ตอนที่ 19
เช้าวันใหม่ สดใส (หรือเปล่าก็ไม่รู้) เป็นปกติสุขของผมที่ผมจะตื่นสาย สายได้สายเอา บ้านก็ใกล้โรงเรียนนะ แต่ก็ไม่ได้ใกล้เกินไป นั่งรถเมล์ไปแป๊บนึงก็ถึงแล้วคับ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาสายและต้องเชิญธงชาติ หลังจากปฏิบัติภารกิจผ่านไปเรียบร้อย เช่นเดิมที่ผมก็ต้องเดินกลับไปที่แถว ผ่านแถวของเดช แล้วมันก็บอกว่าให้ไปหา (อีกแล้ว)
“อะไรล่ะ” - ผมถามมัน
“อ่ะ” - มันยื่นซองถุงกระดาษที่ผมคุ้นตาที่สุด
“อีกแล้วเหรอ อย่างอื่นก็ได้นะ”
“มันขายหน้าโรงเรียน ก็นึกไม่ออกว่าคนอย่างมึงจะกินอะไรได้”
“กินจนหน้ากูจะเป็นข้าวเหนียวหมูปิ้งแล้ว มึงเล่นซื้อมาให้กูติดๆกันทุกวัน”
“ถ้ามึงไม่อยากกินข้าวเหนียวหมูปิ้งอีก มึงมาเช้าๆ จะได้มากินข้าวกับกู”
“มึงก็น่าจะรู้ว่ากูมาเช้าได้วันเดียว ที่เหลือกูตื่นสาย”
“หัดตื่นให้มันเช้าๆเดชะ พรุ่งนี้ให้โทรปลุกป่ะ”
“ไม่ต้อง กูตื่นเองได้”
“หรือเมื่อคืนมึงทำการบ้านหนัก”
“มึงนั่นแหล่ะให้กูทำ”
“กูไปให้มึงทำไรมั่ง”
“ซักผ้า ถูพื้น สารพัดอ่ะ กูเหนื่อย เลยตื่นสาย”
“มึงรีบๆกินได้ป่ะไอ้ใหญ่ มัวแต่คุย”
“ใครชวนกูคุยวะ”
“ขอโทษค้าบบบ......”
“เฮ้ย พรุ่งนี้ไม่ต้องซื้อมาแล้วนะ กูจะพยายามมาเช้า เพื่อมึง”
“เพื่อกูเลยเหรอ ขอบคุณ”
“กูเกรงใจ แต่ถ้ามึงไม่ถือสากูก็ดี เพราะกูชอบของฟรี”
“เย็นนี้รอกูอีกนะใหญ่”
“แล้ววันนี้มึงเลิกกี่โมงวะ” - ผมถามเดช
“6โมงเย็นเหมือนเดิม”
“กูว่าวันนี้กูดึกแน่เลยว่ะ พี่แม่งท่าทางจะเครียดๆ เมื่อเช้ากูไปเอาพานไปเชิญธงชาติ ดูวันนี้แม่งอารมณ์ไม่ดี”
“เออ ดึกยังไงกูก็จะรอ ตกลงนะ”
เช้า เที่ยง เย็นผ่านไป ผมเรียนไปตามปกติคับ ไม่มีเรื่องอะไรให้คิดอีกแล้วคับ เพราะเรื่องที่คิดทั้งหมด ผมหาคำตอบให้มันได้แล้วคับ ตั้งแต่เมื่อคืน ผมคิดอยู่หลายรอบ หลายรอบจริงๆ หลายวันที่ผ่านมาผมไม่แน่ใจกับความรู้สึกที่ผมเองมีให้กับเดช จนวันนี้ เดี๋ยวนี้ และตอนนี้ ผมมั่นใจในสิ่งที่ผมคิดแล้ว ว่าผมชอบเดช คับ ผมชอบเดช ไม่ผิดหรอกคับ ผมเองไม่ได้ชอบผู้หญิงมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพื่อนบางคนเท่านั้นที่รู้นะคับว่าผมชอบผู้ชาย แต่ผมไม่ได้แสดงออกอะไรให้รู้ว่าผมเป็นเกย์ แล้วผมก็คิดว่า เดชเองก็คงจะไม่ได้รู้อะไรเรื่องนี้ เรื่องที่ผมชอบผู้ชาย และเรื่องที่ว่า ผมชอบมันแล้ว
ผมคงจะไม่บอกความรู้สึกที่ผมมีให้กับเดชหรอกคับ สำหรับผมคิดว่า การที่ผมได้มองเดชอยู่ตรงนี้ ผมเองก็มีความสุขพอแล้วคับ ผมดีใจมากๆที่หาคำตอบให้ตัวเองได้แล้ว สิ่งต่างๆ ที่ผมทำด้วยกันกับเดช ที่ผ่านมา เป็นเพราะผมชอบมันนั่นเอง และผมเลือกที่จะทำให้มันเป็นอย่างงี๊ ผมจะช่วยเหลือเดชให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ และผมจะไม่มีทางที่จะบอกมันเด็ดขาดว่าผมชอบมัน ผมกลัวว่าถ้ามันรู้แล้วมันจะกลัวผม และไม่สนใจผมอีก มันเคยบอกผมว่าเราจะไม่ทิ้งกัน ซึ่งนั่นมันเป็นในฐานะเพื่อน แต่ถ้าผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อน มันอาจจะทิ้งผมก็ได้ ถ้ามันได้รู้
“ใหญ่ ไอ้ใหญ่ ไอ้ใหญ่เว้ย” - ไอ้ไม้ตบหัวผม
“มึงตบหัวกูทำไม”
“เหม่อไปโน่น เลิกเรียนแล้วเว้ย”
“อ้าวเหรอ ไอ้ไม้ กูลอกที่จดวันนี้หน่อยดิ แป๊บนึง กูไม่ได้ฟัง”
“เออ เออ” – ไอ้ไม้ส่งสมุดมาให้ผมลอก ปกติผมไม่เคยลอกไอ้ไม้หรอกคับ วันนี้มันจำเป็นจริงๆ
“มึงเป็นไรวะ วันนี้มึงเหม่อทั้งวัน” – ไอ้ไม้ถามผม
“กูคิดเรื่อยเปื่อยว่ะ”
“คิดเรื่องต่ายอยู่อ่ะดิ”
“เชี่ยแล้วมึง ถ้ากูคิดเรื่องต่าย กูเอาต่ายเป็นแฟนกูดีกว่า กูไม่ช่วยมึงหรอก” – ปากพูดไปผมก็ลอกงานไป นี่เป็นความสามารถเฉพาะตัวของผม
“กูรู้หรอกน่า ว่ามึงไม่ชอบต่าย”
“เออดิ รู้แล้วจะถามทำไมวะ”
“แล้ววันนี้มึงเป็นไร”
“เปล่า ไม่ได้เป็นไร”
“งั้นกูถามไรมึงอย่างดิ ตอบตรงๆนะเว้ย”
“ถามเรื่องไอ้เดชอีกอ่ะดิ มาคำพูดแบบเนี๊ยะ มีไรล่ะว่ามาดิ”
“มึงดูสนิทกับเดชจังวะพักนี้”
“กูต้องคุยงานผ่านมัน เรื่องงานวันสถาปนาโรงเรียน” – ผมโกหก
“งานไรวะ”
“มันกับเพื่อนมันได้ไปแสดงโชว์ยิงปืนในสนามรบในวันสถาปนาโรงเรียน อาจารย์เขาเลือกพวกมัน”
“แล้วมันเกี่ยวไรกับมึงวะ”
“กูก็ต้องดูคิวลำดับพิธีการเด่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการแสดงของไอ้เดช”
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจารย์เขาให้กูดูแลเรื่องการแสดง ตั้งแต่รำถวายพระพรจนถึงการกล่าวสุนทรพจน์ของ ผ.อ. ”
“เออช่างเหอะ พูดไปกูก็ไม่รู้อยู่ดี แล้วไอ้เดชไม่ได้ถามอะไรเรื่องต่ายใช่ป่ะ”
“คงงั้นแหล่ะ”
“ไอ้ใหญ่ มึงรู้ใช่ป่ะ ว่ากูชอบต่ายมากๆ”
“กูรู้แล้ว ตากูไม่ได้บอด”
“มึงต้องอย่าให้ไอ้เดชมันมายุ่งกับต่ายนะเว้ย เข้าใจป่ะ”
“เข้าใจคับนายท่าน”
ต่ายเดินเข้ามาทันที หยุดบทสนทนาระหว่างผมกับไอ้ไม้
“คุยอะไรกันสองหนุ่ม” - ต่ายทักทาย
“ไอ้ใหญ่มันไม่เรียน มันลอกเรา” - ไม้ฟ้องต่าย
“กูจดไม่ทันนี่หว่า แมร่ง กูเรียนนะเว้ย” - ผมเถียง
“ใหญ่น่ะมันไม่เรียนมันก็ยังสอบได้คะแนนเยอะกว่าเราอีก” - ต่ายหันมามองหน้าผม
“เหอะๆ...ขอบคุณ นี่จะชมหรือด่าน่ะต่าย” - ผมถาม
“ชมจ๊ะ ชม คนเก่ง เสาร์นี้ไปเรียนพิเศษกับเรานะ” - ต่ายชวน
“อยากไปกับใคร มีสองคน เลือกเอา คนหล่ออย่างใหญ่ หรือหน้าตาเหมือนปลิงถูกน้ำเกลือสาดอย่างไอ้ไม้” – ผมมองไปทางต่าย แซวไอ้ไม้ ไอ้ไม้ค้อนเล็กน้อย
“คนหล่ออย่างใหญ่สิจ๊ะ ควงได้ไม่อายใคร”
“เขาเลือกกูว่ะไม้ เสียใจด้วยนะ” – ผมเย้ยไอ้ไม้
“มึงเอาสมุดกูคืนมา กูไม่ให้ลอกแล้ว”
“ขอบคุณมากๆ กูลอกเสร็จแล้ว” – ผมส่งสมุดไปให้ไอ้ไม้ “วันพระไม่ได้มีหนเดียวว่ะ แต่ก็ไม่เป็นไร” แล้วผมกระซิบบอกมัน “ถ้ามึงอยากตามไปดูแลต่าย กูจะเปิดไฟเขียวให้ ตกลงป่ะ”
“มึงร้ายว่ะใหญ่ แต่ก็ขอบใจมาก.......เลยเว้ย” – ไอ้ไม้ขอบคุณ กอดคอผมเป็นการขอบคุณ
“คุยไรกันน่ะ” - ต่ายถามผมกับไอ้ไม้
“เปล่า” - ไอ้ไม้บอกต่าย
“กูรู้ละกูเหมาะกับอาชีพอะไร” - ผมพูดขึ้นมา
“อะไรวะ” - ต่ายกับไม้ถามเกือบพร้อมกัน
“บริษัทจัดหาคู่”
“ไอ้บ้า” – ต่ายบอกผม แล้วก็เดินออกไป
โดนไปอีก 1 ดอกเลยคับ ต่ายด่า นี่แหล่ะคับความสุขของผม
อ่ะ 5 โมงเย็นแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะต้องไปประชุมซักที พูดไปแล้วก็ไม่อยากจะไปเลยคับ ผมเดินไปที่ห้องคณะกรรมการ อ้าว ไม่มีใครอยู่ ถามน้อง ม.4 ที่เฝ้าห้องบอกว่าวันนี้พี่ส้มไม่อยู่ ไปธุระ พรุ่งนี้คงจะคุยกันยาว ชดเชยของวันนี้ สรุปแล้วคือ รีบไปก็เท่านั้น ก็ดีคับ นานนานทีจะได้กลับบ้านเร็วๆ ไม่ได้คับ เดชรอผมอยู่ที่สนามบอล ผมจึงเดินไปหาเดชที่สนาม ซื้อน้ำเปล่าไปให้มัน 2 ขวด ไปถึงพวกมันกำลังพักพอดี ผมยื่นน้ำเปล่าให้มันกิน
“มีกัน 5 คนน่ะ ซื้อมา 2 ขวดเองเหรอ” - ไอ้เต้ปากหมาเริ่มแซวก่อนเพื่อน
“รู้จักป่ะ แบ่งกันกิน พวกแกก็ขอมันกินดิ” – ผมสวนไอ้เต้ มันนิ่งสนิท ม้วนตัวเป็นเกลียว
“ก็นึกว่าจะซื้อให้แต่เดช” - ไอ้เข้มกัดผมต่อ
“ก็เรารักกันนี่หว่า” – ผมกัดไอ้เข้ม ไปกอดตอกับเดช มันรับมุขผมได้ดี กอดผมตอบมั่ง
“ประชุมเสร็จแล้วเหรอ” - เดชถามผม
“รุ่นพี่ไม่อยู่ ไปธุระ ก็เลยไม่ได้ประชุม”
“ทำไมลงมาช้าจัง”
“ลอกงานเพื่อนอยู่น่ะ จดไม่ทัน”
“มัวแต่คัดลายมืออยู่อ่ะดิ”
“พอดีเขียนสายสือไทยไม่เป็น”
“วันหลังสอนให้ เอาป่ะ”
“กูพอใจในลายมือตัวเอง”
“กูอยากเห็นลายมือมึงบ้างอ่ะใหญ่”
“วันหลังเอาให้ดูละกัน”
“เฮ้ย คู่นั้นน่ะ แยกกันได้แล้ว ไอ้เดช มึงอย่าอู้ มานี่” - ไอ้เต้มันปากหมาอีกแล้ว
“รอกูตรงนี้นะ”- เดชบอกผม
มันวิ่งไปซ้อมยิงปืนต่อคับ ไม่ได้ซ้อมกับปืนจริงหรอก เป็นท่อPVCสีฟ้าๆอ่ะคับ ทำให้เหมือนปืน แล้วก็มีการกลิ้ง ลุก หมอบด้วย ผมว่าอาจารย์เลือกถูกคนแล้วคับ ถ้าอาจารย์มาเลือกผม เหอะๆ ผมคงทำไม่เป็นหรอกคับ ไม่มีเชื้อสายทหารเลยแม้แต่น้อย ระหว่างรอมันให้ผมเฝ้าของให้พวกมันด้วย ผมก็เลยถือวิสาสะดูโน่นดูนี่ ตามประสาผมอ่ะคับ หยิบเสื้อนักเรียนขึ้นมาดู ตัวนี้ของเดชคับ เห็นจากชื่อจริง (ขอสงวนชื่อจริงไว้คับ) เอามากางกู เหม็นเหงื่ออ่ะ แต่ก็ยังไปดม เฮ้อ!! รู้ว่าเหม็นยังจะไปดมอีก เป็นเอามากนะนั่น แต่ของคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆกัน ผมไม่หยิบมาดูเลยคับ ไม่รู้ทำไม แอบเห็นเสื้อตัวนึง นามสกุลเพราะมาก (สงวนไว้อีกคับ) เด๋วผมคงจะได้รู้ว่ามันเป็นเสื้อของใคร
6 โมงเย็น เลิกฝึกกันแล้วคับ พวกมันเดินมาที่กระเป๋าที่ฝากผมไว้ พวกมันไม่ค่อยคุยกันคับ มันคงจะเหนื่อย ถ้าเป็นผมฝึกอย่างงั้นคงตายอ่ะคับ พวกมันกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นชุดนักเรียน ผมมองมันอยู่ข้างๆ ผมถามขึ้นมา
“นามสกุล xxxxxx นี่ของแกเหรอเต้”
“เออ ผิดตรงไหน”
“สมควร นามสกุลคุณหนู แต่ปากหมา”
“ใหญ่กัดเราอีกแล้ว เดช แกดูเพื่อนแกดิ กัดเรา สงสัยในปากมีหมาตายเป็นครอก” - ไอ้เต้ฟ้องเดช
“น้อยไป เรามีหมาเป็นฟาร์มเว้ย กัดได้ตลอด” - ผมบอกไอ้เต้
“เอาน่า เพื่อนใหม่กู มันเป็นคนอย่างงี๊แหล่ะ มันก็น่ารักดีนะเว้ย” - เดชบอกเต้
“เหอะๆ แต่มันหล่อน้อยกว่ากู”
“เราหล่อน้อยกว่าแก เราก็ไม่คุณหนูนะเฟร้ย” - ผมบอกไอ้เต้
“คำก็คุณหนู สองคำก็คุณหนู”
“ไม่รู้ เดชมันบอกเราอย่างงั้นอ่ะ มันฟ้องแกว่าแกเป็นคุณหนู” – ผมบอกไอ้เต้
เกิดศึกการทะเลาะกันระหว่างเต้กับเดชเล็กน้อย แล้วพวกเราทั้งหมด 5 คนก็เดินออกมาจากสนามบอล เต้มีแม่มารับ (คุณหนูป่ะล่ะ) เข้มกับเอกไปหาแฟน เพื่อนอีกคน(ไม่รู้ว่าใคร รู้อีกที มันชื่อเล็ก) มันกลับบ้านเอง ก็เหลือผมกับเดชสองคน เดชชวนผมดูพระอาทิตย์ตกดิน เดชบอกว่าเห็นเมื่อวานแล้วสวยดี อยากให้ผมเห็น ผมเคยเห็นบรรยากาศตะวันตกดินแถวโรงเรียนมาแล้ว สวยงามมากๆเลยคับ แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธคำชวนของเดชหรอกคับ ผมกับเดชเดินกันไปจนมาถึงที่นั่งตรงสนามบอล ที่สามารถมองเห็นพระอาทิตย์ตกดินอย่างชัดเจน
---------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
