หัวข้อ: Sex Toy…ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย! Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน20 (21/09/59) End

[little_munoi]

เขิลหนัก เขิล เขิลตัวแตก!

[mystery Y]

แมนๆเตะบอลครัช ฮ่าๆ

[crazydoii]

รักแบบเชี่ยๆเลย

น่ารักมาก

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 19

 

        นับจากวันที่ตกลงคบกันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่แก๊ปกับมาร์คคบกันแต่ชีวิตรักของเขาทั้งคู่ก็ไม่ได้หวือหวาอะไรก็ยังคงเหมือนๆเดิมทุกๆวัน เหมือนเดิมจนแก๊ปรู้สึกแปลกๆขึ้นมา รู้สึกกลัวว่าความรักของเขาทั้งคู่จะจืดจางลง



          “แม่ง กูเครียดว่ะ!” แก๊ปพูดขึ้นขณะที่นั่งกินข้าวอยู่กับไทน์สองคน ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่มีเพื่อนคบนะ แต่ส่วนมากเขาจะไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนมากกว่าที่จะอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆ



          “อะไร?” ไทน์ขมวดคิ้วอย่างงุนงงกับคำพูดของเพื่อนสนิท



          “ก็...เฮ้อ...มึงกับพี่รหัสกูเป็นไงบ้างวะ” แก๊ปถามขึ้นพร้อมมองหน้าไทน์อย่างต้องการคำตอบ ไทน์ทำหน้าครุ่นคิดอยู่ไม่ถึงสองวิก็ตอบขึ้น



          “ก็เหมือนเดิม”



          “ใช่มั้ยล่ะ! แม่ง มันเหมือนเดิมอ่ะมึง เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง” แก๊ปว่าพร้อมทำหน้าหงิกงอ



          “ก็ดีแล้วไง” ไทน์ยักไหล่ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ แก๊ปทำหน้าบึ้งตึงยิ่งกว่าเดิมกับคำพูดของเพื่อนสนิทก่อนที่มือบางจะยื่นไปคว้าช้อนของไทน์ที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากมาไว้กับตัวเอง จนไทน์ที่กำลังจะกินข้าวต้องมองแก๊ปอย่างไม่เข้าใจ อะไรของมันวะ กูจะกินข้าว!



     “มึงจะมาทำเฉยแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!” แก๊ปโวยวายใส่ไทน์

 

        “กูจะกินข้าว” ไทน์ว่าพร้อมมองช้อนในมือแก๊ป



          “เดี๋ยวค่อยกิน!”



          “อะไรของมึงวะ?” ไทน์ขมวดคิ้วเริ่มหงุดหงิดกับท่าทางของเพื่อนสนิท แม่ง...อยู่ก็เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย



          “มึงต้องช่วยกูคิดนะเว้ย กูไม่ชอบเลยที่มันเป็นแบบนี้ คบกันมาหลายเดือนแต่แม่งก็เหมือนเดิม เดิมๆทุกอย่าง” แก๊ปว่าด้วยท่าทางไม่ค่อยสบายใจก่อนที่ใบหน้าใสจะหม่นลงเมื่อพูดประโยตต่อมาซึ่งเป็นสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจ



          “กูแม่ง...กลัวมันจะเบื่อกูว่ะ กลัวว่าไอ้ความเหมือนเดิม ความเรื่อยๆทุกวันแบบนี้จะทำให้มันเบื่อกู” ไทน์ถอนหายใจออกมาก่อนจะยื่นมือมาตบหัวเพื่อนสนิทแรงๆหนึ่งทีซึ่งทำเอาแก๊ปโวยวายขึ้นมาทันที



          “ตีกูไมเนี่ย!”



          “ตีเพราะความคิดมากของมึงไง คิดมากแถมยังฟุ้งซ่านอีก อ่อ...แล้วก็มาขัดจังหวะกูแดกข้าวอีกด้วย” ไทน์ว่าก่อนจะคว้าช้อนกินข้าวในมือแก๊ปกลับคืนมา



          “ไอ้เชี่ยไทน์มึงเห็นข้าวสำคัญกว่ากูเหรอวะ!”



          “เออ” แก๊ปเบะปากทันทีกับคำตอบของเพื่อนสนิท ไอ้เพื่อนเชี่ย ตอบถนอมน้ำใจก็บ้างก็ได้!!...มาร์คไม่รู้ว่าวันนี้อีกคนเป็นอะไรตั้งแต่ไปรับที่ตึกสาขาตอนหลังเลิกเรียนก็นิ่งเงียบมาตลอด บอกว่าจะชวนไปกินชาบูที่สยามก็ไม่ไปบอกว่าอยากกลับบ้าน มาร์คก็เลยตามใจพากลับบ้าน



          “เป็นอะไรของมึง” มาร์คถามขึ้นขณะที่เดินตามแก๊ปเข้ามาในบ้านของอีกคน วันนี้เป็นวันหยุดของแก๊ปเลยไม่ต้องทำงานที่ไนต์คลับ ซึ่งความจริงมาร์คอยากให้อีกคนลาออกจากงานนั้นซะแต่แก๊ปไม่ยอม เพราะเขาตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินทำขาเทียมใหม่ให้พ่อ เขาต้องหาเงินมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขาเท่านั้น ซึ่งหลายเดือนที่ผ่านมาแก๊ปก็มีเงินเก็บพอสมควรแล้ว เขาไปติดต่อที่โรงพยาบาลที่พ่อเคยรักษาตัวเพื่อติดต่อทำขาเทียมใหม่ โดยที่ที่แก๊ปไม่ได้บอกพ่อเพราะต้องการจะเซอร์ไพรส์นั่นเอง



          “ป่าวสักหน่อย” แก๊ปตอบแต่ก็ไม่ได้หันหน้ามามองมาร์ค มาร์คจึงคว้าแขนอีกคนที่กำลังจะเดินเข้าห้องไว้แล้วจับอีกคนให้หันมามองทันที



          “อย่าโกหก” มาร์คว่าเสียงติดดุๆ แก๊ปกัดปากอย่างไม่กล้าพูดออกมา



          “ไอ้แก๊ป” มาร์คเรียกชื่ออีกคนพร้อมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง



          “ผมก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย” แก๊ปตอบออกมา มาร์คขมวดคิ้วกับคำพูดของอีกคน



          “หมายถึงอะไร?”

 

         “ก็...เรื่องของเรา...พี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไงว่าระหว่างเรามันเหมือนเดิมทุกวันๆเหมือนเดิมตั้งแต่วันที่คบกันจนถึงวันนี้ ผมกลัวว่า...” แก๊ปชะงักไปพร้อมกับถอนหายใจออกมา



          “กลัวอะไร?”



          “...กลัวพี่...กลัวพี่จะเบื่อผม” แก๊ปตอบเสียงอ่อย พอได้ยินคำตอบของอีกคนมาร์คก็เผยยิ้มออกมาทันทีก่อนจะดีดหน้าผากคนขี้คิดมากเบาๆ



          “ดีดไมเนี่ย” แก๊ปโวยวายออกมา



          “ก็ทำโทษคนคิดมากไง กูเคยบอหกตอนไหนว่ากูเบื่อมึง” มาร์คว่าพร้อมมองหน้าแก๊ปอย่างจริงจัง



          “ก็แค่คิดไง พี่แม่งเคยคบกับคนนั้นคนนี้มามากมาย แต่ละคนก็ไม่เคยเกินเดือนแต่กับผม...”



          “กูรักมึงแค่นี้ไม่พอเหรอวะ” มาร์คพูดขัดขึ้น แก๊ปหน้าแดงทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “ใช่...แต่ก่อนกูเคยเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แต่นั่นมันก็แค่คู่ควง กูเบื่อลีลาก็ก็หาใหม่แต่กับมึงมันไม่ใช่...มึงเป็นแฟนกู มึงเป็นคนรักกู ยังไงกูก็ไม่เบื่อหรอก” แก๊ปยิ้มอย่างเขินๆทันทีหลังจากที่ได้ฟังอีกคนพูดจบ ความกังวลในหัวใจมลายหายไปทันทีรู้สึกเหมือนกับว่าคำว่ารักของอีกคนมันมาหล่อเลี้ยงความรู้สึกขาดหายของตัวเองจนเต็ม



          “ทีนี้ก็เลิกคิกมากซะ” มาร์คว่ายิ้มๆพร้อมกับยีหัวบางเบาๆ



          “อื้ม...ผมจะไม่คิดมากแล้ว” แก๊ปพยักหน้ารับออกมา



          “เออแต่ว่ามีอย่างหนึ่งที่กูเบื่อว่ะ” มาร์คพูดขึ้น แก๊ปทำหน้าจ่อยลงไปทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “อะไรอ่ะ?”

 

         “เรื่องบนเตียงไง ต่อไปมึงออนท็อปบ้างนะ กูอยากให้มึงอยู่ข้างบนบ้าง” มาร์คกระซิบข้างหูบางเสียงหื่น แก๊ปทำตาโตหน้าแดงก่ำอีกครั้งก่อนจะตีไปทีแขนอีกคนอย่างแรงทันที



          “พี่แม่งหื่น!”

 

         “หื่นอะไร กูจริงจังนะ...ออนท็อปกูบ้างดิ” มาร์คว่าพร้อมกับมองหน้าอีกคนอย่างจริงจัง แก๊ปกัดปากอย่างอายๆก่อนจะพูดออกมา



          “เออก็ได้”



          “ฮะ ว่าไงนะ?” มาร์คแกล้งถามซ้ำทั้งๆที่เมื่อกี้ก้ได้ยินแล้ว



          “ก็บอกว่าเออไง ไอ้พี่มาร์คบ้า!” มาร์คหัวเราะออกมาทันทีที่ได้แกล้งอีกคนก่อนจะจับมืออีกคนพาเดินเข้าห้องนอนไปทันที พอประตูห้องปิดปากหนาก็ระดมจูบปากบางทันทีอย่างรวดเร็ว แก๊ปจูบตอบอีกคนไปอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนที่ทั้งคู่จะมาล้มตัวลงนอนอยู่บนที่นอนของแก๊ปก่อนที่มาร์คจะหมุนตัวให้อีกคนขึ้นไปนั่งข้างบน



          “พี่จะทำเลยเหรอวะ” แก๊ปถามเสียงตื่นๆ นี่มันพึ่งห้าโมงเย็นนะเว้ย พึ่งกลับมาจากมหาวิทยาลัย อีกอย่างท้องฟงท้องฟ้ายังสว่างจ้าอยู่เลย



          “เออ ตอนนี้แหละ...อยาก” มาร์คว่าพร้อมเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ



          “ตะ...แต่...”



          “เอาตอนไหนก็เหมือนกันแหลน่ะ จะตอนนี้หรือตอนดึกก็มันส์ ก็เสียวเหมือนกันหรือมึงไม่คิดงั้น?” มาร์คเลิกคิ้วถามอีกคนกลับ



          “ก็ใช่...แต่...กลัวพ่อมาเรียกแล้วถ้าแบบ...”



          “เอาน่ะ...พ่อไม่มาเรียกหรอก รีบๆทำจะได้รีบเสร็จ” มาร์คว่าก่อนจะจับอีกคนโน้มตัวลงไปประกบจูบอีกครั้งทันทีไม่ทันให้แก๊ปได้ทักท้วงอะไรต่อ  ร่างสองร่างนัวเนียกันไปมาจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปตอนไหนไม่สามารถรู้ได้รู้ตัวอีกทีก็ร่างกายเปล่าเปลือยทั้งคู่ มาร์คจับแก๊ปให้ออนท็อปตามที่บอก แม้ว่าจะเขินไม่น้อยแต่แก๊ปก็ทำมันไปตามสัญชาตญาณ เสียงครางกระเส่าจากคนทั้งคู่ดังขึ้นไม่ขาดปากแต่ก็ไม่กล้าครางดังมากเพราะกลัวพ่อจะผ่านมาได้ยิน



ก็อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้แก๊ปที่กำลังโยกตัวอยู่บนตัวอีกคนชะงักทันที



          “แก๊ป มาร์ค พ่อตั้งโต๊ะแล้วจะกินเลยมั้ย?” พ่อของแก็ปถามขึ้นเมื่อเห็นว่าถึงเวลาข้าวเย็นของบ้านแล้ว



          “ตอบพ่อไปดิว่าเรายังไม่หิวให้พ่อกินไปก่อน” มาร์คบอกแก๊ป



          “แล้วทำไมพี่ไม่ตอบไปเล่า” แก๊ปค้านออกมา



          “กูกำลังด้านที่...ขืนตอบไปเสียงสั่น พ่อมึงจะรู้เอานะ” แก๊ปกัดปากเพราะเขาเองก็ไม่ต่างอะไรจากอีกคนเลย งื้ออออออ ไม่น่าเชื่อไอ้พี่มาร์คมาทำเรื่องอย่างว่าอะไรตอนนี้เลย



          “แก๊ป มาร์ค ได้ยินพ่อมั้ย?” พ่อของแก๊ปถามขึ้นอีกครั้ง



          “ได้ยินพ่อ...อ๊ะ...” แก๊ปถลึงตาใส่มาร์คทันทีเมื่อเขากำลังจะตอบพ่ออีกคนกระแทกตัวขึ้นมาจนเผลอหลุดเสียงครางจนได้

 

         “เอ่อ...ยังไม่หิว พ่อ...อ๊ะ...กินก่อนเลย” แก๊ปว่าเสียงสั่นๆออกมาด้วยความยากลำบากเพราะคนด้านล่างจงใจแกล้งเขา รู้ได้ไงน่ะเหรอ? ก็ตอนนี้ไอ้พี่มาร์คมันกำลังหัวเราะอยู่ยังไงล่ะ



          “เออๆ หิวก็ออกมากินกันนะ” พ่อของแก๊ปว่าก่อนที่แก๊ปจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไป แก๊ปหันมาโวยวายใส่มาร์คทันที

 

         “แกล้งผมทำไมเนี่ยเดี๋ยวพ่อก็รู้หรอก!”

 

         “หึๆ รู้แล้วไงวะ พ่อมึงเขาก็รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน” มาร์คว่าอย่างขำๆกับท่าทางกลัวไม่เข้าเรื่องของอีกคน



          “แต่...แบบว่า...”



          “เอาน่ะ...ทำต่อเถอะ เสร็จแล้วจะได้ไปกินข้าวกัน” มาร์คว่าตัดบทก่อนจะใช้มือจับเอวบางขยับขึ้นลงทันที แก๊ปเองที่ไม่ทันได้ทักท้วงอะไรก็ทำได้เพียงครวญครางออกมาเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ยิ่งใกล้จบหัวยิ่งตัน 555555 ตอนหน้าจบแล้วนะคะยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อ ช่วงนี้เฟิร์นเริ่มสอบกลางภาคด้วย เลยไม่ค่อยได้โฟกัสกับการแต่งนิยายเลย ไม่สนุกยังไงขอโทษด้วยนะคะ T^T

___จางบิวตี้___

[Duangjai]

      

......

[Wut_Sv]

หื่นได้คงเส้นคงวามากกกก

[milin03]

 

[yowyow]

 

[crazydoii]

หื่นจริงๆนะครับ

[iceman555]

 

[mystery Y]

รอตอนจบ!

[Coffeeblack]

พี่มาร์คหื่นจริงๆ   

[♥►MAGNOLIA◄♥]

สุดหื่น

[Laliat]

หื่นไม่พอน่ะมาร์ค ......สั้นไปมั้ยคะคนแต่ง

[Jang_B2UTY]

หื่นไม่พอน่ะมาร์ค ......สั้นไปมั้ยคะคนแต่ง

ไม่สั้นค่ะ เราแต่งเท่าเดิมทุกครั้งค่ะ ถ้าไม่พอใจยังไงขอโทษด้วยนะคะ แต่เราก็จะแต่งได้เท่านี้แหละค่ะ 

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 10 End

( Boom x Tine )

 

        หลังจากที่ตกลงคบกันอย่างจริงๆจังๆก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้บูมให้ไทน์ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดเพราะว่าความติดแฟนไม่อยากอยู่ห่างแฟน ตอนแรกไทน์ทำท่าจะไม่ยอมแต่พอบูมเอาของกินมาล่อว่าสัญญาว่าจะซื้อขนมมาตุนในตู้เย็นเยอะๆ อีกคนก็ยอมย้ายมาทันที นับว่าเป็นการแผนการที่ง่ายดายเสียเหลือเกิน



          “อันนี้แม่งไม่เข้าใจเลยว่ะ” ไทน์พูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ เพราะวันศุกร์นี้มีควิซเก็บคะแนนซึ่งเป็นวิชาที่เขาไม่ค่อยถนัดเสียด้วย



          “ไหน” บูมที่นั่งอยู่ใกล้ๆยื่นหน้าเข้ามาดูใกล้ๆแต่ก็ไม่วายแอบเนียนสูดดมกลิ่นหอมของอีกคนเพราะไทน์พึ่งอาบน้ำเสร็จมาใหม่ๆ แม้ว่าจะใช้ครีมอาบน้ำขวดเดียวกัน แชมพูขวดเดียวกันแต่ทำไมกลิ่นหอมนี้เมื่ออยู่บนกายของอีกคนมันถึงได้น่าหอม น่าดอมดมแบบนี้วะ



          “ใกล้ไปละ” ไทน์ว่าออกมา บูมหัวเราะทันทีเมื่ออีกคนรู้ทัน



          “ก็จะช่วยสอนให้ไง”



          “จะบอกว่าตัวเองเก่งว่างั้น?” ไทนืหันมาเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ



          “ถ้าใช่ล่ะ?” บูมว่ายิ้มๆ จะว่าโม้ก็ได้วิชานี้เขาท็อปบ่อยจะตาย หึๆ



          “ไม่อยากจะเชื่อ” ไทน์เบ้ปากใส่



          “ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์ครับ เดี๋ยวผมจะติวให้คุณไทน์ ถ้าคุณไทน์สอบผ่านก็ต้องให้รางวัลผมตกลงมั้ย?” บูมพูดขึ้นพร้อมมองหน้าไทน์



          “ไม่เอา กูรู้หรอกรางวัลที่มึงอยากได้คืออะไร” ไทน์ว่าพร้อมทำหน้าอย่างรู้ทันแหงสิ...เซ็กส์จัดแม่งขนาดนี้ คงไม่พ้นเรื่องบนเตียง แม่ง...ตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับมัน เขาเสียตัวไปตั้งหลายครั้ง ไม่ยอมแม่งก็ทำจนยอม ไม่หลงกลหรอกเว้ย!



        “ว้า เบื่อคนรู้ทันอ่ะ” บูมทำหน้าเสียดายเต็มประดา



          “ติวให้เฉยไม่ได้หรือไง” ไทน์ถามขึ้น



          “ไม่ได้ดิ ของแบบนี้มันต้องมีรางวัลตอบแทน” บูมยักคิ้วอย่างกวนๆ



          “เออ ไม่ติวก็ไม่ต้องติว ไปไกลๆเลย” ไทน์เอ่ยปากไล่ติดงอนๆ บูมหัวเราะก่อนจะผละออกจากอีกคนไปนั่งบนโซฟาตามเดิม...เวลาผ่านไป....



          “โอ๊ยยยยย ไม่เข้าใจโว้ยยยย!” ไทน์โวยวายเสียงดังหลังจากที่อ่านหนังสือมาเกือบสองชั่วโมงแต่ยังไงก็ไม่เข้าใจเสียที ลองทำโจทย์ก็ไม่ถูกหมดเสียที บูมหัวเราะออกมากับท่าทางของร่างบางจนไทน์หันขวับไปมองทันที



          “หัวเราะไรวะ”



          “ป่าววววว” บูมลอยหน้าลอยตาตอบก่อนจะหันไปสนใจการแข่งขันฟุตบอลในโทรศัพท์ต่อ ไทน์กัดปากมองไปที่อีกคนอย่างครุ่นคิด ถ้าขืนยังอ่านเองอยู่แบบนี้ก็คงจะไม่มีทางเข้าใจขึ้นมาหรอก ว่าแล้วไทน์ก็ลุกจากพื้นแล้วไปนั่งบนโซฟาข้างๆอีกคนทันทีทำให้บูมหันมามอง



          “ทำไม...จุ๊บ” ไม่ทันที่บูมจะถามจบปากบางก็จุ๊บเข้าที่ปากหนาอย่างรวดเร็วก่อนจะผละออก



          “ติวให้กูหน่อยดิ” ไทน์ว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างออดอ้อน บูมหัวใจกระตุกอย่างรุนแรงกับท่าทางของอีกคน ตากลมจ้องมาที่เขาอย่างออดอ้อน บวกกับปากบางที่กัดกันนิดๆคล้ายจะยั่วยวนแต่ก็ยั่วยวนจริงๆนั่นแหละ แม่ง...น่ารักจังวะ! 



          “อ้อนกูเหรอ?” บูมถามขึ้นยิ้มๆ



          “ถ้าใช่ล่ะ?”



          “งั้นเขาอีกรอบ พูดเพราะๆนะ เรียกตัวเองว่าไทน์แล้วเรียกกูว่าพี่บูม” ไทน์ทำตาโตทันทีกับข้อต่อรองของอีกคน ทำท่าจะปฏิเสธออกมาแต่พอนึกแล้วมันคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงอะไร ดีกว่าต้องทำเรื่องอย่างว่าเป็นการตอบแทนด้วย



          “บูม...เอ่อ...พี่บูม...” ไทน์เรียกอีกคนหน้าแดง บูมมองอีกคนยิ้มๆ

 

         “เอ่อ...พี่บูมติวให้ไทน์หน่อยดิ  อื้อออออ” สิ้นเสียงใสปากบางก็ถูกประกบจูบทันที ไทน์เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหลับตาพริ้มลงตอบรับจูบของอีกคน ปากบางเผยออกให้อีกคนได้สอดแทรกลิ้นเข้ามาเชยชิมความหวาน เสียงชื้นแฉะของน้ำลายดูหยาบโลนไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันแต่อย่างใด บูมค่อยๆดันไทน์นอนราบลงบนโซฟาก่อนจะขึ้นคร่อม มือหนาเค้นคลึงไปทั่วกายบางก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อทำเอาไทน์ได้สติทันที



พลั้ก!



ตุบ!



          “ถีบไมเนี่ย!” บูมโวยวายทันทีหลังจากที่ถูกอีกคนถีบตกโซฟา



          “ไอ้เชี่ย...กูให้ติว ไม่ได้ให้เอา” ไทน์โวยวายกลับหน้าแดงก่ำ



          “มัดจำไง” บูมว่าอย่างเจ้าเล่ห์ทำท่าจะขึ้นมาคร่อมไทน์อีกครั้งแต่ไทน์ก็ดันอีกคนออกก่อน



          “กูจะอ่านหนังสือ” ไทน์ว่าหน้าหงิกหน้างอ เมื่อเห็นว่าอีกคนทำท่าจะงอนบูมเลยยกมือสองข้างอย่างยอมแพ้



          “โอเคๆ ไม่แกล้งละ มาๆ เดี๋ยวพี่บูมจะติวให้น้องไทน์เอง” บูมว่ายิ้มๆก่อนจะดึงอีกคนให้ลงจากโซฟามานั่งพื้นตรงโต๊ะญี่ปุ่น...เวลาผ่านไป...



          “เข้าใจมั้ย?” บูมถามขึ้นหลังจากที่ติวให้ไทน์เสร็จ



          “อืมๆ พอเข้าใจ งั้นเดี๋ยวกูลองทำโจทย์แล้วมึงก็เช็คนะ” บูมพยักหน้ารับคำไทน์จึงตั้งหน้าตั้งตาทำโจทย์ทันที บูมนั่งมองใบหน้าของอีกคนยิ้มๆ รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก  แม้ว่าความรักของเขาทั้งคู่จะเรียบง่าย ไม่หวือหวาอะไรแต่เขาก็รู้สึกดีและเขาก็เชื่อว่าอีกคนก็รู้สึกดีเช่นหัน...วันศุกร์...



          “เย้! สอบเสร็จสักที!” แก๊ปพูดขึ้นหลังจากที่ออกจากห้องเรียนหลังจากที่ทำควิซเสร็จ



          “เออ อ่านหนังสือแม่งเกือบอาทิตย์เพื่อวิชานี้เลย” ไทน์ว่าสมทบ



          “ทำได้มั้ยมึง?” แก๊ปหันมาถามไทน์



          “อืม พอได้” ความจริงทำได้ทุกข้อเลยต่างหาก ยอมรับเลยว่าอีกคนติวได้เข้าใจและให้ทิคมาดีจริงๆ ไม่คิดว่าท่าทางหื่นๆแบบนั้นจะเก่งไม่ใช่น้อย



          “พี่รหัสกูติวมาดีอ่ะดิ” แก๊ปว่าอย่างแซวๆ

 

         “ว่าแต่กู ผัวมึงก็ติวมาดีอ่ะดิ” แก๊ปทำตาโตหน้าแดงทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิท



          “ผะ...ผัวเชี่ยไร”



          “หึๆ ก็ผัวมึงไง ทุกวันนี้มึงอยู่ตำแหน่งผัวหรือเมียล่ะ?” ไทน์ว่าอย่างขำๆ



          “กะ...ก็...มึงก้เหมือนกันแหละ ตำแหน่งเดียวกับกูแหละ” แก๊ปเถียงกลับมาไทน์หัวเราะในใจกับท่าทางจริงจังของเพื่อนสนิทก่อนจะตอบกลับไป



          “ใครว่า...กูกับพี่มึงสลับกันต่างหาก” พูดจบไทน์ก็เดินนำแก๊ปไปทันทีโดยไม่วายหันไปมองแก๊ปที่ยืนอึ้งอ้าปากค้างอย่างขำๆ ไอ้เชี่ยแก๊ปแม่งหลอกง่ายชิบหาย!...วันนี้ไทน์เลิกเรียนก่อนบูมเลยกลับมาที่คอนโดก่อน ไทน์คิดว่าเขาอยากจะทำอาหารเย็นตอบแทนอีกคนที่ติวหนังสือให้เขาแต่ติดที่ว่าเขาทำอาหารไม่เก่ง สงสัยจงต้องพึ่งกูรูกูเกิลแล้วแหละ...ไทน์เลือกที่จะทำข้าวผัดเพราะคิดว่าน่าจะง่าย ร่างบางเริ่มจากหุงเข้าแล้วพอข้าวสุกก็เอาข้าวไปผัดกับวัตถุดิบที่เตรียมไว้ทันที



          “ไหม้ๆๆ” ไทน์ร้องออกมาเมื่อเขามัวแต่ยืนเหม่อจนลืมผัดข้าวทำให้ข้าวก้นกระทะไหม้จนได้กลิ่นออกมา ไทน์รีบตกข้าวขึ้นทันทีด้วยใบหน้าเสียดายเต็มประดา



          “แม่ง เหม่อแป๊บเดียวเองทำไมเป็นงี้วะ” ไทน์ว่าพร้อมยีหัวตัวเองอย่างเซ็งๆ ในใจอยากจะทำใหม่แต่เพราะหุงข้าวแค่พอกินเท่านั้นไม่มีสำรองเลยไม่มีข้าวเหลือแล้ว

 

         “เอาไว้วันหลังแล้วกัน” ไทฯว่าหลังจากที่ตักข้าวใส่จานแล้วเห็นว่าสภาพมันไม่น่ากินเลย ไทน์ตัดสินใจว่าจะทำให้บูมกินใหม่วันหลัง เขาคงต้องศึกษษให้มากกว่านี้และจะพลาดยืนเหม่อไม่ได้ด้วย



          “กลับมานานยัง” บูมที่พึ่งกลับมาถึงห้องถามขึ้น



          “อืม” ไทน์ตอบสั้นๆ บูมเลิกคิ้วนิดๆเมื่อเห็นท่าทางของอีกคนที่ดูซึมๆ



          “ทำข้อสอบไม่ได้?”



          “ป่าว” ไทน์ตอบสั้นๆพร้อมถอนหายใจออกมา ซึ่งท่าทางของอีกคนทำให้บูมรู้สึกกังวลทันที



          “เป็นอะไรไปวะ ไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้”



          “กูแค่...ช่างเถอะ กูกำลังคิดอะไรนิดหน่อย ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ กูหิวละ”เมื่ออีกคนไม่อยากบอกบูมก็ไม่เซ้าซี้ต่อ บูมพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปในโซนครัวเพื่อหาน้ำกินแต่แล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นจานอะไรบางอย่างวางไว้แต่ถูกปิดไว้ ว่าแล้วบูมก็ไปเปิดดูทันทีก่อนที่มุมปากหนาจะกระตุกยิ้มกับสิ่งที่เห็น



          “ทำให้กูเหรอวะ?” บูมถามขึ้นพร้อมถือจานข้าวผัดมาหาไทน์ ไทน์ทำตาโตทันที



          “เอ่อ...คือ...อืม จะตอบแทนมึงที่ติวให้แต่แม่ง...กูมัวแต่เหม่อแม่งไหม้เลย” ไทน์ว่าหน้างอ



          “หึๆ แล้วไงวะ ไหม้กูก็แดกได้ เดี๋ยวนะๆ อย่าบอกนะที่มึงทำหน้าเศร้าเพราะเรื่องนี้” ไทน์พยักหน้ารับ บูมยกยิ้มพร้อมเดินไปยีหัวอีกคนทันที



          “คิดอะไรมากมายวะ มึงทำอะไรให้กูแดกได้ทั้งนั้นแหละ ไหม้กว่านี้ก็แดกได้”บูมว่ายิ้มๆ



          “แต่มันไม่น่ากินเลยนะเว้ย” ไทน์ค้านออกมา



          “แค่คนทำตั้งใจทำสำหรับกู มันก็น่ากินทั้งนั้นแหละ” บูมว่าพร้อมมองหน้าไทน์อย่างจริงจัง ไทน์รู้สึกหน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “เลี่ยน” ก่อนจะว่าออกมาแก้เขิน บูมหัวเราะขำๆ



          “หึๆ งั้นกูกินนะ อยากชิมฝีมือแฟนตัวเองเสียหน่อยว่าทำอร่อยแค่ไหน” บูมว่าก่อนจะถือจานข้าวผักไปที่โต๊ะอาหาร ไทน์เดินตามอีกคนไปพร้อมกับนั่งมองอย่างลุ้นๆ



          “เป็นไงๆๆ” ไทนืถามอย่างตื่นเต้นหลังจากที่บูมตักเข้าปาก



          “อื้ม โอเค” ไทน์ยิ้มร่าทันทีอย่างภาคภูมิใจ



          “งั้นต่อไปกูทำให้มึงกินอีกนะ” บูมทำตาโตทันทีกับคำพูดของอีกคน ความจริงเขาแค่พูดให้อีกคนดีใจเท่านั้นแหละ เรื่องรสชาติน่ะเหรอ...ถ้าไม่ใช่เพราะคนตรงหน้าตั้งใจทำเขาเอาไปโยนทิ้งแล้ว แม่ง รถน้ำปลาหกใส่เหรอวะ เค็มชิบหาย! แต่ถึงบอกแบบนั้นอีกคนต้องนอยแน่ๆ



          “อื้ม ทำให้กินทั้งชีวิตกูก็โอเค” บูมตอบออกมา ไทน์ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บปากอีกคนเบาๆโดยที่บูมไม่ทันตั้งตัว



          “ขอบคุณนะ”



          “หึๆ ขอบคุณไมวะ ทุกอย่างก็เพราะกูรักมึง” บูมว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างหวานซึ้ง ไทน์ยกยิ้มอย่างเขินๆก่อนจะตอบออกมา

 

         “อื้ม...รักเหมือนกัน”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

End

จบแล้วจ้า!!!! จบหวานได้แค่นี้จริงๆ 55555 หลังจากที่แมนๆกันมาเกือบทั้งเรื่องตอนนี้ขอหวานนิดนึง ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ตอนหน้ามาร์คแก๊ปตอนจบยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อออออออ

___จางบิวตี้___

[yowyow]

 

[Wut_Sv]

คู่นี้มันน่ารักอ่ะ  แต่บูมอาจอายุสั้นเพราะอาหารของไทน์ก็เป็นได้ 555

[Frankdar]

ไทน์น่ารัก

[crazydoii]

หวานมาก,,

สนุกมากครับ,,,

[iceman555]

 

[Coffeeblack]

จบซะแล้ว ชอบคู่นี้มากกว่าคู่หลักอีก 555

[mystery Y]

หวานๆส่งท้าย~

[brookzaa]

 

[Dee^daY]

รักแบบเค็มๆ ..

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 20 End

 

        ช่วงนี้แก๊ปกำลังอยู่ในช่วงสอบควิซมากมายหลากหลายวิชาจนสมองเบลอไปหมด เพราะอีกไม่นานก็จะสอบปลายภาคของภาคเรียนที่สองแล้ว ถามว่าเร็วมั้ยก็ต้องบอกว่าเร็วมากที่เขากำลังจะจบปี1 นี่ยังนึกถึงวันแรกที่เขามาเป็นนักศึกษาที่นี่อยู่เลย วันแรกที่ได้เจอเพื่อนๆและวันแรกที่ได้เจออีกคน พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรมุมปากบางก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที แม่ง...ใครจะไปคิดวะว่าอยู่ๆเขาจะมีแฟน แถมแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกับตัวเองด้วย



          “ไอ้แก๊ป อ.วิชาเคมีฝากมากูมาบอกมึงว่ามึงสอบตก” ไทน์พูดขึ้นหน้านิ่งซึ่งทำเอาแก๊ปที่กำลังนั่งอ่านหนังสือสอบควิซในตอนบ่ายเบิกตาโตทันที



          “เฮ้ย จริงดิ! ได้ไงวะ กูว่ากูทำได้นะเว้ย” แก๊ปว่าด้วยความไม่เข้าใจ วิชานั้นไอ้พี่มาร์คเป็นคนติวให้เขาด้วยและทุกครั้งที่มันติวเขาก็สอบผ่านและได้คะแนนดีตลอดทำไมคราวนี้ตกวะ



          “อ.บอกว่ามึงได้ศูนย์” ไทน์ว่าต่อ กีปเบิกตากว้างอีกครั้งพร้อมทำหน้าเป็นกังวล

 

         “เชี่ย...ถ้าควิซนั้นกูได้ศูนย์กูก็มีสิทธิ์เอฟสิวะ ไอ้ไทน์กูจะติดเอฟแน่ๆ” กีปว่าพร้อมทำหน้าร้อนรน



          “ไอ้ไทน์ๆ กูว่าอ.ต้องตรวจอะไรผิดแน่ๆ พากูไปหาอ.หน่อย กุอยากไปคุยกับแก” แก๊ปว่าพร้อมลุกขึ้นจากโต๊ะม้าหินอ่อนท่าทางตกตื่นจนไทน์ที่ทำหน้านิ่งๆต้องหลุดขำออกมา



          “ฮ่าๆๆ ไอ้เชี่ยแก๊ป มึงนี่มัน...วันนี้วันอะไรมึงไม่รู้เหรอ” แก๊ปทำหน้างงกับคำพูดของเพื่อน



          “วัน?...วันพุธไง อะไรของใงวะ?” แก๊ปเกาหัวแกรกๆ



          “วันที่1เมษาเว้ย เอพลิ้วฟลูเดย์อ่ะ รู้จักมั้ย?” แก๊ปทำตาโตก่อนจะเอามือตบหัวไทน์แรงๆทันที



          “ไอ้เชี่ย! ทำกูตกใจหมด แม่งกูจะร้องไห้แล้วนะเนี่ย!” แก๊ปโวยวายใส่เพื่อน



          “ฮ่าๆๆ ก็ใครจะรู้ว่ามึงอ่านหนังสือลืมวันลืมเดือนแบบนี้วะ แต่เมื่อกี้หน้ามึงแม่งฮาชิบหาย” ไทน์ว่าพร้อมลูบหัวตัวเองปอยๆ แม้ว่าจะเจ็บที่ถูกแก๊ปตีก็เถอะแต่ก็รู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเพื่อน



          “ชิ จำไว้เลยมึง...ว่าแต่มึงคิดว่าไอ้พี่มาร์คจะลืมวันลืมเดือนแบบกูป่ะวะ?” แก๊ปถามขึ้นเมื่อนึกอะไรในหัวได้



          “ทำไมวะ? มึงจะไปแกล้งพี่มัน?” แก๊ปพยักหน้ารับ



          “หึๆ กูว่ามึงแกล้งพี่เขาไม่ได้หรอก” ไทน์ว่าอย่างขำๆเพราะพอจะรู้นิสัยเพื่อนสนิทดี ไอ้เรื่องแกล้งอะไรแบบนี้แม่งไม่เคยเนียนอ่ะ



          “อย่ามาดูถูกกูนะเว้ย หึๆ กูจะแก้แค้นไอ้พี่มาร์ค แม่งแกล้งกูโคตรบ่อย ครั้งรี้ตากูบ้าง” กีปว่าพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ไทน์มองเพื่อนสนิทก่อนจะส่ายหัวเบาๆ เออ...เอาที่มึงสบายใจ...เลิกเรียน...วันนี้แก๊ปกลับบ้านพร้อมกับมาร์ค เพราะช่วงนี้เขามาใช้ชีวิตอยู่ที่คอนโดของอีกคนเพื่อให้อีกคนติวหนังสือให้ หลังจากที่ขึ้นรถมาแก๊ปก็เงียบและทำหน้านิ่งเสียจนมาร์คผิดสังเกตจึงถามขึ้น



          “เป็นไรวะ?”



          “ป่าว” แก๊ปตอบออกมาสั้นๆ



          “ปวดขี้?” มาร์คแกล้งแซวๆพร้อมกับยีหัวอีกคนอย่างเล่นๆแต่แก๊ปก็ปัดออก ซึ่งนั่นก็ทำให้มาร์คไม่พอใจทันที



          “เป็นเชี่ยอะไรของมึงวะ”



          “ก็บอกว่าป่าว” แก๊ปว่าก่อนจะหันหน้าหนีออกมาอีกทางพร้อมกับยกยิ้มในใจเมื่อแกล้งอีกคนให้หัวเสียได้ หึๆ จะว่าไปเขาก็แสดงเก่งเหมือนกันนะเนี่ย



          “เออ ถึงคอนโดแล้วค่อยคุยกัน” มาร์คว่าอย่างตัดบทก่อนจะเหยียบคันเร่งอย่างเร็วเพื่อจะได้ถึงคอนโดเร็วๆ...พอถึงคอนโดแก๊ปก็เดินนำอีกคนเข้าห้องทันทีมาร์คเดินตามเข้ามาพร้อมกับคว้าแขนเรียวไว้



          “มึงเป็นอะไรกันแน่”



          “เปล่านี่” แก๊ปตอบหน้านิ่งๆแต่นั่นกลับทำให้มาร์คไม่พอใจอย่างมาก แก๊ปทำท่าจะเดินหนีแต่มาร์คไม่ยอม ร่างสูงจับอีกคนเข้ากับผนังก่อนจะใช้แขนท้าวผนังกั้นอีกคนเอาไว้



          “ไอ้แก๊ป! อย่ามากวนโมโหกูนะ”



          “ทำไม? ไม่พอใจ? ไม่พอใจก็เลิกไป” แก๊ปว่าพร้อมทำหน้านิ่งๆ



          “เป็นเชี่ยอะไรของมึงวะ ถึงได้พูดคำนี้ออกมา!!” มาร์คโวยวายเสียงดัง ยิ่งได้ยินคำว่าเลิกออกมาจากปากของอีกคนหัวใจของเขาก็กระตุกจนเจ็บไปหมด



          “เบื่อมั้ง...กูเบื่อ ได้ยินมั้ยว่ากูเบื่อ กูอยากเลิก” แก๊ปว่าพร้อมมองหน้ามาร์คอย่างจริงจัง มาร์คชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมามีเพียงแก๊ปที่แอบยกยิ้มในใจที่เห็นว่ามาร์คดูเชื่อคนอย่างสนิทใจ หึๆ ไอ้พี่มาร์ควันนี้แหละ กูจะแกล้งมึงให้ร้องไห้เลย



          “นอกจากเบื่อแล้วกูขอเหตุผลอีกสามข้อ ทำไมมึงถึงอยากเลิกกับกู” มาร์คถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ

 

         “ก็...” กีปชะงักไปทันทีเพราะคิดไม่ทัน ไอ้เชี่ย...เอาไงดีวะ ไม่ได้เตรียมคำตอบสำรองมาด้วย คิดสิๆๆ อ๋อ! ตอบแบบพวกนางเอกละครหนังข่าวดีกว่า



          “...กูมีคนอื่นแล้ว กูหมดรักมึงแล้วและกู...อยากไปคบกับเขาคนนั้น” มาร์คนิ่งไปกับคำตอบของอีกคน บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งก่อนที่มาร์คจะพยักหน้าออกมา



          “อืม...ไปดิ” มาร์คว่าสั้นๆก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป แก๊ปมองตามอีกคนอย่างงงๆ เดี๋ยวนะ...อะไรของมันวะ นี่งงไปหมดแล้ว สรุปแกล้งมันสำเร็จหรือไม่วะ?...เวลาผ่านไป...แก๊ปที่นั่งอยู่ที่โซฟานั่งรออีกคนที่หายเข้าไปในห้องเกือบสองชั่วโมงด้วยความไม่เข้าใจ อะไรของมันวะ...อยู่ๆก็หายเข้าห้องนอนไป แม่ง กูรอไม่ไหวแล้วนะเว้ยว่าแล้วแก๊ปก็เดินไปเปิดประตูห้องนอนทันทีก่อนที่ร่างบางจะชะงัก



          “มึงเข้ามาทำไม” มาร์คถามขึ้นพร้อมมองแก๊ปด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ  มือหนาถือบุหรี่อยู่ ข้างๆตัวมีที่เขี่ยบุหรี่ที่ในนั้นมีก้นบุหรี่อยู่จำนวนมาก

 

         “มึง...” แก๊ปทำหน้าตกใจอย่างพูดไม่ออก

 

         “กูถามว่ามึงเข้ามาทำไม! บอกเลิกกูแล้วก็ไปดิวะ! กูปล่อยให้มึงไปแล้วนี่ไงหมดรักกูแล้ว อยากจะไปรักกับใครก็ไป!” มาร์คว่าเสียงดังพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาแก๊ปหัวใจกระตุกไปทันทีกับสิ่งที่เห็น ร่างบางยืนตัวสั่นด้วยความรู้สึกผิดที่แกล้งอีกคนแรงขนาดนี้ ไม่คิดว่ามันจะทำให้อีกคนอาการแย่ขนาดนี้แต่ในใจก็อดรู้สึกดีไม่ได้ที่อีกคนรักเขาขนาดนี้



          “ถ้ามึงไม่ไป กูไปเอง” มาร์คว่าพร้อมวางบุหรี่แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องไป



พรึ่บ

แก๊ปวิ่งเข้าไปกอดอีกคนด้านหลังทันที



          “กูขอโทษ...คือว่ากู...กูแค่แกล้งมึงเล่น กูไม่ได้จะเลิกกับมึงจริงๆนะเว้ย กู...แบบว่า...” แก๊ปกัดปากอย่างรู้สึกผิดอย่างพูดไม่ออก



          “มึงเห็นความรู้สึกกูเป็นของเล่นเหรอวะ?” คำพูดของมาร์คทำเอาแก๊ปตาร้อนผ่าวทันที



          “ถ้ามึงคิดแบบนั้นก็เลิกกันไปจริงๆเถอะ ไม่ต้องล้อเล่นเชี่ยอะไรทั้งนั้นหรอก”มาร์คว่าก่อนจะแกะมือแก๊ปออก หัวใจแก๊ปกระตุกทันที ลำคอแห้งผากไม่กล้าแม้จะเปล่งเสียงอะไรออกมาจนมาร์คเดินออกไปจากห้อง แก๊ปทรุดลงกับพื้นน้ำตาไหลออกมา...เชี่ยอะไรวะ กูงงไปหมดแล้ว...กูแกล้งมัน? มันโกรธกู? แล้วเราเลิกกัน?



          “ฮ่าๆๆ ไอ้เชี่ย...เชี่ยอะไรวะเนี่ย” แก๊ปหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา



แอดดดด

ประตูห้องนอนเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับมาร์คที่เดินกลับมา แก๊ปมองอีกคนทั้งน้ำตา

 

         “แกล้งมาแกล้งกลับไม่โกง” มาร์คว่าพร้อมยกยิ้ม แก๊ปเบิกตาโตทันที



          “อะ...ไอ้เชี่ย!!”...หลังจากที่นั่งงอนกันอยู่พักใหญ่มาร์คก็เป็นฝ่ายเข้ามาง้อแก๊ป แม้ว่าความจริงแล้วอีกคนจะผิดมากกว่าก็เถอะที่เริ่มแกล้งเขาก่อน ถามว่าเขาเชื่อมั้ย?...เชื่อดิ เชื่อสนิทเลน ไม่งั้นไปร้องไห้หรอก แม่ง...ไม่คิดว่าพอโดนมันบอกเลิกอาการจะหนักขนาดนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะรักมันมากมายก่ายกองขนาดนี้ แต่ ณ ตอนนั้นหัวใจแม่งเต้นแผ่วมากพอได้ยินคำว่าหมดรักแล้วจากมัน



          “เป็นคนแกล้งกูก่อนแท้ๆ ทำงอน” มาร์คพูดขึ้น



          “ก็กูก็แค่จะแก้แค้นมึงนี่...แม่ง มึงไม่สิทธิ์มาแกล้งกูกลับนะเว้ย” แก๊ปโวยวายใส่อีกคน



          “แต่กูเจ็บจริงนะเว้ย แค่ได้ยินว่ามึงหมดรักกูแล้ว กูแม่ง...เจ็บชิบหาย” มาร์คว่าพร้อมมองหน้าแก๊ปอย่างจริงจัง แก๊ปยกยิ้มออกมาทันที



          “ก็เพราะว่ามึงรักกูมากไง”



          “นั่นดิ...รักมาก” มาร์คว่ายิ้มๆเช่นเดียวกัน



          “กูก็ขอโทษละกันที่เล่นแรงไป ไม่โกรธกูนะ” แก๊ปว่าอย่างสำนึกผิดบ้าง

 

         “อืม...โกรธไม่ลงหรอกแต่ต่อไปไม่เอาอีกแล้วนะเว้ย...ดกหกอะไรได้แต่อย่าโกหกว่าหมดรักกูแล้ว กูไม่อยากได้ยินคำนี้จากปากมึง ถ้าวันหนึ่งมึงหมดรักกูจริงๆก็แค่ลาไปเฉยๆ อย่า...” เสียงของมาร์คถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอทันทีเมื่อแก๊ปประกบปากจูบลงมากก่อนจะถอนออก



          “กูจะไม่พูดอีกและจะไม่มีวันหมดรักด้วย” แก๊ปว่าพร้อมมองหน้าอีกคนด้วยความจริงจัง



          “กูเองก็เช่นเดียวกัน”



          “อยู่แบบนี้กันไปเรื่อยๆเนอะ” แก๊ปว่ายิ้มๆ มาร์คพยักหน้ารับก่อนจะดึงอีกคนเข้ามาจูบ เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรักระหว่างคนสองคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

End

จบแล้วจ้า!!!! จบแบบไร้ซึ่งความหวานใดๆสไตล์เรานี่แหละ 55555 เห็นว่าเนื้อเรื่องมันกร่อยๆตอนจบเลยสร้างเรื่องให้นิดหน่อย 55555 จบจริงนะคะ ไม่ได้ขี้โกหกแบบอินังแก๊ป 55555 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดจนนิยายเรื่องนี้ได้เรทติ้งดีมากขอบคุณมากจริงๆค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปเรื่อยๆเน้อออออ >___<

___จางบิวตี้___

[little_munoi]

เป็นฝั่งเป็นฝาทั้งสองคู่
ยินดีด้วยค่าาา

[Coffeeblack]

โดยเข้าแล้วมั้ยล่ะแก๊ปเอ้ย
จบได้แบบใจหายใจคว่ำมากเลย
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกแบบนี้มาให้อ่าน
จะค่อยติดตามผลงานอื่นๆต่อไปฮะ

 

[mystery Y]

จบแล้ว~ สนุกมากๆเลย

[brookzaa]