Sins : Greed -- [SP.1 : Wedding Night] pg.146 -- 13/4/61
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Sins : Greed -- [SP.1 : Wedding Night] pg.146 -- 13/4/61  (อ่าน 1371550 ครั้ง)

ออฟไลน์ Fujoshi

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2610 เมื่อ26-11-2016 23:22:45 »

รู้สึกเหมือนเป็นคุณแม่ที่เห็นลูกโตมาเป็นเด็กดี
น่ารักมาก ปลื้มปริ่มมากค่ะ
หวงลูกมากด้วย จงเป็นโสดตลอดไป

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2611 เมื่อ27-11-2016 00:44:45 »

ตอนจบนี่เนื้อเพลงโปรดเค้าเลย
Celine Dion ร้องไว้ในวัย 20 กว่าๆ จนตอนนี้ 48 แล้ว เสียงเป็นไง ไปฟังกันดู


https://www.youtube.com/v/8a0mICh55oE

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2612 เมื่อ27-11-2016 01:15:19 »

ลูกชายพี่กุนต์เติบโตมาน่ารักมาก

บทนี้ถึงจะไม่มีพี่กุนต์กับพี่โอ๊ตปรากฏตัว แต่ตัวตนของสองคนนี้ก็เข้มข้นในตัวอ้นกับอุ้มมาก

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2613 เมื่อ27-11-2016 01:28:41 »

กรี๊ด ขอน้องอ้นๆๆ

ออฟไลน์ PHA_

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2614 เมื่อ27-11-2016 01:42:31 »

โง้ยยยยยยยยยน่ารักมากๆ อบอุ่นมากๆด้วย
งือๆๆๆๆๆๆ น่ารัก อยากได้ อยากอ่านอีก

ออฟไลน์ ╰Äρρłәßәѓѓÿ╮

  • There can be miracles When you believe
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
    • Twitter
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2615 เมื่อ27-11-2016 03:03:38 »

น้ำตาจิไหลลล พี่กุนต์ปลูกผลผลิตได้ออกมางดงามจริงๆ รักเลย สายแม่พระ สายเปย์ สายสุขภาพ สายกินเด็ก มีอะไรเหลืออีกพี่กุนต์เป็นให้หมด  :-[

ยิ่งเปิดเพลงป้าเหี่ยวไปด้วยยิ่งอิน เพลงโปรดเลย เลือดเพลงได้ถูกจริงๆ  :กอด1:
You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
I'm grateful for each day you gave me
Maybe I don't know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you

ออฟไลน์ wikichan

  • ชื่อ:Wi! วิ! วิกิ! วิเวียน//วันๆ ไม่ทำอะไรชอบอ่านมังงะและนิยายเป็นชีวิตจิตใจ ชอบผลงานของพี่แพร์ Nigiri_Sushiที่สุดอ่านทุกเรื่องแต่ไม่ได้ซื้อทุกเรื่อง อยากเจอตัวจริงสักครั้งนึงแบบว่านักเขียนในดวงใจ #เพ้อ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2616 เมื่อ27-11-2016 06:11:17 »

อ่านจบ...แล้วหัวเราะคำสาปเจ๊มากกกกก
ลืมเรื่องอินๆ ซึ้งๆ น่ารักๆ ไปเลยอ่ะ
55555555555555

ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2617 เมื่อ27-11-2016 11:29:32 »

โอ๊ยยยยย แค่นี้ก็ฟินทะลุปอดแล้วค่ะ

คือดีงาม คือที่สุด คือความรัก

อ้นกับอุ้มเป็นคนที่น่าก่อกลับบ้านเพราะกุนต์
น้องน่ารักมากค่ะ เด็กน้อย เติบโตแบบรู้คิด

ไม่เสียแรงที่พี่กุนต์กับโอ็ตฟูมฟักมาอย่างดี แล้วน้องก็จิตใจดีไม่เคยเปลี่ยน

เรื่องต่อไปหรอคะ จะรออ่านนะ 5555

ออฟไลน์ therappizdrum

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 194
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2618 เมื่อ27-11-2016 12:18:35 »

ตอนพิเศษน่ารักมากเลยค่ะ ชอบชื่อจริงอ้นอุ้มอ่ะ

ดีใจแทนพี่กุนต์ที่น้องๆรักขนาดนี้ เป็นตัวอย่างที่ดีแก่น้องๆมาก

ผลของความรักทึ่พี่กุนต์มีให้น้องๆ น้องๆก็เลยโตมาแล้วน่ากิน เอ้ย ไม่ใช่ 55555

ออฟไลน์ Noname_memi

  • 7 or never, 7 or nothing
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
Re: Sins : Greed -- [Ch.24] pg.48 -- 10/9/59
«ตอบ #2619 เมื่อ27-11-2016 14:00:40 »

ฮือออ หืดหาด  :hao6:  :haun4: ตามมาจากเด็กดี ไม่รู้ว่าในนี้ก็มีลงด้วย ลุงกุนต์น่าแย่งโอ๊ตกัดมากเลย ฮรืออ โอ๊ตทำไมถึงลืมของสำคัญแบบนั้นเล่า ถึงจะเพิ่งอ่านฉากแบบนี้ไป แต่เราก็กลัวชามมาม่ารอพร้อมเสิฟมากๆเลย กว่าจะเข้าใจ กว่าจะรู้ว่าคิดยังไง โอ๊ตจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะ ฮือ อยากเห็นลุงกุนต์มีความสุขกับความรัก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Sins : Greed -- [Ch.24] pg.48 -- 10/9/59
« ตอบ #2619 เมื่อ: 27-11-2016 14:00:40 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เอมมี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 572
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2620 เมื่อ27-11-2016 14:16:07 »

น้องอ้นน้องอุ้มเป็นเด็กดีที่ได้แบบอย่างมาจากพี่กุนต์แท้ๆ

ออฟไลน์ Kkookai

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2621 เมื่อ27-11-2016 14:29:35 »

อ่านแล้วหน่วงๆในอก..ดีใจคือความรู้สึกแรก...อุ่นๆคือสิ่งที่ตามมา..น้ำตาซื่ม..เด็กๆโตแล้วถึงแม้จะขาดแต่ก็โตมาอย่างมีคุณภาพ..

ออฟไลน์ กบกระชายไทยนิยม

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2622 เมื่อ27-11-2016 15:44:55 »

อ่านแล้วอยากห่อกลับบ้านเลน  :hao5: :hao6:

ออฟไลน์ Arancia

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2623 เมื่อ27-11-2016 18:49:54 »

ตายละเด็กน้อยของแม่ๆ โตมาซะดีงามมมมมมมมมมมมม
สมชื่อคนเลี้ยงจริงๆ  นิสัยนี่ถอดมาเป๊ะๆ ถ้าไม่ใช่น้อง นี่นึกว่าลูก 555555
ชอบมากกกกกกกกกกกกก

รอเรื่องหลังต่อ แต่ก็ชอบตอนพิเศษอยากอ่านว่าหลังจากนั้นแล้วโอ๊ตจะขนาดไหนกะพี่กุนต์
รออ่านๆๆๆๆ

ออฟไลน์ tomnub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2624 เมื่อ27-11-2016 21:39:03 »

สงสารพี่กุน  แก่ไป  เด็กๆพึ่งวัยรุ่นเอง 

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2625 เมื่อ27-11-2016 22:35:11 »

โตเป็นหนุ่มกันแล้ว~

ออฟไลน์ beerby-witch

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 565
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2626 เมื่อ28-11-2016 10:32:34 »

ทำไมพี่อ้นน่าดูเอ็นแบบนี้  :ling1: ส่วนน้องสเป็คดูท่าจะได้สามีนะลูก :katai2-1:

ออฟไลน์ Supak-davil

  • สาว Y = Why I don't have a boyfriend ??????????
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2627 เมื่อ28-11-2016 10:57:29 »

แอร๊ยยยยยยยย
ฟินตาม

ออฟไลน์ yayee2

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +554/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2628 เมื่อ28-11-2016 14:33:03 »

  อ่านสองตอนท้ายนี้ ขุ่นแม่เป็นปลื้มมากๆจ้ะ น้องอ้นน้องอุ้มเติบโตมาอย่างมีคุณภาพ
แม้จะไม่มีพ่อแม่อยู่เคียงข้าง แต่มี"พี่ชาย" แบบพี่กุนต์ ก็เหมือนมีทั้งพ่อทั้งแม่เลยทีเดียว
เมื่อสถาบันครอบครัวเข้มแข็งอบอุ่น ผู้นำครอบครัวเป็นแม่แบบที่ดี
ย่อมหล่อหลอมเด็กๆในครอบครัวให้ออกมาได้ดีและสวยงาม
ขอกอดคุณคนเขียนแบบแน่นๆสักอึดใจนานๆนะ กอดขอบคุณ ที่ถ่ายทอดเรื่องนี้ออกมาได้สวยงามทั้งเนื้อหาและภาษา
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L1: :L1:
จะรอตอนต่อไปจ้ะ

ออฟไลน์ +pEnGuIn+

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2629 เมื่อ28-11-2016 17:09:09 »

ตายแล้วววว น้องโอ๊ต น้องอุ้ม
โตมาเป็นผลผลิตที่ดีของชาติมากค่ะลูก
พี่กุนต์เค้าสอนมาดีจริงๆ ปริ่มแทนนนน
เด็กๆนี่ติดนิสัยพี่กุนต์มาหลายอย่าง
ซึ่งดีแล้ว เพราะพี่กุนต์ของเราน่ารักมากเนอะ
ว่าแล้วก็คิดถึง ไอ่โอ๊ตกับพี่กุนต์ รอๆๆนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
« ตอบ #2629 เมื่อ: 28-11-2016 17:09:09 »





ออฟไลน์ MyMine104

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2630 เมื่อ28-11-2016 17:14:26 »

น่ารัก ละมุนละไม ภาษาดีมากกกตอนอ่านเหมือนพี่กุนต์ก็คอยสอนเราด้วยนิยายเรื่องนี้ให้อะไรเรามากกว่าความสนุกนะ ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :pig4: :L1:

ออฟไลน์ WilpeR

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1555
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-2
Re: Sins : Greed -- [Special] pg.86 -- 26/11/59
«ตอบ #2631 เมื่อ28-11-2016 19:41:35 »

ว้าว น้องๆน่ารักมากเลยอ่ะ ตอนโตแล้ว ลุ้นพี่กุนต์กับโอ้ตต่อดีกว่าจะยอมรับความรู้สึกเมื่อไร

ออฟไลน์ nigiri-sushi

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1165/-8
    • Nigiri-Sushi Page
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2632 เมื่อ29-11-2016 01:03:26 »





Chapter 37




“วันนี้จะเข้าร้านกับพี่ไหม” กนธีถามอินทัชระหว่างที่กำลังกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ต เขาเหลือไว้แต่สองเม็ดบนเพราะอากาศร้อน
   
อินทัชชะงักมือที่กำลังเช็ดผม “ไม่เข้าดีกว่าครับ” 

เขาก้มลงหยิบผ้าขนหนูที่พี่กุนต์วางไว้ระเกะระกะขึ้นมาตาก เมื่ออยู่ร่วมกันนานเข้าก็เริ่มเห็นนิสัยของแต่ละฝ่ายชัดเจนขึ้น เขาค่อนข้างเจ้าระเบียบ ในขณะที่พี่กุนต์จะเป็นคนง่ายๆ ใช้อะไรวางทิ้งไว้ตรงนั้นให้คอยตามเก็บ

แต่เขาคิดว่าแบบนี้ก็น่ารักดี ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องแย่อะไร ซ้ำเคยชินเสียแล้วกับข้าวของที่วางเกลื่อนกลาด เช่น ถุงเท้า เสื้อ กางเกง เข็มขัด ผ้าเช็ดหน้า แต่กับบางเรื่องก็ทำเองจนเรียบร้อย อย่างพับผ้าห่ม หรือถอดชั้นใน ฝ่ายนั้นจะใส่ไว้ในตะกร้า พับสองทบเหมือนยังไม่ได้ใช้จนเขาที่เป็นคนซักให้เกิดสับสนบ่อยๆ

ปกติแล้วพี่กุนต์จะเอาชั้นในไปซักร่วมกับผ้าชิ้นอื่นในเครื่อง แต่พอเขารู้เข้าก็อาสาทำเองเพราะไม่อยากให้แม่บ้านหัวใจวายและมันจะได้ไม่ย้วยเร็วด้วย ชั้นในของพี่กุนต์มียี่ห้อ ใช่ของถูกๆข้างทางตัวละยี่สิบสามสิบบาทเสียที่ไหน

“โอเค..ถ้าไม่เข้า วันนี้พี่อาจจะกลับช้าหน่อยนะ” กนธีเดินมาหวีผมหน้ากระจก ฉีดน้ำหอมกลิ่นโปรดตรงซอกคออย่างเคยชิน

“แต่งหล่อแบบนี้ มีนัดหรือครับ” เขาพาดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ใช้เช็ดผมที่ราว จากนั้นก็ปลดผ้าอีกผืนที่พันเอวไว้หลวมๆออก เดินเปลือยต่อหน้าอีกฝ่าย

คนมองกระแอมในลำคอ ไม่เคยชินสักทีกับความหน้าทนของเด็ก

“พอดีน้องสนชวนพี่ไปกินข้าวที่บ้านน่ะ พี่ชายเขาทำมื้อเย็นไว้ให้”

อินทัชเลิกคิ้ว หยิบชั้นในกับกางเกงยีนส์มาสวม พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นพี่กุนต์ติดกระดุมสลับกันก็ส่ายหัว เข้ามาช่วยติดให้ใหม่ “จริงๆเลยนะพี่เนี่ย”

กนธีหัวเราะเก้อเขิน อุตส่าห์แต่งตัวหล่อเนี้ยบอย่างดี ดันตาฝ้าฟาง ติดกระดุมผิดตำแหน่งเสียได้ “จะบอกว่าไม่ต้องรอกินข้าวนะ”

“ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไรครับ”

“สนิทกันทุกวันแหละน่า” เขายิ้ม อินทัชไม่ค่อยเข้าร้านวันธรรมดา จะรู้ได้อย่างไรว่าเขากับปาลินคุยเรื่องอะไรบ้าง “ทำไม? หวงเพื่อนหรือ”

คนฟังหัวเราะ “ทำอะไรก็ทำเถอะครับ ผมก็มีเรื่องไปทำเหมือนกัน”

“อะไรน่ะ ทำเป็นมีความลับ”

“มันก็ต้องมีกันบ้างสิพี่” อินทัชอมยิ้ม หยิบเสื้อมาสวม “เห็นกระเป๋าเงินผมไหมครับ” เขาหันซ้ายหันขวา พออีกคนชี้ให้ดูตรงโต๊ะข้างหัวเตียงก็ร้องอ้อ

เมื่อคืนเขาร่วมรักกับพี่กุนต์ แต่ถุงยางในลิ้นชักหมดแล้วเลยเอาจากกระเป๋าเงินมาใช้ก่อน ที่เขาพกติดตัวไม่ใช่ว่าจะไปใช้กับใครอื่นหรอก เอาไว้เผื่อแอคซิเดนท์กับคนตรงหน้าต่างหาก..เรื่องนอกกายน่ะไม่อยู่ในความคิดแน่

“ให้พี่ไปส่งไหม” กนธีช่วยจัดเสื้อของเจ้าโอ๊ตให้เรียบก่อนหยิบกุญแจรถมาถือ เมื่อวานมันมาขอค้างที่ห้อง เห็นว่าวันนี้มีธุระแต่ก็ไม่ยอมบอกว่าธุระอะไร

“ไม่เป็นไรครับ” เขาเช็กแบตโทรศัพท์เห็นว่าเต็มเปี่ยมดี “พี่ไปร้านเถอะ”

“อืม..แล้วคืนนี้เราเอาไง..จะกลับบ้านใหญ่หรือจะนอนที่นี่”

อินทัชคิดอย่างชั่งใจ “ดูก่อนพี่ ไว้จะโทรบอกแล้วกัน”

“โอเคครับ ขึ้นรถลงเรือก็ระวังล่ะ” กนธีบอกประสาคนแก่ “เออ..เงินเราพอไหม ติดในกระเป๋าสักสามสี่พันแล้วกัน” เขายื่นแบงค์พันให้

“ไม่เอาครับ” เด็กหนุ่มปฏิเสธ “ธุระนี้ต้องใช้เงินผมเท่านั้น”

“จะไปเที่ยวอาบอบนวด?”

“พี่กุนต์..” อินทัชถอนหายใจ “มุกนี้ผมไม่ซื้อ”

“ยอมๆ” กนธีหัวเราะ ยกสองมือยอมแพ้ ไอ้เด็กนี่มันแหย่อะไรทำนองนี้ไม่ได้เลย เครียดติดหมัดขึ้นมาทันที “แค่จะบอกว่าถ้าจะไปก็ชวนพี่บ้างนะ”

“เมื่อคืนสู้กันขนาดนั้น ยังคิดว่าไหวหรือครับ” เขาถามยิ้มๆ

“อย่าดูถูกนะว้อย” กนธีเข่นเขี้ยว มัวแต่เถียงกับมันเดี๋ยวเขาได้เข้าสายพอดี “เออ..ไปล่ะ ไว้คุยกัน มีอะไรก็โทรมานะ เงินไม่พอก็รูดบัตรได้เลย”

อินทัชส่ายหัวระอากับคนที่ออกจากห้องไป พี่กุนต์ไว้ใจเขาที่สุด ขนาดทำบัตรเครดิตเสริมให้โดยไม่คิดไตร่ตรองสักนิด ซ้ำไม่มีข้อแม้หรือข้อตกลงอะไรสักข้อ เรียกว่าถ้าอยากใช้เงินก็รูดได้เลย บิลเรียกเก็บเป็นหน้าที่ของพี่กุนต์ที่จะจ่ายให้เอง แน่นอนว่าตั้งแต่ที่ได้มาเมื่อไม่กี่วันก่อน เขายังไม่ได้ใช้ และคิดว่าจะไม่ยอมใช้เด็ดขาด ถึงจำเป็นต้องรูดก็จะเอาเงินมาคืนให้ได้

..ทุ่มเทให้มากขนาดนี้..โดนเด็กหลอกมากี่ครั้งกี่หนแล้วนะ..

คล้อยหลังอีกฝ่ายได้สักพัก พอมั่นใจว่าพี่กุนต์น่าจะออกไปแล้ว เขาก็หยิบกระเป๋าเป้ขึ้นพาดบ่า สำรวจไฟและเตาไฟฟ้าในห้องว่าปิดเรียบร้อยดี

มะรืนนี้จะเป็นวันเกิดพี่กุนต์ เขาเลยวางแผนไปเดินตลาดต้นไม้จตุจักรเพื่อหาซื้อพันธุ์ไม้สวยๆให้ น่าจะเป็นของขวัญที่ถูกใจคนรักธรรมชาติที่สุด เขาเสิร์ชหาชื่อไม้ดอกไม้ประดับที่ต้นไม่ใหญ่มาก พอจะปลูกที่ระเบียงได้เอาไว้แล้ว

ตอนลงมาถึงล็อบบี้ มือถือในเป้ก็แผดเสียงจ้าจนเขาสะดุ้ง หน้าจอเป็นเบอร์ไอ้น้องคนกลางที่หากไม่จำเป็น มันจะไม่ใช้มือถือเพราะกลัวเปลืองเงิน

ร่างสูงงุนงง ไอ้อ้นโทรหาเขาทำไม พอกดรับ เสียงโวยวายของไอ้แสบก็ดังขึ้น เรียกว่าต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากหูกันเลย

‘พี่โอ๊ต!!’ อ้นร้อง ‘อ้นรู้นะว่าพี่โอ๊ตจะไปหาของขวัญให้พี่กุนต์!’

..มันรู้ได้ยังไงวะ..

‘ก็อ้นเห็นพี่โอ๊ตจ้องคอมที่ห้องรับแขกอ่ะ จะไปซื้อต้นไม้ใช่ไหม’

คำตอบเล่นเอาคนฟังกุมขมับ เมื่อวานตอนบ่ายก่อนออกมาหาพี่กุนต์ที่คอนโด เขาดูเว็บต้นไม้จริงๆ ไอ้อ้นก็มาป้วนเปี้ยนแถวนั้นแต่ไม่คิดว่ามันจะตาไว

‘อ้นจะไปด้วย~ อ้นก็จะซื้อของขวัญให้พี่กุนต์เหมือนกัน’

มีเสียงง้องแง้งอีกเสียงแทรกเข้ามา ไอ้อุ้มก็เอากับพี่มันด้วย

‘หนูก็อยากไป อยากป๊ายย~’

อินทัชขยี้หัวตัวเองยิกๆ “ไปไม่ได้” บอกแค่นั้นมันก็แผดเสียงคูณสอง “ฟังก่อนไอ้ตัวดี จตุจักรแดดร้อน พี่หิ้วของเยอะ ไม่มีเวลาดูแลหรอก ห้องน้ำก็เข้าลำบาก ห้องแอร์ก็ไม่มี ของกินก็หายาก วันนี้มันวันขายต้นไม้ ไม่สนุกหรอก”

‘พี่โอ๊ตไม่ต้องดูแลอะไรอ้นเลย อ้นจะดูแลตัวเองกับน้องอุ้ม’

“เชื่อก็มีลูกเป็นแฮมสเตอร์แล้ว!”

‘แง้~ หนูจะไปด้วย’ น้องอุ้มร้องซิกๆ ฟังดูก็รู้ว่าแกล้ง ‘พี่โอ๊ตไม่อยากให้หนูให้ของขวัญพี่กุนต์ หนูจะฟ้องพี่กุนต์ หนูเก็บเงินค่าขนมวันละสิบบาทเลยนะ’

“กลับไปรับพวกเราก็ยิ่งช้าน่ะสิ ทำไมไม่บอกตั้งแต่เมื่อวาน” อินทัชถอนหายใจ แล้วก็ได้คำต่อว่ากลับมาว่าทำไมเขาอุบอิบไว้ ไม่ยอมเล่า..ดูมันย้อนสิ

‘ถ้าพี่โอ๊ตไม่มารับ น้องอุ้มบอกว่าจะไม่ยอมกินข้าวเย็น’

“แต่จะกินขนมใช่ไหม?” เขาส่ายหัว ออกมายืนรอแท็กซี่ คิดว่าคงต้องเสียเวลาย้อนกลับไปบ้านใหญ่แล้วเพราะกลัวไอ้ตัวเล็กจะกินขนมแทนข้าว

‘ถ้าพี่โอ๊ตไม่มา อ้นจะรื้อกระเป๋าพี่โอ๊ต เอาหมากฝรั่งมาเป่าให้หมด’

“หมากฝรั่ง?” เขาย่นหัวคิ้ว เขาเคี้ยวหมากฝรั่งที่ไหนกัน “อะไรวะ”

มีเสียงไอ้สองแสบคุยกัน ‘ซองนี้ใช่ป่ะพี่อ้น..ฉีกเลยมะ’

..ซอง..หมากฝรั่ง..

“หยุดเดี๋ยวนี้ไอ้อ้นไอ้อุ้ม!” อินทัชห้ามเสียงหลง “พี่กำลังจะไปหา ออกจากห้องแล้วไปนั่งรอข้างล่าง ถ้าพี่ไปแล้วไม่เจอ อดเที่ยว!”

‘คร้าบ~ ไปแล้วครับ’ สองหน่อหัวเราะคิกคักแล้วก็วิ่งตึงๆลงบันได

ร่างสูงกุมขมับ รีบขึ้นแท็กซี่ก่อนบอกปลายทางด้วยความเหนื่อยใจ

..ถ้าฟาดก้นพวกมันคนละตุบสองตุบ ยายจะด่าเขาไหมเนี่ย..

ตอนมาถึงบ้านใหญ่ ไอ้อ้นไอ้อุ้มแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว คนพี่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ คนน้องใส่เอี๊ยมสีน้ำเงินลายเป็ด มีหมวกติดหัวคนละใบ สะพายเป้พร้อม ด้านข้างพกขวดน้ำเตรียมไว้ด้วย อินทัชเห็นแล้วทั้งเอ็นดูทั้งมันเขี้ยว

“อยากไปดีนัก ถ้าแดดร้อนห้ามโวยนะเว้ย” เขาขู่ มองพวกมันส่ายหัวดิก ชูนิ้วก้อยป้อมๆสัญญาว่าจะไม่ดื้อ “ห้องน้ำไม่มีด้วย อั้นฉี่ให้ล้นถึงคอเลย”

น้องอุ้มสะดุ้งเฮือก “หนูฉี่มาสามรอบแล้ว ขอไปฉี่รอบที่สี่ก่อนฮะ”

อินทัชหัวเราะ “พี่ล้อเล่น” เห็นแก่ความตั้งใจขนาดจะยอมกลั้นฉี่ เขาจะโกหกไอ้พวกแสบต่อได้ยังไงล่ะ “แต่วันนี้วันธรรมดา ของกินหายาก ไม่ล้อเล่น”

อ้นรื้อห่อแครกเกอร์ออกมาให้ดู ยอมพวกมันเลย..เสบียงพร้อมสรรพ

“ทีหลังพกเต้นท์ไปด้วยนะ จะได้กางนอน” เขาส่ายหัวระอา ยื่นมือให้น้องๆจับก่อนพาไปขึ้นแท็กซี่ บอกปลายทางจตุจักร “พกเงินมาเท่าไรกัน”

อ้นนับแบงค์หลายรอบแล้ว เด็กชายมีอยู่ห้าร้อยบาทแน่ะ ส่วนน้องอุ้มมีเงินอยู่สองร้อยบาท เป็นพ็อกเก็ตมันนี่ที่ได้จากการทำงานเล็กๆน้อยๆให้พี่กุนต์ เพราะพี่โอ๊ตขอไว้ว่าจะไม่มีการให้ค่าขนมแบบเปล่าๆโดยไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน

“จะซื้ออะไรให้พี่กุนต์” เขาพับเงินให้ไอ้อุ้มแล้วรูดซิปปิด กำชับให้คอยจับเอาไว้ ไม่อย่างนั้นถ้าหายขึ้นมาคงต้องนั่งเช็ดน้ำตาท่วมทุ่งให้มันแน่ๆ

“ซื้อต้นไม้แหละ” อ้นตอบ

“แหงล่ะเอ็ง เขามีขายแต่ต้นไม้ทั้งนั้น” อินทัชโยกหัวน้องคนกลาง คลี่กระดาษรายชื่อให้ดู “พี่เล็งมาแล้ว แต่อ้นกับอุ้มน่ะจะเอาอะไร”

“เดินดูก่อนได้ไหมอ่า” น้องอุ้มมีเงินนิดเดียว ถ้าให้ซื้อต้นไทรพร้อมผ้าเจ็ดสีให้พี่กุนต์ก็คงจะไม่พอ “ถ้าหนูบ๋อแบ๋ ขอยืมพี่โอ๊ตก่อนน้า~”

“ได้..” เขายิ้ม “ดอกร้อยละสามสิบ นี่กันเองๆเลย”

เด็กๆไม่เข้าใจคำว่าดอกเบี้ย เลยพยักหน้ารับแบบขันแข็ง

วันพุธแบบนี้เป็นวันขายต้นไม้ เริ่มเช้าตรู่เจ็ดโมงถึงห้าโมงเย็น บางคนมาเลือกซื้อไปตั้งแต่คืนวันอังคารซึ่งเป็นช่วงที่ทางร้านเอาของมาลง ส่วนตลาดนั้นจะมีถึงวันพฤหัสประมาณบ่ายแก่ก่อนที่คนขายจะเริ่มทยอยขนกลับ 

โชคดีที่แดดไม่ร้อน อากาศกำลังสบายและคนมาซื้อก็ไม่ได้มีเยอะ สองข้างทางของตลาดที่ปกติจะคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวหลายชาติในตอนนี้มีแต่ต้นไม้วางเรียงราย มีพวกสนและปรงสำหรับตกแต่ง ไปจนถึงไม้ประดับจำพวกใบล้วนกับไม้ดอก ทั้งแบบแขวนและแบบกระถาง กระทั่งบรรดาแคคตัสและพืชจิ๋วใช้จัดสวนเทอราเรียม บางส่วนก็เป็นพันธุ์ไม้ใหญ่ที่พ่อค้าขนใส่กระบะมาขาย

“รู้แบบนี้น่าจะชวนพี่กุนต์มาด้วย” อินทัชพึมพำ ขนาดเขาไม่ได้เป็นคนรักต้นไม้อะไรนักยังอยากซื้อไล่ดะไปหมด ถ้าพี่กุนต์เห็นจะต้องดีใจมากแน่นอน

น้องอุ้มลากพี่อ้นไปแหงนคอดูไม้พุ่มที่มีดอกอยู่สามสีปะปนในต้นเดียว ทั้งสีขาว สีม่วงเข้มและสีม่วงอ่อน ถ้าซื้อให้พี่กุนต์ก็จะได้แบบทรีอินวัน

“ใช่ต้นที่มีหนอนแว่นป่ะพี่โอ๊ต” อุ้มหมายถึงแพงพวยที่มักจะมีหนอนมากินใบ อุ้มเลยหยิบมากลิ้งเล่นบนฝ่ามือบ่อยๆ แต่พี่โอ๊ตบอกว่าไม่ให้รังแกสัตว์

“ไม่ใช่ครับ” อินทัชส่ายหัว “นี่ต้นพุดสามสี” เขาอ่านจากป้ายเอา

“หนูอยากได้ต้นนี้” อุ้มชี้มือ แต่ราคาไม่ใช่ร้อยสองร้อยเลย

“เดี๋ยวๆ ไปเดินดูก่อนแล้วค่อยตัดสินใจไอ้แสบ” พี่คนโตถอนใจระอา ใจร้อนเหมือนใครวะไอ้เตี้ยนี่ “พี่ว่าอุ้มเลือกแค่ตะบองเพชร เดฟกระเป๋า หรือเอาต้นในกระถางราคาสักสิบยี่สิบบาทก็พอแล้ว ตรงนั้นมีขายเต็มเลย พี่จะพาไป”

น้องอุ้มพยักหน้าหงึก เอามือตบกระเป๋าเงินในเป้แล้ววิ่งตุบตับตามพี่ๆ

ใกล้ๆร้านขายไม้ประดับสวนแนวตั้ง มีร้านขายกระถางดินเผา ท่อนไม้ และพืชคลุมดินจำพวกมอส อ้นไปยืนเมียงมอง เด็กชายไม่รู้จะซื้ออะไร มีแต่ใจที่อยากจะเนรมิตสวนทั้งสวนมาให้พี่กุนต์..ซึ่งก็คงทำให้ล้มละลายไปจนรุ่นหลาน

“ว่าไงจ๊ะหนู สนใจอะไรบอกป้าได้” คนขายหันมายิ้มให้ขณะฉีดฟ็อกกี้ใส่มอสให้ชุ่มฉ่ำ “อยากได้แบบไหนล่ะ เดี๋ยวแนะนำให้”

“อยากจัดสวนต้นไม้ให้คนสำคัญครับ” อ้นตอบไม่เหนียม เลียนแบบพระเอกในทีวี “แต่ว่าผมมีเงินไม่พอ..มีแค่ห้าร้อยเองครับ”

ป้าหัวเราะชอบใจ กวักมือให้มาดูกระถางขนาดสองมืออุ้ม มันคือสวนบอนไซที่มีชาฮกเกี้ยนแผ่กิ่งก้านปกคลุมเหมือนไม้ใหญ่ในหุบเขา ข้างล่างเป็นกระท่อมดินเผา มีแนวรั้วกั้น ตั้งอยู่บนเนินดินคลุมด้วยมอส รอบด้านมีพันธุ์ไม้จิ๋วประดับ ถัดลงไปคือลำธารกรวดสีฟ้า มีสะพานข้าม แต่งด้วยกระต่ายและนก 

“แบบนี้โอเคไหมจ๊ะพ่อรูปหล่อ ตัวแค่นี้มีกิ๊กแล้ว” แกตีความเรียบร้อยว่าอ้นจะซื้อให้แฟน “ป้าคิดสองร้อยห้าสิบแล้วกัน ลดให้สุดๆ แถมเห็ดให้ด้วย”

“เอาครับเอา” อ้นยิ้มตาปิด ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนรับเห็ดดินอันจ้อยมาจากคุณป้า อ้นจำได้ว่าพี่กุนต์ชอบกินเห็ด ดังนั้นก็ควรจะมีเห็ดอยู่ใกล้ๆบ้าน

“ชื่ออะไรล่ะจ๊ะเรา” แกหยิบเงินทอนให้หลังจากรับแบงค์ร้อยมาสามใบ

“ชื่ออ้นครับ”

“อย่าบอกนะว่ามาคนเดียว” เอากระถางบอนไซใส่ถุงแล้วบอกวิธีดูแล

“มากับพี่โอ๊ต กับน้องอุ้มครับ” อ้นถูกใจของชิ้นนี้มาก

“เป็นผู้ชายโรแมนติกนะเนี่ย ซื้อต้นไม้ให้แฟน” แกยิ้ม “แฟนชื่ออะไรล่ะ อยู่ชั้นเดียวกันหรือเปล่า อย่างหนูนี่น่าจะอยู่ประถมใช่ไหม”

“เอ่อ..” เด็กชายเกาหัว พอดีได้ยินพี่โอ๊ตเรียก “เขาเป็นพี่..ชื่อพี่กุนต์ครับ ขอบคุณคุณป้ามากๆครับ ไว้ผมจะมาอีก” หยิบได้กระถางก็เดินตัวปลิวออกไป

ป้าได้แต่ยืนอ้าปากค้าง “เด็กสมัยนี้คบแฟนรุ่นพี่ด้วยหรือนี่!”

อินทัชก้มลงมองถุงที่เจ้าอ้นประคองมาด้วยสองมือ เห็นว่าเป็นกระถางบอนไซ ไม่คิดเลยว่ามันจะหาของขวัญได้เร็วกว่าเขา “ชาฮกเกี้ยน? น่ารักดี”

“คนให้น่ารัก คนรับน่ารัก ของก็ต้องน่ารักสิพี่โอ๊ต”

“ไอ้แก่แดด” เขาโยกหัวมัน หันมาทางไอ้อุ้มที่กำลังเล็งไม้กระถางอันจิ๋ว “เดฟกระเป๋าน่ารักดีนะ” ต้นนี้จะมีกระเปาะใบเล็ก ดอกเป็นสีชมพูยิบย่อย “หรือจะเอาเดฟกระดุม อันใบกลมๆ นั่นเดฟหัวใจที่ใบแหลมๆ”

อุ้มส่ายหัวดิก เอาแต่ก้มมองใบไม้ใบเดียวที่ชำอยู่ในกระถางพลาสติก ที่โดดเด่นคือใบของมันเป็นรูปหัวใจหนึ่งดวง ขนาดประมาณฝ่ามือน้อยๆ

“ต้นนี้โฮย่าใบหัวใจจ้ะหนู” คนขายยิ้มให้ “เรียกว่าโฮย่าหวานใจก็ได้”

น้องอุ้มเปิดกระเป๋าเงิน ต้นละสิบบาทแบบนี้..หวานหมู “หนูอยากได้”

อินทัชเลิกคิ้ว ไอ้สองแสบมันเลือกของขวัญเก่งจริงๆ “ก็เอาไปสิ”

“เอาต้นนี้ฮะ” เด็กชายเลือกใบสีเขียวสดได้ต้นหนึ่ง มีคราบน้ำเล็กน้อยแต่เอาไปเช็ดใหม่ก็สะอาดเอี่ยม “สิบบาท~” จ่ายเงินแล้วรับต้นไม้มากอด

“ไม่ต้องจูบ เยอะไป” พี่ชายเอามือมากันปากไม่ให้มันจุ๊บใส่โฮย่า

สรุปว่าอ้นกับอุ้มได้ของแล้ว เหลือแต่พี่โอ๊ตที่ต้องพาน้องๆเดินถึงสองรอบกว่าจะได้ต้นไม้ที่ลิสต์ชื่อมา ซ้ำยังเสียเงินเพิ่มกับบางต้นที่ติดใจเองด้วย

ตอนแรกอินทัชคิดว่าจะซื้อไม้มงคลอย่างต้นเศรษฐีพันล้าน แต่หาชื่อแล้วงงมากกับตระกูลเศรษฐี ทั้งเศรษฐีเรือนนอก เศรษฐีเรือนใน เศรษฐีเงินหนา เศรษฐีก้านทอง เศรษฐีกอบทรัพย์ ว่านรวยไม่เลิก ว่านกวักนางพญามหาเศรษฐี สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้และเปลี่ยนใจหาต้นไม้ตามสีที่พี่กุนต์น่าจะชอบแทน

ที่คอนโดมีปลูกราชาวดีกับแก้วพวงดวงใจ แสดงว่าพี่กุนต์น่าจะชอบไม้ขาวมีกลิ่นหอม เขาเลยเลือกต้นโมกพวงกับแก้วหิมาลัยสำหรับปลูกที่ระเบียงมาอย่างละต้น นอกจากนั้นก็ซื้อสร้อยระย้า บุหงาส่าหรี และต้นลดาวัลย์ที่เป็นพืชไม้เลื้อยสำหรับลงที่บ้านใหญ่ให้ด้วย

มองไปมองมามีแต่สีขาวอย่างเดียว อินทัชเลยซื้อไม้ดอกสีไปให้แต่เลือกเอาต้นที่สีไม่ฉูดฉาดเกินไป ได้เป็นไข่มุกอันดามันกับเอื้องไอยเรศมาเพิ่ม ตบท้ายด้วยไม้กระถางโทนสีม่วง คือต้นแววมยุรา ม่วงเทพรัตน์ และลานไพลินสำหรับปลูกในบ่อปลาเพราะเป็นไม้น้ำ

“แท็กซี่จะยอมให้ขึ้นรถหรือเปล่า..” หันมาอีกที รอบตัวก็มีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด ไอ้อ้นกับไอ้อุ้มแทบจะจมหายไปในพุ่มสีเขียวเลย

“พี่โอ๊ตซื้อเยอะแบบนี้ เอาเปรียบพวกอ้นนี่นา” อ้นเบะปากใส่ “มีตั้งสิบต้น ยังไงก็ต้องมีสักต้นที่พี่กุนต์ชอบแหละ”

“หนูมีใบเดียวเอง” น้องอุ้มคอตก รู้สึกเหมือนถูกพี่ชายข่มด้วยปริมาณ

อินทัชหัวเราะ “นี่..ของขวัญน่ะ จะมีกี่อย่างก็ตาม ขอให้มาจากใจพอ แล้วตกลงว่าพวกเราอยากให้ของขวัญพี่กุนต์ หรืออยากจะแข่งกันเองครับ”

“ไม่แข่งๆ ขอให้พี่กุนต์มีความสุขก็พอแล้ว” อ้นตั้งปณิธานไว้แบบนั้น

“ดีมาก” เขายิ้ม รถคันที่สามผ่านไปเมื่อเห็นกองของ เล่นเอาปวดหลังหนึบๆ “เอ้า! ไอ้อุ้มไปเรียกแท็กซี่มาให้ได้แล้วพี่จะเลี้ยงไอติม”

“เรียกยังไงอ่ะพี่โอ๊ต” น้องอุ้มทำคิ้วชนกัน

“เต้นไก่ย่างไง ไก่ย่างถูกเผา” อินทัชนั่งยองๆ ปวดเมื่อยเป็นบ้า “เต้นดิ”

เด็กชายเกาหัวแกรก ลังเลอยู่อึดใจก็เริ่มส่ายไปมา ทำท่าตีปีกพั่บๆ

“ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา” น้องโยกหัว “มันจะถูกไม้เสียบ อ๊า~”

อินทัชกลั้นขำแทบแย่ เขาแอบบันทึกคลิปวิดีโอตั้งแต่ต้นจนจบ เดี๋ยวจะอัพโหลดลงโน้ตบุ๊คแล้วตั้งชื่อไฟล์ ‘พาไก่ย่างเที่ยวจตุจักร’ ไว้เป็นที่ระลึก

เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน โบกเรียกแท็กซี่คันที่สี่แล้วรถก็จอด ตกลงปลายทางเสร็จสรรพพี่แกยอมไปส่ง นับว่ามนต์ไก่ย่างได้ผลเหมือนกัน

พอสองหน่อขึ้นรถมาได้ พวกมันก็ผล็อยหลับอย่างรวดเร็ว คงทั้งเหนื่อยและล้ากันน่าดู เสบียงที่พกมาก็ไม่ได้กิน น้ำก็ไม่ได้ดื่ม เหงื่อไหลเต็มตัวอีก

“อย่าลืมไอติมนะพี่โอ๊ต” น้องอุ้มยังไม่วายกำชับ

อินทัชยิ้ม ถ่ายรูปพวกมันที่นอนคอพับคออ่อนเก็บไว้ คิดว่าของขวัญน่ะไม่เท่าไรหรอก แต่ความพยายามในวันนี้..น่าจะทำให้พี่กุนต์ซึ้งใจมากที่สุด


.

.

.




[ต่อด้านล่าง]



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2016 17:55:54 โดย nigiri-sushi »

ออฟไลน์ nigiri-sushi

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1165/-8
    • Nigiri-Sushi Page
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2633 เมื่อ29-11-2016 01:03:57 »



.

.

.




“โอเค..วันนี้พอแค่นี้ ไว้ค่อยมาเคลียร์ต่อ” 

กนธีกำลังมะงุมมะงาหรากับโปรแกรมคิดเงินในคอมพิวเตอร์ เขามันแก่แล้วจริงๆ หน่วยการเรียนรู้ลดฮวบแบบเห็นได้ชัด โชคดีที่ได้น้องสนมาช่วยดู

“เราเห็นกุญแจรถของพี่ไหม” เขาหยิบกระดาษทางซ้ายทางขวาเพราะวางเอกสารเกลื่อนกลาดบนโต๊ะ หันมาอีกทีก็ไม่รู้อะไรปนกับอะไรให้มั่วไปหมด

“พี่กุนต์เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงครับ” ปาลินอมยิ้ม

“อา..” กนธีถอนหายใจ คลำหน้าคลำหลังแล้วเจอจนได้ “ถ้าพี่ถามหาแว่นสายตา ตบหัวพี่แรงๆเลยนะ” เขารวบชีททั้งหลายมาวางกอง

เด็กหนุ่มเข้ามาจัดเรียงให้ พี่กุนต์ใช้การ ‘โกย’ ไม่ใช่หยิบวาง เขาเลยแยกประเภทเอกสาร เรียงตามแผ่นและขนาดแบ่งใส่ซองไว้ คราวหลังจะได้ไม่งง

“สนเป็นระเบียบดีจัง เหมือนเจ้าโอ๊ตเลย” กนธียืนยิ้ม กอดอกมองเด็ก “ขอโทษด้วยนะที่ทำให้ลำบาก พี่เป็นพวกมักง่ายน่ะ..ไอ้ไผ่มันบอกว่าแบบนี้”

“ไม่ลำบากอะไรเลยครับ” ปาลินยิ้ม “คุณไผ่นี่ใครหรือครับ คุ้นๆ..”

“น้องชายพี่น่ะ จำวันแรกที่พี่ไปที่ร้านได้ไหม มันไปด้วยเหมือนกัน”

“อ๋อ” เขาพอจะนึกออกแล้ว แต่ความจำก็เลือนไปบ้าง “เสร็จแล้วครับ” 

“เอาล่ะ วันนี้เลิกก่อนเวลา เดี๋ยวพี่ไปกำชับครัวข้างล่างอีกที”

มะรืนนี้เป็นวันเกิดเขา กนธีติดต่อมูลนิธิเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งว่าอยากจะเข้าไปเลี้ยงอาหารเย็นเด็กๆ โดยทางเขาจะเป็นคนจัดเตรียมอาหารทั้งคาวและหวานเองเพราะไหนๆก็ทำร้านอาหารทั้งที จะได้ใช้วัตถุดิบดีๆและให้ทิปคนงานเป็นพิเศษไปในตัว นอกจากนี้เขาก็ถามหารายการของบริจาคที่มูลนิธิต้องการไว้และให้น้องๆไปซื้อเตรียมมาแล้ว ถึงวันนัดก็เอาของเข้าไปได้เลย

ปาลินเป็นคนปิดห้อง วันนี้เขาชวนพี่กุนต์ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน และพี่กุนต์ก็ชวนเขาไปเลี้ยงอาหารเด็กในวันเกิดด้วย เด็กหนุ่มอดชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้ ยิ่งได้คบและพูดคุยก็ยิ่งรู้สึกดีที่ได้รู้จักเจ้านายของตน

“เรียบร้อยครับ” กนธีมาเจอปาลินข้างล่าง รับกุญแจห้องคืนจากเด็ก “กุญแจรถพี่ถืออยู่ในมือนี่แล้ว..” เขาพึมพำ “เอ๊ะ..พี่เก็บแว่นไว้ที่ไหนนะ”

คนฟังกลั้นขำจนตัวสั่น “พี่กุนต์ยังไม่ถอดออกมาเลยครับ”

“พี่ว่ากิงโกะที่ไอ้โอ๊ตให้กินมันต้องหมดอายุแหงๆ” เขาส่ายหัว เดินกอดคออีกฝ่ายไปขึ้นรถ “ขอรบกวนหน่อยนะ ถ้ากินจุไปก็อย่าว่ากันล่ะ”

“ผมให้พี่ศรทำเผื่อไว้ จะได้เตรียมใส่กล่องกลับบ้านให้พี่ด้วยครับ”

“พี่ล้อเล่น~” เขาจำทางไปบ้านน้องได้แม่น เพราะช่วงหลังๆมักจะเป็นฝ่ายขับไปส่งถึงที่อยู่บ่อยครั้ง แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้เจอพี่ชายของปาลินเลย

กนธีจอดรถไว้ข้างซอย ปาลินรีบลงไปเปิดประตูและเชิญเขาเข้าบ้าน เห็นบรรยากาศร้านอาหารเก่าแล้วก็คิดถึง เขามันคนแก่ ชอบโหยหาอดีตอยู่แล้ว

“คุณกนธี” นิมมานออกมาจากครัว ยกมือสวัสดีเจ้านายน้องที่บอกให้เขาเรียกชื่อเล่นก็ได้ “ขอบคุณนะครับคุณกุนต์ที่พาเจ้านี่มาส่ง รบกวนจริงๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องเองก็เป็นเด็กขยัน แค่ขับมาส่งเรื่องเล็กน้อย”

ปาลินยิ้มตาปิด เอาน้ำมาเสิร์ฟให้อีกฝ่าย ดูเหมือนว่าพี่ศรจะทำอาหารเสร็จแล้ว เขาเลยไปเชิญพี่กุนต์นั่งที่โต๊ะ บ้านนี้เป็นตึกแถวเก่า อะไรก็ทรุดโทรมลงไปมากเพราะไม่ได้ซ่อมแซมใหม่ โต๊ะอาหารที่ว่าไม่ได้หรูหรา เป็นเพียงโต๊ะไม้และเก้าอี้กลมที่เขาใช้กินข้าวกับพี่ศรเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก แต่มาวันนี้ เจ้านายมาร่วมมื้อเย็นด้วย ปาลินก็นึกเก้อเขินขึ้นมาถนัดที่สภาพมันดูไม่ค่อยดีเท่าไร

“เอ่อ..โต๊ะมันโยก เดี๋ยวผมเอากระดาษมารองให้ครับ” ปาลินยิ้มแหย

กนธีหันไปเจอโบรชัวร์เลยหยิบมาพับแล้วก้มลงไปรองขาโต๊ะให้เอง ที่จริงเขาไม่ซีเรียสหรอก กลัวก็แต่เวลากินแล้วจะไม่สะดวกเฉยๆ

“ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ต้อนรับอย่างเต็มที่” นิมมานพูด “แต่ถ้าอาหาร รับรองว่าผมทำเต็มที่ จำสูตรจากพ่อกับแม่มาเป๊ะๆ ไม่ผิดแม้แต่ส่วนเดียว”

“ถ้าอย่างนั้นผมขอไม่เกรงใจนะ” กนธีเป็นคนชอบกิน และเขาไม่ปิดบังแม้แต่นิดเดียวว่ารักเมนูของที่นี่แค่ไหน มังสวิรัติก็ช่างเถอะ วันนี้เขาจะกินหมู!

ปาลินเอาออเดิร์ฟมาเสิร์ฟ เป็นสลัดค็อกเทลกุ้ง ผักสดกรอบวางลงในถ้วยแก้ว ตกแต่งขอบด้วยกุ้งสดตัวใหญ่ ราดน้ำสลัดสูตรพิเศษที่ใช้ไข่แดงสดและน้ำมันรำข้าวทำให้รสเข้มข้น ตามด้วยพล่ากุ้งรสจัดจ้านแบบไทย แต่กลับเข้าได้ดีกับอาหารจานฝรั่ง ของขึ้นชื่อในอดีตก็คือซี่โครงหมูอบราดซอส เนื้อนุ่มลิ้นขนาดละลายในปาก เครื่องเคียงคือมันฝรั่งกับผักโขมอบเนย แครอทต้มและถั่วแขก ปิดท้ายด้วยสเต็กเนื้อวัวย่างแบบมีเดียมแรร์และสเต็กหมูอบไวน์ของกนธี

“ต้องขอโทษจริงๆที่ทำให้ลำบาก” กนธีเลี่ยงการกินเนื้อสัตว์ใหญ่มานานมากแล้ว นิมมานเลยทำเนื้อหมูให้เขาแทน “แต่หอมมากเลยนะครับ” เขามองเนื้อวัวในจานร้อน เสียงเนื้อติดมันแนบกับจานดังซู่ ส่งกลิ่นหอมอบอวล

“ที่จริงผมมีไวน์อยู่ขวดหนึ่ง” นิมมานยิ้ม บอกให้น้องชายไปเปิดขวดที่แช่ไว้แล้วรินใส่แก้วมา “คุณกนธีดื่มแอลกอฮอล์ไหมครับ”

“ผมโอเค” แค่อย่าให้เจ้าโอ๊ตมันจับได้ก็พอ จะได้ไม่บ่นหูแฉะอีก

กนธีรับไวน์จากปาลิน เขามองดูข้างขวด เป็นไวน์แดงฝรั่งเศสปีวินเทจ 2002 แบรนด์ CHATEAU PONTET-CANET ผลิตจากองุ่นกาแบร์เน โซวีญง ในแคว้นบอร์กโดซ์ สนนราคาประมาณหนึ่งหมื่นเศษ

เท่าที่สังเกตดู เขาไม่คิดว่านิมมานจะเป็นคนดื่มของแบบนี้

“พอทานได้ไหมครับพี่กุนต์” ปาลินอดกังวลนิดๆไม่ได้

“อร่อยมาก ทุกอย่างเลย!” เขาเหมาเกลี้ยง ไวน์แดงแบบมีเดียม บอดี้ทั้งดื่มง่ายและเข้ากันได้ดีกับจานเนื้อ “ห่อกลับบ้านได้จริงๆใช่ไหม”

สองพี่น้องหัวเราะ รู้สึกดีที่แขกของวันชอบมื้อเย็นที่ทำให้

“ผมรู้ว่าพี่กุนต์ชอบทานผัก” ปาลินเอาสลัดกุ้งมาเสิร์ฟอีก จานนี้จะแช่เย็นไว้ให้ผักสดกรอบ น้ำสลัดเย็นๆจะเข้ากันได้ดีกับกุ้งเนื้อแน่น ทำให้กินอร่อย

เขาก้มลงวางถ้วย แต่ตอนยกแขนขึ้นกลับปัดไปโดนแก้วไวน์ของพี่กุนต์ โชคดีว่าพี่ศรยังไม่ได้รินเพิ่ม ถึงอย่างนั้นก็ทำให้เสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายกลายเป็นรอยด่าง

“ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องคิดมาก” กนธีหัวเราะ ปลอบใจน้องที่รู้สึกผิดรุนแรง

“ผมจะเอาจ่ายค่าซักให้นะครับ” ปาลินด่าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก

“เอาน่า อย่ากังวลเลย” เขายิ้ม “กินต่อดีกว่านะ”

นิมมานขอโทษแทนน้อง ส่ายหัวให้กับความเซ่อซ่าของเด็กมัน “ไปหาเสื้อให้พี่กุนต์สักตัวสิ เอาของพี่ก็ได้ เพิ่งจะซื้อมาใหม่ อยู่ในถุงเซ็นทรัลน่ะ”

ปาลินวิ่งปร๋อขึ้นไปชั้นสองตามที่พี่สั่ง ส่วนอีกคนก็หันมาหาแขกแล้วนำไปตรงอ่างล้างหน้าที่อยู่นอกห้องน้ำ กนธีเลยเดินตาม

“ขอโทษจริงๆครับที่เจ้าสนมันซุ่มซ่าม” นิมมานถอนหายใจ “ผมช่วย”

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว นิ่งไปครู่กับคนที่ขออนุญาตดึงชายเสื้อเขาออกจากกางเกง ปลายนิ้วเรียวยาวช่วยปลดกระดุมด้วยสีหน้าราบเรียบและสอดมือเข้ามาถอดเสื้อให้ ทำเอาเขาตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจไปชั่วขณะ

นิมมานไม่เหมือนปาลิน ในขณะที่น้องชายดูร่าเริงและยิ้มง่าย พี่ชายกลับดูนิ่งเฉยและคล้ายจะไร้อารมณ์ ภายนอกเหมือนใจเย็นและสงบราบคล้ายผิวน้ำ แต่ถ้าลองใกล้ชิดจะรู้ว่าคนคนนี้ให้ความรู้สึกเหมือนไฟที่ซ่อนอยู่ใต้คลื่น

..ร้อนระอุ แผดเผา แต่ก็ยั่วเย้าอยู่ในที..

“คุณกุนต์นี่แปลกนะ” จู่ๆ นิมมานก็พูดขึ้น

กนธียืนงง ชี้หน้าตัวเองเหมือนจะถามย้ำว่าหมายถึงเขาหรือเปล่า

เจ้าตัวสอดมือเข้ามาใต้เสื้อกล้าม มันมีคราบจางๆเลยซับออกแล้วเอาน้ำสบู่ถู “ผมหมายถึงคุณเป็นคนมีเงินที่นิสัยดี เป็นกันเอง แล้วก็ไม่ถือตัวเลย”

เขาหัวเราะเบาๆ หลุบตามองคนที่ก้มเข้าหา กลิ่นหอมอ่อนๆที่อวลอยู่รอบตัวอีกฝ่ายทำให้รู้สึกมึนเมาเหมือนถูกมอมด้วยไวน์รสเข้ม

“ไม่เหมือนคนบางคนที่ผมรู้จัก” เขาเอาผ้าซับน้ำที่เปียกชื้นบนเสื้อให้

..คนบางคนก็เอาแต่ได้..ทำเป็นแค่บังคับ กักขัง..

“คนบางคน?” กนธีงุนงง

นิมมานผละถอย หยิบเสื้อเชิ้ตของคุณกุนต์พาดกับขอบอ่าง “ทำแบบนี้คราบจะได้หาย” เขาโรยเกลือดูดซับไวน์ “คุณกุนต์ใส่ตัวอื่นไปก่อน ผมจะจัดการตัวนี้ให้” เงยหน้ามองหาคนที่หายไปนาน “รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมมา”

กนธียืนอึ้ง เกือบตามเรื่องราวไม่ทัน บทจะไปบทจะมาก็รวดเร็วจนเขาสับสน แต่ที่แน่นอน กินมื้อเย็นอยู่ดีๆ เขากลับมายืนกึ่งเปลือยใส่เสื้อกล้ามตัวเดียวอยู่ในบ้านคนอื่นแบบนี้ นี่ถ้าที่บ้านมีเมียจ้องจับผิด รับรองคืนนี้หัวแตก!

นิมมานเดินขึ้นชั้นสองเข้าไปในห้องตัวเอง เคาะประตูให้เสียงน้องชายที่ยืนมองถุงเสื้อข้างเตียง “ทำไมช้านัก คุณกุนต์รอนานแล้วนะ”

“ผมกำลังงงว่าทำไมเสื้อพี่ตัวใหญ่จัง” ปาลินรื้อเสื้อเชิ้ตทำงาน เสื้อยืดกับกางเกงขายาวของทิมเบอร์แลนด์ออกมา “ว่าแต่..พี่ใช้แบรนด์ตั้งแต่เมื่อไร”

“รื้อผิดถุงแล้ว” นิมมานขมวดคิ้ว รีบยัดชุดที่น้องหยิบมาดูใส่ถุงลวกๆ “ของพี่อีกถุง ที่เป็นเสื้อยืดน่ะ รีบเอาลงไปให้คุณกุนต์เร็วเข้า”

“อ่า..พี่ตัวเล็กกว่าพี่กุนต์นะ เขาจะใส่ได้หรือ”

“งั้นเอาตัวนี้” นิมมานหยิบเสื้อยืดตัวใหญ่จากถุงในมือให้ หลบสายตาที่มองมาอย่างสงสัย “ของเจ้านายพี่เอง วันก่อนไปห้างแล้วเขาฝากกลับมา”

“อ้อ” ปาลินพยักหน้ารับ ฉีกยิ้มกว้าง “ไวน์แดงขวดนั้นด้วยหรือเปล่า”

คนฟังโยนถุงไปกองบนเก้าอี้ “ใช่ เลิกถามมากเรื่องแล้วลงไปซะที”

น้องชายเลยวิ่งตึงตังลงบันไดไปก่อนที่พี่ศรจะเตะก้น

กนธีรับเสื้อยืดจากน้องสนมาใส่ด้วยความเกรงใจ ที่จริงเขาไม่ซีเรียสอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้นั่งหนาวในเสื้อกล้าม เขาก็ขอใส่เสื้อใหม่จะดีกว่า

“หลวมไปหน่อย แต่ก็ใส่สบายครับ” เขายิ้มให้เด็ก “กินต่อๆ”

นิมมานลงมาสมทบ สีหน้าเรียบเฉยอย่างเคย พูดคุยตามปกติเหมือนก่อนหน้าไม่ได้ทำอะไรแปลกประหลาดลงไป มื้อค่ำวันนั้นจึงจบลงด้วยดี

“มีความสุขชะมัด” กนธีสนใจเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ เขาได้อาหารกลับบ้านอีกตั้งเยอะ “ว่าแต่..ไม่อยากเปิดร้านขึ้นมาอีกหรือครับ น่าเสียดาย”

“ไม่มีเงินทุนและเวลาพอหรอกครับ ลูกน้องอีก” นิมมานออกมายืนส่ง

“เรื่องนั้นน่ะผมช่วยได้ ไม่ยากหรอกครับถ้าคุณอยากทำ”

คนฟังได้แต่ยิ้ม “คงเหนื่อยแย่ ผมมันคนเรื่อยๆ ไม่ขยันเท่าสนหรอก”

กนธีพอจะเข้าใจ มีกันสองคนพี่น้องแบบนี้ก็ค่อนข้างลำบากเพราะพ่อแม่เสียชีวิตไปแล้ว ยังดีที่สองคนรักกันมาก ชวนให้นึกถึงอินทัชกับน้องๆ

ความรู้สึกบางอย่างผุดวาบขึ้นในใจเมื่อนึกถึงความเหมือนของเด็กสองคน คล้ายคำพูดบางอย่างที่อินทัชเคยเล่ากลับมาสะกิดให้ฉุกคิด

“มองไปที่เขา ผมเห็นเงาของผม”
   
“อ๊ะ..พี่กุนต์ลืมสลัดกุ้ง” ปาลินร้องขึ้นมาทำให้ความคิดอีกคนชะงัก
   
กนธียิ้มอย่างเอ็นดู แต่ตื่นเต้นยิ่งกว่าที่พรุ่งนี้จะได้กินอีก นิมมานบอกวิธีอุ่นว่าใช้ไฟประมาณเท่าไร ไม่จำเป็นต้องเอาไปอบซ้ำก็ได้

“ขอบคุณนะครับ” เขาบอก “ยังไงลองคิดดูอีกครั้งแล้วค่อยคุยกันได้นะ ผมชอบฝีมือคุณพ่อคุณมาก ผมเองทำร้านอาหารยังหาฝีมือขนาดนี้ไม่ได้เลย”

“อยากได้สูตรไหมล่ะครับ” นิมมานถาม

กนธีฟังอย่างไม่เชื่อหู “ของแบบนี้มันให้กันได้ง่ายๆที่ไหนล่ะคุณ”

“ผมไม่ซีเรียส อย่างมากก็ทำกินเอง มีข้อแม้ว่าผมให้แค่คุณ..ให้ฟรีๆ แต่ห้ามคุณเอาไปขายต่อหรือบอกใคร ทำได้แค่ในร้านของคุณเท่านั้น เพราะมันไม่ได้มีไว้ขาย อาหารของพ่อมีไว้เพื่อให้คนที่รักมันได้กิน แล้วผมก็ชอบคุณมาก”

กนธีรู้สึกร้อนที่หน้าเหมือนฤทธิ์ไวน์เพิ่งจะออก ถูกจ้องมองด้วยดวงตาสีดำขลับแบบนี้ ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ “ยังไงก็เถอะ..ผมไม่รับของฟรีหรอกนะครับ”

“ผมเองก็ไม่รับเงิน” นิมมานพูด “ขอแค่คุณเอ็นดูเจ้าสนให้มากก็พอ”

“เรื่องนั้นน่ะมันแน่นอนครับ” เขาบอกหนักแน่น “ยังไงค่อยคุยกันดีกว่า จะให้ผมเป็นแฟรนไชส์ก็ได้ แต่ยังไงก็ไม่รับฟรีแน่ๆ ผมทำไม่ได้ครับ”

“น่าเสียดาย” ริมฝีปากนั้นคลี่ยิ้ม “ถ้าเป็นคุณ..ผมยอมหมด”

กนธีฟังคำพูดนั่นแล้ววูบวาบแปลกๆ ปาลินเอากล่องใส่สลัดมาให้เขาพอดี แล้วเจ้าโอ๊ตก็ไลน์ตามแล้ว เขาเลยต้องขอตัวกลับก่อน เห็นมันบอกว่าวันนี้คงไม่กลับมานอนที่คอนโดเพราะจะอยู่เป็นเพื่อนน้องกับยาย

“เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้นะน้องสน” เขาโบกมือให้ “ขอบคุณคุณศรสำหรับมื้อนี้ด้วยครับ ไว้วันไหนจะเสียมารยาท มาขอฝากท้องอีก”
   
ปาลินหัวเราะ “มาเลยครับพี่กุนต์ พวกผมยินดีเสมอ กลับบ้านดีๆครับ”
   
กนธียิ้มรับแล้วเดินไปขึ้นรถ สองพี่น้องช่วยดูถนนให้จนเขาขับออกไป

คล้อยหลังเจ้านายของน้อง นิมมานก็ให้ปาลินไปเก็บโต๊ะ เขาจะเป็นคนปิดประตูเหล็กด้านหน้าเอง เจ้าตัวสอดรู้วิ่งกลับเข้าบ้าน เหลือแต่เขาอยู่คนเดียว

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นเบื้องหลัง นิมมานไม่ได้หันกลับไปมองด้วยซ้ำ

“เฝ้าดูหน้าบ้านคนอื่น สตอล์กเกอร์หรือไงครับ”

ร่างสูงใหญ่ปรากฏขึ้นในระยะประชิด สีหน้าเครียดขมึงไม่สบอารมณ์ เขากระชากแขนคนตรงข้ามแล้วลากตัวฝ่ายนั้นไปยังซอยมืดด้านข้าง

“คุณภควัต” นิมมานเรียกชื่อเต็ม “กรุณาอย่าทำนิสัยแบบนี้ที่บ้านผม”

“แล้วตอนที่นายทำนิสัยอย่างว่า..ไม่เห็นจะนึกเกรงใจฉันบ้าง”

“เลิกพูดอะไรกำกวมสักที น่ารำคาญ” เขาปัดมือที่จับตัวออก แต่แรงบังคับนั่นก็ดึงกลับมาใหม่ ซ้ำยังผลักจนตัวชิดผนัง ใช้แขนกั้นปิดทาง

ชายหนุ่มก้มลงใกล้ คิ้วเข้มขมวดมุ่น “พิจารณาตัวเองบ้างนะนิมมาน”

“พูดอะไรของคุณ”

“เป็นของฉันแล้ว เลิกทำนิสัยล่อคนรวยไปทั่วสักที คราวน้องฉันก็หนหนึ่ง ยังคิดจะหลอกสิงหนาทอีกคนหรือไง รู้เอาไว้ว่าเขาไม่สนนายหรอก”

นิมมานจ้องหน้า “คิดได้แค่นี้ เสียแรงจบจากเมืองนอกนะ หัดเอาสมองไปทำงานซะบ้าง ไม่ใช่วันๆลอยชาย เที่ยวยุ่มย่ามกับชีวิตคนอื่น”

“คนอื่นหรือ” ภควัตขยุ้มแขนอีกคน “เราเป็นอะไรกัน น่าจะรู้แก่ใจ”

“ก็แค่คู่นอน” เขาดึงมือที่บีบแขนออก “กลับไปซะ พรุ่งนี้ผมจะไปหา”

“ถ้านายไม่มาตามนัด ฉันจะมาลากถึงที่นี่ อย่าลองดี”

นิมมานกำหมัดแน่น ไม่คิดจะรอให้ภาษยวัตคนนั้นกลับไปก่อนด้วยซ้ำ เขาเดินเข้าบ้าน ลากประตูเหล็กแล้วกระแทกเสียงดังสนั่นก่อนล็อคปิดแน่นหนา





.........................................................................................





:mc4:  เปิดตัวไอ้ชั่...เอ้ยย ผู้ชายเอาแต่ใจอีกคน
เรื่องของสองพี่น้องจะไม่ได้อยู่ในนี้ ไม่ได้เป็นคู่รอง
คือจะมีเรื่องแยกไปเลย แต่ว่าเค้ายังคิดชื่อเรื่องไม่ออก 5555+
ขอต่อนยอนไปกะพี่กุนต์ก่อนดีกว่า

/ป๋าใจสั่นนะป๋า ใกล้ชิดเด็กแค่นี้ อุเหม่...
เดี๋ยวเมียที่บ้านน้อยใจหรอก  :z6:






« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2016 01:20:03 โดย nigiri-sushi »

ออฟไลน์ ╰Äρρłәßәѓѓÿ╮

  • There can be miracles When you believe
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
    • Twitter
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2634 เมื่อ29-11-2016 01:24:57 »

 :z13: หมากฝรั่ง 55555
มีตัวละครใหม่เข้ามาอีกแระ ตัวละครเก่ายังครุมเครืออยู่เลย :เฮ้อ:
คุณผไทกับน้องไผ่ก็หายตัวไปเลยไม่มีบทเลย ค่าตัวหมดหรอ 5555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2016 01:32:38 โดย ╰Äρρłәßәѓѓÿ╮ »

ออฟไลน์ LALYNN

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 24
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2635 เมื่อ29-11-2016 01:32:15 »

พี่กุนต์จะตกเป็นเครื่องมือของศรไว้ยั่วหึงไอ้ชั่...เอ้ยย คุณภควัตมั้ยเนี่ย
ศรอย่าทำเลยนะ เห็นใจพี่กุนต์ด้วย เมียยักษ์ที่บ้านดุบรรลัย เดี๋ยวลมหึงมันพัดกระหน่ำ
สงสารสังขารพี่กุนต์ ถถถถถ

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2636 เมื่อ29-11-2016 01:39:44 »

ไม่ใช่ตัวละครใหม่จร้าาา ลองกลับไปดูชื่อลูกพี่ลูกน้องของคุณน้อยแฟนไอ้ลอยดูนะ

ออฟไลน์ G-NaF

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2637 เมื่อ29-11-2016 01:47:02 »

พี่กุนต์มาแล้วววววววววว
เจ้าโอ๊ตมันจับได้แน่นอนคับว่าพี่กุนต์แอบกินไวน์ เตรียมตัวหูชาได้เลย 555555

คู่ของนิมมานก็น่าติดตามนะคับ
ตระกูลภาษยวัตเค้าใหญ่กันจริงๆ ขอสักคนได้มั้ยละ 555555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-11-2016 01:52:43 โดย G-NaF »

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2638 เมื่อ29-11-2016 01:50:56 »

ยั่วให้หึงเลยพี่กุนต์

ฉันจำได้ คุณข้าวปั้นให้คำใบ้ไว้คราวก่อน
....หึงโหด...โต๊ะในครัว....อิอิ

ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8
Re: Sins : Greed -- [Chapter 36] pg.88 -- 29/11/59
«ตอบ #2639 เมื่อ29-11-2016 02:00:08 »

หวายยยยยย
หาของขวัญให้พี่กุนต์กันใหญ่
รับรองว่าพี่กุนต์ปี่แตกแน่ ฮือออ เอ็นดูอ่ะ
ว่าแต่คุณพี่นิมมาน,, ฮอลลลล
นายภควัตนี่ทำไม่ดีกับพี่สินะ จัดการไปนะ
อย่าให้เรื่องร้อนถึงพี่กุนต์เลย
กอดดดด

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด