------ ตอนที่ 24 -----------
ถึงแม้ทุกอย่างจะดูเหมือนง่าย
แต่หารู้ไม่ว่าไม่ใช่เลย..
หนึ่งกำลังรู้สึกสลดใจกับตัวเองเงียบๆ ขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน
ทำไมพี่หนึ่งคนนี้ถึงทุกข์ใจงั้นเหรอครับ ?
คงต้องย้อนกลับไปเมื่อตอนกินข้าวเสร็จแล้วมานั่งคุยเล่นกันที่ห้องรับแขกครับ
ตอนแรกก็ยิ้มในใจนะครับว่าแค่ทำให้วุ้นหัวเราะมันจะไปยากอะไร
แต่พอมาเอาเข้าจริงผมก็ไม่เคยเห็นวุ้นหัวเราะหนักๆ
แย่ละ ลำพังแค่มุขเสี่ยวๆ ของผมคงเอาไม่อยู่
แล้วผมจะทำอย่างไรดีครับ
ยังดีที่ตอนนี้ทุกคนกำลังดูละครเรื่องฮอตฮิตในช่วงนี้ เลยพอมีเวลาให้ผมได้ใคร่ครวญใช้สมองของตัวเองบ้าง
“ บ้ะ ! นังนี่นี้มันร้ายจริงๆ ” คุณนายละไมตบเข่าดังฉาดขมวดคิ้วจิ้ปากไม่พอใจ “ เมื่อไหร่นางเอกของแม่จะหายโง่สักที แม่เบื่อ อยากได้นางเอกฉลาดๆ ไล่กระทืบตัวร้ายบ้าง ”
“ คุณ.. แล้วเขาจะเรียกว่านางเอกเหรอ ”
“ เอ้ะ อย่าเถียงสิ ฉันก็บ่นของฉัน ดูเงียบๆ ไป ”
“ แต่พ่อว่านางเอกสวยดีนะ ”
คุณนายละไมไม่สนใจคำพูดของพ่อมิตรแต่อย่างใด “ ว้ายย พระเอกน่ารักจังเลย แม่อยากได้ลูกเขยแบบนี้บ้าง ”
ผมที่เหม่อๆ อยู่ได้สติทันทีเลยครับ
แต่พอมองไปที่จอทีวี
พบว่าเป็นภาพของคนใช้กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่..
หน้าของผมคงเหวอสนิทจนคุณนายละไมฮาแตก
คุณนายละไมยังคงขำ “ ลูกหนึ่งตาโตหูผึ่งเชียวนะ ”
หนึ่งยิ้มเขินๆ พยายามปั้นสีหน้านิ่งๆ “ เปล่าครับ แค่กำลังคิดว่าคุณแม่น่าจะชอบคนที่รักต้นไม้ ”
“ จ้ะ แม่ก็ชอบคนรักธรรมชาติแต่ไม่ต้องมารดน้ำให้มานะ มีแล้วนั่งๆ ข้างนี่เลย หรือจะซื้อต้นไม้มาฝากก็ไม่เป็นไรจ้ะลูกหนึ่ง แค่นี้คนรดน้ำก็บ่นจนแม่เบื่อแล้ว ”
ต้นไม้ไม่ได้ก็เอาของบำรุงแล้วกันครับ
“ งั้นผมซื้อปุ๋ยมาฝากก็ได้ครับ ”
“ ถ้าจะซื้อปุ๋ยสู้อย่างอื่นมาฝากแม่ดีกว่านะลูกหนึ่ง ”
หนึ่งเงียบไปสักพัก เอาไงต่อกับชีวิตดีครับเนี่ย หนึ่งหันไปมองวุ้นหวังจะขอกำลังใจ
เจอภาพวุ้นกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
แต่ที่รู้ๆ คงเล่นอย่างสบายใจแน่นอน
ไม่ได้ครับ แบบนี้นายหนึ่งยอมไม่ได้
"แล้วคุณแม่อยากได้อะไรเหรอครับ ผมอยากซื้อของที่ทั้งคุณแม่ทั้งวุ้นชอบ ”
ต้องพาดพิงถึงสิครับ
แต่วุ้นก็ไม่ได้หันมาสนใจแม้แต่นิดเดียว
รวมถึงคุณนายละไมด้วยครับ
“ อย่าเพิ่งคุยลูกหนึ่ง หมดโฆษณาแล้ว พระเอกของแม่ออกตอนนี้แน่ มาถามคนใช้ว่านางเอกหายไปไหนชัวร์ ”
เข้าใจคำว่าน้ำตาตกในไหมครับ
ผมเข้าใจก็วันนี้นั่นแหละครับ
ระหว่างที่คุณแม่กำลังสนใจละคร มีหรือที่ผมจะไม่ดึงความสนใจวุ้นกลับมาที่ผมครับ
ถึงแม้จะทางลายน์ก็เถอะ
ผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดยิกๆ หาวุ้นทันที
ONE1 : วุ้นไม่ยอมให้กำลังใจพี่ พี่งอนแล้ว มาง้อพี่ด้วยที่คอนโด โอเคพรุ่งนี้นะ ห้องพี่ว่างเสมอ น้ำ อาหาร แอร์ ไวไฟฟรี
พิมพ์จบผมยังไม่ส่งครับเงยหน้ามองวุ้นก่อนและกดส่งไปครับ
วุ้นเลิกคิ้วงงๆ กับโทรศัพท์พออ่านไปได้สักพักก็เงยหน้าขึ้นมามองผม
แล้วหูก็แดงขึ้นมาทันที
WUNWUN:( : ไม่เอา ยังไม่หายเจ็บเลย
อ่านถึงตรงนี้ผมก็อดหน้าแดงตามไม่ได้
เขินเหมือนกันนะครับ อ่านอะไรแบบนี้
ONE1 : งั้นเอาไงดี วุ้นไม่ยอมช่วยพี่เลย ดูดิตอนนี้พี่โดนไล่บี้เนี่ย
WUNWUN:( : ผมไม่ได้อยากเป็นลูกเขยนี่นา
WUNWUN:( : พึ่งพาตัวเองไปนะครับ
วุ้นยิ้มจางๆ ให้หนึ่ง
เรื่องอะไรผมต้องช่วยล่ะ
ปกติก็แกล้งผมสนุกจะตาย
เป็นหนูให้แม่ผมแหย่เล่นแล้วกันพี่หนึ่ง
ONE1 : วุ้นอย่าทำกับพี่แบบนี้เลย
ONE1 : คนเราเกิดมาครั้งเดียว พี่เป็นลูกเขยครั้งแรกและครั้งเดียวเหมือนกัน ฉะนั้นวุ้นช่วยพี่เถอะ
WUNWUN:( : โอกาสแกล้งพี่หนึ่งนานๆ ทีจะมาครั้ง เรื่องอะไรผมจะปล่อยไปล่ะครับ
ONE1 : # สติกเกอร์หมีบราวน์กอดเข่า
“ เดี๋ยวค่ะ แม่มีคำถาม ”
ทั้งหนึ่งและวุ้นสะดุ้งเฮือกลนลานเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากันทันที
“ ทำไมลูกหนึ่งกับลูกวุ้นถึงหน้าแดงละจ๊ะ ” คุณนายละไมยิ้ม
“ อ๋อ ผมเป็นพวกขี้ร้อนน่ะครับเลยหน้าแดงง่าย ส่วนวุ้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ” หนึ่งพยายามแถสุดชีวิต
คุณนายละไมถึงกับขมวดคิ้ว “ อะไรกัน ข้อมูลส่วนตัวของแฟนแค่นี้ไม่รู้เหรอลูก อย่างนี้แม่ติดลบคะแนนนะ ”
“ เดี๋ยวนะครับ ... มีคะแนนด้วยเหรอครับ ”
“ เปล่าหรอก แม่ก็พูดไปงั้นๆ นั่นแหละ ”
หนึ่งยิ้มเจื่อนๆ
“ ฮ้าววว แม่ง่วงแล้วล่ะ ไปลูกหนึ่งกลับบ้าน แม่ยังไม่ให้เรานอนค้าง ” คุณนายละไมโบกมือไล่ “ ตอนนี้ไม่มีคะแนนเลยนะจ๊ะลูกหนึ่ง ”
“ ละไมอย่าใจร้ายกับลูกหนึ่งสิ ” พ่อมิตรเริ่มขัดบ้าง “ แฟนกันก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิ ”
“ เอ้ะ ตามิตร ฉันบอกว่าลูกหนึ่งยังไม่ผ่านก็ยังไม่ผ่านสิ ใครจะเหมือนแกล่ะ เปิดรับยังกับประตูเซเว่น ”
“ ก็ลูกหนึ่งเขามาจีบลูกเรา เราก็ต้องสนับสนุนสิ พ่อไม่ได้อยากให้ลูกขึ้นคานซะหน่อย ” พ่อมิตรขมวดคิ้วไม่พอใจ
รวมถึงวุ้นที่ยิ้มแหยๆ “ พ่อคานนั้นใช้กับผู้หญิงครับ.. ”
“ เออ มันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ ”
“ สรุปคือห้ามค้างนะลูกหนึ่งแม่ไม่อนุญาต ”
“ อ้าว ” หนึ่งหลุดพูดออกมาเบาๆ
แอบหวังอยู่นะครับว่าจะได้นอนห้องวุ้น
ถึงเตียงมันจะทรยศผมก็ตาม
นอนพื้นก็ได้นะครับ ผมไม่เกี่ยง
“ ห้ามก็คือห้าม ราตรีสวัสดิ์ค่ะลูกหนึ่ง ” คุณละไมยิ้มเมื่อถือไพ่เหนือกว่า “ อ้อ ลูกวุ้นห้ามไปส่งลูกหนึ่งที่รถด้วยล่ะ เดี๋ยวแอบขึ้นรถตามลูกหนึ่ง ”
วุ้นสำลักน้ำลายตัวเองจนไอค่อกแค่ก “ แม่.. ผมจะขึ้นไปทำไม ”
“ เอ้าจะไปรู้แกเรอะ จะไปไหน ไปเที่ยวทะเลกันโดยไม่ชวนแม่ล่ะมั้ง ”
ว่าไปทะเลก็เป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับการไปเที่ยวเหมือนกันนะครับ
หนึ่งแอบเก็บข้อมูลเงียบๆ
“ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ครับ ”
หนึ่งยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่ของวุ้น
เพราะดูแล้วลุ้นยังไงก็ไม่ได้ค้างอยู่ดี
“ ราตรีสวัสดิ์ลูกหนึ่ง ไว้วันไหนป้านี่ไม่อยู่ พ่อให้ค้างได้นะลูก ถ้าอยากค้าง ” พ่อมิตรยิ้มใจดีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าไอ้คำพูดของตัวเองไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่าง
เหมือนกับน้ำมันที่โดนไฟราด
คุณนายละไมหันไปแว้ดๆ ทันที
“ ตามิตร แกกล้าเรียกฉันป้าเหรอ ! คิดว่าหนุ่มนักรึไงฮะ ฯลฯ ”
ยังอีกเยอะแยะมากมายเกินจะพรรณาได้
แต่จุดประสงค์ของพ่อมิตรคือเปิดโอกาสให้ลูกๆ ได้ลากันก่อนนอนนั่นเอง
โดยการสละตัวเองเป็นเหยื่อมลพิษทางเสียง
วุ้นเผลอหลุดหาวหวอดออกมา “ ฝันดีพี่หนึ่งผมนอนละ มีอะไรคุยในลายน์พรุ่งนี้แล้วกัน ”
หนึ่งยิ้ม “ ฝันดีวุ้น หวังว่าสักวันพี่จะไปนอนบอกฝันดีในห้องด้วยแล้วกัน ”
วุ้นส่ายหน้าอย่างระอากับมุขเสี่ยวๆ เดินขึ้นห้องไป
ส่วนหนึ่งก็ได้แค่กลับขึ้นรถตัวเองครับ
สรุปคือ ยังหาแนวทางเข้าหาคุณนายละไมไม่ได้เลยครับ
--------------------------
ตอนนี้ควรเห็นใจพี่หนึ่งอย่างรุนแรงค่ะ 555555 แอบใบ้ให้ว่าครึ่งหลังคุณนายละไมนี่
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
หัวข้อ: Quite Love รักเงียบๆ ประชาสัมพันธ์ : เว็ปใหม่ของสนพ. <3 (อ่าน 180607 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก