ตอนที่9
ใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวเราก็มาถึงสวนสนุก พอมาถึงทุกคนก็ถือบัตรเครื่องเล่นต่างๆรอแล้ว
“ใส่ไว้แดดร้อน”พอลงรถมา จีก็เอาหมวกแก๊ปใส่ให้ผม
“ไม่เอาไม่ชอบ”ผมบอกแบบเหวี่ยงและพยายามจะถอดออกแต่ก็โดนจีกดหมวกไว้ด้วยความสูงที่ต่างกันมากทำให้ผมทำอะไรไม่ได้ ไว้จีเผลอค่อยถอดออกก็ได้!
ถึงฟางจะบอกให้เริ่มแผนอ่อยชั้นแรกเลยก็เถอะแต่พอเห็นหน้าแล้วผมก็อดโกรธเรื่องที่จีทิ้งผมไว้ที่มหาลัยไม่ได้
“หยุดๆ”ในขนาดที่พวกเรากำลังจะเดินเข้าไปยังตัวสวนสนุกฟางก็ตะโกนบอกให้หยุด เสียงดังมากจนคนที่มาเที่ยวคนอื่นๆต่างพากันหยุดด้วย
“ขอโทษครับๆ”ทุกคนช่วยกันหันไปขอโทษนักท่องเที่ยวรอบๆแทนฟางที่เสียงดัง โดยที่คนต้นเหตุยืนมองคนอื่นๆตาขวาง
“ก่อนเข้าเห็นตั๋วไหม”ฟางหยิบตั๋วของตัวเองขึ้นมาทุกคนพยักหน้าตอบรับ
“ในนี้มีเครื่องเล่นอยู่22ชนิด ใครเล่นได้น้อยที่สุดจะต้องโดนลงโทษ และใครที่เล่นได้มากสุดจะมีสิทธิสั่งอะไรคนแพ้ก็ได้2อย่าง โอเค๊”ฟางอธิบายกติกาการมาเที่ยวครั้งนี้ให้ทุกคนฟัง พอฟังจบทุกคนมองหน้ากันอย่างวาดระแวง
“ถ้าชนะจะสั่งได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม และคนแพ้ห้ามปฏิเสธ”ฟางย้ำอีกครั้ง ผมได้แต่มองทุกคนที่กำลังครุ่นคิดว่าจะเอายังไง
“คุณฟางคราฟ แล้วถ้าฟางแพ้พวกเราสั่งให้ทำอะไรก็ได้ใช่ไหมครับ”วายกมือขึ้นถามอย่างกะตึอลือล้น
“หึหึหึ คิดว่าเอาชนะได้ก็ลองดู”ฟางยิ้มร้ายตอบ
“ถ้าผมชนะวาต้องจูจุ๊ฟที่ปากด้วยนะ”วาว่ายิ้มๆ
“ไอ้เชี่ย”โดนตุลย์ตบหัวทันทีอย่างหมั่นไส้
“ตกลง”ฟางตอบยิ้มๆแล้วพวกเราก็เดินเข้าด้านในเครื่องอันแรกที่เล็งไว้คือไวกิ้ง
”กร๊ดดดดดดดด อ๊ากกกกกกกกกก”แค่ได้ยินเสียงขาผมก็สั่นแล้วครับ
พวกเราทั้งหมดเกินมารอต่อคิว ไม่นานทุกคนบนเรือไวกิ้งก็เดินลงมาด้วยสภาพโซเซ ยิ่งตอกย้ำความหน้ากลัวของเครื่องเล่นมหาภัยนี้ได้อย่างดี
“กันต์นั่งกับพี่ไหมค่ะ”พี่น้ำเดินเข้ามาหาผมพร้อมยื่นมือมาช่วยผมให้ขึ้นไปบนเรือ
“เอ่อ คือ”ในใจผมตอนนี้ไม่ได้สนใจคำพูดหวานๆที่พี่น้ำส่งมาเลยสักนิด ผมยื่นมือไปจับพร้อมขึ้นไปนั่งแถวแรกด้านในฝั่งขวาของตัวเรืองซึ่งตรงนี้จะเป็นแถวที่อยู่กลางเรือที่สุดและคงหวาดเสียวน้อยที่สุด
“นั่งตรงไหนไม่เสียวว่ะ”ผมได้ยินเสียงวาถามตุลย์เสียงสั่นๆ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังหมั่นอกหมั่นใจว่าจะชนะอยู่เลย
“ปลายๆเลย ไม่เสียวเชื่อกู กูเล่นมาแล้ว”ตุลย์วาขำๆก่อนออกแรงลากวาให้ไปนั่งที่ปลายแถวโดยฝั่งตรงขาวผมโดยมีจีและฟางตามขึ้นไป ส่วนดาลิ้งกับมายเลิฟเลือกนั่งท้ายสุดเหมือนกันแต่เป็นฝั่งเดียวกับผม
นอกจากจะหวาดเสียวกับเครื่องเล่นที่กำลังจะเดินเครื่องในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าแล้ว ยังต้องมาเสียวสันหลังกับสายตาของจีที่นั่งอยู่ข้างหน้าอีก คนสมควรไม่พอใจต้องเป็นผมไม่ใช่หรอ
“ถอดหมวกก่อนนะเดี๋ยวปลิว”พี่น้ำถอดหมวกที่จีใส่ให้ออกแล้วเอาไปถือไว้ให้ ผมได้แต่ยิ้มขอบคุณพร้อมกับเกาะแขนพี่น้ำแน่นทันทีที่เรือเริ่มขยับ
เครื่องเล่นค่อยๆแกว่งไปมาช้าๆ ทุกคนบนเรื่องยังคนหัวเราะชอบใจ แต่สักพักมันก็เริ่มแกว่งสูงขึ้นเรียกเสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นระยะๆ ผมมองเห็นวาที่ท้ายสุดของตัวเรือร้องอย่างเอาเป็นเอาตายเกาะตุลย์แน่น ต่างจากจีที่นั่งหน้านิ่งจ้องมาที่ผมเขม็งอย่างไม่ลดละ และเมื่อถึงช่วงที่เหวี่ยงไปจนสุดตัวผมนี้แถบฟุงลงมาข้างร่างโชคดีที่เข้าเซฟตี้ไว้อย่างดี เสียงร้องดังไปทั่วบริเวณผมหลับตาแน่นไม่กล้ามอง เกาะพี่น้ำแน่นเพราะสัมผัสได้ถึงแรงเหวี่ยงไปมา เสียงผู้คนด่านล่างหัวเราะชอบใจในขนาดที่คนด้านบนแบบผมน้ำตาซึมเพราะความกลัว หัวใจเต้นแรงจนนักเรียนแพทย์อย่างผมอดกลัวหัวใจวายไม่ได้
และในที่สุดก็จบ
เมื่อขาแตะพื้นผมก็แทบล้มทั้งยืนโชคดีที่พี่น้ำเข้ามาช่วยประคอง
“555ใส่ไว้นะคะ แดดร้อน”พี่น้ำเอาหมวกที่ช่วยผมถือใส่ให้ แต่เวลานี้ผมแทบไม่มีอารมณ์ใส่ใจ แค่อยากจะไปจากที่ตรงนี้ให้ไวที่สุด สาบานเลยว่าจะไม่มาเล่นอีกเป็นครั้งที่สอง
“55555ไอ้เชี่ยง พวกกูสองคนแม่งขำไอ้วาจนปวดท้องอ่ะมึง กรี๊ดอยากกับตุ๊ด”
“ไอ้เชี่ยตุลย์ไหนมึงบอกว่าท้ายๆไม่เสียวไง ไอ้สัดกูแทบอ้วก”วาด่ากลับหน้าเพลียๆ
“เอ้าๆ เร็ว นี่แค่อันแรกเอง ไปอันต่อไปเลยดิกว่า”ฟางว่าอย่างแจ่มใส จะว่าไปมีแต่ฟางเท่านั้นแหละที่ร้องชอบใจอยู่คนเดียวบนไวกิ้ง
ทุกคนเดินตามฟางไปอย่างแจ่มใสจะมีก็แค่ผมกับวาเนี่ยแหละที่สถาพแทบไม่ไหวตั้งแต่เครื่องเล่นอันแรก เห็นแววแพ้มาตั้งแต่ไกลๆ
“อ๊ะ”ขวดน้ำเปล่าเย็นๆถูกส่งมาตรงหน้าผม พอเงยหน้ามองผู้หวังดีก็เห็นจีกำลังยื่นขวดน้ำมาตรงหน้าผม
“ขอบคุณ”ผมไม่มีอารมณ์งอนอะไรเลยครับตอนนี้แค่เพลียสุดๆ รับมาจิบ ก่อนจะส่งคืนให้จี และเดินตามทุกคนไป
เครื่องเล่นชินต่อมาที่พวกเราก็คือ เฮอริเคน ผมหันหลังเดินหนีเลยครับแต่ก็โดนจีลากกลับมา
“ ไม่เล่นนะๆ ไม่เล่นอันนี้”ผมกลัวจริงๆครับบอกเลยใครจะว่าผมเด็กผมปัญญาอ่อนอะไรก็ช่างผมไม่อยากเล่นมันจริงๆ
“555 เถอะน่าไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก”จีหัวเราะชอบใจทันทีที่เห็นผมกลัวขนาดนี้
“น้องกันต์ไหวไหมค่ะ “พี่น้ำเดินกลับมาก่อนจะหยิบกระดาษเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้
“ไม่ไหวๆ”ผมส่ายหัวรัวๆ
“เดี๋ยวแพ้นะคะ”พี่น้ำว่ายิ้ม ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงจีปาขวดน้ำลงถังยะก่อนจะเดินไปที่เครื่องแบบไม่สนใจผมอีก
“ไม่เอานะๆ ยอมแพ้ก็ได้”ผมว่าพร้อมทรุดตัวลงนั่งย่องๆที่พื้นทันที ตอนนี้ทุกคนขึ้นไปสแตนร์บายกันหมดแล้วเหลือก็แต่ผมกับพี่น้ำที่ยังอยู่ด้านล่าง
“โอเคๆ”พี่น้ำเดินไปบอกพวกฟางว่าผมไม่ไหว
“งั้นเดี๋ยวเราไปเล่นอย่างอื่นล่วงหน้าไหม จะได้ไม่เสียเวลา”พี่น้ำเอ่ยชวนผมได้แต่หันไปมองจีที่ขึ้นไปนั่งเตรียมตัวเล่นบนเฮอริเคนจ้องมองมาที่ผมอย่างโกรธๆ แต่ผมก็เลือกที่จะเดินตามพี่น้ำไปโซนอื่น
เครื่องเล่นส่วนใหญ่ของที่นี่มีแต่อันหวาดเสียว ผมเลยส่ายหัวแทบทุกอย่างที่พี่น้ำพาไป
“เฟชๆ”ผมและพี่น้ำหันไปตามเสียงของกลุ่มผู้หญิงที่ตะโกนเรียกชื่อพี่น้ำอยู่ไกลๆ
“เดี๋ยวพี่มานะ”พี่น้ำว่าก่อนจะวิ่งยอะๆไปทางกลุ่มผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักของพี่น้ำ ผมเลยได้แต่มองหาของค่าเวลา จนมาเจอร้านไอติมก็เลยต่อแถวรอซื้อ
ระหว่างรอก็คิดถึงแผนเมื่อคืนที่ฟางบอก
“มึงจะตอนอ่อยมัน”ฟางว่าอย่างแข็งขัน
“ยังไง”ผมถามกลับงงๆ
“ขั้นแรก ก็ต้องอ่อนหวานเอาอกเอาใจ และก็ทำตัวง็องๆแง๊งๆเข้าไว้ “
“.....”ผมนี่งงหนักกว่าเดิมอีก
“อ้อนไง อ้อนๆๆๆ ไอ้จีมันเป็นพวกแพ้อะไรน่ารักๆมึงกูรู้ เพราะฉะนั้นมึงต้องทำตัวอ้อนเข้าไว้ ทำตัวแอ๊บแบ๋วไว้เดี๋ยวมันก็ทนไม่ได้เองแหละ”
นี่เกือบจะเที่ยงอยู่แล้วผมยังไม่ได้เริ่มทำตามแผนที่วางไว้กับฟางเลยสักนิด ก็จีเอาแต่โมโหใส่จะให้ผมเข้าไปอ้อนยังไง อีกอย่างแค่ผมเห็นหน้าผมก็อดโมโหไม่ได้จริงๆ
“ขอเป็นสตอร์เบอรี่กับช็อคโกแล็ตอย่างล่ะหนึ่งครับ”พอถึงคิวผมจีที่โผล่มาจากทางไหนก็ไม่รู้สั่งตัดหน้าเฉยเลย
“เอา ปากยื่นจนเหมือนหมูอยู่แล้ว”ไอศกรีมรถสตอร์เบอรี่รสโปรด ส่งมาตรงหน้าผม
“ไม่ มีเงินซื้อเองได้”ผมพยายามผลักจีให้หลบพ้นทางแต่จีก็ยังยืนตัวแข็งไม่ยอมขยับ จนคนข้างหลังเริ่มมองพวกผมอย่างไม่พอใจ สุดท้ายผมก็รับมาอย่างเคืองๆ
“หึหึ”จีหัวเราะอย่างในคอพร้อมมองมาที่ผมอย่างคนชนะ ผมหมั้นไส้เลยต้องเดินหนีไปหาที่นั่งตรงน้ำตกจำลอง ถึงจะโกรธอยู่ก็เถอะ แต่เพราะอากาศร้อนๆตอนเที่ยงๆทำเอาผมไม่อยากเดินไปไหนไกล
“ยังไม่หายโกรธอีกหรือไง”จีเดินมาดักหน้าผมพร้อมกับถามไปกินไอศกรีมในมือตัวเองไป
“ไม่ได้โกรธ”ผมว่ก่อนจะเอี้ยวตัวเดินหนีไปอีกทาง แต่จีก็ยังวิ่งมาดัก
“ไม่โกรธแล้วทำไมปากยื่น”ไม่พูดเปล่ายื่นมามาดึงปากผมจนเริ่มเจ็บ
“เจ็บนะ”ผมโวยวาย และไม่ทันตั้งตัวจีก็
จุ๊บ
“หายยัง”ยิ้มทะเล้น มองผมที่ได้แต่ยืนตาค้าง
จุ๊บๆๆๆๆ
ก้มหน้ามาจุ๊บปากผมรัวๆอีกหลายที จนหน้าผมเริ่มร้อนและมันก็ไม่ใช้เพราะแดดแน่นอน
“หายยัง”
“ทำอะไร ..คนมองกันหมดแล้ว”ผมได้แต่ตีไปที่อกของจีอย่างอายๆ
“หึหึหึ”จีดึงผมเข้ามากอดเพื่อบังไม่ให้คนอื่นมองผม แต่ผมว่าทำแบบนี้คนไม่ยิ่งมองกันใหญ่หรอครับ
เจอการง้อแบบนี้เข้าไปผมยังต้องโกรธอีกอยู่ไหมครับ
TBC.
'
งดดราม่า
พิเศษ ขายของ
น้องจี: วันที่20กรกฎานี้จะปิกจอง นิยาย "เมื่อผมท้อง"แล้วนะครับ ถ้าใครอยากได้แก้วลายครอบครัวเราอย่าลืมไปอุดหนุนในรอบจองนะครับ ถ้า เลยรอบจองไปแล้ว จะไม่ได้แก้วนะครับ(ขายของหาเงินซื้อขนมให้น้องที)
น้องที: น้องทีรักพี่จีที่สุดเล๊ยยยยยยย(วิ่งไปกอดเต็มเเรง)
คุณตา: เลี้ยงหลานกูให้ลำบากขนาดนี้มันอยู่ไหน(ถือปืนลูกซองวิ่งเข้ามา)
น้องจี: พ่อทอสพาแม่ไปดูหิมะบนภูเขาไฟฟูจิฮะ
น้องที: คุณตาน้องทีหิวหนม(วิ่งไปกอดขาช้อนตาอ้อดอ้อน ซ่อนช็อกโกแล็ตบาร์ไว้กับพี่จีแล้ว)
คุณตา: ไป!
น้องที :ไปซื้อหนมหรอฮะ(ยิ้มหวานดีใจ)
คุณตา: ไปฆ่าไอ้ลูกเขยก่อน!
น้องที :อย่านะฮะ น้องทีไม่หิ๊วเเล้ววววววววว(วิ่งตามออกไป)
น้องจี: พ่อฮะ แผนสำเร็จอย่าลืมซื้อนมรสกล้วยที่เกาหลีมาให้น้องด้วยนะครับ(อันนี้หาค่านมให้น้องที)
พ่อทอส: ซื้อให้ทั้งคอนเทนเนอร์เลย(ยิ้มพอใจ พร้อมขยับสะโพก)
แม่เอฟ: อ่ะ อ๊า คุณ คุยกับใคร
น้องจี: (รีบวางสายอย่างไว)กันนนนนนนนนนนนต์
จบ.
หัวข้อ: Here's what a friend เพื่อนกันเขาทำแบบนี้หรอ ตอนที่16-17-18 02/03/17 (อ่าน 84581 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก