บทที่ 20
โอซี่คิดหนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อความคิดส่วนดีกำลังตีกับส่วนร้าย ใจหนึ่งเหมือนเขากำลังล่อลวงเจ้าแมวน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกใจกลับอยากครอบครองเจ้าแมวน่ารักนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนแค่รูปลักษณ์โดนใจก็ชวนขึ้นเตียงต่างคนต่างพอใจแล้วจบกันไป
แต่นี่มันไม่ใช่เขายังต้องอยู่ร่วมกับเจ้าตัวเล็กนี้ไปอีกยาว ทั้งที่ได้มาในฐานะสัตว์เลี้ยงมองลูนเป็นแค่แมวตัวหนึ่งมาตลอด จนวันนี้เจ้าแมวดำของเขาแท้จริงคือหนุ่มน้อยน่ารัก น่าฟัด น่า... เมื่อรวมกับท่าทางที่ออดอ้อนโดยธรรมชาติของเจ้าตัวมันทำให้เขาหลงไหลได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันมากพอที่จะเรียกว่ารักไหม...ก็ไม่เคยรักใครจริงจังซักทีนี่
"โอซี่..." ลูนเงยหน้าจากอกกว้าง เมื่อคนตัวโตนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่แต่แขนแกร่งดันรัดตัวเขาแน่นจนเริ่มอึดอัด
"หืม...."
"กอดแน่นไปอะ อึดอัด" ได้ยินแบบนั้นร่างสูงก็ผ่อนแรง แค่โอบเอวอีกคนไว้หลวมๆ "แล้วจะให้ลูนทำอะไร ทำไมไม่บอกละ" ดวงตาสีม่วงจ้องเขาอย่างรอคอยคำขอ พลางเอียงคอน้อยๆ ไอ้ท่าทางแบบนั้นมันทำลายเหตุและผลของชายหนุ่มให้หายไปแทบจะทันที เขาเลือกที่จะทำตามใจตัวเอง เรื่องวันข้างหน้าค่อยว่ากัน
"จูบฉันสิ รู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร"
"รู้สิ ลอเรนบอกว่ามันเป็นสิ่งที่เอาไว้ทำกับคนที่เรารัก" ลูนมองใบหน้าคมที่อยู่สูงกว่าอย่างครุ่นคิด เขาก็รักโอซี่นะ เพราะโอซี่ใจดี ปกป้องเขาดูแลเขา ดังนั้นเขาก็จูบโอซี่ได้สิ ว่าแล้วก็ยืดตัวขึ้นแนบริมฝีปากเล็กๆ เข้ากับริมฝีปากร้อนของร่างสูงอย่างกล้าๆ กลัว ๆ
...ตื่นเต้นจัง...คิเมร่าตัวน้อยรับรู้ถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าวจนต้องยกสองมือมาลูบแก้มพลางก้มหน้างุด รู้สึกไม่กล้ามองตาอีกคนไปซะเฉยๆ
"ฮะ มันใช่จูบจริงซะที่ไหนละ เจ้าแมวบื้อ" โอซี่ยิ้มขำกับคนเขินไม่รู้ตัว ไม่ดูดดื่มไม่ร้อนแรงแบบแต่กลับรู้สึกสุขใจอย่างประหลาด อย่างน้อยเขาก็แน่ใจแล้วว่าเจ้าแมวนี่พิเศษสำหรับเขา แล้วเขาจะไม่ยอมให้สิ่งพิเศษนี้ตกเป็นของใคร
"มา จะสอนให้" มือใหญ่เชยคางคนตัวเล็กให้สบตา ก่อนบรรจงจูบบนริมฝีกปากนุ่ม ขบเม้มบดคลึงเบาๆ ให้เจ้าแมวที่นั่งเกร็งเริ่มวางใจ จึงแลบลิ้นแตะตรงรอยแยกดุนดันบอกเป็นนัยน์ให้เจ้าตัวยอมเปิดปาก กลีบปากบางเปิดรับอย่างว่าง่ายให้เขาได้ลิ้มรสความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กเงอะงะไม่ประสาพยายามหลีกหนีแต่กลับถูกคนมากประสบการณ์เกี่ยวกระหวัดรั้งไว้
"อืมมมม" วงแขนเรียวกอดรั้งลำคออีกคนไว้แน่น ชักจะเริ่มเคลิ้มไปกับสิ่งที่เรียกว่าจูบ ในหัวของลูนสับสนกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ หัวใจเต้นเร็ว เหมือนเรี่ยวแรงหดหายไปเสียอย่างนั้น มันอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้องแต่ก็รู้สึกลอยละล่องอย่างประหลาด ...โดยรวมคือรู้สึกดี
"น่ารักเกินไปแล้วนะ" โอซี่ผละจูบ มองหน้าคนในอ้อมแขนที่ตอนนี้หายใจหอบ ริมฝีปากแดงช้ำจากการกระทำของเขาเอง ชายหนุ่มออกแรงดันร่างบางเอนราบลงบนฟูกนุ่มแล้วตามไปทาบทับ ก่อนจะกดจูบซ้ำๆ จนหนำใจเล่นเอาเจ้าแมวน้อยอ่อนระทวยขย้ำคอเสื้อเขาจนยับ เยิน
"จะ จะ ทำอะไร แฮก..." ดวงตาสีม่วงมองคนด้านบนอย่างหวาดๆ เมื่อมือกร้านลูบไล้ไปตามตัว ผิวกายเนียนนุ่มลื่นมือเสียจนต้องก้มลงไปพิสูจน์สัมผัสด้วยปาก "อ๊ะ...จั๊กจี้ อื้ออออ" ลูนร้องเบาๆ เมื่อใบหน้าคมซุกไซ้ไปตามซอกคอ ทั้บงับทั้งไซร์จนร่างกายสั่นสะท้าน "โอซี่...อาาาา จะทำอะไร...งือออออ"
"ถ้าลูนอยากอยู่กับฉัน ก็จะทำให้ลูนเป็นของฉัน เจ้าเหมี๋ยวอยากเป็นของโอซี่ไหม" โอซี่หลอกล่อ เขาไม่ต้องการฝืนใจใครเว้นแต่อีกฝ่ายจะยินยอมด้วยตัวเอง หึ...ถึงจะรู้ว่าอีกคนคงไม่เข้าใจความหมายแอบแฝงของมันก็เถอะ
ลูนคิดตามพลางสบตาสีรัตติกาลนั่นเนิ่นนาน ลอเรนไม่เคยอธิบายเรื่องนี้ให้ฟังด้วยสิ แต่ถ้าตอบตกลงแล้วได้อยู่กับโอซี่แค่นี้ก็พอแล้ว ริมฝีปากเล็กยิ้มกว้างแล้วพยักหน้ารับ
"อยากสิ" จบคำก็ผงกหัวขึ้นจูบอย่างเอาใจ คิดว่าทำแบบนี้โอซี่ต้องชอบแน่ๆ เขายังชอบเลย ซึ่งอีกคนก็จูบตอบพลางหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างถูกใจ
ใครจะด่าเขาว่าเจ้าเล่ห์ก็ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าแมวน้อยที่บิดเร่าใต้ร่างเขาน่ากินเสียขนาดนี้ เจ้าชายครึ่งออคสัมผัสเรียกเสียงครางแผ่วในทุกครั้งที่จับ ยิ่งในยามที่ยอดอกสีสวยถูกครอบครองด้วยโพรงปากดูดดุนแรงๆ สลับกันสองข้างเรียกเสียงครางหวานให้น่าฟังยิ่งขึ้น
"ฮาาาาา อ๊ะ อย่ากัด" ลูนห้ามปากคอสั่น เมื่อฟันคมๆ งับตุ่มไตสีสวยเบา เจ้าแมวน้อยปวดมวนตรงช่วงท้องโดยเฉพาะตรงส่วนกลางลำตัว "อ๊าาาาา มัน อ๊ะ...แปลกๆ" คิเมร่าตัวน้อยร้องดังในยามที่มือกร้านคว้าเอาส่วนกลางไปกอบกุมแล้วขยับรูด
"แปลก ยังไง หืมมมม" โอซี่กระซิบหยอกเย้าพลางเร่งจังหวะมือ
"ลูน อาาา ไม่รู้"
"เสียวหรอ รู้สึกดีใช่ไหม..." หัวเล็กส่ายไปมาอย่างไม่เข้าใจ โอซี่ยิ้มอ่อนคงต้องค่อยๆ สอนกันไป ว่าแล้วก็เร่งมือช่วยเจ้าแมวน้อยที่กำลังทรมานให้หลุดพ้นไปเสียที มือเรียวจิกทึ้งอกเสื้อเขายับเยินในยามที่ห้วงอารมณ์ถูกกระตุ้นจนถึงที่สุด เสียงหวานกรีดร้องออกมาพร้อมปลดปล่อยหยาดน้ำจนเลอะหน้าท้องแบบราบที่หดเกร็ง
"แฮก...เลอะเลย เสื้อโอซี่เลอะด้วย" ลูนบอกพลางหอบ รู้สึกเบาไปทั้งร่างแต่ก็เหนื่อยอย่างกับวิ่งมาอย่างยาวนาน "จบแล้วหรอ..."
"เพิ่งเริ่มต่างหากละ" ครึ่งออคตอบเสียงพร่า ทุกสิ่งทุกอย่างของคนใต้ร่างกระตุ้นเขาจนตื่นตัว ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อแล้วผละออกไปปลดเปลื้องอาภรณ์ทุกชินออกจากตัว เรือนกายแข็งแกร่งที่มีแผลเป็นแต่งเต้มอยู่ประปราย มันช่างน่ามองดูสมชายชาตินักรบพึงมี ลูนมองอีกคนตาโตรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วหน้า มันน่ามองแต่ก็ไม่กล้ามองตรงๆ จนต้องดึงเอาผ้าห่มมาปิดหน้า
...เขิน เป็นบ้าเลย...
"ถ้าพึ่งเริ่ม ทำไมไม่ทำต่อละ" ถึงจะอายแต่ก็ยังถามออกมา จนคนฟังได้แต่ขำกับความซื่อของเจ้าแมวน้อย
"ครับๆ" โอซี่รับคำพลางดึงมือนิ่มขึ้นมาจูบทั้งสองข้าง มือก็เล็ก ตัวก็แค่นี้ กลัวจะรับเขาไม่ไหว
โอซี่จับขาเรียวแยกกว้างแล้วช้อนสะโพกมนขึ้นมาเกยบนตัก โดยมีดวงตาสีม่วงอ่อนมองตามทุกอิริยาบท มือกร้านป้ายเอาสิ่งที่เจ้าตัวพึ่งปลดปล่อยมาใช้เป็นสารหล่อลื่น เขาค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในกลีบเนื้อที่ปิดสนิท
"อื้อ...เจ็บ" ลูนผงกหัวขึ้นดูอย่างตระหนกพลางพยายามดึงมืออีกคนออกเพราะรู้สึกแสบตรงส่วนล่าง
"ไม่เกร็งนะครับ เดี๋ยวดีเอง" เสียงทุ้มกระซิบบอกใช้อีกมือกอบกุมส่วนกลางที่สงบไปแล้วของอีกคนปลุกเร้าขึ้นมาใหม่ เมื่อร่างกายจดจ่อกับความรู้สึกด้านหน้าทำให้ความเจ็บแสบเริ่มบางเบาแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสันแล่นผ่านไปทั่วร่างในยามที่นิ้วนั้นขยับคว้านอยู่ภายใน
"อ๊าาาา โอซี่....ฮาาาา" ลูนส่งเสียงครางแผ่วไม่ขาดปากจนลืมทักท้วงกับจำนวนนิ้วที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ดวงตาสีม่วงอ่อนช้อนมองคนด้านบนอย่างออดอ้อนยิ่งได้เห็นใบหน้าคมกับแผ่นอกกว้างที่เขาชอบซบยิ่งมีอารมณ์เสียจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป มือเล็กปะป่ายลูบไล้ไปทั่วลำตัวหนา ก่อนจะคว้าท่อนลำใหญ่กอบกำไว้สองมือแล้วรูดรั้งแบบที่อีกคนทำให้บ้าง
"ซี๊ด ซนนะเรา" ร่างสูงหลุดครางเมื่อถูกมือนิ่มสำผัสกลางกาย
...โอซี่หุ่นดีจัง...ลูนคิด เผลอแลบเลียริมฝีปากบาง พลางสบลึกเข้าไปในดวงตาสีเข้ม บอกกล่าวความต้องการอย่างปิดไม่มิด มันช่างน่ารักและยั่วยวนจนเขาไม่อาจห้ามตัวเองอีกต่อไป
...เย็นไม่ไหวแล้วฮึ่ย!!!...
"เอาจริงแล้วนะเจ้าเหมี๋ยว" มือที่ปรนเปรอทั้งหน้าและหลังหยุดชะงักแล้วจากไปให้อารมณ์ค้างกันดื้อๆ งงได้ไม่นานก็ถูกแทนที่ด้วยท่อนเอ็นร้อนที่ดุนดันเข้ามา "ซี๊ดดดด แน่นชิบ" โอซี่กัดฟัดกรอดเมื่อกลีบเนื้อรัดส่วนปลายที่เข้าไปเกือบครึ่งของเขาแน่นจนปวด
"จะ...เจ็บ ลูนเจ็บ ฮืออออ" คนข้างใต้ผวากอดลำคอร่างสูงแน่น เสียงนุ่มสะอื้นไห้เมื่อตัวตนอีกฝ่ายสร้างความเจ็บร้าวราวกับร่างจะแยก
"ไหวไหม ให้หยุดไหม" อยากก็อยากแต่สงสารมากกว่า
"ไม่เอา อย่าหยุด" ลูนส่ายหัวปฏิเสธ พลางช้อนตามองใบหน้าคมที่ตอนนี้ขมวดคิ้วแน่นอย่างทรมาณไม่แพ้กัน "โอซี่..."
"ครับ..."
"โอซี่ ก็เจ็บ ฮึก...เหมือนกันหรอ" คิเมร่าตัวน้อยเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงพลางยกมือสั่นไปแตะตรงหว่างคิ้วที่ขมวดกันยุ่งแล้วฝืนยิ้มให้จนอีกคนต้องยิ้มตาม ชายหนุ่มดึงฝ่ามือนุ่มนิ่มนั่นมาทาบที่แผ่นอกกว้างของตนแล้วมองตาร่างบางอย่างลึกซึ้ง ดวงตาสีเข้มที่หางตาตกเล็กน้อยดูอบอุ่นอ่อนโยน "ไม่เจ็บเท่าลูนหรอก รู้สึกดีมากกว่า ตื่นเต้นมากๆ ด้วย"
ตึก ตึก ตึก ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเต้นแรงจนมือที่ทาบอยู่รู้สึกได้ ลูนยิ้มออกมาดวงตาคู่สวยเป็นประกาย
"ลูนก็ตื่นเต้นเหมือนกัน" ว่าแล้วก็ใช้มือข้างที่ว่างดึงมือใหญ่อีกข้างมาวางทาบไว้บนอก "ทำต่อสิ แค่โอซี่รู้สึกดีก็พอแล้ว"
...อ๊ากกกก น่ารัก น่ารัก...เจ้าชายครึ่งออคตะโกนก้องในใจ ขนาดเพิ่งเจอลูนในร่างนี้แค่วันเดียวก็หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วเนี่ย ถ้าจะบอกว่ารักตอนนี้ไวไปไหม อดไม่ไหวที่จะก้มลงไปมอบจูบแสนหวานให้คนน่ารักเป็นรางวัล
"อื้อออ ฮึก" โอซี่อาศัยจังหวะที่เจ้าแมวของเขากำลังเคลิ้มดันแท่งเนื้อร้อนเข้าไปทีเดียวจนสุด จนคนใต้ร่างแทบจะกรี๊ดร้องแต่ก็โดนริมฝีปากหนาปิดเอาไว้จึงได้แต่คางอื้ออึงในลำคอพร้อมหยาดน้ำตาที่เอ่อคลอ ลูนโอบกอดคนด้านบนแน่นจิกข่วนไหล่หนาอย่างระบายอารมณ์
"ลูนเป็นของฉันแล้วนะ" เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหู ถึงมันจะเจ็บร้าวทั้งอึดอัดทั้งจุกแต่เสียงทุ้มที่บอกกล่าวกับทำให้ลูนรู้สึกดีใจจนไม่อยากจะสนใจสิ่งเหล่านั้น
"โอซี่ก็เป็นของลูน...เหมือนกัน" เสียงสั่นเอ่ยเอาแต่ใจคนเจ้าของชื่อต้องก้มลงพรมจูบทั่วใบหน้านั้นอย่างอดไม่ได้ เรือนกายสีน้ำผึ้งงดงามสัมผผัสเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ ภายในตอดรัดแแนบแน่นมันร้อนผ่าวจนอุ่นไปถึงใจ
"ฮ๊ะ....อ๊าาาา โอซี่ อาาาาา" โอซี่ขยับกายเข้าออกช้าๆ ท่อนเนื้อร้อนถูกดึงจนเกือบหลุดแล้วกดไปจนมิดลำสลับกับหมุนคว้านหาจุดกระสันของเจ้าแมวน้อย เขาพยายามใจเย็นแม้อยากจะกระแทกใส่แรงๆ แทบตาย อยากให้อีกคนมีความสุขไปพร้อมกัน
"อ๊ะ ซี๊ดดด ...มัน ฮึก งื้ออออ" เสียงเล็กหวีดร้องยามที่แก่นกายร้อนแตะต้องจุดกระสัน ร่างเล็กสะดุ้งทุกครั้งยามที่จุดไวต่อสัมผัสนั้นถูกกระแทกย้ำ รู้สึกเหมือนมีนกระแสประหลาดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
"อืมม ชอบไหมเจ้าเหมี๋ยว" เสียงทุ้มแตกพร่า เมื่อคนใต้ร่างมัวเมาไปกับรสสัมผัส ร่างสูงจึงเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นแรงๆ ให้สมอยาก จนร่างบอบบางโยกคลอน
"อ๊าาาา ซี๊ดดด อาห์...ชอบ...ฮือออ ร้อนน" ความรู้สึกหลากหลายจู่โจมเล่นเอาลูนหัวหมุน ทั้งทรมานทั้งสุขสม ชอบเสียงครางต่ำของโอซี่ ชอบสายตาที่มองมาอย่างกับต้องมนต์ ชอบมือร้อนที่สัมผัสไปทั่วร่างก่อนจะสอดประสานกับมือเล็กทั้งสองข้างกดลงบนเตียงนุ่มแล้วกำแน่น เหมือนยืนยันว่าจะไม่ปล่อยไปไหน
สองร่างที่สอดประสาน เสียงครางดังระงมด้วยความรัญจวนคลอไปกลับเสียงกระทบเนื้อเสียงชื้นแฉะและเสียงโยกคลอนของเตียงใหญ่ ทะเลทรายในยามค่ำคืนช่างหนาวเย็นผิดกับภายในห้องที่ร้อนระอุไปด้วยแรงอารมณ์ที่หลอมละลายเป็นหยาดน้ำขุ่น คิเมร่าตัวน้อยปลดปล่อยจนเลอะไปทั่วแผ่นท้อง ส่วนเจ้าชายครึ่งออคหลั่งทุกความปราถนาเข้าไปในช่องทางร้อนที่ตอดถี่จนเจ้าแมวน้อยรู้สึกอุ่นวาบเต็มตื้นอยู่ภายใน
บทรักแรกจบไป ยังไม่ทันที่สติของลูนจะกลับเข้าที่ทาง ร่างบางก็ถูกพลิกกายขึ้นนั่งคร่อมแล้วบทที่สองก็เริ่มขึ้น ลูนออกแรงขย่มลงบนท่อนเนื้อร้อนที่ชูชันด้วยขาที่สั่นระริกโดยมีคนใต้ร่างคอยเด้งเอวสวนเข้าจังหวะอย่างรู้ดี ลูนเหมือนจะไม่ไหวหมดแรงล้มไปได้ทุกเมื่อหากแต่มือใหญ่ทั้งสองก็คอยประคองสะโพกมนเอาไว้ให้ขยับโยกจนถึงปลายทาง บทรักต่อมาโอซี่รับหน้าที่บรรเลงเอง ทุกประสบการณ์ที่มีถูกงัดมาปรนเปรอให้ได้สะอื้นครางไม่ขาดสาย เขาอยากให้เจ้าแมวน้อยของเขาจดจำทุกสิ่งทุกอย่างแค่เขาเท่านั้น เป็นของเขาทั้งกายทั้งใจ
"อ๊าาา ซี๊ดดด ไม่ไหว ลูน ฮะ อ๊ะะ ไม่ไหวแล้ว" เสียงหวานครางสั่น ร่างกายหยัดเกร็ง ปลายเท้าจิกกับฟูกนุ่มในขณะที่สองแขนกอดกายร่างหนาเอาไว้แน่น
"อืมมมม อีกนิด" โอซี่ครางต่ำ พลางขบกัดลำคอที่เต็มไปด้วยรอยจูบของเขาเอง รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่างในยามที่ผนังเนื้อนุ่มตอดรัดแน่น ดี...มันรู้สึกดีจนแทบคลั่ง สองมือช้อนกอดร่างบางไว้แน่นแล้วบดเบียดเอวหนาซอยถี่ ทั้งรัวทั้งแรงจนเจ้าแมวน้อยของเขาต้องกรีดร้องออกมาเมื่อถึงจุดประทุ ภายในรัดจนสอดใส่เพียงไม่กี่ครั้งก็ต้องปลดปล่อยตามไปด้วยคน
"แฮกกก...เหนื่อยจัง" เรียวแขนตกลงข้างตัวอย่างอ่อนล้า แผ่นอกแบนกระเพื่อมจากการหอบหายใจ ส่วนคนตัวใหญ่ถอดถอนแก่นกายออกจนทุกสิ่งจากภายในไหลเลอะไปทั่วง่ามขาลามไปยังที่นอน คิเมร่าตัวน้อยนอนหมดแรงอยู่ตรงหน้า เขามองผลงานแล้วยิ้มอย่างพอใจเพราะรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่พึ่งผ่าน ไม่ใช่แค่สุขกายแต่เขาสุขไปถึงหัวใจ ถึงเจ้าแมวของเขาจะซื่อแต่เรื่องความร้อนแรงนี่ช่างเป็นไปเองตามธรรมชาติ อยากจะทำต่อให้หนำใจแต่ก็ดูโหดร้ายเกินไปสำหรับครั้งแรก
"ล้างตัวซักหน่อยนะจะได้หลับสบาย" โอซี่บอกพลางก้มลงจุ๊บริมฝีปากแดงช้ำไปที เขาช้อนอุ้มคิเมร่าตัวน้อยไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วพากลับมานอนที่เตียงโดยไม่ลืมดึงผ้าปูที่นอนที่ยับเยินจากสมรภูมิร้อนออกให้พ้นทาง
เจ้าชายแห่งเรดิเอนซี่เอนกายพิงหัวเตียงโดยมีร่างบางนอนเกยอยู่ด้านบน ลูนซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง กลิ่นกายที่เขาชอบอยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัยกับมือใหญ่ที่ลูบหลังเนียนเบาๆ กล่อมเจ้าแมวน้อยที่เหนื่อยอ่อนให้สติเริ่มหลุดลอยจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่
"รักนะ เจ้าเหมี๋ยวของฉัน" โอซี่บอกพลางก้มมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างจริงจัง ไม่รู้ว่าเร็วไปไหมกับความรู้สึกนี้ ก็แค่พูดแบบที่ใจคิดเท่านั้นเอง
"อืมมม รักเหมือนกัน" เจ้าแมวน้อยงัวเงียตอบ ชายหนุ่มได้ยินถึงกับส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ที่บอกนี่เข้าใจความหมายมันไหมนะ เขานึกสงสัยแต่ริมฝีปากกลับยิ้มกว้างเสียอย่างนั้น
"ไว้รู้ความหมายของมันเมื่อไหร่ค่อยบอกก็ได้ เจ้าแมวซื่อ" เขาสุขใจเป็นบ้า นี่สินะความรักที่เฝ้ามองเวลอร์กับฟาเรสมาตลอด มันดีแบบนี้นี่เอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก โอซี่ยกมือขึ้นเคาะประตูห้องข้างกันในยามเช้า รอไม่นานก็ได้ยินเสียงกุกกักก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกโดยคิเมร่าหนุ่มเจ้าของห้องที่ตอนนี้อยู่ในสภาพกางเกงนอนตัวเดียว ถึงหัวมันจะยุ่งแต่ไอ้เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้ดูดีน้อยลง
"ไงเพื่อน"
"ใครมาอะ" เสียงฟาเรสถามดังจากในห้อง
"โอซี่" เวลอร์ตอบพร้อมเอี้ยวตัวหลบหมอนใบโตที่ถูกเขวี้ยงมาทางประตู ทำให้มันโดนหน้าครึ่งออคหนุ่มเต็มๆ ไม่เจ็บแต่งง
"เพราะนายเลยโอซี่...ฮึ่ยยยย ทำฉันซวย" ฟาเรสที่นั่งอยู่บนเตียงชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง มีผ้าห่มคลุมร่างไว้แต่ก็ร่นลงมาเล็กน้อยจนเห็นไหล่บางข้างซ้ายและลำคอขาวที่ถ้าสังเกตุดีๆ คงเห็นรอยแดงอยู่ปะปาย
"นอนไม่พอเลยงอแงนะ" เวลอร์ยิ้มร้าย นัยน์ตาสีอำพันพราวระยับพร้อมเอี้ยวตัวหลบหมอนอีกใบจนโดนหน้าผู้มาเยือนอีกรอบ
"โทษทีเมื่อคืนเสียงดังไปหน่อย"
"มีอะไร"
"จะมาขอยืมชุดฟาเรสไปให้ลูนนะ ของฉันใหญ่เกินใส่ไม่ได้" โอซี่บอก เขาว่าจะพาเจ้าแมวออกไปหาซื้อเสื้อผ้าของตัวเองในเมืองวันนี้ ครั้นจะให้ใส่ของเข้า ไอ้เสื้อนะไม่เท่าไหร่ แต่กางเกงนี่ใส่ไม่ได้เลย ฟาเรสถึงจะสูงกว่าเจ้าแมวของเขาอยู่มากแต่ก็ตัวบางพอๆ กัน
"ในกระเป๋าสีน้ำตาล ด้านซ้ายชุดสีครีมกับสีน้ำเงิน" ฟาเรสชี้นิ้วสั่งให้คนรักรื้อของในกระเป๋า ซึ่งอีกคนก็ทำตามอย่างว่าง่าย หมดกันอดีตราชาคิเมร่าผู้ยิ่งใหญ่...เฮ้อ
"อ๊ะ..." เวลอร์ยื่นชุดมาให้สองชุด
"ขอบใจสำหรับเสื้อผ้า..." โอซี่ยิ้มพลางรับของมาถือไว้ "แล้วก็ขอบคุณ...เรื่องลูน"
"หึๆ ก็บอกแล้ว..."
หัวข้อ: Guardian Of Heart ผู้พิทักษ์ใจ(Fantasy) Spe : Hozier & Preme2/2 P.15 10/6/17 (อ่าน 104555 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก