หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[shoi_toei]

น้องเล็กน่ารักมากกกก

เราเพิ่งเข้ามาอ่าน ฝากตัวด้วยจ้า

[mild-dy]

    

[lemonpreaw]

ไม่ชอบแอมมี่เลย ดูพยายามยัดเยียดตัวเองให้เอิร์ธอะ

[มะเขือม่วง]

พี่เออไปง้อน้องด่วนๆเลยนะ 

[kms]

ไอ้พี่เออแม่ง
ทำไรไม่รู้เรื่อง
สงสารน้องเล็ก งอนแรงๆเลย

[nutty]

นั่นดิมี่ชอบนะ เพื่อนที่ไหนตามติดขนาดนั้น
น้องเล็กแอบหึงน่ารักจังเลย

[JayNPL]

พี่เออออออ ง้อน้องด่วนๆเลยนะ น้องเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว แม่นางมี่ต้องชอบพี่เออแน่ๆ รีบๆดูให้ออกนะพี่เออสงสารน้อง 

[marisa9397]

โป้งพี่เออด้วยคน

[Chise]

มี่ตามติดขนาดนั้นมันเกินเพื่อนไปแล้วมั้ง
พี่เออไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย ตามง้อน้องเล็กด่วนๆเลย

[aommaboo]

น้องเล็กหึงไง น้องเล็กหึงงง

[NuTonKaw]

น้องน้อยใจเรื่องเอมมี่เหละ ชิ จับหัวพี่เอิร์ธกะแทกเสาดีไหม

[padthaiyen]

ง้อน้องเล็กให้ว่องเลยเออ

[ferrari_L]

28
 

ถึงบอกว่าจะโทรหาแต่ผมก็ปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆไม่ได้อ่ะ ผมเลยบึ่งรถมาซุ่มดูน้องอยู่ตรงทางแยกถัดจากบ้านน้องไปอีกสองหลัง พอไอ้แซ็คมาส่งน้องแล้วกำลังจะไขกุญแจเข้าบ้านผมก็โทรเข้าหา


“สวัสดีฮะ”


“ถึงบ้านหรือยัง”


“พี่ก็น่าจะเห็นแล้วนะ”


หึหึหึ ผมไม่ได้แอบจนมิดรถแต่โผล่หน้ารถยื่นออกไปตั้งใจจะให้มันเห็นนั่นแหละ แต่แม้มันจะเห็นแต่มันก็ไม่เข้ามาหาเหมือนทุกทีเพราะยังงอนอยู่ชัวร์ ผมเลยวางสายแล้วขับออกไปเทียบไอ้อ้วนน้อยที่ยืนกอดอกหน้ามุ่ยรออยู่



“ขึ้นรถ”


“เอ่อ คือ วันนี้น้องมีการบ้านเยอะมากเลย”


“โกหก”


ทำตาลอกแลกแล้วพูดตะกุกตะกักเบาๆแบบนั้นใครจะจับไม่ได้ล่ะ ผมเลยเป็นคนลงไปหาอ้วนซะเองจับต้นแขนเล็กทั้งสองข้างแล้วดึงมาปะทะอก ใกล้ขนาดนี้ยังไม่สบตาผมอ่ะคิดดูว่ามีพิรุธขนาดไหน


“เป็นอะไร”


“ไม่มีอะไรหรอกฮะ คือ คือมันเรื่องไร้สาระน่ะ” ไอ้อ้วนถอนหายใจออกมาเหมือนลำบากใจที่จะพูด


“เรื่องไร้สาระน่ะอะไร”


“...”


“บอกดิ!”


“ก็...”


RRRRRRRRRRRRRR



“จิ๊ แป๊บนะ”



ผมปล่อยมือข้างหนึ่งล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง


“ว่าไงมี่”


แต่พอไอ้อ้วนมันได้ยินว่าผมรับสายแอมมี่มันก็เริ่มดิ้นจะปลดมือผมออกจากแขนอีกข้างหนึ่ง ผมเลยรวบเอวบางแล้วรั้งให้เข้ามาชิดมากกว่าเดิมจนอ้วนน้อยมองผมตาขวางแล้ว



“วันนี้มากินข้าวบ้านกูป่าว แม่ถามถึงว่ะ พวกไอ้เปียวก็มา”


“ไว้วันหลังแล้วกัน วันนี้ไม่ว่างฝากขอโทษแม่ด้วย”


“เคๆ งั้นเดี๋ยวบอกแม่ให้”


“เออ” ผมกดวางสาย


“ปล่อยนะพี่เออ เจ็บ!”


อ้วนน้อยนิ่วหน้าผมเลยคลายมือที่บีบเอวเล็กออก ก็มันดิ้นมากผมเลยเผลอบีบไว้แน่นโดยที่ไม่รู้ตัว แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรสายเรียกเข้าจากแอมมี่ก็ดังมาอีกครั้ง


“ถ้าพี่ธุระเยอะนักก็ไปจัดการก่อนแล้วมาหาน้องทีหลังแล้วกัน!”



มันผลักผมแรงมากจนเซไปหลายก้าวแต่พอตั้งหลักได้ผมรีบตามไปรั้งมันที่กำลังไขกุญแจบ้านไว้คราวนี้จับอุ้มแบบเจ้าสาวเข้าไปนั่งในรถฝั่งข้างคนขับก่อนจะยืดตัวไปสตาร์ทรถเปิดแอร์ในเย็น ให้มันเย็นทั้งรถทั้งใจคนเนี้ยแหละ


“พี่เออ!”


“ถ้ายังพูดกันไม่เข้าใจก็อยู่อย่างนี้กันไปดิ”



“พี่นี่มันบ้าจริงๆเลย”



ผมจับมันนั่งซ้อนบนตักแล้วกอดเอวมันไว้ ตอนอ้วนนั่งคนเดียวเบาะรถมันดูใหญ่เกินไปสำหรับน้องแต่พอผมนั่งด้วยมันกลับดูแคบไปถนัดตาเลย



“โกรธเรื่องแอมมี่เหรอ”



“...”


มันเงียบ ผมพยักหน้าเข้าใจ เพราะผู้หญิงที่ผมเคยๆควงก่อนหน้านี้แทบจะทุกคนมีปัญหากับแอมมี่ทั้งๆที่มันก็อยู่เฉยๆ แต่คนพวกนั้นก็ยังไม่วายมาหาเรื่องมัน สุดท้ายผมก็ต้องเลือกเพื่อนมากกว่าone night standไง


“พี่กับแอมมี่เป็นเพื่อนกันนะอ้วน”



“รู้แล้ว” ตอบเสียงอ้อมแอ้มแล้วก้มมองมือตักตัวเอง



“ถ้าพี่จะรักมันพี่ก็รักมันไปนานแล้ว ไม่ต้องรอให้น้องโตหรอก”


ปึก


มือเล็กๆแต่ทุบทีหนึ่งเล่นเอาจุกว่ะ


“ทุบเลย ทุบจนกว่าจะเลิกทำหน้าเศร้า”


คราวนี้รัวมือใส่กูไม่ยั้งเลยครับ! TOT! ผมรอจนแรงน้องเริ่มแผ่วลงๆจนมันหยุดทุบแล้วน้ำตาคลอ ผมรั้งน้องมากอดไว้แล้วลูบหลังมันเบาๆ



“ฮึก ปล่อยให้อยู่คนเดียวแล้วก็ไปกับเขา อะไรก็แอมมี่ๆๆๆ พอเขามาก็ลืมน้องเลยใช่มั้ย”


ผมไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าแอมมี่จะทำให้น้องคิดมากขนาดนี้ เพราะผมสนิทกับแอมมี่มาก ผมเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งสิบกว่าปีมันเป็นเหมือนญาติที่คอยดูแลและตักเตือนผมเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่มักจะเที่ยวเฮฮาด้วยกัน เป็นเพื่อนร่วมงานที่ให้คำปรึกษา แต่บางครั้งมันก็ทำให้ผมคิดว่ามันชอบผมหรือเปล่าแต่พอผมลองใจมันดูก็ได้ผลสรุปว่ามันคิดกับผมแค่เพื่อน ถ้าเกิดว่าแอมมี่มันชอบผมจริงๆล่ะก็มันควรเอารางวัลตุ๊กตาทองไปเลย



“ไม่ใช่เลย”



“ฮึก เมื่อคืนก็ไปกับเขา เช้ามาก็อยู่ด้วยกัน”


“ก็นอนด้วยกันอ่ะ...”


เพียะ!


“เลว!”


“น้อง น้องๆๆฟังให้จบก่อนดิ แค่นอนด้วยกันเฉยๆ ไม่ได้มีเซ็กซ์ พี่เมาแล้วก็หลับไปเลยรู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้วอ่ะ”


“ปล่อย!”


“น้องงงงง”


“บอกให้ปล่อยไง!!!”


มันตะโกนใส่ทั้งน้ำตา ผมเลยต้องปล่อยให้มันเปิดประตูรถออกไป ไม่อยากจะทำให้มันโกรธไปมากกว่านี้ กะว่าจะตั้งใจคุยแบบจริงๆจังๆแต่ประโยคที่มันบอกก่อนเข้าบ้านทำให้ผมนิ่งค้างไปเลย


“ระหว่างนี้พี่ก็ดูแลพี่แอมมี่ไปเถอะนะฮะ ฮึก ไว้ถ้าพี่แอมมี่กลับไปแล้วเราค่อยมาคุยกันว่าจะเลิกหรือไปต่อ”


“น้อง!!”



















 
ผมกระดกวิสกี้ลงคอสองสามอึก ประโยคที่น้องพูดยังคงวนเวียนอยู่ในหัว คำว่าเลิกกันมันพูดง่ายมากเลยนะ เหมือนเขาพร้อมจะไปตลอดเวลามันทำให้ผมโคตรเจ็บยิ่งกว่าต้องห่างจากน้องเมื่อตอนสิบปีที่แล้วอีก ผมไม่ยอม...ไม่ยอมเลิกเด็ดขาด! ที่ไม่ยอมเลิกไม่ใช่เพราะว่าได้เขามายากหรือรอเขามานาน แต่เพราะว่าผมรักเขามากต่างหากล่ะ ทำไมไม่ไว้ใจพี่เลยวะอ้วน พี่รักมากแค่ไหนไม่รู้เลยเหรอไงเนี้ย


“พอแล้วน่า”


ผมกำลังจะยกดื่มอีกแล้วเข้าปากแต่ก็ถูกดึงออกไปซะก่อน ไอ้แพงนั่งลงข้างๆผมแล้วเอาเหล้าแก้วนั้นไปดื่มซะเอง ผมมองไปรอบๆเห็นโต๊ะเพื่อนผมนั่งอยู่อีกมุม


“คนเดียวหน้าบาร์อีกละ มีแฟนแล้วยังจะล่อใครอีกเหรอไง”


“ไม่มีใครมองกูในแง่ดีบ้างเลยใช่มั้ย” มีผู้หญิงเดินมาชนแก้วอยู่เหมือนกันแต่ผมก็เซย์โนหมด ทุกทีแยกตัวมานั่งคนเดียวเพราะจะล่าเหยื่อแหละ นั่งเป็นฝูงเหยื่อไม่กล้าเข้าใกล้ แต่นี่ผมไม่รู้ว่าพวกมันมาดื่มจริงๆ ไหนแอมมี่บอกว่าชวนเพื่อนไปกินข้าวที่บ้านมันไงวะ


“โห มีตัดพ้อต่อว่าว่ะ ทะเลาะกับน้องมาอ่อ?”


ผมไม่ตอบแต่ฉวยแก้วขอตัวเองกลับคืนมาเทแล้วดื่ม


“มีไรให้กูช่วยมะ”


“แกเคลียร์ได้”


“เหอๆๆ หน้าอย่างมึงไม่เคยรักใครจะไปเข้าใจไรได้ไงวะไอ้เอิร์ธ คิดดูสิขนาดไอแซก นิวตันยังต้องมีที่ปรึกษาปัญหาหัวใจเลย”


“จริงเหรอ=_=”


“ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ”


“สัส น้องหึงกูกับแอมมี่ดิ”


“อ่อ”


“คือมันไม่มีอะไรกูก็ไม่รู้จะบอกยังไงให้น้องเชื่อแล้วอ่ะ”


“น้องมีเพื่อนผู้ชายมั้ยวะ”


“มี ทั้งหญิงทั้งชายแหละ”


“แล้วมึงไม่หึงเขากับเพื่อนเขาเหรอ”


“...”


หน้ากวนตีนๆของไอ้แซ็คลอยมาในแก้วเหล้าจนอยากจะปาไปกระแทกผนังให้แตกละเอียด


“ไม่ตอบนี่คือไม่หึงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ เพื่อนกูเป็นคนดีว่ะ”


“สัส หึงดิวะ”


“แล้วน้องทำยังไงมึงถึงจะเลิกหึงอ่ะ”


น้องทำยังไงผมก็ไม่เลิกหึง และคงเช่นเดียวกันกับน้องที่ไม่ว่ายังไงน้องก็ไม่เลิกหึงหรอก หึงแล้วปล้ำผมเหมือนที่ผมอยากทำกับมันดิไม่ใช่มาบอกเลิก!


“กูว่าพวกมึงสนิทกันจนคนเขาคิดว่าเป็นผัวเมียกันไปหมดแล้วมั้ง”


“เกินอ่ะ”


“ไม่รู้สิ คิดเองโตแล้ว”


เวรกรรม เมื่อกี้ยังพยายามเป็นที่ปรึกษาให้กูอยู่เลยนะ


“ถ้าเกิดเพื่อนสนิทมึงมากอดมึงจะแกะมือออกหรือเปล่าล่ะ แล้วถ้าเราแกะออกเขาจะไม่คิดว่าเราคิดอะไรเกินเลยกับเขาเหรอ ถ้าเราแงะตัวออกมาจากอ้อมกอดเขาเขาจะไม่คิดว่าเพราะเราหวั่นไหวเลยทำอย่างนั้นเหรอวะ” ที่สนิทเพราะไม่อยากให้มันคิดไปเอง อยากให้มันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น


“ดูไม่ออกเลยว่ามึงโง่หรือฉลาดว่ะ” ไอ้แพงกรอกตา “มึงคิดซับซ้อนไปหรือเปล่าวะ”


“แล้วถ้าไม่ซับซ้อน?”


“เขาอาจจะคิดว่ามึงชอบให้เขากอด เขาคิดว่ามึงเองก็มีใจที่ยอมให้เขากอดล่ะ”


“...”


“...”


“เรื่องแบบนี้มันไร้สาระแบบที่น้องว่าจริงๆแหละ”


“เรื่องไร้สาระทำให้ครอบครัวแตกแยกมานักต่อนักแล้วนะเว้ย”


“เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวกูสาดด้วยเหล้า อย่าพูดคำว่าเลิกให้กูได้ได้ยิน! TOT”


“ยังไม่ได้พูดว่าเลิกสักคำเลยไอ้สัส”


“อ่าวเหรอ”


“เมาแล้วมึงเนี้ย”


ถึงจะบอกว่าผมเมาแต่มันก็ยังนั่งคุยกับผมอยู่ได้เป็นชั่วโมง มันบอกว่าตอนที่มันกับไอ้ต๊ะตัดสินใจคบกันก็มีปัญหาเยอะมากๆในช่วงแรก ปัญหามันมาจากไหนมากมายไม่รู้ทั้งๆที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนคิดว่ารู้จักกันดีแล้วแต่ก็ไม่เลย จนกระทั่งเคยคิดว่ากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมจะดีกว่ามั้ย แต่สุดท้ายก็ช่วยกันประคับประคองมาจนรอด


ผมว่าผมก็ต้องปรับความเข้าใจกับอ้วนน้อยซะใหม่ ปัญหาชีวิตคู่อาจจะเข้ามาอีกเยอะแต่ผมไม่อยากให้น้องยอมแพ้แล้วบอกเลิกผมง่ายๆเหมือนอย่างวันนี้เลย ผมไม่ได้เจ็บคนเดียว เราเจ็บกันทั้งคู่และผมไม่อยากให้น้องเจ็บ


“อ่าวพวกมึง มานั่งอะไรกันอยู่ตรงนี้”


“ปลอบไอ้แก่อยู่”


“แก่บ้านมึงดิ”


“คิดมากเรื่องเมียเด็กจนหน้าเหี่ยวละ”


“สัส!”


“ตกลงพรุ่งนี้มึงไปกับพวกกูป่าว” ไอ้เปียวเดินมานั่งอีกด้านของผม



“เที่ยวไร”


“อ่าวไอ้ห่า ตอนแรกบอกคิดดูก่อน วันนี้มาลืมนะ”


เออว่ะ ไอ้เอ็มเพื่อนผมบอกว่านานๆเจอกันทีโดยไม่ได้นัดหมาย พวกที่ไปทำงานบรูไน อินโดก็กลับมาโดยพร้อมเพรียงกันเลยจะชวนกันไปเที่ยวดอยและไปบริจาคของด้วย ผมบริจาคเงินกับหนังสือเรียนเก่าๆไปให้แล้ว กะว่าจะไม่ไปเพราะต้องพาอ้วนน้อยไปเที่ยวอัมพวาแต่ตอนนี้...


“ไม่อ่ะ”


“น่าๆๆ ไปเที่ยวคลายเครียดๆ”


“กู...”


“เงี้ยมีแฟนแล้วติดแฟนว่ะ ห่างไม่ได้เลยใช่ป่ะ”


“มึงเป็นคนขี้กลัวเหรอ กลัวเมียน่ะ ฮ่าๆๆ” ไอ้เปียวกับไอ้แพงรวมหัวกันตอกย้ำซ้ำเติมผม


“เดี๋ยวกูโบกให้ ไปก็ได้โว้ย!”


“เยส^O^”


“...แต่เอาอ้วนน้อยไปด้วยนะ”


“ถุยยยยยยยยยยยย นึกว่าจะแน่”


แน่บ้าไร TOT!


ผมไปบ้านอ้วนตอนสี่ทุ่มเจอคุณแม่นั่งดูทีวีอยู่กับอลิซและอลัวร์ ผมบอกท่านว่าโดนน้องงอน ท่านก็เลยให้ผมขึ้นไปง้อถึงบนห้องและยอมให้น้องไปเที่ยวด้วยแต่อย่าบ่อยนัก ผมไม่ได้เคาะห้องแต่ลองบิดประตูเข้าไปก็พบว่าไม่ได้ล๊อค



ผมนิ่งมองในความมืดให้ชินตาก่อนจะเดินไปเปิดไฟที่หัวเตียงน้อง แสงสลัวทำให้ผมเห็นอ้วนน้อยนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง  ตอนแรกก็คิดว่าหลับตอนสี่ทุ่มเนี้ยนะอนามัยไปหรือเปล่า แต่พอพลิกร่างน้องดูแล้วเห็นคราบน้ำตาเปื้อนแก้มและก็ยังใส่เสื้อยืดกางเกงขายาวแทนที่จะเป็นชุดนอนก็รู้เรื่อง ร้องไห้จนหลับไปเลยไอ้เด็กโง่เอ้ย



“วันอาทิตย์จะพาน้องมาส่งนะครับ”


“ฝากด้วยนะพี่เอิร์ธ”


“ครับ^^”


ผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ให้แล้วเอาผ้าห่มพันตัวอ้วนน้อยอุ้มลงมาเลย เวลาตื่นจะตื่นเช้ามากแต่ถ้าเวลาหลับก็จะขี้เซามากเช่นกัน ผมอุ้มน้องไปนอนที่เบาะหลังแล้วยกหัวน้องมาหนุนตัก


“นี่มึงฉุดเขามาเลยเหรอวะ” ไอ้แพงเอี้ยวตัวมามองอึ้งๆ


“เออ ไปเหอะ เดี๋ยวตื่นซะก่อน”


“เป็นเพื่อนที่ร้ายที่สุดเท่าที่เคยมี =_=;;”


น้อมรับคำชมJ
 























“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!! O_o”


ปึก


โอ๊ยยยยยย ปวดร้าวไปทั้งกราม T_T ผมจับคางตัวเองเสียงฟันสบกันดังกึกตอนที่อ้วนน้อยดีดตัวลุกขึ้นมาชนกับคางผมที่กำลังจะก้มไปมองมันที่นอนหนุนตักอยู่


“ตื่นแล้วเหรอ”


อ้วนน้อยตาโตอ้าปากค้างมองซ้ายมองขวาพยายามจับต้นชนปลายอย่างงงๆ หน้าเหมือนลูกแมวตื่นใหม่อย่างนี้แม่งโคตรอยากฟัด!


“นี่มันอะไรกันเหรอฮะ เอ๊ะ พี่แพงพี่ต๊ะด้วยเหรอ”


“จะพาไปเที่ยวน่ะน้องเล็ก^^”


“เที่ยว? แต่ว่า...”


“ไอ้เอิร์ธเตรียมของแล้วก็ไปบอกคุณแม่ของน้องเล็กเรียบร้อยแล้วครับ”


ไอ้อ้วนหันขวับมามองผมที่นั่งไขว่ห้างกอดอกทำหน้ายียวนกวนตีนมันอยู่


“พี่เออ”


“เพื่อนชวนไปเที่ยว”


“พี่ก็ไปเองสิ เกี่ยวอะไรกับน้องด้วยล่ะฮะ!”


“กว่าจะกลับก็วันอาทิตย์”


“แล้วไง?”


“ไม่ได้เจอตั้งสองวันนะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอไงเนี้ยห๊ะไอ้อ้วน”


เริ่มมีน้ำโหบ้างละกู แต่อ้วนน้อยเชิดใส่มองออกนอกหน้าไม่สนใจผมอีกเลย แม้ผมจะพยายามกวนประสาทแค่ไหนแต่มันก็แค่เหลือบมองตาขวางจะพูดด้วยมากสุดก็แค่จะบ้าเหรอแค่นี้แหละ =_=;



“ฮ้าววววว ง่วงนอนจัง”


ผมยืดแขนบิดขี้เกียจแล้วเนียนเอนตัวไปนอนตักแฟนเต็มที่ แต่...



ปึก!


โดนดันหัวออกจนหน้าผากไปกระแทกกับขอบประตู! นี่แค่หึงผมกับแอมมี่ถึงกับจะฆ่าจะแกง เจ็บตัวหลายรอบแล้วนะโว้ยยยยยย



“ฮ่าๆๆ”


“พวกมึงหัวเราะเหี้ยไร”


“ตลกไง เหมือนหมาพยายามเล่นกับแมวแต่แมวมันเชิดใส่อ่ะ ว่างๆจะส่งคลิปให้ดูนะ” ไอ้แพงมองผมผ่านกระจกหลัง มันสองคนผัวเมียสลับกันขับรถมาส่วนผมก็นั่งเป็นคุณชายอยู่ด้านหลังตลอดทาง


“ฮึ่ยยยย”



“คิก”


เสียงหัวเราะของไอ้อ้วนน้อยได้ยินมาแว่วๆแต่พอผมหันไปมองก็หุบยิ้มฉับทำหน้านิ่งใส่ทันที ให้มันได้อย่างนี้ดิ ไอ้แพงแวะจอดที่ปั๊มสุดท้ายให้ก่อนที่จะเป็นทางขึ้นเขาคาดว่าเก้าโมงก็คงจะถึงที่พัก ครั้งนี้พวกมันซื้อของไปแจกเยอะมากผมก็รวมเงินด้วย


“เดี๋ยวทางขึ้นนี้กูขับเอง”


“โอเค๊ งั้นเดี๋ยวไปร้านกาแฟกัน”


“ข้างหลัง เข้าห้องน้ำหาไรกินกันมั้ย”



“น้องเล็กจะไปเซเว่นพวกพี่จะกินอะไรกันมั้ยครับ”



มันเอากระเป๋าเป้ที่ผมเตรียมไว้ให้มาค้นๆดูและผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมหยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ของมันมาด้วยนี่หว่า ก็เลยยื่นกระเป๋าเงินของตัวเองไปให้



“ไม่เอาฮะ”


“พี่ไม่ได้หยิบมาให้นะ”


“อ่าว”


“เอาไปดิ”


“ไม่อยากกินแล้ว”


ผมลงรถก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูด้านไอ้อ้วน ร่างเล็กที่เบียดชิดติดประตูก็ถึงกับเซ ผมฉวยข้อมือมันแล้วกระชากออกมา ใจหายวูบหนึ่งตอนที่น้องทำท่าจะตกรถแต่ดีที่ผมรับไว้ทัน


“พี่เออ!”


“เดินไปดีๆ คงไม่อยากเห็นอีกด้านหนึ่งของพี่...”


“...”


“...ใช่มั้ย?”


อ้วนน้อยสะบัดมือออกเดินหนีไปเซเว่นแล้วก็หยิบขนมถุงใส่ตะกร้า ใส่ๆๆจนล้นก็ยื่นมาให้ผมถือ นึกว่าจะพอแล้วแต่มันไปดึงตะกร้ามาอีกสองอันแล้วก็หยิบใส่ๆทั้งน้ำทั้งนมทั้งขนม


“แฮ่กๆๆ”


“แค่นี้เหรอ”


ผมรับตะกร้ามาแล้วถามน้องที่วิ่งหยิบของจนหอบ ที่จริงมันก็ไม่แค่นี้หรอก สามตะกร้าไม่รวมกับกล่องข้าวกับของเวฟอีกเกือบสามสิบอย่าง ไอ้แพงกับไอ้ต๊ะที่ไปเข้าห้องน้ำมายังอึ้งเลย ผมเลยบอกมันว่าไม่ต้องซื้ออะไรละ แดกพวกนี้แหละกูกลัวไม่หมด
นอกจากพวกนี้แล้วผมก็เอาไปแจกจ่ายให้เพื่อนคนอื่นที่ขับรถตามๆกันมาอีกสี่คัน ไอ้มี่มาคันเดียวกับเคธี่กับทราย มันกระแอ่มไอกันค่อกๆแค่กๆคาดว่าคงแหกปากร้องเพลงกันมาตลอดทาง



“หาอะไรอ้วน”


“น้ำส้มล่ะฮะ”


“น้ำส้มสไมล์อ่ะเหรอ”


“ใช่”


“พี่เอาไปให้พวกนั้นแล้วอ่ะ”



ผมชี้ไปทางกลุ่มเคธี่ น้องมองตามแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่


“ให้พี่แอมมี่อีกแล้วสินะฮะ”


“พี่ไม่รู้ว่าใครกิน พี่ให้พวกมันทั้งถุงเลย”


“...”


“อ้วน”


น้องเล่นกวาดซื้อมาซะทุกยี่ห้อผมก็ไม่รู้ว่าน้องจะกินขวดไหน ผมเก็บยี่ห้อที่แพงที่สุดไว้ให้แต่อันที่เก็บไว้ให้ดันเป็นอันที่เขาไม่ชอบกินซะงั้น


“อย่าสนใจเลยฮะ”


“ไม่สนใจได้ไง นี่แฟน”


“ก็แค่แฟน ไปสนใจเพื่อนสนิทเถอะ”


“อ้อ แค่แฟน? แล้วถ้าพี่จะสนใจเมียพี่ล่ะ ได้มั้ย?”


“พี่เออ!”


ปัง!


ผมพลักมันเข้าไปในรถ ไอ้แพงที่อยู่ใกล้เห็นเข้ารีบดึงไอ้ต๊ะมายืนเอาหลังพิงกระจกรถด้านข้างบังไว้ให้ส่วนอีกด้านเป็นต้นไม้ใหญ่เลยไม่มีใครยืนอยู่ เพื่อนทำดีน่าให้รางวัล หึ


“พี่จะบ้าเหรอ!”


“ไม่บ้า”


“อื๊อ!”


ไม่ต้องให้อ้วนพูดอะไรต่อผมก็ประกบปิดปากที่ช่างประชดประชันนั่นไว้แน่น บดจูบอย่างหนักหน่วงจนน้องร้องครางในลำคอ เล็บคมจิกบ่าและต้นคอผมจนแสบไปหมดแต่นั่นไม่ทำให้ผมหยุด ผมบอกแล้วว่าอย่าให้ผมได้เผยอีกด้านหนึ่งของตัวเองเพราะมันจะเจ็บตัว


ระหว่างที่บดจูบและแทรกลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดอย่างเร่าร้อนมือผมก็ลูบไปทั่วทั้งร่างเล็กที่กำลังสั่นเทา ไม่ว่าจะลูบไปตรงไหนผมก็จะบีบคลึงจนขึ้นรอยมือแดงๆ พอเห็นอีกฝ่ายไม่ขัดขืนผมก็ยิ่งย่ามใจเลื่อนริมฝีปากไปซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น เริกเสื้อขึ้นไปเหนือหน้าอกแล้วบี้ยอดอกนิ่มจนแข็งเป็นไต


“อ๊ะ...”


ก๊อกๆๆ


“พี่ อย่า...”


ผมหยุดแล้วดึงน้องให้ลุกขึ้น ดึงชายเสื้อลงมาให้เรียบร้อยแล้วกอดมันไว้แนบอก ไม่ได้จะจับปล้ำในรถนี่หรอกน่า ถึงจะหื่นแต่ครั้งแรกของเราก็ต้องเลือกสถานที่หน่อยป่าววะ ส่วนครั้งต่อๆไปค่อยว่ากันอีกที หึหึหึ


“ขี้หึงเหมือนกันนี่เรา”


“ใครหึง” ผมเชยคางน้องมาให้สบตา


“ก็ใครล่ะที่ชอบพูด พี่แอมมี่อีกแล้วสิน๊ะ~~ อะไรๆก็แอมมี่ๆ ไปดูแลพี่แอมมี่เถ๊อะ~~~ โอ๊ย!”


ผมดัดเสียงล้อเลียนไอ้อ้วนเลยโดนมันหยิกปาก


“เรื่องล้อเล่นเรอะ”


“จริงจังละ น้องจะคิดว่าแก้ตัวก็แล้วแต่ แต่ช่วยฟังพี่อธิบาย”


“...” น้องไม่พูดอะไรแต่ยกมือปิดหูทั้งสองข้างเลย ปกติจะเป็นเด็กดีถ้างอนก็จะกลายเป็นเด็กดื้อ


“พี่รู้แล้วว่าน้องงอนเรื่องแอมมี่”


“...” พอผมพูดชื่อแอมมี่ก็สะบัดหน้าใส่แรง เหอๆๆ ทำเป็นปิดหูแต่ก็ยังได้ยินนี่หว่า


“พี่คิดว่าห้ามไม่ให้น้องหึงไม่ได้หรอกเพราะพี่ก็หยุดหึงน้องไม่ได้เหมือนกัน แต่พี่จะไม่ทำตัวสนิทกับแอมมี่มากเกินไป ดีมั้ย”


“...”


“หรือว่าจะให้เลิกเป็นเพื่อนกันกับแอมมี่” ลองถามแต่ถ้าน้องให้เลิกคบจริงคงไม่ได้หรอก อาจจะห่างแต่ไม่ถึงกับเลิกป้ะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานเสียดายเพื่อนดีๆคนนึง


“ไม่ คือ...น้องไม่อยากให้พี่กับพี่แอมมี่แยกกันแต่น้อง...น้องก็ไม่ชอบที่เห็นอยู่ด้วยกัน น้องเหมือนคนเห็นแก่ตัวเลย เฮ้ออออ ขอโทษนะฮะ”


“พี่ก็ปล่อยให้มันเลยเถิดไปเหมือนกัน ก็แค่คิดง่ายเกินไปว่ามันไม่มีอะไรเพื่อนกันเฉยๆ แต่เอาเป็นว่าสองตานี้...” ผมชี้ไปที่ตาตัวเองก่อนจะจิ้มที่หน้าผากมนหลายๆที “...จะมองแต่คนนี้ โอเคนะ ไม่คิดมากแล้วนะ”


“แต่ถ้าอยู่ญี่ปุ่นพี่ทั้งสองคนจะสนิทกันเหมือนเดิมก็ได้นะฮะ คือน้อง...” มันไม่อยากให้ผมสนิทกับแอมมี่เกินไปแต่มันก็ไม่อยากห้ามผมเลิกยุ่งกับแอมมี่เพราะยังไงผมกับมี่ก็เพื่อนกัน กูเลยรู้สึกผิดเลยที่เคยบอกให้มันเลิกคบไอ้แซ็คเลยว่ะ


“ไม่ล่ะ อยากให้น้องเป็นเด็กดีของพี่ เดี๋ยวหึงแล้วอ้วนน้อยจะดื้อใส่พี่อีก”


“น้องจะพยายามไม่คิดมาก แต่ว่า...”



“ว่า?”


“ไม่มีอะไร” มันก้มหน้า


“พี่จะพยายามไม่เล่นกับมี่มากไป”


“อื้ม!”


“แล้วก็ถ้าทะเลาะคราวหน้าไม่บอกเลิกแล้วนะ”


“ก็พี่มันทำตัวน่าเกลียดนี่ ไปนอนกับผู้หญิงอื่นได้ยังไงกัน”


“พี่ไปทำงานแล้วพวกคนที่บริษัทเขาชวนเที่ยวไง ปล่อยไอ้มี่ที่เป็นผู้หญิงคนเดียวไปกับผู้ชายเป็นฝูงมันไม่ปลอดภัยเลยไปเป็นเพื่อนแล้วก็ดื่มจนเมา รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นมิสคอลอ่ะ”


“น่าตีให้หลังลายเลยจริงๆ” มันทำหน้าเหมือนกำลังดุเด็กสามขวบ


“ประโยคนี้เก็บไว้บอกลูกเราดีกว่านะ ตอนนี้พี่โตแล้ว =_=;”


“เงียบไปเลย >/////<”


“หายโกรธละเนาะ แล้วก็วันหลังถ้ามีอะไรให้รีบบอกพี่ พี่จะได้รีบง้อเลย”


“ก็น้องไม่กล้าบอกนี่ มันเรื่องไม่เป็นเรื่อง”


“จะเรื่องไร้สาระ เรื่องเล็กเรื่องน้อย เหยียบขี้หมาหรือโดนควายขวิดก็ต้องบอก พี่แคร์อ้วนมากกว่าทุกสิ่งเลยนะ”


“คิกๆๆ ขอบคุณนะฮะ”


จุ๊บ!


อ้วนน้อยยืดตัวมาจุ๊บปากผมเร็วๆ จะจูบหวานๆทดแทนจูบที่รุนแรงเมื่อกี้แต่ไอ้แพงยื่นหน้ามาชิดหน้าต่างเคาะๆก่อนพวกมันจะเปิดประตูเข้ามา


“ป่านนี้คันอื่นเขาถึงยอดดอยแล้วคร้าบบบบ”


“แล้วก็นะ...”


“หืม?”


อ้วนน้อยไล้มือจากกระดูกไหปลาร้าผ่านขึ้นมาตามลำคอ ถ้าผมตาไม่ฟาดหรือหลงน้องจนเกินไปล่ะก็ผมว่าผมเห็นนะ...ดวงตาสีน้ำตาลใสที่สบตากับผมราวกับเชิญชวนอยู่นั่นทำให้ผมเคลิบเคลิ้ม ไม่ว่าน้องจะพูดอะไรมาผมก็ครางอือออตอบไปอย่างกับโดนมนต์สะกด


“ไม่มีใคร...”


“อืม”


“...อยากให้แฟนตัวเองไปอ่อยคนอื่นหรอกนะฮะ!”


“โอ๊ยยยยยยยยๆๆๆ TOT! พี่เจ็บ เจ็บๆๆ อ้วนนนนนนน”


“ห้ามทำโหดใส่น้องเหมือนเมื่อกี้ด้วย เข้าใจมั้ย?”


“เข้าใจคร้าบบบบ เจ็บๆๆ T^T”


“ดี!”


“สำนึกผิดแล้วววว ปล่อยเห้อออ”


มนต์สะกดเมื่อกี้หายวับเหลือแต่ความเจ็บที่มือเล็กนั่นบิดหูผมแรงๆ แรงจนผมแหกปากลั่นรถอ่ะ ไอ้เพื่อนเวรสองคนนั่นก็ไม่คิดจะช่วยเลยได้แต่นั่งหัวเราะ ที่กูชมมึงไปเมื่อกี้เอาทิ้งไว้ที่ปั๊มนั่นเลยนะ


“คิกๆๆ”


“ฝากไว้ก่อน”


“แบร่!”


“จะทำให้เจ็บบ้าง ทั้งเจ็บทั้งเสียวสลับกันทั้งคืนเลย” มีอย่างที่ไหนยั่วให้กูตายใจแล้วบิดหูกูอ่ะ อ๊ากกกก ไอ้เด็กอ้วนมันร้ายว่ะ ประมาทมันไม่ได้แล้ว



“บ้า! O////O”

------------------------------------------------------------------
พี่เอองอน : น้องมาง้อแล้วอย่าเล่นตัวดิ
น้องงอน : งอนนานๆเลยนะน้องเล็ก
มาตรฐานของรีดฯคือระ~~~~ 5555555555555

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ค่า
อัพนิยายไว้อาลัยให้วันเปิดเทอม T____________T

[❣☾月亮☽❣]

 .  เค้าง้อกันแต่เราเขิน

[twinmonkey0311]

ดีที่มีเพื่อนเตือนพี่เออเรื่องเอมมี่บ้าง เป็นเพื่อนกันแต่เป็นหญิงกับชายก็ไม่น่าจะสกิลชิพขนาดต้องกอดกันบ่อยๆมั้ง

[patchylove]

พี่เออ หาเรื่องแยกจากแอมมี่หน่อยก็ดีนะ

[iceman555]

 

[lizzii]

พี่เออมันแสบบบ แต่น้องแสบกว่าฮ่าๆๆ
แล้วเมื่อไหร่พี่เออจะเลิกหึงน้องกะแซ็กเนี่ย

[mild-dy]

  

[donutnoi]

น้องเล็กน่ารัก พี่เออคิดถูกแล้วที่พาน้องมาด้วย 

[shikyu3211]

แต่เราว่าแอมมี่คิดจริง

[วายซ่า]

น้องเล็กเริ่มสกิลความร้ายบ้างล่ะ  คงได้มาจากพี่เออเย้อออออ

พี่เออส่อแววกลัวเมียมาแต่ไกล  5555

[Pittabird]

ทำใจลำบาก. ยังไงก็อดหึงไม่ได้หรอก. มี่ก็น่าจะห่างออกมาสักนิด. น่าจะคิดได้นะ.  อย่าสร้างความร้าวฉาน

[minneemint]

 

[Naeon]

_55555 สมทำให้น้องหึง

[shoi_toei]

หึหึ หาคู่ให้มี่ด่วนนน

[nu-tarn]

หวังว่าแอมมี่คงไม่ใช่ตัวสร้างความร้าวฉานให้น้องเล็กกับพี่เออหรอกนะ

[TachibanaRain]

น้องเล็กหึงซะน่าเอ็นดูเลยส่วนพี่เออนี่ก็หลงว่าที่เมียรักว่าที่เมียจริงจัง

[dahlia]

จะง้อน้องแบบดีๆ นี่ไม่เคยมีเลย มีแต่จะยั่วโมโห น่าให้น้องงอนต่อไปเรื่อย หมั่นไส้อิพี่เออสุดๆ

[poppycake]

ดีมากๆๆๆ พี่เออที่เคลียร์กับน้องรูปเรื่อง ^^
ถึงแม้พี่เออจะดูได้กำไรกับการถึงเนื้อถึงตัวอยู่ซักหน่อยก้อเถอะ 55555555
ก้อได้แต่หวังว่าเรื่องของ แอมมี่ จะไม่เป็นปัญหาซ้ำซ้อน =_=