Sex Toy 8
( Boom x Tine )
แสงแดดในยามเช้าที่สาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาทำให้บูมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ตาคมมองไปยังร่างบางที่นอนอยู่ข้างกายก่อนจะเผยยิ้มขึ้นมา ภาพเหตุการณ์ที่ร้อนแรงระหว่างเขากับอีกคนหลั่งไหลเข้ามาในหัวก็ยิ่งทำให้บูมยิ่งกว้างเข้าไปใหญ่มือหนายกขึ้นมาเกลี่ยแก้มใสของอีกคนเบาๆ ไทน์ร้องงึมงำในลำคอแต่ก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมาแต่อย่างใดๆ บูมหัวเราะเบาๆแต่ก็เลิกแกล้งอีกคนเพราะเมื่อคืนเขาทั้งคู่นอนดึกมาก กว่าที่เขาจะยอมปล่อยอีกคนได้นอนก็ปาไปตี3 แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาทำกับผู้ชายและก็เป็นครั้งแรกของอีกคน แต่เขาคิดว่ามันสุขสมไม่ใช่น้อย เขาไม่เคยรู้สึกเต็มอิ่มเท่านี้มาก่อน เหมือนกับว่ามันต้องเป็นคนนี้อะไรยังไงอย่างนั้น อวัยวะในหน้าอกข้างซ้ายของบูมเต้นแรงขึ้นมาทันทีเมื่อทบทวนความรู้สึกของตัวเองขึ้นมาได้
ครืดๆๆ
เสียงโทรศัพท์ของบูมดังขึ้นเพราะมีสายเข้า พอมองเห็นว่าเป็นชื่อของเพื่อนในคกลุ่มก็รีบรับทันที
“มีไรวะ”
(“ไอ้เชี่ยบูมเวรแล้วเว้ย โครงงานวิชายัยป้าแม่งโดนตีกลับว่ะ ต้องเข้าไปแก้ด่วน”) เสียงโวยวายของเพื่อนทำให้บูมทำตาโตทันที
“เชี่ย ต้องไปตอนไหนวะ”
(“ก่อนสิบโมง”) บูมเบิกตากว้างทันทีเพราะตอนนี้9โมงแล้ว บูมตอบรับเพื่อนก่อนจะวางสายก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมกลับคอนโดไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้ามหาวิทยาลัย
จุ๊บ
“กูไปก่อนนะ เดี๋ยวโทรหา” บูมจุ๊บที่ปากบางของคนที่นอนหลับเบาๆก่อนจะรีบออกไปทันที...ไทน์ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกปวดร้าวไปทั่วร่างกายไทน์พยายามทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนที่ใบหน้าใสจะขึ้นสีระเรื่อ ชิบหายเมื่อคืนเขากับไอ้รุ่นพี่นั่น...เชี่ยๆๆๆๆๆ
“มันไปไหนวะ” ไทน์พึมพำออกมาเมื่อไม่เห็นอีกคน มองไปรอบๆก็ไม่พบเสื้อผ้าของอีกคนด้วยงั้นแปลว่าออกไปแล้ว? พอคิดได้อย่างนั้นใบหน้าใสก็หงิกงอทันที เอาแล้วทิ้งเหรอวะ? ลองจนหายอยากแล้วก็ไปสินะ แม่ง!
“ช่างแม่งสิ ก็แค่ลองเว้ยไอ้ไทน์ มึงเป็นผู้ชายท้องไม่ได้เสียหน่อย” ไทน์บอกกับตัวเองเมื่อคิดได้ว่าอีกคนก็แค่มาหาที่ลงกับเขาแค่นั้น ไอ้คำพูดรื่นหูที่ว่าจะทบทวนความรู้สึกเชี่ยอะไรนั่นแม่งไม่มีจริงหรอก แล้วเขาแม่งก็ไปโอนอ่อนกับมัน แม่ง! โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง!
“อ๊ะ ซี้ดดดด” ไทน์ซีดปากเบาๆเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บจนน้ำตาคลอ แม่ง เจ็บชิบหาย เจ็บขนาดนี้ทำไมพวกเกย์แม่งถึงชอบทำกันวะ ไอ้มันส์มันก็มันส์อยู่หรอกแต่เจ็บแบบนี้มันก็ไม่โอเคนะเว้ย ไทน์มองนาฬิกาที่ฝาผนังก็พบว่าเที่ยงแล้ว ถึงว่าล่ะรู้สึกหิวแปลกๆ ไทน์พยายามพยุงตัวเองไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก แม้ว่าจะเจ็บไม่ใช่น้อยแต่ไทน์ก็ไม่ได้อ่อนแอเกินที่จะไม่สามารถฝืนได้ เรื่องแค่นี้แม่งไม่ตายหรอกเว้ย!...วันจันทร์...วันนี้ไทน์สามารถมาเรียนได้ตามปกติแม้ว่าจะยังคงเจ็บสะโพกอยู่นิดๆก็เถอะ หลังจากที่มีอะไรกันไปวันนั้นบูมก็ไม่ได้ติดต่อมาหาไทน์ซึ่งมันทำให้ไทน์ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองคิดเป็นอย่างมาก ไทน์พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นอะไร ไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ในใจแม่งรู้สึกแย่ไม่น้อย ถึงจะเป็นผู้ชายแต่ใช่ว่าจะมาเอาแล้วทิ้งแบบนี้นะเว้ย!
“เป็นอะไรของมึงวะ” แก๊ปถามไทน์ขึ้นที่เห็นเพื่อนสนิททำหน้าบึ้งตึงตั้งแต่เช้า
“เปล่า” ไทน์ว่าก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะม้าหินอ่อน แก๊ปเกาหัวแกรกๆอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพื่อนสนิทต่อ
“อ้าวพี่หวัดดี” แก๊ปทักทายพี่รหัสขึ้นทันทีที่บูมเดินเข้ามาหา ไทน์ที่นอนฟุบอยู่พอเงยหน้าขึ้นมาเจอหน้าคนที่ไม่อยากเจอก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีทันที
“เดี๋ยวดิ” บูมเรียกไทน์แต่ร่างบางก็ไม่หยุด บูมจึงรีบเดินตามทันที โดยปล่อยให้แก๊ปเกาหัวต่ออย่างงุนงง พี่รหัสเขากับไอ้ไทน์นี่มันยังไงกันวะ?
“เดี๋ยวดิวะ แม่งจะหนีไปไหนวะ” บูมว่าพร้อมวิ่งมาดักหน้าไทน์ไว้
“ถอย” ไทน์ว่าเสียงเรียบและไม่ยอมมองหน้าบูม
“เป็นไรวะอยู่ๆก็หนีกู” บูมถามด้วยความไม่เข้าใจ ทั้งๆที่วันนั้นเขากับมันพึ่งลึกซึ้งกันมาแทนที่ปฏิกิริยาหลังจากนี้มันต้องดีขึ้นสิ ไม่ใช่มาทำหน้านิ่ง เย็นชาใส่เขาแบบนี้
“ถอย” ไทน์ยังคงว่าคำเดิมก่อนจะเดินชนไหล่บูมไปแต่บูมไม่ยอม ร่างสูงคว้าแขนอีกคนไว้ทันที
“ปล่อยนะเว้ย” ไทน์ว่าพร้อมทำหน้าไม่พอใจทันที
“คุยกันก่อน มึงเป็นเชี่ยอะไรวะ” บูมถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่พอใจเช่นกัน แม่งเป็นอะไรวะอยู่ๆก็มาบึ้งตึงใส่
“เป็นคน ไม่ใช่ควาย ปล่อย” ไทน์ว่าพร้อมกับสะบัดแขนออกจากบูมอย่างแรงบูมทำท่าจะวิ่งตามไทน์ไปแต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อนและพบว่าเพื่อนโทรตามกลับตึกภาควิชาเพราะอาจารย์มีงานให้ทำ บูมมองตามแผ่นหลังบางที่วิ่งไกลออกไปก่อนจะถอยหายใจออกมา แม่ง เป็นเชี่ยอะไรของมันวะ บูมยีหัวตัวเองอย่างนึกหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับไปที่ตึกภาควิชา แม่ง ช่วงนี้มีแต่เรื่อง ทั้งโครงงานไม่ผ่าน โทรศัพท์พังเพราะทำตกน้ำตอนที่มาแก้โครงงานเมื่อวันเสาร์ ไหนจะเรื่องของอีกคนที่ไม่รู้เป็นเชี่ยอะไรอีก แม่งๆๆๆ...เพราะใกล้จะมีสอบทำให้ไทน์และเพื่อนๆพากันมาติวหนังสือที่หอสมุดแต่เพราะความง่วงทำให้แก๊ปชวนไทน์ออกมาหาอะไรดื่มที่คาเฟ่ใกล้ๆ
“เดี๋ยวกูรอตรงนี้แหละ ซื้อให้กูด้วย” ไทน์ว่าพร้อมกับยื่นเงินให้บูม
“เออๆ เหมือนเดิมนะ” แก๊ปว่าก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันที ไทน์ยืนพิงขอบประตูพร้อมกับกดโทรศัพท์เล่นอะไรไปเรื่อยก่อนจะเข้าเฟสบุ๊คแล้วเห็นสเตตัสของใครบางคน
‘โทรศัพท์พัง เปลี่ยนเบอร์ใหม่นะ’ ไทน์ขมวดคิ้วทันทีกับสิ่งที่เห็น โทรศัพท์พัง?เปลี่ยนเบอร์ใหม่งั้นเหรอ?
พรึ่บ
ไทน์เงยหน้าขึ้นมาทันทีที่โทรศัพท์ของเขาถูกมือของใครบางคนคว้าไปก่อนที่ตากลมจะเบิกกว้างนิดๆที่เจอคนที่กำลังหลบหน้าอยู่
“เอาคืนมา” ไทน์ว่าเสียงเรียบ
“อยากได้คืนก็ตามมา” บูมว่าก่อนจะเดินถือโทรศัพท์ของไทน์เดินออกจากคาเฟ่ไป ไทน์กัดปากอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตามอีกคนออกไป บูมเดินถือโทรศัพท์ของไทน์มายังรถของตัวเอง ไทน์เดินตามมาด้วยใบหน้าหงิกงอเพราะเดินมาไกลไม่ใข่น้อย
“ขึ้นรถ” บูมหันมาสั่งไทน์
“ไม่” ไทน์ปฏิเสธทันที
“อย่ามาดื้อ ขึ้นไป” บูมว่าพร้อมทำหน้าดุใส่ซึ่งนับว่าเป็นครั้งแรกที่ไทน์ได้เห็นไทน์กัดปากอย่างใช้ความคิด อยากจะเดินหนีไปแต่โทรศัพท์ก็อยู่กับอีกคนก็เลยตั้องจำใจขึ้นรถของอีกคนไป เมื่ออีกคนยอมขึ้นรถไปบูมก็กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปทันที
“จะไปไหนวะ” ไทน์ถามขึ้น
“คอนโดกู” บูมตอบโดยไม่ได้หันมามองไทน์เพราะกำลังโฟกัสกับการขับรถ
“จอดนะเว้ย กูไม่ไป!” ไทน์ว่าเสียงดังก่อนจะคว้าพวงมาลัยขับรถทันที บูมเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะรีบหักเลี้ยวเข้าข้างทางทันที
“ทำบ้าอะไรของมึงวะ!” บูมหันมาโวยวายใส่ไทน์ทันที
“ก็กูบอกให้จอดไง กูไม่ไป!” ไทน์เองก็ว่าอย่างไม่ยอม
“กูแค่จะหาที่คุยกับมึง มึงเป็นเชี่ยอะไรกันวะ วันนั้นยัง...”
“หยุดพูดนะเว้ย!” ไทน์ว่าขัดขึ้น บูมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในท่าทางของอีกคน
“มึงเป็นอะไรกันแน่วะ ถึงได้หลบหน้ากู ทำท่าทางไม่พอใจกูแบบนี้” ไทน์เงียบไม่ยอมตอบออกมา
“ไอ้ไทน์” บูมเรียกชื่ออีกคน
“กูไม่ได้เป็นอะไร เอาโทรศัพท์กูคืนมา” ไทน์ว่าใบหน้าใสยังคงง้ำงอ
“กูไม่คืนจนกว่ากูจะรู้ว่ามึงเป็นเชี่ยไร วันนั้นยังเอากับกูอยู่เลยแล้ววันนี้ทำไมเป็นแบบนี้วะ” บูมว่าพร้อมมองหน้าไทน์อย่างไม่เข้าใจ
“เออ วันนั้นกูโง่ไปเอากับมึงเองจบมั้ย เอากันแล้วก็แล้วๆไปดิ จะมาวุ่นวายอะไรกับกูนักหนาวะ มึงก็วันไนท์สแตนมาตลอดไม่ใช่หรือไง” ไทน์ว่าโดยที่ไม่มองหน้าบูม อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายรู้สึกหน่วงขึ้นมาแปลกๆเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“วันไนท์สแตน? เดี๋ยวนะๆ นี่มึงคิดว่ากูจะวันไนท์สแตนกับมึง?” บูมเลิกคิ้วถามพร้อมทำหน้างุนงง ไทน์เงยหน้าขึ้นมามองบูมด้วยใบหน้าบึ้งตึงเช่นเคย
“ก็ไม่ใช่หรือไง เอาเสร็จ เช้ามาก็หาย วันไนท์สแตนเขาก็ทำแบบนี้ไม่ใช่หรือไง”ไทน์ว่าตามที่ใจคิด บูมพยายามทบทวนสิ่งที่ไทน์เป็นกับสิ่งที่ไทน์พูด ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะยกยิ้มเมื่อสามารถคิดอะไรขึ้นมาได้
“น้อยใจเหรอวะ?”
“คะ...ใครน้อยใจวะ กูผู้ชาย ไม่เสียหายอะไร ลองๆกันก็จบกันไป” ไทน์ว่าแต่ก็ติดตะกุกตะกักเล็กน้อย บูมหัวเราะเบาๆทันทีเมื่อเห็นท่าทางของอีกคน แปลว่าเขาถูกสินะ
“ใครว่าลองแล้วจบวะ” ไทน์มองหน้าบูมอย่างไม่เข้าใจในคำพูดทันที
“มะ...หมายความว่าไง”
“โอ๊ย เจ็บนะเว้ย!” ไทน์ว่าเสียงดังเมื่อบูมผลักหัวของไทน์ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆ มึงแม่งคิดเองเออเองชิบหาย ขี้มโนแต่ก็น่ารักดีว่ะ” บูมหัวเราะร่าหลังจากที่ผลักหัวอีกคน
“คิดเองเออเองอะไรวะ ขี้มโนอะไรวะ น่ารักอะ...” ไทน์ชะงักไปทันทีกับคำว่าน่ารักที่ออกมาจากปากของอีกคน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นแรงขึ้นมาทันทีพร้อมกับใบหน้าใสที่ร้อนผ่าว
“หึๆ กูไม่ได้เอาแล้วทิ้ง แต่วันนั้นกูมีงานด่วน โทรศัพท์ก็เสือกพังติดต่อมึงไม่ได้จะไปหาก็ไม่มีเวลา” บูมว่าออกมาเมื่อเห็นว่าไทน์นิ่งไป
“จะไม่เชื่อกูก็ได้ จะไปถามเพื่อนกูก็ได้แต่กูพูดความจริงว่ากูไม่ได้เอาแล้วทิ้งแน่นอน” บูมว่าต่อพร้อมมองหน้าไทน์ด้วยสีหน้าจริงจัง
“ละ...แล้วมาบอกกูทำไมวะ” ไทน์อึกอัก บูมคลี่ยิ้มก่อนจะใช้มือสัมผัสใบหน้าอีกคนอย่างแผ่วเบา
“ก็ไม่อยากให้มึงเข้าใจผิดไง ถ้าจะวันไนท์สแตนกูคงไม่ไปหามึงถึงห้องแบบนั้นหรอก กับมึง...กูจริงจังนะ”
งื้อออออออ ทำไมอิพี่บูมน่ารัก >___< ตอนนี้คะแนนนางนำอิพี่มาร์คไปแล้ว55555 นี่คู่รองนะอย่าน่ารักเกินหน้าเกินตาคู่หลักสิ 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะจะจบแล้วค่า!!!!
___จางบิวตี้___
หัวข้อ: Sex Toy…ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย! Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน20 (21/09/59) End (อ่าน 147857 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก