12
“นี่ คนนี้เป็นไง”
“สวย ง่ำๆๆ”
“คนนี้อ่ะ”
“ก็อร่อยเหมือนกัน”
“ห๊ะ = =;;”
“ก็สวยเหมือนกัน ฮิฮิ”
ไอ้อ้วนหัวเราะจนตาหยี เอาเอ็มเคมาล่อมันมาเที่ยวด้วย ระหว่างกินก็เปิดรูปสาวๆให้มันดูเพราะเลือกไม่ถูกว่าคืนนี้จะออกไปกับใครดี ฮ่าๆๆ
“คนไหนสวยสุด”
“น้องชอบคนที่เจ็ด”
“มีห้าคน!”
มึงดูจริงป่ะเนี้ย หรือปล่อยให้กูพูดคนเดียวส่วนมึงแดกเอาๆวะห๊ะ TOT เก็บไอแพดเข้าเป้แล้วตักกินบ้าง เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยจะทันมันหรอก
“พี่เออตักกุ้งให้น้องหน่อย”
“ตักเอง เมื่อกี้ก็ยังตักเอง”
“ก็พี่เออเอาช้อนใหญ่ไป”
ช้อนใหญ่? คิดแล้วก็เหลือบตามองที่อยู่ในมือ เออ มันคือช้อนใหญ่ก็ได้ว่ะ ที่ผ่านมาผมก็เรียกว่าที่ตักบ้างกระบวยบ้าง ตั้งชื่อมันว่าช้อนใหญ่ก็ดีเหมือนกัน
“ไม่ให้หรอก”
“ถ้วยน้องหมดแล้ว”
“หมดแล้วก็อิ่มดิ”
“น้องยังไม่อิ่ม ให้น้องเถอะ”
หึหึหึ กวนเด็กมันสนุก
“ให้น้องเถอะนะ มีอีกตั้งเยอะ น้าๆๆ” มันทำหน้าเศร้ามองผม ปากก็กัดปลายส้อมไว้เครียดๆจนผมต้องดึงออกเดี๋ยวมันจะไปทิ่มปากเอา ได้เป็นเรื่องอีก
“น้องต้องหัดใช้ตะเกียบด้วย น้องโตแล้วจะมากินส้อมได้ยังไง”
“น้องทำมืออย่างนี้ๆแล้วมันทำไม่ได้”
มันบีบมือให้ผมดูอย่างกะปอบหยิบ = =;;; ใครเขาจับตะเกียบกันแบบนั้นวะ ผมก็ลืมไปแล้วว่าผมเริ่มต้นจับตะเกียบได้ยังไง รู้ตัวอีกทีนี่คล่องละ
“นี่ พี่คีบให้ดู อยากกินกุ้งก็คีบขึ้นมา ชึ๊บบบบบ” ผมคีบจากหม้อมาให้มันดูใกล้ๆ “แล้วก็เอาเข้าปาก... โอ๊ยสัสสส ลวกปากกกกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ >O<”
ไอ้อ้วนมันชี้หน้าหัวเราะผมเสียงดังลั่นร้านจนคนเขาหันมามองแล้วแม่งไอ้อ้วนน้อยมันตัวขาวๆแก้มพองๆตาใสแจ๋วงี้ โต๊ะข้างๆเริ่มบอกน่ารักจังๆแล้วเมียงมองกันใหญ่
“ฮ่าๆๆ น้องจะไม่ใช้ตะเกียบหรอก น้องกลัวโดนลวกปาก”
“ไม่ต้องมาพูด!” แม่งเอ้ยยย TOT กะจะโชว์เท่
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ^^”
พนักงานเสิร์ฟสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มที่เล่นจ้องตากับผมอยู่สักพักเดินเข้ามา ผมรีบกลืนน้ำลงคอแล้วเงยหน้ามาสบตาด้วยท่วงท่าสโลว์โมชั่น
“พี่เออเจ็บปากฮะ”
“เหรอคะ”
“แต่ว่าพี่เออยังพูดได้อยู่”
“พูดมากแล้วอ้วน”
“พี่เออต้องกินน้ำแข็ง ตอนที่น้องโดนข้าวต้มลวกน้องก็กินน้ำแข็งเย็นๆ”
“ใครจะไปทำ ขอบคุณมากนะครับที่เป็นห่วง” ประโยคหลังผมหันไปพูดกับน้องพนักงาน
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีอะไรเรียกใช้ได้เลยนะคะ ยินดีบริการเต็มที่”
“บริการดีขนาดนี้ หลังเลิกงานให้ผมบริการคืนบ้างดีมั้ยครับ จะได้เท่าเทียม^^”
ผมเลื่อนโทรศัพท์ เธอทำท่าทางเขินอายแต่ก็หยิบไปกดเบอร์ แหมะ ก็เล่นหูเล่นตากันมาสักพักละ
“หยุดนะฮะ! อย่าขโมยโทรศัพท์ของพี่เออไป”
ไอ้อ้วนน้อยรีบลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ทันทีที่เหลือบมาเห็นน้องเขาหยิบโทรศัพท์ของผมไป มันทำหน้าทะมึงทึงแบบจริงจังมาก่อนจะฉวยเอาโทรศัพท์ของผมมา
“พี่เออ เราต้องแจ้งตำรวจนะ”
“แจ้งทำม๊ายยยยยยยยย TOT” นวดขมับที่กำลังเต้นตุ๊บๆ ผมขอโทษน้องเขาแล้วสั่งเป็นย่างมาจานใหญ่ก่อนจะมาเถียงกันกับไอ้อ้วนน้อย มันยืนยันว่าน้องเขาจะขโมยโทรศัพท์ผมเพราะมันหันมาเห็นพอดี ผมเลยแกล้งกินกุ้งหมดหม้อเลย มันก็งอนผมไปอีก ที่จริงผมแอบสั่งแฟมิลี่เซทเพิ่มให้มันแล้วล่ะน่า
ผลัวะ
“เชี่ยยยยยยยยย ใครวะ”
รู้สึกได้ถึงอะไรที่ฟาดหัวหนักๆ
“โอ้โหหหห ถ้าไม่เจอโดยบังเอิญนี่นึกว่าตายไปแล้วนะ”
“มึงพูดอย่างกะไม่ได้เจอกูมาสักชาตินึงอ่ะ ทั้งๆที่นี่ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ = =”
“เห็นไลนกลุ่มไม่ตอบทั้งๆที่ปกตินี่แกนนำ”
“เหอๆๆ ยุ่งกับไอ้เด็กนี่” ผมจิ้มหัวไอ้อ้วนน้อยจนหน้าหงาย มันหันมาจิกตามองผมแล้วถอนหายใจแรงกอดอก ทำท่าหงุดหงิดใส่น่ากลัวจั๊งงงง ตัวเท่าหัวแม่ตีนนี่
ไอ้แอมมี่พูดแต่ผมไม่ได้สนใจ สนใจมันมากกว่า อะไรคือแต่งหน้าแต่งตัวอย่างกะเป็นผู้หญิงงี้วะ เอ่อ แต่มันก็เป็นผู้หญิงอยู่แล้วนี่หว่า
“แอมมี่ มันเป็นใครบอกกูมา”
“อะไร ใคร? มันไหน”
“ใส่ชุดคลุมท้องมาแบบนี้จะไม่ให้กูถามว่าใครได้ยังไง ใครที่มันทำมึงท้อง!”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยย ชุดคลุมท้องบ้านน้องป้ามึงซิ!! ^&())*%@&%&^_)_@!$^U$W#*P)”
“ฮ่าๆๆๆ โทษๆๆ ดูผิด นึกว่าท้องอ่อนๆ”
“กูแค่ใส่ชุดเดรส ไม่ใช่ชุดคลุมท้องโว้ยยยยยยยยยย TOT”
ผมนั่งจ้องมันซะจนมันทำตัวไม่ถูกไปเลย ผมไม่ได้พิศวาสอะไรมันนะ เพื่อนก็คือเพื่อน ผมแค่แปลกตานิดหน่อย มันสวยขึ้น ดูเป็นสาวหวานมากกว่าสาวห้าวที่ผมเคยรู้จัก ถ้าเจอกันในลุคนี้ครั้งแรกผมจะรีบเข้าไปจีบเลยนะ แต่เราเริ่มต้นกันด้วยเพื่อน ผมก็อยากจะจบด้วยเพื่อน เหมือนคนอื่นๆที่ผมแค่ควงและก็จบที่ควง
“แล้วนี่แกล้งอะไรน้อง งอนใหญ่แล้วนั่น”
“แย่งกินมันก็งอนเล่า”
“พี่เออนิสัยไม่ดี น้องเล็กก็ต้องโกรธ”
“ไม่ง้อหรอกนะ หายโกรธเองด้วย”
“...”
“ไม่ง้อจริงๆนะเว้ย”
“เหอะ”
ผมแอบยิ้มแล้วล้วงของสำคัญออกมาจากกระเป๋าเป้
“อ่ะนี่”
“ฮึ๊ยยยยยยยยยยยย >O<”
มันบีบตาวางช้อนวางส้อมแล้วเกาะแขนผมทันที ย้ำว่าทันที หึหึหึ ขวดนมขวดเดียวเปลี่ยนชีวิตคนได้จริงๆ ไปไหนก็ต้องพกไปด้วยเผื่อมันดื้อจะได้เอามาเป็นข้อต่อรอง
“น้องขอออออออออออ”
“น้องไม่โกรธพี่แล้วเหรอ”
“ไม่”
“ดี๊~~~J”
ผมยื่นให้มัน มันก็รับไปดูดอย่างกะลูกแมวดูดนมแม่แมว ไอ้มี่เอื้อมมือมาขยี้หัวมันที่นั่งอยู่ข้างผมพร้อมกับทำหน้าหมั่นเขี้ยวเด็ก ขวดนมแม่งสยบทุกอย่างจริงๆ
“เมื่อกี้น้องโกรธอะไรพี่เอิร์ธเหรอครับ”
“เฮ้ยๆๆๆ” ผมรีบร้องห้าม เรื่องมันกำลังจะสงบนะเว้ยยยยย แต่คงไม่ทันละ คิ้วเรียวของอ้วนน้อยเริ่มละ... เริ่มขดเข้าหากันละ
“อี้เออแอ่งอ้องอินอุ้งอ้องเอ็กอังอินไอ่อิ่มเอยอี้เออใออ้าย”
ฟ้องไอ้มี่รัวๆเลย
“=____= อ้วน ใจเย็นแล้ววางขวดนมลงก่อน พูดด้วยดูดด้วยมันฟังไม่รู้เรื่อง”
“พี่เออแย่งกุ้งของน้องเล็กไป”
เอาขวดออกก่อนพูด พูดจบก็ยัดลงปากต่อ
“แต่ตอนนี้น้องเล็กไม่อยากกินกุ้งแล้ว น้องเล็กอยากกินนมมากกว่า^O^”
ผมบีบแก้มป่องๆของมัน ไม่ได้หมั่นเขี้ยวนะ แต่หมั่นไส้โว้ยยยยยย ทุกคนพร้อมจะโอ๋มันมาก แต่อย่าได้หวังว่าผมจะโอ๋มันเลย(เหรอออออออออออ)
“โทรให้ไอ้แพงมานี่ดีกว่า เห็นบ่นๆคิดถึงน้องเล็กอยู่”
“อ้องเอ็กอ้ออิดอึงอี้แอง”
หืมมมมมมม งี้กูแปลออกเลยนะว่ามันก็คิดถึงไอ้แพง = =;; ถามคำนึง แล้วเคยคิดถึงกูบ้างป่ะวะ พาไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนม นมก็ซื้อให้กิน เสื้อผ้าก็ซื้อให้ใส่ นอนก็นอนด้วยกัน ยังจะคิดถึงคนอื่นอีก
“ไม่ต้องโทร พวกกูจะกลับละ”
“อย่าเพิ่งดิ เดินเล่นด้วยกันก่อน”
“ได้ แต่ไม่ต้องเอาไอ้แพงมา”
“ไมวะ”
“เดี๋ยวมาวุ่นวายกับไอ้อ้วน”
“สัสสสสสสสสสสสสสส หวงน้องสัสอ่ะ”
“หวงไร =_____________________= ใครหวง ไม่มี๊~~~~”
“นี่ขนาดไม่ใช่น้องแท้ๆนะเว้ย ดีนะที่มึงเป็นลูกคนเดียว ไม่งั้นน้องมึงไม่ได้กระดุกกระดิกตัวไปไหนแน่อ่ะ”
ผมไม่ใช่คนหวงน้องสักหน่อย ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่คนรักเด็ก หลานผมก็มี ลูกพี่ลูกน้องก็มี ผมไม่เห็นจะสนใจพวกมันเลย แต่กับไอ้อ้วนนี่มัน... ไม่รู้เหมือนกันโว้ยยยยยยยยยยยยยยย ผมอยากอยู่กับมัน อยากดูแลมัน แล้วก็อยากให้มันสนใจแต่ผมด้วย
“ยุ่งน่า”
“ชิ นี่เลี้ยงใช่ป้ะ”
“กูไม่เคยให้มึงจ่ายอยู่แล้ว แดกๆเข้าไป”
“ค่าาาาาาา”
แอมมี่พยักหน้ายิ้มๆ ส่วนเด็กก็เอียงหัวมาซบแขนผม อดแกล้งเอาศอกดันหัวมันออกไปอีกทางไม่ได้ แต่มันมีความสุขมากแงะ คิดว่าผมเล่นเลยเอนหัวกลับมาซบตามเดิมทำอย่างนี้อยู่สามสี่ครั้งมันก็หัวเราะคิกคัก ไม่ต้องเอาศอกดันก็เอนหัวไปเอนหัวมาเอง
“เห็นรูปที่ชมรมถ่ายภาพเอาลงเพจป่ะ รูปมึงกะน้องมุ้งมิ้งกันอ่ะ คนไลค์หลายหมื่น กูว่ารูปสวย เคมีเข้ากันดี เหมือนพี่ชายมาเฟียกับน้องชายมุ้งมิ้ง”
อย่างกะชื่อซีรี่ส์เกาหลีว่ะ
“เหรอ ก็คนมันหล่ออ่ะครับ ทำไงได้ ฮ่าๆๆ”
“กูอยากยกหม้อสาดหน้ามึงจริงๆ ดูซิจะยังหล่ออยู่อีกได้มั้ย”
“โถ ทำกันได้ลง ไม่สงสารกันบ้างอ่อ?” ผมทำหน้าอ้อน(บาทา) ไอ้มี่เลยคว่ำปากใส่
“ตีนนิ”
เรื่องไลค์ไม่ไลค์มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเพราะเอิร์ธรักทุกคนคร้าบบบบบ ^O^
พอต่างคนต่างอิ่มเราก็แยกย้ายกันไป ตอนเย็นแดดไม่ค่อยแรงเลยพาไอ้อ้วนไปเดินดูของตามสตรีท ต้องจับมือไว้ตลอดด้วยไม่งั้นเห็นร้านไหนที่มีการ์ตูนน่าสนใจจะแอบวิ่งไปดูหมด ผมกะจะไปสั่งตัดยีนส์ไว้สักตัวสองตัวแต่มือผมถูกมือนุ่มกระตุกไว้เสียก่อน ไอ้อ้วนเงยหน้ามายิ้มกว้างจนตาหยีเป็นสระอิ
“พี่เออ โพนี่”
“แมนๆเขาไม่เล่นตุ๊กตากันหรอก”
“น้องชื่อน้องเล็กไม่ได้ชื่อแมนสักหน่อย น้องก็ต้องเล่นได้^O^”
ครับ =_____= เข้าใจคนละอย่างหรือไอ้อ้วนมันหัวหมอ
“แต่น้องมีหลายตัวละนะ”
“น้องยังไม่มีตัวเล็กเลย”
“เอาตัวเล็กพอนะ”
“เอาตัวเล็กสองตัว^O^”
กู-ว่า-แล้ว
“ให้น้องหนึ่งตัว ให้พี่เออหนึ่งตัว นะๆๆ เอาไปห้อยตรงกระเป๋า”
กระเป๋านักเรียนมันรูปผึ้งเหลืองมีพวงกุญแจเป็นม้าสีม่วงสีฟ้างี้ เข้ากันดีอย่างบอกไม่ถูก =____=;;; ผมนั่งดูไอ้อ้วนยืนเลือกตุ๊กตา หน้าตามันจริงจังยิ่งกว่าตอนผมสอบเข้าซะอีก หยิบแล้วก็วางแล้วก็หยิบมาดูใหม่วนอยู่อย่างเงี้ย ระหว่างนี้ก็มีคนมาขอถ่ายรูปเราสองคน(อีกแล้ว)
“น้องได้แล้ว”
“นับเลขผิดหรือเปล่า นี่มันสาม”
“อุ๊ย แหะๆๆ”
แหมะ ทำมาเป็นอ๊งเป็นอุ๊ยนะ มันวางทั้งสามตัวแล้วเลือกใหม่อีกครั้ง กูรอมันมากว่าครึ่งชั่วโมงละ ไม่เคยรอใครเลือกของนานขนาดนี้มาก่อนเลย ถ้าไปเดทกับหญิงหรือไปส่งแม่ซื้อของผมจะขอเดินไปร้านซีดี ร้านหนังสือรอ พอเสร็จก็กลับไปจ่ายเงินให้แค่นั้น ไม่ใช่มานั่งยองๆรอให้ปวดแข้งปวดขาแบบนี้
“น้องเลือกไม่ได้”
“น้องต้องรู้จักตัดใจ”
“น้องตัดใจไม่ได้หรอก”
“มานั่งนี่ นั่งทำใจแล้ววางคืนไปที่เดิมตัวนึง”
ผมจับมันมานั่งบนขา ไอ้อ้วนน้อยกอดตุ๊กตานิ่งคิด มองซ้ายมองขวาแล้วก็ถอนหายใจ ซื้อให้น่ะซื้อได้ แต่มันบอกแต่แรกว่าขอสองตัวก็ต้องสอง คำไหนต้องเป็นคำนั้น
“น้องอยากได้ทั้งหมดเลย”
“น้องบอกพี่ว่าสองตัวเองนะ”
“ก็...ก็...นะ น้อง...”
“น่าสงสาร ซื้อสองตัวพี่แถมให้ตัวหนึ่งเลยอ่ะ น่ารักอย่างนี้พี่เขายังจะดุอีกเนาะเรา”
“เห้ยพี่ ไม่ได้ครับ ต้องสั่งสอนมันแต่เด็ก” ผมรีบห้ามพี่คนขาย
“สงสารมันน่ะ น้องมันเลือกไม่ได้จริงๆ”
“ว่าไงอ้วน ยังเลือกไม่ได้พี่จะทิ้งไว้ที่นี้แล้วนะ”
“น้องไม่เอาแล้ว”
มันหลุบตามองต่ำตลอดเวลา ถอนหายใจด้วยความตัดใจแล้ววางตุ๊กตาทั้งสามตัวลงในตะกร้าทั้งหมด ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แอบทำมือบอกพี่คนขายให้เอาสามตัวนั้นใส่ถุงแล้วจ่ายตังค์อย่างเงียบที่สุด ส่วนไอ้เด็กที่ทำหน้าเศร้ามองพื้นตลอดเวลาก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย พาเดินไปไหนก็ไม่มองหน้าไม่หือไม่อือถามคำตอบคำ รอผมวัดตัวตัดยีนส์เลือกของเงียบๆ แต่ไปไหนก็จับมือกันตลอดเวลา
“น้องไปดูคุณครูในครัวป่ะว่ามีไรกินบ้าง”
“ครับ”
ตอบรับเสียงเบาแล้วเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปในครัว ผมเดินเอาพวงกุญแจไปคล้องกระเป๋าผึ้งเหลืองของมันให้ทั้งสามตัว แล้วเอาแอบไว้ข้างหลังตอนเดินลงไปห้องรับประทานอาหารด้านล่าง
“คุณครูพาไปซื้อสิบตัวเลย”
“ฮือออออออ น้องเล็กไม่อยากได้แล้ว ฮึก”
“ไอ้เอิร์ธ! ไม่ต้องหลบหลังประตู ออกมาเลย”
เนี้ยแหละครับ คนเดียวที่รู้ทันผมทุกเรื่อง น่าเบื่อจริงๆ =_=
ไอ้อ้วนน้อยกอดคอแม่ผมแล้วซุกหน้าร้องไห้เลย นึกว่าจะแน่ ทำเป็นไม่เอาแล้วก็ได้แต่สุดท้ายก็มางอแงเอากับคนที่ตามใจมัน แม่ผมแงะร่างขาวออกมันก็เอาหลังมือเช็ดน้ำตาป้อยๆอย่างน่าสงสาร
“ก็มันบอกเองว่าจะเอาสองตัว”
“เพิ่มอีกตัวมันจะเป็นอะไรไป เงินที่ให้ใช้นี่เอาไปเลี้ยงผู้หญิงหมดหรือไง ซื้อของให้น้องนิดๆหน่อยๆก็ซื้อไม่ได้”
แม่งงงงงงงงงงง กะจะเซอร์ไพรส์น้องกลับโดนแม่ด่าซะเอง ผมขยับของที่อยู่ด้านหลังให้แม่เห็น ท่านก็พยักหน้าให้แต่ก็ไม่วายชี้หน้าคาดโทษที่ผมไปแกล้งลูกรักท่าน
“ไม่ต้องมาขี้แงเลยอ้วน เมื่อกี้บอกว่าไม่เอาเองนะ”
“ไม่เอา ฮืออออออออออ” มันปล่อยโฮออกมาอย่างเหลืออด ตาช้ำจมูกแดงกับแก้มชื้นไปด้วยน้ำตา แม่ผมเลยอุ้มมันเดินปลอบรอบบ้านกว่าจะสงบแล้วมานั่งกินข้าวได้ วันนี้ป๋าไม่อยู่มีกินเลี้ยงอะไรสักอย่างเนี้ยแหละ
“โอ๊ะ(OoO)”
“ว้าววว อะไรวางอยู่บนโต๊ะ ของน้องเล็กหรือเปล่า”
“ของน้องเล็กเหรอ” มันถามงงๆ ก็เออสิ หิ้วมาตลอดทางมันคิดว่าเป็นอะไรไอ้เด็กโง่เอ้ย
“จะเอามั้ยล่ะ”
“...”
เอาไม่เอา”
“นี่กระเป๋าของน้องเล็ก”
“โพนี่จะเอามั้ย”
“โพนี่น้อยติดอยู่ที่กระเป๋าของน้องก็ต้องเป็นของน้อง^O^” ยิ้มทั้งที่แพขนตายังเปียกชุ่ม หน้าก็ยังมีคราบน้ำตาอยู่เลย อดจะปาดออกให้ไม่ได้
“กว่าเข้าใจกันก็ต้องได้เสียน้ำหูน้ำตากันก่อน เอ้า คืนดีกันแล้วก็กอด คราวนี้หอมแก้มด้วย แกล้งน้องหนักๆแม่จะหักเงินเดือนนะ”
“เฮ้ยยยยยยย ได้ไงอ่ะ”
“กอดเร็วๆ”
ไอ้อ้วนน้อยกระโดดข้ามมาเหยียบเก้าอี้ผมแล้วกอดผมหมับ ยิ้มหวานทีนี่ไปทั้งตาทั้งปากโคตรน่าแกล้งอ่ะ ผมกอดร่างนุ่มนิ่มแน่น นี่คนหรือมาร์ชเมลโล่ ทั้งขาวทั้งนุ่มถ้าเป็นผู้หญิงนี่กูฟินตาย
“หอมด้วย”
“ไม่เอา น้องเล็กไม่ให้หอมน้า”
“ทำไมวะอ้วน”
แม่ผมก็ทำหน้าสงสัยไปด้วย
“ไม่อาววววววววววว”
เคยได้ยินสำนวนว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุมั้ยครับ นั่นแหละบอกความเป็นตัวผมเลยJ ยิ่งไอ้อ้วนน้อยดิ้นจะหนีบอกว่าไม่เอาๆผมก็ยิ่งจะยื่นหน้าไปหอมมัน นิ้วป้อมดันหน้าผมไว้แต่ก็สู้แรงผมไม่ได้ สุดท้ายมันก็แนบหน้าไปกับโต๊ะด้านนึงส่วนอีกด้านก็โดนทั้งปากทั้งจมูกผมกดไว้
แม่ง... มันทำไมหอมจนผมไม่อยากปล่อยเลยวะ
“กรี๊ดดดดดดด คิกๆๆ คันนนน น้องคัน! กรี๊ดๆๆ”
หึหึหึ หนวดผมเริ่มขึ้นอยู่พอดีเลยแกล้งเอาถูๆแก้มนิ่ม ไอ้อ้วนคงทั้งคันทั้งจั๊กจี้บางทีก็หัวเราะบางทีก็ผลักออกจนแม่เอาช้อนเคาะหัวผมนั่นแหละถึงจะเลิกแกล้งมัน ไอ้อ้วนน้อยเกาแก้มจนแดงเถือกผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด
“คนใจร้ายยยยย ชอบแกล้งน้อง น้องจะฟ้องแซ็ค”
“ไอ้แซ็คจะทำอะไรพี่ได้ = =;;”
“ได้!”
“แล้วทำไมต้องพูดถึงมัน คิดถึงมันเหรอ”
“น้องคิดถึงแซ็ค”
“เออ รักมันมากก็ไปอยู่กับมันเล้ยยยยย”
“ไม่ไป”
“ตุ๊กตานี่ก็ไม่ต้องเอา ไปให้ไอ้แซ็คซื้อให้นู่นนน”
“น้องจะเอา”
“จะเอาของพี่แต่ไปคิดถึงคนอื่นอีก อยากโดนเตะมะมากใช่มั้ยห๊ะอ้วน” ผมทำหน้าพร้อมจะหาเรื่องไอ้อ้วนเต็มที่
“มีแต่คนที่นิสัยไม่ดีที่ชอบเตะคนอื่น!”
“น้องเล็กพูดถูก เก่งที่สุดเลยครับ มาๆกินข้าวกัน ให้รางวัลแก่คนเก่งของคุณครู”
แม่ผมรีบตัดบทก่อนที่ผมกับไอ้อ้วนจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ ก็ดูมันซิ อุตส่าห์ทำดีให้ทุกอย่าง(?)มันก็ยังไปคิดถึงคนอื่น เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มระรื่นชื่นชมตุ๊กตาโพนี่สามตัวนั่นแล้วก็อดเขกหัวมันเบาๆไม่ได้ เมื่อไหร่จะรักวะ...
“เอิร์ธ หยุดแกล้งน้องก่อน”
“เอิร์ธจะลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู”
มือที่กำเป็นมะเหงกรีบคลายตัวแบลูบเส้นผมนุ่มทันที =______=
“น้องเล็กกินข้าวครับ คุณครูตักต้มจืดให้”
“เดี๋ยวก่อนฮะ”
“...”
“น้องเล็กยังไม่ได้หอมแก้มพี่เออเลย”
...
...
...
จุ๊บ!
“นี่ไม่ได้เรียกว่าหอม หอมต้องทำอย่างนี้ ฟอดดดดดดดดด”
“อ้อ ฟอดดดดดดดดดดดดด ถูกแล้วใช่มั้ยพี่เออ^O^”
“เออ ถูก =//////=
เหี้ยเถอะ กูเขินเด็กหกขวบ!
-------------------------------------------------------------------
มาแล้วววววววววววววววว
กราบขออภัยจ้าาาาาาาาา
หายไปนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน TOT เค้ามีเหตุผลหลายอย่างเลย หลักๆคือไปเที่ยวเป็นอาทิตย์เลยจ้าาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามจ้า
love u
ปล.มีคนอยากให้น้องเล็กโตไวๆ เดี๋ยวอีกไม่กี่ตอนแล้วววว รอแพร๊พพพ
ปล2 ขอโทษที่ใช้รีด ไรท์จ้า พอดีก๊อปมาจากในเฟสเลยไม่ได้เช็คดูอีกที เฟอร์ลบออกละน้าาา 
หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59 (อ่าน 323343 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก