[END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END]「มนุษย์แฟนเด็ก」แจ้งข่าวรวมเล่ม P.1  (อ่าน 576958 ครั้ง)

ออฟไลน์ tkaido

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 81
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ เอมมี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 572
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
ลูกหมูน่ารักและเป็นเด็กคิดบวก ทุกอย่างเลยเป็นธรรมชาติ

ออฟไลน์ question09

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-10
มีความน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
อยากกัดแก้มกลมๆสักที
คุณพ่อจงหลงๆๆๆๆ :mew1:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ใครๆก็ลงรักจันทร์เจ้า

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ง่อวววววว.....
ด่านแม่และพ่อสามี เคลียร์!!  :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
จันทร์เจ้า น่ารักทั้งรูปร่าง หน้าตา  มั่นใจในตัวเอง
ฉลาด กล้าพูด กล้าแสดงออก
ความจำดี อย่างนี้คุณสุริยะ จะนึกออกไหมนะ
ว่าเคยเจอจันทร์เจ้าที่ไหน
ยิ่งชอบตกปลาเหมือนกัน
อีกไม่นานต้องหลงรักลูกหมู
เหมือนลูกชาย ลูกสาวตัวเองแน่ๆ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ MAILOVEZ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 81
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พี่ทิวาถึงแม้จะกากแต่พี่ทิวาไม่นกนะครับ ลูกหมูนี่มันลูกหมูจริงๆ ความกวนทีนนี่เอาไปสิบเต็มสิบเลยค่ะ ให้ดีๆ ไม่ได้นะขำที่ให้เป็นบัตรกำนัลส่วนลด มุกนี้โคตรเหมาะกับลูกหมูจริงๆ

ชอบความคิดจะเราขอหรือพี่ขอปลายทางก็เหมือนกัน แต่ความรักมันอยู่ตรงน้องเซี้ยวมากแต่โคตรขี้เขินอะ ขัดลุคสุดๆ 5555

คุณพ่อที่ว่าแน่ยังไงก็ต้องยอมแพ้ให้กับเจเจคนพี่คนนี้แน่นอน ชอบเวลาน้องพูดเยอะๆ แบบช่วงลืมตัวงี้โคตรน่ารักน่าฟัด คิดแบบนี้จะโดนพี่ทิวาตีหัวเอาไหม

ตามไปเรื่องจริงใจต่อค่ะ ตามอ่านทั้งครอบครัวเลยสู้ๆ นะคะเป็นกำลังใจให้เนาะ

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :katai2-1: เปิดตัวกับครอบครัวไปได้สวยจริง ๆ

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lemonpreaw

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
ลูกหมูน่ารักแบบนี้ใครๆก็ต้องหลงรัก เอ็นดูกันทั้งนั้นแหละเนอะ

ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
หลงลูกหมูกันทั้งบ้านแน่งานนี้ :katai2-1:

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
คุณพ่อต้านทานความน่ารักของจันทร์เจ้าไม่ไหวหรอก ยอมแพ้เถอะค่ะ!

ออฟไลน์ bpyt

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
ใครๆ ก็ ศิโรราบให้กับความจันทร์เจ้า

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3
มนุษย์แฟนเด็ก
33
มีความให้เวลาพิสูจน์ใจ






   “ขอบคุณครับ” บอกกับคนที่ออกมาเปิดประตูให้พร้อมกับยกมือไหว้ จันทร์เจ้ากลับมาที่บ้านของทิวากาลอีกครั้งหลังจากไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านคุณย่า

   ระหว่างที่นั่งคุยอยู่ในห้องนั่งเล่นสายตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาพอดี และมันก็ใกล้ถึงเวลานัดแล้วจึงบอกให้ทิวากาลไปส่งเพื่อที่จะไปอาบน้ำ คนนิสัยไม่ดียอมทำตาคำขอไม่อิดออด แต่จะงอแงก็ตอนที่บอกให้ทิวาไปอาบน้ำแต่งตัวโดยไม่ต้องรอ มิลค์บอยยืนยันว่าจะรอรับไปด้วยกันแล้วค่อยไปอาบน้ำจัดการตัวเอง แต่ลูกหมูเองก็ไม่ยอม บอกกลับไปว่าไม่ต้องและให้ทิวาไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อเสร็จแล้วค่อยมารับ ตอนนั้นจันทร์เจ้าก็แต่งตัวเสร็จพอดี และแล้วทิวากาลก็จำยอมต่อเหตุผลของคนอายุน้อยกว่า ยอมกลับบ้านทั้งที่หน้าบึ้ง และเมื่อลูกหมูแต่งตัวเสร็จทิวากาลก็ยังไม่มา จึงขอให้คนที่บ้านคุณย่ามาส่ง ถึงมาจะอยู่ห่างกันแต่สามสี่ซอย แต่อาณาเขตบ้านแต่ละหลังนั้นกว้างมาก!!! ลูกหมูจึงไม่อยากจะเดินมาเอง

   ก็คนมันขี้เกียจนี่นา... เพิ่งอาบน้ำมาด้วยไม่อยากเหงื่อออก

   “สวัสดีอีกครั้งครับคุณลุง” ยกมือไหว้คนที่นั่งอยู่ม้านั่งในสวนหน้าบ้าน คุณพ่อของทิวาเงยหน้าขึ้นมองและพยักหน้าให้ “ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?”

   “อืม”

   “ขอบคุณครับ” จันทร์เจ้ายิ้มกว้าง “คุณลุงมานั่งทำอะไรตรงนี้เหรอครับ?”

   “เปล่า”

   คำตอบสั้น ๆ ทำให้ลูกหมูไม่รู้จะไปต่อยังไง แต่ก็พยายามหาเรื่องมาชวนคุย

   “คุณลุงไปตกปลาบ่อยไหมครับ?”

   “สองสามครั้งต่อเดือน ถามทำไม?”

   “ผมไม่รู้จะชวนคุยอะไรนี่นา... แหะ ๆ”

   “ไม่รู้จะคุยอะไรก็เงียบไปสิ”

   “โธ่ ก็ผมอยากสนิทกับคุณลุง สนิทกับผมเถอะนะครับ” คุณสุริยะหรี่ตามองเด็กน้อยที่กำลังยิ้มตาหยีอยู่ข้าง ๆ

   “ทำไมถึงอยากสนิทกับฉัน?”

   “เพราะคุณลุงเป็นคุณพ่อของทิวา ผมเลยอยากสนิทด้วย แต่คุณลุงคงไม่อยาก เพราะคุณลุงไม่ชอบผม...” พูดเสียงเศร้าในประโยคสุดท้ายพร้อมใบหน้าที่หงอยลงและก้มมองปลายเท้าตัวเอง ถ้าเป็นคนอื่น ถ้าหากเป็นคนอื่นจะไม่รู้สึกเศร้าใจแบบนี้เลย

   “ฉันไม่ต้องการให้ลูกฉันคบกับผู้ชาย รู้ใช่ไหม?”

   “ทราบครับ ตามหลักการแล้วพ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกได้พบคนดี ๆ แต่งงานกับคนที่เหมาะสม”

   “ก็รู้นี่”

   “คุณลุงจะบอกให้ผมเลิกกับพี่ทิวาเหรอครับ...?”

   “ฉันบอกไปแล้ว แต่ลูกชายฉันมันดื้อ ไม่ยอมฟัง แถมยังปฏิเสธผู้หญิงดี ๆ ที่ฉันมาหาให้มันดูตัว ถ้าเธอเป็นผู้หญิงฉันคงไม่ว่าอะไร”

   “แล้วการที่ผมเป็นผู้ชายมันผิดมากเหรอครับ...”

   “เธอก็รู้ว่าครอบครัวฉันมีชื่อเสียงในแวดวงสังคม ถ้าหากทายาทนักธุรกิจจะเป็นเกย์มันก็เป็นช่องทางที่จะถูกโจมตีได้ง่าย คิดว่าพวกเธอจะรับมือไหวงั้นเหรอ? คนอื่นเขาจะมองยังไง”

   “ทำไมต้องแคร์คนด้วยล่ะครับ พวกเขาไม่ได้มีส่วนอะไรกับชีวิตเราสักหน่อย”

   “ฉันต้องทำธุรกิจ”

   “CEO บริษัทใหญ่ ๆ ในต่างประเทศยังเป็นเกย์เลยนี่ครับ”

   “แล้วที่นี่คือต่างประเทศงั้นหรือ และฉันไม่ต้องการให้ลูกชายเป็นเกย์”

   “...ทิวาไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อย” เงยหน้าขึ้นสบตา “เขามีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่ได้แปลว่าเขาจะเป็นแฟนกับผู้ชายคนไหนก็ได้นะครับ ทิวายังชอบผู้หญิง”

   “เธอต้องการอะไร เงินเหรอ?”

   “...!!!” จันทร์เจ้าเบิกตาโตด้วยความอึ้ง ฟันขาวขบริมฝีปาก นัยน์ตาสั่นระริก

   “ตอบฉันสิ เธอเข้ามายุ่งกับลูกชายฉันทำไม ถ้าต้องการเงิน อยากได้เท่าไหร่ ฉันจะให้ และเลิกยุ่งกับลูกชายฉันซะ”

   “ผมไม่ได้ต้องการเงินหรอก บ้านผมก็มีเงิน ไม่จำเป็นที่ต้องอยากได้จากคนอื่น การที่ผมคบกับทิวาก็เพราะเราชอบกัน ไม่มีเรื่องอื่นมาเกี่ยวของหรอกฮะ”

   “ความสัมพันธ์แบบนั้นมันยั่งยืนที่ไหนกัน”

   จันทร์เจ้าระบายยิ้ม “ลองดูไหมล่ะครับ?”

   “หึ ไม่ล่ะ”

   หัวเราะเสียงใสเมื่อคุณลุงไม่หลงกล “จริง ๆ แล้วความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ดูฉาบฉวยนะครับ ดูเหมือนจะไม่สามารถยาวนานด้วย แต่มันก็ไม่เสมอไปไม่ใช่เหรอฮะ ผมมีตัวอย่างให้เห็น น้าของผมมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ไม่ได้เป็นเกย์ เขาแค่รักผู้ชายคนนี้ และก็คบกันมาสิบกว่าปีแล้ว นานกว่าชายหญิงบางคู่อีกนะครับ”

   “แล้วยังไง”

   “คุณลุงให้เราพิสูจน์ได้ไหมฮะ?”

   “ฉันต้องยอมไหม?”

   “ต้องยอมอยู่แล้วเพราะว่าคุณลุงรักทิวา”

   “หึ ฉลาดพูด”

   “ขอบคุณครับ” ยิ้มรับคำชมที่ไม่แน่ใจว่าชมจริงหรือประชดกันแน่ “ตกลงคุณลุงยอมนะครับ ยังไม่ต้องชอบผมก็ได้ แค่ยอมให้เราคบกัน ถ้าคุณลุงยอมนะ ทิวาต้องดีใจมากแน่ ๆ และนี่ก็จะเป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดสำหรับทิวาเลยนะครับ!”

   “....”

   “แล้วทิวาก็จะเด็กดีเชื่อฟังคุณลุงด้วย แค่ไม่บังคับให้เขาต้องไปดูตัวหรือเลิกกับผม”

   “แล้วฉันต้องตอบยังไงล่ะ?”

   “ถ้าคุณลุงตัดสินใจไม่ได้ ผมมีตัวเลือกให้ครับ ก. ตกลง ข. โอเค ค. ก็ได้ ง. ถูกทุกข้อ!”

   “หึหึ มีตัวเลือกก็เหมือนไม่มี”

   “ไม่มีที่ไหนครับ มีต้องสี่ตัวเลือกเชียวนะ คิคิ ... คุณลุงเลือกอะไรดีครับ ไม่มีเวลาแล้วน้า อีกห้าวินาทีจะเก็บคำตอบแล้วครับ”

   คุณสุริยะสั่นหัวเบา ๆ ใบหน้าเคร่งขรึมมีรอบยิ้มบาง ๆ ประดับ “ข้อ ค. แล้วกัน”

   “เย้เย้!!!” เจ้าเด็กตัวกระเปี๊ยกกระโดดดีใจพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะครับ!!”

   “ฉันจะรอดูวันที่พวกเธอไปกันไม่รอด”

   “ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ให้คุณลุงสมหวังหรอก คิคิ”

   หึ สุริยะเริ่มรู้แล้วล่ะว่าทำไมลูกชายคนเล็กของเขาถึงได้มาตกหลุมของเด็กคนนี้ได้...


   “น้องไลลานอนแล้วเหรอครับ?” จันทร์เจ้าเอ่ยถามหลังจากสวัสดีทุกคนในห้องนั่งเล่น เมื่อคุยกับคุณลุงเสร็จลูกหมูก็โดนไล่ให้เข้ามาในบ้าน

   “มาศพาไปกินนมครับ” แดนไทตอบ

   “แล้วจะลงมาอีกไหมครับ หรือจะเข้านอนเลย ผมอยากเล่นกับน้อง”

   “อาจจะลงมาครับ ถ้าตัวป่วนไม่เผลอหลับไป”

   สาธุ! ขออย่าให้น้องไลลาหลับเลย เพี้ยง!

   “ชอบเด็กเหรอเรา?”

   “ชอบครับ เด็ก ๆ น่ารัก แต่บางทีก็น่าหงุดหงิด แหะ...”

   “ฮะฮะ เรื่องธรรมชาติ”

   “ธรรมชาติลงโทษ” ทินกรว่าต่อ “จันทร์เจ้ามีพี่น้องหรือเปล่า?”

   “มีครับ มีน้องชายกับน้องสาวอย่างละคน ผมเป็นพี่คนโต”

   “เหรอจ๊ะ สนิทกันหรือเปล่า? พี่น้องบ้านนี้เขาสนิทกันนะ แต่ก็ทะเลาะกันได้ตลอด”

   “สนิทครับคุณป้า ผมกับน้องก็ทะเลาะกันบ่อย ๆ”

   “อยากเจอน้องชายน้องจันทร์เจ้าจังค่ะ”

   “อยากเจอแต่น้องชายเหรอครับพี่พินทร์”

   “ก็น้องชายหล่อ พี่เห็นรูปที่อัพลงนะ โดนใจเลยค่ะ!”

   “มีดีแค่หน้านั่นแหละฮะ นิสัยไม่ดีเลย”

   “อ้าว ไหงงั้นล่ะ” จันทร์เจ้าหัวเราะเบา ๆ ไม่ตอบอะไรเพิ่มเติม เห็นแบบนี้ก็แอบหวงน้องอยู่นะ!

   “พี่ทิวายังไม่เสร็จอีกเหรอครับ?”

   “ไอ้กาลมันแต่งตัวนานจะตาย”

   การรอทิวาไม่น่าเบื่อต่อไปเมื่อภาณุมาศอุ้มไลลาลงมาจากบันได ลูกหมูยิ้มกว้างรีบวิ่งเข้าไปหา ไลลาเมื่อเห็นพี่จันทร์เจ้าก็ดิ้นจะลงพื้น พอได้รับอิสระเพื่อนซี้ต่างวัยที่เพิ่งได้พบกันไม่นานก็วิ่งเล่นกันจนเหงื่อซ่ก น้องไลลาพลังเยอะมาก จันทร์เจ้าของยอมแพ้!

   “เจ่เจ๊!” ไลลาร้องเรียก ลูกหมูโบกมือยอมแพ้

   “คึกขนาดนี้เมื่อไหร่จะนอน หือ!”

   “คิกคิก” เด็กน้อยหัวเราะและยิ้มเขิน สองมือเล็กยกขึ้นปิดหน้าตัวเอง เรียกความเอ็นดูได้มากโข

   “เล่นให้เหนื่อยจะได้หลับสนิททั้งคืนไงครับครับพี่มาศ ใช่ไหมตัวเล็ก!?”

   “เจ่เจ๊” ย่นจมูกใส่เด็กน้อย ชื่อสุดชิคถูกเปลี่ยนเป็นเจ่เจ๊ไปเสียแล้วเพราะน้องพูดไม่ชัด บอกให้เรียกพี่จันทร์เจ้าน้องก็เรียกเพี้ยนไปเป็นจั่นเจา ให้เรียกง่าย ๆ อย่างเจเจ ก็ได้เป็นเจ่เจ๊เฉยเลย เจ้าเด็กน่ารักกกกกกกก!

   “เจเจต่างหาก!”

   “เจ่เจ๊”

   “พี่ชื่อเจเจ งั่ม ๆ” รวบตัวน้องเข้ามากอดแล้วจัดการงับแขนอวบด้วยความมันเขี้ยว หนูน้อยไลลาร้องกรี๊ดพร้อมดิ้นหนีและหัวเราะคิกคิก

   “กรี๊ดดดดดดด”

   “งั่ม ๆ มาให้กินซะดี ๆ”

   “อร้ายยยย พาพ้าาาาา”

   “ให้ป๊าช่วยเหรอ วิ่งมาหาป๊าสิลูก” ไลลาวิ่งไปหาป่ะป๊าโดยมีจันทร์เจ้าแกล้งวิ่งไล่ เด็กน้อยกระโดดให้ป่ะป๊าอุ้ม และซุกหน้ากับอกป่ะป๊าเป็นการซ่อนตัว

   “โธ่ ลูกหมูเอ๊ย ซ่อนแบบนั้นใครก็หาเจอ” ภาณุมาศเอ่ยยิ้ม ๆ

   “น้องไลลาอยู่ไหนน้า ทำไมเจ่เจ๊หาไม่เจอเลย ไลลาอยู่ไหนเอ่ย~”

   “คิกคิก”

   “เอ๊ะ! เสียงหัวเราะใครนะ ไลลาหรือเปล่า!”

   “เงียบไว้ไลลา เดี๋ยวจะโดนจับแล้วนะ” เจ้าตัวเล็กรีบมุดป่ะป๊า ตากลม ๆ ก็แอบชำเลืองมอง เมื่อได้สบตากับเจ่เจ๊หนูน้อยก็สะดุ้งเฮือก

   “อยู่นี่เอง! จับได้แล้ว”

   “กรี๊ดดดดด คิกคิกคิก”

   “พักก่อนนะคะ เดี๋ยวน้องหายใจไม่ทัน”

   “ครับผม!” จันทร์เจ้ารับคำ เพราะเจ้าตัวเองก็เหนื่อยเหมือนกัน เดินกลับไปนั่งที่โซฟาและยกน้ำหวานเย็น ๆ ขึ้นดื่ม

   “เอ้อ ลืม ในตู้เย็นมีพุดดิ้งอยู่ พี่กาลบอกว่าน้องจันทร์เจ้าชอบ พี่เลยซื้อมา ทานไหมคะ?”

   “พุดดิ้งอะไรเหรอครับพี่พินทร์?”

   “มีรสนมกับวานิลลาคัสตาร์ดค่ะ”

   “ขอวานิลลาคัสตาร์ดครับ”

   “อ้าว พี่กาลบอกว่าชอบรสนม ทำไมไม่เอารสนมล่ะคะ?”

   “แหะ... คือว่าผมบนไว้ครับ ถ้าคุณลุงไม่แหกอกและยอมให้คบกับทิวาจะงดกินพุดดิ้งรสนมสองวัน” ชูสองนิ้วประกอบและยิ้มแหย แก้มกลมขึ้นสีแดงระเรื่อ นัยน์ตาเป็นประกายวาววับทว่ามีความเศร้าเจือปนอยู่เล็กน้อยเพราะอดกินพุดดิ้งรสนมไปสองวัน ฮือเศร้า เศร้าจะตายอยู่แล้ว

   “ฮะ!!! คุณพ่อยอมแล้วเหรอคะ!! เฮ้ย! พี่กาล!!!!” รพินทร์กรีดร้องพร้อมดวงตาเบิกกว้างก่อนจะผุดลุกจากที่นั่งแล้ววิ่งขึ้นชั้นสองเพื่อไปบอกข่าวดีกับพี่ชาย ส่วนคนที่เหลือก็ได้แต่อึ้ง

   อะไรอ่ะ พี่พินทร์อย่าเพิ่งปายยยยย เรายังไม่ได้พุดดิ้งเลยยยยยยยยย กลับมา

   “ทำยังไงพ่อพี่ถึงยอมรับได้” ทินกรเอ่ยถาม จันทร์เจ้าจึงเล่าให้ฟังว่าคุยอะไรกันบ้างอย่างคร่าว ๆ

   “ดีใจด้วยนะจ๊ะ ไม่รู้เพราะได้เจอหนูหรือเปล่า กาลก็ดูจะทำตัวดีขึ้น”

   “ขอบคุณครับคุณป้า” ยกมือไหว้พร้อมยิ้มเขิน โชคดีจังที่ทุกคนไม่รังเกียจ

   “เตี้ย!!!” เจ้าของฉายาสะดุ้งเฮือกกับเสียงเรียกที่ค่อนข้างดัง น้องไลลาเองก็สะดุ้งจนเบะปากจะร้องไห้ด้วยซ้ำ พี่แดนไทจึงพาเดินออกไปเพราะน้องใกล้จะหลับแล้ว ลูกหมูหันไปมองทิวากาลที่วิ่งหน้าตื่นมา เสื้อยังติดกระดุมไม่เรียบร้อยเลยด้วยซ้ำ

   “หมายความว่าไงวะ!?”

   “อะไรเหรอ?”

   “พินทร์บอกว่าพ่อยอมแล้ว”

   “อือ ก็ใช่ไง”

   “ไม่โกหกใช่ป่ะ”

   “เรื่องจริงเหอะ ไม่เชื่อไปถามคุณลุงเลย”

   “พ่ออยู่ไหนวะ!!”

   “มีอะไร?” ทิวากาลหันไปมองต้นเสียง เมื่อเขาพูดจบคุณสุริยะก็เดินเข้ามาพอดี ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อก่อนผละออกแล้วยิ้มกว้าง เล่นเอาคนโดนกอดงงไปชั่วขณะ เพราะนานมากแล้วที่ทิวากาลไม่ได้กอดเขา

   “พ่อ พ่อยอมจริง ๆ ใช่ป่ะ ให้ผมคบกับจันทร์เจ้าน่ะ อย่าล้อเล่นนะพ่อ”

   “ฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง”

   “เหี้ยเอ๊ย!!” ทิวากาลสบถอย่างอดไม่ไหว “ขอบคุณครับ” เขาเข้าไปกอดพ่ออีกครั้งแล้วจึงกลับไปหาจันทร์เจ้า แถมยังทำในสิ่งที่ทุกคนต้องเบิกตาค้างด้วยการแตะปากบนปากของลูกหมูอีกด้วย

   “มานี่เลยไอ้ตัวแสบ”

   “ไม่ไป จะพาเราไปไหน ไม่ปายยยยยย”

   “ทำอะไรทำไมไม่เคยบอก ตามมา อย่าดื้อ” ร่างสูงพยายามจะฉุดแขนจันทร์เจ้าให้ลุก แต่เด็กแก้มกลมก็คือเด็กแก้มกลม มือเล็กหาที่ยึดเอาไว้ไม่ยอมโอนอ่อนตาม

   “ก็พี่ไม่ได้เรื่อง เราเลยจัดการเองไง ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยนะ ถ้ายังช้าเราจะกลับบ้านแล้ว!”

   “เดี๋ยวจะโดน!”

   “พี่ไม่มีปัญญาทำอะไรเราหรอก ออกไป๊!!” ได้แต่ชี้หน้าคาดโทษและกลับขึ้นห้องรีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อย

   ลูกหมูเบะปากขณะลูบข้อมือข้างที่โดนดึง แดงเลย ทิวากาลไอ้บ้า! เดี๋ยวเราหนีกลับบ้านปล่อยให้ร้องไห้แง ๆ เลยนี่

   “แน่ใจว่าชอบกัน ทำไมรุนแรงแบบนี้วะ”

   “น้องชายพี่กรนิสัยไม่ดีเลยครับ”

   “เลิกกับมันไหมล่ะ”

   “ไม่เลิกครับ ผมจะไม่ให้คุณลุงสมหวัง” จันทร์เจ้ายิ้มใส่ตาคุณสุริยะ และคนอื่น ๆ ก็ได้แต่หัวเราะเบา ๆ

   RRRRR

   เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลูกหมูก็หยิบขึ้นมารับตรงนั้น

   “สวัสดีครับหม่ามะ”

   (“สวัสดีครับ วันนี้จะกลับบ้านหรือเปล่าเอ่ย?”)

   “หนูไม่แน่ใจคับ”

   (“ครับผม ถ้าดึกมากก็ไม่ต้องกลับนะลูกหมู มันอันตราย มะอนุญาตให้ค้างกับพี่กาลได้ บอกจริงใจด้วยนะ เด็กนั่นไม่น่าจะเชื่อฟัง”)

   “ได้เยย หนูจะดูแลน้องเอง หม่ามะไม่ต้องห่วงคับ”

   (“หนูก็ดูแลตัวเองดี ๆ ระวังตัวด้วยนะ อย่าให้ใครมามอมล่ะ”)

   “โธ่ ระดับหนูแล้วไม่โดนมอมแน่นอนคับผม คิคิ”

   (“จ้ะ พ่อคนเก่ง แค่นี้นะครับ อย่าลืมดูแลตัวเองดี ๆ”)

   “ค้าบบบบ บั๊บบัย”

   “คุยกับคุณแม่น่ารักจังเลย แทนตัวเองว่าหนูกับป้าได้ไหมจ๊ะ?”

   “ได้ครับ!”

   “ป่ะเตี้ย เสร็จแล้ว”

   “อือ ๆ หนูไปก่อนนะครับ”

   “จ๊ะ ไว้แวะมาอีกนะ”

   “ครับผม สวัสดีครับ”




(มีต่อค่ะ)

ออฟไลน์ HEARTBREAKER

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +418/-3



   “คุยยังไงทำไมพ่อถึงได้ยอม?” ทิวากาลเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาในรถ ลูกหมูก็เล่าให้ฟังว่าคุยอะไรไปบ้าง

   “คนเก่ง” พูดพร้อมยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนุ่ม

   “คุณลุงยอมเพราะพี่มากกว่า ถึงเราไม่พูด แต่เราเชื่อว่าท่านจะยอมนะ”

   “ทำไมล่ะ?”

   “เพราะคุณลุงรักพี่ไง พ่อแม่ส่วนใหญ่ก็ไม่อยากทำร้ายลูกหรอก”

   “อืม...” ทิวากาลครางรับ “ทุกคนดีกับเราใช่ไหม?”

   “ใช่ครับ ทุกคนดีมากเลย ใจดีกับเราสุด ๆ”

   “ดีแล้ว”

   “น้องไลลาก็น่ารักมาก พาเราไปเล่นกันน้องอีกนะครับ”

   “ไม่ได้หรอก ไลลาไม่ได้อยู่ที่นี่”

   “เอ๋?”

   “ครอบครัวพี่แดนทำไร่สตรอว์เบอร์รี่และรีสอร์ทอยู่ทางเหนือ ไลลากับพี่มาศก็อยู่ที่นั่น จะมานี่ก็ต่อเมื่อมีวันสำคัญ เพราะงานยุ่ง”

   “ง่ะ... เราอยากเล่นกับน้อง”

   “ไว้มีวันหยุดยาวจะพาไป โอเคไหม”

   “โอเคครับผม!”

   ลูกหมูซบหน้ากับเบาะหันเข้าหาทิวากาล และมองคนนิสัยไม่ดีตาพราวระยับ “วันนี้พี่หล่อจัง...”

   “หือ” ทิวากาลเบิกตาโตตกใจ รถสะบัดไปชั่วครู่ ตัวต้นเหตุหัวเราะคิกคัก “ทำไมจู่ ๆ พูดแบบนั้น”

   “ก็พี่หล่อจริง ๆ นี่นา หล่อจนเราละสายตาไปไม่ได้เลย”

   “โรงแรมใกล้ ๆ อยู่ไหนวะ!”

   “อะไรกัน! จะปล้ำเราเหรอ!”

   “ก็ชอบยั่ว ทำตัวน่าปล้ำ ถ้าวันไหนพี่อดทนไม่ไหวเราจะโดน” ชี้หน้าคาดโทษ และยื่นมือข้างหนึ่งไปบีบปลายจมูกรั้น

   “เราเปล่าสักหน่อย พี่ใส่ร้ายเรา” ปากบอกว่าเปล่าทว่ากลับกรีดไล้ปลายนิ้วไปตามลำแขนแกร่ง ทิวากาลขบฟันแน่นอย่างอดทน ตอนนี้เขาอยากเปลี่ยนใจกลับคอนโดหรือไม่ก็เลี้ยวเข้าโรงแรมสักแห่งเพื่อจัดการกับเด็กจอมยั่ว

   “เราจะทำให้พี่ทนไม่ไหว”

   “ไม่แกล้งแล้วครับผม!”

   ชักมือกลับมาวางไว้บนตัก แต่ยังเอียงหน้าเข้าหาทิวากาลตามเดิม มองใบหน้าหล่อด้านข้างไม่ละลายสายอย่างที่เคยบอกไว้ วันนี้ทิวาหล่อจริง ๆ ไม่ใช่ว่าวันที่ผ่านมาไม่หล่อ แต่ว่าวันนี้หล่อมากกว่าทุกวัน อาจเพราะวันนี้คือวันเกิด เจ้าตัวถึงได้มีความสุข ออร่าความหล่อเลยพุ่งสูง อืม... ชักจะกังวลแล้วแฮะ หวงทิวาจะผิดไหมเนี่ย ใครบอกให้หล่อแบบนี้กัน แล้วการแต่งตัววันนี้ก็ยิ่งเสริมให้ดูดีเข้าไปใหญ่

   ผมสีปีกกาถูกเซ็ตเป็นทรงเปิดหน้าผาก ทำให้เผยเครื่องหน้าได้อย่างชัดเจน เสื้อเชิ้ตสีดำเข้ารูปปกเสื้อแบบจีนไม่ติดกระดุมสามเม็ดบนโชว์แผงอกแน่น แขนเสื้อถูกพับขึ้นถึงบริเวณข้อศอก ชายเสื้อทับในกางเกงยีนส์สีดำเข้ารูปกับท่อนขา ข้อมือประดับด้วยนาฬิกาเรือนโปรด ทิวากาลเป็นคนที่ผิวขาวจึงตัดกับชุดสีดำที่สวมใส่อย่างลงตัว ทุกอย่างมันเข้ากันไปหมด ดูดีมากจนละสายตาไม่ได้จริง ๆ อยากมองนาน ๆ

   “จ้องกันขนาดพี่ก็เขินเตี้ย”

   “ก็พี่หล่อ” บอกไปตามความจริงถึงแม้จะน่าอายไปสักหน่อย ทิวาใช้โอกาสเมื่อติดไฟแดงหันมองสบตากับคนตัวเล็กกว่า เห็นตากลมโตส่องแสงเล่นกับดวงไฟ

   “เราก็น่ารัก”

   “เรื่องปกติป่ะ”

   “จะโรแมนติกไม่ได้เลยใช่ไหม ขัดมู้ดตลอด”

   “คิคิ ขอโทษค้าบ!”

   ฝ่าฟันการจราจรมาถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ ลูกหมูลงจากรถแล้วจัดการบิดขี้เกียจ ทิวากาลกอดอกมอง เพิ่งสังเกตการแต่งตัวของเจ้าเด็กแก้มกลม ถ้าเห็นก่อนไม่มีทางได้มาถึงนี่หรอก เสื้อสเวตเตอ์สีขาวตัวบางแบบ over size นั่นใครเขาบอกให้ใส่ หนำซ้ำคอเสื้อยังกว้างจนเห็นลาดไหล่ขาวอีก กางเกงก็เข้ารูปแถมยังมีรอยขาดด้วย ฮึ่ม!!! ขาขาว ๆ นั่นเขามองได้คนเดียวนะโว้ย!! และเมื่อมองหน้าชัด ๆ แล้วดูเหมือนเด็กแก้มกลมจะเขียนขอบตามาด้วย มากเกินไปแล้ว!!!!

   “พี่ทำหน้าบึ้งทำไมเหรอ?”

   “ใครให้แต่งตัวแบบนี้!?”

   “ง่ะ.. ไม่ดูดีเหรอ?”

   “ดูดี ดูดีมากจนไม่อยากให้ออกมาจากบ้าน”

   “โอ๋ ๆ หวงเราเหรอ คิคิ”

   “ไม่ตลกเตี้ย ซีเรียส”

   “ไม่เอาน่า อย่างอแงนะ ไปกันเถอะครับ เรามาเลท เหมือนว่าคนอื่นจะรอนะ”

   “แม่ง! อย่าห่างจากพี่นะ”

   “ได้เยย”

   เมื่อเข้ามาถึงด้านในก็แทบอยากงอแงกลับบ้าน คนเยอะมากกกกก แล้วก็ยังเสียงดังมาก ๆ ด้วย ผู้คนเบียดเสียดจนแออัดไปหมด หายใจก็ไม่สะดวก กลิ่นน้ำหอม กลิ่นแอลกอฮอล์ รวมทั้งกลิ่นบุหรี่ปะปนไปทั่วจนแสบจมูก ลูกหมูเกาะแขนทิวาแน่นเมื่อโดนกระแทก มีสาว ๆ หลายคนพยายามจะเข้าหาคนนิสัยไม่ดีและส่งสายตายั่วยวนให้ด้วย ฮึม! ไม่เห็นมือที่เขาจับอยู่เหรอ นี่ทิวาของเรานะ ห้ามมอง! ห้ามยั่ว! ห้ามอ่อย!

   “โอเคไหม?” ทิวากาลเอ่ยถามเมื่อขึ้นมาถึงชั้น VIP พอมาถึงตรงนี้ก็หายใจโล่งหน่อย เพราะคนน้อยกว่าชั้นแรกอยู่มาก มองลงไปจากมุมนี้แล้วถึงกับเบ้ปาก นี่ผับหรือชุมนุมแออัดกัน แต่มันก็เรื่องปกติของสถานที่แบบนี้อ่ะเนอะ

   “ไม่โอเค กลับกันเถอะ”

   “หึหึ” เขาหัวเราะ กระชับมือเล็กให้แน่นแล้วพาเดินไปที่โต๊ะซึ่งจองเอาไว้แล้ว

   “ไอ้กาลแม่งมาช้าตลอดเลยว่ะ!” เมื่อมาถึงก็ถูกตอนรับอย่างดี ดีจนอยากกลับคำไม่เลี้ยงพวกมัน

   “น้องเสื้อขาวน่ารักจัง มีแฟนยังครับ ขอเบอร์ได้ไหม”

   “แดกตีนกูไหมไอ้ถัง” รถถังหัวเราะร่วน คนอื่นก็พลอยหัวเราะไปด้วย นอกจากกลุ่มเพื่อน ๆ ที่รู้จักแล้ว ยังมีคนอื่นที่จันทร์เจ้าไม่รู้จักอีกด้วย เจ้าตัวเล็กถูกดันให้เข้าไปนั่งด้านใน โดยมีทิวากาลนั่งอยู่ข้าง ๆ และอีกข้างคือจริงใจ อยากนั่งกับเพื่อนจัง แต่ก็อยากนั่งกับจริงใจกับทิวาด้วย เฮ้อ ลำบากใจ

   “จริงใจเป็นอะไรเหรอ?” ไม่รู้ว่าน้องมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ทำไมหน้าบึ้งจังเลย แถมยังทำตาดุอีก มองใครอยู่นะ

   สั่นหัวให้พี่ชาย “ไม่ต้องดื่มนะ”

   อะไรอ่ะ เราก็อยากดื่มบ้างนะ ช้อนตาอ้อนทิวา แต่เหมือนคนนิสัยไม่ดีจะเห็นด้วยกับคำพูดของจริงใจ เชอะ ๆ เราจะโป้ง!

   แกร้ง ๆ ๆ

   เสียงเคาะแก้วดังขึ้นโดยฝีมือของรถถัง เจ้าตัวลุกยืนพร้อมกับยกแก้วขึ้นสูง

   “เอาล่ะครับทุกคน เมื่อเจ้าภาพมาแล้วเราจงร่วมยินดีเฉลิมฉลองให้มันกันครับ ทั้งเนื่องในวันเกิดและวันนี้ที่มันมีแฟน เอ้า ชน!!”

   “เฮ้!!”

   “ไปยอมเป็นแฟนเขาทำไม” รามินทร์ยื่นหน้ามาถาม

   “ยุ่ง!”

   “เดี๋ยวนี้เขาไม่เป็นหมูแล้วพี่ เป็นแรดดีกว่า กำลังฮิต”

   “ไอ้บ้าจริงใจ! มาว่าพี่ทำไม”

   “เออ จริงอย่างที่มันพูด ทำไมวะหนูจันทร์ เป็นหมูไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงอยากเป็นแรด”

   “พี่มีนนนนนนนนนน รามินทร์กับจริงใจว่าเรา พี่มีนช่วยเราด้วย”

   “หึ!” จันทร์เจ้าหน้าเหวอเมื่อพี่มีนสะบัดหน้าหนีไม่ช่วยอย่างที่ผ่านมา อะไรอ่าาาา เกิดอะไรขึ้นกับพี่มีน ทำไมพี่มีนเมินเราแบบนี้ ฮือ เราเสียใจ เสียใจจะตายอยู่แล้ว

   “พี่มีนต๋า”

   “ไม่ต้องมาอ้อนพี่เลยนะ ไปอ้อนแฟนตัวเองนู่น!”

   “พี่มีนโกรธเราเหรอคับ?”

   “เปล่า! พี่ไม่ได้โกรธ พี่ไม่พอใจ ทำไมน้องจิ๋วถึงเป็นคนขอเป็นแฟนวะ พี่กาลดิต้องเป็นคนขอ ไม่ได้เรื่อง” มีนนนท์บ่นพลางส่งสายตาไม่พอใจไปให้ทิวากาล แต่ยิ่งหงุดหงิดเมื่อแฟนน้องจิ๋วยักคิ้วกวนประสาทกลับมา

   “ห้อยศรีพูดถูกที่สูดดดดด พวกกูอุตส่าห์เลี้ยงดูฟูมฟักมา ดูแลอย่างดี ยุงให้ไต่ ไรให้ตอม ฉีดยาพ่นแมลงให้มึงไม่ให้โดนเจาะโดนแดก แต่มึงมันเนรคุณ สะดีดสะดิ้งไปขอผู้ชายเป็นแฟน” เวฟพูดเสริมพี่มีน ใส่อารมณ์ร่วมและอินเนอร์มาเต็มจนงง

   “ทำแบบนี้ออกจากกลุ่มไปเลย” นั่น ไต้ฝุ่นก็เล่นด้วยเฉยเลย

   อะไรวะ แบบนี้ก็ได้เหรอ

   “ความผิดครั้งนี้โยนไปให้ทิวาเลย”

   “อ้าว พี่ผิดไรวะ”

   “ก็พี่นั่นแหละ! เราเลยโดนเพื่อนแหกเลยเนี่ย”

   “พวกมึงนี่ มาแดกเหล้าฟรีแล้วยังปากดี”

   “ขอบลูสักขวดแล้วพวกผมจะสงบปากสงบคำ สนับสนุนให้ได้เสียกับไอ้หมูเลยพี่” เวฟพูด กะพริบตาถี่ ๆ จนเกินคำว่าน่ารัก สยองจนทิวาส่งนิ้วกลางไปให้เลย แถมพี่ต้นกับพี่มิคยังพร้อมใจกันปาน้ำแข็งใส่อีก

   “ก็แย่ละ” จริงใจว่าขึ้นแล้วยกแก้วในมือขึ้นดื่ม

   “จริงใจมายังไง?”

   “’ไบค์”

   “งั้นก็อย่าดื่มเยอะ เดี๋ยวขับรถไม่ได้ มันอันตรายนะ”

   “ไม่เมาหรอกน่า พี่นั่นแหละ ระวังจะเมา หึ” พูดจบก็ยกยิ้มมุมปาก จันทร์เจ้าจึงค้อนน้องชาย ใครมันจะไปเมาน้ำอัดลมกัน!!!! มาผับแต่ดื่มน้ำอัดลมเนี่ยนะ มันใช่เรื่องเรอะ! แต่พี่มีนกับเบสท์ก็ดื่มน้ำอัดลมเหมือนกัน เพราะมีเพื่อนร่วมชะตากรรมด้วย ลูกหมูจึงลดความไม่สบอารมณ์ลงบ้าง โอ๊ย! อยากดื่มเหล้า!!

   “ตกลงพี่คบน้องจันทร์เจ้าจริง ๆ เหรอ” น้องรหัสทิวากาลถามขึ้น หน้ายังมึนงงอยู่

   “เออ”

   “งี้ผู้ชายอกหักกันครึ่งม.แล้วมั้ง” โก๋พูดต่อ ประโยคนี้ทำเอาทิวากาลคิ้วกระตุก

   “แล้วไง นี่แฟนกู!”

   “อั๊ยยะ! เต็มปากเต็มคำ” ชมพู่แซว

   “เล่น ๆ หรือจริงจังวะ” ทั้งทิวากาลและจันทร์เจ้าหันไปมองคนพูด คิ้วบางย่นเข้าหากัน ผู้ชายคนนั่นเป็นใครสักคนที่ลูกหมูไม่รู้จัก ทำไมถึงไม่มีมารยาทแบบนี้ล่ะ ถามอะไรออกมาไม่คิดกลั่นกรองบ้างเลยหรือไงกัน

   “กูจริงจัง แล้วมึงไม่ต้องมองแฟนกูด้วยสายตาแบบนั้น ไอ้สัด!”

   “เฮ้ย ๆ กูล้อเล่น”

   “ดูหน้าด้วย กูเล่นกับมึงไหม”

   “เขาเป็นใครเหรอครับ?” กระซิบถามทิวาด้วยความสงสัย

   “เพื่อนต่างคณะ มันปากหมา แต่นิสัยดี” จากนั้นทิวากาลจึงได้แนะนำคนที่อยู่ในโต๊ะให้ลูกหมูรู้จักโดยกระซิบได้ยินกันแค่สองคน “คนที่ใส่โชกเกอร์นั่นชื่อภัค ข้าง ๆ เป็นเพื่อนกันชื่อพีท”

   “พี่เขาสวยจังเลย พี่สนิทไหมครับ?”

   “ระดับหนึ่ง ภัคกับพีทเป็นเพื่อนพินทร์”

   “อ๋อ~”

   “สงสัยอะไรอีกไหม?”

   “สงสัยว่าทำไมจริงใจมองพี่ภัคไม่วางตาแบบนั้นล่ะครับ?”

   “หือ ไม่รู้สิ” ย่นจมูกเมื่อไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจ แต่รอยยิ้มของทิวามันน่าสงสัย คนนิสัยไม่ดีต้องรู้อะไรแน่เลย เราต้องรู้ให้ได้ว่าจริงใจมองพี่ภัคทำไม!!

   “จริงใจ จริงใจรู้จักกับพี่ภัคหรอ?”

   “มีอะไร?”

   “พี่เห็นจริงใจมองพี่ภัคเลยสงสัย”

   “ก็แย่ละ”

   “บอกพี่สิ”

   “เสือก”

   “จิ๊!”

   บรรยากาศเป็นไปด้วยความสนุกครื้นเครง พอเริ่มดึก หลาย ๆ คนก็เริ่มกริ่มและออกไปวาดลวดลายที่ฟลอร์แดนซ์ หรือบางคนก็ไปหาคนที่ถูกใจเผื่ออาจจะได้ไปต่อในคืนนี้ ลูกหมูแก้มแดงปลั่งเพราะแอบดื่มเหล้าไปหนึ่งแก้วเนื่องจากอ้อนวอนพี่ต้นซึ่งเป็นคนชง เหมือนพี่เขาจะสงสารจึงยอมผสมเหล้าในน้ำอัดลมส่งมาให้ แต่ไม่นานก็ถูกจับได้โดยจริงใจเพราะแก้มนวลที่ขึ้นสีแดงระเรื่อย ต่อให้ดื่มมากดื่มน้อยยังไง เมื่อมีแอลกอฮอล์ในร่างกาย แก้มนุ่มขาวใสก็จะเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

   “จะไปไหน?” ทิวากาลถามเมื่อเด็กแก้มกลมยืนขึ้น

   “เราอยากเข้าห้องน้ำ”

   “เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน” พยักหน้ายอมรับแต่โดยดี ยังไงก็ไม่มีทางไปคนเดียวอยู่แล้วล่ะ ทิวากาลยืนล้วงกระเป๋าอยู่หน้าห้องน้ำที่เด็กแก้มกลมอยู่ข้างใน ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็ออกมา เมื่อสบายตัวก็ยิ้มแฉ่ง

   “ออกไปข้างนอกหน่อยได้ไหมงะ เรามึนกลิ่นน้ำหอม”

   “อืม” จับมือเล็กให้เดินออกไปทางประตูหลังร้าน

   อากาศด้านนอกไม่ถือว่าดี แต่ก็ไม่แย่กว่าด้านใน ลูกหมูเงยหน้ามองฟ้าก่อนยิ้มออกมาและมองคนข้าง ๆ ทิวากาลพาเด็กแก้มกลมไปนั่งที่กำแพงเตี้ย ๆ ในมุมหนึ่ง

   “ยิ้มอะไร หือ?”

   “เรามีความสุขจัง”

   “เด็กน้อย~ เมาหรือไง?”

   “ไม่เมาหรอก ดื่มไปแค่แก้วเดียวเอง” พูดเรื่องมาก็หน้ามุ่ย จึงเลิกมองทิวาแล้วมองตรงไปด้านหน้าแทน

   “อ๊ะ! นั่น!” ปลายนิ้วชี้ออกไปด้านหน้า ดวงตาเบิกกว้างก่อนขมวดคิ้ว เพ่งมองไปในมุมมืด มีร่างของคนสองคนที่ยืนแนบชิดติดกันอยู่ ด้วยใบหน้าที่ใกล้ชิดในระดับนั้น จึงเดาได้ไม่ยากว่าคนทั้งสองกำลังจูบกันเป็นแน่

   “ยุ่งอะไรกับเขาล่ะ”

   “ไม่ ๆ แต่เราคุ้นจังเลย ไปดูใกล้ ๆ ได้ไหม?”

   “บ้าเหรอ จะไปดูคนเขาจูบกันนี่นะ!?”

   “เราข้องใจนี่ ใครนะ นึกให้ออกสิ” ทิวากาลสั่นหัว เด็กน้อยของเขายังคงมองไปที่คู่รักในมุมมืดนั้น ไม่รู้สนใจอะไรนักหนา พอคนตัวเล็กบอกว่าคุ้นเขาจึงมองดูบ้าง แต่เมื่อคนทั้งคู่เดินออกมาจากมุมมืดทิวากาลก็ได้แต่สบถในใจว่า

   ฉิบหายแล้ว

   “นั่น! นั่นจริงใจกับกับภัคนี่ ทำไม...” จันทร์เจ้าเบิกตาอ้าปากค้าง ๆ ขณะมองน้องชายที่จูงมือพี่ภัคเดินออกไป เมื่อร่างของเด็กปีศาจพ้นไปแล้วลูกหมูก็ลุกขึ้น ขณะที่กำลังจะวิ่งตามก็ถูกห้ามเอาไว้ก่อนพร้อมกับเสียงเตือนข้อความที่ดังขึ้น

   Devil boy : เค้ากลับแล้วนะ
   Devil boy : ปวดหัว

   โกหก จริงใจโกหก!! มือเล็กกำโทรศัพท์แน่นจนขึ้นสีขาว กระบอกตาร้อนผ่าวไม่นานน้ำตาก็ไหลออกมา เรื่องของจริงใจกับพี่ภัคคืออะไร ทั้งสองคนรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเป็นอะไรกัน ทำไมน้องไม่เคยบอกเลย หรือว่าเราไม่สำคัญ ความน้อยใจกลั่นกรองออกมาเป็นหยาดน้ำตา

   “ร้องไห้ทำไม เด็กขี้แง”

   “ฮึก” ทิวากาลดึงคนร้องไห้มากอดปลอบ มือหนาลูบศีรษะกลมแผ่วเบา “พี่รู้ใช่ไหม รู้เรื่องพวกเขาใช่ไหม บอกเรามานะ”

   “จริงใจชอบภัค ตอนนี้กำลังตามจีบอยู่”

   “นานแล้วเหรอ?”

   “สักพักแล้วล่ะ”

   “ทำไมน้องไม่บอกเรา ฮึก ฮือ”

   “เขาอาจจะยังไม่พร้อม อย่าร้องไห้ดิ”

   “เราเสียใจ น้อยใจด้วย เราไม่สำคัญเหรอ”

   “สำคัญดิ ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเด็กปีศาจนั่นรักเรามาก ทำไมถึงได้พูดแบบนี้ ที่เขาไม่บอก ไม่ใช่เขาจะไม่บอก ให้เวลาน้องหน่อย รอให้น้องมาบอกนะ”

   “ฮึก ฮือ พี่ทิวา... ฮือ”

   “ชู่ว ไม่ต้องร้อง ไม่ชอบเลยแบบนี้”

   “เราเสียใจนี่! น้ำตามันไหลออกมาเองด้วย ฮึก”

   “โอ๋ ๆ ถ้าหยุดร้องไห้พี่จะพาไปกินพุดดิ้งรสนม”

   “ไม่กิน กินไม่ได้ ฮึก เราบนไว้ อึก จะงดกินพุดดิ้งรสนมสองวัน ฮือ”

   “ฮะฮะ! เด็กเพี้ยนเอ๊ย!”

   “อย่ามาหัวเราะนะ ไม่งั้นเราจะโป้ง”

   “โอเค เลิกร้องแล้ว เข้าไปข้างในเถอะ ยุงกัดหมดแล้ว”

   “พี่อย่าปล่อยมือเรานะ”

   “ใครจะไปปล่อยกัน”






TBC

ก็แย่ละ จริงใจงานเข้า~
ถ้าเจอคำผิดรบกวนบอกด้วยนะคะ พลีส~ TwT
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ ตอนนี้คุณพ่อก็แพ้ทางยูกหมูแล้ว งิงิ
ไว้เจอกันตอนหน้าคับ บั๊บบัย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-10-2016 22:36:31 โดย HEARTBREAKER »

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ momonuke

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ก็แย่ละ ถถถถถถถถถถถถ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
โดนตีแน่จริงใจ ทำลูกหมูร้องไห้ :m16:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
โอ๋เอ๋นะลูกหมู
เดี๋ยวจริงใจก็มาบอก ทีนี้ก็ได้เวลาเอาคืน ถถถถถ
สงสารทิวาจัง โดนเด็กยั่วทุกวันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บ่มี้ไก้สุดๆ 55555555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
น่านนนนน งานเข้าอย่างแรงล่ะจริงใจงานนี้ :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
จริงใจทำลูกหมูร้องไห้เลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ tkaido

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 81
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ chaotic69

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
โอ๋เอ๋นะลูกหมู ไม่รู้จะสงสารหรือขำดี
น้องมีความลับก็เสียใน พุดดิ้งนมก็อดกินตั้งสองวัน :laugh:

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ประโยคตอนใกล้จบค่า มึง *มือ

อยากอ่านจริงใจกับภัคเลยอ่ะะะ เจ้าเด็กปีศาจทำพี่น้อยใจแล้ววว

ตอนนี้น่ารักก คุณพ่อแพ้ทางจันทร์เจ้านิดๆละ อิอิ  :L2:

ออฟไลน์ pornwicha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
จริงใจซวยแล้วววววว :katai5: :katai5:
ยูกหมูโกรธธธธแย้ว :mew2:

รอตอนต่อไปนะคะะะ

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด