[15]
PART 1
“พี่คีนคะ. . .คิดถึงจัง” เสียงแหลมปรี๊ดมาพร้อมกับร่างบางๆ แบบผู้หญิงที่กอดหมับเข้าเต็มๆ ตัวผม. . .
“ครีม. . .มาได้ไง” ผมถาม ‘ครีม’ คือชื่อของเธอ เป็นลูกของน้องสาวแม่ผม พูดง่ายๆ ก็คือครีมเนี่ยเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมเอง เป็นเด็กสาวอายุสิบห้า สวยเชียว แต่ออกแนวห้าวซะมากกว่า นี่น้าผมก็กลุ้มใจอยู่ กลัวลูกสาวคนเดียวจะเป็นทอม
“มาหาพี่คีนไง ป้าสาวบอกว่าพี่คีนกลับมา ไม่เห็นไปหาครีมเลย” ‘ป้าสาว’ ที่ครีมเรียกนี่แม่ผมเองครับ
“พี่เพิ่งกลับมาเมื่อวานเอง ยังไม่ได้ไปไหนเลยด้วยซ้ำ ว่าจะไปหาเราวันนี้แหละ ชวนพี่แม็คกับพี่แบงค์ไปด้วย” ผมบอก ครีมยิ้มกว้างทันที คือเด็กคนนี้ค่อนข้างติดผมกับไอ้สองตัวนั้นมาก ตอนเด็กๆ พอปิดเทอมผมกับไอ้แม็ค ไอ้แบงค์ได้กลับมาบ้านก็จะไปเล่นกับน้องประจำ ที่เล่นกันได้เพราะน้องไม่ชอบเล่นเหมือนที่เด็กผู้หญิงเขาเล่นกัน น้องชอบต่อยมวย ว่ายน้ำทะเลแข่งกับพวกผม แข่งรถบ้างล่ะ อาเขยกับน้าผมจะเป็นลมวันละหลายๆ รอบ หึหึ ผมบอกแล้วว่าน้องผมน่ะ ห้าวสุดๆ
“งั้นถ้าพี่แม็คกับพี่แบงค์มา เราไปต่อยมวยที่ยิมกัน” ครีมบอกเสียงใส
“ได้ แต่ว่านะ ครีมโตเป็นสาวแล้ว จะมากอดพี่กับสองคนนั้นเหมือนตอนเด็กๆ ไม่ได้แล้วนะรู้มั้ย” ผมบอกแกมสอน ตอนที่น้องกอดมาเมื่อกี้โคตรตกใจเลย นึกว่างานจะเข้า ผมไม่ได้ซุกสาว หรือว่ามีเล็กมีน้อยอะไรที่นี่หรือที่ไหนหรอกครับ แต่อยู่ๆ มีคนมากอด ถึงไอ้ฟ่าไม่เห็น ผมก็เสียวสันหลังอยู่ดี
“โหยไรอ่ะพี่คีน กอดกันแบบแมนๆ” นั่นไง กูว่าแล้ว บอกว่าตัวเองแมนตั้งแต่เด็กยันโต
“พี่รู้ว่าเราแมน แต่คนอื่นที่เขาไม่รู้เขาจะมองครีมไม่ดีนะ รู้มั้ย?” ผมสอนอีก ผมไม่อยากให้ใครมามองน้องผมว่าเป็นเด็กไม่ดีหรืออะไร เราอาจจะไม่คิดอะไร แต่ความคิดคนอื่นนี่เราไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไรกันบ้าง
“โอเคๆ ไม่กอดก็ได้ แต่ว่าต้องไปต่อยมวยนะ” น้องรับฟังอย่างว่าง่าย แต่ไม่วายย้ำเรื่องสนุก(ของมันคนเดียว)อีก
“ครับๆ กลับไปรอที่บ้านนะ เดี๋ยวถ้าสองคนนั้นมาพี่ไปตาม” ผมบอก
“เคๆ” น้องรับคำแล้วกระโดด ย้ำครับว่ากระโดดข้ามรั้วจากบ้านผมไปบ้านตัวเองทันที บ้านเราก็อยู่ติดกันนี่แหละ แม่กับน้ามีกันอยู่สองพี่น้อง เลยซื้อบ้านรั้วติดกันไว้ เวลาไปมาหาสู่ หรือดูแลกันและกันก็จะง่ายกว่า
“อยู่ไหนวะ” ผมถามทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์ ไอ้แบงค์ครับ โทรไปหามันเพราะอยากรู้ว่าตอนนี้มันอยู่ไหนแล้ว เดี๋ยวครีมมาตามอีกรอบแล้วจะเป็นเรื่อง
((กูถึงหาดใหญ่แล้ว ง่วงฉิบ)) มันบ่น อยากบอกว่าสมน้ำหน้ามัน เลือกไฟลท์เช้ามืดเพราะเพิ่งกลับจากเสม็ดเมื่อคืน แต่ไม่เอาดีกว่าครับ เดี๋ยวทำร้ายจิตใจเพื่อน ผมเป็นคนดี
“เออ รีบมาบ้านกูล่ะ ครีมมาชวนไปต่อยมวย” ผมบอก มือก็ให้อาหารปลาไปด้วย ก็ไอ้บ่อเจ้าปัญหาที่ทำให้ผมต้องเสียเงินซื้อโทรศัพท์ใหม่นี่แหละ ส่วนไอ้ข้าวเหนียว (แมวตัวที่เกือบตกบ่อ) ก็มานั่งคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ หวังว่าคงไม่ทำให้กูต้องซื้อโทรศัพท์ใหม่อีกเครื่องหรอกนะ
((ไอ้เด็กม้าดีดกะโหลกเอ๊ย กูไม่ต้องได้นอนแล้ว)) มันบ่น แต่เสียงไม่จริงจังเท่าไหร่ เพราะว่ามันเอ็นดูครีมมาก ไอ้แบงค์มีแต่น้องชาย ไม่มีน้องสาว มันอยากได้น้องสาวมาก แต่แม่มันปิดอู่เรียบร้อยแล้ว มันก็เลยรักและเอ็นดูครีมเหมือนน้องสาวแท้ๆ
“เออ มาเมื่อกี้ รีบมาเลยนะมึง อย่าให้มันมาตามอีกรอบ อาจจะมีองค์ลง” ผมขู่มันไปนิดหน่อย ไอ้น้องครีมเนี่ย เวลาองค์ลงแล้วไม่ธรรมดา ทางที่ดีอย่าทำให้มันองค์ลงดีกว่า สยองซะจนเด็กรุ่นเดียวกันไม่มีใครกล้าเล่นด้วย ต้องคอยเล่นกับรุ่นพี่
((เออๆ บอกน้องให้ใจเย็นๆ กูกำลังไปหาแล้ว)) มันรับคำ ผมคุยกับมันอีกสองสามคำก็วางไป ว่าจะโทรตามไอ้แม็คอีกคน แต่ไม่ทันได้โทรไปมันก็มายืนหน้าสลอนอยู่หน้าบ้านผมเรียบร้อยแล้ว ผมเดินไปเปิดรั้วบ้านให้มันเข้ามา มันก็เข้ามาในบ้าน เดินไปใส่สลิปเปอร์ เข้าไปในห้องรับแขกอย่างคุ้นเคย ก็ไม่ให้คุ้นได้ไงล่ะครับ ปิดเทอมทีถ้ากลับมาที่นี่พวกมันก็จะมาคลุกอยู่แต่ที่บ้านผมนี่แหละ กลายเป็นที่นัดพบกลุ่มเพื่อนไปซะแล้ว
“ไอ้แบงค์ถึงไหนแล้ว” มันถาม
“หาดใหญ่” ผมบอกสั้นๆ ก่อนที่ไอ้แม็คจะต่อเกมส์กับจอเพื่อนเล่นรอเวลาไอ้แบงค์มา พ่อ แม่ แล้วก็พี่เคนออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นว่ามีงานด่วนต้องรีบเคลียร์ ผมก็รับรู้อย่างเดียว จะไปช่วยเขาก็ไม่ได้เพราะไม่มีความรู้ทางสถาปัตย์หรือวิศวะสักนิดเดียว
“แม่งช้าว่ะ มัวแต่สวีทกับเมีย” ไอ้แม็คบ่น
“มึงอิจฉาดิ ไม่ได้อยู่กับเมีย” ผมแซว ตอนแรกมันจะพาน้องฟางมาด้วย แต่ติดต้องเตรียมงานรับน้องเหมือนไอ้ฟ่าเด๊ะๆ
“มึงก็เหมือนกันแหละ ห่า มาว่ากู” มันสวน เออว่ะ ว่าคนอื่นไม่ได้ดูตัวเองเลยกู ว่าตัวเองก็ต้องห่างแฟนเหมือนกัน ว่าแล้วก็คิดถึงอยากโทรหา แต่ติดที่ว่าเพิ่งวางไปเมื่อกี้ อาจจะรบกวนการทำงานของมันเปล่าๆ
“เฮ้อออออ คิดถึงเมีย// คิดถึงแฟน” ผมกับไอ้แม็คถอนหายใจแล้วบ่นออกมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ
“หึหึ เป็นเอามากนะมึงน่ะ กูไม่อยากจะเชื่อเลย” ไอ้แม็คมันพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกดเริ่มเกม
“มึงก็เหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่าจะเสร็จเด็กผู้ชาย” ผมว่ากลับบ้าง ถ้าให้พูดกันตามจริง กลุ่มผมคนที่ไม่มีแนวโน้มว่าจะเป็นเกย์เลยก็มีไอ้แม็คนี่แหละ เพราะมันฟันสาวมาโดยตลอด ไม่เหมือนไอ้รีม รายนั้นยังพอกินเด็กผู้ชายอยู่บ้าง ถ้าจะเป็นเกย์ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ แต่ไอ้แม็คมันอยู่ในกรณีเหลือเชื่อสำหรับพวกผมมาก แต่ก็อย่างว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ขนาดผมยังเสร็จไอ้ฟ่าเลย (ห๊ะ?)
“หึหึ เด็กมันอ่อยเว้ย” มันว่าขำๆ แต่สายตามันตอนพูดถึงแฟนนี่มีแต่ความรักความเอ็นดูอัดแน่นอยู่เต็มไปหมด
“ไอ้แม็ค” ผมเรียกมันเสียงจริงจัง
“เออ ว่ามา” มันก็รับคำ แต่มือนี่ยังกดเกมส์ยิกๆ ส่วนผมนี่วางจอยเรียบร้อยแล้ว
“มึงกับฟางได้กันยังวะ”
“ไอ้เหี้ย ถามไรเนี่ย แพ้เลยแม่ง” มันโวยวาย เพราะทันทีที่ผมถามจบ มันก็เกิดมือไม้สั่นกดจอยผิดๆ ถูกๆ สุดท้ายก็ Game Over
“เออน่า หยุดเล่นก่อน บอกกูมา” ผมดึงจอยจากมือมัน
“ก็ต้องได้แล้วดิ กูคบมันจะครบสองปีแล้วนะเว้ย” ไอ้ห่ามึงคบนานขนาดนั้น มึงปิดเพื่อนมาได้ไงวะเนี่ย เนียนสัดๆ
“ได้ครั้งแรกเมื่อไหร่วะ” ผมถามต่ออีก อยากรู้ว่ามันต้องรอหกเดือนอย่างผมมั้ย (อยากหาเพื่อนร่วมชะตากรรม ว่างั้น?)
มันทำท่าคิด “อืมมม. . .วันครบรอบสามเดือนมั้ง ทำไมวะ?” สามเดือน? น้อยกว่ากูตั้งครึ่งหนึ่ง แต่ไม่เป็นไร ไม่ซีเรียสเรื่องนั้น รอได้ แต่เรื่องที่ซีเรียสคือเรื่องที่จะถามต่อจากนี้ต่างหาก. . .
“เอ่อ. . .ตอนได้กันมึงทำยังไงวะ?” นี่แหละที่สำคัญ ที่ซีเรียส เกิดถึงเวลานั้นแล้วเกิดผมทำไม่เป็น ไม่ถูกใจมันขึ้นมาอาจจะมีเฟลได้ กูอยากดูว่าเป็นมือโปรเว้ย
“ทำยังไง? หมายความว่าอะไรวะ?” ไอ้แม็คขมวดคิ้วถาม
“ก็มึงทำยังไงล่ะ ยากมั้ย ต่างกับผู้หญิงยังไง” ผมถามรัวเลย แม่ง ถ้าคราวนี้มึงไม่เข้าใจคำถามกูอีก กูจะไปถามคนอื่นแม่งแล้ว
“ฮ่าๆ โอ๊ยไอ้คีน ชายหนุ่มรูปงานผู้ไม่เคยขาดผู้หญิง ไง๊มาตกม้าตายตอนนี้วะ” ไอ้แม็คหัวเราะร่วน ล้อผมไม่หยุด จนผมปล่อยให้มันหัวเราะจนพอใจนั่นแหละ ถึงได้พูดต่อ
“กูไม่เคยขาดผู้หญิงก็จริง แต่กูก็ไม่เคยกับผู้ชายเหมือนกัน” ถ้ากูเคยคงไม่ต้องมาถามมึงหรอก กูทำเองก็ได้ ห่านี่
“เอ้า ในเมื่อเพื่อนอยากรู้กูก็จะบอกให้” มันทำท่าขึงขัง นั่งขัดสมาธิตัวตรง มองผมด้วยแววตาจริงจัง
“ก็ทำเหมือนที่ทำกับผู้หญิงนั่นแหละ แค่ย้ายประตู”
“สัด ถ้ามึงจะบอกแค่นี้”
“อ้าว แล้วจะให้กูบอกยังไง ต้องสอนทีละท่ามั้ย” มันประชด
“พ่อง” ผมด่าอีก
“เอางี้ กลับกรุงเทพกูมีตัวช่วยให้มึง เดี๋ยวกูให้มึงเลย” ไอ้แม็คว่าอย่างใจป้ำ
“อะไรวะ?”
“หึหึ เดี๋ยวมึงก็รู้เอง” มันหัวเราะจิตๆ ก่อนจะหันไปสนใจเกมส์ต่อ ผมก็เลิกสนใจมัน ขึ้นมานอนบนโซฟาเล่นโทรศัพท์เพลินๆ
หึหึ ฟีฟ่า กูไม่ได้จ้องจะฟันมึงนะเว้ย ก็แค่อยากให้ครั้งแรกของเราน่าประทับใจที่สุด. . .
>>>>><<<<<
ตุ้บ!!
ตั๊บ!!
ผั้วะ!!
เสียงที่เป็นแบ็คกราวน์อยู่ตอนนี้คือเสียงนวมกระทบเนื้อ ของนักมวยต่างไซส์ ครีมกับไอ้แบงค์ ส่วนไอ้แม็คก็ชกอยู่อีกคู่หนึ่ง ผมเพิ่งพักยก กะว่าจะแว้บมาโทรหาแฟนสักหน่อย แต่โทรไปสองสายมันก็ยังไม่รับสักที จนกำลังจะโทรเป็นสายที่สามมันก็โทรเข้ามาซะก่อน
“ทำอะไรไม่รับสาย” ผมถาม ไม่ได้ถามแบบหาเรื่องอะไร ถามแบบสงสัยปกติทั่วไป
((ขี้อยู่)) ดูมันตอบ
“ไอ้ถั่ว ไม่ต้องบอกกูก็ได้”
((ก็มึงถาม ทำไม แค่นี้รับไม่ได้?)) มันถามกลับมาแบบกวนตีน ผมส่ายหน้าแบบเหนื่อยใจ แต่รู้สึกได้ว่าปากตัวเองเสือกยิ้ม
“หึหึ งานเหนื่อยมั้ย” ผมเปลี่ยนเรื่อง คนไม่เจอกันมันควรมั้ยจะพูดเรื่องขี้เนี่ย
((หึหึ เปลี่ยนเรื่อง แต่เอาเถอะสงสาร งานเหนื่อยมากกกกก พี่กรใช้งานกูโคตรหนัก แถมเกาะติดกูแจเลย ไอ้พี่นัทหน้าจ๋อยเลย ฮ่าๆ)) มันพูดสามโทนเสียงในหนึ่งประโยค ตอนแรกดูจิตๆ ตอนกลางดูเหนื่อยๆ ตอนหลังอารมณ์ดีฉิบหาย หึหึ ไอ้กรทำงานดี กลับไปสงสัยต้องมีรางวัล
“หึหึ ดีแล้ว นอกจากไอ้นัทแล้วมีใครมาวอแวมึงอีกมั้ย”
((ใครมันจะมาวอแวกู พี่กรตามติดอย่างกับเจ้ากรรมนายเวร มึงจ้างพี่แกกี่บาทบอกกูมา)) มันถามทำเสียงแบบกูรู้ทันมึงนะ อะไรแบบนี้
“รู้ด้วย?” ผมถามเสียงสูง
((เออดิ ตอนพี่กรไม่ว่างก็ส่งพี่เท็นมาประกบ กูไม่รู้เลยมั้ง)) ผัวเมียคู่นี้มันทำงานเป็นทีมกันดีจริงๆ เว้ย สงสัยต้องให้รางวัลแบบแพ็คคู่ ถุงลดโลกร้อนบวกของเล่นน่ารักๆ สักชิ้นท่าจะดี ไอ้กรคงชอบ หึหึ
“แล้วมึงอึดอัดรึเปล่า?” อันนี้ผมถามมันเสียงจริงจังบ้าง
((นี่จริงจัง?)) มันถามเสียงสูง
“เออดิ” ถึงแม้ผมจะหวงมัน แต่ก็ไม่อยากให้มันต้องอึดอัดถ้าต้องมีคนตามตลอดเวลาขนาดนั้น
((งั้นก็บอกพี่กรเลิกตามดิ))
“. . . . .” ผมเงียบ แสดงว่ามันต้องอึดอัดแน่ๆ ถึงพูดแบบนี้
((เฮ้ยๆ!! อย่าเงียบดิ กูล้อเล่น ไม่อึดอัดหรอก พี่แกก็ไม่ได้ประกบแจจนหายใจไม่ออก)) มันรีบบอก น้ำเสียงนี่กังวลสุดๆ
“หึหึ”
((นี่หลอก?))
“เปล่า กลัวจะอึดอัด ได้ยินแบบนี้ก็ดี”
((เออ ไม่ได้อึดอัดอะไรหรอก ว่าแต่. . .))
“พี่คีน ต่อกันอีกสักยก ครีมยังไหวอยู่” ยังไม่ทันผมจะฟังไอ้ฟ่าจบ ครีมไม่รู้ต่อยกับไอ้แบงค์เสร็จตอนไหน มาสะกิดผมชวนไปแข่งต่ออีก นี่ไปเอาพลังงานมาจากไหนเยอะแยะวะ
((เสียงใคร!!)) เสียงแข็งมาเลยแฟนกู
“น้องน่ะ” ผมก็บอกไปตามความจริง
((น้อง? แล้วพวกมึงทำห่าอะไรกันอยู่ถึงจะต่ออีกยก ห๊ะ?!!)) มันตะคอกเสียงดัง ผมตกใจจนต้องเอาโทรศัพท์ออกห่าง
“ฟ่า. . .มึงเป็นอะไร ทำไมต้องตะคอก” ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆ อยู่เลย
((แล้วพวกมึงทำเหี้ยไรกันอยู่ล่ะ แม่ง!!)) มันยังไม่หยุดเสียงดัง ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตก
“พี่คีนๆ เอาอีกยกๆ เนี่ยพี่แบงค์กับพี่แม็คต่อยกันลั่นยิมแล้ว ตัวมัวแต่คุยกับแฟนนั่นแหละ” ครีมเริ่มเขย่าผมแล้วครับ
“เออๆ เดี๋ยวพี่ตามไป ไปวอร์มร่างกายก่อน” ผมบอก
“เคๆ เอานวมอันเดิมนะ?” ครีมถาม พอผมพยักหน้ารับ น้องก็วิ่งไปที่เวทีมวยทันที
“.ฟ่า. . .” ผมลองเรียกปลายสายอีกครั้ง
((มะ. . .มึงอยู่ไหน ทำอะไรอยู่)) มันถามเสียงอ้อมแอ้ม ต่างจากเสียงตะคอกเมื่อกี้ลิบลับ
“อยู่ยิม ต่อยมวย ไหนบอกกูได้รึยังว่าเมื่อกี้เป็นอะไร หืม?” ผมถามเสียงนุ่ม ไม่ได้ถือสาที่เมื่อกี้มันเสียงดังใส่
((ตะ. . .ต่อยมวย? ที่ต่ออีกยกนี่ต่อยมวย?)) มันทวน ผมว่าผมพอจะรู้สาเหตุที่มันเสียงดังเมื่อกี้แล้วล่ะ
“นี่มึงอย่าบอกนะ ว่าคิดว่ากูกำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่” ต้องใช่แน่ๆ ไม่งั้นมันไม่ของขึ้นขนาดนั้นหรอก
((ก็. . .ก็พวกมึงพูดกันกำกวม แถมเมื่อกี้ก็เสียงผู้หญิง)) มันพูดเสียงเบา คงจะอายที่เผลอปล่อยไก่ทั้งเล้า หึหึ
“ฟ่า. . .” ผมเรียกมันเสียงจริงจัง
((อะไร)) มันก็ตอบรับเสียงอ้อมแอ้ม
“ถึงกูจะอดอยากปากแห้งแค่ไหน แต่ตอนนี้มึงคือแฟนกู กูคือแฟนมึง เพราะงั้น. . .” ผมเว้นจังหวะนิดหน่อย
((. . . . .)) มันก็เงียบกริบ คงจะตั้งใจฟังอยู่ (หวังว่านะ)
“คนที่กูอยากมีอะไรด้วย ก็มีแต่มึงนั่นแหละ”
((/ / / / ))[/color]
TBC.
หัวข้อ: Gay Taste รส(เกย์)ลองแล้วระวังติด 13-4-2018 ตอนที่34 PART2 P.31 [END] (อ่าน 197320 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก