(เรื่องสั้น) เป็นเช่นรัก ตอนพิเศษ #2 (6 เมษายน 63)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้น) เป็นเช่นรัก ตอนพิเศษ #2 (6 เมษายน 63)  (อ่าน 69314 ครั้ง)

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
รักลุกขึ้นมาค่ะลูกจรเข้ฟาดหางมันไปเลย

ออฟไลน์ moosawvans

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :hao5: ค้างงงง แต่รักทั้งสามคน รอนะคะ  :mew1:

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ทำไมเป็นแบบเน้.... :ling1: :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
จะร้องไห้แล้สวววววน้าาาาา

ออฟไลน์ peemai.pmz

  • <3 YAOI
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ 95varew

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ขี้โกงงงงงงงงงง
ขอตำรวจโผล่มาแบบละครไทยได้มั้ยคะ หมั่นไส้เหลือเกิน ยิงให้หมดด!

ออฟไลน์ koiiforyou

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
คิดเช่นขึ้นไปต่อยแทนได้มั้ยอ่ะ ระดับนี้คงไม่เก่งแค่ทำอาหารแน่ๆ cheer up! o13

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
ม่ายยยยยยยยยยยย  :serius2: :serius2:

รักอย่าเป็นอะไรนะ คุณดิษย์ช่วยลูกๆเร็วเข้า  :z3: :z3:

ออฟไลน์ joko

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อย่านะ อย่ามาทำร้ายกันแบบนี้ ให้รออ่านน่ะได้ค่ะ แต่อย่าทำร้ายพี่รักแบบนี้อ่ะ จะมีซูเปอร์ฮีโร่มาช่วยมั๊ยอ่ะ รีบมาต่อเลยนะ แล้วจะให้ต่ออีกหลายตอนเลย

ออฟไลน์ A_Narciso

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 879
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
  โอ๊ยยย ใจเต้นแรงมากกกก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
#เป็นเช่นรัก 25.1

แทนแสยะยิ้ม
สะใจจริงๆ
มันเดินเข้าหาร่างของคนแพ้บนพื้นเวที

คนล้มอย่าข้าม

มันรู้ แต่จะกระทืบซ้ำ

มือกูที่มึงทำให้เจ็บ ถึงคราวมึงบ้าง

แทนกระทืบมือของรักแท้
กะเอาให้แหลก
รักแท้เจ็บจนฟื้น
เขาร้อง

คุณดิษย์โกรธ
คนบางคน เลี้ยงเสียเปล่า
ไม่กตัญญูซ้ำยังแว้งกัด
ข้าวที่หุงให้มันกิน นำไปเลี้ยงหมาน่าจะดีกว่า

ไม่รู้ว่า ข้างนอกนั่นเรียบร้อยหรือยัง
ที่ยอมคล้อยตาม ให้รักแท้ขึ้นชก ก็เพราะต้องการซื้อเวลา
หน่วยพิเศษที่ขอให้มาช่วยเพื่อปราบปรามผู้ทรงอิทธิพล น่าจะต้องใช้เวลาเดินทาง วางแผนและเก็บกวาดข้างนอก

แต่ในตอนนี้เขาจะไม่รอแล้ว
ลูกเขาอยู่บนนั้น
เขาต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่แทนจะซ้อมลูกเขาจนตาย

“ผมขอเจรจา”

ปองพลสั่งให้แทนหยุด
มันขัดใจแต่ไม่กล้าขัดคำสั่ง
ดิษย์จึงเดินไปประจันหน้ากับปองพล

“ต้องการอะไรแลกกับการปล่อยตัว”

ปองพลยิ้มกริ่ม คืนนี้เขาได้กำไรหลายเท่าตัว ไม่เสียแรงที่อดทนรอมาเป็นยี่สิบปี

“หุ้นเหมืองเพชรของคุณก็น่าสนใจ”
คุณดิษย์แสดงท่าทีไม่พอใจ ปองพลทำการบ้านมาดีเกินไป
หุ้นของเหมืองในประเทศที่เพชรสวยที่สุด เป็นข้อมูลลับของเขา

“เกินไป” ดิษย์ตวาด

การ์ดของปองพล คนที่อยู่ใกล้เขาที่สุดจึงเข้าขวาง พร้อมชักปืนขึ้น
ปืนเล็งมาที่หน้าผากเขา
คุณดิษย์ชูมือขึ้นในท่ายอมแพ้ ชะงัก และไม่ทำฮึดฮัด

พูดขึ้นมาว่า “ไม่เอาน่า เมื่อกี้ผมใจร้อนไปหน่อย”

หันหน้าไปทางอื่นเล็กน้อย ส่งภาษากายว่ายอมถอย
จังหวะนั้น ท่อนแขนของมือปืนหย่อนลงเล็กน้อย ด้วยชล่าใจว่าชายตรงหน้าคงไม่กล้าทำอะไร

ตอนนี้ล่ะ

ดิษย์เหวี่ยงตัวออกพร้อมกับตบมือมาที่ปืน กุมมือที่นกนอกของปืน ใช้มือขวาตบอัดมาที่ส่วนบนของลำกล้องแย่งปืนในเสี้ยววินาที
เขาเคยทำได้เร็วกว่านี้ เคยทำสถิติแย่งปืนได้ภายใน 0.78 วินาที
แต่ตอนนี้พักเรื่องความเร็วไว้ก่อน
แทบทันทีที่เขาแย่งปืนได้ ปืนเกือบทุกกระบอกก็เล็งมาที่เขา
เกือบจะตกเป็นรอง หากไม่ใช่เพราะ ในเสี้ยววินาทีเดียวกัน คุณหยกใช้ลิปสติกของเธอจี้ไปที่คอของปองพล
ไวและเดาใจกันออก การเคยเป็นสามีภรรยานั้นมีข้อดีในวันนี้

การเอาเครื่องสำอางแท่งเล็กจ่อคอ อาจน่าหัวเราะ
แต่คนที่รู้จักอาวุธดีอย่างปองพลและลูกน้อง ไม่ขำ เพราะรู้ว่า มันคือปืนลิปสติกขนาดลำกล้อง 0.45 มม. ซึ่งหน่วยเคจีบีเคยใช้
ของโบราณที่ไม่น่ามีคนใช้แล้ว มันจึงถูกมองข้ามตอนตรวจค้น

แววตาปองพลบอกชัดว่าปวดร้าว

“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันทำได้” คุณหยกตอกย้ำความรู้สึกนั้นให้ลึกลงไปอีก

ปองพลรู้ดี จุดไฟเผากันยังเคยทำมาแล้ว

กลายเป็นเขาที่ต้องทำตามเงื่อนไข
ลำกล้องปืนที่แนบลำคอนั้นเย็นเยียบไปถึงสันหลัง

“ใจเย็น” ปองพลเจรจา

ลูกน้องของปองพลไม่กล้าบุ่มบ่ามหรอก
ชีวิตนายของมันแขวนอยู่บนปลายแท่งลิปสติก

“บอกให้ทุกคนวางปืน” ผู้หญิงคนเดียวในเหตุการณ์ ออกคำสั่ง

ปองพลสั่งลูกน้องด้วยสายตา

อาวุธถูกวางลง ถอยห่างจากปืนสามก้าว ยกมือประสานไว้หลังศีรษะ และถูกต้อนไปนั่งหมอบรวมกัน

คิดเช่นละล้าละลัง ห่วงทั้งผู้ให้กำเนิด และคนบนเวทีมวย เป็นหลักจึงขึ้นไปบนเวทีเพื่อประคองรักแท้ลงมาจากเวทีมวย

เรื่องควรจะจบดีๆ
แต่โชคไม่เข้าข้าง

มีเสียงตูมจากข้างนอก
ลูกน้องที่แอบซ่อนตัวอยู่อีกคนหนึ่ง ขว้างระเบิดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

แรงระเบิดและไอเพลิงทำให้ทุกอย่างในนี้ชุลมุน
เป็นแผนสำรองที่ปองพลเตรียมไว้
ฝ่ายนั้นจึงตั้งสติได้เร็วกว่า
มีคนตะกายเข้าคว้าปืน
เสียงปืนยิงสวนไปมาหลายนัด
แทนคว้าปืนได้กระบอกหนึ่ง มันเล็งไปที่แผ่นหลังนั่น
เป็นหลักเห็น

ปองพลสะบัดตัวหนีจากการถูกจี้ ในจังหวะที่คุณหยกตกใจเสียงระเบิด
ลูกน้องส่งปืนให้เขา
คนแรกที่ปองพลหันปลายปืนเข้าหา คือเธอ
ไม่เหลือแล้วแรงรัก เหลือแต่แรงแค้นเท่านั้น
ปองพลลั่นไก ในวินาทีเดียวกับที่แทนลั่นไก

ช่างบังเอิญ

เสียงปืนดัง

ได้ยินเสียงกรีดร้อง
คุณหยกตะโกนเรียกชื่อคิดเช่นเสียงดัง ทั้งๆที่เธอกำลังประคองเขาไว้ในอ้อมแขน

รักแท้ตะเบ็งเสียงลั่น
จับความไม่ได้
เป็นหลักที่ล้มลงทับตัวของเขา มีเลือดแดงเปรอะ
คิดเช่นที่รับกระสุนแทนคุณหยกก็ไม่ต่างกัน

จบแล้ว…


เจ้าหน้าที่เข้าเคลียร์สถานการณ์
หน่วยพิเศษได้เข้าฝังตัวอยู่ที่ชายคาและกันสาดมาสักพักใหญ่ ในระยะทำการของปืนพก
จึงช่วยยิงสะกัดได้ทัน และทำให้เหตุการณ์สงบได้รวดเร็ว

รักแท้ไม่รับรู้ความเป็นไปอื่น
นอกจากคนเจ็บสองคนนั้น
เขาวิ่งตามเปล
แต่ถูกกันออกมา
เพราะกีดขวางการทำงาน

รักแท้เห็นปลายผมชุ่มเลือดของคิดเช่น

เช่นไม่ชอบให้ผมเปียก

เป็นหลักที่ถูกส่งไปอีกทางหนึ่ง เสื้อนักเรียนอาบสีสดแต่ใบหน้าซีดขาว


เหมือนใจจะขาด
ทรมานเป็นสองเท่า
รักแท้ร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาไหลพรูไม่ขาดสาย สะอื้นจนไหล่โยน

เอาตัวเข้าขวางทำไม
คิดถึงชีวิตตัวเองบ้างหรือเปล่า
โง่ทั้งคู่
รักอะไรขนาดนั้น
ทิ้งชีวิตตัวเองได้โดยไม่ลังเล

บางทีความเชื่อเดิมของรักแท้อาจถูกต้อง

อย่ารัก
มันอันตราย

รักแท้เจ็บเสียจนต้องขยำอกซ้ายเอาไว้
เขาเฝ้าภาวนา
ข้อความซ้ำเดิม

ขอร้อง
อย่าตาย

-โปรดติดตาม25.2-
ขอขอบพระคุณค่ะ
treenature

#เป็นเช่นรัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-06-2018 07:00:21 โดย treenature »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
โอมายก็อด..ดดดดด   o22 o22 o22

ออฟไลน์ AeAng11

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 528
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0

ออฟไลน์ yunjae123

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 948
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
ม่ายยยยยยยยย!!!!!
อ๊ากกกกกกกกก!!!!!
ไม่เอาแบบนี้ๆๆๆๆ   :katai4:
ขอให้รอดปลอดภัยทั้งเป็นหลักทั้งคิดเช่น
สงสารรักแท้มากๆๆๆๆๆเลย  :m15:

ออฟไลน์ sripaerrr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
มันคือความรักอะ สุขเพราะรัก สู้เพราะรัก ทุกข์เพราะรักเจ็บเพราะรัก เกลียดเพราะรัก ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะรัก จะรักตัวเองหรือว่ารักคนที่เรารักก็ตาม ดังนั้นทุกๆอย่างจะคลี่คลายได้เพราะรักเช่นเดียวกัน

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
เข้ามาอ่านต่อเพราะคิดว่าเคลียร์แล้วว สรุปร้องไห้ออกไป ฮือออ  :hao5:  :katai1:

ออฟไลน์ mayyiyi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ทั้ง2จะไม่ไปไหน นั่นคือรักของนายรักแท้ มันจะดีขึ้น

ออฟไลน์ A_Narciso

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 879
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
ลุ้นมากเลยยยย  ขอให้ทั้งสองคนปลอดภัย

ออฟไลน์ CLShunny

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
เราอยากร้องไห้จริงๆๆนะเทอออออออออออออ

ออฟไลน์ Smirnoff

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1
โอ้ยยยน ฮือออออ ตามอ่านรวดเดียว ไม่เคยอ่านสามพีมี่ลงตัวมากขนาดนี้มากก่อน ละมุนต้นน น้อนนน เข้าใจรักเลยอะ แบบ เป็นเนาก็จะกวาดทั้งหมดทั้งเช้นทั้งน้อง รอติดตามนะคะ ลุ้นมาก  อย่ายิงน้อนนนๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Tennyo_Y

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
ตอนนี้ภาวนาเหมือนกัน อย่าตาย ได้โปรด อย่าตาย รักแท้ รักได้ไม่ผิด คนควรตายคือคุณหยก คุณหยกควรเลิกโลภมากได้แล้วอะ ไม่โอเค

ออฟไลน์ nnwangJrs

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ชอบนิยายแบบนี้มากค่ะ

ออฟไลน์ nnwangJrs

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ใช่ อย่าตายนะ เราร้องไห้ตอนจะตีสองเนี่ย คือชอบสำนวนแบบนี้มาก อ่านเพลินๆเลยค่ะ ลุ้นและสนุกมาก

ออฟไลน์ peemai.pmz

  • <3 YAOI
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ไม่นะ มันบีบหัวใจ  :o12: :o12:

ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1
นี่เตรียมใจว่าเรื่องจะคลี่คลาย เข้ามาเสียน้ำตาซะงั้น  :hao5: ต้องไม่เป็นไรซิ /ปลอบใจตัวเองวนไป/

ออฟไลน์ patompong888

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0


  ม่ายยยยยยย   :m15:

ออฟไลน์ treenature

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0

เป็นเช่นรัก 25.2

โรงพยาบาลตอนตีสามนั้นหนาว
มีพยาบาลและตำรวจเดินไปมา แต่รักแท้แทบมองไม่เห็นพวกเขา
เพราะกำลังตกอยู่ในมวลอารมณ์ของตน

ดิษย์เพิ่งเคลียร์กับตำรวจเรียบร้อย
ไล่ถามจนรู้ว่า รักแท้นั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง
ตรงนั้นค่อนข้างสลัว
ดิษย์จึงเห็นเพียงใบหน้าเสี้ยวหนึ่งของรักแท้
แต่เงาไม่สามารถซ่อนความรู้สึกนี้ได้
ทึมเทาและขวัญแขวน
เศร้าหมองและหวาดกลัว
รักแท้คนที่เก็บทุกอย่างมิดชิด เหมือนผิวน้ำที่ไม่เคยกระเพื่อมไหว ตอนนี้ควบคุมสิ่งที่รู้สึกแทบไม่ได้
คนเป็นพ่ออย่างเขามองลูกชายแล้วใจเสีย
เมื่อนั่งลงข้างๆ จึงเห็นไหล่นั่นสั่นน้อยๆ
ความรักกำลังมอบบทเรียนเรื่อง ‘ความรักนั้นเป็นทุกข์’ ในระดับซึ่งแม้แต่ดิษย์ก็ไม่เคยพบเจอ

คิดไม่ออกจริงๆว่าจะปลอบว่าอะไร
จะพูดว่า ทั้งคู่จะปลอดภัย เขาเองก็ไม่แน่ใจนัก
ปืนที่ยิงคิดเช่นและเป็นหลักเป็นปืนแบบเดียวกัน แต่คิดเช่นอยู่ใกล้ระยะทำการของปืนมากกว่า
น่าเป็นห่วง
ดูเหมือนรักแท้ก็รู้ ว่าใครสาหัสกว่าใคร

“ผมรักเขา รักทั้งคู่เลย”

จู่ๆรักแท้ก็พูดออกมา

“พ่อรู้”

“ผมกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้บอก”

ดิษย์โอบบ่าของลูกชายคนโต
รักแท้หมดแรงแล้วจริงๆ
เขาก้มหน้ามองน้ำตาของตนเอง ที่เปียกหลังมือ
เสียงสั่นเครือ

“ผมกลัว” คำพูดซ้ำเดิม เพราะความรู้สึกซ้ำเดิม

“ปลอดภัยน่า ถึงมือหมอแล้ว” ในที่สุดดิษย์ก็เลือกจะโกหก

รักแท้ก็รู้ แต่ก็ยินดีจะได้ยินประโยคนี้มากกว่าความเป็นจริง

“ผมแพ้แล้ว”

รักแท้จำนน

ดิษย์ไม่ได้ยินดีกับชัยชนะนี้ “รู้จักรัก ก็ดีแล้ว”

อย่าเพิ่งทำความรู้จักกับความสูญเสียเร็วนัก



มีเสียงฝีเท้า
รักมั่นกับจิณณ์ เดินเข้ามาหา
น้องชายคนเล็กกอดพี่ชายของเขาทันที ที่เห็นว่าร้องไห้ กอดเอาไว้แน่น และร้องไห้ตาม
รักแท้ยอมให้น้องกอด ไม่ได้สะบัดตัวหนี

อ่อนแอเหลือเกินแล้ว

.
.
.
เจ็ดโมงกว่าๆ
รักมั่นนอนหลับบนตักของจิณณ์
จิณณ์เองก็ไม่ได้เอ่ยปลอบอะไร
ไม่มีใคร ซ้อมปลอบใจในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน และต่างรู้ว่า บางคำพูดอาจทำให้รู้สึกแย่ลง
แต่ทั้งครอบครัวมาอยู่กับเขาตรงนี้
นั่งใกล้ๆ
แค่นั้น แต่เพียงพอ

รักแท้ยังนั่งอยู่ตรงที่เดิม แทบไปได้ขยับตัว
หลับไม่ลง
ความคิดวนเวียน เห็นภาพขณะมีความสุข สลับกับภาพสองร่างที่โชกเลือด
บางเหตุการณ์ระหว่างพวกเขาทั้งสาม วิ่งย้อนเข้ามาในความทรงจำ ราวกับภาพยนตร์ที่ถูกตัดสลับฉากอย่างไร้ฝีมือ
ระหว่างที่เห็นภาพ หัวใจก็เต้นอย่างเจ็บหน่วง
มันเจ็บจริงๆ ไม่ใช่การกล่าวเปรียบเปรย
ใครบอกว่า ร่างกายกับจิตใจเป็นคนละส่วนกัน
มันไม่จริง
ความทุกข์กำลังค่อยๆกัดกินทั้งหมดของเขา
รักแท้ยอมรับความทรมานอันเนิบนาบนี้
ต้องทนให้ได้
คนรักที่นอนข้างในนั้น เจ็บกว่านี้มาก
เขาแค่ต้องอดทน
และภาวนา
รักแท้ไม่เคยเชื่อเรื่องการสวดอ้อนวอน
แต่ตอนนี้เขากำลังทำ

ผมขอ…

สิ่งใดก็ตามที่อาจให้ได้ตามที่หวัง
รักแท้พร้อมจะคุกเข่าลงต่อสิ่งนั้น

ดิษย์เดินกลับมาพร้อมแก้วกาแฟอุ่นๆสำหรับจิณณ์
ส่วนรักแท้ปฏิเสธการดื่มกิน

ผู้ปกครองของเป็นหลักเดินตามหลังมา
รักแท้ยกมือไหว้
ไม่ได้เพื่อทักทาย
แต่เพื่อขอโทษ

“ผมปกป้องเขาไม่ได้”

ชายตรงหน้าก็ทุกข์ไม่แพ้รักแท้

“ผมไม่น่าปล่อยเขาให้คุณ”

“ให้ผมได้รักเขาเถอะครับ ผมจะดูแลเขาให้ดีกว่านี้”

ชายวัยกลางคน นิ่งอึ้ง ถึงเขาเคยเจอรักแท้ไม่กี่ครั้ง แต่พอจะสัมผัสได้ว่า รักแท้ไม่ใช่คนแบบนี้
แม้แต่จิณณ์และดิษย์ยังแปลกใจ
รักแท้ยิ้มน้อยๆ เป็นยิ้มอันอ่อนล้า

“อัตตาไม่สำคัญเท่าเป็นหลักหรอกครับ”

เขามองรักแท้ และในที่สุดก็ต้องยอมรับ “งั้นก็ขอฝากไว้อีกหน”

“ออกจากห้องผ่าตัดแล้วหรือครับ”

ความหนักอึ้งครึ่งหนึ่งหายไปแล้ว

“ย้ายมาอีกห้องหนึ่ง ยังไม่รู้สึกตัว”

รักแท้ลุกขึ้น “ผมขอไปหาเขาก่อน”

รู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นมาทันที ที่ได้ฟังข่าวดี

“ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้หรอก”

“ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยก็ให้รู้ว่าอยู่ตรงไหน”

คิดเช่นและเป็นหลักถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดคนละห้อง และรักแท้เลือกจะออกมานั่งรอในบริเวณที่ห่างออกมา
เพราะไม่รู้ว่า ควรนั่งรอหน้าห้องของใคร
มันห่วงไปหมด
นี่คงเป็นข้อเสียของการรักคนสองคนพร้อมกัน
รักสองเท่า ก็ต้องพะวักพะวงและทุรนทุรายสองเท่า

รักแท้เห็นเป็นหลักจากช่องกระจก เนื้อตัวสะอาดแต่ค่อนข้างซีด
พยาบาลให้ข้อมูลว่า ถ้าพรุ่งนี้ทุกอย่างอยู่ในเกณฑ์ดี จะสามารถย้ายไปห้องที่คุณดิษย์จัดการไว้

เป็นหลักไม่ตาย

รักแท้ตีความสิ่งที่พยาบาลบอกได้แบบนั้น

“ไปหลับสักงีบก่อน ห้องที่จัดไว้ให้เป็นหลักก็ได้ เพราะยังไงรักก็ต้องเป็นคนเฝ้าน้อง”

ดิษย์อยากให้รักแท้พักสักหน่อย สภาพร่างกายและจิตใจตึงจนเกินไปแล้ว

”ผมขอไปรอคิดเช่น เดี๋ยวนั่งหลับตรงนั้นก็ได้”

หน้าห้องผ่าตัดของคิดเช่นไม่มีใครนั่งรออยู่ ต่างจากห้องผ่าตัดของเป็นหลักที่ยังมีผู้ปกครองมานั่งรอ
คุณหยกยังต้องอยู่กับตำรวจในคืนนี้ เพราะตำรวจสงสัยว่าจะเธออาจพัวพันมากกว่าการเผาค่ายมวยเมื่อหลายปีก่อน

พอรักแท้ย้ายที่นั่ง คนในครอบครัวที่เหลือก็ย้ายตามมา
รักมั่นงัวเงีย แทบจะเหมือนหลับตาเดิน แล้วล้มตัวแผละลงนอนบนตักรักแท้
จิณณ์จึงล้มตัวนอนบนตักของดิษย์
รักแท้ไม่เคยเห็นพ่อกับป๊าทำอะไรแบบนี้

“ก็แค่ต้องเก็บแรงไว้ เดี๋ยวมีอะไรให้ทำอีกเยอะ”

จิณณ์หลับตา และออกตัวเสียงงึมงำ

ดิษย์อมยิ้มแล้วลูบหัวจิณณ์แผ่วเบา นอนเถอะ ไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว


ความเงียบครอบคลุมระหว่างพ่อลูก ทั้งที่ในหัวมีความคิดมากมายจนจัดลำดับไม่ได้

“ไม่เคยรู้ว่าพ่อใช้ปืนคล่องขนาดนั้น”

รักแท้เบาใจขึ้นมานิดหนึ่ง จึงเริ่มย้อนคิดถึงเหตุการณ์ในคืนที่ผ่านมา

“มันจำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตอย่างพ่อ แล้วก็สนใจเป็นการส่วนตัวด้วย”

“ผมชอบท่าตอนแย่งปืน”

ดิษย์หัวเราะเบาๆ เขาเพิ่งมาเป็นฮีโร่สำหรับลูกชายเอาตอนอายุป่านนี้

“ต้องเรียน ต้องซ้อมจนมันเร็วพอ แต่ไม่เคยเอามาใช้จริงสักครั้ง นี่แสดงว่าครูสอนใช้ได้ เดี๋ยวจะส่งไปเรียนนะ”

“เหมือนที่พ่อบังคับให้ผมลงใต้ทุกปิดเทอมน่ะเหรอ”

“คราวนี้ไม่บังคับ เพราะรักก็คงเห็นแล้วว่ามันจำเป็นยังไง ยิ่งถ้าคิดเช่นยังวนเวียนอยู่ในวงการมวย บางทีรักอาจต้องเรียนมากกว่าการปลดปืน”

“ผมไม่อยากให้เขาทำแล้ว” รักแท้ทอดมองประตูตรงหน้า

“อาจจะยากสักหน่อย ดูเหมือนเขาตั้งใจจะเปลี่ยนค่ายให้ดีขึ้น”

“จริงๆแล้ว ขอให้เขาออกมาก่อน แล้วจะยังไงก็ได้” รักแท้ก็พอจะรู้ คิดเช่นคงไม่ทิ้งคนในค่าย

แค่มีชีวิตอยู่ต่อไป หากคิดเช่นจะเลือกทำอะไรก็ได้ เขาจะคอยระวังข้างหลังให้เอง

“พ่อรู้ใช่ไหมว่าคุณหยกพกปืนลิปสติกนั่น”

“พ่อเป็นคนหามาให้เอง ต้องสั่งทำ”

“ผู้ชายคนนั้นคือคนรักเก่าของคุณหยกใช่ไหม”

“ไม่ใช่ แต่เดาว่าเขาเป็นพ่อของคิดเช่น”

รักแท้ขมวดคิ้ว เขาคงอดนอนจนสมองเบลอ

“คุณหยกไม่เคยรักใคร จึงนับเขาเป็นคนรักไม่ได้หรอก”

รักแท้กดหัวลงเล็กน้อย แทนการบอกว่าเข้าใจ

“คุณหยกไม่เชื่อในความรักหรอก เธอคิดว่าความรักมีแต่จะทำให้เธอสูญเสีย สำหรับคนบางคน การต้องแบ่ง หรือให้อะไรสักอย่างแก่คนอื่น แม้เพียงน้อยนิด ก็นับเป็นความทุกข์อย่างที่สุด” คุณดิษย์รู้จักและเข้าใจคุณหยก

“น่าเสียดายที่เธอไม่ได้ทำความรู้จักกับความรัก” รักแท้รู้จักแล้ว แม้ความรักจะทำให้เป็นทุกข์แค่ไหน แต่ก็ยังยินดีจะมีความรัก

รักแท้นึกภาพตัวเองในอดีตไม่ออก ว่าอยู่มาได้อย่างไรด้วยหัวใจที่เฉยชา
เพราะเมื่อมีความรัก หัวใจก็เหมือนถูกเติมจนเต็ม

มันไม่ได้มอบแต่ความสุข บางครั้งความรักก็ทำให้กระสับกระส่าย ไม่เป็นตัวเอง และถูกถ่วงไว้ด้วยความห่วงกังวล

แต่เขากลับไปเป็น “รักแท้คนเดิม” อีกไม่ได้แล้ว
คนที่ไม่ยี่หระต่อความรักและเพิกเฉยต่อผู้อื่น
หัวใจของเขาละเอียดอ่อนจนละทิ้งความรู้สึกของคนที่รักไม่ได้

ชีวิตต่อจากนี้ ไม่มีคิดเช่นและเป็นหลักไม่ได้

ขาดไม่ได้จริงๆ

รักแท้ฝืนสภาพร่างกายไม่ไหว แผลที่โดนต่อยและมือที่โดนเหยียบเริ่มอักเสบ
สุดท้ายก็ผล็อยหลับไป

พยาบาลคนหนึ่งมาช่วยถ่ายรูปนี้ไว้
ภาพถ่ายใบแรกที่นับว่าเป็นภาพครอบครัวจริงๆ
ดิษย์เป็นคนเดียวที่ยิ้มให้กล้อง เพราะจิณณ์ยังคงหลับอยู่บนตักของเขา และรักมั่นที่หลับหนุนตักของรักแท้
ส่วนรักแท้ก็พิงศีรษะไว้กับไหล่ของพ่ออย่างเขาอีกทีหนึ่ง

ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะเจ้าลูกชาย


เก้าโมง
รักแท้รู้สึกตัวตื่น เพราะได้ยินเสียงคุยกันเบาๆ

พ่อ จิณณ์ และรักมั่นกำลังนั่งคุยอยู่กับนายแพทย์ท่านหนึ่ง

“พ้นขีดอันตราย”

รักแท้จับความได้เท่านี้ ก็ลุกทันที

“ใจเย็นลูกชายเดี๋ยวหน้ามืด”




คิดเช่นมีสายระโยงระยางมากกว่าเป็นหลัก

ถ้าคิดเช่นมาเห็นตัวเองตอนนี้ คงบ่นหงุงหงิง ว่า ‘ไม่เท่เลย’
แผลใหญ่ใกล้อกนั่นทำให้ยังใส่เสื้อไม่ได้
จะหนาวหรือเปล่า

“แข็งแรงไวๆ” รักแท้กระซิบผ่านกระจก

การจ้องมองคนรักที่นอนเจ็บอยู่บนเตียงก็ยังให้ความรู้สึกเจ็บปวดมากอยู่ แต่ไม่เท่ากับในหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ที่ต้องรอคอยว่าจะเป็นหรือตาย

เหมือนเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นเพื่อพิสูจน์ให้เห็น

ความรักเป็นเช่นนี้

ถ้ารักแล้ว ต้องผูกพัน ต้องยอมติดบ่วง อาจทุกข์สาหัส
เข็ดไหม
จะหยุดรักหรือเปล่า

ไม่เลย
ผลเกิดในทางตรงกันข้าม
รักแท้จะยอมถูกผูกมัด ไม่ขัดขืนต่อความรักอีกต่อไป


ตื่นมาให้บอกรักไวๆนะ ทั้งคู่เลย


- โปรดติดตาม 25.3 -

ขอบพระคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
คิดเห็นอย่างไร รบกวนที่ #เป็นเช่นรัก ค่ะ

treenature

ออฟไลน์ yunjae123

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 948
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
ดีใจที่ทั้งเป็นหลัก และคิดเช่นปลอดภัย
ลุ้นมากๆๆๆๆ
ตอนนี้รักแท้เข้าใจความรักได้เป็นอย่างดีเลยแหละ~~

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
เฮ้อ...ออออออออออออออออออออออออออออออ โล่งอก   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ออฟไลน์ ongard25

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ฮือออออ ดีใจมากกกเลยปลอดภัยทั้งคู่เลย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด