ผมคิดว่าพอจะเข้าใจแนวคิดการเขียนเรื่องนี้ของคุณสรันธมนะครับ สู้ๆ 5555
เรื่องนี้เป็นเรื่องคอเมดี้เชิงอีโรติกหน่อยๆ ตัวละครเด่นเป็นเอกลักษณ์ และดำเนินเรื่องได้อย่างน่าสนใจมากครับ ซึ่งจะเห็นว่าจันจะเป็นตัวละครเอกที่แรดหน่อยๆ สนุกกับชีวิต มันเป็นคาแรกเตอร์ที่สำคัญมากในการดำเนินเรื่องแบบนี้ครับ ผมอ่านแล้วยังสนุกไปกับเค้าเลยนะ ยังมีคิดๆเลยว่า เออแฮะ ถ้ามีเพื่อนแบบนี้ในกลุ่มคงจะเป็นคนสร้างสีสันร่าเริงให้กับสังคมไม่น้อย อย่างไรก็ดี ชื่อเรื่องก็บอกอยู่ว่าตัวนางมันต้องแรดครับ ไม่แรดจะฮาได้ไง ไม่แรดจะได้นอนกับสารพัดหนุ่มๆได้ไง เนอะ 5555
แต่ที่ผมโอเคกับเรื่องนี้และคอยติดตามอยู่ตลอด ส่วนหนึ่งเพราะนิสัยจัน อีกส่วนก็เพราะว่ามันมีมาร์ชครับ คุณสรันธมสร้างมาร์ชขึ้นมาเป็นตัวพระที่มีมิติครับ ไม่ได้ดีเลิศเป็นเทพบุตร แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายเป็นซาตาน (แต่ต้องระวังไม่ให้มาร์ชดูเป็นตัวละครที่เปราะบางเกินไปนะครับ ตอนล่าสุดก็ดูจะเปราะบางมากพอควรไปหน่อย จันดูแมนกว่าเลย 555) การดำเนินเรื่องแบบนี้จะทำให้เราเห็นพัฒนาการของจัน (ที่ได้กลินกินผช. จำนวนมาก 5555) และพัฒนาการของมาร์ช ว่าจะมองจันยังไง รู้สึกต่อจันยังไง เปลี่ยนแปลงจันยังไง จะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้สองคนฝ่าฟันไปด้วยกัน
ด้วยแนวคิดแบบนี้ มันจะทำให้เรื่องนี้ไม่ใช่พล็อตตัวนางร่านไปเรื่อยแล้วจบแบบโศกนาฏกรรมหรือรักรันทดครับ แต่เป็นพล็อตพัฒนาการเชิงอุปนิสัยของมนุษย์ ซึ่งผมว่ามันมีคุณค่าต่อการอ่าน และด้วยทักษะการบรรยายที่สนุกสนาน มันก็ทำให้น่าติดตามดีครับ (ในบอร์ดนี้ เรื่องที่คล้ายๆกัน แต่โทนเรื่องเศร้ากว่า ก็มีเรื่อง 'ตัวกินผัว' ครับ อันนั้นค่อนข้างเป็นนิยาย tragedy ที่จบแฮปปี้เอนดิ้ง) สู้ๆครับ
ปล. มาถึงนิยายตอนนี้ ผมคิดว่าทั้งคู่อยู่ปีสอง และมาร์ชก็เป็นนักกีฬามหาวิทยาลัย แต่ผมยังไม่เห็นการบรรยายถึงความเปลี่ยนแปลงเชิงกายภาพนะครับ ผมยังงงๆว่าสรุปตอนนี้ใครเติบโตเป็นยังไงบ้างแล้ว รบกวนเพิ่มเติมนิดหน่อยก็จะครบสมบูรณ์ขึ้นนะครับ
ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับตัวละครจัน และมาร์ชนี้ จันในเรื่องของการมีความสุขกับเรื่อง Sex และมีความคิดความอ่านที่ดูเป็นคนแรงๆ ชอบ ผู้ชาย พูดเรื่อง ฮี๋ ฆรวย แบบไม่อายปากนั้น
ผมขอบอกว่า "มีอยู่จริง" และเป็น "ตัวตน" ของเพื่อนรักของผมคนหนึ่งครับ เขามีความสุขกับการที่ได้ทำตัวเป็นเพลย์บอยไปวันๆ และมีคาแรกเตอร์โดดเด่นมาก ผมเลยขออนุญาตเขานำตัวตนของเขามาเขียนเป็นนิยาย
แต่ไอ้เรื่องเล่นยา เรื่องโดนข่มขืนนั้น เป็นกิมมิคของเรื่องที่ผมแทรกให้มันดูมีที่มาที่ไป ดูเป็นสิ่งเสริมให้จันยิ่งเสพติดเซ็กส์เข้าไปใหญ่
จะเห็นว่าจันตอนเด็กๆ จะดูฮามาก และดูแรง อยากโดนคนนั้นคนนี้เอามากมาย นั่นเพราะเขาเก็บกดตอนเด็ก
จะดูเหมือนทำอะไรไม่คิด พอโตขึ้นมาหน่อยอาจจะลดดีกรีความฮาลงบ้าง เพราะเขาต้องเจอกับเรื่องร้ายๆ และอยู่ในวังวนของการติดยา อารมณ์เลยต้องเปลี่ยน
ส่วนมาร์ชนั้น ผมกุคาแรกเตอร์เขาขึ้นมาให้ล้อกับความร่านของจัน จันแรงแค่ไหน มาร์ชต้องอ่อนโยน และจิตใจเข้มแข็งเข้าแลก ไม่งั้น เรื่องก็คงจบแบบคู่เกย์ทั่วไป คือ มีอะไรก็เท นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ทน ซึ่งตัวละคร "มาร์ช"นี้ ผมเอานิสัยของแฟนผมมาผสมด้วยฮะ ฮ่าๆๆๆๆ มันเลยดูมีตัวตนนิดนึง จันคิดอะไร มาร์ชต้อมตามทันตลอด และสามารถควบคุมได้ตลอด มันจะเป็นประมาณนี้ฮะ แต่เรื่องราวยังมีอีกเยอะครับ ขอให้ติดตามต่อไปนะคัรบ
อ้อ ขอฝากอีกเรื่อง คือ เรื่องลูกชายกำนันโต กับหนุ่มนักเปียโนโรแมนติค อีตานักเปียโนที่ชื่อ จัสติน นั้น
ก็เอามาจากคาแรกเตอร์จริงๆ ของรุ่นน้องผม เรียนเอกเปียโน ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยครับ และไปต่อที่ต่างประเทศ รางวัลที่กล่าวถึง ที่ได้รับเหรียญจากเจ้าฟ้าชายชาร์ล ก็ได้จริง อุปนิสัยอ่อนโยน ไนซ์ รับฟังคนอื่น รักสัตว์ และอื่นๆ ที่จะได้เห็นในบทบาทของจัสตินนั้น ผมอวตารนิสัยรุ่นน้องผมมาเลย
ไงก็ขอบพระคุณสำหรับคำติชมครับ บอกตรงๆ ว่าเป็นงานอดิเรกในการเขียนนิยายพวกนี้ แต่ก็มีความสุขดี และยินดีที่ได้ยินทุกท่านติชมครับ
สรันธม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
