หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[em1979]

พี่เออทวงบัลลังก์พระเอกคืนซะแล้ว

[ΩPRESTOΩ]

“ถ้ารู้ว่าจะมาเจอ พี่จะไม่ทำตัวแบบนั้นหรอก”

ฟินกับประโยคนี้ของพี่เออจริงๆ
น้องเล็กน่ารัก น่าหลงใช่ป่ะละ ^^

 

[poppycake]

น่าสงสารน้องมากๆเลยอ่ะ
ทำไมถึงทำกับเด็กที่น่ารักได้ขนาดนี้
สมควรจิงๆที่พี่เออจะกระทืบให้เข้าโรงบาล หึหึ
พี่เออคะ!! เลิกเจ้าชู้ สร้างศัตรูได้แร้นนะครัช

[TheWanFah]

น้องเล็ก เมื่อไหร่จะโตคะลูก
อยากอ่านตอนโตแล้ว พี่เออคงหวงน้องเพิ่มอีกเยอะ

[arissara]

โอ้ยยย ๆๆๆ รักออกมาเต็มๆเลอออ

[GF_pp]

กรี๊ดดดดดดดด. เข้าไปส่องเรื่องพี่พราวตั้งนานไม่ยักรู้ว่ามีเรื่องน้องเล็กด้วย

ตามมาแล้ววววววว รัก น้องเล็ก พี่พราวที่สุดดดดด     

[nongrak]

น้องเล็กน่ารักมากกกก พี่เออนี่ก็ชอบแกล้งน้องจัง
แต่น้องน่ารักจริงเอิร์ธชักจะหลงเด็กมากแล้ว 5555

[เด็กหญิง]

พระเอกแกล้งจนจากดูน่ารักเป็นน่ารำคาญเลย
มันดูแปลกๆที่เด็กมหาลัยจะมาตอแยเด็กอนุบาลขนาดนี้อ่ะ
ชอบน้องเล็กตั้งแต่เด็กขนาดนี้เลยเหรอ แอบน่ากลัวนะ

[NOPKAN]

เพิ่งเข้ามาอ่าน

ประเด็นคือ คนแต่งไม่เอากฎเล้ามาใส่ในความเห็นแรก ระวัง!!! พี่โมฯดุนะคะ

[thyme812]

 

[dahlia]

วันนี้พี่เออ กับน้องเล็ก จะมามั้ยนะ 

[greensnake]

ตอนล่าสุดนี่สงสารน้องเล็กมาก เด็กก็ตัวแค่นี้
สมควรให้พี่เออโกรธ ถึงชอบแหย่แต่ก็ไม่เคยตีเถอะ
หวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกนะ เลิกได้แล้วนะเรื่องวิวาท
กลัวศัตรูจะพุ่งเป้ามาที่น้องแทน เห็นรักแล้วก็หวงขนาดนี้
กอดปลอบน้องเล็ก หายเจ็บเร็วๆนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ

[ท้องฟ้ากว้างทะเลใส่]

อ่านเเล้วติดมากกกก อยากอ่านหิก อยากอ่านเรื่อยๆ อยากให้มาอัพทุกวัน อินกับเรื่องอินกับควานน่าร๊ากกกก  อยากอ่าน ง่อออออออ
 

[kokoro]

น้องเล็กกกกก เด็กอะไรน่าฟัดจริงๆ
พี่เออก็เริ่มดูน้องดีมากขึ้นทุกวัน
แต่คราวนี้โดนลูกหลงคู่แค้นเก่าพี่เออ เจ็บตัวเลยอ่ะ
พี่เออต้องระวังมากขึ้นกว่าเดิมนะครัช

ปล. ฉากฮึดสู้เข้าไปจัดการอีกฝ่าย ให้อารมณ์เด็กข้าใครอย่าแตะมากมาย 

[entirom]

รอน้องเล็กโต



เมื่อไรน้องเล็กจะโตน้าาา

[Noina_Pn]

  น้องเล็กกกกก

[ferrari_L]

14

 
โดนแม่สั่งแยกผมกับไอ้อ้วนน้อยโดยให้ไอ้อ้วนไปนอนกับแม่ ที่จริงผมรู้ว่าท่านอยากให้ผมไปพักผ่อนหรอกน่าไม่ได้จะโกรธจริงจังอะไรหรอก(เหร๊อออออออ) ผมกินยาแก้ปวดแล้วหลับไปรู้ตัวอีกทีก็ตอนเสียงโวยวายจากนอกห้อง โผล่หัวออกไปถามแม่บ้านก็ได้ยินว่าไอ้อ้วนน้อยไข้ขึ้น



ผมเข้าไปช่วยเช็ดตัวให้ แก้มมันแดงตัวเปียกเหงื่อไปหมด อันที่จริงผมอยากจะให้ไปหาหมอให้รู้แล้วรู้รอดแต่แม่ผมบอกว่าไม่เป็นไร พวกเราเลยอยู่เฝ้าไข้ไอ้อ้วนกันทั้งคืน ผมสลับกับป๋าช่วยกันเช็ดตัวป้อนยาให้ไอ้อ้วน จนเกือบเช้าไข้ถึงจะลด ฟ้าสว่างปุ๊บแม่ผมก็โทรไปบอกแม่ไอ้อ้วนให้ทราบข่าว ฝ่ายนั้นเลยรีบมารับลูกกลับบ้าน ถ้าเด็กมันไม่เป็นอะไรก็คงวางใจอยู่อย่างนั้นล่ะนะ เป็นพ่อแม่ประสาอะไรก็ไม่รู้



ไอ้เด็กอ้วนพอเห็นหน้าแม่ก็รีบเข้าไปอ้อนทั้งๆที่หน้ายังหงอยเพราะยังตัวรุมๆอยู่ ผมเข้ามาอาบน้ำไปมหาลัยตามปกติ ไปเช้าจนพวกเพื่อนขยี้ตามองแล้วขยี้ตามองอีก =_____= ก็วันนี้ผมไม่ต้องไปแกล้งไอ้อ้วนที่โรงเรียนนี่หว่า ไม่สบายแบบนั้นคงต้องได้หยุดเรียน



“เอิร์ธ”



ผมมองไปตามเสียงเรียกมาจากด้านขวา หมวยยืนกัดปากทำหน้ารู้สึกผิดก่อนจะก้มมองดอกไม้ในมือบ่งบอกว่าซื้อมาให้ผม



“เอิร์ธ”



ผมหันซ้ายไปมองตามเสียงอีกครั้ง กลอนส่งรอยยิ้มอ่อนมาให้ผมพร้อมกับในมือมีถุงขนมติดยี่ห้อชื่อดังมาด้วย
ทั้งสองผงะเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหาผมซ้ายขวา ถ้าเป็นปกติผมคงสนุกที่จะต้องคิดหาทางสับรางให้วุ่นวาย แต่ตอนนี้ผมเบื่อหน่ายมาก



“หมวยขอโทษนะเอิร์ธ”



“หมวยผิดอะไร”


“ก็เตอร์มัน...”



“ขอโทษแทนแฟนเหรอ”



“เตอร์ไม่ใช่แฟนหมวยนะ เอิร์ธก็รู้ว่าหมวยรักเอิร์ธคนเดียว”



“พอเถอะ เราจบกันไปแล้ว หมวยกลับไปหาคนที่รักหมวยจนยอมตายได้อย่างไอ้เตอร์ดีกว่านะ” ใครมันมามีเรื่องกับเอิร์ธ เอื้อการย์มันก็คงต้องเผื่อใจไว้ตายมาแล้วบ้างล่ะนะ



“แต่เตอร์มันติดยาติดการพนันด้วย หมวยไม่ชอบคนนิสัยแบบนั้น”



“แล้วเล่นกับมันทำไมตั้งแต่แรก! อยากได้ผู้ชายดีๆก็ทำตัวดีๆให้มันคู่ควรหน่อยสิครับ”



ผมว่าด้วยน้ำเสียงเย็นก่อนจะแกะมือบางออกจากต้นแขนผม หมวยทำหน้าเศร้าน้ำตาเม็ดโตไหลลงมาราวกับบังคับได้ เธอยัดดอกไม้ใส่มือผมแล้วป้ายน้ำตาออกลวกๆ



“หมวยเข้าใจแล้ว ยังไงหมวยก็จะรักเอิร์ธและจะหวังดีกับเอิร์ธอยู่ห่างๆเรื่อยไป”



หมวยบอกแล้วหันหลังเดินจากไป คราวที่แล้วก็พูดอย่างนี้แต่ก็ยังพยายามทักไลน์มาหาผมหรือแม้กระทั่งเดินมาเมียงมองพอสบโอกาสก็ยิ้มให้ผมอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก



“เอิร์ธ เราขอโทษนะ เรื่องเอก เราขอโทษแทนเพื่อนด้วย”



“ครับ”



“เอิร์ธจะยังเป็นเพื่อนกับเราได้ใช่มั้ย”




“เราเป็นเพื่อนกันเสมอครับกลอน” ผมเน้นตรงคำว่าเพื่อนจนกลอนหน้าเจื่อนไปเลย รู้สึกผิดที่เคยทำท่าจะจีบเขาแต่สุดท้ายก็ทิ้งเขาไปซะดื้อๆ แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะคิดเรื่องนี้ ผมขอเคลียร์ตัวเองก่อน ถ้าผมจะคบใครแบบจริงๆจังๆเหตุการณ์แบบเมื่อวานจะต้องไม่เกิดขึ้นอีก



“กลอนชอบเอิร์ธนะ”



“เอิร์ธก็ชอบกลอน กลอนนิสัยดีและดูแลเอิร์ธมาโดยตลอด ขอบคุณมากๆนะครับ เอิร์ธก็จะเป็นเพื่อนที่ดีของกลอนเหมือนกัน”
ผมลูบหัวกลอนที่ตอนแรกเขาทำหน้าดีใจที่ผมบอกชอบก่อนจะเจื่อนลงอีกครั้งเมื่อผมบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมรับถุงขนมมาแล้วเดินชวนพวกเพื่อนเดินเข้าห้องเรียน



“อยู่ดีๆผัวขาก็เป็นคนดีขึ้นมา”



“กูเป็นคนดีอยู่แล้ว =_=”



“น่าสมน้ำหน้า เอ้ย น่าสงสารนะ อุตส่าห์มานั่งรอมึงตั้งแต่ก่อนพวกกูมาอีก” อิเคธี่จีบปากจีบคอทำหน้าสะใจ



“มึงปฏิเสธหมดอย่างนี้เวลาเงี่ยนมึงจะทำไง”



“เอามึงดีมั้ยวะห๊ะ! พวกมึงเป็นอะไรกันเนี้ย กูทำผิดเหรอวะ กวนตีนกูกันจั๊งงงงงง” ผมตอบกลับไอ้มี่ที่หน้าแดงเจากที่ผมพูดเมื่อกี้ มันเขินแรงนะต่อยแขนผมดังปั๊กเลยว่ะ แต่พอเห็นผมนิ่วหน้าเจ็บมันก็ลูบแขนผมขอโทษขอโพย




“แต่ก็ว่าไม่ได้นะ ผู้หญิงมันยังมีอีกเยอะ”



“จะไม่มีแล้วเว้ยยยย”



“จะคอยดู!!!!” ไอ้แพง ไอ้มี่ อิเคธี่รวมหัวกันตะโกนใส่ผมให้ลั่นห้องเรียน



=_= นี่จะไม่เชื่อกันเลยใช่มั้ย
 
 
 












วันที่ไม่ได้เจอไอ้อ้วนนี่น่าเบื่อหน่อยๆ ไม่มีใครให้แกล้ง ไม่มีเสียงใสๆหัวเราะกรี๊ดร้อง ไม่มีเด็กมางอแงใส่ ช่วงเย็นเลยว่างไปเดินอ่อยสาว เอ้ย ไปเดินเที่ยวห้างกับเพื่อนๆ แต่ไอ้อ้วนก็ยังตามมาหลอกหลอนผม ไม่ว่าจะเห็นร้านอะไรก็นึกถึงแต่มันตลอด
“เป็นเหี้ยไรเห็นสะบัดเห็บตั้งแต่เมื่อกี้ละ ยังไม่หลุดเหรอ”



“กูแค่สะบัดหัว T_T”



“กูเห็นมึงเกาๆด้วย โลนป่าว”



“โลนมาอยู่บนหัวบ้านมึงดิ” โลนมันอยู่ตรงนั้นนนนนน แล้วคนสะอาดอย่างผมนี่ข้ามไปได้เลยเรื่องนี้



“ก็ไม่แน่นะ ถ้ามึงเอาหน้าไปใกล้ถิ่นที่อยู่อาศัยของมันน่ะ”



“กูว่าจะไม่แล้วนะ กูว่าจะไม่แล้วววว ไอ้สัสสสสส”



ผมกัดฟันพูดก่อนจะไล่เตะไอ้พวกห่าที่มันกวนตีนผมไม่ได้หยุดหย่อน



“โอ๊ยๆๆ กูยอมๆๆ TOT ไอ้ห่า กางเกงกูเปื้อนรอยรองเท้ามึงหมดแล้ว” ไอ้เปียวยอมคนแรก แล้วคนอื่นๆก็ตามมา



“พวกกูเห็นมึงเซ็งๆเครียดๆเลยช่วยนะเว้ย”



“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ปกติ”



“อ้อออออ พรุ่งนี้น้องเล็กมาโรงเรียนนี่หว่า เดี๋ยวนี้ติดเด็ก รับเป็นลูกเลยมั้ยๆ”



“น้องก็พอ =_=;;”


“รักขนาดนี้อย่างกะคลอดออกมาเอง”



“น้องน่า”



“เอ๊ะ อย่าบอกว่าผัวขาจะเลี้ยงต้อย ฮ่าๆๆ”



...


...


...


กริบ ทุกคนที่หัวเราะแซวผมเงียบกริบเมื่อเห็นผมหน้าซีดหยุดเดินราวกับถูกสตาฟท์ไว้


“นะ... น้อง”



“...”


“น้องกูๆ”



“อ้อ ฮ่าๆๆๆๆๆ” พวกมันกลับมาประสานเสียงหัวเราะอีกครั้ง



ฟู่ววววววววววววว ทำไมต้องกลัว ทำไมต้องเหงื่อตก ผมจับที่หน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง ใจมันเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากตัว
ไม่น่าาาา... ไอ้อ้วนมันเด็กหกขวบและเป็นเด็กชายด้วย ผมรักมันเหมือนน้องเท่านั้นแหละ ใครจะบ้าไปมีอารมณ์กับเด็กอนุบาลล่ะ หรือว่าเป็นกู...



=______=;;;;;;;





















ตอนเช้าผมอาสาไปส่งแม่ที่โรงเรียนอนุบาลหมูน้อยตามปกติ แต่วันนี้ไอ้อ้วนมาสายและรถไม่ใช่คันเดิมที่เคยมาส่งด้วยตอนเช้าผมเลยได้แกล้งให้มันงอนแค่แป๊บเดียวผมก็ต้องไปมหาลัย มันก็ต้องไปเรียนของมัน ตอนเย็นมันก็กลับบ้านเร็วขนาดที่ว่าผมเลิกเรียนมาไม่เคยจะทันมันอ่ะเป็นอย่างนี้อยู่เป็นอาทิตย์ ผมก็คิดไปต่างๆนานาว่าเพราะผมไปทำให้มันเจ็บตัวหรือเปล่า พ่อแม่มันเลยไม่ยอมให้ลูกตัวเองอยู่ใกล้ผมเลยรีบมารับมาส่ง คิดไปคิดมาจนผมเริ่มอารมณ์เสีย และเพราะใกล้สอบกลางภาคแล้วด้วย ผมจะยิ่งไม่มีเวลาไปเล่นกับมันมากขึ้นไปอีกเพราะต้องอยู่ติวหนังสือกับเพื่อนๆ




วันศุกร์นี้โชคดีที่ผมเรียนเลิกเร็วเลยไปดักรอตั้งแต่มันยังไม่ตื่น ได้นั่งมองเด็กนอนน้ำลายยืดเคี้ยวแจ๊บๆด้วย อยู่ๆคำพูดอิเคธี่ก็ผุดขึ้นมาที่บอกว่าผมจะเลี้ยงต้อย ผมแค่อยากอยู่ใกล้ๆคอยดูแลไม่ให้ใครมารังแกมัน(ยกเว้นกู)ก็เพราะมันเหมือนน้องชายผมคนนึงป่ะวะ ผมชอบมองมันเพลินๆก็แบบพี่มองน้องป่ะวะ บางทีที่ผมเขินมัน ผมใจเต้นแรงและรู้สึกว่าแก้มมันน่าฟัดก็เพราะ... ก็แบบ พี่น้องที่ไหนเขาก็เป็นกันป่ะวะ (หราาาาาาาาาาา)




เอ่อ ถ้าผมจะรักมันแบบชู้สาว ก็... เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง ใครจะไปคิดอะไรบ้าๆกับเด็กหกขวบว่ะแถมไม่ได้มีอะไรล่อตาล่อใจด้วยมีแต่พุงมันอ่ะที่ใหญ่กว่านมผู้หญิงที่ผมเคยควงอีก =____= ผมขยี้หัวไอ้อ้วนที่หลับไม่รู้เรื่องรู้แก้แค้นที่มันเป็นตัวการที่ทำให้ผมคิดมากทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนที่ไม่คิดอะไรเลย อยากจะทำอะไรก็ทำ ไอ้อ้วนปัดๆมือผมออกแต่ผมแกล้งดึงแก้มมันต่อจนมันตื่นขึ้นมานั่งทำหน้างง ผมไม่รู้ว่ามันรู้สึกงงจริงหรือเปล่าแต่มันทำหน้างงๆเหมือนว่าที่นี่ที่ไหนแล้วคุณเป็นใครตอนตื่นนอนทุกครั้งเลย ฮ่าๆๆ



“พี่เออ พี่เออมาได้ยังไง” มันนั่งขัดสมาธิตาปรือมองผม



“เอ่อ ขี่ม้าโพนี่มาไง”



“ปัญญาอ่อนละไอ้เอิร์ธ ไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตาเล้ยยยยย”



“แม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ TOT”



“ขี่ม้าโพนี่มาไง๊~~~~~”



โอ๊ยยยยยยยยยยย แม่ทำท่าแบ๊วพร้อมกับบีบเสียงล้อเลียนผม ส่วนนึงที่ผมไม่อยากจะเล่นกับเด็กก็เพราะแม่ ชอบมาล้อชอบมาแซว ผมเลยต้องkeep look ให้เท่ให้โหดตลอดเวลาไงเข้าใจมั้ย มาคิดทำท่าอ่อนโยนปัญญาอ่อนมันไม่ใช่สไตล์ แต่ผมจะมาเสียก็ตอนเจอไอ้อ้วนน้อยเนี้ยแหละ



“ไปๆอ้วน ตื่นไปล้างหน้าแปรงฟัน หยิบเบรคมาเผื่อพี่ชุดนึงด้วย”



“พี่เออกินไม่ได้หรอกฮะ พี่เออไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกับน้อง”



“เคยเรียนละกัน ศิษย์เก่าน่ะ เข้าใจ๊”



“ไม่เข้าใจและไม่ให้กินด้วย”



“ไม่งั้นพี่จะขโมยนะ”



“กรี๊ดดดดดดด อย่าขโมยยยยยย” มันหัวเราะกรี๊ดกร๊าดวิ่งหนีจนผมหน้าม้าปลิว รู้สึกว่าโคตรน่ารักอ่ะ ทั้งๆที่เด็กคนอื่นก็น่ารักจิ้มลิ้มยิ่งกว่ามันด้วยซ้ำ ทำไมถึงมองเห็นแต่ไอ้พุงกลมๆ แก้มป่องๆ ปากจิ้มลิ้ม ตาใสๆนี่ได้



พอมันจัดการตัวเองเสร็จก็หยิบเบรกมาแค่ชุดเดียวแต่ว่าเอาขนมที่มันพกมาโรงเรียนด้วยมาให้ผมกินแทน คราวนี้มีเยอะและหลากหลายมากกว่าเดิม แน่นอนว่าเป็นขนมต่างประเทศเหมือนเดิม มึงไม่คิดจะกินปูไทย ตูมตาม เซี้ยงไฮ้ อะไรเถือกๆนี้บ้างวะ



“พ่อแม่น้องไปต่างประเทศทุกอาทิตย์เลยหรือไง”



“ฮะ ประเทศเทศไทย”


ประเทศไทยนี่มันต่างประเทศตรงไหนนนนนนนน TOT


“หมายถึงที่อื่นที่ไม่ใช่ประเทศไทยสิโว้ยยยย ที่ที่น้องเอาขนมมาเนี้ย”



“น้องก็ไม่รู้ พี่พราวเอามาให้น้องทั้งหมดเลย”



พี่พราว? ใครวะ ชื่อน่ารักอย่างนี้ต้องเป็นเด็กผู้หญิงแถวบ้านไม่งั้นก็ต้องพี่ที่โรงเรียนนี้แน่ๆเลย



“อันนี้อร่อย แต่พี่เออต้องทาชีสก่อนนะ”



“เคยกินแล้วเหรอ”



“น้องกินไปหนึ่งกล่อง กล่องนี้น้องให้พี่เออ^O^ มีคุกกี้ ช๊อคโกแลตด้วย”



แหมะ รักกูดีจัง ลาภปากไปดิ มันเป็นแผ่นแครกเกอร์ที่มีชีสอยู่ในกล่องด้วยก็ทาๆกินๆไป ผมว่าก็ใช้ได้แต่ไม่ถึงกับอร่อยมากมายขนาดนั้น นอกจากนี้ยังมีขนมที่ไอ้อ้วนน้อยภูมิใจนำเสนออีกหลายอย่าง ผมรู้สึกดีว่ะ... ดีที่มันคิดถึงผม เก็บนู่นเก็บนี่ไว้ให้กินทั้งๆที่ไม่ค่อยได้เจอกัน


“วันเสาร์อาทิตย์ไปนอนบ้านพี่มั้ย”



“ไม่ได้หรอกฮะ”



“ทำไมอ่ะ แม่ไม่ให้มาอยู่กับพี่ใช่มั้ย”


“คุณแม่ไม่ว่างฮะ ต้องทำงาน”



“แล้วอยู่บ้านคนเดียว?”



“น้องเล็กต้องไปอยู่กับพี่พราวฮะ”



“ก็ไม่ต้องไปรบกวนเขา มาอยู่กับพี่นี่ดิ”



“ไม่ได้นะ ถ้าน้องไม่ไปเล่นด้วยเดี๋ยวพี่พราวจะโกรธ ช่วงนี้น้องไม่ได้ไปบ้านพี่พราวพี่พราวก็จะงอนแล้วเฮ้อออออ”



คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากันมือทั้งสองข้างก็เท้าคางทำหน้าเครียดๆด้วย นี่มึงเพิ่งจะหกขวบ ต้องมีเรื่องน่าหนักอกหนักใจอะไรขนาดน้านนนนนน สำคัญมากเหรอวะคนที่ชื่อพราวเนี้ย!



“ก็แล้วแต่”



“พี่เออไม่กินแล้วเหรอ”



“ไม่อยากกินของคนอื่น อยากกินน้อง เอ้ย อยากกินขนมของน้องมากกว่า”




“แต่พี่พราวให้น้อง มันก็เป็นขนมของน้องแล้วนี่นา”


“อะไรก็พี่พราวๆอยู่นั่นแหละ”



“พี่พราวใจดีให้กระเป๋าน้องใหม่ด้วย พรุ่งนี้น้องจะเอามาให้ดูนะ”



“พรุ่งนี้พี่จะไม่มาหาน้องแล้ว”



“อ้าวทำไมล่ะพี่เออ ทำไมล่ะทำไม” ไอ้อ้วนที่ยิ้มร่าอยู่เมื่อกี้เริ่มร้อนรนมาเขย่าแขนผม ผมก็แกล้งทำเป็นมองทางอื่น หึหึหึ แกล้งเด็กมันง่ายและสนุกด้วยJ



“พี่เออตอบน้อง”



“ก็น้องไม่เห็นจะสนใจพี่เลย สนใจแต่พี่พราวๆ”


“น้องสนใจพี่เออ”



“แล้วเลือกใคร”



“ก็...” มันกุมแก้มทำหน้าคิด “...พี่พราว”



เหอะ ทำไมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้วะ แค่เด็กที่รู้จักกันไม่กี่เดือนบอกว่าเลือกคนอื่นมากกว่าผมแค่นี้ต้องถึงกับหน้าชาเสียศูนย์และชวนมันทะเลาะจนมันร้องไห้งอนไปอีกครั้ง




“วันนี้ไม่ชวนน้องอเล็กซ์มานอนที่บ้านด้วยเหรอ”


“ชวนแล้ว มันไม่มา”



“อ่าว ก็แม่เขาบอกว่าต้องไปสัมมนาต่างจังหวัดหลายคืนเลยนี่ ช่วงนี้น้องเล็กก็ไปอยู่บ้านอาเขาด้วย”



“เหรอ”



อาที่มีลูกชื่อพราวนั่นสินะ...



“แม่เขาบอกว่าถ้าน้องเล็กอยากมาอยู่กับเราด้วยก็ขอรบกวนหน่อย”



“มันไม่อยากอยู่ด้วยหรอก เอิร์ธชอบแกล้งมันชอบรังแกมันนี่”



“พูดเหมือนกำลังน้อยใจอยู่ แน่ะๆๆ”



“เหอๆๆ”




“ระหว่างแกกับญาติ เขาก็ต้องเลือกญาติเขาอยู่แล้วซิโง่ป่าว”



“ครับๆๆ”


คืนนี้ไอ้แอมมี่โทรมาบอกว่าตั้งแต่เย็นพรุ่งนี้ไปจะเริ่มติวกันแล้ว ซึ่งผมถูกโหวตให้ติวแคลฯด้วยลำบากลำบนต้องไปขอยกเลิกกับไอ้ระธานเมเจอร์อีก ผมไม่ชอบสอนหนังสือแล้วถูกเพื่อนๆทำหน้าทำตาตั้งใจฟังที่ผมพูดนี่หว่า ไอ้ประธานเลยให้ผมทำชีทสรุปถ่ายเอกสารมาแจกเพื่อนๆแทน สัสมาก คือกูก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือสักตัวยังจะมาให้กูสรุปห่าไรอี๊กกกก T_T

















 
หลายวันมานี้ผมวุ่นวายกับการทำชีทสรุป พอกำลังจะปริ้นท์ก็ลืมใส่นั่นใส่นี่ ตอนแรกกะจะเอาที่เขียนเนี้ยแหละไปแจกพวกมันแต่เกรงว่าจากที่จะเข้าใจจะกลายเป็นเข้าหม้อเข้าไหไปหมด ตัวหนังสืออย่างผมนี่ครูภาษาไทยฉีกทิ้งมากี่คนต่อกี่คนแล้วครับ แต่พอหลายคนบอกว่าอ่านแล้วเข้าใจดีก็หายเหนื่อยหน่อย บางคนก็ยังงงๆผมก็อธิบายตัวต่อตัวไปเลยให้เข้าใจเพราะชีทผมไม่ได้ละเอียดขนาดนั้นถ้าจะละเอียดทุกตัวอักษรก็อ่านหนังสือเอาง่ายกว่ามั้ย สรุปก็ต้องเน้นเอาง่ายและทำข้อสอบได้เร็วป้ะ




“ไอ้ห่าเอิร์ธ มีสาวฝากขนมมาให้อีกแล้วว่ะ”



“ขอบใจเว้ย” ผมรับมาจากเพื่อนคนนึง ไอ้พวกห่านี่ก็แซวกันเต็มที่บางคนก็มาเนียนกินบ้างตามประสา เมื่อเช้าก็มีมาถุงใหญ่ไม่รู้ว่าคนเดียวกันหรือเปล่า



“พรุ่งนี้สอบแล้วตั้งใจกันให้มากๆนะเว้ย”



“เออออออ”



พวกมันรับคำก่อนจะแยกย้ายกันไป ผมบิดขี้เกียจด้วยความเมื่อยล้าก่อนจะมีมือเล็กๆยื่นมาบีบนวดที่บ่าให้ อ่า คลายเส้นได้ดีชิบ



“เข้ามาหน่อยๆ”



“นี่เหรอ”



“เข้ามาอีก ต้นคอเลย” ผมจับมือไอ้มี่เข้ามาบีบตรงบริเวณใกล้ๆต้นคอ มันเมื่อยจริงๆนะที่ต้องแหงนหน้ามองไวท์บอร์ดหลายๆชั่วโมงติดแถมยังต้องนั่งนิ่งใช้สมาธิจนรากจะงอกอีก ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้เลย พอใกล้สอบเท่านั้นแหละรู้เรื่องงงงงง อัจฉริยะข้ามคืนเลยทีเดียว



“วันนี้ให้ไปส่งที่บ้านมั้ย”



“มึงกลับไปนอนเหอะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงมาสอบ”



“ไปได้นะที่จริง”



“กลับไปนอนนนนนนนนนน”


“ว๊ายยยๆๆๆ ผัวขาเมื่อยก็ไม่บอก เมียจัดการให้เองค่ะ”



มาละ มันมาละ =______________=;;; อิเคธี่จัดการเข้ามาแทรกกลางหันไปแท๊กมือกับไอ้มี่ก่อนจะบีบบ่าบีบไหลผมจนต้องร้องโอดโอย กล้ามเนื้อกูฉีกขาดแล้วมาสอบไม่ได้ล่ะก็มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยย T_T



“ห่าเอ้ยยย โอ้ยเจ็บบบบ”



“ฮ่าๆๆ สำออยดีนัก”



เห็นกูเจ็บปวดนี่พวกมึงหัวเราะกันดีเหลือกันนะไอ้พวกซาดิสม์



ผมขับรถกลับบ้านต้องขยับคอขยับแขนแก้เมื่อยอยู่ตลอดเวลา กลับมาถึงบ้านยังมืดอยู่เลยแสดงว่ายังไม่มีใครกลับมาถึงบ้าน ต้องมาเปิดประตูเองเปิดไฟเอง นอนหลับตาพักผ่อนร่างกายสักพักรถแม่ก็เข้าบ้านมา ไม่นานเสียงเรียกผมก็ดังไปทั่วบ้าน


“เอิร์ธ ไอ้เอิร์ธธธธ”



“ครับแม่”



ผมตะโกนตอบท่านไป


“มีคนมาเยี่ยม ลงมาเร็วๆ”



เดี๋ยวนะนี่ผมไม่ได้ติดคุกหรือป่วยนะเฮ้ยที่จะต้องมีใครมาเยี่ยมน่ะ



“ใครอ่ะ ไอ้อ้วน...”


“พี่เออ^O^”



“แม่เอากำลังใจมาฝาก” แม่ผมยักคิ้วให้อย่างกวน แต่ผมนี่อึ้งไปเลย ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันตอนนั้นผมกับไอ้อ้วนน้อยทะเลาะกันเรื่องพี่พราวของมันอยู่นี่หว่า



“น้องเล็กมีขนมมาให้พี่เออด้วย”


ไอ้อ้วนเดินมาจับขากางเกงผมแล้วเงยหน้ายิ้มให้จนตาหยี ปากเล็กๆสีสดคลี่ยิ้มหวาน



“มาทำไม วันนี้ไม่ไปนอนกับพี่พราวเหรอ”



“...”



เด็กมันหุบยิ้มก้มหน้ามองพื้น ถึงในใจจะลิงโลดดีใจจนอยากจะวิ่งไปกอดมันแน่นๆแต่ก็อดแกล้งโกรธมันอีกนิดหน่อยไม่ได้



“ก็...” มันหันไปมองหน้าแม่ผมนิดนึงราวกับจะขอกำลังใจ “พี่เออไม่ไปเที่ยวหาน้องตั้งหลายวันนี่นา”



ผมยิ้มแล้วลงไปนั่งยองๆตรงหน้ามัน


“คิดถึงพี่อ่ะดิ”



“น้องเล็กคิดถึงพี่เออ”



...


...


...



“จริงๆนะ”



“เออๆๆ รู้แล้วๆ”



ผมทำเป็นตอบแบบส่งๆทั้งที่หัวใจมันเต้นแรงและรู้สึกตื่นเต้นไปหมด ก็มันทำหน้าจริงจังบอกว่าคิดถึงผมขนาดนั้นใครไม่เชื่อผมเชื่อไอ้อ้วนน้อยเองก็ได้วะ T_T



“น้องขอนอนด้วยเถอะน้า”



“ให้นอนด้วยก็ได้นะ แต่ว่าต้องมานวดหลังให้พี่ เข้าใจมั้ย”



“ได้เลยฮะ”




ผมจูงมือไอ้อ้วนขึ้นไปบนห้อง แอบเหล่มองกระเป๋ามันนิดนึง เปลี่ยนจากผึ้งเหลืองเป็นกระเป๋าเป้หัวกระต่ายกลมสีขาว หูของกระต่ายยาวจนเกือบจะเลยหัวไอ้อ้วนน้อยขึ้นมาแต่ว่าพวงกุญแจยังเป็นม้าโพนี่ที่ผมซื้อให้เหมือนเดิมล่ะนะ



ถึงห้องไอ้อ้วนน้อยก็วิ่งหน้าตั้งไปหาเตียงก่อนเป็นอันดับแรก ปีนขึ้นเตียงไม่ถึงหรอกได้แต่เอาหัวเอาแขนไปพาดไว้แล้วทำหน้าเหมือนสบายมากกกกก ผมเลยจับข้อเท้ามันโยนขึ้นไปบนเตียงจนร่างมันเด้งดึ๋งๆ ตอนแรกมันตกใจนิดหน่อยพอตั้งสติได้ก็หัวเราะร่ากระโดดบนที่นอนผมใหญ่



“ถอดถุงเท้าเลยสกปรก”



ผมบอกแล้วทิ้งตัวไปนอนคว่ำหน้าบนเตียง ไอ้อ้วนถอดถุงเท้าออกแล้วเอาใส่กระเป๋าเป้ตัวเองไว้ พอเห็นของในกระเป๋ามันก็ทำหน้านึกได้ล้วงเอาขนมมาชูๆให้ผมดูมีแต่ขนมนอกอีกแล้วพวกช๊อกโกแลต แครกเกอร์ไรงี้



“น้องกินข้าวมาหรือยัง”



“คุณครูพาน้องไปกินที่ร้านใบไม้”



ร้านหรูร้านแพงซะด้วย ส่วนผม...



จ๊อกกกกกกกกกกกกกก



“เสียงอะไรน่ะ”


เสียงท้องร้องไง ตั้งแต่ติวเสร็จยังไม่ได้กินอะไรเลยเพราะอยากนอนมากๆเลยตรงกลับบ้านอย่างเดียว ผมบอกให้ไอ้อ้วนนวดให้มันก็ทำหน้าเข้าใจก็จะขึ้นมาเหยียบบนหลังผมจนกระดูกลั่นดังแกร๊กเลยอ่ะ มันบอกว่ามันเคยนวดให้พ่อให้แม่มันอย่างนี้ เหยียบไปเหยียบมาก็ไม่ได้เจ็บ น้ำหนักกำลังพอดีเลย



“พี่เออพอหรือยัง น้องเหนื่อยแล้ว”



มันทรุดนั่งบนหลังผมแล้วเอาคางมาเกยที่ไหล่พร้อมกับทำหน้ามุ่ย ใบหน้าเราเกือบจะแนบชิดติดกับแก้มไอ้อ้วนมันอาจจะไม่ได้สังเกตอะไรเพราะมันยังเด็ก แต่ผมนี่ดิรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสมาหมด =____=



“มองใกล้ๆแล้วพี่เห็นแต่แก้มน้องเลยอ่ะ ขอหอมได้ป้ะ”



“ไม่เอา”


“ทำไม ขอหอมหน่อยดิ”



“ไม่ด้ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดด >O< ไม่เอาพอแล้วววว น้องจั๊กจี้ กรี๊ดๆๆ”




ตอนแรกผมก็ตกใจตัวเองที่เผลอบอกขอหอมแก้มมันบอกไปแต่พอมันปฏิเสธผมก็อยากแกล้งอยากเอาชนะเลยจับมันฟัดแก้มให้มันหัวเราะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง



แกล้งมันจนสาแก่ใจก็แบกมันขึ้นหลังไปนั่งกินขนมกันในห้องครัว น้ำหนักผมจะขึ้นก็เพราะขนมของไอ้อ้วนที่เอามาสังเวยผมเนี้ยล่ะ แต่พอเห็นมันยิ้มแก้มปริตอนที่ผมชมว่าอร่อยแล้วล่ะก็มันขนมาเท่าไหร่ก็ยอมกินให้หมดเลยอ่ะ



“พี่พราวบอกว่ามันแพงมากเลย”



=_____=;; “พี่พราวอีกละ”



“อุ๊บ” มันทำตาโตแล้วเอามือปิดปากไว้ก่อนจะปล่อยออกแล้วยิ้มแหย่ๆ “พี่เออไม่ชอบพี่พราวเหรอ พี่พราวออกจะน่ารักนะ นี่”



มันล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนเป็นรูปจากกล้องโพลารอยด์ที่ขอบยับๆนิดหน่อย ในภาพเป็นไอ้อ้วนน้อยที่ยิ้มร่ากับเด็กผู้ชายมอปลายที่หน้าตาน่ารักอย่างกับเด็กผู้หญิง ผิวก็ขาวตาก็โตปากนิดจมูกหน่อย



“เด็กที่ไหน”



“พี่พราวของน้องเล็กเอง อ้อ น้องเล็กเคยไปที่หมาอะไรของพี่พราวด้วย เหมือนกับของพี่เออเลย”



“เรียนมหาลัยแล้วเหรอ =_=” อดที่จะก้มมองดูรูปไม่ได้ น่ารักจนผู้ชายแมนๆอย่างผมยังต้องหวั่นไหวเลยแฮะ



“พี่พราวให้น้องช่วยทำขนมหลายอย่างเลย แต่น้องยังทำไม่เป็นเพราะว่าน้องยังเด็กอยู่เลย พี่พราวบอกว่าถ้าโตกว่านี้น้องจะทำได้”



“อ่าฮะ”


“น้องจะเอามาให้พี่เออชิมคนแรกเลย”

“หืมมมมมม”


“ถ้าน้องเป็นเชฟน้องจะทำขนมให้พี่เออกินทุกๆวันเลย^O^”


...


...


“อืม แล้วจะรอ ถ้าพี่ไม่ได้กินล่ะก็ได้เห็นดีกันแน่”


“ฮะ^O^”


ผมแบ่งกันชิมขนมกับไอ้อ้วนน้อยทั้งของที่มันเอามาให้ผมและที่ผมได้มาเมื่อตอนเย็น ต่อด้วยการฟังมันสาธยายถึงเรื่องพ่อครัวและวิธีทำนู่นนั่นนี่ สงสัยจะได้เป็นพ่อครัวจริงๆละมั้ง เด็กคนอื่นเขาอยากเป็นหมอเป็นพยาบาลกัน ไอ้เด็กนี่อยากเป็นพ่อครัวเนี้ยนะ ไอ้อ้วนบ๊องค์เอ้ย



--------------------------------------------

 
ว่าแต่พี่เออนี่อะไรยังไง สับสนแล้วนะๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์จ้า

[❣☾月亮☽❣]

    ดีใจน้ำตาจิไหล พี่เออสับสนกับเด็กอนุบาลแล้ว
น้องเล็กน่ารักมาก อยากจะฟัดแก้มมั่งจัง

เลี้ยงต้อยๆๆๆ เสี้ยมเข้าไปจะได้ไม่นอกลู่นอกทางอีก
รู้สึกได้ว่าพี่พราวนี่แหละจะเป็นตัวแปรที่สำคัญ

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[iceman555]

 

[donutnoi]

พี่เออ เริ่มน่ารักแล้ว

[mild-dy]

 

[Malila]

สับสนๆ  หาคำตอบเร็วววว     น้องเล็กโตไวๆน้าา

[twinmonkey0311]

ต่อไปอีพี่เออมันได้อ้วนเพราะฝีมือทำขนมของน้องเล็กแน่ๆ

[Teddysdeath]

พี่เออนี่ชัดเจนมาาาาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รีบๆโตนะนัองนะ กลัวพี่เออจะเจอคุก 5555555

[myd3ar]

มีน้อยใจน้องด้วย
เป็นเองหายเองนะ 555

[Aoya]

อิพี่เออหลงน้องเล็กแล้วล่ะ 

[dahlia]

กว่าน้องเล็กจะโต อิพี่เออทำงานเก็บเงินได้เยอะแยะพอดีเลย เอามาลงทุนเปิดร้านขนมให้น้องเล็กซะ 5555

แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ดูท่าอนาคต อิพี่เออ เป็นตาแก่อ้วนลงพุงแน่ๆๆ กินแต่ขนมเนี่ย 

หนูพราว จะมาเปิดศึกแย่งตัวน้องกูกู้กีกี้ กับอิพี่เออหรือเปล่า 

[mooping-7]

อิพี่เออแกอย่าหวั่นไหวกับพี่พราวน้าาาาา ท่องำว้น้องเล็ก น้องเล็ก เท่านั้น

[JustWait]

น้องเล็กกับพี่เออน่ารักมากก5555

พี่เออโคตรต้อยเลยค่ะ

[buathongfin]

รอน้องโต พราวนี่สมควรจะมีคู่ หาคู่ให้เซี๊ยะ