หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[lemonpreaw]

อย่างนี้สิน้องเล็กถึงจะเอาพี่เอออยู่ เอาให้หงอเลยนะลูก

[noksamsee]

กลัวเมียนี้ว่าพี่เอ่อ น่าเล็กน่ารัก. สองมาตราฐานชัดๆๆเราเหมือนคนแต่งเลย

[Tequila]

นาทีนี้ไม่มีใครเข้าข้างพี่เออหรอก

[mypink801]

น่ารักกกก น้องเล็กต้องอย่างนี้สิถึงจะคุมพี่เอออยู่ 

[Teddysdeath]

นี่ว่าแอมมี่คิดไม่ซื่อ แอมมี่ต้องตื่นค่ะ

[lazyishappy]

สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวเลย แอบมีน้ำตาตอนพี่เออจะห่างกับน้อง งือ เศร้า น้องน่ารักมากๆ เราชอบมากตอนเรียกแทนว่าพี่กับน้อง ปลื้มใจจัง ตอนแรกแอบหมั่นนิดๆ พี่เออแกล้งน้องตลอดเลย แต่ตอนนี้ให้อภัยแล้วเพราะพี่เออรักน้องยาวนานสุดๆ ... ส่วนป้าแอมมี่ ป้าคะ รู้ว่ารักพี่เออแต่พี่เออไม่ได้รักป้านะ อย่าทำลายความรักของน้องเล็กกับพี่เออ .. อย่าหาว่าคนอ่านไม่เตือน 5555555555555555555555555555

[greensnake]

มีหลายคู่นะที่เลิกกันเพราะสาเหตุมาจากเพื่อนสนิท
ใช่ว่าคนเราทุกคนจะคิดเหมือนกันเสียเมื่อไร
เราไม่คิดแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดกับเรายังไง
ทางที่ดีควรแบ่งแยกให้ชัดเจน ไม่งั้นเป็นเหมือนน้องเล็กแน่
นี่ดีว่าพี่เออยังพอมีบุญรู้ว่าน้องโกรธเรื่องอะไร
น้องเล็กทำถูกต้องแล้วเราต้องกำราบซะตั้งแต่ตอนนี้
ต่อไปจะได้ไม่กล้าทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังอีก
รู้สึกสงสารพี่เออ ใครอยู่ข้างพี่เออบ้างน้อ~
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดให้น้องเล็ก

[inspyme.glamour]

พี่เออออ555555555555555555555 เรา #ทีมพี่เออ เสมอนะ เพราะคงไม่มีใครอยู่ทีมพี่ ทุกคนเทใจให้น้องเล็กหมดทุกคนค่าา(อ้าวว) น้องเล็กน่ารักจัง อ่านมานี่อยากหยิกแก้มจังเลยยย

[มายาป่าฝน]

แอมมี่คะ...แรดเงียบหรือป่าคะ

[ferrari_L]

29

ถนนขึ้นดอยโค้งมากจนอ้วนน้อยเวียนหัวจอดรถอ้วกข้างทางไปแล้วหนึ่งรอบเลยต้องให้กินยาแล้วนอนหลับมาตลอดทาง แต่ผมน่ะไม่เป็นไรหรอกขับรถขึ้นเหนือล่องใต้บ่อยแล้ว ถึงรีสอร์ตผมก็ปลุกอ้วนน้อยให้ตื่นแต่มันงัวเงียมากทั้งเพลียจากการอ้วกและง่วงจากฤทธิ์ยา หน้าซีดหน้าเซียวเลยน้อง ผมแบกขึ้นหลังแล้วไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อน


“ห้องเต็มป่าว”


“ช่วงนี้ไม่ใช่เทศกาลเลยมีห้องพักเหลืออยู่”


“เสียดายที่ห้องไม่เต็ม ไม่งั้นผัวขาคงจะได้มานอนกับกูอีก” อิเคธี่ลูบแขนผม กัดปากแล้วเหลือบมามองตรงเป้า


ขน-ลุก =_=;;;



“เกรงใจเมียกูที่อยู่ข้างหลังนี่ด้วย” ไม่บุ้ยปากไปทางน้องเปล่าๆแต่ฉวยหอมแก้มใสที่แนบอยู่ข้างแก้มผมนี่ด้วย เพื่อนโห่แซวเสียงดังจนไอ้อ้วนน้อยสะดุ้งตื่นแล้วก็กอดลำคอผมแน่นขึ้นก่อนจะหลับไปอีกอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร



บ้านพักหลังหนึ่งสามารถพักได้สี่คนและก็แน่นอนว่าคนที่มีเมียก็ต้องการอยู่สองคนอย่างเช่นผมกับอ้วนน้อยเป็นต้น ผมไม่รู้ว่าทำไมหลายคนแย่งที่จะอยู่บ้านพักใกล้น้ำตกมากที่สุดแต่ผมไม่อยากจะได้ยินเสียงน้ำดังเกินไปเลยเลือกหลังที่อยู่ห่างออกมาพอประมาณ



“ลานกิจกรรมอยู่หน้าบ้านกูไปอีกค่า อย่าเสียงดังกันนะพวกมึง”


“มึงก็ไม่คิดจะหลับอยู่แล้วนี่”



“หลับสองทุ่มรักษาสุขภาพย่ะ”



“อย่าให้เห็นไปขอเหล้าเถื่อนชาวบ้านแถวนี้กินนะสัส” อิเคธี่เนี้ยตัวดี ออกค่ายทีไรไปช่วยเขาต้มเหล้าตลอด


ลานกิจกรรมคือที่ทางรีสอร์ตจัดไว้ให้เป็นลานริมลำธารลำหรับเฮฮาปาร์ตี้อะไรกันไป มีเตาบาบีคิวกับเสื่อให้ พวกผมก็ขนพวกของสดเหล้าเบียร์ กระทะไฟฟ้าก็เอามาเอง กีตาร์ คาฮอง ก็เอามาครับ เสียงดังได้เพราะบ้านพักโซนนี้พวกผมเหมาเป็นส่วนตัว


“ประมาณสิบเอ็ดโมงจะมีอาหารของรีสอร์ตมาให้ กินเสร็จก่อนบ่ายโมงให้ทุกคนมารวมตัวกันลานนี้นะเว้ย” ไอ้เอ็มผู้รับผิดชอบทริปนี้ประกาศ


“เราจะไปที่หมูบ้านใกล้ๆนี้ก่อน ขับรถไปจอดไว้ที่ศูนย์ตรงทางเข้าแล้วจะมีรถของชาวบ้านมารับพาขึ้นไปบนยอด ส่วนปาร์ตี้เย็นนี้เขาบอกว่าให้เรายืมใช้ครัวได้ คนที่รับผิดชอบหลักคือไอ้คม”



“เคธี่โว้ยยยยย”


“เออนั่นแหละๆ ไปหาแม่ครัวมาเพิ่มด้วยสักสองสามคน”


“เอ้า แล้วพวกมึงล่ะ”


“รอแดก!!!!!”


เคธี่แจกนิ้วกลางให้พวกผมกันถ้วนหน้า ผมว่าพวกผมก็คงก่อกองไฟ จุดเตาบาบีคิวล่ะมั้ง



เมื่อแจกจ่ายงานเสร็จก็แยกย้ายเข้าบ้านพักใครบ้านพักมัน เพราะผมต้องจับขาอ้วนน้อยที่ขี่หลังผมและต้องถือกระเป๋าทั้งสองใบไปด้วยเลยทำให้หยิบกุญแจมาจากไอ้เอ็มลำบาก



“เดี๋ยวกูเปิดให้”


“Thanks”



แอมมี่ไขกุญแจแล้วช่วยผมถือกระเป๋าเข้าห้อง ผมหันหลังแล้ววางอ้วนน้อยลงบนเตียง ตื่นแล้วนะแต่ยังขี้เซาบิดขี้เกียจสองสามทีแล้วทำท่าจะหลับต่อ


“ไอ้เน่า ไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนต่อ”


“อื้อออออออ” ครางใส่แล้วหลับต่อ


“กูวางของไว้ตรงไหน”



“มาๆ ขอบใจเว้ย”



ผมรับมาถือไว้ซะเอง เผลอแป๊บเดียวน้องนอนขดตัวเป็นกุ้งอีกละ ชอบนอนแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วอ่ะ พอผมดึงออกสักพักก็จะกลับไปขดเหมือนเดิม ผมกะเวลาให้ไอ้อ้วนหลับแป๊บนึงระหว่างที่ผมกลับมาจากที่เดินไปส่งแอมมี่ที่บ้านพักมันต้องตื่นมาอาบน้ำ



“ยิ้มหน้าบานเชียวไอ้แก่~~~~”


“ก็เพิ่งคืนดีกันป่ะวะ”


“อะไร ทะเลาะกันอ่อ”


“นิดหน่อย”


“เพลาๆบ้างล่ะ เดี๋ยวน้องจะช้ำซะก่อน”


“เพลาๆอะไร กูนอนล่างเตียงน้องนอนบนเตียง ใสๆ”


“พ่องงงงงง”


มันนอนบ้านเดียวกับอิเคธี่แล้วก็เพื่อนผู้หญิงอีกสองคน อิเคธี่กำลังก้มๆเงยๆเก็บเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนเสื้ออยู่ผมแกล้งถีบตูดมันจนหน้าทิ่มเข้าไปในตู้เสื้อผ้าแล้วปิดประตูตู้ลากโต๊ะมากั้นไว้อย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งหนีออกมา เสียงกรี๊ดและสาปแช่งดังออกมาจนบ้านพักข้างๆโผล่หน้าออกมาดู ฮ่าๆๆ



“น้อง”


...กริบ



เวลาตื่นเดียวของอ้วนน้อยคือตีห้าถึงหกโมง นอกเหนือจากนี้ปลุกยากชิบ ผมดึงน้องให้ลุกนั่งมันก็ยังไม่ลืมตา รู้นะว่าสติมันเริ่มมาแล้วก็เลยแกล้งดึงชายเสื้อมันขึ้น



“ยกแขน”



“ฮึบ”


“เย้ยยยยยยยยย OoO”



“ฮ่าๆๆ”


“เอามานะ พี่เออ!”


ผมชูแขนสูงแล้วแกว่งเสื้อเป็นวงกลม มันไม่กล้าออกจากผ้าห่มมาเอาหรอก อ้วนน้อยตีหน้าโหดใส่แล้วหอบผ้าห่มเข้ามาแย่งอย่างทุลักทุเล ผมรวบตัวมันมากอดก่อนจะล้มตัวลงโดยมีน้องเกยอยู่บนตัว



“ไม่เล่นนะฮะ”



“ไม่ได้เล่นเลย อยากให้น้องไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนสบายๆ”



“งั้นก็เอาเสื้อคืนมาก่อน”



“น้องยกแขนให้พี่ถอดเองเลยนะ”



“ก็ตอนนั้น... มัน... จิ๊ เอามา!”



อ้วนน้อยพยามยามจะยืดตัวขึ้นไปหยิบเสื้อที่อยู่เหนือหัวผมทำให้จุกเล็กๆสีชมพูโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่มอยู่ตรงหน้าผมพอดี รอเหี้ยไรอยู่ล่ะครับ ขว้างเสื้อตัวนั้นไปไกลๆแล้วรัดตัวไว้ดูดทันทีดิวะ!



“อ๊ะ! พี่! อื๊อออออออ”



ผมลูบแขนลูบหลังน้องถึงได้รู้ว่าขนอ่อนมันลุก อ้วนน้อยดิ้นพยายามดันหัวผมออกแต่ผมก็เหนียวพอตัว กอดรัดฟัดเหวี่ยงจนผ้าห่มตกลงไปอยู่ที่พื้นผ้าปูที่นอนยับย่นไปหมดเสียงโวยวายจากน้องดังมาไม่ขาดสาย ผมกลัวว่าจะตัวเองจะเคลิ้มกับของหวานแสนอร่อยยี้จนเผลอให้อ้วนน้อยผลักออกเลยพลิกร่างเล็กให้ไปอยู่ใต้ร่างแทนเป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนเปิดประตูเข้ามาทันทีโดยที่ไม่ได้เคาะประตูห้อง



“กูลืม...เอ่อ”



ไอ้อ้วนน้อยสะดุ้งผลักหัวผมออกก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ลืมอะไรไปหรือเปล่าทูนหัวตัวเองโป๊อยู่ ไม่ได้ใส่เสื้อนะเว้ย! รอบยอดอกข้างที่ถูกดูดทั้งเปียกทั้งแดงผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงแก้มแดงลามไปถึงคออย่างกะโดนข่มขืนมางั้นอ่ะ ผมก้มลงหยิบผ้าห่มมาคลุมให้น้องจนมิดคอแม้จะรู้ว่าคนที่เข้ามาไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ก็เถอะ เปิดประตูห้องผมโดยไม่เคาะก่อนนี่มีอยู่ไม่กี่คนไม่แอมมี่ก็เคธี่



“ล๊อคมั้ยห้องเนี้ย ดีนะที่เป็นกูไอ้สัส”



“กูควรด่ามึงป้ะ ขัดจังหวะอ่ะ กำลังกินนม”



ปึก!



อ้วนน้อยทุบหลังผมแล้วมุดหน้าแดงๆของตัวเองลงไปใต้ผ้าห่ม



แอมมี่คว่ำปากใส่อย่างหมั่นไส้แล้วชูกุญแจให้ว่ามันลืมคืนให้เมื่อกี้ แล้วโยนให้ผมรับได้อย่างแม่นยำ ก่อนจะออกห้องแม่งกดล๊อคให้ผมอย่างประชดประชันด้วยแต่กูขอบใจมากว่ะ ฮ่าๆๆ


“ไปอาบน้ำ”


“ไม่!” โดนแกล้งก็เริ่มดื้อใส่ละ


“จะอาบไม่อาบ”


“ไม่!”


ผมตะครุบไอ้ก้อนผ้าห่มกลมๆนั่นแล้วหาช่องทางที่จะแงะน้องออกมาให้ได้ ไอ้อ้วนร้องโวยวายเสียงดังแถมยังทุบตัวผมไปด้วย ถ้าไม่ใช่เอิร์ธเอื้อการย์นี่คงช้ำในตายไปตั้งแต่คบกันสามวันแรกแล้วล่ะครับ(ก็แกมันหาเรื่องเอง =_=)


“ปล่อยเลยน้า~”


“ถ้ายังดื้อจะโดนดูดอีกข้างหนึ่ง”



“ทะลึ่ง!”


“โดนแน่”


“เถื่อนนนนนน!”


น้องมุดออกทางปลายผ้าห่มอีกด้านลงเตียงไปคว้าเอาหมอนใหม่มาฟาดหัวผมสองที หมอนนุ่มนะแต่ก็เล่นเอามึนเหมือนกัน


“ไอ้อ้วน ฮึ่มๆๆ”


“นิสัยไม่ดี! >O<”


“ไม่ดีตรงไหน”


“มาทำอย่างนี้กับคนอื่นได้ไง ชั่ว~~”



“ไอ้ชั่วนี่แหละคือว่าที่สามี”


ผมทำท่าจะคว้าตัวมันมากอดแต่ไอ้อ้วนน้อยก็ลอดวงแขนผมวิ่งไปฉวยกระเป๋าไว้ได้ก็มองหาห้องน้ำ ผมแกล้งทำหน้าหื่นย่างสามขุมเข้าไปหา ไอ้อ้วนน้อยร้องอ้ากแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย หึหึหึ


ปังๆๆ



“โอ๊ย อย่าแกล้งได้มั้ย พอเห้ออออ T_T โอ๊ะ ห้องน้ำopenด้วยอ่ะ”



“จริงดิ๊” ผมที่แกล้งทุบประตูห้องน้ำมันอยู่ตาโต



ก๊อกๆๆ


“อ้วน ถอดเสื้อผ้าหมดยัง ไหนขอดูหน่อย”


“ชักจะหื่นเกินไปแล้วนะ!”



“พี่จะขอดูสภาพห้องน้ำโว้ย เรานั่นแหละไอ้เด็กลามก”



“ก็ถามเรื่องถอดเสื้อผ้าทำไมล่ะ” มันตะโกนตอบกลับมา


“ถ้ายังไม่ถอดก็ออกมาก่อนไง”


“ถอดแล้ว กำลังอาบ”


“ถอดแล้วเหรอ เดี๋ยวไปหากุญแจมาไขเองก็ได้”



“ไอ้พี่บ้า! %&_#^)@_^+@^)”



อ้วนน้อยบ่นยาว ผมหัวเราะเดินกลับมาเปิดทีวีรอที่เตียง ไม่นานน้องก็แต่งตัวเสร็จกระโดดขึ้นเตียงห่มผ้านอนดูทีวีอย่างร่าเริง ถ้าอาบน้ำตั้งแต่แรกก็ได้สดใสนานแล้วป้ะ เด็กหนอเด็ก



ห้องน้ำไม่ได้กว้างมากและเปิดแค่หลังคา ถ้าจะมีใครมาแอบดูก็พอจะรู้ตัวได้อยู่ แต่ถ้าจะเมคเลิฟในห้องน้ำก็ต้องระวังเสียง อ้วนน้อยชอบทำเสียงดังด้วย แต่ว่า...



ทำไมกูต้องคิดไปถึงจุดนั้นวะ! คิดว่ามึงจะสามารถพอที่จะจัดการน้องได้ในคืนนี้เหรอ เหอๆๆ ทุกวันที่คบกันมาผมจับมันจูบทุกวันๆ ตั้งใจจะปล้ำแต่ก็แค่เกือบได้อ่ะ พอผมคิดว่าน้องมอสี่ อายุสิบหก น้องบริสุทธิ์ มีคนที่รักน้องและดูแลทะนุถนอมน้องตั้งกี่คนแล้วผมจะต้องมาทำลายความใสนั้นเหรอ ผมก็ได้แต่หักห้ามใจตัวเองแล้วไปปลดปล่อยในห้องน้ำด้วยเมียเก่าห้านิ้วของผมแทน T_T


“อะไรๆ”


อ้วนน้อยขืนร่างตัวเองงงๆเมื่อผมรั้งร่างเล็กมาซบที่บ่าแล้วกอดไว้เต็มอก



“พักผ่อน”



“กลับห้องพี่ไปเลย”


“นี่อ่ะห้องพี่”


“อ่าว เหรอ แล้วห้องน้องล่ะ”



“นี่อ่ะห้องน้อง”



“???”


“งงไร นี่ว่าที่สามีไง จะให้แยกห้องนอนได้ยังไง”



“ห๊ะ! O_O ตลกละ ใครจะไปนอนด้วย”


“ทำไมนอนด้วยไม่ได้”


“เกิดพี่หื่นขึ้นมากลางดึกล่ะ”



“ก็ได้เสียเป็นผัวเมียกันไง”


“พี่เออ!”


“โดนไซร้มากี่ครั้งละพี่เคยหักหาญน้ำใจมั้ยถามจริง” ยักคิ้วกวนอย่างมั่นใจ



“โดนไซร้อะไร พูดจา”



“นั่นแหละๆ ก็ไม่เคยบังคับใช่มั้ยล่ะ ความเคลิ้มล้วนๆ”



“บ้า! อย่างน้อยก็ในรถเมื่อกี้ครั้งหนึ่งล่ะ”


“อันนั้นไม่นับดิ”


“ขี้โกง ยอมให้นอนด้วยก็ได้ แต่นู่น โซฟา”



“นี่ไม่ใช่ซีรีส์เกาหลีนะอ้วน น้องนั่นแหละไปนอนนู่น พื้น”



“พี่!”



“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า ถึงกลางวันมันจะร้อนแต่กลางคืนหนาวมากนะ นอนกอดกันไงจะได้อุ่นๆ อ่ะ ไม่กลัวผีเหรอ”



“จะพูดขึ้นมาทำไมเล่า T^T”



“พูดขึ้นมาเพื่อจะบอกว่า...”



“...”



“...พี่ปกป้องน้องได้ไง”



ผมลูบแก้มนิ่ม ใช้สายตาสื่อไปให้น้องว่าให้ไว้ใจพี่เพราะพี่จะไม่ทำอะไรน้อง(คืนนี้)แน่นอน เพราะกูนั่งรถมาเหนื่อยยยยยยย T^T ร่างกายต้องการชาร์ตพลังเก็บไว้เต๊าะน้องในวันถัดไป



“กอดอย่างเดียว”


“ขอหอมด้วย”


“ไม่ให้!”


ฟอดดดดดดดดดดดดดดด



“ก็บอกว่าไม่ให้อ่ะ จิ๊”


“ขอก่อนไม่เคยได้หอมอ่ะ ต้องทำเลย ฮ่าๆๆ”



ผมแกล้งน้องบ้างพูดคุยกับน้องบ้างรู้ตัวอีกทีตอนที่น้องปลุกว่าแอมมี่มาเรียกให้ไปข้างนอก น้องยังไม่เข้าใจอะไรดีผมเลยอธิบายให้ฟังว่าเราจะไปบริจาคของกันที่หมู่บ้านของชาวเขาแถวนี้ ผมไม่ได้ไปช่วยพวกมันซื้อของแต่เงินกูเยอะที่สุด =_=;; และแม่ผมบอกว่าถ้าให้ความรู้แก่คนอื่นเราจะได้เรียนเก่งๆ ผมเลยขนหนังสือมาบริจาคแต่ในนามของนายอคิราห์นะ น้องจะได้เรียนหนังสือเก่งๆ



ตอนแรกถนนทางหลวงขึ้นไปพวกผมก็โอเคอยู่หรอกแต่พอนั่งรถผู้ใหญ่บ้านเข้าทางเข้าหมู่บ้านไปอ่ะดิ พัง! ใช่ รถก็พังถนนก็เยิน รถเก่าๆสนิมเขรอะๆขนแรงงานต่างด้าวซึ่งก็คือพวกกูเนี้ยแหละเข้าไปในทางลูกรังที่รถไม่สามารถสวนกันได้ ทางแม่งแคบมาก ขับผ่านลำธารทีน้ำสาดกระเซ็นเปียกกันคนละนิดละหน่อย =_=;; โชคดีที่ครั้งนี้ไม่ได้ตามใจน้องยอมให้มันมาโหนรถอยู่ด้านหลังนี้ด้วย ไม่งั้นผมต้องเป็นห่วงจนทรงตัวไม่อยู่แล้วพอรถตกหลุมกูก็คงเด้งลงหน้าผาไป



“ฮิ้ววววววววววววววว”



รถเอียงไปตามถนนทำท่าจะตกเหวทีไรพวกแม่งก็โห่อย่างกะเล่นบันจี้จั๊มพ์ แต่มันยืนยัดกันตรงกระบะท้ายเหมือนแรงงานต่างด้าวจริงๆ ถ้าหน้าตาไม่ดีนี่ตำรวจคงขอตรวจบัตรไปแล้วล่ะ



ทางโค้งหักศอกแคบๆสุดท้ายพวกผมแทบกลั้นหายใจตายกัน ทั้งแคบทั้งชันลุ้นว่ารถจะเร่งเครื่องขึ้นได้มั้ยหรือว่าจะถอยหลังตกเหว และแทบกราบพระที่ห้อยอยู่หน้ารถจริงๆที่แม้สภาพรถจะเรียกได้ว่าเหี้ยมากแต่ก็ยังสามารถพาผมมาถึงหมู่บ้านนี้ได้อย่างปลอดภัย ชาวบ้านหลายคนเข้ามาต้อนรับและช่วยขนของ รอยยิ้มของพวกเขาดูดีใจมากที่ผมมา ไอ้เอ็มมันบอกมันสำรวจมาแล้วว่าที่นี่เข้ามายากสุดเลยไม่ค่อยจะมีใครขึ้นมา แต่วิวสวยมากจริงๆเรามองเห็นยอดดอยถัดๆๆไปหลายลูกเลยอ่ะ



“อ้วนเมารถมั้ย”



“ไม่ฮะ^^” ก่อนขึ้นมานี้ก็ให้กินข้าวกินยาก่อนเลยรอดตัวไป



อาถรรพ์หรืออะไรไม่รู้แต่พวกผมไม่ว่าจะหญิงหรือชายไม่มีใครชอบเด็กเลยเล่นกับเด็กไม่เป็นคุยกับเด็กกันแบบดีๆไม่เคยได้ พวกผมเป็นผู้ชายตัวโตๆถึกๆเลยขอหน้าที่ที่ใช้แรงงานและหน้าที่แจกของเล่นและเล่นกับเด็กจึงเป็นของน้องไป น้องทำผมทึ่งตรงที่มันเล่นมายากลได้ตอนให้ขนมน้องได้ด้วย เด็กๆพากันกรี๊ดกร๊าดตื่นเต้นใหญ่ ได้เห็นรอยยิ้มของไอ้อ้วนน้อยได้ยินเสียงเล็กแหลมของเด็กๆเรียกพี่อเล็กซ์อย่างนั้นพี่อเล็กซ์อย่างนี้แล้วผมก็ยิ้มไม่หุบ



“ยืนมองอยู่ได้ ไปขนลังเสื้อกันหนาวมาดิวะ”


“คร้าบๆๆ”



นี่แหละหน้าที่ของผู้ชายถึกๆ =_=;



ผมเคยมาค่ายอาสาของคณะหลายครั้ง บนยอดดอยตอนกลางวันได้รับแดดเต็มๆและร้อนมากแต่กลางคืนจะหนาวเข้าไปถึงกระดูก


“น้อง”


อ้วนน้อยกำลังถูกเด็กๆลากออกไปจากเต้นท์หันมามอง ผมก็กวักมือเรียก



“มีอะไรฮะ”


“ให้กำลังใจหน่อยดิ ยกของเหนื่อยอ่ะ”


“ถุยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


“ไอ้แก่~~~~~~~~~~~~~~~~~~”


“ไอ้สัสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”



“กูอิจโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”



แล้วอีกมากมายที่เพื่อนผู้แสนจะกวนตีนแซวมาจนน้องแก้มแดง



“แล้วนี่จะไปไหน”


“เด็กๆจะพาไปดูหมูฮะ”



“ก็บอกว่าดูหน้าน้องก็ได้นี่ ไอ้หมูน้อยๆ”



“ไม่ใช่หมูน้อยนะ!”


“ฮ่าๆๆ ระวังตัวด้วย” ผมสวมหมวกแก๊ปสีดำของตัวเองให้น้อง



“แล้วพี่เออเหนื่อยมั้ยฮะ”



“ไม่ครับ^^”



ตอนแรกกูร้อนนะ พอน้องถามว่าเหนื่อยมั้ยเหมือนถูกน้ำแข็งสาดแล้วเย็นเหมือนตอนเล่นสงกรานต์เลยว่ะ



“ผัวขาาาาา ทางนี้ก็ร้อนนะคะ ต้องการหมวกค่ะ” อิเคธี่ทำเสียงโหยหวนมาละ มันกับพวกผู้หญิงสามคนช่วยกันเอาของยังชีพใส่ถุง



“รองเท้ากูเล็กไปใส่หัวมึงไม่ได้หรอก”



“K!”



ชาวบ้านมีประมาณสามสิบคน เราใช้เวลาไม่นานในการแจกก่อนที่ผู้ใหญ่บ้านหรืออะไรสักอย่างเนี้ยแหละจะมากล่าวขอบคุณแล้วถ่ายรูปร่วมกันก่อนกลับ




“พี่อเล็กซ์จะมาอีกเมื่อไหร่ครับ”


“พี่อเล็กซ์มาอยู่ที่นี่ได้มั้ยคะ”


“อยากฟังนิทานอีกจังเลย”



เด็กๆมารุมล้อมอาลัยอาวรณ์แฟนกูกันใหญ่ละเห้ย อ้วนน้อยกอดลาเด็กๆที่แม้จะแต่งตัวมอมแมมแต่มันก็ไม่ได้รังเกียจแล้วมาขึ้นรถ แต่พวกนั้นก็ยังไม่วายวิ่งตามมาส่งจนรถเลี้ยวโค้งจนลับตาไป



“ขี้แย”


“ไม่ได้ขี้แย”


“ร้องทำไมเนี้ย”



ขนาดเด็กๆที่อยู่ด้วยกันไม่กี่ชั่วโมงน้องยังน้ำตาคลอมองกันจนสุดสายตาเลย แล้วถ้าอีกไม่ถึงสองเดือนที่ผมต้องกลับญี่ปุ่นล่ะน้องจะเป็นยังไง หรือผมเองเนี้ยแหละที่จะเป็น




เราโคลงเคลงบนกระบะอีกครั้งเพื่อไปบริจาคอุปกรณ์การเรียนและทุนการศึกษาที่โรงเรียนของหมู่บ้านมีครูใหญ่คอยต้อนรับและมีนักเรียนแต่งชุดชาวเขามาเต้นให้ดูด้วย ทั้งโรงเรียนมีครูสามคน นักเรียนสี่สิบกว่าคนทั้งของหมู่บ้านนี้และหมู่บ้านใกล้เคียง



“ขอบคุณนะฮะ” อ้วนน้อยอึ้งไปหน่อยที่เห็นปกหลังปั๊มชื่อผู้บริจาคไว้แล้วผมเขียนชื่อน้องลงไป



“พี่รักอ้วนน้า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็รัก เข้าใจมั้ย”



“อย่าพึ่งบอกลาซิฮะ!”



“นี่เขาเรียกว่าบอกรักนะไอ้อ้วนนนนน”


“ไม่เอาแบบนี้อ่ะ T_T”



“เอ๊า แล้วจะเอาไง ฮ่าๆๆ”



“ฮือๆๆ” มันทำเสียงร้องไห้ซะน่ารักเลย



“รู้น่าว่านับถอยหลังอยู่ พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ไม่ต้องกังวลนะครับ”



ผมไม่อยากจะบอกมันเรื่องต้องกลับญี่ปุ่นก็เพราะน้องจะนับวันถอยหลังอยู่ตลอดแล้วยิ่งใกล้ถึงวันที่ต้องห่างกันเท่าไหร่น้องก็จะยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้นจนทำให้ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันไม่มีความสุขอย่างเต็มที่


สี่โมงกลับมาถึงบ้านพัก น้องถูกอิเคธี่ยึดตัวไปเป็นพ่อครัวกับมันเรียบร้อย ส่วนพวกหญิงสาวชาววิศวะกระโดดน้ำตู้มต้ามกันอยู่นู่นนนนน ส่วนชายหนุ่มรูปงามที่ประกอบไปด้วยผมและ...ผม =_=;; เออ กูคนเดียวเนี้ย นั่งจุดเตาถ่านปิ้งบาร์บีคิว นี่ถ้าแฟนกูไม่เป็นคนทำอาหารนะกูไม่ทำหรอกโว้ยยยย เดี๋ยวเกิดน้องมาทำเองแล้วรีสอร์ตเขาอาจจะต้องเรียกรถดับเพลิงอะไรไปอีก


ผมเคยก่อกองไฟเมื่อสมัยเรียนรด.ซึ่งมันก็ผ่านมาตั้งสิบกว่าปีแล้วป้ะใครจะไปจำได้ล่ะ จะเปิดgoogleดูวิธีทำ 4Gก็ยังไม่ครอบคลุมมาถึงพื้นที่นี้ไปอีก เหมือนจะคุ้นๆว่าจุดไฟบนกองไม้ก่อนแล้วเอาถ่านมากองๆไว้ รอลุ้นผลงานตัวเองกระทั่งควันเริ่มพวยพุ่งออก O_O ไอ้เหี้ยกูทำได้!


“หาอะไรมาพัดดิวะไฟมันจะได้ลุกขึ้นแจ่มจ้า”


“นี่ร้องเพลงรอบกองไฟอยู่เหรอ”


“ฮ่าๆๆๆ”



“หัวเราะไรวะ”



แอมมี่หาสมุดมาพัดให้แต่พอมันเห็นหน้าผมก็หัวเราะชี้มาตรงหน้า ผมก้มลงมองมือตัวเองแล้วก็เกททันที เอามือจับถ่านเมื่อกี้มาเช็ดเหงื่อตัวเอง ป่านนี้หน้าดำเหมือนโดนของละกู



“มานี่ เดี๋ยวเช็ดให้ ฮ่าๆๆ”


“เฮ้ยๆๆ อย่าถ่ายรูปทำลายภาพพจน์กู” ผมร้องเมื่อมันทำท่าจะล้วงของออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ต




“จะเอาผ้าเช็ดหน้าโว้ยยยย”



มันโป๊ะผ้าเช็ดหน้าลงบนหน้าผมแรงแต่ตอนถูกลับถูเบามือเชียว ใบหน้าไร้เครื่องสำอางแต่กลับสวยกว่าบางคนที่แต่งหน้าจัดเต็มค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ เพิ่งสังเกตว่าแอมมี่มีดวงตาสีน้ำตาลที่เหมือนของอ้วนน้อยต่างกันก็แค่ของอ้วนจะเปล่งประกายสดใสไม่แข็งทื่อเหมือนแอมมี่ คิดอะไรเพลินจึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าดวงตาที่ว่านั้นกำลังขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใกล้เกินไปจน...



“พี่เออ”



เหี้ย!



ผมดันตัวแอมมี่ออกแล้วยืดตัวตรง ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นคนยื่นหน้าเข้าไปใกล้แอมมี่หรือว่าแอมมี่เป็นคนยื่นเข้ามา แต่ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่...ผมเป็นผู้ชายผมผิด!



“อ้วน!”



น้องวางถาดใส่บาบีคิวไว้ตรงโต๊ะแล้วหันหลังเดินหนีไปเลย



“น้อง”



“เดี๋ยวกูไปคุยเองมึง”



“ไม่ต้อง!!”



แอมมี่ทำหน้ารู้สึกผิดและกังวลมากไม่ต่างจากผม ถึงจะรู้ว่ามันหวังดีแต่ผมก็เผลอตวาดมันออกไปจนได้ ตอนนี้ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรต่อไปนอกจากจะคุยกับน้องเท่านั้น อธิบายให้น้องเข้าใจว่าที่เห็นจากด้านหลังผมน่ะมันไม่ใช่อย่างที่คิด ถึงจะหน้าใกล้กันมากจนเหมือนจูบ แต่มันไม่ใช่ มันเกือบ...



“ฮึก...”


“อ้วนอย่าเดินไปทางนั้น”



“...”



“น้อง”



ผมเรียกไว้ เดินตามก็ไม่ทันเพราะน้องเดินเข้ามาในป่า ทางเดินแคบๆอำนวยความสะดวกให้น้องมากแต่มันทำให้ขาผมเกี่ยวกับต้นนั้นต้นนี้อยู่เรื่อย!



“ไม่ต้องตามมา!”



“น้อง น้องกำลังเข้าใจผิดนะ”



“ไม่ผิด! ฮึก คราวนี้ไม่ผิด...” น้องยกหลังมือมาปาดน้ำตาตัวเองป้อยๆก่อนจะล้มลงไป



“น้อง!”



ผมรีบวิ่งไปดู น้องสะดุดกิ่งไม้ล้ม ผมช่วยพยุงขึ้นมาอ้วนน้อยก็ผลักผมออกไม่ให้จับตัวเขา ผมลงนั่งยองๆจับดูข้อเท้าเล็กเพราะกลัวว่ามันจะพลิกจะอะไรไปแต่น้องก็ชักเท้าออกเดินหนีอีกครั้ง



“น้อง อันตรายน่ะเห็นมั้ย เดินหนีพี่กลับไปทางบ้านพักก็ได้ ขอร้อง”



“...”



“เอิร์ธ น้องล่ะ?” ผมกุมขมับเมื่อแอมมี่ตามมา มันขมวดคิ้วตบบ่าแล้วเดินนำผมไป ผมหมดแรง...แค่รู้ว่าน้องโกรธน้องเกลียดผมก็รู้สึกหมดแรงไปดื้อๆ



“น้องเล็กคะ พี่ว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด พอดีหน้ามันเลอะพี่ก็เลยเช็ดออกให้ไอ้เอิร์ธเท่านั้นจริงๆ”



“ฮึก...”



“พี่กับมันเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนกันมานานแล้วน้องเล็กก็รู้ ถ้ามันเกิดจะพิศวาสพี่มันก็คงไม่มาตามน้องเล็กอยู่อย่างนี้หรอกนะคะ”



“...”



“พี่ว่า...”


แอมมี่ขยี้หัวเพราะไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าในป่ามันจะเริ่มมืดและมืดเร็วมาก ผมไม่อยากให้น้องเดินเข้าไปลึกกว่านี้เลยเพราะเราจะหาทางกลับยาก ตอนนี้ผมลืมทางที่เดินมาแล้วด้วย


“อะ!!!”


“น้องเล็ก! OoO”


“น้อง!”


.


.


.


ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก อ้วนน้อยสะดุดเถาไม้แต่ด้านหน้ามันดันเป็นทางลาดสูงชัน ถึงจะไม่อันตรายเหมือนเหวลึกแต่ไม่ว่าใครก็ไม่ควรจะตกลงไปทั้งสิ้น แอมมี่ที่อยู่ใกล้น้องมากที่สุดวิ่งเข้าไปดึงน้องไว้แต่ตัวเองดันลื่นไปด้วยทำให้ทั้งสองคนเสียหลัก


ไม่...


ก่อนที่ภาพจะดับวูบเนื่องจากแรงกระแทกตรงศีรษะผมดึงน้องและผลักขึ้นไปด้านบนก่อนที่ตัวเองจะเป็นคนร่วงลงไปเสียเอง ไม่เคยมีความเชื่อในเรื่องที่สัมผัสไม่ได้แต่ตอนนี้ขอล่ะ ขอให้น้องปลอดภัย

-----------------------------------
พิมพ์ลบๆหลายรอบมากไม่แน่ใจในซีนอารมณ์เลย T_T
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ค่ะ
 

[❣☾月亮☽❣]

   อ้าก  อ้วนน้อยอย่าเป็นอะไรนะลูก

ขอให้ทุกคนปลอดภัยแล้วจะได้เคลียร์กันดีๆ ไม่่น่างอนเข้าป่าเลยลูกเอ๊ย
อีพี่เออนี่ก็กระไร น่าจะระวังตัวที่สุดนะช่วงนี้
ขอบคุณที่มาอัพค่ะ แม้จะค้างสุดๆก็ตาม

[shikyu3211]

อินังแอมมี่นี่ไม่หยุดเนอะ สตอมาก

[Malila]

ขอให้ไม่เป็นไรนะพี่เอออออออ

คือเอาจริง  ใครเห็นอย่างงี้ก็คิดแบบน้องเล็กป้ะ

แหม่  เพิ่งมีประเด็นไปซะด้วย

[noksamsee]

 :ling3:พี่เออ ชัดเจน แต่ร้องเค้าเด็กอยู่ เรื่องความคิดไร้สาระต้องมีมั้งหระเอาใจข่วยน่ะพี่เอ่อ คนแต่ง

[titansyui]

 :pig4

[mypink801]

ไม่นะพี่เออของน้องเล็กกกก ขอให้ไม่เป็นอะไรนะพี่เออ

[Snowermyhae]

รีบๆเคลียร์เรื่องแอมมี่เถอะพี่เออ

[lazyishappy]

น้องเล็กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปลอดภัยนะลูก แล้วพี่เอออะ ตัวเองก็จะตกลงไปนะ ฮืออออ ขอให้ผ่านดราม่าไปเร็วๆเถิด

[lizzii]

แอมมี เอาจริงๆ เริ่มรู้สึกว่าสตอแล้วนะ
แรกๆ ก็เพื่อนปกติ แต่สองตอนหลังมานี่ แสดงตัวเยอะไปไหมอ่าาา

[patchylove]

 

[iceman555]

เฮ้อออออ. อีเอมมี่นี้น่ารำคาญนะ ชอบมาปป้วนเปี้ยนอยู่กะพี่เออ ตลอดๆ อีดอกไม้เอ้ย 55555

[donutnoi]

น้องเล็กยังเด็กเรื่องเก่าก็ยังไม่เคลียร์มามีเรื่องใหม่อีกอารมณ์เตลิดมันต้องมีอยู่แล้ว

พี่เออก็อย่าเป็นอะไรมากก็แล้วกัน ส่วนแอมมี่ก็ควรเว้นระยะห่างได้แล้ว

[mild-dy]

  

[minneemint]

 

[colorofthewind21]

แอมมี่นี่ยังไง เกลียดโว้ยย
เดี๋ยวบอกเคธี่มาจัดการเลย

[poppycake]

น้องเล็ก!!! ตายๆจะเป็นอะไรไหมเนี่ย ><
แต่เรื่องนี้พี่เออก้อชัดเจนนะ มีเคลิ้มบ้าง (แต่แอมมี่ก้อเปนใจด้วยอ่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เออมีน้องเล็กเป็นแฟนอ่ะ)
แต่น้องก้อยังเด็ก ต้องค่อยๆคุย

ปล. นี่มันนฉากในป่าเชื่อมรัก 0//.//0 แอมมี่ค่ะรบกวนหลงห่างจากสองพระนางนิสนุง 555555

[วายซ่า]

แหม  เกือบจะดีแล้วเชียวนะพี่เออ

[ka[ze]na]

เอิ่ม... รอดสอง ร่วงหนึ่ง ดีงาม....

[Aoya]

รำคาญแอมมี่อ่ะ ทำตัวเยอะกับเอิร์ทตลอด
เข้าใจว่าเพื่อนสนิทแต่มากไปป่ะ เพื่อนมีแฟนแล้วเกรงใจแฟนเพื่อนบ้าง
จะทำตัวสนิท ตัวติดกันเหมือนเมื่อก่อนได้ไง
อีกอย่างตัวเองเป็นผู้หญิงมาทำตัวสนิทชิดเชื้อถึงขนาดนอนเตียงเดียวกับผู้ชายถึงจะเป็นเพื่อนกันก็น่าเกลียดป่าว
คนอื่นเขามองเขาไม่ได้คิดหรอกว่าเพื่อนกัน เขาจะมองว่าเพื่อนกินกันเองหรือเพื่อนกันมันส์ดีมากกว่า
ซึ่งแอมมี่ทำตัวแบบนั้นมาตลอด ผู้หญิงอะไรทำตัวไร้ค่าชะมัด

ส่วนเอิร์ทเป็นอะไรมากป่าว แค่จ้องตากันก็เผลอตัวเผลอใจจนจะจูบกัน มันใช่เหรอ
งี้จ้องตาสิบคนก็หวั่นไหวจูบกับสิบคนนั้นก็ได้สิ
น้องเล็กไม่สมควรที่จะยกโทษให้กับคนแบบนี้หรอก
นี่ขนาดน้องเล็กก็ยังอยู่นะ แล้วลับหลังตอนทำงานด้วยกันจะขนาดไหน
เรื่องเจ็บตัวแทนน้องเล็กก็เรื่องนึง แต่เอามาหักล้างกันไม่ได้
เลิกกับเอิร์ทเหอะ น้องเล็กสมควรได้เจอคนที่ดีกว่านี้
ส่วนคนโลเลที่ดีแต่ปากแบบเอิร์ทก็เหมาะสมกับผู้หญิงง่ายๆ แบบแอมมี่น่ะแหละ

[TheWanFah]

ขอให้ทุกคนปลอดภัย
พี่เออกับแอมควรมีระยะห่างกันมากกว่านี้นะ
ก็รู้ว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ทำแบบนี้ใครๆคงคิดว่าเป็นแฟนกัน