หัวข้อ: Sex Toy…ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย! Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน20 (21/09/59) End

[yowyow]

 

[mystery Y]

เป็นแฟนกันแล้ว~

[PrimYJ]

บอกไปตรงๆก็ดีแล้วล่ะ แต่ไม่รู้ว่าพ่อจะรับได้ไหมนี่สิ

[Supak-davil]

เหมือนมันไกล้จบแล้วเลยอ่ะ
ต่ออีกยาว ๆ ได้ ไหม๊

[crazydoii]

พ่อคงไม่โหดร้ายหรอกเนาะ,,,

[Dee^daY]

มีให้ลุ้น ..

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 18

 

     “พ่อพี่มาร์คอ่ะ” แก๊ปถามขึ้นเมื่อพ่อเดินกลับเข้ามาในบ้านซึ่งไม่เห็นมีวี่แววของอีกคนตามมาด้วย



          “กลับไปแล้ว” พ่อของแก๊ปตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แก๊ปขมวดคิ้วพร้อมกับเกาหัวแกรกๆ ทำไมอยู่ๆก็กลับ ไม่เห็นบอกลากันเลย



          “พ่อมองหน้าผมทำไมอ่ะ” แก๊ปทำหน้างุนงงเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อยืนมองหน้าตัวเองนิ่งด้วยสายตาที่เขาเดาไม่ออก พ่อของแก๊ปถอนหายใจออกมาก่อนจะถามขึ้นซึ่งเป็นคำถามที่ทำเอาแก๊ปแข้งขาอ่อนทันที



          “เอ็งคบกับมาร์คเหรอ?”



          “พะ...พ่อ...” แก๊ปเบิกตากว้างพร้อมกับพยายามกลืนน้ำลายลงคอแม้ว่ามันจะช่างยากลำบากเสียเหลือเกิน



          “ทำไมวะ...ข้าเลี้ยงเอ็งไม่ดีเหรอข้าเลี้ยงเอ็งให้ผิดเพศเหรอ?” พ่อของแก๊ปถามขึ้นด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวด แก๊ปนัยน์ตาสั่นระริกคล้ายจะร้องไห้กับคำพูดตัดพ้อของผู้เป็นพ่อ



          “ไม่ใช่นะพ่อ ไม่ใช่แบบนั้น”



          “ถ้าแม่เอ็งอยู่มันคงจะดีกว่านี้ คงเลี้ยงเอ็งได้ดีกว่านี้” พ่อของแก๊ปพูดต่อพร้อมกับคิดถึงผู้เป็นภรรยาที่จากกันไปเมื่อหลายปีก่อน แก๊ปเดินเข้าไปหาพ่อพร้อมจับมือผู้เป็นพ่อมาตีตัวเองทันที



          “พ่อตีผมดีกว่า อย่าพูดแบบนี้ ฮึก อย่าโทษตัวเองแบบนี้ ฮึก พ่อโทษผมเสียดีกว่า” แก๊ปว่าพร้อมกับจับมือพ่อมาตีตัวเองอย่างแรงพร้อมกับร้องไห้ออกมา  พ่อของแก๊ปเองก็ร้องไห้ออกมาเช่นเดียวกัน



          “พอ...” ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับดึงมือตัวเองออกมา แก๊ปมองหน้าผู้เป็นพ่อทั้งน้ำตาและนัยน์ตาแห่งความรู้สึกผิด



          “ฮึก พ่อ...ผมขอโทษ”



          “...” ผู้เป็นพ่อเงียบไม่พูดอะไรออกมา แก๊ปยืนร้องไห้ต่อหน้าผู้เป็นพ่อพร้อมสะอึกสะอื้นออกมาก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะเดินเข้าห้องนอนไป แก๊ปทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมชันเข่าขึ้นมากอดแล้วซุกหน้าลงไป  เขาไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ได้เลย เพียงแค่เห็นน้ำตาและใบหน้าแห่งความผิดหวังของผู้เป็นพ่อน้ำตา น้ำตาของเขาก็ตีตื้นขึ้นมา ความรู้สึกผิด ความรู้สึกเสียใจถาโถมเข้ามาอย่างจัง พ่อไม่เคยร้องไห้ครั้งสุกท้ายที่แก๊ปเห็นคือวันที่แม่ของเขาตายและจากนั้นเขาก็ไม่เคยเห็นน้ำตาของผู้เป็นพ่ออีกเลย พ่อเคยบอกเขาว่าเป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง จะเสียน้ำตาก็ต่อเมื่อเจ็บปวดจนทนไม่ไหวจริงๆและวันนี้ที่พ่อเขาเสียน้ำตาก็เพราะสาเหตุที่มาจากเขา เขาทำให้พ่อผิดหวัง เขาทำให้พ่อตั้งโทษตัวเอง เขาแม่งเป็นลูกที่เชี่ยจริงๆ...หลังจากที่ร้องไห้ไปกว่าครึ่งชั่วโมงแก๊ปก็เข้ามาในห้องก่อนจะต่อสายหาอีกคนทันที



          (“แก๊ปกู...”)



          “เราเลิกกันเถอะพี่” แก๊ปพูดขึ้นทันทีหลังจากที่อีกคนรับสาย



          (“พูดเชี่ยอะไรของมึงวะ!”) มาร์คโวยวายใส่เสียงดัง



          “พ่อรู้เรื่องของเรา พ่อไม่โอเคที่เราคบกัน ฮึก พ่อรับไม่ได้ ฮึก พ่อผิดหวัง ฮึก ผม...ฮึก” แก๊ปสะอึกสะอื้นออกมาทำเอาคนที่อยู่ในสายหัวใจกระตุกทันที



          (“แก๊ปมึง...”)

 

         “ฮึก ผมเห็นพ่อร้องไห้ ฮึก ผมเห็นพ่อทำหน้าผิดหวัง ฮึก ผมเป็นลูกที่ไม่ดี ฮึกฮือออออ” แก๊ปร้องไห้โฮทันที น้ำตาที่เหือดแห้งไปเมื่อครู่หลั่งไหลลงมาอีกครั้ง มาร์คไม่พูดอะไรออกมาได้แต่ปล่อยให้อีกคนร้องไห้ไปโดยที่หัวใจของเขาก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน



          “ฮึก ผมคิดทางอื่นไม่ออกแล้ว ฮึก นอกจากเรา...”



          (“ไม่! กูไม่เลิก!”) มาร์คปฏิเสธออกมาทันที



          “ฮึก แต่...”



          (“มันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้ มึงเชื่อใจกูสิ”) แก๊ปไม่ตอบแต่กลับสะอึกสะอื้นออกมา



          (“กูรักมึง มึงรู้ใช่มั้ย”)



          “อื้อ ฮึก ผมก็รักพี่”



          (“เพราะฉะนั้นอย่าบอกเลิกกูอีก กูจะหาวิธีทำให้พ่อมึงยอมรับให้ได้”) มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ แก๊ปน้ำตาไหลลงมาอีกครั้งแต่ริมฝีปากบางกลับยกยิ้มด้วยความซึ้งใจในหัวใจของอีกคน

          “ผมเชื่อพี่”

 

.

 

.

 

.

 

.

 







     “ไอ้แก๊ป!” แก๊ปสะดุ้งทันทีพร้อมกับลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกของมาร์ค



          “พี่ทำไม?”



          “มานอนหลับเชี่ยไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนในห้อง” แก๊ปเบิกตากว้างเพราะคำพูดของอีกคนก่อนจะมองไปที่นาฬิกาที่ฝาผนังซึ่งบอกเวลาว่า2ทุ่มครึ่ง เดี๋ยวนะ...?



          “พ่อ” แก๊ปมองหน้าพ่อที่เดินตามมาร์คเข้ามาในบ้าน



          “ทำไมเอ็งไม่บอกพ่อวะ” คำพูดของพ่อทำเอาแก๊ปเบิกตากว้างด้วยความตกใจทันที



          “ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดพ่อนะ ผมไม่กล้าบอก ผมกลัวพ่อผิดหวัง พ่อไม่ได้ผิดนะผมเป็นแบบนี้เอง” แก๊ปว่าด้วยน้ำเสียงตื่นๆ มาร์คกับผู้เป็นพ่อมองหน้าแก๊ปก่อนจะหันมามองหน้ากันก่อนจะหัวเราะกันออกมา แก๊ปทำหน้างุนงงทันที



          “หึๆ แล้วใครบอกข้าผิดหวังวะ” แก๊ปเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของผู้เป็นพ่อก่อนจะหันหน้าไปมองมาร์คแล้วหันกลับมามองหน้าพ่อ



          “จริงเหรอพ่อ?”

 

         “เออ ข้าคิดไว้แล้วว่าอย่างเอ็งคงไม่เหมาะที่จะมีลูกสะใภ้ให้ข้าหรอก ดูแลตัวเองยังดูแลไม่ได้เลย จะเอาคนอื่นมาดูแลได้ยังไง” ผู้เป็นพ่อพูดยิ้มๆ ตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆไม่ใช่น้อยแต่สำหรับพ่ออย่างเขาอะไรที่เป็นความสุขของลูก เขาก็ไม่คิดจะขัดยิ่งเห็นว่าอีกคนเป็นคนดีและดูท่าทางจะดูแลลูกของเขาได้เขาก็สบายใจ



          “รักพ่ออ่ะ” แก๊ปว่าพร้อมกับโผเข้ากอดผู้เป็นพ่อทันที พ่อของแก๊ปยีหัวลูกชายเบาๆ...หลังจากที่คุยกันเสร็จมาร์คก็ขอตัวกลับบ้านโดยที่แก๊ปมาส่งอีกคนหน้าบ้าน



          “เออกูว่าจะถาม มึงฝันไรวะ เหมือนจะร้องไห้ด้วย” มาร์คถามขึ้น แก๊ปสะอึกทันที



          “เอ่อ...คือ” แก๊ปกัดปากอย่างไม่กล้าตอบออกมา แม่ง มันน่าอาบนี่หว่า ฝันเชี่ยไรไม่รู้



          “ว่าไง?” มาร์คถามย้ำ



          “ก็ฝันว่า...ว่า...พ่อรับไม่ได้อ่ะ” มาร์คเลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะออกมาทันที



          “เดี๋ยวนะๆ มึงฝันว่าไงนะ” มาร์คถามกลั้วหัวเราะ



          “ก็ฝันว่าพ่อรับเรื่องผมกับพี่ไม่ได้ไงเล่า”



          “มึงก็เลยร้องไห้?” แก๊ปพยักหน้ารับ มาร์คหัวเราะอีกครั้งพร้อมกับยีหัวอีกคนเบาๆ



          “รักกูขนาดนั้นเลย กลัวว่าพ่อมึงจะรับกูไม่ได้ขนาดนั้นเลย” มาร์คถามยิ้มๆแก๊ปกัดปากใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ



          “ไม่รู้เว้ย”



          “หึๆ แล้วสมมุตว่าพ่อมึงรับไม่ได้จริงล่ะ?” แก๊ปนิ่งทำท่าครุ่นคิด



          “ผมก็คง...คง...ไม่รู้อ่ะ คิดไม่ออก”



          “หึๆ แต่สำหรับกู ต่อให้พ่อมึงรับไม่ได้ กูก็จะทำให้เขารับกูให้ได้” มาร์คว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมมองหน้าแก๊ปอย่างสื่อความหมาย แก๊ปใบหน้าร้อนผ่าวเพราะสายตาอีกคน มือหนาจับที่แก้มใสเบาๆก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ แก๊ปรีหลับตาปี๋ทันทีเพราะรู้ว่าอีกคนจะทำอะไร มาร์คหัวเราะเบาๆก่อนจะประกบจูบลงมาทันที ใช่...อย่างที่เขาบอก ต่อให้พ่อของแก๊ปรับไม่ได้เขาก็จะทำให้ยอมรับให้ได้แต่ดีหน่อยที่เรื่องนี้มันไม่ดราม่าอย่างที่คิด พ่อของแก๊ปรับได้และฝากฝังอีกคนกับเขาซึ่งเขาก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มีใครแอบด่าเราเพราะคิดว่าดราม่าหรือเปล่า? 555555 บอกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีดราม่าบ้าๆบอๆตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่อง ใกล้จบแล้วนะคะ ฝากติดตามด้วยเน้อ เป็นเรื่องที่กระแสดีมากขอบคุณทุกคนจริงๆค่า!! ^___^

___จางบิวตี้___

[Yara]

อ้าววววววว ฝัน

[Coffeeblack]

ถึงกับน้ำตาซึม แต่สุดท้ายฝัน!!!

แต่ก็ดีใจที่พ่อแก๊ปรับได้  รออีกคู่

[yowyow]

 

[iceman555]

 

[HISY]

ฝันซะงั้น ใจหายใจคว่ำหมด

[PrimYJ]

ใจแป้วเลย ที่แท้ก็ฝันไป 555555

[milin03]

 

[Wut_Sv]

ฮึ้ยยยย ขัดใจอ่ะ ยอมง่ายจัง ยังหมั่นไส้อิพี่มาร์คอยู่เลย

[crazydoii]

นึกว่าจะดราม่า. แอบใจเสียนะเนี๊ยะ,,,

[mystery Y]

ฝันได้จริงมากแก๊ป!

[่jum]

  แค่ฝัน

ฝันเป็นตุเป็นตะเลยนะแก๊ป

[Dee^daY]

ฝัน ..

[Laliat]

ทำม้าย.....มันสั้นแท้ๆ

[Lemon_Tea]

ร้องไห้ฟรีเลย

[Jang_B2UTY]

ทำม้าย.....มันสั้นแท้ๆ

แต่งได้ยาวแค่นี้แหละค่าาาา ไม่พอใจก็ขอโทษด้วยนะคะ
แต่ถ้าคอมเม้นแบบล้อเล่นหรืออะไรยังไง ขอคอมเม้นแบบให้กำลังใจกันดีกว่าเนอะ 

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 9

( Boom x Tine )

 

          “ก็ไม่อยากให้มึงเข้าใจผิดไง ถ้าจะวันไนท์สแตนกูคงไม่ไปหามึงถึงห้องแบบนั้นหรอก กับมึง...กูจริงจังนะ” ไทน์นิ่งไปทันทีกับคำพูดของอีกคน ตากลมสั่นระริกพร้อมกับอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายที่เต้นแรงจนกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน



          “มะ...มึง...”



          “ตอนแรกกูแม่งหมั่นไส้มึงชิบหาย เด็กอะไรไม่รู้ไม่เคารพรุ่นพี่ มันทำให้กูอยากแกล้งมึง สั่งสอนมึงแต่ว่า...” บูมเว้นวรรคพร้อมกับสบตาไทน์อีกครั้ง



          “...พออยู่ใกล้ๆมึงมากๆเข้า กูก็ชะ...” ไทน์รีบเอามือมาปิดปากบูมอย่างรวดเร็ว



          “อย่าพึ่งพูดนะเว้ย!” ไทน์โวยวายออกมา บูมขมวดคิ้วทำหน้างุนงงกับท่าทางของอีกคน



          “ขอเวลากูหายใจแปบ เชี่ย...หัวใจเต้นแรงไปแล้ว” ไทน์พูดไปก็หน้าแดงไปบูมยกยิ้มก่อนจะจับมือไทน์ที่ปิดปากตัวเองออก



          “กูชอบมึง” บูมพูดออกมา



พลั้ว!

ไทน์ฟาดไปที่หัวบูมอย่างแรงทันที

 

         “ไอ้เชี่ย! บอกอย่าพึ่งพูด กูเขิน!!” ไทน์โวยวายออกมาพร้อมกับเอามือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไม่ให้อีกคนเห็นว่าตอนนี้หน้าของเขาทั้งร้อนผ่าว ทั้งแดงขนาดไหน บูมหัวเราะออกมาทันทีกับท่าทางของอีกคน แม้ว่าจะโกรธนิดๆที่แม่งฟาดหัวเขาอย่างแรงแต่เอาวะ...เพราะมันเขินนี่เนอะ ให้อภัยละกัน



          “หึๆ เขินไรวะ เอาก็เอากันมาแล้ว” ไทน์เอามือเปิดหน้าแล้วมองอีกคนตาขวางทันที



          “ทะลึ่ง!”



          “ทะลึ่งอะไร พูดเรื่องจริง” บูมว่าเสียงเริงร่า ไทน์เบะปากใส่อีกคนอย่างหมั่นไส้เออทำภูมิใจไปเถอะ ครั้งหน้าเขาจะเป็นคนทำมันคืนให้ได้เลย!



          “สรุป...มึงกับกูคบกันนะ คบกันแบบจริงๆ” บูมกลับมาโหมดซึ้งอีกครั้งพร้อมมองหน้าไทน์อย่างจริงจัง ไทน์กัดปากอย่างครุ่นคิด ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้รู้สึกดีๆกับอีกคนนะแต่มันเป็นไปได้จริงๆเหรอ ผู้ชายกับผู้ชายมันแบบ...



          “กู...ยังไม่คบได้มั้ยวะ?” ไทน์มองหน้าบูมอย่างจริงจังเช่นกัน บูมขมวดคิ้วพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจ



          “ทำไมวะ”



          “กูขอเวลาหน่อย” บูมพยักหน้าพร้อมแสร้งทำหน้าเศร้าลงทันที



          “หรือมึงไม่ได้ชอบกูวะ? กูคงบังคับมึงอีกแล้วสินะ”



          “ไม่ใช่นะเว้ย กูชอบมึง!” ไทน์ตอบออกมาอย่างรวดเร็วก่อนจะเบิกตาโตเพราะนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา บูมยกยิ้มพร้อมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าไทน์



          “หึๆ เออ กูจะให้เวลามึง แค่ได้ยินว่ามึงชอบกูก็พอใจละ” บูมว่าก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางท่ามกลางความตกใจของไทน์ แม้ว่าบูมจะสัมผัสเพียงภายนอกไม่ได้สอดแทรกลิ้นเข้ามาข้างในที่กลับทำให้ไทน์หัวใจเต้นแรงไม่น้อย



          “กูจะเดินหน้าจีบมึง จนกว่ามึงจะใจอ่อนคบกับกู จนกว่ามึงจะตกหลุมกู” บูมว่าหลังจากถอนจูบก่อนจะยักคิ้วตบท้าย ไทน์รีบหลบสายตาที่อีกคนมองมาทันทีเพราะมันวาววับราวกับสุนัขจิ้งจอกจะตะครุบเหยื่อ เชี่ย! ไม่ต้องจีบกูก็ตกหลุมมึงไปแล้ว!...หลังจากที่ลั่นวาจาไปว่าจะจีบไทน์ บูมก็ทำอย่างที่ปากตัวเองพูดคือการมารับอีกคนที่หอพาไปส่งที่มหาวิทยาลัย ตอนเย็นก็จะรอรับแล้วพาไปกินข้าวด้วยกัน ทำแบบนี้มาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว

 

         “วันนี้กูอยากกินชาบู” ไทน์พูดขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในรถของบูม เขารู้สึกว่าเขาเปิดใจให้อีกคนมากขึ้น แรกๆก็รู้สึกเกร็งนิดๆที่มายอมรับหัวใจตัวเองว่าชอบผู้ชายและก็แอบคิดว่ามันแปลก มันผิดแต่พอได้ใช้เวลาร่วมกับอีกคนมันก็ทำให้รู้สึกได้ว่าเรื่องเพศมันไม่เกี่ยวเลย เรื่องของความรู้สึกมันขึ้นอยู่กับคนสองคนมากกว่า



          “วันนั้นมึงพึ่งแดกไม่ใช่หรือไง” บูมพูดขึ้นพร้อมกับขับรถ



          “ก็กูอยากแดกอ่ะ ถ้ามึงไม่แดกก็พากูไปส่งสยามเดี๋ยวกูไปแดกเอง” ไทน์ว่าพร้อมทำหน้าหงิกงอ บูมยกยิ้มกับท่าทางของอีกคน ตั้งแต่ตั้งใจจีบอีกคนอย่างจริงๆจังๆก็ได้รู้จักอีกคนในหลายๆด้าน เห็นแม่งติสท์ๆแบบนี้เวลาจะงอนแม่งขี้งอนชิบหาย ประมาณว่าเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยาก ขึ้นๆลงๆบ่อยจนเขาตามแทบไม่ทันแต่ก็นะ...น่ารักดี



          “หึๆ แล้วกูบอกตอนไหนว่าไม่อยากไปแดกกับมึง” บูมว่าพร้อมกับยื่นมายีหัวคนขี้งอนโดยที่สายตาก็จดจ้องกับการขับรถอยู่ ไทน์สะบัดหัวออกจากมืออีกคนพร้อมหันหน้าไปอีกฝั่งก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา...เชี่ย! แม่งเขินอีกแล้ว!...บูมพาอีกคนมากินชาบูตามที่อีกคนต้องการ หลังจากที่กินเสร็จก็แวะซื้อของเข้าหอไทน์เพราะจากที่ไปห้องอีกคนบ่อยๆบูมเห็นว่าของใช้เริ่มหมดหลายอย่าง ฮั่นแน่ๆ อย่าพึ่งคิดลึกว่าเขาย้ายไปอยู่หรืออะไรนะ นอนค้างยังไม่เคยเลย แม่งหวงเนื้อหวงตัวสุดๆ แต่เอาวะ...มันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปใช่มั้ยล่ะ?



          “แม่งรู้ดีกว่าเจ้าของห้องอีก” ไทน์ว่าเมื่อเห็นบูมหยิบของใช้ใส่รถเข็น ซึ่งขนาดตัวเขาเองยังจำไม่ค่อยได้ว่าอะไรหมดหรือใกล้หมดบ้าง



          “เขาเรียกว่าใส่ใจไง” บูมหันมาพูดพร้อมยกยิ้ม



          “เฮอะ เลี่ยนว่ะ” ไทน์ว่าก่อนจะเดินนำหน้าอีกคนไปแต่ไม่วายเผลอยิ้มออกมาอยู่ดี เชี่ยๆๆ เขินอีกแล้ว! บูมมองตามแผ่นหลังบางที่เดินนำไปพร้อมกับยกยิ้มออกมาอีกครั้ง แม่ง...เวลาหน้าแดงแม่งน่าแดกชิบหาย...หลังจากที่ซื้อของกันเสร็จบูมก็มาส่งไทน์ที่หอพักโดยที่อีกคนอ้างช่วยถือของเพื่อขึ้นไปบนห้องของอีกคน ตอนแรกไทน์ก็เหมือนจะไม่ยอมเพราะตอนนี้ก็จะสามทุ่มแล้วแต่ก็ยอมในที่สุด



          “เสร็จแล้วก็กลับไปดิ” ไทน์ว่าหลังจากที่อีกคนเอาของเข้ามาวางในห้อง



          “โห่ ไล่เลย? ขอน้ำเย็นๆสักแก้วไม่ได้เหรอ ถือขึ้นมาหนักนะเนี่ย” บูมว่าพร้อมทำท่าปาดเหงื่อเบาๆ ไทน์ฮึดฮัดนิดๆก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นใส่แก้วให้อีกคน



          “อ่ะ”



          “ป้อนหน่อยเดี๋ยวจะแกะของให้” บูมว่า ไทน์อึกอักเหมือนจะไม่ทำแต่ก็ยอมถือแก้วน้ำไปจ่อที่ปากอีกคนแต่โดยดี บูมเหลือบสายตามองสบตาไทน์พร้อมกับเอาน้ำเข้าปาก ไทน์รู้สึกหน้าร้อนแปลกๆกับสายตาของอีกคนจนต้องหันหน้าหนี ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อจนบูมสังเกตเห็นได้



          “ขอบคุณครับ” บูมว่าหลังจากที่กินน้ำเสร็จ ไทน์ไม่ตอบแต่กลับรีบเอาแก้วไปเก็บทันทีพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ ไอ้เชี่ย! ใครให้พูดคงพูดครับวะ แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วนะเว้ย! หลังจากที่ช่วยอีกคนแกะข้าวของและเก็บเข้าที่เรียบร้อยบูมก็ทำท่าจะกลับแต่เหมือนกับว่าฟ้าฝนดันเป็นใจเพราะอยู่ๆฝนก็ตกลงมาห่าใหญ่จนไทน์เองยังตกใจ



     “เชี่ย ฝนตก” ไทน์พูดขึ้นพร้อมกับมองไปนอกหน้าต่าง



          “อืม...หนักซะด้วย” บูมว่าต่อ ไทน์ชะงักกับคำพูดของบูมก่อนจะหันมามองหน้าอีกคน บูมยกยิ้มนิดๆเป็นเชิงรู้ว่าอีกคนก็รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง



          “เอ่อ...”



          “กูขอค้างด้วยคนนะ” บูมว่าพร้อมยกยิ้ม ไทน์อยากจะปฏิเสธออกมาแต่ไม่ทันแล้วเมื่ออีกคนถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วหยิบเสื้อยืดกับบ็อกเซอออกมา



          “ยืมหน่อยนะ” บูมว่าต่อก่อนจะเดินลิ่วเข้าห้องน้ำไปทันที ไทน์ถอนหายใจออกมาเพราะคิดว่ายังไงก็คงเลี่ยงไม่ได้แล้ว แม่งๆๆ แล้วจะเสร็จมันมั้ยวะเนี่ย เอ้ย!คิดเชี่ยอะไรเนี่ย แต่ว่าครั้งก่อนก็เสร็จมันมาแล้วนะ....เชี่ย! เลิกคิดเลิกฟุ้งซ่าน!  หลังจากที่บูมอาบน้ำเสร็จไทน์ก็เป็นฝ่ายอาบต่อและเพราะพรุ่งนี้ไทน์กับบูมมีเรียนพร้อมกันตอน8โมงเช้าก็เลยเข้านอนเร็วกว่าปกติ



          “พรุ่งนี้เดี๋ยวกูอาจจะกลับไปอาบน้ำเอาของที่บ้านก่อนนะแล้วจะแวะมารับมึง”บูมพูดขึ้นขณะที่นอนอยู่ข้างกันบนเตียง

 

         “ไม่ต้องหรอก มึงก็เลยไปม.เลย กูไปเองได้” ไทน์ว่า เพราะกว่าจะวนรถไปวนรถมาเสียเวลาจะตาย อีกอย่างเขาก็ใช่ว่าไม่เคยไปเรียนเองสักหน่อย



          “ไม่ได้ดิ กำลังจีบอยู่ต้องทำคะแนนให้ดี” บูมว่าพร้อมยกยิ้ม



          “ทำคะแนนเชี่ยไร พูดอะไรก็ไม่รู้” ไทน์ว่าปัดๆอย่างเขินๆ บูมหัวเราะในลำคอก่อนจะจับอีกคนให้หันหน้าเข้าหากัน ไทน์รีบเสสายตาไปทางอื่นทันทีเพราะรู้สึกว่าเวลาที่สบตาอีกคนทีไรมันเขินทุกที



          “กูกำลังจีบมึง ทำคะแนนกับมึงอยู่ไหน ว่าแต่ตอนนี้คะแนนกูจาก0ถึง100ตอนนี้ได้เท่าไหร่แล้ววะ” บูมถามขึ้นพร้อมมองหน้าไทน์อย่างจริงจัง ไทน์กัดปากอย่างครุ่นคิด



          “กู...”



          “จะคบกันได้หรือยังวะ กูไม่ได้เร่งนะแต่แม่ง...กูอยากใช้คำว่าแฟนกับมึงชิบหาย” ไทน์กระตุกยิ้มมุมปากทันทีกับคำพูดตรงไปตรงมาของอีกคน



          “เออ”



          “เอออะไรวะ กูถามว่าจะคบกันได้...เดี๋ยวนะๆ” บูมมองหน้าไทน์อย่างต้องการคำตอบอีกครั้ง



          “ก็ตอบว่าเออไงวะ คบไงไอ้เชี่ย!” ไทน์ตะโกนใส่หน้าอีกคน บูมหัวเราะออกมาทันที



          “สมกับเป็นมึงว่ะ ตอบรับเป็นแฟนได้แมนมาก”



          “เออ จำไว้ด้วยแฟนมึงแมนมาก” ไทน์เบ้ปากใส่อีกคน บูมดึงปากอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว



          “เออ แฟนกูแมน งั้นกูคงต้องบอกรักแบบแมนๆด้วยใช่มั้ย?” ไทน์เลิกคิ้วกับคำพูดของอีกคน

          “รักมึงนะ รักแบบเชี่ยๆเลย”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โอ๊ยยยยยย มันจะแมนกันไปไหน 5555555 รักกันแบบเชี่ยๆเลยอะไรปานนั้น 55555 ตอนหน้าจบแล้วนะคะ อยากให้ติดตามกันเยอะๆ คอมเม้นกันเยอะๆเนอะ จุ๊บๆ >3<

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

โอ้ยยยย ทำไมคู่นี้มันน่ารักเนี่ย อ่านแล้วนึกถึง บุ๊คเฟรม make it right เลยอ่ะ 555 

[iceman555]

 

[HISY]

แมนๆคุยกัน อิอิ คบแล้วๆๆ

[PrimYJ]

 

[yowyow]

 

[Coffeeblack]

คบกันแล้ววว เขินนนน รักแมนๆ

[Dee^daY]

อารมณ์ บุ๊คเฟรม ..