วันนี้พอมาถึงมหาลัยตอนเช้าก็แวะเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดก่อนเลยและก็กะว่าจะหาข้อมูลทำรายงานด้วยพอกำลังหาๆหนังสืออยู๋โทรศัพท์ก็มีสายเข้า(เปิดระบบสั่นไว้..)ไอ้ต่อโทรมานั่นแหละ..
.
.
"อยู่ไหนที่รัก..." พูดมาได้เนอะเมิง...
"อยู่ห้องสมุดอ่ะหาหนังสือทำรายงาน.." ก็ว่าไป
"เดี๋ยวกรูไปช่วยหา.." ความหวังดีที่ไม่มีใครต้องการ
"เหอๆ..เมิงไม่ต้องมาอ่ะเดี๋ยวกรูก็เสร็จแล้ว.." ถ้าเมิงมากรูไม่ได้หาอะไรซักอย่างแน่ๆ..
.
.
พอวางสายไปก็ลงมือหาต่อเวลาผ่านไปซักครู่พอดึงสารานุกรมขนาดสามคนโอบออกมาจากชั้นวางได้ก็เจอหน้ามันยืนยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม...
.
.
"อะไรของเมิง.." ปากถามมือก็อุ้มหนังสือ(หนักมาก..)
มันจ้องหน้า...ก็เลยจ้องหน้ามันกลับ ต่างคนต่างจ้อง เงียบไปพักใหญ่..แล้วมันก็ร้องออกมา...
"ตือ ตื้อ ดือ ดืด ตืด ตื้ด..." น้องบอล ซีซันเชนจ์มาเองเลยนะเนี่ย... - -"
รู้สึกอายแทนมันเลยเอาสารานุกรมวางอุดรูเดิมแล้วเดินหนีไปอีกล๊อกมันก็ตามมาอีก..
"ตือ ตื้อ ดือ ดืด ตืด ตื้ด..." มันยังไม่เลิก...หันไปมองข้างๆพวกนศ.ที่นั่งอยู่เริ่มมองกันแล้วว่าไอ้สองคนนี้มันทำอะไรกันอยู่ในซอกในหลืบ
"เมิงเล่นไรเนี่ย..." พูดแล้วก็เดินหนีมันไปอีกล๊อกนึง..
หาหนังสืออยู่พักหนึ่งคราวนี้เงียบหายไปเลยชะโงกออกไปดูเจอมันกำลังโดนบรรณารักษ์ลากออกไปอยู่...
.
.
หลังจากหาหนังสือได้แล้วพอออกมาหน้าห้องสมุดก็เจอมันนั่งหน้ามุ่ยอยู่ตรงม้านั่งที่ระเบียงตึก
.
.
"ไงล่ะป้อมซัง...ตือ ตื้อ ดือ ดืด ตืด ตื้ด.." เหอๆ ทำท่าล้อเลียนมัน
"เหอะ..เมิงนะเมิงไม่ช่วยกรูเลยนะ" ดูมันทำเคือง...น่าหมั่นใส้มาก
"เออน่าๆๆๆ....เลิกงอนได้แล้ว..ไปกินข้าวปะ..."
.
.
กำลังนั่งๆกินข้าวอยู่(โดนให้กินผัดพริกแกง..ใส่ถั่วฝักยาวมาทั้งไร่เลยมั้งหาหมูไม่เจอซักชิ้น...)ไอ้นี่ก็โพล่งขึ้นมา...
.
.
"ท้องฟ้านี่มันแคบจังเนอะ..." วันนี้มาแนวปรัชญาแฮะ..
"ทำไมล่ะ.."
"ก็เขียนคำว่า "รักเธอ" ยังไม่พอเลยอ่ะ..."
"..." กินไม่ลงแล้วอ่ะ...
.
.
หลังจากเรียนเสร็จพวกคนอื่นๆก็ทยอยออกจากห้องบรรยายไปจนหมดเหลือไอ้ต่อนอนฟุบเฝ้าพระอินทร์อยู่เหมือนเดิม...
.
.
"เมิงตื่น..เลิกเรียนแล้ว" พูดแล้วก็เอาปากกาเขี่ยๆมัน
มันยืดตัวบิดขี้เกียจก็มองดูมันน่ะนะตั้งแต่ไหนแต่ไรมามันก็เป็นแบบนี้มาตลอดโดดเรียนเรื่อยๆถ้าเข้ามาเรียนก็แอบหลับปล่อยไว้แบบนี้ก็คงไม่ดีเลยคิดว่าต้องพูดอะไรกับมันซักหน่อย
.
.
"เมิง..กรูคุยไรด้วยหน่อยสิ..." พูดแล้วก็นั่งลงข้างๆมัน
"อะไรอ่ะ.." มันถามแล้วก็บิดตัวไปมาเสียงกระดูกลั่นดังจนได้ยิน
"เมิงตั้งใจเรียนหน่อยได้ป่ะ... ไม่ใช่ว่าเข้ามานั่งเฝ้ากรูแล้วก็หลับอย่างเดียว.."
"เมิงห่วงกรูเหรอ..." พูดแล้วทำตาหวาน..
"เหอๆ..กรู.." พูดไม่ออก
"หืมม์..ห่วงกรูเหรอ" มันพูดแล้วยืนหน้ามาใกล้ๆ
"ห่วงดิ..." ตอบไปแบบอ้อมแอ้ม..ก็เขินนี่หว่าจ้องหน้าอยู่ได้
.
.
มันดึงตัวเข้าไปกอดไว้แล้วเอาจมูกมาไซร้ๆบนหัวแบบที่มันชอบทำประจำ
.
.
"กรูจะตั้งใจเรียนก็ได้แต่ก่อนอื่น..." เริ่มมีลางไม่ดี
"อะไรอีกล่ะ.." นั่นปะไร...
.
.
มันไม่ตอบแต่เอานิ้วจิ้มๆไปที่ปาก..เหอๆ ไอ้นี่เอาใหญ่..
.
"...ไม่เอาเมิง..เดี๋ยวมีคนมาเห็น.." เหอๆ ..มันจะใจกล้าไปหน่อยมั้ง
"แป๊ปเดียวเมิง...ไม่อยากให้กรูตั้งใจเรียนเหรอ.." มันไม่เกี่ยวกันเลยน๊ะ!!!
"เออ...นิดเดียวนะ.."
.
พูดขาดคำไอ้ต่อคว้าคอเข้าไปจูบทันทีและในตอนนั้นเองเสียงชัตเตอร์กล้องมือถือดังขึ้นตกใจมากคิดในใจซวยแล้วรีบผลักมันออกแต่ปรากฎว่ามันดังมาจากมือถือในมือไอ้ต่อเอง...
.
"เรียบร้อย..." ได้ต่อพูดพลางเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า...
"เมิงเล่นเจี้ยไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~!!! " โมโหมาก
"น่า..เก็บไว้เมิงไม่ค่อยยอมถ่ายรูปกับกรูเลยอ่ะ.." เมิงเอาซะคุ้มเลยนะทีเดียว... T-T
"...."
.
พูดไรไม่ออกเลยหยิบของแล้วเดินออกมาพอออกมานอกห้องสมุดเล่มนึงก็ปลิวมาเข้าหน้าเต็มๆพอหันไปดูก็เจอกับคนที่ไม่อยากให้เจอเวลานี้มากที่สุด...
.
.
"แหม่ม..." พูดอะไรไม่ออกเลย....(อ่านตอนแรกๆจะรู้ว่าทำไมถึงเป็นคนที่ไม่อยากเจอที่สุด)
"แบบนี้เองเหรอพลาด...แบบนี้เองเหรอ.." แหม่มทำเสียงเหมือนจะร้องให้พอมองไปก็เห็นตามันแดงๆ
"เอ่อ...แหม่ม..คือ" ไม่รู้จะแก้ตัวอะไรได้ทุกอย่างมันชัดซะขนาดนั้นแล้ว
"ทำไมตอนนั้นต้องทำแบบนี้น่ะ...หลอกเราทำไมน่ะ หา..." พูดไปมือก็กระหน่ำฟาดหนังสือใส่ไปตอบโต้อะไรไม่ได้ก็ได้แต่เอามือปัดป้องไป
.
ไอ้ต่อสิ่งเข้ามาจับมือให้แหม่มหยุดฟาดแหม่มหันไปมองแล้วแล้วสะบัดจนหลุด
.
"อยากตีๆต่อนี่...เอาให้สะใจเลย.."
.
ไอ้ต่อพูดยังไม่ทันขาดคำแหม่มฟาดกระเป๋าถือลงหน้ามันโครมเบ้อเริ่มเลย..ไอ้เราก็จะเข้าไปแยกไอ้ต่อผลักออกมาแล้วดึงไอ้แหม่มเข้าไปในห้องบรรยายแล้วปิดประตูล๊อคเข้าไปไม่ได้ก็ได้แต่เดินกระวนกระวายอยู่หน้าห้องจนผ่านไปเกือบๆสิบนาทีไอ้แหม่มก็เปิดประตูแล้ววิ่งออกมาเลยรีบเข้าไปข้างในดูไอ้ต่อก็เจอมันนั่งฟุบอยู่ที่เก้าอี้ตัวในสุดโหนกแก้มข้างนึงโดนกระแทกจนบวมขึ้นมาเลย
.
.
"เมิง...เป็นไรมากเปล่า.." รีบวางของแล้วนั่งลงข้างๆมัน
"ไม่เท่าไหร่หรอก..แต่แหม่มแมร่งมือหนักอิ๊บอ๋ายเลย..." ไอ้ต่อพูดแล้วเอามือจับๆแก้มที่บวม
"แล้วกรูจะเอาไงต่อดีฟะเนี่ย..." เหอๆ กลุ้มจริงๆอ่ะ..
"ไม่ต้องห่วงหรอก...กรูบอกไอ้แหม่มแล้ว...โกรธอะไรลงกับกรูซะให้จบแล้วอย่าทำอะไรเมิงอีก.." อู้ยยย...พระเอก
"ทำยังกับมันจะเชื่อเมิงงั้นล่ะ..."
"มันรับปากแล้วก็ซัดกรูจนหน้าบวมแบบเนี้ยอ่ะ...ลองไม่ทำตามดิกรูจะจับล่ามแล้วเอาไฟช๊อตให้" อ่ะนะ
.
.
วันนั้นเลยพามันขึ้นแท๊กซี่มาที่บ้านก่อนแล้วก็ทายาให้มัน(ตอนแรกจะพาไปหาหมอแต่มันไม่ยอม..กลัวหมอ)พอเข้ามาในห้องอยู่กันสองคนได้มันก็เริ่มเสี่ยวทันที..
.
"พลาดคอมฯเมิงมีโปรแกรมพาวเวอร์พอยต์มั้ยอ่ะ..."
"มีดิทำไมอ่ะ..." ดีใจนิดๆคิดว่ามันจะทำงานส่ง
"กรูจะได้พรีเซนต์ความรักที่มีให้เมิงได้ไง..."
"...."
.
ทายาอะไรให้เสร็จก็ปล่อยมันนอนอ่านการ์ตูนแล้วก็ไปอาบน้ำกำลังอาบๆอยู่ไอ้นี่ก็มาเคาะประตูอีก.
.
"อะไรเมิง..." ตอบไปสระผมไปฟองไหลเต็มหน้าไปหมด..
"ในนั้นมีกระจกมั้ย..."
"มี..ทำไม ?"
"เมิงเดินไปส่องแล้วบอกคนในนั้นทีว่ากรูคิดถึง......" หลุดหัวเราะจนฟองเข้าปากเลย...
.
หลังจากกินข้าวเสร็จมันก็ขึ้นมานอนกลิ้งอยู่บนห้อง(แม่รีบถามใหญ่ว่าลูกต่อไปโดนอะไรมา..อู้ยยย..ห่วงกันจริงคู่นี้..)เราก็นั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะพอแป๊ปนึงมันก็เลื้อยมาหา
.
.
"กรูค้างด้วยนะคืนนี้.." เหอะ..มันจะตลกไปแล้วเมิง..
"ฝันเหอะ...เมิงกลับบ้านเมิงไปเลย.." เหอๆเมิงนอนนี่กรูก็เจ็บตัวสิ...
"กรูเจ็บแผลอ่ะ.. กลับไปก็ไม่มีใครดูแล.. กรูขอนอนด้วยนะ..." ดูมันอ้าง..
"ไม่อ๊าววว...เมิงไม่ต้องแหลเลย..แผลนิดเดียว"
"เหรอ..งั้นก่อนกลับเดี๋ยวกรูเอามือถือไปอวดแม่เมิงก่อนนะว่ามันถ่ายรูปชัดขนาดไหน...กล้องตั้ง 2 ล้านพิกเซล..ชัดถึงรูขุมขนเลยและเมิ้งงงงง" ไอ้ปีศาจ...
"ไหนเมิงบอกว่าจะไม่บังคับกรูแล้วไง..." กำลังพยายามบีบน้ำตา..แต่ดันไม่ออก -*-
"กรูไม่ได้บังคับไง...กรูไม่ค้างก็ได้..แค่ก่อนกลับขออวดมือถือให้แม่เมิงดูก่อนเอง.." ไอ้นิสัยไม่ดี.. T^T
"เออ..จะค้างก็ค้าง..ไปอาบน้ำก่อนไปเมิง.." เหอะ..ช่วยไม่ได้
.
คืนนั้นเลยจับมันสอนเลขซะเกือบเที่ยงคืนถึงได้เข้านอน
.
"เนี่ยตรงนี้เมิงก็ถอดสมการออกมา...บลาๆ บลาๆ.." ก็ว่าไปเรื่อย
"ยากว่ะ.." มันบ่น
"เออน่ะ..ถ้ามันง่ายใครก็ทำเป็นสิ.."
"ถอดสมการข้อนี้ว่ายากแล้วนะ..."
"หืมม์" ฟังมันไปเก็บหนังสือเข้าที่ไป
"ถอดเธอออกจากใจยิ่งยากกว่า..."
"...." เข่าอ่อนเพราะความเสี่ยวหนังสือที่ถือหล่นหลุดมือหมด..
.
.
เหอๆวันนี้พอแค่นี้ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อให้ครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
