พิมพ์หน้านี้ - พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: TanYung0209 ที่ 27-07-2016 19:10:21

หัวข้อ: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 27-07-2016 19:10:21
 :a5:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] ตอนที่ 0
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 27-07-2016 19:17:32
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 00








ฝนตกโปรยปรายพร้อมกับเสียงฟ้าร้องที่ดังเป็นระยะ ผมที่กอดตุ๊กตากระต่ายไว้ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างก็ถูกคุณป้าจูงมือผมฝ่าฝนเข้าไปในบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากแต่มีบริเวณพอที่จะปลูกต้นไม้ทั้งดอกไม้หรือพืชสวนครัว

"พระราม...สีดา" พอคุณป้าใจดีเปิดประตูบ้านออกพร้อมกับเรียกชื่อใครบางคน สักพักผมก็เห็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงที่อายุมากกว่าผมไม่กี่ปี

"ป้าบัวมาแล้วเหรอคะ" สีดาพูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม ผิดกับคนที่ชื่อพระรามที่มองผมด้วยสายตานิ่งๆจนผมต้องหลบไปด้านหลังของป้าบัว

"พระราม อย่าทำหน้าดุสิ น้องกลัวเห็นไหม?" ป้าบัวเอ่ย ผมเห็นสีหน้าของพี่ที่ชื่อพระรามที่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นใบหน้าที่มีรอยยิ้มฉาบอยู่

"ขอโทษทีนะ พี่ก็หน้านิ่งเป็นปกติอยู่แล้ว" พอพูดจบพี่เขาก็เดินเข้ามาจับมือผมเอาไว้ พี่สีดาเองก็เดินเข้ามาหาผม

"น้องชื่ออะไรจ๊ะ" พี่สีดาถามผม มือนิ่มก็เกลี่ยแก้มผมเบาๆ

"ผมชื่อพระลักษณ์ครับ" ผมตอบออกไปทั้งรอยยิ้ม















........................................................................

ฝากติดตามนิยายเรื่องพระลักษณ์ด้วยนะคะ

วิจารณ์ ติ ชม ได้ตามสบายเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] ตอนที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 27-07-2016 19:22:19
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 01








ผมชื่อพระลักษณ์หรืออีกเรียกสั้นๆตามคนที่สนิทกับว่า'ลักษณ์' ก็ได้ครับ ตั้งแต่วันที่ผมได้เข้ามาอยู่กับป้าบัวแม่หม้ายใจดีที่รับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงดูก็ผ่านไป 13 ปีแล้วและปีนี้ก็เรียกได้ว่าเป็นปีแรกมี่เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยตามรอยพี่รามหรือพระรามและพี่ดาหรือสีดาที่กำลังศึกษาอยู่ปีที่สี่ และตอนนี้ผมก็เพิ่งจะรับน้องเสร็จ ขาสองก้าวของผมไม่รอช้าที่จะไปหาชายหญิงหน้าตาดีที่การันตีด้วยดาว-เดือน มหาลัย


"ลักษณ์ วันนี้รับน้องเป็นยังไงบ้าง?" พี่ดาถามผม น้ำเสียงหวานๆนี้ไม่ว่ากี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนพี่ดายังคงเป็นพี่ดาที่ใจดีสำหรับผมเสมอ


"เหนื่อยแต่สนุกดีครับ" ผมตอบกลับไป สำหรับผมแล้วการรับน้องเป็นสิ่งสนุกนะครับ ครั้งหนึ่งในชีวิตที่เราจะได้ทำอะไรแบบนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ควรจะจดจำลงในช่วงชีวิตนักศึกษา


"กินซะ" พี่รามรามยื่นแก้วน้ำชานมไข่มุกมาให้ผม แน่นอนว่าเป็นของโปรดที่คนในบ้านต่างรับรู้


"ขอบคุณครับพี่ราม" ผมรับชานมไข่มุกมาดูด ปลายลิ้นที่พอได้สัมผัสรสหวานก็ทำให้ผมหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง


"กินเยอะๆจะได้โตไวไว" มือหนาของพี่รามลูบผมอย่างแผ่วเบาทุกครั้งที่ลูบผม ผมมักจะรู้สึกดี รู้สึกอุ่นใจทุกครั้ง


"ว๊าย!!!!"  เสียงกรีดร้องของพี่สีดาดังก้องไปทั่วบริเวณก่อนร่างบางล้มไปกับพื้นโดยมีรถสปอร์ตคันหรูหยุดจอดกระทันหันแบบกระชั้นชิด


"สีดา/พี่ดา" ทั้งผมและพี่รามต่างเรียกชื่ออีกคนพร้อมกับวิ่งเข้าไปและประคองพี่ดาขึ้นมา


"เดินให้มันดีๆหน่อยสิ คิดว่าเป็นเจ้าของถนนหรือไง!!!!" ผู้ชายร่างสูงใหญ่ลงมาจากรถ เสียงตะคอกเปล่งออกมาตวาดพวกเรา ทั้งที่จริงเราทั้งสามคนก็เดินชิดริมถนน


"พวกเราขอโทษ" พี่รามกล่าวคำขอโทษต่ออีกฝ่าย


"กูไม่เอาคำขอโทษ แต่กูจะเอา..." ชายคนนั้นพูดกับพี่รามแต่กลับปรายตามามองพี่ดาจนผมรู้เลยว่าผู้ชายคนนี้คงคิดไม่ดีกับพี่ดาแน่ๆ พี่รามเองก็คงจะรับรู้ได้ถึงได้มองคู่กรณีด้วยสายตาไม่พอใจแบบนั้น


"จะเอาอะไรครับ" ผมทนไม่ไหวกับสายตาแทะโทมที่จ้องมองพี่สาวผม ผมจึงโพล่งออกไป ชายคนนั้นจึงมองผมแบบเหยียดๆ


"เด็กปีหนึ่งสินะ ถึงไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?"


"ไอ้ทศสายแล้วนะเว้ย!!! ปล่อยไอ้พวกลูกหมานี้ไปก่อนดิวะ" คนในรถเปิดกระจกเรียกให้ผู้ชายคนนี้กลับขึ้นรถ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยพอใจที่ยังไม่ได้เล่นงานพวกเรา


"พวกมึงจำเอาไว้ กูชื่อทศกัณฐ์ เตรียมพบกับกูได้เลย" เขาเอ่ยเลยเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป


"คนอะไรนิสัยแย่จริงๆ" ผมพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ชอบขี้หน้าคนที่ชื่อทศกัณฐ์เลยจริงๆ


"อย่าพูดถึงคนนี้ให้ใครได้ยินล่ะ" พี่ดาบอกกับผมน้ำเสียงติดสั่น พี่รามเองก็กัดฟันกรอดเหมือนกับโกรธอะไรขึ้นมา


"ทำไมล่ะครับ?"  ผมถาม จริงๆผมก็สังเกตเห็นตอนคนพาลลงจากรถใครๆก็ต่างหลบหน้าหลบตากลัว


"เพราะเขามีอิทธิพล มีเงิน มีทุกอย่างที่มีอำนาจพอจะทำลายใครสักคนน่ะสิ" พี่รามตอบ ผมที่ได้ฟังก็เข้าใจในทันทีว่าเหตุใดทศกัณฐ์ถึงทำตัวเป็นอันตพาลระรานคนอื่น


"แต่ถ้ามาหาเรื่องพวกเราพี่ก็จะสู้ไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด" พี่รามเอ่ย ผมกับพี่สีดาก็ยิ้มออกมา คำพูดนี้สมกับเป็นพี่รามจริงๆ ไม่ว่าจะเวลาไหน เด็กจนถึงตอนโตผมก็เห็นพี่รามคอยปกป้องพวกเราเสมอ


"แต่ดาไม่อยากให้มีเรื่องหรอกนะ ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากให้เลี่ยงมีเรื่องกับคนอันตพาลก็มีแต่เสียกับเสีย" พี่ดาพูดเตือนสติ


"แน่นอน รามไม่เคยคิดจะหาเรื่องใครอยู่แล้ว" พี่รามส่งยิ้มให้กับพี่ดาแล้วประคองกอดเอวพี่ดาเดินนำหน้าผมไป ผมที่เดินตามหลังก็ได้แค่มองและคิดว่าสองคนนี้ดูเหมาะสมกันจนผม...ปวดใจอยากไปยืนแทนที่พี่ดา


.


.


.




"กลับแล้วเหรอเด็กๆ" ป้าบัวออกต้อนรับพวกเราด้วยรอยยิ้มแสนหวาน พวกเราสามคนก็พร้อมใจกันยกมือไหว้ป้าบัว


"วันนี้ป้าทำกับข้าวเอาไว้แล้วนะจ๊ะ...โดยเฉพาะลักษณ์วันนี้รับน้อง ป้าเลย จัดการทำเมนูอร่อยๆให้มาเพิ่มพลัง" ป้าบัวพูดต่อ ผมดีใจมากๆอย่างน้อยเรื่องดีๆก็เกิดขึ้นในชีวิตของผมบ้างในวันนี้


"ป้าบัวเนี่ยตามใจน้องลักษณ์อีกแล้ว" พี่ดาเข้าไปสวมกอดป้าบัวแล้วพูดกระเง้ากระงอดใส่
"ก็น้องยังเด็กนี่ดา" ป้าบัวเอ่ย


"ใช่ผมยังเด็กพวกพี่สองคนอ่ะ แก่แล้ว" ผมพูดแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่จนพี่ดาหยิกเข้าที่สีข้างของผม


"นี่แหนะ...เด็กแสบ" พี่ดามือหนักชะมัดออกแรงหยิกนิดเดียวเนื้อผมแทบจะหลุดลงไปกองกับพื้น


"อู๊ย....พี่รามช่วยลักษณ์ด้วย" ผมร้องหาตัวช่วย


"ไม่ช่วย" นอกจากจะไม่ช่วยพี่รามก็ยังจะขำผมอีก ฮึ!! ผมน้อยใจนะ สุดท้ายผมต้องใช้ไม้ตายนั่นคือ บีบน้ำตา


"ป้าบัว..ลักษณ์เจ็บ..ฮึก" รางวัลออสการ์ปีนี้เชื่อสิว่าต้องเป็นของผม ผมเข้าไปกอดเอาป้าบัวพร้อมกับซุกหน้าไปที่บ่าของท่าน


"โอ๋...น้องลักษณ์ของป้าอย่าร้องไห้สิ พี่ดา พี่ราม เขาแค่หยอกหนูเองนะ" ป้าบัวพูดปลอบ ผมก็ยิ่งแกล้งปล่อยโฮจนพี่ดากับพี่รามต้องเข้ามากอดผม


"พี่ขอโทษน้องลักษณ์อย่าร้องไห้เลยนะ" พี่สีดาพูดเสียงเศร้าจนผมพยายามกลั้นขำเอาไว้


"เด็กน้อยของพี่ไม่ร้องนะครับ" คราวนี้เป็นพี่รามที่พูดปลอบผม เสียงบ่งบอกว่าพี่รามรู้สึกผิดมากที่แกล้งหยอกผมเมื่อครู่


"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ในที่สุดผมก็ต้องระเบิดหัวเราะออกมา ใครจะกลั้นขำไหวในเมื่อผมสามารถแสดงละครหลอกพี่ชายและพี่สาวจนสำเร็จ


"ลักษณ์ นี่น้องแกล้งพี่เหรอ ห๊ะ!!" พี่ดาแปลงร่างจากนางฟ้ากลายเป็นนางยักษ์ที่ไล่ตีผม


"ป้าบัว...ช่วยด้วย ฮ่า...ฮ่า..ฮ่า" ด้วยความที่ผมเป็นลูกผู้ชายพอ ผมวิ่งหลบอยู่ตามหลังป้าบัว


"พอได้แล้วทุกคน" ป้าบัวพูดออกมา พวกเราก็เลยหยุดการกระทำทั้งหมดตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ


"เดี๋ยวคืนนี้ป้าจะไปข้างนอกอาจจะกลับเช้าเลยทีเดียว ยังไงป้าฝากรามดูแลดากับน้องด้วย ส่วนลักษณ์ก็อย่าซนกับพี่เขารู้ไหม?"


"ครับ/ค่ะ" เราสามคนพูดออกมาพร้อมกัน ป้าบัวยิ้มหวานให้ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสะพายออกจากบ้านไป


"พี่ราม ทำไมช่วงนี้ป้าบัวถึงออกไปข้างนอกบ่อยจัง แถมยังกลับดึกไม่ก็กลับเช้า"


"พี่ก็ไม่รู้เวลาถามป้าบัวจะหาทางบ่ายเบี่ยงไม่ยอมพูด" พี่รามตอบ


"หนุ่มๆ อย่าเครียดกัน เราไปกินข้าวกันดีกว่า" พี่ดาเข้ามากอดแขนของผมและพี่รามแล้วลากเราสองคนเข้าไปในครัว


เราสามคนนั่งลงที่โต๊ะอาหารเล็กๆและลงมือจัดการกับอาหารที่เรียงรายอยู่ตรงหน้า ถึงแม้อาหารจะไม่ได้เลิศหรูเหมือนร้านอาหารดังๆแต่สำหรับผมอาหารที่ป้าบัวทำอร่อยที่สุดยิ่งได้ทานร่วมกับพี่ราม พี่ดา ผมรู้สึกอิ่มเอมใจมีความสุขมากๆ


"พี่ราม พี่ดา...ลักษณ์นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ลักษณ์จะไปช่วยลุงลีขนต้นไม้" ผมรวบช้อน ก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้ไป


"ลักษณ์อย่ากลับดึกนะ!!!!" พี่ดาตะโกนตามหลัง


"ครับ!!!" ผมขานรับ ขาทั้งสองข้างก็เร่งฝีเท้าไปหน้าปากซอยที่ร้านขายต้นไม้เล็กๆ ผมลืมบอกไปว่าผมทำงานพิเศษเป็นเด็กในร้านขายต้นไม้ที่รับจ๊อบทำสวนบ้างถ้ามีคนจ้างมา


"ว่าไงลักษณ์ วิ่งหอบมาเลย" ลุงลีถามผมด้วยรอยยิ้ม


"ผมกินข้าวอยู่แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องมาช่วยลุงลีขนต้นไม้ขึ้นรถ" ผมตอบไปด้วยหอบไปด้วย ให้ตายเหอะโคตรจุกเลยตอนนี้


"ไปดื่มน้ำก่อนไป เดี๋ยวมาช่วยลุงขนต้นไม้ขึ้นกระบะ" ลุงลีไล่ให้ผมไปกินน้ำ ผมเองก็ไม่ปฏิเสธรีบไปกินน้ำในร้านแล้วออกมาช่วยลุงลีขนต้นไม้ร่วมกับคนงานคนอื่นๆ


"ลูกค้าคงรวยมากๆเลยนะลุงมาสั่งต้นไม้ให้เราจัดสวนเยอะเลย"


"รวยสิ ตอนลุงไปดูสถานที่ที่จะไปจัดสวนจัดต้นไม้ บ้านใหญ่เหมือนกับวัง" ลุงลีบอกกับผม ผมกวาดสายตามองต้นไม้ที่ถูกขนไปล้วนสวยงามราคาแพงทั้งนั้น


"เออ ลักษณ์ลุงลืมบอกไปวันนี้ไอ้นุมันไม่มายังงวันนี้ไปช่วยลุงจัดสวนแทนมันหน่อย เดี๋ยวลุงให้เงินพิเศษเป็นค่าขนม"  ลุงลีเอ่ยชวน


"ได้เลยครับลุง" พอได้ยินว่าเงินพิเศษผมหูผึ่งขึ้นมาเลยเพราะผมอยากเก็บเงินส่งตัวเองเรียนให้มากที่สุด ไม่อยากจะรบกวนป้าบัวหรือพวกพี่ๆ


กลายเป็นว่าผมกับลุงลีและคนงานอีกสามคนก็นั่งรถไปยังบ้านของลูกค้า ผมนั่งอยู่ในรถกับลุงลีส่วนคนอื่นก็นั่งอยู่กระบะหลังคอยคุมต้นไม้ รถแล่นไปตามท้องถนนไม่นานผมก็เห็นบ้านหลังใหญ่ที่มีรั้วสูงล้อมรอบ ลุงลีหยุดจอดแล้วพูดคุยกับยามเล็กน้อยประตูก็เปิดออกให้ลุงลีขับรถเข้าไปด้านใน


"โห~ บ้านหลังใหญ่สุดๆไปเลย" ผมร้องออกมาด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ต้องเก็บเงินเยอะแค่ไหนผมถึงจะมีโอกาสสร้างบ้านหลังใหญ่แบบนี้


"ลักษณ์อย่ามัวแต่ตะลึง มาช่วยลุงทำงานก่อน" เสียงของลุงลีทำใก้สติของผมกลับเข้าร่าง


"ขอโทษครับ ลุงลี" ผมยิ้มแห้งก่อนจะเริ่มลงมือขนต้นไม้มาจัดสวนหย่อมขนาดใหญ่ พวกเราช่วยกันนำต้นไม้ลงดินรวมทั้งโปรยก้อนหินก้อนเล็กๆเป็นลวดลายตามที่ลุงลีผู้ที่ถือแบบร่างเอาไว้ออกคำสั่ง จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงท้องฟ้าก็มืดสนิทยังดีที่มีแสงไฟตามเสาสวยในบ้านคอยสาดส่อง ถึงแม้ว่าเราจะได้วางแผนออกแบบเอาไว้บ้างแล้วแต่แค่เอาต้นไม้ลงดินก็กินเวลามากแล้วยิ่งมาจัดในตอนเย็นไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมจึงเสร็จเสียมืดค่ำ


"เสร็จแล้ว เฮ้!!!!" พวกเราร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ร่างของผมแทบแหลกเพราะวันนี้ก็รับน้องตั้งแต่เช้าถึงเย็นแถมยังมารับงานจัดสวนอีกกลับบ้านไปผมคงนอนไม่ฟื้นแน่


"ลุงผมปวดฉี่ขอผมเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" ผมบอกกับลุงลีที่กำลังจะเข้าไปรับเงินในบ้าน


"รีบไปแล้วรีบกลับไปรอที่รถนะอย่าไปเถลไถลที่ไหนล่ะ" ลุงลีบอกกับผม ผมก็ถามแม่บ้านรีบวิ่งแจ้นไปทางหลังบ้านเพื่อปลดปล่อยน้ำในกระเพาะปัสสาวะให้ออกไป


"เฮ้อ...โล่ง" ผมผ่อนลมหายใจแล้วออกมาจากบ้านเพื่อไปรอลุงลีที่รถ


"เฮ้ย!!" ในระหว่างที่เดินอยู่นั้นอยู่ดีๆก็มีคนเข้ามากระชากแขนจนผมเซถลาชนกับต้นไม้


"ไม่คิดว่าจะเจอนายที่บ้านของฉันนะ" เสียงทุ้มพูดกระซิบข้างหู ผมที่ก้มมองแผลที่ไหล่ก็เงยหน้าขึ้นมามอง


"ทศกัณฐ์" ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าที่เผยยิ้มร้ายมาให้ผม ให้ตายเหอะโลกกลมไปไหม? ที่นี่เป็นล้านของทศกัณฐ์


"ขอบคุณที่จำกูได้...อีกอย่างกูเป็นรุ่นพี่มึงพูดชื่อกูให้มีพี่มีครับด้วย"


"พี่มากระชากแขนผมทำไม? ผมต้องรีบกลับบ้าน"


"กูขอรบกวนมึงไม่กี่นาทีเองแค่ตอบคำถามกูมาแค่ 2-3 ข้อ" ไอ้พี่ทศกัณฐ์ กดบ่าผมพร้อมออกแรงดันจนผมรู้สึกเจ็บ ผมพยายามดิ้นแต่มือที่จับตัวผมก็ยิ่งออกแรงบีบ


"จะถามอะไรก็รีบถามมาสิ" ผมพูดออกไปอบ่างไม่พอใจ ผมจ้องหน้าอีกฝ่ายตาขวางแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรแถมยังยิ้มกว้างอีก


"ผู้หญิงที่เดินอยู่กับมึงเป็นใคร?" ผมได้ฟังก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยทำไมพี่ทศกัณฐ์ถึงได้ถามถึงพี่ดา


"พี่สาว...ผมตอบแล้วปล่อยผมสิ" ผมตอบกลับไป


"เดี๋ยว..ยังมีอีกข้อหนึ่ง...พีสาวมึงมีแฟนแล้วยัง?" คำถามแรกที่ทำผมขมวดคิ้วเจอคำถามที่สองเข้าไปเรียกได้ว่าผมหายข้องใจเลย


"ผมไม่รู้แต่พี่สาวผมสวยอาจจะมีแล้วก็ได้" ผมตอบปัดๆไป ทั้งที่ในใจผมรู้ดีว่าพี่ดากับพี่รามแอบคบกันอยู่


"ไปได้แล้ว" พี่ทศกัณฐ์ปล่อยผม ผมก็รีบเดินกลับไปที่รถบอกตรงๆ ผมไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้เลย


"ไปไหนมาลักษณ์ลุงบอกแล้วไงว่าให้รีบมาที่รถ" ลุงลีดุผม เป็นเพราะไอ้พี่ทศกัณฐ์ที่ทำให้ผมมาที่รถช้า


"ขอโทษครับลุง พอดีผมเห็นต้นไม้สวยๆในสวนก็เลยดูเพลินไปหน่อย" ผมพูดแก้ตัว ลุงลีก็เหมือนจะเชื่อจึงไม่ได้ถามอะไรผมต่อ


ผมนั่งรถกลับมาที่บ้านก็มืดค่ำก่อนกลับตอนที่ถึงร้านลุงลีก็มอบเงินส่วนหนึ่งมาให้ผม ด้วยความดีใจผมก็นับกำเงินแล้ววิ่งไปที่บ้านเพื่ออวดให้พี่รามและพี่ดาได้เห็น ได้ภูมิใจในตัวผม


ผมเปิดประตูแล้วเข้าไปในบ้านที่มืดสนิท สงสัยพี่รามกับพี่ดาคงจะเข้านอนกันแล้วเพราะตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่า เฮ้อ....เสียดายจัง ผมตั้งใจว่าจะนำเงินมาอวดเสียหน่อยแต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ผมจะตื่นแต่เช้ามาอวดเลย


"อ่า...า..ดา...ฮืม.ม.."


"ราม..อ๊ะ...อย่า..า..ทำรอยที่คอ..ดา..นะ.อ่า"


เสียงกระเส่าดังออกมาจากห้องของพี่ดา ทำให้ผมที่เดินผ่านไปยังห้องของตัวเองก็ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงครางของพี่ชายและพี่สาวของผม ผมเม้มปากนิดๆ ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมพี่ๆต้องมาตอกย้ำความสัมพันธ์แนบแน่นให้ผมได้รับรู้ด้วย หัวใจผมมันปวดหนึบ ความรู้สึกแน่นหน้าอกทำให้ผมหายใจติดขัด ผมไม่น่าไปแอบรักคนที่ไม่มีทางหันมามองผม....ผมไม่น่าแอบรักพี่ชายตัวเองเลย















.................................................................
ฝากด้วยนะคะ ฝากติดตาม แสดงความคิดเห็นได้ตามสบายเลยนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 27-07-2016 19:40:08
สีดาเขาไม่ใช่คู่ก็จับพระลักษณ์เขาทำคู่แทนเสียนะพ่อทศ!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 27-07-2016 20:40:15
จะดราม่าม๊ายยยยย  :serius2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 27-07-2016 21:30:41
 :pig4: เปิดมาด้วยความดราม่า รออ่านตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 27-07-2016 22:20:24
ทศกัณฑ์กับพระลักษณ์
น่ารักดีนะ
ชอบๆ มาต่อนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 27-07-2016 22:32:23
เพิ่งเคยเจอพระลักษณ์เป็นนายเอกเนี่ย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: oniisanbaka ที่ 27-07-2016 22:34:32
นั่นน นึกว่าพระรามทศกัณฑ์ ภิเพกพระลักษณ์นะครับเนี่ย คู่นี้มาพลิกเว้ยเห้ย รอติดตามคร้าบบ เป็นกำลังให้ให้คนแต่งครับผม :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 27-07-2016 23:01:12
ทศกับลักษณ์ ใช่มั้ย
ยังไม่เคยเจอคนจับคู่นี้มาคู่กัน

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-07-2016 23:20:19
ติดตามผลงานจ้าาา   :z2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 28-07-2016 17:52:20
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 02

 

 

 

 

 

 

 

 

ผมมองกระจกสำรวจใบหน้าที่ซีดเซียว ใต้ตาบวมปูด จากการที่ผมแทบจะไม่ได้นอนทั้งที่พยายามข่มตาหลับก็ตามแต่สิ่งที่ผมไม่ต้องการจะทำ ไม่พยายามให้มันเกิดก็คือน้ำตา ใช่ครับ ผมร้องไห้จากความทรมานที่เกิดมาจากการรักเขาข้างเดียว จากการที่รักผู้ชายด้วยกัน...ผมคงคว้าหัวใจของพี่รามไม่ได้หรอกครับเพราะใจพี่รามมีแค่พี่ดาคนเดียว

 

 

'ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก' เสียงเคาะประตูห้องทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์

 

 

"ลักษณ์...ตื่นหรือยัง? วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอ?" พี่ดาเรียกผมอยู่หน้าประตู

 

 

"เรียนครับ วันนี้มีเรียนบ่าย" ผมตอบกลับไป

 

 

"งั้นเดี๋ยวลงมากินข้าวก่อนนะ ป้าบัวยังไม่มาทนกินฝีพี่ไปก่อน" พี่ดาพูดติดตลกถ้าเป็นทุกทีผมคงจะหัวเราะไปแล้วแต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนผมแทบจะไม่มีความสุขหลงเหลือเลย แค่คิดว่าหลังจากนี้ทำตัวยังไง เวลาเจอหน้าพูดคุยกันผมจะควบคุมสีหน้าตัวเองให้ปกติได้ไหม? ถึงผมจะคิดโน่นคิดนี่ขนาดไหนผมก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริงอยู่ดี พอคิดได้แบบนั้นผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวลงไปด้านล่าง

 

 

"ลักษณ์..ทำไมแต่งชุดนักศึกษาล่ะ? ยังไม่บ่ายเลยนะ" พี่สีดาถาม ตาก็มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

"พอดีว่าลักษณ์จะไปก่อนน่ะครับ คิดว่าจะลองสำรวจมหาลัยก่อน" ผมหาข้ออ้างทั้งที่ความจริงคือผมยังทำใจไม่ได้

 

 

"วันนี้ก็ไปมหาลัยพร้อมพี่ก็แล้วกัน" พี่รามเดินเข้ามา มือก็มาจับบ่าของผมแล้วบีบเบาๆ แต่สายตาจ้องไปที่พี่ดาจนพี่ดานั้นหน้าแดงระเรื่อ

 

 

"แล้วพี่ดาล่ะครับ?" ผมถาม

 

 

"วันนี้พี่ไม่มีเรียนจ๊ะ" พี่สีดาตอบผมก็เลยพยักรับก่อนจะลงมือกินข้าวฝีมือพี่สีดา ผมกินข้าวไปได้ไม่มากเพราะฟังพี่รามกับพี่ดาเขาพูดคุยกันจนผมกลายเป็นแค่อากาศ

 

 

"ทำไมนั่งเขี่ยข้าว" พี่รามทักผม ซึ่งที่จริงผมนั่งเขี่ยข้าวมาตั้งนานแล้ว ผมรวบช้อนวางลงใบหน้าก็แสร้งยิ้มออกมา

 

 

"พอดีว่าลักษณ์ตื่นเต้นนะครับ เลยไม่ค่อยหิว" ผมเอ่ยทำตัวเป็นปกติไม่ให้พวกพี่ๆสงสัยอะไร

 

 

"ไม่ต้องเครียดไม่ต้องกดดันนะลักษณ์ปีหนึ่งก็อย่างนี้แหละ ถ้ากลุ้มใจก็บอกกับพี่ได้" พี่รามยีผมนุ่มสีดำขลับของผมคงจะเอ็นดู ในสายตาของพี่รามผมยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ เป็นน้องชายที่อุ้มตุ๊กตากระต่ายที่เดินเข้ามาในบ้านในวันฝนตก

 

 

"ครับ" ผมตอบรับคำ ถ้าผมกลุ้มใจเรื่องพี่รามกับพี่ดาและตัวผมเองพี่รามจะว่ารับฟังผมไหม?

 

 

"น้องชายพี่อย่าคิดมากนะ" พี่ดาจับมือผมเอาไว้ พี่ดาเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆใครได้รู้จักก็จะรักพี่ดากันทั้งนั้นและพี่ดาก็เหมาะสมกับพี่รามที่สุด ดังนั้นผมควรจะทำใจยอมรับ...ถึงมันจะต้องเจ็บปวดก็เถอะ

 

 

"ลักษณ์ร้องไห้ทำไม" พี่ดาคว้าตัวผมเข้าไปกอด พี่รามก็เข้ามาสวมกอดพวกเราอีกที นี่ผมกำลังร้องไห้อย่างนั้นเหรอ?

 

 

"ลักษณ์ดีใจที่มีพี่ชาย พี่สาวที่รักที่คอยดูลักษณ์เสมอ" ผมโกหกสาเหตุที่ร้องไห้แต่ผมพูดจริงในเรื่องที่ผมมีพี่ที่ดีคอยดูแล พอคิดแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนคนเลวที่แอบรักพี่ชาย เลวที่คิดไม่ซื่อกับคนรักของพี่สาว

 

 

"ขี้แยเหมือนเดิมเลยนะ" พี่ดายิ้มให้กับผม ผมก็ยิ้มตอบ จากนี้ต่อไปผมจะตัดใจจากพี่รามและเป็นน้องชายที่แสนดีของพี่รามพี่ดาเหมือนเดิม

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

ผมและพี่รามมามหาลัยพร้อมกันด้วยรถโดยสารประจำทาง ปกติผมจะเป็นคนชวนคุยแต่วันนี้ผมกลับเงียบจนพี่รามคิดว่าผมไม่สบายก็เลยจับผมนอนพิงบ่า มือก็กอดเอวผมเอาไว้จนผมใจเต้นแรงโครมครามจนมาถึงที่มหาลัยผมกับพี่รามก็แยกย้ายไปที่คณะของตัวเอง แล้วผมก็เรียนยาวจนเกือบเย็น

 

 

"ไอ้ลักษณ์ 5 โมงเย็นรุ่นพี่เขาเรียกประชุม"

 

 

"โอเคเลย จะว่าไปยังเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงเราไปหาน้ำกินกันก่อนดีไหม?" ผมถามเพชร หรือชื่อเต็มๆว่าเขี้ยวเพชร เพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมจนเข้ามหาลัยเราทั้งสองคนก็ยังเรียนที่เดียวอีกไม่รู้ว่ามันจะเบื่อขี้หน้าผมบ้างไหม?

 

 

"ก็ดีว่ะ กูคอแห้งหมดแล้ววันแรกก็ดันเป็นตัวแทนกลุ่มออกไปนำเสนองานหน้าห้อง" เพชรพูดออกมาหน้าตาบ่งบอกว่าเซ็งเต็มที่ ผมเองก็ได้แต่อมยิ้มให้กับเพื่อนหน้าสวยนิสัยแมนที่มีความเป็นผู้นำสูงมากจนถูกเพื่อนๆไว้ใจให้เป็นหัวหน้าหรือทำงานสำคัญเสมอ อย่างคาบที่ผ่านมาเพชรก็แสดงฝีมือจนได้รับความชื่นชมจากอาจารย์และเพื่อนๆ

 

 

"มึงยิ้มอะไรไอ้ลักษณ์ ตอนต้นคาบกูเห็นมึงหน้าเศร้าอยู่เลย" เพชรถามหน้ามันบ่งบอกว่ามีเครื่องหมายคำถามประทับที่ลูกตา

 

 

"กูดีใจที่มีมึงเป็นเพื่อน" ผมตอบ

 

 

"พูดอย่างนี้จะให้กูเลี้ยงน้ำใช่ไหม?"

 

 

"เปล่าสักหน่อยแต่ถ้ามึงเลี้ยงกูก็ดีใจ" ผมตอบกลับไปแบบเล่นจริงทีจริง

 

 

" พูดมาขนาดนี้...กูเลี้ยงมึงก็ได้"  เพชรเอ่ย

 

 

"ฟอด...มึงแม่งน่ารักว่ะ" ผมจัดการหอมแก้มมันไปหนึ่งฟอด เพชรก็เลยใช้มือฟาดบ่าผมตอบผมกลับ

 

 

"เดี๋ยวคนคิดว่ากูกับมึงเป็นคู่เกย์กันหรอก" เพชรตอบพร้อมกับทำหน้ามุ่ยใส่ผม เฮ้อ...เพื่อนคนนี้ทำไมมันน่ารักเหมือนตุ๊กตาอย่างนี้นะ

 

 

"มึงรังเกียจพวกเกย์เหรอ?" ผมลองโยนหินถามทางดูว่าเพชรมีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงเพราะผมนั้นชอบผู้ชายด้วยกัน

 

 

"ไม่ได้รังเกียจแต่ถ้าให้กูคู่กับมึงกูไม่เอา ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เพชรตอบเคล้ากับเสียงหัวเราะจนผมอดไม่ได้ที่จะไล่เตะมัน

 

 

จะว่าไปเราสองคนแม้ว่าตอนนี้อยู่มหาลัยก็ยังทำตัวบ้าบอไล่เตะกันอยู่อีก กลายเป็นว่าพวกเราตกเป็นเป้าสายตาของคนในคณะอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

 

 

"น้องสองคนที่วิ่งไล่เตะมาทางนี้!!!!" เสียงตะโกนเรียกพวกเราจนผมและเพชรต้องหยุดการเคลื่อนไหว ผมคิดในใจว่าถ้าถูกรุ่นพี่เรียกแบบนี้พวกเราสองคนคงโดนหนักแน่

 

 

ครับพี่" พวกผมเดินมาที่รุ่นพี่ปีสองพร้อมกับทำความเคารพ

 

 

"อาคารเรียนไม่ใช่สนามวิ่งเล่น ถ้าพวกน้องชอบวิ่งพี่ก็จะจัดให้" รุ่นพี่เอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มมาผมรู้เลยว่าคงหนีไม่พ้นโดนซ่อมแน่

 

 

"ไปวิ่งรอบสนาม5รอบ ปฏิบัติ" รุ่นพี่อีกคนสั่งการ

 

 

"ครับ!!!"

 

 

ทั้งผมทั้งเพชรไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของรุ่นพี่ได้ จากที่จะได้ไปซื้อน้ำมาดื่มสบายๆกลับกลายเป็นว่าต้องมาทำให้ร่างกายสูญเสียน้ำจากการวิ่งรอบสนามแทน

 

 

"แฮ่ก...แฮ่ก...ลักษณ์..กูไม่ไหวแล้วอ่ะ" เพชรพูดกับผมไปพลางหอบไปพลาง หน้าตาก็ดูซีดเซียว

 

 

"ทนอีกนิดเพชร..อีกนิดเดียวก็ครบแล้ว"  ผมพูดให้กำลังใจและดูเหมือนเพชรก็มีพยายามใช้แรงฮึดเฮือกสุดท้ายวิ่งไปพร้อมกับผมจนครบรอบ

 

 

"โอ๊ย!!!...เหนื่อย" เพชรบ่น ร่างกายก็เริ่มโซเซมาทางผมจนผมต้องประคองเอาไว้

 

 

"อย่าเพิ่งเป็นอะไรตอนนี้ไอ้เพชร เราต้องไปประชุมก่อน" ผมบอกกับเพชร พอได้ยินแบบนี้แล้วเพชรถึงกับชักสีหน้า ผมเองก็เข้าใจว่ามันคงจะเหนื่อยเต็มทีเพราะร่างกายมันไม่แข็งแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมก็เลยทำหน้าที่ประคองร่างของเพชรไปใต้ตึกของคณะเพื่อเข้าประชุมกับรุ่นพี่ภายในเอก

 

 

"วันนี้นอกจากจะมีรุ่นพี่ปีสองแล้วเรายังจะมีรุ่นพี่ปีสี่แวะเวียนมาดูแลเราด้วย...เฮ้ย!!! สองคนนั้นทำไมเพิ่งมา" รุ่นพี่ปีสองที่กำลังพูดคุยกับรุ่นน้องปีหนึ่งก็ตะคอกมาทางผม ใช่แล้วครับผมกับเพชรเพิ่งจะมาถึงที่ประชุมและตอนนี้สายตาทุกคู่ก็จับจ้องมาที่เราทั้งสองคน

 

 

"มาข้างหน้า" รุ่นพี่อีกคนเรียกให้พวกเรามายืนกับรุ่นพี่ที่ด้านหน้า

 

 

"เร็วๆเข้าสิ!!!"  ด้วยความที่ผมต้องประคองร่างของเพชรทำให้เดินไม่ถนัด รุ่นพี่เองก็เร่งโดยไม่คิดจะดูเลยว่าที่เราเดินกันช้าเพราะอะไร

 

 

"ทำไมถึงมาช้า!!!"

 

 

"พวกผมโดนลงโทษให้วิ่งรอบสนามห้ารอบครับเลยมากันช้า" ผมตอบและดูเหมือนว่ารุ่นพี่ยังจะไม่พอใจในคำตอบของผม

 

 

"กฎก็ต้องเป็นกฎไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณก็ต้องมาประชุมห้ามสาย"

 

 

"กฎอะไรของรุ่นพี่ถ้าผมขาหักขึ้นมาหรือไม่สบายผมก็ต้องมาประชุมอย่างนั้นเหรอครับ?" คราวนี้เพชรเป็นฝ่ายพูดบ้าง ผมรู้ว่ามันคงจะไม่พอใจเพราะผมเองก็รู้สึกเหมือนกับเพียงแต่ผมเลือกจะเงียบเอาไว้มากกว่าที่จะมีเรื่องกับรุ่นพี่

 

 

"กล้าเถียงรุ่นพี่เหรอ? ฮึ...ถ้าอย่างนั้นก็ขอเชิญพวกคุณไปเถียงกับต้นไม้!!!" เป็นยังไงล่ะ? รุ่นพี่เล่นงานพวกเราจนได้ ผมกับเพชรที่ยืนหน้างอก็เดินไปที่ต้นไม้โดยที่เพชรยังคงจับแขนผมยึดเอาไว้ให้ช่วยพยุงตัว

 

 

"ไร้เหตุผล นิสัยแย่ ตาไม่มีหรือไง ถึงไม่เห็นว่าขากูเจ็บ" เพชรเนิ่มเถียงกับต้นไม้ทุกถ้อยคำที่พูดออกมาทำให้ทุกคนเงียบกริบ ยกเว้น รุ่นพี่คนนั้นที่เดินพุ่งมาหาพวกเรา

 

 

"นี่!!!...มันจะมากไปแล้วนะ" รุ่นพี่ตะคอกใส่เพชรมือกระชากคอเสื้อจนผมต้องเข้ามาขวางเอาไว้

 

 

"พี่หยุดเถอะครับ" ผมพูดขอร้อง

 

 

"น้องก็บอกให้เพื่อนของน้องหยุดด้วยสิ" รุ่นพี่หันมาพูดกับผม ในดวงตามีความโกรธกร้าวจนผมถึงกับขนลุกซู่ เพชรเองพอเห็นว่ารุ่นพี่โกรธก็เริ่มหน้าเสีย

 

 

"ไอ้กัลป์!!! หยุดเดี๋ยวนี้!!!!" เหมือนเสียงสวรรค์เข้ามาช่วย รุ่นพี่ที่ชื่อกัลป์รีบปล่อยมือจากคอเสื้อของเพชร

 

 

"พี่ทศ..." พี่กัลป์พูดชื่อของคนที่มาห้ามทัพและยกมือไหว้ ส่วนผมก็ออกจะอึ้งไม่คิดว่า...พี่ทศหรือทศกัณฐ์จะอยู่คณะเดียวกันกับผมและดูเหมือนว่าพี่ทศจะมองมาที่ผมจนผมต้องหลบตาแกล้งทำไม่สนใจ

 

 

"พวกนายสองคนเข้าไปนั่งได้แล้ว" พี่ทศบอก เราสองคนก็ยกมือไหว้ขอบคุณและเดินกันไปนั่งร่วมประชุมกับเด็กปีหนึ่งคนอื่นๆ

 

 

"ทุกคนนี่คือพี่ทศกัณฐ์หรือเรียกสั้นๆว่าพี่ทศ ทุกคนทำความเคารพ"

 

 

"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ"

 

 

"สวัสดีทุกคน ยินดีต้อนรับสู่คณะของเรา..." พี่ทศทักทายนักศึกษาปีหนึ่งทุกคนพอหอมปากหอมคอ ก่อนจะให้พี่กัลป์รวมทั้งรุ่นพี่คนอื่นๆพูดคุยถึงการรับน้องนอกสถานที่ผมสังเกตเห็นเพื่อนๆหลายคนทั้งผู้หญิงหรือจะเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันก็ซุบซิบกันถึงพี่ทศไม่เว้นแต่พวกรุ่นพี่ที่มองพี่ทศตาเป็นมัน พี่ทศเป็นคนหล่อมีเสน่ห์แต่สำหรับผมพี่รามหล่อที่สุด

 

 

"ทุกคนได้รับใบอนุญาตผู้ปกครองแล้วนะครับ สำหรับการไปเข้าค่ายที่อ่าว ××× "

 

 

"ครับ/ค่ะ"

 

 

"สำหรับวันนี้พวกพี่ก็มีเรื่องที่แจ้งให้ทราบเพียงเท่านี้นะคะ"

 

 

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ" ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันออกไป ผมกับเพชรก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะกลับบ้าน

 

 

"ลักษณ์...มึงรอพี่รามตรงหน้าคณะใช่ไหม?" เพชรถาม

 

 

"อืม" ผมตอบกลับไป

 

 

"มึงรอคนเดียวได้ไหม? พอดีว่าวันนี้กูต้องพาแม่ไปซื้อของ"

 

 

"ได้สิ สบายมาก..มึงไปก่อนเถอะฝากบอกแม่มึงด้วยว่ากูคิดถึง" ผมบอกกับเพชร

 

 

"เออๆ กูไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้" เพชรบอกลา

 

 

ผมก็เลยหยิบโทรศัพท์มาเล่นเกมฆ่าเวลารอพี่รามมาหาโดยเลือกนั่งรอที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะ

 

 

"พี่รามแป๊บนะ...ขอลักษณ์เคลียร์ด่านนี้ให้จบก่อน" ผมพูดกับคนที่มาใหม่

 

 

"พี่รามไหน?" คำถามจากเสียงทุ้มที่ดังเข้ามาในหูเล่นเอาผมต้องเงยหน้ามองเจ้าของเสียง

 

 

"พี่ทศ..."

 

 

"ใช่กูเอง...ว่าแต่มึงชื่อลักษณ์อย่างนั้นเหรอ?" พี่ทศถามผมพร้อมกับมองผมเหมือนสุนัขจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์

 

 

"ใช่ครับ ผมชื่อลักษณ์มาจากพระลักษณ์" ผมตอบกลับไปก่อนจะคว้ากระเป๋าเพื่อจะลุกไปนั่งที่อื่น

 

 

"เดี๋ยว" พี่ทศพูดห้าม มือก็มาจับแขนผมเอาไว้

 

 

"พี่จะมาจับแขนผมทำไม ปล่อยผม!!!" ผมโวยวายใส่ รู้สึกไม่พอใจที่คนตรงหน้ามาจับเนื้อต้องตัว

 

 

"กูเห็นมึงนั่งอยู่คนเดียวเลยคิดจะไปส่งที่บ้านในฐานะรุ่นพี่" พี่ทศยิ้มให้ผม ผมหรี่ตามองก่อนจะยิ้มกว้างออกมา

 

 

"ผมกลับเองได้ครับ...อย่าคิดว่าผมโง่ คิดว่าผมไม่รู้นะว่าที่พี่จะไปส่งผมก็เพราะอยากจะรู้จักบ้านและอยากเจอพี่ดา" ผมดักทางอย่างรู้ทัน

 

 

"ฉลาดนี่...ถ้าอย่างนั้นมึงก็น่าจะรู้ว่ากูสนใจพี่สาวมึง" พี่ทศพูด ผมก็พยักหน้าเป็นคำตอบ

 

 

"กูทั้งหล่อทั้งรวย มีแต่คนวิ่งเข้าหา พี่สาวมึงเป็นคนแรกที่กูเป็นฝ่ายชอบก่อน..."

 

 

"แล้วมาบอกผมทำไม?" ผมถามกลับเพราะสิ่งที่พี่ทศพูดผมไม่อยากรู้เลยสักนิด

 

 

"มึงไม่อยากให้พี่มึงสบายคบกับคนรวยๆแบบกูอย่างนั้นเหรอ?"

 

 

"ผมอยากให้พี่ผมเจอคนดีมากกว่า" ใช่ ผมอยากให้พี่สีดาเจอคนดี...เหมือนพี่ราม

 

 

"กูนี่ไงคนดี...เอาเบอร์โทรพี่สาวมึงมาให้กูหน่อย""

 

 

"ไม่!!" ผมปฏิเสธ พร้อมสะบัดแขนหนีแต่พี่ทศก็ไม่ยอมปล่อยแถมยังจะเข้ามาแย่งโทรศัพท์มือถือผมอีก

 

 

"อย่าดิ้นสิ กูแค่จะขอเบอร์โทรพี่สาวมึง"

 

 

"กูไม่ให้!!! ปล่อยมือจากน้องกูได้แล้ว" นี่ไม่ใช่เสียงของผม ตอนนี้ทั้งผมทั้งพี่ทศหันไปหาเจ้าของเสียง ใช่ครับ เจ้าของเสียงก็คือพี่รามที่ยืนมองพี่ทศพี่ทศเองก็ปล่อยมือผมและมองพี่รามกลับเช่นเดียวกัน

 

 

"ลักษณ์...กลับบ้าน" พี่รามพูดเพียงเท่านี้ ผมก็รีบเดินไปหาพี่ชายก่อนจะเดินจากไปโดยไม่รู้ว่านี่เป็นการกระตุกหนวดเสือพี่ทศให้ทำเรื่องร้ายกาจจนเกิดความสูญเสียตามมา

 

 

"ลักษณ์เป็นอะไรมากไหม?" พี่รามถามผมสีหน้าแสดงความเป็นห่วงจนผมดีใจ

 

 

"ไม่เป็นอะไรมากครับ" ผมตอบกลับไปทั้งรอยยิ้ม

 

 

"แล้วเกิดอะไรขึ้นทำไมทศกัณฐ์ถึงมายุ่งกับลักษณ์แล้วมาขอเบอร์ดาอีก" พี่รามถามน้ำเสียงจริงจัง ผมเม้มปากคิดน้อยใจที่พี่รามถามก็เพราะได้ยินพี่ทศขอเบอร์พี่ดาจากผมแน่ๆ ถึงจะน้อยใจผมก็เล่าเรื่องตั้งแต่ที่เจอพี่ทศตอนไปทำสวนจนมาถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ พี่รามฟังไปพลางผมสังเกตว่าพี่รามขบเขี้ยวทุกครั้งที่มีชื่อพี่ดาเข้ามาเกี่ยวข้อง...พี่รามไม่คิดจะเป็นเดือดเป็นร้อนเกี่ยวเรื่องของลักษณ์บ้างเหรอ?

 

 

"ลักษณ์ ต่อไปนี้น้องต้องพยายามหลบหลีกจากทศกัณฐ์ให้มาที่สุดเข้าใจไหม?" พี่รามบอกกับผม เมื่อฟังผมเล่าเรื่องจนจบ

 

 

"ครับ" ผมรับคำ ถึงพี่รามไม่บอกผมก็คิดที่จะไม่ยุ่งกับพี่ทศอยู่ดี พี่รามที่ฟังผมรับคำก็ยิ้มออกมาถึงไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความรักที่ให้กับพี่สีดาก็เถอะเพียงแค่ผมเป็นเด็กดีในสายตาพี่รามให้พี่รามเอ็นดูผมแค่นี้มันก็มากสำหรับคนแอบรักอย่างผมแล้ว

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

"ราม...ลักษณ์...ฮือ..อ.." เสียงร้องไห้จากหญิงสาวสองคนภายในบ้านทำให้คนที่เพิ่งกลับมาจากมหาลัยอย่างผมกับพี่รามตกใจไม่น้อยจากเสียงร้องไห้และสภาพบ้านที่ข้าวของแตกหักกระจัดกระจาย

 

 

"พี่ดา...ป้าบัว" ผมเข้าไปกอดปลอบทั้งสองคนเอาไว้

 

 

"เกิดอะไรขึ้นครับป้าบัว" พี่รามถามเสียงเรียบ

 

 

"ฮึก....ก...ป้าขอโทษ..ป้าติดหนี้ที่บ่อนพนัน..ฮือ..อ..แล้วไม่มีเงินจ่าย...มันก็เลยเข้ามาทวง พอป้าบอกไม่มี...มันก็ทำลายเข้าของ" ป้าบัวเล่าออกมาทั้งน้ำตาคงจะสำนึกผิดและตระหนักได้ว่าการพนันมันไม่เคยเกิดผลดีกับใคร

 

 

"ป้าบัวติดหนี้กี่บาทครับ เงินเก็บของลักษณ์ยังพอมีอยู่บ้าง"

 

 

"ป้าติดเงินพวกมันห้าล้านบาท"

 

 

"ห๊ะ..ห้าล้าน!!!!" พวกเราทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกัน

 
 

 

 

 

 










...........................
ดีใจจังเลยที่มีคนรู้ว่านิยายดราม่า ผู้แต่งไม่ถนัดเขียนดราม่าเลยค่ะพอแต่งแล้วออกทะเลไปเป็นโรแมนซ์ทุกที ครั้งนี้คิดว่าจะแต่งให้ดราม่าที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยจะให้พระลักษณ์เล่าเรื่อง

ขอขอบคุณทุกคนที่อ่าน ทุกคนที่คอมเม้นนะคะ ทุกคนที่ติดตามนะคะ

ติชมได้ตามสบายเลยค่า


 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] อัพตอนที่2 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 28-07-2016 22:36:10
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] อัพตอนที่2 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 28-07-2016 23:58:25
ติดหนี้ใครกันนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 12:58:34
พระลักษณ์ 
Writer : Tan-Yung0209
File : 03

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อคืนผมแทบจะไม่ได้นอนเลยทีเดียวเพราะเราสามคนพี่น้องต่างก็ช่วยกันเก็บกวาดของภายในบ้านให้เรียบร้อยในระหว่างที่เก็บของอยู่นั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ผมเองก็ไม่กล้าพูดออะไรเพราะดูจากสีหน้าของพี่ทั้งสองนั้นก็คิดว่าความเงียบเป็นคำตอบที่ดีที่สุด

 

 

"ทุกคนครับวันนี้ลักษณ์มีเรียนเช้าลักษณ์ไปก่อนนะครับ" ผมบอกกับทุกคน ป้าบัวพยักหน้าเล็กน้อยไม่มีรอยยิ้มเหมือนกับทุกวัน ส่วนพี่ดากับพีรามก็ส่งยิ้มจางๆมาให้เพียงเท่านั้น

 

 

ผมออกจากบ้านมาเดินจนถึงหน้าปากซอยเพื่อรอรถแต่ก่อนหน้านั้นผมแวะไปหาลุงลีเจ้าของร้านต้นไม้เพื่อจะของานทำ

 

 

"ลุงลี สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ ลุงลีก็รับไหว้แล้วดันตัวผมเข้าไปในร้าน

 

 

"ลักษณ์ จริงหรือเปล่าที่ป้าบัวเป็นหนี้พนัน" ลุงลีถามผมออกมาตรงๆซึ่งตรงประเด็นกับสิ่งที่ผมจะมาพูดในวันนี้

 

 

"ใช่ครับลุง...ลักษณ์ก็เลยจะมาถามว่าลุงมีงานให้ลักษณ์ทำไหม?" ผมเอ่ย ลุงลีก็มีสีหน้าเครียดทันที

 

 

"ลุงก็อยากจะช่วยนะลักษณ์แต่ตอนนี้ยังไม่มีงานเข้ามาเลย เอาไว้ถ้ามีลุงจะบอก...ว่าแต่มีเงินไปมหาลัยหรือยังถ้าไม่มีมาเอาที่ลุงได้" ลุงลีเอ่ย ผมยิ้มให้ความรู้สึกตื้นตันใจล้นปริ่ม ถึงผมจะไม่มีเงินผมก็ยังมีคนที่คอยช่วยเหลือ ผมถือว่าผมโชคดีมากกว่าคนรวยหลายๆคนที่มีเงินแต่ไม่มีคนจริงใจ

 

 

"ไม่เป็นไรครับลุงลี ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง"  ผมปฏิเสธ หลังจากนั้นเราสองคนกูพูดคุยกันไม่นาน ผมก็ขึ้นรถโดยสารไปยังมหาลัย

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

"มึงมีอะไรให้กูช่วยบอกกูได้นะ" เพชรบอกกับผมหลังจากที่ผมได้เล่าปัญหาที่ผมกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้

 

 

"ขอบใจนะ" ผมพูดออกไปเสียงเศร้าแม้จะพยายามฝืนยิ้มไม่ให้เพชรต้องกังวลไปกับเรื่องของผม

 

 

"ถ้ามึงไม่ไหวก็ร้องออกมาได้นะ...ร้องกับกูนี่แหละ" เพชรสวมกอดผม ผมเองก็กอดกลับไปก่อนจะระบายความเครียดออกมาผ่านน้ำตาเม็ดใส โชคดีตอนนี้ในห้องเรียนนั้นไม่มีใครเพราะทุกคนต่างก็กลับกันไปหมดแล้ว ผมก็เลยร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่อายใคร

 

 

"ดีขึ้นแล้วยัง...นี่ผ้าเช็ดหน้า" เพชรคงเห็นว่าผมหยุดร้องไห้ก็ถามขึ้น มือก็สะกิดไหล่ผมให้รับผ้าเช็ดหน้า ผมเองก็รับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนตามหางตาและแก้มขาว

 

 

"ดีขึ้นไหม?" เพชรถาม

 

 

"ก็นิดหน่อย" ผมตอบกลับไปตามความรู้สึกจริงๆ

 

 

"อืม ก็ดีกว่าไม่ดีขึ้นเลยนะมึง...ไปกินข้าวกันเถอะมื้อนี้กูเลี้ยงเอง" เพชรพูดจบก็ลากผมไปที่โรงอาหารของคณะ ระหว่างทางคนมากมายหันมามองพวกผมก็เพราะว่า...มีข่าวลือว่าเราสองคนเป็นคู่เกย์กัน

 

 

 

 

"ไอ้ลักษณ์...มึงนั่งตรงนี้เดี๋ยวกูไปซื้อข้าวมาให้"

 

 

"มึงรู้เหรอว่ากูจะกินอะไร?"" ผมแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพชรรู้ใจผมขนาดไหน

 

 

"ข้าวเครื่องแกงหมูกรอบบวกไข่ดาว" เพชรตอบแล้วส่งยิ้มให้ผม

 

 

"เออ มึงตอบถูก เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมาให้" ผมเอ่ย จากนั้นเราสองคนก็แยกย้ายกันไปซื้อข้าวซื้อน้ำและในระหว่างที่ผมกำลังเข้าแถวอยู่นั้นผมก็เห็นพี่ดาเดินมากับคนที่ผมคุ้นตาแต่...ไม่ใช่พี่รามกลับเป็นพี่ทศทำให้ผมตกใจและสงสัยว่าทำไมสองคนนี้ถึงมาอยู่ด้วยกันได้

 

 

"น้อง เอาน้ำอะไร?" 

 

 

"เอ่อ..น้ำส้มแก้วนึง โค้กแก้วนึงครับ" ผมบอกแม่ค้าก่อนจะหันไปดูพี่ดากับพี่ทศอีกรอบปรากฏว่าทั้งสองคนก็หายไปแล้ว ผมถอนหายใจก่อนจะถือแก้วน้ำกลับมาที่โต๊ะแต่สายตาก็ยังคงสอดส่องพี่ดากับพี่ทศ

 

 

"มองหาอะไร?" เพชรที่นั่งรอผมพร้อมกับจานข้าวพูดถาม

 

 

"เมื่อกี้กูเห็นพี่ดาเดินกับพี่ทศ" ผมพูดเสียงเครียด

 

 

"ไม่ดีเหรอ? ถ้าพี่ดาคบกับพี่ทศ พี่รามจะได้โสดมึงก็มีโอกาส"

 

 

"เพชร..มึง.." ผมมองเพชรอย่างอึ้งๆไม่คิดว่าเพชรจะรู้ว่าผมแอบรักพี่ราม

 

 

"กูรู้นานแล้ว...มึงไม่ต้องตกใจ เวลามึงคุยมึงมองพี่รามแววตาของมึงมันบอกกู" เพชรพูดออกมาทั้งรอยยิ้ม

 

 

"มึงไม่รังเกียจกูเหรอ?" ผมถาม

 

 

"ไม่เลย...มึงเป็นคนดีการที่กูได้คบเพื่อนดีๆแบบมึงถือว่ากูโชคดีที่สุดแล้ว"

 

 

"ขอบคุณมึงมากนะเพชร" ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดกับเพชรเพื่อนที่ดีกับผมเสมอมา

 

 

"แดกๆๆๆ...อย่ามาดราม่า" เพชรพูดจบเราสองคนก็หัวเราะพร้อมกัน จากนั้นเราทั้งสองคนก็กินข้าวกันต่อ

 

 

Rt..Rt...

 

 

เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ผมมองดูเบอร์ที่ขึ้นอยู่ตรงหน้าจอก็พบว่าพี่ดาโทรเข้ามาผมจึงรีบรับสายทันที

 

 

"ครับ...กินข้าวอยู่ครับ...ได้ครับ..ครับ" ผมวางสายเมื่อคุยกับพี่ดาเสร็จ

 

 

"พี่ดาโทรมามีอะไรหรือเปล่า?"

 

 

"อ่อ พี่ดาบอกว่าวันนี้ให้กูกลับบ้านพร้อมกับพี่ดาน่ะ" ผมบอกกับเพชร

 

 

"แล้วพี่รามล่ะ?"

 

 

"พี่ดาบอกว่าพี่รามไปนอนค้างบ้านเพื่อนเห็นว่าจะทำโปรเจค"

 

 

"กูว่าจะชวนมึงไปเดินเที่ยวเสียหน่อยแต่ไม่เป็นไรเอาไว้วันหลังแล้วกัน" เพชรพูดออกมาติดจะเสียดายที่จริงเพชรมันชวนผมไว้ตั้งแต่ต้นคาบแล้ว

 

 

"เออ ขอโทษที"

 

 

"ไม่เป็นไร มึงไปหาพี่ดาเหอะ" เพชรเอ่ย ผมก็โบกมือลา สรุปว่าเราสองคนแยกย้ายกันไป ผมรีบไปหาพี่ดาที่หน้าคณะก่อนจะพากันเดินไปที่หน้ามหาลัยเพื่อรอรถประจำทางแต่พี่ดากลับลากผมให้เดินไปที่ซอยเปลี่ยวแถวนั้นแทน

 

 

"พี่ดาพาผมมาที่นี่ทำไม?"

 

 

"คือว่า..." พี่ดาไม่ทันตอบอะไรก็มีรถมาหยุดจอดตรงหน้าของพวกเรา กระจกรถเลื่อนลงมาเล็กน้อยทำให้เห็นใบหน้าของคนขับได้ชัดเจน

 

 

"ขึ้นมาสิ" เจ้าของรถบอก พี่ดาก็ลากผมขึ้นรถทันที ผมไม่เข้าใจว่าพี่ดาจะทำอะไร ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องขึ้นรถของพี่ทศด้วย

 

 

"นี่มันอะไรกันครับ" ผมไม่รอช้าโพล่งปากถามออกไปตรงๆ พี่ดานั่งเงียบหลบสายตาผมส่วนพี่ทศก็หัวเราะออกมาไม่หยุด

 

 

"พี่สาวมึงเขากลัวกูไงเลยให้มึงมาเป็นเพื่อน" พี่ทศตอบสั้นๆ

 

 

"พี่ดากลัวแล้วพี่ดามากับพี่ทศทำไม?" ผมถามพี่ดาที่ยังคงปิดปากเงียบ ผิดกับพี่ทศที่หัวเราะออกมา

 

 

"เดี๋ยวมึงก็รู้เอง"  พี่ทศเอ่ย ผมก็เลยนั่งเงียบไม่ถามอะไร ภายในใจก็มีคำถามที่ค้างคาจนอยากจะระเบิดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ผมมองทางข้างหน้าเรื่อยๆจนมาถึงหน้าคอนโดสูงสุดหรู พี่ทศเลี้ยวเข้าไปจอดที่ลานจอดรถก่อนจะหันมาพูดกับพวกเรา

 

 

"ถึงแล้ว...ลงจากรถได้เลย" พี่ทศบอกกับผมและพี่ดา พวกเราก็ลงจากรถและเดินตามหลังพี่ทศเข้าไปด้านในคอนโดและไปยังห้องของพี่ทศผมมองไปรอบๆการตกแต่งของที่นี่หรูหราสวยงามจนคนที่ชอบการตกแต่งแบบผมมองจนเพลินไปเลย

 

 

"นั่งลงก่อนสิ เดี๋ยวผมจะหยิบน้ำมาให้" พี่ทศบอกพี่ดา สรรพนามที่ใช้แตกต่างจากการเรียกผมจนผมนึกหมั่นไส้

 

 

"มาแล้วทานน้ำกันก่อนสิ" พี่ทศวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ ผมที่รู้สึกคอแห้งก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่มเล็กน้อย

 

 

"คราวนี้พวกพี่จะบอกได้หรือยังว่าพาผมมาที่นี่ทำไม?" ผมเปิดประเด็นถามทันที

 

 

"ก็อย่างที่บอกพี่มึงเขาไม่ไว้ใจกูเลยให้มึงมาด้วย" พี่ทศยกยิ้ม

 

 

"แล้วทำไมพี่ดาต้องมากับพี่ทศด้วย" คราวนี้ผมถามพี่ดาที่ไม่ปริปากพูดอะไรตั้งแต่ขึ้นรถจากมหาลัย

 

 

"พ่อของทศเป็นเจ้าของบ่อนที่ป้าบัวติดหนี้อยู่ พี่ทศเลยอยากจะคุยกับพี่เรื่องนี้ พี่ก็เลยชวนลักษณ์มาเป็นเพื่อน" พี่ดาตอบก่อนจะดื่มน้ำตาม...ห้องนี้มันร้อนเสียจริง

 

 

"พี่มีอะไรจะพูดก็พูดมาเลยครับ" ผมเอ่ย

 

 

"ฉันจะยกหนี้ห้าล้านให้ทั้งหมด" คำพูดของพี่ทศทำให้ผมตกใจไม่คิดว่าพี่ทศจะใจดีขนาดนี้ ผมมองคนผิดไปจริงๆ

 

 

"แต่...สีดาต้องเป็นของทศกัณฐ์" พี่ทศพูดต่อ คราวนี้ผมถึงกับอึ้งกับความกล้าหน้าด้านของพี่ทศที่ใช้หนี้ของป้าบัวเพื่อมาผูกมัดพี่ดาที่ตอนนี้นั่งตัวสั่นด้วยความโกรธ

 

 

'ซ่า..า...' พี่ดายกแก้วน้ำที่พอมีเหลืออยู่บ้างสาดใส่ใบหน้าหล่อของทศกัณฐ์

 

 

"อย่าคิดนะว่าเงินจะซื้อได้ทุกอย่าง ฉันไม่ยอมให้คุณเอาหนี้มาเป็นข้ออ้างที่จะได้ตัวฉัน...เรื่องที่คุณพูดฉันขอปฏิเสธส่วนเงินห้าล้านฉันจะหามาใช้คุณ" พี่ดาตอกพี่ทศกลับไปจนผมนึกสะใจ  พี่ดาและผมก็ลุกขึ้นยืนจากโซฟาแต่ทำไมผมถึงรู้สึกไร้เรี่ยวแรง

 

 

"อย่าคิดว่าจะกลับไปง่ายๆสิ เธอกล้ามากที่สาดน้ำใส่หน้าฉัน" พี่ทศเข้ามากระชากแขนพี่ดา ผมก็รีบเข้าไปขวางแต่ถูกพี่ทศต่อยจนเซถลา



"ปล่อย!!!" พี่ดาโวยวายไปดิ้นไปพลางแต่พี่ทศก็ยังคงจับข้อมือพี่ดาเอาไว้แน่นส่วนผมก็เดินโซเซไปช่วยพี่ดา ทำไมอยู่ดีๆก็หมดแรง

 

 

"อึก.." ผมล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

"ลักษณ์!!!" นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนสติจะดับวูบไป

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

"ฮือ..อ...ฮึก..."

 

 

เสียงสะอื้นไห้ทำให้ผมที่นอนสลบตื่นขึ้นมา ผมใช้มือกุมศีรษะที่ยังคงปวดหัวก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

 

 

"พี่ดา" ผมร้องขึ้นมา ก่อนตาจะเหลือบเห็นห้องที่ประตูเปิดกว้างและมีเสียงร้องไห้ดังออกมา ผมพยายามลุกยืนโดยที่พยายามบังคับตัวเองให้เดินไปที่ห้อง พอไปถึงผมก็พบข้าวของที่กระจัดกระจายตั้งแต่หน้าประตู ตามพื้นและพอไล่สายตาไปบนเตียงผมก็เห็นพี่ดานั่งร้องไห้กอดตัวเองอยู่บนเตียง เสื้อผ้าหลุดลุ่ยผมกระเซอะกระเซิง...ตามตัวมีรอยช้ำถึงพี่ดาไม่พูดผมก็รู้ว่าไอ้ระยำนั่นมันทำอะไรพี่สาวผม

 

 

"พี่ดา.." ผมเข้าไปสวมกอด พี่ดาก็กอดผมตอบ แรงกอดและร่างกายที่สั่นเทิ้มทำให้ผมรู้ว่าพี่ดากลัวมากขนาดไหนจนผมโกรธตัวเองที่ไม่สามารถช่วยพี่ดาเอาไว้ได้

 

 

 

"ลักษณ์...พี่...ขอร้อง..ฮือ..อ...ขอร้อง...อย่าบอกเรื่องนี้กับราม"



 














...............................
เลวแบบทศกัณฐ์ยังมีสิทธิเป็นพระเอกไหมครับ? 555555 ตอนนี้ไม่มีอะไรนอกจากความน้ำเน่านะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ ความน้ำเน่ายังดำเนินเรื่อยๆ


หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 13:01:55
สีดาเขาไม่ใช่คู่ก็จับพระลักษณ์เขาทำคู่แทนเสียนะพ่อทศ!


คู่นี้คนเชีบยร์เยอะจัง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 30-07-2016 13:21:01
เพราะถ้าเชียร์คู่ทศ-ลักษณ์ ก็ไม่ต้องมีคนเสียใจไงคะ พี่รามคู่กับสีดา ส่วนพระลักษณ์ก็มีคนมาดามใจ
แต่ถ้าเป็นพี่รามคู่กับลักษณ์... ดูท่าคงออกแนวจำเลยรัก รันทดสุด ๆ แล้วยังพี่สีดาอีกล่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 30-07-2016 15:23:50
ตกลง รามลักษณ์หรอคะ :hao4: ทำไมเรารู้สึกว่าน่าจะทศลักษ์นะ :hao7:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: Abbeynggn ที่ 30-07-2016 15:25:24
อ่านมาถึงตอนข่มขืนนี่สะดุ้งเลย ไม่ค่อยชอบไรแบบนี้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 30-07-2016 15:33:20
เชียร์ทศลักษณ์ค่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:44:38
จะดราม่าม๊ายยยยย  :serius2:


ดราม่าค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:45:20
:pig4: เปิดมาด้วยความดราม่า รออ่านตอนต่อไปนะ

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:46:06
ทศกัณฑ์กับพระลักษณ์
น่ารักดีนะ
ชอบๆ มาต่อนะ


ขอบคุณที่ชื่นชอบและติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:47:34
เพิ่งเคยเจอพระลักษณ์เป็นนายเอกเนี่ย


ส่วนตัวผู้เขียนคิดว่าพระลักษณ์เคะะคะ ลองคิดตอนพระลักษณ์โดนหอกสิคะ....พี่ราม...ลักษณ์เจ็บ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:48:31
ทศกับลักษณ์ ใช่มั้ย
ยังไม่เคยเจอคนจับคู่นี้มาคู่กัน

 :L2: :L2:



คนเชียร์คู่นี้เยอะมากเลย พระลักษณ์รักพี่รามนะคะ 5555
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:49:36
ติดตามผลงานจ้าาา   :z2:

ขอบคุณที่ติดตามค่า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] อัพตอนที่2 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:50:35
:pig4:


 :pig4: เช่นกันค่า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] อัพตอนที่2 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:51:13
ติดหนี้ใครกันนะ


ต้องติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 30-07-2016 15:55:06
เชียร์ ทศลักษณ์ ค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:56:23
เพราะถ้าเชียร์คู่ทศ-ลักษณ์ ก็ไม่ต้องมีคนเสียใจไงคะ พี่รามคู่กับสีดา ส่วนพระลักษณ์ก็มีคนมาดามใจ
แต่ถ้าเป็นพี่รามคู่กับลักษณ์... ดูท่าคงออกแนวจำเลยรัก รันทดสุด ๆ แล้วยังพี่สีดาอีกล่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ


ไรท์ไม่ถนัดดราม่าค่ะแต่เรื่องนี้ไรท์จะพยายามดราม่าดังนั้น....ลักษณ์จะคู่ใครไรท์บอกไม่ได้ค่ะ อยากให้ลุ้นกัน หลายคนเชียร์ทศลักษณ์เยอะมาก ไม่รู้จะสมหวังไหม?
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 15:57:27
ตกลง รามลักษณ์หรอคะ :hao4: ทำไมเรารู้สึกว่าน่าจะทศลักษ์นะ :hao7:



ใครจะคู่กับพระลักษณ์กันนะ อิอิอิ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 16:00:07
อ่านมาถึงตอนข่มขืนนี่สะดุ้งเลย ไม่ค่อยชอบไรแบบนี้



ส่วนตัวก็ไม่ชอบค่ะแต่เส้นเรื่องมันเป็นแบบนี้จริงๆ ผู้แต่งเองก็พยายามทำให้มันดูนุ่มนวลโดยการไม่ใส่ฉาก NC ลงไปในตอนนี้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 16:01:09
เชียร์ทศลักษณ์ค่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:


คู่นี้ FC เยอะจริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-07-2016 16:02:33
เชียร์ ทศลักษณ์ ค่ะ


มาแล้ว fc ทศลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: askmes ที่ 30-07-2016 16:17:55
รอติดตามมมม
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: Rebellion ที่ 30-07-2016 16:49:28
ทำไมมีความรู้สึกเหมือน ราม-ลักษณ์ เลย = =?
ทศ-ลักษณ์นี่ไปต่อยังไงคิดไม่ออกเลยน่ะ เพราะข่มขืนสีดาไปแล้ว(?)
#สงสารลักษณ์เนอะ
เหมือนสีดาจะร้ายเลยว่ะ #นี่คิดไปเอง ~ #fcทศลักษณ์ คึๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: ก๊าบก๊าบ ที่ 30-07-2016 17:01:29
ทำไมรู้สึกถึงทศลักษณ์ล่ะ .. รีบมาต่อนะฮะ รออ่านอยู่ #ทศลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 31-07-2016 17:37:10
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 04








เวลาผ่านไปร่วมเกือบสองอาทิตย์จากเหตุการณ์นั้น ภายในช่วงหนึ่งเดือนที่ว่านี้พี่ทศก็ไม่ได้มายุ่งกับพี่ดาหรือแม้แต่ผมอีกและได้ยกหนี้ของพวกเราโดยที่ป้าบัวและพี่รามไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเจ้าหนี้ถึงไม่เอาเงินของพวกเราสักบาทเดียว มีเพียงผมกับกับพี่ดาที่ได้เก็บความลับเอาไว้


"ลักษณ์...พอจะรู้ไหม? ว่าดาเป็นอะไร" พี่รามถามผมที่นั่งอยู่คนเดียวที่สวนเล็กๆหลังบ้าน


"ทำไมเหรอครับ?" ผมถามกลับไปสีหน้าปกติทั้งที่ใจรู้ดีว่าพี่ดาเป็นอะไร?


"ดาดูเศร้าไม่ค่อยพูดค่อยจา ลักษณ์พอจะรู้อะไรบ้างไหม?"


"ละ...ลักษณ์ไม่รู้ครับ ลักษณ์เองก็ไม่กล้าถามอะไรพี่ดา" ผมตอบเสียงแผ่วโกหกไม่เต็มปาก


"อืม...ถ้ารู้อะไรก็บอกพี่ด้วยนะลักษณ์" พี่รามสั่งผม ผมเองก็พยักหน้ารับ พี่รามก็ยิ้มออกมาสงสัยคงจะสบายขึ้นมาบ้าง


"เอ่อ พี่รามครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปเข้าค่ายรับน้องพี่รามไปส่งผมที่มหาลัยได้ไหมครับ?" ผมถามพี่ราม เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าต้องไปเข้าค่ายเลยคิดว่าจะให้พี่รามไปช่วยถือกระเป๋า


"จะให้พี่ช่วยถือกระเป๋าใช่ไหม?" พี่รามรู้ทัน มือก็เขกมะเหงกหน้าผากผมไม่หนักมาก


"อู๊ย!!" ผมแกล้งร้องออกมาจนพี่รามหมั่นไส้จะเขกผมอีกรอบ


"พอแล้ว ไม่เอาแล้ว...พรุ่งนี้พี่รามไปส่งลักษณ์นะครับ"


"ได้สิ...ว่าแต่ทศกัณฐ์ไปด้วยไหม?" พี่รามตอบตกและถามถึงบุคคลที่ผมเกลียดมากที่สุดในชีวิต


"ลักษณ์ไม่รู้ครับว่าพี่ปีสี่เขาจะไปด้วยไหมเพราะที่รู้ก็มีปีสองเป็นหลักน่ะครับ"


"ถ้าทศกัณฐ์ไปด้วย ลักษณ์ต้องอยู่ห่างๆนะ พี่ไม่ค่อยไว้ใจมันพี่กลัวว่ามันจะมาทำอะไรดากับลักษณ์" คำพูดของพี่รามก็เหมือนลูกธนูที่ปักกลางอกพอดี สิ่งที่พี่รามกลัวมันเกิดขึ้นแล้วผมอยากพูดประโยคนี้ออกไป อยากระบายออกให้รู้ การที่เก็บซ่อนความลับ ความรู้สึก มันเป็นอะไรที่ทรมานที่สุด


"ถึงพี่รามไม่บอกลักษณ์ก็ไม่คิดจะไปเข้าใกล้อยู่แล้ว"


"ดีมาก" พี่รามพูดออกมาทั้งรอยยิ้มมือก็บีบแก้มผมเป็นการหยอกล้อจนผมชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่ความขวยเขินจะเข้ามาแทน


"ทำไมหน้าแดงแบบนี้เนี่ย?" พี่รามถาม ใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้ผมแล้วก็จ้องแก้มของผมที่กำลังขึ้นสีเรื่อยๆ


"ก็พี่รามบีบแก้มลักษณ์แรงนี่นา" ผมแถข้างๆคูๆ หวังว่าพี่รามคงจะเชื่อ


"โอ๋เอ๋ พี่ขอโทษ...ไม่โกรธพี่นะครับ"


"ครับ ลักษณ์ไม่โกรธพี่ราม" ผมยิ้มกว้างออกมาและดูเหมือนว่าพี่รามจะหน้านิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพูดกับผมว่า


"อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครเห็นล่ะ เดี๋ยวคนมาจีบพี่จะคัดคนไม่ทัน"


"ไม่มีใครสนลักษณ์หรอกครับและต่อให้มีลักษณ์ก็ไม่สน" เพราะว่าลักษณ์มีพี่รามในหัวใจอยู่แล้ว


"ถ้ามีบอกพี่นะ พี่จะช่วยดูให้" พี่รามเอ่ย ผมอยากจะบอกให้พี่รามส่องกระจกเพื่อจะได้รู้ว่าคนที่ผมรักคือใคร


"ขอบคุณครับ..อ่อ พี่รามวันนี้พี่รามต้องไปทำรายงานที่บ้านพี่สุนี่ครับ"


"เออ...จริงด้วย พี่ไปก่อนนะฝากดูแลป้าบัวกับดาด้วย" พี่รามสั่งผมก่อนจะรีบวิ่งออกไป ผมเองก็เดินเข้าบ้านก็เห็นป้าบัวกำลังอ่านหนังสือธรรมะเรียกได้ว่าหลังจากเป็นหนี้พนัน ป้าบัวก็หันหน้าเข้าพระธรรมไปเลย พอเห็นว่าป้าบัวคงต้องการสมาธิผมก็เลยเดินขึ้นบันไดช้าฟเพราะบ้านเป็นบ้านไม้การจะเหยียบย่างบันไดให้เกิดเสียงเบาที่สุดมันนับว่ายากพอควร


'ก็อก..ก็อก'


ผมเคาะประตูห้องนอนพี่ดาแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเลยลองหมุนลูกบิดประตูก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อกจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปแต่ผมก็ต้องหยุดเดินขาทั้งสองข้างมันชาไปหมดเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่ผมรักที่สุดตามแขนตามขามีรอยแดงเป็นเส้นยาวๆจากการข่วน ร่างการที่มีทรวดทรงจนใครก็อิจฉากลับพ่ายผอม หน้ารูปไข่ที่สวยจนใครก็หันมามองตอนนี้กลับซีดเซียว ใต้ตาดูบวมช้ำ ขอบตายังคงมีหยาดน้ำตาคลอเบ้า


"พี่ดา..." ผมเรียกพี่สาวที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียง พี่ดาเหลือบมองผมช้าๆก่อนจะร้องไห้และตบตีตัวเอง


"พี่ดาหยุด!!...หยุดนะครับ" ผมเข้ารวบกอดพี่ดาปากก็ร้องห้ามให้พี่ดาหยุดทำร้ายตัวเอง


"พี่มันสกปรก...ลักษณ์..พี่สกปรก...ฮือ..อ" พี่ดาร้องไห้ออกมา ใบหน้าซุกที่อกผมแขนก็กอดผมเอาไว้แน่น น้ำเสียงที่คอยพร่ำบอกว่าสกปรกของพี่ดาบ่งบอกได้ดีว่าพี่ดาเจ็บปวดใจแค่ไหน


"พี่ดาไม่สกปรก..สำหรับลักษณ์พี่ดายังคงเป็นพี่สาวที่แสนดีของลักษณ์เสมอ"


"พี่ไม่สกปรกสำหรับลักษณ์แต่สำหรับคนที่พี่รักล่ะ?...พี่มันก็สกปรกอยู่ดี" พี่ดาพูดต่อ ผมรู้ว่าพี่ดารักพี่รามคงอยากเป็นของพี่รามเพียงคนเดียวพอเจอเรื่องแบบนี้พี่ดาคงจะหัวใจแตกสลาย


"ถ้าคนรักกันต่อให้เจอเรื่องร้ายแรงก็ต้องผ่านไปด้วยกันได้ เรื่องพี่ดากับผู้ชายคนนั้น พี่ดาไม่ได้อยากให้เกิด พี่ดาไม่เต็มใจอย่างไรพี่รามก็ต้องเข้าใจ"


"ลักษณ์...รู้เรื่องพี่กับพี่รามเหรอ?" พี่ดาเงยหน้ามองผม ให้ตายเถอะผมดันหลุดปาก ผมว่าจะไม่พูดอะไรแต่พี่ดาก็ส่งสายตาคาดคั้นจนสุดท้ายผมก็พยักหน้าเป็นคำตอบ พี่ดาถึงกับน้ำตาไหลพราก


"ฮือ..อ...ลักษณ์..รังเกียจไหมที่พี่น้องคบกันเอง" พี่ดาถามเล่นเอาผมสะอึกไปเลย


"ไม่ครับ...ถึงพวกเราจะมีสถานะเป็นพี่น้องแต่เราก็เป็นเด็กที่ป้าบัวเก็บมาเลี้ยงเราก็ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด" ผมตอบออกไปเพราะผมเองก็รักพี่รามเกินคำว่าพี่น้องไปแล้วเหมือนกัน กลับมาที่พี่ดาที่พอผมพูดออกมาก็ยิ้มออกแต่เป็นรอยยิ้มที่แสนเศร้า


"แต่พี่คงจะไม่ได้เป็นสีดาของพระรามได้แล้วเพราะพี่...ฮือ..อ..ฮึก..ก..."


"พี่ดาร้องไห้เต็มที่เลยนะครับ ร้องกับลักษณ์ให้พอ พรุ่งนี้เราเริ่มต้นกันใหม่เรื่องเลวร้ายก็ลืมๆมันไป"


"จะให้พี่ลืมพี่ลืมไม่ได้หรอกทุกคืนที่หลับตาภาพที่...มันทำร้ายพี่มันก็เข้ามาในหัว..พี่ไม่มีแรงอะไรแค่จะออกเสียงขอร้องหรือร้องไห้ในตอนนั้นยังไม่มีเลย..ฮือ.." พี่ดาพูดทั้งน้ำตาโดยเฉพาะพอรู้ว่าพี่ดาก็โดนวางยาผมก็ยิ่งเจ็บใจที่ไม่อดทนกับอากาศร้อนในห้องที่เหมือนไอ้ทศมันตั้งใจที่จะให้ห้องร้อนจนผมต้องดื่มน้ำผสมยานอนหลับ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ


"คืนนี้ลักษณ์จะนอนเป็นเพื่อนพี่ดาเองและพรุ่งนี้พี่ดาจะต้องเข้มแข็งนะครับเพราะลักษณ์จะไม่อยู่บ้าน"


"ลักษณ์จะไปไหน?"


"พรุ่งนี้ลักษณ์จะไปเข้าค่ายรับน้องของสาขาครับ ไปสามวัน" ผมตอบ พี่ดาหน้าเศร้าขึ้นทันที จนผมไม่อยากจะเข้าค่ายรับน้องเลย


"ลักษณ์ไปเถอะไม่ต้องห่วงพี่นะ" พี่ดาตอบผมกลับราวกับรู้ใจว่าผมคิดอะไร


"ครับ พี่ดาต้องเข้มแข็งนะ" ผมกุมมือพี่ดาเอาไว้หวังว่ากำลังใจจากผมจะส่งต่อถึงพี่ดาให้รับรู้


"พี่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ลักษณ์เองก็ดูแลตัวเองดีๆนะเวลาเข้าค่าย" พี่ดาพูดพร้อมรอยยิ้มทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาบ้าง


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"เมื่อคืนนอนกับดาเหรอ? ดาเล่าอะไรให้ฟังบ้าง" พี่รามถามผมในขณะที่เรากำลังเดินไปที่คณะของผมโดยที่พี่รามเป็นคนถือกระเป๋าให้


"พี่ดาไม่ได้บอกอะไรครับ ลักษณ์ก็เลยชวนคุยเรื่อยเปื่อยให้พี่ดาสบายใจ" ผมโกหกออกไป


"ดีแล้ว พี่ขอบใจลักษณ์มากนะที่ทำให้ดาสบายใจ" พี่รามกอดคอผมแล้วโยกตัวผมไปมา


"ยังไงลักษณ์ฝากพี่รามดูแลพี่ดากับป้าบัวด้วยนะครับ" ผมเอ่ยในใจผมยังพะว้าพะวงเรื่องของพี่ดาอยู่


"ไม่ต้องบอกพี่ก็ดูแลอยู่แล้ว ยังไงลักษณ์เองต้องดูแลตัวเองให้ดีถ้าเจอทศกัณฐ์ให้หลบหลีกเข้าใจไหม?"


"ครับ"


"ไอ้ลักษณ์!!!" เสียงคุ้นหูเรียกชื่อผมดังก้องจนคนหันมามองไม่เว้นแม้แต่ผม ไอ้เพชรวิ่งสะพายเป้มาหาผม


"ว่าไงไอ้เพชร วิ่งมาเลยนะมึง" ผมทักทายเพื่อนรักที่ยืนหอบอยู่ใกล้ๆ


"ก็เออดิ กูกลัวไม่ทันนี่วะ" เพชรพูดกับผมก่อนจะกันไปไหว้พี่รามที่ยืนอยู่ใกล้ๆ


"พี่ไปก่อนนะลักษณ์ เพชรพี่ฝากดูแลลักษณ์ด้วยนะ" พี่รามบอกลาผมแถมยังฝากฝังผมไว้กับเพชร...ไม่รู้ใครดูแลใครกันแน่ ผมนึกขำตาก็มองพี่รามเดินจากไป


"โหย..มึงถ้าจะมองพี่รามแบบนี้มึงไม่ต้องไปแล้วค่ายอ่ะ มึงตามหลังพี่ชายมึงกลับบ้านไปเลย" เพชรพูดออกมาเสียงติดจะหมั่นไส้ผมอยู่ไม่น้อย


"เงียบไปเลย กูว่าเรารีบขึ้นรถดีกว่า"


"เปลี่ยนเรื่องเร็วนะมึง" เพชรพูดหยอกผม ผมก็ได้แต่ปั้นหน้านิ่งๆขึ้นรถไปพร้อมกับมัน
พอขึ้นรถปรากฎว่าคนขึ้นมานั่งกันหมดแล้วและเหลือที่นั่งเพียงสองที่ซึ่งแยกจากกันโดยที่แรกนั่งใกล้กับพี่กัลป์ส่วนอีกตัวนั่งใกล้กับ....ไอ้เหี้ยทศ!!!!


"ลักษณ์กูไม่นั่งข้างไอ้พี่กัลป์นะเว้ย" คำพูดของเพชรทำให้ผมใจชื้นที่มันเลือกจะไปนั่งข้างพี่ทศแทนที่จะนั่งข้างพี่กัลป์


"อืม กูนั่งข้างพี่กัลป์เอง" ผมเอ่ย มันก็ยิ้มร่าเดินไปนั่งกับพี่ทศที่ส่วนด้านหน้า ส่วนผมก็นั่งข้างพี่กัลป์ที่อยู่ด้านหลังรถ


"เอ่อ พี่กัลป์ ผมขอนั่งด้วยครับ" ผมพูดขออนุญาติและดูเหมือนว่าพี่กัลป์จะเหลือบมองผมนิ่งก่อนจะลุกให้ผมนั่งริมหน้าต่าง ให้ตายเหอะบรรยากาศชวนอึดอัดสิ้นดี ผมเคยวาดฝันว่าจะพูดคุย สนิทสนมกับรุ่นพี่แต่ฝันต้องสลายเมื่อเจอแต่รุ่นพี่ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ เอาเป็นว่ากว่าจะไปถึงอ่าวผมจะหลับไปตลอดทางก็แล้วกัน


"กัลป์ มึงไปนั่งข้างหน้ากูอยากจะนั่งตรงนี้" ผมที่กำลังจะหลับก็ตาสว่างขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของคนที่ไม่อยากได้ยิน ผมเงยหน้าขึ้นก็สบตาคมดุจเหยี่ยวพอดิบพอดี


"ครับ พี่ทศ" พี่กัลป์รีบลุกออกไปทันทีที่พี่ทศพูดจบ ผมเองก็ทำท่าจะลุกออกไปแต่ก็ถูกมือหนาจับเข้าที่แขน


"นั่งตรงนี้กับกู"


"ผมไม่นั่ง" ผมพูดพร้อมกับแกะมือที่มาจับแขน


"มึงอยากให้คนรู้เรื่องพี่สาวมึงกับกูหรือยังไง?" พี่ทศกระซิบข้างหู พอผมได้ยินว่าเกี่ยวกับพี่ดา ผมก็รีบนั่งลงตามเดิมและดูเหมือนพี่ทศจะยิ้มออกมาที่ผมเชื่อฟังคำสั่ง


"พี่สาวมึงเป็นยังไงบ้าง?" พี่ทศถาม ผมเลิกคิ้วเล็กน้อยไม่คิดว่าพี่ทศจะถามถึงพี่ดา


"พี่ว่าคนที่ถูกคนทำเหี้ยใส่เขารู้สึกยังไงครับ?" ผมไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับไป คำถามนี้ดูเหมือนจะทำให้พวกพี่เขาโกรธจนตัวสั่นเลยทีเดียว


"กูถามมึงดีๆนะลักษณ์"


"พี่ถามดีๆแล้วคิดว่าผมจะลืมสิ่งเลวๆที่พี่ทำเหรอครับ? ผมว่าเราสองคน ไม่สิ พี่อย่ามายุ่งกับครอบครัวดีกว่านะครับ ผมขอร้อง" ผมพูดออกไปตรงๆ ในเมื่อพี่ดาบอกจะเริ่มต้นใหม่ผมเองก็คิดว่าจะลืมเหตุการณ์ทั้งหมดไม่อาฆาตแค้น ไม่จองเวร ต่างคนต่างอยู่กันไป พอคิดได้แบบนี้ผมก็บอกกับพี่ทศหวังว่าพี่เขาจะเข้าใจ ก่อนจะหลับตาลงเพื่อแสดงออกว่าผมไม่ต้องการจะพูดอะไรกับคนข้างๆแล้ว


"ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุว่ะ...ว่าแต่มึงเองก็ตัวหอมเหมือนกันนี่" เสียงกระซิบข้างใบหูที่ตามมาด้วยปลายจมูกโด่งที่ลากตามความยาวของคอจนผมขนลุก


'พลั่ก'


ผมผลักพี่ทศไปเต็มแรงแต่เหมือนพี่ทศจะไม่สะเทือนแถมยิ้มชอบใจเสียอีก ไม่พอยังโน้มตัวเข้ามาใกล้ ผมก็ขยับถอยหนีจนติดกระจกรถ ฝ่ามือใหญ่ก็แนบกระจกแขนแกร่งของพี่ทศกลายเป็นไม้กั้นไม่ให้ผมขยับหนีไปไหน


"กลัวเหรอ?" พี่ทศถามพร้อมยิ้มมุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์จนผมไม่ไว้ใจผู้ชายตรงหน้าเลย


"ผมไม่ได้กลัว...พี่ทศผมขอร้องอย่ามายุ่งกับพวกเราเถอะครับพี่ยังจะต้องการอะไรอีก พี่ทำร้ายพี่สาวผมแล้ว พี่จะทำอะไรอีก"


"กูข่มขืนพี่สาวมึงก็จริงแต่มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่สาวมึงอาจจะชอบก็ได้ที่ได้นอนกับคนที่ผู้หญิงทั้งมหาลัยต่างก็วิ่งคลานขึ้นเตียงกับกู"


'เพี๊ยะ'


ผมตบหน้าพี่ทศไม่แรงนักเพราะไม่อยากให้คนอื่นที่กำลังนอนหลับตื่นมาเห็นผมกับพี่ทศทะเลาะกัน ผมมองพี่ทศด้วยแววตาเจ็บปวด ผู้ชายคนนี้ไม่สำนึกเลยจริงๆ ถ้าหากเขาพูดขอโทษออกมาบ้าง ผมอาจจะให้อภัยและเชื่อว่าพี่ดาก็ให้อภัยเช่นกันแต่นี่อะไรไม่คิดขอโทษหรือคิดสำนึกผิดกลับพูดจาดูถูกพี่ดาอีก


"คิดว่าพี่ดาชอบเหรอครับ? พี่สาวผมร้องไห้ นอนตรอมใจนี่คือดีใจเหรอครับ?" ผมตะคอกใส่พี่ทศไม่ดังมากนัก ดูเหมือนว่พี่ทศจะชะงักไปนิดจากใบหน้าที่โกรธจากการที่ผมตบก็เปลี่ยนเป็นอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ฟังสิ่งที่ผมพูด


"พี่ดาเขามีคนรักอยู่แล้ว พี่ดากับพี่รามรักกันแต่พี่มาทำแบบนี้ พี่มันเลวจริงๆ ไม่ขอโทษแล้วยังมาพูดจาหมาๆแบบนี้อีก" ผมด่าต่อ ขอบตาของผมร้อนผ่าว น้ำตาเริ่มคลอเบ้าผมหลับตาลงอีกรอบพอพูดถึงเรื่องนี้ พอนึกถึงสภาพพี่ดาในวันนั้นและเมื่อวานผมก็เจ็บ...เจ็บพอๆกับที่แอบรักพี่รามเลยก็ว่าได้


"นอนให้ดีๆ" น้ำเสียงปนเศร้าของพี่ทศพูดออกมาแผ่วเบา ก่อนร่างกายของผมจะถูกเกี่ยวรั้งให้นอนพิงบ่ากว้าง ผมขืนตัวแต่ก็ถูกพี่ทศกอดเอวไว้แน่นจนผมขยับไม่ได้ พอดิ้นแรงกอดก็ยิ่งเพิ่มจะให้ผมร้องโวยวายก็กลัวคนจะหันมามองและกลายเป็นจุดสนใจของคนในรถ สุดท้ายผมเลือกที่จะอยู่นิ่งๆและผล็อยหลับลงไปในเวลาไม่นาน


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"น้องครับถึงแล้ว!!!! รีบลงไปเข้าแถวเลยนะครับ เดี๋ยวพี่จะพูดถึงกิจกรรมที่จะทำในวันนี้" พี่กัลป์หัวหน้าการรับน้องในครั้งนี้ถือโทรโข่งประกาศให้ทุกคนในรถได้ยิน พวกเรารุ่นน้องก็ทำตามอย่างว่าง่ายผมใช้โอกาสนี้ปลีกตัวหนีจากพี่ทศไปรวมกลุ่มกับเพชรและเพื่อนคนอื่น พอได้ลงจากรถสายลมก็ปะทะมาที่ใบหน้า ผมมองน้ำทะเลสีฟ้าใสตัดกับทรายสีขาวทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแต่ชื่นชมธรรมชาติได้ไม่นานผมก็ต้องรีบเข้าแถวเพื่อฟังพี่กัลป์หน้าดุพูดถึงกิจกรรมของวันนี้


"ตอนนี้ก็เที่ยงพอดี พี่จะให้น้องๆจับคู่และมาเอากุญแจห้องพักกับพี่ตุ๊กตาพร้อมกับลงชื่อ ใครที่เสร็จจากขั้นตอนนี้ก็มารับข้าวกล่องจากพี่ปีโป้ด้วย ส่วนกิจกรรมจะเริ่มอีกทีตอนห้าโมงเย็นเวลาว่างใครจะเล่นน้ำหรือทำอะไรก็ตามใจแต่สร้างความเดือดร้อนเป็นอันขาด เข้าใจไหม!!!"


"ครับ/ค่ะ!!!"


"ลักษณ์ มึงนอนกับกูนะ" เพชรเข้ามากอดแขนผมเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งสายตาแมวขี้อ้อนมาให้


"แน่นอนไม่ให้นอนกับมึงแล้วจะให้กูนอนกับใคร?" ผมตอบ จากนั้นเราทั้งสองคนก็พากันต่อแถวรับกุญแจและข้าวกล่อง พอทำทุกอย่างเสร็จผมก็และเพชรก็แบกกระเป๋าเดินหน้าไปห้องพัก


"ลักษณ์ เพชร" เราทั้งสองเดินไม่กี่ก้าวก็ถูกพี่กัลป์เรียกชื่อ


"ครับ พี่กัลป์"


"มาหาพี่หน่อยทั้งสองคนนั่นแหละ" พี่กัลป์เอ่ย เราสองคนเลยต้องเดินไปหาโดยที่เพชรหน้าตาบึ้งตึงเพราะกระเป๋าที่เพชรสะพายใหญ่กว่าตัวของเพชรเสียอีก


"พวกนายสองคนต้องนอนแยกกัน" พี่กัลป์เอ่ย


"ทำไมล่ะครับ? ทำไมต้องแยกกัน? ถ้าไม่ให้ผมนอนกับลักษณ์แล้วจะให้ผมนอนกับใคร" เพชรถาม ผมก็ยืนฟังเงียบในใจก็อยากรู้คำตอบเร็วๆ


"นายนอนกับฉัน" พี่กัลป์ตอบเพชร คำตอบนี้เล่นเอาเพชรหน้าถอดสีไปเลยทีเดียว ผมเข้าใจดีว่าเพชรไม่ชอบพี่กัลป์เห็นมันพยายามเลี่ยงไม่เจอพี่เขาอยู่ตั้งแต่วันที่เรียกประชุมสาขาในวันนั้น


"พี่กัลป์ครับ เดี๋ยวผมนอนกับพี่เอง" ผมพูดแทรกขึ้นมามือก็คอยกุมมือเล็กของเพชรเอาไว้


"ไม่ได้!!!! มึงต้องนอนกับกู"


"พี่ทศ!!"























.....................................................................

มาแล้วค่า ตอนนี้เบาๆเอาใจแม่ยกทศลักษณ์เล็กน้อย ตอนนี้สบายๆค่ะไม่ดราม่าอะไร

ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคะ เชียร์ทศลักษณ์กันเยอะเลย บางคนอาจเป็นห่วงว่าทศเลวแบบนี้จะคู่กับลักษณ์ได้ยังไง

อยากจะบอกว่าทศเลวได้อีกค่า 555555555
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 31-07-2016 17:54:50
ไมชอบทศเลยยยยยอ่ะ     ข่มขืนเขายังมีหน้า.. :m31:.... ชิ โมโห  :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: เรารักน้องเจี้ยบ ที่ 31-07-2016 18:03:01
สัมผัสได้ถึงมความ ทศลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 31-07-2016 19:11:32
สงสารสีดา แต่ยังไงนางสีดาก็ต้องคู่กะพระรามเนอะ ส่วนทศถึงเลวกว่านี้แต่ก็ยังเชียร์ #ทศลักษณ์ :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 31-07-2016 19:36:08
รอติดตามมมม




ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่3 P1.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 31-07-2016 19:37:35
ทำไมมีความรู้สึกเหมือน ราม-ลักษณ์ เลย = =?
ทศ-ลักษณ์นี่ไปต่อยังไงคิดไม่ออกเลยน่ะ เพราะข่มขืนสีดาไปแล้ว(?)
#สงสารลักษณ์เนอะ
เหมือนสีดาจะร้ายเลยว่ะ #นี่คิดไปเอง ~ #fcทศลักษณ์ คึๆ


เรื่องนี้ต้องติดตาม แต่ที่แน่ๆไม่มีใครดีใครเลวค่ะ ทุกคนมีความเป็นมนุษย์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 31-07-2016 19:40:05
ยังคงเชียร์ ทศลักษณ์ ส่วนแม่นางสีดาอยู่กับพระรามต่อไปเถิดดดด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: isuloveU Soly ที่ 31-07-2016 20:33:04
โอ๊ยกร๊าวใจมาก อยากอ่านต่อ น่าติดตามสุดๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 31-07-2016 21:26:16
ดูๆ มันก็ทศลักษณ์นะ แต่จะไปต่อยังงัยกับคนที่ข่มขืนพี่สาวตัวเอง หรือจะมีพลิกเป็นรามลักษณ์ :confuse:
ปล. สำหรับทศขอสักที :beat:
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 01-08-2016 13:54:48
เทใจให้ #ทศลักษณ์ ค่าาาา แต่เรารู้สึกว่าต่อไปพี่รามนี่อาจดูร้ายลึกไงไม่รู้ แต่ทศแลดูร้ายเปิดเผย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 01-08-2016 19:50:52
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ติดตามกันนะคะ ยังไงพรุ่งนี้จะอัพนะคะ   :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 01-08-2016 20:21:03
ทศลักษณ์อีสเดอะเบสท์ค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: munoy ที่ 01-08-2016 21:35:01
รออ่านต่อ  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่4 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 02-08-2016 00:43:30
ทศคิดไรอยู่
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ ตอนที่5
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 02-08-2016 18:01:35
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung 0209

File : 05

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สุดท้ายผมก็ต้องมาพักห้องเดียวกับพี่ทศเพราะถูกพี่กัลป์ขู่เรื่องไม่ผ่านกิจกรรมรับน้อง ตอนนี้พี่ทศเข้าไปอาบน้ำหลังจากที่บ่นว่าร้อนไม่หยุดปาก ส่วนผมก็นั่งกินข้าวกล่องอยู่ที่โต๊ะเล็กมุมห้อง ผมมองไปที่ประตูห้องน้ำดูว่าพี่ทศออกมาหรือไม่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบโทรศัพท์มือถือกดโทรหาพี่ราม

 

 

"พี่ราม...ลักษณ์ถึงที่พักแล้วนะครับ"

 

 

'ที่นั่นโอเคไหม? ลักษณ์อยู่ได้หรือเปล่า' พี่รามถามผม นำเสียงห่วงใยที่ส่งผ่านมาทำให้หัวใจของผมพองโต

 

 

"อยู่ได้ครับ พี่รามไม่ต้องเป็นห่วง" ผมตอบกลับไป

 

 

'แล้วลักษณ์ทำกิจกรรมกันกี่โมง'

 

 

"ช่วงเย็นครับ...เอ่อ พี่รามตอนนี้พี่ดาเป็นยังไงบ้างครับ" ผมถามถึงสาวที่ผมรักและเป็นห่วงที่สุด

 

 

'เมื่อกี้ยอมออกจากห้องมากินข้าวแล้วแต่พอกินเสร็จก็กลับห้องต่อ' พี่รามรายงานสถานการณ์เกี่ยวกับพี่ดา ผมใจชื้นขึ้นมานิดๆการที่พี่ดาออกจากห้องย่อมเป็นสัญญาณที่ดีว่าพี่ดาเริ่มจะทำใจได้บ้างแล้ว

 

 

"ดีแล้วครับ ลักษณ์คิดถึงทุกคนนะครับ" ผมเอ่ย โดยอยากจะบอกเหลือเกินว่าคิดถึงพี่รามที่สุด

 

 

'พี่ก็คิดถึงลักษณ์เหมือนกันนะ ไม่มีใครกวนบ้านเงียบเลย'

 

 

"พี่รามอ่ะ ลักษณ์ไม่ได้กวนนะ" ผมพูดทั้งรอยยิ้มรู้สึกดีใจที่พี่ลักษณ์คิดถึง

 

 

'ครับๆ...พี่ว่าลักษณ์พักผ่อนเก็บแรงไว้ทำกิจกรรมก่อนดีกว่าแล้วอย่าลืมที่พี่บอกนะ ถ้าทศกัณฐ์มาที่ค่ายลักษณ์ห้ามไปยุ่งหรือเข้าใกล้เป็นอันขาด'

 

 

"ครับ" ผมตอบสั้นๆ จากนั้นพี่รามก็วางสายโทรศัพท์

 

 

"อย่าเข้าใกล้กูอย่างนั้นเหรอ?" เสียงกระซิบข้างหูจนผมต้องหันไปตามเสียงปลายจมูกของผมเฉียดเข้าที่แก้มของพี่ทศที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้

 

 

"พี่ทศออกมาตั้งแต่ตอนไหน?" ผมกระอักกระอ่วนขยับตัวหนี

 

 

"ออกมาทันที่จะได้ยินพี่รามของมึงบอกไม่ให้เข้าใกล้กู จะว่าไปมึงมัวแต่เคลิ้มที่ได้คุยกับพี่ชายหรือจะเรียกว่าคนรักดีล่ะ เลยไม่รู้ตัวว่ากูอยู่ใกล้กับมึงขนาดไหน" พี่ทศพูดแล้วลากเก้าอี้มานั่งใกล้ผมทำให้ผมสังเกตเห็นว่าพี่ทศมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง

 

 

"พี่พูดอะไรของพี่...พี่รามเป็นพี่ชายผม" ผมเถียงกลับไปหน้าตาบึ้งตึง ผิดกับพี่ทศที่ยังคงยิ้มอยู่

 

 

"แววตามึงมันฟ้อง กูดูออกมึงแอบรักแฟนของพี่สาวมึง" พี่ทศพูดแทงใจดำจนผมหน้าเสียและเผลอกัดริมฝีปากล่างซึ่งมันเป็นข้อเสียของผมที่ชอบทำเวลารู้สึกเครียด

 

 

"จริงๆด้วยสินะ มึงถึงทำหน้าแบบนี้แต่ช่างเถอะ เอาเบอร์พี่สาวมึงมากูจะคุยด้วย"

 

 

"ผมไม่ให้ ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับพี่สาวผมอีก" ผมขึ้นเสียงใส่แล้วรีบลุกออกจากเก้าอี้

 

 

"กูให้มึงเอาเบอร์พี่สาวมึงมา มึงก็รีบเอามาสิ" พี่ทศจับแขนผมเอาไว้

 

 

"พี่ทศปล่อยผม" ผมพยายามแกะมือของพี่ทศ ทั้งหยิก ทั้งตี  เท้าก็เตะ ตามแข้งพี่ทศแต่ดูเหมือนพี่ทศจะไม่สะเทือนเลยสักนิด

 

 

"ให้กูปล่อยใช่ไหม...ได้เลย" พี่ทศพูดจบก็ปล่อยแขนผมโดยที่ตัวผมนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างของผมเซถลาล้มลงบนเตียงและนั่นก็ทำให้ผมเสียโอกาสเพราะพอพลิกตัวมาอีกรอบพี่ทศก็คร่อมตัวทับผมเอาไว้แล้ว

 

 

"พี่ทศลุกขึ้นเดี๋ยวนี้" ผมรู้สึกอึดอัดเพราะพี่ทศตัวสูง ตัวใหญ่กว่าผมอยู่มากทั้งที่จริงผมก็ไม่ใช่ผู้ชายร่างเล็กด้วยซ้ำ

 

 

"ถ้าอยากให้กูลุก มึงต้องเอาเบอร์พี่สาวมึงมา" พี่ทศจ้องหน้าผม ผมเองก็จ้องกลับเช่นกัน

 

 

"ถ้าอย่างนั้นพี่ก็นอนทับผมนี่แหละเพราะผมจะไม่ให้เบอร์พี่ดาและไม่มีทางจะให้พี่เข้ามา

วุ่นวายพี่ดาอีก" ผมพูดออกมาน้ำเสียงแสดงออกว่าผมนั้นจริงจังแค่ไหน

 

 

"แล้วถ้ากูจูบมึงล่ะ...จะว่าไปกูก็ไม่เคยจูบผู้ชายมาก่อนจะลองจูบมึงดูสักครั้งก็คงไม่เป็นไรเพราะมึงเองก็ชอบผู้ชายด้วยกัน" พี่ทศยกยิ้มตาก็จ้องไปที่ริมฝีปากผม

 

 

"พี่ไม่ต้องมาขู่ผม ถึงผมจะชอบผู้ชายผมก็ชอบผู้ชายที่ชื่อพระราม ถ้าเป็นคนอื่นผมไม่สน"

 

 

"ใครว่ากูขู่ กูพูดจริง"

 

 

"งั้นก็ทำสิ" ผมพูดสวนกลับไป ผมยอมที่จะเสียจูบแรกดีกว่าให้พี่ทศมายุ่งกับพี่ดาอีก

 

 

"ฮึ" พี่ทศยิ้มเยาะแล้วโน้มใบหน้าลงมา มือหนาเข้ามาเสยผมที่ปรกหน้าของผมออก ริมฝีปากหนาก็ลงบดเบียดริมฝีปากอิ่มจนผมรู้สึกแสบปากไปหมด ด้วยความที่เป็นจูบแรกผมก็เลยเกร็งและเม้มปากแน่นและดูเหมือนพี่ทศจะพยายามใช้ลิ้นลากไล้ไปตามริมฝีกปากบนและล่างของผมเพื่อให้ผมเปิดปากออก

 

 

"อ๊ะ...เจ็บ!! กัดปากผมทำเหี้ย..อื้อ..อ.." ผมร้องด่าออกมาเมื่อพี่ทศกันริมฝีปากล่างของผมจนเกิดแผลแตกเล็กๆ จังหวะที่ผมอ้าปากร้องออกมานี้เอง ลิ้นของพี่ทศก็แทรกเข้ามาในโพลงปากอุ่นปลายลิ้นพี่ทศไล้ไปตามไรฟันซี่สวยก่อนจะบดเบียดปากให้แนบชิดจนอากาศไม่สามารถผ่านไปได้ ลิ้นร้อนเริ่มกวาดชิมความหวานไปทั่วโพลงปากและตวัดปลายลิ้นที่พยายามหลบหลีกของผมมาเกี่ยวพันเอาไว้จนผมเผลอใช้ลิ้นตวัดจูบกลับไปด้วย

 

 

"ฮืม.." เสียงครางดังมาจากพี่ทศราวกับพึงพอใจ ก่อนจะผละปากออกมาพี่ทศมองหน้าผมที่ตากำลังปรือ ปากก็เผยอขึ้นมากอบโกยลมหายใจ

 

 

"หวานว่ะ...จูบแรกของมึงใช่ไหม?" พี่ทศถามพร้อมใช้นิ้วลูบไปตามริมฝีปากของผม ผมรีบเม้มปากไม่ตอบคำถาม พี่ทศก็เอานิ้วที่ลูบปากผมออกแล้วมาดูดเบาๆ

 

 

"เอาเบอร์พี่สาวมึงมา"

 

 

"พี่จูบผมแล้วจะเอาเบอร์โทรอะไรอีก" ผมพูดเสียงดังใส่ หน้าตาก็บ่งบอกให้คนตรงหน้ารับรู้ว่าผมไม่พอใจเลยสักนิด

 

 

"กูบอกจะจูบมึงแต่ไม่ได้บอกว่าจูบแล้วจะไม่เอาพี่สาวมึงนี่" พี่ทศยิ้มเยาะ ผมถึงกับชะงัก ใช่ ผมพลาดเอง ผมลืมไปได้ยังไงว่าพี่ทศไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นคนเจ้าเล่ห์และเลวมาก

 

 

"ผมไม่ให้ ส่วนเรื่องจูบถือว่าผมถูกหมาเลียปากก็แล้วกัน" ผมพูดกัดหวังว่าให้พี่ทศเจ็บใจเล่น

 

 

"แต่มึงโชคดีนะที่เจอหมามันเลียปากเก่ง เลียทีทะลุทะลวงเข้าไปในปากจนมึงเลียตอบ" พี่ทศตอกกลับผมจนผมไปต่อไม่ถูก นี่ผมทำอะไรผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยใช่ไหม? หรือเพราะผมเป็นพระลักษณ์ไม่เก่งพอที่จะปราบทศกัณฐ์ได้

 

 

"เม้มปากอีกแล้ว กูเม้มให้มึงยังไม่พอหรือไง?" พี่ทศเอ่ยแล้วใช้นิ้วดีดปากผมเบาๆก่อนจะลุกออกจากตัวผม ผมเองก็รีบเดินหนีออกจากห้องไปข้างนอก

 

 

"ลักษณ์ พอดีเลยกูว่าจะตามมึงไปเที่ยวตามชายหาด" เพชรที่เดินออกมาจากห้องโดยมีพี่กัลป์ยืนอยู่ด้านหลัง

 

 

"อืม ไปกันเถอะ" ผมจับมือเพชรเดินออกจากรีสอร์ทคิดว่าจะไปให้ไกลจากพี่ทศที่สุด

 

 

"เดี๋ยวก่อน ลักษณ์ทำไมปากมึงบวมแถมแตกด้วยวะ" เพชรถามขึ้น ผมรีบจับริมฝีปากตัวเองทันที คิ้วก็เริ่มขมวดเข้าหากันเมื่อนึกถึงตัวต้นเหตุก่อนจะเหลือบมองเห็นพี่กัลป์ยิ้มบางๆให้ผมราวกับรู้ว่าผมโดนอะไร

 

 

"มึงไม่ต้องสนใจกูหรอกเพชร อากาศมันร้อนปากกูก็เลยแตก" ผมรีบพูดปัดๆไป

 

 

"อย่างนี้มึงต้องกินน้ำเยอะๆ เดี๋ยวกูพาไปซื้อน้ำผลไม้ปั่นที่ชายหาดตอนลงจากรถกูเห็นพอดี" เพชรรีบพาผมออกไปซื้อน้ำ ในระหว่างที่ซื้อนั้นก็มีรุ่นพี่หลายคนมองมาที่ผม

 

 

"ไปเลียแข้งเลียขาพี่เขาจนเหนื่อยเลยต้องมาหิวน้ำเหรอครับน้อง" พี่ปีสองพูดลอยๆแต่ตานี่จ้องมองที่ผมราวกับดูถูกเหยียดหยาม เพชรหันไปมองรุ่นพี่ตาขวางเพราะรู้ว่าคงหมายถึงผม

 

 

"แล้วพวกพี่อยากเลียบ้างไหมครับไม่ใช่เลียขานะครับแต่เลียตรงนี้" เพชรหันไปพูดกับรุ่นพี่นิ้วก็ชี้ไปที่เท้าของตน

 

 

"นี่น้องกวนตีนพี่เหรอครับ?" รุ่นพี่เริ่มโมโหแถมยังเดินยกพวกมาที่พวกเราสองคน ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่มองไม่กล้าเข้ามายุ่ง

 

 

"ไม่ได้กวนตีนครับแค่ชวนพี่มาเลียตีนเฉยๆ" เพชรไม่หยุดยังพูดยั่วอารมณ์จนรุ่นพี่เข้ามากระชากคอเสื้อของเพชร

 

 

"หยุดอย่ามีเรื่องกัน!!!" ผมที่ไม่ชอบมีเรื่องมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็เข้ามาขวางเอาไว้

 

 

"มึงจะมาขวางทำไมลักษณ์ ถ้าจะต่อยกูพร้อมต่อยไอ้พวกปากไม่ดีที่ด่ามึง" เพชรเอ่ย ตาก็มองรุ่นพี่ไม่เกรงกลัว

 

 

"งั้นก็ดีกูจะต่อยกับมึงให้กระอักไปเลย" รุ่นพี่เอ่ยพร้อมสวนหมัดเข้าไปที่ใบหน้าเพชรจนล้มไป ผมเริ่มโกรธไม่ชอบให้ใครมาทำคนที่ผมรัก

 

 

'ผลั่ว'

 

 

ผมชกรุ่นพี่กลับไปจนเขาเซถลา ผมมองตาขวางในเมื่อเรื่องมันเกิดจากผมผมก็ขอจบมันเอง ผมกับรุ่นพี่คนนี้แลกหมัดต่อหมัดกัน ไม่มีใครคิดจะห้ามเพราะเพื่อนของรุ่นพี่นั้นมากันไม่ให้คนเข้ามาในวงล้อมรวมทั้งเพชรด้วย

 

 

"หยุด!!!! นี่มันอะไรกัน" เสียงพี่กัลป์ร้องตะโกนมาแต่ไกล ทำให้ทุกคนแยกตัวออกให้พี่กัลป์ที่เดินกับพี่ทศเข้ามาในวงล้อม พวกพี่เขามองหน้าผมกับเพชรและมองหน้าของรุ่นพี่คนนั้นแววตาคือไม่พอใจเป็นอย่างมาก

 

 

"ตามฉันมา..." พี่ทศพูดเสียงนิ่ง นิ่งเสียจนผมรู้สึกเสียวสันหลัง ถึงอยากนั้นพวกที่มีเรื่องก็เดินตามพี่ทศไปในระหว่างที่เดินตามผมได้ยินรุ่นพี่บางคนพูดว่าถ้าถูกพี่ทศลงโทษก็ไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น

 

 

"ไหนเล่ามาทีละคน มำไมถึงมีเรื่อง" พี่ทศถาม

 

 

เพชรเริ่มเล่าเป็นคนแรก โดยพี่ทศนั่งฟังเงียบแต่ก็มีบ้างที่ถามผมและรุ่นพี่คนนั้นเป็นระยะ ยังดีที่รุ่นพี่คนนี้เป็นลูกผู้ชายพอที่จะยอมรับสิ่งที่ตนทำผิดพลาดทำให้การสอบสวนใช้เวลาไม่นาน

 

 

"เพชร ไปยืนกอดต้นมะพร้าวจนกว่าจะเริ่มกิจกรรม" เพชรเหวอพอรู้ว่าตนถูกลงโทษอะไร ถ้าได้ฟังว่ากอดต้นมะพร้าวมันอาจจะไม่โหดแต่กว่าจะถึงกิจกรรมก็อีกสี่ชั่วโมง

 

 

"ครับ" เพชรรับคำแล้วเดินไปกอดต้นมะพร้าวที่อยู่ใกล้ๆ

 

 

"ส่วนพวกนายทั้งสองคนไปนอนหงายหน้าตากแดดจนกว่าจะถึงกิจกรรมตอนเย็นและต้องนอนใกล้กันด้วย"

 

 

"ครับ"

 

 

ผมกับรุ่นพี่ก็เดินไปนอนกลางทรายอาบแดดยามบ่ายที่ร้อนระอุจนเวลาผ่านไปจนถึงช่วงกิจกรรม ผมและเพชรก็ต้องเข้าร่วมด้วยแม้ร่างกายจะล้าก็ตามโดยกิจกรรมตอนเย็นรุ่นพี่ให้พวกเราแนะนำตัวเองซึ่งผมและเพชรได้รับความสนใจเป็นอย่างมากจากเหตุการณ์ที่มีเรื่องกับรุ่นพี่ จากนั้นก็มีเล่นเกม ร้องเพลงเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้ปีหนึ่งได้กลับห้องและรวมตัวกินข้าวในตอนค่ำ

 

 

พอถึงห้องผมก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้และเข้าไปอาบน้ำ ผมอาบไม่นานเพราะรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไม่สบายพอออกจากห้องน้ำผมก็เริ่มหมดแรง ผมล้มลงไปนอนลงบนเตียงทั้งที่ยังนุ่งผ้าเช็ดตัวโดยลืมไปว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องของผมแค่คนเดียว ผมหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลียก่อนจะรู้สึกว่าเตียงที่นอนอยู่ยวบลงไปเหมือนมีคนนอนอยู่ข้างๆ ผมขยับตัวเข้าไปซุกหาไออุ่น

 

 

"พี่ราม...ลักษณ์ปวดหัว" ผมพูดเสียงอ้อน มือก็คว้าคนข้างกายมากอดด้วยความเคยชินและคิดว่าตัวเองนั้นนอนหลับอยู่ที่บ้าน

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

ผมลืมตาขึ้นช้าๆรู้สึกเหมือนกับเปลือกตาถูกอะไรทับเอาไว้ คอแห้งผากจนเจ็บไปหมด

 

 

"ตื่นสักที...มานอนกอดกูแบบนี้เล่นเอากูเมื่อยไปเลย" เสียงของพี่ทศดังเข้าหูทำให้ผมรู้ตัวว่าแขนของผมพาดกอดเอวพี่ทศอยู่ พอรู้ตัวผมก็รีบขยับตัวออก

 

 

"ขอโทษครับ" ผมกล่าวคำคอโทษอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง

 

 

"เออ ลุกไปกินข้าวกินยาไป อ่อ ช่วยแต่งตัวให้ดีด้วยนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแบบนี้ถ้ามึงเป็นผู้หญิงกูคิดว่ามึงยั่ว

 

 

"ยั่วกับผีสิ!!!! แค่ก แค่ก..." ผมเผลอตะคอกกลับจนเจ็บคอและไอออกมา

 

 

"ยังจะปากดีอีกนะมึง" พี่ทศพูดแขวะก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือนอนเล่นบนเตียง ส่วนผมก็หยิบเสื้อผ้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ พอออกมาก็รีบกินข้าวกินยา

 

 

"มึงจะเอาหมอนไปไหน?" พี่ทศถามผมที่กำลังหยิบหมอนบนเตียง

 

 

"ผมจะไปนอนที่โซฟาครับ"

 

 

"ป่วยจะตายห่าอยู่แล้วจะไปนอนที่โซฟาทำไม? ทำอะไรก็เจียมสังขารบ้างสิ"

 

 

"แล้วใครลงโทษผมให้ไปนอนตากแดดล่ะครับ?" ผมเถียงกลับ ถึงผมจะผิดต้องถูกลงโทษแต่มีตั้งหลายวิธีที่ไม่ใช่นอนตากแดดแบบนี้

 

 

"ก็มึงเสือกมีเรื่องทำไมล่ะ?"

 

 

"พี่ลองมาเป็นผมสิครับ โดนหาว่าเลียแข้งเลียขาพี่แถมยังมาต่อยเพื่อนผมอีก เป็นพี่พี่จะยอมเหรอครับ?" ผมถามพี่ทศกลับไป ที่จริงตอนที่เล่าให้พี่ทศฟังครั้งแรก เพชรไม่ได้บอกว่าพี่เขาพูดว่าอะไรผมบอกเพียงแค่รุ่นพี่ปีสองเขาพูดกวนตีนเท่านั้น พี่ทศหน้านิ่งไปเลยเมื่อรู้ว่ารุ่นพี่เขาว่าอะไรผมแต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น รอบยิ้มรายก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า

 

 

"ทีหลังใครว่ามึงแบบนี้อีก มึงก็สวนกลับไปเลยว่ามึงไม่ได้เลียแต่กูเป็นฝ่ายเลียมึงเอง...อ่อ บอกด้วยว่าเลียปาก"

 

 

"พี่พูดเหี้ยอะไร..ผมไม่พูดตามที่พี่บอกหรอก" ผมปาหมอนใส่พี่ทศก็คว้าหมอนเอาไว้ได้และก็วางหมอนลงที่บนเตียง

 

 

"มานอนได้แล้วกูรู้ว่ามึงเริ่มหมดแรง" พี่ทศพูดกับผม

 

 

"ไม่!!! ผมจะนอนโซฟา" ผมเข้าไปหยิบหมอนแต่พี่ทศคว้าหมอนมากอดไว้

 

 

"ดื้อจริงๆนะมึง" พี่ทศกระชากให้ผมล้มตัวลงนอนที่เบาะนุ่มก่อนจะใช้ร่างสูงใหญ่ของตัวเองมานอนทับผมเอาไว้เหมือนตอนเที่ยง

 

 

"พี่ทศ!!!...ผมอึดอัด ลุกออกจากตัวผมได้แล้ว" ผมขยับตัวดิ้นไปมาให้หลุดพ้นจากพี่ทศแต่ก็ทำไม่ได้เต็มที่ ร่างกายของผมเริ่มหมดแรงเพราะพิษไข้

 

 

"มึงต้องหลับก่อนไม่อย่างนั้นก็จะนอนทับมึงจนถึงเช้า!!!"







































.............................................................................

มาแล้วสำหรับพระลักษณ์สองสามตอนนี้ไม่มีดราม่าเพราะน้องลักษณ์ยังรับน้องอยู่นะคะ

ท่านยุ่งหมั่นพี่ทศที่มาวอแวใส่น้องลักษณ์จังเลยค่ะ บอกเลยว่าไม่ชอบ ไม่ชอบสักนิด 555555

อิพี่ทศอย่ามาแกล้งน้องลักษณ์นะ!!!!!!!!



สุดท้ายนี้ไรท์ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาติดตาม มาอ่านมาเม้น ให้กำลังใจนะคะ

วิจารณ์ ติ-ชมได้ตามสบายเลยค่ะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiren ที่ 02-08-2016 20:45:38
อย่าให้สีดาท้องก็พอกลัวรับดราม่าไม่ไหว

สง่าราศี(พระราม)ของฉัน
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 02-08-2016 20:49:43
ทศเหมือนเด็กเอาแต่ใจอ่ะ อยากได้อะไรต้องเอาให้ได้แบบนั้นเลย :hao3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 03-08-2016 00:18:44
ทำไมรู้สึกว่าพี่ทศก็น่ารักอยู่นะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-08-2016 00:20:18
ทศหากำไรกับน้องลักษณ์ จูบซะแล้วเพิ่งเจอกันไม่กี่ :ling3:ครั้งเอง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-08-2016 03:16:13
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 5 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: munoy ที่ 04-08-2016 16:48:53
ลักษณ์เจอทศไม่นานก็โดนจูบซะแล้ว จะรอดไหมเนี่ยยยยยย

ทศก็นะ เจ้าล่ย์เป็นที่สุด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 05-08-2016 11:21:42
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
 File : 06









ผมไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน ความทรงจำครั้งสุดท้ายคือโดนพี่ทศนอนทับตัวเอาไว้ ผมมองนาฬิกาที่ฝาผนังบ่งบอกเวลาว่าหกโมงเช้า ผมจึงลุกจากเตียงคิดว่าจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้น


"พี่ทศหายไปไหน?" ผมหันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นพี่ทศไม่รู้ว่าพี่เขาไปไหนแต่ก็ช่างเถอะผมไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว ดีเสียอีกผมจะได้โทรศัพท์ไปที่บ้านบ้าง พอคิดได้แบบนั้นผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากที่ซ่อนแล้วพาตัวเองไปเดินชมวิวรับแสงแดดอ่อนๆตามหาดทรายขาว


ตอนนี้มีทั้งรุ่นพี่และเด็กปีหนึ่งบางคนก็ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นกันบ้างแล้ว ที่จริงผมก็ตั้งใจจะชวนเพชรมาด้วยแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าไปปลุกเพชรก็จะรบกวนพี่กัลป์ไปด้วย ผมจึงต้องเดินคนเดียวท่ามกลางสายตาที่คอยจับจ้องเพราะเรื่องเมื่อวานทำให้ผมและเพชรกลายเป็นคนดังประจำรุ่นไปเลย


ผมเดินหลบหลีกผู้คนมาจนถึงโขดหินใหญ่ ผมก็ปีนขึ้นไปนั่งแล้วกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ ที่นี่ไร้ผู้คน... ผมยิ้มออกมาบางๆให้กับน้ำทะเลที่เป็นสีส้ม ลูกไฟดวงโตขึ้นสู่ท้องฟ้าทีละนิด มันดูเป็นภาพที่สวยงามจริงๆ ผมอยากให้ พี่ราม พี่ดา ป้าบัว ได้มาเห็นภาพตรงหน้าด้วยกันกับผม พอคิดถึงที่บ้านมือของผมก็ล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าขึ้นมาตามด้วยกดเบอร์โทรต่อสายถึง...พี่ดา


"พี่ดาครับ อรุณสวัสดิ์นะครับ" ผมทักทายทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย


'อรุณสวัสดิ์จ๊ะลักษณ์...รับน้องเป็นยังไงบ้าง?" เสียงหวานๆของพี่สีดาทำให้ผมรู้สึกดีใจ พี่ดาคงจะพยายามปรับตัวให้เป็นปกติเช่นเดิม


"เมื่อวานไม่มีอะไรมากครับ วันนี้คงจะจัดเต็มแน่เลย"


'แล้วลักษณ์จะกลับมาพรุ่งนี้ใช่ไหม?" พี่ดาถาม


"ครับ พี่ดาทำขนมถ้วยฟูรอไว้เลยลักษณ์จะไปกินให้อิ่มเลย" ผมบอกให้พี่สาวคนสวยทำขนมให้กิน


'ได้สิ..พี่จะทำไว้ให้'


"เย้!!!...พี่ดาของลักษณ์ใจดีที่สุดเลยครับ" ผมร้องโห่ดีใจ


'ลักษณ์ พี่มีเรื่องจะพูดด้วยลักษณ์ฟังดีๆนะ' อยู่ๆพี่ดาก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังทำให้คนที่กำลังดีใจต้องนั่งเงียบเพื่อฟังอีกฝ่ายพูด


"ครับ ลักษณ์ฟังอยู่"


'อนาคตจากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่อยากให้ลักษณ์เป็นเด็กดีแบบนี้ น่ารักแบบนี้ตลอดไป อย่าเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น พี่อยากให้ลักษณ์รู้จักให้อภัย'


"ทำไมพี่ดาถึงพูดแบบนี้ล่ะครับ"


'ลักษณ์สัญญากับพี่ก่อนสิ' พี่ดาไม่ตอบคำถามแต่กลับคาดคั้นให้ผมสัญญา


"ครับ ลักษณ์สัญญา" ผมรับคำเพราะผมเองก็เห็นด้วยกับพี่ดาพูดอีกอย่างผมเป็นพวกรักสงบไม่อยากจะมีเรื่องกับใคร...หากไม่จำเป็น


'ดีมาก..แค่นี้ก่อนนะลักษณ์เดี๋ยวพี่จะไปซื้อของทำขนม รับรองลักษณ์กลับมาพรุ่งนี้จะได้กินขนมอร่อยๆแน่นอน'


"ครับ กลับไปลักษณ์จะฟาดให้เรียบเลย" ผมพูดได้น้ำเสียงสดใส


'ต้องทานให้หมดนะ..ลักษณ์ พี่สีดารักน้องพระลักษณ์นะคะ' พี่ดาบอกรักปนน้ำเสียงปนเศร้านิดๆ


"น้องพระลักษณ์ก็รักพี่สีดานะครับ" ผมบอกรักกลับไปด้วยใจจริง พี่สีดาก็วางสายไป


"ตื่นเช้ามาคุยกับสาวเลยเหรอมึง" เสียงที่แสนคุ้นและไม่อยากได้ยินของพี่ทศดังเข้าหู ผมหันไปมองพี่ทศกำลังปีนโขดหินมานั่งใกล้ผม


"ผมจะคุยกับใครพี่เสือกอะไรด้วย"


"ปากดีแบบนี้หายป่วยแล้วสินะ" พี่ทศพูดพร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าผากของผม ผมก็เลยจัดการปัดมือพี่ทศออก


"ทำเป็นทีรังเกียจกู ปากกู ตัวกู มึงก็โดนมาหมดแล้ว" พี่ทศเอ่ยพร้อมกับแสะยิ้มออกมา...ยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ ผมก็ไม่พูดอะไรตอบเพราะไม่อยากจะคุยหรือยุ่งเกี่ยวกับพี่ทศ ผมก็เลยปีนโขดหินลงมา


"จะหนีไปไหน?" พอผมปีนลงพี่ทศก็ตามผมมาด้วย ผมจึงเร่งฝีเท้าเพื่อหนีพี่ทศให้พ้น


"อ๊ะ..." ผมเบ้ปาก หน้านิ่วเล็กน้อยเมื่อหินคมบาดไปที่ฝ่าเท้าของผมจนเลือดที่สดไหลออกมา


"เฮ้ย!! " พี่ทศรีบลงมาดูผม คนตัวโตย่อตัวลงมือก็จับที่เท้าผม


"แผลไม่ใหญ่มาก ขี่หลังกูเดี๋ยวกูพากลับรีสอร์ท"


"ไม่!! ผมเดินกลับเองได้"


"ดื้อว่ะ" พี่ทศยืนขึ้นแล้วสบถใส่หน้าผม


"พี่ทศปล่อย!!!!!" ผมร้องลั่น จะไม่ให้ร้องได้ยังไงล่ะครับก็พี่ทศจับผมอุ้มพาดบ่า ผมก็เลยแหกปากร้องลั่นมือก็ทุบไปที่แผ่นหลังกว้าง


"มึงจะทุบก็ทุบไปจนถึงรีสอร์ทแล้วกันเพราะกูจะไม่ปล่อยมึงแน่" พี่ทศพูดจริงทำจริง ต่อให้ผมทุบตีไปถึงรีสอร์ทพี่เขาก็ไม่คิดจะปล่อยผม พอถึงรีสอร์ททุกคนก็หันมามองแปลกๆ ขนาดตัวผมยังรู้สึกไม่ดีแถมอายที่ถูกผู้ชายด้วยกันอุ้ม


"พี่ทศเกิดอะไรขึ้นครับ?" พี่กัลป์เข้ามาถาม


"ไอ้เด็กนี่มันซุ่มซ่ามโดนหินบาด นายช่วยไปกล่องพยาบาลมาหน่อย" พี่ทศบอกพี่กัลป์แถมยังกัดผมอีกจนผมตีหลังพี่ทศไปเต็มแรง พี่ทศเลยวางผมให้นั่งลงที่เก้าอี้แล้วมองหน้าผมอย่างคาดโทษ


"พี่ทศ..นี่ครับ" พี่กัลป์ส่งกล่องพยาบาลมาให้ พี่ทศก็เริ่มทำแผลโดยที่คนก็มามุงล้อมพวกเราราวกับว่าไม่เคยเห็นคนทำแผล


"พี่ทศไม่ต้อง ผมทำเองได้" ผมร้องห้ามเมื่อสำลีชุบน้ำสีฟ้าในมือหนากำลังแตะที่แผล


"ไม่อยากให้กูทำก็บอกมาเถอะหรือว่ามึงจะให้กูตามพี่รามของมึงมาทำแผลให้" พี่ทศแขวะมือก็เช็ดไปตามแผล ผมเองก็นั่งเงียบปล่อยให้พี่ทศทำตามใจ จดเสร็จ


"ไปพัก...ไม่ต้องรับน้อง" พี่ทศบอกผม


"ไม่พักผมจะร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อน"


"แต่มึงป่วยแถมมีแผลที่เท้า!!!" พี่ทศพูดเสียงดังใส่ จนพี่กัลป์นั้นต้องเข้ามากระตุกเสื้อพี่ทศให้ใจเย็น


"แต่ผมไหว ผมจะไปรับน้อง" ผมเถียงกลับแล้วเดินหนีพี่ทศไปหาเพชรที่ยืนอยู่ไม่ไกล ผมรู้ตัวดีว่าการที่ผมทำตัวแบบนี้ใส่รุ่นพี่โดยเฉพาะพี่ทศที่ดูเหมือนจะมีอิทธิพลในคณะและมหาลัยเท่ากับผมกำลังทำตัวเองให้ถูกหมั่นไส้และโดนหมายหัวจากรุ่นพี่


"ลักษณ์มึงไหวไหม? เดี๋ยวกูพามึงไปที่ห้องนะ"


"อืม ขอบใจมากนะเพชร"


เสียงร้องเพลงดังสนั่น ตอนนี้เด็กปีหนึ่งกำลังนั่งเลียบหาดทรายมือก็ปรบเป็นจังหวะร้องเพลง ผมเข้าร่วมกิจกรรมและเล่นเกมกับเพื่อนคนอื่นๆด้วยดี ตอนแรกไม่มีใครกล้าคุยกับผมเพราะเห็นว่าผมรู้จักกับพี่ทศแต่ผมก็พยายามเข้าหาจนได้เพื่อนเพิ่มอีกสองคนคือชมพูซึ่งเป็นผู้หญิงและนิลซึ่งเป็นผู้ชายแถมพวกเรายังอยู่กลุ่มเรียนเดียวกันอีกด้วย


"เอาล่ะครับน้องๆด่านนี้คือเพอร์ซี่กับเสื้อที่หายไป พวกน้องต้องแบ่งกลุ่มโดยมีสมาชิกเพียง4คน จากนั้นผลัดกันไปเอาเสื้อที่ผูกติดกับเชือกมาเก็บไว้บนฝั่ง ผลัดกันเรื่อยๆแล้วพี่เป่านกหวีดให้น้องๆหยุดทำกิจกรรมทั้งหมด กลุ่มใครได้เสื้อน้อยที่สุดพี่จะมีบทลงโทษนะครับ อีกอย่างน้องๆไม่ต้องกลัวจมน้ำนะครับ เพราะมีพวกพี่ไม่คุมอยู่ที่บริเวณเชือกอยู่แล้วอีกิย่างน้ำก็ไม่ได้ลึกมาก พวกน้องสามารถยืนแตะพื้นได้สบาย"


พี่อิน ฝาแฝดผู้น้องของพี่กัลป์ซึ่งเพิ่งจะเดินทางมาถึงในช่วงสายของวันนี้ก็อธิบายเกมอย่างไม่มีสะดุดและจากกติกาพวกผมมีสี่คนพอดี พวกเราก็เลยจัดอันดับว่าใครเริ่มก่อน


"น้องๆ พร้อมไหมครับ!!!!!"


"พร้อมแล้วครับ/ค่ะ!!!!" เด็กหนึ่งพูดออกมาพร้อมกัน


"ดีมาก...ถ้าอย่างนั้น...เริ่มได้!!!!!"


พอรุ่นพี่ให้สัญญาณตัวแทนแต่ละทีมก็วิ่งกันไปหยิบเสื้อในทะเล ผมเองก็เช่นกันการวิ่งลุยน้ำทำให้ผมรู้สึกสนุกแต่ผมก็แอบแสบแผลนิดๆ ถึงอย่างนั้นผมก็ฝืนวิ่งไปมาหลายรอบ


"ลักษณ์ไหวไหม?" ชมพูที่เห็นผมเริ่มหน้าซีดจากอาการไข้กลับเพราะตากแดดตากลมรวมทั้งแผลที่เท้า ทำให้เพื่อนสาวถามด้วยความเป็นห่วง


"ไหวสิ" ผมตอบแล้ววิ่งออกไปเมื่อเห็นว่านิลกลับมา ผมเดินลุยน้ำไปจนถึงเสื้อ...ผมรู้สึกว่าเท้าเลือดออกและมีอาการชาๆนิดๆ ผมรีบหยิบเสื้อและลุยน้ำกลับ


"เฮ้ย!!! พวกที่อยู่ในน้ำระวัง!!!" คนที่อยู่บนฝั่งร้องตะโกน ผมหันไปมองด้านหลังก็พบกับคลื่นที่สูงราวๆสองเมตร


'ซ่า..า.. '


คลื่นซัดผมจมลงไปในน้ำผมพยายามตะเกียกตะกายแต่เหมือนกับว่าคลื่นได้พาผมไปที่น้ำลึก ผมแหวกว่ายน้ำทะเลสีครามแต่ก็โดนเท้าของพี่ที่ดูแลความปลอดภัยและคาดว่าจะจมน้ำจากคลื่นทะเลเมื่อสักครู่ถีบเข้าที่หน้า จนผมมึนและตาก็พร่ามัว....หรือว่าผมจะมาตายในทะเลกันนะ ก่อนสติจะดับวูบผมเห็นเงาผู้ชายว่ายน้ำตรงมาที่ผม แขนแกร่งโอบร่างผมเอาไว้จนผมโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ



"ลักษณ์..เป็นอะไรไหม?...เฮ้ย!! ตื่น"


"พี่ราม..."


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


ความรู้สึกร้อนรุ่มแผ่ทั่วร่างกาย เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆเปิดช้าๆเพื่อปรับแสง 'นี่มันห้องนอนผมนี่' ผมคิดในใจ ผมหันซ้ายกันขวาก็เห็นพี่ทศยืนอยู่ใกล้ๆ


"กูบอกแล้วให้นอนพัก ไม่ต้องรับน้องเป็นไงล่ะมึง...จมน้ำจนกูต้องผายปอดให้" พอเห็นว่าผมฟื้นพี่ทศก็บ่นออกมาเป็นชุด


"ผายปอด...พี่ไม่ได้หมายถึง..." ผมสะดุดใจคำสุดท้าย


"อย่างที่มึงคิด...กูผายปอดแบบปากประกบปาก" พี่ทศแสะยิ้ม ร่างสูงนั่งลงข้างเตียงพร้อมกับหยิบน้ำหยิบยามาให้ผม


"นี่ยาลดไข้ แดกเข้าไปเลย" พี่ทศเอ่ย ผมก็รับน้ำรับยามาจากพี่ทศไม่อิดออด พอกินยาเสร็จผมเพิ่งจะสังเกตว่าตัวเองใส่ชุดคลุมอาบน้ำ


"พี่ทศเสื้อผ้าผม..."


"กูถอดออกจากตัวมึงให้รีสอร์ทเอาไปซัก" พี่ทศตอบเสียงเรียบผิดกับผมที่ตกใจจนตาโตเมื่อได้ยินคำพูดของพี่ทศ


"ถ้ามึงไหวมึงก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ถ้าไม่ไหวก็นอนพักไปเลย เดี๋ยวกูจะออกไปร่วมกิจกรรมรอบกองไฟกับคนอื่นๆ"


"พี่ทศผมไปด้วยได้ไหม?"


"กูบอกให้นอนก็นอนไป อย่ามาดื้อ" พี่ทศพูดเสียงดุ


"คือผมกลัวไม่ผ่านกิจกรรมครับ" ผมบอกเหตุผลไป


"เรื่องกิจกรรมมันอยู่ที่ปลายปากกากู กูเซ็นให้ได้ มึงนอนไปเถอะ" พี่ทศเอ่ยแล้วเดินออกจากห้องไป จะว่าไปพี่ทศก็เป็นคนดีเหมือนกันถ้าไม่ติดกับเรื่องที่พี่ทศทำอะไรพี่ดา ผมว่าพี่ทศก็ไม่ได้เป็นเลวร้ายอะไร


ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบากเพื่อพยุงตัวเองไปแต่งตัวเปลี่ยนชุดใหม่ เสร็จแล้วผมก็ล้มตัวนอนตามเดิม ด้วยความที่ผมเพิ่งตื่นก็เลยไม่รู้สึกง่วงอะไรก็เลยดูทีวีฆ่าเวลาจนหลับไปอีกรอบ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนตีสองตอนนั้นผมรู้สึกมีแรงกอดรัดมาจากด้านหลัง



"พี่ทศ..ออกไป" ผมพูดเสียงดุแต่ก็ไม่ดังมากนักเพราะกลัวห้องข้างๆจะได้ยิน มือก็พยายามแกะแขนพี่ทศออก


"กอดหน่อยนะครับ..." พี่ทศละเมอออกมาพร้อมกับกอดผมแน่นกว่าเดิม ให้ตายเหอะผมไม่ใช่สาวๆของพี่ทศนะ!!!...สุดท้ายผมก็ถูกพี่ทศกอดจนถึงเช้า


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


วันสุดท้ายของการเข้าค่ายรับน้อง  พวกเราก็เดินทางกลับตั้งแต่เช้าผมยังคงมีไข้อยู่เล็กน้อยและการนั่งรถกลับครั้งนี้ผมได้นั่งกับเพชรครับ ส่วนพี่ทศก็ไปนั่งกับพี่กัลป์แทน ตอนที่นั่งบางครั้งผมก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองพอหันไปดูก็เจอสายตาคมดุจเหยี่ยวของพี่ทศ...นี่ผมสงสัยว่าตัวเองไปทำอะไรให้พี่ทศนักหนาพี่ทศถึงได้ตามติดชีวิตผมแบบนี้ ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจจนรถจอดถึงมหาลัยในตอนเที่ยง


"ลักษณ์ มึงให้กูไปส่งไหม?" เพชรถาม


"ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกลับเองได้" ผมตอบ


"มึงไหวไหม? มึงยังมีไข้อยู่นี่นา" เพชรเอ่ยมือเล็กก็มาแตะที่ซอกคอของผม


"ไหวสิ...มึงไม่ต้องเป็นห่วง" ผมพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง


"โอเค ถ้ามึงถึงบ้านโทรบอกกูด้วยนะ" เพชรเอ่ย ผมก็ตอบตกลงไป จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปกลับบ้านโดยผมเลือกที่จะกลับด้วยรถโดยสารเฉกเช่นทุกวัน พอถึงปากซอยเข้าบ้านของผม ทันทีที่ผมก้าวเดินคนแถวนั้นก็จ้องมองปมพร้อมกับซุบซิบอะไรบางอย่างจนผมงวยงงว่าหน้าหรือตัวของผมมีอะไรผิดแปลกหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่คิดติดใจอะไรเพราะผมคิดถึงคนที่บ้านจะแย่อยู่แล้ว


"ทุกคนครับ ลักษณ์กลับมาแล้ว!!!"  ผมตะโกนเสียงดังตั้งแต่ริมรั้วก่อนจะสังเกตเห็นว่าประตูถูกล็อกกุญแจเอาไว้


"พระลักษณ์" เสียงป้าคนข้างบ้านเรียกผม


"ครับป้า"


"นี่ยังไม่รู้เหรอว่าที่บ้านเขาไปโรงพยาบาลกัน" ป้าข้างบ้านเอ่ย


"ใคร...ใครเป็นอะไรครับป้า" ผมถามเสียงสั่น หัวใจของผมหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม


"สีดา...ป้าเห็นรถพยาบาลหามสีดาขึ้นรถไปเมื่อตอนสาย"











...............................................................................
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาติดตามกันนะคะ
ตอนต่อไปต้มมาม่าค่ะ เตรียมถ้วยช้อนตะเกียบนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 05-08-2016 14:37:21
ไม่ใช่ฆ่าตัวตายใช่ไหม T T
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 05-08-2016 17:06:18
เกิดอะไรรรรร  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-08-2016 18:07:44
สีดาฆ่าตัวตายแน่ๆเลยอะ.  ที่พูดกะลักษณ์ว่าให้ดูแลตัวเองไงเฮ้ออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 05-08-2016 21:34:53
สีดาเป็นอะไร ไม่ใช่ท้องแล้วคิดสั้นนะ เราก็มโนไป o22
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: LoveYoukissme ที่ 06-08-2016 07:34:16
สีดาอย่าเป็นอะไรนะ  :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 06-08-2016 08:29:06
มารออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-08-2016 13:32:35
สนุกอะ เพิ่งเคยเจอนี่แหละทศลักษณ์เนี่ย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 6 P2.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 06-08-2016 18:24:41
ถึงว่าทำไมพูดเศร้าๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่7
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 06-08-2016 20:02:27
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 07









ผมรีบเดินทางไปยังโรงพยาบาลตามที่ป้าข้างบ้านได้บอกเอาไว้ มือก็ถือโทรศัพท์มือถือไว้แนบหูซึ่งได้ต่อสายหาพี่ราม ผมโทรหาตั้งแต่อยู่ที่บ้านจนตอนนี้มาถึงโรงพยาบาลพี่รามก็ยังไม่รับสาย จนผมรู้สึกใจเสียกลัวว่าพี่ดาจะเป็นอะไรขึ้นมา


"ขอโทษนะครับ ผมจะมาหาคนไข้ชื่อว่าคุณสีดา นฤวัตปกรณ์ ไม่ทราบว่าตอนนี้พักอยู่ที่ไหนครับ" ผมถามพยาบาล


"เอ่อ คุณเป็นญาติกับคุณสีดาใช่ไหมคะ?" พยาบาลถามผมกลับหลังจากที่ตรวจสอบข้อมูลคนไข้


"ใช่ครับ ผมเป็นน้องชาย" ผมตอบกลับไปตาก็จ้องมองพยาบาลอยากให้รีบบอกเสียทีว่าพี่สาวผมพักอยู่ห้องไหน


"เชิญตามดิฉันมาค่ะ" พยาบาลบอกกับผมและเดินนำหน้าผมไป ผมเองก็เดินตามในใจก็ตั้งคำถามว่าทำไมถึงไม่ยอมให้ผมมาเอง


"เข้าไปได้เลยค่ะ" พยาบาลเอ่ย ผมจ้องมองป้ายหน้าห้องที่ติดเอาไว้ว่าห้องฉุกเฉิน...พี่ดาเป็นอะไร? ทำไมถึงต้องเข้าห้องฉุกเฉิน


ผมใช้มือเรียวของผมที่สั่นพร่าผลักประตูกระจกฝ้าเข้าไป เสียงร้องไห้ที่แสนคุ้นหูของป้าบัวทำให้ผมกลืนน้ำลายแทบไม่ลง ผมหันไปมองตามเสียงก็เห็นพี่ดานอนหลับสนิทอยู่บนเตียงโดยมีพี่รามกอดร่างพี่ดาเอาไว้ข้างๆมีป้าบัวนั่งร้องไห้อยู่


"พี่ดา...พี่ราม...ป้าบัว" ผมพูดเสียงสั่นแต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนทั้งสองเงยหน้ามามองผมที่ยืนอยู่ปลายเตียง


"ลักษณ์....ดาตายแล้ว" ป้าบัวพูดทั้งน้ำตา หญิงวัยกลางคนเข้ามาโอบกอดผมไว้ ผมมองหน้าพี่รามที่น้ำตานองหน้าไม่แพ้ป้าบัว ผมเห็นความเจ็บปวดในแววตาคู่นั้น


"ทำไม..พี่ดาถึงตาย.ลักษณ์ไม่เชื่อ เมื่อวานพี่ดายังคุยกับลักษณ์" ผมตั้งคำถาม ผมไม่อยากให้เรื่องที่พี่ดาตายเป็นเรื่องจริง ผมรับไม่ได้...ดวงตากลมโตของผมเริ่มพร่ามัว น้ำตาเม็ดใสก็คลอเบ้าก่อนจะไหลลงอาบแก้มตามแรงโน้มถ่วง


" ป้าไม่อยากเชื่อลักษณ์...เมื่อวานดายังลงมาทำขนมถ้วยฟูแล้วยังบอกกับป้าว่าทำให้ลักษณ์กินเวลากลับมาจากรับน้อง...ฮึก..ก..ใครจะคิดว่าวันนี้ดาจะกรีดข้อมือฆ่าตัวตาย..ฮือ..อ.." ป้าบัวพูดทั้งน้ำตาร่างกายสั่นเทาจนผมรับรู้ได้


"ขอโทษนะครับ เดี๋ยวหมอให้ญาติผู้ป่วยกรอกเอกสารก่อนจะนำศพกลับบ้านครับ" หมอเอ่ย ป้าบัวก็เลยผละกอดจากผมและเดินตามหมอไป ส่วนผมก็เดินไปยืนใกล้ร่างอันไร้ลมหายใจของพี่ดา แม้ใบหน้าจะซีดขาวแต่สำหรับผมพี่ดาก็สวยเสมอ


"ฮึก..ก...พี่ดา" ผมจับมือพี่ดาเอาไว้มาแนบกับแก้ม น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาไม่หยุด พี่ดาทำไมไม่รอลักษณ์ พี่ดาไม่รักพี่ราม ไม่รักป้าบัว ไม่รักลักษณ์แล้วเหรอถึงได้คิดสั้นอย่างนี้


"ลักษณ์.." ไม่รู้ว่าพี่รามมายืนอยู่ด้านหลังของผมตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ที่รู้ๆพี่รามจับศีรษะของผมซุกกับเอวพี่ราม มือหนาค่อยๆลูบผมนุ่มของผมเอาไว้


"พี่รามบอกลักษณ์..ฮึก..บอกหน่อยสิครับ..ฮือ.อ. ว่าพี่ดาไม่ตาย" ผมพูดกับพี่รามปนสะอื้น แขนเรียวของผมก็กอดพี่รามเอาไว้แน่น ผมไม่สามารถจะทำใจยอมรับได้มันกระทันเกินไปกับการสูญเสียบุคคลที่ผมรัก


"ลักษณ์..พี่เองก็ไม่อยากเชื่อว่าดาเขาจากพวกเราไปแล้ว" พี่รามเอ่ย ถึงจะไม่ได้พูดออกมาทั้งน้ำตาแบบผมแต่ผมก็รู้ว่าพี่รามปวดใจไม่น้อยที่สูญเสียคนรักอย่างพี่ดาไป พระรามต้องคู่กับสีดาแล้วตอนนี้สีดาต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ...พระรามก็เหลือเพียงน้องชายอย่างพระลักษณ์เท่านั้น


'ถึงพี่รามจะไม่มีพี่ดาแต่พี่รามยังมีลักษณ์นะครับ"


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


ผมเดินเข้ามาในบ้านคนเดียวหลังจากที่นำร่างของพี่ดาไปไว้ที่วัดใกล้บ้านเพื่อประกอบพิธีทางศาสนา ตอนแรกผมก็จะอยู่ช่วยป้าบัว พี่ราม เตรียมสถานที่ เตรียมงานแต่ก็ถูกป้าบัวไล่ให้มาพักผ่อนเพราะผมมีไข้และที่เท้ายังคงมีอาการเจ็บอยู่อีกทั้งมีเพื่อนบ้านมาช่วยอยู่เยอะพอสมควรผมจึงยอมกลับมาบ้านทั้งที่ตั้งใจว่าจะอยู่ช่วยในงาน


ฝ่าเท้าของผมเหยียบย่ำเข้าไปในบ้าน ผมนึกถึงวันแรกที่ได้มาที่นี่ตอนนั้นป้าบัวจูงผมเข้ามาในบ้านโดยพี่ดาเป็นคนแรกที่มาทักทายผม...แค่คิดน้ำตามันก็จะพาลไหล ผมกวาดมองไปทั่วบ้านไม่ว่าจะตรงไหน ส่วนไหนของบ้านผมก็เห็นภาพของพี่ดาซ้อนอยู่เต็มไปหมด เราสามคนพี่น้องผูกพันกันมาก ทั้งพี่ราม พี่ดาและผม เราสามคนรักกันมาก ไม่เคยคิดว่าจะมีใครต้องจากไป


"ขนมถ้วยฟู"


รู้ตัวอีกทีผมเดินมาหยุดอยู่ที่ในครัว ความทรงจำของผมที่พี่ดามักจะทำกับข้าวให้ผมกินทำให้น้ำตาที่หยุดไหลก็คลอเบ้าจนขอบตาร้อนผ่าว


'เอี๊ยด'


ผมลากเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง มือก็หยิบถุงขนมถ้วยฟูที่พี่สีดาทำเตรียมเอาไว้ให้ ผมหยิบขึ้นมามองทั้งน้ำตาถึงจะมองไม่ชัดแต่ผมรับรู้ได้ว่าขนมถ้วยฟูของพี่ดาน่ากินขนาดไหน


'ต้องทานให้หมดนะ'


คำพูดของพี่ดาดังเข้ามาในโสตประสาท ผมกัดขนมถ้วยฟูทีละนิด รสหวานของขนมปนกับรสชาติน้ำตากินแล้วให้ความรู้สึกคิดถึง...


"ฮือ....พี่ดา..ลักษณ์จะกินให้หมด ลักษณ์..ฮึก...จะเป็นเด็กดี..ลักษณ์สัญญา" ผมกินขนมเข้าไปเรื่อยๆแม้จะกลืนไม่ลง


แม้จะรู้สึกจุกคอแน่นหน้าอกแต่ผมก็ยังคงกินต่อไปเรื่อยๆ ด้วยรัก ความคิดถึง ความน้อยใจ ความสงสัยจนต้องตั้งคำถาม ไหนพี่ดาบอกลักษณ์ว่าจะเข้มแข็ง ไหนบอกว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่...หรือว่าเริ่มต้นใหม่ของพี่ดาคือการเริ่มต้นใหม่ในโลกของความตาย ถ้าผมรู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ผมจะไม่เข้าค่ายรับน้องเป็นอันขาด ยิ่งคิดผมก็รู้สึกแย่ ผมช่วยอะไรใครไม่ได้ ผมช่วยพี่ดาไม่ได้ ผมมันแย่..แย่ที่สุด


เวลาผ่านไปพักใหญ่ผมก็กินขนมหมด ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วปล่อยโฮออกมา ก่อนจะกวาดแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะจนตกแตก


"โว๊ย!!!!!"


ความรู้สึกที่มีอยู่ในตัวผม ความรู้สึกที่สูญเสียคนที่รัก เศร้า แย่ เครียด โกรธ เสียใจ ผมอยากจะระเบิดออกไป ผมไม่อยากจะเป็นแบบนี้


"พี่ดาทำไมทิ้งลักษณ์ไปด้วย...ฮือ..อ..." ผมลุกขึ้นเดินออกจากครัว ฝ่าเท้าเหยียบเข้ากับเศษแจกันผมก็ไม่ได้ทำใหัผมเจ็บเท่ากับใจในตอนนี้ ผมเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านและหยุดอยู่ที่หน้าห้องของพี่สีดาที่เปิดประตูกว้าง ผมเดินเข้าไปช้าๆ ผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่มีรอยเลือดสีเข้มกระจายเป็นวงกว้าง ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงพี่ดาอย่างไม่รังเกียจหรือเกรงกลัวอะไร


"พี่ดา..ฮือ..อ.." ผมร้องไห้ออกมาไม่หยุดมือกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ผมอยากให้ทุกอย่างที่ผมเจอในวันนี้เป็นความฝัน เพียงหลับตาลงสิ่งที่เจอในวันนี้จะต้องหายไป


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"ลักษณ์!!!" เสียงเรียกดังมาจากนอกบ้านทำให้ผมที่เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ก็ตื่นขึ้นมา ผมเดินเขยกลงไปด้านล่างแล้วเปิดประตูบ้านตัวเองเพื่อรับแขกที่มาเยี่ยมเยือน


"ลักษณ์ พารามเข้าไปนอนก่อน" ลุงลีและพี่ที่ทำงานด้วยกันในร้านต้นไม้ก็พยุงร่างพี่รามในสภาพเมาจนแทบไม่มีสติมายังที่บ้าน ผมก็เลยรีบเข้าไปพยุงร่างของพี่รามเข้ามาในบ้าน


"ลักษณ์ไหวไหม? จะให้ลุงช่วยพารามไปที่ห้องนอนไหม?" ลุงลีเอ่ยถาม


"ลุงลีกับพี่ต้นช่วยพยุงก็ดีครับ ลักษณ์เองก็เจ็บเท้าอยู่""ผมเอ่ย ลุงลีและพี่ต้นจึงช่วยกันพาพี่รามขึ้นไปชั้นบนจนถึงห้องนอนของพี่ราม


"ขอบคุณลุงลีกับพี่ต้นมากนะครับ" ผมกล่าวคำขอบคุณทันทีที่ทั้งสองช่วยกันพาพี่รามขึ้นมานอนในห้อง


"ไม่เป็นไรลักษณ์" พี่ต้นเอ่ยพร้อมกับตบบ่าผม


"ลักษณ์...ลุงกับคนที่ร้านขอแสดงความเสียใจเรื่องของสีดาด้วยนะ" ลุงลีเอ่ย


"ครับ" ผมขานรับก่อนจะก้มหน้าลง...น้ำตามันจะไหลอีกแล้ว


"ถ้าไม่ไหว...จะให้พี่อยู่เป็นเพื่อนก่อนไหมลักษณ์?" พี่ต้นถามผมด้วยความเป็นห่วง ผมรู้ตัวว่าสภาพผมตอนนี้โทรมจนผมยังรู้สึกได้


"ไม่เป็นไรครับพี่ต้น ผมอยู่ได้" ผมปฏิเสธเพราะไม่อยากจะรบกวนเพราะรู้ว่าพี่ต้นกับลุงลีคงช่วยงานศพพี่ดาอยู่ถึงได้พาพี่รามกลับบ้านมาได้


"โอเค ถ้ามีอะไรโทรบอกลุงแล้วกันเดี๋ยวลุงจะไปช่วยป้าบัวในงานต่อ" ลุงลีเอ่ย


"ขอบคุณครับลุงลีที่ช่วยเหลือ" ผมยกมือไหว้ ลุงลีก็เปรียบกับพ่อผมคนหนึ่งที่ดูแลผมมาตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ก็ยังคงดีกับผมไม่เคยเปลี่ยน


"ไม่เป็นไรลักษณ์...พักผ่อนเยอะๆนะเห็นป้าบัวบอกว่าไม่สบายอยู่นี่นา" ลุงลีเอ่ย


"ครับลุง"


จากนั้นผมก็เดินไปส่งลุงลีและพี่ต้นที่หน้าบ้าน พอลุงลีและพี่ต้นออกไปผมก็ตรวจตราบ้านและล็อกประตู หน้าต่างให้เรียบร้อยก่อนจะขึ้นไปชั้นบนตรงไปยังห้องนอนของพี่ราม


"ดา..." พี่รามละเมอถึงพี่ดา ร่างสูงนอนแผ่อยู่บนเตียง ผมขยับตัวไปนั่งใกล้ๆก็ได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้ง ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นพี่รามดื่มเหล้าจนเมาขนาดนี้มาก่อน


"พี่รามครับ..." ผมลองเรียกพี่รามที่นอนใบหน้าบูดเบี้ยวเหมือนกำลังฝันร้ายอยู่ ผมเลื่อนมือไปเขย่าแขนพี่รามแต่คนเมากลับไม่ตื่นไม่รู้สึกตัวอะไร เหงื่อก็ผุดไปตามตัวและใบหน้าจนผมรู้สึกเหนียวตัวแทนพี่ราม ผมจึงปลดกระดุมเสื้อกับกางเกงและถอดออกไปจากตัวร่างสูง ตอนนี้ร่างกายของพี่รามก็เหลือกางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวที่ปกปิดร่างกาย จากนั้นผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวพี่ราม


"อืม...ออกไป" ทันทีที่ผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำสัมผัสผิวกายของพี่ราม พี่รามก็พูดออกมาราวกับไม่ชอบใจที่ถูกเช็ดตัว


"ไม่ได้นะครับ...พี่รามตัวเหม็นเหล้าเดี๋ยวลักษณ์จะเช็ดตัวให้" ผมบอกกับคนที่ไม่รู้ว่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูดหรือไม่แต่อย่างน้อยพี่รามก็เริ่มนอนนิ่งๆให้ผมได้เช็ดตัว


ผมเริ่มเช็ดตัวพี่รามอีกครั้งโดยเริ่มจากใบหน้าไล่ลงมายังซอกคอตามด้วยกระดูกไหปลาร้าลากผ่านลงมาที่แผงอกกว้าง ผมกลืนน้ำลายเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างกายของคนที่แอบรัก มือก็เช็ดวนตามแผ่นอกแล้วเลื่อนลงมาที่หน้าท้องของพี่ราม


"อืม..." พี่รามครางในลำคอ หน้าท้องหดเกร็งเล็กน้อยจนผมแปลกใจว่าพี่รามเป็นอะไร ไม่นานผมก็ร้องอ๋อเมื่อตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นจุดกลางกายของพี่รามที่กำลังตื่นตัว ผมตกใจแล้วรีบชักมือกลับจากหน้าท้องของพี่ราม ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะไม่ปลอดภัย


"พี่ราม!!!..ปล่อยลักษณ์" ผมร้องโวยวาย ในขณะที่ผมกำลังจะลุกออกจากเตียง พี่รามก็คว้าเข้าที่แขนของผมและกระชากผมจนล้มลงนอนราบลงไปแล้วขึ้นคร่อมผมอย่างรวดเร็ว


"อย่าดิ้นสิดา..." พี่รามเอ่ย นี่พี่รามคงเมาจนเห็นผมเป็นพี่ดาไปแล้ว ผมรีบดันตัวพี่รามออกไปแต่แรงผมไม่สามารถสู้แรงคนเมาได้


"ดา..อยู่เฉยๆสิ" พี่รามสบถ แล้วใช้เข่าของตัวเองทับขาของผมจนผมขยับตัวไม่ได้


"พี่ราม..นี่ลักษณ์เองไม่ใช่พี่ดา!!" ผมพูดเสียงดังหวังว่าจะเรียกสติของพี่รามได้แต่เปล่าเลยพี่รามกลับรวบข้อมือผมตรึงไว้กับเตียง


"ลักษณ์ที่ไหน..ดาอย่ามาโกหก" พี่รามพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอ ยิ่งผมขัดขืนพี่รามก็ยิ่งออกแรงตรึงมากขึ้น ร่างกายของผมสั่นระริกด้วยความกลัวถึงผมจะรักพี่รามแต่ผมก็ไม่ต้องการทำเรื่องแบบนี้


"พี่ราม..ฮือ..อ..นี่ลักษณ์ไม่ใช่พี่ดา...ปล่อยลักษณ์ไปเถอะนะ...ฮือ" ผมร้องไห้ออกมา พี่รามก็ผละปากจากซอกคอแล้วเงยหน้ามองผม พี่รามหรี่ตาเล็กน้อยก่อนจะประกบปากจูบผม


"อื้ม.."


ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพลงปากแล้วตวัดหยอกล้อกับลิ้นของผม ผมพยายามเบียนหน้าหนีพี่รามก็บดเบียดริมฝีปากจนผมปวดแสบ พี่รามจูบผมเรื่อยๆถึงผมจะไม่จูบตอบพี่รามก็คงเล่นลิ้นของผมและตักตวงความหวานของผมโดยไม่คิดที่จะถอนปากออกจนผมเริ่มหมดแรง


'พี่ดา...ช่วยลักษณ์ด้วย'


















...........................................................................

มาแล้วค่ะตอนนี้ไรท์ตั้งใจแต่งดราม่า รู้ตัวว่าไม่เก่งกับฉากแนวนี้แต่ก็ตั้งใจแต่ง

อยากให้ทุกคนช่วยวิจารณ์ตอนนี้ค่ะว่าไรท์แต่งดราม่าเป็นยังไงบ้าง

ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นกัน

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-08-2016 20:34:34
อัลไรคือเมาแล้วจะปล้ำน้องฟะ!!!!!! :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-08-2016 20:53:51
ค้างมากมายก่ายกอง :katai1: ลักษณ์จะรอดมืออิพี่รามมะ เมาไม่รู้สติเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 06-08-2016 20:58:57
อ่าวววววววว พี่รามได้สติสักทีเหอะ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 06-08-2016 21:30:07
โอ้ยยย สงสารลักษณ์ รามได้สติเถอะขอร้องงง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 06-08-2016 21:32:03
อ่าาา ไม่คิดว่าสีดาจะตายยย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 06-08-2016 22:40:24
สีดาฆ่าตัวตายเท่ากับความผิดของทศกัณฑ์ เรื่องมาโทนนี้จะให้ลักษณ์รักทศ หรือคู่กันคงยาก ถ้ายังทศลักษณ์อยู่
ต่อไปคงดรามม่ามากแน่ๆ แล้วยิ่งถ้าตอนต่อไปพระรามได้น้องลักษณ์อีก คงเป็นรามลักษณ์แล้วล่ะงานนี้ แต่ถ้าสามพี
มันไม่ใช่แนวเราอ่ะ  :mew5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: munoy ที่ 07-08-2016 00:02:21
ค้างได้อีกกกกก :ling1: :ling1: :ling1:

อะไรคือรามเมาแล้วจะปล้ำลักษณ์ โอ้ยยยยย ค้างคา อยากอ่านต่อจังงงง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-08-2016 02:13:16
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 07-08-2016 14:49:30
โอย เดาเรื่องไม่ออกเลยจะเป็นไงต่อ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Guardian ที่ 07-08-2016 19:00:51
ชอบอ่ะ ติดตามตอนต่อไป

:mew1:  :mew1:  :mew1:  :mew1:  :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 7 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiren ที่ 07-08-2016 20:38:38
ไม่อยากเดามาแนวไหนก็ได้หมด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 07-08-2016 21:09:29
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 08









การสวดมนต์ครั้งสุดท้ายดังก้องศาลาวัด ก่อนที่จะนำร่างของพี่ดาไปประกอบพิธีฌาปนกิจ ผมนั่งพนมมือสวดมนต์ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่พยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาโดยข้างๆผมนั้นมีพี่รามนั่งอยู่ใกล้ๆและป้าบัวที่ได้บวชชีให้พี่ดาโดยตั้งใจว่าจะบวชตลอดชีวิตนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง


วันนี้ผู้คนมากันเนืองแน่นทั้งเพื่อนของพี่ดา พี่รามและเพื่อนของผม รวมทั้งคนในหมู่บ้านต่างก็ร่วมใจกันมาส่งพี่ดาและมาเจอพี่ดาก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก


"ลักษณ์" เสียงเรียกพร้อมมือวางลงบนบ่าจนผมสะดุ้งเฮือก


"คะ..ครับ" ตาก็เงยมองร่างสูงที่ยืนขึ้น


"พี่จะไปเข้าห้องน้ำ ลักษณ์จะไปด้วยกันไหม?" พี่รามถามผม


"ไม่ครับ" ผมตอบ พี่รามก็ไม่พูดอะไรต่อก่อนจะเดินออกไป


บอกตรงๆเลยนะครับตั้งแต่เหตุการณ์คืนนั้นถึงผ่านไปหลายวัน ผมก็ยังคงหวาดหวั่นอยู่ในใจ ถึงผมกับพี่รามจะไม่ได้มีอะไรแต่การกระทำของพี่รามทำให้ผมรู้สึกกลัวไม่น้อย ผมขอเล่าย้อนไปในคืนที่พี่รามเมา


"พี่ราม!!!..ปล่อยลักษณ์" ผมร้องโวยวาย ในขณะที่ผมกำลังจะลุกออกจากเตียง พี่รามก็คว้าเข้าที่แขนของผมและกระชากผมจนล้มลงนอนราบลงไปแล้วขึ้นคร่อมผมอย่างรวดเร็ว


"อย่าดิ้นสิดา..." พี่รามเอ่ย นี่พี่รามคงเมาจนเห็นผมเป็นพี่ดาไปแล้ว ผมรีบดันตัวพี่รามออกไปแต่แรงผมไม่สามารถสู้แรงคนเมาได้


"ดา..อยู่เฉยๆสิ" พี่รามสบถ แล้วใช้เข่าของตัวเองทับขาของผมจนผมขยับตัวไม่ได้

      
"พี่ราม..นี่ลักษณ์เองไม่ใช่พี่ดา!!" ผมพูดเสียงดังหวังว่าจะเรียกสติของพี่รามได้แต่เปล่าเลยพี่รามกลับรวบข้อมือผมตรึงไว้กับเตียง


"ลักษณ์ที่ไหน..ดาอย่ามาโกหก" พี่รามพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอ ยิ่งผมขัดขืนพี่รามก็ยิ่งออกแรงตรึงมากขึ้น ร่างกายของผมสั่นระริกด้วยความกลัวถึงผมจะรักพี่รามแต่ผมก็ไม่ต้องการทำเรื่องแบบนี้

   
"พี่ราม..ฮือ..อ..นี่ลักษณ์ไม่ใช่พี่ดา...ปล่อยลักษณ์ไปเถอะนะ...ฮือ" ผมร้องไห้ออกมา พี่รามก็ผละปากจากซอกคอแล้วเงยหน้ามองผม พี่รามหรี่ตาเล็กน้อยก่อนจะประกบปากจูบผม


"อื้ม.."


ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพลงปากแล้วตวัดหยอกล้อกับลิ้นของผม ผมพยายามเบียนหน้าหนีพี่รามก็บดเบียดริมฝีปากจนผมปวดแสบ พี่รามจูบผมเรื่อยๆถึงผมจะไม่จูบตอบพี่รามก็คงเล่นลิ้นของผมและตักตวงความหวานของผมโดยไม่คิดที่จะถอนปากออกจนผมเริ่มหมดแรง


'พี่ดา...ช่วยลักษณ์ด้วย'


ในใจของผมนึกพี่ดา ผมอยากให้พี่ดาดลใจให้พี่รามมีสติขึ้นมา ตอนนี้พี่รามก็ถอนจูบแล้วเลื่อนใบหน้ามาที่ซอกคออีกครั้ง ผมหลับตาพยายามทำใจไม่อยากจะรับรู้ว่าจมูกโด่งกำลังคลอเคลียที่สันกรามและหลังใบหูจนผมรู้สึกวูบวาบที่หน้าท้อง แขนและขาก็เริ่มอ่อนแรงผมหายใจหอบถี่ความคิดดีชั่วเริ่มตีมั่วไปหมด ถึงอย่างนั้นผมก็พยายามรวบรวมสตินึกถึงพี่ดา ปากก็ร้องห้ามพี่รามให้หยุดการกระทำทั้งหมด


'ฟุบ' พี่รามที่กำลังใช้ลิ้นแตะที่ใบหูนิ่มของผมก็ซุกหน้าลงที่ใบหน้าผมพอดิบพอดี มือที่จับข้อมือผมเอาไว้ก็คลายแรง


"พี่ราม...พี่รามครับ" ผมเรียกพี่ราม ปรากฎว่าไม่มีเสียงตอบรับหนือปฏิกิริยาตอบโต้ ผมค่อยๆดันตัวพี่รามให้นอนลงบนเตียงเช่นเดิม ส่วนผมก็รีบลุกออกจากเตียง ผมมองพี่รามที่นอนหลับใหลด้วยหัวใจที่เต้นรัว ผมหายใจหอบถี่ทั้งเสียใจ ทั้งกลัว ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างยากลำบาก


หลังจากคืนนั้นผมก็เริ่มกลัวที่จะอยู่ใกล้พี่ราม ถึงแม้พี่รามจะจำอะไรไม่ได้เลยก็ตาม ผมรู้ว่าพี่รามไม่ได้ตั้งใจจะทำผมแต่ผมก็รู้สึกไม่ดี


"ลักษณ์ เอามือลงได้แล้ว...พระสวดเสร็จแล้ว" พี่รามที่กลับมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ บอกผมที่นั่งใจลอยให้เอามือลง


"ต่อไปจะเป็นการแบกโลงศพจากศาลาไปไว้ที่เมรุ ใครมีแรงมาช่วยกันหน่อย" ลุงลีเอ่ย ผมและพี่รามรีบลุกจากที่นั่งไปยืนอยู่ที่โลงศพ


"ลักษณ์เท้ายังเจ็บอยู่นี่ ไปนั่งพักก่อนก็ได้" ลุงลีเอ่ย


"ไม่เป็นไรครับลุงลี ลักษณ์อยากจะทำหน้าที่น้องชายให้กับพี่ดาให้ดีที่สุด" ผมพูดเสียงสั่น ตาก็มองไปที่โลงศพที่คนอื่นยกออกจากฐานที่ตั้ง


"ถ้าลักษณ์ตั้งใจลุงก็ไม่ว่าแต่ถ้าเจ็บมากก็บอกลุงเข้าใจไหม?"


"ครับลุง" ผมรับคำ


จากนั้น ผม พี่ราม ลุงลี รวมถึงเพื่อนผู้ชายของพี่ดาอีกสองสามคนก็เข้ามาช่วยแบกโลงศพไปยังเมรุที่เตรียมพร้อมไว้สำหรับเผาศพพี่ดา


"ฮึก...ฮือ..."


ทุกย่างก้าวที่เดินไป เสียงสะอื้นไห้จากคนรอบข้างที่รักพี่ดาก็ดังไปทั่วบริเวณจนทำให้ผมหดหู่ใจ จากที่ตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้น้ำตาก็ไหลอาบแก้มอีกครั้ง ผมยังทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้...ทำใจไม่ได้จริงๆ


"วางโลงลงก่อนครับ" ลุงสัปเหร่อเอ่ย พวกเราทั้งหมดก็วางโลงศพเอาไว้ที่หน้าเตาสำหรับใส่โลงศพเพื่อนำไปเผา ลุงสัปเหร่อเปิดฝาโลงออกมา


"ตอนนี้ก็ให้แขกร่วมวางดอกไม้จันทน์ ใครจะขออโหสิกรรมอะไรก็ขอนะครับ เพราะหลังจากวางดอกไม้จันทน์เสร็จผมก็จะนำโลงศพเผาทันที" ลุงสัปเหร่อพูดเสียงดังให้ทุกคนในงานได้ยิน


แขกในงานก็หยิบดอกไม้จันทน์ที่ผมเป็นคนถือเข้าไปวางไว้ที่ศพของพี่ดา ผมถือถาดใส่ดอกไม้จันทน์ด้วยมือที่สั่นระริก จนคนในงานมองผมด้วยความสงสาร


"ลักษณ์...อย่าร้องไห้สิวะเดี๋ยวพี่ดาไม่สบายใจ" เพชรที่เดินมาหยิบดอกไม้จันทน์พูดปลอบผม


"กูพยายามแล้วเพชร..ฮือ" ผมพูดทั้งน้ำตา เพชรก็ตบบ่าผมเบาๆแล้วเดินไปวางดอกไม้จันทน์ ผมที่มองตามเพชรไปพอหันมาอีกทีก็เห็นพี่ทศมายืนอยู่ตรงหน้า


"พี่ทศ.." ตาผมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ผมไม่คิดว่าพี่ทศจะกล้ามางานศพพี่ดา พี่ทศหยิบดอกไม้จันทน์โดยไม่พูดอะไรสักคำ


ตอนนี้คนในงานต่างก็วางดอกไม้จันทน์กันหมดแล้วเหลือเพียงป้าบัว ผม พี่รามที่ยังไม่วาง เราสามคนเดินขึ้นบันไดไปยังเมรุเผาศพ ผมคอยๆวางดอกไปบนศพพี่ดาซึ่งยังคงสวยแม้จะไม่มีลมหายใจ ผมกวาดสายตาไล่มองตั้งแต่ใบหน้าไล่ลงมาตามตัวจนถึงข้อมือที่พี่ดาใช้มีดกรีดซึ่งตอนนี้ได้มีผ้าสีขาวพันเอาไว้

"ฮือ..อ...พี่ดา.." ผมลูบผมพี่ดาช้าๆแล้วร้องไห้ออกมาจนพี่รามต้องดึงผมเข้าไปสวมกอด


"ลักษณ์..ดาเขาจะกลับไปเป็นนางฟ้าเหมือนเดิมแล้วนะ" พี่รามพูดกับผมพร้อมกับกอดผมเอาไว้ ผมซุกหน้าไปที่อกพี่รามแล้วปล่อยโฮออกมาไม่อายใคร


"ทุกคนพนมมือ เราจะสวดขออโหสิกรรมกับผู้ตาย" สัปเหร่อบอก ทุกคนรวมถึงผมร่วมพนมมือโดยมีพระคอยนำสวดมนต์ขออโหสิกรรมให้กับพี่ดา พอสวดเสร็จ สัปเหร่อก็นำโลงศพของพี่ดาเข้าไปในเตาเผาศพที่มีไฟคอยท่า


"พี่ดา...ฮือ...พี่ดา!!!" ผมวิ่งเข้าไปก่อนที่สัปเหร่อจะปิดเตา


"เฮ้ย!! เอ็งอย่าเข้ามาใกล้มันร้อน" ลุงสัปเหร่อเอ่ย พี่รามและเพชรก็ช่วยกันจับตัวผมเอาไว้ไม่ให้เข้าไปใกล้ ก่อนจะพาผมลงจากเมรุ ผมเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า ควันสีขาวกำลังพวยพุ่งพร้อมกับนำสีใสที่ยังไหลออกทางตา...พี่ดาลักษณ์พี่ดานะครับ พี่สาวที่แสนดีของลักษณ์


พอพิธีฌาปนกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ทยอยกันกลับโดยพี่รามและป้าบัวคอยส่งแขกในงาน ส่วนผมนั้นเพชร นิล ชมพู ก็พามานั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนในวัด ตอนนี้สภาพผมไม่ต่างจากคนไร้วิญญาณ


"ลักษณ์ เรารู้ว่าลักษณ์รักพี่ดามากแต่เราไม่อยากให้ลักษณ์เป็นแบบนี้ ลักษณ์รู้ตัวไหมว่าทั้งผอม ทั้งโทรมขนาดไหน" ชมพูเอ่ยกับผม


"เรารู้แต่เรา...ทำใจไม่ได้" ผมพูดเสียงสั่น


"ลักษณ์ มึงต้องเข้มแข็งนะ" ดำพูดปลอบ โดยที่เพชรคอยกอดผมเอาไว้


"กูจะพยายาม..ฮือ" ผมพูดทั้งน้ำตา จนชมพูก็ร้องไห้ตามไปด้วย


"ลักษณ์..." เสียงของใครบางคนดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมที่กอดเพชรก็เงยหน้ามองคนที่มาใหม่


"พี่ทศ" ใช่ครับ พี่ทศยืนอยู่ข้างหลังผม แววตาเศร้าสร้อยของผมแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเคือง ผู้ชายคนนี้เป็นสาเหตุให้พี่สาวผมต้องคิดสั้น


"มากับกูหน่อยสิ" พี่ทศเอ่ย มือหนาก็คว้าข้อมือผมแล้วลากออกไปโดยที่ผมยังไม่ทันจะตอบตกลง


"คนอื่นไม่ต้องตามนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับลักษณ์เป็นการส่วนตัว" พี่ทศบอกกับเพื่อนของผมที่กำลังจะตามมา ทำให้เพชร นิลและชมพูก็นั่งลงที่เดิมเพราะจากน้ำเสียงของพี่ทศเมื่อครู่บ่งบอกว่าจริงจังจริงๆ พี่ทศลากผมเข้าไปในป่าช้าซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใคร ผมยกมือปาดเช็ดน้ำตาแล้วมองไปรอบๆด้วยความกลัว ถึงตอนนี้จะเป็นช่วงบ่ายแต่บรรยากาศก็ชวนวังเวงไม่น้อย


"พี่มีอะไรจะพูด ก็พูดมาสิ" ผมพูดน้ำเสียงเรียบนิ่งบ่งบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าผมไม่อยากจะคุยด้วย


"รับนี่ไป" พี่ทศยื่นซองสีน้ำตาลให้ ผมเปิดซองดูก็พบว่ามีเงินสดจำนวนหนึ่งอยู่ในซอง


"พี่เอามาให้ผมทำไม เอาคืนไปเถอะ"  ผมยื่นซองกลับไป


"เอาไปเถอะ กูอยากจะชดเชยเรื่องที่ทำไว้กับสีดา"


'เพียะ' ผมเอาซองเงินตบจนหน้าพี่ทศหันไปตามแรง
   

"พี่แม่งเลวจริงๆ ตอนแรกผมเห็นพี่มาผมคิดว่าพี่จะสำนึกผิดที่ข่มขืนพี่ดาจนพี่ดาคิดฆ่าตัวตายแต่นี่อะไร พี่เอาเงินมาซื้อชีวิตพี่สาวผม พี่คิดได้ยังไง...ฮือ...พี่คิดได้ยังไง!!!" ผมทุบตีพี่ทศไม่หยุด ปากก็ตะโกนด่า ร่างสูงตรงหน้าก็ยืนนิ่งปล่อยให้ผมโวยวายใส่โดยไม่คิดจะป้องกันตัวแต่อย่างใด


"กูเสียใจจริงๆ...กูไม่ได้เอาเงินมาแลกชีวิตพี่สาว เงินนี่มึงจะเอาไปใช้เป็นค่าใช้จ่ายในงานศพก็ได้ กูเพียงอยากจะทำอะไรชดเชยให้กับมึงและครอบครัวมึงบ้าง" พี่ทศบอกกับผมน้ำเสียงเศร้าสร้อย ท่าทางของพี่ทศ แววตาของพี่ทศแสดงถึงความรู้สึกผิด


"ถ้าพี่รู้สึกผิดและอยากชดเชย ง่ายๆเลย พี่อย่ามายุ่งกับพวกเราอีก...ฮึก..ผมขอร้อง อย่ามาให้ผมเห็นหน้า ผมเจ็บ..พี่รู้ไหม..ฮือ..อ..ว่าผมเจ็บ" ผมบอกพี่ทศไปทั้งน้ำตา พี่ทศยืนนิ่งก่อนจะเงยหน้าหลับตาลงอยู่สักพักก่อนจะพูดออกมา


"ถ้าลักษณ์ต้องการพี่ก็จะเดินออกไปแต่จำไว้นะ ถ้าลักษณ์ต้องการความช่วยเหลือหรือคนในครอบครัวเดือดร้อนก็ให้มาบอกพี่ พี่ยินดีช่วยเสมอ" พี่ทศพูดกับผม คำพูดที่ไม่มีคำหยาบจนผมตกใจไม่คิดว่าพี่ทศจะพูดดีกับผม ผมมองหน้าพี่ทศไม่พูดอะไร พี่ทศเองก็มองหน้าผมกลับมาเช่นกันก่อนจะหันหลังและเดินจากผมไป


'อย่างน้อยทศกัณฐ์ก็รู้จักสำนึกผิด ลักษณ์ก็จะให้อภัยตามที่พี่ดาได้บอกลักษณ์เอาไว้' ผมคิดในใจก่อนจะนั่งกอดเข่าร้องไห้ในป่าช้า


'แกร็ก.." เสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้แห้งดังขึ้นใกล้ๆ ผมที่นั่งเอาหน้าซบเข่าก็เงยหน้าแล้วกวาดสายตาไปรอบๆ

   
"พี่ราม"  ผมเอ่ยชื่อคนที่เดินเข้ามา ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา


"ลักษณ์...ลักษณ์รู้มาตลอดว่าดาเป็นอะไร ทำไมถึงไม่บอกพี่!!!!!" พี่รามตวาดมือก็จับบ่าผมให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะเขย่าและออกแรงบีบจนผมรู้สึกเจ็บปวด


"คือ..พี่ราม..ฮือ..ฟังลักษณ์ก่อนสิ" ผมพูดปนสะอื้น ผมรู้สึกกลัวพี่ราม


"จะให้พี่ฟังอะไรอีกลักษณ์ จะให้พี่ฟังคำโกหกอะไรอีก ฮึ ถ้าพี่ไม่ตามลักษณ์กลับบ้าน พี่คงไม่รู้หรอกว่าลักษณ์กับไอ้ทศคุยอะไรกัน!!!" พี่รามระเบิดอารมณ์ใส่ผมแล้วผลักผมจนล้มลงกับพื้น


"ลักษณ์ขอโทษลักษณ์ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังพี่ราม...ฮือ...พี่รามอย่าโกรธอย่าเกลียดลักษณ์เลยนะ"


ผมที่ถูกผลักล้มลงไปทำให้แผลที่เท้าครูดกับพื้นจนเจ็บลุกขึ้นยืนไม่ได้ ก็คลานเข่าเข้าไปกอดขาพี่รามทั้งน้ำตา อ้อนวอนขอร้องไม่ให้พี่รามโกรธ หากพี่รามโกรธเกลียดผมก็เท่ากับว่าผมนั้นไม่เหลือใคร ป้าบัวละทางโลกเข้าทางธรรมไปแล้ว พี่ดาก็ตายไปแล้ว ชีวิตผมตอนนี้ก็เหลือเพียงพี่รามถ้าพี่รามทิ้งผมไป...ผมจะอยู่ยังไง


"ลักษณ์อยากให้พี่หายโกรธไหม?" พี่รามก้มมองผม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกผิดกับก่อนหน้านี้จนผมหวั่นใจ

   
"อยากครับ..ลักษณ์ยอมทุกอย่างขอแค่พี่รามอย่าโกรธอย่าเกลียดลักษณ์" ผมรีบตอบตกลงโดยที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่รามให้ทำคืออะไร


"ช่วยพี่แก้แค้นทศกัณฐ์ ถ้าลักษณ์ไม่ทำพี่ก็ไม่บังคับแต่ลักษณ์ต้องออกไปให้พ้นหน้าพี่!!!"


























............................................................................................
ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและทุกข้อความแสดงความคิดเห็นนะคะ
นิยายพล็อตน้ำเน่าไม่มีอะไรให้เดาเลย แต่อยากให้ติดตามกัน

ร่วมส่งกำลังใจให้ลักษณ์ด้วยนะคะ
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: lovenara ที่ 07-08-2016 21:44:46
เอาแล้ว งัย ช่วยแก้แค้น พี่รามคิดจะให้น้องเป็นเครื่องมือเหรอ  รู้สึกสงสารลักษณ์ อ่ะ  หวั่นใจว่ามันจะดราม่า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 07-08-2016 22:14:53
สงสารลักษณ์ พี่่รามใจร้าย :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 07-08-2016 22:52:45
ไม่ได้จะฟังอะไรน้องมันอะ ลักษณ์ก็ไม่อธิบาย ดีแต่ร้องไห้  :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-08-2016 23:12:26
ออ นี่คือสิ่งที่พี่ชายที่ดีทำสินะ ใช่น้องเป็นเหยื่อแก้แค้น
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-08-2016 01:21:12
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 08-08-2016 02:14:59
ทำไมพี่รามทำงี้ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 08-08-2016 04:37:13
 :hao5:รีบมาต่อน่ะตัวเอง กำลังอิน ร้องไห้ด้วย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiren ที่ 08-08-2016 08:41:43
เอิ่มพี่รามเริ่มกลายร่างแล้ว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 08-08-2016 09:26:31
เอิ่มพี่ราม....เรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่สิ ก็รู้นะว่านายทศทำไม่ดีไว้ แต่แก้แค้นไปแล้วได้อะไรล่ะ

แล้วคนที่เหลืออยู่ล่ะ?

เฮ้อออออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: NRedu ที่ 08-08-2016 09:36:02
โถ่เอ้ย พระลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 08-08-2016 10:57:07
พี่รามไม่สงสารลักษณ์บ้างเหรอ ไปบังคับให้น้องมาช่วยตัวเองแก้เเค้นนี้นะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: Guardian ที่ 08-08-2016 16:27:24
สงสารพระลักษณ์

:mew6:  :mew6:  :mew6:  :mew6:  :mew6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 8 P3.
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-08-2016 20:28:40
พระรามจะกลายเป็นพระร้ายแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 08-08-2016 20:52:49
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 09









สายฝนโปรยปรายเป็นละอองเล็กๆที่มองเห็นจากนอกหน้าต่างรถโดยสาร แม้จะไม่ตกหนักแต่ก็พอที่จะทำให้คนที่เดินตามท้องถนนเปียกปอน ผมกระชับกอดกระเป๋าสะพายที่มีเสื้อผ้าและเอกสารสำคัญอยู่ข้างใน ผมเออกมาจากที่บ้านหลังจากที่กลับมาจากวัด ผมเลือกเส้นทางที่ผมจะเดินแล้วนับจากวินาทีที่ออกจากบ้าน...ทุกอย่างไม่สามารถย้อนกลับได้อีก ที่จริงแล้วผมตั้งใจว่าจะไปพักกับเพชรแต่ก็เกรงใจรวมทั้งกลัวว่าเพื่อนจะสงสัยว่าทำไมผมถึงออกจากบ้านมา ผมเลยต้องเปลี่ยนแผน หาที่อยู่ใหม่


ผมลงจากรถ ณ สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นย่านที่รวมตัวของร้านที่เปิดเฉพาะกลางคืน สถานที่อโคจรที่เหล่าผีเสื้อกลางคืนตีปีกกันเข้ามาหาน้ำหวานจากที่นี่ ผมกวาดสายตามองใจก็หวาดหวั่น ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยมาในที่แบบนี้เลย


'พี่ดา ช่วยลักษณ์ด้วยนะครับ' ผมขอให้พี่สาวของผมเอาใจช่วยให้ผมสามารถหาคนที่ผมเคยเอ่ยปากไล่ 'ทศกัณฐ์'


ผมเคยได้ยินคนพูดว่าพี่ทศมักจะมาแถวนี้แทบทุกคืน ผมก็เลยตามหาพี่ทศในใจก็หวังว่าคืนนี้พี่ทศจะมาเที่ยวที่นี่


"น้อง..สนใจไปกับพี่หรือเปล่า?" ระหว่างที่ผมยืนอยู่นั้น ใครบางคนก็มาจับแขนผมเอาไว้


"ขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น" ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพและพิจารณาคนที่จับแขนผม ท่าทางชายคนนี้จะเมามากเสียด้วย


"มากับพี่เถอะน้อง น้องนี่สเปคพี่เลย...ไม่อ้อนแอ้นแต่น่าฟัด" คนเมาพูดเสียงยานคางแถมดึงแขนผมเข้าไปกอดจนผมตกใจ ภาพที่พี่รามตอนเมาก็ฉายขึ้นมาอีกครั้ง


"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้...ผมไม่ใช่เด็กขายตัว!!!" ผมขืนตัวและผลักคนเมาออกไป ตอนนี้สายตาหลายคู่ของคนแถวนั้นก็จับจ้องมาที่ผมและคนเมา ผมเองพอหลุดจากอ้อมกอดก็รีบเดินหนี


"จะรีบไปไหน...พยศแบบนี้มาให้พี่ปราบหน่อย" ดูเหมือนคนเมายังไม่ลดละ ข้อมือของผมก็ถูกจับไปอีกรอบ คราวนี้ผมเริ่มโมโหไม่พอใจกับการกระทำพูดไม่ฟังของคนตรงหน้า


"ผมขอเตือนให้คุณปล่อยผม ถ้าคุณไม่ปล่อยคุณอาจเจ็บตัวก็ได้" ผมเอ่ย บอกเลยว่าผมไม่ใช่แค่ขู่


"ไม่ปล่อย.." คนเมาเอ่ยพร้อมกับพุ่งตัวเข้ามาเอาหน้าซุกไซร้คอผมโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว


'ผลั่ว'


ผมที่กำลังจะแทงเข่าใส่คนเมาแต่กลายเป็นว่าคนเมานั้นโดนใครบางคนชกจนล้มไปนอนอยู่กับพื้น


"มาหลบหลังกูก่อน" คนที่มาใหม่ดึงผมให้ยืนอยู่ด้านหลัง ผมเงนหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าของผู้มีพระคุณ...พี่ทศ


"เฮ้ย!!! มึงเป็นใครมายุ่งอะไรกับเด็กกู!!!" คนเมาชี้หน้าพี่ทศพร้อมพูดแอบอ้างว่าจนผมเสียหาย ให้ตายเถอะผมไม่ไก้เป็นเด็กของใครทั้งนั้น


"เด็กมึง? แต่กูเห็นเขาขัดขืนมึงนี่ อีกอย่างย่านนี้กูคุมและกูไม่สนับสนุนให้ค้าประเวณีด้วย" พี่ทศเอ่ย ก่อนจะหันให้คนติดตามที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนักเข้ามาลากผู้ชายคนนี้ออกไป


"เป็นอะไรบ้าง? มันทำมึงตรงไหน? บอกกูมา" พี่ทศหันมาถามผม ร่างสูงจับบ่าผมและหมุนตัวผมไปมาเหมือนกับหาบาดแผล


"ผมไม่เป็นอะไร ขอบคุณที่ช่วยนะครับ" ผมเอ่ย พี่ทศก็มองผมไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า


"มึงมาที่นี่ทำไม เด็กอย่างมึงไม่น่าจะเป็นพวกชอบเที่ยวแล้วกระเป๋านี่อีก" พี่ทศถามมือก็หยิบกระเป๋าที่ผมทำตกเอาไว้ตอนขัดขืนคนเมา


"ผมมาหาพี่นั่นแหละครับ" ผมตอบออกไปตรงๆก่อนจะเม้มปากแน่น


"มาหากูอย่างนั้นเหรอ? มึงบอกให้กูไปให้พ้นหน้ามึงเองนี่" พี่ทศถามต่อแล้วพูดทวนสิ่งที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้


"แต่พี่ก็บอกเองว่าถ้าผมมีปัญหาเดือดร้อน ให้ผมมาหาพี่" ผมเองก็พูดทวนสิ่งที่พี่ทศเคยบอกกับผม


"แล้วมึงมีเรื่องเดือดร้อนอะไรให้กูช่วย บอกมาได้เลย" พี่ทศพูดน้ำเสียงจริงจัง ราวกับบอกว่าจะยอมทำตามที่ผมขอร้องทุกอย่าง


"ผมไม่มีที่ไป"


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"นั่งลงก่อน เดี๋ยวกูลงไปสั่งข้าวมาให้กิน" พี่ทศบอกกับผมแล้วเดินออกจากห้องไป ตอนนี้ผมก็เข้ามาอยู่ในห้องทำงานของพี่ทศซึ่งเป็นตึกสามชั้น โดยชั้นหนึ่งและชั้นวองจะเป็นบาร์ขายเครื่องดื่มและอาหาร ส่วนชั้นสามก็เป็นห้องทำงานของพี่ทศและเหมือนจะมีห้องอื่นๆด้วยแต่ผมก็ไม่รู้ว่าห้องอะไร


ผมวางกระเป๋าลงที่โซฟาแล้วมองรอบๆห้องทำงานที่นี่เป็นห้องกระจกใสสามารถมองเห็นวิวในแถบนี้ได้เกือบทั้งหมด ผมเดินไปที่ผนังกระจกมือก็ยกแนบเอาไว้ตาก็มองความสวยของหลอดนีออนด้านล่างก่อนตาจะไล่มองขึ้นไปบนท้องฟ้ามืดสนิทไร้ซึ่งดวงดาว


"พี่ดา...อยู่บนนั้นสบายดีไหมครับ?" ผมพูดถึงคนที่จากไป พี่ดาคงอยู่บนสวรรค์และกำลังมองผมอยู่ไหม? พี่ดาจะรับรู้เรื่องราวที่ผมเผชิญหรือเปล่า? พี่ดาคิดถึงผมเหมือนที่ผมคิดถึงพี่ดาไหม?แต่ผมอยากให้พี่รู้เอาไว้ว่าผมนั้นคิดถึงพี่ดา


"ลักษณ์...มานั่งคุยกับกูก่อน" เสียงพี่ทศดังขึ้นทำให้ผมตกใจสะดุ้งเฮือก ผมหันตัวกลับก็ชนเข้ากับพี่ทศ ริมฝีปากหนาของพี่ทศเฉียดหน้าผากผมเล็กน้อย


"พี่ทศ..ทำไมมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง" ผมพูดเสียงสั่นแล้วเดินถอยหลังจนชิดกับกระจกใส


"ที่จริงตอนกูเปิดประตูมึงน่าจะรู้ตัวแล้วนะ มึงต่างหากที่ใจลอยไม่รู้ว่ากูเข้ามาในห้องแล้ว" คำพูดของพี่ทศที่ออกมาจากปากล้วนตรงตามที่พูด ผมใจลอยคิดถึงพี่ดาอยู่


"เงียบแบบนี้แสดงว่ากูพูดถูกใช่ไหม?" พี่ทศถามผม ผมก็ก้มหน้าและเผลอเม้มปากตัวเอง


"มึงนี่ชอบเม้มปากตัวเองจริงๆ เสียบุคลิกรู้ไหม?" พี่ทศบ่นแล้วเดินกลับไปนั่งลงที่โซฟา


"มานั่งก่อน กูมีเรื่องอยากจะคุยด้วย" พี่ทศพูดต่อ ผมก็เลยไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับพี่ทศ


"พี่ทศมีอะไรจะถามเหรอครับ?"


"ที่มึงบอกว่าไม่มีที่ไป เกิดอะไรขึ้นกับมึง...บอกกูมาสิ"


"พี่รามรู้เรื่องที่พี่ทศข่มขืนพี่ดาแล้วรู้ว่าผมคอยปิดบังไม่ยอมบอกพี่ราม...ฮือ..อ..เลยโกรธ" ผมตอบทั้งน้ำตา ยิ่งพูดก็ยิ่งคิดถึงช่วงวินาทีที่ถูกพี่รามโกรธและผลักผมล้มลงกับพื้น


"ร้องไห้พอใจเลยนะ ร้องกับกูนี่แหละ..กูผิดเองและกูยินดีที่จะชดใช้เพียงมึงร้องขอกูก็จะยอมทุกอย่าง" พี่ทศเข้ามากอดผม เสียงทุ้มเอ่ยคำสัญญาพร้อมกับการลูบหลังปลอบประโลม


"ตอนนี้ผมแค่อยากได้งาน...ฮึก..อยากได้เงินเอาไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน..พี่ทศหางานให้ผมได้ไหม?.." ผมช้อนตามองคนที่กำลังกอดผม พี่ทศมองผมนิ่งแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาของผม ทำไมนะ ทำไมผมถึงสัมผัสถึงความอ่อนโยน ความทะนุถนอมจากพี่ทศ


"มึงไม่ต้องทำงาน...มึงมาพักกับกูส่วนเรื่องเงินกูจะจัดการให้เอง" พี่ทศบอก ผมไม่คิดเลยว่าพี่ทศจะพูดแบบนี้ออกมา


"แต่ผม..ผะ..ผมอยากทำงาน ผมไม่อยากขอใครกินฟรีๆ" ผมบอกเจตนารมณ์ของตนออกไป ถึงจะพูดไปด้วยสะอื้นไปด้วยแต่ผมคำพูดของผมบ่งบอกว่าผมต้องการทำงานจริงๆ


"แต่กูอยากช่วยมึงจริงๆ กูอยากจะชดใช้ เรื่องเงิน เรื่องที่พัก ไม่มีปัญหาสำหรับกูเลย มึงไม่ต้องทำงานหรอก" พี่ทศก็ยังยืนยันไม่ให้ผมทำงาน


"ไหนพี่บอกจะทำตามที่ผมขอไง ผมขอทำงานพี่ก็หางานให้ผมสิครับ" ผมทวงสัญญา พี่ทศชะงักเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่


"ก็ได้ กูจะให้มึงทำงานว่าแต่มึงอยากจะทำงานอะไร" สุดท้ายพี่ทศก็ยอมผม ผมคลี่ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ


"ผมขอทำที่นี่ได้ไหม?"


"ที่นี่มันร้านกินเหล้านั่งชิล มึงชงเหล้าเป็น?" พี่ทศถาม ผมส่ายหน้ารัวเพราะผมไม่ยุ่งเกี่ยวกับของมึนเมา


"แล้วจะทำงานร้านเหล้านี่นะ"


"เด็กเสิร์ฟล่ะครับ" ผมเสนอ


"คนเต็ม" พี่ทศตอบสั้นๆ ผมก็หน้าเศร้าขึ้นมาทันที


"แต่กูเป็นเจ้าของที่นี่ กูจะเพิ่มเด็กเสิร์ฟสักคนก็ได้" พี่ทศพูดขึ้นมาทำให้ผมที่รู้สึกเศร้าเมื่อครู่ใจชื้นขึ้นมา


"พี่พูดจริงๆนะครับ"


"อืม..แต่ค่อยเริ่มงานวันพรุ่งนี้เลยละกัน" พี่ทศพูดต่อ


"แล้วที่พักละครับ?"


"พักที่คอนโดกู คอนโดที่มึงกับพี่สาวมึงเคยไป" พี่ทศบอก ผมตัวสั่นขึ้นมาพอพี่ทศพูดถึงคอนโดนั่นและเหมือนพี่ทศจะรู้ว่าผมกำลังคิดถึงเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนั้น


"กูขอโทษ"


"มีที่อื่นนอกจากคอนโดนั่นไหมครับ?" ผมถามเสียงเรียบและพยายามรวบรวมสติให้ตัวเองเป็นปกติ


"ก็พักเสียที่นี่ ชั้นสามนี้นอกจากห้องทำงานก็มีห้องนอนอยู่ด้วย" พี่ทศบอก ผมก็พยักหน้าตกลง สรุปผมจะนอนพักและทำงานอยู่ที่นี่


'ก็อก..ก็อก' เสียงเคาะประตูดังขึ้นสงสัยคงจะมีคนนำอาหารที่พี่ทศสั่งขึ้นมาส่งให้ถึงที่นี่


"มึงไปเปิดประตูแล้วเอาข้าวมากินเลย"


"ได้ครับ แต่พี่ช่วยปล่อยผมได้ไหมครับ?" ผมพูดพร้อมกับปรายตามองแขนที่ยังกอดเอวผมเอาไว้ พอผมพูดพี่ทศก็ปล่อยผมให้เป็นอิสระ ผมเองก็ไปเปิดประตูรับอาหารมากิน


"มึงกินไปพลางๆ เดี๋ยวกูจะเคลียร์พวกเอกสารสักนิด" พี่ทศพูดจบก็เดินไปยังโต๊ะ ส่วนผมนั้นก็กินข้าวอย่างเงียบๆไม่พูดอะไรแต่สายตาก็จ้องมองพี่ทศทำงาน ผมมองใบหน้าหล่อเหล่าทั้งคิ้วทั้งตาที่คมเข้ม ทั้งจมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาที่คลี่ยิ้มก็สามารถมัดใจสาวได้ทั้งมหาลัย ผมไม่แปลกใจว่าทำไมพี่ทศจึงหลงตัวเองคิดว่าผู้หญิงทุกคนวิ่งเข้าหา นี่ยังไม่รวมความรวยของพี่ทศอีก เรียกได้ว่าคุณสมบัติเพอร์เฟกต์เหมือนหลุดออกมาจากนิยาย


"มองหน้ากูมันไม่ช่วยให้อิ่มหรอกนะ" พี่ทศเหมือนจะรู้ว่าโดนจ้องก็เลยพูดออกมาจนผมหน้าแดงเพราะความอายที่ผมถูกจับได้ว่ากำลังมองพี่ทศอยู่


"ผมไม่ได้มองหน้าพี่เสียหน่อย" ผมเถียงข้างๆคูๆ


"ไม่มองก็ไม่มอง...มึงเองรีบแดกข้าวให้เสร็จแล้วอาบน้ำ กินยา นอนไปเลย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่ ทั้งร้องไห้ทั้งตากฝน ขืนไม่สบายพอกูให้พักมึงจะดื้อทำงานอีก" พี่ทศพูดออกมาแทบจะไม่เว้นวรรค


"ครับผม" ผมรับคำและกินข้าวต่ออีกนิดก็รวบช้อนไม่ทานต่อ


"มึงกินไม่ถึงครึ่งจานเลยนะ" พี่ทศที่ทำงานเสร็จพอดีลุกขึ้นมาดู


"ผมกินอะไรไม่ค่อยจะลงครับ"


"อืม กูเข้าใจ มึงไปอาบน้ำกินยาแล้วเข้านอนเถอะ" พี่ทศไม่ว่าอะไร ไม่ได้บังคับให้ทานข้าว พี่ทศก็พาผมไปที่ห้องนอนซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงาน


"เสื้อผ้ามึงก็เก็บไว้ในตู้ละกัน ส่วนของมึงก็วางที่โต๊ะตรงนี้แล้วยาก็วางอยู่ที่ลิ้นชักที่โต๊ะใกล้หัวเตียง" พี่ทศบอกผมที่กำลังมองห้องนอนที่มีเตียงขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน มีห้องน้ำในตัว จะว่าไปก็ไม่ต่างจากโรงแรมที่ผมเห็นตามอินเตอร์เน็ต


"ขาดเหลืออะไรมึงบอกกูได้ เดี๋ยวกูต้องลงไปดูร้านกับตรวจร้านอื่นๆที่อยู่แถวนี้หน่อย" พี่ทศเอ่ย ผมก็พยักหน้ารับ พอพี่ทศออกจากห้องไปผมก็จัดของที่มีอยู่น้อยนิดและเตรียมตัวอาบน้ำทานยาตามลำดับ เมื่อเสร็จแล้วผมก็ล้มตัวลงนอนทันทีด้วยความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ


'พี่ดา...สิ่งที่ลักษณ์ทำ ลักษณ์ทำถูกใช่ไหม?'


ผมคิดในใจกับสิ่งที่ผมเลือกผมทำในวันนี้ ผมหวังว่าการที่ผมมาหาพี่ทศจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ผมหลับตาลงช้าๆแล้วปล่อยให้จิตใจจมดิ่งกับความเศร้าอีกครั้ง น้ำตาที่ควรจะเหือดหายไปได้แล้วมันก็กลับมาอีกครั้ง ตั้งแต่วันที่พี่ดาจากไปจนถึงวันนี้ ทุกๆคืน ผมมักจะนอนร้องไห้จนนอนหลับและคืนนี้ก็เช่นกันที่ผมปล่อยน้ำตาให้ไหลจนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้


'ขอโทษ'


ผมได้ยินเสียงทุ้มกระซิบคำขอโทษแผ่วเบาใกล้หู ไหนสัมผัสที่อ่อนโยนกำลังไล้ไปตามใบหน้าผมอีก นี่คงเป็นเพียงแค่ความฝัน ความฝันที่ผมอยากจะให้มันเกิดขึ้นจริงๆ ผมอยากถูกสัมผัสและได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนเหมือนที่รู้สึกอยู่ตอนนี้













.............................................
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยตอนนี้ไม่ดราม่าไม่มีอะไร ใสใสมาก
เอื่อยด้วย
 ส่วนพี่รามนี่หลายคนรุมเยอะมาก 5555555

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านและแสดงความคิดเห็นค่ะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-08-2016 21:11:23
สุดท้ายคนเจ็บสุดคือลักษณ์ :o12: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiren ที่ 08-08-2016 21:17:14
อยากให้รามรู้สึกตัวอย่าทำเลว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 08-08-2016 23:22:15
ดีที่ลักษณ์ไม่ช่วยราม
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-08-2016 00:27:44
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 09-08-2016 07:16:33
เอาจริงอ่ะน้องลักษณ์ จะแก้แค้นตามคำสั่งรามจริงหรอ ดราม่ามาแต่ไกล
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 09-08-2016 08:28:01
ลักษณ์ทำตามคำขอของพี่สีดาใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 09-08-2016 10:10:50
หวังว่า ลักษณ์จะทำตามที่สีดาบแกไว้นะ ไม่แค้นไม่แก้แค้น ไม่งั้นเรื่องมันจะยุ่งและแย่ไปกันใหญ่
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 10
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 09-08-2016 21:17:10
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 10









ผมมาอยู่กับพี่ทศได้สองอาทิตย์แล้ว ผมพอจะทำใจเรื่องของพี่ดาได้บ้าง ถามว่าเป็นยังไงบ้าง? บอกเลยว่าผมพออยู่ได้ วันที่ไปเรียนผมก็นั่งรถโดยสารไป หากวันไหนที่มีเรียนพร้อมกันพี่ทศจะบังคับให้ผมนั่งรถไปด้วยกัน จนคนในคณะต่างก็ให้ความสนใจไม่เว้นแม้แต่เพื่อนของผม


"ทำไมถึงมากับพี่ทศได้?" เพชรถาม


"พอดีว่ากูไปทำงานกับพี่ทศแล้วก็พักอยู่แถวที่พี่ทศอยู่ด้วย" ผมตอบกลับไปแต่ก็ไม่คิดที่จะบอกรายละเอียดทั้งหมด
   

"แล้วมึงไม่อยู่ที่บ้านหรือไง?"


"คือกู...ทำใจเรื่องพี่ดาไม่ได้ก็เลยออกจากบ้านมา" ผมเลือกที่จะโกหกไปเพราะไม่อบากให้เพชรรู้สาเหตุที่ผมออกจากบ้านมา


"ทำไมไม่บอกกู ที่จริงมาพักกับกูก็ได้" เพชรเอ่ยน้ำเสียงติดน้อยใจนิดๆที่ผมไปอยู่ที่อื่นแทนที่จะอยู่กับมัน


"กูขอโทษที่ไม่บอกมึง กูอยากให้มึงเข้าใจกูด้วยว่ากูไม่พร้อมในหลายๆเรื่อง" ผมพูดเสียงเศร้า เพชรจึงเข้ามากอดเอวผมแน่น


"ไม่เป็นไรลักษณ์ กูไม่โกรธมึงหรอกแต่วันหลังมีเรื่องอะไรให้ช่วยก็บอกกูนะ" เพชรบอกกับผม ผมรู้สึกตื้นตันใจกับมิตรภาพระหว่างเราทั้งสองคน เพชรก็ยังเป็นคนที่รักและหวังดีกับผมเรื่อยมา ผมอยากจะระบายเรื่องราวทั้งหมดให้เพชรได้ฟังแต่ผมไม่อยากให้ใครต้องคิดมากกับเรื่องของผม...เรื่องที่ไม่ควรจะเปิดเผยให้ใครฟัง


และนี่คือส่วนหนึ่งในชีวิตมหาลัยซึ่งแตกต่างจากตอนทำงานมากเลยครับ ในมหาลัยต่อให้ผมถูกจับจ้องแต่ก็ไม่มีใครมาวุ่นวาย อาจจะเป็นเพราะอิทธิพลของพี่ทศก็เป็นได้ คนก็เห็นว่าผมมากับพี่ทศบ่อยๆจนเข้าใจว่าผมเป็นเด็กของพี่ทศจนตอนนี้ไม่มีใครมากล้ายุ่งกับผมยกเว้นกลุ่มเพื่อนสนิท ส่วนพี่รามพูดเลยว่ามีบางครั้งที่เดินสวนกัน ผมได้แต่แอบมองไม่กล้าสบตาสักเท่าไหร่ ผิดกับพี่รามที่ไม่ชายตามองผมแม้แขนจะเฉียดติดกันก็ตาม


เอาเป็นว่าเรามาต่อกันที่เรื่องทำงานดีกว่าครับ ที่ทำงานสนุกสนานมากๆ พี่ที่ทำงานเป็นกันเองและด้วยอายุที่ไม่ห่างกันมากทำให้พวกเราสนิทกันเร็ว


"ลักษณ์ๆ.. เดี๋ยวเอานี่ไปเสิร์ฟที่โต๊ะเจ็ดนะ"


"ครับ พี่แหวน" ผมรับถาดจาก'พี่แหวน' สาวสวยประจำร้านที่นิสัยขัดกับหน้าตาหวานๆที่ได้รู้จักก็จะรู้ว่าพี่แหวนห้าวมากขนาดไหน นอกจากพี่แหวนก็มีพนักงานไม่รวมผมอีก 4 คน ก็คือ


พี่ดิน บาร์เทนเดอร์ที่มีรอยสักตั้งแต่แขนไปจนถึงอก เห็นลุคแบดบอยแบบนี้ที่จริงพี่ดินเป็นคนอ่อนโยนต่อสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่า


พี่ดาว คนนี้เป็นเชฟประจำร้านอายุเยอะที่สุดในบรรดาพนักงาน เรียกได้ว่าเป็นแม่พระของทุกคน


สองคนสุดท้ายนั้นพิเศษสุดเพราะพี่เขาเป็นฝาแฝดและไม่ใช่ใครที่ไหนครับ 'พี่กัลป์' บรรลัยกัลป์ก็เป็นผู้ช่วยเชฟและ 'พี่อิน' อินทรชิต ก็เป็นเด็กเสิร์ฟร่วมกับผมและพี่แหวน สองคนนี้คือรุ่นพี่ปีสองคณะเดียวกับผมและพ่วงตำแหน่งลูกพี่ลูกน้องของพี่ทศ ซึ่งแน่นอนว่ารวยมากแต่ที่มาทำงานที่นี่ก็เพราะต้องการหาประสบการณ์และหาสาวไว้กินตอนเลิกงานอีกด้วย ตอนแรกผมก็เกร็งๆอยู่บ้างแต่พอได้พูดคุยเท่านั้นแหละ พวกพี่ๆก็สามารถเรียกรอยยิ้มให้กับผม ทำให้ผมหายเศร้าได้


"เก็บร้านๆ" พี่ดินเอ่ย


"ทำไมเก็บร้านเร็วจังเลยครับ" ผมถามกลับเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาปิดร้าน


"เจ๊ดาวบอกว่าของสดที่ทำกับแกล้มหมดตู้แล้วให้ปิดไปเลย" พี่ดินตอบ จะว่าไปวันนี้ลูกค้าเยอะเป็นพิเศษเพราะเป็นต้นเดือนคนเลยเข้าร้านมาฉลองผลาญเงินกัน ผมไม่แปลกใจเลยที่ของหมด


"โอเคครับ" ผมและคนอื่นไก็ช่วยกันเก็บของและทำความสะอาดรวมทั้งปิดประตูหน้าร้านเอาไว้


"พี่ดิน จะว่าไปนานๆทีเราจะปิดร้านเร็ว พวกเรามากินเหล้าเล่นๆกับหาอะไรสนุกๆทำดีกว่าไหม?" พี่อินพูดกับพี่ดิน สร้างความสนใจให้กับคนอื่นๆรวมถึงผมด้วย


"นั่นสิ เดี๋ยวต้องถามคนอื่นก่อนว่าใครจะเอาด้วยบ้าง"


"เห็นด้วยมาก~...ถือว่าฉลองรับน้องลักษณ์ด้วย" พี่ดาวเอ่ย น้ำเสียงล้นลามาจากในครัว


"เจ๊ดาวอย่าเอาลักษณ์มาอ้าง เจ๊บอกมาเถอะว่าเจ๊อยากกินเหล้า" พี่แหวนพูดแซว ทุกคนก็หัวเราะครืน


"หรือแกจะไม่กิน?" พี่ดาวถามพี่แหวนกลับพร้อมเท้าสะเอว ให้ตายเหอะอย่างกับนักเลงคุมบ่อน


"ไม่!!!...ไม่พลาด" พี่แหวนตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะจับมือแท็กทีมกัน


"เดี๋ยวเจ๊ไปดูเศษหมูเศษแมวก่อนว่ามีอะไรทำกับแกล้มบ้าง" พี่ดาวเข้าไปในครัวอีกรอบเพื่อทำกับแกล้ม ซึ่งระหว่างนี้เราก็เตรียมโต๊ะเตรียมเหล้าที่มีอยู่ในร้าน โดยพวกพี่เขาบอกว่าพี่ทศไม่ว่าอะไรเพราะในตู้จะมีเหล้าสำหรับพนักงานอยู่แล้ว


"กับแกล้มมาแล้วหนุ่มๆ เอาล่ะหลีกทางให้เจ๊หน่อย" พี่ดาวที่มือถือจานยำรวมตู้เย็น อะไรในตู้เย็นเจ๊แกใส่หมดจนผมไม่อาจจะรับรองอนาคตของลำไส้ตัวเองได้


"มาเร็วๆเจ๊ ผมนี่อยากกินเหล้าจะแย่อยู่แล้ว" พี่กัลป์เอ่ย มือก็ถือแก้วที่มีน้ำแข็งเปล่าอยู่ด้านใน


"โอ๊ยเร่ง!! ก็ขยับให้เจ๊นั่งสิ" พี่ดาวโวยวายไม่จริงจังมากนักก่อนจะนั่งเบียดระหว่างพี่อินกับพี่กัลป์


"องค์ประชุมครบ คราวนี้ชงเหล้ากันนะครับ!!!!" พี่ดินประกาศเปิดงาน ทุกคนก็รินน้ำสีอำพันลงในแก้วตามด้วยกระดกเข้าไปในปาก ส่วนผมก็เทน้ำอัดลมลงในแก้วแล้วดื่มร่วมกับพวกพี่ๆ


"ลักษณ์ดื่มสักนิดชีวิตจะสดใส" พี่แหวนยื่นแก้วเหล้า


"ไม่เอาครับ ลักษณ์ไม่ชอบของแบบนี้" ผมปฏิเสธ


"โหย...เอาอย่างนี้ดีกว่าเรามาเล่นเกมกัน รับรองเกมนี้ลักษณ์ได้ดื่มเหล้าแน่" พี่ดินเอ่ย มุมปากก็แสะยิ้มขึ้นมา


"เอาล่ะ อินเขียนเลขฉลากหนึ่งถึงหกส่วนแหวนไปเขียนฉลากคำสั่งมา" พี่ดินสั่งพี่ทั้งสอง ผมก็นั่งมองและนั่งงงว่าพวกเขาทำอะไรกัน


"คำสั่งเหมือนครั้งก่อนไหมเฮียดิน?"


"อืม..แต่ถ้าให้ดีเขียนให้ยิ่งกว่าเดิม" พี่ดินเอ่ยพร้อมส่งสายตาราวกับมีแผนร้ายให้กับพี่แหวน


"เขียนเจ็ดด้วย" เสียงพี่ทศดังมาจากหลังร้านพร้อมสั่งให้พี่อินที่กำลังเขียนเลขในกระดาษ


"อ้าว เฮียทศวันนี้ทำไมกลับเร็วจังเลยครับ ผมคิดว่าจะไปกินสาวเสียอีก" พี่กัลป์แซวพี่ทศที่เดินหน้านิ่งมานั่งใกล้ๆผม จากที่พี่กัลป์พูดเมื่อครู่ ปกติพี่ทศจะกลับดึกและจะพาสาวมากินอยู่บ่อยครั้ง อย่างสองคืนก่อนพี่ทศหิ้วสาวมา...ในห้องทำงานเสียงครงญครางเล่นเอาผมแทบไม่ได้นอนไปด้วย


"มาตรวจร้านเพราะได้ข่าวว่าพนักงานอู้แล้วแอบตั้งวงเหล้า" พี่ทศพูดเสียงเรียบขัดกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า


"มึงไม่กินเหล้า" พี่ทศหันมามองผมที่นั่งกอดขวดน้ำอัดลม


"ครับ กินเหล้ามันขมนี่ครับ" ผมตอบกลับไปแล้วดื่มน้ำอัดลมเข้าไป


"นี่ไงครับ พวกเราเลยต้องเล่นเกมหาเรื่องให้ลักษณ์กินเหล้า" พี่อินพูดเสริม พี่ทศก็พยักหน้า


"มาแล้วๆๆ ทั้งฉลากทั้งคำสั่ง" พี่กัลป์เอ่ย ตอนนี้กล่องใส่หมายเลขและคำสั่งก็วางอยู่ตรงหน้าผม


"เกมอะไรครับ?" ผมถาม เอาตรงๆผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย


"แค่หยิบหมายเลขประจำตัว จากนั้นก็คอยหยิบคำสั่ง" พี่ทศอธิบายสั้นๆ


"แล้วคำสั่งมันเป็นคำสั่งอะไรครับ?"


"คำสั่งหื่นๆ18+ ถ้าทำไม่ได้ก็ดื่มเหล้าไปเลยหนึ่งแก้ว" พี่ดินพูดต่อ


"ถ้าผมไม่เล่นล่ะครับ?" ผมลองถามดูเผื่อจะสามารถถอนตัวได้แม้ความหวังริบหรี่ก็ตาม


"ต้องเล่น!!!!" ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน นี่ผมต้องเล่นจริงๆสินะ


พวกเราก็หยิบฉลากหมายเลขกันซึ่งทุกคนก็ยังไม่บอกว่าใครได้หมายเลขอะไร ผมมองฉลากเลขสามในมือก็หวังว่าเลขนี้จะเป็นเลขนำโชค


"แหวนเป็นคนเปิดนะคะ" พี่แหวนหยิบฉลากขึ้นมาจากกล่อง มือสวยคลี่กระดาษออกก็ถึงกับยิ้มพราว


"ให้เอาปากคาบน้ำแข็งแล้วถูไปตามหัวนมของหมายเลขหนึ่งเป็นเวลา15วินาที" พี่แหวนอ่านข้อความในกระดาษ ผมที่นั่งฟังก็แทบจะสำลักน้ำออกมา นี่คนแรกเปิดมาขนาดนี้แล้วคำสั่งอื่นๆจะเป็นยังไง


"โอ๊ย!!! เย็นหัวนมแน่เลยกู" พี่ดินเอ่ยพร้อมคลี่กระดาษหมายเลขขึ้นมา


"เฮียดินเลิกเสื้อ" พี่แหวนเอ่ยก่อนจะหยิบน้ำแข็งมาคาบรอ พี่ดินค่อยเลิกเสื้อขึ้นจนพ้นแผงอก พี่แหวนก็โน้มใบหน้าไปใกล้แล้วใช้ปากถูน้ำแข็งไปตามยอดอกพี่ดิน โดยมีพี่ดาวเป็นคนนับเวลา


นี่แค่น้ำจิ้มครับทุกคนก็วนกันหยิบฉลากคำสั่งกันซึ่งแต่ละคำสั่งมีแต่ของหื่นๆอย่างที่พวกพี่เขาบอกไว้ก่อนหน้านี้ อย่างพี่อินก็ต้องเม้มคอพี่กัลป์ให้เป็นรอยเล่นเอาทุกคนขำน้ำตาเล็ดเพราะพี่กัลป์บอกว่าหลอนเหมือนโดนตัวเองเม้มคอ


"เอาล่ะถึงคิวลักษณ์แล้ว" พี่กัลป์ยื่นกล่องฉลากมาจ่อตรงหน้า ผมก็ล้วงเข้าไปในกล่องอย่างกล้าๆกลัวๆ ภาวนาให้ตัวเองได้คำสั่งที่เบาที่สุด ผมหยิบฉลากอ่านดูก็หน้าถอดสี


"พี่ดิน ลักษณ์ขอเหล้าครับ" ถ้าให้ตามคำสั่งผมยอมดื่มเหล้าดีกว่า


"ลักษณ์ได้คำสั่งอะไรทำไมถึงกับยอมดื่มเหล้า" พี่ดินแย่งกระดาษในมือผม


"ให้จูบกับหมายเลขหกเป็นเวลาหนึ่งนาที" พี่ดินอ่านเรียกเสียงโห่ให้กับทุกคน


"ใครหมายเลขหกแสดงตัวมาเดี๋ยวนี้!!!" พี่ดาวตะโกนออกมา เจ้าของหมายเลขหกก็ยกมือพร้อมกับรอยยิ้ม


"หมายเลขหกก็คือเฮียทศนี่เอง" พี่อินเอ่ย ผมหันไปมองพี่ทศที่ตอนนี้ก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน


"รีบจูบกูสิ กูรออยู่" พี่ทศพูดพร้อมยักคิ้วซ้ายข้างเดียว ดูเหมือนพี่ทศจะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลย ผิดกับผมที่อยากจะวิ่งหนีกลับห้อง


"ผมยอมดื่มเหล้า" ผมรีบส่งแก้วไปให้พี่ดิน


"พี่ดินอย่าเพิ่งริน...ไหนมึงบอกกินเหล้ามันขมไง กูว่าจูบกูดีกว่านะเพราะมันหวานกว่ากินเหล้า" พี่ทศห้ามพี่ดินแล้วพูดกับผม คำพูดที่เอื้อนเอ่ยเรียกเสียงกรี๊ดจากพี่ดาวและพี่แหวนได้อย่างดี


"ผมอมดื่มเหล้า!!!" ผมพูดย้ำอีกครั้ง มือก็คว้าขวดเหล้ามารินใส่แก้วเอง พอเหล้าเต็มแก้วผมก็ยกแก้วขึ้นมาเตรียมดื่ม


"เอามานี่...เดี๋ยวกูจะช่วยทำให้เหล้ามันหวานเอง" พี่ทศแย่งแก้วเหล้าจากมือผมจากนั้นก็ดื่มเข้าไปจนเกือบจะหมดแก้ว มือที่ว่างก็กระชากคอเสื้อผมให้เข้าไปใกล้แล้วประกบจูบผมโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัว


"อื้อ" ผมร้องครางเป็นสัญญาณให้พี่ทศหยุด มือก็ทั้งชกทั้งผลักแต่พี่ทศก็รวบมือผมเอาไว้แน่น พี่ทศป้อนน้ำเมาสีสวยรสขมลิ้นหนาค่อยๆตวัดส่งให้เหล้าได้เข้ามายังในปาก ผมค่อยๆกลืนเหล้าอย่างยากลำบากเพราะในปากมีทั้งเหล้ามีทั้งลิ้น จนน้ำสีอำพันบางส่วนออกมาจากมุมปากผมไหลลงตามลำคอขาว พี่ทศก็ผละปากออกแล้วลากลิ้นเลียเหล้าที่เลอะตามซอกคอผมจนผมหดคอหนีและร้องโวยวาย


"พี่ทศหยุด!!!!" ผมร้องออกมาเสียงพร่า ผมรู้สึกหมดแรงทั้งที่เพิ่งจะดื่มเหล้าไปน้อยนิด ส่วนพี่ทศก็หยุดเล่นกับคอของผม ตาคมจ้องมองผมแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่มุมปากสีสดของผม


"เฮียทศครับ ถ้าจะเล่นขนาดนี้ผมแนะนำไปเปิดห้องข้างบนเถอะครับ"




















..........................................................................
ขอขอบคุณทุกคนที่อ่าน ตอนนี้ไม่มีอะไรมากจะเป็นการพูดถึงการใช้ชีวิตของพระลักษมณ์
รวมถึงเปิดตัวละครที่จะมาชงทศลักษณ์กันค่ะ

ป.ล. ผู้เขียนมีข้อผิดพลาดเรื่องเขียนชื่อพระลักษมณ์ผิดจะดำเนินการแก้ไขในยามว่างนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาติดตาม แสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจค่ะ
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-08-2016 21:30:58
ตกลงยังไงหว่า ไม่ได้ทำตามแผนอะไรกันใช่ไหม
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-08-2016 00:13:59
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 10-08-2016 11:38:49
ตกลงที่น้องลักษมณ์มาอยู่กับ พี่ทศ นี่ คือแผนหรือยังไง ทำไมพี่รามทำแบบนี้   :z3:
เชียร์ ทศลักษมณ์ ค่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 10-08-2016 21:05:31
ตกลงแก้แค้นหรือไม่แก้แค้นกันแน่เนี้ย
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 10-08-2016 22:22:16
พระลักษณ์แยกกับพระรามดีแล้วลูก
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Warnkt ที่ 11-08-2016 18:26:33
พี่ทศถ้าจะขนาดนั้นนะ อิอิฟินสิค่ะ
ไม่ได้มาเพราะแผนใช่ไหมไม่อยากม่าอะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 11-08-2016 20:31:20
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 11









"อื้ม.." ผมครางออกมา มือก็กุมขมับที่เต้นตุบจนผมรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิดออกมา เปลือกตาที่หนักอึ้งๆค่อยเปิดออกรับแสงแดดที่ลอดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวบาง ผมมานอนอยู่ในห้องได้ยังไง? ความทรงจำครั้งสุดท้ายหลังจากถูกพี่ทศจูบ ผมก็ก็ดื่มเหล้าล้างปากไปหลายรอบแล้วรู้สึกมึนๆเบลอๆและก็จำอะไรไม่ได้อีก


'หมับ' แขนของใครบางคนตวัดกอดที่เอวของผมจากทางด้านหลัง ลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ ริมฝีปากหนาจูบเบาๆบริเวณท้ายทอยทำให้ผมเสียววูบวาบ


"เหี้ย!!!" พอได้สติผมก็หันไปผลักคนที่ลวนลามผมจนตกลงจากเตียง


"โอ๊ย!!!!..." คนตกเตียงร้องออกมา ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งร่างสูงเสยผมเล็กน้อยแล้วหันหน้ามองผมตาเขม็ง


"มึงผลักกูทำไม!!" พี่ทศตะคอกใส่ผม


"ก็มีมากอดผมทำไม? มา...." ผมเถียงกลับแต่ก็ต้องพูดตะกุกตะกักเพราะไม่กล้าบอกว่าพี่ทศทำอะไร


"มาอะไร?" พี่ทศถามเพราะเห็นว่าผมไม่ยอมพูดต่อ


"มาเล่นคอผม มาเล่นท้ายทอยผม" ผมตอบกลับไปแต่ก็ไม่กล้าพูดตรงๆ


"อ่อ เล่นแบบนี้ไหม?" พี่ทศกระโดดขึ้นมาบนเตียงแล้วจับผมให้นอนคว่ำ ผมพยายามดิ้นหนีแต่ก็ถูกพี่ทศนอนทับ


"พี่ทศ!!! ผมหนักทำไมชอบนอนทับ ชอบแกล้งผมด้วย" ผมโวยวายพร้อมกับขยับตัวจากพี่ทศที่หนักราวกับก้อนหินบวกกับใช้แรงจากการผลักพี่ทศตกเตียงทำให้ร่างกายผมอ่อนแรง


"แกล้งอะไร? กูแค่ชอบกลิ่นตัวมึง ตัวมึงหอมดี" พูดจบพี่ทศก็ฝังจมูกที่ท้ายทอยขาวจนผมรู้สึกแปลกๆ


"พะ...พี่ทศ..หยุด..ด...ผม..เสียว..อื้อ"  ผมขอร้องให้อีกคนหยุดเล่นท้ายทอยผม


"ไม่หยุด...ตัวมึงหอมกว่าผู้หญิงที่กูเคยนอนหลายคนอีก" ว่าแล้วพี่ทศก็โน้มหน้ามาหอมแก้มนิ่ม


"พี่ทศ...ผมไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่เคยนอนด้วยนะ ผมเป็นผู้ชาย!!!" ผมเบือนหน้าหนีซุกตรงเตียงนุ่ม


"ผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?" พี่ทศเอ่ยน้ำเสียงติดจะเยาะเย้ย


"ผมชอบผู้ชาย...แต่ผู้ชายคนนั้นคือพี่รามคนเดียว" ผมพูดสวนกลับไป นอกจากพี่รามผมไม่สนใจหรอกครับ


"อ๊า.." ผมร้องออกมาเมื่ออยู่ๆพี่ทศก็พลิกกายผมให้นอนหงายประจัญหน้ากับพี่ทศ


"มึงยังจะชอบพี่ชายตัวเองอยู่อีกเหรอ? ในเมื่อมันไล่มึงออกจากบ้าน"


"ถ้าพี่ทศมีความรักพี่ทศจะเข้าใจผมครับ" ผมตอบ ในใจก็โหวงเหวงคิดถึงพี่ชายที่รัก


"มึงถามใจตัวเองก่อนที่จะมาสอนกูว่าความรู้สึกที่มีต่อพี่ชายมึงใช่รักจริงๆหรือเปล่า?" คำพูดของพี่ทศทำให้ผมถึงกับนิ่งเงียบ


'Rt...Rt...'


เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น พี่ทศก็เอื้อมไปหยิบมาให้แถมยังถือวิสาสะกดรับสายเปิดลำโพงให้ผมอีก ช่างมีมารยาทจริงๆ


'ลักษณ์!!! ทำไมมึงไม่มาเรียน' เสียงของเพชรดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ พอผมมองเวลาที่ขึ้นตรงหน้าจอก็บ่งบอกว่าตอนนี้บ่ายสองโมงแล้ว


"พอดีกูปวดหัวนิดหน่อย เลยไม่ได้ไปเรียน" ผมโกหกกลับไป ใครจะกล้าบอกเพื่อนที่ทำตัวเหมือนแม่อย่างเพชรกันละครับว่าผมดื่มเหล้าแถมเล่นเกมแผลงๆจนเมาไม่ยอมตื่น


'หาหมอทานยาหรือยังลักษณ์?'


"ยังเลย กูว่าถ้าได้นอนต่ออีกนิดกูคง...อ๊ะ.." ผมพูดกับเพชรไม่ทันจะจบประโยคพี่ทศก็กัดบ่าผมจนผมร้องออกมา


'ลักษณ์เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น?' เพชรถามเสียงตื่น


"ไม่มีอะไรหรอกแค่มดกันเฉยๆ"


'แน่ใจนะ ถ้ามีอะไรบอกกูเลย กูช่วยเต็มที่' เพชรเอ่ย


"ขอบใจมากเพชร"


'เออ วันนี้พี่รามถามหามึงด้วยว่ามึงไปไหน ทำไมไม่มาโรงเรียน' เพชรบอก ผมใจเต้นรัวเมื่อรู้ว่าพี่รามถามถึงผม


"แล้วมึงตอบว่าไง?" ผมถามกลับไป


'กูบอกว่ามึงป่วย เหี้ย!! ไม่คิดว่ามึงจะป่วยจริงว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า' เพชรพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา


"เออ แค่นี้ก่อนละกันไว้กูจะโทรหามึงใหม่" เพชรเอ่ยแล้วกดวางสายไป


"ดีใจจนหน้าแดงเลยเหรอ? พอรูว่าพี่รามของมึงถามถึง" พี่ทศพูดแซว


"แน่นอนครับ" ผมพูดออกมาทั้งรอยยิ้ม


"หมั่นไส้ว่ะ" พี่ทศดึงจมูกของผม


"เจ็บนะพี่ทศ" ผมโวยวายพร้อมกับค้อนตาใส้ พี่ทศก็มองหน้าผมพร้อมกับกลั้นขำเอาไว้


"พรุ่งนี้วันศุกร์มึงมีเรียนไหม?" พี่ทศถาม


"ไม่มีครับ" ผมตอบกลับ ในใจสงสัยว่าพี่ทศจะถามไปทำไม


"ก็ดี เดี๋ยวมึงจัดกระเป๋า กูพาจะไปเที่ยว" พี่ทศเอ่ย


"เที่ยว? พี่ทศจะพาผมไปเที่ยว?" ผมถามทวนอีกครั้งเผื่อตัวเองจะหูแว่วไปเอง


"ใช่"


"ไปเที่ยวที่ไหนครับ?" ผมถามต่อ


"เดี๋ยวไปถึงมึงก็จะรู้เอง เอาเป็นว่าเตรียมเสื้อผ้าเอาไว้ไม่ต้องเยอะเพราะเราจะกลับวันอาทิตย์" พี่ทศไม่ตอบถึงสถานที่ ผมเลยหน้ามุ่ยใส่แอบหมั่นไส้พี่ทศนิดๆ


"โอเคครับ แต่ก่อนจะไปจัดเสื้อผ้าพี่ทศช่วยกรุณาลุกออกจากตัวผมได้แล้วนะครับ" ผมบอกกับคนตัวใหญ่ที่ทับตัวผมจนตะคริวจะกินผมทั้งตัวอยู่แล้ว


"ถ้าจะให้กูลุกออกจากตัวมึง มึงต้องทำข้อตกลงกับกูก่อน" พี่ทศพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ แต่ถึงจะจ้องมองผมแบบนี้ผมก็ไม่กลัว


"ข้อตกลงอะไรครับ" ผมถามกลับ ใจแอบหวั่นนิดๆว่าพี่ทศจะยื่นข้อเสนออะไรแผลงๆ


"ต่อไปนี้เวลาคุยกับกูต้องแทนตัวเองว่าลักษณ์ ตกลงไหม?" พี่ทศบอกข้อตกลงเล่นเอาผมหน้าเหวอไปเลย ไม่คิดว่าคำขอจะง่ายแค่นี้


   
"ครับ ลักษณ์ตกลง"


หลังจากนั้นพี่ทศก็ให้เวลาผมหนึ่งชั่วโมงในการอาบน้ำแต่งตัวและจัดของ ประเด็นสำคัญคือตอนแรกผมคิดว่าผมจะต้องเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเดียว ที่ไหนได้ของพี่ทศก็ต้องเก็บให้ด้วย เล่นเอาผมเหนื่อยจนอยากจะหลับไปอีกรอบ


"ลักษณ์...ไปฮันนีมูนกับคุณทศก็อย่าลืมซื้อของฝากมาให้พวกเจ๊นะ" พี่ดาวที่มาส่งผมกับพี่ทศขึ้นรถเอ่ยขึ้นมา


ส่วนพวกพี่คนอื่นๆก็ยิ้มขำและมองผมด้วยสายตาล้อๆ ให้ตายเหอะเพราะพี่ทศจูบผมเมื่อคืนทำให้ผมถูกโดนล้อตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินลงมาที่ร้าน


"ฮันนีมูนอะไรกันพี่ดาว ลักษณ์แค่ไปเที่ยวเฉยๆ" ผมรีบพูดแก้ต่างถึงจะรู้ว่าพูดยังไงก็ไม่เข้าหูคนเหล่านี้ก็ตาม


"แหม เชื่อก็ได้ว่าเที่ยว" พี่แหวนพูดหยอกผม โอ๊ย!!! ทำไมผมต้องโดนรุมด้วย


"อะแฮ่ม พูดสั่งเสียกันเสร็จยัง ผมจะขับรถไปแล้วเนี่ย" พี่ทศที่นั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์คันใหญ่พูดออกมา


"เสร็จแล้วค่า...ยังไงก็ขับดีๆนะคะ" พี่แหวนยิ้มแห้งๆ มือก็ดันตัวผมไปหาพี่ทศ


"ครับ ผมไม่อยู่หลายวันก็ขอฝากร้านด้วย" พี่ทศบอกกับทุกคน


"โอเคครับ/ค่ะ" ทุกคนรับคำอย่างพร้อมเพรียงกัน


"มัวยืนบื้ออยู่ทำไม รีบใส่หมวกกันน็อกแล้วขึ้นรถ" พี่ทศหันมาพูดกับผม ผมก็เลยรีบทำตามคำสั่งของพี่ทศ


"นั่งชิดกูอีกแล้วก็......"


"แล้วก็อะไรครับ?"


"กอดเอวกูเอาไว้แน่นๆ"

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่พาร่างของเราสองคนไปสู่จุดหมายที่ผมไม่อาจจะล่วงรู้ได้ สิ่งที่ผมรู้อย่างเดียวก็คือผมต้องกอดพี่ทศเอาไว้ตลอดเวลาหน้าผมก็ซุกอยู่แผ่นหลังกว้างโดยที่ทศก็เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมกำลังฝากชีวิตไว้กับพี่ทศ...


"พี่ทศลักษณ์ปวดก้นแวะพักก่อนไม่ได้เหรอ?" เวลาผ่านไปร่วมสามชั่วโมงผมเริ่มปวดเมื่อยช่วงล่าง


"มึงว่าอะไรน่ะ!!!" พี่ทศลดความเร็วแล้วถามผม


"ลักษณ์ปวดก้น พี่ช่วยแวะพักหน่อย" ผมบอกสิ่งที่ต้องการไปอีกรอบ


"อีกไม่นานก็จะถึงแล้วมึงทนหน่อยแล้วกัน"


"ลักษณ์ปวดจริงๆนะพี่ อีกอย่างเรานั่งรถออกจากร้านตั้งแต่สี่โมงเย็นจนตอนนี้ทุ่งกว่าแล้วนะ!!"


"อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว"


"ถ้าเกินล่ะ?"


"เชื่อกูว่าไม่เกิน มึงจับเวลาได้เลย" พี่ทศพูดจบก็เร่งคันเร่งยิ่งกว่าเดิมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมนี่ตกใจจนใจตกวูบไปอยู่ตาตุ่ม ไอ้พี่ทศ ไอ้พี่เวร!!!!!!!


รถขับไปเรื่อยๆจากสองข้างทางที่นานๆทีจะมีบ้านสักหลังก็เข้าสู่พื้นที่ในตัวเมือง ตึกสูงใหญ่รวมถึงบ้านมากมาย ป้ายที่ชี้ทางไปทั้งรีสอร์ทหรือโรงแรมที่มีอยู่เนื่องแน่น ชาวต่างชาติต่างก็ขับมอเตอร์ไซค์หรือจะอยู่ในรถประจำทางขับสวนผมไปมา ผมเงยหน้ามองป้ายที่ข้างถนนก็เช้าใจทันทีว่าที่นี่คือ...พัทยา


"ถึงแล้ว" พี่ทศจอดมอเตอร์ไซค์อยู่ที่ลานจอดรถของผับแห่งหนึ่ง ผมก็รีบลงทันทีมือก็นวดขาตัวเองเบาๆเพื่อไล่ความชาที่มาเกาะกินขา


"เข้าไปข้างในกัน"


พี่ทศเดินนำผมไปทางด้านหลังของผับแล้วขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง โดยที่ผมเดินตามอย่างเงียบๆไม่พูดอะไร จากนั้นพี่ทศก็เปิดประตูเข้าไปในห้องๆหนึ่งในนั้นมีผู้ชายนั่งอยู่และมีคนที่ท่าทางจะเป็นบอดี้การ์ดยืนประกบอยู่


"มาถึงเร็วกว่าที่คิดนะไอ้ทศ" ผู้ชายคนนั้นเอ่ยทักพี่ทศก่อนจะเข้ามาสวมกอดกันโดยสายตาก็ปรายมามองผมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ


"ไอ้ทศ นี่ใครว่ะ?" ชายคนนั้นถาม


"รุ่นน้องในคณะ" พี่ทศตอบ ผมที่ได้ยินคำตอบจากพี่ทศก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปากใส่ รุ่นน้องอย่างนั้นเหรอ? รุ่นน้องที่พี่ทั้งจูบ ทั้งกอดเนี่ยนะ คิดแล้วมันน่าน้อยใจ เดี๋ยวสิ!!! ทำไมผมต้องน้อยใจด้วยเนี่ย


"พี่ชื่อกรรณนะ น้องชื่ออะไรครับ?" ชายคนนั้นแนะนำตัวพร้อมยื่นมือมาที่ตรงหน้าผม


"สวัสดีครับ ผมชื่อลักษณ์ครับ" ผมยกมือไหว้ เล่นเอาพี่กรรณหน้าเหวอส่วนพี่ทศก็ทำหน้ากลั้นขำ


"น้องลักษณ์นี่น่ารักดีนะ มีแฟนยังครับ?" คำถามของพี่กรรณเล่นเอาผมนิ่งไปเลย ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันไม่คิดว่าจะโดนถามแบบนี้


"น้องลักษณ์อย่าตกใจไป พี่ไม่ได้เป็นเกย์ที่พี่ถามก็เพราะจะแนะนำสาวๆให้" พี่กรรณอธิบายทำให้ผมโล่งอกจนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่


"มันมีคนที่ชอบแล้ว" ผมไม่ทันจะได้พูดอะไร พี่ทศก็ชิงตอบไปก่อน


"อ่อ ไม่เป็นไรไว้น้องลักษณ์แล้วมาหาพี่นะ พี่จะจัดชุดใหญ่ให้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พี่กรรณพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา จากที่ผมดูพี่กรรณโดยรวมพี่เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เป็นพวกเพลย์บอยมนุษย์สัมพันธ์ดีที่แตกต่างจากพี่ทศที่เป็นเพลย์บอยแบบเสือเงียบแอบซุ่มกิน


"แล้วกูล่ะ มึงจัดชุดใหญ่ให้หรือเปล่า?" พี่ทศถามเพื่อนริมฝีปากก็คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย


"จัดสิ หุ้นส่วนผับมาทั้งทีจะให้แดกเหล้าอย่างเดียวได้ยังไง" พี่กรรณเอ่ย ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้เอากระเป๋าไปเก็บของผมกับพี่ทศออกไปจากห้อง


"น้องลักษณ์ ไอ้ทศ ไปสนุกกันเถอะ"


เสียงเพลงบรรเลงด้วยจังหวะที่สนุกทำให้คนที่มาเริงร่าในค่ำคืนนี้ต่างก็โยกย้ายกันไปมา ตอนนี้ผมอยู่ที่ชั้นลอยโซนวีไอพี จากที่ผมยืนอยู่ทำให้ผมเห็นผู้คนที่เต้นอยู่ด้านล่างชัดเจน


"น้องลักษณ์จะไปเต้นไหม? เห็นมองข้างล่างอยู่พักใหญ่แล้ว" พี่กรรณที่นั่งอยู่กับพี่ทศโดยที่มีผู้หญิงนั่งประกบอยู่ด้วย


"ไม่ครับ ลักษณ์แค่ดูเฉยๆ" ผมบอกกลับไป ตาก็มองไปที่ชั้นล่างต่อโดยไม่รู้ตัวว่าผู้หญิงที่อยู่กับพี่ทศพี่กรรณเขามาประกบตัวผมซ้ายขวาแล้วพากันกอดแขนผม


"พี่มากอดแขนผมทำไม?" ผมถามด้วยความรู้สึกประหม่าที่อยู่ๆก็ถูกผู้หญิงมากอดแขนพร้อมกัน


"พาสนุกไงค่ะ" หญิงสาวตอบผมก่อนจะลากผมไป ตอนแรกผมคิดจะขัดขืนแต่กลัวว่าคนจะหันมาสนใจและคิดว่าผมรังแกผู้หญิง


"ส้ม มะนาว ฝากด้วยนะ" ผมได้ยินพี่กรรณตะโกนไล่หลัง สงสัยพี่กรรณกับพี่ทศจะอยากพูดคุยกันสองคนเลยให้พี่ส้มกับมะนาวลากผมออกมาแบบนี้ ฮึ!!! ถ้าอยากคุยกันแค่สอง ทำไมพี่ทศต้องลากผมมาด้วย พอลากมาแล้วก็ดันให้ผมไปที่อื่น ถ้าอยากให้ผมเต้นผมก็จะเต้น!!!!


"พี่ครับขอเพลงสนุกๆเลยครับ!!!"


ผมตะโกนลั่น ดีเจก็เลยจัดเพลงสนุก เพลงมันตามคำขอ ผมเต้นโดยมีพี่ส้มกับพี่มะนาวเจ้นอยู่ใกล้ๆสักพักก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาร่วมเต้นกับผม บ้างก็เต้นยั่ว บ้างก็เต้นเอาฮาปะปนกันไปและในระหว่างที่ผมเต้นผมก็เหลือบมองที่ชั้นลอยก็เห็นพี่ทศคอยจับจ้องอยู่แต่ผมไม่สนใจใครอยากจ้องอยากมองก็ทำไป เวลานี้ผมขอปลดปล่อย ผมขอบ้าไปก่อนละกัน


"เฮ้อ...เหนื่อย" ผมเดินฝ่าฝูงชนออกมา ขาที่ล้าจนแทบจะก้าวไม่ออกก็ค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปอย่างๆช้าๆ


"อ้าว น้องลักษณ์มาแล้วเหรอ สนุกไหม?" พี่กรรณถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม ผมที่พอมาถึงก็รีบนั่งลงบนโซฟา


"สนุกครับ ลักษณ์เต้นจนเหนื่อยเลย" ผมตอบกลับไปลางก็มือมาเช็ดเหงื่อ


"เอานี่ไปเช็ด" พี่ทศยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผมก็รับมา ผมลอบมองหน้าดูเหมือนพี่ทศจะอารมณ์ไม่ดี


"น้องลักษณ์ดื่มอะไรสักนิดก่อนไหม?" พี่กรรณเอ่ยชวน


"ลักษณ์ไม่กินเหล้าครับ"


"พี่รู้ ไอ้ทศบอกพี่แล้ว พี่ก็เลยเตรียมเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์มาให้" พี่กรรณเอ่ยแล้วหันไปที่พนักงานเสิร์ฟที่มีแก้วสีชมพูใสอยู่ในถาด ฟองอากาศที่อยู่ในแก้วบ่งบอกถึงความซ่าของเครื่องดื่มได้ดี


"สตรอเบอร์รี่โซดา สำหรับเด็กน้อยผู้ที่ดื่มเหล้าไม่ได้" พี่กรรณส่งแก้วมาให้ผมก็รับก่อนจะรีบกระดกเข้าปากด้วยความกระหาย


"อร่อยไหม?" พี่กรรณถาม


"อร่อยครับ" ผมตอบตามความจริง ความหวานอมเปรี้ยวของสตรอเบอร์รี่บวกกับความซ่าของโซดาทำให้ผมดื่มแล้วสดชื่น


"ถ้าชอบก็ดื่มให้หมดแก้วเลยนะครับ" พี่กรรณบอกกับผม ผมก็พยักหน้ารับมุมปากยิ้มออกมา


"ไอ้ทศทำไมมึงไม่พูดเลยวะ เมาแล้วหรือไง?"


"ไม่ได้เมา" พี่ทศตอบสั้นๆแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมว่าพี่ทศไม่พอใจผมอยู่


"หรือว่ามึงรอกูชุดใหญ่ให้?" พี่กรรณยังคงถามพี่ทศต่อ ด้วยท่าทางขี้เล่นที่ดูไปดูมาเหมือนจะแหย่ให้เสืออย่างพี่ทศอารมณ์เสียมากกว่า


"เออ!!" พี่ทศกระแทกเสียงตามด้วยกรอกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว ผมเริ่มกลัวพี่ทศขึ้นมานิดๆ



"เดี๋ยวๆ รอหน่อยไม่เกินสิบ ไม่สิ!! ห้านาที ชุดใหญ่จะมาหามึงแน่" พี่กรรณบอกกับพี่ทศมือก็ตบไปตรงบ่ากว้าง ผมที่ได้ฟังก็นั่งคิดตามว่าใจจะมาเป็นชุดใหญ่ให้พี่ทศ พี่ส้ม? พี่มะนาว?


"อึก" ผมกัดริมฝีปากแน่น อยู่ๆร่างกายของผมก็ร้อนขึ้นมา เหงื่อที่เคยหยุดไหลก็ผุดขึ้นมาทั่วหน้าใบหน้า คอของผมก็แห้งผาก ขนแขนขนขาของผมลุกชันรวมถึงอารมณ์ดิบก็พุ่งพล่านขึ้นมา ผมเป็นอะไรไป? ทำไมอยู่ๆถึงเกิดอารมณ์ขึ้นมาได้


"ลักษณ์ มึงเป็นอะไร?" พี่ทศที่คงสังเกตความผิดปกติของผมก็รีบถาม มือหนารีบจับมือผมเอาไว้แน่น แววตาบ่งบอกว่าเป็นห่วงผมมาก...หรือว่าผมจะคิดไปเอง


"พี่ทศ...ลักษณ์..อึก.." ผมพูดเสียงสั่นไม่รู้จะอธิบายยังไง?


"ออกฤทธิ์แล้วเหรอเนี่ย?" พี่กรรณพูดด้วยท่างทีสบายๆไม่ตกใจกับอาการของผมแต่อย่างใด


"มึงใส่อะไรไปในเครื่องดื่ม!!!" พี่ทศตวาดใส่พี่กรรณเสียงดังลั่นแทนที่พี่กรรณจะโกรธหรือหน้าสลดกลับยิ้มกว้างกว่าเดิม


"เครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์แต่ใส่ยาปลุกเซ็กซ์ว่ะ" พี่กรรณตอบ เล่นเอาผมตัวชาวาบ นี่ผมกินยาบ้าๆเข้าไปอย่างนั้นเหรอ?


"ไอ้กรรณ!!! มึงทำบ้าอะไร!!!" พี่ทศเข้าไปกระชากคอเสื้อซึ่งพี่กรรณก็ไม่ขัดขืนอะไร


"กูแค่จัดชุดใหญ่ให้มึง"









....................................................................
มาแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะมีคนชอบไหม?
ช่วงนี้ไม่ดราม่านะคะ จะจัดเบาๆให้อ่านกัน หวังว่าจะชอบ
ขอขอบคุณที่อ่านที่ติดตามแสดงความคิดเห็นกันนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 11-08-2016 22:12:46
ว้ากกกกก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 11-08-2016 22:30:36
ง่อออล
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-08-2016 22:58:49
เรื่องนี้ปมโหดมาก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-08-2016 01:35:12
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Guardian ที่ 12-08-2016 03:20:45
o13  o13  o13  o13  o13

พี่กรรณช่างรู้ใจเป็นที่สุด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 12-08-2016 08:11:34
เอาเลยจ้า เฮียทศจัดหนักจัดเต็มไปเลย  :hao6:
แต่ระวังน้องลักษณ์ตื่นมาจะอาละวาดนะจ๊ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 11 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 12-08-2016 08:57:47
มันจะทำใจได้ง่ายๆ เลยหรอ ดีกับคนที่ทำพี่สาวที่รักตาย  :เฮ้อ: เห็นด้วยนะเรื่องนี้ปมโหดมาก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 12-08-2016 19:51:56
พระลักษณ์
Writer :Tan-Yung
File : 12









"ไอ้กรรณ!!! พรุ่งนี้กูจะจัดการมึง" พี่ทศชี้หน้าด่าพี่กรรณก่อนจะลากผมออกไปอย่างรวดเร็ว


"พี่ทศ..จะ..พาลักษณ์ไปไหน?" ผมถามเพราะถ้าให้ไปที่ไกลๆผมคงไม่ไหวตอนนี้ร่างกายมันไม่อำนวย ใบหน้าก็เริ่มซีดเซียว


"พามึงไปปลดปล่อย" พี่ทศพูดจบก็พาผมไปที่ห้องพักซึ่งอยู่ชั้นบน พอประตูห้องนอนเปิด ผมก็รีบวิ่งนำหน้าเข้าห้องน้ำทันที


"พี่ทศออกไป!!!" ผมไล่พี่ทศที่มายืนขวางประตูไม่ให้ผมปิด


"กูจะช่วยมึง" พี่ทศพูดพร้อมกับใช้มือดันตัวผมเข้าไปข้างใน


"ลักษณ์ช่วยตัวเองได้..พี่..พี่ทศออกไป" ผมเริ่มพูดตะกุกตะกัก รู้สึกเบลอๆไปหมด ร่างกายก็ร้อนรุ่มขึ้นมาเรื่อยๆเหมือนว่าไฟกำลังจะแผดเผาผม


"ดูท่ามึงจะไม่ไหวแล้วนะให้กูช่วยเถอะ" พี่ทศยังคงดึงดันที่จะมาใช้มือให้ผม


"พี่ทศเป็นผู้ชายไม่รู้สึกแปลกเลยเหรอที่จะมาทำแบบนี้กับลักษณ์" ผมพยายามพูดให้พี่ทศคิดได้ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขาก็ขยับถอยไปชิดกับผนังห้องน้ำ แย่แล้ว!!! ผมไม่มีทางที่จะหนีไปไหนเหรอนี่


"กับคนอื่นกูรู้สึกแปลกแต่กับมึง...กูไม่รู้สึกแบบนั้น" คำพูดของพี่ทศทำให้ผมประหลาดใจอยู่ไม่น้อย พี่ทศตอบพร้อมกับเดินเข้ามาหาผม ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่อย่างนั้นผมเสร็จพี่ทศแน่


"โอ๊ย!!" พี่ทศร้องลั่น ผมรวบรวมแรงสุดท้ายที่มีอยู่เตะไปที่สีข้างของพี่ทศแล้วก็รีบวิ่งหนี


"มึงจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น" พี่ทศรวบเอวผมด้วยแขนข้างเดียวแล้วฉุดให้ผมนั่งลงพร้อมกับพี่ทศ ขายาวเกี่ยวลำตัวผมเอาไว้ มือก็ดึงให้ผมนั่งพิงอก


"พี่ทศ..ปล่อยลักษณ์" ผมพูดขอร้องอีกฝ่าย ผมเริ่มหมดแรงจะให้ใช้ไม้แข็งก็คงทำไม่ได้ ตอนนี้คงเหลือแค่วิธีเดียวคือขอร้องพี่ทศดีๆ


"ไม่ปล่อย กูจะช่วยมึงเอง กูรู้นะตอนนี้มึงไม่ไหวแล้ว" พี่ทศกระซิบข้างหูปลายลิ้นก็เลียที่ติ่งหูนิ่มเบาๆ


"พะ...พี่ทศอย่าทำกับลักษณ์เหมือนที่ทำกับพี่ดา" ผมพูดเสียงสั่นน้ำตาคลอเบ้า ผมกลัว...กลัวว่าพี่ทศจะข่มขืนผมและดูเหมือนคำพูดของผมจะได้ผล พี่ทศหยุดชะงักนิ่งเงียบไป


"กูสัญญาว่าจะไม่ให้ไอ้นั่นของกูเข้าไปในตัวมึง กูแค่จะปลดปล่อยมึงให้หายอึดอัดและมึงจะเต็มใจให้กูทำหลังจากนี้ เชื่อกูสิ" เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยพร้อมกับฝ่ามือที่ลูบไล้ไปตามกายร้อนของผมผ่านเนื้อผ้า


"ลักษณ์ช่วยตัวเองได้" ผมเอ่ย..ความอดทนต่อสิ่งเร้าก็เริ่มจะหมดลง อย่างน้อยผมต้องให้พี่ทศออกจากห้องน้ำไปให้ได้


"มือมึงไม่พลิ้วเท่ามือกู กูช่วยจะดีกว่าที่มึงช่วยตัวเองอีก"


"ไม่เอา...อ๊า...า .." ผมปฏิเสธ ก่อนจะครางกระเส่าออกมา เมื่อพี่ทศใช้นิ้วบดขยี้ที่ยอดอกของผมจนแข็ง


"ปากมึงบอกว่าไม่แต่ร่างกายมึงมันเรียกร้องแล้วนะ" พี่ทศเอ่ยแล้วเชยคางผมให้หันหน้าไปหา พี่ทศยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าประกบปากผม


ริมฝีปากหนาประทับลงบนฝีปากนิ่มที่ปิดเม้มเอาไว้ ปลายลิ้นร้อนค่อยๆแทรกตามรอยต่อของริมฝีปากบนและล่างก่อนจะตวัดเบาๆจนผมเผลอเผยอปาก พี่ทศใช้จังหวะนี้สอดสิ้นเข้าไปพร้อมมือที่เลิกเสื้อของปมขึ้นจนเผยผิวกายขาวที่ประดับอยู่กับรูปร่างผอมที่มีกล้ามเนื้อนิดๆ ปลายนิ้วเรียวรูปวนไปที่หน้าท้องจนผมเสียววูบ ส่วนปากเองก็ประกบบดเบียดอยู่ไม่ห่าง ลิ้นภายในก็ตวัดกันไปมาตามแรงอารมณ์ที่คุกกรุ่น พี่ทศกวาดลิ้นในโพลงปากหวานของผมจนทั่วก่อนจะถอนจูบ


"อ้าปากแล้วแลบลิ้นออกมาหน่อย" พี่ทศบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าฟังแล้วรู้สึกเหมือนต้องมนต์สะกดผมแลบลิ้นออกมาเล็กน้อยก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อพี่ทศตวัดปลายลิ้นผมเข้าไปในปากแล้วดูดดุนเบาๆ


"หวานว่ะ"


พี่ทศเอ่ยออกมาแล้วถอดเสื้อของผมออก ผมที่หมดแรงได้แต่นอนเอนอกพี่ทศตาฉ่ำเยิ้มก็ปล่อยให้พี่ทศเล่นร่างกายของผมไป จมูกโด่งเริ่มซุกไซร้ดมกลิ่น ลิ้นชื้นลากก็ไปตามความยาวของลำคอขาว ร่างกายของผมสั่นสะท้าน ปลายนิ้วท้ายจิกกับพื้นห้องน้ำแสนเย็นเฉียบ


"อ๊ะ...อย่า..า..." ผมร้องห้ามเมื่อพี่ทศงับติ่งหูนิ่มของผมเบาๆ


"ฮึ...จุดอ่อนสินะ"


ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ คนตัวสูงดูดเม้มที่หลังหูของผมจนแดงช้ำแล้วไล่กลับมากัดตามซอกคอของผมจนเป็นรอยฟัน ผมได้แต่ร้องครางออกมา ซึ่งนอกจากปากที่คอยจะเล่นกับขอผมแล้ว มือของพี่ทศก็นวดเค้นไปที่จุดกลางกายของผม


"พี่ทศ..ลักษณ์เสียว..ว...อ่า.า.."


ผมได้แต่ร้องคราง พี่ทศเริ่มคลายขาที่เคยเกี่ยวรั้งตัวผมออกจากนั้นก็ถอดกางเกงพร้อมกับชั้นในที่เป็นสิ่งขวางกั้นให้ออกไปทำให้แก่นกายของผมที่ตื่นตัวและมีน้ำปริ่มใสไหลปริ่มเล็กน้อยออกมาแสดงสู่สายตาจนผมรู้สึกอายและเบียนหน้าหนี พี่ทศเองก็ขยับตัวออกให้ผมนั่งพิงผนังห้องน้ำแทนส่วนตัวเองก็มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า มือหนาถอดกางเกงและชั้นในออกเล็กน้อยแต่ก็พอที่จะทำให้แท่งร้อนใหญ่ยักษ์ชูชันออกมา


"พี่ทศไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรลักษณ์" ผมร้องออกมาด้วยความตกใจมือก็ผลักพี่ทศแต่ก็ถูกรวบเอาไว้แถมยังถูกพี่ทศใช้เข่าดันขาผมให้อ้าออกกว้าง


"กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะที่ไม่รู้สึกอะไร"


พี่ทศพูดพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาใกล้..ใกล้นจนแก่นกายของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน พี่ทศปล่อยข้อมือเล็กแล้วเปลี่ยนมารวบแก่นกายทั้งสองด้วยมือข้างเดียว


"อ่า...า...พะ...พี่ทศ...อื้อ..อ๊ะ"


"ซี๊ด..ด...เสียวชิบ"


ทั้งผมและพี่ทศครางประสานกันรับกับจังหวะมือที่รูดรั้งขึ้นลงจนผมเสียวสะท้าน พี่ทศเลยใช้ที่ว่างคว้ามือผมให้จับบ่าพี่ทศเอาไว้เพื่อยึดเหนี่ยว


"อื้อ...อ่า..า...ลักษณ์...อ่า.า...."


ผมครางหนักกว่าเดิมเมื่อถูกพี่ทศใช้ปากจู่โจมที่ยอดอกดูดดุนพร้อมกับแรงขยับของมือที่เล่นกับแท่งร้อน ผมแอ่นอกสู้ลิ้น นิ้วมือก็จิกลากไปตามแขนเพื่อระบายอารมณ์จนพี่ทศครางอือในลำคอ


"พี่ทศ...อ่า..า...จะปล่อยแล้ว"  ผมที่โดนเล่นงานหนักเข้าก็ใกล้ถึงจุดสุดยอด


"ปล่อยเลย...อ่า" พี่ทศบอกเสียงแผ่วพร้อมกับเร่งมือเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานร่างกายของผมก็กระตุกน้ำสีขาวขุ่นก็พ่นออกมาจากแก่นกายจนเลอะเปรอะเปื้อนมือพี่ทศ ผมหายใจหอบถี่ ตาก็ปรือได้ที่แต่ถึงอย่างนั้นอารมณ์ดิบก็ยังไม่หมดไป


"เอามือมึงทำให้กูหน่อย" พี่ทศสั่งก่อนจะปล่อยมือออกจากแก่นกายผม ผมก็ทำตามไม่ขัดขืนมือก็ขยับรูดช้าๆ ในตอนนั้นเองพี่ทศอาศัยช่วงที่ผมเผลอพี่ทศก็ใช้นิ้วที่เปื้อนน้ำขาวขุ่นของผมป้ายไปที่ช่องทางสีสดแล้วกดนิ้วเข้าไป


"อ๊ะ!...เจ็บ!! เอาออกไป" ผมพูดทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย พี่ทศโน้มใบหน้ามาจูบซับก่อนจะพูดกับผม


"กูจะทำให้มึงสบายตัวนะ...ลักษณ์แล้วก็ทำตามสัญญา"


พี่ทศพูดจบก็ขยับนิ้วเข้าไปจนผมรู้สึกจุก นิ้วยาวแช่ค้างเอาไว้ราวกับรอให้ผมปรับตัวให้ได้เสียก่อน ผมผ่อนลมหายใจหนักๆ น้ำตามันยังไหลไม่หยุด เจ็บ...ผมรู้สึกเจ็บมากๆ


"ผ่อนคลาย...หายใจลึกๆ" พี่ทศเอ่ย ผมทำไปพลางสะอื้นไปพลางจนเริ่มหายเกร็ง พี่ทศก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ


"อ่ะ...อ่ะ...อ่า.า..อ๊า...อื้ม.ม..."


"ในตัวมึง...อ่า..า...ทั้งอุ่นทั้งนิ่ม"


ผมครางกระเส่าไม่เคยคิดว่าข้างหลังมันจะทำให้รู้สึกดีอย่างนี้ ยิ่งตอนนี้พอนิ้วพี่ทศสอดลึกผมก็ยิ่งเสียว ยิ่งรู้สึกดี


"อืม...ลักษณ์เร่งมือหน่อย"


ในระหว่างที่พี่ทศขยับนิ้วเข้ามาในกายผมก็ทำหน้าที่ขยับแท่งร้อนพี่ทศเช่นกันเรียกได้ว่าเป็นการทำงานร่วมกันได้ดี พี่ทศก็เพิ่มนิ้วเป็นสองนิ้วและสามนิ้วขึ้นเรื่อยๆ


"อ่ะ.. ...จะปล่อยอีกรอบแล้ว.ว...อื้อ..อ.."


"พร้อมกันนะ...อืม..ม..ลักษณ์


"อ๊ะ...อ้ะ...อ่า.า....."


"อื้อ..อ...อืม...ตอดแน่นชิบ" พี่ทศครางออกมาแล้วหอมแก้มนิ่มของผมเบาๆ


เสียงครางของเราทั้งสองประสานกันลั่นห้องน้ำพร้อมกับมือของผมที่ขยับแก่นกายให้พี่ทศและนิ้วของพี่ทศที่สอดใส่เข้าไปในตัวผม ไม่นานเราทั้งสองก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ผมฟุบหน้าซุกตรงอกกว้างของพี่ทศพอดิบพอดี


"หมดไปสองรอบแล้วยายังออกฤทธิ์อีกไหม?" พี่ทศถามเบาๆข้างๆหู ผมไม่ตอบอะไรแต่สายตาก็ปรายมองแก่นกายที่เริ่มแข็งขืนอีกครั้ง


"ยังไม่หมดสินะ ไปต่อที่เตียงดีกว่า" พี่ทศพูดจบก็อุ้มผมที่แขนขาไร้เรี่ยวแรงไปบนเตียงนุ่ม


"กูจะช่วยมึง...จนยามันจะหมดฤทธิ์"


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ตาก็มองเวลาที่ตัวเลขที่หน้าปัดบอกเวลาว่านี่คือสี่โมงเย็นของวันใหม่ พอผมตื่นและมีสติเหตุการณ์เมื่อวานก็ไหลวนเข้ามา


กี่รอบ? กี่ที่?  กี่หน?  ที่ผมกับพี่ทศได้ปลดปล่อย พวกเราทั้งสองไม่อาจจะนับได้แต่ที่รู้ๆคือกว่ายาจะหมดฤทธิ์ก็ปาไปหกโมงเช้า


"อืม...ตื่นแล้วเหรอ?" พี่ทศถามผมน้ำงัวเงียแถมตาก็ยังไม่เปิดออกจนหมดด้วยซ้ำและที่สำคัญพี่ทศดึงผมเข้าไปกอด


"นี่แหนะ!!" ผมถีบพี่ทศจนเกือบตกเตียง พี่ทศมองผมด้วยสายตาดุๆ


"มาถีบกูทำไม?" พี่ทศถามเสียงขุ่น ร่างสูงขยับลุกมานั่งบนเตียงอีกรอบโชคดีที่พี่ทศใส่กางเกงบ็อกเซอร์เอาไว้ผิดกับผมที่รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นเปล่าเปลือย


"ก็พี่มากอดกอดลักษณ์ทำไมล่ะ?" ผมถามกลับใบหน้าบึ้งตึงพลางขยับตัวถอยหนี มือก็หอบผ้าห่มเข้ามากอดและพันตัวเอาไว้


"มึงถีบกูเพราะกูกอดมึงอย่างนั้นเหรอ? ทีเมื่อคืนกู...." พี่ทศพูดด้วยน้พเสียงและสายตากรุ้มกริ่มจนผมรู้สึกหมั่นไส้


"หยุดพูดไปเลยนะ!!!! เรื่องเมื่อคืนก็เพราะฤทธิ์ยาต่างหากแล้วผมก็ไม่ได้ขอร้องให้พี่ช่วยด้วย" ก่อนที่พี่ทศจะพูดอะไรออกมาผมก็ชิงพูดตัดหน้าเสียก่อน


"แต่การช่วยมึงครั้งนี้กูได้กำไรนะได้ทั้งดมกลิ่นตัวมึง ควานน้ำหวานในปากมึงแล้วก็... " พี่ทศไม่พูดต่อแต่ก้มมองลงต่ำไปที่กลางลำตัวผม ไม่บอกก็รู้ว่าหมายถึงอะไร


"ไอ้พี่ทศ!!!!!!!!!"












.......................................................................
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็น มาติดตามกันนะคะ

อ่านคอมเม้นมีคนรอให้น้องเสียตัวด้วย....อย่าเพิ่งดีว่า น้องโดนยาแบบนี้มันไม่โอ 5555

หลายคนบอกว่าปมโหด พอดีไรท์ตั้งใจให้ดราม่าค่ะ แต่ช่วงนี้จะงดไปก่อน เดี๋ยวค่อยมาทีเดียวเน้นๆ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-08-2016 20:20:58
 :hao7: เหนื่อย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 12-08-2016 21:58:41
สรุปเค้าได้กันมั้ยหนิ หรือแค่นิ้ว :hao4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-08-2016 22:01:21
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :katai4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 12-08-2016 23:12:57
เข้าใจรามว่าต้องการแก้แค้นคนที่ทำให้คนรักของตัวเองต้องฆ่าตัวตาย แต่เราไม่อยากให้ลักษณ์ต้องเสียใจนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 12-08-2016 23:34:16
 :-[ โห้ยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 13-08-2016 07:34:35
สรุปเค้าได้กันมั้ยหนิ หรือแค่นิ้ว :hao4:


แค่นิ้วแค่มือค่า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: supernaturalgay ที่ 13-08-2016 14:54:30
แน่ใจนะว่าทศกัณฑ์ข่มขืนสีดา  เพราะดูจากพฤติกรรมของทศแล้ว  เหมือนเขาไม่ใช่คนกระทำแต่น่าจะเป็นใกล้ชิดที่ทำมากกว่า... :o12:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 13-08-2016 16:41:13
ไม่อยากให้ถึงดราม่าเลย สงสารลักษณ์
พี่ทศใสๆมาก ช่วยลักษณ์โดยไม่หวังผลตอบแทน(หราาาา)
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-08-2016 18:33:16
เอิ่มมมม ไอ้พี่ทศก็กำไรเห็นๆเช่นเดิมสินะ เหอะๆๆๆ

แล้วสรุปกับพี่รามนี่ยังไงกันแน่เนี่ย เฮ้อออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 13-08-2016 19:49:35
 :hao6: อีพี่ทศแม่งกำไรเห็นๆอ๊า น้องลักษณ์จ๊ะ อีไม่นานหรอกหนู เสร็จอีกพี่ทศแน่ๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 14-08-2016 06:38:14
แน่ใจนะว่าทศกัณฑ์ข่มขืนสีดา  เพราะดูจากพฤติกรรมของทศแล้ว  เหมือนเขาไม่ใช่คนกระทำแต่น่าจะเป็นใกล้ชิดที่ทำมากกว่า... :o12:

พี่ทศนั่นแหละค่ะแต่แบบ...ตอนนั้นนางแค่นึกสนุกเอาแต่ใจเพราะทั้งชีวิตเจอแต่ผู้หญิงที่มาด้วยเงิน บางคนพี่ทศปล้ำเลยก็มีแต่เอาเงินฟาดก็เงียบก็เลยคิดว่าแม่สีดาเป็นแบบนั้น ตอนนี้พี่ทศก็รู้สึกผิดและพยายามทำดี ช่วยเหลือดูแลกับพระลักษณ์แทนเป็นการชดใช้ให้สีดาค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 14-08-2016 06:40:36
ขอตอบเม้นแบบรวมๆนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม

1. เรื่องนี้ดราม่า
2. เจ็บทุกฝ่ายแต่เราจะเห็นลักษณ์เจ็บสุดเพราะลักษณ์เป็นคนเล่าเรื่อง
3. Nc จะมาพร้อมกับ....
4. ไม่สามพี
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 12 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Warnkt ที่ 14-08-2016 10:55:26
รออออออ :mew1: :mew1: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 14-08-2016 20:20:02
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 13









หลังจากเหตุการณ์คืนนั้น พี่ทศก็ไปเอาเรื่องพี่กรรณทั้งชก ทั้งต่อย แต่พี่กรรณก็ยังจะหัวเราะ ผมไม่เข้าใจพี่กรรณเสียจริงๆว่าทำไมถึงแกล้งผมแบบนี้แล้วท่าทางไม่เดือด ไม่โกรธ ไม่เคือง ที่พี่ทศต่อยอีก


"มึงก็ชกกูเอา ชกกูเอา น้องลักษณ์ผู้เสียหายตัวจริงยังไม่ทำอะไรกูเลย" พี่กรรณบอกกับพี่ทศแล้วหันมาส่งยิ้มหวานใส่ผม ใครว่าผมจะไม่เอาเรื่องล่ะ


'พลั่ก' ผมชกไปตรงจมูกพี่กรรณพอดิบพอดี คนโดนชกร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะเงยหน้ามามองผมที่ยืนจิกตาใส่อยู่


"ใครว่าลักษณ์ไม่ทำอะไรล่ะ? ลักษณ์แค่รอให้พี่ทศทำพี่กรรณให้เสร็จก่อนก็เท่านั้น" ผมยักคิ้วกวนๆใส่พี่กรรณที่กำลังใช้มือแตะบริเวณจมูก


"เหี้ย!!! เลือด..." พี่กรรณเห็นเลือดก็หน้าซีด พวกบอดี้การ์ดจึงรีบพาพี่กรรณที่เหมือนจะหมดแรงกลับไปทำแผลที่ห้อง ผมเพิ่งรู้นะว่าพี่กรรณกลัวเลือดแค่คิดผมก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้


"หัวเราะเสร็จยัง?" พี่ทศถามผมน้ำเสียงติดจะนิ่งๆ สงสัยเจ้าชายน้ำแข็งจะเข้าร่างแล้ว


"เสร็จแล้วครับ" ผมตอบพร้อมกับพยายามกลั้นขำเอาไว้


"เสร็จก็ดีพอดีว่ากูอยากกิน" พี่ทศพูดพร้อมกับกอดเอวผมจากด้านหลังเล่นเอาผมใจหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม


"กินอะไรครับ" ผมผลักพี่ทศให้ออกห่าง ผมไม่ชอบให้พี่ทศอยู่ใกล้ผมเลยเพราะเวลาพี่ทศอยู่ใกล้ ใจของผมก็เหมือนจะเต้นผิดจังหวะ


"กินข้าวสิหรือมึงคิดว่ากูจะกินมึง...หื่นนะ" พี่ทศพูดพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมล่ะไม่ชอบเลยจริง


"ลักษณ์ไม่ได้หื่นแค่ลักษณ์ต้องระวังตัวเอาไว้เวลาอยู่กับพี่สองต่อสอง" ผมเถียงกลับ


"มึงจะระวังอะไรอีก เมื่อคืนมึงกับกูก็ไปถึงไหนแล้วมึงก็รู้"


"แต่ลักษณ์ไม่เต็มใจ!!!" ผมตะเบ็งเสียงใส่แต่ดูเหมือนมันตลกมากจนพี่ทศถึงกับกลั้นขำ


"มึงไม่เต็มใจแต่ร่างกายมึงตอบสนองกูทุกครั้งนะ" พี่ทศเอ่ย สายตาคมดุจเหยี่ยวก็มองผมด้วยสายตาหื่นกระหาย


"พอเถอะ...หยุดพูดเรื่องเมื่อคืนเสียที" ผมเอ่ย ยิ่งคิดผมก็ยิ่งสับสน


"โอเค กูจะไม่พูดเรื่องเมื่อคืนแล้วแต่มึงเลิกเม้มปากตัวเองได้แล้ว ทำไมเวลาคิดมากชอบเม้มปากกัดปากด้วยเนี่ย" พี่ทศใช้นิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากล่างของผมเบาๆอย่างอ่อนโยน


"ไปกินข้าวกัน" พี่ทศพูดต่อ ก่อนจะเดินนำผมไปที่รถและใส่หมวกกันน็อกให้กับผมที่ยังยืนเงียบไม่พูดอะไร


เวลากลางคืนแสงสีจากไฟนีออนมันช่างดูตื่นตาและล่อเหล่านักท่องเที่ยวให้เข้าชม พี่ทศพาผมมาที่ตลาดนัดริมหาดที่นี่มีของกินมากมายจนผมเลือกแทบไม่ถูก สุดท้ายพี่ทศก็เป็นฝ่ายตัดสินใจพวกเราก็เลยได้ข้าวผัดคนละกล่องและอาหารทะเลย่างมาอีกไม่มาก พี่ทศเลือกที่นั่งตรงโต๊ะหินอ่อนที่ใกล้กับทางออกและลานดนตรี เสียงดนตรีดังคลอทำให้รู้สึกสบายและน่านั่งมากขึ้น


"มัวแต่นั่งฟังเพลง มึงไม่คิดจะกินบ้างหรือไง" พี่ทศดุผม ก็อย่างที่พี่ทศว่านั่นแหละครับผมมัวแต่นั่งฟังเพลงจนไม่ได้ตักข้าวมากินสักคำ


"กินเยอะๆ จะได้แข็งแรง" พี่ทศคอยตักโน่น ตักนี่ให้ผมไม่หยุดจนผมมองหน้าพี่ทศนิ่ง ในใจก็ตั้งคำถามว่าพี่ทศทำแบบนี้ทำไท


"มองหน้ากูทำไม? แล้วนี่ยังงอนกูอีกเหรอถึงได้เงียบไม่ยอมพูด ไม่ยอมจา" พี่ทศมองผมกลับด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเช่นกัน


"ลักษณ์ไม่ได้งอน" ผมตอบ แค่ผมเงียบนี่คือผมงอนเหรอ


"แต่มึงไม่พูดกับกูเลย" พี่ทศเชยคางผมให้หันมามองหน้าพี่ทศตรงๆ


"พี่ทศแคร์ด้วยเหรอ?" ผมถามออกไปไม่จริงจังและคาดหวังคำตอบ


"แคร์สิ กูแคร์มึงมากกว่าใครในตอนนี้" คำตอบของพี่ทศทำเอาผมวูบวาบอยู่ในอก


"ทำไมพี่ต้องมาแคร์ลักษณ์ด้วย?" ผมถามออกไปตรงๆ คราวนี้ผมต้องการเอาคำตอบจริงๆ


"เพราะกูรู้สึกผิดที่ใจร้อนคึกคะนองว่าผู้หญิงทุกคนจะเหมือนกันหมด กูผิดที่ไปทำร้ายพี่สาวมึงจนเขาต้องคิดสั้น กูผิดที่เป็นต้นเหตุทำลายครอบครัว พี่ชายมึงขาดคนรัก มึงก็ขาดพี่สาวแถมยังถูกพี่ชายไล่ออกมาอีก...พี่สาวมึงรักมึงมาก ดังนั้นการช่วยมึงก็เท่ากับว่ากูได้ไถ่บาปแม้จะเล็กน้อยถ้าเทียบกับสิ่งที่มึงเสียไป" พี่ทศพูดออกมาผมเห็นความเจ็บปวดอยู่ในดวงตาคู่นั้น พี่ทศคงจะรู้สึกผิดจริงๆ


"แต่ยังมีอีกอย่างที่กูไม่สามารถอธิบายได้ คือจะพูดว่ายังไงดีล่ะ...กูถูกชะตากับมึงด้วยละมั้ง" พี่ทศยิ้มจางๆ มือหนาก็มาขยี้ผมนุ่มอย่างเอ็นดู


"ลักษณ์ไม่ใช่หมานะครับ มาขยี้ทำไม" ผมปัดมือพี่ทศออกพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่ พี่ทศก็หัวเราะครืนออกมา บรรยากาศที่ชวนอึดอัดก่อนหน้านี้ก็ทลายลง


"กูก็ไม่ได้บอกเลยว่ามึงเป็นหมา อย่าคิดไปเอง" พี่ทศกลั้นขำ ถึงไม่บอกแต่การกระทำมันฟ้องนี่ครับ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากจะจ้องพี่ทศด้วยสายตาเคืองๆ


"อย่ามัวแต่มองกูตาขวาง รีบกินรีบแดกจะได้รีบกลับ" พี่ทศเอ่ย ผมก็เลยจัดการฟาดอาหารที่อยู่ตรงหน้า ไม่นานอาหารที่อยู่เต็มโต๊ะก็เหลือเพียงซาก


"จะแวะเดินเล่นก่อนไหม?" พี่ทศถามหลังจากที่กินข้าวเสร็จ


"ไม่ดีกว่าครับ พี่ทศเองรีบกลับไม่ใช่เหรอ?" ผมเอ่ยถาม


"ยังพอมีเวลานิดหน่อย ไปเดินดูของกัน" ไม่ทันที่ผมจะให้คำตอบพี่ทศก็ฉุดแขนผมให้ยนขึ้น


พี่ทศจูงมือผมเข้าไปในตลาดนัดตรงโซนเสื้อผ้า มือหนาคอยกุมมือเรียวของผมเอาไว้ตลอดไม่ยอมปล่อย


"น่ารักจังเลย" ผมผ่านมาที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงเห็นลูกแมวขนฟูสีเทาที่อยู่ในกรงที่เดินเตาะแตะไปมา ทาสแมวอย่างผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมและนั่งลงใกล้ๆเพื่อดูลูกแมว


"ชอบเหรอ?" พี่ทศถามพร้อมมองผมกับแมวสลับไปมา


"ครับ ลักษณ์ชอบอยากได้ด้วย" ผมตอบกลับไปแล้วกลับมาสนใจแมวน้อยต่อ


"แต่มึงต้องตัดใจนะลักษณ์เพราะกูกับมึงมาที่นี่ด้วยมอเตอร์ไซค์ไม่ใช่รถยนต์


พอพี่ทศพูดแบบนี้ผมก็ต้องตัดใจ ผมลืมนึกไปว่าเราขี่มอเตอร์ไซค์กันมา ถ้าจะซื้อแล้วพากลับกรุงเทพกลัวว่าน้องแมวจะตายกลางทาง


"กลับกันดีกว่าครับพี่ทศ" ผมพูดออกมาอย่างเสียดาย


"อือ" พี่ทศพยักหน้ารับ เราทั้งสองก็พากันกลับที่พัก


ยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะ ผู้คนในตลาดเดินเบียดเสียดกันเสียจนผมถูกชนบ้าง กระแทกบ้างจนเกือบพลัดหลงกับพี่ทศ


"โอ๊ย!!" ด้วยความที่ไม่ระวัง มีชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ที่เดินสวนมาทางผมพอดีชนเข้าอย่างจังจนผมล้มเซไปนั่งอยู่ตรงพื้น


"ลักษณ์!!!" พี่ทศร้องเรียกเสียงของผมด้วยความตกใจ


"I'm sorry" ชาวต่างชาติเอ่ยแล้วเข้ามาประคองผมพร้อมกับพี่ทศ


"You don't worry. I'm Ok." ผมตอบกลับไป จากนั้นชาวต่างชาติก็ถามไถ่อาการผมก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นอะไรมากชาวต่างชาติขอโทษผมอีกครั้งแล้วเดินจากไป


"ไปกันเถอะ...ลักษณ์" พี่ทศประคองผม


"อ๊ะ..เจ็บขา"ผมกุมขาตัวเอง มันเจ็บจริงๆสงสัยคงเพราะล้มเมื่อกี้แน่ๆ


"มานี่มา" พี่ทศย่อตัวลงแล้วชี้ไปที่หลัง

"อะไรพี่ทศ" ผมถาม ตาก็มองหน้าพี่ทศว่าจะให้ผมทำอะไรแล้วพี่ทศชี้ไปที่หลังตัวเองทำใ


"ขี่หลังกู..." พี่ทศบอกกับผม ผมถึงกับเข้าใจทันที


"ไม่เอา..ลักษณ์ไม่ขี่" ผมรีบปฏิเสธ ตอนนี้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองเราสองคน


"เร็วๆ รีบขี่หลังกูอย่าให้กูดุ" พี่ทศเริ่มเข้าโหมดยักษ์จนผมกลัวนิดๆ


"เอ่อ...." ผมลังเลว่าจะทำยังไงดี


"เห็นไหมคนมองหมดแล้ว...รีบขึ้นมา" พี่ทศเริ่มเสียงดัง ผมเลยต้องปล่อยให้เลยตามเลย ผมขี่หลังพี่ทศ ผมมองช่วงไหล่พี่ทศดูกว้างจนผมอดไม่ได้ที่จะซบลงไป ท่ามกลางสายตาคนในตลาดที่รอบมอง


"สบายเลยสิมึง" พี่ทศหันมายิ้มกับผมแล้วพาผมไปถึงที่รถ

"แน่นอนสิครับ มีคนให้ขี่หลังไม่ต้องเดินเองแบบนี้" ผมพูดทั้งรอยยิ้มจะว่าไปผมก็นึกถึงตอนเด็กๆ พี่รามมักจะให้ผมขี่หลังแบบนี้


เราสองคนกลับไปที่ผับพี่กรรณโดยใช้เวลาไม่นาน พอถึงพี่ทศก็พาผมมาส่งที่ห้องก่อนจะออกไปคุยงานกับพี่กรรณ


"เดี๋ยวกูธุระเสร็จแล้วจะขึ้นมาทายาให้ มึงห้ามหลับไปเสียก่อนล่ะ" นี่คือประโยคคำสั่งของพี่ทศก่อนจะไปหาพี่กรรณ

 ส่วนผมก็นอนดูทีวีอยู่ไปเรื่อยๆ เพราะไม่รู้จะทำอะไร อีกอย่างผมไม่สามารถเดินไปก็เลยได้แน่นอน อีกอย่างถ้านอนเฉยๆก็กลัวว่าจะเผลอหลับไปแล้วพี่ทศอาจจะดุใส่ผมเพราะเจ้าตัวดันสั่งไม่ให้ผมนอนหลับ เรียกได้ว่าพี่ทศนั้นเก่งสามารถห้ามคนที่ง่วงไม่ให้นอนได้ ผมนับถือจากใจจริง


'Rt...Rt....'


เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ดึกดื่นป่านนี้ใครกันนะที่โทรมา ผมจึงรีบควานหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ตรงหัวเตียงมาดูชื่อคนโทรที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าจอ


'พี่ราม'


“สวัสดีครับพี่ราม” ผมรีบกดรับสายทันทีเมื่อเห็นเบอร์คนสำคัญ


“เป็นไงบ้าง? สบายดีไหม?” พี่รามถาม


“สบายดีครับ” ผมตอบกลับไปสั้นๆ


“พี่ดีใจที่ลักษณ์สบายดีแต่อย่าลืมหน้าที่ของลักษณ์ล่ะว่าไปอยู่กับไอ้ทศกัณฐ์เพื่ออะไร?”










....................................................................
มาแบบสั้นๆนะคะ พอดีว่าต้องเตรียมตัวไปซื้อมาม่ามาเริ่มต้มในตอนหน้า

ขอขอบคุณทุกคนที่อ่าน ที่เม้นนะคะ ขอโทษด้วยที่ตอบไม่หมด จากนี้ไปจะพยายามตอบนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 14-08-2016 20:48:15
ชอบค่ะ สนุกดี มีดราม่า แต่จะสั้นดับฝันสาววายไปไหนคะ??????? :sad4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-08-2016 20:54:23
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 14-08-2016 21:27:53
ไม่นะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-08-2016 21:43:59
พี่รามไปบวชไป๊!!
สีดา เธอบอกน้อง แต่ไม่บอกผัวว่าให้ปล่อยวางนะยะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 14-08-2016 21:47:52
ลักษณ์ออกมาเพื่อแก้แค้นเร๊อะ  o22
ไม่อยากจะนึกตอนอิพี่ทศรู้เล๊ยยยย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 14-08-2016 23:40:07
รามใจร้ายมากกกกก. ลักษณ์ทำตามรามทำไม เลิกเถอะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 15-08-2016 00:35:23
ไม่อยากให้ลักษณ์ตัดสินใจทำตามที่รามสั่งเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 15-08-2016 01:20:33
ลักษณ์ หนูทำตามที่รามบอกหรอ สุดท้ายคนที่เจ็บก็คือหนูนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 15-08-2016 16:25:36
ลักษณ์ทำตามคำสั่งรามจริงๆ ด้วยสินะ แก้แค้นกันไปมาไม่จบสิ้นสะที เกลียดอิพี่ราม :ling1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Warnkt ที่ 16-08-2016 00:30:02
ไม่นะลักษณ์ :katai1: :katai1: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 16-08-2016 08:26:00
นี่เริ่มเกลียดพี่รามจริงๆละนะ ฮึ่มมมมมม! :m16:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-08-2016 15:11:50
คืออีรามน่ารังเกียจมากกกกก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: namaquaru ที่ 16-08-2016 23:45:17
เกลียดพี่รามแล้ว นี่รักน้องบ้างรึป่าว ฮึ่ม! :m16:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 17-08-2016 22:04:14
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 14









'นั่นสิผมมาอยู่กับพี่ทศเพื่ออะไร'


หลังจากที่ผมพูดคุยกับพี่รามเสร็จ ผมตั้งคำถามกับตัวเองว่ามาอยู่กับพี่ทศเพื่ออะไร? ที่จริงคำตอบมันมีมาตั้งแต่แรก ในวันนั้นผมเห็นแก่ตัว ผมต้องการที่จะอยู่ในสายตาของพี่ราม ผมเลือกที่จะช่วยพี่รามแทนที่จะให้อภัยตามที่พี่ดาบอก...ผมทำทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก


"นั่งเหม่ออะไรอยู่ หืม? ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะกูไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้" พี่ทศเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง จมูกโด่งเข้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอขาว


"พี่ทศหยุดทำรุ่มร่ามกับลักษณ์ได้แล้ว" ผมเอ็ดคนมือปลาหมึกพร้อมกับหยิกแขนที่มารัดกอด


"ให้กูเติมพลังหน่อย กูประชุมกับกรรณเหนื่อยโคตร" พี่ทศบ่นแล้วซุกคอผมนิ่งท่าทางคงจะเหนื่อยจริงๆ


"ประชุมอะไรเหรอครับ?" ผมถามอย่างกระตือรือร้น


"ก็เกี่ยวกับเอกสารที่ใช้ในการประมูลที่ดินเอาไว้สร้างคาสิโนน่ะแถมต้องเอากลับไปตรวจที่กรุงเทพอีก ไหนจะต้องเตรียมตัวเยอะแยะเพราะถ้าประมูลไม่ได้นี่เสียหายหลายสิบล้านแน่" พี่ทศตอบก่อนนอนหนุนตักผม มือหนาคว้ามือเรียวของผมมาสูดดม


"สดชื่นว่ะ..ตัวมึงหอมจริงๆ" พี่ทศเอ่ยแล้วซุกใบหน้าไปที่หน้าท้องของผม


"พี่ทศครับ ถ้าง่วงก็นอนให้ดีสิครับ นอนหนุนตักลักษณ์แบบนี้ลักษณ์เมื่อย" ผมบอกกับคนที่ตาแทบจะปิด พี่ทศก็ลุกจากตักไปนอนหนุนหมอนแล้วรั้งเอวผมมาให้แผ่นหลังของผมสัมผัสกับแผงอก


"คืนนี้กูกอดมึงหน่อยนะ..ลักษณ์" พี่ทศเอ่ยเสียงแผ่ว ผมหันหน้าไปมองก็พบว่าพี่ทศหลับไปแล้ว สงสัยคงจะเหนื่อยจริงๆ ลมหายใจที่รดตรงท้ายทอยทำให้ผมรู้สึกตัวว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน ผมจับแขนพี่ทศมากอดแนบอกด้วยความรู้สึกที่ว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมอาจจะได้อยู่กับพี่ทศ...หลังจากนี้พี่ทศอาจจะเกลียดผมและเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"โชคดีนะไอ้ทศ น้องลักษณ์เองก็นั่งซ้อนท้ายไอ้ทศดีๆล่ะ" พี่กรรณมายืนส่งพวกเราที่ลานจอดรถในตอนเช้ามืด วันนี้ผมและพี่ทศก็เดินทางกลับกรุงเทพก่อนกำหนดเพราะงานเอกสารเกี่ยวกับการเปิดคาสิโนที่ร่วมกับพี่กรรณเสร็จเร็วกว่าที่คาดเอาไว้ในก่อนหน้านี้


"ผมไปก่อนนะครับพี่กรรณ" ผมยกมือไหว้บอกลาแล้วไปนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์


"ว่างๆก็มาเที่ยวที่นี่ใหม่นะน้องลักษณ์" พี่กรรณเอ่ยพร้อมโบกมือให้ ส่วนผมก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้...ผมรู้ตัวว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเจอพี่กรรณ


"กูไปก่อนนะ ช้ากว่านี้เดี๋ยวรถจะติดแดดจะร้อนกว่านี้" พี่ทศเอ่ย พี่กรรณก็ตบบ่าร่ำลา จากนั้นพี่ทศก็ขับรถออกไปท่ามกลางความหนาวเย็นของเวลาย่ำรุ่ง


ผมมองแผ่นหลังพี่ทศด้วยความรู้สึกมากมาย ทั้งโหยหา ทั้งรู้สึกผิดและใจหายในเวลาเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่พี่ทศหลับผมก็คิดว่าพอถึงกรุงเทพผมจะติดต่อพี่รามและจะขโมยเอกสารประมูลที่ดินคาสิโนไปให้ ผมหวังว่าการที่ผมทำแบบนี้พี่ทศก็คงจะเสียหายไม่น้อยแต่คงจะมากพอที่ทำให้พี่รามหายแค้นได้


"นั่งเงียบเชียวนะมึง หนาวใช่ไหม?" พี่ทศเอ่ย ทำให้ผมที่จมกับความคิดของตัวเองรู้สึกตัวขึ้นมา


"กอดกูไว้จะได้อุ่น ถ้าง่วงก็หลับซบที่หลังกู" พี่ทศดึงมือผมมาให้กอดเอวหนาเอาไว้ ผมรับรู้ถึงความอบอุ่นที่แล่นผ่านเข้ามา ผมรู้สึกดีกับพี่ทศ...อ่ะ...ไม่ได้ ผมจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ ผมรักพี่รามส่วนพี่ทศก็แค่พี่ชายคนหนึ่ง


"เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้ามึงไม่ค่อยดีเลย" พี่ทศถามน้ำเจือเป็นห่วง


"เปล่าครับ ลักษณ์แค่ง่วง" ผมโกหกกลับไป ที่จริงผมเป็นกังวลเรื่องที่จะแก้แค้นพี่ทศ


"ถ้าง่วงก็ซบหลังกูเลยแล้วกอดเอวกูให้แน่นกว่าเดิม เดี๋ยวถึงร้านกูจะปลุกมึงเอง" พี่ทศบอกกับผมแล้วบิดคันเร่งยิ่งกว่าเก่า ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเอง พี่ทศคงจะรีบขับเพื่อให้ถึงร้านเร็วๆยิ่งตอนนี้ถนนโล่งไม่มีรถทำให้พี่ทศสามารถขับได้อย่างรวดเร็ว


"พี่ทศ" ผมเรียกชื่อร่างสูง มือก็กระตุกชายเสื้อให้พี่ทศรู้สึกตัว


"ว่าไง?"


"ถ้ามีคนมาหักหลังหรือทำให้พี่ทศเจ็บ พี่ทศจะจัดการยังไงครับ" ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามคำถามนี้ออกไป


"กูต้องดูก่อนว่านนั้นคือใคร ถ้ายิ่งคนที่กูไว้ใจกูก็จะจัดการให้หนักเอาให้ในชีวิตนี้มันจะไม่มีทางลืมชื่อทศกัณฐ์ได้เลย" คำตอบของพี่ทศทำให้ใจผมสั่น ความกลัวโลดเล่นไปตามริ้วหลังแต่ต่อให้ผมโดนพี่ทศทำร้ายผมก็เชื่อเสมอว่าพี่รามจะต้องปกป้องผม


"มึงถามกูทำไม? มึงจะหักหลังกูอย่างนั้นเหรอ?" พี่ทศถามผมกลับพร้อมกับหัวเราะในลำคอ
   

"เปล่าครับ" ผมตอบน้ำเสียงติดสั่น


"แล้วถามทำไม?"


"ลักษณ์อยากรู้เฉยๆ"


"แปลก มีเรื่องที่น่ารู้เกี่ยวกับกูมากมายแต่มึงเสือกไม่ถาม ดันมาถามอะไรก็ไม่รู้" พี่ทศบ่น ผมก็เงียบไม่พูดอะไรต่อก่อนกอดพี่ทศแน่น ใบหน้าก็ซบไปที่แผ่นหลังกว้างเพื่อให้จมดิ่งกับความฝันก่อนจะเจอความจริงที่โหดร้ายที่มันกำลังจะถึง


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"ลักษณ์ตื่นๆ" เสียงทุ้มของพี่ทศปลุกทำให้ผมตื่นขึ้นมา ผมลืมตามองรอบกายก็พบว่าตอนนี้ผมก็มาอยู่หลังร้านแล้ว


"ถึงแล้วเหรอครับ?" ผมถามน้ำเสียงงัวเงีย เปลือกตาก็แทบจะเปิดไม่ออก


"อืม ถ้าง่วงมากก็ไปนอนก่อนก็ได้" พี่ทศเอ่ย


"แล้วพี่ทศล่ะครับ ไม่นอนเหรอ?" ผมถาม หากพี่ทศนอนผมจะใช้โอกาสนี้ขโมยเอกสาร


"ไม่ว่ะ กูคิดว่าจะเก็บเอกสารแล้วจะเคลียร์งานก่อน ทำไม? กูไม่กอดมึงนอนไม่หลับเหรอ?" พี่ทศยิ้มกริ่มแล้วดึงตัวผมที่กำลังลงจากรถมากอดทำให้ผมเซถลาซุกตรงอกกว้างพอดี


"พี่ทศมากอดลักษณ์ทำไม!!" ผมโวยวายถึงจะไม่เต็มเสียงก็เถอะ


"กอดไว้ก่อนเดี๋ยวมึงจะนอนไม่หลับ" พี่ทศพูดจบก็ปิดท้ายด้วยการหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ก่อนจะปล่อยให้ผมเป็นอิสระ


"พี่ทศทำไมต้องชอบแกล้งลักษณ์ด้วย!!" ผมตีหน้าบึ้งแล้วรีบตรงดิ่งเข้าร้านไป


'แกร็ก'


ทันทีที่ถึงห้องผมก็ล็อกประตูเอาไว้ มือก็โยนกระเป๋าขึ้นบนเตียงพร้อมกับทิ้งตัวเองลง มือเรียวดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกางเกงขึ้นมา ผมเริ่มพิมพ์ข้อความและกดส่งไปหาพี่ราม


'บ่ายโมงเจอกันนะครับพี่รามที่ ××××'


ผมส่งข้อความเสร็จก็ถอนหายใจ ผมหนักใจกับสิ่งที่ทำเป็นอย่างมากแต่จะให้ถอยผมคงถอยไม่ได้ในเมื่อผมเลือกฟังพี่รามมากกว่าฟังพี่ดาผมจะต้องยอมรับผลทั้งหมด ถึงตอนนี้พี่ทศจะสำนึกผิดและพยายามทำดีชดเชย แม้ผมจะเห็นใจแต่ผมก็ต้องหักหลังพี่ทศอยู่ดี


ผมนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ทำอะไรนอกจากจะปล่อยเวลาให้เดินไปเรื่อยๆ พอมองนาฬิกาอีกทีก็เที่ยงแล้ว เวลาช่างเดินไวจริงๆ ใจของผมเริ่มสั่นรัวเต้นตึกตักจนผมต้องเอามือกุมอกเอาไว้แน่น มึงทำได้ลักษณ์มึงทำได้ ผมเดินภาวนาในใจจนไปหยุดอยู่ที่ห้องทำงานพี่ทศ


ผมบิดกลอนประตูแล้วเปิดเข้าไปในห้องทำงานที่ไร้ผู้คน ผมรู้ดีว่าทุกเที่ยงพี่ทศมักจะไม่อยู่ที่ร้านเพราะจะต้องไปตรวจตราร้านในละแวกนี้ ผมจึงใช้โอกาสนี้ค้นหาเอกสาร สายตาก็ไล่ไปที่แฟ้มทีละแฟ้ม มือก็หยิบเปิดดูว่าไหนคือเอกสารสำคัญที่ได้มาจากพี่กรรณ ผมใช้เวลาหาอยู่พักใหญ่ ทั้งหวั่นใจกลัวพี่ทศจะกลับมา


"เจอแล้ว"  ผมหยิบเอกสารมาแนบอกในที่สุดก็เจอแต่ผมไม่สามารถที่จะมานั่งดีใจ ผมรีบหนีออกจากร้านไปหาพี่ราม


"ลักษณ์จะไปไหน?" พี่ดินที่กำลังทิ้งขยะอยู่ที่หลังร้านถาม


"ลักษณ์จะไปหาเพื่อนครับ" ผมตอบโดยพยายามทำตัวให้ดูปกติที่สุดเพื่อไม่ให้พี่ดินสงสัย


"อ่อ งั้นก็ไปดีมาดีนะ" พี่ดินเอ่ย ผมก็ส่งยิ้มให้แล้วเรียกแท็กซี่ไปยังที่หมาย


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"พี่ราม" ผมเรียกชื่อผู้ชายที่ผมคิดถึงที่สุด ซึ่งกำลังยืนหลบอยู่ตรงซอกตึกซึ่งเปลี่ยวและไม่มีผู้คน

   
"ลักษณ์" พี่รามที่เห็นผมก็รีบดึงผมเข้าไปกอด ผมรีบกอดตอบร่างสูงที่ผมคิดถึง


"พี่รามนี่ครับเอกสารที่พี่รามอยากได้" ผมยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลที่หยิบจากกระเป๋าเป้ยื่นให้พี่ราม พี่รามเผยรอยยิ้มออกมา


"ขอบคุณมากนะลักษณ์" พี่รามกล่าวคำขอบคุณแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกประหม่า


"จูบ...ขอบคุณ" พี่รามพูดจบก็ประกบริมฝีปากจูบผมเบาๆโดยที่ผมยังไม่พูดหรือจะได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ


'พลั่ก'


ในระหว่างที่จูบอยู่นั้นพี่รามก็ถูกใครบางคนผลักจนล้มลง ก่อนจะมีคนนับสิบมาล้อมผมและพี่รามเอาไว้


"ลักษณ์มึงกล้ามากที่หักหลังกู" ร่างสูงส่งเสียงน่าเกรงขามดังมาจากด้านหลัง ถึงไม่หันไปมองผมก็รู้ว่านี่คือใคร...พี่ทศ


"ทุกคนจับสองคนนี้ไปที่โกดัง!!!" พี่ทศออกคำสั่ง ลูกน้องก็วิ่งกรูเข้ามาล็อกตัวผมและพี่รามขึ้นรถไป ผมกับพี่รามพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถจะสู้แรงคนนับสิบได้ สุดท้ายพวกเราสองคนก็ถูกจับตัวไปที่โกดังเก็บสินค้าที่น่าจะเป็นของพี่ทศ


"โอ๊ย!!" ผมร้องออกมาเมื่อถูกผลักล้มลงบนพื้น ตอนนี้ผมถูกมัดมือเอาไว้


"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!" พี่รามโวยวายเสียงดัง ผมหันไปดูก็พบว่าพี่รามถูกมัดเอาไว้กับเสา


"พี่ราม!!!" ผมรีบลุกอย่างทุลักทุเลเพื่อจะไปหาพี่รามแต่ก็ถูกพี่ทศกระชากตัวให้ไปนอนที่โต๊ะเก่าๆตัวหนึ่ง


"พี่ทศจะทำอะไร" ผมใช้มือปัดป่ายพี่ทศที่จะกำลังเข้ามาถอดเข็มขัดกางเกงของผมออก


"จะจัดการคนที่คิดหักหลัง!!! ทุกคนออกไปให้หมด!!!" พี่ทศพูดกับผมน้ำเสียงนิ่งแต่แฝงได้ด้วยความโกรธจนผมสัมผัสได้ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้ออกไปจากโกดัง


"มึงห้ามทำน้องชายกู ไอ้ทศ!!! มีอะไรก็มาตัวต่อตัวกับกู" พี่รามตะโกนออกมา พี่ทศชะงักก่อนจะหันไปยิ้มพี่ราม


"มึงยังจะกล้าใช้คำว่าตัวต่อตัวกับกูอย่างนั้นเหรอ? ถ้ามึงจะตัวต่แตัวมึงก็ต้องมาตั้งแต่ทีแรกไม่ใช่ส่งน้องมึงมา" พี่ทศพูดกับพี่รามแต่ตากลับจ้องผมนิ่ง พี่รามเงียบไปก่อนจะพูดออกมา


"แล้วมึงกล้าดียังไงถึงมาทำร้ายคนรักของกู!!" พี่รามถามพี่ทซกลับน้ำเสียงโกรธเคือง พี่ทศที่ได้ฟังก็หัวเราะออกมา


"ฮ่า ฮ่า ฮ่า  ลักษณ์มึงได้ยินไหม? ว่าพี่ชายที่มึงรัก...รักเกินกว่าพี่น้องเขาเห็นมึงเป็นหมากเดินเกมแก้แค้นกู มึงก็โง่ยอมทำทุกอย่างบูชาความรัก...เจ็บไหมล่ะมึง" พี่ทศพูดกับผมเสียงดัง ทุกคำพูดของพี่ทศก็เหมือนกับเข็มนับพันที่เข้ามาปักขั้วใจจนผมเจ็บ...เจ็บจนน้ำตาไหล


"ฮึก...ฮือ..อ.." ผมสะอื้นไห้ออกมา ผมรู้ว่าผมเป็นหมากเดินเกมแต่พอถูกคนพูดจี้ใจดำมันก็ทำให้ผมรู้สึกปวดร้าวจนแทบคลั่ง


"ลักษณ์อย่าไปฟังมัน...พี่รักน้องนะลักษณ์" พี่รามเอ่ย ผมหันไปมองพี่รามที่ตอนนี้ตกใจกับการที่ผมปล่อยโฮออกมา


"มึงไม่ต้องฟังกูอย่างที่พี่มึงบอกก็ได้ลักษณ์เพราะต่อไปนี้มึงจะร้องครางอยู่ใต้ร่างกู" พี่ทศเอ่ยและอาศัยจะหวะที่ผมนอนร้องให้ถอดชั้นในและกางเกงของผมออก


"พี่ทศ..มะ...ไม่" ผมพูดเสียงสั่น ผมรู้ว่าพี่ทศจะทำอะไรกับร่างกายผม


"ไอ้ทศ!! ไอ้สัตว์!!! อย่าทำอะไรน้องกู!!!" พี่รามตะคอกออกมาพร้อมพยายามดิ้นรนขัดขืนให้เชือกหลุดจากตัว


"ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ มึงดูเอาไว้นะไอ้รามว่าตอนน้องชายของมึงครางเสียงหวานขนาดไหน" พี่ทศพูดพร้อมกับรูดซิปกางเกงออก มือหนาล้วงแท่งร้อนที่ขยับไม่กี่ครั้งก็ตื่นตัว ผมเองก็รีบขยับตัวหนีแต่ขาเรียวก็ถูกพีทศจับลากมาพาดบ่าเอาไว้


"พี่ทศไม่!!!!...อ้าก!!!" ผมดันตัวผลักอกพี่ทศออกแต่พี่ทศก็ใช้ร่างกายโถมทับและกดแท่งร้อนเข้ามาในตัวผมโดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งจากการที่ช่องทางเกิดแผลฉีกขาด


"ไอ้เหี้ยทศ!!!" พี่รามด่าพี่ทศสุดเสียงและดูเหมือนพี่ทศจะไม่สนใจเสียด้วยแถมยังเร่งขยับตัวจนผมเจ็บเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ


"พี่ราม...ฮือ..อ...ช่วยลักษณ์ด้วย..ฮือ..อ..ช่วยลักษณ์ด้วย" ผมสะอื้นไห้ ตาก็มองพี่รามที่กัดปากและหันหน้าไปทางอื่น พี่รามคงจะรับผมไม่ได้แน่ๆ ผมมันสกปรกไปแล้ว


"ผัวอยู่นี่ยังจะร้องยังจะไปมองผู้ชายคนอื่นทำไม!!" พี่รามบีบคางผมให้หันมามองหน้า


"ออกไป..เอาออกไป..ลักษณ์เกลียดพี่!!!"


"มึงเชิญเกลียดผัวมึงได้เลยเพราะกูยังทำให้มึงเกลียดกูได้มากกว่านี้"











...............................................................................................

มาแล้ว หลังจากหายไปกับงานและความป่วย

ตอนนี้ใสกิ้ง ส่วนตอนหน้าเสือดสาดค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นนะคะ
 อ่อ ไรท์มีเพจเฟสด้วยเพผื่อใครอยากจะรู้ว่าไรท์อัพหรือมีธุระไม่ได้อัพจะได้ทราบข่าวกัน


Ginger Ale 's fiction เพจนี้จ้า
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-08-2016 22:22:21
ขอถามหน่อยว่ามีกี่ตอนจบคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 17-08-2016 22:25:43
ถ้าลักษณ์ตายอีกคน ทศจะว่าไงดีนะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 17-08-2016 22:39:22
ขอตอบ

1.ยังไม่วางแผนตอนจบเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนแต่ตอนนี้ยังถือว่าจุดเริ่มค่ะ =_= ของตัวพระนาย

2. เฮียทศคงไม่ปล่อยให้ซ้อลักษณ์ตายหรอกค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 17-08-2016 22:52:02
พี่รามรุ้อยุ่แล้วว่าลักษณแอบชอบอยุ่แล้วหลอกใช้...อืมม งานนี้เลวดับเบิ้ลค่ัะ!!! สงสารน้องลักษณ ฮืออออ ดูตอนแรกเฮียทศเริ่มชอบน้องแล้วแน่ๆ ไม่น่าเจออะไรแบบนี้เลย  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: aornarak ที่ 17-08-2016 23:06:59
พี่รามในชาตินี้ช่างเลวแตกต่างจากพระรามในวรรณคดีเลยอ่ะ
สงสารพระลักษณ์. T_T
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Red_sister ที่ 17-08-2016 23:12:47
อะไรคือไม่ดราม่า คนเขียนหลอกกกกก อ่านแล้วฟีลเปลี่ยนอย่างว่องไวว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 17-08-2016 23:22:14
น้องลักษณ์ :sad4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 18-08-2016 00:18:44
พอทำไปแล้วเกิดลักษณ์คิดฆ่าตัวตาย ทศจะคิดได้มั้ยว่าทำรุนแรงกับลักษณ์มากเกินไปมั้ย ถึงลักษณ์จะทำผิดแต่ก็มีเหตุผลนะ ลงโทษอย่างอื่นไปสิ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-08-2016 00:30:51
 :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 18-08-2016 01:42:53
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 18-08-2016 06:11:19
อะไรคือไม่ดราม่า คนเขียนหลอกกกกก อ่านแล้วฟีลเปลี่ยนอย่างว่องไวว


ดราม่าจิ เฮียทศข่มขืนซ้อลักษณ์นะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 18-08-2016 14:21:33
 :m15:  :m15:  :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 18-08-2016 20:45:30
วิ่งเข้ามารอตอนต่อไปค่ะ  :hao5:
ปล. อยากให้ไรท์ช่วยใส่วันที่ อัพเดทตอนใหม่ไว้ที่ หัวกระทุ้ด้วยค่า จะได้รุ้ว่าตอนใหม่มารึยัง  :hao3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 18-08-2016 21:06:19
วิ่งเข้ามารอตอนต่อไปค่ะ  :hao5:
ปล. อยากให้ไรท์ช่วยใส่วันที่ อัพเดทตอนใหม่ไว้ที่ หัวกระทุ้ด้วยค่า จะได้รุ้ว่าตอนใหม่มารึยัง  :hao3:


ขอบคุณที่แนะนำนะคะตอนหน้าจะมาใส่ให้นะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: AiiSoul ที่ 18-08-2016 21:46:27
สงสารพระลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: nekozaa ที่ 18-08-2016 22:08:38
ดราม่ามากเลย  :o12:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 18-08-2016 22:36:52
หักมุมเกินไปแล้ว  :really2: สงสารพระลักษณ์ผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ อยู่ดีๆก็ต้องเอาตัวมาพัวพันกับเรื่องร้ายกาจแบบนี้  :katai1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 19-08-2016 12:05:25
 :a5: พระลักษณ์น้อยผู้น่าสงสาร เป็นผู้ถูกกระทำตลอดเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 14 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: VitamiN ที่ 19-08-2016 15:24:24
โอยยยหัวใจจะวายย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 20-08-2016 18:39:48
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 15









[ ทศกัณฐ์ Talk ]


ผมมองร่างบางเปลือยเปล่าที่นอนสลบอยู่บนเตียง หลังจากที่ผมเล่นงานต่อหน้าพี่ชายจนสลบผมก็พาลักษณ์กลับมาที่คอนโด ส่วนไอ้รามผมก็ให้ลูกน้องกระทืบแล้วทิ้งมันไว้ที่โกดังแห่งนั้น


ผมมองคราบเลือดที่แห้งกรังบริเวณต้นขาขาวที่เคยไหลออกมาเป็นทาง ผมรู้ดีว่ามันรุนแรงแค่ไหน ก็ตอนที่ผมข่มขืนมัน ผมทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งหึงหวงมัน เรื่องเอกสารการประมูลนั่นผมไม่ได้สนใจเท่ากับที่มันกับไอ้รามจูบกันเพราะอะไรเหรอครับ? เงินแค่สิบกว่าล้านไม่ได้ทำให้คนที่มีธุรกิจมากมายอย่างผมล้มลงได้เลยแต่สิ่งที่ทำให้ผมล้มลงได้มันก็คือความรักและแน่นอนว่าผมจะไม่ยอมแพ้ อะไรที่ผมอยากได้ผมก็ต้องได้


ผมยอมเลวในสายตาลักษณ์การข่มขืนมันให้ไอ้รามดูก็ถือว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นกตัวที่หนึ่งคือเย้ยหยันให้ไอ้รามรู้ว่ามันเล่นผิดคนแล้ว นกตัวที่สองคือลักษณ์จะมองหน้าพี่ชายมันไม่ติด


"อืม..ม..." เสียงครางหวานดังแผ่วมาจากคนนอนหลับ ลักษณ์ตาขึ้นช้าๆพอเห็นว่าผมนั่งมองมันอยู่ที่ปลายเตียงตาสวยก็เบิกกว้าง


"ออกไปนะ!!!" ลักษณ์โวยวายและพยายามลุกขึ้นนั่ง ผมสังเกตจากใบหน้าเหยเก ลีกษณ์คงจะปวดตัวอยู่ไม่น้อย


"กูไม่ออก" ผมตอบแล้วกระโดดขึ้นเตียงแล้วใช้ร่างกายโถมทับจนร่างบางนอนราบไปกับเตียงอีกรอบ


"ออกไป..คนเลว" ลักษณ์ด่าผมเสียงแผ่ว ริมฝีปากก็ขบเม้ม ลักษณ์จะกดดันกับเหตุการณ์ตอนนี้แต่ช่างมัน อยากจะกัดปากตัวเองก็กัดไปเดี๋ยวมันก็จะอ้าปากครางส่งเสียงให้ผมอยู่ดี


"ห้องกู เตียงกูและมึงก็เป็นเมียกูแล้วจะให้กูออกไปไหน?" ผมยกยิ้ม ยิ่งทำให้ลักษณ์เคร่งเครียดกว่าเก่าโดยเฉพาะประโยคสุดท้าย


"ใครเมียมึง!!! ข่มขืนทั้งพี่สาวกูและก็มาข่มขืนกู ทำร้ายพี่ชายกูอีก เหี้ย!!!!" ลักษณ์พ่นคำด่าใส่หน้าของผม ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่กลัวผมแล้วสินะครับถ้าดูจากคำพูด หากผมสัมผัสร่างกายที่สั่นเทา ลักษณ์พยายามกลบเกลื่อนความกลัว


"กูก็ทำดีกับมึงทดแทนไง กูเคยบอกมึงว่ากูรู้สึกผิดจริงๆแต่ดูสิ่งที่มึงทำกับกูสิ...หักหลังกู" ผมบีบแขนเล็กแน่นจนเห็นความเจ็บปวดจากแววตาของลักษณ์


"มึงก็สมควรแล้วนี่ สาเหตุพี่สาวกูตายก็..ฮึก..ก...เพราะมึง!!!..ฮือ...อ..กูเกลียดมึง ได้ยินไหมว่ากูเกลียด" ลักษณ์ตะคอกใส่ผม ข้อความพวกนี้มันทำให้ผมหน่วงในใจโดยเฉพาะคำว่าเกลียดจากคนที่ผมรัก


"เกลียดไปเลยแต่ถึงอย่างไรมึงก็จะต้องอยู่กับคนที่เกลียดไปตลอดชีวิต เพราะคนที่มึงเกลียดก็คือผัวมึง!!!" ผมพูดพร้อมกับยกยิ้ม มือก็กระชากผ้าห่มผืนใหญ่ออกจากเตียง


"หยุดนะ!!! อย่ามาทำอะไรเหี้ยๆกับกู" ลักษณ์ร้องออกมาเมื่อรู้ว่าผมจะทำอะไร


"ห้ามกูไม่ได้หรอกกูต้องทำกิจกรรมบนเตียงกับเมียอย่างที่สามีคนหนึ่งพึงกระทำ" ผมกระซิบข้างหูแล้วเริ่มปฏิบัติการทำเมีย


ถึงร่างกายของลักษณ์จะถูกผมโถมทับจนขยับไม่ได้แต่ปากก็ยังร้องโวยวายจนผมรำคาญ ผมประกบปากบดเบียดริมฝีปากนิ่งจนเสียงโวยวายกลายเป็นเสียงครางอือ ผมสอดลิ้นเข้าไปอย่างจาบจ้วง ไร้ความอ่อนโยน ผมอยากให้ลักษณ์รู้จักความเจ็บและความรู้สึกดีไปด้วย


ลิ้นร้อนตวัดลิ้นชื้นในโพลงปากหวานโดยผมคอยเกี่ยวลิ้นอีกคนเอาไว้ไม่ให้ถอยหนีและด้วยประสบการณ์ที่มีมากกว่าทำให้ลักโอนอ่อนและเล่นลิ้นผมคืนกลับมา


'อือ..อ.. ' เสียงครางในลำคอของลักษณ์ทำให้อารมณ์ผมพุ่งพล่าน ผมผละปากออกช้าๆก่อนจะกัดเข้าไปจนริมฝีปากล่างของลักษณ์เลือดซึม


"อึก..เจ็บ" ลักษณ์บอกทั้งน้ำตา ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงหยุดเพราะผมแพ้น้ำตาจากตากลมโตคู่นี้แต่ตอนนี้...ยิ่งลักษณ์ร้องไห้ผมก็ยิ่งอยากทำรุนแรง


ผมผละตัวลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเข็มขัดหนังเส้นหนาออก ลักษณ์มองการกระทำของผมด้วยความหวาดหวั่น ปากก็ร้องห้ามไม่หยุดในขณะที่ผมใช้เข็มขัดมัดข้อมือเล็กเอาไว้ อยากร้องก็ร้องไปเดี๋ยวสักพักเสียงร้องจะกลายเป็นเสียงคราง


"อึก...เจ็บ..อ่า..เจ็บ" ลักษณ์ร้องออกมาทุกครั้งที่ผมขมเม้มคอขาวเนียน ผมเม้มไปเรื่อยๆ จนรอบคอราวกับว่านี่คือสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของว่านี่คือคนของผม


"โอ๊ย!!!!" ร่างบางกรีดร้องลั่นห้องเมื่อฟันซี่คมกัดไปที่เนินไหล่เต็มแรง คนใต้ร่างขยับตัวดิ้นหนีจนหมดแรงเพราะหนีไปไหน ขยับไปไหนไม่ได้


ผมมองเลือดสีสดที่ไหลซึมออกมา ผมใช้ลิ้นตวัดชิมรสหวานอย่างละเมียดละไม จากนั้นก็ลากปลายลิ้นลงมาที่กลางแผ่นอกที่มีรอยช้ำจากการทำรักก่อนหน้านี้ ผมใช้ปากครอบงำไปที่ยอดอกด้านซ้ายแล้วดูดดุนแรงจนแทบติดปาก ส่วนยอดอกทางด้านขวามก็ใช้นิ้วมือขยี้ ผมรัวลิ้นลักษณ์ดิ้นหนีก็เปลี่ยนเป็นดิ้นเร่าแอ่นอกให้ผมได้ชิม


'จ๊วบ' ริมฝีปากหนาผละออกจากอกสวยก่อนจะเลื่อนใบหน้าประทับจูบเบาๆมาที่หน้าท้องที่หดเกร็ง มือที่ว่างผมก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวของลักษณ์ทั้งนวดเค้นจนสู้มือ


"ส...เสียว...ว...พอได้แล้ว..อ่ะ...อ่า.า..." ยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ ผมประทับรอยจูบและกัดทั่วหน้าท้องจนร่างกายของลักษณ์ไปหมด มือก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนคนใต้ร่างยกสะโพกสวนรับจังหวะ


"ปากบอกให้พอแต่ร่างกายมึงมันต้องการกูว่ะ" ผมพูดน้ำเสียงติดจะเย้ยหยันจนลักษณ์มองผมตาขวาง ผมเองก็ทำไม่สนใจก่อนลุกนั่งและอ้าขาเรียวให้อ้าออกกว้าง เท่านั้นแหละลักษณ์ก็ตัวสั่นขึ้นมาอีกรอบ


"อย่า..า..." ลักษณ์เอ่ยน้ำเสียงใกล้หมดแรงเต็มที ผมมองใบหน้าที่ตอนนี้มีน้ำตาไหลนอง ก่อนจะก้มตัวจูบตั้งแต่ปลายเท้าสวย พรมจูบจนทั่วจากนั้นก็ไล่ขึ้นมาตามเรียวขาแล้วมาหยุดที่ขาอ่อนด้านใน


"อ๊ะ..จะ..เจ็บ...อย่า.า..อ่า..กัด" ลักษณ์พยายามใช้มือที่ถูกมัดดันศีรษะของผมให้ออกจากขาอ่อนแต่คนอย่างผมเหรอจะยอม ผมทั้งกัดทั้งเม้มจนขาขาวกลายเป็นสีช้ำและมีรอยฟันอยู่ทั่ว


"อึก..ก...โอ๊ย!!..เบาๆ" พอผมดันขาของลักษณ์ให้อ้าชิดติดอก โดยที่ผมก้มหน้าจ่อที่ช่องทางสีหวานที่มีรอยปริแตก ปลายลิ้นชื้นแตะไปที่รอยจีบเบาๆและลากวนไปทั่ว มือที่ว่างก็ขยับรูดแก่นกายเล็กให้อีกคน


"อ่า..า..อะ..อ่า.า..อ๊ะ..อ้า.า ..เสียว.ว..อื้อ..อ. " ลักษณ์ครางกระเส่าเป็นจังหวะเดียวกับมือที่เล่นกับกลางกายและลิ้นที่คอยเล่นกับช่องทางและดูเหมือนว่าลักษณ์จะมีอารมณ์เพราะปากทางเริ่มขมิบรัว


"กำลังจะแตกแล้วสินะ" ผมยิ้มแล้วขำในลำคอ แล้วลุกขึ้นนั่งมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ มือก็ขยับแก่นกายของลักจนมีน้ำปริ่มจนสุดท้ายก็ทะลักออกมาจนเปื้อนมือ ร่างบางกระตุกเกร็งนอนหอบตาก็มองมาที่ผมซึ่งกำลังใช้นิ้วป้ายน้ำสีขาวขุ่นที่ช่องทางเพื่อหล่อลื่น มืออีกข้างก็ล้วงเอาแท่งร้อนของผมมาขยับให้ตื่นตัวพร้อมรบ


"ไม่เอา..หยุด..ด..กูไม่เอา..อ๊า..า....." ลักษณ์พยายามขยับตัวหนีแต่ถูกผมจับขาพาดบ่าและแทงไปทีเดียวจดมิด


"อ๊า..า..ขนาดถูกกูเอาไปรอบหนึ่งแล้ว ยังคับอยู่เลยว่ะ" ผมพูดออกมาตามีวามจริง นี่ขนาดโดยรอบสองแถมยังมีน้ำขาวขุ่นมาเป็นตัวหล่อลื่น ช่องทางยังคงตับแคบจนผมขยับตัวได้ยากและแทบปลดปล่อยออกมา


"อย่าขยับ..อ่า.า...เจ็บ..อ่ะ..อ้า.า.."


"ปากมึงร้องห้ามแต่ร่างกายมึงในต้องการว่ะ" ผมเอ่ยแล้วขยับแก่นกายถี่ยิบโดยไม่คิดจะผ่อยแรง


"อ่า.า...ส์..แม่ง...แน่นชิบหาย"


"อ้ะ...อ่า.า...อ่ะ..อ่ะ...อ๊..าง...เลว..ว....ไอ้เลว" ลักษณ์ครางระงมและลงท้ายด้วยการด่าผม


"อ่า.า...เลวแล้วไง?..กูผัวมึงก็แล้วกัน" ผมยักคิ้วใส่ สะโพกก็ขยับเร็วขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ


'กึก กึก กึก' เสียงหัวเตียงกระทบผนังตามแรงที่ผมอัดใส่ไม่ยั้ง จนลักษณ์และเตียงโยกไปมา


"เรียกชื่อกู..อ่า..ลักษณ์"


"เหี้ย..อึก..ก..ไอ้เลว"


'เพี๊ยะ'


ลักษณ์หน้าหันไปตามแรงตบ แทนที่จะเรียกชื่อผมตามที่ผมสั่งกลับก่นด่าจนผมเผลอตบหน้าสวยไป


"ฮึก..ก...กูเกลียดมึง..อ่ะ..กูเกลียด...ไอ้เลว"


"ให้รู้ไปว่ามึงจะเกลียดผัวตัวเอง"


ผมจับขาเรียวมาพาดบ่าตัวเอง เอวก็ขยับรัวเร่งจังหวะทั้งเร็วช้าสลับกับไปแต่ก็ยังกระแทกเน้นจนโดนจุดกระสันของคนใต้ร่าง


"อ๊ะ...ตรงนั้น..อื้อ..อ.."


"ตรงนี้เหรอ?..ซี๊ด.."


พอผมเล่นถูกจุดภายในช่องทางอุ่นก็ตอดรัดท่อนเอ็นของผมจนผมนั้นรู้สึกเสียวซ่าน ขนาดไม่ยอมร่วมมือผมก็หลงรักร่างกายนี้รวมถึงเจ้าของร่างกาย ถ้าผมไม่ตายเสียก่อนก็หวังว่าจะได้ร่วมรักกับคนใต้ร่างด้วยความรักจริงๆของทั้งสองฝ่าย


"อ่า.า....อ่ะ..จะปล่อยแล้ว.ว...ขยับ..เร็วๆ." ปากที่เยร้องห้ามก็เร่งสั่งผม ซึ่งครั้งนี้ผมเองก็ทำตามขยับกายรุนแรงให้ลึกที่สุด


"อ๊า..า...ส์.." ลักษณ์ร้องครางดังลั่นห้อง ร่างกายก็กระตุกเกร็งแก่นกายก็ฉีดน้ำรักเปรอะเปื้อนหน้าท้องของตัวเองและตัวของผมด้วย


"อืม..ม...." ผมเองก็ขยับในกายบางอีกไม่กี่รอบก็ปลดปล่อยเข้าไปในตัวร่างเล็กจนหมด ผมล้มทับลักษณ์โดยไม่ติดจะถอนกายออก


"ออกไป..ฮึก..ออกไป..เกลีบด..กูเกลียดมึง..ฮือ..อ.." ลักษณ์ไล่ผมปนสะอื้น ผมหอมแก้มนิ่มไปหนึ่งฟอดแต่ก็ถูกเบียนหน้าหนี พอผมจับคางให้หันมาก็พบว่าสลบไปแล้ว


"ฮึ..ด่ากูจบก็สลบเลยเหรอเนี่ย?" ผมประทับริมฝีปากอิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว คอยดูนะพระลักษณ์ทศกัณฐ์คนนี้จะเปลี่ยนปากมึงที่คอยด่าคอยบอกว่าเกลียดกูให้มาบอกรักกูให้ได้


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


[ พระราม Talk ]


ผมลุกจากพื้นที่แสนเย็นเฉียบอย่างยากลำบาก ผมถมน้ำลายปนเลือดลงพื้นและเดินโซซัดโซเซเลียบถนนเปลี่ยว หลังจากที่ผมต้องอดทนฟังเสียงไอ้เหี้ยทศข่มขืนลักษณ์น้องชายคนเดียวของผม มันก็สั่งให้คนรุมซ้อมผมและทิ้งผมเอาไว้นอกโกดัง เรื่องนี้ผมพลาดที่ประเมินมันต่ำและพลาดที่ส่งลักษณ์ไป ถ้าย้อนเวลาได้ผมจะไม่ให้ลักษณ์มายุ่งเกี่ยว ตอนลักษณ์ร้องไห้ ตอนลักษณ์ร้องเรียกให้ผมช่วย ผมเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้เลยช่วยน้องชายที่ผมรักไม่ได้เลย ผมขอสัญญาว่าผมจะทำทุกทางไม่ให้ทศกัณฐ์มีความสุขและจะพาลักษณ์กลับมาอยู่กับผมให้ได้


'ปรี้น....' เสียงแตรรถดังมาจากด้านหลังผมผมหันไปอีกทีรถยนต์คันหรูก็พุ่งชนผมเข้าอย่างจัง


'โครม!!!'


ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายผมรู้ตัวว่ากำลังลอยอยู่กลางอากาศก่อนจะตกลงพื้นและกลิ้งห่างออกไป ผมจะตายไม่ได้...ผมจะต้องเอาลักษณ์คืนมาและต้องแก้แค้นไอ้เลวทศก่อน


"เฮ้ย!!...เรียกรถพยาบาล" เสียงโหวกเหวกดังก้องไปทั่วบริเวณ ผมมองผู้ชายกลุ่มใหญ่วิ่งมาทางผม ก่อนที่ผมจะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น














.........................................................................................
มาแล้วค่า มีงานเยอะเลยเลยอัพช้า แต่จะอัพตลอดแต่คงไม่ทุกวันนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาชื่นชอบกันนะคะ ดีใจมากเลย

หวังว่าจะอ่านกันไปตลอดนะคะ
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-08-2016 20:34:28
ก่อนจะเข้ามาอ่าน นี่คิดเลยนะคะว่า อ่านดีมั้ย สงสารพระลักษณ์จริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: nekozaa ที่ 20-08-2016 21:24:41
แก้แค้นไปก็เหมือนเติมเชื้อเพลิงให้ไฟลุกกระโหมนะคะพี่รามมม   :sad4:  :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 20-08-2016 21:55:25
เจ็บปวดเหลือเกินนน :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-08-2016 22:49:02
มันจะจบลงที่ตรงไหน  :ling3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 21-08-2016 00:42:47
 :angry2: :serius2: สงสารลักษณ์ แต่จะสั้นไปหนายยยย งอนคนแต่งแว้ววว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 21-08-2016 01:00:48
มันมาแล้ว มาม่าชามโตๆๆๆๆๆ  :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 21-08-2016 01:24:50
 :o12: เฮ้ย อาร๊ายยยยย ไม่เอาน๊า มาม่าตามเท่ากะละมังเนี่ย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 21-08-2016 07:29:35
มาตามอ่านด้วยคนค่า ขอให้พระเอกคือทศ สาธุ~~~
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 21-08-2016 10:04:40
สงสารลักษณ์ งือออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 21-08-2016 11:10:32
 :mew4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 21-08-2016 13:29:04
พระลักษณ์น่าสงสาร พระรามมีคนมาช่วยไว้ แต่จะเป็นใคร เรื่องจะมีพลิกไหม แบบว่าพระรามกลายเป็นรับของคนที่มาช่วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 21-08-2016 15:24:51
มาตอบ
1. ไรท์เนื้อได้เท่านี้อาจจะสั้นไปขอโทษนะคะ
2. ดราม่าเหรอคะ นี่nc เรียกเลือด 555555
3. รามจะไม่รับ รามสายรุก เราจะดำเนินเค้าโครงบางส่วน ย้ำบางส่วนมาจากวรรณคดี มหากาพย์เรื่องรามเกียรติ์



สุดท้ายนี้ไรท์อยากทำหนังสือ พอมีใครจะแนะนำเกี่ยวกับการทำหนังสือบ้างไหมคะ? สนใจเรื่องพระลักษณ์ไหม? #ขายของ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-08-2016 16:08:32
อ่านทันดราม่าพอดีเลย...
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 21-08-2016 20:42:26
ใครกันช่างใจร้าย พี่รามเจ็บมามากแล้วยังต้องมาถูกรถชนจนสลบอีก  รู้สึกว่าพระลักษณ์กับทศกัณฐ์จะเข้ากันได้ดีทีเดียว  :ruready


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: jane_August ที่ 22-08-2016 19:18:38
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยคะ
สนใจหนังสือนะคะ
ถ้ารวมเล่มนี่จะสั่งคนแรกเลย
ชอบพระเอกเถื่อนๆแต่รักจริง พี่ทศนี่ใช่เลย
ปล.อ่านเรื่องนี้แล้วฟังเพลง The Rube - I'M SORRY (สีดา)  ประมาณ พันครั้ง เพิ่มยอดวิวสุดๆ
แอบคิดว่าเป็นพี่ทศร้องให้น้องลักษณ์

คนเขียนสู้ๆนะคะ งานเยอะก็ฟังผ่อนน้า แต่อย่าลืมอัฟบ้างนะ 55555 :mew3: :hao3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 15 P6. [20/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: jane_August ที่ 22-08-2016 19:38:06
https://www.youtube.com/watch?v=YDfl3e3T9Og
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 24-08-2016 19:55:17
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 16









ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บรวมถึงความร้อนที่กระจายอยู่ทั่วร่างกายโดยเฉพาะช่องทางที่ถูกพี่ทศกระทำย่ำยีจนผมขยับไปไหนหรือแม้แต่หายใจผมก็ยังเจ็บปวด สามวันที่โดนพี่ทศทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งทำจนผมสลบไป บางทีผมตื่นขึ้นมาพี่ทศก็กระแทกกายเข้ามาในตัวผมแล้ว แต่วันนี้ผมกลับไม่เห็นพี่ทศอยู่ด้วย


"อ๊ะ..." แค่จะลุกขึ้นหยิบน้ำมาดื่มดับกระหายน้ำตาผมมันก็ไหลเป็นสาย มันเจ็บปวดจนไร้คำอธิบาย มันเจ็บจนผมฝืนนั่งไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องนอนลงบนเตียงเช่นเดิม


'แกร็ก'


ประตูห้องเปิดกว้างเจ้าของร่างสูงบุคคลที่ผมไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างเตียง ผมที่นอนอยู่นั้นก็เสหน้าไปทางอื่น ถ้ารู้ว่าตื่นแล้วต้องเจอผมสู้นอนหลับไปดีเสียกว่า แรงยวบที่เตียงทำให้ผมรู้ว่าพี่ทศกำลังนั่งอยู่


"ตัวร้อนว่ะ" พี่ทศเอามือมาแตะที่หน้าผากของผมก่อนจะพูดพึมพำออกมา


"อย่ามาโดนตัวกูนะ!!!" ผมโวยวายพร้อมกับปัดมือหนาที่มาแตะต้องตัวผม


"ฮึ มึงจะหวงตัวอะไรอีก กูทั้งจับทั้งเข้าไปในตัวมึงไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ มึงจะหวงทำไม? หรือคิดว่าตัวเองยังบริสุทธิ์ใสพอที่จะไปหาพี่ชายมึงอยู่อีก"


"เลว คนอย่างมึงมันเลวที่สุด!!" ผมไม่รู้จะด่าอะไรกับผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ ช่วงชีวิตที่เกิดมาผมไม่เคยจะด่าคนที่อายุมากกว่าเลยพี่ทศถือว่าคนแรกที่ทำให้ผมขึ้นมึงกูได้


"เลวแล้วไง? จับมึงทำเมียได้แล้วกัน...อีกอย่างมึงอย่าหวังว่ามึงจะเป็นเมียไอ้รามล่ะ เพราะมันไม่อยู่แล้ว"


"พี่ราม.พะ...พี่รามไปไหน?..มึงทำอะไรพี่ราม" พอได้ยินชื่อของพี่รามผมก็รีบถามทันที พี่รามไม่อยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ?


"กูไม่ได้ทำอะไรแต่ที่รู้ๆมีคนมาทำเรื่องให้พี่มึงลาออกจากมหาลัย" พี่ทศพูดทั้งรอยยิ้มที่แสดงออกว่ามีชัยชนะ ส่วนผมก็น้ำตาคลอ...พี่รามตอบแทนผมด้วยการทิ้งผมอย่างนั้นเหรอ?


"ดีใจน้ำตาไหลเลยหรือไง? เป็นไงล่ะคนที่มึงรักนักรักหนาเขาตอบแทนมึงด้วยการทิ้งมึงไปแบบนี้" พอผมร้องไห้พี่ทศก็พูดจาเย้ยหยันใส่



"หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!!" ผมเอามือปิดหูแต่พี่ทศก็กระชากแขนผมออก ผมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก มันเจ็บปวดเหลือเกินกับการที่หัวใจของผมแหลกละเอียด


"นี่คือความจริงที่มึงต้องรับรู้และนอกจากเรื่องพี่ชายมึงก็มีเรื่องของกูอีก" พี่ทศพูดเสียงนิ่ง ตาก็จ้องมองร่างกายของผมราวจะกลืนกินจนผมต้องกระชับผ้าห่มเอาไว้


"มึงจะเอาอะไรอีก เอกสารมึงก็ได้คืน ได้ทำร้ายพี่ราม ได้ทำร้ายกู มึงจะเอาอะไรอีก...ฮือ...." ผมพูดออกมาอย่างเหลืออด ผมรู้ว่าผมเองก็ผิดแต่ผมก็คิดว่าผมได้ชดใช้พี่ทศเกินพอแล้ว


"กูจะเอามึง!!! จะเอามึงเรื่อยๆจนกว่าจะเบื่อแล้วกูจะให้มึงเป็นคนใช้ที่นี่ห้ามออกไปไหน"


"มึงจะทำแบบนี้กับกูไม่ได้!!! กูจะกลับบ้าน กูต้องไปเรียน" ผมพูดออกไปทั้งน้ำตา เรื่องอะไรที่ผมจะต้องมาทนอยู่กับคนที่ข่มขืนผมด้วย


"กูจะดรอปเรียนมึงให้อยู่กับกู" พี่ทศเอ่ย


"ไม่!!! กูไม่อยู่!! มึงไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตกู" ผมโต้กลับ นี่มันมากไปแล้ว ทั้งกักขัง ไม่ให้เรียน ผมไม่ใช่ทาสที่จะถูกใครกดขี่


"แต่มึงต้องทำ ไม่อย่างนั้นบ้านแสนสุขของมึงจะเหลือแค่ความทรงจำ" พี่ทศเอาเรื่องบ้านมาขู่ จนผมที่กำลังจะปะทะอารมณ์ต้องชะงัก


"มะ..มึงจะทำอะไร?" แค่คิดว่าจะต้องเสียบ้านผมก็กลัวจนตัวสั่น


"ทำได้มากกว่าสิ่งที่มึงคิดเสียอีก อย่าลืมว่ากูเป็นใคร? แล้วอย่าลืมที่กูเคยบอกมึงเอาไว้ว่าคนที่หักหลังกูจะต้องจดจำกูไปจนตาย" พี่ทศแสะยิ้ม ผมสัมผัสได้ถึงความร้ายกาจที่เผยออกมาผ่านรอยยิ้มนั่น


"ไม่ต้องกลัวว่ากูจะฆ่าหรอกนะเพราะกูอยากเก็บมึงไว้ทรมานอีกนาน" พี่ทศเอ่ยก่อนจะก้มหน้ามาจูบผม


"อื้ม.ม.." ผมร้องประท้วงในลำคอแล้วพยายามรวบรวมแรงที่มีดันพี่ทศออกไปจนร่างสูงตกเตียง ผมใช้จังหวะนี้ลุกลงจากเตียงไปที่ประตู ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวดทุกครั้งยามที่ขาก้าวเดิน


"จะหนีไปไหน มานี่!!!" พี่ทศเข้ามารวบกอดผมจากด้านหลังแล้วจับผมอุ้มกลับไปที่เตียง


"ปล่อยกู!!!" ผมทั้งดิ้น ทั้งโวยวายแต่พี่ทศก็ไม่ยอมปล่อยแถมนอนทับตัวผมอีก


"ไม่ปล่อย ฮึ!! ถึงขนาดนี้มึงยังจะหนีอีกเหรอ? ที่กูสั่งที่กูพูดมึงหัดจำใส่สมองมึงบ้าง" พี่ทศโน้มหน้ามาใกล้แล้วพูดกับผมแถมใช้นิ้วดันหัวผมอีก ผมมองพี่ทศน้ำตาคลอเบ้า ใจร้าย...พี่ทศใจร้ายเกินไปแล้ว!!!


"คิดจะบีบน้ำตาให้กูใจอ่อนเหรอ? มันไม่ได้ผลแล้ว มึงบีบบังคับให้กูใจร้ายเอง...ลักษณ์"


"มึงก็จำใส่กะโหลกบ้างสิว่ากูไม่อยากอยู่กับมึง" ผมเค้นเสียงเน้นคำทีละคำให้อีกคนได้ยินอย่างชัดถ้อยชัดคำ พูดทั้งน้ำตาโดยไม่สนใจว่าพี่ทศจะฟาว่าผมบีบน้ำตาเหมือนก่อนหน้านี้


"ถ้าอย่างนั้นก็รู้เอาไว้เลยว่ากูไม่มีวันจะปล่อยมึงไปเป็นอันขาด" พี่ทศพูดกับผมน้ำเสียงจริงจังจนผมรู้สึกใจสั่นกับประโยคนี้ ทั้งที่เป็นคำขู่แต่ดูเหมือนว่ามันมีอารมณ์ที่นอกเหนือจากความแค้นแฝงอยู่ในนั้นด้วย


"รู้แล้วก็ทำตัวให้ดีๆ ยิ่งเป็นเด็กดีกับกูมากเท่าใด มึงก็จะเจ็บตัวน้อยลงมากเท่านั้น" พี่ทศพูดต่อ ผมพยักหน้ารับคำเพราะผมรู้ตัวว่าคงจะสู้พี่ทศไม่ไหว


"ดีมาก...ก่อนอื่นมึงต้องกลับแทนชื่อตัวเองว่าลักษณ์และเรียกกูว่าพี่ทศเหมือนเดิม" พี่ทศเอ่ย ผมเม้มปากแน่นจะให้ผมใช้สรรพนามเหมือนเก่าแต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมมันเป็นอะไรที่ยากสำหรับผม


"อ๊ะ!!.." ในระหว่างที่ผมใช้ความคิดอยู่นั้นริมฝีปากหนาก็มาประกบทับฟันซี่คมก็กัดริมฝีปากล่างของผมเบาๆแล้วผละออก


"กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม? ว่าอย่ากัดปากตัวเอง" พี่ทศดุผม


"ครับ" ผมตอบสั้นๆ พี่ทศก็ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจที่ผมเชื่อฟังไม่ขัดคำสั่งอะไรเลย


"ลักษณ์ เอาผ้าห่มออก" พี่ทศเอ่ย ผมมองพี่ทศด้วยความแปลกใจ นึกกลัวว่าพี่ทศจะทำอะไรผมอีก


"กลัวกูเหรอ? กูไม่เอามึงตอนนี้หรอกเพราะยังมีเวลาให้กูเอามึงอีกมาก" พี่ทศพูดออกมาทั้งรอยยิ้ม มือก็กระชากผ้าห่มของผมออก


"พี่ทศอย่า!!..ไม่นะ.." ผมขยับตัวหนี ปากก็ร้องออกมาแต่ก็ไม่พ้นเงื้อมมือคนร่างสูงที่จับขาของผมให้อ้าออก


"หยุดดิ้นไม่อย่างนั้นกูเอามึงจริงๆแน่" พี่ทศพูดขู่ ผมที่นอนตัวสั่นก็มองหน้าพี่ทศก่อนจะกลับมานอนนิ่งไม่ไหวติง


"พี่ทศไม่ทำอะไรลักษณ์จริงๆนะครับ" ผมถามย้ำพี่ทศด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ในใจยังคงนึกกลัว กลัวว่าพี่ทศจะมาทำร้ายผมอีก


"อืม" พี่ทศตอบสั้นๆ มือก็ล้วงหยิบถุงสีขาวเล็กๆออกจากกระเป๋ากางเกง


"ทนหน่อยละกัน" พี่ทศพูดกับผมที่หันหน้าไปมองทางอื่น


"อ๊า..า...เจ็บ.." มีบางอย่างกดเข้ามาในช่องทางที่บอบช้ำของผม ผมหันมามองก็พบว่าพี่ทศกำลังใช้นิ้วสอดเข้ามาในตัวผม


"อดทนหน่อยกูจะทำให้มึงสบายตัว" พี่ทศพูดด้วยน้ำเสียงปกติ นิ้วเรียวก็ควานน้ำรักที่ค้างคาในตัวผมออกมาจนหมด

"อ่า.....พี่ทศ..อึก...เจ็บ...ลักษณ์เจ็บ.เบาๆหน่อย.." ผมร้องออกมา ใบหน้าเหยเกเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ ช่องทางที่บวมเป่งและผ่านการกระทำที่รุนแรงจนฉีกขาดแค่ขยับตัวจนผิวเสียดสีผมก็เจ็บแทบแย่ แต่นี่กลับโดนนิ้วแม้จะเพียงนิ้วเดียวก็ตามกดลงไป ผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึกในตอนนี้ได้นอกจากจะจำกัดคำเอาไว้ว่าเจ็บปวด


"นอนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้" พี่ทศพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำในอ่างใบเล็ก


"เช็ดตัวเสร็จก็จะได้ทายา" พี่ทศเอ่ย ผมก็ได้แต่นั่งมองคนที่ก่อนหน้านี้ใจร้ายกับผมแต่ตอนนี้กลับทำดีด้วย ผ้าผืนเล็กเปียกชุ่มก็ลากผ่านไปตามตัวของผมอย่างทนุถนอมจนผมรู้สึกสบายตัวจนเกือบเคลิ้มหลับไป


"อย่าเพิ่งหลับ เดี๋ยวมึงต้องกินข้าวกินยาอีก" พี่ทศเหมือนจะดูออกว่าผมจะหลับก็เลยพูดดักผมเอาไว้ทำให้ผมได้สติขึ้นมา พี่ทศเช็ดตัวผมเสร็จก็ทายาที่รอยช้ำตามตัวรวมถึงช่องทางรักที่น่าจะอักเสบของผมด้วย เสร็จแล้วก็หยิบผ้าห่มผืนบางมาห่มให้


"พี่ทศจะพาลักษณ์ไปไหน?" ผมร้องถามอยู่ๆก็ถูกพี่ทศอุ้มทั้งที่มีผ้าเช็ดตัวห่อตัวไว้


"พาไปแดกข้าว" พี่ทศตอบสั้นๆ


"ไม่เห็นจะต้องอุ้มเลย ลักษณ์เดินเองได้" ผมบอกพี่ทศ


"มึงเดินไหวเหรอ? แค่ขยับหนีกูมึงก็ไม่มีแรงแล้วอย่าว่าจะเดินออกจากห้องเลย" พี่ทศเอ่ย คำพูดที่ทศพูดมานั้นผมเถียงไม่ออกเพราะเป็นความจริง ตอนนี้ขาของผมไม่มีแรงรวมทั้งก่อนหน้านี้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายไปกับการหนีพี่ทศ


"ดื้อ อวดดี"


"พี่ทศ ลักษณ์ไม่ได้ดื้อ ไม่ได้อวดดี"


"กูว่ามึงเหรอ? กูแค่พูดลอยๆ" พี่ทศพูดออกมาทั้งรอยยิ้ม ใครก็มองออกว่าตั้งใจจะพูดกระทบผม


"นั่งลงตรงนี้แหละ เดี๋ยวกูไปเอาข้าวมาให้"


"เดี๋ยวครับพี่ทศ ทำไมพี่ถึงทำดี และก็ดูแลผมด้วย" ผมถามร่างสูงที่กำลังเดินไปในครัว พี่ทศหยุดเดินแล้วหันมามองผมสายตาที่นิ่งจนผมรู้สึกเย็นยะเยือก


"กูไม่อยากให้มึงเป็นอะไร เพราะกูจะเก็บมึงเอาไว้ทรมานไปตลอดชีวิต" พี่ทศตอบแล้วเดินตรงไปในครัวโดยทิ้งให้ผมที่มองแผ่นหลังกว้างผ่านขอบตาร้อนผ่าว


จริงสินะผมลืมไม่ได้อย่างไร ในเมื่อพี่ทศพูดกับผมเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ ผมหวังอะไรอยู่กันนะ ส่วนลึกในหัวใจของผมหวังจะให้พี่ทศทำดีกับผมเหมือนเก่าอย่างนั้นหรือ? มันเป็นไปไม่ได้แล้วที่รอยยิ้มและความสุขของผมกลับมาเหมือนดังเก่า เรื่องราวต่างๆไม่สามารถย้อนคืนกลับมาได้ ผมจะไม่ขอพรอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือปลอบตัวเองว่าสิ่งที่เจอนั้นเป็นความฝัน ในเมื่อผมเลือกเอง ผมก็จะต้องยอมรับมันและต้องอยู่ชดใช้ผลของการตัดสินใจจนถึงที่สุด...ที่สุดของความอดทน ที่สุดของลมหายใจ











..........................................................
ขอโทษที่มาช้านะคะ ช่วงนี้งานยุ่งและติดอ่านหนังสือสอบด้วย
ไม่ได้หายไปไหนนะคะและไม่คิดจะหายด้วย

ตอนนี้อาจจะไม่สนุกหรือโดนใจนะคะ มาแนวเอื่อยๆ ถือว่าพักยกในส่วนของดราม่า
เราจะมาแนวคลื่นสงบกันก่อนนะคะ

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ดีใจที่เข้ามาอ่าน มาเม้นกัน ถึงจะตอบเม้นได้ไม่มากก็อ่านตลอด

แล้วดีใจมากที่มีคนสนใจหนังสือ เย้!!!

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 24-08-2016 20:44:42
ทำไมคนที่ผิดแล้วก็รับกรรมต้องเป็นลักษณ์หละ
สงสารน้อง อิพี่ทศใจร้ายมาก รักเค้าชอบเค้า แต่ก็ทำเค้า ขอข่วนหน้าที :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-08-2016 21:10:47
เวรกรรมตกที่ลักษณ์ไป ก้มหน้ารับกรรมไปลักษณ์เอ๊ยย แล้วอิพี่รามจะเป็นงัยต่อนิ โดนรถชนแล้วใครมาลาออกให้ คนที่ชน?
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 24-08-2016 22:58:05
สงสารลักษณ์อ่าาา

และเดาว่าพี่รามคงไม่ได้มาลาออกเอง...หรือเปล่า? ฮาาา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 24-08-2016 23:30:07
พี่ทศช่างซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมาก แต่ปากไม่ตรงกับใจเลย ทำเอาน้องเบลอไปเลยทีเดียว


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-08-2016 00:27:32
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 25-08-2016 02:03:37
ตกลงอีพี่ทศจะเอายังไงกับพระลักษณ์กันแน่อ่ะ  :hao4:
รอติดตามจ้าคนแต่งจ๋า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: NRedu ที่ 25-08-2016 10:43:44
ขอให้ลักษณ์ คิดสั้น

อีทศมันจะได้ทรมานกะความเลวของตัวเองตลอดชีวิต
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 26-08-2016 11:50:06
สั้นจังตัวเอง 
เอาเข้าจริงน่ะ คนที่โดนกดดัน มีความเครียดสูงเหมือนลักษณ์จ
 ทั้งสะสมหลายเรื่องอย่างยาวนาน ยังโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจอีก
ถึงจะเป็นคนที่รักที่ชอบมันก็คือข่มขืน
ภาวะจิตใจน่าจะไม่ปกติจนเกิดอาการทางจิตได้เลยน่ะ 
อาจเป็นบ้าหรือช็อคได้เลย
มันคงไม่มามีสตินั่งรำลึกว่าอีกฝ่ายมาทำดีด้วยเพราะอะไร
 สภาวะน่าจะนำให้จิตตกเศร้าหมองอย่างรุนแรงจนเกิดการต่อต้านการเอาตัวรอดของมนุษย์ เช่น ตัดขาดจากโลกความเป็นจริงภายนอก
หรือสารความเครียดหลั่งมากจาเกิดการทำงานผิดปกติของสมอง
หรืออวัยวะที่ถูกคุมด้วยสมอง หรือแม้แต่ความดันสูงจนเส้นเลือดแตก
ไปจนอัมพฤกอัมพาต แม้แต่สูญเสียความทรงจำ เพราะกลไกการปกป้องตัวเองและปิดกั้นความเจ็บปวดที่ได้รับตามธรรมชาติ

ถ้าไม่ใช่ผู้ที่รู้จักควบคุมจิตใจและรู้สภาวะอารมณ์แบบการฝึกสม่ำเสมออย่างพวกที่ใช้สมาธิจดจ่อบางอย่างยาวนาน หรือกลุ่มปฏิบัติธรรม คงยากที่จะผ่านไปได้
การทรมานร่างกายและจิตใจอย่างหนักหน่วง แม้แต่ทหารอกสามศอกยังรอดจากหลักสูตรนักทำลายใต้น้ำในสัปดาห์นรกไดียากเลย
แล้วพระลักษณ์ที่ดูมีพื้นฐานจิตใจที่ไม่แข็งแรง มีปมแต่เด็ก
 แผลเหวอะหวะเต็มไปหมด มันดูยากจะเชื่อที่จะไม่เกิดอาการใดเลย แม้แต่ต้องการหนีด้วยความตาย (ถึงจะเป็นทางเลือกที่ไม่ดี)
แต่ภาวะจิตใจคนโดนขังมันจะไม่ปกติแม้จะไม่โดนข่มขืนก็ตาม
สังเกตุง่ายๆมีนักโทษหรือผู้กุมขังคุมตัว พยายามฆ่าตัวตายหรืออยู่ภาวะซึมเศร้าเป็นเรื่องปกติ


ชอบเรื่องนี้น่ะคะ แต่ถ้าจะให้ดราม่าจริงจนคนอ่านเคลิ้มไหวสั่นสะเทือนอารมณ์
มันคงต้องเพิ่มมิติอารมณ์แบบปุถุชนให้มากกว่านี้ เพราะมนุษย์มีหลายแง่ในห้วงความคิดและอารมณ์เดียวกัน เช่น คนถูกหวยรางวัลที่1 ดีใจมาก แต่กลัวคนรู้แล้วมาฉกชิงเงิน เพ้อไปจนถวาดฝันเอาเงินไปทำอะไร จนความรู้สึกเหลิงเห่อเหิมที่รวยล้นฟ้ากล้าจ่ายทุกอย่าง

อยากฝากข้อคิดนี้ถึงผู้เขียนค่ะ เพราะถ้าแนวดราม่าต้องมีการบ้านหนักด้านการสื่ออารมณ์ที่ต้องสะเทือนใจ สั่นคลอนความเป็นมนุษย์ไปยังผู้อ่าน รวมถึงความสมจริงของปฏิกิริยาตัวละคร จะทำให้ตัวละครของคุณโลดแล่นอย่างมีชีวิตแบบสัมผัสได้ เข้าถึงความเป็นคนและความอ่อนแอของผู้อ่านน่ะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-08-2016 14:36:02
ใครเป็นคนช่วยรามไปนะ!?
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: 0909985781 ที่ 26-08-2016 16:22:22
 :hao4:รออ่านนะครับว่างก้มาลงนะครับ :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 26-08-2016 16:35:48
สั้นจังตัวเอง 
เอาเข้าจริงน่ะ คนที่โดนกดดัน มีความเครียดสูงเหมือนลักษณ์จ
 ทั้งสะสมหลายเรื่องอย่างยาวนาน ยังโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจอีก
ถึงจะเป็นคนที่รักที่ชอบมันก็คือข่มขืน
ภาวะจิตใจน่าจะไม่ปกติจนเกิดอาการทางจิตได้เลยน่ะ 
อาจเป็นบ้าหรือช็อคได้เลย
มันคงไม่มามีสตินั่งรำลึกว่าอีกฝ่ายมาทำดีด้วยเพราะอะไร
 สภาวะน่าจะนำให้จิตตกเศร้าหมองอย่างรุนแรงจนเกิดการต่อต้านการเอาตัวรอดของมนุษย์ เช่น ตัดขาดจากโลกความเป็นจริงภายนอก
หรือสารความเครียดหลั่งมากจาเกิดการทำงานผิดปกติของสมอง
หรืออวัยวะที่ถูกคุมด้วยสมอง หรือแม้แต่ความดันสูงจนเส้นเลือดแตก
ไปจนอัมพฤกอัมพาต แม้แต่สูญเสียความทรงจำ เพราะกลไกการปกป้องตัวเองและปิดกั้นความเจ็บปวดที่ได้รับตามธรรมชาติ

ถ้าไม่ใช่ผู้ที่รู้จักควบคุมจิตใจและรู้สภาวะอารมณ์แบบการฝึกสม่ำเสมออย่างพวกที่ใช้สมาธิจดจ่อบางอย่างยาวนาน หรือกลุ่มปฏิบัติธรรม คงยากที่จะผ่านไปได้
การทรมานร่างกายและจิตใจอย่างหนักหน่วง แม้แต่ทหารอกสามศอกยังรอดจากหลักสูตรนักทำลายใต้น้ำในสัปดาห์นรกไดียากเลย
แล้วพระลักษณ์ที่ดูมีพื้นฐานจิตใจที่ไม่แข็งแรง มีปมแต่เด็ก
 แผลเหวอะหวะเต็มไปหมด มันดูยากจะเชื่อที่จะไม่เกิดอาการใดเลย แม้แต่ต้องการหนีด้วยความตาย (ถึงจะเป็นทางเลือกที่ไม่ดี)
แต่ภาวะจิตใจคนโดนขังมันจะไม่ปกติแม้จะไม่โดนข่มขืนก็ตาม
สังเกตุง่ายๆมีนักโทษหรือผู้กุมขังคุมตัว พยายามฆ่าตัวตายหรืออยู่ภาวะซึมเศร้าเป็นเรื่องปกติ


ชอบเรื่องนี้น่ะคะ แต่ถ้าจะให้ดราม่าจริงจนคนอ่านเคลิ้มไหวสั่นสะเทือนอารมณ์
มันคงต้องเพิ่มมิติอารมณ์แบบปุถุชนให้มากกว่านี้ เพราะมนุษย์มีหลายแง่ในห้วงความคิดและอารมณ์เดียวกัน เช่น คนถูกหวยรางวัลที่1 ดีใจมาก แต่กลัวคนรู้แล้วมาฉกชิงเงิน เพ้อไปจนถวาดฝันเอาเงินไปทำอะไร จนความรู้สึกเหลิงเห่อเหิมที่รวยล้นฟ้ากล้าจ่ายทุกอย่าง

อยากฝากข้อคิดนี้ถึงผู้เขียนค่ะ เพราะถ้าแนวดราม่าต้องมีการบ้านหนักด้านการสื่ออารมณ์ที่ต้องสะเทือนใจ สั่นคลอนความเป็นมนุษย์ไปยังผู้อ่าน รวมถึงความสมจริงของปฏิกิริยาตัวละคร จะทำให้ตัวละครของคุณโลดแล่นอย่างมีชีวิตแบบสัมผัสได้ เข้าถึงความเป็นคนและความอ่อนแอของผู้อ่านน่ะคะ




ขอบคุณที่แนะนำนะคะ จากเม้นนี้ก็ถือได้ว่ายาวที่สุดเท่าที่มีคนเม้น เปิดปุ๊บสิ่งแรกคือตกใจ ว่า เฮ้ย ยาวจัง พอได้อ่านก็ดีใจที่มีคนสนใจนิยายและทำให้รู้สึกว่า นี่สิ!! มีคนเดานิยายตรงจุดด้วย #ไม่บอกว่าจุดไหน #และไม่บอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่

ในส่วนของความดราม่านั้นบอกเลยว่าพยายามและนึกถึงมิติของคนอยู่เหมือนกัน การโดนข่มขืน โดนหลอกใช้แน่นอนว่าเสียใจมากการทำใจคือสิ่งที่ยากมากที่สุด การยอมรับความจริง และการอยู่กับมันนี่คือสิ่งสำคัญ #เดี๋ยวนะเรากำลังเข้าสู่ธรรมะแล้วใช่ไหม 5555 ยอมรับเลยค่ะว่ายากกับการแต่งดราม่าและรู้ด้วยว่าเรื่องนี้ยังดราม่าไม่สมบูรณ์เพราะไรท์เองก็อยากจะสื่ออารมณ์ให้มากกว่านี้เช่นเดียวกันค่ะ

ขอบคุณที่ชื่นชอบแนะนำนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ถึงจะแต่งสั้น#ถ้ามีโอกาสรีไรท์ก็จะปรับแก้โดยใช้เค้าโครงในตอนและทำให้ยาวขึ้น  ยังไงก็ฝากอ่านด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: nekozaa ที่ 26-08-2016 20:59:29
สั้นปายยยย อยากอ่านต่ออีกง่า  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 27-08-2016 14:49:34
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 17









หนึ่งเดือนกับการใช้ชีวิตอยู่กับพี่ทศ ผมไม่เคยได้ออกไปข้างนอกเลย ไม่เคยสักครั้ง ชีวิตของผมทุกๆวันก็คือดูแลทำความสะอาดภายในคอนโดในตอนกลางวันและทำหน้าที่เป็นที่รองรับอารมณ์ของพี่ทศในตอนกลางคืนจนผมเริ่มชินและปรับตัวให้อยู่กับมันให้ได้ แต่ก็ไม่ทุกวันหรอกนะครับที่พี่ทศเขาจะมีอะไรกับผม บางคืนพี่ทศก็จะไปทำงานที่ร้านถึงอย่างนั้นเวลาผมตื่นนอนผมก็จะเจอพี่ทศที่นอนหายใจรดต้นคอ แขนก็คว้ากอดเอวผมเสมออยู่ทุกวันยกเว้นในสองสามวันที่ผ่านมาพี่ทศจะต้องทำวิจัยแล้วผมก็นอนเฝ้าห้องคนเดียว คืนนี้ก็เช่นกันแต่ผมไม่เหงาหรอกนะครับเพราะอย่างน้อยก็มีโทรศัพท์มือถือที่ช่วยให้ผมคลายเหงาได้


Phet : คิดถึงมึงว่ะ แดกข้าวยังวะ


Luck : แดกแล้ว กูเองก็คิดถึงมึงนะ คิดถึงนิลกับชมพูด้วย


Phet : ไว้กูจะบอกสองคนนั้นให้


ผมนอนแชทไลน์กับเพชร ซึ่งกว่าผมจะได้มานอนเล่นแชทแบบนี้ได้ก็ต้องอาศัยเวลาเพราะช่วงแรกพี่ทศเขายึดโทรศัพท์มือถือของผมเอาไว้ กว่าจะคืนให้ผมก็ไม่กี่วันมานี้เอง พอเปิดเครื่องปุ๊บข้อความแจ้งเตือนว่ามีการติดต่อจากเพชร ผมก็รีบโทรกลับไปแน่นอนว่าโดนเพชรยิงคำถามรัวเลยครับผมก็เลือกตอบบ้าง เลี่ยงบ้าง โดยเฉพาะเรื่องของผม พี่ทศและพี่รามรวมถึงเรื่องที่ผมดรอปเรียนอันนี้ผมไม่ตอบอะไร เพชรก็ไม่เซ้าซี้เพราะรู้ว่าผมเป็นพวกถ้าไม่พูดก็คือไม่พูด ถ้าจะพูดก็จะปริปากออกมาเอง ถึงอย่างนั้นสิ่งที่ทำให้ใจไม่ดีก็คือ ไม่มีเบอร์พี่รามหรือข้อความจากพี่รามมาเลย พอผมโทรไป ทักแชทไปก็ไม่สามารถติดต่อได้ พี่รามอยู่ที่ไหน? เป็นอะไร? ผมไม่มีทางรู้เลย


'แกร็ก'


เสียงประตูห้องเปิดอ้าทำให้ผมที่นอนแชทอยู่นั้นก็สะดุ้งโหยงลุกขึ้นมานั่นทันที ก่อนจะปรายตามองเจ้าของห้องที่เดินตรงเข้ามาหา


"ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอมึง?" พี่ทศวางกระเป๋าลงพื้นก่อนจะนั่งเอนบนเก้าอี้นุ่ม ท่าทางคงจะเหนื่อยน่าดู


"ลักษณ์คุยแชทกับเพชรครับ เอ่อ...เดี๋ยวลักษณ์จะเอาน้ำมาให้พี่ทศนะครับ" ผมเอ่ยแล้วลุกไปจากโซฟาเพื่อไปในครัว


"เดี๋ยว" พี่ทศคว้าข้อมือของผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะเดินไปหยิบน้ำมาให้


"มีอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมถาม


"เอาโทรศัพท์มึงมาแล้ว ทำข้าวผัดให้กูกินหน่อย กูหิว" พี่ทศตอบ ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือให้พี่ทศตามคำขอ พี่ทศยิ้มออกมาอย่างพอใจ ผมเองก็เข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารให้พี่ทศ ไม่ต้องแปลกใจนะครับที่พี่ทศจะขอเอาโทรศัพท์ผมไปเพราะต่อให้พี่ทศจะคืนโทรศัพท์ให้ผมแต่พี่ทศก็จะตรวจเช็คทุกวันถ้ามีโอกาส ส่วนใหญ่ก็เช็คตอนกลางคืนก่อนนอน ตรวจหมดว่าแชทกับใคร คุยกับใคร เล่นอะไร ดูอะไรในโทรศัพท์มือถือบ้าง ผมเองก็อึดอัดแต่ก็พยายามที่จะนิ่งเฉยไม่คัดค้านเพราะกลัวว่าพี่ทศอาจจะริบโทรศัพท์มือถือผมอีก


"หอมว่ะ" ผมที่กำลังผัดข้าวอยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงแรงปะทะจากด้านหลังเอวก็ถูกรวบกอดพร้อมจมูกที่คอยซุกไซร้ซอกคอ


"พี่ทศถอยออกไปก่อนได้ไหมครับ ลักษณ์จะตักข้าวใส่จานให้" ผมบอกพี่ทศน้ำเสียงแผ่วเบา นึกกลัวว่าพี่ทศจะไม่พอใจ แต่ผิดคาดพี่ทศผละกอดผมออกอย่างง่ายได้ไม่มีสีหน้าไม่พอใจเลยด้วยซ้ำ พอพี่ทศถอยออกไปผมก็รีบตักข้าวไปวางไว้บนโต๊ะไม้เนื้อสวย


"กูไม่หิวแล้วว่ะ" พี่ทศเอ่ย ร่างสูงหยิบจานข้าวไปวางที่เคาท์เตอร์ผมได้แต่ยืนมอง ตั้งคำถามในใจว่านี่ผมทำอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่า


"พี่ทศอยากกินอย่างอื่นเหรอครับ? บอกลักษณ์มาเดี๋ยวลักษณ์ทำให้" ผมรีบยื่นข้อเสนอเพื่อให้พี่ทศพอใจ ผมกลัวถ้าหากพี่ทศโมโหเพราะนั่นเท่ากับว่าผมจะโดนทำร้ายอีก


"กูไม่อยากกินข้าว...กูอยากกินมึง" พี่ทศยิ้มแววตาแสดงออกถึงความหื่นกระหาย


"พี่ทศ..คือ..อ...ว่า..ลักษณ์...อย่า" ผมพูดเสียงสั่น ขาก็ขยับถอยหนีไปด้านหลังก่อนจะชนกับขอบโต๊ะ ให้ตายเถอะผมหนีไม่พ้นใช่ไหม? ถึงจะมีอะไรกันแทบทุกวันผมก็ยังไม่ชิน


"มึงยังจะห้ามกูอีกเหรอ? ในเมื่อมึงก็รู้ว่าห้ามกูไม่ได้" พี่ทศใช้แขนยันไว้กับโต๊ะกักขังผมเอาไว้ อย่างที่พี่ทศพูดผมห้ามพี่ทศไม่ได้


"พี่ทศ...ช่วยอ่อนโยนกับลักษณ์หน่อยนะครับ"


พอร่างโปร่งพูดจบทศกัณฐ์ก็ประกบปากเม้มชิมความหวานจากริมฝีปากสีสดที่พระลักษณ์มักจะเม้มกัดเสมอ ครั้งนี้ทศกัณฐ์ก็เป็นฝ่ายได้กัดจนพระลักษณ์เผลอเผยอปากออกมา ลิ้นร้อนฉกลิ้นที่อยู่ในปากอีกคนให้มาล่อลวงให้คนอ่อนประสบการณ์ตกอยู่ในเกมกามอารมณ์ มือหนาที่คอยค้ำโต๊ะก็แปรเปลี่ยนมาดันพระลักษณ์ให้นอนลงบนโต๊ะ ตามด้วยการกระชากเสื้อผ้าที่ปกปิดกายออกไปจนคนที่นอนอยู่บนโต๊ะยอนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า


"นอนนิ่งๆนะมึง" ทศกัณฐ์บอกกับพระลักษณ์ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบไวน์ขึ้นมาหนึ่งขวด พระลักษณ์มองการกระทำของอีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังเปิดขวดไวน์


"อ่า..เย็น.." พระลักษณ์ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อของเหลวสีแดงก่ำกระทบผิวกายตั้งแต่กลางอกมาถึงช่วงหน้าท้อง ทศกัณฐ์ซึ่งเป็นคนเทก็ยิ้มพราวมองลูกไก่ในกำมือที่นอนสะท้านอย่างสบายใจ


"น่ากินว่ะ" ทศกัณฐ์ยิ้ม ก่อนจะจับข้อมือเล็กตรึงไว้แนบพื้นโต๊ะ ใบหน้าก็ก้มเลียน้ำเมาที่ชุ่มอยู่ตามตัวอย่างละเมียดละไม


"อ่า..า...อือ..อ.." เสียงครางหวานร้องออกมาไม่เป็นภาษายามที่ลิ้นตวัดรัวรอบยอดอกทั้งสองข้างราวกับหิวกระหาย ไหนจะต้นขาที่คอยมาถูไถที่จุดกลางกายจนส่วนอ่อนไหวที่นอนหลับไหลอยู่นั้นตื่นขึ้นมา ทศกัณฐ์มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของพระลักษณ์ ก่อนจะก้มลงชิมความหวานของเนื้อนิ่มที่แกล้มด้วยไวน์


"อึก..เสียว..อื้อ..." พระลักษณ์ร้องออกมา มือที่ถูกตรึงไว้นั้นก็ใช้ปลายเล็บจิกไปที่มือของอีกคนเพื่อระบายความเสียว ตอนนี้ทศกัณฐ์กำลังเล่นอยู่ที่หน้าท้องเนียนจนพระลักษณ์รู้สึกวูบวามราวมีผีเสื้อกระพือปีกอยู่ด้านใน


"ฮ้า..~...อ่า.า..." ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ปากเผยอส่งเสียงคราง เมื่อคนบนร่างจับขาเรียวทั้งสองข้างให้อ้าออกกว้าง ปากที่เลยเล่นที่หน้าท้องก็เปลี่ยนมาครอบครองส่วนกลางกายที่ตื่นตัวอยู่ก่อนหน้านี้


"อึก..อ่ะ..อ่า.า...ซี๊ด.ด..."


ปากร้อนครอบตรงส่วนแก่นกายแล้วขยับขึ้นลงะช้าๆก่อนจะเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ จนพระลักษณ์ทนไม่ไหวยกสะโพกขึ้นมารับจังหวะที่ร่างสูงปรนเปรอให้ การกระทำของพระลักษณ์ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของทศกัณฐ์เสียจนอดไม่ได้ที่แกล้งโดยใช้ฟันครูดตามความยาวของแก่นกายในปาก จนพระลักษณ์ร้องครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา


"ไม่ไหว.. อื้อ...เร็วอีก..อีกนิด..อ่า.า..." น้ำสีขาวขุ่นพุ่งพวยอัดฉีดเข้ามาในปากอุ่น ทศกัณฐ์ก็กลืนกินเข้าไปไม่นึกรังเกียจจนหมดจดและไม่ลืมที่จะปิดท้ายด้วยการดูดส่วนปลายของแก่นกายเล็กๆแรงๆจนพระลักษณ์เสียวซ่านน้ำตาคลอเบ้า


"เซ็กซี่ว่ะ" สายตาคมมองไล่ไปตามใบหน้าที่เห่อแดง ดวงตาสวยที่มีน้ำตาจนทำให้ขนตายาวเปียกชุ่ม ปากอิ่มแดงสดที่เผยอกอบโกยลมหายใจ ไหลจะร่างกายขาวเนียนที่มีรอยกุหลาบประทับจนทั่ว...ทศกัณฐ์ทนไม่ไหวเสียแล้ว


ทศกัณฐ์ถอดกางเกงรวมถึงชั้นในสีเข้มออกไปมือก็จับร่างโปร่งให้ขยับมาใกล้ก่อนจะจับขาสวยมาเกี่ยวเอวไว้ ร่างสูงเบียดช่วงกลางกายจนชิดใกล้ แท่งร้อนที่แข็งขืนก็จ่ออยู่ตรงปากทางสีหวาน


"อ่า..า..อย่าเกร็งสิวะ"


ทศกัณฐ์สบถเมื่อเขากดแก่นกายเข้าไปในตัวคนรัก ไม่ว่ากี่ครั้ง กี่รอบ ที่เขาคอยสอนบทรักให้ พระลักษณ์ก็ยังคงไร้เดียงสาและเกร็งทุกครั้งแต่นั่นไม่ทำให้ทศกัณฐ์นึกรำคาญเพราะสิ่งนี้ก็คือเสน่ห์ของพระลักษณ์ ส่วนคนนอนเกร็งก็พยายามผ่อนลมหายใจเพื่อลดอาการเกร็ง สักพักเมื่อร่างกายพร้อมรับกับสิ่งที่กดแทรกเข้ามาคนบนร่างอย่างทศกัณฐ์ก็เริ่มกระแทกกระทั้น


"พี่ทศ..อึก..ลักษณ์..อื้อ..อ่า .อ่ะ...อ่า"


พระลักษณ์ครางกระเส่า ตาก็มองใบหน้าหล่อที่สีหน้าเร่าร้อนจนใจเต้นรัว ก่อนเขาจะรีบหลบตาเมื่อตาคมมองลงมาทำให้ดวงตาประสานกัน


"หัน..อ่า..า..กลับมาสิ.."


ทศกัณฐ์เชยคางพระลักษณ์ให้หันกลับมาแล้วโน้มใบหน้าจนห่างจากหน้าอีกคนไม่ถึงคืบ เข้าก้มลงจูบพระลักษณ์อย่างอ่อนโยนต่างจากท่อนล่างที่ขยับเร็วและแรงจนได้ยินเสียงโต๊ะขยับโยกไปตามแรง


"อื้ม...ม..."


พระลักษณ์ร้องท้วงออกมาในลำคอ รสจูบของทศกัณฐ์ที่อ่อนหวานแต่ก็แฝงความร้อนแรงไม่ต่างอะไรจากน้ำตาลเคลือบยาพิษที่เล่นเอาตนหายใจไม่ออก ทศกัณฐ์ถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งเขาไม่อยากจะผละปากจากของหวานนี้เลย ร่างสูงยืดตัวกลับมายืนและกระแทกแก่นกายเข้าออกในช่องทางที่มีผนังอุ่นคอยตอดรัด ก่อนที่จะดึงตัวพระลักษณ์ให้นั่งและจับอุ้มขึ้นมา


"อ๊ะ..พะ...พี่ทศ...อึก..ลึก..อ่า"


พระลักษณ์ครางเสียงหลงขาก็เกี่ยวเอวอีกคนไว้แน่น ทศกัณฐ์เองพออุ้มร่างโปร่งขึ้นมาแล้วเขาก็เป็นฝ่ายนั่งลงบนโต๊ะกลายเป็นว่าพระลักษณ์กำลังนั่งคร่อมตักโดยที่มีแขนของทศกัณฐ์คอยโอบหลังอยู่


"ลักษณ์...อ่า.า..ทำให้พี่หน่อยนะครับ"


ทศกัณฐ์พูดอ้อน พระลักษณ์พอได้ฟังก็หน้าแดงซ่านทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าทศกัณฐ์บอกให้เขาทำอะไร


"ครับ.." ไม่รู้เพราะแรงอารมณ์หรือกลัวขัดใจทศกัณฐ์ทำให้พระลักษณ์ตอบตกลง คำตอบนี้สร้างรอยยิ้มให้ทศกัณฐ์เป็นอย่างดีเขาก้มมองท่อนเอ็นที่ถูกอีกคนกลืนกินและแก่นกายของคนรักที่ถูไถตรงหน้าท้องแกร่ง


"อ่า..อะ..อ้ะ..อ่ะ..อ๊า.า..."


พระลักษณ์เริ่มขย่มช้าๆแล้วเพิ่มความเร็วตามสเต็ป ทศกัณฐ์ก็รวบเอวบางมาให้แนบชิด ปาก็ก้มพรมจูบตามไหปลาร้า เนินไหล่เนียนอย่างหลงไหล สะโพกก็คอยกระแทกสวนรับแรงขย่ม


"ลักษณ์..อืม..ม...ลักษณ์..ซี๊ด.ขย่มเร็วอีก"


"อ่า.า..อ่ะ..อ่ะ..อ้า.า...พี่ทศ..อ๊ะ.."


ทั้งสองครางเรียกชื่อของกันและกัน พระลักษณ์พอได้ยินใจก็สั่นระรัวโดยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเคลิ้มไปกับการที่ทศกัณฐ์เอื้อนเอ่ยชื่อ ส่วนทศกัณฐ์ก็สุขใจที่ได้ยินเสียงหวานๆเพราะๆร้องเรียกชื่อของเขา


"พะ...พี่ทศ..อีกนิด..อื้ม.ม..."


"ลักษณ์..อย่าตอดรัวสิครับ..อื้ม.ม..."


พระลักษณ์ที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันก็ตอดแท่งร้อนของทศกัณฐ์ถี่ยิบ ร่างสูงรู้ว่าอีกไม่นานพระลักษณ์ก็จะปลดปล่อยจึงเร่งสะโพกขยับกายเข้าออกไม่ยั้งมือก็ล็อกเอวบางเอาไว้แน่น


'พั่บ พั่บ พั่บ'


เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องคละเคล้ากับเสียงครางของทั้งสอง โดยเฉพาะพระลักษณ์ที่หวีดร้องออกมา ร่างกายของร่างโปร่งก็กระตุกเกร็งมือก็ข่วนแผ่นหลังกว้างระบายความเสียว ส่วนอ่อนไหวก็ปลดปล่อยน้ำรักจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องของร่างสูง ทศกัณฐ์เองก็อัดฉีดน้ำรักเข้าไปในตัวของพระลักษณ์จนรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นที่เข้ามาในกาย


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


พี่ทศนอนหลับทันทีที่ถึงเตียงหลังจากพาผมไปต่อรอบสองและล้างตัวในห้องน้ำ ส่วนผมนั้นกลับนอนไม่หลับจนต้องแอบมานั่งที่ระเบียง ไม่ใช่คืนแรกที่ผมนอนไม่หลับ...แต่ผมเป็นมาสักพักใหญ่แล้วและทุกครั้งผมก็จะมานั่งตากลมที่ระเบียงนี้


"พี่ดาครับ...พี่อยู่ที่ไหนมาพาลักษณ์ไปอยู่ด้วยสิครับ" ผมเงยหน้ามองดาว ตอนเด็กๆป้าบัวเคยบอกว่าคนตายจะเกิดใหม่ไปอยู่บนดวงดาว พี่ดาเองก็คงจะอยู่บนดาวดวงใดดวงหนึ่งเช่นกัน


'ลักษณ์ไม่เหลือใครแล้วครับพี่ดา พี่รามหายไปไหนก็ไม่รู้ ทิ้งลักษณ์เอาไว้กับพี่ทศที่ไม่รู้ว่าจะมาทรมานลักษณ์อีกวันไหน ลักษณ์กลัว..'


"ฮึก..ก...ฮือ.."


ผมนั่งกอดเข่าร้องไห้ออกมา ผมเริ่มจะน้อยใจกับโชคชะตาของตัวเองเสียแล้วสิ เกิดมาเป็นเด็กกำพร้า แอบรักพี่ชายตัวเอง พี่สาวฆ่าตัวตาย เป็นหมากให้คนแก้แค้นกันแล้วก็มาเป็นที่รองรับอารมณ์ของคนใจร้าย


"พี่ราม..กลับมาช่วยลักษณ์..ฮือ..อ..มาช่วยลักษณ์"


ปากผมเริ่มร้องหาพี่รามให้มาช่วยผมแต่ส่วนลึกในใจผมก็ไม่กล้าสู้หน้าพี่รามก็เพราะว่าผมมันสกปรก สกปรกเกินกว่าที่จะเจอพี่ราม ร่างกายของผมถูกย่ำยีผมยังจำวันที่ถูกข่มขืนได้พี่รามหันหน้าไม่มองมาที่ผม ไม่แน่ที่หายไปก็เพราะรังเกียจผมก็เป็นไปได้


"อึก..อ่อก.." อยู่ๆผมก็แน่นหน้าอกและรู้สึกคลื่นไส้ออกมา ผมรีบพาร่างกายที่ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรงเข้าไปในห้องน้ำและปล่อยทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมาจนหมด ผมทรุดนั่งกับพื้นห้องน้ำหลังก็พิงผนังที่เปียกชื้น มือก็จับที่หน้าอกแน่น ตอนนี้หัวใจผมเต้นระรัว แขนขาก็สั่นระริก


"แฮ่ก..แฮ่ก.." ผมไม่สามารถจะหายใจออกมาทางจมูกได้ก็ต้องกอบโกยอากาศเข้ามาทางปากแทน


ลักษณ์...ต้องเข้มแข็งสิ จะอ่อนแอไม่ได้ ไหนมึงบอกว่าจะยินดีรับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นไง ยิ้มสู้นะลักษณ์...เรื่องแค่นี้เองนะลักษณ์ ไม่นานมันก็จะผ่านพ้นไป










.........................................................................................
มาแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นและคำแนะนำที่ส่งเข้ามา
ไรท์ได้อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจและจะนำไปพัฒนางานเขียนต่อๆไปนะคะ

อ่อ ช่วงนี้ฉากอีโรติกNc ถี่และกาก อย่าว่ากันนะคะ แล้วก็ไรท์รู้สึกไม่ดีที่ฉากแบบนี้ถี่เลยค่ะ
กลัวโดนว่าขายเรื่องนี้ หากินเรื่องนี้เพราะ Nc

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนค่ะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 27-08-2016 15:03:39
ลักษณ์ท้องหรือเปล่า :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 27-08-2016 15:10:11
ลักษณ์สู้ๆนะลูก  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 27-08-2016 15:21:36
น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 27-08-2016 15:55:24
ลักษณ์ท้องหรือเปล่า :mew1: :mew1:


ลักษณ์ไม่ท้องค่ะ เรื่องนี้ไม่มีชายท้องได้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 27-08-2016 17:09:06
พระลักษณ์ สู้ๆ  :hao5: อีพี่รามยังมีชีวิตรึเปล่าาาา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 27-08-2016 17:14:13
ฮื้อ สงสารพระลักษณ์ จริงๆอิพี่ทศก็น่าจะเคลียร์กับน้องไปว่าไม่ได้โกรธอะไรมากมายงี้
จะได้แฮปปี้ไม่มาม่า แต่อย่างนั้นก็จะง่ายไปเนอะ แต่ก็สงสารน้องจังค่ะ :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 27-08-2016 18:00:09
กลัวลักษณ์จะตายอ่ะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-08-2016 18:04:08
สงสารรรรร TT TT
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 27-08-2016 19:31:52
สู้ๆ นะลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 27-08-2016 19:39:16
ลักษณ์เครียดจนอาเจียนออกมาเลยรึป่าวนิ
เข้าใจว่าพี่ทศอาจหลงรักลักษณ์ เพราะอยากให้ลักษณ์ไม่กล้ากลับไปหารึไปรักราม แต่ช่วยดูสภาพจิตใจลักษณ์ด้วย เกิดกดดันมากๆคิดสั้นขึ้นมาจะทำยังไง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 27-08-2016 21:00:58
สงสารลักษณ์อ่าาาาา ตกลงอิพี่ทศนี่ยังไงแน่? เรียกน้องว่าคนรักหรอ? แล้วทำไมทำให้น้องคิดมากล่ะ

เฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: nekozaa ที่ 27-08-2016 21:57:29
ทำให้อิพี่ทศช้ำใจบ้างค่ะน้องลักษณ์ อาการ...ของน้องน่าจะทำให้พี่แกสำนึกได้สักนิด  :z6: :fire:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-08-2016 00:13:01
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 29-08-2016 08:40:18
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:


หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 29-08-2016 10:19:38
รออยู่ค่ะ  :call:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-08-2016 20:41:08
สงสารพระลักษณ์ แต่คนที่น่าสงสารไม่ต่างกันก็คงเป็นทศกัณฑ์   :sad4:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 29-08-2016 23:47:03
 :o12: โธ่ๆ ลักษณ์จ๋า ชีวิตรันทดได้อีกอ่ะ
แต่สู้ต่อไปน๊า สักวันมันคงจะดีขึ้น (มั้ง)  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 30-08-2016 14:27:30
เสียน้ำตากับลักษณ์ไปเยอะมาก
อยากให้มีอะไรมาทำให้ทศสำนึก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 17 P7. [27/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: 0909985781 ที่ 01-09-2016 15:52:33
รออ่านนะครับ  เริ่มมีอาการเครียดเเลวสิครับ:z3: :seng2ped:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 01-09-2016 20:24:30
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 18









เมื่อคืนกว่าผมต้องทรมานกับอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นกับร่างกายของผมกว่าจะเข้านอนก็ปาเข้าไปตีสาม ผมไม่คิดจะบอกพี่ทศแต่อย่างใดเพราะบอกไปพี่ทศคงไม่สนใจผม พอผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเข็มนาฬิกาเดินมาเกือบเที่ยงแล้ว ดีที่ว่าพี่ทศไม่ซีเรียสเรื่องนอนตื่นสายแต่วันนี้วันหยุดปกติผมต้องตื่นเช้าทำกับข้าวให้พี่ทศ ความซวยกำลังจะคืบคลานเข้ามาหาผม


"ลักษณ์" เสียงเรียกจากซาตานเล่นเอาผมสะดุ้งโหยง


"ครับ" ผมรีบขานรับในใจก็นึกหวั่น


"ลักษณ์ ลองใส่ชุดนี้ดูว่าใส่ได้ไหม?" พี่ทศเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วยื่นถุงกระดาษใบใหญ่มาให้ผม ผมเปิดถุงแล้วหยิบของที่อยู่ด้านในขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนสีเข้ม


"อย่ามัวแต่นั่งมองรีบไปลองใส่ให้กูดูเดี๋ยวนี้เลย" พี่ทศพูดแกมบังคับจนผมรีบหอบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ


"จะเข้าไปห้องน้ำทำไมเปลี่ยนในห้องนี่แหละ"


"แต่...." ผมอึกอักอยากจะบอกใจจะขาดว่าผมอายที่จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าพี่ทศ


"ไม่ต้องอายของมึงกูเห็นมาหมดแล้ว" พี่ทศพูดราวกับว่ารู้ใจผมพร้อมกับมองด้วยสายตาโลมเลียตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมจึงเดินไปที่มุมห้องแล้วเปลี่ยนชุดที่พี่ทศให้มา เสร็จแล้วก็เดินมาหาพี่ทศ


"พอดีไหม? ถ้าไม่ก็บอก" พี่ทศถาม


"พอดีครับ" ผมตอบตามความเป็นจริง รู้สึกแปลกใจที่เสื้อผ้าที่พี่ทศให้มานั้นใส่ได้พอดี


"ไม่เสียแรงที่วัดขนาดตัวมึงทุกคืน" สิ่งที่พี่ทศพูดทำให้ผมสามารถตีความหมายได้อย่างดีเลยว่าพี่ทศหมายถึงอะไร


"แล้วพี่ทศซื้อมาให้ลักษณ์ทำไมครับในตู้ก็มีเสื้อผ้าอยู่เยอะแยะ"


"คืนนี้กูจะพามึงไปงานวันเกิดเพื่อนกู" พี่ทศตอบสั้นๆ


ไปงานวันเกิดอย่างนั้นเหรอ? นี่เท่ากับว่าผมก็จะได้ออกไปข้างนอก ผมดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ ในที่สุดผมก็จะได้ก้าวขาออกจากคอนโดพี่ทศถึงจะอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆก็เถอะ


"ที่มึงยิ้มนี่ไม่ใช่ว่าจะวางแผนหนีกูหรอกนะ?" พี่ทศเอ่ยขึ้นมา ตามองผมนิ่ง


"เปล่าครับ" ผมรีบปฏิเสธ ผมกลัวเพราะทุกครั้งที่พี่ทศทำหน้านิ่งแบบนี้ผมก็จะเจ็บตัวทุกครั้ง


"แล้วมึงยิ้มทำไม?" พี่ทศถามพร้อมกับกระชากแขนผมอย่างแรง จนผมคิดในใจว่าแค่ยิ้มผมก็ผิดเหรอ


"ลักษณ์ดีใจที่ได้ออกจากคอนโด ได้ไปเที่ยวข้างนอกบ้าง" ผมตอบเสียงแผ่วเบา ใบหน้าก็เหยเกจากแรงบีบที่แขน


"อย่าคิดที่จะหนีเป็นอันขาดไม่อย่างนั้นมึงเจอดีแน่" พี่ทศพูดเน้นทีละคำ ผมกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ก่อนจะพยักหน้าเชิงบอกว่าจะไม่คิดหนี


"ดี กูหวังว่ามึงจะไม่หนี อ่อ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมากินข้าวด้วย กูซื้อกับข้าวรอกกินกับมึง" พี่ทศบอกและปล่อยแขนผม จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป ผมนั่งทรุดลงกับพื้น มือก็กุมอกซ้ายเอาไว้ หัวใจเต้นระรัวเพราะความกลัว..กลัวว่าพี่ทศจะทำอะไรผมอีก บอกตรงๆว่าผมเดาใจพี่ทศไม่ถูก พี่ทศใจร้ายกับผมก็จริงแต่บางครั้งพี่ทศก็เหมือนจะดีกับผมด้วย จนผมวางตัวไม่ถูก


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


You took my heart and you held it in your mouth
And with a word all my love came rushing out
And every whisper, it's the worst,
Emptied out by a single word
There is a hollow in me now

So I put my faith in something unknown
I'm living on such sweet nothing
But I'm tired of hope with nothing to hold
I'm living on such sweet nothing

And it's hard to learn
And it's hard to love
When you're giving me such sweet nothing
Sweet nothing, sweet nothing
You're giving me such sweet nothing

(Sweet Nothing - Calvin Harris)


เสียงเพลงดังอึกทึกเข้ามาในโสตประสาทตั้งแต่หน้าบ้านหลังใหญ่ ไม่ต้องบอกนะครับว่าพอผมเข้าไปข้างในเสียงเพลงจะดังก้องขนาดไหน


"ลงมาจากรถได้แล้ว" พี่ทศเอ่ย ผมก็ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย มือก็ถือกล่องของขวัญใบใหญ่มาแนบไว้กับอก ผมเดินตามพี่ทศเข้าไปในงานตาก็มองบริเวณบ้านที่จัดสวนได้อย่างร่มรื่น ผมรู้สึกดีปนตื่นเต้นที่ได้ออกมาสัมผัสกับโลกภายนอกอีกครั้ง


"ทศ...ทางนี้!!!" สาวสวยคนหนึ่งที่อยู่ในงานเรียกชื่อพี่ทศออกมา ท่าทางคงจะดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เจอพี่ทศ ผมเห็นพี่ทศยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วเดินตรงดิ่งไปหาอย่างรวดเร็วจนผมนั้นต้องเร่งฝีเท้าตามไปด้วย


"สุขสันต์วันเกิดนะแพร" พี่ทศเอ่ยน้ำเสียงสดใสเป็นน้ำเสียงที่ผมไม่เคยจะได้ยินจากพี่ทศ นี่ผมกำลังหวังจะให้พี่ทศพูดดีกับผมอย่างนั้นเหรอ? ผมคิดอะไรของผมกันนะ


"ของขวัญล่ะทศ?" พี่แพรแบมือพร้อมกับรอยยิ้ม พี่ทศจึงหันมาทางผมและหยิบของขวัญส่งให้พี่แพร


"นี่ของขวัญหวังว่าจะถูกใจนะ" พี่ทศเอ่ยและดึงแขนผมให้มายืนอยู่ใกล้ๆ


"ทศซื้ออะไรแพรก็ชอบทั้งนั้นแหละ ว่าแต่น้องคนนี้ใครเหรอ?" พี่แพรถามพี่ทศแล้วหันมามองที่ผม


"พระลักษณ์ครับ เรียกลักษณ์ก็ได้" ผมแนะนำตัวเองให้กับพี่แพรได้รู้จัก พี่แพรยิ้มกว้างจนผมรู้สึกประทับใจกับรอยยิ้มนี้มันคล้ายกับรอยยิ้มของพี่ดาเลย


"หืม? ทำไมพระลักษณ์ถึงมาอยู่กับทศกัณฐ์ได้ ที่จริงพระลักษณ์ต้องอยู่กับพระรามสิ" พี่แพรพูดออกมาเล่นเอาผมจุกอกอยู่ไม่น้อย จนพี่แพรตกใจกับสีหน้าของผมรวมถึงพี่รามที่หันหน้าไปทางอื่น


"แพร ทศกับลักษณ์หิวแล้วพาไปหาอะไรกินหน่อยสิ" พี่ทศรีบเปลี่ยนเรื่อง พี่แพรจึงพาผมกับพี่ทศไปนั่งที่โต๊ะซึ่งก็มีเพื่อนๆของพี่แพร พี่ทศนั่งอยู่ด้วย


"น้องลักษณ์ทำไมถึงมาอยู่กับไอ้ทศได้ล่ะ" พี่เบลเพื่อนของพี่แพรก็ถามผมขึ้นมา


"คือว่าผม..." ผมจะตอบยังไงดีล่ะว่าผมมาอยู่กับพี่ทศได้อย่างไร


"พอดีน้องเขาลำบากเลยพามาอยู่ด้วยกัน" พี่ทศชิงตอบ ทุกคนก็ไม่ถามอะไรต่ออีก จากนั้นพี่ทศก็นั่งคุยกับทุกคนทำให้ผมพอจะรู้ว่าทุกคนในงานเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยมัธยมปลายเรียกได้ว่างานวันเกิดพี่แพรก็เหมือนกับงานเลี้ยงรุ่นไปในตัว


"แพรกินกุ้งสิ ทศกินแล้วอร่อยดี" พี่ทศตักกุ้งทอดใส่จานพี่แพร พี่แพรก็ยิ้มเขินตามด้วยเสียงแซวของคนอื่นๆ ผมที่นั่งมองดูอยู่นั้นก็ทำได้เพียงเจ็บจี๊ดอยู่ในอก


"พี่แพรครับ ห้องน้ำไปทางไหนครับ?" ผมถามพี่แพร พี่ทศหันหน้ามามองผมทันที


"ไปทำอะไร" พี่ทศถาม ตาก็มองผมนิ่ง


"ผมปวดฉี่" ผมตอบกลับไป


"เดี๋ยวฉันพาไปเอง" พี่ทศเอ่ยแล้วคว้าแขนผมจะพาไปห้องน้ำ


"ลักษณ์จ๊ะ เข้าไปในบ้านพอผ่านห้องรับแขกก็เลี้ยวขวานะจ๊ะ ส่วนทศนั่งกับแพรก่อน" พี่แพรบอกทางไปห้องน้ำกับผม มือสวยก็จับแขนพี่ทศรั้งเอาไว้ พี่ทศมองหน้าผมกับมองหน้าพี่แพรสลับไปมาก่อนจะนั่งลง


"รีบไป รีบกลับ" พี่ทศพูดกับผมสั้นๆแล้วก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม


ผมเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนพี่ทศเดินลัดเลาะไปยังสวนข้างบ้านที่ประดับไฟเอาไว้ ผมไม่คิดจะไปห้องน้ำตั้งแต่แรกอยู่แล้วแต่ผมตั้งใจจะออกมาจากบรรยากาศชวนอึดอัดนั่น ถึงพวกพี่เขาจะชวนคุยบ้างแต่ผมก็ไม่ได้สนิทกับใครอีกทั้งผมไม่อยากจะเห็นพี่ทศคุยกับพี่แพร...ผมรู้สึกอิจฉาอยู่ลึกๆ เจ็บอยู่ลึกๆ ที่พี่ทศทำดีกับคนอื่น ไหนจะรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั่นที่ผมไม่เคยจะได้เห็นมันและคิดว่าชาตินี้ก็คงจะไม่ได้เห็น


ผมนั่งลงที่เก้าอี้ไม้สีขาวเหม่อมองท้องฟ้ามืดสนิทที่มีดวงดาวกระจายจนทั่วฟ้า ลมพัดเอื่อยชวนให้ใจสงบ พออยู่คนเดียวแล้วผมอดที่จะน้ำตาไหลออกมาไม่ได้


"มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวขอพี่นั่งด้วยคนสิ" เสียงทุ้มติดยานคางดังมาจากด้านหลัง ผมจึงรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปมองว่าใคร ผมก็พบชายร่างสูงที่มีกลิ่นเหล้าจางๆโชยแตะจมูกผม ผมรีบลุกออกจากเก้าอี้เดินหนีไปเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเมา


"อย่าเพิ่งไปสิ มาคุยกับพี่ก่อน" ผู้ชายคนนั้นกระชากตัวผมแล้วรวบกอด


"ปล่อย!! ปล่อยกู!!" ผมโวยวายดิ้นรนขัดขืน


"มึงทำอะไร เมียกู!!" เสียงตวาดที่เคยดุด่าผมแต่ในสถานการณ์นี้กลับทำให้ผมอบอุ่นยิ่งนัก พี่ทศพุ่งเข้ามาหาแล้วพาผมออกมา


"ไหนบอกว่าไปห้องน้ำแล้วมึงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" พอถึงบริเวณสระน้ำพี่ทศหยุดเดินแล้วถามผม ผมเงยหน้ามองพี่ทศที่ผมกระเซอะกระเซิงใบหน้าก็มีเหงื่อซึม ถ้าผมไม่คิดไปเองพี่ทศตามหาผมใช่ไหม?


"คือว่าลักษณ์...ลักษณ์เห็นสวนที่นี่สวยดีก็เลยเข้ามาดูครับ" ผมตอบเสียงแผ่ว


"อยู่ที่นี่นี่เอง มากับพี่ดีกว่าครับ" คนเมาที่เดินในสวยตามผมมาแถมยังกอดผมจากด้านหลังพร้อมกับก้มลงซุกไซร้ซอกคอของผมอย่างรวดเร็ว


"ไอ้เหี้ย!!!" พี่ทศกระชากเสื้อคนที่ลวนลามผม


'ตูม!!!' พี่ทศชกผู้ชายคนนั้นจนตกลงไปในน้ำ ทุกคนในงานก็หันมามองพวกเราทันที กลายเป็นว่าพวกเราเป็นจุดสนใจของคนภายในงาน


"แพร ทศขอโทษด้วยที่มีเรื่องในงานของแพร ยังไงคืนนี้ทศขอตัวกลับก่อน" พี่ทศพูดกับพี่แพรวิ่งมาหา พอพูดจบก็จูงมือของผมเดินแหวกผู้คนที่ห้อมล้อมออกไปจากงาน


"ไอ้ทศ!!! มึงจำไว้ว่ากู 'พระพาย' จะเอาเด็กของมึงมาเป็นเด็กของกูให้ได้" คนเมาตะโกนไล่หลังมา ผมรับรู้ได้ว่าพี่ทศโกรธมากที่ได้ยินประโยคนี้เพราะวัดได้จากแรงบีบที่ข้อมือของผม


'โครม!!!'


พี่ทศปิดประตูรถเสียงดังจนผมที่นั่งอยู่ในรถสะดุ้งโหยง พี่ทศขับรถออกจากบ้านพี่แพรตาก็มองผมสลับกับมองถนน


"ไปอ่อยอีท่าไหนไอ้พายถึงจะเอามึงห๊ะ!!!" พี่ทศตะคอกใส่ผม


"ลักษณ์ไม่ได้อ่อย..ลักษณ์แค่เข้าไปชมสวน" ผมตอบตะกุกตะกัก มือก็จิกต้นขาตัวเอง


"ใครใช้ให้มึงเข้าไป ไหนบอกกูว่าเข้าห้องน้ำไง!!!" พี่ทศจอดรถแล้วจับผมบ่าผมกดลงติดกับเบาะ


"ฮือ...อ...ลักษณ์ขอโทษ.." ผมร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจกลัว


"หรือว่าอยากได้ไอ้พายเป็นผัว? ร่าน!!"


"ลักษณ์ไม่ได้ร่าน..ฮึก..ก..ลักษณ์ไม่ได้อยากได้ผู้ชายคนนั้นเป็นผัว..ฮือ..อ...พี่ทศต้องเชื่อผมนะ" ผมอธิบายให้พี่ทศฟังทั้งน้ำตา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงไม่อยากให้พี่ทศเข้าใจผมผิด พี่ทศนั่งเงียบจ้องมองผมที่นั่งร้องไห้ ผมไม่รู้เลยว่าพี่ทศกำลังคิดจะทำอะไร


"มันทำอะไรมึงบ้าง?" พี่ทศถาม จากที่ฟังจากน้ำเสียงพี่ทศคงจะใจเย็นลงแล้ว


"กอด..ฮือ..แล้วมา..ซุก..ไซร้..คะ..คอ" ผมตอบและพอได้พูดสมองก็ฉายภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับผู้ชายคนนั้นจนผมตัวสั่น


"กูอยู่นี่แล้ว มึงจะกลัวอะไร" พี่ทศดึงผมเข้ามากอดพร้อมกับพูดปลอบ ผมเองก็กอดตอบกลับไปและร้องไห้ตรงอกแกร่งที่วันนี้ผมรู้สึกว่ามันช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน เดี๋ยวสิ...ผมจะมารู้สึกดีกับคนที่ทำร้ายพี่สาว พี่ชายและตัวผมไม่ได้ พอคิดได้อย่างนั้นแล้วผมก็ผละกอดจากพี่ทศ มือทั้งสองขางก็รีบเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ


"ลักษณ์ไม่เป็นอะไรแล้วครับ" ผมตอบ พี่ทศมองผมแต่ก็ไม่พูดอะไร จากนั้นก็ขับรถกลับคอนโดโดยที่ระหว่างทางพวกเราทั้งสองไม่คุยอะไรกัน ผมเองก็มองไปนอกหน้าต่างรถ มือก็ทาบอกซ้ายที่เต้นรัวพร้อมกับความสับสนที่โถมทับเข้ามา










....................................................................
มาแล้วค่ะขอโทษที่ให้รอ ตอนนี้อธิบายไม่ถูกแต่ที่รู้ๆอาจจะทำให้คนค้างได้

ไรท์อาจจะอัพช้าแต่อยากให้ทุกคนรู้ไว้ว่าเรื่องนี้ไม่ดองนานนะคะ คือถ้าไม่ติดงนหรือติดธุระไรท์ก็จะอัพถี่

ขอขอบคุณที่ติดตาม คอมเม้น อ่าน ให้กำลังใจนะคะ

ป.ล. พรุ่งนี้วันเกิดไรท์คนสวย ไม่รู้จะได้ปั่นเพื่ออัพในวันเสาร์หรืออาทิตย์หรือเปล่า

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 01-09-2016 20:56:20
ทศดูอารมณ์แปรปรวน ลักษณ์รีบหนีออกมาเลยลูก สงสาร :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-09-2016 21:25:39
 :katai1: :katai1: :katai1:
สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าครับ.  :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 01-09-2016 22:28:56
:o10: :o10: :o10:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-09-2016 22:49:22
 :ling3: กลัวววว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 02-09-2016 02:31:01
อึดอัดจริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 02-09-2016 02:40:27
"ป.ล. พรุ่งนี้วันเกิดไรท์คนสวย ไม่รู้จะได้ปั่นเพื่ออัพในวันเสาร์หรืออาทิตย์หรือเปล่า"

เอาจริงดิ วันเกิดเดียวกันเลย ถ้า HBD. จะเหมือนอวยพรตัวเองมั้ยน้า ฮิๆๆๆๆๆๆ
แต่ก็น่ะ อย่าเจ็บอย่าจนน่ะคะ
แล้วล่าสุดมันสั้นแบบค้างเติ่งยังไงชอบกล
ยังไงก็ค่อยๆเรียบเรียงลำดับเรื่องออกมา ถึงอยากให้มาอัพบ่อยๆ แต่ก็อยากให้ทำออกมาเต็มที่ ไม่ต้องรีบร้อนลนลาน มันจะได้ลื่นไหลเป็นธรรมชาติ และคุณจะได้ไม่รู้สึกกดดันเกินไป ขัดเกลามันแบบอารมณ์ที่คุณอยากสื่อให้ถึงผู้อ่าน บางทีคุณอาจมีเวลาไม่มาก (คนเราต่างมีภาระต้องรับผิดชอบเนอะ)
การมาเขียนเรื่องเหมือนการมาแบ่งปันสิ่งที่เราชอบด้วยกัน
การไม่มาอัพนานๆก็ทำอารมณ์ขาดตอน แต่ไม่อยากให้กังวลเกินไป
เพราะเดี๋ยวมันจะห้วนเกิน  อยากให้คุณเขียนมาอย่างมั่นใจ
ปล่อยของที่มีให้เห็นเต็มที่ เพราะยังเชื่อในศักยภาพของคุณอยู่ลึกๆว่ามีดี
สังเกตุจากงานบทแรกๆ ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าคุณน่าจะมีเวลาให้มากกว่าตอนหลังๆ

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ  รอตามอ่านอยู่น่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 02-09-2016 06:09:41
ตอบ...

1อิทศดูแปรปรวน อิทศขี้หึง ขี้หึงเกินไป

2อึดอัดอะไรคะ

3ขอบคุณสำหรับคำอวยพร

4 รู้ใจไรท์เลยว่าช่วงนี้กดดันตัวเองจนเขียนออกมาไม่ดี T^T ขอขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ป.ล. จะมีการรีไรท์ในบางตอนค่ะ อันนี้ตั้งใจไว้ก่อนแล้วรีใส่ส่วนภาษาเขียนนะคะ ส่วนโครงยังคงมีเหมือนเดิมแต่จะเพิ่มเติมเกลาคำและใส่อารมณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 02-09-2016 07:10:21
อยากให้พี่ทศพูดกับลักษณ์ไปตรงๆ ว่าคิดยังไงกับลักษณ์ถึงกักขังไว้อย่างนี้ ขอให้สีดาดลใจให้ลักษณ์ลดทิถิลง จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขขึ้นมาบ้าง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: isuloveU Soly ที่ 02-09-2016 15:13:44
สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-09-2016 18:46:08
 :pig4: ทศเป็นลมบ้าหมูป่ะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-09-2016 20:47:50
ดูสับสน มึนงงเนาะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 18 P8. [01/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: 0909985781 ที่ 02-09-2016 21:16:16
อารมแปรปวนมากครับเรื่องนี้เศร้าจริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 100% P8. [10/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 06-09-2016 20:06:53
พระลักษณ์
Writer :TanYung0209
File : 19









[ทศกัณฐ์ Talk]

ไร้คำพูดใดๆที่ออกจากปากของพวกเราสองคน ผมเหลือบมองคนที่นั่งร้องไห้เงียบๆ ทุกหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้นมันมีอิทธิพลที่ทำให้ผมเจ็บปวด ผมไม่อยากให้ลักษณ์ร้องไห้แต่ผมก็ต้องทำ ผมยอมรับว่าผมเห็นแก่ตัวที่อยากให้ร่างบางอยู่กับผม มองแค่ผม เพียงคนเดียว นั่นเท่ากับว่าผมจะต้องทำร้ายลักษณ์และทำร้ายหัวใจตัวเองไปด้วย ตราบใดที่ลักษณ์ยังละเมอหาไอ้ราม ผมก็จะเป็นตัวร้ายที่กักขังลักษณ์เอาไว้ให้กับตัวเอง


ทั้งที่คิดจะกักขังแต่วันนี้ผมอยากพาลักษณ์ออกมาข้างนอก มางานวันเกิดแพร ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนผมจะต้องอยู่ในงานเยอะก็ถือว่าเป็นการให้ทั้งสองฝ่ายได้รู้จักกันแต่การตัดสินใจครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิด เมื่อไอ้พายลูกพี่ลูกน้องของแพรและบุคคลที่ผมไม่กินเส้นด้วยมาเจอลักษณ์จนผมหึงหวงหน้ามืดตามัวจนเผลอด่าทำร้ายจิตใจคนรักไป พอใจเย็นก็ดูเหมือนว่าลักษณ์เขาจะไม่สนใจผมเสียแล้ว อาจจะโกรธหรือเกลียดผมไปแล้วก็ได้


"แฮ่ก...ฮึก..แฮ่ก" เสียงหอบจากคนที่นั่งใกล้ๆดังขึ้นมายิ่งในตอนนี้ไม่มีใครพูดอะไรผมก็ยิ่งได้ยินชัดเจน ผมหันไปมองลักษณ์ที่มือกำลังกุมหน้าอกเอาไว้ ใบหน้าสวยที่เริ่มซีดเซียวเชิดขึ้น ปากก็เผยอกอบโกยอากาศ


"ลักษณ์!!! เป็นอะไร" ผมหันไปถามก่อนจะเลี้ยวรถจอดข้างทาง


"หายใจ..ฮึก..มะ..ไม่ออก...อุบ" ลักษณ์เอ่ยแล้วอาเจียนออกมาจนเลอะเต็มเสื้อ ผมรีบตั้งสติก่อนจะขับรถเปลี่ยนเส้นทางจากที่จะกลับคอนโดเปลี่ยนเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแทน


"ลักษณ์ หายใจลึกๆช้าๆนะ อดทนนะเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล" ผมบอกกับคนป่วยที่นอนตาปรือพลางหยิบกระดาษทิชชู่ซับปากให้ลักษณ์ไปด้วย ถึงปากจะบอกให้ลักษณ์อดทนแต่ผมกลับไร้ความอดทนขึ้นมาเสียเอง


ในที่สุดก็มาถึงโรงพยาบาล ผมรีบจอดรถและอุ้มลักษณ์ที่ใกล้หลับเต็มทีเข้าไปในตัวอาคาร


"หมอ!!! ช่วยเมียผมด้วย" ผมเรียกหาหมอให้มาช่วยลักษณ์และไม่อายที่จะใช้สรรพนามเรียกคนที่อยู่ในอ้อมแขนว่า 'เมีย' ไม่นานบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงผู้ป่วยเข้ามาผมวางลักษณ์ให้นอนลงไป จากนั้นลักษณ์ก็ถูกนำตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉิน


'อย่าเป็นอะไรเลยนะลักษณ์' ผมนั่งทรุดอยู่หน้าประตูโดยไม่อายสายตาของคนอื่นที่จ้องมอง ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรนอกจากลักษณ์แล้ว ภาพในรถยังคงติดตา ลักษณ์ทรมานมากขนาดไหนมันถูกแสดงออกทั้งทางแววตาและท่าทาง ถึงตอนนี้ลักษณ์จะถึงมือหมอผมก็ยังไม่วางใจอยู่ดี


"คุณคะ..คุณเป็นญาติกับคุณพระลักษณ์ใช่ไหมคะ?" พยาบาลสาวเข้ามาถามผมที่กำลังนั่งเหม่อลอย


"ใช่ครับ" ผมตอบกลับไป


"คุณตามดิฉันมานะคะ พอดีว่าคุณหมอมีเรื่องจะคุยด้วย" พยาบาลเอ่ย คำว่าคุณหมอมีเรื่องจะคุยด้วยทำให้หัวใจผมกระตุกวูบแสดงว่าลักษณ์คงจะไม่เป็นไข้ธรรมดาแน่นอน


"คุณคะ ได้ยินไหมคะ?" ด้วยความที่ผมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ทำให้พยาบาลเรียกอีกรอบผมถึงจะเดินตามหญิงสาวเพื่อไปพบคุณหมอ


"เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ" พยาบาลหยุดที่หน้าห้องตรวจห้องหนึ่ง แล้วผายมือพร้อมพูดให้ผมเข้าไปภายในห้อง ซึ่งพอย่างก้าวเข้าไปผมก็เจอกับหมอผู้ชายอายุน่าจะห่างจากผมไม่กี่ปีนั่งดูเอกสาร


"สวัสดีครับคุณหมอ" ผมเป็นฝ่ายทักทายให้อีกฝ่ายที่นั่งดูเอกสารได้รู้ตัวว่าผมนั้นมาภึงแล้ว


"เชิญนั่งครับ" คุณหมอเอ่ย ผมก็นั่งลงตามที่หมอได้บอก คุณหมอจ้องหน้าของผมก่อนจะทำท่าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง


"คุณกับคุณพระลักษณ์เป็นอะไรกันครับ?" คุณหมอถามเล่นเอาผมถึงกับเลิกคิ้วขึ้นมา ผมไม่คิดว่าหมอจะมาถามเรื่องนี้เพราะมันดูเป็นเรื่องส่วนตัวและไม่เกี่ยวกับอาการป่วยของลักษณ์เลย


"ผัวเมียครับ" ผมตอบออกไปน้ำเสียงเรียบนิ่ง


"อ่อ ครับ แล้วเรื่องบนเตียงนี่รุนแรงใช่ไหมครับ?" คุณหมอถามต่อ คราวนี้คำถามทำให้ผมอึ้งยิ่งกว่าเดิม

   
"นี่คุณรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไร!!!" ผมขึ้นเสียงใส่


"พวกคุณทะเลาะกันบ่อยใช่ไหม?" คุณหมอยังคงถามต่อ ท่าทางไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของผม


"ทำไมผมต้องตอบด้วย" ผมพูดน้ำเสียงติดจะไม่พอใจอีกฝ่าย


"ก็คำตอบของคุณผมจะได้รู้ว่าอาการของคนไข้ตรงกับสิ่งที่ผมคิดหรือเปล่า ยังไงก็ช่วยตอบผมด้วย" คุณหมอเอ่ย ดวงตาผ่านกรอบแว่นหนาก็มองผมไม่กระพริบ


"ครับ ตามที่คุณหมอพูด" พูดจบผมก็ทิ้งตัวนั่งเอนกายไปพิงกับพนักพิงพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมเลือกที่จะพูดความจริงออกไปเพราะนั่นเท่ากับว่าจะช่วยลักษณ์


"คนป่วยเป็นโรคเครียดและกำลังจะเข้าสู่ภาวะโรคซึมเศร้า" คุณหมอเอ่ย มือก็ขยับแว่นแล้วจ้องมองผมไม่วางตาราวกับผมเป็นคนร้ายทำคดีร้ายแรงแต่จะว่าไปผมว่าผมก็เลวไม่ต่างจากคนร้ายฆ่าคนหรอกครับ


"จากร่องรอยตามตัวและก็อาการหายใจติดขัดของผู้ป่วยที่เกิดจากความเครียดทำให้ผมคิดว่าคุณคงจะปฏิบัติตัวกับคนป่วยไม่ดีสักเท่าไหร่ ดังนั้นผมขอให้คุณปรับพฤติกรรมหรือทำยังไงก็ได้ให้ผู้ป่วยสบายใจมากที่สุด คุณทำได้ไหม?" พอผมเงียบไม่พูดอะไร หมอก็ร่ายคำพูดออกมายาวเหยียดแล้วไอ้แต่ละประโยคก็ตรงตามที่หมอพูดเสียด้วยแถมยังปิดท้ายให้ผมทำดีกับลักษณ์อีก


"ว่าไงครับ?" หมอถามย้ำ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาก็ดูเหมือนจะคาดคั้นให้ผมรีบตอบ


"ครับ ผมจะพยายามทำให้เขาสบายใจที่สุด" ผมตอบ


"ดีครับ ถ้าคืนนี้ผู้ป่วยไม่มีไข้หรืออาการอะไรพรุ่งนี้เช้าก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับแล้วก็หมอจะจ่ายยาให้ซึ่งหมอขอบอกเลยว่ายามันรักษาแค่ภายนอกเท่านั้น ถ้าจะรักษาจิตใจคุณจะต้องรักษาคนรักของคุณเอง" คุณหมอพูดกับผม จากคำพูดเหมือนหมอจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับลักษณ์


"คุณกำลังสงสัยว่าหมอใช่ไหม?...หมอก็เคยเป็นฝ่ายเจ็บเหมือนกับคนรักของคุณแต่ยังดีที่สุดท้ายคนรักหมอก็ทำดีกับหมอ" หมอหนุ่มบอกกับผมพร้อมรอยยิ้มหวาน ก่อนจะลุกขึ้นออกจากห้องไป ผมเองก็เดินตามหลังเช่นกัน


"คีร์ เหนื่อยไหม?" ผู้ชายร่างใหญ่ หน้าตาดีและน่าเกรงขามพูดกับหมอที่ออกจากห้อง


"นิดหน่อยครับป๋าวิน" คุณหมอยิ้มให้ชายคนนั้นแล้วพากันเดินออกไป แวบหนึ่งผมเห็นหมอหันหน้ามายิ้มแล้วยักคิ้วส่งสายตาให้ผมเหมือนกับให้ผมรับรู้ว่าผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่หมอพูดถึง ผมมองทั้งคู่จนสุดสายตาท่าทางพวกเขาจะรักกันมากจนผมอิจฉา ผมกับลักษณ์ยังจะมีโอกาสที่จะรักกันแบบนี้ไหม? ในเมื่อผมทำเลวใส่มากมายจนลักษณ์ต้องร้องไห้และเข้าโรงพยาบาลแบบนี้แต่ก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือการไปหาลักษณ์


"ลักษณ์..."


ตอนนี้ผมยืนมองร่างโปร่งที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงท่ามกลางไฟสลัวจากด้านนอกที่ส่องเข้ามา มือข้างหนึ่งของลักษณ์มีสายพลาสติกสีใสเชื่อมโยงกับถุงน้ำเกลือ ผมเข้าไปจับปลายนิ้วสวยอย่างเบามือราวกับว่านี่คือแก้วชั้นดีที่สวยและเปราะบาง


ผมเดินอ้อมไปอีกด้านของเตียงก่อนจะขยับตัวของคนที่หลับตาพริ้มเล็กน้อย จากนั้นผมก็แทรกตัวไปนอนยังที่ว่างที่พอจะมีอยู่บ้าง ผมสอดแขนเข้าไปใต้ศีรษะให้ลักษณ์ได้นอนหนุน แขนที่ว่างอีกข้างก็รั้งกอดเอวบางเอาไว้ ผมนี่เห็นแก่ตัวจริงๆขนาดลักษณ์ป่วยแทนที่จะปล่อยให้พักผ่อนผมกลับมานอนเบียดนอนกอด


"อื้อ" เสียงครางอือดังลอดออกมาจากลำคอของคนนอนหลับ ก่อนที่จะขยับเข้ามาซุกอกกว้างของผม ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วจุมพิตที่หน้าผากเนียนเบาๆ


"พรุ่งนี้และวันต่อๆไปทศกัณฐ์จะรักษาพระลักษณ์เอง"


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"พี่ทศ...ตื่น" เสียงเพราะๆปลุกผมให้ตื่นขึ้นมา ผมมองไปทางหน้าต่างก็พบว่าตอนนี้ก็ถึงเวลาเช้าวันใหม่ ผมก้มมองลักษณ์ที่กำลังหลบตาผม แก้มขาวเริ่มมีสีแดงจางๆปรากฏขึ้นมาจนผมอดไม่ได้ที่จะ...


'ฟอด'

ผมหอมแก้มลักษณ์ฟอดใหญ่จนลักษณ์ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ตาคู่สวยมองผมเลิกลั่กท่าทางคงจะตกใจไม่น้อย ผมยิ้มกว้างกับปฏิกิริยาของลักษณ์ที่เห็นแล้วอยากจะจับหอมแก้มทั้งวันให้รู้แล้วรู้รอด ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องอดใจเอาไว้และลุกออกจากเตียงก่อนที่หมอหรือพยาบาลจะเข้ามาเห็น


"พะ...พี่ทศ" ลักษณ์คงจะตกใจจริงๆขนาดเรียกชื่อผมก็ยังจะติดอ่าง


"หืม? เรียกทำไมหรือว่ามึงเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน" ผมจับบ่าของลักษณ์ไว้แน่นตามด้วยรัวคำถามใส่


"ลักษณ์ไม่เป็นอะไรครับ คือลักษณ์แค่อยากรู้ว่าลักษณ์เป็นอะไรก็เท่านั้น" ลักษณ์ถามผมพลางเม้มปากตัวเองไปด้วย


"บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วไม่ให้เม้มปาก" พูดจบผมประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากนิ่มและผละออกทันที


"ถ้าวันหลังยังจะเม้มปากแบบนี้อีกกูจะจับจูบหนักๆ จูบสูบวิญญาณ มึงอยากโดนไหม?" ผมเอ่ยแล้วแกล้งทำเสียงดุแต่เหมือนคนตรงหน้าจะกลัวถึงได้รีบพยักหน้าตอบรับ


"พี่ทศยังไม่ตอบลักษณ์เลยนะครับว่าลักษณ์เป็นอะไร?" ลักษณ์ทวงถามผมอีกรอบ


"กูจะไม่บอกมึงตอนนี้แต่ที่แน่ๆหมอบอกว่าคนที่จะรักษามึงได้ก็คือกู" ผมตอบ ตาก็มองคนที่นอนทำหน้างงกับคำพูดของผม


"รักษายังไง พี่ทศไม่ได้เป็นหมอ"


"ถึงกูไม่ใช่หมอแต่กูจะรักษามึงหายได้แค่มึงไม่ดื้อไม่ซน กินยาตามที่หมอสั่งก็พอเข้าใจไหม?"


"ครับ" ลักษณ์ตอบรับ ผมถึงกับยิ้มพราวขึ้นมา ในใจก็คิดว่าผมจะใช้เวลาตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปในการที่จะทุ่มเทความรู้สึกที่ผมมีต่อลักษณ์ให้มากที่สุด หวังว่าพระลักษณ์จะรับรู้แล้วเปลี่ยนใจจากรักพระรามมามองและรักทศกัณฐ์ยักษ์แสนร้ายกาจบ้าง


[ทศกัณฐ์ Talk - The End]


เมื่อคืนผมฝันว่าพี่ทศนำดอกไม้มาให้แล้วพูดดีกับผม ทำดีกับผม ไม่คิดเลยว่าตื่นมาความฝันมันจะเป็นจริง พี่ทศดูใจดีกับผมมากถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ไว้วางใจอยู่ดีเพราะพี่ทศเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนผมตามไม่ทัน


"ลักษณ์นั่งไหวไหม?"


"คะ...ครับ อะไรนะครับ?" ผมรีบดึงสติกลับมาพอได้ยินเสียงทุ้ม พี่ทศจะโกรธ จะรำคาญไหม? ที่ผมถามย้ำ


"พี่ถามว่านั่งไหวไหม?" พี่ทศทวนคำถามให้แถมสรรพนามที่ใช้แทนตัวเองของพี่ทศทำเอาผมแปลกใจ


"ไหวครับ" ผมตอบแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง


"ถอดเสื้อ" พี่ทศเอ่ย


"ถอดทำไมครับ?" ผมพูดพร้อมกับจับเสื้อตัวเองเอาไว้ นี่พี่ทศคิดจะทำอะไรกับผมที่โรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ?


"เช็ดตัวลักษณ์มีไข้แบบนี้จะให้พี่พาไปอาบน้ำหรือไง?" พี่ทศตอบ ผมถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก


"ถอนหายใจแบบนี้แสดงว่าคิดอะไรแปลกๆแน่เลย คิดว่าพี่จะ....กับลักษณ์ที่โรงพยาบาลเหรอ? น่าสนใจดีเหมือนกัน" พี่ทศโน้มใบหน้ามากระซิบข้างหูของผมแถมคำพูด การเว้นระยะระหว่างคำทำให้ผมอายที่ถูกจับได้ว่าคิดเรื่องลามก


"คือลักษณ์...อื้อ.." ผมพยายามปฏิเสธแต่พี่ทศก็เอามือมาปิดปากของผมเอาไว้


"ไม่ต้องพูดอะไร นั่งเงียบๆรอพี่เอาน้ำเอาผ้ามาเช็ดตัวดีกว่า" พี่ทศเอ่ยตาก็จ้องมองใบหน้าผมที่ห่างกันไม่กี่เซ็น มุมปากของพี่ทศยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่พี่ทศจะขยับตัวออกห่างและเดินพูดอะไรบางอย่างแล้วถ้าผมได้ยินไม่ผิดพี่ทศพูดว่า 'แม่ง..น่ารัก'


"นั่งตัวตรงๆเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้" พี่ทศออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับอ่างพลาสติกใบเล็กที่ข้างในบรรจุน้ำและมีผ้าขนหนูผืนบางอยู่ด้วย พี่ทศนั่งลงตรงหน้าผม มือหนาบิดผ้าขนหนูชุ่มน้ำให้เปียกพอหมาดๆแล้วเริ่มแตะที่หน้าผากของผม


"พี่ทศ ลักษณ์ว่าเดี๋ยวลักษณ์ทำเองดีกว่าครับ" ผมจับข้อมือพี่ทศเอาไว้ พี่ทศมองหน้าผมนิ่ง ใบหน้าเรียบเฉยของพี่ทศทำให้ผมนึกกลัว ผมไม่น่าพูดออกไปเลย พี่ทศอุตส่าห์ใจดีกับผมแต่ผมกลับฆ่าตัวเองโดยเรียกยักษ์ร้ายกลับมา


"อย่าดื้อ เข้าใจไหม?" พี่ทศพูดออกมาสั้นๆ น้ำเสียงที่ใช้ก็ไม่ได้ตะคอกหรือแสดงออกถึงความไม่พอใจ ถึงอย่างนั้นผมก็เชื่อฟังและปล่อยข้อมือพี่ทศให้เป็นอิสระ


ผ้าเปียกน้ำค่อยๆซับตามใบหน้าของผมอย่างเบามือ ก่อนที่จะลากผ่านมาที่ซอกคอ บ่าเนียน จนถึงแผ่นอกที่มีรอยสีกุหลาบจางๆกระจายอยู่ทั่ว


"อื้อ.." เสียงครางอือดังลอดออกมาเพราะถูกพี่ทศเช็ดวนบริเวณยอดอก พอผมเงยหน้ามองคนเช็ดตัวก็พบว่าพี่ทศยกยิ้มอยู่ แสดงว่าพี่ทศจงใจแกล้งผม


"พี่ทศอย่าแกล้งลักษณ์" ผมร้องห้าม พี่ทศก็เลยเลื่อนมือออกจากบริเวณอกของผมเป็นหน้าท้องแทน


"เกร็งหน้าท้องทำไม?" พี่ทศถามแต่หน้ายิ้มระรื่น นี่คงจะถามเพื่อให้ผมอายสินะ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าผมเกร็งหน้าท้องเพราะความเสียวซ่าน


"พี่ทศ..ลักษณ์รู้สึกไม่ดีเลยพี่ทศรีบเช็ดได้ไหมครับ?" ผมไม่ตอบ มือก็กุมขมับแสร้งว่าปวดหัว ผมคิดแก้เกมโดยการใช้ความไม่สบายของผมมาใช้ ดูเหมือนจะได้ผลพี่ทศนำผ้าเช็ดตัวใส่ในอ่าง หลังมือที่ว่างก็มาแตะตามหน้าผากและซอกคอของผม จากสีหน้าดูเหมือนพี่ทศจะกังวลอยู่ไม่น้อย


"ตัวก็ร้อนไม่มาก ทำไมถึงปวดหัวขึ้นมาหรือว่าจะร้อนใน" พี่ทศพึมพำ ผมก็แอบขำในใจนานๆทีผมจะเห็นพี่ทศลนลานขนาดนี้


ในระหว่างที่ผมนึกขำอยู่นั้นพี่ทศก็ใช้โอกาสนี้ประกบริมฝีปากของพี่ทศเอาไว้ด้วยกัน ลิ้นหนาสอดเข้ามาในโพรงปากของผมอย่างรวดเร็ว  ทั้งฉกตวัดลิ้นหยอกเหย้ากับลิ้นของผมสลับก็ดูดเม้มริมฝีปากบางจนผมแทบหมดแรงหงายลงนอนบนเตียง ยังดีที่มือของพี่ทศคอยโอบแผ่นหลังเอาไว้ทำให้ผมยังทรงตัวได้


"อืม.." พี่ทศผละริมฝีปาก ตาคมมองใบหน้าของผมด้วยความอ่อนโยน นิ้วโป้งก็เกลี่ยริมฝีปากล่างของผมอย่างเบามือ


"พะ..พี่ทศมาจูบผมทำไม?" ผมเลือกถามคำถามโง่ๆออกไป ทั้งที่รู้ว่าถามไปก็ไม่ได้อะไร ดีไม่ดีอาจได้รับพูดถากถางก็ได้เพราะปกติพี่ทศอยากจะทำอะไรผม พี่ทศก็ทำโดยไม่ถามหรือนึกถึงจิตใจของผมอยู่แล้ว


"พี่แค่ใช้ปรอทวัดไข้..ลักษณ์มีอาการร้อนใน พี่ว่าลักษณ์ต้องทานน้ำเยอะๆนะ" พี่ทศตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างผู้มีชัย


"พี่ทศบ้า" ผมพึมพำเสียงแผ่วเบากลัวว่าคนร่างสูงจะได้ยิน ใครเขาวัดไข้กันแบบนี้ นี่พี่ทศหาเรื่องลวนลามผมสินะ


"ลักษณ์...คิดว่าพี่ไม่ได้ยินเหรอ!" พี่ทศพูดเสียงดุดัน เล่นเอาผมถึงกับสะดุ้งโหยง ผมไม่น่าวางใจเลย พอเห็นพี่ทศใจดีผมก็นึกเล่นนึกหยอกเหมือนที่เคยได้ทำตอนอยู่ที่ร้านเหล้า


"พี่ทศ..คะ..คือ..อุ๊บ!!" ผมที่จะพูดคำขอโทษก็ถูกพี่ทศใช้มือปิดปากเอาไว้


"ถึงพี่จะบ้า..พี่ก็บ้าเพราะลักษณ์(รัก)"











........................................................................................
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาเม้นมาเป็นกำลังใจให้นะคะ

ช่วงนี้อาจจะอัพเป็น เปอร์เซ็นถึงเดือนตุลาคมค่ะ ช่วงตุลาคิดว่าว่างกว่านี้แน่นอน

ไรท์งดมาม่าหันมาบริโภคน้ำตาลแทนค่ะ



 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 06-09-2016 20:46:44
ถ้ากำลังจะเข้าสู่ภาวะซึมเศร้าก็น่ากลัวนะ หวังว่าพี่ทศจะดูแลลักษณ์ดีๆนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 06-09-2016 20:59:36
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 08-09-2016 01:42:18
ดีให้ตลอดนะทศ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 08-09-2016 23:03:41
แอบหวั่นๆกับคำทิ้งท้ายของนักเขียนนะเนี่ยยยยยยย :mew5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 08-09-2016 23:33:47
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 09-09-2016 00:12:52
เง้อ นับศพกันเยยหรอคะ ถ้านับกันจริงๆนี่ลักษณ์คงกลายเป็นศพหลายตลบแล้วแหละ  :mew5:
รอต่อปายยยยยย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-09-2016 11:42:38
อยากเห็นสงครามทศกัณฑ์กับพระพายซะแล้วสิ พระลักษณ์คงจะได้รู้เสียทีว่าพี่ทศรักน้องขนาดไหน อาการป่วยอาจจะหายได้


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-09-2016 15:04:20
นึกว่าลักษณ์ท้องนะเนี่ย อิๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ooomukooo ที่ 09-09-2016 19:53:01
ชอบมาก  :hao7:
รอติดตาตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 09-09-2016 22:15:16
ดูแลน้องดีๆนะพี่ทศ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 70% P8. [06/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-09-2016 10:30:36
 :ling1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 100% P8. [10/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-09-2016 16:23:44
กลัวจริงๆ ว่าความสุขความสบายใขแบบนี้จะอยู่กับลักษณ์ไม่นาน หวังว่า จะไม่มีเรื่องนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 100% P8. [10/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 10-09-2016 17:49:07
ไม่มั่นใจทศเลยว่ะอารมณ์ขึ้นๆลงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 100% P8. [10/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-09-2016 18:44:17
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 19 100% P8. [10/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-09-2016 19:34:58
 :hao4: เบาหวานมาทีไร ต้มมาม่ากินต่อทุกที
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 14-09-2016 16:44:21
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 20









"ไหวไหม?..ลักษณ์" พี่ทศที่กำลังขับรถหันมาถามผมที่อยู่สภาพอิดโรยจากการนอนไม่หลับเพราะมัวแต่ตกใจและสังเกตท่าทีที่เปลี่ยนไปของพี่ทศดีชนิดที่ว่าจากหลังมือเป็นหน้ามือเลยทีเดียว


"ไหวครับ" ผมตอบกลับไป พี่ทศมองผมครู่หนึ่งแววตาที่มองมสเต็มไปด้วยความเป็นห่วงจนผมต้องหันไปมองทางอื่นก่อนจะเหลือบมองเสี้ยวหน้าพี่ทศที่หันกลับไปมองถนนตรงหน้าแล้ว


ผมมองข้างทางที่มีตึกรามบ้านช่องมากมายรวมถึงแสงแดดที่ส่องมาในยามบ่ายทำให้ผมรู้สึกดี นานแค่ไหนที่ผมไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้ ถ้าจะให้พูดจริงๆผมก็มองบรรยากาศด้านนอกอยู่ทุกวันผ่านกระจกในคอนโดแต่สิ่งที่ต่างกันตรงมุมมองและความรู้สึกระหว่างถูกกักขังและอิสระ


"ชิงช้าสวรรค์" ผมพึมพำออกมาเมื่อเห็นชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ไกลจากถนนที่รถกำลังแล่นอยู่


"อยากไปเหรอ?" ดูเหมือนคำพูดของผมจะเข้าหูพี่ทศ จนเจ้าตัวตั้งคำถามนี้กับผม


"อ่อ คือลักษณ์แค่พูดออกมาเฉยๆ" ผมตอบกลับไป ถ้าถามว่าใจจริงอยากไปไหมบอกเลยว่าอยากไปมาก


"แล้วเคยไปไหม?" พี่ทศถามต่อ โดยที่ตายังคงมองถนน


"ไม่ครับ ลักษณ์ไม่เคยไปสวนสนุก" ผมตอบออกไป


สมองก็ย้อนนึกถึงวัยเด็กที่เคยร้องขอป้าบัวให้พาไปสวนสนุก ในตอนนั้นฐานะทางบ้านยังไม่ได้ดีเหมือนปัจจุบันป้าบัวจึงไม่ได้พาผมไปจนผมร้องไห้งอแงไม่ยอมกินข้าวเย็น ขังตัวเองเอาไว้ในห้อง พอเช้าอีกวันผมก็พบเปลเล็กๆตั้งอยู่หน้าบ้าน ป้าบัวบอกว่านี่เป็นเปลของผม ผมดีใจมากจำได้ว่านั่งเล่นอยู่ทั้งวันผลัดกันนั่ง ผลัดกันไกวสลับกันไปมาระหว่างพี่ดาและพี่ราม ตอนหลังผมมารู้อีกทีว่าตอนที่ผมไม่ยอมกินข้าวป้าบัวเลยไปขอร้องให้ลุงลีทำเปลมาให้ ด้วยความที่ลุงลีเอ็นดูผมก็เลยทำให้โดยใช้วัสดุที่อยู่ในร้านทำ ชีวิตในวัยเด็กของผมเรียกได้ว่ามีความสุขมากกว่าทุกข์ถึงจะเป็นเด็กจากสถานกำพร้าผมก็ไม่คิดจะนำมาเป็นปมด้อย


"พี่ทศจะไปไหน? นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ครับ" ผมถามพี่ทศเมื่อรู้สึกได้ว่านี่ไม่ใช่เส้นทางกลับคอนโด


"ไปสวนสนุก" พี่ทศตอบสั้นๆ


"สวน...สวนสนุกเหรอครับ?" ผมถามอีกครั้ง เผื่อตัวเองจะหูฝาด


"ใช่  พี่เห็นลักษณ์ตาละห้อยเหมือนลูกหมาก็เลยเมตตาจะพาไปเที่ยว" พี่ทศเอ่ยและไม่วายจะกัดผมหาว่าผมเป็นลูกหมา


"ลักษณ์ไม่ได้เป็นลูกหมานะ" ผมตอบพร้อมกับยู่ปาก ผมงอนพี่ทศแล้ว!!!


"อย่างอนสิ พี่หยอกนิดเดียวเอง...เอ๊ะ ถ้างอนอย่างนี้สงสัยต้องเลี้ยวกลับบ้านเสียแล้ว" พี่ทศเอ่ย มือก็เริ่มหมุนพวงมาลัยเตรียมเลี้ยวกลับ


"ลักษณ์ไม่ได้งอน" ผมบอกกับพี่ทศ ถึงผมจะงอนพี่ทศก็จริงแต่ใจก็อยากจะไปสวนสนุกมากกว่า


"โอเค ไม่งอนก็ไม่งอน" พี่ทศยิ้มให้ผมแล้วขับรถต่อจนมาถึงสวนสนุก


"ไหวไหม? พี่ลืมไปว่าเพิ่งสร่างไข้มาเจอแดดร้อนๆแบบนี้ไม่ดีแน่เลย" พี่ทศถามผมทันทีที่ลงจากรถแล้วมาสัมผัสกับไอร้อนยามบ่ายที่ร้อนชนิดที่ว่าเอาไก่มาวางไว้กลางถนนมันก็คงสุก


"ไหวครับ" ไม่ไหวก็ต้องตอบว่าไหว โอกาสที่จะได้มาเที่ยวสวนสนุก โอกาศที่พี่ทศจะใจดีพาผมออกจากคอนโดมาเที่ยวนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย


"โอเค ถ้าไม่ไหวรีบบอกพี่เข้าใจไหม?" พี่ทศบอกน้ำเสียงจริงจังแต่ผมกลับสัมผัสถึงความอบอุ่น ความห่วงใยที่อยู่ในนั้น ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ มือหนาก็เข้ามาจับมือผม ผมเงยหน้ามองก็พบว่าพี่ทศเองก็มองผมเช่นเดียวกัน


"เข้าไปข้างในกันเถอะ"


พี่ทศจูงมือผมเข้ามาในสวนสนุกขนาดใหญ่ ผมใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นด้วยความที่ว่าไม่เคยมาทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในสวนสนุกดูตื่นตาตื่นใจสำหรับผม


"แวะเข้าร้านนี้ก่อน" พี่ทศลากผมมาที่ร้านขายของที่ระลึกรวมทั้งหมวกรูปสัตว์มากมาย


'ฟึบ' หมวกไหมพรมสวมลงที่ศีรษะของผมโดยพี่ทศ ผมหันไปมองกระจกก็เห็นว่าหมวกที่ผมใส่นั้นเป็นหมวกกวาง


"อืม น่ารักดี เอาอันนี้แหละ" พี่ทศมองผมก่อนจะเดินไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงิน เฮ้ย!! นี่พี่ทศจะให้ผมใส่หมวกกวางเดินรอบสวนสนุกเหรอ? มันดูน่ารักไปไม่เหมาะกับผมเลย จะปฏิเสธยังไงดีเนี่ย


"พี่ทศครับ" อีกไม่กี่ก้าวที่ขายาวจะก้าวถึงเคาท์เตอร์ ร่างสูงหันมาตามเสียงเรียกของผม เมื่อพี่ทศหยุดเดิน ผมก็เป็นฝ่ายเข้าไปหาพร้อมกับหมวกไหมพรมในมือ ผมเขย่งและสวมหมวกไหมพรมไว้ที่ศีรษะของพี่ทศบ้าง


"เสือ" พี่ทศพึมพำพอเห็นตัวเองในกระจกก่อนจะหันหน้ามามองผมด้วบสายตานิ่ง นิ่งจนผมรู้สึกว่าน่ากลัวกว่าเสือ


"คิดยังไงถึงเาหมวกมาใส่ให้พี่"


"ก็พี่ทศเอาหมวกกวางมาใส่ให้ลักษณ์ ลักษณ์ก็เลยอยากให้พี่ทศใส่บ้าง" ผมตอบน้ำเสียงอ้อมแอ้มพร้อมก้มหน้า ไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย พี่ทศคงโกรธแน่ๆที่ผมทำตัวล้ำเส้นดีไม่ดีอาจจะพาผมกลับก็ได้


"พี่ทศครับ...ลักษณ์ขอโทษ เดี๋ยวลักษณ์ถอดหมวกให้" พูดจบผมก็เอื้อมมือจะถอดหมวกให้พี่ทศแต่พี่ทศกลับหลบแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์


"คิดเงินหมวก2ใบครับ" พี่ทศบอกกับพนักงาน พนักงานมองผมสลับกับพี่ทศแล้วอมยิ้มราวกับชอบใจอะไรสักอย่าง


"ไปได้แล้วกวางน้อย" พอจ่ายเงินเสร็จพี่ทศก็พาผมออกจากร้าน ผมเงยหน้าเหลือบมองพี่ทศที่สวมหมวกเสือ ผมยอมรับเลยว่าหมวกน่ารักๆแบบนี้ไม่สามารถทำลายความหล่อของพี่ทศได้เลย


"พี่ทศถอดหมวกออกก็ได้ครับ" ผมพูดออกมา พี่ทศก็หยุดเดินแล้วมองมาที่ผม


"ทำไม?"


"ถ้าพี่ทศไม่ชอบ อึดอัดพี่ทศถอดออกก็ได้ครับ" ผมบอกเสียงแผ่วเบา เบาจนเกือบจะเป็นเสียงกระซิบ


"พี่บอกเหรอว่าไม่ชอบ พี่บอกเหรอว่าพี่อึดอัด" พี่ทศถามกลับ


"ไม่ครับ พี่ทศไม่ได้พูด"


"อืม ถ้าพี่ได้พูดก็อย่าคิดเอาเองเข้าใจไหม?" พี่ทศถามผมก็พยักหน้า พี่ทศก็ยิ้มออกมาเหมือนจะพอใจที่ผมว่าง่าย


"ทำไมพี่ทศถึงเลือกหมวกกวางให้ลักษณ์ครับ?" ผมถามเพราะในร้านมีหมวกมากหมายหลายแบบทำไมผมถึงได้หมวกกวางด้วย


"กวางน่ารัก ดูร่าเริง ดวงตามันสวยและบ่งบอกทุกสิ่งเหมือนกับลักษณ์" พี่ทศตอบเล่นเอาผมชะงักไปเล็กร้อยกับคำพูดชวนเลี่ยนที่ทำให้ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า


"พี่ถามกลับบ้าง ทำไมเลือกหมวกเสือให้พี่"


"คือลักษณ์ว่าพี่ทศร้ายเหมือนเสือ" ผมตอบ ก่อนจะสำนึกได้ว่าผมเผลอพูดคำพูดที่ฆ่าตัวเอง


"รู้ไหมนอกจากพี่จะร้ายเหมือนเสือแล้ว...พี่ยังชอบกินกวางอีกด้วย"




"พี่ทศอยากกินสเต๊กเนื้อกวางเหรอครับ? ที่สวนสนุกไม่มีเสียด้วย" ผมแกล้งทำไม่รู้ความหมายที่พี่ทศพูด ทั้งยังทำเป็นมองซ้ายมองขวาหาร้านสเต๊ก


"ไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าที่พี่พูดหมายความว่ายังไง?" พี่ทศถามน้ำเสียงจงใจล้อผมสุดๆ


"สายไหมน่ากินจังเลยครับ" ผมเบี่ยงประเด็นไม่ตอบแล้ววิ่งไปตรงที่ขายขนมสายไหมมากมายหลากสี


"คุณลุงขอสีฟ้าหนึ่งครับ อ่อ พี่ทศกินไหมครับ?"  ผมสั่งขนมและไม่ลืมที่จะถามคนตัวสูงที่ยืนประกบหลัง


"ไม่ ว่าแต่ลักษณ์มีเงินจ่ายเหรอ?" พี่ทศเอ่ย ผมถึงกับยืนนิ่ง นึกขึ้นได้ว่าผมไม่มีเงินติดตัวสักบาท


"ไม่มีครับ" ผมพูดเสียงอ่อย ตามองสายไหมละห้อย ผมคงจะไม่ได้กินใช่ไหม


"ลุงครับนี่เงินครับ" พี่ทศยื่นเงินให้กับคุณลุงเจ้าของร้านแล้วโอบเอวพาผมไป


"อย่าลืมใช้หนี้ค่าสายไหมด้วยล่ะ" พอเดินได้สักพักพี่ทศก็พูดขึ้น ผมซึ่งกำลังงับสายไหมในมือก็เงยหน้ามองพี่ทศที่มองผมเช่นกัน


"ใช้หนี้ยังไงครับ?" ผมถาม ใจแอบหวั่นกลัวว่าพี่ทศจะให้ใช้หนี้บนเตียงเหมือนที่ผ่านมา


"กินสายไหม" พี่ทศตอบสร้างความโล่งใจให้กับผมมาก ผมไม่รีรอยื่นสายไหมจ่อปากพี่ทศ พี่ทศยิ้มบาง มือหาก็เข้าทาบกุมมือของผมที่ถือสายไหมเอาไว้ก่อนจะดันมือผมให้สายมาจ่อปากของผมเอง พีทศโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ขาของผมถอยหนีแต่ถูกพี่ทศล็อคเอวเอาไว้อีก ริมฝีปากหนาค่อยๆกัดกินสายไหมทีละนิด ทีละนิด ตาคมก็มองผมไปด้วยจนผมรู้สึกขวยเขิน


'จุ๊บ'


ริมฝีปากของเราทั้งสองคนสัมผัสกัน ก่อนที่พี่ทศจะจุมพิตเบาๆแล้วผละออก ผมทำได้เพียงยืนนิ่งและปรับสมองที่ขาวโพลนให้กลับมาเป็นดังเดิม


"หน้าแดงเลย" พี่ทศใช้นิ้วโป้งเกลี่ยแก้มนิ่มของผมเบาๆ


"แดดแรงขนาดนี้ลักษณ์ก็ร้อนจนหน้าแดงเป็นธรรมดา" ผมเถียงกลับไป บอกเลยว่าพี่ทศก็คงไม่เชื่อเพราะคำตอบนี้มักจะปรากฏในละครทีวีอยู่บ่อยๆ


"ถ้าอย่างนั้นเราไปเล่นเครื่องเล่นที่ไม่โดนแดดดีกว่า" พี่ทศจูงมือผมเดินบริเวณข้างทางซึ่งมีร่มเงาจากไม้ยืนต้นที่ปลูกเอาไว้ตลอดทาง


"สายไหมหวานนะ" ในระหว่างที่เดินอยู่นั้นพี่ทศก็พูดขึ้นมา


"แต่ปากลักษณ์หวานกว่า"



'ฉ่า...' ผมรู้สึกว่าใบหน้าของผมร้อนจนแทบไหม้กับคำพูดของพี่ทศ แถมพี่ทศยังโอบเอวของผมให้เข้าไปใกล้จนตัวติดกัน


"พี่ทศ มาโอบเอวลักษณ์ทำไม?" พี่รู้ไหมว่าทำแบบนี้มันทำให้ผมเต้นรัวจนกลัวว่าพี่จะได้ยิน


"เดี๋ยวหลงทาง""พี่ทศตอบสั้นๆ พร้อมกับลากผมไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆ


เครื่องเล่นขนาดใหญ่มากมายอยู่ตรงหน้า ไหนจะสวนดอกไม้ ลานน้ำพุที่เต้นรำไปตามเสียงเพลง ผมกับพี่ทศก็เล่นเครื่องเล่นแทบทุกชนิด ทั้งม้าหมุน รถไฟเหาะ แถมผมยังโดนพี่ทศหลอกให้เข้าบ้านผีสิงที่น่ากลัววังเวง พอผีโผล่มาผมตกใจเผลอกอดพี่ทศทุกครั้งตั้งแต่ก้าวเข้าไปจนออกจากบ้านผีสิง



"งอนพี่เหรอ?" พี่ทศถามผมที่กำลังยืนหน้านิ่วคิ้วขมวด


"ลักษณ์ไม่ได้งอนครับ ใครจะกล้างอนพี่ทศ" ผมเอ่ยคำพูดเหน็บแนมเล็กน้อยแต่แทนที่พี่ทศจะโกรธ พี่ทศกลับยิ้มให้กับผมแทน



"พี่อนุญาตให้ลักษณ์งอนพี่ได้" พี่ทศเอ่ย ผมเลิกคิ้วกับประโยคที่พี่ทศพูดออกมาหรือว่าพี่ทศจะไม่สบายเพราะตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลจนมาถึงตอนนี้พี่ทศก็ทำดีกับผมแม้บางครั้งจะรุ่มร่ามกับผมก็ตาม



"ทำอะไร.. ลักษณ์?" พี่ทศตั้งคำถาม เมือมือเรียวของผมแตะสัมผัสที่หน้าผาก


"ลักษณ์คิดว่าพี่ทศไม่สบายครับ"



"ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่สบาย?" พีทศถาม


"ก็ตั้งแต่ที่โรงพยาบาลพี่ทศก็ทำดีกับลักษณ์ตลอด" ผมพูดจบ ร่างสูงก็หัวเราะออกมา คำพูดของผมมันตลกนักเหรอ? พี่ทศถึงได้หัวเราะ



"โอ๋ๆ อย่าเพิ่งหน้ามุ่ย เอาเป็นว่าชอบให้พี่ใจดีกับลักษณ์ไหม?" พี่ทศถามพร้อมกับบีบแก้มนิ่มของผมเบาๆราวกับว่าหมั่นเขี้ยวผมมานาน



"ชอบครับ" ผมตอบตามตรง ใครๆก็ชอบให้คนมาทำดี โดยเฉพาะคนที่เคยทำร้ายมาทำดีด้วยแบบนี้มันก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่


"ถ้าอย่างนั้นลักษณ์ก็จะชอบพี่เรื่อยๆเพราะพี่จะใจดีกับลักษณ์..ฟอด"  พี่ทศหยอดคำหวานแล้วปิดท้ายอีก


"พะ...พี่ทศ" ผมมองหน้าพี่ทศที่ยืนยิ้มอยู่ มือก็ลูบแก้มตัวเองไปด้วย


"เขินเหรอ? เดี๋ยวพี่พาไปดูอะไรบางอย่างรับรองว่าหายเขินเลย" พี่ทศไม่รอให้ผมพูดอะไรต่อก็พาผมวิ่งไปข้างหน้า นี่พี่ทศคงจะลืมไปว่าผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล


"ถึงแล้ว" พี่ทศหยุดวิ่ง ผมก้มหน้าใช้มือค้ำกับเข่า แผ่นอกก็กระเพื่อมถี่ตามแรงหอบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสถานที่ที่พี่ทศพามา


"ชิงช้าสวรรค์" ผมพึมพำพร้อมเผยรอยยิ้มออกมา ตอนเด็กๆผมคิดไว้ว่าถ้าได้มาที่สวนสนุกผมจะต้องนั่งชิงช้าสวรรค์ให้ได้เพื่อจะได้มองตึกรามบ้านช่องที่อยู่ด้านล่างรวมทั้งผมรู้สึกว่าชิงช้าสวรรค์สูงพอที่มือของผมจะแตะท้องฟ้าได้


"ลักษณ์ ไปกันเถอะ" ชิงช้าครบรอบพอดี ผู้คนในรอบก่อนหน้าก็ทยอยลงมา พี่ทศก็พาผมเข้าไปนั่งในตัวชิงช้าสีขาวที่มีท่อนบนเป็นกระจกให้เราสามารถเห็นวิวทิวทัศน์โดยรอบ


'กึง!!' ฟันเฟืองเริ่มหมุนผมที่มัวตื่นเต้นกับการที่ได้นั่งชิงชาสรรค์ก็ไม่ทันได้ระวังตัว ผมเซถลาไปข้างหน้าดีที่พี่ทศซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามช่วยพยุงเอาไว้


"เป็นอะไรไหม?" พี่ทศถามผมน้ำเสียงเจือความเป็นห่วง


"ไม่เป็นไรครับ" ผมตอบ ก่อนจะขยับตัวนั่งเหมือนเดิม


ชิงช้าสวรรค์หมุนช้าไม่เร่งรีบ ในใจผมเต้นตึกตักที่ความฝันวัยเด็กกำลังจะเป็นจริง ความตื่นเต้นส่งผลให้ผมเกาะกระจกโดยไม่รู้ตัว พอได้มองภาพตรงหน้าผมก็รู้สึกสบายใจ


"หายเขินพี่แล้วยัง?" พี่ทศเอ่ย


ด้วยสัญชาตญาณผมหันไปตามเสียงพูด พี่ทศยื่นหน้ามาตอนไหนก็ไม่รู้แต่ที่รู้คือพอผมหันหน้าจมูกของผมก็เฉียดแก้มพอดิบพอดี ตาของเราประสานกันและดูเหมือนกับว่ามีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เราทั้งสองคนเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน ริมฝีปากหนาทาบทับริมฝีปากสีสด ลิ้นร้อนค่อยๆไล้เลียจนผมเผยอปากเล็กน้อยให้ปลายลิ้นพี่ทศเข้ามาหยอกเหย้ากับลิ้นของผม ความหวานของรสจูบทำให้ผมคล้อยตามและเผลอจูบตอบกลับไป จูบที่ไม่มีความรุนแรง จูบที่ไม่มีความเร้าร้อน แต่กลับเป็นจูบที่ทำให้ผมรู้สึกดีราวกับว่าล่องลอยบนก้อนเมฆแสนนุ่มเหมือนกับสายไหม


'ก็อก..ก็อก' เสียงเคาะกระจกดังขึ้นทำให้สติของผมกลับมาพร้อมกับชายตามองไปด้านนอกตัวชิงช้า ตอนนี้ชิงช้ากลับมาสู่ด้านล่าง พนักงานรวมทั้งคนที่ยืนรออยู่นั้นก็มองผมกับพี่ทศเป็นตาเดียว บางคนก็มีกริยาเขิน บางคนก็ซุบซิบกัน ให้ตายเหอะ!!!


"อื้อ..." ผมดันตัวอีกคนออก พี่ทศก็ยอมผละจูบแต่โดยดีก่อนจะหันไปมองด้านนอกแล้วผุดรอยยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา


"หมดรอบพอดี ออกไปกันเถอะ" พี่ทศพูดจบก็ดีนประตูออกไป ผิดกับผมที่นั่งก้มหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา


"ออกมาเร็ว" พี่ทศที่ออกไปแล้วยื่นมือมาจ่อตรงหน้าผม ผมเองก็คิดว่าไม่มีอะไรจะเสียแล้วก็จับมือพี่ทศแล้วออกมาจากตัวชิงช้า


'หมับ' พี่ทศคว้าเอวผมมากอดแล้วเดินยิ้มไม่แคร์สายตาใคร ผมมองคนรอบข้างก็มีผู้หญิงบางกลุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่าย


"เพิ่งรู้ว่ามึงชอบโชว์" เสียงของใครบางคนดังมาจากข้างหลังของพวกเราทั้งสองคนและคำพูดเหน็บแนมที่ใช้ก็ทำให้เราต้องหันกลับไปดูใบหน้าของคนพูด


"ฮึ...นึกว่าใครที่แท้ก็มึงนี่เอง...ไอ้พาย" พี่ทศยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร พี่พายเองก็ยิ้มเยาะก่อนจะหันมองมาที่ผม


"มองอะไรไอ้พาย" พี่ทศถามพี่พายที่มองผมไม่สางตาทั้งที่ข้างกายนั้นมีผู้หญิงยืนอยู่ข้างกาน


"ก็มองน้องกวางน้อยที่อยู่กับมึงไง? เห็นแล้วอยาก...." พี่พายตอบพี่ทศแล้วพูดประโยคสองแง่สองง่ามปิดท้ายจนผมรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมา


"กูจะทำยังไงดีเนี่ย? ขนาดจูบโชว์ให้เห็นว่ากวางมีเจ้าของแล้ว หมาก็ยังเสือกมองอยู่ได้" พี่ทศพูดจบก็พาผมเดินออกไปปล่อยให้พี่พายที่ยืนกัดฟันกรอดมองคนร่างสูงด้วยสายตาอาฆาตแค้น


"ไม่คิดว่าจะเจอมันเลย เสียอารมณ์ชิบหาย" พี่ทศสบถออกมาอย่างหัวเสีย อย่าว่าแต่พี่ทศเลยผมเองก็ไม่ชอบใจที่ได้เจอพี่พายเหมือนกัน


"พี่ทศใจเย็นๆก่อนนะครับ" ถึงไม่ชอบใจผมก็ต้องทิ้งอารมณ์นั้นไปก่อน เวลานี้ต้องทำให้พี่ทศสงบลงให้ได้


"ครับ" พี่ทศตอบรับแล้วหันมามองหน้าผมนิ่ง


"พี่ทศมีอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมเลิกคิ้วสงสัยแปลกใจที่อยู่ๆพี่ทศก็มองหน้าผมนิ่งหรือว่าพี่ทศจะอารมณ์เสียแล้วมาลงกับผมอีก พอคิดได้อย่างนั้นแล้วขาทั้งสองข้างก็ขยับถอยหลังโดยอัตโนมัติ


"จะไปไหน?" พี่ทศคว้าแขนของผมไว้แล้วกระชากเบาๆจนผมเซถลาไปหาจังหวะนี้เองพี่ทศก็โอบกอดเอาไว้ตามด้วยก้มหน้าเกยคางที่บ่าของผม


"ไว้ว่างๆพี่จะเหมาชิงช้าสวรรค์แล้วพาลักษณ์มาจูบใหม่อีกครั้งนะครับ"







....................................................................................

มาแล้วค่ะ ติดสอบ อ่านหนังสือสอบ ไม่สบาย เรียกได้ว่าโคตร.....เลยค่า
มาต่อให้ครบอีก 60% ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ตุลาคมนี้เราจะเจอกันบ่อยขึ้นจนทุกคนเบื่อขี้หน้า

ขอขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณกำลังใจค่าาา

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-09-2016 18:48:33
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 14-09-2016 19:29:58
 :z2: เรื่อยๆมาเรียงๆ :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 14-09-2016 20:20:33
น่ารักดี
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-09-2016 21:04:08
 :mew4:  แย่แล้วกวางน้อยของป้า กำลังจะกลายเป็นอาหารโปรดของเสือทศซะแล้ว


ปล.ช่วงนี้พายุกำลังเข้าดูแลสุขภาพด้วยนะคะ  :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


  :katai3:


หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-09-2016 21:19:32
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-09-2016 22:03:27
ขอให้หายเร็วๆนะคะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 40% P9. [14/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 14-09-2016 23:25:22
ขอให้ตวามรักความพยายามของพี่ทศ ทำให้ลักษณ์หายเศร้านะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 19-09-2016 18:53:02
มาต่อครบ 100% แล้วนะคะ เย้ๆๆๆๆ คิดถึงทุกคนนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 19-09-2016 20:53:43
ไม่แปลกที่ลักษณ์จะระแวงนะ เพราะพี่ทศทำดีจนผิดวิสัย แล้วที่ผ่านมาก็เคยเป็อย่างนี้ คราวนี้คงอีกนานที่ลักษณ์จะวางใจ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-09-2016 21:54:32
ดีจริง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 20-09-2016 12:27:35
ขอให้ทศกัณฐ์ดีกับพระลักษณ์อย่างนี้นานๆนะ. อย่าดีแตกเสียหล่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 20-09-2016 13:11:00
เลี่ยนไปนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-09-2016 13:51:32
ดีให้ได้ตลอดนะพ่อทศกัณฑ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 20-09-2016 21:29:46
พี่ทศหวานกับน้องอย่างนี้ ดีกับใจบ่ายเหลือเกินเจ้าค่ะ :hao5: :hao5:
อยากให้มีอะไรก็คุยกันนะะเจ้าคะ อย่าใช่ความรุนแรงนะ!
คุณคนแต่งสู้ๆนะคะ เราคนอ่านก็สอบรัวเหมือนกันค่ะ ฮื้อ สู้ด้วยกันเนอะ!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-09-2016 22:07:30
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 21-09-2016 20:48:02
รออ่านต่อ แต่รู้สึกว่าอยากได้ดราม่ามากกว่านี้ ฮี่ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 22-09-2016 16:40:58
งดอัพนิยาย ใกล้สอบ ต้องเคลียร์งาน ขออภัยคนรอ คาดว่าจะมาช่วงสิ้นเดือนกันยายน-ต้นเดือนตุลาคม
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 25-09-2016 19:57:55
เจอกันอีกที 1-3 ตุลาคมนี้ ถ้ามีเวลาจะอัพก่อนนะคะแต่ถ้าไม่มีก็คงจะช่วงเวลาที่แจ้งเอาไว้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: 0909985781 ที่ 28-09-2016 15:28:34
รออ่านนะครับ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 20 100% P9. [19/09/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 28-09-2016 16:42:47
รอค่าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 01-10-2016 19:37:19
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 21







"น้องลักษณ์!!!!" เสียงแหลมของพี่ดาวร้องเรียกออกมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ในร้านไม่ว่าจะเป็นพี่ดิน พี่แหวน พี่กัลป์ พี่อิน ที่กำลังจัดร้านหันมามองผมเป็นตาเดียว


"ลักษณ์...ลักษณ์จริงๆใช่ไหม?" ทุกคนต่างทิ้งหน้าทีวิ่งเข้ามารุมล้อมผมทั้งกอด ทั้งยีผม จนพี่ทศที่เดินเข้ามาทีหลังถึงกับต้องเดินแทรกเข้ามากันทุกท่าทุกคนเอาไว้


"ตัวจริงมาแล้ว พวกเราหลบไป" พี่ดินบอกกับทุกคน คำพูดนั้นทำให้ผมเขินกับคำว่าตัวจริงที่พี่ดินพูดออกมาแต่ผมก็เก็บสีหน้าทำหน้านิ่งเอาไว้


"ไม่คิดจะทำงานหรือไงหรือว่าอยากจะถูกหักเงินเดือน" พี่ทศพูดเสียงเรียบก่อนที่จะคว้ามือผมขึ้นไปชั้นบนท่ามกลางสายตาล้อๆที่มองมาที่ผม


"นั่งที่โซฟา เดี๋ยวพี่จะเคลียร์งาน" พี่ทศพูดกับผมพอเข้ามาถึงที่ห้องทำงาน ผมเองก็ไม่ต่อรองอะไรถึงใจอยากจะลงไปคุยกับพวกพี่ๆที่ด้านล่างก็ตาม


"ถ้าพี่ทำงานเสร็จก็ค่อยลงไปพร้อมกับพี่" เหมือนพี่ทศจะรู้ว่าผมคิดอะไรจึงได้พูดออกมาซึ่งทำให้ผมรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเพราะหลังจากออกจากโรงพยาบาลพี่ทศปฏิบัติตัวผมราวกับผมเป็นเจ้าชาย ดูแลเป็นอย่างดี อาจจะมีดุบ้างแต่ก็ไม่ได้ดุหรือพูดแรงๆแบบเมื่อก่อน การมาร้านเหล้านี่ก็เหมือนกัน ผมลองขอพี่ทศว่าจะมาด้วยแต่พี่ทศก็มีข้อแลกเปลี่ยนซึ่งผมก็ตอบตกลง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าข้อแลกเปลี่ยนนั้นคืออะไร


"พี่ทศ น้องลักษณ์" ประตูห้องทำงานเปิดออก พี่อินที่มือถือถาดแก้วเครื่องดื่มก็เดินเข้ามา แก้วกาแฟถูกเสิร์ฟให้พี่ทศ ส่วนแก้วนมสดคาราเมลที่มีคอนเฟลกโรยอยู่ก็วางอยู่ตรงหน้าของผม


"อันนี้ของโปรดน้องลักษณ์" พี่อินเอ่ยออกมาทั้งรอยยิ้ม ผมก็รับแก้วขึ้นมาตาก็มองพี่อินเชิงสงสัยว่าพี่อินรู้ได้ไง


"ไม่ต้องทำหน้างงเลยน้องลักษณ์ ก็น้ำที่พี่ทศซื้อให้น้องลักษณ์แทบทุกวัน พื่ทศเขาก็สั่งให้พวกพี่ทำนี้แหละ" พี่อินพูดต่อ


"พูดมาก" พี่ทศพูดออกมาอย่างไม่จริงจัง พี่อินเองก็กลั้นหัวเราะ ส่วนผมก็ยังนั่งงงต่อไป


"น้องลักษณ์ จะลงไปข้างล่างกับพี่ไหม? จะได้ลงไปพร้อมกัน" พี่อินเอ่ยชวน ผมมองหน้าพี่อินสลับกับหน้าพี่ทศที่เงยหน้าจากกองเอกสารทันทีที่พี่อินพูดจบ


"อิน ลงไปข้างล่างก่อนไป" พี่ทศไล่พี่อินลงข้างล่าง ผมมองตามหลังพี่อินที่เดินออกไปตาละห้อย


"ถ้าอยากลงไป กินน้ำให้หมดก่อน" พี่ทศพูดขึ้นมาโดยที่ใบหน้าหล่อยังคงก้มหน้าจดจ่อกับเอกสาร


"ขอบคุณครับพี่ทศ" ผมยิ้มกว้างดีใจที่พี่ทศอนุญาตให้ผมลงไป แน่นอนเลยว่าผมรีบดูดน้ำในแก้วและกินคอนเฟลคจนหมดเกลี้ยงในเวลาไม่กี่นาที


"รีบกินจังเลยนะ ไม่อยากอยู่กับพี่ในห้องเหรอ?" พี่ทศถามน้ำเสียงติดน้อยใจนิดๆ เพิ่งรู้ว่าพี่ทศเห็นแมนๆโหดๆจะทำเสียงสองเป็นด้วย


"ลักษณ์ก็อยู่กับพี่ทศทุกวันอยู่แล้วนี่ครับแต่กับพวกพี่กัลป์ นานๆทีลักษณ์จะได้เจอ" ผมตอบเสียงแผ่ว


"นั่นสิ พี่ลืมไปว่าเราสองคนอยู่กันแทบทั้งวันทั้งคืน" พี่ทศพูดด้วยท่าทางปกติผิดกับผมที่คิดไปไกล


"เอ่อ..ลักษณ์ไปก่อนนะครับ ลักษณ์อยากเจอพวกพี่ๆเขา" ผมพูดจบก็รีบออกมาเพราะขืนอยู่ต่อก็อาจจะแสดงออกถึงความรู้สึกขวยเขินกับคำพูดพี่ทศเมื่อครู่นี้


"เดี๋ยว...มานี่ก่อน" ผมที่ขาก้าวออกไปเพียงข้างหนึ่งก็ต้องหมุนตัวเดินกลับไปหาพี่ทศ


"มีอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมถาม เอ๊ะ! หรือว่าพี่ทศจะเปลี่ยนใจไม่ให้ผมออกไป


"อย่าทำหน้าเศร้าสิ พี่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ให้เราไปเสียหน่อย พี่ก็แค่..." พี่ทศเว้นคำพูดแล้วเปลี่ยนมาทำแก้มป่องพองลม โดยมีนิ้วชี้จิ้มเบาๆ


"พี่ทศทำอะไรครับ?" ผมถามพร้อมกับพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้กับการกระทำราวเด็กสามขวบของพี่ทศ


"หอมแก้มพี่ไง ถ้าไม่ทำพี่ไม่ให้ไป" พี่ทศบอกกับผมน้ำเสียงกระเง้ากระงอด


'ฟอด..' ผมก้มหน้าลงหอมแก้มพี่ทศแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปแต่ก็ไม่วายที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของพี่ทศที่เล็ดลอดออกมาจากห้อง


"ฮั่นแหน่~...พี่คิดว่าจะไม่ได้ลงมาเสียแล้ว" พี่ดาวที่เดินผ่านมาพอดีก็เอ่ยแซวผม


"ทำไมจะไม่ได้ลงล่ะครับ"


"ก็พี่คิดว่าน้องลักษณ์ถูกล่ามโซ่ไง ยิ่งคุณทศเขาหวงน้องลักษณ์อย่างกับอะไรดี" พี่ดาวพูดทั้งรอยยิ้ม


"หวงอะไร ไม่หรอกพี่ดาว" ผมรีบพูดปฏิเสธ ทั้งที่ก้อนเนื้อด้านซ้ายตรงแผ่นอกมันเต้นตึกตักไม่หยุด


"ไม่หวงก็ไม่หวง ว่าแต่ลักษณ์สนใจจะมาเป็นเด็กเสิร์ฟไหม?" พี่ดาวถาม


"สนใจครับ" ผมรีบตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล


"ดีเลยวันนี้ก็สิ้นเดือนลูกค้าเยอะมาก เหนื่อยหน่อยนะ" พี่ดาวพูดต่อ


"ครับ พี่ดาว" ผมตบปากรับคำ


หลังจากที่พวกเราช่วยกันจัดร้านจนเสร็จ ไม่นานลูกค้าก็เริ่มทยอยเข้ามาในร้าน ทุกคนก็ทำหน้าที่ตัวเองอย่างเต็มที่ ตอนแรกผมก็เก้ๆกังๆบ้างเพราะห่างจากการทำงานไปพักใหญ่แต่ไม่นานผมก็สามารถปรับตัวได้เร็ว ผมคอยรับเครื่องดื่มจากพี่ดินและอาหารจากในครัวที่พี่อินคอยจัดการเสิร์ฟไปตามโต๊ะ อย่างที่พี่ดาวพูดเอาไว้ว่าวันนี้ลูกค้าเยอะ ดังนั้นวันนี้ก็ถือว่างานหนักจนผมแทบไม่ได้นั่งพักจนเหงื่อซึมเต็มใบหน้าแม้จะอยู่ในร้านที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ แม้ไม่ได้พักและต่อให้เหนื่อยกว่านี้ผมก็ยินดีทำเพราะนี่คือความสุขและทำให้ความทรงจำที่มีเสียงหัวเราะรอยยิ้มภายในร้านแห่งนี้ผุดขึ้นมาในสมอง


"ลักษณ์ มีแขกเข้ามาใหม่" ผมที่เพิ่งจะเก็บโต๊ะเสร็จก็ถูกพี่กัลป์เรียกให้ไปช่วยดูแลลูกค้าใหม่ที่อยู่ในส่วนที่มีฉากกั้นลับตาคน


"สวัสดีครับ นี่เมนูอาหารและเครื่องดื่มจากทางร้านเราครับ" ผมกล่าวทักทายและยื่นเมนูไปให้โดยไม่ได้ทันมองว่าลูกค้าเป็นใคร


"เอาน้องลักษณ์ได้ไหมครับ" คำตอบของอีกฝ่ายที่ผมได้รับทำให้ผมต้องละสายตาจากกระดาษขึ้นมามองหน้าคนที่พูด


"พระพาย.." ผมพึมพำชื่อคนที่เรียก สายตาก็กวาดมองดูรอบโต๊ะก็เห็นพวกเพื่อนๆของพี่พายมองผมด้วยสายตากรุ่มกริ่มชวนให้ผมขนลุก


"ถึงกับตกใจเลยเหรอ?" พี่พายเอ่ย มือก็เข้ามากระชากแขนของผมให้นั่งลงบนตักกว้าง ผมรีบลุกออกจากตักแต่ถูกท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอาไว้แน่น ผมมองเพื่อนๆคนอื่นของพี่พาย ไม่มีใครคิดจะห้ามหรือพูดอะไรเลยนอกจากจะยิ้มที่เห็นพี่พายกระทำแบบนี้กับผม


"พี่พายปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะครับ" ผมเอ่ย ผมเลือกใช้วิธีประนีประนอมด้วยคำพูดมากกว่าใช้กำลังเพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องเกิดราวมีปัญหากันภายในร้านซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อพี่ทศได้


"พี่ไม่ปล่อย...พี่อยากให้น้องมาบริการพี่" พี่พายเอ่ยน้ำเสียงและแววตาเผยความเจ้าเล่ห์จนเห็นได้ชัด


"พี่ก็ปล่อยผมสิครับ ผมจะได้บริการอาหารและเครื่องดื่มให้" ผมพูดไปพลางก็ขืนตัวจากพี่พายไปพลาง


"พี่อยากได้เรามากกว่า มาอยู่กับพี่สิพี่ดูแลดีกว่าไอ้ทศ" พี่พายเอ่ย


"ผมครับผมขอร้องพี่อย่ามายุ่งกับผมดีกว่า" ผมพูดปัดข้อเสนอของพี่พาย อีกทั้งข่มอารมณ์ให้ใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ท่องไว้ลักษณ์อย่าให้ทุกคนเดือดร้อน


"พี่อยากจะยุ่ง" แต่คำพูดไม่พอคราวนี้พี่พายก็เอาคางมาเกยบ่าของผม


"แต่กูไม่ให้ยุ่ง!!!" ยังไม่ทันที่ผมจะปล่อยระเบิดพี่ทศก็เข้ามาพอดี สายตาเย็นชาที่ชวนหนาวสะท้านตามกระดูกสันหลังถูกส่งไปให้พี่พายที่คลายอ้อมกอดทำให้ผมรีบเดินมาหลบหลังพี่ทศ


"มึงห้ามกูได้เหรอไอ้ทศ?" พี่พายยิ้มมุมปากแล้วยืนขึ้นเผชิญหน้ากับพี่ทศ ร่างสูงต่างก็จ้องมองไม่ละสายตา


"ห้ามได้สิ ตลอดชีวิตกูชนะมึงตลอดไอ้พาย" พี่ทศตอกกลับพร้อมยิ้มเยาะซึ่งกระตุกอารมณ์โมโหจนพี่พายถึงกับเข้ามากระชากเสื้อพี่ทศ


"เฮ้ย!! พายใจเย็นเพื่อน" เพื่อนพี่พายที่นั่งเป็นตัวประกอบมานานก็เข้ามาห้าม


"พวกมึงอย่ามาห้ามกู กูจะเอาเลือดหัวไอ้เหี้ยทศมาล้างตีนกู" พี่พายไม่ยอมให้เพื่อนมาจับตัวแยกออกจากพี่ทศ ส่วนพี่ทศเองก็ยืนนิ่งไม่คิดจะหลบหลีก


"มึงยังใจร้อนเหมือนเดิมนะไอ้พาย ถ้าข่าวลูกชายนักการเมืองชื่อดังมาชกต่อยในร้านเหล้า พ่อมึงคงเดือดร้อนเพราะมีลูกอย่างมึงแน่" พี่ทศพูดกับพี่พายอย่างอารมณ์ดีและดูเหมือนว่าทุกถ้อยคำที่ร่างสูงพูดนั้นจะได้ผล พี่พายยอมปล่อยมือจากคอเสื้อพี่ทศแต่สายตาที่จ้องมองก็แสดงออกว่าไม่ยอมรามือแน่


"พวกเรากลับก่อน กูไม่อยากมาแดกเหล้าที่ร้านนี้" พี่พายเอ่ย เพื่อนคนอื่นก็ลุกขึ้นเดินตามกันออกไป


"รีบไปล่ะ กูไม่อยากให้เสนียดติดร้านกูไปมากกว่านี้" พี่ทศพูดเหน็บจนพี่พายหันมามองและจะกลับมาชกพี่ทศแต่ถูกเพื่อนคนอื่นๆลากออกไปจากร้าน


"เฮ้อ..." ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ โชคดีที่พี่ทศมาจัดการพี่พายเอาไว้ได้


"พี่ทศ ขอบคุณที่ช่วยลักษณ์นะครับ" ผมกล่าวคำขอบคุณจากใจจริง


"เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นดีกว่า" พี่ทศพูดจบก็จับมือผมลากขึ้นไปที่ห้องทำงาน






.....................................................50%...............................................
เอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ ท่อนหลังมีฉากเสียเลือดเตรียมสำรองไว้ด้วยค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและขอโทษที่ให้รอนะคะ เดือนตุลาคมนี้จะอัพถี่กว่าเดิมขอสัญญา
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-10-2016 21:20:20
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 01-10-2016 21:57:45
รอค่ะะะ :hao6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-10-2016 23:51:18
พระพายคงไม่ยอมจบแค่นี้แน่!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 02-10-2016 00:50:51
รอค่าาาาาา คริคริ  :haun4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-10-2016 10:29:22
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-10-2016 12:25:02
พระพายเลิกยุ่งซะทีเถอะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 50% P9. [01/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-10-2016 22:59:06
ชอบพี่ทศแบบใจดี น่ารักมากกกก. เขินแทนพระลักษณ์เลยจ้า แต่พระพายมาบ่อยจังเลยนะคะน่าจะมีคนมาปราบได้แล้ว.  :oo1:


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 05-10-2016 15:39:14
ตอนที่ 21 100% ที่เหลือ





'ปัง!!!'


เสียงประตูปิดเสียงดังบ่งบอกถึงอารมณ์คนที่ปิดได้เป็นอย่างดี ผมเดินถอยห่างจากพี่ทศที่สีหน้าท่าทางแสดงถึงความไม่พอใจราวกับภูเขาไฟที่คอยปะทุ


"มันทำอะไรบ้าง" น้ำเสียงที่เหมือนจะข่มให้เป็นปกติถามผมที่รู้สึกกลัวจนตัวตัวสั่น


"คือ..." ผมไม่กล้าที่จะบอกออกไปตรงๆ สมองก็พยายามคิดคำที่สวยหรู


"พี่ถามก็ตอบมาสิ...ลักษณ์!!" พี่ทศเห็นว่าผมมัวแต่ยึกยักไม่ยอมตอบก็ขึ้นเสียงใส่


"กอดเอวลักษณ์ครับ" ผมตอบไม่เต็มเสียง


'โครม!!'


ของที่อยู่บนโต๊ะทำงานไม่ว่าจะเป็นแฟ้มเอกสารหรือของที่ประดับก็ตกร่วงไปบนโต๊ะในคราวเดียวด้วยฝีมือการกวาดทิ้งของคนร่างสูง เมื่อของที่อยู่บนโต๊ะกองไปอยู่บนพื้น พี่ทศก็ใช้มือข้างเดียวกันง้างขึ้นมาทางผม ผมรู้ตัวว่าจะต้องเจอกับแรงตบแน่นอน


'หมับ'


ร่างกายของผมได้รับการปะทะกับร่างกายแกร่ง ผมที่หลับตาปี๋ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบกับอกแกร่ง มือที่ผมคิดว่าจะตบหน้าก็จับอยู่กับเอวของผม ก่อนจะอุ้มให้ผมนั่งลงบนโต๊ะทำงานโดยที่พี่ทศคอยวางมือไว้กับโต๊ะขนาบตัวผมเอาไว้


"พี่ไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้ลักษณ์" พี่ทศใช้จมูกเกลี่ยที่แก้มใส ผมที่สั่นเพราะความกลัวในตอนแรกคราวนี้ก็แปรเปลี่ยนเป็นสั่นเพราะความรู้สึกวาบหวาม


"พะ..พี่ทศ" ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงพร่า


"พี่หึงลักษณ์" จมูกที่คอยเล่นกับแก้มก็ไล่ลงมาซุกไซร้ซอกคอ ลมหายใจอุ่นๆทำให้ผมแทบอ่อนระทวย


"บอกพี่มา ทำไมถึงปล่อยให้ไอ้พายกอด ทำไมรีบบอกพวกพี่" พี่ทศถามไปพลางดูดเม้มไปพลาง


"อื้อ..อ...ลักษณ์กลัวโวยวายแล้วร้านพี่ทศจะเสียหาย" ผมตอบพร้อมพยายามหดคอหนีแต่ก็ถูกพี่ทศรวบกอดไม่ให้ขยับตัว


"แต่พี่กลัวลักษณ์เสียหายมากกว่า..ทีหลังเกิดเรื่องแบบนี้พี่ให้ลักษณ์จัดการได้ตามสบายเข้าใจไหม?" พี่ทศพูดพร้อมมองหน้าของผมนิ่ง น้ำเสียงจริงจังบวกกับคำพูดทำให้ผมรับรู้ถึงความจริงใจจากพี่ทศ


"ครับ" ผมรับคำ ถึงอย่างนั้นผมมั่นใจว่าพี่พายคงไม่มาที่นี่อีกนานเลย


"ดีมากแต่...." พี่ทศเว้นคำเอาไว้ ถ้าคิดไม่ผิดผมเชื่อเลยว่าพี่ทศคงมีบทลงโทษแน่ๆ


"พี่จะลงโทษลักษณ์" พี่ทศพูดต่อแถมตรงกับที่ผมคิดเอาไว้ด้วยสิ สายตาที่พี่ทศมองผมแทบจะกลืนกินแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ ผมรู้แล้วว่าลงโทษอะไรผม


"ไม่โวยวายใส่พี่เหรอ?" พี่ทศถาม


"ไม่ครับ" ผมตอบโดยไม่ลังเล ทำไมผมถึงไม่โวยวายกันนะแล้วใจที่เต้นระรัวมันเพราะผมกลัวหรือรู้สึกอะไรกันแน่


ร่างสูงค่อยๆประทับริบฝีปากบริเวณซอกคอของพระลักษณ์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน มือก็คอยประคองคนตัวอ่อนให้นั่งทรงตัวเอาไว้ไม่ให้หงายหลัง


"อื้อ...จะ..เจ็บ"


มือเรียวจิกเล็บไปที่เอวหนา ปากก็ส่งเสียงร้องออกมายามที่ทศกัณฐ์ฝากรอยรักด้วยการขบกัดและดูดแรงๆรอบคอขาวจนเกิดรอยสีกุหลาบจนทั่ว ทศกัณฐ์ผละปากออกแล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่เห็นรอยที่ตนสร้างขึ้น


"เจ็บแต่เสียว...ถูกไหม?"


ทศกัณฐ์พูดจาหยอกเอิน มือก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของพระลักษณ์ออกทีละเม็ด ทีละเม็ด ไม่รีบร้อน ดวงตาดุจเสือร้ายก็มองตากวางกลมใสที่ฉายความตื่นเต้นออกมาจนน่าแกล้ง น่าขย้ำ


"อ่า..า...อะ...อย่า.า..ดูด"


พระลักษณ์ห้ามเสียงหวาน แต่ร่างกายตัวเองกลับทำตรงกันข้าม อกเนียนแอ่นรับลิ้นร้อนที่ตวัดยอดอกทั้งสองข้าง ทศกัณฐ์เองก็รู้สึกพอใจที่เห็นปฏิกิริยาของกวางน้อย นี่แค่ใช้ลิ้นกับยอดอกหากใช้ลิ้นตรง...เห็นทีร่างบางคงครางเสียงหลงแน่ แค่คิดก็คงไม่ใช่ทศกัณฐ์มือที่เคยประคองร่างโปร่งก็เลื่อนลงมาบีบเค้นบั้นท้ายแน่นก่อนจะถอดกางเกงของพระลักษณ์ออก


'จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ'


ทศกัณฐ์ก้มตัวลงพรมจูบที่หน้าท้อง พระลักษณ์เสียววูบวาบจนต้องหดเกร็งหน้าท้องทุกครั้งที่ถูกริมฝีปากอุ่นทาบทับ


"อ๊า..า...พี่ทศ..อื้ม.ม.."


พระลักษณ์ปิดตาแน่น มือสวยเองก็พยายามดันศีรษะของทศกัณฐ์ให้ออกไปจากกลางกายของตน แน่นอนว่าทศกัณฐ์ไม่ยอมแถมใช้ลิ้นตวัดส่วนอ่อนไหวผ่านชั้นในสีอ่อน


"เสียว..อื้อ..อ..ลักษณ์เสียว"


ทศกัณฐ์ที่ได้ยินแทนที่จะหยุดกลับถอดชั้นในพระลักษณ์ออกจนพ้นจากกาย ตอนนี้ท่อนล่างของพระลักษณ์ก็เปลือยเปล่าจนผิวกายสัมผัสได้ถึงอากาศเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ ทศกัณฐ์จับขาของพระลักษณ์ให้มาวางพาดบนบ่า ใบหน้าหล่อซุกลงที่แก่นกายเล็ก ปลายลิ้นชื้นค่อยๆแตะลงบนส่วนปลายเบาๆตามด้วยใช้ปากครอบให้แก่นกายเข้าไปในโพลงปากอุ่น ทศกัณฐ์ทั้งดูดทั้งขยับปากอย่างชำนาญยังไม่พอเขาใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางสีสดและกระแทกนิ้วเป็นจังหวะเดียวกับการขยับปากส่งผลให้คนโดนกระทำสะดุ้งโหยง


"อ่า..า..พี่ทศ..อื้อ.อ..เร็วอีก"


ในระหว่างที่ทศกัณฐ์ขยับปากครอบครองแก่นกายเล็กขึ้นลงนั้นอยู่ๆพระลักษณ์ก็อ้อนวอนให้เขาเร่งจังหวะขยับปากจนทศกัณฐ์ประหลาดใจแล้วผละปากออก นิ้วที่คอยขยับก็ถูกดึงออกมาเช่นกัน


"พี่ทศหยุดทำไม?" ตาคู่สวยมีน้ำตาปริ่มอยู่ที่ขอบตาด้วยความที่อึดอัดอยากระบาย ปากก็เอ่ยถามคนตรงหน้า ทศกัณฐ์ยิ้มออกมาสายตาเจ้าเล่ห์มองใบหน้าหล่อปนหวานของพระลักษณ์


"พี่ไม่อยากใช้ปากแล้ว พี่อยากใช้อย่างอื่น" ทศกัณฐ์พูดพร้อมกับยืนถอดกางเกงและชั้นในของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว แท่งร้อนใหญ่โตที่ตื่นตัวจ่ออยู่ตรงช่องทางรัก พระลักษณ์ที่ใบหน้าแดงระเรื่อรีบเบือนหน้าหนี


'ฟอด'


ทศกัณฐ์หอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่แล้วจับปลายคางให้พระลักษณ์มาจูบกับตนเอง ลิ้นร้อนสอดเข้าโพลงปากหวานและคอยตวัดหยอกล้อลิ้นเล็กในขณะที่ท่อนล่างก็เคลื่อนตัวกดแทรกให้ร่างกายเชื่อมต่อกัน


"ฮื้อ..."


พระลักษณ์ร้องประท้วงออกมามือก็ดันตัวของทศกัณฐ์ให้ออกห่างแต่เหมือนยิ่งผลักไสอีกฝ่ายก็ยิ่งกดลึกเข้ามา


"แน่น..อ่า..า .."


ทศกัณฐ์สบถออกมาแล้วเริ่มขยับกายและจัดท่าให้พระลักษณ์เอนไปด้านหลังโดยให้ร่างโปร่งท้าวแขนค้ำยันกับพื้นโต๊ะ ส่วนเขาเองก็โอบเอวประคองเอาไว้ด้วยแขนข้างเดียว


"อ่ะ...พี่ทศ..อ่า.า..า..อ๊ะ..อ๊ะ"


"ลักษณ์...อืม.ม..ซี๊ด..อ่า"


คนทั้งสองครางระงมลั่นห้อง คนหนึ่งกระแทกกระทั้นเช้าไปในร่างคนรักทั้งเร็วทั้งแรงทั้งลึก อีกคนก็ทำได้เพียงส่งเสียงครางทุกครั้งที่คนบนร่างกระแทกที่จุดกระสันจนเกิดแรงบีบรัดภายในที่ตอดถี่แท่งร้อนที่เข้ามารุกล้ำ


"ฮ้า..า...พี่ทศ..อื้อ...เสียว.ว...อ่า.า...อื้อ..อ.."


"อืม..ม...พี่ก็เสียว.."


"อ่ะ..อ่า.า.. อื้อ..อ...เร็ว...ไปแล้ว..ลักษณ์ไม่ไหวแล้ว..ฮื้ม.."


"พะ..พร้อมกันนะครับคนดี.."


ทศกัณฐ์เร่งจังหวะในตอนสุดท้ายอย่างหนักหน่วง พระลักษณ์ถึงกับร้องหวีดออกมาพร้อมกับปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนบริเวณหน้าท้องของอีกคน ส่วนทศกัณฐ์เองก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางจนพระลักษณ์รู้สึกอุ่นวาบ คนตัวโตอุ้มคนที่ใกล้จะหมดแรงไปนอนที่โซฟาโดยที่ร่างกายยังติดเชื่อมกัน พระลักษณ์เองก็ใช้ขาเกี่ยวเอวหนาเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองตกพื้น


"พี่ทศ..อย่ามานอนทับสิครับ" ผมที่ถูกพี่ทศวางลงให้นอนกับโซฟาก็ร้องห้ามอีกฝ่ายที่นอนทับตัวแถมยังไม่ยอมถอนกายออก


"พี่จะทับเมียไม่ได้หรือไง?" พี่ทศพูดออกมาเล่นเอาผมรู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาทันที


"ใครเมีย?" ผมแกล้งถามทั้งที่รู้ว่าพี่ทศหมายถึงใคร


"ลักษณ์ไงเมียพี่....พี่ลักษณ์นะ" คำบอกรักที่ถ่ายทอดออกมาแสดงออกถึงความจริงจังที่แฝงอยู่


'ตึก ตึก ตึก' ใจของผมก็เต้นรัวราวกับกลองเพล


"พี่รู้ตัวว่าพี่ทำไม่ดีกับลักษณ์เอาไว้เยอะ พี่อาจจะเห็นแก่ตัวที่อยากให้ลักษณ์รักพี่ตอบ ยังไงลักษณ์ก็ช่วยเปิดใจให้พี่ได้ไหม? "


"คือว่า..." ผมอึกอักไม่รู้จะพูดอะไรกับพี่ทศ ไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงประโยคมาพูดอย่างไรดี ตอนนี้ผมรู้สึกสับสนไปหมด


"ลักษณ์ไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้ เอาไว้ลักษณ์พร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยบอก พี่จะรอคำตอบ...ถึงจะรอทั้งชีวิตพี่ก็จะรอ"




...

จะไม่ให้พระลักษณ์ใจอ่อนเด็ดขาด 5555555


ไรท์กลับมาแล้วทุกคน คิดถึงกันไหมตอนนี้ทิ้งทวนความหวานใสเพราะตอนต่อไปพายุจะมา

55555555555555555555


อยากให้ทุกคนติดตามกันต่อนะคะ อีก 12 ตอนก็จะจบแล้ว

จะจบแนวไหนก็อยากให้ติดตามกันค่ะ

จบแล้วไรทืว่าจะเปิดพรีออเดอร์หนังสือเรื่องนี้ ไม่รู้มีใครสนใจบ้างใครสนใจก็เม้นบอกได้นะคะ

 

สุดท้ายนี้ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่รักกัน รักทุกคนค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 05-10-2016 16:29:23
ขอให้จบแฮปปี้  :call:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-10-2016 18:15:02
. พายุไรจะมาอีกเนี่ย เฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 05-10-2016 18:58:00
พี่ทศอ้อนขนาดนี้ ลักษณ์ก็ลดโทษลงซักกึ่งหนึ่งไปก่อนก็ดีนะ ^^
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 05-10-2016 19:10:51
รอไปทั้้งชีวิต
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-10-2016 20:43:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-10-2016 00:01:14
หวานกันได้ไม่นานดราม่าก็จะมาอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 06-10-2016 15:50:19
หวังว่าพี่ทศกับน้องลักษณ์จะพกร่มและเสื้อกันฝนเอาไว้บ้าง  :กอด1:  ไม่ว่าจะเจอพายุแบบไหนก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยแรงแห่งรักนะคะ  :L2:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-10-2016 17:51:52
พระพายกับพระรามผนึกกำลังกัน




แล้วก็ได้กันเองสินะ   :hao7:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 21 100% P10. [05/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-10-2016 18:57:39
รามมาใช่มะ หายไปนานแล้ว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 07-10-2016 17:21:47
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 22

 

 

 

 

 

 

 

[พระพาย Part]

 

 

สวัสดีครับผมชื่อ'พระพาย' เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เกิดมาเป็นศัตรูกับทศกัณฐ์ เรียกได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตผมกับมันแข่งกันมาตลอด เราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าไม่มีใครชอบหน้าใคร

 

 

เริ่มต้นด้วยความไม่ชอบหน้าก็จริง หลายคนก็ต่างสงสัยว่าทำไมผมถึงใช้นิยามคำว่าเกลียดกับมัน สาเหตุมาจากผมเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับหักหน้าผมด้วยการไปควงไอ้ทศแทน ผมเลยสัญญากับตัวเองว่าจะทำให้ไอ้ทศไม่มีความสุข อะไรที่เป็นของมันผมก็จะแย่งให้มาเป็นของผมหรือไม่ก็...ทำลาย

 

 

ตั้งแต่วันนั้นผมเดินหน้าทำทุกอย่างทุกทาง ยกตัวอย่างเช่น 'แพร' ลูกพี่ลูกน้องของผมและผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทกับไอ้ทศและผมดูออกว่าแพรมีท่าทีชอบพอไอ้ทศเกินเพื่อน  ผมเลยได้ขัดขวางโดยบอกทางบ้านของแพรให้ส่งแพรไปเรียนต่างประเทศเพื่อไม่ให้สองคนนี้ได้รักกันเพราะความที่แพรเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของไอ้ทศนั่นอาจจะทำให้ทางผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายต้องการให้หมั้นหมายได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็ต้องนับญาติกับไอ้ทศ...ซึ่งผมไม่ยอมเป็นอันขาด

 

 

นอกจากจะเรื่องผู้หญิงแล้วเรื่องงานผมเองก็คอยส่งคนไปป่วนในย่านที่มันคุมถิ่นและคอยเปิดธุรกิจแย่งลูกค้าของมัน แน่นอนว่าทำสำเร็จแต่มันกลับไม่ทุกข์ร้อนจนผมรู้สึกไม่ชอบใจ มันคงคิดว่ามันยิ่งใหญ่จนไม่มีใครโค่นล้มมันได้สินะถึงได้ทำตัวไม่ทุกข์ร้อนแต่บอกเลยว่าผมนี่แหละจะทำให้มันเจ็บที่สุดโดยใช้คนที่มันรักเป็นเครื่องมือ

 

 

ในวันเกิดของแพรและเป็นวันฉลองที่แพรกลับมาที่ประเทศไทย ผมได้มีโอกาสร่วมงานและมั่นใจว่าไอ้ทศมันจะต้องมาด้วย ผมเลยถือโอกาสที่จะพบและจัดการทำให้มันเสียหน้าในงานวันเกิดแพรในระหว่างที่รอมันมางานผมก็ซัดเหล้าเข้าไปหลายขวดจนต้องเข้าไปนอนพักในบ้าน กว่าอาการจะดีขึ้นก็ดึกพอดี ผมออกมาจากบ้านเพื่อจะไปหาแพรที่น่าขะอยู่กับไอ้ทศแต่กลับต้องหยุดเดินเพราะภายในสวนสวยมีผู้ชายที่ผมไม่คุ้นหน้านั่งอยู่ แสงจันทร์ที่กระทบกับใบหน้าแสนเศร้านั้นชวนมองจนผมไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปหา ยิ่งเข้าใกล้ ผมก็ยิ่งรู้สึกตกหลุมรักผู้ชายคนนี้

 

 

"มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวขอพี่นั่งด้วยคนสิ" ผมเอ่ยขึ้นและดูเหมือนเจ้าตัวจะสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ มือเรียวจึงรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปมองว่าผมคือใคร จากนั้นคนที่นั่งตรงเก้าอี้ก็รีบลุกออกจากเก้าอี้ สงสัยจะกลัวผม พอเห็นอาการแบบนี้ผมก็ยิ่งนึกสนุกอยากจะรู้จัก อยากจะแกล้ง

 

 

"อย่าเพิ่งไปสิ มาคุยกับพี่ก่อน" ผมกระชากตัวคนที่ตัวเล็กกว่าเข้าหาตัวแล้วรวบกอด

 

 

"ปล่อย!! ปล่อยกู!!" เสียงหวานส่งเสียงโวยวายดิ้นรนขัดขืน ผมก็ยิ่งกอดแน่น ในใจคิดว่าอยากจะปราบให้คนในอ้อมแขนหายพยศ

 

 

"มึงทำอะไร เมียกู!!" เสียงตวาดที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มาพาตัวคนในอ้อมแขนผมออกไป ก่อนหน้านี้ถ้าผมได้ยินไม่ผิดไอ้ทศเรียกเด็กคนนี้ว่าเมีย ผมยิ้มมุมปากพร้อมกับสมองที่มีแผนการที่จะจัดการไอ้ทศ จากนั้นผมก็วิ่งตามก็เห็นไอ้ทศกำลังยืนโมโหใส่อีกคนอยู่ แถมได้ยินไอ้ทศเรียกเด็กน้อยว่า...ลักษณ์

 

 

"อยู่ที่นี่นี่เอง มากับพี่ดีกว่าครับ" ผมเดินเข้าไปหาแล้วตามด้วยสวมกอดลักษณ์จากด้านหลังพร้อมกับก้มลงซุกไซร้ซอกคอของขาวอย่างรวดเร็ว

 

 

"ไอ้เหี้ย!!!" ไอ้ทศโมโหกราดด่าแล้วเข้ามากระชากเสื้อผม

 

 

'ตูม!!!' ไอ้ทศชกผมจนตกลงไปในสระว่ายน้ำ ผมก็รีบว่ายน้ำกลับขึ้นจากสระ

 

 

"แพร ทศขอโทษด้วยที่มีเรื่องในงานของแพร ยังไงคืนนี้ทศขอตัวกลับก่อน" ไอ้ทศพูดกับพี่แพรวิ่งมาหา พอพูดจบก็จูงมือของลักษณ์เดินแหวกผู้คนที่ห้อมล้อมออกไปจากงาน

 

 

"ไอ้ทศ!!! มึงจำไว้ว่ากู 'พระพาย' จะเอาเด็กของมึงมาเป็นเด็กของกูให้ได้" ผมตะโกนไล่หลังมา ผมรับรู้ได้ว่าพี่ทศโกรธมากที่ได้ยินประโยคนี้จากผม ผมกระตุกยิ้มขึ้นมาจากเหตุการณ์นี้ผมอาจจะเป็นฝ่ายเสียหน้าแต่นั่นทำให้ผมรับรู้ได้ว่า...ลักษณ์คือตัวจริงของไอ้ทศ

 

 

คืนนั้นผมก็ให้คนของพ่อนำประวัติของลักษณ์มาให้ผม เรียกว่าเป็นคนที่น่าสงสารไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้นผมก็เลือกที่จะใช้ลักษณ์เป็นเครื่องมือที่ทำให้ไอ้ทศคลั่งและเลือกที่จะให้ลักษณ์มาเป็นของผม

 

 

'กึก กึก กึก'

 

 

เสียงเข็มนาฬิกาเดินวนไปมาท่ามกลางความเงียบ ผมนั่งเวลาของมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หลังจากที่ผมมีเรื่องกับไอ้ทศในร้านเหล้าของมัน ซึ่งตอนแรกผมเลือกจะพาเพื่อนมาป่วนเล่น แต่ก็เจอเหยื่ออย่างลักษณ์จนทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปสัมผัสกายหอมจนเป็นที่มาของการมีปากเสียงระหว่างผมกับศัตรูตัวสำคัญที่กล้าฉีกหน้าผมต่อหน้าพวกเพื่อนๆจนผมอารมณ์เสียออกมาจากร้าน เพื่อนของผมก็แยกย้ายกันกลับส่วนผมก็ขับรถวนไปทางหลังร้านและจอดอยู่อย่างนั้น ตาก็จ้องมองประตูหลังร้าน สมองก็คิดว่าจะเอาลักษณ์มาเป็นของผมอย่างไรดี

 

 

'แกร็ก'

 

 

ประตูหลังร้านเปิดออกผมรีบหมอบที่หลังพวงมาลัย ตาก็ลอบมองดูเหตุการณ์ไปด้วย เหมือนว่าพระเจ้าจะเข้าข้างคนอย่างผมคนที่เดินออกมาคือลักษณ์ที่เดินมาพร้อมกับถุงดำในมือ ท่าเดินที่ดูแปลกๆทำให้ผมรู้ว่าคงจะผ่านศึกกับไอ้ทศมาทั้งคืนแต่ก็ช่างเถอะสิ่งที่ต้องรีบทำคือพาลักษณ์ให้ไปกับผม

 

 

ประตูรถของผมค่อยๆเปิดออก ผมเร่งฝีเท้าแต่ก็ระมัดระวังให้เกิดเสียงดังน้อยที่สุด เด็กน้อยของผมเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมีคนยืนอยู่ด้านหลัง

 

 

"เฮ้ย!!" ลักษณ์ร้องอุทานออกมา ทันทีที่ผมเขาล็อกตัวจากด้านหลัง ร่างโปร่งดิ้นไปมาก่อนจะหลุดออกจากอ้อมกอด

 

 

"พี่พาย!!" ลักษณ์มองผมแววตาแสดงความรู้สึกว่าความตกใจอยู่ไม่น้อย ก่อนที่จะวิ่งไปทางประตูแต่ด้วยขาและสะโพกที่เจ็บทำให้ลักษณ์เคลื่อนไหวเชื่องช้าและนั่นทำให้ผมจึงคว้าแขนของลักษณ์มาพร้อมกระชากให้เข้ามาใกล้

 

 

'ผลั่วะ' หมัดเล็กเข้ามากระทบตรงใบหน้าผมโดยที่ผมไม่ทันจะได้ตั้งตัว

 

 

"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!"

 

 

"ไม่ปล่อยเพราะฉันชอบความรุนแรง" พูดจบผมก็ชกเข้าที่ท้องของลักษณ์จนคนโดนชกทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นและสลบไปในไม่ช้า

 

 

'ถ้าไอ้ทศรู้ว่าเมียมันโดนกูเอามันคงจะดิ้นหน้าดู'

 

 

แค่คิดก็สนุกแล้ว ผมยิ้มให้กับชัยชนะล่วงหน้าแล้วรวบตัวลักษณ์ขึ้นรถไปก่อนที่ใครจะมาเห็น

 

 

[พระพาย End]

 

 

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

 

 

หลังจากที่ผมผ่านกิจกรรมรักของพี่ทศตลอดทั้งคืนแถมยังโดนบอกรักจนผมใจหายใจคว่ำอีก เรียกได้ว่าผมแทบไม่ได้นอนจนเช้าวันรุ่งขึ้นในขณะที่พี่ทศยังคงนอนหลับ ผมก็ลงมาที่ร้านด้านล่าง

 

 

"น้องลักษณ์ตื่นแล้วเหรอ? พี่คิดว่าจะตื่นเที่ยงเสียอีกเพราะเมื่อคืนคงรุนแรงน่าดู" พี่แหวนที่นั่งจิบกาแฟพูดแซว จนผมหน้าร้อนผ่าว

 

 

"อย่าไปแซวน้องสิ ดูดิน้องหน้าแดงหมดแล้ว" พี่ดินที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ตอนแรกคิดว่าจะช่วยพูดผม ไปๆมาๆกลับทำให้ผมอายกว่าเก่า

 

 

"พอกันทั้งคู่เลย เอ่อ น้องลักษณ์เอาไข่ลวกกี่ฟอง" พี่ดาวที่มาจากในครัวก็ปล่อยคำพูดเด็ดที่ทำเอาพี่ดินกับพี่แหวนโห่ร้อง

 

 

"ผมไม่พูดกับพวกพี่แล้ว ชอบแกล้งผม" ผมแกล้งงอนแล้วเดินหนีไปทางหลังร้านอย่างยากลำบากเพราะเจ็บเสียดบริเวณสะโพกอยู่มาก

 

 

"อ้าว น้องลักษณ์มาทำอะไรตรงนี้" พี่กัลป์ที่กำลังเก็บของถาม

 

 

"เปล่าครับ ว่าแต่พี่กัลป์มีอะไรให้ผมช่วยไหม?"

 

 

"อืม..ช่วยอะไรดีนะ เอาแบบนี้ช่วยเอาขยะในถุงดำนี่ไปทิ้งหน่อย" พี่กัลป์บอก มือก็หยิบถุงดำมาให้ผม ผมก็รับมาด้วยความยินดีและก็เอาไปทิ้งที่ถังขยะหลังร้าน...ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่มีทางไปหลังร้านเป็นอันขาดเพราะมันจะทำให้ผมเผชิญกับความเจ็บปวดที่ผมจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต











...

เป็นตอนที่สั้นที่สุดและเป็นตอนที่พระพายเล่าเรื่อง

อย่าตบไรท์ อันนี้ขอร้องเลย 5555555

ตอนนี้ไม่มีอะไรมากคะแต่ตอนหน้าเลือดสาดแน่นอน เลือดพระลักษณ์

ว่าแต่ทำไมเลือดสาดนะ เอ๊ะ...อิอิ



อ่อ ไรท์ขอตัวไปซื้อมาม่าก่อนนะคะ เดี๋ยวจะต้มเผื่อ...ม๊วฟ



สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่อ่านที่ติดตามที่คอมเม้นกันนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 07-10-2016 17:46:58
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ม่ายเอาน้าาาาา น้องลักษณ์!!!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-10-2016 19:21:07
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:   ลักษณ์จะโดนพระพายปล้ำแน่ๆเลย.  :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 07-10-2016 20:20:57
ขอให้จบแฮปปี้ :call:  (สวดเรื่อยๆ555)
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 07-10-2016 22:51:41
อย่าทำร้ายลักษณ์นักเลย กลัวจริงๆ ว่าลักษณ์จะเข้าสู่ภาวะซึมเศร้าอีก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 08-10-2016 14:14:11
ง่ะ น้องลักษณ์จะโดนอะไร  พระพายไม่ได้รักลักษณ์หรอก แค่อยากเอาชนะทศมากกว่า

พี่ทศไปดูน้องเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ยยย  ไม่เอาฉากข่มขืนได้ไหมอ่าาสงสารน้องนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-10-2016 21:16:37
ดราม่ามาอีกแล้ว!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: aornarak ที่ 09-10-2016 06:52:04
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่พระลักษณ์โดนข่มขืนอ้ะ. ชีวิตมันอยู่ยากนะถ้าเป็นเรื่องนี้
รอตอนต่อปาย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 09-10-2016 09:18:38
 :mew1: เธอมาต่อแบบสั้นๆจริงๆ มันจะมีจุดพีคกว่านี้มั้ย ??? :z2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 22 100% P10. [07/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-10-2016 14:31:00
 :hao4: ถ้าจะต้องตามลุ้นซะแระ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 09-10-2016 18:48:23
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 23

 

 

 

 

 

 

ผมมองเพดานสีขาวด้วยตาที่พร่ามัว ผมค่อยๆกระพริบตาปรับแสงช้าๆเพื่อจะได้ชินกับการมองเห็น ความคิดความทรงจำเองก็ทยอยแล่นเข้าสู่สมอง เหตุการณ์ก่อนหน้าที่ผมถูกพี่พายจับตัวมาทำให้ผมตาสว่างขึ้นมาทันที ก่อนร่างกายจะเริ่มขยับตามสัญชาตญาณ

 

 

'กรึก'

 

 

แขนเรียวของผมทั้งสองข้างถูกเชือกขนาดใหญ่มัดเอาไว้กับหัวเตียง ถึงอย่างนั้นผมก็พยามยามที่จะขยับมือเพื่อให้ออกจากพันธนาการ

 

 

"ตื่นแล้วเหรอคนดี?" เสียงของคนที่จับตัวผมมาเอ่ยถาม ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนพิงกรอบประตูพร้อมรอยยิ้มที่ชวนขยะแขยงเสียจนน่าพะอืดพะอม

 

 

"ปล่อย!! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!" ถึงขนาดนี้แล้วผมไม่คิดที่จะพูดดีอีกต่อไป ผมร้องโวยวายให้อีกคนปล่อยและดิ้นรนปลดเชือกออกจากข้อมือไปด้วย

 

 

"ไม่ปล่อย!! คิดเหรอว่าพี่จะปล่อยเราไปง่ายๆ พี่อุตส่าห์อดทนรอให้ลักษณ์ตื่นขึ้นมาเพื่อจะได้มีความสุขกับพี่" พี่พายเอ่ย ตาก็มองผมอย่างกระหายราวกับสัตว์ป่าที่หิวโหย

 

 

"กูไม่อยากมีความสุขกับมึง" ผมเอ่ย พี่พายหรี่ตามองมาเล็กน้อยก่อนจะเดินมาที่ปลายเตียงแล้วขึ้นมาคร่อมตัวผม

 

 

"ตอนนี้ไม่อยากแต่เดี๋ยวจะร้องไม่ให้พี่หยุด ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พี่พายหัวเราะเยาะ ส่วนผมก็ทำได้เพียงคิดว่าจะรอดจากสถานการณ์ได้อย่างไร

 

 

'ถุย'

 

 

ผมถมน้ำลายใส่หน้าพี่พายที่โน้มเข้ามาใกล้ มือหนาลูบใบหน้าตัวเองเพื่อเช็ดออก

 

 

'เพี๊ยะ'

 

 

หน้าของผมหันไปตามแรงตบที่ฝ่ามือหนาเข้ามาประทับลงบนแก้ม ความเจ็บปวดแล่นพร้อมกับริ้วสีแดงที่ปรากฏขึ้นมา ผมหันมามองพี่พายตาขวาง ถึงจะโดนตบอีกร้อยครั้งผมก็จะสู้เพื่อหลุดพ้นจากตรงนี้ให้ได้

 

 

"กูทำดีมึงไม่ชอบใช่ไหม? กูจะได้รุนแรงกับมึง" พี่พายพูดจบก็กระชากเสื้อผมจนขาดวิ่นแล้วไล่มองร่างกายของผมเหมือนกับพวกโรคจิตที่ผมเคยเห็นในละคร

 

 

"ไอ้ทศทำรอยไว้ทั่วเลยสินะ แต่ช่างเถอะเดี๋ยวกูจะประทับรอยและเพิ่มรอยใหม่" พี่พายเอ่ย ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้กับใบหน้าของผม จนผมต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น

 

 

"โอ๊ย!!!" ผมร้องลั่นเมื่อถูกมือหนาบีบปลายคางให้หันมาประจันหน้าตรงๆกับคนใจร้ายและในจังหวะที่ผมอ้าปากร้องนี่เองลิ้นร้อนก็เข้ามาในโพลงปากของผม

 

 

"ฮื้ม.." ผมร้องฮึดฮัดในลำคอทันทีที่ลิ้นของคนบนร่างตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กกับบดเบียดริมฝีปากจนผมรู้สึกชา ความรู้สึกขยะแขยงก็เกิดขึ้นมันเป็นจูบที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ต่างรอยจูบของพี่ทศราวฟ้ากับเหว พอคิดอย่างนั้นแล้วร่างกายก็ขยับขัดขืนแต่ก็ถูกพี่พายโถมน้ำหนักไม่ให้ขยับตัวได้

 

 

"โอ๊ย!!" พี่พายถอนจูบแล้วร้องออกมา ส่วนผมก็ถมน้ำลายปนเลือดที่อยู่ในปากออก...ผมกัดลิ้นพี่พาย

 

 

"กัดลิ้นกู มึงเจอกูกัดมึงทั้งตัวได้เลย!!" พี่พายตวาดใส่ผมดังลั่นห้อง จนผมรู้สึกกลัว ในหัวก็นึกถึงวันที่ผมถูกพี่ทศข่มขืน

 

 

"ไม่!!! อย่าทำอะไรกู!! ปล่อย!!!" ผมโวยวายขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้พี่พายก็มองมาที่ผมและยิ้มราวกับผู้ชนะ

 

 

"กลัวกูจนตัวสั่นเลยสินะ" ใช่ครับพี่พายพูดถูกร่างกายผมสั่นจนเกินการควบคุมของผม

 

 

"แต่ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูจะทำให้มึงสั่นยิ่งกว่านี้" พี่พายยิ้มร้าย กลางกายก็เบียดเสียดกันกดน้ำหนักเบาบ้างหนักบ้างจนผมรู้สึกถึงการตื่นตัวของแก่นกายพี่พายและของตัวเอง

 

 

"ตื่นตัวไวดีนี่" พี่พายยกยิ้มแล้วประทับปากลงบนแผงอกรวมถึงบริเวณหน้าท้องและถ้าตรงไหนมีร่องรอยที่พี่ทศทำเอาไว้ ฟันซี่คมก็จะกัดจนเป็นรอยฟันช้ำเลือด

 

 

"ฮึก..ฮือ..อ...เจ็บ..ปล่อยผม..อย่าทำผม" ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ผมรู้สึกกลัว กลัวจริงๆ ผมไม่อยากจะโดนทำร้ายร่างกายแบบนี้อีก

 

 

"ร้องไห้แล้วเหรอ? ทีก่อนหน้านี้ยังทำปากเก่งอยู่เลย" พี่พายเอ่ย ตาก็มองใบหน้าที่นองน้ำตาของผม ปลายลิ้นก็ตวัดตรงรอยกัดจนผมเจ็บจี๊ด

 

 

"พอ..ฮึก...พอได้แล้ว...ฮือ" ผมยังคงร้องห้ามต่อไป แล้วอยู่ๆความรู้สึกแน่นหน้าอกที่เคยหายไปในก่อนหน้านี้ก็กลับมา

 

 

"อย่าห้ามเลย เดี๋ยวสักพักจะติดใจ" ร่างสูงพูดพลางมือก็ถอดกางเกงของผมออกไปพลาง

 

 

"ไม่!!! อย่าถอด...อึก..อย่า..." เสียงร้องห้ามของผมที่เริ่มแผ่วเบาไม่ได้เข้าโสตประสาตของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย หนำซ้ำพี่พายยังถอดกางเกงตัวหนาออกอีก ตอนนี้เราทั้งสองคนก็เปลือยเปล่าทั้งคู่

 

 

"อย่านอนขาชิดสิ" พี่พายพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับผมที่น้ำตาไหลจนจะกลายเป็นสายเลือด มือหนาก็จับขาของผมให้แยกออก

 

 

"พี่พาย ผมขอร้อง...ฮึก..อย่า..แฮ่ก..อย่าทำผม" ผมขอร้องทั้งน้ำตา แผ่นอกก็กระเพื่อมขึ้น ผมเริ่มหายใจไม่ออกจนต้องกอบโกยอากาศรวมทั้งหายใจด้วยปาก

 

 

"หืม..คิดจะแกล้งทำเป็นป่วยให้พี่ปล่อยเหรอ? เอาไปใช้กับเด็กอนุบาลเถอะ จะว่าไปพี่จะอ่อนโยนกับเราก็แล้วกัน" พี่พายเอ่ย แล้วใช้นิ้วเรียวกดแทรกเข้ามาในช่องทางที่ผ่านกิจกรรมรักกับพี่ทศมาเมื่อคืน...พี่ทศ อยู่ๆผมก็นึกถึงพี่ทศขึ้นมา

 

 

"ฮือ...พะ....พี่ทศ..อึก..อะ...พี่ทศช่วยลักษณ์ด้วย"

 

 

"อยู่กับกูยังพูดชื่อไอ้ทศอีก!!!" พี่พายโมโหที่ผมเรียกชื่อพี่ทศ จึงได้เพิ่มนิ้วแล้วกระแทกเข้ามาแรงๆ ไร้ความอ่อนโยน

 

 

"เจ็บ...ฮึก...ฮือ..เจ็บ...พี่พาย..ผมหายใจไม่ออก" ผมร้องบอก ช่วงล่างก็เจ็บจากการกระแทกนิ้วของพี่พาย ก้อนเนื้อด้านซ้ายก็เต้นผิดจังหวะจนผมรู้สึกแน่นหายใจไม่สะดวก

 

 

'เพี๊ยะ'

 

 

"อย่ามาสำออย" พี่พายตบหน้าผมซ้ำรอยเดิมจนมุมปากของผมปริแตกแลเวมีเลือดซิบออกมา

 

 

"ฮือ...ฮึก...ฮือ..อ..." ผมหลับตาลงพร้อมสะอื้นไห้ ผมคงจะโดนพี่พายทำร้ายร่างกาย ผมคงจะไม่รอดจากสถานการณ์นี้แล้วแน่ๆแต่ถ้าเป็นไปได้ ถ้าพี่ดาอยู่แถวนี้ พี่ดาช่วยให้พี่ทศมาช่วยลักษณ์ได้ไหม? ลักษณ์ไม่อยากเป็นคนของคนอื่น....พี่ทศมาช่วยลักษณ์ได้ไหม?

 







..............................................40%.............................................

เอาไป 40 % ก่อนนะคะทุกคน

ตอนนี้ไม่รู้ว่าทุกคนจะสงสารซ้อลักษณ์ไหม?

แต่อีก 60 % ที่เหลือจะเจอเฮียทศมาช่วยซ้อลักษณ์

แต่จะทันไหม?

ว่าแต่...มาม่าอร่อยไหมคะ



สุดท้ายขอขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ คอมเม้น ให้กำลังใจกัน
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-10-2016 22:32:01
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 09-10-2016 22:32:28
ถ้าพี่ทศมาไม่ทัน คนเขียนก็ใจร้ายไปล่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-10-2016 09:10:15
โอ้ยๆบีบหัวใจ!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-10-2016 12:38:26
ไหนจะอาการของลักษมณ์อีก  :ling2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 10-10-2016 15:26:20
อย่ามาม่าเยอะนะ สงสารพระลักษณ์อ่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 10-10-2016 18:04:41
ฮื้ออ ค้างมาก พี่ทศจะมาทันไหม ขอให้ทันเถอะสงสารน้องง :sad4: :ling3: :ling1:
แต่มันอาจจะเป็นกรรมของคุณพี่ทศที่เคยข่มเหงพี่ดาแต่ทำไมลักษณ์ต้องมารับอย่างนี้ด้วยล่ะ
งือ สงสารพระลักษณ์ มาเร็วๆนะคะทั้งคุณคนแต่งและคุณพี่ทศเลย :o12:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 40% P10. [09/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-10-2016 18:05:03
โอยยย ชีวิต
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P10. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 11-10-2016 18:59:30
......60% ที่เหลือ... พระลักษณ์ ตอนที่23


[ทศกัณฐ์ Part]

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าทั้งที่จริงควรจะนอนพักผ่อนหลังจากที่ตรากตรำทำศึกมาทั้งคืนก็เพราะมือเจ้ากรรมดันตะเกียกตะกายหาลักษณ์ไม่เจอ

"สงสัยจะลงไปทำกับข้าวให้ผัวกิน" ผมพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนถึงลักษณ์จะไม่ตอบแต่การกระทำที่แสดงออกมาผมก็พอจะรู้ว่าลักษณ์นั้นใจอ่อนเพียงแค่อาจไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง

"ตื่นแต่เช้าเลยนะคะ สนใจรับไข่ลวกสักสองฟองไหมคะ?" แหวนที่ยิ้มร่าก็เอ่ยถาม ท่าทางลักษณ์คงจะโดนแซวแบบนี้แน่นอน

"สองฟองไมม่พอขอเป็นแผงเลยได้ไหม?" ผมตอบกลับแล้วแสร้งตีหน้านิ่ง ถึงอย่างนั้นแหวนกับดาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็แอบขำอยู่ดี

"แล้วลักษณ์อยู่ไหน?" ผมถาม สายตาก็กวาดมองไปรอบๆหาว่ากวางน้อยหายไปไหน

"แหม...ห่างสักแป๊บก็ไม่ได้เลยนะ โน่นค่ะ น้องลักษณ์เดินไปทางหลังร้านเมื่อกี้นี่เอง"

"ขอบคุณ" พอรู้พิกัดผมก็เดินไปทางหลังร้านแต่ก็ไม่เจอ

"หาซ้อลักษณ์เหรอเฮีย? ผมให้ซ้อไปทิ้งขยะที่ประตูหลังร้าน" กัลป์ที่นั่งเก็บของเหมือนจะรู้ว่าผมกำลังหาลักษณ์ก็บอกกับผม

"มึงกล้าใช้เมียเจ้าของร้านเลยนะไอ้กัลป์" ผมเอ่ยออกไปอย่างไม่จริงจัง

"โถ่เฮียใช้นิดใช้หน่อยเอง ว่าแต่เรียกเขาว่าเมีย เขายอมแล้วเหรอ?" กัลป์ถามผมกลับน้ำเสียงกวนๆ จนผมอดไม่ได้ที่จะเตะเบาๆไปที่ก้นของกัลป์จนคนถูกเตะร้องโวยออกมา

"กูทำให้ยอมได้อยู่แล้ว มึงคอยดู" ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปหาเมียที่ทิ้งขยะอยู่หลังร้านตามที่กัลป์บอก

ผมผลักประตูออกไปก็พบกับความว่างเปล่า ใบหน้าที่มีรอยยิ้มของผมก็เปลี่ยนเป็นหน้านิ่วคิ้วผูกปม ลักษณ์หายไปไหน? ลักษณ์หนีผมไปเหรอ?  ผมเดินสำรวจไปรอบๆก็ไม่เห็นว่าคนที่ผมตามหา ผมจึงกลับเข้าไปในร้านอีกรอบ

"อ้าว เฮียทศไหนซ้อลักษณ์ล่ะ?" กัลป์ที่ยังเก็บของไม่เสร็จถามผมที่เดินมาคนเดียว

"กัลป์ ลักษณ์ออกไปทิ้งขยะนานหรือยัง?" ผมถามโดยพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ

"ก่อนพี่จะมาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ ทำไมเหรอพี่?"

"ไม่มีอะไร" ผมตอบแล้วเดินขึ้นไปบนร้าน ทาาทางทมึงตึงของผมทำให้ทุกคนหันมามองแต่ไม่ยอมเข้ามาพูดคุยอะไร พอถึงห้องทำงานผมก็เข้าเช็คกล้องวงจรปิด เพื่อดูว่าลักษณ์หายไปไหนหรือถ้าหนีลักษณ์หนีไปยังทิศทางไหน

"ไอ้ระยำ!!!" ผมขบเขี้ยวตัวเองแน่นเมื่อเห็นว่าลักษณ์ไม่ได้หนีไปแต่ถูกไอ้พายศัตรูคู่อาฆาตทำร้ายกวางน้อยของผมแล้วพาตัวไป พอผมรู้สาเหตุการหายตัวของลักษณ์ผมก็รีบต่อสายหาคนรู้จักของพาย

"ฮัลโหลแพร ขอโทษที่โทรมาแต่เช้า.....เราอยากรู้ที่อยู่คอนโดพาย...ขอบใจ...ไม่มีอะไรแพร พอดีมีธุระ...ครับ..ขอบคุณครับ"  ผมต่อสายหาแพรแล้วก็ได้ข้อมูลมาว่าคอนโดไอ้พายมันอยู่ที่ไหนและดูเหมือนฟ้าจะเข้าข้างผมคอนโดที่ไอ้พายอยู่นั้นเพื่อนผมเป็นเจ้าของโครงการ

"ไอ้ราพ ช่วยกูหน่อย..." ผมโทรหาราพเพื่อนของผมและเล่ารายละเอียดคร่าวๆให้มันฟังก็สรุปว่าตอนนี้ไอ้พายยังไปไม่ถึงคอนโด ถ้ามีความคืบหน้าราพก็จะแจ้งทันที ผมเองก็คว้ากุญแจรถแล้วรีบขับไปยัคอนโดไอ้พายตามที่แพรได้ให้ที่อยู่ไว้ก่อนหน้านี้

"ลักษณ์ อดทนอีกสักนิดพี่จะไปหาลักษณ์แล้ว" ผมให้คำมั่นสัญญาถึงลักษณ์จะไม่ได้ยินแต่ผมเชื่อว่าลักษณ์จะสามารถรับรู้ได้ ในใจของผมตอนนี้มีแต่ลักษณ์ ลักษณ์ ลักษณ์ เพียงอย่างเดียว ขอให้ผมไปช่วยลักษณ์ทัน ขอให้ไอ้พายยังไม่ทำอะไรลักษณ์เลย

Rt...Rt..
ในระหว่างที่ขับรถอยู่นั้น ราพย์ก็เข้ามา ผมไม่รีรอรีบรับโทรศัพท์ทันที ก็ได้ใจความว่าไอ้พายเพิ่งพาผู้ชายที่ไม่มีสติเข้ามาในคอนโดซึ่งผู้ชายคนนั้นน่าจะเป็นลักษณ์ ผมจึงให้ราพย์ช่วยหาคีย์การ์ดห้องไอ้พายรวมทั้งช่วยติดต่อตำรวจคนสนิทให้ช่วยมาจับกุมไอ้พายด้วย พอผมวางสายจากราพ ก็เหยียบคันเร่งตรงดิ่งไปบังคอนโดไอ้พาย

 Rt...Rt.. คราวนี้ราพโทรมาหาผมอีกรอบ

"ว่าไงราพ"

'มึงคีย์การ์ดสำรองห้องไอ้พาย พนักงานบอกว่ามันขอไปเมื่อหลายวันก่อน' ราพเอ่ย

"มึงช่วยหาคนมางัด มาพังประตูห้องมันให้ได้ นี่กูใกล้จะถึงแล้ว รับหาเลยนะมึง" ผมพูดจบก็วางสาย ตาก็มองไปที่ยอดตึกสูงที่อยู่ไม่ไกลมากนักบ่งบอกว่าอีกไม่นานผมก็จะถึงที่หมายแล้ว

"ไอ้ราพ!!! มึงหาคนมาพร้อมหรือยัง?" ทันทีที่เท้าเหยียบเข้าไปในคอนโด ผมก็ตะโกนถามเพื่อนชนิดที่ไม่อายใคร

"เออ พอดีเลยมึงรีบไปกันเถอะ" ราพตอบ ด้านหลังก็มีคนงานที่มีอุปกรณ์ทั้งขวาน ทั้งค้อน ทั้งเลื่อยไฟฟ้าคือคิดว่าประตูห้องไอ้เหี้ยพายนั้นพังแน่นอน

"ไอ้ทศใจเย็น" ราพที่เห็นผมมีท่าทางกระวนกระวายเดินไปเดินมาในลิฟต์ก็พูดปลอบ

"จะให้ใจเย็นได้ยังไง คนที่ไอ้พายพามาคือเมียกู" ผมเอ่ย ราพก็เลยเงียบไม่ได้พูดต่ออะไร ส่วนผมก็ได้แต่มองลิฟต์ภาวนาให้ลิฟต์ไปถึงชั้นที่ไอ้พายอยู่ ยังดีที่ไอ้ราพหยิบคีย์การ์ดห้องอื่นที่อยู่ชั้นเดียวกับไอ้พายมาสแกนที่หน้าลิฟต์ไม่อย่างนั้น พวกผมก็คงต้องเดินมสขึ้นบันไดมาถึงชั้นที่สิบห้าแน่นอน

'กริ้ง'

ลิฟต์ก็หยุดเคลื่อนที่ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ผมก็รีบเดินตรงไปที่ห้องของพายพร้อมกับราพและคนงาน

"กูว่ากดออดดูไหมเผื่อมันจะมาเปิด" ราพเสนอความคิด

"ไม่!! กูจะไม่รอมันมาเปิดกูจะเปิดประตูไปหามันเอง" ผมคว้าขวานในมือคนงานแล้วสับลงไปที่ลูกบิด ไม่รู้เพราะแรงแค้นที่มีหรืออย่างไรเพราะผมนั้นสับทีเดียวลูกบิดก็หลุดออกมา

'โครม!!'

ผมใช้ตัวกระแทกประตูเพราะไอ้พายดันคล้องโซ่ไว้ข้างใน ส่วนราพกับคนติดตามก็เข้ามาช่วยกระแทกด้วย

[ทศกัณฐ์ End]

เสียงดังจากหน้าประตูทำให้พี่พายที่กำลังใช้นิ้วกระแทกก็ต้องถอนนิ้วออกและพันผ้าขนหนูออกไปหน้าห้อง ทิ้งให้ผมนอนหอบถี่หายใจติดขัด

"ใครมาทำอะไรวะ คนจะเอากับเมีย!!" เสียงโวยวายของพี่พายดังลอดออกมา

"กล้าดีนะมึงที่กล้าลักพาตัวเมียกูมา!!" เสียงคุ้นหูพูดสวนกลับพี่พาย พี่ทศมาที่นี่ ผมไม่ได้หูแว่วใช่ไหม?

เสียงต่อสู้ดังอยู่นอกห้อง โดยที่ผมทำได้เพียงนอนฟังอยู่กับที่สติของผมเริ่มหายไปทีละนิดๆ ทีละนิดก่อนที่ผมจะไม่รู้สึดตัวประตูห้องนอนก็เปิดออกอีกครั้ง

"ลักษณ์!!!" เสียงตะโกนเรียกชื่อผม ผมหันไปมองคนที่เข้ามาภาพที่เห็นมันพร่ามัว ผมรู้สึกได้ว่าเชือกที่ข้อมือของผมหลุดไปและมีผ้านวมผืนใหญ่คลุมกาย ร่างของผมถูกคนเข้ามาใหม่ประคองกอดไว้แนบแน่นจนผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ผมเงยหน้ามองและใช้มือที่มีรอยช้ำแดงก่ำอยู่รอบข้อมือเล็กลูบไล้ไปที่แก้ม

"พี่ทศ" ผมเรียกชื่ออีกคนพร้อมกับยิ้มบางๆ

"อึก..." ผมรีบยกมือมาจับที่หน้าอก อยู่ๆเหมือนมีอะไรมาอัดกระแทกจนรู้สึกปวดแน่น

"ลักษณ์ ทำใจดีๆไว้ ไอ้ราพ!!! เรียกรถพยาบาลที" นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่สติของผมดับวูบไป









.....................................
พระลักษณ์หลุดพ้นจากพระพายแล้ว รู้นะหลายคนดีใจ
ยินดีด้วยนะคะ หลังจากนี้จะเป็นพาร์ทของพี่ทศและเป็นพาร์ที่ทุกคนที่อยากให้พี่ทศรับกรรมชอบแน่นอน รับแบบเบาๆ

สุดท้ายนี้ขอบคุณที่คอมเม้นติดตามให้กำลังใจกัน
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P10. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-10-2016 19:08:00
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P10. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-10-2016 19:22:48
 :katai2-1: ทศเครียดตาย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P10. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 11-10-2016 19:23:13
น้องลักษณ์จะเป็นอะไรไหม ถึงจะสงสารเฮียทศ อยากให้เจ็บบ้าง แต่ก็ไม่อยากให้เข้าน้องลักษณ์น้าา  :ling1: :ling1: :ling1: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P11. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: M_Y MILD ที่ 11-10-2016 20:12:13
คือ.....เห็นเรื่องนี้มานานละแต่คิดว่าจะสนุกหรอว่ะ คงไม่หรอก จนวันนี้ได้มาอ่าน แบบ เหี้ยยย พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงว่ะ อ่านแล้วสนุกมากคือบางฉากน้ำตาไหลพรากเลยว่ะ แต่งดีมากดีจนนึกว่าเคยเกิดขึ้นจริงๆ ติดตามสิคะรออะไร สนุกจนต้องร้องขอชีวิต น้องลักษณ์อย่าตายนะ กราบงามๆ ขอแฮปปี้นะคะคนแต่ง แต่งดีเดี้ยวให้ตังนะ555555555555 :hao7: :z13: รีบมาต่อนะคะ ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วเนี้ย :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P11. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 11-10-2016 20:16:27
 :katai1: :katai1: :katai1:
น้องลักษณ์ทำใจดีๆไว้นะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P11. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 11-10-2016 20:52:23
ฮื้อ ลักษณ์เป็นอะไร ทำไมชีวิตหนูรันทดงี้ ฮืออออ :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 23 100% P11. [11/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 12-10-2016 07:33:39
ตามมาส่อง :hao3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 12-10-2016 22:46:33
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 24



















[ทศกัณฐ์ Part]





วินาทีที่ร่างโปร่งในอ้อมกอดของผมสลบไร้สติ หัวใจของผมก็กระตุกวูบตกลงไปที่ตาตุ่ม ผมพร่ำเรียกชื่อของลักษณ์นับครั้งไม่ถ้วนแต่อีกคนก็ไม่ยอมฟื้นขึ้นมา





"ลักษณ์ตื่นสิ ตื่นมาคุยกับพี่ก่อน" ผมปลุกคนหลับให้ตื่น ร้องเรียกอยู่อย่างนั้นราวกับเป็นคนบ้า





"ไอ้ทศ ใจเย็นก่อนเดี๋ยวรถพยาบาลก็จะมาแล้ว" ราพที่น่าจะจัดการไอ้พายเสร็จแล้วก็เข้ามาพูดกับผม





"แล้วเมื่อไหร่จะมาวะ!!" ผมตะคอกใส่เพื่อนของผม เอาตรงๆตอนนี้ผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ อะไรที่เกี่ยวกับลักษณ์ก็เท่ากับเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของผม





"คุณราพครับ ตำรวจมาแล้วครับ" คนงานที่คอยช่วยคุมตัวไอ้พายก็มาบอก ราพก็ออกไปคุยกับตำรวจให้คุมตัวไอ้พายไป ซึ่งก็เป็นช่วงที่หน่วยพยาบาลมาพอดี ผมจึงอุ้มร่างที่ไร้สติของลักษณ์ฝ่าวงล้อมคนที่คอยมาดูขึ้นรถพยาบาลไป





"ลักษณ์ต้องไม่เป็นอะไรนะ" ผมกุมมือสวยที่ซีดขาวและเย็นเฉียบลงเรื่อยเอาไว้แนบแก้ม แผ่นอกที่โผล่ออกมาเหนือผ้าห่มกระเพื่อมเล็กน้อยแสดงถึงการหายใจที่เบาบางเต็มทีจนพยาบาลต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ





"คุณพยาบาลครับ เมียผมจะเป็นอะไรไหมครับ?" ผมถาม ตาก็มองใบหน้าของคนรักไปด้วย





"คนรักของคุณต้องไม่เป็นอะไรค่ะ ความรักของคุณที่มีต่อคนไข้ตัวดิฉันเองยังรับรู้ได้ คนรักของคุณก็ต้องรับรู้ได้เช่นกัน เขาต้องรู้ว่ามีคนที่รักไม่ยอมให้เขาเป็นอะไรและฟื้นขึ้นมาหาคุณ" พยาบาลเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ผมก็คิดตาม ตอนนี้ผมต้องเชื่อมั่นในพลังแห่งรักสินะ





ไม่นานรถก็จอดลงที่โรงพยาบาล เตียงของลักษณ์ก็ถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปด้านใน ทั้งแพทย์และพยาบาลต่างก็วิ่งกรูเข้าโดยที่ผมเองวิ่งตามอยู่ไม่ห่าง





"เชิญญาติคนไข้รออยู่ด้านนอกก่อนค่ะ" พยาบาลเอ่ย ผมก็ชะเง้อมองเข้าไปก่อนที่ประตูกระจกฝ้าจะปิดลง





ผมก็นั่งทรุดลงกับพื้นนั่งภาวนาให้ลักษณ์ปลอดภัยแล้วโทรไปบอกคนที่ร้านเหล้าซึ่งต่างก็ตกใจและจะตามมาแต่ก็ถูกผมห้ามเอาไว้เสียก่อน





Rt...Rt...





โทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นช่วยเรียกสติที่เหม่อลอยของผมให้กลับเข้าร่าง ผมล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก็พบว่าราพได้โทรเข้ามา





"ว่าไงไอ้ราพ"





'กูอยู่โรงพักแล้ว อ่อ ตำรวจจะคุยกับมึงกับลักษณ์ที่โรงพยาบาล ยังไงก็เตรียมตัวด้วย'





"เออ ว่าแต่ไอ้พายเป็นยังไงบ้างวะ" ผมถามถึงคู่แค้นคู่อาฆาตของผม พอนึกถึงหน้ามันผมก็อยากจะฆ่ามันให้ตายคามือ





'ถูกตำรวจคุมตัวอยู่ แม่งมันเหี้ยมากกูได้ยินว่ามันจะให้พ่อมันมาช่วย' ราพตอบ ผมกำหมัดแน่นที่ได้ฟัง เห็นทีไอ้พายคงจะรอดเพราะพ่อของมันเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม คงไม่ปล่อยให้ลูกชายติดคุกแน่นอน





"ถ้าพ่อมันช่วย กูเองก็จะให้ที่บ้านช่วยเหมือนกันยังไงมันกับกูต้องตายกันไปข้าง" ผมเอ่ย





'มึงจะตายไม่ได้ไอ้ทศ มึงตายแล้วเมียมึงล่ะ'





"เออ กูลืมคิดไป เอาเป็นว่ากูจะเล่นงานมัน"





'ทศ...จะหาว่ากูเสือกก็ได้แต่กูไม่อยากให้มึงแก้แค้น ที่มึงกับไอ้พายยังทะเลาะกันไม่ถูกกันก็เพราะทะเลาะกันแบบนี้ไง ไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายคนที่มึงรักก็ถูกทำร้าย ถูกเป็นเชลยไว้แก้แค้นมึง' ราพพูดออกมา ทำให้ผมนิ่งเงียบแล้วคิดตาม มันเป็นอย่างที่ราพพูดจริงๆแต่จะให้ผมไปเลยผมก็รู้สึกว่าลักษณ์และผมไม่ได้รับความยุติธรรมที่คนทำผิดจะรอดตัวไป





"อืม ขอบคุณมากราพที่เตือนสติกูแล้วก็เรื่องที่ช่วยกูในวันนี้"





'ไม่เป็นไร มึงเพื่อนกู ยังไงก็แค่นี้ก่อนละกันเดี๋ยวกูต้องไปทำงานก่อน'





พอวางสายจากราพพยาบาลก็เข้ามาสอบถามถึงประวัติของลักษณ์ ก่อนที่ผมจะนั่งอยู่ตรงหน้าห้องฉุกเฉินคนเดียวเหมือนเดิม





"ทศกัณฐ์" เสียงแหบทุ้มแต่แฝงไปด้วยอำนาจเรียกผม ผมเงยหน้าขึ้นมองชายวัยกลางคนที่มีคนติดตามคอยประกบ





"คุณอาทิตย์"





"อาขอคุยหน่อยสิ" คนที่มีอายุมากกว่าเอ่ยก่อนจะเดินออกไป ผมเองก็เดินตามหลังจนไปหยุดบริเวณที่ปลอดคน





"คุณอาจะมาคุยเรื่องของลูกชายคุณอาเหรอครับ?" ผมเริ่มต้นถาม ใช่แล้วครับ คุณอาอาทิตย์ก็คือพ่อของพระพาย





"ในเมื่อทศรู้แล้วอาก็ขอเข้าเรื่องเลยละกัน ทศช่วยถอนคดีนี้ได้ไหม?" คนตรงหน้าเอ่ย





"มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอครับ ลูกชายคุณทำกับคนของผมแบบนี้คุณอาจะให้ผมถอนคดี ไม่แจ้งความไอ้พาย ผมว่ามันจะง่ายไปไหมครับ?" ผมถามกลับเสียงนิ่ง ผมคิดไว้ไม่มีผิดว่าพ่อของไอ้พายจะต้องช่วยลูกชายเพียงแต่ไม่คิดว่าจะมาพูดกับผม ตอนแรกคิดว่าจะใช้เส้นสายเสียอีก





"ถือว่าอาขอร้องนะทศ ทศจะเอาอะไรก็บอกอามาได้เลย" คุณอาอาทิตย์เริ่มกระวนกระวายเมื่อผมปฏิเสธคำขอร้อง ผมบอกตรงๆผมสงสารคุณอาอาทิตย์เพราะท่านเป็นคนดี เป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพ





"ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับ เพราะชีวิตของผมพร้อมทุกอย่าง อีกอย่างสิ่งที่ผมอยากได้คือคนรักของผม จิตใจของเมียผมที่ถูกลูกของคุณอาทำร้าย ผมเอาคืนมาไม่ได้" ผมพูดเสียงสั่นยิ่งภาพที่ลักษณ์นอนหายใจหอบถี่บนเตียง รอบแผลตามใบหน้า ปากที่ปริแตกนั่น มันทำให้ผมใจสลาย





"อาขอโทษแทนพาย อาขอโทษ ทศให้อภัยพายได้ไหม ขอโอกาสสักครั้งแล้วอาสัญญาว่าจะไม่ให้มันมายุ่งกับทศหรือคนของทศอีก" ชายวัยกลางคนนั่งคุกเข่าตรงหน้าของผมจนผมชะงักก่อนจะนั่งลงจับแขนของอีกฝ่ายไว้ ไม่คิดว่าคุณอาอาทิตย์จะทำถึงขนาดนี้ ผมยืนหลับตาก่อนจะตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะเอายังไง





"ครับ ผมให้อภัย" คำพูดของผมสร้างความดีใจให้กับคุณอาอาทิตย์ แววตาที่เศร้าหม่นก็สดใสขึ้นมา





"ทศพูดจริงๆใช่ไหม?" คุณอาอาทิตย์ถามย้ำ





"พูดจริงครับแต่คุณอาต้องห้ามให้ไอ้พายมายุ่งกับผมกับลักษณ์อีก พูดง่ายๆคืออย่าให้ผมต้องเห็นหน้ามันอีก"





"ได้เลย อาจะไม่ให้พายมายุ่งกับทศอีก" คุณอาอาทิตย์บอกกับผมด้วยน้ำเสียงและท่าทางจริงจัง ผมประคองให้คุณอาอาทิตย์ยืนขึ้น





"อาขอบคุณทศมาก ยังไงอากลับบ้านก่อน"





"แล้วคุณอาไม่ไปโรงพักเหรอครับ?"





"ค่อยไปพรุ่งนี้ ปล่อยให้ลูกชั่วนอนในคุกบ้าง" คุณอาอาทิตย์พูดจบก็เดินออกไป





ใครที่รู้ว่าผมให้อภัยไปทำไมคงจะด่าว่าผมโง่ คงจะตั้งคำถามว่าทำไม บอกตรงๆเพราะผมเข้าใจกับการที่ต้องขอโอกาส ก่อนหน้านี้ผมขอโอกาสจากลักษณ์ให้อภัยผมเรื่องที่ผมทำร้ายสีดาและทำร้ายลักษณ์และเมื่อได้รับโอกาสผมก็ทำทุกอย่างเพื่อทดแทน พอมีคนมาขอโอกาสจากผมถึงจะเป็นคุณอาอาทิตย์ไม่ใช่ไอ้พายผมจึงอยากจะเป็นฝ่ายให้บ้างบวกกับที่ราพได้บอกกับผม พูดเตือนสติผมไม่ให้แก้แค้นอีก ผมคิดว่านี่คือทางออกที่ผมจะได้ออกจากวังวนการเป็นศัตรูและไม่พบเจอไอ้พายอีก





"คุณทศกัณฐ์คะ คุณพระลักษณ์ปลอดภัยแล้วค่ะ" นางพยาบาลเดินมาหาผมพร้อมกับบอกข่าวดีที่ทำให้ผมยิ้มได้อีกครั้ง





"แล้วลักษณ์อยู่ไหนครับ?"





"อยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยแล้วค่ะ เชิญคุณทศกัณฐ์ตามดิฉันมาได้เลย" นางพยาบาลเอ่ยแล้วเดินนำหน้าผมไปที่ห้องผู้ป่วย พอผมเข้าไปก็พบกับลักษณ์ที่นอนหลับอยู่บนเตียงและหมอที่เคยรักษาลักษณ์ในครั้งก่อน





"สวัสดีครับคุณหมอ" ผมทักทายพร้อมยกมือไหว้





"สวัสดีครับ ไม่คิดเลยว่าจะเจอกันอีกแถมคนไข้อาการกำเริบทั้งที่ผมบอกให้คุณดูแลคนไข้ให้ดี" หมอพูดกับผมเสียงดุเหมือนกับแม่หวงลูก





"ครับ ผมขอโทษ ว่าแต่ลักษณ์เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ"





"หมอให้ยาไปแล้ว แผลภายนอกหมอก็ทายาให้รวมทั้งฉีดยานอนหลับให้ ตอนนี้รอให้ฟื้นแล้วดูอาการต่อไป" หมอพูดอธิบาย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป





ผมก็นั่งลงข้างเตียงพร้อมกุมมือเรียวเอาไว้ มือข้างนี้สินะที่ลูบแก้มของผมก่อนจะสลบลงไป พอนึกย้อนไปผมก็ดีใจอยู่ลึกๆที่ลักษณ์แสดงออกว่าดีใจที่ได้เห็นผม





☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆





'เคร้ง!!'





เหล็กกระทบกับพื้นจนเกิดเสียงดังทำให้ผมที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าเสาเหล็กที่ใช้แขวนถุงน้ำเกลือได้ล้มลงกระแทกกับพื้นสายน้ำเกลือที่มีปลายเข็มเปื้อนเลือดก็หลุดออกจากมือเล็ก สาเหตุก็น่าจะเกิดมาจากลักษณ์ที่นอนกระสับกระส่าย มือก็ยกปัดไปมาราวกับมีอะไรมารบกวน สีหน้าที่ซีดขาวบ่งบอกถึงความกลัว ไหนจะเหงื่อซึมตามใบหน้าที่แสดงออกว่าคนรักของผมมีไข้





"ลักษณ์ตืน ตื่นครับ" ผมปลุกลักษณ์ให้ตื่นจากฝัยร้าย ปากก็เรียกมือก็สะกิดที่บ่าเนียนเบาๆ ซึ่งก็ได้ผลลักษณ์ลืมตาขึ้นมาแต่พอเห็นผมก็ผลักผมออกห่าง อีกทั้งก็รีบลงจากเตียงแต่ด้วยความที่ลักษณ์ยังอ่อนเพลียทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น





"ลักษณ์จะไปไหน?" ลักษณ์ที่ล้มลงไปกำลังคลานหนีจนผมต้องเข้าไปรวบกอด ร่างโปร่งมีอาการสั่นเทามือก็ข่วนแขนตัวเอง





"ลักษณ์หยุด!!! หยุดเดี๋ยวนี้!!! ลักษณ์แบบนี้ทำไม!!! หยุด!!" ผมจับแขนของลักษณ์ให้ไขว้หลังด้วยมือข้างเดียว ส่วนแขนที่ว่างอีกข้างรวบกอดเอวบางไม่ให้ไปไหน ลักษณ์นั่งนิ่งก่อนที่น้ำตาของลักษณ์จะไหลออกมาอาบแก้ม





"กวางน้อยของพี่เสือบอกมาสิครับว่าเป็นอะไร?" ผมถามแต่ลักษณ์กลับไม่พูดอะไร





"ลักษณ์เป็นอะไร บอกพี่ทศสิครับ อย่าเงียบแบบนี้สิพี่ใจไม่ดี" ผมถามอีกรอบแต่ลักษณ์ก็ไม่ยอมตอบหรือพูดอะไรออกมาสักคำมีคเพียงสายตาที่ดูเหม่อลอยของลักษณ์เท่านั้นที่ผมรับรู้ได้ในตอนนี้ ผมนั่งกอดลักษณ์อยู่พักใหญ่พอเห็นว่าลักษณ์สงบลงไม่มีที่ท่าหวาดกลัวหรือทำร้ายตัวเอง ผมก็อุ้มลักษณ์และเรียกหมอให้มาดูอาการ





"ลักษณ์ครับ เจ็บแผลไหม?" เสียงทุ้มของหมอกำลังถามลักษณ์ที่นั่งพยักหน้าเป็นคำตอบแทนที่จะพูด





"ลักษณ์หิวข้าวไหม?" หมอถามต่อ คราวนี้ลักษณ์ส่ายหน้า





"ลักษณ์รู้จักผู้ชายคนนี้ไหม?" หมอชี้มาที่ผม ลักษณ์หันมามองผมแล้วพยักหน้า ผมถึงกับโล่งอกคิดว่าลักษณ์จะบอกว่าไม่รู้จักผม





"ลักษณ์เดี๋ยวหมอให้พยาบาลป้อนยานะแล้วลักษณ์นอนในนี้ก่อนโอเคไหม?" หมอพูดต่อลักษณ์ก็พยักหน้าตอบรับ





"ส่วนคุณมาคุยกับหมอที่หน้าห้องหน่อย" หมอหันมาพูดกับผมแล้วเดินนำผมไปที่หน้าห้อง





"หมอมีอะไรหรือครับหรือว่าเกี่ยวกับอาการของลักษณ์" ผมถามหมอทันทีที่เราทั้งสองคนมายืนอยู่หน้าห้อง





"ใช่ ผมจะมาพูดถึงอาการของลักษณ์ ตอนนี้ลักษณ์มีปัญหาเรื่องสภาพจิตใจเพราะเจอเรื่องร้ายๆมากระทบส่งผลให้ลักษณ์ช็อกทำให้อยู่ในภาวะปิดกั้นตัวเองจนไม่ยอมพูดอะไรออกมา"































..................................................

มาแล้วตอนที่24 มาพร้อมความสดใส

ทุกคนหิวไหม ไรท์หิวจังเลย

นี่กำลังต้มมาม่าอยู่เลยนะคะ

อิอิ ดีใจนะคะที่กระท่อมรจนาของไรท์ยังไม่มีใครเผา



สุดท้ายนี้เช่นเดิม ขอขอบคุณคนอ่าน คนเม้น คนให้กำลังใจ อีกไม่นานเรื่องนี้จะจบแล้ว

กำลังนับถอยหลัง #กำลังจัดอักษร #ทำปก #ที่คั่น #ของแถม #เรื่องแรกที่จะออกเล่ม


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-10-2016 23:28:36
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 13-10-2016 00:01:01
ขอให้ทศพยายามรักษาใจของลักษณ์ ให้กลับเป็นปกติเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 13-10-2016 02:07:02
เพจของไรท์เองจ้า ติดตามการอัพนิยายได้นะคะ

https://www.facebook.com/gingerale0209/
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 13-10-2016 12:26:23
ดราม่าได้อีก สงสารลักษณ์ :m15:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 13-10-2016 15:00:17
มาม่าชามโตเลย ลักษณ์กลัวทศซะขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 13-10-2016 22:49:32
 :mew4:สู้ๆๆ. น่าาาทศ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 13-10-2016 23:40:59
ต้องใช้เวลา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 14-10-2016 06:44:25
เพราะแกไอ้มือไม่พาย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 24 P11. [12/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-10-2016 11:26:52
ลักษณ์อย่าเป็นอะไรนะ!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 16-10-2016 20:19:15
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 25

















[ทศกัณฐ์ Part]





ตั้งแต่วันที่ลักษณ์ออกจากโรงพยาบาลจนมาถึงวันนี้ก็เกือบสองอาทิตย์ ลักษณ์ก็ยังคงอยู่ในสภาวะปิดกั้นตัวเองไม่ยอมพูดเช่นเดิม แน่นอนว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นผมต้องแบกรับความกดดัน ความเจ็บปวดเอาไว้แต่ก็ต้องอดทนเพื่อไม่ให้ใครรู้





ผมจะขอพูดถึงการใช้ชีวิตในช่วงเวลานี้ ตั้งแต่ลักษณ์ออกจากโรงพยาบาลผมก็มีหน้าที่เป็นหมอ เป็นพยาบาลคอย เป็นพ่อครัว เรียกได้ว่าเป็นทุกอย่างที่คนๆหนึ่งสามารถทำเพื่อคนรักได้ ทุกเช้าผมจะตื่นก่อนลักษณ์ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนลักษณ์จะเป็นฝ่ายตื่นก่อนและทำกับข้าวให้ผมแต่ครั้งนี้มันกลับกัน ผมที่พอทำอาหารเช้าเสร็จก็จัดยาผมทำอย่างนี้ทุกๆวันและถ้ามีเรียนก็จะให้คนในร้านมาช่วยดูแลลักษณ์แทนผม ส่วนผมเรียนปีสุดท้ายงานก็เยอะ บางวันผมต้องหอบโปรเจคมาทำที่ห้องไม่ก็ต้องบอกเพื่อนว่าขอแบ่งงานเป็นส่วนเพื่อจะได้สะดวกต่อการเรียนและดูแลคนที่รัก





ในวันว่างผมจะคอยชวนลักษณ์คุย ถึงอีกฝ่ายจะไม่คุยก็เถอะ บางครั้งคอยหาหนังสือมาอ่านให้ฟังบ้าง ส่วนใหญ่ก็อยู่กันที่ห้องเพราะผมเคยพาลักษณ์ไปกินขนมในห้างใกล้คอนโดหวังให้ลักษณ์ได้สบายใจแต่ผลที่ได้คือลักษณ์กลับตัวสั่นยิ่งเห็นคนเยอะ เห็นคนแปลกหน้าลักษณ์จะเดินมาหลบหลังผมทันที ท่าทางลักษณ์จะกลัวมากแต่ผมก็พยายามคิดในแง่ดีว่าลักษณ์ได้ไว้ใจผมและมองผมเป็นที่พึ่งเดียวสำหรับลักษณ์





"วันนี้พี่หยุด ลักษณ์ดีใจไหมที่พี่อยู่ด้วย" ผมเอ่ยกับตุ๊กตามีชีวิตที่นั่งอยู่ตรงโซฟาในห้องรับแขก





"......" แน่นอนว่าลักษณ์ไม่พูดอะไร ผมท้อใจแต่ก็แสดงออกมาไม่ได้





"ถ้าลักษณ์ไม่ชอบที่จะให้พี่อยู่กับลักษณ์พี่ไปก็ได้" ผมพูดน้ำเสียงปนน้อยใจ ขาทั้งสองข้างก็ขยับเดินแต่ชายเสื้อของผมก็ถูกมือเรียวจับรั้งไว้





"จะให้พี่อยู่กับลักษณ์เหรอ?" ผมลองถามโดยหางตาเหลือบมองคนรั้ง ใบหน้าหวานก็พยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบจนผมแอบยิ้มนิดๆ ก่อนจะทำทีเดินต่อ คราวนี้ลักษณ์ออกแรงดึงเสื้อไว้แน่นกว่าเดิม เนื้อตัวก็เริ่มสั่นจนผมรู้สึกผิด





"ลักษณ์...พี่จะไปเอาข้าวมาให้ พี่ไม่ได้ทิ้งเราไปไหนนะครับ" ผมเอ่ยพร้อมหันมาสวมกอดร่างโปร่งไว้แน่น ผมคงหยอกแรงไปจนกวางน้อยสั่นไปทั้งร่างกลายเป็นว่าตอนนี้ผมต้องอยู่ปลอบลักษณ์ที่ผอมเซียว สักพักลักษณ์ก็หายสั่นกลับมาเป็นปกติ ผมจึงเดินเข้าไปในครัวตักข้าวต้มกุ้งมาให้ลักษณ์





"มาแล้วครับ ให้พี่ป้อนให้ไหม?" ผมถามกวางที่มองข้าวต้มร้อนๆในถ้วยตาแป๋วท่าทางจะหิวเสียด้วย ลักษณ์เองพอฟังผมพูดจบก็เงยหน้าขึ้นแล้วส่ายหน้า ผมยิ้มบางๆเสียดายคิดว่าจะได้ทำหน้าที่สามีป้อนข้าวภรรยา เอาเถอะลักษณ์อยากจะทำอะไรผมก็ตามใจเผื่อจะได้สบายใจแล้วหยุดปิดกั้นตัวเองเสียที





ลักษณ์ตักข้าวต้มมาเป่าเบาๆก่อนจะเอาเข้าปากทีละนิด จากนั้นก็ตักต่อเรื่อยๆ ผมที่นั่งมองก็โล่งใจคิดว่าลักษณ์จะกินไม่ได้เสียอีกเพราะผมก็ทำกับข้าวไม่เก่งเพิ่งจะหัดทำและเรียนรู้จากหนังสือจากอินเตอร์เนต ซึ่งผมต้องขอบคุณลักษณ์ที่ทำให้ผมรู้มีประสบการณ์ครั้งแรกหลายๆอย่าง





ขอบคุณที่ทำให้คนทำอาหารไม่เป็นกระตือรือร้นที่จะเข้าไปในครัว ...





ขอบคุณที่ทำให้คนชอบตื่นสายกลายมาเป็นคนตื่นเช้ามาเจอกับพระอาทิตย์ขึ้นผ่านผนังกระจกและเป็นนาฬิกาปลุกให้กับคนขี้เซา ...





ขอบคุณที่ทำให้คนที่ไม่เคยคิดจะจับไม้กวาดกลายเป็นพ่อบ้านเต็มตัว ...





ขอบคุณที่ทำให้คนไม่คิดที่จะสนใจใครรู้จักดูแลใครสักคนด้วยใจจริง ...





ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า 'รัก' ...





'เคร้ง!!'





ถ้วยเซรามิกสีขาวตกลงพื้น ข้าวต้มที่อยู่ในจานก็หกใส่พื้นไม้ขัดเงาเต็มไปหมด ส่วนที่นั่งกินข้าวต้มก่อนหน้านี้ใบหน้าซีดเผือดมือก็ชี้ไปที่โทรทัศน์ที่ผมเปิดเอาไว้ก่อนหน้านี้ เนื้อหาที่ฉายเป็นฉากที่ผู้หญิงกำลังถูกผู้ชายปลุกปล้ำ ผมรีบคว้ารีโมทปิดโทรทัศน์ทันที





"ฮึก...ฮือ..อ..." ลักษณ์ร้องไห้ออกมามือทั้งสองข้างก็ดึงทึ้งผมตัวเองจนผมรีบเข้ารวบกอดแล้วแกะมือสวยไม่ให้ทำร้ายตัวเอง





"ลักษณ์ พี่อยู่นี่ลักษณ์ไม่ต้องกลัวนะ" ผมพูดปลอบ มือก็ลูบผมนิ่มอย่างเบามือ





"ฮือ....ฮือ..อ..." ใบหน้าหวานก็ก้มหน้าซุกอกแล้วปล่อยโฮออกมา มือที่จิกผมตัวเองก็ผ่อนแรงแล้วปล่อยลงมาไว้แนบลำตัวเช่นเดิน





"กวางน้อยของพี่เสือไม่ร้องนะครับไม่ร้อง พี่อยู่ตรงนี้กับลักษณ์ไม่มีใครทำอะไรลักษณ์ได้นะครับ" ผมพูดปลอบประโยคแล้วประโยคเล่า แขนก็เพิ่มแรงกอดให้มากขึ้นให้ลักษณ์ได้รู้สึกถึงความหวังดีที่ผมมีให้ แม้ว่าในใจของผมจะเจ็บปวดทุกครั้งที่คนในอ้อมกอดเกิดอาการแบบนี้





เสียงสะอื้นเริ่มเบาลง ผมก็ผละกอดแล้วมองดูใบหน้าที่นองน้ำตา ตากลมโตประดับด้วยขนตาเปียกชุ่ม ปลายจมูกรั้นและริมฝีปากบนแดงก่ำ ผมใช้มือขวาแนบแก้มนิ่ม ส่วนมือซ้ายก็ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาเม็ดใสที่ยังคงหลงเหลืออยู่ตรงหางตา





"เดี๋ยวพี่เก็บเศษถ้วยที่แตกก่อนนะ ลักษณ์เอาเท้าขึ้นก่อนนะครับ" ผมเอ่ย ลักษณ์ก็ทำตามอย่างว่าง่าย





ผมไปหยิบถังขยะมาวางลงใกล้ตัวแล้วก้มเก็บเศษถ้วยที่แตกทีละชิ้น ทีละชิ้น ลงถังขยะ โดยระหว่างที่เก็บนั้นก็ลอบมองลักษณ์ไปด้ก็พบว่าลักษณ์เองก็มองผมเหมือนกัน





"เชี่ย!!" ผมร้องออกมาตามสัญชาตญาณเมื่อถูกของแหลมทิ่มแทง ผมก้มมองนิ้วตัวเองที่มีเลือดสีสดไหลออกมา





'จุ๊บ'





ผมมองลักษณ์ด้วยสีหน้าตกใจ จะไม่ให้ผมตกใจได้อย่างไรในเมื่อทันทีที่ผมร้อง ทันทีที่เลือดผมออกลักษณ์ก็จับนิ้วที่มีแผลของผมมาดูดเบาๆจนเลือดหยุดไหล





"ห้ามเลือดให้พี่เหรอ?" ผมถาม ในใจก็เต้นตึกตักไม่คิดว่าลักษณ์จะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย ลักษณ์นั้นก็พยักหน้าเป็นคำตอบทำให้ผมรู้สึกดีแล้วอยากให้มีแผลครบทั้งสิบนิ้วด้วยซ้ำ





"ขอบคุณมากนะลักษณ์" ผมเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มให้ จากนั้นก็ทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านจัดการกับเศษถ้วยบนพื้นจนหมด





"เสร็จสักที ลักษณ์อยากทำอะไรครับวันนี้" ผมถามคนที่นั่งเหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง ลักษณ์เองพอได้ยินผมถามก็นั่งนิ่งราวกำลังคิดว่าอยากทำอะไรก่อนจะชี้นิ้วไปยังห้องนอน





"ง่วงเหรอ?" ผมถามเพราะเห็นว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ลักษณ์ไม่น่าจะง่วงตอนนี้





"........" คำตอบที่ได้ไม่ได้ออกมาในรูปแบบการเปล่งเสียงแต่ออกมาในรูปแบบของของท่าทางแน่นอนว่าครั้งนี้ลักษณ์ก็พยักหน้าแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอน





"โอเค" ผมเดินตาม ถ้าเป็นเมื่อก่อนลักษณ์ชี้ไปที่ห้องนอนผมคงอุ้มแล้วจับฟัดสักสามสี่ยก





พอถึงเตียงลักษณ์ล้มตัวลงนอนผมก็นั่งลงใกล้ๆ มือก็ลูบผมของลักษณ์เบาๆโดยที่ลักษณ์นั้นหลับตาพริ้มก่อนจะด่ำดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว อาจจะเป็นเพราะผ่านการร้องไห้และตกใจกับภาพยนต์ที่ฉายทางโทรทัศน์จึงทำให้ลักษณ์นั้นอ่อนเพลีย





พอเห็นว่ากวางน้อยของผมหลับ ปมก็ใช้โอกาสนี้ในการที่เติมเต็มพลังด้วยการลักหลับแต่ไม่ใช่การลักหลับแบบที่ในนิยายโรแมนติกเขาทำกันนะครับ





'ฟอด'





ผมหอมแก้มนิ่มทั้งสองข้างของลักษณ์ฟอดใหญ่ก่อนจะจูบคนหลับแบบไม่รุกล้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพอใจก็พลิกตัวอีกฝ่ายให้นอนหันหลังให้ผม จากนั้นผมก็ใช้จมูกฝังไปที่ท้ายทอยเพื่อสูดกลิ่นหอม แขนทั้งสองก็กอดร่างโปร่งไว้แน่น กลิ่นกายของลักษณ์ทำให้ผมนึกถึงตอนเข้าค่ายรับน้องที่ผมคอยตามแทะโลมเพราะหลงใหลในกลิ่นกายหอมจนเข้าขั้นอยากเก็บความหอมนี้ไว้สูดดมตลอดเวลา พอนึกถึงอดีตมันทำให้ผมคิดถึง...





'"อึก..."





ผมกัดปากกลั้นสะอื้น ครับ...ตอนนี้ผมกำลังหลั่งน้ำตา ผมมองลักษณ์ด้วยความรู้สึกผิด ผิดที่ไปทำลายพี่สาวของลักษณ์ ผิดที่ทำร้ายลักษณ์และผิดที่ทำให้ลักษณ์เดือดร้อนต้องกลายเป็นเครื่องมือที่จะทำลายผม หากย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่ทำร้ายสีดา ลักษณ์และคนที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมจะแสดงความรักกับลักษณ์ให้มากกว่านี้ ผมจะไม่ใช้กำลังเพื่อเอาลักษณ์มาเป็นของผม ยิ่งคิดน้ำตาของผมก็ยิ่งไหลออกมา





'ไม่ได้...ผมจะร้องไห้ออกมาไม่ได้ ถ้าผมอ่อนแอผมจะดูแลลักษณ์ได้อย่างไร'





คิดได้อย่างนั้นแล้วผมก็ใช้ผ้าห่มมาเช็ดน้ำตาลวกๆแล้วกอดลักษณ์เอาไว้แน่นกว่าเก่า ผมจะต้องเข้มแข็งเพื่อคนรักที่หลับอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะนึกถึงบทสนทนาของผมและหมอคีร์ที่พูดคุยกันในช่วงเวลาที่อยู่โรงพยาบาล





"ยังไงก็ดูแลคนไข้ให้ดีนะครับ  สภาพร่างกายอาจจะปกติแต่สภาพจิตใจของลักษณ์เหมือนกับแก้วที่แตกร้าวยากที่จะสมาน มันอาจจะใช้เวลาเสียหน่อยหวังว่าคุณจะอดทนนะครับ" หมอคีร์เอ่ย





"ครับคุณหมอ ต่อให้ใช้เวลาเป็นเดือน เป็นปี หรือจะตลอดชีวิตผมก็จะดูแลลักษณ์ ส่วนใจของลักษณ์ผมก็จะใช้ความรักของผมหลอมรวมใจที่แตกร้าวนั้นขึ้นมาใหม่"





ใช่ ผมเคยพูดกับหมอคีร์เอาไว้ คำพูดที่เหมือนเป็นคำสัญญาที่ให้กับตัวเอง ผมจะต้องดูแลลักษณ์และทำทุกอย่างให้ลักษณ์มีความสุขไม่ว่าจะต้องแลกหรือสูญเสียอะไรไป...ผมยอมทั้งนั้น



























......................................................................

มาแล้วๆๆ

ตอนนี้ไม่ดราม่านะคะ ออกแนวเบาๆ เป็นการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายของ

เฮียทศและซ้อลักษณ์ หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ



ขอขอบคุณฟีดแบคตอนที่ผ่านมาแล้วตอนที่แล้ว ดีมากที่กระท่อมรจนาของไรท์ยังปลอดภัย

ว่าแต่ถ้าคนอ่านตอนนี้จบไรท์จะปลอดภัยอีกครั้ง ใช่ไหม?



สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม อ่าน เม้น เล่น ให้กำลังใจนะคะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:




หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-10-2016 20:36:50
น่าสงสารอ่า สงสารทั้งคู่แหละ ว่าแต่พี่รามหายเข้ากลีบเมฆไปเลยเหรอ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 16-10-2016 23:33:47
หวังว่าลักษณ์จะกลับมาเป็นปกติโดยเร็วนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-10-2016 01:31:41
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 17-10-2016 08:31:59
ตอนนี้กลัวพระรามกลับมาทำให้ทศต้องแยกกับพระลักษณ์จังเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-10-2016 08:48:59
+เป็ดค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-10-2016 08:55:48
ลักษณ์หายเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 25 P11. [16/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 17-10-2016 11:41:25
น่าสงสารทั้งคู่เลยคะ สู้ๆนะอย่ายอมแพ้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 19-10-2016 21:59:50
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 26



















"ลักษณ์มากินยาก่อนมา" ผมเรียกลักษณ์ที่ยืนอยู่ตรงระเบียง พื้นที่ส่วนนี้ผมได้จัดเป็นสวนเล็กๆเอาไว้และดูเหมือนว่าลักษณ์จะชอบเพราะเวลาว่างลักษณ์จะขลุกตัวอยู่นี่มากกว่าห้องรับแขก





"กินยาเสร็จแล้วนั่งพักด้านในก่อนนะ ข้างนอกอากาศเริ่มหนาวแล้วพี่กลัวลักษณ์เป็นหวัด" ผมพูดกับคนที่กลืนเม็ดยาอยู่ พอกินยาเสร็จลักษณ์ก็ส่งแก้วน้ำให้ผมพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง





"งอนอะไรพี่อีก หืม?" ผมเดินเข้าไปกอดหลวมๆแต่ก็ถูกมือเล็กๆดันตัวผมออก





"ไม่กอดก็ได้แต่บอกพี่มาสิครับว่างอนอะไร?" ผมปล่อยเด็กน้อยให้เป็นอิสระ ลักษณ์ก็ชี้ไปที่ระเบียง ผมก็เข้าใจทันทีว่าลักษณ์ต้องการอะไร





"ก็ได้ครับแต่พี่ให้เวลาแค่15นาทีเท่านั้น ถ้านานกว่านี้อากาศจะหนาวกว่าเดิมลักษณ์จะป่วยอีก" ผมเอ่ย ลักษณ์ยิ้มบางๆแล้วพยักหน้าช้าๆจากนั้นก็เดินตรงไปที่ระเบียง





จากที่ดูแลลักษณ์มาทำให้ผมรู้ว่าลักษณ์มีความเอาแต่ใจ มันไม่ใช่ดูเยอะจนน่ารำคาญ ลักษณ์จะเป็นประเภทตามใจคนอื่นแต่ถ้าลักษณ์อยากได้อะไรก็ต้องได้เช่นกัน นานๆทีผมถึงจะได้เห็นลักษณ์เป็นแบบนี้ งอนผมแบบนี้ อาจเป็นเพราะลักษณ์เป็นน้องคนสุดท้องก็เป็นไปได้เลยได้รับความรัก ความเอ็นดูมามาก ซึ่งไม่แปลกก็เมียผมน่ารักที่สุดโดยเฉพาะเวลายิ้ม เวลางอนก็ยิ่งน่ารักเพราะตากลมสวยจะมองผมแบบจิก คิ้วเข้มขมวด ปากจะเบะคว่ำ รวมๆแล้วเหมือนเด็กสามขวบ





Rt...Rt...





เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาทำให้ผมต้องออกจากความคิดที่จมอยู่สู่ความเป็นจริง ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของหมอคีร์





"สวัสดีครับหมอ" ผมกล่าวทักทาย





'สวัสดีทศ น้องลักษณ์เป็นยังไงบ้าง?' หมอคีร์ถาม





"ก็เหมือนเดิมครับยังไม่พูด ดีขึ้นหน่อยที่ดูไม่ซึมเหมือนช่วงแรกแต่ถ้าเขาเจอคนแปลกหน้าหรือเห็นอะไรที่เกี่ยวกับข่มขืนเขาจะเกิดอาการครับ" ผมตอบ





'อืม ทศคงเหนื่อยสินะ'





"ก็นิดหน่อยครับแต่ผมยินดีที่จะดูแลเขา อีกอย่างผมสัญญากับพี่สาวเขาไว้แล้ว" ผมตอบน้ำเสียงจริงจัง





'ถือว่าลักษณ์โชคดีที่ได้ทศดูแล' หมอคีร์พูดชมผม ผมก็คิดว่านี่เป็นความโชคดีหรือโชคร้ายของลักษณ์กันแน่





'จริงสิ หมอมีความคิดจะนำเสนอทศ' หมอคีร์พูดต่อ





"นำเสนอ?" ผมถาม คิ้วทั้งสองข้างก็ผูกเป็นปม





'ใช่ ทศลองพาลักษณ์ไปเที่ยวสิ สถานที่ที่คิดว่าลักษณ์น่าจะชอบ เผื่อลักษณ์อารมณ์ดีขึ้น อย่างน้อยช่วยจะลดอาการกลัวคนเวลาไปอยู่ข้างนอกได้' หมอคีร์บอกกับผมเสียงเจื้อยแจ้ว





"ขอบคุณมากครับ ผมจะลองดู"





'ไม่เป็นไร..อณะ..ป๋าวินมากัดบ่าคีร์ทำไม...ทศแค่นี้ก่อนนะพอดีคนแก่มาก่อกวน..อย่ามาเลียหูไอ้ป๋าวินบ้า!!!" หมอคีร์บอกลาแล้วตัดสายทิ้ง ผมก็ยิ้มออกมาท่าทางหมอคีร์คงถูกก่อกวนถึงเช้าแน่นอน





ผมนำข้อเสนอของหมอคีร์มาคิด 'สถานที่ที่ลักษณ์ชอบ' ที่ไหนกันนะ? ผมคิดแล้วมองไปที่ร่างโปร่งที่นั่งคุกเข่ากับพื้น มือเรียวก็จับดอกไม้มาสูดดมอย่างทนุถนอม ทำให้ภาพเก่าๆแวบเข้ามาในสมอง





ลักษณ์เจอกับผม ได้พูดคุยจริงจังที่สวนดอกไม้บ้านผม...





วันเกิดแพร ลักษณ์ก็แอบไปเดินชมสวนที่บ้านหลังใหญ่...





และตอนนี้ลักษณ์ก็ชอบอยู่ที่สวนริมระเบียง...





ผมรู้แล้วว่าจะพาลักษณ์ไปที่ไหน





"ลักษณ์เข้ามาได้แล้วครับ" ผมเรียกลักษณ์แล้วนั่งลงที่โซฟา ลักษณ์เองก็เข้ามาในบ้านหน้าบูดบึ้งนิดๆแต่ก็นั่งลงใกล้กับผม





"ไม่ต้องหน้าบูดเลย ก่อนหน้านี้เราตกลงกันแล้ว" ผมพูดและยกข้อตกลงขึ้นมา ลักษณ์เหลือบมองผมนิดๆก่อนจะทำหน้ามุ่ย ผมโดนเมียงอนแล้วสิ





"งอนแบบนี้คงอดไปดูต้นไม้ ดอกไม้สวยๆแน่เลย" ผมตั้งใจพูดลอยๆให้อีกคนได้ยินแน่นอนว่าได้ผล ลักษณ์หันมาจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบแถมมือก็จับแขนผมเอาไว้แน่น





"อยากไปไหม?" ผมถามทั้งที่พอจะเดาคำตอบได้ ซึ่งเป็นไปตามคาดครับลักษณ์พยักหน้าเป็นคำตอบ





"ถ้าอย่างนั้นลักษณ์มาเลือกว่าจะไปที่ไหน? ดีไหม?" ผมถามต่อ ลักษณ์พยักหน้าแววตาเปล่งประกายความสุขออกมา





ผมหยิบโทรศัพท์แล้วเสิร์ทหาสถานที่ที่จะไปโดยลักษณ์เป็นคนเลือก ร่างโปร่งก็เลื่อนดูอย่างตั้งใจ ตัวก็เอนมาพิงผมจนผมยิ้มออกมาเล็กน้อยและนานๆทีจะมีโอกาสแบบนี้ผมก็สอดแขนโอบหลังเนียนกอดเอาไว้ ปากก็จรดพรมจูบที่ผมนุ่มอย่างแผ่วเบา ลักษณ์เองก็ไม่โวยวายหรือแสดงท่าทีขัดขืน ผมก็ตีเนียนคลอเคลียต่อไป





'ปึก'





กำปั้นเล็กๆแต่หนักเอาการทุบตีที่อกผมจนเกิดเสียง กวางน้อยเงยหน้าช้อนตามองมายังผม นิ้วมือก็ชี้ไปยังสถานที่ในโทรศัพท์





"ได้แล้วเหรอ? ไหนดูหน่อยว่าที่ไหน?" ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู สถานที่ที่ลักษณ์เลือกนั้นไม่ไกลจากกรุงเทพ เป็นสวนที่ให้ความร่มรื่นมีทั้งไม้ยืนต้นและไม้ดอก ส่วนที่พักก็เป็นบ้านหลังเล็กๆ





"โอเค พรุ่งนี้เราจะไปที่นี่กัน" ผมเอ่ยกับคนรัก ลักษณ์พยักหน้าเบาๆพร้อมเผยรอยยิ้มที่ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาบ้าง





☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆





เช้าวันรุ่งขึ้น ผมและลักษณ์ก็ช่วยกันหิ้วกระเป๋าขึ้นรถเตรียมออกเดินทางไปยังสวนสวยๆน่าพักผ่อน โชคดีที่สามวันนี้อาจารย์ไม่ได้นัดสอบเก็บคะแนนอะไรผมเลยลาเพื่อพาเมียเที่ยว





"เฮ้อ...ไม่มีแรงขับรถเลย ขอพลังงานหน่อยวิกวางน้อย" ผมทำเสียงอ่อยหมดแรงพร้อมกับทำแก้มพองลมเพื่อสื่อความให้คนข้างๆรู้ตัว





"นั่งนิ่งอีกแล้ว ถ้าไม่เติมพลังให้พี่เสือ พี่เสือขับรถไม่ไหวนะ" คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงผมส่งสายตาออดอ้อน จากเสือกลายเป็นแมวเชื่องๆตัวหนึ่ง





แล้วมันก็ได้ผลลักษณ์มองหน้าผมแววตาแสดงออกถึงความลังเล คงจะคิดว่าจะทำอย่างไรดี ส่วนผมก็อมลมพองแก้มจนเริ่มเมื่อยหน้า





'จุ๊บ'





ริมฝีปากนิ่มประทับลงบนแก้มของผมเบาๆ เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผมมีแรง มีกำลังใจขึ้นมา แต่ก่อนที่ใบหน้าของลักษณ์จะออกห่างผมก็ล็อคท้ายทอยขาวแล้วประกบปากทาบทับริมฝีปากสีสดค้างเอาไว้โดยไม่รุกล้ำ





"มีแรงขับรถไปถึงขอนแก่นเลย" ผมพูดหลังจากผละปากออก ตาก็จ้องไปที่แก้มนิ่มเจือสีแดงนิดๆของลักษณ์ ถึงอีกฝ่ายไม่พูดผมก็รู้ว่าเขินหนักขนาดไหน





พอเพิ่มพลังเสร็จแล้วผมก็ขับรถออกจากเมืองหลวงสู่สถานที่เดทไม่สิต้องเรียกว่าฮันีมูนถึงจะถูก ระหว่างทางผมก็เปิดเพลงเคล้าคลอไปเรื่อยส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงรักที่ผมนั้นได้เตรียมมา





รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน

ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไหร่

เมื่อไหร่ที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว

หรือจะเป็นในตอนที่คุณต้องนอนเสียใจ

หรือว่าตอนที่เราต้องไกล

มันทำผมได้รู้ว่าคิดถึงแต่คุณ



และในตอนนี้ ในเวลานี้ ล่วงเลยมานานเป็นปี

ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก



ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณ

ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น

นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ

อยากจะมีแค่คุณคนเดียว



คืนวันที่เราเคยมีแต่ความเหงาใจ

เมื่อมีคุณเข้ามาชิดใกล้

ก็อบอุ่นใจดังไฟที่ร้อนตอนเหน็บหนาว



และในตอนนี้ในเวลานี้ ล่วงเลยมานานเป็นปี

ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก



ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณ

ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น

นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ

และจะมีแค่คุณคนเดียว



ลืมเรื่องราวที่ได้เคยบอบช้ำ

ทิ้งมันแล้วโยนมันไปไกล

แล้วในวันพรุ่งนี้ก็จะมีแค่เพียงเรา

ไม่มีใครต้องเหงา และไม่มีใครต้องเศร้า

สองเราเดินเคียงกันไป



ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณ

ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น

นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ

และจะมีแค่คุณคนเดียว



ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณ

ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น

นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ

และจะมีแค่คุณคนเดียว



(แค่คุณ : Musketeers)





ผมร้องเพลงนี้ไปพลางมองสลับกับเส้นทางข้างหน้าและลักษณ์ไปพลาง ทุกถ้อยคำในเนื้อเพลงผมต้องการจะสื่อให้รับรู้ว่าผมรักลักษณ์แล้วตอนนี้ก็หยุดอยู่กับลักษณ์เพียงคนเดียว ในขณะที่ร้องเพลงลักษณ์ก็มองผมไม่วางตาเช่นกันลึกๆผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าลักษณ์เปิดใจให้ผมบ้างแล้ว





"แวะซื้อขนมหน่อยไหม?" ผมถาม ตอนนี้ผมขับรถแวะมายังปั้มน้ำมันข้างทาง ลักษณ์พยักหน้าทำให้ผมยิ้มออกมามันเป็นสัญญาณที่ดีว่าลักษณ์เริ่มจะเข้าสังคมบ้างแล้ว





ผมเดินโอบร่างโปร่งจากรถไปยังร้านค้า พอเข้ามาในร้านปุ๊บเราสองคนก็เป็นจุดใจไม่ว่าจะเป็นหน้าตาของผมกับลักษณ์รวมกับมือผมที่โอบเอวบางไม่ปล่อยเช่นเดียวกับมือสวยที่จับชายเสื้อผมแน่น ไม่บอกก็รู้ว่าความสัมพันธ์ที่คนภายนอกมองเราสองคนนั้นเป็นอย่างไร





"อยากกินอะไรหยิบเลยนะ" ผมบอกกับอีกคน ลักษณ์เดินหน้าหยิบขนมส่วนใหญ่จะเป็นขนมปังหน้าต่างๆ ส่วนผมก็ไม่ซื้อครับรอแย่งลักษณ์กินอีกที





"เอาอะไรอีกไหม?" ลักษณ์ส่ายหน้าแล้วหอบขนมมาหน้าเคาน์เตอร์จ่ายเงิน ผมก็ล้วงกระเป๋าเตรียมจ่าย





"เอ่อ ขอโทษนะคะ พวกพี่เป็นแฟนกันใช่ไหมคะ?" พนักงานถาม ตัวก็บิดไปมาเหมือนจะเขินพวกเราสองคน





"อย่าเรียกว่าแฟนเลยครับ เรียกว่าผัวเมียถึงจะถูก" ผมพูดจบ พนักงานก็กรี๊ดกร๊าดกับเพื่อนอีกคน ส่วนลักษณ์ก็หยิกเอวผมแก้เขิน (?)





"พี่คะ หนูเป็นสาววาย หนูขอถ่ายรูปพี่ทั้งสองคนนะคะ"





"ได้ครับ" ผมตอบตกลงโดยไม่คิดที่จะถามคนข้างๆ พอหญิงสาวยกโทรศัพท์ถ่ายรูปขึ้นมาผมก็กอดเอวลักษณ์





'ฟอด'





ผมหอมแก้มค้างไว้ รู้สึกว่าจะได้ยินเสียงชัตเตอร์หลายช็อตก่อนจะได้ยินเสียง 'เพี๊ยะ' กระทบที่แขนโดยฝีมือลักษณ์





"ขอบคุณพี่มากๆนะคะ" พนักงานร้านกล่าวคำขอบคุณผมแล้วรีบหยิบขนมมาคิดเงินอย่างรวดเร็วสงสัยจะเพิ่งรู้ตัวว่าทำงานอยู่





พอซื้อขนมเสร็จผมก็ถือถุงกลับขึ้นรถโดยคนหยิบขนมเดินตัวเปล่านำหน้าผมไป รังสีแห่งความงอนแผ่จนผมรู้สึกได้ ยิ่งตอนปิดประตูรถแรงที่ใช้ปิดเกือบทำประตูรถผมพัง





"งอนพี่เหรอ?" ผมเอ่ย ลักษณ์เม้มปากเล็กน้อยตาก็จ้องไปข้างหน้า





"พี่บอกแล้วไงว่าอย่าเม้มปาก" ผมใช้โป้งเกลี่ยริมฝีปากที่ขบเม้มกัน ลักษณ์ก็เบืยนหน้าหนี





"ลักษณ์ ถ้าไม่พอใจก็โวยวายพี่สิ ด่าพี่สิ พูดออกมาสิว่าพี่ใจร้าย" ผมพูดเสียงสั่น ผมไม่อยากให้ลักษณ์เงียบให้ลักษณ์ปิดกั้นตัวเองแบบนี้อีก ที่ผมคอยแกล้งคอยหยอกลึกๆผมก็หวังว่าลักษณ์จะโวยวายผมบ้าง ลักษณ์หันมามองที่ผม มือก็เลื่อนมากุมมือของผมเอาไว้ สายตาเศร้ามองมาที่ผมราวกับรู้สึกผิด จนผมอดไม่ได้ที่จะสวมกอด





"พี่อยากให้ลักษณ์พูดออกมา อยากให้ลักษณ์ตอบพี่ว่ารู้สึกยังไงกับพี่" ผมพูดความในใจออกไปเราทั้งสองก็ตกอยู่ในความเงียบ ผมกอดลักษณ์อยู่สักพักก็ผละกอด





'จุ๊บ'





ริมฝีปากนิ่มประทับที่ปลายคางของผม ผมหันไปดูคนข้างๆที่ตอนนี้ทำทีมองไปนอกหน้าต่าง ผมส่ายหน้าให้กับความน่ารักของลักษณ์ ถึงเจ้าตัวจะไม่พูดแต่การกระทำหลายอย่างที่แสดงออกมาทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเอง





ผมขับรถต่อไปเรื่อยๆ ลักษณ์เองก็คอยกินขนมให้กำลังใจ ขนมถุงไหนไม่อร่อยลักษณ์จะป้อนให้ผมกินเป็นระยะแต่ถ้าขนมถุงไหนรสชาติดีแน่นอนว่าผมไม่ได้ลิ้มรสมันเลย





ในที่สุดเราทั้งสองคนก็มาถึงจุดหมาย ตลอดข้างทางทั้งสองฝั่งที่รถยนต์เคลื่อนผ่านจะมีต้นไม้ใหญ่ที่โน้มเข้าหากันจนเป็นประตูซุ้มให้เราลอดผ่านเห็นแล้วก็รู้สึกสบายใจ ชนาดปากทางเข้ายังสวยงามขนาดนี้ผมอดใจรอไปดูด้านในไม่ไหวแล้วสิและผมคิดว่าลักษณ์เองก็คงอยากเข้าไปข้างในเช่นเดียวกับผม





"ลักษณ์รอตรงนี้ก่อนเดี๋ยวพี่ไปเช็คอินกับเอากุญแจห้อง อ่อ ห้ามเดินไปไหนเข้าใจไหม?" ผมเอ่ย ตอนนี้ก็จอดรถเอาไว้ด้านในพร้อมกับยกกระเป๋าออกมา ตอนแรกว่าจะหิ้วกระเป๋าไปแล้วให้ลักษณ์ตามมาด้วย แต่พอคิดไปคิดมากระเป๋าหนักไม่อยากจะหิ้วไปมา สรุปก็คือให้ลักษณ์เฝ้ากระเป๋าแทน





"คุณทศกัณฐ์ที่โทรมาจองเมื่อวานนะคะ นี่กุญแจค่ะห้อง A7" พนักงานเช็คข้อมูลของผมเสร็จก็นำกุญแจมาให้ผม ผมก็รับมาแล้วรีบเดินไปหาลักษณ์ซึ่งรออยู่ไม่ไกลแต่ผมนั้นก็ไม่อยากทิ้งคนรักไว้คนเดียว





'แกร็ก'





กุญแจโลหะตกลงกระทบพื้นปูน ผมมองภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ขาทั้งสองข้างของผมอยู่ๆก็ไร้เรี่ยวแรงก้าวเดินต่อไม่ไหวเพราะสิ่งที่เห็นนั้นลักษณ์กำลังกอดผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่ไม่ใช่ผม เสียงของที่หายไปนานกลับเรียกชื่อของคนที่สวมกอดทั้งน้ำตา





"ฮือ..อ...ฮือ...พี่ราม...พะ...พี่ราม..ฮือ.."



















.....................................

พระราม - เห็นเงียบๆก็ฟาดเรียบนะคะ

ทศกัณฐ์ - ก็คนไม่จำเป็นก็ต้องเดินต่อไป

รู้นะว่านั่งยิ้มอยู่ก่อนจะเงิบในสามสี่บรรทัดสุดท้าย อิอิอิ

555555

ตอนนี้หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ไรท์ขอตัวไปเก็บของหนีและย้ายกระท่อมไปอยู่วังบาดาลก่อน

กลัวทุกคนจะมาเยี่ยมไรท์



สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน เม้น เป็นกำลังใจ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 19-10-2016 22:24:07
เริ่มระแวงกลัวพระรามมาแย่งลักษณ์ ทิ้งท้ายฟาดเรียบงี้ ไม่จำเป็นงี้ แบบนี้ไม่ดีนะคะ ใจบ่ดีเลย ฮืออออออ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-10-2016 00:27:12
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-10-2016 06:56:07
ในที่สุดพระรามก็มา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-10-2016 08:03:00
พระรามคัมแบ็ค!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 20-10-2016 09:57:33
และแล้วพระรามก็กลับมาจริงด้วย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 20-10-2016 13:28:58
เงิบจริงๆแหละ ไม่นึกว่าพี่รามจะโผล่มาตอนนี้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 26 P11. [19/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-10-2016 18:20:26
 :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 21-10-2016 15:25:36
พระลักษณ์

Writer: Tan-Yung0209

File : 27















[ทศกัณฐ์ talk]





ตัวผมแข็งทื่อเป็นก้อนหิน จะก้าวต่อไปข้างหน้าหรือถอยหลังเดินกลับแล้วค่อยมาใหม่ก็ทำไม่ได้ เท่ากับว่าผมอยู่ที่เดิมแล้วมองดูภาพที่ให้ความรู้สึกเข็มพันเล่มทิ่มแทงหัวใจ





"พี่ราม...ฮือ.อ...พี่ราม...ฮือ..ฮือ" ลักษณ์ยังคงเรียกชื่อคนในอ้อมกอดไม่หยุด ไอ้รามเองก็กระชับกอดลักษณ์ไว้แนบแน่นเช่นกัน





"ลักษณ์...พี่ดีใจ พี่ดีใจจริงๆ" ไอ้รามพูดกับลักษณ์เสียงสั่นเครือแต่สีหน้ากลับมีความสุข คงจะดีใจมากที่ได้เจอกับน้องชาย





ทั้งสองคนเรียกชื่อของอีกฝ่ายแล้วยืนกอดกัน ทุกการกระทำที่ไอ้รามกับลักษณ์แสดงออกมาทั้งหมดอยู่ในสายตาและฝังรากลงในความทรงจำ ผมค่อยๆถอยหลังกลับไปปลีกตัวเองไปอยู่คนเดียวเพื่อไม่ให้ใครเห็น..เห็นน้ำตาที่นองหน้า





ท่ามกลางดอกไม้ที่สวยงามที่ผีเสื้อต่างกระพือปีกบินโดยรอบ ใครที่ได้เห็นก็ต้องยิ้มกันทุกคนแต่ไม่ใช่ทศกัณฐ์คนนี้ ผมนั่งทรุดลงกับพื้นหญ้า ตาก็เหม่อมองบนฟ้า สีดา...ฉันคงจะทำในสิ่งที่เธอขอไม่ได้ ฉันขอโทษ...





ผมนึกย้อนไปในวันรับน้อง ช่วงเวลานั้นลักษณ์เกลียดผมและพยายามตีตัวออกห่าง ส่วนสืบรู้มาว่าสีดาไม่มาเรียนตั้งแต่ผมข่มขืนประกอบที่ลักษณ์ด่าผมทำให้ผมรู้ตัวว่าผมทำลายชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งไปแล้ว พอสำนึกได้ผมก็พยายามขอเบอร์โทรศัพท์ของสีดาจากลักษณ์แน่นอนว่าโดนปฏิเสธเพราะลักษณ์คงกลัวว่าผมจะทำอะไรสีดาอีกแต่โชคก็เข้าข้างผม คืนนั้นลักษณ์ไม่สบายบวกกับผมนอนทับไว้ ลักษณ์จึงหมดแรงและไม่รู้ตัวเลยว่าผมแอบหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกง





'ลักษณ์มีอะไรเหรอ? โทรมาดึกดื่นเชียว' เสียงปลายสายพูดขึ้น เสียงหวานเจือความเศร้าจนคนฟังรับรู้ได้





"ฉันทศกัณฐ์ไม่ใช่ลักษณ์ อย่าเพิ่งวางสายฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ" ผมพูดดักไว้กลัวว่าสีดาจะวางสาย





'ทำไมมือถือลักษณ์ถึงมาอยู่กับคุณได้ ลักษณ์อยู่ไหน?' สีดาถามเสียงลนลานพอสมควรคงจะห่วงลักษณ์มากสินะ





"ลักษณ์นอนหลับอยู่ ฉันเอาเบอร์เขาโทรหาเธอ ฉันขอเวลาไม่มากที่จะคุยกับเธอ ช่วยฟังฉันพูดด้วย" ผมเอ่ย สีดาก็เงียบไม่พูดอะไร ผมจึงคิดเอาเองว่าสีดาคงจะรอฟังคำที่ผมพูด





"ขอโทษสีดา ฉันขอโทษจริงๆกับเรื่องที่ทำไปเพราะความคึกคะนองของฉันจนเธอต้องทนทุกข์ ฉันขอโทษจริงๆสีดา" ผมกล่าวคำขอโทษด้วยใจที่สำนึกผิด สีดาเงียบไม่พูดอะไร...เธอคงไม่ให้อภัยผมแน่





'ฉันให้อภัยคุณ ขอบคุณที่คุณมีความเป็นมนุษย์รู้จักสำนึกในการกระทำที่ผิดพลาด' หลังจากที่เงียบอยู่นาน สีดาก็พูดขึ้นมา ทุกถ้อยคำทำให้ผมยิ้มออกที่อีกคนให้อภัย





"ฉันขอบคุณที่ให้อภัยฉันนะ ขอบคุณจริงๆ เอาอย่างนี้ต่อไปนี้เป็นต้นไปถ้า เธอหรือคนในครอบครัวเธอเดือดร้อน มีอะไรให้ฉันช่วยบอกมาได้เลย ฉันยินดีถือว่าเป็นการชดใช้สิ่งที่ฮันทำเอาไว้กับเธอ" ผมยื่นข้อเสนอถึงแม้สีดาจะให้อภัยผมแล้วแต่ผมก็รู้สึกผิดอยู่ดีจึงคิดจะทำอะไรเพื่อไถ่โทษบ้าง





'ฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม?'





"หลายอย่างก็ได้"





'ฉันขอแค่อย่างเดียว ช่วยดูแลลักษณ์น้องชายฉันได้ไหม ช่วยเอ็นดูเขาจะได้ไหม?' สีดาบอกสิ่งที่ตนปรารถนา ผมแปลกใจที่สีดาขอให้ผมดูแลลักษณ์ผู้เป็นน้องชาย





"ได้สิ" ผมให้รับปาก





'ขอบคุณมาก ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนอนก่อนละกัน'





"โอเค ขอบคุณมากนะสีดา"





คืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่ผมคุยกับสีดาเพราะหลายวันต่อมาสีดาก็จบชีวิตลงด้วยการฆ่าตัวตาย แน่นอนว่าผมถึงกับจุกอกและรู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุทำให้ลักษณ์ต้องสูญเสียพี่สาวไป





ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ผมก็รักษาสัญญาที่ให้ต่อสีดาและตัวเองด้วยการดูแลลักษณ์ ซึ่งบางครั้งผมจะทำร้ายจิตใจลักษณ์เพราะความหึงหวงมากกว่าที่จะดูแลลักษณ์ให้ดี ถึงอย่างนั้นผมก็พยายามที่จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น ผมอยากให้ลักษณ์พูดกับผม บอกรักผมอย่างเต็มปากเต็มคำ ผมเคยคิดว่าต่อให้นานจนชั่วชีวิตผมก็จะรอ แต่...





วันนี้ผมก็ได้รู้ว่าผมสู้คนในใจของลักษณ์ไม่ได้ ...





ในวรรณคดีทศกัณฐ์แพ้พระราม ...





ชีวิตจริงก็เช่นกัน ผมกลายเป็นคนแพ้ ...





ทำดีแค่ไหนก็ไม่สามารถเอาชนะใจพระลักษณ์ได้ ...





[ End]





☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆





ผมดีใจที่ได้เจอกับพี่ชายของผม คนที่หายไปนานเขาอยู่ตรงหน้าในอ้อมกอดของผม ผมไม่ได้ฝันไป ผมร้องไห้พร้อมกับเรียกชื่อพี่รามซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้ตัวอีกทีผมก็พูดออกมาได้แล้ว





"พี่ราม..ลักษณ์ดีใจ....ฮึก..ดีใจที่ได้เจอพี่ราม" ผมพูดพลางกลั้นสะอื้นไปพลาง พี่รามมองหน้าผมตาไม่กระพริบมือที่แสนอบอุ่นก็เกลี่ยน้ำตาที่นองแก้ม





"พี่ก็ดีใจที่ได้เจอลักษณ์นะ" พี่รามเอ่ยพร้อมกับกอดผมแน่นกว่าเดิม ผมรู้สึกอบอุ่นแต่ก็น้อยกว่าถ้าเทียบกับที่พี่ทศกอดผม





'จริงสิ พี่ทศ...'





ผมนึกขึ้นได้ว่าพี่ทศไปเอากุญแจห้องแล้วให้ผมรออยู่ที่นี่ ผมเองก็มัวดีใจที่เจอพี่รามจนไม่ได้สังเกตว่าพี่ทศยังไม่กลับมา





"มองหาอะไรเหรอลักษณ์?" พี่รามถาม เมื่อเห็นว่าผมยืนหันซ้ายหันขวามองหาพี่ทศอยู่





"ลักษณ์หาพี่ทศอยู่ครับ พี่ทศไปเอากุญแจห้องแต่ยังไม่กลับมาเลย" ผมตอบ





"ไอ้ทศอย่างนั้นเหรอ? ทำไมลักษณ์มากับมัน?" พี่รามดันตัวผมออก มือทั้งสองบีบที่บ่าของผมจนเจ็บ ใบหน้าหล่อแสดงออกถึงความเกรี้ยวกราด





"พี่รามอย่าเพิ่งถามเลยครับ ปล่อยลักษณ์ไปหาพี่ทศก่อน" ผมเดินออกไปตามหาพี่ทศ





"พี่ไม่ให้ไป" พี่รามคว้าแขนผมเอาไว้ สายตาที่มอง น้ำเสียงที่พูดนั้นกดดันสุดๆ





"พี่รามแต่ลักษณ์ต้องไปหาพี่ทศจริงๆ" ผมเอ่ยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะแกะมือพี่รามที่จับแขนของผมให้ออกไป พอเป็นอิสระผมก็วิ่งไปที่เคาน์เตอร์ของรีสอร์ท





"พี่ครับ คนที่ชื่อทศกัณฐ์มาเอากุญแจหรือยังครับ" ผมถาม พนักงานก็เปิดเช็คข้อมูลให้ ผมก็รออย่างใจจดใจจ่อ





"คุณทศกัณฐ์มาเอากุญแจไปแล้วค่ะ" พนักงานตอบ ผมกัดริมฝีปากแน่น พี่ทศหายไปไหน  ไม่สิลักษณ์ตอนนี้ไม่ใช่เวลาตั้งคำถามแต่มันเป็นเวลาที่ผมต้องตามหาพี่ทศ





ผมวิ่งเข้าไปในสวนคอยส่องหาชายร่างสูง ใจก็หวังว่าจะได้พบเจอ แต่ด้วยสวนของที่นี้กว้างและแบ่งพื้นที่เป็นสวนต่างๆ การตามหาพี่ทศจึงเป็นเรื่องยากมากและกินเวลาไปไม่ใช่น้อย





"พี่ทศ!!! พี่ทศอยู่ไหน!!!" ผมร้องเรียกเสียงดังไม่นึกอายคนที่เดินผ่านไปมา





เวลาเกือบชั่วโมงที่ผมเดินตามหา ไม่มีร่องร่อยของพี่ทศเลยแต่ที่มีตอนนี้คือความรู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอก ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนทิ้งไว้ตามลำพัง





"คุณพระลักษณ์คะ" ผมเดินเหม่อมาที่หน้าเคาน์เตอร์ตอนไหนก็ไม่รู้แต่ก็มารู้สึกตัวเพราะเสียงเรียกของพนักงาน





"ครับ?"





"คุณทศกัณฐ์ฝากจดหมายกับกุญแจมาให้คุณพระลักษณ์ค่ะ" พนักงานยื่นกุญแจห้องกับจดหมายมาให้





ผมก็รับมาแล้วปลีกตัวไปหาที่นั่งที่เงียบและไร้ผู้คน ซึ่งก็ห่างออกไปไม่มาก นั่งลงที่เก้าอี้ไม้สีเข้มแล้วเปิดจดหมายที่พี่ทศเขียนให้ผม





'ถึง...พระลักษณ์





ลักษณ์ ตอนที่ลักษณ์ได้อ่านจดหมายที่พี่เขียนถึงลักษณ์พี่ก็คงขับรถออกไปแล้ว พี่ขอโทษที่ไปโดยไม่บอกแต่พี่มั่นใจว่าการจากไปของพี่นั้นจะทำให้ลักษณ์มีความสุข ลักษณ์จะได้อยู่กับคนที่รัก แน่นอนว่ามันไม่ใช่พี่แต่เป็นราม... พี่ดีใจที่ลักษณ์สามารถพูดได้อีกครั้งถึงคำที่พูดออกมาจะไม่ได้พูดกับพี่ก็ตาม ช่างเถอะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้พี่ขอให้ลักษณ์มีความสุขมากๆ มีปัญหาอะไร เดือดร้อนอะไร มาหาพี่ได้นะ พี่ยินดีเสมอ สุดท้ายนี้พี่ขอโทษที่ทำร้ายลักษณ์ ไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจ พี่ขอโทษด้วยใจ..ใจที่รักลักษณ์เพียงคนเดียว พี่เสือยังรักน้องกวางนะครับ ถึงกวางจะไม่รักเสือก็ตาม





ด้วยรัก...ทศกัณฐ์'





ผมอ่านจบก็รีบวิ่งไปที่ลานจอดรถ วิ่งไปพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาจนเห็นทางข้างหน้าฝ้าเลือน พอมาถึงรถของพี่ทศก็ไม่ได้จอดอยู่ที่นี่แล้ว เหลือเพียงกระเป๋าเป้ของผมที่วางไว้พองกับเสา พี่ทศจากผมไปแล้วจริงๆ



"ฮือ..อ...ใครว่าลักษณ์ไม่รักพี่ทศ..ฮึก...ลักษณ์รักพี่ทศ..ฮือ..อ..กลับมาฟังลักษณ์พูดก่อน"













...................................... ........

สวัสดีค่ะทุกคน เป็นบ้างคะ ตอนที่แล้วฟินถึงทรวงเลยถูกไหม?

วันนี้ไรท์โผล่มาจากบาดาลว่าจะมาหาที่ปลูกกระท่อมรจนาหลังใหม่

ก็เลยแวะมาอัพนิยายด้วย



ตอนนี้ใสใสนะคะ หวังว่าจะชอบกัน อ่อ ไรท์ขอร้องเพลงก่อนนะคะ

'ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด...และฉันต้องอดทนแม้แทบขาดใจ'


สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาเม้นกันนะคะ


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-10-2016 15:39:57
ไอ้พี่ทศ  :z6: ทำไมไม่รู้จักคุยให้รู้เรื่อง เล่นขับรถหนีลักษณ์จะตามยังไง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 21-10-2016 16:08:46
ตอนนี้มันใสใส ตรงไหนค๊าาา ฮือออ พี่ทศ อย่เพิ่งไป  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 21-10-2016 17:02:33
พี่ทศพี่ไม่อดทนเลย ยังไม่ฟังใคร ไม่เคลียร์ก่อน
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-10-2016 20:25:24
ทศกัณฑ์พ่ายรัก...
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-10-2016 20:36:31
 :mew4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-10-2016 22:39:12
ทศ็ไม่รอฟังอะไรเลย คิดเองเออเอง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 22-10-2016 02:52:50
ไม่ทันก็ไปตามเลย ถึงเวลาที่ลักษณ์ตามพี่ทศบ้างละ ตัวโตขี้น้อยใจ 555 แต่แหม่มันก็นะ อยู่กับเราไม่พูด พอเจอเขา...... เป็นคนที่น้องรักด้วย พี่เห็นละก็ช้ำใจ กระซิกๆ หนีไปร้องไห้ไม่พอชิ่งหนีกลับอีก 5555 ไม่กล้าพูดต่อหน้าช๊ะ กลัวน้ำตานองหน้างี้ เลยเขียนจดหมายแทน ฟิลหลบหน้าง่ะ 555 เฮ้ย เฮียทศอย่าเพิ่งท้ออย่าเพิ่งยอม ลักษณ์รีบไปตามเลย เตลิดไปไกลแล้วนั้น 55555 สนุกกกค่ะ เข้ามาอ่านเป็นพักๆ ไม่ได้เม้นท์เลยแต่ +เป็ดตลอด รอตอนต่อไปค่ะ  :katai2-1: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 27 P12. [21/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 22-10-2016 14:16:14
ตรงไหนที่บอกใสๆ  ฮือออออออเอาพี่ทศกลับมา อย่าหนีลักษณ์ไป พี่ทศยังเข้าใจผิด กลับมาหาลักก่อนนนนนนน (อินไปไหมนิ)
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 23-10-2016 17:57:56
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 28















ผมร้องไห้ราวกับคนบ้ากลับไปยังห้องพักที่พี่ทศได้เปิดจองเอาไว้ ระหว่างทางก็ร้องไห้โดยไม่สนใจว่าใครจะหันมามอง พอถึงห้องผมก็เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าดูข้างในนั้นมีเสื้อผ้าที่ผมนำมาแต่มีบางอย่างเพิ่มเติมขึ้นมานั่นก็คือหมวกไหมพรมกวางกับเสือและเงินอีกจำนวนหนึ่ง





"ลักษณ์ไม่อยากได้ของพวกนี้..ฮือ..อ...ลักษณ์อยากให้พี่ทศอยู่กับลักษณ์" ผมพูดออกมาทั้งน้ำตา มือก็หยิบหมวกไหมพรมมากอดไว้แนบอก ไหนบอกว่าจะรอผมบอกรักแต่กลับมาทิ้งผมไว้ดื้อๆแบบนี้ ผมเหลือบมองเงินที่พี่ทศทิ้งให้ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟาย รีบเอาเงินไปจ่ายค่ารถกลับไปหาพี่ทศดีกว่า





พอคิดได้ผมก็เก็บของที่รื้อออกจากกระเป๋าให้เข้าที่เช่นเดิม คราวนี้ผมจะกลับไปบอกพี่ทศว่ารักพี่ทศมากขนาดไหน





'ก็อก ก็อก'





เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้ผมนั้นแปลกใจ ใครมาหาผมหรือว่าพี่ทศเปลี่ยนใจกลับมารับผม พอได้คิดเข้าข้างตัวเองผมก็ยิ้มออกมาแล้วลุกไปเปิดประตูห้อง





"พี่ทศ" ผมเรียกอีกคนด้วยน้ำเสียงสดใส





"ขอโทษ นี่พี่รามไม่ใช่ไอ้ทศ" พี่รามเอ่ย พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องโดยที่ผมไม่ทันได้เอ่ยชวน





"พี่ทศอย่างนั้นเหรอ? สนิทกันระดับไหน?" พี่รามถามเสียงเข้ม ผมปิดประตูห้องก่อนจะเดินก้มหน้าเงียบมานั่งที่ปลายเตียง





"ลักษณ์ พี่ถามว่าสนิทกับมันระดับไหน!!" พี่รามขึ้นเสียงใส่จนผมสะดุ้ง





"คือว่า..." ผมพูดตะกุกตะกัก ไม่รู้ว่าจะบอกพี่รามว่าอย่างไรดี





"รักไอ้ทศใช่ไหม?" พี่รามถาม ตาก็มองผมชนิดที่ว่าไม่ละสายตาไปไหน จนผมกลัวว่าถ้าพูดออกไปพี่รามจะต้องโมโห





"พี่ถามก็ตอบมา!!" พอผมเงียบพี่รามก็ยิ่งคาดคั้นมือที่เคยสัมผัสตัวผมด้วยความอ่อนโยนเสมอตอนนี้กำลังบีบข้อมือของผมจนช้ำแดง สุดท้ายผมก็พยักหน้าแทนคำตอบ มือหนาจึงคลายมือออกจากข้อมือผม





"เข้าใจแล้วลักษณ์ไม่รักพี่แล้วสินะ" พี่รามเอ่ยออกมาน้ำเสียงเศร้าสร้อย สีหน้าก็หม่นหมองจนผมรู้สึกไม่ดี





"รักสิครับ พี่รามเป็นพี่ของลักษณ์นี่ครับ" ผมเข้าไปสวมกอดพี่รามให้พี่รามสบายใจ





"ถ้าอย่างนั้นอยู่กับพี่ก่อนได้ไหม?" พี่รามพูดขอ ผมนั่งเงียบเพื่อใช้ความคิดเพราะผมเองก็ต้องการที่จะกลับไปหาพี่ทศ อีกใจก็อยากพูดคุยกับพี่รามเพราะไม่ได้เจอกันนาน





"อยู่กับพี่สักพักก่อนนะลักษณ์แล้วพี่จะพาลักษณ์ไปส่งที่ไอ้ทศเอง" พี่รามพูดขอร้องอีกรอบ





"ก็ได้ครับ แต่..."





"แต่อะไร?"





"พี่รามไม่เกลียด ไม่โกรธพี่ทศเหรอ?" ผมถามด้วยความสงสัย





"ลักษณ์รักใครพี่ก็จะไม่ก้าวก่าย จะร่วมยินดีขอแค่ช่วงนี้พี่อยากให้ลักษณ์อยู่กับพี่ให้พี่หายคิดถึงก่อน" พี่รามลูบผมนุ่มเบาๆ





"ครับ เออ จริงสิ ทำไมพี่รามอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับแล้วพี่รามหายไปไหนมา"





"เรื่องมันยาวอยากจะรู้เหรอ?" พี่รามถาม





"ครับ ลักษณ์อยากรู้"





☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆



[พระราม talk]





ผมมองน้องชายที่ส่งสายตาอ้อนวอนราวกับลูกแมวตัวน้อยๆ ลักษณ์ก็ยังเป็นลักษณ์ที่มักใช้ท่าไม้ตายให้ผมใจอ่อนด้วยการออดอ้อนผม แน่นอนว่าผมแพ้ทางลักษณ์ในเรื่องนี้ จนสุดท้ายผมก็จะต้องเล่าให้ลักษณ์ฟัง





ย้อนเวลากลับไปในวันที่ผมโดนคนของไอ้ทศซ้อมจนบาดเจ็บและวันเดียวกันนั้นผมก็ประสบอุบัติเหตุโดนรถคันหนึ่งชนเข้า





"ฟื้นแล้วเหรอ?" เสียงนุ่มทุ้มเปล่งออกมาเมื่อผมลืมตาขึ้นหลังจากที่หมดสติไป ผมหันไปมองเจ้าของเสียงก็พบกับผู้ชายที่อายุน่าจะมากกว่าผมไม่กี่ปี แล้วผมก็มองสำรวจไปรอบๆห้องสีขาวที่มองก็รู้ว่าผมอยู่โรงพยาบาล





"คุณเป็นใคร?" ผมถาม





"ผมเป็นคนที่ขับรถชนคุณครับ ผมชื่อวายุ เรียกวาก็ได้ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ" อีกฝ่ายเอ่ยถาม





"ผมชื่อพระรามครับ เรียกสั้นๆว่ารามก็ได้ ขอบคุณที่พาผมมารักษาตัวนะครับ"





"ผมต้องรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำครับ ผมทำคุณบาดเจ็บสลบไปตั้งหลายวันแค่ค่ารักษาผมว่ายังน้อยไปที่ผมชดใช้ให้คุณ" วายุเอ่ย ท่าทางเขาสำนึกผิดจริงๆ





"ถ้าผมมีเรื่องรบกวนคุณวายุจะได้ไหม?"





"ว่ามาเลยครับ ผมยินดีช่วยคุณ"





สิ่งที่ผมขอนั้นมันก็คือผมขออยู่กับคุณวายุโดยบอกว่าจะทำงานแลกให้ คุณวายุก็ตอบตกลงทันทีแต่ไม่ให้ผมทำงาน คุณวายุให้ผมอยู่ในฐานะแขกของคุณวายุ พอออกจากโรงพยาบาลมายังที่รีสอร์ทในสวนแบบนี้ ทำให้ผมรู้ว่าคุณวายุนั้นเป็นคนมีฐานะคนหนึ่ง ถึงว่าไม่ยอมให้ผมทำงานแลกเงินแต่ผมก็เกรงใจอยู่ดี จึงทำงานเล็กๆน้อยๆที่พอจะช่วยได้รวมทั้งคอยเดินตรวจตราบริเวณรีสอร์ทและสวน





ตลอดเวลาเกือบสองเดือนผมก็อาศัยอยู่ที่นี่ สาเหตุที่ไม่กลับไปที่บ้านก็เพราะผมรู้สึกแย่ที่ทำไม่ดีไว้กับลักษณ์ จึงต้องอยู่กับคุณวายุไปก่อน อีกอบ่างผมไม่อยากเจอหน้าไอ้ทศสักเท่าไหร่





วันนี้เหมือนโชคชะตาเล่นตลก ผมได้เจอลักษณ์ที่ยืนอยู่ตรงลานจอดรถ ผมจำได้ว่ารถที่ลักษณ์ยืนอยู่ใกล้นั้นคือรถของไอ้ทศ สงสัยไอ้ทศคงพาลักษณ์มาเที่ยวที่นี่ แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าที่ผมได้เจอลักษณ์





"ลักษณ์" ผมเอ่ยเรียก เจ้าของชื่อก็หันมาแล้วมองหน้าผมนิ่งก่อนดวงตาคู่สวยนั้นจะคลอไปด้วยน้ำตา





"พะ..พี่ราม..ฮือ..อ..."





ลักษณ์เข้ามาโผกอด ผมเองก็กอดตอบเช่นกัน ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีกและในระหว่างที่ผมกอดลักษณ์อยู่นั้นเอง ผมก็รู้สึกว่ามีคนกำลังเดินมาหา ผมจึงเหลือบมองดูก็พบว่าเป็นไอ้ทศที่ยืนหน้าเสียอยู่ มันคงเจ็บปวดมากที่เห็นลักษณ์กอดผม ผมดูออกว่ามันรักน้องของผม ดูออกตั้งแต่วันที่มันข่มขืนลักษณ์ให้ผมดู แววตามันฟ้องว่ามันทำร้ายลักษณ์แต่มันก็เจ็บไปด้วย ผมจึงกอดลักษณ์แน่นเพื่ออยากให้มันเจ็บมากขึ้นและดูเหมือนจะได้ผลไอ้ทศเดินจากไปและที่ไม่ธรรมดาคือมันทิ้งลักษณ์แล้วหนีไป มันเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้อยู่กับลักษณ์...





"พี่ขอโทษนะ ที่ทำร้ายลักษณ์ ใช้ลักษณ์เป็นเครื่องมือ" ผมกล่าวคำขอโทษจากส่วนลึกของหัวใจ ตาก็จ้องมองให้อีกฝ่ายได้เห็นว่าผมจริงใจในคำพูดมากขนาดไหน อีกอย่างผมเล่าให้ลักษณ์เฉพาะตอนผมโดนรถชนและมาอยู่กับคุณวายุเท่านั้น





"ครับ ลักษณ์ให้อภัย พี่สีดาสอนว่าต้องให้อภัยกัน" ลักษณ์เอ่ย พอพูดถึงสีดาใจของผมมันเจ็บจี๊ดขึ้นมานิดๆ





"ลักษณ์ขอโทษที่พูดถึงพี่สีดา" ลักษณ์คงจะรู้ตัวจึงรีบขอโทษผม





"ไม่เป็นไรลักษณ์ ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกนะ" ผมเอ่ย มือก็ยีผมของน้องชายเล่น ลักษณ์จึงยิ้มกว้างออกมา





"พี่รามครับ ลักษณ์เองก็อยากให้อภัยพี่ทศด้วยนะครับ" ลักษณ์เอ่ย ผมชะงัก มือที่ยีผมอีกคนก็หยุดกึก ให้อภัยไอ้ทศอย่างนั้นเหรอ...ผมลืมไปว่าลักษณ์ตกหลุมรักไอ้ทศไปเสียแล้ว





"พี่รามเงียบแสดงว่าตกลงนะครับ" ลักษณ์พูดต่อ





"ลักษณ์ พี่หิวข้าวไปกินข้าวกับพี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่จะพาไปรู้จักคุณวายุด้วย" ผมเลี่ยงที่จะตอบ ลักษณ์เองก็คงจะรู้ว่าผมเปลี่ยนประเด็นพูดเรื่องอื่น





"ก็ได้ครับ...แต่อย่างที่ลักษณ์บอกนะครับว่าลักษณ์อยู่กับพี่รามไม่นานลักษณ์จะไปหาพี่ทศ" ลักษณ์เองพอเห็นว่าผมไม่พูดก็กลัวว่าผมจะไม่พาไปหาไอ้ทศก็ย้ำสัญญาขึ้นมา





"ครับ...พี่รู้แล้ว ลักษณ์อยู่กับพี่สักสองสามวันก็ได้แล้วพี่จะพาไปหาไอ้ทศถึงที่เอง"  ผมเอ่ย ลักษณ์ก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ จากนั้นเราสองคนก็ออกจากห้องพักไปหาคุณวายุ





'แต่ในระหว่างที่ลักษณ์อยู่กับผม ผมจะทำให้ลักษณ์เป็นของผมและกลับไปหาไอ้ทศไม่ได้อีก'



























...............  ........... ................

สวัสดีทุกคนได้ข่าวว่าไรท์ทำคนอ่านร้องไห้....สะใจจุงเบย



ใครคิดถึงพี่รามดีใจด้วย พี่รามกลับมาแล้วนะคะ



ช่วงนี้ไม่ตอบเม้นขอโทษด้วย

สุดท้ายนี้ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาเม้นกัน

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 23-10-2016 21:49:42
คงไม่จบง่าย ๆ สินะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 23-10-2016 23:01:22
อย่าทำร้ายลักษณ์อีกเลย สงสารน้องเถอะพระราม
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-10-2016 23:08:12
 :serius2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 23-10-2016 23:55:25
เรื่องนนี้น่าสงสารพระลักษณ์ที่โดนหลอกใช้และรับเคราะห์ในทุกๆเรื่องเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 24-10-2016 00:22:47
คุณวายุจัดการพี่รามให้ทีค่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 24-10-2016 00:28:08
อย่าบ้าน๊าราม ลักษณ์รักทศ คงสมยอมไม่ได้แล้วจะมาทำให้น้องเป็นของตัวเอง ก็คงต้องบังคับขืนใจ ทำร้ายมากกว่านี้ลงหรอ ไม่เอาน๊า ไม่ให้อภัยเลยนะ!!!!! //มีใครจะหยุดรามได้ไหม????? //รอตอนนต่อไปค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-10-2016 08:25:09
พระรามกลายเป็นตัวร้ายไปแล้ว!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-10-2016 13:24:49
รามจะทำร้ายน้องได้ลงหรอ สสีดาช่วยลัดษณ์ด้วยนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 24-10-2016 19:44:12
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 28 P12. [23/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 25-10-2016 17:02:03
เริ่มยุ่งแล้วสิ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 25-10-2016 20:19:26
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 29




"ลักษณ์ ชอบดอกบลูฮาวายไหม?"


"ชะ...ชอบครับ" ผมที่กำลังใจลอยคิดถึงพี่ทศก็ต้องดึงสติมาตอบคำถามของพี่ราม


"ชอบแล้วทำไมถึงหน้าเศร้าล่ะ? อยู่กับพี่ไม่มีความสุขเหรอ?" พี่รามถามผมเสียงเศร้า


"ลักษณ์มีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ราม" ผมตอบพร้อมกับแสร้งยิ้มบางๆออกมาเพื่อไม่ให้พี่ชายไม่คิดมาก


'พี่ชาย' คำๆนี้ผมสามารถเรียกพี่รามโดยไม่ตะขิดตะขวงใจเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ความรู้สึกมี่เคยรัก เคยชอบพี่รามยังคงมีอยู่แต่ไม่ใช่ความรู้สึกรักแบบคนรัก มันคือความรักแบบครอบครัว ใจผมไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจผมเป็นของพี่ทศไปแล้ว


"แน่ใจเหรอ?" พี่รามถามย้ำ


"แน่ใจสิครับ" ผมตอบ


"ถ้าอย่างนั้นพี่ขอกอดลักษณ์จะได้ไหม?" พี่รามเอ่ยขอ


"ได้สิครับ" ผมตอบตกลง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะใจสั่นทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ


พี่รามดึงผมเข้ามากอด ท่ามกลางสวนดอกบลูฮาวาย คางก็เกยที่บ่าของผม มือหนาลูบไล้ขึ้นลงไปตามแผ่นหลังเนียน ผมเองก็กอดตอบเช่นกัน


"ลักษณ์กลิ่นตัวหอมนะ ใช้น้ำหอมอะไรเหรอ?" พี่รามใช้จมูกซุกไซร้ซอกคอขาวจนผมรู้สึกขนลุกที่อยู่ๆพี่รามมาทำอะไรแบบนี้


"ลักษณ์ไม่ได้ใช้น้ำหอมครับ" ผมบอก มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเคยซื้อพวกน้ำหอมมาดับกลิ่นเหงื่อแต่พี่ทศก็ห้ามไม่ให้ซื้อแล้วบอกว่าผมนั้นตัวหอมอยู่แล้วอีกอย่างพี่ทศไม่อยากให้มีกลิ่นอื่นมากลบกลิ่นกายผมและพี่ทศก็ชอบมาคลอเคลียผมอยู่ทุกวันเพื่อสูดดมกลิ่นกาย


"เหม่ออีกแล้ว คิดถึงไอ้ทศเหรอ?" พี่รามถาม คงจะเห็นว่าผมเงียบไม่พูดออะไร


"ครับ" ผมตอบตามความเป็นจริง


"เอาอย่างนี้ไหม? ช่วงบ่ายเรากลับบ้านของเรากัน พอพรุ่งนี้ก็ไปหาไอ้ทศ" พี่รามเอ่ย


"บ้านของเรา?"


"ใช่ บ้านของเรา บ้านของป้าบัว ของพี่ ของสีดา ของลักษณ์" พี่รามย้ำเพราะเห็นว่าผมพูดทวนคำถาม


"โอเคครับ เอาตามที่พี่รามพูดเลย" ผมตอบตกลง หัวใจเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น พรุ่งนี้แล้วสินะที่ผมจะได้เจอพี่ทศ


ดังนั้นพอเราวางแผนจะกลับบ้านพี่รามและผมก็เข้าไปพบคุณวายุเจ้าของรีสอร์ทหนุ่มหล่อแสนใจดีเพื่อที่จะบอกลากลับบ้าน


"อะไรกันลักษณ์ มาเที่ยวที่นี่ไม่กี่วันจะกลับแล้วเหรอแถมยังพารามกลับไปอีก" คุณวายุพูดกับผมไม่จริงจังมากนักออกแนวล้อเล่นเสียมากกว่า


"คือลักษณ์จะไปหา..."


"ลักษณ์ต้องกลับไปง้อแฟนน่ะครับคุณวายุ ส่วนผมก็ว่าจะไปส่งน้องแล้วกลับมาที่นี่ต่อ" ผมที่พูดไม่จบก็ถูกพี่รามพูดแทรกบอกคุณวายุเสียก่อน


"น้องลักษณ์มีแฟนแล้วเหรอ? เสียดายพี่ว่าพี่จะแนะนำลักษณ์กับน้องสาวพี่หน่อย อายุคงจะไล่เลี่ยกัน" คุณวายุเอ่ยสีหน้าบ่งบอกว่าเสียดายที่ไม่ได้ผมเป็นน้องเขย


"ครับ ผมมีคนที่รักอยู่แล้ว" ผมตอบท่าทางขวยเขินจนคุณวายุยิ้มตาม


"แล้วนี่ไปกันยังไง?" คุณวายุถามถึงการเดินทางหลังจากที่คุยเล่นกันก่อนหน้านี้


"ผมกับลักษณ์ว่าจะไปรถโดยสารที่ขนส่งน่ะครับ" พี่รามตอบ


"ไปทำไมรถโดยสาร เอารถพี่ไปก็ได้เดี๋ยวพี่ให้ยืม" คุณวายุเอ่ยแล้วเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน แล้วหยิบกุญแจรถส่งให้พี่ราม


"เอ่อ ไม่เป็นไรครับคุณวายุ" พี่รามปฏิเสธ


"พวกเราไปกันเองได้ครับ" ผมช่วยพี่รามปฏิเสธอีกเสียง  แค่ค่าที่พักที่พี่ทศจ่ายไปล่วงหน้าคุณวายุก็คืนให้ผมหมด อาหารทุกมื้อคุณวายุก็เรียกผมกับพี่รามไปกินด้วยกันอีก เรียกได้ว่าคุณวายุใจดีกับเราสองคนมากจนปมรู้สึกเกรงใจ


"อย่าขัดใจพี่เลยเอารถพี่ไปเถอะ อีกอย่างรามจะได้ชินกับการขับรถ ไหนๆพี่ก็อุตส่าห์สอนจนรามวอบใบขับขี่ผ่านแล้ว" คุณวายุยังคงต้องการให้เราเอารถไปใช้


"แต่...."


"ไม่มีแต่ราม เอาไปเลย" คุณวายุยัดกุญแจใส่มือพี่ราม


"ครับ...ผมขัดใจคุณวายุไม่ได้จริงๆ" สุดท้ายพี่รามก็จำยอมให้คุณวายุมัดมือชกจนได้


หลังจากที่บอกลาพี่วายุแล้ว พี่รามกับผมก็เดินทางออกจากรีสอร์ทมุ่งสู่บ้านของเรา ผมซึ่งปกติจะชอบหลับในรถ วันนี้ผมกลับไม่หลับเพราะความตื่นเต้นที่ผมจะได้กลับบ้านอีกครั้ง อีกทั้งผมจะได้เจอกับพี่ทศในวันพรุ่งนี้


"ดูลักษณ์มีความสุขจังเลยนะ ดีใจที่ได้กลับบ้านหรือเจอไอ้ทศล่ะ?" พี่รามพูดแซวโดยที่ตามองทางไปข้างหน้า มือก็จับพวงมาลัยรถ


"ทั้งสองอย่างครับ" ผมตอบอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าเปื้อนยิ้มด้วยความสุขที่เอ่อล้น


"อิจฉาคนมีแฟนจังเลย" พี่รามเอ่ย มือก็ขยี้ผมของผมจนยุ่งเหยิง


"พี่รามอ่ะ อย่ามาทำผมลักษณ์สิครับมันเสียทรงนะ" ผมทำหน้านิ่วใส่ มือก็ปัดผมให้เป็นระเบียบเหมือนเก่า


"ทำหน้าแบบนี้งอนพี่แน่เลย" พี่รามพูดหยอกล้อผม


"ลักษณ์ไม่พูดกับพี่รามแล้ว" ผมบอกกับอีกคนแล้วเบือนหน้าหนีไปทางหน้าต่าง


'ฟอด~'


"หายงอนพี่นะ" พี่รามหอมแก้มผมตามด้วยพูดขอคืนดี ผมตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆผมก็ถูกหอมแก้ม


"หายงอนแล้วยัง ถ้ายังพี่จะหอมแก้มลักษณ์ให้หายงอน" พี่นามพูดต่อพร้อมทำเป็นยื่นหน้ามาใกล้


"ลักษณ์หายงอนแล้ว พี่รามขับรถไปเลยมัวแต่แกล้งลักษณ์เดี๋ยวขับไปผิดทางหรอก" ผมแสร้งดุ ไม่รู้ตัวเลยว่าแก้มของผมมันแดงขึ้นมาเล็กน้อย


"ครับๆ จะขับรถแล้วนะครับ จะไม่แกล้งน้องลักษณ์แล้วนะครับ"


"ดีมาก ลักษณ์นอนก่อนนะถึงบ้านปลุกลักษณ์ด้วย" ตอนแรกผมคิดว่าผมจะไม่นอนแต่ไปๆมาๆก็รู้สึกง่วง สุดท้ายความง่วงก็ชนะความตื่นเต้น


☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆


"ลักษณ์..ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านแล้ว" เสียงปลุกและแขนที่ถูกเขย่าทำให้ผมที่นอนหลับต้องตื่นขึ้นมา


"อื้อ..อ..ถึงแล้วเหรอพี่ราม" ผมถามเสียงงัวเงีย เปลือกตาก็ค่อยๆเปิดออกก็พบว่าท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นสีส้มแล้ว


"ถึงแล้ว รีบลุกออกจากรถเข้าบ้านกันดีกว่า" พี่รามเอ่ย ผมตั้งสติเล็กน้อย มือก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับพี่ราม


บ้านก็ยังคงเป็นบ้านที่พวกเราเคยอยู่ ข้าวของเครื่องใช้ยังคงจัดวางไว้เหมือนเดิม ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ย้อนนึกถึงวัยเด็กที่ตัวเองมาที่นี่ครั้งแรกโดยป้าบัวเป็นคนพามาและผมได้เจอกับพี่ดาและพี่รามครั้งแรกที่ห้องโถงแห่งนี้


"ฮึก..ก.."


น้ำตาเม็ดใสเอ่อล้นออกมา ผมคิดถึงพี่ดา...คิดถึงเหลือเกิน นึกถึงช่วงเวลาที่พวกเราเล่นด้วยกัน เติบโตด้วยกัน


"ลักษณ์ ไม่เอาไม่ร้อง" พี่รามที่เห็นผมยืนสะอื้นไห้ก็โผเข้ามากอด


"ครับ...ฮึก.." ผมรีบเช็ดน้ำตาลวกๆ


"ร้องไห้ทำไมลักษณ์?" พี่รามถามแล้วใช้มือเกลี่ยคราบน้ำตาที่แก้มใส


"ลักษณ์คิดถึงบ้านครับ" ผมตอบอ้อมๆไม่ได้เจาะจงว่าเป็นพี่ดาเพราะกลัวว่าพูดไปพี่รามอาจจะรู้สึกไม่ดี


"นึกว่าร้องไห้ทำไม ตอนนี้อยู่บ้านแล้วนะ หายคิดถึงได้แล้ว" จริงอย่างพี่รามพูดผมจะร้องไห้ไปทำไมตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านก็เท่ากับได้อยู่บ้านพี่ดา


"ลักษณ์เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าไปเก็บข้างบน ลักษณ์เอาข้าวกับพวกกับข้าวในกล่องใส่จานพลางๆ"


"ครับ พี่ราม" ผมหยิบกล่องข้าวและกับข้าวในถุงเข้าไปในครัว อาหารทั้งหมดนี้คุณวายุสั่งแม่ครัวที่รีสอร์ทให้ทำไว้สำหรับพวกเรา เรียกได้ว่าดูแลดีสุดๆจนผมไม่รู้จะตอบแทนคุณวายุอย่างไรดี


"เสร็จยัง?" พี่รามที่เดินเข้ามาในครัว ถามผมที่วุ่นกับการเอากับข้าวใส่จาน


"ใกล้แล้วครับ พี่รามเก็บของเร็วจังเลยนะครับ" ผมเอ่ยเพราะผมเพิ่งจะตักกับข้าวใส่จานเป็นกล่องที่สอง


"ก็พี่หิว"


"ใกล้เสร็จแล้วรอหน่อยนะครับ" ผมพูดพลางก้มหน้าก้มตาตักอาหารไปด้วย


"พี่ไม่หิวข้าวแล้ว" พี่รามเอ่ยแล้วเดินมายืนอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้


"อ้าว...พี่รามไม่หิวข้าวแล้วพี่รามหิวอะไรครับ?" ผมหยุดจัดจานแล้วเงยหน้าหันไปมองพี่ราม


"พี่หิวลักษณ์" พูดจบพี่รามก็ล็อกเอวผมแน่น


"พี่ราม...พี่รามจะเล่นอะไรเนี่ย!!" ผมร้องออกมา เมื่อโดนพี่รามฉุดลากไปห้องรับแขก ตามด้วยเหวี่ยงผมลงไปนอนบนโซฟา จากนั้นก็คร่อมร่างผมเอาไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่ผมจะลุกออกจากโซฟา


"ลักษณ์..รักพี่ใช่ไหม?" พี่รามจับข้อมือผมตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียว


"ใช่ ผมรักพี่รามแต่รักแบบพี่ชาย" ผมตอบพร้อมขยับตัวดิ้นหนี


"พี่มองออกนะว่าลักษณ์คิดกับพี่แบบอื่น"


"นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ลักษณ์รักพี่ทศ" ผมตอบกลับไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ ให้พี่รามได้รู้ว่าความรู้สึกของผมมันเปลี่ยนไปแล้ว


"ลักษณ์รักคนที่ฆ่าพี่สาวตัวเองอย่างนั้นเหรอ!!!" พี่รามขึ้นเสียงใส่ผมจนผมรู้สึกกลัวแล้วอาการแน่นหน้าอกก็กลับมาอีกครั้ง


"พี่ทศทำไม่ดีกับพี่ดาไว้ก็จริงแต่พี่ทศก็สำนึกผิดแล้ว ก่อนพี่ดาจะตายพี่เองก็บอกให้ลักษณ์ให้อภัยอย่าแก้แค้น...พี่รามให้อภัยพี่ทศเถอะนะ" ผมพูดออกมา หวังว่าคำพูดของผมจะช่วยเตือนสติพี่รามได้


"พี่ให้อภัยมันแน่แต่ต้องหลังจากที่ลักษณ์เป็นของพี่ ไอ้ทศจะได้เจ็บเจียนตายที่เมียมันกลายมาเป็นของพี่" พี่รามพูดเสียงเกรี้ยวกราด


ตาเหยี่ยวมองผมด้วยความเคืองโกรธ มืออีกข้างที่ว่างก็กระชากเสื้อของผมจนกระดุมหลุด ใบหน้าหล่อก็ก้มลงซุกไซร้ที่แผ่นอกขาว


"พี่รามหยุด!! ปล่อยลักษณ์!!!"











..........................
กลับมาแล้ว ตอนนี้เฉื่อยๆทั้งที่ใกล้จบ อ่านเม้นมา(ทั้งเล้าเป็ด ธันวลัย เพจเฟส) หลายคนเชียร์วายุราม คืออะไร 555555 เอาเป็นว่าไรท์ดับฝันคู่จิ้นนี้นะคะ ตอนหน้ามาดูกันว่า จะมี รามลักษณ์ไหม ถึงขั้นไหนดี ขั้นบันไดดีไหม? 555
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาม้นกันนะคะ
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-10-2016 20:51:10
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 25-10-2016 21:00:23
ไม่นะ ไอ้พี่รามมม   :z6:
เดี๋ยวน้องลักษณได้ชอค เข้า รพ. อีกรอบกันพอดี แง้  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-10-2016 21:52:56
เฮ้อ~
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 25-10-2016 22:02:08
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-10-2016 22:08:59
สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 29 P12. [25/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 25-10-2016 23:14:13
กลับมาอยู่บ้านแล้ว หวังว่ารามจะคิดได้นะ สีดาก็ช่วยน้องด้วยนะ อย่าให้ใครทำร้ายลักษณ์อีกเลย
ปล.ถ้าจะมีคู่จิ้น เราเชียร์วายุราม มากกว่านะ ^^
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 28-10-2016 13:34:26
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 30















"พี่ราม..ฮึก..ฮือ.อ..หยุด" ผมร้องห้ามปนสะอื้น เมื่อพี่รามทาบทับริมฝีปากอุ่นแล้วขบเม้มตามหน้าอกแบนราบไล่ลงมาจนถึงหน้าท้องจนเกิดรอยแดงจนทั่ว ถึงอย่างนั้นพี่รามก็ไม่พอ ยังคงสร้างรอยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ





"พี่ราม..ฮึก...นี่ลักษณ์น้องพี่รามนะ..ฮือ..ฮือ...พี่รามจะทำแบบนี้ไม่ได้" ผมพยายามคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุด เพื่อให้คนฟังได้รับรู้ ได้สติกับสิ่งที่ผมพูด





"แต่ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน" พี่รามเอ่ย ร่างสูงเลื่อนตัวขึ้นมา จนใบหน้าของผมและพี่รามอยู่ในระดับเดียวกัน





"อื้ม.." ผมเม้มปากตัวเองแน่นทันทีที่พี่รามประกบริมฝีปาก ก่อนจะเปิดปากออกเพราะถูกฟันขบหนักๆจนผมเผลอเผยอปากออกมาและนี่คือโอกาสที่ลิ้นหนาได้สอดเข้ามาสำรวจโพลงปากของผม ปลายลิ้นที่รุกล้ำตวัดลิ้นของผมที่พยายามหลบหลีกและยิ่งหนีพี่รามก็ยิ่งบดเบียดแน่นจนผมรู้สึกปวดแสบที่ริมฝีปาก





ในขณะที่จูบอยู่นั้นมือหนาก็ลูบไปที่เอวคอดเลื่อนต่ำไปจนถึงสะโพก พี่รามค่อยๆใช้มือนั้นขย้ำเนื้อแน่นอย่างสนุกมือ ผิดกับผมที่เริ่มหมดแรงและหายใจไม่ออก ในใจก็ภาวนาให้พี่รามคิดได้แล้วหยุดการกระทำและในใจลึกๆก็หวังให้พี่ทศมาช่วยผม





"หยุด..อ..อย่าถอดกางเกง" ผมขัดขืนสุดฤทธิ์ ถึงจะลำบากเพราะพี่รามนั่งทับตัว มือก็ถูกรวบไว้อีก แต่จะให้ผมนอนนิ่งๆไม่ได้ ผมไม่อยากมีอะไรกับคนรักของพี่ดา





'เพล้ง!!!'





รูปถ่ายที่แขวนอยู่ข้างฝาผนังอยู่ๆก็ตกลงมาแตก ทำให้พี่รามชะงักและหันไปมองต้นเสียงเช่นเดียวกับผม ตรงนั้นเป็นที่ติดรูปถ่ายของพี่ดาเอาไว้ พี่ดาคงจะช่วยผม พอตั้งสติได้ผมก็อาศัยจังหวะที่พี่รามยังคงนิ่งและมองดูรูปถ่ายที่ตกลงมาแตก ผลักคนคร่อมร่างให้ตกโซฟาไปและรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนที่ประตูเปิดอ้าอยู่ตรงหน้า





"ลักษณ์!!! เปิดประตู!! เปิดเดี๋ยวนี้!!" พี่รามที่วิ่งตามมาทีหลังก็ยืนโวยวายหน้าห้องที่ผมได้ทำการล็อกเอาไว้จากข้างใน ผมถอยมานั่งบนเตียงกว้าง ตาก็มองดูรอบห้อง...ห้องนอนพี่ดา





"ฮึอ...ฮือ..พี่ดา...ฮึก..ฮือ.อ..." ผมปล่อยโฮ พร้อมกับล้มตัวลงนอนบนเตียง ใบหน้าซุกไปยังหมอนสีขาว มือก็ขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับยู่ยี่ พี่ดาได้ยินลักษณ์ไหม? ลักษณ์อยากบอกว่าลักษณ์ไม่ไหวแล้ว...ลักษณ์ไม่อยากเจอเรื่องแย่ๆอีกแล้ว





'หมับ'





นิ้วมือของผมสัมผัสอะไรแข็งที่แทรกอยู่ระหว่างเบาะกับหัวเตียง ผมค่อยๆลุกขึ้นมองดูก็พบว่าเป็นสมุดปกแข็งเล่มเล็กๆ





"สมุดบันทึกของพี่ดาอย่างนั้นเหรอ?" ผมพึมพำแล้วใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่นองหน้าอย่างลวกๆ ก่อนจะเปิดอ่านข้อความข้างใน ซึ่งเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของพี่ดา ผมไม่ได้อ่านละเอียดอะไร เพียงแค่เปิดดูผ่านๆเท่านั้น จนมาถึงหน้าที่ระบุเวลาในช่วงผมรับน้อง





[บันทึกของสีดา]





วันศุกร์ 16 ×× ×××× 22:09 น.





ไดอารี่ที่รัก วันนี้ลักษณ์น้องชายของฉันเดินทางไปรับน้อง ฉันหวังไว้ในใจว่าน้องของฉันจะผ่านกิจกรรมและสนุกกับการรับน้อง ส่วนตัวของฉันเองก็พยายามเริ่มต้นชีวิตใหม่ ในส่วนที่ผิดพลาดนั้น ฉันจะพยายามไม่นึกถึงมัน ต่อให้นึกถึงฉันก็จะคิดว่าเป็นบทเรียน อีกอย่างฉันจะอโหสิกรรมให้คนที่ทำร้ายฉัน ฉันไม่อยากจะผูกเวรผูกกรรมไว้กับทศกัณฐ์ ถึงจะพูดง่ายทำยากแต่ฉันต้องทำ ฉันไม่อยากตรอมกายตรอมใจอีกต่อไป ฉันต้องเข้มแข็งเพื่อคนที่รัก ทั้งป้าบัว รามและลักษณ์





ป.ล. ลักษณ์กลับมาจะต้องเจอพี่สาวคนนี้สดใจกว่าเดิม





วันเสาร์ 17 ×× ×××× 23:32 น.





ไดอารี่ที่รัก ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆตอนแรกฉันคิดว่าฉันจะเข้มแข็งแต่สุดท้ายฉันกลับอ่อนแอและเสียใจเพราะคำพูดของคนที่ฉันรัก ตอนตีหนึ่งอยู่ๆรามก็เคาะประตูห้องนอนของฉัน เสียงเรียกเสียงโวยวายหน้าห้องทำให้ฉันรู้ว่ารามคงจะอารมณ์เสียซึ่งเกิดขึ้นไม่บ่อยเพราะปกติรามจะเป็นคนใจเย็นแต่การเปิดประตูครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิดที่สุด พอเปิดประตูให้รามเข้ามา รามก็ผลักฉันลงพื้น ด่าทอฉัน ส่งสายตารังเกียจราวกับฉันเป็นปรสิต พอฉันถามว่าทำไมถึงด่าฉันขนาดนี้ คำตอบก็คือฉันได้รับคือ รามรู้ว่าฉันนอกใจคบซ้อนทศกัณฐ์ ฉันรีบปฏิเสธว่าฉันไม่ได้คบซ้อน ฉันมีแค่รามคนเดียวแต่รามกลับไม่เชื่อ รามบอกว่าเพื่อนที่เขาไว้ใจได้บอกว่าฉันให้ท่าทศกัณฐ์ตั้งหลายหน หาว่าฉันแอบมีอะไรกับทศกัณฐ์ที่คอนโด ที่โรงแรม...ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ฉันจึงเล่าความจริงออกไปว่าฉันมีอะไรกับทศกัณฐ์เพราะถูกข่มขืน ฉันไม่เคยที่จะคบซ้อน ฉันรักรามคนเดียว ถ้ารามรู้ว่าร่างกายของฉันแปดเปื้อนรามจะโกรธฉันไม่ว่าแต่อยากให้รามรู้ว่าหัวใจของฉันมีแค่รามคนเดียว รามยืนนิ่งพอได้ยินสิ่งที่ฉันพูด ฉันก็ทำได้เพียงยืนร้องไห้มองดูว่ารามจะทำอย่างไร ลึกๆก็หวังไว้ว่ารามจะเข้าใจแต่เปล่าเลยรามกลับบอกว่าฉันต้องการเงิน รักความสบาย คงจะนอนกับทศกัณฐ์เพื่อขายตัวแลกเงิน ก่อนที่รามจะเดินจากฉันไป ทิ้งฉันไว้ในห้องเพียงลำพัง คนที่ฉันรักกลับรังเกียจ เขาไม่เคยมองเห็นความรักที่ฉันมอบให้เลยหรือ? ฉันคงน่ารังเกียจสินะ ใครจะทำอะไรฉัน ฉันก็ไม่เสียใจเท่ากับคนที่รักฉันมองไม่เห็นความรักที่ฉันมอบให้...ฉันคิดว่าฉันคงสู้ไม่ไหวแล้วแน่ๆ ฉันมีชีวิตอยู่ไม่ไหวแน่ๆ ในระหว่างที่ฉันคิดทบทวนอยู่นั้น ลักษณ์ก็โทรมาพอรับสายกลายเป็นว่าคนพูดคือทศกัณฐ์ สิ่งที่ฉันประหลาดใจคือคำขอโทษที่หลุดจากปากผู้ชายที่มีอิทธิพลที่สุดในมหาลัย แถมยังยื่นข้อเสนอเพื่อชดใช้ความผิด ในเวลานั้นฉันนึกถึงลักษณ์ ฉันจึงให้อภัยและฝากให้ทศกัณฐ์ช่วยเหลือลักษณ์ ดูแลลักษณ์แทนฉัน  พอวางสายฉันก็นั่งร้องไห้จนถึงเช้า ลีกษณ์ก็ต่อสายมาพูดคุยกับฉัน ก่อนที่ฉันจะลงไปทำขนมให้ลักษณ์กินถือว่าเป็นของขวัญส่งท้ายที่พี่สาวจะมอบให้น้องชาย ฉันเจอรามด้วย รามไม่มองหน้าฉันเลยคงจะเกลียดฉันมากแน่ๆ แต่ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ฉันใช้เวลาเดินรอบบ้าน กอดป้าบัวบอกรักป้าบัว ฉันเก็บทุกอย่างในความทรงจำแล้ว หลังจากที่ฉันเขียนไดอารี่จบ ฉันก็คงจะไม่อยู่ให้รามต้องพบหน้าอีก เขาคงดีใจที่จะไม่เจอฉัน





'เปะ...เปะ...'





หยดน้ำตาไหลรินลงบนสมุดบันทึกของพี่สีดา พี่ดาตายไม่ใช่เพราะพี่ทศข่มขืนแต่ตายเพราะถูกพี่รามไม่เชื่อใจ พี่ดาคงเจ็บปวดมากเมื่อคนรักที่หวังพึงพากลับเกลียดตัวเอง ผมเจ็บปวดที่พอรับรู้ความจริงเกี่ยวกับการตายพี่สีดา





"ลักษณ์ เปิดประตูให้พี่ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรลักษณ์"  เสียงทุ้มดังพอให้ผมที่อยู่ในห้องได้ยิน ผมกำสมุดเอาไว้แน่น ผมโกรธและเสียใจมากเหมือนโดนหักหลัง เหมือนถูกมีดกรีดซ้ำแผลเก่า ผมเปิดประตูออกก็พบพี่รามยืนรอผมที่หน้าประตู





'ผลั่วะ'





ผมชกพี่รามจนล้มลงไปกองกับพื้น พี่รามคือคนแรกที่ทำให้ผมโมโหและเสียใจได้มากขนาดนี้





"พี่ราม!!! พี่รามใจร้ายทั้งที่รู้ ทั้งที่เป็นคนผลักไสพี่ดาแต่พี่รามกลับให้ผมไปแก้แค้นพี่ทศอีก" ผมตะคอกใส่พี่รามที่นั่งหน้าเสีย





"พี่ขอโทษ..." พี่รามพูดเสียงแผ่ว





"คนที่พี่ขอโทษมันต้องเป็นพี่ดาสิ ผมรู้ว่าพี่ดาอาจจะโดนคนอื่นย่ำยี ผมถามว่าพี่ดาเต็มใจไหมก็ไม่แล้วทำไมพี่รามถึงไม่เคียงข้างพี่ดา ถึงพี่รามจะทำใจยากแต่พี่รามต้องเชื่อคำพูดพี่ดามากกว่าลมปากคนอื่นสิ" ผมพูดต่อ





"ลักษณ์...ลักษณ์รู้ได้ยังไง?"





"นี่ไง" ผมปาสมุดใส่พี่ราม แล้วเดินลงไปด้านล่าง





"เดี๋ยวสิ ลักษณ์จะไปไหน?" พี่รามคว้ามือผมเอาไว้ขณะที่ผมกำลังจะลงบันได





"ผมจะไปหาพี่ทศ!!!" ผมสะบัดมือออก ขาทั้งสองข้างก็รีบก้าวออกจากบ้านไป โชคดีที่มีแท็กซี่ผ่านมาพอดี





"จะไปไหนครับน้อง" แท็กซี่ถาม มองเวลาที่หน้าปัดนาฬิกาข้อมือ ดึกขนาดนี้พี่ทศก็คงอยู่ที่....





"ไปย่าน xxx ครับ" ผมบอกพิกัดไป ใจก็หวังว่าพี่ทศจะอยู่ที่ร้านเหล้า ครั้งนี้ผมจะกลับไปบอกรักพี่ทศ





รถมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ หัวใจเต้นเป็นจังหวะสั่นรัว พี่ดาว่าพี่ทศจะรอลักษณ์ไหม?





"น้องครับถึงแล้ว" รถแท็กซี่จอดที่หลังร้าน ผมก็จ่ายเงินที่มีติดกระเป๋าอยู่บ้างให้เป็นค่ารถ พอลงจากรถผมก็เปิดประตูหลังร้านเข้าไป





ในร้านยังคงคึกคักไปด้วยเสียงดนตรีและเสียงพูดคุยของลูกค้าที่แน่นขนัดร้าน ผมชะเง้อมองหาว่าพี่ทศจะอยู่ด้านล่างไหมหรือว่าจะทำงานอยู่ด้านบน





"พี่ทศ ดื่มอีกสิคะ ดื่มไปนิดเดียวเอง" เสียงหวานใสคะยั้นคะย้อให้เจ้าของชื่อที่ผมตามหาดื่มน้ำสีอำพัน ผมจึงหันไปมองก็เห็นพี่ทศที่ดูซูบเซียวจนเห็นได้ชัด ข้างๆก็มีผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ในมหาลัยนั่งประกบข้างคอยส่งแก้วเหล้าให้





"พี่ทศ...." ผมหยุดยืนตรงหน้าของพี่ทศ น้ำตาก็ไหลออกมาอีกรอบ ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องที่ทำให้ผมเสียน้ำตาด้วย





"ลักษณ์!!" พี่ทศเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะเอ่ยชื่อผมออกมาด้วยความตกใจ ผมหันหลังกลับเดินฝ่าลูกค้าที่ลุกขึ้นเต้นไปที่หลังร้าน





"ลักษณ์จะไปไหน!! รอพี่ก่อน!!" เสียงตะโกนจากด้านหลังร้องเรียกแต่ผมไม่คิดจะทำตามผมอาจจะมาช้าไปพี่ทศเลยตัดสินใจมีคนอื่น ผมผิดเองที่มาช้า...





'กลิ่นเบนซิน..ทำไมกลิ่นน้ำมันเบนซินฉุนกึกขนาดนี้' ทันทีที่ผมออกมาจากร้านกลิ่นน้ำมันก็โชยเตะจมูก ผมก้มมองที่พื้นก็เห็นน้ำมันกระจายอยู่ทั่วพอไล่สายตาดูดีๆ ถังขยะหรือลังกระดาษที่กองเอาไว้มีคราบน้ำมัน





"ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก" คำพูดของใครคนหนึ่งดังออกมาจากซอกตึก ก่อนจะปรากฎกายให้ผมได้เห็น





"พี่พาย..."

























.......................................

สวัสดีนะคะทุกคน ดีใจที่ได้เจอ

ตอนนี้หลายอารมณ์ แต่มากสุดคือมาม่า 555

ไรท์ขแโทษที่ไม่ได้ตอบเม้น ไม่ได้ดังแล้วหยิ่งนะคะ

เอาอย่างนี้ดีกว่า ให้คนอ่านทิ้งคำถามที่อยากจะถามไรท์ ถามมาเลยค่ะ ไรท์จะคัดมาสัก20ข้อ แต่ถ้าไม่ถึงก็เอาเท่าที่ได้ ไรท์จะเอาไปลงในหนังสือค่ะ



ทุกคนคะ ตอนหน้า เป็นตอนจบนะคะ ตอนแรกวางไว้ 33 แต่พอดูพล็อตกับเนื้อหาแล้วมันรวบได้

แต่อย่ากลัวค่ะ มีตอนพิเศษลงในนี้ 3 แต่ในเล่มมี 7 นะคะ



สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ดีใจมากเลย ที่เข้ามาอ่านมาเม้นกัน ถึงนิยายน้ำเน่าเนื้อเรื่องเดาง่ายแต่คนก็ยังอ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-10-2016 13:59:06
หนีเสือปะจระเข้อีกละ  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 28-10-2016 17:08:02
อ๊ากกกก เจ้าพายย เผาร้านพี่ทศ  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 28-10-2016 18:11:32
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 28-10-2016 18:12:55
อยากได้อีบุ๊คมากกว่าค่ะ จะทำไหมคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-10-2016 18:24:58
ลุ้นทุกตอนเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 28-10-2016 18:49:55
อยากได้อีบุ๊คมากกว่าค่ะ จะทำไหมคะ


ทำไม่เป็นอ่ะค่ะ =_=
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016] +สปอยตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 28-10-2016 18:53:04
ตอนพิเศษที่จะลง ให้สามตอนจาก 7 ตอน จะเป็นการเขียนบรรยายโดยไรท์ไม่ใช่แบบเล่าเรื่องนะคะ

- รามเกียรติ์ฉบับพี่ทศเล่า..#ลักพาตัวพระลักษณ์
- พระลักษณ์ท้อง
- ไปบ้านพี่ทศกัณฐ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-10-2016 20:29:11
สรุปดาตายเพราะพระรามไม่เชื่อใจ รามรู้อยู่แล้วยังปัดความผิดไปให้คนอื่น แล่วจะทำเลวๆกับลักษณ์อีก  :beat: :z6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-10-2016 21:03:33
จะร้องไห้อ่ะ สงสารมาก
พระรามนี่ก็ถอดแบบมาจากพระรามตัวจริงใช่ไหมคะ ที่ให้สีดาเดินลุยไฟเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-10-2016 00:13:20
ดราม่าจัดหนักมาก!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fernnshala ที่ 29-10-2016 01:00:00
อ่านมาถึงจุดนี้ก็ต้องถามใจตัวเองว่าสรุปแล้วไรท์เกลียดน้องลักษณ์ใช่มั้ย
ทารุณน้องเหลือเกินนนน  :z3:
ยอมใจกับความเห็นแก่ตัวของเพ่รามจังค่ะ55555555
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-10-2016 01:02:50
สุดท้ายสีดาตายเพราะพระราม ไม่น่าเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 30 P13. [28/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 29-10-2016 03:20:51
อ้าวไอ้พี่พายนี่คิดจะเล่นกับไฟ เดี๊ยะกรรมตามสนอง จะทำไรอ่ะ ทศรีบม๊าให้ทัน ไอ้พี่รามถ้าจะให้ยกโทษให้นี้นะต้องมาช่วยลักษณ์อ่ะ โกรธอยู่นะนี้ ดีนะผีพี่ดาช่วย แต่ก็ดันมาเจอไอ้พีาบ้านี่อีกละ ///ง่ะ จะจบแล้วหรอค่ะ อ่า ต้องมีอ่านวนไปอีกค่ะ 555555 รอตอนต่อไปจะเกิดไรขึ้น
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 30-10-2016 15:17:05
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung0209

File : 31 (THE END)















"พี่พาย"





"ใช่พี่เอง ดีใจจังได้เจอน้องลักษณ์อีกรอบ" พี่พายเดินเข้ามาหาผมทีละก้าวช้าๆ ตรงข้ามกับผมที่เดินถอยหลังหนี





"พี่พายมาที่นี่หรือว่า...."





"ใช่ อย่างที่น้องลักษณ์คิดพี่มาเผาร้านไอ้ทศ ถ้าน้องไม่อยากถูกย่างสดน้องมากับพี่ดีกว่า" พี่พายพูดจบก็เข้ามาจับข้อมือและกระชากตัวผมอย่างแรง





'พลั่ก'





"ผมไม่ไปกับพี่หรอก พี่มันเลวจริงๆพี่ทศอุตส่าห์ไม่เอาเรื่องพี่แต่พี่กลับมาจะเผาร้านพี่ทศ" ผมรวบรวมแรงเท่าที่มีผลักพี่พายลงไปนั่งกับพื้น





"ลักษณ์!!!" ในตอนนั้นเองพี่ทศที่คงจะตามผมมาก็เปิดประตูออกมาพอดี





"มาพอดีเลย...ไอ้ทศ" พี่พายพูดเสียงเหี้ยมโดยเฉพาะชื่อพี่ทศนั้นพี่พายจงใจเน้นเสียง สายตาที่จ้องมองก็ไม่ต่างจากคนที่แค้นเคืองมาเป็นร้อยๆปี





"ไอ้พาย ทำไมมึงถึงอยู่ที่นี่..." พี่ทศถึงกับนิ่ง คงตกใจที่ได้เจอกับพี่พาย





"กูก็มาเอาคืนมึงไงไอ้ทศ" พี่พายยืนขึ้นพลางปัดรอยเปื้อนตามเสื้อผ้าไปด้วย ท่าทางของพี่พายไม่มีความทุกข์ร้อนอะไรเลย





"เอาคืนเหี้ยไรอีกไอ้พาย เรื่องที่มึงมาทำร้ายลักษณ์กูก็ไม่เอาเรื่องแจ้งความ" พี่ทศเอ่ย สีหน้าดูเหนื่อยหน่ายเพราะเบื่อที่จะมาแก้แค้นไปมา มีเรื่องกับพี่พาย





"แต่มึงไม่รู้หรอกว่ากูโดนพ่อกูลงโทษจนกูต้องหนีมา ดีแค่ไหนที่กูมาแวะเผาร้านมึงส่งท้าย" พี่พายพูดพร้อมกับชูไฟแช็คขึ้นมา มุมปากกระตุกยิ้มราวกับผู้มีชัย





"ลักษณ์หนีไป.." พี่ทศหันหน้ามาบอกกับผมที่ยืนหลบอยู่ด้านหลัง





"ลักษณ์ไม่หนี" ผมเอ่ย มือก็จับเสื้อร่างสูงไว้แน่น





"แต่ลักษณ์ต้องหนี" พูดจบพี่ทศก็ผลักผมให้ออกห่าง ส่วนตัวเองก็วิ่งไปเตะพี่พายจนล้มล้ม





ในเมื่อมึงอยากจะลองดีกับกู ในเมื่อกูปล่อยมึงแต่มึงเสือกวกกลับมากูก็จะสู้กับมึงเอง!!!" พี่ทศตะคอกใส่หน้าพี่พายพร้อมกับคร่อมทับตัวพี่พายเอาไว้ พี่พายเองก็พยายามดันตัวพี่ทศออก ในขณะเดียวกันพี่ทศก็แย่งไฟแช็คออกจากมือพี่พายแล้วโยนมาทางผม ผมก็รีบเก็บไฟแช็คไว้กับตัว แล้วรีบหยิบโทรศัพท์แจ้งตำรวจให้มาที่ร้าน





'ผลัวะ...พลั่ก...'





หมัดแล้วหมัดเล่าที่ทั้งสองผลัดกันชกไปมาจากที่ตอนแรกพี่พายนอนอยู่บนพื้นก็พลิกตัวกลับเล่นงานพี่ทศ





"พี่ทศ!!" ผมวิ่งเข้าไปหา





"ไม่ต้องเข้ามาลักษณ์ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างมันกับพี่" พี่ทศร้องห้าม ผมก็ทำได้แต่ยืนดูพี่ทศถูกชกทั้งน้ำตา





"พี่ทศ..ฮึก...ฮือ..อ..." พอเห็นเลือดจำนวนมากไหลออกตามแผลที่ใบหน้าพี่ทศ ผมก็ปล่อยโฮออกมา ผมเจ็บใจที่ช่วยอะไรพี่ทศไม่ได้





"เมียมึงร้องไห้แล้วไอ้ทศ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พี่พายพูดกลั้วเสียงหัวเราะเหมือนกับคนบ้า คนโรคจิต ที่เห็นความช้ำใจเป็นเรื่องสนุก





"เดี๋ยวเมียกูก็หยุดร้อง!!" พี่ทศเอ่ย ก่อนจะพลิกตัวกลับขึ้นคร่อมพี่พายอีกครั้งแล้วระดมกำปั้นซัดใส่ทั้งใบหน้าและลำตัวของพี่พายจนเลือดสีแดงฉานกระอักออกมาจากมุมปาก





"มึงจำเอาไว้ไอ้พาย ว่าอย่าคิดมาลองดีกับกูอีก" พี่ทศลุกออกจากร่างคนที่นอนหายใจโรยรินอยู่บนพื้น แล้วเดินตรงมาหาผม





"ผมต่างหากไอ้ทศที่อย่าคิดมาลองดีกับกู!!!!"





พี่พายยันตัวขึ้นนั่ง มือก็คว้าปืนที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังออกมา ปลายกระบอกเล็งไปที่พี่ทศที่หันหลังอยู่





"พี่ทศ!!!!!!!"





'ปัง!!!!!'





ทันทีที่พี่พายเหนี่ยวไก ลูกกระสุนสีเงินก็ออกจากรังเพลิงพุ่งมาทางพี่ทศ ร่างกายของผมก็รีบขยับไปตามสัญชาตญาณเพื่อเป็นเกราะบังกระสุนให้พี่ทศ ผมต้องช่วยคนรักถึงต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเองก็ตาม





"อึก..."





ร่างกายทรุดลงกับพื้นพร้อมกับเลือดที่กระจายตามเนื้อผ้าเป็นบริเวณกว้างแต่ร่างกายที่บาดเจ็บกลับไม่ใช่ผมหรือพี่ทศ





"พี่ราม!!!!!!"





ผมวิ่งเข้าไปประคองพี่รามที่นอนกองกับพื้นขึ้นมาหนุนตักพร้อมกับพี่ทศที่วิ่งมาดูอาการเช่นกัน





"พี่ราม...พี่รามอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ลืมตามาคุยกับลักษณ์ก่อน" ผมตบแก้มพี่รามเบาๆให้พี่รามมีสติ ส่วนพี่ทศก็ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วใช้เสื้อมาห้ามเลือดที่ไหลออกมาบริเวณช่องท้องของพี่ราม





"คุณทศเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงปืน" พี่ดินที่วิ่งออกมาเพราะได้ยินเสียงปืนเมื่อครู่ก็ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า





"อย่าเพิ่งตกใจรีบบอกให้คนเรียกรถพยาบาลแล้วจับตัวไอ้พายไว้ก่อน" พี่ทศตะโกนสั่งพี่ดินจึงเรียกคนในร้านให้โทรเรียกรถพยาบาล ก่อนจะรีบมาควบคุมตัวพี่พายที่นั่งเงียบ ตัวสั่น ที่พลั้งมือยิงคนออกไป





"ลักษณ์..อึก.ก..พี่ขอโทษกับทุกเรื่องๆ" พี่รามพูดออกมาเสียงแผ่ว ทำให้ผมกลับมาสนใจคนในอ้อมแขนอีกครั้ง ทว่าตาเรียวสวยก็เหมือนจะใกล้ปิดอยู่ทุกวินาที





"พี่รามไม่ต้องขอโทษอะไรลักษณ์แล้ว ลักษณ์ไม่โกรธอะไรพี่รามแล้ว แต่พี่รามต้องอดทนนะเดี๋ยวรถพยาบาลก็จะมาแล้ว





"อดทนหน่อยไอ้ราม มึงยังแก้แค้นกูไม่สมใจมึงเลย อย่าเพิ่งเป็นอะไรไป" พี่ทศเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง พี่รามปรายตามองพี่ทศก่อนที่จะยิ้มออกมา ทั้งที่ตัวเองนั้นยังเจ็บอยู่





"กูไม่แก้แค้นอะไรมึงแล้ว..ไอ้ทศ..แค่ก..แค่ก" พี่รามเอ่ยแล้วกระอักเลือดออกมา





"พี่ราม!!! พี่ราม!!!" ผมเรียกพี่รามออกมาทั้งน้ำตา พี่รามจะต้องไม่เป็นอะไรสิ



"อย่าร้องสิลักษณ์...พี่ไม่อยากให้ลักษณ์ร้องไห้อีก..พี่ดีใจที่ตามลักษณ์มาทันนะ...แค่ก..ก...อย่างน้อยพี่ก็ได้ชดใช้สิ่งพี่ทำไว้กับลักษณ์กับดา" พี่รามพูดออกมาทั้งน้ำตา





"ส่วนมึงไอ้ทศกูฝากดูแลลักษณ์ด้วย ห้ามนอกใจน้องกู ห้ามทำน้องกูเสียใจเป็นอันขาด"





"มึงไม่ฝากกูก็ทำอยู่แล้ว" พี่ทศเอ่ย พี่รามยิ้มออกมาเล็กน้อย มือเรียวก็ยกมาทาบแก้มของผมเอาไว้





"ลักษณ์..ยิ้ม..ชะ...ช่วยยิ้มให้พี่ดูหน่อย" พี่รามพูดเสียงสั่นและเบาลงกว่าเดิม จนผมเริ่มใจเสีย





"พี่บอกให้ยิ้ม..อึก..ก..จะหน้านิ่งทำไม?" พี่รามพูดต่อ





ผมใช้มือเช็ดน้ำตาข้างแก้มออกแล้วยิ้มกว้างออกมาตามที่พี่รามต้องการ พี่รามมองหน้าผมตาแทบไม่กระพริบก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงพร้อมกับฝ่ามือที่ทาบแก้มนิ่มของผมนั้นก็อ่อนแรงจนร่วงตกลงสู่พื้นปูน





"พี่ราม!!!!!!!!"





☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆





เสียงสวดมนต์ดังก้องไปทั่วบริเวณ ภายในปีนี้ผมมาที่วัดแห่งนี้สองครั้งแล้ว ครั้งแรกคืองานศพของพี่ดาและครั้งที่สองก็คืองานบวชของพี่ราม





ย้อนเหตุการณ์กลับไปในวันที่พี่รามวิ่งมารับกระสุนแทนผมกับพี่ทศ ตอนแรกทั้งผมและพี่ทศก็คิดว่าพี่รามได้จากพวกเราไปเสียแล้ว แต่โชคยังเข้าข้างที่รถพยาบาลและรถตำรวจมาถึงพอดี พี่รามจึงถูกหมอและพยาบาลยื้อชีวิตเอาไว้ได้และต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่สองอาทิตย์ พอหายดีพี่รามจึงคิดที่จะเข้าสู่ทางธรรม ตัดทางโลก นั่นคือการบวช พี่รามตั้งใจที่จะบวชให้พี่ดาและทุกคนรวมถึงตั้งใจศึกษาพระธรรมไปด้วย





ส่วนพี่พายก็ถูกตำรวจจับกุมเอาไว้แต่ล่าสุดได้ข่าวมาว่าพ่อของพี่พายได้ประกันตัวและมาคุยตกลงกับพี่ทศ ขอร้องพี่ทศให้ช่วยบอกตำรวจว่าปืนลั่นไม่ได้ตั้งใจยิง ตอนแรกพี่ทศไม่ยอมเพราะถือว่าเคยให้อภัยไปแล้วแต่พี่รามและผมช่วยพูดให้เพราะอยากให้พี่ทศให้อภัยพี่พายไม่อยากให้เกิดการจองเวรจองกรรมอีกอีกทั้งผมสงสารคุณอาอาทิตย์ที่ต้องมาคุกเช่าขอร้องคนอายุน้อยกว่าอย่างพวกเรา พี่ทศจึงให้อภัยคุณอาอาทิตย์จึงชดใช้ค่าเสียหาย ค่ารักษาพยาบาลให้พี่รามและบอกว่าจะส่งตัวพี่พายไปเมืองนอก





"ลักษณ์นวดบ่าให้พี่หน่อยสิ" ผมที่นั่งพนมมือสวดมนต์อยู่ในอุโบสถก็ต้องเหลือบมองผู้ชายที่นั่งขยุกขยิกอยู่ข้างๆ





"พี่ทศนั่งให้ดีๆสิครับ อดทนหน่อยพิธีใกล้เสร็จแล้ว" ผมดุพี่ทศ ก่อนจะสวดมนต์ต่อจนจบพิธี พี่รามก็กลายเป็นพระภิกษุสงฆ์เป็นที่เรียบร้อย ผู้คนต่างก็แยกย้ายทยอยออกจากอุโบสถ





"เป็นอะไรล่ะโยมทศ อาตมาเห็นโยมนั่งไม่นิ่งเอาเสียเลย" พี่รามไม่สิต้องเรียกว่าหลวงพี่ถึงจะถูก





"คือพี่ทศปวดบ่าครับหลวงพี่" ผมพนมมือตอบแทนพี่ทศ





"สงสัยเพราะตอนแห่นาครอบโบสถ์แน่เลย ไม่คิดเลยว่าหลวงพี่จะหนัก" พี่ทศเอ่ย ผมก็หยิกเบาๆไปที่หลัง





"โอ๊ย!!! ลักษณ์หยิกพี่ทำไม?" พี่ทศโวยวาย





"ก็ดูพี่ทศพูดจาเข้าสิ" ผมพูดหน้าก็บึ้งตึงไม่พอใจ





"พี่แค่พูดเล่นเองหรือจะให้พี่บอกหลวงพี่ว่าพี่ปวดบ่าเพราะอะไร" พี่ทศเอ่ยขึ้นมา ผมถึงกับหน้าแดงเพราะรู้ความหมายที่พี่ทศพูดดีว่าคงหมายถึงกิจกรรมเมื่อคืนนี้





"อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิโยมทั้งสอง" หลวงพี่รีบห้ามทัพก่อนที่เราสองคนจะก่อสงครามขนาดย่อมในวัด





"ขอโทษครับหลวงพี่" เราทั้งสองกล่าวคำขอโทษพร้อมกัน





"ทั้งสองคนกลับไปพักผ่อนได้แล้วนะ นี่ก็บ่ายแล้ว เมื่อวานก็วุ่นช่วยงานช่วยเตรียมของกันอาจไม่ได้พักผ่อนเต็มที่" หลวงพี่เอ่ย





"ไม่เป็นไรครับ พวกเรากลับช่วงเย็นก็ได้"





"กลับไปพักเถอะ ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนอาตมาที่นี่มีพระหลายรูป มีทั้งแม่ชีบัวแล้วก็...สีกาดา" หลวงพี่เอ่ยโดยตอนพูดถึงพี่ดานั้นน้ำเสียงเจือความเศร้านิดๆ จากนั้นหลวงพี่ก็เดินออกไปจากอุโบสถ





"หลวงพี่คงอยากอยู่คนเดียว เราสองคนก็กลับกันเถอะ" พี่ทศเอ่ย เราทั้งสองจึงเดินออกไปโดยไม่ลืมกราบพระประธานเพื่อเป็นสิริมงคล





เราทั้งสองก็เดินทางออกจากวัดมุ่งหน้ากลับคอนโด ที่จริงต้องกลับไปที่ร้านก่อนแต่วันนี้พี่ทศปิดร้านและให้พี่ดิน พี่ดาว พี่แหวน พี่กัลป์ พี่อิน มาช่วยงานที่วัด กลายเป็นว่าวันนี้ผมจึงกลับคอนโดเร็วเป็นพิเศษ





"พี่ทศจอดรถทำไม?" อยู่ๆพี่ทศก็เลี้ยวไปข้างทางเพื่อจอดรถ





"เดี๋ยวก็รู้.." พี่ทศไม่ตอบแถมเอาผ้าสีดำมาผูกปิดตาผมอีก





"พี่ทศจะทำอะไร!!" ผมโวยวายมือก็จะแกะผ้าปิดตาออก





"ผูกเอาไว้เลยนะอย่าแกะออกมา เดี๋ยวพี่จะพาไปเที่ยวแล้วถ้าไม่ฟังที่พี่บอกพี่จะมัดมือลักษณ์ด้วย" พี่ทศพูดขู่ ผมจึงต้องจำใจนั่งนิ่งๆภายใต้ความมืดมิดจากตาที่ถูกปิดไว้





รถเคลื่อนที่ไปสักพักผมก็รู้สึกว่ารถหยุดจอด เสียงประตูด้านคนขับเปิดออกแล้วปิดลงก่อนที่ประตูทางด้านผมจะเปิดออก





"เดินลงมาช้าๆ ห้ามแกะผ้าออกนะ" พี่ทศเอ่ยมือก็ประคองผมตัวผมเอาไว้





"ยืนนิ่งเดี๋ยวพี่ปิดประตูรถก่อน" พี่ทศบอกกับผม ผมก็ยืนนิ่งตามคำสั่งไม่นานพี่ทศก็จับมือผมแล้วจูงเดินไปข้างหน้า





"พี่ทศจะพาลักษณ์ไปไหน?"





"เดี๋ยวลักษณ์ก็รู้ ตอนนี้เชื่อใจพี่ก็พอนะครับ" พี่ทศบอกกับผม คำพูดที่แสนอบอุ่นทำให้ผมใจชื้นและก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ





"ลักษณ์ก้าวขาขึ้นสูงๆแล้วก้มหัวลงหน่อย"





"เหวอ" ผมแทบขะหงายหลังก็ไอ้พื้นทีผมเหยียบมันเหมือจะแกว่งไปมา





"ไม่เป็นไรลักษณ์ พี่อยู่กับเรานะ ขยับเข้าไปแล้วนั่งลง" พีทศเอ่ย จากนั้นผมก็รู้สึกว่าพี่ทศก็นั่งอยู่กับผมที่ฝั่งตรงข้าม





"อ๊ะ!!" ผมร้องเสียงหลง ที่ผมนั่งอยู่ๆก็ขยับ ผมจับมือพี่ทศแน่นกว่าเดิมด้วยความกลัว สักพักผมก็รู้สึกว่าที่นั่งมันหยุดเคลื่อนที่แต่ผมก็ไม่ได้ทันที่จะคิดอะไรต่อ ริมฝีปากก็ถูกทาบทับด้วยริมฝีปากอุ่นที่มีลิ้นร้อนค่อยๆเคลื่อนตัวแทรกเข้ามาในโพลงปาก ผมเผยอปากรับสิ่งที่รุกล้ำพร้อมกับตวัดลิ้นของตนเกี่ยวพันลิ้นอีกคนอย่างเชื้อเชิญ มือก็โอบกอดและลูบไปมาที่แผ่นหลังกว้าง พี่ทศเองก็บดเบียดปากจนแทบไม่มีที่ว่างให้อากาศได้ถ่ายเท อีกทั้งตักตวงความหวานภายในปากของผมอย่างช่ำชอง





"อืม..." พี่ทศครางในลำคอด้วยความพอใจที่ผมดูดปลายลิ้นเบาๆอย่างเป็นการเป็นงานตามที่พี่ทศเคยสอนเอาไว้ก่อนหน้านี้





"จุ๊บ.." ริมฝีปากของเราก็ผละกันพร้อมกับผ้าปิดตาของผมที่ถูกพี่ทศแกะออก ผมลืมตาช้าๆเพื่อปรับแสงแล้วหันมองไปรอบๆ ผมกับพี่ทศอยู่ในกระเช้าของชิงช้าสวรรค์และตำแหน่งก็อยู่บนสุดเสียด้วย แสงอาทิตย์สีส้มทอแสงให้บรรยากาศโดยรอบสวยงามและโรแมนติกเป็นอย่างมาก





"จำที่พี่เคยบอกลักษณ์ได้ไหม? ว่าพี่จะเหมาชิงช้ามาจูบลักษณ์" พี่ทศเอ่ย ผมพยักด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวที่แก้ม ต้องขอบคุณแสงยามเย็นที่ช่วยกลบสีหน้าของผมที่แดงจัด





"ลักษณ์ครับ นอกจากพี่จะมาจูบลักษณ์แล้วมีอย่างหนึ่งที่พี่อยากจะบอก" พี่ทศพูดกับผม ทั้งน้ำเสียงและท่าทางจริงจัง จนผมไม่อาจจะละสายตาไปจากใบหน้าหล่อเหลานี้ได้





"พี่รักลักษณ์มากนะครับ" พี่ทศเอ่ย





ผมคลี่ยิ้มออกมาตามด้วยโอบกอดพี่ทศเอาไว้แน่น พี่ทศเองก็กอดตอบผมกลับเช่นกัน





"พี่ทศครับ..." ผมกระซิบข้างหูของคนรัก ก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่เคยพูดออกมาด้วยความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่ทศ





"ลักษณ์รักพี่ทศนะครับ"





หลายคนอาจจะอ่านเรื่องวรรณคดีรามเกียรติ์มาคงจะรู้ว่าทศกัณฐ์กับพระลักษณ์ไม่ได้คู่กัน เรื่องราวของผมเองก็เกือบจะเป็นเหมือนในวรรณคดีเช่นกัน เพียงแต่ผมนั้นได้ให้อภัยกับพี่ทศและพี่ทศเองก็สำนึกผิดด้วย กลายเป็นว่าเรื่องราวของผมนั้น...ทศกัณฐ์กับพระลักษณ์รักกัน...ถึงตอนนี้จะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของก็ตามแต่ผมเชื่อว่าจากนี้ไปเราสองคนจะจับมือกันตลอดไป























.............................................

จบแล้ววววว วี้ดบึ้ม

ตอนจบอาจจะไม่ถูกใจใคร บางคนอาจจะเดาผิด แต่อยากที่บอกไรท์แต่งนิยายพล็อตเรื่องเดาง่ายสุดๆ



ที่เคยบอกว่านิยายนี้อิงวรรณคดีมาบางส่วน นั่นคือ

พระลักษณ์ - รักพระรามกับสีดามาก สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อคนทั้งสอง

ทศกัณฐ์ - เป็นคนที่ครองบ้านเมืองได้ดี เลยเอามาใช้กับการทำงานที่ร้านและเป็นผู้นำในมหาลัย ความเจ้าชู้แน่นอนว่ามีแต่ไรท์ไม่เอามาหมด 5555 อีกอย่างถึงทศจะเจ้าชู้แต่ก็รักนางมณโฑคนเดียว (ของไรท์คือเฮียทศรักซ้อลักษณ์)

พระราม×สีดา - รักกันมาก มีแค่กันและกัน ส่วนที่อิงคือ ในวรรณคดีพระรามไม่เชื่อใจสีดา สีดาจึงจากไป ไรท์จึงเอาความไม่เชื่อใจนี้มา วรรณคดีสีดาไม่ตายแต่ของไรท์สีดาจากไปด้วยความตาย



มีเรื่องอยากเมาส์มอยหอยสังข์อีกเยอะแต่กลัวคนอ่านรำคาญ 5555



ตอนพิเศษจะตามมาติดๆ ภายในอาทิตย์นี้ และจะประกาศเปิดจองหนังสือ หวังว่าจะติดตามกันนะคะ ไรท์จะแจ้งทั้งในนี้และเพจเฟสบุ๊ค ยังไงก็ติดตามกันได้

https://m.facebook.com/gingerale0209/?locale2=th_TH (https://m.facebook.com/gingerale0209/?locale2=th_TH)

หนังสือจะจัดหน้าแบบติดๆกันเพื่อตัวเล่มจะไม่หนา ในนั้นมีการ์ตูนจิบิตัวละครสี่ตัว มีภาพสีประกอบสองภาพ ของแถมคือที่คั่นและโปสการ์ดสองใบ



สุดท้ายนี้ขอบคุณที่ติดตามนะคะ รักทุกคน ทุกคนคือกำลังใจให้ไรท์ปั่นนิยายต่อไป

30/10/2559

   

               >>>Next บันทึกรักบ้านไร่(Yaoi) 20+
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 30-10-2016 15:59:29
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 30-10-2016 16:02:53
ขอบคุณค่ะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 30-10-2016 17:20:39
เหอออออ!!!ค่อยยังชั่วนึกว่าพระรามจะตาย อโหสิให้นะ ง่ะ จบแล้วหรอ จบได้ดีมากแล้วละค่ะ หวานกันไปอีก รอสเปเชียลค่ะ อิอิ! ^^ สนุกมั่กๆชอบๆ รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-10-2016 17:59:54
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:    ขอบคุณคนแต่งมากๆครับ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 30-10-2016 18:23:35
โชคดีที่รามเลือกทางที่ถูกได้ แต่ก็เคืองนะเนี่ย มาโยนความผิดให้คนอื่นแบบนี้ :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-10-2016 18:42:15
ดีใจที่ Happy Ending
ดีใจที่คนเขียนยังเมตตาพระลักษณ์ ไม่ให้ต้องเสียใจไปมากกว่านี้ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-10-2016 18:56:30
ฮือออ ซึ้งใจจัง ดีใจที่พี่รามไม่ตาย เราไม่ชอบให้ตัวละครตาย ถึงจะเลวแค่ไหนก็เถอะ555 แต่พี่พายนี่ไม่น่าโดนปล่อยจริงๆนะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-10-2016 19:50:19
 :pig4: 
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 30-10-2016 20:20:34
ดีนะที่พี่รามกลับตัว กลับใจ นึกว่าจะตายซะแล้ว

พี่ทศมีเซอร์ไพร้ส์น้องลักษณ์ด้วย น่ารัก
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ รอตอนพิเศษและเรื่องต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fernnshala ที่ 30-10-2016 22:22:39
โธ่ถังกะลามัง พี่รามมมมม
ไม่รู้จะเอาคำพูดอะไรมาบรรยายตัวพระรามดี
เป็นตัวละครที่น่าสงสารแล้วก็น่าตีมาก
เห็นแก่ตัวจนไม่รู้จะพูดยังไง ฮาาา 55555555555

ตอนแรกแอบเดาว่าพระพายจะเป็นตัวละครลับที่อยู่ทีมพระราม
แล้วส่งหนุมานมาช่วย55555555

สุดท้ายนี้ขอบคุณไรท์มากค่า ชาบูวววว  :z2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-10-2016 00:52:53
จบแล้ว~ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 31-10-2016 10:30:27
Happy endinggggggg
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 31-10-2016 15:59:52

จบแบบมีความสุข

นึกว่าจะต้องเสียน้ำตาอีกรอบ

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 31-10-2016 20:03:59
สนุกมากค่ะ สงสารพระลักษณ์ คนอะไรชีวิตช่างเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเหลือเกินน  :katai1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 31-10-2016 21:21:10
สนุกมากกกกกกค่ะ
ชอบทศ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 31 THE END จบจ้า P13. [30/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 01-11-2016 20:42:46
อ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณที่แต่งนิยายขึ้นมาให้ได้อ่านจ้า
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 02-11-2016 18:58:36
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์


ประกาศ…อ่านด้วยนะคะ
สำหรับผู้ที่สนใจสั่งซื้อหนังสือพระลักษณ์ ท่านยุ่งจะจัดการรวมเล่มและจัดพิมพ์ตอนพิเศษ คิดว่าสิ้นเดือนนี้เสร็จ
ในระหว่างนี้ก็จะจัดหน้าหนังสือไปด้วย อีกทั้งต้องใช้เวลาในการทำปกและรูปประกอบ รูปโปสการ์ดของแถม การ์ตูนจิบิอีกด้วย
คิดว่าสิ้นเดือนพอเขียนตอนพิเศษเสร็จ รวมหน้าเสร็จก็จะสามารถประเมินราคาเล่มได้ ดังนั้น สิ้นเดือนพฤศจิกายน-ต้นเดือนธันวาคม ก็จะทราบราคาหนังสือ
ท่านยุ่งก็จะเปิดโอนทันที ใครพร้อมโอนเงินมาเลยค่ะ เพราะท่านยุ่งไม่อยากให้มีหนังสือตกค้าง
ยังไงอย่าทิ้งกันไปนะคะ หนังสือทำแน่คะ แต่ต้องใช้เวลาเพราะตอนนี้ท่านยุ่งก็ทำงานหลักเช่นกัน
รักนะ …

ป.ล. ท่านยุ่งจะแจ้งรายละเอียด อัพเดทความเคลื่อนไหวในเพจเฟสบุ๊กและในเวปนิยายธันวลัยกับเล้าเป็ด ถ้าให้ชัวร์ ติดตามเพจเฟสบุ๊คนะคะ https://www.facebook.com/gingerale0209/











"ลักษณ์อ่านอะไรอยู่หืม?" ทศกัณฐ์ที่เพิ่งกลับมาจากร้านเหล้าก็เอ่ยถามพระลักษณ์ที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง

"อ่านรามเกียรติ์อยู่ครับ" ร่างโปร่งละสายตาจากหนังสือที่อ่านฆ่าเวลาแล้วตอบคำถามคนรักที่ตอนนี้ได้นั่งลงอยู่ใกล้ๆตนเองแล้ว

"แล้วลักษณ์อ่านถึงไหนแล้วครับ?" ทศกัณฐ์ถาม ก่อนจะกอดเอวเล็กหลวมๆ

"อ่านถึงนางสำมนักขาบอกทศกัณฐ์ให้จับตัวสีดาครับ" พระลักษณ์ตอบ ตาสวยมองไปที่คนรักที่เอาคางมาเกยบ่า

"ปิดหนังสือเลยเดี๋ยวพี่จะเล่ารามเกียรติ์ตอนนี้ให้ฟังเอง รับรองว่าสนุกกว่าในหนังสืออีก" ทศกัณฐ์บอกกับพระลักษณ์พร้อมเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจนพระลักษณ์หรี่ตามองเพราะรู้สึกไม่ชอบมาพากล

"ไม่ใช่จะเล่าเรื่องทะลึ่งๆให้ลักษณ์ฟังนะ" พระลักษณ์พูดดักคอคนหื่นเอาไว้

"ลักษณ์ครับ พี่ไม่ใช่คนนิสัยแบบนั้นเสียหน่อย" ทศกัณฐ์แกล้งทำหน้ามุ่ยซึ่งไม่เข้ากับหน้าเข้มๆของเขาเลยสักนิด

"อย่างอนลักษณ์สิครับ ก็ได้...ลักษณ์จะฟังเรื่องที่พี่ทศเล่านะครับ หายงอนนะๆ" ลักษณ์ที่ปกติจะเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยแสดงออก กลับกลายเป็นกวางน้อยที่ล้มตัวลงนอนตักเสือตัวร้ายที่คอยมองและลอบยิ้มมุมปาก

"ไม่งอนแล้วครับ ถ้าลักษณ์อยากฟังพี่จะเล่าให้ฟัง"

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

ทศกัณฐ์มองสำมนักขานั่งร้องห่มร้องไห้ มือท้วมก็กุมแผลที่ปลายจมูกและใบหูที่ตัดแหว่งจนไม่เหลือเค้าโครงความงาม

"ใครทำเจ้าเยี่ยงนี้ น้องข้าจงบอกพี่มาโดยไว"  ทศกัณฐ์ซักถาม พญายักษ์รู้สึกโมโหที่น้องสาวนั้นถูกทำร้าย

"พวกของนางสีดาเพคะ ทำร้ายน้อง" สำนักขาร่ำไห้ ก่อนจะกุเรื่องว่าตัวเองเที่ยวป่าไปเจอดอกไม้พอจะเด็ดมาเชยชมก็ถูกนางสีดาเข้ามาแย่งและเกิดการวิวาทกัน

"นางสีดานี่มันร้ายนัก กล้าให้คนมาทำร้ายเจ้า" ทศกัณฐ์ขบเขี้ยวข่มอารมณ์โกรธ การมาหยามน้องสาวของตนก็เท่ากับหยามเจ้ากรุงลงกาอย่างเขาเช่นกัน

"ใช่เพคะ นางสีดาร้ายกาจมาก คงเห็นว่าตนทั้งสาวทั้งสวยเลยถือตัวเหนือกว่าผู้อื่น" สำมนักขาใส่ไฟให้ลุกโชน หวังให้ทศกัณฐ์จัดการสีดาแล้วพระรามจะได้กลายเป็นของตน

"สวยอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปดูให้เห็นกับตา"

พอตกเย็นทศกัณฐ์ สำมนักขา พร้อมด้วยมารีศที่ทศกัณฐ์ใช้ให้มาแปลงกายเป็นกวางทองเพื่อใช้ล่อนางสีดาให้สนใจ บัดนี้ทั้งสามตนก็ได้ซุ่มอยู่ใกล้กับอาศรมของพระราม

"นั่นไงเพคะท่านพี่ นางสีดาที่น้องพูดถึง" สำมนักขาเอ่ย นิ้วก็ชี้ไปที่สีดาที่ยืนอยู่หน้าอาศรมพร้อมผู้ชายหน้าตางดงามราวกับเทพบุตรอีกสองคน คนหนึ่งผิวกายเขียวมรกต อีกคนผิวกายดั่งทองทาที่เห็นแล้วทำให้ทศกัณฐ์ใจสั่นจนน่าประหลาด

"นางสีดางามใช่ไหมเพคะท่านพี่" สำมนักขาถามพี่ชายที่ยืนมองเป้าหมายนิ่ง

"ใช่..งามจริงๆ" ทศกัณฐ์เอ่ย เขาไม่หมายถึงสีดาแต่เขาหมายถึงผู้ชายเนื้อทองที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"มารีศ" ทศกัณฐ์เอ่ยนามยักษ์หนุ่ม

"พะยะค่ะ"

"แปลงร่างเป็นกวางทองไปให้คนพวกนั้นเห็นแล้วล่อให้พวกนั้นวิ่งไปที่ป่าอีกด้าน"

"พะยะค่ะ" มารีศรับคำสั่ง จากนั้นก็แปลงกายเป็นกวางทองให้สีดาได้เห็น

"สำมนักขา เจ้ากลับไปที่วังรอผลได้เลย" ทศกัณฐ์ นางยักษ์ร่างท้วมจึงเหาะกลับไปยังกรุงลงกา

"เจ้าพี่เพคะ กวางทอง" น้ำเสียงหวานใสบอกให้ผู้เป็นพระสวามีมาดูกวางทองที่อยู่ตรงหน้า พอพระรามเดินเข้ามาดู กวางทองก็วิ่งหนี

"เจ้าพี่!! ตามจับกวางทองให้หม่อมฉันหน่อย หม่อมฉันอยากได้" สีดาร้องขอมีหรือที่พระรามจะไม่ทำตาม

"พระลักษณ์ น้องดูแลสีดาอยู่ที่นี่ ส่วนพี่จะไปจับกวางทอง" พระรามบอกกับน้องชาย พระลักษณ์ก็พยักหน้ารับคำ จากนั้นผู้เป็นพี่ก็วิ่งไปจับกวางทองโดยไม่รู้ว่าถ้าเขากลับมาที่อาศรมอีกครั้ง เขาจะสูญเสียคนที่รักไป

"พอมองใกล้ๆแล้วงามจริงๆ...สีดา" เสียงคนมาใหม่ดังขึ้น ทำให้สีดาและพระลักษณ์หันไปมองก็พบกับชายร่างใหญ่ที่ดูน่าเกรงขาม พระลักษณ์รีบมายืนด้านหน้าสีดาพี่สะใภ้ของตน

"พี่สีดาหลบหลังลักษณ์ก่อน" พระลักษณ์กระซิบบอกสีดา ก่อนจะมองผู้มาใหม่อย่างไม่เป็นมิตร

"ท่านคือใคร?" พระลักษณ์ถาม ดวงตาสวยก็มองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา

"ข้าว่าเจ้าน่าจะรู้นะ...พ่อหนุ่มเนื้อทอง" ทศกัณฐ์เอ่ย ตอนนี้ความสนใจของเจ้ากรุงลงกาไม่ได้อยู่ที่สตรีรูปงามอย่างสีดาแต่กลับมุ่งไปที่ผู้ชายท่าทางพยศที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"เป็นยักษ์อีกล่ะสิ คงอยากจะโดนศรของเราปักอกอีกตนสิท่า" พระลักษณ์พูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว มือที่ว่างเปล่าก็ปรากฏศรสีทองออกมา

"เจอกันเจ้าจะยิงศรใส่ข้าเลยหรือ ช้าขอเดาเจ้าคือคนที่ตัดจมูกและติ่งหูน้องของข้าใช่หรือไม่?" ทศกัณฐ์เอ่ย พระลักษณ์ก็เข้าใจทันทีว่านางสำมนักขาคงจะส่งพี่ชายมาแก้แค้นพวกตน ถ้าอย่างนั้นกวางทองเมื่อครู่ก็....

"ท่านส่งกวางทองมาล่อลวงให้พี่ชายเราตามจับ ท่านต้องการจะฆ่าพวกเราสินะ" พระลักษณ์เสกคันธนูขึ้นมา ในระหว่างนั้นเองทศกัณฐ์ก็จับพระลักษณ์มาอุ้มพาดบ่าแล้วเหาะขึ้นไปสู่ท้องนภา

"พระลักษณ์!!!!" สีดาร้องเรียกด้วยความตกใจที่พระลักษณ์ถูกทศกัณฐ์พาตัวไป

ทศกัณฐ์พาตัวพระลักษณ์เหาะผ่านป่าเขียวขจี ตลอดทางก็ถูกกำปั้นเล็กๆทุบตีแผ่นหลังเป็นระยะ ซึ่งไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เขาแต่อย่างใด

"ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!!!...เราบอกให้ปล่อย!!!" พระลักษณ์ตะคอกใส่ทศกัณฐ์ มือที่ทั้งทุบทั้งตีก็ไม่สามารถทำอะไรคนที่อุ้มตัวเองได้ อีกทั้งพอจะดิ้นรนขัดขืน ร่างกายก็ขยับสู้แรงยักษ์ไม่ได้

"เฮ้ย!!!!!" พระลักษณ์ร้องอุทาน ร่างที่ถูกทศกัณฐ์อุ้มอยู่เมื่อครู่ก็ถูกร่างสูงปล่อยให้เขาร่วงตกลงมาแหวกอากาศ เห็นทียักษ์ตนนี้คงอยากให้เขาตายด้วยวิธีนี้ พระลักษณ์คิดใจใจ

"อ๊ะ!!" พระลักษณ์ร้องออกมาอีกครั้งด้วยความตกใจ ครั้งนี้ทศกัณฐ์ได้เข้ามาช้อนตัวอุ้มร่างโปร่งอีกครั้ง

"ตกใจล่ะสิท่า เจ้าผิดเองที่บอกให้เราปล่อย" ทศกัณฐ์บอกกับคนในอ้อมแขนที่หน้านิ่วคิ้วขมวด ปากสีสดก็เม้มแน่นเสียจนอยากจะใช้เขี้ยวขบกัด พอเห็นว่าพระลักษณ์ไม่ขัดขืน ทศกัณฐ์จึงเหาะลงสู่พื้นพสุธา

"โอ๊ย!!!" พระลักษณ์ล้มลงไปกองกับพื้นเมื่อทศกัณฐ์จงใจโยนร่างสีทองลงบนพื้นดิน

"แค่นี้ทำเป็นร้องโอดโอย ทีก่อนหน้านี้เจ้ายังปากเก่งอวดดีอยู่เลย" ทศกัณฐ์เย้ยหยัน

"เราไม่ได้อวดดี หากท่านต้องการที่จะสู้กับเราตัวต่อตัวเราก็ยินดี" พระลักษณ์ยืนขึ้นเผชิญหน้ากับพญายักษ์อย่างไม่เกรงกลัว

"ข้าสู้กับเจ้าแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้"

"กลัวจะแพ้เราหรือไรท่านยักษ์เขี้ยวงอ" พระลักษณ์พูดหวังจะปั่นหัวให้อีกฝ่ายโมโห

"เจ้าว่าใครเป็นยักษ์เขี้ยวงอ" ทศกัณฐ์กระชากพระลักษณ์เข้ามาใกล้ แขนแกร่งก็โอบกอดเอวบางเอาไว้ไม่ให้ไปไหน

"มีกันอยู่แค่นี้ เราเป็นมนุษย์ดังนั้นยักษ์เขี้ยวงอก็จะต้องเป็นท่านอยู่แล้ว" แทนที่จะสงบปากสงบคำ พระลักษณ์ก็ยังปลุกอารมณ์ขุ่นของทศกัณฐ์

"เขี้ยวของข้าไม่ได้งอ บางทีข้าว่าเจ้าน่าจะลองโดนข้ากัดกินเจ้าดู" ทศกัณฐ์โน้มหน้าลงกระซิบข้างหูเล่นเอาพระลักษณ์ขนลุกซู่จนคนกอดรู้สึกได้

"เอาเป็นว่าพอฟ้าเริ่มมืดข้าจะจับเจ้ากินเป็นอาหารเย็น ส่วนตอนนี้เจ้าก็เป็นกวางทองที่ข้าจับมาเป็นเหยื่อเสียก่อน" มือหนาเสกเชือกอาคมมามัดรวบข้อมือทั้งสองของพระลักษณ์อย่างรวดเร็ว พร้อมกับเว้นความยาวของเชือกให้พอได้ชักจูง

"ท่านมามัดเราแบบนี้ไม่ได้" พระลักษณ์พอรู้ตัวว่าโดนมัดก็รีบแก้เชือกที่ข้อมมือออก

"พระลักษณ์ หากเจ้ายิ่งแก้มัดเชือกก็จะยิ่งรัดเจ้าแน่น" ทศกัณฐ์บอกกับคนที่พยายามแก้เชือก พระลักษณ์เองพอได้ยินดังนั้นก็หยุดขัดขืนยืนนิ่งทันที

"เดี๋ยวสิ เมื่อครู่ท่านเรียกเราว่าพระลักษณ์ ท่านรู้ชื่อของเราได้อย่างไรกัน" พระลักษณ์ถามด้วยความแปลกใจ

"ตอนที่ข้าพาตัวเจ้ามา สตรีที่อยู่กับเจ้าเรียกชื่อของเจ้าดังขนาดนั้น ข้าไม่ใช่ยักษ์หูตึงที่ไม่ได้ยินว่านางเรียกชื่อเจ้าว่าอะไร" ทศกัณฐ์ตอบแล้วกระตุกเชือกลากพระลักษณ์ให้เดินตามไปข้างหน้า

"นี่ท่าน!!! จะเดินทำไมไม่บอกเราบ้าง" พระลักษณ์โวยวาย

"ไม่จำเป็น" ทศกัณฐ์เอ่ย มือก็ดึงเชือกลากพาเหยื่อเดินตามหลัง

"แล้วท่านจะไม่บอกชื่อให้เรารู้เลยหรือ?" พระลักษณ์ถามชื่อคนที่ลักพาตัวเขามาเพราะหากหลุดพ้นไปได้ ตนนั้นจะได้เผาพริกเผาเกลือแช่งถูกคน

"จะรู้ชื่อข้าไปทำไม?" ทศกัณฐ์ถามกลับ พระลักษณ์ก็นิ่งคิด...'จริงรู้ไปก็เท่านั้นเดี๋ยวเราก็ตายแล้ว'

"โอ๊ย!!" ด้วยความที่ไม่ทันระวังเพราะมัวแต่คิดเหม่อลอย พระลักษณ์ก็สะดุดรากไม้จนล้มลงไป

"เจ้านี่ซุ่มซ่ามเสียจริง" ทศกัณฐ์พูดออกมาด้วยความขบขัน ผิดกับพระลักษณ์ที่รู้สึกเสียหน้าที่มาหกล้มต่อหน้าอีกคน

"อย่ามัวแต่หน้านิ่วรีบลุกขึ้นได้แล้ว" ทศกัณฐ์เอ่ย

"จะ...เจ็บ!!" พอจะลุกขึ้นยืน ความเจ็บก็โลดเล่นผ่านข้อเท้าจนพระลักษณ์ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

"ขี่หลังข้า" ทศกัณฐ์เดินเข้าไปหาพระลักษณ์พร้อมหันหลังแล้วย่อตัวลง จนพระลักษณ์รู้สึกประหลาดใจ ไม่คิดว่าทศกัณฐ์จะยอมให้ขี่หลัง

"เร็วๆเข้าสิ จะได้เดินทางต่อ" ทศกัณฐ์เร่งอีกฝ่าย พระลักษณ์จึงรีบเกาะบ่าทศกัณฐ์เอาไว้ จากนั้นทศกัณฐ์ก็แบกพระลักษณ์เดินทางต่อ

ร่างโปร่งพอได้ขี่หลังทศกัณฐ์ก็รู้สึกสบายกายและมีโอกาสได้ชมบรรยากาศโดยรอบซึ่งมีสัตว์และพืชพรรณมากมายหลายชนิดจนเผลอหลับไป ศีรษะก็ซบลงตรงบ่าของทศกัณฐ์

"พระลักษณ์..." ทศกัณฐ์ลองเรียกคนที่ขี่หลังดู

"อื้ม.." พระลักษณ์ครางอือออกมาเบาๆ ปลายจมูกรั้นก็ซุกและหายใจเบาๆที่ข้างคอของทศกัณฐ์จนต้องขบเขี้ยวข่มอารมณ์ไม่ให้กลืนกินกวางที่หลับไหล

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

"พระลักษณ์...ตื่นได้แล้ว" เสียงทุ้มนุ่มช่วยปลุกให้คนนอนหลับตื่นขึ้นมา ทศกัณฐ์ที่วางพระลักษณ์ให้นอนพิงกับต้นไม้ใหญ่ก็กำลังมัดปลายเชือกกับข้อมือตัวเองเพียงข้างเดียว ส่วนพระลักษณ์พอตื่นขึ้นมาก็พยายามปรับสายตามองท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีดำ

"ลุกขึ้นมา ข้าจะพาเจ้าไปอาบน้ำ" ทศกัณฐ์เอ่ยกับคนที่ยังคงสะลึมสะลือ

"อาบน้ำอย่างนั้นหรือ? ในเมื่อท่านจะกินเราเป็นอาหารมื้อเย็น ท่านจะให้เราอาบน้ำชำระร่างกายไปทำไม" พระลักษณ์เอ่ยถาม

"ข้าอยากกินอาหารที่สะอาด ถึงกายเจ้าจะหอมแต่ข้าก็อยากให้เจ้าอาบน้ำอยู่ดี" ทศกัณฐ์เอ่ยพร้อมกับออกแรงดึงให้พระลักษณ์ยืนขึ้นมา

"เจ็บไหม? ข้าจะช่วยประคอง" ทศกัณฐ์เห็นพระลักษณ์แสดงสีหน้าเจ็บปวดก็นึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายยังเจ็บข้อเท้าอยู่

"ท่านไม่ต้องเมตตากับเหยื่อของท่านหรอก เราเดินเองได้" ถึงแม้ข้อเท้าจะเริ่มบวมแดง พระลักษณ์ก็ปัดความช่วยเหลือจากทศกัณฐ์เพราะความที่เป็นถึงลูกกษัตริย์ พระลักษณ์จึงถือตนไม่ขอรับความหวังดีจากศัตรู

"ตามใจเจ้าก็แล้วกัน" ทศกัณฐ์ก็ไม่เซ้าซี้ จากนั้นทั้งสองก็เดินไปยังลำธานที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

ลำธารใสที่มีดอกบัวสีชมพูอ่อนมากมาย ยามที่แสงจันทร์มากระทบดอกบัวก็เปล่งแสงออกมาชวนให้บรรยากาศดูน่าหลงไหลและบัดนี้พระลักษณ์ก็ตกอยู่ในภวังค์ ร่างโปร่งเดินลงไปในลำธารอย่างไม่รู้ตัว สิ่งที่พระลักษณ์คิดอยู่ตอนนี้คือการชื่นชมดอกบัวที่อยู่รอบกาย

ทศกัณฐ์เองก็ถอดผ้านุ่งและเครื่องประดับออก ก่อนจะรู้สึกว่าเชื่อกที่มัดกับข้อมือนั้นกระตุกจึงได้กันไปดูพระลักษณ์ที่อยู่ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง แสงสีชมพูจากดอกบัวเองก็ช่วยขับให้ผิวสีทองให้ดูงดงามยิ่งขึ้น ทศกัณฐ์ยิ้มมุมปากแล้วพาร่างเปลือยเปล่าของตัวเองเข้าไปประชิดทางด้านหลังของอีกคน ซึ่งมัวแต่ชื่นชมดอกบัวจนไม่สนใจว่าพญายักษ์ยืนอยู่ด้านหลัง

"เจ้านี่งามเสียจริง ข้าคิดไม่ผิดที่จับตัวเจ้ามา" ทศกัณฐ์กอดเอวคอดเอาไว้ พระลักษณ์จึงได้รู้ตัวว่าตัวเองถูกกอดเอาไว้

"ท่านพูดอะไรของท่าน ที่สำคัญมากอดเราทำไม?" เนื่องจากทศกัณฐ์ไม่ได้กอดรัดแน่น พระลักษณ์จึงสามารถขยับตัวหันไปเผชิญหน้ากับทศกัณฐ์แต่ก็ต้องตกใจกับร่างเปลือยที่แสดงถึงร่างกายกำยำได้รูปและสิ่งเปี่ยมไปด้วยความเป็นบุรุษของทศกัณฐ์ที่อยู่ใต้น้ำ ถึงแม้ตอนนี้จะมืดค่ำ หากแสงจันทร์สาดทอกับผิวน้ำใสก็ทำให้พระลักษณ์เห็นทศกัณฐ์ได้อย่างชัดเจน เช่นเดียวกับทศกัณฐ์ที่เห็นใบหน้าที่ขึ้นสีบนแก้มนิ่ม

"ตกใจอะไรพระลักษณ์ เราเป็นชายเหมือนกันไม่เห็นต้องอาย" ทศกัณฐ์เอ่ย พร้อมกับกระชับกอดจนร่างกายของพระลักษณ์แนบชิดกับของตน

"ถึงจะเป็นชายเหมือนกัน แต่เราก็ไม่ใคร่จะเปล่าเปลือยให้ชายใดได้เห็นเหมือนกับท่าน หรือว่า...พวกยักษ์จะชอบเปลือยกายให้คนอื่นดู" พระลักษณ์พูดจาเหน็บแนมทิ้งท้ายยักษ์หน้าไม่อาย


"ข้าชอบเปลือยกายให้คนที่ข้าสนใจดู ส่วนเจ้าหากไม่เคยเปลือยกายให้ชายใดเห็น ข้าก็จะเป็นคนแรกให้กับเจ้า" ทศกัณฐ์พูดน้ำเสียงกระเส่า มือก็คว้าข้อมือของพระลักษณ์มาโอบคอตัวเองไว้ กลายเป็นว่าพระลักษณ์กำลังยืนคล้องคอเขาอยู่

"ท่านจะทำอะไร!!" พระลักษณ์โวยวาย ผ้าที่ปกปิดร่างกายก็ถูกมือหนาจับกระชากออกไป

"อาบน้ำให้เจ้าอย่างไรล่ะ" ทศกัณฐ์ตอบสายตาเจ้าเล่ห์ก็ฉายแววออกมาอย่างเห็นได้ชัด พระลักษณ์รู้ดีว่าทศกัณฐ์คงไม่ได้อาบน้ำตนเป็นแน่

"เราอาบเองได้ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!!" พระลักษณ์บอกพร้อมกับกระชากแขนตัวเอง ทำให้ท้ายทอยของทศกัณฐ์ถูกรั้งลงมา ใบหน้าของทั้งสองจึงอยู่ในระยะประชิด

"หากเจ้าเป็นสตรีข้าคงคิดว่าเจ้ายั่วยวนข้า" ทศกัณฐ์เอ่ย

"เราไม่ได้ยั่วยวนท่าน" พระลักษณ์รีบพูดแก้ต่าง

"ช่างเถอะ เจ้าจะยั่วยวนข้าหรือไม่ ข้าก็จะ...."

ทศกัณฐ์ไม่พูดต่อ กลับใช้การกระทำแทนคำพูด ริมฝีปากหนาประกบกับริมฝีปากสีสดที่เขาคิดปรารถนาที่จะกัดตั้งแต่ได้พบเห็น พระลักษณ์เม้มปากแน่นไม่ให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามา ทศกัณฐ์จึงขบกัดริมฝีปากล่างจนพระลักษณ์เผลอเผยอปากออก ผู้มากประสบการณ์จึงใช้จังหวะนี้สอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากแล้วตวัดลิ้นเล็กที่คอยหลบหลีกมาสอนให้รู้งาน มือที่ว่างก็ลูบไล้ปลุกอารมณ์ที่แผ่นหลังขาว ไม่นานพระลักษณ์ก็ถูกชักจูงตามแรงอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นมาจนจูบตอบอีกฝ่าย

"ฮืม.ม..."ทศกัณฐ์ครางในลำคอด้วยความพึงพอใจเมื่อลิ้นเล็กตวัดตอบรับมา ก่อนที่จะถอนจูบช้าๆแล้วขบเบาๆที่ปลายคางด้วยความหมั่นเขี้ยว

"เจ้าคือเนื้อกวางที่หวานที่สุดเท่าที่ข้าได้ลิ้มรสมา" ทศกัณฐ์กระซิบข้างหูเสียงแหบพร่า ใบหน้าคมเลื่อนลงต่ำแล้วจุมพิตประทับรอยตามซอกคอ

"หยุด...เราเป็นบุรุษท่านจะมาทำแบบนี้ไม่ได้" พระลักษณ์ร้องห้าม ถึงแม้เวลานี้จะมีอารมณ์ร่วมไปแล้วก็ตาม

"ทำได้สิ...ในเมื่อข้าต้องการและข้ารู้ว่าเจ้าก็ต้องการเหมือนกัน" ทศกัณฐ์เอ่ย มือที่ว่างก็รวบกลางกายของตนและอีกฝ่ายมาไว้ด้วยกัน มือที่เคยลูบแผ่นหลังก็เลื่อนต่ำลงมานวดเค้นบั้นท้าย

"ท่านหยุดเถอะ..ได้โปรด..อ่า.า...อืม.ม.."

"แน่ใจเหรอ..อ่า.า..ว่าให้หยุด" ทศกัณฐ์ถามแล้วเงยหน้ามองดวงตาฉ่ำเยิ้ม แล้วลดตัวลงเล็กน้อยให้ปากได้ดูดดุนยอดอก

"พะ...พอ...อย่าทำแบบนี้" เสียงหวานยังคงร้องห้ามในขณะเดียวกันทศกัณฐ์ก็ทั้งใช้ปากเล่นส่วนยอดอกสีสวย มือก็ขยับรูดแก่นกายทั้งสองรวมถึงบั้นท้ายนิ่มพร้อมกัน จนพระลักษณ์ผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ในด้านนี้ยืนตัวขาสั่นจนแทบทรุดลงไปใต้น้ำ

พอเล่นกับแผ่นอกทั้งสองข้างของพระลักษณ์จนพอใจ ทศกัณฐ์ก็ดูดเม้มจากกลางอกลงมาที่หน้าท้องเนียนทและฝากรอยแดงเอาไว้ พระลักษณ์ทำได้เพียงยืนครางเท่านั้น

"เสียว...ว...เราเสียวในท้อง..ท่านทรมานเหยื่อก่อนกินอย่างนี้เหรอ" พระลักษณ์รู้สึกทรมาณที่ร่างกายถูกจู่โจม โดยเฉพาะแก่นกายที่ปวดหนึบจนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว

"เดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้าหายทรมานเอง" ทศกัณฐ์ยิ้มร้าย แล้วใช้นิ้วกรีดไปตามร่องก้นของพระลักษณ์ พร้อมกับหยุดขยับมืออีกข้างที่กอบกุมแก่นกาย

"อ๊ะ...อัก...จะ..เจ็บ..เราเจ็บ" พระลักษณ์ร้องออกมา คิดว่าตนคงจะต้องตายเป็นแน่เพราะอีกฝ่ายกำลังใช้นิ้วชำแหละเข้ามาในกาย นี่คือความหมายของการทำให้หายทรมานที่อีกคนบอกสินะ....มันคงเป็นความตาย

"เดี๋ยวก็หายเจ็บ" ทศกัณฐ์ดันตัวพระลักษณ์ให้ชิดโขดหิน แล้วจับขาเรียวข้างหนึ่งของพระลักษณ์ให้ยกขึ้น พลางขยับนิ้วเป็นจังหวะที่เร็วขึ้นแล้วเพิ่มนิ้วเป็นสองและสามตามลำดับ

"อึดอัด..เราอึดอัด..อ่ะ..อ่า.." ในความอึดอัดของพระลักษณ์ก็มีความเสียวซ่านเกิดขึ้นด้วย

"ข้าเองก็อึดอัด...ข้าขอฝังเขี้ยวไว้ในตัวเจ้าเลยก็แล้วกัน" ทศกัณฐ์ขยับแท่งร้อนตัวเองกดแทรกเข้าไปในช่องทางสีหวานที่ได้เบิกทางไปก่อนหน้านี้

"อ่า..า...แน่นจริงๆ" ทศกัณฐ์สบถ เอวหนาก็ขยับสวนช้าๆ ให้คนตรงหน้าได้ปรับตัว

"เจ็บ...เราเจ็บ..อ่า...อ่า..อ่ะ" นิ้วสวยจิกไปที่ท้ายทอยของคนที่ฝังร่างในตัวเพื่อระบายความเสียวซ่าน ใบหน้าที่งดงามราวกับนางอัปสรก็มีน้ำตาคลอเพราะความรู้สึกเจ็บ...ที่มีความเสียวปนอยู่

"เดี๋ยวเจ้าก็หาย..อ่า.า....ข้างในเจ้ามันบีบรัดข้า" ทศกัณฐ์พูดปลอบพร้อมกับจูบซับน้ำตาเบาๆ

"อ่า..อ่ะ..อ๊ะ...อื้อ..อ..." ไม่นานร่างกายของพระลักษณ์ปรับตัวได้ จากที่เจ็บก็กลายเป็นความรู้สึกดี เสียงที่ร้องออกมาก็กลายเป็นเสียงคราง

'แฉะ..แฉะ..แฉะ'

พอได้ยินเสียงครางของกวางเนื้อทอง ทศกัณฐ์ก็เร่งจังหวะกระแทกจนน้ำกระเซ็นเป็นบริเวณกว้าง

"อืม..ม....ซี๊ด..ด...."

"อ๊า.า....อ่ะ..อ๊ะ..อะ...อ๊า.า..ง......"

เสียงครางระงมดังก้องลำธาร กลบเสียงแมลงจนหมดสิ้น ทสกัณฐ์คลายมนต์ที่เชือกให้หายไปพร้อมถอนกายออก จากนั้นก็จับพระลักษณ์ให้หันหน้าไม่ที่โขดหินและตรึงมือเล็กให้ยึดเกาะพิ้นหินให้แน่น ตามด้วยรั้งเอวมาด้านหลังทำให้บั้นท้ายของพระลักษณ์เด่นชัด

"อั๊ก..อ๊า..า..า....." พระลักษณ์ครางลั่น เมื่อช่องทางถูกแก่นกายกดทีเดียวจนสุด

"อืม.ม..พระลักษณ์.." ทศกัณฐ์ขยับกายอีกรอบ ปากก็เอื้อนเอ่ยชื่ออีกคนจนเจ้าของชื่อใจสั่นระรัว

"อือ..ทะ...ท่าน....ตรงนั้น...อ่า.า.." ร่างสีทองสั่นสะท้านเมื่อถึงทศกัณฐ์กระแทกกระทั้นโดนจุดกระสัน

"ข้าชื่อ..ทศกัณฐ์..อ่า..เรียกชื่อข้าสิ"

"อึก..ทศกัณฐ์...อื้ม.ม..ทศกัณฐ์..เรา..ไม่ไหวแล้ว.." พระลักษณ์พูดไปพลางครางไปพลาง ตอนนี้ส่วนแข็งขืนนั้นมีทีท่าว่าจะปลดปล่อย ทศกัณฐ์เองพอได้ยินพระลักษณ์เรีบกชื่อของตนก็ยิ่งเร่งจังหวะและกระแทกหนักๆยิ่งกว่าเดิม

"อ๊า.า..โอว..อ่า.า...อ่ะ..อ๊า..า"

"อืม...ซี๊ด.ด..."

ไม่นานพระลักษณ์ก็ปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกับทศกัณฐ์ที่ปล่อยน้ำรักเข้าไปในกายของร่างโปรงเกิดความรู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง ทศกัณฐ์ก็รั้งเอวบางมาสวมกอดโดยพระลักษณ์ก็ยืนพิงอกกว้างอย่างหมดแรง

"พี่ทศ!!!!! นี่มันรามเกียรติ์อะไรของพี่ พี่เล่าอะไรให้ลักษณ์ฟัง" พระลักษณ์โวยวายเมื่อฟังรามเกียรติ์ที่คนรักเล่า

"รามเกียรติ์ เวอร์ชั่นทศลักษณ์ไง" ทศกัณฐ์ตอบพลางนึกขำ จะไม่เขาขำได้อย่างไร ในเมื่อพระลักษณ์หน้าแดงเถือกเพราะความอาย

"รามเกียรติ์หื่นล่ะสิไม่ว่า คนเล่าโคตรหื่น" พระลักษณ์เอ่ย มือก็หยิกบ่าทศกัณฐ์ด้วยความหมั่นไส้

"หื่นก็ผัวลักษณ์นะ...จะว่าไปอยากหื่นใส่เมียจัง" ทศกัณฐ์ไม่ใช่แค่พูด เขาดันพระลักษณ์ให้นอนกับเตียงแล้วขึ้นคร่อมร่างโปร่ง

"หยุดเลยนะ..พี่ทศ!!!!!"




หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 02-11-2016 21:09:09
ทศลักษณ์ มีด้วยหรอพี่ทศศศ 5555555
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 02-11-2016 21:22:29
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 02-11-2016 22:22:42
พี่ทศนี่เล่าแบบจริงจังมากกกกกกกกกกกกกกกก
นี่มันเวอร์ชั่นไหนเนี่ย
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 02-11-2016 23:33:15
 :-[
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 03-11-2016 00:04:10
 :jul1: :oo1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 03-11-2016 04:27:02
้เคลียร์ทุกปม 5555 ถึงแม้ว่าเราอยากลุ้นให้เป็น bad end ก้ตาม  :hao7:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 03-11-2016 07:30:27
ก็ว่าแปลกๆตั้งแต่ฆ่าสีดาชิงพระราม ไปๆมาๆได้พระลักษณ์จนได้
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-11-2016 08:17:34
ไม่ค่อยทะลึ่งเลยเนอะพี่ทศ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-11-2016 08:48:57
ที่เล่ามาเป็นตัวเองสุดๆเลยพี่ทศ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mam.nalok ที่ 03-11-2016 09:50:50
รามเกียรติเวอร์ชั่นพี่ทศ สุดยอดดดดด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: suonlyyou ที่ 03-11-2016 13:18:18
ชอบเรื่องนี้มากกกกก (ให้ กอไก่ เพิ่มอีกล้านตัว) :mew1:

สนุกมากเลยค่ะ  อ่านจนลืมทำงานไปเลย 55555

ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดีและสนุกนะค่ะ  :pig4:

จะติดตามเรื่อยๆนะค่ะ
 

 :L2: :L2: :L2:


หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 03-11-2016 13:55:23
ชอบรามเกียรติ์เวอร์ชั่นทศลักษณ์นะ 555+
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-11-2016 14:04:05
5555 ชอบเวอร์นี้ สนุกกกก
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 03-11-2016 20:47:38
พี่ทศ :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 03-11-2016 20:49:27
มันเป็นอย่างนี้นี่เองรามเกียรติ
เวอร์ชันนี้ชอบมากๆจ้ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 03-11-2016 22:02:31
ว่าแล้วววว มันแปลกๆตั้งกะเฮียทศอาสาเล่าเรื่องและ ที่แท้หาทางกินเมียนี่เองงงงง หุๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 03-11-2016 22:54:27
จ้างร้อยเล่นล้านก็พี่ทศนี่แหละ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 04-11-2016 00:39:58
 o13
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 04-11-2016 09:57:15
 :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 04-11-2016 20:43:24
เวอร์ชั่นนี้แขกอินเดียได้ยินได้อ่านเข้ามีหวังหัวใจวายตายแน่ ทำไปได้ๆน้องยุ่ง
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 04-11-2016 22:08:41
 :jul1:ตอนพิเศษเล่นเอา
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ ทศกัณฐ์ลักพาตัวพระลักษณ์ P13. [02/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 05-11-2016 00:17:09
นิทานของพี่ทศ ทำเอาเคลิ้มกันเลยทีเดียว  :กอด1:  น่าจะเล่าต่ออีกสักหน่อยนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 05-11-2016 19:35:21
พระลักษณ์

Writer : Tan-Yung 0209

File : พระลักษณ์ท้อง













"ขอบคุณทั้งคุณสองคนมากนะคะที่มาจัดกิจกรรมวันเกิดที่นี่ เด็กๆของเราดีใจมากเลยค่ะ" เจ้าหน้าที่อาสาสมัครกล่าวคำขอบคุณแก่ทศกัณฐ์และพระลักษณ์



"ไม่เป็นไรครับ ผมตั้งใจจะจัดวันเกิดที่นี่อยู่แล้ว" พระลักษณ์เอ่ย วันนี้เขารู้สึกอิ่มบุญ อิ่มใจ ที่ได้จัดวันเกิดที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าร่วมกับทศกัณฐ์ เพชรและพวกพี่ๆร้านเหล้าที่ร่วมกันทำบุญ



"ขอบคุณจริงๆนะคะ" เจ้าหน้าที่อาสาสมัครกล่าวคำขอบคุณอีกครั้ง



"ครับ ไว้โอกาสหน้าผมจะหาเวลามาที่นี่บ้าง" ทศกัณฐ์เอ่ย



จากนั้นทศกัณฐ์ก็เรียกทุกคนที่กำลังสนุกในการเล่นร่วมกับเด็กๆให้มารวมตัวกันเพื่อกลับ ในระหว่างที่เดินมายังรถก็มีเด็กผู้ชายฝาแฝดผิวขาวละเอียด ผมดำขลับ พวงแก้มแดงระเรื่อ หน้าตาน่ารัก คนหนึ่งวิ่งไปจับมือทศกัณฐ์ อีกคนก็วิ่งไปจับมือพระลักษณ์



"ป๊าๆ" เด็กทั้งสองเรียกทศกัณฐ์และพระลักษณ์ออกมาพร้อมกัน ทั้งสองจึงย่อตัวลงพูดคุยกับเด็กน้อย



"หืมเรียกป๊าเลยเหรอ?...ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าครับ?" ทศกัณฐ์ถามเด็กที่จับมือตัวเอง



"น้องชายผมอยากเป็นลูกของป๊า" แฝดพี่ตอบ ทั้งทศกัณฐ์และพระลักษณ์ต่างประหลาดใจปนกับรู้สึกดีที่มีเด็กมาขอเป็นลูก



"อยากเป็นจริงๆเหรอ? ว่าแต่ชื่ออะไรครับ ป๊าจะได้เรียกถูก" พระลักษณ์เป็นฝ่ายถามสองฝาแฝดบ้าง



"แล้วป๊าทั้งสองคนจะเรียกเลยครับ" แฝดน้องตอบ แล้วเดินเข้าไปกอดพระลักษณ์เอาไว้เหมือนกับลูกแมวที่คอยออดอ้อน



"พี่ทศครับ ลักษณ์อยากรับเลี้ยงสองคนนี้ได้ไหมครับ?" ด้วยความที่แพ้ทางอ้อนบวกกับพระลักษณ์เองก็เอ็นดูเด็กทั้งสองจึงได้ปรึกษาขอความเห็นจากคนรัก



"ได้สิ แต่ตอนนี้เราทั้งคู่ยังเรียนไม่จบคงทำได้เพียงอุปการะเอาไว้ก่อนเท่านั้น" ทศกัณฐ์ตอบ เขาเองก็แอบเสียดายเพราะส่วนตัวก็ถูกชะตากับฝาแฝดอยู่ไม่น้อย



"ครับ...ลักษณ์เข้าใจ" พระลักษณ์พูดเสียงเศร้า ตาก็มองเด็กชายที่ยืนตาแป๋ว



"เอาแบบนี้นะพวกป๊าจะมาที่นี่บ่อยๆ" พระลักษณ์บอกกับฝาแฝด เด็กน้อยเองก็พยักหน้ารับเพราะเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่คุยกัน



"ถ้ามาครั้งหน้าป๊าพาน้องมาด้วยนะครับ" แฝดพี่เอ่ย



"น้องไหนครับ?" ทศกัณฐ์ถาม



"น้องในท้องไงครับ" แฝดน้องตอบ แล้วใช้นิ้วเล็กๆจิ้มไปยังท้องของพระลักษณ์



"ป๊าเป็นผู้ชายท้องไม่ได้นะครับ" พระลักษณ์พูดออกมาทั้งรอยยิ้ม มือเรียวก็ลูบผมนิ่มด้วยความเอ็นดู



"ได้สิครับ ป๊ากินคุกกี้นี่นะแล้วจะมีน้อง" แฝดน้องพูดต่อ มือก็ล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะส่งห่อคุกกี้ชิ้นเล็กไปให้พระลักษณ์



"ครับๆ ป๊าจะกินแล้วมีน้องนะครับ" พระลักษณ์เอ่ย พร้อมเก็บห่อคุกกี้ใส่กระเป๋ากางเกง



"เฮียทศ!!!! ซ้อลักษณ์!!!! กลับกันได้แล้วยัง!!!" กัลป์ตะโกนมาจากรถตู้ที่อยู่ห่างออกไป ตอนนี้ทุกคนเข้าไปนั่งรอแล้วเหลือแต่คนที่เรียกให้พวกเขาก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ขึ้นรถ



"เดี๋ยวป๊าต้องกลับบ้านก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์บอกกับเด็กทั้งสองคน ส่วนพระลักษณ์ก็สวมกอดฝาแฝดเอาไว้แน่น



"แล้วเจอกันนะครับ" พระลักษณ์พูดส่งท้าย



พอทศกัณฐ์และพระลักษณ์บอกลาฝาแฝดทั้งสองคนแล้วก็รีบขึ้นรถกลับ ทุกคนในรถก็บ่นออกมาว่าทำไมมาช้า พระลักษณ์เล่าเรื่องที่ได้เจอฝาแฝดทั้งสองคนให้ทุกคนได้ฟัง



"อยากเห็นเด็กนั่นจังว่าหน้าตาเป็นยังไง" แหวนเอ่ย ในสมองก็จินตนาการถึงฝาแฝดตามลักษณ์ที่พระลักษณ์เล่า



"จากที่น้องลักษณ์เล่า พี่ว่าต้องน่ารักแบบสุดๆ" ดาวพูดเสริม



"แต่ผมว่าคงจะน่ารักไม่เท่ากับลูกเฮียทศกับซ้อลักษณ์แน่เลย" อินเอ่ย พร้อมส่งวายตาให้กับกัลป์ว่าสิ่งที่ตนพูดหมายถึงอะไร



"คืนนี้น้องลักษณ์ก็กินคุกกี้นั่นแล้วให้เฮียทศทำลูก" ดินที่ขับรถก็พูดเสนอขึ้นมา



"ก็ดีเหมือนกัน สงสัยคืนนี้ต้องจัดหนักๆลักษณ์จะได้ท้อง" ทศกัณฐ์ยิ้มกริ่ม แล้วเอนตัวซบบ่าของคนรักที่นั่งหน้าแดงเถือก



"จัดหนักอะไรอีกล่ะ ทุกคืนก็ทำลักษณ์จนแทบไม่ได้นอน!!" พระลักษณ์โวยวายออกมา ก่อนจะนึกขึ้นๆด้ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กับทศกัณฐ์แค่สองคน สิ่งที่พูดออกมาเมื่อครู่ก็เท่ากับฆ่าตัวเองชัดๆ



"โหย...เฮียทศผมอิจฉาว่ะพี่" กัลป์พูดแซว ทุกคนเองก็หันมาส่งสายตาล้อใส่พระลักษณ์



"ลักษณ์ง่วง ลักษณ์ขอนอนดีกว่า" พระลักษณ์ไม่สามารถทนสายตาของทุกคนได้จึงทำทีเป็นง่วงนอน



"เฮ้ย!!! หยุดแซวเมียกูได้แล้ว เมียกูอายจนหนีไปนอน มามะ...มานอนตักผัว" ทศกัณฐ์ดึงพระลักษณ์ในนอนหนุนตัก โชคดีที่ทั้งสองคนมานั่งที่เบาะหลัง พระลักษณ์จึงนอนเหยียดได้สบาย



"เพชรสนใจมีลูกไหม? เดี๋ยวกูไปขอแบ่งคุกกี้จากซ้อลักษณ์ให้" กัลป์ถามคนรัก



"ไม่เว้ย!!! พี่อินก็ด้วยหยุดลูบเอวเพชรได้แล้ว!!" เพชรโวยวายพี่น้องฝาแฝดซึ่งเป็นคนรักของเพชรทั้งคู่ เรียกเสียงหัวเราะให้กับคนในรถ



☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆



กลางคืนท่ามกลางแสงไฟนีออนจากตึกรอบนอกส่องแสงสลัวเข้ามาในห้องนอน พระลักษณ์ที่เพิ่งจะปิดไฟและเตรียมเข้านอนก็ถูกคนรักที่เพิ่งจะเข้ามาในห้อง สวมกอดเอวเล็กเอาไว้



"อย่าเพิ่งนอนสิลักษณ์" ทศกัณฐ์กระซิบข้างหูน้ำเสียงแหบพร่า พระลักษณ์รู้อารมณ์ที่สื่อออกมาผ่านคำพูดว่าร่างสูงต้องการอะไร



"พี่ทศวันนี้ลักษณ์เหนื่อยมากเลยครับ" พระลักษณ์บอกกลับไป วันนี้เขาตื่นตั้งแต่รุ่งสาง ทำอาหาร จัดของไปทำบุญที่วัดและสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พอกลับจากเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้าทศกัณฐ์ก็พาพระลักษณ์ไปเลี้ยงฉลองต่ออีกเรียกได้ว่าร่างกายของร่างโปร่งนั้นต้องการพักผ่อนเป็นอย่างมาก



"ลักษณ์...พี่อยากทำลูกกับลักษณ์นะแค่รอบเดียวเอง" ทศกัณฐ์อ้อนคนรักแล้วยัดห่อคุกกี้ที่ไปเอามาจากกระเป๋าพระลักษณ์ยัดใส่มือนุ่ม



"แค่รอบเดียวนะครับ" สุดท้ายพระลักษณ์ก็ใจอ่อน ยอมทศกัณฐ์อีกจนได้



"ถ้าอย่างนั้นกินคุกกี้สิ" ทศกัณฐ์เอ่ย



"พี่ทศเชื่อเหรอครับ?"



"ไม่รู้สิ...แต่ใจพี่อยากให้ลักษณ์กินนะ" ทศกัณฐ์ตอบ พระลักษณ์จึงแกะห่อแล้วกินคุ๊กกี้จนหมด



"กินหมดแล้วก็ถึงเวลาทำลูกแล้วสินะ" ทศกัณฐ์ยิ้มพราว



จากนั้นคนตัวโตก็ช้อนตัวคนตัวเล็กอุ้มไปนอนบนเตียงกว้าง ทั้งสองก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามครรลองของความรัก ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน แน่นอนว่าทศกัณฐ์นั้นทำตามคำพูด ไม่มีการต่อรอบเพิ่มเพราะรู้ว่าคนรักที่นอนอยู่ในอ้อมกอดนั้นอ่อนเพลียมากขนาดไหน



เช้าวันต่อมา...



"อุ๊บ...อึก..แหวะ" เสียงคนกำลังอาเจียนดังลอดออกมาจากห้องน้ำ ทำให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นมา



"ลักษณ์..ลักษณ์ เป็นอะไรหรือเปล่า!!" ทศกัณฐ์ที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอคนรักบวกกับได้ยินเสียงดังจากในห้องน้ำ ร่างสูงตกใจมากรีบลุกออกจากเตียงไปหาคนรักที่โก่งคออ้วกอยู่ตรงชักโครก



"พี่ทศ..ลักษณ์คงจะไม่สบายแน่ๆเลย มันคลื่นไส้..อุ๊บ" พระลักษณ์พูดไม่ทันจบก็อาเจียนออกมา ทศกัณฐ์ประคองร่างเล็กแล้วคอยลูบหลัง เขารู้สึกไม่ดีที่เห็นคนรักไม่สบายและนึกโทษตัวเองที่เมื่อคืนนั้นเอาแต่ใจ



"เดี๋ยวรอพี่อาบน้ำเสร็จพี่จะพาไปหาหมอนะ" ทศกัณฐ์ประคองพระลักษณ์ไปนอนพักบนเตียง



"ไม่ต้องหรอกครับ ลักษณ์คงเป็นหวัดธรรมดา" ลักษณ์บอกทศกัณฐ์ที่กำลังกระวนกระวาย



"ถ้าอย่างนั้นพี่ไปทำข้าวต้มให้นะ" ทศกัณฐ์บอกกับคนที่นอนอยู่บนเตียง พระลักษณ์พยักหน้ารับก่อนจะหลับตาลงนอนพักผ่อนอีกครั้ง ในระหว่างนั้นทศกัณฐ์ก็เข้าครัวทำข้าวต้มหมูสับของโปรดคนรัก สักพักข้าวต้มหมูหอมกรุ่นก็ถูกตักใส่ชาม



"ลักษณ์...ตื่นมาทานข้าวต้มก่อนเร็วเดี๋ยวพี่ป้อนให้" ทศกัณฐ์เรียกปลุก พระลักษณ์ก็ตื่นขึ้นมาตามเสียงเรียก



"อุ๊บ!!" ทันทีที่ได้กลิ่นข้าวต้ม พระลักษณ์ก็รู้สึกคลื่นไส้จนต้องรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ



"แหวะ.." พระลักษณ์อาเจียนออกมาอีกครั้ง ทศกัณฐ์ก็รีบวางชามข้าวต้มและวิ่งตามเข้าไป



"พี่ทศ ลักษณ์เหม็นกลิ่นข้าวต้ม" พระลักษณ์บอก มือก็กุมหน้าท้องเอาไว้...ทำไมหน้าท้องมันป่องๆ



"ลักษณ์มีอะไรหรือเปล่า?" ทศกัณฐ์ถามคนรักที่ยืนหน้าซีด



"พี่ทศครับ ลักษณ์รู้สึกว่าหน้าท้องมันป่องๆ มันบวมขึ้น" พระลักษณ์ตอบ ทศกัณฐ์จึงเลิกเสื้อตัวบางออกก็พบว่าหน้าท้องของคนรักบวมขึ้นมาจริงๆ



"พี่ว่ารีบไปหาหมอกันเถอะ บางทีนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ลักษณ์อาเจียนก็ได้"



"ครับ"



ทั้งสองก็รีบออกจากคอนโดไปยังคลีนิกของหมอคีร์ที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักและระหว่างทางท้องของลักษณ์ก็ขยายจนทศกัณฐ์เหยียบคันเร่งจนมิด พอไปถึงหมอคีร์ก็รีบตรวจร่างกายของพระลักษณ์ ส่วนทศกัณฐ์ก็นั่งรออยู่ด้านนอก



"คุณทศกัณฐ์คะ คุณหมอคีร์ขอพบคะ" พยาบาลออกมาบอกทศกัณฐ์ ชายหนุ่มก็รีบเข้าไปในห้องตรวจ



"ลักษณ์..เป็นอะไรมากไหม?" ทศกัณฐ์เดินตรงไปหาคนรักที่นอนให้น้ำเกลือบนเตียง



"น้องลักษณ์ท้อง" คีร์ตอบ



"พี่คีร์ว่ายังไงนะครับ?" ทศกัณฐ์ถามทวน คิดว่าตนจะได้ยินผิด



"น้องลักษณ์ท้อง...พี่พบทารกในท้องมีสองคนและตรวจจับเสียงจังหวะหัวใจได้...ดูจากลักษณ์แล้ว อายุครรถ์ราวๆสองเดือน" หมอคีร์เอ่ย เขาแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ตรวจเหมือนกันจนต้องตรวจซ้ำถึงสามครี้ง ผลก็ออกมาเหมือนเดิม



"พี่คีร์...ลักษณ์เป็นผู้ชายทำไมลักษณ์ถึงท้องได้ครับ?" พระลักษณ์ถามมือก็ลูบหน้าท้องที่ขยายขึ้นเรื่อยๆ



"พี่เองก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่พี่แนะนำให้ลักษณ์พักอยู่ที่นี่ก่อน ถ้ากลับไปบ้านพี่กลัวจะมีอันตรายเพราะท้องของลักษณ์ขยายขึ้นเรื่อยๆ ดีไม่ดี ไม่กี่วันนี้อาจจะผ่าคลอดเลยก็ได้" คีร์เอ่ย



"พี่คีร์ครับ แล้วจะผ่าคลอดลักษณ์ยังไงครับ?" ทศกัณฐ์เอ่ยถาม



"พี่ก็คงจะขนเครื่องมือจากโรงพยาบาลมาที่นี่ ถ้าพาน้องลักษณ์ไปโรงพยาบาลพี่กลัวจะเป็นข่าว" คีร์ตอบ โชคดีว่าพ่อของตนเป็นเจ้าของโรงพยาบาล ดังนั้นการขนเครื่องมือจึงไม่ใช่เรื่องยาก



"ตกลงตามที่พี่คีร์ว่าเลยครับ"



พอพูดคุยกันเป็นที่เรียบร้อยคีร์ก็ให้ลักษณ์ไปนอนที่ห้องพักในคลีนิก ซึ่งเป็นห้องนอนเล็กๆที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ทางด้านทศกัณฐ์ก็ไปเก็บเสื้อผ้าบางส่วนมาไว้ที่คลีนิก แน่นอนว่าทศกัณฐ์เล่าเรื่องเกี่ยวกับเด็กแฝดและคุกกี้ให้กับคีร์ฟัง หมอหนุ่มพอได้ฟังก็ตกใจไม่คิดว่าจะมีเรื่องเหนือธรรมชาติแบบนี้เกิดขึ้น ถึงว่าท้องของพระลักษณ์ขยายขึ้นเรื่อยๆ



ตั้งแต่พระลักษณ์มานอนที่คลีนิก ทศกัณฐ์ก็ดูแลตลอดถึงจะติดเรียนบ้าง แต่พอทันทีที่เรียนเสร็จเขาจะรีบกลับมาดูแลพระลักษณ์ที่ออกไปไหนไม่ได้ หมอคีร์เองก็นอนที่คลีนิกเผื่อมีเหตุฉุกเฉินก็จะช่วยได้ทันท่วงทีโดยมีคนรักอย่างชัชวินมาอยู่เป็นเพื่อน



"โอ๊ย!!! ปวดท้อง!!! พี่ทศลักษณ์ปวดท้อง!!!" พระลักษณ์โวยวายออกมาในกลางดึก ร่างโปรงรู้สึกถึงแรงบีบที่หน้องที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ



"ลักษณ์อดทนไว้นะ อดทนเอาไว้ พี่คีร์ช่วยด้วยครับ!!!" ทศกัณฐ์จับมือคนรักเอาไว้แน่น ปากก็ตะโกนเรียกคีร์ที่นอนถัดไปอีกห้อง



"ทศรีบอุ้มลักษณ์มาห้องผ่าคลอดเลย" คีร์เปิดประตูแล้วบอกกับทศ ส่วนตนก็รีบวิ่งไปที่ห้องตรวจ ที่ตอนนี้ได้ปรับให้เป็นห้องผ่าตัดขนาดเล็ก



"เอาล่ะ ทศออกไปก่อน" คีร์ดันตัวทศออกจากห้องทันทีที่ร่างสูงพาพระลักษณ์มานอนบนเตียงผ่าตัด ทศกัณฐ์ก็เลยมานั่งหน้าห้องกับชัชวิน



"ไม่ต้องกังวลเชื่อใจลักษณ์และเชื่อใจเมียฉันนะ" ชัชวินตบบ่าคนที่อายุคราวลูกของตนอย่างให้กำลังใจ



"ลักษณ์กับลูกของผมจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" ทศกัณฐ์เอ่ยน้ำเสียงปนกังวล



"ใช่ ทั้งเมีย ทั้งลูกของทศจะต้องไม่เป็นอะไร"



เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง คีร์ก็ยังไม่ออกจากห้อง ทศกัณฐ์ก็นั่งไม่ติดเดินไปเดินมาหน้าห้อง เขากังวลไปหมดเพราะคนรักเป็นผู้ชายการตั้งท้องก็เป็นเรื่องผิดปกติแถมยังท้องฝาแฝดอีก ทศกัณฐ์กลัวว่าพระลักษณ์ตะเป็นอันตรายจนถึงกับชีวิต



"ทศ...ยินดีด้วย ทศได้ฝาแฝดชาย" คีร์เปิดประตูบอกข่าวดี ทศกัณฐ์ดีใจจนพูดไม่ออก ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าไปด้านใน



"น้องลักษณ์สลบยังไม่ฟื้น ส่วนเจ้าตัวเล็กนอนอยู่ตรงนี้" คีร์เอ่ย ทศกัณฐ์เดินไปหาลูกทั้งสองคน เขายื่นมือไปแตะตัวลูกทั้งสองเบาๆ ความยินดี ความสุขมันก็เอ่อล้นออกมา...นี่ใช่ไหม? คือความสุขใจ



"ลูกของพ่อ...น้องพริก น้องขิง"



.



.



.





"พี่ทศ...ตื่นครับ!!!" พระลักษณ์ปลุกทศกัณฐ์ที่นอนตื่นสาย



"ลักษณ์...ไหนลูกล่ะ?" ทศกัณฐ์ถาม น้ำเสียงงัวเงีย



"ลูกไหนครับ?" พระลักษณ์ถาม ทศกัณฐ์จึงตั้งสติก็พบว่าตนฝันไป



"พี่คงฝันไปน่ะ ฝันว่าลักษณ์ท้องคลอดลูกออกมาเป็นฝาแฝด" ทศกัณฐ์เล่าความฝันคร่าวๆให้พระลักษณ์ฟัง



"สงสัยจะคิดถึงลูกฝาแฝดที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแน่เลย"พระลักษณ์พูดออกมาทั้งรอยยิ้มเพราะตนเองก็คิดถึงฝาแฝดคู่นั้นเหมือนกัน แม้จะเพิ่งเจอกันเมื่อวานนี้เอง



"คงจะอย่างนั้น เอาเป็นว่าวันนี้เราไปทำเรื่องรับฝาแฝดมาอุปการะกัน" ทศกัณฐ์เอ่ย พระลักษณ์นั้นจะมีเหรอที่จะปฏิเสธ เขารีบพยักหน้าตอบรับ



ในช่วงบ่าย ทั้งสองคนก็ขับรถไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ก่อนที่จะไปก็แวะซื้อขนมและเสื้อผ้าไปให้ฝาแฝดด้วย



"สวัสดีครับ ผมจะมาติดต่อเรื่องอุปการะเด็กที่นี่ครับ" ทศกัณฐ์และพระลักษณ์เข้ามาในห้องสำนักงานของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า



"เชิญนั่งลงก่อนค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับเลี้ยงเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชายกันคะ" เจ้าหน้าที่สอบถาม



"ผู้ชายครับ เป็นฝาแฝด" พระลักษณ์ตอบ



"ฝาแฝด...ที่นี่ไม่มีฝาแฝดค่ะ"



"ไม่มีเหรอครับ?" ทศกัณฐ์ถามย้ำ ในสมองก็คิดถึงเด็กที่วิ่งมาหาเมื่อวาน



"ตอนนี้ไม่มีค่ะ ถ้าเมื่อก่อนที่นี่มีเด็กฝาแฝดค่ะแต่ทั้งสองคนจมน้ำตายไปแล้ว" เจ้าหน้าที่สาวเอ่ย



ก่อนจะหยิบรูปที่อยู่ในลิ้นชักให้ทศกัณฐ์และพระลักษณ์ได้ดู ทั้งสองคนเห็นรูปก็หน้าซีดเพราะเด็กฝาแฝดในรูปนั้นหน้าตาเหมือนกับฝาแฝดที่มาเขาเมื่อวานนี้...ไม่ผิดเพี้ยน"













.......................................
พระลักษณ์!!!
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แนวเคะท้องตามที่ทุกคนเคยอ่านกัน ไม่รู้จะชอบกันหรือเปล่า?
เอาเป็นว่า..หลอนนิดๆเนอะ

พริกขิง ลูกเฮียทศมาจาก...การแสดงความรักของเฮียทศที่มีต่อซ้อลักษณ์(บนเตียง) มันถึงพริกถึงขิง

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาเม้นนะคะ
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 05-11-2016 19:50:54
อยากใหน้องแฝดมาเกิดเป็นลูกทศกับลักษณ์จริงๆ

 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-11-2016 23:07:44
นึกว่าท้องจริง ตอนท้ายแอบขนลุกเบาๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-11-2016 13:49:40
แล้วเด็กๆจะมาหลอกป๊าทำไมจ้ะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-11-2016 14:11:13
ขนหัวลุกเลยไหมล่ะทศลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษมณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 9 P4.
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 06-11-2016 15:56:44
ตกลงยังไงเนี่ย ร่วมมือหรือไม่ร่วมมือ งงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 06-11-2016 15:57:24
เด็กแฝดน่ารัก ลองกินคุ้กกี้รึยัง  ถ้ายังกอนซะนะ 555 อยากให้เด็กแฝดมีชีวิต
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 13 P5.
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 06-11-2016 16:02:57
หน่ะ เห็นมั๊ย จริงๆด้วย ฮือ จะสงสารใครดี
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 06-11-2016 19:09:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 06-11-2016 19:22:37
 :serius2: ทำได้ดี (เอาไป 3คำ) แน่นอนมาก  :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ก๊าบก๊าบ ที่ 06-11-2016 20:37:29
ต่อได้ไหมม 555 อยากให้น้องแฝดมาเป็นลูกเฮียทศกับลักษณ์จริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 06-11-2016 20:59:27
ฝันค้าง นึกว่าจะท้องจริงๆๆๆๆ เสียใจ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-11-2016 21:02:06
น่านนนนนน แอบขนหัวลุกเลยทีเดียว 555555
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-11-2016 00:54:54
หลอนเลยอ่ะ!!!  :ling3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 07-11-2016 11:17:14
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 07-11-2016 15:41:25
 :a5: ตอนพิเศษมีแอบหลอนนิด ๆ ด้วย ขอบคุณครับ :a5:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์ท้อง P14 [05/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 08-11-2016 19:44:36
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 09-11-2016 17:39:16
พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : พระลักษณ์เมา


ติดตามรายละเอียดการจองหนังสือภายในเดือนพฤศจิกายนนี้นะคะ พร้อมกับการเปิดนิยายเรื่องใหม่ด้วย
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาจนถึงตอนจบนะคะ ดีใจมากๆเลยค่ะ …




วันศุกร์สุดสัปดาห์เรียกได้ว่าเป็นวันปลดปล่อยสำหรับใครหลายคน ทั้งนักศึกษามหาลัย ทั้งคนวัยทำงาน การได้กินเลี้ยงได้เมาแอ๋จนจำทางกลับบ้านไม่ได้ นั่นคือเป้าหมายของลูกค้าที่หลั่งไหลเข้ามาที่ร้านของทศกัณฐ์ แต่วันนี้กลับแตกต่างเพราะ'ไมยราพ'เพื่อนของทศกัณฐ์ได้เหมาร้านจัดงานวันเกิดที่นี่

"เอ้า..ชน~" แก้วที่บรรจุน้ำสีอำพันหลายใบชนกันจนเกิดเสียง ทุกคนต่างกระดกเหล้าทีเดียวจนหมด

"ไม่คิดว่ามึงจะมานะ ไอ้กรรณ" ราพพูดถึงเพื่อนซี้สมัยมัธยมที่แยกตัวไปอยู่พัทยา

"วันเกิดเพื่อนกูทั้งที กูย่อมไม่พลาด...ว่าแต่เสร็จมึงจนได้นะไอ้ทศ" กุมภกรรณพูดกับราพจบก็หันมาพูดกับทศกัณฐ์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

"แน่นอนสิ ไม่เสร็จกูจะให้เสร็จใคร? ทศกัณฐ์พูดพร้อมยักคิ้วยียวนใส่เพื่อนรัก

"เสร็จกู!!!" ทั้งไมยราพและกุมภกรรณพูดออกมาพร้อมกันแน่นอนว่าทั้งสองก็ถูกทศกัณฐ์ประเคนฝ่าเท้าประทับตัวหนักๆจนแทบตกเก้าอี้

"พี่ทศ ถีบพี่ราพกับพี่กรรณทำไมครับ?" พระลักษณ์ที่มาจากโต๊ะของบบรลัยกัลป์และอินทรชิตถามคนรัก

"แค่หยอกกันน่ะลักษณ์" ทศกัณฐ์ตอบ พระลักษณ์ก็ไม่เซ้าซี้ต่อก่อนจะนั่งลงใกล้กับทศกัณฐ์

"น้องลักษณ์ ดื่มสักแก้ว" กุมภกรรณยื่นแก้วเหล้าส่งให้พระลักษณ์

"ลักษณ์ไม่ดื่มเหล้า โดยเฉพาะเหล้าที่มาจากพี่กรรณ" พระลักษณ์ปฏิเสธ เขายังจำได้ว่ากุมภกรรณเคยวางยาในคอกเทลให้ตนดื่ม

"อ้าว..ทำไมลักษณ์ถึงไม่กินเหล้าจากไอ้กรรณล่ะ?" ไมยราพถาม เขาเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ว่ากุมภกรรณแกล้งอะไรพระลักษณ์

"กูแค่ใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้น้องกินไง ตั้งใจว่าจะให้ไอ้ทศงาบ" กุมภกรรณเล่าออกมาอย่างอารมณ์ดีเรียกเสียงหัวเราะให้คนฟังยกเว้นคนที่ถูกพาดพิง

"พี่กรรณอยากโดนลักษณ์ต่อยเหรอครับ?" พระลักษณ์พูดเหมือนจะเอาเรื่อง ตาก็จิกไปทางกุมภกรรณ

"ไม่ ไม่ ไม่ พี่ไม่อยากโดน" กุมภกรรณรีบตอบ ร่างสูงจำได้ดีว่าหมัดของพระลักษณ์หนักขนาดไหน พอได้ยินคำตอบของกุมภกรรณพระลักษณ์ก็ยิ้มพราวออกมา

"ดีมากครับพี่กรรณ..." พระลักษณ์ยิ้มออกมา แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นจานกับแกล้มว่างเปล่า

"กินกันหมดแล้วเหรอเนี่ย เดี๋ยวลักษณ์ไปตักมาให้นะครับ" พระลักษณ์หยิบจานไปตักกับแกล้มที่โต๊ะงางอาหารที่อยู่ห่างออกไป

"ไอ้ทศ กูอยากเห็นเมียมึงเมา" ไมยราพพูดกับเพื่อนรัก โดยมีกุมภกรรณที่นั่งฟังอย่างสนใจ

"อยากเห็นไปทำไมวะ อีกอย่างกูไม่อยากให้ลักษณ์แดกเหล้า"

"มึงไม่อยากเห็นจริงๆเหรอวะ เขาว่าคนเวลาเมาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เรื่องบนเตียงก็ด้วบนะมึง...เมียมึงดูนิ่งๆใจดี อยากรู้เวลาเมาจะพังร้านหรือเป็นแมวหลับ" กุมภกรรณพูดเสริม

ทศกัณฐ์นำคำพูดของเพื่อนมาคิดแล้วนึกถึงสิ่งที่ชัชวินคนรักของหมอคีร์เล่าให้ฟังว่าลูกชายของชัชวินสองคน ลิเคัยวที่ดูซนๆเหมือนลูกแมวเวลาเมาแล้วพร้อมหยิบ โซ่ แส้ กุญแจมือ ถัดมาก็พีคนพี่ดูนิ่ง ขี้อายกว่าลิเคียว คนนี้เมาแล้วจะยั่วเก่งไม่อายใคร ส่วนคีร์คนนี้ดูดุก็จริงเวลาเมาจะอ้อนเก่งที่สุด...ทศกัณฐ์เริ่มลังเล

"นั่งนิ่งแบบนี้แสดงว่าสนใจ ให้เมียมึงเมาถูกไหม?" ไมยราพพูดอย่างรู้ทัน

"สนสิ กูอยากรู้เมียกูเมาจะเป็นยังไง ปัญหาคือกูหาวิธีให้ลักษณ์แดกเหล้าไม่ได้ว่ะ" ถึงใจอยากให้กวางน้อยเมาแต่วิธีที่หลอกล่อให้ตกหลุมพรางนั้น...ยังไม่มี

"เอาอย่างนี้....."

☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆

พอใกล้เที่ยงคืน เค้กก้อนโตก็ถูกนำมาวางตรงหน้าของไมยราพ ผู้เป็นเจ้าของวันเกิด ทุกคนต่างร้องเพลงและอวยพรไมยราพกัน

"นี่ ของขวัญวันเกิด...กูให้มึง" กุมภกรรณยื่นกล่องเล็กๆให้

"กล่องเหี้ยไรเล็กนิดเดียว" ทศกัณฐ์ถาม

"กล่องใส่ลูกไอ้ราพ" กุมภกรรณตอบสั้นๆ ทุกคนหัวเราะลั่นเพราะเข้าใจความหมายที่กุมภกรรณพูดดี

"สัตว์!!! กูชอบสด" ราพแกล้งพูดเสียงดัง สร้างเสียงหัวเราะให้ดังขึ้นไปอีก จากนั้นทุกคนก็ทยอยกันมอบของขวัญให้ราพจนมาถึงพนะลักษณ์

"น้องลักษณ์ไม่ต้องให้ของขวัญพี่หรอก"

"ทำไมครับพี่ราพ?"

"พอดีพี่มีเรื่องอยากขอมากกว่า..." ไมยราพเริ่มทำตามแผนที่วางเอาไว้

"ขออะไรครับ?" พระลักษณ์ถาม รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

"น้องลักษณ์ ดื่มวอดก้าสักครึ่งขวดจะได้ไหม?"

.

.

.

"เฮ้!!!!!" เสียงโห่ร้องดังขึ้นเมื่อพระลักษณ์ดื่มยกสุดท้าย ตอนนี้แก้มทั้งสองข้าง ไม่สิ เรียกว่าทั้งใบหน้าของพระลักษณ์นั้นแดงเถือกไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

"หมดแล้ว..ใช่ไหมครับ?" พระลักษณ์ถามน้ำเสียงเรียบนิ่งติดไปทางเย็นชานิดๆ

"ใช่ครับ" ราพตอบ

"น้องลักษณ์เก่งว่ะ ไม่เมาเลย" กุมภกรรณชม ก่อนจะถูกพระลักษณ์ปลายตามองจนเขารู้สึกเสียวสันหลัง

"ลักษณ์ ขอตัวก่อนนะครับ" พระลักษณ์พูดจบก็เดินออกไป

"พวกมึง เดี๋ยวกูตามเมียก่อนนะ...พี่ดิน ผมฝากปิดร้านด้วย" ทศกัณฐ์ที่เป็นห่วงพระลักษณ์ก็รีบตามไปที่ห้องนอน

'แกร็ก' ทันทีที่มือสัมผัสกับลูกบิด ทศกัณฐ์ก็หมุนเปิดแต่ทว่าประตูดันล็อคเอาไว้

"ลักษณ์เปิดประตูให้พี่หน่อย" ทศกัณฐ์บอกกับคนในห้อง ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก

"เฮ้ย!!!" พอเข้าไปในห้องทศกัณฐ์ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะถูกผลักไปนั่งที่เก้าอี้โซฟา พระลักษณ์เองพอผลักร่างสูงแล้ว ตนก็ล็อคประตูห้องและรีบกระโดดคร่อมตัวทศกัณฐ์

"จะเสียงดังทำไมครับที่รัก...เดี๋ยวคนก็ได้ยินหรอก" พระลักษณ์พูดพร้อมเผยรอยยิ้มร้ายที่ทศกัณฐ์ไม่เคยเห็นมาก่อน

"ก็ลักษณ์ผลักพี่..." ยังไม่ทันพูดจบ พระลักษณ์ก็เอานิ้วชี้แตะที่ปากของทศกัณฐ์เป็นเชิงบอกว่าให้หยุดพูด

"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ เอาเป็นว่าวันนี้พี่ทศนั่งนิ่งๆให้ลักษณ์เล่นดีกว่านะครับ" พระลักษณ์กระซิบข้างหู ทศกัณฐ์ก็นั่งนิ่งเพราะกำลังประมวลคำพูดของอีกฝ่ายแต่ไม่ทันจะประมวลเสร็จ ตนก็ถูกจูบเสียแล้ว

ริมฝีปากทั้งสองทาบทับกัน ทุกครั้งคนที่เริ่มมักจะเป็นทศกัณฐ์แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ ร่างสูงกำลังถูกคนบนตักใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดลิ้นของเขาภายในโพลงปาก ทศกัณฐ์เองก็จูบตอบ ลิ้นร้อนกวาดชิมรสชาติของเหล้าที่ยังมีอยู่ในปากของพระลักษณ์อย่างดูดดื่ม

จนกระทั่งร่างโปร่งผละริมฝีปากออกโดยมีน้ำหวานใสเชื่อมโยงกัน ตาทั้งสองประสานกัน ในสายตาของทศกัณฐ์ตอนนี้พระลักษณ์ไม่ต่างอะไรกับคนแสนเย่อหยิ่ง เชิด น่าค้นหา ซึ่งแตกต่างจากกวางน้อยที่แสนน่ารักที่เป็นอยู่ทุกวัน

"อย่าสิครับ..อื้ม.." พระลักษณ์พูดห้าม มือก็ดันทศกัณฐ์ที่กำลังซุกไซร้คอให้หยุดทำ

"อย่าขัดพี่สิ" ทศกัณฐ์เอ่ย เขาไม่อยากถูกขัดใจ

"พี่ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้กับลักษณ์...ลักษณ์บอกแล้วว่าพี่ทศจะต้องนั่งนิ่งๆ...เข้าใจที่ลักษณ์พูดไหม?"

"เข้าใจครับ" งานนี้ทศกัณฐ์ทำอะไรไม่ได้สินะ เอาเป็นว่าเขาจะทำตามที่คนรักว่าแล้วกันอีกอย่างเขาอยากรู้ว่าพระลักษณ์ทำอะไร

พระลักษณ์เห็นว่าทศกัณฐ์ทำตามที่ตนบอกก็ยิ้มกว้าง นิ้วเรียวกรีดกรายไปตามอกแกร่ง สายตาก็ไล่มองไปตามปลายนิ้ว ก่อนจะก้มลงใช้ปากแกะกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าจากเม็ดที่อยู่บนสุดบน จนกระทั่งถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย พระลักษณ์ขยับตัวมานั่งคุกเข่าที่พื้นเพื่อจะใช้ปากปลดกระดุมได้ถนัด

พอกระดุมถูกปลดออกจนหมด พระลักษณ์ก็จับปลายเสื้อแล้วออกแรงดึงให้เสื้อหลุดออก ตอนนี้ทศกัณฐ์ก็เปลือยท่อนบนเป็นที่เรียบร้อย

"ถอดเสื้อแล้ว...คราวนี้ก็มาที่กางเกงสินะ" คนเมาพูดเสียงพร่า ทศกัณฐ์ที่นั่งมองไปพลางกัดปากข่มอารมณ์ไปพลางนั้น หัวใจก็เต้นระรัว

มือขาวปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปออกตามด้วยถอดกางเกงของร่างสูงจนเหลือเพียงกางเกงชั้นในสีเข้ม พระลักษณ์แทรกเข้าไปนั่งตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างทศกัณฐ์ ตาสวยมองไปที่กลางกายที่คับพองตรงหน้า

"ซี๊ด..ด.." ทศกัณฐ์ครางออกมาทันที ที่ท่อนเอ็นอุ่นถูกลิ้นชื้นแตะผ่านเนื้อผ้า

พอได้ยินเสียงร้องจากคนรัก พระลักษณ์ก็รู้สึกดีใจที่ทำให้ทศกัณฐ์ส่งเสียงครางออกมาได้ จึงใช้ลิ้นลากตามความยาวของท่อนเนื้อจนมันขยายตัวล้นออกมานอกกางเกงชั้นใน นิ้วเรียวเกี่ยวขอบชั้นในลงมาเผยแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนตรงหน้า

พระลักษณ์ช้อนตามองทศกัณฐ์แล้วใช้ปากครอบแก่นกายเข้าไปในโพลงปาก ในสายตาทศกัณฐ์ในตอนนี้เมียของเขาเร่าร้อนเป็นที่สุด

"ฮืม..ลักษณ์..อือ.."

ทศกัณฐ์ครางอือ เมื่อพระลักษณ์ขยับปากขึ้นลงช้าๆแล้วไต่ระดับเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆจนทศกัณฐ์อดใจไม่ไหวที่จะขยุ้มผมนิ่มและสวนสะโพกรับตามจังหวะที่พระลักษณ์รูดรั้ง

"พี่ทศ...ลักษณ์บอกให้นั่งนิ่งไง!!!"

พระลักษณ์โวยวายพร้อมจิกเล็บข่วนตามขาของทศกัณฐ์จนเป็นรอยแล้วใช้ปากทำให้ทศกัณฐ์ต่อ ส่วนทศกัณฐ์เองพอได้ยินดังนั้น ก็นั่งนิ่งตามเดิม ในใจก็คิดว่าเวลาพระลักษณ์เมาก็จะกลายร่างจากเด็กน้อยเป็นคนดุจอมเผด็จการ

"ลักษณ์...อ่า...า...อย่าให้พี่เสร็จกับปากจะได้ไหม?" ทศกัณฐ์ร้องขอเพราะตอนนี้เขาใกล้จะปลดปล่อยเต็มที

"พี่ทศ...ต้องทำตามที่ลักษณ์เท่านั้น ถ้าลักษณ์ไม่สั่งพี่ทศก็ต้องนั่งนิ่งๆ" ริมฝีปากนิ่มผละออกจากแก่นกายที่ชูชันแล้วบอกข้อตกลง

"ตกลง พี่จะทำตามที่ลักษณ์บอก"

คำตอบของทศกัณฐ์สร้างความพึงพอใจให้แก่พระลักษณ์เป็นอย่างมาก ร่างโปร่งยืนขึ้นแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดต่อหน้าต่อหน้าทศกัณฐ์ที่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกุมพนักวางที่เก้าอี้นวมระบายความเสียว

"พร้อมหรือยังครับ?" พระลักษณ์นั่งคร่อมตักของทศกัณฐ์ บั้นท้ายแน่นเบียดถูแท่งร้อนไปด้วยพร้อมปรายตามองคนรักอย่างมีจริต

"พร้อมแล้วครับ" ทศกัณฐ์ตอบเสียงพร่า

พระลักษณ์ยิ้มหวานก่อนจะเชยคางของทศกัณฐ์ขึ้นมากัดเบาๆและบดจูบพร้อมกับยกสะโพกขึ้นแล้วใช้มือที่ว่างจับแก่นกายใหญ่จ่อที่ช่องทางสีสด พระลักษณ์ค่อยๆกดตัวลงให้แก่นกายเข้ามาในตัว

'ฟุบ'

แท่งร้อนเข้าไปในตัวของพระลักษณ์ที่นั่งตัวสั่นเทิ้ม ทศกัณฐ์เองก็แทบจะปลดปล่อยเมื่อแท่งร้อนสัมผัสกับผนังนุ่ม

"อ๊ะ..อ่า..า...อ่า.า..." พระลักษณ์เริ่มขย่มช้าๆ มือเรียวโอบคอของคนรักเพื่อยึดไว้

"อืม..อ่า..า...เมีย.."

อ่ะ..อ่ะ...อ๊า..า....อื๊อ..อ..."

เสียงครางประสานเข้าด้วยกัน บทเพลงรักที่ทั้งสองเป็นผู้ร่วมร้องนั้นใช้ทำนองที่มาจากห้วงอารมณ์ ยิ่งพระลักษณ์เร่งจังหวะมากเท่าไร เสียงครางก็ดังมากขึ้นเท่านั้น

"อ๊ะ..พะ..พี่ทศ...กัดลักษณ์...หน่อย"

พอเสียงหวานสั่งทศกัณฐ์ก็ไม่ขัดใจใช้ฟันขบกัดที่แผ่นอกเนียนขาวคนเกิดรอยสลับกับดูดเม้มที่ยอดอก

'จุ๊บ...จุ๊บ'

เสียงปากที่ดูดดุนยอดอกดังออกมา ไม่รู้เป็นเพราะแรงตอดรัดจากในตัวของพระลักษณ์หรืออย่างไรที่ส่งผลให้ทศกัณฐ์ชิมความหวานจากตัวคนรักอย่างรุนแรง

"อื้อ..อ...อ่า..า...อ่ะ...อ่ะ...อ่า...พี่ทศ..รักลักษณ์ไหม?"

"ซี๊ด..ด..รักสิ"

"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เป็นของรักได้ไหม?" พระลักษณ์หยุดขย่ม ตาก็มองทศกัณฐ์เพื่อรอคำตอบ

"ตลอดชีวิตเลยก็ได้" ทศกัณฐ์ตอบและอุ้มคนบนร่างไปที่เตียง

ตลอดทั้งคืน...ทศกัณฐ์กับพระลักษณ์ก็เป็นของกันและกันผ่านการบอกรักทั้งการพูด การกระทำ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนสุดท้ายพระลักษณ์ก็นอนอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่เคยได้สัมผัสมา






หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-11-2016 21:33:02
อ่านรวดเดียวจุใจมากกก  o18
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-11-2016 22:28:45
โอ้ว!!!! เมาแล้วช่างร้อนแรงดีจริง ๆ  :jul1:


รอตอนพิเศษต่อๆไปนะคะ


 :katai3:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-11-2016 23:36:20
ลักษณ์ร้อนแรงจริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: torfun607 ที่ 10-11-2016 02:12:46
ร้อนแรงได้อีก :hao4: :hao6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 10-11-2016 07:11:56
 o13
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: suonlyyou ที่ 10-11-2016 07:29:52
แหมๆ ถ้าพระลักษณ์เมาแล้วร้อนแรงขนาดนี้

สงสัยพี่ทศจับหลอกกรอกเหล้าทุกวันแน่ คิคิ

 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-11-2016 13:20:47
เมาแล้วเร่าร้อนนนนนนน  :haun4: :haun4: :haun4:
แบบนี้พี่ทศต้องหาทางมอมเหล้าอีกแน่ เหอๆๆๆๆ :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 11-11-2016 20:00:48
เราก็นึกว่าเมาแล้วจะหาเรื่องกดพี่ทศซะอีก ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 11-11-2016 21:57:50
เป็นของลักษณ์ได้ไหม   555 พระลักษณ์วิถีลูกกวางน้อยสู่ราชินี
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 12-11-2016 06:54:30
 :haun4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: popeyez ที่ 13-11-2016 15:27:08
 :jul1: :jul1: :pighaun: :pighaun: จะรอซื้อหนังสือนะคะ ><
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 14-11-2016 11:40:41
ลักษณ์เมาแล้วร้อนแรง


 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-11-2016 16:18:03
อยากให้ลักษณ์เมาบ่อยๆ :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 14-11-2016 16:38:44
ร้อนแรงสุดๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 14-11-2016 20:13:36
 :m25: น้องลักษณ์เปลี่ยนไป 555 :m25:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 16-11-2016 00:03:21
กรี๊ดดด แบบนี้พี่ทศมอมน้องตลอดแน่ๆ
แถมด้วยห่วงขั้นสุดแบบห้ามดื่มกับคนอื่นถ้าดื่มต้องมีพี่อยู่ด้วยไรงี้แน่ๆ แค่คิดก็ฟินไปไกลล้าวว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 19-11-2016 09:44:13
เป็นตอนนึงที่ไม่เครียดจริงๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: cirrus ที่ 19-11-2016 23:56:04
มีความราชินีเว้ยยยย 555 :-[
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-11-2016 12:37:31
 :haun4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 20-11-2016 20:33:17
ราชินี...ลักษณ์..

 :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: beer9999 ที่ 20-11-2016 21:58:23
ชอบๆ น่ารักดี แต่แอบกลัว แฝดนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 21-11-2016 06:13:10
พระลักษณ์ร้นแรงมั๊กๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE ENDสอบถามจัดทำเล่ม P16 [22/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 22-11-2016 19:24:06
สอบถามค่ะ พอดีทำนิยายแล้วมัน 400กว่าหน้า

ไรท์จะทำเป็นสองเล่ม

แน่นอนว่าราคาสูงแน่ อาจจะ 550+++ถึง 650 ++ บางทีอาจไม่ถึง

แต่บอกให้สูงไว้ก่อนเพื่อให้ทุกคนได้ตัดสินใจ

ช่วยโหวตหน่อยว่าจะเอาไหม ซื้อไหม?

หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ตอนพิเศษ พระลักษณ์เมา P15 [09/11/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 23-11-2016 06:29:41
ได้ข้อสรุปแล้ว หลังจากปรึกษารุ่นพี่ รุ่นน้องหลายคน ทั้งนักอ่านและนักเขียน สรุปคือ ไรท์จะทำเล่มเดียวจ้า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย (23/11/2016)
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 23-11-2016 17:38:28
พรีออเดอร์นิยายค่ะ ภายในสิ้นเดือนนี้ ราคาอยู่ที่ราวๆ 450-500 #เผื่อไว้ก่อนแต่ไม่เกินจากนี้ #ไม่รวมค่าจัดส่ง จำนวนหน้าอยู่ที่400+

 

สนใจส่งเมลมาสั่งจองที่ yung0209kiraอย่าแสดงเมลบนบอร์ด หรืออินบ็อกมาทางแฟนเพจนี้ได้ โดยระบุ

 

ชื่อ-นามสกุล และจำนวนเล่มค่ะ

 

เปิดพรีก่อนนะคะ ราคาที่แน่นอนจะแจ้งอีกทีตอนต้นเดือนธันวาคม





ใครไม่ทันจองรอบเดือนนี้อย่าตกใจค่ะ เดือนธันวาคือช่วงโอนเงิน ทางเราจะเปิดให้คนที่ไม่จองภายใน30 พ.ย. 2559 โอนได้เช่นกัเพราะเราจะปิดการโอนเงินในช่วงปลายธันวาคม
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 29-11-2016 07:24:09
เดี๋ยวจองด้วยคน
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 30-11-2016 09:24:00
 :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-12-2016 19:11:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 02-12-2016 22:52:05
สนุกดีค่ะ
ดราม่าแบบแปลกๆ
คาใจที่พระรามบอกว่า
ไม่ได้เล่าเรื่องหลังมาอยู่กับวายุให้พระลักษณ์
มีปมอะไรหรือเปล่า
หรือคิดไปเอง? 5555
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 14-01-2017 03:26:49
ถ้าเปิดพรีรอบสองมีคนสนไหมคะ?
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END ขายนิยาย 08/03/2017
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 08-03-2017 19:36:35
หนังสือนิยายมีเหลือสามเล่มสนใจติดต่อได้นะคะ





https://www.facebook.com/gingerale0209/
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-03-2017 19:45:37
สนุกขอบใจจร้า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย 23/11/2016
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 09-03-2017 11:59:30
 :o12: เศร้า แต่สนุกดี
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 15-04-2017 15:54:55
สนุกดีค่ะ
เนื้อเรื่องไม่ได้ดราม่ามาก
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 16-04-2017 01:25:16
ร้องไห้เเล้ว ร้องไห้อีก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 19-04-2017 20:59:00
 :hao3: ขอบคุณที่ติดตามเช่นกันค่ะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 20-04-2017 14:19:43
สนุกอะ เห้อก่าจะจบลุ้นแทบตายอะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 21-04-2017 00:21:29
สนุกมากๆ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: Napa ที่ 06-05-2017 17:39:13
หนักหน่วงตั้งแต่เริ่มยันจบ :mew1: :mew1: :mew2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 07-05-2017 16:44:05
ภาคทศลักษณ์ น่ารักอ่ะ ยิ่งตอนพิเศษ เลือดหมดตัวเลย
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 12-05-2017 09:22:40
เรื่องสนุกดีค่ะ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 12-05-2017 15:24:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 12-05-2017 16:41:04
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 13-05-2017 13:26:16
กว่าจะลงเอยกัน ถึงพริกถึงขิงจริงๆนะ  :o8:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 16-05-2017 08:14:20
เป็นเรื่องที่อ่านละฟินมากเลยค่าาา อ้ายยยย
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: K3n0 ที่ 17-05-2017 23:31:13
สนุกมากๆเลย ขอบคุณนะครับ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-05-2017 16:16:34
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: พิศตะวัน ที่ 21-05-2017 13:44:21
 o13 o13
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 21-05-2017 21:56:29
ของเค้าดีจริงๆ สนุกมากค่ะ :3123:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 23-11-2017 14:17:45
แค่ชื่อก็รับประกันความสนุกแล้ว  o13 o13 o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 23-09-2018 09:31:43
 :pighaun: :haun4: :jul1: ชอบบบบ เลือดพุ่งหมดตัว!!!!
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 03-05-2019 00:13:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 03-05-2019 12:06:02
ดีนะที่ทศกัณฐ์กลับตัวได้ น้องก็มีความเป็นนายเอก ใจดีให้อภัย เราเลยเห็นเห็นความมุ้งมิ้ง
ขอบคุณผู้แต่งค่า :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 03-05-2019 23:45:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END เปิดจองนิยาย รอบ 2 14/04/2017
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 24-05-2019 16:24:41
 :L2: o13 :bye2:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งข่าว 01/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 01-08-2019 20:11:52
งาน one y day อาทิตย์นี้ มีฟรีเปเปอร์เรื่องพระลักษณ์ ไปแจกด้วยนะคะสามารถไปรับได้ที่บูธ b7-8 product y รับได้ทุกคนค่ะไม่มีข้อแม้  หรือใครไม่สามารถไปเอาได้ ยุ่งจะโพสต์ลงเพจให้อ่านกัน

 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 03-08-2019 11:18:01
เปิดจองนิยายใหม่ 



พระลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 03-08-2019 11:23:21
เปิดจองนิยายใหม่ 

 พระลักษณ์

 วันนี้ - 10/8/62

จัดส่ง 25-30/8/62 หรือนัดรับ ในงาน Gen Y Trade Area 1/9/62

story - Tanyung0209

 ราคา 333 บ. (ปกติ 369)

 ของแถม

- สติกเกอร์ 4 ใบ (เฉพาะรอบพรี)
- โปสการ์ดลายจิบิ 1 ใบ (เฉพาะรอบพรี)
- ฟรีเปเปอร์ 1 ใบ  (เฉพาะรอบพรี) **มีให้อ่านหน้าเพจ**
- โปสการ์ดลายปก 1 ใบ
- ที่คั่นลายปก 1 ใบ

  เรื่องย่อ

ราม สีดา และลักษณ์ เด็กกำพร้าสามคนที่ถูกนำมาเลี้ยงไว้ให้เป็นพี่น้องกัน เวลาผ่านไปความเป็นพี่น้องได้แปรเปลี่ยน รามคบหากับสีดาในขณะเดียวกันลักษณ์แอบชอบรามอยู่เงียบๆ

จนกระทั่งทศกัณฐ์ได้เข้ามา ความคึกคะนองของเขาได้สร้างความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ให้กับทั้งสาม รามแค้นทศกัณฐ์และโกรธลักษณ์เพราะรับรู้เรื่องราวมาตั้งแต่ต้น จึงคิดใช้ลักษณ์เป็นเครื่องมือทำลายชีวิตของทศกัณฐ์

ลักษณ์จะเลือกเดินในเส้นทางไหนระหว่างแก้แค้นกับอภัย แต่ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็เจ็บปวดทุกทาง
 ทดลองอ่าน

ธวล - https://bit.ly/2GAuTHE
tbl - https://bit.ly/2Oq5xm1

--------------------------------------------------------

 สั่งซื้อได้ที่

เทพช๊อป // https://bit.ly/2OUrk08
หรือ inbox เพจ // https://bit.ly/2A86KF

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TanYung0209 ที่ 03-08-2019 15:13:59
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rateesiri ที่ 04-08-2019 18:08:46
ในที่สุดพระลักษณ์ก็มีความสุขกบเค้าสักที
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 13-08-2019 22:39:52
ชะแว๊บมาอ่านรอบที่สองค่าาา หนุกมากกก  o13
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TuEyyy ที่ 16-08-2019 22:47:25
 :-[ :-[ :-[ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 18-08-2019 03:20:03
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 05-09-2019 06:59:15
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ  o13
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 05-09-2019 19:50:16
ชีวิตรันทดเหลือเกินพระลักษณ์
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 08:45:32
 :pig4:
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ อัพตอนที่ 16 P7. [24/08/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 09-08-2020 18:37:38

สั้นจังตัวเอง 
เอาเข้าจริงน่ะ คนที่โดนกดดัน มีความเครียดสูงเหมือนลักษณ์จ
 ทั้งสะสมหลายเรื่องอย่างยาวนาน ยังโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจอีก
ถึงจะเป็นคนที่รักที่ชอบมันก็คือข่มขืน
ภาวะจิตใจน่าจะไม่ปกติจนเกิดอาการทางจิตได้เลยน่ะ 
อาจเป็นบ้าหรือช็อคได้เลย
มันคงไม่มามีสตินั่งรำลึกว่าอีกฝ่ายมาทำดีด้วยเพราะอะไร
 สภาวะน่าจะนำให้จิตตกเศร้าหมองอย่างรุนแรงจนเกิดการต่อต้านการเอาตัวรอดของมนุษย์ เช่น ตัดขาดจากโลกความเป็นจริงภายนอก
หรือสารความเครียดหลั่งมากจาเกิดการทำงานผิดปกติของสมอง
หรืออวัยวะที่ถูกคุมด้วยสมอง หรือแม้แต่ความดันสูงจนเส้นเลือดแตก
ไปจนอัมพฤกอัมพาต แม้แต่สูญเสียความทรงจำ เพราะกลไกการปกป้องตัวเองและปิดกั้นความเจ็บปวดที่ได้รับตามธรรมชาติ

ถ้าไม่ใช่ผู้ที่รู้จักควบคุมจิตใจและรู้สภาวะอารมณ์แบบการฝึกสม่ำเสมออย่างพวกที่ใช้สมาธิจดจ่อบางอย่างยาวนาน หรือกลุ่มปฏิบัติธรรม คงยากที่จะผ่านไปได้
การทรมานร่างกายและจิตใจอย่างหนักหน่วง แม้แต่ทหารอกสามศอกยังรอดจากหลักสูตรนักทำลายใต้น้ำในสัปดาห์นรกไดียากเลย
แล้วพระลักษณ์ที่ดูมีพื้นฐานจิตใจที่ไม่แข็งแรง มีปมแต่เด็ก
 แผลเหวอะหวะเต็มไปหมด มันดูยากจะเชื่อที่จะไม่เกิดอาการใดเลย แม้แต่ต้องการหนีด้วยความตาย (ถึงจะเป็นทางเลือกที่ไม่ดี)
แต่ภาวะจิตใจคนโดนขังมันจะไม่ปกติแม้จะไม่โดนข่มขืนก็ตาม
สังเกตุง่ายๆมีนักโทษหรือผู้กุมขังคุมตัว พยายามฆ่าตัวตายหรืออยู่ภาวะซึมเศร้าเป็นเรื่องปกติ


ชอบเรื่องนี้น่ะคะ แต่ถ้าจะให้ดราม่าจริงจนคนอ่านเคลิ้มไหวสั่นสะเทือนอารมณ์
มันคงต้องเพิ่มมิติอารมณ์แบบปุถุชนให้มากกว่านี้ เพราะมนุษย์มีหลายแง่ในห้วงความคิดและอารมณ์เดียวกัน เช่น คนถูกหวยรางวัลที่1 ดีใจมาก แต่กลัวคนรู้แล้วมาฉกชิงเงิน เพ้อไปจนถวาดฝันเอาเงินไปทำอะไร จนความรู้สึกเหลิงเห่อเหิมที่รวยล้นฟ้ากล้าจ่ายทุกอย่าง

อยากฝากข้อคิดนี้ถึงผู้เขียนค่ะ เพราะถ้าแนวดราม่าต้องมีการบ้านหนักด้านการสื่ออารมณ์ที่ต้องสะเทือนใจ สั่นคลอนความเป็นมนุษย์ไปยังผู้อ่าน รวมถึงความสมจริงของปฏิกิริยาตัวละคร จะทำให้ตัวละครของคุณโลดแล่นอย่างมีชีวิตแบบสัมผัสได้ เข้าถึงความเป็นคนและความอ่อนแอของผู้อ่านน่ะคะ
เห็นด้วยมากเลยค่ะ โดนขนาดนี้นี่ สติแตกแล้ว
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 09-08-2020 19:49:54
เหมือนดราม่าคือการข่มขืนตลอด
หัวข้อ: Re: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 09-08-2020 23:47:22
สนุกมากๆ ครับ