Unlucky soulmate มึงเนี่ยนะ เนื้อคู่กู?! ☼ บทที่ 20 ☼ [อัพ 1.05.60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Unlucky soulmate มึงเนี่ยนะ เนื้อคู่กู?! ☼ บทที่ 20 ☼ [อัพ 1.05.60]  (อ่าน 21137 ครั้ง)

ออฟไลน์ Vagenlada

  • Be True to who U R
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม




บทนำ




       
บางครั้งชีวิตเราก็มีเรื่องราวต่างๆผ่านเข้ามามากมาย
   
        ทั้งดีและร้าย ปะปนกันไป
      
        ผมเป็นคนหนึ่ง ที่เชื่อว่าทุกอย่างมักมีเหตุผล และมีต้นเหตุของเรื่องราวนั้นๆเสมอ
   
        แต่ความเชื่อเหล่านั้นก็หายไป ตั้งแต่วันนั้น….

   



        “โอมมมมมมมมมมม อับดุล อับดาว อัพแอนด์ดาว เนื้อคู่ของพ่อหนุ่มคือใคร!!!”

   ท่ามกลางแสงสีส้มสลัวๆ และกลิ่นหอมฉุนกึกของกำยานแบบอินเดียน่าเวียนหัว ปรากฏร่างของมนุษย์สี่ชีวิตที่อัดกันอยู่ใน

กระโจมเล็กๆแบบอินเดียนแดง บรรยากาศภายในดูเปี่ยมไปด้วยมนต์ขลังและความน่าเชื่อถือ

ถ้าไม่ใช่เพราะ…

       คนที่เป็นแม่หมอกำลังเปิดเพลงของชนเผ่าอะไรสักอย่างซึ่งฟังไม่เข้าใจ พร้อมออกสเต็ปแบบลืมอายุ บางท่อนขาทั้งสอง

ข้างก็เฉี่ยวหน้าลูกค้าทั้งสามคนไปแบบหวุดหวิด ปากก็สวดคาถาพึมพำเพื่อถามหาลักษณะ ‘เนื้อคู่’

       คงไม่มีทางที่ผมจะเฉียดเข้ามาใกล้ที่นี่อย่างแน่นอน ถ้าไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองที่กำลังนั่งจ้องแม่หมออย่างเอาเป็นเอาตาย           

มันคะยั้นคะยอจนผมใจอ่อนแกมรำคาญ ด้วยเหตุผลที่ฟังแล้วอยากจะกระโดดสองขาคู่ถีบหน้ามัน

       ‘ไปดูซะ เผื่อมึงจะรู้ว่าทำไมตอนนี้มึงไม่มีแฟน แถมไปจีบสาวทีไรเค้าก็เบ้ปากใส่มาทุกที’ ไอ้ฟานเป็นคนเริ่มบทสนทนา

เดิมๆในทุกวันของพวกผม

       ‘เชื่อกูดิวะ ถ้ามันร้ายแรงจะได้แก้ไขกันทันไง มึงจะให้น้องน้อยของมึงเหี่ยวไม่ได้ใช้งานแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย’ สำทับด้วย         

ไอ้เทียร์

       ‘จะได้ล้างชื่อ วาหมายังเมิน ของมึงสักที ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ’ และจบด้วยประโยคนี้พร้อมประสานเสียงหัวเราะกันอย่างมีความ             

สุขสุดๆ

        ครับ…นั่นล่ะเหตุผลที่ผมเข้ามานั่งอยู่ในกระโจมพิลึกๆนี่ ผมนายวาทิตย์ ชื่อเล่น วา นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ปี 2

หรือที่เพื่อนๆชอบเรียกกันว่า ‘วาหมายังเมิน’

         ชื่อนี้มีที่มาจาก การจีบสาวของผม ที่พอเริ่มคุยกันสักได้สามอาทิตย์สาวเจ้าก็จะหายไปจากชีวิตผมแบบไม่ต้องกดปุ่ม

Delete และเป็นแบบนี้กับทุกคนที่ผมเข้าไปจีบ…

          ทุกคนเลยนะว้อย!!!

          โดยส่วนตัวผมว่าผมก็ไม่ใช่คนน่าเกลียดอะไร หน้าตาก็จัดว่าพอดูได้ นิสัยก็ออกจะเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อะไรก็ได้

โปรไฟล์ผมก็เหมือนปุถุชนธรรมดาทั่วไป ทำไมสาวๆถึงหันหน้าหนีผมกันหมดดดด

          หรือเพราะว่ามันธรรมดาไปวะ…

           ไอ้เพื่อนปากหมาสองตัวยังเคยแซวเล่นบ่อยๆจนผมแอบคิดจริง(?) ว่า

           ‘หน้าอย่างมึงหาเมียไม่ได้หรอก ไปเป็นเมียคนอื่นเค้าดีกว่า’

            บางทีวาก็คิดนะ วาผิดตรงไหน ผิดหรอที่วาหน้าเหมือนแม่ มันเลยดูค่อนไปทางจิ้มลิ้มพริ้มเพรามากกว่าหล่อ หรือเพราะ

ผมเป็นผู้ชายตัวเล็ก?

            ทำไมสาวๆไม่มองว่ามันพกพาสะดวกหนีบไปไหนก็ง่ายบ้าง และผิดหรอที่กูขาวมากจนเพื่อนมันจะมาขูดผิวไปใช้แทน

สีขาว

            ผมเคยถามคำถามพวกนี้กับสาวคนหนึ่ง และผู้ตอบคำถามนั้นของผมก็คือ น้องสาวสุดที่รักของผมเองผิด                               

ผิดทุกอย่างเลยนั่นแหละ พี่หว่าหวา (น้องมันชอบเรียกแบบนี้ เพราะชีอยากได้พี่สาวมากกว่าพี่ชาย) ผิดที่ไม่ยอมรับตัวเองซะที

รีบๆหาพี่เขยให้หนูได้แล้ว!’

             โอเคครับ พี่ผิดที่ไม่มีผัว พี่ขอโทษ!




              “วา…วา…ไอ้เชี่ยวา!” เสียงไอ้ฟานดึงผมหลุดออกจากภวังค์ และหันไปสนใจกับเหตุการณ์เบื้องหน้าต่อ แม่หมอ           

กลับมานั่งบนโต๊ะดีๆแล้ว พร้อมกับจ้องหน้าผมด้วยแววตาที่ดูแล้ว…ขนตูดลุก

               “พ่อหนุ่มจ๊ะ~ ฉันหาเจอแล้วนะ เนื้อคู่ของเธอน่ะ โฮะๆ” เมื่อแม่หมอเอ่ยประโยคนั้น หัวใจของผมก็เหมือนมีน้ำ           

หล่อเลี้ยง หลังจากมันแห้งเหี่ยวเพราะหมดหวังในเรื่องความรักของตัวเอง

              แม่หมอหลับตาลงอีกครั้งและเบิกโพลงขึ้นอย่างน่ากลัว จนผมสะดุ้ง มือเหี่ยวย่นยื่นมาลูบไปตามโครงหน้าผมช้าๆ มี

แอบจิกเบาๆด้วย

              เอ่อ เค้าคงไม่ได้เเค้นอะไรผมใช่มั้ย?

              “โอ้วว พ่อหนุ่มน้อย ไม่ใช่เล่นๆเลยนะเนี่ย โอ้ววววว ดูเขาสิ ดูใบหน้าของคู่ชีวิตเธอ ดวงตาเหมือนมีพระอาทิตย์วิบวับ

เหมือนติ๊ก เจษฯ จมูกสวยเหมือนพี่ก้อง สหรัฐ  รูปร่างกำยำ สมชายชาตรี เหมือนพี่เต๋า สมชาย นี่มันสุดยอดไปเลย!”

              “เอ่อ…ทำไมมันดูย้อนยุคจัง?” ผมถามขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวดกันยุ่งขึ้นเรื่อยๆ

              “เนื้อคู่ของพ่อหนุ่มไงจ๊ะ” แม่หมอเลิกคิ้วใส่ผม เหมือนผมถามอะไรผิดไป แต่เดี๋ยวนะ ทำไมสรรพคุณคุณเนื้อคู่มัน         

ดูแปลกๆ ติ๊ก เจษงี้ ก้อง สหรัฐงี้…ทำไมไม่มีผู้หญิงเลยวะ

            “ทำไมเค้าดูเหมือน…ไม่ใช่ผู้หญิง” ผมพูดออกไปเสียงแผ่วๆอีกครั้งกับสิ่งที่กำลังกังวลอยู่ในใจ

                “แน่สิจ๊ะ ก็ เค้า-เป็น-ผู้-ชาย”
 
               “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้สองตัวพร้อมใจกันระเบิดเสียงหัวโดยมิได้นัดหมาย ในขณะที่ผมกำลังกรีดร้องในใจ

กูหนีไม่พ้นจริงๆใช่มั้ยสาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส




แฮ่!! สวัสดีทุกคนนะคะะะะ

เป็นมือใหม่หัดเขียนค่ะ

ขอฝากหว่าหวาเเละนิยายเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะค้าาาา

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

ชุ๊บๆ

  :hao7: :-[ :impress2:

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-05-2017 00:12:38 โดย Vagenlada »

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
สงสัยเนื้อคู่ของหว่าว้า คงต้องหล่อมากแน่ๆ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
แม่หมอไม่บอกหน่อยว่าเนื้อคู่จะเจอที่ไหน~ น้องวาจะได้ไปหาถูกที่ อิอิ

ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ Vagenlada

  • Be True to who U R
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
-1-
    

        ผมเปิดกระโจมออกมาด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว พร้อมกับคำพูดของแม่หมอที่ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว เหมือนตอกย้ำให้ผมยอม

รับว่าชาตินี้คงได้ผัวเป็นตัวเป็นตนแทน
   
        ถามว่าเชื่อมั้ย ก็เชื่อนะ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นคนเลือกทางเดินของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องความรัก ที่ต้องใช้หลายๆอย่าง

ในการตัดสินใจ

   เนื้อคู่งั้นหรอ…

   ถ้าเลือกได้ มาเจอกันเร็วๆก็ดีนะ

   “เอาน่ามึง อย่าเครียดไปเลย อย่างน้อยมึงก็มั่นใจได้ว่ามึงจะมีคนดูแลนะเว้ย” ไอ้เทียร์พูดให้กำลังใจพร้อมกับตบไหล่ผมป้าบๆ ขณะที่พวกเรากำลังเดินหาของกินที่ตลาดใกล้ๆมหาลัย

   “ใช่ๆๆ มีแต่ได้กับได้ ดีจะตายมึง” สำทับด้วยไอ้ฟานที่ยิ้มจนหน้าบานเหมือนชอบใจคำทำนายนั่นนักหนา

   “มันดีขนาดนั้นทำไมพวกมึงไม่ลองได้กันดูก่อนอ่ะ” ผมย้อนกลับ แล้วเงยหน้ากระพริบตาปริบๆใส่พวกมัน ที่ตอนนี้มองหน้า

กันเลิกลั่ก มือไม้เกานู่นเกานี่ให้มั่วไปหมด

   “เพ้อเจ้อนะมึงอ่ะ ไปหาไรแดกกันดีกว่า” เป็นไอ้ฟานที่ดึงสติได้คนแรก มันล็อคคอผมแก้เขินแล้วลากไปโซนของกิน ก่อน

จะปิดปากผมด้วยไก่ย่างไม้ใหญ่ แหม่ รู้งี้ล้อบ่อยๆซะก็ดี

   
           ระหว่างที่ผมกำลังสวาปามไก่ย่างเข้าปากอยู่ริมฟุตบาท รอไอ้สองคนนั่นไปซื้อของใช้อีกนิดหน่อย ก็มีวัตถุบางอย่างพุ่ง

มาชนผมด้วยความเร็วสูง

   แรงชนนั้นทำให้ผมเซไปกระแทกกับกำแพงข้างหลังอย่างแรง ก่อนจะเซพรวดๆไปอีกทาง ผมยกมือขึ้นมาดันพร้อมหลับตา

ปี๋ เตรียมรับความเจ็บ

   “โอ๊ย”

          ผมร้องเบาๆเพราะรู้สึกเจ็บ เวลาเดียวกับเสียงล้อรถยนต์บดเบียดกับพื้นถนนดังลั่น

           ผมได้ยินเสียงคนใครคนหนึ่งก่นด่า ตามด้วยเสียงกระชากรถออกไป เมื่อลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วมองไปอีกฝั่งของถนนก็พบ

กับ ร่างสูงโปร่งของชายคนหนึ่ง นั่งค้อมตัวอยู่ริมถนน สองแขนของเขากอดอะไรบางอย่างอยู่

พอเขายืนขึ้นผมก็เห็นสิ่งที่เขากอดไว้ ลูกหมาสีขาวที่ดูมอมแมมกำลังซุกซบเข้าหาไออุ่นจากผู้ชายตัวโตคนนั้น

นี่เขาช่วยหมาตัวนั้นไว้หรอ?

          เขากำลังเดินข้ามถนนกลับมา ทำให้ผมสามารถสำรวจเขาได้ชัดเจนขึ้น เขาเป็นผู้ชายตัวสูง ใบหน้าได้รูป แต่ที่ทำให้ผม

ต้องมองค้าง ก็คือดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ดูอบอุ่นอ่อนโยนราวกับไออุ่นจากแสงอาทิตย์

   “คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ ขอโทษนะครับที่เมื่อผมไม่ทันระวัง” เขาเดินตรงมาทางผมพร้อมกับเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียง

สำนึกผิด

   “ไม่เป็นไรครับ ช่วยไว้ได้ก็ดีแล้ว” ผมยิ้มตอบเขาไปบางๆ พร้อมกับมองเจ้าหมาน้อยในอ้อมกอดเขา มันกำลังถูไถหัวเล็กๆ

เข้าหาความอบอุ่น

   “ขอโทษด้วยนะครับที่ผมชนเพื่อนคุณ” พอประโยคนี้ ผมขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ

   เพื่อน? นี่ไอ้พวกนั้นมันกลับมาแล้วหรอ ทำไมไม่โวยวายเลยวะ?

   “คุณไม่ได้ชนผม แต่เค้าเป็นคนชนผม แล้วเค้าก็ไม่ใช่เพื่อนผมด้วย” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากบนหัวผม นั่นทำให้ผมได้สติว่า

ไอ้สิ่งที่คิดว่าเป็นกำแพง จริงๆแล้วมันไม่ใช่…

   ที่ผมยืนพิงแถมยังเอามือไปแปะในจุดที่ไม่ควรแปะคือ คน!

   ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง แถมยังดูกำยำตามแบบชายอกสามศอก ใบหน้าคมที่ปกคลุมไปด้วยหนวดเครา อย่างกับออกมาจาก

ป่าดูน่ากลัว โดยเฉพาะดวงตาสีนิลคมดุที่มองลงมาอย่างไม่สบอารมณ์กับการกระทำของผม

   ใช่ครับ ผมยืนพิงเค้านานสองนาน และเอามือไปแปะบนหน้าอกเค้าอย่างไม่รู้ตัว

   ซวย!!! กูจะโดนฆ่ามั้ยเนี่ย ทำไมหน้าแม่งเหมือนโจรงี้วะ!

        “มองอีกนานมั้ยครับ ถ้ามองเสร็จแล้วก็ปล่อยด้วย” จบประโยคเค้าก็ดันผมออกอย่างไม่ใยดี จนผมเซไปเซมา ก่อนที่จะ

ถูกรั้งให้ยืนตรงด้วยมือของผู้ชายตาสีน้ำตาลคนแรก คนๆนั้นเดินหายไปแล้ว ผมแอบเบ้ปากใส่เขา คนอะไรแล้งน้ำใจชะมัด

พิงนิดพิงหน่อยทำเป็นโมโห ฮึ่ย!

        “สงสัยข้อมือซ้นแน่เลย” พอหายตกใจผมก็กลับมาสนใจมือตัวเองต่อ พอลองขยับข้อมือเบาๆ ก็รู้สึกเจ็บ น่าจะเป็นตอนที่

มือผมไปกระแทก ‘กำแพง’ มีชีวิตนั่นแน่ๆเลย

        คิดดูดิคนบ้าไร แค่กระแทกหน่อยเดียว แม่งทำมือชาวบ้านซ้นได้

        “ขอผมดูหน่อยนะครับ” ผู้ชายข้างๆผมพูดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับส่งเจ้าหมาน้อยมาให้ผมอุ้มไว้

เขาจับข้อมือผมขึ้นมาอย่างเบามือ และกดๆอยู่สักพัก แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองผม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมกำลังมองเขาอยู่

พอดี

        ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพระเอก(?)ละครไทย ที่ต้องมีฉากให้สบตากันแบบนี้ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว โดย

เฉพาะกำลังระบายรอยยิ้มน้อยๆ

         รอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น…


        “ข้อมือซ้นจริงๆครับ กลับบ้านไปแล้วประคบน้ำแข็งสัก 20 นาที แล้วก็ประคบด้วยน้ำอุ่นอีกที ช่วงนี้พยายามอย่าใช้งานข้อ

มือมาก ถ้ามันไม่หายก็ต้องไปหาหมอนะครับ” เขายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะเอาลูกหมาออกจากมือผม

        “คุณเป็นหมอหรอครับ?” ที่ถามที่ไม่ได้กวนนะครับ แต่เขาดูเหมือนรู้เรื่องพวกนี้ดีมาก

       “อ่อ ผมเรียนสัตวแพทย์ปีสี่ ชื่อสามครับ”

        โอเคชัดเจน…เขาเป็นหมอ แต่ไม่ใช่หมอรักษาคน

       “แล้วเมื่อกี๊วิธีรักษาหมาเวลาข้อเท้ามันซ้นรึเปล่าครับ?”

     “ไม่ใช่หรอก มันเป็นวิธีทั่วไปที่ควรรู้ไว้น่ะครับ แล้วข้อมือซ้นแบบนี้ลำบากรึเปล่า เรียนคณะอะไรอยู่?” แววตาของเขาเริ่มฉาย

แววกังวลอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่า ข้อมือซ้นอาจจะทำให้ผมใช้ชีวิตลำบาก

       “เรียนวิศวะครับ แต่ผมอยู่แค่ปีสอง ช่วงนี้งานยังไม่หนักเท่าไหร่ น่าจะไม่เป็นไร” ผมตอบไปตามตรง ช่วงนี้พึ่งจะเปิดเทอม

ใหม่ๆถึงงานจะเยอะไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นงานหนัก

      “งั้นพี่ขอเบอร์หน่อยได้มั้ยครับ”


      “หืม?” สรรพนามแทนตัวและประโยคที่เขาพูดออกมาทำให้ผมเบิกตากว้าง และมองเขาอย่างประหลาดใจ

      “ก็เราเด็กกว่า แล้วพี่ก็ทำน้อง…”

      “วาครับ”

     “พี่ทำน้องวาครับเจ็บตัว”
 
     “….วาเฉยๆครับ”

    “น้องวาเฉยๆครับหรอ? ทำไมชื่อยาวจัง” 

     ผมมองเขาอย่างหาเรื่อง และนับหนึ่งถึงสามในใจ เพื่อยังมือยั้งเท้าไม่ให้มันกระตุกไปเอง กับ            สกิลการกวนตีนของ

หมอหมาคนนี้ เขาหัวเราะเบาๆและยกมือขึ้นข้างหนึ่งอย่างยอมแพ้

     “โอเคๆ  พี่ทำน้องวาเจ็บตัว เผื่อมีอะไรให้พี่พอช่วยได้บ้าง” เขายื่นโทรศัพท์มาอีก ผมมองมันอย่างลังเล

จะให้ให้เบอร์กับคนที่พึ่งเจอกันเนี่ยนะไอ้วา ถ้าไอ้ลูกหว้า(น้องสาวผมเอง) รู้มันต้องด่าผมว่าแรดแน่ๆ 

      ใช่ๆมันต้องไม่ดีแน่ๆ อาจจะเป็นมิจฉาชีพก็ได้ มึงคิดถูกแล้ววา!

     “คือผม…” ผมกำลังจะปฏิเสธไป แต่เขาก็ขัดขึ้นมาก่อน ด้วยคำพูดสั้นๆที่ทำให้ผมถึงกับไปต่อไม่เป็น


     “นะครับ น้องวา”

       สายตาลูกหมาที่มองแบบอ้อนๆ จนไอ้ตัวที่อยู่ในอกยังสู้ไม่ได้ พร้อมกับน้ำเสียงนุ่มๆ ดูน่าสงสาร ยิ่งอีกฝ่ายกระพริบตาปริบๆ

เป็นพร็อพ ผมก็ตายสนิท…

       กูยอมแพ้!!! ใครทนได้ทนไป แต่ไอ้วาจะไม่ทน

        ผมรับโทรศัพท์เขามากดเบอร์ตัวเอง และแถมด้วยการแอดไลน์กับเฟซบุ๊ค แล้วจัดการยัดคืนใส่มือเขาอย่างโมโหตัวเองนิดๆ แต่ไหนๆจะแรดแล้วก็แรดแม่งให้สุดแล้วกัน


        “งั้นพี่ไปก่อนนะครับ อย่าลืมทำตามที่บอกด้วยนะ” พอพูดจบเขาก็จับอุ้งเท้าของหมาน้อยโบกบ๊ายบาย แล้วเดินจากไป

ผมมองเเผ่นหลังเขาที่ค่อยๆไกลออกไปอย่างครุ่นคิด เเปลกดีนะว่ามั้ย ที่ผมได้เจอเขาวันนี้ ทุกอย่างมันดูจงใจอย่างน่าเหลือเชื่อ

เเต่ทั้งหมดมันคือเรื่องบังเอิญ

        เขาจะใช่คนที่ผมรออยู่รึเปล่านะ...



ตอนที่หนึ่งมาเเว้วววววววว

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะะะ  :-[ :-[ :-[
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-02-2016 13:59:01 โดย Vagenlada »

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
เจอแล้วววเนื้อคู่

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
เจอเนื้อคู่แล้วแต่ไม่รู้ว่าคนไหน
ถ้าตามชื่อเรื่องน่าจะเป็นคนที่ดูดุๆโหดๆ(รึป่าวนะ??)
แต่คนนี้ก็อบอุ่นดี

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
พี่สามมมมม กวนตีนน่ารัก 5555+
น้องวาเจอเนื้อคู่ละใช่ไหมนี่

ออฟไลน์ nightsza

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-1
หรือเนื้อคู่จะเป็นพี่สาม

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ทำไมรู้สึกไอ้กำแพงจะใช่กว่า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
หรือน้องวาจะมีเนื้อคู่2คน กิกิ :laugh:

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
ลุ้นๆพ่อหนุ่มกำแพง
หมอหมาสุภาพเกินชื่อเรื่อง

ออฟไลน์ Vagenlada

  • Be True to who U R
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0


-2-





             หลังจากพี่หมอหมาไปแล้ว ไอ้เพื่อนตัวดีสองคน ก็โผล่หัวออกมาจากเสาไฟต้นใกล้ๆ คาดว่าคงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

และสิ่งที่พวกมันจะทำต่อไปก็คือ…การล้อผม


   “ พี่ครับ ข้อมือซ้นอ่ะ ดูให้หน่อยได้ป่ะ ” ไอ้ฟานเริ่มต้นด้วยทำท่าสะดีดสะดิ้ง พร้อมยกมือไปแปะหน้าอกไอ้เทียร์


   “ ไหนๆ ให้พี่ดูหน่อยสิครับ ฟู่ววว หายไวๆนะ โอมเพี้ยงงง ” และไอ้เทียร์ก็ยกมือไอ้ฟานมาเป่า พวกมันสบตากันพร้อมกระ


พริบตาถี่ๆ มโนว่าตัวเองเป็นพระเอก นางเอกละคร



   “ ตรงนี้ก็เจ็บด้วยอ่ะ ดูให้หน่อยได้มั้ย ” ไอ้ฟานยกมือขึ้นแตะปากเบาๆ ไอ้เทียร์เลยค่อยๆลดใบหน้าลงมาเรื่อยๆ



   หึ…และนั่น ก็เป็นเรื่องราวผิดพลาดที่สุดในชีวิตของพวกมัน



   ผมที่รอจังหวะอยู่แล้ว ขยับเข้าไปใกล้พวกมันอย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือข้างที่ไม่เจ็บตบ เอ๊ย ดันหัวไอ้ฟานให้ขยับไปหาไอ้


เทียร์อย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ริมฝีปากของพวกมันชนกันเต็มๆ


   สมน้ำหน้า วะฮ่าฮ่าฮ่าๆ


   “ เชี่ย!!! มึง!!! ” ไอ้ฟานโวยวายออกมาเสียงดัง ทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำ ส่วนไอ้เทียร์นี่สติหลุดออกไปจากร่างแล้ว


   “ อะไรหรา~~~ เห็นพวกมึงเล่นกัน กูก็แค่อยากเล่นบ้าง ” พูดจบผมก็เดินฮัมเพลงกลับคอนโดอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้พวก


มันสองตัว ยืนหน้าแดง มองกันไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก


   ให้มันได้กันจริงๆเหอะ กูจะล้อให้แม่งเอียนเลยสาสสสสส


   

         คอนโด   


         หลังจากไอ้สองคนนั้นหายเอ๋อ พวกเราก็พากันกลับคอนโดที่หารค่าเช่ากันสามคน โดยแบ่งเป็นห้องนอนเล็กๆสามห้อง ตรง

กลางเป็นห้องรับแขกขนาดกลาง มีห้องครัว และห้องน้ำที่ใช้ด้วยกันบางครั้ง


   และตอนนี้พวกเราก็กำลังอาบน้ำด้วยกัน อ๊ะๆ อย่าพึ่งตกใจกัน ต้องเล่าก่อนว่าพวกเราสามคนสนิทกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ดัง

นั้นเรื่องอาบน้ำด้วยกันนี่ปกติมาก ไร้ยางอายใดๆทั้งสิ้น เรียกได้ว่าเห็นกันมาหมดแล้วทุกซอกทุกมุม จนบางครั้งก็เหมือนกับตาย

ด้านกันไปเเล้ว


   ไอ้ฟานยืนสระผมอยู่ตรงฝักบัวที่แยกออกไปอีกฝั่ง ไอ้เทียร์แปรงฟันอยู่หน้ากระจก ส่วนผมก็แช่น้ำอยู่ในอ่าง พลางคิดเรื่อง


ที่เกิดขึ้นวันนี้


   วันนี้มันเป็นวันที่แปลกดีนะ อยู่ดีๆผมที่ค้านเรื่องการไปหาหมอดูแบบหัวชนฝา กลับยอมไปดูง่ายๆ แถมพอออกมา คนที่มี


คุณสมบัติเหมือนเนื้อคู่ของผมก็ปรากฏออกมาแบบไม่คาดฝัน สรุปว่าชีวิตนี้ผมจะไม่สามารถมีแฟนเป็นผู้หญิงได้จริงๆหรอ


   “ คิดอะไรของมึง หน้าเครียดชิบ ” เสียงไอ้ฟานดึงผมออกจากภวังค์ พอมองไปรอบๆ ก็เหลือแค่ผมกับมันสองคนแล้ว ผม


เงยหน้ามองมันด้วยแววตาสับสน


   “ กูต้องเป็นเกย์จริงๆหรอวะ? ”


   “ ไม่หรอกมึง อย่าคิดมากกับคำพูดของแม่หมอเลย เรื่องแบบนี้มันเชื่อใครไม่ได้หรอกนะ ตัวมึงเองนั่นแหละที่ต้องเป็นคน


ตัดสิน แต่มึงแค่อย่าปิดโอกาสตัวเองก็พอ มึงไม่ต้องสนใจว่าเขาเป็นเพศอะไร หรือใคร ให้ใช้ความรู้สึกของมึงตัดสิน บางทีการ


เปิดรับอะไรใหม่ๆบ้าง อาจจะทำให้มึงเจอคนของมึงก็ได้นะ แล้วที่ผ่านมามึงยังโสดหรือจีบใครไม่ติด ก็เพราะว่ามึงไม่ใช่สำหรับ


พวกเขาไง ” มันพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ซึ่งช่วยให้ผมคลายความกังวลลงไปได้บ้าง ยิ่งฝ่ามือของมันลูบเบาๆที่หัวผม ก็ยิ่งทำให้


ผมรู้สึกดีขึ้น


   “ ขอบคุณมึงมาก กูสบายใจละล่ะ ” ผมยิ้มตอบมันแล้วขยับไปอาบน้ำดีๆสักที


   บางที ลองดูก็ไม่น่าเสียหายอะไร มั้ง
   



   23.02 น.


   พออาบน้ำเสร็จ ผมก็ออกมายืนรับลมที่ระเบียงพร้อมกับดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมชอบกลางคืนมากกว่ากลางวันนะ ถึงมันจะ


มืด แต่มันก็ช่วยให้เรามองเห็นอะไรหลายๆอย่างที่เรามองข้ามไปในตอนกลางวัน อย่างเช่น ดาว


   เสียดายที่แสงไฟในเมืองทำให้เราไม่ค่อยมองเห็นดวงดาวเท่าไหร่ นี่ถ้าเป็นที่บ้านต่างจังหวัดของผมนะ ป่านนี้คงมีแต่จุด


สว่างๆประดับเต็มท้องฟ้าไปหมดแล้ว




   ไลน์!!



   ผมยืนอยู่ตรงนั้นได้สักพัก เสียงไลน์ก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ เมื่อกลับเข้าไปเปิดดู ก็พบว่าคนที่ทักมาคือ พี่สาม เขาส่งรูปเจ้า



หมาเมื่อตอนเย็นที่นอนหลับปุ๋ยในบนที่นอนพร้อมห่มผ้าเรียบร้อย ดูมีความสุขและสบายสุดๆ



หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : นอนหลับปุ๋ยเลย


วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ตกลงพี่เอามันไปเลี้ยงจริงๆหรอ?


หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : ครับ ช่วยแล้วก็อยากช่วยให้สุดน่ะ



วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : แล้วมีชื่อยังอ่ะ



หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : ยังเลย วาว่าชื่อไรดีอ่ะ



วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ผมว่ามอมแมมน่ารัก



หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : เออ น่ารักดีนะ


วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ใช่มะ



หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : คนตั้งชื่ออ่ะ น่ารักดี



วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ………..


หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : ล้อเล่นๆ พี่นอนละนะ ประคบข้อมือด้วยอ่ะ เดี๋ยวพน.ปวด



วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ครับ



   บทสนทนาของเราจบลงแค่นั้น ผมจึงไปปิดไฟ แล้วล้มตัวลงนอน ก่อนจะลองขยับข้อมือดู มันอาจจะปวดอยู่หน่อย แต่ไอ้



พวกนั้นมันประคบร้อนประคบเย็น พร้อมให้กินยาแก้ปวดไปแล้ว พรุ่งนี้น่าจะดีขึ้น



   ผมหลับตาลงพร้อมกับปล่อยความคิดต่างๆออกไป



   วันนี้เป็นวันที่ดี



   หวังว่าวันพรุ่งนี้จะดีด้วยนะ



   ฝันดีครับ





ตอนที่สองมาเเว้วววว


ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

ชุ้บๆ  :mew1: :mew1: :hao7:

ออฟไลน์ panitanun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
หมอหมาน่ารักนะเนี่ยยย

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
ตั้งชื่อไลน์กันงี้จริงดิ 5555+

พี่สามนี่ชอบหยอดน้องจัง จีบน้องปะนี่ อิอิ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ร้องมอมแมม น่ารักดี

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
ใครอะ เนื้อคู่น้องวาวา อิอิ แต่แอบเชียร์พี่กำแพง เพราะชอบพระเอกเถื่อนๆ อิอิ

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
น่ารักจริงๆเรื่องนี้ อิอิ :-[

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
เริ่มจีบกันใช่ไหม

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PiSCis

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
เห้ย!! หรือว่าจะเล่นเพื่อน555 ไม่ใช่ล่ะ
หมอก็น่ารักดีนะ คิดจะจีบน้องล่ะสิ คึคึ แต่เราว่า พระเอกยังไม่มา

ออฟไลน์ nightsza

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-1
เชียร์พี่สามมมมสุดตัววว

ออฟไลน์ Vagenlada

  • Be True to who U R
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
-3-


        ปึก
   

       “โอ๊ย!”

   ณ ตอนเช้าที่อากาศสดใสจนเหงื่อหยดติ๋งๆ นายวาทิตย์คนนี้กำลังเดินทอดน่องอย่างอารมณ์ดีไปที่คณะ และในขณะที่

กำลังดื่มด่ำกับธรรมชาติอยู่นั้น เท้าของผมดันไปสะดุดกับยอดหญ้า(?) ส่งผลให้ผมเซไปเซมา และคงล้มหน้าทิ่มพื้น ถ้าไม่ใช่

เพราะ…

   ครับ…ผมชนอะไรบางอย่างอีกแล้ว

   ผมกระแทกเข้ากับอะไรบางอย่างที่คิดว่าน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ มนุษย์ที่หน้ากลัวเหี้ยมๆ และเป็นมนุษย์กำแพง

คนเดียวกันกับเมื่อวาน!!!

   กูซวยอีกแล้ว!!!

   “ขะ ขอโทษครับ” ผมรีบละล่ำละลักขอโทษเขา พร้อมกับใช้มือดันตัวเองออกจากวงแขนของเขาที่รับผมไว้ตอนจะล้ม แต่

ดันลืมว่าข้อมือเดี้ยงอยู่ แทนที่จะออกมาได้ กลับกลายเป็นว่าผมมือวืด จนจมเข้าไปในวงแขนเขาแน่นกว่าเดิม

   “ล้มใส่ผมอีกแล้วนะ” น้ำเสียงราบเรียบของเขาพูดขึ้นเบาๆ แล้วดันผมออกอย่างสุภาพ

   “ขอโทษครับ เมื่อกี๊ไม่ทันระวัง” ผมก้มหน้างุดเมื่อดวงตาสีนิลคู่นั้นมองลงมา

   “ไม่เป็นไร”

   “….”

   เกิดความเงียบขึ้นระหว่างผมกับเขา ผมยืนก้มหน้ามองเท้าแบบไม่รู้จะทำอะไรที่มันดีกว่านั้น ก็เพราะเขาไม่ยอมเดินออก

ไป หรือพูดอะไรต่อ

   “ข้อมือเป็นไงบ้าง” ผมเงยหน้ามองเขาอย่างประหลาดใจและสงสัย ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าข้อมือผมเจ็บ



        แต่ก็พบเพียงใบหน้าดุๆกับสายตาราบเรียบที่เป็นคำตอบ ผมเลยเลือกเงียบและจะเดินออกไปแทน แต่ก็ถูกรั้งไว้ด้วยฝ่ามือ

ของเขา

       “ผมถามว่าข้อมือเป็นยังไงบ้าง” เขาถามเสียงดุหน่อยๆ

        “กะ ก็ดีขึ้นแล้ว” ผมตอบไปแบบตะกุกตะกัก พร้อมมองหาทางหนี เอาไงดีวะ กูโดดเข้าพุ่มไม้ดีมั้ย หรือแกล้งตายแม่งตรงนี้

ดี ระหว่างที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่ ผมก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อเขาออกแรงดึงให้ผมนั่งลงที่ม้านั่งแถวนั้น

        “เฮ้ยๆๆๆๆๆ จะทำอะไร” ผมยื้อข้อมือตัวเองไว้ แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้อยู่ดี จนสุดท้ายก็ต้องนั่งลงกำแพงนี่มันกำแพงสมชื่อ

จริงๆ!

        ฝ่ามือของเขาข้างหนึ่งจับข้อมือผมไว้ ส่วนอีกข้างก็ควานอะไรบางอย่างในกระเป๋าเป้ของตัวเอง ผมมองมือเขาอย่างลุ้นๆว่า

มันจะเป็นอะไร คงไม่ใช่พวกมีดพก ปืนปากกาอะไรแบบนี้ใช่มั้ย

       ให้ตายเหอะ ใครก็ได้ช่วยวาที ทำไมช่วงนี้ชีวิตมันถึงได้มีสีสันขนาดเน้ กูไม่ใช่เป๊ปซี่ไม่ต้องเต็มที่กับกูมากก็ได้!

หลังจากฟุ้งซ่านไปนานเขาก็หยิบผ้าพันที่เป็นผ้าฝ้ายแบบยืดออกมา และพันลงบนข้อมือผมอย่างคล่องแคล่ว โดยพันให้ขัดกับ

มือ เพื่อลดการใช้งานข้อมือของผม

      “พันไว้หน่อยก็ดี เดี๋ยวเผลอใช้มือมากๆ แล้วมันไม่หาย”

ผมมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ เขาก็มองผมกลับมาด้วยสายตาราบเรียบเช่นเคย

      “แล้วผมจะคืนให้คุณยังไงล่ะ?”

     “ไม่ต้องหรอก ผมให้ แล้วก็ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณด้วย”

     “หืม?” ผมขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก

    “ผมชื่อ ‘หิรันต์’ เรียกรันต์ก็ได้ อยู่วิศวะปี 1 พี่จำไว้ให้ดีๆล่ะ”

      โอเคครับ พี่จะจำไว้อย่างดีเลย ‘น้องกำแพง’

      แล้วเหตุการณ์ประหลาดๆตอนเช้าระหว่างผมกับน้องกำแพงก็ผ่านไป ผมเข้าเรียน กินข้าว ตกเย็นก็เริ่มหาที่กินเหล้าตามปกติ

      ตอนนี้ผมอยู่ในร้านแถวๆมหาลัยกับเพื่อนในขณะ ภายในร้านเป็นบรรยากาศสบายๆ มีเสียงเพลงอะคูสติกคลอเบาๆ ช่วยให้ผ่อนคลาย พวกผมไม่สายกินเอาตายครับ แค่กินให้เคลิ้มๆ พอหลับสบายเฉยๆ

     “มึงๆ ดูนี่ดิ” เสียงจากเพื่อนในคณะของผมดังขึ้น พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผมดู ในจอปรากฏภาพของชายหนุ่มรูปร่างกำยำ ใบหน้าคมเข้มแบบชายไทย จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากเป็นกระจับสวย แต่ที่ดึงดูดสายตาได้มากที่สุด ก็คงเป็นดวงตาเรียว
คมสีนิล ที่พอจ้องนานๆแล้วให้ความรู้สึกเหมือนกำลังโดนพระอาทิตย์แผดเผา

    “ใครวะ?” ผมถามอย่างสนใจ

    “เค้าลือกันว่าเป็นปีหนึ่งคณะเรา แต่เท่าที่กูดูวันรายงานตัวยังไม่เห็นมีใครหน้าตาแบบนี้สักคน”

    “กูก็ว่างั้น ปีนี้กูเห็นมีแต่แนวเกาหลี โอปป้าซารังเฮไรเงี้ย” เสียงไอ้ฟานดังขึ้นจากข้างหลังผม พอหันไปมองมันก็เจอไอ้เทียร์ตบหัวไปเบาๆ ก่อนพวกมันจะนั่งลงแล้วทักทายเพื่อนในคณะ

    “มึงหายไปไหนกันมาสองคน” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย พอเลิกเรียนปุ๊ป ไอ้ฟานก็ขอตัวก่อนบอกว่ามีธุระต้องไปทำ พอสักพักนึงไอ้เทียร์ก็หายไป แต่มันกลับโผล่มาพร้อมกัน น่าคิดนะเนี่ยยยย

    “กูไปทำธุระมาไง ละเจอไอ้เทียร์หน้าร้านพอดี” ไอ้ฟานเป็นคนตอบผม แต่ไอ้เทียร์กลับยิ้มบางๆและหันไปจ้องหน้าไอ้ฟานพร้อมกับพูดในสิ่งที่ตรงกันข้าม

   “มึงมั่นใจหรอ ว่าเจอกูหน้าร้านอ่ะ”

   ไอ้ฟานเม้มปากนิดๆแบบขัดใจ พร้อมกับยกเหล้าขึ้นกินแก้เขิน ท่ามกลางเสียงโห่แซวของเพื่อนๆ


    ไลน์!!

     ก่อนที่ผมจะกินเหล้าต่อเสียงไลน์ก็ดังขัดขึ้น แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่สามคนเดิม เพิ่มเติมคือรูปน้องมอมแมม(สุดท้ายก็เอาชื่อนี้จริงๆ)ที่กำลังกินนมในจานอย่างเอร็ดอร่อย
   
      ผมยิ้มออกมาบางๆ แล้วส่งรูปเหล้ากลับไป

วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ฝากบอกมอมแมมทีกินนมไม่อร่อยหรอก กินนี่อร่อยกว่า

หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : จริงป่ะ?

วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : จริงดิ พี่ไม่เคยกินเหล้าหรอ?

หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : เคยสิ แต่พี่ว่าอย่างอื่นอร่อยกว่า

วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : อะไรอ่ะ ถ้าดีก็แบ่งกันบ้างดิ 555555
หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : sent a photo

หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : กินพี่ไงครับ ❤

   ผมเกือบพ่นเหล้าออกจากปาก เพราะรูปที่พี่สามส่งมา เป็นรูปฮีครึ่งท่อนในสภาพเปลือยเปล่า ร่างกายแข็งแกร่งแบบบุรุษเพศมีหยดน้ำเกาะพราว ทำให้เลือดผมพร้อมใจกันสูบฉีดไปที่ใบหน้าจนร้อนวูบวาบ

   พี่แม่งทำอะไรเนี่ย!!!

   “ไอ้วาเป็นไรวะ หน้าแดงๆ”

   “ปะ เปล่า เหมือนกูจะเมาละ กูขอกลับก่อนนะ พวกมึงก็อย่าแดกเยอะอ่ะ”

   ผมรีบยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วลุกออกมาทันที ตายกูต้องตายแน่ๆ ถ้าพี่สามยังขี้อ่อยแบบนี้ ไม่รอดแน่ๆ

   พี่สามนั่นแหละไม่รอด กูจะจับทำผัวจริงๆนะ!!!





ครบเเล้วน้าาาา

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเเละเข้ามาอ่านค่ะะะ

ช่วงนี้ยังเรื่อยๆไปเนอะะ  :-[ :o8: :impress2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-02-2016 21:36:15 โดย Vagenlada »

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
เชียร์น้องเหมันต์ น้องกำแพงของพี่ อิอิ

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ตกลวใครพระเอกเนี๊ยะ???

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
เราว่าหิรันต์เป็นพระเอก ที่ใช้ให้จำไว้ดีๆนี่จะมาจีบพี่เค้าใช่ม่ะ  วาว่าก็เพ้อเกิ๊น

ออฟไลน์ Vagenlada

  • Be True to who U R
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
-4-
   
         ระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับหอด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยจะปกติดีนัก ไอ้ตัวต้นเหตุก็มายืนยิ้มแฉ่งที่หน้าหอผม พอเห็นผมเดินมาเขาก็เรียกเสียงดัง พร้อมเดินมาหาด้วยสีหน้าแป้นแล้น ส่วนผมก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ก้มหน้างุด จะให้เงยได้ยังไงเล่า ใจแม่งรัวเป็นจังหวะร็อคแบบนี้!


   “น้องวาๆๆ นี่ๆๆ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่สดใสทำให้ผมค่อยๆเหลือบตาขึ้นมอง ก็เจอเข้ากับดวงตาอบอุ่นที่ยิ้มจนตาหยี ทำให้ใบหน้าของพี่สามดูอ่อนโยนจนหัวใจผมกระตุก


   ถ้าพี่สามยังอ่อยน็อนสต็อปแบบนี้ กูต้องช็อคเข้าห้องไอซียูแน่ๆ!


   “ครับ?” ผมตอบออกไปเสียงแผ่ว พร้อมกับสะบัดหัวไปมานิดๆเพื่อเรียกสติ


   “พี่มีของมาฝาก” อีกฝ่ายเอ่ยพร้อมยกถุงอะไรบางอย่างขึ้นมาระดับสายตาผม


   “ลิ้นจี่?” เมื่อเพ่งมองดีๆแล้ว ผมก็เป็นว่ามันคือลิ้นจี่ลูกโต สีแดงสดน่ากิน


   “ใช่ครับ คุณแม่พี่ส่งมาให้จากเชียงรายเลยนะ อร่อยมากๆเลย พี่ทานคนเดียวไม่หมดเลยเอามาฝากน้องวา”


   “อ่อ ขอบคุณมากครับ”


   “พี่เอาลิ้นจี่มาฝากนะ”


   “ครับ?” ผมเงยหน้ามองเค้าแบบงงๆ หลังจากรับถุงลิ้นจี่มา


   “แล้วพี่ก็ยืนอยู่หน้าหอน้องวา” คราวนี้คิ้วผมยิ่งขมวดเป็นปมหนักกว่าเดิม อะไรของพี่แกวะ


   “ครับ แล้ว?”


   อีกฝ่ายยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ ดวงตาอบอุ่นนั่นก็ทอประกายวิบวับ ก่อนจะเอ่ยสิ่งที่ผมคิดว่าคนอย่างพี่สามไม่มีวันพูดออกมา    “รวมกันก็เป็นลิ้นจี่ที่หน้าหอไงครับ”


   “……หอพี่เหอะ!” ผมทุบไหล่เขาไปทีนึง โทษฐานพูดอะไรพิสดารออกมา แล้วเดินจ้ำขึ้นห้องแบบไม่คิดหันกลับไปมองอีก พี่แม่ง ทะลึ่งว่ะ จ่อ เจ่อ ไรก็ไม่รู้ หนูวาไม่รู้เรื่องงงง


   ไลน์!!~


   ขณะที่กำลังไขกุญแจเข้าห้อง โทรศัพท์ของผมก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา เดาไม่ยากเลยว่าใครส่งข้อความมา พี่สาม…

หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : กินลิ้นจ่อ เอ๊ย ลิ้นจี่ให้อร่อยนะครับน้องวา


วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : พี่ครับ…เลิกเล่นอะไรแบบนี้เถอะมันไม่เข้ากับหน้าพี่เลยนะ


หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : พี่หล่อเกินไปใช่มั้ย TT


วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : ไม่ใช่ครับ…


หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : งั้นพี่ก็น่ารัก *-*) แล้วน้องวารักพี่มั้ยครับ


วาบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ : บายครับพี่


หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบก : ไปไหนอ่ะ คุยกับพี่ก่อน พี่เหงา TT


   ผมไขกุญแจเข้าห้องอีกครั้ง และเข้าไปนอนในห้องของตัวเอง พลางมองหน้าจอโทรศัพท์ไปด้วย ตอนนี้มันแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้ามา แต่ผมไม่ได้เปิดอ่าน ผมไม่รู้ว่าเพราะผมกินเหล้ามารึเปล่า ผมถึงรู้สึกสับสน และตะขิดตะขวงใจแบบนี้


   ใช่ ผมต้องเมาแล้วแน่ๆ…ที่เห็นแต่รอยยิ้มของพี่สามเต็มเพดานห้องไปหมดแบบนี้






ตอนที่สี่มาเเล้วววว
หายไปนานเลยค่ะะ งานเยอะมว้ากกกกก TT  :mew6: :katai1:

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
พี่สามขี้อ่อยว่ะ สรุปใครพระเอก ทำไมหิรันต์ไม่เผยตัวเลย

ออฟไลน์ panitanun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ตกลงพี่สามเป็นพระเอกเหรอออ
พี่สามน้องไม่มีห..นะคะ55555555

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด