ตอนที่ 17
“ไปไหนกันดี” – ผมถามมันก่อน
“เออน่า เดี๋ยวพาไป”
แล้วเราสองคนก็เดินออกจากโรงเรียน ประชุมอะไรน่ะ ยังไม่เสร็จหรอกคับ ผมรำคาญ พูดซ้ำซากอยู่นั้นแหล่ะ ผมบอกว่า เพื่อนมารอกินข้าว พี่ก็เลยให้ผมออกไปได้ เรื่องของเรื่องก็คือ ผมเบื่อที่จะต้องประชุมมากกว่าคับ แล้วก็ ผมก็อยากไปกับเดชด้วยแหล่ะ เราเดินออกไป โดยที่ผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเดช ผมก็เลยเดินเงียบ แล้วมันก็ทำลายความเงียบโดยการเดินจับมือ แล้วก็เดินกอดคอกับผม
“แกปล่อยเราเถอะ”
“เป็นไรวะใหญ่ ดูซึมๆ เหมือนหมาหงอย”
“หน้าเราไปเหมือนหมาตรงไหนวะ”
“ตอนนี้ไงล่ะ ฮ่าๆๆ”
“แกเคลียร์กับพวกไอ้เข้มแล้วเหรอ”
“เรียบร้อยแล้ว เราคุยกันแล้ว มันก็บอกว่าเสียใจที่มันว่าแกเหมือนกัน”
“ก็ดีแล้ว แกจะได้สบายใจ ไม่ต้องมาเดือดร้อนเราอีก”
“ไอ้ใหญ่ ถามจริงเหอะ ตั้งแต่เราเข้ามาในชีวิตแก แกรู้สึกไรมั่งป่ะ”
“ไม่รู้สึกอะไร ก็แค่...” – ผมลากเสียงยาวๆ
“อะไรล่ะ”
“แค่ มีเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีก 4 คน” – ผมหมายถึงเดชและเพื่อนๆของมันอีก 3 คน
“แกรำคาญเรามั่งป่ะ”
“ใครจะกล้าไปรำคาญท่านล่ะคับ”
“ไอ้ใหญ่ เอาดีดี”
“ก็ไม่หรอก มันเหมือนว่า แกมาเติมอะไรบางอย่างให้มันดีขึ้น”
“เช่น...”
“เล่าไปแล้วมันจะยาว เอาเป็นว่า แกทำให้ชีวิตเราดีขึ้นละกัน เข้าใจป่ะ”
“อืม ก็ดี แกก็เหมือนกันนะไอ้ใหญ่ แกช่วยเหลือเรามาตลอด แต่...เราไม่เคยทำอะไรให้แกเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก เห็นเพื่อนมีความสุขเราก็ดีใจ”
“รักแกว่ะ...ไอ้ใหญ่” - มันก็กอดคอผมซะ
“เราว่าแกปล่อยคอเราเหอะ เราไม่ค่อยชิน เวลาใครมาเกาะคอ”
“ทำไมวะ จะเกาะ จะทำไม”
“เราสงสารคนที่จะต้องมาเกาะคอเราว่ะ เราตัวสูง ใครๆก็เกาะคอเราไม่ถึงหรอก แล้วยิ่งแกแขนสั้นๆ มันคงลำบากแกแย่”
“ป้าบ!! โอ่ย” เสียงตบหัวคับ เดชตบหัวผมเบาๆแล้วก็ลูบหัว
“ตบตัวกูทำไม”
“ด่ากรูเตี๊ย ไอ้ใหญ่”
“ฮ่าๆ หลอกด่าไม่รู้ตัว”
เราหัวเราะกัน เล่นกัน กอดคอกันมั่ง จับมือกันมั่ง จนมาถึงแถวหอเดช ตลาดเมื่อวานแหล่ะคับ ผมก็นึกว่ามันจะพาไปกินที่อื่นซะอีก แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกคับ เดชไปไหนผมก็ไปได้ทั้งนั้นแหล่ะ เราไปกินข้าวหมูแดงคับ ผมว่ามันก็ธรรมดานั่นแหล่ะ ไม่รู้มันมีดีอะไรมันถึงพามากินถึงนี่ จริงๆแล้วแถวโรงเรียนก็มีขายนะคับ
กินกันเสร็จแล้ว มันชวนผมไปหอมันคับ “อีกแล้วเหรอ” เออไปก็ได้ พักนี้ผมมักจะว่าง่ายกับเดช พาไปไหนก็ไป เฮ้อ กรูเป็นอะไรเนี๊ย พวกไอ้ไม้ผมยังชอบปฏิเสธมัน มันยังไม่ว่า แต่ไม่รู้ทำไม เวลาผมคิดจะปฏิเสธเดชมั้ง ผมกลับทำไม่ได้ กลัวว่ามันจะเสียใจ คับ ถึงหอพอดี มันทักทายลุงยามหน้าหอ แล้วก็ขึ้นไปที่ห้อง วันนี้ไม่ต้องทำความสะอาดคับ เมื่อวานทำแล้ว ไปถึงห้องมันวางกระเป๋าแล้วก็ถอดเสื้อเลยคับ มันคงไม่คิดว่า ผมอยู่ในห้องเดียวกับมันด้วย ถอดเสื้อเสร็จแล้วมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วบอกให้ผมถอดมั่ง ผมอายอ่ะ ก็เลยบอกปัดๆ ว่าผมหุ่นไม่ดี มันก็บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าไม่ถอดมันจะมาถอดให้ผม ผมเลยยอมจำนน กลัวว่าถ้ามันมาถอดให้ผมแล้วจะเกิดอารมณ์ ก็เลยถอดไปตามระเบียบ
“ถอดเสร็จแล้วเปลี่ยนกางเกงด้วย” - มันยื่นกางเกงบอลตัวนึงมาให้ผม
“ทำไมต้องเปลี่ยนวะ”
“เออน่า” – แล้วมันก็ถอดกางเกงหน้าผมเลยคับ เหลือแต่ กกน.สีดำ หุ่นมันก็ดีด้วย ผมเห็นแล้วยังเกิดอารมณ์ (คิดไรเนี๊ย) จากนั้นมันก็หยิบกางเกงบอลจากตะกร้ามาใส่
“ไม่ถอดกูถอดให้นะมึง ไอ้ใหญ่” –มันทำท่าจะวิ่งมา
“เออ เออ” – ผมว่าง่ายจริงๆคับ ทำตามมันสั่งทุกอย่าง
“ต้องงี๊ดิ ลูกพ่อ”
“กูเป็นลูกมึงตอนไหน” -เริ่มมีอารมณ์มั่งละ
“น่ารักจริงๆ ไอ้ใหญ่ มีพุงด้วย”
“ใครเขาจะเฟริ์ม เหมือนมึงล่ะ”
“ต้องออกกำลังกายทุกวัน ไม่งั้นมันจะโย้” – แล้วมันก็มาเล่นพุงผม ผมไม่ให้มันเล่นหรอกคับ
“มึงให้กูเปลี่ยนชุดพร้อมรบอย่างงี๊ทำไมวะ”
“พูดกูมึงได้แล้วเหรอไอ้ใหญ่”
“เออ ไม่ใช่ว่ากูพูดไม่เป็น บางทีเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันเขาอาจจะรับกูไม่ได้ ก็ก็เลยพูดเพราะๆ แต่ว่ามึงรับกูได้แล้ว กูก็เลยจะพูดกูมึงกับมึงนั่นแหล่ะ”
“อ่อ เรียกว่า วางตัว ว่างั้น”
“เออ แล้วมึงให้กูเปลี่ยนชุดอย่างงี๊ทำไมวะ” - ผมยังคงถามไอ้เดช
“กูมีบางอย่างให้มึงทำ”
“แล้วให้กูทำไรวะ”
“มึงเข้าไปในห้องน้ำก่อน เดี๋ยวกูตามไป”
“มึงจะปล้ำกูเหรอ”
“กูไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก”
“โห่ อุตส่าห์ดีใจ”
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปคับ ในห้องน้ำมันก็มีอุปกรณ์อาบน้ำทั่วไป อุปกรณ์ล้างห้องน้ำที่มีแต่เป็ดโปรกับแปรงขัดส้วม แล้วก็มีกะละมังแช่ผ้าไว้อยู่ 2 กะละมัง กะละมังแรกเป็นผ้าขาวที่ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อนักเรียน แล้วก็เสื้อใส่เล่นที่เป็นสีขาว อีกกะละมังเป็นผ้าสีคับ แล้วมันก็ยื่นแปรงซักผ้าให้ผม
“เอามาทำไรวะ” - ผมถาม
“ซักผ้าให้หน่อยดิ ซักไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้ไม่มีชุดนักเรียนใส่แล้ว”
“แทนที่มึงจะซักเอง มาเดือดร้อนกูทำไม”
“เอาน่า ช่วยกัน กูก็ไม่ได้เอาเปรียบมึง กูก็ซักด้วยกันกับมึงนั่นแหล่ะ” – แล้วมันก็นั่งข้างๆกะละมัง เริ่มขยี๊เสื้อมันตัวแรก
“เออ ก็ได้วะ ถึงว่า ให้กูเปลี่ยนเป็นชุดพร้อมรบ แมร่งใช้กูซักผ้า”
“เออน่า อย่าบ่น กูรู้ว่ามึงน่ะไม่เคยซักผ้า”
“รู้ได้ไงวะ ว่ากูไม่เคยซักผ้าเอง กกน. กูซักเองนะเว้ย”
“มึงมาหัดไว้ เผื่อที่บ้านมึงเขาเป็นอะไร มึงจะได้ทำเป็น”
“กูก็โยนลงเครื่องซักผ้า ก็จบ”
“มึงรู้ป่ะ ว่าโยนลงเครื่อง มันทำให้ผ้ามึงเสื่อมเร็ว”
“ถ้ามันเสื่อม แล้วทำไมเขาขายเครื่องซักผ้าได้วะ”
“ไม่รู้ว่ะ กูไม่ชอบ กูก็เลยซักมือ วันนี้ผ้าเยอะเป็นพิเศษ ไอ้ใหญ่มึงช่วยกูหน่อยละกันนะ”
“กูมาถึงขนาดนี้ละ”
“กกน. ไม่ต้องซักนะเว้ย เดี๋ยวกูซักเอง”
“กูก็ไม่ซักให้มึงหรอกไอ้เดช ไข่มึงน่ะเหม็น” - ผมเริ่มกัดมันคับ
“แล้วไข่มึงล่ะไอ้ใหญ่”
“ไข่กูไม่เหม็นโว้ย กูพ่นน้ำหอมก่อนมาโรงเรียน”
“น้ำหอมกลิ่นเยี่ยวอ่ะดิ”
“ปากเหรอแมร่ง” – ผมตีฟองผงซักฟอกแล้วก็ป้ายหน้ามันคับ แล้วมันก็แกล้งผมคืน
ผมซักผ้ากับมันไป เล่นกันไป คุยโน่นคุยนี้ บางทีมันก็ร้องเพลงเป็นพี่เสกโลโซ (จริงๆคับ หน้าคล้ายๆกันอยู่) กะลามั่งล่ะ เพลงอารมณ์ว่าหมาเห่าเครื่องบินน่ะคับ
“มึงชอบแนวนี้เหรอ” - ผมถามเดช
“ก็มันตรงกับชีวิตกู”
“ยังไง”
“ต่ายเขาอยู่บนฟ้า กูมันก็แค่หมาวัดธรรมดา ไม่มีทางที่กูจะได้ต่ายเขามาเป็นแฟน”
“แล้วกูล่ะ”
“มึงน่ะเป็นหมาวัดที่เพิ่งเอามาปล่อย ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง”
“อย่ามาปากดี ต่ายเป็นนางฟ้า กูก็เป็นเทวดาล่ะวะ เราอยู่ที่ระดับเดียวกัน มึงน่ะคนละชนชั้น นี่กูลดตัวมาคุยกับมึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
“โห ไอ้เทวดาตกมาบนยอดเสาไฟฟ้าอ่ะดิ” - มันหัวเราะ
“แล้วไงวะ กูมันเป็นเทวดาตกยาก ให้หมาวัดมันหลอกใช้”
“กูไปหลอกใช้มึงทำไรวะใหญ่”
“ตลอดอ่ะ ให้กูเป็นไม้กันไอ้ไม้มั่งล่ะ เป็นเพื่อนมึงตอนมึงทะเลาะกับเพื่อนมั่งล่ะ ให้กูจีบต่ายให้มึงมั่งล่ะ แล้วก็ให้กูซักผ้าเนี๊ย เกิดมากูยังไม่เคยซักเลย มึงอ่ะบังคับกู”
“กูขอโทษ” – เดชสีหน้าเปลี่ยนไป
“ล้อเล่นเว้ย กูก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก กูเต็มใจ”
1 ชั่วโมงผ่านไป เราซักผ้ากันเสร็จ ผมไม่เคยซักผ้าอย่างงี๊เลยคับ ปวดหลังเอาการ มันเอาผ้าไปตากที่ระเบียงห้อง ผมเก็บล้างอุปกรณ์ซักผ้าในห้องน้ำ ผมเก็บเสร็จแล้วจะไปช่วยมันตากผ้า มันบอกว่าไม่ต้อง ระเบียงมันแคบ เออดี ไม่เหนื่อย แต่ผมปวดหลังมากเลยคับ ก็เลยนอนไปบนเตียงมัน
“ใครให้มึงนอนเตียงกู”
“กูเองแหล่ะ กูจะนอน ปวดหลัง”
“มึงเอาตะกร้าไปไว้ในห้องน้ำหน่อย แล้วก็เอาผ้าถูพื้นในห้องน้ำมาด้วย กูจะเช็ดระเบียง”
“ครับ พ่อ” - ผมตะโกนใส่มัน
“ประชดกูเหรอ”
“เออ” – แล้วผมก็เดินไปเอาผ้าถูพื้นในห้องน้ำมันมาให้มันคับ
หลังจากมันตากผ้าเสร้จมันก็มานอนบนเตียงกับผมคับ ผมกำลังดูอัลบัมรูปของมันอยู่
“ทำไมห้องมึงไม่มีการ์ตูน”- ผมถาม
“การ์ตูนเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ กูเคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เออว่ะ แมร่งมีแต่หนังสือยากๆ”
“ใกล้สอบมานอนกับกูนะใหญ่”
“ถ้ากูขอที่บ้านกูได้ กูจะมานอนกับมึงนะ”
“กูอยากให้มึงมาติวหนังสือให้กู”
“คู่มือมึงมีเยอะกว่ากูอีก มึงยังจะมาให้กูติว กูว่ากูยังจะมาขอให้มึงติวให้กูยังจะดีกว่า”
“กูไม่เก่งเหมือนมึงนะเว้ย กูล่ะอิจฉามึงว่ะใหญ่”
“อิจฉาไรวะ คนอย่างกู”
“เรียนเก่ง ทำกิจกรรมเยอะ เพื่อนก็รัก หน้าตาก็ใช้ได้”
“มึงชอบกูเหรอ” - ผมแหย่มัน
“กูก็ปลื้มๆว่ะ กูอยากเป็นเหมือนมึง”
“มึงอย่ามาเป็นกูเลย กูเองก็ไม่ได้คนดีอะไรหรอก”
“ที่สำคัญคือ มึงรู้จักกับต่าย”
“..........” – ผมเงียบไปคับ
“เป็นไรวะใหญ่”
“เปล่า ไม่มีไร” – ผมนอนลืมตา มองไปบนเพดานห้องมันคับ มันก็นั่งพิงหัวเตียง มองดูผมอยู่ข้างๆ
----------------
ปล. แต่งไปก็ซึมๆไปคับ แม้ว่ามันจะผ่านมานานแล้ว แต่ผมไม่เคยลืมฉากนี้เลยคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
