หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[mookiie]

เข้าใจที่พี่เออชอบแกล้งน้องเล็กนะ ก็น้องน่ารักกกกกมากอ่ะ น่าฟัดน่าแกล้งงง
อีกสองเดือนถ้าพี่เออกลับญี่ปุ่นแล้วจะเป็นไงนะ ;____;

[twinmonkey0311]

พี่เออก็ยังกวนตรีนเหมือนเดิม นิสัยไม่ดี ชอบแกล้งน้องร้องไห้  น้องเล็กขาาาาาา พี่ล่ะอยากให้น้องเล็กรับของแถมจากพี่เออจริงๆ

[TheWanFah]

พี่เออขี้แกล้งเหมือนเดิม
แต่น้องเล็กก็น่าแกล้งจริงๆแหละ

[Tequila]

พี่เออชอบแกล้งน้องจริงๆเลย ระวังน้องจะโกรธจนหนีไปนะ 55555

[poppycake]

พี่เออนี่สมควรโดนนะ แกล้งน้องตลอดเวลา 5555
ตอนนี้ตอนเดียวต้องง้อน้องเล็กรัวๆอ่ะ
ตอนหน้าอยู่ด้วยกันทั้งวัน~~~ ขอของแถมตอนกลางคืนด้วยคนคร้าาาา

[TachibanaRain]

เราไม่เห็นว่าเรื่องนี้อัพเดทเกือบพลาดไปแล้ววว น้องเล็กน่ารักอะน่าฟัดมากกกกกกกเข้าใจอารมณ์อิพี่เออมันเลยจริงๆ

[lemonpreaw]

อ้วนน้อยน่าร้ากกกก อยากได้มาเป็นน้องชายจังเลย

[lizzii]

แกล้งน้องจังงงงง

[kms]

ไม่ไปทำงานญปได้มั้ยยยย
พี่เออไปแล้วน้องเล็กจะอยู่ยังไงงงงงง

[packy]

น้องน่ารักขนาดนี้ ห้ามมีดราม่านะพี่เออ

[aommaboo]

ให้พี่เออเอาน้องเล็กไปอยู่ญี่ปุ่นด้วย อยู่ด้วยกันไปเลย

[bylakkhana]

มาบ่อยๆน๊าาาาาาาา มันละมุนมากอ่ะ งื้อ น่ารักกกกกกกกกกกกกก หลงมาอ่านตอนเดียวแล้วต้องยาวอ่ะ

[ferrari_L]

27

 
หลังจากที่พวกเพื่อนรู้กลุ่มหนึ่งมันก็กระจายข่าวไปยังอีกหลายๆกลุ่ม รูปคู่ที่ผมเคยอัพในไอจีรูปแรกตอนวันที่ตกลงเป็นแฟนกันก็ถูกขุดขึ้นมาถาม ถึงแม้แคปชั่นจะบอกแค่ว่า ’ต่อไปนี้ต้องเป็นเด็กดีของพี่นะ ไอ้อ้วน’ แต่แท๊กชื่อไอจีน้องที่ติดตรงอกผมแทนที่จะเป็นตรงหน้าของอ้วนน้อยยังแปลไม่ออกกันอีกเหรอวะว่าคนเนี๊ย...อยู่ในหัวใจ©



“อร่อยมั้ยพี่เอิร์ธ”



“อร่อยครับ”


ผมยิ้มให้คุณแม่ของอ้วนน้อย ท่านเรียกผมว่าพี่เอิร์ธตามไอ้อ้วนเลยครับ ไม่ว่าผมจะเจอแม่อ้วนน้อยครั้งไหนน้องก็จะตื่นเต้นมากตลอดเลย อย่างกะพาแฟนไปพบพ่อตาแม่ยายโหดๆอ่ะ แต่ผมชิวอยู่แล้ว เรื่องเจอผู้ใหญ่หรือเข้าสังคมอะไรงี้ผมผ่านมาเยอะ
แต่ครั้งนี้จะตื่นเต้นมากเป็นพิเศษเพราะว่าผมส่งน้องที่บ้านและรอกินข้าวด้วยเลย คราวที่แล้วแค่มาสวัสดีแล้วบอกว่าขอพาน้องไปเที่ยวทะเลแล้วท่านก็เออออแบบงงๆว่าไอ้นี่เป็นใครอยู่ดีๆมาขอพาลูกเขาไปเที่ยว แต่ครั้งนี้มาแนะนำตัวละเอียดยิบยิ่งกว่ากรอกข้อมูลทำบัตรประชาชนเลยครับ...แม่ยายJ



“อ๋อออ ลูกชายครูแอฟหรอกเหรอเนี้ย เคยเจอกันเมื่อนานมาแล้วนะ ตอนนั้น...บลาๆๆๆ”



ทั้งโต๊ะมีแต่บทสนทนาของผมกับคุณแม่ของน้อง ส่วนเด็กสามคนน่ะนั่งกินข้าวมองซ้ายมองขวาสลับไปมาเงียบๆ



“ไม่เห็นจะรู้เลยว่ายังติดต่อกันอยู่”



“ผมเพิ่งได้กลับมาพักผ่อนยาวที่ไทยน่ะครับ ปกติทำงานอยู่ญี่ปุ่น”



“เก่งจังเลยเนอะ ดูพี่เขาเป็นตัวอย่างด้วยนะน้องเล็ก”


“คร้าบบบบบบบบ”



อ้วนน้อยตอบรับเสียงยานคาง ก็คุณแม่ของน้องชมผมไม่หยุดไอ้อ้วนก็เลยจะงอนแล้วอ่ะดิเนี้ย ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอแม่น้องคือตอนที่ผมมาขอร้องคุณแม่ว่าให้ใส่ใจน้องหน่อยเพราะตอนนั้นผมหงุดหงิดมากที่ท่านปล่อยให้น้องนั่งรอที่โรงเรียนจนถึงหกโมงเย็นและผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งเฝ้าอยู่ห่างๆ ผมออกจะเสียมารยาทโวยวายใส่ท่านด้วยซ้ำแต่ท่านกลับไม่โกรธและขอบคุณที่ผมช่วยดูน้องให้แล้วบอกว่าจะไม่ปล่อยน้องไว้อีกให้ผมสบายใจได้



“น้องก็เก่งครับ”


ผมจับหัวเล็กโยกไปมาอ้วนเลยย่นจมูกใส่ผม



“เก่งแต่เรื่องกินน่ะสิ ว่างๆก็ทำแต่ขนมทำแต่อาหาร หนังสือเรียนไม่เคยจะอ่าน”


“คุณแม่ฮะ” อ้วนน้อยเรียกแม่แล้วทำหน้างอ แต่น้องก็กินเก่งจริงๆตั้งแต่เด็กแล้ว อย่างวันนี้กินข้าวกันห้าคนกับข้าวมีเกือบสิบอย่างมันยังกังวลว่าจะพอกินมั้ยอยู่เลย



“ให้น้องทำสิ่งที่ชอบเถอะครับ แม่ผมเรียนพยาบาลแต่สุดท้ายก็มาเป็นครูอนุบาลเพราะรักเด็กมากกว่า ฮ่าๆๆ”



“นั่นสิ ถ้าไม่มีครูแอฟช่วยดูแลน้องเล็กก็แย่เลย แต่ถ้ารบกวนเกินไปก็บอกได้เลยนะพี่เอิร์ธ”


“ไม่หรอกครับ แม่ผมรักน้องเหมือนลูกอีกคน...”



“...”


“...แล้วถ้าผมจะขอเป็นลูกของคุณแม่อีกคนบ้างจะได้มั้ยครับ”


“อ่อ ยินดีจ๊ะ”


.


.


.


“พี่เออรีบเดินสิฮะ”



ผมกรอกตาแล้วเดินตามเนือยๆแต่มือยังจับกระเป๋าเป้มันไว้กลัวผลัดหลงกันในสนามบิน แค่ผมมีแฟนนี่ต้องบินมาดูหน้าน้องถึงที่เลยนะ เป็นเรื่องใหญ่มากมั้งเนี้ยทำไมทุกคนต้องตื่นเต้นจนดูวุ่นวายด้วยวะ =_=;;;



“ยังไม่มาเหรอ”


“ยืนหัวโด่อยู่นั่นไง”



“ทำไมไม่ดีใจที่เจอเพื่อนเลยเนี้ย ดูทำหน้าเข้าสิ”



“ก็แทนที่จะไปเที่ยวกันวันนี้” ผมขอพาอ้วนน้อยไปเที่ยวค้างคืนและก็ได้รับอนุญาตแล้วด้วยแต่อยู่ๆไอ้มี่ดันโทรมาบอกว่าจะมาดูงานที่ไทย กรุณาไปรับมันที่สนามบินด้วย ไอ้มี่มันอยากเห็นน้องมากอยากให้น้องไปรับที่สนามบินด้วย ผมเลยให้มันลงตอนเช้าไม่ก็เย็นไปเลยเพราะกลางวันอ้วนน้อยจะต้องไปโรงเรียน



“พี่นี่ล่ะก็! ไป ไปหาพี่แอมมี่เลย"



“เฮ้อออออ”


“น่าๆๆ เดี๋ยวเอาไว้ชดเชยวันหลัง”



ผมยิ้มมุมปากเอาน้องซ่อนไว้ข้างหลัง อ้วนน้อยก็นึกสนุกด้วยกำชายเสื้อผมแน่นแล้วเบียดตัวเข้ามาแนบหลังผมมากที่สุดก่อนที่เราจะเดินตรงไปหาร่างสูงโปร่งในกางเกงยีนส์สีซีดและเสื้อยืดสีขาวที่กดโทรศัพท์อยู่อย่างหงุดหงิด



“มาแล้วคร้าบบบบบ”


“กว่าจะโผล่หัวมานะมึง”



“อย่าบ่นน่า”


“แล้วไหนแฟน ไหนว่าจะพาแฟนมารับ นี่ไม่ใช่ว่าเลิกกันแล้วนะ”


“นั่นปากอ่อ”


แอมมี่เบะปากยักไหล่ “ก็ไม่เคยเห็นควงใครนานเกินสามวัน”


“แต่คนนี้สิบปีนะ =______=”



ผมทำนิ้วโป้งชี้ไปด้านหลัง ไอ้อ้วนน้อยก็โผล่หน้าจ๊ะเอ๋ออกมา นานๆจะแกล้งใครได้สักทีเพราะปกติโดนผมแกล้งตลอดมันเลยยิ้มกว้างแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไอ้มี่อึ้งไปก่อนจะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ



“บังน้องมิด”



“นึกว่าท่ามกลางผู้คนนับพัน มึงจะมองเห็นกูคนเดียวซะอีก ฮ่าๆๆ”



“แหวะ!”



ผมฉวยกระเป๋ามันมาถือให้อีกมือหนึ่งก็โอบไหล่อ้วนน้อยไว้ หลังจากจ๊ะเอ๋แล้วน้องก็เงียบกริบเลยมีแต่ผมคุยเรื่องเดินทางเรื่องงานอะไรกับไอ้มี่อยู่ ตอนขึ้นรถน้องก็รีบดันแขนผมออกแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งเบาะหลังฟังผมกับแอมมี่ที่นั่งเบาะหน้าคุยกัน



“ขอบคุณที่ไปรับพี่ที่สนามบินนะน้องเล็ก”



“เอ่อ ฮะ”



“ของอ่ะของ” ผมทวง




“รู้แล้วน่า อยู่ในกระเป๋าไง แบกมาเองยังไม่รู้อีก”


“กูมีตาทิพย์หรือไงที่จะมองทะลุกระเป๋าน่ะ”



“ฮึ่ยยยยย”



ไอ้มี่จะตบหัวผมแต่ผมเอนหลบเสียก่อน ผมสั่งมันซื้อขนมมาให้ไอ้อ้วนด้วยคิดว่าถ้าได้เห็นมันคงตาวาวแล้วกระโดดกอดผมแรงๆจากนั้นเราทั้งคู่ก็ล้มลงไปที่เตียงแล้วก็...



“ทำหน้าแบบนั้นมึงเงี่ยนหรือเปล่า =_=;”



“เหี้ยๆๆ อ้วนน้อยปิดหูเลย ผู้หญิงคนนี้พูดไม่เพราะ”



ผมปรับกระจกหลังมองน้องที่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ได้สนใจผมกับแอมมี่เลย เพราะต้องไปสนามบินเลยต้องใช้เวลานานในการขับรถกว่าจะมาถึงโรงเรียนน้องก็เกือบเข้าแถวเคารพธงชาติแล้วน้องจึงรีบลงรถรีบวิ่งเข้าก่อนที่ประตูโรงเรียนจะปิด ยังไม่ได้หอมแก้มเลยวันนี้



“มองกูแบบนั้นหมายความว่าไง ท้าต่อยเหรอ”


“เปล๊าาาา~~~”



“แล้วยังไงเนี้ย มาไทยเดือนเดียวได้เมีย”


“มาสามวันกูก็มีได้นะ” เอาจริงก็จับปล้ำ ง่ายนิดเดียวแต่ไม่อยากหักหาญน้ำใจเฉยๆ(เหรอ=_=;)



“เหี้ยละ”



“ฮ่าๆๆ มึงกำลังบอกว่ากูใช้เวลาดูกันน้อยไปใช่ป่ะ สำหรับน้องอาจศึกษาน้อยนะเพิ่งมอสี่แต่กูศึกษาจบนานละ ทำงานมาก็ได้5ปีแล้ว...”


“K!”


ผมกวนตีนมันพอหอมปากหอมคอแล้วเล่าให้มันฟังทั้งหมด มันก็อึ้งไปเหมือนกันที่รู้ว่าเด็กอนุบาลตัวกลมในวันนั้นจะกลายมาเป็นไอ้อ้วนน้อยตัวผอมแห้งในวันนี้



“แล้วนี่กลับมาทำไรบ้างเนี้ย เรียนภาษาแล้วก็เล่นกล้ามด้วยเหรอ”



“ไม่อ่ะ กูมีอยู่แล้วนะกล้ามเนี้ย”



กลับมานี่ทำสองอย่าง เรียนภาษาแล้วก็จีบเด็ก

“ไม่เว้ย มันดูเพิ่มขึ้นนิดหน่อย”


“เฮ้ยๆๆ”


มันบีบแขนบีบหน้าท้องผม โดนตุ๊ดลวนลามแล้วยังโดนผู้หญิงลวนลามอีก


“เอิร์ธ กูว่าไม่น่าใช่กล้าม”


“...”


“หน้ามึงก็เริ่มมาละ”


“...”


“เอิร์ธ นี่มึง...”


“ไม่ต้องพูด”


“มึงอ้วนขึ้นป่ะเนี้ย”


“กูบอกว่าไม่ต้องพูดดดดดดดดดดด!!!! TOT!”
 
 













 
ผ่านมาเดือนเดียวน้ำหนักผมขึ้นเกือบสองโลแล้ว ถ้ายังปล่อยให้ไอ้อ้วนน้อยขุนผมมากกว่านี้ผมว่าน้องต้องเรียกผมว่าไอ้อ้วนแทนแล้วล่ะ ปกติผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะเลือกกิน ถ้ามีอะไรที่ผมไม่ชอบกินผมก็ไม่กิน เรื่องนี้สร้างความปวดหัวให้ไอ้มี่อยู่ไม่น้อยเพราะบางทีมันซื้ออะไรมาให้ผมก็ไม่อยากกินไง แต่พอน้องทำไรมาให้กินกูแดกอย่างกะแร้งลงผักที่ไม่ชอบกินก็กิน ขิงข่ากินหมด เกลี้ยงแทบไม่เหลือหยดน้ำแกง =____=;;



แอมมี่เดินช๊อปปิ้งรอระหว่างที่ผมเรียนภาษาญี่ปุ่นแล้วหลังจากนั้นเราจะไปดูโรงงานที่ระยอง มันก็บ่นอยู่เหมือนกันเพราะไม่คิดว่าประเทศที่ดูเจริญแล้วจะใช้ภาษาอังกฤษไม่เจ๋งพอลำบากต้องจ้างล่ามวุ่นวายแต่ถึงยังไงที่ผมมาเรียนนี่ก็ช่วยอะไรเรื่องเอกสารไม่ได้อยู่ดีเพราะผมเรียนพูดอย่างเดียว ถ้ามีโอกาสวันหลังอาจจะเรียนอ่านเขียนซึ่งมันยากมากและต้องใช้เวลา



“บ่ายนี้คุณว่างมั้ยคะ”



“อ้อ จะสอนชดเชยใช่มั้ยครับ ไว้อาทิตย์หน้าได้มั้ยเพราะวันนี้ผมมีนัดแล้ว”



“งั้นเหรอคะ”



“เอิร์ธ!” ไอ้มี่เรียกแล้วโบกมือผมเลยพยักหน้าให้ มันนั่งรออยู่ร้านตรงข้ามสถาบันเนี้ยแหละ ก็ดีจะได้ไม่ต้องโทรตาม



“ขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน”



“ค่ะ”


แต่ก่อนที่ผมจะได้เดินไปหาแอมมี่ต้นแขนก็ถูกรั้งไว้ก่อน ผมหันไปมองซาโตมิแล้วเลิกคิ้วถามเป็นเชิงว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอไม่ได้มองผมแต่กลับจ้องไปที่ไอ้มี่อย่างเป็นกังวล



“นั่นคือแฟนคุณเหรอคะ”



“...”



ใบหน้าเครียดๆกับแรงบีบที่ต้นแขนตอนระหว่างรอคำตอบทำให้ผมงงหน่อยๆ คิดว่าไอ้มี่เป็นแฟนผมได้ยังไงอ่ะ? มันคือโคตรจะเพื่อนของผมเลยนะ



“เมื่อเช้าฉันเห็นคุณจับมือกันด้วย”



“อ่อ เปล่าหรอกครับ แฟนผมอีกคนหนึ่ง”
“ฟู่ววววว”


ซาโตมิเป่าลมออกปากอย่างโล่งอก เดี๋ยวๆๆ คือผมก็บอกว่าผมมีแฟนแล้วนะจะถอนหายใจเพื่อ? แล้วไอ้ที่เธอบอกว่าไอ้มี่จับมือผมน่ะไม่จริงสักหน่อย บางครั้งมันก็เดินจับแขนผมอย่างนี้ติดมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วอ่ะ


“ซาโตมิ ผมมีแฟนแล้วนะครับ”


ผมบอก เธอคิดอะไรกลับผมหรือไม่คิดก็แล้วแต่ แต่ผมแค่อยากบอก



“ก็ถ้าเป็นคนสวยแบบนั้นฉันคงสู้ไม่ไหว แต่แฟนของคุณ...”


“น่ารักกว่านี้อีกครับ^^”


.


.


.


“คุยไรกันวะดูท่าทางซีเรียส”


“เดิมๆ”


“กูว่าแล้ว เขามองมึงกับกูแปลกตั้งแต่เช้าละ” แอมมี่ยกลาเต้ร้อนขึ้นจิบ



“อย่ามีปัญหาเลยเหอะ ขี้เกียจหาที่เรียนใหม่ เขาก็สอนสนุกดี”


“ไม่ใช่เพราะเขาสวยใช่ป่ะ ฮ่าๆๆ”


“วันนี้กูพูดประโยคนี้มากี่รอบแล้ววะ”


“อะไร”


“กูมีแฟนแล้วและรักแฟนมากด้วย สวยขนาดไหนก็แค่มองอ่ะ”



“...”


“อ่าว เงียบ”


“จ้าๆๆ รักแฟนมากกกกก จบมะ”



เพื่อนผมก็บอกอยู่แล้วว่าไม่มีใครเชื่อว่าผมจะมีแฟน คือในสายตาคนอื่นผมเฮฮาและอิสระมากไง(แถมม่อและมั่วด้วยนิดหน่อยก็ได้ ฮ่าๆๆ) การที่จะมีพันธะมันก็เลยน่าเหลือเชื่อ



“เวฟให้ด้วยครับ”


“เฮ้ย”


“ไร”



“ห่อข้าวมากินด้วยว่ะ”


“เออ”


“บ้าเหรอมึง ที่นี่เขาชาร์ตเงินนะ”



“รู้แล้ว ก็ชาร์ตไปดิ”


“จิ๊ มึง ลำบากมั้ยเนี้ย”


“ปกติกินที่นู่น” ผมบุ้ยปากไปที่สอนภาษานั่นแหละ ปกติกินข้าวในนั้นกับซาโตมิก็เลยไม่เป็นไรแต่ถ้าเอาไปกินในร้านอาหารอื่นน่ะจะถูกชาร์ตเงิน



“เก็บไว้กินตอนเย็นมั้ยมึง อายเขานะโว้ย”



“แยกโต๊ะมั้ย”



“ควาย” แอมมี่ปรายตามองผมเอือมๆแล้วยกกาแฟขึ้นจิบอีกครั้ง


“ถ้ากินตอนเย็นก็กลัวมันจะเสียไง”



หลังกินข้าวกลางวันเสร็จผมไปส่งแอมมี่ดูโรงงานที่ระยองกะจะมาส่งเฉยๆแต่มันอดที่จะช่วยไม่ได้ ลางานสามเดือนก็คิดถึงเหมือนกันนะ ผมเป็นพวกอยู่นิ่งๆไม่ได้น่ะ ถ้าสามเดือนนี้ไม่มีน้องชีวิตผมคงจะน่าเบื่อมากแน่ๆ


ผมกะว่าตอนเย็นจะต้องไปรับน้องทันก็เลยไม่ได้โทรบอกไว้พอดูนาฬิกาข้อมืออีกทีสี่โมงเย็นเป็นเวลาเลิกเรียนพอดี แต่งานมันยังไม่เสร็จด้วยกำลังจะควักโทรศัพท์โทรไปบอกน้องแต่มีสายเรียกเข้าเสียก่อน


“ครับ”


“อ้วนนนนน พี่ขอโทษนะ ตอนนี้อยู่ระยอง”


“ห๊ะ”


“คือให้คุณแม่มารับก่อนได้มั้ยครับ ถ้ารอพี่มันจะนานนะ”


“พี่ไปทำอะไรที่ระยองเนี้ย”


“มาช่วยแอมมี่ทำงานอ่ะ”


“ไปกับพี่แอมมี่เหรอ” น้องถามเสียงแผ่ว


“อืม”


“งั้นไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวน้องกลับแท็กซี่”


“แล้วต้องไปเก็บกล่องข้าวอีกอ่ะ”


“ไม่เป็นไร กลับได้”


“ถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ”


“ครับ”


ผมวางสายแล้วเร่งมือช่วยทีมวิศวะประจำโรงงานดูเครื่อง สักพักน้องก็ส่งรูปข้อมูลคนขับมาให้ พอเสร็จงานก็เกือบสองทุ่มไอ้มี่กับทีมของบริษัทเลยชวนเที่ยวที่นี่ซะเลยกลับกรุงเทพเกือบตีหนึ่ง ไม่ได้กินเหล้ามาหลายวันเลยเข้าไปชิม(?)สองสามร้าน เมาที่สุดเท่าที่จะจำได้จนต้องให้ไอ้มี่ขับรถกลับให้แถมตอนเช้ายังตื่นไปรับน้องไม่ทันอีก กูจะบ้า!!!



“ใครรับสายวะ”


ผมขยี้หัวงัวเงียตื่นมาดูโทรศัพท์มีสายไม่ได้รับสองสายและประวัติมันก็ขึ้นว่าสายที่ได้รับคือตอนเกือบแปดโมงเป็นสายจากไอ้อ้วนน้อย


“กูเอง”


“แล้วน้อง?”


“ถามว่ามารับมั้ย กูเลยบอกว่ามึงยังไม่ตื่น”


“บอกว่าเมาป่ะ”


“เมา”


“เหี้ยแล้วววววววววว TOT”



ไอ้มี่ออกมาจากห้องน้ำ เมื่อคืนมันคงนอนที่นี่พวกผมนอนด้วยกันเป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะถ้ามีปาร์ตี้นะนอนกระจายเกลื่อนพื้นบ้านอ่ะและไอ้มี่ก็เป็นคนจัดการศพผมตอนเมาเช่นทุกที ผมมองนาฬิกาแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว ถึงเมื่อเช้าจะทำพลาดไปหนึ่งเรื่องจนจะอยากกระทืบตัวเองแค่ไหนแต่เวลาที่เหลือของวันนี้ก็ต้องทำเรื่องอื่นให้ดี
 
 





 
ผมไปรอรับอ้วนน้อยตั้งแต่โรงเรียนยังไม่เลิก ไม่รู้จะแก้ตัว เอ้ย อธิบายเรื่องไหนก่อนเลย พอออดโรงเรียนดังผมก็รีบยืดตัวที่ตอนแรกยืนพิงรถอยู่ให้ตรงจะได้มองหาน้องได้ถนัด



“น้อง!”



“พี่เออ O_O”



อ้วนน้อยมองซ้ายมองขวาแล้ววิ่งข้ามถนนมาหาผม ผมกางแขนออกจะกอดแต่น้องดันออกเสียก่อน



“นี่มันหน้าโรงเรียนนะฮะ”



“ก็คิดถึงอ่ะ”



“ไม่ได้ๆๆ” มันดันแขนผมวุ่นวายเมื่อผมแกล้งยื่นแขนไปจะกอดมัน แต่ผมไม่ได้จะกอดจริงๆหรอก รู้น่าว่านี่หน้าโรงเรียนตอนเลิกเรียนด้วย คนเยอะอย่างกะอยู่ในงานเทศกาล=_=;



“ขึ้นรถ”



“วันนี้น้องจะกลับกับแซ็คฮะ”



“วะ ว่าไงนะ”


“ก็เมื่อเช้าแซ็คเห็นคุณแม่มาส่งมาเลยบอกว่าตอนเย็นจะไปส่งเอง อ๊ะ นั่นไงมาแล้ว”



“น้อง” ผมดึงแขนไว้ “โกรธเหรอ”



“เปล่าฮะ”



“ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้มารับแถมเมื่อเช้ายังไม่ได้มาส่ง”


“น้องไม่ได้โกรธเรื่องนั้นหรอก”



“อ้อ งั้น เรื่องที่ดื่มใช่มั้ย ครั้งหน้าไม่มีแน่นอน”


“ไม่ใช่!!!” น้องตะโกนใส่เล่นเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน อ้วนน้อยถอนหายใจแล้วคลายคิ้วเรียวที่ขมวดกันอยู่ก่อนจะบอกผมอีกครั้ง


“น้องไม่ได้ห้ามเรื่องดื่ม แต่วันนั้นเพราะพี่ต้องขับรถเลยไม่อยากให้ดื่ม แล้วเมื่อวานได้ขับรถกลับเองมั้ยฮะ”



“แอมมี่ขับ”



“...”

“...”



“งั้น... ก็ดีแล้วฮะ”


“แล้วน้องโกรธอะไรพี่เหรอครับ”


“...”


ปริ๊น ปริ๊น


“ไปก่อนนะฮะ”



เสียงบีบแตรรถแลมโบฯของไอ้แซ็คทำให้น้องสะบัดแขนออกจากมือผมแล้วรีบเดินไปขึ้นรถ การจราจรติดขัดเพราะรถของผมกับไอ้แซ็คเลย


ก๊อก ก๊อก


“แล้วพี่จะโทรหานะครับ”


รถติดมากจึงเคลื่อนตัวได้ช้าทำให้ผมเดินทันไปเคาะกระจกบอกน้อง ไม่รู้ว่าโกรธอะไรแต่วันนี้ยังไม่เห็นยิ้มเลย อันที่จริงก็ไม่เห็นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วป่าววะ โอ๊ย เอิร์ธเอื้อการย์ทำอะไรผิดทำไมแฟนถึงงอนนนนนนนนนนนน TOT

------------------------------------------
ใจเย็นนะยัยอ้วน มันไม่มีอะไร๊~~
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้า
 

[Tequila]

^
^
^
จิ้มก่อน
....................
อีพี่เออทำอะไรไม่ระวังตัวถึงมี่จะเป็นเพื่อนก้อเถอะแต่อยู่ด้วยกันทั้งคืนแถมมารับโทรศัพท์แฟนอีก เป็นใครโกรธ น้อยใจ เข้าใจผิด(เอาให้หมด 555) 

[Malila]

งอนงอน งอนพี่เออด้วยคน 555

[TachibanaRain]

เอาจริงๆแอบคิดว่าแอมมี่ชอบเอิร์ธมาตั้งแต่สมัยเรียนแลเวรึเปล่าเพราะดูจากการกระทำอะไรหลายๆอย่างอะ คิดว่าน้องเล็กคงรู้สึกได้เลยน้อยใจยิ้งพี่เออมาอยู่กับแอมที่อีกน้องเลยคิดมากเข้าไปอีก งานเข้าแล้วพี่เออ

[aom2529]

พี่เอออออออ..น้องเล็กหึงรู้ตัวซะบ้างจิ

[iceman555]

 

[shikyu3211]

แหมมมมม เป็นใครก็คิดป่ะวะ เล่นควงกันนอนด้วยกันขนาดนี้ ยังซื่อบื้อไม่รู้เรื่องอีก เอะอะๆก็เพื่อน จะโดนเพื่อนแดกอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก

[วายซ่า]

สนิทกันจนน่าสงสัย  ไม่แปลกใจที่น้องจะงอนนะพี่เออ   

[ka[ze]na]

วุ่นได้อีก...

[GenZ]

พี่เออ ป้ามี่ชอบพี่หว่ะ พี่มึงไม่รู้เหรอ
น้องใจเย็นๆนะ
ถึงป้าแอมมี่ เคยเรียนเรื่องมารยาทเปล่า ถ้าไม่เคยเราจะบอกให้ เพราะเราเรียนมา
มารยาทการรับโทรศัพท์ คือ ถ้าไม่ใช่ของตัวเองไม่ควรรับ
ต่อให้ป้าสนิทกับเจ้าของมากก็ตาม ปล่อยมันแหกปากร้องไป
อย่างมากที่สุดก็ปิดเสียง
เรื่อวรับ มันไม่ควรหว่ะ
ดูอย่างกรณีนี้ป้าก็ทำให้แฟนเค้างอนกันไปละนะ
ปล. ขอโทษที่หยาบคายและใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสินเข้าข้างฝ่ายที่ชอบโดยไม่รอเหตุผลค่ะ

[NuNam]

งอนนานๆ งอนหนักๆ เลยนะคะน้องเล็ก
ไม่ต้องบอกอิพี่เออด้วย จะได้หายบื้อ จะโดนเพื่อนงาบยังไม่รู้ตัว เพลียกะอิพี่เออ

[poppycake]

เอิ่มอิพี่เออออออออ
น้องเล็กก้อหึงนะเซ่ อิโ..ง...เอ๊ย~~~~!!!!
ไปง้อเรยครัช ให้ไวๆๆ เครียด่วน

[minneemint]

สมโดนน้องโกรธ

[❣☾月亮☽❣]

     เป็นแฟนกันก็ต้องมีหึงเป็นเรื่องปกตินะพี่เออ. อย่าทำงงดิ

สวัสดีปีใหม่. ขอให้มีความสุขสมหวังนะคะคนเขียน. เลิฟๆ.    

[mypink801]

น้องงอน น้องน้อยใจแล้วพี่เออ

[donutnoi]

ง้อน้องด่วนเลย  ไปทั้งคืนเป็นใครก็มีคิดบ้างแถมเป็นผู้หญิงสวยด้วย

[TheWanFah]

พี่เออหลอกตัวเองอยู่หรือไม่รู้จริงๆว่าแอมมี่ชอบ
สงสารน้องเล็กมาก

[twinmonkey0311]

เหมือนเคยอ่านเจอว่าแอมมี่ชอบเอิร์ธตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้วนะ แถมเรียนจบยังตามไปทำงานด้วยกันที่ญี่ปุ่นอีก แล้วอย่างนี้จะไม่ให้น้องเล็กคิดมากได้งัย แถมเมาแล้วยังกลับมานอนที่ห้องสองต่อสองอีก ถึงจะบอกว่าเมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้ แต่เมื่อก่อนมันมีเพื่อนมานอนด้วยหลายคนนี่หว่า