พิมพ์หน้านี้ - $$$ เดือนกระดาษ $$$ ตอนที่17 (27/12/2560) P.11
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: bmine ที่ 18-09-2015 21:03:23
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
INTRO
“มึงขายเท่าไหร่”
“มึงมีเท่าไหร่หละ กูไม่ถูกขนาดนั้นหรอกนะ”
“ควาย มึงคิดว่านี่นิยายรึไง กูก็นักศึกษาธรรมดาเหมือนมึง ไม่มีหรอกเป็นหมื่นเป็นแสนอ่ะ กูแค่อยากลองเฉยๆ กูให้มึง3000”
มันหัวเราะหึหึ แล้วเดินหนีไป แต่ผมคว้าแขนมันไว้ทัน
“อ่ะ 3225ก็ได้ ไอเหี้ย งกสัด กูหมดตูดแล้วเนี่ย เหลือเงินให้กูไว้แดกข้าวบ้างก็ไม่ได้”
คราวนี้มันขำครับ ขำเหี้ยไรไม่ทราบ กูกำลังซีเรียสสุดชีวิตแล้วนะ
“เออ ก็ได้ กูมันคนดี ขี้สงสาร” มันชมตัวเองแบบหน้าด้านๆ
ระหว่างอยู่บนรถญี่ปุ่นมือสองของผม ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าผมลืมถามมันไปคำถามนึง
“มึงเป็นรับใช่มั้ยวะ กูอยากลองกับผู้ชาย แต่กูไม่รับนะ”
มันเหล่ตามองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก เหมือนมันทั้งรำคาญ ทั้งขำ และงงในเวลาเดียวกัน
“พ่อง กูไม่รับ มึงอยากลองเป็นรุกมึงไปลองกับคนอื่น”
“ไอเหี้ย รับเงินไปแล้วยังเรื่องมากอีก”
“เอาไง ไม่งั้นกูลง”
“กูขอทำใจแป้บ เหี้ย ตื่นเต้นหวะ สถานการณ์แบบนี้แม่งสนุกสัด”
มันกรอกตาแล้วหันหน้าออกไปมองหน้าต่าง
.
.
.
“เออ ก็ได้วะ”
เรื่องของผมกับมัน เริ่มจากตรงนี้แหละครับ....
ปล. เพิ่งลองแต่งลงเล้าครั้งแรก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ น้อมรับคำติชมทุกประการ ด่าได้ แต่อย่าแรงนะคะ 5555 (ยังลงกระทู้ไม่ค่อยเป็นเลยค่ะ ถ้าผิดกติกายังไง รบกวนสอนด้วยนะคะ)
-
ลงกฎด้วยจ้า
ไปก็อบจากเรื่องไหนมาก็ด้ายย
ขอบคุณค่าาา ลืมไปเลย :pig4:
-
บทที่1
วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศครับ คณะนัดแต่เช้าตรู่ เช้าแบบที่เรียกว่าไม่ได้เข้าใจความรู้สึกของเด็กจบม.6 ที่นอนสันหลังยาวมาเป็นเดือนเลยซักนิด ผมลากสังขารมาแบบเบลอๆ เดินเข้าตึกคณะมาโดยที่ไม่รู้จักใครทั้งสิ้น ระหว่างที่ผมยืนเคว้งคว้างเป็นหมาหลงไม่กี่นาที พี่ผู้หญิงตัวเล็ก สูงแค่อกผมก็ปรี่เข้ามาทัก
“นิติ ปีหนึ่ง ใช่มั้ยคะ?”
“ใช่ครับ” โอ้ น่ารักมากครับ สเปคผมเลย ผมมองเธอแล้วเผลอยิ้มออกมาทันที
“ทางนี้เลยค่ะ มาลงทะเบียนก่อนนะคะ” เธอพูดยิ้มๆแล้วเดินนำผมไปที่โต๊ะหินอ่อน
รุ่นพี่ที่นั่งกันอยู่เป็นสิบคน มองมาที่ผมคนเดียว ทำตาวิบวับพร้อมส่งซิกให้กัน พยักเพยิดมาทางผม หึหึ คิดว่าผมจะเขินหรอครับ ผมอดีตนักว่ายน้ำเยาวชนทีมชาตินะครับ ถอดเสื้อโชว์ต่อหน้าคนหลายร้อยก็เคยมาแล้ว แค่นี้ผมไม่สะเทือนหรอกครับ
“สวัสดีครับพี่ๆ” ผมแจกยิ้มเรี่ยราดพร้อมยกมือไหว้ทั้งโต๊ะ
“หูยย หล่อ หุ่นดี ยิ้มสวย อัธยาศัยดี แล้วยังมารยาทงาม ชั้นจองคนนี้นะยะ”
“อิเจ๊ชาติ น้องแค่สวัสดีมั้ย มึงอย่าเพิ่งกระโตกกระตากดิ่ เดี๋ยวน้องกลัว,,,นี่ครับ น้องกรอกชื่อ กับข้อมูลตรงนี้ครับ”
“อิห่าบูม กูบอกว่าอยู่มหาลัยให้เรียกกู ชาช่า”
ผมยิ้มกว้างให้รุ่นพี่ ก่อนจะก้มกรอกข้อมูลส่วนตัวในใบรายชื่อ กวาดสายตาดูคร่าวๆเพื่อนร่วมรุ่นผมมาถึงคณะกันเป็นร้อยแล้วครับ ตื่นเช้ากันฉิบหาย
“ชื่อซีหรอคะ” เจ๊ชาช่าชะโงกหน้ามาดูชื่อเล่นที่ผมกำลังเขียน
“ครับ ซี ศรันย์ ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่คนสวย” ไม่ได้ปากหวานนะครับ ผมคิดจริงๆว่าคนทุกคนมีเสน่ห์อยู่ในตัว อยู่ที่ว่าคุณจะมองมุมไหน ไอพวกเหี้ยเพื่อนผมชอบหาว่าผมเจ้าชู้ แต่ผมเปล่านะครับ ผมแค่ชอบทุกคน ฮ่าๆ
“ต๊ายยย พวกแกเห็นมั้ยย เด็กมันอ่อยชั้นน เกิดเป็นคนสวยนี่ลำบากใจจริงๆ,,,ฝากตัวได้ แต่เจ๊ไม่คืนนะคะ” เจ๊ชาช่าหันไปวี้ดว้ายกับเพื่อนก่อนจะหันมาตอบผม
“อิเจ๊ มึงหยุดเลย ฝากได้แต่ไม่คืนอะไร มึงเป็นงูเหลือมหรอ ไหนเมื่อกี๊มึงบอกจะไปส่องเด็กถาปัตย์กับกูไง”
“อิแรดริชชี่ ถาปัตย์ส่วนถาปัตย์ คณะนั้น กูเล็งน้องคินไว้แล้ว อิหมีแอบถ่ายส่งให้ดูในไลน์เมื่อกี๊ เดี๋ยวไปส่องกัน มึงห้ามแย่งกู กูแปะน้ำลายจอง”
กรอกข้อมูลเสร็จ พี่สาวคนสวยยื่นกล่องใส่ป้ายกระดาษให้ผมสุ่มหยิบ เขียนชื่อผมลงไปบนป้ายสีเขียว แล้วพาผมเดินไปรวมกับคนอื่นๆที่ห้อยป้ายสีเดียวกัน ปีหนึ่งนั่งเรียงกันเป็นแถวใต้โถงคณะ ละลานตามากครับ อาหารตาก็เยอะ ใครว่านิติมีแต่แว่นๆ คงแก่เรียน ผมเถียงขาดใจ
นั่งง่วงๆคนเดียวได้ไม่ถึง5นาที ไอคนข้างหน้ามันคงเบื่อเหมือนกัน เลยหันมาแนะนำตัวว่าชื่อนิล มันคุยเก่งครับ ทั้งครึ่งเช้าผมเลยตัวติดอยู่กับมัน กว่าคณบดี อธิการบดี และอาจารย์ทั้งหลายจะแนะนำการเรียน หลักสูตรและชีวิตมหาลัยจบ ผมกับไอนิลคุยกันจนผมจะรู้ประวัติปู่มันอยู่แล้ว
พักกลางวัน หลังจากต่อแถวรับข้าวกล่องแล้วแยกย้ายไปหาที่นั่งกันตามสีป้ายชื่อ สีผมมานั่งล้อมวงกันอยู่ริมสนามบอล สนุกเลยครับทีนี้ ใครทัก ผมก็ทักตอบ ใครยิ้มผม ผมก็ยิ้มตอบ แนะนำตัวกันไปมาจนผมจำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง
“ฮอตไปแล้วมึง แดกเสร็จแล้วไปดูดบุหรี่กัน” ไอนิลกระตุกให้ผมเดินตามมันไปห้องน้ำข้างสนาม
ผมกับไอนิลยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าห้องน้ำไปได้ครึ่งตัว สายตาผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชาย2คนเดินออกมาจากห้องน้ำห้องในสุด ล้างมือแล้วเดินผ่านหน้าพวกผมไป ผมสบตาไอนิลวูบนึง มันยิ้มมุมปากตอบผม ก่อนที่เราสองคนจะทำเป็นไม่เห็น จนสองคนนั้นลับสายตาไปทางตึกถาปัตย์
“มึงเห็นไอหล่อๆเมื่อกี๊มั้ย?” มันเปิดประเด็น
“คนไหนวะ คนที่สูงกว่า?” หนึ่งในสองคนนั้นตัวสูงครับ ขนาดผมเป็นนักว่ายน้ำเก่า สูง182 กะด้วยสายตาคร่าวๆมันน่าจะสูงกว่าผม 3-4เซนได้
“เออ มันชื่อคิน มาจากโรงเรียนเดียวกับกู ดังมากอ่ะมึง”
“มันเป็นนายแบบหรอวะ หรือดารา?”
“เปล่าหวะ มันเป็นนักขาย....ขายน้ำ”
“ไอเหี้ยยย เรื่องจริง?” ผมทำตาโตตื่นเต้นตามมันเป็นมารยาท แต่จริงๆแล้วผมไม่สนหรอกครับ ว่าใครจะทำห่าไร หลายครั้งที่เพื่อนสนิทผมอย่างไอป๊อปบอกว่าผมเป็นคนเข้าหาง่าย แต่เข้าถึงยาก ผมไม่เข้าใจที่มันพูดหรอกครับ ไม่ใช่คนคิดมากลึกซึ้งอะไร
ดูดบุหรี่จนหมดมวน ก็หมดเวลาพักพอดี ผมกับมันเลยต้องเดินไปรวมกับพวกปีหนึ่งด้วยกัน แต่คราวนี้ดีหน่อยครับ ครึ่งบ่ายมีกิจกรรมให้ทำ เต้นบ้าๆบอๆอะไรกี่ฐานต่อกี่ฐาน เพื่อนสีเดียวกันส่งผมออกไปตลอด พวกมันบอกว่า ผมดูไม่ค่อยอายดี (สัด หลอกด่ากู)
ก่อนกลับบ้านนี่แลกเบอร์กันให้ว่อนครับ พี่ซีแจกหมด ใครขอผม ผมให้หมดครับ ไม่มีเล่นตัวให้เสียเวลา ยิ่งสาวๆยิ่งแจกเร็วเลย พี่ซีมองน่ารักทุกคนอยู่แล้ว แต่ถ้าคนไหนสวยถูกสเปคผมจะแอบใส่รูปดาวไว้หน้าชื่อก่อนเมมเบอร์ครับ กะว่าเปิดเทอมค่อยสานต่อ ฮ่าๆ
-
อ่านจากบทนำแล้วเหมือนไม่ใช่ซีเลยอ่ะ
เรื่องน่าสนใจดีนะคะ
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจดี รออ่านตอนต่อไปค้าาา
-
บทที่2
อีกไม่กี่วันผมจะเปิดเทอมแล้วครับ ในฐานะที่อยู่กับพ่อแม่มาตลอดทั้งชีวิต อยู่ๆต้องไปอยู่หอคนเดียวคิดแล้วอดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกัน บ้านผมไกลจากมหาลัย ด้วยสันดานตื่นสายของผมบวกกับคำนวณค่าน้ำมันไป-กลับแต่ละวันแล้ว อยู่หอใกล้มหาลัยคุ้มกว่าเยอะ
ช่วงก่อนหน้านี้ผมเลยหมกตัวอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทแทบทุกวัน เพราะเดี๋ยวก็ต้องแยกย้ายกันไปแล้ว โรงเรียนมัธยมผมอยู่ใกล้บ้าน เพื่อนกลุ่มผมมี5คน บ้านก็อยู่แถวโรงเรียนกันทั้งนั้น แต่พอเข้ามหาลัยไอจอมติดที่เชียงใหม่ ไอนุสงขลา ไอเมฆกับไอป๊อปก็ต้องไปอยู่หอมหาลัยพวกมัน ผมคงไม่ค่อยได้เจอพวกมันบ่อยๆแบบนี้อีกแล้ว ว่าแล้วก็ไปหาไอป๊อปดีกว่า
ยังไม่ทันเปลี่ยนกางเกงไปบ้านไอป๊อปเลยครับ พ่อมาเคาะประตูพอดี
"ซี เก็บของไปหอครบยัง?"
"ครบแล้วพ่อ ขาดนิดหน่อย ไปซื้อข้างหอเอา"
"อือ งั้นไปวันนี้เลย พรุ่งนี้เช้าพ่อกับแม่จะไปงานบวชญาติที่พิษณุโลก ป้าเค้าเพิ่งโทรมาบอก ไปหลายวันกลับมาไม่ทันไปส่งซีวันอาทิตย์"
ผมขนของเข้าหอแบบงงๆ ทั้งมหาลัยและหอผมเงียบมากครับ เพราะอีกตั้ง4วัน กว่าจะเปิดเทอม แต่ก็ยังพอเห็นคนย้ายของเข้าหอประปราย ห้องข้างๆก็คงย้ายเข้าแล้วเหมือนกัน เพราะผมได้ยินเสียงลากของ ย้ายของกุกกัก
กว่าจะเก็บของเข้าที่ อาบน้ำล้างคราบเหงื่อเสร็จก็จะเย็นแล้ว ลงไปหาข้าวกินดีกว่า ใต้หอมีร้านอาหารตามสั่งอยู่ครับ เดาว่าร้านนี้แหละ ที่ผมคงจะฝากท้องไปอีกอย่างน้อยเป็นปี
ผมนั่งกินข้าวคนเดียวซักพัก ผู้ชายคนนึงก็เดินเข้ามาในร้าน ผมจำได้ทันทีว่าเป็นคนที่ไอนิลชี้ให้ดูหน้าห้องน้ำ ผมเป็นคนจำหน้าคนแม่น แถมไอห่านี่แม่ง..สะดุดตามากด้วย ทั้งความสูงของมัน ผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวระลำคอ ตาชั้นเดียวแต่คมกริบ ประกอบกับจมูกโด่งเป็นสันและมุมปากชี้ขึ้นนิดๆ ทำให้มันแค่ใส่เสื้อกล้ามกับขาสั้นก็ยังเสือกดูดี
มันหันมามองผม คิ้วขวามันกระตุกขึ้นนิดนึงเหมือนแปลกใจ แล้วเดินเลยไปนั่งห่างจากโต๊ะผม2โต๊ะ ในร้านมีแค่มันกับผม อาจจะเป็นเพราะคนยังไม่ย้ายเข้าหอกัน แถมหอนี้เป็นหอที่ไม่ได้อยู่ติดกับมหาลัย ถ้าไม่มีรถหรือจักรยานก็ค่อนข้างลำบากนิดหน่อย ดีที่หอไม่เก่ามากและถูก แต่ผมไม่มีปัญหา ผมเอาไอหนูแดง มอเตอร์ไซค์คันเก่าที่ใช้ร่อนแถวบ้านขนขึ้นกระบะพ่อมาด้วย
ผมนั่งกินข้าวไปไถมือถือเล่นไป รู้สึกได้ว่ามีคนมอง เงยหน้าขึ้นมาเจอมันกำลังจ้องผมอยู่แบบเอาจริงเอาจัง แถมพอผมจ้องมันกลับอย่างสงสัยว่ามองกูทำไมวะ มันก็ไม่หลบสายตาด้วยนะ เออ เรื่องของมึง อยากจ้องก็จ้องไปเถอะ ผมไม่ได้สนใจมันจนกินหมด หาขนมข้างมินิมาร์ทกินนิดหน่อยแล้วขึ้นห้อง ใช้ชีวิตว่างๆ เล่นเกมส์จนเกือบเช้า ตื่นบ่าย ออกไปหาข้าวกิน คุยกับเพื่อนๆในไลน์บ้าง เฟซบุคนิดหน่อย ไลค์รูปในไอจีไปเรื่อยเปื่อย พริบตาเดียวพรุ่งนี้ผมเปิดเทอมแล้วครับ
ผมนัดไอนิลไว้ใต้ตึกคณะแต่เช้า กะว่าจะไปหาข้าวกินที่โรงอาหารเศรษฐศาสตร์ก่อนเข้าเรียน ไปถึงเจอมันนั่งอยู่ก่อนแล้ว หามันนี่ง่ายครับ แม้คนจะเยอะเดินกันขวักไขว่แต่ไอนิลมันผิวสีนิลสมชื่อ ตรงไหนเห็นเสื้อนักศึกษาเหมือนลอยอยู่ในอากาศก็มันแหละครับ ผมเห็นมันนั่งอยู่กับใครไม่รู้อีก2คน
“ไอซี ทางนี้ๆ” มันโบกมือเรียก
“นี่เปิ้ล กับภูมิ เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี๊” มันแนะนำเพื่อนข้างๆ
“หวัดดีครับ ซีครับ” ผมยิ้มยิงฟันแนะนำตัวให้ทั้งสองคน ภูมิเป็นผู้ชายหน้าตาดี ตัวไม่สูง แต่มันดูเท่ครับ ตัดผมไถข้าง เจาะหูข้างละ2-3รู ส่วนเปิ้ลก็น่ารัก ขาวๆ หมวยๆ ผมยาวรวบเป็นมวย ส่งยิ้มตาหยีกลับมาให้ผม
“กูหิวแล้วหวะ ไปแดกข้าวกัน...ไปด้วยกันมั้ยครับ?” ผมพูดกับไอนิลก่อนจะชวนเปิ้ลกับภูมิ
พวกผม4คนนั่งกินไปคุยไป จนถึงเวลาเข้าเรียน เปิ้ลคุยเก่งพอๆกับไอนิลเลยครับ ส่วนไอภูมิไม่ค่อยพูด มันยิ้มและฟังเป็นส่วนใหญ่ แต่รวมๆแล้วบทสนทนาต่อเนื่อง เลยสนิทกันไว วันนี้วิชาแรกเป็นวิชาคณะ ในห้องผมคุ้นหน้าคุ้นตาหลายคน เพราะวันปฐมนิเทศผมทักทายทำความรู้จักไว้พอสมควร ผมนั่งเรียนข้างไอนิล อีกข้างเป็นไอภูมิ
“หมดคาบไปไหนดีวะ เรียนวิชารวมอีกทีตั้งบ่าย” ไอนิลถาม
“กูยังไงก็ได้ แต่ถ้าพวกมึงไม่ไปไหน กูคงกลับหอไปงีบ กูง่วง”
“มึงซื้อหนังสือยัง ไปศูนย์หนังสือป้ะหละ กูยังไม่ได้ซื้อเลย เสร็จแล้วไปนั่งส่องสาวบัญชีข้างศูนย์ต่อ”
“ประเด็นมึงอยู่ที่ประโยคหลังใช่มั้ย ควาย”
“มึงจะไปไม่ไป?”
“ดีล” ผมตอบพร้อมยิ้มมุมปาก
“จะทำหน้าหล่อใส่กูเพื่อ พูดถึงสาวแค่นี้ตาเป็นประกาย” มันผลักหัวผมเบาๆ
หมดคาบ ผม ไอนิล ไอภูมิไปซื้อหนังสือแล้วนั่งส่องสาวกันอยู่หน้าตึกบัญชี ส่วนเปิ้ลแยกไปหาเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน
“กูชอบแบบนั้นหวะ น่ารัก ใสๆ เหมาะเป็นแม่ของลูกกู” ผมบอกไอภูมิกับไอนิล
“ไอเหี้ย เมื่อกี๊มึงบอก มึงชอบแบบเปรี้ยวๆ เข็ดฟัน เหมาะเป็นเมียมึง นี่มาแนวใสๆอีก อะไรของมึงเนี่ยไอซี” ไอภูมิด่าขำๆ
“อ่าว กูชอบหมดอ่ะ ดอกไม้สีต่างกัน แต่มันก็สวยทุกดอก”
“ควาย ทำปรัชญาๆ แล้วดอกนั้นมึงชอบมั้ย? กูเห็นนั่งมองมึงมาพักนึงละ” ไอนิลพูดเบาๆให้หันไปมองโต๊ะเยื้องๆกันด้านหลัง
ผมหันไปดู เห็นผู้หญิง3คนกำลังมองมาพอดี หนึ่งในนั้นหน้าแดงแปร้ด เพื่อนเธอตีไหล่เธอยกใหญ่ ผมเดาว่าคนนี้เลยยิ้มและผงกหัวให้เธอไปทีนึง
“กูเบื่อพวกมึง ไม่น่าพร้อมมึงสองตัวเลย กูจะได้แดกมั้ยแบบนี้” ไอนิลบ่น
“มึงเป็นคนชวนพวกกูเองนะ” ผมย้อน
“เออออ กูผิด” ควาย มันทำงอน
นั่งกันจนเหงื่อซึมหลัง ใกล้ถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแล้วด้วย พวกผม3คนกำลังจะลุกไปกินข้าวแล้วเข้าเรียน แต่ไอนิลพยักเพยิดให้ดูผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่งที่กำลังเดินมาทางตึกบัญชี ผู้หญิงดูเปรี้ยวเข็ดฟัน กระโปรงน่าจะยาวไม่เกินคืบครึ่ง ดีครับ ผมชอบ ผู้หญิงใจกว้าง มีของดีควรแบ่งให้พวกผมมองบ้าง ฮ่าๆ แต่ผมเดาว่าไอนิลตั้งใจจะให้ดูผู้ชายมากกว่า มันคือคนเดิมที่ผมเจอหน้าห้องน้ำกับร้านข้าวครับ ทำไมเจอแม่งบ่อยจังวะ ทีพี่คนสวยที่ผมเล็งไว้วันปฐมนิเทศ จนตอนนี้ผมยังไม่เจอเลยเนี่ย
“ไอคินแม่ง ได้ทั้งหญิงทั้งชาย แถมลูกค้ามันแต่ละคนหน้าตาโคดดี เกิดมาหล่อนี่แม่งโชคดีวะ ได้แดกฟรี แถมได้เงิน” ไอนิลพึมพำ
“มึงรู้ได้ไงว่าลูกค้า แฟนมันเปล่า?” ผมถาม
“กูอยู่โรงเรียนเดียวกับมัน6ปี ไม่เคยเห็นมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซักคน น้ำแตกแล้วแยกทางทั้งนั้น”
“มึงนี่ขี้เสือกหวะ ฮ่าๆๆ” ผมด่ามันขำๆ
“เอออ มึงคอยดูละกัน”
ไม่รู้พวกผมพูดกันเสียงดังเกินไปรึเปล่า ไอตัวที่กำลังถูกนินทามันหันมามองพวกผมนิ่งๆ แล้วขมวดคิ้วนิดนึง ก่อนจะหันกลับไปยิ้ม ลูบหัวร่ำลาผู้หญิงข้างตัว
คาบบ่ายเป็นวิชาพื้นฐานมหาลัย เรียนรวมกันหลายคณะ ผมนั่งเรียนไปแบบง่วงๆมึนๆ เพราะยังปรับเวลาไม่ได้ หลังเลิกเรียน ก็มีรุ่นพี่เดินเข้ามาประกาศ ขอให้แต่ละคณะเตรียมจัดโหวตดาวเดือนคณะเพื่อส่งเข้าประกวดดาวเดือนมหาลัยต้นเดือนหน้า ไอนิลสะกิดผมยิกๆ
“อะไรของมึง?”
“มึงสมัครดิ่ไอซี กูอยากมีเพื่อนเป็นเดือน เผื่อสาวจะเข้ามาเยอะ อาจถึงกูบ้าง ฮ่าๆ”
“ควาย คิดแต่เรื่องแบบนี้ ไม่เอา กูมันคนขี้อาย”
“ถุย”
แค่ไอนิลคนเดียวไม่พอ อยู่ๆเปิ้ลก็มองหน้าผมยิ้มๆ แล้วทำหน้าตามีเลศนัย อะไรของพวกมันวะ...
ปล. ขอบคุณสำหรับเม้นมากๆเลยนะคะ สารภาพว่ากลัวไม่มีคนอ่าน ไม่รู้สนุกรึเปล่า กะว่าจะไม่ลงต่อแล้ว แต่พอเห็นเม้นเลยเอามาลงเลย ฮ่าๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
-
เรื่องน่าสนใจดีออก เราอยากอ่านต่อนะคะ อยากรู้ว่าคินกับซีจะเป็นไงต่อ
-
เพิ่งเมนต์ไปตอนเที่ยง ดึกๆได้อ่านแล้ว โชดดดี
เนื้อเรื่องออกแนวฟิลกูด น่ารักมาก
ป.ล.ไม่มีดราม่าหนักๆใช่มั้ย ทำใจแปป
ป.ล.2มาลงอีกนะ #ทำตาปริบๆ ชอบมากเลย
-
ยกมือ!!! อยากอ่านต่อค่ะ อย่าทิ้งคนอ่านเลยนะ
-
เอาอีกสนุกมาอ่า
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ เรื่องกำลังน่าติดตาม
-
คิมมีปฏิกิริยาเวลาเจอซี อะไร ยังไง :hao4:
Plot เรื่องน่าติดตามดีออกจ๊ะ มาลงต่อเรื่อยๆ น้า
-
เรื่องน่าติดตามดีค่ะ บรรยายเรื่องได้ลื่นไหลดีจัง
ชอบแบบแมน ๆ ทั้งคู่อย่างนี้ด้วย โห สูงตั้ง 180 อัพ ชอบ ๆ
คิน เหมือนจะสนใจซีนะ หรือว่าเคยรู้จักซีมาก่อน
ว่าแต่ คินขายจริง ๆ หรือเปล่า หรือนิลแค่เข้าใจผิดไปนะ
รอติดตาม ว่าความสัมพันธ์จะพัฒนากันต่อไปยังไงจ้า
หวังว่าจะไม่ดราม่าน้า ไม่ค่อยถูกกับดราม่าเท่าไหร่ แหะ ๆ
ขอบคุณค่า :กอด1:
-
ใจเย็นๆ. นะ. เรื่องใหม่คงต้องใช้เวลานิดนึง. แต่เท่าที่อ่านก็ดีนะคะ. อย่าพึ่งท้อ. เป็นกำลังใจค่ะ
-
บทที่3
“นะ ซีนะ แค่ไปลงชื่อกับถ่ายรูปไม่กี่รูปเอง แล้วไม่ต้องทำไรเลย ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้คนโหวต สนุกๆ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนี่หน่า”
เปิ้ลยุให้ผมลงสมัครเดือนคณะตั้งแต่สองสามวันก่อนแล้วครับ ไม่รู้ทำไมอยากให้ผมลงประกวดขนาดนั้น จริงๆแล้วผมก็เฉยๆนะ แค่ขี้เกียจวุ่นวาย ไม่ชอบอะไรที่เป็นพิธีการ ขั้นตอนเยอะๆ
“มึงอย่าเล่นตัวหน่า ถ้ากูหล่อแบบมึงกูวิ่งหน้าตั้งไปสมัครคนแรกแล้ว...เอาไปกรอกไป กูเอาใบสมัครมาให้แล้ว” ไอนิลยัดใบสมัครใส่มือผม
“กูไม่รู้เรื่องอะไรพวกนี้หวะ ความสามารถพิเศษอะไรกูก็ไม่มี กูว่ายน้ำเป็นอย่างเดียว แต่มันเอามาโชว์บนเวทีไม่ได้ป้ะวะ”
“มึงไม่ต้องห่วง ถึงตอนนั้นกูช่วยมึงเอง” ไอภูมิรีบพูด
เอาก็เอาวะ คงไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง ผมคงไม่ได้เป็นตัวแทนคณะไปประกวดเดือนมหาลัยอยู่แล้ว ผมหลับหูหลับตากรอกประวัติลงใบสมัครเดือนคณะ
ถึงวันงานประกวดดาวเดือนคณะ ผมไปแบบสบายๆครับ ส่วนมากที่มาดูมีแต่รุ่นเดียวกัน อาศัยมั่วๆซุยๆ แนะนำตัว ยิ้มกว้าง กวนตีนไปตามประสา แล้วก็ยืนให้ถ่ายรูปไปแปะบอร์ด รอคนมาโหวตเท่านั้น
.
.
เรื่องมันไม่จบแค่นั้นครับ ผมเสือกได้เป็นเดือนคณะ ได้ยังไงผมก็ไม่รู้ ไอนิลกับไอเปิ้ลยิ้มแฉ่ง ไอนิลบอกว่ามันกำลังรอผลพลอยได้จากการมีเพื่อนเป็นเดือนคณะ ส่วนไอเปิ้ล มาเฉลยทีหลังว่า มันไปตกลงกับรูมเมทมันที่อยู่เศรษฐศาสตร์ไว้ ว่าจะแนะนำเดือนคณะให้รู้จัก แลกกับการที่รูมเมทมันต้องเป็นคนล้างจานที่ห้องตลอดหนึ่งเดือน...ผมอึ้งกับความบ้าบอของพวกมันสองคนจริงๆ ว่าแล้ว ว่าทำไมมันเซ้าซี้ให้ประกวดอยู่ได้
แต่ของจริงมันเริ่มวันงานประกวดดาวเดือนมหาลัยครับ ขนาดผมไม่ใช่คนขี้อายยังอดกลัวเวทีไม่ได้ นึกว่าจะเป็นการประกวดขำๆแค่โหวตกันในรุ่น ผมคิดผิดถนัดเลยครับ แสงสีเสียงมาเต็ม นักศึกษามารวมกันตั้งแต่ปี1-4 หลายร้อยคน มากันทุกคณะ ผู้สมัครแต่ละคนก็ดูพร้อมมากแต่งหน้าทำผมกันมาอย่างดี ท่องสคริปต์อะไรในมือกันไม่รู้พึมพำๆ
มาถึงตอนนี้ผมเริ่มสั่น ผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลยซักนิด เพราะหลังจากไปถ่ายรูปให้ทางทีมงานเอาไปทำvtrเสร็จ รุ่นพี่ก็บอกแค่ว่าให้เตรียมการแสดงอะไรก็ได้มาสั้นๆ ซึ่งไอภูมิบอกว่ามันเล่นกีตาร์เป็น เดี๋ยวมันเล่นกีตาร์ ส่วนผมร้องอย่างเดียว มันเลือกเพลงที่ร้องไม่ยากมาให้ เพิ่งหัดร้องเมื่อวาน ผมว่าไอ3ตัวข้างๆก็เริ่มรู้แล้วครับ ว่าสถานการณ์มันจริงจังแค่ไหน ไอเปิ้ลเลยเดินไปขอเจลแต่งผมคนอื่นมาให้ผมเซตผมก่อนขึ้นเวที กับเดินไปล้างหน้า... ได้แค่นี้แหละครับ ทำไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไปมั่วๆเอาแล้วกันวะ
พิธีกรบนเวทีเริ่มพูดนำเข้างาน และฉายvtrรูปดาวเดือนแต่ละคน ผมยืนดูจากหลังเวที ในจอก็ค่อยๆฉายไปทีละคณะๆ จนถึงถาปัตย์...รูปไอคินนี่หว่า ผมหันซ้ายหันขวาดูหลังเวที เห็นมันนั่งเงียบถือกีตาร์อยู่สุดมุมห้อง ทำหน้าเหมือนเด็กโดนบังคับให้กินผัก มันมาตอนไหน ทำไมเมื่อกี๊ผมไม่เห็นมันวะ
“เอาหละค่ะ พร้อมกันแล้วใช่มั้ยคะ ที่จะพบกับผู้เข้าประกวดทุกคน เดี๋ยวดิชั้นจะจับสลากสุ่มหยิบชื่อคณะ แล้วพบกับผู้เข้าประกวดตามลำดับกันเลยนะคะ”
“เริ่มจากเดือนก่อนเลยนะคะ คณะแรก รัฐศาสตร์ค่ะ!”
เดือนรัฐศาสตร์เดินยิ้มออกไปหน้าเวที พร้อมกับเสียงเชียร์ดังกึกก้อง ผมแอบถอนหายใจโล่งอกที่ไม่ต้องออกไปคนแรก แล้วหันไปเห็นไอคินนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม หน้าบูดเป็นตูดเหมือนเดิม เหี้ยนี่แม่งไร้ความรู้สึกรึเปล่าวะ กูตื่นเต้นจะตายห่าแล้ว
“ค่ะ คนแรกผ่านไปแล้วนะคะ เป็นไงคะ อย่าเพิ่งเป็นลมนะคะสาวๆ ยังมีเดือนอีกหลายดวงรอให้กรี๊ดนะคะ มาพบคนต่อไปเลยดีกว่าค่ะ...นิติศาสตร์ค่า”
ผมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือกแล้วเดินออกไป
“แนะนำตัวหน่อยค่ะ”
“สวัสดีครับ ผมชื่อ ซี ศรันย์ จากคณะนิติศาสตร์นะครับ อายุ18ปี ความสามารถพิเศษคือว่ายน้ำครับ เคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำเยาวชนทีมชาติมาก่อน เอ่ออ...ตอนนี้ผมกำลังเขินมากๆเลยครับ ใจสั่นมากๆด้วย ไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่ต้องการกำลังใจจริงๆ เพราะฉะนั้น ไม่ว่าในใจพวกคุณจะเชียร์ใคร ยังไงช่วยเป็นกำลังใจให้ผมซักนิดนะครับ” ผมยิ้มกว้างและเผลอเอามือลูบท้ายทอย
“โอโหหห เงียบก่อนนะคะสาวๆ อย่าเพิ่งกรี๊ดค่ะ ดิชั้นกลัวว่าเดือนเราหูจะดับเอานะคะ ฮ่าๆๆ ...เอาหละคะ คุณซีจับคำถามขึ้นมาหนึ่งคำถามนะคะ”
“คำถามคือ ถ้าคุณนั่งอยู่บนรถเมล์ แล้วมีผู้หญิง คนแก่ และเด็กขึ้นมาพร้อมกัน คุณจะลุกให้ใครนั่งคะ?”
“อืมมม ผมคงแค่ลุกให้เฉยๆอ่ะครับ คงไม่เลือกใครเป็นพิเศษ เพราะแต่ละคนต่างก็มีข้อจำกัดทางร่างกายด้วยกันทั้งสิ้น ผมไม่กล้าไปตัดสินหรอกครับ ว่าคนไหนมีความจำเป็นมากกว่ากัน เมื่อผมลุกให้นั่ง แล้วใครจะนั่งก็คงต้องปล่อยให้เป็นอำนาจตัดสินใจของพวกเขา ผมคงทำได้แค่ในส่วนที่ผมควรจะทำครับ”
“ดิชั้นนึกว่าจะลุกให้ผู้หญิงนั่ง แล้วแลกเบอร์กันซะอีกนะคะ ฮ่าๆ” พิธีกรคนสวยแซว
“อ่อ ไม่หรอกครับ ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ ฮ่าๆ...แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง ผมคงพาสาวซ้อนรถผมมากกว่า รถเมล์คันนั้นอาจจะไม่ว่าง แต่เบาะผมยังว่างครับ ไม่มีใครอยากซ้อนเลย” ผมหัวเราะเขินๆให้เสียงเชียร์
“ขี้อ้อนแบบนี้ วันนี้มีอะไรจะมาแสดงให้สาวๆใจอ่อนอีกมั้ยคะ?”
“มีครับ วันนี้ผมจะมาร้องเพลงให้ฟังนะครับ ผมอาจจะไม่ใช่คนรูปหล่อ อาจจะไม่ใช่คนเสียงดี แต่ลองฟังเพลงนี้ดูนะครับ” ผมพูดจบ เสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่ม แต่ตอนนี้ผมตาพร่า หูดับไปแล้วครับ นอกจากบนเวทีผมไม่ได้ยิน ไม่เห็นอะไรแล้ว ไอภูมิเดินถือกีตาร์โปร่ง กับเก้าอี้มานั่งบนเวที มันสบตาผมแล้วยิ้มให้หนึ่งที
“ฉันเชื่อว่าความรักมีจริง ฉันเชื่อว่าความสุขมีตัวตน
ฉันเชื่อว่าความรักสร้างคน และความรักสร้างเธอ
เธอคงไม่ต่างจากฉัน ที่อยากเห็นวันทุกวันสดใส
แค่เพียงเธอมีฉันอยู่ข้างกาย และฉันจะเป็นความสุขของเธอ
ฉันอยากให้เธอได้พบรัก เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากรู้จักในเธอ
ลองอยู่ในใจฉัน แล้วเธอก็จะเจอ กับรักแท้ที่จริงใจ
ฉันไม่ใช่คนรูปหล่อ ฉันไม่ใช่คนเสียงดี แต่ฟังฉันเถอะ
เพราะฉันคือคนๆนี้ คนธรรมดาคนนี้ที่ ร้องเพลงนี้ให้เธอ....”
*(เพลงรักเพลงหนึ่ง ใหญ่ monotone)
เสียงเชียร์ดังกึกก้องทันทีที่ผมร้องจบ ทำให้ผมใจชื้นขึ้นนิดนึง อย่างน้อยก็รอดแล้ววะ ผมเป่าปากอย่างโล่งอก ที่เหลือช่างแม่ง ผมไม่สนหรอกครับตำแหน่ง ไม่ขายขี้หน้าบนเวทีก็บุญแล้ว ฮ่าๆ
“โอ๊ยย ดิชั้นใจละลายย แต่เราต้องสู้ค่ะทุกคน รวบรวมสติและเสียงกรี๊ด แล้วมาพบกับคนถัดไปเลยค่ะ.....เดือนจากคณะสถาปัตย์ค่า”
ผมเดินออกมาจากห้องประชุมกับไอภูมิไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เพื่อเรียกสติ แล้วเดินกลับเข้ามาเห็นไอคินกำลังดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่บนเวทีพอดี ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงไฟ เพราะเสียงทุ้มๆนุ่มๆ หรือเพราะรูปร่างหน้าตาของมัน แต่ทั้งห้องประชุมเงียบกริบเหมือนต้องมนต์
“เมื่อแรกเจอกับเธอก็ละเมอ ดั่งต้องมนต์
ก็เหมือนคนที่ถูกสะกดดวงใจ เอาไว้ไม่ให้ไปไหน
เพ้อแต่เธอ นี่เธอช่วยหันมามองฉันทีนะคนดี
ตอนนี้ใจก็ลอยหลุดไปแล้ว ดั่งต้องมนต์
ก็เพราะคนอย่างเธอที่ฉันฝันหา ที่ฉันรอมานานแล้ว
ยิ้มให้เธอ แล้วทำไมเธอจึงไม่ยิ้มคืนมา”
(*ชั่วโมงต้องมนต์ Friday)
คืนวันนั้นผ่านไปแบบสนุกสนาน การประกาศผลจะมีขึ้นภายหลังจากที่ปิดโหวต ผมขี่มอเตอร์ไซค์กลับหอกับไอภูมิ วันนี้มันมาค้างห้องผม เพราะกว่าจะหาข้าวกินกันหลังจบงานก็ดึกเกินกว่าจะหารถกลับบ้าน ไอนิลก็อยู่หอในกับเพื่อนมันไม่สะดวกให้ไอภูมินอนด้วย มันเลยมานอนห้องผม
ผมลืมเรื่องการประกวดไปเลย เรียนๆเล่นๆไปตามประสา คณะผมจะหนักก็ตรงอ่านหนังสือนี่แหละครับ แต่ยังมีเวลาอีกเยอะ เพราะไม่มีการสอบมิดเทอม สอบทีเดียวปลายภาค เป็นข้อเขียน5ข้อ ตกคือตก ผ่านคือผ่าน วัดใจกันไปเลย แต่ปีหนึ่งมีวิชาพื้นฐานมหาลัยที่ยังมีมิดเทอม แต่อันนั้นค่อยว่ากันทีหลังครับ ฮ่าๆๆ
“ไงมึง” ไอป๊อปโทรมา
“ไงมึงอะไรของมึง? หายหัวไปเลย ติดสาวหรอวะ บ้านช่องก็ไม่กลับ เสาร์อาทิตย์กูกลับบ้าน จะไปหามึง มึงก็อยู่แต่หอ ไม่กลับบ้าน ควาย” ผมด่ายาว
“ฮ่ะๆๆๆ อ่าว เพิ่งเข้ามหาลัย กูก็มีกิจกรรม ธุระปะปังมั่งดิ่วะ”
“เอออ เรื่องของมึง โทรมามีไร”
“โทรหาไม่ได้หรอ ก็หนูคิดถึงพี่ซีนี่คะ” มันทำเสียงอ้อนตีน
“มึงโทรมาแค่นี้? กูวางนะ มีเรียน เพื่อนกูรออยู่เนี่ย”
“ใช่ซิ เรามันของเก่า เค้าได้แล้วก็ทิ้ง” มันไม่เลิกกวนตีน แถมพูดจบก็วางหูใส่ผมอีก ไอควาย
ผมเดินไปรวมกับพวกไอนิลหน้าห้องเรียน พวกมันยืนคุยกับกลุ่มมิ้นท์ดาวคณะอยู่ หูงี้ตั้งเชียว
“ไอซี เค้าบอกว่าผลดาวเดือนออกแล้ว”
“หรอวะ”
“มึงตื่นเต้นหน่อยได้มั้ย?”
“ตื่นเต้นไมวะ กูไม่ได้อยู่แล้ว” ผมขำ
“เออ มึงไม่ได้จริงๆ ฮ่าๆๆ ที่หนึ่งเป็นของถาปัตย์หวะ มึงได้ที่สอง”
“เออ”
“แค่เนี้ย?”
“แล้วจะให้กูทำไง วิ่งไปจุดพลุหรอ?”
“กวนส้นตีน... แต่มึงไม่รอดอยู่ดี ที่1-3ต้องไปถ่ายสปอตโปรโมตมหาลัยด้วยกัน ฮ่าๆๆ” ไอนิลหัวเราะเยาะ
ปล. ขอบคุณทุกคอมเม้นมากๆๆเลยนะคะ แค่รู้ว่ามีคนอ่านก็ดีใจมากๆแล้วค่ะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ พออ่านคอมเม้นแล้วมีกำลังใจมาก แต่งไม่หยุด 5555 ลงทุกวันเลย อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ ช่วงแรกๆเรื่องมันอาจจะไปช้าๆนิดนึงนะคะ ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ส่วนการเขียน บางคำเราจำเป็นต้องเขียนไม่ถูกหลักภาษาค่ะ ถือว่าเป็นการวิบัติเพื่อเสียงนะคะ 555 ติชมได้นะคะ จะนำไปปรับปรุงและพยายามให้มากขึ้นค่ะ
-
โอ้ะ โอกาสได้ใกล้ชิดกันมาถึงแล้วสินะ :m3:
คิน ได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย ซี ได้เป็นรอง โห สุดยอดทั้งคู่
ซี เก่งดีอ่ะ ขนาดว่าไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ประกวดไปงั้น ๆ
แต่ตอนทำ ก็ตั้งใจและทำได้ดีเลย ตอบคำถามฉะฉานเชียว
ว่าแต่ ตอนประกวด คิน ร้องเพลงให้ซีหรือเปล่าจ้ะ อิอิ :-[
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้ะ สนุกดี ชอบ ๆ
-
เดือนกับรองเดือนจะได้กันเองสินะ ผู้หญิงคงกรี๊ดกันน่าดู (ไม่รู้กรี๊ดเพราะฟินหรือเพราะอะไร) ฮา
เราว่าการดำเนินเรื่องดูช้าไปบ้าง แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆนะ คิดว่ามันเป็นสไตล์การเขียนของแต่ละคน
-
มาลงทุกวันเลย ขยันจังงง
สนุกมากค่ะ รอคอยวันที่ซีซื้อคินนะ555
-
สนุกจัง รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
รอตอนต่อไป
-
เห้ยคือเพิ่งมาอ่านครั้งแรกแจ่ชอบมาก อัพบ่อยๆน้ะ ชอบๆๆๆ สนุกดีอ่ะ นี่ยังเดาไม่ออกว่าสุดท้ายใครกันที่รุกและรับ 555 กลัวคนเขียนหลอดดาว.....
-
คินชอบซีตั้งแต่แรกเห็นป่าวอะ 5555
รอตอนต่อไปอยู่นะ
-
สงสัยว่าคินมองอะไร 55555555
สนุกดีนะคะ ติดตามๆ อ่านอินโทรก็ขำแล้ว 5555
ลงบ่อยๆน๊า
-
บทที่4
“น้องซีของเจ๊” เจ๊ชาช่าตะโกนเรียกผมมาแต่ไกล
“วันนี้4โมง อย่าลืมนะ เจอกันตรงสนามวิ่งหน้าตึกแพทย์นะจ๊ะ” เจ๊ช่าเป็นหนึ่งในทีมงานถ่ายสปอตครับ
“คร้าบบ แต่เจ๊ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนผมด้วยนะ ผมเหงา”
“แกนะ ชอบอ่อยชั้น เดี๋ยวชั้นเอาจริงแล้วแกจะหนาว” เจ๊แกรู้ครับ ว่าผมพูดเล่น ฮ่าๆ
ผมมาถึงที่ถ่ายทำ ยกมือไหว้พี่ๆทุกคน ทีมงานมีกันอยู่ไม่กี่คนครับ เห็นบอกว่าเป็นสปอตสั้นๆไม่กี่นาที มีสคริปต์สั้นๆให้ดาวเดือนพูดคนละไม่กี่ประโยค ส่วนดาวเดือน ทุกคนมาถึงกันหมดแล้ว กำลังนั่งจับกลุ่มคุยรอถ่ายทำกันอยู่
ผมรับสคริปต์กับฟังทีมงานบรีฟคร่าวๆแล้วเดินไปนั่งรวมกับดาวเดือนที่เหลืออีก5คน คุ้นหน้าคุ้นตาแล้วครับเพราะเจอกันวันประกวด แต่วันนั้นแทบไม่มีโอกาสได้คุยกับใครเลย
“สวัสดีครับ ขอโทษครับมาช้าไปนิดนึง มากันนานรึยังครับ” ผมยิ้มนำไปก่อน
“ไม่เป็นไรจ้ะ เพิ่งมากันเมื่อกี๊เอง” ผมจำได้ว่าคนนี้ชื่อปลาย เป็นดาวบัญชี และเป็นดาวมหาลัยด้วย
หลังจากแนะนำตัว ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆรอทีมงานเซตฉาก สนิทกันเร็วกว่าที่คิดครับ เพราะทุกคนอัธยาศัยดี คุยง่าย ผมค่อนข้างแปลกใจที่ไอคินไม่ใช่คนเงียบขรึมแบบภาพลักษณ์มัน มันไม่ได้พูดมาก แต่มันก็กวนตีน รับส่งมุกกับคนอื่น ไม่ได้นั่งเงียบแบบที่ผมคิดว่ามันจะเป็น
ถ่ายสปอตกันใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ แต่กว่าจะเก็บของเลิกกองก็เย็นพอดี ไอต้นเดือนวิทยาศาสตร์เลยชวนทุกคนไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว เลยไปกับมันด้วย
“เดี๋ยวมานะ” อยู่ๆไอคินก็พูดขึ้นมาหลังจากที่กินข้าวเสร็จ แต่ทุกคนยังนั่งคุยกันต่อไม่มีทีท่าจะลุก
“กูไปด้วย” ผมเรียกมันไว้
“มึงจะไปไหน”
“อ่าว มึงไม่ได้จะไปดูดบุหรี่หรอ”
“ดูด” มันพูดจบแล้วเดินนำออกจากร้าน
ผมกับมันดูดบุหรี่กันอยู่ข้างๆร้าน เท่าที่ดูมันรู้จักคนเยอะครับ คนเดินผ่านไปมาทักมันบ้าง ทักผมบ้าง เพราะเป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาออกมาหาข้าวเย็นกินกันพอดี
“ทำไมมึงสมัครเดือนวะ?” ผมชวนคุย
“กูโดนบังคับ ประธานรุ่นเป็นเพื่อนกู”
“กูว่าละ”
“มึงอ่ะ?”
“เพื่อนกูยุ”
“ไอนิล?”
“มึงรู้จักมันหรอ?”
“มันมาจากโรงเรียนเดียวกับกู ไม่เคยคุยกันหรอก แต่กูจำมันได้ เพราะมันพูดมาก เคยมาจีบผู้หญิงห้องกูด้วย” มันพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะเงียบไปอึดใจนึง
.
.
“กูว่ามันก็รู้จักกูนะ” มันพูดด้วยเสียงนิ่งๆ แล้วยิ้ม
ปากมันยิ้ม แต่ตามันไม่ยิ้ม สายตามันเป็นสิ่งที่ผมอ่านไม่ออก ไม่ใช่แค่ตอนนี้ เวลานี้ แต่ผมสังเกตมาตั้งแต่วันประกวดแล้ว ยิ่งวันนี้คุยกันใกล้ๆยิ่งรู้สึกได้ ผมอธิบายไม่ถูก ถ้ามองผ่านๆตามันสวยมาก ชั้นเดียวแต่ไม่ตี่ นัยน์ตามันสีน้ำตาลเข้มคมกริบ แต่พอมองตามันดีๆ มันให้ความรู้สึกว่างเปล่า เหมือนมันเหยียดหยามคนทั้งโลก แต่ก็ดูหวาดระแวงและเหงาไปในเวลาเดียวกัน
“หรอ” ผมไม่อยากบอกมันว่าไอนิลพูดอะไรถึงมัน เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้ แล้วคีบบุหรี่ขึ้นดูด
“ไม่เนียนหวะ กูได้ยินนะ ที่พวกมึงนินทากูอ่ะ” มันขำผม
“ทำไม? มึงคิดว่ากูรู้อะไร?” ผมพยายามเนียนต่อ
“กูไม่ซีเรียสหรอก ไม่ต้องกลัวกูโกรธ ที่มันพูดก็เรื่องจริง”
“.........” ผมอึ้ง ทำตัวไม่ถูก ได้แต่ทำเป็นมองพื้น
“ฮ่ะๆๆๆ ตกใจหรอวะ หรือรังเกียจ” มันยังจะขำ
“ไม่ใช่ กูไม่ได้รังเกียจ พูดตรงๆว่ากูเฉยๆกับเรื่องแบบนี้หวะ กูคิดว่าแต่ละคนก็มีสิทธิในร่างกายของตัวเอง ตราบใดที่พอใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่เดือดร้อนใคร กูก็ไม่รู้จะไปเดือดร้อนหรือคิดมากทำไม”
มันเงียบไปพักใหญ่ ก้มหน้าก้มตามองอะไรของแม่งไม่รู้ ก่อนจะเงยหน้ามองผมด้วยแววตาที่ผมเห็นแล้วนึกถึงลูกหมาถูกทิ้ง
.
.
.
ผมไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตัวไหนดลใจ แต่อยู่ๆผมก็รู้สึกว่าไอคินมันน่าเอ็นดู รู้สึกว่าอยากลองกอดมันดู ผมไม่เคยชอบผู้ชายแบบที่ผมชอบผู้หญิง แต่ทำไมก็ไม่รู้...ผมอยากลองดู อาจจะเป็นแค่ความอยากรู้อยากลอง หรืออาจจะเพราะผมชอบทำอะไรเหมือนเล่นไปหมดแบบที่ไอห่าป๊อปชอบด่า หรืออาจจะเป็นเพราะสายตาของมัน...
“มึงขายเท่าไหร่” ผมถาม
มันทำตาโต หันขวับมามองผมเหมือนตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขำแล้วตอบ
“จะซื้อ? มึงมีเท่าไหร่หละ กูไม่ถูกขนาดนั้นหรอกนะ” มันพูดยิ้มๆ แววตามันกำลังสนุกเต็มที่
“ควาย มึงคิดว่านี่นิยายรึไง กูก็นักศึกษาธรรมดาเหมือนมึง ไม่มีหรอกเป็นหมื่นเป็นแสนอ่ะ กูแค่อยากลองเฉยๆ กูให้มึง3000”
มันหัวเราะหึหึ แล้วเดินหนีไป แต่ผมคว้าแขนมันไว้ทัน
“อ่ะ 3225ก็ได้ ไอเหี้ย งกสัด กูหมดตูดแล้วเนี่ย เหลือเงินให้กูไว้แดกข้าวบ้างก็ไม่ได้”
คราวนี้มันขำครับ ขำเหี้ยไรไม่ทราบ กูซีเรียสสุดชีวิตแล้วนะ
“เออ ก็ได้ กูมันคนดี ขี้สงสาร” มันชมตัวเองแบบหน้าด้านๆ
ผมคิดแล้ว ว่าไม่พามันไปที่ห้องดีกว่า หอนักศึกษาเสี่ยงต่อการถูกเห็นแล้วเอาไปพูดต่ออย่างมาก เลยพามันเดินไปเอารถที่พ่อให้ผมไว้ใช้เวลาจะกลับบ้านหรือไปไหนที่ไกลกว่าไอหนูแดงจะพาผมไปไหว ระหว่างอยู่บนรถญี่ปุ่นมือสองของผม ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าผมลืมถามมันไปคำถามนึง
“มึงเป็นรับใช่มั้ยวะ กูอยากลองกับผู้ชาย แต่กูไม่รับนะ”
มันเหล่ตามองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก เหมือนมันทั้งรำคาญ ทั้งขำ และงงในเวลาเดียวกัน
“พ่อง กูไม่รับ มึงอยากลองเป็นรุกมึงไปลองกับคนอื่น”
“ไอเหี้ย รับเงินไปแล้วยังเรื่องมากอีก”
“เอาไง ไม่งั้นกูลง”
“กูขอทำใจแป้บ เหี้ย ตื่นเต้นหวะ สถานการณ์แบบนี้แม่งสนุกสัด”
มันกรอกตาแล้วหันหน้าออกไปมองหน้าต่าง
.
.
.
“เออ ก็ได้วะ”
ปล. มาอีกแล้วค่าา 555555 มาเช้ามาเย็น เป็นคนบ้ายุค่ะ พอเห็นเม้นก็อยากลง พอลงเสร็จ เห็นเม้นอีกก็อยากลงอีก 5555 ขอบคุณทุกเม้นเลยนะคะ แต่ตอนนี้หมดสตอคแล้ว อาจจะไม่ได้ลงเป็นบ้าเป็นบอแบบนี้แล้ว 555 ยังคิดไม่ออกด้วย ว่าควรจะมีncมั้ย แต่งncไม่เป็นด้วย แต่ก็"อาจจะ"ลองดูค่ะ ขอบคุณทุกเม้นจริงๆนะคะ TT TT
-
ใกล้แล่วสินะ อิอิ :katai2-1: :katai2-1:
-
อั๊ยยะ เริ่มได้เรื่องแล้ว อยากอ่านตอนต่อไปมาก :hao6:
-
สนุกมากๆเลยครับชอบอะ :ling1:
-
สนุกดี เขียนต่อนะ เอาให้จบ เป็นกำลังใจช่วยจร้า
-
มาแบบนี้ก็ค้างสิ 555
รีบมาต่อนะคะเดี๋ยวรออ่าน
-
อ่าา ตกลงใครรุกใครรับ รูปร่างไม่มีผลในแนวราบใช่ไหม
อยากรู้ความคิดฝั่งคินบ้างจัง ดูมีอะไรที่มากกว่าที่เห็น
-
รอๆๆ
:katai5:
-
ค้างงงงงงง
มาต่อเลยนะ
ซีเป็นคนที่ดูแล้วอยู่ด้วยสบายใจดีนะ
ปกติเรื่องทั่วไปเรื่องจะลือว่านายเอกขายตัว หรือง่ายก็ว่าไป
แต่เรื่องนี้นี่?รอดูตอนหน้าโน๊ะ ว่าจะพระหรือนาย5555
-
เอาแล้ว ๆ 555 ค้างนะเนี่ย จะเป็นยังไงกันต่อไปน้อ
ชอบซีจัง เป็นคนที่ถ้าได้เป็นเพื่อนคงสนุก มีความสุขเนอะ
ให้ความรู้สึกจริงใจ ตรงไปตรงมาดี แล้วก็ไม่ใช่พวกใจแคบด้วย
คิน ต่างจากที่คิดนะเนี่ย คิดว่าจะนิ่ง ๆ ขรึม ๆ แบบเข้าถึงยากซะอีก
กลายเป็นเด็กขี้เหงา เหมือนมีปมในชีวิต น่าค้นหาซะจริง
ท่าทาง คำพูดของซี จะทำให้คินประทับใจมากเลยนะ อิอิ
รอตอนต่อไปน้า ขอบคุณมากค่า :กอด1:
-
สนุกมากอ่า รออยู่น้าาา :katai5:
-
มาแล้วววววว อ่านแล้วก็เริ่มติด จะเป็นยังไงต่อไปน้อ รอตอนหน้าาาาาาา :กอด1:
-
บทที่5
“เออ ก็ได้วะ”
.
.
ผมตัดใจพูด ไหนๆก็ไหนๆ ลองดูคงไม่เสียหาย... ผมลองมาหลายอย่างครับตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น อะไรที่บอกกันว่าอย่าไปยุ่งๆ ผมอยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ควรยุ่ง เลยลองไปยุ่งดูก่อน..จริงๆแล้วไม่ดีหรอกครับ พอเริ่มโตก็มีเหตุผลมากขึ้น ไม่ลองอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว เพิ่งมีมันนี่แหละครับ มากระตุ้นต่อมอยากรู้อยากลองของผมอีกครั้ง
หลังจากจบบทสนทนา ผมกับมันก็นั่งกันเงียบๆ ดูจะไม่มีบทสนทนาที่เหมาะกับสถานการณ์แบบนี้เท่าไหร่ มันก็คงไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน เพราะนอกจากขอให้ผมแวะร้านสะดวกซื้อแล้ว มันก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
ผมขับรถพามันมาโรงแรมที่อยู่ไกลจากมหาลัยพอสมควร เพราะไม่อยากเข้าโรงแรมม่านรูด หรือโรงแรมในระยะที่อาจเจอคนรู้จัก
.
.
ผมทำตัวไม่ถูก ได้แต่นั่งกุมมือ คุกเข่าอยู่บนเตียงระหว่างรอมันอาบน้ำ ผมนึกไม่ออกว่าผู้ชายสูง180กว่าทั้งสองคนต้องทำยังไง ตัวมันสูงและหนากว่าผมนิดหน่อย แต่ผมไม่ได้มีรูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นแบบผู้หญิง ที่จริงเรียกได้ว่าห่างไกลจากคำว่าอ้อนแอ้นเลยด้วยซ้ำ...ช่างแม่ง ปล่อยให้เป็นหน้าที่มันแล้วกัน ผมขี้เกียจคิดมาก
มันเดินนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมา...ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงอยากเป็นของมันกันนัก ไหล่กว้าง หน้าท้องเป็นลอนสวย ประกอบกับกล้ามแขนสมส่วน มันสามารถเป็นนายแบบได้สบายๆ
“จ้องกูอยู่ได้ ไปอาบน้ำดิ่”
.
.
เมื่อกี๊ผมไม่น่าเสียเวลาคิดเลยว่าต้องยังไง เพราะดูเหมือนไอคินจะรู้หน้าที่ดีอยู่แล้ว มันลากผมไปที่เตียงทันทีที่ผมออกมาจากห้องน้ำ ไอคินแลบลิ้นเลียริมฝีปากผมให้เผยอออก ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามา ผมจูบตอบไปตามจังหวะการนำของมัน เราจูบกันอยู่ซักพักจนผมเริ่มเคลิ้ม มันก็ผลักผมให้นอนลง พร้อมๆกับกระตุกผ้าเช็ดตัวออกจากเอวผม
ไอคินใช้ทั้งมือและปากลากไล้ไปทั่วร่างกายที่กำลังสั่นระริกของผม ตุ่มไตที่หน้าอกผมชูชันตอบรับลิ้นและริมฝีปากที่กำลังดูดดึง ฝ่ามือร้อนจัดของมันกอบกำส่วนกลางลำตัวของผมและรูดขึ้นลงจนผมเผลอร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน
มันดูดหน้าอกผมจนขึ้นรอย ค่อยๆเลียต่ำลงไป ระเรื่อยผ่านแอ่งสะดือและจูบที่ท้องน้อย แล้วครอบปากลงที่แก่นกายของผม ถึงตรงนี้ผมบิดตัวด้วยความทรมาน ก่อนจะยกสะโพกตอบรับการปรนเปรอของไอคิน มันทั้งดูดทั้งเลียจนผมแทบทนไม่ไหว ร่างกายผมตื่นตัวเต็มที่ สมองเบลอไปหมด
ไอคินถอนปากออก หันไปคว้าถุงยางที่แวะซื้อเมื่อกี๊มาใส่ ส่วนกลางลำตัวของมันกำลังตื่นเต็มที่ ผมว่ามันน่าจะอยากมากแล้วเหมือนกัน...มันก้มลงแทรกหัวเข้ามาระหว่างขาผม แล้วจับขาผมดันขึ้น ก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้ามาที่ช่องด้านหลัง ผมสะดุ้งเฮือกสุดตัว มือจิกผมมันแน่น
ทางเข้าของผมชื้นแฉะด้วยน้ำลายของไอคิน พอเห็นผมพร้อมแล้ว มันก็เปลี่ยนจากลิ้นเป็นนิ้วที่บีบเจลหล่อลื่นไว้แล้ว ไอคินดูดเลียส่วนปลายของผมที่เริ่มมีน้ำปริ่มๆ พร้อมกับใช้นิ้วกวาดวนๆด้านหลัง
“ฮึกก มะ มะ ไม่ไหวหวะ พอ พอก่อน”
“อย่าเกร็งๆ เดี๋ยวทำค่อยๆ ไม่เจ็บหรอก” มันปลอบ
“อึ้กกกก” ผมกัดฟันแน่น เมื่อมันยืดตัวขึ้นประกบปาก ก่อนจะพยายามสอดส่วนหัวของมันเข้ามาในตัวผม
มันค้างไว้แค่นั้น แล้วจูบซับเหงื่อที่หน้าผากกับขมับผม พร้อมๆกับสาวมือช่วยผมที่ด้านล่างจนผมเริ่มผ่อนคลาย มันค่อยๆดันเข้ามาทีละนิดจนสุด ก่อนจะโยกตัวเบาๆ แล้วค่อยๆเร็วขึ้นเป็นจังหวะ
“ฮึก ฮึก มะ มะ ไม่ไหว กูจะถึงแล้ว”
“ค่อยๆ รอก่อน ไปพร้อมกัน” มันกัดฟันแน่นจนสันกรามขึ้นเป็นลูก หน้ามันแดงกล่ำ เหงื่อซึมเต็มหน้าและแผงอกทั้งๆที่แอร์เย็นฉ่ำ
“อึ่กๆ อึ่กๆ อื้อออออ” มันกระแทกรัว ก่อนจะกระตุกแล้วซบหน้าลงมาที่อกผม พร้อมๆกับที่ผมปล่อยคราบขาวขุ่นออกมาเปรอะหน้าท้อง
ผมกับมันนอนหอบอยู่บนเตียงหลายนาที ก่อนที่ผมจะลุกไปอาบน้ำล้างคราบคาว...รู้สึกโหวงๆบอกไม่ถูก แต่ไม่เจ็บมากแบบที่คิดไว้ครับ อาจจะเป็นเพราะไอคินอ่อนโยนกับผมมาก มันคงรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของผมกับผู้ชาย หรืออาจจะแค่เป็นสไตล์การให้บริการของมัน
“มึงกลับไง เดี๋ยวกูไปส่ง” ผมถามมันที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“กูอยู่หอxxx”
“เห้ย หอเดียวกัน..อ่อออ กูเคยเจอมึงร้านข้าวใต้หอนี่หว่า” ผมนึกขึ้นได้
ระหว่างขับรถกลับ ไม่มีบทสนทนาระหว่างเราสองคนเหมือนเดิม ไอคินหันหน้าออกนอกหน้าต่างตลอดทาง ส่วนผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย...ผมกำลังเปรียบเทียบผู้หญิงผู้ชาย ผมเคยมีอะไรกับผู้หญิง แต่ตอนที่มีครั้งแรก ตอนนั้นผมรู้สึกยังไง ผมก็ลืมไปซะแล้ว คิดไปคิดมา ผมว่าก็คงไม่ต่างอะไรมาก มันก็คือการบำบัดความใคร่ คือพฤติกรรมที่ถูกขับเคลื่อนด้วยอารมณ์ทางเพศที่เป็นพื้นฐานของมนุษย์
ผมขี้เกียจคิดหาเหตุผลต่อ การมีอะไรกับไอคินก็ไม่ได้รู้สึกแย่ ออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่ผมก็แค่อยากลอง ผมคงไม่ลองอีกแล้ว...
“มึง... ต่อจากนี้มึงจะยังคุยกับกูปกติได้มั้ยวะ?” อยู่ๆไอคินก็ถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ทำไมไม่ได้วะ?” ผมหันไปมองหน้ามัน
“จริงนะ?” แววตามันสั่นไหว ผมไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
“มึงเป็นไรเนี่ย?” ผมงง
“เปล่า” มันยิ้ม....
ปล. ตอนนี้แต่งยากมากกก เครียดด นั่งแช่อยู่หลายชั่วโมง T^T *ปาดเหงื่อ แต่งเอง อายเอง :z3:
สปอยว่าตอนหน้าเป็น คินPart :laugh: ขอบคุณทุกเม้นเหมือนเดิมนะคะ ชอบอ่านมากๆเลย ขอบคุณที่อุส่าสละเวลามาอ่าน แถมเม้นให้ด้วย ฮืออ รักนะคะะ
-
รอพาทคินนน แอบชอบซีอยู่ใช่ป่ะล้าาา (มโนไกลล)
-
รอพาร์ทคินน
-
คินดูเปราะบาง
ดูเป็นหมานัอยขี้กลัว
รู้สึกซีนี่....แข็งแกร่งอย่างบอกไม่ถูก
-
เป็นเรื่องที่น่ารักดีค่ะ
ซีดูมีทัศนคติที่ดีและใจกว้าง
ชอบเรื่องนี้มากเลย ไม่ได้เข้าเล้ามานาน
ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ มาอัพบ่อยๆเน้อ
:กอด1:
-
ซีน่ารักดีอ่ะ เปิดเผย แฟร์ๆ ส่วนคินก็ดูเหมือนมีอะไรในใจ และดูเหมือนจะรู้สึกดีกับซีอยู่ก่อนแล้ว? หลังจากที่มีอะไรกันแล้ว จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี้ย แค่เพื่อน? :katai1:
-
ซีดูเป็นเด็กน้อยอยากรู้อยากลองนะ
-
คินเป็นอะไรอย่าคิดว่าน่ะ 555 ตกลงใครเสียให้ใครวะ ทำไมฟิลมันสลับกัน 5555 คินทำอย่างกัเสียสาวให้ซี แกได้เค้าน่ะเห้ย แมนหน่อย ขืนเป็นงี้รอบหน้ายุให้สลับตำแหน่ง 5555
ชอบจังมาอีน๊าาาาาา
-
คินเป็นอะไรอย่าคิดว่าน่ะ 555 ตกลงใครเสียให้ใครวะ ทำไมฟิลมันสลับกัน 5555 คินทำอย่างกัเสียสาวให้ซี แกได้เค้าน่ะเห้ย แมนหน่อย ขืนเป็นงี้รอบหน้ายุให้สลับตำแหน่ง 5555
ชอบจังมาอีน๊าาาาาา
อ่านเม้นนี้แล้วขำกร๊ากเลยค่ะ 5555555 อย่าเพิ่งค่าา อย่าเพิ่งจับคินสลับตำแหน่ง รอคินมาอธิบายตัวเองตอนหน้าก่อนน้าา เผื่อจะเข้าใจสองคนนี้มากขึ้น 5555555
-
คินดูเป็นน้องหมาตัวโตๆอ่ะค่ะ 55555555555 เหมือนพอมีคนมาเข้าใจก็รู้สึกดีแบบนี้รึเปล่า (เราเดา)
ซีดูแมนๆใจๆ กล้าได้กล้าเสียกล้าลอง ลองทุกกกกอย่าง 55555
เราว่าน่าค้นหาจังเลย >< มาลงบ่อยๆน่ออรออ่านค่ะ * v *
-
คินชอบซีละซิ
-
คินอาจจะสนใจซีอยู่หรือเปล่า จากการที่ได้คุยกัน
ซีออกจะชิล ๆ กับชีวิต ไม่คิดกับคินในแง่ลบ ทำให้คินประทับใจในตัวซีขึ้นมา
-
ติดละอยากอ่านต่อ55 :hao3:
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามจัง
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
:mew1: :mew1:
-
รอคินๆๆ
-
รออ่านต่อ ทำไมคินถึงขายตัวอ่ะ แต่ได้กับซีแล้ว ก็จะเลิกขายแล้วใช่ม่ะ 5555 คินต้องชอบซีอยู่ก่อนแล้วแน่เลย :impress2:
-
เริ่มจากความสัมพันธ์ทางกาย แล้วค่อยไปสู่ความสัมพันธ์ทางใจสิน้าาา :o8:
ซี ยังไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ท่าทางคิน จะคิดมากหน้าดู เหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา
คิน ให้ความรู้สึกว่าจิตใจบอบบาง เหมือนจะแตกหักได้ง่าย ๆ กลัวซีเลิกคบด้วย
ผิดกับซี ที่เข้มแข็ง ไม่ค่อยคิดอะไรมาก สบาย ๆ
แต่คิดว่า บางทีความไม่คิดอะไรมากของซี อาจทำให้คินเจ็บไม่รู้ตัวก็ได้นะ (เดาไปเรื่อย 555)
ขอบคุณมากค่ะ ชอบเรื่องนี้นะจ้ะ :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน พล๊อยเรื่องน่าสนใจดี
แล้วนายเอกเองก็ออกแนว แมนๆ คุยๆกันมากอ่ะ
แล้วชอบที่ นายเอกไม่ใช่พวก สนใจแค่คำลือของคนอื่นแล้วมองคนอื่นในแง่ลบตาม
ก็อย่างที่ว่า...คินขายน้ำก็จริง แต่เค้าไม่ได้บังคับใครมาซื้อ
เค้าไม่ได้ทำใครเดือดร้อน นอกจากคนมาเดือดร้อนเอง
-
บทที่6
KIN'S PART
ผมเจอไอซีอีกครั้ง ในที่ที่ไม่คิดว่าจะเจอ...วันนั้นผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสร็จกิจกับพี่นาย เจอมันยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าห้องน้ำ ผมจำมันได้ทันที มันไม่เปลี่ยนไปจากตอนอายุ14-15มากนัก มันหล่อเหมือนเดิม แต่มันสูงขึ้นมาก
ผมตัดสินใจทำเป็นไม่เห็นมัน แล้วเดินผ่านไป เพราะผมรู้ว่ามันคงจำผมไม่ได้ คนที่สว่างไสวแบบมัน คงไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าช่วงชีวิตหนึ่ง เราเคยเจอกัน
.
.
ตอนม.ต้นผมเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียน ไม่ใช่ว่าผมชอบหรอกครับ ผมไม่มีทางเลือกมากกว่า การเป็นตัวแทนโรงเรียนทำให้ผมได้รับทุนการศึกษา อย่างน้อยมันก็พอจะแบ่งเบาภาระพ่อที่เลี้ยงดูผมมาคนเดียวได้ อาชีพช่างซ่อมนาฬิการิมถนนไม่ได้หาเงินได้มากนักหรอกครับ อย่างน้อยก็ไม่มากพอ ที่จะทำให้แม่ไม่ทิ้งผมกับพ่อไป
แม่...คนที่ทำลายความเชื่อใจของผมจนหมดสิ้น คนที่แม้แต่วันตายของพ่อ ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า คนที่ทำให้ผมรู้ว่าโลกพร้อมจะทรยศหักหลังผมได้ตลอดเวลา และคำว่ารักที่ออกมาจากปากแม่ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย ผมเรียนรู้ว่า ถ้าไม่อยากเจ็บแบบพ่อ ผมก็ไม่ควรไว้ใจใครมากเกินไป
การเป็นนักกีฬาว่ายน้ำนั้น ถ้าอยากไปสู่ระดับจังหวัดหรือระดับประเทศ ต้องหมั่นไปซ้อมที่สระมาตรฐานครับ ซึ่งที่นั่น เป็นที่ที่ผมเจอไอซีครั้งแรก ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กตัวผอมๆ รูปร่างไม่สูงเหมือนตอนนี้ แต่อ.สารัชเห็นว่าผมมีช่วงตัวสั้นแต่ขายาว หน่วยก้านพอจะปั้นได้ และแกพอจะรู้พื้นฐานครอบครัวของผมบ้าง คงสงสารเลยให้การสนับสนุน
ผมเห็นไอซีบ่อยๆ แต่ไม่เคยคุยกันหรอกครับ ซีมันเป็นตัวเก็ง ตอนที่ผมเพิ่งว่ายน้ำจริงจัง มันก็เริ่มเป็นตัวแทนไปแข่งระดับประเทศแล้ว แต่ผมจำบทสนทนาครั้งหนึ่งของมันกับเพื่อนตอนวอร์มร่างกายก่อนลงสระได้ดี
“ไอซี มึงรู้ยังว่าไอเป้เป็นตุ๊ด” เพื่อนมันพูดด้วยเสียงไม่เบา
....ช่วงม.ต้นเป็นช่วงที่เด็กผู้ชายกำลังเกรียนกันเต็มที่ครับ ผมเดาว่าเพื่อนมันคงกำลังสนุกกับเรื่องนี้ โดยที่ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าไอเป้ที่ผมเองก็ไม่รู้จัก มันเป็นตุ๊ดจริงรึเปล่า
“หรอ” ไอซีตอบรับเสียงเรียบ
“มึงไม่ตกใจหรอวะ”
“ทำไมกูต้องตกใจอ่ะ” ไอซียิ้มกว้าง
มันเป็นคนยิ้มเก่งครับ ผมเห็นคนรู้จักมันแทบทั้งสระ มันคงว่ายสระนี้มาตั้งแต่เด็ก มันคุยเล่นหัวเราะกับทุกคนที่มันรู้จักสนิทสนม แน่นอนไม่รวมผมที่เพิ่งมาเริ่ม และมาแค่บางวัน
“แล้วทำไมมึงไม่ตกใจอ่ะ มันเป็นตุ๊ดนะเว่ย” เพื่อนมันย้อน
“ไม่เกี่ยวกับกูป้ะวะ หรือเกี่ยวกับมึง?”
“มึงด่ากูเสือกว่างั้น?” เพื่อนมันพูดเสียงขุ่น
“กูเปล่าเว่ยย ก็แค่มันไม่ได้ผิดอะไรป้ะวะ ใครเป็นคนกำหนดวะ ว่าผู้ชายต้องชอบผู้หญิง ก็แค่มันชอบไม่เหมือนมึง” ไอซียังใจเย็น
“แต่มันผิดธรรมชาติไงมึง”
“ธรรมชาติเหี้ยอะไรของมึง ต้นไม้ สายลมกระซิบบอกมึงหรอ? ว่ามึงห้ามชอบเพศเดียวกัน ถ้างั้นทำไมธรรมชาติเหี้ยนี่ไม่สร้างผู้หญิงผู้ชายให้เท่าๆกันแล้วจับคู่เหมือนรองเท้าไปเลยวะ” ไอซีย้อนด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วขำเสียงดัง
แต่ผมไม่ขำ ผมชื่นชมมันในใจที่มันมีความคิดไม่เหมือนเด็กวัยเดียวกัน ผมยอมรับว่า ผมเองก็ไม่เคยคิดแบบมัน
“มึงพูดแบบนี้ คือมึงเป็นตุ๊ดหรอวะไอซี?” เพื่อนมันถาม
“กูเป็นก็ได้ กูไม่เป็นก็ได้ แล้วแต่มึงจะคิดเลย เรื่องของมึง แต่ถ้ามึงอยากเป็นเมียกู มึงต้องไปกดบัตรคิว แล้วต่อท้ายแถวนะ แบ่งๆกัน ไม่ต้องแย่ง ได้ทุกคน พี่ซีใจดี” ไอซีพูดไปจับคางเพื่อนมันโยกไป
“ไอซี ไอควายย ปัญญาอ่อนสัด” เพื่อนมันด่าแล้วถีบไอซีไปหนึ่งที
วันนั้นผมชื่นชมมันในใจ ที่มันสามารถยืนยันความคิดมันได้ โดยที่ไม่ต้องทะเลาะกับเพื่อน นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมอยากรู้จักมัน อยากเป็นเพื่อนกับมัน
ผมไปสระนั้นไม่บ่อย แต่ทุกครั้งที่ผมไป ผมจะคอยมองหาไอซี...ผมมั่นใจว่าไม่ใช่ความรัก แต่เป็นเพราะมันเป็นคนน่าสนใจ ผมแค่ชื่นชมมัน เหมือนมันเป็นไอดอล ผมไม่รู้ว่ามันถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน แต่มั่นใจว่าต่างจากผม...บรรยากาศรอบตัวมันดูสว่างไสว มันเป็นคนที่ใครๆก็รัก และมันเองก็ดูจะมีความรักให้ทุกคน ชีวิตไอซีเหมือนเป็นขั้วตรงข้ามกับชีวิตผม ผมไม่อยากรักใคร และผมก็ไม่เชื่อด้วย ว่าใครจะมารักผม...ผมไม่ได้เศร้าหรือน้อยใจโชคชะตาอะไรแบบนั้นหรอกครับ ผมก็แค่ไม่อยากเป็นแบบพ่อ
ช่วงม.3เทอม2 ผมเลิกว่ายน้ำ ผมไม่จำเป็นต้องขอทุนจากโรงเรียนอีกต่อไปแล้ว เพราะป้ามารับผมไปเลี้ยง...พ่อผมเสีย....หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ว่าผมมีชีวิตอยู่เพื่อใคร ป้าใจดี แต่ช่องว่างในใจผม...ป้าไม่เข้าใจ
ขึ้นม.ปลาย ผมเริ่มโตเป็นหนุ่ม ตัวสูงขึ้น เริ่มมีคนเข้ามาหาโดยที่ผมไม่ต้องเรียกร้อง ผมเองก็ปล่อยตัวไปตามสัญชาตญาณ จนวันนึง วันที่พี่จูน รุ่นพี่ที่จบไปแล้วซื้อนาฬิการาคาแพงให้ผม เพื่อจะขอให้ผมเลิกไปนอนกับคนอื่น ขอให้ผมมีเธอแค่คนเดียว แต่ผมทำให้ไม่ได้.....
ผมไม่รู้ว่าเป็นโชคร้ายหรือโชคดี ที่พอคนอื่นรู้เรื่องนี้ แทนที่จะถอยห่างจากผม แต่เหมือนทุกคนจะมีความมั่นใจว่าตัวเองพิเศษจากคนอื่น หรืออาจจะแค่อยากลองใจผมเลยซื้อของแพงๆ และขอแบบเดียวกันกับที่พี่จูนเคยขอ แต่ทุกคนได้คำตอบแบบเดียวกัน คือ...ผมไม่พร้อมจะรักใคร ถ้าใครจะไปผมก็ไม่รั้ง
ถ้าการที่นอนด้วยกัน แล้วผมได้รับของมีค่า คือการขายตัว...ก็ใช่..ผมขายตัว คนที่เข้ามาหาผมมีหลายประเภท หลายต่อหลายคนก็ไม่ได้อยากสร้างความสัมพันธ์กับผมมากกว่าหนึ่งคืน ดังนั้น เงินก็ดูจะเป็นตัวกลางที่ง่ายที่สุดที่ยื่นมาให้ผม
ผมมองว่าเป็นความสมัครใจ ใครอยากนอนกับผม แล้วผมพอใจ ผมก็นอน ให้เงินผม ผมก็รับ ผมไม่เคยรู้สึกผิดหรือเสียศักดิ์ศรี เพราะผมคิดว่าคำว่า”ศักดิ์ศรี”ก็จับต้องไม่ได้พอๆกันกับคำว่า “ความรัก”
.
.
หลังจากที่เลิกว่ายน้ำ ผมก็ไม่เจอไอซีอีกเลย จนวันปฐมนิเทศมหาวิทยาลัย มันอยู่กับไอนิลที่มาจากโรงเรียนเดียวกับผม ผมรู้ทันทีว่าไอซีจะต้องรู้เรื่องผมจากปากไอนิล และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ตัวเองทำ...
ผมไม่แน่ใจว่าหลายปีที่ผ่านมา ไอซีจะโตมาเป็นคนแบบไหน มันเปลี่ยนไปหรือยัง ผมมีโอกาสเจอมันในมหาลัยอีก2-3ครั้ง แต่ผมไม่กล้าเข้าไปทักมัน เพราะผมรู้ว่ามันไม่มีทางจำผมได้ และไม่มั่นใจว่ามันจะอยากรู้จักผมรึเปล่า
ความชื่นชมที่ผมมีให้มัน เริ่มกลับมาตั้งแต่ได้ยินมันตอบบนเวทีประกวดดาวเดือน มันยังเป็นคนเดิม ที่ไม่คิดแทนคนอื่น มันเคารพทางเลือกของคนอื่นเสมอ และผมยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่ามันยังเป็นคนเดิมที่ไม่ตัดสินคน เพราะคำพูดของมันที่หน้าร้านข้าว
.
.
ผมไม่รู้ว่าอยู่ๆผมกับมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ได้ยังไง ผมไม่ได้อยากรับเงินมัน แต่ผมคิดว่ามันคงสบายใจกว่าถ้าผมรับ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นข้ออ้างที่มันจะใช้อ้างกับตัวเองได้ดีกว่าการไปนอนกับผมเฉยๆ
ผมดีใจ ที่ได้รู้จักมันมากขึ้น...แต่หลังจากนั้นผมก็กลัว ผมกลัวว่าถ้าจากนี้ไป มันมองหน้าผมไม่ติด ผมกับมันจะไม่มีโอกาสได้คุยกันอีก...มันเป็นคนที่ผมอยากรู้จักมาตลอด มันน่าสนใจจนผมไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของผมกับมันต้องจบลงตรงนี้ ความรู้สึกผมตอนนี้ยังไม่ใช่ความรัก...ผมไม่เชื่อในคำนั้น ผมแค่อยากรู้จักมันให้มากกว่านี้
“มึง... ต่อจากนี้มึงจะยังคุยกับกูปกติได้มั้ยวะ?” ผมตัดสินใจถามมัน
“ทำไมไม่ได้วะ?” มันหันมามองหน้าผม
“จริงนะ?”
“มึงเป็นไรเนี่ย?” มันขมวดคิ้ว
“เปล่า” ผมยิ้ม....
ปล. ติชมได้นะคะ ยินดีรับฟัง ชอบตรงไหน ไม่ชอบตรงไหน บอกได้น้าา คนเขียนจะได้นำไปพัฒนาการเขียนตัวเองด้วย *ขอบคุณล่วงหน้ามาณ ที่นี้ 5555
เรื่องนี้แต่งสนองนี้ดตัวเองมาก สนุกกับการแต่งสุดๆ สนุกจนแต่ทุกวัน ลงทุกวัน และคงจะลงทุกวันจนกว่าจะเลิกสนุกกับการแต่ง 55555555
-
พึ่งรู้ว่ามันสั้นที่ตอนที่ไม่ได้
อ่านแบบต่อเนื่องนี่แหละ
สนุกดีค่ะ
ขอยาวๆได้มั้ยคะ
(พูดเอาแต่ใจมากมาย)
สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
ว่าแล้วเชียว ว่าคินต้องรู้จักซีมาก่อน ขนาดเป็นไอดอลในใจเลย
คำพูดและความคิดของซี ก็น่าประทับใจจริง ๆ นั่นแหละ ชอบจัง
ชีวิตของคิน เจอเรื่องอย่างนี้ ไม่แปลกที่จะไม่เชื่อเรื่องความรักน่ะนะ
ได้มาพบ ได้เป็นเพื่อนกับคนที่ประทับใจอีกครั้งอย่างนี้
เป็นเรา ๆ ก็ไม่อยากเสียไปเหมือนกัน คินจะกลัวก็ไม่แปลกเนอะ
ถ้าคิน เชื่อว่าที่รู้สึกกับซีตอนนี้ ยังไม่ใช่ความรัก มันก็ดีเหมือนกันนะ
ก็เหมือนกับซี ที่ยังไม่รู้สึกเหมือนกัน เพราะงั้นต่อจากนี้
ก็ค่อย ๆ เริ่มเรียนรู้ แล้วพัฒนาไปเป็นความรักพร้อม ๆ กัน ก็ดีเนอะ :m1:
ขอบคุณจ้ะ ^^
-
สนุกดี ชอบบบ
-
ขอตินะค่ะ
ทำไม
มาสั้นจัง
555
ชอบค่ะ
ตามตามตาม
รอรอรอรออยู่นะค่ะ
-
ค่อยโล่งหน่อย คือยังไม่ได้ขายตัวแบบสุดโต่งเน๊อะ
-
สนุกจ้า... ชอบที่ลงเรื่อยๆ
ทำให้ไม่ค้างนาน
-
คินน่าย๊ากกก แอบชอบนิสัยซีเหมือนกันแหะ
ทำยากมากเลยนะ เป็นนิสัยที่น่าสนใจ
-
ควาทประทับใจเป็นบ่อเกิดของความรักนะ แหมะๆๆๆ ลุ้นอะ
-
o18 ที่แท้คินก็ปลื้มซีมาตั้งนานแล้วนี่เอง ซีก็น่ารักจริงๆ นั้นแหละ
อยากอ่านต่อแล้วล่ะว่าทั้งคู่จะคบกันยังไง :hao3: รออยู่นะจ๊ะ :mew1:
-
คนเขียนอย่าเพิ่งเลิกสนุกนะคะ เค้าสนุกมากเลย :impress2:
จากความประทับใจ คงกลายเป็นความรัก แต่อยากให้คินหยุดที่ซีแล้วนะ แบบที่ซีไม่ต้องขออ่า :katai1:
ถนอมตัวเองเพื่อคนที่เรารักเนอะ แบบว่าเค้าแอบหัวโบราณนิดนึง :laugh:
-
ที่แท้ก็เคยเจอกันมาก่อน แล้วก็เป็นคนที่คินแอบปลื้มนี่เอง
-
ซีนิสัยน่ารักจัง
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วยิ้มอะ มันน่ารัก :hao7:
-
ชอบจังครับ
แต่งงว่า เดือนกระดาษ นี่มีที่มายังไง
-
ชอบบบบสนุกๆ >,<
ติดตามอยู่นะคะ อย่าพึ่งเลิกแต่งและหายไปน้าา
มาต่อเรื่อยๆนะคะ รอติดตามค่ะ
o13
-
ชอบครับ
น่าติดตามดีนะครับ
-
นายเอกคือเริศมากกกก
เจ๋งอะ
-
บทที่7
“ไอซี เมื่อกี๊กูเจอพี่บูมหน้าตึกคณะ เค้าถามหามึงอ่ะ เห็นบอกมีงานให้มึงช่วยเป็นพีอาร์งานไรซักอย่าง” ไอนิลสะกิดผมที่กำลังนอนฟุบโต๊ะ รออาจารย์มาสอน
“อ่อ เออ สงสัยเรื่องค่ายสร้างมหาลัย เจ๊ช่าบอกกูละ...เจ๊จะให้ช่วยโปรโมตค่าย พวกมึงไปกับกูมั้ย”
“ชั้นอยากไปป ถ้าแกไป ชั้นจะชวนรูมเมทชั้นไปด้วย” ไอเปิ้ลครับ มันพยายามจะแนะนำเมทมันให้ผมมาตั้งแต่หลังประกวดดาวเดือนคณะ แต่จนตอนนี้ผมยังไม่เคยได้คุยกับริน รูมเมทมันเลย เจอกันทีไรรินก็เอาแต่ยิ้มหน้าแดง ไม่พูดไม่จา ผมเลยไม่รู้จะคุยอะไรกับเธอ
“กูไม่ได้หวะ ชนกันกับงานวันเกิดย่ากู ชิ่งไม่ได้ เดี๋ยวย่าตัดกูออกจากกองมรดก” ไอนิลทำหน้าเซ็ง
“มึงอ่ะ?” ผมหันไปถามไอภูมิ
“ค่ายสร้างมหาลัยหรอวะ? กูอยากไปของคณะหวะ ของมหาลัยกูไม่รู้จักเด็กคณะอื่น ไปคงไม่สนุก”
“มึงไม่รู้อะไร มึงต้องไปแบบไม่รู้จักใครนี่แหละถึงจะสนุก เดี๋ยวไปก็รู้จักกันเองอ่ะ ได้คอนเนคชั่นเพิ่มด้วย” ผมพยายามกล่อมมัน
“มึงนี่ทำตัวสมเป็นพีอาร์ค่าย แต่งานนี้กูบายหวะ กูขี้เกียจด้วย”
“สัด ทำเป็นเล่นตัว เดี๋ยวกูเจอสาว กูจะเงียบไว้คนเดียว”
“Kเถอะ ต่อให้ผมไปกับคุณ สาวก็ไม่สนผมอยู่แล้ว”
“ผมถือว่าผมชวนมึงละนะไอคุณภูมิ มาโวยวายทีหลังไม่ได้นะ” มันเว่อครับ ไอภูมินี่หญิงติดมันไม่น้อยเลย มันตัวไม่สูง แต่หุ่นมันดี แต่งตัวเก่ง ยิ่งมันไถข้าง โชว์หูที่เจาะข้างละ2-3รู ยิ่งเท่
.
.
.
“ไอซี มึงไปกับกู ไปช่วยพวกกูแจกแผ่นพับค่ายหน้าโรงอาหารหน่อย พวกกูจะไปตั้งกล่องเรี่ยไร” ไอพี่บูมเข้ามาลากคอผมทันทีที่เลิกคลาส ผมเลยลากพวกไอนิลมาด้วยอีกที
ผมยืนแจกแผ่นพับไป ทักคนนั้น ชวนคนนี้ไปเรื่อยเปื่อย แล้วสายตาผมก็เหลือบไปเห็นไอคินมาแต่ไกล มันเดินมากับเพื่อนมันอีก4คน...หลังจากคืนนั้นผมเจอมันบ้างแต่แทบไม่ได้คุยกันหรอกครับ เพราะผมชอบเจอมันใต้หอตอนเช้าๆ ซึ่ง”เช้า”ของผม หมายถึงอีก10นาทีจะถึงเวลาเข้าเรียน เลยได้แค่ทักทายกันนิดๆหน่อยๆ
“ไอคินๆ ไปค่ายสร้างมหาลัยกับกูเปล่า?” ผมตะโกนชวนมัน
มันเดินทอดน่องเข้ามากับเพื่อนมัน “ที่ไหนวะ”
“เชียงใหม่ ไปไม่กี่วันหรอก สร้างห้องน้ำ ไปมั้ย?”
“กูขอดูก่อน ไม่รู้ลางานได้มั้ย เดี๋ยวกูมาบอก”
“มึงทำงานด้วยหรอวะ?”
“เออ กูร้องเพลงอยู่ร้านพี่โจ้”
“เออ เอาไงบอกกูละกัน รีบๆนะ ค่ายกูฮอต เดี๋ยวคนเต็ม”
“งั้นมึงเอาเบอร์มึงมา เดี๋ยวกูแอดไลน์ไป พี่โจ้ว่าไงกูจะได้ไลน์บอกมึง”
“เออ” ผมให้เบอร์มันไป แล้วเดินกลับไปหาพวกไอนิล
.
.
“ไอซี มึงไปสนิทกับไอคินตอนไหนวะ” ไอนิล ไอขี้เสือก
“ตั้งแต่กูไปถ่ายสปอตอ่ะ”
“มันนิสัยดีมั้ยวะ?”
“ดี? คือยังไงวะ กูไม่รู้หวะ”
“ก็ดีแบบ เป็นคนดีมั้ย ข่าวลือมันจริงมั้ย ไรงี้” คราวนี้มันกระซิบถาม
“ก็คงไม่มีใครเกิดมาเป็นคนดี100%หรือชั่ว100%ป้ะวะ มันอยู่ที่มึงนิยามคำว่า”ดี”ยังไง กับมันแสดงด้านไหนใส่มึง..แต่เท่าที่กูเห็น มันก็ดีมั้ง”
“มึงแม่ง ชอบพูดจากำกวม ไม่ตอบกู สัด”
“ก็มึงมันขี้เสือก กูเห็นมึงอยากรู้แล้วกูสนุก” ผมขำ
[ NAKIN added you as friend ]
KIN: กูเอง
Z: เออ กูรู้แล้ว
:มึงถามพี่โจ้แล้ว?
KIN: ยัง เดี๋ยวกูค่อยถามคืนนี้
Z: อ่าว แล้วมึงจะพิมพ์มาทำเหี้ยไรเนี่ย
KIN: ทักทาย
Z: ควาย
(22.43)
KIN: กูไป ลงชื่อให้กูด้วย
Z: K
KIN: ด่ากูไม?
Z: ด่าKไร? กูบอกว่าโอเค
KIN: นี่ไง มึงด่ากูละ
Z: ไอควาย ไอเหี้ย ไร้สาระสัด เสียเวลาเล่นเกมส์กูจริงๆ
: นี่ แบบนี้ ถึงจะเรียกว่าด่า
KIN: 5555 ฝันดีมึง
Z: กูบอกว่ากูเล่นเกมส์อยู่ ฝันดีไรของมึง
KIN: 55555
นี่ผมคิดผิดหรือคิดถูกวะ ที่ไปชวนมัน แม่งปัญญาอ่อนผิดกับภาพลักษณ์ชิบหาย
วันเดินทาง พวกผมทั้งหมดไปเชียงใหม่ด้วยรถไฟ ช่วงแรกๆก็สนุกดีครับ ทักทายคุยกันเสียงดังสนั่น แต่พอเดินทางไปได้ซักพัก แต่ละคนก็แบตหมด จากที่เดินคุยกันให้วุ่น ก็เริ่มหามุมนั่งงีบ ผมนั่งตรงข้ามเปิ้ลกับริน รูมเมทไอเปิ้ลมัน รินเริ่มยอมพูดกับผมบ้างแล้วครับ หลังจากที่ผมชวนคุยพักใหญ่ แต่ยังไม่ยอมมองหน้าผมอยู่ดี
ผมนั่งฟังเพลงไป คุยกับสองสาวไป ไอห่าคินก็เดินมานั่งข้างผม
“กูนั่งด้วย กูไม่มีเพื่อน”
“กูเห็นถาปัตย์มาเยอะแยะ”
“ไม่ใช่เพื่อนกู กูไม่สนิท”
“แล้วกูเพื่อนมึงไง?”
“อ่าว ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อน แล้วมึงเป็นอะไรกับกูหละ” มันถามผม สายตาแม่งวิบวับ กวนส้นตีนชิบหาย
“เออๆ นั่งๆ นี่เพื่อนกู เปิ้ลกับริน” ไอเปิ้ลนี่ตาลอยแล้วครับ โดนรูปลักษณ์ภายนอกไปเหี้ยคินหลอก
นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยครับ แต่ส่วนมากเป็นผมกับไอเปิ้ล ที่พูดมากกันอยู่สองคน พูดกันจนไม่รู้จะพูดอะไร ผมเลยตั้งหน้าตั้งตาฟังเพลงในมือถือ
“กูฟังด้วยดิ่” ไอห่าคินไม่พูดเปล่า ยื่นมือมาดึงหูฟังผมไปเสียบหูตัวเองหน้าตาเฉย
“มึงชอบเพลงแนวนี้?” มันถามผมหลังจากฟังไปได้4-5เพลง
“กูฟังได้หมดอ่ะ แต่เพลงพวกนี้ไอป๊อปเพื่อนกูลงให้ กูขี้เกียจโหลดบิท”
“วันหลังมึงมาลงเพลงที่ห้องกูก็ได้ กูโหลดไว้เยอะ” ไอคินพูดนิ่งๆ
“เออ ดีเหมือนกัน เดี๋ยวนี้กูไม่ค่อยได้เจอมัน ไม่ได้ลงใหม่เลย” มันใจดีเว้ย ผมคิดในใจ
หลับกันไปคนละหลายตื่น เมื่อยไปหมดทั้งตัว ในที่สุดก็ถึงเชียงใหม่ ผมเพิ่งเคยมาเชียงใหม่ครั้งแรก ชอบมากครับ เป็นเมืองที่ผสมผสานวัฒนธรรมเก่าใหม่ได้ลงตัว แต่โรงเรียนที่พวกผมจะไปต้องนั่งกระบะชาวบ้านขึ้นเขาไปอีกเป็นชั่วโมงๆ ตอนลงจากรถ ผมรู้สึกเหมือนเครื่องในผมถูกปั่นรวมกันแล้วกำลังจะขย้อนออกมาทางปาก หัวนี่แดงไปหมดเพราะฝุ่นจากถนนลูกรัง
วันแรกไม่มีไรมากครับ หลังจากที่แบ่งหน้าที่กันแล้วว่าใครอยู่ฝ่ายไหน มีหน้าที่ยังไงก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ผมอยู่ฝ่าย GB ครับ เจเนอรัลเบ๊...ส่วนเปิ้ลกับรินอยู่ฝ่ายสวัสดิการ ไอคินโดนจับโยนไปฝ่ายสร้าง
“ไอซี ตามลุงมีไปเอาเหล้าต้มที่บ้านแกดิ๊” ไอห่าพี่บูมประเดิมให้งานผมคนแรก
คืนนั้นแต่ละคนเมากันแทบคลาน แต่ผมไม่กล้าเมามาก กลัวทำอะไรหลุดๆออกไป แต่ดีกรีเหล้าลุงมีนี่โคดแรง ขนาดกินไปไม่กี่แก้ว ผมยังกรึ่มๆ เดินเซไปเหมือนกัน
“พี่ เดี๋ยวผมมานะ เยี่ยวแป้บ จะฝากมั้ย?” ผมหันไปบอกพี่ๆในวง
ตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเห็นไอคินนั่งดูดบุหรี่อยู่คนเดียว ริมสนามบอลเลยเดินเข้าไปทักมัน
“เมาเป็นหมาเลยมึง” มันขำผม
“กูไม่เมา กูกรึ่มม” ผมยิ้มตาหยีให้มัน
“ตาเยิ้มเหี้ยๆ บอกไม่เมา”
“แล้วไมมึงไม่ไปนั่งแดกกับพวกกูอ่ะ มาค่ายทั้งที เสือกปลีกวิเวก นั่งทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่คนเดียว”
“ที่นี่เห็นดาวเยอะดี กูชอบ..เหล้ากูค่อยไปแดกที่กรุงเทพเอาก็เมาเหมือนกัน”
“กูนึกว่าเดือนมหาลัยแบบมึง จะชอบดาวบนดิน ตัวเป็นๆ ขาวๆมากกว่า”
หน้ามันด้านข้างตอนนี้ดึงดูดสายตาผม ถ้าผู้หญิงมาเห็นต้องหลงเสน่ห์มันแน่ๆครับ ไอคินใส่เสื้อคอวีสีดำกับกางเกงขาสั้นเท่าเข่าลายทหารนั่งชันเข่าดูดบุหรี่ มันเงยหน้ามองฟ้าจนผมเห็นสันกรามมันขึ้นเป็นแนว จมูกมันโด่งเป็นสัน ตาคมกริบ ผมเพิ่งสังเกตว่ามันมีไฝเม็ดเล็กๆสองเม็ดอยู่ใต้ตา
“กูชอบมองเดือนดาวบนฟ้ามากกว่า มันมีแสงสว่างในตัวเอง ใครเห็นก็ว่าน่ามอง สวยจนกูอิจฉา...กูอิจฉา แต่ก็กูชอบมันด้วย”
“มึงไม่ได้แดกเหล้ามาแน่นะ ทำไมอยู่ๆเพ้อ มึงอิจฉาดาวบนฟ้าเนี่ยนะ” ผมตามอารมณ์มันไม่ทัน
“เออ...กูอยากส่องประกายแบบนั้น”
“มึงก็เป็นเดือนแล้วไง เดือนมหาลัยเลยนะ”
“เดือนแบบกูไม่มีแสงหรอก เหมือนดาวกระดาษ ยังไงก็ไม่น่ามองเท่าเดือนที่มันสว่างไสว” มันหันมามองหน้าผมนิ่งๆ
แววตามันที่กำลังมองผม เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างต่อ แต่มันก็ไม่พูด...ผมเริ่มรู้ว่ามันไม่ได้พูดถึงท้องฟ้า มันกำลังพูดถึงตัวเอง......
“กูไม่รู้มึงคิดยังไงนะ แต่กูว่าดาวกระดาษมันก็สวยในแบบของมันหวะ ดาวบนฟ้าอาจจะดูสว่างไสว แต่ก็เป็นเพราะมึงเห็นมันจากที่ไกลๆไง ดาวกระดาษมันอาจจะไม่มีแสงในตัวเอง แต่มันก็มีเสน่ห์ของมัน อย่างน้อยก็จับต้องได้ พังได้ กูว่ามันเปราะบาง ต้องการการเอาใจใส่มากกว่าดาวบนฟ้าอีก”
“ก็เพราะมึงมันเป็นคนแบบนี้ไง กูถึง...” มันพูดยิ้มๆแล้วเงียบไป
“กูเห็นดาวบนฟ้าส่องแสงให้ทุกคนเลยหวะ มึงว่าในสายตามันจะมีใครที่สำคัญเป็นพิเศษมั้ยวะ?” มันถามขึ้นมาหลังจากเงียบไปนาน
“กูไม่รู้ กูไม่ใช่ดาว ไม่ใช่เดือน ไม่ได้เป็นเหี้ยไรทั้งนั้น กูเป็นคนธรรมดา”
มันยิ้มตาหยีกลับมาให้ผม ยิ้มเหี้ยไรวะ กูงง อารมณ์ไหนของมึงอีกเนี่ย
“กูว่ามึงเมากว่ากูอีกไอคิน ไปนอนเหอะ ป้ะ?”
ปล. ขอบคุณทุกเม้นมากๆเลยนะคะ ที่อุส่าสละเวลามาอ่านเรื่องใหม่ คนเขียนก็หน้าใหม่ แถมยังเม้นให้ด้วย บางคนเม้นให้ทุกตอนเลย ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ กำลังใจคนเขียนก็มาจากตรงนี้แหละค่ะ 5555 ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี นอกจากจะพยายามแต่งให้จบ และลงถี่ๆ :katai4:ชอบไม่ชอบตรงไหนติชมได้นะคะ ภาษาไม่ดี พลอตน่าเบื่อ หรืออะไรแบบนี้ก็บอกได้นะคะ ขอบคุณทุกคนจริงๆ ฮืออ :mew1:
-
โอ้ววว มาอีกตอนแล้ว ยันยืนยันคำเดิมว่า ชอบนิสัยซี มาก
-
คินชอบ(นิสัยของซี)มากสินะ เป็นความสัมพันธ์ที่ค่อยเป็นค่อยไปจริงๆ
-
โถ น้องซีคนซื่อ
โดนผู้ชายแอบจีเบาๆแล้วนาจา~
งือออ เขินเอ่าะ -///-
ลงชื่อติดตามนะคะ สู้ๆค่ะ
-
โว้ว วันนี้อ่านไปหกตอนก่อนว่าจะมาเม้นทีหลัง ตอนที่เจ็ดก็มาเลย
ชอบตอนนี้จัง
เพิ่มนิดนึง ตอนที่เจ็ดนี่เหมือนเป็นที่มาของชื่อเรื่องด้วยสินะ น่ารักจริงๆค่ะ
เนื้อเรื่องเรื่อยๆดี อย่าหักมุมนะทำใจไม่ค่อยได้ :hao7:
-
อ่านเพลินมากเลยชอบการดำเนินเรื่องมาก ติดตามนะค่ะ คนเขียนมาลงเรื่อยๆนะ รอค่ะสู้ๆนะ :-[
-
ภาษาดีแล้วค่าา พล๊อตน่ารักกรุบกริบ เรื่อยๆดี ไม่ค่อยพีค แต่อ่านแล้วฟิลกู๊ดดี ชอบๆ
-
ซีกับคินไม่เป็นเพื่อนกัน ก็เป็นอย่างอื่นก็ได้เนอะๆ :impress2:
-
ชอยความคิดซีอะ หายากนะคนสายกลางแบบนี้มองคนแบบไม่อคติ ไม่อวยใครไม่ใส่ความใคร ถ้าเราเป็นซีเราก็หลงรักตาคนนี้เหมือนกัน และก็คงไท่กล้าเอื้อมมือคว้าคนดีๆแบบนี้มาครองเหมือนกัน
เวลาเจอคนดีๆบางทีเราก็รู้สึกว่าไม่คู่ควร (เรื่องมันเศร้าขอเหล้าเข้มๆมาย้อมใจสิ 5555)
-
เรื่องใสๆ แนวฟิลกูด สนุกดีค่ะชอบ
ลุ้นไปทุกตอนว่าเค้าจะเป็นยังไงกันต่อไป
เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆไม่เบื่อค่ะ
รอตอนต่อไปค่าา
มาอัพเร็วๆนะคะ
:L2:
-
เราชอบความคิดซีอ้ะ ดูโตมาตั้งแต่เด็กเลย
ไม่แปลกที่คินจะชอบ
เราชอบพลอตจัง น่ารักกุ๊งกิ๊ง ยิ่งตอนซีเปรียบเทียบดาวกระดาษนี่แบบ คุณพระะะ คุณคนเขียนก็ต้องมีมุมมองดีๆแน่ๆเลยค่ะ
ยังยืนยันว่าคินเหมือนลูกหมาตัวโตๆอยู่ดี ฮือออ เอ็นดู
-
ชอบแต่ไม่กล้าบอก
แต่ถ้าไม่บอก
เขาก็ไม่รู้นะ
-
เอาใจช่วยนะคะ พล็อตกำลังดี น่าติดตามน้า รออ่าน เอาใจช่วยให้เขียนจนจบเรื่องนะคะ สมัครเป็นแฟนเรื่องนี้หนึ่งคน อิอิ :กอด1:
-
ติดตามๆๆๆ
สนุกจร้าาาาา
คินซีๆๆๆ
-
โถ น้องซีคนซื่อ
โดนผู้ชายแอบจีเบาๆแล้วนาจา~
งือออ เขินเอ่าะ -///-
ลงชื่อติดตามนะคะ สู้ๆค่ะ
มีคนสังเกตเห็นด้วย 5555
-
:katai2-1: :katai2-1: น่ารักๆๆ พึ่งเข้ามาอ่าน เห็นชื่อเรื่องนานหละ เข้ามาอ่านแล้วไม่ผิดหวังเลยค่ะ
ดูอบอุ่นดี ซีนี้เป็นนที่ในโลกนี้หาคนแบบนี้ได้น้อยมากๆๆๆ
ส่วนคินนี้ เป็นคนที่บุคลิกเจอได้มาก ถ้าสองคนนี้รักกันคงอบอุ่นน่ารักมาก
คนนึ่งต้องการความรักเอาใจใส่ กับอีกคนที่มองคนที่ความเป็นจริงไม่ความน่ารักดูอบอุ่น
มาอัพต่อเร็วๆนะค่ะ สนุกมากๆ :mew1: :mew1:
-
ชอบๆ อ่านไปยิ้มไป :katai2-1:
-
ชอบๆ
-
ดีชอบอะ สนุก ลึกซึ้ง มันสวยงามอะ :mew1:
-
ซีน่ารัก ทั้งหน้าตา นิสัย ทัศนะคติ
สมแล้วที่คินชอบ
รอติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ
-
อ๋อ รู้ที่มาของชื่อเรื่องแล้ว
ป.ล.บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ยังคงประทับใจกับความคิดของซี :mew1: ส่วนคินก็ก้าวหน้าขึ้นเนอะ มีหยอดซีนิดๆ หน่อยๆ แต่คนอ่านอย่างเราคิดไปไกลล่ะ 5555
จะมีอะไรคืบหน้าจากค่ายครั้งนี้บ้างน้าาา :hao3:
-
ชอบๆเรื่องนี้ รอติดตามจ้า
-
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง สนุกมาก
-
ซีตอบคินไม่ได้เหรอจ้ะ ไม่ใช่เพื่อนแล้วเป็นอะไรกันน้อ :z1:
คินแอบหวงใช่มะ ดูออกสินะว่ารินชอบซีน่ะ ท่าทางชอบมากซะด้วยนะนั่น
ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบซี ชอบจังเลยนายเอกแบบนี้อ่ะ :-[
พระเอกแบบคินก็ชอบ รู้สึกน่าเอ็นดู เหมือนเด็กขี้เหงาที่โหยหาความรักที่แท้จริง
ความรักที่ค่อย ๆ พัฒนาไปพร้อมกันนี่น่ารักจังเลย
เดือนกระดาษ ที่แสนเปราะบางแบบคิน ก็ต้องการคนรัก
ที่เป็นคนธรรมดา แต่จิตใจดีและเข้มแข็งแบบซีนี่แหละดูแลเอาใจใส่นะจ้ะ :m1:
-
บทที่8
KIN’S PART
“ไอเหี้ยคิน เมาปุ๊นหรอวะ? ช่วงนี้มึงดูอารมณ์ดีหนัก” ไอโต้งทักผม
“อะไร กูเปล่า” ผมยิ้ม
“ยังงายยย ยังไง กูเห็นตั้งแต่กลับมาจากค่ายสร้างนี่มึงยิ้มบ่อยชิบหาย”
“มึงคิดไปเอง”
“ควาย ทำงุบงิบ”
ผมอารมณ์ดีจริงๆครับ เมื่อเช้าผมเจอไอซีใต้หออีกแล้ว จริงๆใช้คำว่าเจอก็ไม่ถูก ผมรู้อยู่แล้วว่าวันนี้มันมีเรียนกี่โมง ผมแค่จงใจ”บังเอิญ”เจอมันใต้หอ แล้วขอซ้อนมอเตอร์ไซค์มันเข้ามหาลัยมาด้วยพอดี
ผมไม่ปฎิเสธ ว่าการไปค่ายทำให้ผมชอบมันมากขึ้น ยิ่งรู้จักมัน ยิ่งรู้ว่ามันเป็นคนใจดี มองโลกในแง่ดี.....แต่ละวันในค่ายมักมีเหตุการณ์ที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายอย่างฝนตก ปูนไม่แห้ง เพื่อนทะเลาะกัน ฯลฯ แต่มันสามารถหาข้อดีในสถานการณ์ที่น่าเบื่อหรือเลวร้ายที่สุดได้อย่างไม่ยากเย็น
ไอซีมันพิเศษจากคนอื่นๆตรงที่มันพร้อมจะเข้าใจทุกคน ใครอยู่ใกล้มันก็สบายใจ ผมเป็นตัวของตัวเองเวลาได้อยู่กับมัน...มารู้ตัวอีกทีผมก็เสพย์ติดความรู้สึกดีเวลาได้คุยกับไอซีไปซะแล้ว
ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักใคร แต่ถ้าจะลองรักใครซักคนดู....
ผมก็อยากให้คนนั้นเป็นไอซี.....
.
.
(17.56)
KIN: มึงอยู่ไหน?
Z: เสือก
KIN: กินข้าวยัง?
Z: มึงจะเลี้ยง?
KIN: กูกินเหลือ
Z: มึงอยู่ไหน?
KIN: เสือก
Z: กวนตีนกูละ
KIN: ร้านข้าวใต้หอ
Z: กูอยู่ตึกเสดสาด ไม่เกิน10นาทีไปหา
KIN: เออ
มันไปทำไรตึกเศรษฐศาสตร์วะ....แต่ผมก็ไม่ค่อยแปลกใจ ไอซีมันรู้จักคนเยอะ ทำกิจกรรมก็เยอะ คงไปทำธุระอะไรซักอย่าง
.
.
“พี่ซีมาแล้วครับ กินข้าวคนเดียวเหงาหรอครับคุณเดือน” มันเดินยิ้มกริ่มมาเลย
ผมกำลังจะยิ้มกลับให้มัน แต่เห็นธุระของมันจากเศรษฐศาสตร์เดินตามมาซะก่อน ไอซีเองก็คงจะเห็นผมชะงักไป มันเลยรีบพูด
“เออ รินมากินด้วยนะ วันนี้ไอเปิ้ลกลับบ้าน รินอยู่ห้องคนเดียว”
“อ่อ อืม...”
ถ้าจะให้ผมเปรียบมันกับอะไรซักอย่าง ผมคิดว่าไอซีก็เหมือนกับดาวบนฟ้า มันสว่างไสว สบายตาสบายใจจนใครๆก็ชอบมัน มันเองก็ส่องแสงตอบรับทุกคน ผมอิจฉามัน........แต่ผมก็ชอบมันด้วย
.
.
.
โชคร้าย...ที่ดูเหมือนจะไม่ใช่ผมคนเดียวที่คิดแบบนั้น
“เดี๋ยวกูไปส่งรินก่อนนะ” ไอซีบอกผมหลังจากกินข้าวเสร็จ
“อืม”
ผมรู้ว่าวันนี้ผมทำตัวไม่มีเหตุผล รินพยายามชวนคุย ผมก็ตอบไปแกนๆแทบจะไม่พูดไม่จา เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ที่จริงผมไม่อยากทำตัวงี่เง่าแบบนี้หรอก มันไม่ใช่ผมเลย แต่ไม่รู้ทำไม พอเป็นเรื่องไอซี ทุกอย่างก็เหมือนจะเป็นข้อยกเว้นไปซะหมด
ผมเดินขึ้นห้องมานั่งเกากีตาร์เล่นคนเดียว จะว่าเศร้า? ผมก็ไม่เศร้านะ จริงๆผมไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่รินชอบไอซี เรื่องนี้ผมรู้ตั้งแต่วันแรกๆที่ไปค่ายด้วยกันแล้ว แต่การต้องมานั่งกินข้าวพร้อมมันกับรินแบบนี้....มันเป็นอารมณ์หน่วงๆในอก เซ็งๆนิดหน่อยเท่านั้น....มั้ง....ก็ผมจะไปมีสิทธิรู้สึกอะไรมากกว่านี้หละ....
(19.20)
Z: กูส่งรินเสร็จละ
: โทดที เมื่อกี๊กูก็ลืมนึก ว่าอยู่ๆมึงชวนกินข้าวนี่มึงมีเรื่องอะไรจะปรึกษากูรึเปล่า
KIN: เปล่า
Z: มึงเป็นไร? ทำไมดูเครียด? ตั้งแต่ตอนกินข้าวแล้ว
:กูขึ้นไปหามั้ย?
KIN: กูหายละ
Z: คือมึงขี้ออกแล้วหรอ?
KIN: ขี้พ่อง มีคนทำให้กูเซ็ง แต่เมื่อกี๊มันทำกูหายเซ็งละ
Z: เออ งั้นกูไปละ
KIN: กูหายเซ็ง แต่กูเบื่อแทน มึงขึ้นมานั่งเล่นห้องกูมั้ย เดี๋ยวกูลงเพลงใหม่ให้
Z: ควาย เอาเพลงล่อ กูไม่ใช่เด็กนะ
: เดี๋ยวกูขึ้นไป
ผมว่าผมเจอปัญหาใหญ่แล้วครับ ความรู้สึกที่ผมมีให้ไอซี มันมากขึ้นทุกทีที่ผมเจอมัน ผมไม่อยากรักใครแบบที่พ่อรักแม่ แต่ผมหยุดตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ ไอซีก้าวข้ามประตูทุกบานที่ผมพยายามปิดเอาไว้ มันเข้ามาได้ง่ายๆ โดยที่มันเองก็คงจะไม่ได้ตั้งใจ....
แต่ในขณะเดียวกันผมก็กลัว....ผมกลัวที่จะต้องเจ็บ ผมยิ่งกลัวมากขึ้น เวลาที่ผมมองตามันนานๆสายตาไอซีไม่ได้ลึกลับหรือดำสนิท ตรงกันข้าม ตามันใสแจ๋ว...
ไม่ได้ใสเหมือนแก้ว แต่มันใสเหมือนกระจกเงา...กระจกเงาที่พร้อมจะสะท้อนทุกอย่างกลับมา
มันเหมือนจะเข้าหาง่าย แต่ไม่มีอะไรเข้าถึงใจมัน....ผมไม่มั่นใจว่ามันจะรับรู้ความรู้สึกของผมที่มีต่อมันรึเปล่า
ปล. ตอนนี้มาเป็นพาร์ทคินสั้นๆก่อนนะคะ
ปล.2 ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมนะคะ *กราบแนบอก
ปล.3 ไม่ต้องกลัวม่าเน้อ คนเขียนแต่งม่าไม่เก่ง(แต่อาจจะมีนิดๆ สปอย55555) แต่งเอ็นซีก็ไม่เก่ง (จริงๆแล้วไม่เก่งอะไรเลย 555) แต่ความสัมพันธ์คู่นี้มันจะไปช้าๆแบบนี้แหละค่ะ ต้องเข้าใจธรรมชาติของคินกับซีด้วย ว่าสองคนนี้ค่อนข้างรักคนยากนิดนึง แถมซีก็ไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนด้วย คินรุกมากเดี๋ยวไก่ตื่น 5555 :z1:
-
อยากให้ซีรู้สึกพิเศษมั้งง่ะ
-
โอ๊ยยยย เข้าใจคินเลยยยย เพราะเคยเป็นอ่ะ
อยากอ่านต่อ
-
ไปรักคนที่ดีกับทุกคน
ต้องทำใจแหละ
-
:mew2: ชอบบบบบ รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
ชอบความเรื่อยๆของคู่นี้ค่ะธรรมชาติดี
แต่ก็อย่างว่าชอบคนใจดีก็ต้องหนักใจเป็นธรรมดา คินสู้ๆ
-
ติดตามจ้า ลุ้นตอนหน้า คินดูเทาๆ น่าสงสารอ้ะ
-
คิน จะคว้าดาวคว้าเดือนใจมันต้องสู้ววววว ฮ่าฮ่าฮ่า
:katai3:
ตอนนี้มาสั้นๆ แต่มีเปิดตัวคนมาชอบพี่ซีหนึ่งคนแล้ววว ทำไงทีนี้ พี่ซีเรายิ่งดีกับทุกคนซะด้วย :hao4:
-
คินเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว
แล้วก็รู้ด้วยว่าซี ที่ดีกับทุกคน แต่ไม่ใช่ว่าจะเข้าถึงซีได้ง่าย ๆ
มั่นใจตัวเองเมื่อไหร่ ก็ปฏิบัติการพิชิตหัวใจซีให้ได้เลยนะพ่อเดือนกระดาษ
สู้ ๆ น้า :กอด1:
-
:L2: ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ
ความในใจคิน มีแต่ซีซีและซี
-
อยากอ่านแต่พาร์ทของคิน เพราะมันมีแต่ซีอยู่ในสายตา
ซีเห็นคินบ้างไหมมมม :ling1:
-
ต่างคนก็เหใอนแม่น้ำสองสายสักวันมันจะมาบรรจบกันเอง :katai3:
-
โหยยยยยย ชอบอ่า อยากอ่านต่อเลี้ยวววววว :hao7:
จริงๆเล็งเรื่องนี้อยู่นานมาก เห็นชื่อเรื่องแล้วมันรู้สึกสะดุดอ่ะ หัวเกือบทิ่ม (เว่อร์) เห็นแล้วแบบ เอ๊ะ เดือนกระดาษคืออะไรนะ แต่ก็ยังค่ะ ยังงงง ยังไม่เข้ามาอ่าน 55555 พอได้อ่านแล้วติดเลยเป็นไงล่าาา
ชอบในความหมายเดือนกระดาษของคิน กับดาวที่ส่องแสงแบบซี ดูลึกซึ้ง o13
ชอบคินอ่ะ เอ็นดูนาง 555555 ซีหวั่นไหวกับคินเร็วๆนะ อิอิ
รอnc รอบที่สองของคินกับซี :z1: เอ้ย รอตอนต่อไปสิ อะไรนะ ไม่ทันแล้วเหรอ :o8:
-
ถึงแม้ดาวเดือนบนฟ้าจะน่าหลงใหลแค่ไหน แต่ก็เอื้อมไม่ถึงสินะ
เห็นใจคินจังนะ
-
รักคนดีนี่มันลำบากเนอะ
-
ได้มองในมุมทั้งสองคนแล้วรู้สึกดียังไงแปลกๆ
:mew3: แลดูชิวๆทั้งๆที่ก็มีเรื่องให้น่ากังวล
-
ชอบบบบบบบมากกกกกก :ling1:
-
ซีเป็นคนที่ดูน่าอิจฉาจริงๆนั่นแล
น่ารักด้วยแต่ก็ไม่สมควรรัก :katai5: :katai5: :katai5:
ชอบอะไรแบบนี้ก็ต้องพยายามกันหน่อยนะคิน :hao3:
-
รุกให้หนักๆเลยจะได้รู้ตัว
-
ซีต้องทำให้คินหายหม่นๆเทาๆนะครับ
บาดแผลของคินคงลึกเหมือนกัน
-
อ๊ายยยยย เข้ามาลองของสักหน่อย
เพราะเห็นขึ้นกระทู้บนๆบ่อยแต่ไม่ได้เข้ามาอ่านสักที
แต่พอลองเข้ามาแล้ว...ติดเลยจ้า :hao7:
อ่านรวดเดียวแปดตอน ชอบจังเลย
อ่านแล้วไหลลื่นมาก คำผิดไม่ค่อยมีให้เห็น เลยอ่านไม่สะดุด
ชอบตัวละครพี่ซีจัง มีมุมมองความคิดที่ดีมากอ่ะ รักเลย :กอด1:
ไม่แปลกใจที่พี่คินจะหลงเสน่ห์ รอตอนต่อไปนะคะ จะติดตามแล้วนะ :bye2:
-
:hao5:
-
ชอบเรื่องแบบนี้แหละค่ะ
เริ่มต้นความสัมพันธ์จากน้อย ค่อยๆไต่เต้าความรู้สึกขึ้นไปเรื่อยๆ
มันจะดีมาก ถ้าเรื่องนั้นมันจบแล้ว คนอ่านจะได้ไม่ทรมาน
แต่มันจะไม่ดีอย่างยิ่งเมื่อความสัมพันกำลังพัฒนาคนอ่านกำลังได้อารมณ์
คนเขียนก็หยุดอัพซะดื้อๆ อินี่ค้างเลยค่าา
หวังว่าเรื่องนี้จะอัพต่อเนื่องแบบนี้เรื่อยๆจนจบนะคะ
เหมือนว่าซีจะเข้าถึงตัวได้ง่าย แต่ก็เข้าถึงใจจริงๆได้ยาก เพราะไม่เคยคิดว่าอะไรในโลกนี้ไม่เท่าเทียมกัน
แต่จะมีใครทำใจซีสั่นไหว ให้ใจของซีเอนเอียงได้น้าา
คงต้องรอตอนต่อไปแล้วล่ะค่ะ
มาต่อเร็วๆนะคะ
:impress3:
-
ชอบคินอะ คือฟิลของการแอบรักคนของประชาชนมันเป็นแบบนี้จีงๆร่ะ รู้สึกไม่คู่ควร ใจหนึ่งอยากถอยแต่อีกใจก็อยากอยู่ใกล้ๆ โอ้ยยยย....มันมาอีกแระฟิลนี้
-
ซีดูเข้าใจเข้าถึงทุกคนแต่ไม่มีใครเข้าถึงซีนะ แบบนี้ยากกว่าคินที่แค่ปิดกั้นตัวเองอีก ชอบความหมายของเดือนกระดาษมากค่ะ
ปล.ทำไมเชียร์ให้คินเป็นเคะ คือคินให้ความรู้สึกน่าปกป้องมาก
-
o13 :katai2-1:
-
บทที่ 9
วันนี้ผม ไอนิล ไอภูมิ มีนัดเตะบอลกับพวกไออ้นตอนเย็น เตะเสร็จก็ไปหาข้าวกินที่โรงอาหารรวม ไปกันทั้งชุดบอลเหงื่อท่วมนี่แหละครับ กว่าจะเตะกันเสร็จก็ทุ่มนิดๆแล้ว คนในโรงอาหารเลยไม่เยอะ บางโต๊ะก็เอาชีท เอาหนังสือมานั่งติวกัน เพราะใกล้สอบกลางภาคแล้ว คณะผมชิวครับ กลางภาคไม่มีวิชาคณะ เพราะสอบปลายภาคอย่างเดียว จะมีก็แต่วิชาพื้นฐาน พวกภาษาไทย อังกฤษ มนุษย์ฯ อะไรแบบนี้
“ไอซี เดี๋ยวมึงกลับไปอาบน้ำ แล้วมาแดกเหล้าห้องไอภูมิป้ะ คืนนี้กูค้างห้องไอภูมิ” ไอนิลชวน
“วันนี้ไม่ได้หวะ กูมีนัดแล้ว”
“นัดไรวะ?”
“ไอคินจะให้กูติวไทยกับอิ๊งให้”
“ไทยกับอิ๊งเนี่ยนะ? มีอะไรให้ติววะ?” คราวนี้ไอภูมิสงสัย
“กูไม่รู้หวะ มันบอกว่า มันมีวิชาคณะต้องสอบ กับงานต้องส่ง ไม่มีเวลาอ่านตัวพื้นฐาน ให้กูช่วยสรุปให้หน่อย ว่าต้องอ่านตรงไหนบ้าง”
“ทำไมเดี๋ยวนี้มึงสนิทกับไอคินจังอ่ะ?”
“ก็ตั้งแต่ไปค่าย แล้วมันอยู่หอเดียวกับกูด้วย เลยเจอกันบ่อย....นี่พวกมึงเป็นคนขี้สงสัย หรือขี้เสือกวะ” ผมขำมันสองตัว
“อ่าว พวกกูกำลังฝึกเป็นทนายที่ดีไง ต้องหัดตั้งข้อสังเกตเยอะๆ”
“กูเป็นจำเลยของพวกมึงรึไง ควาย...กูไปละ” ผมลุกขึ้นเก็บจานแล้วเดินแยกออกมา
.
.
.
ผมเจอไอคินนั่งรออยู่ใต้หอ พอมันเห็นผมเดินมาก็ส่งยิ้มกว้างมาให้
“มึงมานั่งทำไรตรงนี้อ่ะ” ผมถาม
“อ่าว ก็รอมึงไง จะติวให้กูไม่ใช่หรอ?”
“ก็มึงรอบนห้องมึงก็ได้ เดี๋ยวค่อยลงมาห้องกู นี่เพิ่งเตะบอลมา กูยังไม่อาบน้ำเลย”
“ไม่เป็นไร มึงไปอาบก่อนได้ กูก็รอห้องมึงเลยไง จะได้ไม่เสียเวลา กูรีบ ต้องไปทำงานต่อ”
“เออๆ” ผมงงนิดๆว่าแบบนี้มันจะเร็วกว่ากันตรงไหนวะ แต่ช่างแม่ง
ผมอาบน้ำ สระผม นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาแต่งตัวข้างนอก ไอคินนั่งอยู่กับพื้น กางโต๊ะญี่ปุ่นรอเรียบร้อยแล้ว...มันมองผมนิ่งค้างตั้งแต่ผมออกมาจากห้องน้ำจนผมแต่งตัวเสร็จ มองอะไรของมันวะ...
“มองไร? กูหล่ออ่ะดิ่”
“เออ”
อ่าว..ทำไมมันตอบแบบนี้วะ ไปไม่เป็นเลย นึกว่ามันจะกวนตีนกลับมา
“มองด้ายย....แต่อย่าช๊อบบ” ผมแกล้งทำเสียงแหลม ร้องเพลงลุลา
“ไม่ทันแล้ว...”
“ห๊ะ?” ผมขมวดคิ้วให้มันที่กำลังจ้องตาผมอยู่อย่างนั้น
“กูหมายถึง จะติวไม่ทันแล้ว กูมีเวลาแป้บเดียว มึงอ่ะลีลาอยู่ได้”
“อ่าวว กูอุส่าจะติวให้มึงฟรีๆนะ ได้พี่ซีติวให้นี่โชคดีมากนะครับน้องคิน ของดีมันต้องรอกันหน่อย”
“กูรอมึงมานานแล้วนะซี...” มันพูดหน้านิ่ง สายตามันที่มองมาทำผมชะงัก
“อะไรอ่ะ มึงจริงจังทำไมเนี่ย กูอาบน้ำนานขนาดนั้นเลยหรอ?” ผมเลิกโยกโย้ แล้วนั่งลงสรุปให้มันฟังแต่โดยดี
ผมสรุปให้มันฟังว่าต้องอ่านตรงไหนบ้าง ถึงประมาณ4ทุ่ม ไอคินก็ต้องไปทำงานต่อ....ส่วนผมไม่มีอะไรทำ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา เลยโทรหาไอป๊อปเล่น ช่วงนี้พวกมันแต่ละคนเหมือนจะเรียนกันหนัก เพราะใกล้สอบกันทุกมหาลัย เลยแทบไม่ได้คุยกับพวกมันนอกจากในไลน์กลุ่ม จะมีก็ไอป๊อปนี่แหละครับ ที่คุยกันบ่อยสุด
“อ๊ายย พี่ซีโทรมา คิดถึงป๊อปหรอคะ” มันกวนตีนผมตั้งแต่ประโยคแรก
“กูว่าง คุยกับมึงก็สนุกกว่าการนั่งจ้องเพดานประมาณ1ระดับ กูเลยโทร”
“ทำไมปากแข็งแบบนี้นะ คิดถึงก็บอกซิคะ ว่าคิดถึง”
“ยัง ยังไม่เลิก กูกลับไปคุยกับกำแพงก็ได้”
“ฮ่ะๆๆๆ ทำเป็นเข้ม..มึงเป็นไงเนี่ย สอบเสร็จวันไหน”
“วันที่17เดือนนี้ มึงอ่ะ?”
“กูเสร็จ14”
“กูสอบเสร็จมึงมาเที่ยวมหาลัยกูมั้ย? นอนห้องกู” ผมชวน
“เออ เอาดิ่ สอบเสร็จกูชิวได้อีกเป็นอาทิตย์ หาสาวไว้ให้กูด้วย”
“ควาย” ผมด่ามันแล้ววางสาย
.
.
.
คาบบ่าย ผมนั่งฟังอาจารย์ที่กำลังสอนด้วยเสียงโมโนโทนแบบเข้าหูซ้าย ทะลุหูขวา ผมนั่งเรียนๆหลับๆ ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ไอคินก็ไลน์มา ผมรีบหยิบขึ้นมาอย่างไว ไม่มีไรทำอยู่พอดี
(14.06)
KIN: วันนี้มึงเลิกกี่โมง?
Z: เดี๋ยวกูก็เลิกแล้วเนี่ย นี่วิชาสุดท้าย ทำไมวะ?
KIN: เรียนอยู่หรอ? ทำไมตอบไวอ่ะ
Z: ความพอใจกูอ่ะ ตกลงมึงมีไร
KIN: เมื่อคืนมึงติวให้กู เย็นนี้กูเลี้ยงข้าว
Z: แหม่ เพิ่งรู้ว่ามึงขี้เกรงใจ แต่ไม่เป็นไร กูแค่สรุปให้มึงเฉยๆ ที่เหลือต้องไปอ่านเอง
KIN: กูเป็นคนมีมารยาท
Z: งั้นไว้มึงผ่านค่อยมาเลี้ยงทีเดียว
KIN: เดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงมึงร้านใต้หอก่อน ถ้ากูผ่านมีนกูเลี้ยงห้าง
Z: ป๋าสัด ก็ได้ กูชอบอยู่ละ ของฟรี
.
.
ผมนั่งตากลม ดูดบุหรี่รอมันอยู่หน้าหอซักพัก มันก็เดินถือชาเย็นมาสองถุง ส่งให้ผมหนึ่งถุง
“เอาไป ตัดกำลังก่อน มึงจะได้ไม่ต้องแดกข้าวเยอะ เปลืองกู”
“โอ้โหห ใจดีเว้ยยย มิน่าสาวติดตรึม” ผมรับมาดูด
“ไม่มีแล้ว” มันยิ้มนิดๆ
“โม้หวะ มึงอ่ะ แต่เอาหน่า ถ้าไม่มีจริงๆ เดี๋ยวกูช่วยหา เพื่อนรินสวยๆเต็มเลย”
“...........” คราวนี้มันนิ่ง แล้วเงียบไป
หลังจากนั้นมันก็แทบไม่พูดอะไรอีกเลย ถามคำมันก็ตอบคำ ผมงงไปหมด เพราะตามอารมณ์มันไม่ทัน จนนั่งกินกันไปซักพัก ผมพยายามชวนมันคุยไปเรื่อยเปื่อย มันถึงดูอารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง
.
.
งานคณะมันคงเยอะจริงๆ ไหนจะต้องอ่านหนังสือสอบอีก เพราะหลังจากเย็นนั้น มันก็หายหน้าหายตาไปหลายวัน ผมเองก็ต้องอ่านหนังสือ...มาเจอมันอีกทีตอนเช้าวันสอบวิชาพื้นฐานที่ต้องสอบพร้อมกันทุกคณะ มันมาเคาะประตูห้องผม แล้วยื่นถุงขนมปังกับนมมาให้
“อะไรวะ?”
“ตอบแทนที่มึงติวให้กูไง ก่อนสอบเค้าบอกว่าต้องไหว้ครู จะได้โชคดี ตอนแรกกะว่าจะเอาทองมาแปะ แต่หาไม่ทัน” มันตอบเสียงยานคาง ทำหน้าตากวนส้นตีน
“เห้ย มึงไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้ กูไม่ได้ทำไรมากเลย มึงเลี้ยงข้าวกูไปแล้วด้วย”
“ รีบๆรับไปเหอะหน่า กูรู้มึงตื่นมากินไม่ทันหรอก สอบเช้าแบบนี้” มันยัดถุงใส่มือผม
“เออๆ ขอบใจมากเว่ย งั้นมึงซ้อนกูเข้ามหาลัยเลย รอกูแป้บเดียว กูเสร็จละ”
.
.
“คิน มึงเล่นร้านพี่โจ้วันไหนมั่งวะ? เดี๋ยวสอบเสร็จ เพื่อนกูมาหา กะจะพาไปนั่งร้านพี่โจ้” ผมถามมันที่ซ้อนท้ายอยู่
“กูเล่นจันทร์ พุธ ศุกร์”
“กูว่าละ ไปทีไรไม่เคยเจอมึง”
ปกติผมกลับบ้านทุกเย็นวันศุกร์ครับ มามหาลัยอีกทีก็คืนวันอาทิตย์ ส่วนอังคารกับพฤหัสผมมีเรียนเช้า โดดไปเยอะแล้วด้วย คืนวันจันทร์กับพุธจึงไม่เหมาะกับการเมา
“เพื่อนมึงจะมาวันไหน?”
“ศุกร์มั้ง มันจะมาค้างคืนนึง”
“เออ งั้นเจอกัน”
ปล. ขอบคุณทุกคอมเม้นมากๆเลยนะคะ มีกำลังใจแต่งก็เพราะคอมเม้นของทุกคนเลย แอบเห็นมีคนไปแนะนำเรื่องนี้ไว้ในกระทู้แนะนำนิยายด้วย (จริงๆแอบลองเซิชในทวิตด้วย 5555)ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะที่ชอบ ไม่รู้จะพูดยังไงดี อยากตอบทุกคอมเม้นเลย (บางคนวิเคราะห์นิสัยซีกับคินได้ขาดมาก 555) แต่ตอบแบบที่ให้มันอยู่ในreply เดียวไม่เป็น เลยได้แต่กดบวกเป็ด T_T
ปล.2 สปอยว่า ตอนหน้าเป็นพาร์ทคิน(อีกละ555) เดี๋ยวนี้นางมาเรียกคะแนนสงสารบ่อย :laugh:
-
จะรักกันยังไงเนี่ยนึกไม่ออกเลย ซีดูไม่มีวี่แววเลย
-
:hao3: :hao3: :hao3:
-
มาแล้ววว สนุกอ่ะ เรื่อยๆ ชอบมากกกก
-
คือซี...แกไม่คิดจะหวั่นไหวกับคินน้อยผู้น่ารักและอ่อนไหวหน่อยเหรอ หล่อขนาดเน้ น่าเอ็นดูขนาดเน้ ได้กันก็ได้มาแล้ว โถ่ะ ใจคอแกจะชิลไปไหนเนี่ย 5555 #ทีมคิน
-
พี่ซีชิลมาก รู้มั้ยเนี่ยว่าเค้ากำลังดูแลเทคแคร์อยู่น่ะ :hao3:
รอตอนต่อไปค่ะ เพื่อนป๊อบจะมาเที่ยวยัง :m9:
-
ซีมันอึนไป คินจับมันกดอีกสักรอบซิ
-
น่าติดตามดีค่ะ ซีน่ารักมองโลกบวกดีมาก ่ส่วนคินนี่แอบทำให้เรานึกถึงสมัยตอนเด็กๆเลย หาเรื่องอยากเจออยากคุยกับคนที่เราชอบตลอดดด....แหม่!!ก็คนมันชอบนิเนอะ o18
-
อู้ยยยเนื้อเรื่องเรื่อยๆมาเรียงๆแต่สนุกมากค่ะ
คุณนักเขียนก็สม่ำเสมอมาก..สู้ต่อไปนะคะ
เป็รงนกำลังใจให้ค่ะ
-
โอ้ยย ชอบพี่ซีมาก การเขียนนิสัยตัวละครแปลกดีค่ะ เมะดูอ่อนแอ แต่เคะดูแข่งแกร่ง งื้ออชอบบบบบ :ling1:
-
เมื่อไหร่ซีจะหวั่นไหว 5555555
คินรุกหน่อยเซ่~~~~~~~~~
-
สนุกมากเลยค้า รอซีรับรักคิน ทีมคิน
-
ซีอย่าซึนเขาจีบอยู่นะ
-
คินหยอดไปเยอะแล้วน่ะเหลือแต่ซีที่ซึนละเกิน แอบหน่วงไปกะคินตอนได้ยินชื่อริน พี่ซีแม่ง....งุ๊ยๆๆๆขัดใจ 555
-
กว่าซีจะรู้สึกตัวอีกนานไหมเนี่ย :katai5: แต่ซีดูเหมือนยังคิดแค่เพื่อนอยู่เลยไม่เอะใจอะไรมาก ถึงจะเคยได้กันแต่จะเป็นอารมณ์เชื่อวูบที่อยากลองเฉยๆหรือเปล่า ในกรณีแนะนำให้เกิดอารมณ์ชั่ววูบบ่อยๆก็โอเคค่ะ :z2: :z2:
-
คินเดินหน้าจีบจริงๆนะ. แต่ซียังมึนอยู่เลย 555
-
ตอนใหม่มาแล้ว
คิน นี่แน่นอนเลยว่าชอบ และพยายามเข้าหาอยู่
แต่ซี นี่สิ ซี ดีกับทุกคน แล้วซีจะหวั่นไหวไหม
คินต้องพยายามมากๆเลย
-
คินเดินหน้ารุกมากขึ้นแล้วนะเนี้ย o18 ส่วนซีก็ยังไม่เอะใจอะไรเหมือนเดิม คินอุตส่าห์หาเรื่องอยู่ใกล้ๆ ตัวเองบ่อยๆ แล้วแท้ๆ o6 อย่างงี้คินก็ต้องสอบผ่านมีนด้วยซินะ จะได้พาซีไปเลี้ยงข้าวอีกไง :hao3:
ชอบอ่านเวลาซีคุยกับเพื่อนป๊อปจัง มันน่ารักตามประสาเพื่อนสนิทดี
ปล. เวลาอ่านเรื่องนี้แล้วต้องค่อยลุ้นว่า...เฮ้ย เลื่อนลงอ่านย่อหน้าต่อไป มันจะจบหรือยัง เพราะแต่ละพาร์ทค่อนข้างสั้น กำลังอ่านเพลินๆ จบซะแล้ว แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คนเขียนในการแต่งต่อไป จะได้เอามาลงให้อ่านกันอย่างสมำ่เสมอนะจ๊ะ :L2:
-
สนุกมากค่ะ เราค่อนข้างชอบคาแร็คเตอร์แบบซีนะ พวกดีกับเขาไปทั่วจนไม่ดูไม่มีใครที่สำคัญกับเขาจริงๆเลย55
เป็นตัวละครที่สดใสเปล่งประกายแต่น่าหมั่นไส้มากๆ55
ได้แต่ตบบ่าคิน หลงใครไม่หลง ดันมาหลงคนที่ครอบครองไม่ได้55
-
จะมีหวังไหมเนี่ย
พี่ซีไม่ได้รู้อะไรเลยยยยยยยยย
-
ตราบใดที่คินยังไมบอกความรู้สึกกับซี ก็คงต้องทน(แอบ)ไม่พอใจเวลาที่ซีพูดถึงผู้หญิงอื่น(?) แต่ก็ไม่แน่ว่าถ้าบอกแล้วอะไรๆจะเปลี่ยนไปมั้ยอ่ะนะ
-
ตอนนี้ เรื่อยๆดีเนาะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
o13
-
คิน ค่อย ๆ รุกคืบแล้วใช่ไหม ได้หยอดนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ยังดีสินะ 555
บางที อาจไม่ใช่ว่าซีไม่คิด หรือ ไม่รู้สึกอะไรเลย กับท่าทางของคิน
แต่ก็อย่างที่ป๊อบว่า และ คินก็รู้ดี ซีเข้าหาง่าย แต่เข้าถึงยาก
จะเข้าให้ถึงใจซี ต้องพยายามและอดทนต่อไปนะคินนะ ทำได้อยู่แล้ว
ว่าแต่คิน ไม่มีสาว ๆ แล้วจริง ๆ ใช่ไหม หนุ่ม ๆ ด้วยใช่ไหม
เคลียร์ตัวเองไว้เพื่อรอซีแล้วใช่ไหม น่ารักมากมาย
เพื่อนป๊อบจะมาค้าง ถ้าได้เจอคิน เดาว่าป๊อบต้องรู้แน่ ว่าคินรู้สึกยังไงกับซี
ถ้ามาช่วยให้คำปรึกษาคินได้จะดีมากเลยนะ ท่าทางป๊อบจะรู้จักซี ดีกว่าคนอื่น ๆ เลย
-
บทที่ 10
KIN’S PART
“คิน มึงถึงร้านยังอ่ะ จองโต๊ะให้กูหน่อยดิ่” ไอซีโทรมาหาผมตั้งแต่หัวค่ำ
“เออ ได้ มึงมากันกี่คน”
“ก็มี กู เพื่อนกู2คน ไอนิล ไอภูมิ...5คน”
“เออ” ผมตอบมันเสียงเรียบ แต่ใจผมเต้นแรง นี่เป็นครั้งแรกที่ไอซีจะมาดูผมร้องเพลงที่ร้าน
ผมจองโต๊ะหน้าสุดไว้ให้มัน ใจผมสั่นเหมือนเด็กมัธยมที่กำลังจะไปเดทครั้งแรก...ไม่คิดเหมือนกัน ว่าตัวเองจะเป็นได้ขนาดนี้ คืนนี้ผมลงทุนเซตผมมาด้วยซ้ำ
.
.
.
ประมาณ3ทุ่มครึ่ง ไอซีก็เดินมากับเพื่อนมัน2คน ที่มันแนะนำว่าชื่อเมฆ กับ ป๊อป....เมฆ ตัวเล็กๆ ขาวๆ น่าจะสูงไม่ถึง 170 ด้วยซ้ำ ส่วนป๊อปนี่สูงพอๆกับไอซีเลย ตาตี่ๆ คิ้วเข้มๆ
“อีก2คนอ่ะ?” ผมถามไอซี
“เดี๋ยวไอนิลกับไอภูมิตามมา มึงเล่นกี่โมงอ่ะ”
“วงถัดไปเนี่ย” ผมตอบมันก่อนจะเลี่ยงออกมาเตรียมตัวขี้นเวที
ผมยอมรับว่าวันนี้ผมตื่นเต้นยิ่งกว่าวันที่ต้องร้องเพลงต่อหน้าคนหลายร้อย ในงานประกวดดาวเดือนเสียอีก ผมมองไปที่โต๊ะไอซี มันกำลังจ้องผมอยู่พอดี
“สวัสดีครับ วันนี้ก็เจอกับพวกเราเหมือนเดิม...สอบเสร็จกันหมดแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย” ผมถามลูกค้าหน้าเดิมๆ ที่พยักหน้ารับกันหงึกหงัก
“งั้นเรามาเริ่มต้นคืนนี้ด้วยการฟังเพลงช้าๆกันก่อนนะครับ ช่วงนี้ผมฟังเพลงนี้บ่อยมากเลย... ยังไงก็ลองฟังกันดูนะครับ เผื่อใครจะอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับผม”
ผมตั้งใจจ้องตาไอซีที่กำลังนั่งมองผมอยู่ ผมอยากให้มันรับรู้ข้อความที่ผมจะสื่อ
“มองไปไกลที่ดวงดาวสุดขอบฟ้าไกล
อยากจะไปไปให้ถึงครึ่งทางแสงเธอ
ดวงดาราเหมือนไม่มีวันจะพบเจอ
อยากให้เธอส่องแสงลงมาพื้นดิน
มองจันทราเมื่อเวลามันกลบแสงดาว
กลัวทุกคราว เพราะว่าฉันนั้นคือก้อนหิน
กลัวดวงดาวไม่ทอแสงลงกระทบดิน
และก้อนหินอย่างฉันคงไม่สวยงาม
อยากให้ดาวดวงนั้นรู้ว่า
เมื่อดาราส่องแสงฉันดูสดใส
อยากให้ดาวดวงนั้นเข้าใจ
ขาดเธอไปตัวฉันคงหมดสิ้นกัน
อยากให้ความทรงจำ ที่เธอให้ไว้
ช่วยทอแสงประกายทุกวัน
เพราะเพียงแค่ความอบอุ่นจากเธอไม่นาน
จะต่อเติมความสำคัญฉันได้......”
(ก้อนหินละเมอ Soul after six)
สายตาผมถูกไอซีตรึงไว้ตั้งแต่ต้นจนจบเพลง ผมอยากให้มันรู้ว่าผมหมายความตามที่ร้องทุกคำ แต่ซีมันยอมมองหน้าผมแค่ช่วงต้นๆถึงกลางๆเพลงเท่านั้น หลังจากนั้นมันก็ไม่ยอมสบตาผม ตั้งหน้าตั้งตากระดกเหล้าเข้าปาก...
.
.
ผมร้องเพลงที่ผมอยากจะร้องจนจบ ก็มีลูกค้าขอมาอีก3-4เพลงก่อนที่วงผมจะลง...ตอนนี้ไอนิลกับไอภูมิมาแล้วครับ ผมลงจากเวทีก็เห็นไอซีโบกมือเรียกให้ไปนั่งกับพวกมัน
“มึงร้องเพลงเพราะนี่หว่า” ไอซีชม
“มึงฟังด้วยหรอ? กูเห็นนั่งแดกเหล้าอย่างกับน้ำเปล่า”
“ฟังอยู่ๆ เพราะดี”
“มึง”ฟัง”หรือมึงแค่”ได้ยิน”เฉยๆ” ผมรู้ว่าผมกำลังเซ้าซี้ แต่ผมอยากดูท่าทีของมัน
“ก็กูบอกว่ากูฟังไง อะไรของมึงเนี่ย” มันพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะส่งแก้วมาให้ผม
ผมไม่รู้ว่าอาการของผมมันดูง่ายหรือผมหลุดอะไรออกไปให้คนอื่นเห็นมากน้อยแค่ไหน เพราะผมไม่ได้สนใจ แต่ผมว่าคงสังเกตไม่ยาก เพราะเพื่อนไอซีที่ชื่อป๊อปจ้องผมเขม็งตั้งแต่ผมลงมาจากเวที
“เดี๋ยวกูมานะ ไปเยี่ยวก่อน” ไอซีบอกทุกคนในวง
“ก็มึงซดเอาๆ รีบหรอวะ” เพื่อนมันถาม
“กูกลัวหารไม่คุ้ม” มันพูดแล้วลุกออกไป
ไอป๊อปกระเถิบมานั่งข้างผมแทนที่ไอซีทันทีที่ไอซีลุกออกไป
“กูจะไม่อ้อมค้อมนะ....มึงชอบไอซี?” มันถามผมเบาๆ
“ !!!!!! ” ผมค่อนข้างตกใจ ที่อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา
“ตกใจอะไร มึงดูง่ายจะตายห่า กูไม่ใช่ไอซีนะ”
“อืม กูชอบซี...” ผมรู้สึกคันแก้มยิบๆ ที่ต้องมาพูดแบบนี้กับคนเพิ่งรู้จัก
“ในฐานะที่กูเป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่ม.1 กูเห็นคนเจ็บเพราะไอซีมาเยอะแล้ว เพราะฉะนั้นกูจะเสือกให้คำแนะนำมึงข้อนึง...มึงบอกมันไปตรงๆดีกว่าว่ามึงรู้สึกยังไง เพื่อนกูมันโง่...หรือบางทีมันอาจจะแค่แกล้งโง่ แต่มันไม่ใช่คนที่จะคิดไปเอง ว่าคนๆนั้นรู้สึกยังไงกับมัน...กูไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันไม่อยากรับรู้เลยแกล้งไม่รู้ หรือเพราะมันไม่อยากคิดแทนคนอื่น แต่ถ้ามึงไม่บอกมัน มันก็จะไม่รู้ หรือทำเป็นไม่รู้อยู่แบบนี้แหละ”
ไอป๊อปพูดด้วยเสียงเศร้าๆ สายตามันหลุบต่ำ กำแก้วในมือแน่น ผมไม่แน่ใจว่ามันเศร้าแทนคนอื่นๆ? แทนผม? หรือมันเองก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้นด้วย
“ขอบใจมากมึง จริงๆกูก็พยายามบอกมันอ้อมๆหลายทีแล้วนะ แต่แม่ง...ไม่มีท่าทีอะไรกลับมาเลย” ผมพูดเสียงเครียด
“ฮ่ะๆๆๆๆ เออ กูนึกออก” มันหัวเราะตาหยีจนผมเห็นลักยิ้มเล็กๆที่แก้มมัน
“เอาเป็นว่า มึงจะทำอะไรก็รีบๆแล้วกัน อย่าปล่อยไว้จนมันจัดมึงอยู่ใน Friend Zone” สายตามันวูบไหว ก่อนจะพยายามซ่อนความรู้สึกด้วยการดื่มเหล้าในมือ
มันพูดถึงตรงนี้ไอซีก็กลับมาที่โต๊ะพอดี ไอป๊อปเลยขยับไปนั่งที่เดิม...ผมนั่งคิดถึงคำพูดของไอป๊อปอยู่คนเดียวพักหนึ่ง แล้วตัดสินใจว่าจะลองเชื่อมันดู ก่อนจะส่งหูฟังแล้วเปิดเพลงในมือถือส่งให้ไอซี
“ซี มึงฟังเพลงนี้หน่อย เดี๋ยวกูต้องขึ้นอีกรอบ มึงว่าเพลงนี้เวิร์คมั้ย?”
“เอออ ก็ดีหนิ่ ทำนองสนุกดี” มันตอบผมหน้าระรื่น ก่อนที่ผมจะเดินไปเตรียมตัวกับวงที่กำลังนั่งรอขึ้นเวที
.
.
“อ่า เมากันรึยังครับ? อย่าเพิ่งเมานะครับ คืนนี้ยังอีกยาว ใครจะขอเพลง ก็ขอได้นะครับ...แต่ตอนนี้มีเพลงที่ผมอยากร้องให้คนคนหนึ่งฟัง... จริงๆแล้วก่อนขึ้นมา ผมก็เปิดให้เค้าฟังไปแล้ว แต่อยากจะร้องให้ฟังอีกรอบ..............................................ทีนี้จะแกล้งไม่รู้ไม่ได้แล้วนะ”
“ คนอย่างฉันไม่เคยรักใครจริงจังซักที แต่วันนี้ทำไมไม่เป็นเหมือนทุกทุกวัน
อาจเพราะฉันนั้นไม่เคยได้พบเจอใครเหมือนอย่างเธอ ที่เจอในวันนั้น
ในตัวเธอมีอะไรที่ฉัน ไม่เคยได้พบเจอ จากใครที่ฉันเจอ
ก็เธอแหละคนนี้ อยากบอกเธอ อยากบอกเธอ
ว่าฉันจะขอรักเธอได้ไหม ฉันขอให้เธอเปิดใจและลองเข้ามารักฉันดูหน่อย
อย่าให้ฉันคอยเธอตรงนี้อยู่คนเดียว อยากให้เราได้มาลองรักกัน
ก็หวังไว้ว่าเธอคงจะรัก แล้วเธอก็คงไม่ควัก เอาใจของฉันนั้นทิ้งขว้างไป
ฉันรู้ว่าเธอคง ไม่โหดร้ายขนาดนั้น โปรดเก็บใจของฉัน เอาไว้ใกล้ใกล้เธอก็พอ
เธอทำให้ฉันได้รู้ว่ารักจริงจริง นั้นมัน เป็นอย่างไร
หากขาดเธอไป โลกนี้ก็คงไม่สดใส.......”
(*ขอรักได้ไหม สราญรมย์แบนด์)
ในสายตาของผมมีแค่ไอซีคนเดียวตั้งแต่ประโยคแรกจนคำสุดท้ายของเพลง คราวนี้ซีมันไม่ยอมสบตาผม เอาแต่ยกแก้วขึ้นดื่มสลับกับก้มหน้าก้มตา....จากที่เห็นในไฟสลัวๆ หน้ามันแดงนิดๆ ไม่แน่ใจว่ามันเขินหรือแค่เมา แต่ผมก็หวังว่าอย่างน้อย มันจะเริ่มมองผมในมุมอื่น ที่ไม่ใช่แค่เพื่อน......
ปล. แต่ละตอนมันสั้นไปหรอคะ? 5555 ขอโทษค่าาา ก็เก๊าลงทุกวันเลยอ่ะะ ถ้าจะเอายาวกว่านี้ ก็คงไม่ได้ลงบ่อยแบบนี้อ่ะค่ะ เราติดนิยายหลายเรื่องมากเลย แล้วเวลาที่ยังไม่จบ ก็อยากให้คนเขียนมาลงไวๆ พอมาแต่งเองเลยคิด(เข้าข้างตัวเอง)ว่าอาจจะมีคนรอเหมือนกัน เลยพยายามมาลงทุกวัน T_T เป็นนิยายรายวันไปแล้ว...อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ T^T
-
ซีเอ้ยย กลัวใจตัวเองหรอ ลองดูก็ได้นะ ไม่เห็นเป็นไรเลย เผื่อชอบบ
-
ป๊อบ เอาประสบการณ์ตรงมาบอกคินเลยนี่หว่า
-
เราอยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่เบื่อสักนิดค่ะคุณนักเขียน มาสั้นๆแต่ลงทุกวันก็ดีค่ะ มีอีกเสียงที่รออยู่นะคะ เย้
มาพูดถึงเนื้อเรื่อง ขอกรี๊ดตอนนี้อีก10ตลบ :hao7: :z3: :katai2-1: o13 ว๊ากกกก เขิน โอ้ยยยพฮือ สกนหีกวเบเรำ
ดีงามมาก :ling1: ดูเหมือนป็อปจะเคยชอบซี(หรืออาจชอบอยู่)ด้วยนะตอนพูดกับคินเนี่ย คือซีทำเป็นไม่รู้หรือไม่รู้จริงๆ -.- หู้วเป็นคนดีด้วยอ่ะ ไม่คิดแทนคนอื่นไม่เข้าข้างตัวเอง จ้าาาาาพ่อคนดีของน้อง เคยเสียใจเพราะความเป็นคนดีของตัวบ้างมั้ยเนี่ย แอบหน้าแดงแน่ๆตอนคินร้องเพลงให้ เขินแน่ๆพ่อคนดีพ่อคนน่ารัก :mew1:
-
ซี นี่นายไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้เนี่ย :serius2:
อยากรู้ใจเพ่ซี........ หุหุ
-
อร๊ายยยยย ทำไมอ่านตอน10แล้ว เขินนนนนแทน 555
ปล. ไม่เบื่อเลยค๊าาา นั่งรอ นอนรอ รออ่านอยู่ทุกวันนะคะ
:กอด1:
-
ชอบมากเลยยยย
รออยู่น้าาา :ling1: :katai5:
-
ต้องรุกแรงๆอย่างนี้แหละคิน
-
ซีจะตีมึนไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้แล้วนา คินเค้ารุกแล้วนา
แอบลุ้นผลที่จะตามมาจัง ซีอย่าหลบหน้าคินนะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรกแล้วก็หลงรักเลยค่ะ ชอบทั้งพระเอกนายเอกเลย
แต่ที่ชอบที่สุดก็คือซีเนี่ยแหละค่ะ เราก็มีเพื่อนคนนึงที่นิสัยคล้ายๆซีนะ คือทุกคนจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคนนี้เป็นคนดีมาก
แบบ แทบไม่เคยเห็นอารมณ์เสีย นอยด์ หรือมองเพื่อนคนอื่นไม่ดีเลยอ่ะค่ะ เค้าเหมือนเข้าใจทุกคนอยู่ตลอด
ทำให้ทุกคนสบายใจที่จะพูดด้วย เข้าหา แต่ก็เหมือนมีเส้นคั่นบางๆที่เค้าไม่ยอมแสดงความรู้สึกของตัวเองจริงๆออกมา
คือเวลาเราอยู่กับใครเราจะพอจับฟีลได้ว่าประมาณนี้นะ แบบนี้นะ แต่กับคนนี้คือแทบไม่มีเลยนอกจากความเป็นคนดี
ซึ่งเอาจริงคนเรามันก็น่าจะพิเศษบ้าง มีช่วงนอยด์บ้าง อะไรแบบนั้นไหม T ____ T .... บางครั้งเลยเหมือนเข้าไม่ถึงอ่ะค่ะ
คิดว่าซีนี่ใช่เลย แล้วเราก็ชอบความคิดของซีมากๆด้วยค่ะ น่ารักมากกกกกกกกจริงๆ
จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะว่าซีจะยังไง
ปล. หลังๆเราว่าจังหวะของเรื่องมันแอบถูกเร่งขึ้นนิดนึง ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองรึเปล่านะคะ แต่จริงๆเรื่อยๆไปก่อนก็โอเคนะ . _ .
-
คินสู้ๆ :ling1:
-
อ่านแล้วติดเรื่องนี้เลย
ชอบๆๆ
ชอบซี ชอบความคิด เคารพในความคิดคนอื่น ไม่ดูถูกคน
คิน สารภาพรักแบบนี้เลยดีมาก ทำก่อนที่จะซีเห็นเป็นแค่เพื่อน
-
ตอนไหนสั้นไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ค้างมากกกด
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย :hao7: จีบเขาทั้งที ทำไมไม่ทำคะแนนแบบคอมโบ :ling1:
ซีรู้แล้วว่าคินมากดกริ่งที่ประตู
เปิดประตูรับคินซะที~~~~~
รู้บ้างไหม ว่าเขามายืนด่อมๆมองๆ อยู่ที่หน้าประตูมาตั้งนานแล้ววววว
แต่จะว่าไปคินเข้าประตู(หลัง)ซีไปแล้วนี่นาาาา :-[ :-[
-
อยากรู้ใจนายซี
-
จีบเน้นๆค่ะจีบเน้นๆ
เรานี่จะดิ้นตายไปหลายรอบแล้ว
โอ้ยเขินแทน
เน้นที่จีบ จีบอย่างเดียว 555
รู้สึกว่าซีเริ่มจะมีอะไรๆขึ้นมาแล้วนะ
o18
มาทุกวันนี่แหละค่ะ ดีใจมากที่คนเขียนมาทุกวันได้
วันละนิดก็ยังดี TT
รอตอนต่อไปนะคะ
-
มาทุกวันก็ดีแล้วจ้า
:hao6: :hao6: o13
-
ซีหนูทำโง่ไม่ได้นะ
ออกจะชัดเจนขนาดนี้
ขอรักได้หรือเปล่า
-
สู้ๆนะคิน
-
เป็นกำลังใจให้นะค้า มาลงทุกวันเราไม่เบื่อ เพราะเรามารอคินกะซีทุกวันเลย :L2:
-
zอย่าเพิ่งนะ เดวเรื่องจบเร็ว
-
คินทำดี :katai2-1:
ส่วนป๊อปโอ๋ๆนะ โดนอยู่เฟรนด์โซนซะละ
-
คินรุกแล้วววววว
ป๊อปนี่ประสบการณ์ตรงสินะ
ปล. เราก็รออยู่น๊าาา ลงทุกวันถึงสั้นก็ไม่เป็นไร สู้ๆค่าาาาา
-
มาสั้น แต่มาทุกวัน ใหอภัยครับ
ซีจะรับความรู้สึกนั้นไว้ได้รึป่าวนะ
-
ตอนหน้ามาเร็วๆ นะ :call:
-
พี่ซีหวั่นไหวบ้างเถอะ :ling3:
-
กลัวใจซีจริงๆ
-
ซีรู้ตัวว่าคินจีบแล้ว :hao7: แต่บอกตามตรงว่า กลัวคินผิดหวัง เพราะอย่างตอนแรกๆ ที่ซีเล่าว่า ป๊อปบอกว่า ซีเป็นคนเข้าหาได้ง่าย แต่เข้าถึงยาก อะไรประมาณนี้ :hao4: ไม่รู้ว่าซีคิดอะไรอยู่
ชอบป๊อปอ่ะ คือจริงใจ ถึงจะชอบซี? แต่ก็ไม่ใช่ประเภทห่วงก้าง o13 น่ารักดี
ปล. แต่ละตอนดูเหมือนสั้น เพราะว่ามันสนุกไง กำลังอ่านเพลินๆ อ้าว..จบซะแล้ว แต่ยังไง update เกือบทุกวัน มันก็ดีกว่า ได้อ่านยาวๆ แต่รอนานอ่ะจ้า :mew1:
-
เพลงบอกความรู้สึก พร้อมอ้อนวอน ส่งตรงถึงขนาดนี้ จะแกล้งไม่รู้ไม่ได้แล้วนะจ้ะซี :-[
ถึงยังไม่รับรักก็ไม่เป็นไร แต่อย่าจัดคินเข้า Friend Zone เป็นพอน้า
รู้ความรู้สึกคินแล้ว ก็ให้โอกาสพ่อเดือนกระดาษเขาก่อนนะจ้ะ ซีคนดี
คินนี่ก็ช่างสรรหาเพลงมาจริง ๆ แต่ละเพลงนี่ อยากให้มีคนมาร้องให้บ้างจัง
งานนี้ต้องยกความดีให้เพื่อนป๊อบ น่ารักจริง ๆ เข้าใจดีเพราะเป็นประสบการณ์ตรงสินะ
เอาใจช่วยคินต่อไป ถึงยังไม่รับรัก ก็หวังว่าซีจะไม่ทำให้คินเสียใจน้า สงสารเด็กน้อยคิน
แอบสนใจเมฆแฮะ ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ นี่ ท่าทางน่ารัก จะมีคู่ไหมน้อ
-
เป้นกำลังใจให้คินนะ สู้ๆๆๆ
-
เห็นซีมันง่ายๆสบายๆไม่คิดไร แบบนี้ จริงๆแล้วมันกลัวเจ็บเปล่า?
-
อย่าบอกนะว่าป๊อปก็ชอบซี
-
ซีฌลกสวยยยย :hao7:
-
ซีไปแล้ว เมาคอพับ 55
-
จะจีบซีใจต้องกล้า ลุยโลด :hao7:
-
บทที่11
ผมพูดตรงๆว่าผมทำตัวไม่ถูก เหมือนมือไม้มันจะเกะกะไปหมด ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับสายตาทุกคน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร ทำไมอยู่ๆไอคินก็พูดออกมาแบบนั้น ตอนนี้ในหัวมันสับสนไปหมด ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตากับยกแก้วดื่มเพื่อหลบสายตาคนอื่นเท่านั้น
ไอคินลงจากเวที มันก็กลับมานั่งที่เดิม.....แต่เหมือนบรรยากาศในโต๊ะจะต่างออกไปจากก่อนหน้านี้ ผมรู้สึกได้ว่าทุกคนในโต๊ะกำลังลอบสังเกตท่าทีของผมกับไอคิน แต่พวกมันไม่กล้าพูดอะไรออกมา
ผมพยายามไม่สบตาไอคินที่กำลังนั่งจ้องหน้า ผมนั่งตัวเกร็ง ค้างอยู่ท่าเดิม....ซักพักมันก็บอกว่าขอเวลาคุยด้วย ก่อนจะดึงแขนผมให้ลุกตามมันไปหลังร้าน.......
ความเงียบแทรกตัวอยู่ระหว่างผมกับมันนานหลายนาที จนไอคินคงทนบรรยากาศอึดอัดแบบนี้ต่อไปไม่ไหว เลยถามออกมา
“มึงไม่คิดจะพูดอะไรกับกูหน่อยหรอวะ?”
“จะให้กูพูดยังไงวะ”
“ก็..........มึงรู้สึกยังไง คิดอะไรอยู่....ประมาณนี้มั้ง”
“กูไม่รู้หวะ....คิน.......กู....”
ผมไม่รู้จริงๆว่าควรพูดอะไรกับมัน ตอนนี้ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก เพราะผมยังจัดการกับความคิดตัวเองไม่ได้
“มึงรังเกียจความรู้สึกกูรึเปล่า?” เสียงมันสั่นนิดๆ เหมือนมันกำลังไม่มั่นใจ
“กูไม่ได้รังเกียจ กูจะไปรังเกียจได้ยังไง...แต่กูแค่...ไม่รู้หวะ กูอธิบายไม่ถูก....สับสนมั้ง คำนี้น่าจะใกล้เคียงสุดแล้ว”
“สับสนเรื่องอะไร? มึงสับสนกับสิ่งที่กูทำ หรือสับสนกับความรู้สึกตัวเอง? ถ้ามึงสับสนกับความคิดตัวเอง.....อันนี้กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน แต่ถ้ามึงสับสนกับสิ่งที่กูทำ.........กูว่ากูชัดเจนที่สุดแล้วนะ” ไอคินทำหน้ายุ่ง ขยี้หัวตัวเอง
“ก็ทั้งสองอย่าง.......คืออยู่ๆมึงก็พูดออกมาแบบนั้น กู...ไม่รู้หวะ....ขอเวลากูคิดก่อนว่ากูรู้สึกยังไง ตอนนี้หัวกูตื้อไปหมด”
มันเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“ได้...กูรอได้.....มึงใช้เวลาคิดได้เท่าที่มึงต้องการเลยซี แต่กูอยากให้มึงลองมองกูในมุมอื่นบ้าง อย่าเพิ่งตัดโอกาสกู.....ได้มั้ย?”
ผมแพ้สายตาเว้าวอนของมันตอนนี้ การที่ออกมาคุยกับมัน ไม่ช่วยให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นเลย กลับทำให้ผมสับสนหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ จะไม่ให้ผมสับสนได้ยังไง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาร้องเพลงจีบ พูดเหมือนสารภาพรักต่อหน้าแบบนี้....แถมคนคนนั้นคือไอคิน.....
ที่ผ่านมา เวลาไอนิลกับไอภูมิเห็นผมคุยไลน์กับไอคิน พวกมันก็เคยแซวบ้าง ว่าไอคินกำลังจีบผมอยู่ แต่ผมคิดว่าพวกมันอำผมเล่น ไม่คิดว่าไอคินจะคิดกับผมในแง่นั้นจริงๆ
.
.
.
ผมเดินนำมันกลับมาที่โต๊ะ ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของพวกไอนิล ทั้งโต๊ะเงียบเหมือนเป่าสาก คล้ายจะรอให้ผมพูดอะไรออกไป แต่ผมไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ
“กูว่าวันนี้กูกลับก่อนดีกว่าหวะ...” ผมทนอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว
“งั้นกูกับไอเมฆกลับห้องมึงด้วย ไอเมฆแม่งจะหลับคาโต๊ะแล้วเนี่ย มึงมาช่วยกูพยุงมันหน่อย” ไอป๊อปพยุงไอเมฆให้ลุกขึ้น ไอห่าเมฆนี่คออ่อนแต่ไหนแต่ไรครับ เมาคนแรกทุกที
.
.
.
“มึงจะเอาไงต่อวะ?” ไอป๊อปถามผม หลังจากที่โยนไอเมฆลงบนเตียงเรียบร้อย
“เรื่องไร?”
“เรื่องไอคินดิ่...ควาย ตีมึน เดี๋ยวกูทุบ”
“กูไม่รู้หวะ อยู่ๆมันก็พูดแบบนั้น... เชี่ยย ตกใจชิบหาย กูมึนไปหมด”
“มันพยายามบอกมึงมาก่อนหน้านี้แล้วรึเปล่า แต่มึงอาจจะไม่ได้สังเกต มันเลยต้องพูดออกมาไง”
“บอกอะไรวะ ไม่มีนะ” ผมขมวดคิ้วถามกลับ
“ก็ที่ผ่านมา บางครั้งมันดีกับมึงเกินเพื่อนรึเปล่าหละ?”
“ดีเกินเพื่อนคือยังไงวะ ก็เป็นเพื่อนกัน มันก็ต้องดีต่อกันอยู่แล้วดิ่”
“ไอซี มึงไม่ได้แกล้งโง่ใช่มั้ยวะ.....”
“..................” ผมเงียบ เพราะไอป๊อปทำหน้าจริงจัง แบบที่นานๆครั้งมันจะทำซักที
“บางทีกูก็เกลียดจริงๆ....ที่มึงเป็นคนแบบนี้ คิดอะไรแบบนี้.....แต่กูก็ชอบที่มึงเป็นแบบนี้แหละ” มันพูดเบาๆแล้วส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม
“ก็กูไม่รู้นี่หว่า กูไม่เคยคิดกับมันแบบนั้น.......ถ้าจะให้พูดตรงๆ บางครั้งก็มีบ้างที่กูสงสัย แต่กูก็คิดว่าคงไม่ใช่หรอก”
“เพราะมันเป็นผู้ชายหรอวะ?”
“กูไม่ได้สนใจหรอก ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้ากูชอบ ก็คือชอบ แต่กูแค่ไม่เคยมองมันในแง่นั้น มึงเก็ตป้ะ?”
“มึงว่าพ่อแม่อย่างพ่อแม่พวกเรา จะเข้าใจมั้ยวะ ถ้าลูกเค้ามีแฟนเป็นผู้ชาย”
ไอป๊อปมันเป็นลูกคนจีนครับ ลูกชายคนโตด้วย ป๊าม๊ามันไม่ดุ แต่ค่อนข้างหัวโบราณ มันคงกำลังคิดว่าถ้ามันเป็นผม มันจะทำยังไงดี
“มึงรู้ป้ะ...กูเคยถามแม่ด้วยหวะ ตอนนั้นบ้านกูไปดูโชว์ที่พัทยา แล้วกูเห็นนักแสดงแต่งหญิง กูเลยแกล้งถามพ่อกับแม่ว่า รับได้มั้ย? ถ้ากูเป็นตุ๊ด...แม่กูขำ แล้วตอบว่า จะไปว่าอะไร ก็ตอนกูเกิด กูไม่ได้เลือกเพศตัวเองได้ซักหน่อย”
“บ้านมึงไม่เหมือนบ้านกูนี่หว่า”
“กูว่านะ ไม่ว่าบ้านไหน....ตอนแรกอาจจะตกใจ หรือรับไม่ได้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เดี๋ยวก็รับได้เองหวะ ยังไงก็ลูก เค้าตัดไม่ขาดหรอก........ทำไมอ่ะ มึงชอบผู้ชายหรอ?”
ผมเฉยๆนะ ถ้าเพื่อนจะชอบผู้ชาย ผมคิดเสมอ ว่าคนเราไม่ควรถูกจำกัดหรือตีกรอบความรักเพราะเพศสภาพ...ถ้าผมรักใครซักคน ผมก็คงไม่สนเหมือนกัน ว่าเป็นชายหรือหญิง...แต่ผมแค่ยังไม่ได้รัก....
“นอนเหอะหวะ กูง่วงแล้ว” ไอป๊อปตัดบท แล้วล้มตัวลงนอนข้างเตียง
.
.
.
วันรุ่งขึ้นผม3คนขับรถกลับบ้าน โดยที่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก ผมค่อนข้างสบายใจ ที่ไม่มีใครมาแซวอะไรงี่เง่า หรือถามอะไรเซ้าซี้ตอนนี้ ตอนที่ผมต้องการเวลาให้ตัวเอง
(12.07)
KIN: ถึงบ้านยัง?
Z: ถึงซักพักแล้ว มึงอ่ะ?
KIN: กูไม่ได้กลับ อยู่หอ
Z: อ่อ
KIN: ซี
: กูทำให้มึงคิดมากรึเปล่าวะ?
Z: เปล่าๆ
KIN: กูแค่อยากบอกมึงเฉยๆ แต่ถ้าความรู้สึกกูทำให้มึงลำบากใจ กูขอโทษ
Z: เห้ย ไม่ต้องขอโทษๆ
:แต่
:คิน กูขออะไรมึงอย่างนึงได้มั้ยวะ?
KIN: ได้ดิ่
Z: มึงทำตัวเหมือนเดิมได้มั้ย ไม่ต้องมากหรือน้อยไปกว่านี้
: กูยังไม่พร้อมหวะ
: ให้เวลากูตั้งหลักหน่อย
KIN: อืม
Z: มึงเข้าใจกูใช่มั้ย?
KIN: เข้าใจๆ
__________________________________________________________________
ปล. ด้วยเหตุผลทางการศึกษา คงมาอัพบ่อยแบบนี้ไม่ได้แล้วนะคะ แต่จะพยายามเข้ามาค่ะ ฮืออ T^T :mew6:
-
รู้ใจตัวเองเร็วๆนะซี :impress2:
ส่วนเรื่องเรียน เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
พี่ซีหวั่นไหวหน่อยเถอะะะะะ
-
โธ่ สงสารคิน ซีจะรักใครเป็นบ้างไหมนะ สงสารทุกคนที่มาชอบซี 555
-
คินให้เวลาซีหน่อยนะ แต่ต้องคอยดูแลแบบเนียนๆนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
-
สงสารคินอ่ะ .___.
-
รู้ใจตัวเองเร็วๆนะ
-
คินรอลุ้นต่อไป แต่บางทีก็กลัวใจซีเหมือนกันนะ บทอยากลองผู้ชายเธอก็ควักเงินซื้อ คิดอะไรแปลก ๆ
-
โอ้ย สงสารคินจัง :m15:
-
สงสารคินนนน :ling1:
-
ถ้าตอนนี้ซีไม่ชอบ
ก็ค่อยๆจีบไปเรื่อยๆสิ
จีบทุกวัน วันละนิด แบบเนียนๆ
มันก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างล่ะว้าา
:mew2:
-
งุ๊ยยยย อ่านแล้วรู้สึกจะร้องไห้อ่ะ เคยเจอเหตุการแบบนี้อ่ะ เอาจริงถึงจะบอกว่าเหมือนเดิมแต่มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมหรอก สงสารคินว่ะ มาม่ะขอกอดที งื้ออออออ....
-
ซี พ่อคนดีพ่อคนน่ารัก กับเรื่องอื่นนี่ทำไมชาญฉลาดจัง
ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องความรักความชอบนี่ไม่มีประสบการณ์
อย่าสับสนนานสงสารคนรอ :katai5:
-
คินอย่าเพิ่งยอมแพ้นะะ
-
พยายามเข้าคินนน
-
ยินดีต้อนรับเข้าสู่วัยสับสนชีวิตรักค่ะ น้องซี :katai2-1://วัยที่อ่านไม่มี :katai1:
-
คินสู้ๆนะ
-
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ
-
คินจะมีลุ้นรึป่าว ซีเปิดโอกาสเร็วๆนะ
-
:mew4:
-
:เฮ้อ: เห็นใจทั้งคิน ทั้งซีเลย หวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นเร็วๆ นะ
-
รู้สึกเหมือนซีไม่รู้สึกอะไรเลยแฮะ .. ท่าทางจะงานหินแล้วสิแบบนี้ :เฮ้อ:
-
มาแนวนี้เดี๋ยวก็ได้ค่ะคิน รอหน่อย
-
คินน่าปกป้องจังเลยย
สงสารคิน :o12:
-
สู้ๆ นะคิน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียว ชอบบบบอ่ะ ลุ้นให้เป็นแฟนกันเร็วๆนะ :katai2-1:
-
โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะคิน ต้องให้เวลาซีหน่อยนะ เรื่องความรักนี่เป็นเรื่องใหญ่นะ
ยังไงก็ยังดี ที่ซีไม่ได้ทำตัวห่างเหิน หรือตัดความสัมพันธ์ ถือว่ายังมีความหวังอยู่
เรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องสำคัญ ต้องให้เวลากันและกันด้วย ถึงคินจะรู้จักซีมาก่อนนานแล้ว
แต่สำหรับซี คินเป็นคนที่เพิ่งได้รู้จัก เพิ่งได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันเองนะจ้ะ
เข้าใจซีนะ แล้วก็ชอบความคิดของซี ทั้งคู่พูดกันตรง ๆ ซีขอเวลา ส่วนคินขอโอกาส น่ารักดี
ซีไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้ ก็ปรึกษาเพื่อนป๊อบได้นะ ชอบป๊อบอ่ะ เหมือนเป็นตัวช่วยให้คินเลย
เอาใจช่วยคิน เปิดประตูหัวใจซีให้ได้ล่ะ คนอ่านรอฟินอยู่น้า :m1:
ปล. มาบ่อย ๆ ไม่ได้ แต่ขอให้มาจนจบเรื่องนะคะ ชอบเรื่องนี้มากนะ ขอบคุณค่า
-
อยู่ในช่วงมิดเทอมรึป่าวคะ ถ้าใช่ก็เหมือนเราเลย 5555555 รอพี่คินต่อไป
-
ขอให้คินสมหวังเร็วๆนะคะ ซีรีบๆเปิดใจรับคินน๊าาาาา คนเขียน เขียนดี สนุก น่าติดตามมากเลยคะ
อ่านแล้วคิดถึงพี่ชายตัวเองเลย คล้ายๆคินกับซีเลยคะ แต่ไม่ได้ราบรื่นเท่านี้ ความใจดี ความประทับใจที่ก่อเกิดความรัก มันสวยงาม แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ก็แฝงความเจ็บปวด :sad4:
ยังไงคนเขียนก็สู้ๆนะค่ะ รออ่านๆนะ
:3123:
-
บทที่ 12
หลังจากที่คุยไลน์กับไอคินไปเมื่อวันเสาร์ มันก็เหมือนจะเข้าใจดี เพราะมันไม่ได้โทรมาหาให้ผมกระอักกระอ่วนใจ จะมีก็ไลน์มาบ้างก่อนมันจะนอน และไม่ได้พูดอะไรให้ผมต้องคิดมากอีกเลย เมื่อเช้าตอนจะมาเรียน เจอกันใต้หอ ผมกับมันก็ยังสามารถคุยกันได้ปกติ แม้ผมจะแอบเขินสายตามันนิดหน่อยก็ตาม
น่าแปลกที่ผมรู้สึกไม่กล้าสบตามันตอนนี้ ยิ่งกว่าหลังจากเรามีอะไรกันครั้งแรกเสียอีก อาจจะเป็นเพราะครั้งนั้นมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของผม ไม่ได้มีความรู้สึกซับซ้อนมาเกี่ยวข้อง และคิดว่ามันเองก็คงไม่ได้คิดมาก...มั้ง ต่างจากการที่มันมาสารภาพกับผมแบบนั้น เหมือนมันโยนโจทย์มาให้ผมคิดคำตอบ ซึ่งผมเองก็ยังคิดไม่ออก....
ผมเดินเข้าห้องเรียน แล้วก็ต้องส่ายหัวกับอาการตื่นเต้นออกหน้าออกตาของไอขี้เสือกนิล วันนี้ผมเจอมันครั้งแรกหลังจากที่มันอยู่ร่วมในเหตุการณ์คืนนั้น มันคงใช้ความอดทนไม่น้อยที่จะไม่ไลน์หรือโทรมาถามผมเรื่องไอคิน....แต่ดูแล้ววันนี้ผมคงไม่รอด ต้องโดนมันซักละเอียดแน่ๆ
“อ่ะ มึงเล่ามา” นั่นไง พูดผิดที่ไหน มันเปิดประเด็นแล้วครับ
“เล่าไรวะ มึงก็อยู่กับกูคืนนั้น”
“ไม่ดิ่ ก่อนหน้านั้นดิ่ มันมาชอบมึงตอนไหนวะ?”
“กูไม่รู้” ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเริ่มคิดแบบนั้นกับผมตอนไหน
“มึงก็เงี้ย ขี้อ่อยไง อ่อยเค้าไปทั่ว”
“อ่อยเชี่ยไร ด่ากูอีก กูไม่ได้ทำไรเลย”
“มึงทำ...แต่มึงไม่รู้ตัว ไอซี” ไอภูมิครับ มันขยับมาร่วมวงเสือก นี่ถ้าไอเปิ้ลมาอีกคน ผมคงต้องออกไปตั้งโต๊ะแถลงนอกห้อง
“กูทำไร กูอยู่ของกูเฉยๆ”
“มึงอ่ะ ชอบอ่อย พอเค้าชอบมึง เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้น มึงก็ทำเค้าเสียความรู้สึก...รินก็คนนึงละ”
“เกี่ยวไรกับรินวะ? รินโกรธกูหรอ?” ผมงง
“มึงมันโง่ กูไม่บอกมึงหรอก กูสงสารริน”
“พวกมึงอ่ะ คิดมากไปเอง” ผมว่าผมยังไม่ได้ไปทำอะไรรินเลยนะ
“มึงนั่นแหละ คิดน้อยไปไอซี...เอาเหอะ เรื่องของมึง กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะเอาไงกับไอคิน” ไอนิลยังไม่ยอมจบเรื่องไอคินง่ายๆ
“เอาไงอะไรวะ ให้เวลากูก่อนดิ่ มันเพิ่งมาพูดแบบนั้น จะให้กูตกลงหรือปฏิเสธเลยได้ที่ไหนกัน”
“เชี่ยย แต่กูพูดจริงๆ ถ้ากูไม่เห็นกับตา กูไม่เชื่อเด็ดขาด กูไม่เคยได้ยินว่าไอคินไปชอบหรือจีบใครเลยนะเว่ย.......เออ หรือว่ามึงลองคบกับมันก่อนมั้ย ไม่รอดค่อยเลิก ลองคุยดูไง”
“ควาย พูดจามักง่ายสัด” ผมผลักหัวไอนิลไปทีนึง
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมอาจจะทำแบบที่ไอนิลบอก เวลามีคนมาขอคบ ผมก็คบ (แต่ไม่เคยมีใครมาร้องเพลงแล้วสารภาพต่อหน้าแบบไอห่าคินหรอกนะครับ) โทรมาคุยด้วย ผมก็คุย แต่ไม่นานพวกเธอก็ไปจากผม โดยมักให้เหตุผลว่าผมทำตัวไม่ต่างกับตอนก่อนคบ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมไม่เข้าใจ ก็ชอบผมที่เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ
แต่ตอนนี้ผมโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วครับ ผมไม่อยากให้ใครมาเสียใจเพราะการตัดสินใจง่ายๆของผมอีกแล้ว ยิ่งเป็นไอคิน ผมยิ่งไม่กล้า...ผมพูดจริงๆว่า ตั้งแต่คืนที่นั่งคุยกับมันที่ค่ายสร้าง รวมถึงสายตา ท่าทางของมันบางเวลาที่คุยกัน ผมรู้สึกว่าไอคินไม่ได้เข้มแข็งแบบที่มันพยายามสร้างเปลือกให้คนอื่นเห็น มันดูแตกหักง่าย อ่อนไหวจนผมกลัว....ผมกลัวว่าถ้าผมรับความรู้สึกมันไว้ วันนึงผมจะทำให้มันเสียใจ
.
.
.
“อ่าว เหม่อครับ เหม่อ หมดคาบแล้วครับคุณซี” ไอภูมิสะกิดเรียกผม
“เลิกเรียนไปไหนดีวะ? วันนี้กูเซ็งๆ ไม่อยากกลับบ้านไปอ่านหนังสือ” ไอนิลหาเรื่องเที่ยว
“ควาย พูดเหมือนปกติมึงกลับบ้านแล้วอ่าน กูเห็นมึงออนไลน์24ชั่วโมง”
“อ่าว กูเคยอ่านแล้วหนังสืออ่ะ ไม่ต้องอ่านละ...ไปหาไรกินในห้างกันมั้ยพวกมึง ช่วงนี้กูกินแต่ร้านป้า เบื่อข้าวแกงชิบหาย”
“กูได้”
“เออ ก็ได้” พวกมันไปผมก็ไป
“ชวนไอเปิ้ลป้ะ?” วันนี้ไอเปิ้ลโดดครับ ส่งไลน์มาบอกว่าตื่นสาย มันเป็นผู้หญิงที่นิสัยขัดกับภาพลักษณ์ครั้งแรกที่เจอสุดๆ
“ไม่เอาอ่ะ กว่ามันจะอาบน้ำแต่งตัวออกมา กูขี้เกียจรอ”
“เออ งั้นไปเลย ไปรถกู กูจอดไว้หลังหอ”
พวกผม3คนอัดกันเป็นแซนด์วิชบนไอหนูแดง เพื่อขี่ไปหอผม ไหนๆก็ไหนๆ ผมเลยขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยทีเดียว พรุ่งนี้จะได้ใส่ชุดนักศึกษาซ้ำได้ อยู่หอผมขี้เกียจซัก ก็ใส่ซ้ำๆแบบนี้แหละครับ ฮ่ะๆๆๆ
“อ่าว” ลงมาเจอไอคินกำลังจะเดินเข้าร้านข้าวใต้หอพอดี
“ไปไหนวะ?” มันถามผม3คน
“ไปหาไรกิน มึงไปด้วยกันมั้ย?” ไม่ใช่ผมครับ นู่น ไอนิลครับ ที่ชวน
ไอคินหยุดคิดนิดนึง ก่อนจะมองหน้าผม ผมเลยชวนอีกคน
“เออ ไปเปล่า ไปด้วยกัน” คราวนี้มันยิ้มแฉ่งเลยครับ คนห่าไรวะ ดูง่ายชิบหาย
ไอนิลกับไอภูมิรีบโดดขึ้นเบาะหลัง และให้เหตุผลว่าขี้เกียจคาดเข็มขัดนิรภัย แต่ผมดูจากสีหน้าแล้ว ผมว่าพวกมันกำลังสนุกกับการสังเกตท่าทีผมกับไอคิน...นี่เป็นครั้งที่สองที่ไอคินขึ้นรถผม มันทำให้ผมอดคิดถึงครั้งแรกไม่ได้ หลังจากที่รู้ว่ามันคิดยังไงกับผม ทำให้การกลับไปคิดถึงคืนนั้นมันเขินนิดๆ ผมเลยพยายามไม่มองหน้าไอคินไปตลอดทาง
พวกผม4คนเลือกเข้าร้านชาบูบุฟเฟ่ต์ เพราะดูทรงแล้ว ผู้ชายที่กำลังหิว4คน ถ้าไปกินอย่างอื่น ต้องจนกันไปอีกหลายวันแน่ๆ
“มึงกินของมึงไปเถอะไอคิน ไม่ต้องตักให้กู”
ผมบอกไอคิน ที่ตักใส่ถ้วยผมไม่หยุด...ไม่ใช่อะไร ผมเขินไอห่าสองตัวที่นั่งตรงข้าม แม่งนั่งจ้องผมแล้วทำหน้าตากวนตีน หันไปพยักเพยิดกันเองอีก กวนส้นตีนจริงๆ
“ไอซีมันมีอะไรดีวะ กูไม่เข้าใจจริงๆ” ไอนิลมองหน้าไอคินแล้วส่ายหัว
“มึงไม่เข้าใจอ่ะ ดีแล้ว.....” ไอห่าคินพูดแล้วอมยิ้ม พร้อมยักคิ้วกลับ
“แดกๆ อย่าพูดมาก” ผมรีบตัดบท ก่อนที่พวกมันพูดอะไรแบบนี้ขึ้นมาอีก โชคดีที่โทรศัพท์ไอภูมิดังขึ้นมาพอดี
“โหล”
“พวกกูอยู่ห้าง กินข้าว” ไอภูมิพูดแค่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงไอเปิ้ลแว้ดๆ ด่ายาวออกมานอกโทรศัพท์
“รอมึง พวกกูหิวตายก่อน”
“ไม่เอา กูขี้เกียจ...หาไรกินกับรินแถวมอไปดิ่”
“อะไรๆก็ไอซี...ไม่รู้ คุยกับมันเอง” ไอภูมิพูดจบแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผม
“ว่าไง?”
“ซีอ่า พวกมึงทิ้งกูไว้ที่มหาลัย แล้วหนีเที่ยว กูอยากกินอะไรอร่อยๆมั่งหนิ” มันทำเสียงกระเง้ากระงอด ต้องอ้อนเอาอะไรแน่ๆ
“ตามมามั้ยหละ?”
“ไม่อาวว ขี้เกียจแต่งตัว..ซื้อมาเผื่อหน่อยย อยากกินอาหารญี่ปุ่น” นั่นไง ผมว่าละ
“ได้ เอาไรอ่ะ เดี๋ยวแวะเอาไปให้ที่หอ”
“โหห ใจดีอ่ะ คิดไม่ผิด ที่ยกรินให้”
“อย่าเว่อ เอาไรพูดมา” ไอเปิ้ลสั่งของมันและเผื่อรินแล้วก็วางไป
.
.
“พวกมึง เดี๋ยวแวะซื้อข้าวให้เปิ้ลกับรินก่อนนะ” ผมบอกพวกมันหลังออกมาจากร้าน
“มึงอ่ะ ชอบตามใจเปิ้ล มันเสียนิสัย เดี๋ยวนี้อะไรๆก็ใช้มึง” ไอภูมิบ่น
“ที่เปิ้ลฝากมันก็ไม่หนักหนา ไม่ใช่เรื่องใหญ่ กูทำให้ได้”
“เอาเซตนี้แล้วกัน รินแพ้กุ้ง อันนี้ไม่มีเทมปุระ” ผมเลือกให้ เพราะเปิ้ลไม่ได้บอกว่าจะกินอะไรเป็นพิเศษ
“แหมม โว้ยย.......” ไอนิลกำลังจะแซว แต่ก็เงียบไป เพราะไอห่าคินยืนทำหน้าตึงจ้องหน้ามันอยู่
เออ จะว่าไป รินทำขนมมาให้ผมกินบ่อยมากเลย ซื้อเค้กตอบแทนเธอซักนิดก็คงดี จะได้แบ่งกันกับไอเปิ้ลด้วย เปิ้ลมันชอบของหวาน
“พวกมึงๆ เดี๋ยวกูแวะซื้อขนมเพิ่มก่อน กูเกรงใจริน ทำขนมมาให้กูบ่อย แป้บเดียว”
“………….” พวกมันเงียบ
“กูไปรอที่รถนะ” ไอคินพูดจบแล้วเดินนำออกไป ไม่หันมามองอีกเลย
“………….”
“พอแล้ว มึงอ่ะ อย่าทำตัวแบบนี้บ่อยๆ คนอื่นเค้าคิดไปไกล กูสงสารริน สงสารไอคินมันด้วย” ไอภูมิทำเสียงเครียด
“.................” ผมเงียบ พยายามคิดว่าผมทำอะไรผิด
ตลอดทางขับรถกลับมหาลัย ไอคินนั่งเงียบกริบ ทำหน้าเครียด.....ผมพูดจริงๆ ผมเองก็ชักจะเริ่มเครียด ถ้ามันจะคิดมากไปทุกเรื่องแบบนี้ ผมก็เหนื่อยกับการวางตัวต่อหน้ามัน ผมเป็นของผมแบบนี้มาตั้งนานแล้ว มันคงไม่ได้คาดหวังว่าผมจะเปลี่ยนไป แค่เพราะมันมาบอกรักผม....ใช่มั้ย?
.............................................................................
ปล. ขอบคุณทุกๆความเห็นมากๆๆๆเลยนะคะ ปกติอัพแทบทุกวัน แต่ตอนนี้ชีวิตยุ่งเหยิงมากค่ะ หายไปอาทิตย์นิดๆ ยังจะมีคนอ่านอยู่มั้ย :ling3: ถ้ายังอ่านอยู่ก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ :hao5:
-
:เฮ้อ: ขี้อ่อยจริงๆ
-
คินน่าสงสารจริงๆ :เฮ้อ: :mew4:
-
สงสารคินจริงๆ :เฮ้อ:
-
คือเราว่าที่ซีทำอะไม่ผิดนะ คือถ้าคนมันไม่ได้คิดอะไร ทำให้แบบนี้คือบริสุทธิ์ใจอะ เพราะไม่คิดจริงๆ จะไปว่าขี้อ่อยงู้นงี้ก็ไม่ได้นะ
ถ้าจะผิดก็ผิดที่คนคิดไปเองนี่แหละ ยิ่งถ้าซีทำแบบนี้กับทุกคนอยู่แล้วคือซีไม่ผิดเลยนะ วางให้ทุกคนเ่ากันหมดอะ ดีก็ดีกับทุกคนงี้
เฮ้อ เรื่องงี้มันพูดยาก สู้ๆน้อคิน
-
จริงอยู่ที่ซีไม่ผิดเพราะไม่ได้คิดอะไร แต่แบบใจคนคิดแบบคินนี่สิที่ผิด ผิดทีสำคัญตัว โอ้ยยยย...อ่านแล้วหน่วงเพราะนึกถึงเรื่งตัวเอง งื้ออออ....ไม่ชอบนิสัยแบบซีแต่เกียดไม่ลงเพราะชอบไปแล้ว งื้ออออ
-
คินอย่าเพิ่งท้อใจน้าาา ซีก็เป็นคนแบบนี้จริงๆนั่นแหละ เออ คือซีก็ไม่ผิดอ่ะ (แอบเข้าข้างซีนิดนึง) ถ้าคบกันไปแล้วซีก็ยังทำดีกับทุกคนแบบนี้ ก็คงไม่พ้นทะเลาะกับคินอ่ะ ไม่รู้อ่ะมโนไปก่อนไกลมาก 555555 กลัวใจซีว่าจะรำคาญคินก่อนอ่ะ ฮื้อออออ
-
ซีเป็นคนใจดี คินอย่าพึ่งคิดมากนะ :เฮ้อ:
-
คือมันก็เป็นธรรมชาติของซี ที่ถึงคินจะรู้จักดีแต่ก็คงอดที่จะเจ็บไม่ได้ แต่อย่างน้อยตอนนี้ซีก็รู้สึกเขินขึ้นมาแล้วล่ะว้า (ถึงคินจะไม่รู้ก็เหอะ)
ถ้าซียังชิลเหมือนเดิมไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย อันนี้สิน่ากลัวกว่า :เฮ้อ: อดทนหน่อยนะคิน รอมาได้ตั้งนานแล้วนี่ :a2:
-
ซี ใจดีเกินไปแล้วน้าาาา :mew2:
-
ตู้วหูว พ่อคนดีของน้องเป็นตัวของตัวเองเหลือเกิน
คินนะคินชอบคนนิสัยแบบนี้ก็ต้องทำใจ :z3:
แต่เชื่อว่าถ้าอยู่ด้วยกันไปคงต้องปรับนิสัยบางอย่างเข้าหากันบ้างแหละน่า
ก็ต้องสู้ต่อไป
คุณนักเขียนผ่านพ้นการสอบแล้วใช่มั้ยคะ
ดีใจที่มาอัพแล้ว :hao7:
-
คินสู้ๆ
-
มาแล้วๆ :กอด1: :กอด1:
พี่ซีชอบนิสัยพี่ซีนะแต่บางทีก็อยากตบกะโหลกพี่มาก
พี่คินสู้ๆ รักพี่ซีต้องอดทน อย่างนี้เค้าเรียกหน้ามึนได้มั้ยเนี่ย
รอตอนต่อไปจ้า
-
ความใจดีของคนหนึ่งคนอาจจะทำร้ายใครอีกหลายคน
-
บางอย่างก็ต้องพอดีนะ
-
คนใจดีเนี่ยถ้าเป็นเพื่อนด้วยจะดีมากเลย แต่ถ้าเป็นคนที่ชอบเนี่ยมันทุกข์มากเพราะคนที่เขาใจดีด้วยไม่ใช่แค่เราคนเดียว เข้าใจคินที่สุด
-
:katai1: :katai1: สงสารคินนน
-
เราว่าซีเป็นซีก็ดีแล้วอะ..ถ้าซีไม่เป็นซีที่อบอุ่นอ่อนโยนสาดแสงให้ชาวบ้านไปทั่วเราก็รู้สึกว่านั่นก็ไม่ใช่ซีนะ.....
เราเข้าใจความรักของคินค่ะ ว่ามันมีความรู้สึกอากให้เขามองแค่เราอยู่
แต่มารักคนแบบซีก็ต้องตรียมใจและทำใจค่ะ ถ้าเตรียมใจจะมายอมรับตัวตนของเขาไม่มากพอ ก็อย่าบอกว่ารักเขาเลยค่ะ มันสร้างความลำบากใจให้อีกฝ่ายนะ..
-
ใครเลือกที่จะชอบซีนี่ ต้องใจกว้างเหมือนมหาสมุทร
เหนื่อยแน่คิน พูดเลย เจ็บจี๊ดตลอดอีก
-
ถ้ามีซีเป็นแฟนนี่น่าจะคิดหนักนะ เพราะใจดีกับทุกคน
-
อ่อยแล้วไม่รู้ตัวจริงๆนะ
-
มารอทุกวันจร้า
-
สงสารคิน..ดีมั้ยยยยยยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เข้าใจซี ซีแค่เกรงใจ แล้วก็ใจดีกับคนส่วนใหญ่เหมือนๆกัน
การแสดงออกที่วัดความรู้สึกในใจไม่ได้ .... มองในมุมซีก็ไม่มีอะไรแค่"เพื่อน"กัน
ถ้ามองในมุมคิน ทำไม?ต้องทำ เป็นเพื่อนธรรมดาทำไมต้องแคร์ ต้องสนใจ
...เป็นเรื่องที่น่าติดตามมากๆๆๆๆๆ มันใกล้ตัวเราสุดๆ ขอให้คิมสมหวังกับซีนะค่ะ คนเขียน!ห้ามหักมุมนะ พลีสสสสสสสส :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สรุปว่า ทั้งเพื่อน ๆ ทั้งคิน ทุกคนรู้หมดเลย ว่าการแสดงออกของซีเป็นยังไง
ทำให้เกิดผลอะไรบ้าง เหลือแต่ซีนี่แหละที่ไม่รู้ตัวเลยอ่ะเนอะ
แต่จะโทษซีซะทีเดียวก็ไม่ได้อีก เพราะนี่ก็คือความเป็นซี ที่ทำให้คินหลงรักอยู่ดี
แต่ว่ายังดี ที่ซีไม่ทำกับคินเหมือนกับคนอื่น ๆ ที่เคยมาขอคบนะ
ไม่อย่างนั้น คินที่จิตใจเปราะบาง ต้องยิ่งเจ็บกว่านี้แน่เลย ฮืออ
แต่ซี จะห้ามไม่ให้คินคาดหวังไม่ได้หรอกนะ เพราะถ้าไม่คาดหวัง
ก็คงไม่มาสารภาพรักตั้งแต่แรกแล้ว ยิ่งซีไม่ได้ปฏิเสธ
แถมขอเวลาอีก เราเป็นคิน เราก็หวังนะ ถึงจะน้อยนิดก็ตาม
เอาใจช่วยคินต่อไป ซีอย่าเพิ่งรำคาญหรืออึดอัดเวลาอยู่กับคินนะ :hao5:
อยากให้ซีรู้สึกกับคินมากกว่านี้เร็ว ๆ จัง สงสัยต้องมีตัวกระตุ้น 555
-
คิดถึงๆ
-
ซีเอ้ยยยอย่าทำเเบบนี้สิคะลูก :ling1:
-
คิดถึงๆๆๆ
-
:hao4: หนักใจแทนคินเลย
-
เริ่มมีประเด็นแล้ววว พ่อหนุ่มใจดี ขี้อ่อยไม่รู้ตัว
-
เป็นเรื่องที่แค่บทนำมาก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะอ่านต่อแล้ว
อ่านจนถึงตอนล่าสุดรู้สึกไม่ผิดหวังเลย
-
บทที่ 13
KIN’S PART
ผมพยายามแล้ว ผมพยายามแล้วจริงๆที่จะควบคุมอารมณ์และเก็บสีหน้าท่าทางของตัวเอง แต่ดูเหมือนผมจะทำได้ไม่ดีนัก เพราะทุกครั้งที่ผมได้ยินซีพูดถึงริน หรือเห็นมันแสดงความเข้าใจ เป็นห่วงเป็นใยริน ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก.....รู้สึก ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ
อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่ผมสนใจให้ความสำคัญในชีวิตมันมีไม่มาก ผมจึงยิ่งหวงแหนทุกอย่างที่ผมรัก ซึ่งแน่นอนว่าไอซีเป็นอันดับต้นๆในสิ่งเหล่านั้น
ผมรู้ว่าวันนี้ผมทำตัวเหมือนเด็ก เพียงแค่เพราะเห็นเพื่อนมันแซวเรื่องริน แค่ได้ยินคำพูดของไอซี ที่รู้แม้กระทั่งรินแพ้กุ้ง แค่นั้นใจผมก็เต้นเหมือนใครเอาไฟมาจี้ ผมไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะรู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ ทำได้แค่เดินออกไปจากตรงนั้นก่อนเท่านั้น แต่ไอซีก็ยังเป็นไอซีที่ห่วงใยความรู้สึกคนอื่นเสมอ เพราะหลังจากนั้นมันก็พยายามไม่พูดอะไรให้ผมคิดมากอีก หรือจะพูดให้ถูกคือ มันแทบไม่พูดอะไรอีกเลย....
หลังจากที่แยกย้ายกัน ไอซีก็เอาข้าวไปส่งให้รินกับเปิ้ลที่หอ ส่วนผมกลับมานอนคิดต่อที่ห้อง ผมค่อนข้างแปลกใจกับความรู้สึกตัวเองช่วงนี้..... เมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ใครอยากนอนกับผม แล้วผมพอใจ ผมก็นอน ใครอยากจบ ผมก็ไม่เคยแม้แต่จะถามหาเหตุผลในการจากลา.... แต่พอเป็นไอซี ผมเหมือนจะไม่สามารถควบคุมความรู้สึกตัวเองได้เลยซักครั้ง ผมพยายามแล้ว แต่มันไม่ง่ายแบบนั้น
มันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมเสียศูนย์ขนาดนี้ ยิ่งหลังจากที่ผมตัดสินใจสารภาพความรู้สึกออกไป....ยิ่งเหมือนผมปลดล็อคตัวเองด้วยการทำลายกำแพงที่ผมเคยสร้างไว้เป็นเกราะป้องกัน และปล่อยให้ตัวเองทำตามใจต้องการ แต่พอผมทำลายมันลง ความรู้สึกที่ผมมีให้ไอซีก็ท่วมท้นเหมือนเขื่อนแตก มันทั้งรุนแรง เชี่ยวกราก ไร้การควบคุม จนผมกลัว...กลัวว่ามันจะทำลายทุกอย่าง.....
(21.13)- ผมตัดสินใจไลน์หาไอซี
KIN: กูขอโทษ
Z: เรื่องไร?
KIN: ที่กูงี่เง่า ทำให้มึงลำบากใจ
Z: รู้ตัวก็ดี เด็กน้อยสัด 5555
KIN: กูก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก
Z: นี่มึงจริงจัง? อย่าเครียดดิ่ กูไม่ได้โกรธ
KIN: ถ้าเป็นเรื่องมึง
: กูไม่เคยล้อเล่น
Z: ควาย หยอดกูอีก เดี๋ยวกูเขินพอดี
KIN: มึงเขินเป็นก็ดี หน้าด้านสัด กูจีบขนาดนี้ ไม่เขินมั่ง?
Z: มึงเพ้อละ นอนก่อนมั้ย?
KIN: พรุ่งนี้เช้าอยากกินไร?
Z: กูไม่กินข้าวเช้า เตียงกูไม่อนุญาตให้กูตื่นไปกิน
KIN: มึงรอที่ห้อง กูไปกินอยู่แล้ว เดี๋ยวซื้อมาเผื่อ
Z: โห ใจดีเว้ยย
KIN: รู้ก็รีบใจอ่อนได้แล้ว
Z: พ่อง ถ้าไม่เลิกพูดแบบนี้กูไม่คุยละนะ
KIN: ดุหวะ
: ตกลงเอาไร
Z: กูบอกว่ากูจะนอน เช้าๆกูไม่กิน
KIN: งั้นข้าวต้มทะเล มึงไม่ได้ “แพ้กุ้ง”ใช่มั้ย?
Z: ไอควาย มึงลงทุนพิมพ์เครื่องหมายคำพูด เพื่อประชดกูเนี่ยนะ เด็กสัด
: เมื่อไหร่จะเลิกงอน มึงไม่ใช่เด็กสาววัย14นะ
KIN: กูไม่ได้งอนแล้ว
:แต่กูอยากประชด ขอกูนิดนึงก่อนปล่อยผ่าน
Z: เอาที่มึงสบายใจ กูจะไปเล่นเกมส์ละ
KIN: ฝันดี
Z: มึงเอาอีกแล้วนะ กูบอกจะไปเล่นเกมส์ ไม่ใช่นอน
KIN: 55555
ผมว่าผมอาการหนักมากๆแล้วจริงๆ จากที่อารมณ์ไม่ดี เซ็งๆ นอยด์ๆ แค่คุยกับไอซีแค่นี้ ผมก็ยิ้มกับมือถือไม่หยุด อ่านบทสนทนาระหว่างผมกับมันวนๆอยู่อย่างนั้น
มันบอกว่าผมไม่ใช่เด็กผู้หญิงอายุ14 แต่สำหรับผม ถ้าถามตัวเอง คงไม่ต่างกันเท่าไหร่....ผมเพิ่งเคยมีความรักเป็นครั้งแรก มันเป็นคนแรกที่ผมอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา และผมก็รู้ด้วย ว่าไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่อยากอยู่ใกล้ไอซี ซึ่งความจริงข้อนี้ทำให้ผมยิ่งหวงมัน ทั้งๆที่ผมไม่มีสิทธิหวงด้วยซ้ำ
____________________________
ปล. ขอโทษค่าาา หายไปเกือบเดือน กลับมาก็สั้นกุด T^T ช่วงนี้คนเขียนยุ่งมากจริงๆ ในหลายๆเรื่องด้วย ขอโทษจริงๆค่ะ แต่ไม่ทิ้งแน่นอน ยังไงก็จะมาต่อจนจบแน่ๆ เพราะวางพลอตไว้จนจบแล้ว(แค่อาจจะช้าไปบ้าง5555)
*อยากขอบคุณหลายๆเม้น หลายๆคนมากๆเลยค่ะ ที่คอยเม้น คอยให้กำลังใจมาตลอดตั้งแต่ตอนแรกๆ พูดตรงๆว่าพอเห็นคนเข้ามาเม้น เข้ามานึกถึงนิยายเรื่องนี้ตอนที่เราไม่ได้อัพ ทำให้มีกำลังใจมากๆเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะ
-
ยังไม่ไปถึงไหนเลย ซีโคตรใจแข็ง
-
อ่านจบแล้ว สั้นจัง ต่อตอนหน้าเร็วๆ น๊า :pig4:
-
อ่า สงสารคินจัง ; - ; .. ทำไมความหวังมันดูริบหรี๊ริบหรี่ แบบไร้ความพิเศษเลยอ่ะ แบบบบบบ ธรรมดามาก ไม่ต่างจากคนอื่นเลย
อยากอ่านมุมซีบ้างแล้วจริงๆนะว่าไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้นเลยหรอ แล้วแบบนี้จะเปลี่ยนได้หรอเนี่ย
เราเป็นคินเราท้อแล้วจริงจัง -O- .. เหมือนอยู่ไปก็ไม่ค่อยมีหวังไงก็ไม่รู้ ; ;
รอตอนต่อไปนะคะ
-
:o8: :-[ :o8: :-[
-
งื้ออออ ดีจัง เราละกลัวจะดราม่า~~~~ แต่ดีตรงที่อีกคนลดทิฐิแล้วหันมาคุยกันนี่ละ
ปล.คิดถึงคนเขียนและนิยายมาก จะยุ่งก็ไม่บอก เราละใจไม่ดีเข้ามาส่องทุกวันเลย 5555
-
สงสารคินอะ
มากอดที
-
เง้อ เกลียดคนนิสัยแบบซี เป็นคนดีเกิ้น
-
ดีแล้วที่คุยกันให้เคลียร์ ๆ สบายใจขึ้นหน่อยแล้วสินะคิน
พยายามต่อไปน้า นี่เพิ่งเริ่มต้นเองนะจ้ะ สู้ ๆ :กอด1:
-
ชอบคิน ซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง
-
รู้สึกสงสารคิน
ขนาดยังไม่เป็นอะไรกันนะ
คือถ้าอคร์ความรู้สึกคนรอบข้างมากไป
นี้ไม่รู้จะยังไงต่ออ่ะ
-
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ไม่ไปไหนสักที งืออ มาต่อเร็วๆ นะคะ :mew2:
-
สนุกมากๆ รอตอนต่อไปน๊า :katai5:
-
:pig4: :pig4:
-
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ
-
:mew3:
ชอบมากๆ
สู้ๆนะคะ
-
คนแบบซีเนี่ย คบเป็นเพื่อนดีที่สุด
ชอบทำให้คนอื่นคิดว่าตัวเองพิเศษ
-
ซีนี่ก็นะ... ไม่รู้จะบรรยายยังไง อะไรจะเป็นคนดีขนาดนั้น ใส่ใจความรู้สึกคนอื่น เทคแคร์ไปทั่ว แรกๆอ่านไปเราก็ตกหลุมรักนางเหมือนกัน นางเป็นคนที่มีทัศนคติดีเลิศ เข้าใจทุกคน เคารพและให้เกียรติคนอื่นเสมอ แต่เหมือนนางตีโจทย์ความรักไม่แตก เป็นคนที่ไม่น่าเอามาทำแฟนที่สุด
ปล.ฝากคนเขียนไปบอกนางทีว่า "ซีจ๋า หนูสับสนอะไรมากมายรับรักคินเถอะ การที่หนูยอมให้เค้ากดมันก็แสดงให้เห็นชัดๆอยู่แล้วว่าคินพิเศษกว่าคนอื่น เอ๊ะ!หรือว่าต้องให้คินกดอีกรอบถึงจะตัดสินใจได้?"
ปล2.มาต่อช้าไม่เป็นไรนะครับ แต่มาแล้วขอแบบยาวๆเอาให้หายคิดถึงหน่อย รอตอนต่อไปครับ
-
"คนดีที่เย็นชา" มอบคำนี้ให้ซีเลย
อ่านพาร์ทซีก่อนหน้านี้ เหมือนซีคิดจะปฎิเสธคิน...ขอให้เราแค่คิดไปเองละกันนะ
รอตอนต่อไปอยู่น้าาา
-
น่อววว สู้ต่อไปน้องคินน
-
เหมือนซีเริ่มอึดอัดกับคินแล้วอ่ะ :o12: คินสู้ๆนะลูกกกก
-
:m16: :m16: :m16: ซี ดีเกินไป คิน ถอยออกมาด่วนก่อนที่จะจมลึกเจ็บนานไปยิ่งกว่านี้ :m16: :m16: :m16:
-
:katai5: :katai5:
-
เพิ่งเคยอ่าน สนุกจังงง ชอบคนแบบซีอ้ะ แต่ก็สงสารคิน
เราจะมารอคนเขียนทุกวันเลยหนา
:กอด1: :L2:
-
หน่องซี อ่านเรื่องของซีจบสองรอบแล้ว คุณคนเขียนที่น่ารักก็ยังไม่มาต่อเบยย5555555555 :z3: แงงล้อเล่นน้ารู้ว่ามีเหตุผล
สู้ๆนะเค้าจะรอต่อไปคิดถึงๆ :จุ๊บๆ: :a12:
-
รอครับ
-
คินน่าสงสารนะ แบบเป็นพระเอกเปราะบางแบบที่นานๆจะเจอที
ชอบซีอ่ะ น่ารักดี
-
คิดถึงคนเขียน
มาอัพต่อไวๆน้าาา
คนอ่านรออยู่
:katai2-1:
-
บทที่ 14
“ซี เสาร์นี้มึงว่างมั้ย?” ไอคินตะโกนโต้ลมมาจากด้านหลังของผม...ช่วงนี้มันซ้อนหนูแดงของผมกลับหอบ่อยๆ บางครั้งผมทำกิจกรรมคณะจนเกือบค่ำ บอกให้มันกลับไปก่อน ไอห่านี่ก็ไม่ยอม เอางานมานั่งทำรอผมอยู่ดี อ้างนโยบายประหยัดพลังงานห่าเหวไรของแม่งไม่รู้
“ทำไมอ่ะ? ว่างมั้ยของกู ขึ้นอยู่กับว่ามึงชวนไปไหน”
“..........”
“อะไรของมึง อ้ำอึ้ง...มึงจะไปไหนอ่ะ?”
“วันเกิดกู.....” มันพูดข้างหูผมด้วยเสียงอ่อยๆ
“แล้วมึงไม่กลับบ้านหรอวะ?” ปกติวันเกิดผม ผมจะตื่นไปตักบาตรและทำบุญกับพ่อแม่ ที่เหลือก็ไม่มีอะไรพิเศษ
“........”
“เงียบอีก...”
“คนที่ทำให้กูเกิดมา ไม่มีใครอยู่กับกูซักคน กลับไปก็ไม่เจอใคร กูอยู่หอนี่แหละ.....น่าจะดีที่สุดแล้ว...”
“........” คราวนี้เป็นผม ที่ไม่รู้จะพูดอะไร
.
.
.
“แล้วกูก็มีคนที่กูอยากอยู่ด้วยในวันเกิดแล้ว”
ไอห่านี่ มันเอาอีกแล้ว เดี๋ยวนี้เผลอไม่ได้เลยครับ มันได้จังหวะเมื่อไหร่ มันเล่นผมตลอด แรกๆผมก็เขินนิดๆ แต่คิดว่ามันคงพูดเล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไร แต่พอมันหยอดบ่อยๆ....แถมเจอกันเช้าเย็นแทบทุกวันแบบนี้ ผมเริ่มไม่กล้าสบตามันตรงๆ รู้สึกหน้าร้อนนิดๆทุกที โชคดีที่ตอนนี้มันนั่งอยู่ข้างหลัง และฟ้ามืดแล้ว คงไม่เห็นสีหน้าผมตอนนี้
“มึงอยากไปไหนอ่ะ?”
“ไม่รู้หวะ ที่ผ่านมากูแทบไม่เคยฉลองวันเกิด...เพราะไม่ได้รู้สึกว่าเป็นวันที่น่ายินดีอะไร มึงมีแพลนแนะนำกูมั้ย? กูยกให้มึงตัดสินใจเลย”
“สัด ใช้คำว่า “ยกให้กู”? กูต้องขอบใจมึงมั้ยเนี่ย?” ผมตบไฟเลี้ยวเข้าหน้าหอ ก่อนจะจอดให้ไอคินลง
“เออหน่า ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดกูไง” มันยิ้มจนตาหยี แล้วยื่นหมวกกันน๊อคคืนให้ผม
“เออๆ เดี๋ยวกูไปคิดมาแล้วกัน...แล้วอย่าบ่นนะ”
“ไม่มีทางบ่นครับ ขอบคุณนะครับ” มันยังคงยิ้มค้าง จนผมกับมันแยกกันกลับห้อง
.
.
.
.
.
“มึงง ตื่นยังง ตื่นเร็ว”
วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ลงทุนแหกขี้ตาตื่น และขึ้นมาเคาะประตูปลุกไอคินให้ไปตักบาตรด้วยกัน...เสียงไอคินตอนที่มันพูดว่าไม่มีใครอยู่กับมันในวันเกิดยังติดอยู่ในใจผม....ถ้ามันคิดว่าผมเป็นคนที่จะทำให้มันรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง ผมก็ยินดี แต่ผมไม่ค่อยมั่นใจว่าคนอื่นฉลองวันเกิดกันยังไง เลยอยากให้มันเริ่มต้นวันด้วยการตักบาตรแบบที่แม่สอนผมมาตลอด
“ทำไมวันนี้ตื่นเร็วอ่ะ?” มันยื่นหน้าออกมารับ สีหน้ายังเมาขี้ตาอยู่
“ไปตักบาตรไง มึงไปอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวกูรอข้างล่างนะ ไปซื้อของใส่บาตรในมินิมาร์ทก่อน”
“.........” ไอคินยิ้มแบบกึ่งหลับกึ่งตื่นกลับมา
“เร็วๆดิ่ เดี๋ยวไปวัดแถวๆนี้แหละ รีบไป เดี๋ยวพระออกหมด”
.
.
.
ผมซื้อนมกล่อง3กล่อง ขนมปัง3ห่อ น้ำเปล่าอีก3ขวด และออกมาสั่งข้าวแกงกับข้าวเปล่าอีก3ถุง รอไม่นานไอคินก็เดินแผ่ออร่าอารมณ์ดีมาแต่ไกล
“ไปเร็ว เดี๋ยวพระหมด กูขี้เกียจรอพระกลับวัด” ผมเดินนำมันมาขึ้นมอเตอร์ไซค์
“ค่าของใส่บาตรเท่าไหร่?”
“เห้ย ไม่เป็นไร นิดหน่อย”
“ไม่ได้ดิ่ เงินทำบุญ” มันพูดก่อนจะยัดเงินใส่มือผม
“50เนี่ยนะ?” ผมพูดกลั้วหัวเราะ ขำที่มันไม่ยอมให้ผมออก แต่กลับให้ผมแค่50
“ก็ที่เหลือมึงออกไง จะได้เป็นการทำบุญร่วมกัน” ไอคินตอบลอยหน้าลอยตาพร้อมยักคิ้วกวนตีน
“เออๆ เอาที่มึงสบายใจเลย ขึ้นมาเร็ว”
ใส่บาตรพระ3รูป ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ผมกับมันเลยแวะกินข้าวเช้าก่อนกลับหอ
“นานๆทีตื่นเช้าก็สดชื่นเหมือนกันหวะ เนอะ”
“เออดิ่ เพราะฉะนั้นมึงหัดตื่นมากินข้าวเช้ามั่ง ใครบอกนิติเรียนหนัก กูเห็นมึงเล่นแต่เกมส์จนดึก ตื่นก็สายโด่ง เข้าเรียนก็สาย อ่านหนังสือมั่งมั้ยเนี่ย จะสอบปลายภาคแล้วนะ”
“มึงเป็นพ่อกูรึไง บ่นยาวกว่าแม่กูอีก”
“กูไม่ได้เป็นพ่อ กูเป็นผ...” ผมรู้ทันทีว่ามันจะพูดอะไร เลยรีบยื่นมือไปตบกะโหลกมันคว่ำก่อนที่มันจะพูดจบประโยค
“ห่า ตบแรงสัด เดี๋ยวปั๊ด.....” ไอคินยกมือทำท่าจะตบกะโหลกผมกลับ
“ใครใช้ให้มึงพูดจาแบบนี้หละวะ กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่ากูไม่ชอบ” ผมหน้าบึ้ง อารมณ์เริ่มคุ
“........”
“........”
“ซี”
“......”
“กูขอโทษ อย่าโกรธกูเลย...นะ” มันพูดเสียงอ้อน แววตาเหมือนหมาโดนขัง
“......” ผมถอนหายใจ จริงๆก็ไม่ได้โกรธมากหรอกครับ เข้าใจว่าไอคินพูดเล่น แต่ผมไม่ชอบเวลามันพูดแบบนี้
“วันนี้วันเกิดกูนะ” มันเปิดไพ่ตาย
“เออๆ กูยอมวันนึง แม่ง”
“น่ารักจัง”
“กินเงียบๆไปเลยไป”
“ไปไหนต่ออ่ะ?” มันถามหลังจากกินกันเสร็จ
“มึงอยากไปไหนเป็นพิเศษมั้ย? กูคิดมาคร่าวๆแล้ว แต่ถ้ามึงมีที่ที่อยากไป กูไปเป็นเพื่อนมึงก็ได้”
“ไม่มีหวะ ตามมึงเลย”
“งั้นไปทำบุญ แล้วไปเดินเล่นซื้อของ หาไรกิน เอาป้ะ?”
“ได้”
“ไปรถกูแล้วกัน ไปแถวท่าพระจันทร์ วังหลัง”
.
.
.
.
ผมจอดรถไว้ในซอยเล็กๆแถวท่าพระจันทร์ เสียค่าจอด20บาท โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์และยังเช้าอยู่ ที่จอดรถเลยหาไม่ยาก ระหว่างที่ขับรถมา ไอคินยิ้มตลอดทางเหมือนคนเมากัญชา อารมณ์ดีอะไรของแม่งนักหนาไม่รู้
“ข้ามเรือไปฝั่งนู้น เดินไปวัดระฆังทำบุญกันก่อน แล้วค่อยเดินเล่นวังหลังนะ?”
“ได้หมดเลยครับ”
ผมพามันข้ามเรือข้ามฝากแล้วเดินไปวัดระฆังแบบไม่รีบไม่ร้อน เดินกันไปเรื่อยๆ แวะดูของร้านข้างทางบ้างเป็นระยะ....ก่อนจะถึงวัด ผมเห็นลุงแก่ๆนั่งขอทานอยู่ริมฟุตบาทเลยหยอดเงินใส่กระป๋องไป10บาท
“มึงรู้ป้ะ กูว่าดีไม่ดี คนพวกนี้รวยกว่ากูอีก นั่งเฉยๆก็มีคนให้เงิน” ไอคินถามผมด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“กูไม่รู้หรอก....กูรู้แค่ว่าเค้าขอ เค้าอยากได้ แล้วกูให้ได้ ไม่ลำบากอะไร กูก็ให้ ที่เหลือกูไม่อยากคิดมาก เค้าอาจจะจำเป็นจริงๆก็ได้”
“ก็เพราะคนแบบมึงเนี่ยแหละ ขบวนการขอทานถึงไม่หมดซักที” มันพูดแล้วยื่นมือมาขยี้หัวผม
“เออหน่า 10บาทเอง”
“แต่กูก็ชอบที่มึงเป็นคนแบบนี้นี่แหละ” มันยิ้มกว้างก่อนจะเดินนำหน้าไป
.
.
.
ผมกับไอคินทำบุญที่วัดเสร็จก็เดินกลับมาวังหลัง ได้เสื้อยืดกันคนละ2-3ตัว รองเท้าผ้าใบมือสอง และของกินจุกจิกนิดหน่อย ตลอดทั้งวันผมได้ยินเสียงมือถือไอคินเตือนถี่ๆ เดี๋ยวโทร เดี๋ยวไลน์ แต่มันแค่ยกขึ้นมาดูแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิม...เดินกันจนเหงื่อซึมหลังและเริ่มหิว
“ข้ามกลับไปกินข้าวฝั่งท่าพระจันทร์กันมั้ยวะ? แล้วจะได้ขับรถกลับหอเลย” ผมชวน
“มึงอยากกลับแล้วหรอ?”
“กว่าจะกินข้าว กว่าจะถึงหอก็เย็นแล้ว กูเพลียแดดหวะ อยากกลับไปนอนซักงีบ”
“ก็ได้....” มันจ๋อยครับ หมดมาดหมาระริกที่มันมีมาตลอดทั้งวัน
“เดี๋ยววันหลังค่อยมากันใหม่”
“จริงนะ?”
“เออๆ”
“สัญญา?”
“เออออ สัญญา”
.
.
.
ผมกลับถึงหอแล้วล้มตัวลงเตียงก่อนจะสลบเป็นตาย ตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดแล้วครับ ตื่นเพราะไอคินโทรมาชวนลงไปหาไรกินส่งท้าย ก่อนจะหมดวัน.....
“นอนจนตาบวมแล้ว” มันทักทันทีที่เห็นหน้าผมชัดๆ
“ก็กูง่วงอ่ะ วันนี้ตื่นเช้า เมื่อคืนกูนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง”
“........” มันยืนอมยิ้ม จ้องผมตาเป็นประกาย
“ยิ้มไร? เยิ้มเชียว มึงพี้กัญชามารึไงวันนี้”
“มึง...วันนี้ขอบคุณมากนะ”
“สบ๊ายยย” ผมยิ้มกว้างให้มัน”
กินข้าวและนั่งคุยกันซักพัก ยุงเริ่มกัดจนผมทนไม่ไหว เกายิกๆ
“ขึ้นห้องกัน นั่งต่อเดี๋ยวมึงโดนยุงหามพอดี” มันคงเห็นผมตบยุงไม่หยุดเลยชวนกลับห้อง
“เออ แต่มึงไปห้องกูแป้บนึงดิ่”
.
.
.
ผมยื่นกล่องเล็กๆที่ใส่สร้อยข้อมือทำจากหนังถัก ห้อยปิ้กกีตาร์สลักเป็นรูปดาวสีดำเล็กๆเรียงกันให้มัน
“ให้กูหรอ?” ไอคินตาโตยิ้มกว้าง เปิดกล่องดูแล้วทำหน้าตาดีใจเหมือนผมซื้อรถให้มัน
“ก็วันเกิดมึงหนิ กูฝากมึงเอาไปให้ไอนิลหน่อยแล้วกัน" ผมประชด
"กวนตีนกูละ"
"แต่กูไม่รู้จะให้อะไร จำได้ว่ามึงชอบมองฟ้ามองดาว งบกูมีแค่นี้แหละเดือนนี้” ผมเกาท้ายทอย เขินนิดๆกับสายตาคมกริบที่จ้องผมอยู่ไม่กระพริบ
“!!!!!!!!!!” อยู่ๆไอคินก็คว้าหัวผมไปกอด แล้วกดหัวผมไว้แน่น
“ซี.....”
“หืม?” ผมทำตัวไม่ถูก เลยปล่อยให้มันกอดค้างไว้แบบนั้น
“กูชอบมึงมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ....มันไม่ดีกับหัวใจกูเลย”
“.......” ผมอยากจะตอบกลับไปว่า ที่มึงทำอยู่ตอนนี้ก็ไม่ดีกับหัวใจกูเหมือนกันแหละโว้ยย แต่ก็ต้องเงียบไว้เพราะรู้สึกได้ถึงหัวใจไอคินที่เต้นแรงเหมือนกำลังจะทะลุออกมาจากอก
“กู....กูหวังได้ใช่มั้ย? กูรอได้ใช่รึเปล่าวะซี?”
“กู......” ความคิดผมตีกันอยู่ในหัวเมื่อได้ยินคำถามนี้
“.......”
“กูเคยได้ยินว่า ถ้าไม่อยากผิดหวัง ก็อย่าคาดหวัง....กูไม่รู้เหมือนกันหวะ ว่าอนาคต มึงกับกูจะเป็นยังไง กูอยากให้มึงเปิดใจ มองรอบๆด้าน มึงใจเย็นๆ ดูไปเรื่อยๆก่อน กูอาจจะไม่ใช่คนที่มึงตามหาก็ได้” ผมไม่อยากให้มันยึดติดอยู่กับผม ไม่อยากให้มันคาดหวังอะไรมากนัก ผมก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
.
.
.
“กูดูมานานแล้วซี มึงแค่ไม่รู้ตัว”
“......”
“ไม่เป็นไร...มึงอย่าเงียบดิ่”
“.....”
“กูรอได้ นานแค่ไหนกูก็รอได้.....แต่กูแค่อยากให้มึงรู้ว่ากูรออยู่”
“สัด....พูดแบบนี้กูเรียกเร่ง” ผมดันตัวออกจากอ้อมกอดของมัน แต่มันคว้าหัวผมไว้แล้วจ้องเข้ามาในตา
“เป็นกูเถอะนะ....กูสัญญา ว่ากูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ”
“!!!!!!” ไอคินยื่นหน้าเข้ามา ประกบปากมันกับปากผม เป็นจูบที่ไม่จาบจ้วง ไม่หวือหวา แต่แผ่วเบาและอ่อนโยน เหมือนมันต้องการย้ำว่าจะไม่มีวันทำร้ายผม
“หน้าแดงหมดแล้ว” มันเม้มริมฝีปากผมนิดๆ ก่อนจะถอนจูบและลูบแก้มผมที่ตอนนี้ร้อนผ่าว
“สัด ฉวยโอกาส กลับห้องมึงไปเลย”
“ของขวัญไง”
“วันเกิดมึงนี่เกินโควตาละ กลับไปเลยไป”
ผมดันหลังไอคินที่กำลังหัวเราะออกไปจากห้อง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียง เพื่อปล่อยให้หัวหายหมุน.....และให้หัวใจเต้นช้าลงอีกหน่อย .......ผมว่าแล้ว....
ไม่ดีกับหัวใจผมจริงๆด้วย.....
____________________________________________
มาแล้วค่าาาา มาช้าอีกแล้ว ขอโทษจริงๆนะคะ ฮือออออ เดี๋ยวนี้ไม่ว่างเลย
ขอบคุณทุกเม้นมากๆเลยนะคะ บอกเลยว่ากำลังใจมาจากตรงนี้จริงๆ
ขอบคุณที่เม้น ที่อ่านกันนะคะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
-
โว้ววววววว ผมนี่ฟินจนตัวเกร็งเลยครับ! :hao6:
-
คนเขียนหายไปนานเลย ตอนนี้น่ารักดี ให้อภัย 555 :pig4: :pig4:
-
เย้ยยยย คิสคิส :mew1:
ได้ของขวัญวันเกิดซะคุ้มเลยน้า
-
เชียร์ๆๆๆ น้องคิน สู้ๆนะลูก งุ๊บงิ๊ :hao7:
-
พระเอกขี้อ้อน ขี้น้อยใจก็น่ารักไปอีกแบบ
โดนซีดุมากกว่านี้ขึ้นมาจะร้องไห้มั้ยเนี่ย
ร้องดิ ร้องเลย อยากปลอบจะแย่แล้ว โอ๋เอ๋
-
ซี....................................
น่ารักอะไรแบบนี้นะ ซีเริ่มจะหวั่นไหวแล้วสิ
คำโบราณยังใช้ได้เสมอ น้ำหยดลงบนหินทุกวันหินยังกร่อน แล้วจะอะไรก็ใจคนเล่าที่อ่อนยิ่งกว่าหิน
หยอดทุกวัน หยอดเข้าไป ถ้าไม่ไหว ก็ลองเงียบหายดู แล้วจะรู้ว่าทุกอย่างที่ทำ ไม่ได้ทำเล่นๆ 555
รอตอนต่อไปนะคะ ><!
-
หายไปนานมันไม่ดีต่อหัวใจผมจริงๆ
-
นานเท่าไหร่ก็รอ. แต่ควคิดว่าไม่นานหรอกครับ,,,
-
คินน่ารักจังเลยย ซีก็ใจดีดีี :m3:
-
โหยยยย น่าร้าาาาาากกกกก
ซีเปิดใจหน่อยน้าาา คินมีแต่ซีจริงๆ
:กอด1:
-
ของขวัญเอาซะคุ้มเลย :katai2-1:
-
คินน่ารักจัง เหมือนเด็กน้อยเลย ขี้อ้อนซะด้วย :o8:
ซีใจดีอย่างนี้ไงล่ะ คินถึงได้ยิ่งรักยิ่งหลง
ไม่ดีกับใจทั้งคู่ แต่ดีกับใจคนอ่านมากนะบอกเลย 555
ขอบคุณคนเขียนจ้า :L1:
-
เห็นคอมเม้นท์ว่าคนเขียนหายไปนาน ดีนะที่เราเพิ่งเข้ามาอ่าน เลยได้อ่านยาวๆ 55555555555 แต่อ่านแล้วติดนี่สิ คนเขียนอย่าหายไปนานนะ เราติดเรื่องนี้ซะแล้ว :hao5: :hao5:
-
ขอบคุณที่มาต่อ
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ
-
คินน่ารัก :mew1:
-
เข้ามาช่วยดันนิยาย
แล้วก็ให้กำลังใจคนเขียน สู้ๆนะคะ
รออ่านอยู่
:L2:
-
เพิ่งมาอ่าน ชอบเรื่องนี้จัง ซีนิสัยดีนะ แต่ดีกับทุกคนหมดแบบนี้(ว่าที่)แฟนเหนื่อย
ส่วนคินชีวิตรันทดผิดพระเอก&ซื่อตรงมั่นคงกับความรักมากกว่าที่คิด
จีบติดแน่ๆพ่อคุณ เพราะใจซีเริ่มเอียงมาเยอะล่ะ
ปล เป็นกำลังใจให้น้องคนแต่ง สู้ๆ&มาอัพบ่อยๆนะจ๊ะ
-
ซีเริ่มหวั่นไหวแล้ว~
-
ชอบๆ สนุกดีคะ คินน่ารักมากอะ ซีก็อ่อยไปทั่วแบบไม่รู้ตัว โว้ะ !! แต่ก็ชอบ ซีโลกสวยเกิ้นนน 5555
มาแต่งต่อให้จบนะคะ มาช้าดีกว่าไม่มาคะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ
-
เห็นนานล่ะเรื่องนี้เคยเปิดเข้ามาอ่านอินโทรแล้วไม่ชอบ 5555555
วันนี้ว่างๆเลยเปิดเข้ามาอ่าน อยากจิตบหัวตัวเองมากกก โคตรพลาดดดดดด
น่ารักมากกกกก เราชอบคนแบบซีจัง ชอบนิสัย ชอบความคิด ชอบบบบบบ
รอตอนต่อไปนะคะ รีบมาต่อนะคะ :pig4: :L2:
-
คิดถึงนะ :mew2:
-
คิดถึงเหมือนกัน :m17: :m15:
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ มีเสน่ห์ รออยู่นะ :L2:
-
คนเขียนหาย
คิดถึงเรื่องนี้
-
พี่ซีเขินหรอคะ คริคริ :-[ :-[
ใจอ่อนได้แล้ว สงสารพี่คิน :monkeysad:
-
รอครับ
-
บทที่ 15
ตั้งแต่วันเกิดไอคินผ่านไป มันก็ทำตัวติดผมเป็นตังเม....ติดชนิดที่ว่า ผมต้องเอามันห้อยเข้ามหาลัยไปด้วยแทบทุกวัน ไม่ว่ามันจะเรียนสายกว่าผม หรือเช้ากว่าผม ถ้ามันเรียนสายกว่า มันก็ยอมเข้ามหาลัยเร็วขึ้น และให้เหตุผลว่าต้องการประหยัดค่ารถ แต่ถ้ามันมีเรียนเช้ากว่า มันก็จะลงทุนไปเรียนแล้วกลับมาที่หอโดยอ้างว่าลืมของซักอย่างและติดรถผมเข้าไปใหม่ เป็นแบบนี้แทบทุกวัน ถ้าไม่เจอเช้า ตอนเย็นมันก็จะโผล่หน้านิ่งๆของมันมาที่ห้องพร้อมถุงขนม
“มึงไม่เบื่อหรอ มาหากูทุกวันขนาดนี้” ผมถามมันหลังจากที่มันทำตัวแบบนี้มาซักระยะแล้ว
“ทำไม? มึงเบื่อกูหรอ?” มันเริกคิ้วพร้อมทำตาโต เงยหน้าขึ้นมาถามผม
“ไม่ใช่แบบนั้น....” ผมถอนหายใจสั้นๆ ก่อนจะพูดต่อ “กูก็คิดว่าเผื่อมึงอยากอยู่กับเพื่อน หรืออ่านหนังสือสอบอะไรแบบนั้นบ้างไง”
“กูอยากอยู่กับมึงมากกว่า...ส่วนหนังสือ กูก็อ่านอยู่นี่ไง”
ใช่ครับ....ช่วงนี้เริ่มใกล้สอบปลายภาคแล้ว ผมเข้าสู่สภาวะเด็กเรียนเต็มตัว ถ้าไม่มีเรียน ส่วนใหญ่ก็จะหมกตัวอ่านหนังสืออยู่ในห้อง โดยมีไอคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามคอยหากาแฟ ขนม นมเนย มาขุน ซึ่งจริงๆผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการที่มันมาวนเวียนอยู่ข้างๆ จนกระทั่งพวกไอนิลและเพื่อนในคณะเริ่มแซวผมเรื่องมันหนักขึ้นทุกวัน
ผมไม่ได้รู้สึกอายหรือรำคาญ เพียงแต่ค่อนข้างอึดอัดใจ....ผมยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับมันต่อ เลยยังไม่อยากถูกกดดันจากคำพูดคนอื่น รวมทั้งไม่อยากให้ใครพูดถึงไอคินในทำนองที่เหมือนมันมาไล่ตามผม เพราะผมรู้ดีว่าการถูกพูดถึงในทำนองนั้น มันคงไม่ใช่ความรู้สึกที่ดี แต่จะให้พูดกับมันตรงๆ ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี แถมเจ้าตัวก็ดูไม่เดือดร้อน ออกจะทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนเสียด้วยซ้ำ
.
.
.
.
“ซี...มึงเคยไม่มั่นใจอะไรในชีวิตมั้ยวะ...เหมือนไม่แน่ใจว่าตัดสินใจถูกมั้ย อะไรทำนองนี้”
“อะไรอ่ะ นี่มึงมาโหมดไหนอีก อ่านหนังสือแค่นี้อยากซิ่วเลยหรอวะ?”
“กูไม่ได้หมายถึงแค่เรื่องเรียนหรอก กูหมายถึงเรื่องอื่นด้วย....รวมๆ”
“อ่อออออ.....กูคิดแป้บ”
“............” มันรอคำตอบ และขมวดคิ้วจ้องมาที่ผม แบบคนใช้ความคิด
“ถ้าจะให้พูดกันตามตรง....กูว่า...กูไม่ได้มั่นใจกับอะไรในชีวิตเลยด้วยซ้ำ....อย่างกฎหมายเนี่ย กูก็ไม่ได้มั่นใจหรอก ว่ากูจะชอบมันไปทั้งชีวิตมั้ย กูจะทำได้ดีในทางสายนี้รึเปล่า....แต่ชีวิตมันก็แบบนี้ไม่ใช่หรอวะ... ลองผิดลองถูก ถ้าไม่ถูก จะได้รู้ว่ามันไม่ใช่ ก็เริ่มใหม่ไปเรื่อยๆ ละครที่รู้ตอนจบมันจะไปสนุกอะไร ต้องแบบนี้ดิ่วะ ค่อยๆสร้าง ค่อยๆไป ถึงจะมันส์”
พูดจบก็ส่งยิ้มกว้างให้กำลังใจมัน ช่วงใกล้สอบมันคงเครียด...
“งั้นมึงว่า....กูตัดสินใจถูกมั้ย ที่ชอบมึง” มันทำหน้าระรื่นใส่ผมที่อึ้งไปอึดใจหนึ่ง
.
.
“ไอควายคิน! กูก็นึกว่ามึงเครียดจริงจัง ไอสัด!”
“มึงไม่รู้อะไร นี่เรื่องจริงจังกูเลยนะ....เอาไง สรุป?....มึงว่ากูคิดถูกมั้ย?”
ผมขมวดคิ้ว ทำหน้ามุ่ยใส่มัน ก่อนจะตัดสินใจตอบมันไปแบบจริงจังยิ่งกว่าเดิม
“ไหนๆมึงก็ถามมาแบบนี้แล้ว....กูจะตอบแบบจริงๆจากใจกูเลยนะ...”
“เดี๋ยวๆๆๆ มึง...ท่าทางมึงซีเรียสมาก กูขอทำใจก่อน” มันยกมือขึ้นมากุมหน้าอก...ปัญญาอ่อนสัด
“กูแค่จะบอกว่า....กูดีใจและขอบใจมึงมากที่มาชอบคนอย่างกู....”
“หยุดดๆๆๆๆ มึงหยุดก่อน.......... ถ้ามึงจะปฎิเสธกู ต้องไม่ใช่วันนี้ กูไม่พร้อม”
“ไอเหี้ยคิน มึงจะตื่นตูมไปไหน มึงนิ่งๆฟังกู” ผมเอื้อมมือข้ามโต๊ะญี่ปุ่นไปตบหัวมันเพื่อเรียกสติหนึ่งที
“ก็ไม่รู้อ่ะ มึงเกริ่นแบบนี้ กูกลัว...”
“กูแค่จะบอกว่า กูสังเกตหลายครั้งแล้ว ว่ามึงชอบมองกูดีเกินความเป็นจริง....คือถ้ามึงชอบกูเพราะคิดว่ากูเป็นคนดี กูอยากให้มึงคิดใหม่....คิดดีๆ....เพราะกูไม่ได้เป็นคนดีแบบที่มึงคาดหวังหรอกนะ ด้านดีกูอาจจะพอมีประปราย แต่ด้านมืดๆ ด้านเหี้ยๆกูก็เยอะ...กูไม่อยากให้มึงคิดไปเองว่ากูเป็นคนยังไง...ถ้าวันนึงมึงพบว่ากูไม่ได้เป็นแบบที่มึงคิด แล้วมาทำท่าผิดหวังใส่กู คนที่จะเจ็บไม่ใช่แค่มึง...มึงเข้าใจกูมั้ย”
.
.
ผมเจอมาเยอะแล้วครับ คนที่เข้ามาเพราะคิดว่าผมเป็นคนดี คิดไปเองว่าผมอบอุ่น แล้วหลังจากคบกัน ก็เพิ่งรู้ว่าผมไม่ใช่คนแบบที่พวกเธอคิด บางครั้งผมก็คิดน้อยไป ไม่ได้คิดว่าการกระทำของผมจะทำให้คนข้างๆน้อยใจ หรือหึงหวง สายตาของคนที่มองมาอย่างผิดหวัง เจ็บปวด และบอกลากันไป ผมไม่อยากเจอภาพแบบนั้นอีกแล้ว มันไม่ได้รู้สึกดี ไม่ว่าจะเป็นการบอกลาในสถานะใดก็ตาม
“กูเชื่อสายตาตัวเองเหอะ ว่ากูดูคนไม่ผิด” ไอห่าคินยิ้มกริ่ม ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเก็บสิ่งที่ผมพูดกลับไปไตร่ตรองเลยครับ
“เห้ออออ....เอออ แล้วแต่มึงเหอะ....กูถือว่ากูเตือนมึงแล้วนะ..”
“กลัวพี่เสียใจหรอจ้ะคนดี...น่ารักจังเลยนะเราอ่ะ” มันยื่นมือมาดึงแก้มผม ซึ่งผมปัดออก และถีบขามันใต้โต๊ะทันที
“ไอห่านี่...ลามปามผู้หลักผู้ใหญ่....มึงนี่แม่ง...ไม่ได้เหลือคราบบุคลิกช่วงแรกที่เจอกันให้กูเห็นเลย สัด”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็นี่ไง คนเรามันก็มีหลายด้านแบบที่มึงจะสื่อป้ะวะ...มึงไม่ต้องกลัวหรอก ว่ามึงจะมีด้านมืด ด้านสว่างห่าเหวอะไร มันก็มีทุกคนแหละหวะ กูก็มี.........แต่กูจะรักทั้งสองด้านของมึงเลย กูสัญญา....”
“พูดมานี่ไม่ได้กระดากปากมั่งเลยมั้ง....อ่านหนังสือต่อเลยไป เสียเวลากู”
ผมคันแก้มยิบๆ เขินนิดๆ แต่จะไม่ปล่อยให้มันรู้หรอก....
ปล. อ้ากกกกกก ขอโทษจริงๆๆๆๆๆค่ะ ที่หายไปนานขนาดนี้ มาอีกทีตอนนี้ก็สั้นกุด (รู้ตัวแต่ก็ยังหน้าด้านเอามาลง ฮือ) แต่ต่อไปจะพยายามมาบ่อยๆแบบช่วงแรกๆนะคะ (ถ้ายังมีคนอ่านอยู่นะ 555555) ไม่มีอะไรจะแก้ตัว นอกจากขอโทษจริงๆค่ะ คือมีช่วงใหญ่ๆรู้สึกว่ามันไม่สนุก เลยไม่อยากเอามาลงต่อ แต่จากนี้จะพยายามให้มากขึ้นนะคะ สุดท้ายนี้ขอบคุณมากค่ะ ถ้ายังจะมีคนรอเรื่องนี้อยู่บ้าง //สะอื้นฮักๆ ก่อนจะกราบลงที่ตัก
-
ดีใจมากที่มาต่อ ยังไงก็รออ่านนะคะ
ขอบคุณมากๆๆที่มาต่อค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
-
ขยี้ตา 2 ที
คินน่ารักเหมือนเดิมมม ซีเริ่มหวั่นไหวแล้ว อิอิ
รอต่อนะคะ ชอบจังที่บอกจะรักทั้งสองด้าน งือ
-
:pig4: :pig4:
-
ดีใจที่คนเขียนมาต่อ หายไปนานมากกกก :sad4: :o12:
-
ดีใจมากเลยที่มาลงต่อ สนุกไม่สนุกก็ลงเถอะ เรารอเสมอ 555
-
:pig4:
-
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :a5:
มาลงต่อแล้วววววววววววววววววเราอยากร้องไห้หหห :sad4: :sad4:
ยังไม่ทันอ่านเลยแต่มาเม้นก่อน คือรอเรื่องนี้เนิ่นนานเลยยชอบมากกกเฝ้าแต่รอๆๆๆทุกวันเลย :เฮ้อ: ดีใจมากอะฮืออออออออออออออออออออออที่คุณคนเขียนมาต่อแล้ว ขอบคุณมากๆเลย :sad4: ไม่ว่าจะยังไงเราตามอ่านเสมอเลยนะ
ขอบคุณณคิดถึงซี :o12:
-
:pig4: คินตอบได้ดีจะรักทั้งสองด้านของมึงเลย
-
มาขอตามด้วยคน
-
มาต่อแล้ววววว
จุดพลุ!!!!
-
ปรบมือดังๆ :katai2-1:
มารอตอนต่อไป :katai5:
-
เอ้าาา รุกไปๆ อิอิ
-
:katai2-1: เรายังตามเชียร์คินอยู่น้าา ซีก็ค่อยๆ หวั่นไหวแล้วด้วย
สู้ๆ จ้า คุณ bmind :mew1:
-
คินลูกกก รักก่อน แพ้ก่อน เจ็บก่อน
อ่อยซีไว้เยอะๆ จะได้ใจอ่อนไวๆ 5555555
-
ลงชื่อติดตาม :impress3:
-
บทที่ 16
KIN’S PART
หลังจากวันเกิด ผมพยายามรุกไอซีหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไหร่ที่มีโอกาส ผมพร้อมจะแสดงความรู้สึกให้มันเห็น ไอซีไม่เคยปฏิเสธ แต่มันก็ไม่ได้แสดงออก บางครั้งผมพูดอะไรที่ดูจะชัดเจนหรือก้าวเข้าไปใกล้มากขึ้น1ก้าว มันก็จะถอยหลังออกไป1ก้าว เหมือนกำลังตั้งใจที่จะรักษาระดับความสัมพันธ์ให้อยู่ในจุดที่ไม่ใกล้เกินไป แต่ก็ไม่ห่างจนผมหมดความหวัง
“คิน วันนี้สอบเสร็จแล้วไปหอกูป้ะ? พวกกูนัดแดกเหล้ากัน พี่ไอ้หมีกลับมาจากญี่ปุ่น ซื้อเหล้ามาฝาก” ไอ้โต้งชวน....เพื่อนในคณะที่ผมค่อนข้างสนิทด้วยจริงๆก็มีพวกมัน2-3คนนี่แหละครับ ผมไม่ใช่คนชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าผมหยิ่ง ใครคุยด้วย ผมก็คุย แต่คนที่เชื่อใจได้จริงๆ ในโลกนี้ผมคิดว่าคงมีไม่มากนักหรอก
“...........” ผมขมวดคิ้ว กำลังลังเลว่าจะไปชวนซีกินข้าวเย็นฉลองสอบเสร็จ หรือจะไปกับพวกมันดี
“อ่ะ เงียบๆ ฟวยเถอะ มึงจะชิ่งไปจีบเด็กนิติอีกแล้วใช่มั้ย?....พอเลยๆ มึงแม่งเซแล้วไอ้เหี้ยคิน”
“อะไร ใครเซ กูเปล่า”
“มึงอย่าให้กูด่า พอทีแบบนี้ไม่เป็นงานเลย มึงตามมันต้อยๆแบบนี้ไม่ดีหรอก เชื่อกู....เป็นแบบที่ปกติมึงเป็นดิ่วะ”
“ปกติกูเป็นยังไงวะ?”
“มึงไม่ตามตูดใครเป็นขี้ปลาทองแบบนี้หรอก กูเห็นผู้หญิงมาอ่อยมึง มึงก็นิ่งๆของมึงไป นี่มึงแบไต๋หมด กลายเป็นลูกเต่าแล้ว มึงรู้ตัวมั้ย”
“หรอวะ?” ไอ้ซีมันจะรำคาญผมมั่งรึเปล่าวะเนี่ย....มันเป็นคนดี ต่อให้มันรำคาญ ก็คงไม่มีวันพูดออกมา
“เหี้ยย นี่ใช่พี่คินสุดเท่จริงป้ะวะ มึงเซมากไอ้เหี้ยคิน พอเลย วันนี้มึงต้องมากับพวกกู เว้นช่องว่างให้เค้ามั่ง”
“เออๆ”
“เอออ ต้องงี้ดิ่วะ”
.
.
.
.
ไอ้หมีขนสารพัดเหล้ากลิ่นนู้นกลิ่นนี้มาให้ลอง ผมนั่งกินเหล้ากับไอ้โต้ง ไอ้หมี และไอ้ก้องจนเริ่มกรึ่มๆกันทุกคน กำลังสนุกเลย แต่เหล้าเสือกหมดแล้วครับ
“พวกมึง ไปต่อข้างนอกกันเหอะ เพิ่ง3ทุ่มกว่าเอง” ไอ้ก้องติดลม
“กูได้”
“กูก็ได้”
“.......” ผมเงียบ กำลังนั่งจ้องไลน์ที่พิมพ์หาไอ้ซีไปตั้งแต่2ทุ่ม ประโยคสุดท้ายยังค้างอยู่ที่ผมถามมันว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผ่านไปชั่วโมงกว่า มันก็ยังไม่อ่าน
“มึงอ่ะ?” ไอ้หมีเอาตีนถีบเข่าผมเบาๆเป็นการกระตุ้นให้ตอบ
“เออ ไปก็ได้” วันนี้ผมไม่ต้องไปทำงาน สอบก็เสร็จแล้ว ไม่มีไรให้ทำอยู่แล้วคืนนี้
“ดี! ตกสาวให้พวกกูด้วย”
.
.
.
.
พวกผมมาผับแถมมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังซึ่งค่อนข้างห่างจากมหาวิทยาลัยผมพอสมควร ที่ลงทุนดั้นด้นมาไกลถึงนี่ เหตุผลเดียวเลยครับ ไอห่าก้องเร้าหรือ บอกว่าสาวที่นี่สวย เอ็กซ์ และใจกว้าง มันตั้งอกตั้งใจว่าจะหิ้วกลับไปให้ได้ซักคน....
“ไอ้คิน มึงนั่งนิ่งๆนะ ห้ามแรด ถ้ามึงแย่งพวกกู เรื่องถึงหูคนนั้นของมึงแน่” ไอ้ก้องขู่
“เออออ กูไม่แย่งพวกมึงหรอก...กูจะปล่อยให้พวกมึงแสดงฝีมือให้กูดู” พูดด้วยความสัตย์จริง ผู้หญิงที่นี่สวยน่าสอยจริงๆครับ ถ้าผมยังไม่ได้จีบไอ้ซีจริงจังแบบทุกวันนี้ คืนนี้ผมคงไม่นั่งเฉยๆทั้งคืนแน่ๆ
“ให้จริงเหอะ...แต่มึงมานั่งนี่ก่อน เอาหน้าหล่อๆของมึงมาล่อสาวให้เดินมาทางนี้ก่อน ที่เหลือพวกกูดำเนินการต่อเอง” ไอ้หมีจัดแจง
“โอ๊ย พวกมึงนี่แม่ง วุ่นวายกับกูชิบหาย...เลี้ยงเหล้ากูด้วยเลย” ผมต้องยอมลุกตามแรงฉุดของไอ้หมี ให้ไปนั่งมุมโต๊ะฝั่งที่สว่างหน่อย
นั่งไปได้ไม่นาน สถานการณ์ก็เป็นไปตามความตั้งใจของไอ้พวกเหี้ยเพื่อนผม โดยเฉพาะไอ้ก้องที่กำลังนั่งกระซิบกับสาวชุดดำสั้นกุดจนแทบจะอมหูผู้หญิงเข้าไปอยู่แล้ว ผมนั่งจิบเบียร์ไปเรื่อยๆ ไม่อยากเมาไปมากกว่านี้ เพราะจำเป็นต้องมีซักคนในโต๊ะที่ยังพอมีสติเหลืออยู่บ้าง
.
.
.
“คิน...” ผมหันไปตามเสียงผู้หญิง ซึ่งมายืนสะกิดอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“ครับ?”
“ใช่คินจริงๆด้วย เรามองอยู่ตั้งนาน” ผู้หญิงในชุดแดงเว้าบนกุดล่าง แนบเนื้อไปทุกสัดส่วน ยืนยิ้มหวานให้ผม
“ครับ...” ใครวะ? ยิ้มไปก่อนแล้วกัน
“จำเราไม่ได้หรอ? ใจร้ายจังเลยอ่ะ เบลล์ห้อง7ไง...จำได้รึเปล่า?”
อ๋ออ จำได้แล้วครับ คู่นอนเก่าผมเอง....ลีลาบนเตียงเด็ดมาก แต่ตอนนั้นเธอเข้าใจว่าจะนอนกับผมได้ ต้องซื้อ...และด้วยความที่ยังเป็นเด็กมัธยม เธอจึงไม่ได้มาหาผมบ่อยนัก ซึ่งผมก็ไม่ได้ตามหรือถามอะไร จะมาก็มา จะไปก็ไป...
“อ่ออ จำได้แล้วๆ ขอโทษที ก็เบลล์สวยขึ้นไง คินเลยจำไม่ได้”
“บ้า ปากหวานนักนะ” เธอยิ้มอายๆก่อนจะตีไหล่ผมเบาๆ...จะเรียกว่าตีได้รึเปล่า...เหมือนลูบเบาๆมากกว่า....
.
.
“คินเรียนที่ไหนอ่ะ มาที่นี่บ่อยรึเปล่า ทำไมไม่เคยเจอเลย?”
“ไม่บ่อยหรอก วันนี้เพื่อนชวนมาเที่ยวไกล เบลล์เรียนแถวนี้หรอ?”
“ช่ายย....ถึงว่า ไม่เคยเจอคินเลย เคยโทรไปหาก็โทรไม่ติด” เบลล์ทำเสียงกระเง้ากระงอดและเริ่มเอาอกมาเสียดกับต้นแขนผม
“คินเปลี่ยนเบอร์อ่ะ” ก่อนหน้านี้ผมเปลี่ยนเบอร์จริงๆครับ เพราะมีความรู้สึกอยากลบอดีตเก่าๆออกไป ก่อนจะเริ่มต้นจีบไอ้ซีจริงจัง
“หรออ งั้นเบลล์ขอเบอร์คินหน่อยได้มั้ย เผื่อมีธุระติดต่อ”
“อืมม..” ผมนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง ว่าเอาไงดี ไม่ให้ดีรึเปล่าวะ แต่จากประสบการณ์ เบลล์ก็ไม่ใช่คนเซ้าซี้ พูดไม่รู้เรื่อง...
“โหย คินอย่าทำหน้าคิดหนักขนาดนั้นซิ รังเกียจเบลล์ขนาดนั้นเลยหรอ เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไม่ใช่หรอ?” เธอทำปากยื่น เบียดลำตัวเข้าหาผมมากกว่าเดิม
“เปล่าๆ ไม่ได้รังเกียจ...เบลล์เอามือถือมาซิ คินกดให้” ให้ก็ได้วะ คงไม่เป็นอะไรมั้ง
.
.
ผมกดเบอร์แล้วส่งมือถือคืนให้เบลล์ ก่อนที่เบลล์จะขอแยกตัวกลับไปนั่งดื่มกับเพื่อนๆของเธอต่อ
“แหนะ...” ไอ้โต้งผลักหัวผมแทบทิ่มโต๊ะทันทีที่เบลล์หันหลังไป
“สัด! ผลักมาได้ กูยิ่งมึนๆอยู่”
“ไหนมึงบอกวันนี้ไม่เอาไง? กูจะฟ้องพ่อมึง”
“เงียบเลย มึงอย่าลามปาม เดี๋ยวเจอตีนกู...คนนี้เพื่อนกันเว่ย”
“เพื่อนเหี้ยไร ตอแหล กูดูวูบเดียวก็รู้แล้ว ว่าแดกกันมาแล้ว”
“ก็ตอนนี้เป็นเพื่อนกันแล้วไง” ผมเถียง
“กูจะรอดู”
.
.
.
ผมขี้เกียจเถียงกับพวกแม่ง ที่เริ่มรุมด่า...ไม่รู้พวกมันแอบฟังผมกับเบลล์คุยกันตั้งแต่ตอนไหน เห็นนั่งนัวสาวกันอยู่ชัดๆ....แต่พอพวกมันพูดมากเข้า ผมก็เริ่มกลัวว่าไอ้ซีจะรู้ ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย และที่สำคัญคือ...ไม่รู้มันจะสนใจรึเปล่าเลยด้วยซ้ำ....
________________________________
มาแล้วค่าาา 5555 คนเขียนมีความบ้าบอ เห็นเม้นท์ว่ายังรอกันอยู่ ก็รีบเอามาลงเลย T^T ขอบคุณมากๆเลยนะคะ อ่านคอมเม้นท์แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ :mew1:
-
ซีหายไปไหนนะ?? ไม่ใช่มาที่เดียวกันหรอ???
-
ตอนนี้ซีมาแต่ชื่อออออออ
ขอบคุณนะคะ รอตอนต่อไปค่าาาาาาา :pig4:
-
เบลล์จะมาสร้างปัญหาให้คินไหม
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
เอาใจช่วยคินนะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ต้องทำให้รู้สึกบ้าง ดีรึเปล่า หรือจะแย่ลงหว่า
-
เบลล์จะยังไงกับคินต่อรึเปล่านะ
อยากรู้ปฎิกิริยาของซีจัง ว่าถ้าคินอะไรกะใครอีก ซีจะเป็นไง
:ruready
ซีจ๋าาาา
-
รอครับ
-
หายอีกแล้ว
-
รอๆ
-
คินปากหวานยิ่งกว่าน้ำตาลน้ำอ้อยอะ
พี่ซีไม่หวั่นไหวก็ให้มันรู้ไปเหอะ
-
รอครับ
-
สวัสดีค่ะ ไม่แน่ใจว่ายังมีคนรออ่านเรื่องนี้อยู่รึเปล่า ถ้ายังมีก็ขออภัยจริงๆค่ะที่หายไปนานขนาดนี้
จริงๆมีเหตุผลเต็มไปหมดที่ทำให้หายไปเสียนาน แต่ยังไงก็คงดูเหมือนเป็นข้ออ้างอยู่ดี
หลักๆคือรู้สึกเหมือนมันไม่สนุก ไม่มีคนอ่านรึเปล่า จนนอยด์เอง (ขอโทษจริงๆค่ะ) พอรู้สึกว่ามันคงไม่สนุกมั้งก็เกิดอายที่จะแต่งต่อ ไม่กล้ากดเข้ามาดูนิยายตัวเอง ทั้งๆที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องอื่นๆในเล้าแทบทุกวัน
แต่วันนี้บังเอิญเจอรีวิวนิยายของเราในทวิตเตอร์ แล้วดีใจมากๆๆๆเลยค่ะ ที่มีคนเห็นว่ามันน่าสนใจ พอกดเข้ามาดูเห็นว่ามีคนยังรอ(แม้จะน้อยมากก็ตาม5555 ขอบคุณคุณanalogueมากๆเลยนะคะ :hao5: )
ตอนนี้ก็เลยอยากกลับมาลงต่อ แต่ก็มาอยู่ในบอร์ดนิยายที่แต่งไม่จบซะแล้ว 55555555 ร้องไห้ ก็เลยอยากสอบถามว่าถ้ามาลงตอนนี้ต้องทำยังไงหรอคะ หรือถ้าจะรีไรท์ใหม่ต้องลบอันนี้ก่อนรึเปล่า รบกวนขอคำแนะนำจากนักอ่านหน่อยนะคะ :call:
-
นังรออ่านอยู่นะครับ,,,
-
บทที่17
ผมลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ห้องหลังจากที่สอบเสร็จและกลับมาถึงหอ อยู่ๆเปิ้ลก็โทรมาตาม เปิ้ลบอกว่ารินร้องไห้กับมันจนมันรู้สึกผิดที่เป็นคนแนะนำให้ผมรู้จักกับริน และขอให้ผมออกไปเคลียร์กับรินให้เป็นเรื่องเป็นราว ด้วยความสัตย์จริง ผมไม่คิดเลยซักนิดว่าการกระทำของผมจะทำให้รินต้องเสียน้ำตา ผมคิดว่าทุกอย่างที่ผมปฎิบัติต่อเธอเป็นสิ่งที่ผู้ชายควรทำเพื่อให้เกียรติผู้หญิงแต่ผลที่ออกมากลับตรงกันข้าม...ผมทำเธอเสียใจ
“ริน” ผมเรียกชื่อเธอเบาๆทันทีที่เห็นเธอเดินลงมาจากหอ หน้าแดงตาบวมไปหมด
“อือ” เธอก้มหน้านิดๆเพื่อหลบสายตา
“รินโอเคนะ? เราไปนั่งคุยกันก่อนดีมั้ย”
เธอไม่ได้ตอบผมแต่พยักหน้าน้อยๆและเดินตามผมไปนั่งม้านั่งหลังหอ น้ำตาคลอหน่วยของเธอทำให้ผมรู้สึกผิด เราสองคนเงียบกันอยู่พักใหญ่จนผมตัดสินใจถามเธอออกมา
“ทำไมอยู่ๆถึงร้องไห้หละริน เพราะเราหรอ?”
“มันไม่ใช่เพราะซีหรอก เพราะเราเอง....เราคิดไปเอง”
เธอพูดแค่นั้นแล้วเงียบไป ผมไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อ ระหว่างที่กำลังคิดว่าควรพูดยังไงให้กระทบจิตใจเธอน้อยที่สุด เธอก็เริ่มอธิบายความรู้สึกของเธออีกครั้ง.....
“จริงๆเรารู้สึกมาพักใหญ่แล้ว แต่เราเห็นว่าทุกคนกำลังอยู่ในช่วงสอบเลยยังไม่อยากคิดมากอะไร....แต่พอวันนี้ได้คุยกับเปิ้ล.....เราไม่ไหวแล้วซี เราว่าเราพูดตรงๆวันนี้เลยดีกว่า...ซีรู้ใช่มั้ยว่าเราชอบซี?”
“...............” ผมไม่แน่ใจว่าจังหวะนี้ถ้าผมตอบว่าใช่ จะเป็นการหลงตัวเองหรือไม่ให้เกียรติเธอหรือเปล่า เลยเลือกที่จะเงียบไว้
“เราคิดว่าซีรู้ เราถึงนึกว่าการที่ซียังทำดีกับเรา รับสายเรา ซื้อขนมมาฝากเรา หมายถึงเรายังมีความหวัง....แต่เราคิดผิดใช่มั้ย?”
“ริน อย่าร้องไห้ซิ....”
“.................”
ถึงตรงนี้เธอเริ่มสะอึกสะอื้นจนผมอยากจะดึงเธอมาปลอบ แต่คิดว่าการทำแบบนั้นน่าจะก่อให้เกิดปัญหาในระยะยาวเพิ่มไปอีก
“เราก็พอรู้....เพราะพวกเปิ้ลชอบแซว....”
“อืม”
“แล้วทำไม....เราทำอะไรให้รินเสียใจหรอ?”
เธอเงียบไปนาน ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เลยทำได้แค่ปล่อยให้เธอร้องไห้เพื่อระบายความรู้สึกออกมาเป็นเวลานานพักใหญ่
“.................”
“.................”
“ไม่รู้ซิ อยู่ๆเราก็ตาสว่างมั้ง...หลังจากที่ซีซื้อเค้กมาฝากเรา เราโทรหาซีบ่อยขึ้นนะ แต่ซีอาจจะไม่ได้สังเกต....พักหลังเราโทรหาซีทีไร ซีก็อยู่กับคินตลอดเลย เมื่อกี๊เปิ้ลเล่าว่าซีไปกลับก็พร้อมคิน เราเลยมานึกได้ว่าบางทีเราคุยกันอยู่ คินโทรมาซีก็ขอวางสายเรา...เรารู้ว่าคินชอบซี ยิ่งพอเห็นสิ่งที่ซีทำกับคินไม่ได้ต่างจากที่ซีทำให้เราเลย แถมดูจะมากกว่าด้วยซ้ำ เราเลยคิดได้ขึ้นมามั้ง ว่าเราไม่ได้พิเศษอะไรกว่าใครเลย ซีแค่ดีกับทุกคนที่ดีกับซี แต่ซีไม่ได้ชอบเราเลยใช่มั้ย?” เธอพูดจบและมองหน้าผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมรู้สึกผิดจริงๆ
“เราไม่ได้ไม่ชอบริน รินเป็นคนน่ารักนะ เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆเลย แต่....”
"..........."
"..........."
“ไม่เป็นไรซี เราเข้าใจแล้ว ไม่ต้องพยายามอธิบายก็ได้”
“โถ่ ริน...ซีขอโทษจริงๆ ซีขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรซี ซีไม่ได้ผิดเลย....เราไปก่อนนะ ขอโทษที่ทำให้ซีอึดอัดนะ”
“ขอโทษจริงๆนะริน”
ผมมองเธอเดินขึ้นหอไปจนลับสายตา ก่อนจะขี่ไอ้หนูแดงของผมกลับหอด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในใจ...ทำไมนะ ผมว่าผมพยายามรักษาน้ำใจทุกคน ผมไม่อยากเลยจริงๆที่จะเป็นต้นเหตุให้ใครเสียใจ แต่ผลกลับออกมาตรงกันข้ามกับเจตนาของผมหมดเลย....
ผมถึงหอและทิ้งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็ค เห็นชื่อไอ้คินขึ้นเป็นสายที่ไม่ได้รับ แต่ตอนนี้ผมยังไม่อยากคุยกับมัน ส่วนหนึ่งเพราะคำพูดและสีหน้าของรินตอนที่พูดคำพูดพวกนั้นมันน่าสงสารมากๆ มันยังตกค้างอยู่ในความรู้สึกของผมจนยังไม่อยากคุยกับใครตอนนี้.....
ยิ่งไปกว่านั้นผมอยากทบทวนความรู้สึกของตัวเอง....
ตอนที่ผมกำลังฟังรินพูด อยู่ๆผมก็คิดถึงไอ้คิน ผมคิดว่านอกจากรินแล้ว ไอ้คินจะคิดแบบนี้มั้ย ผมทำให้มันรู้สึกแบบนี้รึเปล่านะ?....
.
.
.
.
.
เพราะถ้าเป็นมันร้องไห้หรือต้องรู้สึกแบบนั้นเพราะผม...ผมคงทนไม่ได้.....แบบนี้ผมชอบมันไปแล้วใช่รึเปล่า เหมือนมันแทรกซึมเข้ามาในใจผมวันละนิดวันละหน่อยโดยที่ผมเองก็ไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ....
__________________________________________________________________
ฮือ ขอโทษจริงๆค่ะ ที่หายไปนานมากๆเลย ยังไงก็จะมาต่อให้จบนะคะ แต่จะช้าหรือเร็วไม่กล้ารับปากแล้วจริงๆ :mew6: รู้สึกผิดต่อคนอ่านมากๆเลยค่ะ ที่ทำตัวแบบนี้ เรานึกว่าไม่มีคนรอแล้วเลยทิ้งไปซะเฉยๆตั้งนาน วันนี้กลับมาเห็นว่ายังมีคนรออยู่ก็ดีใจมากๆเลยค่ะ :hao5:
ตอนนี้ไม่มีคินนะคะ555 แต่พี่ซีเค้ารู้ตัวแล้วนะคะ ตอนหน้าคินโผล่มาแน่นอนนน หลังจากที่สองคนนี้ไม่ได้เจอกันมานาน 5555
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
กดเข้ามาด้วยความบังเอิญ
ดีใจที่มาต่อนะครับ
รออ่านเสมอ
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ
-
รอครับ
-
รอนะ
-
รออยู่ตรงนี้
-
:katai5:
-
คิดถึง
-
:katai5: :katai5:
-
รอๆ
-
รอซีใจอ่อนอยู่แถวนี้ :katai5:
-
แวะมาส่อง
-
คิดถึง