ตอนที่3
พวกเรามายืนอยู่ที่โรงรถมีรถ3คันจอดอยู่คันหนึ่งคือของจี อีกคันเป็นของมายเลิฟกับดาลิ้ง และคันสุดท้ายน่าจะเป็นของตุลย์เพราะผมเคยได้ยินมาว่าตุลย์แพ้เกมจึงต้องรับส่งวาทุกวันจนกว่าจะเรียนจบ
ผมเดินไปที่รถของจีอย่างเคยชิน แต่มีบ้างสิ่งที่มันไม่ชิน เมื่อน้องเอสเปิดประตูข้างคนขับแล้วเอาตัวเข้านั่งทันที ผมได้แต่ยืนค้างอย่างทำอะไรไม่ถูกมองดูที่ของตัวเองที่มีคนอื่นนั่งอยู่ ที่ตรงนั้นพิเศษเพราะแม้แต่น้องทีก็ไม่เคยได้นั่ง แต่ตอนนี้กลับมีใครไม่รู้มานั่งและที่มันเจ็บยิ่งกว่าคือ จีเปิดประตูเข้าไปนั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไอ้ตุลย์ มึงไปนั่งกับกันต์”ผมได้ยินเสียงวาข้างหลัง
“ทำไม”ตุลย์ถามอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้ามึงไปนั่งกูจะรถบทลงโทษให้มึงรับกูแค่ปี4เทอม1”ผมได้ยินแค่แว่วๆก่อนที่ตุลย์จะเปิดประตูหลังของรถจี
“เชิญก่อนเลยครับคุณผู้หญิง”ตุลย์ว่าผมยิ้มรับแล้วเดินเข้าไปนั่งในรถคันเดิม ที่ไม่เหมือนเดิม
“อ่ะ นี่ไงกิฟเอส ว่าแล้วหายไปไหน”พอเข้าไปนั่งตุลย์ก็ตามเข้ามาผมก็ได้เห็นคนนั่งหน้าชูกิ๊ฟลวดสีทองที่เด็กสมัยนี้เขาติดเป็นแฟชั่น
“สงสัยคราวที่แล้วแน่เลย”น้องเอสว่าก่อนจะวางกิ๊ฟไว้ที่หน้าคอนโซนรถ มันอยู่ที่นั้น แสดงว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานั่งที่ตรงนั้น
มันคงจะมีก่อนหน้านี้ ก่อนหน้า ที่ผมไม่รู้ว่ากี่ครั้ง
แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อมันไม่ใช่รถผมและผมก็เป็นแค่เพื่อนที่ติดรถมาเรียนด้วยเท่านั้น
“ให้”ตุลย์ส่งลูกอมมาให้ผม ผมมองอย่างไม่เข้าใจแต่กว่าจะรู้ตัวลูกอมสีสดใสก็ถูกป้อนเข้าปากผมโดยที่ตุลย์เป็นคนแกะเปลือกและส่งเข้าปากให้
“ขอบใจ อร่อยอ่ะ”ผมหันไปขอบคุณลูกอมรสเมลอนส่งกลิ่นหอมและช่วยเยียวยาจิตใจให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นถึงแม้จะเพียงนิด
“ไอ้วาทำ”ตุลย์ทำหน้าระรื่น
“จริงหรอ เก่งอ่ะ”ผมว่าพร้อมขอเปลือกลูกอมมาดูมันเป็นเพียงกระดาษแก้วสีฟ้าสดใสแต่ด้านในมีขอความเขียนไว้
‘กินแล้วยิ้ม’ผมมองข้อความบนกระดาษอย่างขำๆ
“จะบอกมันให้นะว่ากันต์ทำตามที่มันเขียน แต่ดูของเรานี่”ผมเอี้ยวตัวไปใกล้ตุลย์ขึ้นจนชิดเพราะต้องการอ่านข้อความบนกระดาษลูกอมและหัวเราะลั่นทันที
‘ไม่อร่อยมึงตาย’
“5555พนันว่าตุลย์ต้องไม่กล้าคายทิ้ง”ผมว่าขำๆพร้อมดูกระดาษลูกอมอันอื่นๆที่มีข้อความตลกๆอยู่เต็ม
“ก็จริง”ตุลย์ก็ขยันมามองผมอ่านด้วย แต่จู่ๆรถก็เบรกกะทันหัน
“เป็นไรว่ะจี”ตุลย์เงยหน้าขึ้นถามแขนของเข้าเกี่ยวเอวผมไว้เพราะเมื่อกี้ผมจะหน้าทิ่มผมพยายามจะจับมือแกะออกแต่ ตุลย์ส่งกระดาษลูกอมอีกอันมาให้
‘เย็นๆไว้เดี๋ยวพี่วาจัดการเอง’
ผมอ่านแบบงงๆแต่เห็นตุลย์หยิบตาให้ผมเลยนั่งเฉยๆอย่างทำอะไรไม่ถูก
“นั้นซิครับ เบรกทำไม”น้องเอสถามอย่างสงสัยเช่นกัน
“กูเหยียบผิด”จีตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์แล้วขับต่อ ไม่นานหลังจากนั้นดาลิ้งก็โทรมาถามว่าจอดรถทำไม จีตอบปัดๆแล้วเราก็ขับรถมาถึงห้างใกล้ๆมอ
พอมาถึงวากับพวกดาลิ้งก็มาถึงก่อนแล้วกำลังยืนรออยู่หน้าทางเข้า วาเดินเข้ามาหาตุลย์และพูดคุยกันเงียบๆทันที ผมได้แต่มองน้องเอสเดินกอดแขนจีเข้าไปข้างในก่อนส่วนผมก็ถูกวารากตามเข้าไปที่หลัง
“ไม่ต้องห่วงนะหัวหน้า วาจะช่วยคุณเอง”วาว่าก่อนจะเดินไปหาเลิฟส่วนตุลย์ที่มองตามหลังวาแบบขำก็เดินเข้ามาข้างๆผม
“อยากกอดบ้างไหม”ตุลย์ยืนแขนมาทางผมเพราะเห็นผมมองน้องเอสที่เกี่ยวแขนจีอยู่นาน
“ไม่อ่ะ”ผมยิ้มพร้อมส่ายหัว
“แต่ถ้าไม่กอด ไอ้วาเอาตายแน่”ตุลย์ทำหน้าเครียดทันที ผมก็เลยกอดแขนตุลย์เจ้าตัวก็ทำท่าหายใจซะโล่งอกเพราะวาหันมามองทันที
“ชอบหรอ”ผมอดถามไม่ได้
“อะไร กอดแขนอ่ะหรอ ไม่อ่ะเฉยๆ”ตุลย์ตอบก่อนจะเอามือล่วงกระเป๋า คนเดินผ่านไปมาเริ่มมองมาที่พวกผมบางคนก็มองยิ้มบ้างคนก็ทำหน้าเหย่ๆ
“ป่าวเราหมายถึงวาอ่ะ”ผมว่าพร้อมเงยหน้าขึ้นมองตุลย์เพราะส่วนสูงที่ค่อนข้างต่างกันมาก
“เฮ้ย ป่าว คือ มัน อ่ะ”ตุลย์ลนลานทันทีที่ผมถามถูกจุด
“5555”ผมได้แต่ขำกับท่าทางของตุลย์
“รู้ได้ไง”สุดท้ายตุลย์ก็ยอมแพ้เราเดินเข้ามาที่ร้านปิ้งย่างสไตร์เกาหลีซึ่งผมกับตุลย์เข้ามาคู่สุดท้าย
เรานั่งโต๊ะตัวยาวๆที่มีเตาปิ้งย่าง4เตาวาเข้าไปนั่งฝั่งหนึ่งส่วนอีกฝั่งเป้น้องเอสกับจีผมถูกดันให้เข้าไปนั่งติดกับว่าแล้วตุลย์ก็ตาม
เข้ามา ทำให้มายเลิฟและดาลิ้งนั่งฝั่งจี
“ก็ดูตุลย์มองดี”ผมกระซิบคำตอบที่ข้างไว้ก่อนเข้ามาในร้าน ตุลย์ยิ้มอายๆทันที
“กันต์”ผมสะดุ้งทันทีที่จีเรียกเสียงดังติดโมโห
“หืมห์”ทุกคนบนโต๊ะต่างตกใจที่จีเป็นแบบนี้
“มานั่งนี่”ดาลิ้งหยุดทันทีเพราะกำลังจะเข้าไปนั่ง
“เอ่อ นั่งนี่ก็ได้”ผมว่าอย่างเกรงๆเพราะพนักงานที่ยืนรับออเดอร์ก็เริ่มหน้าเสีย
“มานี่”อีกครั้งที่ย้ำคำเดิม วามองมาที่ผมยิ้มๆตุลย์ลุกออกไปผมเลยกำลังจะลุกออกแต่วาก็ดึงแขนเอาไว้
“ถ้ามึงอยากนั่งกับกันต์ก็ลุกมาเอง กูนับ1-3นะ ไม่งั้นหมดสิทธิ”วาพูดนิ่งๆอารมณ์เปลี่ยนทันที ทุกคนนิ่ง จีที่ทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมลุกออกมาเมื่อวานับถึง2ตุลย์เข้าไปนั่งข้างน้องเอสและดาลิ้งกับมายเลิฟก็เข้าไปนั่งตามจากนั้นวาก็เริ่มสั่งอาหารและทำเหมือนเรื่องทุกอย่างเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น ผมรู้สึกได้จากสายตาของคนอีกฝั่งนั่งเยื้อไปว่าไม่พอใจ
“จะเอาลูกอมอีกหรอ”ตุลย์ถามผมเพราะเห็นผมเอาแต่ก้มหน้า พูดถึงลูกอมผมก็นึกถึงข้อความขำๆทำให้ผมยิ้มทันที
“อ่ะ”และจีก็เข้ามาเกี่ยวเอวผมให้ไปนั่งชิดแล้วออกแรงกอดจนเริ่มเจ็บ
“นั่งดีๆ”น้ำเสียงกดต่ำกระซิบบอกด้วยอารมณ์ขุนมัว และก่อนที่อะไรมันจะแย่ไปกว่านั้นอาหารก็ทยอยมาเสริฟแล้วเราก็นั่งกินกันไปเรื่อยๆ มีการพูดคุยกันบ้างตามภาษา แต่คนที่เงียบที่สุดไม่ใช่ผมแต่กลับเป็นน้องเอสที่ใบหน้าน่ารักตึงอย่างเห็นได้ชัด ผมจึงเริ่มรู้สึกอึดอัด
“จี ไม่ตักอะไรในน้องเอสหน่อยล่ะ น้องเขาคงไม่กล้ากิน”ผมสะกิดจีที่กำลังนั่งกินอย่างจริงจังให้หยุดกินแล้วสนใจคนที่พามาด้วยบ้าง
“อืมๆ”จีรับคำก่อนจะส่งจานกุ้งสดให้น้องเอส
“กินซิ เดี๋ยวปวดท้อง”จีว่าก่อนจะกลับมาก้มหน้าก้มตากินอีก น้องเอสรับจานกุ้งมามองอย่างอึ้งๆ แต่ก็ยอมเอาขึ้นมาย่างตามที่คนให้บอก
ตลอดเวลาได้ยินแต่เสียงวาและดาลิ้งที่พูดแทบไม่หยุดส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่ยิ้มๆขำๆกับสองคนที่แย่งเนื้อวัวกันไม่ยอมหยุด และจบด้วยการที่ตุลย์เป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดเพราะตุลย์ตั้งใจมาเลี้ยงตั้งแต่แรกกินกันเสร็จเราก็เริ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน
“บ้านน้องเอสอยู่สุขุมวิท31ใช่ป่ะครับ”วาถามน้องเอสที่เดินกอดแขนจีอีกครั้งมาที่โรงรถ
“ครับ ทำไมหรอ”น้องอสตอบรับพร้อมถามอย่างสงสัย
“พอดีเลยคอนโดไอ้ตุลย์ก็อยู่แถวนั้นเดี๋ยวไปพร้อมพี่เลยมาๆ จะได้ไม่วนไปมา”วาจบวาก็เข้ามาดึงแขนน้องเอสแล้วเปิดประตูรถให้จนน้องเอสต้องเข้าไปนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่วาจะขามานั่งข้างคนขับส่วนตุลย์ก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะหันมายิ้มให้ผมเชิงกำชับเรื่องที่ผมรู้แล้วเดินขึ้นรถไป
ผมกับจีเราขึ้นรถกลับบ้านกันเหมือนทุกวันแต่ที่ไม่เหมือนนั้นคือผมกับรู้สึกรังเกียจที่นั่งประจำของผมขึ้นมาอย่างบอกไมถูกยิ่งเห็นกิฟลวดสีทองผมก็แย่รู้สึกแย่
“อะไร แค่ไม่ได้นั่งกับไอ้ตุลย์ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นเลยหรือไง”ผมหลุดออกจากวังทันเมื่อเสียงแดกดันดังขึ้น
“ป่าวนี่ เกี่ยวอะไรกับตุลย์”ผมหันไปถามอย่างไม่เข้าใจ แต่ได้กลับมาแค่ใบหน้านิ่งๆ
“หืมห์ทำไมมาบ้านจีอ่ะ”ผมมองดูตัวบ้านขนาดกลางอย่างคุ้นเคยแต่ปกติจีจะไปส่งผมที่บ้านที่อยู่ซอยถัดไปก่อนแต่วันนี้กลับมาบ้านตัวเองก่อน
“วันนี้นอนนี่แหละ เดี๋ยวโทรไปบอกลุงหมอให้”จีว่า ผมพยักหน้าอย่างงงๆก่อนจะหอบข้าวของลงรถตาม
“พี่กันต์”เล็คเชอร์ในมือล่วงทันทีเมื่อร่างเล็กพุ่งเข้าใส่กอดผมจนตัวขาวๆจมไปกับอก
“ครับ”ผมมองน้องทีอย่างเอ็นดู จีทำหน้าที่เก็บของที่ตกให้
“เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ชายแล้วหรือไง”จีเอามือเขกหัวน้องทีอย่างหมั่นเขี้ยว
“พี่กันต์ไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย เนอะ”หันมาขอความคิดเห็นจากผมด้วยในหน้าทะเล้น
“ไม่แน่ใจแหะ”ผมหลุดปากตอบไปตามตรง ทำให้บรรยากาศที่ดูจะสดใสเมื่อครู่หยุดชะงักกับท่าทีของผมทันที
“ทำไมพูดแบบนั้น”จีขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย
“เอ่อ ป่าวๆก็เป็นเพื่อนกันนี่เนอะ”ผมได้แต่ตอบแล้วหัวเราะแห้งๆแล้วเดินเข้าตัวบ้าน ได้ยินเสียงแววตามหลังมาว่า
“พี่จีทำไรพี่กันต์อีกเนี่ย”น้องทีบ่นใส่พี่ชายแล้ววิ่งมากอดแขนผมเดินตามเข้าบ้าน
TBC.
มันไม่ใช่นิยายดราม่า ย้ำอีกครั้ง ขอโทษที่คอดราม่าต้องผิดหวัง
เรื่องชื่อพี่เฟชกับพี่น้ำคนเดียวกันไหมมันมีที่มาที่ไป ไว้อ่านๆไปก็จะรู้เอง คนเขียนไม่ได้เขียนผิดนะเอ่อ
ปล.เมื่อผมท้องเปิดจองเเล้วราคา330บาท อย่าลืมช่วยกันอุดหนุนนะ
ปล.2 ชอบพี่ตุลย์มากฤกกกก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
