ตอนที่ 06
ศตคุณรับรู้ได้ด้วยตัวเองแล้วว่างานของไร่ศักดินนท์หนักหนาสาหัสกว่าการทำนาของที่บ้านสิบเท่า มันไม่ใช่มีแค่การเก็บเกี่ยวผลผลิตและรดน้ำต้นไม้ใส่ปุ๋ยอย่างเดียว แต่มันต้องดูแลอย่างดีอีกด้วย อย่างองุ่นเนี่ยหนึ่งปีจะเก็บผลผลิตได้สามครั้ง และศตคุณก็ได้มาทำงานช่วงที่เขาเก็บเกี่ยวพอดี
แต่ละวันผ่านไปอย่างเหน็ดเหนื่อยมาก สภาพของคณินที่เป็นถึงลูกเจ้าของไร่และว่าที่พ่อเลี้ยงคนต่อไปก็มีสภาพไม่ต่างกัน ในแต่ละวันที่เลิกงานศตคุณกับคณินก็จะอาบน้ำทานข้าวแล้วก็เข้านอนทันทีเพราะเหนื่อยล้า
อาทิตย์แรกผ่านไปแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มที่จะเข้าใจและชินวิธีทำงานของไร่และเหล่าพี่ๆ คนงานก็ช่วยสอนช่วยบอกเป็นอย่างดี แล้วก็สนิทกันไปเป็นที่เรียบร้อย คณินไม่เท่าไหร่เพราะซี้กับเหล่าคนงานอยู่แล้วตั้งแต่โตมา ส่วนศตคุณต้องมาทำความรู้จักใหม่ แรกๆ โดนจีบโดนแซวเพราะคิดว่าเป็นผู้หญิง ทั้งไม่ยอมให้ยกของ ทั้งห้ามนู่นนี่นั่น พอเห็นตัวเล็กๆ บางๆ ยกของหนักๆ ได้สบายๆ ก็เชื่อทันทีว่า ศตคุณเป็นผู้ชาย
“พอเราเก็บผลมันเสร็จแล้ว เราก็ทิ้งมันไว้เดือนครึ่งไม่ทำอะไรเลย แล้วค่อยรูดใบ ตัดแต่งกิ่ง ใส่ปุ๋ย แล้วก็ดูแลเพื่อให้มันออกผล แต่แน่นอนว่าในแต่ละโซนระยะเวลามันก็ไม่เท่ากัน โซนนี้เราจะเก็บเสร็จก่อน ส่วนโซนนั้นจะเก็บได้เดือนถัดไป มีทั้งหมดหกโซน โซนที่เสร็จแล้วคือโซนที่หนึ่งนะ นั่นสอง สาม สี่ ห้า แล้วก็หกจำได้ใช่ไหมน้องหมู” คนที่ดูแลในส่วนของไร่องุ่นอธิบายและถามอีกที เพราะก่อนจะเริ่มเก็บผลองุ่นเมื่ออาทิตย์ก่อนเขาก็พาศตคุณทัวร์ไปแล้ว
“จำได้ครับพี่คำปัน”
“ดีแล้ว ผลผลิตขององุ่นจะเป็นผลผลิตหลักของไร่ ไม่ต้องแปลกใจที่มันเยอะมาก เยอะกว่าส้มที่อยู่เกือบท้ายไร่นั่นอีก น้องหมูเห็นแล้วใช่ไหมไร่ส้มน่ะ”
“เห็นแล้วครับ” ร่างบางพยักหน้า
“ดีๆ ว่าแต่คุณเขตอยู่ไหนล่ะเนี่ย”
“อ๋อ...พ่อเลี้ยงให้มันไปดูงานในห้องเก็บองุ่นน่ะครับ”
“วันนี้พ่อเลี้ยงเทรนลูกชายเองหรือเนี่ย”
“คงจะประมาณนั้นแหละพี่คำปัน” ศตคุณตอบยิ้มๆ
“พี่นึกว่าหมูจะไปด้วยซะอีกนะเนี่ย”
“ไม่เอาดีกว่าครับ ผมทำในส่วนนี้แหละเหมาะสมที่สุดแล้ว”
ร่างบางเดินคู่ไปกับคำปันซึ่งเป็นหัวหน้าในส่วนของไร่องุ่น วันนี้งานไม่ค่อยหนักเท่าไหร่เพราะผ่านมหกรรมการเก็บเกี่ยวโซนหนึ่งเสร็จไปแล้ว
“คำปันโว้ย!!”
“จะตะโกนเรียกกูเพื่อ? กูก็อยู่นี่ มึงอย่าแหกปากให้ได้ทุกวันได้ไหมวะไอ้สน” คำปันหันไปด่าเพื่อนที่วิ่งและตะโกนเรียกเสียงดัง
“ข่าวด่วน ข่าวใหญ่แล้วมึง!” สนชัยมีสีหน้าตื่นๆ จนคำปันเองก็ทำหน้าเครียดตาม
“อะไรวะ!” คนงานที่อยู่แถวๆ นั้นเข้ามารุมสนชัยทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“มีอะไรก็รีบพูดสิวะไอ้สน กูคาใจเว้ย!!” คำปันเร่ง
ศตคุณขมวดคิ้วมองอย่างเงียบๆ ว่างานมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมสนชัยถึงได้ดูซีเรียสแบบนี้
“พ่อเลี้ยงมนัสมาเว้ย!!!”
“หา!!!” เสียงอุทานของคนงานดังขึ้นพร้อมกัน สร้างความสงสัยให้กับร่างบางเข้าไปอีก
ใครคือพ่อเลี้ยงมนัส? แล้วการมาที่นี่มีอะไรให้น่าตกใจ
“ทำไมถึงกล้ามาวะ ทั้งๆ ที่โจมตีพ่อเลี้ยงมาโดยตลอด”
“ไม่ได้มาคนเดียวนะเว้ย พาลูกชายกับลูกสาวมาด้วย สงสัยพาลูกสาวมาอ่อยพ่อเลี้ยง เพื่อจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันแน่ๆ เลยว่ะ” คำปันเล่าต่อ ทำเอาเสียงคนแถวนั้นดังเซ็งแซ่ขึ้นมาเพราะกำลังวิเคราะห์ไปต่างๆ นาๆ
“กูก็คิดว่างั้น แต่ไม่เข้าใจ ตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับศักดินนท์มาโดยตลอด ต้องคิดไม่ดีแน่ๆ เลยว่ะถึงมาครั้งนี้ กูว่าพ่อเลี้ยงคงจะเดาเกมออกอยู่แหละ” คำปันว่า
“ไอ้เดาทางออกก็ใช่อยู่ แต่ลูกสาวพ่อเลี้ยงมนัสสวยมากเลยนะเว้ย สูง ขาว หุ่นดี แต่งตัวแบบเปรี้ยวจี๊ดเลยว่ะมึง กูเห็นมาแล้วเมื่อกี้ กูกลัวพ่อเลี้ยงตกหลุมพลางว่ะ”
“มึงจะกลัวอะไรวะ พ่อเลี้ยงเนี่ยเสือตัวพ่อเลยนะเว้ย ไม่มีใครกระตุกหนวดเสือได้ง่ายๆ หรอก”
“ก็จริงอย่างที่พี่คำปันพูดนะพี่สน คนนี้พ่อเลี้ยงอาจจะเล่นๆ อีกครั้งก็ได้” คนงานคนหนึ่งพูดขึ้น
“กูกลัวว่าผู้หญิงจะจับไม่ปล่อยน่ะสิ” สนชัยพูดเครียดๆ
“กูไม่เอาแม่เลี้ยงที่เป็นลูกของคนที่โจมตีไร่มาโดยตลอดนะเว้ย ไม่ยอมเด็ดขาด!!” คนงานอีกคนก็ตะโกนขึ้นมาอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“เออ!พวกเราด้วย”
จากนั้นก็มีเสียงดังเซ็งแซ่ไม่หยุด จนคำปันต้องตะโกนสั่งให้หยุดกัน ทุกคนถึงจะเงียบ
“เงียบ!!!”
ศตคุณกอดอกขึ้นมาแล้วมองหน้าคำปันที่แสดงถึงความเครียดอย่าง ในใจก็รู้สึกร้อนรนปนหงุดหงิดอยากจะไปหาพ่อเลี้ยงซะเดี๋ยวนี้เลย
แต่เขาก็ต้องคิดใหม่...
พ่อเลี้ยงบอกว่าชอบเขา ถ้าพ่อเลี้ยงมนัสอะไรนั่นพาลูกสาวมาเพื่อล่อพ่อเลี้ยงอย่างที่พวกพี่ๆ เขาว่า ก็ต้องดูกันไปว่าพ่อเลี้ยงเล่นด้วยหรือไม่ ถ้าหากว่าพ่อเลี้ยงสนใจ เขาก็แค่...ตัดสินใจอะไรง่ายขึ้น
“พวกมึงนี่นะ เห็นไหมว่าน้องหมูเขาทำหน้างงไปหมดแล้ว”
“ฮะๆ ไม่หรอกครับพี่สน ผมก็แค่ไม่เข้าใจตามประสาเด็กใหม่”
“งั้นสรุปง่ายๆ เลยนะน้องหมู ไร่ศักดินนท์กับไร่สมรชัยเป็นศัตรูกัน ไม่ใช่ฝั่งเราอยากจะเป็นแต่ฝั่งนั้นโจมตีเรามาตลอด” คำปันเล่าบอกร่างบาง ซึ่งศตคุณก็พยักหน้าเข้าใจ
Rrrrrrr
“อ๊ะ ขอรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะครับ” ศตคุณขออนุญาตหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับตรงนั้นโดยไม่ได้มองว่าใครโทรมาเลยสักนิด
“ฮัลโหล”
(หมู...มาหาฉันหน่อยสิ)
พ่อเลี้ยง!!!
“พ่อเลี้ยงมีแขกอยู่ไม่ใช่หรือครับ จะให้ผมไปทำไม” พอร่างบางถามคนปลายสายไป คนงานก็หันมามองศตคุณเป็นตาเดียว บางคนก็พยายามขยับมาเพื่อจะฟังด้วย เขาจะเลี่ยงออกไปก็กลัวจะโดนว่า
(รู้ได้ยังไง แต่ช่างเถอะ มาหาฉันที่บ้านหน่อยนะ ที่ห้องรับแขก ด่วนเลย) น้ำเสียงของพ่อเลี้ยงออกบังคับจนศตคุณไม่อาจจะปฏิเสธได้
“ได้ครับๆ เดี๋ยวผมจะรีบไป” มือขาวตัดสายไปแล้วถือโทรศัพท์เอาไว้อย่างนั้น หันไปมองเหล่าพี่ๆ คนงานที่มีสีหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มแก่แล้วยิ้มแห้งๆ
“ผมขอตัวก่อนนะครับพี่ๆ”
“โอเคๆ รีบไปหาพ่อเลี้ยงเถอะน้องหมู” คำปันอนุญาต ซึ่งร่างผอมบางก็วิ่งไปที่รถที่ตนใช้ขับมาที่ไร่องุ่นก่อนจะขับกลับไปยังบ้านของพ่อเลี้ยงทันที
คนงานไม่รู้หรอกว่าพ่อเลี้ยงกำลังตามจีบศตคุณอยู่ นั่นเป็นความต้องการของพ่อเลี้ยงเองที่จะรอประกาศก็ต่อเมื่อจีบคนสวยคนนี้ติดแล้ว แต่ถ้าถามเขาก็ไม่ปฏิเสธอะไรว่าจีบใคร ชอบใครอยู่
แต่ก็ไม่ถามกัน...
“ขออนุญาตครับ” ศตคุณพูดขึ้นขัดการสนทนาของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ที่กำลังคุยด้วยสีหน้านิ่งๆ กับใครอีกคนที่น่าจะเป็นพ่อเลี้ยงมนัส ข้างๆ แขกมีชายหนุ่มกับหญิงสาวนั่งขนาบข้าง พอสั่งเกตุดีๆ ก็รู้ได้ว่าเธอแต่งตัวจัดอย่างที่สนชัยเอาไปเล่าจริงๆ
โซฟาที่พ่อเลี้ยงอาทิตย์นั่งยังมีที่ข้างๆ ว่างอยู่ ส่วนคณินนั่งในส่วนโซฟาเดี่ยวด้วยท่าทางที่กวนโอ๊ยสุดๆ จ้องลูกชายของพ่อเลี้ยงมนัสไม่วางตา
“มานั่งนี่สิหมู” เจ้าของใบหน้าสวยเดินไปนั่งข้างๆ พ่อเลี้ยงทันทีที่โดนเรียก โดยมีสายตาของพ่อเลี้ยงมนัสกับลูกสาวมองตามไปด้วย
“พ่อเลี้ยงมนัสครับนี่หมูครับ หมู...นี่พ่อเลี้ยงมนัส นี่คุณมลลูกสาวของพ่อเลี้ยงมนัส ส่วนนั่นก็คุณเมฆลูกชายของพ่อเลี้ยงมนัส”
“สวัสดีครับ” ศตคุณยกมือไหว้ทักทายทุกคนเพราะดูยังไงซะลูกชายลูกสาวของพ่อเลี้ยงมนัสก็อายุมากกว่าเขาอยู่ดี...ดูจากการแต่งตัวล่ะนะ
“ใครหรือครับพ่อเลี้ยงอาทิตย์”
“หึหึ เอาเป็นว่าผมไม่อ้อมค้อมนะครับ เพราะรู้ดีว่าที่พ่อเลี้ยงมนัสมาที่นี่มีเหตุผลอะไร ผมไม่ต้องการจะเป็นพันธมิตรกับไร่สมรชัยและไม่ได้อยากเป็นศัตรูด้วย ฉะนั้น ผมอยากให้ความสัมพันธ์ของเราสองไร่ คือต่างคนต่างอยู่ ต่างคนก็ต่างทำมาหากิน เพราะผมลืมเรื่องที่พ่อเลี้ยงทำกับไร่ผมไม่ได้หรอกนะครับ” อาทิตย์เอ่ยขึ้นมาด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่เรียบนิ่งสุดๆ
นี่แหละคือความเป็นพ่อเลี้ยงอาทิตย์ ถ้าอยากจะเป็นมิตรกับใครก็เป็น แต่ถ้าไม่ ก็ว่ากันตรงๆ
“ไม่คิดจะรักษาน้ำใจกันสักหน่อยหรือครับ” พ่อเลี้ยงมนัสถาม
“หืม...ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นว่าคุณจะแสดงน้ำใจอะไรต่อผมเลยนี่ครับ ทั้งตัดหน้าแย่งลูกค้า ทั้งใส่ร้าย ทั้งปรักปรำ ไหนจะปล่อยพวกหนอนเข้ามาในไร่ของผมอีก”
ศตคุณนั่งอึดอัด ไม่เข้าใจว่าทำไมตนต้องเข้ามานั่งอะไรตรงนี้ด้วย
“มีหลักฐานอะไรมากล่าวหาพวกเราไม่ทราบครับ” ทางด้านนั้นเองก็ดูเหมือนจะไม่พอใจแล้วด้วย
“หลักฐานน่ะไม่มี เพราะพวกเราไม่อยากจะเอาความอะไร แต่ถ้ามีอีก รับรองว่าคุณกับครอบครัวคงจะไม่มีที่อยู่แน่ๆ” พ่อเลี้ยงอาทิตย์พูดขู่ขึ้นมา แต่มันไม่ใช่เพียงแค่คำขู่เท่านั้น
เพราะคนอย่างอาทิตย์ เป็นคนจริง พูดแล้วทำ
“อ้อ! แล้วที่นี่ก็ไม่ได้ต้องการแม่เลี้ยงเพราะมีว่าที่แม่เลี้ยงอยู่แล้ว ซึ่งคนนั้นก็นั่งอยู่ข้างๆ พ่อของผมเรียบร้อย ลูกสาวของพ่อเลี้ยงมนัสไม่ใช่จัดอยู่ในกลุ่มที่จะเอามาเป็นแม่ของลูกของพ่อผมหรอกครับ ก็ไปจัดกลุ่มกันเอาเองนะ” คณินเอ่ยสบทบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหยียดหยามสุดๆ จนหญิงสาวกำหมัดแน่น มองหน้าคณินอย่างไม่พอใจสุดๆ
“จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ นี่ผู้หญิงนะคุณ” เมฆาลูกชายของพ่อเลี้ยงมนัสพูดขึ้นอย่างโมโห มองตากับคณินอย่างไม่มีใครยอมใคร
ศตคุณมองทั้งสองคนอย่างหวั่นๆ กลัวว่าเพื่อนจะวางมวยกัน
“เขต...” ศตคุณเรียกชื่อเพื่อนแล้วส่ายหน้าเป็นเชิงห้ามปรามเมื่อคณินหันมามอง “ต้องขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วยที่พูดจาเสียมารยาทกับคุณมลไป” ร่างบางหันไปพูดกับหญิงสาวที่ตอนนี้หันมาสนใจคนที่สวยกว่าเธอแทน
“เพื่อนงั้นหรือ? หึ! นี่แก่ตัณหากลับขนาดเอาเพื่อนของลูกชายทำเมียเลยเหรอพ่อเลี้ยง” พ่อเลี้ยงมนัสเผยสีหน้าเหยียดหยามแบบไม่ปิดบัง
ก็ในเมื่อมาเพื่อสงบศึกไม่ได้ผล ก็ประกาศสงครามกลับไปก็แล้วกัน...
“จะพูดยังไงก็เชิญเลยครับ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว”
“แล้วคุณจะเสียใจพ่อเลี้ยง ที่ไม่รับฟังข้อเสนอของผม”
“ไม่มีทางหรอกพ่อเลี้ยง...ทุกวันนี้ผมก็พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่แล้ว จะขวนขวายอะไรอีก ถ้าพ่อเลี้ยงไม่รู้จักพอ สักวันจะไม่เหลืออะไรเลยนะครับ” สิ่งที่อาทิตย์พูดออกไปต้องการจะสอนไปด้วย
แต่ดูเหมือนคนที่มีความโลภสุดๆ อย่างพ่อเลี้ยงมนัสจะไม่เข้าใจ
“เมฆ มล กลับเถอะลูก”
“ต้องส่งไหมครับ” คณินถามยิ้มๆ
“ไม่ต้อง!!!”
ร่างแกร่งยักไหล่น้อยๆ มองสามพ่อลูกเดินออกจากบ้านไปด้วยใบหน้าที่ติดอารมณ์ดี ส่วนพ่อเลี้ยงอาทิตย์เองก็นั่งอมยิ้มเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยที่ทำแบบนั้นไป
ศตคุณที่นอกจากจะมึนงงแล้ว ยังรับรู้ได้อีกอย่างเกี่ยวกับสองพ่อลูกคู่นี้...
“ร้ายกาจสุดๆ”
“อะไรหมู มึงว่ากูเหรอ” คณินได้ยินก็ร้อนตัวทันที
“เออ! ทั้งมึง ทั้งพ่อเลี้ยงนั่นแหละ เพิ่งจะเคยเห็นว่ารับแขกกันแบบนี้”
“ก็ช่วยไม่ได้ มึงไม่รู้อะไร ครอบครัวนี้อสรพิษดีๆ นี่เอง คิดดูดิว่าจะเอาลูกสาวมาอ่อยพ่อกู ดีนะพ่อกูไม่ชอบของแสลง” คณินยังคงปากร้ายไม่หยุด จนศตคุณต้องตำหนิขึ้นมาบ้าง
“ปากมึงนี่นะ...อย่างน้อยมึงก็ให้เกียรติผู้หญิงบ้าง ที่ผ่านมาไร่นั้นอาจจะโจมตีไร่ศักดินนท์ก็จริง แต่ว่าลูกสาวเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยนี่” เพราะดูทำอะไรไม่เป็น...ศตคุณพูดต่อในใจ
คณินนิ่งไป ส่วนพ่อเลี้ยงก็ยิ้มอย่างถูกใจที่เห็นมุมนี้ของศตคุณ มันเหมือนแม่สอนลูก แต่ศตคุณคงเป็นแม่สายฮาร์คคอร์สินะ คำหยาบมาเต็ม
“หรืออาจจะเกี่ยวมึงก็ต้องให้เกียรติผู้หญิง”
“ครับๆ เข้าใจแล้วครับคุณแม่”
“ไอ้เหี้ยนี่!!” ร่างบางชี้หน้าเพื่อนอย่างไม่ชอบใจ ซึ่งเจ้าตัวเพื่อนสนิทก็ทำหน้าล้อเลียนแล้ววิ่งหนีออกจากห้องไป ทิ้งให้ร่างเล็กนั่งอยู่กับพ่อเลี้ยงตามลำพัง
“พ่อเลี้ยงก็เหมือนกัน” หันมาเอาเรื่องผู้ใหญ่ข้างกายแทน
“อ่าว? ผิดอะไรเนี่ย”
“ผิดตรงที่พูดจาไม่รักษาน้ำใจของพ่อเลี้ยงมนัสนี่แหละครับ”
“พูดดีๆ มาหลายรอบแล้วหมู คนอย่างพ่อเลี้ยงมนัสต้องตรงๆ แรงๆ แล้วมันก็จริงที่ว่าฉันไม่อยากจะเป็นมิตรกับครอบครัวที่เห็นแก่เงินพวกนั้นเท่าไหร่ พ่อของฉันเจอมาแล้ว แต่ก่อนพ่อของฉันเป็นเพื่อนกับพ่อของพ่อเลี้ยงมนัสนั่นแหละ แต่พ่อฉันก็โดนเพื่อนโกงจนเกือบจะหมดตัว โชคดีที่แม่เข้ามาช่วยเอาไว้ เลยตัดขาดจากครอบครัวนั้นเด็ดขาด ส่วนพ่อของพ่อเลี้ยงมนัสก็โดนคนที่ทำธุรกิจร่วมกันลอบยิงเสียชีวิต พ่อเลี้ยงมนัสเลยมาดูแลกิจการต่อ ตอนแรกๆ ก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรกันอีก จนฉันมาทำหน้าที่แทนพ่อเท่านั้นแหละ...จนทุกวันนี้ก็ไม่คิดว่าจะญาติดีกันได้เลยจริงๆ”
พอฟังแบบนี้ศตคุณก็เข้าใจ
“เข้าใจแล้วครับ แต่ยังไงก็ระวังตัวไว้ก็ดี ผมไม่ค่อยไว้ใจพ่อเลี้ยงมนัสเท่าไหร่”
“เห็นไหม ว่าหมูก็ยังดูออกเลย เขาไม่ได้มาแบบจริงใจแต่แรกอยู่แล้ว”
“ครับ...แล้วอาจจะเป็นไปได้ไหมครับว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องที่ว่าองุ่นมันเสียแล้วไม่ยอมให้ตรวจลังอื่นจะเป็นพ่อเลี้ยงมนัส” ร่างบางถามออกไป
“หมูนี่ฉลาดจริงๆ ฉันให้คนไปตรวจสอบแล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นพ่อเลี้ยงมนัสจริงๆ”
“แล้วการที่พ่อเลี้ยงพูดไปแบบนั้น ไม่ยิ่งเป็นอันตรายต่อพ่อเลี้ยงหรือครับ”
“เป็นห่วงเหรอ” ยักคิ้วถามอย่างเจ้าเล่ห์
“ยังจะมาสนุกอีกนะครับ เรื่องซีเรียสแบบนี้” ศตคุณดุใบหน้าแสดงถึงความเครียดและกังวล
“เอาน่า ฉันสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ โอเคไหม หืม” ร่างแกร่งถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน เรียกความสนใจจากร่างเล็กกว่าให้กันหน้าไปสบตากับคนพูดทันที
“ครับ”
อาทิตย์ยิ้มกว้าง รู้สึกอบอุ่นในใจ รับรู้ได้ว่าศตคุณเป็นห่วงเขาอย่างจริงใจ
“พ่อเลี้ยงครับ”
“หือ? ว่ายังไง มีอะไรจะถามหรือ”
“ถ้าเกิดว่า...” ริมฝีปากสวยเม้มแน่นอย่างไม่กล้าพูดออกไป แม้อยากจะถามในสิ่งที่ตนกำลังสงสัยมากแค่ไหน แต่ถ้าถามไปแล้วคำตอบมันไม่น่าฟังล่ะ จะทำยังไง
“ว่า?” คิ้วเข้มเลิกขึ้น
“คือ...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมขอตัวไปทำงานต่อดีกว่า” เจ้าของร่างบางลุกขึ้นยืนก่อนจะถูกฉุดให้นั่งลงเหมือนเดิมจากคนที่เป็นเจ้าของไร่
“พูดมาหมู ฉันไม่สบายใจเลยนะ” พ่อเลี้ยงหน้าเครียด
“เอ่อ...คือผม แค่อยากจะถามว่า...” กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนจะถามออกไปเบาๆ “ถ้าคุณมลไม่ใช่ลูกสาวของพ่อเลี้ยงมนัส พ่อเลี้ยงจะ...”
ยังไม่ทันเอ่ยถามจบ เสียงทุ้มก็พูดแทรกขึ้นมาทันที
“ตอนนี้ฉันมีหมู ฉันจะจริงจังกับหมู แล้วหมูก็สวยกว่า หวานกว่า น่ารักกว่า เด็กกว่า...หึหึ แล้วก็น่าจะอร่อยกว่า อั๊ก!”
ตุบ!!
โดนทุบอกแรงๆ โทษฐานวกเข้าเรื่องลามก
“ใครจะไปรู้ล่ะ เธอทั้งสวย ทั้งหุ่นดี แล้วก็เซ็กซี่ด้วย”
“ฮ่าๆ หมูนี่ไม่รู้อะไร หมูเองก็หุ่นดี แล้วก็เซ็กซี่เหมือนกันนะ”
“พ่อเลี้ยงน่าจะชอบแบบร้อนแรงไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากถึงวันนั้นมาแล้วไม่ถูกใจ พ่อเลี้ยงทิ้งผมไม่ได้แล้วนะ” ศตคุณพูดขึ้นเพื่อให้พ่อเลี้ยงทบทวนความคิดอีกครั้ง
“ก็แล้วหมูลองดูหรือยังที่คิดว่าตัวเองไม่ร้อนแรง หึหึ...หมู ฉันบอกแล้วว่าเซ็กส์ไม่ใช่ทุกอย่าง มันอยู่ที่ใจต่างหากล่ะ การที่ได้มีเซ็กส์แบบร้อนแรงมันก็แค่สุขทางกาย จะกับใครก็ได้ มันก็แค่การปลดปล่อย ไม่มีพันธะ แต่ถ้าเราได้ร่วมรักกับคนที่รัก คนที่อยากจะใช้ชีวิตด้วย มันจะสุขทั้งกายและทั้งใจ เข้าใจใช่ไหมหมูน้อย”
ใบหน้าหวานที่แดงซ่านหันหนีไม่กล้าสบสายตาที่ร้อนแรงดุจดวงอาทิตย์ของพ่อเลี้ยง มือไม้อ่อนแรง รู้สึกเหมือนจะเป็นลมทุกขณะ
นับวันยิ่งหวั่นไหวขึ้นทุกวันๆ ทั้งๆ ที่พ่อเลี้ยงไม่ได้ทำอะไรเลย
แค่อยู่ใกล้...ความรู้สึกก็เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย ทีละน้อย...
“ม่ะ ไม่เข้าใจ” ตอบเสียงสั่น เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอจากคนตัวใหญ่ได้เป็นอย่างดี
หมูเป็นคนน่ารัก อยู่ด้วยแล้วสบายใจ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
“ไม่เป็นไร มีเวลาให้ทำความเข้าใจอีกเยอะ”
ไม่ใช่...ที่เขาไม่เข้าใจน่ะไม่ใช่เรื่องที่พ่อเลี้ยงพูด
แต่ไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นตัวชักพาให้พูดถึงเรื่องบนเตียงได้ล่ะเนี่ย!!!
สวัสดีค่า เรื่องนี้มาถึงตอนที่ 6 แล้วนะคะ อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นท์ให้ยูกิด้วยนะคะ
มีอะไรเข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย ติดตามข่าวสารการอัพนิยายได้ที่แฟนเพจของยูกินะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/
หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว} (อ่าน 371836 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก