ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0Here's what a friend เพื่อนกันเขาทำแบบนี้หรอตอนที่1
“อ้าวน้องจีมาแต่เช้าเลย น้องกันต์กำลังนั่งรอเลยเดี๋ยวพี่ไปตามให้”ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่อบอวนไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อแสนคุ้นเคย พี่เกรวหรือจะเรียกว่าเป็นภรรยาของเจ้าของบ้านก็ได้ แต่ว่ามันดูเป็นคำพูดที่ไม่ชัดเจนเท่าไหร่เพราะถึงแม้คนตรงหน้าจะสวยน่ารักขนาดไหนแต่เขาก็คือผู้ชาย
“ครับ”ผมยิ้มรับนิดๆตามารยาทก่อนจะยืนพิงรถคันหรูที่ได้เป็นของขวัญที่สอบเข้ามหาลัยชื่อดังได้เมื่อปีก่อน รอไม่นานร่างขาวๆเล็กๆก็เดินออกมา ทั้งๆที่ปากอิ่มยังคาบขนมปังไว้
“มาแล้วๆ รอนานป่ะ”พูดเสียงอู้อี้พร้อมยัดขนมปังแผ่นใหญ่เข้าปาก
“กินดีๆ”ผมว่าพร้อมดึงขนมปังที่ยังยัดเข้าปากไม่หมดออกช่วยกินอีกแรงแต่ดูเหมือนการกระทำของผมจะทำให้คนตรงหน้าเข้าใจเจตนาผิด
“ขี้แย่ง”พูดพร้อมย่นจมูกใส่แล้วเปิดประตูขึ้นรถไปอย่างคุยเคย ผมก็ทำได้แค่ส่ายหน้ากับเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กอย่างอ่อนใจก่อนจะอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับอีกฝั่ง
“พี่กันต์หวัดดีฮะ”เสียงใสร้องทักคนมาใหม่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ง
“ดีครับน้องที วันนี้ก็น่ารักเหมือนเดิม”กันต์หันไปยิ้มทักท้ายก่อนจะเอ่ยแซวเด็กชายวัยมัธยมต้นตัวเล็กที่นั่งยิ้มแป้นพร้อมpspในมือ
“เดี๋ยวไปส่งทีก่อนแล้วไปมอกัน”ผมว่าพร้อมเอื้อมตัวไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับคนข้างๆที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสนใจไอโฟนในมือแทน
“น้องทีกินไหมครับ”กันต์ล้วงเอาห่อขนมปังออกมาจากระเป๋าพร้อมยื่นให้น้องชายของผมที่นั่งอยู่เบาะหลัง เจ้าตัวเล็กส่ายหัวดุกดิกเชิงปฏิเสธ หลังจากนั้นขนมปังก็ถูกบิดออกเป็นชิ้นพอดีคำแล้วจ่อที่ริมฝีปากผม
“กินๆ”เสียงเล็กข้างๆเร่งเร้า ผมอ้าปากงับขนมบังในมือขาวเข้าปากด้วยความรวดเร็ว ตลอดทางไม่ค่อยมีการสนทนาใดๆ ไม่ใช่เพราะพวกเราไม่สนิทกันแต่เรานั่งรถไปเรียนพร้อมกัน3คนแบบนี้เป็นกิจวัตมาเกือบปีแล้ว
“งั้นทีไปเรียนก่อนนะครับ รักพี่จีที่สุด”น้องชายน่ารักว่าขึ้นเสียงใสก่อนจะยื่นหน้ามาหอมแก้มผมแล้วเปิดประตูลงรถเมื่อถึงที่หมาย ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กๆจนพ้นสายตาก่อนจะออกรถอีกครั้ง หันมาอีกทีคนตัวเล็กข้างๆก็หลับอีกเช่นเคย
“ฮัลโหล”ผมหยิบบลูทธขึ้นใส่เมื่อไอโฟนที่วางไว้หน้ารถส่งเสียง
-ถึงไหนแล้วมึง-ไม่ต้องมองก็รู้ว่าปลายสายคือใครน้ำเสียงเร่งเร้าทำท่าราวกับเจอเรื่องตื่นเต้นตลอดเวลาดังขึ้นพร้อมเสียงรอบข้างที่เจือแจ่ว
“ใกล้แล้ว”ผมกรองเสียงกลับไปอย่างเซ็งๆก่อนจะเลี้ยวรถเข้ามหาลัยแล้วมุ่งตรงไปที่คณะตัวเอง
“กันต์”ผมเขย่าตัวคนขี้เซาเบาๆไม่นานเปลือกตาที่ซ่อนดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นอย่างงงๆก่อนจะยึดตัวและพยักหน้ารับเมือสติเริ่มกลับมา
“กินอะไรก่อนไหม”ผมถามพร้อมลงรถและหยิบกระเป๋าหลุยล์แบนๆที่คุณย่าซื้อให้ออกมาจากตัวรถถามคนตัวเล็กอีกฝั่งที่หอบกระเป๋าเป้ใหญ่ออกมา
“อืม อยากกินน้ำปั่น”ผมเดินตามเพื่อนสนิทไปยังโรงอาหารของคณะวิศวะ
“ทางนี้โว้ยๆ”ยังไม่ทันเข้าใต้ตัวอาคารดีก็ได้ยินโหวกเหวกดังขึ้นทำเอาคนทั้งโรงอาหารหันมองทางต้นเสียงเป็นตาเดียวรวมทั้งผมและกันต์ก็ด้วย
“มึงเคยอายไหมเนี่ย”เมื่อเดินมาถึงผมก็ผลักไอ้หัวฟูๆอย่างหมั้นไส้
“ไม่เคย”ตอบชัดถ่อยชัดคำอย่างหมั่นใจแล้วส่งยิ้มหวานมาให้คนข้างๆผมอย่างออกนอกหน้า
“ไอ้สัส น้ำลายหกแล้ว”อดด่าไม่ได้จริงๆกับไอ้พฤติกรรมยั่วโมโหแบบนี้ทุกเช้า
“แหม่ๆทำหวง ที่กันต์ไม่เห็นว่าอะไรเลยเนอะ”ยังจะมาทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ ชวนให้ผมต้องลงมือลงไม้อีกครั้ง
“แต่เช้าเลยพวกมึง”ไอ้ตุลย์ เพื่อนในกลุ่มอีกคนเดินถือถาดถ้วยขนมหวาน5-6ถ้วยเดินมาวางที่โต๊ะ
“แล้วไอ้ลิ้งกับไอ้เลิฟล่ะ”ผมถามพร้อมนั่งลงฝั่งตรงข้ามโดยไม่ลืมดึงคนข้างๆลงมานั่งด้วย
“กำลังมา”ไอ้ตุลย์ตอบแล้วแจกถั่วขนมหวานให้ทุกคน
“ว่าแต่มึงเหอะ หวงอะไรหนักหนาว่ะ เอาตามตรงมึงเป็นไรกับกันต์ว่ะ”มันก็ประเด็นเดิมๆที่ใครก็เอาแต่ถามทั้งๆที่ก็หน้าจะรู้คำตอบ
“เพื่อนไง”ผมตอบพร้อมหันมองคนข้างตัวที่ชะงักค้างทันทีที่ผมตอบออกไปก่อนจะลงมือกินขนามหวานต่อ
“เพื่อเหี้ยอะไร หวงอย่างกับเหี้ยหวงไข่”ไอ้วาตบโต๊ะฉากใหญ่อย่างเปิดประเด็นก่อนจะหลอกด่าผมแบบเนียนๆ แต่ก็ไม่เนียนพอเพราะมือผมก็เอื้อมไปตบหัวมันอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว หรือว่าไม่จริง ไม่เชื่อมึงถามไอ้ตุลย์ เพื่อนกันเขาทำกันแบบนี้หรอ เช้าถึงเย็นถึง เอาใจยิ่งกว่าแม่ขนาดนี้”ไอ้วาก้มลงตักขนมหวานเข้าปากพร้อมพูดไปด้วย
“กูก็เป็นกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ใช่ไหมกันต์”ผมหันไปให้คนที่ถูกพาดพิงข้างๆช่วยยืนยันอีกแรง กันต์เงยหน้าจากถ้วยขนมแล้ว พยักหน้ายืนยัน
“เอ่อ สายแล้วขอบคุณที่เลี้ยงนะ เดี๋ยวเราต้องเอารายงานไปส่งอ่ะ”เช็ดปากแล้วเตรียมตัวหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นสะพาย
“เดี๋ยวไปส่ง”ผมว่าพร้อมลุกตาม แต่เสียงใสก็ห้ามเอาไว้ก่อน
“ไม่เป็นไร ใกล้แค่เอง เจอกัน”ว่าจนก็วิ่งดุกๆไปแบบไม่สนใจผม ผมได้แต่มองจนร่างบางๆลับตาไป
“อะไร”พอผมกับมามองที่โต๊ะก็เจอกับกระจกพกอันเท่าสมุดวางอยู่ตรงหน้า
“กระจกไง”ไอ้วาว่ามีแต่ไอ้ตุลย์ที่นั่งขำเงียบๆ
“แล้ว?”ถ้าไอคิวผมมันต่ำเกินกว่าจะไม่รู้จักของตรงหน้าผมคงสอบเข้ามหาลัยไม่ได้หรอก
“ก็ดูหน้ามึงไง มึงเคยเห็นสายตาตัวเองไหมตอนมองกันต์อ่ะ ชักช้าหมาคาบไปแดกกูจะสมน้ำหน้าให้”มันว่าอย่างจริงจังก่อนจะหยิบขนมอีกถ้วยที่เหลือมากินต่อ
“ว่าแต่ น้องเอสอ่ะ คนนั้นเอาไง”ไอ้ตุลย์ที่ทำหน้าที่คืนกระจกเจ้าปัญหาให้สาวๆที่นั่งโต๊ะข้างๆเสร็จ หันมาถาม
“ก็ไม่ไง ก็น่ารักดี”ผมว่าก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคนน่ารักที่ถูกกล่าวถึงไลน์มาตั้งแต่เช้าแต่ผมยังไม่ได้ตอบ
“กูหมายถึงสถานะ มึงรู้ป่าว คนเขารู้กันหมดว่ามึงคบกันกับน้องเค้า”ไอ้ตุลย์ที่ขยับถ้วยขนมหวานป่าวๆของไอ้วาออกไปไว้อีกมุมพูด
“ก็จะว่างั้นก็ได้”ก็มันอาจจะจริง การคบกันคือการพูดคุยสนิทสนมไปรับไปส่งเกินกว่าเพื่อนล่ะก็ มันก็คงใช่
“แล้วมึงเอากันต์ไปไว้ไหน”ไอ้วาหยุดกินก่อนจะพูดอย่างกับตัวเองเป็นกันต์
“เอาไว้ข้างๆกูนี่แหละ มึงทำไม”ผมถามอย่างไม่เข้าใจการที่ผมคบกับน้องเอสมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมต้องเลิกคบกันต์ซะหน่อย พูดอย่างกับผมคบชู้อย่างนั้นแหละ
“บ้างเวลามึงก็โง่จริงๆนะ”ไอ้ตุลย์ว่าขึ้นมาพร้อมยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
“ไอ้เชี่ยวามึงกินของกูอีกแล้ว”แต่ก่อนที่ผมจะได้ถามหาคำอธิบายรอบยิ้มแปลกๆนั้น ไอ้คู่แฝดนรกก็เดินมาถึงโต๊ะ
“ทำไมมึงไม่คิดว่าส่วนที่กูกินเป็นของไอ้เลิฟบ้างว่ะ”ไอ้วาเงยหน้าถามอย่างสงสัย
“เอ่อว่ะ เอาเป็นว่าวันนี้มึงแย่งของไอ้เลิฟแล้วกัน ส่วนอันนี้ของกู”ไม่ทันทักทายเท่าไหร่ก็หย่อนก้นนั่งกินขนมสบายใจทิ้งให้น้องชายฝาแฝดยืนมองพี่ชายอย่างหน่ายๆ
“พี่จี”ร่างเล็กร้องเรียกผมก่อนจะวิ่งเข้ามาหา ใบหน้าเนียขึ้นสีชมพูอ่อนๆเพราะความเหนื่อยอย่างหน้าเอ็นดู
“วิ่งทำไม พี่ไม่ไปไหนหรอก”ผมว่าพร้อมหยิบกระดาษเช็ดปากส่งให้คนตรงหน้า
“แฮะๆๆ ก็กลัวไม่ทันอ่ะ อ่ะ พี่ๆสวัสดีครับ”เสียงเล็กสดใสเอ่ยทักทายอย่างมีมารยาททุกคนก็ได้แต่ยิ้มๆรับการทักทายยกเว้น
“ทำไมมึงมองน้องเอสอย่างนั้นว่ะ”เป็นไอ้ลิ้งที่ถามขึ้นอย่าสงสัย
“กูอ่ะ ลัทธิจีกันต์โว้ย!”ไอ้วายกแขนกอดอกอย่างภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองพูดส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มขำๆกับท่าทางปัญญาอ่อนที่ไม่เข้ากับขนาดตัวมันสักนิด
“ว่าแต่เราเถอะ รีบวิ่งมาจากไหนเนี้ย”ผมหันมาสนใจคนข้างตัวที่ยังคงยืนเก้ๆกังๆ จนผมต้องฉุดแขนให้ลงนั่งข้างๆ
“เพิ่งลงจากรถครับ เห็นพี่จีนั่งอยู่เลยรีบวิ่งมาหา”คนตัวเล็กตอบอย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าดึงดูดสายตาให้ใครๆหลายๆคนหยุดมองอย่างเอ็นดู
“ที่หลังไม่ต้องวิ่งนะ เดี๋ยวล้มขึ้นมาจะทำไง”ผมขยี้หัวเล็กๆอย่างหมั่นเขี้ยว คนตัวเล็กมุ่ยหน้าทันทีพร้อมต่อว่าที่ผมทำผมเขาเสียทรง
ชีวิตมหาลัยทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี ปีสองค่อนข้างเข้าที่เข้าทางมากขึ้นอะไรก็อยู่ตัว ผมก็ขึ้นเรียนพอเที่ยงก็ลงมากินข้าวแต่ก็ไม่ลืมเดินไปรับกันต์ที่คณะแพทย์เหมือนทุกวัน
“โห มากี่ครั้งก็แจ่มจริงอะไรจริงคณะแพทย์”ไอ้เลิฟเริ่มออกอาการทันทีที่สาวสวยคณะแพทย์เริ่มทยอยเดินผ่าน
“กูเห็นด้วย กูมาเรียนหมอตอนนี้ทันไหมว่ะ”ไอ้วาที่ทำหน้าที่เป็นลูกคู่เอ่อออห่อหมกตาม
“มึงต้องถามไอคิวที่สมองมึงก่อนแล้วล่ะ”ไอ้ตุลย์ว่าอย่างหมั้นไส้
“เฮ้ย กันต์มาแล้วๆ”ไอ้เลิฟชี้ให้มองทางลิฟของคณะแพทย์ที่มีนักศึกษาเดินออกมาจากตู้แคบๆนั้นนับ10คน
“กูว่างานนี้สนุกแน่น”ไอ้วาพูดขึ้นพร้อมหันมามองผมอย่างนึกอะไรสนุกๆได้
“ไมว่ะ”ไอ้เลิฟหันมามองคู่หูมันอย่าสงสัย
“มึงดูโน้น พี่เฟช เดือนมหาลัยปีก่อน”ผมหันมองตามที่ไอ้ว่าบอกเห็นพูดชายรูปร่างสูงโปร่งสวมใส่เสื้อคณะกำลังยืนหัวเราะต่อกระซิบๆข้างๆคนตัวเล็ก แถมยังมีเป้ใบโตที่เมื่อเช้าผมเห็นกันต์สะพาย แต่ตอนนี้กลับอยู่บนบ่าของเดือนมหาลัยรูปหล่อ
“กูว่า อีกเดี๋ยวก็คงมีหมาหัวเน่าอยู่แถวนี้แล้วว่ะ”ไอ้ลิ้งที่เงียบอยู่นานตบบ่าผมก่อนจะพูดอย่างเห็นใจ
ผมพยายามจะเรียกคนที่ผมมารับ แต่มือถือกับสั่นและมีการแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชั่นสุดฮิต
G.U.N:วันนี้ไม่ว่างนะ จะกินข้าวที่คณะ ตอนเย็นเจอกัน
ข้อความสั้นๆถูกส่งมาจากร่างเล็กตรงหน้าที่กำลังเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกงอีกครั้งพร้อมเดินต่อไปกับเดือนมหาลัยลุยก่อนด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
“จะไปไหน”ทันทีที่ผมเตรียมจะเดินเข้าไปหากันต์ไอ้ลิ้งก็เข้ามาจับแขนผมไว้
“หากันต์”ผมแค่รู้สึกว่าไอ้เดือนมหาลัยนั้นมันดูไม่ชอบมาพากล
“ถ้ากันต์คือเพื่อนสำหรับมึง มึงก็คงต้องรู้จักขอบเขตของคนเป็นเพื่อนแล้วล่ะ”ไอ้ลิ้งว่าหน้านิ่ง
เป็นประโยคสั้นๆที่ทำเอาผมพูดไม่ออก
TBC.
ลูกใครหลานใครก็มาดูแลกันเองเน้อ หึหึหึ
น้องจีโตเป็นหนุ่มเเล้ว
ยังไงก็ฝากติดตามรุ่นลูกด้วยเน้อ เนื้อเรื่องไม่มาม่าหรอก(หรอ)
อ่านกันไปๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
