีนะ เอาแบบนี้ช่วยเอาขยะในถุงดำนี่ไปทิ้งหน่อย" พี่กัลป์บอก มือก็หยิบถุงดำมาให้ผม ผมก็รับมาด้วยความยินดีและก็เอาไปทิ้งที่ถังขยะหลังร้าน...ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่มีทางไปหลังร้านเป็นอันขาดเพราะมันจะทำให้ผมเผชิญกับความเจ็บปวดที่ผมจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต
...
เป็นตอนที่สั้นที่สุดและเป็นตอนที่พระพายเล่าเรื่อง
อย่าตบไรท์ อันนี้ขอร้องเลย 5555555
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากคะแต่ตอนหน้าเลือดสาดแน่นอน เลือดพระลักษณ์
ว่าแต่ทำไมเลือดสาดนะ เอ๊ะ...อิอิ
อ่อ ไรท์ขอตัวไปซื้อมาม่าก่อนนะคะ เดี๋ยวจะต้มเผื่อ...ม๊วฟ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่อ่านที่ติดตามที่คอมเม้นกันนะคะ