✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ถ้าเรื่องนี้มีภาคต่อ(แต่คู่อื่น)...นักอ่านมีความคิดเห็นว่ายังไงคะ?

ดีๆ...อยากอ่านอีก
354 (88.1%)
เฉยๆ...แต่งมาก็อ่านนะ
12 (3%)
ไม่ดีๆ...จบแค่นี้ดีกว่า
9 (2.2%)
อื่นๆ...แล้วแต่นักเขียนว่าจะแต่งหรือไม่
27 (6.7%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 402

ผู้เขียน หัวข้อ: ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก ≯กลายรักพิเศษ❧ อานโน่≮ P.37 29/05/59  (อ่าน 369182 ครั้ง)

ออฟไลน์ DKTime

  • ขอบเขตความรู้สึกยิ่งใหญ่ ความเสียใจอาจแฝงไว้ในความเฉยชา....
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-2
    • https://twitter.com/UKnowJJTime_DK
เขินแทนเลย งือออ

ออฟไลน์ miniminiXD

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-3

ออฟไลน์ nicedog

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +366/-0
กลายรัก❧ครั้งสุดท้าย


หลายเดือนผ่านไปจนมาถึงวันนี้...วันที่มีการเรียกหัวหน้าของทุกฝ่ายและทุกหน่วยงานเข้ามาประชุมโดยมีประธานทั้ง3คนของบริษัทนั่งอยู่ที่ด้านหน้า แน่นอนว่าการประชุมครั้งนี้ต้องมีไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษเข้าร่วมด้วยอย่างเสียไม่ได้ควบคู่ไปกับยูทาร์ที่นั่งอยู่ด้านข้าง

ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ไม่ค่อยได้ใช้งานนักเพราะน้อยครั้งที่จะมีเรื่องใหญ่ถึงขนาดต้องเรียกผู้เกี่ยวข้องระดับสูงให้มารวมกันในการประชุมครั้งเดียว

“ในเมื่อมาครบแล้วผมขอเปิดประชุมใหญ่ในครั้งนี้เลยละกัน...”คุณคันเนโลนี จอห์นหนึ่งในประธานของบริษัทพูดขึ้นเมื่อทุกฝ่ายเข้ามาพร้อมแล้ว

“ก่อนอื่นคุณมีอะไรจะบอกพวกเราหน่อยไหมหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการณ์พิเศษไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่?”พอพูดจบดวงตาสองสีก็เลื่อนมาสบเข้ากับดวงตาสีเขียวอมฟ้าของผมที่นั่งอยู่ด้านข้าง

ที่บอกให้พูดคงเป็นเรื่องการแถลงข่าวเมื่อหลายเดือนก่อนที่ทำให้ทางบริษัทมีเรื่องปวดหัวเข้ามาไม่หยุดจนเกิดการประชุมครั้งนี้ขึ้นและสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นก็คือผมที่ดันไปบอกความจริงว่ายูทาร์เป็นไดโนเสาร์กลายพันธุ์ที่มียีนของมนุษย์อยู่ในร่าง...
ช่วงแรกไม่ได้มีข่าวในทางลบออกมามากนักมีเพียงแค่การตื่นตัวของมนุษย์ทั่วโลกว่ามีการทดลองนี้เกิดขึ้นจนมียูทาร์เกิดขึ้นเท่านั้นแต่พอผ่านไปสักระยะหนึ่งเริ่มมีหลายหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องในแวดวงศ์ของไดโนเสาร์ได้ออกมาแสดงความต้องการของตัวเองมากขึ้น

โดยสิ่งที่พวกเขาต่างต้องการคือไดโนเสาร์สายพันธุ์ผสมหรือยูทาร์นั่นเอง

และแน่นอนว่าทางเราไม่ยอมยกยูทาร์ให้อยู่แล้วเลยทำให้เกิดกระแสข่าวใหม่ขึ้นว่าทางบริษัทหรือองค์กรของเรากำลังคิดค้นอาวุธมีชีวิตโดยใช้ยีนของไดโนเสาร์มาผสมกับยีนของมนุษย์จนกลายเป็นอาวุธสังหารที่มีความรู้สึกนึกคิด

จากกระแสข่าวที่แพร่กระจายไปทำให้ทางบริษัทมีข่าวในทางลบเพิ่มขึ้น...เห็นว่ามีกลุ่มคนที่มีอิทธิพลระดับสูงของโลกเข้ามาคุยกับประธานว่าให้ทำอะไรสักอย่างกับเรื่องนี้สักทีเพราะถึงจะมีข่าวเสียหายออกมาก็ไม่ได้กระทบต่อบริษัทมากมายอะไรนักเลยไม่มีการออกไปแถลงข่าวเหมือนตอนผมกับยูทาร์

ด้วยสาเหตุนั้นเลยมีการจัดประชุมใหญ่ขึ้นโดยมีท่านประธานทั้ง3คนรวมถึงเหล่าหัวหน้าจากหลายสาขาทั่วโลกที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่เพื่อหาลือว่าจะทำยังไงต่อไปดี...

“สำหรับตัวผมไม่คิดว่าการที่บอกความจริงออกไปจะเป็นเรื่องที่ผิดอะไร...ต่อให้วันนี้คนทั่วโลกไม่รู้เรื่องแต่วันใดวันหนึ่งพวกเขาต้องรู้เรื่องแน่และการรู้ความจริงว่าที่เราบอกไปนั้นเป็นเรื่องโกหกน่าจะทำให้เกิดกระแสข่าวในทางลบกว่าตอนนี้แน่”เซโครลุกขึ้นพร้อมกับบอกสิ่งที่ตนคิดให้ทุกคนในห้องประชุมรู้

“เธอไม่คิดเหรอว่าอย่างน้อยเราก็มีเวลาในการจัดการมากกว่านี้ถ้าเราตัดสินใจที่จะไม่บอกความจริงในวันแถลงข่าวนั่น...จริงอยู่ว่าเป็นการโกหกแต่ถ้าเราบอกความจริงกับทุกคนก่อนที่พวกเขาจะรู้เรื่องทุกอย่างก็น่าจะไปได้สวยนี่?”ชายที่อยู่อีกฝากของผมยกมือขึ้นพร้อมกับพูดออกมา

เขามีความเห็นขัดแย้งกับผมตั้งแต่เริ่มต้นการประชุมเลยงั้นเหรอ?

“บอกก่อนที่จะรู้?...เมื่อไหร่ละที่พวกเขาจะรู้?...คุณรู้งั้นเหรอว่าความลับจะถูกเปิดเผยออกมาเมื่อไหร่?...ถ้าคุณอยู่ในแวดวงนี้มานานก็น่าจะรู้ว่ามีหลายคนที่ต้องการหาข้อมูลของหลายบริษัทเพื่อเอาไปตีแผ่ให้เร็วที่สุดถ้าคุณคิดว่าจะบอกพวกเขาวันพรุ่งนี้การเตรียมตัวหลายอย่างจะทำให้พวกเขาเริ่มสงสัยและหาข้อมูลว่าคุณจะพูดอะไรในวันพรุ่งนี้...เชื่อได้เลยว่าไม่ต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้หรอกแค่ตอนเย็นคงมีข่าวหน้าหนึ่งเขียนถึงสิ่งที่คุณกำลังจะพูด”ผมพูดสวนอีกฝ่ายกลับไป

ทุกวันนี้เป็นยุคของความเร็วไม่ว่าจะเรื่องการสื่อสาร การครอบครองสิทธิ์หรือแม้แต่ข่าว...มนุษย์ต้องการข่าวใหม่ๆอยู่เสมอและยิ่งเป็นข่าวที่เป็นความลับด้วยคนก็ยิ่งอยากรู้

และเมื่อมีคนอยากรู้ก็ต้องมีคนที่ทำหน้าที่หาข่าวมาไม่ว่าจะด้วยการซื้อตัวคนหนึ่งในบริษัทที่สามารถเป็นสายให้ได้หรือการเข้ามาสืบด้วยตัวเอง มีตั้งหลายวิธีที่สามารถหาสิ่งที่ต้องการได้

“...แต่สิ่งที่คุณทำตอนนี้มันทำให้บริษัทเรากำลังแย่”อีกฝ่ายก็พยายามตอบกลับมาถึงจะเริ่มไปไม่ถูกแล้วก็ตาม

“แย่?...ที่ผมได้ข่าวมาไม่ใช่แบบนั้นนี่นา”

จากที่ได้ข่าวมาทางบริษัทจัดการประชุมนี้เพราะมีคนมาขอร้องให้ช่วยยุติเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นนี่ที...ถึงจะมีกระแสข่าวแย่ๆออกไปแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากประชานชนธรรมดาเท่าไหร่ พวกคนที่สร้างกระแสขึ้นก็เป็นพวกองค์กรที่อยากครองเทคโนโลยีในการตัดแต่งยีนเหมือนที่เรามีไปครอบครองเท่านั้น

“หยุดทั้งคู่เลย”เสียงจากหัวโต๊ะทำให้อีกฝ่ายที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างเงียบลงทันที

“อย่าใจร้อนสิเซโคร”ยูทาร์ที่นั่งอยู่ด้านข้างกระซิบเบาๆให้ผมได้ยิน

“ก็มันน่าโมโหนี่พูดเหมือนเราทำผิดร้ายแรงงั้นแหละ”ผมอดไปได้ที่จะกระซิบตอบกลับ

“เอางี้ไหมหนุ่มๆ...จากที่ฟังมาทางเซโคร...โอ๊ะ!...ทางหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษดูจะมีความเห็นอะไรดีๆนะลองฟังเขาหน่อยละกัน”คุณฟาร์ฟาเล่ นาตารี ผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวที่นั่งอยู่ในหัวแถวพูดขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ผม

เกี่ยวกับคุณฟาร์ฟาเล่ผมก็พึ่งรู้ความจริงที่น่าทึ่งมาเมื่อไม่กี่อาทิตย์จากปากของแม่ที่มาหาผม นั่นคือแม่กับคุณฟาร์ฟาเล่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย...ไม่แปลกเลยที่คุณฟาร์ฟาเล่จะติดเรียกผมว่าเซโครเฉยๆ

“ครับ?”...อะไรนะ?

คุณฟาร์ฟาเล่ให้ผมทำอะไรนะ?

“เธอน่าจะมีแผนนี่...ฉันคิดถูกไหม?”คนที่ตอบกลับมาไม่ใช่คุณฟาร์ฟาเล่แต่เป็นคุณเลโอที่นั่งนิ่งจนถึงเมื่อครู่

แผนอะไร?

ไม่มีเลยสักนิดเดียว

แต่สายตาของราชสีห์ที่จ้องมาเหมือนจะสื่อความหมายว่า ‘ห้ามทำฉันหน้าแตกนะ’ ทำให้ผมกลืนคำว่าไม่ลงคอไปอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบใช้สมองคิดถึงสิ่งที่น่าจะเป็นไปได้...

“...ครับ...ก็พอมีที่คิดอยู่...”แต่ต้องขอเวลาอีกสักพักนะครับ

“งั้นก็ว่ามา”คุณจอห์นที่เห็นผมอึกอักก็เร่งทันที

“...อ่อ...จะเป็นไปได้ไหมถ้าเราจะเพาะไดโนเสาร์กลายพันธุ์เพิ่ม...”ผมลองเอ่ยออกไปเบาๆเพื่อดูปฏิกิริยาของทุกคนที่นั่งอยู่ภายใน ส่วนมากก็เบิกตากว้างแล้วมองผมเหมือนกำลังด่าว่า ‘บ้าเหรอ’ ไม่ก็คนที่ยกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่า ‘เอาจริงงั้นเหรอ?’

“มันอันตรายไป”ไม่ใช่ใครที่พูดประโยคนี้...เป็นคนคุ้นเคยของผมเอง บิดาแหงการคืนชีพหรือฟรานซิส เบนซ์ฟงเซ่...พ่อของผมนั่นเอง

“เห็นด้วยที่ว่าอันตรายไปเพราะสิ่งที่เกิดมาจะดุร้าย...เธอน่าจะรู้ถึงข้อนี้ดีนี่”คุณจอห์นเห็นด้วยกับพ่อ

“ใช่ครับ...แต่นั่นกลายเป็นอดีตไปแล้ว”

อดีตเป็นได้แค่ความหลังที่ไม่อาจเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมอีกถ้าไม่ก้าวพลาดละก็นะ

“หมายความว่ายังไง?”

“เมื่อก่อนอาจยากที่ผมต้องสื่อสารกับยูทาร์โดยที่ไม่เข้าความหมายของสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะสื่อเพราะใช้การสื่อสารที่ต่างกัน...แต่สุดท้ายผมก็ทำได้ด้วยความพยายามและความเชื่อมั่นอันแรงกล้าแม้จะต้องใช้เวลามากก็ตาม...”

“คุณกำลังจะบอกให้เราใช้เวลาเพื่อทำความเข้าใจงั้นเหรอ?...พวกเราก็มีงานอย่างอื่นตั้งเยอะไม่ว่างพอจะทำเรื่องแบบนั้นหรอก”ผู้ชายอีกคนหนึ่งท้วงขึ้นไม่เห็นด้วยกับความคิดผม

“ผมยังพูดไม่จบเลยนะครับ”ผมหันไปบอกอีกฝ่ายที่พูดแทรกขึ้นมา

“พูดต่อเลยจ้า”คุณฟาร์ฟาเล่บอก

“ครับ...ผมจะบอกว่าตอนนี้เรามีคนที่สามารถสื่อสารได้ทั้งมนุษย์และไดโนเสาร์อย่างแท้จริงซึ่งก็คือยูทาร์...ถ้าเราสร้างไดโนเสาร์กลายพันธุ์ขึ้นมาก็สามารถให้ยูทาร์เข้าไปพูดคุยได้”นี่คือสิ่งที่ผมอยากบอกทุกคน

เสียงร้องอ๋อดังขึ้นกับคนส่วนมากที่เริ่มนึกออกว่าสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อออกไปคืออะไรกันแน่...ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ต้องใช้สายตาเพื่อเฝ้ามองและสังเกตแต่เรามียูทาร์ที่สามารถพูดกับเหล่าไดโนเสาร์รู้เรื่องช่วยลดเวลาในการทำความรู้จักไปได้เยอะพอสมควร

“ฉันเห็นด้วยกับเธอนะ...แล้วจอห์นว่าไงล่ะ?”คุณฟาร์ฟาเล่หหันไปถามชายหนุ่มตาสองสีที่นั่งอยู่ด้านข้าง

“เป็นความคิดที่ดี...ถ้าแบบนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยขั้นตอนการทดลองแต่ส่งคนที่พวกเขาต้องการไปได้แต่ก็ยังมีจุดที่เสี่ยงอยู่ดี...การที่จะให้ไดโนเสาร์พวกนั้นไปปฏิบัติภารกิจคนเดียวมันออกจากไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่...”

“งั้นก็ให้ทำเป็นคู่สิ”คำพูดของคุณเลโอทำให้ร่างกายผมขนลุกไปทั่วทั้งร่างเหมือนกำลังจะงานเข้าเลย

“ยังไง?”คุณจอห์นหันไปถาม

“เหมือนกับเด็กนั่นที่ทำงานร่วมกัน...ถ้ามีมนุษย์คอยคุมหรือคอยดูแลก็น่าจะสร้างความมั่นใจได้มากขึ้น”คุณเลโอตอบกลับไป

“แต่การจะทำแบบนั้นได้ต้องมีการเตรียมพร้อมคนให้มีสมรรถภาพที่เหมาะสมทั้งการต่อสู้และการความเข้าใจในตัวไดโนเสาร์...มันต้องใช้เวลานานกว่าจะหาคนสอนความรู้และทักษะพวกนี้ได้”

“งั้นก็ยกให้หน่วยปฏิบัติงานพิเศษจัดการไปสิ”

“ห๊ะ?”ผมถึงกับร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆโดนคุณเลโอโยนภาระอันใหญ่มาให้

“อ้อ...ถ้าเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ก็น่าจะจัดการได้ไม่ยากสินะ”

“เดี๋ยว...”ไม่ยากที่ไหนล่ะ?

“งั้นก็ตามนี้เลยจ้า...มีใครมีความเห็นเพิ่มเติมหรือมีอะไรเสนอไหมเอ่ย?”คุณฟาร์ฟาเล่ตบมือขึ้นแล้วมองไปรอบๆห้อง

“ผมมีครับ”พี่โนว่าที่นั่งทางด้านหลังยกมือขึ้นพร้อมกับเหล่มาทางผม

ใช่แล้วพี่โนว่าช่วยผมหน่อยเถอะ!

“ว่ามา”

“ในเมื่อเรื่องนี้กลายเป็นความรับผิดชอบของหน่วยปฏิบัติการณ์พิเศษผมมีความเห็นว่าคนที่จะเข้ามาเป็นคู่หูของเหล่าไดโนเสาร์กลายพันธุ์ต้องเป็นคนที่หัวหน้าหน่วยคัดเลือกด้วยตัวเองและภารกิจที่จะส่งใครไปทำต้องผ่านการคัดเลือกโดยไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ที่เป็นหัวหน้าครับ”สิ้นข้อเสนอของพี่โนว่าผมก็แทบจะเอาหัวโขกโต๊ะประชุม

ไม่ช่วยยังไม่ว่าเท่ากับโยนงานมาให้ผมแบบนี้!

“เป็นข้อเสนอที่ดี...ตามนั้นเลย”คุณจอห์นพยักเห็นด้วย

“เดี๋ยวสิครับ!”

“มีใครมีข้อเสนออีกไหม?”คุณจอร์ยถามต่อโดยเมินเสียงผม

“ครับ”

“ว่ามาเลยครับคุณฟรานซิส”คนที่ยกมือขึ้นคือพ่อผมเอง...นั่นทำให้ผมรู้สึกรู้ดีขึ้นเล็กน้อยถ้าเป็นพ่อต้องรู้แน่ว่าผมทำงานหมดนี่ไม่ไหวหรอก

“ในเมื่อทุกอย่างต้องผ่านการดูแลจากหัวหน้าผมเลยคิดว่าการเลือกสายพันธุ์ไดโนเสาร์ที่จะเอามาผสมนั้นก็ควรอยู่ในการดูแลด้วย...เซโครเก่งมาในเรื่องการเพาะพันธุ์และมีความรู้ในเรื่องไดโนเสาร์แน่นปึกจึงเหมาะที่จะมาเป็นผู้ช่วยผมครับ”ทันทีที่พ่อพูดจบผมก็รู้สึกเหมือนวิญญาณลอยออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว

เป็นอีกครั้งที่ผมอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะให้สลบไปตรงนี้จริงๆ

ไม่เข้าใจว่าจะโยนงานอะไรให้ผมนักแค่ตอนนี้ก็มีภารกิจที่ต้องออกไปทำไม่เว้นวัน...เดี๋ยวก็คงจะเพิ่มการดูแลไดโนเสาร์พันธุ์ผสมที่พ่อจะสร้างขึ้นใหม่...

แล้วยังต้องคัดเลือกคนที่จะมาเป็นคู่หูพร้อมทั้งฝึกทักษะให้เหมาะสม

งานพวกนั้นยังน้อยไปใช่ไหมเลยให้ผมมาช่วยเลือกสายพันธุ์ของไดโนเสาร์ในการเพาะเนื้อเยื่ออีกน่ะ?!

จะไม่ให้ผมมีเวลาพักเลยรึไง?

(มีต่อค่ะ)

ออฟไลน์ nicedog

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +366/-0
(ต่อค่ะ)

“คุณฟรานพูดถูก...งั้นก็ตามนี้เลย...ถ้าไม่มีใครมีความเห็นอะไรแล้วผมขอสรุปการประชุมวันนี้เลยละกัน”คุณจอร์นหันไปมองรอบห้องก่อนจะเริ่มประกาศปิดการประชุดโดยเมินเสียงเรียกผมอีกครั้ง

“พวกเราจะเพาะพันธุ์ไดโนเสาร์พันธุ์ผสมเพิ่มในการดูแลของด๊อกเตอร์ฟรานซิล เบนซ์ ฟงเซ่...พอพวกเขามีความพร้อมมากพอพวกเราจะส่งพวกเขาพร้อมกับคู่หูที่ทางไทรแอสซิก เบนซ์ ฟงเซ่ได้ทำการฝึกสอนมาอย่างดีไปปฏิบัติภารกิจตามที่องค์กรต่างๆร้องขอความช่วยเหลือ...เรื่องนี้อาจต้องใช้เวลาอีกหลายปีแต่ไม่ต้องห่วงผมจะเป็นคนจัดการคุยกับองค์กรอื่นๆเอง...นี่คือข้อสรุปในการประชุมวันนี้...แยกย้ายได้”

“เดี๋ยว...”ผมเรียกเสียงอ่อยเมื่อท่านประธานทั้งสามคนทยอยเดินออกจากห้องพร้อมกับหัวหน้าหน่วยอื่นๆที่ตามออกไป

“พยายามเข้าเซโคร...มีอะไรเรียกพี่ได้นะ”พี่โนว่าตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะเดินออกไป

“พรุ่งนี้มีเวลาว่างมาหาพ่อด้วยนะเราจะได้คุยกันว่าจะเอาสายพันธุ์ไหนผสมกันดี”พ่อเดินมายิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปอีกคน ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ผมกับยูทาร์สองคนเท่านั้น

“เซโคร...”

“ให้ตายเถอะ...พวกเขาโยนงานให้เราชัดๆเลย!!”ผมตะโกนขึ้นอย่างโมโห

“ผมว่าไม่ใช่หรอกนะ”เสียงของยูทาร์ทำให้ผมหันไปมองอย่างงงๆ

“ยังไงล่ะ?”

“พวกเขาไว้ใจเซโครนะ...ลองคิดสิว่าถ้าให้คนอื่นดูแลพวกเขาอาจไม่ใส่ใจเหมือนที่เซโครทำ...เซโครรักไดโนเสาร์ทุกตัวที่อยู่ที่นี่และไดโนเสาร์ทุกตัวก็รักเซโครมากเหมือนกันเพราะงั้นพวกเขาถึงยกงานนี้ให้เซโครไงล่ะ”ยูทาร์บอกผมพร้อมกับคลียิ้มออกมาบางๆ

“...ยูทาร์...คิดอย่างนั้นเหรอ?”พอยูทาร์พูดผมก็รู้สึกเหมือนมันจะเป็นเรื่องจริง

“อืม...พวกไดโนนีคัสก็ติดเซโครจะตายถ้าไม่ใช่อาหารจากเซโครพวกเขาก็จะไม่กิน”คำพูดของยูทาร์ทำให้ผมนึกถึงฝูงไดโนนีคัสทั้ง5ตัวและฝูงไดโนเสาร์อีก3สายพันธุ์ที่ผมพามาจากเกาะทางตอนใต้ของประเทศฟิลิปปินส์...กว่าจะทำเรื่องให้ฝูงไดโนนีคัสอยู่ในป่าร่วมกับไดโนเสาร์กินพืชได้ก็ใช้เวลาพอสมควร

ก็จริงอย่างที่ยูทาร์ว่าถึงฝูงไดโนนีคัสจะไม่ไล่ล่ามนุษย์แต่ก็จะไม่ยอมกินอาหารถ้าคนให้ไม่ใช่ผม

“...เราคงต้องทำงานหนักเลยล่ะ”ผมหันไปบอกยูทาร์พร้อมส่งยิ้มไปให้

ในเมื่อได้รับความเชื่อใจผมก็จะทำให้ดีที่สุด

“พร้อมอยู่แล้วถ้าได้อยู่กับเซโคร”

“ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้วนี่”

“ไม่พอนี่...พอจบภารกิจก็ต้องไปให้อาหารไดโนเสาร์...บางวันต้องไปช่วยพ่อทดลองแล็บจนผมต้องนอนคนเดียวตั้งนาน”ยูทาร์บอกเสียงอ่อยเมื่อนึกถึงวันก่อนที่ผมไม่มีเวลาให้

“งอนเหรอ?”

“เหงาด้วย...ผมอิจฉาฝูงไดโนนีคัสกับพวกเวโลซีแรพเตอร์ที่เซโครให้ความรักอยู่ทุกวัน”

“อิจฉา?”

“ผมกลัวว่าสักวันนึงเซโครจะไปเจอคนที่รักมากกว่าผม”คำพูดนั่นทำให้ผมโผลเข้าไปกอดอีกฝ่ายทันที

ยูทาร์ชอบคิดมากและคิดมากในเรื่องแปลกๆทั้งนั้น...ไม่รู้ว่าคิดได้ยังไงที่ผมจะไปเจอคนที่รักกว่าและจะทิ้งตัวเองไป คำว่ารักที่พร่ำบอกดูจะไม่ทำให้ยูทาร์มั่นใจมากขึ้นเลยและถึงอีกฝ่ายจะได้ครอบครองผมไปแล้วก็ดูเหมือนจะยังไม่มากพอจะทำให้อีกฝ่ายมั่นใจ

“ห้ามคิดแบบนี้อีกนะ”ผมบอกพร้อมกับกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น

“แต่...”

“ผมรักยูทาร์....ผมรักยูทาร์...เซโครรักยูทาร์ได้ยินไหม!”ผมบอกคนตรงหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ผมก็รักเซโคร”

“อืม...พวกเรารักกัน”ผมบอกออกไปแล้วเงยหน้าขึ้นไปสบกับดวงตาสีเหลืองอำพันตรงหน้า

“ใช่...พวกเรารักกัน”

“ในเมื่อรักกันก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร...หัวใจผมมีแค่ยูทาร์คนเดียว”

“พูดแล้วนะ...”

“อืม”

“สัญญาได้ไหม?”ยูทาร์ถามพร้อมกับยกมือขึ้นลูบใบหน้าผมเบาๆ ดวงตาสีเหลืองอำพันจ้องมาราวกับคำขอร้องและอ้อนวอนให้ผมพูด

“สัญญา...เอางี้ไหม?”

“อะไร?”ยูทาร์ดูจะสนใจกับสิ่งที่ผมกำลังจะพูด

“ถ้ายูทาร์กังวลกลัวว่าผมจะมีคนอื่นก็บอกคนที่เข้าใกล้ผมเลยว่าเป็นแฟนผมน่ะ”ผมบอกออกไปพร้อมรอยยิ้ม

“ผมทำได้?”

“ได้สิ”

“ห้ามกลับคำด้วย”ยูทาร์พูดต่ออย่างรวดเร็ว

“ครับๆ...แต่ห้ามมากไปเอาเฉพาะเวลาที่ทนไม่ไหวจริงๆก็พอนะ”ผมรีบบอกต่อ

“ได้”

หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปอีกหลายเดือนการเพาะเนื้อเยื่อประสบความสำเร็จไปด้วยดี...มีไดโนเสาร์สายพันธุ์ผสมหลายตัวที่กำลังจะเกิดมาในไม่ช้าและตอนนี้ก็ได้เวลาที่ผมจะไปทำการสัมภาษณ์เหล่าคนที่มาสมัครจะเข้าร่วมหน่วยปฏิบัติการพิเศษของผม

การสัมภาษณ์จัดขึ้นตั้งแต่เช้าในตึกของบริษัทที่ตั้งอยู่ในประเทศอังกฤษคนที่มาสมัครมีทั้งคนปกติธรรมดาที่ตกงานไปจนถึงเหล่าทหารจากหลายๆที่ซึ่งสร้างความลำบากให้พอสมควรเพราะผมต้องการคนที่รักและสามารถดูแลไดโนเสาร์ได้จริงๆเท่านั้นไม่ใช่คนที่ต้องการเด่นหรือดัง

ผลสรุปของวันนี้ผมก็ได้คนที่เข้าตามาประมาณ5คนจากผู้เข้าสัมภาษณ์หลายร้อยคน...คนที่ผ่านการทดสอบมีทั้งเด็กผู้ชายที่ดูจะอ่อนแอแต่มีจิตใจดีจนผมสัมผัสได้แล้วยังมีหญิงสาวผ่านการสัมภาษณ์ของผมด้วย

กว่าจะจบการสัมภาษณ์ก็ใช้เวลาไปหลายอาทิตย์เนื่องจากต้องเดินทางไปหลายประเทศเพราะข่าวที่หน่วยของผมจะได้ทำงานร่วมกับไดโนเสาร์ได้แพร่กระจายไปทั่วโลกจนมีหลายประเทศขอร้องให้ผมไปเปิดรับสมัครที่นั่นด้วย

ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีหรือเปล่าที่การเดินทางครั้งนี้ทำให้ผมสามารถไปเดทกับยูทาร์ได้อย่างจริงจังโดยไม่มีภารกิจเรียกตัวให้กลับไป...วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสัมภาษณ์และพวกเรามาอยู่ที่ประเทศไทยซึ่งเป็นประเทศสุดท้ายที่ผมจะไป

มีหลายคนที่น่าสนใจแต่คนที่ถูกเลือกก็มีเพียงแค่หยิบมือเท่านั้น

เซโครไม่ได้เอาตัวเองเป็นที่ตั้งในการสอบแต่ถามความเห็นจากยูทาร์ด้วย...มนุษย์ทุกคนมักจะบอกแต่สิ่งที่ตัวเองดีเด่นและสามารถทำได้ดีเพื่อเก็บสิ่งที่ไม่ดีเอาไว้ภายในแต่ยูทาร์รับรู้ได้ว่าใครที่ควรเชื่อใจและใครที่ไม่ควรเชื่อทำให้ทุกอย่างเสร็จเร็วกว่าปกติ

“ผมเหนื่อยมาก”ยูทาร์ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วส่งเสียงอู้อี้ออกมาจากหมอนใบโตในโรงแรมหรูของประเทศไทย

“เหมือนกันเลย”พูดจบเซโครก็ทิ้งตัวลงบนเตียงข้างๆยูทาร์ การเดินทางสัมภาษณ์เพื่อหาคนที่เหมาะสมต้องใช้ทั้งเวลาและความพยายามอย่างมาก...อีกอย่างยูทาร์ก็แค่นั่งนิ่งๆเอาแต่ดมกลิ่นกับมองหน้าตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นแต่ผมนี่สิต้องทั้งเอ่ยทักทาย ชวนคุยไม่ให้คนที่เข้ามาเกร็งเกินไปแถมยังต้องยิ้มอยู่ตลอดเวลาจนกรามจะค้างอยู่แล้ว

“วันนี้วันสุดท้ายใช่ไหม?”อีกฝ่ายพลิกตัวตะแคงแล้วถามขึ้น

“ใช่...พรุ่งนี้เราจะกลับแล้ว”

“งั้นเดทเราก็จบแล้วสิ”ยูทาร์พึมพำเสียงเศร้าพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ผม

“นั่นสิ...ไว้หาเวลาว่างมาใหม่ละกัน”ผมตอบกลับไปก่อนที่ริมฝีปากเราจะประกบกันอย่างอ้อยอิ่ง...สัมผัสที่ได้รับทำให้ร่างกายพวกเราเริ่มร้อนขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

“อื้ออ~...”ยูทาร์พลิกตัวขึ้นมาคร่อมผมไว้โดยที่ปากเรายังประกบกันอยู่อย่างแนบแน่น

ฝ่ามือร้อนๆของคนด้านบนเริ่มเลิกเสื้อผมขึ้นแล้วไล่ไปมาที่หน้าท้องขาว...การกระทำนั่นทำให้สติที่มีอยู่เริ่มเตลิดไปไกลแต่ก่อนที่จะขาดสติผมก็ยกมือยันเข้าที่ไหล่ของยูทาร์...

“อึก!...เดี๋ยว”

“...ทำไม?...ทำไม่ได้เหรอ?”เสียงเศร้าๆของคนด้านบนทำให้ผมกรอกตามองเพดานด้านบนอย่างพูดไม่ออก

“เมื่อวานก็พึ่งทำ”ผมตอบเสียงอ่อย

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามีอะไรกันยูทาร์ก็มักจะขอทำตลอดทั้งที่เลยฤดูติดสัดมาแล้ว...ไม่รู้ว่าอารมณ์ที่ยูทาร์มีมันคืออารมณ์ของมนุษย์หรือไดโนเสาร์กันแน่แต่ก็พอจะเดาได้ไม่ยาก...

ผมเคยบอกยูทาร์ว่าครั้งหน้าเราต้องสลับตำแหน่งแต่สุดท้ายผมก็โดนผู้ชายซื่อๆที่ใช้แค่สัญชาตญาณในการขยับตัวจัดการจนเสร็จไปหลายครั้ง...ทั้งที่อีกฝ่ายไม่เคยดูแม้แต่ดูเอวีหรืออ่านหนังสือเพื่อศึกษาเรื่องอย่างว่ามาก่อนแต่กลับทำได้อย่างเชี่ยวชาญจนผมต้องยอมให้

ไม่รู้ว่าไปเรียนมาจากไหน?

และตั้งแต่ที่เราออกตระเวนสัมภาษณ์ตามประเทศต่างเรียกได้ว่าเหมือนเป็นการมาฮันนีมูนเพราะผมโดนไดโนเสาร์หื่นนี่แทบทุกวันจนแทบนั่งไม่ไหวถ้าวันนี้โดนอีกคงไม่ต้องกลับไปทำงานกันแล้ว

“อยากทำนี่...”

“ถึงจะทำเสียงแบบนั้นก็ไม่ได้...พรุ่งนี้ต้องกลับแล้วถ้ามีภารกิจต่อใครจะรับผิดชอบ”ผมอธิบายด้วยเหตุผล

“ผมจัดการเอง”

“ยูทาร์!!”ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงดัง

“...ก็ได้...ไม่ทำก็ได้”ยูทาร์บอกเสียงเศร้าแล้วกลับไปนอนตะแคงมองหน้าผมตามเดิม

“เฮ่อ...ทำทุกวันไม่เบื่อรึไง?”ผมถามคำถามที่คาใจที่สุดออกไป

“ไม่เบื่อ”เสียงทุ้มสวนกลับมาในทันที

“มีอารมณ์มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”ผมถามเพื่อหาข้อมูลไม่แน่ว่าไดโนเสาร์กลายพันธุ์ตัวอื่นๆก็อาจเป็นเหมือนกันก็ได้

“ก็ไม่...แต่ถ้าจูบกับเซโครก็เริ่มมีแล้วล่ะ”

“ไดโนเสาร์ลามก!”ผมพูดขึ้นแล้วยกสองมือขึ้นปิดหน้าตัวเองพร้อมกับพลิกตัวไปอีกทาง

ตอนนี้เรียกได้ว่าทั้งเขินทั้งอาย...ยูทาร์ไม่ได้มีอารมณ์ตามธรรมชาติแต่มีอารมณ์เพราะจูบผม

ว่าง่ายๆก็มีอารมณ์กับผมนั่นแหละ

“เซโครหันหน้าหนีผมทำไมล่ะ?”เสียงทุ้มขยับเข้ามาใกล้แล้วกอดผมจากทางด้านหลัง

“ก็พูดเรื่องแบบนั้นได้หน้าตาเฉยได้ยังไงล่ะ?”ผมสวนกลับไป

“ผมแค่พูดความจริง”

“แล้ว...กับคนอื่นไม่มีอารมณ์เลยเหรอ...อย่างพวกผู้หญิง?”ผมลองถามดู...ไม่แน่ยูทาร์อาจจะสนใจผู้หญิงมากกว่าผู้ชายอย่างผมก็ได้และถ้าเป็นแบบนั้นผมคงต้องหาทางอะไรสักอย่างกันไว้

“ผู้หญิง?...ไม่เลย...กลิ่นน้ำหอมก็ฉุดขนาดอยู่ไกลๆผมยังแสบจมูกเลย”ยูทาร์บอกด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“แล้วผมล่ะ?”

“เซโครเหรอ?...ผมชอบกลิ่นเซโครอยู่แล้วเพราะงั้นอย่าใส่น้ำหอมนะ”ยูทาร์ตอบพรางซุกจมูกลงที่ต้นคอผมแล้วสูดดมกลิ่นเบาๆ

“ได้...ผมจะไม่ใส่ถ้ายูทาร์ยังอยู่ข้างๆผมแบบนี้”คำพูดนี้เป็นการย้ำว่าอีกฝ่ายมีความสำคัญกับผมมากแค่ไหน...อะไรที่ทำให้ยูทาร์รู้สึกดีผมก็พร้อมที่จะทำเหมือนที่ยูทาร์ทำหลายอย่างเพื่อผม

“งั้นเซโครคงไม่ได้ใส่ไปตลอดชีวิตแล้วล่ะ”

“ทำไมคิดงั้น?”ผมถามกลับแล้วหันไปสบดวงตาสีเหลืองอำพันของคนด้านหลัง

“เพราะผมจะอยู่กับเซโครไปตลอดชีวิต”คำตอบนั่นทำให้ผมยิ้มออกแล้วพลิกตัวกลับไปหายูทาร์

“เชื่อได้เหรอ?”

“ไม่จำเป็นต้องเชื่อ...”ผมขมวดคิ้วทำทันที่ได้ยินแบบนั้น

“หื้อ?”

“เพราะผมจะให้เซโครเห็นเอง...ไม่ว่าจะเป็นวันนี้...วันพรุ่งนี้หรือวันถัดไป...ผมจะทำให้เซโครเห็นว่าผมจะอยู่ข้างๆตลอดไป”ยูทาร์พูดต่อพร้อมกับคลียิ้มออกมาให้ผม

“...จะรอดูละกัน”ผมตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นจูบเบาๆที่ปลายจมูกของยูทาร์

ความรักระหว่างเรามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้...

มนุษย์และไดโนเสาร์ สายพันธุ์ที่ไม่มีวันจะอยู่ในยุคเดียวกันแต่เพราะเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำทำให้ยูทาร์ได้เกิดขึ้นจนมาพบกับผม...ถ้าในตอนนั้นผมเลือกที่จะยอมแพ้ก็คงไม่มีพวกเราในตอนนี้

ชีวิตในแต่ละวันที่มียูทาร์เหมือนได้รับความสุขที่ไม่อาจหาอะไรมาทัดเทียมได้...

มันทั้งสนุกและมีความสุขจนเผลอคิดว่าถ้าสามารถเดินต่อไปพร้อมกับยูทาร์ได้ก็คงจะเยี่ยมไปเลย

คำสัญญาที่ไม่จำเป็นต้องให้คำมั่นเพราะยูทาร์จะแสดงให้ผมเห็นในแต่ละวันเองว่าเขาจะอยู่เคียงข้างผมเสมอไม่ว่าจะไปที่ใดหรือทำภารกิจไหนๆ

อาจมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดแต่มีเพียงแค่คำเดียวสั้นๆที่อยากบอกให้ยูทาร์ได้รู้

ไม่ว่าตอนนี้...

หรือตลอดไปก็ตาม...

“ผมรักยูทาร์”

“ผมก็รักเซโคร”

.......................................จบบริบูรณ์..............................................

สวัสดีค่า

ในที่สุดเรื่องนี้ก็ดำเนินมาจนถึงตอนจบแล้ว

ช่างยาวนานจริงสำหรับเรื่องนี้...เป็นเรื่องที่ได้รับการคอมเม้นท์มากที่สุด(ดีใจมากค่ะ)

คาดว่าเรื่องใหม่ที่แต่งหลังจากเรื่องนี้คงจะมีสำนวนที่ดีขึ้นกว่าเรื่องก่อนๆที่แต่ง

ตอนนี้ก็มีที่พึ่งเปิดเรื่องใหม่แต่เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่แต่งจบไปนานมากแล้วซึ่งกำลังปรับสำนวนอยู่ค่ะ

สำหรับเรื่องนี้ยังมีตอนส่งท้ายอีกเล็กน้อยนะคะ...จะเอามาลงในวันพรุ่งนี้ไม่ก็วันอังคาร

ช่วงนี้เราค่อนข้างยุ่งกับการบ้านเลยยังไม่ได้แก้คำผิดที่หลายๆคนคอมเม้นท์มาต้องขอโทษด้วยค่ะ(น้อมรับความผิด)...ถ้ายังไงขอให้ผ่านช่วงสอบไปก่อนแล้วจะแก้อย่างจริงจังตั้งแต่ตอนแรกเลยค่ะ

เรื่องการใช้ ค่ะ คะ เราไปหาความรู้อ่านมาแล้วนะคะ...บอกตรงๆเลยค่ะว่าตอนแรกไม่ได้คิดมากกับคำที่ใช้แต่พอได้ไปหาอ่านก็รู้เลยว่าใช้ยังไง จะพยายามไม่ให้ใช้ผิดนะคะ

ต้องขอบคุณมากๆที่แนะนำ(ครั้งนี้ไม่น่าจะใช้ผิดเนอะ)

มีหลายคนที่คาใจว่าจะมีการสลับไหมคงจะได้เห็นคำตอบแล้วนะคะว่า...สลับไม่ได้ค่ะ555+

เมื่อมีครั้งแรกก็คงต้องยอมตลอดไปล่ะนะเซโครรร

มีหลายคนที่อาจไม่รู้ เรื่องนี้ได้ตีพิมพ์กับทางสพน.Onederwhyนะคะ

ตอนนี้กำลังเปิดจองอยู่

สำหรับรายละเอียดจะมาบอกในตอนส่งท้ายนะคะ

มีคนที่จองถามมาว่าเนื้อหาแค่นี้มีตั้ง2เล่มเลยเหรอ?

เราขอตอบเลยนะคะ...ตอนแรกเราก็คิดว่าจะเป็นเล่มเดียวเหมือนกันค่ะทางสนพ.เลยให้นักวาดวาดปกเดียวแต่พอส่งต้นฉบับไปให้กลายเป็นว่าจำนวนหน้าเกินจำนวนที่กำหนดของ1เล่มไปค่อนข้างมากจึงจำเป็นต้องแยกเป็น2เล่มค่ะ

ในส่วนที่จะมีภาคต่อไหม?

ขอคิดอีกนิดแล้วจะบอกค่ะ

ส่วนเลือกลูกของทั้งคู่นั้น...จะมาในตอนพิเศษที่จะมาลงประมาณเดือนหน้าค่ะ

รู้สึกมีความสุขจริงๆที่ได้แต่งเรื่องนี้ขึ้น...ยูทาร์เป็นพระเอกในอุดมคติเราเลยค่ะ(ชอบแนวหล่อๆและขี้อ้อน)

สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณนักอ่านทุกๆคนที่ทำให้เรามีกำลังใจในการแต่งนิยายเรื่องนี้จนจบเรื่องนะคะ...บอกตรงๆเลยว่าเราไม่ใช่พวกที่แต่งนิยายแล้วจบ...เรื่องอื่นๆที่แต่งมานั้นไม่จบสักเรื่อง พึ่งมีช่วงปีนี้ที่แต่งอย่างจริงจังแล้วจบหลายเรื่องอาจเป็นเพราะด้วยอายุที่เริ่มมีความรับผิดชอบและกำลังใจจากนักอ่านทุกคนทำให้มีวันนี้ค่ะ

ขอบคุณจริงๆค่ะ^^

ไว้เจอกันใหม่ในตอนส่งท้ายสั้นๆนะคะ

nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪

ออฟไลน์ neverland

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 653
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
จบแล้วววว~ เรามีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณคุณ nicedog มากๆนะคะ

ออฟไลน์ whistle

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 766
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-4
ไม่น้าาาาาาาา จบแล้ววววววอ่ะ :mew2: :mew6:

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
จบแล้วววววว เราตามมาตลอดชอบเซโครมากในความพยายาม ชอบยูทาร์ด้วยยย เราจิรอตอนพิเศษนะ จะซื้อหนังสือด้วย 5555

ออฟไลน์ kiolkiol

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก ชอบนิยายเรื่องนี้มากค่ะ

ออฟไลน์ tiew93

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
จบแล้วววว
ขอบคุณคนเขียนมากๆสำหรับนิยายดีๆ

รักเซโคร รักยูทาร์ รักคนเขียนนน
 :mew1:

ออฟไลน์ DarkAki

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
งื้ออออ จบแล้วอ่ะ

ยังน้วยน้องยูทาร์ไม่เต็มที่เลย >//////<

น้องยูทาร์หื่นหนักมากลูก หึหึหึ แต่ป้าชอบนะ

รอบทส่งท้ายค่าาาาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
ไม่คิดว่าจะจบแล้วนะเนี่ยยย  :o12:

คงจะคิดถึง ยูทาร์กับเซโคร  :mew1: :mew1:  :m15:

รอตอนพิเศษน้าาา  :mew3:

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
จุดพลุ!!!!!! น่ารักทั้งคู่เลย
แต่เดี๋ยวๆ เห็นแว๊บๆ มีลูกของทั้งคู่ด้วย
อร๊ายยยย รออ่านน้าาาาาาา

ออฟไลน์ QXanth139

  • ♡동해 #Always13
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
รอบทส่งท้าย รอตอนพิเศษ :mew1:

เราต้องคิดถึงยูทาร์กับเซโครมากแน่ๆ :กอด1:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ลูกกกก


โหยหวน


 :monkeysad:


ขอตอนพิเศษรัวๆเลยค่ะพลีสสสสส

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5

ออฟไลน์ miniStrom

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 จบแล้วอ่าาาา
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ เราชอบอ่านแนวแฟนตาซีอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องนี้เราก็ยิ่งชอบ
รอเรื่องต่อไป ให้เดาน่าจะเป็นผู้ดูแลคนใหม่จากประเทศไทย กับไดโนเสาร์ตัวใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม 5555555

ออฟไลน์ hamony

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 32
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
จบแล้วหรือ ไม่อยากให้จบเลยอะ ชอบมากมากเลย

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2

ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
สุดท้ายงานหนักก็โยนให้เซโครอยู่ดี
รอดูลูกๆวิ่งเล่น

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
เราชอบเรื่องนี้นะ แหวกแนวดี ยูทาห์กับเซโครก็น่ารัก
ยินดีด้วยกับพัฒนาการด้านการเขียนค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
ว้า ไม่อยากให้จบเลยอะ ขอบคุณน๊าาาาา สนุกมากเลย

ออฟไลน์ Paparazzi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1052
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-11

ออฟไลน์ rayaiji

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
    • ray's deviantart
ยินดีด้วยค่ะที่ตอนนี้เราอ่านคร่าวๆแล้วไม่มีคำผิดเลย อิอิ  ตอนนี้อาจจะเป็นเม้นสุดท้ายของเรื่องนี้ของเราแล้วนะคะ  ส่วนตอนพิเศษก็จะไม่ขออ่านในเว็บนะคะ  จะรออ่านในหนังสือทีเดียวเลยรอลุ้นค่ะ  ตอนนี้ก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอหนังสืออย่างเดียวเลยค่ะ !  ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้เราอ่านกันนะคะ ^^

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
ใช่ๆ ยูทาร์นี่ละคือผู้ชายในอุดมคติเราเหมือนกัน ดูซื่อๆแต่หื่น เอ้ยย น่ารัก ดีค่ะ55555 คนอะไรน่าหยอกน่าหยิก ขี้หึงด้วย ความจริงเราชอบพระเอกทุกเรื่องที่คุณ nicedog เขียนนะคะ ตรงจริตเรามากกก น้อยเรื่องที่เราจะชอบพระเอกขนาดนี้55555(พอดีชอบอวยนายเอกเป็นพิเศษอิอิ เหมือนน้องเซโครนี่แหละ ชอบสุดๆ)

ขอบคุณมากๆค่ะที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้ให้เราได้อ่านกัน^^ จะติดตามตอนหน้าและเรื่องหน้านะคะ

ออฟไลน์ fammi50

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
ชอบมากเลยค่ะ เซโครกับยูทาร์น่ารักม้ากมาก ใจละลายเลย

ป.ล.จะรอสอยหนังสือนะคะ

ออฟไลน์ 14th-friedegg

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
โอ้ยยยย ยูทาน่ารักมากกกกกกกกกก

อ่านไปอ่านมา นึกถึงหนังเรื่อว Jurassic เลยละ

ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
สนุกค่ะ
ขำยูทาร์หน่อยๆ หื่นตลอดๆ
ขอคู่อืนด้วยได้มั้ย แบบว่าแมนๆรุกกันครัช แบบนั้น

ออฟไลน์ DKTime

  • ขอบเขตความรู้สึกยิ่งใหญ่ ความเสียใจอาจแฝงไว้ในความเฉยชา....
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-2
    • https://twitter.com/UKnowJJTime_DK
ตอนจบ ยังน่ารัก หวานซ๊าาาาาาา

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
น่ารักเชียวค่ะเซโคร มีการหันมาฟ้องยูทาร์เสียด้วยว่าถูกคนในที่ประชุมโยนงานให้ตัวเองทำเพิ่ม :m20:

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
ต้องคิดถึงพ่อไดโนเสาร์ ยูทาร์ แน่ๆ เล้ยยย

รออ่านตอนพิเศษจ้าาา

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด