เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องรักวุ่นวายฯพี่เขารักกันพี่แอร์VSพี่ดิ๊บ ผมหวังว่าวันที่แอร์กลับมันจะดีขึ้น  (อ่าน 79547 ครั้ง)

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
ไม่อยากให้โดมพัวพันมากไปกว่านี้ ถึงไงปูก็เป็นแฟนเดียวอยู่

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
  ผมเดินขึ้นไปหาพ่อผม พ่อเรียกผมคุย ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่ตอนนี้ในหัวผมมีแต่น้องปู วันนี้ได้จับมือน้องปูด้วย นิ่มมากเลย ยิ้มก็หวานพิมพ์ใจหมอโดมจริงๆ  ผมเดินขึ้นไปห้องทำงานพ่อผม

“ก๊อกๆ”ผมเคาะประตูก่อนและแง้มประตูเข้าไป ทันที พ่อผมนั่งยุ่งอยู่กับเอกสาร ของโรงพยาบาลก็พ่อผมเป็น ผอ.โรงพยาบาล

“เข้ามาซิโดม”พ่อผมพูดผมเดินเข้าไปในห้องและนั่งลงตรงหน้าพ่อผม

“ไปกินข้าวที่ไหนมาละ”พ่อถามผมทันที

“ไปกินก๋วยเตี๋ยวปูมาพ่อ”ผมตอบพ่อผมยิ้มด้วยมีความสุข
 
“ฮะ มรึงแพ้ปูไม่ใช่เหรอ โดม”พ่อเงยหน้าถามผมทันที

“พ่อ! นี้เหมือนพี่ดรีมอีกแล้วย้ำจังว่าผมแพ้ปู  ผมไปกินกับน้องปูมาพ่อ”ผมพูดกับผมทำเสียงงอนนิดหนี่ง

“อ้อ!  เออ ก็บอกซิว่าไปกินกับน้องปู กรูก็นึกว่าทะลึงไปกินปู ละงานงอกเลย เพราะว่าพรุ่งนี้บ่ายถ้ามรึงป่วยใครจะเข้าเครสครับ คุณหมอโดม “พ่อพูดเหล่มองผม เป็นห่วงเครสผ่าตัดพรุ่งนี้ กระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทผมใช้ นวัตกรรมใหม่ และมีอาจารย์หมอที่เป็นเพื่อนพ่อผมมาเข้าเครสด้วย

“พาลูกเขาไปกินข้าว และนี้ไปดูอาการ แม่ของปูมา วันนี้อาการเป็นไงบ้างละโดม ”พ่อผมถามเกี่ยวกับอาการน้าเทียมใจแม่ของปูแต่ผมกับนึกถึงแต่หน้าปู

“เออ น่ารักมากเลยพ่อ ใจดี ยิ้มก็หวาน นางฟ้าชัดๆเลยพ่อ แต่เสียดายที่เขาเป็นผู้ชาย คงต้องเรียกนายฟ้านะพ่อ ว่าไหม  “ผมตอบพ่อผม ผมนึกถึงตอนที่ปูดูแลวินตอนกินข้าวน่ารักอะ

“หึ!”พ่อผมเงยหน้ามองผมอีกครั้งพร้อมวางปากกา  ทำเอาผมสะดุ้งตื่นเลย

“นี้ ตกลงนี้มรึงไปดูแม่หรือดูลูก หมอโดม ”พ่อผมถามผมทันที

“ดูแม่ด้วย และดูลูกด้วย พ่อ”ผมตอบพ่อผม

“กรูถามอาการแม่ดันบอก อาการลูก”พ่อผมพูดขึ้น

 “แม้พ่อ! แม่ของปูเขา ความดันผิดปกติเป็นบางช่วง มีโปรแตสเซียมที่ผิดปกติมาก แต่ทานได้ปกติ และวันนี้ยังไปทำกายภาพนะพ่อ”ผมพูดพ่อมองผม

“กรูนี้วานผิดคนซะละมัง “พ่อผมบ่นผมเลย 

 “โดม มีเอกสารจากโรงพยาบาลที่ต่างประเทศ เขาสนใจที่จะให้โดมไปศึกษาและศึกษานวัตกรรมการผ่าตัดเปลี่ยนเขารูปแบบใหม่ และเขาสนใจผลงานผ่าตัดเปลี่ยนเข่าคนไข้ของเรา “พ่อผมพูด ผมมองพ่อ ยังไม่อยากไปอะ ตอนนี้ยิ่งไม่อยากไป

“โดม โดมต้องไปต่อยอดเพื่อมาพัฒนาการแพทย์ที่นี้ “พ่อผมทำน้ำเสียงซีเรียส

“แล้วโดมต้องไปเมื่อไหร่ละพ่อ”ผมถามพ่อด้วยน้ำเสียงไม่อยากไปแล้วอะ

“ก็น่าจะเดือนหน้า “พ่อพูดกับผม ทำไมเร็วจังอะ

“ของอะไรที่เป็นของเรา สักวันมันก็จะกลับมาหาเรา เพราะถ้าเขาเกิดมาคู่กับเราแล้ว ต่อให้อุสรรค์มากแค่มันก็จะกลับมาเป็นของเราโดม”พ่อผมพูดใช่พ่อนะเจอมาหนักหนากว่าจะได้รัก อาภีมปภพ

“แต่ถ้าไม่ใช่ก็แค่กินแห้ว”พ่อผมพูด พ่ออะตบหลังลูกชัดๆ

“พ่อ นี้ปลอบหรือซ้ำลูกเนี๊ยะ”ผมถามพ่อ พ่อผมยิ้มๆ

“ก๊อกๆ “เสียงเคาะประตูห้อง เจ้าหน้าที่ห้องผ่าตัด

“พ่อมีเครสเหรอ”ผมถามพ่อผม เห็นพ่อลุกขั้นและสวมเสื้อกาวน์แพทย์ทันที เตรียมจะออกเ

“อืมม มีเครสด่วน คนไข้ท้องนอกมดลูก  “พ่อผมบอกผม ผมก็พยักหน้า

“วันนี้จะไปนอนบ้านหรือนอนที่โรงพยาบาบละ”พ่อผมถามผม

“นอนบ้านพ่อ”ผมพูดพ่อพยักหน้าและพ่อก็ลุกขึ้นผมลุกตามพ่อ ผมเดินออกมา ผมกลับไปขึ้นวอด ศัลยกรรมกระดูกต่อ เดี่ยวถ้าลงเวรจะไปหาแม่ปูอีกรอบ ก่อนกลับ

ปู
  ผมชื่อปู ผมเป็นลูกแม่เทียมใจ แม่ผมป่วยเป็นมะเร็ง และแม่ผมเคยเป็นแม่นมพี่ๆของดิว แม่บอกว่าแม่เลี้ยงพี่โดมกับ พี่โอม แต่ผมยังไม่เคยเจอพี่โอมเลย ผมเป็นลุกคนเดียว พ่อผมเสียตอนผมอายุได้สองขวบกว่าๆ แม่ผมเลี้ยงดูผมคนเดียว แม่ผมทำงานทุกอย่าง จนกระทั้งปีที่แล้วแม่ตรวจผมมะเร็งระยะที่สาม แม่ป่วยแต่แม่ก็ปล่อยไม่ยอมไปรักษาเพราะอยากเก็บเงินให้ผมได้เรียน ผมโชคดีที่ได้เจอดิว พ่อเขารับแม่ผมมารักษา แม่ผมได้รับคีโม และการดูแลอย่างดีราวกับคนไข้ชำระเงินทั่วไป

“ปู ไม่กลับอีกเหรอ”แม่ถามผม แม่ตื่นมาด้วยอาการเพลีย ผมเริ่มแปลกใจ ที่แม่บอกว่าแม่ดีขึ้นแต่ผมดูแม่ยังทรงๆ อยู่นะหรือแม่โกหกผมก็ไม่รู้ซิ

“แม่ดูเพลียๆมากเลยนะ”ผมพูดกับแม่

“แม่ก็เป็นแบบนี้แหละ แต่แม่ดีขึ้นมากเลยนะ คุณภาณุเดชเขาบอกแม่นะปู”แม่พูดผมกุมมือแม่ผมไว้

“แม่ปูจะอยู่กับแม่คืนนี้พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”ผมพูด

“แม่ปูขอไปโทรหาเดี่ยวก่อนนะ “ผมพูดและลุกขึ้น ผมเดินผ่านหน้าเคาเตอร์ เขาก็มองผม แปลกๆและคุยกันผมเดินออกมาผมตรงไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ

“ฮัลโล เดี่ยว”ผมกดสายหาเดี่ยว

“ว่าไงปู จะให้ไปรับเลยใช่ไหม”เดี่ยว

“เดี่ยวปูจะอยู่กับแม่คืนนี้ พรุ่งนี้ น้าการเขาจะขับรถเข้ามารับนะ และปูจะตรงไปโรงเรียนเลยนะเดี่ยว”ผมพูดเดี่ยวเงียบไปสัพพักหนึ่ง

“งั้นก็ได้ปู แต่ถ้าไม่มีใครไปรับโทรหาเดี่ยวนะครับ”เดี่ยว ผมยิ้ม เดี่ยวก็น่ารักมากแต่ผมรู้ว่าใจเขามีใครบางคน และที่เขารับผมมาดูแลเพราะว่าเขาสงสารผม ผมก็ชอบเดี่ยว แต่มันเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่กั้นผมไว้ แถมพี่โดมมาทำดีกับผมอีก ผมควรทำอย่างไรดี

“แค่นี้ก่อนนะเดี่ยว ถ้าไม่มีใครมารับจริงปูจะโทรหาเดี่ยว “ผมพูดและกดวางสาย ผมเดินกลับมาหาแม่ผม ผมก็เจอใครอยู่ในห้องแม่ผม เขาสวมเครื่องแบบทหาร

“สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ พี่เขาหันมามองผม และรับไหว้ ผมยังมองพี่เขาอยู่ว่าเขาคือใคร

“ปู นี้คือคุณโอม คนที่แม่ดูแลคู่กับคุณหมอโดม”แม่พูดผมก็นึกออกแล้วที่แม่เล่า ผมยกมือไหว้พี่เขาอีกครั้ง

“สวัสดีครับ พี่โอม”

“สวัสดีครับ คนนี้ลูกคุณน้าเหรอครับ”พี่เขาถามพี่เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มนี้ดูละหม้ายคล้ายแอ้นะ

“ค่ะ ชื่อปู เขาเรียนชั้นเดียวกับคุณดิว คุณแอ้”แม่ผมพูด

“อ้อ แอ้ น้องชายผม”พี่โอมพูดขึ้น

“ทำไมมีเพื่อนน่ารักมันไม่บอกพี่เลยวะ”พี่เขาแอบบ่นอะไรอยู่ ผมก็มอง

“อ้อ เพื่อนไอ้น้องแอ้ พี่ พี่นี้พี่ชาย สุดที่รักเลย รักมากน้องคนนี้ เออ วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอครับ น้องปู”พี่เขาถามผม สายตานี้ ระยิบระยับมาเลยนะ

“รู้ไหมพี่นี้ชอบกินปูมาก”ผมก็ยิ้ม นี้แหละคือเหตุผลที่ผม ไม่ชอบชื่อผมเลย ปู แต่มันก็ขำดีนะ ผมเหล่มองพี่โอม

“พี่ล้อเล่นนะ  “พี่โอมพูดยิ้ม  “แต่ก็น่ากินนะ”พี่โอมแอบพูดแต่ผมเหล่มอง มียิ้มๆ ให้ผม ยิ้มเจ้าเหล่ได้อีกนะพี่คนนี้

“วันนี้ผมหยุดนะครับ ผมมาดูแลแม่  “ผมพูด

“นี้พี่เอากระเช้ามาเยี่ยมนะ ไอ้โดมมันโทรบอกพี่พี่เลยรีบมา  “พี่โอมพูดผมพยักหน้า

“ขอบคุณนะครับ พี่ไม่น่าลำบากเลย”ผมพูด

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ลำบากเลย ว่าแต่ เบอร์โทรมีไหม อะไรแบบนี้ “พี่โอมพูดผมก็มอง

“ผมไม่มีโทรศัพท์ครับ”ผมพูด พี่เขาสะบัดหน้ามามอง

“นี้มุกไม่ให้หรือว่า ไม่มีจริงๆ แปลกนะ “พี่โอมพูด ผมก็ยิ้มๆ ใครจะกล้าซื้อแม่ป่วยขนาดนี้ 

“ผมไม่มีจริงๆ ครับ แต่มันไม่สำคัญกับผมหรอก แม่ผมสำคัญกว่า”ผมพูดพี่เขาพยักหน้า

“เหรอครับ แต่ถ้ามีไว้ก็ดีนะ พี่ซื้อให้เอาไหม เอาไว้คุยกับพี่สองคน ”พี่โอมพูดผมก็มองยิ้มๆ พี่ชายแอ้นี้ใช่ย่อยนะเนี๊ยะ คงจะเจ้าชู้ตัวพ่อทีเดียว

“ไม่ดีกว่าครับ ผมแทบจะไม่จำเป็นต้องใช่เลยนะครับ ขอบคุณนะครับพี่โอม”ผมพูด

“คุณน้าพักผ่อนเยอะๆ นะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน พอดีว่าต้องขับรถไปรับพ่อนะครับ”พี่โอมพูด

“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะที่มาเยี่ยม “แม่ผมพูด

“กริ้งๆ”เสียงโทรศัพท์พี่เขาดัง

“พ่อโทรตาม เฮอะๆ”พี่โอมพูดดูท่าจะไม่ใช่พ่อธรรมดาแล้วแหละ

“กริ้ง”อีกแล้วผมก็เหล่มอง

“พ่อขยันโทรตามเนอะ ไปก่อนนะครับ”พี่โอม

“ฮัลโล พี่กำลังไป ไม่ลืมจร๊า พี่กำลังบึ่งเลย นี้กำลังเหยียบ 160 แล้วจร๊า บร้าๆ   “พี่โอมรับสายและออกไปทันที ผมก็มองแอบยิ้มไม่ใช่พ่อธรรมดาแล้ว พ่อทูนหัวแล้วแหละ ผมนั่งปลอกผลไม้ให้แม่ผมทาน

“ปู ตกลงแล้วเรากับเดี่ยว ชอบกันใช่ไหมลูก”แม่ถามผม

“แม่ “ผมวางมีดลง

“แม่ไม่ว่าอะไรเราหรอก แต่ถ้าเดี่ยวเขารักลูกจริง”แม่พูดกับผม

“ผมกับเดี่ยว “ผมพูดไม่ออก

“คุณโดมนะเขาสูงเกินไปสำหรับเรา”แม่พูดผมพยักหน้า ใช่ผมไม่คู่ควรกับเขา ผมเป็นแค่เด็กธรรมดา แต่พี่โดมเป็นถึงคุณ
หมอ แถมเป็นคุณหมอที่เก่งมากด้วย ผมได้ยินคนที่นี้พูดถึง เป็นหมอกระดูกที่มีความสามารถ เขาผ่าตัดเปลี่ยนเข่ามามากมาย ภายใน สองปีที่มาบรรจุเป็นหมอที่นี้ ผมก็คงไม่อาจเอื่อมไปไกลกับพี่เขาหรอก เพราะผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะอยู่ได้นานแค่ไหน

“ปู อะเงินนี้ไปให้ป้าลีนะลูก”แม่หยิบเงินในกระเป๋าเสื้อออกมา ส่งให้ผม ผมก็มองแม่ว่าเอาเงินมาจากไหน

“แม่”ผมทำท่าจะถามอย่าบอกนะว่าพี่โดม

“คุณท่านเขาให้แม่ คุณท่านเขาอยากช่วยแม่ เพราะแม่เคยเลี้ยงดูลูกเขานะปู เอาเงินนี้ไปให้ป้าลีเขาจะได้เลิกทวงกับเรานะปู และ ให้เขาไปเถอะ เงินก็เงินของเขา ใครก็อยากได้เงินตัวเองคืน”แม่ผมพูดผมจำใจต้องรับมา

“ปูจะไปคืนเขา ปูไม่อยากให้เขาด่าว่าแม่เลย “ผมกอดแม่ผม แม่ก็กอดผมตอบ ทำไมชีวิตผมกับแม่ถึงลำบากขนาดนี้แต่ผมยังโชคดีที่มาเจอดิว แอ้ และเดี่ยว

พี่หมอโดม

   ผมกำลังจะลงเวรวอดคนไข้ ตอนนี้รุ่นพี่ผมมารับเวรต่อจากผมแล้ว ผมกำลังเดินไปที่ลิฟท์ ผมยังคงคิดถึงปู และผมยังคิดถึงที่พ่อผมพูดให้ผมไปต่อยอด การแพทย์ ทำไมถึงมาเรียกตัวตอนนี้นะ

“กริ้ง” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้โอม

“ว่าไงไอ้โอม”ผมรับสาย ไอ้โอมคือลูก อาภีมปภพ น้องชายคนที่สามของพี่อ้น และรุ่นเดียวกับผม  ผมกับไอ้โอม ฝึกหน่วยซิลมาด้วยกัน ก่อนที่ผมจะไปเรียนสาขา ออโธปิติกส์และเบนมาเป็นหมอบ้านเต็มตัวไม่ออกไปสู้รบแล้ว

“กรูไปเยี่ยมน้าเทียมใจมาแล้ววะ”ไอ้โอม

“เออ ดีแล้วกว่าจะมาได้นะมรึง “ผมพูด

“เขามีลูกด้วยเหรอว่ะ น่าร๊ากวะ “ไอ้โอมผมตาโตเลย

“ห้ามยุ่งกับน้องเขานะมรึง”ผมพูดขึ้นทันที

“เห้ย! มีกันด้วย หวงเหรอครับหมอโดม”ไอ้โอม

“น้องเขายังเรียนอยู่ เด็กคนไหนที่มรึงยุ่งนะ เสียการเรียนหมด และน้องเขาเรียบร้อยมาก จะเรียกว่าเฉยก็ได้นะ”ผมพูดกันไว้ก่อน

“ไอ้นี้ กันไว้เองก็บอกมา  “ไอ้โอมพูดกับผม

“และนี้น้องเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้ด้วย น้องเขาตั้งใจเรียนมาก หมอด้าบอกมา เพราะว่าน้องเขาสนิทกับหมอด้า”ผมพูดและหลอกมันด้วยว่าน้องปูสนิทกับหมอด้ามาก มันแอบชอบน้องหมอด้าผม ผมดูออก

“อะไรนะสนิทกับหมอด้า มรึงพาน้องเขาไปสนิทกับหมอด้าทำไม สาด!”ไอ้โอม

“เออ แค่นี้นะมรึงกรูยุ่ง กรูแค่โทรมาบอกว่าไปเยี่ยมเขามาแล้ว ว่าจะหาเวลาไปเยี่ยมอีก ”ไอ้โอมพูด

“เหรอ แต่น้องปูนะเขาอยู่ไกล อยู่ที่เดียวกับไอ้ดิวอะ นานๆจะมาหาแม่เขา “ผมพูด

“งั้นกรูรอน้องเขามาแล้วกรูค่อยไปเยี่ยมแล้วกัน “ไอ้โอม

“ไอ้เวร มรึงนี้ “ผมด่ามัน

“แค่นี้แหละ กรูยุ่ง”ไอ้โอม

“ก็วางดิ สาด”ผมพูด และมันก็กดวางสายไปยุ่งปั้ม ปั้ม นะซิไอ้นี้ ไอ้นี้เด็กมันเยอะ มันหล่อเหมือนพี่อ้นนี้หน่า แต่ผมรู้ว่ามัน ชอบน้องหมอด้าผม  และผมก็รู้นิสัยมันเลยกันมันจากหมอด้ากัน ผมเดินมาถึงหน้าแผนก ผู้ป่วยหลังได้รับคีโม ผมก็เจอ ใครสักคนที่นอนขดอยู่ที่เก้าอี้ ปู ผมรีบตรงไปหาปูทันที ไหนบอกว่าเดี่ยวจะมารับไง ผมเหลือบมองเวลา นี้มันสองทุ่มกว่าแล้วนิ

“ปู”ผมสะกิดปู ปูลืมตา และสะดุ้งตื่นขึ้น

“ทำไมมานอนแบบนี้ ไม่กลับ....”ผมถาม

“ปูเห็นแม่เพลียๆ เลยอยากอยู่กับแม่”ปูพูด

“แต่นี้เขาไม่ให้เฝ้านี้ปู”ผมพูด

“ปูนอนตรงนี้ได้พี่โดม นะพี่โดมปูรู้สึกห่วงแม่”ปูพูด ผมก็มองมีเจ้าหน้าที่วุ่นวายในห้องทำงาน เจ้าหน้าที่เวรดึก

“ไม่”ผมพูดปูมองผมและก้มหน้าลง

“ไม่ให้นอนที่นี้ไปนอนห้องพักแพทย์พวกพี่ด้านบนนะครับ”ผมพูด ปูเงยหน้ามองผม

“ตึกข้างๆกันนี้เอง “ผมพูด ปูคงเกรงใจ

“ไม่เอานะ อย่าทำหน้าแบบนี้ และพี่ไม่ให้เรานอนตรงนี้นะ ยุงก็เยอะ “ผมพูดปูยิ้ม

“ไปครับ “ผมพูดและจับแขนปูลุกขึ้น ผมเดินไปติดต่อพยาบาล

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม “พยาบาลเวรดึกทักทายผม

“เออ คนไข้ที่ชื่อเทียมใจ เป็นอย่างไรบ้างหลังจากได้รับ กายภาพบำบัด มีอาการเพลียมากไหมครับ”ผมถาม พยาบาล และพยาบาลก็เปิดสมุดส่งเวร

“ค่ะ รู้สึกเพลีย มีหายใจหอบเหนื่อย”พยาบาลพูด ปูนะยืนอยู่ข้างๆผม พยาบาบก็มองปู

“เออ ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้งดกายภาพ และเพิ่ม  Bco inject  แอดในน้ำเกลือให้ผมด้วย ตอนเช้าผมจะลงมาดูอีกที”ผมพูดและ หันมาจับมือปูเดินไปเพื่อพาไปทีห้องพักแพทย์ผม

“พี่ดรีม วันนี้ผมไม่กลับนะ พี่ฝากมิ้นนอนกับพี่ด้วย”ผมโทรหาพี่ดรีม

“อะไรนะไอ้โดม คืนนี้กรูก็ควบสองอะดี มีน แอนด์ มิ้น จำเริญละกรู”พี่ดรีมบ่น

“ด้าละพี่โดม”ผมถามพี่โดม

“ด้ามันไป กรุงเทพ รู้อย่างนี้ให้มันกระเตงลูกสาวมันไปด้วยก็ดี น้องมีนเนี๊ยะ นี้งอนกันอีกแล้ว กรูไม่ไหวจะเคลียร์ “พี่ดรีม

“เอานะ คืนเดียวพี่ดรีม แค่นี้นะ  “ผมพูดและกดวางสายทันที  วันนี้ผมพาปูขึ้นไปนนอห้องพักแพทย์ พวกผม ไว้สแปรเวลาลุงเวรดึกมากหรือมีเครสติดผันต้องทำการติดตามต่อเนื่อง แต่ห้องพักพวกผมหรูยังกับคอรโดว เพื่อความสะดวกสะบาย

“อาบน้ำก่อนไหมครับ”ผมถามปู ปูหันมามองหน้าผม

“เออ ปู”ปูพูดคงหมายถึงไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน

“ไม่เป็นปัญหา เอาของพี่ใส่ก่อนแล้วกันนะ พราจะพยายามดูตัวเล็กที่สุด และ ผ้าเช็ดตัวในตู้ แม่บ้านเขาไปซักทำความสะอาดทุกวัน “ผมพูดกับปูและเดินตรงไปเลือกกางเกง  ขายาวก็คงไม่ดี น่าจะยาวเกิน ผมสูงตั้ง 180  ปูน่าตะ160  ได้ เสื้อพยายามดูตัวที่ผมใส่แล้วฟิตมาก เออ ตัวนี้แล้วกัน เสื้อที่ผมใส่ตอนไปฝึกซีล เสื้อยืดใส่พอดีตัวเรียกว่าฟิตเลยดีกว่า เน่นกล้ามและซีกแพคมาก ผมเป็นคนกล้ามใหญ่ได้มาตอนฝึกนี้แหละ และซีกแพคด้วย  ผมเดินออกมาจากห้องนอน เห็นปูนั่งอยู่ คงรอชุด และผมก็ส่งให้ปู ปูเดินเข้าห้องน้ำไปทันที  ผมนั่งรอ ดูทีวี ดูข่าวไปเรื่อยๆ จนปูออกมาจากห้องน้ำ

“พี่โดม”ปูเรียกผม ผมหันไปมอง ขนาดฟิตของผม ยังดูโคร๊ง คือตัวใหญ่สำหรับปู

“ฮาๆ นี้พี่เลือกมานี้เล็กมากของพี่แล้วนะปู”ผมพูดและขำ ผมลุกขึ้นไป และม้วนแขนให้เล็กน้อย

“นี้เล็กแล้วเหรอพี่โดม ยังโคร่งสำหรับปูอยู่เลย”ปูพูดและขำผม

“ถึงยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดี”ผมพูดและเอานิ้มจิ่มที่ปลายจมูกหนุ่มน้อย

“เดี๋ยวพี่อาบน้ำบ้างดีกว่า ปูจะทานอะไรไหม ดูจากเมนูพี่โทรสั่งให้ ครัวที่นี้ปิด สี่ทุ่ม”ผมพูดและเดินเข้าไปห้องน้ำทันที เพื่ออาบน้ำ วันนี้ผมได้ใกล้ชิดเขา ผมทำถูกไหม นี้เป็นเพราะผมไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ใช่ไหมทั้งที่รู้ว่าเขาคือของใคร

“ปู”ผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นปูนั่งอยู่และดูทีวี

“พี่โดมสั่งแล้วกันปู ไม่ค่อยหิ้ว”ปูพูด

“ไม่เอานะ หิว พี่เชื่อว่าหิว วันนี้ทานบะหมีไป ไม่อยู่ท้องนานขนาดถึงมือเย็นหรอกและ ผอมแย่แล้ว พี่เลือกให้ทานอะไรดี “ผมพูดและนั่งลง โซฟาเดียวกันกับปู ผมนั่งข้างๆ ปู  ปูหันมามองผม และก้มหน้าดูเมนูต่อ

“สั่งกับข้าวมาทานกันเนอะ พี่เอาคะน้าหมูกรอบ  ต้มจีดเต้าหู และ “ผมพูดให้ปูฟัง

“ไข่เจียว”ปูพูด

“เอาจริงดิ ”ผมถามปูและขำปู

“ก็ปูไม่รู้จะทานอะไรนี้ครับพี่โดม ปูก็นึกได้แค่ไข่เจียว “ปูพูดและยังขำตัวเขาเองอีกนะ

“มิหน้าผอมเชียว โอเค ไข่เจียวกหมูสับ ดีไหม พี่กินหมูได้ ยกเว้น “ผมพูด

“ปู”ปูพูดทันที

“แซวพี่เดี๋ยวโดนทำโทษ เดี๋ยวพี่จะกินปูนี้แทน ”ผมพูด และผมก็กดโทรสั่งอาหาร ทันที ปูเปิดดูละคร และหลังจากที่ผมโทรสั่งอาหาร

“เสื้อตัวนี้ พี่ได้มาจากไหนเหรอครับพี่โดม”ปูถามผม และก้มมองเสื้อที่ผมให้ปูใส่เป็นเสื้อตอนผมไปฝึกหน่วยรบพิเศษซีล

“พี่ได้มาตอนไปฝึก ซีล “ผมพูด ปูทำตาโต

“โห่! พี่ไปฝึกซีลมาด้วยเหรอครับ ใครก็บอกว่ามันโหดมากเลยนะพี่โดม”ปูพูด

“ใช่โหดมาก ที่โหดทำเอาเพื่อนพี่เกือบตาย ก็ตอนต้องแก้เชือกที่มัดเท้าเราใต้น้ำนี้แหละ แต่พี่ทำได้ เพื่อนพี่เกือบตายดีที่ ผู้คุมเขาลงไปช่วยทัน”ผมพูด ปูทำหน้าตกใจ

“แต่มันเท่มากเลยนะ”ปูพูด

“ปูชอบเหรอครับ  พี่ให้”ผมพูด

“จริงซิพี่โดม แต่เพื่อว่าพี่โดมจะเก็บไว้”ปูพูด

“พี่ให้ปูเก็บไว้ “ผมพูดปูยิ้มให้ผม 

“ได้ปูจะเก็บมันไว้อย่างดี ขอบคุณนะครับพี่โดม”ปูพูดและก้มมองเสื้อที่เขาใส่ ผมมองปู ไม่รู้ไม่ว่าก่อนหรือหลังอาบน้ำ ดูน่ารักมาก คือดูใสๆ บางคน เจอกัน พ่อเข้าห้องน้ำออกมาบางทีจำแทบไม่ได้ ผู้ชายบางคนลงเครื่องสำอางหนักกว่าสตรีซะอีก จะพอกอะไรหนักหนา นี้ไงแบบนี้ที่โดมอยากได้

“พี่โดม”ปูเรียกผม เพราะผมจ้องเขาอยู่

“ปูน่ารัก น่ารักแบบใสๆ “ผมพูดกับปู

“หึ”ปูทำท่าแปลกใจ

“คือ พี่ยอมรับนะว่าพี่ก็ผู้ชาย แน่นอนก็ต้องมีบ้างที่จะมีหนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่มาเจอะแจะ และก็คงรู้นะว่ามันจะจบที่อะไร แต่แค่คบกัน ชั่วครั้งชั่วคราว แต่ละคนนะ พอกมา พอเข้าห้องน้ำ อาบน้ำออกมา จำแทบไม่ได้ว่าตอนพามานั้นคนเดียวกันไหม”ผมพูดและก็ขำ

“ก็ปูไม่มีเงินไปซื้อของพวกนั้นนิ “ปูพูดและยิ้ม

“หมับ”ผมเอานิ้วผมจับที่ปลายคางปูหันมาหา ผมมองใบหน้าชัดเจนมากขึ้น แน่นอนหมอโดมต้องอดใจไว้ไม่ได้ ผมก้มลงประทับรอยจูปที่ริมฝีปากนั้น และปูก็ไม่ขัดผม ผมสังเกตุมือที่กำอยู่ ผมเลยจับมือปูขึ้นมาแตะไว้ที่แผ่นอกผมแทน ปูเริ่มทำตามผม ผมค่อยๆดันปูลงที่โซฟา ผมทั้งกอด ทั้งจูปทั้งไซ้  เนื้อตัวนี้หอม ครีมอาบน้ำ

“ก๊อกๆ”มีเสียงเคาะห้อง ผมลืมไปเลยว่าสั่งข้าวไว้ ผมหยุดชะงักมองคนเบื้องล่างที่หอบเหนือย แก้มนี้แดงระเรื่อ น่ารักมาก

“คนส่งข้าวนะ”ผมพูดและลุกจากตัวปู ผมเดินออกมารับอาหารที่สั่งและนำไปแกะเพื่อนจะได้ทานกัน ปูลุกมานั่งตรงข้ามผม ผมจัดโตะอาหารเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณครับ”ผมพูดเพราะปู ตักกับข้าวใส่จานให้ผม ผมก็ตักผัดคะน้าให้ปู 

“นี้แสดงว่าชอบไข่นะเนี๊ยะ”ผมแซวปู

“แม้พี่โดม ก็ แม่ต้องไปทำงานและปูก็ทำได้แค่ไข่ อย่างอื่นก็ทำได้ แต่แม้ไม่ค่อยได้ซื้ออะไรไว้มากและปูก็เลยชอบกินไข่  “ปูพูดกับผม มีเขินด้วย

“แม่ของปูบอกพี่ว่าปู ช่วยป้าทำอาหาร ไม่ใช่เหรอ”ผมถามปู

“ใช่ครับ ปูได้เข้ามาช่วยก็เริ่มทำได้บ้างแล้ว “ปูพูดกับผม

“ทำให้พี่ทานบ้าง”ผมพูดกับปู

“ได้เลย ไว้ปูทำให้”ปูพูด

“ปูชอบทำอาหารใต้ เพราะป้าแดงเขาเป็นคนใต้ และป้าเขาเป็นเชฟที่โรงแรมคุณ ภาษญ์ และคุณภาษญ์เขาให้ป้าแดงออกมาเปิดร้านอาหารในโรงเรียน ป้าแดงก็มีรับงานจัดเลี้ยงตามโรงแรมและรีสอร์จ ผมเลยพอจะมีรายได้ที่ไปช่วยป้าเขา”ปูพูดผมมองด้วยความภาคภูมิใจ

“กินเยอะๆ ผอมไปนะเรานะ หึ “ผมคอยตักกับข้าวให้ปู

“พอแล้วพี่โดม เต็มจานปูแล้วเนี๊ยะ พี่โดมตักกับข้าวให้ปูจนปูมองไม่เห็นข้าวแล้วเนี๊ยะ”ปูพูดและขำผม

“อ้าวจริงดิ ฮาๆ “ผมมองเออจริง

“ก็พี่อยากให้ปูกินเยอะนิครับ  “ผมพูดกับปู

“พี่โดมกินบ้างเถอะ มีแต่ข้าวแล้วไม่มีกับข้าวเลยนี้ ไข่ปูตักให้ “ปูพูดและตักไข่ชิ้นใหญ่มาให้ผม

“ปูดูตัวพี่ซิ พี่กินมาเยอะแล้ว ถ้าเทียบกับปู พี่นี้ปึกเลยนะ”ผมพูด

“แต่พี่ไม่อ้วนสักหน่อย หุ่นดีจะตาย มีกล้ามด้วย พี่โดมเล่นกล้ามเหรอครับ”ปูถามผม

“ครับ พี่เล่น ตอนไปฝึกซิล”ผมพูด

“ปู ไม่มีโทรศัพท์เหรอครับ”ผมถามปูเพราะไม่เห็นปูพกโทรศัพท์เลย

“เออ ไม่มีหรอกครับ และผมไม่คิดจะซื้อเพราะว่าผมจะไม่เอาเงินที่มีน้อยนิดไปซื้อของพวกนั้นเด็ดขาด ทั้งที่แม่ยังป่วยอยู่ “ปูพูดกับผม

“และนี้เห็นแม่บอกว่า คุณท่านให้เงินมา หกพันบาท แม่เลยให้ปูไปใช้หนี้ ป้าลี ที่แม่ยืมมา ปูรู้สึกเป็นหนีบุญคุณท่านมากไปแล้วนะครับพี่โดม “ปูพูด

“ไม่หรอกปู เงินพ่อพี่นะเยอะจะตาย ถ้าพ่อพี่ให้ก็เอาไปใช้เขาซะปูจะได้ไม่ต้องไม่สบายใจเรื่องนี้”ผมพูด ผมดีใจที่ปูรับ เพราะนั้นเงินผม

“ตอนแรกปูก็คิดว่าเงินพี่โดม ปูจะไม่รับเด็ดขาด พี่โดมน่ะ ต้องนั่งตรวจคนไข้ทั้งวัน ไหนจะขึ้นมาดูคนไข้บนหวอดอีก พี่โดมนะเหนื่อยควรที่จะเอาเงินไปซื้อของที่พี่โดมอยากซื้อดีกว่า แต่แม่บอกมาว่าเงินคุณท่าน ปูเลย ปฏิเสธไม่ได้”ปูพูดขึ้น

“แค๊กๆ”ผมสำลักเลย ดีนะที่บอกคุณน่าว่าอย่าบอกว่าเงินผมเด็ดขาด

“พี่โดมเป็นอะไรอะครับ”ปูเอามือมาลูปหลังผม

“สงสัย แกงจืดติดคอพี่นะครับ”ผมพูดก็สดน้ำแก้งจืดอยู่

“มีแบบนี้ด้วย พี่โดมตลกดีนะ และ นี้น้ำครับ “ปูพูด สำลักเลยผม ผมรับน้ำมาดื่ม และหันไปยิ้มๆกับปู  ผมนั่งทานอาหารกันคุยกันนั้นคุยนี้ปูนี้น่ารักมาก ปูคุยถึงสมัยเด็กๆ ปูช่วยแม่เขาทุกอย่าง ที่ให้ได้เงินมา แม่รับจ้างคอกกิ๊บ ที่เราใช้ตากผ้าแถมได้ค่าตอบแทนกระสอบละแค่ 1 บาทเอง ผมไม่อยากคิดจะได้กี่กระสอบว่ะถ้าผมทำแบบนั้น และรับงานพวก ทำพวกมาลัยที่เป็นริบบิ้นสีแดง สีชมพูอะไรประมาณนี้ ปูเคยไปรับจ้างเข็นผักที่ตลาด เรียกว่าทุกอย่างที่ได้เงิน ผมนี้สงสารปูจับใจผมเลย ผมทานอาหารกันจนเรียบร้อย ผมก็ลุกจะไปล้างภาชนะ

“พี่โดม ให้ปูทำเลย พี่โดมจ่ายค่าข้าวแล้ว และงานนี้ของปู “ปูพูด และแทรกตัวมาที่อ่างล้างมือ ผมยอมรับว่าไม่เคยล้าง ปกติแม่บ้านมาล้างทำความสะอาดทุกวัน

“โอเค แล้วให้พี่ทำอะไรดีละครับ”ผมถามปู

“คิดก่อน นั่ง”ปูพูดและชี้ไปที่เก้าอี้

“นั่ง!  งานยากนะเนี๊ยะ”ผมพูดแซวปู

“นั่งเลยครับ ปูล้างเอง “ปูพูดผมก็นั่งมองปูที่ล้างทำด้วยความชำนาญ ถ้าเป็นผู้หญิงนี้ผมเชื่อเลย ดูสะอาดเรียบร้อยเอามากๆ

“เสร็จแล้ว พี่โดมจะเข้านอนเลยไหม พี่โดมต้องลงตรวจตอนเช้า หรือเปล่า”ปูถามผม

“เออ พี่มีขึ้นไปดูคนไข้หวอดและมี เครสผ่าตัดกับอาจารญ์แพทย์ ตอนบ่ายนะ ปูละ”ผมพูดและถามปู

“ปูว่าจะกลับหลังจากไปดูแม่”ปูพูด

“พี่ว่างนะ พี่มีผ่าตัดตอนบ่ายสอง พี่ไปส่งไหม เดี่ยวจะได้ไม่ต้องขับรถมา “ผมพูดกับปู

“เออ”ปู

“นะพี่ไปส่ง พี่ว่าจะไปหาน้องชายซะหน่อยมีเรื่องต้องคุยกัน”ผมพูด

“งั้นก็ได้ครับ “ปูพูด

“งั้นก็เข้าห้องนอน เออ พี่มีกุลแจแค่ห้องพี่ห้องเดียวอีกห้องนะของพี่ดิมเขา “ผมพูดที่จริงมีแต่ไม่ได้เอามาและผมโกหก ผมไม่รู้จะผิดไหมที่จะนอนห้องเดียวกับปู

“ไม่เป็นไรครับ “ปูพูดผมพากันเดินเข้ามาในห้อง

 “ ปู อุปกรณ์ในห้องน้ำ แปรงสีฟันในตู้นะมีอันใหม่นะ “ผมพูดในขณะที่ผมจัดเตียง เออ ผมควรจะนอนบนเตียงเดียวกับปูใหม่คิด คิด คือผมอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้

“ครับพี่โดม”ปู ผมยังคงคิดอยู่ เอาไงดี ใจอยากนอนใกล้ๆ ปู ผมพ่นลมหายใจออกมา

“พี่โดม”ปูมาสะกิดเรียกผม

“เป็นอะไรหรือเปล่า”ปูถามผม

“คือเออ พี่กำลังคิดว่า ปูจะว่าพี่หรือเปล่า ถ้าเรานอนเตียงเดียวกัน”ผมถามปู

“ไม่เป็นไรมั้ง ผมผู้ชายนะ”ปูพูด ผมยกมือเกาหัว เป็นผู้ชายน่ารักไง ผมคิด ในใจ

“โอเค งั้นพี่ไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ปู นอนได้เลยเลือกเอาเลยจะนอนฝั่งไหน”ผมพูดและเข้าห้องน้ำไป แปรงฟัน ตรวจดู หนวดเพิ่งโกรนไปเมื่อวันก่อน ยังโอเค สำรวจกลิ่นปากไม่มี  มันตื่นเต้นจริงๆ ผมเดินออกมาเห็นปูนอนอยู่บนเตียง เหมือนจะหลับแล้ว หลับง่ายดีจัง ผมก็จัดการปิดไฟ และเปิดไฟหัวเตียงไว้เพื่อว่าปูจะลุกไปห้องน้ำ

“ปู”ผมเรียกแต่ปูเงียบคงหลับแล้ว

“ฟ๊อด”ผมก้มลงหอมแก้มนั้น และนอนลงข้างๆ กัน ผมดึงผ้าห่มมาให้ปู

“พี่โดม “ปูหันมามองผม

“หนาวหรือเปล่า พี่จะได้ปิดแอร์”ผมพูด

“ไม่ละครับ ปิดแล้วเดียวพี่โดมจะร้อน ปูห่มผ้าก็พอ”ปูพูด

“อืมม”ผมพยักหน้าและล้มตัวลงนอน พยายามหลับ โดม หลับโดม ผมหลับตาแต่จิตใจวุ่นวายมาก และสักพักผมก็ลืมตาขึ้นอีกที ผมหันไปมองปูยังหลับอยู่ ผมก็หลับตาลง พยายามหลับโดม ต้องหลับ ซิ  แค่คนน่ารักนอนใกล้ๆแค่นี้เอง ผมลืมตาอีกทีหนึ่ง

“อุ้ยย”ปูลืมตาอยู่ หันมามองผม ปพลิกตัวมามองผม

“พี่โดมนอนไม่หลับเหรอ”ปูถามผม

“นิดหน่อยนะ “ผมพูด ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมาก ผมมองใบหน้าที่ต้องแสงไฟหัวเตียง ปากนิด จมูกหน่อย  ผมว่าผมคงทนไม่ไหว

“หมับ”ผมดึงร่างปูเข้าหาผม ปูมองผม และยิ้ม รอยยิ้มแบบนี้ มองกี่ครั้งก็น่ารักมาก ผมก้มลงจูป ปูก็โต้ตอบผมกลับเช่นกัน ผมกอดจูปปู ฟัดกันไปมา อยู่บนเตียง ผมลุกขึ้นนั่งและถอดเสื้อออกเผยให้เห็น กล้ามอก ปูเอามือมาลูปกล้ามอกผมไปจนถึงซีกแพค ที่ผมดูแลเป็นอย่างดี ผมได้มาตั้งแต่ไปฝึกซิลแล้ว มือผมก็ลูปไล้ไปทั่วเรื่อนร่างปู และผมก็ถลกเสื้อตัวโคร่ง ออกจากร่างปู ผิวนี้เนียนมาก และผมก็จัดการดึงกางเกงตัวหลวมๆออก คงไม่ต้องบอกว่าเราสองคนจะทำอะไรกัน ผมก็ถอดของผมออกบ้าง ผมไม่ได้สวม กางเกงในนอน

“อู้ย”ปูร้องออกมามันใหญ่นะ พี่รู้

“พี่จะพยายามไม่ทำให้ปูเจ็บนะ คนดี “ผมพูดและก้มลงไซ้จูปปู และมันก็ดำเนินการไปตามธรรมชาติของมัน ผมรู้แค่ว่าเตียงนี้โยกเยกเลยส่งสัยต้องให้พ่อไปซื้อเตียงใหม่ ที่แข็งแรงกว่านี้ ฮาๆ หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจ ผมดึงปูมานอนกอด มาหนุนไหล่ผมทั้งคืน ผมหอมปู จับมือปูมาลูปไล้ นิ่มจังเลย ผมนอนคุยกัน คุยกันทุกเรื่อง ยิ่งคุยยิ่งทำให้ผมอยากดูแลเขามาก ผมรักปูเข้าแล้วจริง ผมคิดนะว่า ผมจะขอไอ้เดี่ยวดีไหม 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-06-2015 21:32:22 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :angry2: สองคนนี้ไม่ไหว ปูใจเร็วไปมั๊ย พี่โดมก็ไม่รู้จักห้ามใจ ถึงไงก็ยังมีเดียวอยู่นะ

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
พี่โดม VS ปู 
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาผมจำได้ว่าปูมานอนกับผมและผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ผมมีอะไรกับปูเมื่อคืน ความสุขเมื่อคืนยังตราตรึงอยู่เลย ปูน่ารักมาเลย ผมค่อยๆกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่มีปู อย่าบอกนะว่าทิ้งกันไปหาแม่แต่เช้าแล้ว ผมลุกขึ้น หาเสื้อคุมมาคุ้มผมนอนเปลือยอยู่บนเตียง ผมออกมาจากห้องนอน ก็เจอปู กำลังจัดโต๊ะอาหาร

“ปูทำอะไรนะ หึ”ผมถามปู

“เสร็จพอดีเลยพี่โดม ปูว่าจะไปเรียก”ปูพูด

“เออ อาหารเช้า!!!”ปูพูดและกางแขนแบบยินดีต้อนรับ น่ารักจริง ทำให้ผมยิ้มออกมาได้ ผมเดินตรงไปดูใกล้ๆ

“หอมจัง”ผมสูดความหอมของอาหารเข้าปอด

“ปูต้มข้าวต้ม ปูเห็นมีพวกเห็ดหอมสด มีไก่อยู่ในตู้เย็น มีผักนิดหน่อยปูเลยต้มข้าวต้มเห็ดหอมให้พี่โดมทานตอนเช้า”ปูพูดผมก็มอง

“พี่หิวแล้วเนี๊ยะ พี่ทานเลยได้ไหม “ผมถามปู

“ได้ซิครับทำไมจะไม่ได้ปูทำให้พี่โดมนิ”ผมพูดและปูก็หันไปจัดล้างภาชนะ

“ปู พี่ไม่ชอบนั่งกินคนเดียวอะ”ผมพูดปูหันมามองผม และผมส่งสายตาไปที่เก้าอี้ตรงข้ามผม ว่ามันว่างนะ
“แม้พี่โดมนี้ “ปูพูดและยิ้มปูล้างมือและเดินมานั่งตรงข้ามกับผม

“ดีขึ้นไหมครับ”ปูถามผม

“มาก!”ผมเน่นเสียง

“ทำไมปูไม่ทานละ”ผมถามปู

“ปูยังไม่หิว พี่ทานดีกว่าพี่ต้องลงไปตรวจคนไข้ และเดี๋ยวปูจะไปซื้อน้ำเต้าหูด้านหน้าโรงพยาบาลไปทานกับแม่  “ปูพูดผมก็พยักหน้า

“อืมม อร่อยมาก ฝีมือเรานี้ไม่ธรรมดานะเนี๊ยะ”ผมชิมและก็ชมปู มันอร่อยจริงๆ

“ป้าแดงสอนปูนะครับ “ปูพูด ผมนั้งทานข้าวต้มไปมองปู ไปด้วย เหมือนกินข้าวต้มปูเลยไม่ใช่ไก่ 555 ผมทานสักพักก็ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัว ผมดูแล้วปูเขาแต่งตัวแล้ว คงลุกมาอาบน้ำแต่เช้าแล้วแหละ น่าเสียดายเลยไม่ได้ชวนมาขัดหลังให้เลย สักพักผมก็ออกมา ปูเก็บที่นอนผมเรียบร้อยแล้ว คนอะไรนะน่ารักจริง ผมออกมาแต่งตัว สวมเสื้อกางเกงแสล็ป ตัวโปรด เสื้อเชิ้ตพอดีตัวพร้อมกับออกมาหาปู

“ปู”ผมเรียกปู ผมส่งเน็คไทให้ปู

“ให้ปูผูกให้เหรอ ปูกลัวผูกแล้วขี้เหร่ อะพี่โดม”ปูพูด

“นะผูกเถอะ พี่เชื่อปูทำได้”ผมพูดและจับมือปูให้ผูกเน็คไทให้ผมทันทีให้ที

“ใช่พี่เขาสอนปู ปูเคยไปช่วยเขาตอนเขายกกองไปถ่ายพรีเวดดิ่ง แต่ปูไม่รู้จะทำได้หรือเปล่านะพี่โดม งั้นลองดู”ปูพูดและหันมาจัดการผูกให้ผม ผมก็มองปูผูก

“พี่โดมอย่าจ้องปูซิ ปูผูกไม่ถูก “ปูพูด ผมอมยิ้มเลย แก้มป้องๆ น่ารักน่าหอม ผมหันไปมองทางอื่นแทน

“เสร็จหรือยังเดี๋ยวคอพี่เคล็ด”ผมพูดแซวปู

“เสร็จแล้วครับพี่โดม “เสียงปูผมรีบหันกลับมาทันที
 
“ฟ๊อด”หันมาได้ก็ให้รางวัลเลยหอมฟ๊อดใหญ่เลย ปูเอามือลูปแก้มตัวเอง มองผมแบบเขินๆ

“รางวัล ผูกได้สวยดีนะเนี๊ยะ แล้วพรุ่งนี้ละใครจะผูกให้พี่นะ “ ผมพูดเหล่มองอีกคน

“ปกติใครผูกให้ละ พี่โดม”ปูถามผม

“เออผูกเองบ้าง ถ้าออกงานก็หมอด้า หมอด้าผูกเน็กไทสวยนะ “ผมบอกปู

“ปูก็ผูกสวย ไม่แพ้หมอด้า”ผมพูดและปูเดินก็ไปหยิบเสื้อคลุมแพทย์มาสวมให้ผม ผมมองปู ทำไมผมไม่เจอเขาก่อนไอ้เดี่ยว ผมจัดแต่งให้ผมเรียบร้อย

“เสร็จแล้วครับ คุณหมอสุดหล่อ”ปูพูด

“ขอบคุณครับ นี้ปูจะลงไปหาแม่ก่อนใช่ไหม “ผมถามปู ปูหันมาพยักหน้ากับผม

“พี่ขึ้นไปดูคนไข้หวอดและลงไปดูแม่ปู พี่ค่อยไปส่งเรานะ “ผมพูดผมเดินเข้าไปหาปู ผมเอามือแตะใบหน้าเรียวได้รูปนั้นอย่างเบามือปูที่มองผม

“ครับพี่โดม “ปูพูด ผมมองจากสายตาปู ผมว่าปูคงรู้สึกหวันไหวกับผมบ้างแล้ว ผมมองริมฝีปากนั้น จากจูป ปูก็มองผม

“เออ ลงไปข้างล่างเลยไหมครับ “ปูทำให้ผมสะดุ้ง

“ครับ ไปครับ เออ ปู “ผมบอก และผมเรียกปู ปูหันมามองผม

“พี่ให้นะ ไว้ใช้ พี่รู้ว่าเราต้องมาหาแม่อีก ไว้เป็นค่าเดิน หรือซื้อของมาให้แม่ทาน”ผมควักแบงค์สีเทา สามใบให้ปู ปูมองผมและทำท่าว่าจะไม่เอาด้วย

“ปูอย่าคิดแบบนั้น อย่าคิดเป็นอื่น พี่ให้พี่ไม่อยากให้ปูไปช่วยงานป้า พี่อยากให้ปูเอาเวลามาดูแลแม่นะปู “ผมพูดและกำมือปูให้รับเงินไว้

“ขอบคุณนะครับพี่โดม “ปูพูดและยิ้มให้ผม ผมเอามือลูปหัว

“ไปครับไปดูแม่ดีกว่า เดี๋ยวไม่ได้ไปดูแม่ เพราะพี่อาจจะดูปูแทน”ผมพูด กับปู ทำแก้มป่อง
“พี่โดมเนี๊ยะ หื่น! “ปูผมพูดแม้ชมหมอโดมอีกต่างหาก และผมสองคนก็เดินลงมาชั้นล่างผมกำลังจะแยกทางกับปู

“ปู พี่จะไปหาหลังจากราวน์วอร์ดเสร็จ”ผมหันไปบอกปู ปูก็พยักหน้ายิ้มให้ผม

“พี่ไปนะ”ผมบอกปู ปูก็พยักหน้าอีกครั้งและหันหลังเดินออกแต่หมอโดมยังมองปูอยู่จน

“โคล้ม”ผมเตะอะไรสักอย่างอุปกรณ์ทำความสะอาดแม่บ้าน บริษัทด้านนอกที่พ่อผมจ้างมาทำความสะอาด ปูหันกลับมามองผมทันที

“พี่โอเคปู พี่โอเค พี่ไปนะ”ผมบอกและเดินต่อตายังมองปู

“พี่โดมระวัง”เสียงปูให้ระวังแต่ระวังอะไรละ ผมหันไป

“โป้ก! Oh! shit ”ดังพอสมควร เวรแล้ว ผมชนกับป้ายโฆษณาแถมป้ายนี้เป็นรูปเด็ก  โฆษณาเกี่ยวกับสุขภาพฟันเด็ก แถมนี้มันมาริโอ้หลานผม พ่อผมเอาหลานมาพรีเซนเตอร์ 

“พี่โอเค สงสัยป้ายเยอะไป เดี๋ยวเอาออกบ้าง พี่ไปจริงๆนะ”ผมพูดปูปิดปากขำผม และผมก็เดินออกไปผ่านคนไข้ ตอนนี้แปดโมงตรงแล้ว คนไข้เริ่มเยอะแล้ว ผมเดินตรงไปหาพี่ดรีม พี่ดรีมขึ้นเวรแต่เช้าแน่นอน ผมตั้งใจจะซื้อมือถือให้ปู และพี่ดรีมมีเพื่อนเปิดร้านขายมือถือจะสั่งและให้มาส่งให้ด้วย ก่อนที่ผมจะไปส่งปู

“พี่ดรีม”ผมเปิดประตูเข้ามาพี่ดรีมกำลังเคลียร์โต๊ะรอคนไข้เข้ามาตรวจ

“คนไข้คนแรกกรูมาแล้ว ป่วยมาเลยเหรอครับ น้องโดมและคุณมรึงมาตรวจผิดทีแล้ว ที่รับแต่เด็กเล็กๆ ”พี่ดรีมพูดให้ผม ขำแต่เช้าเลย

“พี่ดรีม “ผมและเดินเข้ามานั่ง

“พี่ดรีม ขอเบอร์เพื่อนพี่ที่ขายมือถือหน่อยดิ”ผมพูด พี่ดรีมมองหน้าผม

“ทำไมอะ มือถือมรึงพังเหรอ ส่งสัยน้องปูเอามาปาหัวมรึงซิท่า “พี่ดรีม

“น้องเขาไม่ทำผมแน่นอน แต่ผมอยากซื้อมือถือสักเครื่องเอาแบบราคาไม่แพง เพราะถ้าแพงน้องเขาไม่เอาแน่”ผมบอกพี่ดรีม พี่ดรีมสะบัดหน้ามามอง

“น้องคนไหนวะที่ไม่เอาของแพง มรึงบอกกรูดิ อย่างนี้รักตายเลย มีแต่คนอยากได้ไอโฟร รุ่นล่าสัด”พี่ดรีมพูด ผมยอมรับว่าใครก็อยากมีเงินไปซื้อมือถือแพงๆใช่ แต่กับปูผมเชื่อว่าไม่ใช่แน่นอน

“น้องปู ผมจะซื้อให้ปู”ผมบอกพี่ดรีม

“เหรอ งั้นกรูแนะนำ ซัมซุงฮีโร่เลย ทนทาน แช็งแรง  เพื่อเวลามรึงจะปลุกปล้ำน้องเขา เขาได้เอาไว้เป็นอาวุธ”พี่ดรีมพูดแสดงว่ายังไม่รู้ว่า ไม่ต้องแล้วมั้ง

“ตลก ไม่เอา เชย!”ผมพูด พี่ดรีมมองผม

“อ้าว ถ้าดีทำไมพี่ไม่ใช่ละซื้อทำไม ไอโฟน”ผมบอกพี่ดรีม

“นี้ ตกลงมรึงนี้เอาเขาจนได้นะ ไอ้โดม”พี่ดรีมพูด ผมรู้ว่ามันผิด

“พี่ดรีม ผมบอกกับแม่เขาผมจะดูแลเขา”ผมบอกพี่ดรีม

“ในฐานะอะไร มรึงกิ๊กเขา”พีดรีม

“พี่ดรีมเอานะ ฐานะอะไรก็เอา เอาเบอร์มาและเดี๋ยวผมขึ้นวอร์ดไปราวด์วอร์ดเช้าก่อน และจะไปดูน้าเทียม พร้อมกับไปส่งปู ผมจะเข้ามาบ่ายโมง เพราะเข้าเครสผ่าตัด บ่ายสอง พี่หาอะไรกินกันเองนะ บอกแล้วนะ”ผมพูดกับพี่ดรีม

“พอติดเด็กแล้วลืมพี่ลืมน้องเลยนะมรึง อะนี้เบอร์มัน ไอ้ตุ๋น”พี่ดรีมเอาเบอร์เพื่อนที่เปิดร้านขายและซ้อมมือถือมาให้ เขามาให้ผม

“ที่จริงพี่ก็ติดเด็กนะ”ผมแซวพี่ดรีม พี่ดรีมเขาเป็นหมอเด็กนี้ครับ

“ช่าย กรูติดเด็ก ไม่ใช่ซิ เด็กติดกรู เด็กมากด้วย และเด็กเยอะกว่ามรึงอีก แถมเด็กนี้ยังมาหากรุเองอีกนะ ดีกว่ามรึงด้วยโดม นั้นออกไปดูดิ มาตั้งแต่แรกเกิดเลยมรึง จะเลือกสักคนไหมละ เพื่อน้องปูเขาไม่เอามรึง ฮาๆ”พี่ดรีมพูดผมชะเง้อมองที่กระจก มารอกันเยอะเลย วันนี้พี่ดรีมรับ ค่าDF เพียบ (DF คือค่าตรวจแพทย์ )
“ไปได้แล้วกรูจะเรียกคนไข้ และน้องกรูดี้ดี มีพีไม่เคยซื้อให้พี่ มีเด็กซื้อให้เด็กนะมือถืออะ”พี่ดรีมแอบบ่น ผมเดินออกมา จากห้องและโทรหาเพื่อนพี่ดรีม

“สวัสดีครับพี่ตุ๋น ผมโดมน้องพี่ดรีม”ผมโทรหาเพื่อนพี่ดรีม

“ดีวะโดม ว่าไง จะเอาไอโฟนรุนล่าสัดเหรอ”ดูพี่เขาถาม รู้ว่าโทรมาทำไม ก็พี่เขาขายมือถือนี้ครับ คงไม่ถามว่าผมจะสั่งอาหารอะไรดีแน่นอนน ฮาๆ

“ไม่เอาพี่ ผมไม่ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิตพี่”ผมบอกพี่ตุ๋น เพื่อนพี่ดรีม

“กวนได้อีกวะ มีคนไข้บอกมรึงบ้างไหม กรูหมายถึงรุ่นล่าสุด”พี่ตุ๋นพูดกับผม

“ผมจะเอาซัมซุงรุ่นไหนก็ได้ ราคาซัก 8000 บาทพี่ “ผมบอกพี่ตุ๋น

“งั้นรุ่นนี้เลย ซัมซุงแกรนด์ หน้าจอใหญ่ และลูกเล่นโอเค เอาเมื่อไหร่ โดม”พี่เขาถามผม

“วันนี้พี่ พี่มาส่งให้ผมหน่อย ตอนนี้เลยก็ได้พี่ ”ผมบอกพี่ตุ๋น

“ได้อยู่แล้วลูกค่าชั้นเริศ พี่แถมเครสกับสกรีนหน้าจอให้นะ งั้นเดี๋ยว พี่ไปส่งให้เลย  “พี่ตุ๋นบอกผม

“ได้ครับ พี่ส่งราคากับเลขบัญชีมาเลยผมโอนให้เลย แค่นี้นะพี่ “ผมพูดและเดินขึ้นหวอดไปจะไป ตรวจคนไข้ เดินอย่างมีความสุข มีความสุขจริงที่นึกถึงรอยยิ้มนั้นเขาน่ารักมาก


https://www.youtube.com/v/AjSb6DbH1Xw สิ่งที่มันกำลังจะเกิด
 
    ปู
      ผมเดินลงมากับพี่โดมผมแยกทางกับพี่โดมแล้วผมกำลังเดินไปหาแม่ ระหว่างที่ผมกำลังเดิน ผมรู้สึกว่าผมกำลังเดินยิ้ม เอามือลูปแก้มผมเบาๆ มันรู้สึกแตกต่างตากเดี่ยวมาก มันมีความสุขแปลก ๆ ผมยังเห็นใบหน้าและสายตาพี่โดมที่มองผม ผมไม่เคยได้รับแบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครดูแลผมแบบนี้มาก่อน เดี่ยวก็ทำให้นะแต่มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน นี้มันคือความรักใช่ไหม  ผมเดินมาไปทางเชื่อม ผมเห็นมีรถเข็นขายน้ำเต้าหู้ผมเดินไปเพื่อที่จะซื้อไปให้แม่

“เอาน้ำต้ำหู ใส่น้ำตาลนิดเดียวพอนะครับ”ผมสั่งคนขาย

“นี้ซื้อน้ำเต้าหู้ก่อนแก “ผมได้ยินเสียงผู้ช่วยพยาบาลผมจำได้เขาทำงานที่หวอดที่แม่นอน

“นี้แก เวรดึกนะเขาเม้ากันว่าคุณหมอโดมลงมาและพาไอ้เด็กที่แม่นอนให้คีโมขึ้นห้องไปด้วยนะแก”ผมได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าชาเลยที่เดียวไม่กล้าหันไปให้เขาเห็นหน้าผมเลย

“จริงดิ นี้ให้แม่มารักษาฟรี ได้ยาก็ดีและแพง เขาทำแบบนี้เหรอ นี้ลูกเขาเป็นตุ๊ดเหรอ”ผมได้ยินผมพยายามระงับความรู้สึกผม
 
“แน่ละคุณหมอโดมนะ เป็นถึงหมอ และเป็นหมอที่เก่งอนาคตก้าวไกล แถมก้าวกระโดดอีกมาเป็นหมอได้ปีหรือสองปี คนไข้ติดตึม และยิ่งเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลอีก ตกถังข้าวสารอยู่แล้วแก ใครจะไม่เอา”

“แต่เป็นถึงหมอมาเอาเด็กกะโปโลนี้ทำไมก็ไม่รู้ เนอะ”และพี่เขาส่งน้ำเต้าหู้ให้ผมและผมก็หวักแบงค์จ่ายพร้อมรีบเดินออกจากตรงนี้ทันที น้ำตาผมกำลังจะไหล ผมรีบวิ่งไปเข้าห้อง

“ฮึกๆ”ผมตรงไปที่ห้องน้ำ ผมร้องไห้ออกมา นี้ผมทำให้โดมโดนพวกเขาว่าเหรอ เพราะผม ฮือๆ “ผมได้แต่ยืนร้องไห้หน้ากระจก

“อุ้ยย “คนทำความสะอาดเข้ามาทำความสะอาดผมล้างหน้าล้างตาและเดินออกมา ผมเห็นตู้โทรศัพท์ ผมเดินไปเพื่อกดเบอร์หาเดี่ยว

“ฮัลโลว่าไงปู “เดี่ยว ผมพยายามที่จะไม่ส่งเสียงสะอื้นให้เดี่ยวได้ยิน

“เดี่ยวมารับปูได้ไหม ปูจะกลับ”ผมถามเดี่ยว

“ได้ซิ รับตอนนี้เลยไหม “เดี่ยวถามผม

“อืมม ได้ไหม”ผมพูด ผมกลั้นน้ำเสียงเริ่มไม่อยู่แล้ว

“ปูเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำเสียงไม่ดีเลย ใครทำอะไรปู บอกเดี่ยว”เดี่ยวถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ผมรู้สึกผิดมากเมื่อคืนที่ผมยอมมีอะไรกับพี่โดม

“เดี่ยว ปูขอโทษ”ผมบอกเดี่ยว

“ปู เออ เดี่ยวขับรถไปรับเดี่ยวนี้ รอแป๊ปหนึ่ง”เดี่ยวพูด ผมทำให้เดี่ยวเป็นห่วงผมอีกแล้ว ผมนี้แย่จัง

“อย่าขับเร็วนะ เราเป็นห่วง”ผมพูดและกดวางสาย ผมถือน้ำเต้าหู้ ขึ้นไปเยี่ยมแม่ผมไม่กล้าแม้จะมองพยาบาลหน้าเค้าเตอร์ผมรู้ว่าเขามองผมและซุบซิบกันใหญ่เลย ผมเดินมาหาแม่เราต้องไม่แสดงอาการอะไรให้แม่รับรู้ผมคิดในใจ

“แม่”ผมเรียกแม่ ที่เพิ่งทานอาหารเสร็จ ดูแม่ทานได้ไม่เยอะเท่าไหร่
“แม่ปูซื้อน้ำเต้าหู้มาให้ แม่ทานน้ำเต้าหู้นะ “ผมพูดและเดินไปแกะใส่แก้ว มือผมสั่นไปหมดผมถือน้ำเต้าหู้มาให้แม่

“ปู ยังไม่กลับเหรอแล้วเราไปนอนทีไหน”แม่ถามผม

“เออ ผมนอนหน้าห้องนะแม่ปูอยากดูแม่ก่อน เมื่อวานแม่ดูเพลียมากปูเป็นห่วง”ผมพูดแม่เอามือกุมหัวผมเบาๆ

“เรานี้นะ แล้วนี้กลับยังไง”แม่ถามผม

“เดี่ยวมารับ กำลังขับรถมารับปูแล้วแม่”ผมพูดแม่พยักหน้า

“อย่ารบกวนเดี่ยวมากนะ เกรงใจเดี่ยวเขา”แม่พูดผมพยักหน้า

“ไม่รู้ว่าคุณโดมจะลงมาตรวจกี่โมง “แม่พูดเชิงถามผม

“เดี๋ยวก็คงมานะแม่ ผมคิดว่านะ”ผมพูดกับแม่  ผมนิ่งและผมก็กุมมือแม่ผม บางครั้งผมก็โทษดวงชะตานะที่ทำไมส่งผมมาแค่นี้ ผมไม่มี่อะไรที่คู่ควรกับคนดีดีอย่างพี่หมอโดมเลยสักนิด

“แม่งั้นแม่พักนะ เดี๋ยวสักพักเดี่ยวก็คงจะมารับผมแล้ว เดี่ยวขับรถมาก็ครึ้งชั้วโมง “ผมพูดกับแม่ แม่พยักหน้า ผมจัดการล้างภาชนะให้แม่ และจัดการจัดเตียงให้แม่นั่งได้สบายขึ้น ผมเดินออกจากห้อง ผมเดินลงมาด้านล่าง ผมไม่อยากทำให้เขามองพี่โดมแย่ไปกว่านี้ พี่โดมปูขอโทษ ผมเดินลงมาถึงชั้นล่าง เพื่อหาที่นั่งรอเดี่ยว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2015 16:14:48 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
บวก 1 บวกเป็ดจ้า แต่งได้ดีทำเราเกลียดทั้งปู ทั้งพี่โดมเลย

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
 
บวก 1 บวกเป็ดจ้า แต่งได้ดีทำเราเกลียดทั้งปู ทั้งพี่โดมเลย
:hao7: อย่าเพิ่งเกลียดพี่หมอโดมสุดหล่อเลยนะ  :mew1:

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
พี่โดม
ทันที่ที่ผมราวน์วอร์ดเช้าเสร็จ และเช็คเครสที่จะเข้าห้องผ่าตัดกับอาจารย์อีกที ว่าพร้อมแค่ไหน ญาติๆเขาพามาหาผม เขามาไกลมากเพราะมีคนไปคุยว่าผมผ่าตัดเก่งแต่เครสนี้เรียกว่าหินมากเพราะว่า มันใกล้เส้นประสาทมาก อาจารย์เลยจะมาช่วยผม อาจารย์ส่งข้อความว่าออกเดินทางมาแล้ว

“ผมจะเข้ามาอีกที บ่ายโมงผมมีธุระ ยังไงโทรเข้ามือถือผมได้ตลอดนะครับ”ผมบอกพยาบาลที่ที่วอร์ด และเดินลงมา เดี่ยวขึ้นไปหาแม่ปูก่อนดีกว่า คิดถึงปูด้วย ผมเห็นแต่ใบหน้าและรอยยิ้มเขาตลอด ผมเดินมาถึงทางเชื่อมจะขึ้นไปวอร์ดที่แม่ปูนอนพัก แต่สายตาผมเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ ดูเศร้าสร้อยยังไงก็ไม่รู้ ปูนั้นเอง

“ปู”ผมเดินมาเรียกปู ปูหันมาหาผม ปูตกใจเล็กน้อย สีหน้าปูตอนเช้ากับตอนนี้ต่างกันมาก

“เป็นอะไรปู”ผมจะเดินไปจับแต่ปูถอยออก อ้าว ผมก็งง ซิ

“ปู”ผมเรียกปู

“ทำไมมานั่งตรงนี้ละ”ผมถามปู

“ปูมารอเดี่ยว เดี่ยวกำลังมารับปู”ปูพูดผมก็ตกใจ

“ปูไหนบอกว่าให้พี่ไปส่งไงครับ”ผมถามปู ต้องมีอะไรผิดแน่เลย

“เออ ปูให้เดี่ยวไปส่งดีกว่าพี่โดม”ปูพูด ปูหลบสายตาผม

“ปูมีอะไรบอกพี่ ปู”ผมจับไหล่ปู ผมมองปู เห็นปูแบบนี้ผมปวดใจนะ

“ไม่มีอะไรพี่โดม ปูแค่รู้สึกผิดกับเดี่ยว”ปูพูดแต่ก้มหน้าลง ผมสังเกตุมือที่ประสานกัน สั่นเล็กน้อยแสดงว่ามีอะไรมากกว่านั้น

“ปู พี่ขอโทษเรื่องเมื่อคืนที่ พี่ไม่ห้ามใจตัวเอง”ผมพูดกับปู

“ไม่ ปูเองที่ผิด ที่ปล่อยให้ ....”ปูพูด

“ปูรักพี่ใช่ไหม”ผมถามปู

“ไม่ ไม่ใช่ เออ เดี่ยวมาแล้วปูกลับนพี่โดม “ปูพูดรถไอ้เดี่ยวเหลี้ยวเข้ามาพอดี และมาจอดที่ปูยืนรอปูแกะมือผมออกและหันหลังไปจะขึ้นรถไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันเห็นผม มันยกมือไหว้ผม ผมรับไหว้มันแต่ตายังมองปู ผมยังคาใจอยู่เลย เมื่อเช้าปูไม่ใช่แบบนี้นิ

“พี่โดม ผมขอบคุณทุกเรื่อง “ปูพูดแค่นั้น และรถไอ้เดี่ยวก็แล่นออกไปทันที นี้มันเกิดอะไรขึ้น ผมอึ้งมากเหมือนมีใครเอาอะไรมาตีตัวผมเลย

“แต่พี่รักปู”ผมพูดทั้งที่ไม่มีคนฟัง ปูเขาไปแล้ว

“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมกดรับสายทันที

“ว่าไงพี่”ผมถามพี่คนที่ผมโทรไปสั่งมือถือ

“พี่เอามาให้แล้วนะจะให้พี่ไปให้ที่ไหนละครับคุณหมอโดม สุดหล่อ ของพี่”พี่เขาบอกว่าเอามือถือมาส่งให้ผมแล้วแต่ปูไปแล้ว

“ไว้ที่พี่ดรีมก่อนเลยพี่ ผมจะขึ้นวอร์ดก่อน เดี๋ยวผมลงไปเอาเอง ขอบคุณนะพี่และผมโอนเงินไปแล้วนะพี่ “ผมพูดแค่นั้นและเดินหันหลังกลับขึ้นไปดูอาการแม่ปู ผมยังงงอยู่เลยเกิดอะไรขึ้นกับปู ผมเดินกลับขึ้นมาด้านบน และเดินเข้าไปติดต่อที่เคาเตอร์ เพื่อจะขอแฟ้มคนไข้

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม ลงตรวจคนไข้ชื่อคุณเทียมใจใช่ไหมค่ะ “หัวหน้าพยาบาลถามและส่งยิ้มหวานๆมาให้

“ครับ ผมขอแฟ้มคนไข้คุณเทียมใจด้วยครับ ขอบคุณครับ “ผมพูด ผมเห็นผู้ช่วยมองผม และยิ้ม ผมเงยหน้ามาก็ยิ้มตอบ

“คุณโดมยิ้มแล้วเท่มากอะ”ผมก็ยิ้มก็เขาชมผมนิ ผมเดินเข้าในห้องแม่ของปู ผมเปิดประตูเข้าไปเงียบๆเพราะเพื่อว่าแม่ของปูเขาจะหลับอยู่หรือเปล่า

“ป้า ลูกชายไปไหนละ เห็นมาหาแต่เช้ากลับแล้วเหรอ”ผมได้ยินเสียงว่ามีคนถาม แม่ของปูแน่นอนเพราะมีแค่แม่ของปูที่พักห้องนี้

“จ๊ะ เขากลับแล้ว ต้องไปเรียนนะ”แม่ของปูตอบ

“นี้ถามจริงเถอะป้า ลุกป้าเป็นตุ๊ดเหรอ”ผมชะงักเท้าหยุดทันที ถามตรงไปไหม

“ไม่นิจร๊ะ เขาเรียบร้อยนะเลยดูเหมือน”แม่ของปูตอบ

“อะไรกัน เห็นใครก็พูดกันเมื่อคืน คุณโดมพาขึ้นไปนอนด้วย ป้านี้โชคดีนะ ตกถังข้าวสารแล้วป้า อุ้ยหนูไปนะ ไปทำความสะอาดห้องอื่นก่อน ที่จริงเขาน่าจะให้ป้าไปนอนห้องพิเศษได้แล้วเนอะ “ผมได้ยินเพราะแบบนี้เองใช่ไหมผมยืนกอดออกมอง

“อุ้ย คุณหมอโดม”ผู้ช่วยที่เข้ามาเช๊ดน้ำเกลือทำความสะอาด ห้องคนไข้หันมาเจอผมตกใจมาก

“ใช่ ผมเอง”ผมพูดน้ำเสียงบอกได้เลยว่าตอนนี้ผมอยู่โหมดไหน

“ขอตัวรนะคะ”ผู้ช่วยกำลังจะผ่านหน้าผม

“กลับมา “ผมพูดเสียงแข็งมาก

“ผมบอกให้กลับมา  และขอโทษคนไข้เดี๋ยวนี้ที่คุณพูด ผมบอกให้กลับมาไง! “ผมขึ้นเสียงคนนั้นตกใจมาก

“คุณโดม นิดขอโทษค่ะ”ชื่อนิดตัวยังช้างน้ำเชียว

“ไม่ใช่ขอโทษผม ขอโทษคนไข้ ไหว้ด้วยที่คุณพูดจาดูถูกลูกเขา ผมถามจริงๆ คุณเอาอะไรคิด และผมนี้เป็นคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลนี้ ผมมีสิทธิ์ที่จะดูแลหรืออนุญาติใครขึ้นไปพักห้องพักแพทย์กับผมก็ได้ และปูลูกของน้าเขาเป็นเพื่อนน้องชายผมรู้ไว้ซะด้วย ถ้าพูดจาแบบนี้กับคนไข้ คงจะทำงานนี้ไม่ได้นะ”ผมพูดยาวเลย

“คุณโดมค่ะ นิดก็พูดไปตามที่เวรดึกเขาส่งเวรไว้ นิดขอโทษ นิดจะไม่พูดอีก คุณน้าค่ะนิดขอโทษ”นั้นรีบมาขอโทษผมและเข้าไปไหว้ขอโทษน้าเทียมที่ตกใจ

“พอเถอะค่ะคุณโดม”น้าเทียมขอผมไว้

“ออกไปได้แล้ว”ผมพูด ผมเดินเข้ามาหาน้าเทียม

“ผมขอโทษน่ะครับที่ทำให้ทุกคนมองปูแบบนั้น แต่ผมรักปู ผมรักปูมาก และที่ปูไม่ให้ผมไปส่งคงเพราะแบบนี้ ผมจะรับผิดชอบมันเอง “ผมพูดและเดินออกมาตากห้องตรงไปที่เคาเตอร์ทันที และ

“ปัง”ผมปาแฟ้มลงกับพื้น ทุกคนลุงมองผมหมด

“ไหน เวรดึกส่งเวรเรื่องผมไว้ว่ายังไง ว่ามา”ผมขึ้นเสียงามทำคนในห้อง

“ผมถามว่าเวรดึกส่งเวรเรื่องผมไว้ว่ายังไง”ผมเสียงดังมากขึ้น ทุกคนไปยืนรวมกันหมด ด้วยความตกใจ

“ผมจ้างคุณมาดูแลคนไข้ และเวรที่ควรจะส่งควรจะเป็นอาการคนไข้ ไม่ใช่ กรอซซิบนินทากัน โดยเฉพาะกับคนไข้และญาติคนไข้และผมที่เป็นหมอ  ”ผมพูดเสียงดังมาก

“ใครพูดเรื่องผมอีก”ผมตวาดแล้วคราวนี้ เงียบกันหมด

“ตายแล้ว”หัวหน้าพยาบาลเดินมาพอดี ถึงกับตกใจ

“ยัง แต่ใกล้จะตายทั้งแผนกแล้วค่ะ พี่ปุ้ย”ผู้ช่วยคนหนึ่งพูด

“คุณโดมค่ะใจเย็นๆค่ะเกิดอะไรขึ้นค่ะ บอกพี่ค่ะ น้องๆ ทำอะไรให้คุณโดมโกรธค่ะ”พี่ปุ้ย คือหัวหน้าแผนกเข้ารู้จักผมดี

“เขาเอาเรื่องผมกับลูกคนไข้ไปพูด แถมไปพูดกับคนไข้ที่อาการหนัก ในห้อง ทำได้ยังไงและ ผมจะพาใครไปเรื่องส่วนตัวของผม น้องเขาจะเป็นใครมาจากไหนก็ช่าง ผมนี้ตัดสินใจเองว่าดีหรือไม่ดี และผมว่าเขาดีกว่าพวกคุณอีกนะ เพราะเขาไม่เคยมีความคิดแย่ๆ แบบนี้   “ผมพูดและมอง มีแต่คนหลบตาผมหมดเลย
 
“เวลาโมโหนี้น่ากลัวนะคุณหมอโดม”ผมได้ยินผมหันขวับ เธอคนนั้นก้มหน้าลงทันที

“ผมมีมากกว่านั้นแต่ผมมีเหตุผล จะทำกับคนที่ ทำอะไรไม่มีสมองคิด”ผมพูดย้ำ

“เออ คุณโดมเดี๋ยวพี่จัดการน้องๆ เอง คุณโดมใจเย็นๆ ก่อนนะค่ะ “พี่หัวหน้าพยาบาลห้ามปรามผมค่อยๆดึงผมออกมาจากห้อง แต่ผมหันไปถามอีกที

“เวรดึกใช่ไหมที่ส่งเวร ใครขึ้นเวรดึก”ผมถาม

“พี่นัททรีค่ะ”พยาบาลคนหนึ่งตอบ

“ชุดเดิมไหมครับ พี่ปุ้ยที่จะมาขึ้นคืนนี้”ผมหันไปถามพี่เขารีบเปิดแฟ้มพนักงาน

“ค่ะ ชุดเดิมค่ะ มี ออฟไปหนึ่งคนค่ะ”พี่ปุ๋ยตอบผมทันที่

“โทรบอกว่าให้มาก่อน 15 นาที และขึ้นไปหาผม ผมจะรอ “ผมพูดและเดินกลับไปตรวจอาการน้าเทียมใจต่อ นี้ผมให้ทุกคนมองปูแบบนั้นกันเหรอ ผมตรวจทุกอย่างปกติ แม่ปูไม่ได้ชวนผมคุยอะไร

“อย่าเอาเรื่องของปูไปคิดเลยนะค่ะคุณโดม ปูมันไม่ได้อะไรหรอก ปูมันเสียใจที่ทำให้คุณโดมถูกมองไม่ดีนะค่ะ  “แม่ของปูพูดกับผม ผมพยักหน้า และจับมือแม่ของปู

“ผมยังคงจะช่วยปูเหมือนเดิม ไม่ว่าฐานะอะไร “ผมพูดกับแม่เขาและผมก็ถือชาร์ตออกมา ผมได้ยินพี่ปุ๋ยอบรมน้องๆของเขา

“นี้พวกเธอนี้หาเรื่องตายกันชัดๆ รู้ไหมคุณหมอโดมนี้ใครก็พูดกันว่านางนะ เหวี่ยงแหลก นี้ใครเข้าเครสและทำงานไม่ดีน่ะ อุปกรณ์ลอยออกมาจากห้องผ่าตัดเลยนะ และนี้ดันเอาเรื่องคุณเขาไปพูดอีก อยากตกงานกันเหรอ ชั้นยังไม่อยากนะ ลูกฉันยังเล็ก “พี่เขาอบรมผมก็เดินผ่าน พี่ปุ๋ยหันมายิ้มให้ผม ผมส่งแฟ้มคืน และยิ้มกลับ

“อบรมให้อยู่ค่ะคุณโดม ไม่ต้องห่วง จะไม่พูดอีกค่ะ ”พี่ปุ๋ยหันมาบอกผม

“ดีครับ ดีมาก ผมยินดีที่จะเปลี่ยนบุคคลากรได้ทั้งแผนก ถ้าไม่เต็มใจบริการ “ผมพูดและเดินออกทิ้งความสยองไว้นิดหน่อย

“โอ้ว มาย ก๊อต”ผมได้ยินแว้วๆ แต่ไม่สนใจ ผมเดินตรงไปที่หาพี่ดรีมไปเอามือถือที่ผมสั่งไว้ทันที

“ดิว”ผมโทรหาไอ้ดิว น้องชายผม

“ว่าไงพี่โดม “ไอ้ดิว

“เรียนอยู่หรือเปล่า”ผมถามดิว

“ไม่อ่ะรอเรียนวิชาต่อไป นี้ไอ้เดี่ยวมันไปรับปูอะพี่”ไอ้ดิวบอกผม

“อืมม พี่เห็นแล้ว “ผมพูดน้ำเสียงเรียบๆ

“ดิวถ้าปูถึงแล้ว โทรหาพี่ด้วย พี่จะคุยกับปูนะ ปูมีเรื่องเข้าใจผิดพี่ดิว”ผมพูด

“น้ำเสียงพี่ไม่ดีเลยเอาซะเลยมีอะไรหรือเปล่าพี่โดม”ดิวถามผม

“เดี๋ยวพี่ค่อยเล่าได้ไหมดิว “ผมพูด

“ก็ได้พี่ พอผมเจอปูผมจะโทรหาพี่นะ เออ พี่ผมต้องเข้าเรียนแล้วแค่นี้น่ะพี่ “ดิวพูดและกดวางสาย ผมเดินไปหาพี่ดรีมทันทีที่คนไข้กำลังออกจากห้อง

“เอาละที่นี้ร้องไห้ได้แล้ว ตรวจเสร็จแล้วเพราะว่าจะส่งไปฉีดยา”พี่ดรีมพูดกับเด็กที่นั่งสะอึกสะอื้นเพิ่งหยุดร้องไห้ได้สักพัก

“ฮือๆๆ”นั้นร้องเลย ตามสั่งเลย

“โอ๋ๆๆ ล้อเล่น ล้อเล่นวันนี้ไม่ฉีดลูก ไม่ฉีด ไปครับรับยาให้น้องทานยาจนหมดเลยนะครับ  น่าให้ไปเล่นละคร ร้องไห้ได้ตามสั่งเลย ”พี่ดรีมพูดกับคนไข้

“แกล้งเด็กร้องให้มีความสุข อ้าว ไอ้หมอโดม”พี่ดรีม หันมาเจอผมพอดีเลย

“พี่ดรีม โทรศัพท์ผมละ”ผมถามพี่ดรีม พี่ดรีมโชว์ให้

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ เหมือนตกต้นงิ้วมาเลยวะ”พี่ดรีมพูดทำเอาผมจุกมาก รู้อีกว่าผมกำลังตกต้นงิ้ว นี้ขนาดนั่งอยู่ในห้องรอตรวจนะ ไม่ได้ไปเห็นตอนที่ผม ยืนทำหน้า เศร้าตอนน้องปูขึ้นรถไป

“พี่ดรีมเลิกพูดถึงต้นงิ้วได้แล้ว “ผมพูดนอยด์นิดหน่อย

“อ้าวงอน เมื่อเช้ายังอารมณ์ดีเชียวตอนนี้เป็นอะไรไปอีก หรือว่าเมื่อคืนน้องปูทำมรึงท้องวะ อารมณ์แปรปรวน ”พี่ดรีมถามผมและแซวผม ผมทำท่าจะหันหลังออกดีกว่า

“เดี๋ยว! น้องขี้งอน ยิ่งกว่าไอ้ด้าอีก มานั่ง “พี่ดรีมเรียกผม ผมหันหลังกลับมาและนั่งลง

“ก็ พยาบาลเวรดึกเมื่อคืนส่งเวรว่าผมพาปูขึ้นไปนอนกับผม และใครก็พูดกัน ปูคงได้ยิน เลยไม่ให้ผมไปส่ง “ผมพูดออกมา ยังขึ้นอยู่เลยนะ พี่ดรีมเงยหน้ามองผม

“และมรึงเลยเฮิร์ท และมรึงก็คงระเบิดลงที่วอร์ดมาเป็นทีเรียบร้อยแล้วป่านนี้พยาบาลและผู้ช่วยคงยืนตัวสั่นเพราะเจอภาค   ซาตานของมรึงเข้าไป”พี่ดรีมพูดได้เหมือนเห็นภาพผมมาก ผมหันมา

“กรูพูดได้ชัดเหมือนกล้องฟูจิโก๊ะใช่ไหม”พี่ดรีมพูด

“ถูก”ผมตอบ พี่ดรีม

“เยี่ยม มรึงระเบิดลงแทบจะทุกแผนกแล้ว มรึงจะให้เปลี่ยนพนักงานทั้งโรงพยาบาลเลยไหม แบบว่าออกกันหมดตอนนี้จะมีแค่กรู มรึงและน้อง มาทำหน้าที่เวชระเบียน และเข็นคนไข้เอง และก็ต้องเข้ามาตรวจ เพลอๆต้องไปจัดยาเองและทำหน้าทีการเงิน พร้อมกับ ไปยืนส่งคนไข้หน้าประตูเอง  ทำทุกหน้าทีเองเลยไหมโดม “พี่ดรีมบ่นผม

“ฟู่”ผมพ่นลมออกมา

“มรึงนี้นะ ไอ้หมอโดม”พี่ดรีม ผมลุกขึ้น ขึ้นไปสงบสติบนห้องก่อนดีกว่าก่อนที่จะเข้าห้องผ่าตัด

“โทรศัพท์ให้กรูเลยแล้วกันน่ะ มีสองเครื่องเลยกรู”พี่ดรีมพูดพร้อมจะแกะมือถือออกจากกล่อง

“หมับ”ผมหันมาถึงกล่องโทรศัพท์คืน

“พี่มีตังค์ ได้ดีเอฟก็เยอะ ซื้อเองดิ แถมเพิ่งถอยไอโฟน 6 มาด้วย “ผมพูดและถือกล่องมือถือออก

“ไอ้งก “พี่ดรีมตะโกนตามหลังผมออกมา ผมนี้เป็นห่วงปูมากเลย และมือถือนี้พี่จะเก็บไว้ให้ปู ไม่ว่าปูจะโกรธพี่มากแค่ไหน พี่ยังจะดูแลปูนะ ผมเดินขึ้นไปที่แผนกศัลยกรรมกระดูก วันนี้ไม่มีลงตรวจ OPD ผมเดินเข้าห้องพักและปิดประตูไม่ดังมาก

ปู ผมนั่งรถมากับเดี่ยว ผมเห็นสายตาพี่โดมที่มองผมตอนขึ้นรถเดียวผมไม่กล้าหันไปมองเขาเลย แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้พี่โดมเขาไม่ได้ว่าแค่ผม เขาว่าพี่ด้วย พี่โดม ผมไม่ดีพอสำหรับพี่หรอก

“ปู”ผมสะดุ้งที่มีมือมาแตะมือผม ผมหันไปมองเดี่ยว

“ว่าไงเดี่ยว”ผมถามเดี่ยว

“มีอะไรหรือเปล่าเห็นนั่ง กุมมือแน่นเลย “เดี่ยวถามผม

“เออ ไม่มีนิ “ผมพูดผมไม่กล้าสบตาเดี่ยวเลย เรื่องเมื่อคืนที่ผมกับพี่โดม ถึงมันจะมีความสุขมากก็ตามแต่มันผิด ผิดมาก

“หิวไหม กินอะไรมาหรือยัง”เดี่ยวถามผม

“เออ กินแล้ว เราซื้อน้ำเต้าหู้ขึ้นไปทานกับแม่”ผมพูดทั้งที่ยังไม่ได้ทานเลย ผมทานไม่ลงหรอก

“ปูตอนที่เดี่ยวขับรถไปรับอะ เดี่ยวโดนใบสั่งด้วย”เดี่ยวพูดผมหันมาตอกใจ

“ทำไงละ เขายึดใบขับขี่เดี่ยวหรือเปล่า “ผมถามเดี่ยว

“ใบสั่งอยู่ใน เก๊ะด้านหน้าปูนะ”เดี่ยวพูด ผมไม่นาให้เขามารับเลย แย่เลยเนียะ ผมรีบเปิดเก๊ะด้านหน้าผม และสิ่งที่ผมเห็นคือกล่องมือถือ Samsung

“หยิบออกมาซิ “เดี่ยวพูดกับผม

“หยิบมาซิปู”เดี่ยวบอกผมอีกที ผมก็หยิบออกมาเป็นมือถือ ซัมซุงแกรนด์ ผมเปิดกล่องออก เป็นมือถือจริงๆด้วย

“เดี่ยวซื้อให้ ปูได้เอาไว้ติดต่อเดี่ยว เวลาที่ให้เดี่ยวมารับไง เดี๋ยวนี้โทรศัพท์สาธารณะบางตู้ก็ใช่ไม่ได้นะปู มีมือถือไว้นะดีแล้ว”เดี่ยวอธิบายยาวเลย

“หึๆ”ผมนี้ขำเขาเลย

“ขำเดี่ยวทำไมละปู”เดี่ยว

“พูดซะเยอะเชียว”ผมพูด

“กลัวไม่เอา นี้ว่าจะซื้อไอโฟนให้ปูคง”เดี่ยว

“ไม่เอานแน่นอน และต่อไปนี้ไม่ต้องซื้ออะไรให้ปูแล้วเดี่ยว พอแล้ว นะ ถ้าซื้ออีกปูโกรธนะ”ผมพูด

“จร๊า ไม่ซื้อจร๊า “เดี่ยวพูด เดี่ยวขับรถตรงไปโรงเรียนเลยแน่ๆ

“จะเข้าเรียนหรือเปล่าปูหรือจะกลับบ้าน “เดี่ยวถามผม

“แต่ปูไม่ได้เอาชุดนักเรียนมาก”ผมพูด

“เดี่ยวเอาชุดนักเรียนปูมาให้ด้วย”เดี่ยวพูดผมหันมายิ้มให้เดี่ยว เดี่ยวขับมาอย่างเร็ว ผมก็นั่งคิดนั้นคิดนี้ แต่ภาพในสมองผมมีแค่ใบหน้าพี่โดม รอยยิ้มพี่โดมและจบด้วยภาพสุดท้ายสีหน้าพี่โดมที่มองผมก่อนที่ผมจะขึ้นรถเดี่ยวออกมา

“ถึงแล้วปู “เดี่ยวเรียกผม ผมสะดุ้งเออ เข้ามาในโรงเรียนตอนไหนก็ไม่รู้ ผมก็หันไปจะหยิบชุดนักเรียนที่เดี่ยวเอามาให้ผม และจังหวะที่เดี่ยว หันมาเพื่อหยิบให้ผมเช่นกัน ผมกับเดี่ยวมองหน้ากัน ใบหน้าเราใกล้กันมาก ผมขยับปากแต่ผมกับไม่จูบ ที่จริงน่าจะปกติที่เราจะจูบกัน ก็เราเป็นแฟนกัน แถมเดี่ยวก็ไม่ได้จะเข้ามาจูบผมทันที แค่ตั้งท่าเหมือนผมสองคนกำลังใช่ความคิด

“เออ เดี่ยว รีบเข้าเรียนเถอะ”ผมเป็นฝ่ายถอยออกเอง เดี่ยวพยักหน้าและ หยิบชุดนักเรียนที่แขวนให้ผมและผมลงจากรถผมรู้สึกแปลก นี้ผมไม่อยากจะจูบเดี่ยว ทำไมละ ผมเดินมาด้วยกัน โดยที่ไม่ได้พูดอะไร จนจะถึงทางแยก ผมจะเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ

“ปู” “เดี่ยว”ผมสองคนหันมาเรียกชื่อกันและกัน

“ปูขอโทษนะเดี่ยว ปู”ผมพูดแต่

“เออ เดี่ยว ขอโทษที่ดูแลปูไม่ดีพอ “เดี่ยวพูด

“เดี่ยวดูแลปูดีที่สุด “ผมพูดออกมา

“แต่ต่อจากนี้ เดี่ยวจะดูแลปูให้ดีที่สุด ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม”เดี่ยวพูดผมยิ้ม

“ทำตามความรู้สึกตัวเองเดี่ยว เพราะเราไม่รู้ว่า เรามีเวลาเหลือเท่าไหร่ บางทีอาจจะไม่มากแล้วก็ได้นะ ทำตามที่ตัวเองรู้สึก “ผมพูดกับเดี่ยว

“หมับ”ผมกอดเดี่ยว และเดินแยกเข้าห้องน้ำทันที เพื่อเปลี่ยนชุดนักเรียนจะได้ขึ้นห้องเรียน ผมว่าจะลงมาหาป้าแดง ขอไปทำงานกับป้าแดงดีกว่าคืนนี้ ผมรู้ว่าเดี่ยวเปลี่ยนไปผมรู้มาก่อนว่าเดี่ยวรักใคร แค่เดี่ยวกลัวว่าเขาจะไม่คู่ควร ถ้าถามผมเดี่ยวนะคู่ควร ด้วยหน้าตาที่หล่อและเดี่ยวก็ไม่ใช่คนไม่มีเงิน บ้านเขามีฐานะ เรียกว่าเศรษฐีย่อยๆ พ่อเลี้ยงเขามีฟาร์ม

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2015 16:17:40 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :serius2: เรื่องดูยุ่งเข้าไปอีก เดี่ยวทำอะไรมาแน่ๆ ( คำผิดจ้า สั้นหนัก = สั้นนัก ,จูป = จูบ ,เพลอๆ= เผลอๆ เหลี้ยว = เลี้ยว)  (แปลไม่ออกค่ะ ดรีมามผมได้จุกมาก ทุกคนลุงมองผมหมด )

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
:serius2: เรื่องดูยุ่งเข้าไปอีก เดี่ยวทำอะไรมาแน่ๆ ( คำผิดจ้า สั้นหนัก = สั้นนัก ,จูป = จูบ ,เพลอๆ= เผลอๆ เหลี้ยว = เลี้ยว)  (แปลไม่ออกค่ะ ดรีมามผมได้จุกมาก ทุกคนลุงมองผมหมด )
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ เหมือนตกต้นงิ้วมาเลยวะ”พี่ดรีมพูดทำเอาผมจุกมาก รู้อีกว่าผมกำลังตกต้นงิ้ว นี้ขนาดนั่งอยู่ในห้องรอตรวจนะ ไม่ได้ไปเห็นตอนที่ผม ยืนทำหน้า เศร้าตอนน้องปูขึ้นรถไป
แก้ไขให้แล้วนะค่ะ ขอโทษทีพิมพ์ผันกันไปหน่อย ค่ะ
ปล.แอบเกิ่นจะวุ่นวายมากไปยันรุ่นลูกเลย สมชื่อมาก ขอบคุณมากมายที่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
โดม
ผมนั่งอยู่ในห้องทำงาน จิตใจยังวุ่นวาย คิดถึงแต่เรื่องปู ปูจะโกรธหรือเกลียดผมไหม ผมควรที่จะห้ามใจตัวเองเมื่อคืน ผมนั่งเปิดแฟ้มเอกสารดู ประวัติคนไข้ แต่ในหัวผมมีแต่เรื่องปูวนเวียนไปมาไม่หยุดเลย

“นี้ฉันบอกห้ามวิ่งบนอาคารไง มีมารยาทไหม “เสียงคนเอ็ดใครสักคนคงเด็กที่มากับญาติคนไข้

“ผมจะมาหาพี่โดม”ผมได้ยินเสียงคุ้นนะผมได้ยินที่ไหนมาก่อน อ้อที่ร้านก๋วยเตี๋ยวตอนไปทานกับปู ชื่อวิน ผมลุกจากเก้าอี้เปิดประตูออกมาเห็นพยาบาลคนหนึ่งยืนกอดอกเอ็ดวินอยู่

“อะไรนะ พี่โดม นี้กล้าเรียกมากเลยนะ ที่นี้ไม่มีพี่โดมของเธอ มีแต่คุณหมอโดม และดูเธอแต่งตัวซิ มอมแมมเชียว”พยาบาลคนนั้นพูดกับวิน

“ผมรู้จักคุณหมอโดม ผมอยากมาหาคุณหมอโดม”วินพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น

“อย่างเธอนี้นะรู้จัก”พยาบาลก้มหน้ากอดอกพูดกับวิน

“ถ้าเขาบอกชื่อผมถูกก็แสดงว่าเขารู้จัก คุณพยาบาล!”ผมพูดเพราะผมยืนอยู่ด้านหลังหลอน พยาบาลหันมาตกใจที่เห็นผม

“คุณหมอโดม” พยาบาล “พี่โดม”วิน เรียกชื่อผมออกมาเกือบพร้อมกัน

“ทำไมเหรอครับ เด็กคนนี้ต้องแต่งตัวแบบไหน คุณถึงคิดว่าเขาจะสามารถเรียกผมว่าพี่ได้ คุณพยาบาล”ผมถามพยาบาลและกอดอก ผมมองหน้าเขา และเหล่มองวิน ผมขยิบตาให้ และผมก็หันกลับมามองพยาบาลเหมือนเดิม

“คือ หน่อยคิดว่า น่าจะเป็นพวกหลอกลวงนะค่ะ”พยาบาลพูดเสียงอ่อยๆ

“แต่ผมไม่คิดแบบนั้น ผมคิดว่าการที่คนวิ่งเข้ามาหาผมในโรงพยาบาล คงต้องมีเรื่องให้ช่วย และนี้มันสถานพยาบาลเขามีสิทธิ์จะมาหาผม และคุณเป็นพยาบาล ควรที่จะบริการ และพูดจากับคนไข้ หรือญาติคนไข้ ด้วยความสุภาพ นี้มันงานบริการนะคุณพยาบาล “ผมพูดเธอหน้าเสียไปมากทีเดียว คนไข้และญาติๆก็มอง

“สมแล้วแหละ พยาบาลคนนี้แหละ ปากไม่ดีเอาซะเลย โดนซะบ้างก็ดี”ผมได้ยิน ผมได้ยินมาเหมือนกันว่ามีพยาบาลพูดจากับคนไข้แย่มาก สงสัยจะคนนี้แหละ

“ถ้าคุณคิดว่างานบริการมันหนักหนาก็เลือกไปทำอย่างอื่นเถอะครับ “ผมพูดและควักมือเรียกวินมาหาผม

“วินมาหาพี่มีอะไรหรือเปล่า “ผมถามพยาบาลนั้นยังมองวิน

“พี่โดม น้องผมไม่สบายมาก น้องผมกำลังจะตาย ไปโรงพยาบาลไหนเขาก็ไม่รับ พี่โดม”วินบอกผมพร้อมเขย่าแขนผม

“ตอนนี้น้องเธออยู่ไหน วิน”ผมถามวิน

“ข้างล่าง เขากำลังจะให้เราไป โรงพยาบาลอื่น พี่โดม”ผมได้ยินแบบนั้นก็ เดินตรงไปที่เคาเตอร์พยาบาลทันที

“ขอโทรศัพท์ผมหน่อย ต่อสายฉุกเฉินให้ผมด้วย ขอบคุณครับ”ผมพูดและพยาบาลก็ต่อสายให้ผมทันที วินยังจับแขนผมไว้ ผมเอามือลูปหัววินเบาๆ แบบเอ็นดู ดูท่าจะไล่เลี่ยกับ เป็กซ์

“คุณหมอโดมค่ะ”พยาบาลส่งโทรศัพท์ให้ผม

“สวัสดีครับ ผมหมอโดม “ผมพูดสาย

“สวัสดีค่ะ ห้องER ค่ะ ลินลดารับสายค่ะ”เจ้าหน้าที่ที่ห้องฉุกเฉินรับสายผม

“คุณลิน มีเครสเด็กมาที่ER ใช่ไหมครับ “ผมถามเจ้าหน้าที่ห้องER

“เออ เด็กเล็กใช่ไหมค่ะ เด็กที่ขื่อเขมิกา ใช่ไหมค่ะ”พยาบาลถามผม ผมก็ไม่ทราบชื่อน้องสาววินด้วยซิ

“วินน้องเธอชื่อเขมิกาใช่ไหม”ผมหันมาถามวิน

“ใช่ครับพี่โดม”วินตอบผม

“ใช่ครับ ตอนนี้อยู่ไหนครับ”ผมถามเจ้าหน้าที่ห้องER ทันที

“เออ เขาไม่มีสิทธิ์รักษาอะไรเลยนะค่ะคุณหมอโดม และตอนนี้เขากำลังจะออกไปโรงพยาบาลอื่น”ผมได้ยินนี้ปีดอีกแล้วผม
ไม่สิทธิ์แต่ชีวิตคนปล่อยเขาไปได้อย่างไร

“เขารู้จักผม ดังนั้นผมกำลังจะลงไป  ถ้าผมลงไปแล้วไม่เจอพวกเขา คงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”ผมพูดและกำลังจะกดวางสายทันที พยาบาลตรงหน้าผมมองผมยิ้มๆ

“ตายแล้ว ใครเรียก พ่อแม่ลูกนั้นไว้ที อย่าเพิ่งให้ไป เดี๋ยวห้องER แตกแน่ เขามาหาคุณหมอโดมและคุณหมอโดมจะลงมา)))))”ผมได้ยินเขาตะโกนกัน ผมก็จับแขนวิน เพื่อลงไปชั้นล่าง

“น้องเธออายุเท่าไหร่ วิน”ผมถามวิน

“น้องเพิ่งคลอด น่าจะสามเดือนกว่าพี่โดม”วินบอกผมงั้นเด็กเล็ก ผมกดเบอร์หาพี่ดรีมทันที

“ว่าไงไอ้โดม”พี่ดรีม

“พี่ดรีมมี่เครสไหมตอนนี้ “ผมถามพี่ดรีม

“เพิ่งออกจากห้องไปมีอะไรเหรอโดม”พี่ดรีมถามผม

“พี่ผมมีเครสเด็ก ด่วนที่ER “ผมบอกพี่โดมและก้มลงมองวิน

“เห้ย ไม่เห้นมีใครโทรตามเลย”พี่ดรีม ผมกำลังเดินเข้ามาในลิฟท์

“พี่ดรีม พวกเขาไม่มีสิทธิ์ในการรักษาและไม่มีเงิน พี่ผมรู้จักพวกเขา ผมขอร้องละพี่ “ผมพูดกับพี่ดรีม

“โอเคพี่จะไปดูให้เดี่ยวนี้ “พี่ดรีมพูดและกดวางสายตอนนี้ผมลงมาแล้ว และวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน วินวิ่งไปหาพ่อแม่เขาที่อุ่มเด็กมา ผมวิ่งไปดู และ สวมที่ฟังปอด เพื่อฟังปอดเด็ก

“เด็กตัวร้อนมาก ”ผมพูดและปอดก็ฟังไม่ค่อยเคลียร์

“นี้คุณ ทำไมไม่ทำอะไรให้เขาเลย”ผมเรียกเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่กำลังออกมา และพี่ดรีมวิ่งมาแล้วเหมือนกัน

“คนไหนโดม”พี่ดรีมถามผม ผมชี้ว่าคนที่แม่ของวินอุ้มอยู่นี้

“ช่วยด้วยค่ะคุณหมอ ฮือๆลูกดิฉัน”แม่ของวิน

“คุณหมอครับ ผมไหว้ละครับ”พ่อของเด็ก

“โอเค งั้นพาเด็กเข้าห้องฉุกเฉินเลย ดูเด็กเพลียมากแล้วโดม แถมมีไข้แล้วสูงด้วย  “พี่ดรีมพูดและเจ้าหน้าที่ พยาบาล และผู้ช่วยเข้ามาช่วยกัน เตรียมนั้นเตรียมนี้ พี่ดรีมกำลังฟังปอดเด็กน้อย ที่นอนมองพี่ดรีม

“ปอดบวมแล้ว และดูถ้าจะติดเชิ้อแล้วด้วย คงต้องให้ยาฆ่าเชื้อ เด็กเล็กอีกต่างหาก  เช็ดตัวลดไข้ให้เด็กก่อน “พี่ดรีมพูด

“คุณพ่อคุณแม่ให้น้องทานยาลดไข้มาหรือยัง”ผมหันไปถาม พ่อกับแม่ของวิน

“ทานไปเมื่อสีชั่วโมงที่แล้ว ไข้ไม่ลดลงเลยค่ะพยายามเช็ดตัวตลอดแล้วค่ะ”แม่ของวินพูดเสี่ยงสั่น

“เบิกยาลดไข้เด็กให้ผมด้วย และให้น้องทานเลย ถ้าทานไม่ได้ เปลี่ยนเป็น ยาเหน็บก้นล้นไข้ “พี่ดรีมหันไปสั่งพยาบาลให้คีย์เบิกยาที่ห้องยาให้ก่อน

“ถ้าอย่างนั้นรบกวน คุณพ่อคุณแม่รอด้านนอกก่อนน่ะค่ะ “พยาบาลพูด คนนี้เป็นพยาบาลที่คอยดูแลกรณีถ้ามีปัญหา คงมีคนโทรแจ้งว่าผมจะลงมา เขาจะคอยเข้ามาเคลียร์

“Cef 3 inj หรือ Augmentin ing “พี่ดรีมถามผม

“คนไข้ไม่มีเงินนะค่ะคุณหมอดรีม คุณหมอโดม และเราไม่รู้ว่า ต้นสังกัดไหนจะจ่ายให้เราได้ “คุณป้อมหัวหน้าพยาบาล เรียกว่าซุป ที่คอยเคลียร์เคส

“ผมจะให้ใช่สิทธิ์ผม ในการรักษาเด็กคนนี้ เด็กนี้อาการแย่แล้วคุณป้อม ผมคิดว่าควรช่วยชีวิตเขาก่อนที่จะมาคิดว่าหน่วยงานไหนจะเข้าช่วย ถ้าไม่มีผมจะจ่ายเอง”ผมพูดคุณป้อมเลยไม่กล้าทัดทานผม

“งั้นเอา Augmentin inj มาให้ผม ไดรูท norml saline 100 ml และให้น้ำเกลือ D5 500 ml  เครื่องพ่นด้วย เพราะการหายใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “พี่โดมสั่งผมยืนมอง เจ้าหน้าที่ที่วุ่นวายกันมากเข้ามาช่วย แต่ผมคิดทำไมไมโทรตามพวกผมหรือพี่ดรีมหรือใครก็ได้ที่มีอำนาจ

“พี่โดม”วินกอดผมไว้

“น้องเราปลอดภัย เชื่อพี่”ผมพูดและเดินออกมาจากเตียง ผมออกมาเจ้าหน้าที่ยืนกันเต็มไปหมด

“ทำไมพวกคุณไม่ทำอะไรให้เด็กก่อน ทำไมปล่อยให้เขาอุ้มลูกกลับทั้งทีเด็ก แย่แล้ว”ผมออกมาได้ก็ใส่เลย

“คุณโดมค่ะ เขาไม่สิทธิ์....”

“หยุด! นี้ชีวิตคน คุณมารอสิทธิ์อะไรก่อน ผมถามหน่อยถ้าเด็กนี้เป็นลูกเป็นหลานคุณ คุณจะทำแบบนี้ จะปล่อยให้เขาเป็นแบบนี้เหรอ จิตใจพวกคุณทำด้วยอะไร “ผมถาม ไม่มีใครตอบผมเงียบ

“ถ้าคุณตัดสินใจไม่ได้ทำไม ไม่โทรหาผม พี่ดรีม หรือหมอด้า หรือพ่อผม “ผมถามเสียงดัง เงียบกันหมด


(ดารารับเชิญ) หมอดรีม สมาชิกคนที่สอง ของบ้านดอเด็ก  ผมเพิ่งจะตรวจคนไข้เสร็จ พอคนไข้ออกจากห้องไอ้น้องโดมผมก็โทรตามผมให้มาดูแลเด็ก เด็กคนนี้มาโรงพยาบาลผมด้วยอาการปอดบวม และเริ่มหายใจดัววี้ดๆแล้ว นั้นคืออาการหอบแล้ว อย่างนี้เริ่มติดเชื้อแล้ว ผมรีบมาดูอาการและให้ยาฉีดพร้อมให้นอนโรงพยาบาล และเด็กนี้พ่อแม่เขาพาไปคลีนิคและโรงพยาบาลไม่มีที่ไหนรับเพราะว่าเขาไม่สิทธิในการรักษาใดๆเป็นคนต่างจังหวัด และแน่นอนเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลผมก็คงปฏิเสธเช่นกัน ใครจะกล้า ถ้ารับมาไม่มีจ่าย ใครก็กลัวต้องจ่ายกันทั้งนั้นแหละ แต่ดันรู้จักไอ้โดม งานเลยงอกแน่

“เอาละ เดี๋ยวส่งขึ้นไปนอนห้องเด็กนะ เอาห้องคนไข้พิเศษที่ต้องเฝ้าระวังนะ และผมจะขึ้นไปดูช่วงบ่ายอีกที  “ผมพูดและส่งชาร์ตให้พยาบาล เพื่อจะนำน้องขึ้นห้องพักผมเดินออกมา และก็ได้เจ อ หมอโดมกำลังเม้งพยาบาล ผู้ช่วย เจ้าหน้าที่ในห้องฉุกเฉินเสียงดังมาก ผมก็เอาสเต็ปฟังปอดพาดคอ

“งานงอกแล้ว”ผมพูดขึ้น

“ใช้ค่ะ งานงอก คุณหมอดรีมไม่เข้าไปห้ามคุณหมอโดมละค่ะ”เจ้าหน้าที่ที่เข้ามาช่วยผมดูอาการน้อง
“แบบนี้ต้อง ให้กรรมการอย่างเดียว ขอโทรศัพท์ให้ผมหน่อยครับ”ผมพูดและขอโทรศัพท์ หาพ่อผมทันที

“สวัสดีค่ะ ห้องผู้อำนวยการค่ะ ตอนนี้ท่านติดประชุมค่ะ”หน้าจะเป็นเลขา

“ผมหมอดรีมนะครับ ผมขอสาย ผอ.ด่วนมากครับ”ผมพูด

“ได้ค่ะคุณดรีม”

“ท่านค่ะส่ายด่วนจากคุณดรีมค่ะ”

“ครับขอบคุณ ผมขอตัวแป๊ปหนึ่งนะครับ”เสียงพ่อผม

“ว่าไงดรีมพ่อประชุม”พ่อผมพูดเสียงนอยด์นิดหน่อยแต่ผมเชื่อว่าพ่อจะนอยด์มากขึ้น ฮาๆ

“พ่อ ลงมาข้างล่างเลย ตอนนี้ลูกชายคนที่สามของพ่อไอ้โดมนะ มันขันแตก”ผมบอกพ่อผม

“อ้าวแล้วใครไปทำขันมันแตกละ”พ่อผมถามผม

“ขันติมันแตกแล้ว มันเม้งแผนก ER อยู่พ่อ ถ้าพ่อไม่ลงมา ER แตกแน่พ่อ”ผมบอกพ่อผม

“เวรแล้วกรู ไอ้หมอโหด กรูว่าส่งมันกลับไปเป็นหมอทหารดีกว่าวะ เดี๋ยวพ่อลงไป “พ่อผม ผมกดวางสายและนั้นหมอด้าเดินริ้วๆ มาแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นพี่ดรีม”หมอด้าถามผมที่ยืนเท้าคางมองน้องชายเม้ง เจ้าหน้าที หน้าสลดหดหู่กับชีวิตกันเลยพนักงานพ่อตรู

“พี่ชายด้า”ผมพูดและชี้

“แล้วทำไมพี่ไม่ห้ามพี่โดมละ”หมอด้าถามผม

“พี่ชายเรานิ ไปซิ ไปห้าม”ผมพูด และด้าเดินก็เดินอ้าวเข้าไปเลย

“พี่โดม”หมอด้าแต่ไอ้โดมยกมือเบรค และ หมอด้าเดินกลับมาหาผมทันที หน้างอคอหักกลับมาเลย

“กลับมาทำไม ให้อายบ้านนา นวลน้อง ไม่ต้องกลับมา “ผมร้องเพลงแซว น้องหมอด้าน้องชายผม หมอด้ากอดอกมองไอ้หมอโดมและผม
 
“คิก คิก คิก”เจ้าหน้าที่ข้างหลังผมขำผม

“กลับมาทำไมละ”ผมถามหมอด้า

“ก็ยกมือเบรคด้าขนาดนั้น แล้วนี้พี่จะยืนดูแบบนี้เหรอพี่ดรีม”น้องหมอด้าถามผม

“รอกรรมการ”ผมพูดสั่นๆให้ด้าฟัง

“ฮะ”หมอด้าทำเสียงฟังไม่ชัด

“รอกรรมการมาห้าม นั้นเดินมาแล้วนั้น “ผมพูดและโบ้ยปากไป พ่อผมเดินอ้าวมาแล้ว พอรู้ว่าลูกหมอโดมขันติแตก

“กรรมการของแท้”ผมพูดเพราะพ่อผมคือ ผอ.และกรรมการผู้จัดการใหญ่โรงพยาบาลนี้

“ใช่ค่ะ กรรมการ แถมยัง กรรมการผู้จัดการใหญ่ด้วยน่ะค่ะคุณหมอดรีม “เจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าห้องตรวจผม

“แม้พี่ณี นี้ตาดีจัง”หมอด้าแซวพี่ณี

“ขอบคุณค่ะ”พี่ณี

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น และนี้จะยืนดูมวยกันหรือไง”พ่อผมเดินมาถึง ก็ถามพวกผมทันที

“พ่อใครจะกล้าเข้าไปห้าม พ่อห้ามแล้วกัน งั้นดรีมไปหาเด็กก่อนนะ เด็กรออยู่เยอะเลย “ผมพูดและพยักหน้าเรียกทีมตัวเองกลับ อย่าอยู่เดี่ยวงานงอก

“และแผนกผมไม่มีเหตุการณ์แบบนี้แน่พ่อ แผนกผมรักเด็กพ่อ ไปครับพี่ณี คิดถึงเด็ก รอกันเต็มไปหมด “ผมพูดกับเจ้าหน้าที่หน้าห้องตรวจผม

“ก็คุณหมอดรีมของพี่ณี หล่อนี้ค่ะเด็กเลยติดตั้งแต่เกิด”พูดดีจริงๆ พอเกิดผมก็ขึ้นไปดูก่อนเลย แถมหลังจากนั้นก็มาให้ผมจนเด็กโตพอโตหน่อยหายหมด

“ด้าไปด้วยดีกว่า คนไข้รอเหมือนกันพ่อ ด้าไปนะ”หมอด้า พ่อหันมามองผมสองคน

“ไปกันเลย ตกลงนี้งานพ่อใช่ไหมเนี๊ยะ คุณหมอดรีม คุณหมอด้า “พ่อถามผมสองคนและ ผมสองคนก็พยักหน้าโดยพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“ก็พ่อเป็น กรรมการ แถมกรรมการผู้จัดการใหญ่มาก พ่อห้ามเถอะ”ผมพูด

“เยี่ยม”พ่อผมพูด

โดม
     ผมเม้งเจ้าหน้าทีทุกคนเลยผมโมโหมากที่ทำไม การให้บริการต้องนั่งเลือกว่ามีเงินจ่ายหรือไม่มีเงินจ่าย ทำไมถึงได้มองคนแค่นี้ แต่ไม่แค่กับชีวิต ชีวิตหนึ่งเลย

“โดม”ผมได้ยินและหันไปยกมือเบรคโดยไม่ได้หันไปมอง ไม่ด้าก็พี่ดรีม แต่งานโดมขอจัดเอง

“คุณโดมค่ะ นั้นผู้อำนวยการนะค่ะ”พี่ป้อมพยายามให้ผมใจเย็น แต่พี่ป้อม บอกว่าคนที่ผมเบรคนะ ผอ ก็พ่อผมซิ ผมหัน

“เห้ย”ผมตกใจดึงมือตัวเองกลับ

“พ่อ”ผมเรียกพ่อ

“ยังดียังจำได้  มันยกมือห้ามซะพ่อนี้อยากถอยเหมือนกัน นี้มันเกิดอะไรขึ้นครับ คุณหมอโดม คุณเจ้าหน้าที  “พ่อถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าผมและเจ้าหน้าทีทุกคน

“เกิดอะไรขึ้นครับ ”พ่อถามอีกครั้ง

“คือว่ามีคนไข้เข้ามาขอรับบริการ แต่คนไข้ไม่มีสิทธิ์ในการรักษาอะไรเลยแม้ใจเขตพื้นทีใกล้เคียงค่ะท่าน ทางเราจึงไม่อาจจะรับคนไข้ไว้ได้ แต่คนไข้ รู้จักกับคุณหมอโดมซึ้งทางเราไม่ทราบนะค่ะ ผอ”พยาบาลที่ประจำอธิบายให้พ่อผมฟัง

“แล้วคุณได้ โทรแจ้งใครก่อนไหม”ผมถาม

“โดม ออกไปก่อน ไปรอพ่อ พ่อจัดการเอง “พ่อผมพูด ผมต้องเดินออกมายืน วินวิ่งมากอดผม

“พี่โดม วินขอโทษ ที่ทำให้พี่โดมเดือดร้อน”วินพูด ผมเดินเข้าไปดูน้องของวิน พ่อแม่ของวินก็ดูลูกเขาอย่างใกล้ชิด

“พี่ผมให้นอนโรงพยาบาลนะครับ”ผมบอก

“คุณหมอค่ะ เราไม่มีเงินนะค่ะและเราไม่อยากให้คุณหมอเดือดร้อน”แม่ของวินพูด

“ไม่เป็น ผมให้นอน “พ่อผมเดินเข้ามาคงเคลียร์ด้านนอกให้ผมแล้ว

“ใช้สิทธิ์ผมได้ไหมพ่อ”ผมถามพ่อผม

“อย่าเลยค่ะคุณหมอโดม เออ ถ้าลูกหายดิฉันจะรอยมาลัยเอาเงินมาใช้ให้เร็วที่สุดค่ะ”ผมหันไปมอง รอยมาลัยแค่ค่ากินอยู่ยังไม่พอเลย

“เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนั้น เอาเด็กให้หายก่อนนะ แล้วนี้รอยมาลัยขายที่ไหนกัน”พ่อผมถาม

“สี่แยกไฟแดงครับท่าน “พ่อวินตอบ

“จะพอเหรอ”พ่อผมถาม สองคนเงียบไม่พูดแสดงว่าปกติก็ไม่พอ

“รอยมาลัยอย่างเดียวเหรอ”พ่อผมถาม

“ดิฉันเคยอยู่ร้านจัดดอกไม้มาก่อนค่ะ จัดดอกไม้ได้ แต่เจ้าของเขาย้ายไปอยู่เมืองนอกกับลูกๆเขา เขาเลยเลิกกิจการค่ะ ส่วนสามีดิฉัน เพิ่งโดนให้ออกจากงาน เขาขับรถตู้ส่งพนักงานบริษัท แต่บริษัทบังคับให้ออกไม่ได้จ้างออกค่ะ และเงินเดือนงวดสุดท้ายก็ไม่ได้ค่ะ”แม่ของวินพูด

“จัดดอกไม้ได้หลายอย่างใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น ตรงด้านข้างมีห้องว่าง ไปเช่า ผมไม่เอาตัง เพราะที่นี้เขามีงานประชุม สัมมนา กันบ่อย ไม่มีทุนผมยินดีช่วย ทุนได้คืนแล้วค่อยคืน และสามีคุณขับรถได้ ตอนนี้คนขับรถผมลาออกกระทันหัน จะรอลูกหายก่อนหรือจะมาสมัครเลยก็ได้ ขึ้นไปห้องฝ่ายบุคคล บอกว่า คุณภาณุเดชให้มาสมัครพนักงานขับรถ “พ่อผมพูด

“ขอบคุณค่ะ/ครับ ท่าน “สองคนนี้ทำท่ากราบพ่อผม

“ไม่ต้องกราบผม ผมแค่เอาใจคุณหมอขาโหดมันหน่อย เดี๋ยวมันพังโรงพยาบาลผม “พ่อผมพูดติดตลกนะพ่อ

“ถ้าอย่างนั้นไปดูลูกแล้วกัน ขาดเหลืออะไรบอกนะ “พ่อผมพูดพ่อผมมองวิน

“อายุเท่าไหร่ละเรา”พ่อผมถามวิน

“เจ็ดขวบครับ”วินตอบ

“รุ่นเดียวกับ เจ้าเป็กซ์เลย เรียนที่ไหนละ”พ่อผมถาม

“กำลังหาที่เรียนนะครับ เพราะว่าเพิ่งจะย้ายมาครับท่าน “พ่อของวินพูด ผมก็มองอ้าวยังไม่มีที่เรียน

“ผมมีโรงเรียนน้องชาย ไปสมัคร โรงเรียนxxxxx” พ่อผมพูด

“อ้อ ผมรู้จักครับ”พ่อของเด็กตอบ

“ไปสมัครเลยนะ ผมจะโทรบอกน้องชายผมไว้ จะได้เรียนหนังสือหนังหา “พ่อผมพูดพ่อเด็กทำท่าจะคิด

“ไม่ต้องหวงเรื่องค่าเทอม ผมคุยให้ ไม่มีหลักฐานอะไรที่นี้ เข้าที่ไหนก็คงยาก ไปเข้าเรียนที่นี้ น้องชายผมเขาใจดี”พ่อผมพูดคืออาภาษญ์นั้นเอง

“ขอบคุณท่านมากเลยนะค่ะ  ขอบคุณค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปดูลุกก่อนนะค่ะ “สองสามีภรรยาของคุณพ่อผมเป็นการใหญ่

“พอใจหรือยัง คุณหมอขาโหด “พ่อหันมาถามผม ผมพยักหน้า

“ไปห้องพักข้างห้องตรวจไอ้ดรีม”พ่อหันมาบอกผม ผมเดินตามพ่อมา พ่อเข้าไปในห้องและนั่งลงที่โซฟา ตามด้วยผม ที่นั่งลง

“พ่อก็มันไม่ยุติธรรม”ผมพูดกับพ่อก่อนที่พ่อจะพูดอะไร

“โดม ความยุติธรรมมีแต่  มันใช้ไม่ได้ทุกคน โดมเราจะช่วยทุกคนที่ไม่มีไม่ได้ และเจ้าหน้าทีเราก็ไม่ได้ผิดหมด เขาไม่มีสิทธิ์รักษาอะไรเลย ถ้าเจ้าหน้าทีรับเขาเพราะสงสารแบบโดมแล้ว ใครจะออกค่าใช่จ่าย พวกเขาหรือเปล่า และเงินเดือนไม่เท่าไหร่ พวกเขาจะรู้ไหมว่าสองคนสามีภรรยานี้จะรู้จักโดม โดม อะไรที่ยอมได้ยอม เราต้องการบุคคลากรในการทำงาน เราทำเองกันไม่ได้โดม”พ่อผมพูดยาวเลย

“ไปหงุดหงิดอะไรมา”พ่อผมถามผม ผมพ่นลมออกจากปาก

“ได้ข่าวว่าจัดมาตั้งแต่หวอดที่แม่ปูเขาพักแล้ว วันนี้ลูกกรูระเบิดลงกี่หวอดแล้ว”พ่อผมถามผม

“สามพ่อ”ผมตอบ

“ทำลายสถิติ และคงไม่มีที่4 นะที่ห้องผ่าตัดนั้นอาจารย์นะมรึง”พ่อผมพูด

“พ่อ”ผมหันมา

“อะไรที่มันทำให้เราวุ่นวาย ปล่อยมันลงไปบ้างนะโดม ทิ้งมันไปบ้าง”พ่อผมพูดผมเงียบ

“โดม พ่อก็เป็น แต่เวลาทำงานกับชีวิตคน เราจะมาเอานั้นเอานี้มาคิดไม่ได้ มันจะเกิดความเสียงโดยเฉพาะ คุณหมอโดมขาโหด นี้โดมรู้ไหมตั้งแต่โดมมาบรรจุ ที่นี้สองปี ทุกแผนกเขาสยองมรึงมาก แต่เวลามรึงใจดีนะ ใจดีใจหายเลย”พ่อผมพูดมันคือเรื่องจริง

“เอาละ เตรียมขึ้นห้องหาอะไรทาน รอเข้าห้องผ่าตัด และพ่อหวังวาจะไม่มีอุปกรณ์อะไรลอยออกมาเพราะ  ทีมชุดไม่ได้ดังใจนะ”พ่อผมพูด ผมพยักหน้า

“พ่อโทรหา คุณอีส หัวหน้าแผนก OR ให้แล้ว วันนี้ขอทีมชุดที่มีประสบการณ์ “พ่อพูด

“ไปได้แล้วโดม”พ่อพูดผมกำลังจะหัน

“อ้อโดม ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีก พ่อว่าจะส่ง แกไปอยู่วัดไปนั่งสมาธิสัก 1 เดือน สงสัยสัปดาห์น้อยไป”พ่อพูดผมสะบัดหน้ามามองพ่อ

“พ่อไม่เอา”ผมพูดปฏิเสธออกมาทันที วัดเงียบจะตาย และยิ่งกลัวผีด้วย

“งั้นก็ท่องไว้ลูก ขันติ ขันติ ขันติ อย่าท่อง ขันแตก เข้าใจไหม “พ่อผมพูดตบท้ายและเดินออกไปทันที ผมเดินออกเช่นกัน ตอนนี้จิตใจวุ่นวานมาก ผมควรทำอย่างไรดี ตอนนนี้จะบายโมงแล้วนี้ ผมก็เดินไปที่แครทียและตรงไปที่ร้านข้าวประจำ

“ผมสั่งผัดหมีฮองกงเห็ดหอม ส่งที่แผนกศัลยกรรมกระดูก”ผมบอกเจ้าหน้าที

“ได้ค่ะ คุณหมอโดมนะค่ะ”

“ครับผม”ผมพูดและยิ้มให้

“เดี๋ยวเหมียวให้คนไปส่งให้ค่ะคุณโดม”พนักงานบอกผม ผมพยักหน้าและเดินออก

“กริ้ง”มีสายเขาเบอร์แปลกๆ ใครกันนะ

“สวัสดีครับ “ผมรับสายทันที

“สวัสดีครับพี่โดม”ผมก็หูผึ่งเลย เสียงปูผมจำได้

“ปู ปูเป็นไงบ้าง ปูพี่ขอโทษ ทำไมปูไม่บอกพี่ตั้งแต่เมื่อเช้าปู ปูได้ยินอะไรมา ปูขอโทษที่เขามองปูแบบนั้น พี่ขอโทษ ปู ปู”ผมพูดยาวเลย ปูเงียบ เงียบ และก็เงียบ

“ปู”ผมเรียกปู

“ปูขอโทษพี่โดม ปูอ่อนแอ”ปูพูด

“ปู “ผมพูดไม่ออกถ้าปูอยู่ตรงหน้าผ ผมคงทำอะไรได้มากกกว่านี้ เช่นกอดเขา

“ปู พี่รักปู”ผมพูดออกไป

“พี่โดม พี่โดมเป็นหมอพี่โดมดีกว่าปูเยอะ พี่โดม”ปูพูด

“ปู ไม่ได้เกิดมาเพื่อเลือกคนที่ดีที่สุด พี่เกิดมาเพื่อรอคนที่พี่รักที่สุด “ผมพูดกับปู

“ปูรู้ แต่ “ปู

“โอเค พี่ไม่บีบบังคับเรา แต่พี่พร้อมจะดูแลเรา ให้พี่ดูแลเราต่อนะ อย่าปฏิเสธพี่นะ แล้วนี้เอาเบอร์ใครโทรมาครับ”ผมถามปู

“เออ เดี่ยว ซื้อมือถือให้ผมนะครับ น่าจริงๆเลย เขาบอกว่าเวลาผมจะกลับได้โทรบอกให้เข้ามารับ”ปูพูดผมนี้ อืมมม ก็เขาแฟนกันเขาต้องซื้อให้ ผมยังซื้อให้เขาเลย แต่ผมช้าไป แคเสี้ยววินาที ที่ผมจะให้เขา

“พี่โดม ปูไม่เคยโกรธพี่โดมเลยนะ พี่โดมน่ารักแบบนี้ปูโกรธไม่ลงหรอก แต่ปูโกรธ โกรธตัวเองที่ทำให้พี่โดม”ปู

“ไม่ต้องพูดแล้ว ทานข้าวหรือยัง”ผมถามปู

“ทานแล้วครับ ผมลงมาช่วยป้าแดงทำอาหารเที่ยงขาย ป้าแดงให้ผมทานที่ร้าน ผมช่วยประจำ”ปูพูด

“พี่โดมจะเข้าห้องผ่าตัดใช่ไหมครับ “ปูถามผม เพราะว่าผมบอกเขา

“ครับ “ผมตอบ

“น้ำเสียงไม่ดีเลย พี่โดม ปูรักพี่ชายที่แสนดีนะ “ผมยิ้มออกมา ได้นิดหนึ่ง

“ถ้า ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดี พี่คงกระโดดแล้ว”ผมพูด

“แม้พี่โดมอะ “ปู

“โอเค พี่ชาย ดีนะที่โทรหาพี่ก่อนเข้าห้องผ่าตัด พี่คิดเรื่องปูเยอะแยะไปหมด ตอนนี้พี่ดีขึ้นแล้ว”ผมพูด

“ปูเหมือนกัน “ปูพูดและนิ่ง

“เออ ตอนเย็นพี่โทรหานะครับ”ผมพูด

“ได้ครับ ตั้งใจทำงานนะครับคุณหมอ หล่อ”ปูมีหยอดด้วย

“ครับ ตั้งใจเรียนนะครับ บายครับ”ผมพูดและปูก็กดวางสายไป ผมยืน พี่ชายที่แสนดี เออ ก็ได้วะโดม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2015 16:20:46 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
เป็นพี่ชายก็ดีนะโดม ดีกว่าก่อนหน้าเยอะเลย (คำผิดจ้า ประสพการณ = ประสบการณ์ ,พ่อใจ = พอใจ สองคนสามีภรรยาของคุณพ่อ=ขอบคุณพ่อ , หายใจหอม=หายใจหอบ)

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
เป็นพี่ชายก็ดีนะโดม ดีกว่าก่อนหน้าเยอะเลย (คำผิดจ้า ประสพการณ = ประสบการณ์ ,พ่อใจ = พอใจ สองคนสามีภรรยาของคุณพ่อ=ขอบคุณพ่อ , หายใจหอม=หายใจหอบ)
แก้ไขให้แล้วค่ะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
พักเรื่องพี่หมอโดม มาต่อคู่หูคู่ฮา พี่เดฟVS พี่เอ็กซ์  :mew1:

        วันนี้ผมกับเอ็กซ์มาเทรนนักฟุตบอลกันตามปกติเมื่อวานน้องว่านไม่พา พาเอาใจเดฟ เศร้า แต่วันนี้น่าจะมาไอ้ดิวน้องชายผมส่งข้อความหาผมว่า ว่านอยู่ซ้อมวันนี้ ผมนี้กระโดดโลดเต้นอยู่ในใจแต่ ดันมาตกลงมาเพราะว่า  ที่ว่านอยู่ได้ก็เพราะไอ้ภาคินมันลงซ้อมด้วยหรืออาจจะเล่นด้วย ไม่งั้นน้องว่ายอยู่ไม่ได้  ผมนี้สงสัยมากระหว่างภาคินกับ น้องว่าน อยากรู้แต่ไม่อยากถามกลัวรับมันไม่ไหว)))))))

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์สวัสดีครับ”เหล่านักฟุตบอลทักทายผมสองคน ผมมองไปรอบๆ ทันทีที่เดินเข้ามา ผมก็เจอน้องว่านที่นั่งอยู่กับภาคินและเพื่อนๆ

“นี้พี่สามีน้องเข้ามากันมรึงเองเลยเหรอ”ไอ้เอ็กซ์ผมหันไปมอง

“กรูบอกแล้วไงน้องเขายังไม่มีสามี แค่แฟน”ผมพูดรอดไรฟันออกมา

“สวัสดีครับ น้องๆ ก่อนเราจะแจ้งผลว่าใครได้เบอร์อะไร ใครเป็นตัวจริง เรามาวิ่งวอร์มในสนามกันก่อน และหลังจากแบ่งตัวจริงตัวสำรอง พี่จะให้ลงสนามเตะกัน”ผมพูดตาผมยังมองไปที่น้องว่าน ว่านหันมายิ้มให้ผม ค่อยยังชั่ว และภาคินมันยกมือไหว้ผม เออ พยักหน้าว่าโอเค คงต้องหาตำแหน่งดีดีให้มันอีก

“มีคนอยากท้าประลองกับเราวะ เป็นสโมสร ที่นี้แหละ “เอ็กซ์พูดผมหันไปมองกับผมด้านหลัง ผมพยักหน้า

“รับคำท้าได้เลย แต่นัดหลังจากกลับมาจากมัลดิฟนะเอ็กซ์ “ผมหันไปบอกเอ็กซ์

“เอาละน้องๆ ลุกขึ้นไปวอร์มกันได้เลยตามท่าที่พี่สอนไว้ “ผมพูดและทุกคนก็ลุกขึ้น ผมเดินไป

“ว่าน”ผมเรียกว่าน ว่านหันมามองผม

“พี่ดีใจนะที่เรามาซ้อม”ผมพูดกับว่าน ว่านยิ้มให้ผม

“พี่ก็ดีใจนะว่าน “เอ็กซ์พูด ผมหันไปเหล่มองดีใจด้วยทำไม

“ดีใจก็ไม่ได้เหรอ สาด! ”เอ็กซ์ พูดและเดินหันหลังออก ผมก็ยืนมองทุกคนซ้อมกัน ไอ้ดิวมันวิ่งมาทันพอดี ดิวมันไปส่งแอ้ที่ซ้อมเทควันโดให้เด็กๆ  แต่ละคนกำลังวอร์มกันอย่างแขงขัน ผมหันไปหาเอ็กซ์ที่เช็คเว็บเพจที่เอ็กซ์ทำขึ้นมาให้

“ว่าไงเอ็กซ์ “ผมก้มหน้าลงไปถามเอ็กซ์ที่มัวแต่กดตูไอแพด และเอ็กซ์ที่เงยหน้าขึ้นมาผมลืมไปว่ามันชิดเกินไป ทำให้ปากผมกับมันเกือบจะปะกันแล้วไง

“เว้ยย”ผมร้องออกมา

“ไอ้เดฟ ร้องทำไมมรึงก้มลงมาติดกรูเองนะ”เอ็กซ์เงยหน้ามามองผม

“หรือว่า  นี้มรึงจะจูบกรูเหรอเดฟ!”เอ็กซ์พูดขึ้น แต่มันบอกว่าผมจะจูบมัน เอ็กซ์วางแทบเล็ตลข้างตัวและลุกขึ้นมองผม

“ไม่ได้จะจูบจะบ้าเหรอ”ผมพูดขึ้นไม่ดังมากกลัวใครได้ยิน

“ก็เห็นอยู่อะ มรึงก้มลงมาขนาดนี้ และทำปากจู๋มาแบบนี้มันจะ คิส กรูชัดๆ “ไอ้เอ็กซ์พูด

“ไม่ได้จูบและไม่ได้คิส! เพราะมันไม่ใช่ความคิดในหัวกรูแน่ๆ ”ผมพูดกับเอ็กซ์ ไอ้บ้าเอ้ย!!

“อย่าให้รู้นะว่ามรึงจะทำอีก จะทำอีกเมื่อไหร่บอกกรูด้วย กรูจะได้ตั้งท่าพร้อมรับ ”ดูมันพูดผมยกมือขึ้นเสยผม ทำไมมันบ้าได้ขนาดนี้

“ไม่ต้อง มันจะไม่มีอีก สาบานได้เลย”ผมหันไปพูดกับไอ้ตัวดี มันทำผมหลอนได้ตลอดเวลา

“ เดฟ กรูส่งข้อความตอบรับกลับไปแล้ว ว่ารับคำท่าแต่เป็นวันพุธนะ วันจันทร์กรูกับมรึงไม่อยู่ วันอังคาร ซ้อมอีกที วันพุธลุยเลย”เอ็กซ์บอกผม ผมกำลังใช้ความคิดจริงซิ ออกหน่อยอีกแล้ว และเข้าอบรมการพัฒนาฯ เออ ผมหันมาพยักหน้าโอเค

“เอาละ เชิญนักกีฬาทางนี้ได้เลยครับ”ผมเรียกทุกคนให้มานั่ง ทุกคนก็เดินมานั่งตรงหน้าผมสองคนกันแล้ว

“พี่จะบอกข่าวดี ตอนนี้มีคนเข้าติดต่ออยากจะท้าประลองกับเรา และพี่ก็ตอบรับไปแล้ว วันพุธหน้าเราจะลงประลองนัดแรกกัน แต่ก่อนอื่นพี่จะแจ้งก่อนว่าใครคือตัวจริง และตัวสำรอง ตัวสำลองไม่ต้องเสียใจพี่ให้ลงแน่นอน ไม่ได้นั่งดูเฉยๆ แน่นอนให้ทุกคนได้เล่น ได้ลองฝีมือตัวเอง “ผมพูด

“เริ่มจากเบอร์ เก้า ก่อน พี่ให้ดิว และเป็นกับตันทีมด้วย ทุกคนมีความเห็นว่ายังไง”ผมพูดและมองทุกคน

“ที่พี่เลือกดิวเพราะว่าดิวมีความเป็นผู้นำสูงพี่คิดว่าทุกคนเห็นด้วย”ผมพูด

“ผมเห็นด้วยพี่”ไอ้โซ่พูดและยกมือและทุกคนเลย

“และเบอร์สิบ เดี่ยว มีความสามารถในการทะลุไปทำประตูได้สูง และเข้าขากับ เบอร์เก้าได้ดี โซ่ และว่าน  “ผมพูดและคนอื่น มีไอ้โซ่ น้องว่านผมเป็นตัววิ่ง วิ่งเร็วได้ใจผมเลยทีเดียว น่าให้มาวิ่งในใจพี่เดฟ แอบคิดคนเดียวอีกแล้วผม

“น่าให้ไปวิ่งราวกระเป๋านะ น้องเขาวิ่งได้ไวดีจริงๆ “เอ็กซ์พูดขึ้น มันทำให้ผมได้เห็นภาพน้องว่านวิ่งอย่างเร็วและกระฉากกระเป๋า

“ใช่ ถ้าจะดีวะ เห้ย ! ไอ้บ้า!  “ผมหันมามองคนข้างๆผมมันทำให้ผมอยากหันไปเตะ ผจก โชว์จริงๆ

“อุ้ย แซวเล่นนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ ของมรึงเหรอ “ดูมันถามอีกนะ แท่งใจผมมาก

“นาวิน  มาร์ค และ อีกคน ชื่อมาร์ชใช่ไหมที่มาใหม่นะ “ผมถามอีกคนมันเพิ่งมาและวันนั้นมันลงเตะมันใช่ได้มันหันไปหยักคิ้วให้ไอ้มาร์ค พาเอาไอ้มาร์คสยิ้วไปเลย ผมได้ยินมาว่าไอ้มาร์คมันจีบน้องพายด้วย และมีเด็กห้องอื่นที่ผลงานใช่ได้ ส่วนคนอื่นผมให้ลงตัวสำรองแต่ผลงานดีกันทุกคน ผมมีประตูสองคน มีไอ้ภาคินเพิ่ม มันบอกว่าขอลงพักเดียวพอ มันไม่ชอบเล่นมันชอบดูบอลมากกว่า ผมก็โอเค

“เอาละงั้น แบ่งข้างและลงสนามโชว์ความเท่ กันหน่อย “ผมพูดกับนักฟุตบอลของผม และทุกคนก็ลุก ผมหันไปเห็นพี่ตุ๊

“เดฟ พี่ตุ๊ “ไอ้เอ็กซ์ชีให้ดู ผมสองคนยกมือไหว้พี่ตุ๊ แถมไอ้เอ็กซ์มันยังยกนิ้ว สัญญาลักษณ์ ไอเลิฟยูให้พี่ตุ๊อีกด้วยแน่ละพี่ตุ๊ต้องตอบกลับมาด้วยนิ้วกลาง

“อู้ยย! ครูใหญ่โรงเรียนนี้แรงนะมรึง”ไอ้เอ็กซ์  ผมไปยืนดูน้องๆเตะบอลกันในสนาม ตอนนี้เริ่มเปิดแล้ว ผมยืนกอดอกมอง ว่านที่เลี้ยงลูกบอลได้คล่องและไวมาก เหมาะมากกับตำแหน่งการ์ด

“น้องเขาเลี้ยงลูกเก่งเนอะ เดฟ”เอ็กซ์พูด เออ พูดเข้าหูกรูก็วันนี้แหละผมคิดว่า

“สงสัยมีลูกมาแล้วแน่เลยวะ”ไอ้เอ็กซ์มันเบรคผมซะหัวทิ่มเลย

“น้องเขาเป็นผู้ชาย สาด! และแน่นอนน้องเขาไม่มีลูกมด”ผมหันไป “ฮาๆ” มันหัวเราะขำผม และผมหันกลับมายืนมอง และคนที่รับเลี้ยงบอลต่อไอ้โซ่ มันหลอกล่อได้ดี และส่งต่อให้ไอ้นาวิน ทันที ไอ้นี้ทักษะใช่ได้แต่ดูไอ้ดิวจะไม่ค่อยปลื้มมันสักเท่าไหร่

“ไอ้แอ้นี่หว่ามากับเด็กทีไหนวะนั้น อย่าบอกนะว่ามันมีลูกอยู่ที่นี้ด้วย”เอ็กซ์ถามผม ผมหันไปมอง แอ้กับเด็ก แถมเด็กนี้หน้าตานารักจะว่าละม้ายคล้ายแอ้ไหม มีส่วนมากเลย แถมเด็กนั้นตะโกนเรียกดิวด้วยแสดงว่ารู้จักดิว และไอ้นาวินมันวิ่งไปทางแอ้

“อ้อกรูรู้แล้วทำไมไอ้ดิวไม่ปลื้ม มันจะจีบไอ้แอ้น้องกรูนี้เอง เสน่แรงนะเนี๊ยะเหมือนพี่มันเลยวะ”ผมหันมามอง ตรงไหนวะ ถ้าเอาเงินให้เขา ก็คงไม่มาแต่ผมยอมรับว่ามันน่าตาดีนะ ออกจะหวานมากกว่าไหม

“มรึงนี้ไม่เคยเชื่อกรูเลยสักนิดนะไอ้เดฟ “เอ็กซ์พูดผม ระหว่างที่ผมหันมาคุยกัน ก้มีเสียงร้องของคนที่มานั่งดูผมหันไป ลูกบอลมันตรงไปทางแอ้ แต่มันไกลเกินไปที่ผมนจะเห็นได้ชัดเจน

“น้องกรู”ไอ้เอ็กซ์มันตั้งท่าจะวิ่ง ไม่ทันอยู่แล้ว ผมก็วิ่งตามไป

“เห้ย พี่ดิวเตะออกไปได้อะ ว่าแต่พี่แก วิ่งโคตรเร็วเลยอะ ทำได้ไงวะ”ผมได้ยินเด็กที่มายืนดูพูดกัน ผมก็ว่ามันวิ่งได้ยังไงไกลนะ ผมเดินไปทางที่แอ้นั่งผมเดินไปถึง ก็เห็นเด็กที่แอ้กอดไว้ เอ็กซ์มองและ

“ไอ้แอ้ ลูกมรึงเหรอ”เอ็กซ์ถามแอ้และน้องเด็กน้อย

“แอ้เป็นไงบ้าง มีคนบอกพี่ว่าลูกบอลมันจะโดนแอ้ โดนไหม”ผมถามแอ้ทันที แต่ดูไม่ได้เจ็บอะไรคงไม่ทันได้โดนลูกบอล

“ไม่ครับพี่เดฟ เออ ดิวเขา”แอ้ตอบผม

“มีคนบอกมรึงวิ่งยังกับจรวด เชี้ย งง ทั้งสนาม”เอ็กซ์หันไปบอกได้ดิวน้องผม ผมก็งง มันทำเซอไพรส์ได้มากเลย

“ไม่รู้ซิ แต่วิ่งยังไงก็ได้ให้ทันอะพี่”ดิวพูดผมรู้ว่าดิวมันรักแอ้ ความรักของดิวมันเลยทำให้ดิวสามารถทำอะไรที่คาดไม่ถึงได้แน่นอน ผมละเชื่อมันเลย

“นี้คือเด็กที่มาเรียนเทควันโดกับแอ้เหรอ น่ารักดีนะ ชื่ออะไรครับ”แอ้บอกผม ผมย่อตัวลง ดูวัยใกล้เคียงกับหลานๆผมนะ

“คนนี้พี่ชายพี่ดิว ลุงเดฟ และนี้พี่ชายพี่แอ้ ลุงเอ็กซ์”แอ้แนะนำผมกับเอ็กซ์ให้น้องเซนรู้จัก

“มรึงให้เรียกลุงทำไมวะแอ้  กรูแก่เลย”เอ็กซ์พูดมันแอบนอยด์ แต่มันไม่ได้นอยด์จริงๆหรอกครับ

“รู้ว่าแก่บ้างก็ดีนะพี่เอ็กซ์”แอ้พูดแซวเอ็กซ์ เอ็กซ์สะบัดหน้าไปมองแอ้

“อ้าวไอ้นี้”เอ็กซ์

“เออ งั้นไม่เป็นไรแล้วก็ดี พี่ตกใจหมดแอ้ “ผมพูด และน้องเซนที่มองผมพร้อมยิ้มตาหยีมาให้ผม

“งั้น แอ้ไปรอที่ช๊อปนะดิว”แอ้หันมาบอกดิว คงจะเดินกลับไปที่เปิดสอนเทควันโดแล้ว

“ทำไมต้องไปรอที่ช๊อบ วะแอ้”เอ็กซ์ถามแอ้และมองหน้าไอ้ดิวน้องผม

“ก็แม่เด็กเขาจะมารับที่นั้นนี้ พี่เอ็กซ์คิดอะไรเนี๊ยะ”แอ้ตอบเอ็กซ์

“ก็นึกว่า ไอ้นี้มันนัดไปเมคเบบี้ อีก 5 คนแล้วนะมรึง  ไม่ซิ  6 คนแล้ว นะลูกมรึงสองคนนะ”เอ็กซ์พูด ใช่ตอนนี้พวกผมมีหลาน 6 คนแล้ว แต่ก่อนมีห้า แต่ตอนนี้เพิ่มมาอีกหนึ่งคนที่ดิวกับแอ้ไปเจอมาที่อุทยานแถมตอนนี้ ช่วยพี่ด้าดูแฝดผมได้ดีมากด้วย สมกับที่ยกตำแหน่งพี่ใหญ่ให้

“เมคเบบี๋คืออะไรอะพี่แอ้”น้องเซนถามแอ้

“เออ เซน”แอ้คงคิดว่าจะอธิบายยังไงดี

“เมคเบบี๋ก็คือทำให้มีน้องตัวน้อยๆ ไงครับ”เอ็กซ์อธิบายให้ทันที เอ็กซ์มันถนัดเรื่องเพศศึกษา

“อ้อ”เซนเข้าใจขึ้นมาทันที แสดงว่าเป็นเด็กที่เข้าใจง่าย

“เข้าใจด้วย “ผมถามน้องเซน

“รู้ จะต้องท้องโต โต และมีน้องอยู่ในท้อง “เซนอธิบาย แม้เข้าใจเยอะกว่าที่เอ็กซ์อธิบายอีกนะผมว่า

“แกแดดนะเราเนี๊ยะ “แอ้พูด

“พี่แอ้กับพี่ดิว มีลูกแล้วเหรอ เหมือนที่แม่พูดเลย แม่บอกเซนว่าพี่แอ้น่าจะมีน้องแล้ว หรือไม่ก็พี่ดิว “เซนพูด เด็กนี้เซ้นดีนะดูรู้ด้วยว่าแอ้กับไอ้ดิวมีลูกแล้ว

“แม่บอกว่าพี่แอ้ ดูอ่อนโยนและน่ารักมากมาก ใครได้เป็นลูกนะ โชคดีมากมาก “อ้อ แม้นึกว่ามีของดี ผมกับเอ็กซ์มองหน้ากัน

“พี่แอ้นะเขามีตั้ง 5 คนแล้ว “ผมบอกเซน เซนทำตาโตเลย

“จริงเหรอครับ ลุง สุดหล่อ”เซนพูดแถมเรียกผมลุงสุดหล่ออีก ผมหันไปหยักคิ้วให้เอ็กซ์คะแนนความหล่อนำ

“พูดแบบนี้ เอาไปอยู่ด้วยอีกคนดีไหม “ผมพูดกับเซน

“แล้วลุงไม่หล่อเหรอ”เอ็กซ์รีบย่อตัวลงทันที

“ลุง น่ารักมากกว่า น่ารักเหมือนพี่แอ้เลย “เซนพูดผมนี้ขำเลย ลุงน่ารักมากไม่ใช่ลุงหล่อมาก

“เห้ย ! ต้องหล่อซิ ไม่ใช่น่ารัก ส่วนพี่แอ้นี้เขาสวยตางหาก”เอ็กซ์พูดแถมหันไปบอกว่าแอ้ต้องสวยอีกฮาๆ แอ้หันขวับมาเลย

“ฮาๆ “แถมมันยังขำอีกต่างหาก

“งั้น ดิวไปที่สนามไปพราะว่าเอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอล “ผมเหลือบมองเวลาจะได้เวลาเลิกเรียนแล้วเลยบอกไอ้ดิวให้ไปที่สนามเอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอลที่เอ็กซ์ออกแบบมาให้ ไม่ซิไปก๊อบมาแต่ไม่เหมือนที่เดียว มีดัดแปลงโลโก้ และแอ้ก็จูงเด็กเดินออกไปพวกผมเดินไปที่สนามที่นักฟุตบอลนั่งพักกัน

“น้องๆ พี่เอ็กซ์จะโชว์ชุดนักฟุตบอลและเรามาลงชื่อว่าใส่ไซ้อะไรกัน ไซ้ซอกคอไม่ต้องลงมานะ ไม่มี ”ผมพูดแน่นอนต้องดักคอไว้ก่อนเลย พวกนักฟุตบอลผมหัวเราะกันใหญ่เลย และเอ็กซ์ก็โชว์ชุดนักฟุตบอล

“พี่มันจะฟิตไปไหมอะ”มีนักฟุตบอลถามผมหันไปดูเห้ย! มันเหมือนนักฟุตบอลของออสเตรเลีย แต่เขาเล่นเหมือนรักบี้อเมริกาแน่นอนเขาต้องใส่ฟิตโชว์กล้าม มันเอาแบบนั้นเลยเหรอ

“นะ มีของดีโชว์เข้าไว้ เอาตามนี้นะ สีดำเขียว ลายเหมือนทีมวิคทอเรีย ออสเตรเลีย “เอ็กซ์พูด ผมก็ชอบนะลายเท่ดีนะ ทุกคนพยักหน้า

“ไอ้ว่าน กลับบ้าน”มีคนมาตะโกน เรียกว่าน ผมกับเอ็กซ์หันไปมองไอ้เด็กเวรวันนั้นนี้มาตะโกนเรียกว่าน

“กรูบอกให้กลับบ้านไง “ไอ้เด็กนั้น ผมนี้ขึ้นเลย

“ไอ้เด็กนี้ใช่ไหมว่า ผัวน้องว่าน”ไอ้เอ็กซ์ถามผมหันมา อ้อมหน่อยได้ไหม แม้ตะโกนซะดังเชียวผัวน้องว่าน เอ็กซ์มันมองหน้าผม

“ไม่ใช่ผัวน้องว่าน แค่”ผมหันไปพูด

“สามี ก็คนที่กินนอนด้วยกันนะมรึง”ไอ้เอ็กซ์หันมาพูดกับผม

“เอานะ กรูดูก็รู้ว่า ว่านอาจจะจำใจ แต่เพราะอะไรรู้ไหม เดฟ ”ไอ้เอ็กซ์พูดกับผมแถมถามผมอีก ถ้าผมรู้ผมคงเอาประเด็นตรงนั้นมาแก้ไขให้ถูกๆแล้ว

“ดูก็รู้ น้องในกางเกงมันเล็กมาก หรือไม่ก็แม่งซื้อกางเกงมาผิดไซ้ กางเกงหลวมโคตร ดูเรานี้ฟิตมาก เพราะข้างในมันใหญ่”เอ็กซ์พูดผมก้มมองกางเกงของผมและเดฟ เออ ฟิตมากจริงๆด้วย น่าภูมิใจมาก

“ไปเดฟ เราไปโชว์ความใหญ่ของเรากับมันกัน “เอ็กซ์พูดและเดินตรงไปหาเด็กนั้นทันที

“กรูมาตามเมียกรูกลับ”เด็กนั้นพูดขึ้น

“ไอ้คีย์”พี่ชายมันไอ้ภาคิน เข้ามาห้ามไอ้เด็กตรงหน้าผม

“กรูมาตามเมียกรูกลับ ให้มันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”ไอ้เด็กคนนี้พูดกับพี่มัน มันยังพูดได้หยาบมากขนาดนี้เลยเหรอ

“รอก่อน พวกกรูจะวัดไซ้ตัวกันจะสั่งชุด”ไอ้ภาคินพูด บอกไอ้คีย์น้องมัน แต่ดูท่ามันจะไม่ฟัง

“รอก่อน ยังไม่ได้สั่งให้กลับ และคนที่ใหญ่ในที่นี้คือ พี่สองคน ฟังภาษาคนเข้าใจไหม”เอ็กซ์ถามไอ้คีย์

“เข้าใจแต่กรูไม่เชื่อ ไอ้ว่านกรูบอกให้กลับไง”ไอ้คีย์น้องมัน

“กรูจะสอนให้มรึงฟังภาษาคนเข้าใจวันนี้แหละ “เอ็กซ์ นั้นไงวันก่อนยังว่ากรูกระทืบเด็กอยู่เลย ผมรีบกอดห้ามมันไว้

“อย่าเอ็กซ์”ผมห้ามเอ็กซ์ทันที

“อย่าพี่เอ็กซ์ ว่านกลับก่อนแล้วกัน ชุดไว้ค่อยลงไซ้ที่หลังก็ได้ครับ”ว่านเดินมาและดึงคีย์ออก ไอ้ภาคินด้วยที่ดึงร้องชายมันออกไป

“ว่าน “ผมเรียกว่านแต่ว่านเดินไปหาไอ้คีย์ ไอ้ภาคินเดินตามไปพูดอะไรสักอย่าง และไอ้คีย์มันก็พาว่านกลับไปไอ้ภาคินเดินมาหาผมและ

“พี่ผมละลงไซ้ ชุดนักฟุตบอลให้ว่านเองแล้วกันพี่เดฟ “ภาคินมันพูดและเดินกลับไปหาเพื่อนๆ ผมได้แต่ยืนมองว่านที่เดินไปกับภาคีย์ และหันกลับมาดู นักฟุตบอลระบุไซ้เสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ผมไปหาแอ้ก่อนนะพี่”ไอ้ดิวมันเดินมาบอกผม ผมพยักหน้า และ

“ไอ้เดฟ มาตามกรูมา กรูจะพาไปหาเรื่อง”ไอ้เอ็กซ์ดึงคอผมและลากผมออกมาทางที่ไอ้คีย์มันพาว่านออกมา และได้เอ็กซ์มันลากผมเข้าไปทางห้องน้ำชาย มันจะพาผมมาทำอะไรที่ห้องน้ำชายละ ผมเบรคมันไว้

“จะพาไปทำอะไรในห้องน้ำชาย”ผมถามไอ้เอ็กซ์

“พาไป ฟักกิ้งมั้งครับ ตามมา”เอ็กซ์พูดและลากผม แต่พอดีจังหวะมีคนเดินออกมา ผมก็เห็นไอ้คีย์นั้นเองที่ออกมา ไอ้คีย์มันมองผมสองคน แบบกวนได้อีก

“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม นี้กรูสองคน แก่กว่ามรึงหลายปี นะ”เอ็กซ์เปิดฉากด่าเด็กนั้นทันที

“ผมทราบวาพี่แก่กว่าผมหลายปี แต่ผมถามจริงพี่ไม่มีปัญญหาเด็กคนอื่นเหรอ ถึงได้มาแย้งเมียผม”เด็กคนนี้มันพูดว่าผมแย้งเมียมัน

“มี เยอะแยะ แต่ที่กรูตามมาคือมรึง ปีนเกลียวกรูสองคนมรึงรู้ไหมกรูสองคนนี้ใคร”ไอ้เอ็กซ์ถามไอ้คีย์ ไอ้คีย์มันมองผมสองคน

“กรูนี้ไม่ชอบเด็กปีนเกลียวเห็นแล้วอยากสั่งสอน กรูสั่งสอนไปหลายคนแล้ว อาการไม่หนักมากแค่ต้องนอนโรงพยาบาลแต่ไม่ต้องห่วง พ่อพี่เดฟเขามีโรงพยาบาล นอนได้ฟรี แต่เจ็บตัวหน่อย พักแค่เดือนสองเดือนก็ออกมาซ่าได้แล้ว มรึงว่าไหม “เอ็กซ์พูดผมสะบัดหน้าไปมองไอ้เอ็กซ์ ตอนนี้ไอ้คีย์เริ่มถอยแล้วมันเริ่มกลืนน้ำลายลงคอ

“ใครก็เรียกกรูนี้มาเฟีย และบร้าๆ ที่เอ็กซ์มันใส่ไอ้คีย์

ดารารับเชิญ พี่ตุ๊ ผมยืนดูเด็กเตะบอลกันตอนนี้ติ๊กไปกับครูพัฒน์เห็นว่าจะไปห้างสรรพสินค้ากันไปช๊อปปิ้งกัน ผมดีใจที่นักเรียนผมสนใจหาอะไรทำจะได้ไม่ว่างมีแต่เรื่องเข้ามาและผมยังได้ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์น้องไอ้อ้นกับไอ้ดิมมาช่วยเทรน แต่ละคนฝีมือใช้ได้ทีเดียว และแถมวันนี้เกิดเอคซิเด้นท์ ฟุตบอลฟุ้งตรงไปหาแอ้ แถมไอ้ดิวมันเข้าไปช่วยแบบฮีโร่ มันทำให้ผมได้เห็นสายที่เจ็บปวดของน้องชายผม ติ๊ก ตอนนี้ติ๊ก ตกลงติ๊กมันชอบไอ้ดิวใช่ไหม 

“คุณครูค่ะ คุณครู” ผมหันไปหาเสียงที่เรียกผม เป็นผู้ปกครองมาพร้อมกับเด็กผู้ชายน่าจะเรียน มัธยมปีที่ 1 ผมก็มองว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

“ลูกชายดิฉันเดินไปห้องน้ำทางด้านโน้นนะค่ะ ลูกชายบอกว่ามี มาเฟียร์ข่มขู่เด็กนักเรียนอยู่แถมยังเคยซ้อมเด็กต้องเข้าโรงพยาบาลนานเกือบเดือนสองเดือนเลยนะค่ะ ลูกชายกลัวมากเลยค่ะ คุณครู”ผู้ปกครองบอกผมเช่นนั้น ผมก็พยักหน้า และ

“รูปร่างหน้าตาเป็นยังไงครับ”ผมถามเด็ก

“สูงมาก หล่อด้วย “เด็กบอกผม ผมก็พยักหน้า สูงมากหล่อด้วย โอ้ยนึกออกน่าดู มีดีเทลเยอะกว่ามีไหม นึกในใจ

“หน้าตาเหมือนโหดมากเลยครับแต่ก็หล่อนะครับ”ผมก็พยักหน้าถ้าทางแม่เตรียมดีใจได้เลย แววมาแล้ว เกย์แน่นอน ไม่ต้องสงสัย ผู้ชายที่ไหนจะชมผู้ชายด้วยกันว่าหล่อ

“ แต่อีกคน หน้าสวยครับ แต่โหดกว่าอีกครับ”น้องเขาพูด ผมปิ้งไอเดียขึ้นมา อย่าบอกนะว่าไอ้เดฟกับไอ้เอ็กซ์

“งั้นเดี๋ยวครูไปดูให้นะ ไม่ต้องกลัวมาเรียนปกติ ไม่มีมาเฟียร์ในโรงเรียนนี้แน่นอน และถ้ามีครูนี้จะจัดการมาเฟียเอง “ผมพูดกับเด็กและผู้ปกครอง 

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับคุณผู้ปกครองผมดูแลลูกของคุณได้แน่นอน “ผมพูดกับผู้ปกครองเด็กอีกที

“งั้นดิฉันลาเลยนะค่ะ ฝากด้วยนะค่ะ ถ้ามีมาเฟียร์ดิฉันก็คงไม่กล้าส่งลูกมาเรียนแน่นอนค่ะ”ผู้ปกครองพูดผมพยักหน้าและเดินไปใครนะกล้ามากที่มาเป็นมาเฟียร์ในโรงเรียนผมแบบนี้ ผมเดินมาทางห้องน้ำที่เด็กบอกและผมก็เจอ มาเฟียร์กำลังยืน ขมขู่เด็กเรียน น่าจะยัง มัธยมต้นจริงๆด้วย ผมดูด้านหลังก็รู้เลยว่าใคร ไอ้ตัวดีน้องชายไอ้ตัวดีตัวพ่อไอ้อ้นกับไอ้ดิม ผมเดินไปด้านหลังสองคนนั้นและมองเด็กที่ยืนฟังมันโม้

“นี้ แค่ขู่นะ วันนี้พี่สองคนไม่เอาจริง แต่ถ้ามีอีกนะ คงได้เปลี่ยนจากอยู่เรียนไปอยู่โรงพยาบาลแทน เข้าใจไหมที่พูดเนี๊ยะ ที่จริงพี่ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ เพราะว่าพี่นี้โหดมาก โหดสาดเลย และหวังว่าน้องจะไม่มาสะกิดต่อมโหดพี่อีกนะ นี้แค่มาเหลาให้แหลมจะได้ฉลาดขึ้นนะ ”ไอ้เอ็กซ์ผมถลกแขนเสื้อและพยักหน้าให้เด็กตรงหน้าสองคนนี้ไปได้แล้ว เด็กนั้นก็ยกมือไหว้ แต่มันไหว้ผม

“เห็นไหมเดฟ เออ มีสัมมาคาราวะแบบนี้ดิวะ กรูรุ่นไหนแล้วนั้นไปเลยเห็นไหมเดฟ ต้องกรูทุกทีเลยมรึงนิ มรึงนี้มันหน้าตาดีได้อย่างเดียวเลยนะเดฟ มรึงดูกรูนี้ หน้าตาดี แถมโหดสาด เด็กกลัวจนต้องยกมือไหว้ กรูเยอะได้อีกเดฟ ไปเราหันไป.... “ไอ้เอ็กซ์พูดพร้อมกับหันมาและ

“ว๊าก! พี่ตุ๊”มันร้องออกมาเลย ร้องทำไม ผมมองสองคนเอามือท้าวซะเอว

“อย่าบอกนะว่าเด็กนั้นไม่ได้กลัวกรูสักนิด”เอ็กซ์หันไปพูดกับไอ้เดฟ ไอ้เดฟไม่ได้พูดอะไรเลย

“ใช่ ไม่กลัวสักนิด ไอ้มาเฟีย “ผมพูดน้ำเสียงรอดไรฟันออกมา อยากจะเตะมันสองคนมากให้มาเป็นโค้ชดีดีไม่ชอบชอบเป็นมาเฟียเหรอ ตอนนี้ผมถลกแขนเสื้อรอแล้วยืนเอามือท้าวซะเอวด้วย

“มีความยินดีมาก มีมาเฟียอยู่ในโรงเรียนแบบนี้ พี่ยินดีอย่างยิ่ง และจะยินดีมากไปกว่านี้ ไปคุยกับพี่ได้ไหม ให้เกรียติพี่หน่อยพี่อยากคุยกับมาเฟียสักครั้งก็ยังดี  “ผมพูดกับเอ็กซ์และเดฟ ผมว่าแล้ว มันต้องหาเรื่องให้ผมแก้ เหมือนพี่ๆมันไม่มีผิดเลย ไอ้อ้นกับไอ้ดิม


“เออ ผมยังไมได้บอกลาน้องๆเลย”ไอ้เอ็กซ์พูด

“ไม่ต้องหรอก ถ้ามันไม่เห็นเราสองกลับไปก็คงกลับบ้านเองได้ ไปครับ พี่มีแอร์เย็นๆ ถ้าไม่พอพี่ปรับให้เย็นถึงใจได้อีก เชิญครับ น้องเอ็กซ์ น้องเดฟ “ผมพูด ทั้งสองคนก็พยักหน้าและผมหันแต่มันสองคนหันไปอีกทาง

“เดฟ เอ็กซ์ ผิดทาง ทางนี้ ถ้าไปไม่ถูก พี่นำให้นะ มานี้”ผมพูดพร้อมดึงคอเสื้อทั้งคู่เนียนเดินคนละทางกับผมซะงั้น และทั้งสองคนก็เดินตามผมทันที

“เป็นไงละ หางานให้ ได้สมใจเลย ไอ้เอ็กซ์ ไอ้หน้าตาดี แถมโหดสาด!  “ผมได้ยินได้เดฟมันหันไปพูดกับไอ้เอ็กซ์และผมก็เดินพามาที่ห้องพักครูใหญ่ ผมเดินเข้ามาและกดเปิดแอร์ที่ห้องผมเดฟกับเอ็กซ์เดินตามเข้ามาแล้ว

“นั่งได้ไหมครับ มาเฟีย”ผมถามรีบนั่งลงกันเป็นแถว

“แอร์เย็นพอไหม หรือต้องการอีกดูท่าจะไม่เย็นเหงือแตกเชียว”ผมถามทั้งคู่ มีหันไปมองหน้ากันอีก

“พี่ตุ๊ ไม่ต้องเย็นมากหรอกครับ เอ็กซ์ไม่ค่อยสบาย สุขภาพไม่แข็ง....แรง”เอ็กซ์ผมพยักหน้า ผมก็กอดอกมองสองคนที่นั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยเชียว

“นี้ทำอะไรกัน สองคน โตแล้วนะ”ผมถามสองคนตรงหน้า

“พี่ตุ๊ไอ้เด็กนั้นมันปีนเกลียวผมสองคน “เอ็กซ์พูด

“แล้วทำไมไม่มาบอกพี่ พี่นี้เป็นครู พี่ตักเตือนเขาได้ ไม่ใช่ไปขมขู่เขาว่าไปทำร้ายใครนอนโรงพยาบาลสาหัส คนที่ได้ยินไม่ใช่แค่เด็กที่เอ็งสองคนข่มขู่ คนอื่นเขาคิดยังไง”ผมถาม สองคนตรงหน้ามองหน้ากัน

“พี่ตุ๊ ไอ้เด็กที่เอ็กซ์มันว่าอยู่นะ ชอบทำร้าย เด็กที่ลงเป็นนักฟุตบอลผม ผมเคยไปส่งน้องเขาและเห็นเด็กนี้และวันนี้ยังจะทำร้ายเพราะไม่ยอมให้ ว่าน อยู่ซ้อม”เดฟพูดขึ้น ผมก็มองเดฟ ผมได้ยินมาเหมือนกันว่ามีเด็กม.1เป็นแฟนเด็ก ม.4 แถมชอบทำร้ายเขาอีกด้วย


“เด็กนั้นชื่อภาคีย์ใช่ไหม”ผมถามเดฟ เดฟก็พยักหน้า ว่าใช่คนเดียวกัน

“พีได้ยินมานะแต่พ่อของภาคีย์เขาจะเอาลูกเขาไปเรียนโรงเรียนอื่นใน กทม แล้ว เดฟ เอ็กซ์ “ผมพูดผมจำได้แล้วพ่อเด็กนี้เป็นนายแพทย์น่าจะรู้จักพ่อของไอ้ดิม กับเดฟด้วยนะ

“แต่เรื่องพวกนี้พี่จัดการเองดีกว่าไหม และเราสองคน เพิ่งจบมาอย่าเพิ่งซ่า รอให้เซียนเท่าพี่มรึงแล้วค่อยซ่ากัน”ผมพูด น่าจริงๆไอ้สองคนนี้ ผมนี้คิดถูกหรือคิดผิดที่เอาสองคนนี้มาเทรนนักฟุตบอล

“พี่ไม่อยากให้คนมองเราสองคนไม่ดี โอเคนะเอ็กซ์ เดฟ และดูนักฟุตบอลเราเคารพเราดี อย่าทำให้เสียเพราะเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนเดียว”ผมพูดกับทั้งคู่

“เอาละกลับไปพักกันได้แล้ว อย่าให้มีอีกน่ะ มาเฟียเนี๊ยะ “ผมพูดกับเอ็กซ์และเดฟ

“คร๊าฟพี่ผมไม่เป็นมาเฟียกันแล้วคร๊าฟ ขอเป็นโค้ชกับ ผจก พอครับพี่ ”ไอ้เอ็กซ์พูด และเดฟกับเอ็กซ์ก็ยกมือไหว้ลาผมกลับ ผมหันไปทำงานต่อรอพัฒน์กลับมาคอยเข้าบ้านพัก ผมเห็นมีอิเมลส่งมาจากโรงเรียนในเครือของผม ว่ามีครูเอกภาษาอังกฤษ ชื่อครูลิลลี่ สนใจอยากจะมาสอนที่โรงเรียนที่ผมมาดูแล ผมรีบเข้าไปอ่านประวัติทันที จบมาจากอเมริกาด้วย แต่สนใจจะมาที่สาขาต่างจังหวัดอีก ก็ดีจะได้มีครูที่มีประสพการณ์ทางด้านภาษา ผมรีบส่งอิเมลตอบรับทันทีประสงค์อยากให้เขามาสอนทันทีที่เขาพร้อม


ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :laugh: มาเฟียจอมซ่าเจอครูใหญ่เข้าไปหดเลย

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
พี่โดม หลังจากวันนั้นผมก็โทรหาปูแต่น้องปูไม่ได้รับสายผม ผมก็ส่งข้อความเอา บอกถึงความห่างใยของผมและบอกเล่าอาการแม่ของน้องปูบ้าง ผมรู้ว่าผมผิดมากที่วันนั้นผมไม่ห้ามใจตัวเองทั้งทีปูเขามีเดี่ยวอยู่แล้ว วันนี้ผมเลิกเร็ว ตอนนี้ผมกำลังจะกลับบ้าน ผมจะเดินไปดู ร้านดอกไม้แม่ของวิน เขามาเปิดร้านวันนี้วันแรก เห็นว่าขายดีพอดีว่า คนไข้บางคนก็มาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้ช่วยให้คนเจ็บหายเร็ว ๆและ เป็นวันพระ เจ้าหน้าที่และพยาบาลพากันไหว้พระพิฆเนศรกัน และศาลพระภูมิของโรงพยาบาล ผมเดินออกมาก็เจอวินกำลังช่วยพ่อของเขาตอนนี้เป็นคนขับรถพ่อผมไปแล้ว

“พี่โดมนี้ พี่หมอโดมสวัดดีครับ”วินวิ่งมาหาผม ดูสีหน้าวินดีขึ้นมากทีเดียว ผมดีใจนะที่ช่วยให้ชีวิตของเขาดีขึ้น

“สวัสดีค่ะคุณหมอโดม”แม่ของวินทักผม และพ่อของวินเช่นกัน

“เป็นไงบ้างครับ ร้านโอเคนะครับ”ผมถาม

“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ดิฉันกับสามีและลูกไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณพวกคุณยังไง”แม่ของวินพูด

“ไม่ต้องหรอกครับ และผมจะบอกว่า ผมยินดีจะช่วยส่งเสียวินให้ได้เรียนหนังสือ เพราะว่าดูแล้วภาระคุณสองคนค้อนข้างเยอะ “ผมพูดวินเงยหน้ามองผม

“แล้วนี้ไปดูโรงเรียนมาหรือยังวิน”ผมถามวินว่าไปสมัครเรียนโรงเรียนของอาภาษญ์มาหรือยัง

“ไปมาแล้วครับคุณโดม วินเข้าได้เอกสารการขอย้าย มาเข้า ป.2 “พ่อของวินตอบแทน ผมดีใจด้วยที่วินได้เรียนต่อซะที

“ลุงโดม”ผมได้ยินเสียงเด็กเรียกผม ผมหันไปมอง เป็กซ์วิ่งมาหาผมนี้เอง และมาหยุดตรงหน้าผม ผมก็มอง วิ่งมาซะหอบเหนื่อยเลย

“ว่าไงเป็กซ์”ผมถามหลานผมอีกคน

“เหนื่อยลุงโดม! แฮก!!”เป็กซ์พูดพร้อมอาการหอบเหนื่อยจากการวิ่งมา

“ เป็กซ์คิดว่าจะไม่ทันลุงโดมซะอีก ลุงด้าให้เป็กซ์กลับพร้อมลุงโดมก่อน ลุงด้ามีคนไข้ด่วนครับ”เป็กซ์พูด วันนี้เป็กซ์เขาไปสอบเทียบ จะได้รู้ว่าเรียนชั้นไหนได้

“ได้ซิเป็กซ์ “ผมพูดและหันมาเจอวินทีมองเป็กซ์และมองผม

“เป็กซ์นี้วิน เป็กซ์เขาเป็นลูกชายของน้องชายพี่โดมเอง”ผมบอกเป็กซ์

“เป็กซ์เขาเป็นหลานชายผมนะครับ”ผมบอกพ่อกับแม่ของวิน

“ลุงโดม เป็กซ์ได้เรียน ป.2 “เป็กซ์บอกผม ผมก็มองเป็กซ์

“ชั้นเดียวกับเราเลย”วินพูดขึ้น

“แต่ไม่รู้ว่าห้องเดียวกันไหม”วินพูดเบาๆ

“นายเรียนป.2 เหรอ”เป็กซ์ถามวิน

“ใช่ เราไปสมัครมาวันนี้เอง”วินบอกเป็กซ์ ผมก็มองสองคนคุยกัน

“ดีแล้วเรียนชั้นเดียวกัน มีอะไรจะได้ช่วยกัน วิน เป็กซ์ “ผมพูด

“งั้นเป็กซ์ไปกลับบ้านกันดีกว่า เออ ผมขอตัวนะครับ ผมต้องไปช่วยพ่อผมเลี้ยงหลานอีกที่บ้าน “ผมพูดและกำลังจะเดินออก

“น้องแซงหน้าไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับคุณหมอโดม”พ่อของวินแซวผม  ผมหันไปยิ้มและจูงมือเป็กซ์เพราะว่ามีรถเข้าออก กลัวจะเกิดอันตราย ผมจูงเป็กซ์มาที่รถ

“เก่งนะเรา ที่ไปสอบแล้วได้เรียน ป.2 เลย”ผมหันมาพูดกับเป็กซ์

“เป็กซ์จะโทรหาพ่อดิว พ่อแอ้”เป็กซ์พูด ผมก็มอง เป็กซ์คงคิดว่าพูด

“ไม่ใช่ อย่าคิดแบบนั้นเรียกพ่อนะดีแล้ว แต่เราจะโทรยังไง เอาโทรศัพท์ลุงไหม”ผมถามเป็กซ์และเป็กซ์ก็หยิบมือถือขึ้นมาเป็นซัมซุงรุ่นแกรนด์

“ลุงดรีมซื้อให้เป็นรางวัลครับ ลุงโดม”เป็กซ์พูดผมพยักหน้า ผมปลดล๊อกและเป็กซ์เข้าไปนั่งหน้ากับผม

“สวัสดีครับพ่อดิว เป็กซ์ครับ พ่อแอ้ละครับ ไม่เป็นไรครับ เป็กซ์จะบอกว่า เป็กซ์ไปทดสอบมาแล้ว พ่อดิว เป็กซ์ได้เรียน ป.2  ดีใจครับดีใจมากๆที่ได้ไปโรงเรียน ไม่เอาครับ ลุงดรีมซื้อให้แล้วครับ ครับพ่อ เป็กซ์จะดูน้องดีดี ครับ รักพ่อครับ บายครับ”เป็กซ์ผมก็มอง เป็กซ์พูดได้คุ้นเค้ยกับดิวมากเหมือนเคยเป็นพ่อลูกมาก่อนนะผมว่า

“เป็กซ์ดีใจเหรอที่ได้ไปโรงเรียน”ผมถามเป็กซ์

“ดีใจมากมากเลยลุงโดม เพราะว่า ตอนที่เป็กซ์ไม่ได้ไปเรียน เป็กซ์ต้องไปขายผลไม้ มันลำบากมาก เป็กซ์จำได้ว่าตอนที่เป็กซ์อยู่กับพ่อกับแม่ เป็กซ์ไม่อยากเรียนพิเศษ เป็กซ์อยากมีเวลาไปเล่น แต่ตอนนี้ เป็กซ์อยากเรียนมากเลยลุงโดมเป็กซ์จะไม่ขี้เกียจเลยสักนาทีเดียว”เป็กซ์พูดผมก็มอง ผมว่าเป็กซ์นี้ฉลาดเกินวัยมากทีเดียว

“ดีแล้วเป็กซ์ตั้งใจเรียน จะให้ดี เรียนหมอให้ได้ ลุงเชื่อว่าเป็กซ์ทำได้”ผมพูดและเอามือลูปหัวเป็กซ์เบาๆ ผมมีความคิด แว๊ปหนึ่ง คิดถึงปูที่ปูพูดว่าเขาอยากเรียนหมอแต่ไปไม่ไหว ผมอยากส่งเสียเขาจริงๆนะ ตอนนี้ผมเริ่มกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากผมเหลือเกิน

“ยุง ยุง “หลานผมที่ผมทำหน้าที่ดูแลแทนพ่อ มิ้น เดินมาหาผม ผมเดินเข้ามาในบ้านแล้ว เข้ามาในห้องนั่งเล่น เห็นพี่ๆแฝดพากันนั่งกอดอก แสดงว่าตัวแสบทำงานเข้าแน่นอน พี่ดรีมเดินเข้ามา

“มิ้น เก๊พี่ใช่ไหม”ผมถามตัวดี เงยหน้ามองผม ทำตาปริบๆ

“ไม่...”มิ้น

“เก๊”พี่ๆ พูดออกมาพร้อมกัน มิ้นหันไปมอง เม้มปาก ทำท่าจะตี

“ไม่”มิ้น

“เก๊”พี่ๆพูดออกมาพร้อมกันอีก ผมกอดอกมองตัวดี ที่ยืนเกาะขาผมอยู่ เงยหน้ามองผมและเอาหน้าซุก อ้อนนะแบบนี้


“ลุงบอกแล้วอย่าเก๊พี่ๆไง “ผมพูด

“นั้นไงหลักฐาน น้ำตามาริโอ้ยังไม่แห้งเลยมรึง ลูกมรึงอะ ทำสมุดเขาขาดแถมกาวน์กรูก็ยังไม่แห้งเช่นกัน”พี่ดรีมพูดผมก็มองตัวดีมีก้มหน้า

“ฮึก ฮึก คุณครู ฮึก ฮึก ต้องว่า ฮึก ฮึก โอ้ แน่ๆ  ฮึก ฮึก”มาริโอ้พูดไปสะอิ้นไปด้วย ผมเดินเข้าไปโอ้หันมากอดผมและมองมิ้นที่เดินไปเกาะขาผม

“ไม่เอานะ ครูไม่ว่าหรอกบอกว่าน้องไม่รู้ น้องยังเด็ก แต่คราวหน้าโอ้ต้องระวังน้อง “ผมพูดกับมาริโอ้ เป็กซ์นั่งลงข้างๆ น้องๆ ผมก็มองสายตาเป็กซ์ที่ดูออนโยนกับน้องๆ มาก

“เออ งั้น เป็กซ์พาน้องๆไปอาบน้ำให้ลุงหน่อย “พี่ดรีมพูดเป็กซ์พยักหน้าและจูงมาริโอ้ ไอ้ซ์และไอเพื่อพาไปอาบน้ำผมก็มองตัวดี

“คนนี้ละพี่”ผมถามพี่ดรีม

“อาบแล้วกรูอาบให้แล้ว มอมแมมตั้งแต่ไปรับแล้ว ลูกคนโปรดมรึงไปเรียนหรือไปแอดเวนเจอร์วะ เลอะเทอะมาทุกวัน “พี่ดรีมบ่น ผมอุ้มขึ้นมา มีเม้มปาก

“ยุง ยุง “น้องมิ้นชี้ ชุดที่เขาใส่ ชุดช้าง น่ารักเชียว

“ฟ๊อด ๆ”ผมหอมมิ้น และมิ้นก็ดิ้นหนีผม หนวดผมนั้นเองคงต้องโกนแล้วละ

“พี่ดรีมงั้นโดมไปอาบน้ำก่อนนะ จะลงมาช่วยดูแสบ”ผมพูดและส่งมิ้นให้พี่ดรีมพี่ดรีมรับไป ผมก็เดินขึ้นบ้านเพื่อเตรียมอาบน้ำ ระหว่างที่เดินขึ้น ผมได้รับข้อความทางมือถือคงเพื่อนๆผมนะ ผมหยิบมาดู

(ขอบคุณนะครับพี่ชายที่แสนดี ที่ดูแลแม่ของผม ผมไม่รู้ว่าจะพูดว่าขอบคุณกี่ล้านครั้ง แต่ปูจะพูด )ข้อความที่ทำให้ผมยิ้มออกมาได้ผมเดินขึ้นห้องผมและอาบน้ำเพือชำระรางกาย ผมยังนึกถึงตอนที่มือของปูลูปไล้ไปตามแผ่นอกชายสามศอกผม ผมคงได้มาแค่พี่ชายเขาเท่านั้น มันน่าตลกมากที่ผมเกิดมาหน้าดีจัดว่าหล่อแต่ผมถูกปฏิเสธความรัก

“พี่ดรีม ผมเรียกพี่ชายผม “พี่ดรีมกำลังเดินเข้าห้องครัว ผมเห็นน้องหมอด้ามาแล้วคงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งแต่โรงพยาบาลมาแล้วซินะ

“กรูกับด้าจะจัดโต๊ะอาหารกัน มรึงไปเฝ้าเด็กนั้นอยู่ในห้อง ดูการ์ตูนกับหลานๆมรึงนั้น”พี่ดรีมพูดและเดินเข้าไปในห้องครัวผมก็เดินออกมาเห็นหลานๆนั่งอยู่ มีนที่นั่งระบายสี อยู่บนโซฟา ไอ ไอซ์และมาริโอ้นั่งดูการ์ตูนกันการ์ตูนที่ชอบและโปรดปราณมากต้องรอดูทุกมาผมก็นั่งลงหยิบหนังสือพิมพ์ออกมาอ่านข่าว มิ้นที่กำลังเล่นของเล่น 

“ไอ ไอซ์ มาริโอ้”ด้าถือ ไอศครีมวอลล์โคล่าเลม่อน ออกมาสามแท่ง ทั้งสามหันมามองยิ้มตาหยีให้เลยเพราะจะได้กินไอติมกันวันนี้อากาศร้อนมาก ก็เมืองไทยนี้ครับ ฮาๆ เมืองร้อน ด้าส่งให้คนละอัน มีนก็มอง

“มีนกินไม่ได้นะ มีนเริ่มเป็นหวัดอีกแล้ว”ด้าพูดมีนก็พยักหน้า ไม่ได้ว่าอะไร มิ้นก็เงยหน้ามองยืนมองด้า ยืนโอนเอนไปมา

“มิ้นก็ยิ่งไม่ได้ น้ำมูกไหลแต่เช้าแล้ว”ด้าพูดและเอานิ้มจิ้มที่จมูก

“ป้า”มีนเรียกด้าว่าป้า

“ที่เรียกป้าละชัดเชียว แต่ลุงดันเรียกยุง ยุง นะพี่โดม”ด้าพูดขำขำหลาน ผมก็มองตัวแสบ และด้าก็เดินเข้าห้องครัวไป ผมก็อ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

“ไอ้มิ้น ไอ้บ้า “ผมก็ลดหนังสือพิมพ์ลง มิ้นปืนไปและแถมยังอมไอติมมาริโอ้ มาริโอ้หันมามองด้วยความโมโหและ

“เอาไปเลย ไอ้มิ้นบ้า! “มาริโอ้ ส่งไอติมให้น้องเลยทั้งแท่ง แน่ละน้ำลายเหยิ้มขนาดนั้น มาริโอ้เขาถือตรงนี้มาก มาริโอ้ลุกและเดินไปหาด้าแน่นอนจะเอาอันใหม่ ผมลุกขึ้นไปและจับแสบ

“ป้าด้าบอกกินไม่ได้ไง มิ้น”ผมทำท่าจะดึงไอติมออกแต่ไม่ได้แล้ว ยึดไม่ให้ดึงออก

“อ๊า  ตียุง”นั้นจะตีผมด้วย ไม่ให้แย้งไอติมออก และด้าเดินมาพร้อมกับมาริโอ้

“หมดแล้วนะ มีแค่สามอันเอง “ด้าพูดและมองตัวแสบที่เลียไอติม

“และคนนี้กินมากน้ำมูกไหล่ พี่โดมแย้งกินเลยนะ”ด้าพูดมาริโอ้ทำท่าจะร้องไห้ไม่ได้กิน

“โอ้ พี่ไอซ์ยังไม่ได้กิน มากินของพี่ซิ “ไอซ์เรียกมาริโอไปเอาของตัวเอง

“ป้าตี”ผมพูดกับมิ้น ด้าทำท่าจะตีมิ้น

“ตียุง”นั้นชี้ให้มาตีผม แสบนะคนนี้ และด้าก็เดินเข้าไปจัดโต๊ะอาหารต่อ ผมก็นั่งลง อุ้มแสบไว้ ผมมอง มาริโอ้ที่กินของไอซ์ที่เสียสละให้น้อง ส่วนไอซ์กินกับไอ ที่แบ่งให้ไอซ์กินด้วย มันเป็นภาพที่น่ารัก เป็กซ์ที่กำลังสอนน้องมีนระบายสีอยู่มันน่ารักมากเลยนะ ดิวมันโชคดีมากที่มันมีเกือบจะพร้อมแล้ว เหลือแค่มันได้แอ้มาอยู่ด้วยเหมือนเช่นสามีภรรยาทั่วไป ชีวิตครอบครัมมันก็จะครบแล้วและที่นี้ ผมว่านะ ผมนี้อิจฉาดิวกับแอ้มากเลย 


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-06-2015 17:28:56 โดย PFlove »

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
เด็กๆน่ารักมากโดยเฉพาะมิ้นแสบสุดๆ (พิมพ์ตกหรือเปล่าค่ะเหมือนไม่เต็มประโยค เป็กซ์คงคิดว่าพูด, ต้องรอดูทุกมา)

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
เอ็กซ์ VS เดฟ ไปมัลดิฟกัน
  วันนี้ผมได้รับเกียรติ ให้มารับน้องว่านเอง เพราะว่าไอ้ภาคินมันหลอกน้องมันว่าว่านอยู่บ้านไมได้ไปไหน เพราะว่าพ่อกับแม่มันส่งไอ้ภาคีย์ไปอยู่บ้านญาติต่างจัวหวัดหลบคู่อริ สมน้ำหน้ามัน ฮาๆ วันนี้ผมขับรถไปรอรับกับไอ้ตัวดีผม เราตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่พูดสองแง้สองง้ามให้น้องว่านเข้าใจผมถูก เอ้ยย! เข้าใจผมผิด เด็ดขาด

“มรึงไม่โทรหาน้องว่านละ”เอ็กซ์ถามผม ผมกำลังมองหาร้านที่ไอ้มาร์คมันสั่งชุดนักฟุตบอลและอุปกรณ์ให้พวกผม ผมมองหาจนเจอแล้วนั้นไง

“ไม่ต้องแล้วเอ็กซ์”ผมพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าร้านขายอุปกรณ์การกีฬาทันที หลังจากจอดรถเรียบร้อยผมก็ก้าวเท้าลงจากรถแบบเท่ สวมแว่นตาเรแบน พร้อมจับคอเสื้อตั้งๆ ยี้ห้อโปโล หันมามองหน้ากัน เท่ได้อีก และพากันเข้าไปในร้านขายอุปกรณ์

“เดฟ กรูหาซื้อห่วงไว้ไปเล่นบาสกันดีกว่าตอนไปฝึกอะไม่มีอะไรทำ “เอ็กซ์พูดผมหันมามองจะมีเวลาเหรอ

“หรือมรึงไม่ชอบกีฬากลางแจ้ง งั้นไปเล่นกีฬาในร่มกัน กรูเปลี่ยนใจไปดูเซ็กส์ทอยด์แทน”ไอ้เอ็กซ์ ไอ้บ้า!!

“เอ็กซ์เราตกลงกันแล้วไง!”ผมบอกเอ็กซ์ เอ็กซ์มองหน้าผม  ตกลงว่าจะไม่ทำให้คนอื่นเข้าใจผมถูก เอ้ย เข้าใจผมผิด

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้เราช่วยไหมค่ะ”เสียงผู้หญิงถามผม น้ำเสียงนี้เล็กหวานน่ารักมาก ผมกับเอ็กซ์หันไปพร้อมกัน

“ว๊าก”เอ็กซ์ร้องออกมาน้องเขาตัวใหญ่มาก ยังกับโองมังกรเคลื่อนทีได้

“ตกใจทำไมค่ะพี่ “น้องเขาถามผมสองคนและมองหน้าผมสองคน

“ถ้าได้ยินแค่เสียงนี้พี่นึกกว่าน้องกระแตมาเอง แต่พอพี่หันมาสติพี่กลับคืนทันที นี้น้องสาวกระแตเองเลยหรือเปล่า”เอ็กซ์พูดผมเอาศอกกระทุงอย่าหาเรื่องกับน้องเขา

“ว่าแต่พี่จะซื้ออะไรดีค่ะ”น้องเขาถามผม ผมมองหาว่านแต่ไม่เห็น

“พี่อยากได้ห่วงครับ”เอ็กซ์บอกน้องเขา น้องเขามองหน้าเอ็กซ์และเขินเล็กน้อย ผมก็มองหน้ากันจะเขินทำไมอะ

“พี่อยากได้ห่วงแป้นบาสครับ ไม่ได้อยากได้คนเป็นห่วงครับ “เอ็กซ์บอกน้องเขาก็เงยหน้ามอง

“ไซ้ไหนค่ะ แต่ตอนนี้มีไซ้เดียว ไซ้ใหญ่สุด”น้องเขาพูดเอ็กซ์หันมามองหน้าผม

“ไซ้เดียวกับน้องเขาไหมวะ ใหญ่เกิ้น!”ไอ้เอ็กซ์กระซิบ ผมกระแทกศอกอีกครั้ง

“พี่เดฟ พี่เอ็กซ์”ผมมองคนที่เดินออกมาจากด้านในร้าน ว่านนั้นเอง ว่านยกมือไหว้ผมสองคน   ผมรีบเข้าไปช่วยถือถุงน่าเป็นชุดนักฟุตบอล

“นี้ค่ะห่วง ... อุ้ย รู้จักกันด้วยเหรอค่ะ”น้องผู้หญิงออกมาจากร้านพร้อมหยิบห่วงแป้นบาสเก็ตบอลมาให้ผมสองคน และมองผมกับว่านและเอ็กซ์สลับกันไปมา

“รู้จักครับ รู้จักมากเลย คนนี้ก็เป็นห่วงของเราสองคน เหมือนกันเนอะ งั้นอันนั้นพี่ยังไม่เอานะ ไว้ถ้าขาดพี่ค่อยมาใหม่”เอ็กซ์มันพูดกับน้องผู้หญิงมีหันมามองว่านและ

“เชอะ”นั้นสะบัดไปเลยว่าน มองผมสองคนแบบว่าไม่เข้าใจที่ผมกับเอ็กซ์พูด ผมก็หันไปยิ้มๆ และ

“อย่าทำงานเข้า”ผมพูดรอดเสียงไรฟันกับไอ้ตัวดีผมข้างๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมจ่ายค่าชุดนักกีฬาและอุปกรณ์ได้เลยไหมครับ”ผมถามน้องเจ้าของร้าน เขาก็พยักหน้าแบบไม่สบอารมณ์ดี นี้ผมไปสะกิดต่อมเขาตอนไหน แต่ผมก็ไปยืนที่หน้าเคาเตอร์กัน

“ทั้งหมด หนึ่งหมื่นบาทพอดี ค่ะ จะจ่ายเงินสดหรือบัตรค่ะ”น้องเขาถามผม

“บัตรครับ”ผมตอบและหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าพร้อมส่งให้น้องเขาไปรูด และปริ้นมาให้ผมเซนต์  ว่านเหล่มองผมสองคนไปมาก และผมสองคนก็รีบยกถุงชุดและอุปกรณ์ออกจากร้านทันที ก่อนที่น้องเขาจะฟาดง่วงใส่

“น้องว่านไม่นั่งหน้ากับพี่เดฟละครับ”เอ็กซ์ถามน้องว่าน ผมเพิ่งได้ยินพูดดีตอนนี้นี้เอง

“ไม่ละครับ ผมนั่งหลังดีกว่าเพื่อว่าพี่เอ็กซ์จะ ....”ว่านพูดและหยุดไว้แค่นั้นพร้อมมองผมสองคน

“อ้อ จู๋จี๋กัน พี่สามารถครับ ทำกันได้ทุกที แต่ถ้าน้องว่านคิดแบบนั้นพี่เอ็กซ์ก็ไม่ขัดสักนิดหนึ่ง”เอ็กซ์พูดผมนี้เหมือนโดนตบหัวเลยนะ ผมหันมามองตัวดี และว่านก็เข้าไปนั่งเบาะหลังเรียบร้อยแล้ว ส่วนตัวดีของผมเข้าไปนั่งในรถแล้วเช่นกัน ผมก็เดินไปนั่งทำหน้าที่คนขับ

“ว่าน พี่จะไปแวะที่บ้านพี่ก่อนนะ พี่จะเอาอุปกรณ์ไปเก็บ และพี่เอ็กซ์จะไปเอาของด้วย “ทันทีที่ผมเข้าไปนั่งในรถ ผมก็บอกว่าน

“พี่ลืมถุงยางนะครับน้องว่าน”เอ็กซ์พูดผมก็หันขวับไปมอง และว่านก็มองผมสองคน

“ฮาๆ พี่ล้อเล่นว่าน อันนั้นพี่ไม่เคยลืมพี่พกตลอด “เอ็กซ์พูด

“ผมก็คิดว่า พี่ไม่น่าจะลืม”ว่านพูดผมหันมา อึ้ยยยยยยย อยากฆ่าคนนนนนนน ผมก็ออกรถทันทีเอ็กซ์ที่นั่งเลือกเปิดเพลงๆ ผมก็แอบมองว่านผ่านกระจกมองหลัง ว่านนั่งเหมอมองออกไปนอกรถ สายตาบอกได้ว่าเหมือนกังวลอะไรอยู่

“เดฟ คลื้นไหนที่เราฟังกันวันนั้นอะมีแต่เพลงเพราะๆซึ้งๆ “เอ็กซ์ถามผม

“ใครจะไปจำได้ วันนั้นกดไปมั้วๆ “ผมพูดแต่ตายังมองว่านเป็นอะไรนะว่าน

“เดฟ มรึงขับรถไปข้างหน้ามรึงมองหลังทำเปี้ยอะไร”ผมสะดุ้ง ว่านก็สะดุ้งเหมือนกัน

“น่าไปด้วยมากเลยนะมรึงอะ มองข้างหน้า รถมันวิ่งไปข้างหน้า มรึงควรจะมองข้างหน้า “เอ็กซ์พูด

“น่ากลัวเนอะน้องว่านเนอะ พี่ไปนั่งเป็นเพื่อนไหมเพื่อว่าจะอุ่นใจมากขึ้น”เอ็กซ์ผมหันไปเหล่

“ไม่เป็นไรครับพี่เอ็กซ์ “ว่านพูดและยิ้มให้เอ็กซ์ รอยยิ้มที่น่ารักผมแอบมองผ่านกระจกหลังนิดหนึ่ง คนอะไรก็ไม่รู้ยิ้มน่ารักมาก

“เอ็กซ์แวะทานก๋วยเตียวกันก่อนได้ไหมอะ เอ็กซ์หิว”เอ็กซ์พูดผมก็มองวันนี้มันงอแงเอามากมากเลยนะ ปกติไม่นะ ผมก็เห็นทางเข้าก็เลี้ยวเข้าไปเลย ร้านนี้ร้านประจำผมสองคน แวะทุกครั้งทีผ่านเลยก็ว่าได้

“เราเข้าไปหาอะไรทานก่อนนะว่าน “ผมพูดและก้าวเท้าลงจากรถ ว่านก็เดินตามผมสองคน เอ็กซ์ก็ หงัดมือถือขึ้นมาและกดถ่ายรูปผม และว่านด้วย สามคน ผมเดินเข้าไปในร้านและหาที่นั่งกัน

“ว่านทานอะไรดีครับ”ผมถามว่าน ว่านก็เงยหน้าขึ้นมอง เมนู

“สวัสดีครับ แม้วันนี้มากันสามคนปกติมาสวีทกันสองคน “น้องที่รับออเดอร์โต๊ะผมประจำเดินมาแถมยังแซวว่าผมชอบมาสวีทกันสองคนอีก น่าให้ติปมากวันนี้

“รับอะไรดีครับ ต้มยำทะเลเหมือนเดิม เอาซุปเปอร์เลยไหมครับ”น้องเขาถามผมสองคนส่ายหน้า เจอไปแล้ว  ไม่อยากเจออีก

“เอาธรรมดาพอน้อง วันก่อน  แทบตาย “เอ็กซ์พูด

“ผมไม่ทานนะครับ “ว่านพูดผมสองคนก็มองว่านและคนที่มารับออเดอร์ด้วย

“เออ ว่านแพ้อาหารทะเลนะครับ”ว่านพูด ผมสองคนก็ “เพล้ง!”ว่านแพ้อาหารทะเล แถมผมสองคนพาเข้ามาในร้านก๋วยเตี๋ยวทะเล น้องที่รับออเดอร์มองว่านและผมสองคนสลับไปมา

“เออ ไม่ได้ปรึกษากันก่อนเหรอครับ แพ้อาหารทะเล แต่เข้าร้านอาหารทะเล “น้องเขาแซว ผมสองคนได้แต่ยิ้ม

“ลืมถามน้องว่านเนอะ เดฟ”เอ็กซ์พูดรอดไรฟันออกมา

“แต่ไม่เป็นไร ผมจะทำก๋วยเตี๋ยวหมูมาให้นะครับ พิเศษเลยครับ แต่รอบหน้าปรึกษากันหน่อยก็ดีนะครับ น้องเอาเส้นอะไรดีครับ “น้องที่รับออเดอร์ ใจดีจัง

“เส้นเล็กครับ”ว่านบอก น้องเขาก็พยักหน้า และเดินไป

“ฟู่”ผมสองคนพ้นลมออกมา

“ว่านขอโทษ พี่เดฟ พี่เอ็กซ์ด้วยที่ว่านไม่ได้บอกว่าว่านแพ้อาหารทะเล”ว่านพูด แบบรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรครับ พี่ต่างหากที่ไมได้ถามว่าน”ผมพูดกับว่าน ผมนั่งอยู่ในร้าน และเด็กเสริฟ ก็เอาน้ำแข็งมาเสริฟ ผมก็เปิดน้ำรินให้ว่าน

“เดฟ ไม่รินให้เขาด้วยอะ”เอ็กซ์ผมสะดุ้ง ผมหันไปเหล่

“เขาอิจนะ”นั้นคือเขาอิจฉานะ ผมก็รินให้มันด้วย ลำบากกรูอีก สักพักก๋วยเตี๋ยวที่พวกผมสั่งก็มาเสริฟ และของน้องว่านด้วย ผมนั่งทานกันไปคุยกันไป แต่ส่วนใหญ่ ผมกับเอ็กซ์คุยกัน ผมพยายามชวนว่านคุยแต่ ว่านก็คุยบ้างแต่ไม่มาก

“น้องเขาไม่อยากคุยกับมรึง หรือว่ามันเป็นธรรมเนียมห้ามคุยกับคนหน้าตาแปลกๆวะ “เอ็กซ์กระซิบถามผม ผมเห็นว่านเหล่มองผมก็เอาศอกกระทุ้งเอ็กซ์ ผมทานเสร็จก็รีบออกจากร้าน เพื่อไปที่บ้านก่อน และจะได้ไปที่สนามบินตามเวลาที่นัดกันไว้ ผมขับรถมาถึงบ้านพ่อผม

“เอ็กซ์ไปบ้านเลยไหม ขับรถกรูไป”ผมหันไปบอกเอ็กซ์ ว่านก้าวเท้าลงจากรถผมแล้ว

“ขอไปไหว้พ่อ......”เอ็กซ์พูดผมหันไปมอง พ่ออะไร

“พ่อเพื่อน ลุงกรูหน่อยคิดถึงมว๊าก”เอ็กซ์พูดผมสามคนพากันเดินเข้าบ้าน ผมเจอพี่ดรีมกำลังอ่านหนังสืออยู่ พี่ดรีมมองผมและเอ็กซ์และน้องว่าน แถมมองสลับไปมาสามคน

“ว่านนี้ นั้นพี่ชายพี่เอง พี่ดรีม เขาเป็นหมอเด็ก”ผมหันไปบอกน้องว่าน

“สวัสดีครับพี่ดรีม”เอ็กซ์ยกมือไหว้

“สวัดดีครับพี่ดรีม”ว่านก็ยกมือไหว้พี่ดรีมเช่นกัน

“หวัดดีครับ น้องเขาแฟนใครวะ มรึงหรือเอ็กซ์”พี่ดรีมถามว่านก็หันมามองผมและหันไปมองพี่เอ็กซ์

“อ้อ น้องเขาอยู่ในช่วงรอการตัดสินใจนะพี่ดรีม ใช่ไหมครับน้องว่าน ที่รักของพี่เอ็กซ์”เอ็กซ์พูด

“พี่เอ็กซ์อะ”ว่าน หันไปอยากจะโบก

“พาไปไหว้พ่อดิ พ่ออยู่ในห้องนั่งเล่นนะ”พี่ดรีมพูด ผมก็พยักหน้าพาว่านไปหาพ่อผม ผมเดินเข้าไปไม่ได้รอเอ็กซ์ เอ็กซ์เดินตามเข้าไปติด พ่อกำลังนั่งดูข่าวสารการเมือง

“พ่อ ผมพาลูกสะใภ้มาไหว้พ่อ”ผมพูดพ่อหันมามองผม

“พ่อหวัดดีครับ” แต่คนที่หวัดดีนี้คือเอ็กซ์

“เว้ยย”พ่อผมร้องเลยผมหันมาทันที่

“เอ็กซ์ไม่ใช่มรึง”ผมหันไป มีชี้ตัวเองอีกด้วย

“พ่อ คนนี้พ่อ คนนี้ น้องว่านนี้พ่อพี่ พ่อพี่ใจดีมาก”ผมพูดว่านก็ชี้ตัวเอง และมองหน้าผม

“ตกลง ใครกันแน่วะ เดฟ”พ่อถามผม

“ว่าน ไหว้พ่อซิ”ผมพูดว่านมองแต่หันไปยกมือไหว้พ่อผม และหันมามองผม

“ลุงหวัดดีครับ”เอ็กซ์ไหว้พ่อผม

“เออ กรูนี้เกือบฮาร์ดแอทแทค แม้หลานเรียกพ่อ กรูตกใจ”พ่อผมพูด

“นึกว่าเอากันแล้ว”พ่อผมนี้ ว่านเงยหน้ามองผมแอบขำ

“แล้วได้มาได้ยังไงละคนนั้นนะ”พ่อผมพูดผมจับมือว่านเดินเข้ามานั่ง

“เจอที่โรงเรียนนะพ่อ ผมไปเทรนนักฟุตบอล “ผมพูดและมองว่าน จะเรียกว่ามัดมือฉกก็ได้นะ

“เออ งั้นกรูไปเอาของเลยนะเดฟ ลุง ผมไปหาพ่อผมก่อนนะมีอะไรฝากไปไหมครับลุง “เอ็กซ์พูดพ่อผมส่ายหัว เอ็กซ์ก็เดินออกไป ผมหันมาหาพ่อผม

“เพื่อนไอ้ดิวหรือเปล่าละ”พ่อผมถามว่าน ว่านพยักหน้าว่าใช่

“อืมม แม้ ไอ้ดิวนี้มันดีเนอะ มันเอาใจพี่มันดีจัง หามาแต่ละคน น่ารักทั้งนั้น “พ่อผมพูด ว่านก็มองผม

“พ่ออย่าพูดแบบนั้นดิพ่อ ว่านเข้าใจเดฟผิด”ผมพูด

“ก็พามาหนึ่งคน พี่มรึงไอ้โดม นะอาการหนักไปเลยนะ”พ่อพูดถึงพี่โดม อ้อ ผมหันมามองว่าน

“เขาชื่อน้องปู “ผมพูดว่านพยักหน้า แต่สะบัดมามองหน้าผม

“แฟนไอ้เดี่ยวนี้”ว่านพูด ผมก็ยิ้มๆ

“พ่อก็ได้ยินแบบนั้นนะ ฟังแล้วพ่อรู้สึกดี  “พ่อพูดผมหันมาพ่อผม เป็นคนอารมณ์ดี ฮาๆ

“พ่อ ลูกๆ ผมละ”ผมถามหาหลานแต่แทนว่าลูกๆผมจะแกล้งว่าน ว่านหันมมองผมแบบตกใจ

“อยู่ในห้องดูการ์ตูนอยู่นะ เพราะว่าแฝดพี่ไปออกงาน ที่โรงพยาบาล “พ่อผมพูดผมก็จับมือว่านให้ลุกขึ้น

“งั้นผมพาแม่ไปหาลูกๆผมก่อนนะ”ผมพูดว่านหันมาจะตีผม

“อืมม “พ่อผมพยักหน้า เหล่มองผมนิดหน่อย ผมจูงมือว่านมาที่ห้องนั่งเล่นอีกห้องหนึง ผมเห็นมีนกำลังระบายสี ส่วนมิ้นกำลัวนั่งดูการ์ตูน หมูที่เขาชอบ โดยมีเป็กซ์ที่ดูแลน้องอย่างใกล้ชิดและไอ้เดย์มันอยู่บ้านอีกแล้วอาทิตย์นี้
“น้องมีน “ผมเรียกน้องมีน มีนเงยหน้ามองผมและยิ้มตาหยี ว่านมองมีนและมองผม สลับไปมา

“พี่เดฟ ดีครับ เห้ย พาเด็กใหม่มาบ้านเลยเหรอปกติไม่เคยพานะ”ไอ้เดย์พูดผมเลยหยิบหมอนอิงปาใส่มันเลย

“นั้นไอ้พี่เดย์ น้องชายพี่และเป็นพี่ไอ้ดิว”ผมบอกว่าน ว่านพยักหน้าและยกมือไหว้

“น้องมีน คนนี้น้องมีนน่ารักมาก”ผมแนะนำน้องมีน

“และนี้เป็กซ์”ผมแนะนำเป็กซ์ เป็กซ์น่ารักยกมือไหว้ ว่านด้วย

“ยุงเดฟ “น้องมีนปีนป่านมาหาผม อยากมารู้จักเพื่อนใหม่เหมือนกัน

“คนนี้น้องมิ้น “ผมพูดว่านมองแต่ละคน และ

“ว่านว่าหน้าคุ้นเหมือน แอ้ หรือดิว “ว่านพูด เดย์มันหันมาหยักคิ้วให้ผม

“สายตาดีนะเนี๊ยะ”ผมพูดว่านมองผม แบบว่ายังไง

“ใช่เด็กๆนี้ลูกแอ้กับดิว “ผมพูดว่านยังงงได้อีก

“แอ้นะเขามีสิ่งพิเศษที่ผู้หญิงมี แอ้มีลูกได้ “ผมพูดกับว่าน ว่านทำตาโต แปลกใจมาก

“จริงเหรอพี่เดฟ สุดยอด”ว่านพูดกับผม

“ใช่ครับสุดยอด ไม่ได้มีแค่นี้มีอีกสามคนเป็นแฝด เรียกว่ารุ่นบุกเบิก หลานชุดแรกของพวกพี่เลยแหละ แก่กว่า น้องมีนและน้องมิ้น แต่ไม่อยู่”ผมพูดกับว่าน ว่านก็พยักหน้า

“แต่ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้นะว่านพี่ขอ”ผมพูดว่านหันมามองผม

“ว่านไม่ทำร้ายเพื่อน เพราะเหตุผลที่บางที่ไม่อยากบอกไม่ใช่แค่อยากปิดแต่ะบางที่มันอาจจะทำร้ายใครหลายคนไปพร้อมๆกัน”ว่านพูดผมก็มอง แสดงว่าว่านก็มีบางสิ่งที่เปิดไม่ได้เช่นกัน

“งั้นว่านนั่งเล่นกับหลานๆพี่ไปก่อนพี่ขึ้นไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าก่อนนะครับว่าน”ผมพูดกับว่าน ว่านก็พยักหน้า ผมเดินขึ้นไปด้านบน วันนี้พี่โดมกลับมาแล้วและไปที่โรงพยาบาลแน่ พี่โดมไปค่ายอาสากับพี่โอม พ่อส่งพี่โดมไปช่วยพี่โอม พี่อั้ม  ผมเดินมาจัดของใช้ใส่กระเป๋าและลากลงมาเพราะจะต้องไปที่สนามบินในค่ายแล้ว

“พี่เดฟ มาหรือยังผมมาถึงกันแล้วนะพี่”ดิวส่งข้อความหาผม ผมก็ส่งข้อความตอบกลับ

“มาถึงบ้านแล้วเดี๋ยวจะออกไปเดี๋ยวนี้ เจอกันดิว”ผมส่งข้อความตอบกลับ พอผมลงมาถึงเอ็กซ์ก็มาพอดี มาถึงกอดหอมหลานๆ คิดถึงกันน่าดู

“ลุงจะไปไหน”น้องมีนลุกมาหาผม เห็นผมลากกระเป๋าลงมาคงคิดว่าผมจะไปฝึกอีกแล้วแน่เลย

“ลุงไปธุระกันไม่กี่วันก็กลับน้องมีน “ผมบอกน้องมีนค่อยยิ้มออกมาหน่อย

“เอ็กซ์ นี้พ่อเราฝากมาให้ลุงทั้งหมดเลยเหรอ “พ่อผมเดินมาถามเอ็กซ์อ้อของฝาก อาภีมคงไปเที่ยวต่างประเทศมาแน่แต่ของฝากเป็นพวกขนมเด็กๆ ผมว่าแปลกๆแล้วนะไอ้เอ็กซ์ผมหันมามองเอ็กซ์ และพี่ดรีมอีกคน

“อันนี้ฝากลุง หรือฝากใครเนี๊ยะ”พ่อผมถามเอ็กซ์

“ก็ฝากลุง และพ่อผมคงซื้อมาฝาก ลูกๆลุงนั้นแหละ”ไอ้เอ็กซ์พูด

“เอ็กซ์นี้มันขนมเด็ก พวกกรูโตกันแล้วนะมรึง”พี่ดรีมพูดและหยิบขนมมาดู เด็กๆ หันไปยืนมอง ทำตาปริบๆ ว่าอยากได้อะ

“พ่อผมคงลืมนะพี่ดรีมว่าพี่ๆ น้องๆ โตกันหมดแล้ว เนอะ เฮอะๆ”เอ็กซ์ผมนี้ส่ายหัวเลย ว่านก็ขำ เอ็กซ์ ได้เดย์มันก็มองมันก็ขำ ผมว่าอาภีมรู้เรื่องหลานๆหมดแล้ว

“เออ งั้นลุงให้หลานๆ มันกินแล้วกัน “พ่อผมส่งให้หลานไปแบ่งกันเอง ผมก็พากันเดินออก เพื่อจะได้ไป ที่สนามบินกันตอนนี้ดิวและน้องๆ นักฟุตบอลมารอพวกผมกันแล้ว ผมรีบขับรถออกทันที รีบไปที่สนามบินเครื่องใกล้จะออกแล้ว


พิเศษของพ่อภีมปภพ เอ็กซ์มาที่บ้านผม ผมเลยฝากขนมไปให้พี่ภาและซื้อขนมเด็กๆฝากไปให้ด้วย ผมไปเที่ยวญี่ปุ่นมาไปกับอั้ม เมื่ออาทิตย์ก่อน แถมไปเจอพี่หนึ่งที่ญี่ปุ่นอีกดีนะที่ลากอั้มไปเป็นเพื่อนด้วย

“กริ้งๆๆ”เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมก็กดรับพี่ภาณุเดชพี่ชายผมนั้นเอง

“สวัดดีครับพี่ภา”ผมกดรับสาย

“สวัสดีครับครับ ที่รักของพี่”พี่ภาหยอดมาเลยนะ

“ว่าไงพี่ภา”ผมถามผมว่าคงได้รับขนมแล้วที่ผมซื้อไปฝาก

“พี่จะโทรมาขอบคุณของฝากที่ส่งมาให้พี่ไปเที่ยวไหนมาไม่ชวนพี่เลยนะ”พี่ภาพูดเชิงตัดพ้อกับผมนิดหน่อย ฮาๆ

“ก็ไปเที่ยวกับอั้มลูกชายผม ที่ญี่ปุ่น “ผมบอกพีชาย

“พี่ว่าภีมคงลืมไปว่าลูกๆพี่โตหมดแล้วนะ เอาขนมเด็กมาให้ทำไมละครับ”พี่ภาถามผม ผมนะตั้งใจซื้อไปฝากหลานๆผมต่างหาก

“จริงเหรอครับ ส่งสัยภีมจะใส่ผิด”ผมพูด (แต่ในใจคิดว่า พี่ภาน่าจะรู้ว่าผมตั้งใจซื้อให้ใคร ก็หลานๆผมไง ไม่บอกก็ไม่ได้จะไม่ใส่ใจสักหน่อย)

“เออ แต่ไม่เป็นไร พี่ไม่คืนนะ”พี่ภาพูด

“เพราะว่า ซื้อมาได้ถูกใจมาก ดูซิ กินกันตุ้ยๆเลย “พี่ภาพูดผมนี้ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมดีใจที่หลานๆชอบ

“ปู่ ปู่”เสียงเด็กน้อยผมจำได้ เด็กที่ผมเจอที่ร้านเบเกอรี่และเรียกผมคุณย่า

“ทำไมละมาริโอ้ “พี่ภา

“ไอ้มิ้นจะแย้งโอ้ ไอ้มิ้นจะกัดโอ้”ผมได้ยินนี้แอบขำ คนนี้โอ้บอกนี้คงเป็นคนเดียวกับที่เอ็กซ์เล่าให้ฟังว่าเหมือนโอมมาก กัดไปหมดทุกคน พี่ๆน้องๆ โดนกันหมด

“มิ้นห้ามกัดพี่ ที่มือเราก็มี เดี๋ยวปู่จะตีเรา ไม่ได้พูดเล่นตีจริง นี้ไม้นี้ อยู่นี้ ”พีภาพูดกับหลาน ดูท่าจะหัวปั่นน่าดูแต่ผมอยากจะได้หลานมาอยู่บ้านผมบ้าง บ้านจะได้ไม่เงียบแบบนี้

“พี่ภา มีเด็กอยู่ที่บ้านเหรอครับ คุณปู่”ผมถามพี่ภา พี่ภาคงลืมไปว่าผมถือสายรออยู่

“อ้อ เด็กๆ ในค่ายทหารนะ แม้ก็แก่ป่านนี้แล้วเด็กก็ต้องเรียกปู่ได้แล้ว แต่ปู่คนนี้ยังไม่มีคุณย่านะ รอคุณย่าอยู่”พี่ภาพูดหยอดมาอีกแล้ว ขยันหยอดจริงๆ เลยพี่ชายผมคนนื้

“ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ดูแลเด็กๆของพีต่อเถอะ พอดี ภีมจะออกไปข้างนอกกับลูกนะ “ผมพูด

“โอเค กลับมาแล้วโทรหาพี่นะ พีมีเรื่องจะคุยด้วย”พี่ภาพูดผมนี้ใจเต้นเลยหรือว่าพี่ภาจะบอกผมเรื่องหลานแล้วนะ

“ก็ได้ ว่าแต่สำคัญไหมจะบอกตอนนี้เลยก็ได้นะ ผมเลทได้นิดหน่อย”ผมพูดกับพี่ภา

“ไว้กลับมาดีกว่าภีมเรื่องมันยาวนะ เรื่องที่แอ้กับดิวจะไปฝึกด้วยกัน หลังจากเรียนแพทย์ ปีสอง “พี่ภาพูด ผมก็นึกว่าจะบอกเรื่องหลานซะทื

“นึกว่าเรื่องอะไร ไว้รอผมกลับมาแล้วกันพี่ภา”ผมพูด

“อ้าวซะงั้น แล้ภีมคิดว่าเป็นเรื่องอะไรละ”พี่ภาถามผม

“ไม่รู้ซิ อาจจะเป็นเรื่องลับมั้งครับ แค่นี้นะพี่จอมเจ้าเล้ เจ้าเล้ทุกเรื่องเลย “ผมพูดและกดตัดสายผมเตรียมจะออกไปธุรกับอั้ม ลูกชายคนที่สองของผม วันนี้อ้นไม่อยู่อ้นไปกับไอ้ดิม ไปลุยงานสุดท้ายกันแล้ว และจะกลับมาอยู่ที่ไทยยาวเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2015 18:38:36 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :mew2: เมื่อไหร่แอ้จะบอกความจริงพ่อสักที

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
พี่อ้น – พี่ดิม ผม
  ผมชื่ออ้น ผมเป็นพี่ชายคนโตของบ้าน อ.อ่าง วันนี้ผมจะไปลุยปิดงาน ตามล่าไอ้หัวโจ๋ก คนส่งยา เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไอ้เอ็กซ์มันเข้าไปสืบในบ้านลุงภาณุเดชผม ลุงภาคือพ่อของคู่หูผม ไอ้หมอดิม มันเป็นหมอทหารแต่มันฝึกทุกอย่างที่ผมฝึก มันเลยได้เป็นคู่หูกับผมไปโดยปริยาย ผมโตมาก็เจอมันแล้ว ที่จริงผมมีเพื่อนซีโตมาด้วยกันอีกคน ตุ๊ พี่ชาย บ้าน ต.เต่า แต่ว่าผมกับไอ้ตุ๊มีเรื่องผิดใจกัน เพราะว่าเด็กมันย่องขึ้นคอนโดผม และตอนนั้นผมก็คนอง ผมเลย ปั่ม ปั้ม เด็กมัน ผมรู้ว่าขวัญไม่ได้รักมันหรอก ผมรู้ว่าคนที่รักมันนะน้องพัฒน์ และหลังจากนั้นก็ไม่ได้สนิทกัน เจอกันก็แค่ทักทาย
 
  หลังจากที่น้องชายผมไปสืบบางอย่างที่พ่อและพวกผมส่งสัยคือมีเด็กๆ อยู่ที่บ้าน ลุงภาณุเดช แถม เด็กๆเหล่านี้หน้าตาละม้าย คล้ายแอ้ กับดิว และลุงภานะเขาเคยวิจัยเรื่องทำให้ผู้ชายท้องได้เพราะ ทางตระกูลต้องการสายเลือดที่บริสุทธิ์ พ่อผมส่งสัยว่า ที่ลุงภาณุเดชทำให้แอ้เพื่อช่วยชีวิตแอ้มันจะใช้ได้จริง และผลที่สืบได้คือเรื่องจริง แอ้น้องผมมันมีลูกมด หรือมดลูกเหมือนผู้หญิง อันนี้พ่อผมสารภาพว่า พ่อให้ลุงภาทำให้แอ้ แต่เหตุผลคือยากช่วยชีวิตแอ้ แถมลุงภาก็ไม่ได้บอกพ่อผม แต่พ่อผมบอกว่า เรื่องที่ลุงภาวิจัยเขาให้ยกเลิกและห้ามทำการ กระทำอันนี้กับผู้ชายคนไหนอีก พ่อบอกว่าลุงภาคงกลัวพ่อผมเดือดร้อนเลยปิดเรื่องนี้ไว้ แต่ ไอ้ดิม ที่ไปกิน ไปนอนไปเที่ยวกับผมมันกับปิดผมสนิทมาก วันนี้แหละ วันนี้แหละ

“ดีวะ อ้น “ไอ้กร เพื่อนผมอีกคน มันแต่งงานแล้วลูกมันกำลังจะคลอด ไอ้กรมันทักผม ผมยกมือทักมันตอนนนี้พวกผมรอที่จะขึ้นเครื่องไปลุยงานกัน ไปปิดงานของพวกผมให้จบ

“ไอ้กรไอ้ดิมละ”ผมถอยหลังกลับมาถามมัน

“อยู่ข้างในอะ “ไอ้กรพูด

“ใจ”ผมตอบและเดินตรงไปด้านในทันที ไอ้ดิมมรึง ปิดกรูได้ไงวะ ตั้ง เกือบ 5 ปี 

“ปีก”ผมเปิดประตูเข้าไป และ

“ไอ้ดิม “ผมเรียก ไอ้ดิมหันมามองผม

“ว่าไง”มีถามกรูว่าไง

“มรึงทำได้ มรึงทำได้ยังไงวะ กรูเพื่อนมรึงไหม กรูอยู่กับมรึง กิน เที่ยว อิบ อิบ ด้วยกันกับมรึง  แต่มรึง ทำกับกรูแบบนี้ได้ยังไง”ผมต่อว่ามันมันก็มองผม

“มรึงปิดกรูได้ยังไง นานขนาดนี้ ไอ้ดิม “ผมถามไอ้ดิม

“แล้วกรูไปปิดอะไรมรึงอ้น”ไอ้ดิมมันทำหน้ามึนถามผมอีกนะว่ามันปิดอะไร

“กรูให้โอกาสมรึง บอกความจริงมา”ผมพูดกับมัน

“เรื่องอะไรละ”มันถามผม มันมีหน้ามาถามผมกลับ ว่าเรื่องอะไร มันตีหน้ามึนมาก

“มันจะมีเรื่องอะไร ก็เรื่อง......”ผมกำลังจะพูด แต่ผมไม่ได้สังเกตุ ในห้องที่ผมเข้ามา มีแต่เจ้าหน้าที่ผู้หญิงทั้งนั้นเลย หันมามองผมกันหมด และมองไอ้ดิม

“อุ้ยย สงสัยมีเรื่องงอนกัน “ผมก็มองเออ

“ทำไมไม่บอกกรูว่ะ ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนี้ด้วย ไอ้หมอหมาดิม”ผมกัดฟันถาม
“บอกตอนไหนอะ มรึงเข้ามาก็ชี้หน้าด่ากรูลูกเดียวเลย ประจำเดือนไม่มาเหรอ สงสัยท้องแน่เลย “ไอ้ดิมมันพูดกับผม

“เออ”คนอื่นๆ มองมาที่ผมหมดเลย ทุกคน มันว่าผมประจำเดือนไม่มา กรูจะมาได้ยังไงกรูไม่มี

“เออ  “ผมพูดไม่ออกเลยและลากคอมันออกมา ไม่ลืมมองว่านี้มันห้องธุรการนี้หว่า
 
“อะไรของมรึง กรูไปทำอะไรมรึงวะ “ไอ้ดิม มันจับมือออกจากคอมัน

“มรึงนึกไม่ออกเหรอไอ้หมอหมาดิม ว่ามรึง “ผมพูดและเอามือท้าวซะเอว มองหน้าไอ้ดิม

“ไปยังคราบ ผัวเมียคู่นี้ทะเลาะกันแต่เช้าเลย”ไอ้กร มันตะโกนมา ผมสองคนฟักกิ่งมันเลย ฟัก ยูใส่มัน ไอ้กรเพื่อนผมสองคน

“เห็นไหมเพราะมรึงแต๋วแตกใส่กรูแบบนี้บ่อยๆ เขามองกรูกับมรึงเป็นผัวกันหมดแล้วครับไอ้อ้นครับ ”ไอ้ดิมมันพูดว่าผมทำให้ทุกคนมองว่ามันและผมเป็นสามีภรรยากัน ผมหันไปมองรอบๆ เออ จริงด้วย

“อ้าวจะยืนรออะไรละครับ พลทหารอ้น ไปได้แล้วเครื่องรอ “ไอ้ดิมมันเร่งผมด้วย

 “เออ แต่กรูยังไม่จบ “ผมพูดและชี้หน้ามัน

“ไอ้นี้ เมียไม่ให้แท่งประตูหลังหรือไงมรึง”ไอ้ดิมมันพูด ผมเดินออกมาเห็น มีกลุ่มหนึ่ง กำลังรอขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกัน ผมเห็นแล้วไอ้แอ้น้องผม ผมรีบตรงไปหามันเลย มันยืนอยู่กับเพื่อนๆ ไอ้น้องแอ้ผมมาที่นี้ด้วยมันจะไปไหนกัน

“อันนี้กรูไม่รู้ “ผมหันไปมองไอ้ดิม

“ได้กรูถามมันเอง ถามแม่งทุกเรื่องเลยกรูไม่รอแล้ว”ผมพูดแลเดินลงมาข้างล่างทันทีไอ้ดิมมันรีบตามผมลงมา ทันทีที่ผมก้าวเท้าลงมา


“แอ้ มรึงโอเคนะ “ผมเดินมาถึงผมได้ยินเพื่อนมันถามไอ้แอ้น้องผมโอเคไหม แล้วมันเป็นอะไรนั้นทำท่าผะอึดผะอมด้วยมันอาการคนแพ้ท้องชัด ชัด ผมหันมองไอ้ดิมและทำนิ้วเฉียดคอใส่มัน ได้มันไม่ผมบอกผมถามไอ้ตัวดีผมเอง
 
“โอเค แค่แพ้ “แอ้มันพูดมันแพ้ มันแพ้ท้องเหรอ ใช่เมื่ออาทิตย์ก่อนไปนอนดูดาวกันที่อุทยานบ้านพักของลุงภา ลงมาได้เรื่องเลยเหรอ

“แอ้ “ผมเรียกแอ้หันมาสะดุ้ง

“ตกใจทำไม”ผมถามแอ้ เพื่อนๆแอ้ที่อยู่ตรงนั้นตกใจด้วยผมหันไปน่าตาน่ารักดีแต่ตอนนี้พี่งานเข้า

“เป็นอะไร “ผมถามแอ้

“พี่อ้น ไม่นิ ไม่เป็นอะไร”แอ้บอกผม แต่มันทำท่าจะผอีด ผอม

“แอ้บอกพี่มานะว่ามรึง แพ้ท้องใช่ไหม “ผมถามแอ้ แอ้มองผมตกใจผมจับไหล่

“พี่อ้น “แอ้

“บอกมาแอ้”ผมถามแอ้ ผมจับไหล่แอ้

“ไอ้อ้นมรึงทำอะไรแอ้ มรึงบ้าเปล่า “ไอ้ดิมมันเดินตามผมลงมา มันจะเข้ามาห้ามผม ผมหันไปมองอย่ายุ่งเรื่องพีน้องเขา มันก็ถอยหลังออก

“เรื่องของพี่น้องมรึงอย่า”ผมหันไปบอกไอ้ดิม

“แอ้ บอกมา”ผมถามแอ้

“อย่าเขย่าแอ้พี่อ้น”แอ้พูดกับผม

“ทำไม ทำไมต้องปิดพี่ด้วย แอ้ ทำไม”ผมถามแอ้ ผมรู้ว่ามันก็แบกไว้หนักหนาเหมือนกัน ผมเขย่าถามมันอีก

“พี่อ้น อ๊วก! ”นั้น แอ้มันอ๊วกใส่ผมทันที ผมรีบปล่อยมันเลยที่นี้เต็มตัวไปหมดเลยไอ้น้องแอ้ของผม

“อี้”เสียงเพื่อนๆ มันร้องออกมา  “เว้ยย “ไอ้ดิม แต่ผมเต็มไปด้วยอ๊วกน้องชาย

“พี่อ้น แอ้บอกอย่า เขย่า แอ้แพ้กลิ่นน้ำหอมในรถ ไอ้ดิวพี่อ้นก็รู้แอ้แพ้ “แอ้พูดผมก็มอง ผมจำได้ว่าพ่อพาแอ้มาอยู่บ้านผมตอนนั้น 2 ขวบ ผมเห็นตาหวานๆ ปากนิดจมูกหน่อยผมตรงไปขออุ้มแต่ไม่รู้ว่าแอ้แพ้ กลิ่นน้ำหอมที่พ่อผมไว้ปรับอากาศ อ๊วกใส่ผม เช่นกันตอนนี้มันก็ยังอ๊วกใส่ผมด้วย

“มรึงโตแล้วนะแอ้ มรึงยังอ๊วกใส่พี่อีกเหรอ”ผมถามและ ปล่อยมันแล้ว ตัวกรูเต็มไปด้วยอ๊วก เหม็นด้วย

“ก็พี่อ้น เขย่าแอ้ทำไมอะ ไปล้างเลย”แอ้พูด มันยังมาว่าผมอีกนะ

“เหม็นวะ กรูไปล้างก่อนเดี่ยวจะลงมาถามมรึงใหม่”ผมบอกไอ้แอ้

“ไอ้ดิมมรึงดูน้องกรู อย่าให้มันไปไหน ไม่งั้นมรึงโดน “ผมหันไปพูดกับไอ้ดิมผมเดินขึ้นไปห้องน้ำดีนะที่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน คงอาบน้ำเลผม

ผมชื่อหมอดิม ผมเป็นพี่ชายคนโตของบ้านดอ เด็ก วันนี้ผมจะไปกับไอ้อ้น แต่มันดันของขึ้นสงสัยไอ้เอ็กซ์มันบอกแน่ๆเลยอย่าให้เจอนะเจอแล้วมันโดนแน่ ไอ้อ้นเลยมาถามผมแต่เช้าดีนะที่ตีหน้ามีนเก่ง และนั้มันดัน ทำแอ้อ๊วก เลยต้องไปอาบน้ำล้างตัว ผมเลยให้ไอ้ดิวพาแอ้ไปเลยก่อนที่ไอ้อ้นจะลงมา ตอนนี้เครื่องออกไปอย่างด่วนจี๋ แล้วผ นั่งรอมันลงมา ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์ไปเครื่องกับไอ้ตุ๊  และน้องมัน

“ไอ้แอ้ มรึงนะมรึง ดูซิกรูล้างแม่งหลายรอบยังมีกลิ่นอยู่เลย สาด”ไอ้อ้น มันเดินบ่นลงมาและ มันก็มองผา

“เห้ยไปไหนกันหมดวะ ไอ้แอ้ไปไหน ไอ้ดิม”ไอ้อ้นมันถามผม 
“เขารีบจะไป มัลดิฟกัน “ผมพูด

“ไอ้แอ้มันชิ้งกรู แล้วมรึงปล่อยน้องกรูไปได้ไง กรูบอกมรึวว่า “ไอ้อ้น มันหันมาเม้งผมเลย

“น้องมรึงไม่ได้ไปไหน น้องมรึงไปมัลดิฟ กรูเลย ไม่ห้ามไง มรึงบอกกรูว่าอย่าให้น้องมรึงไปไหน กรูผิดเหรอ”ผมพูด ตอนนี้หน้าไอ้อ้นมันตลกมาก ผมกลั้นไม่อยากขำเพราะมันจะรู้ว่าผมแกล้งมัน

“ไปได้แล้วกรูกับมรึงอะ และไอ้ดรุ๊ก มันโทรมาบอกว่าไปลุยเลยงานรออยู่แล้ว “ผมพูดกับไอ้อ้น

“อ้าวไอ้นี้ อย่ายืน ทำหน้ามึนทำไมครับไปครับลุยงานให้จบได้กลับ “ผมพูดมีมองและ มันก็เหมือนใช่ความคิด

“เออ หลังเลิกงานเราไปลัลลสกันที่ผับประจำดีกว่า เมาสั่งลา”ไอ้อ้นพูดผมก็เหล่มัน อย่าบอกนะว่าจะมอมเหล้าผมแล้วให้เหลา(เล่าความจริง) ความจริงไม่มีทาง

“เห้ย เพื่อมีงานเข้าอีก ไม่เอา”ผมทำท่าจะปฏิเสธไม่ไป
 
“ไอ้ดิม นะน่ะ กรูนัดเด็กไว้แล้ว“ไอ้อ้นมันพูด  มันเรียกผม ผมขึ้นมานั่งบนเครื่องกันแล้ว ผมนั่งเครื่องส่วนตัวตอนนี้บ่ายแล้วกว่าจะถึงคง เกือบ สองทุ่ม

“เออ ก็ได้ ที่กรูโอนี้เพราะดูท่ามรึงจะนอยด์ พาไปให้หายนอยด์โอเคปะ”ผมพูดและเครื่องกำลังแล่นขึ้นสู่น่านฟ้า ผมก็เปิดหนังดูไอ้อ้นมันก็เปิดหนังดูของมันไปแบบส่วนตัว ผมไม่รู้ว่าเพลอหลับไปตอนไหน ผมรู้สึกตัวก็กำลังจะถึงแล้ว ผมลืมตาขึ้น สักพักเครื่องก็ลงจอด สนามบินสำหรับเครื่องบินส่วนตัว เพราะจะเข้าไปจอดกับเครื่องบินผู้โดยสารไม่ได้ ผมลงจากเครื่องมีรถมารับพวกผมแล้วมีรถจากค่ายทหารมารอรับผมแล้ว เพราะว่าศูนย์บัญชาการอยู่ในตัวเมือง

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ผมชื่อโจ ผมเป็นพี่คนโจของบ้าน จ.จาน วันนี้ผมมาร่วมงานกาล่าดินเนอร์ และประมูลเพชร พลอย เพื่อการกุศล ผมเป็นสปอนเซอร์และผมยังร่วมลงทุนกับเพื่อนผมไอ้แม็กซ์ แม็กซ์มันมีน้องสาวชื่อมิ้ง  มันป็นเพื่อนผมตอนที่เรียนที่อังกฤษ ผมเลยร่วมลงทุนกับมันช่วยเพื่อนด้วยและผมก็ได้ผลตอบแทน  และวันนี้ผมได้เห็นน้องบีม น้องชายคนที่สองของบ้าน บ.ใบไม้ที่ผมตามจีบอยู่ แต่น้องบีมนั่งห่างจากผมซะนี้ และพอประมูลเสร็จหันมาอีกทีหายไปไหนก็ไม่รู้นี้ผมกำลังเดินหา


“พี่ชัช เดี่ยวผมหา น้องบีมก่อนนะพี่”ผมเดินไปกระซิบบอกการ์ดผมพี่ชัชเป็น สไนป์เปอร์ แต่ลากออกจากราชการ เพราะมีปัญหา พ่อผมชวนมาคุ่มกันผม พี่เขาฝีมือดีมาก ผมเดินออกตามหาน้องบีมผม


“พี่โจค่ะ “ผมได้ยินเสียงผู้หญิง เรียกชื่อผม ผมหันไปก็เจอ น้องมิ้ง ผมละอยากจะหาทางหนีแต่ไม่ทันแล้ว นางค่อยจะงาบผมลูกเดี่ยวเลย เขาเป็นน้องสาวเพื่อนผมไอ้แมกซ์ที่ตอนนี้ให้ผมร่วมลงทุนด้วยเพื่อช่วยมัน มันเป็นลูกเศรษฐีที่มาเรียน ตอนแรกสักแต่มาเรียนอย่างเดียวเลย เที่ยวเล่นจนวันหนึ่งธุรกิจที่บ้านมีปัญหาเกือบล้มละลาย แต่มันเรียนจบแล้วเลยขอลงทุนธุรกิจกับผม


“ว่าไงครับน้องมิ้ง”ผมหันมา ยิ้มให้


“พี่โจ ไปนั่งดื่มอะไรกันหน่อยไหมค่ะ พอดีว่ามิ้งกับพี่แมกซ์เจอคนสำคัญที่เราต้องคุยดัวยนะค่ะ”มิ้งบอกผม ผมหันไปมองหาน้องบีม


“โอเคครับ “ผมจำต้องบอกว่าโอเค คนสำคัญคงเป็นคนที่จะช่วยเรื่องการนำเข้าสิ้นค้า ผมเดินตามน้องมิ้งไป น้องมิ้งรอเดินพร้อมไปกับผม และเกาะแขนผม ผมก็แกะมือเธอออก


“น้องมิ้งจะเสียหายนะครับ”ผมพูด และพอดีว่ามีสายโทรเข้ามาจากอาเป้


“สวัสดีครับอาเป้”ผมทักทายอาเป้


“โจวันนี้มาฉลองไอ้แพทมันจบกับอาหน่อยที่ผับที่เราพาอาไปนะ เจอกันนะ ห้ามเบี้ยว”อาเป้ชวนผมแต่ไม่รอคำตอบกันเลย ผมก็กดวางสายจำต้องไปซินะ ระหว่างนั้นผมเหลือบไปเห็นน้องบีบคุยกับใครสักคน ผมรู้ว่าไอ้นี้มันเจ้าชู้และพวกพี้ยาตัวพ่อเลย มันจะพยายามคุยกับน้องบีบคือพยายามจีบนั้นเอง


“เดี๋ยวพี่ตามไป”ผมพูดและเดินเข้าไปหาน้องบีบ ทันที


“บีม”ผมเรียกน้องบีม น้องบีมหันมาหาผม และยิ้มให้แบบเหยือกเย็นถ้าน้องๆ ผมเห็นแต่ผมว่ามันยิ้มพิมพ์โจมากกว่านะ


“สวัสดีครับพี่โจ “บีมทักทายผม ผมหันไปพยักหน้าทักทายคนที่คุยกับบีม และหันกับมาหาบีม


“พี่อยากชวนไป ดื่มอะไรกันหน่อยไหมบีม”ผมถามบีม บีมหันไปมองคนที่คุยคงอยากชิ้งอยู่ ผมพยักหน้า ว่าไปดีกว่าอย่าอยู่กับมันเลย บีมพยักหน้าและ

“ขอโทษนะครับ ผมต้องขอตัว ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่โจ”บีมหันไปบอกคนตรงหน้าดูท่าจะโกรธเอาเรื่องอยู่ผมเดินออกมาพร้อมบีม


“ทำไมไปคุยกับไอ้หมอนี้ บีม บีมไม่รู้เหรอว่า”ผมถามบีม


“พี่โจ เขาเป็นแขกในงานนี้และงานนี้พ่อผมก็เป็นสปอนเซอร์ “บีมหันมาบอกผม ผมหันมาเจอน้องมิ้งที่ยืนมมองผมพาบีมออกมาด้วย


“พี่โจค่ะ น้องมิ้งชวนแค่พี่โจนะค่ะและนี้มันธุรกิจของเรา เราไม่ควรให้คนนอก”น้องมิ้งตัวดี


“มิ้ง คนนี้ไม่ใช่คนนอกของพี่ ไม่เคยเลย”ผมบอกมิ้ง ที่หันขวับไปมองน้องบีม


“เออ พี่โจบีมไม่ไปดีกว่ามันธุรกิจของพี่ บีมจะกลับแล้วครับ “บีมหันมาบอกผม ผมหันไปมองสายตาอ้อนวอนอยู่กับพี่เถอะนะ อยากให้บีมอยู่


“คนเขาไม่อยากอยู่พี่จะรั้งเขาทำไมค่ะ”น้องมิ้ง


“งั้นกลับเลยนะ กลับถึงบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ พี่เป็นห่วง”ผมหันไปบอกบีม บีมยิ้มให้ผมและหันมามองมิ้ง


“ครับ ผมจะโทรบอกพี่โจ เป็นห่วงเหมือนกัน”บีมพูดและเอาจัดเน้กไท้ให้ผมด้วย แน่นอนน้องมิ้งมองตาเขียวปัดและสะบัดไป บีมก็รีบเดินออกไปผมรู้ว่าบีมแค่แกล้งมิ้งแต่โจชอบ ผมเดินตามมิ้งไป


“มิ้ง พี่ขอพูดครั้งสุดท้าย อย่าทำกิริยาแบบนั้นกับบีมน้องพีอีก ไม่งั้นพี่จะคุยกับไอ้แม็กซ์ และมิ้งไม่มีสิทธิ์มาทำกิริยาแบบนี้กับใครก็ตามที่พี่คุย มันสิทธิ์ของพี่ “ผมพูดมิ้งหันมามองหน้าเสียไปนิดหนึ่ง ผมเดินไปที่โต๊ะ เห็นคุณหญิงผกากาศ เจ้าของธุระกิจส่งออกพลอย นั่งคุยอยู่กับ ไอ้แม็กซ์เพื่อนผม ผมหันมามิ้งหายไปแล้ว คงไปหาเพื่อนผมไม่ได้สนใจผมนั่งผมนั่งคุยกับคุณหญิง


         บีม ผมชื่อบีมผมเป็นน้องคนที่สองของบ้าน บ.ใบไม้ ผมไม่ใช่ลูกของพ่อณะ ผมเป็นลูกของลุงหนึ่งแต่น้องๆยังไม่รู้มีแค่พี่บรูคส์ที่รู้ มันทำให้พี่บรูคส์ไม่เคยไว้ใจผมกลัวผมจะทำร้ายบอยตลอดเวลา ผมยอมรับว่า ข่าวสารนั้นผมส่งให้ ผู้เป็นพ่อผมรับทราบตลอด ผมรู้ว่าพ่อผมหวังดีกับหลานๆ ทุกคนแต่ทุกคนไม่ได้มองแบบนั้นเลยมองว่าเผด็ดการ


“น้องบีม อย่าเพิ่งกลับซิครับ “ผมหันมาไอ้คนนี้ก็ ตื้อผมจริง ผมรู้ว่ามันนะพี้ยาตัวพ่อไม่อยากยุ่งแต่ติดที่ว่าเป็นลูกสปอนเซอร์หลายรายการและไม่อยากให้พ่อกับพี่บรูคส์มีปัญหา


“ผมต้องมีงานพรุ่งนี้ต่อ ผมคงอยู่ต่อคุยกับคุณไม่ได้”ผมพูดและหันหลังออก


“หมับ “มันจับแขนผมไว้ผมก็มอง


“ก็บอกให้อยู่ไง อย่าเล่นตัวหน่อยเลย ผู้หญิงก็ไม่ใช่”ผมก็มองหน้าเลยทีนี้


“ถึงไม่ใช่ผู้หญิง แต่ผมก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ลงไปคลุกกับสิ่งสกปรก”ผมพูดและสะบัดมืออก


“ได้ งั้นจะทำให้เป็นผัวกรู”ผมได้ยินแต่ร่างผมถูกจับให้กระเด็นเข้าไปในห้องน้ำที่ผมกำลังเดินผ่าน เพื่อนจะไปทางออก


“จะทำอะไร”ผมถามมันก็ปิดประตูล๊อกทันที


“ขอให้สนุกนะ”เสียงนี้ ผู้หญิงที่ชื่อมิ้งนี้ ที่อยู่กับพี่โจ มันร่วมมือกับไอ้นี้เหรอ


“หลีกไปกรูจะกลับ”ผมพูดและมันก็


“ผลั๊ก”ที่ท้องผม ผมถึงกลับถอยตัวงอ แต่ยังยันไว้


“ผลั๊ก ผลั๊ก”มันเข้ามาซ้ำผมอีกสองที ผมล้มลงตัวงอเลยทีนี้ ผมมองมันและพยายามถอยออก


“ไปก่อนนะจะไปกันไม่ให้พระเอกมาช่วย “มิ้งพูดและไอ้คนนี้มันกำลังเข้ามาค่อมผมผมพยายามต่อสู้แต่ผมไม่มีแรงพอ ผมพยายามดันมันออก แต่ว่ามันมีแรงมากกว่าผม ดันเท่าไหร่มันก็ไม่ออกไปจากตัวผม ผมค่อยๆถอย ถอยไปจน มือผมไปขว้ากับขวด เลย


“เพล้ง”ผมเอาขวดตีหัวมัน ได้เลือดเลยที่นี้


“ไอ้สัด มรึงกรูไม่เอาทำเมียแล้ว มรึงตาย”มันโกรธผมมาก มันจะเข้ามาบีบคอผม ผมดิ้นร้น แต่


“ผลั๊ก”มีคนเตะประตูและพังเข้ามา คนของพี่โจ


“นั้นไงคุณโจ “ผมได้ยินเสียง ไอ้คนที่บีบคอผมก็ลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจผม และพี่ชัชก็เข้าไปรวบตัวแต่มันต่อสู้พี่ชัชเลย จัดไปหลานท่าทำเอาสลบไปเลย ผมมองพี่โจที่รีบเข้ามาหาผม และประครองผม และพี่โจก็อุ้มผมทันที


“คุณบีบถูกทำร้าย “ผมได้ยินพี่ชัชพูดแต่ร่างผมถูกพี่โจอุ้มไปขึ้นลิฟท์

“เปิดห้องให้ผมหนึ่งห้อง”พี่โจพูดและคนที่ตามมาก็พยักหน้า


“ขอชุดปฐมพยาบาลด้วยครับ”พี่โจพูดร่างผมถูกอุ้มเข้ามาในห้อง ห้องพักหรูของโรงแรมชื่อดัง ร่างผมถูกวางลงที่โซฟา ผมยังมองพี่โจ


“บีม มันทำอะไรมากกว่านั้นไหม”พี่โจถามผม ด้วยอาการตกใจ ผมก็ตกใจ


“ไม่มีพี่โจ”ผมพูดกับพี่โจเสียงสั่นเล็กน้อย


“ไหนดูที่คอซิ”พี่โจพูดและแตะที่ลำคอผม เพราะว่าถูกไอ้บ้านั้นบีมคอขนาดนั้น แน่นอนผิวขาวๆของผมต้องเป็นรอยนิ้วมันอยู่แล้ว และมันก็เป็นจริงด้วย ตอนนี้เจ้าหน้าที่เข้ามาเอากล่องชุดปฐมพยายาลมาให้พี่โจ พี่โจ เอายามาทาให้ผม และพยักหน้าให้เขาออกไปก่อน


“พี่โจ อย่าบอกพ่อกับพี่บรูคส์นะ บีมขอ”ผมพูด


“โอ้ยย”พี่โจแตะที่ท้องผมที่โดนมันต่อยไปสามที


“มันต่อยท้องด้วยเหรอบีม”พี่โจถามผม ผมพยักหน้า


“โธ่ เอ่ย บีมน่าจะอยู่ใกล้ๆพี่นะ รู้ไหม”พี่โจพูด ผมแค่ยิ้มให้


“พี่โจผมจะกลับแล้ว ผมต้องกลับแล้ว”ผมพูดพี่โจกระเทิบมาหาผมและมองผม ผมรู้ว่าพี่โจก็พยายามจีบผมแต่ผมรักใครไม่ได้อีกแล้วผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขาหมดรักผมไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาแล้ว เพราะผมเอง


“หมับ”พี่โจ เข้ามาและประกบริมฝีปากนั้นกับริมฝีปากผม เบาๆ แค่นั้น


“พี่อยากปกป้องบีมนะ”พี่โจพูด


“เออ พี่โจ บีมยังไม่พร้อม ผมขอนะ ผมจะกลับแล้ว โอ้ยย”ผมพยายามลุกแต่ยังเจ็บอยู่พี่โจก็เข้ามาประครองผม ผมยกมือว่าผมไหว และพี่โจก็ประครองผมลงมาด้านล่าง ผมเห็นตำรวจมาแต่ผมไม่อยากไปให้การอะไรทั้งนั้น


“คุณโจครับ คุณแมกซ์ขอคุยด้วยหน่อย”พี่ชัด เดินเข้ามาหาพี่โจ


“ได้ซิ เร็วนะจะรีบไปส่งน้องบีม”พี่โจพูด และเพื่อนพี่โจก็เข้ามา ผมก็มอง


“ว่าไงแม็กซ์”พี่โจถามคนนั้น


“เออ ไอ้เวรนั้นมันสารภาพว่าน้องสาวกรูยุมันให้ทำ มรึงอย่าเอาเรื่องมันเลยนะ ไม่งั้นน้องกรูโดนไปด้วย มิ้งมันทำไปเพรามันหึงมรึง”พี่โจหันไปมองคนนั้นและมองผม


“ให้มันจบไปแล้วกันพี่โจ และบอกเขาด้วยว่าอย่ามายุ่งกับผมอีก “ผมพูดและเดินออกทันทีพี่โจคุยอะไรกับเพื่อนเขาดูซีเรียส และเดินตามผมออกมา


“บีม พี่ขอโทษนะที่พี่เป็นต้นเหตุ เรื่องนี้ “พี่โจพูดผมหันไปมองพี่โจ และ


“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอบคุณที่พี่เข้าไปช่วยผมต่างหาก ผมกลับก่อนนะครับ การ์ดผมเขาหาผมแล้ว ผมโอเคพี่โจ ยังไงบีมโทรบอกทันทีที่บีมถึงบ้านแล้ว พี่โจ ขอบคุณนะครับ”ผมพูดและเดินออกมาทันที


“คุณบีม”การ์ดของผมพี่ อเล็กซ์


“กลับบ้านครับ และพี่อเล็กซ์ต้องไม่พูดเรื่องนี้ให้พี่บรูคส์ได้ยิน ผมขอนะครับ  “ผมพูดและเข้าไปนั่งในรถทันที ผมหันมามองพี่โจที่ยืนมองส่งผมจนรถแล่นออกมานอกตัวโรงแรมแล้ว ผมไม่อยากให้พี่บรูคส์ต้องเป็นห่วงผม ผมต้องดูแลตัวเองให้ได้ ผมต้องไม่อ่อนแอ



ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
 พี่ดิม VS พี่อ้น ภารกิจผมเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วและเปลี่ยนชุดเตรียมไปลัลล่ากัน ที่ผับประจำของผมสองคน ไอ้อ้นมันโทรหาโจแต่ไม่ติด มันคงติดงานแน่นอน หรือไม่ก็ไปติดเจ้าชายน้ำแข็งของไอ้อ้นและผมด้วย น้องบีม ไอ้โจมันตามจีบ


“ไอ้กรไปกับกรูไหมวะ”ผมถามไอ้กรและรุ่นพี่อีกสองสามคน


“ไม่ละ กรูจะสไกด์คุยกับเมียวะ”ไอ้กร


“ไอ้กร นี้เพิ่งมานะมรึง”ไอ้อ้น


“ไปเหอะ กรูไม่อยากเที่ยวแล้ววะ ที่เกิดเรื่องคราวก่อนกรูทำเมียเสียใจ และกว่ากรูจะง้อได้นะ ตั้งหลายเดือน “ไอ้กรมันพูดเพราะว่าผมพามันไปเที่ยวและมันดันไปปะกับสาวในผับแถมนางก็ชอบไอ้กรมากเลย และดันไปลงเอ๋ยเล่นจั้มจี้กันในโรงแรมอีกเสร็จแล้วเรื่องไม่จบ ผู้หญิงตามราวีไอ้กร เมียไอ้กรเลยจับได้ ผมสองคนรู้สึกผิดนะที่พามันไป


“เออ ไปเหอะวะ ไอ้คนรักครอบครัว “ไอ้อ้นพูดและพี่ๆเขาก็โบกมือบาย ใช่แค่ละคนมีครอบครัวแล้วนิเหลือแค่ผมสองคน ผมเดินเข้าไปที่ลานจอดรถ เฟอรารี่ลูกรักของผม ผมขับมาที่โรงแรมของอาภาษญ์ ระดับ 9 ดาว พวกผมได้สิทธิ์พักฟรี ผมพากันขึ้นห้องรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที จะออกไปเที่ยวกันแล้ว ผมสวมกางเกงยีนสีดำ ขาเดฟ ฟิตพอดีตัวและเสื้อยืดพอดีตัวพร้อมสวมสูททับ และไอ้อ้นมันก็เสร็จแล้วด้วย


“ไปยังไอ้ดิม “ไอ้อ้นมันมาตามผม ที่ผมพักมีสองห้องนอน ถึงจะคู่หูแต่ไม่นอนห้องเดียวกันแน่นอน ยกเว้นว่ามีเด็กมาให้อิบ อิบ จะมาจัดการห้องเดียวกันและแยกย้ายต่างคนต่างนอน กลัวครับ

“เสร็จแล้ว”ผมตอบและเดินออกมากลิ่นน้ำหอมโฉยมาเลยผมรู้ไอ้อ้นมันทำจมูกฟุตฟิต

“น้ำหอมกรูออกจะแพง สาด”ผมพูดมันแกล้งผม ผมรู้ดี ผมเดินลงมาที่รอบบี้และฝากกุลแจ ไอ้อ้นมันอาสาขับรถเองผมก็ตามใจมัน ผมขับมาถึงผับชื่อดัง ไอ้อ้นส่งกุลแจให้พนักงานรับรถไปจอดให้ ผับนี้ต้องมีระดับถึงจะเข้ากันน่ะครับ มีพรมแดงปูทางเข้าด้วย ผมเห็นมีหนุ่มน้อยสองคนยืนอยู่ หน้าคุ้น เหมือนลูกชายไฮโซ

“ไอ้ดิม น้องกัน “ไอ้อ้นมันบอกผม

“อ้อ นี้มรึงชวนเขามาเหรอวะ “ผมถามไอ้อ้น

“ไม่เอาเหรอ และนั้นเพื่อนน้องกัน ชื่อ เฟย์ ถ้ามรึงจะเอาน้องกันก็ได้นะ กรูจะได้เล่นของเล่นใหม่”ไอ้อ้นพูด ผมก็หยักไหล่ ได้อยู่แล้ว ผมสองคนเดินเข้าไปหาน้องสองคน ที่ยืนยิ้มให้ผมสองคนมาแต่ไกล

“พี่อ้น “กันเดินเข้าหาไอ้อ้น ดูท่าผมจะได้ของเล่นใหม่แทน

“ดีครับน้องกัน แม้ตรงมาหอมแก้มพี่เดี่ยวไอ้ดิมจะหึงนะ”ไอ้อ้นมันปัดกันมาให้ผม ส่วนอีกคนกำลังมองผมด้วยอาการเขิน

“พี่อ้น พอเจอของใหม่ ไม่เอากันเลยนะ “กันพูดเสียงแหล่มมาเชียว

“โธ่ๆ พี่ล้อเล่น ว่าแต่เพื่อนกัน “ไอ้อ้นมันพูดและมอง

“เพื่อนกันนะ ให้พี่ดิมซิ เฟย์นี้พี่ดิมที่เราคุยให้ฟังแก แซบมาก”กันพูดไอ้อ้นเหล่มันอิจฉาผม

“พี่อ้นแซบกว่า คนนี้กรูไม่ให้”กันพูด ไอ้อ้นมันเลยกอดเอวกันพากันเข้าไป มีหันมาดูปากด้วยน่ะ ผมก็มองอีกคน แม้ถ้าทางจะมือใหม่

“ไม่ต้องเขิน เดี๋ยวพี่สอนให้ “ผมพูดและหยักไหล่เดินเข้าข้างในกันดีกว่า

“หมับ”โอ้วว นึกว่าใหม่ของแท้ พอผมจะก้าวเท้าเขามาเกาะแขนผมหวงเลยครับ

“กล้ามแขนใหญ่มาก น่ากินอะ”โอ้วว ผมหันมามอง

“คืนนี้ได้กินแน่”ผมพูด กัดปากด้วย ไอ้อ้นมันมาที่โต๊ะที่ผมจอง ผมเดินเข้ามาที่โซน โยกย้ายส่ายสะโพกจังหวะเพลงแร็พกัน มีมากมายหลายรุ่นดีพวกผมชอบ ผมาที่โต๊ะที่ไอ้อ้นมันโทรมาจ้องเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่กำลังหย่อนก้นลงนั่ง มีโต๊ะข้างๆกันมาถึงพอดี หน้าตาน่ารักไปไหน หนุ่มๆ มีหันมามองผมสองคน แสดงออกชัดเจนว่าสนใจมาก


“อะฮืม”คนข้างผมสองคนส่งเสียงคำรามขู่ อีกโต๊ะ


“มีหมามาด้วยเหรอครับ”คนที่นั่งมองผมถามผมสองคน


“ครับ เอามาด้วย เอาไว้กัน เอ้ย ไม่ใช่ครับ แม้เล่นมุก อู้ยย ดูท่าจะไม่ค่อยขำ”ไอ้อ้นมันตามมุกน้องเขาแต่พอหันมาเจอคนข้าง หน้างอเลยนะ ไม่ขำ! ไอ้อ้นแม้พอเห็นอีกโต๊ะน่ารักนะมันนะ แต่ผมเริ่มเซ็งเพราะว่าผมไม่ชอบให้มาหึงออกหน้าออกตาและยิ่งยังไม่ได้ยิงประตูกันด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบเลย ผมแกะแขนน้องเฟย์ออกทันที เฟย์มองหน้าผม


“น้องครับ น้องไม่มีสิทธิ์มาออกอาการแบบนี้ ทั้งที่เราแค่คุยกัน “ผมพูดเฟย์หน้าเสียไปนิดหนึ่ง กันนะส่งซิกอะไรสักอย่างให้เฟย์


“เฟย์ขอโทษครับพี่ดิม เฟย์จะไม่ทำอีก”เฟย์พูดกับผม ผมพยักหน้าผมหันไปเจอหนุ่มอีกคนที่มากับโต๊ะที่ส่งสายตาให้โต๊ะผม ก็น่ารักใส่ๆดี หันมายิ้มให้ผม


“พี่ดิม เฟย์ว่าเราดื่มกันดีกว่านะ ชนแก้วครับ “น้องเฟย์พยายาชวนผมไม่ให้สนใจอีกคน ผมก็อืมม ไหน ไหนก็มากับเฟย์ หันมาดื่มเหล้ากัน และไอ้อ้นนะ กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกมันกับเพลงและน้องกัน โต๊ะข้างๆก็ออกลายเต้นแล้วเช่นกัน


“พี่ดิมเต้นกันนะครับ ”เฟย์ชวนผม ผมก็โอเค เต้นก็เต้น


“ปึก”ผมรู้สึกว่ามีคนเต้นมาชนผม น้องที่ส่งยิ้มให้ผม เต้นน่ารักมาก เขามาเต้นใกล้ๆผม


“ปึก”น้องเฟย์ไปชนน้องเขากระเด็น


“แอม ซอรี่ ไม่ได้ตั้งใจ”ผมรู้ว่าตั้งใจอีกคนลุกมาได้ก็มอง เฟย์ที่มาเต้นคลอๆกับผม


“โอ้ยย นี้ จะมาเต้นเบียด ทำไม โต๊ะตัวเองก็อยู่นั้น”อันนี้น้องกัน


“นี้ในผับใครจะเต้นที่ไหนก็ได้ โต๊ะนะเขามีไว้นั่ง ไม่ได้บอกว่าต้องเต้นแค่ที่โต๊ะนิย๊ะ หลอน”อีกคนก็ใส่กันไม่ยอมเหมือนกัน


“เจ็สซี่ อย่า”อีกคนออกมาดึงเพื่อนของตัวเอง ผมหันมมองไอ้อ้น เด็กที่มันโทรมาจะพาผมกับมันงานเข้า ไอ้อ้นมันดึงกันออก และพากันมายืนเต้นที่ๆที่ของตัวเอง  ตอนนี้มันเพลงซึ้งนะ และน้องกันที่กอดไอ้อ้น โยกคลอไปตามเพลง และน้องเฟย์มองผมอยากทำบ้างอะ


“อยากมีโมเม้นแบบนั้นบ้าง”น้องเขาหันมาบอกผม


“เดี๋ยวเราจะดับไฟ เพื่อคู่รักคู่ไหนจะ จูปกัน และเพื่อใครไม่มีครูจะได้มีคู่ เล็งใครเอา พอดับไฟปุ๊ปไม้ตีลากเข้าที่มืดทำ สามีไปเลย ฮาๆๆ “ดีเจพูดและค่อยรีไฟลง จดมืดสนิท หลายนาทีอยู่ ผมรู้สึกว่ามีมือมากอดเอวผม ก็คงน้องเฟย์


“อุ้ยย”จับนมผมด้วย รู้ว่ากล้ามอกชายสามศอกใครก็อยากจับ


“พลึบ”พอไฟเปิด ผมก็หันไปมองคนที่จับไม่ใช่น้องเฟย์ น้องเฟย์ที่ยืนมองงงได้อีก


“หล่อน่ากินอะ เล็งตั้งแต่หน้าประตู อืมม”เขามายังไง และผมมองไอ้อ้นอ้น มันไปจูปกับน้องเจสซี่ซะงั้นแล้วน้องกันก็กระเด็นหายไปไหน


“ไอ้อ้น”ผมเรียกไอ้ตัวดีมันจูปไม่ลืมหูลืมตาเลยนะสาด!



“ใครถีบกัน ก็ไม่รู้ “น้องกันพูดและน้องกันถึงกับอาปากค้าง ที่เห็นไอ้อ้นมันจูบกับน้องเจสซี่ ผมน้องแกคงได้ซี๋แหงแน่ ดูหน้าน้องกัน เวอร์ชั่นนี้ไม่ได้แอบแบ้วแล้ว ผมว่าภาค อวตารลงมากกว่า


“อีนี้มรึงแย้งผัวกรู”นั้นไง พอไอ้อ้นถอดปาก จากน้องเจสซี่


“ออซัมส์”น้องเขาสะบดออกมาพร้อมกัดปาก โชว์ไอ้อ้นด้วยว่าถึงใจมาก ผมละเชื่อมันเลยไอ้อ้น


“เยส ไอ้แอม”ไอ้อ้น มันตอบน้องเขาได้หน้าตาเฉยไม่หันไปมองน้องกันมันเลยว่าน้องเขา เห็นด้วยกับมันไหม


“พี่อ้น ทำไมทำแบบนี้อะครับ”น้องกันลุกขึ้นมาได้


“พี่ไม่รู้ พอไฟดับ เขาก็มาจูปพี่นี้ครับ และบังเอิญพี่จูปเก่งไปหน่อย “ไอ้อ้น


“เยส ยู อาร์”นั้นอีกคนแบบว่าไม่อยากถอดปากออกเลย


“อีเจสซี่ มรึงได้ซี่แน่วันนี้ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร “น้องกัน

“อีนี้ด้วย มรึงถือดียังไงมากอด คนนี้กรูจอง”โอ้ว มายก๊อกผมหันไปน้องเฟย์ ร่างจริงของน้องเขา จิกหัวอีกคนไปและตบกันนัวเนียไปหมดตอนนนี้ทุกคนแหวกช่องทางให้ตบกันได้สบายๆ จะห้ามใครดีวะ

“แสดงว่าต้องหล่อขั้นเทพ ถ้าไม่ขั้นเทพคงไม่ตบแย้งกันขนาดงนี้”ไอ้ดีเจมันแซวผมสองคน ผมก็มอง เปลี่ยนจากแซวเป็นเรียกการ์ดมาห้ามน้องเขาทีดีไหม

“ไอ้อ้น “ผมเรียกให้มันห้ามแต่มันดันไปต่อกับเพื่อนน้องเจสซี่ หน้าตาเฉย

“ไอ้อ้น “ผมเรียก ผมมันหันมาทั้งที่ปากยังจูปกับน้องเขา ผมพยายามดึงน้องเฟย์ อย่าไปตบเขาและอีกคนก็ไม่ยอม ส่วนน้องกันนั้นพลัดกันขึ้นพลัดกันลงตบกันยิ่งกว่าผู้หญิงอีกวะ คนละฉาดสองฉาด นี้ดูละครหลังมากไปไหม อีกคนมันไม่สนใจอะไรเลย

“ไอ้อ้น ทำไมรึงไม่ห้าม “ผมเรียกมัน

“เดี๋ยวเหนื่อยก็หยุดเอง เราต่อกันดีกว่าเนอะ อืมมม ”ไอ้อ้น มันพูด

“มรึงไปโทษพ่อกรูโน้น ทำลูกมาน่าตาดีเกิ้น แถมลีลารักถึงใจได้อีก ”ไอ้อ้นพูด

“อีเพื่อนเลว แทนที่มรึงจะช่วยกรูมรึงดันไปจูปเขา “นั้นเจสซี่ลุกมาได้จะเข้าไปตบเพื่อนตัวเอง เหตุที่ชุลมุนนี้เพราะมันตัวเดียวเลยไอ้อ้น

“หยุด เจสซี ยูทำอะไร”มีผู้ชายเขามาห้าม

“มาก็ดี ดูแลเมียตัวเองหน่อยน่ะ อย่าให้เที่ยวมาใล่จูปสามีชาวบ้าน”น้องกันลุงขึ้นมาได้หัวเหอยุ่งหมด

“มันจูปใคร”ไอ้คนที่ร่างลำลำ  ถามขึ้นและมองผมสองคน ผมส่ายหัวและน้องกันก็ชี้ไอ้อ้น ไม่ใช่แค่น้องกัน ทุกคนโดยรอบชี้มันหมด เป็นกำลังใจให้นะมรึง ผมคิดในใจตายแน่งานนี้ ดูหุ่นมันซิ ไม่เล่นรับบี้ก็ ฮอคกี้แน่นอน

 “เออ มรึงจูปเมียกรู”นั้นไงงามใส้

“เออ เมียเหรอ”ไอ้อ้นมันชี้น้องเจสซี่และถาม ไอ้คนร่างบึกน่าจะนักกีฬารับบี้น่ะผมว่า

“และน้องเขามาจูปผมนะครับ  ไม่ได้เข้าไปจูปน้องเขานะ และน้องเขายังชมเลย จูปสุดยอด “ไอ้อ้นอย่าไปจุดประกายมัน

“มรึงว่าจูปกรูห่วยเหรอ”ไอ้คนนั้นถามไอ้อ้น ไอ้อ้นมันหยักไหล่ว่าประมาณนั้น ไอ้เวรอ้น กรูกับมรึงมาแค่สองคนนะเฟ้ย!

“และไม่มีอะไรบอกนี้ว่าน้องเขามี ผ แล้ว”ไอ้อ้นบอกน้องเจสซี่ก้มหน้า
 
“ได้มรึงเดี่ยวมรึงรู้ ว่ามันมีหรือยัง “นั้นไง มันพูดและเพื่อนมาเพียบเลย ทำไมงานมันงอกหลายชั้นแบบนี้น่ะ

“เออ กลับโต๊ะดีกว่า”คนที่มากอดเอวผมชิ้งเลยนะ

“เออ น้องเฟย์ไปห้องน้ำนะครับ ปวดฉี”อ้าวทิ้งเลย น้องเฟย์

“กัน ว่า กันไปตามไอ้เฟย์นะ “กัน ผมหันไปมองไอ้อ้น ปากมรึงนี้มันอันตรายมาก

“ปั๊ก”กำปั้นมัน ไอ้อ้นถอยมาหาผม แต่มันยังมองไอ้พวกนี้อยู่และ

“ได้เดี๋ยวมรึงก็รู้ว่า กรูสองคน”ไอ้อ้นพูดแต่มันค่อยๆถอยมาหาผม และมันยังบอกกรูสองคนมันดึงผมเข้าไปเอี่ยวด้วยเหรอเนี๊ยะผมสะบัดหน้าไปมองมัน

“เป็นไง”มันถาม มันเดินตามเข้ามาถาม

“วิ่งเก่งมาก ไอ้ดิม วิ่ง!”ไอ้อ้นกรูฟังตั้งนาน ผมวิ่งออกมาจากผับ เวรแล้วมันตามมาเป็นขบวนเลบผมวิ่งไปอีกโซน ไปทางไหนดีผมมองหา ทางออก

“ไอ้ดิม นั้นไง พี่ชัด กับไอ้ปีเตอร์” ไอ้อ้นมันเรียกผม คนที่ผมเจอคือการ์ดของโจ ไอ้โจมา ไอ้อ้นมันลากคอผมเข้าไปทันทีผมวิ่งไป

“ดีครับ คุณดิม คุณอ้น วิ่งมาจากไหนครับ ถ้าทางงานจะเข้า”พี่ชัชถามผม

“มันไปไหน แม่งจะกระทืบใส้แตกเลยมรึง”เสียงมาเลย

“ไม่ใช่ท่าทางแล้วละ ใช่เลย”ไอ้ปีเตอร์ มันพูด

“ถูก ฝากด้วย”ไอ้อ้นมันพูดและวิ่งเข้าไปด้านใน

“มาเป็นขบวนเลย ทำไมไม่เอาผู้หญิงมาครับปีเตอร์จะยินดีกว่านี้เยอะ”ไอ้ปีเตอร์

“กรูไม่จีบผู้หญิง นั้นแหละ น่าหมำมาก ลองดูไอ้ปีเตอร์ “ไอ้อ้น มันพูดผมเดินเข้ามาด้านในปล่อยให้ด้านนอกเคลียร์ที่นี้เป็นโซนส่วนตัวเฉพาะ คนระดับเฟิร์สคราสเท่านั้น และด้านหน้ามีการ์ดโจด้วย คือสกรีนอีกครั้ง ผมเห็นไอ้โจแล้ว

“ไอ้อ้น นันไงไอ้โจ อาเป้กับพี่อธิคมด้วยวะ”ผมชี้และไอ้อ้มันก็เดินตรงไป และ

“หมับ”มันกอดคอไอ้โจ โจหันมา

“เว้ยย”มันตกใจผมสองคน ผมยกมือไหว้อาเป้กับพี่อธิคมแฟนอาเป้

“หวัดดีครับอาเป้ ที่รักของหลานอ้น”ไอ้อ้น

“กรูรักมรึงมาก ไอ้อ้น”อาเป้

“ไงไอ้หมอดิม”อาเป้ถามผม

“เรื่อยๆ ครับอา โดนตรีนมาเรื่อยๆ”ผมพูดกับอาเป้

“เออ ให้มันได้อย่างนี้หลานกรู สงสารพี่กรูวะ”อาเป้พูด

“แล้วมาซ่ากันอีกแล้ว “พี่อธิคมพูด ผมเงยหน้าเจอหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินมา สูงเพียว หน้าตาละม้ายใครสักคน จมูกเรียวโด่งรับกับใบหน้ารูปไข่ ปาเรียวเป็นกระจับ หุ่นดีทีเดียว เดินตรงมาที่โต๊ะ ตอนนี้เหมือนโดนศรรักปักอกมาก คิ้วยังโค้งสวยได้รูป หน้าหวานมาก

“แพท นี้ไอ้พี่อ้นไง”ไอ้โจมันแนะนำให้อ้นรู้จัก

“สวัสดีครับพี่อ้น และพี่โจ แพทเคยเจอพี่อ้นหลายครั้งอยู่แพทจำได้ “น้องเขาพูดเคยเจอไอ้อ้นแล้วผมหาไปไหนทำไมไม่เจอละ เสียของมาก

“โจ”ผมเรียก ไอ้โจ  ว่าแนะนำกรูด้วย

“อ้อ นี้ไอ้หมอดิม เราเจอยัง”ไอ้โจ นอ้งเขาชื่อแพท น้องเขาหันมามองผม ยกมือไหว้ ผมเดินไปใกล้เพื่อนจะไหว้แนบอก น้องเขามองผมแบบ ระแวงอะไรละ

“ไอ้ดิม น้องเขาลูกอาเปรมดิ์ไง”ไอ้โจบอกผม ผมมอง อ้อลูกอาเปรมดิ์ ผมสะบัดหน้ากับมาลูกอาเปรมดิ์ ไปแอบอยู่ที่ไหนทำไมดิมไม่เคยเห็น

“ไอ้ดิม น้องแพทไง มรึงไม่เคยเจอเหรอ เออ แต่ตอนนั้นแพทใส่แว่นตาหนานี้หว่า ว่าแต่”ไอ้อ้นมันถาม

“ผมไปทำเรสิก ไม่ต้องใส่แว่นแล้วครับพี่อ้น “แพทตอบ แพทมองผมแว็ปหนึ่งและไปนั่งข้างๆอาเป้

“ไอ้ดิมนี้หลานรักกรู”อาเป้พูด

“รักมากทีเดียว”พี่อธิคมพูดย้ำอีก ผมเลยเดินมานั่งข้างไอ้อ้นแทน แต่ตรงข้ามน้องแพท ผมชอบน้องคนนี้

“เอาไรดี วิสกี้”อาเป้ถามน้องแพท

“ครับอา”แพทดื่มวิสกี้

“อาเป้ ด้วย”ผมพูด

“อืมม น้องเอาวิสกี้ มาสอง”พี่อธิคมบอกน้องบาเทนเดอร์ ผมยังมองน้องแพท แพทหันมาเจอผมมอง

“ไอ้ดิม มรึงจะมองหลานกรูให้ทลุไปถึงตับไตใส้พุงมันหรือไง เดี๋ยวอามรึงก็เตะเอาลอง อาเปรมดิ์อะ”อาเป้พูด ผมเกาหัวเขิน ไอ้อ้นมันนั่งกับไอ้โจ มันนั่งคุยอะไรกัน ก็ไม่รู้สนใจกรูหน่อย ผมหันไปมองมันสองคน

“ไอ้อ้น บอกโจไปห้องน้ำกับกรูหน่อย”ผมกระซิบ

“ไปทำไม ไม่”ไอ้อ้น ไอ้เวรหันขวับมาเลยนะ 

“กรูแค่จะ ชวนไปถามเรื่อง อืมม”ผมพูดและโบ้ยปากไปทางน้องแพท ไม่ใช่แพท ณภปภา แต่แพทนี้ทำให้หัวใจดิมไหวหวั่นเรียกว่าสั่นคลอนเลยดีกว่า

“หึ”ไอ้อ้น

“อย่ามาหึงกรู เดี๋ยวกรูบอกอาเป้นะมรึง ว่ามรึงโอบเอวไอ้โจ”ผมพูดและมองแขนมันมันโอบเอวไอ้โจอยู่

“สาด”ไอ้อ้น และไอ้อ้นมันก็กระซิบกับโจ โจหันมามองหน้าผม ผมพยักหน้า และโจมันก็ลุกขึ้น

“อาเป้ โจไปห้องน้ำก่อนนะ “โจพูด ไอ้อ้นมันก็ลุก และผมด้วย

“เออ นี้ปวดพร้อมกันสามคนเลยเหรอ ท่ออันเดียวกันเหรอ”พี่อธิคมแซวผม

“ไอ้ดิมมันปวด ผมสองคนจะไปคุ้มกันมัน ไอ้นี้ เด็กมันเยอะ ตีกัน โอ้ยยวุ่นวายเพิ่งหนีมาเนี๊ยะ”ไอ้อ้นมันพูด ผมนี้ไถลเลยพูดแบบนี้ยิงกรูเลยไหม ไอ้อ้น!  น้องแพทมองผม ผมรีบดึงแขนมันออก


"จริงนะครับน้องแพท ไอ้หมอนี้ต้องคบหาด้วยความระมัดระวังอย่างแรง เขาเรียกว่าควรศึกษาข้อมูลก่อนการตัดสินใจลงทุน "ผมลากไอ้อ้นออกมามันยังมีหน้าพยายามบอกน้องแพทผมอีกนะ บอกได้ดีมากนะไอ้เพื่อนอ้นของผมและไอ้โจตามออกมา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-06-2015 21:09:08 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :m18: งานนี้ศรรักปักอกเฮียดิมเต็มๆเลย

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ผมมาที่ห้องน้ำหรูหรา มีห้องนั่งพัก แต่ไม่มีคนเล่นดนตรีนะครับ ฮาๆ

“อะไรไอ้ดิม”ไอ้โจมันถามผมทันที

“น้องแพท ทำไมกรูไม่เคยเจอเขาเลยวะ”ผมถามไอ้โจทันที

“กรูยังเจอเลย “ไอ้อ้น  ผมหันขวับมันยังเจอแต่ทำไมผมไม่เจอ

“แล้วทำไมมรึงไม่บอกกรูบ้างวะ”ผมถามไอ้อ้นแบบแอบนอยด์

“อ้าวก็ลูกอาเปรมดิ์ และพี่น้องเราเยอะไปไหนก็ไม่รู้ กรูยังเจอไม่ทุกคนเลย โดยเฉพาะน้องเจ “ไอ้อ้นพูด และโจหันมากอดอกมองแน่นอนผมสามคนรู้ตับไตไส้พุงกันหมดแล้ว โจมันเลยไม่ให้จีบน้องมันแน่นอน มันหวงน้องมัน ฮาๆ

“โอ้ยย”ไอ้โจมันดึงขนจมูกไอ้อ้น

“อันนี้น้องกรู แน่นอนกรูต้องเก็บไว้ให้ห่างๆมรึง ไอ้ปลาไหล ไอ้บัตเตอร์ฟลาย แมน ไอ้ ไอ้ ”ไอ้โจพูด


"พอแล้ว ด่าเก่งไปไหนเนี๊ยะ แม่ค้าปากตลาดชิดซ้ายเลยนะ ครับ คุณโจครับ"ไอ้อ้นมันรีบเบรคโจก่อนนะโดนเยอะไปกว่านี้อีก ฮาๆ

“มรึงอย่าบอกน่ะว่าสนใจน้องแพท”ไอ้อ้นมันถามไอ้ตรงประเด็นมาก

“น้องเขาเพิ่งจบทหารนะมรึง”ไอ้อ้นบอกผมไอ้โจหยักไหล่ ไม่แคร์

“พูดเป็นเล่นดูหุ่นดิ อ่อนแอ่นน่าดูแล “ผมพูดและจินตนาการ ว่าดิมได้โอบน้องแพทนอนกอดน้องแพท เพลอๆจะได้คืนนี้ด้วย อิ อิ อิ

“น้องเขาเพิ่งไปฝึกหน่วยปฎิบัติการซีลมา และไปร่วมฝึกกับทหารของอเมริกามาก น้องเขามีความสามารถสูงทีเดียวนี้ได้เหรียญติดหน้าอกมาเพียบ”ไอ้โจอีกคน แต่ยังไงดิมก็อยากได้

“กรูสนใจ “ผมพูดขึ้น

“ไอ้นี้มันยังไม่รู้จักน้องเขาดี “ไอ้อ้นพูด

“ช่วยหน่อย มรึงออกไปนะ มรึงขยับมานั่งเก้าอี้กรู และโจมานั่งเก้าอี้อ้น กรูจะนั่งข้างน้องเขา”ผมพูดกับสองคนมันเหล่มองผม

“มันอยากลองของปล่อยมันโจ”ไอ้อ้น และผมสามคนก็ออกมาที่โต๊ะ เห็นน้องเขาคุยกับอาเป้ และพี่อธิคมดูสนิทกันและแผนของผมก็เริ่มไอ้อ้นไปนั่งเก้าอี้ผมตามด้วยโจ และเหลือที่ว่างข้างน้องแพทเขา ผมก็นั่งลง แพทหันมา ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งน่ารัก

“ไอ้ดิม วิสกี้มรึง ไอ้อ้นละ “พี่อธิคมถามไอ้อ้น

“ผมเอา แจ๊คแดเนียล ดีกว่า กับไอ้โจ “ไอ้อ้นพูดโจมันสะบัดมามองหน้า พี่อธิคมเรียกเด็กมารับออเดอร์ ผมหันมามองน้องแพท

“อาเปรมดิ์พี่สบายดีเหรอครับน้องแพท”ผมถามน้องแพท น้องเขาหันมา แบบเท่ๆ แต่น่ารักสำหรับผม กิริยาท่าทางแบบนี้ เหมือนอาเปรมดิ์มาก

“สบายดีครับ ผมว่าพี่น่าจะเจอพ่อผมบ่อยอยู่น่ะครับพี่ดิม “แพทตอบ หน้าแตกเพ้งใช่เจอบ่อยแต่อาไม่เคยเหลาให้ดิมฟังเลยว่ามีลูกน่ารัก

“ก็เจอบ่อยอยู่นะครับ แต่แปลกใจทำไมเจอแค่อาก็ไม่รู้ ทำไมไม่เจอลูกของอาก็ไม่รู้ ”ผมตอบน้องแพท แพทหันไปมองอาเป้ ที่ขำผมออกมาเลย ตอนนี้ ความรักมันบังตามากบอกเลย

“พ่อผมก็สบายดีน่ะครับ พี่ดิม”แพทพูด เสียงก็น่ารัก
 
“กริ้ง”เสียงโทรศัพท์ น้องเขาดัง น้องเขาลุกไปเลยผมได้แต่มอง ไอ้อ้นกับไอ้ดิมมันเม้ามอยด์ผมอยู่ มันทำนิ้งเฉียดคอให้ผมดู ว่าผมแป๊กไม่ ผมลุกตามน้องเขาออกไป ทันที น้องแพทเดินออกมาหน้าประตู ผมเดินตาม

“ปึก”แพทยชนใครสักคนที่กำลังเดินเข้ามามีบรรดาสาวกอดมาด้วย เหมือนมาเฟียร์เลย

“ขอโทษ”แพทพูด ผมเดินมาติดๆ

“มรึงเดินยังไง”มันถามแพท

“ผมขอโทษแล้ว “แพทพูด

“มรึงรู้ไหมว่ากรูเป็นใคร”นั้นมันถาม

“กรูไม่รู้ กรูไม่ใช่พ่อมรึง”แพทพูดผมเข้าไปดึงแพท

“แพท “ผมดึงแขนแพทห้ามปราม อย่าไปยุ่งกับมัน

“ยี้ ตุ๊ด”นั้นชะนี

“มรึงว่าใคร”แพทชี้หน้า

“อย่าแพท “ผมดึงแพทออก

“ดาริ่ง มันชี้หน้าแสดงว่ามันต้องด่า ลิลลี่แน่เลยค่ะ”นั้น ไอ้คนที่นางกอดแขนแกะแขนผู้หญิงออก มันเข้ามาจะใส่แพท แต่ผมดึงแพทออก ผมรับหมัดมันเต็มกำปั่นผม หมัดแค่นี้ไม่เท่าไหร่เลย ผมยึดหมัดมันไว้มันดึงไม่ออก

“ถอยไป ไม่อยากมีเรื่อง “ผมพูดใส่หน้ามัน

“เออ ฝากไว้ก่อนนะมรึง”มันพูดผมเลยปล่อย ผมหันมาเจอแพท ที่ยืนอยู่และเดินออกไป เพื่อโทรหาใครสักคน

“ว่าไงพ่อ อะไรนะ ให้ผมไปรับพายเลยเหรอพ่อ พ่อคุยกับพายหรือยัง”แพทถามอาเปรมดิ์แน่เลย ผมเดินออกมา

“โอเคพ่อ ผมจะกลับพร้อมอาเป้เลย อยู่ที่ผับ ได้ครับพ่อ ครับ แค่นี้น่ะครับ”แพทพูดและกดวางสาย แพทยเงยหน้ามาเจอหน้าผมแบบใกล้ชิดมาก

“พี่ดิม จะจ้องหน้าแพทอะไรขนาดนี้ “แพทถามผม เอามือเท้าเอว

“ดุจริง อย่างนี้พี่ชอบ”ผมพูดกับแพท

“แต่แพทไมชอบ พวกกระล่อนไปวันวัน”แพทพูด

“พี่ไม่ได้กะล่อนแต่ บังเอิญ ความหล่อพี่มันเข้าตาบรรดาหนุ่มๆ ผมพูด

“เหรอครับ อืมม งั้นก็ดีใจด้วย”แพทพูดและทำท่าจะเดินเข้าด้านในแล้ว อ้าวอุดสาเดินตามมา ผมก็จับมือแพทแต่

“พล๊อก ตุ๊บ”โอ้วว shit น้องเขาบิดแขนผมและ ทุ่มลงพื้นซะงั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย สั่งทำพิเศษแน่เลย เล่นเอาหมอดิมจุกเลย

“เป็นไงครับพี่ดิม”แพทถามผม

“จุกครับ “ผมตอบ แพททำท่าเดินเข้ามาด้านในทันที ผมก็ลุกและหันไปเจอน้องกันแอนน้องเฟย์กำลังเดินตามหาผมกับไอ้อ้นแน่เลย ผมรีบวิ่งเข้าไปด้านในตามแพททันทีพอเข้ามาด้านในก็เห็นแค่ไอ้อ้นกับไอ้โจ แต่ไม่มีอาเป้ และพี่อธิคม

“อาเป้ไปไหนวะ”ผมถามไอ้อ้น

“พี่อาทิตย์เขามีเรื่องนะ พี่อธิคมเลยรีบไป กับอาเป้ “ไอ้อ้นพูด

“อาเป้ ทิ้งแพทอีกแล้ว “แพทบอกไอ้โจ

“นอนห้องพี่ไง “ไอ้โจพูด เฮ้ย

“คืนนี้นอนคอนโด โจดีกว่าวะ “ผมบอกไอ้อ้น มันหันมาเหล่ที่กรูอยากจะนอนมรึงจะไม่ใช่ไหม

“โอเค “ไอ้อ้นรีบเลยนะมัน

“แต่มรึงอย่าทำอะไรไอ้โจอีกน่ะ “ผมบอกมัน มันเหล่มองผม เหตุมันเกิดเมื่อตอนที่ผมมาปาร์ตี้เรียนจบหลักสูตรล่าสุดกันและผมก็เมากันมากทีเดียวเรียกได้ว่าเมาแบบหมาเลย ผมก็ไหนอนห้องพักไอ้โจกัน ผมไม่รู้ว่าว่าไอ้อ้นมันตั้งใจหรือมันเมาแต่พอตอนเช้าผมตื่นมา ผมนอนกับพื้น และพอผมลุก โอ้วมายก๊อต สาเหตุที่ผมลงไปนอนกับพื้นเพราะไอ้อ้นมัน อิบ อิบไอ้โจ ใช่มันมองหน้ากันไม่ติดมาเกือบสองอาทิตย์ ผมรู้ว่าไอ้อ้นมันชอบไอ้โจตั้งแต่ตอนที่ไอ้โจเรียนด้วยกันและโจมันก็ย้ายมาเรียนที่อเมริกา และมันก็แค่ไปๆมาๆ หลังๆนี้กิจการงานยุงเลยไม่ได้ไปบ่อย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด