[END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1  (อ่าน 576932 ครั้ง)

ออฟไลน์ Pittabird

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 796
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
ทำไมกินเก่งขนาดนี้.    อยากอ่านตอนทิวาจับจันทร์เจ้าลดน้ำหนัก

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ตอนนี้ตอนเดียวเรียกว่าคุ้มสุดๆ มากันครบทุกคน
หนุ่มๆทำเอาเราลายหูลายตาไปหมด :-[
ได้รู้กันหมดว่าลูกใคหลานใคร เป็นงานเปิดตัวจริงๆ
แต่ลูกหมูก็ยังเป็นศูนย์กลางของหนุ่มๆ (?) อยู่ดี
ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู ทุกคนก็เลยเอ็นดูเป็นพิเศษ :laugh:
และด้วยความที่เป็นคนจิตใจดี อาจจะทำให้ฟางเปลี่ยนแปลงได้
ตอนหลน้าจะจบแล้วเหรอเนี่ย ลูกหมู~ของพี่ฟ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:


ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
น่ารักมากเลย

มีพิมพ์ผิดนิดหน่อย
“ทำไมอะไรไม่แกล้งใจคนแก่เลยเด็กสมัยนี้ คุณสุริยะอยู่ไหนนะ” >>>> เกรงใจ
 อะไรคือการแนะนำเขาไปพบจิตแพทย์วะ! โดยโดนตบก็ดีแค่ไหนแล้ว >>>> ไม่โดนตบ

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
จันทร์เจ้า นั่นหนูเป้นคนจริงๆเหรอลูก
นั่นกินหรือยัดคะ
กินได้เยอะขาดนี้ หื้มมมม 55555

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ

ออฟไลน์ momonuke

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
เจเจหนูกินเยอะไปมั้ยลูก  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ เอมมี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 572
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
ลูกหมูกินเยอะจังลูกกกกก

ออฟไลน์ Arzumi

  • #เจ้าหนูจาไม
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
โอ๊ยลูกหมูน่าหยิกอ่ะ สงสารแต่ทิวา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อ่อนแอก้อแพ้ไป  :z2:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
มารอจันทร์เจ้ากะพี่ทิวา ไปหาของกินอยู่ที่ไหน พาส่งด้วย

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
มนุษย์แฟนเด็ก
บทส่งท้าย
มีความฟ้าสีฟ้า หญ้าสีเขียว









   “น้องจันทร์เจ้าขา~” เจ้าของชื่อหันไปมอง เมื่อเห็นพี่รหัสก็ส่งยิ้มหวานไปให้พร้อมยกมือสวัสดี

   “สวัสดีครับพี่ซันนี่”

   “สวัสดีค่ะ ทำอะไรอยู่ลูก?”

   “นั่งเล่นครับ พี่ซันนี่ล่ะฮะ?”

   “พี่เพิ่งเรียนเสร็จค่ะ มารอตะวัน”

   “อ๋อ~ นั่งด้วยกันไหมครับ?”


   “ไม่ปฏิเสธค่ะ” ซันนี่นั่งที่เก้าอี้ว่าง แจกจ่ายยิ้มสวยให้กันเพื่อนของน้องรหัส “พี่มีขนมมาด้วย ทานได้นะคะ” เธอว่าพร้อมกับวางถุงขนมห่อใหญ่ลงกลางโต๊ะ

   “ขอบคุณค้าบ!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครตอบรับมีความสุขที่สุด

   “พี่ซันนี่กินอะไรบ้างหรือเปล่า ทำไมหุ่นดีงี้อะคะ”

   ซันนี่ก้มหุ่นตัวเองพลางโยนช็อกโกแลตเข้าปากด้วยความแม่นยำ “พี่กินเยอะนะ โชคดีที่ไม่อ้วน ถูกตะวันลากไปออกกำลังด้วยแหละ”

   “ถ้ามึงอยากหุ่นดีแบบพี่ซันนี่ก็ไปออกกำลังกับตะวันสิชะนี”

   “อีเบสท์!!” ฟินน์ตวาดเพื่อนเสียงดัง ซันนี่ได้แต่เลิกคิ้วงงเพราะไม่เข้าใจว่ารุ่นน้องกลุ่มนี้พูดเรื่องอะไรกัน แค่เพื่อนบอกให้ไปออกกำลังกายตะวันทำไมน้องฟินน์ถึงได้ดูโกรธขนาดนั้น

   “คิคิคิ” แล้วน้องรหัสเธอ... หัวเราะอะไรเหรอ แล้วไม่มีใครคิดจะอธิบายคนสวยเลยใช่ไหม ตอบ!

   “พวกมึงมันใจบาป!”

   “ขอเวลาสักครู่นะจ๊ะ พูดเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ?”

   “เรื่องชะนีอยากมีผัวแต่เล่นตัวน่ะพี่”

   “อีเบสท์!!!”

   “ไม่จริงหรือไง! แหม ทำมาสะดีดสะดิ้งเวลาเขามาหา พอเขาไม่มาก็ชะเง้อคอมอง มึงมันแรดชั้นต่ำจริง ๆ”

   “หูยยยยย ต้องแบบมึงเหรอถึงจะแรดเกรดพรีเมียม มีคนมาง้อก็สะดีดสะดิ้งเล่นตัวงอนไม่เข้าท่า พอเห็นเขาเดินกับสาวอื่นก็บีบน้ำตาร้องไห้สะอึกสะอื้น มึงมันก็แค่แรดโรงเกลือ!”

   “โรงเกลือแม่มึงสิ!”

   “ยี้ ๆ ๆ พี่เขาเบื่อมึงแล้วแน่ ๆ วันนี้มาหาหรือยังล่ะ อุ้ย ๆ แม้แต่ข้อความก็ยังไม่มีเลย ว้ายยยยยย”

   “ว้ายหน้ามึงอีใจบาป!”

   “หนะ น้องจันทร์เจ้าคะ...”

   “ครับ พี่ซันนี่...”

   “สะ สองคนนี้เขาเกลียดกันหรือเปล่าคะ?”

   “ตอนนี้เราชักไม่แน่ใจเท่าไหร่แล้วครับ”

   “น่ากลัวจังเลยค่ะ” ซันนี่กระซิบกับน้องรหัสพลางแกะคาราเมลมาเคี้ยวปลอบขวัญตัวเอง

   “เราก็ว่าอย่างนั้นครับ... งั่ม ๆ”

   กว่าสิบนาทีที่เบสท์กับฟินน์เถียงกันไปมา ระดับเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำเอาหลายคนหันมามอง แล้วในที่สุดทั้งคู่จึงได้ยุติศึกน้ำลายกันเสียที เมื่อหยุดทะเลาะ ก็กอดคอกันไปซื้อน้ำดื่มราวกับเมื่อสักครู่ไม่ได้มีปากเสียงอะไร เอ่อ... สงสัยจะคอแห้ง ให้เดา สงบศึกกันไม่นานต้องกลับมาทะเลาะกันอีกแน่ ๆ

   “ซัน”

   “หูย ตะวันมาสักที พี่นั่งรอจนเบื่อแล้ว”

   “หวัดดีเดือน”

   “อย่าเรียกแบบนั้นดิจันทร์เจ้า”

   “คิคิ”

   “ทำไมมาอยู่ด้วยกันสองคน แล้วคนอื่นล่ะ?”

   “ฟินน์ไปซื้อน้ำกับเบสท์ก่อนตะวันจะมาแป๊บเดียวเอง” ลูกหมูยิ้มและลิ่วตาไปให้ ตะวันยกยิ้มรับ ผิวปากหวือไม่สะทกสะเทือนใด ๆ “นั่งก่อนสิตะวัน รีบหรือเปล่า?”

   “รีบป่ะ?” คนถูกถามหันไปถามพี่สาว

   ซันนี่ส่ายหน้าเป็นคำตอบเพราะปากไม่ว่าง

   “อ้าว ตะวัน มาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เบสท์ที่เพิ่งกลับจากซื้อน้ำเอ่ยถาม เขานั่งลงฝั่งเดียวกับจันทร์เจ้า แต่ก่อนหน้านั้นได้กระแทกให้เพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเซไปนั่งฝั่งเดียวกับตะวัน เด็กสาวถลึงตาใส่เพื่อนและรีบขยับออกห่างเพื่อเว้นระยะ ซ้ำยังไม่มองหน้าหนุ่มเดือนคณะอีกด้วย

   “มาสักพักแล้วครับ”

   “อ๋อ~~~ มาหาใครเหรอ?”

   “ซันนี่ไง” ตอบพร้อมชี้ไปที่พี่สาว เบสท์กับจันทร์เจ้าบอบสบตากันแล้วหัวเราะเบา ๆ พวกเขามองไปยังฟินน์ ยัยนั่นทำเป็นไม่สนใจหนุ่มหล่อข้าง ๆ โดยก่อนสวาปามลูกชิ้นปิ้งที่เพิ่งซื้อมาราวกับปอบลง

   มึงนี่มันแรดเกรด Z ไม่มีคุณภาพจริง ๆ

   ครืด

   เสียงโทรศัพท์ของใครสักคนดังขึ้น เป็นของตะวันนั้นเอง เขาเปิดดูข้อความ ละสายตาไปมองหน้าพี่สาว “แม่ตามแล้วซัน”

   “แหงะ... โอเค พี่ไปก่อนนะคะเด็ก ๆ ไว้เจอกันน้า น้องจันทร์เจ้า เดี๋ยวพี่นัดเลี้ยงบุฟเฟต์นะ”

   “โอเคคับ! บั๊บบัย”

   “บายจ้า”

   “ไปละนะ ไว้เจอกัน” ตะวันบอก เขาลุกขึ้น มองผู้หญิงคนเดียวที่ยังก้มหน้าก้มตา ไม่รู้ว่าลูกชิ้นปิ้งนั่นดีกว่าเขาตรงไหน มือหนาวางบนศีรษะของฟินน์ ขยี้เบา ๆ แล้งจึงเดินตามหลังพี่สาวออกไป

   คนได้รับสัมผัสอ่อนโยนตาโตหน้าเหวอ ยกมือขึ้นวางทาบความอุ่นเมื่อสักครู่อย่างไร้สติ กะพริบตาปริบ ๆ ความอบอุ่นที่ได้รับนั้นแล่นพล่านเข้าสู่หัวใจ มันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก ฟินน์เลื่อนมือมาปิดปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงก่อนกรี๊ดออกมา

   “อื้ออออออออออ!!”

   “เหมือนคนเสียสติ”

   “ฟินน์กำลังเสียสติ...”

   “มึ้งงงงง!! พวกมึงงงงงงงง!! ตะวันลูบหัวกู ตะวันลูบหัวกู!”

   “พวกกูไม่ได้ตาบอดโว้ย! มึงก็ดูจะชอบตะวันทำไมเล่นตัวไม่ยอมเป็นแฟนสักทีวะ”

   “เอ้า อีนี่ ทำไมกูต้องรีบไวไฟวะ เป็นกุลสตรีต้องเล่นตัวโว้ย”

   “ถ้าเป็นกู กูเทไปละ เยอะสิ่ง รำคาญ”

   “อิจฉากูล่ะสิ ขอโทษนะจ๊ะที่กูสวย อิอิ”

   “เรื่องของมึง!! มัวแต่เล่นตัวเดี๋ยวคนอื่นคาบไปแดกกูจะสมน้ำหน้าให้”

   “มึงคิดว่ามึงส่องกระจกอยู่เรอะ!”

   เบสท์กับฟินน์กัดกันอีกแล้ว... จันทร์เจ้าได้แต่ตั้งมองตาปริบ ๆ ปากเคี้ยวขนมกร้วม ๆ มือกดพิมพ์ข้อความไปหารามินทร์ให้มารับได้เลยเพราะไม่มีเรียนแล้ว วันนี้กลุ่มเรานัดกันไปหาอะไรทานแหละ ชวนฟินน์กับเบสท์แล้วแต่ทั้งสองคนไม่ไปด้วย วันนี้คนนิสัยไม่ดีก็ไม่มามหา’ลัย ทำงานตัวเองอยู่ที่คอนโดนู่น แต่ยังฝากพี่โก๋เอานมมาให้ทั้งเช้าและเที่ยง ตอนนี้เย็นนี้ไม่รู้จะมีมาอีกไหม บางทีก็เกรงใจ พี่โก๋อาจมีธุระ แต่ขัดอำนาจสูงสุดของพี่รหัสตัวเองไม่ได้ เบสท์ก็บ่นร่ำ ๆ ว่าพี่โก๋ดูแลเขาดีกว่าตัวเองที่เป็นน้องรหัสเสียอีก โธ่ อยากจะตอบกลับเหมือนว่าพี่มิคก็ดูแลดี จะงอแงทำไม แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดนตบ คิคิ

   “เดี๋ยวกูตบปากแตก!”

   “กัวแร้ววววววว อีตุ๊ดหัวรุนแรง! กรี๊ดดดด ฮ่า ๆ ๆ”

   นั่งมองดูเบสท์กับฟินน์ทะเลาะกันอยู่นาน รามินทร์ก็โทรเข้ามาขัดโหมด เป็นอันว่าเจ้าหมีของพี่มีนมาถึงหน้าคณะจันทร์เจ้าแล้ว บอกลาเพื่อน สองคนนี้ยังไม่กลับ ไม่รู้จะอยู่ทำไมเหมือนกัน ไม่เห็นจะมีอะไรทำเลย

   “รามินทร์~~~!!”

   “รำคาญ” ช่างเป็นคำทักทายที่น่าดีใจยิ่งนัก ลูกหมูเบะปาก แต่ยิ้มหวานให้พี่มีนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ งุ้ย พี่มีนน่ารักจัง แก้มงี้ชมพูวิ้ง ปากแดง ๆ อิ่ม ๆ น่าจุ๊บ ถ้าไม่ติดว่ารามินทร์จะเตะนะ จันทร์เจ้าจะขโมยจุ๊บสักที คิคิ ว่าแล้วก็สักหน่อยเถอะ มันเขี้ยว ไม่ได้จุ๊บ ขอหอมแก้มก็ได้ “จันทิมันตุ์!!!”

   เสียงรามินทร์ตวาดก้องพร้อมกับรถที่สะบัดเล็กน้อย ตากลมของเพื่อนมองมาอย่างดุ ๆ ผ่านกระจกมองหลัง ลูกหมูหัวเราะคิก ขยับไปเกยคางบนเบาะของพี่มีน มีนนนท์บีบแก้มกลมของจันทร์เจ้าอย่างมันเขี้ยวเช่นกัน ก่อนจะเบี่ยงหน้าไปหอมแก้มนุ่มหนึ่งฟอด ท่ามกลางเสียงโวยวายของรามินทร์

   ใช้เวลาไม่นานทั้งก็มาถึงร้านบุฟเฟต์ปิ้งย่างที่นัดกันไว้ จันทร์เจ้าเดินควงแขนมีนนนท์เข้าไปด้านใน ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็กดพิมพ์ข้อความเพื่อบอกถึงทิวากาลว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แม้จะบอกคนนิสัยไม่ดีไปแล้ว แต่บอกอีกก็ได้ ไม่เห็นจะเป็นอะไร

   “กว่าจะมานะพวกมึง” เวฟบ่นอย่างเซ็ง ๆ

   “มาไม่นานอย่าตอแหล” ไต้ฝุ่นฟาดหัวคนพูดเกินจริงไปหนึ่งป๊าบ เวฟหน้ามุ่ย จิ๊จ๊ะขัดใจ ก่อนจัดการย้ายเนื้อหมูแผ่นบางใส่เตาย่าง ไม่มีใครเข้าใจเขาเท่าหมูกระทะอีกแล้ว!

   “เจนิซไม่มาด้วยเหรอ?”

   “เห็นไหมล่ะ?”

   “ทำไมไต้ฝุ่นต้องกวนตีนเราด้วย”

   “หุบปากแล้วแดกเข้าไปครับ”

   “พี่มีน...”

   “ไม่ต้องมาอ้อนมีนาเลย นู่น ไอ้เวฟแย่งกินหมดแล้ว” รามินทร์ผลักศีรษะจันทร์เจ้า ให้ออกห่างจากแมวน้อยของตน

   ลูกหมูหน้ายู่ ยอมปล่อยพี่มีนไปเพราะหมูสไลด์น่าสนใจกว่า คึคึ อร้อย อร่อย!

   “อยากไปเที่ยวจัง...”

   “เที่ยวไรหมู เพิ่งไปมาไม่ใช่ไง? แหม ๆ มีแฟนแล้วแรดใหญ่นะเรา”

   “แหม ๆ คนไม่มีแฟนนี้น่าสงสารจริง ๆ เลยน้า”

   “เหี้ย! พอเลย กูเทแม่ง อย่าให้ได้มีแฟนบ้างก็แล้วกัน พ่อจะควงเย้ยให้ทั่วม.”

   เราหัวเราะกับเสียงบ่นแกมตัดพ้อและหน้ายุ่งของเวฟ ๆ คนไม่มีแฟนปลอบใจตัวเองด้วยกันกวาดเนื้อติดมันย่างสุกเกรียมกำลังดีที่จิ้มน้ำจิ้มจนชุ่มฉ่ำ น้ำมันเนื้อแตกซ่านกระจายไปทั่วปากทำให้เด็กหนุ่มลืมความขุ่นมัวในจิตใจไป

   ขอบอกอีกครั้งว่า ไม่มีอะไรเข้าใจตัวเรา ได้ดีเท่าเนื้อย่างอีกแล้ว และเนื้อย่างนี่แหละคือการเยียวยาที่ดีที่สุด เชื่อข้าเถิดแล้วจะเกิดผล...

   “ลองหาผัวดิมึง”

   “อย่า ๆ ห้อยศรีมึงอย่ามา ผู้ชายไม่ใช่รสนิยมกูโว้ย หล่อ ๆ อย่างผมต้องผู้หญิงเท่านั้นครัช”

   “กูก็หล่อยังมีผัวเลย”

   “อื้อหือ เต็มปากเต็มคำ” ไต้ฝุ่นเอ่ยแซว คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนแก้มนวลจะขึ้นสี

   “ไปทำอีท่าไหนวะ ทำไมมันหน้าด้านขึ้นขนาดนี้” เวฟว่าบ้าง ปกติหน้าแม่งบางจะตายห่า ผัว ๆ เมีย ๆ อะไรแบบนี้ไม่บ่อยนักหรอกที่จะหลุดออกจากปากห้อย ๆ ของมัน ที่บ้านอบรมสั่งสอนมาดี โคตรงง แต่หลุดทีก็พีคอยู่เหมือนกัน เชี่ยรามินทร์หน้าบานยิ่งกว่าเตาปิ้งย่าง

   “ก็หลายท่า”

   “แอร๊ย”

   รามินทร์ตอบสั้น ๆ พร้อมยกยิ้มมุมปากและส่งสายตาไปให้เจ้าแมวที่ก้มหน้าคางชิดอก บวกกับเสียงกรีดร้องเบา ๆ ของจันทร์เจ้าแล้วด้วย ยิ่งทำให้มีนาของรามินทร์เขินอายไปใหญ่ แก้มใส ๆ นั่นแดงก่ำแข่งกับไฟในเตา น่ามอง น่าฟัดจนแทบห้ามไม่ไหว เช็คบิลแล้วกลับห้องเลยได้ไหมวะ ไอ้พวกนี้จะกดหัวรามินทร์นาบกับเตาย่างหรือเปล่า

   “กูว่าที่หมูมันแรดเพราะรับวัฒนธรรมมาจากไอ้ห้อยแน่นวล”

   “นวลหน้ามึง!” มีนปาก้อนกระดาษเช็ดมือใส่เวฟ หนอย! มาหาว่าเขาแรด เดี๋ยวพ่อถีบให้หงาย เพราะปากหมาแบบนี้ไง มันถึงไม่มีแฟน

   อยากจะแฉนัก เมื่อไม่นานมานี้เวฟไปเดตกับสาวสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสอง แต่เจ้าตัวดันไปคุยกับพี่สาวคนนั้นว่า ‘พี่ขาใหญ่กว่าผมอีกอ่ะ เท่เนอะ’ เนอะที่หน้ามึง พี่เขาไม่ตบหน้าก็ดีเท่าไหร่ แต่ตอนมันเล่าให้ฟัง มีนนี่แหละเป็นคนตบหัวมันเอง

   “ว้ายลืม ไอ้หมูยังไม่เสียตัวนี่หว่า”

   “แค่ก ๆ” ลูกหมูสำลัก ไอจนหน้าแดง ลำบากรามินทร์ต้องหาน้ำให้ดื่ม ลำบากไต้ฝุ่นที่ส่งกระดาษไปให้เช็ดปาก

   “เวฟพูดอะไร!”

   “เอ๋า อะไร หรือว่ามึงเสียตัวให้พี่กาลแล้ว oh my god!”

   “มึงมันแรดกว่าไอ้มีนกับไอ้หมูรวมกันอีก”

   “เฮ้ย ๆ มึงอย่าเบี่ยงประเด็นไต้ฝุ่น กูสืบราชการลับอยู่”

   “ลับพ่อมึงกลางร้านอาหารแบบนี้ เสียงมึงดังไปถึงลานจอดรถอยู่แล้ว”

   “จิ๊! หุบปากไอ้สัด” จิ๊จ๊ะตวัดตาใส่ไต้ฝุ่น “มา หมูอ้วนมึง ได้เสียกับพี่กาลหรือยัง?”

   “ทำไมเวฟเป็นคนจัญไรแบบนี้”

   “อะ ด่าได้ตามอัธยาศัย เดี๋ยวกูรวบยอดทีหลัง”

   “เราไม่ได้ด่านะ เราถาม”

   “จ้าาาาาา ตอบมาได้ละ มึงเสียตัวให้พี่กาลหรือยัง?”

   ลูกหมูหน้ายุ่งกับคำถามของเพื่อน ส่ายหน้าเป็นคำตอบแล้วคีบเนื้อปลาเข้าปากโดยไม่สนใจตาที่เบิกกว้างของเวฟให้เสียเวลา

   “หืม... ท่าทางเขาก็เอาเรื่อง ทำไมปล่อยให้รอดมาแบบนี้” ไต้ฝุ่นถามขึ้นบ้าง ตาคมหรี่มองจับโกหก แต่เพราะไม่ได้โกหกจึงไม่มีอะไรให้จับ

   “จริง ๆ ก็เกือบ ๆ ละ แต่เราบอกว่าเราไม่พร้อม  พี่เขาก็หยุด ไม่ว่าอะไร แค่บอกว่าจะรอ”

   “เหยดดดดดดดดด มึงดูไว้ไอ้ห้อย ไม่ใช่ไวไฟได้เสียตั้งแต่เป็นแฟนกันไม่นาน”

   “อีเหี้ย! เกี่ยวอะไรกับกู!” มีนโวยวาย รามินทร์ลูบไหล่ปลอบให้ใจเย็นลง “ไม่นึกว่าพี่กาลจะอดทนได้ขนาดนี้ นึกว่าจะเสร็จพี่เขาตั้งแต่อาทิตย์แรกละ”

   “อ้าว พี่มีน”

   “จริง ๆ นะน้องจิ๋ว พี่เขาก็เอาเรื่องอย่างที่ไต้ฝุ่นว่า ทนไม่ทำอะไรน้องจิ๋วได้นี่ถือว่าโคตรแกร่ง”

   “ขี้อ่อยขนาดนั้น”

   “เราไม่ได้อ่อยสักหน่อย รามินทร์มั่ว ก็ขอโทษที่เสน่ห์ของเรามันเยอะจนทนไม่ไหว”

   “ดอกมาก”

   “ทำไมมึงปากจัดจังวะไอ้เหี้ยเวฟ”

   “แหม ว่าแต่กูไม่ดูตัวเอง” เวฟแขวะไต้ฝุ่นคืน หันกลับไปสืบราชการลับต่อ “เคยช่วยพี่เขาป่ะหมู?”

   “shit!”

   “ไอ้ห่า ไม่มีมารยาท ใครเขาพูดเรื่องขี้บนโต๊ะอาหาร”

   “มึงนั่นแหละไม่มีมารยาท” มีนนนท์ใช้จานเปล่า ฟาดเข้าที่หัวของเวฟเต็ม ๆ

   “กูผิดตลอด ไม่ถามแล้วก็ได้วะ แต่ไวไฟอย่างนี้ไม่น่าเหลือ”

   “สาระแน”

   และบทสนทนาก็จบไปด้วยประโยคสุดท้ายของจันทร์เจ้า...





   กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~

   ร่างสูงทิ้งปากกาในมือลง หมุนเก้าอี้หันมองไปยังทิศทางของประตู เสียงกริ่งยังดังมาเรื่อย ๆ จนเขาหงุดหงิด ก่อนลุกจากเก้าอี้แล้วไปหยุดที่หน้าอินเตอร์คอม กดปุ่มเพื่อดูภาพในจอ อารมณ์หงุดหงิดเมื่อสักครู่หายไป กลายเป็นรอยยิ้ม เขายังไม่เปิดประตู ทว่ากลอกเสียงลงไปแทน

   “มาหาใครครับ?”

   “มาหาแฟนครับ” คนในจอฉีกยิ้มกว้าง

   “แฟนชื่ออะไรครับ?”

   “แฟนชื่อทิวากาลครับ บอกแฟนมาเปิดประตูให้หน่อยครับ คิดถึง”

   “หึหึ” ทิวากาลพยายามกลั้นหัวเราะและรอยยิ้ม แม้ฝั่งตรงข้ามไม่เห็นหน้าเขาก็ตาม “เต้นให้ดูก่อนครับแล้วจะบอกแฟนมาเปิดให้”

   “โง้ยยยยย เต้นไม่เป็น”

   “งั้นนอนอยู่หน้าห้องนะครับ”

   “แง ๆ ใจร้ายจังครับ คุณเป็นใครเนี่ย ไม่เห็นใจดีเหมือนแฟนเราเลย” จันทร์เจ้ากอดอกหน้ามุ่ย

   “ขอโทษที่ไม่ใจดีเหมือนแฟนคุณครับ เต้นสิครับ” ทิวากาลอมยิ้มขณะที่มองจอภาพ

   ยกโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในโหมดถ่ายวีดีโอขึ้น ลูกหมูหน้ามุ่ยแล้วมุ่ยอีก เขย่งเท้าเข้าไปใกล้กล้องก่อนทำปากจู๋ แลบลิ้น ปลิ้นตา พองลมเป็นปลาทอง ดึงแก้มทั้งสองข้างตัวเองให้ยืดและจบด้วยการดันจมูกขึ้นทำหน้าหมู ร่างสูงเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นหัวเราะ แต่สุดท้ายความพยายามของเขาก็เปล่าประโยชน์ เมื่อแฟนเด็กขยับตัวดุ๊กดิ๊กไปมาเหมือนหุ่นลม มันตลกจนเขาหัวเราะลั่น คนที่อยู่นอกห้องคงได้ยิน ลูกหมูหยุดเต้น ทำหน้ายู่ใส่ และกดรหัสเปิดประตูเข้ามาเอง

   หมับ!

   กระชับวงแขนโอบกอดคนที่โผเข้าหาทันที ร่างสูงโยกตัวไปมาเบา ๆ คล้ายปลอบเด็กโยเย จันทร์เจ้าโอบแขนกอดเอวสอบ หลับตาลงแล้วซบหน้ากับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจที่ดังอยู่ใกล้หู

   “ผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้นไปไหนแล้วครับ?”

   “ไล่มันไปแล้ว มีอะไร โดนแกล้งเหรอ?”

   “ช่ายยยยย คนนั้นให้เราเต้นอยู่หน้าห้อง ถึงจะเปิดประตูให้” ลูกหมูตอบเสียงอู้อี้พลางก้าวเท้าตามคนตัวสูงที่ค่อย ๆ เดินไปนั่งที่โซฟาทั้งยังกอดกันอยู่

   “รู้รหัสไม่ใช่เหรอ คีย์การ์ดก็มี ทำไมไม่เปิดเข้ามา”

   “เขาหล่อ คิคิ”

   “แรดนะเรา ต้องลงโทษละแบบนี้” คนถูกว่าจะโกรธได้ยังไง เมื่อคนบอกว่าจะลงโทษเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แล้วยังจูบแก้มนิ่มอย่างอ่อนโยนและแสนรัก เป็นบทลงโทษที่ดีที่สุดในโลกเลย ถ้าโดนลงโทษแบบนี้จะทำผิดมันทุกวัน คิคิ

   “งื่อ... จั๊กจี้จัง” เพิ่งนึกได้ว่าควรเล่นตัวสักหน่อย ลูกหมูเบี่ยงหน้าหลบ ก่อนผละออกมามองหน้าทิวากาล ส่งยิ้มหวานทั้งปากและตา ยื่นมือไปลูบคางสากเพราะมีไรหนวดสั้น ๆ “งานเยอะจนไม่มีเวลาโกนหนวดเลยเหรอ?”

   “มี แต่ขี้เกียจ อยากให้แฟนทำให้” เขายักคิ้วให้แฟนเด็ก จันทร์เจ้าเบ้ปาก ยกมือประกบแก้มทิวากาลทั้งสองข้างแล้วบีบเข้าจนอีกคนปากยู่ หัวเราะคิกคักสนุก มือหนาของคนตัวสูงลูบกลุ่มผมนิ่มเส้นเล็กเบา ๆ

   “แฟนขี้เกียจ ไปร้านไหม?”

   “ไอ้แสบ!”

   “ฮ่า ๆ ๆ ... พี่ทิวาทานอะไรยังครับ?”

   “แล้ว... วันนี้เป็นไงบ้าง?”

   “สนุกมากกกกกกก วันนี้เจอพี่ซันนี่ด้วย มานั่งรอตะวัน เบสท์กับฟินน์ก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม และฟินน์ก็เล่นตัวเหมือนเดิมทั้งที่ก็หวั่นไหวกับตะวัน ตอนตะวันลูบหัวนะ กรี๊ดลั่นเลย แยกกับฟินน์เบสท์เพราะรามินทร์มารับพอดี ปิ้งย่างร้านที่ไต้ฝุ่นแนะนำมาอร่อยมากกกกกกก หยั่งงี้เลย!!!! ไว้เราไปทานกันนะ

   ตอนนั้นคุยกันเสียงดังมากแถมยังมีเรื่องมาคุยเหมือนไม่ได้เจอกันสักสิบปี หวั่น ๆ ว่าจะโดนไล่ออกจากร้าน แต่ก็ยังคุยเสียงดังเหมือนเดิม อ้อ! สุดท้ายคับ the best เลย ชานมไข่มุกรสเผือกอร่อยมาก! จริง ๆ เราซื้อมาฝากพี่ด้วย แต่กลัวละลายแล้วไม่อร่อย เลยจัดการไปก่อน คิคิ ไว้เราค่อยไปกันเนอะ... อื้อ!”

   จัดการปิดปากคนพูดเจื้อยแจ้วด้วยริมฝีปากของตัวเอง บดคลึงเบา ๆ ยั่วเย้าอยู่ด้านนอก เมื่อแฟนเด็กเผยอปากขึ้นจึงสอดเรียวลิ้นเข้าไปเกี่ยวพัวพัน ใจจริงเขาอดแทบไม่ไหวตั้งแต่เด็กแก้มกลมพูดคำว่า ‘ไว้เราไปทานกันนะ’ คำแรกแล้ว แต่เมื่ออีกคนยังสนุกกับการเล่าเรื่องให้เขาฟังจึงได้ข่มใจไว้ จนมีครั้งที่สองมา สติเขาขาดสะบั้นเมื่อคำพูดแสนน่ารักจู่โจมเข้ากลางใจเต็ม ๆ

   ใจพังไปไม่เท่าไหร่แล้วกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า จันทร์เจ้า

   “อือ... แฮ่ก” ลูกหมูหายใจหอบ รีบโกยอากาศเข้าปอดหลังจากได้รับอิสระ ตากลมปรือปรอย แก้มเนียนขึ้นซับแดงเรื่อ ก้านนิ้วยาวเกลี่ยผิวนุ่มแผ่วเบา ริมฝีปากหยักคลอเคลียไม่ห่าง จันทร์เจ้านั่งนิ่วไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ปล่อยให้คนนิสัยไม่ดีทำอะไรตามใจ “...พอแล้ว”

   “อยู่นี่นะ” เขาลูบศีรษะกลมของแฟนเด็ก ไม่ปล่อยให้เสียเวลาจึงรีบเดินเร็ว ๆ เข้าไปในห้องและกดล็อกประตูไว้ด้วยทันที เขาสูดหายใจลึก มองตัวเองในกระจก ขนาดมองตัวเองยังรู้ว่าแววตาแสดงออกมาเป็นแบบไหน มือหนาวักน้ำขึ้นล้างหน้า สงบสติและข่มความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นในใจให้หายไป

   โคตรยาก

   ไม่รู้ว่าวันไหนความอดทนของเขาจะระเบิดออกมา










(มีต่อค่ะ)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3



   “ทำไมทิ้งเรา...?” เจ้าแก้มกลมถามเสียงอ่อยพร้อมช้อนตาขึ้นมองเมื่อคนนิสัยไม่ดีกลับออกมาพร้อมกับผมเปียกชื้น

   “อยากโดนปล้ำเหรอ?”

   “พี่มีอารมณ์เหรอ?”

   “เอาความจริงหรือเอาที่สบายใจล่ะ?”

   “แหงะ... แค่จูบเองนะ”

   “พอเลยเตี้ย ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เดี๋ยวจับปล้ำจริง ๆ หรอก ไม่รู้ตัวเองเลยหรือไงว่ายั่วขนาดไหน”

   “ก็พอรู้ตัวอยู่บ้าง...”

   “ทำไมน่าหมั่นไส้จังเลยวะ!”

   “แง! อย่าบีบแก้มเรา~~”

   “นั่งนิ่ง ๆ ไป อย่าซน พี่จะไปทำงาน”

   “โง้ยยยย อยู่กับเราน้า เล่นกับเรา เราเหงา”

   “เหงาเหี้ยไร”

   “แง ๆ แงงงงงงงง”

   “อย่าปัญญาอ่อนเตี้ย จะไปทำงาน”

   ลูกหมูหน้ามุ่ย “ก็ได้ พี่เอางานออกมาทำข้างนอกได้ไหม?”

   “อือ ๆ เรื่องมากจริง ๆ”

   “ก็เราอยากอยู่กับพี่นี่นา”

   ขนาดนี้แล้วทิวากาลจะทำยังไงได้

   จันทร์เจ้าชำเลืองมองคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล ทิวากาลคิ้วขมวดขณะที่กำลังอ่านเอกสารอะไรสักอย่าง บนโต๊ะกระจกมีแลปท็อปวางอยู่ แอบชะโงกไปมอง อ่านไม่รู้เรื่องก็เลยกลับมาดูการ์ตูนจากทีวีจอใหญ่ ไม่นานก็ขยับยุกยิกแอบมองทิวากาลบ่อย ๆ เวลาคนนิสัยไม่ดีทำท่าทางแบบนี้แล้วมีเสน่ห์มาก ๆ เลย เป็นอะไรที่ดีจนละสายตาลำบาก รู้ตัวอีกที่ก็จ้องไปที่ร่างสูงแล้ว

   “มีอะไร?” เอ่ยถามทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากเอกสาร จันทร์เจ้าสะดุ้ง กะพริบตาปริบ ๆ ก่อนยิ้มแหย

   “เหงา”

   “มานี่มา” คนถูกเรียกที่เข้ามาหา มุดเข้าไปในช่องว่างของวงแขนคนตัวสูง ทิวากาลใช้แขนของที่ถือเอกสารอยู่รัดลำคอแฟนเด็กเบา ๆ แล้วคลายออก เจ้าแก้มกลม ขยับศีรษะหนุนอกกว้างหาท่าสบาย กลิ่นน้ำหอมเย็น ๆ จากคนนิสัยไม่ดีนี่ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลย ง่วงชะมัด...

   “อ่านอะไรเหรอครับ?”

   “งานไอ้กร”

   “อ้าว ทำไมพี่กรไม่ทำเองล่ะ? เรานึกว่าพี่ทำงานของมหา’ลัยซะอีก”

   “มันเยอะ เลยขอให้ช่วย”

   “อ๋อ... จริงใจก็ช่วยป่าป๊ะเหมือนกัน”

   “เด็กนั่นอ่ะนะ?”

   “ช่ายยยยย เด็กปีศาจนั่นเก่งมากเลย ทำได้ทุกอย่าง เท่สุด ๆ แต่เราก็ทำได้นะ เราแค่ขี้เกียจ”

   “เชื่อ...”

   หลังจากผ่านไปสักพัก ทิวากาลก้มมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดเมื่อรู้สึกได้ว่าอีกคนเงียบไปนาน มุมปากหยักยกขึ้นขยับเป็นรอยยิ้ม แฟนเด็กของเราหลับไปแล้ว และดูเหมือนจะหลับลึกเสียด้วย ลมหายใจเขาออกสม่ำเสมอเชียว แก้มกลมบีบกับอกเขาจนมันย้วย หลับเป็นเด็กตัวน้อย ๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเด็กอนุบาลนอนกลางวัน กดจูบกลางศีรษะกลมเบา ๆ กลิ่นแชมพูหอมทำให้หัวของเขาโล่งขึ้นอย่างประหลาด

   วางเอกสารลงข้างตัว ขยับเล็กน้อยเพื่อไม่ให้สะเทือนคนหลับ แกล้งบีบแก้มกลมเล่นอย่างขำ ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวแฟนเด็กขึ้น ใช้ไหล่ดันประตูห้องนอนให้เปิดออก วางแฟนเด็กลงบนเตียงนุ่ม คลายเนกไทและปลดกระดุมเม็ดบนออกให้  รวมทั้งดึงชายเสื้อออกจากกางเกงและถอดเข็มขัดออกเพื่อให้เด็กน้อยนอนสบาย หอมแก้มนิ่มเบา ๆ แล้วออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือและแลปท็อปจากด้านนอก กลับเข้ามาอีกครั้งพลางนั่งลงที่อาร์มแชร์ตัวใหญ่ และมองคนหลับอยู่บนเตียงเป็นระยะ

   หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มีการแจ้งเตือนมากมายแสดงขึ้นมา สาเหตุเป็นเพราะวีดีโอเด็กแก้มกลมเล่นกล้องที่เขาอัพโหลดไป

   tiwathana เด็กป่วน
   teamchantiwa อร๊ายยยย น่ารักกกกก อยากได้มาไว้ที่บ้าน ขอได้ไหมคะ
   + น่ารักกกกกกก
   + จันทร์เจ้าน่ารักโคตร ๆ อยากด้ายยยยยย
   + จันทร์เจ้ามีขายที่ไหนอ่ะ อยากได้
   + บ้านเรามีขนมเยอะแยะเลย มาอยู่กับเราเร้ววววววว @jjindahouse

   ทิวากาลยกยิ้มเบา ๆ เขากดเข้าไปดูในเพจจันทิวา มีหลายข้อความที่โพสต์ถึงเขาและเด็กแก้มกลม และมีรูปทั้งแอบถ่ายและขอถ่ายตรง ๆ แล้วที่พีคสุดคือรูปเขาตอนที่ถอดเสื้อและรูปนั่นถ่ายโดยแฟนเด็กของเขาเอง... เด็กแก้มกลมเป็นกบฏ ส่งรูปเขาไปให้คนดูแล

   เขาไม่ทราบว่าคนที่ดูแลเพจนี้เป็นใคร และไม่คิดจะสืบหา มันไม่จำเป็นอะไร ในเมื่อแอดมินก็ไม่ทำให้เขาเสียหายตรงไหน อาจจะรำคาญนิดหน่อยตรงที่มีผู้ชายหลายคนมาคอมเมนต์ถึงแฟนเขา บอกว่าน่ารักบ้างล่ะ อยากได้ไปไว้บ้านบ้างล่ะ อยากมีแฟนแบบนี้บ้างล่ะ ไม่มีปัญญาหาแฟนกันหรือไงถึงได้มาอยากได้แฟนคนอื่นเขาแบบนี้

   “อือ..” ละสายตาจากแลปท็อปบนตักไปมองก้อนกลม ๆ บนเตียงที่ขยับยุกยิก จันทร์เจ้าลืมตาขึ้นนิ่งค้างไม่กะพริบ หน้ายับยู่ยี่ ผมฟูยุ่ง หน้าเอ๋อ ๆ ทำให้ทิวาการรู้สึกตลก แต่ไม่ได้หัวเราะออกไป ไอ้เตี้ยเด้งตัวขึ้นนั่ง ตากลมกะพริบหนึ่งที ท่าทางเด๋อด๋าดูตลกเข้าไปใหญ่

   “ไปล้างหน้าไป”

   “ใครน่ะ...”

   ก็ไม่คิดว่าจะเอ๋อขนาดนี้ ทิวากาลวางแลปท็อปเอาไว้แล้วเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่กลางเตียง โน้มหน้าเข้าไปใกล้และเท้าแขนกักเอาไว้

   “ใคร?”

   “งือ...” ครางในคอแล้วซบหน้ากับไหล่แกร่ง นิ่งแบบนี้หลับอีกแหง ทิวากาลเขย่าตัวแฟนเด็ก ตากลมลืมมามองเขียวปั๊ด “ไปล้างหน้า จะพาไปหาอะไรกิน”

   เอาสิ ระหว่างเตียงกับอาหารจะเลือกอะไร...

   สุดท้ายเจ้าเด็กแก้มกลมก็ล้มไปเกลือกกลิ้งบนเตียงอยู่ราวห้านาทีถึงเข้าไปล้างหน้าและเปลี่ยนชุดนักศึกษาออก

   ทิวากาลพาเด็กแก้มกลมมาทานข้าวที่ร้านอาหารไม่ไกลกับคอนโด แฟนเด็กยังหน้ามึน ๆ ด้วยความง่วง จะหลับแต่ก็ห่วงกิน บางทีหลับตอนทานไปด้วยจนเขาต้องดุ ไม่รู้ไปทำอะไรมาถึงได้ดูเหนื่อยมากขนาดนั้น

   “วันนี้นอนที่ไหน?” เขาถาม

   เด็กแก้มกลมอมช้อนไว้ในปากก่อนรูดออกช้า ๆ ตากลมเหลือบขึ้นใช้ความคิด แล้วตอบ “บ้าน...”

   “พี่ก็ไม่มีคนกอดดิ”

   “หมอนข้างงายยยยยย”

   “มันไม่หอม”

   “งุ้ย เดี๋ยวเราหาซื้อน้ำยาปรับผ้านุ่มให้”

   “เด็กห่า”

   “ไรอ่ะ ด่าเราทำไม”

   “อยากอยู่ด้วย”

   “ไว้วันอื่นเนอะ ให้เรากลับบ้านเถอะ หม่ามะจะไล่ออกจากทะเบียนบ้านแย้ว”

   “ก็ได้”

   “เย้ น่ารักมั่ก! เอารางวัลไป” ร่างสูงกลอกตาเมื่อเด็กแก้มกลมตักกระเทียมและต้นหอมมาให้เป็นรางวัล เอาของที่ไม่ชอบมาให้เขาแบบนี้ก็ได้เหรอ?

   มาถึงบ้านของจันทร์เจ้า แฟนเด็กชวนเข้าบ้านก่อนและทิวากาลก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาเลี้ยวรถไปจอดในโรงจอดรถ เดินตามหลังเด็กแก้มกลมที่วิ่งเข้าไปหาน้อง ๆ จริงใจกับจ๋าจ้ากำลังเล่นแบดมินตันอยู่สนามหญ้าหน้าบ้านพอดี

   “เจเจจจจจจจจจจ~~~~~” จันทร์เจ้าโผเข้าใส่แต่น้องทั้งสองกลับกระโดดหลบไปคนละทาง ลูกหมูหน้ามุ่ย กอดอกไม่พอใจ

   “พี่กาล สวัสดีค่า~~”

   “สวัสดีครับ”

   แงะ!! ไรอ่ะ ทำไมทักทิวาแล้วไม่ทักจันทร์เจ้า โกรธ!!!!!!!

   “พี่กาลมาเล่นด้วยกันค่ะ พี่จริงใจออก ๆ”

   “ก็แย่ละ”

   “ไม่ได้! ไม่ให้เล่นนะ!”

   “อะไรอ่ะ พี่จันทร์เจ้าหวงแฟนกับเค้าเหรอ”

   “แล้วไงอ่ะ!”

   “พี่จริงใจ๊!! ดูพี่จันทร์เจ้าสิ ทำไมทำงี้อ่ะ”

   “ยุ่งไรกับเขาล่ะ”

   “โง้ยยยยยย เค้าอยากเล่นกับพี่เขยนี่”

   “ไอ้จ๋าจ้า!!”

   “กรี๊ดดดดด พี่จริงใจขาช่วยเค้าด้วย อร๊ายยย พี่จันทร์เจ้าอย่าเตะเค้า!!” จริงใจได้แต่มองพี่ชายกับน้องสาววิ่งไล่เตะกันอย่างอ่อนใจ

   “ไง” จริงใจหันไปมองคนทักแล้วไหวไหล่ ท่าทางของเด็กปีศาจน่าหมั่นไส้จนทิวากาลอยากเตะสักที

   “ไม่ไง”

   “กับภัคด้วยใช่ไหม?”

   “ก็แย่ละ”

   “หึหึ ยังไม่ใจอ่อนอีกหรอ”

   จริงใจเบะปาก กลอกตาไปมาเป็นคำตอบ ควงไม้แบดมินตันเล่นไปพลาง ไม่อยากจะพูดถึงให้ช้ำใจ ตัวหอมยังไม่ใจอ่อนสักนิด แต่ดีหน่อยที่ให้ไปเจอได้ แม่ง อย่างกับเป็นชู้

   “ยากกว่าปลูกต้นไม้ให้โตในวันเดียว ยิ่งคนชื่อคิงบ้าบออะไรนั่นอีก”

   “หือ? เคยเจอแล้วเหรอ?”

   “ไม่เคย ได้ยินเขาพูดกับเพื่อน พี่รู้จักเหรอ?”

   ทิวากาลพยักหน้า คิ้วเข้มขมวดมุ่น ทำไมจริงใจขมวดคิ้วตามไปด้วย

   “งานหยาบละ นั่นรักแรกภัคเลย”

    “ก็เหี้ยละ”

   “เหี้ยจริง ๆ บอกจันทร์เจ้าหรือยัง?”

   จริงใจสั่นหัว เขายังไม่อยากบอกตอนนี้ ไม่ใช่ว่าจะปิดบัง แต่ต้องการความมั่นใจมากกว่านี้ หากเป็นไปได้ก็อยากบอกตอนที่ได้เป็นแฟนแล้ว ไม่รู้ว่าพี่ชายจะเข้าใจหรือเปล่า ถึงตอนนั้นเขาอาจต้องซื้อโรงงานขนมมาง้อเลยก็ได้

   “บอกอะไรเหรอ!?” จริงใจเหลือบมองพี่ชายที่วิ่งเข้ามาหาทำตาแป๋ว แก้มกลม ๆ แดงระเรื่อ ไรผมชื้นเหงื่อเนื่องจากอากาศร้อนและการวิ่งไล่เตะน้องสาว

   “บอกว่าวันนี้พี่ฟ้ากับน้าเจ้ามา และพี่ฟ้าทำเค้กส้มไว้ด้วย”

   “จริงอ่ะ!!!!!” แก้มกลมทำตาโต วิ่งตึกตักเข้าบ้านทิ้งทิวากาลอยู่ด้านนอก

   “ลืมกูอีกละ”

   “ไม่สำคัญก็งี้”

   “เบอร์ภัคเบอร์อะไรนะ”

   “ก็แย่ละ เข้าบ้านดิ ต้องให้ปูพรมแดงหรอ หรือต้องจุดธูป”

   ยังไงก็ต้องเล่นเขาให้ได้สักทางใช่ไหม ทิวากาลคาดโทษไว้ในใจ เมื่อเข้ามาในบ้านแล้วเข้าจึงเห็นว่าแฟนเด็กนั่งตักคลอเคลียอยู่กับคุณเพลิงฟ้า คนผมยาวหันมายักคิ้วแทนการรับไหว้ เจ้าชีวันตบหัวคนรักด้วยความรักใคร่ ต้องแง่ง ๆ ใส่แฟนหลานตลอด

   “มานั่งด้วยกันสิ” เจ้าชีวันเอ่ยชวน

   “ครับ”

   “พี่ทิวากิน ๆ พี่ฟ้าทำอร้อยอร่อย” เจ้าลูกหมูตักเค้กส้มไปป้อนถึงปาก ทิวากาลอ้ารับ เพลิงฟ้าหน้าบึ้ง ไม่พอใจ

   “เจเจเรียนเป็นไงบ้าง?”

   “เหนื่อยมากเยยคับ พี่ฟ้าโอ๋หน่อย”

   “โอ๋ ๆ น้า เดี๋ยวพี่ฟ้าทำอะไรให้ทาน อยากทานอะไรครับ?”

   “เย้เย้ หนูอยากกินแกงเขียวหวานคับ แล้วก็ผัด ๆ ที่แห้ง ๆ ที่เผ็ด ๆ หนูจำชื่อไม่ได้?”

   “คั่วกลิ้งเหรอ?”

   “อื้อ! อันนั้นแหละฮะ” แหงนหน้าไปยิ้มหวานให้พี่ฟ้าก่อนอ้อนน้าเจ้าบ้าง “น้าเจ้าจ๋า หนูอยากกินชีสทาร์ต น้าเจ้าทำให้หนูนะ นะนะ”

   “เพิ่งทานข้าวก่อนมานี่ไม่ใช่เหรอเตี้ย”

   “อ้าว ทานมาแล้วไม่ต้องกินแล้วสิ” เจ้าชีวันแกล้งแหย่ให้หลานหน้ามุ่ย

   “งุ้ยยย อีกตั้งฉามชั่วโมงจะถึงมื้อเย็น หนูก็หิวอีกแล้ว”

   “ตัวบวมเป็นโอ่งแล้ว”

   “ผอมเป็นก้างอย่างจริงใจไม่เห็นน่ามอง”

   “ก้างก็แย่ละ”

   “น้าาาา ทำให้หนูเถอะน้า หนูเรียนมาก็เหนื้อยเหนื่อย ต้องมาฟังคำพูดที่มันเนกาทีฟจากจริงใจอีก ใจหนูบอบช้ำมากเลย หนูต้องการสิ่งเยียวยา หนูต้องฮีลตัวเองกลับมาให้ได้ เมื่อแป้งทาร์ตถูกอบจนเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอร่าม หมูกระทะจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน!”

   ลูกหมูชูกำปั้น แววตาวาววับมุ่งมั่น ไม่สนใจสีหน้าของแต่ละคนเลยว่าเอือนระอากับหลักปรัชญาชวนงงนั่นขนาดไหน ทาร์ตกับหมูกระทะมันมาบรรจบกันได้ยังไง งงในงง

   “เพ้อไรเตี้ย”

   “นั่นสิ เพ้อไรวะ”

   ลูกหมูหน้ามุ่ย ทีอย่างนี้ทิวากาลกับจริงใจเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ!

   “เห็นไหม น้าเจ้ากับพี่ฟ้าเห็นไหม หนูโดนรังแก โดนกลั่นแกล้ง หนูน่าสงสาร ไม่สงสารหนูเหรอคับ?”

   “หนูไม่ต้องเล่นใหญ่แบบนี้พี่ฟ้าก็ทำให้อยู่แล้วครับ”

   “แง ทำไมทุกคนว่าหนู น้าเจ้า~”

   “อืม... น้าว่าหนูเล่นใหญ่ไปจริง ๆ”

   “โอ๊ย!! ใจหนูเจ็บมาก” คนเล่นใหญ่ยังไม่หยุด ลูกหมูร้องโอ๊ยเสียงดัง ยกมือกุมหน้าอก ฟุบหน้าไปซบแขนพี่ฟ้าที่กอดเอวไว้อยู่ ด้วยความมันเขี้ยวเจเจ เพลิงฟ้าจึงจัดการฟัดลูกหมูตัวอวบให้ร้องกรี๊ดหัวเราะคิกคักลั่นครัว

   จันทร์เจ้าอยากอยู่วอแวพี่ฟ้าตอนทำอาหารมาก ๆ แต่โดนพี่ฟ้าไล่ให้ไปเล่นที่อื่น อยากบอกว่าจันทร์เจ้าเสียใจแต่พี่ฟ้าไม่แยแสแล้ว สวีทกับน้าเจ้าอยู่ได้ เห็นนะว่าป้อนกันด้วยอ่ะ ทำไม ทำไมไม่ป้อนจันทร์เจ้าด้วย! ไปก็ได้ หมั่นไส้คนแก่ หวานกันให้เบาหวานขึ้น ความดันขึ้นไปเลยนะ ชิชิ!

   “เตี้ย”

   “ไรเหยอ?”

   “ติดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ทิวากาลถาม สายตามองไปยังรูปภาพโพราลอยด์ที่ถูกปักด้วยหมุดไว้ที่สตอรี่บอร์ดเหนือโต๊ะเขียนหนังสือของจันทร์เจ้า

   มันมีทั้งรูปเจ้าเด็กแก้มกลมเอง รูปเพื่อน ๆ พี่น้อง และรูปเขา รวมทั้งรูปคู่ของเรา...

   “สองสามวันก่อนเอง ก็เราเพิ่งถ่ายกันนี่ เรามีรูปเยอะแยะเพราะพี่เลยรู้ป่ะ แอบส่งไปให้แอดมินจันทิวาด้วย คิคิ”

   “รู้ละ มีกบฏอยู่ใกล้ตัวนี่เอง” เขาขยี้ผมนุ่มอย่างมันเขี้ยว แฟนเด็กหัวเราะเสียงใส คลานไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบเอาอัลบั้มภาพออกมา

   “เราแอบถ่ายพี่”

   ทิวากาลที่นั่งอยู่บนเบาะฟูกรั้งเอวแฟนเด็กมานั่งช่องระหว่างขา วางคางไว้บนศีรษะกลม สองมือล็อกไว้ที่เอวนิ่ม พลางบีบหน้าท้องนุ่ม ๆ ของจันทร์เจ้าเล่นอย่างสนุกมือ

   “ไปถ่ายไว้ตอนไหน”

   “จำไม่ได้เหมือนกัน คิคิ นี่ไง ตอนไปค่ายรับน้อง อันนี้ใครถ่ายไม่รู้ ที่เราหลับแล้วพิงพี่” นิ้วเล็กชี้ไปยังรูปบนแผ่นกระดาษ มันเหมือนกับเป็นสมุดบันทึกเรื่องราวด้วยรูปภาพมากกว่าอัลบั้มภาพ ใต้รูปใบนั้นเขียนวันนี้กำกับและมีคำบอกเล่าความรู้สึกบันทึกเอาไว้

   “ไอ้โก๋ถ่าย”

   “หูย พี่โก๋เก่ง นอกจากเป็นคนส่งนมแล้วยังเป็นช่างภาพอีก”

   “อย่าชมคนอื่นได้ป่ะ”

   “ไรอ่ะ ถ้าไม่มีพี่โก๋จะมีรูปนี้หรอ นี่รูปคู่รูปแรกของเราเลยน้า”

   แม้จะหงุดหงิดที่แฟนเด็กชมคนอื่น แต่ก็เห็นด้วยกับคำพูดของจันทร์เจ้า การไปค่ายรับน้องนั้นให้อะไรกับเขาเยอะแยะ เรามีช่วงเวลาแย่ ๆ ต่อกันที่นั่น และช่วงเวลาดี ๆ ต่อกันที่นั่นเหมือนกัน...

   “นึกถึงตอนนั้นแล้วรู้สึกตัวเองงี่เง่า”

   “ฮ่าฮ่า ใช่ พี่ทิวางี่เง่าที่สุดเลย!”

   “ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ! ไหน! มาฟัดซิ ไอ้คนไม่งี่เง่า”

   “อ๊าก! อร๊าย เราจั๊กจี้ คิคิคิ” ลูกหมูดีดดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของทิวากาล ริมฝีปากขยับเป็นรอยยิ้มกว้าง ดวงตาปิดหยี แก้มขึ้นเป็นก้อนกลมให้คนนิสัยไม่ดีได้ฟัด

   ฮือ จะบ้าได้อยู่แล้ว หายใจไม่ทัน

   จุ๊บ

   จูบแก้มนิ่มทิ้งท้ายก่อนปล่อยให้หมูน้อยเป็นอิสระ ลูกหมูทิ้งตัวนอนหนุนศีรษะกับต้นขาของทิวากาล หายใจหอบ โกยอากาศเข้าปอด มือหนาเกลี่ยแก้มนิ่มเล่น พอเลื่อนไปที่ริมฝีปากก็โดนแฟนเด็กงับ เขาบีบแก้มจันทร์เจ้าให้อ้าปากแล้วก้มลงไปจูบ ขบเม้มที่ด้านนอกโดยไม่ได้รุกล้ำเข้าไปภายในโพรงปากเล็ก

   จันทร์เจ้าระบายยิ้มหวาน ยื่นมือขึ้นไปลูบสันกรามคมของคนนิสัยไม่ดี ทิวากาลรวบมือซุกซนเอาไว้ ก่อนไล่จูบไปตามปลายนิ้ว

   “ขอบคุณที่วันนั้นไม่เกลียดพี่”

   “ไม่มีเหตุผลต้องเกลียดนี่นา... แต่เราโกรธจริง ๆ นะ ไม่พอใจด้วย นึกแล้วอยากชกสักที ทำไมวันนั้นเราถึงไม่ต่อยพี่นะ”

   “ไม่ต่อยล่ะดีแล้ว ไม่งั้นเสียโฉม เดี๋ยวได้แฟนไม่หล่อนะเว้ย!”

   “โอ๊ย! มีคนหล่อมาชอบเราเยอะแยะ!”

   “เหร้ออออ หน้าอย่างนี้นี่มีคนชอบเยอะแยะเหรอ”

   “ใช่! เยอะแยะเลยยยยยยยย อย่าอิจฉาเรานะ เราขอโทษที่หน้าตาดี”

   “เฮ้อ เหนื่อยไหม?”

   “ก็พอตัว ฮ่าฮ่าฮ่า”

   ลูกหมูสบตากับคนตัวสูง แย้มยิ้มบางเบาก่อนซุกหน้ากับหน้าท้องของทิวากาล

   “หนูชอบพี่”

   “ชอบเหมือนกัน”


   ทิวากาลแอบยิ้ม ลูบใบหูเล็กที่ขึ้นสีแดงเล่นให้คนเขิน เขินยิ่งขึ้น จันทร์เจ้าซบหน้าเข้าไปมากขึ้น พยายามปัดมือทิวากาลออกแต่ไม่เป็นผล จึงต้องอยู่นิ่ง ๆ ให้คนนิสัยไม่ดีเบื่อแล้วหยุดก่อกวนไปเอง ลูกหมูลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิหันหน้าเข้าหาทิวากาล หัวเข่าเกยอยู่บนต้นขาแกร่ง มือหนาโอบแก้มกลมเอาไว้ทั้งสองข้าง เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าผากชนกัน จันทร์เจ้าหลับตาลง ทิวากาลค่อย ๆ ลดระยะห่างของริมฝีปากลงช้า ๆ จนกระทั่ง....

   ปัง!!!!

   “พี่ฟ้าให้มาตามไปข้างล่าง!”


   เสียงกระแทกของประตูและเสียงของจริงใจตะโกนดังลั่น ทั้งคู่ผละออกจากกัน พร้อมใจกันหันไปมองคนที่เข้ามาขัดจังหวะด้วยอารมณ์ขุ่นมัว จริงใจเลิกคิ้ว กอดอกยืนพิงกับกรอบประตูห้องนอนพี่ชาย ทำไม? มีปัญหาเหรอ ข้องใจก็อินบ็อกซ์มาสิ

   “ให้ไว”

   “ไอ้เด็กเวร”

   เป็นครั้งแรกที่ได้ยินทิวากาลว่าน้องแล้วจันทร์เจ้าไม่ขัด แถมยังเห็นด้วยมาก ๆ อีก ฮึ่ย!

   ไอ้เด็กปีศาจนี่!

   จริงใจยิ้มปีศาจทิ้งท้ายก่อนกวักมือเรียกให้พี่ชายเข้าไปหา จันทร์เจ้าสะสมความแค้นเอาไว้ ปล่อยกำปั้นใส่หน้าท้องน้องไปหนึ่งที แต่จริงใจไม่ได้สะเทือนอะไรเลยสักนิด เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ลูกหมูรีบเข้าไปคลอเคลียพี่ฟ้าหาว่าโดนกลั่นแกล้งให้พี่ฟ้าจัดการจริงใจให้หน่อย ตีให้ร้องให้แง ๆ เลย

   “ทำอะไรพี่อีกแล้วล่ะ?”

   “ผมเปล่านะครับน้าเจ้า แค่เปิดประตูเข้าไปขัดจังหวะตอนเขาจะจูบกันพอดี”

   อะ ไอ้ ไอ้เด็กปีศาจ!!!!! แง!!! ใครให้พูดแบบน้านนนนนนนนนนนนนนน!

   “เจเจ”

   ฮือ เสียงพี่ฟ้าเข้มกว่าเอสเพรสโซ่สองช็อตอีกง่ะ กลัวแล้วค้าบ ยกมือพนมเลย...

   ทิวากาลที่ถูกเพลิงฟ้าคาดโทษไปด้วยไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก เขาส่งยิ้มที่พยายามทำให้ซื่อไปให้ ดูเหมือนจะโดนเพลิงฟ้ามั่นไส้มากกว่าเดิน เขานั่งมองพี่น้องทะเลาะกัน ไม่น่าเชื่อว่าตีกันบ่อย ๆ แต่ก็รักกันมากแบบนี้ มาที่บ้านหลังนี้ทีไรเขารู้สึกอบอุ่นทุกที แม้ว่าจริงใจหรือคุณเพลิงฟ้าจะทำเหมือนไม่ชอบเขา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าเป็นคนนอก ยังมอบความอบอุ่นให้แก่เขา

   เพราะจันทร์เจ้าเกิดมาท่ามกลางความรักและความอบอุ่นของครอบครัว ถึงได้เป็นคนที่จิตใจดีและอารมณ์ดีเสมอ ซ้ำยังเผื่อแผ่ความน่ารักไปยังผู้คนที่พบเห็น เป็นใครก็ตกหลุมรักได้ไม่ยาก เหมือนกับเขา เหมือนกับทิวากาลตอนนี้ที่ไม่สามารถมองใครได้อีกแล้ว แม้ระยะเวลาที่เจอกันมันอาจไม่นานนัก แต่มันเพียงพอสำหรับเขาแล้วที่จะหาว่าใครคือคนที่ต้องการให้อยู่เคียงข้างไปในวันข้างหน้า

   มือหนาล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออก เขาเลือกรูปภาพที่จันทร์เจ้ากำลังยิ้มกว้างจนดวงตาปิดหยีหายไป แค่เห็นก็สามารถทำให้ยิ้มตามได้โดยง่าย กดอัพโหลดลงในโซเชียลเน็ตเวิร์ก ก่อนเก็บมันลงไปเมื่อแฟนเด็กวิ่งเข้ามาหาบอกว่าโดนจริงใจกับจ๋าจ้ารุมทึ้ง เขาอ้าแขนรับเด็กแก้มกลมเข้ามาและช่วยเป็นเกราะให้ไม่ให้ใครเข้ามาทำร้าย

   เขาอาจะเป็นคนไม่ดีสำหรับใครหลายคน

   แต่เขาจะเป็นคนดีสำหรับคนคนนี้...

   ขอบคุณที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตเสเพลของทิวากาลให้มันดีขึ้น

   ขอบคุณ...มากจริง ๆ



   tiwathana It’s like sky is blue, grass is green and this boy is mine. @jjindahouse

















มนุษย์แฟนเด็ก
จบ.





----------------------------
หงึกกกก จบแย้ววววววววว
อยู่ด้วยกันมาหกเดือนอ่ะเนอะ ครึ่งปีเลย วันนี้(29)เป็นวันครบรอบหกเดือนลยด้วย (29 พ.ค. - 29 พ.ย. 2559)
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาจนถึงตอบจบนะคะ อาจจะมีหลายอย่างที่ขัดใจคนอ่าน ขออภัยด้วยเน้อ
ก็คงไม่มีลูกหมูมาป่วนแล้ว คิดถึงเจ้าหมูกับพี่กาลด้วยนะคะ TwT
ไม่รู้จะเพ้ออะไรอ่ะ ก่อนหน้านั้นมีเรื่องจะพูดเยอะแยะเลย แต่ตอนนี้ลืมหมดแล้ว
เอาเป็นว่า ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่านกัน ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะแบบนี้อ่ะ คือสาระอะไรไม่มีเลย 555555
ขอบคุณน้าาาา รักทุกคนเยยยยยยยย ♥♥♥♥♥
บ๊ายบายค่าาา

อ้าว อีกเรื่อง ถ้าได้รวมเล่มอย่าลืมมาพาเจ้าหมูไปเลี้ยงนะคะ
แล้วก็พรุ่งนี้(30 พ.ย.) เพลิงฟ้าคนแมนจะปิดจองแล้วน้า~

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ pornwicha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
จบแล้วหรอออออ :ling1: ไม่อยากให้จบเลยยอยากให้เวิ่นแบบนี้ไปเรื่อยๆ55555555555555555
เค้าจะรอตอนพิเศษนะะะ :กอด1:

รอติดตามเรื่องต่อๆไปค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ shijino

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0
ขอบคุณมากๆค่ะ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจและชอบที่สุดตั้งแต่อ่านนิยายมาเลย
รักลูกหมูมากๆ เด็กอะไรน่าฟัดขนาดนี้
ไม่อยากให้จบเลย ขอตอนพิเศษอีกหลายๆตอนเลยได้มั้ยคะ
ปล. ทำหนังสือเถอะค่ะ พลีสสสส สัญญาว่าจะอุดหนุนแน่นอน
 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
and this boy is mine  :hao3: มีความเขินแทนลูกหมู 555

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
 :sad4: มีความจบเร็ว..มีความทำใจไม่ทัน.. :sad4: :o12:

ออฟไลน์ rainiefonnie

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-2
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่อ่านแล้วยิ้มตลอดเวลาค่ะ   :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ momonuke

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
จบแล้วเหรอ ฮืออออ รู้สึกแปลกๆ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆแบบนี้นะคะ  :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ gintama66

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ม่ายยยยยยยยย. นะ!!!   :ling1:

รู้สึกเหมือนต้องต่อสิ

มีความยังไม่อยากให้ 'มนุษย์แฟนเด็ก' จบ

มีความอยากอ่าน ความสดใส ของลูกหมู ต่อ

มีความอยากอยู่ดู เรื่องราว ของจันทิวา ไปเรื่อยยๆ.

ฮรืออออ~.  ของคุณสำหรับ เรื่องนี้นะคะ. อบอุ่นหัวใจมากๆค่ะ

ออฟไลน์ NuNam

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายน่ารักๆ มาให้อ่านค่ะ  :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
จบแล้วว ต้องคิดถึงลูกหมูมากแน่ๆ

ออฟไลน์ Papangtha

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ต้องคิดถึงลูกหมูมากกก แน่ๆเลย

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
แบบนี้ก้อได้หราาาาาร

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
อื้อหือออออ มีความหมั่นไส้ทิวา. อัพแต่ละอย่าง...ขี้อวดเยอะ!

ส่วนเจเจก็น่ารักเนอะ....(มีความลำเอียง5555)

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
จันทร์เจ้าทำไมน่ารักอย่างนี้ล่ะ :katai2-1:

ออฟไลน์ Minoru88

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
จบแล้วหรอ
ใจเราเจ็บจังเลย  *เล่นใหญ่แบบเจเจ

แงๆๆๆๆ
คงคิดถึงลูกหมูกับพี่ทิวาแย่เลยยว

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
จบแล้ววว ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้ได้อ่าน
อมยิ้มและมีความสุขทุกตอนที่ได้อ่าน
จันทร์เจ้าน่ารักเสมอ
มีแฟนที่ดี(?) มีเพื่อนที่รัก
และครอบครัวที่อบอุ่น
เท่านี้แหละที่ชีวิตคนเราต้องการ

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
โอ้ ..... ว้าว หวานหยดจนจบเลย

สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณจริงๆ

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด