หัวข้อ: [END]ສະບາຍດີຈອມດື້-สะบายดี ครั้งสุดท้าย[19/8/60]

[k2blove]

ขำ โดนขัดจังหวะตั้งสองครั้ง
เอานะ ไปต่อในห้องนอนก็ได้นะพี่ดื้อ
 

[zombi]

แหมมมมมม...ปรับความเข้าใจกันได้แล้วก็หวานต่อได้เลยนะจ๊ะ

[NooDangzz]

สะบายดี ครั้งสุดท้าย

ทันทีที่พาปั้นรักเข้ามาในบ้านและพาขึ้นมาที่ห้องนอนของผม ปั้นรักก็ไม่รอช้า เล่าทุกอย่างออกมาชนิดหมดเปลือกแบบไม่กั๊กอะไรไว้เหมือนก่อนหน้า สิ่งที่มันพูดเป็นสิ่งเดียวกับที่ผมได้ยินจากปากของลูซี่ ไม่มีข้อมูลใดผิดเพี้ยนไปเลยแม้แต่น้อย จะมีก็แต่เพิ่มเติมเรื่องความรู้สึกของปั้นรักหลังจากที่รู้ว่าตัวเองโดนแฟนกับเพื่อนตัวเองหักหลัง มันบอกว่าที่ยังไม่เลิกกับลูซี่ในทันทีเป็นเพราะตัวมันเองยังรักลูซี่อยู่ ขณะเดียวกันก็สับสนอยู่ไม่น้อยเพราะไม่สามารถกลับไปเชื่อใจผู้หญิงคนนั้นได้อีกแล้ว และยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีกตอนที่เริ่มหวั่นไหวกับผม สุดท้ายถึงได้รู้ใจตัวเองว่าคนที่มันรักคือผมต่างหาก ไม่ใช่คนที่คบหากันมานานอย่างลูซี่
ผมฟังแล้วก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เข้าใจทั้งความรู้สึกและการตัดสินใจของมัน ถ้าผมเป็นมัน ผมก็คงจะเคว้งคว้างอยู่เหมือนกัน ขนาดตอนที่รู้ว่าจริงๆ ปั้นรักมีแฟนอยู่แล้ว ผมยังแทบตั้งสติไว้ไม่ได้เลย แต่เรื่องมันผ่านมาแล้ว ความรู้สึกใดๆ ก่อนหน้าที่มีต่อปั้นรักในแง่ลบมันหายไปหมดแล้ว วินาทีนี้ในใจของผมมีแต่คำว่า ‘รัก’ ให้ปั้นรักเท่านั้น

นอกจากเรื่องระหว่างปั้นรักกับลูซี่ ก็ยังมีอีกเรื่องที่ผมจะต้องคุยกับมันยาว นั่นก็คือเรื่องตัวตนของกันและกัน เพราะเราทั้งคู่ตกลงคบหากันเร็วเกินไป ผมถึงตระหนักได้ว่าจริงๆ แล้ว ผมยังไม่รู้จักมันดีด้วยซ้ำ ปั้นรักเองก็ยังไม่รู้จักผมดี เราจึงแนะนำตัวและเล่าเรื่องของตัวเองให้อีกฝ่ายฟังอย่างเป็นทางการ ตอนนี้ที่ผมได้รู้เกี่ยวกับปั้นรักก็คือ...มันอายุยี่สิบสอง เพิ่งเรียนจบมาใหม่ๆ จากคณะเกี่ยวกับการออกแบบแฟชัน ซึ่งผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมการแต่งตัวมันถึงได้ล้ำเกินมนุษย์มนาขนาดนี้ ส่วนผมก็แนะนำมันไปว่าตัวเองอายุยี่สิบสี่ จบบัญชีมาจากเชียงใหม่ ปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านนมปั่นเล็กๆ ในพิษณุโลก

นั่นคือสิ่งที่ผมกับปั้นรักแลกเปลี่ยนกัน เรื่องอื่นๆ นอกจากนี้คงต้องใช้เวลาสักหน่อยถึงจะรู้จักกันดีขึ้น...

และมันก็ไม่ได้สำคัญสำหรับวินาทีนี้ด้วย เพราะผมรักและคิดถึงปั้นรักมาก บวกกับดีใจที่ได้เจอหน้ามันอีกครั้ง หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย ผมก็ไม่ปล่อยให้มันห่างกายเลยตลอดทั้งคืน มอบให้ทั้งความรัก ทั้งพร่ำบอกไม่หยุดว่าคิดถึงมันแค่ไหน กลายเป็นว่าผมเก็บความรู้สึกของตัวเองไม่มิด อ้อนอีกฝ่ายเป็นเด็กๆ เลย ส่วนปั้นรักก็โอ๋ผมประหนึ่งผมเป็นเด็กเล็กๆ เช่นกัน สภาพของผมดูตลกไปหน่อย แต่ก็ช่างมันเถอะ แต่ได้กอดมันเอาไว้แน่นๆ แบบนี้ ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้ว

ความเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมบนเตียงที่ห่างหายไประยะหนึ่งทำให้หลับสนิทตลอดทั้งคืนหลังจากที่ไม่ได้หลับลึกอย่างนี้มาตั้งแต่กลับจากลาว รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนเช้าของวันใหม่ มือเอื้อมไปควานหาปั้นรัก แต่พอเจอเพียงความว่างเปล่า ผมก็ลืมตาขึ้นมอง พลันใจหายวาบด้วยกลัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะเป็นเพียงแค่ความฝัน ก่อนจะรีบทิ้งตัวลงจากเตียง ก้าวเร็วๆ ออกจากห้องลงมายังชั้นล่าง เท่านั้นเสียงพูดคุยกันก็ดังออกมาจากในครัวให้ได้ยิน

“คบกับมันก็ต้องทำใจหน่อย เห็นเถื่อนๆ อย่างนั้น ไอ้ดื้อมันเป็นคนอ่อนไหวง่าย อะไรนิดอะไรหน่อยก็กระทบกระเทือนจิตใจมันแล้ว”

เสียงของไอ้แสบ... กำลังพูดถึงผมให้ใครบางคนฟังอยู่ ก่อนที่เสียงของจอมแก่นจะดังตามมา
“ดื้อด้วย ดื้อสมชื่อพี่ดื้อนั่นแหละ”

อันนี้เป็นเสียงของจอมแก่น เดาว่าพวกมันคงกำลังจะเล่าเรื่องผมให้ปั้นรักฟังอยู่ ปั้นรักคงไปถามนั่นแหละว่าผมเป็นคนยังไง สังเกตตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่ามันกระตือรือร้นที่จะรู้จักผมให้มากขึ้นเป็นอย่างมาก ถึงจะดีใจ แต่ผมก็ถึงกับย่นคิ้วเลยที่พี่กับน้องรวมหัวกันเผาผมอย่างนั้น

“รู้อยู่แหละว่าดื้อ ดื้อไม่พอ งี่เง่าด้วย ไอยังไม่ทันจะอธิบายจบเลย หนีกลับมาไทยละ ต้องมาตามง้อถึงที่นี่เลยเห็นไหมเนี่ย”
คราวนี้เป็นเสียงของปั้นรัก ผมย่นคิ้วอยู่นะ แต่ก็หลุดหัวเราะออกมากับคำบ่นของมัน

ก็จริงอย่างที่พวกมันพูด ผมทั้งอ่อนไหว ทั้งดื้อ ทั้งงี่เง่า เรียกได้ว่าเป็นนิสัยที่ไม่ดีเลยล่ะ แต่ก็นะ ช่วยไม่ได้ สถานการณ์นั้นมันทำให้ผมคิดมากนี่

“แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะมีแต่เรื่องแย่ๆ หรอกนะ ไอ้ดื้อมันก็มีส่วนดีอยู่เยอะ เวลามันรักใคร มันรักจริง แล้วมันดูแลแฟนมันดี” ไอ้แสบว่าออกมาอีก

ได้ยินเสียงปั้นรักหัวเราะตามมา พลางว่า “ไอรู้อยู่แล้วเรื่องนี้ ดูแลดีจริงๆ แหละ”

ผมยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ก่อนเสียงของจอมแก่นจะดังตามมา

“ผมฝากพี่ปั้นดูแลพี่ดื้อด้วยนะครับ พี่ดื้อเขาอกหักบ่อยแล้ว อยากเห็นเขามีความสุขบ้าง”
“ไม่ต้องบอก ไอก็ดูแลอยู่แล้วล่ะ งี่เง่า อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ขนาดนี้ ปล่อยไปไม่ได้หรอก เดี๋ยวชาวบ้านเขาเดือดร้อน”
“พูดอย่างกับว่ามันเป็นหมา เอาโซ่ล่ามมันไว้ดีๆ แล้วกัน พาไปฉีดวัคซีนให้ครบกำหนดด้วย”

ไอ้แสบแซว หลังจากนั้นก็พากันหัวเราะเสียงขรม ผมเองก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน พลันเดินเข้าไปในครัว มองไอ้แสบกับจอมแก่นที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว ขณะที่ปั้นรักกำลังทอดอะไรสักอย่างให้พวกมันอยู่ พลางว่าขึ้น

“เอ้าๆ สุมหัวกันนินทาสนุกเลยนะ”
พวกมันหันมามองหน้าผมเป็นตาเดียว ก่อนที่จอมแก่นจะโบ้ยความคิดให้พี่ชายคนโต
“พี่แสบเริ่มก่อน”
“มึงไม่ต้องมากูเริ่มก่อนเลยไอ้แก่น ถ้าไม่มีคนถาม กูจะพูดเหรอ” ว่าพลางมองไปยังปั้นรัก
“ปั้นเป็นคนเริ่มนินทาพี่เหรอฮึ?” ผมแกล้งถาม
ปั้นรักทำทีเป็นทองไม่รู้ร้อน “ไอก็ชวนคุยไปเรื่อย”

เดาว่าตอนนี้พวกพี่กับน้องผมคงรู้หมดแล้วว่าระหว่างผมกับปั้นรักเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นผมจึงไม่พูดอะไร นอกจากจะเดินเข้าไปกอดเอวปั้นรักที่มือหนึ่งถือตะหลิว อีกมือจับด้ามกระทะอยู่เท่านั้น

“ถ้าอย่างนั้นก็ชวนพี่คุยบ้างสิ”
“เดี๋ยวน้ำมันกระเด็นใส่ ถอยไป” ปั้นรักโวยนิดๆ จับด้ามกระทะที่มีไส้กรอกทอดออกห่าง
“น้ำมันกระเด็นไม่กลัว กลัวปั้นไม่รัก”
ผมว่าเย้าทำเอาไอ้แสบที่นั่งมองอยู่เบ้หน้า

“เหม็นความรักโว้ย!”
ตามมาด้วยเสียงของจอมแก่นที่หัวเราะกับคำพูดของพี่ชายคนโต
“ข้าวใหม่ปลามันก็แบบนี้แหละพี่แสบ”
ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่พวกมันเล็กน้อย ก่อนจะสวนกลับไป
“มึงก็ไม่ต้องมานั่งดู กูจะจู๋จี๋กัน เอาเวลามานั่งแซวกูไปนอนเถอะไอ้แสบ ปกติเวลานี้มึงยังไม่ตื่นไม่ใช่หรือไง แล้วมึงไม่ไปเรียนหรือไงไอ้แก่น มัวละเลียดกินอยู่ได้ จะสายแล้วเนี่ย”
ไม่สวนกลับเฉยๆ ยังไล่พวกมันอีก แต่ไอ้สองคนพี่น้องนั่นก็ยังไม่ไปไหน แถมยังลอยหน้าลอยตาใส่ผมอีก

“กูยังไม่ได้กินไส้กรอก กูไม่ไป”
“ผมก็ยังกินไม่อิ่มเลย”

ทีงี้ล่ะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะพวกมึง!

“เอ้า ปล่อยได้แล้ว จะไปหยิบจาน”

ปั้นรักแสร้งทำทีไม่สนใจกับการทะเลาะกันเล็กๆ ระหว่างผมกับพี่น้อง ดึงแขนผมออก แล้วดันผมให้ไปนั่งรวมกับไอ้แสบและจอมแก่นแทน ครู่หนึ่ง ปั้นรักก็ตักไส้กรอกที่เพิ่งทอดเสร็จใหม่ๆ ใส่จานมาวางให้กลางโต๊ะ เท่านั้นไอ้แสบก็รีบดึงจานเข้าหาตัวทันทีที่เห็นผมคว้าส้อมจะจิ้มลงไป

“ของกูกับไอ้แก่น มึงมาทีหลัง อย่าคิดจะได้กินไส้กรอกปั้น”
ผมย่นคิ้วยู่ “อะไรของมึงวะ”
“อยากกินไปทอดเองเลย อันนี้ค่าจ้างที่ผมกับพี่แสบเล่าเรื่องพี่ดื้อให้พี่ปั้นฟัง” จอมแก่นหัวเราะออกมาน้อยๆ ขณะพูดประโยคนี้
เห็นก็รู้เลยว่าไอ้สองคนนี้มันกำลังรวมหัวกันแกล้งผม ชัดเจนด้วยว่าที่ปั้นรักมายืนทำนู่นทำนี่อยู่หน้าเตาเป็นเพราะติดสินบนพี่กับน้องของผม แต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะต่อให้ไม่ได้กินไส้กรอกที่ปั้นรักทอด แต่ผมก็มีอย่างอื่นให้กิน

...คนข้างๆ ผมไง

“กูไม่สนใจไส้กรอกของพวกมึงหรอก กูมีของกินของกูแล้ว”
พอผมพูดมาอย่างนี้ ทั้งไอ้แสบกับจอมแก่นก็มองผมเป็นตาเดียว ส่วนปั้นรักก็หันมาถามผมด้วยสงสัย เพราะไม่เห็นว่าตรงหน้าผมจะมีจานข้าวเลย
“กินอากาศหรือไงยูน่ะ”

ผมหันไปยิ้มให้คนพูด ก่อนจะเอื้อมมือไปรั้งลำคอของอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้เสียจนลมหายใจของเราปะทะกัน ก่อนที่ผมจะกระซิบบอกเสียงเบา

“กินปั้นต่างหาก”

สิ้นเสียงก็ประทับจูบลงไปบนริมฝีปากของคนตรงหน้า พลันหูก็ได้ยินเสียงของไอ้แสบดังมาให้ได้ยิน

“อู้ว... ไอ้แก่น ปิดตาเลยมึง อันนี้เรต ฉ. ไม่เหมาะกับเด็ก”

ไม่พูดเปล่า ยื่นมือไปปิดตาน้องชายที่กำลังกินข้าวอยู่อีกต่างหาก ส่วนมืออีกข้างก็จิ้มไส้กรอกเข้าปาก สายตามองผมที่กำลังจูบปั้นรักเขม็ง ปล่อยให้จอมแก่นโวยวายออกมา

“อะไรของพี่แสบเนี่ย มองไม่เห็นจะกินข้าวได้ไง พี่ดื้อก็รีบๆ กินให้เสร็จเร็วๆ เข้า เดี๋ยวผมไปเรียนสาย”
ประโยคหลังร้องเร่งผม ผมไม่สนใจมันหรอก แต่ปั้นรักดันผลักผมออก เป็นอิสระได้ก็นิ่วหน้าบ่นผม

“โว้ย! หื่นแต่เช้าบักหำนี่”
ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง คนอื่นๆ ก็เช่นกัน ไม่เว้นแม้แต่ปั้นรักที่ด่าแล้วก็ขำไปด้วย
“เป็นแค่กับปั้นคนเดียวเท่านั้นแหละ” ผมแกล้งว่าให้ปั้นรักเขินอาย
มันก็ได้ผลนะ ซีกหน้าของมันแดงเรื่อขึ้นมาน้อยๆ ก่อนมันจะลุกขึ้นยืน แล้วดึงผมให้ลุกขึ้นตาม
“ถ้าอยากกินมากก็ไปกินบนห้อง ตรงนี้ไม่ถนัด ถึงไอจะโตที่อเมริกา แต่ก็ไม่ได้ชอบเปิดเผย” จากนั้นก็หันไปบอกพี่กับน้องของผม “ขอตัวพาพี่ดื้อไปกินไส้กรอกไอก่อนนะ”

ไอ้แสบถึงกับสำลักกับความพูดตรงของปั้นรัก ขณะที่จอมแก่นมองด้วยสีหน้าตื่นๆ ด้วยไม่คิดว่าตัวตนจริงๆ ของปั้นรักจะพูดตรงขนาดนี้

คงจะมีเรื่องนี้แหละที่ผมเอาคืนพวกมันโทษฐานที่รวมหัวกันแกล้งผมได้ ปั้นรักมันกวนประสาทได้ทุกที่ทุกเวลาและกับทุกคนจริงๆ

เดินพ้นออกมาจากห้องครัวแล้ว ผมก็ดึงมันไปกอด กระซิบใส่ข้างหู
“พูดเองนะว่าจะให้พี่กิน”
ปั้นรักเหลือบมองยิ้มๆ “จะให้กินจนกว่าเราจะรู้จักกันดีเลย ไม่ต้องห่วง”

หลังจากนี้ ผมคงต้องใช้เวลาศึกษากันและกันนานหน่อยแล้วล่ะ

ต้องศึกษากันอย่างละเอียดและลึกซึ้งเลยทีเดียว...ปั้นรักของพี่ดื้อ
 --------------------------------------
สุดท้ายแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้
ในฉบับสมบูรณ์แบบอีบุ๊กและรูปเล่มมีตอนพิเศษ 3 ตอน ซึ่งเนื้อหาจะต่อเนื่องจากนี้อีกหน่อย มันจะสมบูรณ์กว่านี้ ไว้เดี๋ยวหนูแดงเอาตัวอย่างตอนพิเศษมาแปะให้อ่านนะคะ
ส่วนหนังสือกับ Ebook ก็รอหน่อยเน้อ ใกล้แล้วค่ะ

[ommanymontra]

 

   

[ShadeoftheMoon]

สนุก อ่านไปอมยิ้มไปทั้งเรื่องเลย เรื่องราวน่ารักๆ เบาสมองอ่านแล้วผ่อนคลาย ชอบปั้นรักกับจอมดื้อเป็นคู่ที่ลงตัวจริงๆ สำหรับนิยามความรักของคู่นี้ต้องใช้คำว่ารักกันปานจะแหก...ดม ตามที่น้องปั้นเคยกล่าวไว้ 55555

[titansyui]

 

[fc_fic]

 

[Secsec]

เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกก อ่านไปยิ้มไป อยากให้มีตอนพิเศษจัง

[kaokorn]

สนุกดีฮะ ขอบคุณมาก ตามมาตั้งแต่พี่เหนือ แต่ชอบปั้นอ่ะ 5555+
 

[nin@]

อ่านรวดเดียวจบเลย ปั้นรักน่ารักและตลกมากๆค่ะ พี่ดื้อก็น่าสงสาร 555+

ขอบคุณนิยายสนุกๆเรื่องนี้ด้วยค่ะ อ่านเพลินๆ อ๊าาา...จบซะแล้ว รอติดตามเรื่องใหม่ๆนะคะ

[tamako]

เป็นคู่ที่เหมาะสมกันแปลกๆ อ่านไปฮาไป

[Bb nale]

ตอนแรกๆก็รู้สึกยุ่งยากใจแทนพี่ดื้อแปลกๆเพราะปั้นรักนี่สุดๆจริงๆ แต่หลังจากชอบและหลงจนรักนี่หวานมากถึงแม้เด็กปั้นจะชอบทำลายความโรแมนติกก็เหอะ น่ารักสุดๆเลย ขอบคุณมากนะคนเขียน

[zuu_zaa]

 

[Ashita]

อ่านจบแล้วอยากไปลาวเลยค่ะ

[unicorncolour]

ยกนิ้ว 

..ลุ้นมาจากช่างใจรัก 

จะตามติดจอมอื่นเช่นกันนะจ้ะ [ขอให้มาเขียนต่อที่นี่ด้วยนะ] 

[พัดลม]

เขียนดีมากค่ะ ขำแล้วขำอีก

[hardened-boy]

  :hao7:ชอบๆๆๆๆๆ

[nunda]

อ่านตั้งนานแล้ว นานมากๆๆๆ
แต่เพิีงจะมาเม้นท์ งงตัวเอง
ชอบพี่ดื้อนะ ชัดเจนดี
แต่กับปั้นรัก คงต้องมีเวลาศึกษามากกว่านี้
ถึงตอนแรกปั้นรักจะกวน(มาก)ไปหน่อย
ทำให้เราไม่ค่อยถูกชะตานัก
แต่ก็หยวนๆเมื่อยอมตามมาง้อพี่ดื้อถึงเมืองไทย
รักกันนานๆเด้ออออออ

[Noname_memi]

โอ้ย ฮามาก ชอบมากค่ะ 

[Noname_memi]

   ฮามาก โอ้ย 5555555555


ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะปิ๊งกันยังไง ตลกมาก 5555

ปั้นไปความมั่นใจในการแต่งตัวแบบนั้นมากจากไหน 5555

[Noname_memi]

ว้าย!  อะไรยังไงคะ เขินนนนน อยู่ๆ ดีๆ ปั้นมาน่ารักเฉย

ตอนกวนตีน พูดไม่ฟังโน่นนี่เรานี่ไมเกรนจะกิน ความดันจะขึ้น

บอกเลยแค่อ่านก็คิ้วขมวด ปวดหัวตามดื้อ จะบ้าให้ได้ตรงนั้น 55

บอกเลยจุดๆ นั้น อยากต่อยปั้นให้เงียบสักที

[Noname_memi]

โอ้ย ตลก    ขนาดม่ายังตลก ดีมากๆค่ะ

เราไม่ชอบม่าบีบน้ำตา  อ่านแล้วยิ้มขำไปด้วยตลอด

ขอบคุณมากนะคะ

[nijikii]

ถ้ามีคนแบบปั้นรักสักร้อยคนบนโลกนี้
ต้องมีคนปวดประสาทตายแน่นอนอะ
5555555555555555

[MaidenQueen]

สนุกมากเลยยย ถึงปั้นรักจะกวนตีนมากกกก ก็เถอะ ชอบการเขียนบรรยายของคุณนักเขียนมากมันดูสมู้ดดี ของคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[Wharnnn]

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ เพลิน ฮามากก
แรกๆ หมั่นไส้ปั้นเพราะน้องมันชอบกวน55 แต่หลังๆ น้องน่ารัก พูดตรงมาก พี่ดื้อหลงนี่ไม่แปลกใจเลยยย


Sent from my iPhone using Tapatalk