:) อยากกลืนกินผู้ชายทั้งโลก :) +++อัพเดท 06/04/2016 / เวลา 00.00 น. +++
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: :) อยากกลืนกินผู้ชายทั้งโลก :) +++อัพเดท 06/04/2016 / เวลา 00.00 น. +++  (อ่าน 31303 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เชียร์มาร์ช
ถึงเราจะโลกมืด คิดว่าไม่น่าได้ตามที่หวัง อย่างน้อยๆก็ไม่ใช่ตอนนี้  :mew4:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เอาใจไปเลยมาร์ช. ถ้ามันทำได้มันคงไม่ยอมให้ยุงมากัดจันหรอก  ดูหวงมาก. อิอิ. นี่อิจนะยะแม่คนสวย
จะมีสักกี่คนที่เข้าใจและยอมรับทุกๆมุมที่เราเป็น ก็คือเพื่อนนี่แหละ
แต่เสียใจด้วยไอ้มาร์ชมันไม่ยอมเป็นเพื่อนแล้วมันจะเป็นผัวผู้คุมกฏของจักรวาล. กร๊ากก

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
รักรุนแรง จนเตนท์ พัง 555+

ออฟไลน์ rinny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ง่อวววว อ่านไปเขินไป ทำไมสามีนางน่ารักขนาดนี้เนี่ยยย  :hao6:

ออฟไลน์ buathongfin

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
อ่านไปแล้วก็คิดถึงโมเม้นต์รด. เรียนรด.เพื่อความฟินทั้งนั้น เห็นผู้ชายอยู่ด้วยกันแล้วมันกระชุ่มกระชวย  :heaven

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พอถึงเวลาเช้า ผมก็ไปรวมพล และออกไปฝึกที่ฐานตามตารางการฝึก

ผมได้พบกล้า และอ้น

"เราขอเบอร์จันได้ไหม"

อ้นขอเบอร์ผม เขาพยายามไม่สบตาผม ดูเหมือนน่าจะเขินอาย

"อ่อ... ได้สิ เอามือถือมาเดี๋ยวเราเมมเบอร์ให้"

อ้นยื่นมือถือให้ผม ผมก็กดเอบรืให้เขา

ถ้าถามจริงๆนะ อ้นก็ดูน่ารักดี แต่แบบ
มันดูไม่ยั่วเยสเท่าไรอะ

แล้วก็นิ่มๆ หน่อมๆแน้ม

เฮ้ยยย อีดอกกก
มันไม่ใช่แนวอะ

ผมชอบแบบไอ้มาร์ชก็พอได้นะ
ออกจะรุนแรงนิดหน่อย
แต่แบบ...อ่าวทำไมต้องคิดถึงมัน

"เราโทรไปคุยกะจันได้ใช่หม?"

อ้นถามผม เขาดูมีความหวัง

"อ้อ..ได้สิอ้น โทรมาเลย"

"แล้วเราล่ะ"

กล้าถามผม...

ผมแสร้งยิ้ม มองหน้า และสบตาเขา

"กล้าหรอ ไม่ต้องโทรมาก็ได้ เราไปหานายที่บ้านเลย ไม่ต้องโทรมา"

โอ้ยยยย อีดอกกกก อีช็อกกะรี

"แหม...ให้จริงเถอะ"

"ฮ่าๆๆๆ เราพูดเล่น"

"แล้วเราไปหาจันที่บ้านได้ไหม คือ แค่ไปเที่ยวหาน่ะ"

ผมกับกล้าหันมามองอ้นพร้อมกัน รู้สึกตกใจเล็กๆ
ที่เขาพูดแบบนั้น และรู้สึกผิด ที่ดอกทองเกินไป
จนเหมือนไม่สนใจเขา ลำเอียงไปทางกล้ามากกว่า

ก็แหม..... กล้ายั่วเยสกว่านี่นาา
อีดอกกกก

"อ้อ..ได้สิอ้น"

ระหว่างการฝึก อ้นกับกล้าก็ดูเหมือนจะพะเน้าพะนอผมเหลือเกิน
บางทีถ้าผมหันไปสนใจกล้า อ้นก็จะแอบนอยด์

บางทีถ้าผมหันไปให้ความสำคัญกับอ้น หรือบางทีเวลาอ้นชวนคุย
กล้าก็จะทำลายบทสนทนา และชวนคุยเรื่องอื่น

บางทีผมก็ทำตัวไม่ถูก
ไม่รู้จะทำตัวอย่างไรไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกน้อยใจ

โอ้ยยยย อีดอกกกก
เกิดมาสวยนี่มันทำตัวลำบากจริงๆ

สิ่งหนึ่งที่ผมได้จากการฝึกครั้งนี้นอกจากฆรวยของไอ้มาร์ช
ฮี๋พัง ฮี๋เบินเป็นหมา และสภาพเหมือนตกลงไปในบ่อเหี้ย
ก็คือ ความประทับใจจากอ้น และกล้า

และมิตรภาพ

อ้น กับ กล้า ดูแลผมดีมากกกก และผมไม่เคยได้รับการเทคแคร์ขนาดนี้มาก่อน

#ฉันเป็นเจ้าหญิงสินะ


พอฝึกเสร็จผมก็เพลียประหนึ่งโดนรุมเยสมาสิบฆรวย
ผมเดินกลับมาที่เตนท์ เป็นเวลาเย็นจนพระอาทิตย์ตกดินแล้ว
คืนนี้เราพักผ่อนกันเต็มที่ เพราะพรุ่งนี้จะต้องกลับบ้าน

"ไอ้มาร์ช... เตรียมเก็บของ แพ็คกระเป๋าหรือยัง พรุ่งนี้จะกลับบ้านแล้วนะโว้ย"

ผมถามไอ้มาร์ชขณะที่มันเดินมาถึงเตนท์นอนพอดี

"ยัง"

"อืม รีบจัดนะโว้ย พรุ่งนี้ก็ได้กลับบ้านกันแล้ว"

"พรุ่งนี้... กูก็ไม่ได้นอนกอดมึงแล้วอะดิ"

มาร์ชพูดเสียงแผ่วเบา

ผมมองหน้ามัน ทีแรกกะจะด่ามัน แต่พอเห็นสีหน้ามันแล้ว

กูไปไม่เป็นเลย

"เออ.....กูโคตรรอวันนั้นเลยว่ะ กูแม่งโคตรขยะแขยงมึง ไม่อยากโดนมึงเยส"

"เออ มึงพูดเข้าไปเหอะ อย่างกูนะ....มึงจำไว้เลย
..ถึงกูเยสไม่มันแต่กูทำกับข้าวเก่ง
..ถึงกูไม่หล่อแต่กูทำงานบ้านเป็น กูซักผ้ารีดผ้าให้มึงได้ ดูแลมึงเวลาป่วยได้
..กูน่ารังเกียจขนาดไหนสำหรับมึงแต่กูก็จะพยายามเอาใจใส่มึง
..ถึงกูจะไม่ใช่คนที่ดีอะไร แต่กูก็ไม่คิดนอกใจ
..กูแม่งโคตรแน่ใจว่ะ ว่ากูรักมึง"

อีดอกกกก มาร์ช
#ถ้ามึงเยสไม่มันแล้ว กูจะเจอใครที่เยสสสมันกว่ามึง
อีดอกกกกกกก

"เหยยยยย มึงอย่ามาเพ้อว่ะสีดดดด"

"มึงคอยดูละกัน... ถ้าภายในอีกไม่กี่เดือนก่อนวันเกิดมึง มึงไม่รักกู ไม่คิดถึงกู ไม่หลงกู กูจะไปให้มึงเตะ และจะออกไปจากชีวิตมึงให้ดู"

"สาาาา ธุ...ให้มันจริง"

"กูไม่มีทาง ไม่เห็นสักทางว่าจะรักมึงได้ไงว่ะเหี้ยยย"

"มึงแม่ง ไม่น่ารักว่ะ"

พอผมพูดจบ ไอ้มาร์ชเดินอาดๆ มาหาผม
มันคว้าท้ายทอยผมหมับ
หัวของผมโน้มไปหามัน หน้าผากเราชนกัน
หน้ามันจ่อหน้าผมอย่างกะปลากัดกำลังจ้องมองกัน
มันมองทะลุเข้ามานัยน์ตาของผม

"มึงจำคำกูไว้ให้ดี กูดีกับมึงขนาดนี้ มึงไม่รักกู ก็ให้มันรู้ไป"

"เหี้ยไรเนี่ยยย มึงเตรียมตูดมาให้กูเตะละกันสัดดดด ไม่มีทางที่กูจะรักมึง"

ผมผลักไสมันออก และด่ามัน

ก่อนที่จะรีบมุดเข้าเตนท์เพื่อรีบแพ็คกระเป๋ากลับบ้าน

ออฟไลน์ PingPong_Hunlay

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
จันกับมาร์ชนี่จะยังไง :ling1:

ออฟไลน์ แอลฟาฮาลา~

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พอเก็บของเสร็จ ผมก็ล้มตัวลงนอน
 ไอ้มาร์ชนอนลงข้างๆ ผม
และเข้าสวมกอด

"มึงไปไกลๆ กูเลย อย่ามากอดกู"

มันคลายแขนทั้งสองข้างออกตามคำสั่งของผม

"ทำไมมึงถึงชอบกู"

ผมถามมัน

"กูชอบมึง มึงจำเป็นต้องรู้ด้วยหรอ ว่ากูชอบมึงเพราะอะไร ตรงไหน"

ไอ้มาร์ชถามกลับ

"เออ กูไม่อยากรู้ก็ได้"

"อืม"

"กูบอกไว้ก่อนเลย เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอกว่ะ แม่งแม่กับพ่อกูเขาคงรับไม่ได้หรอก"

"รับไม่ได้ หรือรับได้ แต่แค่รอมึงเปิดเผยวะ?"

"กู..... กูไม่รู้"

"จัน...กูจะบอกให้นะ อย่างมึงหมาตัวเมียมาดมมันก็เดินหนีแล้ว หมามันยังดูออก"

"ดูออกยังไง กูไม่ได้สาว เดินบิดตูดนี่หว่า"

"ของแบบนี้มันอยู่ที่เซนส์ แล้วกิริยา จริตการวางตัวของมึง ก็เกินจริตผู้ชาย เอาเป็นว่าดูไม่แมนเหมือนกูละกัน"

"เออ... กูเข้าใจ แต่แม่งกูมีแม่เป็นครูนะโว้ย จริตกูก็เป็นแบบนี้มาแต่เด็ก เติบโตมาในแวดล้อมผู้หญิง เพราะพ่อกูไปทำงานที่กรุงเทพ มีแต่แม่ น้า แล้วก็เพื่อนๆ ของแม่ที่คุ้นเคยกับกู ก็ผู้หญิงทั้งนั้น กูก็ซึมซับมาป่าววะ แต่กูก็ไม่ได้กระตุ้งกระติ้งนี่หว่า"

ไอ้มาร์ชเข้าสวมกอดผมอีกครั้ง

"เฮ้ยๆๆๆ ออกไปเลย"

"กูขอกอดมึงนะ พรุ่งนี้ก็จะไม่ได้กอด มึงก็คงหนีกูไป ไม่เข้าใกล้กู สงสารกูเหอะ กูก็ขนาดนี้กับมึงแล้วอะ ยอมมึงทุกอย่าง"

"เออๆ แค่กอดนะ ถ้าทำอย่างอื่น กูจะเกลียดมึงจริง ๆ แน่"

"เออ..."

ไอ้มาร์ชกระชับกอดแน่นกว่าเดิม หัวใจมันเต้นโครมคราม

"มึงจะใจเต้นทำไมวะ"

ผมถามมัน

"ก็กูได้กอดมึงแบบไม่ต้องบังคับ หรือฉวยโอกาสไง ความรู้สึกมันต่างกับมึงยอมให้กูกอด กู....."

"มึงอะไร?"

"กูมีความสุข"

จริงๆ ถ้าถามผม ผมน่ะมีความสุขมากนะ แล้วลางสังหรณ์ในใจลึกๆ ก็คิดว่า ผมอาจต้อวรักมันเข้าให้สักวัน แต่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกกับมันนอกจากอยากโดนมันเยส หรือถ้าออกจากค่ายไป ก็แค่อยากโดนมันเยส แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องผูกมัด

อีด๊อกกกกกก !!!

#แม่กะหรี่ทุกสถาบัน

#เจ้าสำนักกะหรี่ที่ผู้ชายทั้งโลกต้องปักหมุด

คือ ผม.... นี่ไง คุณค่าที่คู่ควร

"อืม..."

"กูเจ้าชู้นะเว่ยไอ้มาร์ช ถ้าสมมติ สมมตินะ ถ้าสมมติมึงทำให้กูหวั่นไหว แต่กูก็อยากโดนคนอื่นเยสบ้าง หรือแอบไปให้คนอื่นเยส มึงรับได้ ?"

"มึงต้องการแบบนั้นหรอ?"

"ป่าว ก็ถามไว้ก่อน"

"กูเตรียมใจไว้แล้วล่ะ มึงแม่งก็น่ารัก มันก็ต้องมีใครสักคนมาชอบ หรืออาจหลายคนนับจากนี้ พอเข้ามหาลัย หรือทำงาน กูจะบังคับอะไรมึงได้วะ"

"อืม..."

"ขอแค่มึงรักกูคนเดียว จะอย่างไร กูก็ยอม"

"เฮ้ยยยย ขนาดนั้นเลยหรอวะ"

"เออ !"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-03-2016 03:02:41 โดย สรันธม »

ออฟไลน์ PingPong_Hunlay

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
คิดไม่ผิดมาอ่านนิยายตอนตี3 ฮะๆๆๆ
มาร์ชยอมแล้ว จันรักมาร์ชเหอะ นะ นะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ AllStaRK

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
มาร์ชคู่กับจันคือเรื่องจริงช่ายม้ายยยยยย :ling1: รู้สึกดีที่วันนี้โต้รุ้ง5555 :katai2-1:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :katai2-1:   เชียร์มาร์ชอะ
แพ้ลูกอ้อน. มันดูเด็กน้อยดีอะ อยากคืออยากรักค่อรัก พูดตรงๆ
อย่าเพิ่งถอดใจง่ายๆนะมาร์ชเมียเล่นตัวมากไปงั้นอะ
อ้นอย่าเบี้ยนเลย 55555

ออฟไลน์ padloms

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
จัน นี่แบบ เล่นตัว 5555

มาร์ชนี่ก็ อะไรจะเพ้อขนาดนี้5555+

ออฟไลน์ Pittabird

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 796
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
คนเขียนน่ารักจัง. มาต่อให้บ่อยๆ.  นางสวยมั่นหน้ามากค่ะ.  การกระทำกับความคิดคนละเรื่องเลย.
เราว่าอ้นจะออกแนวรับเลยไม่ดึงดูดคนสวยเท่าไร. เชียร์มารช์นะ. ดูรักจริง. กล้าเหมือนหลงชั่วขณะ
มาต่ออีกบ่อยๆ นะคะ. ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :hao5:

เวลาตีสี่ครึ่ง....

ผมนอนหลับ และฝันอะไรต่อมิอะไร มารู้สึกตัวอีกที
คือ....ไอ้มาร์ชกำลังเยสผม

แอร้ยยยย อีดอกกกกกกกก

กูว่าแล้วไง ทำไมฝันว่าได้ขี่ม้า
ตื่นมาก็ได้เจอม้าจริงๆ มึงจะกระแทกกูแรงไปไหน

นึกว่ากำลังโดนม้าเยสสส
หรือไม่ก็นึกว่าเยสส กับม้าอยู่
อีดอกกกกก มาร์ช !!!!!

"ไอ้มาร์ช มึงลักหลับกู"

ผมพยายามขัดขืนและด่ามัน

น้ำตาผมไหลลงเผาะๆ พอตื่นขึ้นมามันรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าตอนโดนไอ้มาร์ชมันเยสส ครั้งแรก
นี่แผลไม่ทันจะหาย ก็มาซ้ำอีก

"กูเกลียดมึงงงง...."

ผมพยายามขัดขืน และด่ามันอีกครั้ง แต่มันก็ไม่เป็นผล

ผมร้องไห้แล้วก็ ร้องๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้มาร์ชมันก็ไม่ยอมหยุด

สักครู่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรอีก เพราะไม่รู้จะทำไปทำไม

มันหมดแรง โดนเยสไปแล้วก็ปล่อยๆ มันไป ให้มันพังไปเลย ฮี๋น่ะ...
อีกใจก็แอบจะหวั่นไหวกับจังหวะการเยสสส ของมัน

ต้องยอมรับว่ามันเยสส เสียวมากกกก
แต่ดัดจริตแสดงความร่านออกมาไม่ได้

"ฮืออออ..."

ผมเริ่มร้องไห้หนักขึ้น แต่ก็พยายามไม่ให้เสียงดัง
กลัวครูฝึกมาเห็น แล้วทุกอย่างจะยิ่งแย่ลงกว่านี้

" :oo1:

ไอ้มาร์ชไม่สนใจผม เอามือมาปิดปากผม
และกระแทกผมต่อ

คราวนี้ผมเจ็บร้าวไปถึงกระดูก และค่อนข้างจะแน่ใจว่า

ฮี๋...แหกกกกก

และ ฮี๋ลาบเลือดอีกเช่นเคย

ระหว่างที่กำลังโดนถล่มเยสสส

จริตดาวพระศุกร์ก็มาาาา.....

ผมเบือนหน้าหนีจากมัน มันพยายามจ้องหน้า และสบตาผมในความมืด

เหมือนคล้ายๆ จะบอกว่า..."มึงจำหน้ากูไว้ กูนี่ไง ผัวมึง กำลังเยสสส มึงอยู่ เป็นไงลีลากูดีมั้ย เสียวใช่ไหมล่ะ"

น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง คราวนี้ผมเลือกจะไม่ร้อง ไม่สะดีดสะดิ้งอะไรอีก

มือของไอ้มาร์ชยังปิดปากผมแน่น ผมหายใจไม่ออก
ได้แต่นอนทนความเจ็บปวด น้ำตาไหล
แต่ไม่แสดงออกสีหน้ากระไรออกมา

เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด
ทั้งเจ็บ อาย และรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูหมิ่นศักดิ์ศรี

โอ้ยยยยย อีดอกกกกก
สนิมสร้อย

หลังจากมโนคิดว่าตัวเป็นนางเอกเรื่องดาวพระศุกร์ โดนพี่ภาคข่มขืน
และคิดอะไรๆ ต่างๆนาๆ ในหัวว่ามันจะฉีกขาดมากไหม จะเจ็บมากไหม ต่อไปนี้จะทำอะไรต่อ
ถ้ามันจะเจ็บขนาดนั้น

บลาๆๆๆๆ

ทุกสิ่งทุกอย่างหมุนวนเหมือนเครื่องปั่นน้ำผลไม้อยู่ในหัวผม

สักครู่ไอ้มาร์ชก็น้ำแตก นี่ถ้าผมเป็นชะนี ก็คงท้องไปแล้ว
แม่งไม่ยอมใส่ถุงยาง

พอมันแตก มันก็โน้มตัวลงมาจูบผม ปล่อยมือที่ปิดปากผมอยู่
และถอนไอ้นั่นออกจากตัวของผม

อีดอกกกกกกก
ไส้แทบจะลากตามออกมา
#เจ็บมากกกกก
#พังมากกกก
#หลุมหลบภัยในตำนาน

ผมรู้สึกเหมือนหลุดพ้นพันธนาการที่ตอกสลักตรึงผมไว้ด้วยความเจ็บปวดมานานแสนนาน

ไอ้มาร์ชหอบหายใจถี่กระชั้น

ผมรู้สึกพังมากกกก เวลาที่หุบขาลงจากท่าอ้าขาให้ไอ้มาร์ชมันทิ้งตอร์ปิโดใส่ผมเมื่อสักครู่
ทั้งเจ็บ ปวด และรู้สึกเหมือนกะหรี่ฮี๋เบินๆ เวลาที่ผมหยิบเสื้อผ้าที่โดนไอ้มาร์ชมันถอดแล้วทิ้งไว้
สุมไว้ในเตนท์นอนที่สถาพพังยับเยิน

ผมไม่พูดอะไรกับมันได้แต่นอนน้ำตาไหลพรากๆ เพราะโกรธมัน
เจ็บร้าวไปทั่วสรรพางกาย

มันก็ไม่พูดอะไรกับผมเช่นกัน อาจจะคงรู้สึกผิด หรืออะไรก็ตาม
นั่นยิ่งทำให้ผมเสียใจหนักมากกว่าเดิม

ผมรำพึงรำพันในจิตใจ น้ำตาก็ไหล....ไหนมึงบอกว่ารักกู ไหนมึงบอกว่าจะทนุถนอมกู
ไหนมึงบอกว่าจะทำอย่างนั้น อย่างนี้
มึงเพ้ออะไรของมึงออกมา แล้วมึงก็ไม่ทำเหมือนที่พูดสักอย่าง


"กู.... กูขอโทษ"

ไอ้มาร์ชกล่าวขอโทษ มันยังคงหอบอยู่ เหงื่อซึมไปทั่วร่างของมัน

ผมไม่ตอบอะไร ได้แต่นอนทอดอาลัยด้วยความเสียดายความรู้สึกที่กำลังจะมีแต่ความรู้สึกดีกับมัน

แต่มาทำแบบนี้ก็เกินไป จริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะดัดจรติอะไรนักหรอก

แหม..ก็แค่โดนเยสส ไม่ได้จะท้อง ไม่ได้จะอะไรนี่หว่า

เยสแล้ว น้ำแตกก็แยกทางกันไป
ไม่มีใครเสียหาย แค่นั้นก็น่าจะจบ

แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่สิ..... มันทำให้ภาพความน่ารักๆ ความหล่อของไอ้มาร์ชพังทะลายลงมา

พอ.. พอกันที มึงกับกูไม่ต้องมามองหน้ากันอีก

"มึงโกรธกูใช่ไหม"

แหม..ไอ้เหี้ยยย ถามได้

ผมยังคงไม่ปริปากพูดอะไรออกมา ได้แต่นอนเหม่อมองออกไปนอกเตนท์

เป็นเวลาเกือบตีห้าแล้ว และผมไม่ร้องไห้อีกแล้ว

มาร์ชสวมกอดผมจากด้านหลังในขณะที่ผมนอนตะแคงซ้าย... เออ

ขวาแม่หม้ายซ้ายกะหรี่....

อีดอกกกกกก


กะหรี่สมใจแล้วล่ะทีนี้ ฮี๋พังอย่างกับหลุมหลบภัยที่โดนทิ้งระเบิดใส่อีกที

ผมไม่ขัดขินมัน ไม่ว่ามันจะกอด จะหอมที่แก้มผมอย่างทนุถนอมอย่างไรก็ตาม

มันไม่มีความหมายอะไรอีกต่อไปแล้ว

"มึงทำมันพัง"

ผมพูดอออกมาประโยคแรก และคิดว่าจะเป็นประโยคสุดท้ายสำหรับความเป็นเพื่อนของเราสองคน

เสียงที่พูดหลงอย่างกับเสียงหมาหอน เสมหะ และน้ำหูน้ำตาที่ไหลลงคอ
ขัดขวางการพูดของผมเล็กน้อย จนเสียงที่พูดออกมาฟังเหมือนสะอึกสะอื้น ปิ้มว่าจะอาสัญ

"พอกูคิดว่ากูจะไม่ได้กอดมึง ก็ก็แอบกอดมึงตอนมึงหลับ และ....และกูก็ทนไม่ไหว"

ผมไม่ตอบอะไรมันอีก ในใจขุ่นแค้นเสียยิ่งกว่าไฟลน

มันทำแบบนี้ ผมไม่ได้โกรธหรอก ไม่ได้โกรธที่โดนมันเยสสส
จริงๆ ก็ชอบแหละ

อ่าวววว...อีดอกกกก ผมก็งงตัวเอง

แต่โกรธตรงที่มันเพ้อเจ้อห่าเหวอะไรของมันว่าจะรักผม อย่างนั้น อย่างนี้

แล้วก็มาทำแบบนี้

ผมรู้สึกเสียใจและหมดศรัทธาในตัวมัน ก็เท่านั้นเอง





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-03-2016 16:31:28 โดย สรันธม »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :z6:   อีมาร์ช

ตายอดตายอยากมากไหม
หายดีเมื่อไหร่แจกยำตรีนให้มาร์ชด้วย โถ่ว งานนี้พังหมดเลยจริงๆ
พี่บอสช่วยด้วย ห้ามซ้ำน้องจันนะ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
จริง...

รักมาก แต่อยากเอา 


ออฟไลน์ Cc-kun

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
เสียดายแทนมาชเรย พลาดละ

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ rinny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
อ่านมาตั้งนานพึ่งจะมีฟีลสงสารนังจัน (ก่อนหน้านี่คือหมั่นไส้ในความกระหรี่หลบในของนาง)
เกือบดีแล้วแท้ๆ อีมาร์ชแกไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่เป็นไร รอดูความแซบผัวใหม่นาง มาไวๆน้า

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พอหกโมงเช้า ผมก็ทนความเจ็บไม่ไหว

จึงแอบย่องออกไปจากเตนท์ ไปที่เตนท์พยาบาล

พอไปถึงเตนท์ พี่บอสกำลังนอนหลับอยู่

ท่าทางแกจะเหนื่อย นอนล่อนจ้อนเปลือยท่อนล่างเหลือแต่กางเกงในสีขาว
สะท้อนอยู่ในความมืดสลัว

ผมทนไม่ไหวจริงๆ วันนี้ต้องได้ล้างแผลก่อนกลับบ้าน

เลยตัดสินใจเสียมารยาทปลุกพี่บอส

"พี่บอสครับ"

ผมเขย่าตัวพี่บอส แอบเห็นฆรวยพี่บอสแข็งโด่อยุ่ในกางเกง

อีดอกกกกกกกก
แทบจะอยากขึ้นไปนั่งเทียน แล้วก็ขย่มๆๆๆๆ

แต่นะ....ฮี๋เจ็บ
อีดอกกกกกก

พี่บอสตื่นขึ้น พอเขาเห็นผม เขาสะดุ้งอย่างกับเห็นผี

"เฮ้ยยย มาทำไม"

เขาพูดด้วยความตกใจ

"ผม.... เอ่อ ผม...."

"โดนมาอีกแล้ว ?"

"ครับ"

"มานี่เลย"

พี่บอสฉุดผมออกไปจากเตียงสนามของเขา

ทีแรกผมนึกว่าแกจะพาผมไปหาครูฝึก

ช่วงที่แกเดินมาหาผม
อีดอกกกกกก

ตาผมนี่ไม่มองหน้าเลอออออ
มองแต่ฆรวยเขา แอบเห็นมันกระตุกนิดนึง

อีดอกกกกกก

น้ำเดินเลยค่ะ !!!

"นั่ง..."

ผมนั่งลงบนเตียงพยาบาล พี่บอสรีบเดินไปเตรียมเครื่องมือปฐมพยาบาล
แล้วเดินมาหาผม

ตาผมยังคงจ้องมองที่ส่วนล่างของพี่บอส

"มองอะไร... อยากโดนอีกรึไง"

พี่บอสว่าผม ผมตื่นจากภวังค์

อีดอกกกกก เอากูเคลิ้มเลย

"พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาหาพี่ในสภาพนี้อีก"

"พี่ครับ ครั้งนี้มันลักหลับผม"

"แล้วทำไมนอนหลับลึกจังล่ะ"

"ผมเพลีย มันฝึกมาหนักนี่ครับ"

"เพลียจนนอนหลับลึกถึงขนาดโดนเอาแล้วไม่รู้สึกเลยหรอ"

"ป่าวครับ รู้สึก แต่... แค่ผมกลัวโดนครูฝึกจับได้"

"ไม่โดนครูฝึกจับได้ มาหาพี่ พี่ก็จะพาไปบอกครูฝึกเหมือนกัน"

"อย่านะครับ ขอร้อง"

"พี่บอกแล้วไง ว่าพี่จะพาไปหาครู"

"ถอดกางเกง"

"ครับ"

ผมยอมถอดกางโดยไม่อาย

พี่บอสทำแผลให้ผม และทาเจลเพื่อเตรียมสอดยา

"โอ้ยยย..."

ผมร้องเจ็บ

"ไม่ต้องมาร้องเลย"

"โอ้ยพี่...ผมเจ็บครับ"

ผมทนเจ็บไม่ไหว เลยพลิกตัวจากท่านอนตะแคงมาเป็นนอนหงาย
และเอามือจับมือพี่บอสเอาไว้ ไม้ให้เขาเอาอะไรมาแตะที่แผลผม

"อะไรเนี่ย..พี่จะทำแผล อยู่เฉยๆ"

"โอยพี่....ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวผมก็กลับบ้านแล้ว"

"อะไรวะ อีกแป็๊บเดียวเอง ก็จะทำแผลให้เสร็จแล้ว"

พี่เขาพยายามบังคับผมให้อยู่ท่านอนตะแคงเหมือนเดิม

ผมพยายามต้านแรงเขา เราปล้ำกันไปมา
ในที่สุด พี่เขาก็เสียหลัก ล้มลงมาทาบทับอยู่บนตัวผม

เราสบตากัน ถึงแม่ว่าผมจะเจ็บแผลเท่าใดก็ตาม
แต่บอกตรงๆ

อีดอกกกกก เยสสสส กูเหอะ

เขาเป็นคนที่เย้ายวนมาก นัยน์ตาดูเย้ายวนชวนฝัน ปากได้รูป จมูกเป็นสัน คิ้วเข้ม
ไรหนวด เคราและจอน ขึ้นครึ้มอย่างน่าหลงใหล

พี่บอสเบิกตาโพลง ดูเหมือนเขาจะตกใจ
แต่เชขาก็ไม่พุดอะไร นัยน์ตาของเขาจ้องมองมาที่เรียวปากของผม

เขาโน้มตัวลงมาใกล้ผมอีกครั้ง.....เราจูบกัน

ผม...กับพี่บอส....เรา XXXX กัน

พอได้สติ ผมก็ปลุกพี่บอส ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว
พี่บอสตื่น และจูบที่แก้มผมเบาๆ

"พี่ขอโทษนะ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมก็ขอโทษพี่เหมือนกัน ที่ผมไม่ได้สติ"

"มาเดี๋ยวพี่ทำแผลให้"

พี่บอสทำแผลให้ผม ผมลาพี่เขาเพื่อจะออกจากเตนท์

พี่เขาโผเข้ากอดผม มันเป็นกอดที่ผมรู้สึกอบอุ่น และไม่เคยได้ความรู้สึกแบบนี้จากไอ้มาร์ช

"สัญญาได้ไหม ว่าถ้าออกจาค่าย พี่โทรไปต้องรับสายพี่"

"ครับ..."

"ดูแลตัวเองดีๆ นะ เอายาไปสอดด้วย แล้วอย่าให้รู้ว่าโดนซ้ำอีก ถ้าโดนซ้ำอีกทีนี้พี่จะเยสส ซ้ำให้สาแก่ใจ"

"พี่บอสครับ....ผมไม่เคยกลัวหรอกครับ เรื่องโดนเยสน่ะ ที่กลัวคือ พี่จะพูดไม่จริง เยสไม่กลัว กลัวไม่เยส"

แอร้ยยย อีดอกกกกก

มีความกะหรี่ทะลุปรอด

ผมรีบมุดออกจากเตนท์พยาบาลที่พี่บอสปิดบังตาเราสองคนเยสกัน

ผมมุดออกไป เงยหน้าขึ้น....

ไอ้มาร์ชยืนอยู่ตรงหน้าผม

มันยืนน้ำตาตกลงเผาะๆ อยู่ตรงนั้น

แว๊บแรกในใจผมรู้สึกผิด และรู้สึกว่าตัวเองก็ไม่ต่างจากไอ้มาร์ชที่ทำตัวกะหรี่

อีช็อกกะรี !!!!

ผมก็น้ำตาคลอเบ้า แต่ไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร น้ำตามันมาจากไหน

ผมสงสารมันหรอ ????

หรือมันเป็นความรู้สึกอะไร ผมไม่อาจรู้ได้

ผมลุกขึ้นยืน และรีบปัดเนื้อปัดตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

และเดินผ่านไอ้มาร์ชไป ผมเลือกที่จะไม่พูดคุยกะไรกับมัน

ไอ้มาร์ชก้มหน้าลง และร้องไห้จนตัวสะเทิ้นสะเทือนไปหมด

ผมรู้สึกสงสารที่มันร้องไห้ แต่ก็แข็งใจเอาไว้ไม่เหลียวกลับไปมองมันอีก

ครูฝึกเป่านกหวีดรวมพล....

ผมรีบวิ่งไปที่จุดรวมพล

พอรวมพลเพื่อติดเข็มที่ระลึกจากครูฝึก และเข้าร่วมพิธีปิดการฝึกเสร็จแล้ว
ผมก็กลับไปที่เตนท์ เก็บทุกสิ่งที่อย่างใส่กระเป๋า
รีบเก็บเตนท์ แพ็คของทุกอย่างตามที่เดิมของมัน
ไปรวมพล และขึ้นรถกลับบ้านโดยที่ผมไม่ได้คุย

 ไม่มองหน้า

ไม่สบตา

ไม่แสดงอาการอะไรสักอย่างว่าไอ้มาร์ชมีตัวตนอยู่ข้างๆ ผม
พอขึ้นมาอยู่บนรถบัสของโรงเรียน มันมาหาผมที่เบาะที่ผมนั่ง

มันพูดกับผม ผมก็ไม่พูดด้วย

"มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ เรื่องแค่นี้มึงโกรธอะไรกูหนักหนา"

มันพูดพลางน้ำตาคลอเบ้า....

ผมไม่ตอบอะไรมันสักอย่าง
มันเดินหันหลังกลับไป กลบเกลื่อนอาการเสียใจ สงสัยกลัวเพื่อนจะรู้หรืออะไรผมก็ไม่สนใจ


พอรถบัสมาถึงที่โรงเรียน ผมก็กลับบ้านทันที

ภาพที่พี่บอสเยสผมในเตนท์ยังตราตรึง

#มีความกะหรี่

#มีความเงี่ยนลากไส้
 
แฮชแท็ครัวๆๆๆๆๆๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-03-2016 22:28:21 โดย สรันธม »

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ถึงกับอึ้ง

เห้ยสรุปว่ายังไม่พังเหรอ
ตกใจ สรุปมาร์ชได้ยินไหมอะ สิ่งที่เกิดขึ้นในเต้นท์พยาบาลอะ ว้ากกก

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ผมกำลังจะเดินเข้าบ้าน....

ไอ้มาร์ชมาดักรอที่ประตู
ผมยืนสบตามัน มันยันจังก้าอยู่หน้าประตูบ้าน

ผมไม่รู้จะทำอย่างไร เลยยืนมองมัน และมองเข้าไปในบ้าน

กลัวพ่อกับแม่จะอยู่บ้าน แต่รถไม่อยู่ ประตูก็คล้องกุญแจ

"มาทำไม"

ผมพูดกับมันประโยคแรก หลังจากที่ทำเงียบใส่มัน

"มึงเป็นอะไร ทำไมไม่พุดกับกู"

"ไม่ได้เป็นอะไร กูบอกแล้วว่ามึงทำมันพัง"

"มึงก็ทำมันพังเหมือนกัน มึงนึกว่ากูไม่รู้หรอ ว่ามึงเข้าไปทำอะไรในเตนท์"

ผมตกใจแทบสิ้นสติ......

"รู้ไหมว่ากูเสียใจมาก"

ไอ้มาร์ชร้องไห้ ผมไม่พูดอะไร เลือกที่จะเงียบเป็นดีที่สุด

"มึงทำร้ายจิตใจกูมาก แต่กูบอกแล้ว มึงจะทำยังไงกับกู กูไม่เคยโกรธ ไม่เคยว่า นี่ใช่ไหมที่มึงบอกว่ามึงเจ้าชู้ ถ้ามึงไปโดนใครเยส กูจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้กูรู้แล้ว"

"แล้วเป็นไงล่ะ"

รู้สึกโกรธตัวเองเหมือนกันที่ไปถามมันแบบนั้น

"มึงต้องถามอีกหรอว่าเป็นยังไง กูเดินตามมึงไปหลังจากที่มึงย่องออกมา กูก็นึกว่ามึงจะไปไหน ที่แท้มึงก็มาหาไอ้บ้านั่น ทำไม... กูไม่ถึงใจมึงหรอ"

"มึงไม่รุ้อะไร อย่ามาพูดว่ะ

"ไม่รู้เหี้ยอะไรล่ะ กูต้องยืนอยู่หน้าเตนท์พยาบาลตอนหกโมงเช้า เพื่อรับรู้
และได้ยินเสียงครวญคราง ได้รับรู้ว่ามึงกำลังทำอะไรกับไอ้บ้านั่นในเตนท์ มึงจะบอกว่า
 มึงเยสกับมัน มันเป็นอุบัติเหตุงี้หรอ"

ผมไม่รู้จะตอบมันอย่างไร แต่....จริงๆ มันก็เป็นการเยสส ที่ไม่ได้ตั้งใจ

 ผมไม่ได้ไปหาพี่บอสเพื่อเงี่ยนและอยากให้เขาเยสนี่นา

ผมไปหาเขา เพื่อให้เขาทำแผลให้ แล้วมันก็เป็น เยสสสส...อุบัติเหตุ

อีดอกกกก กะหรี่เกิ๊นนนนน

ผมรีบเดินเข้าบ้าน ไขกุญแจ ไอ้มาร์ชเดินมาหาผม

มันจับมือผม ผมหันไปมองมือที่โดนมันจับไว้แน่น

มันปาดน้ำตา แล้วเอามือข้างที่ปาดน้ำตานั้น มาจับมือผม

น้ำตาอุ่นๆ เปียกติดมือผม....

"กูรักมึง กูยอมมึงก็ได้...กูยอมแล้วววว"

มันพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นจนน่าสงสาร

"กูไปนะ...มึงดูแลตัวเองดีๆ ไปที่โรงเรียนอย่าเมินใส่กู นั่นมันเป็นการทำร้ายจิตใจกูมาก"

"กู....."

ผมไม่รู้จะพุดอะไรออกมา ความรู้สึกตอนนั้นมันแปลประหลาด

มันคิดวกวนไปมา สงสัยว่าทำไมต้องสงสาร รู้สึกผิด และเห็นใจมัน

ไหนว่าจะไม่รัก ไม่สนใจมัน

ไม่.....ไม่เอาแบบนี้

อย่าถลำไปกว่านี้

"กูเข้าบ้านละ"

ผมสะบัดมือออก และรีบเปิดประตูเข้าบ้าน

ทิ้งให้ไอ้มาร์ชยืนร้องไห้อยู่แบบนั้น
ผมแอบมองมันจากทางหน้าต่างๆ มันร้องห้น่าสงสารมาก

ผมน้ำตาซึม และรู้สึกโทษตัวเองที่ทำมันร้องไห้

นี่ผมเป็นอะร ทำไมต้องมีความรู้สึกแบบนี้....

ผมไม่ได้รักมัน.... หรือว่าผมกำลังจะรักมันหรอ

ไม่.....อย่าให้เป็นแบบนั้นเลย

ออฟไลน์ chaweewong19841

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 92
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-2

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ผมยกของขึ้นมาบนห้องนอน
รู้สึกเหมือนได้กลับขึ้นมาบนพื้นโลกอีกครั้ง

การไปเข้าค่าย รด. ที่ไม่ได้อาบน้ำ 5 วัน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนการมุดลงไปในหลุมศพที่เน่าเปื่อย เมื่อได้กลับมาบ้าน ได้เห็นห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัว และเครื่องอาบน้ำ

โอ้ .... สวรรค์

ผมไม่รอช้า รีบเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่า
และวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความลิงโลด

เปิดน้ำฝักบัว ให้ราดตัว

นี่มันสวรรค์ชัดๆ.... เหมือนได้บรรลุชั้นนิพพาน

ผมยืนหลับตา และซึมซับความเย็นจากน้ำฝักบัว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้ำร้อน
 เมื่อน้ำอุ่นสัมผัสผิวของผม ความผ่อนคลายซาบซ่านไปทั่วร่างกาย

ผมหลับตาลงอีกครั้ง และยืนเงยหน้า เอามือประสานกันที่ท้ายทอย

มันช่างเป็นสุขอะไรเช่นนี้.....

ไม่ทันระวังตัว ผมโดนจู่โจมกอดจากด้านหลัง ...ตกใจจนแทบแดดิ้น

ยังไม่ทันจะลืมตา ผมร้อง "เฮ้ยยย ใครวะ!"


ผมตะเกียกตะกายคลำหาที่ยึดเกาะ อ้อมกอดนั้นยังคงเหนี่ยวรัดตัวผมไว้แน่น
ผมลืมตา และหันมาทางด้านหลัง

ไอ้มาร์ชในสภาพเปลือยเปล่า กำลังกอดผม ขณะที่ผมได้ล้างตัวไปแล้ว แต่ไอ้มาร์ชเพิ่งเข้ามา ผมรู้สึกเหม็นสาบจากตัวมัน จนน่าขยะแขยง

"เหี้ยยยย อะไรของมึงเนี่ย"

มันไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้ม และสบตาผมอย่างมีเลศนัย ละอองน้ำจากฝักบัว เกาะที่ใบหน้า ขนคิ้ว ขนตา และไรขนที่หน้าอกของมัน sexy เป็นบ้า

"ปล่อยกู... "

"ไม่.."

"ไอ้เหี้ยยย.... มึงเข้ามาได้ไงวะ"

"มึงไม่ได้ล็อคประตูบ้าน"

"เหี้ยยย รีบออกไปเลย เดี๋ยวแม่กูกลับมา กูจะทำไง"

"ก็บอกแม่มึงไปดิว่ากูมาหา"

มันยังคงไม่ยอมปล่อยตัวผม ยังคงกอดผมไว้แน่น ผมหันไปมองออกไปทางประตูห้องน้ำ เสื้อผ้า และข้าวของของไอ้มาร์ชกองเกลื่อนกลาดห้องผม มันเข้ามาตอนไหนกัน... ผมยังงง

"เฮ้ยยย กูขอร้องล่ะ มึงรีบแต่งตัว และออกไปเถอะ ถ้าแม่กูมา เป็นเรื่องแน่"

"ไม่... เดี๋ยวก็หลบใต้เตียงก็ได้ ถ้าแม่มึงมา"

"เหี้ยยยย ไม่เอ๊าาา"

"อะไร กูไม่ได้จะเอามึง"

"กูบอกว่าไม่เอาแบบนี้ มึงต้องกลับไปเดี๋ยวนี้ นะๆๆๆ"

เสียงเครื่องยนต์ และเสียงยางรถยนต์บดก้อนหิน ดังอยู่ข้างหน้าบ้าน นั่นแสดงให้รู้ว่า แม่ผมกลับมาแล้ว

"เหี้ยแล้วไง..."

ผมพูดพลางเบิกตาโพลง ทำอะไรไม่ถูก

รีบเดินออกไปมองที่หน้าต่างทั้งๆ ที่ตัวเปียก

แม่กับพ่อ กลับมาแล้วจริงๆ เสียงเปิดประตูบ้าน และเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาในบ้านดังชัดเจน

ผมรีบเดินไปล็อคประตูห้องนอน และรีบเข้ามาในห้องน้ำ

กลับไปมองไอ้มาร์ชในสภาพเปลือยเปล่า

"ไอ้สัด แม่กูมาแล้ว ทำไงล่ะทีนี้"

ผมด่ามัน พยายามทำให้เสียงเบาที่สุด

"จัน ! กลับมาแล้วหรอ"

เสียงแม่เรียกผม เหมือนเสียงสายฟ้าฟาดลงที่ตัวผม งานเข้าแน่ล่ะทีนี้

"ครับๆ..."

ผมตอบรับ

"ก๊อกๆๆ .."

แม่เดินมาเคาะประตูห้องนอนผม

"เป็นอย่างไรบ้างลูก"

"ก็สนุกดี แต่เหนื่อยครับแม่ จันว่าจะอาบน้ำ แล้วก็นอน เพลียมากเลย"

"หรอ ไม่ออกมากินอะไรหน่อยหรอ"

"ไม่ดีกว่าครับ เมื่อกี้แวะกินข้าวข้างทางมา อิ่มมากแล้ว"

ผมโกหก

"อ่าวหรอ งั้นพักผ่อนนะ แม่ไม่กวน"

"ครับแม่... "

ผมรู้สึกโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง แต่ไอ้มาร์ชเนี่ยสิ มันมาอยู่กับผมแบบนี้ มีหวังได้โดนมันเยสแน่ๆ

ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไอน้ำจากน้ำอุ่นฟุ้งไปทั่ว จนบรรยากาศในห้องน้ำขุ่นมัวไปด้วยไอน้ำสีขาวๆ ลอยอยู่ในอากาศ

ไอ้มาร์ชดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้าน มันเอาน้ำล้างตัว ล้างหัว ก่อนที่จะพยักหน้า ยักคิ้ว ทำท่าพยักเพยิดให้ผมเดินเข้าไปหามัน

"มึงนี่แม่ง แหววว่ะ พูดกับแม่ครับๆๆ"

"สัดดด กูผู้ดีโว้ย ไม่เหมือนมึงหรอก ...มึง...ทำไมทำแบบนี้วะ"

"ทำอะไร?"

"ไอ้เหี้ยย ถามได้"

"กูแค่อยากอยู่ใกล้ๆ มึงนี่นา"

"สัดดดด แล้วถ้าแม่กูรู้ล่ะ จะทำไง"

"ก็ไม่ทำไง ก็บอกความจริงไปดิ ดีเหมือนกัน กูจะได้แสดงความเป็นเจ้าของมึงเต็มที่"

"เหี้ยยย ไม่เอา"

"มาๆ เลิกพูด หุบปากฅะ แล้วมาสระผมให้กู"

ผมเดินเข้าไปหามัน บีบแชมพูใส่มือ

"หันหลังมาสิ"

ผมบอกให้ไอ้มาร์ชหันหลังมาให้ผมเพื่อที่จะสระผมให้มันได้ถนัด

ผมสระผมให้มันเสร็จ มันก็หันมาสระให้ผมบ้าง

ต่างคนต่างล้างหัวให้กัน จนสะอาด

"ฟอกสบู่ให้กูหน่อย"

"เหี้ยยย ฟอกเองดิ เกิดมากูไม่เคยทำให้ใคร"

"เอาน่าาา... มาๆๆ เกิดมาก็ไม่เคยโดนเยส จนโดนกูเยส เกิดมาไม่เคยฟอกสบู่ให้ใคร ก็นี่ไง กูอยู่นี่แล้ว มาฟอกให้กูมา ฟอกที่กระดอกูด้วย ถอกออกมาเลย แล้วล้างให้าะอาด"

"สัดดด กูไม่ทำ"

"หรือมึงจะให้กูออกไปสวัสดีแม่มึง?"

ไอ้มาร์ชยักคิ้วหลิ่วตาถามผม หน้ามันกวนส้นตีนชะมัด

ผมเลยต้องจำใจ ฟอกสบู่ ขัดถูตัวให้มันทุกซอกมุม ตั้งแต่หัวจรดเท้า เว้นอยู่ที่เดียวที่ไอ้นั่นของมัน

"อ้าว กระดอกูล่ะ ฟอกให้ด้วย"

ผมจำใจทำตามคำสั่งมัน มันยิ้มเยาะผม และทำหน้าเสียวซ่าน เวลาที่ผมจับกนะเจี๊ยวของมัน ทำอย่างกับผมกำลังชักว่าวให้มันงั้นล่ะ แม่งโคตรกวนตีน

พอเสร็จจากตรงนั้น ผมก็ถูหลังให้มัน และล้างตัวให้มันจนสะอาด พออาบน้ำให้มันเสร็จ มันก็เดินไปแปรงฟัน

"สัดดด นั่นแปรงกู"

"กูยืมหน่อย"

พอมันพูดจบก็บีบยาสีฟันใส่แปรง และเริ่มแปรงฟัน

"มึงจะไม่อาบให้กูเลยหรอ?"

"มึงทำร้ายจิตใจกู ทำให้กูเสียน้ำตา กูหมั่นไส้ เลยใช้ให้มึงอาบน้ำให้ และล้างกระดอให้กูด้วย รูมั้ยตั้งแต่เกิดมา มึงนี่แหละคนแรกที่ล้างกระดอให้กู มึงแม่งมาเปิดซิงกูว่ะสัดดดด"

ไอ้มาร์ชพูดขณะแปรงสีฟัน และยาสีฟันอยู่ในปาก ฟองฟูมปากมันจนน่าตลกขบขัน

"เหี้ยยยย.... มาอาบให้กูเลย"

"ไม่"

สรุป ผมก็ต้องอาบเอง ไม่มีใครถูหลังให้อีก ไอ้มาร์ชก็เข้ามาในบ้านไม่รู้จะไล่มันออกไปอย่างไร

มันเป็นเพื่อนคนแรกที่ได้เข้ามาในห้องนอน ใช้ของร่วมกับผม แถมยังเป็นทั้งคนแรกที่ให้ผมอาบน้ำให้ ฟอกสบู่ทำความสะอาดให้ทุกซอกมุม ไม่เว้นกระเจี๊ยวของมัน และยังเป็นคนแรก ที่เปิดซิงผมอีก

โอ้ยยย..... มึงมีอภิสิทธิ์มากเกินไปแล้ว

ออฟไลน์ ้Sin.7

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
คนแรกแล้วคนสุดท้ายไหมเนี่ย โอ้ยความแรดนี่ลงลึกยันกระดูกแล้ว  :katai5:

ออฟไลน์ สรันธม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พอไอ้มาร์ชกับผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็ออกจากห้องน้ำพร้อมกัน

ไอ้มาร์ชยืนกางแขนกางขา และพนักหน้าเรียกผม

"เช็ดตัวให้กูด้วย"

"อะไรวะ มึงนี่แม่งได้คืบจะเอาศอก"

"อย่าบ่นว่ะสัด มา....เร็วๆ"

ผมจำใจไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้มัน ชีวิตนี้ไม่เคยใช้ผ้าเช็ดตัวร่วมกับใคร

มันเป็นคนแรก....

"เช็ดทุกซอกทุกมุม อย่าให้อับชื้นนะโว้ย กระดอกู ถอกออกมา เช็ดให้ด้วย"

"พอเลยมึง ก็ไม่ทำ มันมากเกินไปละ"

ผมปฏิเสธ และทิ้งผ้าเช็ดตัวลงพื้น
ไอ้มาร์ชยังคงยืนกางแขน กางขาเปลือยเปล่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงแม่มาเคาะประตู.... ใจผมหายวาบลงไปที่ตาตุ่ม

"อะไรครับ"

"จันคุยกะใครอะ ทำไมเหมือนมีคนอยู่ในห้อง"

ใจผมเต้นโครมคราม รู้สึกว่าเวลาทำอะไรผิด ผมจะกลัวแม่จับได้มากๆ

"ป่าวนี่ครับ เสียงทีวีรึป่าว เดี๋ยวผมปิดก็ได้ครับ อ่ะๆๆ ปิดแล้ว"

"อ่าวหรออ... อืมๆ"

เสียงฝีเท้าแม่เดินจากไป ผมโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก

"ไง... หรือมึงอยากให้กูออกไปทักทายแม่มึงจริงๆ?"

"เออๆๆ มา... กูเช็ดให้"

ผมบรรจงเช็ดตัวให้ไอ้มาร์ชจนแห้ง เช็ดทุกซอกทุกมุม

ดูเหมือนมันจะสะใจมากที่ออกคำสั่งกับผมได้ ควบคุมผมได้

พอผมเช็ดตัวมันจนแห้ง มันก็เดินไปที่ประตูเสื้อผ้า

"เฮ้ยๆๆ อะไร"

ผมเห็นมันค้นตู้เสื้อผ้าที่เป็นอะไรๆ ที่มันส่วนตัวกับผมมาก เลยทักท้วง

"ป่าว ก็แค่หาเสื้อผ้า.... ให้มึงใส่ให้กูด้วย"

"ไอ้นี่นี่ ถอยไป... เดี๋ยวกูหาเอง"

ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าที่ไอ้เปรตมาร์ชมันยืนแก้ผ้าอยู่ตรงนั้น ผมเลือกเสื้อผ้าที่คิดว่ามันจะใส่ได้ และยื่นให้มัน

"ใส่ให้กูด้วย"

"ใส่เองงง...."

"เดี๋ยวนี้"

ไอ้มาร์ชออกคำสั่ง ผมจะทำอะไรได้นอกจากทำตามมัน

"เออให้มันได้อย่างนี้"

พอพูดจบมันก็เดินไปที่เตียงของผม เอาเท้ากวาดสิ่งของทั้งหมดลงจากเตียงเสียงโครมคราม

"เฮ้ยยย ไอ้เชี่ยยยย เดี๋ยวแม่กูก็ขึ้นมาอีกหรอก"

"ช่างดิ กู.... จะได้ทักทาย"

"เตียงกู มึงลงมาเลย"

"ไม่.. กูจะนอน"

"ไอ้เหี้ยยยย ลงมาาาาา"

"ไม่....มึงรีบแต่งตัวแล้วมานอนให้กูกอด เร็วๆ"

"กูรังเกียจมึง มึงไม่รังเกียจกูหรอ กูเพิ่งโดนคนอื่นเยสมานะ"

ผมยั่วโมโหมัน ดูจะยั่วขึ้นเสียด้วย หูมันแดง นัยน์ตาแข็งกร้าว

หน้าแดง กัดฟันกรอด ผมรู้สึกถึงการควบคุมเกม ผมกลับมาได้แต้มอีกครั้ง

"มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้ ก่อนที่กูจะโมโห"

"ไม่หยุด"

"งั้นกูจะไปหาแม่มึงเดี๋ยวนี้"

มันลงมาจากเตียง เดินไปที่ประตู ผมคว้าตัวมันไว้โดยอัตโนมัติ

"เออๆๆ กูขอโทษ"

"มึงจะพูดแบบนี้อีกไหม?"

เสียงไอ้มาร์ชดุดัน น่ากลัว ใจนึงผมแอบหวั่นว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร ถ้ามันควบคุมผมได้ ผมต้องทำตามมันทุกอย่างเลยหรือไง

"เออๆ ไม่ก็ได้"

ผมรีบแต่งตัวแล้วเดินไปที่เตียง ล้มตัวลงนอน ไอ้มาร์ชนอนลงข้างๆ ผม มันกอดผม

"มึงใจร้าย ใจร้ายกับกูจริงๆ"

ไอ้มาร์ชตัดพ้อผม

"อะไร"

"มึงนอกใจกู"

"กูไม่ได้นอกใจ กูไม่ใช่เมียมึง"

"มึงเป็นเมียกู อย่าหนีความจริง"

"ไม่มีความจริงสำหรับกู กับมึง"

"มีสิ.... กูรักมึง นี่จริงที่สุดแล้ว ความรักคือการให้ ให้อภัย... ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่คนรักกันให้กันได้ไม่ใช่หรอวะ มึงไปเยสกับคนอื่น กูเสียใจ อยากจะฆ่ามึง แต่กูทำไม่ลง กูแม่งทำไมต้องยอมมึงด้วย แต่กูก็ให้อภัย นี่ไงความจริง ความจริงที่ว่า กูรักมึง"

ผมอึ้ง และพูดอะไรไม่ออก ความเงียบเข้าครอบงำ ผมกับมันนอนกอดกันและหลับไป


ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
จะเชื่อมาร์ชได้ไหมนะ
ไม่อยากให้มาร์ชทำอะไรรุนแรงเลยอะ. ดูเป็นคนอารมณ์หวั่นไหวมาก
น่ากลัวจริงๆ
ส่วนพี่บอสก็นะ. แหกมาขนาดนั้นก็ยังกระแทก เหอๆ จันแกร่งมากมาย
ขอบคุณคนเขียนค่ะมาอัพดึกมากๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด