หัวข้อ: นายเป็นต่อ กับ น้อง พลาดไปแล้ว Love-Story

[abcd]

   ตามทันแร้ว

[reenasase]

อ่าาาาา พอดีอยากหั้ยทูกคนด้ายอ่าน reply  D D อ่าาคับ อย่างเจ๊ฉอด กับโดโรธี อ่าาา 
ชอบท้างสองโคนมั่กๆๆ เล้ย อ่านแล้วด้ายอาราย D D แยะเลยอ่าาาา

พลาดไปแล้ว  :
ทำไงดีเมาจนขาดสติเผลอไปมีอะไรกับคนที่เกลียดขี้หน้ามากๆๆๆๆๆ เขม่นกันมานานแล้ว
ความจริงมันก็หน้าตาดีนะติดที่ไม่ชอบนิสัยมันเท่านั้นเองอ่ะลีลาก็โอเคอ่ะใช้ได้ขนาดเมาๆยังแทบสร่าง
โอ้ยยย อย่าเพิ่งนอกเรื่องดิเอาที่ถามก่อน

HUGH  :
นี่แสดงว่าโดนเขาเสียบใช่ม่ะ ?  โถ พลาดจริง ๆ
อีเราก็นึกว่าไปเสียบเขา


พลาดไปแล้ว  :
ก็พลาดไปแล้วดิเมานี่หว่าไม่รู้เรื่องขี้เกียจขัดขืนก็เลยปล่อยเลยตามเลยถ้ารู้ว่าเป็นมันนะจะยันหน้าให้หล่นไปข้างเตียงเลย
Diorellaมันรักตรงไหนน่ะดูยังไงนั่นไม่ใช่สายตาของคนเริ่มรักกันเลยนะมันมองประมาณว่า
"ทีกูมั่งละมึ้งงงง..."
ประมาณนั้นน่ะกลัวมากๆเลยรู้สึกชีวิตและสถานะทางสังคมเริ่มไม่ปลอดภัยแล้วจริงๆนะเนี่ย
นี่ยังไม่มีใครให้คำแนะนำเลยเหรอโอยย
กลุ้มใจมากๆเลยถ้าเป็นยังงี้ต่อไปต้องประสาทกินแน่ๆ..ตายแล้วว ตายๆๆๆ

จุ๊บจิ๊บ  :
แนะนำว่ารอดูท่าทีเค้าไปก่อนค่ะ เป็นกระเทยร่าเริงเข้าไว้นะค่ะ

ถุย  :
กระเทยแบบมึงไปล้วงอมเค้าก่อนใช่ไหมล่ะ
แล้วกลัวโดนกระชากหน้ากากกระเทยออกมา

น้องขาว  :
รีบนรู้ดีจังนะคะท่าทางจะเคยบ่อยๆ

เจ๊ฉอด คลื่น 94 อีดอกเอฟเอ็ม :
เขาชอบเธอค่ะ..ไม่เห็นเหรอ ทีแรกจะไม่มางาน พอโทร. มาเช็คว่าใครมามั่ง พอรู้ว่าเธอมา เขาก็มาด้วย ยังงี้มันชัดแจ้งค่ะ
อีกอย่าง ถามใจเธอเองสิคะ เธอก็ชอบเขา ..ไม่งั้นไม่มาบอกว่า เขาหล่อ เขาน่ารักกว่าต๊ะ วริษฐ์ หรอก
เขาน่ะ อยู่ในห้วงคำนึงคุณตลอด คุณน่ะ อย่าปฎิเสธใจตัวเองสิคะ ..หาโอกาสคุยกันสิคะ
เจ๊ว่าน่าจะเป็นคู่รักที่น่ารักมาก ๆ นะคะ ...อย่ากลัวในเรื่องที่เราคิดไปเองค่ะ...ความรักหายากนะคะ
แล้วเรื่องของคุณเหมือนนิยายแบบนี้ โรแมนติคดีออก..เห็นมั้ยคะ ใคร ๆ ก็ออกมาเชียร์คุณ.....เฮ้อ
ทำไมเรื่องแบบนี้ไม่บังเกิดกับเจ๊มั่งนะคะ


โดโรธี  :
สิ่งที่น่าคิดที่สุดในตอนนี้ก็คือ
1 . คุณจะติดโรคอะไรมาหรือเปล่า ------เพราะคุณเองก็ไม่ได้เล่ารายละเอียดอะไรมากนัก
...อ้าาา..อยากรู้รายละเอียดจัง (ไม่ได้คิดลามกน้าาา....เชื่อสิคะ )

2 . เขาต้องการอะไร ---อืมมมม นั่นสิ!?
A ) เงินของคุณ ------------- อ้าว...พี่ผมบริการซะเต็มที่แล้วไม่คิดให้ติ๊ปผมบ้างเหรอ
B ) แก้แค้นคุณ --- -----------------ให้จำฝังใจ(ในลีลา)ไปจนตาย
C ) แกล้งคุณเล่น ---
แถมได้เล่นกับคุณจนสนุกกันไปเลย
D ) ตัวคุณ ------------ ส่วนจะต้องการหัวใจคุณด้วยหรือเปล่านั่นยังไม่แน่ใจค่ะ
3 . จะทำยังไงต่อไปดี
อันนี้ยังคิดไม่ค่อยออกค่า (ท่านใดมีวิธีการดีๆ ก็ช่วยๆกันด้วยนะคะ )
อ้อ! คุณก็ตั้งสติให้มั่นคง ทำจิตใจสงบไปก่อนก็แล้วกันค่ะ (จริงๆแล้วมันต้องทำเป็นสิ่งเลยนะนี่ ..แต่เพิ่งนึกได้น่ะค่ะ อิอิ)
แล้วค่อยๆคิดว่าจะพูดคุยกับเขายังไง
จะถามเขายังไงให้ได้คำตอบที่แท้จริง
ถ้าถามแบบนี้แล้วเขาตอบมาแบบนี้ๆๆ เราจะทำยังไง

ตอนนี้คิดอะไรในแง่ดีไว้ก่อนค่ะ ..ยิ้มไว้ค่ะ ยิ้ม (^_^)
ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะถ้าเขาอยากทำให้คุณอับอาย ตอนที่คุณกลับไปถามเพื่อนเรื่องคืนนั้น
เพื่อนคุณก็คงพูดเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ...และเขาเองก็คงไปเล่าให้ใครฟังหรอกค่ะเรื่องนี้
เพราะจากที่คุณเล่ามา ดูเหมือนเขาเองก็ปกปิดตัวเองเช่นเดียวกับคุณ.เขาคงไปหาเรื่องให้ตัวเองถูกเปิดเผยหรอกค่ะ

ถ้าเขาเจตนาจะแบล๊กเมล์จริงๆ อย่างที่คุณกลัว เขาคงพูดกับคุณตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำแล้วล่ะค่ะ
แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรเลย นอกจากตามเข้ามาบีบก้นทำหน้าล้อเลียนแลบลิ้นเลียปาก
.เขาอาจทำเพราะสะใจที่ได้ตัวคุณ เรียกร้องความสนใจในตัวคุณ (เขาสนใจคุณ?)
อย่างน้อยก็แสดงว่าเขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือรู้สึกแย่ๆที่มีอะไรกับคุณ (เขาชอบ!?)
เอ่อ..ว่าแต่ว่า ตกลงคืนนั้น....ที่ห้องคุณใช่ไหมค่ะ?

PLOY ไล่ล่า :
อร้าย~เพิ่งมาอ่านชอบค่ะชอบพ่อแง่แม่งอนแบบนี้มาเล่าต่อนะคะขอฉากเลิฟซีนแบบละเอียดยิบๆด้วยค่ะ

พลาดไปแล้ว :
ง่ะ..เลิฟซีนละเอียดยิบคงไม่ไหวอ่ะคืนนั้นเมาเอากันท่าไหนเริ่มกันยังไงยังจำไม่ได้เลย
มันลางๆเลือนไปหมดแต่จะพยายามนั่งทางในระลึกมาเขียนให้แล้วกันเท่าที่จะจำได้นะ
เอ๊ะ..นี่มันไม่ใช่เซ็กส์สตอรี่นะ -*-

โดโรธี  :
ไม่เป็นไรค่ะถ้าตอนนี้ยังนึกไม่ค่อยออก ก็ลองอีกรอบดูไหมคะเผื่อจะฟื้นความจำได้
( แฮะ ๆ ..ล้อเล่นค่า ล้อเล่น โปรดอย่าถือโทษโกรธเคืองกันนะคะ )

ตอนนี้คิดอะไรได้อีกนิดนึงค่ะ
ก่อนอื่นคุณต้องคิดแบบชายปกติก่อนนะคะ ( เอ๊ะ! ยังไง )
คือคุณอย่าไปแสดงอาการหวาดวิตกให้เขาเห็น
เดี๋ยวเขาจะยิ่งได้ใจแล้วเรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่
เพราะผู้ชาย โดยปกติถ้าโดนอย่างนี้เขาจะโมโหค่ะ
แบบหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเลยนะคะนั่น
ถามไปเลยว่า .................ว่าแต่คุณอยากรู้อะไรคะ?

แต่ถ้าเก็บอาการไม่อยู่ แล้วโดนเขาทักเอาก็บอกเขาไปว่าที่คุณกลัวน่ะคือ
"กูกลัวติดโรคจากมึงต่างหาก "แถมยังเป็นข้ออ้างในการสนทนาได้อีกด้วยนะนี่
ได้ความยังไงก็มาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ

/ me หยิบชุดยุวกาชาดมาสวม " แนวหลังพร้อมแล้วค่า "
ว่าแล้วก็ผลักแนวหน้าไปสู่สมรภูมิ


HUGH :
เฮ้อ ห้ามหาว่าผมด่านะเพราะผมปล่าว .............คบ ๆ ขำ ๆ
ไปเหอะคับ จะมาเอาศักดิศรีอะไรกับความเงี่ยนชั่วขณะ
เป็นผู้ชายปกติจริง ๆ จะมามัวดัดจริต
จะเป็นจะตายให้ได้กับเรื่องแค่นี้อะนะ .....ในชีวิตไม่มีเรื่องเรียน
สาระอย่างอื่นให้ทำแล้วเหรอ มา หมกมุ่นกับเรื่องแค่นี้
กลัวโดนเม้ากับอีเรื่องมีเซ็กซ์เวลาเมา เนี่ยนะ 
รื่องแค่นี้คือเรื่องโครตเบสิคสำหรับชีวิตเกย์มาก...ไม่ใช่ผู้หญิงนะที่โดนปี้จะท้องแล้วกลัวอีตัวพ่อไม่รับผิดชอบ
ถ้าคุณเริ่มรู้สึกชอบเขาขึ้นมาจริง ๆ..จะมามัวปฏิเสธความจริงว่ากูเกลียด ๆ ๆ ทำไม
 เพราะนั้นมันนิสัยเด็กมันทำกัน..ถ้าไม่ชอบเขาก็ทำเป็นเฉย ๆ
ใช้ชีวิตปกติไปถ้ามันแอบเอาเราไปเม้าใส่ไข่เมื่อไหร่ค่อยด่าพ่อมัน..
ผู้ชายปกติธรรมดาที่เขามีความคิดแบบผู้ชายปกติจริง ๆ เขาไม่มามัวนินทาเรื่องที่ผ่านไปแล้ว
คิดเรื่องเล็กเรื่องน้อยในให้ชีวิตมันวุ่นวายไม่เข้าเรื่องหรอกนะจ้ะ..มีแต่ ตุ๊ด เท่านั้นอะจ่ะ ที่เป็น

พลาดไปแล้ว :
แล้วฮิวจ์คิดว่าคนที่เข้ามาในบอร์ดปาล์ม-พลาซ่ามันมีผู้ชายแท้แบบที่ว่ามาเหรอ..?ฮิวจ์เองยังไม่ใช่เล้ยยย...

มิโตะ :
น้องพลาด กลับมาเล่าต่อนะค่ะ อยากฟังต่อค่ะ
ปล่อยอีฮิวมันเหวี่ยงไปคนเดียวค่ะ สงสัยขี้ไม่ออกมาหลายวัน

Pasword :
เชื่อปะ เรื่องแต่ง..อยากดังเหมือนเซ็งเป็ดอะดิ

ขาวอมชมพู :
เบื่อคนประเภทรีบนน่ะค่ะที่พอเห็นใครทำอะไรก็มาขัด 
..เค้าจะแต่งไม่แต่งก็เรื่องของเค้ามีคนอื่นๆรออ่านอยู่หล่อนจะมาพูดดักคอทำไมยะ
ทำเหมือนว่าถ้าเค้าแต่งเนี่ยมันจะเดือดร้อนอะไรชีวิตหล่อนงั้นล่ะไม่ชอบก็ไม่ต้องเข้ามาอ่านจบ
พอใครเล่าเรื่องอะไรก็เอาไปเทียบเอาไปหาว่าอยากดังเหมือนเซ็งเป็ดอย่างนี้ใครเล่าเรื่องสตอรี่แต่งนิยายอะไรมาก็คืออยากดังเหมือนเซ็งเป็ดทั้งนั้นสิ
เรื่องของเซ็งเป็ดกับพระอ้อยน่ะเคยอ่านนะไม่ใช่ว่าไม่เคยแล้วชั้นก็ชอบมันก็สนุกดีได้หลายอารมณ์
แต่ก็ไม่ได้ดีมากมายถึงขนาดที่จะยกขึ้นหิ้งบูชากราบสักการะและกล่าวหาว่าเรื่องแนวเดียวกันที่เกิดตามมาเป็นของลอกเลียนแบบ

การแต่งนิยายหรือสตอรี่ถือเป็นศิลปะอย่างนึงคำว่าศิลปะน่ะมันไม่มีคำว่าลอกเลียนแบบถ้าไม่ถึงขนาดว่าเนื้อเรื่องเหมือนเด๊ะแต่เปลี่ยนชื่อตัวละคร
พลอตเรื่องของบางเรื่องอาจจะคล้ายกันแต่แนวทางในการเดินเรื่องตลอดจนลักษณะนิสัยของตัวละครอาจจะต่างกัน
สำหรับชั้นเรื่องแต่งหรือเรื่องจริงไม่สำคัญถ้าชั้นอ่านแล้วชอบชั้นก็อ่านถ้าอ่านแล้วไม่ชอบต่อให้จั่วหัวว่าเขียนจากชีวิตแม่มันชั้นก็ไม่อ่านต่อ

ว้ายเหมือนเป็นอีขี้บ่นเลยแต่โทษทีแล้วกันนะคะคุณน้องเจ้าของกระทู้พี่เก็บกดมาจากกระทู้อื่นด้วยเผอิญเจอคนแบบนี้บ่อยเห็นแล้วมันรำคาญ
พี่เองก็เคยเขียนเล่าเรื่องพวกนี้น่ะค่ะแล้วก็โดนหาว่าอยากดังทำนองเดียวกับคุณน้องน่ะแหละ
ขอร้องเถอะนะคะในฐานะที่ตัวเองก็เป็นนักเขียนคนนึงการที่เราเขียนเรื่องออกมาซักเรื่องสิ่งที่เราต้องการมันก็แค่กำลังใจไม่ใช่ถ้อยคำเสียดสี
ถ้าคุณอ่านแล้วชอบก็อ่านต่อไปให้กำลังใจคนเขียนนิดๆหน่อยๆแต่ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบมันจะยากอะไรปิดหน้าต่างนี้ไปเงินคุณก็ไม่ได้เสียค่าอ่านคุณไม่เสียอะไรเลย
อาจจะเสียแค่เวลานิดเดียวอย่าบั่นทอนทำลายน้ำใจของคนเล่าเรื่องด้วยวาจาส่อเสียดเลยคะมันไม่ดีหรอก

.แม้แต่ตัวคุณเซ็งเป็ดเองเมื่อมาอ่านเจอดิชั้นเชื่อค่ะว่าเค้าไม่ปลื้มหรอกที่มีคนพาดพิงถึงเค้าในแนวนี้..
แค่ 1 ความเห็นจากคน 1 คนค่ะ ขอบคุณมาก

ปล. คุณน้องพลาดไปแล้วคะพี่ตามอ่านเรื่องของน้องอยู่ถ้าไม่มาต่อพี่จะเคืองมากๆค่ะ

โดโรธี  :
**มองในแง่ร้าย..อย่างที่คุณพยายามบอก **
คุณพลาดไป(อีก)แล้วค่า...การที่คุณไปบอกเขาว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟัง
มันทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าตอนนี้เขาเป็นต่อคุณ
( ทั้งที่จริงแล้วหากเขาเล่าไป มันก็เสียด้วยกันทั้งคู่นั่นล่ะ แล้วคุณคิดว่าเขาอยากจะเสียไปด้วยเหรอคะ)

ต่อไปถ้าเขาขู่คุณเรื่องนี้เพื่อ แช-แด-แด็บ กับคุณอีก คุณจะยอมเขาไหมคะ?..แล้วถ้ายอม..จะยอมไปถึงเมื่อไหร่คะ?ยอมจนกว่าเขาจะเบื่อคุณหรือจนกว่าคนอื่นจะจับได้เหรอคะ?

จริงๆแล้ว ถ้าความมันจะแตกเพราะเขาไปเล่าให้ใครฟัง..คุณก็ไม่ต้องคิดมาก
ว่าคนอื่นจะคิดว่าคุณเป็นเกย์หรอกค่ะ (ถ้าที่ผ่านคุณไม่ทำตัวให้น่าสงสัย)
คนเขาจะคิดว่าหมอนั่นเป็นอีแอบแล้วดันมา แช-แด-แด็บ กับคุณตอนเมาก็แค่นั้นเอง
( คุณคิดว่ามีแต่เกย์เท่านั้นหรือคะที่เป็นฝ่ายโดน แช-แด-แด็บ แล้วผู้ชายปกติไม่มีใครเคยโดนบ้างเลยสักคนเหรอคะ)

เพื่อนรักหนูซึ่งเป็นชายแท้ ยังเคยโดนเลยค่ะ
แต่พอสร่างเมาเท่านั้นล่ะค่ะมันตามไปกระทืบเขาจมกองเลือดเลยค่ะ (เขาคนนั้นที่ว่า ไม่ใช่หนูน้า )
ถ้าเพื่อนมาถามคุณจริงๆ คุณก็ตอบไปแบบหัวเสียว่า "เมาเหล้าเลยโดนมัน.." ก็แค่นั้นค่ะ(ไม่ต้องลงรายละเอียดมาก)
จากนั้นก็ไปกระทืบปากหมอนั่นค่ะ
เราโดนแช-แด-แด็บ ไม่น่าสงสัยเท่ากับเราไปแช-แด-แด็บ
เขาหรอกค่ะ..ก็เราเมาไม่รู้เรื่องนี่คะ

-----------------------------
คราวนี้ก็ลองมองในมุมของคนนอกนะคะ..ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะมาเปิดเผยตัวจริงของคุณหรอกคะ
เพราะถ้าเขามีเจตนาคิดร้ายต่อคุณ เรื่องที่คุณเป็นเกย์คงรู้กันทั่วแล้วล่ะค่ะ
(และคุณก็คงจะแก้แค้นเขาให้รับผลเช่นเดียวกับคุณเหมือนกันใช่ไหมคะ)
เขาน่ะ คงสนใจคุณเลยชอบแหย่คุณเล่น แต่คุณอาจมองว่าเขาตั้งใจหาเรื่อง

ดูเหมือนที่ผ่านๆมาเขาพยายามผูกมิตรกับคุณ (ด้วยวิธีแปลกๆ)ซึ่งคุณพยายามหลีกเลี่ยงการสานสัมพันธ์มาโดยตลอด.
เขาเองก็คงรู้สึกอึดอัดกับการที่ต้องคอยปกปิดตัวเองเหมือนคุณ
ที่ผ่านมา เมื่อเขารู้ว่าคุณเป็นเกย์ เขาเคยพูดจากระแทกแดกดัน
ดูถูก หรือล้อเลียนคุณเรื่องนี้บ้างไหมคะ ?..
ทำใจเป็นกลาง แล้วอ่านสิ่งที่คุณเองเล่ามาทั้งหมดซะใหม่ ในฐานะคนนอกที่ไม่มีอคติดูสิคะ
สมมุติเอาว่าคุณกำลังอ่านเรื่องราวของคนอื่นอยู่ ..ลองนึกดูว่า
" ถ้าเราเกลียดใครสักคนเราจะทำอย่างนี้กับเขาไหม
แล้วถ้าเราชอบใครสักคนเราจะทำยังไงกับเขา " เลิกหงอได้แล้วค่าคุณ
แล้วถามเขาไปเลยว่า
" มึงชอบกูใช่ไหม? " ( เตรียมรับมือกับคำตอบที่จะตามมาด้วยนะคะ)

ขอโทษค่า พอดีนึกอะไรขึ้นมาได้
..ว่าจะถามหลายครั้งแล้วแต่ก็ลืม
ตอนนี้คุณแอบชอบใครคนอื่นอยู่หรือเปล่าคะ?
ถึงได้ทำเหมือนกับไม่ค่อยสนใจ"เขาคนนั้น"เลย แ ค่ อยาก รู้... แค่ ถาม ดู
ปล. ช่วยตั้งชื่อตัวละครที่เล่ามาให้หน่อยได้ไหมคะ ( ชื่อที่สมมุติขึ้นมาก็ได้ค่า หนูจะได้เรียกถูก )

[reenasase]

พลาดไปแล้ว :
เพิ่งตื่นน่ะเลยมาต่อตามสัญญา ได้คำแนะนำเยอะแยะเลยขอบคุณมากๆแต่บางอันมันก็สายเกินไปนิด..เหอๆ
ที่คุณโดโรธีถามไว้อ่ะว่าแอบชอบใครอยู่มั้ยถึงไม่สนใจเค้าเลยก็ไม่มีนะเรียกว่ารู้สึกเฉยๆกับมันโดยไม่มีปัจจัยอื่นใดสนับสนุน...
ส่วนเรื่องชื่อก็จะไม่รู้จะตั้งว่าอะไรดีตอนนี้เพิ่งตื่นสมองส่วนสร้างสรรค์ไม่ทำงานขนาดของตัวเองยังตั้งว่า พลาดไปแล้ว
เลยเอาเป็นว่าอยากให้ชื่ออะไรก็ลองเสนอมาดูแล้วกันน่ะ..บราๆๆ

เจ๊ทู่ คลองเตย :
พ่อแง่แม่งอนกันสุดฤทธิ์เลยค่ะ
ถ้าจะเล่นตามบทแล้วหนูจะต้องทำเป็นงอนๆเชิดๆไม่แคร์แล้วก็เกลียดขี้หน้ามันเหมือนเดิมค่ะ
เสร็จแล้วมันก็จะมาง้อๆๆๆๆๆ
หนูก็ต้องอย่าใจอ่อนนะคะ
เล่นตัวพอเป็นพิธีสักพักจะต้องมีเรื่องใหญ่ให้เข้าใจผิดกัน หรือไม่ก็เกิดเรื่องร้ายแรงกับพระเอกค่ะ
ต่อมาหนูต้องเห็นใจเค้านะคะ
เพราะนางเอกที่ดีควรเป็นเช่นนั้นค่ะสักพักนิสัยเดิมเค้าจะออก เค้าจะเหยียบย่ำน้ำใจหนู เอาหนูมาย่ำยีอีกรอบ หนูต้องพยายามปัดป้อง
ตอนนี้กล้องจะแพลนในที่แผ่นหลังพระเอกนะคะ หนูต้องทุบๆๆๆ สักพักก็อ่อนแรงแล้วก็กอดค่ะ
ตอนจบก็แฮปปี้เอนดิ้งนะคะ จะมีปี้แถมอีกรอบเจ๊ก็ไม่ว่าค่ะ

umm :
เริ่ดค่ะ การเล่าเรื่องเหมือนหนังฝรั่งเลย เริ่มจากจุด peek เล่าถึงต้นเรื่องสืบสาว มาจนให้คนดูเข้าใจถึงจุด peekแล้วก็ดำเนินเรื่องต่อจนถึงจุดที่ peek ยิ่งกว่ารอตอนจบ

เจ๊ฉอด คลื่นอีดอกเอฟเอ็ม ในเวอร์ชั่นอิจฉาตาร้อนแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี  :
คุณน้องเจ้าของกระทู้คะ..เจ๊ฉอดในฐานะที่ก็แก่ตัวแล้ว ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มามากมาย..เจ๊ขอให้คุณน้องฟังเจ๊นิดนะคะ
คุณน้องคะ ความรักบนโลกนี้ไม่ว่าเพศใด เชื้อชาติใด
มันเกิดง่ายนะคะ แต่จะบังเกิดกับใคร เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้
หากในวันนี้
ความรักที่ว่ามันได้เข้ามาเยี่ยมเยือนคุณน้องถึงหน้าบ้าน คุณน้องจะใจดำไม่เปิดประตูรับเชียวหรือคะ
คุณน้องก็เป็นถึงนิสิตนักศึกษา สติปัญญาก็มากมาย
หัวใจของตัวเอง ความต้องการของตัวเองแท้ ๆ คุณน้องไม่รู้เชียวหรือคะ
ไมตรีที่เพื่อนคุณน้องหยิบยื่นให้มันมีค่ามากนะคะ
ใครไหนคะจะยอมลงทุนติดตามเป็นวัน ๆ
เพียงเพื่ออยากรู้เรื่องราว อยากใกล้ชิดคนที่เขารักเขาชอบ
ใครไหนคะจะยอมตามมาถึงหน้าบ้านแล้วยืนอยู่ตรงนั้นเป็นนานสองนาน
ตั้งแต่เจ๊อ่านมา เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยนี่คะ
เขาน่ารักในรูปแบบของเขา คนเรามีวิธีการแสดงออกทางความรัก ( หมายถึงการจีบ การเข้าหา)
แตกต่างกันค่ะ ทั้งนี้ด้วยสถานภาพทางสังคม และลักษณะนิสัย ฯ ล ฯ
คุณน้องไม่มีใคร เขาไม่มีใคร แต่หัวใจทั้งสองดวงกำลังทรยศต่อเจ้านายนะคะ
เจ้านายปากบอกปฏิเสธ หากแต่หัวใจมันเรียกร้อง
คุณน้องคะ คนเราชีวิตแสนสั้น
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะยังมีชีวิตอยู่ดูโลกอีกไหมขณะที่ยังมีลมหายใจ ความรักเท่านั้นนะคะที่ทำให้คนเรามองโลกใบนี้สวยและสดใส

รักเถอะค่ะ รักเขาสักครั้ง รักในรูปแบบของคุณน้อง
แม้ว่าอนาคตจะต้องพลัดพราก แตกแยก หรือต้องเลิกรากันไป
ก็เป็นเรื่องไม่น่าวิตก เพราะคนเรา มนุษย์เรานั้นพบกันเพื่อจากทุก

คนเราเกิดมาชาติหนึ่ง พยายามกันนักที่จะหาความรัก..บางคนโชคร้าย
หาไม่ได้แม้สักหนึ่งรัก..หลายคนโชคดี มีรักมากมาย
คุณน้องโชคดี มีความรักวิ่งเข้ามาหา เพื่อนคุณน้องโชคดี มีคนให้เขารัก
แล้วทำไมคุณน้องไม่เปิดประตูให้ดวงใจรักสองดวงได้พบเจอกันเล่าคะ
เจ๊ฉอดชื่นชมและศรัทธาในความรักค่ะ เพราะเจ๊มีความเชื่อว่า คนเรานอกจากมีความหวังแล้ว
คนเราย่อมต้องมีความรักด้วย ถึงจะเป็นคนโดยสมบูรณ์ ขออวยพรให้คุณน้องมีความรักที่งดงามค่ะ
ด้วยความปรารถนาดีจากคนแก่คนหนึ่งที่ไม่เคยสมหวังในความรัก!

พลาดไปแล้ว :
ขอโทษทีที่มาช้าไปนิด(เกือบครบ24ชั่วโมงละ)อ่ะโดนหาว่าตายคาห้องน้ำเลย -*-
ก็เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะก็อย่างที่เล่าๆไปเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับมันดิ่งลงเหวฯลฯ
อ่านรีพลายของพี่ฉอดแล้วก็พูดอะไรไม่ออกอ่ะ..มันเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ

ถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับเค้าน่ะเหรอถ้าอ่านที่เพิ่งโพสไปล่าสุดก็คงจะพอเข้าใจนิดๆ
แต่ไม่รู้สินะเหมือนใจมันยังไม่อยากให้ใครเข้ามามั้ง
หลายๆอย่างที่แสดงออกไปมันเหมือนเป็นการปฏิเสธเค้าไปโดยไม่รู้ตัวพอมานั่งคิดย้อนดูก็เสียใจนิดๆในหลายอย่างที่ทำๆไปแล้ว
ไงเดี๋ยวขอดูเหตุการณ์วันนี้ก่อนคิดว่าคงได้รู้อะไรในใจตัวเองมากขึ้นคับ

โดโรธี  :
เป็นไปตามที่หลายคนคาดการณ์จริงๆด้วย (โอ๊ย!!! สงสัยต้องลองซื้อหวยดูแล้วมั้งค่ะนี่)
ขอให้เดทกันให้สนุกเหมือนที่คุณ Ploy LaiLa บอกนะคะ 
เดินเสร็จ ก็ กินข้าวดูหนัง จากนั้นก็ลอยกระทง
ลอยเสร็จก็...อะจึ๋ย ไม่อยากจะคิด (ว่าแต่คราวนี้ก็ถือโอกาส เอาคืนซะเลยสิค่ะจะได้หายกัน..ฮิฮิ )
แล้วฝ่ายนั้นจะแอบมอบอะไรให้ไหมนี่ (แอบลุ้นจนตัวโก่งเลยเรา)
ยังไงก็ก็ให้โชคดีนะค้า เอาใจช่วยค่าาาา

ปล.ว่าแต่ตานั่น(คิดชื่อไม่ออกค่า) จะแอบอ่านกระทู้นี้อยู่หรือเปล่าคะ
ปล.อีกที อิจฉาค่าาาาาา (อุ๊ย! ลืมตัวอีกแล้วค่า)

โดโรธี :
แนะนำว่าคงต้องปรึกษา คุณเจตนา ณ เด็กช่างรักจริง ,คุณต้น(น่ารัก)กับคุณ พลจักร ณ ยอดรัก...นักเลง และ คุณอ๋อง ณ เด็กหอ แล้วมั้งค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ
เข้าใจและเห็นใจทั้งสองฝ่ายค่ะ..คุณในตอนนี้คงยังเครียด และวิตกกังวลอยู่ ว่าจะเอายังไงต่อไปดี
เขาเองก็ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว ถึงขู่คุณแบบนี้ แต่ก็เอาเถอะ..เพราะที่ผ่านมาเขาเคยขอโอกาสจากคุณมาหลายครั้ง
คุณก็ไม่เคยเปิดใจให้เขาเลย

คุณพลาดคะ ตอนที่คุณบอกเขาว่าคุณไม่ชอบเขา
แล้วเขาบอกว่าจะทำให้คุณชอบเขาน่ะ ..
ถึงเขาจะพูดได้หน้าตาย แต่ในใจคุณคิดว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเชียวหรือคะ

เขาคงเตรียมใจไว้นานแล้วถึงพูดกับคุณได้แบบนั้น
(หากคุณเป็นเขา แล้วลองได้ชอบใครสักคนจนสุดหัวใจ ถึงจะปวดใจที่อีกฝ่ายไม่มีเยื้อใย..คุณคิดว่าจะยอมแพ้ง่ายๆเหรอคะ)
คงให้กำลังใจตัวเองว่า
" ไม่เป็นไร..ถึงตอนนี้เขายังไม่ชอบเรา แต่อย่างน้อยวันนี้ก็ดียังกว่าวันก่อนๆ และพรุ่งนี้มันคงจะดีกว่านี้แน่ๆ.. (ถึงมันจะก้าวไปอย่างช้าๆก็ตาม) "

" 30 ลิขิตฟ้า.. 70 ต้องฝ่าฟัน ต้อง สู้ ต้องสู้จึงจะชนะ..." ฮิ ฮิ ฮิ

คบๆกับเขาไปก่อนเถอะค่ะ คุณไม่เสียหายอะไรหนิคะ .. จริงไหม?
ก็ตกลงกับเขาว่าเวลาอยู่กับเพื่อนๆ อยากให้เขาทำตัวแบบไหน (
อืมมม ตอนนี้ยังไม่ค่อยรู้เรื่องคุณแหม่มเลย ก็ไม่รู้ว่าจะว่าไงดี)
บอกกับเขาว่า....ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวต่อรู้ก่อนแล้ว จะจัดการลำบาก( ฮั่นแน่! แอบอ่านอยู่หรือเปล่าคะคุณต่อ )
เอาเป็นว่าตอนนี้บอกกับเขาว่า
ตัวคุณเครียดและกังวลเรื่องอะไรอยู่ มากน้อยแค่ไหน
แล้วก็รอฟังคำตอบของเขาดีๆ

เอาไว้ลองหาโอกาสดีๆ ถามเขาดูไหมคะว่า

" ต่อ ..ถึงตอนนี้กูจะยอมคบกับมึง..แต่ถ้าวันนึง กูไปรักใครสักคนที่ไม่ใช่มึง แล้วเขาคนนั้นก็รักกูจริงๆ กูขอให้มึงปล่อยกูไปได้ไหมวะ ? นะกูขอร้อง.. "

แล้วลองดูว่าเขาจะแสดงอาการและตอบคุณยังไง (โอ๊ย !! ขนาดอ่านเองยังปวดใจบักคัก บักคักๆๆๆ...)

โดโรธี :
เคยมีใครสักคน ได้บอกฉันมา
ว่า เวลาใครกับเราให้เจ็บช้ำใจ... เฮ่ย! ไม่ใช่ค่ะคนละเรื่องแล้ว ( เผลอเคลิ้มไปหน่อยค่ะ)
คือว่า เคยมีใครสักคน(อีกละ)เล่านิทานให้หนูฟังว่า

ที่เมืองๆหนึ่ง...มีชายหนุ่มที่หล่อเหลาเอาการ(เอางาน?)อยู่คนนึง
(ทั้งเมืองมีคนหล่ออยู่คนเดียว?)
..............ซึ่งเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งหลายในเมือง
แต่เขาคบกับใครได้ไม่นานก็ต้องเลิกลา คนแล้วคนเล่า
พ่อของหนุ่มคนนั้น ด้วยความอยากให้ลูกชายของตนมีครอบครัวเสียที
วันนึง(อีกละ)พ่อของหนุ่มคนนั้นจึงถามด้วยความเป็นห่วงลูกชายว่า

"ลูกเป็นเกย์เหรอลูก?" (แน่ะ!..เข้าใจถามนะคะ)
"ไม่ได้เป็นครับ" (แน่ใจนะคะ)
"หรือผู้หญิงในเมืองนี้ไม่มีใครสวยพอที่ลูกต้องการเหรอ"
"เปล่าครับ พ่อ"
"แล้วทำไม ถึงไม่เลือกใครสักคนเป็นภรรยาเสียทีล่ะ"
"ผมยังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับผมครับ"
จากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็บอกกับพ่อเขาว่า
ขอออกไปตามหาคนที่ใช่สำหรับเขา และจะไม่กลับมาจนกว่าจะเจอ
หลังจากที่ชายหนุ่มจากไป ปล่อยให้พ่อเขาเฝ้ารอวันที่ลูกชายจะหวนกลับมาอยู่เนิ่นนานหลายสิบปี
แล้วในที่สุดลูกชายเขาก็กลับมา แต่เขาเห็นเพียงลูกชายเพียงคนเดียวจึงถามลูกชายว่า
"ไหนว่าจะกลับว่าพร้อมกับคนที่ลูกต้องการไง แล้วทำไมลูกถึงกลับมาคนเดียว ?หรือในโลกนี้ไม่มีคนที่เจ้าต้องการเลย?? "
" เปล่าครับพ่อ ผมเจอแล้ว "
" หรือว่า..เขาตายไปแล้ว?"
"เธอยังอยู่สุขสบายดีครับ"

"งั้นทำไมเขาไม่มาด้วยกันกับลูกล่ะ?
"เธอมาไม่ได้ครับ"
"ทำไมล่ะ?"
"เธอรอ คนๆนึงอยู่ครับ"
"รอ ..รอใคร?"
"คนที่ใช่ สำหรับเธอครับ"

"เขาคือคนที่ใช่สำหรับผม แต่ผมไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเขา.."

-----------------------------------------------------------

.

..

....

.....
หลังจากนั้น...ชายคนนั้นก็ได้ตัดสินใจหันมาชอบผู้ชายด้วยกันเอง
แล้วช่วยกันทำมาหากินจนร่ำรวยตลอดมา
แล้วนิทานเรื่องนี้ก็จบลงอย่างมีความสุข ฮิ ฮิ ฮิ

****หมายเหตุ
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในนิทานเรื่องนี้เป็นสิ่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้นผู้เล่าไม่ขอมีส่วนร่วมรับผิดชอบกับการกระทำใดๆที่อาจก่อให้เกิดปัญหาตามมาในภายหลัง
จบข่าวค่าาาา

โดโรธี  :
>"ไม่ไปกรูแฉ" น๊านนนนน...เชี่ยนี่
>
>"เอาซี๊ตัวมึงก็เสีย" 5 5 5
คำแนะนำจากในกระทู้นี้ได้ใช้ซักที
>
>"กรูไม่แคร์
อย่างน้อยกรูก็ไม่เคยไปหลอกจีบไอ้แหม่มแต่ถ้าเป็นเมิงโดนพวกไอ้แหม่มรุมตบแน่"
เจี๊ยกกกกกกกกกกก...!!!
>
เอ่อรู้ไหมคะว่า พอหนู(กลับมา)อ่านแล้ว
หนูกลับรู้สึกเห็นใจคุณต่อแทนที่จะเป็นคุณพลาดค่ะ
(อ๋าาา อย่าน้อยใจนะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณเสมอค่าาาา)แล้วก็นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาค่าา
" ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน "

เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย..แอบรักดอกทานตะวัน..แรกแย้มยามบาน อวดแสงตะวัน..ช่างงดงามเกินจะเอ่ย
ดอกเหลืองอำพัน ไม่หันมามอง..แม้เหลียวมา ยังไม่เคย.....ไม้ขีดเจ้าเอ๋ย เลยได้แต่ฝัน ข้างเดียว
ดอกไม้จะบาน และหันไปตาม แต่แสงจากดวงอาทิตย์

จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟ ขึ้นมา..เพียงปรารถนา ให้มีลำแสง สีทอง
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา เพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง..สักครั้ง

เขายอมทำทุกอย่าง(โดยไม่นึกถึงผลเสียที่ตัวเองอาจได้รับ)ไปเพื่ออะไร
คุณเองก็คงพอจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
เขาน่ะ เห็นอะไรดีๆหลายอย่างในตัวคุณ แล้วคุณล่ะคะ
เห็นสิ่งดีๆในตัวเขาหรือยัง ??
ทุกคนมีทั้งด้านบวกและลบในตัวกันทั้งนั่นแหละค่ะ
มากบ้างน้อยบ้างก็ว่ากันไปแต่คุณเลือกที่จะมองได้หนิคะ ว่าจะมองเขาในแง่ไหน

พลาดไปแล้ว :
ออกไปเรียนกลับมาก็เคลียร์งานเพิ่งได้เข้ามาอ่ะเหอๆ
ขอบคุณหลายๆคนนะที่ติดตามอัพเดทเหตุการณ์ประจำวันและยังให้กำลังใจต่างๆมากมาย
ต่อไปนี้ก็คิดว่าคงจะมารายงานสถานการณ์ให้รู้ทุกวันในกระทู้นี้แหละเพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้สึกว่ามีเพื่อนคุยไม่ต้องมานั่งอึดอัดอยู่ตัวคนเดียว
แถมยังได้คำแนะนำดีๆจากหลายๆท่านไปปรับใช้ในชีวิตด้วย
อ่ะไงก็ต่อเรื่องคืนวันลอยกระทงเลยแล้วกันนะ ฯลฯ

เจ๊ฉอด ดีเจแก่ ๆ แห่งคลื่น อีดอก เอฟเอ็ม 94 MHz สถานีที่มีแต่เรื่องมัน ๆ :
น้องเอ๊ย รักในวัยรุ่นน่ะ
เป็นประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีกแล้วนะ....พอหนูแก่ตัวไปอย่างเจ๊
แล้วมานั่งย้อนถึงวันวาน หนูจะรู้สึกดีกับชีวิต
ตอนนี้หนูยังเด็ก อายุแค่ยี่สิบนิดๆ ยังสนุกตามประสา
ยังไม่คิดอะไรโดยไตร่ตรองอย่างละเอียดพอหนูโตขึ้น
อายุมากขึ้นอย่างเจ๊สิ..หนูจะโหยหาวัยเยาว์และความรักที่มันผ่านมาไวเหลือเกิน
วัยและเวลามันแป๊บเดียวนะจ๊ะ พระท่านถึงบอกว่าจงมีชีวิตด้วยความไม่ประมาทเถิด
กรณีของน้องเนี่ย ยังวัยรุ่นทั้งคู่ ทั้งน้องและเพื่อนน้อง (ต้องเรียกว่าเพื่อน เพราะน้องยังเล่นตัว ไม่ยอมรับไมตรีจากเขาเสียที)
ทีนี้ไอ้วัยรุ่นเนี่ย มันก็ห่าม บุ่มบ่าม เอาแต่ใจ เหมือน ๆ กันหมด
เขาทำอะไรขวางหูขวางตา ทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด
หรือน้องเองก็เถิด ทำอะไรลงไปเพราะอารมณ์ เพราะความรู้สึกต่อต้านจากภายในลึก ๆ
ก็อย่าเอามาเป็นตัวตัดสินว่าใครจะเลวจะดีไปเสียทีเดียวนะจ๊ะ
เพราะบางทีเราก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเราทำไปลงไปเพื่ออะไร
ประสาอะไรกับคนอื่นที่ยังไม่บรรลุนิพพานเหมือนเรา
เจ๊ยังเชื่อมั่นนะคะว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามและเป็นพรอันประเสริฐที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์โดยเฉพาะ
( หมายถึงมีรักที่หลากหลาย ดูดดื่ม มีความซับซ้อนทางอารมณ์ และความละมุนละไมของเยื่อบาง ๆ ในหัวใจ บางครั้งเต็มไปด้วยความหวามไหว รัญจวน และซาบซ่านทุกขณะจิต)
ความรักไม่ได้ห่อขายข้างถนนให้ซื้อเป็นของกินเล่นเหมือนตะโก้แห้วหรือถั่วแระในกระจาด
ความรักหายากเหมือนแจ๊คพอตรางวัลหวยบนดิน เพราะบางงวดก็ไม่ออก
แต่สำหรับคนเฮง ความรักวิ่งมาชนเหมือนถูกแจ๊คพอตโครมเบ้อเร่อ
คุณน้องไม่ได้ซื้องวดนี้หรอกค่ะ เพราะคุณน้องไม่เล่นหวยอีก
คุณน้องไม่เชื่อมั่นในหวย เพราะคุณน้องผิดหวังจากงวดที่แล้วที่โดนกิน (แฟนคนแรกนอกใจ)
พอมางวดนี้มีแม่ค้าจับยัดใส่มือให้ บอกว่าเอาไปเถอะ
คุณน้องก็ยังลังเลอยู่ดีพอหวยออก ปรากฎว่าเลขที่เขียนบนหวยไม่ถูก
แต่มันดันไปถูกเอาแจ๊คพอตเข้า คุณน้องก็ทำตัวไม่ถูก
เพราะการถูกแจ๊คพอตแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบนี้มันธรรมดาซะที่ไหน
ต้องค่อย ๆ ทำใจยอมรับและมีความสุขกับเงินรางวัลหลักล้านที่ได้มาแบบฟลุคๆเจ๊จะบอกว่า ความรักน่ะ
ไม่ได้เหมือนหวยทุกครั้งไปที่ซื้อแล้วจะต้องถูกแต่ความรักมีโอกาสถูกแจ๊คพอตค่ะ
แล้วไอ้แจ๊คพอตเนี่ย ไม่ว่าหวยหรือความรัก
มันเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็ต้องการไม่ใช่เหรอคะเด็กโง่ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย
พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า แต่งตัวทาแป้งฉีดน้ำหอมให้หล่อเลยนะคะ
แล้วนั่งรถไปมหาวิทยาลัยไปรับแจ๊คพอตรักแหม้ เจ๊ก็ซื้อทุกงวดนะ ถูกแค่สองตัวล่าง อยากจะกรี๊ด

เปกีร่า :
ขออนุญาติคุณ พลาดไปแล้ว นำ link นี้ ไปแป็ะ เว็บ ของคุณเซ็งเป็ด แฟนคลับ ได้รึป่าวครับอยากให้ เพื่อนๆๆๆ ที่บอร์ดโน้นได้อ่านด้วยครับ เรื่องน่ารักมากๆๆๆเลย อ่ะ

พลาดไปแล้ว :
เพิ่งอ่านเจอรีพลายของน้องคนที่จะเอาเรื่องไปโพสเหอๆ..
ก็เอาไปโพสต์ได้ครับอนุญาตไม่มีปัญหาเลยแต่อย่าเอาไปพิมพ์ขายก็พอนะยังไม่อยากเป็นคนของประชาชนขนาดนั้น

ไงถ้าเอาไปลงก็ขอลิงค์ให้ด้วยแล้วกันนะ

[โดโรธี]

เข้ามาให้กำลังใจคุณ PEGIRA จ้าาา
ขยันจังเลยนะจ๊ะ  เห็นแล้วก็อดที่จะชมไม่ได้ค่ะ ( จริงๆก็ เข้ามาอ่านตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ อย่างที่ได้เคยบอกไป )
ว่าจะอ่านอยู่เงียบๆ แล้วเชียว แต่ก็อดใจไว้ไม่ไหว(อีกละ) แฮะ ๆ ๆ 
อ่านสบายตามากๆ เลยค่ะ ( แถมมีภาพน่ารักๆ อีก ) ชอบมากๆๆๆๆๆ เลยค่าาา ฮิฮิฮิ

ยังไงก็อย่าเพิ่งคิดเบื่อ หรือท้อไปก่อนนะคะ ( ไม่งั้นหนูจะเคืองคุณPEGIRA จริงๆด้วย เอ้า! )
เผื่อคนที่ยังไม่ได้อ่านน่ะค่ะ
อยากให้ได้อ่านกันเยอะๆ เรื่องน่ารักๆ แบบนี้

-------------------------------------------------

รักๆ กันไว้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่าาา

เอ่ออออ.... :try2:ขอบคุณค่ะ คุณ reenasase

[Aki_Kaze]

ตามทันแย้ว งิงง






***ไปลอยกระทงที่ม.เกษตร โอ้ววววเหตุใดใยข้าไม่ไปหนอ (ทำอย่างกะจะเจอ)***

[JaHkoNY]

เรายังไม่ได้อ่าน เหอะๆ เพราะต้องรีบไปแล้ว ขออนุญาติก๊อบเอาไปไว้ในเครื่องของเราเองนะคะ แหะๆ

ีรับรองว่าเราไม่เอาไปลงที่ไหนแน่นอน เพราะเราไม่มีเวลา เหอะๆ และเรารู้ว่ามันไม่ดี

ก๊อบเอาไปเก็บไว้อ่านเองให้อมยิ้มคงไม่ผิดช่ายม้าาตัวเอง   

[PEGIRA]

   
   
            ขอบคุณทุกกำลังใจที่ยังตามลุ้นและเชียร์ไอ้ต่อ (T^T)อย่างอุ่นหนาฝาคั่งนะครับ (ตกลงมันกลายเป็นพระเอกไปแล้วเหรอ..ฮึ?)
ก็ตามที่ค้างเอาไว้เมื่อวานนี้น่ะถ้าใครเห็นว่าไอ้ต่อดูเหมือนจะทำตัวดีขึ้นน่าสงสารซะเหลือเกิ๊นน..หึหึ คุณคิดผิด

หลังจากมันกลับไปตอนตีห้าเราก็เปิดเน็ทเช๊คเมล์แล้วก็มาอัพกระทู้อะไรไปตามเรื่องอ่ะ(แอบย้ายของจากกระเป๋าตังค์ใบเก่าเข้าใบใหม่ด้วย..เหอๆ แอบเห่อนิดนึง)พอประมาณซักเกือบๆแปดโมงก็ได้เวลาออกไปมหาลัยฯ



                     พอถึงมหาลัยฯกำลังเดินไปที่ตึกคณะเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น..(เอาเข้าจริงก็พอเดาออกล่ะว่าใครโทรมา)พอหยิบมาดูเหอๆ.......
เช้าๆแบบนี้ขอตรูอยู่อย่างสบายๆหน่อยนะโทษทีไอต่อตรูไม่รับสายเอ็งหรอกว่าแล้วก็กดตัดสายทิ้งสบายใจไปได้แป๊ปเดียวก็มีข้อความเข้ามา

             
             "ถ้าเมิงไม่รับสายนะกรูจะส่งแมสเซจเล่าเรื่องคืนนั้นไปให้คนทั้งคณะเลยไม่เชื่อเมิงลองดูสิ"............

               .........: ไอ้..ไอ่..ไอ้นิสัยไม่ดี...T^T


              แป๊ปเดียวมันก็โทรมาอีกคราวนี้ก็จำใจรับสายน่ะนะปุ่มโทรศัพท์ดูมันจะแข็งเหลือเกินกว่าจะกลั้นใจกดลงไปได้


             "ฮัลโหล มีเชี่ยอะไรครับ"..................... ทักทายพอเป็นพิธี

           
             "มาหากรูหน่อยดิที่โรงอาหาร"........................... เนี่ยนะธุระ ?


         
            "ไปทำไม.. ไม่เอ๊ากรูจะไปฟุบงีบหน้าคณะ" ......................ง่วงอ่ะนอนน้อยเมื่อคืน




           "จะมาไม่มา ............:..." ...............น้ำเสียงบ่งบอกเป็นนัยยะว่าอย่าขัดขืนนะเมิง ...T^T


                              กดวางสายไปแบบเหนื่อยอกเหนื่อยใจสุดท้ายก็ต้องพาตัวเองมายืนสะโหลสะเหลอยู่ที่หน้าโรงอาหารจนได้กวาดสายตา
มองหา :3129:อยู่ครู่นึงก็เจอมันนั่งอยู่ที่โต๊ะท้ายสุดในมุมหลืบเร้นลับมาก(ไปทำไรตรงนั้นฟะ) :confuse:เลยก้าวเท้าเดินไปหามัน


            "มีไรเมิง"..............ยืนค้ำหัวมันแล้วถาม


            "นั่งเด่ะ.."................มันพูดแล้วก็บุ้ยหน้าให้นั่งลง..แหมมึงไอ้ผู้มีอิทธิพลนอกรัฐธรรมนูญ

   
                       ก็นั่งแบบงงๆว่ามันเรียกมาทำไมมองสำรวจไปบนโต๊ะมีข้าววางอยู่จานนึงราดผัดผักกับไข่ดาวและน้ำหนึ่งขวด

             
            "ข้าวใคร..?" ...............ถามมันหน่อยดิ๊


           "ของเมิงอ่ะกินซะกรูรู้เมิงไม่ค่อยกินข้าวเช้า" .............. :e3:อ้าว..อ้าว...


           "ไม่อ๊าวว..กรูไม่หิว" .....................ความจริงเกลียดผักมากๆไม่กินผักเลย


           "เมิงต้องกินว่ะ.." .........................ดูมัน

         
           "ม๊ายยย...!!!"


          ก็เกลียดผักอ่ะตั้งแต่เล็กจนโตแม่ก็ไม่เคยบังคับให้กินแล้วนี่เขียวมาเต็มจานเลยจะกินเข้าไปได้ยังไงฟะเนี่ย.............


         "เมิงจะกินไม่กิน"...................... พอได้ยินคำนี้แล้วรู้สึกถึงลางร้าย


                         มันพูดแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเปิดหน้าจอโชว์ให้ดูแสดงให้เห็นถึงข้อความเตรียมพร้อมส่ง
จ่าหน้าหมายเลขถึงเพื่อนๆนับสิบคน...ฉิบหายแล้วไง...

             

           แค้นจนตัวสั่น:3125:แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้จำใจตักผักเข้าปากพยายามเคี้ยวแบบไม่หายใจไม่ให้ได้กลิ่นกลั้นใจกินจนผ่านไป
เกือบครึ่งรู้สึกเหมือนจะอ๊วกออกมาซะให้ได ้ ทรมานมากๆน้ำตาคลอมองหน้ามันแบบขอความเห็นใจสุดๆ



                "กรูกินไม่ไหวแล้ว..พอเถอะนะ..ขืนกินอีกกรูแหวะแน่เลย"


                 ฟังดูน่าสงสารมะพูดไปน้ำตาก็ปริ่มๆ:impress3:

               "ถ้าเมิงแหวะกูจะสั่งมาใหม่อีกจานเลยเอาสิ" ............ไอ้เจี้ย !! T^T..............


         ยี่สิบนาทีแห่งความทรมาน :freeze:ผ่านพ้นไปในที่สุดผัดผักนรกก็ผ่านคอลงกระเพาะไปจนหมดซัดไข่ดาวล้างปากแล้วกระดกน้ำจน
เกือบหมดขวดก่อนจะมองหน้ามันด้วยสายตาพยาบาท :mad:อย่างแรงมันมองแบบไม่ยี่หระแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยมาก


           "เมิงไม่ชอบกินข้าวเช้าอ่ะ..เลยเป็นโรคกระเพาะกรูเห็นขวดยาในห้องเมิง.." .....ตาดีนักนะเมิง..


"เมิงเลยมาบังคับให้กรูกินงั้นเส่ะ..บังคับกันไม่พอเมิงยังไม่สนเลยเหรอว่ากรูชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไรอ่ะ..หรือเห็นกรูทรมานแล้วเมิงสะใจหา..?"

           อารมณ์เสียจริงๆนะเนี่ย



"กินของพวกนี้แหละดีแล้วเมิงไม่ยอมกินผักเดี๋ยวก็ไม่สบายง่าย".........ตกลงเมิงเป็นพ่อกรูแล้วใช่มะเนี่ย..


                "ก็กรูไม่ชอบ" ...............ไงล่ะ..ปากยังเก่งเหมือนเดิม

               "เดี๋ยวเมิงชอบแน่เพราะกรูจะให้เมิงกินแบบนี้ทุกวันเลย" ใครก็ได้ช่วยตรูด้วยยยย


                     วันจันทร์ทั้งวันมันก็ตามติดแจแทบจะเหมือนตัวติดกันขนาดไปฉี่มันยังตามไป(จะบ้าตาย):sad4:จนแอบหนี
มันมาอยู่เงียบๆคนเดียวได้(เข้าเพลงพี่เบิร์ดเลยนะเนี่ย หุหุหุ)ครู่หนึ่งตอนเที่ยงๆอ้างว่าอาจารย์เรียกพบเลยหลบออกมาสำเร็จ


                      มานอนฟุบอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหลังคณะเช่นเคยเหนื่อยง่วงมากตาปรือจนจะลืมไม่ขึ้นพอกำลังจะเคลิ้มๆหลับ :sleep2:เสียง
โทรศัพท์ก็ดังอีก..(คิดในใจเมิงเอาอีกแล้ววว...) :pigscare2:แต่พอดูเบอร์ไม่ใช่เบอร์มันแฮะ..เบอร์ตู้ก็ไม่ใช่เลยกดรับสาย

                       
                   "ฮัลโหล.." .................พูดไปแบบงัวเงีย


                  "ฮัลโหลนาย..นี่เราคนที่เก็บโทรศัพท์นายได้น่ะ" O_๐!!! 


                           สะดุ้งเฮือกผลุดจากที่ฟุบๆอยู่เป็นนั่งตัวตรงทันที..เอาเบอร์กรูมาจากไหนฟะ.. ...........


      "ขอโทษนะเราแอบยิงเบอร์นายเข้าเครื่องมาตอนดูนายหาโทรศัพท์อยู่ในห้องน้ำน่ะ" อ่ะนะ..คนเรา ???


             "อ่า ครับ..แล้วมีอะไรให้ช่วยเหรอครับ" ..............จะมาขอค่าน้ำใจไม่ม ีนะเฟ้ยจน..


            "เปล่าหรอกลองโทรมาเฉยๆนายชื่ออะไรน่ะ..แล้วเรียนที่ไหนเหรอ" ไรฟะถามไมเนี่ย...


            "พลาดครับเรียนที่XXX" ..................บอกก็ได้


           
            "เราแบ๊งค์ (นามสมมุติ) อืม..วันพฤหัสนายว่างมั้ย"


             "เราเรียนอ่ะครับจนถึงบ่ายสอง".................... ก็ตอบไปตามจริง

         
             "อืมงั้นบ่ายสามเจอกันนะที่เมเจอร์รัชโยธิน".............  :oเฮ้ยย..ง่ายๆเงี้ยเลยเหรอ


             "เอ้ยย..เดี๋ยวๆครับ จะไปทำไมเหรอ".................... มึนมากๆตอนนี้


             "อุตส่าห์เก็บโทรศัพท์ไว้ให้นายก็เลี้ยงหนังเราซักเรื่องดิ"   :(เอ่อ..เอาเงินไปได้มะ150แล้วไปดูเอง.



            "คือ.." .........................พูดไม่ออก ???


           "โอเคนะเจอกัน"


           แล้วสายก็ตัดไปทุกอย่างตกอยู่ในความสงบเหลือเกย์คนนึงกับลมหนาวเบาๆที่พัดใบไม้แห้งปลิวผ่านตัวไป...



           แป๊ปเดียวโทรศัพท์ก็ดังอีกด้วยอารามคิดว่าคนชื่อแบ๊งค์เมื่อซักครู่โทรมาเลยรีบรับสายจะพูดให้รู้เรื่องแต่ทว่าคำแรกที่ได้ยิน..


           
            "เมิงอยู่ไหน..".....................ซวยละตรู



                    เย็นวันนั้นตอนกลับมามันก็ทู่ซี้ตามมาส่งตอนนั่งบนรถเมล์กระเป๋ามาเก็บเงินมีการทำฟอร์มจะออกให้แต่ไม่มีเศษตังค์สุดท้ายก็
ให้เราออกให้พอหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาไอ้นี่หน้าบานเลย


            "เอามาใช้ด้วยเหรอ"  .................ปากยื่นปากยาวมาเชียว


           "อืมดีกว่าทิ้งไว้ให้ฝุ่นจับ".......................... ความจริงก็ชอบอ่ะ..เหอๆ



                   "ดีๆ..เวลาเมิงหยิบมาใช้คิดถึงกรูด้วยนะ"


                             หลุดขำ :3063:ออกมาเลยนิดนึง...ไอ้เสี่ยวเอ้ย... ............ 


                              อมยิ้ม:cute_010:กับคำพูดมันไปตลอดทางบนรถพอหันไปมองมันก้เจอว่าสัปหงก:sleep2:ไปซะแล้วตัวมันเอง
ก็คงจะเพลียไม่แพ้เราล่ะมั้งนอนดึกพอกันแถมยังตื่นเช้าอีกนี่นาแอบมองหน้ามันตอนหลับประกอบกับนึกถึงคำพูดคำจากวนประสาทของ
มันเมื่อกี้นี้แล้วก็รู้สึกว่าบางทีมันก็ดูน่ารักดีเหมือนกันนะ (แค่น่ารักนะ.เหอๆ)



                                             พอมาถึงหน้าบ้านไอ้นี่เริ่มมาไม้เดิม.................


                  "กรูขอเข้าไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิ" ...................... :oนั่น..เอาแล้วไง


                 "ไม่..เมิงเยี่ยวข้างทางเนี่ยล่ะ.." .....................กรูไม่หลงกลเมิงรอบสองหรอกเฟ้ย..


                 "กรูหิวน้ำด้วย..นะเมิงนะ"  ...........................อ้างอีก


                  "เดี๋ยวกรูเอาน้ำออกมาให้เมิงแดกหน้าบ้านเนี่ยล่ะ" .........เอาสิไงกรูก็ไม่ให้เมิงเข้า


                                             เสียงประตูบ้านเปิดเริ่มสังหารณ์ใจไม่ดีและมันก็เป็นความจริง................



           "อ้าวมายืนคุยกันทำไมหน้าบ้านลูกแดดร้อนเข้ามาก่อนมา..มาๆ.." แม่อ๊ะออกมาทำไม!!! T^T



 "ดีค้าบแม่วันนี้แม่แต่งตัวสวยจังเลยจะไปงานไหนเหรอคับ" ระบบสอพลอ ออโต้ทำงานทันที



                         "อู้ย..อย่ามาแกล้งยอคนแก่เลยแม่ก็แต่งแบบนี้อยู่บ้านเนี่ยล่ะสวยตรงไหน" 



                                                          คำพูดกับสีหน้ามันไม่ตรงกันเลยนะเจ๊..



              "ก็แม่สวยอยู่แล้วจะแต่งไงก็สวยครับ..บลาๆๆ" สารพัดมันจะหามาพูด



         ปล่อยสองคนนั้นเค้ามีความสุขกันไปเราก็เดินไปเทน้ำกินมองไปทางมันแบบหมั่นใส้ไหนเมิงบอกปวดฉี่ไงไอ้เวง...จ้อลืมโลกเลยนะเมิง



         "แม่คับเดี๋ยวต่อไปให้พลาดมันสอนใช้โปรแกรมพิมพ์งานหน่อยนะครับ..ไปเว้ยกรูอยากเรียนแล้ว"


                        มันหันมาพยักหน้าหา..เหอๆสำลักน้ำเลยเชี่ยนี่เอาอีกแล้ว





                       โดนกึ่งลากกึ่งดึงมาบนห้องพอประตูปิดก็เตรียมใจแล้วล่ะว่าโดนแบบคราวที่แล้วแหงๆหลับตาปี๋ตัวเกร็งเลยแต่ก็นะเกร็งตัว
ตั้งนานทำไมมันไม่โถมมาซักทีเนี่ย..พอลืมตามองก็เจอมันยืนยิ้มอยู่




     "เมิงไม่ต้องกลัวขนาดนั้น..กรูไม่ทำอะไรเมิงหรอก กรูแค่อยากอยู่กับเมิงแบบส่วนตัวบ้างเท่านั้นเอง"



           อืมดูจากสีหน้าท่าทางแล้วไม่มีแววหื่นพอจะไว้วางใจได้เลยเดินเอาหนังสือไปวางไว้ที่โต๊ะกำลังจัดๆอยู่มันก็เดินมากอดจากข้างหลัง
แล้วเอาจมูกมาหอมไปที่ผมกลางหัว


                     "ทะลึ่งแล้วเมิง..ปล่อยเลย" ต้องตัดไฟแต่ต้นลม..เหอๆ :laugh3:เดี๋ยวเกิดอารมณ์ตามแล้วจะยุ่ง



                      "กรูไม่ปล่อย.." ..................กอดแน่นกว่าเดิมอีก


                     
                     "ปล่อยย..กรูอึดอัดจะจัดของ" :serius2:ดิ้นอ่ะแต่สู้แรงมันไม่ได้




                     "เมิง..กรูมานั่งเล่นห้องเมิงบ่อยๆได้มั้ย" ............พูดเหมือนเป็นห้างเลยนะเมิงมานั่งลงนั่งเล่น


           
                    "มาทำเจี้ยอะไร.. บ้านเมิงก็มี" ........................ออกแนวไล่



                     "คือเมิงจะมาบ้านกรูเหรอ" เจี๊ยกกกกก ........................ เข้าใจไรผิดมั้ยเอ่ย




                      "...."........................... พูดไรไม่ออก 




             "นะ..กรูอยากอยู่กับเมิงกอดเมิงได้แบบไม่ต้องกลัวใครเห็นแบบนี้น่ะ" พูดแล้วก็เอาจมูกมาดุนๆไซร้ที่ผม


             "เมิงไม่ใช่แฟนกรูนะ.."........................ อาจจะดูโหดร้ายแต่ต้องพูดให้มันรู้สึก


             "กูรู้.." ............................เสียงอ่อยไปทันที




             "เมิงต้องสัญญาว่ามาแล้วจะไม่ทำอะไรกรู..แบบคืนนั้น"................. เฮ้อ...ใจอ่อนน่ะ



                   หน้ามันยิ้มทันทียิ้มกว้างมากๆ:cute_010:เหมือนเด็กดีใจที่ได้ของเล่นยังไงอย่างงั้นเรามองแล้วก็รู้สึกดีนะแล้วก็นึกตลกตัวเอง
ในใจว่าทำไมต้องไปแคร์ไปยอมใจอ่อนอะไรกับมันขนาดนั้นด้วย.....................

                                    วันนั้นไอ้ต่อกินข้าวเย็นด้วยแล้วก็นั่งเล่นอยู่ในห้องจนถึงสองทุ่มกว่าๆก็กลับไป
(โดนสารพัดทั้งกอดทั้งหอมพอลามปามจะไซร้ก็ถีบออกจนรู้สึกขึ้นมานิดๆว่ากรูคิดผิดมั้ยเนี่ยที่อนุญาติให้มันมา)..



             วันอังคารที่เพิ่งผ่านไปที่มหาลัยฯค่อนข้างวุ่นวายน่ะและมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นนิดหน่อยไว้เดี๋ยวจะมาเล่าต่อเหอๆ..เครียด...

[FlukeHub]

โอ๊ย!!~ๆๆๆ  โรคหัวใจกำเริบ

คุณเป็นต่อน่ารักจริงๆให้ดิ้นตาย

ต่อไวๆครับ  กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม

[พลาดไปแล้วver.II]

กลับจากระยองมาแล้วครับเพิ่งถึงบ้านเมื่อซักครู่ใหญ่ๆเอง

เลยแวะมาดูในนี้หน่อย

ขอโทษผู้ดูแลด้วยนะครับที่สมัครสมาชิกซ้ำซ้อนเผอิญโง่ลืมพาสเวิร์ด...

[Junrai_Hyper™]

มาให้กำลังใจครับ

สู้ๆ 






ปล.


น้องครับ พี่ชอบสีชมพุนะครับ


แต่ม่ายอาวตัวหนังสือสีชมพูได้บ่


แก่แล้ว ตาลายอะ



555555


พุห์

[PEGIRA]

  โอ้วววววววววว   เจ้าของเรื่อง เค้า มาแว้ววววว   คุณพลาดครับเป็นไงบ้าง ไป เที่ยว ระยองกับ นาย เป็นต่อ  สนุก บ่    อิอิๆๆๆๆ    ท่าทาง สวีทหวาน แน่นๆๆๆ 55555+    อย่าลืมมาเล่าให้ฟังด้วยน่ะครับๆๆๆๆๆๆๆ

[มูมู่น้อย]

อิอิ  คุณพลาดไปแล้วมาแล้วจริง ๆ ดีจัง   เราก็เคยลืม password เหมือนกันเลย  5555  มะแปลก มะแปลก  เรื่องธรรมชาติ  แต่เรามั่วได้ทีหลังอะ คิก คิก 

[Aki_Kaze]

โอ๊ะๆ คุณพี่พลาดมาแว้ว คริๆๆ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ดีจายจังเลยได้เห็นคุณพลาดไปแล้วด้วย
กำลังสนุกถึงพริกถึงขิง
ต่อทำมายน่ารักด้ายจายขนาดนี้

ขำคุณพลาดเจงๆ หลุดออกมาแล้วนิว่าเป็นเกย์ รับรักต่อเตอะน้า คิกคิก

ปล.ใครจะให้ผมลบ user ไหน pm มาบอกด้วยนะครับ
โดยแจ้ง email ที่ใช้สมัครครั้งแรก คิกค พร้อมเหตุผล
ผมจะส่งเมลยืนยันไปอีกทีนะครับ เพื่อป้องกันความผิดพลาด
คิกคิก

[GoneOn]

 คุณพลาด ไม่กินผักเหมือนกันเลยค่ะ 

อิจฉาคนได้ไปเที่ยวจังน๊า 

[abcd]

มาช่วยหมูพูห์ยืนยันด้วยอีกคน แสบตากะสีจมพูมาก เพ่งซะตาแทบถลน

สวัสดีค่ะคุณพลาด  น่าอิจฉาจัง ชีวิตมีสีสัน ตกลงว่าชอบคุณต่อยังคะ อ๊ะถ้ามะชอบคงไม่ไปเที่ยวกะเค้าหรอกเน๊อะ คิกคิก

[peang]

   โอ้ว......อ่านแล้วรู้สึกถึงพลังเจง (เวอร์นิดนึง)

แต่ชอบมากๆเลย  อยากให้มา up ไวๆ  ตอนนี้ก็แทบจะไม่เป็นอันทำการทำงานแล้ว  เหอๆ(report ตั้งแต่เช้ายังมะเสร็จเรย)

มานั่งอ่านย้อนๆดู  วุ้ยๆๆๆๆ สนุกๆ  ลุ้นๆ  ดูท่าทางนายต่อ จะเป็นพระเอกไปซะแล้ว  แล้วก็กะลังจะมีชายชู้โผล่มา (คนที่เก็บโทรศัพท์)

โอ้ว........เห็นภาพเลยนะเนี่ย (จินตนากาสูงส่ง  )   

มาต่อไวๆนะจ้ะ   คาดว่าคงมีอีกหลายๆคนเลยแหละที่กะลังตกอยู่ในอาการลงแดงแบบเรา

[Junrai_Hyper™]

อ่านจบแย้ววววว


มาต่อไวๆ เลยนะครับ


ให้กำลังใจ ทั้ง คุณพลาด กะ คุณPEGIRA


สู้ต่อไป นักรบวาย



55555


พูห์

[FlukeHub]

ประชาชนเรียกร้องขนาดนี้

ต่อช้าระวังโดนประชาทัณฑ์นะครับ  <<..หรืออาจกลายเปงสหบาทาได้

รออ่านอยู่ฮับ  ต่อด่วน

[ไอ้หัวแห้ว]

 

มาต่อไวไวนะครับ

อยากอ่านมากกกกก

ถ้าเล่นที่บ้านนี่ เข้าอ่านในปาล์มไปแล้วววว แงๆๆ

 

[abcd]

  จะอ่านอ่ะ

[momoki]

 :angellaugh2:หง่ะ หนุก หนุก

จ๊อบๆๆๆๆ

มาต่อ ด้วยนคร้าบป๋ม รออยู่ หุหุ

[PEGIRA]

ไม่รู้เป็นอะไรครับ เครื่องผมเข้า เล้าเป็ดไม่ได้อ่ะ ( เน็ท ADSL ทีโอที 256) เข้าเว็บอื่นได้หมดเลย ยกเว้นเว็บเนี้ยอะ    นี้ อยู่ร้านเน็ท ถึงเข้าได้ครับ เดียวผมจะลองกลับบ้านไป ดูอีกที่น่ะครับ ว่าเข้าได้หรือยัง ถ้าเข้าได้จะรีบมาต่อให้ด่วนเลยครับ  ทนๆๆๆกันหน่อย น่ะครับ อย่าพึ่งลงแดง ตายกันก่อนละครับ   

[MyLoveMyBabe]

  ชอบจังเลยคับ เพิ่งเข้ามาอ่าน อยากอ่านต่อจังเลยคับ....มาเร็วๆนะครับ

[PEGIRA]

  มาแว้ว ครับ   ขอโทษที่ มาช้าครับ (ดีกว่าไม่มา)  คือ เครื่องผมตอนนี้ สัญาณมัน บอด สนิทเลยครับ เหอๆๆๆๆ ลงแดง เลยต้องมาเล่นเครื่องที่ร้านแทนครับ เข้าไม่ได้ตั้งแต่ เมื่อ วานแล้ว  เอาเป็นว่าผมเอามาต่อให้แล้วนะครับ


                 .......................................................................................................................................................



                มาต่อละนะ
           
               คราวที่แล้วเล่าไปจนถึงเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

                  วันอังคารที่ผ่านมาเป็นวันครบรอบหนึ่งสัปดาห์ที่เกิดเรื่องคืนนั้นขึ้นพอดีน่ะนะไม่คิดเหมือนกันว่าอะไรๆหลายๆอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ

                 ในเช้าวันอังคารหลังจากยันตัวลุกจากที่นอนได้ก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปมหาลัยฯพอขึ้นรถเมล์ได้ที่นั่งปุ๊ปเสียงโทรศัพท์ก็ดังทันทีพอดูเบอร์ก็พอคุ้นๆว่าเป็นของคนชื่อแบ๊งค์อะไรนั่นเลยรับสายกะว่าจะคุยให้รู้เรื่องน่ะ

                           
                   

"ฮัลโหล.." ......................รับสาย

                 

"ตื่นเช้านะนาย" .............เค้าตอบกลับมา

                 
                 

"อืม..มีธุระอะไรเปล่าครับโทรมาแต่เช้าเลย" ถามดูก่อนเป็นมารยาท

"ไม่มีอะไรหรอกโทรมาหาเฉยๆ.." ว่างมากเหรอไงหา  ?

"ครับเออนายคือเรื่องวันพฤหัสอ่ะครับที่นายนัด" อืม..เข้าเรื่องเลยแล้วกัน

"ทำไมเหรอ" โดนถามกลับแบบทันควันเลย

"คือว่า.." จะพูดไงดีฟะ

"เอ้ย...นายแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวเราต้องออกไปวิ่งแล้วอ่ะไว้คุยกัน.." ว่าแล้วก็ตัดสายไป..

              พูดกันไม่ทันรู้เรื่องเล้ยยย..พอเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงแล้วก็อดไม่ได้ต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่......
วันนี้ก็ต้องเผชิญนรกที่โรงอาหารเหมือนเดิม(คราวนี้ผัดผักบุ้งเขียวมาเต็มจานเลย)นึกถึงวันต่อๆไปแล้วก็อยากจะร้องให้ ..นี่แม้แต่ความสุขในการกินของตรูก็จะหดหายไปด้วยเหรอเนี่ย T^T............

"หมดแล้ว..พอใจเมิงยัง" พูดหลังจากกระเดือกคำสุดท้ายลงคอไปอย่างยากลำบาก

                               

"ดีแล้วเมิงหัดกินไว้..กินน้ำซะ" มันยื่นขวดน้ำให้

รับขวดน้ำจากมันมาอ่ะกระดกกินไปได้นิดนึงสายตาก็ดันไปสะดุดกับกลุ่มนศ.หญิงรุ่นน้องที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆถัดออกไปสองโต๊ะกำลังมองมาทางไอ้ต่อที่นั่งก้มหน้าก้มตาเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออยู่พอเห็นเรามองกลับไปก็รีบพากันหลบสายตามองไปทางอื่น

"ต่อเมิงรู้จักน้องกลุ่มนั้นมั้ยอ่ะ.." ลองถามมันดูซิ๊

" รู้จักคนเดียวที่สวยสุดน่ะน้องแอม(นามสมมุติ)ดาวคณะบริหาร" มิน่าหน้าตาน่ารักดี

                     นั่งอยู่ในโรงอาหารอีกครู่นึงก็ได้เวลาเข้าเรียนวันนั้นก็โดนตามแจทั้งวันเหมือนเคยจนตอนเที่ยงถึงได้เป็นอิสระเพราะมัน
โดนอาจารย์เรียกไปด่า 5 5 5  (แอบสะใจ)พอนั่งคุยกับเพื่อนไปได้พักนึงก็เกิดหิวน้ำเลยเดินไปซื้อพอจ่ายเงินอะไรเสร็จกำลังจะหันกลับก็เจอน้องแอมคนเมื่อเช้ายืนยิ้มอยู่..(แมร่งน่ารักฟ่ะ ขนาดตรูเป็นเกย์ยังแอบใจสั่นเลยเหอๆ..)

"หวัดดีค่ะพี่" พูดแล้วก็ไหว้มารยาทดีแฮะ..

"หวัดดีคับ" รีบรับไหว้แทบไม่ทันเหอๆ..

"พี่สนิทกับพี่ต่อเหรอคะ..เห็นนั่งกินข้าวด้วยกัน" ................ จะว่าสนิทก็ไม่เชิงน่ะ - -"

"อืมก็ธรรมดาครับเรียนด้วยกันเฉยๆ" ความจริงมันมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้นน้องแต่พี่บอกไม่ด๊ายย..

"ค่ะ..พี่คะหนูฝากนี่ให้พี่ต่อเค้าหน่อยนะคะ" พูดแล้วก็ยื่นถุงกระดาษใบเล็กๆให้

"อ่ะ..ได้ครับ" ก็รับมาอ่ะนะไม่รู้จะปฏิเสธน้องเค้ายังไง

"ขอบคุณมากค่ะพี่..ส่งให้ถึงมือพี่ต่อเลยนะคะ"

          พูดจบน้องแอมก็เดินไปหาเพื่อนที่ยืนรออยู่แล้วก็พากันเดินหายไปจากตรงนั้นเหลือเกย์คนนึงกับถุงกระดาษยืนมึนงงอยู่..:confuse:ระหว่างทางเดินกลับก็แอบแวะไปที่โต๊ะหินอ่อนหลังตึกคณะที่เดิมแล้วก็นะ..ขอดู(เจือก)นิดนึงอ่ะว่ามันมีอะไรข้างในนั้นพออ้าถุงออกดูก็เจอกล่องของขวัญเล็กๆกล่องนึงกับการ์ดสีชมพูหวานแหววหนึ่งใบเลยหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านดูข้างในมีลายมือของน้องแอมเขียนชื่อแล้วก็เบอร์โทรเอาไว้..เหอๆไอ้ต่อมันเนื้อหอมวุ้ย...แต่ถึงจะคิดแบบนั้นในใจก็ยังรู้สึกแปลกๆ

             นั่งมองการ์ดใบนั้นอยู่นานเลยทีเดียวล่ะ..ความรู้สึกในใจสับสนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตัวเองคิดอะไรอยู่กันแน่ตอนนี้

"ถ้าไอ้ต่อเป็นแฟนกับน้องแอม.." ในหัวเราตอนนั้นมันมีแต่คำนี้ดังก้องซ้ำไปซ้ำมา

                 

ชั่วแวบหนึ่งก็เหมือนเห็นภาพตัวเองเอาของไปให้ถึงมือมัน อีกวูบหนึ่งก็เห็นภาพตัวเองทิ้งของลงถังขยะไป

อะไรกันแน่ที่ใจเราอยากทำตอนนั้น

ไม่รู้ตัวเองทำไมต้องคิดมาก

แค่เอาของไปให้มันก็จบแล้วนี่.......................

ดีซะอีกถ้าเค้าเป็นแฟนกันมันจะได้เลิกมายุ่งกะเราซักที

แต่ถึงอย่างนั้นทำไมถึงมีความคิดบ้าๆว่าไม่อยากเอาไปให้มัน..................

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาตกใจมากสะดุ้งสุดตัวเลยพอดูเบอร์..เหอๆมันโทรมาจิกอีกแล้วเลยรับสายแล้วก็เดินไปหามันที่โต๊ะหน้าคณะ

"ถุงไรอ่ะ..."มันถามตอนเห็นเราเดินมา

หยุดคิดไปพักหนึ่งในที่สุดก็ตอบมันไป

"ไม่มีอะไรหรอกของคนเค้าฝากไว้" เหอๆ..ทำไมถึงพูดไปแบบนั้นนะ...ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ..

               เย็นวันนั้นมันก็มาขลุกอยู่ในห้องเหมือนเคยเราก็นั่งเช๊คอีเมล์ที่หน้าคอมมันก็นอนกลิ้งไปมาอ่านการ์ตูนบนเตียงเราก็เหลือบมองไป
ทางมันเป็นระยะๆนะด้วยความที่อยากจะพูดเรื่องบางเรื่องด้วยแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง..............................

"เมิงมานอนกะกรูดิ.." มันเรียก.................

"อืม.." ก็ลุกไปนอนข้างๆมัน

"ทำไมวันนี้เมิงว่าง่ายจังเนี่ย.." มันทำหน้าแบบงงมากๆแต่ก็เหมือนเดิมตะแคงตัวมากอดไว้ทันที

ก็นอนนิ่งให้มันกอดไปพักนึงนะในที่สุดก็ตัดสินใจเรื่องบางเรื่องได้

"ไอ้ต่อ..เมิงเคยบอกกรูว่าเมิงไม่ได้เป็นเกย์ใช่มั้ย..." เหอๆกรุยทางไปก่อนแล้วกัน

"...อืม ไม่ได้เป็นกับผู้ชายคนอื่นกรูก็เฉยๆกรูชอบเมิงคนเดียว" บ้า..กรูเขินนะ(หน้าแดงเลย)

"งั้นเมิงก็ยังชอบผู้หญิงใช่มั้ย.." เริ่มเข้าเรื่อง

"ก็ชอบ..ชอบดูชอบมองถ้าน่ารักๆสวยๆทำไมวะ.."

"คือว่า.." พูดแล้วก็ลุกจากเตียงไปหยิบถุงกระดาษที่วางไว้บนโต๊ะมาให้มัน

"น้องแอมเค้าฝากมาให้เมิง.."

มันผลุดลุกจากเตียงมารับถุงไปแล้วก็เอาของข้างในออกมาดูเปิดการ์ดอ่านแล้วก็เก็บลงถุงเหมือนเดิม..

"เมิงรับฝากเค้ามาทำไม.." มันถามเสียงเครียด

"..ก็เค้ามาฝากกรูให้เอามาให้เมิงนี่" กรูทำไรผิดเหรอ...

"เมิงรู้ว่ากรูชอบเมิง..แต่เมิงก็ยังทำตัวเป็นพ่อสื่อพยายามจะผลักกรูไปให้คนอื่นอีกเหรอ.." มันขึ้นเสียงใส่

"ก็ถ้าเมิงมีแฟนเป็นผู้หญิงเมิงได้ใช้ชีวิตแบบผู้ชายธรรมดาเมิงน่าจะมีความสุขมากกว่าต้องมาคบหลบๆซ่อนๆกับกรูนี่..."

เอาสิกรูก็ขึ้นเสียงกลับ

"เป็นเกย์น่ะ..มันลำบากนะเมิงถ้าเลือกเกิดได้กรูก็ไม่อยากจะเป็นแบบนี้..กรูอยากรักใครได้เปิดเผยไม่ต้องมาหลบๆซ่อนๆแล้วกรูก็ไม่อยากจะเป็นคนที่ทำให้เมิงต้องมาเจอชะตากรรมแบบนั้นด้วย" มันเงียบฟังเราก็ใส่ยาวเลย

"เมิงเป็นผู้ชาย..เมิงก็ไปมีชีวิตแบบผู้ชายเหอะ..อย่ามาจมกับกรูเลย.."

วินาทีที่พูดคำนี้ออกไปไม่รู้ทำไมในหัวใจเหมือนโดนบีบมันปวดจนขาแทบจะทรงตัวยืนไม่ไหวเลย...

ห้องตกอยู่ในความเงียบไปพักใหญ่

"แต่กรูเต็มใจ.." มันตอบกลับมา

[/size]

"หา....................." มันว่าไงนะ..

"กรูไม่แคร์หรอก..ใครจะมองว่ากรูเป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว เมิงไม่ได้บังคับให้กรูมาชอบเมิง เมิงไม่ผิดอะไร กรูเลือกเอง"

มันพูดแล้วเดินมากอดเหอๆ..ดิ้นนิดนึง :serius2:แต่สุดท้ายก็ยอมให้มันกอดไป

"กรูไม่สนสายตาใครหรอก..แค่เมิงเข้าใจกรูก็พอ..."

 

มันกอดเราแน่นชิดเข้าไปอีกรู้สึกได้ว่าตัวมันสั่นเล็กน้อย

"เมิงไม่ชอบกรู..กรูไม่ว่าแต่เมิงอย่าบอกให้กรูไปชอบคนอื่นได้มั้ย...เมิงไม่รู้หรอกว่ากรูปวดใจแค่ไหน.."

 จากตัวที่สั่นเบาๆเมื่อกี้มันมากขึ้นจนกลายเป็นสะอื้นน้ำตาของไอ้ต่อสองสามหยดตกลงบนบ่าจนเสื้อเปียกเราก็นิ่งอยู่แบบนั้นความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาในใจจนเมื่อเวลาผ่านไปครู่นึงก็ดันตัวไอ้ต่อออกมาและหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าให้มัน

"เมิงเช็ดซะ..ผู้ชายบ้าอะไรร้องให้" ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

มันนั่งลงบนขอบเตียงเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาที่เปียกบนแก้มของมันเฮ้อ..เมิงนี่นะเหมือนเด็กมากๆ

"กรูขอโทษ..กรูจะไม่ทำอีกแล้ว" อ่ะยอมรับผิดก็ได้ฟะ

                  มันมองหน้าแล้วไม่พูดอะไรแต่อ้าแขนออกสองข้างพยักเพยิดให้เข้าไปหามัน..ไอ้นี่ได้ทีเอาใหญ่เหอๆ..ยอมๆไปก็ได้ฟะ


พอมันกอดได้ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงเลยหน้าเราแนบอยู่ระดับอกมันพอดีเลยได้ยินเสียงหัวใจมันเต้นออกมาเบาๆใจเราตอนนั้นก็เต้นเร็วไม่แพ้กันน่ะเหอๆ...

"แล้วเมิงจะเอาไงกับของๆน้องเค้าอ่ะ.." พูดแล้วก็มองไปที่ถุงกระดาษบนเตียง

"กรูเอาไปคืนน้องเค้าเอง" รู้สึกสงสารน้องเค้าอ่ะบอกไม่ถูก..

มันนอนกอดไปมือก็เอาลูบหัวเราไปเรื่อยจนหัวยุ่งไปหมดจนพักนึงมันก็ดึงให้เขยิบขึ้นมาให้หน้าตรงกับมันเหอๆไม่กล้ามองหน้ามันน่ะ..เลยหลับตาซะรู้สึกหน้าแดงใจสั่นไปหมดแล้วมันก็พูดเบาๆข้างหู

" พลาด..กรูขอนะ.." เหอๆ..มึงขอของปลอบใจราคาแพงจังเลยนะ

"อืม..เมิงจะทำไรก็รีบทำเหอะ" เหอๆอารมณ์มันไปแล้วนี่..

มันขยับตัวขึ้นคร่อมอ่ะแล้วก็ไซร้ๆคอ(เล่าไปก็อายนะเนี่ย)เราก็นอนตัวเกร็งเลยน่ะ(ไม่ได้เคยบ่อยนี่หว่า)...มันไซร้ไปพักนึงก็เลื่อนมาจูบปากมือมันก็ปลดกระดุมเสื้อนศ.ของเราไปด้วย(ชำนาญมากกก....)และแล้ว

"กินข้าวได้แล้วลูกแม่ทำเสร็จหมดแล้ว..."

เสียงคุณนายร้องเรียกพร้อมเคาะประตูแบบรัวไม่นับ

"ค้าบบบบแม่.." ตะโกนตอบไปตัวเด้งออกจากเตียงมือรีบติดกระดุมจัดเสื้อผ้า

      หันไปมองเจอไอ้ต่อนอนคว่ำฟุบหน้าบนเตียงดิ้นพลาดๆไปมาส่งเสียงฟึดฟัดแบบขัดใจ..เหอๆไว้วันหลังปลุกอารมณ์กรูใหม่นะเมิงวันนี้ไฟราคะกรูมอดละ.....................


เช้าวันพุธ..เมื่อวานหลังจากมันบังคับเรากินข้าวเสร็จก็เอาถุงของขวัญไปคืนให้น้องแอมดูท่าทางเธอก็ไม่ได้รู้สึกเฮิร์ทอะไรมาก(ก็นะดาวคณะนี่พลาดไปหนึ่งคงยังมีดีๆกว่าไอ้ต่ออีกเยอะแยะ)สรุปก็เลยผ่านไปได้ด้วยดี.......



ยังเหลือเรื่องคนชื่อแบ๊งค์ว่าจะเป็นยังไงต่อไปวันนี้คือวันที่นัดแล้วด้วยยังไงรอดูก่อนว่าเค้าจะโทรมามั้ยแล้วค่อยหาทางอีกทีแล้วไงจะมาเล่าให้ฟังแล้วกัน..

[พลาดไปแล้วver.II]

เข้ามาดู..

ที่นี่ตามอยู่เยอะเหมือนกันน่ะเนี่ย แหะ แหะ แหะ... 

เร่งหน่อยๆ...5 5 5 

[FlukeHub]

เหอๆๆๆ

เจ้าตัวเขาเร่งเองเลยนะนั่น

ลงตัวด่วนนะคุณ PEGIRA

คุณพลาดมารีเควสเองแล้วครับ

ผมรออ่านอยู่นะ

[abcd]

   เอ้า ด่วนๆๆๆๆๆๆ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ต่อๆๆ โธ่คุณแม่น้อ ไม่รู้เวล่ำเวลาเล้ย 
คนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม ดูดู

นานๆที นายพลาดจะพลาด 
เพราะรู้ใจตัวเอง เมื่อกำลังจะเสียของรักไป
 

[PEGIRA]

เหอๆๆๆๆ  คุณ พลาด มาเร่ง เลย อ่ะ งั้นอยู่เฉยม่ะได้แล้ว ใจเย็นๆๆๆ น่า เฮียๆๆ ทั้งหลาย  พยายามอยู่ (เครื่องผม เพิ่งเข้าเล้า เป้ดได้เนี้ย ไม่รู้เป็นไร 3วันดี 4 วันไข้ จริงๆๆๆ ไอ้ เน็ท ADSl ทีโอที เนี้ย ไป ต่อ เน็ท บ้าน เพื่อน 56เค ยังเข้าได้เลย เนี้ย ลุกมา ตี 5 กว่าๆๆๆ มาอ่านหนังสือ สักพัก แล้วลอง เข้ามาดู  ....เออ เว้ย เข้าได้แว้ววว   555555+   คนเอาลง จะลงแดงตายเหมือนกัน................. 


           ปล.  ช่วงนี้ จ้องคอม มากไป ปวดตาเลย  ตาแห้ง อ่ะ  เหอๆๆๆ กลัวตาบอด
                         ........................................................................................................................................................




                 มาต่อเรื่องของวันนี้น่ะ.....................



                 ตื่นสายมากกว่าจะฝ่าดงรถติดไปถึงมหาลัยฯก็เกือบได้เวลาเข้าเรียนแล้ว(ซื้อนมในเซเว่นกินแล้ววิ่งเข้าคลาสเลยวันน
ี้รอดมื้อเช้านรกของไอ้ต่อได้วันนึง)

พอเข้าคลาสไปกำลังมองหาที่นั่งก็เจอมันนั่งอยู่ท้ายห้องและส่งสายตามองประมาณว่า

"เมิงมานี่เลย"

จำใจเดินไปนั่งข้างๆมัน..(ความจริงอยากนั่งกับเพื่อนอีกคนมากกว่าอ่ะ..T^T)

"ทำไมมาสาย" มันถาม

"กรูตื่นสาย..รถติดด้วย" ก็ไม่ได้โกหกนะ

                 
                   

"แล้วเมิงกินอะไรมารึยัง" นั่น..นั่น..

"กินแล้ว..กรูซื้อขนมปังกับนมในเซเว่นกินแล้ว" ความจริงแค่นมอย่างเดียวน่ะ.......

                         

"งั้นกลางวันเมิงต้องกินเยอะๆนะ.." นี่เมิงเป็นพ่อกรูเรอะ..?

                                 

"ค้าบ ค้าบ..กรูจะเรียนแล้วเลิกคุย"  :yes2:เหอๆ ตัดบท

นั่งฟังบรรยายไปพักใหญ่ๆหันไปอีกทีก็พบไอ้ต่อจากไปเฝ้าพระอินทร์อย่างสงบเรียบร้อย:sleep3:เสียงหายใจมันดังจนเกือบเหมือนกรน
ออกมาเบาๆมองมันแล้วก็นึกขำน่ะ:meaw:พอจบคลาสมันก็ยังไม่ตื่นอาจารย์ก็เหมือนจะเห็นนะแต่คงชินซะแล้วเรื่องปกติของมันนี่นาสำหรับ
อาจารย์แค่มันมาเข้าเรียนก็นับว่าบุญมากๆแล้ว(ตอนปีหนึ่งมันโดดกระจาย..)

เพื่อนๆออกไปหมดแล้วในห้องตอนนี้มีเราที่กำลังเก็บของกับมันที่ยังหลับไม่ตื่นพอเก็บของเสร็จก็ยืนมองมันหลับคิดอยู่ครู่นึงว่าจะปลุก
มันยังไงดีสุดท้ายเลยเอาหนังสือฟาดไปบนโต๊ะที่มันฟุบแรงๆเลยได้ผลแฮะ..สะดุ้งสุดตัวแบบกระเด้งขึ้นจากโต๊ะเลยหน้าตาเหรอหรา:e6:
มากพอมันเห็นเรายืนหัวเราะอยู่มันก็อายหน้าแดง ::)แล้วก็ทำเป็นบิดขี้เกียจแก้เขิน(เอาน่ากรูรู้ว่าเมิงเขิน..)

"เมิงเล่นไรเนี่ย.." มันถามไปเอามือเกาหัวแกรกๆไป

"เปล่ากูตบแมงขี้เกียจให้เมิงเห็นมันบินมาเข้าตัวเมิงเป็นฝูงเลย.." หลอกด่า

           

"มันมาตอมดอกรักที่กรูปลูกให้เมิงไง"

                     

อ๊วกกกกกกกกก..  :oak:ไอ้เจี้ยนี่คิดได้ไงฟะ...เน่ามาก

เหอๆหน้าแดงพูดไรไม่ออกเลยเดินหนีมันออกมาเลยพอกำลังจะลงจากตึกเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นหยิบขึ้นมาดูเบอร์ก็เห็นว่าเป็นคนชื่อแบ๊งค์
โทรมาเหอๆเอาไงดีฟะ :confuse:ไอ้ต่อก็เดินตามมาจะทันแล้วไม่รู้จะเอาไงดีปล่อยไว้แบบนั้นเสียงเพลงเรียกเข้าก็ดังไปเรื่อยๆ

"เมิงไม่รับโทรศัพท์อ่ะ.." มันถามตอนเดินมาทันพอดี   

หันไปมองหน้าไอ้ต่อไม่รู้จะตอบไงดี..เลยกดตัดสายไปซะงั้นตัดปัญหา

"อ้าว..เมิงไม่รับสายล่ะเผื่อเค้ามีธุระ.." ธุระเจี้ยไรล่ะ..ช่างไม่รู้เลยนะเมิงนะ..

"ช่างเหอะ..ไม่สำคัญหรอก.." กดปิดเครื่องแล้วเก็บลงกระเป๋ากางเกง

                    ไอ้ต่อทำหน้างงๆแต่ก็ดูเหมือนมันจะไม่ได้ใส่ใจอะไรมากพอเราเดินลงบันใดไปมันก็รีบวิ่งตามลงมากอดคออย่างแรงจน
เกือบหน้าทิ่ม..(เมิงทำอะไรเบาๆไม่เป็นเลยใช่มะ..)

"ไปกินข้าวได้แล้วเมิง.."  :oนั่น..กรูอุตส่าห์เงียบแล้วนะ

                 

"กรูจะไปกินกับพวกไอ้เอ๋..เมิงก็ไปกินกับเพื่อนเมิงเด๊ะ.."

                                         

เหอๆไล่เล็กน้อย :cute_021

                                   

"เมิงจะมามั้ย.."

มันพูดพลางล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา(หากสงสัยว่าทำไมต้องล้วงโทรศัพท์ออกมาอ่านได้ตอนบนๆ..T^T)

                                                           

"ไปก็ได้.." ไอ้นิสัยไม่ดี...

                                   

อาหารเที่ยงวันนี้คือนรกของแท้แตงกวาผัดบ้าบอคอแตกอะไรไม่รู้..รู้แต่ว่าเหม็นมากกก...

     (คนอื่นอาจจะไม่เหม็นแต่ข้าพเจ้าเกลียดกลิ่นแตงกวา)กินไปได้สามคำต้องวิ่งไปแหวะที่รางก๊อกน้ำข้างๆโรงอาหารพอกำลังเดินกลับมา
ก็เจอน้องแอมยืนยิ้มอยู่..(เหอๆอะไรอีกฟะเนี่ย..)


                                                         

"พี่ก็ไม่บอกหนู.." น้องเค้าพูดแล้วยิ้มๆ

                 

"บอกไรอ่ะครับ" กรูงงครับ

             

"ถ้าพี่บอกหนูนะว่าพี่คบกับพี่ต่ออยู่..หนูจะได้ไม่ต้องทำให้พี่ลำบากใจเรื่องเมื่อวานซืนไง"

                   

อ๊ากกกกกกกกก... :sad5:ไอ้ต่อมันไปพูดไรกับน้องเค้าฟะเนี่ยยยยยยย

               

"เอ่อ...น้องแอมพูดถึงเรื่องอะไรอยู่คับเนี่ย..":try2:แอ๊บแบ๊วไปก่อน..เนียนไว้เดี๋ยวดีเอง..

"โห..พี่ไม่ต้องทำไก๋แล้ว..ไงไม่ต้องห่วงอ่ะหนูไม่ไปบอกใครหรอกถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะพี่..ไปละ"

                                 

และแล้วเธอก็จากไปปล่อยให้เรายืนงงอยู่คนเดียว..

พอกลับมาถึงโต๊ะก็เจอไอ้ต่อจัดการข้าวจานนั้นไปแล้วและมีข้าวผัดจานใหม่วางอยู่..

                           

"เมิงกินซะกรูซื้อใหม่มาให้แล้ว.." อ่ะนะ.. ???

"เมิงไปพูดไรกับน้องแอม" ต้องมีเคลียร์หน่อยละ..

"เปล่านี่ก็แค่พูดไปตามจริง" จริงพ่-เมิงเด่ะ...

"ไอ้...ห่า.." หมดคำจะด่ามัน

       "เอาน่าเมิงน้องเค้าไม่บอกใครหรอกแล้วอธิบายไปแบบนั้นมันดีกว่าน่ะน้องเค้าเข้าใจง่ายดี" ใช่สิ..เมิงมันด้าน..


          หลังจากเรียนเสร็จตอนบ่ายสองก็โดนไอ้ต่อสั่งให้นั่งรอมันเล่นบอลเสร็จก่อนแล้วจะไปส่งบ้าน(กรูกลับเองได้..ปล่อยกรูไปเถอะ..T-T)
ตอนนั้นลืมเรื่องนัดอะไรไปหมดแล้วพอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเครื่องได้แป๊ปเดียวก็มีสายเข้าทันทีหลังจากชั่งใจอยู่นานก็ตัดสินใจรับสาย
พูดกับเค้าให้รู้เรื่องไป

"นายไม่รับสายเลยอ่ะ ปิดเครื่องด้วย.." เหอๆ..ก็จริงของเค้า

"โทษที..เราเรียนน่ะ" ก็ว่ากันไป..

"แล้วทำไมนายไม่มาตามนัดอ่ะ.." เข้าประเด็นเร็วดีจัง

"เอ่อ..เรามีธุระนิดหน่อยน่ะ..โทษทีนะ" ดูนาฬิกาก็บ่ายสามกว่าแล้ว

"เราไม่เห็นนายทำธุระอะไรเลยนะ" ..เห ..ว่าไงนะ

                หันไปมองรอบตัวและแล้วก็เจอใครบางคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้างสนามบอลผู้ชายผมสั้นคนเมื่อคืนนั้น..ตามมาถึงนี่เลยเหรอฟะเนี่ย...
เค้าวางสายแล้วเดินมาหาเราที่นั่งอยู่อีกฝั่งตอนนั้นอารมณ์อึ้งมากพูดอะไรไม่ออกเลยพอเค้าเดินมาถึงก็ลงนั่งข้างๆเราก็กระเถิบหนีออกห่างมานิดนึง

"ว่าไงอ่ะนาย..ไม่เห็นทำธุระอย่างที่ว่าเลย" ตายๆๆๆเอาไงดีฟะเนี่ย..

"คือนาย..คือ.." พูดไม่ออก บอกไม่ถูก

"หืมม์.." ยื่นหน้าเข้ามาใกล้

ในขณะที่คิดว่าจนหนทางแล้วตอนนั้นเสียงใครบางคนที่เหมือนสวรรค์ส่งมาช่วยก็ดังเข้ามา

"พลาดกลับบ้านเว้ย.." ไอ้ต่อวิ่งเหงื่อซ่กเข้ามาและหยุดมองดูอยู่อย่างงงๆ

                           "เออนาย..นี่แฟนเราอ่ะ.."

ยันตัวลุกไปกอดคอไอ้ต่อทันที..เอาวะขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน

"จริงเหรอ.." แบ๊งค์ทำหน้าตาเหมือนไม่ค่อยเชื่อ..

"ก็จริงดิแล้วนายเป็นใครอ่ะ" ไอ้ต่อรับมุขทันที..ได้โอกาสเลยสิเมิง -_-"

"เราไม่เชื่ออ่ะ..พิสูจน์ให้ดูหน่อยดิ" จะให้พิสูจน์ไงฟะ.....  ???

               

"นาย...#%$@"

กำลังจะพูดก็พูดไม่ออกถึงกับร้องออกมาแบบไม่เป็นภาษาเลยเพราะไอ้ต่อคว้าคอไปจูบซะงั้น

ผลักมันออกได้รีบมองไปรอบๆตัวเลยตายห่าแล้วกรูไอ้ต่อนะไอ้ต่อเมิงเล่นกลางแจ้งแบบนี้เลยเหรอ...แต่มุมที่ยืนเป็นมุมอับมีต้นไม้ใหญ่บังพอ
ดีดูแล้วก็พอโล่งใจไปได้ว่าน่าจะไม่มีใครเห็นหันไปมองหน้าแบ๊งค์ดูเหมือนจะอึ้งๆไปนิดๆเหมือนกัน(เป็นไงล่ะเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ
ไอ้ต่อเหอๆ..อึ้งไปสิ)




                                 

"อื้มม..งั้นเราไม่กวนละ..ไว้คุยกันวันหลังแล้วกัน"

                       

แล้วแบ๊งค์ก็เดินออกไปจากสนามเรื่องจบลงง่ายกว่าที่คิดไว้เยอะ..

พอแบ๊งค์ลับสายตาไปก็ถึงเวลาสะสางไอ้ตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆ

"เมิงทำเฮรี้ยอะไร..เมื่อกี้หา" พูดแล้วยกขาจะถีบมันแต่มันหลบได้ไวเป็นลิงเลยไอ้นี่

"เอาน่าเมิงมุมนี้ไม่มีคนเห็นหรอก..ว่าแต่เมื่อกี้ใคร เมิงนอกใจกรูเหรอ"

แล้วเมิงเป็นอะไรกะกรูล่ะ..

       

"เอาน่าเมิง ช่างแมร่งเหอะ.." พูดแล้วก็หยิบหนังสือแล้วก็หันไปหามัน

"เมิงจะกลับได้ยัง"

         มันรีบวิ่งตามมากอดคอแล้วก็พาเดินไปป้ายรถเมล์หน้ามหาลัยฯปากก็ฮัมเพลงๆ:music:เดียวกับที่มันฮัมในแท๊กซี่วันลอยกระทงออกมาเบาๆ



        ถ้าหัวใจฉันมีปีกบิน จะผกผินบินไปหาเธอ หอบความรักท่วมถ้นจนล้นเอ่อ ไปมอบให้เธอแม้จะอยู่แสนไกล

เพลงอะไรของใครนึกไม่ออกแต่ฟังจากทำนองที่มันฮัมออกมาน่าจะเก่าพอควรเหอๆ..

หลังจากมายืนที่หน้าป้ายรถเมล์ได้ครู่หนึ่ง..

"วันนี้ไปบ้านเมิงหรือบ้านกรูดี.." จำเป็นต้องเลือกเหรอฟะ..

"ไปทั้งสองบ้านเลยอ่ะ เมิงไปบ้านเมิง กรูก็ไปบ้านกรู..โอเคมะ" เหอๆ..ขอเสนอ

                ถามไปก็เท่านั้นสุดท้ายมันก็มานอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงในห้องเราอยู่ดีวันนี้ต้องเอาเสื้อผ้าให้มันเปลี่ยนเพราะตัวเหงื่อเต็มไป
หมดเลยไล่มันไปอาบน้ำด้วย

"พลาด.." เรียกไมฟะ...........

"หืม..มีไร" ปากตอบมือยังพิมพ์คุยเอ็มเอสเอ็นกับเพื่อน

                 



                             

"เป็นแฟนกรูนะ.."

บ้า..เมิงถามไรแบบนี้กรูเขิน. .

"ไม่.."  :no2:ตอบไปแต่ก็หน้าแดง เหอๆ

"น่า........................"

มันพูดยานคางแล้วก็เลื้อยมาแหงนจ้องหน้าเรา เหอๆพยายามหลบสายตามันสุดๆ

"ไม่ใช่ตอนนี้..." :no2:ปัดๆไปก่อนแล้วกันน่ะ..

"งืม..งั้นกรูจะรอ" เหอๆ เชิญ..

                       

เย็นวันนั้นบนโต๊ะอาหาร(พักนี้มันมากินข้าวเย็นทุกวันเลยน่ะ)ขณะที่กำลังกินๆอยู่จู่ๆไอ้ต่อก็พูดขึ้นมา......

"แม่ครับ..วันเสาร์อาทิตย์นี้พลาดกับต่อจะไประยองแม่เอาอะไรเป็นของฝากมั้ยครับ"

                           

สำลักข้าวทันที ...ไอ้เลวเอาอีกแล้วนะเมิง...T^T

แต่ฝันไปเถอะคุณนายเค้าไม่นิยมให้ลูกไปไหนไกลๆเนอะๆหันหน้าไปมองหน้าแม่ตัวเองด้วยความหวังแรงกล้าแต่ทว่า...

"ไม่เอาอะไรหรอกลูกลำบากเปล่าๆเที่ยวให้สนุกน่ะแม่ฝากมันด้วย.."

แม่..ไม่น๊าาาาาาาาาาาาา....

"ค้าบแต่เดี๋ยวต่อจะหาของสวยๆเหมาะกับแม่มาฝากแล้วกันครับ"

ซื้อผ้าดิบมาห่อศพตรูด้วยนะ..ตรูจะโดดผาตาย

พอกลับขึ้นมาบนห้องก็ได้เวลาระบายสิ่งที่อัดอั้นมานาน

"เมิง!!! กรูไม่ไปกะเมิงนะ" เอาสิคราวนี้ตรูไม่ยอมจริงๆอ่ะ

"ไม่ได้นะเมิงกรูขอแม่เมิงให้แล้ว" เกี่ยวไรล่ะ เจี๊ยยย!!!

"ไม่ไปเมิงกรูมีงานทำเยอะแยะเลย" ..ข้ออ้าง

"เอาไปทำที่นั่นด้วยก็ได้ไง..เมิงอยู่กับสองคนที่ทะเลโรแมนติกออก"  โรแมนติกกะผีน่ะสิ..

"ไม่..ไงกรูก็ไม่ไปเมิงอย่ามากล่อมกรูให้ยาก" ฟังดูเด็ดเดี่ยวมะ

"เหรอ.." พูดแล้วก็ล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง...

"...." เงียบไว้ก่อนคุมเชิง

"แน่ใจนะ.." มันกดโทรศัพท์จึ๊กนึงคงเข้าเมนูSMS

"...." ยังคงเงียบ

"ไม่ไปแน่นะ.." กดโทรศัพท์อีกจึ๊กนึงคงเข้าตรงเมนู Draft

"....เอ่อ.." เริ่มทำใจนิ่งไม่ไหว. .

"แน่น๊ะ..." กดอีกจึ๊กนึง..

"ไปยังไงอ่ะ..." หนอย..แพ้มันอีกแล้ว...T^T

         "ก็เดี๋ยวกรูเอารถพ่อไปไม่ต้องห่วงกรูไม่ให้แฟนกรูลำบากหรอก.." ใครแฟนมึงไม่ทราบ.. 

"อย่ามาทะลึ่งเมิง..."

                 

พูดแล้วก็ล้มตัวลงนอนฟุบลงที่นอนแบบหมดอาลัยตายอยาก...เฮ้ออ...นึกว่าสุดสัปดาห์จะได้อยู่บ้านสบายๆซะอีก..

มันล้มตัวลงมานอนข้างแล้วก็สอดแขนลอดใต้ตัวเข้ามากอดไว้..แล้วเอาจมูกมาดุนๆไซร้บนหัวแล้วกระซิบข้างหู

"กรูดีใจนะที่มึงบอกคนนั้นว่ากรูเป็นแฟนเมิงน่ะ.."

"ก็แค่พูดเอาตัวรอด..ไม่ได้จริงซะหน่อย" เหอๆ..พูดไม่มองหน้ามัน 

"กรูจะทำให้ซักวันนึงมึงพูดแบบนั้นออกมาจากใจจริงเลย.." ........

กว่าจะถึงวันนั้นกรูคงตายเพราะเมิงก่อนน่ะ...

วันนี้เดี๋ยวเตรียมตัวออกไปเรียนแล้วไงเดี๋ยวจะมาเล่าเหตุการณ์ส่วนของวันนี้วันก่อนไประยองให้ฟังแล้วกันน่ะ...