ตอนที่7
จีtalk
โชคร้ายจริง ที่วันนี้ดันเป็นวันเสาร์ ผมจึงไม่มีข้ออ้างที่จะไปหากันต์ที่บ้านอย่างไม่ให้ผิดสังเกต ปกติถ้าเป็นวันหยุดกันต์จะมาหาผมที่บ้านเอง แต่วันนี้ผ่านมาเกือบครึ่งวันก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคนร่างเล็ก
หลังจากเมื่อวานที่ผมโพสรูปหมีหน้าป่วยและข้อความขอโทษ ผมก็ได้รับเรทติ่งถล่มถลายจากคนในโซเชียว แต่ต่อให้คนนับพันจะฮืออาหรือยอมใจอ่อนให้ผม แต่มันจะสำคัญอะไรในเมื่อคนที่ผมต้องการให้เขายกโทษให้กับเงียบหาย ทุก5นาทีผมจะส่งสติ๊กเกอร์ขอโทษไปให้ในไลน์ จนมันคงจะแจ้งเตือนหลายร้อยแล้วแต่ผมกับได้กลับมาแค่ ข้อความที่ขึ้นแสดงว่าอ่านแล้วกลับมาแค่นั้น
“เฮ้ย”ได้แต่นั่งถอนหายใจอย่างไม่รู้จะทำยังไง วันนี้ทั้งพ่อแม่และน้องที ไปเที่ยวกัน ที่จริงผมก็ควรจะไปด้วยแต่ก็กลัวคนแสนงอลจะมาแล้วไม่เจอเลยตั้งใจนั่งรอ แต่ดูเหมือนความพยายามของผมจะล้มเหลว
แต่จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น หน้าจอแสดงชื่อสายโทรเข้าของเพื่อนตัวดีที่เมื่อคืนเข้ามาสมน้ำหน้าผมนับ10ข้อความ
“ว่า”กรอบเสียงลงไปอย่างเซ็ง
-ยังไม่ตายใช่ไหม ไอ้จี-ยังไม่ทันไรก็เริ่มตอกย้ำผมให้ดูหน้าสมเพชกว่าเดิม
“แค่นี้นะ”ผมกะจะวางใส่ไอ้วาทันที แต่ก็ทันได้ยินเสียงมันตะโกนเสียงดังว่าเดี๋ยวๆจนผมต้องจับมือถือมาแนบหูอีกครั้ง
-แค่นี่ทำเป็นงอลเป็นตุ๊ดไปได้ ไอ้ห่า พวกกูจะชวนมึงมาสังสรรค์ ไม่มาไง-
“ไม่อ่ะ กูไม่ว่าง”ผมตอบไป วันนี้ไม่มีอารมณ์สังสรรค์หรอกครับ ขนาดน้องเอสชวนไปดูหนังผมยังไม่ไปเลย จะไปให้พวกมันซ้ำเติมทำไม
-อย่ามาตอแหล โอ๊ย ไอ้เชี่ยตุลย์ กูรู้มึงว่าง มาเลยก่อนที่กูจะไปใส่ไฟมึงให้กันต์โกรธมึงยิ่งกว่าเดิม-มีผู้ชายที่ไหนเขาด่าคนอื่นมาตอแหลบ้าง ได้ยินแต่เสียงไอ้ตุลย์ที่ตีปากไอ้วาเบาๆดังลอดออกมา
“เรื่องของมึง”ใส่ไปยังไงผลออกมาก็เหมือนเดิมคืนกันย์ก็ต้องโกรธผมเหมือนตอนนี้อยู่ดี
-เอ่อน่า หลายหัวดีกว่าหัวเดียวนะโว้ย กันต์ไม่คุยกับมึง แต่คุยกับกูเดี๋ยวกูช่วยคิดเหตุผลเรียกคะแนนความสงสารให้ ถึงมันจะโคตรหายากก็เหอะ-ถ้าผมยังตอบว่าไม่ไปมันก็คงไม่เลิกยกเหตุผลร้อยแปดมาอ้างแน่ดูท่ายังไง กันต์ก็คงไม่มีทางมาหาผมอยู่แล้ว ผมเลยตอบตกลงและแต่งตัวไปคอนโดไอ้ตุลย์ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่มันอ้อนขอพ่อมันให้ซื้อให้เพราะอยากเดินทางไปเรียนสะดวก ซึ่งถ้าจะให้ผมตามตรงก็ไม่ได้ใกล้มหาลัยเท่าไหร่ออกจะรถติดด้วยซ้ำ ที่จริงมันก็แค่อยากเอาไว้กกไอ้วาแค่นั้นแหละ
ยังไม่ทันที่ผมจะออกจากบ้านมันก็โทรมาอีกครั้งว่าให้แวะซื้อกับแก้มมาด้วย ผมเลยต้องแวะซื้ออีก ไม่รู้ว่าที่เรียกออกมาเพื่อนจะช่วยผมหรือใช้ผมกันแน่
“กว่าจะมานะมึง”พอเข้ามาในห้องไอ้วาก็ปรี่เข้ามาหาถุงของกินทันที
“ไอ้ห่า อยู่ๆเสือกอยากแดกหูฉลามน้ำแดงที่เยาวราช มึงดูดิกว่ากูจะวนรถไปซื้อมาหมดไปเป็นชั่วโมง”ผมตอบอยากอารมณ์เสียเพราะมันใช้ไอ้ตุลย์ให้โทรมาบอกผมให้ไปซื้อหูฉลามน้ำแดงที่เยาวราช ไอ้ตุลย์ก็ไม่เคยจะขัดใจมันสักครั้งโทรมาย้ำหนักย้ำหนาว่าต้องซื้อจนผมทนความรำคราญไม่ไหว เลยต้องวนรถไปซื้อ แต่ถ้าผมซื้อมาอย่างเดียวเดี๋ยวก็บ่นออกผมเลยกวาดตั้งแต่หูฉลาม เป็ดย่าง รังนก ยันเกาลัด และยังอีกสารพัดที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันต้องบ่นแน่ถ้าไม่ซื้อมา ใช่เวลาร่วมสองชั่วโมงกว่าจะมาถึงคอนโดได้
“เพราะมึงนั้นแหละ ร้องกินอะไรไม่เข้าเรื่อง”ไอ้ตุลย์เดินออกมาจากฝั่งครัวก่อนจะผลักหัวไอ้วาอย่างหมั่นไส้ แต่ก็รีบเข้ามารับถุงในมือไอ้วาไปจัดใส่จานผมมองไปรอบๆก็เห็นเพียงบลูแค่ขวดเดียวตั้งอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าทีวีและโซดาสามสี่ขวด ไม่เห็นไอ้เลิฟกับไอ้ลิ้งเลย
“ไอ้เลิฟกับไอ้ลิ้งล่ะ”ผมเดินมาทิ้งตัวลงที่พื้นหน้าโซฟาก่อนจะลงมือชงเหล้ากินเองแก้เหนื่อย
“มันไม่ว่างเห็นว่าต้องไปดูรถที่เพิ่งเข้ามาส่ง”ไอ้วาเดินถือจานเป็ดออกมาวางที่โต๊ะก่อนจะทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม จนอดมองไม่ได้ มันอยู่ในชุดของไอ้ตุลย์แทบทั้งตัว ตั้งแต่เสื้อยันกางกางบ๊อกเซอร์ขาสั้น ที่ทำให้ผมเห็นรอยแดงๆเป็นจุดที่ต้นขาด้านในหลายจุด
“ยุ่งคอนโดไอ้ตุลย์คงเยอะน่าดู”ผมมองและยิ้มล้อมันอย่างจงใจจนไอ้ไอ้วาต้องรีบดึงขากางเกงลงมาปิด
“ใช่ๆ ซื้อต้องหลายล้านแม้เสือกมียุ่ง”เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้ตุลย์เดินถืออาหารที่เหลือกออกมา
“ช่วยไม่ได้ มึงเสือกนอนไม่ระวังเอง”ไอ้ตุลย์นั่งลงอีกด้านข้างๆมันก่อนจะหันไปทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ จนผมอดเลียนไม่ได้
“พอๆ ตกลงเรียกกูมาดูมึงจีบกันหรอก กูจะได้กลับ”ผมยกแก้มขึ้นกระดกจนหมดอีกครั้ง
“จีบพ่องมึงดิ”ไอ้ว่าว่าขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะลงแทะขาเป็ดย่างด้วยความโมโห
“เข้าเรื่องเลยไอ้ว่า กูไม่ได้วางเหมือนมึงนะ”ปล่อยไว้ ปัญหาของผมคงไม่มีทางคืบหน้าแน่ ต้องรีบดึงมันกลับมาเข้าเรื่อง
“โอเค แต่ก่อนหน้านั้นมึงต้องตัดสินใจก่อน”ไอ้วาวางขาเปิดที่มันแทะจนเกือบหมดลงจานไอ้ตุลย์ก่อนจะเปลี่ยนโหมดอย่างจริงจัง
“ตัดสินใจเรื่องอะไร”ผมชงเหล้าอีกแก้วก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เรื่องของกันต์ มึงแน่นใจนะว่ามึงรู้สึกกับกันต์แค่เพื่อน”มือที่กำจะคีบน้ำแข็งของผมชะงักค้างทันที คำถามนี้ผมมักจะได้ยินจากปากคนรอบค้างมันเป็นคำถามที่ไม่หน้าจะตอบยากอะไร แต่การตอบตามจริงออกไปนั้นตังหากที่ยากสำหรับผม
มันก็จริงที่การกระทำของผมไม่เหมือนทั่วไปเขาทำกัน แต่ผมกับกันต์เราไม่ใช่แค่เพื่อนทั่วไป เราโตมาด้วยกันตัวติดกันยิ่งกว่าผมกับพ่อแม่อีก ถ้าจะถามว่าผมรู้สึกกับกันต์ยังไง ผมบอกได้แค่ว่ากันต์คือทุกอย่าง ไม่ใช่แค่เพื่อนแต่คือเพื่อนสนิท คือครอบครัว คือน้องชาย คือทุกอย่างที่คนๆนึงจะเป็นได้ ดังนั้นความรู้สึกที่ผมมีให้นั้นมักมากกว่าจะมาหาคำจำกัดความ
“เฮ้อ กูไม่รู้ว่ะ กูไม่รู้ว่ากูจะพูดออกมายังไง พวกกูโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ตัวติดกันยิ่งกว่าฝาแฝด แทบจะทั้งชีวิตที่พวกกูอยู่ด้วยกัน มึงจะให้กูรู้สึกยังไงว่ะ ถ้าเรื่องรักอะไรนั้น มันมากกว่านั้นไปเยอะแล้ว แล้วกูต้องอธิบายยังไง”
“.....”ทั้งไอ้วาและไอ้ตุลย์มองผมตาค้าง
“ไงต่อ”ผมชงเหล้าเสร็จก็ยกขึ้นกระดกอีกครั้ง
“มึงก็เดินไปบอกกันต์ดิว่ามึงรู้สึกแบบนี้อ่ะ”ไอ้วาขยับมานั่งใก้ลผมพร้อมบอกด้วยความกระตือรือร้น
“กูพูดเป็นล้านครั้งแล้ว มึงก็เห็นในเฟส กูพูดอย่างนี้แทบจะนับครั้งไม่ได้”ถ้าไอ้เรื่องบอกว่ารักเนี่ยผมพูดแทบตลอด
“แล้วทำไมกันต์ไม่เข้าใจมึงว่ะ”ไอ้วาขยับกับไปนั่งที่เดิมอย่างครุ่นคิด โดยมีไอ้ตุลย์นั่งแกะเนื้อเป็ดวางบนจานมันจนพูนอย่างขำๆ
“เพราะคำว่ารักของมึงมันแปลได้หลายความหมายไง”เป็นไอ้ตุลย์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ยังไง”กลายเป็นไอ้วาที่สนใจจนต้องรีบถามทันที
“รักมากของมึง รักแบบไหน รักแบบครอบครัว รักแบบคนรัก หรือรักแบบเพื่อน”ไอ้ตุลย์ถอนหายใจก่อนจะพูดอธิบาย
“มันต่างกันยังไง”ไอ้วาขมวดคิ้วถามอย่างคิดหนัก
“มันก็เหมือนกันแหละ รักก็คือรัก”สำหรับผมไม่ว่ากันต์จะเป็นอะไรมีสถานะไหน ผมก็รัก
“มันไม่เหมือนหรอก”ไอ้ตุลย์ว่ายิ้มๆพร้อมส่งจานเนื้อเป็ดย่างไปใกล้ไอ้วา
“ตรงไหน”ผมถามอย่างเริ่มคิดหนัก
“ตรงที่ใจมึงรู้สึกไง มึงกล้าพูดได้เต็มปากหรือเปล่า ว่ามึงรักกันต์เหมือนที่รักครอบครัวทุกอย่าง มึงหวงกันต์ด้วยความรู้สึกเดียวกันที่หวงน้องทีไหม มึงรู้สึกดีกับกันต์เหมือนที่มึงรู้สึกดีเวลาอยู่กับพวกกูไหม มึงรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า ถ้าใช่ สำหรับกันต์ มึงก็คงให้ได้แค่ เพื่อนสนิทที่เหมือนครอบครัว แต่ถ้าไม่ สำหรับมึงกันต์ไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วล่ะ”
“สำหรับกูความรู้สึกมันก็คล้ายๆกันนั้นแหละ”ผมพูดขึ้นอย่างปวดหัว ทำไมคนเราจะต้องจำแนกความรู้สึกกันมากมายขนาดนี้ แค่รักมันยังไม่พออีกหรอ
“คล้าย กับ เหมือน ไม่ใช่ความหมายเดียวกัน คล้ายคือความรู้ที่ใกล้เคียง แต่ไม่เหมือน ส่วนความว่าเหมือนมันคือสิ่งที่เป็นแบบเดียวกัน มึงนั่งคิดดีๆว่าอันไหน”
“โอ๊ย อะไรของพวกมึงเนี่ย เหมือนๆคล้ายๆอยู่ได้งงกว่าเดิมแล้วเนี่ย”ไอ้วาว่าขึ้นอย่างอารมณ์เสียแล้วหันไปไปเปิดการ์ตุนดู ยกเลิกการสนใจเรื่องของผมทันที
“หึหึ”ไอ้ตุลย์ก็ทำได้แค่แขลนเสียงหัวเราะในคอด้วยใบหน้าเศร้าๆ
“กูไม่เข้าใจเหมือนกันว่ะ”ผมบอกมันก่อนจะหยิบแก้วเหล้ามาชงให้มัน
“ง่ายๆเลย มึงรู้ไหมกันต์ตกลงเป็นแฟนกับพี่เฟสแล้ว”ไอ้ตุลย์ว่าขึ้นเรียบๆก่อนจะหยิบมือถือมาเพื่อกดอะไรบ้างอย่าง
“มึงว่าไงนะ!”ผมวางแก้วเหล้าในมือลงโต๊ะกระจกเสียงดัง จนไอ้วาสะดุ้งก่อนจะหันมามองผมกับไอ้ตุลย์อย่างตกใจ
TBC.
น้องจี
น้องวาน่ารักพี่บอกเลย55555
ปล.ขออนุญาติขายของอีกครั้ง
http://www.nuengdiao.com/product/im-pregnant/ เรื่องของพ่อทอสกับเเม่เอฟยังเปิดจองอยู่เน้อ อยากรู้ที่มาว่าทำไมน้องจีถึงโตมาเป็นเด็กแบบนี้อย่าลืมไปหาอ่านแล้วอุดหนุนกันด้วยนะ กราบ
หัวข้อ: Here's what a friend เพื่อนกันเขาทำแบบนี้หรอ ตอนที่16-17-18 02/03/17 (อ่าน 84710 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก