. . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5  (อ่าน 153427 ครั้ง)

ออฟไลน์ MickyYunYun

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-18 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*****************************************************************************************




#นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Mpreg (ผู้ชายท้องได้) โดยไม่อิงถึงหลักวิทยาศาสตร์ใดๆ ทั้งสิ้นนะคะ หากไม่ชอบก็ ปิด ได้เลยนะคะ

#หากใครรู้สึกเหมือนเคยอ่านฟิคชั่นเรื่องนี้ของ TVXQ มากก่อน ไม่ต้องตกใจนะคะ.. คนเขียนคนเดียวกันค่ะ  :-[

#พึ่งมาลงในบอร์ดนี้เป็นครั้งแรก.. ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ  :mew1:



:mew3: สารบัญ :mew3:

ตอนที่ 1
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-11-2015 22:25:01 โดย MickyYunYun »

ออฟไลน์ MickyYunYun

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
#แก้ไขจาก "ฮะ" เป็น "ครับ" แล้วนะคะ.. แต่ถ้ายังเห็นว่าตกค้างจุดไหนก็บอกได้จ้า ^ ^



Chapter 1




" ฮึก. . อร๊อก~ . . แค่ก ๆ . . "

ร่างผอมบางสั่นเทาเล็กน้อย ฝ่ามือซีดขาวเกาะขอบโถชักโครกแน่นเมื่ออาการวิงเวียนคลื่นเหียนกำลังเล่น งานอย่างหนักหน่วง ภายในช่องท้องป่วนมวนราวกับต้องการขับของเสียออกมากลับมีเพียงน้ำเมือกขม ๆ เท่านั้น

ทุกเช้าอาการแบบนี้เล่นงานร่างผอมบางมากว่าสองเดือนเศษแล้ว คงจะไม่มีอะไรน่าหนักใจหากมันเป็นเพียงแค่อาการจากโรคกระเพาะที่เคยรุมเร้าอยู่ก่อนหน้านี้

และคงไม่มีอะไรต้องให้กังวลมากขนาดนี้หากมันจะ เป็นเพียงอาการของโรคร้ายแรงใดสักโรคหนึ่งที่กำลังรุมเร้าคนที่ตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน


. . ความหวาดกลัวมันคงจะแทบจะเป็นศูนย์ . . หากว่าปุณยวีร์  ปัญญาโชติ ไม่ได้กำลัง. . ท้อง. .


ท้อง.. จากความไม่ตั้งใจ


ท้อง.. จากความไม่รู้.. เพราะคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้.. แต่หากมันเกิดขึ้นแล้ว


ท้อง.. จากความรักที่มากจากผู้ที่กำลังจะเป็นแม่เพียงคนเดียว

อีก หนึ่งชีวิตที่บริสุทธิ์และมีค่ามากมายคงจะสร้างความปลื้มติยินดีอย่างล้นเหลือ . . แต่จะมีประโยชน์อะไร . . หากอีกผู้สร้างไม่ต้องการ


.

.

.


เมื่อ อุณหภูมิภายในห้องชุดที่ร้อนระอุเมื่อครู่กลับสู่ภาวะปกติแต่หากสองกายที่ กำลังเปลือยเปล่ายังคงตระกองกอดกันอยู่ไม่ห่าง มือหนายังคงลูบกลุ่มเส้นไหมสีดำสนิทที่ชื้นเหงื่อจากกิจกรรมที่พึ่งผ่านไปของใบหน้าหวานที่อิงซบกับแผงองกว้างอย่างออดอ้อน

" ปุณ . . ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกฉันไง "

" คุณวินบอกเรื่องของคุณก่อนก็ได้ครับ .. "

" เอางั้นหรอ .. " คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้นอย่างนึกแปลกใจ.. เพราะก่อนหน้านี้ร่างบางในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ย้ำนักย้ำหนาว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก. . แต่กลับตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบซ้ำยังให้เขาบอกเรื่องของเค้าก่อน เสียอย่างนั้น

" ครับ. . เดี๋ยวเรื่องของผมค่อยบอกคุณก็ได้ "

" อีก 3 เดือนฉันต้องหมั้นกับกัญญ์วรา  อัตรคุปต์ ลูกสาวของเพื่อนคุณแม่. . และคงแต่งงานราว ๆ สิ้นปี. . "

" . . .!!!. . . " น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาในโทนราบเรียบราวกับว่ามันเป็นเรื่องของดินฟ้าอากาศ ประจำวันแต่หารู้ไม่ว่ามันให้ใครอีกคนที่ได้ยินมันนั้นรู้สึกยิ่งกว่าคำว่า.. ใจสลาย


ความหวังที่รู้อยู่แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ .. แต่หากไม่คิดว่าทุกอย่างจะพังทลายไม่เป็นท่าทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเลยเสียด้วยซ้ำ


" เพราะฉะนั้นข้อตกลงของเรา. . . "

" . . จ. . จะจบลงแล้วใช่มั๊ยครับ " เสียงหวานแหบพร่าออกมาอย่างเลื่อนลอย. .

ข้อตกลงที่เกิดขึ้นหลังจากงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้างานหนึ่งเมื่อ 3 ปีก่อนที่ปุณยวีร์ออกงานคู่กับท่านประธานคนใหม่ของ KPK Corporation ในฐานนะเลขาส่วนตัว


วันที่กวินภพ  ก้องกฤติกร หรือ วิน ชายหนุ่มรูปงามเพลย์บอยตัวฉกาจอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยเมามายไม่ได้สติ. . กับเลขาหน้าหวานคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจให้มันเกิดขึ้น. . อย่างที่ไม่ควรจะเกิด


หลังจากวันนั้นกวินภพก็สั่งให้ปุณยวีร์ย้ายออกจากหอพักเล็ก ๆ มาอยู่ห้องชุดสุดหรูใจกลางเมืองแห่งนี้ . . งานของปุณยวีร์ไม่มีอะไรซับซ้อนมากมาย


กลางวันทำหน้าที่เลขาส่วนตัว .. และกลางคืนก็แค่คอยปรนนิบัติท่านประธานตามแต่วัน เวลาที่ท่านต้องการ . . โดยข้อตกลงนั้นจะไม่มีการผูกมัดหรือเรียกร้องใด ๆ เกิดขึ้น


เพื่อแลกกับความเป็นอยู่ที่สุขสบายและเงินเดือนที่สูงลิ่วชนิดที่หาจากที่ไหนไม่ ได้ .. และข้อตกลงจะสิ้นสุดลงก็ต่อเมื่อ กวินภพ ทายาทเพียงคนเดียวของ KPK Corporation แต่งงานมีครอบครัวกับหญิงสาวที่เพียบพร้อม ผู้ที่คุณหญิงเขมจิรา  ก้องกฤติกรเป็นคนเลือกให้


" ปุณ. . นายโอเคนะ. . " เมื่อเห็นร่างบางในอ้อมกอดนิ่งเงียบไปก็ทำเอาร่างสูงอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

" โอเคสิครับ . . ดีซะอีกคุณจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีภรรยาแสนสวย มีลูกที่น่ารัก . . หน้าที่ของผมจบลงผมก็จะได้ทำตามความฝันของผมสักที " กายบางขยับขืนสัมผัสอุ่นเล็กน้อยเพื่อที่จะได้สบตากับคนฟังใบสวยหน้าหวาน ระบายยิ้มละไมออกมาคล้ายกับกำลังมีความสุขมากมาย


แต่หากใครอีกคนที่จ้องมองและระบายยิ้มตามออกมานั้นไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วกำลังกระอักและเจ็บเจียนตายแค่ไหนกับสิ่งที่พึ่งได้รับรู้

" ฝันของนาย? "

" ครับ. . เรื่องนี้แหละที่ผมกำลังจะบอกคุณวิน. . ว่าผมเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งแล้วสิ้นเดือนนี้ผมจะขอลาออกไปเปิดร้านดอกไม้ครับ " ความเป็นจริงที่บิดเบือนไปจากเดิมถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มราวกับ กำลังเพ้อฝันนั้นร่างบางรู้ดีว่ามันกำลังสร้างความไม่พอใจให้กับคนฟังไม่มาก ก็น้อย



แต่ทุกคำพูดล้วนแต่เป็นความจริง .. ปุณยวีร์ไม่ได้โกหก ..



เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะเปิดร้านดอกไม้เล็ก ๆ เป็นของตัวเองหลังจากข้อตกลงระหว่างเขาและท่านประธานสิ้นสุดลง.. และทุกอย่างก็ดำเนินการไปบ้างแล้วระดับหนึ่ง



เพียงแต่ไม่คิดว่า.. ทุกอย่างมันจะมาพร้อม ๆ กันรวดเร็วแบบนี้.. ก็เท่านั้นเอง



" เปิดร้านดอกไม้.. นายถึงขั้นต้องลาออกเลยเหรอ. . หรือว่าที่ผ่านมาฉันใช้งานนายหนักมากเกินไป หรือเงินเดือนที่ฉันให้ไม่พอใช้ "

" ทำไมต้องทำเสียงตกใจขนาดนั้นด้วยละครับ. . คุณวินรู้มั๊ยว่าคุณเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุด. . แถมยังให้เงินเดือนมากที่สุดเท่าที่ผมเคยผ่านงานมาเลยนะครับ ไม่งั้นผมคงเก็บเงินก้อนเปิดร้านตัวเองไม่ได้หรอกครับ "

" งั้นถ้านายอยากเปิดร้านก็เปิดไป. . เดี๋ยวฉันจะจ้างคนดูแลร้านให้ ส่วนนายก็ทำหน้าที่เลขาให้ฉันเหมือนเดิม "

" ไม่ดีกว่าครับ. . ผมอยากทำทุกอย่างด้วยตัวเอง. . คุณวินก็รู้สมัยนี้หาคนที่จะไว้ใจได้ยากจะตาย "

" . . . ตามใจ. . . "

" โกรธเหรอครับ "


น้ำเสียงที่เข้มขึ้น. . นัยน์ตาคมที่แข็งกระด้างกว่าเคยแม้โดยรวมแล้วใบหน้าหล่อเหลานั้นจะดูนิ่งเฉยมากกว่าที่จะเกรี้ยวกราดนั้นทำไมปุณยวีร์จะไม่รู้ว่า ณ เวลานี้ กวินภพกำลังอยู่ในสภาวะอารมณ์ใด


" เปล่า. . "

" เปล่า?. . แต่หน้าคุณไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย "

" ชั่งเถอะ. . เอาเป็นว่านายตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่นายก็ล่ะกัน .. ส่วนคอนโดห้องนี้ฉันยกให้ไม่ต้องย้ายออกไปไหนหรอก "

" ผมขออนุญาตไม่รับไว้นะครับ. . พอดีตึกที่ผมทำสัญญาเช่าซื้อชั้นบนมันปรับเป็นที่อยู่อาศัยได้. . และผมก็ให้ช่างเขาทำแล้วด้วย "

" ตามใจ.. อยากจะทำอะไรก็เชิญ "



ปากบอกไม่ได้โกรธ .. แล้วไอ้ที่ผละเค้าออกจากอ้อมกอดอุ่นแล้วพลิกกายนอนตะแคงหันไปอีกทางมันหมายความว่ายังไง?..


ลูกจ๋า.. แม่ขอโทษ. . . แต่หนูไม่โกรธแม่เหมือนคุณพ่อใช่มั้ยลูกถ้าต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันแค่สองคน




. . . . .






" กาแฟครับ .. " เสียงหวานเอ่ยอย่างสุภาพด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นปกติที่สุดแม้ว่ากลิ่น กาแฟที่หอมกรุ่นสำหรับใครหลาย ๆ คนแต่คงไม่ใช่กับร่างบางที่ยังคงมีอาการแพ้ท้องรุมเร้าอยู่เป็นแน่

" ขอบใจ. . ตารางวันนี้มีอะไรบ้าง "

" วันนี้ท่านประธานมีนัดเซ็นสัญญาพร้อมรับประทานอาหารกับมิสเตอร์เจอร์ราจตอนเที่ยงตรงที่ The Paradise Hotel และคุณหญิงโทรมาแจ้งว่าเย็นนี้ท่านประธานมีนัดดินเนอร์กับคุณกัญญ์วราครับ "

" . . . แค่นี้ใช่มั๊ย "

" ครับ .. แต่. . เอ่อ.. " น้ำเสียงโทนเบสที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาทำเอาคนฟังถึงกับพูดไม่ออก


ทั้งที่ควรจะชินได้แล้วกับความเย็นชาที่ได้รับมาตลอดหลายวันที่ผ่านมานับ ตั้งแต่คืนนั้น .. บทสนทนาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง


และร่างสูงจะไม่ค้างคืนที่ห้องชุด .. แทบทุกคืนที่มาเมื่อความต้องการสิ้นสุดลงก็จะกลับไป .. โดยทิ้งให้กายบางที่โหยหาความอบอุ่นต้องหนาวเหน็บอยู่เพียงลำพัง


" แต่อะไร? "

" วันนี้คุณชนิกาจะไปพร้อมกับท่านประธานแทนผมนะครับ "

" ทำไมต้องให้คุณชนิกาไปแทน "

" ผมลาช่วงบ่ายไว้. . เอ่อ.. คือ.. ช่างนัดให้ไปดูวัสดุสำหรับตกแต่งร้านเพิ่มเติมครับ " ร่างบางกอดออกาไนซ์เซอร์ส่วนตัวไว้แน่น พยายามควบคุมน้ำเสียงที่เริ่มสั่นพร่าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้.. ทั้งที่กำลังจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อเพราะความเย็นชาของร่างสูงตรงหน้า

" อืม.. แค่นี้ใช่มั๊ย. . นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ "

" . . ครับ "


นายต้องไม่ร้องไห้ .. นายจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดปุณยวีร์



คุณคงกำลังโกรธผม. . ผมขอโทษนะครับ


แต่คุณจะให้ผมบอกได้ยังไงครับว่าคุณหญิงสั่งเอาไว้


และ.. จะให้ผมบอกได้ยังไงครับว่าวันนี้ผมมีนัดตรวจครรภ์ลูกของเรา





. . . . .




' ฉันดีใจนะที่ได้คนขยันอย่างเธอเข้ามาทำงาน . . '

' . . . . . '

' เธอเก่งมากที่ทำให้ลูกชายของฉันตั้งใจและมีวินัยในการทำงานมากขึ้น . . ไอ้ที่เคยเสเพลวัน ๆ เอาแต่เที่ยวคั่วผู้หญิงคนโน้นทีคนนี้ทีเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีให้ฉันได้เห็นหรือหนักใจ '

' . . .นั่นเป็นเพราะท่านประธานไม่อยากเห็นคุณหญิงกับนายท่านต้องเหนื่อยมากกว่าครับ '

' ถึงอย่างนั้นก็เถอะ . . ฉันเชื่อว่าส่วนหนึ่งมันก็มาจากเธอ. . ที่ดูแลลูกชายฉันเป็นอย่างดี.. ดีเสียจนฉันคิดว่ามันเกินความจำเป็นเสียด้วยซ้ำฉันพูดถูกมั้ย? '

' ผ.. ผมขอโทษครับคุณหญิง '

' เรื่องมันผ่านไปแล้ว.. ช่างมันเถอะ . . ฉันได้ข่าวว่าเธอยื่นหนังสือลาออกสิ้นเดือนนี้ใช่มั้ย '

' ครับ .. '

' อืม. .ตาวินบอกแล้วใช่มั้ยว่าเค้าต้องแต่งงานกับหนูเกรซลูกสาวเพื่อนสนิทของฉัน. . ที่เหมาะสมกับเขาในทุก ๆ ด้าน..เธอว่าแบบนั้นมั้ย '

' . . ท่านประธานบอกผมแล้วครับ. . ท่านประธานเหมาะสมกับคุณกัญญ์วราที่สุดครับ '

' งั้นก็ดี. . ฉันจะได้ให้หนูเกรซเริ่มงานแทนตำแหน่งเธอ. . เธอยังมีเวลาอีกราว ๆ 2 อาทิตย์ใช่มั้ย '

' ครับ .. ไม่ทราบว่าคุณหญิงมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ '

' ก็ไม่มีอะไรมากหรอก. . ฉันแค่อยากให้เธอช่วยสอนงานทุกอย่างที่เป็นหน้าที่ของเธอให้กับหนูเกรซก่อนที่เธอจะออกไป .. ฉันไม่ได้ขออะไรมากไปใช่มั้ย '

' ม. . ไม่มากไปหรอกครับ .. แค่นี้คุณหญิงและท่านประธานก็มีบุญคุณกับผมจนไม่มีวันทดแทนได้หมดแล้วครับ. . ผมจะสอนงานทุกอย่างให้คุณกัญญ์วราเองครับคุณหญิงไม่ต้องเป็นห่วง '

' ขอบใจเธอมากนะ ปุณยวีร์ '





" ปุณ.. "

" . . . . . "

" ปุณยวีร์! "

" . . . . . "

" คุณปุณยวีร์  ปัญญาโชติ!! "

" ครับ!? .. พี่ติณเรียกซะเต็มยศเลยแล้วจะเสียงดังทำไม..อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ผมตกใจหมดเลย " ฝ่ามือบางยกขึ้นมาแนบอกอย่างตกใจเมื่อเจ้าของเสียงที่ค่อนข้างดังเมื่อครู่ กำลังจ้องมองเค้าอยู่ในระยะประชิดเกินความจำเป็น

" ก็เพราะอยู่ใกล้กันแค่นี้ไงพี่ถึงต้องตะเบ็งเสียงดังแบบนี้ .. เรียกตั้งนานไม่ตอบ .. ใจลอยไปถึงไหนหะเราหน่ะ " สูตินารีแพทย์หนุ่มเบอร์ 1 ของโรงพยาบาลเอ่ยถามกึ่งบ่นคนไข้พิเศษรุ่นน้องหน้าสวยคนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมของเค้าก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งตามเดิม

" ผมขอโทษครับ "

" พี่ขอซื้อได้มั้ยไอ้คำว่า ' ผมขอโทษครับ ' เนี้ย. .พูดเป็นอยู่คำเดียวรึไงกัน "

" พูดได้หลายคำครับ .. ว่าแต่คุณหมอนี่เค้าพูดกับคนไข้แบบนี้ทุกคนรึไงกัน " กลีบปากสีแดงฉ่ำตามธรรมชาติไร้การแต่งแต้มยู่เข้าหากันอย่างขัดใจเมื่อถูกรุ่นพี่ที่นับถือและเคารพรักเหมือนพี่ชายแท้ ๆ ดุเอา


และนายแพทย์ติณณภพ  ธีราทร คือบุคคลที่รับรู้ความเป็นไปของปุณยวีร์  ปัญญาโชติทุกเรื่อง


" ไม่ .. เราหน่ะกรณีพิเศษ .. " ใบหน้าคมละจากแฟ้มประวัติคนไข้ตรงหน้าพลางขยิบนัยน์ตาคมทรงเสน่ห์อย่างเหลือ ร้ายที่ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่คนไหนได้เห็นคงจะหลอมละลายได้ง่าย ๆ

" พิเศษที่สุด? "

" แน่นอนอยู่แล้ว.. "

" งั้นผมจะฟ้องพี .. ว่าพี่ติณให้ผมเป็นคนพิเศษที่สุด " คนสวยกรอกตาไปมาอย่างเป็นต่อ.. เพราะแค่เหลือบไปเห็นนายแพทย์หนุ่มเจ้าเสน่ห์หน้าถอดสีแถบจะทันทีที่เอ่ยถึง ใครอีกคนก็ทำเอาคุณแม่คนใหม่แทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

" เฮ้ย!. . นั่นมันของสูง .. เป็นคนขั้นกว่าของพิเศษที่สุด . .อย่าหาเรื่องให้พี่เชียวนะปุณยวีร์ "

" แค่นี้ก็ต้องทำหน้าเป็นเป๊ะยิ้มตื่นไฟไปได้ 55 "

" ไม่ต้องมาขำเลย . . อาการของเราพักนี้เป็นไงบ้าง ยังแพ้อยู่หรือเปล่า " เสียงทุ้มแสร้งทำเป็นนิ่งเพราะต้องการเปลี่ยนเรื่อง . . แต่หากมันกลับทำให้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเลือนหายไปจากใบหน้าสวยหวานอย่างฉับพลัน

" . . ก็มีบ้างครับ.. แต่ไม่เยอะเท่าเดือนสองเดือนก่อน "

" ก็ดีแล้วหล่ะ .. อย่าเครียด อย่าคิดมาก พักผ่อนเยอะ ๆ ท่านอาหารที่มีประโยชน์อาการแพ้มันก็จะค่อย ๆ หมดไป . . เดี๋ยวพี่จะสั่งวิตามินให้นะ กินให้ครบทุกมื้อล่ะ "

" ครับ . . ผมกินครบทุกมือตามที่พี่ติณสั่งอยู่แล้ว .. ตัวเล็กในท้องจะได้ออกมาแข็งแรง "

" อืม. . ดีแล้ว . .ว่าแต่จะขนของออกสิ้นเดือนนี้ใช่มั้ย .. " เมื่อการตรวจสิ้นสุดลง . . น้ำเสียงทุ้มก็เอ่ยถามถึงเรื่องที่ทำให้เค้ารู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยกับ สิ่งที่น้องชายคนสนิทได้ตัดสินใจทำลงไป


เรื่องราวที่เขารับรู้มาตลอด . . แต่หากกลับทำอะไรไม่ได้ . . เพราะความดื้อรั้นของเจ้าตัวเองและอีกนัยหนึ่งคือ. .


ติณณภพเคารพการตัดสินใจของปุณยวีร์เสมอ


" ครับ. . ผมมีเวลาถึงแค่สิ้นเดือนนี้ " น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย . . ไม่ต่างจากนัยน์ตากลมโตที่เจือความโศกเอาไว้อย่างปิดเอาไว้ไม่มิด

" แล้ว. . เราไม่คิดจะบอกพ่อของเด็กจริง ๆ เหรอปุณ "

" มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ . . อีกอย่างพ่อทูนหัวของตัวเล็กก็อยู่ตรงนี้แล้วทั้งคนจะเอาพ่อมาอีกทำไมเยอะแยะ. . ตัวเล็กสับสนตายเลยเนอะ " ฝ่ามือบางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนเล็กน้อยเบา ๆ พลางริมฝีปากสีแดงฉ่ำยกยิ้มน้อย ๆ แต่หากเสียงหัวเราะเบา ๆ คล้ายกับกำลังมีความสุขมากมายนั้นช่วงขัดกับนัยน์ตากลมโตที่เริ่มแดงก่ำอย่างควบคุมไม่ได้

" ปุณ . .ถ้ารู้สึกว่าที่เป็นอยู่มันเหนื่อยเกินไปร้องมันออกมาก็ได้นะ. . อย่าเก็บเอาไว้เลย .. ถ้าเครียดมากมันจะส่งผลถึงตัวเล็กในท้องนะ .. " ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างบางที่เริ่มสั่นเทาพลางดึงกายบางเข้ามากอดเอาไว้หลวม ๆ

" . .ฮึก. . "

" อย่าคิดว่าไม่มีใคร .. เพราะปุณยังมีพี่กับพีเสมอ .. พวกเราเป็นห่วงปุณกับตัวเล็กมานะรู้มั้ย "

ยิ่งฝ่ามือหนาลูบหลังบางอย่างปลอบประโลมและอ่อนโยนมากขึ้นเท่าไหร่ . . ร่างบอบบางที่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นก็สั่นเทามากขึ้นเท่านั้น

" ปุณรู้ครับ. . ขอบคุณมากนะครับที่พี่ติณกับพียืนอยู่ตรงนี้ .. ฮึก . . ปุณสัญญาว่าจะดูแลตัวเอง.. ฮึก . . ดูแลตัวเล็กให้ดีที่สุด .. ปุณสัญญา . . "



แม่จะไม่อ่อนแอ . . แม่สัญญาว่าจะเข้มแข็งเพื่อหนูนะลูกรัก. ..




. . . . .




" คุณปุณค่ะ. . ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ สีหน้าคุณดูไม่ค่อยดีเลย " เสียงหวาน ๆ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเลขาส่วนตัวของว่าที่คู่หมั้นดูเหมือนไม่ค่อยจะสู้ดีนักจนอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

" เอ่อ. . ไม่เป็นไรครับคุณเกรซ. . พอดี 2-3 วันมานี่ผมยุ่งเกี่ยวกับเรื่องตกแต่งร้านและคงนอนไม่พอด้วยก็เลยรู้สึกมึน ๆ นิดหน่อย "

" งั้นคุณปุณกลับไปพักผ่อนดีกว่ามั้ยค่ะ เกิดล้มป่วยขึ้นมาจะแย่เอา .. เดี๋ยวเกรซบอกพี่วินให้ "

" ขอบคุณมากครับ . . แต่ไม่เป็นไรฮะยังเหลืองานอีกตั้งหลายอย่างที่ผมต้องสอนคุณเกรซ อาทิตย์หน้าผมก็จะออกแล้วผมกลัวจะไม่ทันครับ " แม้จะรู้สึกคลื่นไส้และเวียนหัวสักแค่ไหนแต่เมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานที่เอ่ย ถามออกมาจากความปรารถนาดีจากข้างในจนสัมผัสได้ . . ก็ยิ่งทำให้ปุณยวีร์รู้สึกผิดต่อกัญญ์วรา หญิงสาวผู้เพียบพร้อมตรงหน้ามากยิ่งขึ้น

" ตามใจค่ะ. . แต่ถ้าคุณปุณไม่ไหวให้รีบบอกเกรซเลยนะคะ "

" ครับ . . "

เมื่อคุณกัญญ์วรา  อัตรคุปต์ ที่ทั้งสวยหวานเพียบพร้อมงามทั้งกายและใจแบบนี้ . . แล้วจะให้ปุณยวีร์ผู้ไม่มีอะไรเลยคนนี้ทำลายครอบครัวอบอุ่นที่กำลังจะถูกสร้างขึ้นของกวินภพได้อย่างไรกัน




. . . . .




" อื้อ. . อ๊ะ.. คุณวิน " เปลือกตาสีน้ำนมที่หนักอึ้งกระพริบถี่ ๆ เมื่อภาพเบื้องหน้าที่เห็นคือใบหน้าคมของท่านประธานที่กำลังจ้องมองมาด้วยความเป็นห่วงทำให้เปลือกตาบางต้องหลับแน่นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าภาพตรง หน้าไม่ใช่เป็นภาพลวงตา . . หรือเป็นเพียงมโนภาพที่เค้ากำลังตกอยู่ในห้วงนิทรา

" ตื่นแล้วหรอ. . นายเป็นไงบ้างเห็นเกรซบอกว่านายไม่ค่อยสบาย "

" ก็แค่รู้สึกเพลีย ๆ นิดหน่อยหน่ะครับ .. ว่าแต่วันนี้คุณมีนัดดินเนอร์กับที่บ้านคุณเกรซไม่ใช่หรอครับ " ฝ่ามืออุ่นที่ลูบหน้าผากมนเบา ๆ ลากไปถึงกลุ่มเส้นไหมสีดำสนิทและมืออีกข้างที่กำลังกอบกุมมือบางของตัว เองอยู่นั้นทำให้ปุณยวีร์รับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป


กวินภพ  ก้องกฤติกรกำลังอยู่ตรงหน้า . . และกำลังกุมมือของเขาเอาไว้


" เรื่องนั้นช่างเถอะ .. ว่าแต่นายกินอะไรรึยัง "

" ยังครับ .. ผมรู้สึกไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ "

" ได้ยังไง . . ไม่หิวก็ต้องกินจะได้กินยา .. นอนเฉย ๆ เลยนะเดี๋ยวฉันหาอะไรให้นายกินเอง " ฝ่ามือหนาดันกายบางที่กำลังจะลุกขึ้นให้นอนราบกับเตียงนุ่มอีกครั้งก่อนจะ ลุกขึ้นเต็มความสูง

" ขอบคุณครับ .. แต่ผมขอแค่โยเกิร์ตกับผลไม้ในตู้เย็นก็พอครับ "

" ก็ได้. . แต่นายต้องกินให้หมดแล้วก็ต้องกินยาโอเคมั๊ย "

" ครับ . . "

หลังจากร่างสูงเดินหายออกจากห้องนอนไปไม่นานนักมือหนาก็ถือถาดที่มีแก้วน้ำ 1 แก้ว โยเกิร์ต 1 ถ้วย และผลไม้รวมที่ถูกปลอกเอาไว้อีก 1 จานใหญ่ พร้อมกับยาแก้ไข้อีก 2 เม็ด เพราะเมื่อครู่ร่างสูงสัมผัสได้ถึงไอร้อนกว่าปกติเล็กน้อยของร่างบาง . . ทำให้เดาได้ไม่ยากนักว่าปุณยวีร์กำลังมีไข้อ่อน ๆ


" เอ่อ.. คุณวินทราบแล้วใช่มั้ยครับว่าวันศุกร์หน้าคุณต้องไปงานที่อเมริกากับคุณเกรซ " เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่อรู้สึกอิ่มเมื่อโยเกิร์ตหมดถ้วยและผลไม้พร่องลงไปกว่าครึ่งจาน

" อืม .. เกรซบอกฉันแล้ว .. แต่ฉันไม่อยากไปเลย "

" แต่มันคือกิจการของครอบครัวคุณนะครับ. . อีกอย่างคุณกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ มีครอบครัวใหม่ที่ต้องสร้างและคอยดูแล คุณจะทำตัวเป็นเด็ก ๆ ให้คุณหญิงกับนายท่านต้องเป็นห่วงอีกไม่ได้แล้วนะครับ "

" และนายก็กำลังจะไปจากฉันด้วยใช่มั้ย "

" คุณวิน .. คุณเป็นคนสร้างเงื่อนไขทั้งหมดขึ้นมาเองไม่ใช่หรอครับ .. อีกอย่างผมไม่ได้หนีคุณไปไหนสักหน่อย .. ร้านใหม่ผมอยู่ตรงไหนคุณก็รู้ว่าง ๆ จะแวะไปเยี่ยมเมื่อไหร่ก็ได้หนิครับ " เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ . . ทั้งที่แท้จริงแล้วในใจกำลังกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงว่า..

' ผมต่างหากที่ไม่อยากให้คุณไปไหนทั้งนั้น . . '

" ฉันว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้อีกเลยนะ .. เอาเป็นว่าก่อนที่ฉันจะไปอเมริกาฉันจะมาอยู่กับนายที่นี่ทุกวันโอเคนะ .. "

" . . ก็ได้ครับ "

" อิ่มแล้วหรอ.. กินอีกสักหน่อยสิ .. ยังเหลืออีกตั้งเยอะ "

" ผมอิ่มแล้วจริง ๆ ครับ . . " ใบหน้าหวานเบ้น้อย ๆ เมื่อแอปเปิ้ลขนาดพอดีคำถูกจ่อตรงริมฝีปาก . . เพราะตอนนี้เขารู้สึกอิ่มมากแล้วจริง ๆ . .

" งั้นก็กินยา .. นอนพักผ่อนซะนะ. . เดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน "

" ครับ " ร่างบางรับยาแก้ไข้เอาไว้ในมืออย่างว่าง่าย . . ก่อนจะส่งเข้าปากเมื่อเห็นว่าร่างสูงยืนจ้องอยู่ . . และทันทีที่ร่างสูงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ . . กายบางก็ควานหายาบำรุงในกระเป๋าใบโปรดและกินมันเข้าไปโดยไม่ต้องรอให้ใครต้องบังคับ


ผมคงต้องขอบคุณคุณหญิงใช่มั้ยครับ. . ที่ทำให้ผมจากไปได้อย่างไม่รู้สึกอึดอัดใจ




. . . . .




2 อาทิตย์ผ่านไป



กรุ๊งกริ๊งงง~


" สวัสดีค่ะ .. ต้องการดอกไม้แบบไหน เชิญชมก่อนได้นะคะ "

" เอ่อ.. ขอโทษครับ. . ไม่ทราบว่าเจ้าของร้านอยู่มั้ย " ใบหน้าคมระบายยิ้มให้กับร่างผอมบางของผู้หญิงที่อายุน่าจะแก่กว่าเค้าไม่มากนักพร้อมกับเอ่ยถามถึงใครอีกคนอย่างสุภาพ

" ดิฉันนี่แหละค่ะเจ้าของร้าน "

" คุณ? . . แล้วปุณยวีร์ล่ะครับ .. นี่เป็นร้านของเขาไม่ใช่หรอ " คำตอบที่ได้จากร่างผอมบางตรงหน้าที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงงไม่ต่างกัน

เป็นไปได้ยังไง . . ก็นี่เป็นร้านของปุณยวีร์ไม่ใช่หรอ . .

กวินภพแน่ใจว่าเขาจำไม่ผิดแน่ . . เพราะปุณยวีร์เคยพาเขามาตอนที่มันยังตกแต่งไม่เรียบร้อยอยู่ 3-4 ครั้ง

" อ๋อ. . คุณปุญยวีร์เจ้าของร้านคนเก่า "

" เจ้าของร้านคนเก่า!? "

" ใช่ค่ะ. .คุณปุณยวีร์ขายกิจการร้านนี้ทั้งหมดให้ดิฉันเรียบร้อยแล้วตั้งแต่อาทิตย์ก่อน "

" ขายกิจการ!? . .ร. . หรอครับ. . แล้วพอจะทราบมั้ยครับว่าเขาไปอยู่ที่ไหน " สิ้นคำตอบที่ไขข้อสงสัยทั้งหมดทำเอาร่างสูงรู้สึกมึนชาราวกับโดนค้อนปอนด์ตี เข้าที่ท้ายถอยอย่างแรง . . ทุกอย่างมันว่างเปล่าและขาวโพลนไปหมด

" ไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ คุณเขาไม่ได้บอกอะไรไว้เลย . . คุณโอเคนะคะ " เมื่อเห็นใบหน้าคมถอดสีจนซีดขาวก็ทำเอาหญิงเจ้าของร้านเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

" ผ. . ผมโอเคครับ. .ขอบคุณมากนะครับ "




ไหนนายบอกจะไม่ทิ้งฉันไปไหนไง


แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน. .





ปุณยวีร์.. คนโกหก

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-10-2015 08:39:38 โดย MickyYunYun »

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
แอบสงสารปุนเลยอ่ะ จะยังไงต่อ ลุ้นๆๆๆ

ออฟไลน์ we.jinkyu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 120
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
ติดตามค่ะ ชอบแนวนีิ  :laugh:

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
บุคลิกตัวละครแจ่มมากกกก

เราหลอนคำว่าฮะ ของปุณจริงๆ มันดูไม่สมวัยเท่าไหร่ค่ะ

ออฟไลน์ Pithchayoot

  • พิชญ์ชยุตม์
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
เราว่าคุณปุณทำดีแล้ว

///เป็นกำลังใจให้คุณปุณ กับคุณนักเขียนนะครับ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ตัวเองก็คนไม่เคยพอเหมือนกันนั่นล่ะค่ะคุณพระเอก อย่ามาว่าปุณย์เชียวนะคะ o18

ออฟไลน์ angelnan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-5
ปุนทำดีแล้ว เพือลูก ตัดไปเถอะ ผช แบบนี้ เหยียบเรือสองแคม

ออฟไลน์ kdds

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
อยากให้ปุญใช้คำว่า "ครับ" แทน "ฮะ" ค่ะ
ฮะ นี่เหมือนเด็กผู้ชายใช้    ยิ่งปุญอยู่ในวัยทำงานเป็นเลขาต้องติดต่อผู้บริหาร ใช้ ฮะ ดูไม่เป็นทางการเลย
หนีไปไกลๆเลยน้องปุญ อย่างไรเสียเราก็มีลูกเป็นเพื่อนแล้ว ใครจะทนอยู่เห็นคนรักแต่งงานอยู่กินกับหญิงอื่นได้ลง

ออฟไลน์ Kalamall

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 729
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-2
  :กอด1: มาละ นี้เจ้เองเน้อ~

  :hao3: บอกตรงๆจำฟิคไม่ได้ละ ลุ้นๆ ปุณหนีไปถึงไหนน้อ ...ขอให้เมนท์เยอะๆขายดีๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
บุคลิกตัวละครแจ่มมากกกก

เราหลอนคำว่าฮะ ของปุณจริงๆ มันดูไม่สมวัยเท่าไหร่ค่ะ

เห็นด้วยนะ น่าจะเปลี่ยนจากฮะ เป็น ครับ ดีกว่ามั้ย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-10-2015 23:34:21 โดย sirin_chadada »

ออฟไลน์ kyungploy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
ปุณทำดีแล้วลูก

ออฟไลน์ wikawee

  • มีชีวิตอยู่เพื่อทำฝันให้เป็นจริง
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-7
อย่านะๆๆ อย่ามาว่าปุณของชั้นนะ

ถ้าจะให้อยู่ในฐานะเดิมมันไม่ทำร้ายจิตใจกันไปหน่อยหรอ

ต้องมาเห็นคนที่ตัวเองรีกสร้างครอบครัวกับคนอื่น เป็นใครหน้าไหนก็ทนไม่ได้ทั้งนั้น

ขอร้อง อย่าเห็นแก่ตัว หัดนึกถึงใจคนอื่นมั้ง

ถ้าไม่อยากเสียปุณไปจริงทำไม ไม่ทำอะไรๆให้มันชัดเจนกว่าที่เป็นอยู่ล่ะ(?)

จริงๆแล้วเราก็ไม่อยากเห็นปุณเป็นน้อยใครหรอกนะ มันไม่ดี ไม่ดีเลยจริงๆ

ออฟไลน์ followme

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-2
เราจำได้ ฟิคยุนแจ :-[
ดีใจที่เอามาลงที่เล้าค่ะ
คิดถึงฟิคเก่าๆที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ
ถือโอกาสทวงเลยนะคะ 5555

ออฟไลน์ neverland

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 653
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ชอบสำนวนค่ะ อ่านแล้วติดขัดบ้างตรงเดี๋ยวฮะเดี๋ยวครับ แต่ส่วนใหญ่แล้วลื่นไหลมากค่ะ เจอที่นึง 'ชิน' นะคะไม่ใช่ชิ้น
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ  :call:

ออฟไลน์ yanggi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ช่วงสุดท้าย ตกลงโทรศัพท์หรือ ไปหาที่ร้านคะ .... มีเสียงโทรศัพท์ แต่เจ้าของร้าน เห็นหน้าพระเอกซีดขาวได้  งง

ออฟไลน์ sila-lala

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
555 ปัดฝุ่นจ้า อ่านใหม่อีกรอบ ชอบตั้งแต่ตอนเป็น ฟิคของยุนแจแล้ว แต่พอมาเป็นแบบนี้ก็ให้อารมณ์แปลกใหม่ไปอีกแบบนะ สู้ๆ จ้า  :L2: :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
แค่ตอนแรกก็สนุกมาก มาลงชื่อติดตาม :mew3:

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
แอบน้ำตาซึม
ตอนนี้ปุณไปอยู่ไหนอ่ะ

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
ชอบค่ะมาตอนแรกก็สนุกเลย

ออฟไลน์ gatenutcha

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เราจำได้ ฟิคยุนแจ :-[
ดีใจที่เอามาลงที่เล้าค่ะ
คิดถึงฟิคเก่าๆที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ
ถือโอกาสทวงเลยนะคะ 5555
ใช่ๆเราก็ติดตามเหมือนกัน    อยากอ่านไวๆค่ะ  ขอบคุณนะค่ะ :hao6:

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
โห   นายเอกมาแบบนี้เยี่ยมค่ะ
สมกับเป็นเลขา  จัดการกับระบบชีวิตตัวเอง
แพลนการเฟดตัวออกมาได้งามมากค่ะ
นี่วินคิดว่าตัวเองสามารถเดินเข้ามาในชีวิตของคนอื่นแบบหล่อๆได้ตามใจตัวเองงั้นสิ
ชอบนายเอกประเภทนี้ค่ะ  นิ่งแต่แกร่ง
มารออ่านต่อค่ะ

ออฟไลน์ mimasopu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
อ่านตั้งแต่เป็นฟิคยุนแจ แล้วจำได้ว่าตอนนั้นก็เม้นประมาณว่า
ยุนทำตัวเองอย่ามารู้ตัวเมื่อสายในวันไม่มีแจ

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เพราะชื่อตอนแรกเลยทำให้เราเข้ามา
อยากรู้ว่าโกหกเรื่องอะไร 5555
สารภาพตามตรงว่าไม่ค่อยชอบแนวผู้ชายท้องได้สักเท่าไหร่
เพราะรู้สึกว่ามันเหนือจริงไปหน่อย
แต่เรื่องนี้มีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างทำให้ตัดสินใจอ่าน
แล้วก็ไม่ผิดหวัง รู้สึกน่าติดตามดีค่ะ :)

ขอชื่นชมปุณจริง ๆ เรื่องการจัดการระบบชีวิตตัวเอง
สมกับเป็นเลขา เด็ดขาดมาก ๆ 55555
รอตอนต่อไปค่ะว่าจะเป็นยังไง

ออฟไลน์ menano

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-0
ใจเด็ดมากปุณ


เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ^^

ออฟไลน์ naoai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-5
ติดตามด้วยคน

ออฟไลน์ YJoum

  • CharlessuhNB
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 15
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ปุณใจเด็ดมาก ทิ้งคนแบบนี้ไว้นี่แหละ
เฮอะ  :katai4: :katai4:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
 :katai2-1:

ออฟไลน์ Chise

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ปุณเด็ดขาดจริงๆ ชอบมากนับถือเลย
น่าติดตามมากๆ มาต่อไวๆนะคะ

ออฟไลน์ AiiSoul

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
ติดตามเลย
นายเอกเด็ดเดี่ยวมาก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด