บทที่ 12
หลังจากที่คุยไลน์กับไอคินไปเมื่อวันเสาร์ มันก็เหมือนจะเข้าใจดี เพราะมันไม่ได้โทรมาหาให้ผมกระอักกระอ่วนใจ จะมีก็ไลน์มาบ้างก่อนมันจะนอน และไม่ได้พูดอะไรให้ผมต้องคิดมากอีกเลย เมื่อเช้าตอนจะมาเรียน เจอกันใต้หอ ผมกับมันก็ยังสามารถคุยกันได้ปกติ แม้ผมจะแอบเขินสายตามันนิดหน่อยก็ตาม
น่าแปลกที่ผมรู้สึกไม่กล้าสบตามันตอนนี้ ยิ่งกว่าหลังจากเรามีอะไรกันครั้งแรกเสียอีก อาจจะเป็นเพราะครั้งนั้นมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของผม ไม่ได้มีความรู้สึกซับซ้อนมาเกี่ยวข้อง และคิดว่ามันเองก็คงไม่ได้คิดมาก...มั้ง ต่างจากการที่มันมาสารภาพกับผมแบบนั้น เหมือนมันโยนโจทย์มาให้ผมคิดคำตอบ ซึ่งผมเองก็ยังคิดไม่ออก....
ผมเดินเข้าห้องเรียน แล้วก็ต้องส่ายหัวกับอาการตื่นเต้นออกหน้าออกตาของไอขี้เสือกนิล วันนี้ผมเจอมันครั้งแรกหลังจากที่มันอยู่ร่วมในเหตุการณ์คืนนั้น มันคงใช้ความอดทนไม่น้อยที่จะไม่ไลน์หรือโทรมาถามผมเรื่องไอคิน....แต่ดูแล้ววันนี้ผมคงไม่รอด ต้องโดนมันซักละเอียดแน่ๆ
“อ่ะ มึงเล่ามา” นั่นไง พูดผิดที่ไหน มันเปิดประเด็นแล้วครับ
“เล่าไรวะ มึงก็อยู่กับกูคืนนั้น”
“ไม่ดิ่ ก่อนหน้านั้นดิ่ มันมาชอบมึงตอนไหนวะ?”
“กูไม่รู้” ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเริ่มคิดแบบนั้นกับผมตอนไหน
“มึงก็เงี้ย ขี้อ่อยไง อ่อยเค้าไปทั่ว”
“อ่อยเชี่ยไร ด่ากูอีก กูไม่ได้ทำไรเลย”
“มึงทำ...แต่มึงไม่รู้ตัว ไอซี” ไอภูมิครับ มันขยับมาร่วมวงเสือก นี่ถ้าไอเปิ้ลมาอีกคน ผมคงต้องออกไปตั้งโต๊ะแถลงนอกห้อง
“กูทำไร กูอยู่ของกูเฉยๆ”
“มึงอ่ะ ชอบอ่อย พอเค้าชอบมึง เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้น มึงก็ทำเค้าเสียความรู้สึก...รินก็คนนึงละ”
“เกี่ยวไรกับรินวะ? รินโกรธกูหรอ?” ผมงง
“มึงมันโง่ กูไม่บอกมึงหรอก กูสงสารริน”
“พวกมึงอ่ะ คิดมากไปเอง” ผมว่าผมยังไม่ได้ไปทำอะไรรินเลยนะ
“มึงนั่นแหละ คิดน้อยไปไอซี...เอาเหอะ เรื่องของมึง กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะเอาไงกับไอคิน” ไอนิลยังไม่ยอมจบเรื่องไอคินง่ายๆ
“เอาไงอะไรวะ ให้เวลากูก่อนดิ่ มันเพิ่งมาพูดแบบนั้น จะให้กูตกลงหรือปฏิเสธเลยได้ที่ไหนกัน”
“เชี่ยย แต่กูพูดจริงๆ ถ้ากูไม่เห็นกับตา กูไม่เชื่อเด็ดขาด กูไม่เคยได้ยินว่าไอคินไปชอบหรือจีบใครเลยนะเว่ย.......เออ หรือว่ามึงลองคบกับมันก่อนมั้ย ไม่รอดค่อยเลิก ลองคุยดูไง”
“ควาย พูดจามักง่ายสัด” ผมผลักหัวไอนิลไปทีนึง
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมอาจจะทำแบบที่ไอนิลบอก เวลามีคนมาขอคบ ผมก็คบ (แต่ไม่เคยมีใครมาร้องเพลงแล้วสารภาพต่อหน้าแบบไอห่าคินหรอกนะครับ) โทรมาคุยด้วย ผมก็คุย แต่ไม่นานพวกเธอก็ไปจากผม โดยมักให้เหตุผลว่าผมทำตัวไม่ต่างกับตอนก่อนคบ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมไม่เข้าใจ ก็ชอบผมที่เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ
แต่ตอนนี้ผมโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วครับ ผมไม่อยากให้ใครมาเสียใจเพราะการตัดสินใจง่ายๆของผมอีกแล้ว ยิ่งเป็นไอคิน ผมยิ่งไม่กล้า...ผมพูดจริงๆว่า ตั้งแต่คืนที่นั่งคุยกับมันที่ค่ายสร้าง รวมถึงสายตา ท่าทางของมันบางเวลาที่คุยกัน ผมรู้สึกว่าไอคินไม่ได้เข้มแข็งแบบที่มันพยายามสร้างเปลือกให้คนอื่นเห็น มันดูแตกหักง่าย อ่อนไหวจนผมกลัว....ผมกลัวว่าถ้าผมรับความรู้สึกมันไว้ วันนึงผมจะทำให้มันเสียใจ
.
.
.
“อ่าว เหม่อครับ เหม่อ หมดคาบแล้วครับคุณซี” ไอภูมิสะกิดเรียกผม
“เลิกเรียนไปไหนดีวะ? วันนี้กูเซ็งๆ ไม่อยากกลับบ้านไปอ่านหนังสือ” ไอนิลหาเรื่องเที่ยว
“ควาย พูดเหมือนปกติมึงกลับบ้านแล้วอ่าน กูเห็นมึงออนไลน์24ชั่วโมง”
“อ่าว กูเคยอ่านแล้วหนังสืออ่ะ ไม่ต้องอ่านละ...ไปหาไรกินในห้างกันมั้ยพวกมึง ช่วงนี้กูกินแต่ร้านป้า เบื่อข้าวแกงชิบหาย”
“กูได้”
“เออ ก็ได้” พวกมันไปผมก็ไป
“ชวนไอเปิ้ลป้ะ?” วันนี้ไอเปิ้ลโดดครับ ส่งไลน์มาบอกว่าตื่นสาย มันเป็นผู้หญิงที่นิสัยขัดกับภาพลักษณ์ครั้งแรกที่เจอสุดๆ
“ไม่เอาอ่ะ กว่ามันจะอาบน้ำแต่งตัวออกมา กูขี้เกียจรอ”
“เออ งั้นไปเลย ไปรถกู กูจอดไว้หลังหอ”
พวกผม3คนอัดกันเป็นแซนด์วิชบนไอหนูแดง เพื่อขี่ไปหอผม ไหนๆก็ไหนๆ ผมเลยขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยทีเดียว พรุ่งนี้จะได้ใส่ชุดนักศึกษาซ้ำได้ อยู่หอผมขี้เกียจซัก ก็ใส่ซ้ำๆแบบนี้แหละครับ ฮ่ะๆๆๆ
“อ่าว” ลงมาเจอไอคินกำลังจะเดินเข้าร้านข้าวใต้หอพอดี
“ไปไหนวะ?” มันถามผม3คน
“ไปหาไรกิน มึงไปด้วยกันมั้ย?” ไม่ใช่ผมครับ นู่น ไอนิลครับ ที่ชวน
ไอคินหยุดคิดนิดนึง ก่อนจะมองหน้าผม ผมเลยชวนอีกคน
“เออ ไปเปล่า ไปด้วยกัน” คราวนี้มันยิ้มแฉ่งเลยครับ คนห่าไรวะ ดูง่ายชิบหาย
ไอนิลกับไอภูมิรีบโดดขึ้นเบาะหลัง และให้เหตุผลว่าขี้เกียจคาดเข็มขัดนิรภัย แต่ผมดูจากสีหน้าแล้ว ผมว่าพวกมันกำลังสนุกกับการสังเกตท่าทีผมกับไอคิน...นี่เป็นครั้งที่สองที่ไอคินขึ้นรถผม มันทำให้ผมอดคิดถึงครั้งแรกไม่ได้ หลังจากที่รู้ว่ามันคิดยังไงกับผม ทำให้การกลับไปคิดถึงคืนนั้นมันเขินนิดๆ ผมเลยพยายามไม่มองหน้าไอคินไปตลอดทาง
พวกผม4คนเลือกเข้าร้านชาบูบุฟเฟ่ต์ เพราะดูทรงแล้ว ผู้ชายที่กำลังหิว4คน ถ้าไปกินอย่างอื่น ต้องจนกันไปอีกหลายวันแน่ๆ
“มึงกินของมึงไปเถอะไอคิน ไม่ต้องตักให้กู”
ผมบอกไอคิน ที่ตักใส่ถ้วยผมไม่หยุด...ไม่ใช่อะไร ผมเขินไอห่าสองตัวที่นั่งตรงข้าม แม่งนั่งจ้องผมแล้วทำหน้าตากวนตีน หันไปพยักเพยิดกันเองอีก กวนส้นตีนจริงๆ
“ไอซีมันมีอะไรดีวะ กูไม่เข้าใจจริงๆ” ไอนิลมองหน้าไอคินแล้วส่ายหัว
“มึงไม่เข้าใจอ่ะ ดีแล้ว.....” ไอห่าคินพูดแล้วอมยิ้ม พร้อมยักคิ้วกลับ
“แดกๆ อย่าพูดมาก” ผมรีบตัดบท ก่อนที่พวกมันพูดอะไรแบบนี้ขึ้นมาอีก โชคดีที่โทรศัพท์ไอภูมิดังขึ้นมาพอดี
“โหล”
“พวกกูอยู่ห้าง กินข้าว” ไอภูมิพูดแค่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงไอเปิ้ลแว้ดๆ ด่ายาวออกมานอกโทรศัพท์
“รอมึง พวกกูหิวตายก่อน”
“ไม่เอา กูขี้เกียจ...หาไรกินกับรินแถวมอไปดิ่”
“อะไรๆก็ไอซี...ไม่รู้ คุยกับมันเอง” ไอภูมิพูดจบแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผม
“ว่าไง?”
“ซีอ่า พวกมึงทิ้งกูไว้ที่มหาลัย แล้วหนีเที่ยว กูอยากกินอะไรอร่อยๆมั่งหนิ” มันทำเสียงกระเง้ากระงอด ต้องอ้อนเอาอะไรแน่ๆ
“ตามมามั้ยหละ?”
“ไม่อาวว ขี้เกียจแต่งตัว..ซื้อมาเผื่อหน่อยย อยากกินอาหารญี่ปุ่น” นั่นไง ผมว่าละ
“ได้ เอาไรอ่ะ เดี๋ยวแวะเอาไปให้ที่หอ”
“โหห ใจดีอ่ะ คิดไม่ผิด ที่ยกรินให้”
“อย่าเว่อ เอาไรพูดมา” ไอเปิ้ลสั่งของมันและเผื่อรินแล้วก็วางไป
.
.
“พวกมึง เดี๋ยวแวะซื้อข้าวให้เปิ้ลกับรินก่อนนะ” ผมบอกพวกมันหลังออกมาจากร้าน
“มึงอ่ะ ชอบตามใจเปิ้ล มันเสียนิสัย เดี๋ยวนี้อะไรๆก็ใช้มึง” ไอภูมิบ่น
“ที่เปิ้ลฝากมันก็ไม่หนักหนา ไม่ใช่เรื่องใหญ่ กูทำให้ได้”
“เอาเซตนี้แล้วกัน รินแพ้กุ้ง อันนี้ไม่มีเทมปุระ” ผมเลือกให้ เพราะเปิ้ลไม่ได้บอกว่าจะกินอะไรเป็นพิเศษ
“แหมม โว้ยย.......” ไอนิลกำลังจะแซว แต่ก็เงียบไป เพราะไอห่าคินยืนทำหน้าตึงจ้องหน้ามันอยู่
เออ จะว่าไป รินทำขนมมาให้ผมกินบ่อยมากเลย ซื้อเค้กตอบแทนเธอซักนิดก็คงดี จะได้แบ่งกันกับไอเปิ้ลด้วย เปิ้ลมันชอบของหวาน
“พวกมึงๆ เดี๋ยวกูแวะซื้อขนมเพิ่มก่อน กูเกรงใจริน ทำขนมมาให้กูบ่อย แป้บเดียว”
“………….” พวกมันเงียบ
“กูไปรอที่รถนะ” ไอคินพูดจบแล้วเดินนำออกไป ไม่หันมามองอีกเลย
“………….”
“พอแล้ว มึงอ่ะ อย่าทำตัวแบบนี้บ่อยๆ คนอื่นเค้าคิดไปไกล กูสงสารริน สงสารไอคินมันด้วย” ไอภูมิทำเสียงเครียด
“.................” ผมเงียบ พยายามคิดว่าผมทำอะไรผิด
ตลอดทางขับรถกลับมหาลัย ไอคินนั่งเงียบกริบ ทำหน้าเครียด.....ผมพูดจริงๆ ผมเองก็ชักจะเริ่มเครียด ถ้ามันจะคิดมากไปทุกเรื่องแบบนี้ ผมก็เหนื่อยกับการวางตัวต่อหน้ามัน ผมเป็นของผมแบบนี้มาตั้งนานแล้ว มันคงไม่ได้คาดหวังว่าผมจะเปลี่ยนไป แค่เพราะมันมาบอกรักผม....ใช่มั้ย?
.............................................................................
ปล. ขอบคุณทุกๆความเห็นมากๆๆๆเลยนะคะ ปกติอัพแทบทุกวัน แต่ตอนนี้ชีวิตยุ่งเหยิงมากค่ะ หายไปอาทิตย์นิดๆ ยังจะมีคนอ่านอยู่มั้ย
ถ้ายังอ่านอยู่ก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
