Poor Boy 7
นี่ก็ผ่านไปกว่าสัปดาห์แล้วกับการเปิดเทอม เทียนได้เพื่อนอย่างคีย์มาแบบงงๆ ทั้งๆที่คิดว่าอีกคนแค่พูดเล่นๆเรื่องเป็นเพื่อน
กับเขาแต่กลับกลายเป็นว่าตลอดเวลาสัปดาห์นึงที่ผ่านมาอีกคนทำตัวติดกับเขาอย่างกับแฝดสยามยังไงยังงั้น
“วันนี้ปีสองนัดรวม เบื่อชิบหาย”คีย์บ่นๆขณะที่กำลังเดินลงจากตึกเรียน เพราะช่วงนี้ยังอยู่ในช่วงรับน้องใหม่ ปี1ยังคงต้อง
เจอปี2อยู่เรื่อยๆ จากที่ได้ยินมาเย็นนี้น่าจะนัดจำสายรหัส
“แต่เย็นนี้จับสายรหัสนะ ไม่ตื่นเต้นเหรอ”เทียนว่า เขารู้สึกว่าตัวเองกล้าพูดขึ้นเยอะหลังจากที่ได้รู้จักคีย์ เพราะอีกคนพูด
มากไม่ใช่น้อย ชวนเขาคุยนั่นคุยนี่ไม่ขาดปาก
“น่าตื่นเต้นตรงไหน”คีย์ว่าพลางยักไหล่ก่อนจะโอบไหล่เพื่อนตัวเล็กเดินไปที่โรงอาหารอย่างเคยชินพร้อมกับเหลือบสายตา
ไปมองผู้ชายรอบข้างที่มองเพื่อนเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เทียนมันแม่งไม่รู้ตัวหรอกว่าหน้าอย่างมันเป็นที่ต้องการขนาด
ไหน ถามว่าเขาชอบแบบมันมั้ย?...อืม...มันก็น่ารักนะแต่ดูซื่อๆ เขาชอบแรงๆ ปากจัด แบบใครบางคนมากกว่า ...เลิก
เรียน...อย่างที่บอกวันนี้ปี2นัดปี1เพื่อมาจับสายรหัส คณะสถาปัตยกรรมเป็นคณะไม่ชอบอะไรหวือหวามากไม่ต้องมีพิธีรีตอง
อะไรมากมายในการหาพี่รหัสเพียงแค่จับสลากแล้วตามหาตัวพี่รหัสตัวเองให้เจอแล้วทำยังไงก็ได้ให้พี่รหัสรับเข้าสายพาไปเจอ
ลุง/ป้ารหัส ปู่/ย่ารหัสต่อไป
“คนต่อมา”เสียงรุ่นพี่ว่าก่อนที่เทียนจะลุกออกไปจากแถว สายตาของผู้ชายในคณะทั้งรุ่นพี่รุ่นเพื่อนพากันมองมาที่ร่างบาง
กันเป็นแถว เทียนไม่ได้หน้าหวานจ๋าแบบผู้หญิงแต่ผิวขาวๆ ตากลมๆ บวกกับรูปร่างเพียวบางไม่สูง ไม่เตี้ยจนเกิดไปทำให้ดู
ลงตัวและน่าสนใจไม่น้อย
“พิช พิชญะ นิเวศ...”เทียนรู้สึกตกใจไม่ใช่น้อยกับชื่อที่เขาจับได้ แม้ว่าจะผ่านไปสามปีแต่เขาก็ไม่สามารถลืมชื่อคนๆนี้ได้
หรอก...มันบังเอิญไปมั้ยที่พิช เพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมของเขาจะเป็นรุ่นพี่ที่คณะแถมในตอนนี้ยังมีฐานะเป็นพี่รหัสของเขาอีก
ด้วย
“ทำไมมึงต้องตกใจด้วยวะหลังจากที่จับชื่อ”คีย์ถามขณะที่กำลังเดินมาที่โรงจอดรถหลังจากเลิกพิธีจับสายรหัส
“เรารู้จักคนๆนี้”เทียนว่า
“ใครวะ ไหนขอดูชื่อดิ๊”คีย์หยิบกระดาษในมือของเทียนไปดู
“ไม่เห็นรู้จักเลย”
“นายไม่รู้จักแต่เรารู้จักนี่”เทียนว่าอย่างขำๆก่อนจะอธิบายคร่าวๆให้คีย์ฟัง
“มึงบอกว่ามึงซ้ำม.4 งั้นจริงๆมึงก็ต้องอายุมากกว่ากูดิ”เทียนพยักหน้ารับ
“โหยยยยยย หน้าอย่างนี้บอกว่าเด็กกว่ากู3ปีกูก็เชื่อ”คีย์ว่าพร้อมดึงแก้มอีกคนเล่น เทียนหัวเราะคิกคักกับคำพูดของเพื่อน
ทันที เขาไม่ได้หน้าเด็กขนาดนั้นเสียหน่อย อีกคนก็พูดเกินไป
“แล้วมึงไปตามหาพี่รหัสมึงที่ไหน”คีย์ถาม
“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน เรียนคนละสาขาคงต้องดักเจอตัวเอาอ่ะ”เทียนว่า ไม่รู้ว่าพิชตอนเจอเขาจะทำหน้ายังไง ตอนสมัย
มัธยมอีกคนก็ดูไม่ค่อยชอบเขาเสียเท่าไหร่ ทั้งแกล้ง ทั้งต่อว่าทั้งๆที่เขาไม่เคยทำอะไรให้แท้ๆแต่อย่างน้อยพิชก็เคยช่วยเขา
ตอนที่ถูกพวกญาญ่าแกล้งละกัน
“ไปหาอะไรกินกันมั้ย”คีย์ชวน
“ที่ไหนอ่ะ”
“คาเฟ่หน้าม.”คีย์ว่าพร้อมกับกอดคอพาอีกคนเดินไปยังคาเฟ่หน้ามหาวิทยาลัยทันที...อีกด้านหนึ่ง...
“เลิกเรียนมึงมีนัดกับสาวคนไหนป่ะวะ”เซียร์ถามวินขึ้นหลังจากที่พึ่งเลิกคาสในคาบสุดท้ายของวันไป
“ไม่ว่ะ มีไร”
“ไปคาเฟ่หน้ากันมั้ย ไปเหล่สาว”เซียร์ว่าพร้อมทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยจนวินต้องส่ายหน้าเบาๆ เพื่อนเขาแม่งเจ้าชู้เขาเข้าใจ
“เออๆ ไปไหนก็ไป”ว่าแล้วเซียร์กับวินก็พากันไปคาเฟ่หน้าม.ทันที โดยที่เพื่อนอีก3คนที่เหลือขอแยกย้ายกันกลับก่อน วิน
สั่งคาปูชิโน่มานั่งกินในขณะที่เซียร์สั่งมอคค่ามากิน เซียร์นั่งเหล่สาวรอบๆคาเฟ่ไปอย่างกระตือรือร้นในขณะที่วินนั่งกดโทรศัพท์
ตอบแชทสาวๆที่ส่งมา จะว่าไปเขาก็เบื่อพวกผู้หญิงพวกนี้ไม่ใช่น้อย แรกๆก็เข้ามาเสนอให้เฉยๆ เขาก็ตอบสนองไปเพราะยัง
ไงเขาก็ได้กับได้อยู่แล้ว แต่พอหลังๆชอบมีมาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทั้งๆที่เขาก็พูดชัดเจนอยู่แล้วว่าทุกคนที่เข้ามามีฐานะ
เป็นเพียงแค่คู่ควงไม่ใช่แฟน แต่พวกผู้หญิงพวกนั้นก็ชอบเอาไปพูดปากต่อปากกันไปเรื่อย แล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่ต้องไปสนใจ
แก้ตัวอะไรด้วยก็ปล่อยแม่งให้เลยตามเลยไป
“ไอ้วินๆๆ นั่นมันน้องน่ารักคณะถาปัตนี่หว่าๆ”เซียร์สะกิดวินทันทีที่เห็นหนุ่มน้อยน่ารักที่เขาเจอเมื่อวันเปิดเทอมวันแรก วิน
เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ก่อนจะมองไปที่เด็กดังกล่าวที่เพื่อนบอก ดวงตาคมสบเข้าดวงตากลมโตทันทีแล้วเหมือนมีอะไร
บางอย่างทำให้คนทั้งคู่หยุดชะงัก วินมองไล่ตั้งแต่ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวเล็กสีชมพูระเรื่อจนมาถึงซอกคอขาวๆ
ที่พ้นมาจากคอเสื้อ บอกได้คำเดียวว่าหน้าสน…เทียนชะงักไปทันทีเมื่อได้สบตากับใครคนหนึ่งเข้า ใครคนหนึ่งที่เขาจำได้ดี
ว่าคือใคร ดวงตาคมคู่นั่นที่เคยใช้มองเขากำลังมองมาที่เขา ริมฝีปากนั่นที่เคยพูดคุยกับเขาในขณะที่เขาไม่เคยตอบกำลังยกยิ้ม
เหมือนพอใจอะไรสักอย่าง พี่วิน...บอกเขาทีว่าเขาไม่ได้มองผิด ผู้ชายคนนั่นคือพี่วินจริงๆ รุ่นพี่ใจดีที่ทำให้โลกอันหม่นหมอง
ของเขาสดใสขึ้น
“ไอ้สัส มองขนาดนี้ลากน้องเขาเข้าห้องเลยมั้ย”เซียร์ว่าออกแนวแซะๆ เห็นจากสายตาเพื่อนสนิทก็รู้ว่ามันกำลังสน แม้ว่า
เขาจะสนเหมือนกันแต่เชื่อเถอะว่าถ้าให้น้องเขาเลือกคงไม่พ้นเลือกไอ้เพื่อนเชี่ยหน้าหล่อแน่ๆ ฮือออออ เขาก็หล่อนะแต่น้อย
กว่าไอ้แม่งวิน
“ฮึ”วินไม่ตอบแต่กลับกระตุกยิ้ม...
“เป็นอะไรไปวะ”คีย์ทักขึ้นเมื่อเห็นเทียนนิ่งไป คนตัวเล็กกว่าตาเลิกลั่กๆเหมือนกำลังมองอะไรอยู่
“เอ่อ...เจอคนรู้จักน่ะ”เทียนว่าพร้อมมองไปที่วินอีกรอบแล้วก็พบว่าอีกคนก็มองกลับมาเหมือนกัน
“ไอ้เสื้อคลุมวิศวะนั่นน่ะนะ รุ่นพี่ไม่ใช่เหรอวะ?”คีย์ถามอย่างสงสัย ว่าแล้วเทียนก็เล่าเรื่องของตัวเองกับวินให้คีย์ฟัง แม้ว่า
จะพึ่งรู้จักกันไม่นานแต่เทียนก็รู้สึกสบายใจเวลาที่อยู่กับคีย์
“ชอบพี่มันว่างั้น?”คีย์ว่าอย่างแซวๆ เทียนหน้าขึ้นสีทันทีจนคีย์ต้องหัวเราะออกมา
“เข้าไปทักมันสิ กูว่ามันน่าจะจำมึงได้นะ มองมาขนาดนั้น”คีย์ว่า
“แต่...”เทียนลังเล เขาไม่แน่ใจว่าพี่วินจะจำเขาได้หรือเปล่าเวลา3ปีที่ผ่านมามันนานมากนะ
“อย่าป๊อดดิวะ ไปๆ แยกย้ายๆ แล้วเจอกันในคาสพรุ่งนี้ กูจะรอฟังข่าวดี”คีย์ว่าพร้อมยีหัวเพื่อนตัวเล็กก่อนจะถือแก้วกาแฟ
ออกจากร้านไป เทียนกัดปากนิดๆ ใจหนึ่งก็อยากเข้าไปทักแต่อีกใจก็หวั่นๆ ร่างบางสูดหายใจเข้าอกก่อนจะลุกเดินไปยัง
โต๊ะของอีกคน เซียร์อ้าปากค้างทันทีเมื่อหนุ่มน้อยน่ารักที่เขาสนเดินมาที่โต๊ะ แม้ว่าจะไม่ได้มาหาเขาก็เถอะแต่พอได้เห็นใกล้ๆ
แล้วก็ต้องยอมรับว่าน้องเขาขาวเชี่ยๆ ขาวจนสะท้อนแสง
“เอ่อ...พี่ครับ...”
“ตามออกมา”วินว่าก่อนจะลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินออกจากร้านไป เทียนงุนงงนิดๆก่อนจะเดินตามอีกคนไปทันที
“ขึ้นรถสิ”วินว่า เทียนแม้ว่าจะงงๆแต่ก็รีบขึ้นรถไปกับอีกคนทันที บางทีพี่วินอาจจะอยากหาที่คุยกับเขาเงียบๆก็ได้
บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสำหรับเทียน ร่างบางนั่งกำมือแน่นหัวใจเต้นตึกตักๆ เขาจะพูดอะไรกับพี่วินดีนะ
จะเริ่มเล่าเรื่องยังไงดี
“ลงมา”วินว่าหลังจากที่จอดหน้าคอนโดหรู เทียนมองคอนโดตรงหน้าเลิกลั่กๆ เอ่อ...พาเขามาที่นี่ทำไมกัน หรือว่าที่นี่คือ
ที่พักของพี่วิน เทียนเดินตามอีกคนเข้าไปในคอนโดทันที ลิฟต์พาขึ้นมาจนถึงชั้น28ก่อนที่ร่างสูงจะเดินนำไปยังห้องหนึ่ง วิน
เปิดประตูเข้าไปและเทียนก็เดินตามเข้ามา
“พี่...อื้ออออออ”ร่างบางร้องครางทันทีที่ขณะกำลังจะอ้าปากถามริมฝีปากบางก็โดนประกบจูบทันที แผ่นหลังบางถูกดันไป
จนติดประตู เทียนพยายามขัดขืนแต่เพราะริมฝีปากร้อนของอีกคนที่ยัดเยียดจูบให้ทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงจนแทบจะกองลง
ไปกับพื้น
“อื้ออออออออ”เทียนครางยาวเพราะเริ่มหายใจไม่ทันวินจึงถอนจูบ ร่างบางหอบแฮกๆโกยอากาศเข้าปอดทันที
“พะ...พี่ทำอะไรกันครับ”เทียนถามอย่างตกใจกับสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น
“ก็มึงอยากนอนกับกูไม่ใช่หรือไง กูก็กำลังสนองให้อยู่”
อ้ากกกกกกกกก ตัดจบได้น่าตบมาก!!! 55555 น้องเทียนนางจะโดนกดมั้ย แล้วอิพี่วินจะจำน้องได้หรือเปล่า ฝากติดตาม
ด้วยนะคะ จุ๊บๆ >3<
___จางบิวตี้___
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
