[ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว}
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว}  (อ่าน 391556 ครั้ง)

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
หมูเหมาะที่จะเป็นศรีภรรยาพ่อเลี้ยงจริงๆ

ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
โอยยยย รุกหนัก รุกเร็ว ไวไปอีกกกพ่อเลี้ยง
หมูน่ารัก ครบทุกอณู ยังไม่ยอมรับ แต่ใจไปไกลโลดแล้ว พอยอมรับแค่นั้นแหละ ยิ่งกว่าอีก 5555

พ่อเลี้ยงชัดเจนมากค่ะ ไปขอพ่อแม่มาแล้วด้วย อย่างไว
หมูไม่ต้องห่วงแล้วนะ พ่อแม่รู้แล้ว แต่ทำยังไงให้อยู่รอดปลอดภัยจากพ่อเลี้ยงก็พอ 5555

เขตก็ยุ่งกับเมฆจริงเลย ไม่ชอบแล้วไปยุ่งทำไม คนปากแข็ง

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
หง่ะ กำลังอ่านเพลินจบตอนซะแล้ว  :hao5:

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17
น้องหมู...มารอบนี้...จะรอดมือพ่อเลี้ยงมั้ย...555

ออฟไลน์ SawachiYuki

  • แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +261/-38
    • Fanpage
ตอนที่ 22





แกร็ก

ศตคุณถือวิสาสะเปิดประตูห้องนอนของพ่อเลี้ยงด้วยความเคยชิน แต่มันก็เป็นคำสั่งของพ่อเลี้ยงเองว่าถ้าเป็นศตคุณ สามารถที่จะเข้าห้องนอนของพ่อเลี้ยงตอนไหน เวลาไหน ทำอะไรก็ได้

หลังจากที่ทำอาหารเสร็จแล้ว ร่างบางก็เดินขึ้นบันไดมาเพื่อปลุกคนอายุมากกว่าที่มีศักดิ์เป็นพ่อของเพื่อนสนิทไปรับประทานอาหารเช้าและเที่ยงสักที ไม่เช่นนั้นจะเป็นโรคกระเพาะได้

เขาเป็นห่วง...

“พ่อเลี้ยงครับ ตื่นได้แล้วครับ อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวครับ”

“อื้อ...ง่วง” คนตัวโตแต่เวลานอนเหมือนเด็กครางอย่างรำคาญ ปัดมือที่กำลังเขย่าตัวหนาๆ ของเขาออกไป จนคนปลุกส่ายหน้าอย่างระอา

ก็ไม่แปลใจนักหรอกนะที่คนตัวใหญ่กว่าจะนอนหลับจนไม่อยากตื่นขึ้นมาแบบนี้ เพราะถ้าเป็นเขานะ แอร์เย็นๆซุกตัวในผ้านวมหนาๆ แบบนี้ เขาก็ไม่อยากที่จะลุกขึ้นมาหรอก

นอนได้ทั้งวันอ่ะ

“ไม่ได้ครับ ตื่นได้แล้ว ผมทำอาหารเอาไว้แล้ว ถ้าไม่รีบลงไปมันจะเย็นก่อนนะครับ”

“เอาไว้เที่ยงๆ นะ”

“จะเที่ยงแล้วครับ”

“อือ...งั้นก็บ่ายๆ” พ่อเลี้ยงที่ยังคงซุกตัวในผ้านวมไม่ยอมโผล่หน้าออกมาผัดเวลาด้วยเสียงเนือยๆ ราวกับว่าตัวเองอ่อนเพลียมากขนาดไหน

“พ่อเลี้ยง! ไม่ลุกนี่ผมโกรธนะครับ แล้วก็จะกลับบ้านเลยด้วย”ร่างเล็กกว่าหยุดเขย่า แต่ขู่ออกมาแทน

พรึ่บ!!!

ร่างสูงเปิดผ้านวมออก พยายามลืมตาขึ้นมามองหน้าของแฟนเด็กของตน แม้ว่าจะรู้สึกดีที่ได้เห็นหน้าศตคุณ แต่ความอ่อนเพลียที่มีก็ไม่สามารถทำให้เขาฝืนร่างกายได้

อยากนอน อยากนอนมากกว่านี้

“หมู...รู้ไหมว่าฉันนอนกี่โมง”

“กี่โมงครับ”

“ตีสี่...ฉันได้นอนตอนตีสี่นะหมู”

“ตีสี่? ตอนนี้สิบเอ็ดโมงครึ่ง...” ศตคุณยกมือขึ้นมาแล้วพับเก็บทีละนิ้วเพื่อนับจำนวนชั่วโมงที่ร่างสูงได้นอนไป “ห้า...หก...เจ็ด...แปด...เก้า...สิบ...สิบเอ็ด...เจ็ดชั่วโมงครับพ่อเลี้ยง เราไม่ใช่เด็กๆ แล้วเพราะฉะนั้น นอนเจ็ดชั่วโมงถือว่าเหมาะสมกับวัยของพ่อเลี้ยงแล้ว ลุกครับ!!!” สั่งเจ้าของบ้านอย่างเด็ดขาด ร่างสูงขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็จำยอมที่จะลุกขึ้นนั่งทั้งๆ ที่ตายังปิดอยู่

“นั่งแล้วก็ลุกไปอาบน้ำครับ เดี๋ยวผมจะเตรียมเสื้อผ้าให้”

“ขอนั่งทำอารมณ์ก่อนนะ”

“ทำอารมณ์อะไรนักหนาครับ”

“ก็มันขี้เกียจนี่หมู”

“นิสัยเสียใหญ่แล้วนะครับ”

“จ้าๆ ยอมแล้วจ้ะ ลุกแล้วจ้ะ นี่ถ้าแต่งงานไป คนที่มีอำนาจสูงสุดคงจะเป็นนายแน่ๆ” ร่างสูงพูดพลางลุกขึ้นยืน ส่วนศตคุณก็แค่นยิ้มบางเบาออกแล้วแล้วเอ่ย

“แล้วใครบอกว่าผมจะแต่งงานกับพ่อเลี้ยงล่ะครับ ไปขอผมกับพ่อแม่แต่ไม่ยอมพูดกับผม มันข้ามขั้นตอนกันเกินไปไหมครับ ยังไงสิทธิ์ในการตัดสินใจก็เป็นของผม พ่อกับแม่ก็แค่รับรู้เท่านั้น” ศตคุณกอดอก มองหน้าคนสูงกว่าอย่างเอาเรื่อง

“รู้แล้วเหรอเนี่ย”

“ครับ พ่อบอกเมื่อวาน”

“หึหึ ฉันแค่ทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง ฉันจริงจังกับนาย ฉันก็ต้องไปขออนุญาตว่าที่พ่อตา แม่ยายอยู่แล้ว ฉันจะเอานายมาเป็นแม่ของลูก อาณาจักรศักดินนท์จะต้องมีคนสืบทอดต่อไป แล้วฉันก็เลือกแล้วว่าจะต้องเป็นนายเท่านั้น คนที่จะมาเป็นแม่ของลูก คู่ชีวิต เพราะนายเป็นคนดี ฉันจะไม่มองหาแล้ว”

“แล้วถ้าเกิดว่าผมไม่รักพ่อเลี้ยง”

“ฉันก็จะปล่อยนายไป ตามที่เคยสัญญาเอาไว้กับพ่อของนาย”

“พ่อเลี้ยงจะไม่หาคนอื่นเหรอครับ”

“ไม่รู้สิ ฉันก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามที่ฟ้าลิขิต”

ซึ่งฟ้าจะต้องลิขิตนายให้กับฉันเท่านั้น...ไม่ว่ายังไง นายก็ต้องเป็นของฉันคนเดียว

“รอลงไปพร้อมกันนะ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”

“ครับ”

ร่างสูงหันหลังให้กับร่างบางแล้วยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจกับสีหน้าที่รู้สึกผิดของร่างเล็กกว่า

นายหลงเข้ามาในชีวิตของฉันแล้ว ไม่มีทางออกไปได้ง่ายๆ หรอกนะหมูน้อย

“พ่อเลี้ยงจะคิดว่าเราไม่รู้สึกอะไรด้วยไหมนะ?” พึมพำกับตัวเองอย่างเครียดๆ แต่ก็เดินไปเลือกเสื้อผ้าที่ตู้เสื้อผ้าของร่างสูงเพื่อเตรียมชุดที่จะให้พ่อเลี้ยงใส่ในวันนี้

“เอาชุดนี้ก็แล้ว ไปทำธุระได้ ใส่อยู่กับไร่ก็ไม่ผิดปกติ”

มือขาวหยิบมันออกมาจากตู้ แล้วเอาไปวางไว้ให้ร่างสูงบนเตียงนอน เพราะเจ้าตัวชอบแต่งตัวตรงเตียง ทั้งๆ ที่น่าจะแต่งตัวที่ห้องแต่งตัวแต่ก็ไม่

มี...แต่ไม่เคยใช้...


ศตคุณเดินตามพ่อเลี้ยงอาทิตย์มาที่ห้องทานอาหารเมื่อเจ้าของบ้านอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเรียบร้อย วันนี้พ่อเลี้ยงสระผมด้วย แล้วก็ไม่ยอมใช้ไดเป่าผม บอกอยากให้แห้งธรรมชาติ ผมก็เลยไม่เป็นทรงเพราะใช้ผ้าขยี้ผมเอาและไม่คิดจะหวีมันด้วย

แต่ขนาดไม่ได้หวีผมยังหล่อบาดใจเลยให้ตายสิ

“มีแต่ของที่ฉันชอบทั้งนั้นเลย ขอบใจนะหมูน้อย”

“ครับ...ทานเลยนะครับ ผมจะตักข้าวให้”

“อือ”

คนตัวบางเดินไปตักข้าวใส่จานให้กับร่างสูงแล้วก็เดินมาตักให้ตัวเองด้วย แม้ว่าจะไม่ค่อยหิวก็ตาม แต่รู้ดีว่าถ้าตนไม่กินด้วย คนตรงหน้าก็จะบังคับให้เขากินจนได้

นิสัยของพ่อเลี้ยงบางอย่างก็เหมือนเด็ก มันน่ารักมาก ผิดกับมาดที่พ่อเลี้ยงจะแสดงให้คนอื่นเห็น ไม่ว่าจะเป็นลูกน้อง ลูกค้าหรือแม้แต่ลูกชายของเขา

จะผิดไหมที่ศตคุณจะหวง...หวงสิทธินี้ ให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“อร่อยไหมครับ”

“ฝีมือนายอร่อยเสมอแหละหมู”

“ค่อยๆ กินสิครับ อย่าพูดไปด้วยแล้วก็กินไปด้วยครับเดี๋ยวมันจะติดคอเอา”

 คนสวยปรามพ่อเลี้ยงที่กำลังทานอย่างมูมมามแต่ก็พูดไปด้วย เพราะมันเป็นกิริยาที่ดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่ และศตคุณก็เชื่อว่าพ่อเลี้ยงแสดงให้เขาเห็นคนเดียว

เพราะถ้าไปทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น ชื่อเสียงพ่อเลี้ยงที่เขาล่ำลือกันมันคงไม่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาได้รู้จักหรอก

“ก็ฉันหิวนี่นา”

“ทีตอนปลุกทำท่าไม่ยอมตื่น”

“ก็ตอนนั้นมันขี้เกียจ”

“มีข้อแก้ตัวเสมอๆ เลยนะครับ”

“หึหึ...ต้มยำปลานี่อร่อยจังเลย เย็นนี้ขอแบบนี้ด้วยได้ไหม ฉันชอบ” พ่อเลี้ยงชมเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งร่างบางก็รู้ดีว่าถูกคนตัวโตเปลี่ยนประเด็น

เฮอะ!!! ให้มันได้แบบนี้สิ นอกจากจะรอบจัดแล้ว ยังกวนประสาทสุดๆ อีก

“บอกย่าจันทร์สิครับ”

“ก็ฉันอยากให้หมูทำนี่นา”

“ผมไม่ทำแล้วครับ ‘ขี้เกียจ’ แต่จะบอกพี่น้ำอิงให้ก็แล้วกันนะครับ”

“หึหึ ยอกย้อน น่าจับมาจูบปากลงโทษให้เข็ดเลย” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ เอ่ยคำขู่ลงโทษออกมาเรียกสีแดงๆ บนใบหน้าให้ฉายชัดขึ้นมา

“กินไปเงียบๆ เลยครับ”

“สรุปวันนี้จะได้กินไหม”

“ได้ครับ”ตอบไปอย่างจำยอม

“ใครทำ?”

“ผมไงหรือจะให้คนอื่นทำล่ะครับ”

“ดีมากเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซนนะครับ” พ่อเลี้ยงว่าเสียงอ่อนโยน

ศตคุณทำหน้าบึ้งใส่ แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากคนตรงหน้าได้ดังกว่าเดิมอีก ส่วนพ่อเลี้ยงเองก็ไม่ได้กลัวเลยว่าจะโดนงอน เมินคนสวยตรงหน้าแล้วสนใจอาหารตรงหน้าต่ออีก

...

...

...


“สรุปว่าปิดเทอมนี้จะให้หมูกลับมาเป็นเลขาสินะ มึงรู้ไหมว่าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมามันทำให้กูวุ่นวายขนาดไหน ถึงกูจะสอนงานให้หมูก็เถอะ แต่การทำงานของคนเรามันไม่เหมือนกันนะ”

“เออน่า...เพื่อความสุขของกู ทำให้ไม่ได้เหรอวะ”

“เอาแต่ใจตัวเองว่ะไอ้พ่อเลี้ยง”

“ฮ่าๆ เอาเถอะน่า มึงก็ไปคุมโรงงานแล้วก็ฝากดูแลภูถึงดาวไปก่อนนะ” อาทิตย์สั่งงานพายัพ

“แล้วมึงได้เล่าให้หมูฟังไหม ว่าวันที่มึงเซ็นสัญญาโอนที่ดิน มึงโดนมือปืนเล่นงาน” พายัพถามเพื่อนรัก กอดอกพิงสะโพกแกร่งกับขอบโต๊ะทำงานของตน

“ไม่ได้เล่า กูก็บังคับไม่ให้เจ้าเขตบอกเหมือนกัน ส่วนคนที่รู้ก็มีแค่มึง ไอ้วัฒน์ เจ้าเขต แล้วก็คุณเชนกับคนของคุณเชน ไม่อยากให้หมูกังวลว่ะ”

“อย่าลืมว่าความลับไม่มีในโลก”

“แต่วันนั้นกูก็ไม่ได้เป็นอะไร ไม่โดนยิงตรงจุดไหนเลย”

“เฮ้อ...กูอยากให้มึงบอกเองนะ เพราะถ้ามึงไม่บอกแล้วหมูรู้เอง มึงอาจจะไม่เข้าใจนะ แต่กูคิดว่าหมูจะต้องน้อยใจมึงมากแน่ๆ ที่มึงบอกปาวๆ ว่ามึงจริงจังกับหมู แต่ก็มีเรื่องปิดบังกัน ไม่ไว้ใจกัน”

“ไม่ได้ไม่ไว้ใจ แต่เป็นห่วง”

“หมูไม่คิดแบบนั้นแน่ๆ แล้วที่สำคัญ คนอย่างพ่อเลี้ยงมนัสเป็นพวกชอบลอบกัด มันรู้ว่าหมูเป็นคนพิเศษสำหรับมึง อย่าย่ามใจว่ามันจะไม่ทำอะไร ถ้าหมูรู้ หมูจะได้ระวังตัวมากขึ้น” พายัพแนะนำเพื่อนอย่างจริงจัง

“เฮ้อ...กูรู้น่าว่าพ่อเลี้ยงมนัสไม่ยอมปล่อยกูไปง่ายๆ แน่”

“ส่วนไอ้เขตก็ดันไปติดลูกชายเขาอีก ครอบครัวเราน่ะไม่สามารถที่จะญาติดีกันได้แล้วนะ เรื่องของเขตมึงจะเอายังไง”

“เมฆไม่มีส่วนกับความแค้นของผู้ใหญ่ กูไม่คิดจะห้ามถ้าลูกกูจะรักใคร”

“แต่พ่อเลี้ยงมนัสไม่คิดแบบมึง” พายัพสวนกลับทันที เรียกเสียงถอนหายใจจากเจ้าของไร่ศักดินนท์ได้ดี พ่อเลี้ยงมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง

“มีอยู่สองทางที่เขตกับเมฆจะสมหวังกัน”

“อะไรวะอาทิตย์ ทางอะไร”

“หนึ่ง...พ่อเลี้ยงมนัสต้องติดคุก...”

“แล้วสองล่ะ” พายัพถาม

“ตาย...”

ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างหนักใจ...

“มันต้องมีทางออกสิวะ”

“มี”พายัพบอกสั้นๆ

“ยังไง”

“พาหนี”

“เขตมันไม่ทำอะไรที่ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีแล้วดูเป็นคนไร้น้ำยาแบบนั้นแน่ๆ กูเป็นพ่อมัน กูรู้จักนิสัยของมันดี มันเป็นคนที่เผชิญหน้ากับอุปสรรคต่างๆ โดยไม่คิดจะหลบ เลี่ยงหรือหนีเลย”

“กูก็รู้จักมันดีไม่แพ้มึงหรอกอาทิตย์”

“แล้วแต่ฟ้าจะลิขิตก็แล้วกัน แต่ถ้าลิตไม่ดี กูจะเป็นคนลิขิตชีวิตรักของลูกชายของกูเอง!!!”

พ่อเลี้ยงอาทิตย์ประกาศเสียงกร้าว จริงจัง...

“หึหึ ให้มันกล้าบอกว่าเมฆก่อนเถอะว่ารัก ไม่ใช่เอาแต่ชวนทะเลาะ แดกดัน หาเรื่องว่าเขาแบบนั้น”

“ทำตัวของมันเองทั้งนั้น”

“เหมือนมึงอยู่นะ”

“ไม่เหมือน!!กูพูดออกไปตรงๆ ว่ากูรู้สึกยังไง” พ่อเลี้ยงเถียงเพื่อนกลับทันที

“ไม่เหมือนก็ไม่เหมือน งั้นกูขอตัวไปหาลูกหาเมียก่อนก็แล้วกันนะ ถึงเวลาเลิกงานของกูแล้ว ส่วนมึง ดูเอกสารการเบิกแล้วเซ็นให้ไวด้วย พรุ่งนี้กูต้องใช้”

“เออ!!! ไปไหนก็ไป”

“ทำมาเป็นไล่ เจอกันพรุ่งนี้เว้ย”

พายัพส่ายหน้าแล้วเดินไปเก็บของให้เรียบร้อยก่อนจะออกจากห้องนี้ไป ซึ่งตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปจนกว่าจะเปิดเทอมของศตคุณ เขาจะต้องทำงานด้านนอก โต๊ะในห้องก็ให้ศตคุณทำงานไป

พอเช็คเอกสารที่ต้องอนุมัติแล้ว เขาก็เก็บของออกจากสำนักงาน แต่ก่อนจะไปก็สั่งลูกน้องที่ยังทำงานอยู่ว่าให้ดูแลความเรียบร้อยก่อนกลับบ้าน...

พ่อเลี้ยงอารมณ์ดีผิดปกติจนเหล่าพนักงานที่อยู่ในออฟฟิศต่างก็พากันนินทาลับหลัง...

“พ่อเลี้ยงอารมณ์ดีนะ”

“จะไม่อารมณ์ดีได้ยังไง ก็น้องหมูมาแล้วน่ะสิ”

“จริงเหรอ ทำไมไม่เห็นล่ะ”

“เห็นว่าวันนี้อยู่ทำความสะอาดบ้านนะ แต่พรุ่งนี้จะมาทำงานเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยงเหมือนเดิม”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ”

“น่าอิจฉาน้องหมูจังเลยเนอะ พ่อเลี้ยงไม่เคยเปิดใจให้ใคร แต่กับน้องหมูนี่แบบเปิดเผยซะจนคนอื่นๆ เขาอิจฉา ตาร้อนกันหมดแล้วเนี่ย”

“ก็ทั้งสวย ทั้งเก่งขนาดนั้น เป็นใครก็อยากได้เถอะ”

“ใช่ๆ นี่ก็อ่อยมาตลอดแต่พ่อเลี้ยงไม่สนใจเลย เซ็งอ่ะ”

“ไปศัลยกรรมเบ้าหน้าก่อนไหมเธอ แหม...นั่นอ่อยเหรอ นึกว่าจ้องอาฆาตแค้น”

“แรงอ่ะ!!”

“ฮ่าๆ พรุ่งนี้ซื้อขนมมาฝากน้องหมูดีกว่า”

“อะไรกันยะ คิดจะประจบน้องเขาเหรอ”

“ก็เผื่อได้ไปเป็นผู้จัดการภูถึงดาวไง”

“ฝันเอาเถอะย่ะ แม่คุณ!!!”

พนักงานของที่นี่รักและเอ็นดูศตคุณดี ไม่มีปัญหาอะไร นั่นเป็นเพราะการวางตัวที่เหมาะสมของศตคุณเอง แม้ว่าจะเป็นคนพิเศษของพ่อเลี้ยงแต่ก็ทำตัวเท่าเทียมกับพนักงานทุกคนเพราะยังไงศตคุณก็เป็นรุ่นน้องงานของทุกคนที่นี่อยู่ดี...



 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

พ่อเลี้ยงลงช้าไปหนึ่งวันต้องขอโทษด้วยค่ะ อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้กำลังใจยูกิด้วยนะคะ เจอกันวันอาทิตย์กับตอนต่อไปนะคะ

ติดต่อสอบถาม ติดตามกับอัพเดทหรือข่าวสาร และพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจนะคะ https://www.facebook.com/sawachiyuki/

ออฟไลน์ sahatsawat

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ลุ้นเขตกับเมฆจังเลยยย น้องหมูน่ารักกกก  :-[ อยากอ่านไวๆๆๆ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
พ่อเลี้ยงก็รีบๆบอกหมูล่ะ เข้าใจมั้ยยย

 :mew1:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
แววกลัวเมียออกมาเชียว
เขตเมฆจะเป็นไงบ้างน้าาา

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
รอตอนต่อไป~

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
 นั่นซิพ่อเลี้ยงบอกหมูก็ดีนะหมูจะได้ระมัดระวังตัวด้วย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
ทางรักของเขตกับเมฆเนี่ยถ้าจะลำบากนะเนี่ย

ออฟไลน์ fahsai

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 815
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-2
พ่อเลี้ยงคนหลงแฟนเด็ก ระวังหมูจับได้ทีหลังโดนหนักแน่

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
หมูน้อย อิอิ

ออฟไลน์ Ice_Iris

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +74/-0


ให้รู้ไปว่าใครใหญ่

ิอิอิ

รอต่อขอรับ


ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
แววกลัวเมียออกมาเชียว
เขตเมฆจะเป็นไงบ้างน้าาา

คิดเหมือน

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ lovejinjunno

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เขตกับเมฆจะเป็นยังไงต่อไปน้าาาา
เอาใจช่วยอยู่นะนี่

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
รอตอนต่อไปจ้าาาาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17
พ่อเลี้ยงกะน้องหมู คงลงเอยกันเร็วนี้
ลุ้นน้องเขตกะพี่เมฆ ดีกว่า

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
 o13 น้องหมูน่าร๊ากกกก...แย่งมาจากอิตาพ่อเลี้ยงได้ไหมเนี่ยะ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ little_munoi

  • ++ singular ++
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-3
ชอบเขตเมฆอะ

ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
555555 รู้ตัวด้วยว่าจะกลัวเมีย

หมูน่ารัก มีแววแม่บ้าน แล้วหวงสามีมาก
อาทิตย์คะ ปล่อยไปหรอ ปล่อยไปก็บ้าสิงี้ 55555

ออฟไลน์ SawachiYuki

  • แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +261/-38
    • Fanpage
ตอนที่ 23





“ว่าไงนะครับ?”

ศตคุณถามเสียงดัง มองหน้าพ่อเลี้ยงกับพายัพสลับกันไปมาอย่างตกใจ

“หมูฟังไม่ผิดหรอก ฉันกับกับพายัพจะไปต่างประเทศ”

“แล้วใครจะดูแลไร่ล่ะครับ”

“เขตไง”

“พ่อ…ผมไม่เคยทำนะพ่อ”

“แต่แกเคยฝึกมาแล้วเขต พ่อสอนทุกอย่างให้แกไปแล้ว มันก็แล้วแต่แกว่าจะทำได้หรือไม่ได้ ไม่ต้องทำทุกอย่างตามที่พ่อสอน แค่ทำทุกอย่างในวิธีของตัวเอง แต่อย่าลืมว่าต้องคิดหรือตัดสินใจดีๆ ฉันจะให้หมูเป็นเลขาให้เขตมัน ตลอดสองอาทิตย์ที่ฉันไม่อยู่”

“สองอาทิตย์เลยเหรอครับ” ศตคุณถาม น้ำเสียงค่อนข้างผิดหวังเล็กน้อยที่ร่างสูงไปต่างประเทศนานเกินไป

พ่อเลี้ยงอาทิตย์ระบายยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นทีท่าของศตคุณที่แม้จะพยายามเก็บมันเอาเท่าไหร่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของเขาอยู่ดี

แบบนี้แหละที่ต้องการ…

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เจ้าเขตมันทำได้”

“ถามผมยังพ่อ” คณินแทรกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด

“แกทำได้ แกต้องทำได้”

“พูดเหมือนพ่อเป็นผมเลยเนาะ พูดเองเออเอง ทั้งที่เจ้าตัวยังไม่ทันได้พูดบอกอะไรเลย” บ่นพ่อตัวเองอย่างเบื่อหน่ายกับนิสัยเผด็จการของคนเป็นพ่อ

พ่อเลี้ยงหัวเราะแล้วหันมามองหน้าของศตคุณแล้วยิ้มให้

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เขตมันเป็นลูกของฉัน มันต้องทำได้ดี”

“ครับ ผมเชื่อแบบนั้น”

คณินอมยิ้มอย่างดีใจที่เพื่อนสนิทเชื่อใจในตัวเองขนาดนี้ ก่อนจะยืดอกด้วยความภาคภูมิใจในตัวเองเสียเหลือเกิน…

“พ่อเดินทางวันไหนอ่ะ ทำไมถึงบอกกะทันหัน”

“มันด่วนน่ะ รู้เมื่อเช้าเดินทางมะรืนนี้”

“ด่วนไปไหมพ่อ มันงานอะไรน่ะ”

“ไปคุยธุรกิจกับคุณชานนท์น่ะ เราจะทำการส่งออกชา” พายัพตอบ

“แต่เราเพิ่งจะได้ที่มาไม่ใช่เหรอครับ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอพ่อ”

“ไม่หรอก ชาของไร่ภูถึงดาวมีชื่อเสียงอยู่แล้ว แค่เราจะทำให้มันส่งออกเป็นในนามของศักดินนท์เท่านั้น ซึ่งเรื่องเอกสารก็คงจะยุ่งยากหน่อย เพราะฉะนั้นก็เลยเผื่อเวลาไปสองอาทิตย์”

คณินกับศตคุณต่างพากันพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

“โอเคตามนี้นะ ไปทำงานต่อได้แล้วไป เขต แกต้องไปดูแลเขตตะวันนะวันนี้ ลืมไปแล้วหรือไง จำไม่ได้เหรอว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของการดูแลศักดินนท์คือต้องไม่ลืมและอย่ามองข้ามจุดเล็กๆ น้อยๆ” พ่อเลี้ยงอาทิตย์เตือนสิ่งที่เคยสอนลูกชายให้คณินฟังอีกครั้ง

“ไม่ลืมน่าพ่อ ผมจำคำที่พ่อเคยสอนได้ดีเลยครับ และก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วย เห็นผมเหลาะแหละ ทำอะไรไม่เป็นโล้เป็นพาย แต่เอาเข้าจริง…” ยังไม่ทันพูดจบ พ่อเลี้ยงก็แทรกขึ้นมาแทน

“แกก็ทำได้ดีเสมอ…เออ ไม่ลืมก็ดี จำเอาไว้ให้ดีๆ เพราะสองอาทิตย์ที่ฉันไม่อยู่ แกจะต้องใช้ทักษะ ความรู้ ความสามารถที่มีอยู่อย่างเต็มที่แน่ๆ”

สิ่งที่พ่อเลี้ยงอาทิตย์พูดทำให้ศตคุณกับคณินหันมามองหน้ากัน รู้สึกขึ้นมาพร้อมๆ กันเลย…

ไม่ไว้ใจเลยแฮะ

“งั้นกูไปก่อนนะอาทิตย์ จะไปเตรียมเอกสารน่ะ หมูก็มาช่วยด้วยสิ จะได้สอนงานให้” พายัพชวนศตคุณ ซึ่งร่างบางก็พยักหน้าตอบรับ

“ได้ครับ อาพายัพ”

“งั้นฉันจะเข้าไปในไร่นะหมู เจอกันตอนเย็นนะ”

“ครับ” ร่างบางขานรับพ่อเลี้ยง 

“เจอกันเว้ยอาทิตย์”

“เออ!”

ศตคุณเดินตามพายัพไป ส่วนคณินก็ไปเขตตะวันตามคำสั่ง ตัวพ่อเลี้ยงเองก็ตรงไปยังไร่เพื่อตรวจดูความเรียบร้อยและการทำงานของลูกน้อง








ปัง!!!

แกร็ก…

“พ่ะ…พ่อเลี้ยง เข้ามาในห้องผมทำไมครับ” ศตคุณที่กำลังยืนมองดาวหันขวับมามองที่ประตูห้องทันทีที่ได้ยินเสียงปิดกับล็อกประตู

“พรุ่งนี้ฉันก็เดินทางแล้ว”

“แล้วยังไงเหรอครับ?”

“ก็ไม่แล้วไง” ร่างสูงยักไหล่อย่างไม่หยี่ระ เดินตรงมาหาศตคุณที่ยืนอยู่ที่เดิม พอร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้านั่นแหละ ถึงรู้สึกตัวว่าต้องอยู่ห่างๆ

หมับ!!

“จะหนีไปไหนเล่า ดูดาวต่อสิ วันนี้ดาวเยอะนะ” ร่างสูงคว้าร่างของศตคุณเอาไว้ แล้วหมุนให้หันกลับไปที่นอกหน้าต่างเหมือนเดิม ส่วนร่างแกร่งก็โอบกอดเอวบางจากด้านหลัง เอาคางเกยกับไหล่ของศตคุณ แม้ว่าความสูงจะแตกต่างกันนัก มันก็ไม่ได้สร้างความยากลำบากอะไรเลย

“พ่อเลี้ยงครับ คนมองจากข้างนอกเห็นจะทำยังไงล่ะครับ”

“ก็ปล่อยให้เห็นไปสิ”

“ทำไมพูดเหมือนไม่แคร์เลยล่ะครับ มันไม่ดี แล้วก็ไม่งามมากด้วย”

“เป็นคนแก่เหรอฮะ บ่นอยู่นั่นแหละ ขอกอดหน่อยก็ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็เดินทางแล้ว ฉันไม่อยู่ตั้งสองอาทิตย์ ไม่คิดถึงกันบ้างเลยหรือไง ตอนเปิดเทอมก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ฉันจะอายุสามสิบสามแล้วนะหมู”

“แล้ว?”

“อย่าทำตัวเย็นชาน่ะหมู ฉันไม่อยู่ เดี๋ยวจะรู้สึก”

“เฮอะ!!”

“เฮอะอะไรกัน ไม่ต้องดูแล้วดาวน่ะ ทำโทษเลยดีกว่า”

“เอ๋! อ๊ะ พ่อเลี้ยง!!!”

พรึ่บ!!!

ตุบ!!!

ร่างของศตคุณถูกช้อนตัวขึ้นอุ้มแล้วถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง จุกจนตัวงอ แต่ก็โดนคร่อมทับด้วยร่างของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ที่ไม่สนใจว่าคนที่ตนโยนจะเจ็บหรือเปล่า

“เจ็บนะครับ” คิ้วสวยขมวดแน่น มองตากับพ่อเลี้ยงอย่างไม่พอใจ

“เหรอ ตรงไหนล่ะ” ถามด้วยสีหน้าที่ไม่ทุกข์ร้อน แถมยังยิ้มกว้างอีกด้วย แล้วยังขยับตัวแนบลงไปอีก

“นี่ก็ยิ่งเจ็บเลยครับ ลุกไปเลย”

มือบางพยายามดันอกแกร่งออกไป แต่พ่อเลี้ยงก็ต่อต้านโดยการทาบทับลงมาเรื่อยๆ ทนชิดสุดๆ แต่ยังดีที่ไม่ทิ้งน้ำหนักลงมา ไม่งั้นศตคุณต้องหายใจไม่ออกเพราะหนักตายแน่ๆ

“คิดถึง...”

สิ้นเสียงทุ้ม ศตคุณก็หยุดมือเอาไว้นิ่งๆ แล้วช้อนตาขึ้นสบกับดวงตาคมจ้าวเสน่ห์ที่กำลังส่งสายตาหวานซึ้งให้อยู่ หัวใจของคนอายุน้อยกว่าถึงกับเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ตื่นเต้นเหมือนกับว่าตัวเองถูกล็อตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่ง

“จู่ๆ พูด...”

“คิดถึง...”

“พ่อเลี้ยง”

“คิดถึงจริงๆ”

“…”

“คิดถึงมาก”

“เฮ้อ...ครับ คิดถึงเหมือนกัน”

ถ้าไม่พูด พ่อเลี้ยงก็คงไม่หยุดพูดแน่ๆ ทำไมถึงรู้ ก็เพราะว่าเจอบ่อยตอนที่คุยโทรศัพท์กันนั่นแหละ ถ้าเขาไม่ยอมบอกว่าคิดถึงเหมือนกัน พ่อเลี้ยงไม่วางแน่ๆ แล้วถ้าเขาวางสายใส่ ไม่กี่นาทีเขาก็เห็นว่าร่างสูงมาหยุดอยู่หน้าบ้านแล้ว...

ให้ตายสิ เป็นผู้ใหญ่ที่ดื้อชะมัดเลย

“แค่นี้แหละที่อยากได้ยิน ทำไมพูดยากพูดเย็นจังเลยน่ะฮะ คิดจะเป็นเด็กดื้อเหรอหมู”

“เปล่าครับ ไม่ได้จะดื้อ”

“ดีแล้ว เพราะถ้าดื้อฉันคงเหนื่อยแย่”

ร่างสูงทิ้งตัวนอนลงข้างๆ แล้วคว้าร่างบอบบางเข้ามากอดเอาไว้แน่น ศตคุณพลิกตัวเองให้หันเข้าหาพ่อเลี้ยงอาทิตย์ ใบหน้าของเขาอยู่ตรงอกแกร่งพอดี

“ขอนอนด้วยนะ”

“ผมปฏิเสธได้เหรอครับ”

“ก็ไม่น่ะสิ แค่ถามไปงั้นๆ แหละ” พ่อเลี้ยงตอบ กระชับแรงกอดแน่นกว่าเดิมอีก

“ผมเชื่อใจว่าพ่อเลี้ยงนะ” ศตคุณพูดบอกออกไป เสียงเรียกหัวเราะเบาๆ จากคนที่กำลังกอดรัดอยู่ได้เป็นอย่างดี

“หึหึ ทั้งๆ ที่ก็รู้ใช่ไหมว่าฉันอดทนไม่ค่อยจะไหวแล้ว”

“ถึงจะรู้ แต่ถ้าพ่อเลี้ยงคิดว่าตัวเองทนไม่ได้ คงไม่มาหาผมแบบนี้หรอกใช่ไหมล่ะครับ คนอย่างพ่อเลี้ยงน่ะ รักษาสัญญาเสมอ ใช่ไหมครับ”

“อ่า...พูดดักทางกันแบบนี้ ฉันจะไปกล้าทำอะไรนายกันล่ะ” พ่อเลี้ยงบ่นด้วยน้ำเสียงที่เซ็งๆ

“อย่าคิดว่าผมจะเด็กกว่าแล้วจะรับมือพ่อเลี้ยงไม่ได้นะครับ ความเจ้าเล่ห์ของคุณน่ะมีเยอะมาก ถ้าตามไม่ทัน ผมว่า ผมอาจจะเสียตัวไปตั้งนานแล้ว”

“นั่นเพราะว่านายต้านเสน่ห์ของฉันไม่ได้ต่างหาก”

ศตคุณเถียงไม่ออก มันก็จริงอย่างที่พ่อเลี้ยงพูดนั่นแหละ ทุกครั้งที่เกือบเสียตัวนั่นเป็นเพราะเคลิ้มไปกับเสน่ห์ของพ่อเลี้ยง แต่รอดมาทุกครั้งได้เพราะร่างสูงเป็นคนหักห้ามตัวเองและหยุดทุกครั้ง

นั่นทำให้ร่างบางไม่ค่อยกลัวเวลาที่พ่อเลี้ยงจะแตะต้องเนื้อตัวเท่าไหร่

แค่ตื่นเต้น...ตามประสาของคนที่ไม่ชิน และไม่น่าจะมีวันชิน

“หึหึ นอนเฉยๆ ก็ได้น่า”

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นครับ”

“คิดว่าฉันจะทำอะไรนายหรือไง หืม?”

“หรือไม่คิดล่ะครับ”

“หึหึ เบื่อคนรู้ทันจริงๆ”

ศตคุณนอนนิ่งให้ร่างสูงกอดอยู่แบบนั้น ส่วนพ่อเลี้ยงก็ลูบผมสวยของศตุณเบาๆ

“ไม่ปิดไฟเหรอครับ พ่อเลี้ยงจะนอนด้วยนี่นา”

“นั่นสินะ”

“ดึกแล้วนะครับ” ศตคุณเตือน

“อึ้บ!!!”

พ่อเลี้ยงลุกจากเตียงแล้วเดินไปปิดไฟก่อนจะกลับมาทิ้งตัวบนเตียง แล้วกอดศตคุณเอาไว้เหมือนเดิม ส่วนร่างเล็กก็ขยับปรับท่าทางให้นอนสบายขึ้น

“ฝันดีนะหมู”

“ฝันดีครับพ่อเลี้ยง”

จุ๊บ!!

อาทิตย์จุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากมนแล้วก็ต่างพากันผล็อยหลับไป...


ท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่

“พอไปถึงกรุงเทพฯ ก็ต่อเครื่องเลยเหรอพ่อ” คณินถามพ่อเลี้ยงระหว่างที่นั่งรอเวลาขึ้นเครื่อง ส่วนศตคุณก็นั่งเล่นโทรศัพท์รอเงียบๆ ปล่อยให้พ่อลูกคุยกันไป

“ไม่ ฉันจะไปหาเพื่อนก่อน ไฟลท์ดึกน่ะ”

“อ๋อ...มีเที่ยวกับเพื่อนนี่เอง”

“หึหึ เที่ยวอะไรล่ะ คุยงานเว้ย”

“แต่ก่อนนะ เวลาเข้ากรุงเทพฯ ทีไรก็เห็นไปเที่ยวทุกที หมู...มึงรู้ไหมว่าพ่อกูเนี่ยเที่ยวทุกคืนเลยนะเวลาไปกรุงเทพฯ เนี่ย อย่าถามว่าเที่ยวแบบไหน มึงก็รู้ๆ ความหมายของกูอยู่” คณินที่โจมตีพ่อตัวเองไม่พอยังหันมาฟ้องศตคุณอย่างไม่ทุกข์ร้อนอีกด้วย

แต่คนที่เดือดร้อนคือพ่อเลี้ยงนี่แหละ

“ไอ้ลูกเวร!”

ร่างแกร่งรีบมองหน้าศตคุณที่ตอนนี้ก็เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจเรื่องที่สองพ่อลูกคุยกันเลยสักนิด ไม่สนทั้งการกระทำแล้วก็ความคิดด้วย

มันก็แค่อดีต...

“ฮ่าๆ กลัวเหรอพ่อ ไอ้หมูมันไม่สนใจหรอกน่า คนอย่างมันน่ะไม่คิดจะสนใจอดีตของใครหรอก พ่อไม่ต้องกลัวว่ามันจะโกรธย้อนหลังหรอก มันเป็นคนมีเหตุผล”

“ทำไมถึงได้มีลูกนิสัยเสียแบบแกด้วยเนี่ย”

“ยังไงก็ลูกพ่อนะ เลี้ยงมาเองช่วยไม่ได้” คณินยักไหล่กวนๆ

“ฉันก็ไม่น่าเลี้ยงแกมาเลย จริงๆ น่าจะให้ย่าแกเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่แรก เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ตอนนี้แกคงไม่กล้าต่อปากต่อคำกับพ่อหรอกใช่ไหม” พ่อเลี้ยงถาม

“ทำไม่ได้หรอก ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ พ่อก็จะทำเหมือนเดิม”

“ทำไมแกรู้ดีกว่าฉันล่ะ” อาทิตย์ถามคณินกลับไปยิ้มๆ เห็นท่าทางที่มั่นอกมั่นใจของลูกชายแล้วหมั่นไส้อยากจะถีบตกจากเก้าอี้ไปเลย

ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะล่ะนะ...

“ก็เพราะว่าเราเป็นพ่อลูกกันไง ฮ่าๆ”

“ชิ!!”

“ได้เวลาแล้วล่ะครับ อาพายัพเดินมานั่นแล้ว” ศตคุณพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าพายัพที่ไปเช็คอินเดินกลับมาแล้ว ส่วนสองพ่อลูกก็หยุดเถียงกันแล้วมองหน้าของศตคุณเหมือนกับว่าไม่ได้ยินมานานมาก

“พูดได้แล้วเหรอวะ ตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เอาแต่นั่งจ้องจอโทรศัพท์ไม่ยอมพูดยอมจากับใคร ถามคำตอบคำ ทำไม? ไม่อยากให้พ่อกูไปหรือไง”   

กึก!!

มือที่กำลังสไลด์หน้าจอโทรศัพท์หยุดชะงักเมื่อเพื่อนสนิทพูดจี้ใจดำ แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่เพื่อนพูด ส่วนพ่อเลี้ยงก็ยิ้มมุมปากนิดๆ ลุกขึ้นยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ยิ่งทำให้ศตคุณรู้สึกใจกระตุกเข้าไปอีก

เขากำลังรู้สึกไม่โอเค...

“ไปกันเถอะอาทิตย์”

“ต้องรีบขนาดนั้นเลยเหรอวะพายัพ กว่าเครื่องจะออกก็ตั้งสามสิบนาที” พ่อเลี้ยงถาม

“ก็จะให้เด็กๆ กลับไปทำงานไง ทิ้งงานมานานๆ มันไม่ดีนะเว้ย”

“จริงด้วย”

ศตคุณเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงแล้วลุกขึ้นยืน ใบหน้าเรียบเฉยสุดๆ ยิ่งเรียกรอยยิ้มจากพ่อเลี้ยงที่ลอบสังเกตตลอดเวลา

“งั้นเราก็กลับกันเถอะเขต จะได้ไปทำงาน”

“ห๊ะ! อารมณ์ไหนวะเนี่ย”

“มึงต้องรักษาการแทนพ่อเลี้ยง มึงก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ ส่วนพ่อเลี้ยงกับอาพายัพก็ขอให้เดินทางอย่างปลอดภัยนะครับ แล้วอย่าลืมของฝากด้วยนะครับ” ร่างบางหันไปพูดกับพายัพ ยิ้มแย้มขอของฝาก โดยที่ไม่แม้แต่มองหน้าพ่อเลี้ยงที่กำลังยืนจ้องศตคุณไม่วางตา

“ได้ๆ แล้วอาจะเอาของฝากมาด้วย”

“ขอบคุณครับ”

“งั้นก็ไปกันเถอะอาทิตย์”

“เออๆ ฉันไปก่อนนะไอ้ลูกชาย ไปก่อนนะหมู แล้วเจอกัน” แม้จะอยากแกล้งร่างบางมากแค่ไหน แต่เขาก็ตัดใจที่จะไม่บอกลากับศตคุณได้เลย

“เดินทางปลอดภัยครับ”

“อืม...ฝากจัดการไร่ด้วยนะไอ้เขต อย่าทำเสียเรื่องล่ะ ดูแลเขตด้วยนะหมู”

“ครับ”

“ฝากฝังเหมือนกับว่าจะไปนานเป็นปีเนอะพ่อ ไปได้แล้วไป เดี๋ยวทุกอย่างคณินจะเป็นจัดการเอง ไว้ใจได้น่า” คณินพูดแทรกขึ้น พูดจาคุยโว อวดอ้างตัวเอง

แม้ว่าพ่อเลี้ยงจะส่ายหน้าเพราะระอาลูกชายของตน แต่เขาก็เชื่อว่าคณินจะต้องทำได้...

ทำไมถึงมั่นใจน่ะเหรอ...

“ผมเป็นลูกพ่อนะ”

นั่นแหละ...เพราะคณินเป็นลูกชายของเขานั่นแหละ






 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

                                                           
อ่านให้สนุกนะคะ พรุ่งนี้ยูกิก็เริ่มต้นการฝึกงานแล้ว แต่มาทุกอาทิตย์แน่ๆ ค่ะ ถ้าอาทิตย์ไหนไม่มายูกิจะแจ้งแน่นอนค่ะ
มีอะไรสอบถาม พูดคุย ติดตามข่าวสารการอัพเดทได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ https://www.facebook.com/sawachiyuki/

ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
พ่อเลี้ยงไม่อยู่นานเลยนะเนี่ยยย

หมูคงคิดถึงพ่อเลี้ยงน่าดู~ :impress2:

ว่าแต่จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยอ่ะ o18

ออฟไลน์ milin03

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
มาเเล้วววววว อยากให้เรื่องนี้ยาวๆเลย
อยากอ่านตอนคลอดน้องเลี้ยงน้องด้วย

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด