หัวข้อ: ▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย - SP6: จากเพื่อนสู่รัก [5.2.2017] ░ ▒ ▓

[alternative]

เหมือนดูพีระมิดโดมิโนที่ฐานง่อนแง่นแล้วค่อยๆ พังทลายลงมา

ไม่ว่าใคร อยู่ตรงไหนก็ได้รับผลกระทบ บาดเจ็บกันไปถ้วนหน้า

[naoai]

เฮ้ย ถามผู้แต่งว่าทำไมสนถึงไม่หาคำตอบอย่างจริงจังทั้งๆ ที่สงสัยว่ามีอะไรกับยายชะนีนิเน่าได้ไง

[nicksrisat]

เข้ามาอ่านตอนดึกๆถึงตอนนี้  นอนร้ิงไห้อยู่คนเดียว แล้วจะนอนหลับมั้ยหละครับคืนนี้
สงสารสนมากๆกับเรื่องที่รับรู้และเกิดขึ้น ใจคงบอบช้ำน่าดู  ผมเชื่อว่าที่ต้นบอกให้แม่บอกสน
ว่าตนเองมีแฟนใหม่แล้ว คิดว่าต้นทำไปเพราะไม่อยากให้สนรอ และยอมเจ็บอยู่คนเดียว
ขอให้เป็นแบบที่ผมคิดด้วยเถอะนะ รอตอนต่อไปครับ

[RIRIN]

  เศร้าอะ เศร้ามาก ปวดใจ
ทั้งเรื่องสนกับยัยงูพิษนินา และการที่ต้นบอกว่าตัวเองมีแฟนใหม่แล้ว
ถามว่าสงสารสนมั๊ย ไม่นะ เพราะคิดว่าที่ผ่านมาสนทำตัวเองไม่หนักแน่นและเหมือนจะลังเลสับสนมาตลอด มันจึงเป็นช่องโหว่ให้พลาดท่ากับยัยนินาซ้ำแล้วซ้ำอีก ส่วนต้นเข้าใจนะว่าที่ผ่านมาต้นอดทนมาตลอด แต่ต้นลืมไปรึเปล่าว่าความรักไม่ใช่ความอดทน ถ้าอดทนสักวันก็จะถึงจุดระเบิดแล้วเรื่องทุกอย่างก็จะจบ ถ้าหากต้นแน่วแน่ที่จะรักสนมาตั้งแต่แรกก็ควรจะดื้อหัวชนฝาเอาให้สนหน้าโง่หายโง่ให้ได้ถึงจะถูก

ขอบคุณแม่ของสนนะที่ยอมออกมาปกป้องลูกสักที

ขอโทษคุณ sarawatta นะคะ รินอินจัดไปหน่อย 

ปล.มอบให้ยัยนินา

[Freja]

เราไม่ได้คิดว่าสนเป็นคนเลวแต่เราคิดว่าสนเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องในแง่ที่ว่าการแก้ปัญหาของสนเป็นอะไรที่มีข้อแม้มากเกินไป ข้อแม้พวกนั้นเป็นตัวบีบให้เหตุการออกมาในอีหรอบนี้   เข้าในว่าคุณ Sarawatta พยายามเขียนและให้เหตุผลของการกระทำของสน

เราอยากเรียกว่าสนนี่อยู่ในสถานการณ์ที่เหมือนกับ Sandwich Generation ที่เพราะเห็นแก่พ่อแม่แล้วต้องมาเห็นแก่ลูกอีกด้วย เห็นแก่ทุกอย่างยกเว้นตัวเอง   ลึกๆรู้สึกเหมือนกับว่าสนพยายามเป็นลูกที่ดีจนเฮือกสุดท้ายของชีวิต ต้องการการเห็นชอบจากพ่อแม่ในขณะเดียวกันทำให้การรักกันระหว่างสนกับต้นยากไปมากขึ้น

จุดมุ่งหมายของนินานี่ไม่ใช่สนแล้วเพราะว่าถ้าหากว่าเป็นสนป่านนี้นินาต้องทุรนทุราย   สิ่งที่นินาต้องการก็คือร้านอาหารของสนที่อยู่ในชื่อพ่อสน   ค่อนข้างจะมั่นใจว่าพ่อสนจะยกให้นินาไม่ก็ขายเพื่อเอาเงินให้นินาเพื่อแลกกับหลาน   ภูคาจะรู้ไหมว่าต้องแลกกับอะไรมาบ้างกว่าจะได้มาซึ่งภูคา

พยายามไม่มองว่าใครผิด  มาตอนนี้พ่อต้นยอมแล้ว พ่อต้นเวทนาสนที่เป็นแบบนี้ในขณะที่พ่อสนที่เป็นพ่อแท้ๆกลับได้แต่มองลูกตัวเองตายทั้งเป็น  นี่หรือสิ่งดีๆที่พ่อต้องการให้สน?  รักหลานมากกว่าลูก พ่อสนไม่ผิดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อสน blameless

ไม่มีความเห็นอะไรกับต้นนะ   ถ้าหากว่าต้นมีแฟนใหม่ปล้วมีความสุขก็โอเคค่ะ  แต่รู้นิสัยต้นน่าจะเจตนาบอกเพื่อให้สนตัดใจไปข้างหน้าเสียเพราะสนมีลูกแล้ว

Sandwich Generation - คนรุ่นที่โดนหนีบทั้งสองด้าน ที่ต้องดูแลค่ารักษาพยาบาลพ่อแม่แล้วก็เลี้ยงดูส่งเสียลูกด้วย

[GBlk]

นิน่าโดนน้อยจังเลย อยากให้โดนสัก 10 ตอน อ่ะ เสียใจนะ ทำเค้ามาเป็นสิบๆ ตอน โดนทำกลับแป๊ปเดียวเอง

[❣☾月亮☽❣]

   ตาบวมเหมือนกันแพ้อะไรไม่รู้ แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ
ไม่ถูกกะดราม่าอะค่ะ
มาให้กำลังใจขอให้ตายหายบวมไวๆ

[sarawatta]

นิน่าโดนน้อยจังเลย อยากให้โดนสัก 10 ตอน อ่ะ เสียใจนะ ทำเค้ามาเป็นสิบๆ ตอน โดนทำกลับแป๊ปเดียวเอง

ตอนที่สนแกล้งให้นินาทรมานผมตัดออกไป 1 ตอนเลยครับ เพื่อให้มันจบไวขึ้น คิดว่าคนอ่านน่าจะพอเดาได้ ผมก็จะอธิบายในเรื่องด้วยส่วนหนึ่ง

ผมเคยทำงานกับกลุ่ม Gender equality (ความเสมอภาคหญิงชาย) พอให้สนแก้แค้นนินาแบบนี้แล้วก็รู้สึกรับไม่ได้ ดูเหมือนเป็นการกดขี่ผู้หญิงเลย ทำใจยากเหมือนกันที่ให้สนทำอย่างนี้ เลยตัดสินใจเอาตอนนี้ออกไป แต่ผมเล่าสั้นๆ อย่างนี้ละกันครับ

1) แต่งงานวันแรก สนก็ย้ายมานอนบ้านต้น นี่ก็หักหน้านินาสุดๆ แล้ว แถมไม่ยอมนอนห้องเดียวกันมาเป็นเวลาสองปีกว่า เป็นการกดดันให้นินารู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่เพื่อที่จะนำไปสู่แผนต่อไป
2) ช่วงที่นินาท้อง สนไม่สนใจใยดี ผู้หญิงที่กำลังท้องปกติจะขี้น้อยใจและอารมณ์แปรปรวน สนทำอย่างนี้ก็ถือว่าโหดมาก
3) พอนินาคลอดลูก เลี้ยงลูกไปได้สักพัก สนก็ให้นินากลับไปเรียนที่ มช. เพื่อลดความผูกพันของแม่กับลูกลง สำหรับผม แค่คิดจะพรากแม่พรากลูกก็บาปมากแล้ว
4) ช่วงนินาปิดเทอม สนเคยพาลูกไปเยี่ยมตากับยายที่เชียงใหม่ แต่สนเลือกนอนพักที่โรงแรม ให้นินากับลูกอยู่กับพ่อแม่ นินาเสียหน้าและอายจนพูดไม่ออก อ้อ มีตอนที่สนนั่งรถมาดูบ้านพักเก่าที่เขา ต้น นิกและปั้นจั่นเคยพักอยู่ด้วยกันแล้วก็หวนคิดถึงความหลังด้วย
5) พอนินาเรียนจบแล้วสนก็เจรจาขอหย่าแต่นินาไม่ยอม แถมขู่ว่าจะเอาลูกกลับไปด้วย
6) สนเริ่มดำเนินแผนการที่จะให้นินามีชู้ไปบ้างแล้วแต่ผมยังไม่ได้เล่าถึงตรงนั้น แต่นินาค่อนข้างระวังตัวเพราะนินาก็พลาดไม่ได้ นินาก็มีแผนของตัวเองอีกเหมือนกัน อันนี้ก็แรงนะ ถ้าเป็นผม ผมไม่กล้าทำหรอก บาปมาก

ผมว่ามันเป็นการแก้ปัญหาที่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ มีแต่บาปกรรมทั้งนั้นเลย แถมมีลูกตาดำๆ มารับเคราะห์ด้วย แต่ก็อยากให้สนแก้ปัญหาไม่ได้เรื่องแบบนี้แหละ ในสองเวอร์ชั่นแรกสนก็เป็นแบบนี้ แก้ปัญหาแบบไม่ได้เรื่องแต่ก็แก้มันจนได้ในที่สุด ส่วนในเวอร์ชั่นนี้ก็มาดูกันว่าการแก้ปัญหาที่ไม่ได้เรื่องจนมันยุ่งยากอย่างนี้จะพาสนไปถึงจุดหมายได้ไหม

เวอร์ชั่นแรก นินาแกล้งท้อง ไม่ค่อยท้าทายคนเขียนเท่าไหร่ มุขเดิมๆ
เวอร์ชันสอง นินาท้องจริงๆ แต่สุดท้ายก็ไปทำแท้ง ก็ยังไม่ท้าทายสำหรับผมอีก เห็นมาหลายเรื่องแล้ว อยากให้เรื่องมันยากกว่านี้
เวอร์ชันสาม นินาท้องและมีลูกกับสน อันนี้แหละ ท้าทายสุดๆ ไปเลย

ตอนนี้ยังไม่หายตาบวมเลยครับ ฮือๆ ตอนที่ 37 มันสะเทือนใจผมจริงๆ ตอนที่เขียนสปอยล์ก็นอนร้องไห้จนหลับ
ตอนที่เขียนจริงนี่ร้องไห้เป็นบ้าไปเลย นัดลูกค้าไว้ก็ต้องยกเลิกไปเพราะตาบวมมาก กลัวเขาตกใจ เหอๆ
 

Sarawatta

[AMINOKOONG]

นิน่าโดนน้อยจังเลย อยากให้โดนสัก 10 ตอน อ่ะ เสียใจนะ ทำเค้ามาเป็นสิบๆ ตอน โดนทำกลับแป๊ปเดียวเอง

ตอนที่สนแกล้งให้นินาทรมานผมตัดออกไป 1 ตอนเลยครับ เพื่อให้มันจบไวขึ้น คิดว่าคนอ่านน่าจะพอเดาได้ ผมก็จะอธิบายในเรื่องด้วยส่วนหนึ่ง

ผมเคยทำงานกับกลุ่ม Gender equality (ความเสมอภาคหญิงชาย) พอให้สนแก้แค้นนินาแบบนี้แล้วก็รู้สึกรับไม่ได้ ดูเหมือนเป็นการกดขี่ผู้หญิงเลย ทำใจยากเหมือนกันที่ให้สนทำอย่างนี้ เลยตัดสินใจเอาตอนนี้ออกไป แต่ผมเล่าสั้นๆ อย่างนี้ละกันครับ

1) แต่งงานวันแรก สนก็ย้ายมานอนบ้านต้น นี่ก็หักหน้านินาสุดๆ แล้ว แถมไม่ยอมนอนห้องเดียวกันมาเป็นเวลาสองปีกว่า เป็นการกดดันให้นินารู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่เพื่อที่จะนำไปสู่แผนต่อไป
2) ช่วงที่นินาท้อง สนไม่สนใจใยดี ผู้หญิงที่กำลังท้องปกติจะขี้น้อยใจและอารมณ์แปรปรวน สนทำอย่างนี้ก็ถือว่าโหดมาก
3) พอนินาคลอดลูก เลี้ยงลูกไปได้สักพัก สนก็ให้นินากลับไปเรียนที่ มช. เพื่อลดความผูกพันของแม่กับลูกลง สำหรับผม แค่คิดจะพรากแม่พรากลูกก็บาปมากแล้ว
4) ช่วงนินาปิดเทอม สนเคยพาลูกไปเยี่ยมตากับยายที่เชียงใหม่ แต่สนเลือกนอนพักที่โรงแรม ให้นินากับลูกอยู่กับพ่อแม่ นินาเสียหน้าและอายจนพูดไม่ออก อ้อ มีตอนที่สนนั่งรถมาดูบ้านพักเก่าที่เขา ต้น นิกและปั้นจั่นเคยพักอยู่ด้วยกันแล้วก็หวนคิดถึงความหลังด้วย
5) พอนินาเรียนจบแล้วสนก็เจรจาขอหย่าแต่นินาไม่ยอม แถมขู่ว่าจะเอาลูกกลับไปด้วย
6) สนเริ่มดำเนินแผนการที่จะให้นินามีชู้ไปบ้างแล้วแต่ผมยังไม่ได้เล่าถึงตรงนั้น แต่นินาค่อนข้างระวังตัวเพราะนินาก็พลาดไม่ได้ นินาก็มีแผนของตัวเองอีกเหมือนกัน อันนี้ก็แรงนะ ถ้าเป็นผม ผมไม่กล้าทำหรอก บาปมาก

ผมว่ามันเป็นการแก้ปัญหาที่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ มีแต่บาปกรรมทั้งนั้นเลย แถมมีลูกตาดำๆ มารับเคราะห์ด้วย แต่ก็อยากให้สนแก้ปัญหาไม่ได้เรื่องแบบนี้แหละ ในสองเวอร์ชั่นแรกสนก็เป็นแบบนี้ แก้ปัญหาแบบไม่ได้เรื่องแต่ก็แก้มันจนได้ในที่สุด ส่วนในเวอร์ชั่นนี้ก็มาดูกันว่าการแก้ปัญหาที่ไม่ได้เรื่องจนมันยุ่งยากอย่างนี้จะพาสนไปถึงจุดหมายได้ไหม

เวอร์ชั่นแรก นินาแกล้งท้อง ไม่ค่อยท้าทายคนเขียนเท่าไหร่ มุขเดิมๆ
เวอร์ชันสอง นินาท้องจริงๆ แต่สุดท้ายก็ไปทำแท้ง ก็ยังไม่ท้าทายสำหรับผมอีก เห็นมาหลายเรื่องแล้ว อยากให้เรื่องมันยากกว่านี้
เวอร์ชันสาม นินาท้องและมีลูกกับสน อันนี้แหละ ท้าทายสุดๆ ไปเลย

ตอนนี้ยังไม่หายตาบวมเลยครับ ฮือๆ ตอนที่ 37 มันสะเทือนใจผมจริงๆ ตอนที่เขียนสปอยล์ก็นอนร้องไห้จนหลับ
ตอนที่เขียนจริงนี่ร้องไห้เป็นบ้าไปเลย นัดลูกค้าไว้ก็ต้องยกเลิกไปเพราะตาบวมมาก กลัวเขาตกใจ เหอๆ
 

Sarawatta

v
v
v
โห! อ่านแล้วแซ่บมาก น่าอ่านมาก ดูคงสะใจดี น่าเสียดายไม่น่าตัดออกเลยอ่าครับ
เอามาเป็นตอนพิเศษก็ได้นะครับ ส่งมาหลังไมค์ให้เค้าก็ได้ อยากอ่านสุดๆตอนนี้อ่าครับ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกอย่างนี่เราโอเคหมด แต่ที่จะให้ยัยนินามีชู้(ที่เป็นแผนแต่ไม่ใช่เพราะนางอยากมีเอง) อันนี้ก็แอบสงสารนางอยู่นะ
แต่พอนึกถึงสิ่งที่นางทำ แกล้งจับสนเราว่ามันก็คงจะสมเหตุสมผลอยู่

ปล.เราชอบมากเวลาพวกตัวร้ายหรือคนที่ทำผิดแล้วโดนเอาคืนอย่างแรงๆอ่ะ 55555++++

[manutty]

ตอนที่ 34

กำลังฟินกับความรักของต้นกับสน ที่เข้าใจกันได้สักที เอ้อ หรือหลายทีนะ ต้น     มันเป็นความรักที่ค่อยเป็นค่อยไปดีอย่างที่บอก มันอยู่บนพื้นฐานความจริงในชีวิตที่เป็นไปได้ ทั้งสองคนยังต้องเผชิญกับครอบครัวที่พ่อยังไม่ยอมรับ และทั้งสองคนต้องทำให้ยอมรับให้ได้ด้วยความค่อยเป็นค่อยไป นิกกับปั้นจั่นก็เป็นเพื่อนที่ดีมากถึงจะเพิ่งมาคบกันแต่ก็เข้าอกเข้าใจทั้งสองคน ยอมรับต้นกับสนได้ และอยู่เคียงข้างด้วยกันมาตลอด ต้นกับสนถึงจะมีอุปสรรคอย่างอื่น แต่ยังโชคดีมีมิตรภาพที่ดีรอบตัว จบเรื่องดีๆ  มาช็อคกับเรื่องนังปลิงนินา ท้อง แกมโนไปเองหรือเปล่าว่าท้อง  ผสมพันธ์ตัวเองหรือไง เป็นสนก็โมโหนะเจอผู้หญิงแบบนี้ไป ทั้งข่มขู่ ใช้วิธีสกปรก ให้สุภาพบุรุษยังไงก็หลุดว่ะ คนเขากำลังจิ้นกำลังฟิน แกมาดับความฝันได้ยังไง สงสารต้นเลยถ้ารู้เข้า หลังจากไปฮันนีมูนบ้านเกิดสน จะเป็นไงต่อ

ตอนที่ 35
ชอบบรรยากาศเมืองน่านที่บรรยายมากเลย คงจะสวย สงบ เป็นธรรมชาติ ทำให้อยากไปเลยอ่ะ ถ้ามีโอกาสคงได้ไปเหมือนต้นกับสน (คนเขียนด้วยที่ไปมาแล้ว ฮันนีมูนเหรอคะ) แต่ความสุขก็อยู่กับเราไม่นานเมื่อความจริงก็คือความจริง อีปลิงท้อง(เหรอ) ก็ยังงงๆว่าไปท้องตอนไหนวะ หลังจากนั้นสนก็ระวังตัวตลอดไม่น่าจะพลาดได้ คนโดนวางยาแล้วแกทำฝ่ายเดียวท้องได้ด้วยเหรอ อ๋อ ยาปลุกเซ็กส์ชิมิไม่ใช่ยานอนหลับ อืมก็คงเป็นไปได้ แต่ฉันรับไม่ได้ ขอให้เป็นเรื่องโกหกทีเถอะ  สงสารต้นกับสน ที่ต้องเจ็บช้ำกันอีกครั้ง แต่ยังไงก็ยังมีความทรงจำที่ดีร่วมกัน เอาเถอะมาถึงตรงนี้แล้ว สนเดินหน้าต่อไปเถอะจะเอายังไง ถึงนินาท้องจริงๆ แต่สันดานนางไม่เปลี่ยนให้ยังไงก็ทำใจรักไม่ได้หรอก ติดตามแผนสองของสน

ตอนที่ 36

สรุปนังปลิงท้องจริงๆสินะ ไม่ได้อยากจะด่าจะว่าผู้หญิงอย่างนินาหรอกนะ แต่การการกระทำแต่ละอย่างมันก็เกินไป ไม่ได้โลกสวย คนแบบนี้มีอยู่เยอะบนโลกนี้ แต่ด่าไปตามเนื้อหาที่มันสมจริง นินาดีตรงที่รู้จักทำมาหากิน ถึงจะแอบแฝงไปด้วยความอยากได้อยากมีในสิ่งที่สนก่อร่างสร้างตัวมา หาประโยชน์ แต่เพราะเธอใช้สิทธ์ของการเป็นคู่หมั้น และสุดท้ายก็ความเป็นภรรยาและแม่ของลูกที่เกิดมา ถึงจะไม่ได้ตั้งใจของสนเป็นความตั้งใจของนินา เพราะรู้ว่าถ้ามีลูกเธอจะมีสิ่งต่อรอง นินาก็อดทนเป็นอย่างมาก อดทนจนได้สนจนได้ เข้าใจสนนะว่าถึงไม่รักยังไงแต่เมื่อมีลูกที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย สนก็ต้องทำใจยอมรับ ไหนจะความทุกข์ที่สนทำให้มันเกิดขึ้นในครอบครัว เอาจริงสนบาปมากนะสร้างความทุกข์ให้พ่อแม่ถึงจะทำเพราะนินาเป็นสาเหตุ แต่พ่อแม่เป็นพระในบ้านที่ลูกไม่ควรล่วงเกินให้เสียใจแม้แต่นิดเดียว สนพื้นฐานก็ไม่ใช่คนใจร้าย คนเลว ทำไปก็ใช่ว่าจะมีความสุข และถ้าต้นรู้ต้นก็คงไม่เห็นด้วยอยู่แล้ว ต้นต้องโทษตัวเองด้วยแน่ที่เป็นส่วนให้สนทำแบบนี้ มาขนาดนี้แล้วสนคงไม่มีทางเลือก เพราะความเสียใจ ความสะใจ มันไม่ได้เกิดกับนินาคนเดียว แต่มันส่งผลต่อพ่อแม่และลูกตาดำๆด้วย มันหน่วงจนไม่รู้ว่าจะหาทางออกให้สนยังไง เพราะนินาก็ไม่ไปสักที แต่ปาฏิหาริย์มันคงมี ตราบใดยังไม่สิ้น ความหวังก็คงมีอยู่บ้าง ถึงจะไม่ชอบที่ตอนท้ายสนนอนกับนินา ทั้งๆที่ยังเคลียร์ไม่จบ ถ้าเกิดคิดได้แล้วจะตัดนินาอีก เกิดท้องลูกคนที่สอง คราวนี้สนจะอ้างไม่ได้แล้วนะว่าไม่ได้เต็มใจนอนและให้ลูกคนนี้เกิดมา และนินาได้ใจว่า สนเริ่มหันกลับมาสนตัวเองแล้ว เกิดปรับปรุงนิสัยแล้วพ่อแม่สามีให้ความเมตตาอีกครั้ง ทีนี้ตัดตัดยากแล้วนะสน

ตอนที่ 37

โอ้ยยยยยยยยยยย  ดีนะที่สนไม่นอนกับนินา คิดว่านอนไปแล้วซะอีก  ตอนนี้น้ำตาไหลเลย  สงสารสนที่ต้องมารับรู้ว่า ต้นมีคนใหม่ไปแล้ว เรายังมั่นใจว่า ต้นไม่มี ต้นแค่ต้องการให้สนตัดใจเพื่อทำให้ครอบครัวสมบรูณ์ (ใช่ไหมต้น) กว่าจะคิดได้และรู้ความจริงนะสนนะ ต้องให้ละครประโลมโลกแพร่ภาพถึงได้ระลึกได้ว่าตัวเองโดนวางยา นี่ดีนะคิดได้ไม่รอลูกโตเป็นหนุ่มซะก่อน    สงสารสนเลย ทำทุกอย่างถึงจะรู้ว่าเลวร้ายแต่ก็ยังทำเพื่อความรักทุกทาง จนถึงกับใช้วิธีอกตัญญูทางอ้อม ชอบตอนแม่ปลอบสนมาก อบอุ่น ลึกซึ้ง จะหาใครเข้าใจเราได้เท่าพ่อแม่คงไม่มี ถึงตอนนี้พ่อจะยังไม่เข้าใจ แต่อีกไม่นานก็จะเข้าใจแล้วล่ะ เพราะเห็นลูกทุกข์ รวมถึงพ่อต้นด้วย ต้นก็ควรจะโทรหาคุยกับพ่อนะ อย่าทำอย่างนี้เลย อัดอั้น หน่วงไปหมดแล้ว แต่ต้องติดตามต่อไป สู้สู้ ทั้งต้นและสน คนเขียนด้วย

[▶August5th◀]

มาอ่านทีเดียวหลายตอนเลย แบบดราม่ามากๆ ขอพูดรวมๆ นะ
ผมมองว่าสนไม่ได้เลวไรนะ
แต่คือการตัดสินใจของสนในการแก้ปัญหายังไม่เด็ดขาดมากกว่า มันเลยทำให้ทุกอย่างผิดพลาดและพังลง
โดยเฉพาะในเรื่องของยัยนินา เฮ้อ ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกัน ด้านทนมาหลายปี สรุปตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องรักหรือไม่รักแล้วสินะ
คงอยากให้สนไม่มีความสุข เหมือนตัวเองเป็นแบบนั้นก็อยากให้คนอื่นเป็นด้วย
แอบเศร้าตอนสุดท้ายที่แม่ปลอบ เหมือนสนมันไม่ไหวแล้ว พังทลายทุกอย่าง ยิ่งรู้ว่าต้นมีคนใหม่แล้ว เหมือนมันระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆ
จนคนเป็นแม่ต้องมาปกป้องลูก เข้าใจเลยอ่ะ

อยากให้ต้นกลับมาไวๆ อยากรู้มีแฟนใหม่จริงหรือเปล่า

[กบกระชายไทยนิยม]

เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้เข้าถึง ถึงความหดหู่ของตัวละครทุกตัวมากเลยคะ อ่านไปร้องไห้ไป เขียนได้ดีมากเลยคะ นับถือมาก เศร้าจนเกือบลืมไปเลยว่าเป็นเพียงนิยายจนแอบคิดว่า ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับคนน่ารัก น่ารักอย่างครอบครัวสองครอบครัวนี้ด้วย สงสารสนมากเลย ถึงขนาดรู้สึกว่าถ้าเราเป็นคนรู้จักกับครอบครัวนี้ก็อยากจะช่วยทำหรือพูดอะไรให้เขารู้สึกดีขึ้นได้บ้าง

ขอบคุณที่แต่งนิยายคุณภาพให้ได้อ่านนะคะ

เป็ด+++

[snowboxs]

อ่านตอนที่ตัดไปเรื่องนินา
ไม่รู้สึกสงสารนินาเลยนะ
ถ้าจะมีสงสารก็เรื่องลูกเท่านั้น
แต่คนอย่างนี้จะเลี้ยงเด็กให้เป็นคนดีได้มั้ย
ที่ไม่สงสารนินา เพราะนินาใช้แผนการขั้นเลว
เพื่อให้ได้สนมา ทั้งๆที่รู้ว่าสนมีคนที่รักอยู่แล้ว
ก็เหมือนกับตั้งใจแย่งสนมาจากใครคนนั้น
และใช้ซ้ำเพื่อให้ท้อง จะได้มัดสนไม่หลุด
นอกจากนี้ก็ยังคิดที่จะฮุบสมบัติซึ่งไม่ใช่ของตน
ที่สนทำกับนินาก็ล้วนแต่เป็นกรรมที่นินาทำมาทั้งนั้น
และหวังว่ากรรมที่นินาเคยโกงลูกค้าจากตอนขายของ
คงจะไม่ทำให้นินาได้ร้านอาหารไปหรอกนะ
ต่างคนต่างมีกรรม ซึ่งเป็นบุญกรรมจากชาติไหน
ก็ไม่มีใครรู้ได้ ขอแต่ให้สำนึกได้แล้วกันนะ
5555 เราอินกับเรื่องนี้มาก ตัวละครสุขเราก็ยิ้ม
ตั้วละครเศร้าเราก็ร้อง ตัวละครเลวเราก็ตำหนิ

วันนี้จะได้อ่านไหมหนอ
วันนี้เฝ้าเรื่องนี้ทุกครั้งที่ว่าง 555

[Freja]

ที่จริงคุณ Sarawatta ก็ลงไปแล้วนะว่าสนทำยังไงกับนินาเพียงแต่เป็นในการเล่าเฉยๆไม่ได้ลงรายละเอียด   เราโฟกัสไปที่ความหน่วงของสนมากกว่าที่ต้องทนกับทุกๆอย่าง  อาจจะร้ายไปกว่านั้นก็ตรงที่ว่าทุกอย่างอาจจะทำไปโดยสูญเปล่าถ้าหากว่าต้นมีแฟนใหม่ไปแล้ว  เวทนาสนที่พยายามแบกรับทุกอย่าง

ที่สนวางแผนให้นินาคบชู้นี่เรานึกถึงคำว่า What goes around comes around.ค่ะ  อาจจะแค่แนะนำให้ผู้ชายมาจีบ   อีกอย่างนะเราคิดว่านินาที่ลงทุนขนาดวางยาสนเพื่อเอามาเป็นของตัวเองนี่ก็ไม่น่าที่จะทนไม่ว่อกแว่กได้มาขนาดนี้แล้ว   อีกอย่างยิ่งนินาไม่ได้รับความสนใจจากสนเท่าไหร่ นินาจะไม่อยากหาอะไรมาทดแทนอีโก้ส่วนที่ขาดหายไปเชียวหรือ  เผลอๆนินาอาจจะมีอะไรไปแล้วแค่ว่าสนไม่รู้เท่านั้นเองหรือเปล่า?
จะแซ่บไปยิ่งกว่าถ้าหากว่านินาโดนยาเหมือนที่ทำกับสน    มโนเฉยๆค่ะ

[GBlk]

เสียดาย

[sarawatta]

▓ ▒ ░ ต้น-สน∞ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย ░ ▒ ▓
CHAPTER 38: แม่ที่ขายลูกกิน

ผู้ชายคนนั้นกับกลุ่มเพื่อนๆ เข้ามากินอาหารเย็นที่ร้าน "ต้นสน" อีกแล้ว ปกติสนจะรู้สึกลิงโลดใจถ้าผู้ชายคนนี้มา ทุกครั้งจะกุลีกุจอออกไปต้อนรับเสมอ แต่วันนี้สนกลับรู้สึกไม่อยากทำอย่างนั้นเลย เขาไม่ใช่คนโหดร้ายโดยนิสัย ทำไปทำมาสนก็ชักเกลียดตัวเองที่ต้องทำสิ่งที่ขัดกับพื้นฐานนิสัยของตัวเองมากขนาดนี้

ตอนที่ผู้ชายคนนี้มากินข้าวที่ร้านของสนครั้งแรก สนสังเกตเห็นว่าพี่คนนี้แสดงอาการชอบนินาจนออกนอกหน้านอกตา คอยแซวนินาเล่นอยู่บ่อยๆ เวลาที่เธอไปคุยด้วย ตอนหลังสนจึงหาจังหวะเข้าไปคุยทำความรู้จัก ทราบมาว่าชื่อพี่ยศ เป็นข้าราชการอยู่ที่ศาลายา อายุสามสิบต้นๆ สืบไปสืบมาสนก็รู้ว่าพี่ยศเป็นพ่อหม้าย มีลูกสาวเป็นลูกติดหนึ่งคน ดูท่าทางเป็นคนเจ้าชู้มากทีเดียว นี่แหละคนที่สนกำลังรอคอย

"นี่ครับพี่ คูปองพิเศษสำหรับลูกค้าคนที่เก้าร้อยเก้าสิบเก้าของร้านเราครับ ต่อไปถ้าพี่มากินข้าวที่นี่อีก พี่ใช้ทีละใบนะครับ สิบใบสิบครั้ง กินเท่าไหร่ ผมลดให้ครึ่งราคาเลยครับ"

สนยื่นคูปองส่วนลดพิเศษที่สนทำขึ้นเพื่อการนี้โดยเฉพาะให้พี่ยศหลังจากที่เขากลับมากินข้าวที่ร้านอาหารของสนอีกครั้ง พี่ยศดูจะแปลกใจมากทีเดียวที่อยู่ดีๆ ก็ได้รับคูปองลดครึ่งราคาถึงสิบใบด้วยกัน

"โห...ทำไมใจดีจัง ให้พี่สิบใบเลยเหรอ ขอบใจมากน้อง ขอให้มีลูกค้าเยอะๆ นะครับ" พี่ยศยิ้มดีใจพร้อมกับหัวเราะถูกใจ ใครๆ ก็ชอบของฟรีหรือของลดราคาทั้งนั้น

"เดี๋ยวพี่จะมากินทุกอาทิตย์เลย เอ...ว่าแต่...น้องคนนั้นไม่อยู่เหรอวันนี้ ไม่เห็นเลย" พี่ยศถามพลางสอดส่ายสายตามองหาผู้หญิงที่เขาแอบชอบอยู่

"อยู่ครับพี่ สงสัยกำลังยุ่งๆ อยู่ข้างใน ถ้าพี่มากินบ่อยๆ เดี๋ยวผมจะให้น้องเขามาดูแลที่โต๊ะพี่เป็นพิเศษเลยดีไหมครับ"

"ดีเลยน้อง" ยศหัวเราะชอบใจ หันไปมองเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันด้วยสายตาที่ก็รู้ๆ กันอยู่

"ว่าแต่น้องคนนั้นเขาเป็นใครเหรอ" คนถามสายตาเป็นประกาย

"อ๋อ...คนรู้จักกันครับ" สนก็ยิ้มเช่นกัน แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ไม่น้อย ให้กินครึ่งราคาถึงสิบครั้งอาจจะดูมากไปสำหรับคนทำธุรกิจ แต่สนก็รู้ว่ามันคุ้มค่ามากทีเดียวถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่สนต้องการ ผู้ชายเจ้าชู้กับผู้หญิงอารมณ์เปลี่ยวมาเจอกัน ก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดไปจากที่สนคาดการณ์เอาไว้

"เดี๋ยวพี่จะแวะมากินบ่อยๆ นะ ขอบใจมากสำหรับคูปองส่วนลด"

"ยินดีครับพี่ ขอบคุณนะครับที่มาอุดหนุนร้านต้นสน"

นั่นคือจุดเริ่มต้นของแผนการที่แสนร้ายของสน ทุกครั้งที่พี่ยศมากินข้าวเย็นที่นี่ สนจะให้นินาออกไปต้อนรับเสมอ สนแวะไปทักทายบ้างนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็ทำงานของสนไป หลังจากนั้นไม่นานสนก็แอบรู้มาว่าพี่ยศขอเบอร์โทรศัพท์ของนินาไปแล้ว ไม่รู้ว่าได้คุยกันบ้างหรือเปล่าแต่ก็น่าจะเป็นเรื่องดีสำหรับแผนการขั้นต่อไป

น่าแปลกที่คราวนี้นินาไม่ต้องรอให้สนบอก เธอออกไปต้อนรับพี่ยศด้วยตัวของเธอเองด้วยอาการยิ้มแย้มแจ่มใสและระริกระรี้เป็นพิเศษ

"ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมของเธอละกันนะนินา"

สนคิดในใจแล้วก็หันมาสั่งงานกับเด็กในร้านต่อ สภาพจิตใจของสนตอนนี้ยังไม่ค่อยดีนักเพราะเมื่อคืนวานร้องไห้หนัก ยังไม่ได้มีโอกาสเล่าให้แม่ฟังเลยว่าเขากับนินาทะเลาะกันเรื่องอะไร แล้วก็ต้องรีบมาที่ร้านแต่เช้าเพราะวันนี้มีลูกค้าจองเข้ามาเยอะ ต้องจัดเตรียมอะไรหลายอย่าง ร้านของสนเริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้นโดยเฉพาะเมื่อใช้สื่อสังคมออนไลน์มาช่วยทำการตลาด ประกอบกับรสชาติอาหารที่ค่อนข้างดีอยู่แล้วจึงขายตัวมันเองได้ไม่ยาก ลูกค้าจึงบอกกันไปปากต่อปาก

โทรศัพท์ของสนดังขึ้น เป็นเบอร์แปลกๆ ที่สนไม่คุ้นเลย แต่พอเห็นหมายเลขโทรศัพท์ขึ้นต้นด้วย +44 สนก็ขอตัวแล้วรีบเดินออกไปข้างหลังร้าน ก่อนจะรับโทรศัพท์ด้วยอาการมือไม้สั่น

"ต้น ต้นหรือเปล่า นายใช่ไหมต้น"

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากอีกปลายสาย จากนั้นก็เหลือแต่เสียงสัญญาณที่บอกว่าคนโทรวางสายไปแล้ว สนพยายามโทรกลับไปที่เบอร์นั้นแต่ก็ไม่ติดเพราะเป็นโทรศัพท์สาธารณะ

ต้องเป็นต้นโทรมาแน่ๆ ต้นโทรมาหาสนทำไม ต้นคิดถึงสนหรือเปล่า หรือว่าเป็นห่วง หรือแค่อยากจะโทรมาย้ำเรื่องที่ต้นฝากแม่มาบอกสน แต่ไม่ว่าต้นจะโทรมาด้วยเรื่องใด สนก็ดีใจมากที่รู้ว่าต้นยังนึกถึงเขาอยู่ แม้จิตใจในตอนนี้จะอ่อนแอแค่ไหน สนก็คงร้องไห้ไม่ได้

สนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าด้วยอาการเหงาหงอย แล้วก็เดินกลับเข้ามาในร้านอีกครั้ง กลุ่มของพี่ยศดูเหมือนจะกลับไปแล้ว ส่วนนินาก็หายไปด้วย

"แขกโต๊ะสิบสี่กลับไปแล้วเหรอ"

"ครับพี่สน เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี่เองครับ" เด็กในร้านคนหนึ่งตอบ

นั่นก็แปลว่า...ทุกอย่างน่าจะเป็นไปตามที่สนต้องการแล้ว แม้จะรู้สึกผิดที่เขาทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น แต่สนก็ไม่มีทางเลือกมากนัก อีกอย่าง สนจำเป็นต้องป้องกันตัวเองในหลายๆ เรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ด้วย

สนเดินไปหาผู้ช่วยผู้จัดการของร้านแล้วฝากให้เขาช่วยดูแลร้านให้ชั่วคราว จากนั้นก็รีบเดินแกมวิ่งออกมาดูที่ลานจอดรถของร้านอาหาร คราวนี้มีรถมาสองคัน คันแรกเป็นของพี่ยศ มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งไปด้วย ส่วนอีกคันเพื่อนของพี่ยศอีกสามสี่คนนั่งไปด้วยกัน สนรีบวิ่งออกไปที่ถนนทันที ตรงไปที่วินมอเตอร์ไซค์ใกล้ๆ ยังพอมีคนให้บริการอยู่บ้างคนสองคน รถของพี่ยศออกมาจากร้านแล้ว สนจึงบอกให้มอเตอร์ไซค์ตามรถคันนั้นไปโดยไม่รอช้า

พี่ยศพานินามาที่โรงแรมขนาดเล็กที่ราคาไม่แพงนักแถวๆ เขตรอยต่อระหว่างกรุงเทพกับนครปฐม รถเข้าไปจอดที่จอดรถที่อยู่ด้านหน้าของโรงแรมซึ่งพอมีที่ให้จอดได้ไม่เกินสิบคัน สนลงจากรถแล้วก็แอบหลบตรงมุมกำแแพง ใช้มือถือถ่ายรูปช็อตสำคัญให้ได้มากที่สุด จนกระทั่งสองหนุ่มสาวเดินหายเข้าไปในโรงแรมด้วยกันแล้วสนจึงหยุด เดินมาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่แล้วก็กลับไปที่ร้านเหมือนเดิม

"แม่เยา พ่อแอ๊ด ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกจ้ะ"

แม่ของสนนั่งลงบนโซฟารับแขกที่เธอคุ้นเคยเพราะมาที่นี่บ่อยๆ แม้จะกลัวว่าพ่อกับแม่ของต้นอาจรับไม่ได้ถ้าได้รู้เรื่องนี้เข้า แต่เธอก็ไม่สามารถทนนิ่งดูดายได้แล้ว เมื่อเช้านี้พ่อของสนถามว่าเมื่อคืนวานสนกับนินาทะเลาะกันเรื่องอะไร เธอบอกเพียงว่าไม่รู้เพราะสนกับนินาเอาแต่ร้องไห้ด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีใครยอมพูดอะไร ยังหรอก ขอให้เธอพูดคุยกับพ่อแม่ของต้นให้รู้เรื่องก่อนเสียก่อนเถอะ อย่างน้อย ถ้าพ่อกับแม่ของต้นเข้าใจก็น่าจะช่วยกดดันพ่อของสนได้ง่ายขึ้น เธอก็จะได้มีเพื่อนที่คิดเหมือนกันบ้าง ไม่ใช่ว่าเธอเห็นดีเห็นงามอยู่คนเดียว

"เรื่องอะไรเหรอจ้ะแม่พลอย" แม่เยาถามด้วยความสงสัย เพิ่งกินข้าวเย็นเสร็จได้ไม่นานแม่ของสนก็มาหาถึงที่บ้าน แสดงว่าคงมีเรื่องสำคัญจริงๆ ถึงยอมทิ้งหลานไว้กับปู่คนเดียว

แม่พลอยมีสีหน้าหนักใจทีเดียว มองหน้าแม่เยากับพ่อแอ๊ดอยู่นานพอสมควรจึงค่อยๆ เล่าเรื่องสำคัญที่เธอว่านั้น

"เมื่อคืน...ลูกชายของฉันเขาทะเลาะกับเมียอีกแล้ว ทะเลาะกันหนักเลย ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ว่าจะถามสนเมื่อเช้าเขาก็ออกไปที่ร้านซะก่อน เมื่อคืนสนเขาบอกฉันว่ามัน...เอ่อ..." แม่พลอยมีท่าทางอึกอัก แต่มาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็คงต้องพูดความจริง

"สนบอกว่ามันรักต้น เมื่อคืนมันร้องไห้คิดถึงต้นเหมือนคนเพ้อเลย ตอนแรกฉันก็นึกว่าเขาแค่คิดถึงกันเพราะเป็นเพื่อนกัน เขาไม่เคยจากกันไปไหนก็คงจะคิดถึงกันมากหน่อย ที่ไหนได้...สนมันรักต้นมากกว่าเพื่อน แม่เยา พ่อแอ๊ด ฉันสงสารลูกมาก ไม่เคยเห็นสนมันร้องไห้เหมือนจะขาดใจอย่างนี้เลย ฉันก็ไม่รู้ว่าเขารักกันมาก่อน สนมันก็ไม่ยอมบอกฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าแม่เยากับพ่อแอ๊ดคิดยังไงกับเรื่องนี้นะ แล้วถ้าฉันเดาไม่ผิด ต้นก็คงรักสนเหมือนกัน ถ้าลูกชายของเราสองครอบครัวรักกัน แม่เยากับพ่อแอ๊ดจะว่ายังไง" แม่พลอยเล่าไปก็อดร้องไห้ไปด้วยไม่ได้

พ่อแอ๊ดถอนหายใจแล้วก็ยิ้มน้อยๆ "ฉันกับแม่เยารู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้วล่ะแม่พลอย"

"จริงเหรอจ๊ะ" แม่เยาดูจะแปลกใจมากทีเดียว เธอคาดเดาว่าพ่อกับแม่ของต้นคงจะตกใจที่รู้เรื่องนี้ แต่การกลับกลายเป็นว่าทั้งสองคนรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว แล้วทำไมเธอถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย

"ฉันรู้มาหลายปีแล้วล่ะแม่พลอย แต่สนมันขอไว้ว่าไม่ให้ฉันบอกแม่พลอย" แม่เยาบอก

"ตายจริง ทำไมเป็นอย่างงั้นล่ะแม่เยา ทำไมสนมันถึงไม่ให้บอก ไอ้ฉันก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าทำร้ายลูกให้เสียใจมานานกี่ปีแล้ว"

ได้ฟังอย่างนั้นแล้วพ่อกับแม่ของต้นจึงเล่าให้แม่ของสนฟังว่าลูกชายของเธอมีแผนอะไรอยู่ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่สนไม่ยอมบอกแม่ แต่ความคิดถึงที่แสนทารุณโหดร้ายคงทำให้สนทนไม่ไหวจนต้องบอกความจริงกับแม่ไปเมื่อคืนวานนี้

"เรื่องพ่อสน ฉันจะจัดการเอง สนกับนินา ฉันคิดว่าเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก ก็ให้เขาหย่ากันซะ ส่วนหลานจะได้ไปอยู่กับใครก็คงแล้วแต่เวรแต่กรรม แต่ยังไงเขาก็เป็นหลานฉัน ถ้าเขาได้หลานไปเขาก็คงไม่ใจจืดใจดำถึงขนาดจะไม่ให้พ่อแท้ๆ ไปหาลูกหรอก แต่ต้นกับสนนี่สิแม่เยา พ่อแอ๊ด ถ้าต้นเขามีแฟนใหม่แล้วก็แปลว่าที่สนทำไปทั้งหมดก็อาจจะเสียเปล่า"

พ่อแม่ทั้งสามคนต่างก็หน้าเศร้า

"ถ้าพวกเราเอะใจกันเร็วกว่านี้ ถ้าฉันเปิดใจยอมรับลูกได้เร็วกว่านี้ เรื่องมันก็คงไม่เป็นอย่างนี้หรอกแม่พลอย ฉันผิดเองแหละ ฉันทำบาปทำกรรมกับลูกทั้งสองคน ที่เขาต้องพรากจากกันก็เพราะฉันเองแหละแม่พลอย" พ่อแอ๊ดอดรู้สึกเสียใจอีกไม่ได้

"อย่าคิดอย่างงั้นเลยพ่อแอ๊ด มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ถ้าจะหาคนผิด พวกเราสี่คนพ่อแม่ก็ผิดด้วยกันทั้งนั้น" แม่พลอยพยายามปลอบใจ

"เอาอย่างงี้ละกัน ถ้าต้นโทรมาอีก ฉันจะคุยกับต้นเอง ถามต้นอีกทีว่าต้นมีแฟนจริงๆ หรือเปล่า ต้นมันก็ย้ำนักย้ำหนาว่ามันลืมสนไปแล้ว ให้สนกลับไปรักลูกรักเมีย แต่ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อหรอกว่าต้นมันพูดจริง ต้นกับสนเขารักกันมาตั้งนานตั้งแต่ยังเรียนมัธยม บทจะลืมก็ลืมง่ายขนาดนั้น มันก็น่าสงสัยนะแม่พลอย"

"แล้วถ้าต้นมันมีแฟนจริงๆ ล่ะแม่" พ่อแอ๊ดถามด้วยความกังวล

แม่เยาถอนหายใจ "ฉันจะทำอะไรได้ล่ะพ่อ ต้นมันก็อยู่โน่น อีกอย่าง...ฉันก็ไม่อยากบังคับจิตใจลูกอีกแล้ว พ่อก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าที่ผ่านมามันเป็นยังไง"

สามคนพ่อแม่มองหน้ากันไปมาอย่างหนักใจอีกรอบ

"พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าต้นมันจะมีแฟนเป็นผู้ชายจริงๆ คนเดียวที่ฉันไว้ใจได้ก็เป็นสนนี่แหละ เราเลี้ยงเขามาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ รู้จักนิสัยใจคอพวกเขาดี สนเขาช่วยดูแลต้นอย่างดีมาตลอด ไม่เคยทะเลาะต่อยตีกัน ไม่รู้สิ..ฉันก็เชื่อว่า...ต้นมันยังรักสนอยู่ เขาไม่ลืมกันง่ายๆ หรอก ขนาดสนมันมีลูกมีเมียแล้วมันยังลืมไม่ได้เลย ต้นมันยังไม่มีพันธะอะไรสักอย่าง มันก็ไม่น่าจะลืมง่ายขนาดนั้น ถ้าต้นกลับมา ฉันจะคุยกับลูกเอง แต่ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไปบังคับเขาหรอก ฉันแค่อยากให้ต้นทบทวนให้ดีๆ ว่าจริงๆ แล้วต้นมันรักใครกันแน่"

แม่สองคนฟังไปก็คิดตามไปด้วย จะว่าไปมันก็น่าสงสัยอย่างที่ว่านั่นแหละ ต้นกับสนรักกันมาเป็นสิบๆ ปี ไม่ใช่แค่สองสามปี อยู่ดีๆ จะลืมกันง่ายดายขนาดนั้นก็ดูจะผิดปกติไปหน่อย

แม่พลอยถอนหายใจ "ไม่เป็นไรหรอกแม่เยา พ่อแอ๊ด ถ้าต้นมันมีแฟนใหม่ไปแล้วก็อย่าไปบังคับต้นมันเลย คงเป็นเวรเป็นกรรมของสนมันเองแหละ แต่ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะให้สนมันเลิกกับนินา ฉันจะบอกลูกว่ายังไม่ต้องคิดหาแม่ใหม่มาให้เจ้าภูคามัน ไหนๆ จะรอแล้วก็รอให้ถึงที่สุด อย่างน้อยต้นก็จะได้เห็นเองแหละว่าสนมันรักต้นมากขนาดไหน ฉันมั่นใจว่า...ถ้าต้นได้เห็นแล้ว เขาก็อาจจะเปลี่ยนใจกลับมารักสนเหมือนเดิมก็ได้ แม่เยากับพ่อแอ๊ดคิดว่ายังไง"

พ่อกับแม่ของต้นหันมามองหน้ากันแล้วหันกลับมายิ้ม

"ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ ฉันว่ายังไม่ต้องไปกังวลเรื่องต้นมันมีแฟนหรอก ตอนนี้เรามาช่วยกันทำให้พ่อแต้วเข้าใจสน แล้วก็ช่วยให้สนมันเลิกกับนินาดีกว่า สงสารก็แต่เจ้าภูคามันนั่นแหละนะ ฉันก็อยากให้ภูคาอยู่ที่นี่กับพวกเรา ต้นมันรักเด็ก ฉันเชื่อว่าถ้าต้นตกลงใจกับสนแล้ว ต้นไม่มีปัญหากับภูคาหรอก ฉันกับพ่อแอ๊ดก็จะช่วยกันเลี้ยง ถึงเขาจะไม่มีแม่ แต่พวกเราทุกคนไม่ปล่อยให้ภูคาขาดความอบอุ่นแน่นอน แต่ถ้าเขาต้องไปอยู่กับทางโน้นก็น่าห่วงอยู่ อย่าหาว่าฉันอย่างงั้นอย่างงี้เลย ฉันว่านินาไม่น่าจะเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีได้ เอาอย่างงี้ไหมแม่พลอย เราเสนอเงินให้เขาไป ตอนนี้สนมันมีธุรกิจอยู่สองอย่าง จะขายร้านอาหารหรือว่าจะขายคอนโดที่สนมันซื้อไว้แล้วเอาเงินให้เขาไปก็ได้ แลกกับหลาน ยังไงฉันก็ว่ามันน่าจะคุ้มมากกว่า ฉันก็ไม่ชอบใช้วิธีเอาเงินฟาดหัวหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่อยากให้ภูคาไปอยู่กับทางนั้นเลย สงสารภูคามัน แม่พลอยว่ายังไง"

"ฉันจะลองคุยกับพ่อสนแล้วก็สนดูนะแม่เยา ฉันว่ามันก็น่าสนใจอยู่ ทรัพย์สินเงินทอง ยังไม่ตายก็หาใหม่ได้ สนมันยังหนุ่มยังแน่น ยังทำมาหากินได้อีกเยอะ ความรู้มันก็มี คงไม่อดตายกันหรอก ฉันเห็นด้วย ขอบใจแม่เยามากที่เสนอทางออกให้ ฉันว่าทางนั้นเขาก็คงอยากจะได้เงินอยู่ เห็นว่าธุรกิจที่เชียงใหม่กำลังมีปัญหา น่าจะเจ๊งอีกไม่นานนี้แหละ"

เมื่อได้พ่อแม่มาช่วยกันคิดแก้ปัญหาแล้วก็เริ่มเห็นทางออกที่พอเป็นไปได้หลายทาง ถ้าสนบอกแม่ตั้งแต่แรก เรื่องก็อาจจะไม่บานปลายมาถึงขนาดนี้ แต่ถึงกระนั้น ความพยายามที่จะแก้ปัญหาของสนก็คงไม่ถึงกับเสียเปล่า อย่างน้อยสนก็ทำให้พ่อกับแม่ได้เห็นแล้วว่าการบังคับจิตใจของลูกมากเกินไปส่งผลเสียยังไงบ้าง สองปีกับชีวิตครอบครัวที่หาความสุขไม่ได้ก็คงมากเกินพอที่จะอธิบายได้แล้วว่าต่อไปคนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องทำยังไง ถ้ายังคิดไม่ได้ก็คงยากที่ครอบครัวจะกลับคืนสู่ความสงบสุขอีกครั้ง

"แม่ นินาไม่อยากทำแล้วค่ะ นินาจะกลับบ้านแล้ว นินาไม่ไหวแล้วนะคะแม่"

"หยุดสำออยเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกไม่ทำ ครอบครัวเราจะเอาอะไรกิน เห็นไหมว่าตอนนี้ขายของก็ไม่ได้ ธุรกิจก็ไม่ดี จะเจ๊งอยู่แล้ว"

"ภูคาเขาเป็นลูกหนูนะแม่ แม่จะให้หนูขายลูกกินเหรอ" นินาร้องไห้สะอึกสะอื้น ในขณะเดียวกันก็คอยเหลียวหน้าเหลียวหลังกลัวว่าคนในร้านจะมาเห็นซะก่อน

"แล้วแกคิดว่าทางนั้นเขาจะยอมให้แกเอาลูกมาเลี้ยงที่นี่ง่ายๆ หรือไง เขารักหลานซะขนาดนั้น ไม่มีทางหรอก ไหนๆ แกก็ต้องให้ลูกเขาไปอยู่แล้ว จะให้ไปเฉยๆ ทำไม แลกเอาของสำคัญมาด้วยสิ จะโง่ทำไมนักหนาฮะ แล้วอีกอย่าง ยังไงแกก็เป็นแม่ จะไปหาลูกเมื่อไรก็ได้ เขาคงไม่ใจร้ายถึงขนาดไม่ให้แกไปหาลูกของแกหรอก"

"แม่"

นินาได้แต่อุทานเพราะไม่รู้จะเถียงสู้แม่ของเธอได้ยังไงแล้ว ถึงเธอจะทำตัวไม่ดีแค่ไหน แต่ให้เธอขายลูกกินมันก็มากเกินไปหน่อย ยังไงเธอก็เป็นแม่ เธออยากได้ร้านของสนก็จริง แต่พอแม่เสนอให้เอาลูกแลกกับร้านหรือเงิน นินาก็ถึงกับพูดไม่ออก แต่คิดไปคิดมาก็ไม่รู้จะหาวิธีไหนอีกเหมือนกัน ทรัพย์สินที่น่าจะขายเป็นเงินได้เยอะๆ สนก็ให้พ่อเป็นเจ้าของ ทั้งร้านอาหารและห้องเช่าในคอนโดอีกหลายห้องแถวๆ ศาลายาที่สนทยอยซื้อเก็บไว้ สนกับนินาจึงไม่มีสินสมรสร่วมกันเลย มีก็แต่ลูกเท่านั้น

"รีบๆ เข้านะนินา ชักช้าเดี๋ยวก็ไม่ทันการหรอก เกิดผัวแกมันฉลาดขึ้นมาแล้วจะซวยกันไปหมด ไหนๆ แกก็เสียทั้งตัวเสียทั้งลูกให้มันไปแล้ว ก็ต้องเอาคืนให้มันสาสมกัน นินาได้ยินไหม ได้ยินแม่พูดไหมนินา ฟังแม่พูดอยู่หรือเปล่า"

นินากัดฟันแน่น รู้สึกอดสูใจที่เธอจะต้องทำถึงขนาดนี้ ให้เลวกับคนอื่นเธอก็ยังพอทำได้ แต่ถ้าถึงกับต้องเลวกับลูกในใส้ของตัวเองมันก็คงจะชั่วเกินคำบรรยาย หรือจะว่าไปเธอก็คงไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วไม่ใช่หรือ

"จะเอายังไงฮะนินา เงียบทำไม" แม่ของเธอตะคอกมาจากอีกปลายสาย เสียงดังจนนินาต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูตัวเอง

"ค่ะ เดี๋ยวนินาจัดการให้เองค่ะ"

ไหนๆ ก็ทำเลวไปซะขนาดนี้แล้ว ก็เลวให้มันสุดๆ ไปเลยละกัน นั่นแหละจึงเป็นเหตุให้นินาต้องแอบหนีออกจากร้านมาเพื่อการเจรจาครั้งสำคัญในวันนี้โดยเฉพาะ เธอมาถึงบ้านช่วงบ่ายๆ ภูคาตื่นขึ้นมาแล้ว กำลังเล่นอยู่ในบ้านกับปู่กับย่า เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากดังไปทั่ว

"ภูคามาหาแม่เร็วลูก"

เสียงพูดนั้นทำให้ปู่กับย่าสองคนหันมามองตามเสียงเป็นตาเดียวกัน ต่างคนต่างก็สงสัยว่าทำไมนินาถึงกลับบ้านมาคนเดียวทั้งที่ยังไม่ปิดร้าน

ภูคาเดินเตาะแตะมาหาแม่พร้อมกับของเล่นในมือที่สนซื้อมาให้ นินาย่อตัวลงนั่งกับพื้นแล้วก็อุ้มลูกเอาไว้ก่อนจะหอมแก้มลูกชายอย่างรักใคร่ แม้เธอจะไม่ค่อยได้เลี้ยงลูกคนนี้มากนัก แต่สัญชาตญาณความเป็นแม่ก็ทำให้เธอรักลูกของเธอไม่ต่างจากแม่คนอื่นๆ

หลังจากที่นินาหยอกเล่นกับลูกสักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองพ่อกับแม่สามี รวบรวมความกล้าอยู่ไม่นานนักก็ตัดสินใจพูดออกไป

"นินาจะขอหย่ากับพี่สน แล้วก็จะเอาลูกกลับไปเลี้ยงที่เชียงใหม่ค่ะ"

แค่คำพูดนี้ก็ทำให้ปู่กับย่าสองคนเต้นได้แล้ว โดยเฉพาะพ่อของสนที่ตกใจมากทีเดียว

"ไม่ได้ ฉันไม่ยอมให้เธอเอาหลานฉันไปเป็นอันขาด หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่ยอม" พ่อแต้วเสียงแข็ง มองหน้าลูกสะใภ้อย่างเอาเรื่อง

"ถ้างั้น...พ่อกับแม่ก็คงต้องฟ้องศาลเอาแล้วล่ะค่ะ แต่อย่าลืมนะคะว่านินาเป็นแม่ หนูอุ้มท้องเขามาเก้าเดือน เขาเป็นลูกของหนู ใครจะมาเอาลูกของหนูไปไม่ได้ทั้งนั้นถ้าหนูไม่ยอม ไม่มีศาลที่ไหนเขายอมให้ใครมาพรากแม่พรากลูกหรอกค่ะ หรืออยากจะลองเสี่ยงดูไหมคะ"

นินาเสียงแข็งเช่นกัน เธอหมดความเคารพพ่อกับแม่ของสนไปนานแล้ว ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเธอไม่ใช่ลูกสะใภ้คนโปรดของครอบครัวนี้อีกต่อไป พ่อของสนเคยชอบเธอมาก แต่หลังๆ ก็เริ่มรู้เช่นเห็นชาติมากขึ้นจนรักไม่ลง

"เธอนี่มัน..." พ่อของสนหยุดคำพูดไว้แค่นั้น "แม่ พาหลานไปนอนก่อนไป เดี๋ยวพ่อจะคุยกับทางนี้เอง"

นินารีบลุกขึ้นแล้วก็อุ้มลูกถอยหนีไปเล็กน้อยเพื่อปกป้องไม่ให้ใครมาแย่งลูกชายไป "ภูคาเป็นลูกของหนูนะคะ หนูไม่ให้ใครทั้งนั้น"

"จะมากไปแล้วนะนินา เธอปล่อยหลานฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ" พ่อแต้วตวาดเสียงดัง พร้อมกับเดินเข้าไปหาลูกสะใภ้

ภูคาตกใจจนร้องไห้จ้า

"ไม่ค่ะ ภูคาเป็นลูกของหนู หนูไม่ให้ใครทั้งนั้น หนูจะเอาลูกกลับบ้าน หนูจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว หนูไม่อยากมีผัวเป็นเกย์ ได้ยินไหมคะว่าหนูไม่อยากมีผัวเป็นเกย์ พี่สนเขาเป็นเกย์ ลูกชายของพ่อกับแม่เป็นเกย์ได้ยินไหมคะ เลี้ยงเขามาเคยรู้ไหมว่าเขาเป็นเกย์ เขารักผู้ชาย เขารักเพื่อนของเขา หนูรับไม่ได้ค่ะ ให้หนูตายซะดีกว่าจะให้มีผัวเป็นเกย์แบบนี้"

นินาตะโกนเสียงดังลั่น พยายามเน้นย้ำเรื่องที่สนเป็นเกย์เพื่อให้พ่อกับแม่ของสนตกใจ นั่นก็ยิ่งทำให้ภูคาร้องไห้ด้วยความตกใจมากขึ้น เธอพยายามกอดปลอบลูกแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรมากนัก

พ่อของสนตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ตัวสั่นเทิ้ม "นังกาลากิณี มึงกล้าดียังไงมาว่าลูกกูแบบนี้ฮะ!"

นินากับแม่ของสนตกใจมากทีเดียวที่ได้เห็นพ่อของสนบันดาลโทสะถึงขนาดนั้น

"ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่คะ หนูเห็นกับตา ที่ทะเลาะกันวันนั้นก็เพราะเรื่องนี้แหละ พ่อได้ยินไหมคะ พี่สนเขาเป็นเกย์ เขาชอบผู้ชาย คนที่เขาชอบก็คือนังตุ๊ดต้นไงคะ พ่อกับแม่ไม่รู้เหรอ หนูขยะแขยง หนูอยู่กับเขาไม่ได้หรอกค่ะ หนูจะหย่ากับเขา แล้วหนูก็จะเอาลูกกลับบ้าน"

แม่พลอยเอามือทาบอก เห็นนินาดูถูกเหยียดหยามทั้งต้นและสนด้วยคำพูดอย่างนี้แล้วเธอก็คงทนต่อไปอีกไม่ได้

"ถึงลูกของฉันจะเป็นยังไง เขาก็เป็นคนดี เธออย่ามาว่าลูกฉันแบบนี้นะ ดูตัวเองซะก่อนเถอะว่าดีขนาดไหนถึงได้กล้ามาด่าคนอื่นเขาแบบนี้ ฉันรู้นะว่าเธอน่ะกำลังวางแผนที่จะเอาลูกมาต่อรอง เธออยากได้อะไรบอกฉันมาเลยนินา"

พ่อของสนกับนินาหยุดชะงักพร้อมกัน แล้วก็เงียบกันไปสักพัก มีแต่เสียงร้องไห้ของภูคาเท่านั้นที่ดังอยู่

"รู้ทันแบบนี้ก็ดีแล้ว หนูจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอ้อมไปอ้อมมา ถ้าอยากได้หลานเอาไว้เลี้ยง ก็ยกร้านอาหารมาให้หนูซะ!"

สิ้นเสียงพูดของนินา พ่อของสนก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นไปอีก จะเรียกว่าช็อกก็คงไม่ผิดนัก พ่อแต้วกัดฟันแน่น มือไม้สั่นเทา

"ทำไมมึงถึงชั่วได้ขนาดนี้ นี่คิดจะขายลูกกินกันเลยเหรอ ได้...ถ้ามึงอยากได้มึงก็เอาไป ก็ดีกว่าให้หลานของกูไปอยู่กับแม่ชั่วๆ อย่างมึง" พ่อของสนตวาดเสียงดังอย่างโกรธจัด

แม้นินาจะเจ็บที่ถูกตราหน้าว่าขายลูกกิน แต่ตอนนี้เธอก็ไม่มีทางเลือกอีกแล้ว "ดีค่ะ งั้นพ่อก็จัดการโอนให้หนูพรุ่งนี้เลย"

"พ่อกับแม่ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละครับ"

เสียงของสนดังขึ้นมาจากข้างหลัง ไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ นินาหันไปมองสามีด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงว่าสนจะตามมาด้วย

"ปล่อยลูกของฉันลงเดี๋ยวนี้" สนบอกภรรยาเสียงเข้ม สีหน้าเอาเรื่อง

"ไม่" นินายืนกรานเสียงแข็ง แต่ก็เริ่มรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้สามคนพ่อแม่ลูกกำลังจะรุมเธอคนเดียวแล้ว

"ดี งั้นก็ดูนี่"

สนดึงรูปภาพที่คิดว่าสื่อความหมายได้ชัดเจนที่สุดสองรูปออกมาจากซองเอกสาร ยกขึ้นให้ทุกคนได้เห็นชัดๆ หลังจากที่แอบตามนินากับพี่ยศไปวันนั้น สนก็เอารูปไปอัดเป็นภาพขนาดใหญ่ไว้ แล้วก็เลือกสองรูปนี้มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ สองรูปนั้นเผยให้เห็นชัดเจนว่านินากำลังเดินโอบกอดกับผู้ชายอีกคนเข้าไปในโรงแรม ถ้าไม่เสียสติก็คงจะพอเดาได้แล้วว่าเหตุการณ์ในภาพนั้นหมายความว่าอย่างไร

"นี่มึงมีชู้หรือเนี่ย! อีผู้หญิงชั่ว! มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

พ่อของสนตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธจัด จากที่รู้สึกรังเกียจอยู่แล้วก็ยิ่งขยะแขยงร้อยเท่าพันทวี รู้สึกเสียใจที่เคยอยากให้ลูกชายแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ แถมยังปล่อยให้ลูกทนทุกข์ทรมานอยู่กับผู้หญิงชั่วๆ คนนี้มาได้ตั้งเกือบสามปี

นินาได้แต่ยืนหน้าซีด แผนที่เธอเตรียมมาทั้งหมดก็คงจะพังคราวนี้เสียแล้ว แม่นะแม่ ถ้าให้นินายอมแพ้แล้วกลับบ้านไปตัวเปล่าตั้งแต่แรก เธอก็คงไม่ต้องมาเผชิญชะตากรรมแบบนี้!

TBC

[snowboxs]

 

อ่านแล้วลุ้นมากเลยตอนนี้น่ะ
จริงๆแผนทำให้นินามีชู้
สนก็ไม่ได้ทำอะไรมากเลยนะ
แค่ชักจูงให้ทั้งคู่รู้จักกันเท่านั้นเอง
ส่วนความสนิทสนม
และการกระทำของนินาทั้งหลายแหล่
ก็มาจากตัวนินาเองทั้งนั้นเลยนะ
ตอนแรกคิดว่าสนจะจัดฉากซะอีก
ซึ่งถ้าทำแบบนั้นถึงจะเรียกว่าโหดขึ้นมานิดนึง
แต่แบบนี้ไม่เรียกโหดเลยนะสน ไม่ต้องคิดมาก

รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ

[❣☾月亮☽❣]

  

[black sakura]

ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้ายัยนินาดี
พ่อแม่ของเธอก็ช่างใจร้ายจริงๆสามารถ
ทำทุกอย่างเพื่อมห้ได้เงินมาน่าจะคิดได้
ตั้งนานแล้วนะเมื่อเห็นสภาพลูกตัวเองไม่
ได้มีความสุขเลยกับชีวิตคู่ที่พยายามยัดเยียด
 

[Freja]

ออกมาหมดเลยทีเดียว   เห็นนิสัยกันแบบจะๆ   เรื่องที่นินาไปกับยศนั้นถึงแม้ว่าสนจะมีเจตนาที่ไม่ดีแต่สนไม่ผิดนะกรณีนี้เพราะว่าคนที่กระทำ คนที่ตัดสินใจก็คือนินากับยศเอง    เรายังไม่แน่ใจเลยว่าถ้าหากสนบอกยศไปว่านินาเป็นเมียแล้วยศจะถอย

ความรู้สึกที่อ่านการบรรยายของนินานี่เหมือนกับว่านินาไม่ได้หวังอะไรมาก คือเหมือนแค่ทำตามที่แม่เสี้ยมมาให้จบๆไป

เรื่องก็ไม่ได้ยืดนะคะ  เพราะว่าคุณคนเขียนใส่ใจการลงรายละเอียด การเลือกคำแทนความรู้สึก  การบรรยาย  สงสารแต่ว่าคุณจะไหวหรือเขียนมา 3 เวอร์ชั่นก็เหมือนกับเอามีดกรีดความรู้สึกทั้ง 3 ครั้งเลยกระมัง     เรารับรู้นะว่าคุณมีความผุกพันธ์และตั้งใจในการเขียนมากๆ    เอาใจช่วยในการเขียนค่ะ 

[alternative]

ไม่มีใครเจ็บน้อยกว่ากันเลย

ทิฐิ ปิดใจ ไม่ยอมรับความจริง

[Mouse2U]

ที่นินาต้องมาถูกเขาตราหน้าว่าเอาแบบนี้นี่โทษใครไม่ได้เลยจริงๆ นะคะ เพราะถึงแม้ว่านี่จะคือหนึ่งในแผนการที่สนได้วางเอาไว้ แต่เอาเข้าจริงๆ แล้ว สนก็แค่เปิดทางให้ยศกับนินาได้รู้จักมักจี่กันเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องที่ทั้งสองคนจะสานต่อกันไปมากกว่านี้อีกหรือไม่ก็อยู่ที่จิตสำนึกของนินาเองล้วนๆ ทั้งนั้น อย่างที่สนบอกเลยนะคะว่าผู้ชายเจ้าชู้อย่างยศกับผู้หญิงอารมณ์เปลี่ยวอย่างนินามาเจอกันไฟก็ย่อมจุดติดง่ายขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว แล้วก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่สนจะมองนินาออกทั้งหมด แผนการที่วางเอาไว้ถึงได้ลงล็อคแบบนี้..

[gatenutcha]

เราก็ไม่ใช่เกลียดนินาอะไรมาก แค่ไม่ชอบนางที่ไม่ยอมรับความเป็นจริง
สุดท้ายนางก็ต้องเจ็บปวด ถ้านางถอยตั้งแต่แรก เราเชื่อว่าอะไรมันต้องดีขึ้น
 แต่ก็แอบสมน้ำหน้าอ่ะ     แต่สงสารลูกอ่ะ  ต้นกลับมาหาสนไวๆนะ
 

[GuoJeng]

                   อ่านถึงตอนที่นินาพูดว่า ขยะแขยงมีผัวเป็นเกย์ แล้วสลดหดหู่ใจมาก  ชาย หญิง ที่เกิดมามีชู้ผิดประเวณีหรือทำตัวเจ้าชู้ผัวเขา ลูกเมียเขา มันก็น่า ขยะแขยงพอๆกัน อย่างที่พ่อของสนรู้สึกกับยัยนินานั้นล่ะ มันเป็นเวรเป็นกรรมจริงๆ
              ลุ้นมากจริงๆคับ ที่สุดแล้วยัยนินาก็ได้แต่เงินกลับไป ดีใจมากๆที่ได้เลิกกันไป  รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

[▶August5th◀]

นิน่าก็น่าขยะแขยงเหมือนกันแหละ ไปด่าคนอื่น แต่ไม่ดูการกระทำของตัวเองเลย โธ่ๆ

สมควรแล้วที่เจอแบบนั้น แม่นินาก็อีกคน เป็นแม่ภาษาอะไรฮะ เฮ้อ

ปล. รอต้นกลับไทย เมื่อไรจะกลับ 555+

[manami_01]

ถ้าจะผิดจริงนะคนที่เริ่มทำให้เรื่องราวเป็นแบบนี้คือนินา


ถ้าตอนนั้นนินาไม่หลอกสนไปแล้วมีอะไรกันวันนี้นินาก็คงไม่มีสภาพแบบนี้


ตอนนั้นต้นกับสนก็กำลังจะเริ่มต้นกัน


แต่เพราะนินาสิ่งที่จะเริ่มมันเลยพังไม่เป็นท่านี่ถือเป็นกรรมที่เคยไปสร้างไว้ตอนนั้นแหละเราว่า

[PFlove]

อยากบอกว่า ซะใจมากที่ยายนินาโดนแบบนี้  กรรมติดจรวดนะยายนินา

ขอให้ต้นอย่ามีแฟนใหม่เลยนะ รอสนก่อน ...ลุ้นได้อีก

สงสารภูคา ที่มีตากับยายเห็นแก่เงิน 

 

[Jibbubu]

อย่างนินาสมควรโดนแบบนี้แล้ว ทำตัวเองแท้ๆ ตั้งแต่ต้น

[กบกระชายไทยนิยม]

นี่สินะที่เค้าเรียกว่า "ผลแห่งกรรม" ถ้าหากนินาไม่ทำขนาดนี้ ก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เราอยากจะสมน้ำหน้านินานะ แต่ก็คิดว่า มันน่าเจ็บปวดมากในความเป็นแม่และผู้หญิงคนนึงที่ต้องมาสูญเสียมากมายขนาดนี้ในเวลากระทันหัน ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกสงสารและเห็นใจไม่ลงจริงๆ ความรู้สึกตอนนี้ออกจะสมเพชเสียมากกว่า

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ

เป็ด+

[sang som]

สม มึง อีนินา โง่หลายตายซะ !!!!! 5555