พิมพ์หน้านี้ - . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MickyYunYun ที่ 21-10-2015 20:12:05

หัวข้อ: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 21-10-2015 20:12:05
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-18 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com)  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*****************************************************************************************




#นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Mpreg (ผู้ชายท้องได้) โดยไม่อิงถึงหลักวิทยาศาสตร์ใดๆ ทั้งสิ้นนะคะ หากไม่ชอบก็ ปิด ได้เลยนะคะ

#หากใครรู้สึกเหมือนเคยอ่านฟิคชั่นเรื่องนี้ของ TVXQ มากก่อน ไม่ต้องตกใจนะคะ.. คนเขียนคนเดียวกันค่ะ  :-[

#พึ่งมาลงในบอร์ดนี้เป็นครั้งแรก.. ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ  :mew1:



:mew3: สารบัญ :mew3:

ตอนที่ 1
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.30)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.60)
ตอนที่ 4 (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.90)
Special part . . 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.90)
Special part . . 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.msg3223143#msg3223143)
Special part . . 3 END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49524.msg3225970#msg3225970)
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 21-10-2015 20:15:05
#แก้ไขจาก "ฮะ" เป็น "ครับ" แล้วนะคะ.. แต่ถ้ายังเห็นว่าตกค้างจุดไหนก็บอกได้จ้า ^ ^



Chapter 1




" ฮึก. . อร๊อก~ . . แค่ก ๆ . . "

ร่างผอมบางสั่นเทาเล็กน้อย ฝ่ามือซีดขาวเกาะขอบโถชักโครกแน่นเมื่ออาการวิงเวียนคลื่นเหียนกำลังเล่น งานอย่างหนักหน่วง ภายในช่องท้องป่วนมวนราวกับต้องการขับของเสียออกมากลับมีเพียงน้ำเมือกขม ๆ เท่านั้น

ทุกเช้าอาการแบบนี้เล่นงานร่างผอมบางมากว่าสองเดือนเศษแล้ว คงจะไม่มีอะไรน่าหนักใจหากมันเป็นเพียงแค่อาการจากโรคกระเพาะที่เคยรุมเร้าอยู่ก่อนหน้านี้

และคงไม่มีอะไรต้องให้กังวลมากขนาดนี้หากมันจะ เป็นเพียงอาการของโรคร้ายแรงใดสักโรคหนึ่งที่กำลังรุมเร้าคนที่ตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน


. . ความหวาดกลัวมันคงจะแทบจะเป็นศูนย์ . . หากว่าปุณยวีร์  ปัญญาโชติ ไม่ได้กำลัง. . ท้อง. .


ท้อง.. จากความไม่ตั้งใจ


ท้อง.. จากความไม่รู้.. เพราะคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้.. แต่หากมันเกิดขึ้นแล้ว


ท้อง.. จากความรักที่มากจากผู้ที่กำลังจะเป็นแม่เพียงคนเดียว

อีก หนึ่งชีวิตที่บริสุทธิ์และมีค่ามากมายคงจะสร้างความปลื้มติยินดีอย่างล้นเหลือ . . แต่จะมีประโยชน์อะไร . . หากอีกผู้สร้างไม่ต้องการ


.

.

.


เมื่อ อุณหภูมิภายในห้องชุดที่ร้อนระอุเมื่อครู่กลับสู่ภาวะปกติแต่หากสองกายที่ กำลังเปลือยเปล่ายังคงตระกองกอดกันอยู่ไม่ห่าง มือหนายังคงลูบกลุ่มเส้นไหมสีดำสนิทที่ชื้นเหงื่อจากกิจกรรมที่พึ่งผ่านไปของใบหน้าหวานที่อิงซบกับแผงองกว้างอย่างออดอ้อน

" ปุณ . . ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกฉันไง "

" คุณวินบอกเรื่องของคุณก่อนก็ได้ครับ .. "

" เอางั้นหรอ .. " คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้นอย่างนึกแปลกใจ.. เพราะก่อนหน้านี้ร่างบางในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ย้ำนักย้ำหนาว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก. . แต่กลับตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบซ้ำยังให้เขาบอกเรื่องของเค้าก่อน เสียอย่างนั้น

" ครับ. . เดี๋ยวเรื่องของผมค่อยบอกคุณก็ได้ "

" อีก 3 เดือนฉันต้องหมั้นกับกัญญ์วรา  อัตรคุปต์ ลูกสาวของเพื่อนคุณแม่. . และคงแต่งงานราว ๆ สิ้นปี. . "

" . . .!!!. . . " น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาในโทนราบเรียบราวกับว่ามันเป็นเรื่องของดินฟ้าอากาศ ประจำวันแต่หารู้ไม่ว่ามันให้ใครอีกคนที่ได้ยินมันนั้นรู้สึกยิ่งกว่าคำว่า.. ใจสลาย


ความหวังที่รู้อยู่แล้วว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ .. แต่หากไม่คิดว่าทุกอย่างจะพังทลายไม่เป็นท่าทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเลยเสียด้วยซ้ำ


" เพราะฉะนั้นข้อตกลงของเรา. . . "

" . . จ. . จะจบลงแล้วใช่มั๊ยครับ " เสียงหวานแหบพร่าออกมาอย่างเลื่อนลอย. .

ข้อตกลงที่เกิดขึ้นหลังจากงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้างานหนึ่งเมื่อ 3 ปีก่อนที่ปุณยวีร์ออกงานคู่กับท่านประธานคนใหม่ของ KPK Corporation ในฐานนะเลขาส่วนตัว


วันที่กวินภพ  ก้องกฤติกร หรือ วิน ชายหนุ่มรูปงามเพลย์บอยตัวฉกาจอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยเมามายไม่ได้สติ. . กับเลขาหน้าหวานคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจให้มันเกิดขึ้น. . อย่างที่ไม่ควรจะเกิด


หลังจากวันนั้นกวินภพก็สั่งให้ปุณยวีร์ย้ายออกจากหอพักเล็ก ๆ มาอยู่ห้องชุดสุดหรูใจกลางเมืองแห่งนี้ . . งานของปุณยวีร์ไม่มีอะไรซับซ้อนมากมาย


กลางวันทำหน้าที่เลขาส่วนตัว .. และกลางคืนก็แค่คอยปรนนิบัติท่านประธานตามแต่วัน เวลาที่ท่านต้องการ . . โดยข้อตกลงนั้นจะไม่มีการผูกมัดหรือเรียกร้องใด ๆ เกิดขึ้น


เพื่อแลกกับความเป็นอยู่ที่สุขสบายและเงินเดือนที่สูงลิ่วชนิดที่หาจากที่ไหนไม่ ได้ .. และข้อตกลงจะสิ้นสุดลงก็ต่อเมื่อ กวินภพ ทายาทเพียงคนเดียวของ KPK Corporation แต่งงานมีครอบครัวกับหญิงสาวที่เพียบพร้อม ผู้ที่คุณหญิงเขมจิรา  ก้องกฤติกรเป็นคนเลือกให้


" ปุณ. . นายโอเคนะ. . " เมื่อเห็นร่างบางในอ้อมกอดนิ่งเงียบไปก็ทำเอาร่างสูงอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

" โอเคสิครับ . . ดีซะอีกคุณจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีภรรยาแสนสวย มีลูกที่น่ารัก . . หน้าที่ของผมจบลงผมก็จะได้ทำตามความฝันของผมสักที " กายบางขยับขืนสัมผัสอุ่นเล็กน้อยเพื่อที่จะได้สบตากับคนฟังใบสวยหน้าหวาน ระบายยิ้มละไมออกมาคล้ายกับกำลังมีความสุขมากมาย


แต่หากใครอีกคนที่จ้องมองและระบายยิ้มตามออกมานั้นไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วกำลังกระอักและเจ็บเจียนตายแค่ไหนกับสิ่งที่พึ่งได้รับรู้

" ฝันของนาย? "

" ครับ. . เรื่องนี้แหละที่ผมกำลังจะบอกคุณวิน. . ว่าผมเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งแล้วสิ้นเดือนนี้ผมจะขอลาออกไปเปิดร้านดอกไม้ครับ " ความเป็นจริงที่บิดเบือนไปจากเดิมถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มราวกับ กำลังเพ้อฝันนั้นร่างบางรู้ดีว่ามันกำลังสร้างความไม่พอใจให้กับคนฟังไม่มาก ก็น้อย



แต่ทุกคำพูดล้วนแต่เป็นความจริง .. ปุณยวีร์ไม่ได้โกหก ..



เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะเปิดร้านดอกไม้เล็ก ๆ เป็นของตัวเองหลังจากข้อตกลงระหว่างเขาและท่านประธานสิ้นสุดลง.. และทุกอย่างก็ดำเนินการไปบ้างแล้วระดับหนึ่ง



เพียงแต่ไม่คิดว่า.. ทุกอย่างมันจะมาพร้อม ๆ กันรวดเร็วแบบนี้.. ก็เท่านั้นเอง



" เปิดร้านดอกไม้.. นายถึงขั้นต้องลาออกเลยเหรอ. . หรือว่าที่ผ่านมาฉันใช้งานนายหนักมากเกินไป หรือเงินเดือนที่ฉันให้ไม่พอใช้ "

" ทำไมต้องทำเสียงตกใจขนาดนั้นด้วยละครับ. . คุณวินรู้มั๊ยว่าคุณเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุด. . แถมยังให้เงินเดือนมากที่สุดเท่าที่ผมเคยผ่านงานมาเลยนะครับ ไม่งั้นผมคงเก็บเงินก้อนเปิดร้านตัวเองไม่ได้หรอกครับ "

" งั้นถ้านายอยากเปิดร้านก็เปิดไป. . เดี๋ยวฉันจะจ้างคนดูแลร้านให้ ส่วนนายก็ทำหน้าที่เลขาให้ฉันเหมือนเดิม "

" ไม่ดีกว่าครับ. . ผมอยากทำทุกอย่างด้วยตัวเอง. . คุณวินก็รู้สมัยนี้หาคนที่จะไว้ใจได้ยากจะตาย "

" . . . ตามใจ. . . "

" โกรธเหรอครับ "


น้ำเสียงที่เข้มขึ้น. . นัยน์ตาคมที่แข็งกระด้างกว่าเคยแม้โดยรวมแล้วใบหน้าหล่อเหลานั้นจะดูนิ่งเฉยมากกว่าที่จะเกรี้ยวกราดนั้นทำไมปุณยวีร์จะไม่รู้ว่า ณ เวลานี้ กวินภพกำลังอยู่ในสภาวะอารมณ์ใด


" เปล่า. . "

" เปล่า?. . แต่หน้าคุณไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย "

" ชั่งเถอะ. . เอาเป็นว่านายตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่นายก็ล่ะกัน .. ส่วนคอนโดห้องนี้ฉันยกให้ไม่ต้องย้ายออกไปไหนหรอก "

" ผมขออนุญาตไม่รับไว้นะครับ. . พอดีตึกที่ผมทำสัญญาเช่าซื้อชั้นบนมันปรับเป็นที่อยู่อาศัยได้. . และผมก็ให้ช่างเขาทำแล้วด้วย "

" ตามใจ.. อยากจะทำอะไรก็เชิญ "



ปากบอกไม่ได้โกรธ .. แล้วไอ้ที่ผละเค้าออกจากอ้อมกอดอุ่นแล้วพลิกกายนอนตะแคงหันไปอีกทางมันหมายความว่ายังไง?..


ลูกจ๋า.. แม่ขอโทษ. . . แต่หนูไม่โกรธแม่เหมือนคุณพ่อใช่มั้ยลูกถ้าต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันแค่สองคน




. . . . .






" กาแฟครับ .. " เสียงหวานเอ่ยอย่างสุภาพด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นปกติที่สุดแม้ว่ากลิ่น กาแฟที่หอมกรุ่นสำหรับใครหลาย ๆ คนแต่คงไม่ใช่กับร่างบางที่ยังคงมีอาการแพ้ท้องรุมเร้าอยู่เป็นแน่

" ขอบใจ. . ตารางวันนี้มีอะไรบ้าง "

" วันนี้ท่านประธานมีนัดเซ็นสัญญาพร้อมรับประทานอาหารกับมิสเตอร์เจอร์ราจตอนเที่ยงตรงที่ The Paradise Hotel และคุณหญิงโทรมาแจ้งว่าเย็นนี้ท่านประธานมีนัดดินเนอร์กับคุณกัญญ์วราครับ "

" . . . แค่นี้ใช่มั๊ย "

" ครับ .. แต่. . เอ่อ.. " น้ำเสียงโทนเบสที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาทำเอาคนฟังถึงกับพูดไม่ออก


ทั้งที่ควรจะชินได้แล้วกับความเย็นชาที่ได้รับมาตลอดหลายวันที่ผ่านมานับ ตั้งแต่คืนนั้น .. บทสนทนาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง


และร่างสูงจะไม่ค้างคืนที่ห้องชุด .. แทบทุกคืนที่มาเมื่อความต้องการสิ้นสุดลงก็จะกลับไป .. โดยทิ้งให้กายบางที่โหยหาความอบอุ่นต้องหนาวเหน็บอยู่เพียงลำพัง


" แต่อะไร? "

" วันนี้คุณชนิกาจะไปพร้อมกับท่านประธานแทนผมนะครับ "

" ทำไมต้องให้คุณชนิกาไปแทน "

" ผมลาช่วงบ่ายไว้. . เอ่อ.. คือ.. ช่างนัดให้ไปดูวัสดุสำหรับตกแต่งร้านเพิ่มเติมครับ " ร่างบางกอดออกาไนซ์เซอร์ส่วนตัวไว้แน่น พยายามควบคุมน้ำเสียงที่เริ่มสั่นพร่าให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้.. ทั้งที่กำลังจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อเพราะความเย็นชาของร่างสูงตรงหน้า

" อืม.. แค่นี้ใช่มั๊ย. . นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ "

" . . ครับ "


นายต้องไม่ร้องไห้ .. นายจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดปุณยวีร์



คุณคงกำลังโกรธผม. . ผมขอโทษนะครับ


แต่คุณจะให้ผมบอกได้ยังไงครับว่าคุณหญิงสั่งเอาไว้


และ.. จะให้ผมบอกได้ยังไงครับว่าวันนี้ผมมีนัดตรวจครรภ์ลูกของเรา





. . . . .




' ฉันดีใจนะที่ได้คนขยันอย่างเธอเข้ามาทำงาน . . '

' . . . . . '

' เธอเก่งมากที่ทำให้ลูกชายของฉันตั้งใจและมีวินัยในการทำงานมากขึ้น . . ไอ้ที่เคยเสเพลวัน ๆ เอาแต่เที่ยวคั่วผู้หญิงคนโน้นทีคนนี้ทีเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีให้ฉันได้เห็นหรือหนักใจ '

' . . .นั่นเป็นเพราะท่านประธานไม่อยากเห็นคุณหญิงกับนายท่านต้องเหนื่อยมากกว่าครับ '

' ถึงอย่างนั้นก็เถอะ . . ฉันเชื่อว่าส่วนหนึ่งมันก็มาจากเธอ. . ที่ดูแลลูกชายฉันเป็นอย่างดี.. ดีเสียจนฉันคิดว่ามันเกินความจำเป็นเสียด้วยซ้ำฉันพูดถูกมั้ย? '

' ผ.. ผมขอโทษครับคุณหญิง '

' เรื่องมันผ่านไปแล้ว.. ช่างมันเถอะ . . ฉันได้ข่าวว่าเธอยื่นหนังสือลาออกสิ้นเดือนนี้ใช่มั้ย '

' ครับ .. '

' อืม. .ตาวินบอกแล้วใช่มั้ยว่าเค้าต้องแต่งงานกับหนูเกรซลูกสาวเพื่อนสนิทของฉัน. . ที่เหมาะสมกับเขาในทุก ๆ ด้าน..เธอว่าแบบนั้นมั้ย '

' . . ท่านประธานบอกผมแล้วครับ. . ท่านประธานเหมาะสมกับคุณกัญญ์วราที่สุดครับ '

' งั้นก็ดี. . ฉันจะได้ให้หนูเกรซเริ่มงานแทนตำแหน่งเธอ. . เธอยังมีเวลาอีกราว ๆ 2 อาทิตย์ใช่มั้ย '

' ครับ .. ไม่ทราบว่าคุณหญิงมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ '

' ก็ไม่มีอะไรมากหรอก. . ฉันแค่อยากให้เธอช่วยสอนงานทุกอย่างที่เป็นหน้าที่ของเธอให้กับหนูเกรซก่อนที่เธอจะออกไป .. ฉันไม่ได้ขออะไรมากไปใช่มั้ย '

' ม. . ไม่มากไปหรอกครับ .. แค่นี้คุณหญิงและท่านประธานก็มีบุญคุณกับผมจนไม่มีวันทดแทนได้หมดแล้วครับ. . ผมจะสอนงานทุกอย่างให้คุณกัญญ์วราเองครับคุณหญิงไม่ต้องเป็นห่วง '

' ขอบใจเธอมากนะ ปุณยวีร์ '





" ปุณ.. "

" . . . . . "

" ปุณยวีร์! "

" . . . . . "

" คุณปุณยวีร์  ปัญญาโชติ!! "

" ครับ!? .. พี่ติณเรียกซะเต็มยศเลยแล้วจะเสียงดังทำไม..อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ผมตกใจหมดเลย " ฝ่ามือบางยกขึ้นมาแนบอกอย่างตกใจเมื่อเจ้าของเสียงที่ค่อนข้างดังเมื่อครู่ กำลังจ้องมองเค้าอยู่ในระยะประชิดเกินความจำเป็น

" ก็เพราะอยู่ใกล้กันแค่นี้ไงพี่ถึงต้องตะเบ็งเสียงดังแบบนี้ .. เรียกตั้งนานไม่ตอบ .. ใจลอยไปถึงไหนหะเราหน่ะ " สูตินารีแพทย์หนุ่มเบอร์ 1 ของโรงพยาบาลเอ่ยถามกึ่งบ่นคนไข้พิเศษรุ่นน้องหน้าสวยคนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมของเค้าก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งตามเดิม

" ผมขอโทษครับ "

" พี่ขอซื้อได้มั้ยไอ้คำว่า ' ผมขอโทษครับ ' เนี้ย. .พูดเป็นอยู่คำเดียวรึไงกัน "

" พูดได้หลายคำครับ .. ว่าแต่คุณหมอนี่เค้าพูดกับคนไข้แบบนี้ทุกคนรึไงกัน " กลีบปากสีแดงฉ่ำตามธรรมชาติไร้การแต่งแต้มยู่เข้าหากันอย่างขัดใจเมื่อถูกรุ่นพี่ที่นับถือและเคารพรักเหมือนพี่ชายแท้ ๆ ดุเอา


และนายแพทย์ติณณภพ  ธีราทร คือบุคคลที่รับรู้ความเป็นไปของปุณยวีร์  ปัญญาโชติทุกเรื่อง


" ไม่ .. เราหน่ะกรณีพิเศษ .. " ใบหน้าคมละจากแฟ้มประวัติคนไข้ตรงหน้าพลางขยิบนัยน์ตาคมทรงเสน่ห์อย่างเหลือ ร้ายที่ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่คนไหนได้เห็นคงจะหลอมละลายได้ง่าย ๆ

" พิเศษที่สุด? "

" แน่นอนอยู่แล้ว.. "

" งั้นผมจะฟ้องพี .. ว่าพี่ติณให้ผมเป็นคนพิเศษที่สุด " คนสวยกรอกตาไปมาอย่างเป็นต่อ.. เพราะแค่เหลือบไปเห็นนายแพทย์หนุ่มเจ้าเสน่ห์หน้าถอดสีแถบจะทันทีที่เอ่ยถึง ใครอีกคนก็ทำเอาคุณแม่คนใหม่แทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

" เฮ้ย!. . นั่นมันของสูง .. เป็นคนขั้นกว่าของพิเศษที่สุด . .อย่าหาเรื่องให้พี่เชียวนะปุณยวีร์ "

" แค่นี้ก็ต้องทำหน้าเป็นเป๊ะยิ้มตื่นไฟไปได้ 55 "

" ไม่ต้องมาขำเลย . . อาการของเราพักนี้เป็นไงบ้าง ยังแพ้อยู่หรือเปล่า " เสียงทุ้มแสร้งทำเป็นนิ่งเพราะต้องการเปลี่ยนเรื่อง . . แต่หากมันกลับทำให้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเลือนหายไปจากใบหน้าสวยหวานอย่างฉับพลัน

" . . ก็มีบ้างครับ.. แต่ไม่เยอะเท่าเดือนสองเดือนก่อน "

" ก็ดีแล้วหล่ะ .. อย่าเครียด อย่าคิดมาก พักผ่อนเยอะ ๆ ท่านอาหารที่มีประโยชน์อาการแพ้มันก็จะค่อย ๆ หมดไป . . เดี๋ยวพี่จะสั่งวิตามินให้นะ กินให้ครบทุกมื้อล่ะ "

" ครับ . . ผมกินครบทุกมือตามที่พี่ติณสั่งอยู่แล้ว .. ตัวเล็กในท้องจะได้ออกมาแข็งแรง "

" อืม. . ดีแล้ว . .ว่าแต่จะขนของออกสิ้นเดือนนี้ใช่มั้ย .. " เมื่อการตรวจสิ้นสุดลง . . น้ำเสียงทุ้มก็เอ่ยถามถึงเรื่องที่ทำให้เค้ารู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยกับ สิ่งที่น้องชายคนสนิทได้ตัดสินใจทำลงไป


เรื่องราวที่เขารับรู้มาตลอด . . แต่หากกลับทำอะไรไม่ได้ . . เพราะความดื้อรั้นของเจ้าตัวเองและอีกนัยหนึ่งคือ. .


ติณณภพเคารพการตัดสินใจของปุณยวีร์เสมอ


" ครับ. . ผมมีเวลาถึงแค่สิ้นเดือนนี้ " น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย . . ไม่ต่างจากนัยน์ตากลมโตที่เจือความโศกเอาไว้อย่างปิดเอาไว้ไม่มิด

" แล้ว. . เราไม่คิดจะบอกพ่อของเด็กจริง ๆ เหรอปุณ "

" มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ . . อีกอย่างพ่อทูนหัวของตัวเล็กก็อยู่ตรงนี้แล้วทั้งคนจะเอาพ่อมาอีกทำไมเยอะแยะ. . ตัวเล็กสับสนตายเลยเนอะ " ฝ่ามือบางลูบหน้าท้องที่เริ่มนูนเล็กน้อยเบา ๆ พลางริมฝีปากสีแดงฉ่ำยกยิ้มน้อย ๆ แต่หากเสียงหัวเราะเบา ๆ คล้ายกับกำลังมีความสุขมากมายนั้นช่วงขัดกับนัยน์ตากลมโตที่เริ่มแดงก่ำอย่างควบคุมไม่ได้

" ปุณ . .ถ้ารู้สึกว่าที่เป็นอยู่มันเหนื่อยเกินไปร้องมันออกมาก็ได้นะ. . อย่าเก็บเอาไว้เลย .. ถ้าเครียดมากมันจะส่งผลถึงตัวเล็กในท้องนะ .. " ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างบางที่เริ่มสั่นเทาพลางดึงกายบางเข้ามากอดเอาไว้หลวม ๆ

" . .ฮึก. . "

" อย่าคิดว่าไม่มีใคร .. เพราะปุณยังมีพี่กับพีเสมอ .. พวกเราเป็นห่วงปุณกับตัวเล็กมานะรู้มั้ย "

ยิ่งฝ่ามือหนาลูบหลังบางอย่างปลอบประโลมและอ่อนโยนมากขึ้นเท่าไหร่ . . ร่างบอบบางที่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นก็สั่นเทามากขึ้นเท่านั้น

" ปุณรู้ครับ. . ขอบคุณมากนะครับที่พี่ติณกับพียืนอยู่ตรงนี้ .. ฮึก . . ปุณสัญญาว่าจะดูแลตัวเอง.. ฮึก . . ดูแลตัวเล็กให้ดีที่สุด .. ปุณสัญญา . . "



แม่จะไม่อ่อนแอ . . แม่สัญญาว่าจะเข้มแข็งเพื่อหนูนะลูกรัก. ..




. . . . .




" คุณปุณค่ะ. . ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ สีหน้าคุณดูไม่ค่อยดีเลย " เสียงหวาน ๆ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเลขาส่วนตัวของว่าที่คู่หมั้นดูเหมือนไม่ค่อยจะสู้ดีนักจนอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

" เอ่อ. . ไม่เป็นไรครับคุณเกรซ. . พอดี 2-3 วันมานี่ผมยุ่งเกี่ยวกับเรื่องตกแต่งร้านและคงนอนไม่พอด้วยก็เลยรู้สึกมึน ๆ นิดหน่อย "

" งั้นคุณปุณกลับไปพักผ่อนดีกว่ามั้ยค่ะ เกิดล้มป่วยขึ้นมาจะแย่เอา .. เดี๋ยวเกรซบอกพี่วินให้ "

" ขอบคุณมากครับ . . แต่ไม่เป็นไรฮะยังเหลืองานอีกตั้งหลายอย่างที่ผมต้องสอนคุณเกรซ อาทิตย์หน้าผมก็จะออกแล้วผมกลัวจะไม่ทันครับ " แม้จะรู้สึกคลื่นไส้และเวียนหัวสักแค่ไหนแต่เมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานที่เอ่ย ถามออกมาจากความปรารถนาดีจากข้างในจนสัมผัสได้ . . ก็ยิ่งทำให้ปุณยวีร์รู้สึกผิดต่อกัญญ์วรา หญิงสาวผู้เพียบพร้อมตรงหน้ามากยิ่งขึ้น

" ตามใจค่ะ. . แต่ถ้าคุณปุณไม่ไหวให้รีบบอกเกรซเลยนะคะ "

" ครับ . . "

เมื่อคุณกัญญ์วรา  อัตรคุปต์ ที่ทั้งสวยหวานเพียบพร้อมงามทั้งกายและใจแบบนี้ . . แล้วจะให้ปุณยวีร์ผู้ไม่มีอะไรเลยคนนี้ทำลายครอบครัวอบอุ่นที่กำลังจะถูกสร้างขึ้นของกวินภพได้อย่างไรกัน




. . . . .




" อื้อ. . อ๊ะ.. คุณวิน " เปลือกตาสีน้ำนมที่หนักอึ้งกระพริบถี่ ๆ เมื่อภาพเบื้องหน้าที่เห็นคือใบหน้าคมของท่านประธานที่กำลังจ้องมองมาด้วยความเป็นห่วงทำให้เปลือกตาบางต้องหลับแน่นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าภาพตรง หน้าไม่ใช่เป็นภาพลวงตา . . หรือเป็นเพียงมโนภาพที่เค้ากำลังตกอยู่ในห้วงนิทรา

" ตื่นแล้วหรอ. . นายเป็นไงบ้างเห็นเกรซบอกว่านายไม่ค่อยสบาย "

" ก็แค่รู้สึกเพลีย ๆ นิดหน่อยหน่ะครับ .. ว่าแต่วันนี้คุณมีนัดดินเนอร์กับที่บ้านคุณเกรซไม่ใช่หรอครับ " ฝ่ามืออุ่นที่ลูบหน้าผากมนเบา ๆ ลากไปถึงกลุ่มเส้นไหมสีดำสนิทและมืออีกข้างที่กำลังกอบกุมมือบางของตัว เองอยู่นั้นทำให้ปุณยวีร์รับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป


กวินภพ  ก้องกฤติกรกำลังอยู่ตรงหน้า . . และกำลังกุมมือของเขาเอาไว้


" เรื่องนั้นช่างเถอะ .. ว่าแต่นายกินอะไรรึยัง "

" ยังครับ .. ผมรู้สึกไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ "

" ได้ยังไง . . ไม่หิวก็ต้องกินจะได้กินยา .. นอนเฉย ๆ เลยนะเดี๋ยวฉันหาอะไรให้นายกินเอง " ฝ่ามือหนาดันกายบางที่กำลังจะลุกขึ้นให้นอนราบกับเตียงนุ่มอีกครั้งก่อนจะ ลุกขึ้นเต็มความสูง

" ขอบคุณครับ .. แต่ผมขอแค่โยเกิร์ตกับผลไม้ในตู้เย็นก็พอครับ "

" ก็ได้. . แต่นายต้องกินให้หมดแล้วก็ต้องกินยาโอเคมั๊ย "

" ครับ . . "

หลังจากร่างสูงเดินหายออกจากห้องนอนไปไม่นานนักมือหนาก็ถือถาดที่มีแก้วน้ำ 1 แก้ว โยเกิร์ต 1 ถ้วย และผลไม้รวมที่ถูกปลอกเอาไว้อีก 1 จานใหญ่ พร้อมกับยาแก้ไข้อีก 2 เม็ด เพราะเมื่อครู่ร่างสูงสัมผัสได้ถึงไอร้อนกว่าปกติเล็กน้อยของร่างบาง . . ทำให้เดาได้ไม่ยากนักว่าปุณยวีร์กำลังมีไข้อ่อน ๆ


" เอ่อ.. คุณวินทราบแล้วใช่มั้ยครับว่าวันศุกร์หน้าคุณต้องไปงานที่อเมริกากับคุณเกรซ " เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่อรู้สึกอิ่มเมื่อโยเกิร์ตหมดถ้วยและผลไม้พร่องลงไปกว่าครึ่งจาน

" อืม .. เกรซบอกฉันแล้ว .. แต่ฉันไม่อยากไปเลย "

" แต่มันคือกิจการของครอบครัวคุณนะครับ. . อีกอย่างคุณกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ มีครอบครัวใหม่ที่ต้องสร้างและคอยดูแล คุณจะทำตัวเป็นเด็ก ๆ ให้คุณหญิงกับนายท่านต้องเป็นห่วงอีกไม่ได้แล้วนะครับ "

" และนายก็กำลังจะไปจากฉันด้วยใช่มั้ย "

" คุณวิน .. คุณเป็นคนสร้างเงื่อนไขทั้งหมดขึ้นมาเองไม่ใช่หรอครับ .. อีกอย่างผมไม่ได้หนีคุณไปไหนสักหน่อย .. ร้านใหม่ผมอยู่ตรงไหนคุณก็รู้ว่าง ๆ จะแวะไปเยี่ยมเมื่อไหร่ก็ได้หนิครับ " เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ . . ทั้งที่แท้จริงแล้วในใจกำลังกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงว่า..

' ผมต่างหากที่ไม่อยากให้คุณไปไหนทั้งนั้น . . '

" ฉันว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้อีกเลยนะ .. เอาเป็นว่าก่อนที่ฉันจะไปอเมริกาฉันจะมาอยู่กับนายที่นี่ทุกวันโอเคนะ .. "

" . . ก็ได้ครับ "

" อิ่มแล้วหรอ.. กินอีกสักหน่อยสิ .. ยังเหลืออีกตั้งเยอะ "

" ผมอิ่มแล้วจริง ๆ ครับ . . " ใบหน้าหวานเบ้น้อย ๆ เมื่อแอปเปิ้ลขนาดพอดีคำถูกจ่อตรงริมฝีปาก . . เพราะตอนนี้เขารู้สึกอิ่มมากแล้วจริง ๆ . .

" งั้นก็กินยา .. นอนพักผ่อนซะนะ. . เดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน "

" ครับ " ร่างบางรับยาแก้ไข้เอาไว้ในมืออย่างว่าง่าย . . ก่อนจะส่งเข้าปากเมื่อเห็นว่าร่างสูงยืนจ้องอยู่ . . และทันทีที่ร่างสูงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ . . กายบางก็ควานหายาบำรุงในกระเป๋าใบโปรดและกินมันเข้าไปโดยไม่ต้องรอให้ใครต้องบังคับ


ผมคงต้องขอบคุณคุณหญิงใช่มั้ยครับ. . ที่ทำให้ผมจากไปได้อย่างไม่รู้สึกอึดอัดใจ




. . . . .




2 อาทิตย์ผ่านไป



กรุ๊งกริ๊งงง~


" สวัสดีค่ะ .. ต้องการดอกไม้แบบไหน เชิญชมก่อนได้นะคะ "

" เอ่อ.. ขอโทษครับ. . ไม่ทราบว่าเจ้าของร้านอยู่มั้ย " ใบหน้าคมระบายยิ้มให้กับร่างผอมบางของผู้หญิงที่อายุน่าจะแก่กว่าเค้าไม่มากนักพร้อมกับเอ่ยถามถึงใครอีกคนอย่างสุภาพ

" ดิฉันนี่แหละค่ะเจ้าของร้าน "

" คุณ? . . แล้วปุณยวีร์ล่ะครับ .. นี่เป็นร้านของเขาไม่ใช่หรอ " คำตอบที่ได้จากร่างผอมบางตรงหน้าที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงงไม่ต่างกัน

เป็นไปได้ยังไง . . ก็นี่เป็นร้านของปุณยวีร์ไม่ใช่หรอ . .

กวินภพแน่ใจว่าเขาจำไม่ผิดแน่ . . เพราะปุณยวีร์เคยพาเขามาตอนที่มันยังตกแต่งไม่เรียบร้อยอยู่ 3-4 ครั้ง

" อ๋อ. . คุณปุญยวีร์เจ้าของร้านคนเก่า "

" เจ้าของร้านคนเก่า!? "

" ใช่ค่ะ. .คุณปุณยวีร์ขายกิจการร้านนี้ทั้งหมดให้ดิฉันเรียบร้อยแล้วตั้งแต่อาทิตย์ก่อน "

" ขายกิจการ!? . .ร. . หรอครับ. . แล้วพอจะทราบมั้ยครับว่าเขาไปอยู่ที่ไหน " สิ้นคำตอบที่ไขข้อสงสัยทั้งหมดทำเอาร่างสูงรู้สึกมึนชาราวกับโดนค้อนปอนด์ตี เข้าที่ท้ายถอยอย่างแรง . . ทุกอย่างมันว่างเปล่าและขาวโพลนไปหมด

" ไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ คุณเขาไม่ได้บอกอะไรไว้เลย . . คุณโอเคนะคะ " เมื่อเห็นใบหน้าคมถอดสีจนซีดขาวก็ทำเอาหญิงเจ้าของร้านเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

" ผ. . ผมโอเคครับ. .ขอบคุณมากนะครับ "




ไหนนายบอกจะไม่ทิ้งฉันไปไหนไง


แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน. .





ปุณยวีร์.. คนโกหก

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-10-2015 20:31:07
แอบสงสารปุนเลยอ่ะ จะยังไงต่อ ลุ้นๆๆๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 21-10-2015 20:37:27
ติดตามค่ะ ชอบแนวนีิ  :laugh:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 21-10-2015 20:49:47
บุคลิกตัวละครแจ่มมากกกก

เราหลอนคำว่าฮะ ของปุณจริงๆ มันดูไม่สมวัยเท่าไหร่ค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 21-10-2015 20:52:48
เราว่าคุณปุณทำดีแล้ว

///เป็นกำลังใจให้คุณปุณ กับคุณนักเขียนนะครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-10-2015 21:31:04
ตัวเองก็คนไม่เคยพอเหมือนกันนั่นล่ะค่ะคุณพระเอก อย่ามาว่าปุณย์เชียวนะคะ o18
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 21-10-2015 22:36:24
ปุนทำดีแล้ว เพือลูก ตัดไปเถอะ ผช แบบนี้ เหยียบเรือสองแคม
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 21-10-2015 23:06:42
อยากให้ปุญใช้คำว่า "ครับ" แทน "ฮะ" ค่ะ
ฮะ นี่เหมือนเด็กผู้ชายใช้    ยิ่งปุญอยู่ในวัยทำงานเป็นเลขาต้องติดต่อผู้บริหาร ใช้ ฮะ ดูไม่เป็นทางการเลย
หนีไปไกลๆเลยน้องปุญ อย่างไรเสียเราก็มีลูกเป็นเพื่อนแล้ว ใครจะทนอยู่เห็นคนรักแต่งงานอยู่กินกับหญิงอื่นได้ลง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 21-10-2015 23:25:52
  :กอด1: มาละ นี้เจ้เองเน้อ~

  :hao3: บอกตรงๆจำฟิคไม่ได้ละ ลุ้นๆ ปุณหนีไปถึงไหนน้อ ...ขอให้เมนท์เยอะๆขายดีๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-10-2015 23:30:22
บุคลิกตัวละครแจ่มมากกกก

เราหลอนคำว่าฮะ ของปุณจริงๆ มันดูไม่สมวัยเท่าไหร่ค่ะ

เห็นด้วยนะ น่าจะเปลี่ยนจากฮะ เป็น ครับ ดีกว่ามั้ย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: kyungploy ที่ 21-10-2015 23:36:10
ปุณทำดีแล้วลูก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 21-10-2015 23:38:44
อย่านะๆๆ อย่ามาว่าปุณของชั้นนะ

ถ้าจะให้อยู่ในฐานะเดิมมันไม่ทำร้ายจิตใจกันไปหน่อยหรอ

ต้องมาเห็นคนที่ตัวเองรีกสร้างครอบครัวกับคนอื่น เป็นใครหน้าไหนก็ทนไม่ได้ทั้งนั้น

ขอร้อง อย่าเห็นแก่ตัว หัดนึกถึงใจคนอื่นมั้ง

ถ้าไม่อยากเสียปุณไปจริงทำไม ไม่ทำอะไรๆให้มันชัดเจนกว่าที่เป็นอยู่ล่ะ(?)

จริงๆแล้วเราก็ไม่อยากเห็นปุณเป็นน้อยใครหรอกนะ มันไม่ดี ไม่ดีเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 21-10-2015 23:46:19
เราจำได้ ฟิคยุนแจ :-[
ดีใจที่เอามาลงที่เล้าค่ะ
คิดถึงฟิคเก่าๆที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ
ถือโอกาสทวงเลยนะคะ 5555
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 22-10-2015 02:13:03
ชอบสำนวนค่ะ อ่านแล้วติดขัดบ้างตรงเดี๋ยวฮะเดี๋ยวครับ แต่ส่วนใหญ่แล้วลื่นไหลมากค่ะ เจอที่นึง 'ชิน' นะคะไม่ใช่ชิ้น
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ  :call:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: yanggi ที่ 22-10-2015 07:03:04
ช่วงสุดท้าย ตกลงโทรศัพท์หรือ ไปหาที่ร้านคะ .... มีเสียงโทรศัพท์ แต่เจ้าของร้าน เห็นหน้าพระเอกซีดขาวได้  งง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: sila-lala ที่ 22-10-2015 09:56:12
555 ปัดฝุ่นจ้า อ่านใหม่อีกรอบ ชอบตั้งแต่ตอนเป็น ฟิคของยุนแจแล้ว แต่พอมาเป็นแบบนี้ก็ให้อารมณ์แปลกใหม่ไปอีกแบบนะ สู้ๆ จ้า  :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 22-10-2015 10:22:02
แค่ตอนแรกก็สนุกมาก มาลงชื่อติดตาม :mew3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 22-10-2015 11:12:51
แอบน้ำตาซึม
ตอนนี้ปุณไปอยู่ไหนอ่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 22-10-2015 11:33:28
รอออ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 22-10-2015 11:37:37
ชอบค่ะมาตอนแรกก็สนุกเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 22-10-2015 11:46:30
เราจำได้ ฟิคยุนแจ :-[
ดีใจที่เอามาลงที่เล้าค่ะ
คิดถึงฟิคเก่าๆที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ
ถือโอกาสทวงเลยนะคะ 5555
ใช่ๆเราก็ติดตามเหมือนกัน    อยากอ่านไวๆค่ะ  ขอบคุณนะค่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-10-2015 13:04:39
โห   นายเอกมาแบบนี้เยี่ยมค่ะ
สมกับเป็นเลขา  จัดการกับระบบชีวิตตัวเอง
แพลนการเฟดตัวออกมาได้งามมากค่ะ
นี่วินคิดว่าตัวเองสามารถเดินเข้ามาในชีวิตของคนอื่นแบบหล่อๆได้ตามใจตัวเองงั้นสิ
ชอบนายเอกประเภทนี้ค่ะ  นิ่งแต่แกร่ง
มารออ่านต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 22-10-2015 13:51:12
อ่านตั้งแต่เป็นฟิคยุนแจ แล้วจำได้ว่าตอนนั้นก็เม้นประมาณว่า
ยุนทำตัวเองอย่ามารู้ตัวเมื่อสายในวันไม่มีแจ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 22-10-2015 16:41:45
เพราะชื่อตอนแรกเลยทำให้เราเข้ามา
อยากรู้ว่าโกหกเรื่องอะไร 5555
สารภาพตามตรงว่าไม่ค่อยชอบแนวผู้ชายท้องได้สักเท่าไหร่
เพราะรู้สึกว่ามันเหนือจริงไปหน่อย
แต่เรื่องนี้มีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างทำให้ตัดสินใจอ่าน
แล้วก็ไม่ผิดหวัง รู้สึกน่าติดตามดีค่ะ :)

ขอชื่นชมปุณจริง ๆ เรื่องการจัดการระบบชีวิตตัวเอง
สมกับเป็นเลขา เด็ดขาดมาก ๆ 55555
รอตอนต่อไปค่ะว่าจะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: menano ที่ 22-10-2015 17:05:38
ใจเด็ดมากปุณ


เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 22-10-2015 23:35:03
ติดตามด้วยคน
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: YJoum ที่ 23-10-2015 00:04:09
ปุณใจเด็ดมาก ทิ้งคนแบบนี้ไว้นี่แหละ
เฮอะ  :katai4: :katai4:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 23-10-2015 01:17:16
ปุณเด็ดขาดจริงๆ ชอบมากนับถือเลย
น่าติดตามมากๆ มาต่อไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: AiiSoul ที่ 23-10-2015 07:53:28
ติดตามเลย
นายเอกเด็ดเดี่ยวมาก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 23-10-2015 08:24:32
โอ้ยยยยยย ชอบมากกกกกกก คืออ่านตอนแรกยังคิดอยู่ว่าทำไมปุณเปิดช่องทางที่อยู่ร้านหมดเลย ได้ที่ไหนได้ แผนซ้อนแผนจ้าาา เราชอบแนวนี้มาก ๆๆๆๆ ยิ่งนายเอกใจเด็ดแบบนี้ยิ่งเลิฟ ติดตามค่าาา มาต่อเร็วๆ นะคะ รออ่านนน  :ling1:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 23-10-2015 08:31:41
แอบสงสารคุณกวินนิดนึงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-10-2015 09:21:00
เจิมเรื่องใหม่  :mc4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 23-10-2015 09:34:04
อย่ามาขึ้นต้นเรื่องไว้ให้น่าติดตาม แล้วหายไปน่ะครับ
ผมชอบเรื่องราวแบบนี้. ขอบคุณล่วงหน้าครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: tonytoy4 ที่ 23-10-2015 10:11:25
ชอบแนวนี้ค่าา
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 23-10-2015 11:02:30
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

รอนะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 1 :: ปุณยวีร์.. คนโกหก] 21/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 23-10-2015 12:16:50
อืมมม ชอบๆๆๆ

มาอีกนะครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 23-10-2015 12:48:51
#เนื่องจากแปลงเนื้อหามาจากฟิคชั่นหากจุดไหนยังไม่ได้แก้ไข.. ก็บอกได้เลยนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ  :mew1:



Chapter 2




" เหม่ออีกแล้ว. . . ถ้าหลานชายฉันออกมาหน้าหงิกงอไม่หล่อขึ้นมามันเป็นความผิดของนายคนเดียวเลยนะปุณ" เสียงหวานติดแหบเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกเป็นห่วงปนฉุนนิด ๆ ที่เห็นว่าที่คุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอดเอาแต่นั่งลูบท้องนูนเหม่อลอยตากลมอยู่ ตรงมุมนั่งเล่นที่สนามหน้าบ้าน .. แม้อากาศจะไม่เย็นจัดเหมือน 3-4 วันที่ผ่านมา

แต่คงไม่ดีนักหากคุณแม่คนใหม่นั่งตากลมเย็นสบายที่พัดเอื่อย ๆ อยู่ตลอดเวลาแบบนี้

" มาบ่นเอากับฉันแบบนี้งอนกับพี่ติณมาอีกรึไง " กายบางแต่หากเริ่มอุ้ยอ้ายเพราะอายุครรภ์ที่ย่างเข้าเดือนที่ 8 สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองใบหน้าน่ารักของคุณครูเจ้าของโรงเรียนอนุบาลชื่อดังที่มักจะมีรอยยิ้มเสมอแต่หากบัดนี้กำลังงอง้ำอย่างน้อยคนนักที่จะได้เห็น และเป็นหนึ่งในเจ้าของบ้านหลังใหญ่หลังนี้ที่เค้าอาศัยอยู่นับตั้งแต่ย้ายออกจากห้องชุดสุดหรูใจกลางเมืองและขายกิจการในฝันที่ยังไม่ได้เริ่มกำลังเดินตรงมาหา

" อย่ามาถามกลบเกลื่อน. . ถ้าไม่ห่วงตัวเองก็ห่วงเจ้าตัวเล็กในท้องบ้าง .. ติณก็บอกอยู่ทุกวันไม่ใช่หรอถ้าคิดมากมันส่งผลถึงเจ้าตัวเล็กในท้องหน่ะ "

เพราะว่าที่คุณแม่คนใหม่มักจะมีอาการแบบนี้ให้เห็นเสมอหากอยู่เพียงลำพังทำเอาคนรอบข้างอดเป็นห่วงไม่ได้

" . . . ฉันขอโทษพี .. ฉันก็แค่ "

" คิดถึงหมอนั่น? " เสียงหวานเอ่ยดักคออย่างรู้ทัน



ใช่.. ทำไมภูมิรพี  อัครพนธ์ จะไม่รู้ว่าปุณยวีร์ เพื่อนรักของเขาคิดถึงไอ้บ้ากวินภพ  ก้องกฤติกรนั่นมากแค่ไหน



" . . . . . "

" นายจะคิดถึงใครฉันไม่ว่า. . แต่ถ้านายคิดถึงแล้วเอาแต่เครียดแบบนี้ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ "

" โอเค .. ไม่คิดมาก.. พอใจรึยัง "

" ยัง.. "

" อ้าว. . ยังนี่หมายความว่ายังไง " นัยน์ตากลมโตเจือโศกเมื่อครู่บัดนี้มันกลับเจือความฉงนสงสัยเข้ามาแทนที่ เมื่อมองเพื่อนรักที่นั่งกอดอกตีหน้าจริงจังอยู่ข้าง ๆ

" ฉันรู้ว่านายอยู่แต่ในบ้านคงจะเบื่อ. .. เราออกไปหาอะไรกินกันข้างนอกดีกว่า.. นะ. .อีกสักพักติณก็จะเลิกงานแล้ว. . น๊า~ "

" อืม. . ไปก็ไป " ใบหน้าที่บูดบึ่งเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นออดอ้อนน่ารักอย่างฉับพลันของคุณครูตัวบางทำเอาคุณแม่คนใหม่อดที่จะยิ้มและกลั้วหัวเราะออกมาเบา ๆ จากภายในไม่ได้




วันนี้เราจะออกไปเที่ยวกันนะครับน้องกันต์.. ดีใจมั๊ยลูก





. . . . .




" ตาวิน .. นี่แกจะทำตัวลอยไปลอยมาแบบนี้อีกนานมั้ย " เสียงหวานแต่หากแฝงไปด้วยอำนาจที่น่าเกรงขามของคุณหญิงแห่งก้องกฤติกรเรียกความสนใจให้ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่กับเอกสาร สำคัญตรงหน้าได้เป็นอย่างดี

" ผมลอยไปลอยมาตรงไหนครับ .. ผมก็มาทำงานทุกวัน . . พาเกรซไปกินข้าว ดูหนัง ชอปปิ้งตามคำสั่งคุณแม่ทุกอย่าง .. ยังมีอะไรที่สร้างความไม่พอใจให้คุณแม่อีกงั้นหรอครับ " เสียงทุ้มเอ่ยออกมาคลายกับเลื่อนลอยไม่ต่างจากนัยน์ตาคมที่กำลังจดจ้องใบ หน้างามอ่อนกว่าวัยของผู้เป็นมารดาอยู่ แม้ประโยคที่เอ่ยออกมาจะไม่ได้โต้เถียงหรือประชดประชันหากแต่มันคือสิ่งที่ กวินภพกำลังปฏิบัติอยู่ทุกอย่างนั้นกลับทำให้คนฟังรู้สึกร้อนผ่าวทั่วใบหน้าด้วยความโกรธ

" นี่แกย้อนแม่หรอ . . เพราะเลขาที่ชื่อปุณของแกใช่มั้ยที่ทำให้แกเป็นแบบนี้หน่ะตาวิน! "

" ปุณเกี่ยวอะไรด้วยครับ .. หรือว่าที่เขาหายไปเป็นเพราะคุณแม่ " นัยน์ตาคมแต่หากไร้แววเมื่อครู่เบิกโตขึ้นวูบไหวระริกอย่างตกใจเมื่อบุคคล ที่สามถูกดึงเข้ามาเอี่ยวด้วย

" ไม่ใช่เพราะแม่ .. แต่เป็นเพราะความไม่เพียบพร้อมของเด็กนั่นต่างหาก "

" การที่เขารักผม . . การที่เค้าเอาใจใส่ดูแลผมอย่างดี .. ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลย . . เขาไม่ดีไม่มีความเพียบพร้อมตรงไหนครับ .. หรือเพราะว่าเค้าเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีชาติตระกูลไร้ญาติขาดมิตรอย่างนั้นหรอครับคุณแม่ "


ใช่ ... กวินภพรู้ดีว่าปุณยวีร์รักเขามากแค่ไหน .. และเขาเองก็พึ่งแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเมื่อคนที่เป็นคนก่อร่างสร้างความรู้สึกเหล่านั้นหนีหายจากเขาไป


และนั่นมันทำให้กวินภพรู้สึกคิดถึงปุณยวีร์แทบบ้า..


" แม่ว่าแม่คุยกับแกเรื่องนี้ไปหลายต่อหลายครั้งแล้วนะตาวิน .. อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นะว่าแกออกตามหาเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นอยู่ ถ้าแกยังเห็นว่าแม่เป็นแม่และถ้ายังไม่อยากเห็นแม่ตายลงไปต่อหน้าต่อตาแกก็ ปรับปรุงตัวเองเสียใหม่ .."

" . . . . . "

" .. .อย่าทำให้หนูเกรซต้องเสียใจกับพฤติกรรมของแกอย่างที่ผ่านมาอีก . . เย็นนี้รับหนูเกรซไปเยี่ยมคุณปู่ของเธอด้วย "

" . . . ครับ " ทันทีที่สิ้นเสียงทรงอำนาจของคุณหญิงร่างบอบบางก็เดินหายออกจากห้องทำงานหรูของลูกชายไปทิ้งไว้เพียงร่างสูงที่รับคำออกมาอย่างเลื่อนลอย



' ตาวินลูกรัก .. ลูกกว่าหนูเกรซน่ารักมั๊ย '

' น้องก็น่ารักดีนะครับ .. เอ่อ. . คุณแม่คงไม่ได้หมายความว่า... '

' แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับหนูเกรซ '

' แต่ผม. . ผม '

' แต่อะไร. . หรือเพราะเลขาหน้าสวยของลูกถึงทำให้ลูกอึกอักกับแม่แบบนี้ '

' คุณแม่ครับ.. ผม '

' ถ้าลูกคิดที่จะจริงจังกับเด็กนั่นก็หยุดความคิดซะตั้งแต่ตอนนี้เลย .. เพราะลูกสะใภ้ของแม่คือหนูเกรซคนเดียวเท่านั้น '

' คุณแม่ครับ.. ที่ผ่านมาผมทำตามสิ่งที่คุณแม่กับคุณพ่อขีดเส้นและต้องการให้เป็นทุกอย่าง . . แต่เรื่องนี้ผมขอตัดสินใจเองได้มั้ยครับ '

' นี่ลูกคิดจะดื้อกับแม่เพราะเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นงั้นหรอ. . ทั้งที่เราตกลงกันแล้ว .. เอาเถอะถ้าลูกต้องการแม่ก็จะไม่ห้าม .. แต่แม่อยากให้ลูกรู้เอาไว้ว่าแม่เสียใจมาก .. โอ๊ย!!~ '

' คุณแม่! .. เป็นอะไรไปครับ. . เจ็บหน้าอกเหรอหายใจลึก ๆ นะครับผมจะพาคุณแม่ไปหาหมอเดี๋ยวนี้ '

' ไม่ต้อง .. อึก. . ปล่อยให้แม่ตายอยู่ตรงนี้แหละในเมื่อลูกชายคนเดียวของ .. อึก .. แม่ทำเพื่อแม่ไม่ได้ .. แม่ก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะระ. .โอ๊ย!! '

' โอเค! ๆ .. ผมยอมแล้ว ผมจะแต่งงานกับเกรซตามที่แม่ต้องการแต่ตอนนี้แม่ไปโรงพยาบาลกับผมก่อนนะ ครับ. . คุณแม่อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะครับ '



ก็เพราะผมเห็นว่าคุณแม่คือแม่ที่ผู้ให้ชีวิตผม. .


ก็เพราะผมไม่อยากเห็นคุณแม่อาการหัวใจกำเริบเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาเหมือนครั้งก่อนอีก



ผมถึงยอมทำทุกอย่างที่คุณแม่ต้องการ .. ทั้งที่ความรู้สึกของผมกำลังตายลงไปทีละน้อยแบบนี้ . .



และอีกไม่นานผมก็คงเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่เหลือเพียงแต่ร่างกายที่ยังคงหายใจ . . แต่หากไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ อีกต่อไป. . เหมือนอย่างที่คุณแม่ต้องการ



เขารู้สึกขอบคุณที่ท่านนายพลเกิดล้มป่วยขึ้นมากะทันหันเพราะโรคประจำตัวรุมเร้า ทำให้งานหมั้นระหว่างเค้าและกัญญ์วราต้องพักเอาไว้ก่อนจนกว่าประมุขใหญ่ของตระกูลอัตรคุปต์จะอาการดีขึ้น . .


ทั้งที่งานหมั้นควรจะมีขึ้นตั้งแต่ 3 เดือนก่อน


นับตั้งแต่วันที่ปุณยวีร์หนีหายออกไปจากชีวิตของกวินภพ.. จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมากว่า 5 เดือนแล้ว


5 เดือนที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าและทรมาน


5 เดือนที่ออกตามหาปุณยวีร์ทุกครั้งที่ว่างและทุกคืน . .


ไปทุกที่ที่เคยไปด้วยกัน


ไปทุกที่ที่คิดว่าว่าดวงใจดวงนี้ของเค้าจะไป


ลงทุนแม้กระทั้งจ้างนักสืบเอกชนให้ตามหา


แต่ทุกอย่างมีเพียงแค่ความว่างเปล่าอย่างไร้ร่องรอยของปุณยวีร์


นายหายไปไหนกันนะ. . รู้มั้ยฉันกำลังจะตายเพราะคิดถึงนาย . . ปุณยวีร์



. . . . .



" โอ๊ะ. . "

" ปุณเป็นอะไร! " เสียงอุทานจากร่างอุ้ยอ้ายที่เดินอยู่ข้าง ๆ อีกทั้งท่าทางที่ฝ่ามือบางกุมหน้าท้องกลมมนเสียแน่น ใบหน้าหวานนิ่วน้อย ๆ คล้ายกับกำลังเจ็บปวดทำเอาร่างสูงทิ้งรถเข็นของซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ชั้นใต้ดินของห้างดังผวาเข้าประคองคุณแม่คนใหม่ด้วยความตกใจ

" เปล่าครับ .. ตากันต์ดิ้นแรงไปหน่อย .. สงสัยอยากจะขอบคุณปะป๋าแกมั้งที่เลี้ยงอาหารหรู ๆ ซะอิ่มแปร่เลย คิคิ " ใบหน้าหวานระบายยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแลบลิ้นออกมาด้วยความเคยชินอย่างน่ารักทำเอาพ่อทูนหัวของหนูน้อยกันติทัตถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก

" อยากขอบคุณปะป๋าก็ไม่บอก. . ทำเอาปะป๋าตกใจหมดเลยรู้มั้ยครับ. . ดิ้นแรงแบบนี้คุณแม่เค้าเจ็บน๊า " ร่างสูงทรุดกายลงอย่างไม่อายผู้คนมากมายที่มาเดินจับจ่ายซื้อของที่เริ่มมอง การกระทำของเค้าเลยแม้แต่น้อยใบหน้าคมอยู่ในระดับหน้าท้องกลมนูน ฝ่ามือใหญ่ลูบทักทายเจ้าตัวเล็กผ่านเนื้อผ้านั้นกำลังสร้างความจั้กกะจี้และ ความเขินอายให้คุณแม่คนสวยกับสายตาหลายสิบคู่ที่กำลังมองอยู่

" สงสัยรู้ว่าพี่ติณดุแกแน่เลย .. ดิ้นซะเบาเชียว "

" พี่เปล่าดุสักหน่อย .. อย่าเผลอพูดแบบนี้ให้ม่าม๊าของกันต์ได้ยินเข้าล่ะ. . พี่โดนตีตายแน่ ๆ ที่ไปว่าลูกชายเขาหน่ะ " ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนใบหน้าคมจะทำหน้าปนสยองเล็กน้อยเมื่อนึกไปถึงความดุดันของภรรยาที่เคารพรัก

" โอเค .. ไม่พูดก็ไม่พูด .. ว่าแต่ทำไมพีไปเข้าห้องน้ำนานจังเลย . . " นัยน์ตากลมโตกวาดมองไปรอบ ๆ ผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมามากมายแต่หากมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครที่จะเหมือน หรือคล้ายเพื่อนรักร่างเล็กของตัวเองเลยแม้แต่คนเดียว. . แต่หากทุกอย่างกลับแน่นิ่งราวกับโลกกำลังหยุดหมุนเมื่อ. . .

" นั่นสิ. . ซื้อของจนจะครบแล้วยังไม่มาอีก "

" . . . !!! . . . "

" ปุณ. . เป็นอะไร. . ปุณยวีร์ " ร่างสูงเขย่าร่างอุ้ยอ้ายที่ยืนนิ่งราวกับถูกสาปอีกทั้งใบหน้าหวานซีดเผือดอย่างน่าตกใจด้วยความความเป็นห่วง


ค.. คุณกวินภพ!


" พ. . พี่ติณ. . ปุณ . . อ ..อยากกลับบ้าน " เสียงหวานแหบพร่าราวกับขาดน้ำมาเป็นเวลานานเอ่ยตะกุตะกักจนร่างสูงนึกแปลกใจ

" แต่เรายังซื้อของไม่ครบเลยนะจะรีบ.. "

" ปุณ! .. นายจริง ๆ ด้วย "

เสียง ๆ หนึ่งที่คนหนึ่งคุ้นเคยเป็นอย่างดีกับอีกคนหนึ่งกลับไม่คุ้นเอาเสียเลยสร้าง ความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงให้กับคนทั้งคู่ .. แต่ก่อนที่สมองของนายแพทย์หนุ่มจะประมวลอะไรได้ร่างอุ้ยอ้ายก็สะบัดกายออกจากการเกาะกุมและวิ่งออกไปทันที

" ปุณอย่าวิ่ง! "

เสียง ร้องอย่างตกใจจากนายแพทย์หนุ่มก่อนเจ้าตัวจะวิ่งตามไปติด ๆ แต่หากใครอีกคนกลับสาวเท้าเร็วกว่าหลายช่วงตัวและรวบร่างอุ้ยอ้ายของคุณแม่คนใหม่ไว้ในอ้อมกอดทันที

" หยุดเดี๋ยวนี้นะปุณยวีร์! .. นายหายไปไหนมารู้มั้ยฉันตามหานายจนทั่วแล้วขายร้านทำไม นายทิ้งฉันไปทำไม! "

" ปล่อยผมนะครับ .. " กายบางแต่หากอุ้ยอ้ายพยายามขืนกายออกจากความอบอุ่นที่โหยหามาตลอดอย่างยากลำบาก นัยน์ตากลมโตแดงก่ำแต่หากไม่มีน้ำตาไหลออกมา

ณ ขณะนี้ความรู้สึกดีใจ คิดถึง หวาดกลัว และสับสนกำลังตีรวนกันมั่วไปหมดจนไม่รู้ว่าตอนนี้เค้ากำลังรู้สึกอะไรอยู่กันแน่ ..

" น .. นายท้องหรอ. . นายท้องลูกของฉันใช่มั้ย! " เมื่อร่างสูงผละกายปล่อยให้ร่างในอ้อมกอดที่ดูเหมือนจะมีน้ำมีนวลกว่าเมื่อ ก่อนชั่วครู่แต่ก็ไม่ปล่อยโอกาสให้ร่างบางหลุดการเกาะกุมไปได้ .. เมื่อจับกายบางหันกลับมาเผชิญหน้ากัน

หน้าท้องกลมนูนของร่างตรงหน้า อีกทั้งชุดเดรสกึ่งเชิ้ตสีฟ้าเบาสบายที่เค้าพึ่งสังเกตเห็นทำให้ก้อนเนื้อในอกรู้สึกพองโตอย่างประหลาด

" คุณกวินภพ. . กรุณาปล่อยปุณก่อนครับ " มือหนาจับข้อมือบางของน้องชายต่างสายเลือดเอาไว้แน่น .. ก่อนจะเอ่ยขออย่างสุภาพ

" คุณเป็นใคร "

" ผมติณณภพ .. เป็น... "

" เค้าเป็นสามีของผมเองครับ. . กรุณาปล่อยผมเถอะผม..อึดอัด " ร่างสูงที่ยังคงแนะนำตัวเองยังไม่จบเสียงหวานก็เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน .. ก่อนจะขืนกายออกจากการเกาะกุมของร่างสูงตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย .. ทั้งที่ต้องการหลุดออกจากเกาะกุมนั้นแต่หากปุณยวีร์กลับรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก

" น .. นายว่าอะไรนะ .. สามีของนายงั้นหรอ!? "

" ครับ. . พี่ติณเป็นสามีของผมเอง .. และเด็กในท้องก็เป็นลูกของเขาด้วย .. ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ .. ไปครับพี่ติณ.. ปุณอยากกลับบ้าน " สีหน้าที่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัสของร่างสูงตรงหน้า ทำเอาร่างบางรู้สึกเหมือนมีก้อนหนามแหลมจุกอยู่ที่กลางอกขึ้นไปถึงลำคอ รู้สึกจุกและเจ็บไปหมดแต่หากเสียงหวานที่แหบพร่าก็พยายามเปล่งเสียงออกมา อย่างยากลำบาก

สิ้นประโยคที่สร้างความเจ็บปวดให้กับทั้งคนฟังและคนพูดร่างอุ้ยอ้ายก็หันหลังกลับและเดินออกไปโดยมีร่างสูงของนายแพทย์หนุ่มประคองอยู่ไม่ห่าง

นัยน์ตากลมโตที่มักจะทอประกายสุกใสและมีเค้าอยู่ ในนั้นเสมอแต่เมื่อครู่นัยน์ตาคู่นั้นกลับว่างเปล่าอย่างน่าใจหาย. . และมันคล้ายกับมีมนต์สะกดให้ร่างสูงยืนแน่นิ่งราวกับถูกสาป

สมองว่างเปล่าและขาวโพลนไปหมด. . ทั้งมึนทั้งชายิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าร่างบางเมื่อครู่หนีหายเค้าไปเมื่อหลายเดือนก่อนหลายเท่านัก

กว่าสมองจะเริ่มประมวลสิ่งที่ได้รับรู้ร่างบางแต่หากอุ้ยอ้ายก็เดินหายไปแล้ว

" เดี๋ยวสิปุณ .. .กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน. . ปุณยวีร์!! "


ทันทีที่ถูกประคองเดินมาถึงลานจอดรถเรียวขายาวก็สั่นพร่าเรี่ยวแรงหายไปเสียเฉย ๆ หากไม่มีมือหนาของพี่ชายต่างสายเลือดโอบประคองเอาไว้ร่างทั้งร่างคงทรุดลง กับพื้นซีเมนต์แข็ง ๆ เป็นแน่

" ทำไม่ถึงบอกเค้าไปแบบนั้นล่ะปุณ "

" ถึงบอกไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรนี่ครับ .. อีกไม่นานเค้าก็จะแต่งงานแล้ว . . ผมบอกพี่แล้วไงว่าเราอยู่กันแค่ 2 คนแม่ลูกได้ . . โอ๊ย!! " นัยน์ตากลมโตที่เลื่อนลอยแต่หากแดงก่ำน้ำอุ่นใสเริ่มรืนรินไหลย้อนขึ้นมา เรื่อยจนล้นอาบแก้มเนียนความเจ็บปวดที่ไม่เคยเลือนหายกลับถาโถมเล่นงานว่าที่คุณแม่อีกครั้ง. . แต่หากเพียงแค่เริ่มก้าวเท้าก้าวแรกหมายจะเดินไปที่รถที่จอดอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรอยู่ ๆ ความจุกเสียดก็จู่โจมร่างอุ้ยอ้ายเข้าอย่างจัง

แขนเรียวเล็กโอบประคองหน้าท้องกลมคลายกับหวงแหนก่อนจะค่อย ๆ ทรุดกายลงช้า ๆ เพราะยืนไม่อยู่จนนายแพทย์หนุ่มต้องค่อย ๆ ประคองร่างอุ้ยอ้ายนั่งลงช้า ๆ เหยียดขาตรงและให้แผ่นหลังบางพิงกับอกกว้าง

" ปุณ!. . เป็นอะไรปวดท้องหรอ. . ใจเย็น ๆ หายใจลึก ๆ เดี๋ยวพี่จะพาเราไปโรงพยาบาลทนอีกนิดนะ " ฝ่ามือหนาลูบซับเหงื่อเม็ดโตที่ผุดขึ้นทั่วใบหน้าซีดขาวมากมายอย่างร้อนรน

" อื้อ.. ผมเจ็บท้อง . . เจ็บมาก "

" ปุณ!! " ยังไม่ทันที่นายแพทย์หนุ่มจะช้อนอุ้มร่างอุ้ยอ้ายเอาไว้ในอ้อมกอดเพียงเสี้ยววินาทีก็ทำเอานายแพทย์หนุ่มถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่ออยู่ ๆ ร่างที่อยู่ในวงแขนนั้นหมดสติไปต่อหน้าต่อตา




. . . . .


** มีต่อนะคะ **
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 23-10-2015 12:49:23
** ต่อค่ะ **




" พี่วินค่ะ .. เกรซว่าพี่กลับบ้านดีกว่าค่ะ พี่เมามากแล้วนะคะ " เสียงหวานเอ่ยฝ่าเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มในผับหรูย่านใจกลางเมืองแห่งนี้ ด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าว่าที่คู่หมั้นเริ่มจะเมามายไม่ได้สติเสียแล้ว

" เมา?. . พี่หน่ะหรอเมา .. อึก. . พี่ยังไม่เมาสักหน่อย .. ถ้าเกรซง่วงก็กลับไปก่อนเลยก็ได้นะ . . อึก. . เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่กลับเอง "

เหตุการณ์เดิม ๆ และประโยคซ้ำ ๆ เหล่านี้เกิดขึ้นทุกวันมาเกือบร่วมอาทิตย์แล้ว . . แต่กัญญ์วราก็พอจะเดาได้ว่าที่กวินภพนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแปลเปลี่ยนสภาพตัวเองให้เป็นไอ้หนุ่มขี้เมาได้ในระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงในทุก ๆ วันแบบนี้คงเป็นเพราะ ปุณยวีร์ อดีตเลขาคนเก่งของร่างสูงที่กำลังเมามายแทบไม่ได้สติตรงหน้า

จริงอยู่ที่กัญญ์วราจำต้องแต่งงานกับกวินภพเพราะความเห็นชอบของผู้ใหญ่ และด้วยเพราะเธอเองก็ไม่เคยมีใครมาก่อนเนื่องจากถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีราวกับไข่ในหินมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมในทุก ๆ ด้านไม่ว่าจะเป็นกิริยามารยาท การศึกษา ชาติตระกูล ก่อนหน้านี้เธอเคยเจอว่าที่คู่หมั้นมาแล้วบ้าง .. ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและความเป็นสุภาพบุรุษของร่างสูงคงไม่แปลกนักที่ผู้หญิงอย่างเธอจะหวั่นไหวและตอบตกลงทำตามความต้องการของผู้ใหญ่อย่างง่ายดาย

และยิ่งเธอได้สัมผัสใกล้ชิดกวินภพมากขึ้นเธอก็รู้สึกว่าตัวเองคงตกหลุมรักว่าที่คู่หมั้นของเธอเสียแล้ว

ทั้งที่พอจะรับรู้ได้ว่าระหว่างกวินภพและปุณยวีร์เลขาหน้าหวานแววตาที่ทั้งคู่มองกันและกันมีอะไรที่มากกว่าความเป็นเจ้านายและลูกน้อง

แม้จะรู้สึกผิดต่อคนทั้งคู่อยู่ไม่น้อยและทั้งที่รู้ว่าคนทั้งคู่มีจิตใจที่บริสุทธิ์ต่อกัน

แต่หากเธอก็ยังทนยอมฝืนทุกอย่างให้มันเป็นไปทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ต้องการเลยก็ตาม. .


" ได้ยังไงกันค่ะ .. เรามาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิค่ะ. . พี่วินเมาแบบนี้มาหลายวันแล้วนะคะ คุณน้าเป็นห่วงพี่วินมากนะคะรู้รึเปล่า อีกอย่างพรุ่งนี้มีงานสำคัญด้วยถ้าไม่รีบกลับตอนนี้พี่วินจะตื่นไม่ไหวนะคะ "

" เป็นห่วง. . คุณแม่พี่ท่านก็แค่เป็น . .อึก. . ห่วงแต่ว่าตัวเองจะบงการชีวิตของพี่ไม่ได้ .. อึก. . ก็แค่นั้น "

" ทำไมพูดแบบนี้ล่ะค่ะ. . ถ้าคุณน้าได้ยินพี่วินพูดแบบนี้ท่านคงจะเสียใจมาก "

" คุณแม่พี่อาจจะเสียใจมากก็จริง . . แต่ความรู้สึกของพี่. .ที่เป็นอยู่ . .อึก. . มีใครเคยรับรู้ถึงความรู้สึกของพี่บ้างมั๊ย!! "

" .. พ. . พี่วิน "

" ความสุขสุดท้ายของพี่หายไปแล้วหล่ะเกรซ .. คุณแม่พี่ทำลายความสุขสุดท้ายของพี่ไปแล้ว!! " เมื่ออีกฝ่ายพร่ำระบายออกมาอย่างเจ็บปวด. . แต่เขาคงไม่รู้ว่าคำพูดเหล่านั้นมันกำลังทิ่มแทงเธอให้เจ็บปวดไม่ต่างกัน



เพียงแค่ได้ฟังเธอยังเจ็บปวดมากมายขนาดนี้ .. แล้วความรู้สึกของร่างสูงตรงหน้าและปุณยวีร์ผู้แสนดีและอ่อนโยนกับเธอเสมอล่ะ . .


พวกเขาจะเจ็บปวดขนาดไหน


" เกรซขอโทษค่ะ . . เกรซไม่น่ารับปากว่าจะแต่งงานกับพี่วิน .. ฮึก .. ทั้งที่เกรซรู้ดีว่าพี่วินรักคุณปุณมากแค่ไหน .. ฮึก .. เกรซขอโทษ .. เกรซจะเป็นคนไปบอกคุณน้ากับคุณแม่เองว่าจะขอยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ซะ .. พี่วินสบายใจได้นะคะ คุณปุณเป็นที่มีจิตใจดีและบริสุทธิ์พี่วินต้องไปตามเขากลับมาให้ได้นะคะ "

มันคงถึงเวลาที่คนอย่างเธอจะเลิกเห็นแก่ตัวสักทีสินะ

เพราะถ้าหากเธอดึงดันที่จะยื้อแย้ง.. สุดท้ายแล้วจะทุกคนก็จะไม่มีความสุข


และคนที่เจ็บปวดที่สุดคงจะเป็นตัวเธอเอง

หากปุณยวีร์ปฏิบัติตัวกับเธอไม่ดี หรือมีข้อเสียที่ไม่คู่ควรกับกวินภพเลยแม้แต่นิด ตัวเธอคงจะไม่รู้สึกละอายใจเช่นนี้

" ช่างมันเถอะ . . มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วล่ะเพราะปุณขา.... ติณณภพ!? " เสียงทุ้มเอ่ยอ้อแอ้อย่างไม่ใส่ใจจนกระทั้งนัยน์ตาคมเหลือบไปเห็นร่างสอง ร่างที่กำลังนัวเนียกันอย่างไม่แคร์สายตานักท่องราตรีรอบ ๆ ข้าง คนร่างบางนั้นกวินภพไม่เคยเห็นคงจะไม่มีอะไรน่าสนใจนักและมันคงไม่ทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่ม ราวกับภูเขาไฟที่กำลัง รอการปะทุทุกขณะแบบนี้หากแต่ร่างสูงหนึ่งในนั้นที่เขาจำได้อย่างแม่นย้ำถึง แม้จะเคยเจอกันจะๆ แค่ครั้งเดียวเมื่อเกือบอาทิตย์ก่อนแต่เขากลับจำได้แม่นคือติณณภพ



คนที่ปุณยวีร์บอกว่า เป็นสามีและพ่อของลูกในท้อง


" พี่วินจะไปไหนค่ะ! "

เสียงหวานเอ่ยร้องอย่างตกใจเมื่อร่างสูงที่เมามายเต็มที่อยู่ ๆ นัยน์ตาเรียวก็แข็งกราวเพียงแค่มองผ่านแวบเดียวร่างเพรียวบางยังอดขนลุกไม่ ได้นั้นก็ลุกพรวดพราดตรงดิ่งไปยังกลุ่มคนที่อยู่อีกมุมหนึ่งของผับหรูแห่งนี้อย่างรวดเร็ว

" ทั้งที่เมียท้องแก่ใกล้คลอด. . แต่แกกลับมานัวเนียกับคนอื่นแบบนี้หน่ะเหรอติณณภพ!! "


ผลัวะ!!~


" ติณ!! .. เน้!~ .. มันจะมากไปแล้วนะ .. เดี๋ยวนะ.. คุณใช่มั๊ยที่ชื่อกวินพงกวินภพอะไรนั่นหน่ะ " เสียงหวานติดแหบสะบัดเสียงถามอย่างแข็งกร้าวไม่ต่างจากใบหน้าหวานที่แทบไม่ เหลือความอ่อนโยนยามอยู่กับเด็กตัวเล็ก ๆ เอาไว้เลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นใบหน้าของอันธพาลชัดเจนขึ้นและค่อนข้างแน่ใจ ว่าตัวเองรู้จักคนตรงหน้าอย่างแน่นอน แม้จะเคยเห็นตามข่าวสังคมมาบ้างก็เถอะ .. มือเล็กประคองร่างคนรักที่ยังคงนั่งมึนกับหมัดหนัก ๆ ที่ซัดเข้าที่ปลายคางอย่างไม่ทันตั้งตัวให้ลุกยืนขึ้น

" คุณรู้จักผมได้ไง? .. ไม่รู้รึไงว่าไอ้หม้อนี่มันมีลูกมีเมียอยู่แล้วหน่ะ " เสียงทุ้มยังคงเอ่ยถามอย่างฉุนเฉียวโดยไม่สนใจบรรดานักท่องราตรีที่เริ่มมุงดูกันเป็นวงกว้าง

" เหอะ! .. ใช่จริง ๆ ซะด้วย .. หน้าตาก็ดีแต่ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะทั้งโง่งี่เง่าได้ขนาดนี้!! .. นี่นายทำติณปากแตก! เจ็บมากมั้ยติณ " เสียงเล็กสบถออกมาอย่างไม่ยี่หระพลางเหยียดมองร่างสูงที่ตีหน้าเข้มเป็นหมียักษ์ตกมันตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว .. และความเกรงกลัวนั้นติดลบร้อยทันทีที่เห็นเลือดสีแดงสดไหลออกจากมุมปากอิ่มของคนรัก




เพียะ!!~




" เฮ้ย! .. พีใจเย็น ๆ " ติณณภพเองที่เริ่มจะหายมึนเมาจากหมัดหนักก็ต้องผวาตกใจรวบร่างเล็กของคนรัก แต่หากเค้าช้าไปเพียงเสี่ยววินาทีเท่านั้น ใบหน้าคมของกวินภพนั้นสะบัดหันไปตามแรงตบจากฝ่ามือเล็กเต็มแรง

" ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว . . "

" นี่คุณมาตบผมทำไม แล้วพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง! . . " มือหนากุมแก้มที่ปวดหนึบจนมึนชาไปทั้งแทบอีกทั้งรสชาติแปร่งปร่าเคล้ากลิ่นคาวของเลือดคละคลุ้งทั่วโพลงปากหันกลับมามองคนน่ารักอารมณ์รุนแรงอย่างมึนงงไม่เข้าใจ

" ก็ตบให้รอยหยักในสมองมันหงิกงอเพิ่มขึ้นมาบ้างไง แล้วก็หมายความอย่างที่พูด. . ถ้าคิดว่าฉลาดนักก็ไปหาคำตอบเอาเองล่ะกัน .. ไปติณกลับบ้านป่านนี้ปุณรอแย่แล้ว "

" นี่คุณรู้จักกับปุณด้วยหรอ! " เสียงเล็กที่เอ่ยชื่อบุคคลที่สามดังออกมาทำเอาความมึนชาและโกรธเกรี้ยวหายไปแทบจะทันที

" ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก. . น่าเสียใจแทนปุณนะทั้งที่ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก แต่คนนั้นกลับโง่ชนิดที่ว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว .. ฉันละสงสารน้องกันต์จริง ๆ ที่มีพ่องี่เง่าแบบนี้ " ร่ายยาวออกมาอีกชุดใหญ่ทำเอาคนฟังถึงกับตีหน้ามึนไม่รู้เพราะความมึนจากน้ำเมาหรือเพราะมึนงงในประโยคยาวเหยียดที่พึ่งจบไปเพราะสมองประมวลผลไม่ทันกันแน่. . ก่อนร่างเล็กจะลากร่างสูงของคนรักฝ่าฝูงไทยมุงออกไปที่ทุกคนพร้อมใจแหวกทางให้อย่างรวดเร็ว




น้องกันต์? . . คือใคร??



มีพ่อที่งี่เง่าแบบนี้. . . หมายความว่ายังไง??



. . . . .





ปิ๊งป่อง~




" สงสัยจะเป็นพี่ติณ. . เดี๋ยวผมไปเปิดเองฮะพี่ยิ้ม " เสียงออดที่ดังจากรั้วหน้าบ้านทำให้คุณแม่คนใหม่ที่กำลังง่วนอยู่กับเน็ตติ้งที่กำลังถูกถักทอให้เป็นเสื้อตัวเล็กๆ สีฟ้าอ่อนในมือ เพราะตั้งแต่เจ็บท้องเนื่องจากความเครียดจนต้องนอนอโรงพยาบาลอยู่หลายคืน เมื่ออาทิตย์ก่อนภูมิรพีก็รีบกุลีกุจอหากิจกรรมที่เขาก็ทำได้อยู่แล้วมาให้เขาทำเพื่อจะได้ผ่อนคลายและไม่คิดมากเกินไปจนเกิดความเครียด และเพราะเมื่อ 5 นาทีก่อนติณณภพผู้เป็นเจ้าของบ้านโทรมาบอกว่าลืมกุญแจบ้านเอาไว้ เมื่อครู่ด้วยความรีบออกไปกลัวไม่ทันประชุมเคสที่ต้องผ่าตัดใหญ่เย็นวันนี้และคืนนี้เขาคงจะกลับดึกคงไม่ดีแน่หากต้องปลุกภรรยาอันเป็นที่เคารพรักต้องมาเปิดประตูให้กลางดึก

" เดินระวัง ๆ นะคะคุณปุณ "

" ครับ "

เสียงหวานเอ่ยรับคำกับแม่บ้านก่อนจะค่อย ๆ พยุงกายอุ้ยอ้ายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างระมัดระวังก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจบ้านและเดินออกจากบ้านไปยังประตูรั้วที่ปิดล๊อคเอาไว้อย่างแน่นหนาเพราะเจ้าของต่างก็ออกไปทำงานทั้งคู่เหลือเพียงคนท้องแก่ใกล้คลอดและแม่บ้านอีก 3 คนเท่านั้น

" เป็นไงละผมบอกแล้วว่าให้ดูดี ๆ ว่าลืมอะไรรึเปล่าแบบนี้จะประชุมทันมั้ยเนี้ยพี่ตะ. . . คุณวิน! " เสียงหวานบ่นอุบอิบอย่างไม่จริงจังนัก ใบหน้าสวยหวานที่เปื้อนยิ้มเลือนหายไปแทบจะทันทีเมื่อเห็นว่าใครที่ยืนอยู่หน้าประตูรั้ว . .

แม้คนท้องจะอุ้ยอ้ายอยู่มากแต่ก็ไวพอที่จะดัน ประตูรั้วให้ปิดสนิทดังเดิมพร้อมกับลงกลอนล๊อคอย่างรวดเร็วพลางใช้ร่างทั้งร่างดันประตูไว้อีกชั้นหนึ่งโดยไม่หันกลับไปมองคนที่ยืนเรียกอยู่นอกรั้วอย่างเว้าวอนแม้แต่น้อย

" เดี๋ยวปุณ! เปิดประตูให้ฉันก่อนปุณ!"

" คุณมาที่นี่ได้ยังไง .. กลับไปซะเถอะครับ .. เดี๋ยวสามีผมกลับมาเห็นเข้าเค้าจะเข้าใจผิดเสียเปล่า ๆ "

" สูตินารีแพทย์ที่ชื่อติณณภพ  ธีรากรและมีภรรยาชื่อภูมิรพี  อัครพนธ์ เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกับนายนั่นหน่ะเหรอที่นายกลัวเขาจะเข้าใจผิด "

" ค. . คุณรู้ได้ยังไง "

กวินภพรู้แล้ว . . เขารู้แล้วทุกอย่างหลังจากได้ข้อมูลเล็กน้อยเพียงแค่จากชื่อนามสกุลและ ลักษณะคร่าว ๆ ให้กับทีมนักสืบเอกชนที่เขาเคยจ้างงานอยู่เพียงแค่นี้มันก็มากพอที่ทำให้ใน วันรุ่งขึ้นเค้ารู้ว่าติณณภพ  ธีรากร สูตินารีแพทย์ผู้ดูแลปุณยวีร์และลูกน้อยในครรภ์ มากไปกว่านั้นติณณภพคือเพื่อนรุ่นพี่ที่ปุณยวีร์สนิทด้วยตั้งแต่เรียนมัธยมและภูมิรพีก็เป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวที่ปุณยวีร์รู้จักตั้งแต่เรียนประถม  เปิดโรงเรียนอนุบาลเอกชนขนาดใหญ่ที่ได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างดีจากผู้ปกครองชนชั้นของผู้มีอันจะกินและยังเป็นภรรยาถูกต้องตามกฏหมายที่บินไปจดทะเบียนสมรสถึงประเทศเยอรมันของติณณภพ . . และบ้านหลังนี้ที่ปุณยวีร์และลูกน้อยของเขาอาศัยอยู่คือบ้านของติณณภพและภูมิรพี

" นายใจร้ายมากนะปุณที่นายกับลูกทิ้งฉันมาแบบนี้ .. ทั้งที่ฉันระ.. " เสียงทุ้มเอ่ยอย่างตัดพ้อ

" ใครกันแน่ที่ใจร้าย!! "

" . . ปุณ "

" .. คุณกำลังจะแต่งงาน  คุณกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ . . และเด็กคนนี้ก็เป็นลูกของผมคนเดียว .. คุณกลับไปซะเถอะครับที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ " นัยน์ตากลมโตแดงก่ำมองใบหน้าคมอย่างตัดพ้อหยาดน้ำอุ่นใสรืนรินอาบปรางค์แก้มเนียนทันที ค่อยก้าวเดินออกไปอย่างช้า ๆ

" ไม่!. . ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั่นจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง " เสียงตะโกนไล่หลังอย่างร้อนรนทำให้จังหวะการก้าวเดินของร่างอุ้ยอายชะงักงัน






" แต่ผม. . .ไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ "



น้องกันต์ครับ หนูรู้ใช่มั้ยว่าลูกคือตัวแทนความรักที่แม่มีให้กับพ่อของหนู . . หนูไม่โกรธคุณพ่อใช่มั้ยครับ . .



ถ้าเราจะอยู่กันแค่สองคนแม่ลูก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-10-2015 13:17:06
 :ruready ใจแข็งไว้น่ะปุณ คุณหญิงแม่เค้ายังไม่ยินดีอย่าคืนดีด้วยเด็ดขาดเลยเชียว!
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 23-10-2015 13:31:30
แม่ของวินเป็นแม่ที่คิดว่าเป็นเจ้าของชีวิตลูกหรอ? อยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุดอ่ะเราเข้าใจนะ แต่แม่ไม่รักลูกเลย? ก็เห็นๆกันอยู่ว่าดันทุรังไปลูกชายก็ไม่มีความสุขแต่ก็ยังจะทำ อยากไฮคิกจริงๆ  :z6:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 23-10-2015 13:55:31
 :hao5: สู้นะปุณ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 23-10-2015 14:23:29
ใจแข็งไว้นะปุณ ให้วิน จัดการเรื่องที่บ้าน อีคุนหญิงแม่ให้เรียบร้อยก่อนนะ อีคุนหญิงมึงน่าจะ หัวใจวายตายได้แล้วนะ รกโลกจิงๆ ปุนเข้มแข็งไว้นะ อย่าเพิ่งใจอ่อน เด็ดขาด ในเมื่อตัวมัน ยังเคลียอะไรไม่เรียบร้อย สนุกมากกกก แต่ละตอนยาวสะใจมาก ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 23-10-2015 15:29:53
เหอะ!!!!! ไม่ปลื้มแม่ของกวินอย่างแรง  :z6:

เกรซเป็นคนดีกว่าที่คิด  แต่ต้องดูต่อไป ว่าเธอจะไม่ทำอะไรแพลงๆ

สู้นะกวินเพื่อลูกเพื่อเมีย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-10-2015 15:55:15
กวินภพต้องเข้มแข็งขึ้นอีกนะคะจะได้ปกป้องปุณกับเจ้าตัวเล็กได้
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-10-2015 16:24:50
ถ้าคุณพ่อเค้ารักคุณแม่และลูกอยู่ ก็อย่ากีดกันเขาเลยนะปุณ จริงๆแล้วลูกก็ต้องการครอบครัวที่อบอุ่นและสมบูรณ์นะ :กอด1:
เพียงแต่ว่าคุณพ่อต้องกลับไปเคลียร์กับคุณย่าให้รู้เรื่องก่อนแค่นั้นเอ๊งง :katai1:
คุณพ่อวินต้องเป็นผู้นำครอบครัวนะ สู้เพื่อลูกเมียตัวเองหน่อย นี่เห็นว่าปุณรักนายนะเนี่ย ไม่งั้นไม่เชียร์หรอก :hao3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 23-10-2015 17:16:35
รอดูท่าทีคุณพ่อก่อนจะรักเรามากแค่ไหน
ไม่ใช่แค่รู้สึกผิด ใจแข็งอีกนิดน่ะคุณปุณ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 23-10-2015 18:26:41
ติดตามๆ คุณหญิงนี่ไม่น่าเป็นแม่คน เห็นแก่ตัวจริงๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 23-10-2015 19:27:02
คุณหญิง  แม่อิตาวิน  นี่ใจร้ายชะมัด 
รู้หรอกว่า  ต้องการให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด
แต่ถ้าลูกไม่มีความสุข  มันแทนกันได้รึไง

 :angry2:

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: menano ที่ 23-10-2015 19:37:09
เฮ้อออออ คุณหญิงแม่จะรู้มั้ยว่าทำให้ลูกตัวเองเสียใจมากแค่ไหน
คนรักลูกจริงเค้าไม่ทำกันอย่างนี้มั้ยอ่ะ
คิดแต่เรื่องความเหมาะสม

ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี กลัวว่าปุณจะเครียดมากขึ้น จะส่งผลต่อตัวเล็กด้วย

ปล. มาต่อไว ๆ นะคะ เปนกำลังใจให้คนแต่งจ้ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 23-10-2015 19:53:12
พระเอกต้องไปเคลียร์เรื่องที่บ้านก่อนนะคะ ทั้งคุณหญิงแม่ และคู่หมั้น
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-10-2015 19:54:21
น่าจะไปเคลียร์กับคุณหญิงแม่ให้ได้ก่อนเนอะ ค่อยมาตามขอแต่งงานกับปุณอะ อิอิอิ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-10-2015 19:56:08
เด็ดขาดดี ทำเอาสงสารพระเอกไปเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 23-10-2015 20:58:43
สงสารคนทั้งคู่ วินก็ทรมานเพราะต้องทำตามคุณแม่ ปุณก็ออกห่างเพราะคุณแม่วินมาบอกไว้

ผิดที่คุณแม่คนเดียว มาอีกน้าาาา สนุกมากๆ ตอนนี้ทำเขาน้ำตาคลอเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-10-2015 21:01:54
คุณแม่อย่าใจร้ายซิคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 23-10-2015 21:02:06
หลายคนอาจโชคดีที่มีแม่เข้าใจลูก

หลายคนอาจโชคไม่ดีที่มีแม่เอาแต่ใจตัวเอง

และตีกรอบลูกให้อยู่ในกรอบที่ตนวางไว้

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกตัวเองได้ดี

สิ่งที่แม่พระเอกทำก็เช่นกัน

เพียงแต่ไม่เห็นด้วยเท่านั้น

ตอนแรกไม่ชอบพระเอกเลย

คิดว่าทำไมเห็นแก่ตัวแบบนี้

แต่พอตอนที่สอง กลับชอบพระเอกซะงั้น

ชอบที่เมื่อรู้ใจตัวเองแล้วกลับตามหานายเอกด้วย และชีวิตไม่มีความสุขเมื่อไม่มีนายเอก ตรงนี้แหละที่ชอบมากๆ

ส่วนนายเอกชอบที่นิสัยเด็ดเดี่ยว เข้มแข็งมากๆ

ต่อไปคุยกันดีๆหน่อยไหม

ปล เพิ่งมาอ่านจ้า เรื่องสนุกมากๆ กด+
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-10-2015 21:45:59
ไปเคลียร์กะหม่อมแม่ก่อนนะตัวเธอ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 24-10-2015 00:34:31
ชอบนายเอกแบบนี้ เข้มแข็ง เด็ดขาด และอ่อนโยนได้ ชอมากๆ ส่วนพระเอกก็เหนใจนะ แต่ยังไม่ให้ นายเอก ยอมหลอก ในเมื่อยังกลัวแม่ ยังมีคู่มั่นอยู่ ยังเคลียอะไรไม่ได้ ก็ไม่ต้องยอม ให้เขาพิสูจก่อนนะว่ารักเราและลูกจิง ปกป้องเราและลูกได้ ไม่ใช่ยอมไปแล้ว ปกป้องเราไม่ได้ให้เราเจอกับปัญหามากมาย สู้อยู่กลับลูกตามลำพังดีกว่า ยังไงก็มี เพื่อนพี และ หมอตรินนะ สู้ๆ กด +จ้าาาาาา ชอบนายเอกเข้มแข้ง ไม่หงอ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 24-10-2015 00:53:29
คุณหญิง  แม่อิตาวิน  นี่ใจร้ายชะมัด 
รู้หรอกว่า  ต้องการให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด
แต่ถ้าลูกไม่มีความสุข  มันแทนกันได้รึไง

 :angry2:

ใช่เลยๆ  ความรู้สึกเดียวกันเลย
เป็นแบบนี้เศร้าอ่ะ
 :z3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-10-2015 01:13:43
 :hao5:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: You MakeMe ที่ 24-10-2015 01:26:40
 :a5: :a5: รอ
สนุกมากครับ คนเขียนอย่าทิ้งกันนะ ขอให้มาต่อจนจบนะครับ  :pig4: :pig4: :pig4: 
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 25-10-2015 00:40:07
 :pig4: เนื้อหากำลังเข้มข้นเลย แต่จะแก้ปัญหาทางบ้านยังไงล่ะทีนี้ รออ่านตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 25-10-2015 04:26:10
เศร้าอ่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 25-10-2015 07:00:03
น้องกันต์รีบออกมาอ้อนคุณย่ากันดีกว่า :hao7:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 26-10-2015 14:12:13
#เนื่องจากแปลงเนื้อหามาจากฟิคชั่นหากจุดไหนยังไม่ได้แก้ไข.. ก็บอกได้เลยนะคะ  :mew1:



Chapter 3





" เป็นห่วงเขารึไง .. ถ้าเป็นห่วงก็พาเขาเข้ามาข้างในก่อนสิ "


" พี่ติณ!. . ตกใจหมดเลย! . . ผมเปล่านะ " น้ำเสียงทุ้มที่คุ้ยเคยแว่วดังในระยะประชิดทำเอาว่าที่คุณแม่ที่เอาแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง. .

หรืออีกนัยหนึ่งคือเหม่อมองเลยออกไปบริเวณนอกรั่วบ้านที่มีใครบางคนยืนกอดอกพิงรถคันหรูชะเง้อคอยาวพยายามมองเข้าไปภาย ในตัวบ้านหลังใหญ่เช่นกัน . . ถึงกับสะดุ้งตกใจยกมือลูบอกเรียกขวัญให้ตัวเองพลางมองตัวต้นเหตุเสียตาขวาง. . ทั้งที่มันควรจะน่ากลัวแต่มันกลับดูน่ารักและเรียกเสียงหัวเราะน้อย ๆ ให้กับนายแพทย์หนุ่มเสียมากกว่า

" อยู่ใกล้กันแค่นี้เสียงดังทำไม.. หูจะแตก "

" พีเสียงดังกว่าผมอีก.. ทำเป็นมาบ่น ชิส์ " เมื่อเห็นพี่ชายต่างสายเลือดอมยิ้มกลั้นขำก็ทำเอาคนสวยแจกค้อนวงใหญ่เข้าให้ด้วยความหมั่นไส้

" เหมือนกันที่ไหน.. เอ่อๆ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นพีให้มาตามไปกินข้าว "

" แต่... " นัยน์ตาสีดำสนิทกลมโตเหลือบมองไปยังนอกหน้าต่างอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ หันกลับมา

" ไม่มีแต่. . . อย่าบอกนะว่ายังไม่หิว. . ถึงยังไม่หิวก็ต้องกินแล้วก็ต้องกินให้ตรงเวลาด้วยเข้าใจมั้ย. .วันนี้พีเค้าลงครัวเองเลยนะ.. ไปด้วยกันเลยเดี๋ยวพี่ก็โดนพีว่าอีก "

" ... บ่นทำไมยืดยาว "

" นี่เป็นห่วงนะเนี้ย.. ยังจะมาว่ากันอีก " คราวนี้กลับเป็นนายแพทย์หนุ่มเสียเองที่บ่นอุบขึ้นมาอย่างไม่จริงจังนัก.. แต่หากทั้งหมดล้วนมาจากความเป็นห่วงทั้งน้องชายสุดดื้อกับหลานชายในท้องเสียมากกว่า

" อะไรกันสองคนนี่ .. ติณนี่ยังไงให้มาตามปุณนะไม่ได้ให้มาเถียงกัน .. มากินข้าวได้แล้วทั้งคู่เลย " เสียงหวานแหลมติดแหบดังแหวกกลางวงสนทนาขึ้นซึ่งต้นทางมาจากห้องรับประทาน อาหารที่อยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นเท่าไหร่นักทำให้ว่าที่คุณแม่คนใหม่จำต้องลุกตามแรงประคองของนายแพทย์หนุ่มที่กำลังพยายามตีหน้านิ่งแต่หากกลับอมลมกลั้นขำพลางยักคิ้วให้ว่าที่คุณแม่ที่อมลมยู่ปากสีแดงฉ่ำอย่างไม่พอใจที่ พี่ชายต่างสายเลือดกำลังมองมาอย่างผู้ชนะ



กลัวน้องกันต์จะหิวหรอก. . หัวเราะเข้าไปเถอะถ้าตัวเองโดนพีดุขึ้นมาก็จ๋อยเป็นหมาเหงาเหมือนกันนั่นแหละไอ้พี่บ้า!




" ถ้าเป็นห่วงพ่อของลูก.. เดี๋ยวฉันไปตามให้ก็ได้นะ .. เอาแต่เขี่ยข้าวแบบนั้นหลานรักของฉันคงอิ่มหรอก " เสียงหวานติดแหบที่เอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอยคล้ายกับกำลังพูดอยู่คนเดียวโดย ที่ตัวเองยังคงก้มหน้าก้มตาตักอาหารน่าตาน่ารับประทานที่อุดมไปด้วยสารอาหารครบทั้ง 5 หมู่เหมาะสำหรับคนท้องเข้าปากตัวเองอย่างไม่ใส่ใจทำเอาว่าคุณแม่คนใหม่ถึงกับสะดุ้งน้อยๆและหยุดเขี่ยอาหารในจานทันทีทั้งที่เสียงที่แว่วมาลอยๆ นั้นไม่ได้ดังอะไรมากมาย

" เปล่าสักหน่อย .. ก็แค่ยังไม่หิวเท่าไหร่. . เมื่อตอนบ่ายกินผลไม้เยอะไปหน่อยก็แค่นั้นเอง "

" งั้นก็แล้วไป. . เดี๋ยวกินเสร็จแล้วฉันจะไปไล่ให้เขากลับไปเลยดีมั้ย .. อีกอย่างจอดรถขวางทางขับรถเข้าบ้านก็ลำบากแถมยังทำให้นายต้องคอยไปยืนดูบ่อยๆ อีก เครียดมากๆ หลานฉันสุขภาพจิตเสียพอดี "

" ก็ตามใจนายสิ . . ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย " เสียงหวานรับคำอย่างผะแผ่ว ใบหน้าหวานนิ่งเฉยพลางตักอาหารในจานของตัวเองเข้าปากราวกับว่ามันอร่อยเหลือเกินทั้งที่ตั้งแต่สิ้นประโยคของเพื่อนรักลิ้นเล็กก็แทบจะไม่สามารถรับรสได้อีก


ในใจวูบโหวงและรู้สึกหน่วงวูบหวิวไปหมดแต่หากมันกลับถูกซ่อนเอาไว้ภายใต้ใบหน้าหวานที่เรียบเฉยได้อย่างมิดชิด


แต่หากเจ้าตัวคงไม่รู้ตัวว่านัยน์ตากลมโตของตัวเองนั้นกำลังวูบไหวมากแค่ไหน .. และคงยังไม่รู้ตัวว่ามีสายตาอีก 2 คู่ที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยกำลังลอบมองอยู่


" งั้นก็ดี.. ติณไปไล่ให้ไอ้หมีป่าซื่อบื่อนั่นกลับไปเถอะ เดี๋ยวนี้เลยนะ . . เห็นแล้วรำคาญลูกตา อีกอย่างฝนตกแล้วด้วยเกิดมาปอดบวมตายหน้าบ้านขึ้นมาก็ต้องเดือดร้อนหาบ้านใหม่อีก.. เอ๊า!. . เอาแต่มองอ้าปากห้อยๆ อยู่ได้เค้าบอกให้ไปก็ไปสิ ไล่ไปให้ไกลๆ เอาแบบไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีกนะ " นัยน์ตาเรียวเล็กสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองคุณแม่คนใหม่ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินเพียงชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยสั่งร่างสูงที่กำลังนั่งรับประทานในส่วนของตัวเองอยู่ข้าง ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเหยียบทำเอาทุกการเคลื่อนไหวภายในห้องอาหารหยุดนิ่งสนิทราวกับถูกสาปทันที

" อะ. . จ๊ะ ๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ . . ไล่ไปให้ไกลๆ แบบไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีกนะ. .จ๊ะ "

" เอ่อ.. พี . . " เมื่อเห็นร่างสูงลุกออกไปทันทีที่สิ้นเสียงสั่งก็ทำเอาว่าที่คุณแม่คนใหม่ถึงกับพูดไม่ออก

" อะไรอีกล่ะ. . รีบๆ กินเถอะหลานฉันหิวแล้ว "




นี่นายให้พี่ติณออกไปไล่คุณวินจริง ๆ หน่ะหรอพี..





. . . . .




" นี่มันอะไรกันค่ะคุณ. . คุณมาทำงานได้ยังไงแล้วตาวินค่ะหายไปไหน นี่บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับตั้งเป็นอาทิตย์แล้วที่คอนโดก็ไม่อยู่ " เสียงหวานที่เคยอ่อนเสมอแต่หากน่าเกรงขามในเวลาเดียวกันบัดนี้หวีดแหลมออกมา ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าคุณหญิงผู้สง่างามแห่งตระกูลกำลังอยู่ในภาวะอารมณ์ ใด

และความกรุ่นเดือดยิ่งพุ่งสูงขึ้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามา แล้วกลับพบว่าร่างสูงสง่าที่กำลังนั่งอ่านรายงานการประชุมครั้งก่อนบนเก้าอี้หนังของผู้บริหารระดับสูงนั้นคือสามีของนางที่ได้วางมือจากการทำงานไปแล้วตั้งแต่กวินภพเข้ามาบริหารธุรกิจในเครืออย่างเต็มตัวแทนที่จะเป็นลูก ชายเพียงคนเดียวดังที่ควรจะเป็นและคือต้นเหตุแห่งความคุกรุ่นอยู่ของนางอยู่ในขณะนี้

" บ่นจบแล้วใช่มั้ยคุณหญิง " ใบหน้าคมคายคล้ายรูปสลักผู้ส่งมอบความคมคายให้กับกวินภพผู้เป็นลูกชายอย่างเต็มเปี่ยมแต่หากดูจะต่างกันก็แค่ตรงที่ริ้วรอยแห่งวัยบนใบหน้าคมเท่านั้น .. นัยน์ตาคมดุจพญาเหยี่ยวล่ะความสนใจจากตัวอักษรตรงหน้ามาอยู่ที่ใบหน้าสวยหวานของภรรยาที่บ่งบอกได้ถึงความโกรธเกรี้ยวแทนก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงโทนเรียบ

" คุณปกรณ์! "

" ผมไม่รู้หรอกว่าเจ้าวินมันหายหัวไปไหน .. แต่เห็นว่าทำหนังสือลาพักร้อนและขอผมให้มาดูงานแทน 1 เดือน "

" ลางานตั้ง 1 เดือน!? .. ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันสักคำแล้วปล่อยให้ลูกทำตามอำเภอใจแบบนี้ได้ยังไงค่ะ .. เป็นถึงผู้บริหารแต่กลับทำตัวแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน "

เมื่อรู้สาเหตุแต่หากยังหาเบาะแสไม่ได้ว่าที่ลูกชายตัวดีหายไปไหนอารมณ์ที่กรุ่น เดือดกลับพุ่งสูงขึ้น. . เพียงแค่ไปฝรั่งเศสแค่ 2 อาทิตย์เจ้าลูกชายตัวดีก็ก่อเรื่องให้คนเป็นแม่อย่างนางต้องร้อนใจพอจะสืบถามให้รู้เรื่องเจ้าตัวกลับหนีหายไปไหนก็ไม่รู้

" แล้วไอ้ที่ลูกทำตามใจพวกเรามาตลอดเกือบ 30 ปีนี่มันยังไม่พออีกเหรอคุณหญิงเขมจิรา "

" แต่ที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อลูกนะคะคุณ ..แกเป็นชีวิตของฉัน คุณก็รู้ว่าฉันรักแกมากแค่ไหนแล้วคุณว่าฉันแบบนี้ได้ยังไง "

" ผมรู้ว่าคุณรักเจ้าวินยิ่งกว่าชีวิต .. อยากจะให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุด . . ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างจากคุณ . .แต่คุณกลับไม่เคยมองเลยว่าสิ่งๆ นั้นมันคือสิ่งที่ลูกต้องการรึเปล่า "

" แล้วหนูเกรซไม่ดีหรือมีข้อบกพร่องตรงไหน .. ตาวินถึงทำตัวแบบนี้ . . ถึงขั้นที่หนูเกรซต้องมาขอถอนหมั้น "

" ผมขอถามคุณหน่อย. . แล้วปุณยวีร์ไม่ดีหรือมีข้อบกพร่องตรงไหนคุณถึงตั้งท่ารังเกียจเด็กคนนั้น "

" ฉันไม่ได้รังเกียจ! . . ฉันยอมรับนะว่าในสายตาของฉันปุณยวีร์คือเด็กที่ดีที่สุดมากคนหนึ่ง .. หน้าตาก็น่ารักดีแถมยังทำงานเก่งตาวินก็เอาการเอางานมากขึ้นเพราะเด็กคน นั้น. . แต่. . เด็กนั่นไม่มีหัวนอนปลายเท้า พ่อแม่เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ . . ส่วนหนูเกรซมีทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษา และชาติตระกูลเก่าแก่เป็นที่รู้จักในสังคม " สิ่งที่อยู่ส่วนลึกภายในจิตใจของนายหญิงแห่งตระกูลก้องกฤติกรพรั่งพรูออกมาจากกลีบปากอิ่มสวย

" อื้ม~ . . ผมก็เห็นด้วยกับคุณนะ. . ที่คุณพูดมาหน่ะถูกทุกอย่างเลย "

" เห็นมั้ยล่ะว่าสิ่งที่ฉันเลือกให้วินคือสิ่งที่ดีที่สุด. . แต่เขากลับไม่เห็นคุณค่าของมันเลย "

" แต่ถ้าต้องเลือก..ระหว่างหน้าตาทางสังคมกับความสุขของลูกผมเลือกอย่างหลังนะ "

" คุณปกรณ์! "

" ผมขอร้อง. . คุณอย่าได้คิดว่าสิ่งที่ลูกทำอยู่นั้นเป็นการต่อต้านหรือที่ทำไปเพราะเขาไม่ได้รักคุณเลย. . " ร่างสูงสง่าลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินเข้าหามือหนากุมมือบางเอาไว้น้ำเสียงทรงอำนาจเอ่ยบอกภรรยาอันเป็นที่รักอย่างอ่อนโยน. .


รู้ดีว่าที่ภรรยาทำลงไปทั้งหมดนั้นเพียงเพราะความรักที่มีให้กับลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขา


และรู้ดีว่าลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขาต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่พวกเขายัดเยียด ให้มากแค่ไหน . . ทั้งที่เป็นพ่อและใช่ว่าเขาจะเห็นด้วยกับสิ่งที่ภรรยาทำลงไปในครั้งนี้แต่กลับไม่ทำอะไรเลยแม้แต่จะห้ามปราม



เพราะเขาก็เพียงแค่คิดว่าอยากจะให้ลูกชายได้รับสิ่งที่ดีที่สุดเหมือนกัน. . และในวันหนึ่งที่ลูกชายเพียงคนเดียวเขาเดินเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าเอ่ยขอต่อเขาอ้อนวอนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน . . และเอ่ยสัญญาว่าทั้งชีวิตนี้ขอเพียงแค่ได้เลือกคู่ครองที่จะต้องใช้ชีวิต ร่วมกันกับอีกครึ่งชีวิตที่เหลือเท่านั้นแล้วจะไม่ร้องขออะไรจากพวกเค้าอีกเลย



จากเรื่องราวที่เอ่ยออกจากปากลูกชายทั้งหมดเค้าก็ได้รับรู้ว่าเรื่องนี้เขาคิดผิดที่พร้อมใจให้ทุกอย่างเป็นไปตามสิ่งที่ภรรยาต้องการ. . .




ผิดอย่างมหันต์




" . . ฮึก. . "

" อ่า. . คุณคงไม่อยากมีหลานชายที่เกิดจากแม่ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าสินะ "

" ฮืม..เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะคะฉันได้ยินไม่ถนัด "

" ไม่มีอะไรหรอก. . ผมก็พูดไปเรื่อยเปื่อยอย่าใส่ใจเลย .. ว่าแต่คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเจ้าวินมันรักคุณมากที่สุดในโลก. . รักแบบไม่มีใครสามารถแทนได้ . . แต่ตอนนี้คนที่เจ้าวินมันรักมากที่สุดกำลังทำร้ายตัวของแกเองจากความรักที่คนๆ นั้นก็มีให้เหมือนกัน " 

" . . ฮึก. . ฉัน " เหตุผลที่เอ่ยผ่านจากน้ำเสียงอันอ่อนโยนของผู้เป็นสามีทำเอาหยาดน้ำเม็ดโต รืนรินขึ้นมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ทั้งที่ปลายนิ้วอุ่นของสามีพึ่งเกลี่ยเช็ดให้มันเหือดแห้งไปไม่นาน

" จริงอยู่ที่มันอาจจะเจ็บปวดมาก. . . และเจ้าวินมันก็เข้มแข็งพอที่จะทนกับมันได้เพราะรู้ดีว่ามันคือสิ่งที่ดี ที่สุดที่คนที่เจ้านั่นรักมากที่สุดเลือกไว้ให้ "

" . . . . . "

" แต่ตอนนี้คุณรู้มั้ยว่าเจ้าวินมันกำลังเจ็บปวดเป็นเท่าทวีคูณเพราะคนที่เจ้านั่นรักมากที่สุดกำลังทำร้ายเจ้านั่นอย่างไม่รู้ตัวพร้อมๆ กันถึง 2 คน "

" คุณ .. หมายถึงปุณยวีร์งั้นหรอ .. แต่ฉันคิดว่าตาวินก็แค่กำลังหลง " แม้จะคล้อยตามและยอมจำนนในเหตุผลที่สามีเอ่ยออกมาแต่หากด้วยความดื้อรั้นที่ไม่ได้เคลือบแฝงการเอาชนะของคุณผู้หญิงแห่งตระกูลก้องกฤติกรก็ทำให้เอ่ยค้านขึ้นมาเล็กๆ

" แล้วไอ้ที่เขาอยู่ด้วยกันมาตั้ง 3-4 ปี นี่คุณว่าพวกเค้าแค่กำลังหลงกันอยู่งั้นหรอ . . "

" แล้วฉันคิดผิดตรงไหน "

" เฮ้อ~ ก็ไม่ผิดหรอก. . . แต่ผมว่าผมคิดถูกแล้วหล่ะที่ปล่อยให้เจ้าวินมันทำตามอำเภอใจซะบ้าง. . อย่างน้อยถ้าเกิดอะไรขึ้นมามันก็จะไม่ต้องมาโทษเราหรือมาเสียใจที่หลังถ้ามันตัดสินใจผิด " เมื่อเห็นภรรยาคนสวยยังคงดื้อรั้นแบบนี้ก็ทำเอาอดีตท่านประธาน KPK Corporation ถึงกับถอนใจยาว ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเข้าประชุมแล้ว

" คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคุณปกรณ์ "

" คุณรู้สิ.. ว่าผมกำลังหมายความว่ายังไง . . กลับไปคิดทบทวนในสิ่งที่คุณทำลงไปให้ดีๆ ผมไม่อยากให้คุณต้องมาเสียใจทีหลังเพราะการกระทำของคุณเอง .. ได้เวลาแล้วผมไปประชุมก่อนนะ "

" เหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย.. "




. . . . .




" ทานของว่างคะคุณปุณ "

" ขอบคุณครับ. . วันนี้แอปเปิ้ลกับโยเกิร์ตอีกแล้วหรอครับ " เสียงหวานรับคำ กลีบปากสีแดงฉ่ำระบายยิ้มบางๆ ก่อนนัยน์ตากลมโตจะฉายแววฉงนสงสัยเมื่อเห็นว่าอาหารว่างที่แม่บ้านวัยสามสิบตอนปลายยกมาให้มันคือเมนูเดียวกันกับเมื่อวานเปะ

ทั้งที่ตลอดกว่า 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาเมนูอาหารว่างเพื่อสุขภาพเหมาะสำหรับคนท้องมีมาไม่ซ้ำกันสักวัน. .

ทุกวันจะมีกระเช้าที่ข้างในจุไปด้วยนมสดใหม่สำหรับ 1 วัน ผลไม้ 1 อย่าง โยเกิร์ต ของสดที่อาจจะเป็นเนื้อปลา เนื้อหมู หรือเนื้อไก่ตามแต่จะสลับสับเปลี่ยนกันมา ไข่ไก่ ผักสดสำหรับประกอบอาหารครบ 3 มือในแต่ละวัน

และรู้ดีว่าอาหารที่มี ประโยชน์หลากหลายคุณค่านั้นมาจากใคร. . ทั้งที่นับตั้งแต่ถูกติณณภพเชื้อเชิญให้กลับไปนัยน์ตากลมโตก็ไม่เคยเห็นร่างสูงเจ้าของรถคันหรูที่จอดหน้าบ้านนานนับสัปดาห์อีกเลย

" ค่ะ .. เป็นของที่เหลือจากเมื่อวาน. . เอ่อ.. คือวันนี้คุณคนนั้นเขายังไม่เอากระเช้ามาส่งเลยค่ะ. . พอดีว่าพี่เห็นของเมื่อวานเหลืออีกเยอะแยะก็เลยจัดมาให้ทานก่อนไม่อยากให้เลยเวลาอาหารว่าง "

" ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยหนิครับ. . ใครจะมาหรือไม่มามันก็เรื่องของเขาไม่เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย "

เขาคงเบื่อที่จะทำอะไรซ้ำๆ ซากๆ แบบนี้แล้วต่างหากละฮะพี่ยิ้ม

" ค่ะ. .ไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยว .. เดี๋ยวพี่ขอตัวไปเตรียมอาหารเย็นก่อนนะคะเห็นคุณติณบอกว่าเย็นนี้จะมีแขกมาด้วย " ใบหน้าอิ่มอมยิ้มน้อยๆ อย่างนึกเอ็นดูว่าที่คุณแม่ที่ดูหงอยเหงาลงไปถนัดตาแต่หากยังคงพยายามปั้น หน้ายิ้มให้กับหล่อน

" คุณปุณค่ะ! .. พี่ยิ้ม.. แย่แล้วค่ะแย่แล้ว!!~ "

" อะไรกันยัยจุ้มจิ้มนี่. . กะโตกกะตากไปได้เห็นมั้ยคุณปุณตกใจหมด .. ฟ้องคุณพีซะดีมั๊ยเนี้ย " แม่บ้านวัยเลขสามตอนปลายเอ็ดสาวใช้วัยไม่ถึงยี่สิบปีที่วิ่งทะเล่อทะล่าเข้า มาแถมยังโหวกเหวกโวยวายจนคุณแม่คนใหม่และหล่อนเองถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ

" ขอโทษค่ะ "

" ไม่เป็นไร. . ฉันไม่ได้ตกใจอะไรขนาดนั้น.. พี่ยิ้มอย่าไปดุจุ้มจิ้มเลยครับ .. ว่าแต่วิ่งหน้าตาตื่นแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า " ทั้งที่ตัวเองก็ตกใจอยู่มากแต่เมื่อเห็นสาวใช้ถึงกับหงอยด้วยความรู้สึกผิดก็อดสงสารไม่ได้

" อ๋อ.. จริงสิ! .. เอ่อ .. เมื่อกี้ตอนจุ้มจิ้มกลับมาจากจ่ายตลาดจุ้มจิ้มเห็นรถคันสวย ๆ ของคุณคนที่หล่อๆ ที่เอากระเช้าอาหารมาให้คุณปุณทุกวันจอดอยู่ซอยข้างบ้านเราค่ะ! "

" ร.. เหรอ. . แล้วไง ทำไมเธอถึงวิ่งหน้าตื่นมาแบบนี้ " สิ้นประโยคบอกเล่าด้วยน้ำเสียงร้อนรนและตื่นเต้นของสาวใช้ร่างเล็กก็ทำเอามือบางทาบอกรู้สึกใจหายวาบฉับพลันมันกลับรู้สึกพองโตอย่างประหลาด

" จุ้มจิ้มเห็นคุณเขาอยู่ในรถ . . ก็เลยจะเข้าไปทักพอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เห็นว่าคุณเขาหลับเหมือนคนหมดสติเลยค่ะ จุ้มจิ้มเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบแถมยังตัวร้อนจี๋อีกต่างหาก "

แต่หากเพียงเสี้ยววินาทีมันกลับหายวาบจนรู้สึกวูบโหวงทั่วในห้วงอกและถูกความกังวลใจ หวาดกลัวแทรกซึมเข้ามาอย่างรวดเร็ว

" ตอนนี้รถจอดอยู่ซอยข้างบ้านใช่มั๊ย. . พี่ยิ้มตามสนให้ด้วยนะครับ "

" ได้ค่ะ. . อ๊ะ! . .คุณปุณค่อย ๆ เดินค่ะอย่าวิ่ง.. ยัยจุ้มจิ้มมัวแต่ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละตามคุณปุณไปสิเร็ว!! "

" จ้ะ พี่ยิ้ม!! "





**มีต่อนะคะ**
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 2 :: ใครกันแน่ที่ใจร้าย!!] 23/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 26-10-2015 14:14:42
** ต่อค่ะ * *





" เขาก็แค่เป็นไข้. . ไอ้หมอเบสก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย พักผ่อนสักวันสองวันก็หาย " เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมาคล้ายอ่อนใจที่คุณแม่คนใหม่กำลังแสดงความดื้อรั้นออกมาอย่างไม่รู้ตัว ..


รู้ว่าปุณยวีร์เป็นห่วงร่างสูงที่หลับใหลไม่ได้สติเพราะพิษไข้และฤทธิ์ยาที่ได้รับเข้าไปจากการฉีด


และตอนนี้ทั้งเขาและภูมิรพีก็เป็นห่วงคุณแม่จอมดื้อและหลานตัวเล็กๆ ในท้องมากกว่ากลัวว่าจะติดหวัดเอาได้ง่ายๆ ซึ่งคงไม่ค่อยจะดีนักสำหรับว่าที่คุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอดสักเท่าไหร่


" แต่ทำไมเขายังไม่ฟื้นสักทีละ " เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย พลางมือบางก็บิดซับน้ำจากผ้าขนหนูผืนเล็กและวางแนบหน้าผากได้รูปเพื่อลดอุณหภูมิที่สูงกว่าปกติให้ทุเลาลง

ทั้งที่รู้ดีว่าร่างสูงที่กำลังหลับใหลตรงหน้าปลอดภัยและไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วตามที่คุณหมอเบสเพื่อนรักของพี่ติณตรวจดูอาการให้เหลือก็แต่เพียงรอให้ไข้ที่ยังคงสูงลดลงให้ เท่าอุณหภูมิปกติของร่างกายมนุษย์เท่านั้นแต่หากความกังวลใจของร่างบางไม่ได้ลดเลยแม้แต่น้อยตั้งแต่ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังจุดหมายที่อยู่ไม่ไกลเท่าใดนักเพียงแค่สัมผัสผะแผ่วก็สามารถรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่สูงอย่างน่าตกใจ เมื่อหันซ้ายหันขวาระหว่างรอคนสวนที่สั่งให้สาวใช้ไปตามปุณก็พบว่า ณ จุดที่รถจอดอยู่นี้สามารถมองเห็นความเป็นไปภายในรั้วบ้านหลังใหญ่ได้อย่างชัดเจน

ทำให้ปุณยวีร์ได้รู้ว่าที่ผ่านมาร่างสูงที่กำลังถูกพิษไข้เล่นงานเฝ้ามองเค้าอยู่ตลอดเวลา . . เพราะจากสภาพภายในรถหรูดูรกรุงรังไปเต็มด้วยแก้วกาแฟที่ถูกดื่มจนหมดหลายสิบแก้วอีกทั้งกล่องอาหารแช่แข็งสำเร็จรูปที่ว่างเปล่าหลายกล่อง ด้านนอกตัวรถมีก้นบุหรี่หลายสิบมวนตกอยู่ ยิ่งเหลือบไปเห็นกระเช้าที่ถูกเตรียมเอาไว้แล้วและจัดวางอย่างดียังเบาะข้างคนขับหยาดน้ำอุ่นใสก็รืนรินอาบปรางค์แก้มเนียนที่เริ่มระเรื่อแดงจากอากาศที่ค่อนข้างเย็นจัดในช่วงปลายฝนต้นหนาวที่ฝนพึ่งหยุดตกไปได้ไม่นาน

แม้แต่เค้าเองที่ออกมาสัมผัสอากาศเย็นเหยียบภายนอกไม่ถึง 5 นาทียังรู้สึกถึงความชื้นเย็นขนาดนี้ . . แล้วกวินภพที่มีเพียงเสื้อแจ็คเก็ตราคาแพงตัวบางและผ้าห่มผืนเล็กที่เขาเองเป็นคนหามาติดรถไว้ให้จะหนาวขนาดไหน . . และทนหนาวแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว . . คงไม่แปลกนักที่คนที่ร่างกายแข็งแรงกำยำอย่างกวินภพจะล้มป่วยไม่สบายเอาง่ายๆ ในสภาวะอากาศที่แปรปรวนแบบนี้


" ก็คงเพลียนั่นแหละ .. ก็ใครใช้ให้ไปกินนอนอยู่ในรถแบบนั้นบ้านช่องไม่ยอมกลับกัน สมน้ำหน้า "

" ไม่เอาน่าที่รัก.. คุณกวินภพต้องการพักผ่อนนะ " เสียงทุ้มเอ่ยปรามเบา ๆ เมื่อเห็นภรรยาเอ่ยเหน็บเพราะเริ่มจะหงุดหงิดเข้าให้แล้ว

" พักก็พักไปสิ . . เค้าก็ไม่ได้ไล่ไอ้หมอนี่ไปนอนนอกบ้านสักหน่อย. . ปุณฉันว่านายควรจะย้ายไปนอนห้องรับแขกนะฉันให้จุ้มจิ้มทำความสะอาดให้แล้ว "

" แต่. . ฉันอยากดูแลคุณวิน " เมื่อเห็นเพื่อนรักจัดการที่นอนใหม่ให้เสร็จสรรพก็เอ่ยค้านขึ้นมาเบาๆ

" ถ้านายติดหวัดขึ้นมาจะทำยังไง. . แถมยังใกล้คลอดแบบนี้อีกเกิดป่วยขึ้นมายุ่งกันใหญ่เลย "

" แต่ฉัน. . . "

" เอ่อๆ ๆ . . อยากจะทำอะไรก็เชิญตามสบายเลย.. แต่ถ้าหลานฉันเป็นอะไรขึ้นมาฉันเอาไอ้หมอนี่ตายแน่! " เมื่อเห็นท่าทางหงอยลงไปของเพื่อนรักก็ทำเอาร่างเล็กถึงกับถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเออออตามความต้องการของคุณแม่จอมดื้อแต่ก็มิวายคาดโทษคนป่วยเอาไว้และสาวเท้าตึงตังออกจากห้องอย่างไม่คิดจะเกรงใจคนป่วยเลยแม้แต่น้อย . . . ก็ทำเอาคุณแม่จอมดื้อถึงกับหงอยลงหนักเข้าไปอีก

" พี่ขอโทษแทนพีด้วยนะปุณ .. เขาก็แค่เป็นห่วงนายกับน้องกันต์มากไปหน่อยหน่ะ "

" ครับ. . ผมเข้าใจ ยังไงผมก็ขอบคุณพี่ติณกับพีมากนะครับ ถ้าคุณวินหายป่วยเมื่อไหร่ปุณจะให้เขากลับไปเอง "

" เอาเถอะ. . อย่าคิดมากเลยเรื่องแค่นี้เองอีกอย่างห้องหับเราก็เยอะแยะ. . ปุณก็พักผ่อนได้แล้วนะอย่านอนดึกล่ะเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน "

" ครับ . . "


ปุณยวีร์ไม่ได้รู้สึกโกรธแต่หากรู้ดีว่าที่เพื่อนรักแสดงกิริยาแบบนี้ก็เพราะเป็น ห่วงตัวเองและลูกน้อย . . แต่เขาเองก็เป็นห่วงร่างสูงที่โดนพิษไข้เล่นงานอยู่ไม่ต่างกัน




. . . . .




" ติณ.. ปุณเป็นไงมั่งอ่ะ .. เค้าไม่น่าพูดแรง ๆ แบบนั้นกับปุณเลย.. งื้ออออ~~ "

" เอาน่า.. ถ้าไม่ทำแบบนี้น้องกันต์จะได้อยู่กับพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตามั้ยล่ะ. . ตัวเองเป็นคนคิดแผนขึ้นมาเองยังจะมาเครียดอีก " ทันทีที่เดินกลับเข้ามาถึงห้องนอนติณณภพก็เห็นภรรยาที่น่ารักนั่งกัดผ้าห่มผืนหนารออยู่บนเตียงแล้วก็ทำเอาใบหน้าคมถึงกับอมยิ้มน้อยๆ กับความน่ารักของภรรยา

จริง ๆ พวกเขาและกวินภพได้คุยเคลียร์เรื่องปุณยวีร์กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว . . รับรู้แล้วในเหตุและผลทุกอย่างที่ทำให้น้องชายต่างสายเลือดต้องระเห็จออกมาอยู่กับเขาแบบนี้ . .ไม่ใช่ว่าไม่เต็มใจที่จะรับน้องชายต่างสายเลือดและหลานมาอยู่ด้วย . . จะให้ดูแลไปตลอดชีวิตก็ยังไหวแต่หากเขาและภูมิรพีอยากจะให้หลานตัวน้อยได้อยู่กับพ่อแม่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตามากกว่า

จริงอยู่ที่ทั้งหมดทั้งมวลมันเกิดมาจากความผิดของกวินภพที่ไม่หนักแน่นพอ แต่หากด้วยภาวะหลายๆ อย่างประกอบกันโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวและอาการป่วยของผู้เป็นแม่ . . หากเป็นเขาเองคงคิดหนักไม่ต่างไปจากกวินภพเป็นแน่ . . และน้องชายต่างสายเลือดของเขาก็มีส่วนผิดเช่นกันที่ไม่ยอมบอกเรื่องน้องกันต์ ตั้งแต่แรกหากกวินภพรับรู้เพียงนิดว่าตัวเองกำลังมีลูกชายตัวน้อยกับคนที่เขารักมากที่สุด เรื่องทุกอย่างมันคงไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่นอน

" ก็เค้าสงสารปุณนี่ .. ถึงจะสมน้ำหน้าอิตากวินภพนั่นก็เถอะ .. ตัวก็อย่างกับตึกถึกขนาดนั้นตากแดดตากลมโดนฝนแค่นี้ก็ทำเป็นไม่สบายหนักชิส์! "

" ถ้าวันสองวันอ่ะคงไม่เป็นไรหรอก. . แต่นี้คุณวินแทบจะกินนอนอยู่แต่ในรถมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วเนี้ยไม่แข็งตายไปตั้งแต่ 4-5 วันแรกก็ดีแค่ไหนแล้ว .. เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวลมแรง เดี๋ยวแดดเปรี้ยงแทบทุกวันไม่รู้ทนอยู่เข้าไปได้ยังไง " นายแพทย์หนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเป็นเหตุและผลทำเอาภรรยาร่างเล็กมองค้อนเข้าให้ แม้จะจำนนต่อเหตุและผลนั้นก็เถอะ

" ติณว่าปุณมันจะใจอ่อนมั้ย "

" ไม่รู้สิ. . ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเจ้านั่นใจแข็งขนาดไหน "

" ไม่เข้าใจเลยทั้งที่ก็รักกันมาก. . แต่ทำไมปุณถึงตัดสินใจแบบนี้. . ทั้งที่ก็รู้ว่าลูกที่ขาดพ่อขาดแม่รู้สึกยังไงก็ยังจะทำให้น้องกันต์ต้องรู้สึกแบบนั้นอีก " เสียงหวานติดแหบเอ่ยออกมาอย่างงุนงงกึงหงุดหงิดกับสถานการณ์ของเพื่อนรักที่ เป็นอยู่

" ปุณเองคงไม่อยากให้น้องกันต์ต้องรู้สึกขาดพ่อหรือแม่อย่างที่ตัวเองเคยเป็นหรอก. . เขาคงคิดว่าตัวเองจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้น้องกันต์ได้ . . "

" ถึงอย่างนั้นก็เถอะ. . เขาเชื่อว่าปุณจะทำได้ .. แต่ติณก็รู้ว่ามันจะเหมือนกันที่ไหนล่ะ ถ้าเลือกได้น้องกันต์ก็ควรจะได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่พร้อมหน้ากันไม่ใช่หรอ "

" พวกเราก็กำลังช่วยกันอยู่นี่ไง .. อย่าคิดมากสินอนได้แล้ว " ปลายนิ้วเรียวกดคลึงเบาๆ ตรงหว่างคิดเรียวที่ยังคงขมวดมุ่นให้คลายลงก่อนจะกดร่างเล็กให้นอนลงพร้อม กับสอดกายเข้าไปในผ้านวมหนาตามไปติดๆ

" อืม. . กอดหน่อย . . หนาว "

" อุ่นขึ้นแล้วนะ.. " เรียวแขนแข็งแรงกระชับวงแขนที่โอบกอดกายเล็กอยู่ก่อนแล้วให้แนบแน่นยิ่งขึ้น โดยที่ร่างเล็กในอ้อมกอดก็ขยับกายยุกยิกให้ตัวเองอยู่ในท่านอนที่สบายที่สุด ก่อนเปลือกตาสีน้ำนมจะค่อยปิดลง
ริมฝีปากหนาระบายยิ้มอ่อนๆ กับกิริยาน่ารักของภรรยาก่อนจะค่อยกดจูบเบา ๆ ที่ขมับบางและค่อยๆ หลับตาลงเช่นกัน


" อืม . . อุ่นที่สุดเลย "





. . . . .




" น้องกันต์ .. ตอนนี้คุณพ่อมาอยู่ใกล้ๆ ลูกแล้วนะ. . เป็นไงมือคุณพ่ออุ่นมั้ยครับ " ร่างอุ้ยอ้ายที่นั่งพิงหัวเตียงคอยผลัดเปลี่ยนผ้าขนหนูผืนเล็กที่วางอยู่บนหน้าผากได้รูปทุกๆ 15 นาที นัยน์ตาสีดำสนิทกลมโตจดจ้องใบหน้าคมคายที่ยังคงแดงระเรื่อเพราะพิษไข้ที่ลดลงไปมากแล้วพลางฝ่ามือบางก็ลูบหน้าท้องกลมนูนที่เริ่มหย่อนคล้อยเต็มที่เบาๆ


ตึก..


" ลูกว่าแม่ควรจะทำยังไงดีนะ. . . "


ตึก..ตึก..


" แม่รู้ว่าหนูรักและอยากอยู่กับคุณพ่อ. . แม่เองก็รักและอยากอยู่กับคุณพ่อมากเหมือนกัน .. แต่คุณย่าของลูกคงไม่ยอมแล้วพวกเราก็จะทำให้คุณพ่อลำบากใจ "


ตึก..ตึก..ตึก


" โอ๊ะ . .นี่ก็ดึกแล้วเรามานอนกันดีกว่านะ.. วันนี้หนูดิ้นแรงมากๆ ทำเอาแม่ปวดหลังไปหมดรู้มั้ยครับคนเก่ง " เสียงหวานเอ่ยทิ้งท้ายกับลูกน้อยเบาๆ เมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่บอกเวลาว่าขณะนี้เข้าสู่เช้าวันใหม่มากว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ถึงเวลาที่ทั้งเขาและเจ้าตัวเล็กควรจะพักผ่อนได้เสียทีเพราะเลยเวลาพักผ่อน ปกติมาหลายชั่วโมงแล้วอีกทั้งอาการปวดเมื่อตั้งแต่ช่วงเอวลงไปทำให้ปุณยวีร์เริ่มรู้สึกเจ็บจุกเกินกว่าจะทนนั่งต่อไปได้อีก


ร่างอุ้ยอ้ายค่อยๆ สอดกายลงนอนเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ตะแคงกายกอดแนบกับร่างสูงที่อุณหภูมิในร่างกายเริ่มลดลงจนเกือบจะเป็นปกติแล้วอย่างโหยหา ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าตัวเองอาจจะติดหวัดจากคนป่วยได้นาทีนี้ขอแค่ตัวเองและลูกน้อยได้พักผ่อนในแผงอกและอ้อมกอดอุ่นที่คุ้นเคยก็เพียงพอแล้ว


เพียงไม่นานลมหายใจจากคุณแม่คนสวยก็อยู่ในจังหวะที่สม่ำเสมอบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า เจ้าตัวและลูกน้อยเข้าสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อยแล้วเปลือกตาคมของคนป่วยค่อยๆ เปิดขึ้นนัยน์ตาคมกำลังจดจ้องใบหน้าสวยหวานที่เค้าไม่ได้เห็นและสัมผัสใกล้ๆ มาเป็นเวลาหลายเดือนช่วงแขนแข็งแรงกระชับกายอวบอิ่มกว่าเคยให้แน่นยิ่งขึ้นริมฝีปากอุ่นร้อนค่อยกดจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมนลากไล้ลงมาถึงปรางค์แก้มเนียนก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากแดงฉ่ำหยุ่นนุ่มโดยไม่มีการรุกล้ำแต่หากกดนิ่งเอาไว้อย่างโหยหาและคิดถึงอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะค่อยผละออกมาเมื่อร่างในอ้อมกอดขยับเล็กน้อยอย่างรู้สึกไม่สบายตัว


จริงๆ แล้วเขารู้สึกตัวตื่นมาได้พักใหญ่แล้วแต่หากเปลือกตาของเขากลับนักอึ้งเกินกว่าจะเปิดมันออกเพื่อมองใบหน้าสวยหวานที่แสนคิดถึงได้ . . เขาได้ยินทุกอย่างที่ปุณยวีร์เอ่ยพ้อและสับสน . . ยิ่งได้ฟังเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดและเจ็บปวดไม่ต่างกันที่ได้รู้ว่าปุณยวีร์ทำเพื่อเขามากขนาดนี้



และมันคงถึงเวลาที่เขาจะทำเพื่อปุณยวีร์และลูกน้อยเสียที



" . . นายกับลูกไม่เคยทำให้ฉันลำบากใจเลยปุณ. . เพราะฉันเลือกแล้ว . . ขอแค่มีนายกับลูกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็ไม่กลัวอะไรอีกแล้วล่ะ "

" . . . . . "

" ฝันดีนะครับน้องกันต์ลูกพ่อ. . ฝันดีนะที่รักของฉัน " ฝ่ามือหนาลูบหน้าท้องนูนกลมมนที่คั้นกลางระหว่างเค้าและปุณยวีร์เบาๆ ก่อนจะกดจูบที่ขมับบางอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย




. . . . .




" คุณวิน.. เช็ดตัวสักหน่อยนะครับจะได้สดชื่น "

" อื้อออ.. ไม่เอา. .มันเย็น " น้ำเสียงทุ้มโทนเบสที่ฟังดูมีเสน่ห์น่าค้นหาเสมอบัดนี้กลับแห้งผากอย่างน่ากลัวอีกทั้งยังอู้อี้เมื่อเจ้าตัวเอ่ยออกมาเบาๆ พลางหลบสัมผัสเย็นๆ ที่กระทบผิวกายคล้ายกับเด็กน้อยที่ไม่ยอมตื่นนอน

" เย็นที่ไหน.. นี่มันน้ำอุ่นนะครับ .. ไม่เอาน่าอย่าดื้อสิครับ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะหายสนิทล่ะ "

" แค่ได้กอดตัวอุ่นๆ ของนายกับลูกเหมือนเมื่อคืนก็หายแล้วหล่ะ " เมื่อเห็นริมฝีปากแดงฉ่ำยู่เข้าหากันเล็กน้อยก็ทำให้รับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังหงุดหงิดและอีกไม่นานอาการงอนก็คงตามมาติดๆ ฝ่ามือหนาเกาะกุมมือนุ่มเอาไว้ทันทีอีกทั้งใบหน้าคมคายที่แม้ยังไม่ตื่นเต็มที่ระบายยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

" งั้นแบบนี้ก็แสดงว่าหายแล้วสิ. .ใช่มั้ยครับ "

" อื้ม.. เหมือนจะหายแล้ว . . สนิทด้วย ^^ "

" งั้นคุณวินก็ไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวต้มนี่ให้หมด กินยาแล้วก็เชิญกลับไปได้แล้วครับ " มือนุ่มขืนเบาๆ จนหลุดออกจากการเกาะกุมก่อนจะค่อยๆ ประคองกายอุ้ยอ้ายของตัวเองลงจากเตียงอย่างทุลักทุเลพลางเอ่ยสั่งสิ่งที่คนป่วยต้องทำเป็นฉากๆ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย

" ฉันไม่กลับ. . ถึงนายไล่ฉันยังไงฉันก็ไม่กลับ "

" ก็ได้..ตามใจละกันครับ "

" จริงหรอ. . นายหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย " เมื่อเห็นใบหน้าหวานระบายยิ้มอ่อนๆ กลับมาก็ทำให้กวินภพรู้สึกใจชื้นขึ้นเป็นกอง . . ริมฝีปากแห้งผากระบายยิ้มกว้างแต่หากหุบลงอย่างฉับพลันเมื่อ..

" งั้นเดี๋ยวผมไปเอง. . อ่อ! .. แล้วผมก็ไม่ได้โกรธคุณด้วยครับสบายใจได้ "

" ปุณเดี๋ยวสิ! .. นั่นนายจะไปไหน " ร่างสูงที่พึ่งจะลุกขึ้นนั่งแทบจะผวาตามร่างอุ้ยอ้ายที่กำลังจะหันหลังกลับ ไปยังอีกทิศทางหนึ่งของห้อง . . ซึ่งจุดหมายคือประตูห้องบานใหญ่

แต่หากทุกอย่างต้องชะงักค้างเมื่ออาการหน้ามืดจู่โจมร่างสูงที่พึ่งฟื้นไข้เข้าอย่างจัง . . โดยที่ร่างอุ้ยอ้ายชะงักค้างตามไปเล็กน้อยก่อนค่อยๆ ก้าวเดินออกไป

" ก็ไปจากที่นี่ไงครับ. . เชิญคุณวินพักผ่อนตามสบายนะครับ..ผมขอตัว "



ปัง!!..





" เดี๋ยวสิปุณ!. . ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!! "



#นิยายเรื่องนี้แปลงมากจากชอตฟิค(ของตัวเอง)นะคะ. . มีจำนวนแค่ 4 ตอนจบ + ตอนพิเศษ

แจ้งมาเพื่อทราบก่อนจะได้ไม่ตกใจกันว่าตอนหน้าจะเป็นตอนจบ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 3 :: เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 26-10-2015 14:30:33
ห่ะ!  :a5: ตอนหน้าจบ อารายค่ะคุณน้องขา เอามาอีก ต่อยาวๆ น้องกันต์ออกมาวิ่งเล่นก่อน  :hao5:

ช่วยพาเด็กน้อยมาแจกความสดใสหน่อย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 3 :: เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 26-10-2015 15:21:41
หุหุ ปุณใจอ่อนแล้วอะดิ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . . #Mpreg [ตอนที่ 3 :: เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 26-10-2015 16:13:39
ชอบคุณพ่อของกวิน เข้าใจอะไรง่ายดี ความสุขของลูกสำคัญที่สุด
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-10-2015 16:44:39
ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับคุณย่าแล้วล่ะค่ะว่าจะใจอ่อนยอมให้ทั้งสองคนคบหากันไหม ^^
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 26-10-2015 17:55:32
ขอบคุณหากครับ สั้นยาว อย่างไรก็จะรอติดตามให้กำลังใจน่ะครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-10-2015 19:43:10
ตอนหน้าตอนจบ!!!! o22

ปุณใจอ่อนเถอะน้อออ 
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 26-10-2015 20:38:27
ตอนหน้าจบแล้ว???  เค้ายังอยสกอ่านจอนที่น้องกันต์ออกมาวิ่งเล่นอยู่เลย เอาน้องกันต์มาก่อน เดี๋ยวให้จบ อยากเห็นน้องกันต์ป่วนพ่อวิน  :hao7:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 26-10-2015 20:45:50
ย่านี่จริงๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยว15
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 26-10-2015 21:40:24
ถึงว่าสิเนื้อเรื่องกระชับฉับไวขนาดนี้ ก็ยังแปลกใจอยู่ว่าจะไปต่อยังไง ที่แท้มีสี่ตอนบวกตอนพิเศษ รอตอนจบจ้า
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-10-2015 21:42:34
 :a5: ตอนหน้าจบจริงง่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 26-10-2015 21:45:44
แงงงงงงงงงง. อะไรกันตอนหน้าจะจบแล้ว


งั้นขอตอนพิเศษอีก 5 ตอนนะ

ตอนที่ 1 น้องกันจอมซน
ตอนที่ 2 คุณแม่น้องกันอยากได้น้อง
ตอนที่ 3 น้องข้าใครอย่าแตะ
ตอนที่ 4 เปิดตัวแฟนของกัน
ตอนที่ 5 เอาอะไรดีงะคิดไม่ออกแล้ว

555 มโนเป็นเรื่องเป็นราวนะ แต่ถ้าได้ก็จะดีมากเลย :mew2:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 26-10-2015 21:46:50
ใจเย็นๆนะคะคุณแม่น้องกันต์ อย่าเพิ่งหนีค่า คุณพ่อน้องกันต์ของ้อก่อนนนนนน
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 26-10-2015 21:48:08
พระเอกเหมือนคนซื่อๆนะ

นายเอกก็เหลือเกิน

ในเมื่อเป็นห่วงขนาดนี้

หายงอนได้แล้วน้า...

เป็นห่วงพระเอกอะคิดเสียว่าทำเพื่อลูกไง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: dreeanm ที่ 26-10-2015 22:02:40
โอยย ไม่อยากให้จบเลยยยย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-10-2015 22:34:04
หญิงแม่นี่ แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน จริงๆ

คุณหญิงรักลูกน้อยกว่ารักตัวเองค่ะ
รักลูกจริงต้องเอาความสุขของลูกเป็นที่ตั้ง
คุณหญิงเอาความต้องการของตัวเองมาก่อนความสุขของลูก
It says a lot about herself.
ที่น่าเกลียดที่สุดก็คือสำออยมากๆเรื่องโรคภัยไข้เจ็บตัวเอง
เอามาใช้เป็นเครื่องมือในการบีบลูกให้ได้ดังใจ

ถามสักนิดนะคะ  ที่เยอรมันเป็นการจดทะเบียนคู่ชีวิตเพศเดียวกันไม่ใช่หรือคะ?  ยังไม่ถือว่าเป็นรับรองเต็มที่แบบการจดทะเบียนสมรสนะคะ   

การรับรองว่าเป็นการจดทะเบียนสมรสที่ยุโรป ยกตัวอย่างที่ นอร์เวย์ สวีเดน เดนมาร์ก ฝรั่งเศส สเปน โปรตุเกต  ไอซ์แลนด์ สหราชอาณาจักร เบลเยี่ยม เนเธอร์แลนด์ไอร์แลนด์ผ่านแล้วแต่ยังไม่มีผลใช้ค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 26-10-2015 22:54:38
ขอตอนพิเศษซัก 10 ตอนแล้วขึ้นภาค 2 กับตอนพิเศษของภาค 2 ได้มั้ยคะ
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 27-10-2015 15:17:07
ง่ะ
ชักสงสารอีตาวินแฮะ

ว่าแต่ ตอนหน้าเป็นตอนจบ !!! อ่า ตั้งตัวไม่ทัน
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 27-10-2015 15:46:20
จะจบแล้วหรอคะ?  :a5: จบไวจังเลย ขอตอนพิเศษเยอะๆได้ไหมคะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 28-10-2015 00:03:03
จะจบแล้วหรอ????
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: PpsjElf ที่ 28-10-2015 17:25:11
เรื่องนี้สนุกดีคะ เเต่สั้นไปนะ อยากให้เเต่งยาวๆ ตอนเเรกนึกว่าเป็นเรื่องยาวซะอีก ที่สำคัญคือจะจบเเล้วด้วย เพราะฉะนั้นขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ มีภาครุ่นลูกไหมเอ่ย ติดตามนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 28-10-2015 19:13:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-10-2015 20:24:52
ลูกคลอดออกมาก่อนมั้งถึงจะใจอ่อน
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 28-10-2015 22:48:58
กรรม กำลังอิน จบซะแล้ว


แง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: SK.Nightmare ที่ 28-10-2015 23:11:45
ติดตามๆ สนุกดีค่าา
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ) คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ::] 2/11/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 02-11-2015 16:32:46
#เนื่องจากแปลงเนื้อหามาจากฟิคชั่นหากจุดไหนยังไม่ได้แก้ไข.. ก็บอกได้เลยนะคะ  :mew1:




Chapter END



" เดี๋ยวสิปุณ. . ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน! "



" ปุณ.. ฟังฉันก่อนสิปุณ " ทันทีที่ทรงตัวยืนขึ้นได้กวินภพก็วิ่งพรวดพราดตามออกมาและด้วยความอุ้ยอ้ายของร่างกายทำให้การเคลื่อนไหวของคุณแม่คนใหม่เชื่องช้าตามไปด้วย . . เมื่อช่วงขายาวยิ่งมาถึงเชิงบันไดก็เห็นร่างอุ้ยอ้ายกำลังแนบฝ่าเท้าที่บวมเป่งซึ่งเกิดจากภาวะใกล้คลอดกับพื้นราบของห้องโถงอย่างระมัดระวัง

" ผมบอกแล้วไงครับว่าไม่มีอะไรจะพูดกับค.. ค.. คุณหญิง " นัยน์ตากลมโตเบิกโพลงอย่างตกใจเมื่อเห็นผู้มาเยือนอาการสะดุ้งตกใจอย่างสุดตัวของปุณยวีร์ส่งผลให้น้องกันต์ตัวน้อยกระตุกวาบตามไปด้วยสร้างความเจ็บจุกให้กับปุณยวีร์อยู่มาก

" อยู่นี่จริงๆ ซะด้วยสินะตาวิน "

" คุณแม่มาได้ยังไงครับ " ร่างสูงที่วิ่งลงมาถึงชั้นล่างและประคองร่างอุ้ยอ้ายที่ดูเหมือนจะโงนเงนเล็กน้อยและเริ่มสั่นเทาเอาไว้พลางเอ่ยถามมารดาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยทั้งที่แท้จริงแล้วเขาเองก็ตกใจไม่ต่างจากปุณยวีร์เลยแม้แต่น้อย

" มาได้ยังไงมันไม่สำคัญหรอก. . ปุณยวีร์ทำไมเธอถึงไม่บอกว่าเธอกำลังท้องอยู่ "

" ผม. . ผมขอโทษครับ. . ผม " น้ำเสียงหวานที่ทรงพลังอำนาจแม้จะเอ่ยออกมาโทนเรียบแต่หากมันกลับทำให้ปุณยวีร์รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก

" ช่างเถอะ.. ที่ฉันมาวันนี้ฉันต้องการจะคุยกับเธอเรื่องหลานของฉัน "

" ที่. . คุณมาหาผมเพราะต้องการลูกใช่มั้ยฮะคุณวิน . . " นัยน์ตากลมเบิกโตอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองใบหน้าคมที่ประคองกายอยู่อย่างตัดพ้อ . .


หึ . . น่าจะรู้ตัวตั้งนานแล้วนะปุณยวีร์ . . ไม่น่าโง่ปล่อยให้เขาหลอกมาได้ตั้งนานขนาดนี้เลย


" . . ไม่ใช่แบบนั้นนะ .. นายกำลังเข้าใจผิด "

" ถ้าจะคุยเรื่องลูกของผม. . ผมคงต้องเสียมารยาทผมไม่มีอะไรจะคุยกับพวกคุณเชิญกลับไปเถอะครับ . .ขออนุญาตไม่ไปส่งนะครับผมขอตัวก่อน. . อ๊ะ!! " ร่างอุ้ยอ้ายที่สั่นเทาสะบัดกายออกจากการเกาะกุมฉับพลันร่างทั้งร่างก็ทรุดกายลงกับพื้นอย่างช้าๆ เมื่ออาการจุกแน่นเจ็บเสียดจากการบีบรัดของหน้าท้องนูนที่มีเข้ามาเป็นพักๆ ตั้งแต่ตื่นนอนกลับเล่นงานเข้าอย่างจังอีกครั้งแต่หากรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้มาก.. และร่างทั้งร่างคงกระแทกพื้นแข็ง ๆ ไปแล้วหากไม่มีร่างกายแข็งแรงประคองรองรับเอาไว้ได้อย่างทันท่วงที

" ปุณ!!~ / ปุณยวีร์!!~ "

" ปล่อยครับ. . โอ๊ย! .. ฮึก " หยาดน้ำอุ่นใสไหลทะลักออกมาจากนัยน์ตากลมโตมากมายแม้จะเตรียมใจกับอาการที่เป็นอยู่แล้วแต่หากไม่คิดว่ามามันจะเดินทางมาถึงเร็วขนาดนี้ เหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวเต็มใบหน้าหวานที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน . . เรียวแขนเล็กยังคงโอบกอดหน้าท้องกลมมนเอาไว้แน่น . .

" ปุณนายเจ็บท้องจะคลอดหรอ .. นายทำใจดีๆ นะฉัน . .ฉันจะพานายไปหาหมอเดี๋ยวนี้ " อาการเจ็บปวดของคนในอ้อมกอดนั้นทำเอาร่างสูงรู้สึกเจ็บตามไปด้วย .. และหากเป็นไปได้เขาก็อยากจะเจ็บแทน . . ตอนนี้เขาก็ตื่นเต้นและตกใจจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก . . ก่อนจะค่อย ๆ ช้อนอุ้มร่างอุ้ยอ้ายอย่างระมัดระวังเพื่อพาปุณยวีร์และลูกน้อยไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด

" ผมเจ็บ. . ฮึก. . "




. . . . .




เปลือก ตาสีน้ำนมที่ค่อยๆ ปรือปรอยเปิดขึ้นอย่างช้าๆ . . นัยน์ตากลมโตยังคงเลื่อนลอยอย่างมึนงงเพราะหมดสติไปกว่าค้อนวันพลางมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมขาวสะอาดแสงแดดจ้าจากภายนอกทำให้ปุณยวีร์รู้ ว่า ณ ตอนนี้คงเป็นเวลาช่วงสายมากแล้ว

" ปุณ!..นายฟื้นแล้ว . .เป็นไงบ้างเจ็บแผลรึเปล่า "

" อื้อ อ อ. . ค.. คุณวิน~ "

" ใช่ฉันเอง. . "

" น. . น้องกันต์ละครับ . . ลูกของผม " ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนไม่ต่างไปจากใบหน้าคมที่ระบายยิ้มอ่อนๆ มาให้มือหนาลูบกลุ่มไหมสีดำเบาๆ ทำให้อาการมึนงงค่อยๆ เลือนหายไปและสัญชาติญาณของความเป็นแม่ก็เริ่มทำงานทันที

" อยู่นี่ไงดูสิ. . แกแข็งแรงและก็น่ารักมากเลยหล่ะ " ร่างสูงลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะค่อยๆ ช้อนอุ้มก้อนผ้าสีขาวสะอาดที่ห่อหุ้มกายเล็กจนดูเหมือนหนอนแก้วตัวใหญ่ไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงก่อนจะทรุดกายลงเก้าอี้ตัวเดิม

" น้องกันต์. . ลูกแม่ " ใบหน้าจิ้มลิ้มแก้มอิ่มย้อยสีแดงระเรื่อที่ยังคงหลับตาพริ้มโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่อตัวเสียกลมไปหมดภาพเบื้องหน้าค่อยๆ ลางเลือนมากขึ้นเรื่อยๆ จากม่านน้ำที่รืนรินกลมเต็มนัยน์ตากลมโต


ปลายนิ้วซีดขาวสั่นพร่าไปหมดค่อยๆ เกลี่ยแก้มเนียนใสแดงระเรื่อเบาๆ ราวกับกลัวว่ามันจะระคายเคืองผิวเนื้อที่บอบบาง . . ความรู้สึกเต็มตื้นปลาบปลื้มเอ่อล้นแทบจุกอก . .


ความรู้สึกที่ไม่เคยมีให้ใครใดๆ ในโลกนี้ . . ความรู้สึกที่ร่างบางไม่รู้ว่ามันคืออะไร . . ความรู้สึกที่อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อครั้งตัวเองลืมตาดูโลกผู้ให้กำเนิดจะรู้สึกเหมือนเค้าตอนนี้หรือไม่


เขาไม่เคยโกรธ . . แม้อาจจะไม่เข้าใจในการกระทำของผู้ให้กำเนิด . . รู้เพียงแต่ว่าวินาทีต่อจากนี้ไปเขาจะมอบความรักและชีวิตทั้งหมดให้กับเด็กน้อยที่กำลังหลับพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขาให้มากที่สุดเท่าที่ใครคนหนึ่งจะมีให้กับเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองได้



 . . แม่ขอบคุณที่หนูเกิดมาเป็นลูกของแม่นะครับ. . น้องกันต์


" ไปกันได้แล้วตาวิน.. รถพร้อมแล้ว "

" ครับคุณแม่. . ผมจะไปเดี๋ยวนี้ "

" ค.. คุณหญิง .. คุณวินนั่นคุณจะพาน้องกันต์ไปไหน. . โอ๊ย! " น้ำเสียงที่ราบเรียบแต่หากมันกลับเย็นเหยียบเหลือเกินสำหรับคนฟังอีกทั้งใบหน้าคมคายที่อ่อนโยนเมื่อครู่กลับเลือนหลายไปเหลือเพียงแต่ความนิ่งเฉยเมื่อ ร่างสูงช้อนอุ้มก้อนผ้าสีขาวสะอาดออกจากอกก็ทำเอาปุณยวีร์ผวาตามแต่หากแผลผ่าตัดที่ยังคงสดใหม่อยู่มากนั้นกำลังสร้างความเจ็บปวดอย่างฉับพลันจากการขยับลุกเร็วเกินไป


แต่หากความเจ็บของร่างกายมันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดจากหัวใจที่กำลังแหลกสลาย


" ฉันก็จะพาน้องกันต์ไปเลี้ยงเองหน่ะสิ. . คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนาย งานการก็ไม่ได้ทำแล้วจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงดูน้องกันต์ .. ให้ฉันกับที่บ้านดูแลให้นั่นแหละดีแล้ว .. "

" . . !!! . . " นัยน์ตากลมโตเบิกโพลงอย่างตกใจสุดขีดกับถ้อยคำที่ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยออกมา

" อ่อ!. . ฉันให้คนโอนเงินเข้าบัญชีนายเรียบร้อยแล้วนะ..ก้อนโตพอที่นายจะเอาไว้ไปตั้งตัวไกลๆ ได้ . . ขอบใจนายมากนะที่ให้กำเนิดทายาทของตระกูลก้องกฤติกรรุ่นต่อไป "

" คุณวิน! คุณจะเอาน้องกันต์ไปไหน!!. . เอาลูกผมคืนมา..คุณวินอย่าเอาลูกผมไป!! กลับมาคุณวิน!!! " ร่างบางกรีดร้องออกมาสุดเสียงอย่างเจ็บปวดทั้งกายและจิตใจแต่ไม่ว่ากรีดร้อง เสียงดังมากเท่าไหร่ร่างสูงที่กำลังอุ้มแก้วตาดวงใจของเค้าเอาไว้แนบอกก็ยังคงเดินต่อไปไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเจ้าของเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดอยู่เบื้องหลังอีกเลย








**มีต่อนะคะ**

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 3::เดี๋ยวสิปุณ! ปุณยวีร์ฟังฉันก่อน!] 26/10/15
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 02-11-2015 16:40:55
** ต่อค่ะ * *




เรียวแขนยาวที่ปัด ป่ายไขว่คว้าไปมาอย่างไร้ทิศทางใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุด พรายทั่วใบหน้าร่างกายกระสับกระส่ายร้อนรน หยาดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางไม่ขาดสายและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ทั้งที่เปลือกตาสีน้ำนมที่เริ่มบวมช้ำยังคงปิดสนิท

" ไม่นะ.. คุณวิน เอาลูกผมคืนมา..คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! กลับมาคุณวิน!! "

" ปุณ! " เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของคนรักทำเอาร่างสูงที่ฟุบหน้าลงกับเตียงพักฟื้น คนไข้ด้วยความอ่อนเพลียหลังจากเฝ้าแม่ของลูกของเขามาข้ามคืนถึงกับสะดุ้งตื่นผวาลุกขึ้นรวบร่างที่ยังคงละเมออย่างเจ็บปวดเอาไว้


" ไม่!. .คุณวินเอาลูกผมคืนมา ฮึก. . คุณวิน!! "


" ปุณ! ปุณยวีร์!! "



เฮือก!!



" คุณวิน! .. น้องกันต์..น้องกันต์อยู่ไหน. . โอ๊ย! .. เอาลูกผมคืนมาผมขอร้อง ฮึก. . เอาน้องกันต์คืนมา ฮื้อ อ อ " ทันทีที่ตื่นขึ้นเต็มตาเมื่อเห็นใบหน้าคมคายที่เต็มไปด้วยความกังวลฝ่ามือบางที่ขยำอกเสื้อเชิ้ตเนื้อดีเอาไว้อยู่แล้วก็กระชับมือกำเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น พลางทุบแผงอกแข็งแรงจนรู้สึกเจ็บแปลบที่บาดแผลที่ยังสดใหม่จากการผ่าตัด หยาดน้ำอุ่นใส่ไหลทะลักออกมามากมายจากนัยน์ตากลมโตที่แดงก่ำจนน่ากลัว

" เดี๋ยวก่อนปุณ..เจ็บมั้ย.. นายจะรีบลุกขึ้นมาทำไมเดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก. . แล้วนายพูดเรื่องอะไรปุณ. . ฉันไม่เข้าใจ " น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แต่หากนัยน์ตาคมกลับฉายแววงุนงงและไม่เข้าใจในสิ่งที่ร่างในอ้อมกอดพูด

" คุณกับคุณหญิง ฮึก. . เอาน้องกันต์ของผมไป . . ฮึก. . เอาน้องกันต์ของผมคืนมาเถอะครับผมขอร้อง ฮึก .. คุณอยากได้อะไรผมจะหามาให้แต่ขอลูกผมคืนนะครับ ฮื้อ อ อ "

" ฉันขอโทษ.. ปุณ .. ไม่ร้องไห้นะคนดีนายแค่ฝันร้าย. . ฉันกับคุณแม่ไม่ได้จะพรากลูกไปจากนาย.. ตอนนี้น้องกันต์อยู่กับคุณพี คุณติณที่ห้องเด็กอ่อน.. อีกสักพักก็คงจะมา " วงแขนกระชับร่างที่สั่นเทาในอ้อมกอดแน่นยิ่งขึ้น ฝ่ามือหนาลูบแผ่นหลังบางอย่างปลอบประโลมพลางเอ่ยกระซิบปลอบโยนเบาๆ ที่ข้างหูเพื่อให้คนรักในคลายกังวลและดูเหมือนจะได้ผลเมื่อปุณยวีร์ดูสงบมากขึ้น

" ฮึก. . จริงหรอครับ. . คุณไม่ได้โกหกผมนะ "

" อืม.. จริงสิ. . คุณแม่กับคุณพ่อก็อยู่ด้วย แต่นายไม่ต้องห่วงหรอกคุณพีอยู่ด้วยทั้งคนไม่มีใครทำอะไรน้องกันต์ได้หรอก. . หรือถ้าจะเอาไปก็คงน่วมตายเพราะโดนคุณพีแจกขนมตุบตับให้กินก่อนจะหนีไปได้ล่ะนะ "

" น้องกันต์มาแล้วค้าบคุณแม่คนสะ. . . ปุณนายร้องไห้. . เน้! คุณกวินภพคุณทำอะไรเพื่อนผม! " น้ำเสียงที่ถูกดัดให้ฟังดูคล้ายเสียงเด็กดังแว่วขึ้นมาทันทีเมื่อประตูห้องพักฟื้นพิเศษบานใหญ่ขึ้นพร้อมกับร่างเล็กที่เข็นกระบะพลาสติกใส่เนื้อดีหนาพิเศษที่มีเด็กอ่อนถูกห่อหุ้มด้วยผ้าสะอาดสีขาวกลมมนเสียจนมองเผินๆ เหมือนหนอนตัวใหญ่ที่กำลังหลับสบายอยู่ . . แต่หากน้ำเสียงน่าฟังเมื่อครู่กับแข็งกร้าวอย่างฉับพลันเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนรักที่ดูไม่สู้จะดีนัก . . ถึงแม้จะอยู่ในอ้อมกอดไอ้หมีถึกนี่ก็เถอะ

" ผมเปล่านะ. . คุณเสียงดังแบบนี้เดี๋ยวน้องกันต์ก็ตื่นหรอก "

" จะตื่นก็เพราะคุณนั่นแหละ " เลเวลความดังลดลงแทบจะติดลบแต่หากความแข็งกร้าวยังคงส่งไปถึงคนฟังได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

" พีฉันขออุ้มน้องกันต์หน่อยได้มั้ย " เสียงหวานที่แหบพร่าเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เห็นเพื่อนรักเข็นกระบะเด็กอ่อนเดินตรงเข้ามา . . กายบางแม้จะยังเจ็บแผลอยู่มากแต่หากแทบจะผวาอุ้มลูกน้อยที่กำลังหลับพริ้มทันทีทำเอาร่างสูงที่ถูกผลักไสอย่างกลายๆ เมื่อครู่ถึงกับผวารั้งร่างบางเอาไว้เพราะอีกไม่กี่เซ็นต์กระบะสีใสก็จะชิดขอบเตียง

" ได้สิ. . เมื่อกี้น้องกันมาหานายแล้วรอบหนึ่งแล้วแต่นายยังไม่ตื่นพยาบาลเค้าเลยพาไปอาบน้ำทาแป้งซะหอมฉุยเลยนี่ไง "

ทันทีที่ช้อนร่างกลมเล็กเอาไว้แนบอก . . การพบเจอกันครั้งแรกนับตั้งแต่เจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลกนั้นม่านน้ำนัยน์ตากลมโตแดงก่ำอีกครั้ง . . แต่หากครั้งนี้มันเอ่อล้นออกมาจากความปลื้มปิติและเปี่ยมสุขอย่างที่สุดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



" สวัสดีครับน้องกันต์ . . ในที่สุดเราก็ได้เจอกันแล้วนะ "



สัมผัสแรกมันเต็มไปด้วยความเต็มตื่นที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้กลีบปากแดงฉ่ำที่แม้จะแหกผากไปบ้างค่อยๆ กดจูบแผ่วเบาราวกับกลัวว่าแก้มเนียนใส่ราวกับคริสตัลเนื้อดีจะปริแตกหรือ ระคายเคืองหากลงน้ำหนักสัมผัสแรงเกินไป

เมื่อเวลาผ่านไปจนครบกำหนดเวลาที่เด็กชายน้องกันต์ต้องกลับไปห้องพักฟื้นสำหรับเด็กอ่อนและพ่อทูลหัวอย่างนายแพทย์ติณณภพมีเคสด่วนที่ต้องไปดูอาการและภูมิรพีมีธุระสำคัญต้องไปจัดการจึงขอตัวกลับก่อนบอกแต่เพียงว่าทันทีที่เสร็จธุระแล้วจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่คนใหม่ . . ทำให้ตอนนี้ภายในห้องพักฟื้นพิเศษแห่งนี้ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง


" เอ่อ.. ปุณ..ฉัน . . " ยังไม่ทันที่เสียงทุ้มจะเอ่ยจบประโยคประตูไม้บานใหญ่ก็เปิดออกนายท่านและคุณหญิงแห่งตระกูลก้องกฤติกรก็เดินเข้ามา และสิ่งที่ไมมีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อร่างกายเพรียวบางที่อยู่ในชุดแบรนด์เนมชื่อดังทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าค่อยทรุดกายคุกเข่าลงตรงหน้าเตียงคนไข้ที่ร่างบางนั่งอยู่ ร่างบางที่กำลังค้อมศีรษะยกมือไหว้อย่างนอบน้อมถึงกับชะงักค้างด้วยความตกใจ

" สวัสดีครับนายท่าน คุณหญิง. . นั่นคุณหญิงจะทำอะไรครับ.. ลุกขึ้นเถอะครับ! "

" คุณแม่!! "

" ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา. . สำหรับเธอคำขอโทษจากฉันมันอาจจะไม่เพียงพอกับสิ่งที่เธอต้องพบเจอมาตลอด. . แต่ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันรู้สึกอยากจะขอโทษและรู้สึกผิดกับเธอและน้องมากจริงๆ ฮึก. . ฉันขอโทษที่ทำให้เธอและหลานชายของฉัน รวมถึงลูกด้วยนะตาวิน แม่ขอโทษที่ทำให้พวกลูกต้องอยู่กันอย่างยากลำบากฮึก. . แม่ผิดไปแล้ว ปุณยวีร์หนูจะยกโทษให้ยัยแก่คนนี้สักครั้งได้มั้ยจ้ะ "

" ค. . คุณหญิงลุกขึ้นเถอะครับ. . คุณวินพยุงนายหญิงลุกขึ้นหน่อยสิครับ " เนื่องด้วยความไม่พร้อมของร่างกายปุณยวีร์จึงทำได้เพียงสะกิดร่างสูงที่ยังคงยืนตะลึงงันกับการกระทำของนายหญิงแห่งตระกูลก้องกฤติกรผู้ไม่เคยก้มหัวให้ใครแรงๆ เพื่อเรียกสติ ร่างสูงจึงทำตามคำสั่งของร่างบางอย่างว่าง่าย

" คุณแม่ลุกขึ้นเถอะครับ..ค่อย ๆ ลุกนะครับคุณแม่ "

" ตาวินแม่ขอโทษลูก. . ฮึก . . ลูกยกโทษให้แม่นะ " น้ำเสียงหวานแต่หากน่าเกรงขามนั้นเอ่ยออกมาอย่างเว้าวอนอยู่ในอ้อมกอดของลูกชาย

เพราะตั้งแต่ ณ วินาทีแรกที่ได้รู้ว่าปุณยวีร์กำลังอุ้มท้องหลานคนแรกซึ่งยังไม่รู้ว่าเป็นหญิงหรือชายจากนักสืบเอกชนที่นางได้จ้างวานให้สะกดรอยตามลูกชายนับตั้งแต่ได้คุยกับสามีวันนั้นทิฐิ บ้าบอที่ตัวเองแบกเอาไว้กลับเลือนหายไปเสียสิ้น ไม่แม้แต่จะสนใจหน้าตาของตัวเองในสังคมอีกต่อไป . . วินาทีนั้นไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนหรือต้องทำอย่างไรนางก็พร้อมยอมทำเพื่อครอบครัวเล็ก ๆ ของลูกชายเพียงคนเดียว

ความรู้สึกผิดและเสียใจกับการกระทำของตัวเองกำลังเล่นงานนางอย่างบ้าคลั่งอย่างที่ผู้เป็นสามีเคยปรามาสเอาไว้ . . รู้ซึ้งและเข้าใจแล้วว่าตัวเองได้สร้างความเจ็บปวดมากมายแค่ไหนให้กับลูกและหลานของตัวเอง

" ผมไม่เคยโกรธแม่เลยนะครับ. . แม่อย่าคิดมากสิผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณแม่ที่ทำให้คุณแม่เสียใจ ผมขอโทษนะครับ . . แต่ผมรักปุณยวีร์จริงๆ คุณแม่ให้โอกาสพวกเราสักครั้งได้มั้ยครับ "

" ค. . คุณวิน "

" โอกาสแม่มีให้ลูกเสมอ แต่ลูกต้องไปถามหนูปุณโน้นว่าจะให้โอกาสลูกหรือเปล่า " ใบหน้าที่ยังคงเปรอะเปื้อนน้ำตาระบายยิ้มอ่อนๆ ให้กับลูกชาย

" ปุณ. . นายจะให้โอกาสฉันรักและดูแลนายกับลูกตลอดไปได้รึเปล่า " น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาอย่างเว้าวอน

" . . .ผ..ผม . "

" ปุณยวีร์แม่รู้ว่าลูกกำลังสับสน . .แม่อยากให้หนูตัดสินใจด้วยความรู้สึกจากข้างในไม่ต้องเห็นแก่พ่อกับแม่ ไม่ต้องเห็นแก่หน้าตาทางสังคม ไม่ต้องเห็นแก่น้องกันต์ว่าแกจะมีพ่อหรือไม่แต่แม่ขอให้หนูตัดสินแค่เรื่องระหว่าง หนูกับลูกชายของแม่เท่านั้นก็พอ.. ได้มั้ยลูก "


สรรพนามและน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปฟังดูอ่อนโยนกว่าที่เคยยิ่งสร้างความสับสนให้กับร่างบางมากยิ่งขึ้นไปอีก . . ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยแม้แต่น้อยว่าน้ำเสียงที่เปล่งประโยคต่าง ๆ มากมายของนายหญิงแห่งตระกูลก้องกฤติกรผู้เย่อหยิ่งคนนี้มันออกมาจากความรู้สึกภายในจริงๆ


" ไม่ว่าคำตอบของหนูจะเป็นยังไงพ่อกับแม่ รวมทั้งตาวินพวกเราจะเคารพการตัดสินใจของหนูนะปุณยวีร์ . . ผมว่าเราออกไปกันก่อนเถอะคุณให้เด็กๆ เขาจะได้คุยกัน " น้ำเสียงทรงอำนาจแต่หากบัดนี้ฟังดูอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนที่กำลังโอบ ร่างภรรยาเอาไว้ระบายยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะค่อยๆ ประคองกันเดินออกจากห้องไป




. . . . .




ความเงียบและไอเย็นเยียบน่าอึดอัดถูกก่อตัวขึ้นอีกครั้งเมื่อภายในห้องพักฟื้นพิเศษห้องนี้เหลือเพียงกวินภพ และปุณยวีร์



" ปุณ. .. ฉัน "

" . . . . . "

" ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา. . เพราะความไม่ชัดเจนของฉันทำให้นายต้องเจ็บปวดแบบนี้ " ใบหน้าหวานที่ยังคงเปรอะเปื้อนคราบน้ำตานัยน์ตากลมโตเหม่อมองออกไปราวกับภาย ในห้องมีเพียงแค่ตัวเองนั่งอยู่บนเตียงและเค้าเป็นเพียงอากาศธาตุที่มองไม่เห็น . .

" . . . . . "

แม้จะต้องพบเจอแต่ความเงียบงันที่เจ็บปวดแต่กวินภพขอเลือกที่จะพูดความในใจของตัวเองออกไป . .เพราะหากคนฟังอาจจะรับฟังแต่ไม่ยอมรับรู้


เขาก็พร้อมจะน้อมรับความเจ็บปวดที่คนที่เขารักมากที่สุดหยิบยื่นให้มา


" ฉันขอโทษที่โง่เองที่คิดเอาง่ายๆ ว่าการกระทำของฉันจะทำให้นายรับรู้ความรู้สึกที่ฉันมีต่อนาย .. ฉันยอมรับนะว่าสับสนบ้างว่าฉันอาจจะแค่หลงนาย .. แต่ฉันกลับแน่ใจในความรูสึกที่มีต่อนายมากยิ่งขึ้น..กว่าจะรู้ตัวอีกทีนายก็หนีจากฉันไปแล้ว "

" . . ฮึก. . "

" ยิ่งมารู้เอาทีหลังว่านายต้องลำบากอุ้มท้องน้องกันต์อีก. . ฉันรู้ว่าถึงฉันจะขอโทษนายสักกี่แสนกี่ล้านครั้งมันก็ไม่เทียบเท่ากับความรู้สึกที่เจ็บปวดและหวาดกลัวของนาย "

" . . ฮึก. . "

" แต่ฉันก็ยังอยากจะขอโทษ. . และอยากให้นายรู้ว่าฉันรักนายนะปุณยวีร์. . ฉันรักนาย. . รักมากจริงๆ "

" . . ฮึก ฮึก!. . "

" . . . . . "

" . . ฮึก ฮึก!. . "

" อ่า.. ความผิดของฉันมันคงร้ายแรงเกินกว่าที่นายกับลูกจะให้อภัยได้. . ต่อไปนี้ฉันสัญญาว่าจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับนายและลูกอีกอย่าคิดมาก. . อย่าร้องไห้เพราะฉันอีกเลยนะ. . คนดีของฉัน " ช่วงแขนเรียวยาวค่อยๆ รั้งร่างที่ปล่อยโฮออกมาเสียตัวโยนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด นิ้วเรียวเกลี่ยซ้ำม่านน้ำที่เอ่อล้นออกมาอย่างไม่ขาดสายอย่างแผ่วเบา

" . . อึก. . ฮื้อ อ อ "

" ขอบคุณนะที่นายเกิดมา ขอบคุณที่นายทำให้ช่วงชีวิตหนึ่งของฉันมีค่าและมีความสุขอย่างแท้จริง ขอบคุณที่นายให้กำเนิดลูกชายที่น่ารักอย่างน้องกันต์ . . และขอบคุณที่นายทำให้ฉันได้รับรู้ว่าครั้งหนึ่ง. . เราเคยรักกัน . . ลาก่อนที่รักของฉัน " สิ้นความในใจริมฝีปากอิ่มแห้งผากกดจูบขมับบางที่ชื้นเหงื่อของร่างที่ยังคงโยกโยนอย่างแผ่วก่อนจะค่อยๆ ลากไล้ลงมาที่ปรางค์แก้มฉ่ำน้ำและหยุดเนิ่นนานอยู่ที่กลีบปากสีแดงสดอย่างไร้การลุกล้ำเพราะมันคือสัมผัสที่อยากให้ร่างบางรับรู้จากใจ . . ไม่ใช่เพียงเพราะร่างกายหรือความใคร่อย่างที่ผ่านมา 


ก่อนจะค่อยๆ ผละกายออกมาเบาๆ นิ้วเรียวเกลี่ยซับหยาดน้ำตาที่รืนรินออกมาไม่ขาดสายอย่างอ่อนโยน  ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มบางๆ ออกมาหากแต่นัยน์ตาคมกลับฉายแววเจ็บปวดร้าวร้านออกมาอย่างไม่ปิดบัง


สองขายาวค่อยๆ ถอยห่างจากร่างบางทีละก้าว..ทีละก้าว.. ก่อนจะค่อยๆ หันหลังกลับแต่หากจังหวะก้าวเดินกลับชะงักงันในฉับพลัน...


" . . . ไหนคุณบอก .. ฮึก . . บอกว่าจะดูแล . . ผมกับน้องกันต์ตลอดไปไง . . ฮึก . . คนโกหก "

" . .. ปุณยวีร์ " สิ้นเสียงขาดห้วงและเบาหวิวแต่หากสัมผัสความรู้สึกตัดพ้อน้อยใจเอาไว้ได้ อย่างชัดเจนร่างสูงก็หันกลับมาผวาเข้ากอดร่างบางที่ร้องไห้ตัวโยนอยู่ที่เดิม . . ณ เวลานี้จะมีใครว่าเขาบ้ามั้ยถ้าเขาจะบอกคนทั้งโลกว่าเขาเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ในขณะเดียวกันก้อนเนื้อในอกมันกลับอิ่มเอมพองโตอย่างประหลาด

" ผมพูดสักคำหรือยังว่าจะ ฮึก. . ไม่ยกโทษให้คุณ. . คนงี่เง่า .. คุณมันงี่เง่าที่สุดเลย .. ฮื้อ อ อ อ "

" ฉันขอโทษ. . "

" ทั้งๆ ที่ผม ฮึก.. ทำเพื่อคุณทุกอย่าง .. ทั้งๆ ที่ผม อึก. . รักคุณมากขนาดนี้. . คุณยังคิดจะทิ้งผมกับลูกไปอีกงั้นหรอ. . แค่ผมลองใจนิดหน่อยก็ทนไม่ได้แล้วใช่มั้ย!? " กำปั้นเล็กที่ทุบลงกับแผงอกไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้กับกวินภพเลยแม้แต่น้อย . . ซ้ำยังปล่อยให้ร่างบางทุบเขาเท่าไหร่ก็ได้จนพอใจ และเพียงไม่นานก็เป็นคุณแม่คนใหม่ที่หมดแรงเสียเอง

" มันไม่ใช่อย่างงั้น . . ฉัน "

" คุณไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมาผมเจ็บปวดมากแค่ไหน .. กับไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาที่คุณต้องอดทนคุณไม่รู้หรอกว่ามันเทียบไม่ได้แม้แต่เศษเสี่ยวของความรู้สึกของผม .. ไม่เลยสักนิดเดียว ฮึก " ใบหน้าหวานซุกลงกับแผงอกอุ่นความเปียกชื้นตีแผ่เป็นวงกว้างขึ้นเรื่อยโดยที่เรียวแขนเล็กโอบรัดเอวหนาเอาไว้เสียแน่น

" ฉันรู้แล้ว.. ตอนนี้ฉันรู้แล้ว .. ฉันขอโทษ. . "

" คุณวินนั่นคุณจะทำอะไร. . ลุกขึ้นมาเถอะฮะ .. ฮึก. . ผมไม่ได้โกรธคุณ.. ไม่เคยโกรธคุณเลย "

" ในฐานะผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง .. ผมกวินภพ  ก้องกฤติกรขออนุญาตที่จะรัก..ดูแล ปุณยวีร์  ปัญญาโชติ  และด.ช กันติทัต ก้องกฤติกร ด้วยหัวใจของผมดวงนี้ตลอดไปได้มั้ยครับ "

" . . คุณวิน~ " น้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่หากหนักแน่นพร้อมกับใบหน้าคมคายที่ระบายยิ้มแต่หากดู จริงจังทำเอาก้อนเนื้อในอกบางเต้นรัวราวกับมันจะพุ่งทะลุออกมาจากอกเมื่ออีกฝ่ายพูดประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน

ตั้งแต่ชีวิตที่มีกวินภพ ก้องกฤติกรเดินเข้ามา . . แม้จะเคยวาดฝันแต่ไม่เคยคาดหวังว่าจะมีวันนี้

แต่วันนี้ความฝันที่เคยคิดว่าไม่อาจเอื้อมถึงบัดนี้มันกลายเป็นจริงแล้ว

" ได้มั๊ยครับ. . คุณปุณยวีร์  ปัญญาโชติ "

" . . . ครับ . . ผมยินดี "

" ขอบคุณนะปุณ. . ขอบคุณมาก. . ฉันรักนาย เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ "

" ครับ. .เราจะเริ่มต้นกันใหม่ . .ผมก็รักคุณเหมือนกันครับคุณวิน . ." ใบหน้าสวยหวานยิ้มรับก่อนที่ใบหน้าคมคายค่อยๆ เลื่อนเข้าหาริมฝีปากอิ่มจรดกลีบปากฉ่ำอย่างนุ่มนวลและเนิ่นนาน




. . . ขอบคุณนะปุณยวีร์ที่ให้โอกาสผู้ชายที่โง่งี่เง่าอย่างฉัน. . .




. . . ขอบคุณนะครับคุณวินที่รักกับน้องกันต์และมอบครอบครัวที่แท้จริงให้กับผม . . .






the end...





.


.


.


.


.






ภายในห้องพักฟื้นพิเศษที่กำลังอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความรักคุณพ่อคุณแม่คนใหม่คงไม่รู้ตัวว่าภายนอกห้องยังมีอีก 4 ชีวิตที่รอลุ้นตัวเกร็งตามไปด้วย

" โอ้ย ย ย หนูปุณทำเอาฉันหัวใจเกือบวายตาย. . ลุ้นแทบแย่ว่าหนูปุณจะให้โอกาสตาวินมั้ย "

" ถ้าโรคหัวใจกำเริบขึ้นมาอีกจริงๆ เดี๋ยวผมให้หมอแอดมิทเลยก็ได้นะ . . . อยู่กินกันมาสามสิบกว่าปีผมพึ่งรู้นะว่าภรรยาที่เคารพรักของผมแอคติ้งเก่ง ขนาดนกสินจัยยังอาย "


ป้าบ!


" คุณปกรณ์!. . ยังจะมาล้อเล่นอีก. . ฉันลุ้นจริงๆ นะดูสิหัวใจฉันยังเต้นแรงไม่หยุดเลย.. แล้วเมื่อกี้ฉันก็ไม่ได้แอคติ้งด้วย ฉันพูดออกมาจากใจจริงๆ เถอะค่ะ " ใบหน้าสวยหวานแม้จะไม่มีคราบน้ำตามากมายเมื่อครู่แต่หากยังคงเหลือร่องรอยแห่งความเจ็บปวดและรู้สึกผิดให้เห็นฝ่ามือเล็กแต่หากนักแน่นตีแขนสามีไปหนึ่งฉาดอย่างหมั่นไส้พร้อมแจกค้อนให้วงใหญ่ก่อนจะหันกลับไปแอบมองภาพตรงหน้าอย่างเพ้อๆ ที่เจ้าลูกชายตัวดียังคงตะกองกอดลูกสะใภ้เอาไว้แนบอกไม่ยอมห่างผ่านช่องกระจกที่บานประตูห้อง

" กลัวหลานไม่มีพ่อ แล้วไม่กลัวหลานกำพร้าย่าเหรอคุณหญิง.. คุณทำผมเกร็งแทนเลย "

" อย่าว่าแต่คุณลุงเลยครับผมก็ลุ้นตะคริวแทบกินแนะ " เสียงหวานติดแหบเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างสุภาพเมื่อเห็นคุณปู่คุณย่ามือใหม่ดูเหมือนจะหยอกล้อกันเสียเริ่มบานปลาย

" เห็นมั้ยหนูพียังลุ้นเหมือนฉันเลย . . ฉันไม่คุยกับคุณแล้วไปดูตาหนูกันดีกว่าหนูพีแล้วเดี๋ยวเราค่อยไปชอปปิ้งให้ตาหนูกัน "

" ดีเหมือนกันครับคุณหญิงป้า.. ปล่อยให้พ่อแม่เขาคุยกันสองต่อสองเผื่อน้องกันต์จะมีน้องอีกสักคนสองคน "

" หนูพีพูดถูกใจป้ามากเลยลูก.. เราไปกันดีกว่าจ้ะ " ใบหน้าสวยหวานแจกค้อนวงใหญ่ให้กับสามีก่อนจะระบายยิ้มให้กับเพื่อนรักของลูกสะใภ้ที่กว่าจะคุยเคลียร์กันถึงเหตุผลที่ทำให้เกิดเรื่องราวมากมายจนเข้าใจกันทุกฝ่ายก็ทำเอาทั้งคุณปกรณ์เกียรติและติณณภพต้องปวดหัวในความทิฐิแรงของทั้งคู่ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ก่อนที่ทั้งคู่จะจูงมือกันเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉยซ้ำยังคุยกันกระหนุงกระหนิงตลอดทางเดินจนทั้งคู่เดินหายเข้าลิฟท์ไป โดยทิ้งให้สองร่างสูงใหญ่ต่างวัยมองตากันปริบ ๆ อย่างงง ๆ

" . . เอ่อ. . คุณลุงครับไม่ทราบว่าสองคนนั่นเขาญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ "

" นั่นหน่ะสิ .. สงสัยตั้งแต่จับมือกันลุ้นคู่เอกเขาง้อขอคืนดีกันนั่นแหละมั้ง .. "

" 55 นั่นสินะครับ. . ผมว่าเราตามคู่นั่นไปดีกว่าท่าทางมีของให้หิ้วให้ขนอีกบานเลย "

" ป่ะ. .งั้นก็ไปกันเถอะ " ใบหน้าคมคายกลั้วหัวเราะในลำคออย่างมีมาดก่อนจะตบบ่าสูตินารีแพทย์มือฉมังเบาๆ แล้วก้าวเดินออกไปอย่างมั่นคงและน้อมรับชะตากรรมที่ไม่ต้องเสียเวลาเดาให้ยากว่าจะต้องรับศึกหนักอะไรต่อจากนี้






THE END. . .



จบแล้ววว.. อย่างที่บอกมันแปลงมาจากฟิคสั้น.. ไม่ต้องตกใจว่าทำไมเรื่องมันสั้นนะคะ..   :mew3:

แต่จะมี Special part ตามมาแน่นอนค่ะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 02-11-2015 17:56:30
 :ling3:อ่านจบแล้วครับ ขอบคุณ
ผมก็แอบลุ้นเหมือนคุณๆทั้งหลายน่ะครับ

 :o8: :mew1: :o8: :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 02-11-2015 18:07:45
เฮ้อออ ลุ้นแทบแย่ว่าหนูปุณณ์จะยอมคืนดีด้วยหรือเปล่า ดีจังที่ในที่สุดก็จบแฮปปี้ซักที

จะรอตอนพิเศษนะคะ อยากเห็นตอนที่หนูปุณณ์หึงบ้างจังค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-11-2015 18:30:11
 :กอด1: ลุ้นตามไปด้วยดีใจที่กลับมาคืนดีกัน
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-11-2015 18:38:27
แอบลุ้นเหมือนกัน555
รู้สึกจะเห่อหลานกันทั้งนั้นเลย  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 02-11-2015 19:35:23
สนุกมากเลยค่ะ จะรอตอนพิเศษนะคะ ขอหลายๆตอนเลยยยยยยยยยย  :katai4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 02-11-2015 19:50:43
จบได้น่าประทับใจมากๆเลย

จะดี จะฟินกว่านี้ถ้าต่อตอนยาวๆไปอีกสัก10ตอน อิอิ

เป็นกำลังใจให้จ้า รออ่านตอนSP
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 02-11-2015 20:53:05
ดีกันแล้ว อยากเห็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่เลี้ยงหนูกันจัง จะวุ่นวายน่ารักแค่ขนาดไหนน่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-11-2015 21:07:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 02-11-2015 21:47:41
แบบว่ามีน้องให้น้องกันต์อีกคนเลยแล้วกันนะคะ กร๊ากกกกก
 :hao3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไ4
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 02-11-2015 22:27:30
Happy ending  อิอิ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 03-11-2015 00:42:13
อยากอ่าน Special part  แล้ว  รีบมานะ         :ling1:   :ling1:   :ling1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-11-2015 10:43:37
ตอนที่สอง หรือสามน้ออออ ลืมเปลี่ยนนิดนึงค่ะ
สิ่งที่อยู่ส่วนลึกภายในจิตใจของนายหญิงแห่งตระกูลชองพรั่งพรูออกมาจากกลีบปากอิ่มสวย

รออ่านตอนพิเศษน้าาาาาา ชอบๆๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-11-2015 11:53:26
น้องกันต์นี่เปรียบได้กับผู้ช่วยมือดีของปุณเลยนะคะเนี่ย เพราะขนาดยังไม่ได้เห็นหน้าก็ทำเอาคุณย่าใจอ่อนยอมรับเรื่องของคุณพ่อวินกับคุณแม่ปุณไปกว่าครึ่งดวงเสียแล้ว :oni1:

รอตอนพิเศษนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนที่ 4 (จบ):: คุณวินอย่าเอาลูกผมไป! ] 2/11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 03-11-2015 15:25:14


ฟินกันไป

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 04-11-2015 14:04:48
#เนื่องจากแปลงเนื้อหามาจากฟิคชั่นหากจุดไหนยังไม่ได้แก้ไข.. ก็บอกได้เลยนะคะ  :mew1:



Special part . . 1





" อ๊ะ. . อื้อ อ อ ค.. คุณวิน.. ตรงนั้นมัน.. อึก "

" ตรงนี้หรอ "

" อื้อ อ อ . . กดลงมา "

" เอ่อ. . ม. . มันจะดีหรอเดี๋ยวนายจะเจ็บนะ "

" บ. . บอกให้กดลงมาไงครับ. . อึก. . ร. . แรง ๆ . . "

" อึ๊บ. . ร. . แรงพอรึยัง "

" ร. . แรงฮะ . . อ๊า~ "

" แง๊~ . . ฮึก ๆ . . แง๊~~ "

" คุณวิน. . อึก. .หยุดก่อนครับ. . น้องกันต์ร้อง "

" อีกนิดเดียวที่รัก. . จะเสร็จแล้ว . . ฮึ๊บ. . "

" อ๊า า า "

" อ่า~ .. เรียบร้อยแล้ว. . นายไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันไปดูน้องกันต์เอง.. เหนื่อยมาทั้งวันแล้วหนิ " ปลายนิ้วเรียวยาวแต่หากแข็งแรงออกแรงกดลงบั้นเอวบางเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นนั่งในท่วงท่าที่ไม่ล่อแหลมเช่นเมื่อครู่ .. ใบหน้าคมระบายยิ้มออกมาน้อยๆ ด้วยความรู้สึกภูมิใจในตัวเองลึกๆ เมื่อเห็นสีหน้าผ่อนคลายของร่างบางที่ยังคงนอนแหมบคว่ำหน้ากับพื้นพรมข้าง เตียงอยู่เช่นเดิม

" แต่ว่า. .. " ใบหน้าสวยหวานหันกลับมาด้วยสีหน้าที่ดูจะลังเลเล็กน้อย

" ไปเถอะน่า. . เซ็นต์เอกสารทั้งวันเมื่อยอยู่มากก็จริง.. แต่ฉันว่านายคงเหนื่อยและเมื่อยกว่าฉันเยอะไม่งั้นคงไม่มานอนแหมบให้ฉันนวดให้แบบนี้หรอก.. ไปอาบน้ำเถอะ "

" . . ก็ได้ครับ. . แต่ถ้าน้องกันต์ร้องไม่หยุดคุณวินต้องเรียกผมทันทีเลยนะ " เมื่ออีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่หากหนักแน่นขนาดนั้นทำให้คุณแม่มือใหม่ต้องทำตามแต่โดยดี.. แต่มิวายใบหน้าสวยหวานยังคงชะเง้อมองไปยังแปลไม้เนื้อดีขนาดใหญ่ที่มีแขนป้อมๆ เล็กๆ ปัดป่ายไปมาอีกทั้งเสียงร้องจ้าที่ทำเอาคนเป็นแม่แทบจะร้องตามไปเสียทุกครั้ง. . แม้จะผ่านมากว่า 5 เดือนเศษแล้วแต่คุณแม่คนสวยกลับไม่รู้สึกชินเสียที

" อืม. . รู้แล้วน่า "

" ฮึก ๆ . . แง๊~~ "

" ไงครับสุดหล่อ. . ร้องไห้ทำไมเอ่ย. . ไหนให้คุณพ่อดูหน่อยสิว่าฉิ้งฉ่องรึเปล่า .. เอ. . ก็ไม่ได้ฉี่นี่หรือว่าหิวกันน้อ. .รอคุณพ่อแปปเดียวนะครับคนเก่ง " มือหนาที่พึ่งจะดุนหลังบางให้หายเข้าไปในห้องน้ำค่อยๆ สำรวจผ้าอ้อมเนื้อดีว่าสร้างความเปียกชื้นให้ลูกน้อยหรือไม่ ก่อนจะช้อนร่างเล็กๆ อย่างระมัดระวังอุ้มประคองไว้ในอ้อมแขนที่อบอุ่นและแข็งแรงแต่หากเจ้าตัวเล็กยังคงร้องไห้จ้าไม่หยุด

" แง๊~~ . . แง๊~~ "

" เอ. . คุณแม่ชงนมไว้ให้หนูรึเปล่าน๊า . . อ๋า. . นมหมดแล้วเดี๋ยวคุณพ่อชงให้ใหม่ก็ได้เนาะ.. รอแปปเดียวนะครับ " น้ำเสียงทุ้มเอ่ยปลอบประโลมลูกน้อยอย่างใจเย็นก่อนจะค่อยๆ ว่างรางเล็กๆ ลงในแปลอีกครั้งก่อนจะหันไปให้ความสนใจชุดอุปกรณ์สำหรับชงนมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลแทน

เพราะตั้งแต่หนูน้อยกันต์ขวัญใจทุกคนและปุณยวีร์ออกจากโรงพยาบาลก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลก้องกฤติกรทันที . . อีกทั้งปุณยวีร์และกวินภพต่างมีความเห็นที่ตรงกันว่าจะดูแลเลี้ยงดูลูกน้อยด้วยตัวเองโดยที่มีนายหญิงใหญ่แห่งตระกูลก้องกฤติกรคอยให้คำแนะนำและคอยดูแลอย่างใกล้ชิด

โดยปุณยวีร์มีหน้าที่ดูแลเจ้าชายน้อยของบ้านในช่วงเวลากลางวันและกวินภพจะมารับช่วงในเวลากลางคืน . . และดูเหมือนจะเป็นโชคดีของคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่เจ้าชายน้อยเป็นเด็กเลี้ยงง่าย จะงอแงก็เฉพาะเวลาเปียกชื้นไม่สบายตัวและเวลาหิวเท่านั้น.. ดังเช่นเวลานี้..

และการชงนมจึงเป็นแค่เรื่องจิ๊บๆ มากสำหรับคุณพ่อมือใหม่ที่ดูแลเจ้าชายน้อยของบ้านด้วยตัวตลอดระยะเวลากว่า 5 เดือนเศษที่ผ่านมา.
. .



แคร๊งงงง~



ตุบ...กริ๊งงง~



โครมมม~~




" แงงงงงงงงงงงงง๊~~~~~ "


" น้องกันต์!. . มาหาแม่มาลูกมา ไม่ร้องนะครับคนเก่ง.. โอ๋ๆ " เสียงโครมครามที่ดังเข้าไปถึงในห้องน้ำยังไม่สร้างความตกใจให้คุณแม่คนใหม่เท่ากับเสียงร้องจ้าที่แผดดังเกินกว่าที่ควรจะเป็นร่างบางใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็วิ่งมาถึงตัวเจ้าชายตัวน้อยก่อนจะช้อนร่างเล็กๆ ที่ยังคงชูแขนปัดป่ายไปมาอย่างหวาดผวา

" ฮึก. .แง๊~~ "

" ไม่ร้องน๊าคนเก่ง~ . .คุณวินนั่นคุณกำลังจะทำอะไรครับ!!~ "
ใบหน้าเล็กๆ แดงก่ำเปราะเปื้อนไปด้วยน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาจากเปลือกตาเล็กๆ ที่ยังคงปิดสนิท .. เมื่อเห็นว่าร่างเล็กๆ ในอ้อมอกยังคงร้องจ้าไม่หยุดและยังคงสั่นเทาจนสัมผัสได้ก็ทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับใจเสีย

" ช. . ชงนมให้น้องกันไง. . บ. .แบบที่นายเคยสอน " ใบหน้าคมที่เจื่อนอยู่แล้วยิ่งเจื่อนเข้าไปอีกเมื่อนัยน์ตากลมโตของคุณแม่คนสวยตวัดมองมาอย่างต้องการคำตอบกับข้าวของที่กระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด
. . เมื่อเหลือบเห็นขวดนมที่นอนอย่างน่าอนาถอยู่ที่พื้นร่างสูงก็รีบก้มเก็บพลางชูให้คุณแม่คนสวยดูอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนร่างสูงจะผวาเฮือกเมื่อขวดนมในมือถูกมือบางฉกไปอย่างรวดเร็ว

" นี่คุณจะฆ่าลูกหรอครับ! ทำไมนมมันถึงได้ร้อนขนาดนี้เครื่องในน้องกันต์สุกกันพอดีถ้ากินเข้าไปหน่ะ! . ."

" แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง๊!!!~ "

" โอ๊ะ.. น้องกันต์แม่ขอโทษครับลูก.. ขวัญเอ้ยขวัญมาไม่ร้องนะครับ แม่ไม่ได้ดุหนูสักหน่อยแม่ดุคุณพ่อต่างหากครับ ไม่ร้องนะคนเก่ง " เสียงตวาดจากคุณแม่คนสวยทำเอาเจ้าชายตัวน้อยสะดุ้งเฮือกก่อนจะร้องจ้าดังยิ่งกว่าเดิมด้วยความตกใจ . . ร้อนถึงคุณแม่คนสวยต้องปลอบประโลมพลางขอโทษเสียยกใหญ่โดยไม่ได้สังเกตว่าคุณพ่อร่างสูงแทบจะร้องไห้ตามหนูน้อยอยู่รอมร่อด้วยความตกใจและรู้สึกผิดที่เกือบทำให้ลูกน้อยได้รับบาดเจ็บ

" ต. . แต่ฉันทำตามที่นายสอนทุกอย่างเลยนะ "

" ไม่ต้องมาทำหน้าจ๋อยแบบนั้นเลยนะครับ ทำตามที่ผมสอนแล้วทำไมของมันกระจัดกระจายแบบนี้ละ.. คุณอุ้มน้องกันต์ไปเลยเดี๋ยวนมนี่ผมจัดการเอง "

" มาหาคุณพ่อนะครับสุดหล่อ. . ไม่ร้องน๊า.. เดี๋ยวคุณแม่กำลังทำนมมาให้หนูหม่ำๆ รอแปปนะครับ " ร่างสูงรับร่างเล็กๆ เข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างระมัดระวังพลางขับกล่อมเจ้าชายตัวน้อยให้หยุดร้อง

" นมอร่อยๆ มาแล้วครับสุดหล่อ. .. " เพียงไม่นานคุณแม่คนสวยก็เสิร์ฟนมอุ่นๆ แสนอร่อยให้กับเจ้าชายตัวน้อยริมฝีปากเล็ก ๆ สีแดงระเรือดูดนมอุ่น ๆ อย่างเอร็ดอร่อย. . เสียงแผดร้องเมื่อครู่เงียบหายไปและถูกแทนที่ด้วยเสียงครางครืนเบาๆ ในลำคอเล็กอย่างพอใจทั้งที่นัยน์ตาเรียวคมที่ถอดแบบจากคุณพ่อสุดหล่อยังคงมีน้ำใสๆ คลอหน่วยหลงเหลืออยู่

" ท่าทางจะหิวจริง ๆ สิท่านมเข้าปากแล้วเงียบเชียว.. ที่รัก " ภาพเบื้องหน้าเรียกรอยยิ้มจากคุณพ่อและคุณแม่มือใหม่ได้ไม่ยาก. . ปลายนิ้วเรียวค่อยๆ เกลี่ยซับหยาดน้ำใสๆ ที่ยังคงหลงเหลืออยู่บ้างเล็กน้อยอย่างเบามือ

" ฮะ? "

" ฉันว่านายไปอาบน้ำต่อให้เสร็จเถอะนะ. . หรือว่า..นายจะให้ฉันตามเข้าไปอาบด้วยเปิดน้ำรอแล้วใช่มั้ยล่า~ "

" ไม่ต้องครับ!. . คุณหน่ะดูลูกไปเลย.. แล้วไม่ต้องตามมานะครับ " น้ำเสียงนุ่มแหบพร่ากว่าเคยกระซิบแผ่วข้างใบหูบางทำเอาคนฟังขนลุกชันไปทั้งร่างก่อนร่างบางจะตั้งสติได้เมื่อนัยน์ตากลมโตหลุบมองเรือนกายของตัวเองที่อยู่ในสภาพไม่น่าดูเท่าไหร่นัก

เพราะความรีบร้อนจากเสียงร้องของลูก น้อยทำให้ร่างบางที่กำลังเปลือยเปล่าเตรียมชำระร่างกายรีบสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของร่างสูงที่ถอดทิ้งไว้ในห้องน้ำเพื่อเตรียมซักอย่างลวกๆ


ใบหน้าหวานซับสีเลือดแดงฝาดอย่างน่ามองก่อนจะวิ่งหายเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว . . ท่าทางร้อนรนอย่างน่ารักนั้นเรียกรอยยิ้มจากริมฝีปากหยักได้ไม่ยากก่อนจะก้มลงคุยกับลูกน้อยอย่างอารมณ์ดี

" น้องกันต์ดูสิลูกคุณแม่หน้าแดงใหญ่เลย 55. . โอ๊ะ!. . น้องกันต์หนูฝากรักพ่อทำไม~. . พ่ออาบน้ำแล้วนะครับลูก~ "

" สมน้ำหน้า~555 . . ถ้ากล่อมน้องกันต์เสร็จแล้วก็เข้ามาอาบน้ำล้างตัวสักหน่อยนะครับ.
. . ผมจะรอ " ใบหน้าหวานที่โผล่พ้นบานประตูตามเสียงโวยวายของร่างสูงและสภาพที่เจ้าตัว กำลังทำความสะอาดให้ลูกน้อยอย่างเงอะงะเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคุณแม่คนสวยได้ไม่ยาก





15 นาทีต่อมา...




" กันติทัต ก้องกฤติกร อย่ามาทำตาใสใส่พ่อนะ. . เดี๋ยวพ่อเอายานอนหลับให้กินซะดีมั้ยเนี้ย.. ทำไมหนูไม่หลับสักทีครับฮื้ม~. . คุณแม่เค้าแช่น้ำรอพ่อจนตัวเปื่อยหมดแล้วลูก~~ T^T "




** SP จะมีราวๆ 2-3 ตอนนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-11-2015 14:25:18
สงสัยน้องกันต์จะเอาคืนที่คุณพ่อชงนมร้อนๆ มาให้เจ้าตัวดื่มแน่เลยนะคะนั่น :laugh:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 04-11-2015 14:29:24
กรี๊ดดดดดดดดด  :hao7: :hao7: ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ น้องกันต์ยังไม่แพลงฤกษ์ต้องรอโตกว่านี้อีกสักหน่อย คุณพ่อคงปวดหัวแน่ๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-11-2015 14:31:27
น้องกันต์หนูไม่อยากมีน้องที่อายุใกล้เคียงกันเหรอจ๊ะ จะได้มีเพื่อนเล่นไงค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 04-11-2015 14:35:22
น้องกันต์ร้ายนะตัวเอง  :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-11-2015 15:09:22
น้องกันต์น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 04-11-2015 15:18:42
คุณพ่อโดนน้องกันต์เล่นแล้ววว5555 :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: jetken ที่ 04-11-2015 15:19:58
 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 04-11-2015 15:21:18
น้องกันต์นี้ย่อมาจาก กันซีน คุณพ่อใช่ม่ะ รู้จังหวะเก่งจังน่ะตัวเล็ก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-11-2015 15:54:17
ตบก้นลูกสิคะคุณพ่อ ร้องเพลง เล่านิทาน
รีบทำการบ้านเลยนะคะะะะะ ฮิๆๆๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-11-2015 16:47:19
 :mew3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: นกเค้าแมว ที่ 04-11-2015 17:55:38
กล่อมน้องกันต์สิคะคุณพ่อ กล่อมเลยนะคะ แฮ่กๆๆๆๆ(?)

  :hao7:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 04-11-2015 18:02:03
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 04-11-2015 18:07:35
คุณพ่อน่าสงสารจังเลยน้าาาา
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-11-2015 19:20:36
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นดีเหลือเกิน

อยากมีแบบนี้บ้างจัง

สามคนพ่อแม่ลูก (มะโนไปไกลมาก)

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 04-11-2015 19:49:17
5555 น้องกันต์เอาคืนแน่เลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 04-11-2015 20:06:57
น่ารักจัง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ujen ที่ 04-11-2015 21:05:10
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-11-2015 23:05:33
วิธีเอาคืนของคุณลูก  :hao7:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [ตอนพิเศษ 1 ] 4 /11/15 P.4
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-11-2015 02:08:42
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 06-11-2015 12:16:52
#เนื่องจากแปลงเนื้อหามาจากฟิคชั่นหากจุดไหนยังไม่ได้แก้ไข.. ก็บอกได้เลยนะคะ  :mew1:


Special part . . 2




5 ปีต่อมา. ..



" 9 โมงประชุมบอร์ด เที่ยงตรงมีนัดรับประทานอาหารกับผู้บริหาร 6 โมงเย็นมีนัดเซ็นต์สัญญาพร้อมดินเนอร์กับคุณเฉินที่โรงแรมกรีนเพรสนะครับ.. งานคุณวินสำหรับวันนี้มีแค่นี้.. อ๊ะ!. . คุณวินปล่อยฮะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า " เสียงหวานอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างทั้งร่างเสียการทรงตัวจากแรงฉุดของท่านประธานบริษัท . . กว่าจะได้สติร่างบางก็ทำได้แค่ดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแข็งแรงเสียแล้ว

ปุณยวีร์กลับมาทำหน้าที่เลขาส่วนตัวให้กวินภพตามเดิมหลังจากเจ้าชายจอมซนของบ้านเข้าโรงเรียนเมื่อเกือบ 1 ปีก่อน . . ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่ต้องป่าวประกาศแต่พนักงานทุกคนในบริษัทต่างรับรู้ดี ว่าท่านประธานหนุ่มรูปหล่อและเลขาหน้าหวานมีความสัมพันธ์กันอย่างไรเพียงแต่ ไม่มีใครพูดและยุ่งเรื่องของเจ้านายเท่านั้น

" ไม่มีใครเข้ามาเห็นหรอกน่านี่มันห้องท่านประธานบริษัทเชียวนะ. .แต่ถึงใครมาเห็นก็ดีสิจะได้บอกทุกคนให้รู้ไปเลยว่าเราเป็นอะไรกัน "

" ไม่เอาครับ. . ที่นี่ที่ทำงานนะครับ. . คุณวินอย่าดื้อสิ "

" ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะที่รัก.. มาว่าฉันดื้อได้ยังไงกัน "

" คุณวินผมบอกแล้วไงครับว่าถ้าอยู่ที่ทำงานให้เรียกปุณเฉย ๆ "

" ที่รัก... "

" ถ้าคุณยังดื้อแบบนี้ผมจะไม่คุยกับคุณแล้วนะ. . ปล่อยได้แล้วครับผมต้องไปเตรียมเอกสารสำหรับการประชุมให้คุณอีก " เมื่อท่านประธานหนุ่มเอ่ยเสียงนุ่มย้ำในสรรพนามเดิมซ้ำยังทำหน้าระรื่นราวกับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง..

ร่างผอมบางขืนกายออกจากอ้อมแขนแข็งแรงและลุกขึ้นจากหน้าตักหนาอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้านิ่งเฉย . . แต่มันความเย็นเยือกกลับแผ่ซ่านออกมาจนอีกฝ่ายสัมผัสได้

" ปุณอา~. . นายโกรธฉันหรอ. . ฉันขอโทษ. . "

" ผมไม่ได้โกรธครับ. . แต่ถ้าคุณยังทำตัวเป็นเด็กแข่งกับน้องกันต์อยู่แบบนี้ล่ะก็ผมโกรธแน่นอน
.. อ่อ.. ระหว่างรอเอกสารการประชุม ช่วยเซ็นต์อนุมัติให้ฝ่ายจัดซื้อด้วยนะครับ "

" ทั้งหมดนี่เลยหรอ? " นัยน์ตาเรียวเบิกโตอย่างตกใจเมื่อมองไปยังแฟ้มเอกสารกองโตบนโต๊ะทำงานที่ร่างบอบบางเป็นคนยกเข้ามาให้แต่หากเขาพึ่งจะสังเกตเห็น

" ก็ใช่หน่ะสิครับ. . ก่อนจะเซ็นต์ก็อ่านรายละเอียดให้ครบด้วยนะครับอย่าให้ผมรู้นะว่าคุณเซ็นต์โดยที่ไม่อ่านเอกสารให้ครบทุกหน้า. . เดี๋ยวผมเอากาแฟมาให้รอสักครู่นะครับ " เสียงหวานขู่กำชับท่านประธานหนุ่มเสียงเข้มเพราะไม่อยากให้กวินภพอ่านแค่ดีเทลสำคัญเท่านั้นแต่หากอยากให้ร่างสูงทำความเข้าใจโดยละเอียดทุกครั้งก่อนที่จะเซ็นต์เอกสาร เพราะมันหมายถึงผลประโยชน์ของบริษัทก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองร่างสูงที่ยังคงนั่งอ้าปากค้างอีกเลย





. . . . .





" ที่รักกกกก คร้าบบบ~ . . พี่กันต์หิวอ่า " เสียงเล็กๆ เอ่ยอ้อนอย่างน่ารักเมื่อท้องน้อยๆ เริ่มร้องเพราะใกล้จะถึงเวลามื้อกลางวันแล้ว

" พี่กันต์เรียกแม่ปุณแบบนี้อีกแล้วนะ.. "

" ก็คุณวินยังเรียกแม่ปุณว่าที่รักได้เลย.. พี่กันต์ก็อยากเรียกบ้างนินา "

" เอาเถอะ.. อยู่ในบ้านอยากเรียกแม่ปุณกับพ่อวินว่ายังไงก็ได้แต่ห้ามเรียกแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น.. มันฟังดูไม่สุภาพแล้วน้องกันต์ก็จะดูเป็นเด็กไม่น่ารักเลย เข้าใจมั้ยครับสุดหล่อ "

" เข้าใจแล้วคับแม่ปุณที่รักของพี่กันต์ "

" จริงๆ เลยพ่อตัวแสบ..นี่หิวแล้วใช่มั้ยครับสุดหล่อ. . คนเก่งรอแม่ปุณสัก 15 นาทีได้มั้ยครับ "

" ได้ฮะ. . พี่กันต์ขอสาปาเก็ตตี้น๊า~ "

" ได้ครับผม~ " ริมฝีกปากสีแดงสดกดจูบแก้มป่องเข้าเจ้าชายจอมซนประจำบ้านอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวทิ้งให้เด็กชายกันติทัตสนุกสนานกับวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น


" ไงครับสุดหล่อทำอะไรอยู่เอ่ย~ " เสียงทุ้มเอ่ยทักขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วพบว่าเจ้าชายตัวน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่คนเดียว

" วาดการบ้านส่งคุณครูครับคุณวิน. . นี่ฮะพี่กันต์วาดสวยมั้ย " มือป้อมๆ หยิบกระดาษแผ่นใหญ่ที่ถูกขีดเขียนวาดระบายสีตามจินตนาการของเด็กวัย 5 ขวบเศษ ด้วยความภาคภูมิใจในฝีมือของตัวเองรอยยิ้มเล็กๆ ที่ประดับอยู่บนใบหน้าที่ถอดแบบจากผู้ให้แต่มันกลับทำให้หัวใจของใครอีกคนพองโตอย่างประหลาดและอดที่จะยิ้มตามด้วยไม่ได้

" สวยที่สุดในโลกเลยครับลูก .. ว่าแต่แม่ปุณไปไหนครับ "

" ที่รักไปทำสาปาเก็ตตี้ให้พี่กันต์ฮะ. . คุณวินหิวมั้ยเดี๋ยวพี่กันต์วิ่งไปบอกที่รักให้ทำเพิ่ม "

" ก็ได้ครับ .. วิ่งดีๆ นะลูกระวังหกล้ม "

" ฮะ~ .. ที่ร๊ากกก~~ " เสียงเล็กสดใสยังคงเอ่ยสรรพนามที่คุ้นเคยมาตั้งแต่จำความได้ก่อนจะวิ่งหายไปทางห้องครัวอย่างรวดเร็ว
. .

และไม่ว่าทั้งกวินภพ ปุณยวีร์ คุณปู่คุณย่าจะพร่ำสอนให้เจ้าชายน้อยเรียกพ่อและแม่สักเท่าไหร่..ผลที่ได้กลับมาก็เป็นเช่นเดิม..


" กินดีๆ สิครับ.. ปากเลอะแบบนี้หมดหล่อกันพอดี "

" ก็มันอร่อยนี่ฮะฮี่ ๆ . . . "

" อร่อยก็กินดีๆ สิครับพี่กันต์. . เดี๋ยวจะหล่อสู้พ่อวินไม่ได้น๊า~ " แม้ปากจะพร่ำบ่นแต่หากปลายนิ้วเรียวยาวกลับบรรจงเช็ดคราบซอสครีมสีขาวข้นที่เลอะริมฝีปากเล็กๆ อย่างเบามือ

" พี่กันต์หล่อกว่าคุณวินอยู่แล้ว.. จริงมั๊ยฮะที่รัก~ คิคิ " ริมฝีปากที่สะอาดด้วยฝีมือคุณพ่อสุดหล่อคลี่ยิ้มอวดฟันสวยให้คุณแม่คนสวยพลางเอ่ยโอ้อวดอย่างมั่นใจ

" โอเคๆ . . เรื่องนี้พ่อขอยอมแพ้. . ว่าแต่วันนี้สุดหล่อของพ่อวินจะไปเล่นกับน้องอลินมั๊ยน๊า~ "

" ไปฮะ!. . ไปกันเลยพี่กันต์อิ่มแล้ว. . พี่กันต์อยากไปเล่นกับน้อง " ทันทีที่ได้ยินชื่อของบุคคลที่สามมือป้อมๆ ที่เคยจับช้อนส้อมแน่นกลับปล่อยมันลงในจานอย่างง่ายดาย และท่าทางกระตือรือร้นของเจ้าชายตัวน้อยนั้นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆ จากผู้เป็นพ่อได้ไม่ยาก. . . ผิดกับใบหน้าสวยหวานของคุณแม่คนสวยที่เรียวคิ้วขมวดน้อยๆ อีกทั้งยังยู่ริมฝีปากสีแดงสดเข้าหากันเพื่อบอกให้เจ้าชายน้อยได้รู้ว่าคุณแม่กำลังแอบน้อยใจอยู่

" อะไรกันพูดถึงน้องอลินสปาเก็ตตี้ของแม่ปุณถูกทิ้งเฉยเลย.. พี่กันต์ใจร้ายที่สุด "

" โอ๋ๆ ที่รักไม่ร้องนะฮะ. . เดี๋ยวที่รักเอาสาปาเก็ตตี้ไปหาน้องอลินกับพี่กันต์ด้วยน๊า.. พี่กันต์จะกินให้หมดเลย โอ๊ะ!.. แบ่งให้น้องอลินกินด้วยนะฮะ ^o^ " ร่างเล็กๆ กระโดดดึงลงจากเก้าอี้ประจำตำแหน่งก่อนจะวิ่งดุ๊กๆ โผเข้ากอดเอวบางคอดของคุณแม่คนสวยอย่างเอาใจ

" เรานี่จริง ๆ เลยนะเจ้าตัวแสบ" และท่าทางออดอ้อนอย่างไร้เดียงสานั้นก็ทำเอาริมฝีปากสีฉ่ำคลี่ยิ้มออกมาได้ไม่ยาก





. . . . .





" ป๊าติณ~~สวัสดีฮะ. . น้องอลินอยู่ไหน "

" อะไรกันเจ้าตัวแสบมาถึงก็ถามหาน้องแบบนี้ป๊าติณกับม๊าพีเสียใจแย่เลย " ร่างสูงที่ยืนรดน้ำต้นไม้รออยู่หน้าบ้านหลังจากรับโทรศัพท์จากปุณยวีร์ได้ไม่นานมือหนาทิ้งทุกอย่างในมือทันทีที่เห็นร่างเล็กๆ วิ่งดุ๊กๆ พุงเข้ามาหาในจังหวะที่พอเหมาะที่ร่างสูงจะอุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน

" โอ๋ๆ ป๊าติณไม่ร้องนะฮะ คุณวินบอกว่าเกิดเป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง.. แล้วพี่กันต์ก็คิดถึงป๊าติณกับม๊าพีม๊ากมาก.. " เมื่อเห็นใบหน้าของพ่อทูนหัวหงอยลงเหมือนไก่ขาดน้ำมาสักสามวันแขนป้อมๆ ก็โอบรอบศีรษะกลมทุยพลางแนบใบหน้ากลมเล็กของตัวเองถูไถไปมาราวกับว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่กำลังปลอบใจเด็กน้อยก็ไม่ปาน

" จริงเร้อ~ . . ป๊าติณไม่อยากจะเชื่อเลย "

"จริงๆ นะฮะพี่กันต์ไม่ได้โกหก. . แล้วตอนนี้น้องอลินอยู่ไหนฮะพี่กันต์อยากเล่นกับน้อง "

" วกมาหาน้องจนได้สิน่าเจ้าตัวแสบ. . ตอนนี้น้องนอนกลางวันอยู่ในบ้านครับเข้าไปสิม๊าพีก็อยู่ที่ห้องรับแขกนะ " ท่าทางจริงจังดูโตเกินวัยของลูกชายคนโต(?)ทำเอาปลายนิ้วเรียวยาวอดไม่ได้ที่จะบีบเข้าที่ปลายจมูกโด่งเล็กนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะปล่อยเจ้าตัวเล็กลงพื้นอย่างมั่นคงและเพียงเสี้ยววินาทีเท้าเล็กๆ ก็เข้าเกียร์หนึ่งวิ่งเข้าบ้านไปอย่างคุณเคยและรวดเร็ว

" อะไรกันลูกคนนี้จอดรถปุ๊บไม่รอใครเลย. .ว่าแต่เจ้าตัวแสบลูกรักของพี่ติณหายไปไหนแล้วล่ะครับ "

" วิ่งจู๊ดเข้าบ้านไปแล้ว . . สวัสดีครับคุณวิน ปุณพี่ว่าเข้าไปในบ้านกันเถอะข้างนอกแดดแรง "

" ครับ "





. . . . .





" พี่กันต์ไปนั่งบนตักม๊าพีทำไมลูก..หนูโตแล้วนะมาหาแม่ปุณดีกว่ามะม๊าพีปวดขาแย่แล้ว "

" ไม่เป็นไรหรอกปุณ.. พี่กันต์ก็ตัวแค่นี้เองไม่หนักเท่าไหร่หรอก. . เนาะ " ใบหน้าน่ารักระบายยิ้มน้อยๆ ให้กับเพื่อนรักที่ทำหน้าตื่นตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น . . พลางโคลงร่างกลมๆ ที่นั่งจุมปุ๊กอยู่บนตักไปมาเบาๆ

" ฮะ ^^ "

เมื่อเห็นลูกชายจอมซนและคุณแม่ทูนหัวเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย

. . คุณแม่คนสวยจำต้องปล่อยเลยตามเลย




20 นาทีต่อมา.. .



" ม๊าพี~ . . เมื่อไหร่น้อง . . จะ. . ตื่นหรอ. . ฮะ~~ " แม้เปลือกตาเล็กปรือปรอยจนแทบจะปิดอยู่รอมร่อแต่หากกลีบปากเล็กๆ ยังคงเอ่ยถามเสียงยานคางถึงน้องสาวตัวน้อยวัย 6 เดือนเศษที่กำลังนอนกลางวันอยู่

เพราะตั้งแต่ม๊าพีคลอดน้องอลินให้มาเป็นเพื่อนเล่นพี่กันต์ก็มักจะรบเร้าที่รักและคุณวินให้พามาเล่นกับน้องเสมอเช่นวันนี้

" อีกสักเดี๋ยวก็คงตื่นแล้วมั้งครับ.. พี่กันต์ง่วงหรอลูก "

" พี่.. กันต์ ม่าย ย ง่วง ง งฮะ~~ . . พี่. . กันต์.. จาเล่นกาบนอออ. .. งึมๆ " กลีบปากเล็กๆ งึมงำอยู่ในลำคออย่างหนักแน่นแต่หากเปลือกตาบางกลับปิดสนิทซ้ำยังซุกหนาเข้า หาแผงอกอุ่นๆ ของแม่ทูนหัวเสียอย่างนั้น

" อ้าว. . สุดหล่อของม๊าพีหลับซะแล้ว .. คิคิ "

" โอ๊ะ.. หลับกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยหรอพี "

" อื้ม. . อีกสักพักใหญ่ๆ คงจะตื่น "

" งั้นนายก็มากินของว่างก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันดูเด็กๆ ให้เอง " คุณแม่คนสวยวางจานของว่างลงบนโต๊ะรับแขกก่อนจะค่อยๆ อุ้มเจ้าชายตัวน้อยที่หลับปุ๋ยแข่งกับน้องสาวจัดท่านอนให้เจ้าตัวอยู่ในท่าที่สบายใกล้ๆ กับเจ้าหญิงตัวน้อย


" อื้ม.. ฝันดีนะครับเด็กๆ "




** SP จะมีราวๆ 2-3 ตอนนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 06-11-2015 12:32:12
 :o8: :o8:

คุณพีมีลูกได้ไงคะเนี่ย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-11-2015 12:49:31
สงสัยว่าพี่กันต์คงจะกลัวน้องอลินเหงานะคะก็เลยนอนเป็นเพื่อนน้องเสียเลย ^^
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 06-11-2015 13:10:59
 o13 รอตอนพิเศษต่ออีกจย้าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-11-2015 13:12:01
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2015 13:16:05
เด็กๆช่างน่ารัก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 06-11-2015 13:19:07
กันต์จะจีบน้องหราา
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 06-11-2015 14:20:44
น้องกันต์น่ารักจริงๆเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 06-11-2015 15:01:06
จะจีบน้องหรือไงเจ้าตัวแสบ ฮ่าๆ เซี้ยวนักนะตัวแค่นี้เอง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-11-2015 15:41:21
อ้าว คุณพีมีลูกด้วย นึกว่าท้องไม่ได้ซักอีก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-11-2015 15:46:42
นี่จะกลายเป็นคุณพี่หวงน้องสุดชีวิตเลยรึเปล่าน้อออ
น่าลุ้นจริงๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 06-11-2015 17:40:35
พี่กันต์น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-11-2015 19:27:44
เป็นสองครอบครัวที่ดูอบอุ่นอีกแล้ว

ชอบมากๆขออีกๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MickyYunYun ที่ 09-11-2015 21:38:01
Special part . . 3







" นี่.. คุณวินอยู่มั้ย "

" คุณเรียกผมหรอครับ "

เสียงหวานโทนแหลมเรียกความสนใจของร่างบางได้เป็นอย่างดี . . นัยน์ตากลมโตหันไปมองตามเสียงก็เห็นร่างเพรียวบางอีกทั้งการแต่งกายเปรี้ยว ฉูดฉาดราวกับออกมาจากคลอเล็กชั่นแบรนด์ดังที่โฆษณาในนิตสารหัวนอก

" ก็ใช่หน่ะสิแถวนี้ก็มีนายนั่งอยู่คนเดียวถ้าฉันไม่เรียกนายแล้วจะเรียวแมวที่ไหนละย๊ะ
.. ตกลงว่าไงคุณวินอยู่รึเปล่า "

" ขอทราบชื่อด้วยครับ " น้ำเสียงและกริยาท่าทางของแขกผู้มาเยือนทำให้ร่างบางต้องลอบถอนหายใจเบาๆ แม้จะรู้สึกไม่พอใจมากแค่ไหนแต่หาก ณ ตอนนี้เค้ากำลังอยู่ในหน้าที่เลขาส่วนตัวของท่านประธานบริษัท . . มารยาท . . จึงจำเป็นมากในระหว่างการปฏิบัติหน้าที่

" จิรัศยา.. จิรัศยา  บวรรัตน์ . . คราวนี้คงรู้แล้วสินะว่าฉันเป็นใคร "

" ทราบแล้วครับ. . คุณจิรัศยา  บวรรัตน์ จาก AEG GROUP . . " น้ำเสียงหวานเอ่ยตอบอย่างสุภาพ

" ตกลงคุณวินอยู่ในห้องใช่มั้ย. . เอ๊ะ! นายจะมาขวางฉันทำไมหลีกทางไปเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันบอกคุณวินให้ไล่นายออก. . ไม่รู้รึไงว่าฉันมีความสำคัญกับคุณวินแค่ไหน "

" ถ้าเกี่ยวกับริษัทผมทราบดี แต่ความสัมพันธ์ส่วนตัวนี่สำคัญแค่ไหนผมไม่ทราบ. . ผมแค่ทำตามหน้าที่ของผม..ซึ่งคุณวินเป็นคนสั่งไว้เองถ้ามีแขกต้องการพบแล้วไม่ได้นัดไว้..ให้ลงนัดไว้และเข้าพบในครั้งต่อไป " น้ำเสียงหวานพยายามกดต่ำให้สุภาพ นิ่งที่สุด และภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นไม่มีใครรู้ว่า
ณ เวลานี้ปุณยวีร์ กำลังรู้สึกกรุ่นเดือดแค่ไหน

" ฉันไม่สน . . แต่ตอนนี้ฉันต้องการพบคุณวินเรามีเรื่องส่วนตัวต้องคุยกัน "

" เดี๋ยวครับคุณ! " ใบหน้าหวานตื่นตกใจเมื่อห้ามร่างเพรียวบางผลักเขาให้พ้นทางแล้วก้าวฉับๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องประธานบริษัทอย่างรวดเร็วเอาไว้ไม่ทัน



ผลั๊ว!!~


" คุณวินค่ะ. . วันนี้เจซซี่ว่างเราไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันนะคะ "

" ผมห้ามเธอไม่ทันจริงๆ ผมขอโทษนะครับ "

" ปุณยวีร์เดี๋ยวสิ .. ปุณ!.. " ใบหน้าหวานที่เรียบเฉย ก่อนจะโค้งอย่างสุภาพและเดินออกจากห้องไปกลับทำให้ใครอีกคนรู้สึกยิ่งกว่าร้อนใจ

" คุณจะสนใจทำไมค่ะแค่เลขาคนเดียว. . แล้วเมื่อกี้เขาก็มารยาทไม่ดีกับเจซซี่ด้วย . . มีเลขาแย่ๆ แบบนี้เจซซี่ว่าคุณไล่ออกเถอะค่ะเดี๋ยวเจซซี่ช่วยหาเลขาใหม่ให้จะเอาเก่งกว่า นายคนนั้นกี่ร้อยกี่พันเท่าก็ได้ "

" ขอบคุณมากนะครับ. . แต่ผมคงเปลี่ยนเลขาใหม่อีกไม่ได้ถ้าคุณอยากคุยเรื่องสัญญาซื้อขายสินค้าล๊อตใหม่รบกวนรอสักครู่นะครับ . . ผมขอตัวสักครู่ " ฝ่ามือหนาค่อยๆ แกมือบางที่ฉาบปลายนิ้วเรียวยาวด้วยสีแดงสดอย่างสุภาพก่อนจะรีบวิ่งตามร่างบางออกไปทันที

" ด. . เดี๋ยวสิค่ะคุณวิน! "





. . . . .





ก๊อกๆ



" ปุณ. . ฉันรู้ว่านายอยู่ในห้องน้ำออกมาเถอะ. .ฉันไม่รู้ว่าคุณเจซซี่พูดอะไรกับนายแต่ฉันขอยืนยันว่าเราแค่ติดต่อกันเรื่องงานก็แค่นั้นจริง ๆ นะ. . " มือหนายังเคาะรัวไม่หยุดอย่างไม่ต้องเกรงใจหรือกลัวพนักงานคนไหนจะเข้ามาเห็นเพราะนี่คือห้องน้ำส่วนตัวของเขา

" . . . . . "

" ปุณยวีร์~ .. นายโกรธฉันเรื่องอะไรก็บอกสิอย่าเงียบแบบนี้ . . ถ้าฉันทำอะไรให้นายไม่พอใจฉันขอโทษ " เสียงทุ้มยังคงเอ่ยเรียกร่างบางที่อยู่ด้านในอย่างอ้อนวอน. . เพราะดูจากสีหน้าที่นิ่งผิดปกติของร่างบางเมื่อครู่แล้ว . . บอกตามตรงกวินภพไม่สบายใจเอาเสียเลย

" . . . . . "

" ปุณ~~ .. พูดกับฉันสักคำสิ. . ปะ.. "


แกร๊ก~

บานประตูไม้เนื้อดีเปิดออกนั้นเรียกรอยยิ้มจากคนที่รออยู่ด้านนอกได้ไม่ยากแต่ หากใบหน้าคมถึงกับต้องหุบยิ้มแทบจะทันทีที่เห็นสีหน้าเรียบเฉยแต่หากไม่ค่อยสู้ดีนักของร่างบาง

" คุณไม่ได้ทำอะไรผิด.. แล้วผมจะโกรธคุณเรื่องอะไร. .หรือว่าคุณทำอะไรไว้แล้วผมยังไม่รู้ "

" ป. . เปล่านะ!. . ก็ดูนายทำหน้าเข้าสิเป็นใครเห็นเข้าเขาก็คิดว่ากำลังโกรธอยู่ทั้งนั่นแหละ "

" ผมไม่ได้โกรธคุณ. . พอใจรึยังครับท่านประธาน "

" ปุณอ่า.. อีกไม่เดี๋ยวก็จะเที่ยงแล้วและฉันก็ต้องคุยเรื่องสัญญาสินค้าล๊อตใหม่กับคุณเจซซี่. . นายไปกับฉันนะ. . น๊า~ " เสียงทุ้มเอ่ยอ้อนเต็มที่เพราะส่วนตัวแล้วเขาก็ไม่อยากไปกับคู่ค้าทาง ธุรกิจคนนี้แค่สองต่อสองเท่าไหร่นัก

ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าคุณจิรัศยาคิดยังไงกับเขา . . และกวินภพก็รู้ดีว่าภรรยาสุดที่รักของเขาดูออกเช่นกัน

" คุณไปกับคุณจิรัศยาเถอะครับ. . เดี๋ยวผมจะไปรับน้องกันต์วันนี้โรงเรียนแกสอนแค่ครึ่งวัน " น้ำเสียงหวานยังคงตอบกลับมาในโทนเดิมอีกทั้งยังคงล้างมือโดยไม่คิดจะสนใจร่างสูงที่ยืนหน้าหงอยแล้วหงอยอีกอยู่ใกล้ๆ

" งั้นฉันจะไปกับนาย.. ส่วนคุณเจซซี่ไว้ค่อยคุยวันหลัง " เมื่อเห็นว่าคุณเลขาภรรยาที่รักดูเหมือนจะไม่สนใจ . . ท่านประธานก็จำต้องเรียกร้องความสนใจเสียเอง

" คุณเป็นถึงประธานบริษัทอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานสิครับ. .คุณไปกับคุณจิรัศยาเถอะ "

" ก็ได้. . แต่นายต้องพาน้องกันต์กลับมาบริษัทแล้วเดี๋ยวตอนเย็นเราไปดินเนอร์กันสามคนพ่อ
แม่ ลูก โอเคมั้ย "

" โอเคครับ. . คุณวินรีบไปเถอะปล่อยให้ลูกค้ารายใหญ่รอนานแบบนี้เดี๋ยวบริษัทก็เจ๊งกันพอดี "

" รับทราบครับ.. คุณเลขาคนสวย ^^ " รับคำพร้อมกับโน้มกายสวมกอดร่างบางพลางโยกโคลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี

" มัวแต่เล่นอยู่ได้.. คุณออกไปก่อนเถอะครับอีกสักพักผมจะตามออกไป " ฝามือบางผลักร่างสูงออกเบาๆ พลางก้มหน้างุดหมายจะซ่อนใบหน้าที่ซับสีแดงระเรื่อน่ามอง แต่ถึงก้มแค่ไหนก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาเฉียบคมของร่างสูงไปได้

" รีบๆ ตามออกมาล่ะ "

" ครับ "





. . . . .





ผลั๊วะ!!~




ประตูไม้โอ๊คเนื้อดีบานใหญ่เปิดผ่างออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับร่างเล็กๆ ที่ยังคงสะพายกระเป๋าเป้ลายมิคกี้เมาส์อิมพอร์ตจากอเมริกาที่ป๊าติณเป็นคนสรรหามาให้ . .

" คุณวินเซอร์ไพร์ซซซ~~ .. อ. . อ้าว. . เอ่อ. . ขอโทษฮะคุณอา . . คุณวินไม่อยู่หรอฮะ " เครื่องหน้าที่ถอดแบบจากผู้ให้กำลังระบายยิ้มอย่างมีความสุขนั้นก็หุบฉับทันทีที่เห็นว่าบุคคลที่ตัวเองไม่รู้จักกำลังนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ . . ทำให้ร่างเล็กๆ ที่ถูกสอนมารยาทมาอย่างดียกมือไหว้ขอโทษอย่างสุภาพ

แต่หากมารยาทอันดีงามนั้นมันกลับส่งไปไม่ถึงผู้รับเลยแม้แต่น้อย

" ใครอาแกย่ะเด็กบ้านี่. . แล้วไอ้เลขาจอมหยิ่งนั่นไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันเนี้ยปล่อยให้เด็กที่ไหนไม่รู้เข้ามาเล่นซนห้องประธานบริษัทแบบนี้ได้ยังไงกัน "

" พี่กันต์ชื่อ ดช.กันติทัต ต่างหากไม่ใช่ไอ้เด็กบ้านะฮะ ทำไมคุณป้าพูดไม่เพราะเลย " เด็กน้อยพูดมาตามอย่างที่คิดและงุนงงอยู่ไม่น้อยกับกิริยาของร่างเพรียวบาง ที่ฉาบใบหน้าด้วยสีสันที่จัดจ้าน

" ไอ้เด็กบ้า! .. ไอ้เด็กหยาบคาย! ไอ้.. "

" เกิดอะไรขึ้น. . พี่กันต์มากับใครครับ " เสียงตะวาดที่ดังออกไปนอกห้องทำให้ร่างสูงรีบสาวเท้าเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วและก็ต้องตกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นลูกชายสุดที่รักยืนมองคู่ค้าคนสำคัญทางธุรกิจอย่างงุนงง

" คุณวินรู้จักเด็กบะ.. เอ่อ เด็กคนนี้ด้วยหรอค่ะ.. หรือว่าแกเป็นหลานของคุณ "

" ว่าไงครับ. . พี่กันต์ไปซนอะไรกับคุณอารึเปล่า " ร่างสูงรีบเดินตรงไปหาร่างเล็กๆ ของลูกชายใบหน้าที่ถอดแบบจากเค้าเริ่มแบะออกน้อยๆ อย่างขวัญเสียเมื่อร่างเพรียวบางที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังคงเสียงดังไม่หยุด

" พี่กันต์เปล่านะฮะพ่อวิน. . พี่.. พี่กันต์แค่จะเข้ามาเซอร์ไพร์ซพ่อวินแต่ก็เจอคุณป้าคนนี้นั่งอยู่คนเดียวพอพี่กันต์จะถามว่าพ่อวินอยู่ไหน ฮึก . . ค. .คุณป้าคนนี้ก็ด่าพี่กันต์ใหญ่เลย โฮ ฮ ฮ~
"

สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้กวินภพรับรู้ถึงความผิดปกติทันที
. . และคงเดาได้ไม่ยากว่าลูกชายสุดที่รักของเขากำลังขวัญเสียมากแค่ไหน

" พ่องั้นหรอ?. . เด็กคนนี้เป็นลูกคุณหรอค่ะคุณวิน!? "

" ไม่เอาไม่ร้องนะครับคนเก่ง . . คุณจิรัศยาครับผมว่าคุณกลับไปก่อนเถอะครับส่วนเรื่องเซ็นต์สัญญาผมจะให้ฝ่ายขายส่งหนังสือไปให้ที่บริษัทวันหลังนะครับวันนี้ผมคงต้องขอโทษที่เสียมารยาท. . เชิญครับ "

เสียงอุทานอย่างตกใจของหญิงสาวทำให้เด็กชายยิ่งขวัญเสีย ปล่อยโฮเสียงดังยิ่งกว่าเดิม . . และนั่นทำให้ร่างสูงเริ่มจะไม่พอใจการกระทำของคู่ค้าสำคัญทางธุรกิจคนนี้เสียแล้ว

" พี่กันต์!. . . หนูร้องไห้ทำไมครับใครทำอะไรลูก แล้วนี่ลูกมากับใคร "

" แม่ปุณ~~ พี่กันต์มากับคุณย่าฮะ ฮึก ๆ " ทันทีที่ได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่เด็กชายตัวน้อยก็โผเข้าหาอกอุ่นของคุณแม่คนสวยทันที

" แม่!? . . หมายความว่ายังไงค่ะคุณวิน..นี่มันเรื่องอะไรกัน "

" พี่กันต์! . . ใครทำหลานคุณย่าร้องไห้ครับ . . บอกคุณย่าเดี๋ยวคุณย่าจัดการให้ . . คนเก่งของย่าไม่ร้องนะครับลูก " และกว่าที่ใครจะคาดคิดเสียงหวานแต่หากน่าเกรงขามดังขึ้นทำให้ทุกสรรพสิ่งในห้องถึงกับหยุดนิ่ง

" ก็หมายความตามที่คุณได้ยินนั่นแหละครับ . . ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องส่วนตัวให้คุณฟัง . . หวังว่าคุณคงเข้าใจไม่ให้ผมต้องเสียมารยาทอีกเป็นครั้งที่ 3 . . เชิญครับ "



. . . . .


หลังจากคู่ค้าคนสำคัญแต่บัดนี้ได้หมดความสำคัญกับบริษัทไปเรียบร้อยจากอำนาจคำสั่งของนายหญิงใหญ่แห่งตระกูลก้องกฤติกรให้หยุดติดต่อและทำการค้าด้วยอย่างเด็ดขาด โทษฐานทำให้หลานชายสุดที่รักร้องให้อย่างขวัญเสียไม่หยุดออกไปจากบริษัท . . ก็ถึงคราวท่านประธานจะต้องเกลี่ยกล่อมไม่ให้นายหญิงใหญ่ยกเลิกทริปไปมัลดีฟ กับนายใหญ่ของตระกูลอยู่นานสองนานกว่าจะสำเร็จและส่งขึ้นเครื่องที่สนามบินได้ทันเวลาอย่างหวุดหวิด

หลังจากเสร็จธุระในการส่งคุณปู่คุณย่าไป ฮันนีมูนรอบที่เท่าไหร่ไม่อาจทราบได้เด็กชายตัวน้อยก็รบเร้าคุณพ่อสุดหล่อ ให้พามากินสปาเก็ตตี้ร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านประจำ


" ไงครับสุดหล่อ.. สปาเก็ตตี้ไม่อร่อยหรอไหนเมื่อกี้บอกหิวไง. . ทำไมลูกชายของพ่อวินกินน้อยจังครับ "

" อร่อยฮะที่สุดฮะ . . แต่สู้ของที่รักไม่ได้หรอก " แม้จะตอบด้วยน้ำเสียงเซื่องๆ ซึมๆ แต่เด็กน้อยก็มิวายปากหวานเรียกรอยยิ้มให้กับคุณแม่คนสวยได้ไม่ยาก แต่หากร่างบางก็อดที่จะเป็นห่วงอาการที่เงียบผิดปกติของลูกชายตัวน้อยไม่ได้

" ยังกลัวคุณอาคนเมื่อกี้อยู่หรอครับ . . ไม่ต้องห่วงนะต่อไปพ่อวินจะไม่ให้คุณอาคนนั้นมาว่าลูกชายแม่ปุณอีก.. . ใช่มั้ยครับคุณวิน "

" ช . . ใช่จ้ะ . . พ่อวินสัญญาว่าคุณอาคนเมื่อกี้จะไม่มาทำให้ลูกพ่อตกใจแบบนี้อีก . . ดีมั้ยครับ " น้ำเสียงหวานนุ่มเมื่อครู่พลันเย็นเฉียบฉับพลันในท้ายประโยคทำเอาบุคคลที่ถูกกล่าวอ้างถึงกับสะดุ้งเฮือก

" ดีฮะ . . แต่คุณป้าคนเมื่อกี้น่ากลัวมากๆ เลย "

" คุณป้าเลยหรอลูก . . แค่คุณอาก็ได้มั้ง . . เขาอายุน้อยกว่าพ่อวินตั้ง 2 ปีเชียวนะ 555 " ร่างสูงถึงกับหลุดขำกับสรรพนามที่เด็กน้อยมอบให้กับอดีตคู่ค้าคนสำคัญ . .

" เด็กเห็นยังไงก็พูดแบบนั้น . . ถ้ามันเป็นความจริงก็อย่าไปบังคับแกเลยครับ "

" ครับผมที่รัก~~ " น้ำเสียงหวานที่เย็นเยียบพร้อมกับใบหน้านิ่งเฉยนั้นทำเอาร่างสูงสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยรับคำอย่างเอาใจ

แต่หากได้รับความสนใจจากภรรยาคนสวยไม่.. .

" แม่ปุณว่าอย่าไปสนใจเรื่องคุณป้าคนนั้นเลยดีกว่าเนาะ . . . เอ. . อีก 2 อาทิตย์จะถึงวันเกิดใครน๊า~~ สุดหล่อของแม่ปุณรู้มั้ยครับ "

" วันเกิดของพี่กันต์เองฮะ ^o^ "

แล เด็กก็คือเด็ก . . เมื่อเปลี่ยนเรื่องปุ๊บอารมณ์ก็เปลี่ยนปั้ป . . แขนป้อมๆ ชูสูงทั้งสองข้างพร้อมกับยิ้มเสียจนตาหยีอย่างมีความสุข

" ปีนี้อยากได้อะไรครับ . . เอาเป็นเครื่องบินบังคับที่พี่กันต์อยากได้ดีมั้ยลูก " เมื่อเห็นลูกชายสุดที่รักดูจะอารมณ์ดีขึ้น . . ร่างสูงก็รีบสมนาคุณทันที่

" คุณปู่ซื้อให้แล้วฮะ "

" อ้าว . . งั้น.. รถบังคับ "

" คุณย่าซื้อให้แล้วฮะ "

" อีกล่ะ . . งั้น .. D3S "

" ป๊าติณกับม๊าพีบอกว่าจองจะซื้อให้แล้วฮะ "


เอิ่ม.. เดี๋ยวนี้เค้ามีจองคิวจะซื้อของขวัญให้ลูกให้หลานกันด้วยแฮะ . . แสดงว่านี่เขาจองคิวซื้อของเล่นที่ลูกชายอยากได้ไม่ทันเพราะโดนคนอื่นซื้อให้ตัดหน้าไปแล้วเนี้ยนะ *[]*



" งั้นลูกชายพ่ออยากได้อะไรละครับ . . บอกมาเลยไม่ว่าอะไรพ่อวินกับแม่แม่ก็จะหามาให้ " ร่างสูงเอ่ยอย่างจนปัญญาเพราะไม่รู้ว่าลูกชายสุดที่รักอยากได้อะไรนอกเหนือจากที่เอ่ยถามไปเมื่อครู่อีก


และทางเดียวที่จะได้รู้ก็ต้องให้เจ้าตัวบอกเท่านั้น


" จริงๆ นะฮะ "

" จริงสิ . . อยากได้อะไรครับลูกชาย "

" พี่กันต์อยากได้ . . . คุณวิน . . ที่รัก~ พี่กันต์อยากได้น้อง เพื่อนๆ ที่โรงเรียนของพี่กันต์มีน้องทุกคนเลย . . พี่กันต์อยากมีน้องบ้างอ่ะฮะ "

" . . !!! . . " คำขอจากเสียงสดใสของลูกชายสุดที่รักทำเอาคุณพ่อสุดหล่อ คุณแม่สุดสวยถึงกับอ้าปากค้าง

" ม . . ไม่ได้หรอฮะ . . งั้น . . พี่กันต์ไม่เอาก็ได้ฮะ . . พี่กันต์ไม่อยากได้อะไรแล้วก็ได้ " เมื่อเห็นท่าทางของคุณพ่อกับคุณแม่เด็กชายตัวน้อยถึงกับหงอยลงทันที

" ไม่ใช่อย่างนั้นครับลูก . . เอ่อ . . คือ . . ถ้าพี่กันต์อยากได้น้องก็ต้องอดใจรอก่อน . . พี่กันต์จำได้มั้ยครับก่อนที่น้องอลินจะคลอดพี่กันต์รอนานแค่ไหน " ท่าทางที่หงอยลงอย่างน่าสงสารของเด็กชายตัวน้อยทำเอาคุณแม่คนสวยถึงกับทำอะไรไม่ถูกอยู่ชั่วครู่ . . ก่อนจะค่อยๆ พยายามเรียบเรียงคำพูดที่ฟังง่ายไม่ซับซ้อนเกินกว่าเด็กวัย 5 ขวบเศษจะเข้าใจได้

" ลูกชายของพ่อวินเข้าใจที่แม่ปุณบอกใช่มั้ยลูก "

" เข้าใจฮะ "

" เก่งมากครับ . . ถ้าพี่กันต์อยากได้น้องลูกต้องเป็นเด็กดีของพ่อวิน แม่ปุณ คุณปู่ คุณย่า แล้วก็กับป๊าติณกับม๊าพีด้วยตกลงมั้ยครับ "

" ตกลงฮะ "

" ถ้าตกลง . . คนเก่งของแม่ปุณต้องรออีก 7 เดือนลูกถึงจะได้เป็นพี่ชาย . . แล้วลูกต้องดูแลน้องรักน้องให้มากๆ ทำได้มั้ยครับ " น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้มที่สวยงามดุจนางฟ้าไปให้ลูกชายสุดที่รัก

" ทำได้ฮะที่รัก! .. พี่กันต์ทำได้ ^o^ "

" เก่งมากครับ . . มาแม่ปุณขอหอมที . . . อ้าว . . คุณวินทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ "

" ท. . ที่รักที่ น . . นายบอกว่าให้พี่กันต์รออีก 7 เดือนถึงจะได้เป็นพี่ชาย . . งั้นแสดงว่านาย. . " นัยน์ตาเรียวเล็กเบิกโพลงกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ด้วยความตกใจและความ รู้สึกที่ดีใจ ปลาบปลื้มยินดีตีกันมั่วไปหมด . . ในสมองถึงกับมึนงงไปชั่วขณะหลังจากเรียบเรียงประมวลผลประโยคบอกเล่าของภรรยาสุดที่รักได้

" ลูกอีกคนของเราอยู่ในนี้ได้ 2 เดือนแล้วครับ " ใบหน้าหวานระบายยิ้มอย่างเปี่ยมสุขอีกทั้งมือบางยังลูบหน้าท้องที่ยังคงดู แบนราบเบาๆ . . แต่หากได้สัมผัสก็จะสามารถรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

" จริง ๆ ใช่มั้ย . . นายไม่ได้โกหกฉันนะที่รัก "

" อื้ม!~ "

" น้องกันต์ลูกกำลังจะได้เป็นพี่ชายแล้วดีใจมั้ยครับ . . ขอบคุณนะปุณ . . ขอบคุณนายมากจริงๆ . . " ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับดึงร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามขึ้นมากอดโดยไม่สนใจสายตาคนทั้งร้านที่กำลังมองโต๊ะพวกเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย

" ผมก็ต้องขอบคุณ คุณวินเหมือนกันครับ "

" ทุกคนได้ยินมั้ยครับ . . ลูกชายของผมกำลังจะได้เป็นพี่ชายคนโตแล้ว~ "

" คุณวินเบา ๆ สิครับ . . อายคนอื่นเขา " ใบหน้าหวานแดงระเรื่ออย่างน่ามองพลางทุบอกอุ่นเบาๆ อย่างเขินอายเมื่อเห็นว่าสายตาทุกคู่ภายในร้านกำลังจองมองมาด้วยความยินดี

" อายทำไม . . มีเรื่องดีๆ แบบนี้ต้องฉลองสิถึงจะถูก . . ปุณอา~ . . ฉันรักนายที่สุดเลย~ "

" ผมก็รักคุณที่สุดเหมือนกันครับคุณวิน " ช่วงแขนแข็งแรงที่กอดรัดแน่นขึ้น . . เรียวแขนเล็กยกกอดตอบอย่างแนบแน่นด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน

" ที่รักกับคุณวินไม่รักพี่กันต์แล้วหรอฮะ " นัยน์ตาเรียวคมที่ถอดแบบจากผู้เป็นพ่อแต่หากลูกแก้วกลมสีดำสนิทที่ได้จาก ผู้เป็นแม่มองคุณพ่อสุดหล่อที มองคุณแม่สุดสวยทีตาแป๋วทำเอาร่างบางและร่างสูงถึงกับหลุดขำออกมากับท่าทาง และคำถามที่ไร้เดียงสาของลูกชายที่กระตุกเสื้อเชิ้ตของผู้เป็นพ่อและแม่เบาๆ อย่างเรียกร้องความสนใจ


ร่างสูงและร่างบางผละออกจากกันก่อนจะทรุดกายลงตรงหน้าเด็กชายตัวน้อย


" โอ๊ะ. . รักสิครับ . . รักที่สุดในโลกเลยต่างหาก ฟ๊อดดดดด~~ " แก้มป่องๆ ทั้งสองข้างบีบบู้บี้เพราะแรงกดริมฝีปากอุ่นที่แนบลงมาพร้อมๆ กัน . . ราวกับต้องการยืนยันคำพูดที่พึ่งเอ่ยบอกออกไปให้เด็กน้อยในอ้อมแขนเชื่อมั่นในคำๆ นั้น





ขอบคุณนะครับคุณกวินภพ . . ที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีคุณก็ยังคงมอบความรักให้กับผมและลูกเสมอมา



ขอบคุณนะปุณยวีร์ . . ที่เติมเต็มทำให้ครอบครัวของเรามันเต็มเปี่ยมและมีมากกว่าคำว่า . .สมบูรณ์






[Special part ] The End...


จบจริงๆ ไม่มีต่อแล้วนะคะ

ขอฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ Change Your Mind (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49861.0)#Mpreg

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ..  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 09-11-2015 21:54:54
สุขจนล้นเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 09-11-2015 22:06:49
ไม่รู้เสียแล้วนะคะจิรัศยาว่าพี่กันต์น่ะหลานใคร เลยถูกคุณย่าลงทัณฑ์เลยเป็นไงล่ะ :laugh3:

ปล." ที่รักกับคุณยุนโฮไม่รักพี่กันต์แล้วหรอฮะ "
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-11-2015 22:15:45
พอคุณย่ามาหนิ ทุกอย่างถูกจัดการหมดไม่เว้นแม้แต่คู่ค้ารายใหญ่  :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-11-2015 22:31:02
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 09-11-2015 22:33:17
จบแล้วหรอเนี่ยยยยยยย ฮือออออออออ ยังอยากอ่านอีก :ling1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 09-11-2015 22:34:09
ขอบคุณนะคะ

น่ารักมากๆเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 09-11-2015 22:50:51
เสียใจจบแล้วง่ะ

ยังอยากจะตามพี่กันต์อยู่เลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 10-11-2015 01:33:23
น่ารักมากเลยอะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 10-11-2015 09:18:03
 :pig4: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 10-11-2015 10:13:29
ขอบคุณ เป็นคำกล่าวที่เหมาะสมที่สุดครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: นกเค้าแมว ที่ 14-11-2015 18:18:51
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 14-11-2015 21:04:58
อ่านกี่รอบต่อกี่รอบ ก็ไม่่เบื่อเลยครับ ยังอบอุ่นน่ารักเสมอ  ขอบคุณมากครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 14-11-2015 22:01:28
 :mew1: ในที่สุดพี่กันต์ก็มีน้อง
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 18-11-2015 01:53:51
น้องกันต์น่ารักมากค่ะ หลงเด็กกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: iAlexiajang ที่ 18-11-2015 02:35:13
โง้ยยยยยยย เรื่องนี้~ รอบปัดฝุ่นจ้าา 555555 เราเคยอ่านภาค ยุนแจ มาแล้ว ตอนอินโืทร นี่คุ้นๆมากเลย ชอบบบบบบบบบ  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 18-11-2015 07:17:50
สนุกจังมาก ชอบเรื่องแบบนี้ น่ารัก อยากให้ยาวกว่านี้อีกนะ ยังไม่อยากให้จบเลย :mew4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pinkpunk ที่ 18-11-2015 08:12:19
สงสารปุณอ่าาา ฮืออออ แล้วคุณวินจะทำยังไงคุณเกรซก็ไม่ได้แย่นะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pinkpunk ที่ 18-11-2015 08:30:06
สงสารน้องปุณจังเลย ฮืออออออ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Mmxiah ที่ 18-11-2015 09:21:37
เคยอ่านเรื่องนี้ของยุนแจ พอมาอ่านแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ อิอิ

ไรท์เอาเรื่องเก่าๆมาลงด้วยก็ดีน๊า :impress2: ถือโอกาสทวงเลย 55555 :mew1: :hao3:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 18-11-2015 20:25:37
น่ารักทั้งครอบครัวเลย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 19-11-2015 14:19:30
โหยหวานมดกัดเลยยยย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 20-11-2015 00:39:20
น่ารักดี ชอบค่ะ หว๊านหวาน :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 20-11-2015 20:17:01
สนุกมากอะ มาแบบสั้นๆ แต่ได้ใจไปเลยจ้าาาาา
อ่านรวดเดียวจบเลยยยย ^^

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: z9_0 ที่ 20-11-2015 20:57:12
เราว่าแล้วมันคับคราบครับคาว่าว่าแล้ว อ่านไปอ่านมา นี้แหละ เวอร์ชั่นไหนก็ยังสนุกจ้า
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 20-11-2015 21:12:40
ครอบครัวนี้น่ารักที่สุดๆๆๆ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: minyjae ที่ 20-11-2015 22:19:22
สนุกและน่ารักมากเลยค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 21-11-2015 01:36:07
น่ารักที่สุดเลยค่า
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 21-11-2015 18:17:15
เรื่องน่ารักดี ขอบคุณสำหนับผลงานดีๆ ^^
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 21-11-2015 19:57:54
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 21-11-2015 23:25:28
สนุกๆๆๆๆ น้องกันต์น่ารักด้วย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 22-11-2015 10:53:15
 :-[ น่ารัก พี่กันต์น่ารักมากกกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 22-11-2015 19:40:33
น่ารักกก
พี่กันต์ได้เป็นพี่สมใจแล้วน้า
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 22-11-2015 22:47:19
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-11-2015 03:48:04
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 26-11-2015 22:27:01
 :-[ ตั๊ลล๊ากกกดด ทั้งพ่อ แม่ ลูก ป๊า ม๊า ปู่ ย่า สรุป ทั้งครอบครัว 5555
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 27-11-2015 22:13:09
น่ารักมากๆๆๆๆ
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก
ชอบน้องกันต์ที่สุดเลย
ใสๆ น่ารักๆ ออดอ้อนเก่ง
ชอบที่สุด จะตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 28-11-2015 19:53:09
น่ารักมากๆ ค่ะ ครอบครัวอบอุ่น ชอบการวางตัวของปุณวีย์มากค่ะ ดูเหมือนมีชีวิตเป็นคนจริงๆเลย  แต่สั้นไปหน่อยอ่านแป๊บเดียวจบแล้ว
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 16-12-2015 22:08:49
เคยอ่านที่เป็นภาคฟิคมาแล้ว
มาอ่านแบบที่เป็นภาคนี้ก็แปลกๆดี สนุกไปอีกแบบหนึ่ง

หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ฤดูใบไม้หลากสี ที่ 17-12-2015 02:08:43
สนุกมากเลย ชอบ อ่า แม้ภาษาจะผิดไปบ้างก็ตาม
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 18-12-2015 19:47:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 20-02-2016 17:56:29
น่ารักจังเลย ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 20-02-2016 20:40:33
 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MOnomer ที่ 24-02-2016 21:06:44
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 26-03-2016 19:05:35
น่ารักดี  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 27-03-2016 16:14:28
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 28-03-2016 10:32:19
อบอุ่น น่ารักมากๆเลยค่ะ ชอบที่น้องกันต์แทนตัวเองว่าพี่กันต์ #คือน่าร๊ากกก
แต่ขอแนะนำเรื่องการใช้ คะ/ค่ะ นิดนึงค่ะ เพราะมีหลายที่ที่ใช้ผิด อย่างเช่น
คุณวินค่ะ ควรเป็น คุณวินคะ
คุณปุณค่ะ. . ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ --> คุณปุณคะ. . ไม่สบายหรือเปล่าคะ
คุณวินรู้จักเด็กคนนี้ด้วยหรอค่ะ --> คุณวินรู้จักเด็กคนนี้ด้วยหรอคะ
คะ เสียงสูง / ค่ะ เสียงต่ำ นะคะ

สุดท้ายนี้ ขอบคุณมากๆที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 10-09-2016 09:33:28
มาแบบสั้นๆแต่สนุกดีครับ 
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-09-2016 01:01:02
อบอุ่นมากๆเลยค่ะ


ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: monkeytwin ที่ 11-09-2016 10:58:56
น่ารักมากกกกก :กอด1:

ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 11-09-2016 11:18:17
น่ารัก เป็นคำที่เหมาะมากค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 11-10-2016 08:48:44
มีน้องแล้วนะพี่กันต์    :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 11-10-2016 11:11:41
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 16-10-2016 11:42:17
ครองครัวสุขสันต์  :impress2:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-10-2016 00:00:24
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักที่สุดดดดดดดด :-[ :-[
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 20-10-2016 18:18:06
เข้ามาอ่านเป็นรอบที่เท่าไรแล้วจำไม่ได้ รู้แค่ว่าชอบมากก ละมุนอบอุ่นในหัวใจ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 22-10-2016 05:36:39
ขอบคุณค่า   :pig4:

ครอบครัวนี้น่ารักดีอะ   :o8:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 25-10-2016 06:37:04
มาเร็ว เคลมเร็ว ไปเร็วมากจ้าาาาาาา แต่โอเคเลยเค้าชอบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Siran ที่ 06-11-2016 18:27:33
 o13 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-11-2016 11:30:59
ครอบครัวนี้น่ารักมากกกกกกกกกก :man1:
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 08-11-2016 13:29:04
อบอุ่นน่ารักดีค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 26-11-2016 20:35:35
 :-[
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ployspy ที่ 29-12-2016 22:20:06
อ๊ายยยยยยย
น่ารักมากกกกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 2 ] 6 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Azuryngel ที่ 30-12-2016 21:46:02
Short but sweet.  :o8: o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 01-01-2017 00:41:19
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 14-10-2017 02:04:55
so good  o13 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 14-10-2017 06:16:39
น่ารักมาก ๆ  ..................................  ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 07-11-2017 17:45:20
ยินดีด้วยน้าาา แฮปปี้แฟมิลี่~
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 08-11-2017 01:46:11
น่ารัก  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 10-11-2017 08:11:53
น่ารักมากเลยค่ะ
อยากให้เนื้อเรื่องยาวมากกว่านี้ ชอบ
ชอบอ่านแนวนี้มากๆ
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 22-11-2017 17:28:05
 o13 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 02-12-2017 16:33:25
น่าร้ากกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 03-12-2017 19:20:21
 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: dilokrittisak ที่ 03-12-2017 20:03:59
เนื้อเรื่องดีมากค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 02-01-2018 20:57:23
 :3123:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-01-2018 14:19:17
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 19-12-2018 20:14:03
กลับมาอ่านก็ยังสนุก  o13

เสียดายเรื่อง Change Your Mind ปลิวไปแล้ว  :hao5:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 19-12-2018 21:33:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 21-12-2018 20:55:06
 :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 21-12-2018 22:55:27
สนุก ตอนซึ้งก็อินน้ำตาไหล
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 22-12-2018 10:25:11
 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 10-06-2019 06:08:35
 :katai2-1: :katai2-1: น่ารักดีค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 10-06-2019 12:22:43
สนุกมาก พี่กันต์น่ารักกกกกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 10-06-2019 19:32:33
น่ารักมากๆ.. :mew1: :mew1: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: HunHan9407 ที่ 10-06-2019 22:36:56
 :mew3 ปุณย์น่าสงสารจัง คถณวินจะมีครอบครัวปุณย์ก็ทำถูกแล้วไง คุณเป็นคนสร้างกฎเองไม่ใช่เหรอ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: HunHan9407 ที่ 11-06-2019 02:25:02
ชอบอะน่ารักมาเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 26-06-2019 03:06:15
 :กอด1: น่ารักมากกละมุนมากพี่กันต์น่าฟัดมากกกแอบเสียดายไม่ได้เห็นหน้าหลานอีกคนนะเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 27-06-2019 23:33:21
 o13
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 29-06-2019 13:33:22
 :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 30-06-2019 07:34:57
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 30-06-2019 12:26:10
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 30-06-2019 16:42:20
ชอบๆๆ อ่านรวดเดียวจบเลย อยากอ่านอีกค่ะ
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 30-06-2019 19:07:36
 o13 อ่านแล้วอ่านอีกรอบที่ 3 แล้ว น่ารัก  :3123:  :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 27-07-2019 23:14:05
พี่กันต์น่ารักมากๆค่าาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 30-07-2019 08:54:19
อยากให้เอามายืดจัง เขียนดีมาก  :L2:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 05-08-2019 16:47:53
น่ารัก  :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 01-02-2020 02:25:28
 :-[
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 01-02-2020 13:11:44
 :mew1:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: PanGii ที่ 01-02-2020 22:24:40
พี่กันต์น่าร๊ากกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 17-05-2020 20:28:34
พี่กันต์น่ารักมากเลยลูก
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 24-05-2020 17:02:14
สนุกดี ชอบปุณอ่ะ ใจแข็งจริง ดีนะง้อได้ ก็สมควรเหมาะสมกลับมารักกันอะนะ แฟมิลี่แฮปปี้  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: . . .Lovin' you. . .#Mpreg [#Up! ตอนพิเศษ 3 END ] 9 /11/15 P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 23-01-2021 19:34:40
น่ารักมากๆๆ เลยครับ