ทาสแค้น {พี่หมอ-น้ำฝน} [END]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ทาสแค้น {พี่หมอ-น้ำฝน} [END]  (อ่าน 1146923 ครั้ง)

ออฟไลน์ naoai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-5
เราไม่เข้าใจว่าทำไมไรท์ต้องสร้างตัวเคะให้อ่อนแอ พูดงึมงำ ปฏิเสธใครไม่เป็น ซึ่งนิสัยแบบนี้มันน่ารำคาญนะคะ เราเคยติดตาม Kiss Love อยู่ช่วงนึง ตอนแรกเราชอบมาก จนกระทั่งถึงกลางเรื่องเราเริ่มรู้สึกว่า ตัวเคะที่เคยบอกว่าเป็นผู้ชายแท้ แต่นิสัยทุกอย่างเหมือนผู้หญิง แล้วยังการดำเนินเรื่องและการกระทำของตัวละครที่ไม่เป็นเหตุเป็นผล มันทำให้ฟิคน่าเบื่อ เราเลยเลิกติดตามไปเลย แล้วเรื่องนี้ก็เช่นกัน ถ้าไรท์คิดที่จะเขียนถึง 100 ตอน มันต้องมีเรื่องราวที่น่าสนใจมากกว่านี้นะคะ นี่เรื่องราววนไปวนมาไม่ไปไหน  ตัวละครก็น่ารำคาญเกือบทุกตัว ไม่ใช่เขียนให้ถึงร้อยตอนเพื่อขายหนังสือได้หลายเล่มแค่นั้น
เห็นด้วยกับคอมเม้นนี้ครับ เสริมอีกนิด ผู้เเต่งลดจำนวนตอนลงโดยเอาสองตอนมารวมเป็นหนึ่งตอน มันจะช่วยให้คนอ่านรู้สึกเรื่องมันเดินไวขึ้นกระชับขึ้น น่าสนใจมากขึ้นนะครับ

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
รำคาญไผ่มาก สร้างแต่เรื่อง พี่หมอหึงเยอะๆนะ ฝนจะได้โดนจัดหนัก

ออฟไลน์ Apple_matinie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
 ไผ่พาซวยให้ฝนตลอดอ่ะ คราวนี้พี่หมอมันบ้าแน่ สงสารฝน

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
ไผ่มันจะพาความซวยมาให้ฝนอีกแน่ๆ ถ้ายังไม่เลิกแกล้งพี่หมอโดยใช้ฝนเป็นตัวกระตุ้น  :mew5:

ออฟไลน์ kisssky

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
เบื่อความคิดแบบเด็กๆของไผ่

ออฟไลน์ Bellze12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ไผ่ทิ้งระเบิดให้น้ำฝนหลายลูกมาก
หนูฝนช้ำมือพี่หมอแซมแน่เลย

ออฟไลน์ pedchara

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
ติวอันตราย แต่พี่หมอนี่แหละตัวอันตรายของแท้เลย
ไม่อยากจะคิดว่าน้ำฝนจะโดนอะไร
 :sad4:

ออฟไลน์ klaew

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-2
คราวนี้จะหนักหนาสาหัสแค่ไหนนะ
พี่คงจะเตรียมโซ่(?) แส้(?) และเทียนไข(?) อะไรเทือกๆนั้นไว้ใช่ไหม
อ๊ายยยยยย น่าดู(?) ที่สุด อ้ะ ไม่ใช่หลุดๆ เหอๆ



สู้ๆนะคะmemew  ไฟท์ติ้ง!!!!!!

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
รอตอนต่อไป~

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ SiHong

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 484
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
ตายๆน้ำฝนของเจ๊

ออฟไลน์ Paparazzi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1052
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-11
รอๆๆๆๆ :impress2:

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
Chapter : 33 : วางยา
(พี่หมอ...♡)
 
ผมกับไผ่แทบจะฆ่ากันตาย ช่วงนี้เป็นช่วงที่พ่อแม่อยู่บ้าน ผมกับมันต้องฉาบหน้าแสร้งแสดงเป็นพี่น้องที่ดีโดยมีฝนมานอนค้างวันเว้นวันเพื่อติวให้มัน
 
ช่วงเวลาที่พ่อกับแม่อยู่ ผมไม่กล้าทำอะไรน้ำฝนมากนักหรอก หลายหูหลายตาเกินไป ผมไม่แคร์ไผ่ แต่แคร์พ่อ รองลงมาก็อาทับทิม ทั้งที่ใจจริง อยากจับน้ำฝนมาตีตราให้หลาบจำ
 
หลายวันมานี่มันขลุกอยู่ในห้องเดียวกันตลอด ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะถูกกกกอดไปมากน้อยแค่ไหน ขนาดต่อหน้าผม มันยังแสดงออกขนาดนั้น ลับหลังมันไม่ฟัดกันจนหมดแรงเลยรึไง ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเลยปล่อยให้ไผ่มันได้ใจไปก่อน เพราะเห็นแก่พ่อแม่ อีกอย่างผมไม่อยากรบกวนเวลาสอบของฝนด้วย เห็นว่าเป็นการสอบเพื่อเก็บคะแนนสำคัญด้วย ไว้สอบเสร็จค่อยว่ากันอีกที
 
วันนี้ผมกลับถึงบ้านด้วยความแปลกใจ เพราะได้ยินเสียงเฮลั่น พอกลับเข้าบ้านถึงได้เห็นพวกเพื่อน ๆ ไผ่พากันมานั่งจนเต็มบ้าน วันนี้วันศุกร์ พวกมันนั่งล้อมวง มีเครื่องดื่มมึนเมาตั้งไว้เป็นลัง
 
“กลับมาแล้วเหรอตาแซม”
พ่อทัก ทุกคนยกมือหวัดดีผม ยกเว้นไผ่กับฝน ผมขมวดคิ้ว ชวนเพื่อนมากินกันไม่เกรงใจพ่อแม่เลยรึไง
 
“ไม่ต้องไปว่าน้องหรอกลูก” พ่อเดินมาตบหลังผมเบา ๆ คงอ่านความคิดผมออก “กินให้เห็นดีกว่าไปกินแล้วไม่รู้ไม่เห็น” พ่อตบหลังผมอีกรอบ “ป่ะไปอาบน้ำ จะได้ลงมากินข้าวกัน หรือจะไปนั่งกินกับน้อง ๆ ก็ได้” พ่อให้โอกาส
 
“พรุ่งนี้ผมต้องเข้าเวรเช้า คงดื่มไม่ได้”

พ่อพยักหน้าเข้าใจ ผมเดินขึ้นห้อง อาบน้ำอาบท่า เดินลงไปก็เห็นพวกนั้นนั่งเย้ว ๆ โดยมีพ่อกับแม่นั่งคุยกับพวกมันบนโซฟา แต่พวกท่านไม่ได้ดื่มด้วย ปกติพวกมันจะกินกันได้ทุเรศกว่านี้ พวกมันคงเกรงใจพ่อแม่อยู่ระดับหนึ่ง ผมไปนั่งกินข้าวกับพ่อและแม่ เพราะคนอื่นกินกันหมดแล้วในวงเหล้า
 
ผมเหลือบมองน้ำฝน มันนั่งดื่มด้วยเหมือนกัน เมามากแล้วละ แก้มแดงปลั่ง พออิ่มพ่อกับแม่ก็พากันไปนั่งดูหนัง ในขณะที่ผมโดนตันลากให้ไปนั่งกับมันที่พื้น
 
“แก้วเดียวพี่ ฉลองพวกผมสอบเสร็จ”
 
“พรุ่งนี้พี่ต้องเข้าเวรเช้า”
 
“แค่แก้วเดียวพี่” มันคะยั้นคะยอ “ไผ่มันอุตส่าห์ชงให้”

ผมมองตาไผ่ ไม่รู้ว่ามันผสมอะไรลงไปบ้าง มันมองผมกลับด้วยสายตาท้าทาย เป็นเชิงว่าผมจะกล้ากินหรือเปล่า
 
“ถ้าพี่หมอไม่กล้า เอามานี่กูกินเอง” ไผ่มันจะแย่งคืนแต่ตันเบี่ยงแก้วหนี
 
“ไม่ได้ แก้วนี้กูขอยกให้พี่หมอ สุดหล่อของกู เอ้าพี่แก้วเดียว มันกินเหล้าอ่อน ไม่เมาหรอก”

ผมรับมาถือ ดม ๆ ดู กลิ่นแรงใช้ได้ ไม่ได้อ่อนอย่างที่ตันพูดแน่ ๆ ไผ่จิบเหล้าของตัวเองในขณะที่สายตาจ้องผมไม่เคลื่อนไปไหน มันกำลังท้าทายมาว่าผมจะกล้าดื่มไหม ผมตัดสินใจกรอกสิ่งที่อยู่ในแก้วเข้าปากรวดเดียวหมด แต้มเช็ดคราบเลอะตรงมุมปากด้วยนิ้วโป้งเบา ๆ
 
“โหย พี่หมอเก่งเป็นบ้า” ตันมันชมยกใหญ่ ผมตบบ่ามันเบา ๆ

“พี่ขึ้นห้องก่อนละ” ผมขยับลุกยืน รู้สึกมึนนิด ๆ สงสัยเพราะกินทีเดียวหมดแก้ว หันไปบอกราตรีสวัสดิ์พ่อกับแม่
 
“แม่กับพ่อจะขึ้นเหมือนกัน” แม่ลุกยืน พ่อลุกตาม “งั้นแม่ราตรีสวัสดิ์ตอนนี้เลยนะเด็ก ๆ เลือกที่นอนกันได้ตามสบาย” แม่แซวยิ้ม ๆ พวกมันพากันเฮโลยกแก้วให้ แล้วนั่งกินกันต่อ ผมไม่สนใจบอกลาใครอีก ก้าวเดินขึ้นห้องไป ผมกะจะนั่งอ่านหนังสือสักชั่วโมง อาหารย่อยถึงจะนอน
 
ผ่านไปประมาณยี่สิบนาที สงสัยว่าไผ่จะผสมเหล้าให้ผมแรงเกินแน่ ๆ ผมถึงได้รู้สึกแสบร้อนไปทั่วทั้งอกแบบนี้ ผมอ่านหนังสือแทบไม่เข้าสมอง รู้สึกกระสับกระส่าย เหงื่อแตกพลั่ก ไม่ได้กินเหล้าราคาถูกมานาน ไม่คิดว่ามันจะทำให้รู้สึกทรมานแบบนี้
 
ผมวางหนังสือ ผุดลุกจากเตียง เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบนมกล่องมาเสียบหลอดดูด หวังให้มันละลายแอลกอฮอล์ในท้องบ้าง แต่เหมือนความร้อนในร่างกายมันไม่ทุเลาลงเลย ผมพ่นลมหายใจออกแรง ปาดเหงื่อออกจากขมับ ก้มมองบางส่วนที่ค่อย ๆ ตื่นตัวขึ้น
 
“ไอ้สารเลว!” ผมกัดกรามกรอด ผมว่าผมคงโดนไผ่มันเล่นเข้าให้แล้ว ผมดึงคอเสื้อลง กัดกราม หักคอไปมาซ้ายขวา ตาจ้องเขม็งไปทางหน้าประตู
 
ผมนั่งเกร็ง อดทนต่อความต้องการที่มี พยายามไม่แตะต้องส่วนกลางนั้นแม้แต่น้อย ผ่านไปชั่วโมงกว่า ๆ ภายนอกเงียบสนิท พวกนั้นคงเลิกกันแล้ว ผมเปิดประตูออกจากห้อง มองลงไปข้างล่าง เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ทุกคนนอนสลบไสลไม่ได้สติ บางคนลากสังขารไปนอนโซฟา บางคนก็นอนหลับคอพับอยู่ที่พื้น ผมมองหาเป้าหมาย จนเห็นไผ่นั่งคอพับอยู่ข้างโซฟา น้ำฝนนอนหนุนตักมันอยู่

ผมกัดกรามกรอด มุ่งตรงไปยืนอยู่ตรงหน้าไผ่ ใช้เท้าเขี่ยมันเบา ๆ มันหลับไม่ได้สติตัวอ่อนไหลพรืดลงไปนอนหงายที่พื้น ผมไม่สนใจมันอีก ก้มลงไปช้อนอุ้มคู่ขามันขึ้นมาแนบอก
 
“นายผิดเองนะไผ่ที่ทำแบบนี้กับฉัน ถ้าคืนนี้เด็กนี่ไม่ได้นอน มันเป็นเพราะนาย”
ผมอุ้มน้ำฝนเดินขึ้นห้อง โยนมันลงบนที่นอน ร่างขาวฟุบหลับไม่ได้สติ ผมหักคอดังกรอบ จ้องมองลูกกวางที่กำลังหลับใหลไม่ต่างกับนายพรานที่กำลังจะสังหารเหยื่อ
 
ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอุตส่าห์อดทนมาร่วมอาทิตย์ไม่ทำอะไรมัน แต่ไผ่ดันมาเติมเชื้อเพลิงให้ผมเอง ผมทิ้งตัวลงไปคร่อมคนหลับ ก้มลงสูดดมความหอมจากซอกคอขาว ซอกคอที่ถูกไผ่ครอบครองมาร่วมอาทิตย์ ผมกัดกินผิวเนื้อนุ่มนิ่ม ส่วนหนึ่งมาจากความต้องการส่วนตัว อีกส่วนมาจากฤทธิ์ยาที่หมุนเวียนอยู่ในกระแสเลือดผมตอนนี้ ผมกระชากทึ้งเสื้อผ้าฝนออกจากตัวจนหมดเกลี้ยง ไม่ต่างกับเสื้อผ้าตัวเอง ผมไม่กระตุ้นอะไรทั้งนั้น เพราะไงฝนก็ไม่รู้สึกตัว เบิกทางเพียงนิดเชื่อมร่างของเราทันที ผมแทบจะคำรามออกมาลั่นห้อง ร่างของฝนไม่ได้เย็นชุ่มฉ่ำอย่างชื่อ แต่กลับร้อนจนตัวผมแทบไหม้
 
ไม่รู้เพราะร่างกายถูกกระตุ้นมากไปหรือไร คนที่กำลังหลับใหลค่อย ๆ สะลึมสะลือลืมตาตื่น พอรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหนมันเบิกตากว้าง พยายามจะผลักอกผมออก แต่แรงของคนเมาหรือจะมาสู้คนที่ถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ยาอย่างผมได้ ผมกดร่างมันแรงขึ้นจนมันผวาเปลี่ยนจากผลักมาเป็นกอดผมแทน
 
ผมรู้ว่ามันเมา แรงต้านทานที่มีในช่วงปกติไม่ได้มากเท่าไหร่ เพียงเสี้ยวที่มันรู้สึกตัวก็ครางหวานภายในอ้อมแขนผม
 
เหงื่อผมหยดแหมะลงบนเรือนร่างมันหลอมสองร่างจนแทบจะกลายเป็นน้ำ ผมกอดมันแนบอกแน่น บดเบียดกลีบปากสีเรื่อนั้นไปมา มันคงเมามากจนสติด้านการควบคุมตัวเองแทบไม่เหลือหลอ ความต้องการผมล้นปรี่ ไม่ต่างกับความอยากของมัน
 
คืนนั้น กว่าฤทธิ์ยาจะหมดก็เกือบเช้า
...
...
...
...
...
เสียงนาฬิกาปลุกดังเบา ๆ ผมลุกขึ้นมานั่งข้างเตียง หันไปมองด้านข้าง ฝนยังคงนอนหลับตาพริ้ม ผมยิ้ม เกลี่ยแก้มใสเบา ๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
 
ผมไม่คิดจะปลุกเพราะอยากให้ฝนได้นอนนาน ๆ อีกอย่างวันนี้วันเสาร์ด้วย กำลังกลัดกระดุมที่ข้อมือก็ได้ยินเสียงเคาะประตูแรง ผมเลิกคิ้วสูง ดึงผ้าห่มคลุมถึงต้นคอคนหลับ เผื่อคนที่เคาะเป็นแม่ ผมหาทางแก้ไว้แล้ว
 
แต่ถ้าเป็นใครอีกคนก็เป็นอีกเรื่อง
 
ผมลุ้น ขอให้คนที่มาเคาะเป็นไผ่


แล้วก็เป็นมันจริง ๆ ในสภาพสามขาของมันเหมือนเดิม

มันไม่พูดอะไร มองตรงไปที่เตียง เบิกตากว้าง ผมไม่พูดอะไรเหมือนกัน กลัดกระดุมที่ข้อมือลงรัง ทำเสมือนเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันรีบก้าวเข้ามาภายใน กระแทกปิดประตู ทิ้งไม้เท้ากระชากจับคอเสื้อผมดึงเข้าไปชิด แววตาเอาเรื่อง
 
“มึงทำอะไรน้ำฝน!!”

ผมเลิกคิ้วมอง แสยะยิ้ม
 
“ทำอะไร”

มันง้างหมัดจะต่อย แต่ผมผลักมันออกแรงจนล้มเฝือกฟาดกำแพงห้องแรง มันเบ้หน้า กัดกรามจับขาข้างที่เจ็บแน่น

ถึงอย่างนั้นสายตามันก็ยังเกรี้ยวกราดไม่เปลี่ยน ผมหัวเราะหึ ๆ ย่อตัวลงไปหา
 
“คนที่ผิดคือนายเองนะไผ่ จำได้ว่าฉันกำลังจะขึ้นนอน ถูกลากให้ไปกินเหล้า ไม่รู้ในนั้นผสมอะไรไว้ ฉันถึงได้รู้สึกร้อนจนแทบทนไม่ไหว ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น รู้ตัวอีกที ก็อย่างที่เห็น”
 
“ตอแหล!!”
มันขยับลากสังขารมากระชากจับคอเสื้อผมอีกรอบ ผมยิ้มเย็น
 
“นายบอกว่าไม่ลองให้ฉันทดลองนอนกับผู้ชายดูใช่ไหม อื้ม บางทีนายอาจพูดถูก เพราะพอได้ลองแล้ว…”
ผมหยุดคำไว้แค่นั้น มันตาโต ขยุ้มจับคอเสื้อผมแรงขึ้น
 
“ไหนบอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! ที่พูดเมื่อกี้แปลว่ามึงรู้สึกตัวตลอด!”
มันโวยวาย
 
“เอ๊ะ รู้สึกตัวหรือไม่รู้สึกตัวดี?”
ผมยั่วกลับ
 
“มึง!!”
มันปล่อยหมัดซัดใส่ผมอีกรอบ แต่ผมรับเอาไว้ได้ง่าย ๆ บีบมือมันแรง ถ้าเป็นเวลาปกติผมอาจสู้มันไม่ได้ แต่สภาพขาที่เหมือนคนพิการ ไหนจะแฮ้งค์อีกทำให้เรี่ยวแรงและความว่องไวของมันลดไปได้มากโข
 
“อยากโวยวายให้พ่อกับแม่หรือเพื่อน ๆ ได้ยินก็ตามใจ ฉันไม่เสียหายหรอกนะ เพราะสามารถอ้างได้ว่าถูกใครสักคนมอมยา ฉันไม่ผิด แต่นู่น…” ผมพยักหน้าเนิบ ๆ ยกยิ้มเย็นไปยังคนที่ยังไม่ได้สติ “คนที่เสียหายอยู่นู่น แล้วก็ควรจะรู้นะว่าเด็กนั่นต้องมาเดือดร้อนเพราะใคร”

มันนั่งอึ้ง ผมหัวเราะใส่มันเบา ๆ ดึงมือที่คอเสื้อออก ขยับลุกยืน ปรับคอเสื้อให้ดี ๆ อีกที ตาผมยังไม่ละไปจากดวงตามัน

ผมรู้ว่ามันอยากฆ่าผมแค่ไหน แต่ทำไม่ได้หรอกเพราะห่วงเด็กนั่นมากกว่า ผมยกยิ้ม เดินไปหยิบกุญแจกับกระเป๋าทำงาน
 
“ฝากดูแลต่อด้วยนะ”
ผมพูดแค่นั้น เปิดประตูก้าวออกจากห้องมา
 
ผมขับรถไปทำงานด้วยความสะใจ ดีใจที่มันมอมยาผมเมื่อคืน มันจะได้เป็นข้ออ้างให้ผมทำความเลวได้โดยไม่ถูกต่อว่าว่าผิดมาก มันเองนั่นแหละที่จะจมอยู่กับความทุกข์ที่มันเป็นผู้ก่อเอง และเหยื่อที่รับเคราะห์คือคนที่มันรัก
 
ลองดูซิ ว่าระหว่างฉันกับนาย ใครจะชนะ

To Be Con...

มาแล้ววววววววววว ตอนนี้มีใครเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวพี่หมอบ้าง บางสิ่งที่แอบทำเพื่อน้ำฝน ใครจับได้ ยกมือ!!!

พอดีมันสั้นเลยมาเร็ว ฮ่า ๆ 

ไผ่รถล้มยังมีฝนคอยดูแล คนเขียนรถล้ม ใครจะอาสามาป้อนพุดดิ้งบ้างงงงง แว๊นมอไซค์ไปส่งของที่ไปรษณีย์ ขากลับมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตัดหน้ารถ แทนที่นางจะมองรถที่กำลังจะวิ่งมา นางกลับมองไปยังรถที่วิ่งผ่านไปแล้ว แตรคนเขียนเจือกเสีย บีบให้ตายยังไงนางก็ไม่ได้ยิน จะตะโกนห้ามหมวกก็บังหน้า มันกะทันหัน ทำได้แค่กำเบรกจนรถเสียหลัก ตัวครูดพื้นถนนวัดความแข็งของมัน ดีว่าไม่มีรถวิ่งตามมา ไม่งั้นโดนเหยียบแบนแต๊ดแต๋ ทุกคนอดอ่านนิยายเรื่องนี้ต่อแน่ ๆ = = ไม่ถึงกับขาหักแบบไผ่ แต่แขนกับขาเดี้ยงไปอย่างละข้าง(ก้มเลียแผลตัวเองแผลบ ๆ ดีนะที่ฝึกโยคะมาบ้าง เลียแผลตัวเองได้สบาย ๆ อูย~)

ช่วงนี้ต้องกางปีกลงนิยาย เพราะวางแขนแตะพื้นไม่ได้เลย ฮ่า ๆ เท่ป่ะล่ะ

ปล. คนเขียนจำผิดนะคะ ตอนแรกบอกว่าไผ่น่าจะรู้ความจริงช่วงนี้ คนเขียนจำผิด จริง ๆ ตอนแรกเขียนไว้ว่าไผ่รู้ความจริงเพราะฝนมานอนค้างแล้วละเมอเรียกชื่อพี่หมอออกมา แต่พอจะเขียนบทพี่หมอมันไปต่อไม่ได้ เลยต้องลบทิ้งแล้วมาเป็นตอนนี้แทน เขียนแล้วก็ลืม ภาพก็จำแต่ฝนละเมอ สองสามวันมานี่เลยหยิบเรื่องนี้มานั่งอ่านใหม่อีกรอบจนถึงตอนที่ 104 หูยยย จริง ๆ ไม่ได้กะจะอ่านถึงตอนที่ 104 เลย กะจะอ่านแค่ตอนสองตอนเพื่อให้รู้แนวคร่าว ๆ แต่มันเพลินไง รู้ตัวอีกที 104 แล้ว
หึ ๆ มันเพลิน ทำหมอนขาดไปสองใบแน่ะ พี่หมอเสี่ยว-,.- 

ออฟไลน์ sittawan

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
หมั่นไส้พี่หมอ กับไผ่ มากกกบอกเลย  :z6: :z6:

ออฟไลน์ naruxiah

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 913
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
พอดีเราติดตามในเพจเฟสบุ๊ค เห็นมีอัพในเด็กดีก่อน เราชอบเรื่องนี้มาก เลยมีโอกาสได้อ่านความอึดอัดใจของคนเขียนค่ะ

ในส่วนของเนื้อเรื่องเราว่า สนุกชวนติดตามดีนะคะ จี๊ดๆดี น้องน้ำฝนเป็นคนที่มีอยู่จริงไม่ได้อ่อนแอเกินจริงเลย

แล้วคนที่ เข้ามาอ่านแล้วเอาแต่ติ นิยายเรื่องนี้แต่ก็ยังอ่านรีบเม้นติด้วย เนี่ย
 (พอดีเราไม่มีไอดีเด็กดีอยากให้คนติมาเห็น ไม่มีเจตนาสร้างความขัดแย้งแต่อย่างใด)

 เราว่าเค๊าเรียกร้องความสนใจจากคนเขียนค่ะ :z6:

เราว่าคนแบบน้องน้ำฝนมีอยู่จริง ประเภทนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นก่อน จิตใจดี อ่อนโยน เพราะอยู่กับพี่สาวเป็นส่วนใหญ่

ไม่แปลกเลย จุดนี้เป็นจุดที่ค่อยๆดึงดูดให้พี่หมอมันมาหลงรักนะเราว่า แต่ก็ผูกเนื้อเรื่องได้ดี

ที่เริ่มต้นจากการที่พี่หมอไม่ถูกกับน้อง แล้วหาทางเอาคืน

ต่อจากนี้สิมันส์ของจริง เป็นศึกไผ่ปกป้องเพื่อนกับพี่หมอที่อาจจะต้องชัดเจนในความรู้สึกกับน้องแล้ว (เราเดานะ)

แต่ยังไงก็ตามเป็นกำลังใจให้คนเขียน อย่าท้อนะคะ คนติมี คนชมก็มี คนติดตามเพราะชอบ ก็ยิ่งมีค่ะ ขอให้พระคุ้มครองค่ะ

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
ไม่รู้จะว่าใครดี ทั้งพี่ทั้งน้อง
สงสารแต่น้ำฝน เหมือนเป็นเครื่องมือให้พี่น้องแกล้งกัน

ออฟไลน์ khwanruen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
ไผ่รู้ความจริงแล้ว!!!  :katai1:

ออฟไลน์ lovenara

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 :katai1:อยากฆ่าอิพี่หมอ

ออฟไลน์ ดวงตะวัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
พี่หมอเห็นแก่ตัวไปมั้ย ฝนโดนกระทำตลอดทั้งขึ้นทั้งล่อง

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
จะเป็นลมเจ้าค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Paparazzi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1052
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-11
ไผ่รู้แล้วเว้ยยยยยย ลุ้นตอนต่อไป แล้วก็สงสารฝนเหมือนเคย :sad4:

ออฟไลน์ SiHong

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 484
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก พี่น้องคู่นี้

ออฟไลน์ smoking

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 68
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ต่อเลยได้ไหม กำลังมันส์    :m5: :m5: :m5:   ไผ่สมควรโดนบ้าง สร้างต่เรื่อง ไม่คิดถึงผลเลย :amen:

สงสารก็แต่น้องน้ำฝนคนงาม โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง  :hao5: :hao5: :hao5:

พี่หมอพาร์สนี้ทำดีค่ะ  :a2: :a2: :a2:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
ฟ้าเหลือง สะโพกครากจริงๆ

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
ในที่สุดก็รู้ซักทีนะไผ่ ฝนจะพรุนหมดแล้ว
 :m20:

ออฟไลน์ amoureaux

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :pig4: :pig4:

ไรท์ หายไวๆๆนะ ขับรถระวังด้วย เป็นห่วงนะ

ออฟไลน์ Pakbung Mazo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-3
บางครั้งก็นึกสงสัยย้อนไปแต่แรกว่าทำไมพี่หมอต้องร้ายขนาดนี้ ... อารมณ์แบบ เฮ้ยพี่หมอ มันต้องขนาดนี้เลยหรอวะ ทำไมต้องทำขนาดนี้กับคนที่ไม่เกี่ยววะ คือแบบแค่บอกว่าคู่ขาไผ่เจ็บ แล้วไผ่จะเจ็บด้วย แต่แบบ.. เฮ้ยพี่หมอ เรียนหมอมาต้องรู้ดิว่าต่อมเจ็บนี่มันของใครของมันนะโว้ย อ่านไปก็โกรธพี่หมอไปที่ทำคนที่ไม่มีทางสู้ ด่าไผ่ไปที่เล่นไม่รู้เรื่อง ด่าฝนที่ไม่อธิบายให้เรื่องร้ายๆมันพ้นตัวเองไปก่อน ยังไงไผ่กับพี่หมอก็ไม่ฆ่ากันตายอยู่แล้วเพราะก็ยังเกรงพ่อแม่อยู่บ้าง สรุปแล้วไม่เข้าใจฝนสุด
แต่รวมๆคือต้องขอบคุณคนเขียนมากค่ะที่เขียนถึงอารมณ์แบบนี้ กลั่นเอาความเป็นตัวละครออกมาได้สุดจริงๆ *กอดค่ะ

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
ฝนตื่นมาจะเปนไงต่อเนี๊ย

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ไผ่รู้แล้ววววววววว พี่หมอเหมือนจะดี

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
พี่หมอ :freeze:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด