ตอนที่ 7 ชะอำฉ่ำรัก
-ทริปชะอำ-
คุณชายดูจะตื่นเต้นซะเหลือเกินกับการแพ็คกระเป๋าไปชะอำเหตุผลที่เขาตอบผมมาก็คือ “ก็เพราะมีกี้กับลูกน้อยในท้องอยู่น่ะสิครับ”ได้ยินแล้วต้องร้องเฮ้อ เอาเถอะเขาคงมีความสุขล่ะนะ ส่วนแม่ผมก็ไปเข้าสปากันยกใหญ่ไม่รู้จะไปโชว์ผิวแข่งกับคุณแม่คุณชายหรือยังไง ผมมองเห็นความวุ่นวายอยู่ลางๆ
เมื่อได้กำหนดวันเวลาของการออกเดินทางแล้ว ฝ่ายคุณหญิงอาสาจะให้เอารถตู้ของที่บ้านไปเพราะจะได้ไม่ต้องขับไปเอง ระยะทางการเดินทางก็ไม่นานมากแค่สองสามชั่วโมงเอง อีกอย่างเพราะคุณหญิงเธอบอกว่าอยากกินลมชมวิวข้างทางจะได้นึกถึงสมัยเมื่อสาวๆ
.
ขณะที่ออกเดินทางได้หนึ่งชั่วโมง คุณชายที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็เอนมาซบผม ไม่รู้ว่าหลับจริงหรือว่าแกล้ง
“นี่หลับแล้วหรอครับ”ผมถาม ไม่มีเสียงตอบรับใด ผมเลยปล่อยเลยตามเลย ก่อนจะหันไปมองสองคุณแม่ที่นั่งกันคนล่ะฝั่ง แม่ผมนั่งทางขวา คุณหญิงนั่งทางซ้าย
“มองอะไรไอ้กี้ หิวนมหรอยะ”
“ตลกนะแม่ หิวข้าวไหม”
“ยังหรอกแล้วแกล่ะ ดูสิไอ้ลูกเขยไม่เอาไหนหลับไปก่อนแทนที่จะดูแลเมีย”แม่พูดแล้วเหลือบตามองไปที่คุณหญิงที่กอดอกหันไปสบตาหน้าเชิดใส่แม่ผม
“หรอจ๊ะ ลูกฉันเป็นคนนะจ๊ะ ไม่ใช่หุ่นยนต์จะได้เครื่องติดสตาร์ทติดง่าย ไม่เหนื่อยไม่ง่วงไม่เพลียก็เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ยจ๊ะ”คุณหญิงยิ้มแล้วจิกตามาให้ผมอีก ผมเลยหันมามองคุณชายที่ขยับตัวนิดหน่อยแล้วนอนพิงผมต่อ ทำตัวเหมือนเด็กไปได้
“ทำตัวเหยาะแหยะซะมากกว่า เฮ้อ ไม่รู้ว่าได้มาจากใคร อุ้ย ไม่น่าพูดเลยนะจ๊ะ”แม่ยังคงสู้รบกับคุณหญิงต่อไปให้ได้ยินเป็นแบ็กกราวด์
“...มองนานขนาดนี้ หลงผมหรือยังครับ”คุณชายพูดเบาๆแต่ไม่ได้ขยับตัวมามองผม ผมแค่หัวเราะ
“หลงตัวเองสุดๆ นอนน้ำลายยืดอ้าปากหวอแบบนี้ผมล่ะฮามากกว่า”
“หึๆ ผมไม่นอนน้ำลายยืดนะ”คุณชายยกหัวออกจากไหล่ของผมจนได้ แล้วหันมายิ้มให้ผม ก่อนะจะหันไปมองคุณแม่ทั้งสองที่กำลังส่งสายตาต่อสู้กัน
“คุณแม่ครับ อย่าเพิ่งเถียงกันเลย รอถึงบ้านพักก่อนค่อยเปิดศึกเลยเอ้า อีกนานกว่าจะถึงงีบเอาแรงหน่อยก็ดีนะครับ”คุณชายบอกเสียงนุ่ม คุณหญิงเลยต้องสงบลง แม่ผมยักคิ้วหลิ่วตาให้คุณชายอย่างชอบใจ
ทริปนี้ไม่ได้แวะไปที่ฟาร์มแกะเพราะอากาศร้อนเกินไปจึงต้องมุ่งหน้าตรงไปยังทะเลอย่างเดียว ซึ่งก็เป็นเรื่องดีนะครับ เพราะผมไม่อยากตากแดดนานๆ
โชคดีที่แม่ผมและคุณหญิงไม่ได้เป็นพวกติดหรูต้องพักโรงแรมอย่างเดียว มาเที่ยวครั้งนี้เลยจองบ้านพักสองชั้นไว้ หลังหนึ่งมีแยกสองห้องนอน ซึ่งกว้างดีมากและสะดวกสบายดี แต่ผมชักอาการไม่ดีรู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อย คุณชายเลยพาผมไปนอนด้านบน
“พักผ่อนก่อนนะกี้ ไว้ค่ำๆค่อยไปเดินเล่นที่หาดกันนะ”คุณชายบอกผมก่อนจะเอาผ้าห่มที่เตรียมมาปูให้อีกชั้นนึงก่อนจะให้ผมมานอน
“ก็คงต้องเป็นนั้น เฮ้อ ถ้าอาการผมไม่ดี คงเที่ยวไม่สนุกแน่ๆเลย”ผมบอกอย่างเสียดาย กังวลนิดหน่อยว่าตัวเองจะมีอาการแพ้ท้องมาอีกหรือเปล่า คุณชายขยับมานอนข้างๆแล้วลูบเรือนผมของผมไปด้วย ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ไม่นึกเลยนะว่าจะทำตัวอ่อนโยนได้น่ารักดี
“ถ้ากี้เที่ยวไม่สนุก ผมก็ไม่เที่ยว ขออยู่กับกี้ดีกว่า”คุณชายว่าแล้วยิ้ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังเบา ก่อนที่แม่ผมจะเปิดประตูเข้ามา แน่นอนว่าแม่ตั้งใจจะไปเล่นน้ำทะเลและ Selfieลงอินสตาแกรมอวดเพื่อนร่วมงาน
“เป็นยังไงบ้างฮึ ถ้าแย่จริงๆพาไปหาหมอใกล้ๆเลยนะไอ้ชาย”แม่เดินมานั่งที่ปลายเตียง
“ครับผม”
“ไม่แย่ขนาดนั้นหรอกแม่ แล้วนี่จะไปที่หาดแล้วหรอครับ”ผมถาม ไม่ทันที่แม่จะตอบเสียงเคาะประตูก็ตามมาอีกระลอก คุณหญิงเดินเข้ามา เหลือบมองแม่ผมแวบนึงก่อนจะตวัดสายตามาทางผม
“ถ้าไม่ดีขึ้น เอายาไปกินซะนะ อ่ะ ตาชายดูแลกี้มันด้วยล่ะ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปซะก่อน”คุณหญิงยื่นซองยาสีขาวมาให้ คงเป็นยาแก้เวียนหัวล่ะมั้ง คุณชายเดินไปรับจากคุณแม่ของเขาแล้วเอาไปวางที่โต๊ะแป้งข้างห้องน้ำ
แม่มองผมอย่างเป็นห่วง
“ไปเล่นน้ำให้สนุกนะแม่ ผมอยู่กับคุณชายทั้งคน ไม่ปล่อยให้ผมเป็นอะไรหรอก”ผมส่งยิ้มไปให้ คุณหญิงกอดอกมอง
“จ๊ะๆ งั้นแม่ไปแล้วนะ อยากได้อะไรไหม”
“ไม่ล่ะแม่ เดี๋ยวผมกินของปิ้งย่างที่อยู่ด้านล่างก็ได้”ทางเจ้าของบ้านพักได้จัดเตรียมของทะเลสดพร้อมเตาปิ้งมาให้แล้ว ถ้าหิวก็ให้คุณชายจัดการให้ แม่พยักหน้า
“ไว้จะซื้อของร้อนๆมาให้อีกทีล่ะ นี่ยังไม่ทันท้องโตเลยไม่ไหวซะแล้ว ...กระรัตจ๊ะ ไปกันเถอะ ปล่อยเด็กๆพักผ่อนกัน”คุณหญิงสะกิดไหล่แม่เบาๆ แม่ยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไปพร้อมๆกับคุณหญิง
“ขอให้สนุกนะครับ”คุณชายพูดไล่หลังคนทั้งสองก่อนที่จะเดินไปปิดประตู ผมนอนหลับตาเพราะเพดานห้องมันหมุนติ้วไปหมด พะอืดพะอมเหมือนอะไรมันจุกอยู่ในคอพร้อมที่จะอาเจียนออกมา
“ทานยาไหมกี้ หน้าซีดๆนะ”คุณชายเข้ามานั่งข้างๆแล้วแตะมือลงกับหน้าผาก
“ไม่ดีกว่า”ผมกลัวว่าจะอ้วกเอายาออกมา คุณชายมองผมอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินไปจัดแจงเอาของออกจากกระเป๋า เขาหยิบหนังสือออกเล่มนึงมา
‘คุณพ่อมือใหม่’
ผมผงกหัวไปมองชัดๆ คุณชายมันกำลังอ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่ ผมหัวเราะในใจ
“เผื่อในนี้จะมีบอกว่าคุณพ่อต้องช่วยคุณมะ— ป๊าจะต้องช่วยป๋ากี้ยังไง อืมมม...”คุณชายเปิดอ่านไปเรื่อยๆ
เห็นคุณชายมันจริงจังผมแค่ยิ้มนึกตลกอยู่ในใจ
“กี้ครับ...”คุณชายเอ่ยเรียกผมเบาๆ
“หืมว่าไง”
“เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี ผมชักตื่นเต้นแล้วสิ”คุณชายปิดหนังสือเดินมานั่งปลายเตียง
“จะตั้งชื่อแล้วหรอคุณ นี่ท้องยังไม่โตเลย”ผมหัวเราะ
“ก็คิดไว้ก่อนไงครับ ผมเห่อลูกกี้ก็รู้ ฮ่าๆ”คุณชายขำตัวเองแล้วเอนหลังมานอนข้าๆผม
ผมกำลังคิดอยู่ว่าตัวเองใจร้ายกับคุณชายเกินไปหรือปล่า ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาเดือนกว่าๆผมกับคุณชายก็ไม่ได้แสดงความรักออกมาในแบบที่ควรจะเป็น หมายถึงคู่รักทั่วไป ที่จะต้องมีหวานๆใส่กันบ้าง
...เพราะผมไม่ใช่พวกปากหวานเอาใจเก่ง ผมเองก็กลัวนะ ...กลัวว่าคุณชายมันจะเบื่อเอา
“อืม ไม่รู้สิ มันเร็วไปหรือเปล่า ยังไม่รู้เลยว่าลูกจะผู้หญิงหรือผู้ชาย”ผมมองหน้าเขา ที่จ้องหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว
“จะผู้หญิงผู้ชายก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ตั้งเผื่อไว้ไง อันที่จริงผมก็คิดมานานแล้วนะครับ ว่าจะต้องให้ชื่อลูกมี ช.กับ.ก อยู่ในชื่อด้วย”
ผมเงียบไป ช.กับก.น่ะเหรอ มันจะเป็นชื่อได้จริงๆหรอนั่น คิดอะไรแปลกๆอีกแล้ว
“...แน่ใจเหรอว่ามันจะเพราะน่ะ”ผมบอก คุณชายพยักหน้ามั่นใจ
“ครับผม อยากให้ชื่อลูกมีทั้งชื่อผมแล้วก็ชื่อกี้อยู่ในนั้นไง อย่างเช่น....ชาร์กี้”
“ฮ่าๆ บ้าเหรอคุณ คนอะไรจะชื่อแปลกแบบนี้ ฮ่าๆ สงสัยลูกเถอะ ต้องใช้ชื่อนี้ไปจนตายเลยนะ”ผมหัวเราะลั่น อารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย คิดได้ยังไง พยายามจริงนะคุณชาย
“ทำไมล่ะกี้ หึๆ เอาเป็นว่ากี้ช่วยคิดสักสองสามชื่อไว้ในใจก็แล้วกัน อย่าลือ ช.กับก.นะกี้”คุณชายย้ำแล้วเปิดหนังสือเล่มเดิมอ่านต่อ
“ในนั้นว่ายังไงบ้างครับ”ผมถามดูเพราะดูเหมือนจะมีอะไรน่าสนใจ เพราะเห็นคุณชายมันยิ้ม
“อ๋อ...ก็ให้ดูแลป๊ะป๋าดีๆ ให้ความรัก ดูแล Take care กันและกัน...แล้วก็”คุณชายหยุดแล้วมองหน้าผม “อย่าขัดใจเมีย”
“คุณชาย!”ผมชกแขนคุณชายไปเบาๆ เขาหัวเราะชอบใจ เห็นว่าขำหรือไงกัน
“ก็ในหนังสือบอกมาแบบนี้ คนท้องจะอารมณ์แปรปรวนแลหงุดหงิดในช่วงสามเดือนแรก คุณพ่อต้องเข้าใจและเอาใจใส่ภรรยาให้มากๆ...ผมก็เอาใจกี้อยู่แล้วล่ะเนอะ ผมไม่ขัดใจกี้หรอก”คุณชายพูด ผมแย่งหนังสือมาจากมือของเขาแล้วเอามาอ่านเอง ในหนังสือก็ไม่มีอะไรมากก็เหมือนๆที่คุณชายบอกมา มีรูปการ์ตูนน่ารักๆประกอบ และแล้วผมก็สะดุดกับหัวข้อหนึ่งที่ทำเอาผมหวั่นใจ
‘-ถึงอ้วน..ยังไงก็รัก ช่วงนี้คุณแม่อาจจะมีร่างกายที่อวบอั๋นไปหน่อย แต่คุณพ่อต้องเข้าใจในความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นด้วย ไม่พูดถึงรูปร่างให้คุณแม่ต้องกังวล แต่ต้องให้กำลังใจ และให้ความรักกับคุณแม่มากขึ้น’ อ้วนขึ้นงั้นเหรอ ผมก็พอรู้มาว่าคนท้องหลังคลอดมักจะมีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น...แล้วผมล่ะ? คงไม่มีข้อยกเว้น ถ้าเกิดผมกลายมาเป็นคนอ้วนขึ้น จะทำยังไงดีล่ะ คิดได้ดังนั้นผมก็เหลือบมองพุงของตัวเอง แน่นอนว่าคงจะมีรอยแตกลายตามประสาคนท้อง
อ้วน
อ้วน
อ้วน
ไม่นะเว้ย ! ผมไม่อยากอ้วน
“คิดอะไรอยู่กี้ หน้างอเชียว”ว่าแล้วคุณชายก็คว้าหนังสือหน้าที่ผมอ่านไปดูบ้าง ผมเหลือบมองเขาสังเกตสีหน้าปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น ผมเห็นว่าเขายิ้ม
“กี้กังวลหรือไงครับ...ไม่ว่าจะยังไง ถึงจะอ้วนแต่ผมก็รักเหมือนเดิม”คุณชายพูดจริงจัง
“รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะ จะพูดเหมือนตอนนี้หรือเปล่า”ผมถอนหายใจ ก่อนจะนอนตะแคงหันไปหาคุณชาย
“ฮ่ะๆ กี้นี่ฟุ้งซ่านได้ง่ายนะ...เดี๋ยวผมเอาอะไรให้กี้ดูนะ”คุณชายวางหนังสือไว้เล่มนั้นลงแล้วเดินไปที่กระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ตรงด้านล่างใกล้ๆเตียง เห็นเขาค้นหาอะไรอยู่ไม่นาน แล้วกลับมานอนข้างๆผม ในมือถือนิตยสารมันวาวเล่มหนาอยู่ ผมมองอย่างสงสัย
“อะไรน่ะ ขอดูบ้าง”ผมบอกแล้วรับนิตยสารในมือคุณชายมา แต่เขาพูดขึ้นมาว่า “ถ้าดูแล้วต้องทำตามนั้นนะ”คุณชายยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมเลิกคิ้วมองหน้าเขา มีอะไรจะเสียอีกล่ะครับตอนนี้
ผมอ่านตัวหนังสือภาอังกฤษฟอนต์สวยงามว่า WE WEDDING
เฮ้ย นี่มันนิตยสาร Pre-wedding ของฝรั่งนี่นา ผมเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก
“อย่าบอกนะว่าคุณจะ...”ผมหันไปมองหน้าคุณชายที่ไม่ได้สะทกสะท้านเขาแค่พูดเรื่อยๆเหมือนเรื่องธรรมดา
"เราน่าจะถ่าย Pre-wedding กันบ้างนะ กี้ดูนี่สิ"ไอ้คุณชายพูดยิ้มๆแล้วเอื้อมมือมาเปิดไปที่หน้าแรกให้ผมดู ภาพในหนังสือมีแต่ผู้ชายกับผู้ชายทั้งนั้น คงจะเป็นคู่รักกัน อีกอย่างเป็นภาษาอังกฤษทั้งเล่ม คิดว่าในไทยคงไม่มีหนังสือแนวนี้ออกมาให้ประเจิดประเจ้อขนาดนี้หรอก คงไม่มีใครกล้าทำมากกว่า
"คิดอะไรบ้าๆ ไม่เอาหรอก"ผมบอกปัด น่าอายจะตาย นึกสภาพดูมาจับมือถือแขนผมอายช่างกล้องจริงๆ
"กี้ไม่โรแมนติกเลยว่ะ บอกแล้วไงครับใครจะคิดยังไงก็เรื่องของเขาสิ เเล้วเมื่อไหร่เราจะมีความสุขกันจริงๆสักที ผมว่าเข้าท่าดีนะ คุณกับผมไม่เคยถ่ายรูปด้วยกันเลยนะ รูปคู่น่ะ ไม่อยากมีเก็บไว้บ้างหรือไงครับ"ไอ้คุณชายถอนหายใจแล้วขยับตัวมาใกล้ๆผมอีก พูดไปก็ทำตาพิศวาสผมไปด้วย ผมหลบเลี่ยงสายตาแล้วเปิดไปดูรูปอื่นๆ
"ก็...ผมแค่ อายน่ะ"ผมบ่นเบาๆ หน้าขึ้นสี แล้วเปิดพลิกเปลี่ยนไปดูรูปอื่นๆในนิตยสาร
อืม เค้าถ่ายรูปกันสวยดีนะ ส่วนใหญ่เป็นโทนขาวดำมากกว่า ผมมองคู่รักคู่นึงที่อีกรูปนึงเดินจับมือตรงทางเดิน กับภาพต่อมาทั้งคู่หันหน้ามาจูบกันด้วย ...
"กี้ชอบแบบนี้ใช่ใหม สามารถถ่ายให้ได้นะ"คุณชายกระตือรือร้นพูดแล้วยิ้มกว้างแล้วมาจับมือผมไปกุมไว้
"แค่เห็นว่าสวยไม่ได้หมายความว่าจะทำตามซะหน่อย"ผมบอกแล้วปิดนิตยสารแล้วฟาดไปที่ศีรษะของคุณชายไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
"เขินล่ะสิไม่ว่า นิตยสารนี่ไม่มีในไทยนะ เขาไม่ตีพิมพ์ ผมอุตส่าห์ให้เพื่อนที่อังกฤษส่งมาให้เลยนะ แซมเขามีแฟนมีเมียเป็นคนไทย เเล้วไปแต่งที่อังกฤษน่ารักดีนะ ตอนนั้นผมก็ไปร่วมงานด้วย ผมยังแปลกใจอยู่เลย"
จะให้ผมซึ้งให้คุณดีไหม คุณชาย
"แล้วครอบครัวฝ่าย..."จะพูดว่าเจ้าสาวก็ไม่ใช่อีก "ผมหมายถึงครอบครัวของแฟนคนไทยน่ะ ไม่ว่าอะไรหรือไง"ผมถามด้วยความแปลกใจ นึกถึงพ่อแม่ที่ไปร่วมงานแล้ว ก็อดนึกถึงหัวอกขอคนทั้งคู่ไม่ได้
"เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไรนี่ มาถึงขั้นแต่งงานกันเเล้ว ครอบครัวเค้าเข้าใจกันน่ะก็เลยไม่ได้ถูกต่อต้าน"
"อืม..."ผมพึมพำ แล้วลองนึกภาพผมกับคุณชายสวีทกัน.....
“คิดอะไรอยู่หรอกี้ สีหน้าไม่ดีเลย”ไอ้คุณชายยื่นหน้ามามองผมใกล้ๆ แทบจะสิงหน้าผมได้อยู่แล้ว แถมมือไอ้คุณชายก็มาเกาะกุมที่ใบหน้าผมเรียบร้อยแล้ว
“เปล่าน่า แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”จะว่ายังไงดีล่ะ ผมไม่ค่อยชอบสายตาของคุณชายสักเท่าไหร่ ผมมองแล้วมันจักจี้ลูกตามากเลยหลบตาน่าจะดีที่สุด
“งั้นเหรอครับ ถ่ายที่ชะอำคงได้ภาพสวยๆแน่เลย”
“คุณอยากถ่าย เอ่อ Pre wedding หรอครับ”ผมลองถาม คุณชายส่ายหน้า
“ก็เปล่าหรอก ถ้ากี้ไม่ชอบ แค่ถ่ายรูปคู่กันเฉยๆก็ได้นะ”เขายิ้ม ผมคิดไตร่ตรอง จะว่าไปผมไม่ค่อยตามใจคุณชายเขาเท่าไหร่ เพื่อความสัมพันธ์ที่ดี อย่างที่คุณชายได้บอกว่าหลายวันก่อน การเริ่มต้นใหม่ของเรา...
“แล้วมีกล้องหรอครับ”ผมถาม ทำให้คุณชายยิ้มออกมา
“มีสิครับ ผมเตรียมมา ต่อให้กี้ไม่ยอมผมก็จะแอบถ่าย”คุณชายพูดเสียงเบาๆ ก่อนจะใช้สายตาลวนลามผม ไม่รู้ว่าแกล้งหรือหื่นจริงๆ
“มองอะไร ไม่อารมณ์หรอกนะครับ”ผมบอกจริงจังแล้วมองหน้าเขาระยะใกล้ชิด
“ถ้ามีอารมณ์ก็แสดงว่าให้มอง ให้ทำอย่างอื่นได้สิครับ”คุณชายพูด เห็นไหม คิดอะไรลามกอยู่แน่ๆเลย คิดว่าคนท้องจะมีอารมณ์หรือไง
“ตลกแล้ว ผมท้องขนาดนี้แล้วคุณยังอยากจะทำอะไรกับผมอีกหรอ”
“โหกี้ ผมก็คนนะครับ เป็นผู้ชายก็ต้องมีบ้างแหละครับ...ไอ้ภูมิมันบอกผมว่า สามารถมีเซ็กส์ได้ไม่เกิดอันตรายต่อครรภ์ กี้ไม่ช่วยผมบ้างเลย”คุณชายทำหน้าหื่นๆใส่ผม จะให้ช่วย....อะไรกันล่ะ ผมไม่กล้าคิด
“อะไรกันคุณ เลิกพูดเรื่องนี้เลย”ผมบอกเขาแล้วดันตัวคุณชายให้ออกห่าง ไม่ปลอดภัยเลยจริงๆ
“...แค่ภายนอกก็ได้นะกี้”คุณชายยื่นหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...ไม่เอาน่าคุณ อย่ามาแกล้งผม”ผมแล้วผลักคุณชายให้ออกห่าง เขาแค่หัวเราะแล้วขยับตัวออกห่างผมเว้นระยะ
“ใจร้ายเสียจริง”คุณชายพูดอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบนิตยสารมาเปิดอีกรอบ ท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“หึๆ อยากถ่าย pre wedding จะขอผมแต่งงานหรอคุณ”ผมแกล้งถามไปแบบนั้น
“ถ้าขอจริงๆ จะรับแหวนผมไหมล่ะครับ”คุณชายถามตาละห้อย
“...ไม่รู้สิ ยังไม่ได้คิด”ผมบอก ถ้าขอผมแต่งงานจริงๆล่ะก็....จะปฏิเสธได้ยังไง ใช่ไหมครับ
“งั้นก็รีบๆคิดนะครับ ถ้าเกิดผมขอกี้แต่งงานก็เตรียมคำตอบหวานๆให้ผมด้วย”คุณชายหัวเราะแล้วผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“ฝันเฟื่องไปเถอะครับ”ไอ้คำหวานๆน่ะตัดไปได้เลย ไม่มีทาง ผมลุกขึ้นบ้างเพราะอาการก็ดีขึ้นมากแล้ว
“ไปเดินเล่นไหมกี้ อากาศไม่ร้อนแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วด้วย”คุณชายพูดขณะที่เดินไปเปิดหน้าต่างมองทิวทัศน์ด้านนอกก็ดีเหมือนกันนะ สมองจะได้โล่งๆ มาทะเลทั้งทีจะมานอนในห้องอย่างเดียวเสียเที่ยวแย่
ว่าแต่แม่กับคุณหญิงจะเป็นยังไงบ้างนะ ผมคิดแล้วขำเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดสบายๆ เสื้อแขนยาวเนื้อผ้าโปร่งสบายคอวีลึกหน่อยกับกางเกงขาสั้นผู้ชายทั่วไป คุณชายมองผมตาไม่กระพริบ
“ทำไมใส่เสื้อโชว์นม”คุณชายเดินมาใกล้แล้วมอง
“ตลก มีเป็นเต้าก็ว่าไปอย่าง แบนๆแบบนี้ใครจะมอง”ผมทำท่าจะเข้าไปเตะเขา ปากเสียจริงๆ
“อย่างน้อยผมคนนึงนะ ระวังนะกี้ ผู้ชายคนอื่นอาจจะคิดเหมือนผม”คุณชายจ้องผมต่อไปแล้วเอามือมาวางแปะๆที่แผ่นอกแบนๆของผมแล้วมาทำหน้าหื่นใส่อีก “สักยกก่อนไปไหมกี้”ผมรู้ว่าเขาแกล้ง
“ยังอีก ผมต่อยคุณจริงๆนะ”คุณชายหัวเราะแล้วหันไปหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กมาถือ กวนประสาทจริงๆเลยนะ แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้อารมณ์เสียอย่างเคย พอออกมาหน้าบริเวณบ้าน ลมทะเลก็ตีพัดเรือนผมซะยุ่งไปหมด ลมแรงดีจริงๆนี่ขนาดอยู่กลางซอยห่างจากหาดพอตัวเหมือนกัน ในซอยมีรถเข็นขายของปิ้งย่างและเสื้อผ้าเป็นระยะ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว คุณชายล็อคบ้านแล้วเดินมายืนข้างผม
“กินอะไรไหมครับ”คุณชายถามแล้วเดินข้างๆผม ก่อนจะแวะซื้อเบียร์สามสี่กระป๋องกับน้ำเปล่า น้ำส้มติดมาให้ผมด้วย เฮ้อ อากาศแบบนี้ วิวแบบนี้ น่าจะได้ดื่มเบียร์สักกระป๋องแต่ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี
ผมกับคุณชายเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งพ้นซอยบ้านและข้ามถนนไปยังหาดทรายเบื้องหน้า มืดไปหมดเลยแฮะ ไม่ค่อยมีไฟส่องถึงชายหาดกับน้ำทะเลเลย ผมเดินไปนั่งบริเวณเนิ่นชายหาด ไม่อยากนั่งเก้าอี้ผ้าใบเท่าไหร่เพราะมันติดกันเกินไป แล้วก็ไม่ได้มีของกินมากมาย อีกอย่างอยากนั่งชิวล์ๆกับหาดทรายมากกว่า นี่ขนาดไม่ใช่ช่วงวันหยุดหรือเทศกาลคนก็ยังเยอะอยู่ดี ผมเลือกบริเวณที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไหร่ คุณชายนั่งข้างๆเปิดเบียร์กินยั่วผมอีก
“อยากดื่มหรอกี้ ไม่ได้หรอก เอาน้ำส้มไปดื่มเพื่อสุขภาพแล้วกัน”คุณชายยื่นขวดน้ำส้มให้ผมที่หน้าบึ้ง คงจะสะใจผมล่ะสินะ ลมทะเลแรงจริงๆ ผมยังมองไม่เห็นคุณแม่ทั้งสองเลย คงไปเดินเล่นหาดทางเหนือนู่นล่ะมั้ง คุณชายฮัมเพลงเบาๆกระดกเบียร์ไปพลาง เพราะความมืดสลัวทำให้คุณชายสามารถลวนลามผมได้นิดๆหน่อย จับมือบ้าง หอมแก้มบ้าง กอดบ้าง
ผมก็คงต้องยอมอยู่ดีแหละครับ สักพักก็มีคนเดินเร่ขายไฟฉายกับพวกของเล่นจุกจิกสะท้อนแสงมีไฟกระพริบ พวกแท่งไฟ
“ลุงครับ”คุณชายเรียกคุณลุงคนนั้นที่เดินอยู่มาไกล
“จะซื้อหรอคุณ ทำตัวเป็นเด็กไปได้”ผมหัวเราะ ขณะที่มองคุณชายเลือกของในตะกร้า แสงไฟหลากสีที่กระพริบๆทำเอาผมตาลาย หันหน้าหนีไปมองทะเลแทน คนโตแล้วก็ยังเล่นกระโดดน้ำเป็นเด็กๆท่าทางสนุกสนาน บางคนก็โดนแกล้งจับโยนทะเลซะอย่างนั้น
คุณชายซื้อแท่งไฟที่เป็นพู่ๆหลายสีมาสองอัน ผมมองอย่างเอือม เล่นเป็นเด็กจริงๆ
“ไม่ชอบหรอกี้ สวยดี”
“ตอนเด็กๆผมก็เล่นประจำ นี่โตแล้วนะครับ”ผมหัวเราะ คุณชายแค่ยิ้มก่อนจะยื่นแท่งไฟมาให้ผม
“ผมให้ รับไปสิครับ”ผมมองหน้าเขางงๆ ก่อนจะมองพู่ไฟที่กระจายตัวออก คุณชายยังคงมองผมอยู่เลยต้องรับมาถือไว้ ผมหมุนเล่นไปมาก่อนจะสะดุดกับอะไรบางอย่าง
ในเส้นของพู่ไฟผมเห็นแหวน...หรือเปล่านะ ผมหยิบแหวนออกจากกลุ่มเส้นสะท้อนนั้นมาถือไว้แล้วมองห้าคุณชาย
“เอามาใส่ไว้แบบนี้ถ้าเกิดหล่นจะว่ายังไงครับ”ดีนะผมไม่หมุนแรงกว่านี้ไม่งั้นแหวนเพชรวงนี้คงกลิ้งตกลงมา คุณชายแค่ยิ้ม
“เพราะกี้ไม่ชอบของแบบนี้ ผมมั่นใจว่ากี้ไม่แกว่งเล่นหรอก ...แล้วจะรับแหวนผมไหมครับ”คุณชายถามอมยิ้มมุมปากแล้วขยับมาใกล้ผม ผมมองแหวนราคาแพงสวยงามในมือ ผมไม่คิดว่าเขาจะให้ผมเร็วขนาดนี้
“แต่งงานกับผมนะกี้”คุณชายพูด ผมยิ้มแล้วส่งแหวนคืนไปให้เขาด้วยสีหน้านิ่งๆ คุณชายมองผมเหมือนผิดหวังและแปลกใจ
“เอาคืนไปสิครับ”ผมยื่นแหวนใส่มือเขาคืน แล้วหันหน้ามองทะเลต่อไป คุณชายแค่เงียบไป
“หมายความว่าไงกี้”
“หือ...ก็ไม่ทำไมนะครับ ..ไม่คิดจะสวมแหวนให้ผมเหรอ ขอผมแต่งงานทั้งทีน่ะ”ผมยิ้มขำคุณชายที่ทำหน้าซีดจากนั้นก็ค่อยๆกลายเป็นดีใจ ผมยื่นมือซ้ายไปให้เขา
“โหกี้ นึกว่าจะปฏิเสธผมซะอีก ผมแค่อยากแน่ใจไงว่าอยากแต่งกับผมจริงๆหรือเปล่า เลยไม่ได้สวมให้ในทันที”คุณชายยิ้มกว้าง ก่อนจะจับมือผมมากุมไว้แล้วค่อยๆสวมแหวนเข้ากับนิ้วนางของผม
“ขอบคุณนะครับ”ผมยิ้มตอบแล้วก่อนจะตัดสินใจเข้าไปกอดคุณชายแน่นๆ อย่างน้อยก็แสดงความรักบ้างก็ดี คุณชายกอดผมตอบแล้วพูดอู้อี้
“ผมดีใจที่กี้เปิดใจให้ผมบ้าง กี้ใจดีขึ้นนะ...”
“ผมก็คนนะ มีความรู้สึก ไม่แปลกนี่ที่จะหวั่นไหวบ้าง”ผมพูดเบาๆ เพราะไม่ได้เห็นหน้าก็เลยกล้าพูดออกมาขนาดนี้
“ครับ อยากให้รู้ไว้เสมอนะครับ ว่าผมรักคุณจริงๆ”คุณชายพูดเสียงหนักแน่น ทำเอาผมยิ้มตามไปด้วย รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“รู้แล้วน่า ...ผมก็เริ่มจะรักคุณแล้วเหมือนกัน”
“อะไรกันกี้ ทำเอาเสียบรรยากาศหมด กี้ต้องบอกรักผมกลับสิครับ”คุณชายทำเสียงงอนแล้วคลายกอดมองหน้าผมแทน ผมแค่ยิ้มให้
“ก็ยังดีกว่าแค่ชอบเฉยๆ ผมเริ่มจะรักคุณแล้วแสดงว่าก็มากพอสำหรับผมแล้วล่ะ หรือถ้าอยากให้รักมากๆก็ทำให้ผมรักคุณให้ได้สิ”ผมเอื้อมไปแตะมือเขาเบาๆ คุณชายมุ่ยหน้าแต่ก็ยิ้มออก
“ครับผม ต่อไปนี้กี้จะต้องรักผมให้มากกว่าเดิมแน่ๆ ผมเอาหัวใจผมเดิมพันเลย”เน่าอีกแล้ว ผมแค่ไหวไหล่
“อ้าว นึกว่าให้ผมมาแล้วซะอีก”ผมแกล้งพูด คุณชายหัวเราะชอบใจ
“ก็เพราะว่าให้ไปแล้ว มันก็กลายเป็นหัวใจในกำมือกี้เทานั้นแหละ จะบีบก็รัก จะคลายก็เลิฟๆ”
อืมนะ กล้าเล่นนะมุกนี้
“หึๆ โคตรเสี่ยวเลยคุณ พอๆ คุณแม่หายไปไหนนะ คงเที่ยวกันเพลิน”ผมทำเป็นหันซ้ายหันขวาเพื่อกลบเกลื่อน
“อย่าเปลี่ยนเรื่องเลยกี้ คืนนี้ผมไม่ปล่อยกี้ให้รอดผมไปได้แน่ๆ ได้กำไรจากผมไปแล้วแท้ๆ ผมขอถอนทุนคืนบ้าง”
“ของแบบนี้มันเจ๊ากันต่างหาก วินๆ”
“ไม่ครับ ผมไม่ยอม ผมหิวนะ ห่างหายไปนานเลย”ว่าแล้วก็ฉวยโอกาสจุ๊บปากผมเบาๆ ผมเหลือบมองรอบๆ มีคนอยู่เยอะแยะ
“หิวเองก็ทำให้อิ่มเองแล้วกัน”
“หึๆ คืนนี้หนีผมไม่พ้นหรอกกี้ น้ำขึ้นให้รีบตักก่อนที่ผมจะไม่ได้อะไรเลย”ผมมองคุณชายที่ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ อันที่จริงก็หื่นๆมากกว่า ให้ตายแล้วผมจะหนีรอดไหมเนี่ย กลัวจริงๆนะ กลัวตัวอ่อนน้อยๆในท้องกระทบกระเทือนจริงๆ หลุดขึ้นมาจะว่ายังไง!? ฮ่าๆ
@@@@@@@@@@@@@TBC@@@@@@@@@@@@@
อัพแล้วค่ะ ตอนนี้ก็ยังคงเรื่อยๆไม่มีอะไรมาก
ป.ล.นอกจากจะไม่มาม่าแล้วก็ยังไม่เรท 
เค้ามีเพจแล้วนะคะตัวเอง จิ้มได้เลย >>> •พู่กัน• <<<
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Mpreg ´•* เชิงชาย…ให้ชายชม *•´THE END *•´ แจ้งข่าวจ้าโปรดอ่าน หน้า.18(25.10.60) (อ่าน 233607 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก