หัวข้อ: :) อยากกลืนกินผู้ชายทั้งโลก :) +++อัพเดท 06/04/2016 / เวลา 00.00 น. +++

[สรันธม]

ผมพยายามอ้อนวอนครูฝึกทุกวิถีทาง
แต่ครูฝึกก็ไม่ยอม จนสุดท้ายก็ต้องลากพี่ทหารเกณฑ์คนนั้น
เข้ามาเอี่ยวด้วย

"พี่ครับ..."


"ไง..... ไปโดนมาอีกรึไง"

ดอกกกกกก

"ป่าวพี่.... คือ ผมอยากพักอะครับ ผมไม่ไหว เดินก้าวขาแทบจะไม่ได้"

"แล้วตอนทำ ตอนโดน ทำไมไม่คิด พอเจ็บปุ๊บก็มาขอนอนพักในขณะที่เพื่อนคนอื่นเขาฝึกกันเหนื่อย มันใช่หรอ ?"

"คือ จะให้ผมบอกว่าไง เพื่อนมันบังคับผม.....อืมๆ พี่ไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรครับ"

ผมหมดหวังที่จะขอร้อง ทั้งที่เจ็บแผลมาก

"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก...."

พูดจบ พี่ทหารเดินออกไปจากเตนท์ แล้วแกก็หายไปสัพครู่สั้นๆ


ผมได้แต่ภาวนาขอให้พี่ทหารเกณฑ์ไปยืนยันกับครูฝึกให้ได้
ว่าผมต้องการนอนพัก ผมเจ็บจริง ไม่มีลวดสลิง ไม่มีตัวแสดงแทน

ในใจตอนนั้น ก็คิดแต่ว่า... กูจะซวย จะตายเพราะฆรวยแท้ๆ


โดนเยสสส จนช้ำชอกไปหมด เจ็บปวดจนต้องมานอนพัก
มานอนให้เขาแหกฮี๋ดูแผล

จะตายเพราะฆรวยแท้ๆ


แต่ในใจก็แอบดีใจที่ไอ้มาร์ชมันยังเป็นห่วง

เอ๊ะ...หรือว่า ฉันรักเขา

อี...มโน


ในใจตอนนี้คิดสะระตะไปหมด ว่าถ้าอาการมันไม่ดีขึ้น
แล้วโดนไอ้มาร์ชมันเยสสสสสซ้ำอีก

ถ้าเรื่องร้ายแรงต้องถึง โรงพยาบาลจะทำอย่างไร ????

ถ้าหมอรู้ แล้วหมอห้ามโดนเยสสสสส อีกจะทำอย่างไร
ในใจตอนนี้ แอบกะหรี่ คิดไปว่า.....โอยยยย กูเครียดดด

เพราะตอนนี้ การไม่ได้โดนไอ้มาร์ชมันเยสสสส ชีวิตก็เหมือน...... ตายทั้งเป็น


 

 

 


 


จริงๆ ก็ไม่ได้จะกะหรี่ดอกทองขนาดนั้นนะครับ
แต่เข้าใจไหม ขี้ใหม่ .... หมามันหอม


โดนเยสมาใหม่ๆ ทุกอย่างมันหอมหวาน
ติดใจในรส...... ติดใจในอารมณ์

มันเรื่องธรรมดา


แต่ไม่ว่าจะคืนนี้ หรือคืนไหน ผมจะต้องไม่โดนเยสสสส อีกแล้ว
เพราะมันเจ็บมากกกกก
ฮี๋พังมากกกกก



แม้ว่าไอ้มาร์ชมันจะกดขี่ ข่มเหงใจผมเสียขนาดไหน
ผมก็จะไม่ยอมมัน จริงๆ ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ

บางที.... เราก็ต้องสร้างมูลค่าให้กับฮี๋ของเราบ้าง
โก่งราคา เล่นตัวบ้างนิดๆ หน่อยๆ

บางทีไม่เจ็บ หรือเจ็บ ก็ต้องพักบ้างอะไรบ้าง


ฮี๋..... นะคะ ไม่ใช่เหล็กไหล หรือไฟเบอร์



จะให้มาทำรีแพร์ตอนนี้ ก็คงไม่ทันแล้ว ทางที่ดีควรจะพัก ไม่โดนเยสสสส

เพราะมีความรู้สึกว่า..... #ฮี๋เหมือนหลุมหลบภัยมาก

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ตัดภาพมาที่พี่ทหารเกณฑ์.....

พอแกเดินกลับมา ก็เดินตรงเข้ามาหาผม และเทศนาผมยกใหญ่

"พี่จะสงสาร หรือสมน้ำหน้า หรือจะซ้ำเติมเราดี"

ดวงตากลมโตของพี่ทหารเกณฑ์ถลึงใส่ผมในขณะที่แกตำหนิ


"สงสารสิๆๆๆๆๆ  นี่ผมยังเด็กนะ พี่เป็นพี่ พี่ต้องสงสาร"

แอ๊บทำใสซื่อเหมือนอายุสิบสี่อีกครั้ง พี่ชาย.....ฉันหนาว


"สงสารบ้าอะไร ทำตัวเองเจ็บขนาดนี้ จะให้พี่สงสาร ไป... ไปนอนที่เตียง"

แอบคิดว่าจะโดนเยสสสสสส


"บอกให้ไปนอนที่เตียง จะจัดยาให้"


โอยยยยยย.... โล่งอก อีดอกกกกก


ถ้าโดนเยสสสส อีก คงต้องเอากาวตราช้างมาติดแผล หรือไม่ก็โบกปูนแล้วล่ะค่ะ



ผมเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน

เจ็บแปลบขึ้นมาทันทีที่แผล

พี่ทหารเกณฑ์จัดการผมโดยการสอดยาให้ใหม่ ผมจะสอดเองผมก็ทำไม่เป็น ไม่รู้จะทำอย่างไร

เป็นไงล่ะ เปิดฮี๋พังๆ ให้เขาดูกี่รอบแล้วเนี่ย
อายชะมัด


ระหว่างที่กำลังสอดยา พี่ทหารเกณฑ์ก็เทศนาผมอีกรอบ

"มาเข้าค่ายปุ๊บก็โดนกระหน่ำมาแบบนี้ โดนหลายๆ ทีก็พังกันพอดีน่ะสิ"

"ครับ..."

ผมได้แต่รับกรรม


"นี่ครั้งแรกหรือเปล่า"

"ใช่ครับ"

"ครั้งแรก... ??? แล้วทำไมบ้าระห่ำแบบนี้ ก้นเราน่ะมีเลขยันต์สักไว้หรือไง ถึงจะได้หนังเหนียว ฟันแทงเท่าไรก็ไม่ระคาย"


"ครับ....เอ้ยยย ไม่ใชาครับ"


"เออ..... เด็กสมัยนี้นี่มันร่านกันจริงๆ"

"ครับ..."


"โดนกระหน่ำอย่างต่อเนื่องมันก็อักเสบน่ะสิ ยิ่งครั้งแรกด้วย ระวังติดเชื้ออย่างอื่นแถมมาอีก ดูแลตัวเองด้วย ห่วงตัวเองก่อน
เรื่องเยสสสส ไว้ทีหลัง ถ้าไม่ใช่พวกตูดกว้างเท่าโอ่งก็อย่าไปทำตามหนังโป๊ มันไม่ใช่ แต่ถ้าปกติเอามือล้วงได้อยู่แล้วก็ค่อยๆ นำร่อง ไม่ได้ใช้นานมันขยายไม่ทัน"

อายไหมล่ะมึงงงงง....... เหมือนโดนตบหน้า


ทั้งอาย......

ทั้งแค้น...... แค้นไอ้มาร์ช

แน่นอยู่ในจิตใจนบรรยายออกมาไม่ถูก

ผมนอนฟังพี่ทหารเกณฑ์เทศนาจนผล็อยหลับไป ด้วยความเพลีย......

[mukmaoY]

ลงซ้ำเด้อ

[chaweewong19841]

อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
มาต่อไวๆนะ

[❣☾月亮☽❣]

    หมั่นไส้อีมาร์ชเพื่อนแทงข้างหลังมากๆตอนนี้
คือเครียดเลย จะให้ที่บ้านรู้ไม่ได้ด้วย ยังไม่ถึงเวลา

พี่ทหารสงสารheeน้อยๆเถอะ มันแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้
ผิดที่ผิดเวลาแถมห่ามอีก แก้แค้นเลยน้องจัน

[๛ナーリバス๛]

ฮา มาก จริงๆ  5555+

♥

[นอนกินแรง]

เป็นการบรรยายที่เรียลมาก 555555 ได้อรรถรสในการอ่านสุดๆ รออ่านอยู่น้า สนุกๆ

[JustWait]

ตลก5555555555555555555

[koikoi]

 

[สรันธม]

"อ้าว...ตื่นละหรอ"

พี่ทหารเกณฑ์ทักผมเมื่อเห็นผมตื่นจากหลับยาว

"พี่ชื่ออะไรอะครับ"

"ชื่อบอส..."

"นี่กี่โมงแล้วอ่าครับ"

"จะห้าโมงเย็นแล้ว รีบตื่นไปล้างหน้าล้างตา แล้วไปกินข้าว ไปรวมพลไป"

"ครับ"

ผมลุกขึ้นจากเตียง

"เออ.... แล้วก็อย่าไปโดนซ้ำอีกล่ะ คราวนี้พี่ไม่ช่วย จะมีแต่ซ้ำเติม"

อีดอกกกกกกกกกกกก

"ซ้ำยังไงอ่า"


"อยากให้ซ้ำไงล่ะ....จะโดนเตะซ้ำอ่าดิ"

"อ่อ....แล้วไป"

"ทำไม....งนึกว่าพี่จะเอาเราซ้ำหรือไง"

"ป่าวครับ"

"หุ่นแบบนี้ สภาพแผลแบบนี้ ไม่ทนแรงพี่หรอก"


แอร้ยยยยยยยย อีดอกกกกกกกก

ผู้ชายแอ๊วววววววว


"ผมกลัวนะพี่"


ในใจคิด.....กลัวพี่จะไม่เยสสสส  แอร้ยยย  อีดอก


"ไปๆๆๆๆ รีบไป แล้วอย่ากลับมาที่นี่ด้วยอาการเดิมอีกล่ะ พี่ไม่ช่วยนะบอกตามตรง"

"ครับ.... "   "ถ้าไอ้มาร์ชมันไม่ข่มขืนผมอีกนะ"
ประโยคหลังนี้ผมพึมพำเบาๆ



 "แหนะๆ ยังไม่เข็ด ถึงจะโดนเอาไม่ได้ แต่ไอ้นั่นยังใช้ได้อยู่ แต่เวลาเด้าเอวเนี่ย อย่าเกร็งก้นละกัน เดี๋ยวอาการจะแย่ลงไปอีก"


ระหว่างที่พี่บอสกำลังจัดของนี่นั่น ผมสังเกตว่าเขาเป็นคนหุ่นดี เฟิร์มเชียวล่ะ

กล้ามแขนนี่เป็นมัดๆ

"พี่เล่นเวทเหมือนกันหรอ"

"อืม.....เราก็เล่นหรอ"

"ใช่พี่ แต่ไม่ได้เล่นจริงจังมาก แค่ไม่อยากให้แขนมันลีบ"

"ดีแล้ว เวลาเล่นก็หัดขมิบบ้างล่ะ จะได้ไม่หลวม ดูท่าทางคงจะต้องใช้งานหนักหลังจากโดนเปิดซิง"


"หุยยยย ไม่เอาหรอกพี่ เข็ด..."

ที่ไหนล่ะ พอโดนเปิดซิงแล้ว

คราวนี้ ผมก็จะได้รับรู้สักที ว่าความเป็นจักรวาลของฮี๋ตัวเองมันเป็นอย่างไร

จีน ไทย ฝรั่ง แขก ญวน จะฟาดให้เรียบ


จริงๆ แล้วคนเราเนี่ย มันก็มีตัวตนที่เหมือนจะซ้อนกันอยู่นะ

ตัวตนที่แสดงออก....

ตัวตนที่เสแสร้งในเฟสบุค หรือโซเชียล

ตัวตนที่เป็นตัวตนจริงๆ

กับตัวตนที่มีจิตใจคิดสะระตะ ซับซ้อน วกวน
คิดอะไรออกมาบางทีก็สุดโต่ง บางทีก็ตลก

บางทีก็กะหรี่ ดอกทอง แบบที่ผมเป็นอยู่

แต่การกระทำ ทำออกมาอย่างไรนั้นอีกเรื่องหนึ่ง


เกียรติยศ ชื่อเสียง หน้าที่  การงาน


ศีลธรรม  จริยธรรม จรรยาบรรณ มันจะเป็นตัวกำหนดเอง ว่าควรเป็น ควรทำอย่างที่คิดหรือไม่

สิ่งที่ทำอาจไม่ได้มาจากการคิด

และสิ่งที่คิด ก็อาจไม่ได้กระทำเสมอไป


อย่างผมนี่ไง  ความคิดกะหรี่มากกกกก

แต่แสดงออก เรียบร้อยมาก

สวยมากกกกก


#ไม่สวยมาก   #แต่ทำตัวสวยมากกกก


อย่างเรื่องของไอ้มาร์ช ผมก็อยากให้โฟกัสที่คำว่าเพื่อน

ถึงผมจะโดนมันเยสสสส


ก็คงตอบได้แค่ว่า มันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดนะตอนนี้

(อีดอกกก เหมือนตอบคำถามดารา)



"บ้าหรือพี่.....ผมไม่ได้หื่นแบบนั้น"


"ไปๆๆๆๆ ไปได้ละ"

"ยังดิ.....ผมยังไม่รู้จักพี่เลย พี่ทำไมมาเป็นทหารเกณฑ์ ดูหน้าตา ท่าทาง ก็เหมือนเป็นคนมีการศึกษา มีชาติตระกูลดีนะ"

"ดูคนที่ภายนอกนะเอ็ง"

"เปล่าๆๆๆ ก็มันเป็นแบบนั้น จริงๆ"

"พี่จบ ป.ตรี กำลังจะทำงาน แต่ดันมาติดทหารก่อน แล้วก็พอมีความรู้ด้านนี้บ้าง ที่บ้านพี่เปิดคลินิคน่ะ ครูฝึกก็เลยให้พี่มาช่วยงานที่นี่"


"อ่อ.....ครับ"

"ไปได้แล้ว เสียงเป่านกหวีดเรียกแล้วน่ะ ไปหาอะไรกินไป แล้วอย่าลืมเอายาสอดล่ะ"


"ครับ ขอบคุณมากครับ"

ผมรีบเดินออกมาจากเตนท์

มาร์ชเดินมาหาผมจากทางด้านหลัง

"คุยอะไรกับทหารคนนั้น"

ดูเหมือนมันจะหึง

" เปล่าอ่ะ... ก็พี่เขาช่วยเหลือกู แล้วยังช่วยกุมความลับไว้อีกว่ากูโดนอะไรมา"

"อ่าว แล้วเขารู้ได้ไง ว่ามึงโดนกูเยสสส จนต้องนอนเตนท์พยาบาล"


"สัดดดด.... เปลี่ยนกันไหม ให้มึงเป็นคนถูกเยสสส เหี้ยยยย แผลขนาดนั้น เป็นใครใครก็ดูออก ริดสีดวงไม่มีสักแผล แล้วจะบอกว่าเป็นริดสีดวง มีเลือดไหลออกมาจากหูรูดงี้หรอ สัดดดด"

"เออๆๆๆ กูขอโทษ"

"ขอโทษกับตีนกูนี่ ไปไกลๆ เลย อย่ามาแตะต้องตัวกู"

"ทำไม.....รังเกียจกูหรอ"

มันพูดพลางมาโอบที่ไหล่แสดงความเป็นเจ้าของตัวผมอย่างชัดเจน

"เออ...กูเกลียดมึง มีไรมะ"

"เหอๆๆๆ เดี๋ยวก็ก็เตะเข้าให้ เป็นเมียกูแล้วนะ อย่ามาแรงใส่ผัว"

"แรงเหี้ยอะไร แรงกว่านี้กูก็ทำได้ ไปไกลๆ เลย"

ในใจก็แอบเขินอะนะ  ในชีวิตไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ความรู้สึกถึง.... ความเป็นเมีย


อีดอกกกกกกกก


มันวาบหวามใจมากกก รู้สึกดีย์มากกกก

คือ... มันดี


แต่นะ.... ถ้าเป็นเมีย แล้วโดนเยสสส จนฮี๋เบินเป็นฮี๋หมาขนาดนี้

ผมก็พร้อมจะเทอ่ะ


ฮี๋นะ.... ไม่ใช่เหล็กไหล


พอไปรวมพล กินข้าวกินปลาเสร็จ สิ่งแรกที่ผมทำ
คือ การกลับไปที่เตนท์ และเอากระจกบานเล็กๆ มาส่องหน้า

อีดอกกกกกกกก

ไม่ได้อาบน้ำวันนี้วันที่สาม

หน้ามัน    ปากแตะระแหง ฮี๋ก็พัง ทุกอย่างพังหมด
แล้วหนวดเฟิ้ม หนวดครึ้มเต็มหน้านี่คืออะไร.....???

อีดอกกกกก พังมากกกกกก

คืนนี้จะเป็นการฝึกรบในป่า ฝึกโจมตี ช่วงที่ผมนอนหลับที่เตนท์พยาบาล

อ้นกับกล้า ขุดหลุมพรางแทนผม หลุมที่เป็นที่หลบภัยของเราสามคน
ไม่กว้างมาก แต่ก็กว้าง หน้าตาของหลุม คงจะเหมือนฮี๋ของผมตอนนี้
ที่โดนไอ้มาร์ชมันเยสส

คงจะพัง และบานเหมือนหลุมหลบภัยนี่พิลึกกระมัง


ถือว่าเป็นโชคดีที่ผมไม่ได้ไปขุดด้วย ไม่งั้น คงตายคาจอบแน่ๆ


พอไปรวมพล และแยกย้ายตามหมวดหมู่ เพื่อเข้าในที่ซุ่มโจมตี

ผมก็ได้พบอ้น กับกล้าที่นั่น

โธ่....เจ้าพ่อประคุณรุนช่องของผม
ถ้าเลือกได้ ก็อยากให้กล้าเป็นคนเปิดซิงมากกว่า อ้น กับไอ้มาร์ชมาต่อคิวก็จะไม่โกรธเลย

จะเสียสละยอมโดนเยสสส ทุกกรณี

เห็นหน้ากล้าแล้วแบบ...... โอยๆๆๆๆๆ

แต่หลังจากประสบการณ์เมื่อคืนนี้ ผมนี่เข็ด
เข็ดจริงๆ

ไม่อยากโดนอีกแล้ว แต่คำที่พี่บอสบอกว่า ถึงฮี๋จะพัง ฮี๋จะเบินเป็นฮี๋หมา
แต่ฆรวยที่อยู่ข้างหน้ายังใช้ได้ เพียงแต่เวลาเด้า อย่าขมิบฮี๋แรงไปเท่านั้น ไม่งั้นเจ็บอีก

ว้ายยยย อีดอกกกกกก
ชี้โพรงให้กระรอก ชี้คอกให้โคถึก

พอถึงเวลาฝึก ปืนที่ดังด้วยปากก็ทำงาน ทุกคนร้องตะโกนปังๆๆๆๆๆๆ

แล้วก็มีเสียงระเบิดปลอม แล้วก็มีเสียงโห่ร้องสร้างสถานการณ์


ก็สนุกดีเหมือนกันนะ การฝึกแบบนี้ในป่า ผมเป็นคนชอบฝึกแบบทหาร มันท้าทายดี

พอฝึกเสร็จ คืนนี้ก็เป็นอีกคืน ที่เราจะต้องนอนในหลุมที่เราขุด ก็ต้องเบียดเสียดกัน
ท่านั่งชันเข่า มุดตัวอยู่ในหลุมนี่ เป็นท่านั่งที่ทรมานฮี๋มาก เจ็บมากกก

"ยุงกัดไหม"

อ้นสุดหล่อ ถามผมด้วยความเป็นห่วง

รู้สึกตัวเองสวยมีคุณค่าขึ้นมาทันที

"ก็กัดอะ นอนในหลุม ลมมันไม่พัด ยุงมันเลยชุม"

"เดี๋ยวเราปัดให้"

กล้าอาสา......


โอ้ยยยยยย ดูสิ

ไอ้มาร์ชไม่เคยทำแบบนี้กับผมหรอกกกก
อีดอกกกกกก

"ไม่เป็นไร นายสองคนดูแลตัวเองเถอะ เราทนได้"

ยังไม่ทันขาดคำ อ้นถอดเสื้อนอกของนาง มาห่มคลุมที่ตัวผม


อีดอกกกกกกก เขินมากกกกกก

สตั้น สิบวินาทีในความเอื้อเฟื้อของผู้ชายหน้าหล่อใสที่ชื่อ อ้น

หันมาอีกทาง กล้าก็กำลังจะถอดเสื้อมาห่มให้ผม

นี่กูไม่ได้เข้าข้างตัวเองใช่ปะ..... กูสวยมากใช่ปะ

เขาถึงปรนเปรอกูขนาดนี้ อีดอกกกกกก

My Day..... ผู้ชายหน้าตาดีสองคน หล่อ หุ่นดี ฆรวยใหญ่ทั้งคู่
ชอบกู..... ช่างเป็นวันที่ดี เป็นวันของกูจริงๆ

เมื่อเห็นอ้นบรรจงคลุมเสื้อนอกของเขาลงบนตัวผม
กล้าก็ดูสงบนิ่งไปพักนึง ผมไม่เห็นสีหน้าของเขา
แต่ก็รู้ว่า รู้สึกเหมือนมีบรรยากาศมาคุเกิดขึ้นในหลุมพราง

กูต้องสวยมากแน่ๆ เขาแย่งกันจีบกูใช่มั้ย อีดอกกกกกกกก

#เกิดมาสวยก็ทำตัวลำบาก


พอตกดึก ในคืนที่เงียบสงัด ผมก็ปวดขรี้


"เราปวดท้องอะ ใครก็ได้ไปเป็นเพื่อนหน่อย"

ผมกล่าวชักชวน

"เราเอง"

อ้น กับกล้า พูดพร้อมกัน

ดูเหมือนว่าจากการที่ผมไปนอนเตนท์พยาบาลมา จะทำให้เพื่อนคู่หูทั้งสอง

ดูจะเป็นห่วง เป็นใย และดูแลผมเยี่ยงเมียหลวง เมียแต่ง

#คนมันสวย


"อ้นรออยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวกล้าไปเป็นเพื่อนจันเอง"

"อ่าวหรอ....."

น้ำเสียงผิดหวังเจือปนอยูาในเนื้อเสียงของอ้น

"รีบไปเถอะ...จะไม่ไหวแล้ว"

ผมรีบเดินรี่ตรงไปที่ชายป่า ลัดเลาะออกไปสุกห้านาที ก็ถึงที่กองร้อย

กล้าวิ่งตามผมมาติดๆ

"ระวังหน่อยจัน ไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรอ"

"โอ้ยยย ปวดขี้จะตาย"


ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต...
พอมาถึงห้องน้ำ....


อีดอกกกกกกกกก


เวลาฮี๋พังแล้วขรี้นี่แบบ......











 

 

[mukmaoY]

เขาหึงกันเองป่าว5555  สงสารอ่ะ เป็นความลำบากแบบพีคๆ เชื่อเลย จำจนวันตาย

[สรันธม]

หลังจากที่ผ่านประสบการณ์หฤโหด

นั่งขี้ในยามที่ฮี๋พัง

ผมก็เดินกะเผลกๆ เหมือนคนเพิ่งคลอดลูกไปที่เตนท์

แล้วถกกางเกงลง แล้วก็หยิบยามาสอด


ความเจ็บนั้น บันดาลให้ทุกอย่างไม่มีตัวตน

ลืมนึกไปว่ากล้าวิ่งตามมาจนถึงที่เตนท์


พอเข้าไปในเตนท์ ไม่ทันจะปิดเตนท์มิดชิด ผมก็ถกกางเกงลง

เปลือยท่องล่าง นอนหงาย
แล้วก็หยิบยาที่วางอยู่เบื้องหัวนอนมาเตรียมจะสอดยา

ไม่ทันรู้ว่า ทุกอิริยาบถกะหรี่ๆ นั้น อยู่ในสายตาของกล้า

อีดอกกกกกกก

ตกลงผมเป็น รด. ในคราบกะหรี่ หรือกะหนี่ในคราบ รด.
ก็ยังงง

การโดนเยสจนเสียศูนย์ ทำให้ผมทำอะไรต่ำตมมาก
กิริยาอะไรแบบนี้ไม่เคยทำ

ว่าแล้วก็อยู่ในท่านอนหงาย
ยกขาทั้งสองข้างขึ้นตั้งฉากกับพื้น เหมือนท่ามิชชินนารีพร้อมจะโดนเยส

เก็บขอทั้งสอง ให้เป็นรูปตัวดับเบิ้ลยู

แบบนี้

W......
 
แล้วก็บรรจงสอดยา

แต่อีดอกกกกก

สอดยาเข้าไปในฮี๋ที่พัง กับเมื่อกี้ขี้ตอนฮี๋พัง ไม่ต่างอะไรกันเลย

เจ็บเหมือนโดนช้างเยสสสส

พอสอดยาเสร็จ ตาก็ไปสบกับสายตาของกล้าที่จ้องผมอย่างตะลึงงัน


อีดอกกกกกกกก



ใส่กางเกงแทบไม่ทัน ลืมนึกไปเลยว่ากล้าตามมา

โอ้ยยยย อายยยยยยยย


อยากจะแบหลาชีวันให้บรรลัยอยู่ตรงนั้น


ที่ร้ายกว่านั้น ท่าที่กล้าเห็นนั้น มันอาจไม่คิดว่าผมกำลังสอดยา

เพราะกล้าไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร

มันคงเห็นว่าผมกำลังเกี่ยวเบ็ดแน่นอน


โอ้ยยยยย อีดอกกกกกก


ตะเตือนไต......



ท่าที่กล้าเห็นนั้น...คงมีความเป็นกะหรี่อยู่ไม่น้อย


ผมรีบแต่งตัว และเดินออกมาจากหมู่เตนท์นอน
กล้าวิ่งตามมา ผมไม่พูดอะไร กล้าไม่พูดอะไร

เราสองคน เหมือนจะเขิน

ผมนี่แบบ โอ้ยยยยยยยยย

"เราเป็นริดสีดวงน่ะ"

"ครับ...คือ เราไม่ได้ตั้งใจจะแอบมองนะ เราเป็นห่วงจัน เราแค่อยากรู้ว่าจันเป็นอะไร ทำไมต้องวิ่ง ต้องเดินกะเผลกๆ มาที่เตนท์ แต่ไม่ทันจะถาม จันก็....."


"เลิกคุยเรื่องนี้ และลืมมันไปนะกล้า"

มีความอายระดับสิบ....

มีความเสี่ยงที่จะโดนกล้าเยสสสส

มีความกะหรี่ level 10

[mukmaoY]

ไม่เป็นไร เราจะจำแทนกล้าเอง

[chaweewong19841]

 

[lnudeel]

รู้สึกอายเล็กน้อยเวลาอ่าน ฮาาาา   เสื่อมมากกกกก

[นอนกินแรง]

เดี๋ยวววว บ่นเจ็บแต่ว้อนขั้นสุด 55555

[❣☾月亮☽❣]

โถ กล้า ดูเอาไว้เป็นวิทยาทานนะ. ฮ่า

[สรันธม]

 

ผมเดินมาถึงที่หลุมหลบภัยของเรสามคน
ที่นั่นเห็นอ้นนั่งรอการกัลบมาของผม ชะเง้อมองผมกับกล้า
เห็นเป็นเงาตะคุ่มๆ ในความมืด

เมื่อผมเดินไปถึงที่หมาย เขาดูจะดีใจที่ได้เห็นหน้าผม

#คนมันสวย


ก็งี้.....

"เป็นไงบ้างครับจัน....ไปนานเชียว"

"ก็ไม่เป็นอะไร ก็ปวดขี้ไง"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

กล้าเดินตามมาถึงที่หลุมหลบภัยในที่สุด

"อืม....นายสองคนมาก็ดีแล้ว เราขอตัวไปเข้าห้องน้ำบ้าง"

อ้นกล่าว

"อ่าว แล้วเมื่อกี้ไม่ไปด้วยกันล่ะ"

ผมรู้สึกเขินอายนิดๆ ที่รู้ว่าถ้าอ้นไปเข้าส้วม ผมก็ต้องอยู่กับกล้าอีกสองต่อสอง

มันเขินนนนนนน

"ก็เมื่อกี้ไม่ปวด ตอนนี้ปวด"

"อืมๆ เดินระวังด้วยละกัน"

พออ้นไปเข้าส่วม ผมก็ลงไปนั่งในหลุม
จังหวะที่เอสก้นหย่อนลงไป

เจ็บฮี๋มากกกกก......


กล้าตามลงมานั่งในหลุม ผมไม่รู้จะทำอย่างไร จึงแกล้งหันมองไปทางนั้นที ทางนั้นที
ก็คนมันอายนี่หว่าาาาาาา


"เป้นอะไรครับจัน"

เสียงนุ่มทุ้มของเขา รื่นหูดีแท้

"เปล่า... เปล่านี่ ก็เป็นริดสีดวงไง"

"ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่ครับ เขินผมหรอ"

อีดอกกกกกกกกกกกกก

แหกฮี๋ให้ดูขนาดนั้น เป็นใครไม่เขินก็คงเป็นกะหรี่ตัวท๊อปแล้วล่ะ


"ก็.... ไปนอนแหกขนาดนั้น.... นายก็เห็น เห็นหมดทุกอย่าง เป็นนาย นายเขินป่ะล่ะ"

รู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวมาก แต่จริงๆ ดัดจรติทำเขินไปงั้นแหละ

บางที การสร้างความเขินอายกลบเกลื่อนความโป๊ะแตก ที่ไปแหกฮี๋ให้เขาดู
มันก็น่าจะทำให้ในสายตาผู้ชาย

เราดูน่ารัก แต่โก๊ะกัง

ดูเป็นยัยโก๊ะ เหมือนในซีรี่ย์เกาหลีได้บ้าง

โอ้ยยยย เรื่องจริต กระบิดกระบวนต่อหน้าผู้ชาย

อย่าให้ได้ช่อง ได้จังหวะ....

จริตซอฟต์ใสทำลายความกะหรี่เท่านั้นที่จันคู่ควร


"ก็คงจะเขินมั้ง"

กล้าพูดพลางยิ้ม ใบหน้าของเขาเวลายิ้ม ดูเหมือนในคืนที่พระจันทร์สว่างไสวดังโคมส่อง
จะเจิดจ้าส่องสว่างดังกลางวันขึ้นมาในบัดดล

โอ้ยยยยย...... อย่าน่ารักสิ แกรรรรร......


"งี้....นายก็ข่มขืนเราทางสายตาไปแล้วดิ ข่มขืนแบบฉวยโอกาส"

เอาซี้....... ความกะหรี่ไม่เคยปราณีใคร

#ความดอกทอง #ช้างเยสสส #ก็เช่นกัน
แฮชแท็ครัวๆๆๆ


ผู้ชายอีกคนไปเข้าส้วม ก็อ่อยผู้ชายอีคน

พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

#โอกาสที่จะโดนเยสสสส

จากความอาย เป็นความกล้า

#กล้าท้าฆรวย


"นายต้องรับผิดชอบ...."


โอ้ยยย อีดอกกกกกกก

กูกะหรี่ขนาดนั้นเลยยยยย


"อยากให้ผิดชอบแบบไหนล่ะ"

กล้าตอบ พลางขยับเข้ามาซ้อนข้างหลังผม
ตอนแรกก็แอบนึกว่าเขาจะกอด
แต่กล้าไม่ได้เป็นคนแรงขนาดนั้น

เพียงแต่ผมแรงก่อน ไปแอ๊วเขาก่อน
เขาเลยเล่นตามเกมแรงตอบมั้ง แต่...เสียใจนะคะ

แรงไม่พอ....

"เฮ้ยยยย.... ไปกันใหญ่แล้วกล้า นี่นายจะจีบเรารึไง"

การตัดบทจากเกี้ยวพาราสีเป็นทีเล่นทีจริง หาได้เป็นความสัตย์ที่ออกมาจากมโนจริตของผมไม่

เพียงแต่การทำให้ประเด็นสนทนาเป็นทีเล่นทีจริง
มันคือ..... การสร้างมูลค่า
เป็นกลวิธีหนึ่ง ที่ใช้จับผู้ชาย

"อ่าว.... นึกว่าเอาจริง นี่เล่นหรอกเหรอ"
กล้าถามพลางยิ้มพลาง

"นายเป็นผู้ชายนี่นา เราก็เป็นผู้ชาย นายจะมาจีบเราได้ไง"

"แล้วถ้าอยากจีบล่ะ"

"เฮ้ย..... กล้า นายตลกละ"

ผมแสร้งตัดพ้อ

นั่นๆๆๆๆ อีดอกกกกก

นี่คือ กระบวนในการอ่อยผู้ชายนะคะ


"ถึงเราน่ารัก หล่อขนาดไหน และเราดูออกว่าทั้งกล้า กับอ้นคงจะประทับใจเราบ้าง แต่เราก็ไม่กล้าคิดว่าใครคนใดคนนึงในสองคนนี้ จะชอบเราแบบที่ผู้ชาย จะชอบผู้ชายด้วยกันคนนึงหรอกนะ มันคงเป็นไปไม่ได้"


โอ้ยยยยย จริตมากกกกกกกกก
มารยาาาาาาาา


"จันเป็นคนน่ารัก ดูเรียบร้อย สุภาพ ใครอยู่ใกล้ก็ต้องประทับใจในบุคลิกสุขุมอยู่แล้ว"
 กล้าชื่นชมผม
ผมรู้สึก......อืมมมมมมม

กูก็สวยอยู่ ในสายตาผู้ชาย
โฮะๆๆๆๆๆๆๆ

"แต่ไม่เห็นมีใครมาจีบ มาชอบเราสักคน"

ผมตัดพ้อในโชคชะตาของตนเอง ที่บางทีก็เป๊ะไป
อยู่ในครรลองคลองธรรมมากเกินไป
รักษาท่าที สงวนจริตเกินไป
จนบางทีไม่ค่อยมีคนกล้าจีบ
ถึงแม้จะมีคนชื่นชม และชอบในมนุษยสัมพันธ์ที่เป็นกันเอง ดูสภาพ เรียบร้อย สุขุม

แต่ก้ไม่มีใครสักคนมาจีบ มีแต่ชะนี

อีดอกกกก อารมณ์เสีย


"เราว่ามีนะ..."
กล้ากล่าวกับผม เขายิ้มอย่างมีเลศนัย แม้ในความมืดสลัว
ผมก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังยิ้มย่องผ่องใสอยู่

"ใครหรอ...."
แกล้งโง่......จะทำให้ดูสวยขึ้น น่ารัก และดูไร้เดียงสาขึ้น

"แถวๆ นี้แหละ"

"ไหนอะ ชี้ให้ดูหน่อย"

ผมแสร้งหันรีหันขวางมองหาคนที่กล้าบอกว่าชอบผม ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่ในใจ

ว่าคนๆ นั้น คือ กล้า


จริตตตตตต......


"เขาบอกมาว่าไม่ให้เรามาบอกจันว่าเขาชอบจัน"

"อ่าวววว ทำไมอ่า"

"เขายังไม่แน่ใจว่าเขาชอบจริงๆ ไหม หรือแค่หลงในความน่ารัก และสุภาพ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีของจัน"

เหยยยยยยยย กูสวยยยยยมากกกกก ณ จุดนี้


"อ่าวววววว..... เราน่ารักเกินไปหรอ"

โอ้ยยย อีดอกกกก กล้าาาาาา มาก

มั่นหน้ามากกกกก

"ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนะกล้า เราไม่ใช่คนหล่อน่ารักอะไร"

"ใช่สิ จันออกจะน่ารัก"

"น่ารักยังไง"

นี่คือ การหลอกถามผู้ชายค่ะ ว่าเขาชอบเราตรงไหน

เราน่ารักอย่างไร เมื่อเรารู้
เราก็จะดัดจริต เสริมในจริตนั้นๆ ที่เขาชอบ
ให้เด่นขึ้นไปอีก
ให้เขาหลง ให้เขาประทับใจเราขึ้นไป

ร้อยเล่มเกวียน......คือฉัน

"ไม่รู้สิ ท่าทางขรึมๆ สุขุมๆ แล้วก็บุคลิกที่ดีของนายมั้ง บางทีนายก็ชอบพูดอะไรตรงๆตลกๆ แบบ โอ้ยย..ปวดขี้จะตาย หรือบางทีนายก็ทำอะไรโก๊ะๆ นอนอ้าขาให้คนอื่นเห็น มันตลกดี น่ารักดี เขาก็เลยชอบ"

"แล้วเขาบอกกล้ามาแบบนี้หรอ ว่าเขาชอบเราตรงไหน"

ดูเหมือนกล้าจะจนมุม และแอบตกใจนิดๆ ที่ผมรู้ทันเขา

"ก็...ใช่ไง เราถามเขาน่ะว่าชอบจันตรงไหน เขาก็บอกมาแบบนี้"

"แล้ว.....กล้าชอบเรา แบบที่เขาคนนั้นชอบเราไหมล่ะ"


หุหุ..... ผมถามกล้าด้วยสีหน้าใสซื่อ เหมือนถามเขาว่า กล้าชอบกินอะไร ชอบฟังเพลงแนวไหน
ดูอ่อนจริต ดูไร้เดียงสามากกกก สวยมากกกก



"ก็....ไม่รู้ ไม่บอก"

ฉันชนะ......!!!

ขอบคุณความสวย บุคลิก และการวางตัวที่ทำให้ผมชนะใจผู้ชายที่มาอยู่ใกล้

#แค่สวยก็ชนะ

[❣☾月亮☽❣]

    สวยค่ะสวย
แต่สวยมักนกนะคะ  ฮ่าาๆๆ
อ้นนายไปคนเดียวนี่มีแผนอะไรรึเปล่า  ยังจะแอบหวังทรีซัมอยู่นะเนี่ย

[สรันธม]

อ้นกลับมาจากส้วม

กล้าขยับตัวออกจากผม ดูเหมือนอ้นจะตะลึงนิดหน่อยที่ผมกับกล้านั่งอยู่ในท่านั้น

"ง่วงเนอะ..."
อ้นกล่าวขึ้นทำลายบรรยากาศระหว่างผมกับกล้า

"อืมมม....ง่วง"
ผมรู้สึกเพลีย เลยพูดเสริมออกไปอย่างนั้น

ป๊าบๆๆๆ !!!

เสียงกล้าเอามือตีที่หน้าขาด้านใน ผมหันไปมอง เขานั่งอยู่ในท่าขัดสมาธิ
เอามือตบที่หน้าขา เป็นสัญญาณ

ผมกับอ้นหันไปมอง

"นายง่วง งั้นมานอนตักเราไหม"

"ไม่เป็นไรกล้า นายจะเมื่อยเปล่าๆ"

"เอาน่า.....มา"

ยังไม่ทันจะพูดจบ กล้าโอบตัวผมให้โน้มลงนอนที่ตักเขา

ผมรู้สึกทั้งเขินระคนความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เพราะที่ตรงนั้น มีอ้นอยู่ด้วย


"นอนเถอะ เดี๋ยวเราปัดยุงให้เอง"

"เห้ยยยย ไม่ต้อง"

ผมทะลึ่งตัวขึ้นหมายจะกลับไปนั่งหลับนก ไม่อยากนอนหนุนตักกล้าสักเท่าไร

มันทำตัวไม่ถูก


"จะลุกทำไม.... นอนตักเรานี่แหละ"

กล้าโอบตัวผมให้โน้มลงนอนที่ตักเขาอีกครั้ง

ผมก็ลงไปนอนแบบงงๆ ไม่คิดอะไร

จริงๆ แล้วถ้าถามว่า ผมอยากจะโดนอ้นกับกล้าเยสส ไหม ???

ตอบเลยว่า....มากกก

แต่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

จะบ้าหรอ ความเงี่ยนจะทำให้มิตรภาพพัง เป็นเพื่อนกันดีกว่า

ก็บริหารเสน่ห์ไปให้เขาชอบ ดีกว่าให้เขาเกลียด
มีเพื่อน ดีกว่าไม่มีเพื่อนจริงไหม

ผมนอนหนุนตักกล้า ไออุ่นจากขา และความรู้สึกจากบริเวณขมับของผมที่ไปสัมผัสกับขาของกล้า

ภายใต้กางเกงนั่น ผมรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อขาของกล้า

มันรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก....


บอกเขาที...ว่าฉันชอบขาของเธอ ฮ่าๆๆๆๆ


"นายจะนอนตักเราด้วยไหมอ้น"

กล้าถามอ้น แต่ผมแอบรู้สึกว่าการถามนั้น ถามเพื่อเป็นมารยาท
มากกว่าถามด้วยความยินดี

"ไม่ดีกว่า ขอบใจ...."
 อ้นหันตัวไปนอนอีกฝั่งของหลุม และจ้องมาที่ผมกับกล้า

ผมหลับตาลงไปได้สักสี่ห้านาที พอรู้สึกเคลิ้ม จู่ๆ ก็รู้สึกว่ากล้าชะโงกหน้าลงมามองหน้าผม

สงสัยว่าเขาคงอยากรู้ว่าผมหลับหรือยังมั้ง

แต่ภายใต้เปลือกตาที่หลับพริ้มอยู่นั้น ผมยังไม่ได้หลับใหลอะไรเลย


"นายชอบจันหรอ...."

อ้นถามกล้า น้ำเสียงเขาดูทีเล่นทีจริง แต่ราบเรียบพิกล

"ทำไมเราต้องตอบนายล่ะ"
กล้าหลีกเลี่ยงที่จะเผยความรู้สึก

"ก็ดูนายเทคแคร์ เอาใจใส่เขาจัง"

"ก็มันก็แค่เป็นน้ำใจน่ะ จันเขาไม่สบาย นายก็รู้ ทำไมนายคิดมากล่ะ หรือว่า..."

"อะไร..."

"เปล่า... ไม่มีอะไร"

ผมนอนฟังคนสองคนพูดคุยกัน จริงๆ ในใจก็แอบกระหยิ่ม
และรู้สึกว่า เขาทั้งสองต้องประทับใจผมบ้างแหละ
แต่ก็นะ....

#คนมันสวย


ตาผมยังคงหลับ แต่ในใจนั้นเต้นตูมตาม เขาทั้งสองคนคงไม่คิดว่าผมได้ยิน
แม้เขาจะพยายามพูดเบาๆ ก็ตาม

"จันน่ารักดีนะ"

กล้าพูดพลางเอามือลูบหัวผม

"นายชอบจัน ใครๆ ก็ดูออก"

"เราก็ดูออกว่าอ้นก็ชอบ...ใช่ไหมล่ะ"

 กล้าตอบทันควัน.....

ผมแอบตกใจนิดๆ ที่เขาสองคนเล่นสงครามทางจิตก็นเบาๆ

อะไรอ่า.... เพิ่งได้เจอกันไม่กี่วันเอง

ฉันสวยมากกกกขนาดนั้นเลยยยยย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


"ชอบ ก็ชอบแบบปลื้ม ไม่ได้ชอบแบบความรักนี่นา"

อ้นตัดบท

"เราก็ชอบแบบปลื้มเหมือนนายแหละ"

"งั้นเราสองคนก็ไม่ได้ชอบจันแบบที่ผู้ชายคนนึงจะชอบผู้ชายด้วยกันใช่ไหมล่ะ"

อ้นแสร้งถาม

"ก็คงใช่...."

กล้าตอบแบบไว้จริต


ณ จุดนั้น ผมก็แอบทำตัวไม่ถูกนะ ถ้าเขาชอบผมกันขึ้นมาจริงๆ

แล้วไอ้มาร์ชล่ะ.... ผมก็ชักจะหวั่นไหวไปกับรอยยิ้ม อ้อมกอด และฆรวยของมัน

แต่... ไอ้มาร์ชมันเถื่อน ผมไม่ชอบ

ผมชอบแบบกล้า กับอ้น
แต่ฆรวยของกล้ากับอ้น ก็เล็กกว่าไอ้มาร์ช

โอ้ยยยย ตัดสินใจไม่ถูก

เครียดมากกกกก บอกเลออออออ

[PingPong_Hunlay]

 

[สรันธม]

พอเช้า กล้าก็ปลุกผมอย่างทะนุถนอม

ผมตื่น และรีบกุลีกุจอไปรวมพล

เมื่อเสียงนกหวีดดังชำแรกแหกความเงียบงันในป่า

ผมและเพื่อนๆ ทั้งหมวด เดินกลับมาที่กองร้อย


ถึงตอนนี้ รู้สึกว่าอยากอาบน้ำมาก ตัวเหนียวมาก

แต่ผมโชคดีอยู่อย่าง ที่ไม่ว่าจะอย่างไร ก็เป็นคนไม่มีกลิ่นเหงื่อไคล
ไม่ได้อาบน้ำสามวัน เหงื่อก็ไม่เหม็น แต่ตัวเหนียว เพราะเป็นคนเหงื่อออกเยอะ


ผมได้พบกับมาร์ชในตอนกินข้าวมื้อเช้า รู้สึกหิวอย่างกับอูฐ
สภาพไอ้มาร์ชตอนนี้ ยิ่งกว่าหมาตกเหว ควายจมปรัก หรือตกลงไปในบ่อเหี้ย
แต่รอยยิ้มจริงใจ เพราะด้วยความที่มันเป็นคนปากกว้าง
บวกกับตาใสๆ ทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวกับมันจริงๆ

แม้จะอยากโดนอ้นกับกล้าเยสสมากแค่ไหน
แต่ด้วยรอยยิ้มนี้ และสายสัมพันธืของเราที่มีมาแต่ ม.๑

มันทำให้ผมกับมันมีเรื่องราว มีอดีตร่วมกัน


"ไปนอนกับไอ้สองคนนั้นมา เป็นไงล่ะมึง"

"เหี้ยอะไรล่ะ ไม่ต้องมายุ่งกับกู"

ผมรู้สึกผิดเหมือนกันนะ ที่พูดจากับมันไม่ดีเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็พูดกับมันดีๆ

แต่พอโดนมันเยสสส
ก็แอบรู้สึกเกลียดมัน ไม่อยากเห็นมัน บางทีก็หวั่นไหว
บางทีก็อยากโดนมันเยสสส
บางทีก็อยากจะด่ามันแรงๆ

โอ้ยยยยย สับสน

"พูดกับกูดีๆ หน่อยดิ จันคนเดิมของกูหายไปไหน ตั้งแต่เข้าค่ายมาไม่กี่วัน มึงก็พูดไม่ดีกับกูมาตลอด กูเสียใจนะ"

"ก็มึงมาทำร้ายกูทำไมอะ เห็นไหมเนี่ย กูต้องมานั่งสอดยา เจ็บก็เจ็บ มึงเสียใจหรอ...กูล่ะ เสียทั้งใจ เสียทั้ง...."

"เสียทั้งอะไร ?"

ไอ้มาร์ชมันถามกวนตีน ยักคิ้วหลิ่วตา


"มึงไม่ต้องมาถามกูเลย สัดดดด มึงทำอะไรไว้ล่ะ"

ผมรู้สึกหัวเสียนิดหน่อย แอบเสียดายที่มันมาเปิดซิงผมในอายุ ๑๖

เด็กอายุ ๑๖ ต้องเมาเสียตัว


ใช้คำนำหน้าว่า "นาย" ได้เพียงแค่ปีกว่าๆ เอง


"โอ๋ๆๆๆๆ มาๆๆๆๆๆ กอดๆๆๆๆๆๆ"

มันโน้มตัวมาหาผม และกอดผมจนแน่น

"โอ๋ๆๆๆๆๆ กอดๆๆๆๆๆ กอดน้าาาาาา กูขอโทษน้าาา"

ไอ้เหี้ยยยยยยยย

กูหวั่นไหว


"เฮ้ยยยยย ไอ้มาร์ช มึงทำอะไรของมึง นี่มันกลางกองร้อยนะเว้ย"

ผมผลักมัน และต่อว่าพลางหันไปดูสายตารอบๆ ที่มองผมกับไอ้มาร์ชกอดกัน

โคตรอายยยยย

"ทำไมอะ......"

มันยังคงกวนตีน

"มึงจะทำอะไรกับกู จะด่ากู จะว่ากู กูไม่เคยโกรธ"

ก่อนที่มันจะพูดอะไรออกมามากกว่านี้ ผมรีบลุกไปเก็บถาดอาหาร และรีบเดินไปจากตรงนั้น

รู้สึกว่าทั้งใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด


ไอ้มาร์ชเดินตามมาจนทัน และมันก็พูดกับผมต่อว่า......

"กูไม่เคยจะด่ามึงกลับ หรือโกรธมึง เพราะกูหวั่นไหวกับมึง บอกตรงๆ"

ผมรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ล้างถาด

"ก่อนนี้ มึงไม่รู้หรอกว่ากูแอบมองมึงมานานตั้งแต่เรียน ม.ต้น"

พอไปถึงที่ล้างถาด ผมก็รีบๆ ล้าง ไม่อยากจะได้ยินมันมาสารภาพอะไรตอนนี้

มันใช่ไหม ???? กลางกองร้อย

คนอื่นก็อยู่ ใครได้ยินเขาจะคิดอย่างไร

"มึงจะเกลียดกูก็ได้ จะทำอะไรใส่กู จะด่ากูแรงๆ เกลียดกูเหมือนกับขี้กับเยี่ยว กูก็ไม่ว่า"

"อะไรของมึง ไปไกลๆ ตีนเลย"

ผมรู้สึกว่าไอ้มาร์ชมันจะทำเกินไปแล้ว เลยรีบเก็บถาด และเดินหนีมัน


"กูขออย่างเดียว อย่าหนีกูไปไหน อย่าทิ้งกู กูอยากพูดเรื่องนี้กับมึงมานานแล้ว แต่กูไม่กล้า คืนนั้นกูก็ขอโทษว่ะ ...แม่งมึงมันน่ารักเกินกูห้ามใจไหวอะ"


โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆ อีดอกกกกกก
หน้านี่ร้อนผ่าว ใบหูของผมนี่รู้สึกเลยว่ามันร้อน

ฮี๋ก็เช่นกัน เหมือนน้ำจะเดิน .....


"มึงมาบอกกูทำไม"

ผมทำอะไรไม่ถูกเลยถามออกไปอย่างนั้น
ผมรีบเดินรี่ตรงมาที่เตนท์นอน

"กูงงไปหมด มึงมารักกูตอนไหน พอเยสสกู มึงก็มารักกูเลยงี้หรอ ก่อนหน้านี้จะมาจีบ จะมาอะไรกับกูก็ไม่มี อย่าเลยว่ะ อย่ามาดราม่า ไอ้เหี้ยยยย"

มือผมนี่สั่นไปหมด โดนผู้ชายบอกรัก แอร้ยยยยยย

"มึงเคยแอบรักไหมล่ะ มึงอยากจะให้คนที่มึงแอบรักเขารู้ไหมล่ะ นั่นแหละกู.... กูไม่กล้า จน...จนคืนนั้น... กู"

"มึงฉวยโอกาสเยสส กู"

ถึงตอนนี้ผมรู้สึกโรกธๆ นิดหน่อย นอกจากเรื่องที่โดนมันเยส ผมก็ยังติดใจอยู่ดี ว่าผมไม่ควรที่จะมาโดนเยสตอนนี้
มันไม่ใช่ ผมควรได้เจอกับคนที่ดีกว่านี้

ถึงไอ้มาร์ชมันจะเยสผมจนเสียวก็ตาม... แต่

แอร้ยยยยย อีดอกกกกก
มึงก็หล่อนะมาร์ช
แต่มันยังไม่ใช่



"อะไรของมึง กูงงไปหมดแล้ว"

"มึงไม่ต้องงงหรอกจัน กูคิดดีแล้ว คืนสองคืนนี้ที่เราไม่ได้นอนด้วยกัน กูก็กับไปคิดในป่า ตอนฝึก และหลายๆเวลา"

"ทำไม...อะไร มึงคิดอะไร"

"เหมือนกูจะชอบมึงว่ะ.... และกูก็แน่ใจว่ามันเป็นความรัก เพราะมันเกิดขึ้นมานานแล้ว เพียงแต่กูเพิ่งได้โอกาส"

"โอกาสในการฉวยเยสส กูอีกดิ ไอ้เหี้ย"

ณ จุดนี้ ผมไม่รู้ไปเอาบทนางเอกมาจากไหน กระฟัดกระเฟียด ดัดจริตกระบิดกระบวนจริงๆ

แต่ก็งงไหมล่ะ เป็นเพื่อนมาอยู่ดีๆ เรื่องในคืนนั้นที่โดนมันเยส ก็นึกว่ามันจะเป็นเพียงแค่ความเงี่ยนของไอ้มาร์ชมันชั่วขณะ

แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันก็มาสารภาพอะไรของมันแบบนี้

เป็นใคร ใครก็งงแหละ


มึงมารักกูตอนไหน.....????

[❣☾月亮☽❣]

อย่าใจร้ายกับผัวสิจ๊ะคนสวย. อีกสักทีดิจะได้หายงง
อยากให้โอกาสมาร์ชอะ ชูป้ายไฟให้มาร์ช+จัน
คนเขียนขยันมาก มาบ่อยงี้เลิฟเลย

[chaweewong19841]

ภาษาเขียนเหมือนกับคนที่เขียนเรื่องนางฟักเลย
ใช่คนเดียวกันรึเปล่า

[rinny]

ต้องขอปรบมือให้ความสวยของจันค่ะ นางสวยแรงจนผชหลง
ฮาในความกระรี่ของนางมาก เห็นเงียบๆเงี่ยนเพียบนะคะ 555

[สรันธม]

ไม่ใช่ครับ คนเขียนคนละคนกัน นางฟักคือใคร ?
ผมเคยเขียนเรื่อง เมื่อผมโดนผู้ปกครองเด็กจีบ by ครูซ่าบ้ากาม

[❣☾月亮☽❣]

ไม่ใช่ครับ คนเขียนคนละคนกัน นางฟักคือใคร ?
ผมเคยเขียนเรื่อง เมื่อผมโดนผู้ปกครองเด็กจีบ by ครูซ่าบ้ากาม

เรื่องนี้จ้า http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42409.0
ตอนแรกก็แอบคิดนะว่าน่าหมั่นไส้เหมือนเจ๊ฟักเลยแต่คิดว่าไม่น่าใช่คนเดียวกัน
เรื่องที่เคยเขียนนี่เป็นเรื่องสั้นรึเปล่า เว็บไหนคะ

[สรันธม]

ปกติเวลาเขียน ผมด้นสดน่ะครับ ไม่มีการวางโครงเรื่อง
ไม่มีการวางตัวละครอะไรทั้งสิ้น
เขียนๆ ไปอย่างนั้น พรั่งพรูอะไรออกมาจากหัว
ก็เขียนๆ เลย ก็เลยเขียนได้วันละหลายๆ ครั้ง
ลงได้เรื่อยๆ อยากเขียนก็เขียน ว่างก็เขียน นึกอะไรออกก็เขียน
ขอบคุณที่ติดตามผลงานครับ


สรันธม.....

+++++++++++++++


เมื่อยาสอดผมหมด ผมก็ไปที่เตนท์พยาบาล
ที่นั่นพี่บอสกำลังเช็ครายการยา และเครื่องมือปฐมพยาบาลของกองร้อย

"อ้าว.... โดนมาอีกแล้ว"

พี่บอสเลิกคิ้วพลางถามผม

"ป่าวครับ ยาผมหมด"

"แล้วอาการดีขึ้นหรือยัง"

น้ำเสียงของพี่บอสดูเอ็นดูผมมากขึ้น

"ดีขึ้นแล้วครับ เออ... พี่ไปตัดผมมาหรอ"

ผมสังเกตเห็นผมทรงใหม่ของพี่บอส จริงๆ ก็ทรงเก่าแหละ
แรงเงา ด้านข้างขาวเหมือนทรงทหารทั่วไป
 แต่ดูสะดุดตามากขึ้น หล่อมากขึ้นกว่าเดิม

วันนี้พี่เขาถอดเสื้อนอกออก เหลือแต่เสื้อลำลองด้านใน
ผมเพิ่งสังเกตว่าพี่บอสเป็นคนผิวสวยมาก เนียนละเอียดจนขึ้นเงา

"ใช่... ทำไมหรอ"

"ป่าวครับ"

โอ้ยยย ละลายยย


"อาการดีขึ้นแล้ว ก็อย่าเพิ่งไปโดนอีกล่ะ"

"หุยยย... พี่ ผมเข็ดแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว"

"ดูแลตัวเองด้วยละกัน พี่เป็นห่วง"

"ขอบคุณครับ.... เอ๊ะ เป็นห่วงผม ???"

"เออ..... ทำไมอะ ก็เหมือนๆ คุณหมอเป็นห่วงคนไข้ ประมาณนั้นแหละ"

"อ่อๆ ครับ"

"อ่ะ เอายาไปสอดอีกนะ แล้วก็เวลาเข้าส้วมก็อย่าเบ่งแรง พยายามกินให้น้อยลงจะได้ไม่ขับถ่ายมากจะทรมานเอา แล้วก็กินไฟเบอร์เยอะๆ อาหารที่เป็นกากใย แล้วก็เคี้ยวข้าวละเอียดๆ ด้วย อ่อๆ แล้วระวังนะ อย่าไปโดนอะไรมาอีก พี่บอกจริงๆ นะว่าถ้าเป็นอีก พี่จะไม่ช่วย"

"เอ่อ....ครับๆ"

ผมแอบงงนิดนึงที่แกบอกรายละเอียดยืดยาว และทำท่าเป็นห่วงเป็นใยผม

ไม่อยากจะเข้าข้างว่าพี่เขามีใจให้

อีดอกกกกกกกกกกกกก
เกิดมาสวยนี่ ทำตัวลำบากจริงๆ

ผมรีบขอบคุณพี่เขา และรีบออกมา แต่ก่อนที่จะออกมาจากเตนท์

"เออ..เดี๋ยว"

"ครับ ?"

"พี่จะติดต่อเรายังไง ? "

ดูพี่บอสจะเก้ๆ กังๆ และดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเวลาที่กล่าวขอเบอร์โทรผม

"ติดต่อ ??? ติดต่อ...อะไรอ่าครับ"

"เออ...ๆๆๆๆ ไม่ต้องก็ได้"

"ศูนย์แปดเจ็ด .......ครับ"

ไวเชียวอีดอกกกก

"อะไรนะ พี่ฟังไม่ทัน"

"เอามือถือมา"

ผมขอมือถือพี่เขามา และกดเบอร์ บันทึกรายชื่อเสร็จสรรพ
เรื่องแลกเบอร์ขอให้บอก

#ขอฆรวยเธอแลกเบอร์โทร

จริงๆ ก็อยากจะบอกอะนะ ว่า .... ศูนย์แปดเจ็ด เจ็ด เจ็ด เจ็ด เจ็ด เจ็ด เจ็ด เจ็ด อยากเยสสส ให้โทรมา


ถถถถถถถถถ ๆๆๆๆๆ

พอออกมาจากเตนท์

ผมก็มาเจอไอ้มาร์ช....

"มึงไปคุยอะไรกับไอ้นั่นมาอีก แลกเบอร์กันด้วย กูเห็น..."

"มึงจะตามมาหลอกหลอนอะไรกูอีกเนี่ยยยยยย...."

"กูเป็น.."

"มึงเป็นผัวกู...?"

"เออ...รู้แล้ว แล้วมึงไปให้เบอร์คนอื่นทำไม"

"ฟังนะไอ้มาร์ช กูจะให้เบอร์ใครมันก็เรื่องของกูป่ะ ?? มึงเป็นผัวกูน่ะ...ใช่ แต่กูไม่ใช่เมียมึง"

"อ้าววววว... พูดแบบนี้ โดนเยสส อีกดีไหมล่ะ"

"ไอ้เหี้ยยย ไปเลย....ไปไกลๆ ตีน"

"มึงจะด่าจะว่ากูอย่างไร กูไม่เคยโกรธมึง แต่ขออย่างเดียว อย่าไปยุ่งกับใคร อย่าหนี อย่าทิ้งกูไปไหน"

"อะไรของมึง ทำไมไม่เอาปลอกคอมาสวมคอกูเลยล่ะ"

เฮ้ยยยยยยย อีดอกกกกกกก
อะไรอ่าาาาาาาา
ผูกมัดอะไรกันขนาดนี้


ผมรีบเดินหนีมันและไปรวมพล ก่อนที่จะทำกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ โดนอบรม โดนทำโทษ

และก็ถึงเวลาเย็นเป็นเวลาเข้านอน

"คืนนี้กูจะให้มึงนอนนอกเตนท์"

ผมด่าไอ้มาร์ช จริงๆ ก็ด่ามันเล่น ลองใจมันเล่นแหละนะ
แต่มันนึกว่าผมพูดจริง มันก็เลยทำท่าปัดๆ พื้นด้านนอกเตนท์หาที่นอน

ผมนี่ใจหายวาบบบบบบ
เฮ้ยยยยยยย มันอยู่ในอานัติ
อีดอกกกกกกกกกก

"มึงไม่ให้กูนอน กูก็จะไม่นอน สัดดดด"

"เหอๆๆๆๆ กูพูดเล่น มาๆ เข้ามานอนในเตนท์ กูไม่อยากโดนครูฝึกทำโทษอีก เดี๋ยวจะหาว่าไม่ดูแลคู่บัดดี้ ไอ้เหี้ยยย.... คู่บัดดี้ก็จ้องจะเยสส กูตลอด กูนี่แม่งงงง โคตรซวย"

มาร์ชมันไม่พูดอะไร เดินตรงมาหาผม เหมือนทำท่าจะต่อย แต่เปล่า.... มันกลับพูดว่า

"ถอยไป... กูจะเข้าไปนอน มึงไม่ต้องกลัวหรอก ถ้ามึงรังเกียจกูอ่ะ กูไม่เยสสมึงหรอก กูไม่อยากบังคับ แต่ถ้าวอนท์ก็ดูดฆรวยให้กูบ้าง จะได้แข็งๆ เยสส มึงให้ถึงใจ"

พูดจบมันก็มุดเข้าไปในเตนท์

"ไอ้เหี้ยมาร์ช.... ไอ้ลามก"

ผมถีบมันเข้าไปในเตนท์ เวรกรรม
เตนท์พังค่ะอีดอกกกกกก
แรงถีบพลังฮี๋จักรวาล
ต้องมานั่งตอกสลัก กางเตนท์กันใหม่

อีดอกกกกกกกกกก !!!!

 

[สรันธม]

 

พอถึงเวลานอน ผมก็นอนที่เดิม  คือ ด้านข้างขวาของเตนท์
ไอ้มาร์ช หันหลังให้ผม เหมือนมันจะงอน

อีดอกกกกกก
เวลามันงอนนี่ น่ารักเหมือนกันแฮะ

ผมก็หันหลังให้มันเช่นกัน ในท่าตะแคงซ้าย
นึกถึงคำโบราณที่แม่เคยชอบพูด ยายชอบพูดว่า
ผู้หญิงถ้านอนตะแคง....

"กะหรี่ตะแคงซ้าย แม่หม้ายตะแคงขวา"

ผมนี่แบบ ขำเลย เออ...เท่าที่เป็นนี่ก็เหมือนกะหรี่ฮี๋เบินๆ แล้วล่ะ

ผมเลยพลิกกลับมานอนหงาย พอนอนหงายเท่านั้นล่ะ
ไอ้เหี้ยมาร์ช พลิกตัวกลับมา แล้วก็ขึ้นมาทาบทับบนตัวผม

"ทำเหี้ยอะไรของมึง"

ผมตกใจ และทำท่าปัดๆ ป้องๆ แต่ในใจนี่แบบ กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ลึกๆ
อีดอกกกกกกกก

"ขอกูเยสหน่อย"

"เหี้ยยยย ไปให้พ้นเลย กูเจ็บ"

ผมทำท่าจะถีบมัน

"อ่าวๆๆๆๆ จะถีบกูหรอ จะถีบก็ได้ กูไม่ว่า แต่ถ้าเตนท์พังฉิบหายอีก มึงกางคนเดียว โอเคไหม"

เหี้ยยยย หน้าไอ้มาร์ชนี่แม่งโคตรกวนตีน

"ลงจากตัวกูเดี๋ยวนี้เลยสัดดด"

"ไม่ลง... กูขอกอดๆๆๆๆ กอด กอด กอด หน่อยน้าาาาา"

อีตอนมันลากหางเสียงยาวนี่แบบบ
อีเหี้ยยยย โคตรน่ารัก

"มาๆๆๆ ขอหอมๆๆๆๆ หอม หอม หอม"

พูดพลางมันก็หอมแก้มซ้าย แก้มขวาผม

"เหี้ยยยยย.... กูรังเกียจ มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ไม่หยุด ไม่ให้เยสส ก็ต้องให้กูกอด กูหอม"

"อะไรของมึงงงงงง..... ลงไปๆๆๆ เหี้ย กูหนัก ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ"

"เมียครับ ผัวรักของผัว เมียจะขัดขืนทำไมครับ"

"อะไรอ่าาาา เหี้ย เดี๋ยวครูฝึกมาเห็น ถ้าเขาเดินมาตรวจทำไง"

"ช่างเขาดิ เขาจะได้รู้ ว่ากำลังมี นักศึกษาวิชาทหารเยสส กัน"

"เหี้ยยยย ไอ้ลามก"

ผมหัวเราะร่วนนนนนน

"มาๆๆๆๆ กอด กอด กอดดดดด หอม หอม หอมมมมมม"

"อะไรของมึงเนี่ยยยยย มึงจะหน่อมแน๊มอะไร ไอ้เหี้ยยยย ลงไป"

ผมพยายามพลิกตัวหลบมัน แต่มันแรงเยอะกว่าผม
จับขึงพืดจนแขนผมที่พยายามต้านแรงมัน
ต้านไงก็ต้านไม่ไหว

อีดอกกกกกก จริตดาวพระศุกร์

ทำเป็นป้องปัดดัดจริตไปแบบนั้นแหละ แต่จริงๆ

ชอบบบบบบบบ....

"ทำไมมึงชอบด่า ชอบทำร้ายกูจังวะ"

มันถามผม แล้วมันก็หอมที่แก้มผมฟอดใหญ่
หนวดสากๆ โดนแก้ม เป็นอะไรที่แบบ
แอร้ยยยยยยย..... จั๊กกะจี้

"เขาไม่เรียกทำร้าย เขาเรียกกำราบ ไอ้สัด"

"กำราบหรอออออ มาๆๆๆ หอม หอม หอมมมมมม"

"ไอ้เหี้ย... กูจั๊กกะจี้"

มันแกล้งระดมจูบ ระดมฟัดผม
ผมหัวเราะ ขำ จนใจจะขาด

"มึงชอบแกล้งกู ถีบกู ด่ากูตลอด เดี๋ยวจะโดนเยสส ไม่ใช่น้อย"

"กูไม่เคยกลัวครับไอ้เหี้ยมาร์ช เรื่องโดนเยสส"

"งั้นจัดเลยย"

"ไอ้เหี้ยยยยยย... กูพูดเล่น !!!! "

โอยยยยยยย โคตรจั๊กกะจี๋

ไอ้มาร์ชเอาไรหนวดมาไซ้ มาถูที่ซอกคอผม จั๊กกะจี้ไปถึงแก่นฮี๋
ผมร้องขอให้มันหยุด เหมือนจะร้องขอชีวิต

"มึงจะแกล้งกูอีกไหม....???"

มันเค้นถามผม โอยยยย ไอ้เหี้ยยยยยยย กูจั๊กกะจี๋

"โอยย.... ไอ้สัด กูจะถีบมึงหนักกว่าเดิม"

พอพูดจบ มันก็บรรเลงไซ้ซอกคอผม ขนลุกไปทุกเส้นขนทั่วร่างกาย
จั๊กกะจี้กว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

"เป็นไง..... กูถามอีกครั้ง มึงจะแกล้งกู ถีบกูอีกไหม ?? !!!"

" ไอ้สัดดดด....มึงไม่ต้องห่วง กูจะถีบที่กะโปรกกก มึงให้แหลกคาตีนกูเลย ไอ้เหี้ยยยยยยย !!!!"

โอ้ยยย ใจจะขาด อีดอกกกกกก

"หืม... มึงอยากลองดีกับกูหรอ"

คราวนี้มันจัดชุดใหญ่ครับ ผมนี่แบบ โอ้ยยยยยยย
ขอกูตายแพ๊บ !!!!

"กูยอมแล้ว...กูยอมแล้ววว โอยยยย ไอ่เหี้ยยยยยย"

"กูจะถามอีกครั้ง มึงยังกล้าถีบกู ขู่กูว่าจะถีบกะโปกกูอีกไหม?"

มันง้างมือผมที่ถูดขึงพืดออกให้กว้าง เตรียมพร้อมใช้ไรหนวดไซ้ที่ซอกคอชุดใหญ่อีกรอบ

"ไอ้เหี้ยยยย กูไม่ทำแล้วววววว"

ผมยอมจำนน ร้องเสียงหลง

"พูดกับกูดีๆ ..... มาร์ชครับ เมียจะไม่ทำอีกแล้วครับ"

มันบังคับผม

"ไอ้เหี้ยยยยย กูไม่พูดดดด"

ผมยังคงร้องเสียงหลง

"สัดดด สงสัยอยากโดนไรหนวดพิฆาตอีกที"

"โอยๆๆๆๆ พอแล้ว กูยอมๆๆๆๆ"

อีดอกกกกก แทบจะขาดใจ

"พูดตามกู...... ผัวมาร์ชครับ"

"ผัวมาร์ชค้าบบบบ"

ผมยังคงรู้สึกจั๊กกะจี้ แต่ก็ต้องพยายามพุดตามมัน หายใจก็ไม่ออก เพราะตัวมันทับผมอยู่

"เมียจะไม่แกล้งผัว ไม่ถีบผัว"

"เมียยยยย จาาา ไม่แกล้งงงงงงงง ผัววววววววว ไม่ถีบบบบบบ ผัว อั๋วๆๆๆๆๆๆ"

ผมพยายามพูดทั้งที่หัวเราะ

"จะยอมให้เยสตามที่ผัวต้องการ"

"ไอ้เหี้ยมาร์ช เมียไม่ยอมให้มึงเยสสสค้าบบบ อ้ายสาาาาาดดดด"

มันจัดชุดใหญ่อีกรอบ ผมหัวเราะจนสะอึก

"จะยอมไหม"

"โอยยยยย ยอมแล้ววววววววว "

"พูดตามกู.... ผัวครับ ผัวหล่อที่สุดในโลก"

"ผัวค้าบบบบบบบ ผัวววว หล่อที่สูดดดด นายโลกกกก"

เสียงพูดผมกระเส่า และยานคางตามจังหวะการหัวเราะ ใจแทบขาด

"ผัวทำอะไรก็ถูกทุกอย่าง"

"ผัวทำ อารายยยยย ก้อออออ ถูกกกก ทูกกกกก อย่า อ่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

อันนี้ลิ้นรัว ขำมากกก อีดอก

"ผัวเป็นผู้คุมกฏของจักรวาลนี้"

"ผัวเปนนนน ผู้คุมกฎ โอยยยยย...."

"โอยเหี้ยอะไร พูดให้จบ"

มันขู่เสียงดัง

"ผัววว เป็นผู้คุมกฏแห่งจักรวาลเน้ "

"เมียจะทำอะไรก็ผิดไปหมด แต่ผัวจะทำอะไรก็ถูกไปหมด"

"ไอ้เหี้ยยยยย กูไม่ใช่เมียมึง"

ผมสบถ

"อยากโดนอีกชุดใช่ไหมสัดดด"

"โอยยยยๆๆๆๆๆๆๆ เออๆ มึงถูก กุผิด พอหรือยังไอ้เหี้ย กูจะช็อคตายแล้ว"

มันลงมาจากตัวผม สภาพผมเหมือนโดนข่มขืน แล้วเอารถมาทับอีกรอบ
ยับเยิน พังมากกกกก

เหงื่อซึมไปทั่วร่างกาย
น้ำหูน้ำตาไหล น้ำลายหกเลอะเต็มปาก

พอผมได้จังหวะ ผมก็ขึ้นคร่อมมัน และถีบมันชุลมุน

สุดท้ายยยยยย เตนท์พังอีกรอบ ครูฝึกมาเห็น
โดนซ่อม โดนทำโทษ

อีดอกกก ซวยฉิบ

[❣☾月亮☽❣]

อุต๊ะ. ผัวเมียเขาตีกันค่ะ. ตีกันด้วยไรหนวด   
มาร์ชโคตรติงต๊องเลย
สรุปว่าไม่โดนเยสแต่โดนซ่อม สภาพก็พังเข้าไปอีก
ฮามาก.   

[สรันธม]

หลังจากเกิดศึกระหว่างผมกับไอ้มาร์ชชุดใหญ่ แรงถีบพลังจักรวาลของผมทำให้ประตูเตนท์พัง สรุปคือ ประตูเตนท์เบื้องหัวนอนปิดไม่ได้

ผมกับมันเลยต้องนอนให้ยุงกัด ผ้าห่มบางๆ ที่ผมเตรียมมาก็ไม่สามารถป้องกันยุงได้

ผมทำได้แค่นอนกระดิกตัว ขยับตัว ไปมาเพื่อให้ทุเลาลง

"มานี่มา..."

พูดจบ ไอ้มาร์ชคว้าผมไปกอด ผมไม่มีอารมณ์จะขัดขืน ก็เลยยอมให้มันกอดโดยดุษฎี

แวบหนึ่งที่มันเสียวแปลบๆ ในอก มันคือ อาการที่เรียกว่า วาบหวามในอุรา

"มึงอยู่นิ่งๆ เรียบร้อยแบบนี้ ไอ้จันของกูคนนี้แหละ ที่กูชอบ กูเฝ้าดูมาตั้งแต่ ม.ต้น"

"กูถามจริง มึงชอบกูมาตั้งแต่ ม.ต้นเลยหรอ"

"ก็ไม่เชิงชอบแบบแฟนอะไรงี้หรอก แต่ก็คือ สนใจมึง แอบปลื้ม กูอยู่ใกล้มึงแล้วกูสุขใจ"

"แล้วที่มึงชอบมาบีบตูดกู คืออะไรวะ มึงอยากเยสกูหรือไง"

"เหี้ย ไม่ใช่ ... มึงไม่เคยรู้ตัวเลยหรอ ว่าก้นมึงแม่ง โคตรงอน"

"ไม่รู้อะ"

"เออ... เวลามึงนุ่งกางเกงนักเรียนอะ ตูดมึงแม่งอวบจนกางเกงฟิตแนบเนื้อเห็นขอบกางเกงในเป็นแนว กูมองแล้ว มันยั่วเยสกูว่ะ"

"ไอ้ลามก"

"มึงอะ ใจร้ายรู้ตัวไหม"

ผมตำหนิมัน อีกใจนึงก็หมั่นไส้ตัวเอง
แหม.... อีดอก สนิมสร้อยจริงนะมึง

แต่อีกใจคือ ออกมาจากใจจริงๆ รู้สึกใจหายที่โดนเยส ทั้งๆ ที่ปฏิญาน ตั้งปณิธานไว้แล้วว่าต้องเจอคนที่ดีที่สุดเท่านั้น ถึงจะยอม

"ใจร้ายไงวะ"

"มึงมาฉวยโอกาสกดกู"

"กูกดมึงตรงไหน"

"ไอ้เหี้ย ก็กดขี่ ขืนใจกูไง"

"กูบอกแล้ว มึงแม่งน่ารัก"

"กูยังสิบหกอยู่นะเว่ยยย เหี้ยยยย กูอายุต่ำกว่าเกณฑ์ตามกฏหมายเยาวชน 18 ปี อีก"

"มึงจะแจ้งตำรวจจับกูหรอ"

"กูจะฆ่ามึง แล้วเอามีดตัดฆรวยมึงไปโยนให้หมากินต่างหาก"

"เหี้ยยย แล้วกูจะเอาฆรวยที่ไหนเยสมึงล่ะ"

"ก็ไม่ต้องเยสไง ต่อไปก็ไม่ให้เอาแล้ว"

บางทีเราก็ต้องมีจริตเพิ่มมูลค่าให้กับฮี๋บ้าง

"สัดดด.... ไม่เอา กูจะทำทุกทางให้มึงยอมเป็นของกูให้ได้"

"จะทำยังไง.... ไอ้เหี้ย ในเมื่อกูรังเกียจมึงอย่างกับขี้เยี่ยว มึงอะคิดถูกแล้วที่คิดว่ากูรังเกียจมึงเหมือนขี้เยี่ยว"

"กูจะทำให้มึงสนใจกู กูจะดีกับมึงทุกอย่าง ทำให้มึงเห็นใจ และรับรักกูให้ได้"

"สัดด ไม่มีวันนั้นหรอก"

"มึงจำคำกูไว้เลย วันไหนมึงขาดกูไป ก็เหมือนว่าวที่ขาดลม"

"ว่าวกูไม่มีลมว่ะ มีแต่น้ำเวลาชักว่าว น้ำว่าวไง ฮ่าๆๆ"

"สัดดดด กูจริงจัง"

มาร์ชสวมกอดผมจากด้านหลัง จังหวะหัวใจของมัน เต้นตึกตัก สะทกสะเทือนอยู่ที่หน้าอก ผมสัมผัสทั้งไออุ่นและความสะเทือนเนื่องจากจังหวะการเต้นของหัวใจนั้นได้ที่ผิวสัมผัสบนแผ่นหลังของผม ในยามที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของไอ้มาร์ช

ผมเอาหัวมุดออกมาข้างนอกประตูเตนท์นอน ที่เบื้องหัวนอน ไอ้มาร์ชก็เช่นกัน

เวลาดึกสงัดในป่า ดวงดาวพร่างพราย ส่องสว่างดังกลางวัน

ดูเหมือนเหล่าดวงดาวจะทอแสงแข่งกับพระจันทร์ด้วยโรจน์แรง

"กูจะจดจำคืนนี้ และทุกๆ อย่างต่อจากนี้เกี่ยวกับมึง"

ไอ้มาร์ชรำพึงรำพัน

"ไม่ต้องหรอก ออกจากค่ายไป กูก็เทมึงละ"

"กูไม่สนหรอก บอกแล้ว กูจะทำให้มึงรับรักกูให้ได้ ขอแค่มึงอย่าไปไหน อย่าทิ้งกู ก็แค่นั้น"

"เพ้อละมึงอ่า ดูหนัง อ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า"

ผมตัดบท

"ขอบคุณมึงนะเว่ย"

"ขอบคุณเหี้ยอะไร"

ผมกล่าวพลางสงสัย

"ขอบคุณที่อย่างน้อยมึงก็ไม่เกลียดกูมากไปกว่านี้ที่กูเยสมึง"

"อ่าว ไอ้เหี้ยยยย"

"อย่างน้อยมึงก็ต้องมีใจให้กูบ้างแหละวะ"

ไอ้มาร์ชกล่าวอย่างมีความหวัง

"ฝันไปเถอะ ไอ้มโน"

"เออๆ มึงคอยดู ถ้ามึงไม่รักกูต่อจากนี้ วันเกิดมึงอีกไม่กี่เดือนนับจากนี้ ถ้ามึงยังไม่รักกู กูจะไปให้มึงเตะ แล้วกูก็จะหายไปจากชีวิตมึงเลย"

"กูรอวันนั้นแทบจะไม่ไหวว่ะสัด"

"เออๆ จำคำกูไว้"

ดวงดาวยังคงส่องแสง จิ้งหรีดยังร้องระงม ผมยังคงอยู่ในอ้อมกอดของไอ้มาร์ช ความอบอุ่นจากร่างกายมันส่งผ่านมาให้ผม

เหมือนไออุ่นที่ถ่ายทอดมาที่ผมนี้ จะเป็นยาวิเศษ เพราะนอกจากอุ่นแล้ว ผมยังรู้สึกถึงความปลอดภัย สงบ และเป็นสุขใจ