-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-----
บทนำ
ฝ่ายหนึ่งเป็นลูกชายคนกลาง ที่มีชีวิตกลางๆ อะไรกลางๆ พ่อแม่ไม่ได้พะเน้าพะนออะไรมากมายเพราะแค่ 3 ปีที่หลังจากเกิดก็มีน้องชายออกมาอีกคนไปเห่อน้องอีกคนแทน เป็นผู้ชายที่ใช้เสื้อต่อจากพี่และไม่ได้เสื้อตัวใหม่แบบน้อง แต่นั้นก็ไม่ได้กล่อมเกลาให้เขาดูรันทดอะไรมากมายนักเพียงแค่กลายเป็นคนที่พร้อมจะเสียสละอยู่เสมอและเงียบๆ เป็นคนที่สามารถทำได้แทบทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก แต่สุดท้ายพอจบเรียนจบออกมากลับมานั่งขายขนมปังที่ตัวเองไม่ได้ชอบอะไรมากมายแต่กลับทำออกมาได้ดีเลยเอามาขายที่ตลาด และล่าสุดได้ลองเอาเค้กมาวางขายดู ซึ่งก็ขายดีจนวันต่อมาทำมามากกว่าปริมาณขนมปังซะอีก
ซึ่งเค้กที่วางก็ละลานตานี่ก็น่าจะเป็นเหตุผลของผู้ชายอีกคนที่มายืนตรงหน้า..
หน้าที่คิ้วขมวดของชายที่มาเลือกเค้กนั้นบอกได้ว่ากำลังคิดใคร่ครวญอย่างหนักซึ่งหากดูเผินๆ อาจจะดูเหมือนกำลังชั่งใจซื้อหุ้นหรือทองคำยังไงยังงั้น แต่ที่จริงแล้วกลับเป็นแค่การเลือกซื้อเค้กธรรมดาๆ ที่มีสีสันน่ากินเท่านั้น
ชายผู้ซึ้งเป็นคนขายไม่ได้พูดอะไรและเป็นเรื่องยากที่ชายคนนี้จะพูดนำเสนอสินค้าของตัวเองราวกับว่ากลัวการพูด แต่เรื่องที่แปลกก็คือแม้ชายผู้ขายนี้จะไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นเท่าไหร่ของก็ขายหมดก่อนเพื่อนเสมอ จะว่าเพราะหน้าตาก็ไม่ใช่เพราะไม่ได้โดดเด่นอะไรขนาดนั้นแต่น่าจะเพราะรัศมีอะไรบางอย่างที่ดูเป็นมิตรที่คนที่เดินผ่านอดใจที่จะซื้อไม่ได้ ถึงแม้ว่าคนขายจะหน้าตานิ่งสนิทก็ตามแต่ในดวงตาทอประกายดีใจทุกครั้งที่มีคนซื้อ
ซึ่งตอนนี้ดวงตาของคนขายก็ทอประกายน้อยๆ อยู่ แม้ว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นก็ตาม
ชายหนุ่มที่มาซื้อนั้นไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่นิ่งงันและจดจ้องเค้กหลากสีสันอยู่เช่นเดิม ทำให้คนขายที่ปกติไม่ค่อยได้คุยอะไรกับลูกค้าปริปากถาม
“ อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ ? ” เสียงถามแผ่วเบาของคนขายนั้นสุภาพอยู่ในที
ลูกค้าหนุ่มไม่ตอบในทันทียืนนิ่งต่อสักพัก ทำคนขายสลดลงเล็กน้อยกับการพยายามพูดคุยกับลูกค้า แต่สลดได้ไม่นานลูกค้าหนุ่มก็พูดประโยคที่ทำเอาป้าร้านลูกชิ้นปิ้งข้างๆ ถึงกับตาโต
“ งั้นผมขอเหมาเค้กหมดเลยแล้วกัน ” ลูกค้าหนุ่มพูดเสียงเรียบพร้อมกับจ้องตรงๆ ไปที่คนขาย
คนขายซึ่งตั้งแต่เริ่มขายมาไม่เคยมีคนมาเหมาสักครั้งถึงกับตกใจเงียบไปสักพักจึงได้สติ แต่ลูกค้าหนุ่มไม่ได้ตำหนิอะไรชายหนุ่มผู้เป็นคนขาย คนขายซึ่งพอได้สติก็รีบกุลีกุจอห่อเค้กทั้งหมดเท่าที่จะเร็วได้แต่ก็ยังใช้เวลาอยู่ดี เพราะเค้กที่ลูกค้าหนุ่มเหมานั้นไม่ได้น้อยๆ เลย
กินเวลาสักพักลูกค้าหนุ่มก็ได้ของที่ต้องการ ลูกค้าหนุ่มยื่นธนบัตรสีแดงให้สองสามใบตามราคาของคนขาย แต่แล้วคิ้วของชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้าก็เลิกขึ้นน้อยๆ ไม่ได้ เพราะบนกล่องเค้กได้มีขนมปังกล่องเล็กๆ ที่ดูเรียบหรู วางไว้อยู่
“ ผมลองหัดทำดูครับ ” คนขายบอกเสียงเรียบเหมือนกับว่ากำลังพูดคุยเรื่องสภาพอากาศ
ชายหนุ่มที่เป็นลูกค้ามองกล่องขนมปังใบเล็กที่เมื่อพิจารณาใกล้ๆ นั้นเต็มไปด้วยความเอาใจใส่แม้กระทั่งกล่องที่ใส่ เมื่อพิจารณาจนพอใจก็กล่าวขอบคุณ “ ขอบคุณครับ ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบตอบกลับเช่นกัน
ฝ่ายชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้านั้นเป็นลูกชายคนโตที่มีน้องหลานเหลนโหลนเยอะแยะมากมายในบางครั้งก็ต้องช่วยเลี้ยงทำให้ไม่ค่อยมีเวลาไปเล่นกับเพื่อนนักอีกทั้งหากไม่เด็ดขาดพอก็จะคุมน้องไม่ได้จึงได้หล่อหลอมให้กลายเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ความใจดีนั้นต้องยกให้เลย เค้กที่ได้มาเลือกนั้นไม่ได้ซื้อไปกินเองแต่เอากลับไปแจกน้องๆ หลานๆ ที่ถึงแม้จะโตกันบ้างแล้วแต่ก็ยังอดเอาขนมนมเนยไปฝากบ่อยๆ ไม่ได้
ทั้งสองฝ่ายต่างมีนิสัยที่คล้ายกันคือ การนิ่งเงียบไม่ค่อยพูด
สิ่งที่ทั้งสองฝ่ายต่างกันคือ ชายหนุ่มผู้เป็นผู้ขายนั้นจะสื่ออารมณ์ออกมาทางสายตาแต่ก็สังเกตได้ยากอีกทั้งยังมีอะไรบางอย่างที่ดูเป็นมิตรกว่าชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้า ชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้าไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมาไม่ว่าทางใดก็ตามและไม่มีอะไรบางอย่างที่ว่าดูเป็นมิตรแต่กลับมีความใจดีของชายหนุ่มเข้ามาแทนที่ได้พอดี
แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม
ทั้งสองฝ่ายต่างมีความสุขกับชีวิตที่ว่านี้
-------------
เรื่องนี้แต่งไว้นานแล้ว 55555 แต่ไม่ได้ลงสักที :katai5:
-
-- ตอนที่ 1 --
หลังจากกลับมาถึงบ้านชายหนุ่มจึงเอาเค้กที่เพิ่งได้ไปเหมามาให้น้องๆ ซึ่งก็ตามที่ชายหนุ่มได้คาดไว้ น้องๆ นั้นชอบกันมากถึงขนาดว่าคะยั้นคะยอให้เขาไปซื้อมากินอีก ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่เพราะได้แอบชิมไปบ้างแล้ว แต่ที่ชายหนุ่มไม่ได้แบ่งให้น้องๆ นั้นคงจะเป็นกล่องที่บรรจงประดิษฐ์ที่แถมมา
รสชาติของมันอร่อยกว่าเค้กที่ชายหนุ่มกินเสียอีก
วันนี้ชายหนุ่มจึงมาสวมบทบาทเป็นลูกค้าอีกครั้ง ชายหนุ่มมาในเวลาที่ตลาดเปิดได้ไม่นานเนื่องจากมาในเวลาเดิมไม่ได้เพราะช่วงเวลานั้นต้องไปทำธุระต่อ ชายหนุ่มเดินไปหาร้านเค้กที่ว่านั้นอย่างมั่นหมาย ไม่สนใจร้านเค้กอื่นที่มีประปรายในตลาด ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ทั้งๆ ที่เมื่อวานมีร้านเค้กมากมายหลายร้านให้เลือกซื้อ แต่กลับมาจบลงที่ร้านของชายหนุ่มคนนั้นไปได้
ใช้เวลาไม่นานเพราะช่วงขาที่ค่อนข้างยาวของชายหนุ่มก็ถึงร้านเค้กที่ว่า แต่แล้วใบหน้านิ่งสนิทก็เจื่อนลงเล็กน้อย ที่บริเวณที่เคยขายเค้กนั้นว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งคนขายคนนั้น
“ อ้าว ไอ้หนุ่มมารอซื้อเค้ก เจ้าวุ้นมันเรอะ ” ป้าขายลูกชิ้นร้องทักชายหนุ่ม เมื่อเห็นชายหนุ่มมองหาคนขาย
“ ครับ ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบและนึกถึงชื่อคนขาย วุ้น.. ชื่อค่อนข้างแปลกหูสำหรับชายหนุ่มผู้ที่ไม่ค่อยได้จำชื่อใคร
“ ไอ้วุ้นมันชอบมาช่วงนี้แหละ รอสักพักก่อนนะไอ้หนุ่ม ถ้าหิวก็ซื้อลูกชิ้นร้านป้ารอก็ได้ ” ป้าคนขายลูกชิ้นพูดติดตลก
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมผงกหัวรับน้อยๆ อย่างมีมารยาท ทำเอาป้าคนขายตั้งตัวรับแทบไม่ทัน ชายหนุ่มยืนรอหน้ารอได้ไม่นานก็พบคนที่รอคอย
วุ้นผู้ซึ่งเป็นคนขายอดเบิกตาขึ้นกว่าเดิมน้อยๆ ไม่ได้ เพราะปกติไม่ค่อยมีใครมารอซื้อขนมปังร้านเขาขนาดนี้ รีบเดินเข้าไปวางกล่องที่ตนถือมาบนโต๊ะอย่างอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้จัดเรียงอะไรมากมาย
“ จะซื้อเค้กเหรอครับ ? ” วุ้นถามเรียบๆ แต่ในใจแฝงความกระตือรือร้นผิดจากปกติ มือที่ยังว่างก็วางกล่องและนำกล่องเค้กออกมากับกล่องขนมปังอะไรต่อมิอะไรออกมา
“ ครับ ” ชายหนุ่มตอบพร้อมพยักหน้า “ เค้ก 10 ชิ้น คละๆ รสกัน ครับ ” ชายหนุ่มพูดจบเหลือบไปมองกล่องที่วางกองๆ กัน ก็ตัดสินใจหาเงินในกระเป๋าไปรอเวลาไปพลางๆ ชายหนุ่มไม่อยากให้อีกฝ่ายเร่งรีบอะไรมากนัก
“ ขอเวลาสักครู่นะครับ ” วุ้นหยิบกล่องเค้กที่ตัวเองจัดเอาไว้นำมาใส่ถุง ซึ่งกล่องเค้กของวุ้นนั้นได้แยกเป็นชิ้นๆ และมีกระดาษเล็กๆ ติดไว้ว่ามีรสอะไรบ้างซึ่งนั้นก็เพื่อง่ายในการจัดแยกและขาย วุ้นใช้เวลาไม่นานก็ได้ของครบตามที่ชายหนุ่มสั่งซึ่งนั้นก็พอดีกับชายหนุ่มหยิบเงินออกมาพอดี
“ 250 บาทครับ ” วุ้นเอ่ยบอกโดยไม่ลืมหยิบกล่องที่ตัวเองฝึกทำออกมาแยกถุงไว้ วุ้นยื่นถุงให้ชายหนุ่มรับ แต่ชายหนุ่มกลับไม่รับในทันทีมัวแต่หยิบอะไรสักอย่างจากกระเป๋าเงิน “ ... ” วุ้นไม่ได้เร่งรัดอะไร บนใบหน้าที่ดูเรียบเฉยนั้นได้มีเหงื่อซึมเล็กๆ ที่ไม่ได้มาจากความร้อน
ชายหนุ่มหยิบการ์ดออกมาและยื่นมันให้วุ้นพร้อมกับเงินที่ครบจำนวนพอดีซึ่งวุ้นก็ยื่นของให้ในทันที
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นตอบเสียงเบา เก็บเงินใส่กระเป๋าเอี๊ยมแล้วหยิบการ์ดขึ้นมาดู
“ ขนมที่คุณทำเมื่อวาน ” ชายหนุ่มจ้องหน้าวุ้นเขม็งเหมือนกับตำรวจที่กำลังเพ่งพินิจมองผู้ต้องสงสัย
“ ... ” วุ้นไม่ได้ตอบรับอะไร ใบหน้าที่ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรของวุ้นช่างแปรผันกับสมองที่กำลังวิตกขั้นรุนแรง ห่วยแตก .. ? คำๆ นี้ปรากฏขึ้นในหัวของวุ้น ประกายดวงตาของวุ้นดูหม่นลง
“ อร่อยมาก ” ซึ่งกว่าชายหนุ่มจะกล่าวต่อนั้นก็ทำเอาวุ้นแทบทรุด
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นผงกหัวรับแล้วเปิดแผ่นการ์ดอะไรบางอย่างที่ชายหนุ่ม ยื่นให้ภายนอกเป็นการ์ดกระดาษหอมสีขาวเรียบๆ ข้างในมีข้อความเขียนไว้ว่า “ ขนมที่คุณทำมาเพิ่มอร่อยกว่าเค้กที่คุณทำซะอีก น้องของผมชอบเค้กกันมาก แต่ผมชอบขนมที่คุณทำเพิ่มมามากกว่า ถ้าคุณทำขายผมคงจะเป็นหนึ่งในลูกค้าประจำแน่ๆ ” เมื่ออ่านข้อความจบ แววตาของวุ้นก็ดูเปล่งประกายดีใจไว้น้อยๆ แต่พอมองไปตรงหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มก็ได้หายไปแล้ว เหลือเพียงลูกค้าเด็กเล็กๆ กำลังเกาะโต๊ะของวุ้น
“ พี่ฮับ ขายเค้กไหมฮับเนี่ยย ” เด็กน้อยโวยวายโยเย
“ ขายครับ ” วุ้นเอ่ยตอบใบหน้าเรียบเฉยเผยยิ้มน้อยๆ ที่ไม่เคยปรากฏเมื่อตอนมาขายของที่นี่มาก่อน ทำเอาป้าร้านลูกชิ้นสะดุ้งเลยทีเดียว
-
-- ตอนที่ 2 --
วันนี้ผมออกจากบ้านค่อนข้างสายกว่าปกตินิดหน่อย เนื่องจากการจราจรที่ไม่ค่อยอำนวยเมื่อไหร่เหมือนกับเมื่อวาน ที่ผมมาช้าแล้วมีลูกค้ามารอหน้าร้าน ซึ่งพอนึกถึงเรื่องนั้นผมก็อดยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ ก็เพราะว่ายังไม่เคยมีคนให้การ์ดที่เขียนถึงขนมที่ผมทำพิเศษเลย ส่วนใหญ่ที่ผมทำแจกนั้นเพื่อลองตลาดและดูว่าลูกค้าจะชอบไหม
ซึ่งก็ดีเกินที่ผมคาดไปเยอะพอสมควร
.-.
เมื่อวาน
ชายหนุ่มที่เพิ่งเหมาเค้กไปหมาดๆ เดินกลับเข้าบ้านที่มีเด็กๆ รอกันพอที่จะเปิดเนิร์สเซอรี่ได้เลย ชายหนุ่มวางกล่องเค้กที่เรียงเป็นระเบียบไว้บนโต๊ะ โดยไม่ลืมแยกกล่องพิเศษเก็บไว้
จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้
ใครใช้ให้ขนมที่ทำแยกอร่อยกว่าเค้กละ
“ เค้กมาแย้วว !! ” เสียงน้องของชายหนุ่มร้องวีดว้ายอย่างดีใจแต่ไม่วิ่งเข้าไปคว้าเค้ก เพราะถูกชายหนุ่มปรามด้วยสายตา
“ พี่หนึ่งขอกินได้ไหมฮับบ ” เสียงร้องระงมุว่นวาย
“ จากินน ”
“ ก็กินสิ แต่ไปเอาจานคนละใบมา จะแบ่งให้ ” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ น้องๆ ทีได้ยินดังนั้นวิ่งไปเอาจานประจำตัวกันมาอย่างวุ่นวาย
จนกระทั่งแจกจ่ายเค้กเสร็จชายหนุ่มก็หันกลับมากกินกล่องพิเศษบ้าง
ชายหนุ่มค่อยๆ แกะกล่องออกมา เผยให้เห็นกล่องอีกกล่องที่อยู่ข้างใน
รอบนี้เป็นธัญพืชกับคอนเฟล็ก ซึ่งค่อนข้างเป็นที่นิยมในช่วงนี้ ชายหนุ่มเปิดฝาของมันแล้วลองหยิบคอนเฟร็กชิม
หวาน.. ชายหนุ่มคิดในใจ แค่ก็อร่อยดี ชายหนุ่มหยิบเมล็ดหิมพานต์ชิมดูบ้างก็ติดใจหยิบกินอีกสองสามคำ เหลืออีกอย่างหนึ่งก็
คือ ลูกเกด สีดำสนิทที่ดูแข็งๆ
ชายหนุ่มลองกินมันไปคำเดียว ก็บรรยายรสชาติออกมาไม่ได้
#F$GD
-.-
“ ถึงพี่จะขี้มาววว แต่พี่ก็ช่วยน้องขายข้าวมันก่ายย ” เสียงตะโกนโวยวายของชายหนุ่มที่ขายข้าวมันไก่ราคาประหยัดแถมอร่อย เรียกเสียงหัวเราะของคนที่อยู่ในตลาด รวมถึงวุ้นด้วย
วุ้นหัวเราะเบาๆ กับเสียงร้องที่ผิดเพี้ยนไปจากคีย์และเนื้อร้องที่เอามาจากไหนไม่รู้
“ ไอ้เส็งมึงไม่มีเมียนี่ ! ” ป้าร้านลูกชิ้นตะโกนถามพร้อมหัวเราะ
“ ป้าอย่ามั่ววว อย่างเส็งนี่มีเป็นหมู่บ้านนน ” เส็งตะโกนตามด้วยน้ำเสียงติดตลก
“ หมู่บ้านมึงนี่มีมึงคนเดียวใช่ไหม ” เสียงใครสักคนตะโกนบอกเรียกเสียงฮาครืนไปทั้งตลาด จนเส็งหัวเราะตาม วุ้นที่ฟังอยู่ก็อดขำในใจไม่ได้
ถ้ามีเป็นหมู่บ้านจริง ขายข้าวมันไก่คงไม่พอหรอก ผมที่กำลังสนใจกับเหตุการณ์อื่นจึงไม่ได้สนใจหน้าร้านนัก
“ คุณวุ้นครับ ” ชายหนุ่มเรียกวุ้นเสียงเรียบเมื่อเห็นวุ้นไม่ได้มองตน บนใบหน้าเรียบเฉยของวุ้นนั้นคล้ายกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม แต่เมื่อลองสังเกตในดวงตากลับพบว่ากำลังเปล่งประกายขบขัน
“ คุณวุ้น ” ชายหนุ่มพยายามเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล จึงยื่นแขนยาวๆ ไปสะกิดที่แขนของอีกฝ่ายเบาๆ
“ คะ ครับ ” วุ้นสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อมองว่าใครที่เป็นคนสะกิดตัวเองนั้น ก็อดดีใจไม่ได้ทำให้ดวงตาของวุ้นมีประกายดีใจแต่ก็ไม่ได้มากจนชายหนุ่มสังเกตเห็น
“ เหมือนเดิมครับ ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบพร้อมยื่นเงินกับการ์ดให้ทันที
“ ครับ ” วุ้นรับเงินยัดใส่เอี๊ยมเหมือนเดิมและลังเลที่จะดูการ์ด ลึกๆ แล้ววุ้นอย่างคลี่ออกมาดูตอนนี้ แต่ก็เกรงใจที่ต้องทำให้รอจึงจำใจหยิบกล่องเค้กที่จัดเรียงไว้ใส่ถุง
ตลอดเวลาที่วุ้นจัดของใส่ถุงนั้นชายหนุ่มได้กวาดสายตามองขนมปังชิ้นอื่นๆ ซึ่งดูเหมือนว่าขนมปังในวันนี้รวมถึงเค้กน่ากินกว่าปกติจนรู้สึกได้ ถ้าเป็นไปได้ชายหนุ่มอยากจะเหมาทั้งร้านเลยทีเดียว แต่นั้นก็เกินความสามารถของเขาก็เกินไป
“ นี่ครับ ” วุ้นเอ่ยบอกพร้อมยื่นถุงให้
ชายหนุ่มผงกหัวรับพร้อมเอยขอบคุณแต่เมื่อลองสังเกตในถุงที่แยกพิเศษก็พบว่าในครั้งนี้มีกล่องถึง 2 กล่อง “ 2 กล่อง ? ” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ
“ ครับ ” วุ้นตอบ อีกชิ้นเป็นขนมที่วุ้นทำขึ้นเพิ่มพิเศษชิ้นเดียวซึ่งเป็นชิ้นที่ชายหนุ่มบอกว่าอร่อย “ ทำให้พิเศษลูกค้าประจำครับ ”
“ ..ขอบคุณครับ ” ชายหนุ่มนิ่งไปสักพักแล้วเอ่ยขอบคุณอีกครั้งและเดินไปเงียบๆ
หลังจากที่ชายหนุ่มเดินไปวุ้นก็หยิบการ์ดขึ้นมาดูอย่างกระตือรือร้นแต่เมื่ออ่านจบกลับทำให้ประกายในดวงตาของวุ้นหม่นลง เค้กที่คุณทำอร่อยเหมือนเดิมเพียงแต่ว่าคอนเฟล็กที่คุณทำมาพิเศษนั้นรสชาติพอกินได้ แต่ว่าลูกเกดของคุณนั้นไม่อร่อยเลย รสชาติของมันไม่ใช่รสชาติของลูกเกดแล้ว ครั้งหน้าผมหวังว่าจะอร่อยกว่านี้
วุ้นเก็บการ์ดกระดาษหอมสีสะอาดตาใส่เอี๊ยมและนั่งขายเงียบๆ ไปตลอดทั้งวัน
-
-- ตอนที่ 3 --
ถ้าลองสังเกตช่วงนี้ดูดีๆ ที่ตลาด
คุณจะเจอชายหนุ่มเดินวนเวียนมาร้านเค้กหลายต่อหลายครั้ง
ที่พิเศษกว่านั้นคือชายหนุ่มคนนั้นมาเพียงแค่ซื้อเค้กกับขนมแยกที่ทำพิเศษให้เท่านั้น นานๆ ทีจะซื้อของอย่างอื่นในตลาดกิน จนป้าร้านลูกชิ้นอดอิจฉาไม่ได้
จนเป็นที่ชินตาที่จะเห็นชายหนุ่มคนนั้นมาตลาดบ่อยๆ
แต่แล้วความชินตาที่ว่านั้นก็สะดุดลง
เมื่อเจ้าของร้านเค้กไม่ได้มาขาย
ความผิดปกติที่ว่านี้ทำเอาชายหนุ่มที่ตั้งใจจะมาซื้ออดหดหู่ไม่ได้และซื้อร้านเค้กร้านอื่นที่มีอยู่ประปรายในตลาดแทน แต่รสชาติของมันก็ทดแทนไม่ได้อยู่ดี
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเค้กที่กินประจำนั้นอร่อยกว่าหรืออีกอย่างก็คือ ชายหนุ่มชอบกินขนมที่ทำพิเศษมากกว่าอย่างอื่น น่าแปลกถึงแม้วุ้นจะออกมาทำขายเพิ่มและขายหมดก่อนที่ชายหนุ่มจะไปถึงบ่อยๆ แต่ก็มีขนมที่ชายหนุ่มเคยชมว่าอร่อยดีเหลือไว้อย่างน้อยหนึ่งกล่องเสมอ
ซึ่งถ้าวุ้นไม่ได้มาขายเพียงแค่วันสองวันก็คงเป็นเรื่องปกติที่จะมีการพักผ่อนบ้างชายหนุ่มคิดถึงเหตุผลที่ไม่มา แต่พอข้ามอาทิตย์ชายหนุ่มที่มาเกือบทุกวันก็อดใจหายไม่ได้ ป่วยหนัก ? ชายหนุ่มลองถามป้าร้านลูกชิ้นกลับพบคำตอบว่าวุ้นไม่ได้มาตั้งแต่วันที่ชายหนุ่มซื้อครั้งสุดท้ายแล้ว ชายหนุ่มจึงเว้นช่วงในการมาถี่น้อยลงเพราะถึงมาก็ไม่ได้ซื้ออะไรอยู่ดีนอกจากจะหิวจริงๆ หรือน้องฝากซื้อ
แต่พอข้ามเดือนชายหนุ่มก็อดคิดไม่ได้ว่าเลิกขายไปแล้วหรือไปทำอาชีพอื่นที่มั่นคงกว่านี้แทน ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยได้แวะไปตลาดที่ว่านั้นแล้ว น้องๆ ของชายหนุ่มก็คะยั้นคะยอถามบ่อยครั้งว่าทำไมไม่มีเค้กกลับมาฝากเหมือนเมื่อก่อน ชายหนุ่มไม่ได้ตอบและเลือกที่จะชวนน้องคุยเรื่องอื่นแทน
ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ตอบและเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆ คนเดียว เรื่องที่ว่าชายหนุ่มได้ติดใจฝีมือการทำเค้กของวุ้นจนถึงขนาดพอกินร้านอื่นๆ ที่ถึงแม้ว่าจะอร่อยเหมือนกันแต่พอมาเทียบกัน ชายหนุ่มกลับชอบเค้กของวุ้นซะมากกว่า ทำให้เมื่อกินเสร็จไม่รู้สึกคุ้มเท่าไหร่เลยเลือกที่จะไม่กินเค้ก
ถึงแม้ว่าลึกๆ ชายหนุ่มจะอยากกินเค้กก็ตาม
-.-.-.-.-.-
ระหว่างที่วุ้นกำลังเก็บของเข้าที่หลังจากกลับมาจากการขายของ ก็มีชายวันกลางคนรูปร่างภูมิฐานเดินเข้ามาหาวุ้นซึ่งคนๆ นี้ก็คือพ่อของวุ้นนั่นเอง
“ วุ้น พ่อมีอะไรจะคุยด้วย ” เสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามแม้ว่าอายุจะล่วงมาครึ่งร้อยแล้วก็ตาม
“ ครับ ” วุ้นวางมือจากการเก็บของเข้าที่แล้วเดินตามร่างภูมิฐานไป พ่อของวุ้นพามานั่งที่ห้องรับแขกและเปิดประเด็นสนทนาทันที
“ วุ้น พ่อว่าไอ้ขายขนมเนี่ย อาชีพมันไม่มั่นคงนะ ” พ่อของวุ้นพูดพร้อมจ้องวุ้นตรงๆ ทำเอาวุ้นนิ่งค้างไปสักพัก แต่สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงทำให้พ่อของวุ้นคิดว่าวุ้นไม่ใส่ใจ “ ถึงแกจะชอบมัน แต่ถ้าแกทำมันต่อไปไม่ได้ด้วยเหตุผลไหนก็ตาม มันก็เดือดร้อนแกนะ เพราะมีแกทำคนเดียว ”
“ ครับ ” วุ้นตอบรับ ความจริงวุ้นรู้อยู่แล้วลึกๆ ว่าสักวันพ่อคงต้องเรียกเขามาคุยเรื่องนี้แน่ๆ แต่วุ้นเลือกที่จะทำมันต่อไปเพียงเพราะชอบการทำงานแบบนี้ ได้ทำสิ่งที่พอทำได้ดีคนอื่นมีความสุข ไม่สิ รวมถึงเขาด้วย..
“ พ่อว่าแกไปหาสมัครงานดีกว่าไหม ” ประโยคที่พร้อมจะฆ่าความฝันของเขามาแล้ว
“ ครับ พ่อ ” วุ้นขานรับ ประกายในดวงตาวุ้นนั้นได้หม่นแสงลงจนแทบไม่ทอประกายใดๆ บ่งบอกว่าความเศร้าได้เกาะกุมจิตใจของวุ้นแล้ว
“ งั้นก็ดี แกจะดีมีงานดีๆ ทำดีกว่ามานั่งขายขนมกับเค้กอะไรไม่รู้ ” พ่อของวุ้นพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจแล้วลุกขึ้น “ พ่อไปหาพลก่อน มันนัดประลองหมากรุกกับพ่อ ”
วุ้นที่มัวแต่นั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิมพยักหน้าน้อยๆ กับพ่อ พ่อของวุ้นจึงเดินไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
วุ้นเคยไปสมัครงานแต่ทำได้ไม่นานก็ลาออก ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเพื่อนร่วมงาน หัวหน้า หรืออะไรทั้งนั้น ถึงแม้งานจะตรงกับสิ่งที่เรียนมาแต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี การทำงานที่ดูเหมือนนาฬิกาไปเช้าเย็นกลับวันหยุดก็นอน บางวันช่วงเย็นก็ไปสังสรรค์นิดหน่อยซึ่งวุ้นก็ไม่ค่อยได้ไปเพราะไม่ชอบงานประเภทนี้เท่าไหร่ สุดท้ายเขาก็ลาออกจากงาน แล้วลองทำขนมขายดู วุ้นเคยทำขนมแจกเพื่อนซึ่งก็เป็นที่ถูกอกถูกใจของเพื่อนๆ เพราะความอร่อยของมัน และพอไปวางขายดูขนมของเขาก็หมดอย่างรวดเร็วอย่างกับแจกฟรี วุ้นจึงทำขายต่อเรื่อยๆ แต่พอทุกอย่างกำลังไปได้สวย จุดจบก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ใครที่ไหนพ่อของวุ้นเอง
เขารู้.. กำไรที่ได้มันไม่ได้มากมายอะไรพอจะใช้จ่ายอะไรฟุ่มเฟือย
พ่อคงเป็นห่วงเขาและเตือนเขา วุ้นจึงไม่ได้ปฏิเสธที่จะเลิกทำเพราะคิดอยู่แล้วไม่วันใดวันนึง พ่อก็ต้องมาพูดให้เขาเลิกทำมันอยู่ดี
แต่มันเป็นอาชีพที่เขาทำแล้วรู้สึกมีความสุขกับมันเป็นครั้งแรก
เขาคงได้เก็บความสุขที่ว่านี้ไว้ลึกๆ และไปประกอบอาชีพที่ควรกับเขาจริงๆ
อย่างไรก็ตาม มันก็อดทำให้เขาเศร้าไม่ได้อยู่ดี
-
-- ตอนที่ 4 --
คนเราเมื่อถึงจุดๆ นึงที่เครียดมากก็ต้องการให้มีคนมารับฟัง เหมือนอย่างเช่นวุ้นตอนนี้ที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อกับชีวิตดี จึงได้โทรหาเพื่อนสนิทคนนึง
// เหี้ย โทรมามีไรวะ แม่งพึ่งตื่นสัส 6 โมงเช้านะครับไม่ใช่เที่ยงงงง กูเป็นนกฮูกเข้าใจกูหน่อยครับบบ //
“ เลิกขายขนมแล้ว ”
ปลายสอบเงียบไปสักพักจึงตอบกลับมา
// ... พ่อมึงให้เลิกขายเหรอวะ ? //
“ อือ พ่อให้ไปหางานทำใหม่ ”
// แล้วมึงจะทำอะไรวะ //
“ ไม่รู้ ”
เมื่อคิดถึงจุดนี้วุ้นก็รู้สึกสลดลงทันที เขาไม่อยากกลับไปทำงานชีวิตเข็มนาฬิกาแบบนั้นเท่าไหร่
// มึงอยากทำขนมเหมือนเดิมไหมล่ะ ไอ้เจลาติน //
“ ... ก็ดี ”
// เอางี้กูรู้สึกว่าเพื่อนพี่กูจะขาดคนทำขนมพอดีเดี๋ยวกูคุยให้ //
“ ตอนนี้ ? ”
// ตอนนี้บ้านมึงสิ ! กูยังไม่ตื่นเลยครับ สายๆ เดี๋ยวกูโทรหามึงละกัน ว่ายังไง //
“ ขอบคุณนะ ”
// เออๆ ตอนเรียนมึงก็ช่วยกูเยอะเหมือนกันนั่นแหละ แค่นี้แหละสัส กูนอนต่อและ เหี้ย ! โครตจะง่วง //
พูดจบก็วางสายไปเลย
แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกความหวังดีของปลายสายอยู่ดี ทำให้วุ้นที่อารมณ์ขมุกขมัวตั้งแต่เมื่อคืนจนนอนไม่หลับรู้สึกดีขึ้น
ตอนนี้เขาก็น่าจะไปนอนบ้างเหมือนกัน..
-*-*-*-*-*-*-
// เออ สรุปพี่เขาเอามึงวะ เขาเคยกินขนมมึงตอนมึงเอามาแจก //
// งั้นมึงไปทำงานได้เลย ที่ ### นะ //
// ถามวันไหน ? วันนี้สิเฮ้ย ! มึงรีบไปเลยสัส ก่อนที่พี่เขาจะเปลี่ยนใจ //
// เออ แค่นี้แหละ บ๊ายบาย โอเคจุ้บๆ กูไปทำงานละสัส //
หลังจากฟังข่าวดีที่เพื่อนคาบมาบอก วุ้นก็บรรจงแต่งตัวให้ดูสุภาพและไปร้านที่ว่าทันที แต่ก่อนออกจากบ้านก็เจอพ่อของวุ้นที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่พอดี
“ ได้งานแล้ว ? ” พ่อของวุ้นถามเสียงเรียบแต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้า
“ ครับ ” วุ้นชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงทัก
“ ก็ดี ได้งานไวดี ” พ่อของวุ้นตอบอย่างไม่ยี่หระ “ ไปรีบไปทำงานไป ”
“ ครับพ่อ ” วุ้นไหว้พ่อหลังจากกล่าวจบและรีบจ้วงไปทันที
ตอนนี้วุ้นค่อนข้างสายมากแล้ว ถ้าไปช้ากว่านี้เกรงว่าจะคงดูแย่ วุ้นจึงตัดสินใจขึ้นวินมอเตอร์ไซต์หน้าปากซอยที่มีคนล่ำลือว่า ถึงไว จ่ายน้อย ตายง่าย ซึ่งคำสุดท้ายนี่แหละที่ทำให้ไม่ค่อยมีคนใช้บริการเท่าไหร่ วุ้นมาถึงร้านที่ว่าภายในเวลาอันน้อยนิดเนื่องจากการลัดเลาะตามซอยปาดหน้าถอยหลังด้วยความเชี่ยวชาญของพี่วิน วุ้นเซลงจากรถเล็กน้อยเพราะปรับสภาพไม่ทันและยื่นเงินให้กับพี่วินโดยไม่ลืมส่องกระจกมอเตอร์ไซต์ดูความเรียบร้อยของตัวเอง
มันจบแล้ว.. วุ้นรำพึงเบาๆ ในใจ สภาพเสื้อกับทรงผมตอนนี้ดูไม่จืดเลย วุ้นจึงพยายามจับเสื้อให้ดูคงเดิมที่สุด ส่วนผมก็.. ช่างมันเถอะ ถือว่าวันนี้ทรงผมอินดี้สักวันถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ค่อยเต็มใจก็เถอะ
วุ้นก้าวเท้าอย่างเร่งรีบ โดยไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างมากนัก ทำให้ลืมดูรายละเอียดอะไรเล็กๆ ไปตรงหน้าประตูร้าน
ซึ่งถ้าวุ้นช้ากว่านี้นิดหน่อยและสังเกตประตูมากกว่านี้ก็จะเห็นป้ายเขียนว่า
วันนี้ปิด / Close
วุ้นผลักประตูร้านเข้าไปแต่กลับไม่มีผลอะไรเลยต่อประตู ซึ่งนั้นทำเอาวุ้นสะดุ้งขึ้นมาในใจ หรือว่าจำผิดร้าน ? ไม่ต้องร้านนี้เพราะมีอยู่ร้านเดียวที่ดังๆ หรือว่าเจ้าของเขาไม่ให้เข้าร้านเพราะมาสาย วุ้นคิดใคร่ครวญอย่างวิตก หรือว่าจะโทรถามไอ้ก้องดี วุ้นจึงรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงทันที แต่ก่อนที่จะกดเบอร์โทรออกนั้น ก็มีเสียงทักดังขึ้นมาซะก่อน
“ วุ้นรึเปล่า ? ที่มาจะสมัครงานกับพี่ ” เป็นเสียงของชายร่างสูงผู้เป็นเจ้าของร้าน
วุ้นสะดุ้งเบาๆ แล้วยกเลิกการโทรทันที หันไปมองเจ้าของเสียงที่เป็นเจ้าของร้าน “ ครับ ผมมาสมัครงาน ” วุ้นตอบเสียงเรียบ
“ เออ พอดีเลยวันนี้ร้านพี่ปิด จะได้ดูว่าฝีมือยังเหมือนเดิมไหม ” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของร้านพูดอย่างเป็นมิตรพร้อมหยิบกุญแจไขประตู
ซึ่งนั้นก็ทำให้วุ้นเพิ่งเห็นคำว่า ปิด เต็มตา เจริญจริงๆ ไอ้วุ้น วุ้นกลอกตาอย่างเซ็งๆ กับตัวเอง ทำไมเขาไม่สังเกตข้างในร้าน ซึ่งระหว่างที่วุ้นกลอกตาชายหนุ่มเจ้าของร้านที่ไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของวุ้นก็ชวนคุย
“ พี่ชื่อเต้ จะเรียกพี่เต้ เฮียเต้ ก็ได้ไม่ว่ากัน ” เต้พูดพร้อมเปิดประตูร้านให้วุ้นเข้าไป “ เข้าไปนั่งรอข้างในก่อน เดี๋ยวพี่ไปซื้อกาแฟแป๊ปนึง ”
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งตามที่ชายหนุ่มบอกอย่างว่าง่าย ช่วงที่ว่างๆ วุ้นก็มองสำรวจไปรอบๆ ร้าน การตกแต่งของที่นี้ค่อนข้างแปลกจากที่อื่น ดูสวยแบบเรียบง่าย ร้านดูน่านั่ง ที่แปลกจากที่อื่นคือมุมที่ทำกาแฟอยู่กลางร้านมีเก้าอี้ทรงสูงประกบอยู่รอบๆ สีสันดูแปลกตาแต่ก็ลงตัว เป็นที่นั่งของลูกค้า ส่วนมุมเบเกอรี่ที่เขาต้องมารับผิดชอบอยู่อีกมุมนึงของร้านซึ่งก็ดูแปลกตาเหมือนกันเพราะเตาอบอยู่ข้างนอก ปกติเตาอบจะอยู่ข้างในครัวอะไรทำนองนั้นอีกทั้งยังมีมุมที่ว่างๆ มีกระจกใสกั้น สงสัยว่าร้านที่เขาจะมาทำนี้คงทำไปขายไป คงจะเป็นจุดขายของร้านที่เห็นคนที่กำลังขนมปังให้ลูกค้า
งั้นก็แปลว่าเขาต้องมาทำขนมให้คนอื่นดู ? แค่คิดก็รู้สึกประหม่าไม่ได้ ถ้าเกิดทำอะไรพลาดขึ้นมาคงไม่แย่เอาเหรอ แต่ถึงจะคิดอย่างงั้นหน้าของวุ้นก็ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดอยู่ดี
“ มาแล้วๆ พี่ซื้อชาเย็นมาฝากด้วย ” เต้ผู้เป็นเจ้าของร้านยิ้มยิงฟันเดินเข้ามา แล้วยื่นแก้วชาเย็นร้านเจ้าประจำของตัวเองให้วุ้น
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นผงกหัวรับน้อยๆ และรับมากิน
ก็อร่อยดี วุ้นคิดหลังจากจิบไปได้อึกนึง
“ เฮ้อ วันไหนปิดร้านโครตจะสบาย ” เต้พร่ำเพ้อระหว่างที่กินกาแฟ “ กาแฟสักแก้วยังไม่อยากจะชงเลย ”
แต่นี้มันร้านกาแฟ วุ้นแย้งในใจ
“ เออๆ พี่เข้าเรื่องเลยละกัน อย่าทำหน้านิ่งสิ วุ้น ” เต้พูดพร้อมหัวเราะแห้งๆ “ เดี๋ยววุ้นลองทำขนมตามที่พี่สั่งแล้วกัน แล้วให้พี่
ชิม ถ้าผ่านก็ได้งานไม่ผ่านก็.. ” เต้จงใจลากเสียงยาว
ไม่ได้ทำงาน วุ้นต่อประโยคที่ว่าในใจ
“ พนักงานเสิร์ฟก็ยังว่างนะ ” เต้พูดเสียงทะเล้นพร้อมขยิบตาให้
“ ให้ผมทำตอนนี้ ? ” สีหน้าของวุ้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงใดๆ แม้จะโดนหยอกเล่นก็ตาม
เต้ดูเซ็งๆ ที่วุ้นไม่มีท่าทีอะไร “ ไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย วุ้น ” อีกทั้งยังบ่นพึมพำด้วยเสียงที่วุ้นได้ยินชัดเจน “ ตอนนี้เลยก็ได้ จะได้รู้ว่าจะได้งานไหนระหว่างเด็กเสิร์ฟกับคนทำขนม ”
“ จะพยายามครับ ” วุ้นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนเดิมทั้งๆ ที่ในใจค่อนข้างจะวิตกว่าจะได้งานไหม ซึ่งก็หวังว่าไม่ได้เป็นคนเสิร์ฟแล้วกัน เพราะเขาไม่ถนัดงานประเภทนี้สักเท่าไหร่
. . .
ตามที่คาดวุ้นได้งานทันทีที่เต้สวาปามขนมที่วุ้นจนเกือบหมด
“ อร่อยโครตๆ พี่กินหมดนะ ไม่แบ่งด้วย ” เต้พูดขณะที่กำลังกินมัฟฟินเนยสดที่เหลืออยู่ไม่กี่ชิ้น
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้ารับ เขาจะไปแย่งขนมที่ตัวเองทำทำไม ดูท่าเจ้านายใหม่ของเขาจะไม่ปกติเท่าไหร่ “ แล้วผมต้องมาทำงานเมื่อไหร่ครับ ”
“ อืมม ทุกวันยกเว้นวันหยุดของร้านน่ะ ” เต้ตอบทั้งๆ ที่ในปากยังเคี้ยวอยู่
แล้วเขาจะไปรู้ไหมว่าวันไหนวันหยุด วุ้นคิดเซ็งๆ และฉายชัดทางสายตา “ แล้วพรุ่งนี้เปิดไหมครับ ? ”
“ เปิดสิ ร้านพี่น้านนานทีปิด เลยต้องหาพนักงานมาช่วยเพิ่มเนี่ย ”
“ แล้วผมต้องมาตั้งแต่กี่โมงครับ พรุ่งนี้ ”
“ ร้านเปิด 10 โมง มาสักเจ็ดแปดโมงแล้วกัน มาสายสุดไม่เกินแปดครึ่งนะ ” เต้เคี้ยวไปคิดไป “ ส่วนชุดก็เดี๋ยวมาเอาที่ร้านพรุ่งนี้ก็ได้ เพราะใช้แค่เอี๊ยมเฉยๆ จะใส่ไรก็ใส่มาอย่าใส่บิกินี่มาก็พอ ”
อืม.. งั้นเอาเป็นว่าเขากลับดีกว่า “ งั้นพี่ผมกลับแล้วนะ ” วุ้นพูดพร้อมยกไหว้ ตั้งท่าจะกลับบ้านทันที เพราะยังไงก็ไม่รู้จะทำอะไรต่ออยู่แล้ว
“ เออๆ กลับดีๆ ถึงบ้านนะ วุ้น พรุ่งนี้มาทำขนมให้พี่กินอีกด้วย ”
ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องมาอยู่แล้ววุ้นคิดเงียบๆ ก่อนจะตอบ “ ครับ ” วุ้นพูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกจากร้านทันทีแต่ไม่วายถูกรั้งไว้อีกจนได้
“ เฮ้ ! วุ้น ” เต้ตะโกนเรียกวุ้นเสียงดังเพราะวุ้นถึงหน้าประตูร้านแล้ว
“ ครับ ? ” วุ้นหันกลับมามองตามเสียงเรียกพร้อมเลิกคิ้วเชิงคำถาม
“ เอ้านี้ ! ” อีกฝ่ายโยนบางอย่างก้อนกลมเล็กๆ มา ซึ่งก็โยนมาอย่างกะทันหันจนเกือบเสยหน้าวุ้นเต็มๆ “ พี่ได้ขนมมาเอาไปกินสิ ” พูดพร้อมฉีกยิ้มใจดี
“ ... ขอบคุณครับ ” วุ้นงุนงงไปสักพักก็กล่าวขอบคุณงงๆ พลางจ้องขนมที่โยนมา เป็นขนมอะไรสักอย่างที่ห่อด้วยกระดาษสีสวยดูน่ารักดี แต่ปัญหาคือมันจะเละหรือปล่าวนี่สิ แต่ช่างเถอะ เขาให้ก็ดีแล้ว วุ้นผงกหัวเชิงขอบคุณแล้วค่อยออกจากร้าน
พร้อมกับขนมก้อนกลมเล็กๆ ในมือ
....
-
-- ตอนที่ 5 --
ไม่แน่ใจเพราะอยากกินเค้กหรืออะไร ชายหนุ่มถึงได้มานั่งร้านกาแฟร้านดังใกล้บ้าน.. แล้วยังสั่งเมนูนั้นที่เคยได้กินประจำอีกด้วย ชายหนุ่มนั่งเช็คข้อมูลข่าวสารไปเรื่อยระหว่างที่รอกาแฟกับขนม ที่ชายหนุ่มเลือกร้านนี้ก็คงเพราะบรรยากาศของร้านที่ดูน่านั่งสวยแบบเรียบๆ ดี อีกทั้งเพื่อนยังแนะให้ลองมากินดู ก็หวังว่ามันจะอร่อยสมกลับการที่มานั่งกินแล้วกัน รอสักพักเมนูที่สั่งก็มา ชายหนุ่มผงกหัวเชิงขอบคุณแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยทำให้หน้าที่ดูดุนิดๆ กลับดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก โชคดีที่พนักงานเสิร์ฟไม่อยู่เห็นไม่งั้นคงได้กลืนน้ำลายเอือกๆ แน่
ชายหนุ่มขมวดคิ้วไม่ใช่เพราะโกรธหรืออะไรเลย ขนมที่ชายหนุ่มสั่งมาหน้าตามันดูคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นพิเศษ จะว่าขนมมันก็หน้าตาเหมือนๆ กันก็ไม่ใช่ เพราะกลิ่นก็คุ้นอยู่เหมือนกัน ชายหนุ่มตัดสินใจตักชิมคำนึง
วุ้นน่าจะมาทำงานที่ร้านนี้แน่นอน ชายหนุ่มคิดในใจระหว่างที่ตักกินอย่างเพลินๆ ขนมรสชาติหวานลิ้นอย่างนี้เขาเพิ่งเคยกินกับวุ้นครั้งแรกต้องจำได้อยู่แล้ว ชายหนุ่มลองมองหารอบๆ เผื่อจะเจอคนที่เขาไปเวียนไปหาหลายต่อหลายครั้งก็ไม่เจอ ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่เจอเช่นกัน ชายหนุ่มอดทอดถอนใจไม่ได้ เขาแค่อยากทักทายวุ้นสักหน่อยแต่เจ้าตัวกลับไม่อยู่ซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่การทักทายคนที่เขาไม่สนิทก่อนนั้นเกิดขึ้นได้ยากมากแท้ๆ
แค่เพียงไม่กี่คำชายหนุ่มก็กินขนมที่ว่าจนหมดโดยไม่ได้จิบกาแฟแม้แต่น้อยเป็นสิ่งยืนยันว่าชายหนุ่มชอบขนมที่วุ้นทำจริงๆ จะว่าขนมที่วุ้นทำชิ้นเล็กก็ไม่ได้เพราะขนาดตัวของชายหนุ่มก็แปรผันตรงกับปริมาณที่ต้องกินอยู่แล้ว ชายหนุ่มตัวค่อนข้างใหญ่ผิดจากคนไทยทั่วไปแต่ก็ไม่ได้ขนาดถึงเทอะทะไปเอาเป็นว่าหุ่นอย่างชายหนุ่มนี่สามารถแบกกระสอบข้าวได้สบายๆ โดยไม่ทรุดแล้วกัน
ชายหนุ่มยกมือเชิงจะสั่งเมนูเพิ่มก็มีพนักงานหญิงคนนึงวิ่งปรู๊ดเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนพนักงานชายที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับเหวอรวมถึงชายหนุ่มด้วยที่รู้สึกตกใจเล็กๆ แต่สีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ ชายหนุ่มสั่งเมนูที่กินไปเมื่อกี้เพิ่มอีก 2 ซึ่งพนักงานหญิงก็ทวนเมนูอย่างมีมารยาทและเดินไปอย่างเอียงอาย ซึ่งเทียบไม่ได้เลยกับท่าปาดหน้าเมื่อกี้
รอบนี้ชายหนุ่มนั่งจิบกาแฟแทนการกดสมาร์ทโฟนพร้อมกับมองไปรอบๆ ร้านเป็นการผ่อนคลาย บรรยากาศคนนั่งอ่านหนังสือ จิบกาแฟคุยกัน ดูเพลินตาดีสำหรับชายหนุ่มที่ปกติมักจะนั่งอยู่กับเอกสาร แต่พอมองไปตรงมุมเบเกอร์รี่อีกครั้ง คิ้วของชายหนุ่มก็กระตุกเพราะตอนแรกเห็นแค่เป็นตู้ๆ ที่มีขนมเลยไม่ได้สังเกตอะไรแต่พอมองข้างๆ ตู้กลับพบคนที่เขาไม่เจอเกือบเดือนกำลังนั่งจิบชานมไปนั่งจิ้มแมวกวักที่กวักมือหยึกหยักของมันสลับกับดูนาฬิกาข้อมือ
จะเข้าไปทักดีไหม ? ชายหนุ่มคิดในใจแต่ก็ต้องลบความคิดที่ว่าออก เพราะนี่มันเวลางานของอีกฝายไม่ใช่ในตลาดที่สามารถคุยตอนไหนก็ได้ แต่ตอนนี้วุ้นกำลังนั่งจิ้มแมวกวักให้มันแกว่งมือสั้นๆ ให้ไว้ขึ้นอยู่ ? การกระทำที่ว่าของวุ้นทำเอาชายหนุ่มคิดไม่ตกว่าจะทักไม่ทักดี หน้าตาที่ดูเคร่งเครียดของชายหนุ่มจึงดูเครียดขึงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
*-*
ระหว่างที่ว่างๆ รอเวลาวุ้นก็นั่งจิบชานมที่พี่เต้ซื้อมาฝากอีกแล้ว ซึ่งวุ้นก็ไม่ได้ชอบอะไรมากมายแต่ไหนๆ อีกฝ่ายก็หวังดีซื้อมาให้กินก็กินไป วุ้นที่นั่งเล่นโทรศัพท์จนเบื่อหันมาเล่นแมวกวักเงิกเรียกทองอันศักดิ์สิทธิ์ของพี่เต้ ที่พี่เต้ขนานามไว้ว่าสิ่งนี้ทำให้ร่างของพี่เต้ดังและเจริญรุ่งเรืองเท่าทุกวันนี้ซึ่งตัวของมันก็ค่อนข้างใหญ่อยู่เหมือนกันทำเอาวุ้นอดไปจิ้มแขนสั้นๆ ของมันให้กวักไวกว่านี้ไม่ได้
เงินจะได้ไหลมาเทมามากขึ้นไง วุ้นคิดเล่นๆ ในใจและจิ้มแขนของแขนสั้นๆ ของมันจนแทบหมุนควงอยู่แล้ว แต่พอเล่นไปสักพักก็เบื่อวุ้นจึงหยุดจิ้มไปสักพักแล้วลองสำรวจรอบๆ ร้านที่ตอนนี้มีลูกค้านั่งกันหนาแน่นเนื่องจากเป็นวันหยุดอีกทั้งยังเป็นช่วงบ่ายอีก วุ้นมองไปรอบๆ พบว่าไม่มีคนสนใจเขาเท่าใดนักนอกเสียจากตอนที่กำลังแต่งหน้าขนมหรือทำขนมอะไรทำนองนั้น วุ้นมองคนที่กินขนมหรือถ่ายรูปขนมที่ตัวเองทำอย่างเพลินตา อย่างน้อยที่นี้ก็มีเรื่องให้เขาภูมิใจเล็กๆ เหมือนกัน แต่พอมองไปสักพักก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาจนวุ้นอดมองตามความรู้สึกไม่ได้
พอรู้ว่าใครมองมาอดสะดุ้งไม่ได้ นี่มันลูกค้าคนนั้นนี่ !? ดูเหมือนชายหนุ่มก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นวุ้นหันไปพอดี วุ้นเบิกตาขึ้นอย่างตกใจเช่นเดียวกับชายหนุ่มที่คิ้วกระตุกน้อยๆ โครตจะบังเอิญวุ้นคิดเงียบๆ ในใจ จะทักดีไหม ? แต่ว่าเขาไม่รู้จักการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นสักเท่าไหร่ ทักว่าอ้าวคุณคนนี้เอง ! ไม่เจอกันนานหล่อขึ้นเยอะ ?
ไม่เข้าท่าเท่าไหร่ วุ้นคิดเซ็งๆ ทักตอนนี้มันเวลางานแต่เขาก็รอเวลาอยู่นี่ วุ้นเหลือบไปมองพี่เต้ที่กำลังหัวเราะขำกับลูกค้าแต่ในมือก็ยังคงชงกาแฟอยู่ ส่วนคนอื่นๆ ในร้านยืนเมาท์กันเพราะยังไม่มีลูกค้าเข้ามาในร้านเพิ่ม งั้น.. เพิ่มคนว่างงานอย่างเขาจะเป็นไรไป วุ้นตัดสินใจคว้าชานมที่ยังกินไม่หมดแล้วเดินไปโต๊ะลูกค้าคนเดิมของผม “ ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ ? ”
“ ครับ ” ชายหนุ่มเพียงพยักหน้าน้อยๆ ด้วยหน้าตาเคร่งขรึมแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเท่าไหร่ คงจะเพราะสีหน้าของผมกับเขาคงคล้ายๆ กันละมั้ง
วุ้นนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มแล้ววางชานมของตัวเองไว้บนโต๊ะ ซึ่งต่อจากนั้นก็ไม่มีอะไรต่อ เพราะทั้งสองคนชวนคุยไม่เก่งนั้นเอง วุ้นซึ่งไม่รู้จะชวนคุยอะไรจึงจิบชานมปิดปากตัวเองไว้จะได้ไม่ดูแย่เกินไปที่ขอมานั่งด้วยแต่กลับนั่งเงียบๆ
“ เลิกขายขนมที่ตลาดแล้วเหรอครับ ” ชายหนุ่มที่นิ่งเงียบไปนานถามขึ้นมา
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ แล้วเงียบไปสักพักถึงเล่าสาเหตุให้ชายหนุ่มฟัง “ พ่อผมท่านไม่อยากให้ผมทำงานที่ไม่มั่นคงอย่างนั้นเท่าไหร่ ผมเลยต้องหาสมัครงานแทน ” อย่างที่ว่าวุ้นชวนคุยไม่เก่งจึงกว่าจะชวนชายหนุ่มคุยต่อก็สักพัก
“ ผมว่าขนมที่คุณทำก็อร่อยดีนะครับ ” ชายหนุ่มเอ่ยชมพร้อมนึกถึงรสชาติของมันทำให้ประโยคที่พูดออกไปดูนุ่มนวลขึ้นจนคนฟังอย่างวุ้นรู้สึกได้
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นตอบพร้อมปรากฏรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าเรียบเฉย ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะเห็นสีหน้าอื่นของวุ้นซึ่งมันก็ดูแปลกตาดี
“ ขออนุญาติเสิร์ฟค่ะ ” เสียงคุ้นเคยของวุ้นคือพี่จ๋านั้นเอง พี่จ๋าวางขนมไว้ตรงหน้าลูกค้าของวุ้นด้วยท่าทีที่เอียงอายซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่เห็นวุ้นในสายตาเลยจนวางเสร็จพี่จ๋าก็ยังคงท่าทีไว้และเดินไป
เอ่อ.. พี่จ๋า วุ้นครางเสียงเบาในใจ วุ้นไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่พี่จ๋าจะดูท่าทีเปลี่ยนไปขนาดนี้ ใครใช้ให้ลูกค้าเขาหล่อล่ะถึงแม้ใบหน้าที่ดูเรียบเฉยนั้นจะดุๆ ก็เถอะแต่ก็ไม่อาจปิดสเน่ห์ของชายหนุ่มได้อยู่ดี
“ คุณวุ้นครับ ” ชายหนุ่มเรียกวุ้นเมื่อเห็นวุ้นจ้องหน้าตัวเองเหม่อๆ รอยยิ้มที่เคยปรากฏก็หายไปด้วย
“ คะ ครับ ” วุ้นตอบตะกุกตะกัก “ อะไรเหรอครับ ”
“ ทานด้วยกันไหมครับ ” ชายหนุ่มเอ่ยชวนอย่างใจดีตามนิสัยของเจ้าตัวถึงแม้จะขัดกับใบหน้าดุๆ ก็ตาม
“ ไม่ดีกว่าครับ ” วุ้นปฏิเสธอย่างสุภาพเพราะการทานอาหารกับลูกค้าในเวลางานจะดูเสียมารยาทเกินไปหน่อย ว่าแต่ลูกค้าเรียกชื่อเขา ? “ คุณรู้ชื่อผมด้วยเหรอครับ ” วุ้นถามงงๆ เพราะเขาจำไม่ได้ว่าเคยบอกชื่อตัวเองกับลูกค้า
“ คุณป้าร้านข้างๆ เขาบอกชิ่อคุณน่ะครับ ” ชายหนุ่มตอบด้วยประโยคที่คิดว่าสรุปที่สุด
วุ้นพยักหน้าน้อยๆ ตอบ ป้าแก้วล่ะมั้ง ว่าไปเขาก็ไม่ได้ลาป้าแก้วด้วยนี่นะ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้วุ้นก็อดเสียใจไม่ได้ ดวงตาของวุ้นทอประกายเศร้าน้อยๆ แม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉยก็ตาม
ชายหนุ่มไม่ได้ชวนคุยอะไรต่อเมื่อเห็นวุ้นเงียบไปแต่เมื่อลองสังเกตอีกฝ่ายดีๆ ชายหนุ่มพบว่าดวงตาของอีกฝ่ายดูหม่นลงต่างจากตอนที่อมยิ้มน้อยๆ เมื่อกี้ ดูเศร้าลงอย่างบอกไม่ถูก “ ผมชอบขนมที่คุณวุ้นทำแยกให้ผมนะ อร่อยกว่าอันที่ผมซื้ออีก ” ชายหนุ่มนึกไม่ออกว่าจะปลอบอีกฝ่ายยังไงดีจึงพูดใจจริงของตัวเองออกไป
“ จริงเหรอครับ ” วุ้นซึ่งได้สติก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแม้ว่าจะไม่อมยิ้มก็ตาม
“ ครับ ” ชายหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ แล้วเริ่มทานขนมที่สั่งมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายกลับมาปกติเหมือนเดิม
กริ๊ง
วุ้นเมื่อได้ยินเสียงก็ดูนาฬิกาข้อมือทันที อบเสร็จแล้วตามเวลา “ ผมขอตัวก่อนนะครับ ”
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น วุ้นเห็นดังนั้นก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ เดี๋ยวพี่เต้จะด่าเอาถ้าเขามัวแต่นั่งจิบชาเย็นนั่งกับลูกค้า วุ้นสวมถุงมือผ้าแล้วหยิบถาดออกมาวาง ซึ่งในขั้นตอนนี้วุ้นไม่ได้สนใจคนอื่นเท่าไหร่ ถ้าสนใจเพียงนิดคงจะพบว่าตอนนี้เป็นจุดสนใจในร้านไปแล้ว ใบหน้าที่มักดูเรียบเฉยของวุ้นดูละมุนละไมอย่างประหลาดเมื่อกำลังตกแต่งหน้าขนม
ชายหนุ่มนั่งดูวุ้นทำขนมไปกินไปอย่างเพลินตา ขนมกับกาแฟที่สั่งมาก็หมดอย่างรวดเร็วจนชายหนุ่มอดขมวดคิ้วไม่ได้ นี่เขากินไวขนาดนี้เลยเหรอ ? หรือขนมมันน้อยไปจริงๆ ชายหนุ่มคิดเบื่อๆ แต่ก็ไม่ได้สั่งเพิ่มเพียงแค่นั่งจิบกาแฟที่เหลืออยู่ก้นถ้วยให้หมด อีกไม่นานเขาก็คงต้องไปทำงานต่อ จะสั่งขนมไปฝากน้องก็คงไม่ไหวราคาที่เคยขายกับที่นี้คนละเรื่องกันเลย ถ้าสั่งเขาคงไม่วายไม่ได้มาร้านนี้สักพัก เมื่อชายหนุ่มจิบกาแฟที่เหลือก้นถ้วยหมดก็สั่งเก็บเงินและสั่งขนมที่เคยกินเป็นประจำกลับบ้าน
อยากที่เคยว่าไว้ ชายหนุ่มอยากกินขนมของวุ้นมานานแล้วจนไม่ได้กินร้านอื่น นี่น่าจะถือได้ว่าเป็นการกินชดเชยของชายหนุ่มก็ว่าได้ ชายหนุ่มเดินออกจากร้านโดยไม่ได้ลาวุ้นเพราะอีกฝ่ายกำลังขะมักเขม้นกับการทำงานอยู่ ชายหนุ่มมองภาพที่ว่าสักพักถึงไปทำงาน เมื่อชายหนุ่มทำงานเสร็จก็มานั่งกินขนมที่ซื้อมาต่อแต่ก็อดเลิกคิ้วไม่ได้
มีขนมที่เขาไม่ได้สั่งมาติดมาด้วย ซึ่งนั้นก็เป็นขนมที่วุ้นกำลังทำอยู่.. ?
เจ้านายด่าตายพอดีแอบเอาขนมให้ลูกค้าเก่าอย่างเขา
ชายหนุ่มคิดและเผลออมยิ้มบางๆ
ขอบคุณครับ วุ้น
-
-- ตอนที่ 6 --
วันนี้วุ้นออกจากร้านค่อนข้างดึก..
เพื่อนพี่เต้มาก๊งเหล้ากันที่ร้านซึ่งเอาเข้าจริงวุ้นก็ไม่อยากร่วมวงด้วยเท่าไหร่ แต่พี่เต้กับคนอื่นๆ ก็ดึงดันให้วุ้นอยู่ต่อจนได้ โอเค เอาเข้าจริงวุ้นก็สมัครใจอยู่หน่อยๆ ถึงได้นั่งกินกันจนดึกดื่นเผลออีกทีพระจันทร์เกือบตรงหัวแล้ว วุ้นเดินออกจากร้านด้วยท่าทางปกติซึ่งมันก็แค่ฉากหน้าเท่านั้น ตอนนี้ในหัวของวุ้นโครตจะมึนแต่ก็พอมีสติและสตังคพาตัวเองมายืนโบกแท็กซี่ทั้งๆ ที่รู้ว่าเรียกโครตจะยากเลย
“ ส่งรถครับ ”
“ ไม่ไปครับ รถติด ”
“ ไกลไปครับ ”
“ ดเกเกด ”
ยังดีที่แอลกอฮอล์ช่วยปรับอารมณ์วุ้นให้นิ่งสงบได้ดังปกติไม่อย่างนั้นวุ้นคงกระโดดขึ้นแท็กซี่สักคันกึ่งบังคับให้ไปส่งวุ้นที่บ้าน นั้นเป็นแค่การเปรียบเปรยเพราะเอาเข้าจริงวุ้นไม่ทำหรอก ถ้าไม่ได้จริงๆ วุ้นก็คงไปค้างที่ร้านเนี่ยแหละนอนสักที่ในร้านขอแค่นุ่มสักนิด วุ้นก็โอเคแล้ว แต่ประเด็นคือพรุ่งนี้มันวันหยุดวุ้นไม่อยากต้องมาอุดอู้ที่ร้าน อยากจะนอนและตื่นที่บ้านมากกว่า
วุ้นยืนโบกไม้โบกมือเรียกแท็กซี่ที่ผ่านไปมาอย่างไม่ละความพยายามได้สักพักก็ถอนหายใจ หลังๆ นี่เริ่มไม่มีใครจอดแล้ว พี่วินแถวนี้ก็อยู่ไกลอีก จะให้ผมโทรตามใครมารับก็ดูเป็นการรบกวนเกินไป สุดท้ายวุ้นก็ต้องยืนโบกต่ออย่างเซ็งๆ อีกสักพักถ้าไม่มีใครจอดคงต้องกลับไปนอนร้าน
และแล้วความพยายามของวุ้นก็เป็นผล มีรถยอมจอดให้ วุ้นซึ่งดีใจจนไม่ได้สังเกตรีบเปิดประตูถาม “ ไป /// ไหมครับ ? ” ด้วยความที่แถวที่ผมยืนค่อนข้างมืดจึงไม่เห็นหน้าคนขับรถนัก
“ ไปครับ คุณวุ้น ”
เสียงคุ้นๆ ที่ตอบกลับมาทำเอาวุ้นอดขมวดคิ้วไม่ได้
“ คุณรู้ชื่อผม ? ” วุ้นถามงงๆ หัวที่มึนตอนนี้ก็มึนยิ่งกว่าเดิมไม่แน่ใจเพราะน้ำเมาหรืออะไร
“ ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง ” เสียงนั้นเอ่ยอย่างไม่หยี่หระ
เออ ขึ้นก็ขึ้นอย่างน้อยก็ถึงบ้านวะ ผู้ชายอกสามศอกอย่างผมคงไม่โดนจับไปข่มขื่นหรอก เรื่องเรียกค่าไถ่ยิ่งตัดไปได้เลยครอบครัวผมไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น ส่วนโดนปล้นก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ตอนนี้ผมมีเงินไม่ถึงห้าร้อยด้วยซ้ำ ผมนั่งลงบนเบาะแล้วเอนหลังทันทีแต่ยังไม่หลับในทันที ถึงจะว่าอย่างงู้นอย่างี้ วุ้นก็ยังคงระแวงอยู่ดี “ เสียงคุณคุ้นๆ นะครับ แต่ผมนึกไม่ออก ” สมองที่ไม่ได้ทำงานเต็มที่ทำให้คิดคนตรงหน้าไม่ออก
“ คนที่วุ้นนั่งกินชานมด้วยครับ ”
วุ้นเค้นสมองคิดสักพักถึงนึกออก ชายหนุ่มคนนั้นนี่เอง ! วุ้นจำเสียงของเขาได้ “ งั้นฝากพาผมกลับบ้านด้วยครับ ”
ชายหนุ่มเผลอยิ้มบางๆ รับขึ้นมาขนาดนี้เขาไม่พาไปส่งก็ยังไงอยู่นะ “ ครับ ”
วุ้นพยายามตั้งสติให้ตื่นสักพักเพราะเขายังคงระแวงอยู่ ต่อพอสักพักก็เห็นว่าทางไปบ้านตัวเองจริงๆ จึงนอนลงบนเบาะทันที
ชายหนุ่มเห็นดังนี้ก็อดยิ้มอีกครั้งไม่ได้ ถ้าเขาพาไปขายอะไรทำนองนั้นคงง่ายเลย ชายหนุ่มได้กลิ่นเหล้าบางๆ คาดว่าวุ้นน่าจะดื่มมาพอสมควร ดูจากหน้าที่ค่อนข้างแดงต่างจากปกติซึ่งก็สังเกตได้ยากเพราะอีกฝ่ายพยายามทำตัวปกติ
ที่ชายหนุ่มผ่านมาแถวนี้ไม่ใช่อะไร เขาแวะมาของที่บ้านใหญ่แล้วก็กลับทางนี้พอดี ปัจจุบันชายหนุ่มได้ไปอาศัยที่คอนโดแล้วเพราะใกล้ที่ทำงานมากกว่าไม่ใช่หนีออกจากบ้านแต่อย่างใด ชายหนุ่มขับไปพร้อมเหลือบมองวุ้นเป็นพักๆ
หลับเป็นตาย..
ชายหนุ่มคิดในใจ แต่นั่นก็คือปัญหาของชายหนุ่มเช่นกัน ชายหนุ่มไม่รู้ว่าบ้านวุ้นอยู่หลังไหนเพราะอีกฝ่ายบอกเพียงหมู่บ้านเท่านั้น ชายหนุ่มจึงจอดรถและเขย่าอีกฝ่ายให้ตื่น
อย่างว่าคนเมาก็คือคนเมา ถึงแม้คนเมาที่ว่าจะพยายามทำปกติก็เถอะ
“ อื้ออ พรุ่งนี้วันหยุดด ” ถึงเสียงของวุ้นจะดูปกติแต่ตัวของวุ้นได้ขยับหนีเป็นที่เรียบร้อย
“ ... ” ชายหนุ่มเงียบไปสักพัก รู้สึกเกรงใจคนที่นอนอยู่แปลกๆ แต่ก็ตัดสินใจเขย่าอีกฝ่ายแรงๆ อยู่ดีซึ่งก็ดูเหมือนจะกะแรงผิดไปหน่อย
ปั๊ก
ชายหนุ่มสะดุ้งอย่างตกใจ “ ขอโทษครับคุณวุ้น ผมไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากไหมครับ หัวแตกไหม ” ด้วยอารามตกใจทำให้ชายหนุ่มถามคำถามออกมาติดต่อกันอย่างผิดวิสัยปกติของเจ้าตัว ชายหนุ่มพูดพร้อมประคองอีกฝ่ายขึ้นมาเอนเบาะดีๆ
“ .. ไม่เป็นไรครับ ” แรงกระแทกเมื่อกี้ทำเอาวุ้นตื่นเต็มตาเลยจริงๆ แต่พอเห็นท่าทางของชายหนุ่มก็โกรธไม่ลง แม้ว่าแรงที่เขย่าเมื่อกี้จะมากยังกับแผ่นดินไหวก็ตาม
“ บ้านคุณวุ้น อยู่หลังไหนครับ ” ชายหนุ่มถามแต่สายตาก็ยังคงสอดส่องอยู่ที่หัวของวุ้น
วุ้นมองทางแวบหนึ่งก็หันมาตอบ “ นี่แหละครับหน้าบ้านผม ขอบคุณที่มาส่งครับ ”
นี่กูบังเอิญจอดรถหน้าบ้านเขาเลยเหรอวะ ชายหนุ่มคิดแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป “ ไม่เป็นไรครับ ” แถมทำเขาหัวโขกรถอีก
“ งั้นผมขอกลับบ้านก่อนนะครับ ” วุ้นผงกหัวน้อยๆ ให้อีกฝ่ายเชิงขอบคุณ
“ ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณวุ้น ”
“ ครับ คุณ.. ? ” เออ ว่าไปเขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชื่ออะไรนี่
“ หนึ่ง ครับ ”
“ ฝันดีครับ คุณหนึ่ง ” วุ้นพูดแล้วลงจากรถแต่ไม่ทันก้าวขาเข้าบ้านก็โดนอีกคุณหนึ่งเรียกซะงั้น คุณหนึ่งที่ว่าเอนตัวทั้งตัวข้ามมาคุยทางกระจกอีกฝั่งของที่นั่ง
“ คุณวุ้น ” หนึ่งเรียกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ ครับ ? ” วุ้นตอบด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน
“ ครั้งนี้คุณวุ้นไม่ต้องขอบคุณผมก็ได้เพราะคุณวุ้นก็ให้ขนมอร่อยๆ ให้ผมกินอยู่ตลอด แต่ว่า.. ” หนึ่งพูดลากเสียงพลางมองที่หัวของวุ้น เมื่อกี้แอบเห็นวุ้นนวดเบาๆ ตอนลงจากรถ “ เรื่องที่ผมทำวุ้นหัวโขกรถ ครั้งหน้าผมจะเลี้ยงขนมคุณวุ้นสักมื้อแล้วกัน ”
“ .. ครับ ” วุ้นตอบแต่หน้าก็ปรากฎรอยยิ้มบางๆ รวมถึงดวงตาที่ทอประกายดีใจ
“ งั้นก็ฝันดีนะครับ คุณวุ้น หวังว่าถ้าคุณขึ้นรถผมครั้งหน้าหัวคุณจะไม่แตกเอาแล้วกัน ”
วุ้นไม่ได้ตอบอะไรเพียงพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าบ้านไป
มีคนมาชมขนมที่ทำ ใครจะไม่ดีใจล่ะ วุ้นอดยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ขณะที่กำลังเปิดประตูห้องตัวเอง
“ วุ้น ” เสียงคุ้นหูที่ทั้งทุ้มและหนักแน่นได้เอ่ยขัดวุ้นที่กำลังจะเข้าห้อง
ใบหน้าของวุ้นพลันกลับมาเรียบเฉยทันทีแล้วค่อยๆ หันไปเผชิญหน้ากันพ่อของตัวเอง “ ครับ พ่อ ” พ่อของวุ้นเป็นคนที่ค่อนข้างเอาจริงเอาจัง เขาไม่อยากทำตัวเหลาะแหละเวลาตอบพ่อเวลาที่พ่อจริงจัง
“ ใครมาส่งน่ะ ” พ่อของวุ้นถามด้วยหน้าตาจริงจัง
“ ... ” เขาตอบไม่ได้.. คุณหนึ่งเป็นลูกค้าของเขา แต่ถ้าบอกไปว่าเป็นลูกค้าก็อาจจะโดนพ่อเอ็ดเอาได้
“ แฟนแกใช่ไหม ”
“ ค.. ครับ เอ้ะ !?! ” วุ้นที่นึกว่าพ่อจะบอกว่าเพื่อนใช่ไหมจึงเผลอตอบรับไปทันที แต่แฟนเนี่ยนะ !?! พ่อของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ วุ้นอดทำหน้าเหวออกมาไม่ได้
“ วุ้น.. ” พ่อเขาเบนสายตาไปทางอื่น “ ถ้าเรื่องความรักพ่อจะไม่บังคับแกแล้วกัน ชีวิตมันของแก ” พ่อของวุ้นเอามือตบไหล่วุ้นเบาๆ หลังพูดจบ
“ พ่อนอนละ ” พ่อของวุ้นเอ่ยเบาๆ แล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองที่อยู่เยื้องกัน แต่พอถึงหน้าห้องวุ้นก็ได้ยินพ่อพูดอะไรเบาๆ
“ เป็นไงล่ะละไม กูบอกแล้วตั้งชื่อว่าวุ้นสุดท้ายก็โดนคนกิน ”
หะ ?!? วุ้นที่ยังไม่หายเหวอหันไปทางประตูที่เพิ่งไปเมื่อกี้
โดนคุณหนึ่งกินเนี่ยนะ !?!
อะไรของพ่อวะเนี่ยยย
-------------
อั่ก หมดสต้อคเรียบร้อย :z13:
-
เปิดเรื่องมาน่ารักอีกแล้ว
แต่คุณ foggy time ชอบพวกเค้กหรือของหวานเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ? :hao3: เหมือนโทนเรื่องจะไปทางนี้ ตั้งแต่เรื่องหนุ่มเชอร์รี่ละ มันมุ้งมิ้งน่ารักดี ^^
(ขนาดพ่อวุ้นยังคาดว่าวุ้นจะโดนเขาจีบเลย แอบสงสารวุ้นนิด :mew4: ถถถถถ+)
-
น่ารักดีค่ะ พึ่งเข้ามาอ่าน ชอบๆ
-
น่ารักมากเลยค่ะ ยิ้มได้ตลอดเวลาที่อ่านเลย
-
ชอบพ่อวุ้นอ่ะ :hao7:
-
อ่านรวดเดียวเลย ชอบอ่าาาา :-[ :-[
ชอบวุ้นง้าาา แลดูเป็นผู้ชายอบอุ่น ><
-
ตอนแรกแอบขัดใจขุ่นพ่อ แต่พอตอนล่าสุด ขอกรี๊ดให้ขุ่นพ่อดังๆ เลยค่าาาาา
-
:L2: อุ่นๆ ละมุนละไมดีจังเลยค่ะ หวังว่าจะไม่มีดราม่านะคะ
-
คุณพ่อเป็นจริงจังที่ตลกนะคะ โอ๊ยยย นั่น ลูกยังไม่โดนกินนะ ไปแช่งงั้น เดี๋ยวก็โดนกินจริงๆหรอก :hao7: :hao7: :hao7:
-
รอต่อไปจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
ชอบอ่า มาต่ออีกนะ :กอด1:
-
:-[ อุ่นๆ เหมือนขนมเลยคะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ชอบคะ
แอบตกใจพ่อละ 555+ คิดว่าจะดุ จะห้ามเหมือนตอนให้หางานทำ
-
ชอบ สนุกมากค่ะ o13 o13
-
-- ตอนที่ 7 --
ตามสัญญาที่ได้ให้ไว้หนึ่งได้เลี้ยงขนมวุ้นจริงๆ แต่ประเด็นคือ ..
“ เอ่อ คุณหนึ่งเลี้ยงผมที่ร้านตัวเองเหรอครับ ” วุ้นบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังนัก มันก็อร่อยดี ฝีมือตัวเอง แต่ก็คาดหวังว่าจะได้กินร้านอื่นบ้าง
“ ที่อร่อยที่สุด ผมก็นึกออกแค่ขนมคุณวุ้นนี่ ” หนึ่งตอบกลับเสียงเรียบขณะที่กินขนมอันใหม่ของร้าน “ อีกอย่างผมต้องไปขอยืมตัวคุณวุ้น จากคุณเต้ด้วย ”
เป็นอย่างที่หนึ่งว่าหนึ่งได้ไปยืมตัววุ้นมานั่งกินขนมด้วยกัน หนึ่งไปคุยกับเต้เจ้าของร้านซึ่งก็ใจดีให้ยืมตัวมาจริงๆ ด้วยแต่ก็แค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น
วุ้นไม่ได้ตอบอะไรนั่งจิบชานมของตัวเองต่อไป ซึ่งก็เป็นชานมที่พี่เต้ซื้อมาให้อีกแล้วจนวุ้นเริ่มจะเอียนชานมเข้าไปทุกที วุ้นไม่รู้จะคุยอะไรต่อเพราะไม่ใช่คนที่ชวนคุยเก่งจึงยกเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาคุย “ คุณหนึ่ง ไปเจอผมวันไหนได้ยังไง ที่ผมออกมาโบกรถกลับบ้าน ”
“ ผมจะกลับคอนโดพอดีเลย เจอคุณวุ้นครับ ” หนึ่งตอบพร้อมอมยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่วุ้นเมาแต่พยายามทำตัวปกติ “ คุณวุ้นคออ่อนเหรอครับ ”
วุ้นนึกถึงวันนั้นก็รู้ถึงเหตุผลที่คุณหนึ่งถาม วันนั้นเขาเมาไม่ใช่เล่นเลย.. “ ก็ไม่ได้ถึงกับคออ่อนหรอกครับ แต่พี่เต้จับผมมอมเอาๆ ก็เมาสิครับ ”
หนึ่งหัวเราะเบาๆ กับคำตอบของวุ้น “ ว่าแต่คุณวุ้นทำขนมเก่งจังนะครับ ”
“ หะๆ ขอบคุณครับ ” วุ้นยิ้มตอบกับคำชม “ มันเป็นสิ่งที่ผมบังเอิญทำได้ดี จนผมยังตกใจเลย ”
“ มันไม่ใช่ความบังเอิญหรอกครับ ถ้าคุณวุ้นตั้งใจทำมันก็ออกมาดีตามที่คุณทำแหละครับ ” หนึ่งบอกตามที่ตัวเองคิด ความตั้งใจตอนทำขนมวันนั้นยังติดตาเขาอยู่เลย ไม่รู้ว่าแอบเอาขนมให้เขาตอนไหนล่ะน่า
“ นั่นสินะครับ ทำออกมาดีแล้วมีคนชอบ ผมก็ดีใจแล้ว ”
หนึ่งทำท่าเหมือนนึกอะไรออก “ คุณวุ้นครับ วันนั้นผมไปส่งคุณวุ้นเห็นเหมือนคุณพ่อจ้องผมด้วยครับ เขาพูดอะไรไหมครับ ? ”
วุ้นนิ่งเงียบไปสักพักเพราะคำพูดในวันนั้นตีตื้นเข้ามาในหัวอีกครั้ง แฟนแกเรอะ ! โดนคนอื่นกิน ! พ่อไม่ขัดขวางแกหรอกนะ ไอ้วุ้น ผมจะตอบคุณหนึ่งว่าอะไรดีวะเนี่ยยยย โชคดีที่หน้าผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก คุณหนึ่งจึงไม่รู้ว่าผมคิดเรื่องอะไรอยู่
“ ปะ เปล่าครับ นั่นพ่อผมเอง พ่อผมท่านแค่ถามว่าใครมาส่งเฉยๆ ครับ ”
หนึ่งพยักหน้ารับน้อยๆ แต่เห็นเสียงตะกุกตะกักของวุ้นก็ไม่ได้ปักใจเชื่อในทันที ดูเหมือนว่าพ่อของวุ้นน่าจะพูดอะไรมากกว่านี้เป็นแน่ เอาไว้วันหลังค่อยๆ แอบถามแล้วกัน “ ผมขอโทษเรื่องหัวคุณวุ้นจริงๆ นะครับ ไม่คิดว่าจะโขกรถพอดี ”
“ ไม่เป็นไรครับ เลี้ยงขนมผมมื้อนี้ก็ถือว่าหายกันแล้วครับ ”
“ เออ จริงสิ ” หนึ่งนึกเรื่องบางอย่างออกอีกครั้ง “ อาทิตย์หน้าวันเกิดพ่อผม วุ้นช่วยไปทำขนมให้ผมที่บ้านได้ไหมครับ ” เป็นเรื่องที่นับว่าสำคัญพอสมควร
“ ผมคงต้องไปถามพี่เต้ก่อนแหละครับ ว่าจะลาได้ไหม ”
“ หวังว่าจะได้นะครับ ผมรอกินอยู่นะครับ ”
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ
………………
“ พี่เต้ ผมลาวันนึงได้ไหม เพื่อนผมให้ไปทำขนมให้งานวันเกิด ”
“ ไปเถอะ แต่อย่าลืมเก็บกลับมาแบ่งพี่ด้วยล่ะ ! ”
“ ... ”
วุ้นกำลังนั่งรอคุณหนึ่งมารับที่บ้านกลับเจอพ่อที่เดินออกมาด้วยชุดที่ดูเป็นทางการกว่าปกติพอดี
“ ไปไหนน่ะ ? ” พ่อวุ้นถามเสียงเครียด
“ ไปงานวันเกิดครับ รอเพื่อนมารับอยู่ ”
“ เออ พ่อก็ไปงานวันเกิดเหมือนกันว่ะ เห็นไอ้ภาสมันบอกว่าจะให้ลูกชายคนโตมารับ ” พ่อวุ้นตอบเสียงจริงจัง “ ชื่ออะไรหนึ่ง หนึ่ง เนี่ยแหละวะ ”
วุ้นสะดุ้งในใจเล็กน้อย หนึ่ง ? คุณหนึ่งน่ะเหรอ ไม่ใช่มั้ง บังเอิญหรือเปล่า เป็นไปไม่ได้น่า อาจจะชื่อเต็งหนึ่งอะไรงั้นก็ได้ วุ้นคิดอย่างวิตกและหันไปทางเสียงรถที่มาเจอหน้าบ้านพอดี
คุณหนึ่งมาพอดี
“ เพื่อนผมมารับแล้วครับ ผมไปแล้วนะ ” วุ้นไหว้พ่อและเดินออกไปประตูรถแต่ยังไม่ทันได้ก้าวกลับมีของพ่อวุ้นจับไหล่เอาไว้
“ เดี๋ยว ไอ้วุ้น ” พ่อวุ้นเรียกเสียงเย็น “ นี่มันรถแฟนแกนี่ พ่อจำได้ ! ” พ่อวุ้นที่ตอนแรกที่ท่าทีสุขุมพลันเปลี่ยนเป็นโวยวายทันที “ ไอ้วุ้นนี่แกไปกับแฟน ก็ไม่บอกพ่อนะ ! ”
“ เดี๋ยวพ่อออ คุณหนึ่งไม่ใช่แฟนผมมม ” วุ้นตอบเสียงอ่อย พ่อเข้าใจผิดแล้ว !! อย่าพูดดังไปสิ คุณหนึ่งได้ยินขึ้นมาจะทำยังไงกันเล่า
“ ไม่ชงไม่ใช่ อะไร ปกติแกยิ้มซะที่ไหน เห็นออกจากรถวันนั้นยิ้มยันถึงห้อง ! ” พ่อวุ้นเถียงกลับฉะฉาน แววตาทอประกายรู้ทัน
“ พ่อออ ” วุ้นพยายามทักท้วง
“ เออ ไอ้ภาสมันบอกว่าลูกมันจะขี่รถสีขาวยี่ห้อ ## มาวะ ” พ่อวุ้นมองรถก็รู้สึกอะไรบางอย่าง
หนึ่งที่ได้รับมอบหมายให้มารับเพื่อนพ่อที่ชื่อมิตร ก็วนไปรับวุ้นก่อนเพราะเห็นเป็นหมู่บ้านเดียวกันแต่พออ่านดูดีๆ กลับพบว่านั่นมันบ้านวุ้นนั้นเอง บังเอิญจริงๆ หนึ่งคิดในใจระหว่างที่รอวุ้นกับพ่อวุ้นที่ชื่อมิตรกำลังยืนถกเถียงอะไรกันสักอย่างอยู่ ที่ไม่ขึ้นมาสักที หนึ่งจึงเลื่อนกระจกลง “ คุณมิตรใช่ไหมครับ ”
“ อะ เออ ” พ่อวุ้นที่เห็นลูกเพื่อนเป็นคนเดียวกับที่มาส่งวุ้นวันนั้นก็ตะลึงไปสักพักและค่อยๆ หันไปหาวุ้นที่ยืนอึ้งอยู่ “ ไอ้วุ้น เอ็งนี่เลือกแฟนได้ดีจริงๆ อย่างงี้พ่อก็ไปไอ้ภาสได้บ่อยๆ เลยสิ ” พ่อวุ้นพูดกลั้วเสียงหัวเราะและขึ้นรถทันที
แฟน ? หนึ่งเบิกตากว้าง พ่อวุ้นพูดว่าอะไรนะ หนึ่งหันไปสบตากับวุ้นเชิงว่าให้อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นที
วุ้นที่เดินขึ้นมานั่งรถข้างคนขับ ส่งสายตาสื่อกลับไปเชิงว่า ไม่รู้เหมือนกัน !!
“ เอ้ะ จะมองอะไรกันนักหนาวะ พ่อก็อยู่นะโว้ย จะแฟนก็แฟนเถอะ ” พ่อวุ้นบ่นออกมาเมื่อเห็นรถไม่ขยับไปไหนสักที
ไม่ใช่แฟนครับบบบบบ
ทั้งหนึ่งและวุ้นคิดประโยคเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ไม่ได้พูดออกมา
และคิดประโยคต่อไปที่เหมือนกันอีกว่า
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ ?
----
มางงๆ 55555 :katai4:
ตอบเม้นค่ะ
คุณบลูเชอร์รี่ : หวา โดนจับได้ซะแล้ว ว่าแต่งใกล้ๆ แนวเดิม 5555 พลอตนี้ได้มาจากใกล้ๆ ตัวนี่แหละค่ะ เรื่องขนมหรือเค้ก ก็ไม่ถึงกับชอบค่ะแต่ก็กินเรื่อยๆ 55555 ถ้าจะได้กินก็พี่ชายซื้อมาฝากมากกว่า ขานั้นนี่คอขนมหวานเลย พี่กิน น้องกินด้วยค่ะ
คุณ Jthida : ขอบคุณค่ะ XD
คุณ B52 : :man1: เรื่องนี้อ่านสบายๆ ค่ะ
คุณ qilarsy39 : แต่บทจะโหดก็น่ากลัวอยู่นะ
คุณ Grimmy : เราก็ชอบวุ้นค่ะ แต่เพราะชื่อน่ากิน :z1:
คุณ lizzii : ตอนเมื่อกี้ว่ากรี้ดแล้วตอนนี้กรี้ดกว่า 5555
คุณ phrase : ดราม่าเรื่องนี้เกรงว่าจะหายากค่ะ เพราะไปอยู่กับอีกเรื่องหมดแล้ว 5555
คุณ lnudeel : เป็นคุณพ่อที่สามารถมองเห็นอนาคตค่ะ
คุณ Babelilong : มาแล้วค่ะ :katai5:
คุณ QueenPedGabGab : ส่วนใหญ่จะชอบต่อตอนดึกๆ ถ้าวันดีคืนดีเจอก็ไม่แปลกค่ะ 555
คุณ TrebleBass : ชอบคำเปรียบเทียบจัง >< กะจะค่อยๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ ความสัมพันธ์
คุณ patta : ขอบคุณค่ะ :L2:
--------------------
ขอบคุณทุกคอมเม้นกับคนอ่านค่ะ :man1:
ฝากเรื่องแฟนตาซีที่ดราม่าของเรื่องนี้ไปตกกับเรื่องนี้หมดแล้ว :z6:
Ombinous bird นกบอกลาง : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46087.0
นอนดีกว่า :katai5:
-
ขำพ่อวุ้น นี่คือตกลงเสร็จสรรพ ยกลูกชายให้หนึ่งลูกเพื่อนแล้วเหรอคะ (ฮาาาา)
แถมพ่อวุ้นกับพ่อหนึ่งเป็นเพื่อนกันด้วย โลกกลมอะไรปานนี้นะ
:กอด1:
***
เราไม่ได้งอแงถ้าคุณ Foggy Time แต่งแนวเดิมนะคะ เราชอบการแต่งของคุณมาก :)
คือเห็นเรื่องที่แล้วกับเรื่องนี้จะเกี่ยวร้านขนม เลยโมเมเอาเองว่าคุณน่าจะชอบขนม (ตอนนี้หน้าแหกเย็บยี่สิบเข็มได้ :z6:)
เลิฟยูว จุฟๆ :mew1:
-
ชอบคุณพ่อ จับคู่ให้ลูกเรียบร้อยเลย 5555 :-[
รอติดตามต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
ภาพคุณพ่อหน้าดุหายไปเลยเมื่อเจอตอนนี้
-
คนเขียนเขียนชื่อเรื่องผิดป่าวอ่าาาา
ถ้ารักเงียบๆ อาจจะเป็น Quiet Love รึป่าว
เพราะ Quite กับ Quiet เขียนคล้ายๆกัน
quite แปล่า แทบจะไม่ส่วน quiet แปลว่า เงียบ อิอิ
ติดตามผลงานอยู่น้าาาาา :hao7:
-
เห็นคุณพ่อดูเคร่งๆ แต่เรื่องรักนี่คุณพ่อฮามากค่ะ
-
น่ารักดีครับ
ยังงงคุณพ่อว่าเป็นลูกจ้างร้านกาแฟมันดีกว่าเป็นเจ้าของร้านเค้กเองตรงไหน ถึงจะแค่ขายที่ตลาดนัดก็เถอะ แต่ถ้าไปได้ดีอย่างนี้มันก็ต้องหาทางขยับขยายให้ใหญ่ให้มั่นคงได้สิ
-
รักเงียบจริงๆ ตอนแรกๆ คุยกับผ่านการ์ดด้วย ฮาตรงเนี้ย อะไรจะขนาดน้านนนนนนน
-
:laugh: ตลกคุณพ่ออ่ะ อิอิ
-
55555555 แฟนกันแบบงงๆ :laugh:
-
นั่นสิ คุณพ่อจริงจังแต่ก็ตลกนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
คุณพ่อได้ใจแม่ยกแถวนี้ไปเลยค่าาา
-
เรื่องนี้น่ารักอีกแล้ววววววววว
บอกเลยว่าชอบ วุ้นดูมึนๆเนาะ เป็นคนง๊ายยง่ายยย อะไรก็ได้ โอเคครับ ประมาณนั้น
รอตอนต่อไปน้าาาา
-
ชอบคร้าาาาาาา ทั้งสองคนดูสื่อกันได้ดีผ่านความเงียบ 55555555
ชอบคุณพ่อด้วยอ่ะ เหมือนจะบังคับ แต่ก้อน่ารักตรงที่ขี้ตู่ (แบบที่รู้ใจลูก >\\<)
-
-- ตอนที่ 8 --
บรรยากาศภายในรถนั้นเรียกได้ว่าเงียบสงบมากถึงมากที่สุด ทั้งวุ้นและหนึ่งไม่ได้ปริปากคุยอะไรกันเลยเพราะทั้งไม่รู้ว่าจะชวนคุยเรื่องอะไรดีอีกทั้งยังรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อยที่พ่อของวุ้นยังคงนั่งจ้องอยู่ ถ้าเป็นปกติคงจะไม่เงียบกันขนาดนี้เพราะไม่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคงพยายามชวนคุย
“ อะไรวะ พ่อแค่ทักเรื่องมองกัน ก็ไม่คุยกันเลย ไอ้วุ้นแฟนแกนี่มันปากหนักจริงๆ คุยกับพ่อก็ไม่คุยยังจะไม่คุยกับเอ็งอีก ” พ่อวุ้นบ่นเมื่อบรรยากาศในรถเงียบจนเกินไป
หนึ่งที่ตอนแรกนั่งเงียบจ้องแต่ทางข้างหน้ายอมเป็นคนเริ่มพูด “ เอ่อ คุณมิตรครับ.. ” หนึ่งตั้งใจจะแก้เรื่องที่พ่อวุ้นเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนวุ้น
“ มาคงมาคุณอะไรวะ เรียกพ่อสิ ! พ่อไม่ถือหรอกจะมีลูกชายเพิ่มอีกสักคน ”
ประเด็นคือ คุณหนึ่งเขาไม่ใช่แฟนผมครับบ วุ้นที่นั่งข้างคนขับเอ่ยท้วงในใจขณะที่มองกระจกส่องข้างหลัง เห็นผู้เป็นพ่อพูดด้วยสีหน้าปกติราวกับว่าจะรู้ว่าเขามีแฟนเป็นผู้ชาย แต่มันไม่ใช่ตามที่พ่อคิดนะครับบ “ พ่อ คุณหนึ่งไม่ใช่แฟน ผมมม ”
“ อะไรของแกวะ เป็นก็เป็นดิวะ เรื่องแค่นี้ก็ปิดบัง พ่อเป็นพ่อแกมาเกือบทั้งชีวิตแล้วนะ ! ”
คุณพ่อวุ้น รับมือยากมากครับ หนึ่งคิดในใจ “ พ่อครับ คือผมกับวุ้นไม่ได้เป็นแฟนกันครับ ” หนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าดูน่าเชื่อถือที่สุด
“ อะไรวะ พวกแกนี่มันขี้อายจริงๆ ” พ่อวุ้นถอนหายใจออกมา “ หรือว่าพวกแกได้กันแล้ว ! ” และพรวดคำบางอย่างออกมา
“ ... ” เงียบทั้งรถครับ
ทั้งหนึ่งและวุ้นต่างเบิกตากว้างกับสิ่งที่พ่อวุ้นพูด วุ้นที่ไม่คิดว่าพ่อจะพูดแบบนั้นหน้าแดง “ คุณหนึ่งไม่ใช่แฟนผมพ่ออออ เชื่อผมเถอะ ” ยิ่งนึกสิ่งที่พ่อวุ้นพูดวันนั้นยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ โดนกิน ?
หนึ่งยังคงมีสีหน้าราบเรียบแต่ติดจะกระดากอาย “ ยังไม่ได้ครับ ” หนึ่งพูดแก้แต่พอจะพูดประโยคว่าไม่ได้เป็นแฟนต่อหลังก็โดนพ่อวุ้นขัดอีกแล้ว
“ โอ้ะ แกนี่มันไร้น้ำยาจริงๆ เลยว่ะ ”
ดูเหมือนว่าจะยิ่งแก้จะยิ่งแย่ลงแฮะ วุ้นกับหนึ่งถอนหายใจเบาบางและเลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ
“ เอ้ะ เงียบกันอีกแล้ว ”
โปรดรักษาความเงียบในรถเถอะครับ
เมื่อหนึ่งพามาถึงบ้าน วุ้นก็อดตะลึงไปไม่ได้มันเป็นบ้านโมเดิร์นขนาดใหญ่อีกทั้งยังเป็นบ้านแฝดอีก แต่สิ่งที่ทำให้วุ้นตะลึงยิ่งกว่านั้นคือขบวนเด็กที่ออกมาต้อนรับที่มากพอให้เปิดเนิร์ส์เซอรี่สบายๆ เลยทีเดียว
“ พี่หนึ่งงงง ขาหนมมม ”
“ พี่หนึ่ง ! ”
“ ขนมมมม ”
พ่อวุ้นดูไม่ได้ตกใจอะไรมากมายเมื่อเจอขบวนเด็กเมื่อลงจากรถก็กล่าวทักทายเจ้าของวันเกิดที่มายืนดักรอทันที “ ไงไอ้ภาส หลานบ้านมึงนี่มันเยอะจริงๆ ”
“ ฮะๆ เยอะสิดี บ้านกูจะได้ครึกครื้น ลูกชายคนโตกูมันก็ทิ้งบ้านไปอยู่คอนโดแล้ว ”
“ ไอ้หนึ่งน่ะเรอะ ”
“ เออ สิวะ ”
“ ไม่ต้องกลัวเหงาหรอกเพื่อน อีกไม่นานกูกับมึงก็จะได้รวมสมานเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ” พ่อวุ้นเดินเข้าไปตบไหล่ภาสพร้อมกลั้วหัวเราะ
เสียงหัวเราะของพ่อวุ้นทำให้คนหนังตากระตุกข้างขวาพร้อมกันถึงสองคน
“ ทำไมว่ะ ไอ้มิตร ”
“ ก็ลูกมึงมาได้ลูกกูไง ! ”
วุ้นเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านขึ้นมากะทันหัน รวมถึงหนึ่งที่เริ่มรู้สึกถึงลางร้ายที่ใกล้คืบคลานเข้ามา
“ ลูกมึงคนไหนวะมีตั้ง 3 คน ”
“ ไอ้วุ้นนี่ไง ” พ่อวุ้นดึงตัววุ้นออกมาจากรถ
วุ้นหน้าซีดขึ้นทันตา
ภาสหันไปทางหนึ่งทันที
หนึ่งส่ายหน้าแรงๆ “ พ่อครับ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิ—”
“ โอ้ย ลูกมึงนี่แม่งไม่ยอมรับวะ ว่าเป็นแฟนลูกกู เขินมั้ง ช่างมัน กูกับมึงไปเล่นหมากรุกกันดีกว่าวะ ” พ่อวุ้นไหวไหล่และเข้าไปกอดคอภาสอย่างสนิทสนม
“ อืม.. ” ภาสพยักหน้าและหมายมั่นว่าจะคุยเรื่องนี้อีกครั้งตอนเล่นหมากรุก มิน่าไอ้หนึ่งไม่ยอมอยู่บ้าน ติดหนุ่มนี่เอง !
เมื่อผู้ที่รวมอายุกันได้ร้อยพอดีเดินไป วุ้นกับหนึ่งถอนหายใจแรงๆ ออกมา และสบตากันเชิงว่าปลงเถอะแต่ปลงได้ไม่นานปัญหาใหม่ก็เข้ามาอีกครั้ง
“ พี่หนึ่ง พี่วุ้นแฟนพี่หนึ่งหยออ ”
“ ได้พี่วุ้นคืออะไรอ่า ซื้อมาเหรอ ”
“ อยากกินหนมม ”
น้องๆ ของหนึ่งถาโถมเข้ามายืนล้อมรอบและยิงคำถามตอบยากออกมา หนึ่งตอบกลับด้วยเสียงราบเรียบเชิงดุ “ เรื่องของผู้ใหญ่เด็กห้ามยุ่ง ” น้องๆ ของหนึ่งพลันเงียบกริบกันในทันที “ คุณวุ้นเขามาช่วยทำขนมกับเค้กให้เรากินไง ”
“ เย่ ขาหนมม ”
“ เอาล่ะไปเล่นกันที่อื่นก่อนไป ไว้ทำเสร็จเดี๋ยวพี่เรียกแล้วกัน ” หนึ่งเอ่ยไล่น้องๆ ทั้งหลาย และพาวุ้นเดินไปยังห้องครัวที่มีเตาอบแต่ไม่มีใครใช้เป็น มีไว้ประดับบ้านทำนองนั้น แต่ครั้งนี้ได้เปิดใช้จริงๆ จังๆ สักที
แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองลืมอะไรไปบางอย่าง
ลืมซื้อวัตถุดิบนั่นเอง ..
------------
แวะมาลงให้ก่อนครึ่งนึง :katai5:
ขอบคุณคอมเม้นค่ะ :man1:
***
เรื่องชื่อเรื่องตอนนั้นคิดว่า Quite แปลว่าเงียบค่ะ 5555 แต่พอมาดูอีกทีอ้าวแปลว่าค่อนข้าง ก็ยังลังเลอยู่ว่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น Quiet ดีไหม แต่ชอบคำว่า Quite Love มากกว่าเลยได้ชื่อนี่ค่ะ :z13:
-
พ่อมิตรปักใจเกิ๊น... 55+
งานเข้าแล้วล่ะสองลูกชาย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
น่รรักดี
-
อ่านไปยิ้มไปอ่ะขอบอก
ตอนแรกเกร็งๆเรื่องพ่อวุ้น
มาเกร็งอีกทีตอนพ่อหนึ่ง
แต่ 2 พ่อก็ทำคนอ่านยิ้มกริ่ม
-
น่ารักกรุบกริบดีครับ เหมือนคุณพ่อจะไม่ขวางด้วย 5555+
รอติดตามต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
คุณพ่อคิดไปไกลมากกกกกกกกกก
-
คิดเองเออเองได้สุดยอด555
-
o13 :bye2:
-
ฮาพ่อวุ้น ไม่ต่อต้าน แถมส่งเสริมตกลงกับเพื่อนตัวองเรียบร้อยละ :hao7:
คุณพ่อได้ใจเต็มร้อยเลยค่ะ ^^
ปอลิง ทั้งสองคนต้องรีบปั่นไปซุปเปอร์ซื้อวัตถุดิบด่วนนนนนนนนนนนนน
-
พ่อจะเกรียนไปไหนคะ ไม่ฟังลูกเลย อยากได้ลูกเขยหล่อใช่มั้ยยยย? อิอิ :hao7: :hao7:
-
เข้ามารอ :o8:
-
น่าร๊ากกกกกกกอะ
-
น่ารักจริงๆเลย :z2:
-
สนุกดีครับ อึนทั้งพระเอกนายเอก อิอิ ฮาพ่อวุ้นอะ 55555
-
คุณพ่อนี่ เข้าใจผิดไปเต็มที่~~~~!!!!
แระยังกระจายข่าวไปยังคนอื่นๆเป็นวงกว้างงงง 5555
-
เพิ่งได้มาอ่านอ่ะเป็นอะไรที่น่ารักมากๆอ่ะ ดำเนินไปเรื่อย ไม่มากไปไม่น้อยไป วุ้นก็พูดน้อย หนึ่งกูพูดน้อย แต่เหมือนจะสื่อสารกันด้วยเค้กเลย ชอบพ่อหนึ่งอ่ะ วัยรุ่นมากเข้าใจเองไปหมดดด
-
อ่านแล้วกรุบกริบๆ หัวใจ ^^
-
เข้ามารออีก 50% อย่างเงียบๆ
-
อยากกินเค้กแล้วอ่ะคนเขียนนน :ling1:
-
ออกไปซื้อเลยค่าาาา กระชับความสัมพันธ์
จะได้เป็นแฟนกันไวๆ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ
-
“ ใช้ได้ตามสบายได้เลยนะครับ คุณวุ้น ” หนึ่งบอกกับวุ้นเมื่อมาถึงห้องครัวซึ่งเดิมทีจะมีแม่บ้านคอยทำอาหารอยู่ แต่ในวันนี้หนึ่งตัดสินใจจะเป็นลูกมือให้วุ้นเพราะอยากเห็นว่าไอ้ขนมอร่อยๆ ที่เขากินวุ้นทำมันออกมายังไง จึงให้ไปทำอย่างอื่นกันโดยเขารับหน้าที่นี้เอง อีกจุดมุ่งหมายที่เห็นแก่ตัวของหนึ่งคือตั้งใจจะแอบเก็บไว้กินถ้าอันไหนถูกปาก หนึ่งตำหนิตัวเองแต่ก็ยังทำอยู่ดี ใครใช้ให้ขนมที่วุ้นทำมันอร่อยล่ะ
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ และล้างมือกับซิงค์ล้างจานเพื่อเตรียมจะทำขนมแต่พอจะทำเข้าจริงๆ กลับพบว่าตนนั้นได้ลืมซื้อวัตถุดิบทุกอย่างเลย ! " คุณหนึ่ง แย่แล้ว ผมลืมซื้อของมาทำ !! ” วุ้นโวยวายเสียงดังผิดจากนิสัยปกติ
หนึ่งเบิกตากว้างเพราะตนนั้นก็ลืมเรื่องนี้ไปเหมือนกัน “ งั้นเดี๋ยวผมพาไปห้างแถวนี้แล้วกัน ” หนึ่งควานหากุญแจในกระเป๋าและรีบก้าวขายาวๆ ออกจากห้องครัวทันทีโดยมีวุ้นวิ่งตามมาติดๆ เพราะตอนนี้เป็นช่วงบ่ายๆ แล้วงานวันเกิดของจะจัดช่วงเย็น ฉะนั้นถ้าเค้กเสร็จก่อนเวลาน่าจะเป็นอะไรที่ดีกว่าเสร็จทันเวลาเฉียดฉิว
หนึ่งพาวุ้นขึ้นรถคันเดิมที่เพิ่งจอดได้ไม่ถึงชั่วโมงออกไปยังห้างใกล้บ้านที่สุดในระหว่างทางที่ไปก็มีรถติดอีกทำให้หนึ่งเกิดอาการเหนื่อยหน่ายขึ้นมาหันมาชวนวุ้นคุยแก้เงียบและฆ่าเวลารอรถติด “ คุณวุ้น จะทำเค้กอะไรเหรอครับ ” และนึกเสียใจที่ไม่ขับมอเตอร์ไซต์ไป
“ เค้กเนยสดครับ ” วุ้นตอบ ที่เลือกเค้กเนยสดเพราะหากเป็นเค้กธรรมดาพ่อของหนึ่งอาจจะทานไม่ได้เพราะน้ำตาลอะไรทำนองนั้น วุ้นจึงเลือกทำเค้กที่น่าจะกินได้สบายๆ
หนึ่งได้ยินว่าเป็นเค้กเนยสดก็รู้สึกอยากกินขึ้นมาทันทีจนรู้สึกว่าตัวเองตะกละไม่ได้ “ อย่างเดียวงั้นเหรอครับ ” หนึ่งค่อนข้างคาดหวังว่าจะได้กินขนมอื่นๆ ใบหน้าเรียบเฉยนั้นไม่สื่ออารมณ์ใดออกมาแต่ในใจกลับแอบหวังเล็กๆ
“ มีอีกครับ แต่ผมไม่บอก ” วุ้นตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ “ อันนี้คุณหนึ่งไม่เคยได้กินจากผมแน่นอน ”
นับเป็นเรื่องที่ดีและแย่ในตัว เพราะดูเหมือนว่าเขาต้องแอบเก็บไว้กินเองอีกแน่ๆ หนึ่งคิดเงียบๆ ในใจ “ ผมจะรอทานครับ ” หนึ่งอมยิ้มเบาบาง อย่างน้อยเขาก็ได้กินขนมล่ะน่า “ คุณวุ้นอายุเท่าไหร่แล้วครับ ” เพราะการเรียกคุณนำหน้าดูจะเป็นคนแปลกหน้ากันเกินไป
“ 24 ครับ ”
“ อย่างนี้ผมก็แก่กว่าละสิ ” หนึ่งพูดอย่างไม่แปลกใจนัก “ งั้นผมจะเรียกคุณว่าวุ้นเฉยๆ ได้ไหม ”
“ ได้ครับ ” วุ้นพยักหน้าให้อีกฝ่ายแม้หนึ่งกำลังจะขับรถอยู่ก็ตาม “ งั้นผมต้องเรียกพี่หนึ่งสิ ? ”
“ ครับ วุ้น ”
ไม่นานบทสนทนาบนรถก็ต้องพักไว้ก่อนเพราะได้มาถึงห้างเป็นที่เรียบร้อย วุ้นทำการพาหนึ่งออกไปซื้อของตามที่ต้องการทันที โดยหนึ่งไม่ได้พูดอะไรเพราะมีหน้าที่เพียงเดินตามและช่วยถือของเท่านั้น วุ้นไม่ได้แบ่งให้แยกกันซื้อเพราะคิดว่าการเดินไปด้วยกันน่าจะไวกว่า
“ พี่หนึ่งหยิบไข่สดมาสักแผงหน่อยครับ ผมจะไปหยิบนมตรงนั้นก่อน ”
“ ... ”
“ พี่หนึ่งหยิบไข่เค็มมาทำไมครับ ? ”
“ พี่หนึ่งหยิบผงฟูที่อยู่บนชั้นนั้นให้ผมหน่อย ”
“ อืม.. ”
“ อันนั้นมันแป้งครับ.. ”
เป็นครั้งแรกในการเดินเลือกซื้อของที่หนึ่งรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจะดูไร้ประโยชน์พอสมควร
ใช้เวลาไม่นานวุ้นกับหนึ่งก็ซื้อของเสร็จและหนึ่งก็พากลับบ้านทันทีโดยครั้งนี้โชคดีที่รถไม่ติดเหมือนขามา เมื่อมาถึงห้องครัววุ้นก็ทำการล้างมืออีกครั้งและเริ่มทำทันที วุ้นนำแป้งและผงฟูมาร่อนโดยมีหนึ่งมองอย่างสนใจ
“ พี่หนึ่งเอาอันนี้ไปพักไว้ก่อนครับ ” วุ้นยื่นโถที่พึ่งร่อนเสร็จหมาดๆ ให้หนึ่งวางไว้ใกล้ๆ ตัวและหันไปทำขนมที่ตั้งใจจะทำเป็นพิเศษ
“ อืม ” หนึ่งรับโถมาวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ และเดินตามวุ้นไปเผื่ออีกฝ่ายมีอะไรจะให้ช่วย
“ พี่หนึ่งไปนั่งตรงนั้นก่อนดีกว่าครับ อันนี้ผมไม่ให้ดู ” วุ้นไล่อีกฝ่ายไปด้วยยิ้มบางๆ อันนี้ผมกะจะให้อีกฝ่ายเดาเอาเองว่าตนทำอะไร
“ ... ก็ได้ครับ ” หนึ่งพยักหน้าอย่างว่าง่าย ยอมนั่งเก้าอี้ตัวใกล้ๆ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข่าวสารฆ่าเวลาพลางแอบเหลือบมองวุ้นที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาบอดอะไรสักอย่างที่ดูคล้ายคุกกี้อยู่ และต้องแกล้งขมวดคิ้วจ้องโทรศัพท์ในมือเพราะวุ้นได้หันมามองพอดี หนึ่งจึงได้นั่งเช็คข่าวสารไปอย่างจริงๆ จังๆ จนไม่ได้สนใจอะไรอีก รู้ตัวอีกทีวุ้นได้สะกิดแขนเบาๆ
“ เอาล่ะ ไปช่วยผมทำต่อเถอะครับ อันนี้พี่หนึ่งน่าจะทำได้ดีอยู่ ”
ทำไมรู้สึกเหมือนว่าถูกด่ากลายๆ หนึ่งคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา
วุ้นหยิบเนยใส่โถที่ร่อนเอาไว้และโรยเกลือเบาๆ “ เอาล่ะหน้าที่พี่หนึ่งแล้ว ” วุ้นยื่นโถพร้อมกับที่ตีไปให้หนึ่ง งานนี้ค่อนข้างใช้แรงงานสูงและไม่ยากเกินไป
“ ให้พี่ตี ? ” หนึ่งถามเพื่อความแน่ใจ
“ ครับ เอาฟูๆ เลย ”
หนึ่งพยักหน้าเบาๆ งานนี้อาจจะเหมาะกับเขาที่สุดก็ได้ หนึ่งลงมือตีไปสักพักด้วยแรงที่มากพอสมควร จนเวลาไม่นานมันฟูขึ้นมา
“ ฟูแล้ว พี่หนึ่งนี่เก่งจริงๆ นะครับ ปกติผมตีตั้งนานกว่าจะฟู ” วุ้นเอ่ยชมและหยิบน้ำตาลมาโรย “ พี่หนึ่งไปเปิดเตาอบเลยครับ เอา 150 องศานะครับ ”
เวรแล้ว เปิดเตาอบ หนึ่งผู้ไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องเตาอบคิดในใจ
“ ไม่ยากหรอกครับ ลองเดาๆ ดูก็ได้ ของพี่หนึ่งใช้ง่ายอยู่ ” วุ้นเหมือนจะรู้ความในใจบอกหนึ่งและเริ่มหันไปทำส่วนผสมอีกอย่างคือไข่กับวนิลา วุ้นเทลงในอ่างผสมช้าๆ และตีเข้าด้วยกันเมื่อได้ที่วุ้นก็นำแป้งมาผสมโดยใช้ไม้พายตีเรื่อยๆ จนไม่เหลือเม็ดแป้งและตามด้วยนม
กลับมาที่หนึ่ง หนึ่งเดินไปหาเตาอบด้วยความไม่มั่นใจนัก แต่เมื่อลองผิดลองถูกก็ทำได้ตามที่วุ้นสั่งไว้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจสำหรับหนึ่ง เมื่อหันไปดูวุ้นอีกครั้งพบว่าอีกฝ่ายกำลังเทใส่พิมพ์แล้ว
“ เสร็จแล้วล่ะครับ เหลือแต่ใส่เตาอบแล้วก็รอ ” วุ้นบอกทั้งๆ ที่กำลังง่วนอยู่กับเค้กเนยสด
“ งั้นเดี๋ยวพี่ใส่ให้แล้วกัน ” หนึ่งอาสาและรับมาใส่เตาอบให้เมื่อทำการปิดประตูเตาเสร็จก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เกือบๆ จะบ่ายสามแล้ว อีกไม่นานจะได้กินเค้กแล้วสินะ
“ เหลือแต่รอแหละครับ ”
“ แล้วขนมพี่ล่ะ วุ้น ”
“ ยังกินไม่ได้ครับ ไว้กินตอนกินเค้ก ”
หนึ่งที่กำลังจะเอยขอชิมก่อนกลับถูกเสียงเล็กแหลมขัดขึ้นมา
“ พี่หนึ่งงงงงง ลุงภาส ให้มาตามมม ”
“ เอาแฟนมาด้วย เอาแฟนมาด้วย ”
“ พี่วุ้นนนน ”
วุ้นกับหนึ่งมองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย
หายนะมาเยือนจริงๆ
------------------------
ขอสารภาพว่าไม่เคยทำเค้กเลยค่ะ 5555555555 :z13:
ขอบคุณกระทู้นี้ค่ะ : http://pantip.com/topic/30401056 :pig4:
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยค่ะ :กอด1:
ความจริงตั้งใจจะลงพรุ่งนี้เพราะยังแต่งไม่จบค่ะ แต่ไปมาๆ จบตอนซะงั้น 5555
ps. เค้กดูเป็นอะไรที่ทำยากจริงๆ :ruready
-
ช่วงนี้โดนคนเข้าใจผิดเรื่อยเลย
พี่หนึ่งตะกละแหละ!! มีวางแผนแอบเก็บไว้กินเองด้วย
รอตอนต่อไปปปป
-
:pigha2: ขำพ่อของวุ้น
-
เหตุเกิด เมื่อคุณพ่อขี้มโนมากเกินไป
:jul3: :jul3: :jul3:
-
อ่านแล้วอยากกินเค้กตอนสี่ทุ่มเลยครับ :laugh:
รอติดตามต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
เสร็จแน่คราวนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
พี่หนึ่งน้องวุ้น ระวังขุ่นพ่อจะหาฤกษ์แต่งให้นะคะ 5555555
-
เห็นแกขนมจริงๆพี่หนึ่งเนี่ย เหมทอนเด็กเลบ
-
อยากกินเค้กมั่งเลยอ่ะ ^^ o13
-
พี่หนึ่งคร้าาาาา คิดถึงเนื่องอื่นนอกเหนือจากเรื่องกินบ้างมะ 555555
แต่ชอบก้อตรง'พาแฟนมาด้วย พาแฟนมาด้วย' เนี่ยยยยย ^0^
-
แฟนนนนนนนนนน
พี่หนึ่งกินเค้กทุกวันอย่าลืมบริหารไขมันมั่งน้าาา
-
อ่านจบก็อยากกินเค้กขึ้นมาทันที :pig4:
-
:o8:มาต่อไวๆน้า
-
ชอบจังค่ะ555555555 พ่อวุ้นตลก
-
งานนี้มีเฮ
-
-- ตอนที่ 9 --
“ หนึ่ง ทำไมไม่บอกพ่อล่ะ ว่ามีแฟนแล้ว ”
“ ผมไม่ได้เป็นแฟ—”
“ เห็นไหม ! กูว่าแล้วว่ามันต้องไม่ยอมรับ ไปส่งลูกกูถึงบ้านขนาดนั้นยังจะไม่ยอมรับอีก ! ”
“ ... ”
“ แน่ะ เงียบ ยอมรับล่ะสิ ว่าเป็น ”
“ ลูกไปอยู่คอนโดเพราะจะไปหาแฟนบ่อยๆ สินะ ”
เมื่อมาถึงทั้งพ่อวุ้นกับพ่อหนึ่งก็ยิงคำถามใส่จนตัวพรุนไปหมดพอจะแก้ตัวก็หาว่าโกหก ทั้งวุ้นทั้งหนึ่งจึงได้แต่รับสภาพไปอย่างจำยอม ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อพ่อวุ้นรับมือได้ยากขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนเข้มงวดกวดขันแต่พอเรื่องนี้พ่อวุ้นกลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่แน่ใจว่าตื่นเต้นที่ลูกมีแฟนหรืออะไรถึงได้เข้าใจผิดและทึกทักเอาเองไปขนาดนั้น
“ พ่อ พี่หนึ่งไม่ใช่แฟนผม วันนั้นพี่เขาแค่ไปส่งผมเฉยๆ ” วุ้นพยายามแก้ต่างอีกครั้งถึงแม้จะหาความสำเร็จได้ยากมาก
“ ครับ วันนั้นผมแค่ไปส่งเฉยๆ วันนั้นวุ้นไม่มีรถกลับผมเลยอาสาพาไปส่ง ” หนึ่งพยายามพูดอีกแรง
“ เฮ้อ ” พ่อวุ้นถอนหายใจ “ ไม่เข้าใจว่าจะโกหกพ่อไปทำไม รู้อะไรไหม แกน่ะแทบไม่ค่อยยิ้ม แล้วรอยยิ้มของแกตอนนั้นยังกับดีใจที่แฟนมาส่งอะไรอย่างงั้น จะให้พ่อคิดยังไงล่ะ ไอ้วุ้น ! ”
วุ้นหน้าแดง “ ไม่ใช่ซะหน่อย พ่อ วันนั้นผมยิ้มเรื่องอื่น ! ” โอ๊ยยยย ทำไมพ่อถึงได้คิดไปไกลได้ขนาดนั้นกับการที่เขาแค่ยิ้มว่ะเนี่ย
หนึ่งไม่ได้พูดอะไรออกมา ยิ้ม ? รู้สึกว่าวุ้นก็ยิ้มบ่อยอยู่นะเท่าที่รู้จักกันมา อีกทั้งพอยิ้มแล้วดูน่ารักกว่าหน้าเฉยๆ ด้วย หนึ่งเหลือบมองวุ้นที่หน้าแดงก็รู้สึกว่าแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน
“ เอ้า แล้วเรื่องไหน ! ตอบพ่อ ” พ่อวุ้นโวยวาย
“ ก็พี่หนึ่งเขาชมว่าผมทำขนมอร่อย ผมก็เลยดีใจไง ” วุ้นในตอนนี้แทบไม่เหลือเค้ารางคนไม่ค่อยพูดเลย
“ พ่อเคยชมแกแต่แกก็ไม่ยิ้มแบบนี้นี่ ! ”
“ ... ” วุ้นเงียบไปเพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไง ทั้งๆ ที่รู้สึกว่าเขาก็ยิ้มเหมือนๆ กันนี่
ภาสจ้องมองบทสนทนาของพ่อลูกที่มาเยือนบ้านด้วยละเหี่ยใจ กลัวว่าจะตีกันจริงๆ เมื่อก่อนเคยไปบ้านมิตรเจอวุ้น ก็เห็นเป็นเด็กเงียบๆ แต่พอตอนนี้กลับโวยวายผิดวิสัยสมัยก่อนจริงๆ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนล่ะมั้ง ภาสแตะไหล่เพื่อนตัวเองเชิงให้หยุดพูดก่อน “ เอาน่า เด็กๆ มันก็อายนี่หว่า มึงจะไปเอาอะไรกันวะ ” ภาสไม่ได้โกรธหนึ่งเรื่องที่มีแฟนเป็นผู้ชาย เพราะยังไงก็ชีวิตของมันอยู่แล้ว ถือเป็นเรื่องดีซะอีกที่จะได้คุยกับเพื่อนสนิทตัวเองบ่อยๆ พวกทายาทอะไรทำนองนั้นไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่แค่นี้ก็เต็มบ้านแล้ว
“ เออๆ ไว้วันไหน ยอมรับก็บอกพ่อแล้วกัน ” พ่อวุ้นยอมผ่อนปรน
หนึ่งพูดอะไรไม่ออก ดูเหมือนว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องเป็นแฟนวุ้นสินะ ช่างเถอะ อย่างไรก็ตามตอนนี้ก็แค่เพื่อนกันเท่านั้น และเจอกันเฉพาะตอนที่ผมไปกินร้านกาแฟส่วนเวลาอื่นก็คงจะเจอกันยาก
“ เออ แล้วเมียมึงไปไหนวะภาส ” พ่อวุ้นที่เลิกสนใจเรื่องแฟนวุ้นหันไปคุยเรื่องอื่นทันที
“ ไปทัวร์เที่ยวไหนเนี่ยแหละวะ ไปเดือนนึง มีแต่ผู้หญิงๆ เขาไปกันกูเลยไม่ไปด้วย ” ภาสถอนใจด้วยความเศร้าหมอง “ ดูสิ วันเกิดผัวยังไม่มาเลย ”
“ กูเข้าใจ ” มิตรตบหลังภาสแปะๆ “ แต่ตอนนี้ไปกินเค้กวันเกิดมึงเหอะ กูหิวแล้ว ”
วุ้นก้มมองนาฬิกาพบว่าก็ถึงเวลาพอดี “ งั้นผมไปเอาเค้กมาให้นะ ”
“ ไปๆ จะได้กินกัน ”
วุ้นพยักหน้ารับและเดินกลับทางเก่าเพื่อไปยังห้องครัว
“ งั้นผมไปช่วยถือแล้วกัน ” หนึ่งก้าวตามทันที เพราะมีจุดประสงค์แอบแฝง ขนมที่อดชิมเมื่อกี้ เขาต้องได้ชิมเป็นคนแรก นับว่าเป็นความคิดที่ชั่วร้ายของหนึ่ง
วุ้นไม่ได้ตอบอะไรก้าวขาเดินต่อเงียบๆ ครุ่นคิดไปพลาง วันนั้นยิ้มยังไงออกไปกันแน่ ? ผมว่าผมก็ยิ้มปกตินี่ พ่อน่าจะคิดไปเองนั่นแหละน่า
“ วุ้นยิ้มด้วยเหรอครับ วันนั้นหลังจากที่ผมไปส่ง ” หนึ่งถามด้วยความข้องใจไม่น้อย
“ ครับ.. ” ทำไมต้องมาถามเรื่องนี้ซ้ำอีกล่ะเนี่ย แค่พ่อแฉเขาก็อายแล้วนะ
“ ชอบให้คนชมขนมที่ทำเหรอครับ ” งั้นจะชมบ่อยๆ แล้วกัน หนึ่งคิดเงียบๆ
“ หรือพี่หนึ่งไม่ชอบล่ะครับ ถ้ามีคนชม ”
“ ก็ชอบนะแต่ก็ไม่ถึงขนาดยิ้มออกมา พี่ไม่ค่อยมีคนกล้าคุยด้วยหรอก ”
“ ทำไมล่ะ ” วุ้นถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบ ในครั้งแรกที่เจอกันก็ไม่กล้าคุยเหมือนกัน ใบหน้าเรียบเฉยที่ส่อแววดุดันชวนให้หายใจติดขัด ยิ่งขมวดคิ้วทำให้หน้าดุๆ นั่นน่ากลัวขึ้นไปอีก แต่กลับมายื่นการ์ดให้เขาและเขียนคำพวกนั้นอีก ทำเอาความกลัวที่มีในตอนแรกหายไปหมดทันที ถ้าดุจริงคงไม่เขียนการ์ดมาให้หรอก การ์ดพวกนั้นวุ้นเก็บไว้ในซองกันน้ำอย่างดี
“ ไม่รู้สิ อาจจะเพราะไม่ค่อยพูดล่ะมั้ง ” หนึ่งตอบ ใครจะไปรู้ล่ะ ทำไมไม่ค่อยมีคนกล้าคุยด้วย นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญซะหน่อย อีกอย่างที่แปลกคือวุ้นก็สามารถคุยกับเขาได้อย่างปกติไม่เหมือนคนอื่น สงสัยเพราะเป็นคนประเภทเดียวกันล่ะมั้งเลยคุยกันได้
“ อืม.. พี่หนึ่งหยิบจานมาเลยแล้วกัน เดี๋ยวผมหยิบออกมาเอง ”
“ ได้ๆ ” หนึ่งทำตามอย่างว่าง่าย
วุ้นสวมถุงมือแล้วหยิบถาดออกมาวางซึ่งมันก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจ
หนึ่งจ้องเค้กตรงหน้า กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเนย สีเหลืองนวลของเค้ก แค่เห็นก็อยากกินแล้ว ถ้าไม่ติดว่าเป็นของพ่อ หนึ่งคงไม่รอช้ากินก่อนแน่ๆ
วุ้นที่เห็นหนึ่งจ้องเค้กด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่คิ้วที่ขมวดดูจริงจังมาก ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เหมือนกับครั้งนั้น ตอนที่เหมาเค้กเขาไป ไม่น่าเชื่อว่าหนึ่งจะจริงจังกับการเลือกเค้กของเขาถึงขนาดนั้น “ เอาน่า พี่หนึ่ง ผมมีขนมให้พี่กินก่อนใครอยู่ ” วุ้นเดินไปหยิบขนมที่ทำเอาไว้ในตู้เย็นออกมาราดบลูเบอร์รี่ ขนมที่วุ้นทำอีกอย่างก็คือ พายบลูเบอร์รี่นั่นเอง เมื่อราดเสร็จก็ยื่นให้หนึ่งชิ้นนึง
“ พี่กินได้ใช่ไหม ” อันนี้ก็น่ากินเหมือนกัน
“ ครับ ” วุ้นยิ้มตอบเมื่อใบหน้าดุๆ ดูผ่อนคลายลง
หนึ่งรับพายของวุ้นมา พิจารณาเล็กน้อย น่าจะเป็นนิสัยของหนึ่งที่ชอบดูขนมก่อนที่จะกิน เพราะบางทีขนมที่กินนั้นก็ทำให้รับรู้ถึงความตั้งใจในการทำของคนทำนี่เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้หนึ่งชอบกินขนม ความรู้สึกที่ส่งผ่านมายังขนม สามารถรับรู้ได้โดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ความเงียบที่มีความรู้สึก.. พายบลูเบอร์รี่ของวุ้นนั้นส่งกลิ่นหอมน่ากิน แค่มองก็รู้สึกถึงความตั้งใจทำแล้ว เหมือนกับขนมทุกชิ้นของวุ้นที่เขาเคยกิน หนึ่งลองกัดกินคำนึง อร่อย..
“ อร่อยไหมครับ ” วุ้นถามเมื่อหนึ่งกัดกินไปคำนึงแต่ไม่พูดอะไร
“ มากๆ เลยล่ะ ” หนึ่งชมและกินจนหมดทันที
วุ้นยิ้มบางๆ “ กินแล้ว ก็เอาเค้กไปให้พ่อพี่หนึ่งเถอะครับ จะได้กินเค้กกันต่อ ” วุ้นเดินไปหยิบจานพายมาถือ ลูกชายคนโตน่าจะเป็นถือเค้กให้พ่อดีกว่าให้เขาถือไป “ ตั้งปักเทียนด้วยไหมครับเนี่ย ลืมซื้อมาด้วย ”
“ ไม่ต้องหรอก พ่อผมเขาไม่ชอบให้ปักอายุน่ะ ” หนึ่งส่ายหน้าแต่สายตายังจ้องพายบลูเบอร์รี่ ความจริงกะจะแอบเก็บไว้แต่วุ้นถือมาอย่างนี้ จะไปแอบเก็บยังไงกัน
วุ้นเลิกคิ้วน้อยๆ เมื่อหนึ่งจ้องมาที่พายบลูเบอร์รี่ “ ของคุณหนึ่งผมเก็บไว้ในตู้เย็นแล้วครับ ”
หนึ่งเงียบไปสักพัก “ งั้นไปกันเถอะ เดี๋ยวจะรอกันนาน ” หนึ่งเดินนำทางไปก่อน
“ ครับ ” วุ้นเดินตามเงียบๆ ด้วยรอยยิ้ม พอจะเดาๆ ได้ว่าหนึ่งจะแอบเก็บไว้กินเอง สายตาที่จริงจังที่มองพายนั่นฟ้องความคิดได้ดีทีเดียว
งานวันเกิดของภาสนับว่าค่อนข้างเรียบง่าย ไม่มีการตกแต่งลูกโป่งอะไรใดๆ เหมือนกับว่าเป็นวันธรรมดาที่พิเศษขึ้นมาเพราะเค้กเท่านั้น โต๊ะที่นั่งกันนั้นอยู่สวน เป็นโต๊ะหินอ่อนตัวยาวกับเก้าอี้ตัวยาวเรียงรายเป็นแถวสามารถนั่งได้หลายคนและตอนนี้ก็เต็มไปด้วยหลานๆ ลูกๆ นั่งกันเต็มกำลังกินน้ำอัดลมกันอยู่
“ มากันสักที ” พ่อวุ้นบ่นอย่างไม่จริงจังนักในมือมีขนมกรุบกรอบ
“ มึงจะบ่นทำไมไอ้มิตร เค้กกู ”
หนึ่งวางเค้กลงตรงหน้าพ่อและวางมีดตัดเค้กไว้ข้างๆ ส่วนวุ้นก็วางพายไว้ตรงกลาง พวกน้องๆ ของหนึ่งจ้องกันตาวาวจนวุ้นอดประหม่าไม่ได้ วุ้นนั่งลงข้างๆ พ่อที่มีที่เว้นว่างไว้ ส่วนหนึ่งก็นั่งข้างพ่อภาส
“ งั้นลองเพลงวันเกิดเลยแล้วกัน จะได้กิน ” พ่อวุ้นพูดและเริ่มร้องเพลงทันทีไม่สนใจคำด่าของเจ้าของวันเกิด
“ ไอ้สัส วันเกิดกู ! ”
แต่พ่อวุ้นก็ไม่สนใจร้องต่อไปอยู่ดีส่วนคนอื่นๆ ก็ร้องตาม พวกเด็กที่ร้องตามก็นึกสนุกตบมือไปด้วยอย่างสนุกสนาน ภาสจึงไม่ได้พูดอะไรต่อและร้องเพลงคลอเบาๆ จนจบ ภาสอวยพรเด็กๆ พอเป็นพิธี “ เอาล่ะ กินเค้กเลยแล้วกัน ”
“ เย่ ! ”
“ กินๆๆๆ ”
บางคนก็หยิบพายไปนั่งแทะกินก่อน บางคนก็รอเค้กที่กำลังตัดของเจ้าของวันเกิด
วุ้นมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม มันดูอบอุ่นแปลกๆ
“ เออ วุ้น ” พ่อวุ้นเรียกขณะที่กำลังเคี้ยวพายในปาก
“ ครับ ? ”
“ พ่อตัดสินใจแล้ว แกต้องไปเที่ยวกับแฟนแก ! ”
“ หา ” วุ้นเหวอไปสักพัก “ พ่อผมต้องทำงานนะ พี่หนึ่งเหมือนกัน ”
“ หนึ่งเขาขอวันหยุดได้ วุ้น ” ภาสตอบอย่างใจดี
หนึ่งหยุดกิน เที่ยวกับแฟน ? วุ้น ? หนึ่งเคี้ยวต่อ
“ เดี๋ยวพ่อคุยให้เอง แกมีหน้าที่ไปกับแฟนแก และกลับมาบอกความคืบหน้ากับพ่อซะ ”
ก็บอกว่าไม่ใช่แฟนไง พ่อออ วุ้นกรีดร้องในใจ ให้ไปเที่ยวกับพี่หนึ่งทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ
“ ก็ได้ครับ ไปกันเถอะ วุ้น ”
ดีครับดี บอกไปว่าไม่ไป หะ อะไรนะ พี่หนึ่งบอกว่าไป ! วุ้นหันขวับไปมองทันทีเห็นหนึ่งยิ้มบางๆ ตอบ
“ เอาน่า นานๆ ทีพี่จะได้เที่ยว ”
“ ... ”
----------------------------------
พ่อมิตรก็ยังคงความเป็นพ่อมิตรได้อย่างดี 5555 :really2:
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
ตอนหน้าได้เที่ยวกันแน่นอน :mc4:
-
ไปเรื่อยน่ะคุณพ่อทั้งสอง
-
โถ คุณพ่อยังเห็นดีเห็นงาม ถ้าวุ้นบอกนัดวันแต่งงานแล้วจะเปนไงนะ ปิดซอยฉลองเลยไหมเนี่ยxD
-
คุณพ่อทำดีค่ะ5555555555555555
-
:t2: :t2: :t2: ขำขุ่นพ่ออ่ะ
-
ดูแล้วพ่อมิตรก็ชอบการทำขนมของลูกชายนะ
เห็นจะกินก่อนคนแรกเลย ทำไมไม่ใก้ลูกชายเปิดเป็นรร้านของตัวเองไปเลย
-
คุณพ่อสุดยอดดดดด 5555
:m4: :m4: :m4:
-
ฮ่าๆๆๆ ยิ่งกว่าคลุมถุงชนอีกค่าาา
-
คุณพ่ออย่างกับตลก ตบมุขกันเองอีกต่างหากกกก :m20:
ไปเที่ยวแบบสองคนนี่น่าจะไปตระเวณกินของหวาน
แล้วหนึ่งบอกว่าของวุ้นอร่อยกว่าแบบนี้ :-[
รอตอนต่อไปน้าาาา
-
บอกทีว่าพ่อวุ้นเป็นคนที่เข้มงวดสุดๆๆ :hao7: :hao7:
-
วุ้นค่ะ อะไรจะรู้ใจพี่หนึ่งขนาดน้านนนนน
พี่แกไม่ต้องพูดอะไรสักคำ ก้อได้เค้กมากินก่อน 5555
ตอนหน้าไปเที่ยวๆๆๆ สองต่อสองด้วยยยย
ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อ ที่ชงมาให้ ^/|\^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายยย จะได้ไปเที่ยวสวีทกันด้วย พ่อๆทั้งสองเป็นใจมากๆ อิอิ
-
คุณพ่อเปิดทางเต็มที่เลยนะครับ ไม่หวงลูกเลย :laugh: :laugh:
รอติดตามต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
น่ารักอ่ะ
ละมุนละไมดี :กอด1:
-
-- ตอนที่ 10 --
“ มึงนี่ได้งานก็ลืมเพื่อนเลยนะสาสสสสส “”
วุ้นเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือมองเจ้าของเสียงที่มาตะโกนใส่ข้างๆ หู พบว่าเป็นเพื่อนสนิทของวุ้นนั่นเอง “ ไม่ได้ลืม แค่ไม่ได้คุยด้วยนานเฉยๆ ”
“ ยังจะเถียงอีก มึงมานั่งคุยกับกูเดี๋ยวนี้เลย ” แทนจัดการลากวุ้นจากตรงที่อบขนมมานั่งเล่นในร้านทันทีโดยไม่ลืมไหว้เจ้าของร้านที่ยืนคิ้วกระตุกอยู่ “ เฮียเดี๋ยวผมคุยกับวุ้น แปปนึง ”
“ ถ้าเฮียบอกว่าไม่ล่ะ ”
“ ก็แล้วแต่เฮียย สิครับ ” แทนตอบด้วยเสียงสูงปรี๊ด
“ มื้อนี่มึงจ่ายเต็มนะไอ้แทน กูไม่เลี้ยง ”
“ งั้นผมก็ไม่สั่งแล้วกัน ” แทนหัวเราะตอบโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเฮียเต้ แทนเลือกนั่งโซฟาตัวนุ่มที่อยู่ติดริมหน้าต่างโดยมีวุ้นนั่งตรงข้าม
“ เป็นไงมั้งช่วงนี้ ”
“ ก็น่าจะดีล่ะมั้ง ” วุ้นถอนหายใจเหนื่อยๆ เมื่อคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา
“ เอ้า แล้วมึงจะถอนหายใจทำไม เล่าเลยๆ ” แทนตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้ทันที
“ ... ไม่เล่าได้ไหม ” วุ้นอิดออด
“ เออ ไม่เล่ากูไม่คุยกับมึงอ่ะ ”
วุ้นถอนหายใจอีกครั้งแล้วยอมเล่าแต่โดยดี ปกติเขาก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องอะไรกับแทนอยู่แล้ว เพราะแทนน่าจะเป็นหนึ่งเพื่อนสนิทที่มีอยู่จำนวนน้อยนิดของวุ้น “ ก็วันนั้นจะกลับบ้านแล้วมีลูกค้าไปส่งให้พอดี แล้วทีนี้พ่อกูอ่ะ บอกว่าเป็นแฟนกู ” วุ้นไม่ใช่คนสุภาพตลอดเวลาเวลา อยู่กับเพื่อนก็ใช้คำหยาบเหมือนกัน เพียงแต่ไม่ค่อยได้พูดเท่านั้น
“ แล้วไม่ดีไง้ ” แทนถามเสียงสูง “ สวยไหมล่ะ ” พร้อมกับสายตากรุ้มกริ่ม
“ หล่อลากเลยว่ะ ”
แทนถึงกับนิ่งไปสักพัก “ แล้วพ่อมึงรับได้เหรอวะ ”
“ ได้ไม่ได้ กูเป็นเมียพี่เขาไปแล้วเนี่ย ”
แทนหลุดหัวเราะออกมา “ ฮะๆ แล้วพี่เขาว่าไงวะ ”
“ ดูเฉยๆ ว่ะ แต่กูก็บอกพ่อไปแล้วนะว่าไม่ใช่แฟน พ่อกูก็ไม่เชื่อกูแล้วไล่กูไปเที่ยวกับพี่เขาด้วยเนี่ย ” วุ้นตอบ เอาเข้าจริงมันก็ไม่ได้แย่อะไรนัก ถ้าโดนเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนพี่หนึ่ง เพราะยังไงช่วงนี้ก็คุยกันบ่อย ถ้าได้เจอบ่อยๆ ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรถึงแม้จะเรียกว่าการเดทก็เถอะ
“ เอาน่า อย่างน้อยมึงก็ได้เที่ยวแหละ ” แทนตบไหล่วุ้นแปะๆ เชิงให้กำลังใจ “ เออ แล้วมึงจะไปเที่ยวไหนกันเนี่ย ”
“ ..ไม่รู้ ”
“ งั้นกูแนะนำที่นี้เลย ! ” แทนจัดการหยิบสมาทร์โฟนในกระเป๋ากางเกงออกมาจิ้มๆ หาข้อมูลสักพักแล้วชูให้วุ้นดู
“ ... ” วุ้นเงียบไปสักพัก “ จะให้กูไปขุดคลองเหรอ ” สิ่งที่แทนเปิดคือภาพของคลองน้ำแห่งหนึ่ง
“ เชี่ย ผิดอัน ! ” แทนรีบหยิบกลับไปจิ้มๆ ใหม่
“ ร้อนๆ งี้ต้องสวนน้ำสิวะ ! ”
นั่นคือเหตุผลที่ทำไมผมกับพี่หนึ่งที่มานั่งลอยคออยู่ในห่วงยางและปล่อยให้ลอยไปตามคลื่นที่มีมาเป็นพักๆ และหลบห่วงยางอันอื่นๆ ที่ยังคงลอยตามน้ำอยู่
“ ระวังน้ำตกนะ ” หนึ่งบอกเสียงเรียบขณะที่ห่วงยางใกล้ผ่านจุดที่มีน้ำที่เทลงมา
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ
ทำไมผมกับพี่หนึ่งต้องมานั่งลอยคอกับห่วงยางสีใสกับขาวนี่วะเนี่ย “ พี่หนึ่งไปครับ ไปเล่นสไลเดอร์กันไหม ”
“ อืม ” หนึ่งตอบแต่ก็ยังคงปล่อยตัวปล่อยใจไปกับห่วงยางอยู่
วุ้นเริ่มจะทนกับสภาพลอยคอเฉยๆ ไม่ได้เริ่มโวยวาย “ พี่หนึ่งง ไปเล่นลิฟต์กันเถอะ น่าเล่นดี ” วุ้นโยนห่วงยางของตัวเองออกและจัดการดึงของพี่หนึ่งออกเช่นกัน
หนึ่งไม่ได้พูดอะไรแต่ลอบยิ้มเมื่อวุ้นดึงห่วงยางของตนออกไปไม่ได้ ความจริงหนึ่งก็เบื่อกับการลอยคอนี่เหมือนกัน แต่ก็แค่อยากเห็นวุ้นหงุดหงิดเท่านั้น อยากจะเห็นอารมณ์อื่นที่ไม่ใช่ยิ้มกับหน้าเรียบเฉยนั่นบ้าง.. อ้อจริงสิมีหน้าแดงด้วย
ใบหน้าเรียบเฉยของวุ้นเริ่มเปลี่ยนเป็นไปตามความต้องการของพี่หนึ่ง “ พี่หนึ่งครับ ไม่ไปผมไปเล่นคนเดียวก็ได้นะ ”
“ แล้ววุ้นจะเอาอะไรไปบอกพ่อล่ะ ” ถึงหนึ่งจะถามด้วยสีหน้านิ่งเฉยแต่ในใจกลับรู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก ในความเป็นจริงหนึ่งเป็นคนขี้แกล้งพอสมควร แต่ก็ไม่ค่อยได้แกล้งใครเท่าไหร่ วุ้นจึงกลายเป็นเป้าหมายของหนึ่งไปโดยปริยาย
“ ... ” วุ้นไม่ตอบอะไรปล่อยมือจากห่วงยางของหนึ่งและจัดการพลิกห่วงยางของหนึ่งทันที !
หนึ่งเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึงแต่ก็เหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ วุ้นไม่สามารถพลิกห่วงยางให้หนึ่งจมลงไปในน้ำได้เพราะขนาดตัวที่ห่างกันเกินไป หนึ่งจึงจัดการรวบวุ้นเข้ามากอดเพื่อเป็นการแก้เผ็ด
วุ้นเบิกตากว้าง “ เฮ้ยยย พี่หนึ่งเล่นอะไร ! ”
“ อย่าแกล้งพี่สิ ” หนึ่งบอกเสียงเรียบ
“ งั้นพี่ก็ไปเล่นลิฟต์กับผมสักทีเถอะ ” วุ้นถอนหายใจดึงแขนของหนึ่งแต่ก็แกะไม่ออก
“ ก็ได้แต่ต้องทำขนมให้พี่กินนะ ” หนึ่งรีบยื่นข้อเสนอทันที
เป็นข้อเสนอที่ได้อยู่ฝ่ายเดียวชัดๆ วุ้นคิดเซ็งๆ “ ครับๆ ไปเล่นกันสักทีเถอะ แล้วก็ปล่อยผมสักที ” สีหน้าของวุ้นกลับมาเรียบเฉยอีกครั้งแต่ตอนนี้ติดจะดูเซ็ง
“ อืม ” หนึ่งปล่อยง่ายๆ ได้กินขนมแล้ว.. “ งั้นไปกันเถอะ ” หนึ่งว่ายน้ำนำไปก่อนทันที เพราะอยากเล่นลิฟต์อยู่เหมือนกัน
อะไรวะ บทจะง่ายก็ง่าย บทจะยากก็ยาก วุ้นคิดงงๆ แต่ก็รีบว่ายตามไป หนึ่งกับวุ้นรีบก้าวขาเดินไปเพราะพื้นที่เดินนั้นร้อนมากในบริเวณที่เดินแทบไม่มีต้นไม้คอยบังแดด ทำให้เหมือนกำลังเดินอยู่บนกระทะอะไรสักอย่าง
“ ร้อน ” หนึ่งบ่นออกมา
“ เหมือนกัน ”
“ งั้นถอดกางเกงไหม เสื้อก็ถอดไปแล้ว ” หนึ่งพูดเล่นด้วยสีหน้าจริงจัง ทั้งๆ ที่ความจริงแค่อยากแกล้งวุ้นเท่านั้น
“ ... ไม่ดีกว่าครับ ” ตอนนี้ก็ใส่แค่กางเกงว่ายน้ำกันแล้วไม่ใช่เหรอ
“ งั้นเหรอ ” หนึ่งรับคำอย่างไม่จริงจัง “ ใครจะเล่นก่อน ”
น่าจะเพราะมัวแต่จดจ่อกับการเดินถึงได้เดินมาถึงตรงลิฟต์โดยไม่รู้ตัว “ พี่หนึ่งเป็นพี่ งั้นพี่เล่นก่อนแล้วกัน ”
“ แต่วุ้นเป็นน้อง พี่อยากเสียสละให้ก่อน ”
“ ผมไม่ใช่น้องพี่ซะหน่อย ”
“ ให้แฟนเล่นก่อนครับ ” หนึ่งหันไปบอกกับผู้คุมลิฟต์น้ำและดันตัววุ้นที่กำลังช็อคเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับจัดแจงที่ท่าให้
“ ฮะๆ แฟนน้องนี่ช็อคไปแล้วว่ะ ” เจ้าหน้าที่หัวเราะกับท่าทางของวุ้นที่นิ่งไปเลย
กริ๊ก
ประตูลิฟต์ปิดสนิททันที
หนึ่งมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้มบางๆ วุ้นหน้าแดงพร้อมกับทุบกระจกคล้ายกับกำลังด่าอะไรอยู่กลายๆ แต่แล้วสีหน้าของวุ้นก็เปลี่ยนเป็นเหวอทันทีเมื่อพื้นใต้เท้าได้หายไป ซึ่งมันก็น่ารักมากจนอดเสียดายไม่ได้ที่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้
น่ารักมาก..
ให้ตาย นี่ผมกำลังชมผู้ชายว่าน่ารักงั้นเหรอ
---------
ร้อนๆ อย่างนี่ ต้องสวนน้ำจริงๆ ค่ะ 5555
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
ง่าาาา. หยอกกันเหมือนแฟนเลย. 5555
-
พ่อถ้าเห็นตอนนี้ก็คง...อา เมื่ิอไหร่จะหมั้นล่ะ...?
-
ต้องถ่ายรูปให้คุณพ่อดูไหมคะ
-
ต่อไปถ้าวุ้นต้องการให้พี่หนึ่งทำอะไรคงต้องเอาขนมมาล่อซะแล้ว :laugh:
-
รอตอนต่อไป
-
555555555555
นึกภาพตามแล้วขำแทน
-
น่ารักอะ จะน่ารักกันไปไหน ขริงๆแล้วหนึ่งยี่ขี้แกล้งสิ ฮิๆ :ling1: :hao7: :hao7:
-
:pig4:
-
สวนน้ำแล้วลามไปทะเลก็ดีน้าาา
รอตอนต่อไปนะจ๊ะะะะ
-
น่าร๊ากกกกก เล่นสวนน้ำมุ้งมิ้ง น่ารักที่สุดอ่ะ
ถ้าจะหยอกกันแบบนี้
เปนแฟนกันไปเห๊อะ!! ^0^
-
น้ารักจัง
รีบเป็นแฟนกันจริงๆน้าาา :hao7:
-
น่ารักกกกกกกกกกกก :-[ :-[
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
อยากไปเล่นด้วยจังเลยย :hao7:
-
พี่หนึ่งแกล้งน้องทามมายยยยย
-
พี่หนึ่งพูดอะไรออกไปวะเนี่ย วุ้นก่นด่าพร้อมกับทุบกระจกแต่ทุบได้ไม่นานก็เกือบร้องออกมา ใครใช้ให้พื้นใต้เท้าหายไปล่ะ ! อ้ากกกก วุ้นกรีดร้องในใจดวงตาเบิกโพลงปล่อยให้ร่างกายไหลไปตามน้ำอย่างรวดเร็ว ทั้งๆ ที่คิดว่ามันจะไม่เท่าไหร่แท้ๆ ขอทิ้งความคิดนั้นไปเลยยย วุ้นกัดฟันปิดเสียงกรีดร้อง ทำไมมันสูงว่ะเนี่ยย เมื่อไหร่จะหมดดด
หนึ่งหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นวุ้นนอนกองอยู่ หนึ่งไม่ได้ตั้งใจจะเล่นลิฟต์แต่แล้วอยู่แล้วเลยเดินมาดักเจอวุ้นตรงปลายทาง และพบว่าวุ้นทำหน้าน่ารักอีกแล้วแต่มันก็โครตฮาเหมือนกัน
“ น้องไหวไหม นั่งเก้าอี้พี่ก่อนก็ได้ ” พี่เจ้าหน้าที่ถามวุ้นด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากวุ้นแน่นิ่งไปเลย
“ ไหวครับ.. ” วุ้นค่อยๆ ยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซ นี่มันแผนของพี่หนึ่งชัดๆ เบี่ยงเบนความสนใจจากลิฟต์แล้วปล่อยผมลงทีเผลอ
จะฆ่ากันใช่ไหม วุ้นนวดขมับเล็กน้อยเรียกสติสตังที่ปลิวหายไปกับน้ำให้กลับมาและเมื่อเงยหน้าอีกครั้งก็ต้องสะดุ้งเพราะไอ้คนที่พึ่งอาฆาตแค้นมายืนตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด
“ สนุกไหมวุ้น ” หนึ่งถามเสียงเรียบ
“ พี่ก็ลองเล่นดูบ้างแล้วกัน ” วุ้นตอบด้วยสีหน้าติดจะเซ็ง “ แล้วพี่ลงมาทำไม ไม่เล่นต่อจากผมล่ะ ”
“ พี่อยากเล่นอย่างอื่นมากกว่า ”
ข้ออ้างชัดๆ “ น่า ผมพาขึ้นไปใหม่ได้ ” วุ้นบอกพร้อมกับดันหลังให้หนึ่งกลับไปทางเดิม
“ ก็ได้ ” หนึ่งตอบเรียบๆ แต่เดินไปทางที่มีแพวางอยู่
“ พี่จะไปทางนี้ทำไม มันไม่ใช่ทางไปลิฟต์นี่ ”
“ ใครว่าพี่จะเล่นลิฟต์ล่ะครับ ” หนึ่งหยิบแพออกมาอันนึง
“ เล่นลิฟต์สิ หรือพี่กลัว ” ผมไม่ยอมเสียขวัญคนเดียวหรอกน่า
“ ไม่กลัว แต่พี่อยากเล่นอย่างอื่นมากกว่า “
“ ข้ออ้างง อย่ามาหลอกผมเถอะ ”
“ ... พี่ไม่กลัวหรอกนะครับ น้องวุ้น ” หนึ่งแกล้งกระซิบวุ้นเสียงนุ่ม “ ถ้าจะกลัว พี่กลัววุ้นไม่ทำขนมแล้วมากกว่าอีก ” ว่าจบก็เดินนำไปก่อน
“ ... ” เอาเถอะ ผมเล่นอย่างอื่นก็ได้ วุ้นก้าวขาเดินตามหนึ่งเงียบๆ
ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยของหนึ่งนั้นได้ขัดกับสิ่งที่อยู่ในใจอย่างสิ้นเชิง วุ้นหน้าแดงอีกแล้ว น่ารัก.. ครั้งแรกที่เจอกันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร อาจจะแค่ถูกชะตาด้วยนิดหน่อย แต่พอมาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ พบว่าวุ้นที่ปกติจะเป็นคนไม่ค่อยพูดกับใบหน้าที่ไม่สื่ออารมณ์อะไรเท่าไหร่พอแสดงอารมณ์ออกมากลับน่ารักอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับกระต่ายที่ปกติจะอยู่นิ่งๆ ไม่สนใจคนที่มาเล่นด้วยเท่าไหร่แต่พอมีของกินจะแสดงท่าทีกระตือรือร้นออกมา ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้ก็ยิ่งกระตุ้นให้หนึ่งอยากแกล้งให้แสดงสีหน้าออกมามากกว่านี้
ขาจะยาวไปไหน วุ้นบ่นในใจพลางก้าวขาให้ยาวกว่าเดิม เพราะเขาแค่เหม่อแป๊ปเดียวพี่หนึ่งไปถึงจุดต่อไปแล้วแต่ก็คงยังไม่ถึงคิวง่ายๆ เพราะแถวที่ยาวเหยียดเลี้ยวคดไปมาสองสามรอบ “ แถวยาวนะครับ จะเล่นเหรอ ”
“ อืม เล่นสิ อะไรที่ได้มายากจะยิ่งคุ้มค่า ” หนึ่งตอบพร้อมกับเขยิบที่ให้วุ้นมายืนข้างๆ
วุ้นเหลือบมองแถวอีกครั้งและถอนหายใจออกมาคงได้รอจนเมื่อยกันแน่ เอาเถอะ พี่หนึ่งยังไม่ได้เล่นอะไรเลย
และแล้วก็ตกอยู่ในวังวนของความเงียบอีกครั้ง
“ วุ้น.. ” หนึ่งตัดสินใจเป็นคนทำลายความเงียบนี่ก่อนถึงแม้มันจะไม่ได้ทำให้รู้สึกอึดอัดก็ตาม
“ ครับ ? ”
“ เป็นแฟนพี่มันไม่ดีงั้นเหรอ ? ” หนึ่งถามสิ่งที่ข้องใจออกไป เพราะทุกครั้งที่โดนเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนวุ้นมักจะรีบแก้ต่าง แรกๆ เขาก็แก้ต่างเหมือนกันแต่หลังๆ เริ่มชินและรู้สึกว่ามันไม่ได้ทำลายชีวิตที่เรียบง่ายของเขาซะหน่อย อีกทั้งยังทำให้ดูมีสีสันขึ้นมาด้วย
“ ... ” วุ้นเงียบไม่ตอบอะไรไปสักพักเหมือนกำลังไตร่ตรองคำตอบ “ มันก็ไม่ได้แย่หรอกครับพี่หนึ่ง แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่.. ”
“ อืม ” หนึ่งพยักหน้ารับกับคำตอบ วุ้นกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจริงตามที่วุ้นพูด
“ โดนคนอื่นเข้าใจผิดผมก็ไม่เดือดร้อนมากหรอก แต่ผมห่วงพี่หนึ่งมากกว่า พี่ทำงานแล้วถ้าคนอื่นรู้ว่าพี่เป็นแฟนกับผู้ชายอาจจะใช้เป็นเรื่องนินทาพี่ก็ได้ ” วุ้นไม่สบตากับหนึ่ง “ ผมไม่อยากให้พี่มาเดือดร้อนกับการมาเล่นละครเป็นแฟนผมหรอกนะครับ ”
หนึ่งเผลอยิ้มออกมา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย วุ้นกลับคิดไปไกลถึงขนาดนั้นแล้ว หนึ่งลูบหัววุ้นเบาๆ “ พี่ก็ไม่ได้สนใจใครเหมือนกัน ใครจะว่าอะไรก็ช่างเถอะ ”
วุ้นถอนหายใจออกมาแต่ใบหน้ากลับดูโล่งอกแปลกๆ “ ผมกับพี่มันคนประเภทเดียวกันชัดๆ ไม่สนใจคนอื่นว่าจะมองยังไง ”
“ อืม แต่มันก็ทำให้สบายใจนะ อีกอย่าง.. พี่ไม่ได้ถือว่ามันการเล่นละครหรอกวุ้น ”
วุ้นเงยหน้าสบตาหนึ่งเชิงว่าให้พูดต่อสิ
“ พี่ว่าเราลองอยู่กันอย่างนี้ไปก่อนไหม ” หนึ่งเลิกคิ้วถามปล่อยมือจากผมนุ่มของวุ้น
“ เอางั้นก็ได้ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ อยู่แบบนี้เขาก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
หนึ่งคลี่ยิ้มออกมาและถามที่สิ่งที่อยากรู้มาตลอด ทำไมวุ้นถึงชอบคุยกับคนที่ไม่ค่อยพูดอย่างเขากัน “ งั้น.. มาลองเล่าความรู้สึกที่มีต่อกันตอนนี้ไหม ”
“ ผมก่อนเหรอ ” วุ้นเหวอไปสักพัก
“ อืม พี่เสียสละให้ก่อนไง ”
ไหนเมื่อกี้บอกแฟน วุ้นคิดเงียบๆ ในใจอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก ความรู้สึกที่มีต่อพี่หนึ่งตอนนี้งั้นเหรอ ? พี่หนึ่งเป็นคนที่ดูน่ากลัวไม่น้อยเพราะหน้าตาที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์อะไรแล้วยังชอบขมวดคิ้วอีก แต่ตอนนี้กำลังยิ้มอยู่ก็ดูดีน่าคุยด้วยถ้าทำหน้านี้ตลอดหัวกระไดบ้านพี่หนึ่งคงไม่แห้ง แต่ตอนปกติก็คนละเรื่องเลยล่ะถ้าคนไม่รู้จักจะไม่กล้าคุย พอรู้จักใครจะไปรู้ว่าพี่หนึ่งใจดีและบ้าขนมที่ผมทำมาก ที่ผมรู้เรื่องบ้าขนมน่ะเหรอ เพราะผมแอบเห็นพี่หนึ่งเอาต้องจ้องขนมที่ผมทำนี่หว่า “ รู้สึกว่าพี่ใจดีล่ะมั้ง ? ” ผมไม่รู้จะบอกอะไรจริงๆ
ผมเป็นคนใจดีงั้นเหรอ ? วุ้นถึงคุยกับผม แต่เอาเถอะยังมีเวลาอีกเยอะให้ผมหาเหตุผล “ อยากรู้ของพี่ไหม ? ” เผื่อว่าวุ้นจะไม่อยากให้ผมบอก
“ บอกสิครับ ผมบอกไปแล้วพี่หนึ่งก็บอกบ้าง ”
“ ... วุ้นน่ารัก ” หนึ่งตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถ้าจะให้เอาความรู้สึกตอนนี้จริงๆ ก็มีแค่นี้นั่นแหละ
“ .. อะไรนะครับ ? ” น่ารัก ? ผมน่าจะฟังอะไรผิดไปนะ พี่หนึ่งกำลังบอกว่าผู้ชายอย่างผมน่ารักงั้นเหรอ !
“ วุ้นน่ารัก ” ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะบอกออกไปจริงๆ แต่ผมก็ไม่ได้อยากจะโกหกวุ้นนี่อีกอย่างถ้าพูดอย่างนี้วุ้นต้องหน้าแดงแน่ๆ ซึ่งก็เป็นตามที่คาดวุ้นหน้าแดงพร้อมกับสีหน้าช็อค
“ คะ ครับ ” วุ้นรับคำและไม่พูดอะไรต่อ เกิดมาเป็นตัวเป็นตนก็เพิ่งมีคนชมว่าน่ารักก็พี่หนึ่งคนแรกนั่นแหละ แต่ผมผู้ชายนะครับ ควรจะดีใจไหม
“ อ้าว น้องเตรียมตัวๆ ใกล้จะถึงน้องแล้วนะ ”
เสียงเรียกของพี่เจ้าหน้าที่ช่วยดึงหนึ่งกับวุ้นออกจากโลกส่วนตัวของตัวเอง คนปกติมักจะคิดว่าหน้าเรียบเฉยของหนึ่งน่าจะกำลังขบคิดเรื่องที่คิดไม่ตกอยู่แต่ในความเป็นจริงแล้วหนึ่งแค่กำลังคิดว่าจะให้วุ้นทำขนมอะไรดี ส่วนวุ้นกำลังหาคำตอบของความน่ารักของตัวเองว่ามันมีที่มาจากอะไรด้วยสีหน้าเรียบเฉยติดจะเคร่งเครียดเล็กน้อย
“ ครับ ” หนึ่งรับคำและยื่นแพให้เจ้าหน้าที่วางบนน้ำ
“ ใครตัวใหญ่กว่านั่งหลังนะครับ ”
เป็นหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
“ ครับ ” หนึ่งตอบรับสั้นๆ
“ น้องมาเที่ยวกันสองคนเหรอ ” พี่เจ้าหน้าที่อีกคนถามด้วยรอยยิ้ม
“ ครับ ” หนึ่งตอบคำเดิมอีกครั้ง จนพี่เจ้าหน้าที่คนที่ถามอดยิ้มเจื่อนๆ ไม่ได้
และหันไปถามวุ้นที่ยืนจ้องเงียบๆ แทน “ น้องเป็นเพื่อนกันเหรอครับ ”
“ ... ” วุ้นเหลือบไปมองหนึ่งสั้นๆ สถานะตอนนี้ไม่รู้เหมือนกัน “ ครับ เป็นเพื่อนกัน ”
“ งั้นเหรอพี่นึกว่าแฟนแน่ะ เห็นคุยกันแล้วหน้าแดง ”
“ ไม่ .. ” พี่หนึ่งบอกไม่สนใจสินะ “ มั้งครับ ”
“ อืมๆ สังคมเปิดกว้างน้องต้องยืดอดรับอย่างภาคภูมิสิ ! น้องยอมรับอย่างนี้ พี่ให้นั่งหน้าเลย ! ” พี่เจ้าหน้าที่กลั้วหัวเราะและผายมือให้ไปนั่ง เพราะเสียงที่วอมาบอกว่าพร้อมแล้วจากข้างล่าง
ยังไงก็ต้องนั่งข้างหน้าอยู่แล้วนี่หว่า วุ้นกลอกตาและเดินไปนั่งแพที่ลอยไปมาโดยมีพี่เจ้าหน้าที่อีกคนจับไว้อยู่และเหยียดขาออกตามที่เจ้าหน้าที่บอก และรู้สึกแพที่จมลงไปข้างล่างเพราะคนที่มานั่งหลังเขา พี่หนึ่งนั่นเอง
“ เอาล่ะ พี่ขอให้น้องๆ อยู่กันนานๆ นะ ! ” สิ้นเสียงพี่เจ้าหน้าที่ก็รู้สึกถึงแพที่กระชากตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ทำไมอวยพรเหมือนกับคู่แต่งงานจะเข้าห้องหอเลยว่ะ วุ้นพยายามคิดฟุ้งซ่านเพื่อไม่ให้รู้สึกเสียววูบวาบกับความเร็วของแพที่ชวนให้อยากกลับไปนอนเล่นที่บ้าน
“ กลัวงั้นเหรอวุ้น ” หนึ่งถามเพราะเห็นอีกฝ่ายเงียบไป
“ ไม่กลัวววว ” พอวุ้นพูดจบมาแพก็ไหลอย่างรวดเร็วอีกครั้งจนวุ้นร้องออกมา “ อ้ากกกกกก ไวขนาดนี้พี่วินยังอายเลยโว้ยย ”
หนึ่งหลุดหัวเราะกับคำพูดของวุ้น เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยกๆ ว่าไม่ได้กลัว แต่หัวเราะได้ไม่นานก็ต้องหยุดหัวเราะ
เมื่ออยู่ๆ แพกลับหยุดอยู่นิ่งๆ ซะงั้น !
เมื่อกี้บ่นแต่ไม่ได้หมายความว่าให้หยุดนะครับ วุ้นโอดครวญในใจ นี่มันเลวร้ายกว่าเมื่อกี้อีก “ พี่หนึ่ง.. ”
“ อืม น้ำมันไม่ไหลน่ะ รอสักพักนั่นแหละ ” หนึ่งตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ พี่ดูไม่ตกใจเลยนะครับ ” วุ้นประชด ไอ้เรานี่ตกใจแทบตาย
“ เพื่อนพี่ก็เคยค้างในนี้น่ะ รอสักพักเดี๋ยวก็ไปต่อ ”
“ .. นานแค่ไหนล่ะครับ ”
“ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ 10 นาทีนั่นแหละ จริงสิ เราน่าจะได้เล่นอีกรอบด้วย ”
มันใช่เรื่องจะดีใจไหม “ แล้วตอนนี้จะทำอะไรกันล่ะครับ มืดขนาดนี้ ” จะให้นั่งคิดเรื่องอื่นฆ่าเวลาภายใต้บรรยากาศแบบนี้ดูไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่
หนึ่งไม่ตอบแต่คลี่ยิ้มในความมืดอย่างนึกสนุก “ งั้นเรามาเล่นผลัดกันถามไหม ตอบตามความจริงเท่านั้นนะ ”
“ ก็ได้ครับ ” อย่างน้อยมันก็ดูน่าสนใจน่ะนะ “ งั้นผมเริ่มก่อนแล้วกัน ”
“ อืม ”
// น้องน้ำมันไม่ไหล !! น้องไม่ต้องกลัวนะ ช่างมาแล้ว ! //
วุ้นไม่สนใจเสียงที่ตะโกนเข้ามา “ พี่หนึ่งชอบกินขนมงั้นเหรอครับ ”
“ อืม ชอบกินเป็นของว่าง แล้ววุ้นชอบทำขนมเหรอ ”
“ ไม่เชิงว่าชอบหรอกครับแค่ทำแล้วมันสนุกดี ”
“ แต่พี่ชอบขนมกินของวุ้นนะ ”
ขนม เขาบอกขนมไม่ได้บอกชอบมึงเว้ยวุ้น วุ้นบอกกับตัวเอง “ แล้วเอ่อ ผมน่ารักตรงไหนงั้นเหรอครับ ” เขาอยากรู้มากแต่ไม่กล้าถามตรงๆ ถ้าบรรยากาศมืดๆ ใช้ปกปิดสีหน้าตอนนี้ได้ก็ควรจะถามตอนนี้
หนึ่งเลิกคิ้วขยับตัวเข้าไปใกล้วุ้นและแกล้งกระซิบข้างหู
“ ความลับครับ ”
-------------------------------
ทำไมเหมือนเห็นพี่หนึ่งรุกเงียบ :hao6: 555555
:man1: ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ :mc4:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เป็นแฟนกันอย่างเนียนๆ
-
:hao7: :mew1: :mew1: อบอุ่น
-
มุ้งมิ้ง :mew1: :mew1:
-
เป็นแฟนกันเลยค่ะ คุณพ่อจะได้ดีใจ555555555555
-
เป็นแฟนกันเถอะค่ะ เพื่อความฟินของคนอ่าน ฮ่าๆ
-
ค่อยๆคบกันเบาๆ ฮี่ๆ คุณพ่อของวุ้นนี่ถ้าเป็นพ่อสื่อคงได้ระดับมืออาชีพอ่ะ ฮา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
ชอบบบบบบ
เอาอีกกกกกกกก
-
โอ้วววววว ฟินนนนนนนนนนนนน :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
โอมๆๆๆ พี่หนึ่งจงรักจงหลงน้องวุ้น เพี้ยง!
-
พี่สต๊าฟตั้งใจสินะ :hao6: :hao6: o13 o13 o13 :hao7: :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ดีงามมม o13
-
พี่หนึ่งมวยซุ่มนี่นารอโจมตีเมื่อมีโอกาส
-
น่ารักมากกกก อ่านแล้วอย่างกินเค้กขั้น10 อร๊างงงง :hao7:
ผู้ชายแบบพี่หนึ่งเนี่ยอบอุ่นมากกก ละมุนมากกก :hao5:
ขอบคุณครับ
-
น่ารักกกกก สนุกมากกกก
เงียบเจอเงียบนึกว่าจะเดินเรื่องแบบเรียบๆซะอีก
ปล.รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
พี่หนึ่งขาาา
รุกอีกค่ะ รุกอีกกกก :hao7:
-
พี่หนึ่งรุกน้องวุ้นแล้ว o18
บรรยากาศชมพูอมม่วงมากอะ :-[ :-[
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
อ่านไปอ่านมาเพลิน
-
เปนแฟนกันเฉยเรยยยยย
ชอบ!! น่าร๊าก!! ^3^
-
แน่ใจนะคะว่าไม่ใช่แฟน คือกุ๊กกิ๊กกันมากกกกกกอะ
-
-- ตอนที่ 11 --
“ วุ้น เจ๊มีอะไรจะคุยด้วย ” พี่จ๋าเคาะโต๊ะด้วยเชิงให้วุ้นละสายตาจากการนั่งเล่นสมาท์โฟนฆ่าเวลา
“ ครับ ? ” วุ้นถามเรียบๆ
“ ไม่ต้องมาครับเลยยย ” พี่จ๋าลากเสียงยาว “ ชาติที่แล้วแกไปทำบุญอะไรมาห้ะ ! ”
“ หะ ? ” วุ้นเหวอน้อยๆ เขาไปทำอะไรไว้กัน ?
พี่จ๋าทำหน้าหมั่นไส้วุ้นมากกว่าเดิม “ โอ้ย ขนาดเจ๊เป็นผู้หญิงหนุ่มคนนั้นยังไม่แลพี่เลย ! ” พี่จ๋าก็จัดว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยคนนึงถ้าไม่ติดว่าขี้เมาท์ไปหน่อยน่ะนะ
“ หนุ่มไหนครับ ” วุ้นถามงงๆ เพราะยังนึกไม่ออกว่าใคร ไอ้แทนเหรอ ?
“ งานนี้มีตบจ้า ” พี่จ๋าบิดไปมาอย่างคนไม้คันมือ “ ก็หนุ่มที่มาหาแกทุกวันไง ! มานั่งกินขนมน่ะ หล่อกระชากใจแต่กระชากใจหนุ่มน่ะ สาวเขาไม่แล ฮืออออออ ” พี่จ๋าทำท่าร้องห่มร้องไห้ดึงทิชชู่มาซับน้ำตาที่ยังไม่ได้ไหล
“ เขามากินขนมเฉยๆ ไม่ได้มาหาผม ” พี่หนึ่งนั่นเอง วุ้นพยายามรักษาสีหน้าราบเรียบเอาไว้
“ จ้ะ มากินคนทำขนม ฮือออ ” ว่าแล้วก็หยิบทิชชู่อีกแผ่นไปซับหน้าเพิ่ม
“ โอ้ยยยยยยยยยยย ไอ้จ๋า เปลืองทิชชู่ ! ” พี่เต้โวยวาย ยังดีที่ตอนนี้เพิ่งจะเช้าจึงยังไม่มีลูกค้าเข้าทำให้ต่อให้พี่เต้ตะโกนลั่นร้านก็ไม่มีใครว่าเพราะศักดิ์ความเป็นเจ้าของร้าน
พี่จ๋าหันไปจิกตาใส่พี่เต้ “ แค่อันสองอันร้านไม่เจ๊งหรอก ” และร้องไห้ต่อ “ โฮ เจ๊เสียใจนานๆ ทีจะมีคนตรงสเป็คเจ๊ โดนหนุ่มคาบไปกินอีก ”
“ ... ” วุ้นกลอกตา “ พี่จ๋า ผมกับเขายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ”
พี่จ๋าเท้าเอวและชี้หน้าผม “ เจ๊ไม่เชื่อแกหรอกวุ้น เขาตามติดแกขนาดนั้น ฉะนั้นแกก็ช่วยรักษาเขาไว้ดีๆ แทนเจ๊ด้วย ฮืออ ”
“ ทำยังกับโดนพรากลูกไปได้ ” พี่เต้เหน็บแต่ทำสายตากรุ้มกริ่มใส่วุ้น “ เออ ดูๆ ไป วุ้นก็น่ารักดีว่ะ สนใจเจ้าของร้านไหม ”
“ ขอปฏิเสธครับ ” วุ้นกลับไปสนใจสมาทโฟนในมือต่อ
“ ชะนีอย่างจ๋าไร้ที่ยืน โฮฮฮฮฮ ”
ร้านบ้าอะไรวะเนี่ย
ก็อก ก็อก
เสียงเคาะกระจกเรียกความสนใจวุ้นจาการแต่งหน้าขนมเค้ก วุ้นเงยหน้ามองแหล่งกำเนิดเสียงที่ว่าพบว่าเป็นคนที่ทำให้พี่จ๋าไร้ที่ยืนนั่นเอง วุ้นเลิกคิ้วเชิงถามเพราะตอนนี้เพิ่งเที่ยงเท่านั้นโดยปกติพี่หนึ่งจะมาช่วงเย็นๆ แวะมากินขนมและพาผมไปส่งบ้าน โดยให้เหตุผลว่าทางเดียวกันแต่ผมขอลงก่อนถึงหน้าบ้านตัวเองเพราะกลัวพ่อจะมาเห็น
แค่นี้ผมกับพี่หนึ่งก็ลูกสิบแล้วมั้งครับ
เพราะหลังจากที่เล่นจนเสร็จ พี่หนึ่งเลยบอกให้ถ่ายรูปคู่กันส่งให้พ่อ พ่อจะได้ไม่ต้องถาม แต่ตอนถ่ายรูปใครใช้ให้พี่หนึ่งหอมแก้มผมกันว่ะ ! พ่อผมถึงกับส่งสติกเกอร์ตกใจมารัวๆ และพิมพ์อะไรไม่รู้มายาวเหยียดจนผมไม่กล้าเปิดอ่าน
พี่หนึ่งชี้นาฬิกาและทำท่ากินข้าว สงสัยจะชวนไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันล่ะมั้ง ผมเหลือบไปมองพี่เต้ที่กำลังวุ่นอยู่กับการชงกาแฟจนมือเป็นประวิง ส่วนพี่จ๋ากำลังส่งสายตาราวกับว่าผมไปแย่งผู้ชายของพี่จ๋ามา จะบ้าเหรอ ผมไม่ได้แย่งสักหน่อย เขามาของเขาเอง ผมส่ายหน้าให้พี่หนึ่งและพยักเพยิดไปทางพวกคนในร้านให้เห็นถึงความวุ่นวาย พี่หนึ่งดูสลดลงนิดหน่อยพยักหน้าน้อยๆ และเดินออกจากร้านไป
ไปหาอะไรกินคนเดียวล่ะมั้ง ?
ผมหาคำตอบให้กับตัวเองและขะมักเขม้นกับการแต่งหน้าเค้กต่อ
ประมาณบ่ายสองลูกค้าถึงค่อยซาลงพอให้มีเวลาได้หายใจหายคอบ้าง พี่เต้ผลัดกับพี่ออยไปกินข้าว พี่ออยเป็นพี่อีกคนนึงที่ทำงานได้จิปาถะทุกอย่างตั้งแต่ชงกาแฟยันขนมก่อนหน้าที่ผมจะมาทำก็มีพี่ออยเนี่ยแหละทำขนมมาก่อน ส่วนพี่จ๋าก็ผลัดกับพี่มายด์ที่เป็นคนเสิร์ฟอีกคนที่พึ่งจะมาเข้ากะช่วงบ่ายเพราะช่วงเช้าติดธุระ ส่วนผมที่เพิ่งว่างก็กะจะหาอะไรกินข้างนอก แต่ก็โดนพี่จ๋าทำหน้าหมั่นไส้อีกแล้วเรียกเอาไว้ก่อน
“ นี่หนุ่มของเจ๊ฝากมาให้ ” พี่จ๋าพูดด้วยสีหน้ารวดร้าวพร้อมกับยื่นถุงข้าวกล่อง
ผมหัวเราะเบาๆ กับสีหน้าโอเวอร์ของพี่จ๋า “ ขอบคุณครับ ” และรับมาทานแต่ก่อนที่จะได้ทานก็มีการ์ดสีคุ้นตาอีกแล้วจนผมอดยิ้มไม่ได้ ผมว่าพี่หนึ่งยังไม่ได้กินขนมผมเลยนะ
“ โฮ แล้วบอกไม่ใช่หนุ่มของแก ”
วุ้นไม่ตอบแต่หยิบการ์ดขึ้นมาเปิดอ่าน
ขอโทษที่มาตอนทำงาน พี่ซื้อข้าวกล่องมาให้ เจ้านี้อร่อยพี่ชอบกิน ก็น่าจะถูกปากวุ้นเหมือนกัน วันนี้พี่ว่างเลยกะจะชวนไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน แต่ไว้วันหยุดแล้วกัน
ดูเหมือนพี่หนึ่งจะคิดมากเรื่องนี้ ผมถอนหายใจและเก็บการ์ดใส่กางเกงอย่างทะนุถนอม และนั่งกินข้าวต่อไปเงียบๆ
น่าแปลกที่ผมรู้สึกว่าข้าวผัดกล่องนี้อร่อยกว่าที่ผมเคยกินมา
---------------------
แต่ละตอนไม่คงที่เลย 55555555
:กอด1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
มาแบบสั้นๆ อยากเห็นเขาหวานกันอีก
-
ตอนสั้นค่ะ ประท้วงงงงงงง
พี่หนึ่งเริ่มทำการจีบวุ้นจริงจังแล้วเหรอคะ ไม่น่าจะยากน้าา พ่อตาไฟเขียวขนาดนี้
-
ขุ่นพ่อน้องวุ้นน่าร้ากกกกกก :hao7:
-
เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่มากกกที่ได้แฟนหล่อออ :katai2-1: :hao7: :hao7:
-
มีการซื้อข้าวมาฝากด้วยยยยยย
-
ตอนนี้สั้น //ลงไปดิ้น :ling1: :ling1:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
น่ารักกันจริงๆสองคนเงียบๆนี่ แต่อยู่ด้วยกันเขาก็พูดกันมากอยู่นะ
พี่หนึ่งน่ารัก :katai2-1:
-
ง่าาาาาาา. หนึ่งน่ารักอะ อิอิ
-
ขอบคุณ
-
โอยย น่ารัก อ่านแล้วใจสั่นระริก หวานกันเบาๆ ค่อยๆรักกันเบาๆๆ
-
พี่หนึ่งนี่รวดเร็วผิดคาดแฮะ
-
สงสารพี่จ๋านะ แต่ก็ฮาอะ โอ๋เอ๋นะพี่จ๋า
-
มาเร็วๆๆนะ กำลังฟิน อิอิ
-
ฟินนนนนนนนนนนนน
จีบกันได้นวลเนียนดีจุง อ่านแล้วล่องลอย
แต่วุ้นน่าจะรับๆ ไปได้แร้วนะ ว่าพี่หนึ่งเนั่ยหนุ่มของใคร
เห็นชัดซะขนาดนี 5555555
-
รอตอนต่อไป
-
น่ารักทั้งคู่เลย
-
เขินนนนนน :hao7:
-
น่ารักอ่ะ ดูละมุนละไมดีจ้ะ รออยู่น้า
-
น่ารักมากเลย :-[ :pig4:
-
รู้สึกเหมือนพี่หนึ่งกำลังรุกคืบเข้าสู่ชีวิตวุ้นอย่างเนียนๆ
พี่หนึ่ง : ก็วุ้นอนุญาตแล้วนะ (พี่หนึ่งไม่ได้กล่าว...)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
ปล.จุดอ่อนของพี่หนึ่งคือขนมที่วุ้นทำสินะ
-
-- ตอนที่ 12 --
หนึ่งไม่เข้าใจตัวเองสักเท่าไหร่ทำไมถึงได้ใช้เวลาว่างช่วงสั้นๆ ในตอนเที่ยงขับรถมายังร้านของวุ้น น่าจะเรียกเผลอมาล่ะมั้ง แต่ไหนๆ ก็มาแล้วก็ชวนวุ้นไปกินข้าวแถวนี้ดีกว่า อย่างน้อยการได้คุยกับวุ้นก็น่าจะเป็นดีกว่าคุยกับกองเอกสารเป็นไหนๆ
หนึ่งเข้าไปในร้านและเคาะกระจกเรียกวุ้นที่กำลังตั้งใจทำเค้กอยู่ ท่าทางขะมักเขม้นนั้นน่ารักอย่างบอกไม่ถูก สงสัยผมจะคงเพี้ยนไปแล้วที่เห็นวุ้นน่ารักทุกครั้งที่เจอ สงสัยจะเพราะขนมที่วุ้นทำล่ะมั้ง ผมเลยเพี้ยนมองผู้ชายน่ารัก
วุ้นเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมสักพักแล้วเลิกคิ้วเชิงถาม ผมเลยชี้นาฬิกาข้อมือและทำท่ากินข้าว ไปกินข้าวเที่ยงกัน แต่วุ้นกลับส่ายหน้าและพยักพเยิดไปในร้าน ซึ่งก็ทำให้ผมเห็นความวุ่นวายภายในร้าน ร้านตอนนี้วุ่นวายมากถ้าผมชวนวุ้นไปกินข้าวเที่ยงด้วยน่าจะไม่เหมาะเท่าไหร่ ผมยอมออกจากร้านไปเงียบๆ และไปกินข้าวร้านเจ้าประจำแทน
ผมชอบกินเจ้านี้แต่มันคงจะอร่อยกว่านี้
ถ้ามีวุ้นมากินด้วย..
ผมซื้อข้าวผัดไปเผื่อวุ้นกล่องนึงโดยไม่ลืมเขียนการ์ดไปให้ด้วย ผมอยากจะขอโทษวุ้นเรื่องที่ไปรบกวนเวลางาน และหวังว่าครั้งหน้าคงจะได้กินข้าวด้วยกัน
เอาล่ะผมเปลี่ยนใจแล้ว
ผมจะพาวุ้นไปกินข้าวเย็นด้วยคืนนี้ !
หนึ่งคิดแผนในใจด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ต่างจากเมื่อตอนกลางวันที่สลดโดยสิ้นเชิง
“ เอ่อ พี่หนึ่งยิ้มอะไรเหรอครับ ” วุ้นถามออกมาพร้อมกับลูบแขน รอยยิ้มของพี่หนึ่งทำให้รู้สึกขนลุกแปลกๆ
“ เปล่า พี่แค่กะจะชวนวุ้นไปกินข้าวเย็นกับพี่เฉยๆ ” หนึ่งตอบกลับเสียงเรียบหุบยิ้มทันที ไม่ได้ วุ้นจะรู้ทันแผนเจ้าเล่ห์ของหนึ่งคนนี้ไม่ได้
“ กินข้าว ? ” วุ้นเบิกตาน้อยๆ เพราะปกติต้องกินข้าวที่บ้านกับคุณพ่อที่เคารพรักและแสนเข้มงวดกวนขันยกเว้นเรื่องพี่หนึ่ง
“ อืม ไปกินข้าวกัน พี่มีร้านเด็ดๆ ให้กิน ”
“ ครับ.. งั้นเดี๋ยวผมไลน์บอกพ่อก่อนแล้วกัน ” วุ้นถอนหายใจ นี่ต้องไลน์ไปบอกพ่อจริงๆ เหรอวะเนี่ย
WunWun:P : พ่อวันนี้ผมไปกินข้าวกับพี่หนึ่งนะ
IAMUFRIEND : ไปเลยๆๆ พ่อกินคนเดียวได้ # ส่งสติกเกอร์หมีบราวน์ทำอาหาร
WunWun:P : …
IAMUFRIEND : กลับดึกไม่ว่า ค้างกับหนึ่ง พ่อไม่ว่า ขอแค่ลายน์มาบอกพ่อว่ายังอยู่ไหมก็พอ
WunWun:C : ครับ
วุ้นเก็บโทรศัพท์ลง ถ้าพ่อส่งเข้าห้องหอได้ส่งไปแล้วมั้งเนี่ย วุ้นกลอกตา
“ ข้าวผัดอร่อยไหม ? ” หนึ่งถามออกมาเมื่อเห็นวุ้นทำหน้าเซ็งหลังจากคุยลายน์กับพ่อเสร็จ
“ อร่อยครับ ” วุ้นพยักหน้าหงึกหงัก “ ซื้อร้านไหนเหรอครับ อร่อยดี ”
“ ไม่ต้องหาหรอก ไว้อยากกินเมื่อไหร่เดี๋ยวพี่พาไปเอง ” หนึ่งลอบยิ้มเมื่อเห็นวุ้นหน้าแดง
“ ... ครับ ” วุ้นมองออกนอกรถ
“ เมื่อไหร่จะทำขนมให้พี่สักทีล่ะ ”
“ พี่หนึ่งยังไม่ได้บอกเลยนี่ ว่าจะกินอะไร ”
จริงด้วยยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะกินอะไร งั้น.. “ เอาอันที่พี่ไม่เคยกินแล้วกัน ”
“ งั้นเดี๋ยวผมเอาให้พรุ่งนี้ตอนเย็นแล้วกัน ”
“ ถ้าช้าพี่คิดดอกเบี้ยนะ ”
“ ไม่ช้าหรอกครับ ”
หนึ่งไม่ได้พูดอะไรต่อเปิดวิทยุฟังเพลงคลอเบาๆ
ใกล้เกินกว่าที่จะพูดคำใดๆออกไป
มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร
เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคย ได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจ ถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้ง วันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคย ฉันก็ยังไม่เคย ไม่รู้มันเป็นยังไง
จะหยุดตัวเองทำไม
จะหยุดตัวเองเพื่อใคร เพื่อใคร หยุดตัวเองทำไม
ทางเดินมีสองทาง เราคงต้องตัดสินใจ
เราจะไปทางไหนกันดี จะอยู่หรือไป
จะเดินกันต่อไปไหม เพื่อใคร หยุดตัวเองเพื่อใคร
Lyrics.CM
หนึ่งกับวุ้นถึงกับเงียบไปสักพักใครใช้ให้เพลงที่เปิดมาตอนนี้ตรงจนน่ากลัวล่ะ ใบหน้าเรียบเฉยของหนึ่งติดจะแดงขึ้นมาทันทีรวมถึงวุ้นที่ตอนนี้ที่เอาแต่ชมวิวทิวทัศน์ภายนอกรถ ทิ้งให้ทั้งรถเหลือเพียงความกระดากอายจนถึงร้านที่หนึ่งพามากิน
ทำไมเพลงมันบังเอิญขนาดนี้ว่ะ
นั้นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของทั้งสองคน
หนึ่งพาวุ้นมากินร้านอาหารที่มากินเมื่อตอนเที่ยงคนเดียว โชคดีที่ร้านนี้ปิดประมาณห้าทุ่มหนึ่งถึงพาวุ้นมากินได้ อยากจะรู้ว่าถ้าเป็นมื้อนี้จะอร่อยกว่ามื้อที่แล้วไหม หนึ่งพาวุ้นนั่งแถวในๆ ร้านที่ค่อนข้างเงียบและไม่ค่อยมีคนนั่งเพราะความเคยชินที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ซึ่งวุ้นก็ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใดเพราะปกติถ้ามานั่งกินคนเดียวก็คงเลือกที่นั่งตรงนี้แบบหนึ่งเหมือนกัน
“ นี่แหละร้านข้าวผัดที่พี่ซื้อไปให้ ” หนึ่งบอกกับวุ้นพร้อมกับยื่นเมนูที่เพิ่งรับจากพนักงานให้วุ้น “ ถ้ามื้อนี้พี่ไม่กินข้าวผัดนะ ”
“ ผมก็ไม่กินเหมือนกันนั่นแหละ ” วุ้นรับเมนูมาดูคร่าวๆ ก็พบว่าร้านนี้ทำเมนูได้ค่อนข้างดีทีเดียว อาหารในรูปค่อนข้างน่ากินราคาก็ค่อนข้างจริงใจแต่ไม่รู้จะอร่อยเหมือนในภาพไหม “ พี่หนึ่งสั่งให้ผมแล้วกัน ผมไม่รู้ว่าอะไรอร่อย ” วุ้นยื่นเมนูคืนพนักงาน
“ กินเผ็ดไหม ? ”
“ พอกินได้ครับแต่ไม่จัดมาก ” เพราะถ้าเผ็ดมากก็แสบท้องพอดูเลยล่ะ
“ งั้นพี่สั่งจืดๆ ให้แล้วกัน ” หนึ่งปิดเมนู “ ขอเป็นไข่เจียวหมูสับ ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย ผัดผักแล้วก็ต้มยำกุ้งแล้วกันครับ แล้วก็ข้าวสวยโถนึงครับ ”
วุ้นมองพนักงานก็ขำนิดหน่อยเพราะจดตามพี่หนึ่งบอกแทบไม่ทันเพราะอีกฝ่ายสั่งรัวและเร็วขนาดนั้น
“ วุ้นกินน้ำอะไร ? ”
“ โค้กแล้วกันครับ ”
“ โค้กขวด น้ำแข็งสองครับ ” หนึ่งวางเมนูไว้ข้างโต๊ะและนั่งฟังพนักงานทวนเมนูอีกครั้งให้ฟังเงียบๆ เมื่อพนักงานเดินไปหนึ่งก็ชวนวุ้นคุยทันที “ เพลงบนรถพี่ไม่ได้ตั้งใจเปิดนะ ”
“ ครับ ” วุ้นรับคำ
“ แต่เพลงมันก็ตรงกับตอนนี้จนน่ากลัวเลยนะพี่ว่า ”
“ ... ” วุ้นไม่ตอบเสมองไปทางอื่นแทนการมองหน้าพี่หนึ่ง
“ อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน ” หนึ่งร้องคลอออกมาเบาๆ เพลงนี้เขาเคยฟังเพราะมันค่อนข้างติดหูทีเดียวและหัวเราะออกมาเบาๆ “ เราบังเอิญเจอกันที่ตลาด แล้วตอนนี้มากินข้าวด้วยกันซะงั้น ”
แปลก ที่พอพี่หนึ่งร้องออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำน่าฟังยิ่งทำให้หน้าแดง ทำไมเหมือนโดนพี่หนึ่งกำลังจีบอยู่กลายๆ วะเนี่ย “ นี่พี่หนึ่งกำลังจีบผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย ” วุ้นถามเสียงเบา นี้กูถามอะไรออกไปวะเนี่ย
“ อืม ” หนึ่งยอมรับอย่างง่ายดาย “ ใกล้เกินกว่าที่จะพูดคำใดๆออกไป มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น ”
“ เลิกร้องเถอะครับ ” วุ้นขอร้องออกมา
“ ทำไมล่ะ พี่ว่าเพราะดีออก ” หนึ่งยิ้มออกมา
“ ผมฟังจนเบื่อแล้ว ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่เปลี่ยนเพลงแล้วกัน ”
“ กินข้าวๆ ” วุ้นรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่ออาหารมาวางบนโต๊ะและก้มหน้าก้มตากินอย่างขะมักเขม้นโดยไม่สนใจจะมองหน้าคนที่ร้องเพลงให้ฟังสักนิด
สงสัยต้องค่อยเป็นค่อยไปกว่านี้ล่ะมั้ง
หนึ่งยิ้มกับตัวเอง
แต่น่าเสียดายที่ต้องพับแผนเก็บไว้ใช้วันอื่นแทน
ราตรีสวัสดิ์ครับ
--------------------------
มาตอนดึกๆ :katai5:
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์และกำลังใจเลยค่ะ :กอด1:
เพลงค่ะ :really2: : https://www.youtube.com/watch?v=Gd5LQif8gYM
-
พี่หนึ่งนี่น้ำนิ่งไหลลึกมาก รุกวุ้นสุดใจ 555
แต่ฮาคุณพ่อ นี้พ่อไม่หวงลูกเลยเรอะะะ
-
อ่ะ อ่ะ
พี่หนึ่งมาอย่างเนียน
เอาใจช่วยพี่หนึ่งดีกว่า ลัลลาาา
-
ดูคุณพ่อกระตือรือร้นดีน่ะ เชียร์สุดใจเลยคนนี้
-
พี่หนึ่งรุกแบบเนียนๆเลย คุณพ่อก็ช่างเป็นใจให้จริงๆ :katai2-1:
-
แอร๊ย :-[ เค้าเขินแทนน้องวุ้น พี่หนึ่งรุกหนักจริงๆ :mew1:
-
พี่หนึ่งรุกอย่างไว!!!!
ไม่มีโอกาสให้วุ้นตั้งตัวเล๊ยยยยย
รอตอนต่อไปน้าา
-
:laugh:
-
เพิ่งตามอ่านทัน ขอกรี๊ดก่อนเลยค่ะ ฮือออออออออออ ชอบมากๆๆๆๆๆ
ถ้าคุณหนึ่งจะเเสนดีอย่างนี้ อยากสิงตาวุ้นมากเลยค่ะ :ling1: :ling1:
ขำคุณพ่อมากเลยค่ะ ทำไมคุณพ่อไม่หวงลูกชายเลยคะเนี่ย555555
เป็นกำลังใจให้คนเเต่งนะคะ มารอตอนต่อไปด้วยอีกคนนะคะ :mew1:
-
เอ๊ยยยยย แผนอะไรของพี่หนึ่งเนี่ยที่พับเก็บไป
ฮั่นแน่ น้องคิดลึกน๊าาาาาา -.,-
-
ถ้าถามว่าเรื่องนี้ชอบใครที่สุด คงต้องตอบว่า พ่อวุ้น :m20:
ฮาจริงอะไรจริง
-
หืมมม ขุ่นพ่อออ หวงบ้างอะไรบ้างงงง
-
เห็นเงียบๆ แต่พี่หนึ่งแกมีแผนเพียบนะจ้ะ 5555
-
พี่หนึ่งคะ พี่หนึ่งน่ารักไปแล้วววว คนอ่านแถวนี้อมยิ้มแก้มปริแก้มแดงเขินไปกับน้องแล้วเนี่ยยย
-
:impress2: หนึ่งจีบซะน่ารักจัง
-
ชอบคุณพ่อออ พี่หนึ่งน่ารักอ่าา :-[ :-[
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
เป็นการกินจ้าวที่เคล้าน้ำตาลจริงๆ หวานนนนนน อร๊ายยยยย น่ารักกันไป ฟินจ้าาาา :hao7: :hao7: :hao7:
-
ThankS
-
โอ้ยยยย ฟิน ร้องเพลงจีบขนาดนี้ ระทวยค่ะ
-
โอ๊ย...เขินตัวแตก
พี่หนึ่ง ร้องเพลงจีบวุ้นฮ่าๆ พี่หนึ่งช่างกล้าโน๊ะ
วุ้นอายใหมวุ้น แต่ป้านี่นั่ง ตะกายคอม กู๊กๆๆ
-
-- ตอนที่ 13 --
วุ้นกำลังมองตัวเองในกระจก
ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีน้ำตาล
หน้าตาก็ธรรมดา
ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ
แล้วพี่หนึ่งใช้อะไรดูถึงมองว่าผมน่ารักวะเนี่ย !
“ เอ๊ะ มาส่องกระจกทำไม วุ้น ” พี่จ๋าทักเมื่อเดินผ่านมาเห็นวุ้นกำลังจ้องตัวเองในกระจกพอดี
“ พี่จ๋า.. ผมน่ารักเหรอ ”
พี่จ๋าจ้องพิจารณาวุ้นและพูดออกมา “ ไม่สักนิด หน้าตาธรรมด้าธรรรมดา ไม่ใช่สเป็คเจ๊ แต่ก็เป็นสเป็คพี่หนึ่งของแกไง ”
“ ... ” พูดซะผมรู้สึกเสียความมั่นใจไปเลยแฮะ แต่ก็สื่อความหมายได้ว่าพี่หนึ่งมองผมน่ารักทั้งๆ ที่หน้าตาธรรมดาสามัญชนมาก
ผมเหลือบมองไปทางประตูร้านนิดหน่อยเมื่อพูดถึงพี่หนึ่ง
“ แหม พี่หนึ่งของแกเดี๋ยวก็มาแหละย่ะ ” พี่จ๋าทำเสียงจิ้จ้ะอย่างหมั่นไส้
“ พี่เขาไม่มาหรอก ” วุ้นบอกสั้นๆ และวางกระจกไว้ที่เดิม
พี่หนึ่งไม่ได้มาที่ร้านหลายวันแล้วเพราะติดงาน ซึ่งก็น่าจะประมาณเกือบอาทิตย์นึงแล้วที่ไม่ได้มา และผมต้องไปใช้บริการพี่วินที่อยู่ไกลจากร้านค่อนข้างมากแต่เพื่อรักษาสภาพคล่องทางการเงิน ผมก็ต้องจำยอม ทำให้อดคิดถึงรถที่มารับไม่ได้
ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมเคยชินกับการมีพี่หนึ่งซะแล้ว
ผมไม่เคยจีบผู้ชายมาก่อน
ไม่เคยคิดว่าต้องมาไล่จีบผู้ชาย
แต่วุ้นเป็นข้อยกเว้น
เวลาเขินน่ารักมาก
พาไปกินข้าวแล้ว.. ไปเที่ยวด้วยกันแล้ว.. งั้นรอบนี้ซื้อของให้แล้วกัน
แล้วจะซื้ออะไรให้ดี ? เสื้อ กางเกง นาฬิกา เนกไท มันธรรมดาเกินไป
หนึ่งที่ปกติไม่เคยคิดจะเข้าร้านของกิ๊ฟช็อปสีชมพูหวานแหววก็ได้เข้าไป แต่เดินเข้าไปวนรอบร้านหลายรอบก็ยังคงไม่มีของที่ถูกใจอยู่ดีอีกทั้งยังโดนมองตลอดอีก หนึ่งเมื่อไม่รู้จะซื้ออะไรก็ออกจากร้านและถอนหายใจ
ไม่มีอะไรน่าซื้อเลยจริงๆ
แต่พอจะกลับบ้าน กลับเจอร้านต้นไม้ที่ขายต้นไม้เล็กๆ ดูน่ารักเหมาะสำหรับการซื้อไปให้ใครในโอกาสพิเศษเป็นอย่างยิ่ง หนึ่งยืนพิจารณาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่นานจนเจ้าของร้านไม่กล้าหายใจแรง
“ อะ เอ่อ อยากได้ต้นอะไรเหรอจ๊ะ ” ป้าเจ้าของร้านถาม
“ ผมไปซื้อไปฝากแฟนครับ ” หนึ่งตอบเสียงเรียบ
“ งั้นป้าแนะนำต้นกระบองเพชรเลยจ๊ะ ” ป้าเจ้าของร้านสวมวิญญาณแม่ค้าทันที เลิกสนใจสายตาเคร่งเครียดของหนึ่ง และหยิบต้นกระบองเพชรที่ว่ามาแนะนำสรรพคุณ “ กระบองเพชรจะว่าเลี้ยงง่ายก็เลี้ยงง่ายนะหนู แต่กว่าจะออกดอกนี่ย้ากยาก ถ้าหนูลองเอาไปให้แฟนหนูเลี้ยงแล้วมันออกดอกแปลว่าอะไรก็คงรู้นะ ”
เลี้ยงง่ายแต่ออกดอกยากงั้นเหรอ.. ถ้าวุ้นเอาไปเลี้ยงจะออกดอกไหมนะ หนึ่งเผลอยิ้มบางออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ “ เอาอันนี้แหละครับ ”
“ จะ จ๊ะ ” ป้าเจ้าของร้านรีบกุลีกุจอใส่ถุงให้อย่างดีและยื่นให้หนึ่ง “ .. บาทจ้ะ ”
หนึ่งรีบมาและยื่นเงินครบจำนวนให้และตั้งเป้าหมายในใจ
พรุ่งนี้ต้องเอาไปให้วุ้นกับเอาข้อแลกเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ
หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์คนเดียวระหว่างที่กำลังขับรถ
แต่พอวันรุ่งขึ้นกลับมีงานด่วนเข้ามา ทำให้หนึ่งไม่สามารถเอาต้นกระบองเพชรไปให้อีกทั้งยังไม่ได้ไปส่งอีกด้วย ทั้งๆ ที่อยากปลีกตัวไป แต่หน้าที่ก็ต้องเป็นหน้าที่หนึ่งยอมตรากทำงานก่อนจนเสร็จซึ่งก็ร่วมอาทิตย์เลยทีเดียว หนึ่งลาหยุดวันนึงเพื่อที่จะไปหาวุ้น
พร้อมกับต้นกระบองเพชรต้นเล็กที่หวังว่าอีกฝ่ายจะเลี้ยงอย่างดี
วันนี้ผมแต่งตัวด้วยชุดที่คิดว่าน่าจะดูดีที่สุดสำหรับผม ไม่ได้เจอกันหนึ่งอาทิตย์ผมอยากเข้าไปในร้านแล้ววุ้นเผลอหันขึ้นมามองแบบผมไม่ต้องเคาะเรียกเหมือนทุกครั้ง วุ้นไม่ค่อยสนใจภายนอกเท่าไหร่เวลาทำขนมหรือทำอย่างอื่น เหมือนตัดขาดตัวเองออกจากทุกคน
ฉะนั้นวันนี้ก็คงเป็นวันที่วุ้นจะเลิกตัดขาดล่ะ
หนึ่งก้าวเข้าไปในร้านและเลือกที่นั่งตรงกลางร้านโดยที่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาจากโต๊ะใกล้ไกลอย่างชัดเจนแต่หนึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ก้มหน้ามองเมนูและขบคิดว่าวันนี้จะกินขนมอะไรดี จะว่าไปวุ้นยังไม่ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้เลย งั้นค่อยทวงแล้วกัน..
“ รับอะไรดีคะ ” พนักงานผู้หญิงคนนึงมารับออเดอร์ด้วยสีหน้าแปลกๆ
อิจฉาไอ้วุ้น โว้ย ทำไมวันนี้แฟนมันถึงหล่อกว่าเดิมวะ พี่จ๋าคิดในใจ
“ มอคค่ากับบราว์นี่ครับ ” หนึ่งตอบ
“ มอคค่ากับบราวน์นี่รอสักครู่นะคะ ”
เมื่อพนักงานเดินไปหนึ่งก็มองวุ้นทันที พบว่าอีกฝ่ายยังคงนั่งเหม่ออยู่ไม่ได้สังเกตเห็นตนแต่อย่างใด หนึ่งอดสลดลงน้อยๆ ไม่ได้
พี่หนึ่งไม่มาอาทิตย์นึงแล้ว ไม่แน่อาจจะจมเอกสารหาทางออกไม่ได้แล้วมั้ง วุ้นคิดขำๆ นั่งเขี่ยแขนแมวก็เบื่อเหมือนเดิม บางทีก็น่าจะซื้อแมวมาเพิ่มอีกตัวจะได้มีอะไรให้ทำฆ่าเวลาเพิ่ม แต่พอเขี่ยไปได้สักพักก็รู้สึกเสียงคุยกันของโต๊ะใกล้ๆ
“ ดูพี่คนนั้นดิ โครตหล่อเลย ”
“ มากินข้าวหรือมาถ่ายแบบวะ แกว่า ”
“ เขามองมาทางนี้ด้วย กรี้ดๆๆ ”
“ เขามองใครอ่ะ แกกก ”
ดารามารึไง วุ้นคิดและเหลือบมองหาเจ้าของเรื่องที่โดนเมาท์แตก
ไหนวะ
วุ้นคิดเซ็งๆ เพราะส่วนใหญ่คนที่มาร้านจะก้มหน้าทำนู่นทำนี่กัน ไม่เล่นโทรศัพท์ก็อ่านหนังสือบ้าง แต่พอมองไปได้สักพักก็มีเจอและรู้ทันทีว่าเป็นคนที่โดนเมาท์แน่นอน แต่วุ้นค้างไปแล้ว
พี่หนึ่ง.. ?
หนึ่งฉีกยิ้มอออกมาเมื่อวุ้นยอมมองเห็นสักที ไอ้ท่าทางที่ค้างไปนั่นก็น่ารักชะมัด
ทำไมวันนี้หล่อจังวะ
วุ้นคิดในใจเพราะดูเหมือนว่าพี่หนึ่งจะใส่ชุดจัดเต็มมาก
“ เฮ้ย พี่เขายิ้มแล้วหล่อกว่าเดิมอีกกก ”
“ ถ่ายรูปๆๆ ”
“ เขายิ้มให้ใครวะ ”
ชิบหาย วุ้นคิดในใจเมื่อกลุ่มที่เมาท์เมื่อกี้หันมาเจอตัวเองเข้าพอดี
“ กรี้ดด ”
“ น่ารักอ่ะ ”
วุ้นเมินเสียงของกลุ่มเมาท์แหลกมองหน้าพี่หนึ่ง พี่หนึ่งกวักมือเรียกไปหา วุ้นจึงมองนาฬิกาข้อมือ
มีเวลาแปปนึง
วุ้นเดินไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างอีกตัว แต่ก็โดนพี่จ๋าที่เดินผ่านมาทักก่อนที่จะได้นั่งเก้าอี้
“ หล่อขนาดนี้แกไม่ต้องไปหาที่ไหนละ ”
“ ... ” วุ้นไม่ตอบอะไรนั่งเก้าอี้ตรงข้ามพี่หนึ่ง “ งานเสร็จแล้วเหรอครับ ”
“ อืม ” หนึ่งพยักหน้าตอบและหยิบกล่องที่กระบองเพชรไว้ข้างในยื่นให้วุ้น “ พี่ซื้อมาให้ ” หนึ่งบอกสั้นๆ
“ ขอบคุณนะครับ ” วุ้นรับมาและดูอย่างสนใจกล่องที่ใส่เรียบๆ ดูไม่ออกเลยว่าข้างในจะเป็นอะไร วุ้นแกะกล่องอย่างระมัดระวัง “ กระบองเพชรเหรอครับ ? ”
ไม่ยักรู้ว่าพี่หนึ่งชอบต้นไม้แฮะ แต่กระบองเพชรก็น่ารักดี เอาไว้ตรงข้างแมวก็น่าจะสวยดี
“ ใช่ ” หนึ่งตอบด้วยรอยยิ้ม “ พี่ให้ของวุ้นแล้ว วุ้นน่าจะให้รางวัลพี่บ้าง ”
“ รางวัล ? ” วุ้นเลิกคิ้ว
“ ขอแบบทบต้นทบดอก เพราะวุ้นยังไม่ได้ให้ขนมพี่เลย ”
“ … ” จริงด้วย
หนึ่งฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์จนวุ้นรู้สึกเสียวสันหลัง
“ พี่ขอแค่จูบราตรีสวัสดิ์หวานๆ แล้วกัน ”
-------------------
หนึ่งงงงงง :ruready
:กอด1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
ป๊าดดดดดด พี่หนึ่ง !!!!!
-
ไม่ค่อยจะเท่าไรเลยน่ะคุณพี่ :hao7:
-
พอฟังคำขอแล้ววุ้นคงบอกว่า อีพี่หนึ้งงงงงงงงง o18
-
โหววววว พี่หนึ่งหวานผิดคอนเซปต์ตอนแรกมาก
ดูท่าร้านนี้จะขายดีอีกเป็นกอง กลุ่มลูกค้าสาววายเพิ่มขึ้น 5555
-
รู้สึก รักนี้ไม่เงียบแระ พี่หนึ่งรุกสะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
อร๊ายยย. พี่หนึ่งออกตัวแร๊งงงงง
-
นั่นสินะ ขนมปากวุ้นสินะ ท่าจะอร่อยแน่ :mew5: :hao6: :hao7: :hao7:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน หวานเบาๆแต่ น่ารักมากกกก อบอุ่นๆ
-
หายไปหนึ่งอาทิตย์ กลับมาแล้วออกตัวแรงเลยนะพี่หนึ่งงงงง
สงสัยขาดน้ำตาลนาน บุคลิคเปลี่ยนซะงั้นนนน
รอตอนต่อไปน้าาาา
-
พี่หนึ่งขาาาาาาาาาา พี่หนึ่งเนียนเกินไปละค่ะ
-
อ้ากกกกกดาเมจพี่หนึ่งช่างรุนแรงนัก
-
พี่หนึ่งครับ ออกตัวแรงมากกกก :-[ :-[ :-[
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
พี่หนึ่ง รุกฆาต ฮ่าๆๆๆๆ
วุ้นเอ๋ย จะมัวเอ๋อ อยู่ไม่ได้นะ สาวๆจ้องตะครุบ พี่หนึ่งเพียบ
สงสารพี่จ๋า ฮ่าๆๆๆ ไม่มีที่ยืนให้ผู้หญิงจริงๆ
-
:z13:
-
*o* พี่หนึ่ง~~~~ รุกแรงไปมั๊ยยย. น้องวุ้นดูท่าจะตั้งตัวไม่ทันละ
-
วุ้นนี่ก็ถือเป็นยนมใช่มั้ยงับคนแต่งงงง :ling1:
-
พี่หนึ่งให้ของแล้วหวังผลตอบแทนด้วย น้องวุ้นก็จัดให้พี่เค้าซักจูบสองจูบ :katai2-1:
-
กรี๊ดดดดดดดดด >\\\\\\\\<
พี่หนึ่งทำดาเมจรุนแรงมาก
ถ้าจะทำขนาดนี้ เด๋วน้องจะจับวุ้นใส่พานถวายให้เลย
อิอิอิ ^.,^
-
พี่หนึ่งคะ!! จะฆ่าเราด้วยความฟินใฯ่ไหมคะะะะ!?
-
:o8:
-
-- ตอนที่ 14 --
ถ้าผมจะวิ่งออกจากร้านจะโดนหาว่าเวอร์ไหม
วุ้นเบิกตากว้างหน้าแดง ทำไมไม่เจอกันอาทิตย์พี่หนึ่งเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยวะ ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ร้องเพลงแล้วเล่นทำผมไม่กล้ามองหน้าตรงๆ เพราะรู้สึกอาย
“ ว่าไงครับ ”
“ เอ่อ .. ” ผมมีสิทธิ์แย้งด้วยเหรอครับเพราะผมผิดสัญญาจริงๆ แต่นี่มันจูบเลยนะไม่ใช่หอมแก้มแบบครั้งนั้น เอาไงดีปรึกษาพ่อดีกว่า แต่ว่ามันจะได้เรื่องเหรอวะ “ งั้นผมขอปรึกษาพ่อแปปนึง ”
หนึ่งถึงกับเหวอ อย่าบอกว่าจะปรึกษาพ่อที่คิดว่าผมกับวุ้นได้กันแล้วเนี่ยนะ ! แต่ก็ดูต่อไปแล้วกัน “ เอาสิ ” แต่ว่าถึงกับปรึกษาพ่อเลยเหรอวุ้นหรือผมจะรุกแรงเกินไป ?
เอาน่าแค่ปรึกษาวิธีรับมือน่า วุ้น้คิดในใจ
WUNWUN:C : พ่อผมมีเรื่องจะปรึกษา
IAMUFRIEND : อะไร
WUNWUN:C : พี่หนึ่งเขาจะจูบผมอ่ะ
IAMUFRIEND: แล้วจะบอกพ่อทำไม แกเป็นแฟนกันนี่ก็ปกติ
WUNWUN:C: # ส่งรูปหมีบราวน์นั่งกอดเข่า
ไม่ได้เรื่องอะไรเลยยยยยยยยยย วุ้นกลอกตา “ พี่หนึ่งจะทำจริงเหรอครับ พูดเล่นใช่ไหมครับ ฮะๆ ”
“ ใครว่า ” หนึ่งทำหน้าจริงจัง แต่ไหนๆ ก็รุกแล้วเอาให้ถึงที่สุดแล้วกัน เดี๋ยวพ่อวุ้นจะหาว่าผมไร้น้ำยาอีก อะไรกันผมยังหนุ่มยังแน่นนะ
“ พี่หนึ่งแต่ผมผู้ชายนะ ”
“ ก็ดีแล้วไง เร้าใจดี ” หนึ่งอดไม่ได้ที่จะแหย่วุ้นเพราะหน้าแดงๆ แกมกังวลนั่นน่าแกล้งยังกับอะไร
โอยยยย เอาก็เอาวะ ผมลูกผู้ชาย ต้องรักษาสัญญาสิ..“ ก็ได้ ” วุ้นตอบส่งๆ แล้วรีบก้าวขากลับไปที่นั่งเดิมของตัวเองแต่ก็ถูกหนึ่งดึงแขนไว้ “ ผมจะไปทำงานแล้ว ”
“ พี่แค่จะบอกว่า เอากระบองเพชรเราไปด้วย ” หนึ่งวางกล่องกระบองเพชรที่วุ้นลืมไว้บนมือ
วุ้นไม่ตอบรับกระบองเพชรไปนั่งทันที
หนึ่งยิ้มบาง จะรีบอะไรขนาดนั้น ทำยังกับผมจะจับไปทำอะไรยังงั้นแหละ
“ กรี้ดดด พี่เขาเขิน น่ารักอ้ะ ”
“ เหมาะมากอ่ะ แก ”
หนึ่งพยายามไม่สนใจเสียงรบกวนใกล้ตัว นั่งเล่นโทรศัพท์ของตัวเองฆ่าเวลา ผมตั้งใจว่าจะนั่งนี่ยันร้านวุ้นปิดนั่นแหละ ลางานมาทั้งทีก็ต้องมาใช้ให้คุ้มสิ ไม่นานของที่ผมสั่งก็มา ผมนั่งจิบมอคค่าสลับกับกินบราวน์นี่
อร่อย..
นั่นคือคำแรกที่หนึ่งคิดในใจและนั่งละเมียดละไมกิน ขนมที่วุ้นทำกินกี่รอบก็รู้สึกถึงความตั้งใจ กลิ่นกรุ่นๆ อุณหภูมิพอเหมาะ กินแล้วละลายในปาก แต่กินไปกินมาก็หมดอย่างรวดเร็ว อะไรกันนี่ผมเพิ่งกินไปสามสี่คำเองนะ หมดแล้วเหรอ หนึ่งสั่งขนมอย่างอื่นมาลองกินดูบ้างและเหลือบมองร่างของคนทำขนม
ทั้งๆ ที่เมื่อกี้โดนผมแหย่แล่นแต่พอถึงเวลาทำขนม วุ้นก็เหมือนปิดตัวเองไว้คนเดียว บรรยากาศรอบตัววุ้นดูละมุนละไมขึ้นมากยามที่ขนมแต่ละชิ้นเสร็จและวางในตู้อย่างเป็นระเบียบ มันเหมือนกับตอนที่วุ้นขายของอยู่ที่ตลาด
แม้ใบหน้ายามที่ขายจะเรียบเฉยแต่บรรยากาศรอบตัวตอนที่มีคนมาเลือกขนมกลับดูละมุนขึ้นทันตา ถึงแม้จะไม่ได้ยิ้มออกมาแต่คนที่มาซื้อก็รับรู้ได้ว่าวุ้นดีใจที่มีคนมาซื้อ วุ้นเผลอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับผมก็ก้มหน้าก้มตาทำขนมต่อ แต่ผมก็เหมือนเห็นว่าหน้าขนมมันเบี้ยวเป็นแถบ
แต่ผมกินได้นะต่อให้มันจะเบี้ยวขนาดไหนก็เถอะ
ผมก็กินหมดนั่นแหละ
เพราะมันอร่อย ฮ่าๆ
พี่หนึ่งนั่งจิบกาแฟกับกินขนมจนจานกองเป็นย่อมๆ โชคดีที่ร้านผมขนมแต่ละจานไม่ได้เยอะมากเพราะถ้าเยอะมากพี่หนึ่งคงได้กลิ้งกลับบ้านแน่ ปริมาณจานบนโต๊ะนั้นไม่น้อยเลย ขนมของผมมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอแต่ผมก็ไม่ได้ถามออกมา
ใครจะไปกล้าถามล่ะ ถ้าโดนจ้องขนาดนี้น่ะ
“ ไปกินข้าวกัน ”
“ วันนี้พ่อผมเขาให้กินข้าวที่บ้านอะ ” วุ้นพยายามบ่ายเบี่ยง เผื่อจะรอด
“ เอาสิ กินกับพ่อวุ้น ก็น่าจะสนุก.. ” หนึ่งตอบไม่เต็มเสียงในประโยคหลัง
“ ... ” วุ้นไม่ตอบมองออกไปนอกรถ
“ ไม่ชวนคุยพี่ร้องเพลงนะ ” หนึ่งถามกลั้วหัวเราะ ดูเหมือนว่าพอมาอยู่กับวุ้นให้ความเงียบของผมเหมือนจะหายไปซะแล้ว ลบลบเป็นบวก เงียบชนเงียบเท่ากับพูดมากล่ะมั้ง แต่มันสบายใจจริงๆ นะพอมาอยู่กับคนที่นิสัยคล้ายๆ กัน
“ เอ่อ พี่หนึ่งทำไมซื้อกระบองเพชรมาให้ผมล่ะ ” วุ้นรีบชวนคุยทันทีเพราะถ้าปล่อยให้ร้องเพลง มีหวังพี่หนึ่งจะต้องทำอะไรเพิ่มอีกแน่ๆ แค่นี้ผมก็โครตอายแล้ว
“ มันน่ารักดี ” หนึ่งตอบสั้นๆ ใครจะไปบอกล่ะ ผมตั้งใจจะทดสอบวุ้นด้วย ถ้ามันออกดอกผมก็แปลว่าวุ้นตั้งใจดูแลมาก ก็แปลได้ว่าวุ้นใส่ใจผมมากไงล่ะ
ตอบแค่นี้จะไปคุยอะไรต่อ วุ้นกลอกตา “ พี่หนึ่งชอบกินอะไร ” เอาพื้นๆ แล้วกัน
“ ขนม ”
“ แค่นี้เหรอ ” วุ้นขมวดคิ้ว
“ ชอบกินวุ้น ”
เอาแล้วไง “ พ่อผมทำกับข้าวเผ็ดนะ พี่หนึ่งกินเผ็ดได้หรือเปล่า ”
“ ได้ เพราะยังไงก็ต้องกินของหวานอยู่ดี ” หนึ่งยังไม่เลิกสนุกกับการแหย่วุ้น
“ ผมไม่คุยแล้ว ” วุ้นทำหน้าเซ็ง โอย จะต้อนให้ผมอายไปถึงไหนกันเนี่ย
“ งั้นพี่ร้องเพลงนะ ”
“ ไม่เอา ”
“ แต่พี่ชอบเอานะ ฮ่าๆ ”
อยู่ๆ วุ้นก็คิดถึงพี่หนึ่งคนเดิมขึ้นมาทันที พี่หนึ่งที่เคร่งขรึม สุขุม หน้านิ่ง ของผมหายไปไหนนน เหลือแต่ใครไว้เนี่ยย
“ ดูทำหน้า เดี๋ยวพี่จะเก็บดอกเบี้ยโหดๆ เลย ”
--------------------------------------
ดูเหมือนพี่หนึ่งจะไม่เงียบแล้ว 55555555555
คนเงียบๆ เวลาเจอคนที่รู้สึกสบายใจน่าจะกลายเป็นคนพูดมากเพราะปกติไม่คุยกับใคร
พี่หนึ่งจึงกลายเป็นฉะนี้แล :really2:
:man1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
ส่วนอีก 50 % :katai5:
-
เห้ยยยยยยยยย
คุณ Foggy Time ชิ่งหนีไปแล้วอ้าา อย่าลืมอีก 50% น้าาา ไม่งั้นเราทวงงงง
พี่หนึ่งคนนี้ใครคะ ผิดกะตอนแรกลิบลับบบบบบ
:hao7:
-
ทวงอีก 50% ตอนนี้เลยได้มั้ยง่าาาาาาาาาาาา
-
มาลุ้นกันดีกว่าว่าคืนนี้คุณพ่อตาจะชงให้ลูกเขยขนาดไหน ฮ่าๆๆ
-
มันฮาก็ตอนที่โทรหาพ่อนี้แหละ
-
ละมุนละไม อ่านไปเขินไป อรั้ย
-
พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์ขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย มีต่อรองขอรางวัล :mew1:
-
พี่หนึ่งร้ายกาจจ
แต่ร้ายแบบนี้เก๊าชอบบบ อ่านไปยิ้มแก้มจะแตกแล้ววว :-[
-
พี่หนึ่งรุกจนน้องเรียกร้องหาคนเดิม ฮา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
ทำไมตอน 12 แล่วมา14 กดกลับไปมาหา 13:อยู่นาน
-
ทำไมตอน 12 แล่วมา14 กดกลับไปมาหา 13:อยู่นาน
หวา เขียนตอนผิดค่ะ TT ขอโทษค่ะ :hao5:
ลงตอนกลางคืนมันง่วงๆ เบลอๆ 5555
-
พี่หนึ่ง เริ่มพูดมากและ :laugh:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
“ งั้นผมขอปรึกษาพ่อแปปนึง ”
โอ้ยยย น้องวุ้นน่ารัก น่ากินมาก
แฟนขอจูบ มีปรึกษาพ่อด้วย
พี่หนึ่งนี่ไม่ย่อยเลยนะ
หื่นไม่ย่อย 555
-
“ อ้าว หนึ่งจะกินข้าวด้วยเหรอลูก ”
“ ครับ ” หนึ่งพยักหน้าด้วยท่าทีนอบน้อม
“ นั่งเลยๆ เดี๋ยวพ่อให้ไอ้วุ้นเอาจานกับน้ำมาให้ ” พ่อวุ้นพูดจบก็หันไปสั่งวุ้น “ ไปเอาสิ จะให้แฟนแกคอแห้งรึไง ”
วุ้นเดินคอตกไปเอาน้ำเงียบๆ
“ วันนี้มาก็พอดีเลย พ่อว่าจะขอไลน์เรา ” พ่อวุ้นพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารอ
หนึ่งเผยสีหน้างุนงงออกไป จะเอาลายน์ผมไปทำอะไร แต่ก็ไปนั่งข้างๆ คุณพ่อของวุ้นด้วยท่าทางสุภาพ
“ ไม่อยากรู้รึไงว่าวุ้นมันฃอบปรึกษาอะไร พ่อ ฮ่าๆ ” พ่อวุ้นพูดกลั้วหัวเราะ
หนึ่งบอกชื่อไลน์ของตัวเองให้พ่อวุ้นทันที
“ งั้นเดี๋ยวเอาไว้คุยกับพ่อแล้วกัน ถ้าไอ้วุ้นมันง้องแง้ง แต่ปกติมันไม่ง้องแง้งหรอก เวลาอยู่กับพ่อมันไม่ค่อยคุย นานๆ ทีมันจะมาปรึกษาอะไรพ่อด้วย ” พ่อวุ้นลดเสียงลงในการพูด “ พ่อเป็นห่วงมันนะที่มันไม่ค่อยคุยกับพ่อ พ่อหวังว่าหนึ่งจะคอยดูแลมันแทนพ่อนะ ”
“ ครับ ” หนึ่งตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ เอาไว้พ่อจะเผาเรื่องมันให้ฟังวันหลัง ถ้าอยากฟังตอนไหนก็บอกพ่อในลายน์แล้วกัน ”
“ ครับ ” หนึ่งพยักหน้าเนืองๆ จริงสิ “ ผมยังไม่มีไลน์วุ้นเลยครับ ”
พ่อวุ้นเลิกคิ้ว “ แกเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอวะ ทำไมไอ้วุ้นมันไม่ให้ไลน์แกวะ ”
“ เอ่อ วุ้นเขาบอกว่าลืมชื่อครับ เปลี่ยนชื่อบ่อย ” เพราะผมไม่เคยขอยังไงล่ะ
“ เออ งั้นเดี่ยวพ่อส่งให้ในไลน์แล้วกัน ” พ่อวุ้นเงียบเสียงลงเมื่อได้ยินเสียงวุ้นเดินมา
วุ้นวางแก้วน้ำให้พ่อกับพี่หนึ่งส่วนตัวเองกินโค้กกระป๋องเพราะรู้สึกทนไม่ได้กับสภาพอากาศอุ่นๆ แม้จะดึกแล้วก็ตาม วุ้นหยิบจานช้อนส้อมเพิ่มให้หนึ่งเพิ่มอีกชุด วุ้นนั่งตรงข้ามพี่หนึ่งและหันไปสนใจกับข้าววันนี้
ผัดเผ็ดไก่ ไข่เจียว น้ำพริกอะไรสักอย่าง แล้วก็ไก่ทอดจากเมื่อเช้า
มีของเผ็ดแค่อย่างเดียว พี่หนึ่งคงไม่ต้องกินของหวานหรอกเนอะ วุ้นคิดปลอบใจตัวเองและเริ่มลงมือกินข้าว เมื่อพี่หนึ่งตักข้าวให้แล้ว
“ วุ้นชวนแฟนแกคุยหน่อยสิ ”
วุ้นหยิบโค้กมาจิบ จะไปชวนคุยอะไร แค่ในรถก็ไม่รู้จะสรรหาเรื่องอะไรมาคุยแล้ว “ พี่หนึ่งเคยมีแฟนมาก่อนไหม ? ”
“ เอ้ะ ไปถามอะไรถ่านไฟเก่าล่ะ ไอ้วุ้น ” พ่อวุ้นขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ขณะที่กำลังตักน้ำพริกใส่ข้าว
หนึ่งยิ้มออกมา “ เคยครับ แต่เลิกกันไปนานแล้วเพราะพี่ไม่สนใจเขาเท่าไหร่ ”
“ ผู้หญิงหรือผู้ชาย ” วุ้นเผลอถามออกไป
“ ผู้หญิงครับ ถ้าผู้ชายก็วุ้นคนแรกครับ ”
พ่อวุ้นไม่พูดอะไรนั่งฟังเงียบๆ ปล่อยให้พวกลูกๆ คุยกันไป แต่พ่อจะแอบฟังนั่งเก็บรายละเอียดทุกเม็ดแทนคุณนายละไมเอง
“ งั้นพี่ถามวุ้นบ้าง วุ้นเคยมีแฟนไหม ? ”
วุ้นหน้าแดง “ ไม่เคย ” เพราะโลกส่วนตัวที่ผมสร้างเนี่ยแหละเป็นปัญหาทำให้ไม่ค่อยมีคนมาคุยด้วยเท่าไหร่พวกเรื่องแฟนอะไรนั่นเลิกคิดไปได้เลย
หนึ่งยิ้มกว้างออกมาอย่างลืมตัว “ งั้นพี่ก็เป็นคนแรกสิ ”
มือที่ถือช้อนกำลังตักข้าวเข้าปากถึงกับค้าง “ ใครว่าล่ะ ผมยังไม่มีใครสักหน่อย ”
แกร๊ง
พ่อวุ้นเผลอทำช้อนโดนจานทำให้ทั้งหนึ่งและวุ้นสะดุ้งและนั่งเงียบๆ กัน “ คุยกันต่อเลย พ่อไม่ได้ว่าๆ ” จะไปโดนจานอะไรตอนนี้วะ
“ ครับ ” หนึ่งตอบแต่ไม่ชวนคุยอะไรต่อรวมถึงวุ้นที่นั่งกินเงียบๆ หน้าแดง
โชคดีที่พ่อวุ้นไม่ได้ซักไซ้ให้คุยอะไรกันมากกว่านี้
พอวุ้นล้างจาน จัดโต๊ะ ปิดทีวี ปิดไฟ เสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องส่งหนึ่งกลับบ้าน วุ้นก้าวขาสั่นๆ ของตัวเองก้าวตามหลังหนึ่งตามที่พ่อสั่งให้มาส่ง
“ ราตรีสวัสดิ์ครับพี่หนึ่ง วันนี้อาหารไม่เผ็ดพี่หนึ่งไม่ต้องกินของหวานหรอกเนอะ ” วุ้นพยายามตอรอง อย่างว่าวุ้นไม่เคยมีแฟนฉะนั้นถ้าถูกพี่หนึ่งจูบจริงนั่นก็หมายความว่านั่นคือ จูบแรกของวุ้นยังไงล่ะ !
หนึ่งแกล้งทำหน้าเศร้าสลดกับคำพูดของวุ้นและไม่พูดอะไร
วุ้นเงียบเพราะไปต่อไม่ถูก เมื่อเห็นสีหน้าเหมือนกับแบกโลกไว้ทั้งใบของพี่หนึ่ง อะไร นี่แค่ไม่ได้ทำตามสัญญา ทำยังกับผมไปฆ่าใครอย่างงั้นแหละ วุ้นคิดอย่างกระอักกระอ่วน เอาไงดีวะ
“ ถ้าวุ้นไม่อยากให้พี่ทำ พี่จะไม่ทำแล้วกัน ” หนึ่งแกล้งหยิบกุญแจรถ
“ ... ” วุ้นไม่ขยับตัว
จะไม่ทำอะไรพี่เลยเหรอออ หนึ่งคิดในใจ และเปิดประตูรถ
“ ฝันดีนะครับ พี่หนึ่ง ” วุ้นบอกกับหนึ่ง
พี่ไม่ได้อยากได้แค่คำพูดครับน้อง หนึ่งถอนหายใจเตรียมจะเข้าไปนั่งในรถ ถ้าวุ้นไม่อยากพี่ก็จะไม่ทำ ถึงผมจะเสนอข้อเสนอนั่นแต่ไม่ได้หมายความว่าจะฝืนใจวุ้นนะ แม้ผมจะอยากทำมากก็เถอะ “ อืม ฝันดี ” แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อวุ้นก้าวยาวๆ เข้ามา
ใกล้และแนบริมฝีปากตัวเองกับผม
แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ เท่านั้น
วุ้นเดินกลับเข้าบ้านตัวเอง
ทิ้งผมให้นั่งหน้าแดง
จะบอกว่ามันก็จูบแรกของผมเหมือนกัน
------------------------
:hao6: มาแล่ว
:man1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
คุณพ่อไม่ค่อยอยากมีลูกเขยเลย 5555555555
-
ชอบเรื่องนี้มากกกก อยากกินวุ้นกันเลยทีเดียว อยากให้วุ้นรู้ด้วยว่าเป็นจุ๊บแรกของพี่หนึ่งเหมือนกัน เป็นกำลังใจจ้าาาา
-
ป๊าดดดดดดดด !!! จูบกันแล้วข่าาา
-
ชอบเรื่องนี้มากกกก อยากกินวุ้นกันเลยทีเดียว อยากให้วุ้นรู้ด้วยว่าเป็นจุ๊บแรกของพี่หนึ่งเหมือนกัน เป็นกำลังใจจ้าาาา
รอเซเนย์นะคะ
****
พ่อวุ้นถึงกับทำช้อนตกเลยเรอะ ผิดหวังขนาดนั้น??
ละพี่หนึ่งทำงานอะไรคะนี่.??
-
เขิน~~~
-
ฟิกเจอริ้งกันเร็วๆนะ ข้าเจ้ารออยู่ 5555555555555555555
-
โอ๊ยยยยยย สวีทกันไปหนายยยย
อิจฉาๆๆๆ 555
ฮา วุ้นอ่ะ มีโทรไปถามพ่อด้วย ว่าให้พี่หนึ่งจูบได้ไหม
:m20: :m20: :m20:
-
น่าร้ากกกก มีเพจหรือเฟสมั้ยคะ อยากจะติดตามม
-
555น่ารักอ่ะ จูบแรกของทั้งคู่ :katai2-1:
-
นั่นแน่ น้องวุ้นทำอัลไร :hao6:
-
*เขินม้วน* :o8: :-[
-
ตายแล้วววววว เขาจูบกันแล้ว
จูบแรกด้วยงื้ออออ :hao6:
เขินกับพี่หนึ่งเวอร์ชั่นนี้มากๆ
-
น้องวุ้น มีอาชีพ ทำขนมเค๊ก
พี่หนึ่คงมีอาชีพ ทำขนมครกซินะ (หยอดตลอดเวลา) ฮ่าๆๆๆๆ
คุณพ่อเป็นใจเกินไปแล้ว
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
มุ้งมิ้ง อบอุ่น หอมกลิ่น ขนมหวานนนนนนนนนนนนน :m3: :m3: :m3:
คุณแม่นิ่งไว้ คุณพ่อจัดเต็มเลยยยยยยยยย :laugh: :laugh:
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ น้องวุ้นระวังตัวไว้นะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ เดี๋ยวฟาดวุ้นเรียบนะค้าาาาาาาาาาา (กรุณาร้องเป็นเพลงของจ๊ะ)
:m4: :m4: :m4:
-
น่ารักไปแล้วววสส!!! :katai2-1: :mew1: :mew3:
-
ว้ายๆๆๆ ประถมวัยกันทั้งคู่
พี่หนึ่งประถมปลาย
วุ้นประถมต้น
แต่พ่อวุ้นนี่ได้แม่ยกไปเต็มๆ
-
คุณพ่อนี่ได้ใจมากๆค่ะ555555555555555
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
มุ้งมิ้ง อบอุ่น หอมกลิ่น ขนมหวานนนนนนนนนนนนน :m3: :m3: :m3:
คุณแม่นิ่งไว้ คุณพ่อจัดเต็มเลยยยยยยยยย :laugh: :laugh:
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ น้องวุ้นระวังตัวไว้นะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ เดี๋ยวฟาดวุ้นเรียบนะค้าาาาาาาาาาา (กรุณาร้องเป็นเพลงของจ๊ะ)
:m4: :m4: :m4:
ฮาเพลงค่ะ 55555555555555555555555555555555555555555555555
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
มุ้งมิ้ง อบอุ่น หอมกลิ่น ขนมหวานนนนนนนนนนนนน :m3: :m3: :m3:
คุณแม่นิ่งไว้ คุณพ่อจัดเต็มเลยยยยยยยยย :laugh: :laugh:
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ น้องวุ้นระวังตัวไว้นะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ เดี๋ยวฟาดวุ้นเรียบนะค้าาาาาาาาาาา (กรุณาร้องเป็นเพลงของจ๊ะ)
:m4: :m4: :m4:
ฮาเพลงค่ะ 55555555555555555555555555555555555555555555555
แหม่ คุณ Foggy Time มีเพลงให้กำลังใจขนาดนี้
.....
มีไฟเขียนตอนต่อไปยังอ่ะคะ? XD
-
นี้ซินะที่เขาเรียก น้ำนิ่งไหลลึก,คมในฟัก
เห็นนิ่งร้ายนะเนี่ยพี่หนึ่ง
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
มุ้งมิ้ง อบอุ่น หอมกลิ่น ขนมหวานนนนนนนนนนนนน :m3: :m3: :m3:
คุณแม่นิ่งไว้ คุณพ่อจัดเต็มเลยยยยยยยยย :laugh: :laugh:
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ น้องวุ้นระวังตัวไว้นะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ ความหื่นเพียบนะคะ
เห็น หนึ่ง เงียบๆ เดี๋ยวฟาดวุ้นเรียบนะค้าาาาาาาาาาา (กรุณาร้องเป็นเพลงของจ๊ะ)
:m4: :m4: :m4:
ฮาเพลงค่ะ 55555555555555555555555555555555555555555555555
แหม่ คุณ Foggy Time มีเพลงให้กำลังใจขนาดนี้
.....
มีไฟเขียนตอนต่อไปยังอ่ะคะ? XD
ฟาร์คัสจ่อคอรออยู่ค่ะ 5555 :z6:
-
ข้ามเรื่อง.....
มะไหร่ฟาร์คัสจะด๊วฟกะคาร์บิลัสอ่ะคะ
ฉากสวีทหวานแหววอยู่หน๊ายยยยยย
-
ตอนที่ 15
ใบหน้าเงียบขรึมของหนึ่งปรากฎรอยยิ้มบางอย่างผิดวิสัยจนพี่ทำงานยังอดทักไม่ได้
“ เฮ้ย ไอ้หนึ่งไปได้ยาดีที่ไหน แกถึงยิ้มอย่างงี้วะ ”
“ เปล่าครับ น่าจะได้ขนมมากินมากกว่า ” หนึ่งยิ้มบางขณะที่ในมือกำลังวาดรูปวุ้นที่เป็นขนมอยู่ ถึงมันจะดูบูดๆ เบี้ยวๆ ก็เถอะ
“ พี่ว่าขนมนั้นใส่ยาอะไรรึเปล่า หนึ่ง ” กล้าถามอย่างหวาดๆ ก้าวถอยจากหนึ่ง คนที่ปกติเอาแต่ทำหน้าเย็นชาไม่คุยกับใครตอนนี้กำลังยิ้มอยู่แล้วยังพูดมากกว่าปกติอีก
“ ไม่รู้สิครับ ”
“ เออ แล้วงานนั้นที่เสนอเขาไปอ่ะ เขาก็โอเคแล้วว่ะ ! ” กล้าชูมือขึ้นพร้อมกับร้องเยสเบาๆ ไอ้งานที่กินพลังชีวิตไป 1 อาทิตย์นั่นไงล่ะ
“ นั่งแก้กันทั้งอาทิตย์ก็สมควรแล้วล่ะครับ ” หนึ่งถอนหายใจ
งานที่หนึ่งทำก็คือนักออกแบบนั่นเอง หนึ่งทำงานในบริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่พอตัว พนักงานส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกพี่ๆ ที่มารวมตัวกันตั้งเป็นบริษัทและมาชวนหนึ่งเข้าร่วมด้วยตอนเรียนจบ แต่พนักงานก็ไม่ได้มีเยอะแยะอะไรมากมายเพราะเป็นแค่บริษัทเล็กๆ มีแค่หนึ่ง พี่กล้า พี่เอก พี่กุ้ง แล้วก็น้ำที่โดนชวนมาพร้อมกับหนึ่ง
ซึ่งตอนนี้ก็อยู่แค่หนึ่ง พี่กล้า น้ำ คนอื่นๆ นอนเอาวิญญาณคืนอยู่ที่บ้าน ตอนนี้ก็นั่งเล่นกันในออฟฟิศรอคนมาติดต่อเรื่องงาน แต่ตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างเย็นแล้วจึงดูเงียบๆ ไปบ้าง
หนึ่งเหลือบมองนาฬิกาก็ยิ้มออกมา ได้เวลาที่ต้องไปรับวุ้นแล้ว “ เดี๋ยวผมขอไปก่อนนะ ” หนึ่งเอ่ยขอตัวสั้นๆ
“ เออๆ พี่ว่าแกมีแฟนแน่เลยว่ะ หนึ่ง ” กล้ายิ้มแกมรู้ทัน
“ คิดว่านะครับ ” หนึ่งบอกก็จะออกจากออฟฟิศ
“ เดี๋ยว ! หนึ่ง ” น้ำที่เดิมทีนั่งเงียบมาตลอดพูดรั้งหนึ่งเอาไว้
หนึ่งชะงักขาก้าวและหันมาสบตาผู้สนทนาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ อะไร ? ”
“ หนึ่งลืมน้ำแล้วเหรอ ! เราเพิ่งเลิกกันไปไม่ถึงเดือนเลยนะ ” น้ำกัดฟันแน่นในมือขยำกระดาษอย่างไม่พอใจ
“ ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องตอบ ” หนึ่งตอบเสียงเย็นชาและออกไปทันที
“ เอ่อ น้ำพี่ว่าใจเย็นๆ ก่อนนะ ” กล้าหัวเราะแห้งๆ และเอาน้ำเย็นเข้าลูบน้องน้ำที่ดูเหมือนว่ากำลังเดือดพล่านเตรียมจะกลายเป็นไอ
“ ค่ะ น้ำไม่เอาเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยวข้องกับงานหรอกค่ะ ” น้ำตอบแต่ตัวกลับกำลังสั่นเทิ้ม ทั้งๆ ที่เราเพิ่งเลิกกันไม่ถึงเดือนแท้ๆ อีกทั้งคนที่ขอเลิกยังเป็นหนึ่งอีก ! น้ำไม่ดีตรงไหน ทั้งๆ ที่พยายามเอาอกเอาใจอย่างดีแต่หนึ่งกลับไม่ยอมสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว ขอคบด้วยก็คบ แล้วยังมีแฟนใหม่ทั้งๆ ที่เพิ่งเลิกกับฉันไปไม่นานแท้ๆ เห็นฉันเป็นตัวอะไรกัน ! “ พี่กล้า เดี๋ยวน้ำขอกลับบ้านก่อนนะคะ ”
“ จะ จ้ะ ” กล้ายิ้มแหยๆ น้องน้ำเดือดตอนนี้ไม่สมควรยุ่งด้วยดีที่สุด
อยากรู้นักว่าไอ้คนที่ทำให้หนึ่งยิ้มได้มันเป็นคนยังไงกัน
มันแน่ๆ ที่ทำให้หนึ่งเลิกกับฉัน
แล้วเราจะได้เห็นดีกัน !
รู้สึกเหมือนวันนี้หนาวแปลกๆ วุ้นลูบแขนตัวเองเบาๆ ระหว่างที่รอพี่หนึ่งมารับ แต่ว่าตอนนี้มันหน้าร้อนนะ ? มันจะไปหนาวได้ยังไง วุ้นคิดเรื่อยเปื่อยอย่างหาสาระไม่ได้
“ แหม นั่งเหรอผัวเอ้ยแฟน เชียวนะ ! ” พี่จ๋าที่เตรียมจะกลับบ้านอดเหน็บแหนมอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ น้องวุ้นของเจ๊มีคนไปรับไปส่ง แต่เจ๊ต้องพึ่งลำแข้งตัวเองพาตัวเองกลับบ้าน ฮือๆๆๆ อย่าเข้าใจผิดว่าฉันขี่จักรยาน ฉันขี่เวสป้าชิคๆ จ้ะ
วุ้นปั้นหน้าเรียบเฉยใส่พี่จ๋า “ ใช่ที่ไหน ”
“ จ๊ะ ไม่ใช่ ก็ไม่ใช่ ” เบื่อโว้ย อีพวกมีแล้วบอกไม่มีเนี่ย “ พี่กลับละ เบื่อพวกมีคนคอยมารับ ”
“ กลับบ้านดีๆ นะ ”
“ จ้า ” พี่จ๋าเผลอยิ้มด้วยความเอ็นดูเพราะวุ้นชอบอวยพรตลอดเวลาจะกลับบ้าน ดูเหมือนเด็กๆ ที่อวยพรให้คนอื่นมีความสุขยังไงยังงั้น
วุ้นนั่งรอเงียบๆ คนเดียวต่อ คนอื่นๆ กลับกันไปหมดแล้วส่วนเจ้าของร้านอย่างพี่เต้ก็สลบเหมือดอยู่สักที่ในร้านแล้ว ระหว่างที่ว่างๆ วุ้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปต้นกระบองเพชรเล่น วุ้นถ่ายเก็บทุกวันเพื่อที่จะดูความเปลี่ยนแปลงของมันไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าวันนี้ต้นดูจะสูงขึ้นกับบวมน้ำขึ้นนิดหน่อย
“ วุ้น ”
“อ้ะ”วุ้นสะดุ้งโหยงรีบเก็บโทรศัพท์ทันทีไม่ค่อยอยากให้พี่หนึ่งรู้เท่าไหร่ว่าตัวเองถ่ายรูปกระบองเพชรที่พี่หนึ่งให้มาทุกวัน มันน่าอายนี่นา.. เหมือนคนเห่อของที่แฟนให้อะไรทำนองนั้น
“ กลับบ้านกัน “ หนึ่งบอกเรียบๆ แค่ใบหน้ายังคงแตะแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ
“ อืม ” วุ้นรีบลุกขึ้นยืนและยื่นถุงขนมให้พี่หนึ่ง
หนึ่งรับถุงขนมมางงๆ พร้อมกับเลิกคิ้วถาม “ ให้พี่ทำไมเหรอ ” พี่ไม่ได้สั่งซะหน่อย แต่ให้มาพี่ก็ไม่คืนนะครับ
“ ขนมที่ผมค้างพี่หนึ่งไว้ไง ” วุ้นก้มหน้าตอบเพราะรู้สึกถึงใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง ไอ้เรื่องขนมอันนี้แหละที่ทำให้เขาต้องจ่ายแดกเบี้ยให้พี่หนึ่งเนี่ย !
“ อ้ออ ” หนึ่งลากเสียงยาว นี่เท่ากับผมได้กำไรสองต่อเลยสิ ทั้งขนมทั้งจูบ แต่พอคิดเรื่องนี้ก็ทำให้หนึ่งรู้สึกเหนียมอายขึ้นมาเหมือนกัน “ งั้นขึ้นรถกันเถอะ ”
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าแกนๆ
แต่ก่อนที่ทั้งสองจะได้ขึ้นรถกลับถูกคนบางคนขัดขึ้นมาซะก่อน
“ เดี๋ยวก่อนค่ะ หนึ่ง ” น้ำที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้คว้าเข้าที่แขนของหนึ่ง
หนึ่งขมวดคิ้วและสะบัดออกทันทีแต่ก็ไม่หลุดอยู่ดี
“ นี่ใครคะหนึ่ง ไหนบอกว่าวันนี้จะไปกินข้าวกับน้ำไง ”
วุ้นเผลอก้าวถอยหลังอย่างเผลอตัว
“ อย่ามายุ่งกับผม น้ำ ” หนึ่งพยายามรักษาอารมณ์ไม่ให้ตวาดออกมา ไอ้ท่าทางกลัวๆ ของวุ้นมันกระตุ้นอารมณ์ของหนึ่งเป็นอย่างมาก
“ ฮึก ฮืออ อย่าบอกนะว่าหนึ่งโกหกน้ำว่าจะกินข้าวด้วย แล้วทิ้งน้ำให้กินข้าวคนเดียว ฮืออ ”
วุ้นเบิกตากว้าง นี่มันละครช่องหลากสีรึเปล่าเนี่ย ทำไมมันถึงได้สมจริงขนาดนี่วะ แต่ว่าสิ่งที่กำลังเกิดมันเกิดขึ้นกับผมนี่ !
“ ฮือออ เพราะผู้ชายคนนี้เหรอหนึ่ง หนึ่งถึงทิ้งน้ำแล้วพามันไปส่งบ้านน่ะ ! ”
“ เออ ! ผู้ชายคนนี้แหละที่ผมจะไปส่งบ้าน ” หนึ่งกระแทกเสียงตอบอย่างหงุดหงิด “ น้ำจะมายุ่งกับผมทำไมอีก เราไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว ! ”
“ ฮึก ฮือ ทั้งๆ ที่เมื่อวานหนึ่งบอกว่าจะดูแลน้ำอย่างดีแท้ๆ ฮือๆ ” น้ำทรุดตัวลงบนพื้น
วุ้นยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกเหมือนฉันไปแย่งผัวเขา ? ไม่สิสิ่งที่ผมควรรู้สึกคือตอนนี้เกิดอะไรขึ้นต่างหาก พี่หนึ่งมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่กับน้ำอะไรนี่ ที่ตอนนี้ร้องห่มร้องไห้อยู่บนพื้น
“ เพ้อเจ้ออะไรของคุณน้ำ ” หนึ่งตอกกลับเสียงเย็น
“ ฮืออออ หนึ่งเปลี่ยนไป ฮือ ”
อะไรวะ วุ้นคิดงงๆ เออ เดี๋ยวค่อยถามพี่หนึ่งบนรถแล้วกัน “ กลับบ้านเหอะ พี่หนึ่ง ”
“ อืม ” หนึ่งพยักหน้าและรีบเปิดรถและขึ้นไปทันที
ทิ้งให้น้ำนั่งร้องไห้อยู่ที่เดิม
กรี้ดดดดดดดด น้ำเผลอกรี้ดออกมาเมื่อผิดแผนขั้นรุนแรง
ทำไมมันถึงไม่เข้าใจที่ว่าฉันเป็นเมียเก่า !
-----------------------
พี่หนึ่งไม่ได้ขายขนมครกค่ะ 555555 น่าเสียดายๆ ถ้าขายเราจะไปซื้อกินทุกวันเลย
เมื่อไหร่ทั้งสองคนจะรู้ว่าเป็นจูบแรกน้าา :hao6:
:man1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
มีเพจค่ะ 55555 แต่ไม่ได้ลงสักที : https://www.facebook.com/FoggyTime?ref=hl
แต่อาจจะร้างๆ ไว้อัพเดตนิยายค่ะ :z13:
-
โถ สงสารน้องน้ำ พี่จ๋าต้องแอบดูอยู่แน่เลย
ชีร้องขนาดนั้นไม่อายคนอื่นบ้างรึ...
ปูลู หวังว่าหนึ่งจะเคลียร์กับน้องวุ้นนะคะ ไม่งั้นน้ำมาราวีวุ้นแน่
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮาคุณพ่อมากค่ะ แบบ ออกนอกหน้าไปนะพ่อ 5555
-
น้ำเหมือนคนบ้าเลยอ่ะ o18
-
โธ่ น้ำเอ้ย :hao3:
-
เอ่อออ คุณน้องน้ำคะ หนูไม่อายบ้างเหรอ
มาโวยวายร้องไห้อย่างกับคนบ้า :hao4: :hao4: :hao4:
แถมท่าทางจะไม่รามือง่ายๆ กลัวจะมาทำร้ายน้องวุ้นจัง :serius2: :serius2: :serius2:
-
เอ่อมมมม. หนูน้ำคระ. รับปีบคลุมหัวสักใบไหมลูก 5555
-
555สมน้ำหน้าชะนีน้ำจริมๆ :m20: อุตส่าห์ลงทุนสตอร้องห่มร้องไห้ พี่หนึ่งกับวุ้นก็ไม่สนใจ :katai2-1:
-
วุ้นไม่งงก็แปลกแล้วล่ะค่ะ555 เคยไปบ้านพี่หนึ่งมาแล้วนี่นะ
-
เรื่องของหนึ่งกับน้ำนี่ยังไง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
มารยาอย่างยัยน้ำนี่ต้องเจอ
คุณพี่จ๋าของน้องวุ้นซะหน่อย
จะได้สมน้ำสมเนืี้อมวยถูกคู่จร้า
-
สะใจ ยัยน้ำเน่า
-
ไม่รู้มีใครขำเหมือนเราไหม ตอนที่ยัยน้ำคลองลงไปร้องไห้ดิ้นแด่วๆอยู่กับพื้น แอบกรีดร้องอยู่ในใจที่วุ้นไม่ได้เข้าใจผิดตามแผน
เส้นตื้นไปรึเปล่าเนี่ยฉัน 555
-
ตอนแต่งก็ขำเหมือนกันค่ะ 555555555555
วุ้นเอ๋อเกินไป ทำใจเถอะ
-
ดีที่วุ้นคิดว่าไว้ถามพี่หนึ่งก่อน
แต่น้ำคะสตอร์เกินไปค่า
-
ยัยน้ำเน่า!!! สร้างความร้าวฉานจิงๆ
ดีนะเนี่ยวุ้นของเจ๊ ไม่ค่อยจะเก็ท 555555
พี่หนึ่งก้อเคลียร์ตัวเองเร็วๆ อย่าให้ยัยน้ำเน่ามายุ่งกะวุ่นนาาาาาาา
-
ช่วงนี้หน้าทุเรียน เปลืิอกทุเรียนหาง่ายสนใจไหมคะชะนีน้ำ
-
โอ้ยขำนางอ่ะ 555555555
ดราม่าอยู่คนเดียว ฮ่าาาา
-
ดีงามค่ะวุ้น คนบ้ามาอย่าไปสนใจจจจจ :hao7:
-
ชะนีนางนี้นี่ฆ่าตัวตายชัดๆ ขอฝากถึงนางว่าถ้ามีมารยาหญิงแต่ใช้ไม่เป็นก็อย่าใช้มันเลย :z2:
-
หึหึหึ อิน้ำ ไม่ได้แด ก หรอกค่ะ 55555555555555555555
-
น้ำแลดูเป็นคนบ้า o18
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
เอิ่ม อยู่ๆก็โผล่มา
-
ตอนที่ 16
หลังจากที่ทิ้งผู้หญิงคนนั้นมาได้ วุ้นก็ถอนหายใจน้อยๆ เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วๆ ถ้าอยู่ต่อคงมีเรื่องมากกว่านี้แน่ๆ จะว่างงงก็งงงนะที่จู่ๆ ก็โผล่มาง้องแง้งใส่อย่างงู้นอย่างงี้ โชคดีที่ผมนั่งดูละครกับแม่บ่อยๆ เลยเข้าใจว่านี่อาจจะเป็นมาดนางร้ายในละครก็ได้
“ นั่นน้ำแฟนเก่าพี่เอง ” หนึ่งบอกวุ้นเมื่อเห็นสีหน้าเคลือบแคลงสงสัยของวุ้นที่ไม่ยอมถามออกมา
“ ครับ ” ไม่บอกผมก็รู้อยู่แล้ว แต่ที่อยากรู้ไม่ใช่แค่เรื่องชื่อนี่
หนึ่งเงียบเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ จะเล่าดีไหม ? เอาเถอะให้วุ้นรู้ไว้จะดีกว่า ไม่รู้ว่าน้ำจะมาทำอะไรวุ่นวายอีกไหม
“ น้ำมาขอพี่คบเป็นแฟนตอนที่ทำงานด้วยกัน ” หนึ่งเหลือบมองวุ้นเพื่อดูปฏิกิริยาแต่ก็พบว่าวุ้นยังคงนั่งเฉยๆ ไม่ดูตกใจอะไรก็เล่าต่อ “ ความจริงพี่ก็ไม่ได้อยากคบหรอกพอปฏิเสธก็มายุ่งด้วยทั้งเช้าทั้งเย็น เลยคบๆ ไปตัดปัญหา เพราะตอนนั้นพี่ก็ไม่ได้มีใคร ”
งั้นหมายความว่าพี่หนึ่งก็มีใครนั่นแล้วสิ วุ้นหน้าแดง ไม่ต้องไตร่ตรองมากก็รู้แล้วไอ้ใครที่ว่านั่นมันผมเองนี่
หนึ่งยิ้มเมื่อรู้ว่าวุ้นจับสิ่งที่อยู่ในประโยคได้ “ พี่เลิกกับน้ำไปเพราะไปถูกใจคนทำขนมน่ะ ”
“ ... แล้วเรื่องน้ำพี่จะทำยังไงล่ะ ผมว่าเขาคงไม่หยุดแค่นี้หรอก ” วุ้นคุยเรื่องอื่นแทน
“ พี่จะคุยให้เองแล้วกัน ว่าอย่ามายุ่งกับวุ้นน่ะ ”
“ ถ้าเขาตัดใจง่ายๆ เขาไม่มาถึงนี้หรอกครับ ” วุ้นโอดครวญ ไม่อยากจะคิดเลยถ้ามาตอนทำงานจะวุ่นวายขนาดไหน ผมไม่อยาก
โดนเมาท์เรื่องไปแย่งสามีชาวบ้านหรอกนะ ไม่สิ พี่หนึ่งไม่ใช่สามีผมซะหน่อย ให้ตายนี่พี่หนึ่งล้างสมองผมเหรอวะ สมองถึงได้มึนๆ ไปอย่างนี้
“ ไม่ต้องกลัวหรอกวุ้น มั่นใจว่าพี่ชอบกินขนมก็พอ ”
วุ้นทำหน้าเซ็ง “ เกี่ยวอะไรกับขนมครับ ? ”
“ วุ้นรู้อยู่แล้วไม่ต้องถามหรอกน่า ” หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์
เข้าเรื่องนี้อีกแล้วเหรอวะ ที่เปลี่ยนเรื่องไม่ได้ผลเลย วุ้นบ่นในใจ “ แล้วทำวันนี้พี่หนึ่งแต่งตัวอย่างกับจะไปถ่ายแบบขนาดนี้ล่ะครับ มีแต่คนเมาท์ว่าเป็นนายแบบ ”
“ พี่อยากให้คนบางคนมาสนใจน่ะ ปกติเขาไม่ค่อยสนใจพี่จนพี่ต้องเรียกเองน่ะ ”
“ พ่อพี่เหรอครับ ? ” วุ้นแกล้งงงพร้อมส่งสีหน้างงๆ ใส่ เอาสิ หยอดอยู่นั่นแหละ ผมก็มึนใส่ได้เหมือนกันวะ
มาแบบนี้ไปไม่ถูกเลยแฮะ หนึ่งยิ้มแห้งๆ แต่นี่หนึ่งนะครับ ไม่แบบไหนพี่ก็ตั้งรับได้เสมอ “ คนที่นั่งในรถด้วยต่างหาก ”
โอเค ผมยอมแพ้พี่หนึ่งแล้ว “ พี่ก็ลองแต่งตัวโทรมๆ ดูเรตติ้งจะได้ตกบ้าง น้ำอะไรนั่นจะได้รับพี่ไม่ได้ ”
“ ไม่ล่ะ พี่ไม่เอาเรื่องแค่นั้นมาทำให้พี่ต้องเปลี่ยนตัวเองหรอก ถ้าพี่จะเปลี่ยนตัวเองก็ต้องเป็นเรื่องสำคัญๆ อย่างอื่นสิ ”
“ ผมชอบแบบเงียบๆ แบบเดิมมากกว่านะ ” วุ้นบอกจากใจ แบบตอนนี้ผมจับไม่ได้ไล่ไม่ทันจริงๆ เหมือนกับว่าผมเป็นแมวแล้วพี่หนึ่งเป็นเจ้าของจะทำอะไรก็ได้ จะแหย่เล่น จะแกล้ง คิดยังไงผมก็เสียเปรียบชัดๆ
รู้ด้วยว่าหมายถึงเรื่องที่ผมกลายเป็นคนพูดมาก หนึ่งลอบยิ้ม “ คุยกันเยอะๆ จะได้ไม่เงียบไง จะได้ไม่อึดอัดเวลาอยู่ด้วยกัน ” ถึงจะไม่คุยกันก็ไม่อึดอัดอยู่ดีนั่นแหละ
“ ครับ ครับ ” จะว่าไงก็ว่าเถอะ ยังไงผมก็โดนเอาไม้แหย่แกล้งได้ง่ายๆ อยู่แล้ว “ ขอบคุณที่มาส่งนะครับ พี่หนึ่ง ”
“ อืม ” หนึ่งพยักหน้าตอบ “ วุ้น ”
วุ้นชะงักขาที่กำลังจะก้าวลง “ ครับ ? ” และหันไปมองหนึ่ง
“ พะ พี่ขอแบบเมื่อวานอีกสิ ” หนึ่งพูดอายๆ ทั้งๆ ที่เป็นคนขอแท้ๆ
วุ้นหน้าแดง “ ไม่เอา ” และส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“ งั้นให้พี่เริ่มไหม ” หนึ่งลองตะล่อมดู เพราะรู้สึกติดใจรสเมื่อวาน มันหอมขนมแปลกๆ แล้วยังหวานด้วย ถึงจะรู้สึกอายแต่ก็ค่อยอายวันหลังแล้วกัน
วุ้นนิ่งคิดไปสักพัก “ ก็ได้.. แต่เมื่อวานจูบแรกผมเลยนะ ” และยอมบอกเรื่องบ้าๆ นี่ให้พี่หนึ่งรู้ จะได้ตระหนักว่ามันเป็นของหายากขนาดไหน ฉะนั้นช่วยนานๆ ครั้งทีเถอะ
“ พี่เหมือนกัน ”
“ พูดเป็นเล่น ? ” วุ้นถามเสียงสูงลืมความอายไปโดยสิ้นเชิง หน้าตาแบบพี่หนึ่งเนี่ยนะไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับคนอื่นมาก่อนเลย
“ อืม คนอื่นเขาไม่ค่อยกล้าเข้าหาพี่เท่าไหร่หรอก ”
การพูดคุยดูเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญในการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นเลยแฮะ วุ้นคิดเงียบๆ เพราะปัญหานี่เขาก็ประสบเหมือนกันนั่นแหละ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือพี่หนึ่งจะจูบผม ! เมื่อวานผมไม่ค่อยตัวเองเท่าไหร่ที่เป็นคนเริ่มจูบอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าใจผมก็ค่อนข้างเอนเอียงไปทางฝั่งพี่หนึ่งเหมือนกัน
“ งั้นพี่ทำนะ.. ” พี่หนึ่งโน้มตัวข้างฝั่งคนขับไปอีกฝั่ง
วุ้นหลับตาแน่น เอาวะ พูดแล้วก็ต้องทำ รู้สึกถึงริมฝีปากของพี่หนึ่ง วุ้นเผยอปากให้พี่หนึ่งเข้ามา ซึ่งทั้งสองฝ่ายก็ต่างเก้ๆ กังๆ
เพราะยังไม่เคยกันทั้งคู่
ก็อก ก็อก
// อ้าว หนึ่งมาส่งวุ้นเหรอลูก //
เสียงเคาะกระจกดังขึ้นพร้อมกับเสียงของพ่อวุ้น
ทั้งสองผละออกจากกันทันทีเหมือนถูกไฟลน โชคดีที่กระจกรถพี่หนึ่งเป็นสีดำทึบไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเป็นกระจกใสจะเป็นยังไง วุ้นหันไปมองพี่หนึ่งเชิงลาและลงจากรถทันที ปล่อยให้พ่อวุ้นที่ขี่จักรยานผ่านมาเห็นพอดีคุยกับพี่หนึ่งให้หนำใจ
เพราะผมไม่อยากอยู่ให้โดนพ่อถามเรื่องนู้นนี้ต่อหน้าพี่หนึ่งหรอกนะ
น่าอายจะตายไป
วุ้นกำลังนั่งกินลูกชิ้นปิ้งอยู่หลังร้านกับน้ำชานมไข่มุกที่พี่เต้ซื้อมาฝากทุกคนในร้าน ทั้งๆ ที่บอกไปแล้วแท้ๆ ว่าเบื่อชานมแล้ว รอบนี้พี่เต้เลยซื้อแบบมีไข่มุกมาให้ ผมดีใจอยู่หรอกนะที่ซื้อมาฝากกันแต่ถ้ามันไม่ใช่ชานมทุกวันมันจะดีกว่านี้มากๆ แต่ก็ดีมีลูกชิ้นปิ้งน้ำจิ้มอร่อยนี่ช่วยลบล้างความผิดพี่เต้ไปได้อยู่
วุ้นนั่งกินเงียบๆ อยู่คนเดียวอยู่หลังร้าน ส่วนคนอื่นๆ กินกันเสร็จไปแล้ว
“ วุ้น ” หนึ่งเอ่ยทักวุ้นที่มานั่งเงียบๆ คนเดียว
มาแล้วเจ้าประจำ วุ้นคิดขำๆ ในใจ เมื่อวานก็มาวันนี้ก็มาแฮะ “ มานั่งกินขนมเหรอครับ ? ”
“ เปล่า พี่อยากมาหาเฉยๆ ” หนึ่งยิ้มพร้อมกับยื่นชามะนาวให้วุ้น “ แค่แวะมาให้ชามะนาวเฉยๆ ”
ขอโทษนะครับพี่เต้ แต่ผมไม่กินของพี่แล้วล่ะ ฮ่าๆ วุ้นรับชามะนาวมาและยื่นชานมไข่มุกให้ “ แลกกัน ” ซึ่งผมเต็มใจแลกมากๆ
หนึ่งเลิกคิ้วงงๆ แต่ก็รับมา “ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับนะ ”
“ อืม ” วุ้นพยักหน้ารับเชิงเข้าใจ
“ งั้นพี่ไปล่ะ นี้ก็แอบโดดมาเนี่ย ”
ถ้าโดนถามเหตุผลว่าไปไหน พี่หนึ่งจะตอบว่ายังไงเนี่ย “ ครับ ”
หนึ่งยิ้มใช้มือยีหัววุ้นเบาๆ ก่อนจะกลับไปทำงาน
ผมนั่งจิบชามะนาวที่หนึ่งซื้อมาด้วยอารม์ที่ดีขึ้นมาก รู้สึกว่าชามะนาวของพี่หนึ่งจะเข้ากับลูกชิ้นนี้มากกว่าเป็นไหนๆ
“ อ้าววุ้น ชานมที่พี่ซื้อให้ละ ” พี่เต้ที่เดินมาหลังร้านหาน้ำอะไรกินทัก
“ .. กินหมดแล้วน่ะครับ ” พี่หนึ่งกินนะ ผมไม่ได้กิน
“ ได้เก็บสติกเกอร์มันไหมวุ้น พี่กำลังเก็บอยู่จะได้เอาไปแลกฟรีแก้วพิเศษหนึ่งแก้ว ”
อย่าบอกที่ซื้อให้ทุกคนกินบ่อยๆ เพราะจะกินไอ้แก้วพิเศษนั่น “ ไม่ได้เก็บครับ ”
พี่เต้เกาหัวเซ็งๆ “ แย่จังเหลืออันเดียวซะด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ซื้อมาให้อีกแก้วแล้วกัน พี่จะได้เอาไปแลกแก้วของพี่ซะที ” ที่ไม่ยอมกินเองน่ะเหรอ ? เพราะเบื่อกินจนเบื่อไปแล้ว
“ ให้พี่จ๋าเถอะครับ.. ”
“ เออๆ ใครก็ได้นั่นแหละ ” พี่เต้ตอบอย่างไม่หยี่หระเดินออกไปพร้อมกับน้ำขวดใหญ่ในมือ
วุ้นถอนหายใจ ถึงจะเป็นน้ำฟรีก็เถอะกินแต่เหมือนๆ เดิมผมก็เบื่อเหมือนกันนั่นแหละ วุ้นจิ้มลูกชิ้นลูกสุดท้ายใส่ปากและทิ้งใส่ถังขยะ
ถังขยะเต็มแล้วแฮะ
งั้นเดี๋ยวไปทิ้งให้แล้วกัน วุ้นหยิบถุงขยะที่ว่าเดินออกไปนอกร้านที่มีถังขยะใบใหญ่คอยรองรับขยะอยู่ เมื่อทิ้งเสร็จวุ้นก็เดินกลับร้านแต่ถูกใครบางคนมายืนขวางหน้าซะก่อน
ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยแต่งตัวดี
น้ำ ..
วุ้นเบิกตาน้อยๆ จะเกิดอะไรขึ้นอีกวะเนี่ย
“ ไง ” น้ำทักอีกฝ่ายและพิจารณาทั้งตัว หน้าตาก็ธรรมดาไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด
“ ครับ ” วุ้นตอบเรียบๆ เอาโหมดเย็นชาของผมไปแล้วกัน
“ รู้อะไรไหม หนึ่งเคยคบฉันและต้องเลิกกันเพราะใคร ”
“ ผมไง ” เสียงของวุ้นราบเรียบทั้งใบหน้าและน้ำเสียง
น้ำกัดฟันแน่น “ แล้วแกเป็นใครมายุ่งกับหนึ่งทำไม ทั้งๆ ที่มันกำลังจะไปได้ด้วยดีแท้ๆ ”
“ ... ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าคุณกับพี่หนึ่งเคยทำอะไรกันมาก่อน แต่มันไม่สำคัญหรอกเพราะตอนนี้คุณเป็นอดีตไปแล้ว ” วุ้นเงียบพร้อมกับจ้องน้ำตรงๆ “ ส่วนผมก็ปัจจุบันของพี่หนึ่งยังไงล่ะ ”
“ แก ! ” น้ำขึ้นเสียงใส่
“ ทำไมครับ ? ”
“ ถ้าคิดว่าฉันไม่กล้าตบแกล่ะก็ แกคิดผิดแล้ว ! ” น้ำกระโจนใส่วุ้น
บ้าบออะไรวะเนี่ย วุ้นกระโดดหลบ ทั้งๆ ที่ผมกะจะแก้ปัญหาเองให้จบๆ ไปแท้ๆ ถึงจะตอบอย่างนั้นก็เถอะมันก็มีเค้าความจริงไม่เยอะนะ รีบเชื่อจังแม่คุณเอ้ยยย
“ น้ำ !!! ”
เสียงพี่หนึ่งตะคอกดังลั่น
นี่ถ้าผมไม่วนกลับมาไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นเลย เพราะรู้สึกแปลกๆ เลยเดินมาดู เห็นน้ำที่จะตบวุ้นพอดี ผมกระชากแขนของน้ำเอาไว้
“ นะ หนึ่ง ” น้ำหน้าซีดเผือด
“ จะทำอะไร “ คนของผม ” ”
น้ำกำมือแน่น ตอนที่คบกันหนึ่งไม่เคยเรียกแบบนี้ต่อหน้าใครด้วยซ้ำ แม้กระทั่งอยู่ด้วยกันก็ยังไม่เคย “ น้ำแค่มาซื้อกาแฟเฉยๆ ค่ะ ”
“ อ้อ เหรอจ้ะ ” พี่จ๋าแสยะยิ้มเดินออกมา “ พี่ว่าน้องจะมาตบวุ้นนะ ”
“ หนึ่งอย่าไปเชื่อนังนั่นนะ มันโกหก ”
พี่จ๋าถึงกับปรี๊ดแตกกับคำว่านัง “ แกเรียกใครนังห้ะ ! ฉันแก่กว่าแกนะ หัดมีมารยาทบ้าง ! ”
“ วุ้นเป็นอะไรไหม ” หนึ่งปล่อยแขนน้ำออกรีบก้าวยาวๆ ไปหาวุ้น
“ เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ” วุ้นยิ้มแห้งๆ ต้องขอบคุณที่ผมกระโดดหลบทันน่ะนะ
“ ยุ่ง ยัยป้า ! ” น้ำจิ้ปากไม่พอใจกระแทกเท้าหนีออกไปทันที
“ กรี้ด นี่ฉันยังไม่แก่เลยนะ มาเรียกป้าได้ไง วุ้นแกว่าเจ๊แก่ไหม ” พี่จ๋าที่ลืมตัวถามวุ้น ไม่สนใจพี่หนึ่งแต่อย่างใด เพราะห่วงใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของตัวเอง
“ ก็ยังสวยเหมือนเดิมนะ ” เพราะถ้าหากให้คำตอบอื่นเกรงว่าชีวิตจะหาไม่
“ เห็นไหม เจ๊ยังไม่แก่สักหน่อยมาเรียกป้า ” พี่จ๋าหน้ามุ่ย
“ ครับ ” วุ้นตอบพี่จ๋า
“ งั้นพี่ไปก่อนแล้วกัน ถ้าน้ำมายุ่งให้โทรหาพี่นะวุ้น ” หนึ่งบอกวุ้นและก้มมองนาฬิกา “ พี่ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวจะโดนด่า ”
“ เจอกันตอนเย็นครับ ”
“ อืม ”
วุ้นกลับมานั่งประจำที่และฟุบลงบนโต๊ะ เมื่อกี้เกิดเรื่องราวมากมายเหลือเกิน ยังกับผมหลุดไปในละครเลยว่ะ แต่ผมไม่อยากรับบทนางเอกนะ
ไลน์ ( เสียงแหลมๆ )
วุ้นสะดุ้งโหยงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครทักมา ไม้เหรอ ? แต่ยังไม่เลิกงานนี่
ONE1 : เบื่อจัง อยากกินวุ้น
ONE1 ? หนึ่ง ? พี่หนึ่ง !! นี่หว่า ไปเอาไลน์ผมไปจากไหนวะเนี่ย
WUNWUN:C : ไปเอาไลน์ผมมาจากไหนเนี่ยยย
ONE1 : ไม่บอก แต่พี่อยากกินจริงๆ นะ # สติกเกอร์หิว
WUNWUN:C : ไปซื้อเซเว่นสิ
ONE1 : ไม่เอาเดี๋ยวกินตอนเย็นก็ได้ :P
WUNWUN:C : # สติกเกอร์หมีบราวน์ ...
ONE1 : โดนด่าละ เดี๋ยวพี่ทำงานก่อนแล้วกัน
ผมอ่านแต่ไม่ตอบอะไรรีบไลน์ไปหาคนที่เป็นไปได้ที่ให้จะไลน์ที่สุดทันที
จะเป็นใครล่ะครับนอกจาก I AM U FRIEND หรือ มิตร พ่อผมเอง !
WUNWUN:C : พ่อเอาไลน์ผมให้พี่หนึ่งเหรอ
IAMUFREIND : ใช่ ก็แกไม่ยอมให้แฟนแกนี่หว่า พ่อเลยต้องให้ไปเนี่ย
WUNWUN:C : ก็เขาไม่ได้ขอผมนี่
IAMUFRIEND : อะไรนี่แกจะบอกว่าไม่อยากให้ไลน์แฟนแกเหรอ รู้ไหมลูกหนึ่งต้องมาขอพ่อเนี่ย เพราะแกไม่ยอมให้ ! # ส่งสติกเกอร์หมีบราวน์จับหัวกระต่าย
WUNWUN:C : ...
ผมเก็บโทรศัพท์ลงและจิบชามะนาวเงียบๆ
วันนี้ช่างเป็นวันที่วันที่วุ่นวายจริงๆ
------------------
:hao7: เคาะได้ผิดเวลาจริงๆ พ่อวุ้นเนี่ย
:mew1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
โอ้ยยยย พ่อวุ้นจะมาขัดอะไรตอนนี้ๆๆๆๆๆๆ
เซงฮิมแทน ยิ่งกว่านังน้ำซะอีก แงงงงงง
-
รู้สึกดีที่วุ้นรับมือกับน้ำได้ :hao7: :hao7: :hao7:
-
น้องวุ้นถูกใจเจ้มาก ฮ่าๆๆๆ
ส่วนขุ่นพ่อไม่น่ามาเคาะกระจกเลยอ่ะะะ เค้าจะได้ใกลลลลลลล้ อีกนิด คึคึ
-
แอบเคืองพ่อมิตรว่ะ เขากำลังจะไปได้ดีด้วยกันแท้ๆT^T
-
อีนังน้ำนี้ไม่เลิกตอแยนะ. วุ้นสู้ๆสิลูก
-
คณพ่อผิดซีนมากค่ะ อดเลย
-
พ่อนะพ่อ มาขัดจังหวะได้ :katai1:
-
เราควรสงสารยัยน้ำไหม? ไม่สินะ?? 55555
ขอบคุณที่ทำให้น้องวุ้นของเราดูน่าสงสารมากขึ้น และการตัดสินใจของพี่หนึ่งนี่ถูกเป๊ะมากขึ้น นะจ๊ะ...
เอาคนแบบนี้ไปเป็นแฟนปวดหัวตาย 5555
-
คุณพ่อจ๊าบอีกแล้วววววววว
รอตอนต่อไปน้าาาาา
-
หุหุหุ วุ้นสุดยอดดดดดดด
จัดการยัยน้ำเน่าแบบสวยๆนิ่งๆ เจ๊รักเรย >3<
พี่หนึ่งเท่อ่ะ(ถึงจะโผล่มาแปปๆก้อเหอะ 555)
-
เกือบแล้วเชียว พ่อมาขัดทำไมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ตัวละครหลักทุกตัว
มีบุคลิกสมกับชื่อเรื่องเกือบทุกคนเลย
-
--- ตอนที่ 17 ----
อย่างที่เคยบอกไว้
วุ้นเป็นลูกคนกลาง
มีพี่กับน้องอย่างละคน
และบังเอิญว่าวันนี้ทั้งพี่และน้องมานั่งกระจุกกันที่หน้าบ้านไงล่ะ !
วุ้นที่กำลังก้าวขาลงจากรถถึงกับชะงักเมื่อทั้งพี่และน้องของตัวเองยืนจ้องอยู่
วันนี้ไม่ใช่วันครอบครัวนี่ ?
ทำไมอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเลยวะ
วุ้นคิดในใจและมองนิ่งๆ ใส่ทั้งสองคนตามปกตินิสัยของตัวเอง
ซึ่งคิดว่าตอนนี้เหมาะสำหรับใช้กลบเกลื่อนเป็นอย่างมาก
“ มองหน้าพี่อย่างนั้นหมายความว่าไงวุ้น ” พี่เมฆถามวุ้นด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องแต่หน้าตากลับไปคนละทาง พี่เมฆพยายามมุดหัวเข้าไปในรถเพื่อที่จะดูคนขับที่มาส่ง
“ เปล่า หลบวุ้นหน่อย จะลงจากรถ ” วุ้นกันตัวไว้เต็มที่ไม่เปิดโอกาสให้พี่เมฆสอดส่องพี่หนึ่งได้ ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ ว่าพ่อจะไม่แฉผมให้พี่เมฆกับน้องผมฟัง !
“ พี่วุ้นอย่างกไปหน่อยเลยน่า ผมยังไม่เคยเห็นแฟนพี่เลยน้า ” มิกซ์พูดและคิดอะไรออกเดินอ้อมรถไปอีกฝั่งทันที
ทำไมน้องผมมันไอคิวสูงจังวะ
“ พี่หนึ่งล็อครถถถ ” วุ้นหันไปบอกหนึ่งทันที ซึ่งหนึ่งกำลังนั่งทำหน้างงงอยู่แต่พอหายงงงก็หัวเราะออกมา
อะไรของพี่แกวะ วุ้นทำหน้าเซ็ง
“ ไหนพี่ขอยลโฉมพี่หนึ่งของแกหน่อยยยยย ” พี่เมฆใช้มือสับหัววุ้นจนวุ้นเผลอเอามือกุมหัวด้วยความเจ็บ
หนึ่งอดยิ้มบางกับท่าทางของวุ้นไม่ได้
“ ว้ายหล่อจังเลยอ่ะ พี่เมฆ น้องมิกซ์ใจละลายย ~ ” มิกซ์ที่เปิดประตูฝั่งพี่หนึ่งได้แสร้งเอามือกุมอกและบิดไปบิดมา
“ พี่ก็ว่างั้นแหละ ~ เห็นแล้วอยากควบแน่นเป็นน้ำฝนเลยอ่ะ ” พี่เมฆไม่ยอมแพ้เอามือปิดหน้าตัวเอง
เอาให้สนุกเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วุ้นกลอกตา นี่ไงสาเหตุที่ไม่อยากให้เห็นพี่หนึ่ง
มีพี่มีน้องแต่ชอบล้อคนกลาง
วุ้นไม่เข้าใจครับ
วุ้นหน้าแดงก่ำ “ พอๆ เห็นแล้วก็เข้าบ้านกันไปดิ ”
“ ลาก่อนนะพี่หนึ่ง โฮ น้องมิกซ์อยากเจอพี่เขยที่โต๊ะอาหารวันนี้นะ ”
“ นี่แกกล้าไล่พี่แท้ๆ ตัวเองเรอะวุ้น ” พี่เมฆตบหัววุ้นไม่แรงนัก “ เข้ามากินข้าวด้วยกันสิหนึ่ง ” และหันไปชวนหนึ่ง
หนึ่งมองวุ้นสลับกับเมฆและมิกซ์ “ ครับ ” และรับคำง่ายๆ ออกมา
พลาดแล้ว พี่หนึ่งพลาดแล้ว วุ้นส่งสายตาไปให้พี่หนึ่ง พี่หนึ่งเลิกคิ้วน้อยๆ และยิ้มตอบ
วุ้นดีใจล่ะมั้งเลยมองหน้าผม หนึ่งคิดเองเออเอง “ งั้นผมขอจอดรถใหม่ก่อนนะครับ ”
“ ได้ๆ ” พี่เมฆพยักหน้ารับใช้มือข้างเดิมลากตัววุ้นออกจากรถ “ ลงมาก่อนมา วุ้น พี่คิดถึ้งง คิดถึง ”
“ น้องมิกซ์ก็คิดถึ้งงง คิดถึง พี่วุ้นนะ ” มิกซ์ที่เดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดยิ้มๆ
ดูเหมือนว่าวันนี้ จะมีแต่คนคิดถึงผมเนอะ วุ้นกลอกตาขณะก้าวลงจากรถ วุ้นลากขาหนักๆ เข้าไปในบ้านเอื่อยๆ
“ พี่หนึ่งเป็นแฟนแกจริงดิ !? ” พี่เมฆปล่อยคำถามแรก
“ เปล่า แค่คุยๆ กันเฉยๆ ” วุ้นก้มหน้าตอบ
“ เจอกันได้ไงอ่ะ พี่วุ้น ” น้องมิกซ์ต่อเลยครับ
“ เจอกันตอนพี่หนึ่งเขามาซื้อขนม ”
พี่เมฆยิ้มแปลกๆ เหมือนคิดอะไรออก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดยิกๆ หาบนสนทนาและยื่นให้วุ้นดู
วุ้นรับมาเลื่อนอ่านบนสนทนาตั้งแต่เริ่ม
เป็นครั้งแรกที่วุ้นรู้สึกไม่อยากกลับบ้าน
กลุ่ม ลูกกูโดนกินจริงๆ ด้วย
Cloudy : พ่อลากผมเข้ากลุ่มอะไรเนี่ย
MIXMAXMUK: ใครโดนกินอ่ะ แล้วทำไมพ่อไม่ลากพี่วุ้นเข้าด้วยล่ะ
IAMUFRIEND : ไม่ต้องเอามันเข้าหรอกน่า
LamunLamai : ลากฉันเข้ากลุ่มบ้าอะไรเนี่ย ! # สติกเกอร์โกรธ
IAMUFRIEND : อย่าเพิ่งด่าสิ พ่อแค่ตั้งเอาไว้คุยกันเฉยๆ
Cloudy : สรุปใครโดนกินครับเนี่ย ?
MIXMAXMUK : พี่วุ้นเหรอ !?
LamunLamai : ตายจริง ลูกชั้นออกเรือนแล้วเหรอ ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ ฮะ ไอ้สุชาติ !
IAMUFRIEND : อย่าเรียกเขาเลยจ้ะ ละไม พ่อยังไม่อยากได้เลขเด็ด
Cloudy : เอาจริงเหรอพ่อออ วุ้นเนี่ยนะ วันๆ อยู่บ้านมันยังไม่ค่อยคุยกับผมเลย มันจะไปออกเรือนกับใครได้ไง
LamunLami : ต๊าย ลูกชั้น รู้จักไหมฮะ สเน่ห์หลบในน่ะ
วุ้นอ่านถึงประโยคนี้แล้วรู้สึกอยากขว้างโทรศัพท์ออกไปให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทนอ่านต่อไปอยู่ดี สเน่ห์หลบในบ้าบออะไร ผมไม่มีของพรรค์นั้นซะหน่อยย แม่
MIXMAXMUK : 0.0
IAMUFRIEND : พ่อขอลายน์หนุ่มนั้นมาด้วยนะ นี่ไงๆ
LamunLamai : กรี้ด หล่อกว่าผัวชั้นอีก มิตร เราเลิกกันเถอะ เธอดีเกินไป
IAMUFRIEND : # สติกเกอร์หมีบราวน์กอดเข่า
Cloudy : อูววว ไม่ธรรมดาๆ เดี๋ยวผมกลับไปอาทิตย์หน้าเลยพ่อ
MIXMAXMUK : พี่เมฆมารับผมด้วยยย ผมอยากเห็นนน พี่เขยย
Cloudy : กลับเอง เปลืองค่าน้ำมัน
IAMUFRIEND : เออ จริงสิ รู้สึกสองคนนั้นจะได้กันแล้วล่ะ
MIXMAXMUK : !
Cloudy : !
LamunLamai : ส่งเพลง หลงรักคนมีเจ้าของ
IAMUFRIEND : ละไม แล้วพ่อล่ะ
LamunLamai : ช่างสิ ฉันไปเซลฟี่ต่อละ
MIXMAXMUK : พ่อเอาดีๆ อันนี้เป็นแฟนพี่วุ้นใช่ไหม
IAMUFRIEND : ใช่ มาส่งทุกวันเลย พ่อเห็น แต่วุ้นมันชอบหลบผัวมันกับพ่อ นู้น ส่งกันที่หน้าปากซอยเลย พ่อนี้เบื่อมาก อยากจะทักทายลูกเขยก็ไม่ได้ทัก
Cloudy : เคเกต พ่อเจอกันทิตย์หน้า ผมไปละ
MIXMAXMUK : แล้วพี่วุ้นจะท้องไหมอะ !
IAMUFIEND : เดี๋ยวพ่อจะส่งแกไปเรียนประถมใหม่
MIXMAXMUK : แง ผมพูดเล่นเองง
วุ้นคืนโทรศัพท์ให้พี่เมฆที่ยืนกลั้นขำอยู่รวมถึงน้องมิกซ์ซ่าส์ของผมด้วย
“ พี่เมฆ เอาผมเข้ากลุ่มหน่อย ” วุ้นบอก
“ ได้ๆ ” พี่เมฆยิ้มยิงฟันลากวุ้นเข้ากลุ่มไป
WUNWUN:C : คุยอะไรกันเนี่ย ผมกับพี่หนึ่งตอนนี้แค่คุยกันเฉยๆ ไม่เคยได้กันอะไรกันทั้งนั้นนั่นแหละ
IAMUFRIEND : ไอ้เมฆ แกเอาวุ้นเข้ากลุ่มทำไมเนี่ย นี้มันกลุ่มลับของครอบครัวเรานะ
Cloudy : ก็วุ้นเขาอยากเข้านี่หว่า พ่อ ผมสงสารน้องกลัวน้องไม่ได้รับข่าวสารภายในครอบครัวของเรา
ONE1 : เดี๋ยวก็ได้กันครับ
Cloudy : …
WunWun:C ออกจากกลุ่ม
วุ้นถอนหายใจเฮือกโตหน้าแดงก่ำ ใครจะไปได้อะไรกับพี่หนึ่งล่ะ และสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกจับเข้าที่ไหล่ วุ้นหันขวับไปมองทันทีเห็นพี่หนึ่งยิ้มบางๆ ชูโทรศัพท์ในมือให้เห็นคำว่า เดี๋ยวก็ได้กันครับ
ของแบบนี้ใช่เรื่อง น่าให้ผมดูไหม
ตอบ !
ไม่ยังไงล่ะ !
“ ไปๆ เข้าข้างใน พ่อนั่งรอจนเมื่อยแล้วมั้ง ” พี่เมฆบอกยิ้มๆ เดินผ่านวุ้นไปโดยไม่ลืมผลักหัวเบาๆ จนหน้าทิ่มใส่หนึ่ง
ส่วนมิกซ์กำลังยืนจ้องพี่วุ้นสลับกับพี่หนึ่ง “ รักกันนานๆ นะพี่ พอดีพี่ผมหาใหม่ก็คงยาก ไม่ค่อยมีคนมาคบพี่เขาเป็นเพื่อนไหร่ แฟนเฟินก็คงไม่มีแหละ ”
“ อืม ” หนึ่งรับคำและหัวเราะเบาๆ กับคำถากถางของน้องมิกซ์
“ ... ” วุ้นไม่พูดอะไรเดินเข้าไปด้านในบ้าง ดึงบุคลิกตัวเองออกมาใช้งาน วุ้นรีบก้าวขายาวๆ นั่งที่นั่งตรงข้ามพ่อ ซึ่งก็ยังเหลืออีก 2 ที่ที่เว้นว่างไว้ ทั้งๆ ที่ปกติจะมี 4 ตัวแท้ๆ เวลาที่แม่ไม่อยู่ แต่นี้มี 5 ตัวเหมือนกับว่าตั้งใจชวนมาแต่แรกอยู่แล้ว
โอเค ต่อไปผมคงจะมีลูกแฝดด้วยสินะ ถ้าแฝดชายชายผมตั้งชื่อสองกับขนมแล้วกัน แฝดชายหญิงก็ชื่อสามกับปลาแล้วกัน ดูเหมือนว่าผมจะเพ้อเจ้อเกินไปแล้ว
มิกซ์เดินเข้ามาถึงก่อนปราดไปนั่งที่นั่งหัวโต๊ะทันทีเหลือที่ว่างข้างผมไว้หนึ่งที่
พี่หนึ่งเลิกคิ้วและนั่งข้างๆ ผม
พ่อมิตรเงยหน้าจากโทรศัพท์มองหนึ่งสลับกับวุ้น “ ดีเลย พ่อมีเรื่องจะถามพอดี ”
“ ครับ ? ” หนึ่งรับคำ
“ สรุปแกจะกินไอ้วุ้นมันจริงไหม ? พ่อสงสัย ”
พี่เมฆกับมิกซ์ชะงักมือที่กำลังตักอาหาร
พ่อจะถามตรงไปไหม !
วุ้นพยายามกินน้ำไม่สนใจ ประโยคที่ออกมาจากปากพ่อของตัวเอง สนับสนุนให้ผมโดนพี่หนึ่งกินชัดๆ
“ อะ เอ่อ ” ใบหน้าหล่อเหลาของหนึ่งมีเลือดฝาดจางๆ “ เดี๋ยวก็กินนั่นแหละครับ ” และพยายามตอบถนอมน้ำใจทั้งสองฝ่าย กลัวว่าวุ้นจะสำลักน้ำตาย ถ้าตอบว่า กินวันนี้แหละครับ อะไรทำนองนั้น
“ วุ้ว ไม่ใจเลย ” พ่อวุ้นเก็บโทรศัพท์ลงเริ่มกินบ้าง
บรรยากาศบนโต๊ะเงียบสงบขึ้นมาทันใด เพราะไม่มีใครพูดอะไร มีแค่เสียงก้องแก้งๆ ของช้อนส้อมที่กระทบกับจาน
“ หนึ่ง ” พ่อวุ้นเรียกทั้งๆ ที่ยังไม่ละสายตาจากอาหารที่กำลังกิน
“ ครับ ”
“ อย่าทำให้วุ้นมันเสียใจล่ะ ”
“ ครับ ” หนึ่งพยักหน้ารับด้วยสีหน้าจริงจัง
“ เออ วุ้น ร้านที่แกทำงานตอนนี้ใช่ร้าน ## ป่ะ ? ”
“ อืม ทำไมล่ะ ? ”
“ รู้สึกว่าจะมีรุ่นน้องพี่มันจะไปสัมภาษณ์ลงรีวิวของมันน่ะ ”
“ แล้วบอกผมทำไม ” น่าจะบอกพี่เต้มากกว่ามั้ง
“ เขาบอกว่าจะสัมภาษณ์แกเป็นพิเศษเลยเว้ย ”
วุ้นขมวดคิ้ว ผมแค่ทำขนมเฉยๆ มันน่าสนใจตรงไหน
“ รุ่นน้องกูเป็นสาววาย ”
วุ้นนั่งกินต่อไปเงียบๆ เห็นเค้ารางความไม่ดีคืบคลานเข้ามาใกล้ สงสัยว่าเห็นวันนั้นแน่ๆ เลยว่ะ วันที่พี่หนึ่งมา
“ พี่วุ้น คุยกับผมมั้งงง ” มิกซ์โวยวาย
“ ... ” วุ้นหันไปมองเชิงให้พูดสิ
“ โฮ พี่วุ้นเย็นชากับผมจริงๆ ”
หลังจากนั้นก็คุยกันบ้างไม่คุยบ้าง จนอาหารที่ที่อยู่ในจานเกลี้ยงทุกชาม วุ้นที่กินเสร็จคนแรกขึ้นห้องไปนอนก่อนบอกง่วงนอน ส่วนพ่อมิตรนอนอยู่หน้าทีวี มิกซ์ก็ขึ่นไปนอนแล้วเหมือนกันเหลือแต่พี่เมฆที่เดินตามผมอยู่
“ คุณชอบน้องผมใช่ไหม ” พี่เมฆถามด้วยสีหน้านิ่งๆ ต่างจากที่เห็นครั้งแรก
“ ครับ ”
“ ถึงวุ้นมันจะเงียบๆ แต่มันเป็นคนเอาใจใส่คนอื่น ถ้าคนอื่นเจ็บมันจะเจ็บกว่า ”
“ ครับ ”
“ หวังว่าคุณจะไม่ใช่พวกฟันแล้วทิ้งนะ ”
“ ไม่ใช่แน่นอนครับ ”
“ เออๆ เอาเถอะ เอาเป็นว่าถ้าอยากให้มันยอมง่ายๆ ทำหน้าเศร้าๆ ใส่มัน เดี๋ยวมันก็ยอมเอง ” พี่เมฆตบไหล่หนึ่งแปะๆ และเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยทิ้งท้ายไว้ “ เจอกันครั้งหน้า หวังว่ามันจะถูกฟันแล้วนะ ฮ่าๆๆ ”
“ ... ” หนึ่งพูดอะไรไม่ออก
ลายน์ ~
หนึ่งรีบหยิบขึ้นมาดูทันที
WUMWUN:C : พี่ผมว่าอะไรบ้างๆ
ONE1 : ความลับครับ
WUNWUN:C : ความลับอีกแล้ว ผมเบื่อแล้วนะ
ONE1 : อยากรู้จริงๆ เหรอ วุ้น
WUNWUN:C : เริ่มไม่อยากรู้ละ
ONE 1 : พี่เมฆบอกให้ผมกินวุ้นเลยครับ เพราะเดี๋ยววุ้นจะไม่อยู่ให้ผมกิน
WUNWUN:C : // หมีบราวน์กอดเข่า
WUNWUN:C : เราไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อยนี่
ONE1 : งั้นเป็นแฟนกันตอนนี้เลย
วุ้นเงียบไปนานมาก
WUNWUN:C : .... ก็ได้ แต่ผมขอทำใจก่อนนะ ผมยังไม่พร้อมที่จะถูกกินอ่ะ
หนึ่งเผลอหลุดหัวเราะออกมาคนเดียว
ถ้าวุ้นพร้อมตอนนี้ก็คงจะดีสิ
----------------------
:katai2-1: เขาเป็นแฟนกันแล้วแหละ 555555 :beat: ปกติก็เป็นอยู่แล้ว
:mc4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์จ้า
ปล. รอบที่แล้วไม่สำเร็จ รอบนี้อาจจะสำเร็จค่ะ :hao6:
-
โครตตตตชอบครอบครัวน้องวุ้นจริงๆนะเนี่ย ทุกคนแบบ ไม่มีแอนตี้ว่าแฟนเปนผชเลย
แถมมีหนับหนุนให้วุ้นโดนกินอีกก :ling1:
แต่ก็นะ เขาเป็นแฟนกันแล้วอ้าาาาาาาาาา :heaven
-
ชอบเลยครอบครัวนี้
-
ครอบครัววุ้นน่ารักจีๆ :hao7:
-
ยิ้มแก้มจะแตกกกก
ครอบครัวนี้สายฮาจริงๆ
-
พึ่งอ่นครั้งแรก 17 ตอนรวด โฮกกกกกกกกกกกกก
ชอบมาก ชอบบรรยากาศอย่างงี้ เรื่อยๆ หวานๆ อบอุ่น ละมุนลไม
อ่านไปเขินไป นั่งยิ้มอยู่คนเดียว 55555555
ติดตามผลงานอยู่นะคะ :katai2-1:
-
ไอ้สุชาติ! 555555555555555555 ขำคุณแม่ ครอบครัวนี้ไม่มีใครปกติเลยค่ะ
-
วุ้นน่ารักอ่ะ มีการขอทำใจก่อนถูกกินอีก :m20:
-
บันเทิงจริงๆครอบครัวนี้
-
ครอบครัวนี้ ผมนี่ไลค์เลยครับ :katai2-1: :katai2-1:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
ร่วมมือร่วมใจกันเชียร์ขนาดนี้
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
อุกริ๊ด เตรียมตัวถูกกินได้เลยวุ้น :hao6:
-
ไม่ค่อยจะยุยงส่งเสริมให้ลูกมีผัวเป็นตัวเป็นตนเลยนะคะพ่อมิตร :hao7: :hao7:
-
สงสารน้องวุ้นจัง
ครอบครัวหนู
เหมือนเสือกใสให้พี่หนึ่ง
รีบมารับช่วง ดูแลหนูต่อไปจัง ฮ่าๆๆ
แต่ละคน สนับสนุนให้พี่หนึ่งกินวุ้นเร็วๆทั้งนั้น
-
คนเขียนหลอกเรา ต้มเราซะเปื่อยเลย
ตอนแรกๆที่เปิดเรื่อง กับตอนที่พ่อเข้าใจผิด
จนมาถึงตอนนี้ เหมือนคนล่ะเรื่องกันเลย 555
เรานี่กลัวดราม่า พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน
กลัววุ้นไม่มีที่ยืน ที่ไหนได้ น่ารัก ฮาทั้งครอบครัว
อ่านไปยิ้มไปกันเลยเชียว รอลุ้นให้พี่หนึ่งได้กินวุ้น
แต่อยากให้ค่อยๆกินวันล่ะนิดล่ะหน่อย เดี๋ยวหมดไว
-
ครอบครัววุ้นน่ารักจัง o13
-
-- ตอนที่ 18 --
ไลน์ ~
วุ้นสะดุ้งโหยงขณะที่กำลังจัดขนมใส่ตู้อยู่
ใครไลน์มาล่ะเนี่ย ?
วุ้นวางมือจากเค้กทันทีโดยไม่กลัวว่าจะถูกหักเงินเดือนแต่อย่างใด เพราะรู้ดีว่าพี่เต้คงไม่ว่าอะไรถ้าจะว่าก็คงดุเล่นนิดหน่อยเท่านั้น อีกอย่างก็เล่นกันทั้งร้านในเวลางาน
ถ้าจะว่าก็โดนกันทั้งร้านนั่นแหละ
พี่จ๋ามองมาทางผมส่งสายตาที่รู้ว่ากำลังเหน็บผมอยู่
ผมมองกลับ อะไรล่ะ พี่จ๋าผมแค่เล่นลายน์เองจะมองทำไม
พี่จ๋ายักไหล่ใส่ผมแล้วรีบไปยังโต๊ะที่มีลูกค้าเข้ามาใหม่พอดี
ซึ่งพี่จ๋าก็ทำการปาดหน้าพี่มายด์จนพี่มายด์ผงะถอยหลังเหมือนทุกครั้งที่พี่จ๋าปาดหน้า
พี่มายด์สบตาผมปลงๆ
ลูกค้าหล่อสินะ..
วุ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครกันแน่ที่ทักมาในเวลางาน
ไม่พ่อ มิกซ์ แม่ พี่เมฆ ก็พี่หนึ่งนั่นแหละ..
หวยออกที่พ่อครับ..
IAMUFRIEND : นี้วุ้น พ่อคิดถึงลูกเขยว่ะ ถ้ามาส่งก็กินข้าวด้วยกันนะ
WUNWUN:C : เดี๋ยวผมถามพี่หนึ่งให้แล้วกัน
IAMUEFIEND : เออดีมาก ลูกพ่อมันต้องให้ได้อย่างนี้ ทำอะไรก็ต้องให้คนเป็นพ่อรู้ ไม่ใช่ไปทำอะไรลับๆ ล่อกันหน้าปากซอย
WUNWUN:C : ผมอยากเดินออกกำลังกายเฉยๆ ก็เลยให้พี่หนึ่งส่งตรงนั้น
IAMUFRIEND:C : เออๆ พ่อจะดูมวยละ # หมีบราวน์ชกมวย
WUNWUN:C : ครับ
ความจริงผมแอบตกใจนิดหน่อยตอนที่อ่านถึงลับๆ ล่อๆ ใครจะไปรู้ว่ากระจกของพี่หนึ่งอาจจะไม่ทึบพอก็ได้
ไลน์ ~
ผมขมวดคิ้วเมื่อคนที่นึกถึงเมื่อกี้ทักมาพอดี
ONE1 : วันนี้พี่ไม่ไปรับนะ
ONE1 : ไม่สบาย โครตมึนหัวเลย
ONE1 : รู้สึกเหมือนมีอะไรมาเปิดผับในหัวเลยล่ะ
วุ้นหลุดขำ
WUNWUN:C : อืม งั้นเดี๋ยวผมกลับเองแล้วกัน
ONE1 : มาหาพี่ก็ได้นะ # ส่งโลเคชั่นให้
ONE1 : พี่เหงาหัวใจ
WUNWUN:C : …
ONE1 : …
ONE1 : พอๆ พี่ไม่ส่งแล้ว
ONE1 : ส่งเองเขินเองว่ะ
ONE1 : พี่นอนละ ไม่ไหว
งั้นแปลว่าวันนี้ผมก็ต้องใช้บริการแท็กซี่ไม่ก็พี่วินสินะ วุ้นส่งข้อความไปหาพ่อต่อนิดหน่อยว่าพี่หนึ่งไปไม่ได้แล้ว
โอเค ผมยอมรับก็ได้ว่า ผมก็เขินและพยายามเบี่ยงเบนความสนใจพวกคุณออกไป
“ นี่ ”
วุ้นที่กำลังเหม่อๆ อยู่ไม่ได้สนใจ
“ นี่ ! ”
เสียงตวาดแหลมเรียกให้วุ้นหันมาสนใจ
วุ้นรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า “ จะรับอะไรดีครับ ? ” และปฏิบัติงานชั่วคราวทันที ปกติวุ้นไม่ได้เป็นคนขายแต่บางครั้งก็ต้องมานั่งหยิบเค้กให้อยู่เหมือนกัน ซึ่งถ้าถูกลูกค้าเรียกขนาดนี้แล้วเรียกให้คนอื่นมารับแทนคงจะถูกตำหนิได้ง่ายๆ
“ ไม่รับอะไรทั้งนั้นนั่นแหละ ! ”
วุ้นพยายามทำหน้าปกติไว้ยิ้มนิดๆ ตามที่พี่เต้บอกเวลาที่รับลูกค้า วุ้นมองหน้าลูกค้าที่มาใหม่แต่งหน้าจัดด้วยสายตานิ่งๆ
ลูกค้าหน้าคุ้นๆ นะ
“ แกเอาพี่หนึ่งไปไว้ไหน ”
โอเคผมจำได้แล้ว น้องน้ำนั่นเอง
“ ผมจะไปเก็บพี่หนึ่งไว้ทำไมล่ะ ” ผมกลอกตาใส่ตรงๆ อะไรของน้องน้ำวะ พี่หนึ่งเขาไม่ยุ่งแล้วจะมาง้องแง้งอะไรอีก
“ ก็พี่หนึ่งไม่ยอมมาทำงานนี่ ถ้าไม่มาหาแกแล้วจะมาหาใครล่ะ ”
“ ครับๆ ผมกกพี่หนึ่งไว้ในห้องเลย ”
น้องน้ำเบิกตากว้างชี้นิ้วสั่นๆ ใส่ผม
“ แกหลอกพี่หนึ่งใช่ไหมล่ะ ! ”
“ ครับ เงินแสนนึงโอนเข้าบัญชีผมพรุ่งนี้เนี่ย ”
“ ฉันจะไม่ยอมให้พี่หนึ่งของฉันหลงกลแกแน่ ถึงพี่หนึ่งจะเลิกกับฉันแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะปกป้องแฟนเก่าไม่ได้ ! ”
ผมรู้สึกว่าน้องน้ำเหมือนจะเพ้อเจ้อมากเกินไปแล้ว
“ ถ้าคุณลูกค้าไม่คิดจะทานอะไรก็เปลี่ยนร้านเถอะครับ ”
“ เหอะ ฉันไม่กินหรอก ” น้ำจิกตาใส่วุ้น
“ ตามสบายครับ ” วุ้นตอบสั้นๆ และผละออกจากเคาน์เตอร์ทันทีเมื่อพี่ออยเดินกลับมาแล้วหลังจากแวบไปหาอะไรกินที่หลังร้าน
พี่ออยเลิกคิ้วใส่วุ้นงงๆ แล้วหันไปรับช่วงต่อก็พบว่าลูกค้าที่เดิมยืนอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์ เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปแล้ว
“ มีอะไรหรือเปล่า วุ้น ? ” พี่ออยถาม
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ เขาแค่มาถามทางนิดหน่อย ” วุ้นยิ้มแห้งๆ ตอบ
ใครจะไปบอกละครับว่า มาตามหาแฟนเก่ากับผม
พูดยังกับผมเป็นพวกชอบซุกคนนู้นคนนี้อะไรงี้ไปได้
บ้าไปแล้ว
“ ขอบคุณนะครับที่มาส่ง ” วุ้นไหว้พี่เต้
“ ไม่เป็นไรๆ น้องนุ่งแฟนไม่มารับ คนเป็นพี่ก็ต้องทำหน้าที่แทนไปก่อน ฮ่าๆ ” พี่เต้หัวเราะตอบ
“ งั้นผมไปแล้วนะ ” วุ้นไม่แสดงสีหน้าอะไรกับคำแซวของพี่เต้
“ เออๆ ” พี่เต้ยิ้มแล้วก็ทำการซิ่งกลับไป
เหลือแต่วุ้นที่ยืนงงงอยู่หน้าคอนโดนึงแบบงงๆ
นี่มันไม่ใช่บ้านผมสักหน่อย ผมจะมาทำไมกัน
อา ข้าวต้มกับยาในถุงน่าจะเป๊นคำตอบล่ะนะ
ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาหาแท้ๆ
แต่ก็เป็นห่วงจนอดมาหาไม่ได้อยู่ดี
เพียงแต่ ประเด็นหลักคือคอนโดเขาไม่ให้คนนอกเข้าครับ
วุ้นขมวดคิ้วใช้ความคิดนิดหน่อย แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนป่วย
// โหลลล กูก็บอกอยู่ไม่สบายๆ จะโทรมาทำไมวะ แค่กๆ ”
เสียงของพี่หนึ่งแฝงไปด้วยโทสะจนวุ้นสัมผัสได้
แต่มันก็เป็นเรื่องปกตินั่นแหละ ถ้าคุณไม่สบายแล้วถูกกวน อาการก็คงประมาณนี้
“ มารับผมหน่อย ผมอยู่ข้างล่าง ”
// .... ฮะ !! วุ้นเหรอ //
วุ้นแอบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงสบถคำหยาบเบาๆ ของพี่หนึ่ง
“ ครับ ”
// แค่ก เดี๋ยวพี่ลงไปเดี๋ยวนี้แหละรอแปปนึงนะ พี่แต่งตัวแป๊ป ! //
และพี่หนึ่งก็วางสายไปทันที
ไม่แน่ใจว่าที่ผมมาหาพี่หนึ่งมาช่วยอำนวยความสะดวกหรือเพิ่มงานให้พี่หนึ่งกันแน่ วุ้นยืนรอได้สักพักก็ปรากฎร่างสูงหุ่นนายแบบแต่ตอนนี้ดูเหมือนซากอะไรสักอย่างมากกว่า พี่หนึ่งอยู่ในเสื้อยับๆ หัวฟูใส่ผ้าปิดปากหนาแน่น ดวงตาดูเฉื่อยๆ กว่าปกติแต่ตอนนี้กำลังทอประกายดีใจออกมาอยู่
“ วุ้น ! ” พี่หนึ่งเรียกพร้อมกับยิ้มออกมาถึงแม้จะถูกผ้าปิดปากไว้ก็ตาม
“ ผมซื้อข้าวต้มมาให้เผื่อว่าพี่หนึ่งยังไม่ได้กินอะไร ” วุ้นยื่นถุงข้าวต้มให้พี่หนึ่งพร้อมกับใส่ถุงยาลงในถุงข้าวต้ม “ ส่วนยาผมซื้อมาเผื่อเฉยๆ ”
หนึ่งรับมาถือ “ ขึ้นมาห้องพี่ก่อนไหม ”
วุ้นเลิกคิ้ว ถ้าเป็นตอนนี้ก็เหมือนกับว่าพี่หนึ่งเอาผมมาซุกไว้ในห้อง ฉะนั้นน้ำนี่มั่วสิ้นดี ! เห็นไหมผมไม่ได้เป็นคนเอาพี่หนึงไปซุกไว้ไหนซะหน่อย
ดูเหมือนตอนที่วุ้นคิดเรื่อยเปื่อยพี่หนึ่งก็จัดการลากวุ้นเข้าขึ้นลิฟท์เดินจนถึงห้องตอนไหนไม่รู้
วุ้นเหวอไปสักพักเมื่อรู้สึกตัว “ พี่หนึ่งผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะมาค้างห้องพี่ ”
“ แค่กๆๆ ” หนึ่งแกล้งไอจนตัวงอและมองวุ้นด้วยตาแดงๆ “ ใจคอจะให้พี่ลากสังขารป่วยๆ นี่ไปไหนมาไหนเหรอวุ้น ถ้าเกิดว่าพี่ตักข้าวกินไมไหวแล้วอดตายคาห้องจะทำยังไง ”
ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ลากผมมานะครับ
วุ้นกลอกตา
“ ครับๆ อยู่ก็อยู่ รีบเข้าห้องเถอะ ”
หนึ่งแกล้งเอามือข้างหนึ่งปิดปากเบิกตากว้างใส่วุ้น แต่ดวงตาทอประกายขี้เล่นอย่างเห็นได้ชัด “ ชวนพี่เข้าห้องเหรอ พี่อายจังเลยอ่ะ ”
“ เออ เข้าห้องเนี่ยแหละ ” วุ้นไม่เล่นกับพี่หนึ่ง
“ แฟนใครเนี่ยใจร้ายจริงๆ แค่กๆ ” พูดไม่ทันจบพี่หนึ่งก็ไอออกมาจนตัวโยน
วุ้นสะดุ้งถลาเข้าไปหาพี่หนึ่งทันที “ ไหวไหม พี่หนึ่ง เอาการ์ดมาๆ เดี๋ยวผมเปิดให้ ” วุ้นรีบเปิดประตูห้องพาพี่หนึ่งไปโยนบนเตียง อาการอีกฝ่ายดูไม่สู้ดีสักเท่าไหร่
ถึงจะพยายามทำตัวขี้เล่นเหมือนปกติ แต่วุ้นก็สังเกตเห็นอาการที่แปลกไปของหนึ่งอยู่ดี วุ้นใช้หลังมือแตะหน้าผากหนึ่งพบว่าโครตร้อน
“ วันนี้กินยาบ้างรึยัง ? ” วุ้นขมวดคิ้วถาม
“ กินแล้วแต่ไม่หายตัวร้อนสักที ” หนึ่งถอดผ้าปิดปากตัวเองออกและยิ้มแห้งๆ
“ งั้นเดี๋ยวผมเช็ดตัวให้พี่แล้วกัน ” วุ้นพูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไร
ถึงแม้หนึ่งกำลังป่วยอยู่แต่ความเจ้าเล่ห์ที่แผลงออกมาก็ยังอยู่ครบ “ ก็ดี เพราะพี่ยังไม่ได้เช็ดเลย ” หนึ่งถอดเสื้อยับๆ ของตัวเองออกและโยนไปใส่ตะกร้าใส่ผ้าเหลือแต่อกเปลือยๆ ที่ตั้งใจแกล้งวุ้นอย่างเต็มที่ อย่างน้อยผมก็หนุ่มสุขภาพนะครับหุ่นเหิ่นไม่ปวกเปียก ถึงตอนนี้ผมจะป่วยก็เถอะ แต่มีคนมาดูแลแล้วใครจะสนล่ะครับ ฮ่าๆ
“ เฮ้ย ! พี่หนึ่งง ” วุ้นอุทานเสียงหลง อะไรของพี่แกวะเนี่ยยย
“ เช็ดตัวพี่สิ พี่ป่วยนะ ” หนึ่งนอนแปะลงกับเตียงเลิกคิ้วกวนๆ ใส่วุ้น
“ ... ครับ ” วุ้นพยักหน้าแกนๆ ไอ้ของที่มีมันก็มีเหมือนๆ กันนั่นแหละ เพียงแต่ของพี่หนึ่งดูจะเยอะกว่าผมที่วันๆ ไม่ออกกำลังกายอะไรนอกจากอบขนมปังกับเดินขึ้นบันได
มองโลกในแง่ดี อย่างน้อยข้อมือกับขาผมก็น่าจะดี
แต่มองในโลกความจริงคือ พี่หนึ่งจะโชว์ทำอะไร คิดว่าผมจะอายกับแค่นี้เหรอ ไม่มีทางหรอกน่า มันก็เหมือนกันนั่นแหละ
“ ผ้าเช็ดตัวพี่อยู่ในห้องน้ำนั่นเอามาใช้ได้เลยนะ ” หนึ่งชี้ไปยังประตูใกล้ๆ
“ อืม ” วุ้นตอบสั้นๆ ลอบมองห้องพี่หนึ่งขณะที่เดิน เป็นห้องที่สะอาดมากพวกข้าวของค่อนข้างเป็นระเบียบ มีชั้นหนังสือเล็กๆ ข้างเตียงที่อัดแน่นเต็มไปด้วยหนังสือ กลางห้องเป็นโต๊ะกินข้าวสี่ที่นั่งที่วุ้นไม่ได้สังเกตเห็นในตอนแรก ส่วนของอื่นๆ ก็ตามปกติตามที่ห้องทั่วไปมี พี่หนึ่งไม่ได้แปะโปสเตอร์หรืออะไรที่แสดงถึงชอบเป็นพิเศษทำให้ภายในห้องดูเรียบๆ ขรึมๆ ตามวิสัยของเจ้าของห้อง
วุ้นหยิบผ้าเช็ดตัวกับถังน้ำใกล้มือที่เต็มไปด้วยของจำพวกนาฬิกาสร้อยอะไรทำนองนั้น วุ้นเทของที่ว่าออกกองไว้ข้างๆ แทน และเติมน้ำใส่
“ วุ้นปิดแอร์ให้พี่หน่อยนะ พี่หนาว ”
วุ้นเผลอขำออกมา เออ สมควรที่จะหนาวอยู่เล่นถอดเสื้อขนาดนั้นแล้วไอ้พวกระบบไฟอะไรงี้พอเสียบการ์ดมันก็จะเปิดให้ทันที
วุ้นพาดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไว้กับไหล่แล้วเดินออกไปหาพี่หนึ่ง
แต่ก็ไม่ได้เดินไปปิดแอร์แต่อย่างใด
“ ไม่ปิดแอร์ เหรอวุ้น ”
“ ผมร้อน ” วุ้นยิ้มตอบ
หนึ่งยิ้มกลับ เดี๋ยวนี้กล้ากวนพี่เหรอวุ้น เดี๋ยวพี่ประชดถอดกางเกงด้วยเลยดีไหม “ งั้นกอดพี่หน่อย พี่หนาวววว ~ ”
วุ้นยังคงยิ้ม “ ไม่ครับ พี่หนึ่งจะให้ผมเช็ดตัวไม่ใช่เหรอ ผมทำทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกันไม่ได้หรอกนะ ”
ไม่ตามใจคนป่วยเลย หนึ่งทำหน้าเซ็งขยับเข้าไปใกล้วุ้นเพื่อให้อีกฝ่ายเช็ดตัวให้ง่ายๆ ถึงจะว่าอย่างงู้นอย่างงี้ก็เถอะ ผมป่วยจริงๆ นะ
ไม่น่าเชื่อว่าพี่หนึ่งจะไม่หยอดผม ! วุ้นคิดในใจขณะที่กำลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวพี่หนึ่งเพื่อลดความร้อนร่างกายของพี่หนึ่ง ที่ดูจะร้อนมากเกินไปแล้ว
“ หน้าแดงไม่สบายเหรอวุ้น ผลัดกันไหม เดี๋ยวพี่เช็ดให้มั้ง ”
“ ไม่เป็นไรครับ ”
“ แต่พี่เช็ดให้ได้นะ ”
“ เป็นพี่หนึ่งเงียบขรึมแบบที่เจอกันครั้งแรกให้ผมหน่อย ” เพราะพี่หนึ่งตอนนั้นดูจะรับมือง่ายมากกว่ากันเยอะ
“ ได้สิ ” หนึ่งตอบแล้วปรับสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนปกติ
วุ้นเช็ดต่อไปเงียบๆ จนเสร็จโดยไม่ได้เช็ดพวกขาอะไรพวกนั้น
“ กินข้าวไหม เดี๋ยวผมป้อนให้ ”
“ อืม ” หนึ่งพยักหน้านิ่งๆ
วุ้นขมวดคิ้ว “ โอเคๆ เป็นพี่หนึ่งแบบปกติก็ได้ ”
“ ไม่ชอบพี่แบบนั้นเหรอ พี่ว่าดูลึกลับน่าสนใจดีออก ”
เพราะตอนนี้ผมชินกับพี่หนึ่งแบบพูดมากมากกว่าไงล่ะ ดูเป็นธรรมชาติของเจ้าตัวดี แต่อย่าคิดนะว่าผมจะมีไอ้บุคลิกพูดมากแบบพี่หนึ่งบ้าง
ผมโอเคกับผมตอนนี้มากกว่า
“ เป็นแบบนี้ดีกว่า แบบนั้นเย็นชาไป ”
“ งั้นเหรอ ว่าแต่พี่ วุ้นเองแรกๆ ก็เย็นชากับพี่เหมือนกันนั่นแหละ ” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่หนึ่งก็ยังคงยิ้มอยู่ “ แต่ว่าตอนให้ขนมพี่เพิ่มโครตน่ารักเลย ” อีกอย่างที่ชอบก็คือมันฟรี
“ ... คนยังไม่สนิทจะคุยเหมือนสนิทได้ยังไงล่ะ” วุ้นถอนหายใจ “ งั้นเดี๋ยวผมไปเอาข้าวใส่ถ้วยให้แล้วกัน ”
“ ไปเถอะ พี่หิวแล้ว ” หนึ่งตอบพลางใช้มือลูบตัวที่ดูจะเย็นขึ้นมานิดหน่อย แต่ความรู้สึกตอนนี้ก็คือโครตหนาวเลย หนึ่งหยิบผ้าห่มที่กองข้างๆ มาม้วนใส่ตัวเองจนเป็นก้อนกลมๆ รอวุ้นกลับมา
ถึงมันจะดูเหมือนเด็กๆ แต่ทำแบบนี้มันอุ่นที่สุดแล้วสำหรับผม
จะว่าป่วยรอบนี้ก็คุ้มดี ที่มีคนมาคอยดูแล
ตอนแรกผมก็แหย่ๆ ไปงั้นนั่นแหละ
ไม่คิดว่าจะมาหาด้วยซ้ำ
พอมาก็ดีใจสิฮ่าๆ แต่พอกินข้าวเสร็จผมก็คงต้องปิดสวิตท์ตัวเองได้แล้ว
เพราะในหัวผมผับยังไม่ปิดเลยครับ รอตำรวจมากวาดล้างให้อยู่
มึนได้ใจเลย แต่มึนก็ส่วนมึน ส่วนหยอดก็ส่วนหยอดครับ
หนึ่งนั่งรอจนหาวไปรอบวุ้นถึงเดินกลับมาพร้อมกับถ้วยข้าวต้มอุ่นๆ ที่เห็นควันลอยจาง
“ ยังไม่ทันกินจะนอนแล้วเหรอพี่หนึ่ง ” วุ้นเลิกคิ้วกับสภาพเหมือนแยมโรลของพี่หนึ่ง
“ อืม พี่โครตง่วงเลย ” หนึ่งยืนยันด้วยการหาวอีกรอบ
“ งั้นรีบกินแล้วกัน จะได้นอน ” วุ้นตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าให้เย็นและยื่นมันใกล้ปากพี่หนึ่ง รอให้อีกฝ่ายงับ แต่จนแล้วจนรอดพี่หนึ่งก็ไม่งับสักที
“ ไม่กินงั้นเหรอพี่หนึ่ง ” วุ้นถามงงๆ
“ กิน แต่พูดอะไรให้พี่ดีใจก่อนถึงจะกิน ”
“ ... เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเลี้ยงขนมพี่หนึ่งแล้วกัน ”
หนึ่งงับช้อนอย่างจำยอม “ โอย อันนี้พี่ดีใจนะ แต่มันไม่ใช่สำหรับพี่อ่ะ วุ้นน ”
“ แล้วแบบไหนล่ะ ” วุ้นตักคำต่อไปขึ้นมาเป่าต่อ
“ แบบร้ากพี่หนึ่งจังเลยย ”
“ งั้นกินเองเถอะพี่หนึ่ง ” ถึงจะบอกว่าเป็นแฟนกันก็เถอะ แต่ให้พูดแบบนี้ผมก็อายเป็นเหมือนกันแหละน่า
“ พี่ยอมกินเงียบๆ ก็ได้ ”
กดดันกันทางอ้อมชัดๆ เอาเหอะ แค่บอกเฉยๆ ใช่ไหม “ เอ่อ.. ผมชอบ— ”
ฮัดชิ้ว !
“ ทิชชู่ๆ ” หนึ่งเอื้อมตัวไปหยิบทิชชู่ใกล้มือทันทีและเช็ดจมูกตัวเองจนเสร็จ หนึ่งหันมามองหน้าวุ้น “ เมื่อกี้ว่าว่าอะไรนะ พี่ไม่ทันได้ฟัง ”
“ ช่างมันเถอะครับ ” วุ้นกลอกตา
-----------------------------------
ทำไมตอนนี้ทั้งสองคนนี้ดูมึนๆ 5555555
เราไม่ได้ตั้งใจจะต้มคนอ่านเลยน้าา :mew2: เนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะค่อนข้างสบายๆ
:man1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
โธ่ พี่หนึ่งนี่ฮัดชิ้วไม่ดูเวลาเลยนะ :laugh:
อดฟังคำหวานๆจากน้องเลย สม คริๆ
:กอด1:
-
พี่หนึ่งพลาดของดี
-
อ่านไปขำไป จริงๆ แล้วสายฮาทั้งเรื่องสินะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
งือออออ พี่หนึ่งอ่ะ
-
พี่หนึ่งหายป่วยเร็วๆนะ :katai2-1:
-
รักเงียบๆและมึนๆสินะ
-
เจ้าเล่ห์ดีนักเป็นไงละทีนี้อดได้ยินเลย :laugh:
-
น้องวุ้น ดูแลพี่หนึ่ง น่ารักจัง
เนื้อเรื่องสบายๆแบบนี้แหละดีแล้ว
ตอนนี้ไม่ชอบอะไรที่หนักๆเท่าไรชีวิตเคีรยดพอแล้ว
-
เฮ้ยยยยยยย พี่หนึ่งพังเลยอะ. วุ่นอุส่าห์จะบอหชอบแล้วอะ. ฮัชชิวทำมายยยยยย. :hao7:
-
ฮัดชิ้ว ไม่มีมารยาท 555
-
อดฟังเบยยยยย
-
หนึ่งพลาดดดดดดดดด :laugh: :laugh:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
จามได้ผิดที่ผิดเวลามั่กๆค่ะ คุณพี่หนึ่ง
อดฟังของดีกันไป 5555555
-
พลาดแล้วนายยยยย ฮ่าาาาาาา
-
พลาดแล้วค่ะพี่หนึ่งที่จามออกมา :laugh:
-
:L1:
-
ป่วยก็มีได้อย่างเสียอย่างนะพี่หนึ่ง
แต่จามออกมาตอนนั้นนี่แย่จริงๆเลยให้ตาย
-
ชอบเรื่องแนวนี้จัง มาต่ออีกนะครับ ^^
-
ThankS
-
โธ่ จามไม่ดูเวลาเลยอ่ะ พี่หนึ่ง
หนูวุ้นจะบอกอยู่แล้ว :hao3:
ว่าแต่ใครก็ได้ลากยัยน้ำเน่าไปเก็บทีจิ o18 o18 o18
-
ชอบบบ :-[
-
:mew1: :mew1:
-
ตอนที่ 19
“ ยี้ เป็นหวัดอย่ามาใกล้พี่นะ วุ้น ” พี่จ๋าสะบัดมือไล่วุ้นขำๆ
วุ้นกลอกตาใส่พี่จ๋าเซ็งๆ
ไปดูแลคนป่วยแล้วก็ติดจนได้
อย่าคิดว่ามันมีอะไรมากมายนะครับ
ที่ผมติดหวัดพี่หนึ่งมันไม่มีอะไรทั้งนั้นนั่นแหละ
ก็แค่ถูกอ้อนให้จูบลาเท่านั้นนั่นแหละ
ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ
แต่ที่เกินมาก็คงเป็นไอ้หวัดเนี่ยแหละ
ปกติผมไม่ค่อยป่วยนะ
ตอนนี้คงได้แต่ทำใจอย่างเดียว
“ เอ้ะ ทำหน้าเซ็งใส่พี่อีก เดี้ยะๆ ฟ้องแฟนแกแน่ ” พี่จ๋ากลั้นขำกับสีหน้าของวุ้น ในมือวุ้นถือทิชชู่ที่เช็ดจมูกเป็นพักๆ แล้วมันก็ไปทำขนม “ เฮ้ย วุ้นนี่แกล้างมือป่ะเนี่ย ก่อนทำขนมเนี่ยยยย ”
“ เออ.. ลืมล้างอ่ะ ” วุ้นแกล้งทำหน้าเหวอ จะบ้าเหรอ ถึงจะเป็นหวัดผมก็ไม่ซกมกขนาดนั้นนะครับพี่จ๋า
“ ฉันจะให้เฮียหักเงินเดือนแก วุ้น ” พี่จ๋าพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
อันนี้ผมปล่อยไปไม่ได้ครับ “ โถ่ พี่จ๋าผมพูดเล่นน่า อย่าฟ้องพี่เต้สิ ”
“ จ้า จ้า ”
“ สองคนนั้นจะยืนคุยกันอีกนานไหมฮะ จ้างมาทำงานนะครับ ไม่ใช่มายืนเมาท์นั่งเล่นลายน์แอบกินขนมจิบกาแฟจีบลูกค้างีบหลับเวลางาน ” พี่เต้ที่หันมาเห็นพอดีด่ากราดอย่างเมามัน
พี่จ๋าหันขวับทันที “ แหม พูดไม่ได้ตัวเองเลยจ้า ”
พี่เต้แค่นเสียงหัวเราะหึๆ “ ก็เป็นเจ้าของร้าน ใครจะทำไมล่ะ ”
ตามนั้น ผมไม่ใช่เจ้าของร้านก็ต้องสลายตัวแหละครับ ไปนั่งเล่นแทนการคุยกับพี่จ๋าที่ยืนว่างๆ พอดี ผมว่าเป็นคนทำขนมนี่ก็ดีนะ นอกจากอบขนม ทำความสะอาด อะไรพวกนั้น วันทั้งวันผมก็แทบไม่ต้องทำอะไรเลย
แต่ถ้าเอาเข้าจริงๆ ล่ะก็
.. ผมคิดถึงบรรยากาศที่ตลาดมากกว่า
ความคึกคักวุ่นวายอันเป็นสเน่ห์ของตลาด การนั่งขายอยู่ในตลาดวุ่นวายแบบนั้นถึงจะเสียงดังไปหน่อยแต่ผมก็รู้สึกอบอุ่นอยากบอกไม่ถูก ไม่รู้สิ จะเรียกมันว่าอะไรดี ? ความวุ่นวายที่ทำให้รู้สึกสนุกไปกับมันล่ะมั้ง
มันไม่เหมือนกับที่นี้..
ถึงที่นี้ผมจะได้ทำสิ่งที่ผมทำได้ดีเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันต่างกันโดยสิ้นเชิง ถึงร้านมันจะบรรยากาศอบอุ่น พี่ๆ ในร้านใจดีกับผมมาก แต่มันก็ต่างกันอยู่ดี
ตอนที่ยังขายขนมอยู่ที่ตลาด ผมชอบแววตาของคนที่มาซื้อขนมผม
มันเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
ถึงใบหน้าจะเรียบเฉยขนาดไหน
แต่ดวงตานั้นซื่อตรงกับความรู้สึกเสมอ
ผมไม่รู้หรอกนะว่า เขาจะซื้อไปกินเองหรือเปล่า
มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะให้ขนมที่ผมฝึกทำไปฟรีๆ
ทั้งๆ ที่ผมขายตอนนั้นเลยก็ยังได้เพื่อดูว่าคนที่นี้ชอบกันรึเปล่า
ผมเลือกที่จะให้ไปเพิ่อแลกกับแววตาที่ผมชอบมอง
ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะทำให้ผมมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตด้วยล่ะมั้ง
สิ่งที่ต่างกัน..
ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มากินก็มีหลายเหตุผล
ชอบบรรยากาศ ชอบกาแฟ หรือถ้ามองในแง่ดีอาจจะชอบขนมของผม
ไม่รู้สิ แต่ผมว่าแววตามันต่างกัน..
ขนมที่ผมทำรสชาติของมันอาจจะหาได้ดาษดื่นหรือร้านบางร้านที่อาจจะอร่อยกว่า
ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มากิน จะถ่ายรูปก่อนกินแล้วก็กิน
ไม่ได้แสดงสีหน้าแววตาอะไร
แต่ก็เพียงเท่านั้น
ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
มันทำให้ผมเสียใจนิดหน่อย ที่ขนมของผมมีไว้เพียงถ่ายรูปงั้นเหรอ..
เอาเถอะ
ตอนนี้ผมยังทำงานอยู่ที่นี้ก็ทำมันต่อไปนั่นแหละ
ก็ยังคงมีลูกค้าบางส่วนที่ยิ้มทั้งหน้าทั้งแววตา
อย่างพี่หนึ่งอยู่ทั้งคนล่ะนะ
วุ้นนั่งเหม่อได้ไม่นานก็ถูกเรียกอีกครั้ง
“ พี่ใช่พี่วุ้นหรือเปล่าคะ ? ”
“ ฮะ ? ใช่ๆ ” วุ้นขานรับงงๆ ดึงความคิดของตัวเองที่ลอยไปไกลให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวอีกครั้ง ใครกัน ? ผมว่าผมไม่รู้จักคนคนนี้นะ แต่ก็รู้สึกหน้าคุ้นๆ อยากบอกไม่ถูก
“ ดีเลยค่ะ ” เพลงยิ้มหันไปกระซิบกับเพื่อน “ ฮุๆ พี่คนนี้แหละแกที่ฉันเห็นผู้ชายหล่อๆ มาจีบวันนั้นอะ ” เพลงเป็นรุ่นน้องที่เมฆพูดถึง ซึ่งเพลงก็มากับเพื่อนอีกสองคน
“ พี่เขาหน้านิ่งมากก แต่น่ารักดีอะ ” ปลากระซิบตอบเพลง
“ อยากเห็นมั้งจังง เสียดายวันนั้นไม่น่าไปดูหนังพอดีเลย ” แจนทำหน้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง
วุ้นยิ้มน้อยๆ ตามที่พี่เต้เคี่ยวเข็ญไว้ว่าเวลาเจอลูกค้าให้ยิ้ม ไม่ว่าจะรู้สึกอะไรก็ให้ยิ้มไส่ไว้ก่อน ด่าก็ยิ้ม ชมก็ยิ้ม ซึ่งกว่าวุ้นจะยิ้มรุ่นน้องของเมฆก็ทำการเมาท์กันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ วันนี้พวกเรามาขอสัมภาษณ์พี่วุ้นค่ะ “ เพลงหยิบสมุดโน้ตพร้อมปากกาลายกระต่ายคู่ใจขึ้นมาถือเตรียมพร้อมที่จะจดทุกคำพูดที่วุ้นตอบออกมา
“ ฮะ ?? สัมภาษณ์ ” วุ้นส่งสีหน้าที่แสดงให้รู้ถึงความงงมากมาก
“ ค่ะ สัมภาษณ์ ” ปลารับคำ ซึ่งคนอื่นๆ ที่ไม่ได้ตอบพยายามกลั้นยิ้มกับสีหน้าของวุ้น
แล้วเขาไม่แจ้งกันก่อนหน่อยเหรอ วุ้นคิดเซ็งๆ
“ ที่เราไม่แจ้งก่อนเพื่อที่จะได้คำตอบที่ไม่มีการเตรียมสคริป์ก่อนค่ะ ” แจนพูดขึ้นมาเหมือนกับรู้ในสิ่งที่วุ้นกำลังคิดอยู่
“ อืม.. ”
“ งั้นขอสัมภาษณ์เลยนะคะ ”
"แล้วสัมภาษณ์ผมก่อนเหรอ ” เพราะตามปกติเขาจะสัมภาษณ์เจ้าของร้านก่อนไม่ใช่เหรอ
เพลงหันไปยิ้มให้กับปลาและแจนที่ยิ้มรู้ๆ กัน “ ค่ะ สัมภาษณ์พี่วุ้นก่อน ส่วนคนอื่นๆ ค่อยสัมภาษณ์ก็ได้ค่ะ ”
แปลก.. ทั้งๆ ที่ตอนนี้พี่เต้ก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายแต่กลับมาสัมภาษณ์ผมก่อน
“ ตามนั้นก็ได้ครับ ”
“ งั้นคำถามแรกนะคะ ” แจนยิงคำถาม “ พี่วุ้นทำขนมมานานรึยังคะ ? ”
“ ก็หลายปี.. ตั้งแต่ช่วงที่เรียนอยู่ ” เพราะช่วงนั้นโดนเป็นลูกมือช่วยทำขนม ผมเลยพลอยติดใจการทำขนมไปด้วย
----------------------
วุ้นมาครึ่งอันค่ะตอนนี้ :katai5:
:hao5: คิดถึงคนอ่านนน
-
เอาอีก!!!
-
:hao5: :hao5:
คิดถึงคุณ foggy time มากกว่าาาาาาาาาาาาาา
สงสัยงานนี้คู่น้องวุ้นพี่หนึ่งจะไปลงเพจไหนล่ะเนี่ยยย
-
55555 วุ้นโดนจู่โจมล่ะ :hao7:
-
ครึ่งอันมันไม่อิ่ม :katai1: :katai1:
-
เอาอีกๆๆๆๆ
คิดถึงวุ้นนนน
-
วุ้นจะได้ไปทำขนมขายอย่างอิสระอีกมั้ยน้อ
แต่ก็ไม่แน่นะ วุ้นมีแฟนแล้ว พ่ออาจไม่กังวลอีก
อาจปล่อยให้วุ้นได้ทำตามใจที่ชิบก็ได้นะ
-
แหม่ๆอยากถามเรื่องแฟน
เค้าก็ไม่บอกตรงๆนะสาวๆ
-
เย้!!!! มาอัพแร้ว
คิดถึงๆๆ รอครึ่งหลังนะคร้า ^3^
-
อีพี่หนึ่งบังอาจทำวุ้นป่วยนะ
-
ค้างงง
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
พี่หนึ่งทำวุ้นเป็นหวัดมารับผิดชอบด้วย :pig4:
-
เพลงจดยิกๆ ส่วนปลาก็ถามต่อ “ พี่ทำงานที่นี้นานรึยัง ปลายังไม่เคยหน้าพี่เลย ”
“ ก็เกือบๆ เดือน ผมเพิ่งเข้ามาทำงาน ”
สิ่งที่ปลาถามก็แค่เกลี่ยๆ ทางไว้เท่านั้น เพื่อที่จะปูทางไว้รอคำถามเด็ดๆ ที่ทุกท่านรอคอย “ แล้วพี่ชอบที่นี้หรือเปล่า ? ”
“ ก็ชอบ.. ” ทำไมคำถามมันดูไม่เกี่ยวกับร้านซะเท่าไหร่
“ อืมมม ถามอะไรอีกดี ” แจนบ่นพึมพำ “ พี่มีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้ขนมของพี่อร่อย ? ”
นั่นสิ
อะไรที่ทำให้ขนมของผมอร่อยวะ
ผมก็แค่ตั้งใจทำแค่นั้นเอง
วุ้นเงียบไปสักพัก “ ทำถูกสูตรล่ะมั้ง ”
ทุกคนนิ่งค้างกับคำตอบทื่อๆ ของวุ้น
“ พี่วุ้นตั้งใจทำหรือเปล่า มันถึงอร่อย ” เพลงถาม
“ ก็ตั้งใจนะ แต่มันทำให้อร่อยด้วยเหรอ ”
“ ... ”
เพลงยิ้มแห้งๆ งั้นลงไปที่คำถามเด็ดเลยดีกว่า “ แล้วพี่มีแฟนหรือเปล่า ? ”
วุ้นหุบยิ้มทันทีและทำหน้าปกติ
"... มันเกี่ยวกับสัมภาษณ์ด้วยเหรอครับ ”
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้ทำให้สามหน่อรู้สึกเกรงๆ ขึ้นมาแต่อย่างใด มีแต่จะกรี๊ดในใจซะมากกว่าเพราะไอ้คนที่ทำหน้านิ่งโดนสัมภาษณ์นี้มีเลือดฝาดบนใบหน้า
โครตน่ารักเลยย
“ เกี่ยวสิพี่ เพราะบางทีขนมที่พี่ทำอ่ะ อาจจะอร่อยเพราะพี่อยู่ในช่วงอินเลิฟกันแฟนก็ได้ พวกเราก็เลยต้องสัมภาษณ์ไว้ก่อนเพื่อที่คนที่ติดตามจะได้ไม่ข้องใจ ”
ปลาแถจนสีข้างแทบเป็นรอยแผลเป็น
“ ... มี ”
สามหน่อยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเพราะยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าใช่พี่สุดหล่อคนนั้นหรือเปล่าที่มาจีบ “ แล้วแฟนพี่ชอบขนมที่พี่ทำไมไหม ? ”
“ ชอบสิ ”
เพลงเริ่มยิ้มในใจ พี่สุดหล่อคนนั้นเหมาบราวน์นี่เป็นกอง มีความน่าจะเป็นสูงมากที่จะเป็นแฟนของพี่วุ้น
“ งั้น.. พี่มีอะไรอยากจะบอกพวกเรารึเปล่าคะ ? เผื่อเราจะเอาไปเขียนในสัมภาษณ์เพิ่ม ” ไหนๆ ก็เปิดโอกาสให้พี่วุ้นพูดในสิ่งที่คิดบ้าง
“ ทำไมถึงสัมภาษณ์พี่ก่อนล่ะ ? ”
อุ่ย พี่วุ้นยิงมาเป็นคำถามค่ะ แต่แก๊งค์ว้ายวายไม่สะทกสะท้านค่ะ เพราะได้เตรียมคำตอบมาเป็นที่เรียบร้อย “ พี่เจ้าของร้านบอกให้มาสัมภาษณ์คนทำขนมก่อนค่ะ ”
ซะที่ไหนล่ะ
“ งั้นเหรอ.. ” วุ้นพึมพำ “ แล้วสัมภาษณ์ผมจบรึยัง ”
“ ยังค่ะ ” แจนตอบ “ พี่คิดพี่ทำขนมอะไรอร่อยที่สุดคะ ”
“ บราวน์นี่สิ ”
เพลงกับขมวดคิ้วขณะที่จดเมื่อรู้สึกว่าคำตอบของวุ้นดูจะทุ้มต่ำกว่าปกติ
“ มาทำอะไรครับเนี่ย ” วุ้นทำหน้าเหม็นเบื่อใส่คนที่ทำให้ตัวเองต้องติดหวัด
หนึ่งหัวเราะเบาๆ “ มาอู้งานไงล่ะ ” หนึ่งหยิบกระบองเพชรใกล้มือขึ้นมาพิจารณาดูใกล้ๆ แล้วยิ้มกว้างออกมา “ ออกดอกแล้ว ”
ซึ่งท่าทางดีใจจนเวอร์ของหนึ่งทำให้วุ้นหมั่นไส้น้อยๆ
“ มันก็ปกติของต้นไม้ที่จะออกดอก ”
“ ป้าคนขายบอกพี่ว่า ถ้าออกดอกแปลว่าคนที่เอาไปเลี้ยงดูแลเอาใจใส่ดีมาก งั้นวุ้นก็แคร์พี่มากล่ะสิ ”
อย่าพูดถึงสภาพของแก๊งก์ว๊ายวาย ตอนนี้กรี้ดกันในใจจนแก้วหูตัวเองพังไปข้างแล้ว เพราะพี่วุ้นที่ดูเหมือนจะลืมคนอื่นๆ ไปโดยสิ้นเชิงเมื่อมีคนใหม่มา
ซึ่งไอ้คนที่ว่าโครตจะหล่อเลย
“ แต่ถ้าพี่หนึ่งแคร์ผมบ้าง ช่วยทำอะไรกับหวัดที่แพร่ใส่ผมเถอะครับ ” วุ้นหยิบทิชชู่ใกล้มือขึ้นมาซับจมูกเซ็งๆ
หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ “ งั้นเอาภูมิต้านทานจากพี่ไหมล่ะ เดี๋ยวพี่แบ่งให้ ”
“ ซื้อยาก็น่าจะพอมั้งครับ ”
“ อ่า แต่พี่ไม่อยากให้กินยา เขาบอกว่าถ้าไม่กินยาภูมิต้านทานจะดีนะวุ้นและมันจะดียิ่งขึ้นถ้าแบ่งภูมิต้านทานพี่ไปด้วย ”
เหมือนจะมีหลักการนะครับ ทั้งๆ ที่จริงแล้วมีแต่น้ำทั้งนั้น
เพลงสะกิดเพื่อนทั้งสองคนของตัวเองยิกๆ ปล่อยให้พี่วุ้นคุบกับพี่อีกคนไป “ นี่ไงแกกก พี่สุดหล่อคนที่ฉันเราให้ฟังอ่ะ โครตน่ารักเลยยย ” เพลงกระซิบบอกเพราะกลัวว่าเสียงของตัวเองจะไปขัดจังหวะของทั้งสองคน
“ บรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ ” ปลาพูด
“ น่ารักก ” แจนกระซิบตอบ
วุ้นแย่งกระบองเพชรมาวางไว้ที่เดิม จะว่าหวงก็หวง ถึงแม้พี่หนึ่งจะให้มาก็เถอะ แต่การที่ผมดูมันทุกวันคอยรดน้ำใส่ปุ๋ยตากแดดอะไรพวกนี้ทำให้ผมโครตหวงมันเลย ตอนที่มันออกดอกผมยอมรับว่าผมก็ไม่ได้ต่างอะไรจากพี่หนึ่งตอนที่เห็นสักเท่าไหร่หรอก
“ สรุปมาทำอะไรครับเนี่ย ” วุ้นถาม
“ พี่แค่แวะเอาข้าวมาฝากเฉยๆ ” หนึ่งชูถุงในมือให้วุ้นเห็น “ พี่สั่งกะเพราะหมูกรอบไข่ดาวไม่สุกที่วุ้นชอบด้วยนะ ”
จะบอกว่าเมื่อวานผมก็ซื้อมากินครับ
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นรับมาถือและยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
กินอีกสักวันคงไม่เลี่ยนหรอกน่า
“ เออ จริงสิวุ้น แล้วน้องพวกนี้มาทำอะไรเหรอ ”
วุ้นสะดุ้งโหยง
ลืมสนิทไปเลย
สงสัยวันหลังผมคงต้องสนใจคนอื่นมากกว่านี้แล้ว
“ อ๋อ มาสัมภาษณ์ร้านผมน่ะครับ ”
หนึ่งขมวดคิ้วสักพัก “ อ๋อ ที่พี่เมฆพูดถึงรึเปล่า วุ้น ”
“ ... ” โอเคผมควรหาวิตามินมากินบำรุงสมองแล้ว ทั้งๆ ที่พี่หนึ่งมาทีหลังกลับเดาออกได้ทันที ผมลืมไปเลยว่าพี่เมฆบอกไว้ว่ามีคนจะมาสัมภาษณ์ แต่ไอ้เรื่องหน้าคุ้นๆ มันยังทำผมคิดไม่ตกอยู่นะ
“ ค่ะ พวกเราเป็นรุ่นน้องของพี่เมฆค่ะ ” แจนตอบขึ้นมาเรียกให้ทั้งวุ้นและหนึ่งหันไปสนใจ
หนึ่งพยักหน้าเชิงเข้าใจไม่ได้พูดอะไรต่อ นิสัยของหนึ่งที่มีต่อคนอื่นก็ยังเหมือนเดิมคือไม่ค่อยพูดคุยด้วย ซึ่งยังดีที่ในตอนนี้ยังปรากฎรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าเลยไม่ได้ทำให้ดูน่ากลัวเหมือนปกติ หนึ่งดูนาฬิกาข้อมือตัวเองเพื่อดูเวลาและก็ต้องสะดุ้ง เพราะมันเลยเวลาที่บอกกับพี่ที่ทำงานไว้
“ พี่ไปก่อนนะวุ้น ตายๆ โดนสวดแน่กู ” หนึ่งบ่นเซ็งๆ รีบกล่าวลาวุ้น
“ เดี๋ยวก่อนพี่หนึ่ง รอผมแปปนึง ” วุ้นรีบก้าวขายาวๆ เดินไปหยิบกล่องขนมอันนึง ซึ่งมันก็เป็นขนมที่วุ้นตั้งใจจะให้พี่หนึ่งตอนเย็นนั่นแหละ
วุ้นยื่นมันให้พี่หนึ่ง
พี่หนึ่งหยิบไปแกะกล่องโดยไม่สนใจความสวยงามของกล่องที่บรรจงทำแต่อย่างใด พี่หนึ่งจัดการสลายขนมจนหมดกล่องภายในเวลาไม่ถึงนาทีและยื่นกล่องยับยู่ยี่คืนให้วุ้น
“ อร่อยมากวุ้น คืนนี้ไปรอพี่ที่ห้องได้เลย เดี๋ยวพี่ตบรางวัลให้ ฮ่าๆ ” หนึ่งพูดขำๆ เมื่อเห็นสีหน้าเซ็งจิตของวุ้น ก็เข้าใจอยู่ว่าตั้งใจทำกล่องสวยๆ ให้ผม แต่ผมให้ความสำคัญกับขนมแล้วก็การแกล้งมากกว่านี่ “ พี่ไปล่ะ เจอกันตอนเย็น ”
“ อืม ” วุ้นพยักหน้าหงึกหงักไม่สนใจคำหยอดพี่หนึ่งแต่อย่างใด
ที่กำลังคิดแน่ๆ อยู่ในหัวตอนนี้คือ
อยากเตะพี่หนึ่งว่ะ
เพจ โหลแก้วแห่งความวาย ~
วันนี้แอดมินเพจกับเพื่อนไปสัมภาษณ์ร้านกาแฟร้านดังมาล่ะ
แต่ที่สัมภาษณ์ไม่ใช่เจ้าของร้านนะ ( ไปทำอะไร ??? )
ไปสัมภาษณ์คนทำขนมต่างหากล่ะ !
แอดมินค่อนข้างมั่นใจว่าคนที่ไปกินต้องแอบมองคนทำขนมมั้งแหละ
เพราะแอดมินก็ดูเหมือนกัน
( หน้าคนทำขนมตอนแต่งหน้าเค้กนี่น่ารักจริงๆ )
เนื้อเรื่องหลักกันก่อนดีกว่า
ร้านนี้กาแฟ ขนม บรรยากาศ จัดว่าเด็ด
แต่ที่เด็ดที่สุดในร้านก็คือแฟนคนทำขนมเนี่ยแหละค่ะ
อุ่ย เผลอหลุด ไม่ได้ๆ เนื้อเรื่องหลักก่อนๆ
ที่แอดมินไปสัมภาษณ์เล่นๆ กับคนขายขนมก็มีพวก
ทำขนมมานานรึยังอะไรทำนองนั้นค่ะ
แต่ที่รู้ๆ คือพี่วุ้น (คนทำขนม )เขาดูจริงจังกับการทำขนมมากค่ะ
ถ้าใครมาร้านนี้แนะนำให้ลองจัดบราวน์นี่กันสักจานค่ะ
เพราะมีคนสุดหล่อแนะนำมา
แต่รับประกันจริงๆ ว่าอร่อยมาก
ทั้งหน้าตาคนทำทั้งขนม
ไม่ใช่ละ
แค่นี้ดีกว่าเนอะ
-------------------------------
:katai4: มาแล่ววว
:mc4: คิดถึงคนอ่านทุกคนจริงๆ น้าา
-
อร๊ายยอีพี่หนึ่ง หมั่นไส้ขอตีตูดสักป้าบสองป้าบ :hao7:
-
พี่หนึ่งแกน่ารักจริงๆ
น้องวุ้นอย่าลืมไปรับรางวัลนะจ๊ะ อ๊ะๆ อย่าขว้างของใส่แก้เขินสิ 555 โอ๊ย! //หาโล่กัปตันอเมริกามาครอบหัว
ปล.รอตอนหน้านะจ๊ะ
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: อยากกินคนทำบราวนี่ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
งืมมมม. หวานอะ อิอิ
-
จะเป็นรางวัลแบบไหนน่ะ
-
น่ารักกกกก ชอบเวลาที่เค้าเผลอมุ้งมื้งกันสองคนจริงๆ
อิคนรอบข้างตายสนิท ฮ่าๆๆๆ
-
พี่หนึ่งเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวัน
-
:o8: :-[
-
วุ้นอยู่กับพี่หนึ่งทีไรลืมคนรอบข้างไปเลยสินะ :katai2-1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย ไร้คำบรรยาย
-
ชักอยากกินบราวนี่ :hao7:
-
หวานนน :-[ :-[
พี่หนึ่งน่ารัก :o8:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
หวานขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย//หลบมดแป๊บ
-
อิพี่หนึ่งแปลงร่างตลอดเวลาอยู่กะน้อง
-
อิจฉาสาวว๊ายวายเหล่านั้นมาก :ling1:
-
รอตอนต่อไปจ้าาา
:katai5: :katai5:
-
อยากเห็นรางวัล หุๆ
-
--- ตอนที่ 20 -------
คุณคิดว่าผมจะให้อะไรวุ้นเป็นรางวัลล่ะ ?
อย่าคิดไปไกลกันสิครับ
แค่ผมถลกเสื้อขึ้นหน่อยก็หนีไปนู่นละ
ชาตินี้หนึ่งคงไม่ได้รับประทานขนมไทยหรอกครับ
ช่วงนี้ก็ได้แต่หยอดไปก่อน
เหมือนดังสุภาษิตที่ว่า
หินโดนน้ำที่วันก็หลุดเป็นอะไรเนี่ยแหละ
ทำนองนั้นแหละครับ
หนึ่งคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเดินควงกุญแจไปที่รถคู่ใจของตัวเอง รถคันนี้ถือว่าเป็นรถคันแรกที่เป็นของหนึ่งเลยก็ว่าได้ เป็นรถสีขาวธรรมดายี่ห้อตลาดแต่หนึ่งรักรถคันนี้มากเพราะเก็บเงินที่ตรากตรำทำงานหลายปีมาซื้อ หนึ่งไม่ได้ตั้งชื่อรถหรือสิ่งของอะไรเหมือนที่คนบางส่วนทำเพราะคิดว่าต่อให้ตั้งก็ไม่มีใครมาเรียกอยู่ดี
หนึ่งสะดุดความคิดตัวเอง
ไม่สิ
คงจะมีแล้วล่ะนะ
แต่ก่อนที่หนึ่งจะได้ขึ้นรถไปรับวุ้นก็ถูกอะไรบางอย่างสกัดไว้ก่อน
น้ำ..
หนึ่งกลอกตาใส่ตรงๆ มันจะอะไรนักหนากับผมวะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานผมจะไม่หยุดกระทั่งคุยด้วยซ้ำ ไอ้ตอนที่คบรอบนั้นผมก็คบไปงั้นๆ ไปเพราะทนความรำคาญที่อีกฝ่ายมาตื้อทุกเช้าวัน มันต่างจากวุ้นโดยสิ้นเชิง
ความสัมพันธ์ก้าวกระโดดไม่สนใจจะค่อยๆ ทำความรู้จักงั้นเหรอที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการ แต่ผมต้องการอะไรที่มันค่อยๆ เรียนรู้กันไป
“ มีอะไร น้ำ ” หนึ่งถามออกไปเสียงแข็งกระด้าง ปกติหนึ่งจะเป็นคนสุภาพพูดน้อยแต่ตอนนี้กลับฉายชัดความเย็นชาออกมาทั้งสีหน้าและแววตา
“ หนึ่ง ” น้ำกัดริมฝีปากตัวเอง ทั้งๆ ที่ตอนที่ยังไม่เจอไอ้นั่นหนึ่งยังเป็นคนสุภาพอยู่เลยแท้ๆ พอเจอมันก็กลายเป็นผู้ชายหยาบคายที่ไม่ให้แม้กระทั่งมารยาทกับผู้หญิง “ หนึ่งจะไปหามันเหรอ ” แววตาของน้ำทอประกายโกรธขึ้ง
“ อย่าเรียกแฟนของผมว่ามัน ” หนึ่งตอบกลับเสียงเย็น
แฟน ? น้ำเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู “ หนึ่ง โดนมันหลอกแล้ว ! น้ำไปคุยกับมันแล้ว หนึ่งจะโอนเงินให้มันเหรอ มันจะหลอกหนึ่งนะ ! ”
หนึ่งแค่นเสียงหัวเราะหึๆ และตอบไม่ตรงกับประเด็นที่คุยกันอยู่ “ หลอกให้ผมรักก็อีกเรื่องนึงนะ ”
น้ำถลาเข้าไปหาหนึ่ง “ หนึ่งจะรักมันไม่ได้นะ ! น้ำยังรักหนึ่งอยู่ ”
หนึ่งก้าวถอยออกมาและใช้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องน้ำตรงๆ หวังว่าจะสื่อในสิ่งต้องการจะพูดให้อีกฝ่ายเข้าใจมากที่สุด “ หาคนที่ดีกว่าผมเถอะน้ำ ” หนึ่งเว้นช่วงไปสักพัก “ ผมชอบวุ้น ”
น้ำแทบจะกรี้ดออกมา ในช่วงที่คบกันไม่มีสักครั้งที่หนึ่งจะประกาศว่าคบกับตนแต่อย่างใด มีหนำซ้ำยังไม่สนใจจะดูแลด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่คิดว่าจะเข้าใจหนึ่ง แต่น้ำกลับรู้สึกว่าตัวเองไม่เข้าใจหนึ่งเลยแม้แต่น้อย “ หนึ่งเป็นเกย์เหรอ ! ” น้ำแหวออกมา
“ ถ้าชอบวุ้นแล้วผมเป็นเกย์ ผมก็อยมเป็นแล้วกัน ” หนึ่งตอบเรียบๆ
น้ำกัดฟันแน่นวิ่งหนีออกไปอีกทาง
หนึ่งหันกลับขึ้นรถทันที
เวลาชะมัด
ทั้งๆ ที่ตอนนี้ผมควรจะใกล้ถึงร้านวุ้นแล้วแท้ๆ
น้ำวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นถลาขึ้นรถของตัวเองขับไปยังสถานที่ที่หนึ่งไปทุกวันทันที หวังจะไปขัดขวางไม่ให้หนึ่งได้กลายเป็นของใครทั้งนั้น
“ หาคนที่ดีกว่าผมเถอะน้ำ ”
จู่ๆ เสียงของหนึ่งก็ดังก้องในหัว
ทำเอาน้ำเผลอร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ตอนที่คบกันหนึ่งไม่เคยทำอะไรให้กันเลยจริงๆ
แม้แต่ลายน์ก็ยังไม่ให้ด้วยซ้ำจนน้ำต้องไปขอจากพี่ที่ทำงานเอง
พอมาคิดใคร่ครวญดีๆ
น้ำก็พบว่าหนึ่งไม่เคยทำอะไรที่สมกับแฟนกันเลยสักครั้ง
มีแต่ฉันทั้งนั้นคิดไปเองว่าหนึ่งกำลังปรับตัวอยู่
น้ำกำพวงมาลัยแน่น
ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ?
สิ่งที่ฉันทำไปหนึ่งไม่เคยสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว
ฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่..
ดูเหมือนว่าพี่หนึ่งจะมาช้ากว่าทุกครั้งนะ ?
ผมเหลือบมองนาฬิกาสีเรียบๆ ของตัวเอง
เข็มสั้นชี้เลขหกส่วนเข็มยาวชี้ทิศตรงข้าม
มาช้าจริงๆ นะเนี่ย ผมถอนหายใจออกมา ตอนนี้พี่คนอื่นๆ ที่อยู่ร้านก็กลับบ้านกันหมดแล้วเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เหลือแต่ผมที่ยังคงนั่งรอที่หลังร้านอยู่ ยังดีที่มีไฟข้างทานให้แสงสว่างพอประมาณถ้ามืดสลัวๆ ผมก็กลัวอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ผมก็เลยได้แต่นั่งเล่นโทรศัพท์คุยนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย
ช่วงนี้พ่อไม่ได้ทักลายน์ผมมาสักเท่าไหร่เห็นว่ากำลังสนใจไปทริปปั่นจักรยานกับเพื่อนอยู่ ซึ่งถ้าพ่อไปทริปจริง ก็คงเหลือแต่ผมที่นอนเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว
แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาของผมอยู่ดีเพราะเมื่อก่อนผมก็อยู่คนเดียวจนชินอยู่แล้ว
ผมเผลอยิ้มเมื่อเห็นรูปที่พ่อกำลังชูสองนิ้วถ่ายกับจักรยานด้วยสีหน้าที่ดูจริงจังขัดกับสีของจักรยานโดยสิ้นเชิง สีน้ำตาลแซมฟ้าสดใสที่ต่อให้อยู่หน้าปากซอยก็ยังมองเห็น
“ ส้อมคู่กับช้อน ส่วนกูคู่กับจักรยาน # เมียหาย ”
ภายใต้แคปชั่นเด็ดๆ ที่ดูเหมือนว่าไม่กลัวว่าแม่กลับมาจะด่าไฟแลบ
กึก กึก
เสียงฝีเท้าเรียกให้ผมละความสนใจกับโทรศัพท์ในมือ
ผมเงยหน้าขึ้นมองพบว่าเป็นเจ้าเก่านั่นเอง
น้ำ..
ผมไม่ได้พูดอะไรออกไปและไม่ได้แสดงท่าทีเย็นชาเหมือนทุกครั้ง
เพราะน้ำกำลังร้องไห้พร้อมจ้องผมอยู่
“ มีอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอ ? ” วุ้นถาม
น้ำนิ่งเงียบไปสักพักถึงตอบ “ ทำไมถึงได้มาคบกันหนึ่งล่ะ ? ” และไม่ยอมเช็ดน้ำตาที่ไหลจนเลอะใบหน้า
“ พี่หนึ่งเขาขอคบผม ” วุ้นตอบเสียงอ่อนเมื่อเห็นสีหน้าของน้ำ
ถึงผมจะไม่ค่อยสนใจคนอื่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้ามีคนร้องไห้ต่อหน้าแล้วผมยังเย็นชาใส่ต่อได้นะ
น้ำกำมือแน่น “ แล้ว.. คบกับหนึ่งรึเปล่า ”
“ ครับ ” วุ้นตอบและล้วงหากระดาษที่มักจะพกไว้ติดตัวไว้เสมอ วุ้นหยิบมันออกมาและยื่นให้น้ำทั้งซอง แต่กลับถูกนั้นมองเมินซะอย่างนั้น
“ รู้อะไรไหม ” น้ำยิ้มให้ผมซึ่งยิ้มนั่นก็ไม่ได้มาจากความรู้สึกดีแต่อย่างใด “ ตอนที่คบกับหนึ่ง หนึ่งไม่เคยเอาใจใส่ไปรับไปส่งแบบนี้เลย ”
วุ้นไม่ได้ตอบเก็บกระดาษเข้ากระเป๋าเสื้อเงียบๆ
“ รู้อะไรไหมวันนี้พี่ลองคุยเรื่องนี้กับหนึ่ง ” น้ำเว้นช่วงเหลือบมองแฟนใหม่ของหนึ่ง “ หนึ่งยอมรับออกมาว่าชอบเรา ”
วุ้นเสตามองไปทางอื่น
น้ำใช้มือปาดน้ำตาของตัวเอง “ รู้ไหม หนึ่งเคยคบกับพี่แต่ไม่เคยดูแลไม่เคยทำอะไรให้พี่เลยสักอย่าง เอาแต่เว้นระยะห่างเหมือนกับกดดันให้พี่บอกเลิกตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ขอคบด้วยก็ตกลงแท้ๆ ”
วุ้นหันกลับมามองน้ำและใช้สายตาเห็นใจมอง
ดูเหมือนว่าพี่หนึ่งจะทำเรื่องแย่ๆ อะไรไปซะแล้ว
เป็นเรื่องปกติของมนุษย์นั่นแหละครับ ที่จะเผลอทำผิดพลาดไปบ้าง
คนที่ไม่เคยสิแปลก
และคนที่รับกรรมก็คือน้ำนั่นเอง
“ พี่ขอโทษนะวุ้น ที่มาว่าอะไรเรา ” น้ำก้มหัวลงให้วุ้น เพราะหลังจากที่โดนหนึ่งพูดบอกให้หาคนใหม่ซะ น้ำก็ตาสว่างตัดสินใจจะตัดใจจริงๆ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ต้องการฉันก็จะหาคนที่ต้องการมันเอง
“ ไม่เป็นไรครับ ” วุ้นยิ้มจางตอบ
น้ำเห็นแบบนั้นก็หัวเราะเบาๆ “ เหอะ ดูเหมือนว่าพี่จะถูกผีสิงจริงๆ ถึงได้มาโวยวายถึงที่นี้แล้วยังเชื่ออะไรเราง่ายๆ อีก ความชอบนี่น่ากลัวเนอะเปลี่ยนให้คนเป็นคนละคนเลยล่ะ ”
“ ผมเข้าใจครับ ” พี่หนึ่งเป็นต้นนั่นเอง
นึกถึงก็มาพอดีเลยครับ เห็นหัวไวๆ ตรงนั้นเลย
น้ำทำท่าจะเดินไปแต่วุ้นรั้งแขนไว้ก่อน
หนึ่งขมวดคิ้วทันทีที่เห็นวุ้นยืนอยู่กับน้ำ “ มาทำอะไรที่นี้น้ำ ? ”
น้ำไม่ตอบคำถาม
วุ้นเดินเข้ามาขวางน้ำไว้และต่อยพี่หนึ่งแรงจนพี่หนึ่งหันไปตามแรงเหวี่ยง
สีหน้าของหนึ่งฉายแววความตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
รวมถึงน้ำด้วยที่ยืนอึ้งค้างไปแล้ว
หนึ่งเอามือกุมแก้มที่ถูกวุ้นต่อยถามคำถามออกไปด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ “ วุ้นต่อยพี่ทำไม ? ” แววตาของหนึ่งไม่มีความโกรธแฝงอยู่แม้แต่นิดเดียว
และนั่นก็ทำให้น้ำยิ่งเจ็บปวด
วุ้นถอยหายใจออกมาลูบมือที่เพิ่งต่อยคนไปหมาดๆ
เกิดมาผมก็เพิ่งมาต่อยคนครั้งแรกกับพี่หนึ่งเนี่ยแหละครับ
คนเงียบๆ แบบผมจะไปเคยมีเรื่องกับใครที่ไหนกันล่ะ
“ สำหรับที่พี่หนึ่งไปให้ความหวังคนอื่นครับ ” วุ้นตอบ
แววตาของหนึ่งดูสลดลงทันที่ที่ถูกวุ้นตำหนิ “ ก็มาตื้อพี่ทุกวันพี่ก็เบื่อนี่หว่า เลยคบให้มันจบๆ ไป พี่แค่ตกลงคบนะ ไม่เคยให้ความหวังอะไรนอกเหนือจากนี้เลย ”
น้ำกำมือแน่นซึ่งวุ้นก็เหลือบไปเห็นพอดี
“ เดี๋ยวก็โดนอีกรอบหรอก ” วุ้นพูดเซ็งๆ “ พี่ผิดนะที่เป็นคนให้ความหวังน้ำเอง แค่คบด้วยก็ถือว่าให้ความหวังแล้ว ถ้าผมตกลงคบพี่แล้วทำแบบพี่มั้ง พี่จะรู้สึกยังไงล่ะ น้ำก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน ”
หนึ่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ พี่ขอโทษ ..” หนึ่งลองนึกถึกถ้าหากวุ้นคบด้วยแต่ไม่สนใจ เป็นหนึ่งก็คงทนไม่ได้เหมือนกัน
“ ไม่ต้องขอโทษผมครับ ขอโทษพี่น้ำดีกว่า ” วุ้นก้าวถอยออกให้ทั้งสองได้เผชิญหน้ากัน
หนึ่งจ้องน้ำด้วยอารมณ์ที่ต่างจากที่เจอกันเมื่อกี้โดนสิ้นเชิง “ ผมขอโทษ.. น้ำ ” หนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงไม่เย็นชาเหมือนปกติ “ พี่ไม่เคยมีแฟนจริงๆ จังๆ ไม่รู้หรอกว่าถ้าทำอะไรแบบไหนแล้วใครจะรู้สึกยังไง พี่อยู่คนเดียวมาตลอดต่อให้มีคนเข้ามาอยู่กับพี่ได้สักพักยังไม่ทันจะรู้จักก็หายไปแล้ว ”
น้ำไม่พูดอะไรพยายามฝืนยิ้มออกมา “ ไม่เป็นไรหรอกหนึ่ง อย่างน้อยเราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันได้ น้ำไปแล้วล่ะ พอดีที่บ้านเขาโทรเรียก ”
ยังใม่ทันที่ใครจะพูดอะไรน้ำก็ทิ้งห่างไปไกลแล้ว
หนึ่งยังคงสลดอยู่ แววตาเศร้าๆ ที่จ้องวุ้นฟ้องอารมณ์ความรู้สึกของเจ้าตัวได้ดี
วุ้นจับมือพี่หนึ่งมาลูบเบาๆ “ ทำผิดครั้งแรกยังพอไอ้อภัย แต่ถ้าอีกครั้งโดนรุมกระทืบสถานเดียวนะพี่หนึ่ง ”
หนึ่งเผลอยิ้ม “ ไม่มีครั้งต่อไปแล้วล่ะ ”
“ ก็ดี กลับบ้านเถอะ พ่อคงบ่นน่าดูแล้ว ”
“ อืม ” หนึ่งตอบนิ่งๆ “ ว่าแต่วุ้นมือหนักจัง หวังว่าบนเตียงจะไม่ข่วนหลังพี่ทะลุนะ ”
“ เอาอีกสักหมัดไหมครับ ”
“ ขอเป็นจูบแทนได้ไหม พี่ชอบแบบนุ่มนวลมากกว่า แบบนี้มันดิบเถื่อนไป ”
“ ... เอาที่สบายใจเลย พี่หนึ่ง ”
“ ปฏิเสธไม่ได้เพราะมันเป็นรางวัลของพี่หนึ่งสุดหล่อที่จะมอบให้น้องวุ้น ”
“ วันนี้ทำตัวไม่ดี งดแจกรางวัลครับ ”
หนึ่งโอดครวญออกมาทันที
แต่วุ้นไม่มีท่าทีเสียใจแต่อย่างใด หนำซ้ำยังหัวเราะเยาะใส่อีก
ยกนี้ พี่หนึ่งชวดจูบไปหนึ่งครับ
ร้องไห้หนักมากจริงๆ
---------------------------
อดเลยพี่หนึ่งทำอะไรไว้ 55555 :z6:
ว่าไป วุ้นนี่ดุจริงๆ แบบนี้ถ้าพี่หนึ่งมีกิ้กไม่วายถูกวุ้นไล่ฆ่าเลยเหรอ
และนิยายเรื่องก็จะกลายเป็นแนวฆาตกรรมไปแทน 55555555555
:mew3: รักคนอ่านทุกคนน้าาา
-
:กอด1:
รักคนเขียนมากกว่าาาาา
ถึงตอนนี้ชอบน้ำแฮะ มีหัวคิดดีว่าไม่ควรคิดเองเออเอง
รักเธอนะเด็กหลงผิด(ชั่วคราว)
-
เมื่อไหร่พี่หนึ่งจะได้กินวุ้นนนน :hao6:
-
วุ้น เทห์มากกก. อิอิ
-
น่ารักจริงๆ เเถมเเข็งเเกร่งซะด้วย
-
จะได้กินขนมไหมพี่หนึ่ง
-
บู้ววววว
-
กระซิกๆ/ปาดน้ำตา... มีเรื่องอื่นด้วยหรอเน่ !!! โฮ่... เป็นพล็อกที่อ่านแล้วทั้งหิวทั้งเขิน/ดิ้นอยู่บนที่นอน อ่านได้8ตอนแบ๋วววว
ฟินมั๊กกกก :o8:
-
ชอบแคปชั่นพ่อวุ้นอ่ะ 55555
-
หนึ่งพูดได้ไม่แมนเลยอะ วุ้นนี้ดูท่าจะคุมสามีอยู่หมัดเลยนะนี้
-
กะลังมันส์เลยอ่ะ มาต่อไว ไว เน้อ
-
วุ้นแอบโหดเหมือนกันนะเนี่ย
-
น่ารักจริงๆ เเถมเเข็งเเกร่งซะด้วย
ทำไมฟังดูแปลกๆ 55555
-
วุ้นสุดยอดอ่ะ 555555 :hao7:
-
ดูท่าแล้วพี่หนึ่งจะอดกินวุ้นไปอีกนาน กิ้วๆ
-
โหหห~~~!!! วุ้นเว่อร์ชั่นโหดอ่ะ
555555555
-
เมือ่ไหร่พี่หนึ่งจะได้กินวุ้น 5555555
-
เมื่อไหร่น้องวุ้นจะโดนพรากจิ้น
-
วุ้นคนดีอะ งามแท้~~~ :hao7:
-
วุ้นทำถูกแล้ว เพราะน้ำก็ไม่ผิดฝ่ายเดียวพี่หนึ่งก็ผิด
-
โอยน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
:-[ :-[ :-[ :-[
-
เพิ่งได้ตามอ่านมาทันเอาตอนนี้...
ชอบความนิ่งของสองคนนี้มาก
เงียบแต่มีอะไรโดยเฉพาะพี่หนึ่ง
(เราเป็นแม่ยกสายเมะอ่ะค่ะ ฮ่า ฮ่า)
แถมคุณมิตรยังเจ๋งสุดๆ ขอบคุณมากนะคะ ^^
-
วุ้นโหดดด :laugh:
รออ่านต่อนะคร้าบบ :L1: :pig4:
-
-- ตอนที่ 21 --
อย่าถามว่าสภาพหน้าผมเป็นยังไงเลยครับ
T-T
เข้าใจไหมความรู้สึกของผมไหมครับ
ไม่คิดว่าวุ้นจะหมัดหนักขนาดนี้ เอาซะหน้าผมบวมเลย ผมเลยจัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ตัวเองและจะใช้ไอ้แผลบนใบหน้า
เนี่ยแหละ มาใช้ให้เป็นประโยชน์
ผมถ่อไปถึงร้านครับ
พบว่า
ร้านปิด
มีใครดวงซวยกว่าผมอีกไหม ! ผมอุตสาห์กะว่าจะใช้วันนี้ที่เป็นวันหยุดมานั่งหยอดวุ้นซะหน่อย หยอดไปหยอดมาก็แอบหวังเหมือนกันนะครับ ว่าจะมีบุญได้กินสักทีไหม
แต่ดูเหมือนว่าดวงผมเข้าขั้นเน่าเลยว่ะ
ทำไมน้องวุ้นที่รักยิ่งของผมไม่บอกผมเลยครับว่าหยุด ไม่ได้ครับ อย่างนี้ต้องโดนผมทำโทษในฐานะเป็นแฟนที่ไม่ดี
ระหว่างที่คิดผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดยิกๆ หาวุ้นทันที
ONE1 : วันนี้หยุดเหรอวุ้น
WUNWUN:C : ครับ วันนี้วันหยุด
ONE1 : ทำไมไม่บอกพี่อ่ะ # สติกเกอร์หมีบราวน์กอดเข่า
ยังคงคอนเซปต์สุภาพไว้อย่างเสมอต้นเสมอปลายครับ
WUNWUN:C : ลืม..
WUNWUN:C : วันนี้ผมตื่นสายด้วย เลยไม่ได้บอก
สรุปคือวันนี้ทั้งผมและวุ้นว่างครับ แบบนี้ต้องเที่ยวเท่านั้น ว่าแต่จะเที่ยวไหนดีวะ ตลาดน้ำเหรอไม่ล่ะร้อนเกิน สุกกันพอดี ห้างไปกินไอติม ไม่ ผมไม่ใช่ผู้ชายมุ้งมิ้ง สวนสัตว์ ? เด็กน้อยเขาไปกัน ไอ้หนึ่ง.. ผมกุบนวดขมับตัวเองหวังว่าจะให้ส่วนที่อยู่ข้างในทำงานได้ดีขึ้น
จริงสิ
ชวนเข้าห้องผมไง
ลึกลับน่าค้นหา มีเกมให้เล่นอย่างเกมผีผ้าห่ม ฮ่าๆ
แต่ยังไม่ทันได้พิมพ์วุ้นก็ชิงพิมพ์มาก่อน
WUNWUN:C : งั้นแค่นี้นะ ผมง่วง
ONE1 : ไม่ง่วงสิวุ้น นานๆ ทีพี่กับวุ้นจะหยุดตรงกันนะ ไปเที่ยวกันดีกว่า
WUNWUN:C : ผมติดหวัดใครล่ะครับ -_-
ONE1 : ป่วยกายไม่เท่าป่วยใจนะวุ้น งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาที่บ้านแล้วค่อยมาคิด
WUNWUN:C : ...
จุดไข่ปลามาแบบนี้แปลว่าอนุญาตครับ
“ มาจริงๆ เหรอครับเนี่ย ” วุ้นที่กำลังนั่งกินโจ๊ะอยู่ทำหน้าเหวอใส่หนึ่ง
หนึ่งยิ้ม “ จะได้รู้ไงว่า พี่เป็นคนพูดจริงทำจริง ทุกคำพูดเชื่อถือได้ ”
วุ้นยิ้มแห้งๆ “ ยังดีที่พ่อผมไม่อยู่ ไม่งั้นคงได้ตอบคำถามกันสนุกแน่ ”
“ อยู่ก็อยู่สิ รายงานความคืบหน้าให้พ่อวุ้นฟังไง ”
“ งั้นบอกพ่อผมไปเลยว่าตอนนี้ลูกเข้าโรงเรียนแล้ว พ่อจะได้ไม่สงสัยอะไรมาก ” วุ้นพูดขำๆ พลางตักโจ๊กเข้าปากอีกคำ
หนึ่งทำหน้าเครียด “ จะว่าไปเรายังไม่เคยทำลูกเลยนะวุ้น แล้วลูกที่ไปโรงเรียนละลูกใคร ” แถมประโยคหลังทำหน้าเศร้าอีก “ อย่าบอกนะว่าวุ้น มีคนอื่น ”
วุ้นเกือบจะพ่นโจ๊กที่กำลังกลืนออกมา วุ้นรีบกลืนลงไปแล้วตอบ “ แค่พี่หนึ่งคนเดียวผมก็พอแล้ว ถ้ามีแบบพี่หนึ่งอีก ผมคงไม่ไหว ”
หนึ่งยังไม่เลิกทำหน้าเครียด “ แล้ววุ้นไม่อยากมีลูกเหรอ พี่ให้ได้หมดเท่าที่พี่ได้มีเลยนะ ”
วุ้นวางช้อนที่กำลังตักโจ๊กลง “ ผมป่วยอยู่ มีลูกเพิ่มผมก็เลี้ยงไม่ไหวดิ ” ซึ่งหูก็แดงก่ำ
หนึ่งเผลอยิ้ม “ แค่เป็นหวัดเอง บอกแล้วแบ่งภูมิต้านทานพี่ไปเดี๋ยวก็หาย ”
วุ้นจ้วงโจ๊กเข้าปากหลีกเลี่ยงที่จะตอบ
“ ไม่ตอบพี่จะร้องเพลงนะ ”
ซึ่งหนึ่งก็แก้ปัญหาด้วยการโชว์ลูกคอ
“ แล้วจะพาผมไปเที่ยวที่ไหน ” วุ้นยอมถามออกมา
“ พี่แล้วแต่วุ้นเลย พี่พาไปได้หมดยกเว้นนรก ” หนึ่งโยนหัวข้อที่ตัวเองคิดไม่ออกให้วุ้นคิดแทน
วุ้นคนโจ๊กในถ้วยอย่างอ้อยอิ่ง “ งั้นไปตลาดที่ผมเคยขายขนมแล้วกัน ” วุ้นหลุบตาลง หลังจากที่เลิกขายไปก็ไม่ได้ไปที่ตลาดนั้นอีกเลย ทำให้อดคิดถึงที่นั่นไม่ได้ ทั้งคนและบรรยากาศที่คุ้นเคย ถึงจะเป็นเวลาไม่นานก็ถือว่าเป็นเวลาที่มีค่า
“ เอาสิ ” หนึ่งยิ้ม “ กลับไปยังจุดเริ่มต้นของเรา ”
วุ้นเผลอยิ้มตาม
จริงด้วย
มันเป็นจุดเริ่มต้นของทั้งผมและพี่หนึ่ง
ถ้าตอนนั้นพี่หนึ่งไม่มาซื้อเค้กผมก็คงไม่ได้เจอกัน
ถ้าพี่หนึ่งไม่ติดใจจนมาซื้อหลายๆ รอบ ก็คงไม่ได้คุยกันขนาดนี้
ถ้าได้ลองกลับไปยังจุดเริ่มต้นอีกครั้ง
คงน่าสนุกดี
แต่ว่าจะไปสภาพนี้จริงๆ เหรอวะ “ พี่หนึ่งจะไปทั้งอย่างนี้จริงดิ ? ”
“ ไปทั้งงี้แหละ คนทำจะได้สงสารพี่ ”
วุ้นยิ้ม “ สมน้ำหน้ามากกว่าครับ ”
“ ใจร้ายว่ะ ” หนึ่งบ่นออกมาด้วยสีหน้าเซ็งๆ ติดจะตัดพ้อ แต่ก็เศร้าได้ไม่นานพี่หนึ่งก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนคิดอะไรออก
และนั่นก็ทำให้วุ้นรู้สึกหนาวสันหลังแปลกๆ
พี่แกคิดอะไรออกอีกวะเนี่ย
“ วุ้นรู้ไหม ” พี่หนึ่งทำหน้าจริงจัง
“ ว่า ? ”
หนึ่งกระแอมไอออกมาครั้งนึง “ หยุดหยุดแค่นี้ก่อน ในใจผมร้อน จนทนไม่ไหว จะรักคุณแล้ว“ หนึ่งเว้นช่วงหายใจสั้นๆ มองวุ้นที่เริ่มหน้าแดง
พี่แกเอาอีกแล้ว วุ้นคิดในใจ
“ หยุดหยุดใจไว้บ้าง ห้ามใจเอาไว้ ต้องเตือนตัวเอง คนน่ารักมักใจร้ายกันทุกคน ”
“ คือจะบอกว่าผมใจร้ายเหรอพี่หนึ่ง ? ” วุ้นถามทั้ง ๆ ที่รู้ความหมายแฝงในเพลง
หนึ่งยักไหล่มองวุ้นกวนๆ “ แล้วแต่จะคิดสิ ”
ต้องขอบคุณที่ผมค่อนข้างเป็นคนที่ชอบฟังเพลงเลยเอาเพลงมาใช้ได้ตลอด เอาเถอะ ตอนนี้คนใจร้ายของผมก็กินโจ๊กหมดแล้ว
ถึงเวลาไประลึกความหลังกับพี่หนึ่งแล้วครับ วุ้น
“ ตลาดมันเป็นช่วงบ่าย 3 ตอนนี้มันเพิ่งเที่ยงเอง งั้นผมขอนอนก่อนนะ ” วุ้นหาวหวอดขยี้ตาตัวเอง
“ งั้นให้พี่ขึ้นมาไปด้วยคนนะ พี่ก็ง่วงเหมือนกัน ”
“ อืม ” วุ้นพยักหน้าส่งๆ โยนโจ๊กในมือใส่ถังขยะ พาพี่หนึ่งเข้าห้องนอนเล็กๆ ของตัวเองที่เตียงเหมาะสำหรับนอนคนเดียว วุ้นไม่มีท่าทีอายอะไรแม้แต่น้อย เพราะพอถึงเตียงปุ้ปล้มลงนอนไปเลย
หนึ่งที่ก้าวเดินตามมาถึงกับชะงักค้าง
วุ้นครับ นอนจริงเหรอครับ
หนึ่งเดินเข้าไปใกล้มองร่างบนเตียงที่นอนนิ่งไม่ไหวติง ลมหายใจสม่ำเสมออย่างรวดเร็ว ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายหลับลึกไปแล้ว
เป็นอย่างเพลงจริงๆ ด้วยครับ
คนน่ารักมักใจร้ายกันทุกคน
บรรยากาศคนเดินพลุกพล่านไม่ได้ทำให้หนึ่งหายเจ็บตัวเลยแม้แต่น้อย
เพราะเตียงที่หนึ่งดึงดันจะนอนกับวุ้นด้วยมันช่างเล็กจนหนึ่งแทบจะตัดตัวเองครึ่งตัวออกเพื่อนอนได้สบายๆ พอนอนกอดวุ้นหลวมๆ ไปได้สักพัก หลับเพลินครับ หนึ่งเผลอพลิกตัวไปอีกด้านและเลยออกเยอะไปหน่อย
ผลเป็นอย่างไรงั้นเหรอครับ ?
ตกเตียงไงครับ !
คิดว่าวุ้นเห็นไหมครับ
“ อุ้บ พี่หนึ่งยังไม่หายเจ็บหลังอีกเหรอครับ ” วุ้นพยายามกลั้นหัวเราะไปพูดไป แววตาทอประกายขบขันออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ไหล่ที่สง่าผ่าเผยมาตลอดของหนึ่งถึงกับลู่ลง “ อย่าล้อสิ วุ้นผิดนะที่นอนก่อนพี่เลยต้องนอนด้วยเนี่ย ”
“ ครับๆ ผมผิดครับ ” วุ้นตอบยิ้มๆ พยายามอย่างยิ่งยวดไม่หัวเราะออกมาจนพี่หนึ่งเสียความมั่นใจไปกว่านี้ แต่มันฮาจริงๆ นะ นอนหลับเพลินๆ สะดุ้งตื่นเพราะเสียงของหนักกระแทกพื้น พบว่าเป็นพี่หนึ่งนอนแอ่กอยู่นั่นเอง
ใครจะไปคิดว่าพี่หนึ่งจะมานอนบนเตียงผมแล้วตกเตียงล่ะครับ
หน้าของหนึ่งมีสีแดงจางๆ “ ไหนๆ ก็มาแล้ว พาพี่เดินหน่อยแล้วกัน ”
“ ครับ ” วุ้นรับคำไม่พูดเรื่องตกเตียงต่อ พาอีกฝ่ายเดินอย่างคุ้นเคยตามความเคยชิน พอเดินไปได้สักพักก็เริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเติมเต็มอะไรสักอย่างที่ว่างๆ ในใจมานาน
ความอบอุ่น
ความคุ้นเคย
อะไรทำนองนั้น ทำให้วุ้นรู้สึกดีจนเผลอยิ้มจางออกมา
“ เฮ้ย ! นั่นไอ้วุ้นนี่หว่า ! ” เส็งที่เป็นคนขายข้าวมันไก่ตะโกนดังลั่นเมื่อเห็นวุ้น
สิ้นเสียงเส็งก็เกิดความโกลาหลย่อมๆ ทันที
ตลาดนี่ค่อนข้างเป็นตลาดที่ใหญ่แต่ดูเหมือนว่าขนาดของมันไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ของคนในตลาดห่างเกินกันแม้แต่น้อย
ลุงแช่มที่ปกตินั่งขายของจิปาถะเงียบๆ ยังเดินออกมาหาวุ้น “ หน้าเอ็งดูสดใสกว่าที่ข้าเคยเจอเอ็งเมื่อตอนล่าสุดวะ ไปทำอะไรมาวะไอ้วุ้น ”
“ หายไปไหนมาวะ ไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ” เส็งที่ตะโกนลั่นเมื่อกี้ถาม แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหาเพราะยังติดพันลูกค้าอยู่
“ รู้ไหมแกไม่อยู่มีแต่คนมาถามร้านแกเนี่ย ” เจ้แตงโมร้านน้ำปั่นขมวดคิ้วพูดในมือยังคงชงชานม
“ หายไปไหนมาเนี่ย ”
ซึ่งก็ยังมีหลายคำถามมากจนฟังไม่ทัน
วุ้นที่ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ ไม่ได้ตอบรับอะไร
ไม่คิดว่าการที่ผมหายไปจะมีคนใส่ใจมากขนาดนี้
“ วุ้น ! ”
เสียงคุ้นเคยทำให้วุ้นเผลอสะดุ้งเฮือก วุ้นหันไปพบว่าเป็น ป้าแก้วนั่นเอง คนที่เขาผูกพันที่สุด คอยให้กำลังใจเวลาที่เขาท้อ วุ้นหลุบตาลง ซึ่งผมก็ไม่ได้มาลาป้าแก้วด้วย.. ทั้งๆ ที่ป้าดูแลผมมาตลอดตั้งแต่มาขายใหม่ๆ
“ ป้าแก้ว.. ” วุ้นครางชื่อออกมาเสียงอ่อน
เจ้าของชื่อยิ้มกว้างเดินเข้ามาหาวุ้น “ รู้ไหมตอนแรกป้านึกว่าเส็งมันพูดเล่น แต่พอเห็นวุ้นเดินมาจริงๆ ป้าดีใจมาก ”
“ ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้ลาป้า ” วุ้นไม่กล้ามองป้าแก้วเพราะความรู้สึกผิด
ป้าแก้วยิ้มอย่างเอ็นดู ทั้งๆ ที่เป็นคนเงียบๆ แต่กลับเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่น “ ไม่เป็นไรหรอกลูก ป้าเข้าใจ พ่อคงไม่ให้เราขายล่ะสิท่า ? ”
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้าเงยหน้าขึ้นมาสบตา แววตาของวุ้นยังคงเจือไปด้วยความรู้สึกผิด “ ป้าแก้ว.. ผมขอโทษจริงๆ นะครับ ที่ไม่ได้บอก ”
“ เอ้ะ บอกไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ” ป้าแก้วพูดเสียงเอ็ด “ ถ้าจะขอโทษป้า สู้อธิบายมาดีกว่าว่าทำไมหน้าตาถึงได้สดชื่นขึ้นมาขนาดนี้ ”
วุ้นถึงกับกระอักกระอ่วนตอบอะไรไม่ถูก
จะให้ตอบว่ายังไงล่ะ ?
“ เอ่อ.. ” วุ้นยังเรียบเรียงคำตอบไม่ได้
“ เพราะได้ผมเป็นคนดูแลครับ ” หนึ่งตอบด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
ลุงแช่มที่เป็นคนถามนี้คนแรกถึงกับค้าง
อย่าว่าแต่ลุงแช่มเลยทุกคนแถวนี้ค้างหมดนั่นแหละครับ
ใครจะไปคิดว่าพี่หนึ่งป่าวประกาศได้ปาวๆ แบบนี้ล่ะครั้ง
และเป็นเจ๊แตงโมที่ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว “ บ้ะ ไม่เจอกันแปปเดียว เดี๋ยวนี้มีผัวเป็นตัวเป็นตนนะ วุ้น แล้วยังแซ่บกว่าเจ้อีกนะเนี่ย ”
ป้าแก้วหัวเราะ “ ตายจริง มีเจ้าของแล้วเหรอเราน่ะ วุ้น ”
“ เงียบๆ แล้วมีแฟนหล่อ งี้กูจะเงียบมั้ง ! ”
เหวอพี่หนึ่งไม่พอ วุ้นต้องเหวอกับปฏิกิริยาคนอื่นต่ออีกครับ
หนึ่งพูดเสียงกระซิบหน้านิ่ง “ นี่ไงข้อดีของการมีพี่หนึ่งไว้ครอบครอง ”
วุ้นกระซิบกลับ “ ยังไม่เคยครอบครองครับ ไม่นับเป็นข้อดี ”
“ แต่ที่แน่ๆ ข้อเสียของวุ้นคือ มีเตียงเล็กไปครั้งหน้ามาใช้เตียงพี่ดีกว่า ” หนึ่งพูดด้วยหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว
“ ไอ้พี่หนึ่ง ! ” วุ้นหน้าแดง
“ คุยกันสองคนอีก ! กลางตลาดนะเว้ยยย ฮิ้ววว ” เส็งที่ไม่ละความพยายามที่จะร่วมวงคุยด้วยแม้งานจะล้นมือ
และเสียงฮิ้วก็ยังคงดังต่อไป
ซึ่งวุ้นก็ถูกฟอกขาวต่ออย่างสนุกสนาน
กว่าจะได้กลับบ้านก็
... ดึกแน่ๆ
:katai5:
-------------------------------------------
:z6: มาช้ามาก อนุญาตให้ตบคนแต่งค่ะ 55555 :beat:
:man1: คิดถึงคนอ่านค่ะ
-
ตบคุณ Foggy Time เด๋ยวงอนไม่มาต่อฟาร์คัสล่ะ ไม่อาวๆๆๆๆๆ
พี่หนึ่งนี่ เสี่ยวผิดคอนเซปต์หลาย นับวันเสี่ยวสุดๆ แถมหื่นด้วย
:D
-
รักกันดีเราก็ดีใจ
-
กลางตลาดก็ไม่เว้นนะพี่หนึ่ง 555
-
พี่หนึ่งเค้าอยากกินวุ้นใจจะขาดแล้วม้างงงง หยอดน้องตลอด :z2:
-
เปิดตัวกลางตลาดสดเลย อิอิ
-
ตลาดนี้คนขายน่ารักจริงๆ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ
-
ถึงนางจะเงียบๆแต่นางแอบโหดนะพี่หนึ่ง
ระวังนะทำอะไรไม่ถูกใจเดี๋ยวโดนฮุกอีกนะ
-
วุ้นหวานๆ มาแล้ว ชื่นใจจัง
-
พี่หนึ่งนี่หยอดตลอด หามุกมาค้ากำไรกับน้องวุ้นได้ทุกเมื่อ
มิน่าละน้ำถึงได้ช้ำใจนัก 555
-
กอดคนเขียนนน :กอด1: :กอด1: :กอด1: พ
-
พี่หนึ่งแกเริ่มหื่นขึ้นทุกวันจริงๆนะเนี่ย 555
คนเขียนเองก็แอบมาอัพเชียว ซุ่มซะ 55
รีบๆมานะจ๊ะตอนหน้า รออยู่
-
พี่หนึ่ง "หื่น" อยากกิน "วุ้น" กลางตลาด
-
อายเเทน 555 นิก็พูดซะ
-
พี่หนึ่งนี่เงียบหื่นจริงๆอ่ะ :hao7:
-
อยากกินวุ้นล่ะสินะ
-
น่ารัก :katai2-1:
-
พี่หนึ่งนี่ถ้าขายขนมครกท่าจะรุ่ง หยอดเก่งเหลือเกิน :o8:
-
เห็นเงียบๆ พี่หนึ่งก็ตั้งใจจะฟาดวุ้นเรียบเลยนะคะ ^^
-
สนุกใหญ่เลย
-
ลืมพระเอกคนพูดน้อยไหแล้วค่ะ พี่หนึ่งพูดเก่งมากเมื่ออยู่กับวุ้น น่ารักมากๆ ด้วย
เปิดตัวกันที่ตลาดแกก็น่ารักนะ หน้าชื่นตาบาน 5555 เขินแทนวุ้น
ขอบคุณค่ะ
-
น่ารักๆ บรรยากาศตอนนี้หวานมากก :-[ :-[
รออ่าต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
-- ตอนที่ 22 ---
กว่าผมจะได้กลับบ้านก็ล่อไปหกโมงครับไปทั้งๆ ที่มาตั้งแต่บ่ายแท้ๆ แต่ระหว่างทางที่ผมกำลังจะกลับ กลับพบว่าร้านหัวมุมตลาดที่ตอนแรกเป็นร้านกาแฟตอนนี้กำลังถูกทาสีใหม่อยู่มีช่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขะมักขเม้น แต่ประเด็นสำคัญคือคนที่ยืนดูอยู่ครับ
จะใครซะที่ไหนล่ะ
ก็พ่อผมไง !
ผมรีบให้พี่หนึ่งพาไปจอดรถข้างๆ ทันทีแล้วก้าวพรวดลงจากรถไปหาพ่อด้วยความสงสัย “ พ่อ ! ”
พ่อมิตรสะดุ้งโหยงหันกลับมามองวุ้น “ อ้าว วุ้น แกมาทำอะไรแถวนี้ ”
“ ผมมาแวะซื้ออะไรกินนิดหน่อยน่ะ พ่อ ” วุ้นตอบพ่อไป
“ สวัสดีครับ ” หนึ่งที่เดินตามทีหลังไหว้พ่อวุ้น
“ อ้าว หนึ่งมาด้วยเหรอ เอาวุ้นมันไปนอนบ้านด้วยพ่อก็ไม่ว่านะ ลูก ”
“ ก็ว่าจะยืมอยู่ครับ แต่วุ้นไม่ยอมไปกับผมสักที ” หนึ่งพูดด้วยสีหน้าจริงจังทั้งๆ ที่ไอ้ที่พูดออกมาไม่เข้ากับหน้าเลยแม้แต่น้อย
“ พ่ออย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ตอบผมมาก่อนทำไมถึงอยู่ที่นี่ละ ” วุ้นยังคงไม่ลืมประเด็นหลัก
“ พ่อแค่อยากมาดูว่าเขาทาสีกันยังไง เผื่อไว้จะทาบ้านเราบ้าง ” พ่อมิตรยังคงแถต่อไป
“ ผมไม่เชื่อ ” วุ้นทำหน้าเซ็ง
“ ก็เป็นแบบนั้น จะให้พ่อบอกว่าอะไรล่ะวุ้น ” พ่อมิตรเริ่มที่จะเซ็งตาม
“ พี่เมฆไม่ได้มีอะไรให้ต้องทำร้านซะหน่อย มิกซ์ก็ด้วย พ่อตอบผมเถอะ พ่อทำร้านนี้ทำไม ”
พ่อมิตรเหลือบไปมองหนึ่งสลับกับวุ้นแล้วถอนหายใจ
เฮ้อ
ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์แท้ๆ
เอาเถอะ รู้ตอนไหนก็คงเหมือนกันนั่นแหละ
“ ก็ร้านแกนั่นแหละ ” พ่อวุ้นถอนหายใจเฮือก
“ หะ ! ” วุ้นถึงกับเหวอรับประทาน
อะไรนะ ?
ร้านผม หมายความว่าไง พ่อทำร้านให้ผมเหรอ
“ พ่อล้อผมเล่นป่ะเนี่ย ”
พ่อวุ้นทำหน้าเหม็นเบื่อ “ ไม่จริง คงไม่มานั่งเฝ้าร้านแบบนี้หรอกไอ้วุ้น ”
หนึ่งยิ้มบางเมื่อเห็นวุ้นยังคงงงงอยู่
ก็สมควรงงอยู่หรอก
ที่จู่ๆ จะมีร้านเป็นของตัวเอง
เรื่องนี้พ่อมิตรบอกผมมาได้สักพักแล้วว่าทำร้านขนมให้วุ้นมัน
ผมเคยถามเหตุผลที่ทำให้
ได้คำตอบว่า วุ้นตอนเด็กๆ มันไม่เคยขออะไรเลยเลี้ยงง่ายมากแต่เพราะไอ้ที่ไม่เคยขออะไรเนี่ยแหละ ทำให้พ่อวุ้นรู้สึกว่าลูกคนนี้เหมือนไม่ได้อะไรเหมือนคนอื่นเขา
ก็แบบนี้นั่นแหละ
ลูกคนกลาง
ทุกอย่างที่ได้รับคือตกทอดจากพี่และเก่าเกินไปที่จะให้น้องใช้
ทำให้รู้สึกไม่ค่อยอยากได้อะไรเท่าไหร่ เพราะยังไงก็ต้องได้จากพี่อยู่ดี
“ พ่อ... ” วุ้นพูดเสียงอ่อนแววตาทอประกายดีใจอย่างเห็นได้ชัด
ความฝันลมๆ แล้งๆ ของวุ้นที่หลังจากขายเค้กไปได้สักพัก
ก็คือมีร้านขนมเป็นของตัวเองเนี่ยแหละ !
“ เรียกทำไม ” พ่อวุ้นถามเบื่อๆ
วุ้นพูดอะไรไม่ออก ความดีใจมันตีตื้นจนน้ำตารื้นความรู้สึกตอนที่โดนพ่อบอกให้เลิกขายขนมที่นี้ยังคงกระจ่างชัดแต่มันก็เหตุผลของมันอยู่
พ่ออาจจะกันให้วุ้นออกจากแถวนี้ก่อนเพื่อที่จะแอบทำร้าน
หรือไม่ก็ให้ไปเรียนรู้งานกับร้านของพี่เต้
แต่ความรู้สึกตอนนี้ที่แน่ๆ
คือ ความดีใจ
คุณเชื่อไหมว่าผมไม่เคยคิดว่าพ่อผมจะทำอะไรแบบนี้ให้กับลูกคนกลางแบบผม ผมปลงมานานแล้วว่าตัวเองคงไม่ได้อะไรตามที่ควรเท่าไหร่ ใครจะคิดว่าพ่อที่เข้มงวดในเรื่องต่างๆ ( ยกเว้นบางเรื่องที่เปิดกว้างจนมากเกินไป ) จะเป็นคนทำร้านขนมให้ผมล่ะ
ผมดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอะไรทำนองนั้นซะอีก
ผมอยากเข้าไปกอดพ่อนะ แต่ก็ไม่กล้า
ครั้งล่าสุดที่กอดพ่อมันนานจนผมจำไม่ได้แล้ว
พ่อมิตรขมวดคิ้วเหมือนเห็นลูกตัวเองทำท่าทางลังเลอะไรสักอย่าง ตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้แล้วลูบหัววุ้นเบาๆ “ ไม่ต้องดีใจขนาดนั้น พ่อก็แค่อยากทำอะไรให้ลูกแค่นั้นแหละ ”
“ ขอบคุณครับ พ่อ..” วุ้นพูดเสียงเครือ
พ่อมิตรพยักหน้ารับ “ อีกสักพักนั่นแหละกว่าจะเสร็จ แกค่อยมาดูทีเดียวตอนเสร็จดีกว่า ไปลูกหนึ่งพาลูกพ่อไป ” และโบกมือไล่ลูกตัวเองชิ่วๆ
เห็นอย่างนี้ก็เขินลูกเป็นเหมือนกัน
คิดจบก็เดินหนีไปทางอื่น
หนึ่งยิ้มจาง “ ป่ะ วุ้นไปคอนโดพี่กัน พี่มีการ์ตูนให้ดู อมยิ้มก็มี หรืออยากได้ตุ๊กตาพี่ก็มีนะ ” จับไหล่วุ้น
อารมณ์ซึ้งเมื่อกี้ถึงกับหายวับไปทันตา “ ผมไม่ใช่เด็กนะครับ ถึงจะเอาไอ้พวกนี้หลอก ” และทำหน้าเซ็งใส่พี่หนึ่ง
“ งั้น.. เอาพี่หนึ่งไหม ให้ฟรีเลยถ้าเอาตอนนี้แถมคอนโดห้องนึง ”
“ ... เอาแต่คอนโดได้ไหม ”
“ เอาแต่คอนโดแล้วพี่จะไปอยู่ไหนล่ะครับบ ”
วุ้นถอนหายใจ “ กลับก็กลับครับ ขอเป็นที่ซุกหัวนอนได้ก็พอ ”
“ ม่านรูดดีไหม ? ”
“ ไอ้พี่หนึ่ง ! ทำไมเดี๋ยวนี่ดูจะพูดมากกว่าเดิมอีกเนี่ย ”
หนึ่งแกล้งทำหน้าเหรอหรา “ อ้าว จริงเหรอ พี่เป็นงั้นจริงเหรอ พี่ว่าพี่ก็เป็นเหมือนเดิมนะ หล่อเหมือนเดิม พูดก็ไม่ได้พูดเยอะอะไรขนาดนั้น ”
“ ... กลับเหอะ พี่หนึ่ง ”
หนึ่งหลุดขำออกมา “ ไม่แกล้งก็ได้ๆ ป่ะ ขึ้นรถ คอนโดพี่มีของเด็ดๆ รออยู่ที่คอนโดอยู่ ”
“ คงไม่ใช่ระเบิดหรอกนะ ” วุ้นกวนกลับบ้าง
“ เออน่า ! ”
* Line *
IAMUFRIEND : วุ้น...
WUNWUN:C : ครับพ่อ
IAMUFRIEND : ถ้ากลับบ้านไม่ไหวไม่ต้องกลับก็ได้นะลูก พ่อเป็นห่วง # ส่งหมีบราวน์โปรยสายรุ้ง
WUNWUN:C : แล้วพ่อส่งรูปฉลองมาทำไมอ่ะ
IAMUFRIEND : ก็ดีใจที่ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วไง
WUNWUN:C : ...
IAMUFRIEND : มีคนดูแลแกแทนพ่อ พ่อก็ดีใจแล้ว ดูอย่างพี่เมฆสิเขามีแฟนตั้งนานแล้ว มิกซ์ก็ด้วยเหลือแต่แกนั่นแหละที่ไม่เคยมีใครสักที จนกระทั่งมีลูกหนึ่งเข้ามาเนี่ยแหละ
IAMUFRIEND : เออ ฝากบอกลูกหนึ่งด้วยว่า ขนมที่ซื้อมาฝากรอบนั้นอร่อยมาก
WUNWUN:C : เดี๋ยวๆๆ พ่อกับพี่หนึ่งไปเจอกันตอนไหนครับ
IAMUFRIEND : เรื่องของผู้ใหญ่เขาคุยกัน เด็กแบบแกไม่ต้องยุ่งหรอก
WUNWUN:C : ยี่สิบกว่านี่เด็กเหรอครับ พ่อ..
IAMUFRIEND : เออสิ ไป ๆ ไม่ต้องคุยกับพ่อแล้ว ไปคุยกับลูกหนึ่งนู่น
นี่คือข้อความที่พ่อคุยกับลูกชายเหรอครับ
ตอบผมที
-------------------
เอามาลงให้หายคิดถึงก่อน :hao7:
อีกครึ่งนึง :katai4:
-
พ่อของวุ้นนี่ โครตจะเฟี้ยวเลยขอบอก :laugh:
รออีกครึ่งตอนจ้า :pig4:
-
คิดถึงนุ้งวุ้นนนน
ปะๆๆๆ ไปห้องพี่หนึ่งเถอะ
พ่อเปิดทางขนาดนี้ 55555
-
ขุ่นพ่อเปิดทางเต็มที่อ่ะ :hao6: :hao6: :hao6:
-
o13
-
พ่อวุ้นนี่สุดยอดจริงๆ o13 ส่วนพี่หนึ่งก็ช่างหยอดน้องนักนะ รออีกครึ่งนึงนะคะ :pig4:
-
พ่อวุ้นน่ารักนะ พ่อดีเด่นแห่งเดือน :D
-
คุณพ่อเป็นคนตลกกกกกกกกกก
พี่หนึ่งเป็นคนขี้มโนนนนนนนน
รอตอนต่อไปเนาะ
-
:mew1: :mew1:
-
เหมือนส่งเจ้าสาวเข้าหอเลยเน๊อะคะคุณพ่อ
แหมมมม ส่งเสริมกันดีเหลือเกินนะคะ
ไม่ให้อีกฝ่ายแห่ขัดหมากมาสู่ขอเลยละจะได้ออกเรือนไปเลย :hao7: :hao7:
-
คุณพ่อแอบน่ารักนะเนี่ย
แอบห่วงแต่ไม่ค่อยแสดงออก
-
ซึ้งง่าาาาขุ่นพ่อ
อีพี่หนึ่งรั่วเหลือเกินนะ :katai4:
-
คุณพ่อสุดยอดดดดด
เปิดร้านขนมให้วุ้นด้วย ตอนแรกคิดว่าจะเฮี้ยบกว่านี้ซะอีก ^^
ชอบตอนที่ line คุยกันสุดแระ 555555
-
ชอบพ่อวุ้นจัง ครอบครัวนี้น่ารักมากอ่ะ o13
รออีกครึ่งตอนจ้าาาาาา :katai2-1:
-
พ่อวุ้นน่ารักจัง
-
ตอนแรกๆ ที่อ่านเรื่องนี้เกร็งกับพ่อวุ้นมากทั้งเรื่องขายขนมและเรื่องพี่หนึ่ง
ไปๆ มาๆ พบว่าคุณพ่อใจดีมากกกกก น่ารักมากด้วย เข้ากับลูกเขยเป็นปี่เป็นขลุ่ย
พี่หนึ่งทะเล้นใหญ่ละ
ขอบคุณค่ะ
-
พ่อมิตรจะแอบเซอร์ไพร์นะเนี่ยะะ. อิอิ
-
อยากให้พี่หนึ่งได้กินวุ้นเสียที คงติดใจมากกว่าขนมอย่างอื่นเลย :katai2-1:
-
เพิ่งมาตามอ่าน ไล่อ่านมาเรื่อย จนมาเจอกับคำว่า "ลายน์" อ่านแล้วสะดุดมากกกกก
อยากให้คนแต่งกลับมาแก้ไขเป็น "ไลน์" จัง จะได้อ่านต่อแบบไม่สะดุด เง้ออออออ
-
คุณพ่อเฟี้ยวมาก
-
รักพี่มิตรเหลือเกินค่ะจุดๆนี้
ทั้งร้าน ทั้งไลน์
น้องวุ้นของพี่หนึ่ง...
อย่ามัวแต่อึ้งค่ะลูก
หนูจงทำตามคำแนะนำของพี่มิตรให้ไว ปฏิบัติ!!!
-
ชอบพ่อวุ้นอ่ะ ถึงจะเข้มงวดแต่ก็รักและเข้าใจลุกมากๆเลย :hao5:
-
พี่ (หรือพ่อ) มิตรเปิดโอกาสแล้ววววว หนึ่งจงสอยเสียให้พรุน
เอ๊ย
ก็ใช่นะ 5555
ปล.รอตอนต่อไปนะ
-
-- ครึ่งหลัง :hao6: --
คิดว่านายหนึ่งจะมีอะไรเด็ดๆ ไว้ให้วุ้นกินครับ
อ้ะๆ ไม่ต้องเครียดครับ
พี่หนึ่งเป็นคนใจดีครับ มีชอยส์ให้เลือก
ก. มาม่า
ข. อาหารเซเว่น
ค. ของที่ซื้อมารออุ่น
ง. พี่หนึ่ง
แน่นอนว่าต้องข้อ ง. อยู่แล้วครับ
เคยได้ยินไหมครับว่ามีพี่หนึ่งกินคู่กับอะไรก็อร่อย
แต่ถ้าคุณเลือกชอยส์อื่นๆ ที่ผมให้
ผมเสียใจนะครับ
นั่นมันดูถูกพี่หนึ่งเกินไปแล้ว
“ เอ่อ.. พี่หนึ่งให้ผมกินกะเพราจริงดิ ? ” วุ้นถามมองกะเพราหมูที่ดูน่ากินสลับกับหน้าพี่หนึ่ง
จริงๆ ทำอะไรผมมาผมก็กินหมดนั่นแหละ
แต่ไม่คิดว่าพี่หนึ่งจะทำอาหารเมนูนี้
หนึ่งยิ้ม “ เออน่า กินๆ ไป เชื่อพี่เหอะ อร่อย ” เพราะนี่คืออาหารที่ให้พลังงานและทำได้ง่าย หนึ่งตักไข่ดาวที่ไข่แดงไม่สุกไปโปะข้าวให้วุ้นโดยไม่ลืมใช้ส้อมจิ้มลาวาทะลักออกมา
“ เพื่อ ? ” วุ้นถามยิ้มๆ ลองตักกะเพราชิมดู เคี้ยวไปคำสองคำวุ้นก็ทำหน้าเบ้ใส่พี่หนึ่ง
หนึ่งเริ่มไม่มั่นใจในฝีมือตัวเอง
อย่างว่าละครับ ทำอาหารให้คนที่ชอบ ต้องคาดหวังสิว่าอีกฝ่ายจะประทับใจ
แต่ประเด็นคือ ผมว่ามันก็อร่อยเหมือนเดิมอยู่นะ
ไม่ใช่ผมคิดไปเอง เพื่อนๆ น้องๆ ของผมที่ได้กินก็ว่างั้น
หนึ่งเริ่มหน้าซีด “ เฮ้ย วุ้นไม่อร่อยจริงดิ โกหกโดนพี่ตีก้นนะ ”
วุ้นสะดุ้งแล้วหัวเราะออกมา “ พูดเล่นๆ มันก็อร่อยดีนั่นแหละ ”
แกล้งพี่หนึ่งสนุกดี
แต่ไม่สนุกตรงพี่หนึ่งขู่ว่าจะตีก้นผมเนี่ยแหละ
ลามกชะมัด
“ หลอกกันได้นะวุ้น พูดแบบนี้พี่เสียใจแย่ ” หนึ่งถอนหายใจ ไอ้หน้าผิดหวังของวุ้นที่โครตเนียนมันยังติดตาผมอยู่เลย แล้วเปลี่ยนมาเจ้าเล่ห์ทันที “ วันนี้โดนพี่ตีก้นแน่ ฮ่าๆๆๆ ” และหัวเราะชั่วร้าย
“ เฮ้ย ไม่เอาๆ ” วุ้นเปลี่ยนมาหน้าซีดบ้าง
“ เอาดิ ต่อไปจะได้ไม่กล้าโกหกพี่ ”
วุ้นตักข้าวเข้าปากอีกคำเมื่อรู้สึกว่าแพ้พี่หนึ่ง เพราะดูเหมือนว่าเถียงยังไงก็แพ้ “ กินข้าวเหอะพี่หนึ่ง หมูมันจะร้องไห้อยู่ในจานแล้ว ”
“ อร่อยล่ะสิ ถึงชวนพี่กินข้าว อย่าลืมชวนพี่เข้าห้องด้วยล่ะ ”
แค่กๆ
วุ้นรีบหยิบน้ำมากิน “ ไอ้พี่หนึ่ง รีบกินข้าวเหอะ ก่อนที่ผมจะสำลักข้าวตาย ”
“ ก็ได้ๆ พี่ไม่แกล้งก็ได้ ” หนึ่งยิ้มแล้วกินบ้าง
รู้สึกว่าวันนี้มันจะอร่อยกว่าที่ผมเคยทำกินเองทุกครั้ง กลิ่นกะเพราหอมๆ กับหมูที่ผัดเข้ากันกับเครื่องปรุงของมันรวมกับไข่ดาวที่สุกกำลังดี
เสียงช้อนกระทบจานเป็นเสียงหลักในตอนนี้เพราะไม่ได้คุยอะไรกันเพิ่มเติม ไม่แน่ใจว่าเพราะอร่อยมากหรือหิวมาก เพราะถึงจะแวะตลาดแต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรกิน ความจริงวุ้นตั้งใจจะซื้ออะไรกินอยู่แต่โดนพี่หนึ่งห้ามไว้ทุกครั้งที่จะซื้ออะไร
“ วุ้น ” หนึ่งเรียกขณะที่กำลังใช้ส้อมเขี่ยไข่แดงที่ยังไม่แตก
“ ครับ ”
“ เชื่อไหมว่าที่กินอยู่อร่อยที่สุดตั้งแต่ที่พี่เคยทำมาละ ”
“ ไม่เชื่อ ”
หนึ่งยิ้มแสยะ “ เดี๋ยวโดนพี่ตีก้นแน่วุ้น ”
วุ้นใช้ส้อมจิ้มไข่แดงของพี่หนึ่งจนแตกโผละใส่ข้าว “ ใครกลัวล่ะ พี่หนึ่งตีมาผมก็หลบดิ ไม่ได้เป็นครูซะหน่อยถึงมีอำนาจสั่งให้ห้ามหลบ ”
“ งั้นเปลี่ยนจากตีก้นเป็นอย่างอื่นไหม รับรองวุ้นหลบพี่ไม่พ้นแน่ ”
“ กะเพราพี่หนึ่งอร่อยที่สุดตั้งแต่ที่ผมเคยกินมาเลยอ่ะ ขอสูตรได้ไหม เผื่อผมจะเอาไปทำให้พ่อกินบ้าง ”
“ อย่าเปลี่ยนเรื่องสิวุ้น เรื่องกะเพราไม่ต้องขอสูตรเดี๋ยวพี่มีคลาสสอนตัวต่อตัวให้ ”
“ ... หมูพี่ใช้หมูคุโรบูตะเปล่า มันเลยอร่อย ”
“ ไม่อยากรู้เหรอว่าพี่หนึ่งจะเปลี่ยนเป็นอะไร ”
“ ไม่ ”
“ พี่ให้เลือกเอาแบบใหม่หรือแบบเดิม ”
“ ไม่เอาทั้งสองแบบ ”
“ ไม่งั้นพี่เลือกให้ ”
“ เอาแบบเดิมแล้วกัน ”
“ พี่จะบอกว่าแบบใหม่แค่จับมือเฉยๆ ”
“ ... ”
ทั้งวุ้นและหนึ่งหลุดขำออกมา
“ ไร้สาระว่ะ คุยอะไรกันวะเนี่ย ฮ่าๆ ”
“ ใครเริ่มล่ะ ”
“ ไม่รู้ดิ หมูในจานมั้ง พูดอะไรก็ไม่รู้งุ้งงิ้งๆ ”
วุ้นยังไม่หยุดขำ “ กวนอีกละพี่หนึ่ง รีบกินข้าวจะได้นอน ผมง่วง ”
“ ได้ๆ ” หนึ่งรับคำอย่างว่าง่าย
ซึ่งมันก็ดูง่ายเกินไปจนวุ้นเริ่มไม่ไว้ใจ “ ง่ายไปเปล่า ”
หนึ่งกระแอมไอ “ พี่แค่อยากเป็นคนดีในสายตาวุ้นเฉยๆ ”
ยังดีที่ไม่ได้เคี้ยวข้าวอยู่ไม่งั้นได้สำลักข้าวกันอีกรอบ
ดูพูดแต่ละคำพูดสิครับ
“ แปลว่าปกติเป็นคนชั่วสินะครับ ”
“ วันนี้ไม่ต้องนอนนะวุ้น ” หนึ่งขู่ยิ้มๆ
“ งั้นผมกลับไปนอนที่บ้านนะ ”
หนึ่งเคี้ยวข้าวเซ็งๆ เอะอะๆ ก็จะหนีจากพี่หนึ่งแฮะ
พี่ไม่ดีตรงไหนกัน
“ อะไร งอนเหรอพี่หนึ่ง ”
“ ... ”
“ พี่หนึ่งงอนแล้วมันไม่ได้น่ารักเลยนะ อย่าทำหน้านิ่งดิ ”
“ ... ”
“ โอเคๆ ผมค้างนี้เนี่ยแหละ ”
หนึ่งยิ้ม “ บอกเองนะ ห้ามหนีกลับบ้านด้วย ”
ดูเหมือนว่าจะพลาดท่าตกหลุมพลางพี่หนึ่งซะแล้ว..
ผมไล่ให้วุ้นไปอาบน้ำก่อนผมเนื่องจากมันมีอยู่ห้องเดียวระหว่างที่ผมล้างจาน ซึ่งช่วงหลังจากล้างจานเสร็จก็มีเวลาว่างให้ผมนั่ง
คิดเรื่อยเปื่อยไปเพลินๆ
น้องวุ้นที่รักยิ่งของผมกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
โดยโดนผมหลอกว่ามีชุดของผมอยู่ในตู้ห้องน้ำ
จะบอกว่ามันมีแต่ผ้าเช็ดตัวครับ
ผมพูดด้วยสีหน้าปกติไม่มีสีหน้าอะไรเล็ดลอดออกไป
วุ้นจึงเชื่อสนิทใจครับ
ส่วนผมน่ะเหรอ
หัวเราะลั่นในใจเลยครับ
มีแค่ผ้าเช็ดตัวป้องกันตัว ~
อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลยครับ
ผมศึกษามาหมดแล้ว
อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นนน
ก็ผมผู้ชายนี่ มันก็ต้องมีบ้างแหละครับ
หนึ่งนั่งรอไปสักพักก็เผลองีบหลับไปซะอย่างงั้น
...
“ พี่หนึ่ง อย่าบอกนะว่าหลับ ” วุ้นเขย่าตัวพี่หนึ่งที่นั่งหลับอยู่บนโซฟา
หนึ่งสะดุ้งตื่นขึ้นมา
ดูเหมือนว่าผมจะนั่งรอเพลินไปหน่อย
“ ผมขอคำตอบว่าทำไมในตู้นั้นถึงได้มีแค่ผ้าเช็ดตัวตัวเดียวครับ ”
“ สงสัยพี่จะจำผิด ” หนึ่งยิ้มและจงใจใช้สายตาแทะโลมมองวุ้น
เอาจริงๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นคนแบบนี้นะครับ
วุ้นเอาแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้ครับที่เหลือก็ไม่มีอะไรตอนนี้ก็ยืนตัวสั่นอยู่เพราะแอร์เย็นๆ ที่ผมจงใจเปิดให้เย็นกว่าปกติ
“ มองอะไรวะพี่หนึ่ง เอาชุดมาสักทีดิ ” วุ้นโวยวายหน้าแดงเพราะเริ่มรู้สึกกระดากอายกับสายตาที่มองมา ไอ้ตอนออกมาไม่ได้คิดอะไรต่อพอโดนจ้องเนี่ยแหละถึงคิด
ผมว่าผมก็ไม่มีอะไรให้จ้องขนาดนั้นนะ
หุ่นผมมันก็ไม่ได้อ้อนแอ้นอะไรแบบนั้น ก็ผู้ชายปกติ
สีผิวก็ไม่ได้ขาวเวอร์อะไรแบบนั้น
หน้าตาธรรมดาๆ
ไม่เข้าใจอะไรในร่างกายที่ทำให้พี่หนึ่งจ้องผมด้วยสายตาแบบนั้นวะ
“ พี่ไม่ให้ยืม ” หนึ่งยักไหล่ยิ้มๆ
“ เอ้า แล้วผมจะใส่อะไรล่ะ ”
“ ไม่ต้องใส่ไง ”
“ ... ตลกละ ”
หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ลุกขึ้นยืน “ เดี๋ยวพี่ก็ให้ใส่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ”
“ ... งั้นผมใส่ตัวเดิมที่ใส่มาก็ได้ ” วุ้นทำท่าจะเดินกลับไปห้องน้ำ
แต่ก็โดนหนึ่งสวมกอดจากข้างหลังเข้าซะก่อน
วุ้นกลืนน้ำลายลงคอ
โดนกินแน่ๆ
ตามคำอวยพรจากคุณพ่อ
หนึ่งงับเบาๆ เข้าที่หูวุ้น
วุ้นสะดุ้งกับสัมผัสที่ได้รับ แต่ไอ้ความรู้สึกตอนนี้แน่ๆ คือโครตเขินเลย
“ เดี๋ยวก็ไม่ได้ใส่แล้วจะรีบใส่ทำไม ”
“ ... หนาว ”
“ เดี๋ยวพี่ทำให้อุ่นเอง ” หนึ่งพูดทั้งๆ ที่มือตัวเองเริ่มซนจับนู่นนี่นั่น ลูบบ้างขยี้บ้าง
“ อ้ะ .. ” วุ้นเผลอครางออกมาเสียงเบา
หนึ่งเริ่มหน้าแดงบ้าง เป็นคนทำมันก็เขินเหมือนกันนั่นแหละ แต่อย่าคิดว่ามือปลาหมึกของผมจะสิ้นฤทธิ์แค่นี้ครับลามลงไปข้างล่างแล้ว ข้างนึงบดขยี้ยอดอกไป
“ ไม่ค่อยจะหื่นเลยวะ ” วุ้นพยายามกลั้นเสียงครางแล้วเหน็บพี่หนึ่ง
หนึ่งหัวเราะรับ “ พึ่งรู้เหรอวุ้น ” แล้วปลดผ้าเช็ดตัววุ้นออกในขณะที่เจ้าตัวเผลอ
“ เฮ้ย ! ”
“ ตกใจอะไร พี่แค่จะตากผ้าให้เฉยๆ ” แต่มือผมข้างนึงกำลังวนเวียนอยู่แถวเจ้านั่นของวุ้นอยู่ลูบมันเบาๆ เหมือนกับกำลังหยอกเล่น
“ แฮ่ก ตากผ้าบ้าไรตอนนี้ ” วุ้นเริ่มครางเมื่อพี่หนึ่งเริ่มทำอะไรที่โครตลามก
“ ก็มันเปียก อย่าเถียงพี่สิเด็กดื้อ ” หนึ่งเอ็ดใช้มืออีกข้างที่ว่างตีเบาๆ ที่สะโพกของวุ้น
วุ้นเกือบจะด่าพี่หนึ่ง “ พอๆ ตีรอบเดียวนะพี่หนึ่ง ”
“ งั้นพี่ไม่ตีทำอย่างอื่นแทนแล้วกัน ” หนึ่งละมือจากส่วนนั้นของวุ้นเมื่อมันเริ่มแข็งแล้ว “ ไปที่เตียงกันดีกว่า ”
“ อือ ” วุ้นตอบสั้นๆ ยอมเดินตามหนึ่งที่จูงมือพาไปอย่างว่าง่าย
หนึ่งยิ้มบางเมื่อวุ้นนั่งจดจ้องตัวเองอยู่บนเตียงด้วยหน้าแดงก่ำ “ คนกันเองไม่ต้องเขินไปหรอก วุ้น ” หนึ่งถอดเสื้อตัวเองออกเหลือไว้แต่กางเกง “ ถอดให้พี่หน่อย พี่ถอดไม่เป็นแล้ว ”
“ งั้นกลับไปเรียนอนุบาลไหม ” วุ้นยอมปลดกระดุมกางเกงให้พี่หนึ่งและรูดซิปลงช้าๆ พบว่าพี่หนึ่งมันก็เกิดอารมณ์เหมือนกัน
“ ตกใจเหรอวุ้น ฮ่าๆ ” หนึ่งพูดขำๆ
“ เออ งั้นเปลี่ยนกันเหอะพี่หนึ่ง ”
“ ถ้าทำได้ก็ลองดู ” หนึ่งแกล้งเลียริมฝีปากตัวเองมองวุ้น
“ ... จะทำอะไรก็ทำเถอะ ” วุ้นถอนหายใจบอกสั้นๆ และนอนราบลงกับเตียง
ผมคงไม่มีปัญญาไปกดพี่หนึ่งหรอกครับ
ถึงตัวจะพอๆ กัน
แต่พี่หนึ่งถึกทั้งกายและใจกว่าเยอะ
“ ห้ามคืนคำนะ ” หนึ่งโน้มหน้าลงจูบวุ้นอย่างเก้ๆ กังๆ รอจนกระทั่งอีกฝ่ายเผยอปากให้ลุกล้ำก็แอบถือโอกาสลุกล้ำพื้นที่ข้างล่างของวุ้นทันที หนึ่งสอดนิ้วไปนิ้วแรกวุ้นก็เผลอครางออกมา
“ เจ็บ ” วุ้นบอกสั้นๆ เมื่อผละออกจากพี่หนึ่งมาได้
หนึ่งใช้มืออีกข้างจับส่วนนั้นของวุ้นรูดขึ้นลงช้าๆ พยายามเบี่ยงเบนความสนใจในขณะที่นิ้วที่สองพยายามลุกล้ำจนวุ้นเผลอครางออกมาเป็นระยะ
วุ้นกัดฟันแน่น ความรู้สึกมันผสมกันปนเปไปหมด ไอ้ส่วนที่เจ็บมันก็เจ็บไอ้อารมณ์อื่นมันก็เหมือนกัน
หนึ่งพยายามทำให้วุ้นรู้สึกเจ็บน้อยที่สุดแต่ก็ดูเหมือนไม่เป็นผลเท่าไหร่ เอาเถอะ ตอนนี้ผมก็ปวดส่วนนั้นเหมือนกันนั่นแหละวะ
เจ๊ากันเนอะ
หนึ่งเพิ่มนิ้วเข้าเรื่อยๆ
“ พี่หนึ่ง.. เจ็บ ”
“ ขอพี่เถอะวุ้น ” หนึ่งอ้อน
“ มันขอกันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ ”
“ ขอกันแบบนี้แหละ ง่ายดี ” หนึ่งยิ้ม
“ ถ้าผมไม่ให้จะหยุดไหม ”
“ ไม่ ”
วุ้นทำหน้าเซ็งสุดขีดแต่ผมก็ยังแอบเห็นอีกฝ่ายพยายามกลั้นเสียงตอนที่ผมเพิ่มนิ้วอยู่ดี
พอได้สักระยะหนึ่งก็จัดการเอาน้องหนึ่งออกมาให้น้องวุ้นได้เชยชม
“ จะเอาเข้าไปจริงๆ เหรอพี่หนึ่ง ” วุ้นยิ้มแห้ง
ขนาดนิ้วยังเจ็บเลยนับประสาอะไรกับเจ้านี่
“ มาท้วงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ววุ้น ” หนึ่งจัดการเอาหนึ่งน้อยไปจ่อและก้มลงจูบอีกฝ่ายอีกครั้ง
วุ้นหอบหายใจแรงเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่ลุกล้ำเข้ามาในร่างกายซึ่งมันก็ใหญ่กว่านิ้วซะอีก ในช่วงแรกๆ ก็เข้ามาเนิบๆ นะ พอเห็นผมไม่ร้องอะไรพี่หนึ่งก็พรวดเข้ามาทีเดียวเอาซะผมจุกเลย “ อ้ะ ไอ้พี่หนึ่ง ! ”
หนึ่งยิ้มแห้งเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
วุ้นครางออกมาเมื่อไอ้ส่วนนั้นมันไปโดนอะไรสักอย่าง
หนึ่งเมื่อรู้ว่าจุดนั้นที่วุ้นจะรู้สึกก็กระแทกเข้าไปหลายต่อหลายครั้ง
วุ้นตัวสั่นคลอนตามที่จังหวะที่ไอ้พี่หนึ่งกระแทกเข้ามา “ อื้ออ อ้ะ ช้าๆ หน่อยย มันเจ็บ ! ”
หนึ่งที่ดูเหมือนความหื่นบังตาไม่ได้ผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย
ทำให้วุ้นรู้สึกความจริงที่ว่า
คืนนี้กูพรุนแน่ๆ
-------------------------
มาเต็มตอนแล้ว :katai2-1:
ในที่สุดความฝันของพ่อมิตรก็กลายเป็นจริงสักที :mc4:
สังเกตว่าหลายๆ คนตอนแรกเรียกพี่หนึ่งหลังๆ เรียกอีพี่หนึ่ง 555555555
:L2: ให้ดอกไม้คนอ่านทุกคนน้าา
* มุมแอบฝากนิยาย *
Ominous bird นกบอกลาง : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46087.0
เป็นนิยายแฟนตาซีที่แต่งควบกับเรื่องนี้ :katai2-1: เป็นแนววายแฟนตาซีค่ะ เมะออกแนวหมาโกลเด้นเลย 5555
ส่วนเคะออกแนวหยิ่งๆ
-
:ling1:
โธ่
คุณพ่อวุ้นคะ ช่วยอวยพรให้เค้าถูกหวยบ้างสิ ลุงนี่สมพรปากจริงๆ
พี่หนึ่งนี่เอาสด เจลไม่ต้อง ถือว่าน้องทนเจ็บได้เยอะมากๆเลยนะเนี่ย :z10:
ตอนหน้าขอฝั่งพี่หนึ่งมาเล่าได้ม้ายค้าาาาาา :hao7:
(นับวันพี่หนึ่งยิ่งหื่นนะเนี่ย)
-
วุ้นโดนกินซะละ. อีพี่หนึ่งเจ้าเลห์. อิอิ
-
วุ้นอร่อยไหมพี่หนึ่ง :hao6: ยี่ห้อพ่อมิตรเชียวนะ คิคิ
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
ฟินกระจายยยยยย
-
:mc4: จุดพลุจุดประทัดฉลองกันเลยดีไหม ในที่สุดพี่หนึ่งก็ได้กินวุ้นหวานๆสมใจอยากแล้ว ท่าจะอร่อยถูกปากแน่ๆคืนนี้
-
คุณพ่อได้ลูกเขยสมใจอยากแล้วนะ ลูกวุ้นโดนพี่หนึ่งกินตับเรียบร้อยแล้ว :z1:
-
น้องวุ้นถูกกินจนได้นะโถ่ววววว
-
พี่หนึ่งได้กินวุ้นแล้ว :mc4: จากรักเงียบๆเริ่มจะรักแบบแพรวพราวแล้วนะพี่หนึ่ง
-
จะว่า เป็นการโดนกินที่ตลกมากกก
คืออ่านไปขำไปจริงๆ 5555
-
อีพี่หนึ่งปากมากอ่าาาาา
ปล สงสารคาร์บิลัสสสส
-
เป็นเอ็นซีที่....ขรรมมากอ่ะ 555555
อีพี่หนึ่งเปลี๊ยนไป๊ โอ๊ยยย พอความรักมันบังตา ไอ้ความสุขุมทั้งหลายแหล่นี่คือหายไปเลยใช่ไหมเนี่ย 5555
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาาา
-
ในที่สุดไอ้คุณพี่หนึ่งก็ได้กินขนมไทยอย่างวุ้นจนได้หึหึ
รีบ ๆ ไปขอพ่อแม่เขาล่ะ ได้ลูกแล้วรับผิดชอบซะดี ๆ 555 :laugh:
-
น้องวุ้นโดนกินซะแล้ว หรือกระเพรานั้นนนจะมีมนต์ พี่หนึ่งนี่ช่างหลอกล่อน้องจริง
ขอบคุณค่ะ
-
โอย ได้กินแล้วโว้ย :hao6:
-
:haun4: :pighaun:
รออ่านต่อนะครับ :L1: :pig4:
-
พี่หนึ่งมีร่างอวตารเป็นจอมมารสายหื่นเหรอคะ?
เอะอะอะไรวกเข้าเรื่องจับวุ้นกดตลอดๆ
อยากจะรู้เสียแล้วสิว่าหลังจากนี้ พี่หนึ่งจะออกลายอะไรอีกหนอ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ... จะรออ่านนะคะ ^^
-
:m25: :m25:
-
-- ตอนที่ 23 ---
คุณว่าใครหื่นครับ
หยุดเลย
ที่นี้ ณ สถานแห่งนี้
ไม่มีคนแบบนั้นครับ
มีแค่พี่หนึ่งที่นิสัยดี เงียบขรึม พูดน้อย ทำอาหารอร่อยครับ
แค่นั้นจริงๆ
อ้าว ไม่เชื่อผมอีก
ถามวุ้นที่กำลังนั่งกินกาแฟกระป๋องอยู่ก็ได้ครับ
“ วุ้น ว่าพี่หื่นไหม ? ”
วุ้นเบ้หน้า “ ยังต้องถามอีกเหรอ ”
ตามนั้นครับ
แปลว่าผมเป็นพี่หนึ่งที่แสนดีนั่นเอง ฮ่าๆ
“ ว่าแต่เมื่อไหร่จะไปส่งผมที่บ้านสักทีเนี่ย สายๆ ต้องไปทำงานอีก ”
หนึ่งเลิกคิ้ว “ ไปทำไม พี่ลาให้แล้วบอกว่าวุ้นไปเที่ยว ”
วุ้นหันไปมองพี่หนึ่งนิ่งๆ
“ ทำไมมองพี่แบบนั้นวุ้น ” หนึ่งถามยิ้มๆ
“ เปล่า ” วุ้นยักไหล่ตอบ
“ หรือไม่ชอบเสื้อคู่ที่พี่ให้ ? ” ผมซื้อเสื้อคู่ให้วุ้นครับ เป็นเลข 1 สีขาวดำ ผมให้วุ้นใส่สีขาวส่วนผมสีดำ ซึ่งตอนนี้ก็กำลังใส่อยู่ครับ
“ ชอบมากครับ ชอบจริงๆ โครตชอบ ”
“ อย่าประชดพี่สิ พี่เสียใจนะ ”
“ ... ก็สวยดี ”
หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์ “ งี้ต้องมีรางวัลให้พี่เนอะ เพราะเมื่อคืนพี่ให้รางวัลวุ้นไปแล้ว ”
“ พอๆๆ ” วุ้นหน้าแดง “ แค่เมื่อคืนก็เกินพอแล้ว จะเอาอะไรอีก ”
“ เอาวุ้นไง เนี่ย กินกาแฟเสร็จแล้วต้องล้างปากด้วยขนม ”
วุ้นขยำกระดาษทิชชู่แล้วปาใส่หัวพี่หนึ่งด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัว “ ตายอดตายอยากมาจากไหนครับ ”
หนึ่งหลบทันไม่พอยังรับทิชชู่ที่วุ้นโยนมาได้ “ ก็กินแล้วมันอร่อย พี่ก็ติดใจสิ ”
วุ้นถอนหายใจ
“ ไม่น่าเชื่อว่าพี่หนึ่ง จะกลายเป็นคนกวนแบบนี้ได้นะครับ ”
หนึ่งหัวเราะรับ “ ถ้าเกิดพี่เงียบก็ไม่ได้คุยกันดิ ”
“ ผมควรทำใจสินะ ”
“ ไม่ต้องทำเดี๋ยวพี่เอาของพี่เปลี่ยนให้ ”
“ อืม.. ” วุ้นเริ่มจะขำ
“ เออ แล้วจะไปเที่ยวไหนไหม ไหนๆ ก็โม้ไปแล้วว่าไปเที่ยว ”
วุ้นมองพี่หนึ่งเซ็งๆ “ ไปไหนก็ได้ครับ ขอแค่ไม่ใช่วันนี้ก็พอ ”
อย่าลืมสิว่าทำอะไรผมไว้
หนึ่งยิ้มเขินๆ “ งั้นไปนั่งเล่นที่บ้านวุ้นแล้วกัน ”
วุ้นพยักหน้ารับก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าเป็นซีดเผือด
“ เป็นอะไรวุ้น ”
“ พ่อรู้หมดแล้วแน่ๆ ” วุ้นกุมขมับ
ส่วนหนึ่งหัวเราะแห้งๆ
นั่นสิ
รอรับการ์ดงานแต่งเลย..
“ อ้าวนี่ลูกหนึ่งหรอกเหรอ ”
“ ครับ ”
“ คิดยังไงมาชอบลูกแม่เนี่ย ออกจะเงียบๆ ไม่เฟรนด์ลี่เข้าถึงยาก รวมๆ แล้วโลกส่วนตัวสูง ”
“ เอ่อ.. ก็น่ารักดีครับ ตอนแรกคุยๆ กันแล้วถูกคอ ”
“ แต่อย่าคิดว่าแม่จะให้ผ่านง่ายๆ นะ นานๆ ทีวุ้นมันจะมีคนพามาบ้านบ้าง ”
“ ขอผ่านง่ายๆ เถอะครับ.. ”
“ ไม่ได้ค่ะ ลูกหนึ่งถ้าเกิดคบๆ ไปทิ้งลูกแม่ไปจะทำยังไง ”
“ ไม่ทิ้งหรอกครับ ”
“ แม่ไม่เชื่อ อย่างนี้ต้องพิสูจน์ไปเรื่อยๆ นะลูกหนึ่ง ”
“ ครับ ”
คิดว่าบทสนทนาข้างต้นเป็นของใครครับ
ให้เวลาเดา 3 วินาที
ถูกต้อง
คุณนายละไมนั่นเอง !
ที่สามารถทำให้พี่หนึ่งนั่งเจี๋ยมเจี้ยมโดยมีวุ้นนั่งกลั้นขำเป็นฉากประกอบหลังได้
ขณะนี้ในห้องรับแขกประกอบด้วย พ่อมิตร คุณนายละไม วุ้น และพี่หนึ่งครับ หลังจากที่ผมกลับมาถึงบ้านพร้อมพี่หนึ่ง ก็เจอคุณนายละไมนั่งจัดแจงของฝากพวกน้ำพริกเผา ปลาแห้ง นู่นนี่นั่นอยู่ คุณนายละไมถึงกับวางมือจากสิ่งของที่กำลังจัดแจงแล้วมานั่งคุยกับลูกๆ เลยครับ
ส่วนพ่อมิตรกับผมก็ได้แต่นั่งมองเงียบๆ นั่นแหละครับ
มีบางครั้งที่ผมสะดุ้งเป็นเวลาแต่ส่วนใหญ่จะแอบขำมากกว่า
เคยเห็นไหมครับเวลาสัตว์ใหญ่มันแพ้ทางอะไร
อารมณ์แบบนั้นเลย
พี่หนึ่งส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาทางผม
ผมเมินครับ
“ เวลาคุยกันเขาให้มองคู่สนทนา ลูกหนึ่ง ”
“ ครับ ”
“ อย่าตอบแต่ครับสิ ตอบแบบอื่นบ้าง แม่อยากได้ลูกเขยที่เป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์ ”
หนึ่งทำหน้านิ่ง “ ขอรับ ”
วุ้นหลุดขำออกมา
“ เดี๊ยะๆ กวนแม่อีกนะ ลูกหนึ่ง ”
อย่าว่าแต่วุ้นเลยคุณนายละไมก็ขำ พ่อมิตรก็ขำ
“ แล้วคุณแม่จะให้ผมผ่านยังไงล่ะครับ ”
คุณนายละไมยิ้มที่ทำให้ทุกคนรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ
“ คิดเอาเองสิ ”
หนึ่งยิ้มค้าง
ดูเหมือนว่าจะมีอะไรสนุกๆ รออีกเยอะเลยครับ
มั้ง...
----------------
ผ่านด่านพ่อได้ง่ายๆ แต่ด่านคุณนายละไมนี่จะผ่านหรือเปล่าพี่หนึ่ง 5555
:mew1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์น้า
-
:m20:
รอฮาอีกครึ่งตอนหลังจ้า :pig4:
-
แม่ละไมมมมมมม
กอดเลยค่าาา :กอด1:
ขอให้ด่านคุณแม่หินๆเลยนะคะ หนทางพี่หนึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบเยอะเกินไปละ ;p
-
ขุ่นแม่ท่าจะสายแข็งนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
-
สู้ๆนะพี่หนึ่ง ผ่านด่านคุณแม่วุ้นให้ได้หล่ะ :katai2-1:
-
เจอคนอย่างพี่หนึ่งไปเดี๋ยวก็ใจอ่อน
-
:pig4:
-
เอาใจช่วยนะพี่หนึ่ง
-
ปกติเจอแต่ด่านแม่ง่ายแต่พ่อยาก เจอเรื่องนี้กลายเป็นพ่อเป็นใจให้ลูกชายมีสามีแต่แม่เป็นด่านยากซะงั้น ยากก็ไม่ทันแล้วแม่ วุ้นโดนพี่หนึ่งกินตับไปแล้วค่าาาาาา :m20:
-
เอาใจช่วยพี่หนึ่งผ่านด่านคุณแม่ละไมละกันนะ
ไหน ๆ ก็ได้กินวุ้นแล้วรับผิดชอบแต่งงานซะเลยคิคิ :hao6:
-
เรื่องนี้คุณแม่เป็นด่านหนักสินะ
คุณพ่อผ่านตลอดดดดดด :laugh:
รอตอนต่อไปน้าาา
-
โถขุ่นแม่ขาาาาาา
อย่าแกล้งพี่หนึ่งสิค๊าาา
-
เจอด่านขุ่นแม่ ต้องอดทน หมูวิ่งชนต้องไม่ตาย
-
ต่อๆๆ :katai4:
-
มารอน้องวุ้น
-
เอาซี... พี่หนึ่งต้องฝ่าด่านคุณแม่ให้สำเร็จ
ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะพี่หนึ่ง... มีพ่อมิตรกับน้องวุ้นเป็นกองหนุน พี่หนึ่งต้องผ่านคุณแม่ไปได้แน่ๆค่ะ
รออ่านและเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
*** ครึ่งหลัง ***
หนึ่งพยายามเค้นสมองออกมาว่าต้องทำยังไงถึงแม่วุ้นจะยอมรับ
เคยเห็นแต่ลูกสะใภ้เขาทำกัน
ไม่คิดว่าลูกเขยอย่างผมต้องทำด้วย
เอาเถอะ อย่าพึ่งพูดถึงเรื่องนี้เลยครับ
กลับมาที่ปัจจุบันดีกว่า
เคยได้ยินไหมครับ ?
คำว่า “ สเน่ห์ปลายจวัก ”
ฉะนั้นผมเลยอาสาทำอาหารเย็นให้ครับ
เผื่อว่าแม่วุ้นจะชื่นชอบในรสชาติอาหารของผม
แต่มันฉุกละหุกมาก ผมเลยไม่ได้ไปซื้อของเพิ่ม
ได้แต่หวังว่าในตู้เย็นจะมีอะไรพอจะมาผัดตุ๋นต้มนึ่งเป็นอาหารเย็นได้บ้าง
“ พี่หนึ่ง เดี๋ยวผมไปนอนก่อนนะ ” วุ้นหาวจนน้ำตาเล็ด
ไม่นะ ลูกมือเพียงหนึ่งเดียวของผม
“ วุ้น ถ้าวุ้นไปพี่จะอยู่กับใครล่ะ ” หนึ่งแกล้งทำท่าสลด
“ ผมง่วง ” วุ้นพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ “ เมื่อวานกว่าจะได้นอนอีก ”
หนึ่งกลับมาชื่นบานอีกครั้ง “ งั้นมาทำอะไรๆ ที่ไม่ง่วงกันไหม จะได้ตื่น ”
วุ้นจ้องพี่หนึ่งด้วยสายตากินเลือกกินเนื้อ “ พี่หนึ่ง นี่มันในบ้านผม ”
“ ได้พี่แล้วทิ้งพี่เหรอวุ้น ”
“ ทิ้งบ้าทิ้งบอไรล่ะ ”
“ งั้นอยู่ต่อ พี่กลัวผีตู้เย็น ”
“ วันหลังกลัวผีเบค่อนด้วยนะพี่หนึ่ง จะได้ไม่ต้องกินอาหารเช้า ”
“ แต่พี่ชอบผีผ้าห่มนะ ”
“ แต่ผมอยากนอน ” วุ้นเดินหนีพี่หนึ่งขึ้นห้องไปทันทีเพราะยังรู้สึกเพลียๆ อยู่
ปั่ก
เสียงประตูที่แนบสนิทกับผนังด้านข้าง
สรุป คือผมต้องทำคนเดียวจริงๆ
คอยดูเถอะวุ้น ไว้พี่จะทำโทษหนักๆ
หนึ่งเปิดตู้เย็นและสำรวจว่าพอมีอะไรให้ใช้บ้าง
ของสามัญประจำบ้านทุกบ้านอย่างแรกก็คือ ..ไข่
กับพวกผักนู่นนี่นั่นจิปาถะที่วางไว้อย่างเป็นระเบียบทำให้หาได้ง่าย
แล้วก็เนื้อไก่อยู่แพ็กสองแพ็ก
ถือว่าโอเคพอสมควรครับกับวัตถุดิบที่มี
ผมเลยจัดการทำเมนูง่ายๆ แต่รสชาติไม่ง่ายไปครับ
ได้ออกเป็น กะเพราะไก่ ไข่ตุ๋น ผัดผักครับ
อย่าเพิ่งบ่นว่ากะเพราอีกแล้ว เมื่อวานหมูครับ
คนละรสชาติกัน
รอบนี้ ผมขอตั้งชื่อว่า สามเมนูพิชิตใจแม่สะใภ้ครับ
ไม่เอาดีกว่า ดูธรรมดาเกินไป ไม่เหมาะสมกับอาหารของผม
ตั้งใหม่ว่า อาหารรสเด็ดแต่พี่หนึ่งเด็ดกว่า
เห็นถึงความไฉไลของชื่อไหมครับ
แค่ฟังก็รู้สึกอร่อยแล้ว
ทำหน้าอย่างนั้น ทำไมครับ
ถามวุ้นสิ ผมอร่อยหรือเปล่า
แน่นอนว่าอร่อยชัวร์
และแล้วเวลาที่ทุกท่านรอคอยก็มาถึงครับ
วงโยธวาทิตอยู่ไหน มาบรรเลงเพลงหน่อยครับ
ไม่มีงั้นผมฮัมเองในใจก็ได้
ถึงแม้ในใจผมจะคิดไร้สาระขนาดไหนแต่สีหน้าที่แสดงออกไปก็ยังคงเงียบขรึมดูน่าเชื่อถือตามแบบฉบับพี่หนึ่งผู้แสนสุขุมที่ทุกคนรู้จัก
“ ลูกหนึ่งทำเองเหรอลูก ”
“ ครับ “
คุณนายละไมพยักหน้ารับลองตักไข่ตุ๋นชิมเป็นคนแรก
ว่าทำอาหารให้วุ้นกินลุ้นแล้วนะ
มาทำให้แม่ยายแล้วลุ้นกว่าอีกครับ
“ พ่อว่าก็อร่อยดีนะ ลูกหนึ่ง วันหลังมาทำให้กินบ่อยๆ ละ ” พ่อมิตรพูดหลังจากลองตักกินดูบ้าง และพบว่ารสชาติไม่เลวเลย
หนึ่งยิ้มรับ “ ครับ พ่อ ”
เข้าทางพ่อง่ายกว่ากันเยอะครับ
หนึ่งตักผัดผักใส่จานให้วุ้นที่กำลังกินน้ำอยู่
“ ก็พอกินได้ แต่แค่นี้แม่ไม่ให้ผ่านง่ายๆ หรอกนะ ”
หนึ่งยิ้มแห้งๆ
สเน่ห์ปลายจวักดูเหมือนจะไม่ได้ผล
แล้วผมจะต้องทำยังไงกันล่ะเนี่ย
“ แม่ให้เราเข้าบ้านได้ แต่เข้าห้องวุ้นไม่ได้นะหนึ่ง ” คุณนายละไมทำสีหน้าขึงขัง “ ลูกแม่ แม่หวง ดูสิมีลูกชายคนเดียวที่ยังอยู่บ้านกับพ่อแม่ ไอ้เมฆกับมิกซ์มันหนี่ไปอยู่หออยู่บ้านที่อื่นแล้ว ”
แปลว่าถ้าวุ้นมาหาผมที่ห้องก็ไม่นับครับ
“ ครับ ”
“ แน่ะ ลูกหนึ่ง ไม่อยากคุยกับแม่ขนาดนี้เชียวเหรอ ถึงตอบแต่ครับๆ เนี่ย ”
“ อยากคุยสิครับ ”
“ งั้นบอกแม่หน่อยว่า เราคบกับวุ้นมานานขนาดไหนแล้ว ”
วุ้นที่กินข้าวเพลินๆ อยู่ถึงกับสะดุ้ง
“ ก็ประมาณเดือนกว่าๆ ครับ ”
“ ละไม เรื่องของลูกๆ น่า ปล่อยลูกๆ คุยกันเองดีกว่า พ่อว่า ” พ่อมิตรพยายามช่วยไกล่เกลี่ย
“ เงียบๆ ไป มิตร ”
พ่อมิตรถึงกับต้องนั่งหงอยกินข้าวเงียบๆ ไปแทน
ส่วนวุ้นที่เดิมทีขำพี่หนึ่งตอนนี้เริ่มขำไม่ออกเท่าไหร่
เพราะว่าต่อจากพี่หนึ่งผมก็น่าจะโดนเหมือนกัน !
คุณนายละไมกินข้าวไปขณะที่ในหัวกำลังคิดใคร่ครวญถึงวิธีการแกล้งไอ้ลูกเขยคนนี้ยังไงดี
ต้องเข้าใจว่าขีวิตในวัยนี้ไม่มีอะไรสนุก
ไปกว่าการแกล้งลูกเขยแล้ว
ไม่สิ แกล้งลูกตัวเองก็สนุกเหมือนกัน
“ วุ้น แล้วเราไปชอบลูกหนึ่งเขาตอนไหน ”
วุ้นเหลือบมองพี่หนึ่งพบว่าอีกฝ่ายเลิกตักข้าวกินตั้งใจฟังเต็มที่ “ ก็เหมือนพี่หนึ่งนั่นแหละครับ คุยกันถูกคอ ก็เลยชอบ ”
“ แค่คุยกันก็ชอบกันแล้ว แล้วแม่จะไว้ใจเราสองคนได้ไงเนี่ย แม่ไม่อยากเห็นวุ้นเสียใจนะ ”
“ ได้แน่นอนครับ ”
“ ปกติเขาก็ตอบอย่างนี้กันหมดนั่นแหละ ลูกหนึ่ง เวลาเลิกก็เลิกง่ายๆ ”
“ ไว้ใจไม่ได้ครับ แต่ผมเป็นคนชอบกินขนมนะครับ โดยเฉพาะขนมไทยครับ ชอบเป็นพิเศษ”
“ เกี่ยวอะไรกับขนม ลูกหนึ่ง นี่แม่จริงจังนะ “
“ เกี่ยวสิครับ เพราะวุ้นก็เป็นขนมเหมือนกัน ”
คุณนายละไมเกือบจะหลุดเหวอใส่ลูกเขยตัวเอง
ทั้งๆ ที่มองจากหน้ากายแต่งกายอายุทุกอย่างดูสุขุมเหมือนหนุ่มนักธุรกิจ
แต่พอเอาเข้าจริงตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง
แต่ก็เหมาะกับเจ้าวุ้นดี
“ ลูกหนึ่งอยากรู้ไหม ว่าทำไมแม่ถึงตั้งชื่อวุ้นว่าวุ้น ” คุณนายละไมตัดสินใจเล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง ที่แม้แต่เจ้าของชื่อยังไม่เคยรู้
“ อยากครับ ”
“ เพราะว่าแม่ชอบกินวุ้นมาก เลยอยากตั้งชื่อลูกคนรองว่าวุ้น เผื่อคนอื่นที่มาชอบจะอยากกินบ้าง ” คุณนายละไมพูดไปยิ้มไป
“ งั้นคุณแม่ก็ไม่ต้องห่วงแล้วครับ วุ้นมีคนอยากกินแล้ว ”
คุณนายละไมหัวเราะตอบ
“ แต่กินมากๆ ระวังเอียนละ ลูกหนึ่ง อันนี้แม่ไม่รู้ด้วยนะ ”
“ ไม่มีวันเบื่อหรอกครับ ”
“ ก็พูดไปนะลูก แต่ตอนนี้ไม่เอียนง่ายๆ หรอก เพราะแม่ยังไม่ให้ผ่าน”
หนึ่งโอดครวญ
คุณนายละไมแกล้งถอนหายใจ “ สงสารลูกหนึ่งที่ดูอับจนหนทาง ซะเหลือเกิน แม้จะบอกให้แล้วกันว่าควรทำอะไร ”
พี่หนึ่งขยับตัวเข้าใกล้และตั้งใจฟังทันที
“ ลองทำให้วุ้นแสดงอารมณ์ที่แม่ไม่เคยเห็นในเวลาปกติดู แม่อยากวุ้นยิ้มกว้างๆ เป็นบ้าง หัวเราะหนักๆ บ้าง ไม่เอาแต่นั่งเงียบเวลาเจอกัน ”
“ สบายมากครับ คุณแม่ ”
อย่างงี้ก็หวานหมู ผมสิ ฮ่าๆ
---------------------
คิดว่าจะสบายจริงๆ เหรอพี่หนึ่ง :really2:
:กอด1: รักคนอ่านน
-
:z1:
บททดสอบคุณแม่ไมง่ายจังคะ พี่หนึ่งผ่านฉลุยแหงๆเลย
:กอด1:
-
ก็ต้องเชียร์พี่หนึ่งให้ผ่านแม่ยายกันล่ะ
สู้ต่อไป โจทย์ไม่ยาก แต่แม่พอใจไหมคือปัญหา
รอตอนต่อไปเนาะะะะ
-
พี่หนึ่งสู้ๆ เอาชนะใจแม่วุ้นให้ได้นะ :katai2-1:
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงไม่รู้ พอเข้ามาอ่านละติดเลยอ่ะ
อ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนปัจจุบัน เรื่องน่ารักมากๆ ครอบครัววุ้นฮาโคตร
ผมเป็นผู้ชายที่ชอบของหวานมากๆ 555+ เรื่องนี้เลยเข้าทางเลย
พี่หนึ่งจะทำไงน๊า ให้คุณแม่ยอมรับ รอลุ้นๆ
-
หันมารุมแกล้งวุ่นกันหรือเปล่าเนี่ย
-
:pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ พี่หนึ่งสู้ๆๆ
-
พี่หนึ่งก็จะกินแต่วุ้นนี่แหละ 5555 ทะเล้นจริงๆ
ฮาคุณแม่อ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
เชียร์พี่หนึ่งเลยฮะ สู้ๆ :o8:
-
โอ้ยยยอิพี่หนึ่งเป็นคนตลก :m20: :m20:
-
น่าติดตามมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุดเลย
พี่หนึ่ง นี่เป็นคนเงียบๆ จริงหรือเปล่าเนี่ย 555
-
พี่หนึ่งตอนวุ้นอยู่กับพี่เคยหลุดหัวเราะยังเหอะ อย่าว่าง่ายนะนั่น
-
ชักสงสารวุ้นแฮะ อิพี่หนึ่งก็เจ้าเล่ห์เกิน
-
จะเห็นใจพี่หนึ่งดีมั้ยเนี่ย :katai3:
-
------ ตอนที่ 24 -----------
ถึงแม้ทุกอย่างจะดูเหมือนง่าย
แต่หารู้ไม่ว่าไม่ใช่เลย..
หนึ่งกำลังรู้สึกสลดใจกับตัวเองเงียบๆ ขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน
ทำไมพี่หนึ่งคนนี้ถึงทุกข์ใจงั้นเหรอครับ ?
คงต้องย้อนกลับไปเมื่อตอนกินข้าวเสร็จแล้วมานั่งคุยเล่นกันที่ห้องรับแขกครับ
ตอนแรกก็ยิ้มในใจนะครับว่าแค่ทำให้วุ้นหัวเราะมันจะไปยากอะไร
แต่พอมาเอาเข้าจริงผมก็ไม่เคยเห็นวุ้นหัวเราะหนักๆ
แย่ละ ลำพังแค่มุขเสี่ยวๆ ของผมคงเอาไม่อยู่
แล้วผมจะทำอย่างไรดีครับ
ยังดีที่ตอนนี้ทุกคนกำลังดูละครเรื่องฮอตฮิตในช่วงนี้ เลยพอมีเวลาให้ผมได้ใคร่ครวญใช้สมองของตัวเองบ้าง
“ บ้ะ ! นังนี่นี้มันร้ายจริงๆ ” คุณนายละไมตบเข่าดังฉาดขมวดคิ้วจิ้ปากไม่พอใจ “ เมื่อไหร่นางเอกของแม่จะหายโง่สักที แม่เบื่อ อยากได้นางเอกฉลาดๆ ไล่กระทืบตัวร้ายบ้าง ”
“ คุณ.. แล้วเขาจะเรียกว่านางเอกเหรอ ”
“ เอ้ะ อย่าเถียงสิ ฉันก็บ่นของฉัน ดูเงียบๆ ไป ”
“ แต่พ่อว่านางเอกสวยดีนะ ”
คุณนายละไมไม่สนใจคำพูดของพ่อมิตรแต่อย่างใด “ ว้ายย พระเอกน่ารักจังเลย แม่อยากได้ลูกเขยแบบนี้บ้าง ”
ผมที่เหม่อๆ อยู่ได้สติทันทีเลยครับ
แต่พอมองไปที่จอทีวี
พบว่าเป็นภาพของคนใช้กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่..
หน้าของผมคงเหวอสนิทจนคุณนายละไมฮาแตก
คุณนายละไมยังคงขำ “ ลูกหนึ่งตาโตหูผึ่งเชียวนะ ”
หนึ่งยิ้มเขินๆ พยายามปั้นสีหน้านิ่งๆ “ เปล่าครับ แค่กำลังคิดว่าคุณแม่น่าจะชอบคนที่รักต้นไม้ ”
“ จ้ะ แม่ก็ชอบคนรักธรรมชาติแต่ไม่ต้องมารดน้ำให้มานะ มีแล้วนั่งๆ ข้างนี่เลย หรือจะซื้อต้นไม้มาฝากก็ไม่เป็นไรจ้ะลูกหนึ่ง แค่นี้คนรดน้ำก็บ่นจนแม่เบื่อแล้ว ”
ต้นไม้ไม่ได้ก็เอาของบำรุงแล้วกันครับ
“ งั้นผมซื้อปุ๋ยมาฝากก็ได้ครับ ”
“ ถ้าจะซื้อปุ๋ยสู้อย่างอื่นมาฝากแม่ดีกว่านะลูกหนึ่ง ”
หนึ่งเงียบไปสักพัก เอาไงต่อกับชีวิตดีครับเนี่ย หนึ่งหันไปมองวุ้นหวังจะขอกำลังใจ
เจอภาพวุ้นกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
แต่ที่รู้ๆ คงเล่นอย่างสบายใจแน่นอน
ไม่ได้ครับ แบบนี้นายหนึ่งยอมไม่ได้
"แล้วคุณแม่อยากได้อะไรเหรอครับ ผมอยากซื้อของที่ทั้งคุณแม่ทั้งวุ้นชอบ ”
ต้องพาดพิงถึงสิครับ
แต่วุ้นก็ไม่ได้หันมาสนใจแม้แต่นิดเดียว
รวมถึงคุณนายละไมด้วยครับ
“ อย่าเพิ่งคุยลูกหนึ่ง หมดโฆษณาแล้ว พระเอกของแม่ออกตอนนี้แน่ มาถามคนใช้ว่านางเอกหายไปไหนชัวร์ ”
เข้าใจคำว่าน้ำตาตกในไหมครับ
ผมเข้าใจก็วันนี้นั่นแหละครับ
ระหว่างที่คุณแม่กำลังสนใจละคร มีหรือที่ผมจะไม่ดึงความสนใจวุ้นกลับมาที่ผมครับ
ถึงแม้จะทางลายน์ก็เถอะ
ผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดยิกๆ หาวุ้นทันที
ONE1 : วุ้นไม่ยอมให้กำลังใจพี่ พี่งอนแล้ว มาง้อพี่ด้วยที่คอนโด โอเคพรุ่งนี้นะ ห้องพี่ว่างเสมอ น้ำ อาหาร แอร์ ไวไฟฟรี
พิมพ์จบผมยังไม่ส่งครับเงยหน้ามองวุ้นก่อนและกดส่งไปครับ
วุ้นเลิกคิ้วงงๆ กับโทรศัพท์พออ่านไปได้สักพักก็เงยหน้าขึ้นมามองผม
แล้วหูก็แดงขึ้นมาทันที
WUNWUN:( : ไม่เอา ยังไม่หายเจ็บเลย
อ่านถึงตรงนี้ผมก็อดหน้าแดงตามไม่ได้
เขินเหมือนกันนะครับ อ่านอะไรแบบนี้
ONE1 : งั้นเอาไงดี วุ้นไม่ยอมช่วยพี่เลย ดูดิตอนนี้พี่โดนไล่บี้เนี่ย
WUNWUN:( : ผมไม่ได้อยากเป็นลูกเขยนี่นา
WUNWUN:( : พึ่งพาตัวเองไปนะครับ
วุ้นยิ้มจางๆ ให้หนึ่ง
เรื่องอะไรผมต้องช่วยล่ะ
ปกติก็แกล้งผมสนุกจะตาย
เป็นหนูให้แม่ผมแหย่เล่นแล้วกันพี่หนึ่ง
ONE1 : วุ้นอย่าทำกับพี่แบบนี้เลย
ONE1 : คนเราเกิดมาครั้งเดียว พี่เป็นลูกเขยครั้งแรกและครั้งเดียวเหมือนกัน ฉะนั้นวุ้นช่วยพี่เถอะ
WUNWUN:( : โอกาสแกล้งพี่หนึ่งนานๆ ทีจะมาครั้ง เรื่องอะไรผมจะปล่อยไปล่ะครับ
ONE1 : # สติกเกอร์หมีบราวน์กอดเข่า
“ เดี๋ยวค่ะ แม่มีคำถาม ”
ทั้งหนึ่งและวุ้นสะดุ้งเฮือกลนลานเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากันทันที
“ ทำไมลูกหนึ่งกับลูกวุ้นถึงหน้าแดงละจ๊ะ ” คุณนายละไมยิ้ม
“ อ๋อ ผมเป็นพวกขี้ร้อนน่ะครับเลยหน้าแดงง่าย ส่วนวุ้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ” หนึ่งพยายามแถสุดชีวิต
คุณนายละไมถึงกับขมวดคิ้ว “ อะไรกัน ข้อมูลส่วนตัวของแฟนแค่นี้ไม่รู้เหรอลูก อย่างนี้แม่ติดลบคะแนนนะ ”
“ เดี๋ยวนะครับ ... มีคะแนนด้วยเหรอครับ ”
“ เปล่าหรอก แม่ก็พูดไปงั้นๆ นั่นแหละ ”
หนึ่งยิ้มเจื่อนๆ
“ ฮ้าววว แม่ง่วงแล้วล่ะ ไปลูกหนึ่งกลับบ้าน แม่ยังไม่ให้เรานอนค้าง ” คุณนายละไมโบกมือไล่ “ ตอนนี้ไม่มีคะแนนเลยนะจ๊ะลูกหนึ่ง ”
“ ละไมอย่าใจร้ายกับลูกหนึ่งสิ ” พ่อมิตรเริ่มขัดบ้าง “ แฟนกันก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิ ”
“ เอ้ะ ตามิตร ฉันบอกว่าลูกหนึ่งยังไม่ผ่านก็ยังไม่ผ่านสิ ใครจะเหมือนแกล่ะ เปิดรับยังกับประตูเซเว่น ”
“ ก็ลูกหนึ่งเขามาจีบลูกเรา เราก็ต้องสนับสนุนสิ พ่อไม่ได้อยากให้ลูกขึ้นคานซะหน่อย ” พ่อมิตรขมวดคิ้วไม่พอใจ
รวมถึงวุ้นที่ยิ้มแหยๆ “ พ่อคานนั้นใช้กับผู้หญิงครับ.. ”
“ เออ มันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ ”
“ สรุปคือห้ามค้างนะลูกหนึ่งแม่ไม่อนุญาต ”
“ อ้าว ” หนึ่งหลุดพูดออกมาเบาๆ
แอบหวังอยู่นะครับว่าจะได้นอนห้องวุ้น
ถึงเตียงมันจะทรยศผมก็ตาม
นอนพื้นก็ได้นะครับ ผมไม่เกี่ยง
“ ห้ามก็คือห้าม ราตรีสวัสดิ์ค่ะลูกหนึ่ง ” คุณละไมยิ้มเมื่อถือไพ่เหนือกว่า “ อ้อ ลูกวุ้นห้ามไปส่งลูกหนึ่งที่รถด้วยล่ะ เดี๋ยวแอบขึ้นรถตามลูกหนึ่ง ”
วุ้นสำลักน้ำลายตัวเองจนไอค่อกแค่ก “ แม่.. ผมจะขึ้นไปทำไม ”
“ เอ้าจะไปรู้แกเรอะ จะไปไหน ไปเที่ยวทะเลกันโดยไม่ชวนแม่ล่ะมั้ง ”
ว่าไปทะเลก็เป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับการไปเที่ยวเหมือนกันนะครับ
หนึ่งแอบเก็บข้อมูลเงียบๆ
“ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ครับ ”
หนึ่งยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่ของวุ้น
เพราะดูแล้วลุ้นยังไงก็ไม่ได้ค้างอยู่ดี
“ ราตรีสวัสดิ์ลูกหนึ่ง ไว้วันไหนป้านี่ไม่อยู่ พ่อให้ค้างได้นะลูก ถ้าอยากค้าง ” พ่อมิตรยิ้มใจดีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าไอ้คำพูดของตัวเองไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่าง
เหมือนกับน้ำมันที่โดนไฟราด
คุณนายละไมหันไปแว้ดๆ ทันที
“ ตามิตร แกกล้าเรียกฉันป้าเหรอ ! คิดว่าหนุ่มนักรึไงฮะ ฯลฯ ”
ยังอีกเยอะแยะมากมายเกินจะพรรณาได้
แต่จุดประสงค์ของพ่อมิตรคือเปิดโอกาสให้ลูกๆ ได้ลากันก่อนนอนนั่นเอง
โดยการสละตัวเองเป็นเหยื่อมลพิษทางเสียง
วุ้นเผลอหลุดหาวหวอดออกมา “ ฝันดีพี่หนึ่งผมนอนละ มีอะไรคุยในลายน์พรุ่งนี้แล้วกัน ”
หนึ่งยิ้ม “ ฝันดีวุ้น หวังว่าสักวันพี่จะไปนอนบอกฝันดีในห้องด้วยแล้วกัน ”
วุ้นส่ายหน้าอย่างระอากับมุขเสี่ยวๆ เดินขึ้นห้องไป
ส่วนหนึ่งก็ได้แค่กลับขึ้นรถตัวเองครับ
สรุปคือ ยังหาแนวทางเข้าหาคุณนายละไมไม่ได้เลยครับ
--------------------------
ตอนนี้ควรเห็นใจพี่หนึ่งอย่างรุนแรงค่ะ 555555 แอบใบ้ให้ว่าครึ่งหลังคุณนายละไมนี่ :hao7:
:กอด1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1: :mew1:
-
พี่หนึ่งสู้ๆ คุณนายละไมโหดอะ อิอิ
-
#ทีมพี่หนึ่ง ค่า โบกพู่เขียร์ คุณแม่แกล้งไปงั้นแหละที่จริงก็ใจดี
ยังไงคุณพ่อก็เปิดทางและช่วยอยู่แล้ว สบายมากพี่ ส่วนน้องวุ้นคนขี้เขินน่ารักอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:katai2-1: โธ่พี่หนึ่งขุ่นแม่ก็พูดอยู่ว่าอยากจะไปทะเล 555
-
คุณแม่แซ่บจริง
เชียร์คุณแม่ต่อไป 55555555+
-
ขุ่นแม่อย่าแกล้งพี่หนึ่งของเจ๊มากมายนะคะ :m16:
-
พี่หนึ่งโดนรุม
-
น่าสงสารพี่หนึ่ง คุณแม่ดักทุกทางเลย
ลฯล อันนี้หมายถึง ฯลฯ ปะคะ
-
เคยแต่ได้ยินลูกเขยกับพ่อตา กับแม่สามีกับลูกสะไภ้
แล้วนี่มันยังไง แม่ยายกับลูกเขย เอ่อ.. จะว่าไปก็ไม่แปลกมั้ง? เคยเห็นแต่น้อยมาก
แบบว่าเคยเห็นแต่กรณีลูกเขยจนไม่มีจะกิน ฐานะทางบ้านด้อยกว่า แต่อันนี้ตรงกันข้ามค่ะ แบบว่าลูกเขยทั้งหล่อ แสนดี มีฐานะ
แต่แม่ยายไม่ชอบ 555
งงค่ะงง :serius2:
-
โถ่วววววพี่หนึ่งช่างน่าสงสาร
โดนแม่ยายกลั่นแกล้ง :laugh: :laugh:
-
555555 น่าสงสารพี่หนึ่ง โดนแม่ยายกลั่นแกล้งเน้ออออ 5555555555 :m20: :laugh: :m20: :laugh: :m20: :laugh:
-
อ่านไปยิ้มไป
-
# ใช้สีเฉพาะตอนที่ใช้ตัวละครเยอะๆ แล้วกันค่ะ 555
สีม่วงมุ้งมิ้งเป็นของคุณนายละไม
สีน้ำเงินเข้มขรึมๆ เป็นของพี่หนึ่ง
วุ้นเอาเป็นสีน้ำตาลแล้วกัน
แล้วก็พี่จ๋าหญิงสาวผู้น่าสงสาร สีส้มค่ะ
-- ครึ่งหลัง ----
ลับหลังพี่หนึ่งที่ขับรถไปแล้ว คุณนายละไมก็กวักมือเรียกลูกตัวเองมาคุยทันที อาการง่วงนอนต่างๆ หายไปอย่างปลิดทิ้ง
“ นี่วุ้นแม่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ ” คุณนายละไมพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ ครับ ? ” วุ้นชะงักขาที่กำลังจะเข้าห้องเดินกลับมาคุณนายละไมที่ยืนตรงบันได
“ แม่ว่าลูกหนึ่งคงต้องชอบไล่ต้อนให้เราไปไม่ถูกใช่ไหมลูกวุ้น ”
“ .. ใช่ครับ ” วุ้นผงกหัวรับ
ก็ไอ้มุขเสี่ยวๆ พวกนั้นนั่นแหละ
ที่บางครั้งก็ชวนถอนหายใจ แต่บางครั้งก็ชวนอายเหมือนกัน
“ แม่ว่าลูกลองแกล้งโกรธมั้งดีกว่า ” คุณนายละไมยิ้ม
“ โกรธ ? ”
“ แบบไม่คุยด้วย เมิน ”
หะ ?
“ แล้วผมจะเมินพี่หนึ่งทำไมล่ะ ” วุ้นถามมึนๆ
คุณนายละไมหุบยิ้มทันที “ เอ้ะ ก็แก้เผ็ดลูกหนึ่งไง น่าสนุกจะตายนะลูกวุ้น ”
แก้เผ็ด..
เออ ทำไมผมไม่คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย
เป็นความคิดที่ดีครับ
“ เฮ้ยวุ้นวันนี้ไม่เล่นลายน์เหรอ ? ” พี่จ๋าถามงงๆ เพราะปกติเห็นเวลานั่งว่างๆ จะนั่งตอบลายน์กับแฟนมันตลอด แต่วันนี้มันกลับนั่งกินชานมที่เฮียเต้ซื้อมาฝากด้วยท่าทีสบายใจจนน่าหมั่นไส้
ไอ้หน้าที่ปกตินิ่งๆ
มียิ้มจางๆ อยู่
“ เล่นมากก็ไม่ดีนะพี่จ๋า เดี๋ยวสายตาเสีย ” วุ้นตอบอย่างอารมณ์ดี เพราะเมื่อกี้พี่หนึ่งทักมาคุยด้วยแต่ผมทำเพียงอ่านและไม่ตอบ
ซึ่งเป็นอะไรที่ผมเกลียดมาก เวลาเจอพวกอ่านแล้วไม่ตอบ
ลองนึกสภาพพี่สิครับจะเป็นยังไง
แค่คิดผมก็อารมณ์ดีแล้ว
ต้องขอบคุณคุณแม่ของผมที่แนะนำอะไรสนุกๆ
พี่จ๋าจิ้ปากด้วยความหมั่นไส้ “ จ๊ะ แม่คุณ อย่าให้เห็นเล่นนะ ”
วุ้นไม่ตอบจิบชานมต่อไป
ลายน์ ~
และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที
“ พูดยังไม่ทันขาดคำเลย นังวุ้น ” พี่จ๋าเหน็บ
ONE1 : วุ้นเป็นอะไรไม่ตอบพี่ครับ
ONE1 : พี่เสียใจนะ
ONE1 : อย่างเงียบดิวุ้น ไม่งั้นพี่งอนมางอนกลับ ไม่โกงนะ
ONE1 : วุ้น..
วุ้นยังคงอ่านด้วยความสบายใจ
วันนี้ชานมของพี่เต้อร่อยกว่าทุกวัน สงสัยจะเปลี่ยนร้านแฮะ
“ วุ้น.. ” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นมา
วุ้นสะดุ้งเฮือก
พี่หนึ่งมาได้ไงวะ
นี่มันไม่ถึงพักเที่ยงด้วยซ้ำ
วุ้นพยายามปั้นสีหน้านิ่งเรียบไม่เงยหน้าขึ้นไปสบตาเสียงที่เรียก
อย่าเพิ่งลืมนโยบายของท่านแม่ครับ
แอ็บโกรธ
“ วุ้น.... ” หนึ่งครางชื่อวุ้นเสียงอ่อย
ไม่รู้เพราะอะไรหลังจากที่ผมกลับบ้านไป
วุ้นก็ไม่ยอมคุยกับผมสักที
ทักลายน์ไปฝันดี อ่านแต่ไม่ตอบครับ
อันนี้พอเข้าใจ
แต่มาวันนี้ครับทักไปคุยด้วยก็ไม่คุย
เอาแต่อ่านแล้วไม่ยังตอบ
ผมนี่ทั้งหงุดหงิดทั้งกังวลเลยครับว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า
เลยแอบถ่อมาหาวุ้นที่ร้านนี่แหละครับ
พบว่าวุ้นกำลังจิบชาเพลินๆ ด้วยสีหน้าโครตสบายใจ
แต่พอผมทักปุ้ปใบหน้าที่ยิ้มเมื่อกี้หายวับเลยครับ
โฮ พี่หนึ่งทำผิดอะไรครับ
น้องวุ้นได้โปรดแถลงไขให้พี่คนนี้ที
“ วุ้นพี่ทำอะไรผิดหรือเปล่า ? ” หนึ่งถามออกไปด้วยสีหน้าน่าสงสาร
วุ้นเหลือบขึ้นมามองด้วยสีหน้าเฉยชา “ เปล่าครับ ”
แต่ในใจกำลังหัวเราะร่วน
พี่หนึ่ง หมดท่าเลยว่ะ ฮ่าๆ
พี่จ๋าเบะปาก ทำไมวะ ทำไมฉันถึงไม่มีผู้ชายมาง้อแบบนี้มั้งวะ! ไม่เข้าใจ ทำไมมม ฮือๆๆ ทำไมกั้นน ฉันได้แต่ยืนน้ำตาตกในเป็นตัวละครประกอบฉาก
กริ๊ง
8 นาฬิกา ! ผู้ชายหล่อกำลังเข้ามา !
เสียงเตือนดังลั่นในหัวของฉัน
ความเศร้าเมื่อกี้หายวับไปทันทีและถูกแทนที่ด้วยนักกรีฑาที่สามารถวิ่งปาดหน้าทุกคนในร้านให้ชะงักและเหวอเมื่อพี่จ๋าทำการตัดหน้าการรับออเดอร์ไป
กลับมาที่พี่หนึ่งครับ
“ วุ้นพี่ขอโทษ ”
“ .. ขอโทษเรื่องอะไรครับ ” ถึงสีหน้าจะเรียบเฉยแต่วุ้นกลั้นขำจนตัวสั่น
หนึ่งเริ่มหน้าซีดเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของวุ้น “ วุ้น พี่ทำอะไรผิดบอกพี่ดิ ถ้าวันนั้นพี่ทำแรงไปพี่ขอโทษ หรือวันนั้นที่พี่ลืมซื้อข้าวมาให้วุ้นจนต้องให้วุ้นกินมาม่าแทน เอ หรือจะเป็นเรื่องที่พี่ไม่ยอมบอกวุ้นว่าลืมรูดซิปอันนี้พี่ก็ขอโทษเหมือนกัน พอดีมองเพลินไปหน่อย ไม่สิๆ พอดีพี่เบลอไปหน่อย ”
คิ้วของวุ้นเริ่มกระตุก
แม่งเริ่มไม่ใช่ละ
“ ไม่เกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นหรอกครับ พี่หนึ่ง ผมบอกไม่มีอะไรก็ไม่มีไรดิ ” วุ้นแกล้งขมวดคิ้วเพื่อให้รู้ว่าตัวเองเริ่มไม่พอใจ “ แล้วพี่หนึ่งไม่ทำงานเหรอครับ ถึงได้ว่างมาหาผมเนี่ย ”
หนึ่งกลืนน้ำลายเอือก
ทำไมวันนี้ดูโหดกว่าทุกวันครับ น้องวุ้นที่รักยิ่งของพี่
“ ทำสิ แต่พี่กังวลเรื่องวุ้นเลยมาหาวุ้นก่อน ”
“ งั้นก็ไปทำงานสิครับ หมดเรื่องกังวลแล้วเพราะผมไม่ได้โกรธ ” พูดจบก็แสร้งก้มลงไปสนใจกับโทรศัพท์ต่อราวกับว่ามีอะไรให้สนใจนักหนา
“ วุ้น.. ”
“ ไปสิครับ เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก ”
“ อืม.. ”
หนึ่งยอมแบกร่างหนักๆ ของตัวเองกลับไปทำงาน
ทั้งๆ ที่ใจนั้นหนักอึ้งยิ่งกว่า
วุ้นโกรธอะไรผมกัน.. ?
เมื่อพี่หนึ่งออกจากร้านไปได้สักพัก วุ้นก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกและเริ่มต้นหัวเราะทันที
แผนการแกล้งพี่หนึ่ง
สำเร็จครับ !
----------
อูยย วุ้นเอ้ย แค่คุณนายละไมพี่หนึ่งก็อับจนหนทางแล้วหนูยังไปร่วมมือด้วยอีก 55555
# สงสารพี่หนึ่งหนักมาก
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
*- พิเศษ -*
คุณ lizzii : ขอบคุณสำหรับการแจ้งคำผิดค่ะ ><
ตอบคุณ manami_01 : เรื่องคุณนายละไม คุณนายละไมไม่ได้ไม่ชอบพี่หนี่งค่ะ แค่อยากแกล้งตามประสาแม่ยายนั่นแหละค่ะ รวมถึงลองใจอะไรหลายๆ อย่างด้วยค่ะ ว่าจะเหมาะกับน้องวุ้นของเราไหม
-
คุณ Foggy Time ค้าาา
คืออยากจะขอเรื่องนุง ถ้าเปลี่ยนคนเล่าเรื่อง รบกวนช่วยเปลี่ยนสีอักษรตามบุคคลได้ม้ายค้าาา
:กอด1:
(แม่วุ้นแสบมากๆ ตอนสาวๆใช้ทริคนี้กับป๊ะป๋าหรือเปล่าเนี่ย? :m20:)
-
:pig4: :mew1:
-
แหมะ คุณครูดี
-
:pig4: :pig4:
-
เจอขุ่นแม่เสี้ยมเข้าไป เสร็จแน่ๆ พี่หนึ่ง ฮ่าๆๆๆๆ
-
เริ่มสงสารพี่หนึ่งแล้ว
-
สงสารพี่หนึ่ง. :mew6: :mew6: :mew6:
-
55555555555 ไม่รู้จะสงสารดีไหมเนี่ยพี่หนึ่ง
-
ขำ พี่หนึ่งหมดท่าแล้ว นี่ถ้าแม่ไม่แนะนำวุ้นคงไท่คิดแกล้งแฟน ปกติน้องว่านอนสอนง่ายตลอด
แต่แกล้งได้ไม่นานหร้อก พี่หนึ่งแกธรรมดาที่ไหน กะล่อนเรียกพ่อ ปลาไหลเรียกพี่ เป็นกับน้องวุ้นคนเดียวด้วย
ขอบคุณค่ะ
-
พี่หนึ่งน่าสงสารโดนรุมแกล้ง :laugh:
-
โถถถถถ! พี่หนึ่ง...อดทนไว้นะพ่อ
ถ้าท้อมากๆ ให้นึกถึงคืนที่ได้กินวุ้นเอาไว้นะจ๊ะ...
จะได้มีกำลังใจในการต่อสู้กับคุณแม่ยายจอมกลั่นแกล้งจนกว่าจะได้น้องวุ้นมาครอบครองแบบร้อยเปอร์เซนต์
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-
-- ตอนที่ 25 ---
“ เฮ้ย หนึ่ง นี่มึงดูอะไรของมึงวะ ” พี่กล้าพูดขึ้นมาเมื่อเดินผ่านมาเห็นหนึ่งที่เอาแต่ทำหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติเป็นเท่าตัว
หนึ่งไม่ได้ตอบพี่กล้าเพราะกำลังจมอยู่ในความคิดอยู่
จนพี่กล้าจิ้ปากเซ็งๆ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ฟังจึงชะโงกหัวเข้าไปดู
8 สัญญาณของคนที่กำลังจะเลิกกัน
เฮ้ย
ได้ข่าวว่ามันเพิ่งคบกับแฟนเองนะ นี่จะเลิกกันแล้วเหรอ งี้มันก็เหมือนทุกทีของไอ้หนึ่งอะดิ ที่มีแค่ความสัมพันธ์สั้นๆ แล้วก็เลิกกันไป
ไม่ได้นะเว้ย
อันนี้คบนานกว่าน้ำอีกนะเว้ย ไอ้หนึ่ง
“ มึงดูอะไรของมึงหนึ่ง ” พี่กล้าเอามือแตะไหล่หนึ่งเพื่อให้รู้ว่าอยู่ข้างหลังและกำลังดูอยู่
“ เปล่า ” ถึงจะตอบอย่างนั้นแต่หนึ่งไม่ได้ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์สายตายังไล่อ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ ด้วยจิตใจที่อ่อนแอ
พี่กล้าคิ้วกระตุกทันที เปล่าอะไรของมึง ไอ้หนึ่ง ตอนปกติมึงมาดูอะไรแบบนี้ซะที่ไหนวะ “ แฟนมึงจะขอเลิก ? ”
หนึ่งสะดุ้งวางมือจากเมาส์เปลี่ยนมากุมขมับแทน “ ไม่รู้ดิพี่ อยู่ๆ เขาก็ไม่ยอมคุยกับผม ไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดด้วยซ้ำ แล้วในไอ้กระทู้เมื่อกี้ยังมีเรื่องนี้อีก อย่าบอกนะว่าเป็นสัญญาณบอกเลิกจริงๆ ” และหนึ่งก็พูดงึมงำต่อคนเดียว
พี่กล้าหลุดขำเพราะไม่เคยเห็นหนึ่งโมเมนต์นี่มาก่อน
ใครจะไปคิดว่าไอ้นิ่งๆ อย่างหนึ่งมันจะเป็นอย่างนี้ได้ล่ะครับ
แต่เดี๋ยวก่อน
“ เฮ้ยยยย ไอ้หนึ่ง นี่แกแทนแกว่าเขา แปลว่า.. ” พี่กล้าเบิกตากว้าง
หนึ่งเงยหน้าขึ้นมาสบตาพี่กล้าชั่วขณะหนึ่งและเลิกคิ้ว “ ก็ผู้ชายไง ตกใจอะไรพี่กล้า เรื่องที่ควรเครียดคือ ผมจะทำยังไงดี ” พูดจบก็ลงไปบ่นงึมงำคนเดียวต่อ
พี่กล้าลอบกลืนน้ำลายดังเอือก
อื้อหือ ไอ้รุ่นน้องกูไม่ธรรมดา เปลี่ยนจากสาวไปเป็นหนุ่มซะด้วยวะ
เอาเถอะ มาช่วยแก้ปัญหาคิดไม่ตกให้มันก่อนแล้วกัน
“ สรุปคือเอ่อ เขาโกรธมึงแต่มึงไม่รู้ว่าเพราะอะไรใช่ไหม ” พี่กล้าลองสรุปออกมามั่วๆ
หนึ่งพยักหน้า “ แบบนั้นเลยพี่ ผมไม่รู้จะทำยังไงเนี่ย ”
พี่กล้ายิ้มกริ่ม “ งั้นมึงก็ลองโกรธคืนมั้งดิวะ ลองดูว่าจะง้อไหม ”
หนึ่งนิ่งไปสักพักก่อนจะคลี่ยิ้มตาม “ เออ ไอเดียดีว่ะพี่ ”
ฉะนั้นโกรธมาโกรธกลับมาไม่โกงนะครับ
ปกติผมเป็นคนที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับความเงียบในรถนะครับ
ติดจะชอบด้วยซ้ำ
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ผมจะรู้สึกชอบมันไม่ลงสักเท่าไหร่
เเพราะคนขับรถคือพี่หนึ่งครับ !
บรรยากาศตอนนี้เงียบมากถึงมากที่สุด หน้าของพี่หนึ่งนิ่งเรียบไร้อารมณ์ เย็นชา แข็งกระด้าง ไม่เหมือนกับพี่หนึ่งฉบับล่าสุดในตอนนี้
คำว่าชิบหาย ปรากฎขึ้นมาในหัววุ้น
อะไรวะ นี่ผมแค่แกล้งงอนนิดนึงเย็นมาโดนงอนกลับเอาซะแบบผมไปต่อไม่ถูกเลยครับ ตั้งแต่ที่เดินมารับผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับ
ผมสักคำแต่กลับพูดทักทายคนอื่นเป็นปกติ มีแต่กับผมนี่แหละครับที่ดูถมึงทึงแปลกๆ ไม่ยอมคุยด้วย แต่ยังดีที่ยอมมองหน้า
ถึงจะด้วยหน้าเย็นชานั่นก็เถอะ
ผมอยากจะบ้าตาย
แค่แกล้งคืนนี่โกรธขนาดนี้เลยเหรอครับ
นี่ผมต้องง้อไหมครับเนี่ย
โอยยย
เออใช่ คุณนายละไม คุณแม่ที่รักยิ่งของผม !
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก้มหน้าก้มตาพิมพ์ยิกๆ ทันที
WUNWUN:C : แม่
ผมทักแม่ผมไปแต่จนแล้วจนรอดแม่ก็ยังไม่ตอบผม จนผมเกือบงีบหลับบนรถ
ทำไงได้ครับ เพลงก็ไม่เปิดเหมือนทุกครั้ง
เสียงพูดคุยกันเหมือนปกติก็ไม่มี
พี่หนึ่งเขาไม่ได้หันมามองผมด้วยซ้ำ
เอาแต่สนใจเลขทะเบียนรถข้างหน้า
ไม่แน่ใจว่าจะเอาไปแทงหวยรึเปล่านะครับ
วุ้นพยายามคิดเรื่อยเปื่อยไม่ให้เผลอหลับไป
ครืดด
อย่างว่าครับ ผมเปิดโหมดสั่น ใครจะไปกล้าเปิดโหมดมีเสียงในรถที่โครตเงียบขนาดนี้ล่ะครับ
LamunLamai : อะไรของแก แม่นั่งดูละครอยู่ พระเอกแม่จะตายแล้วววว
ดีครับ ลูกที่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ ยังแพ้พระเอกสุดหล่อในจอที่กำลังถูกยิงครับ
WUNWUN:C : อยู่ดีๆ พี่หนึ่งเขาไม่คุยกับผมกลับอะ แม่
LamunLamai : เอ้า แกก็ง้อดิ จะมารอแม่บอกทำไม ฮี
LamunLamai : ไม่ตอบละ หมดโฆษณา
LamunLami : # สติกเกอร์หมีบราวน์จับหัวโคนี่
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าไอ้กระต่ายนี่หมายถึงอะไร
ถ้าผมทักไปอีกมีหวังเป็นแบบโคนี่แน่ๆ
ผมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเหมือนเดิม
และนั่งเฉยๆ จ้องพี่หนึ่ง
ดูไปดูมาหน้านิ่งๆ ของพี่หนึ่งมันก็นิ่งจริงๆ นะครับ
ถ้าเกิดตอนนั้นพี่หนึ่งเขาไม่เขียนการ์ดคุยกับผม
ผมคงไม่กล้าคุยกับพี่หนึ่งเลยมั้งเนี่ย
ผมเผลอสะดุ้ง
เพราะเมื่อกี้เผลอสบตากับพี่หนึ่งในกระจกมองหลัง
แต่สีหน้าพี่แกก็ยังคงราบเรียบเช่นเดิม
สงสัยจะโกรธจริงวะ
แล้วผมจะง้ออย่างไร
ผมไม่เคยง้อใครซะด้วยสิ
“ ลงไปสิ ถึงบ้านแล้ว ”
ผมหันไปมองนอกรถทันที
จริงด้วยถึงบ้านผมแล้ว
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แปลว่าที่หันมามองผมเมื่อกี้คงแปลกใจที่ผมไม่ลงไปสักทีสินะ
“ อืม ” วุ้นรับคำสั้นๆ ไปและก้าวลงจากรถ
แต่ไม่วายแอบมองพี่หนึ่ง
พี่หนึ่งก็ยังคงเช่นเดิม
เฉยชา แข็งกระด้าง
พอมาเป็นแบบนี้
ทำให้ผมรู้ว่า การถูกคนเมินมันเจ็บวะ
ตอนไหนไม่รู้ที่รถพี่หนึ่งแล่นออกไป
ทิ้งผมให้ยืนนิ่งอยู่หน้าบ้าน
โดยไม่มีคำกล่าวลาสักคำ
---------------------
ถึงคราววุ้นสินะ 555555555555555555
แย่ละวุ้น พี่หนึ่งเขาแลดูโกรธแรงด้วย :ling3:
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
มั่นใจว่าในใจพี่หนึ่งคงร้องไห้งอแงที่วุ้น(ยัง)ไม่ง้อ
ใครจะง้อใครกันก่อนล่ะนี่ คริๆ
แล้วร้านของวุ้นที่ป๊ะป๋าจัดให้เป็นไงมั่งคะ?
-
เอาสิเอา งอนมางอนกลับไม่โกง โอ๊ยยยย พี่หนึ่งทำไมต้องมาชนะน้อง วุ้นอย่ายอมค่ะลูก สู้ๆ
เอ แผนคุณแม่ไหมคะเนี่ย
ขอบคุณค่ะ
-
งานเข้าละวุ้นนน
-
แกล้งกันไปแกล้งกันมาเดี๋ยวจะโกรธกันจริงๆมั้ยเนี่ย แม่นะแม่แนะนำอะไรไม่รู้
-
ถึงคราวเอาคืน
-
งอนไปงอนมา แล้วก็ไปง้อกันบนเตียง 55555 :z1: (ช่างคิดได้)
-
-- ครึ่งหลัง --
เข้าใจคนอารมณ์ที่แบบอยากพูดอยากยิ้มอยากคุยไหมครับ
เหมือนกับตอนที่พวกคุณโดนครูเอ็ดให้ห้ามคุยในห้องนั่นแหละครับ
อารมณ์เหมือนกับผมในตอนนี้เลย
ตั้งแต่ที่ไปรับวุ้น ผมไม่ได้คุยอะไรกับวุ้นสักคำเลยครับ
เข้าใจไหมครับ เห็นแล้วมันหงุดหงิดใจอยู่นะครับ
เพราะพอผมไปรับวุ้นก็ยังคงท่าทีความโกรธไว้เหมือนเดิม
ผมอยากเข้าไปคุยนะว่าโกรธอะไร
อย่างที่รู้ๆ กัน โกรธมาโกรธกลับ
แต่ในภาคปฏิบัตินะครับไม่เกี่ยวกับทางใจ
เพราะในใจผมโครตอยากเข้าไปง้อเลย
แต่ถึงง้อไปก็ไม่ได้ผล งั้นลองให้วุ้นมาง้อผมบ้างครับ
ในทุกท่าทางผมต้องคงสีหน้าปกติที่ใช้คุยกับคนอื่น
ถึงมันจะดูโหดร้ายกับวุ้นไปหน่อย
แต่วุ้นทำพี่ก่อน
พี่ก็ทำกลับนะครับ
แล้วยิ่งนั่งบนรถวุ้นก็เอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจผม
มันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจกว่าเดิมจนสีหน้าที่แสดงออกไปดูถมึงทึงกว่าปกติ
ผมแอบเหลือบมองวุ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังตั้งอกตั้งใจพิมพ์ข้อความ
และต้องรีบหันกลับมาจ้องถนนด้วยท่าทีสุขุมเพราะวุ้นหันขึ้นมามอง
ผมสูดลมหายใจลึกเพราะเมื่อกี้เกือบจะสบตาเข้ากับวุ้นพอดี
ถ้ารู้ว่าผมแอบมองก็รู้ดิว่าผมไม่ได้โกรธจริง
ผมขับรถต่อไปเงียบๆ ไม่เปิดเพลง ปล่อยให้บรรยากาศในรถอึดอัด
เอาสิ
ถ้าวุ้นไม่ยอมพูดอะไร มันก็เงียบอยู่แบบนี้แหละ
ผมขับเงียบๆ รอวุ้นพูดอะไรสักอย่าง
จนแล้วจนรอดวุ้นก็ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งถึงบ้าน
ผมมองวุ้นผ่านทางกระจกมองหลัง
จะไม่ง้อพี่จริงๆ เหรอวุ้น..
วุ้นสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นผมมอง
“ ลงไปสิ ถึงบ้านแล้ว ”
ถึงปากจะบอกอย่างนั้นแต่ในใจไม่อยากให้ลงเลยครับ
ง้อพี่ก่อนครับ ค่อยลง
ไม่งั้นพี่งอนสามตลบนะ
แต่พอเห็นปฏิกิริยาของวุ้นหนึ่งถึงกับช็อคเบาๆ
“ ... ”
วุ้นเดินลงไปเลยครับ
ไม่ง้อผมด้วย
ผมซบหน้าลงบนพวงมาลัยและพ่นลมหายใจออกมา
“ มาง้อเหอะ โครตอยากให้ง้อเลยว่ะ ”
หนึ่งบ่นพึมพำกับตัวเอง
และขับรถกลับบ้านไปเงียบๆ
หนึ่งกลับถึงห้องด้วยความรู้สึกหนักหน่วงหัวใจ
นี่วุ้นจะเลิกกับผมจริงๆ เหรอครับ
ผมย้ายร่างของตัวเองมากองบนเตียงและเอามือนวดขมับเบาๆ อย่างคิดไม่ตก ตอนนี้ทั้งผมและวุ้นมีท่าทีไม่เป็นมิตรต่อกันสักนิด
เหมือนกลับไปเป็นคนแปลกหน้าของกันละกัน
ไม่ ไม่ ไม่
แบบนั้นผมยอมรับไม่ได้
พอคิดถึงเรื่องวันนี้ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกร้อนรุ่มไปหมด
โว้ยยยย
ผมกระแทกเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำแรงๆ ราดหัวตัวเองเพื่อให้อารมณ์กรุ่นๆ ในหัวนี้เย็นลงมา ก่อนที่ผมจะเผลอทำอะไรไปโดยไม่ทันคิด
น้ำเย็นๆ ที่กระทบหัวผม
เหมือนกับน้ำที่กำลังดับไฟที่ไม่มีทีท่าว่าจะดับง่ายๆ
ผมปล่อยให้น้ำเย็นๆ ราดหัวอยู่เกือบชั่วโมง
ก็พบว่ามันไม่ได้ทำให้อารมรณ์ของผมลดลงมาแม้แต่น้อย
มีแต่จะเป็นเชื้อเพลิงให้อารมณ์ของผมโหมไหม้ขึ้นมากกว่าเดิม
อารมณ์อาลัยอาวรณ์ปรากฎชัดขึ้นมาในใจผม
ผมไม่พร้อมที่จะขาดวุ้นไปตอนนี้
ผมไม่เคยผูกพันกับใครเท่าวุ้นมาก่อน
คนที่ผมจะเป็นตัวของตัวเอง กะล่อน ปลิ้นปล้อน ไร้สาระ ได้ตามใจเพราะความสนุกส่วนตัว
ผมชอบที่จะทำมันกับวุ้น
มันสนุกดี
แต่ตอนนี้ผมกำลังจะเสียมันไป
ไม่ ไม่มีทาง
คนอย่างนายหนึ่งไม่มีวันปล่อยให้เป็นแบบนั้นเด็ดขาด
ผมปิดน้ำคว้าเสื้อที่ใกล้ที่สุดมาสวมทับชุดเปียกๆ ของตัวเอง และรีบออกไปหารถของตัวเอง
ในเมื่อปัญหาที่เกิดมันเกิดที่วุ้นเปลี่ยนไป
งั้นผมก็จะแก้มันที่ตรงนั้นเอง !
-----------------------
ผลสรุปออกมาคือ พี่หนึ่งแพ้ราบคาบ 55555555555555 # นี่ขนาดงอนแค่วันเดียวนะเนี่ย
# ตอบคุณ BlueCherries
= เรื่องร้านวุ้นก็เรื่อยๆ ค่ะ ใกล้เสร็จแล้ว เหลือแต่ตกแต่งนู่นนี่นั่น
-
:hao5: สั้นอะ ต่างคนต่างนิ่งเงียบแต่ในใจนี้โคตรไม่นิ่งเลย
-
:man1:
ยกนี้หม่อมแม่ชนะสินะ คึคึ
กว่าน้องหนึ่งเราจะฝ่าด่านหม่อมแม่ไปหาวุ้นนี่คงแทบกระอักเลือด (หรือเปล่าน้ออ?)
-
พี่หนึ่งสู้ๆ สิคะ น้องวุ้นง้อง่ายจะตาย แถมที่จริงไม่ได้โกรธด้วย เอาความไหลลื่นเข้าสู้เลยพี่
#ทีมพี่หนึ่ง
ขอบคุณค่ะ
-
:ling2: :ling2: :ling2:
-
อย่าโกรธกันนานเลยยยยยยย
ทำแบบนี้ไม่มีใครความสุข
แต่ประเด็นคือ.......... แกล้งงอนเนี่ยนะ คิดมาได้คุณแม่
-
อาการหนักนะพี่หนึ่ง 555
-
หวังว่าที่พี่หนึ่งมาง้อคราวนี้วุ้นจะไม่แกล้งงอนอีกนะ
แล้วต้องขอโทษกลับด้วยล่ะ ต่างคนต่างก็แกล้งให้อีกฝ่ายง้อ
แต่สุดท้ายพี่หนึ่งก็แพ้จนได้สินะอิอ :m20:
-
โถพี่หนึ่งง
นี่อยากเห็นวุ้นง้อนะเนี่ยยย
-
:hao7:
-
สุดท้ายพี่หนึ่งก็แพ้
-
--- ตอนที่ 26 ---
รถที่เพิ่งจากบ้านของวุ้นได้ไม่นานกลับมาจอดที่เดิมอีกครั้ง โดยที่เจ้าของรถนั้นแทบกระชากประตูรถออกและปิดประตูด้วยความร้อนรน ฝนที่เริ่มลงเม็ดหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จนร่างสูงเปียกปอนไปด้วยฝนจนเสื้อคลุมที่ใส่มาลวกๆ แนบลู่เข้ากับตัว
“ จะตกอะไรนักหนาวะ ”
ถึงปากกำลังบ่นแต่มือก็กดกริ่งเรียกเจ้าทุกข์เรียบร้อย
ครืนนน
เสียงฟ้าร้องดังลั่นกระจกหรือสิ่งรอบๆ ตัวสั่นจนรู้สึกได้
หนึ่งเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าหวั่นๆ
ขอโทษครับ..
หนึ่งเสยผมที่ชุ่มไปด้วยน้ำขึ้นด้วยความรำคาญและเดินเข้าไปเข้าไปส่องประตูบ้านวุ้นที่ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครออกมาแต่อย่างใด
หรือว่ามันจะดึกไปวะ ?
หนึ่งก้มมองนาฬิกา
เวร..
นาฬิกาของหนึ่งเกาะไปด้วยหยดน้ำเข็มสั้นนาฬิกาที่หยุดค้างที่เลขเจ็ดส่วนเข็มยาวชี้ที่เลขสี่
หนึ่งถอนหายใจเซ็งๆ เอามือยีหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด
ดูเหมือนว่าพอมีเรื่องวุ้นเข้ามาในหัว ทำให้ผมทำอะไรอื่นๆ ผิดพลาดไปหมด แม้แต่เรื่องปกติที่ถอดนาฬิกาก่อนเข้าห้องน้ำยังลืมเข้าไปยืนเอาน้ำราดหัวจนนาฬิกาพัง
ออกมาเถอะ วุ้น..
แววตาของหนึ่งสลดลงวูบหนึ่งก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกระกายระริกเมื่อร่างที่ต้องการออกมาพอดีพร้อมกับร่มคันใสในมือ
วุ้นเบิกตากว้าง
พี่หนึ่ง.. ?
ที่ผมถือร่มมาตั้งใจจะเดินมารับคุณนายละไมที่ออกไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้าครับ แต่พอเดินมากลับพบว่าเป็นร่างที่เพิ่งเมินผมไปนี่เอง
หนึ่งยืนตากฝนจ้องวุ้นด้วยความเงียบงัน แววตาฉายแววอ่านยากเพราะมันเจือไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
วุ้นปรับสีหน้าไม่ถูกเมื่อสบเข้ากับสายตาที่ว่า
มันทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ
“ พี่หนึ่งมาทำไมครับ ? ”
ถึงแม้เสียงที่ถามจะดูเย็นชาแต่สิ่งที่ทำแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เพราะวุ้นรีบเดินเข้าไปไขกุญแจให้พี่หนึ่งเข้ามาด้วยมือข้างเดียวส่วนมืออีกข้างพยายามยกร่มของตัวเองให้อีกฝ่าย โดยไม่ได้สนใจเลยว่าตัวเองจะเปียกหรือเปล่า แต่พี่หนึ่งก็ไม่ได้รับร่มไปใช้แต่อย่างใด
ทันทีที่ประตูเปิดได้หนึ่งก็สวดกอดวุ้นทันที
“ พี่ขอโทษ.. ”
หนึ่งพูดเสียงกระซิบข้างหู
ทั้งๆ ที่เสียงฝนตกควรจะกลบเสียงของพี่หนึ่ง แต่สิ่งที่พี่หนึ่งพูดวุ้นกลับได้ยินอย่างชัดเจน
“ ร่มตกไปนู่นแล้ว.. ”
ทั้งๆ ที่จะพูดด้วยหน้านิ่งๆ วุ้นกลับเผลอยิ้มออกมา
แต่หนึ่งไม่เห็นมัน
“ ช่างสิ ”
หนึ่งตอบอย่างเห็นแก่ตัว
เพราะร่มที่ตกไปเป็นการเปิดโอกาสให้ฝนนั้นชะล้างร่างกายทั้งสองคนอย่างเต็มที่
“ ปล่อย.. เปียกหมดแล้ว พี่หนึ่ง ”
“ ไม่.. สัญญากับพี่ก่อนว่าจะไม่โกรธพี่อีก ”
วุ้นเกือบจะหลุดหัวเราะ
อารมณ์ขุ่นมัวที่โดนพี่หนึ่งเมินเมื่อกี้หายไปโดยสิ้นเชิง
พี่หนึ่งงอนผมนี่เอง
“ มันห้ามโกรธได้ด้วยเหรอครับ ”
“ ได้ดิ พี่ยังไม่โกรธวุ้นเลย ”
“ เพราะพี่งอนผมไงล่ะ หึ ”
วุ้นหลุดขำออกมาจนพี่หนึ่งเริ่มเอะใจ
หนึ่งปล่อยแขนหนาๆ ของตัวเองออกจากตัววุ้นและมองหน้าวุ้นที่กำลังกลั้นขำงงๆ
อ้าว
หนึ่งถึงกับเหวอรับประทาน
“ วุ้นไม่ได้โกรธพี่งั้นเหรอ ? ”
หนึ่งขมวดคิ้วเริ่มใช้สมองประมวลผล
“ ใครว่า ผมโกรธพี่หนึ่งจะตาย ”
วุ้นใช้เทคนิคการแถเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจากภัยอันตรายที่อาจมาเยือน
“ เรื่อง ? ”
“ กินร้านผมแล้วไม่ยอมจ่ายตังค์ ”
ปมที่คิ้วของหนึ่งหายไปทันทีแทนที่ด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย
ผมโดนต้มจนเปื่อยเลยว่ะ
“ วุ้น ”
หนึ่งเรียกวุ้นเสียงเข้มสีหน้าเคร่งเครียด
“ .. ครับ ”
วุ้นรับคำไม่เต็มเสียงเมื่อเห็นรอยยิ้มของพี่หนึ่ง
“ แกล้งพี่แบบนี้ โดนพี่แน่ ”
หนึ่งยิ้มกว้างแต่ดวงตาไม่ยิ้มด้วยแม้แต่น้อย
วุ้นกลืนน้ำลายคิดด้วยความหนักใจ
คิดถูกคิดผิดแกล้งพี่แกวะ
“ เตรียมใจไว้ให้ดี วุ้น ” หนึ่งขู่เสียงเข้มทั้งๆ ที่ในใจไม่ได้ถือเอาความอะไรมากมาย
ขู่ไว้เฉยๆ ครับ แต่ถ้าจะให้ทำก็ทำจริงครับ
ไม่พลาดหรอกครับ ฮ่าๆ
“ ไม่เตรียมได้ไหม.. ”
“ ไม่ได้ ”
ฮัดเช้ย !
หนึ่งเผลอจามออกมาขัดบรรยากาศ
ทำให้ทั้งวุ้นทั้งหนึ่งหลุดหัวเราะออกมา
โดยไม่แยแสฝนที่กระหน่ำตกแรงขึ้นทุกที
“ งั้นเข้าบ้านผมก่อนเหอะ ไม่งั้นคงได้หวัดกินกันพอดี ”
------------
หายงอนเถอะ เพราะเดี๋ยวจะโกรธกันเข้าจริงๆ :o8:
*-*
ช่วงตอบเมนต์สุดมันสสส์ ( จริงๆ นะ 555 )
คุณ B52 : ตอนนี้ใจคงนิ่งๆ กันแล้วค่ะ :z1:
คุณ BlueCherries : เห็นคุณแม่แสบๆ แบบนั้นแต่ก็แอบให้ท้ายอยู่นะ :hao7:
คุณ patsaporn : พี่หนึ่งนี่ชาติที่แล้วคงเป็นปลาไหลมาก่อน 555555 ชาตินี้เลยดูจะลื่นไหลไปได้เรื่อยๆ ตอนนี้พี่หนึ่งคงปลามปลื้มกับทีมตัวเองที่มีอยู่น้อยนิด :110011: เพราะมีแต่คนเชียร์วุ้น
คุณ twinmonkey0311 : น้องวุ้นไม่ได้ง้อยากขนาดนั้นหรอกค่ะ ><
คุณ Min*Jee : ส่วนหนึ่งของแผนคุณแม่ค่ะ :mew3:
คุณ lizzii : เพราะพิษรักที่หนักหน่วง ♪
คุณ manami_01 : พี่หนึ่งแพ้ราบคาบเลยล่ะ 55555 ถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว
คุณ cher7343 : พี่หนึ่งง้อก็น่ารักไปอีกแบบค่ะ :hao7:
คุณ JustWait : ง้อกันแล้วว :katai2-1:
คุณ gayraygirl : พี่หนึ่ง : พูดงี้ผมก็เสียใจแย่สิ # ร้องไห้หนักมาก
:L1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
:-[
คืนดีกันละ
แล้วงี้วุ้นจะโดนพี่หนึ่งเอาคืนมะไหร่อ่ะคะ? :z1:
-
โถ่ววววว พี่หนึ่ง เป็นหวัดระวังอดกินวุ้นนะ
เอ้ะะ ลืมไป ยังไม่ผ่านด่านคุณนายละไม 55555
-
เอาอีกได้ไหมอะ อยากเห็นตอนหวาน
-
ดีกันแล้ว เย่~~ น้องวุ้นคนดีเห็นพี่หนึ่งเปียกก็ทนไม่ได้ร้อก น่ารักหาใครจะเหมือน
พี่หนึ่งถึงรักหนักหนา ห้ามโกรธพี่หนึ่งน้า
ขอบคุณค่ะ
-
หายงอนแล้วววววว คุณแม่อย่าเล่นพิเรนอีกนะ
-
ต้องจับแม่มาตีก้น หาเรื่องมาให้ลูกๆเครียด :hao4:
-
- – ครึ่งหลัง –
สภาพลูกหมาตกน้ำเป็นยังไง วุ้นกับหนึ่งก็สภาพเป็นเช่นนั้น สุดท้ายร่มที่วุ้นถือมาก็ได้ใช้แค่ถือประดับมือเท่านั้น เพราะสุดท้ายก็เปียกโชกอยู่ดี
“ โห เปียกงี้ต้องมาเช็ดอีกนะเนี่ย ” วุ้นบ่นพลางโยนผ้าเช็ดตัวสีชมพูจ๋าที่เตรียมมาให้คุณนายละไมให้พี่หนึ่ง อย่าแปลกใจทำไมถึงให้พี่หนึ่งใช้ได้ เพราะว่าคุณนายละไมมีในสต็อกอยู่อีกเป็นสิบ ที่วุ้นใช้เช็ดตัวอยู่ตอนนี้ก็ของคุณนายละไมนั่นแหละครับ
“ เปียกดิ ก็คนบางคนไม่ยอมออกมาให้พี่ไวๆ ” หนึ่งพูดยิ้มๆ เอาผ้าเช็ดตัวมาขยี้หัววุ้นจนหัวสั่นคลอร ทั้งๆ ที่ตัวเองเปียกพอกัน
วุ้นดึงแขนพี่หนึ่งออกยึดผ้าเช็ดตัวมาเช็ดเอง ส่วนของตัวเองก็พาดไว้ที่ไหล่ “ อาบน้ำกันเหอะ ผมว่า ”
หนึ่งพยักหน้าหงึกหงักแล้วยิ้ม “ อาบพร้อมกันนะ พี่ใช้ฝักบัวบ้านวุ้นไม่เป็นอ่ะ ”
วุ้นยิ้มตอบ “ พอดีบ้านผมใช้โอ่ง พี่ลงไปแช่เลยแล้วกัน ”
“ โอ่ง พี่ปีนลงไม่เป็นเหมือนกัน เอาแบบออนเซ็นไหม ลงแช่พร้อมกัน ” หนึ่งยังคงแถต่อได้เรื่อยๆ แม้ว่าน้ำตอนนี้จะหยดลงบนพื้นไหลเป็นทาง
วุ้นขมวดคิ้วหน้าแดง “ เอาไข่ไปต้มได้เลยไหม ”
หนึ่งแกล้งทำท่าคิด “ เอาทำไม ในเมื่อก็มีกันอยู่แล้ว ”
วุ้นพูดอะไรไม่ออกไปสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา “ ยอมพี่จริงๆ เลยว่ะ ”
“ ห้ามคืนคำนะ ”
วุ้นเบ้หน้า “ อะไรๆ ก็โยงเข้าแต่เรื่องแบบนั้นอะ วันๆ พี่คิดแต่เรื่องแบบนั้นกับผมเหรอเนี่ย ”
“ อืม ” หนึ่งตอบในลำคอพร้อมทำหน้านิ่ง
“ อย่าตอบด้วยสีหน้านิ่งแบบนั้นเหอะ พี่หนึ่งมันไม่เข้ากันเชื่อผม ” วุ้นถอนหายใจแอบคิดเล็กๆ ว่า กลับไปใช้โหมดขรึมอีกรอบดีไหม แต่คิดไปคิดมาไม่ดีกว่า เพราะบรรยากาศมันแย่เกินไป โดนเมินเอยไม่คุยกันเอย มีแต่ทำให้รู้สึกแย่ทั้งสองฝ่าย ให้ตาย..
ผมไม่น่าทำตามที่คุณนายละไมบอกเลย
เกือบจะได้โกรธกันจริงๆ แล้วไหมล่ะ
“ งั้นขึ้นห้องวุ้นกันดีกว่าพี่ว่า พี่หนาวละ ” หนึ่งคว้าผ้าเช็ดตัวของวุ้นที่พาดบนไหล์มาเช็ดหัวตัวเองอันนึงก่อนที่จะก้าวยาวๆ เข้าห้องวุ้นไปโดยไม่หลงลืมห้อง
จะว่าชำนาญทางก็คงไม่ใช่
แต่เป็นเพราะความตราตรึงใจของการตกเตียงรอบนั้นซะมากกว่า
ดีทีไม่คอหักตายคาบ้านวุ้น
วุ้นมองตามร่างสูงที่ขึ้นแถ่ดๆ ไปก่อนโดยทิ้งน้ำหยดตามทางไว้ “ ... ” วุ้นเดินตามพี่หนึ่งขึ้นไปเงียบๆ
อาบน้ำเสร็จเข้ามาเช็ดแล้วกัน
แต่เดี๋ยวก่อน
ถ้าเข้าห้องผม ก็มีสืทธิ์ลามไปทำอย่างอื่นดิ
ผมยังรู้สึกไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่กับรอบที่สองนะ..
วุ้นรีบตามเข้าไปในห้องพบว่าพี่แกถอดเสื้อกางเกงเรียบร้อยเหลือไว้แต่บอกเซอร์เดินร่อนไปร่อนมาในห้องผม เดินดูนู่นนี่นั่น “ พี่หนึ่ง ห้องน้ำแขกก็มีนะ ”
หนึ่งละสายตาจากกะบองเพชรที่วุ้นแอบหลบมุมไว้หลังหัวเตียง “ ถอดขนาดนี้ให้พี่ไปอาบห้องแขกก็ใจร้ายไปนะ พี่ว่า ”
“ ออกกำลังกายไง จะได้ไม่เป็นหวัด ”
หนึ่งแกล้งขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ทำท่าจะถอดบอกเซอร์ที่เป็นของประดับบนร่างกายเพียงชิ้นเดียวในตอนนี้
วุ้นเบิกตากว้างไอ้อาการง่วงๆ ซึมๆ เนื่องจากหนาวหายไปในพริบตา “ เออๆ อาบห้องนี้ก็อาบห้องนี้ จะให้ผมอาบด้วยไหม จะได้เลิกงอแงสักที ”
ไอ้อาการงอแงที่วุ้นว่าก็หมายถึงหน้าที่ถมึงทึงของพี่หนึ่งในตอนนี้นั่นเอง
หนึ่งยิ้ม “ ตามนั้น ”
“ แค่อาบนะครับ แค่อาบ ” วุ้นย้ำนักย้ำหน้าถอดเสื้อกางเกงเปียกๆ ของตัวเองออกบ้างและบิดหมาดตากไว้ลวกๆ แต่พอจะหยิบผ้าเช็ดตัวอันใหม่ที่ไม่เปียกในตู้ก็รู้สึกเหนียมอายขึ้นมาซะอย่างนั้น
เพราะไอ้พี่หนึ่งไปนั่งรอบนเตียงแล้วมองผมด้วยสายตาที่รู้ๆ กันอยู่ว่าหมายถึงอะไร
วุ้นไม่ได้พูดอะไรเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนส่วนพี่หนึ่งก็ร่อนตามมาทันที
หนึ่งกับวุ้นลอกคราบตัวเองขึ้นสุดท้ายและเริ่มต้นการอาบน้ำจริงๆ จังๆ ตามปุตุถุชนทั่วไปพึงกระทำ
ห้องน้ำบ้านวุ้นไม่ใช่ห้องน้ำที่ใหญ่อะไรมากมายแต่ก็สามารถยัดผู้ชายสองคนไว้ในห้องๆ เดียวได้ หนึ่งนั่งขัดสมาธิบนพื้นที่ว่างส่วนวุ้นยืนอยู่ข้างหลังในมือถือฝักบัวที่ตอนแรกโดนใส่ร้ายว่าเป็นโอ่ง วุ้นเปิดน้ำเย็นสุดและราดใส่หัวพี่หนึ่งทันที
“ น้ำเย็นหน่อยนะพี่หนึ่ง พอดีห้องน้ำผมใช้เครื่องทำน้ำอุ่นไม่ได้ ”
ความจริงอยู่ตรงไหนในประโยคนี้กันครับ ฮ่าๆ
หนึ่งสะดุ้งกับน้ำเย็นเฉียบแต่ไม่ได้เอะใจอะไรกับคำพูดของวุ้น ยอมนั่งนิ่งๆ ให้วุ้นขัดสีฉวีวรรณให้ เนื่องจากก่อนที่จะเริ่มอาบน้ำได้มีการศึกแย่งชิงฝักบัวที่มีเพียงอันเดียว หนึ่งกับวุ้นเป่ายิงฉุบกันเพื่อหาว่าใครจะได้ครองมันและสามารถอาบน้ำให้กับผู้แพ้
ซึ่งทางวุ้นก็ทั้งสวดมนต์ทั้งแช่งให้พี่หนึ่งแพ้อย่างแข็งขันจนพี่หนึ่งแพ้รวด 3 เป้า และต้องจำยอมนั่งนิ่งๆ
และคนที่เป็นต้นคิดเรื่องนี้ก็ได้แต่นั่งเศร้าใจที่ตัวเองอดใช้เป็นโอกาสในการทำอะไรๆ ต่อ
วุ้นจัดการราดแชมพูใส่หัวพี่หนึ่งและขยี้จนเป็นฟองฟอดสลับกับใช้น้ำเย็นๆ ราดพี่หนึ่งจนพี่หนึ่งสะดุ้งเป็นครั้งๆ จนร่างที่ยอมนั่งนิ่งเฉยๆ เริ่มคิ้วขมวด
ทำไมมันดูเหมือนจงใจแกล้งผมเลยวะ
ไม่มั้ง..
เพิ่งคืนดีกันเอง
หนึ่งพยายามมองโลกในแง่ดีในขณะที่วุ้นเริ่มละเลงสบู่เหลวบนตัวพี่หนึ่ง
“ พี่ขัดตัวเองแล้วกัน ผมจะอาบบ้างละ ” วุ้นบอกพี่หนึ่งหยิบฟองน้ำใกล้ๆ ตัวโยนให้ร่างที่นั่งนิ่งน่าคบหาอยู่บนพื้น
“ ไม่ล่ะ พี่อยากขัดตัวให้วุ้นตอบแทนบ้าง ” พี่หนึ่งที่เดิมทีนั่งนิ่งๆ บนพื้นยืนพรวดขึ้นมาจนวุ้นที่กำลังจะสระผมสะดุ้ง
“ เฮ้ย ไม่ต้องๆ นั่งไปอย่างนั้นนั่นแหละ ” วุ้นรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
อย่าลืมสิว่าผมรู้จักพี่หนึ่งขนาดไหน
ซึ่งมากพอที่จะรู้ว่าพี่แกจะทำอะไรต่อไง !
หนึ่งเบ้หน้าไม่พอใจ “ วุ้นพี่ว่ามันไม่ยุติธรรม ให้วุ้นทำคนเดียวได้ไง ให้พี่ทำมั้งดิ แฟร์ๆ รู้จักไหมวุ้น ความเท่าเทียม ”
“ จะเท่าเทียมบ้าอะไรกับการแค่อาบน้ำวะครับ ” วุ้นโวยวายหน้าแดงใช้น้ำจากฝักบัวอัดใส่หน้าพี่หนึ่ง
หนึ่งไม่ได้สะทกสะท้านอะไร
เพียงแต่กำลังเรียบเรียงตกผลึกความคิดในหัว
ว่าจะทำยังไงกับวุ้นดี
เพราะน้ำที่วุ้นกำลังจะอาบมันโครตอุ่น !!
“ วุ้น.. ” หนึ่งเรียกวุ้นเสียงเย็นแย่งฝักบัวในมือวุ้น
วุ้นยื้อฝักบัวไว้เลิกคิ้วท้าทายพี่หนึ่ง “ อะไรครับ ? ”
“ เรียกเฉยๆ มั้ง ? ” หนึ่งแยกเขี้ยว “ แกล้งพี่ทำไมฮะ ”
วุ้นทำหน้าเหรอหรา “ แกล้งอะไรพี่ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อาบน้ำก็อาบให้ปกติ ”
“ น้ำอุ่นกำลังดีเลยนะวุ้น ” พูดจบหนึ่งก็แสยะยิ้มปล่อยมือจากฝักบัวแล้วดึงตัววุ้นมาโน้มหัวลงกดจูบหนักๆ บนริมฝีปากของอีกฝ่าย
วุ้นสะดุ้งโหยงรีบผลักพี่หนึ่งออกทันที
“ ไหนบอกจะไม่ทำผมไง ! ”
“ ทำอะไรใครว่าพี่ทำ ” หนึ่งแกล้งทำหน้างงงบ้าง “ พยานก็ไม่มีมากล่าวหาพี่ พี่ฟ้องนะ ”
วุ้นหัวเราะออกมาเบาๆ
โห ไงผมก็เอาชนะพี่หนึ่งไม่ได้จริงๆ วะ
ไหลไปไหลมาแบบนี้ใครจะไปตามทัน
“ ขำอะไร ขำมากพี่ทำอีกนะ ”
วุ้นหยุดขำทันทีเอาฝักบัวมาราดน้ำใส่หัวตัวเองให้หายเย็น ส่วนพี่หนึ่งก็แย่งฝักบัววุ้นมาล้างสบู่เหลวที่ถูลวกๆ ทั่วคัวออกแล้วออกจากห้องน้ำไป ไม่ได้ทำอะไรวุ้นต่อ
หนึ่งลอบยิ้มเมื่อนึกถึงสีหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งของวุ้นตอนที่เดินผ่านหน้าไป
เอาเหอะ
อย่างน้อยมันก็ช่วยเปลี่ยนภาพลักษณ์พี่หนึ่งสุดหื่นในสายตาวุ้นไปได้แล้วครับ
ลายน์ ~
อ้าว ใครทักลายน์วุ้นมากันครับเนี่ย
หนึ่งหยิบโทรศัพท์บนเตียงวุ้นขึ้นมากดอ่านทันที
ถึงจะรู้ว่าเสียมารยาท
แต่บางทีผมก็กลัวมีคนนอกเข้ามาเหมือนกันนะครับ
ยิ่งน่ารักๆ อยู่
ส่วนรหัสที่ผมรู้เพราะแอบดูตอนวุ้นกดเอาครับ
ไม่อยากดูเป็นผู้ชายจุ้นจานคิดมากครับ
ลายน์
เมื่อลายน์เด้งขึ้นมาอีกครั้งเรียกสติ หนึ่งก็กดเข้าไปอ่านทันทีด้วยความสงสัย
LamunLamai : วุ้น แม่รู้ว่าแกกับหนึ่งต้องงอนกันจริงแน่ๆ
LamunLamai : และรู้ด้วยว่าวันนี้พวกแกจะมาง้อกันที่บ้าน ฉะนั้นฉันจะไม่อยู่บ้านเพราะฉันเป็นต้นเหตุให้เธอสองคนแตกคอกัน
LamunLamai : เอาเป็นว่า หลังจากแกคืนดีกันเสร็จ ฉันมีตั๋วเที่ยวให้พวกแกสองคนด้วยล่ะ แต่ค่อยเอาหลังจากที่ฉันกลับจากหัวหินนะ โฮะๆ # สติกเกอร์ไปเที่ยว
ซึ่งหลังจากอ่านจบ
มันทำให้ผมรู้ความจริงที่ว่า
คุณนายละมุนละไมนี่ตรงข้ามกับชื่อจริงๆ ครับ
เปลี่ยนเป็นคุณนายแสบซ่านซ่าดีกว่าเยอะ
------------------------------------
:katai4: เนื่องจากคอมงอแงจากเราไป เลยต้องย้ายที่ทำการมาที่โน้ตบุ้คแทน :ling3:
:L1: ขอบคุณทกคอมเมนต์ค่ะ
-
คุณแม่ไถ่โทษโดยการเปิดโอกาสสินะคะ
คว้าเลยพี่หนึ่งงงงงงงงงงงง อย่าช้าาาาา
-
แม่ยายแสบไปนะคะ :laugh:
-
แผนแตกแล้วคุณนาย
-
พี่หนึ่งคะ ตอนนี้แม่ไม่อยู่ ทางสะดวก พี่ก็จับน้องวุ้นกินตับซะให้เรียบ :z1:
-
เห็นด้วยคร๊าาาาาาาาาาาาาาา
แบบว่าคุณแม่ไม่น่าชื่อละไมเลยนะแซ่บคูณสองแบบนี้
จะชื่อแสนสัน อิอิ
ไปเที่ยวด้วยกันพี่หนึ่งมันคงหาเรื่องกินวุ้นอีกแน่ ๆ หึหึ :hao6:
-
ดีกันแล้ว เย้ :katai2-1:
-
โหวววว คุณแม่เด็ดจริง
อ่านอนาคตออกเลยหรอคะเนี่ย 5555+
พี่หนึ่งนี่หื่นอีกแล้วนะ บู่ว-
-
ฮ่าๆๆๆ แผนแตกค่าขุ่นแม่
-
คุณนายละไมเธอสุดยอด :o9:
-
สนุกมากเลยล่ะคุณนายแม่
-
ก็อก ก็อก ก็อก...คุณละไมคะ
มาไถ่โทษตอนนี้จะดีหรือคะขุ่นแม่
เย่ๆๆ ดีใจที่ทั้งสองหนุ่มดีกันแล้ว!!!
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-
-- ตอนที่ 27 ---
ไม่น่าเชื่อ ว่าคนอย่างพี่หนึ่งจะรักษาคำพูดครับ ! ทั้งๆ ที่ปกติของหาทางไหลไปเรื่อยรุกไล่จนทำให้ผมยอมจนตรอกให้พี่หนึ่งทำอะไรตามใจ
ฝนตกจนเพี้ยนไปแล้วมั้งครับ
สงสัยผมต้องหายาให้พี่หนึ่งกินแล้วล่ะ
ถึงได้ทำตัวแปลกๆ แบบนี้
ผมเดินออกจากห้องน้ำด้วยชุดนอนที่มีอยู่ในตู้ในห้องน้ำส่วนพี่หนึ่งนอนชิวอยู่บนเตียงกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปอย่างเพลิดเพลินซึ่งพี่หนึ่งก็ใส่เสื้อมี่ดูเหมือนว่าจะใหญ่ที่สุดของผมได้พอดีกับกางเกงบอลขาสั้นครับ
“ กรี้ดดดด กล้ามาแย่งผัวฉันถึงที่เลยเหรอ ! ”
เสียงบาดหูดังมาจากละครในทีวีพี่หนึ่งขมวดคิ้วและกดเปลี่ยนช่อง
“ เจ้าฆ่าพ่อข้า ! ข้าจะล้างแค้นเจ้า ! ”
หนึ่งส่ายหัวเบาๆ และกดเปลี่ยนอีก
“ ขณะนี้ที่หมู่บ้าน ## กำลังมีช้างเผือกตกลูกค่ะ น่าตื่นเต้นมากเลย ว่าลูกช้างจะมีสีเผือกเหมือนกันไหม ”
หนึ่งหันไปยิ้มเจื่อนให้วุ้นและกดเปลี่ยนช่องอีกเรื่อยๆ
“ เราลองเติมน้ำตาลลงไปเพิ่มนะคะ เพื่อให้รสชาติหวานของน้ำตาลตัดกับความเค็มของเกลือ ”
“ ดึกๆ แบบนี้ ต้องรายการ วินาทีขนหัวลุกครับ ”
“ ข้ารักเจ้า ฟาร์คัส.. ”
“ โอ้โห ทุกท่าน ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนเป็นคืนเดือนมืดเวลาย่างใกล้เที่ยงคืน วันนี้เราจะมาเคาท์ดาวน์กันครับ ”
หนึ่งเปลี่ยนรายการต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดที่รายการนึง
“ สวัสดีครับทุกท่าน พบกับรายการ ปัญหาคู่ชีวิตนะครับ ”
วุ้นยิ้มแห้งๆ แล้วไปนั่งบนเตียงที่พี่หนึ่งเว้นที่ว่างให้ วุ้นนั่งขัดสมาธิอยู่แถวปลายๆ เตียงส่วนหนึ่งเอาหลังพิงหัวเตียงและยืดขายาวๆ ออกมากินพื้นที่
“ มานั่งตรงนี้ก็ได้นะวุ้น พี่หนึ่งไม่ว่าหรอก ” หนึ่งตบแปะๆ ตรงบริเวณหน้าขาตัวเองแกล้งๆ เผื่อฟลุ๊คว่าวุ้นจะมานั่งตรงนี้จริงๆ
“ ไม่ล่ะครับ ผมขอนั่งตรงนี้ดีกว่า ”
แต่ยังไม่ทันคุยอะไรกันต่อก็ต้องหันไปสนใจกับเสียงพิธีกรในทีวีซะก่อน
“ อันนี้เป็นเรื่องจากทางบ้านครับ เป็นเรื่องประมาณว่ามีปัญหาในการอยู่กับภรรยาครับ เพราะมีแม่สะใภ้กีดกันไม่ให้เข้าหาภรรยาครับ อา.. แบบนี้ก็แย่สิ แต่ความรักถ้ามีอุปสรรคบ้างก็ยิ่งทำให้รักกันมากยิ่งขึ้นครับ เอาอย่างนี้ดีกว่า เราจะให้ทางบ้านโทรเข้ารายการเราตอนนี้เลยแล้วกันครับ ” พิธีกรพูดอย่างชำนาญใบหน้าหล่อเหลาที่แม้จะดูล่วงเลยมานานแต่ก็ยังคงเค้าความเจนจัดในเรื่องความรัก การพูดใช้น้ำเสียงทำนองน่าฟังผสมกับท่าทางในขณะที่พูดยิ่งทำให้รายการนี้ดึงความสนใจให้กับผู้นอนดึกได้อยู่หมัด
“ รอสักพักนะครับ ตอนนี้ทางบ้านกำลังแอบเมมเบอร์พิธีกรอยู่ครับ ฮ่าๆ ”
วุ้นหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ในขณะที่หนึ่งยังคงนิ่งเงียบตั้งใจฟังเรื่องที่ทางบ้านจะพูด
เพราะมันโครตตรงกับชีวิตตอนนี้ไงล่ะครับ
แต่ตอนนี้ไม่ร้ายแรงเท่าไหร่แล้วครับ
รอไม่นานก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำทักทาย “ สวัสดีครับ คุณฟิล์ม ”
“ สวัสดีอีกครั้งครับ คุณทางบ้าน ” พิธีกรน้อมหัวครั้งนึงเชิงทักทาย “ เอาล่ะ อย่าเพิ่งทักทายอะไรกันมากมายครับ มาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า ”
“ หึหึ ครับ ผมก้องอายุก็ 26 แล้วครับ พอดีตอนนี้อะครับ ผมมีแฟนแล้วแบบมั่นใจแน่ๆ ครับว่าเขาคือคนที่ใช่แน่นอน ผมเลยตัดสินใจเข้าไปไหว้พ่อแม่เขาครับ พ่อเขาไม่ค่อยอะไรกับผมครับ แต่แม่ของเขาไม่ยอมให้ผมคุยกับแฟนหรือติดต่อะไรกับแฟนเลยแม้แต่นิดเดียว ทำไงดีครับ คุณฟิล์ม ”
“ แหมๆ ผมบอกแค่แนะนำตัว เล่าประวัติมาด้วยซะแล้ว แบบนี้รายการผมก็สั้นสิ ” พิธีกรส่ายหน้ายิ้มๆ “ เอาเถอะครับ ไหนๆ ก็เล่ามาแล้ว เดี๋ยวผมจะให้คำแนะนำจากผมแล้วกัน ”
“ ครับ ”
พิธีกรสูดหายใจลึกก่อนจะยิ้มจางและพูดด้วยเสียงทุ้มน่าฟัง “ เคยได้ยินไหมครับ ? แม่สะใภ้ก็เหมือนแม่ของเรา นั่นก็หมายความว่าต้องหวงลูกไม่อยากให้คนอื่นเอาไปแน่ๆ แต่ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพี่ฟิล์มจะให้คำแนะนำน้องก้องครับ ข้อแรก ” พิธีกรชูมือขึ้นมาห้านิ้วและใช้มืออีกข้างกดลงนิ้วนึง “ น้องต้องทำให้แม่สะใภ้มั่นใจว่าเราไว้ใจได้จริงๆ ไม่ใช่มาฉุดลูกเขาไปทำภรรยาเฉยๆ แล้วเอามาคืน ซึ่งไอ้เรื่องแบบนี้เนี่ย โทษแม่อย่างเดียวไม่ได้นะน้องก้องเพราะละครมันก็มีส่วน แม่สะใภ้เวลาดูละครเยอะๆ ชอบเอามาคิดว่ารอบๆ ตัวจะทำอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหมือนในละคร แต่มันใช่ที่ไหนล่ะเนอะ น้องก้อง เราๆ ก็แค่แพะรับบาปเอง ”
“ นั่นสิครับ แม่สะใภ้ชอบหาว่าผมข่มขืนแฟนแล้วค่อยมาแต่งงาน ซึ่งเอาเข้าจริง แค่จูบผมยังไม่เคยเลยครับ เฮ้อ ”
“ ฮะๆ ปกติแหละครับ พี่ฟิล์มก็เคยโดนแบบนี้เหมือนกันครับ ” พิธีกรพยักหน้าและพูดด้วยสีหน้าเห็นใจ “ เอาล่ะเราพักโฆษณากันก่อนแล้วกันครับ ขอขอบคุณสปอนเซอร์หลักของเราครับ !! ช้ำในช้ำใจช้ำไปซะทุกที่... แต่ไม่ฟกช้ำ ต้องน้ำใบบัวบกของแม่ชม้อยเท่านั้นครับ ”
และตัดเข้าโฆษณาที่คนส่วนใหญ่มักใช้เวลานี้ไปหยิบน้ำขนมนมเนยหรือเข้าห้องน้ำก่อนที่จะกลับมาดูต่อ
“ เออ ผมว่าที่พี่ฟิล์มพูดก็มีส่วนนะ แม่ผมชอบดูละครมากเลย ”
หนึ่งถอนหายใจ “ พี่ก็ว่างั้นแหละ วันนี้ก็ดูละครนี่แล้วยังอินด้วย ” แต่กลับยิ้มเผล่ในประโยคหลัง “ แต่สี่งที่แม่คิดอาจจะถูกก็ได้นะวุ้น บางเรื่องน่ะ ”
วุ้นขมวดคิ้ว “ เรื่องไหน ”
หนึ่งเอียงคอกวนๆ “ ไม่สิ เรียกเข้าใจผิดไม่ได้เพราะพี่ไม่ได้ข่มขืนวุ้นซะหน่อย ”
วุ้นหน้าแดงลามถึงคอไม่พูดอะไรต่อนั่งดูโฆษณาในทีวีเงียบๆ
หนึ่งหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของวุ้นพร้อมกับยิ้มแสยะ “ บอกมาคืนนี้.. อยากได้กี่ครั้ง ! ”
วุ้นสะดุ้งหันมองพี่หนึ่งทันควัน
“ มองพี่ทำไม พี่หมายถึงบอกรักหรอก ” หนึ่งยักไหล่
“ อืมม ” วุ้นลากเสียงตอบยาวๆ ด้วยความไม่เชื่อแต่เมื่อได้ยินเสียงพิธีกรก็กลับไปสนใจทีวีต่อ “ หมดโฆษณาแล้วๆ ” ปล่อยให้พี่หนึ่งนั่งกร่อยเซ็งๆ
โห่...
หนึ่งครางในใจเซ็งๆ แต่ก็ให้ความสนใจกับทีวีเช่นกัน
“ เข้าสู่ช่วงที่สองของรายการกันแล้วนะครับ ! พบกับผมพิธีกรหนุ่มหุ่นเฟิร์มสาวกรี๊ดได้หนุ่มๆ ใจละลาย ฮ่าๆ เอาใหม่ๆ เมื่อกี้ผมพูดเล่นนะ แต่หลังไมค์มาได้นะครับถ้าใครสนใจ ” พูดไม่พอยังขยิบตาข้างนึงกวนๆ เรียกเสียงหัวเราะให้กับผู้ชม “ เอาล่ะ มาคุยกับคุณก้องกันต่อนะครับ ”
“ ครับ ”
“ โอเคคุณก้องยังไม่หลับ เราจะมาคุยข้อที่สองกันต่อครับ ” พิธีกรหนุ่มหัวเราะเบาๆ ประกอบ “ เอางี้ครับสมมุติว่าผมเป็นแม่สะใภ้ของคุณแล้วกัน ความรู้สึกของผมตอนนี้คงจะอารมณ์แบบหงุดหงิดที่มีคนไม่รู้จักมาที่บ้านบ่อยๆ แบบหงุดหงิด จะมาทำไมนักหนา รู้จะเอาลูกสาวแต่ไม่ให้จะมาทำไมอีก ฮะ ! ”
“ เอ่อ.. ”
“ ฮะๆ ขอโทษทีครับ พอดีว่าผมอินกับบทบาทเกินไปหน่อย เอาเป็นว่าถ้าคุณแม่สะใภ้ไม่รู้จักเราเราก็ต้องเสนอไปให้เขารู้จักครับ ไปทุกวันเลยยิ่งดีจนเขาชินไปเลยว่าเวลานี้นายนี้ต้องมาแน่นอน ให้เขาเห็นเราบ่อยกับลูกเขายิ่งดีครับ แบบนี้เราจะได้ตีเนียนเป็นลูกเขาได้เลย ”
“ แม่สะใภ้เขาไม่ให้ผมเข้าบ้านครับ พี่ฟิล์ม ”
“ อ่า งั้นน้องก้องก็ปีนเข้าไปแล้วกัน พี่แนะนำวิธีนี้ให้ทำช่วงกลางคืนแถวมืดๆ ระวังหน่อยถ้ารั้วเป็นกำแพงที่มีรั้วหนาม พี่เคยโดนตำมือรอบนึงตอบไปฉีดยากันบาดทะยัก โครตเจ็บเลย ”
“ .. ขอ ข้อสามเลยแล้วกันครับ ”
“ ข้อสามก็ข้อสามครับ แปปนึงนะน้องทางบ้าน ของพี่ฟิล์มกลั่นกรองคำพูดก่อน ” พูดไม่พอยังกอดอกหลับตาเอียงหัวไปมาก่อนที่จะเริ่มพูดต่ออีกครั้ง “ สิ่งสำคัญคือความสุภาพ อ่อนน้อม ถ่อมตนของเราครับ ถ้าเราไปแบบทื่อๆ ใครๆ ก็ไม่ชอบใช่ไหมครับ ฉะนั้นสิ่งจำเป็นอีกอย่างก็คือของติดไม้ติดมือเวลามาบ้านเขาครับรวมเข้ากับท่าทีสุภาพของเราก็น่าเทคะแนนให้บ้างแหละ พี่ฟิล์มว่า ”
“ งั้นขอข้อสี่ต่อเลยครับ พอดีหมาที่บ้านผมเริ่มหอนแล้ว ผมกลัว ”
พิธีกรหนุ่มถึงกับชะงักค้างไปชั่วขณะหนึ่งจึงพูดต่อ “ ข้อสี่ก็ข้อสี่ครับ ข้อสี่คือไม่ควรสวีทกันต่อหน้าท่านครับ ข้อนี้ควรเคร่งครัดมากครับ เพราะถ้าคุณเผลอทำมันไปเยอะๆ เข้าล่ะก็ แม่คุณจะมองคุณติดลบไปไม่รู้ด้วยนะครับ ท่านอาจจะทำใจให้ลูกมีแฟนอยู่ในบ้านได้แต่ถ้าทำรุ่มร่ามในบ้านท่านอาจจะรับไม่ได้ น้องก้องก็อาจจะชวดโอกาสครับ ”
“ อ่า จริงด้วย ตอนนั้นผมจับมือพี่.. นี่นา ” เสียงเรียกชื่อคนกลับแผ่วลงจนพิธีกรหนุ่มต้องขอให้ทวนอีกครั้ง
“ พี่อะไรนะครับ ”
“ ช่างมันเถอะครับ เข้าข้อห้าเถอะครับ ”
พิธีกรหนุ่มเบ้หน้า “ น้องก้องอย่ารีบสิรายการพี่เหลือเวลาตั้งเยอะสำหรับน้อง น่า เราคุยกันก่อนได้นะครับ เกี่ยวกับเรื่องแฟนน้องก้อง ปัญหาอื่นพี่ฟิล์มก็รับฟังได้นะ ”
“ ไม่ดีกว่าครับ แหะๆ ”
“ ก็ได้ครับ น้องก้องของพี่ พี่จะพูดต่อแล้วกัน ” พิธีกรหนุ่มพยักหน้ารับจำยอม “ ข้อห้า คือ เรื่องการเอาใจใส่ ครับ เราต้องเอาใจใส่ทุกคนที่เกี่ยวกับแฟนน้องครับ พ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา เครือญาติ แต่ที่ต้องเอาใจใส่หลักๆ คือพ่อกับแม่ครับ คือถ้าเราเอาใจใส่เขาดีพอเขาก็จะคิดว่าเราเอาใจใส่ลูกเขาดีเหมือนกันครับ พี่ว่า ”
“ อ่า ขอบคุณครับ พี่ฟิล์ม แค่นี้แหละครับ ผมนอนละ ราตรีสวัสดิ์ครับ
“ เดี๋ยวๆ น้องก้องจะวางเลยเหรอ พี่ยังไม่ได้พูดประโยคจบสวยๆ เลย ”
“ ฝันดีครับ ”
เสียงตัดสายดังขึ้นทำให้พิธีกรยืนนิ่งค้างไปสักพักก่อนจะได้สติ “ หะๆ งั้นสรุปก็คือ สิ่งที่ผมให้ได้คือคำแนะนำครับ เพราะปัญหาที่คุณประสบจริงๆ คุณต้องแก้มันเองครับ มันไม่ยากเกินไปหรอกครับ ผมเชื่อในตัวพวกคุณ ” พูดพร้อมรอยยิ้มจาง “ เอาล่ะครับ ช่วงหน้าเป็นช่วงละครปัญหารักคาราคาซังครับ ! ”
หนึ่งขมวดคิ้วไม่ได้พูดอะไรกับการตัดรายการดื้อๆ ของพิธีกร
เอาเหอะ
อย่างน้อยเขาก็พูดสนุกแล้วก็พอได้เทคนิคมัดใจคุณนายแซ่บบ้างแหละ
หนึ่งหันไปข้างๆ ตัวเพราะเมื่อเข้าช่วงที่สองได้ไม่นานวุ้นก็เอนหลังมาพิงหัวเตียงข้างๆ
หลับไปแล้ว..
หนึ่งยิ้มจางเมื่อเห็นวุ้นหลับสนิทไร้การป้องกันใดๆ ทั้งที่เมื่อกี้กำลังตั้งใจดูทีวีแท้ๆ ไม่แน่ใจว่าเพลียอะไรมาหรือเปล่าถึงได้หลับไปก่อนแบบนี้
คนที่หลับควรเป็นผมสิ
ทั้งตากน้ำประปา น้ำฝน ตากแอร์
ดูเหมือนว่าผมจะถึกกว่าที่คิดแฮะ
หนึ่งกดปิดทีวีแล้วโน้มหัวลงไปกดจูบบนหน้าผากวุ้นและนอนลงข้างๆ หนึ่งคว้าตัววุ้นที่หลับสนิทไปแล้วเข้ามากอดแน่นกระซิบข้างหูคนที่หลับสนิทไปแล้ว
“ ฝันดีครับ ”
----------------
อัพดึกอีกแล้วเรา :katai5:
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ XD :L1:
-
แปะ
แอบเห็นแว้บๆว่ามีฟาร์คัสด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :hao7:
(แต่ที่พี่หนึ่งกดเปลี่ยนช่องนี่มันบ่งบอกถึงรายการทีวีในไทยได้ดีจริงๆ)
คุณแม่ดูละครมากไปสินะ เลยออกอาการหวงลูกวุ้น อิอิ :mew4:
-
แหมะ คนตีเนียน :hao3:
-
คุณแม่น้องวุ้นดูเหมือนจะเริ่มชอบหนึ่งขึ้นมานิดนึงและ
แต่อย่างพึ่งคิดว่าคุณนายละไมจะยอมง่าย ๆ นะจ๊ะ
เพราะนางจะมีวิธิอะไรมาแก่ลูกเขยในอนาคตแบบหนึ่งอีกล่ะเนี่ย หึหึ
หนึ่งคงต้องเอาชนะใจแม่ยายให้ได้ล่ะนะ
-
รายการอะไรรรรรรรรร พี่ก้องที่โทรมานี่แฟนเป็นผช.ปะคะ
วันนี้ก็รอดตัวไปอีกวันน้าวุ้นนนน
รอตอนต่อไปเนาะ
-
คุณพิธีกรตลกไปไหน โอ้ย อย่างพี่หนึ่งไม่เห็นต้องรอใครมาแนะนำ ลื่นกว่าปลาไหลใส่สเก็ตซ์
รักวุ้นก็รักจะแย่ แม่ยายเขายกให้อยู่แล้ว ตอนอาบน้ำด้วยกันน่ารัก รู้จักแกล้งพี่เขานะวุ้นนะ เจอจับจูบ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
รายการอะไรรรรรรรรร พี่ก้องที่โทรมานี่แฟนเป็นผช.ปะคะ
วันนี้ก็รอดตัวไปอีกวันน้าวุ้นนนน
รอตอนต่อไปเนาะ
โดนจับได้ซะแล้ว 555555555555555555 :hao7:
-
พี่หนึ่งได้วิธีเข้าหาแม่ยายเยอะเลยนะเนี่ย
-
ก็อก ก็อก
“ วุ้น ตื่นยังลูก พ่อว่าจะถามเรื่องหนึ่งสักหน่อย ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...
พ่อมิตรขมวดคิ้วเกาหัวตัวเองงงงๆ ยกข้อมือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเวลาปกติที่วุ้นตื่นขึ้นมาเตรียมไปทำงานอยู่แล้ว แล้วทำไมมันไม่ออกมาวะ ?
ก็อก ก็อก
พ่อมิตรเอาหลังมือเคาะอีกครั้งสองครั้งก็พบว่าไม่มีเสียงตอบรับอยู่ดี
ไม่ไหวเลย แบบนี้เดี๋ยวก็ไปทำงานสายกันพอดี
พ่อมิตรส่ายหน้าเอือมระอาหยิบกุญแจจากกระเป๋ากางเกงมาไขลูกบิดประตู
แก๊ก
เสียงลูกบิดที่สื่อกลายๆ ว่าคลายล็อกแล้วเป็นโอกาสให้พ่อมิตรเปิดประตูพรวดเข้าไปและก้าวฉับๆ ไปยังเตียงที่มีผ้าห่มคลุมโปงไว้อยู่
พ่อมิตรขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์
เดี๋ยวนี้หัดขี้เกียจ
“ วุ้น ตื่นได้แล้ว ลูกต้องไปทำงานนะ ”
บอกครั้งหนึ่งเชิงเตือนแต่ร่างใต้ผ้าห่มก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบรับอยู่ดี
“ งั้นพ่อปลุกเลยนะ ”
ไม่ว่าเปล่าดึงผ้าห่มสีเข้มออกมาถือในมือทั้งหมด
“ เฮ้ย !! ”
พ่อมิตรเบิกตากว้างเผลออุทานเสียงดังลั่น ขยี้ตาตัวเองอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าไอ้ภาพตรงหน้าเป็นความจริงไม่ใช่เป็นในละครที่เมื่อคืนเพิ่งดูไป
ก็ลูกหนึ่งมันอนกอดลูกวุ้นน่ะสิ ยังดีที่ใส่เสื้อผงเสื้อผ้ากันครบ ไม่งั้นคนแก่ได้ตกใจตาย
“ อืออออออ ” หนึ่งครางในลำคองัวเงียตื่นขึ้นมาและพยุงตัวขึ้นมานั่งขัดสมาธิเพราะได้ยินเสียงรบกวนบวกกับผ้าห่มโดนขโมย หนึ่งหาวหวอดครั้งนึงก่อนจะตั้งใจมองข้างหน้าดีๆ
“ พ่อ !! ” หนึ่งเผลอเรียกเสียงดังลั่น ตาสว่างทันทีมือข้างที่ว่างเขย่าตัววุ้น
พ่อมิตรยิ้มเจื่อน เมื่อรู้ว่าไม่ต้องไปถามวุ้นแล้วเพราะเจ้าตัวอยู่ที่นี้ “ อ่า ลูกหนึ่ง ไว้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จค่อยคุยกับพ่อแล้วกันเนอะ พ่อไปละ ”
พ่อมิตรรีบเดินออกจากห้องก่อนที่ลูกๆ จะพูดคุยอะไรต่อ
“ เดี๋ยวก่อนพ่อออ ”
ปัง
พ่อมิตรสูดหายใจลึกเรียกขวัญที่กระจายออกมาให้กลับเข้าที่
ถึงพ่อจะสนับสนุนให้มีแฟน
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อจะไม่ตกใจถ้าลูกหนึ่งอยู่ในห้องนี่หว่า
ของแบบนี้ใครเจอก็ต้องตกใจ
# พ่อมิตรตกใจแรง
เมื่อมานั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อตาลูกเขย พ่อมิตรที่กำลังจิบกาแฟดำไม่เติมอะไรสักอย่างก็ตัดสินใจพูดเรื่องสำคัญขึ้นมา
“ สรุปคือร้านของลูกเสร็จเดือนหน้านะ ”
“ ครับ พ่อ ” วุ้นก้มหน้ารับคำ
จะว่ายังไงดี
ส่วนดีใจก็ส่วนดีใจที่จะมีร้านเป็นของตัวเอง
แต่มันก็เท่ากับว่าผมต้องก้าวขาออกจากความคุ้นชินของตัวเองอีกครั้ง
ความผูกพันที่พบเจอทุกวันก็จะกลายเป็นอดีต
ไม่ใช่ปัจจุบันเหมือนที่เป็นอยู่
เหมือนกับเวลาที่คุณติดใจขนมร้านๆ นึง
แล้วคุณต้องย้ายบ้าน
ผมไม่ชอบอารม์แบบนี้เลย
มันอึดอัด..
และเสียใจ
ผมจะบอกคนในร้านยังไงดี.. ว่าผมจะลาออก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้วุ้นยิ่งก้มหัวลงต่ำด้วยความรู้สึกผิด
ในครั้งที่แล้วผมก็จากมาดื้อๆ แต่ครั้งนี้คงไม่ได้
ผมจะบอกพวกเขายังไงดี
พี่เต้ พี่จ๋า พี่คนอื่นๆ จะโกรธผมไหม
สิ่งต่างๆ ที่ฟุ้งอยู่ในหัววุ้นนั้นตรงข้ามกับสีหน้าที่แสดงออกมาโดยสิ้นเชิง เพราะยังคงนิ่งเรียบไม่ได้ครุ่นคิดอะไรในใจสับสนวุ่นวายเหมือนตอนนี้
“ ... ”
วุ้นไม่ได้พูดอะไรกับมือหยาบที่คว้ามือของตัวเองไปจับใต้โต๊ะและลูบมันเบาๆ วุ้นเงยหน้าสบตาคนที่กระทำก็พบว่าอีกฝ่ายยิ้มจางเชิงให้กำลังใจแววตาทอประกายความเข้าใจ
“ เสร็จแล้วก็ดีครับ ผมจะได้มีร้านประจำร้านใหม่ ”
พ่อมิตรขมวดคิ้ว “ งั้นลูกวุ้นของพ่อร้านก็เจ๊งสิ เพราะมีลูกหนึ่งไปเกาะกินฟรี ”
วุ้นหลุดหัวเราะหึๆ ออกมาเบาๆ
เพราะมันไม่ต่างอะไรไปจากความเป็นจริงแม้แต่น้อย
ไม่สิ เอาความจริงมาพูดด้วยซ้ำครับ
“ ขำอะไรวุ้น ” หนึ่งแยกเขี้ยวใส่เรียกวุ้นเสียงเย็น
“ เปล่า ”
พ่อมิตรส่ายหัวเบาๆ กับลูกทั้งสองของตัวเอง
สวีทกันไม่เกรงใจพ่อเลย
ถ้าเป็นคุณนายละไมเห็นคงต้องโดนแยกออกจากกันแน่ๆ
“ เออ ลืมอีกเรื่อง ” พ่อมิตรพูดขึ้นมาหลังจากจิบกาแฟไปสองสามอึก
หนึ่งเลิกคิ้วถามอย่างกระตือรือร้น “ เรื่องอะไรงั้นเหรอครับ ”
“ เรื่องชื่อร้าน ”
“ ชื่อร้าน ? ” วุ้นทวนคำออกมาอย่างไม่แน่ใจ
“ ใช่ ชื่อร้าน ” พ่อมิตรพยักหน้ารับ “ ลูกจะเอาชื่ออะไร พ่อจะให้เขาทำป้ายแล้ว ”
“ ชื่อร้าน.. ” หนึ่งเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้วขณะที่คิด “ เอาชื่อร้านหนึ่งในดวงใจ ไหม มีชื่อพี่ด้วย ”
“ ชื่อร้านแน่เหรอครับนั่น ” วุ้นกลอกตา
ว่าแต่จะเอาชื่ออะไรก็ได้
ผมคิดไม่ออกจริงๆ นะครับ
พ่อมิตรยิ้มจางเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งครียดของวุ้น “ ลองเอาที่มาของร้านไหมวุ้น ? เหตุผลหลักที่ลูกมาทำขนมขายเป็นเรื่องเป็นราวน่ะ ”
เหตุผลหลัก ?
วุ้นคิดตามเอื่อยๆ แรกเริ่มเดิมทีตอนที่ทำผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะทำไปแล้วมันอร่อยก็เลยทำขาย ส่วนเหตุผลยิบย่อยก็เบื่อสภาพงานเดิมนั่นแหละครับ เหตุผลแบบนี้คงไม่มากพอที่จะมาตั้งเป็นชื่อร้านได้หรอกนะครับ แต่พอคิดไปคิดมากลับเผลอจ้องหน้าพี่หนึ่งไปซะงั้น
“ ลองคิดถึงครั้งแรกที่เจอกันดิวุ้น ”
“ การ์ด ? ” วุ้นพูดก่อนจะหลุดขำออกมา “ ฮ่าๆ เออจะว่าไปไ ม่น่าเชื่อว่าผู้ชายแบบพี่หนึ่งจะทำอะไรโรแมนติกๆ อย่างการเขียนการ์ดชมขนมที่ผู้ชายทำนะครับเนี่ย ”
ใบหน้าหล่อเหลาของหนึ่งมี่เลือกซับจาง หนึ่งไม่ได้ทักท้วงอะไรต่อเพราะสิ่งที่วุ้นพูดมานั้นเป็นความจริง ไม่รู้ว่าอะไรที่ดลใจให้ผมเขียนการ์ดให้วุ้นแบบนั้น
แต่พอมานั่งคิด มันก็น่าหัวเราะจริงๆ นั่นแหละ
ผู้ชายตัวโตกับการ์ดอันเล็กแสนมุ้งมิ้ง
ก็ตอนนั้นยังไม่กล้าคุยกันนี่หว่า...
แล้ววุ้นก็ยังดูเป็นคนประเภทเดียวกันอีก
เงียบ.. ไม่ค่อยพูด
หนึ่งเบิกตากว้างมือที่เดิมทีลูบมือวุ้นเบาๆ เผลอกำแรงด้วยความตื่นเต้น “ Quite sweet ” หรือแปลเป็นไทยว่า ค่อนข้างที่จะหวาน..
อย่าเพิ่งแปลกใจสิว่าคอนเซปต์มันไม่ตรงกับเงียบ
วุ้นพยักหน้ารับ “ ชื่อนี้ก็โอเคอยู่นะ แต่มันเกี่ยวกับที่เจอกันตอนแรกตรงไหน ”
“ พี่กับวุ้นเป็นคนเงียบๆ คุยกันยากใข่ไหม ”
วุ้นพยักหน้ารับแกนๆ
“ เราสองคนเลยได้คุยกันผ่านการ์ด ไม่สิ พี่ฝ่ายเดียวมากกว่าจะคุยผ่านการ์ด ส่วนวุ้นคุยกับพี่ผ่านทางขนมที่ทำมา ”
วุ้นก้มหน้าลงต่ำอายๆ เพราะไม่คิดว่าไอ้ขนมที่ทำๆ ไปมันจะเผยให้เห็นความตั้งใจทำของตัวเองขนาดนั้น
“ รู้สึกไหมว่าการคุยแบบนี้มันรู้สึกหวานๆ เหมือนกับขนมเลย ”
“ อืม.. ”
“ ก็เลยได้ชื่อ Quite sweet มาไงล่ะ Quite แปลว่าค่อนข้าง ค่อนข้างในที่นี้พี่หมายถึงพี่กับวุ้นที่ถึงจะยังไม่ได้คุยกันมากมายแต่ก็ค่อนข้างจะมีอะไรเก็บงำไว้ในใจแล้ว และส่งผ่านมันออกมาทางสื่อ.. ที่เราเรียกมันว่าขนมไงล่ะ ”
วุ้นเกือบจะสำลักนมกับความคิดที่ล้ำลึกของพี่หนึ่ง
ไม่น่าเชื่อแค่คำสั้นๆ กลับมีความหมายที่ดีขนาดนี้
เชื่อเขาเลย..
พ่อมิตรขยับยิ้มก่อนที่จะเอาแก้วที่ซดกาแฟดำระหว่างที่ฟังลูกๆ คุยกันเงียบๆ ลงบนโต๊ะเรียกให้ทั้งสองคนหันมาสนใจตัวเอง “ เอาล่ะ สรุปคือชื่อ Quite Sweet นะ พ่อจะได้ไปให้ร้านเขาทำป้ายชื่อให้ ”
“ ครับ พ่อ ” วุ้นพยักหน้ารับ
และพ่อมิตรก็แสยะยิ้มพร้อมยื่นนาฬิกาข้อมือให้ทั้งวุ้นและหนึ่งดู “ ส่วนตอนนี้ ลูกทั้งสองคนไปทำงานได้แล้ว ถึงพ่อจะอนุญาตให้รักกันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้พากันอู้งานหรอกนะ ” พูดจบก็ลุกขึ้นยืน “ ยังไม่รีบไปอีก ถ้าช้าพ่อจะไปเข้าร่วมกับคุณนายละไมนะ ”
“ ครับๆๆ ” วุ้นและหนึ่งหยิบของที่ตัวเองกินแล้วรีบพากันไปทำงานทันที
พ่อมิตรถอนหายใจเบาๆ
“ นี่ลูกกูมีผัวเป็นตัวเป็นตนจริงๆ แล้วสินะ.. ”
------------
ลืมลงช่วงแรกของครึ่งหลังงงงงงงง :beat:
มิน่าล่ะรู้สึกตอนมันสั้นๆ
ลืมจุดพีคตอนหลังได้ไงเนี่ย 5555555555555555
-
:กอด1:
พ่อมิตรใจดีมากกกกกกกก เป็นห่วงลูกๆนะ แต่เหมือนตอนเริ่มต้นเรื่องคุณพ่อออกจะติดเย็นชา(หรือคิดไปเองหว่า??)
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขุ่นพ่อปิดท้ายได้ดีมาก 55555
-
พ่อใจดีมาก
-
:-[
-
หวานไม่เกรงใจพ่อเลยน้าาาาาาา :hao7:
-
สร้างบรรยากาศหวานๆจนคุณพ่อดื่มกาแฟจนไม่ใส่น้ำตาลเลย
-
แหมพ่อวุ้นนี่ก็เข้าใจขู่นะ คุณนายละไมยิ่งแสบ ๆ อยู่ด้วย
นี่ยอมรับหนึ่งหรือยังก็ไม่รู้
มะไรหนึ่งจะได้มาสู่ขอวุ้นอย่างเป็นทางการซะทีล่เนี่ย
-
น้องวุ้น เปิดร้านเมื่อไหร่ พี่จะไปอุดหนุน :กอด1:
-
ยิ่งกว่าเป็นตัวเป็นคนอีกพ่อมิตรขรา นอนด้วยกันขนาดนี้ 5555 ดีนะเสื้อผ้าอยู่ครบ คนอ่านก็พลอยลุ้นไปด้วย
ชื่อร้านน่ารักกกก
ขอบคุณค่ะ
-
Love พ่อมิตรนะจ้ะ :กอด1:
-
ควรให้หนึ่งไปสู่ขอวุ้นเป็นเรื่องเป็นราวได้แล้ว
-
คุณละไม หยุดแกล้งได้แล้ว
แต่ละตอนสั้นจังเลยค่ะ พี่หนึ่งน่ารักก
-
Quite Sweet เป็นชื่อร้านที่น่ารักมากเลยค่ะ
รออ่านเลยว่าคุณละไมจะทำอย่างไรกับพี่หนึ่งต่อไป...
สู้ๆนะจ๊ะวุ้น & พี่หนึ่ง
รวมทั้งคนเขียนด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ ^^
-
เรื่องนี้น่ารักจัง
อยากกินวุ้นที่หนึ่งเลย
-
น่ารักอ่ะค่ะ
อ่านไปยิ้มแก้มตุ่ยไป....
-
โถๆๆๆ สงสารพ่อมิตรตกใจแรง :laugh:
-
น่ารัก
-
--- ตอนที่ 28 ----
ใครว่าพี่จ๋าเป็นคนขี้อิจฉา
ไม่จริ๊งงงง
พี่จ๋าสาบานด้วยแก้วชานมในมือเลยเอ้า !
ฮือๆ ไม่อิจฉาเลย
ฮืออ
ทำไมฉันถึงไม่มีใครคนนั้นเป็นของตัวเองบ้างนะ
วุ้นมองพี่จ๋าด้วยสายตาแปลกๆ เมื่อเห็นพี่จ๋ายืนทำหน้าปลงชีวิตเอาทิชชู่มาซับน้ำตาที่ไม่มีสักหยดข้างนึงส่วนมืออีกข้างก็ถือชานมไข่มุกที่พร่องไปครึ่งแก้ว
“ เอ่อ.. พี่จ๋าเป็นอะไร ” วุ้นถามไม่เต็มเสียงกับพี่มายด์
พี่มายด์กระซิบกลับ “ จะไปรู้เรอะ แต่พี่ว่าต้องเรื่องผู้ชายแน่ๆ ”
“ ผู้ชายคนไหนๆ ” วุ้นถามต่อด้วยความอยากรู้
พี่มายด์จ้องหน้าวุ้นแล้วก็ยิ้ม “ เพราะวุ้นนั่นแหละ ”
วุ้นถึงกับเหวอ “ หะ ? ผมงั้นเหรอ ”
พี่มายด์ทำหน้าเหนื่อยใจ “ เออดิ ใครที่ส่งตอนเช้าอ่ะ โครตหล่อเลย ”
วุ้นยิ้มแห้งๆ เพราะไม่รู้จะตอบรับยังไงดี
“ เมาท์กันอีกแล้วนะ แบบนี้ร้านพี่ก็เจ๊งกันพอดี !! ” น้ำเสียงทุ้มต่ำกวนประสาทตะโกนเสียงดังลั่นจนคนที่กำลังทำเอ็มวีรวมถึงกลุ่มเมาท์มอยสะดุ้งกันเป็นแถบ
พี่จ๋าเบ้ปากเซ็งๆ ขยำกระดาษในมือแล้วปาลงถังขยะที่อยู่ข้างๆ คนขี้โวยวาย “ ลูกค้าก็ไม่มี จะบ่นทำไม เฮีย ”
เป็นเรื่องปกติของจันทร์ช่วงเช้าที่ไม่ค่อยมีคนเข้าร้าน ลำพังแค่ลุกจากเตียงยังเป็นเรื่องยากสำหรับใครหลายๆ คนเลยทีเดียว ตอนนี้พนักงานในร้านจึงอยู่ในสภาวะว่างโครตๆ ไม่มีอะไรจะทำ พี่ออยที่เมื่อคืนติดซีรีย์ตอนนี้แอบงีบหลับอยู่ข้างหลังกลุ่มเมาท์เป็นที่เรียบร้อย
“ เออ เดี๋ยวก็มีนั่นแหละ ”
“ งั้นเงียบๆ ก่อน เฮีย ตอนนี้ฉันกำลังเศร้าอยู่ ” พี่จ๋าทำหน้าปลงโลกอีกครั้ง
พี่เต้ขมวดคิ้ว “ เอ้ะ เฮียว่าเฮียเป็นเจ้าของร้านนะ จ๋า ฉะนั้นเฮียไม่เงียบ ”
“ เรื่องของเฮีย ตอนนี้กำลังเศร้า ” พี่จ๋าจิบชานมในมือประชดชีวิต
วุ้นตัดสินใจคุยกับพี่จ๋าเพื่อแก้อาการเศร้าซึม “ น่า พี่จ๋า เดี๋ยวก็เจอคนของพี่เองล่ะน่า ”
พี่จ๋าหันขวับมามองวุ้นทันที
จนวุ้นเผลอสะดุ้งกับท่าทางของพี่จ๋า
“ เจ๊รู้เรื่องนี้ดี วุ้น เพียงแต่ว่าเจ๊อิจฉาเฉยๆ ฮืออ ” พี่จ๋าพูดพร้อมร้องห่มร้องไห้เอาทิชชู่มาซับดวงตาที่ไม่มีน้ำแม้แต่หยดเดียวเพื่อเพื่มความสมจริง
“ แล้วอิจฉาอะไรผมอ่ะ พี่จ๋า แบบพี่หนึ่ง พี่จ๋าเดินเข้าห้างไปนะ เดินไปแผนกขนมนะแล้วก็ไปเดินหาเอาตามแผงขนมที่เรียงๆ กัน เดินสักสองนาทีพี่เจอพี่ก็เอาไปจ่ายตังค์แล้วกลับบ้าน จบ ” วุ้นพูดออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
พี่จ๋าที่ตอนแรกตั้งใจฟังหลังๆ เริ่มเหวอ “ โอ้ย วุ้น คนนะไม่ใช่ของถึงไปช็อปแล้วเอากลับบ้านได้ ถ้าช็อปได้จริงพี่จะเหมามาให้เต็มบ้านเลย ”
วุ้นพูดเรียบๆ “ ก็ผมไปซื้อมา ”
พี่มายด์ยิ้มจางก่อนที่จะรุมวุ้นอีกคน “ แหม กี่ล้านล่ะจ๊ะ ถึงจะได้แบบนี้สักคน ”
“ ขนมสักก้อนก็น่าจะล่อกลับบ้านได้แล้วครับ ” วุ้นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ คนนะไม่ใช่หมา !! ” พี่เต้ตบมุกและหัวเราะเสียงดังลั่น
พี่จ๋ายังคงเศร้าเหมือนเดิม “ โอ๊ยย ที่ฉันอิจฉาจริงๆ ก็คือรอยตรงคอแกไงล่ะโว้ย ฮือๆ หล่อลากขนาดนั้นไม่ต้องกลัวใครมาแย่งแกไปหรอก ”
วุ้นขมวดคิ้วแน่นจนแทบพันกันเป็นโบว์และเผลอลูบคอตัวเอง “ จะไปมีได้ไงครับ พี่จ๋า ”
“ ฉันเห็นแล้วกัน ”
พี่มายด์เดินเข้าไปพี่จ๋าแล้วตบหลังเบาๆ เชิงปลอบ “ เอาน่ามึง คานอยู่กันหลายๆ คนก็สนุกดีนะ ”
พี่จ๋าเงยหน้าขึ้นมาสวมกอดพี่มายด์ทันที
พี่เต้กลอกตากับความไร้สาระที่กำลังเกิดขึ้น
“ โอ้ยยย แค่ไอ้วุ้นมันมีแฟนหล่อก็อิจฉามันอยู่นั่นแหละ ” และโวยวายอีกรอบ “ นี่ !! ” พี่เต้เอามือชี้ตัวเอง “ ของดี ยังไม่มีเจ้าของ ไม่มีใครสนใจบ้างเหรอ ดีกรีเจ้าของร้านให้สิทธิพิเศษในการอู้เลยนะ ”
พี่จ๋ากับพี่มายด์ผละออกจากกันมองพี่เต้ด้วยสายตาที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้
“ ไม่เอาอะ ขี้งก ขี้บ่น ตังค์ก็ไม่ชอบให้ยืม เวลาลูกค้าเยอะก็ชอบไม่อยู่ ” พี่มายด์ตอบ
พี่จ๋ามองเจ้าของร้านแล้วถอนหายใจออกมา “ หน้าตาก็เฉยๆ นิสัยก็ไม่ถึงสิบส่วนร้อย เกรงใจอ่ะ เฮีย ขอไม่เอานะ ”
พี่เต้ถึงกับอารมณ์พลุ่กพล่าน
“ เดี๋ยวเฮียจะไล่ออกให้หมดเลยโว้ยยยย ”
“ ขอเงินเดือนเดือนนี้ก่อน ค่อยออกนะเฮีย ”
“ จ้างออกสิพี่ เดี๋ยวมายด์ออกเองไม่ต้องไล่ ”
“ ผมขอโบนัสปลายทีด้วยแล้วกัน ”
“ พวกมึงเห็นกูอยู่ในสายตาบ้างไหมมม !! ” แล้วพี่เต้ก็บ่นออกมายาวเหยียดแต่สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและหัวเราะลั่นออกมาเป็นระยะ
เป็นบรรยากาศที่พบเห็นได้บ่อยในร้านนี้
แววตาวุ้นแสดงความอาวรณ์ออกมา
ผมชอบมันนะ
ฉะนั้นผมจะเก็บมันเอาไว้ดีๆ
เพราะอีกไม่นานผมก็ต้องจากที่แห่งนี้ไปแล้ว
ผมตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับทุกคนในวันสุดท้าย
เพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกผิดเหมือนครั้งนั้น
แม้ว่ามันจะเจ็บปวดเหมือนกันก็ตาม
--------------
พี่หนึ่งทำอะไรไม่รู้เรื่องเลย :o8:
:กอด1: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
อ่าว วุ้นไม่ต้องบอกลาออกล่วงหน้าหน่อยรึ เขาจะได้หาพนักงานใหม่ทัน @ @
่(สงสัยต้องไปเดินซื้อเค้กที่ห้างบ้างละ เผื่อได้หิ้วของแถมกลับบ้าน 5555+)
:laugh:
-
เสียดายบรรยากาศในร้านน่ะ
-
ตอนนี้ฮาคนในร้านอ่ะแบบว่าพี่จ๋าก็ดราม่าเรื่องปู้จายยยย555
ส่วนพี่เต้ก็ดราม่าว่าพี่จ๋ากะพี่มายด์ไม่เอา 5555
ส่วนวุ้นก็ใจเสียเพราะอีกไม่นานตัวเองก็จะต้องเปิดร้านแล้วจากร้านนี้ไป :mew6:
-
กรี๊ดดดดดอิพี่หนึ่งทำอาร้ายยยยย
เห็นนางเงียบๆนางเก็บเรียบทุกช็อทนะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คนในร้านน่ารักจริงๆ
ถ้าออกไปก็คงใจหายเหมือนกันเนอะ
-
เข้าใจวุ้นนะเพราะเราก็เคยเป็น
-
:sad4: :sad4: วุ้น ๆ สู้ๆนะ
-
แหมๆๆ ถ้าผู้ชายแบบพี่หนึ่งมันหาง่ายขนาดนั้น เจ๊จะเหมาขนมทั้งโรงงานไปล่อมาเลย :hao7:
-
วุ้นน่าอิจฉาสุดๆ อ่ะ บรรยากาศร้านนี้ช่างเฮฮา ขำพี่เต้อ่ะ ขออนุญาติไม่เอานะพี่
ขอบคุณค่ะ
-
--- ครึ่งหลัง ---
:katai4:
พอกำลังจะแยกกันไปทำงานก็เกิดเรื่องขึ้นมาซะก่อน
ทุกคนที่อยู่ในร้านชะงักค้างตาเบิกกว้างยกเว้นเพียงแต่พี่ออยที่ยังคงหลับอย่างสบายใจอยู่
ต้นเหตุที่ทำให้ทุกคนตกใจงั้นเหรอ ?
“ หยุด !! นี่คือการปล้น ฮะ ฮ่า ฮ่า !! ” ผู้ชายร่างเล็กสวมเสื้อสงกรานต์ทับเป็นเสื้อนอกในมืออัดลมใส่ปืนฉีดน้ำรัวๆ บนใบหน้ามีแว่นกันแดดสีดำสนิทที่ดูเหมือนว่าจะใช้ปกปิดใบหน้าเพื่อการหลบหนี
ร่างหนาสูงกว่าขมวดคิ้วเตะขาร่างที่ประกาศว่าปล้นหมาดๆ จนเซ “ ปล้นบ้านมึงสิ ! บทน่ะ มึงลืมไปแล้วเหรอวะ ตามบทๆ ” ร่างที่พูดแต่งกายด้วยชุดทำงานที่ดูเป็นทางการแต่ในมือกลับมีปืนฉีดน้ำร่มลายมินนี่เมาท์สีชมพูหวานเหวว
“ เออๆ ก็มันลืมนี่หว่า นานๆ ทีกูจะได้ออกปล้น ” ร่างเล็กกว่าเตะขาคืนรอบนึงแล้วเล็งปืนไปที่เจ้าของร้านหรือก็คือพี่เต้นั่นเองพร้อมพูดด้วยเสียงชั่วร้าย “ อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นยิงแน่ ! ”
พี่เต้ขมวดคิ้วงงงๆ
อะไรของพวกมันวะ
บ้าหรือเปล่า ?
“ แล้วมาทำอะไรที่นี่กันครับ ? ” พี่เต้ถามอย่างสุภาพทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะว้ากออกไปเต็มทน
คนแปลกหน้าทั้งสองสบตากันสักพัก ก่อนที่ร่างสูงกว่าจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วปริปากพูด “ นี่คือการลักพาตัว !! ส่งคนมา ไม่งั้นพวกผมจะถล่มร้านคุณให้เละแน่ ”
“ ใช่ๆ เละแน่ๆ ฉะนั้นส่งตัวคนมาซะ ”
ร่างที่ถือปืนฉีดน้ำร่มหันไปเตะขาเพื่อนร่วมทีมด้วยความหมั่นไส้และยิงน้ำไปที่หัวของอีกฝ่ายจนผมที่เซ็ตมาถึงกับเสียทรง
“ โอ้ย ! มึงจะมายิงกูทำไมวะ ไอ้เอก นู่นนน เรามาปล้นเขา ยิงกันเองก็ตายคู่ดิวะ ”
“ เอ้า ก็มึงกวนตีนกูนี่ กล้า แล้วเมื่อไหร่จะมาวะ กูอายคนอื่นเขา ” เอกพูดพลางดึงผ้าปิดปากขึ้นอีกสักนิดหวังจะบดบังใบหน้าของตัวเองให้มากขึ้น
“ ก็รอหน่อยดิวะ อุตส่าห์ได้มาเล่นอะไรสนุกๆ ทั้งที ” กล้าทำหน้าเซ็งใส่เอกก่อนที่จะหันไปมองเจ้าของร้านอีกครั้งเชิงว่ามีอะไรอยากถามก็ถามซะ
พี่เต้ยังคงงงเป็นไก่ตาแตกจนพี่จ๋าต้องออกโรงเอง “ เอ่อ มาลักพาตัวใครเหรอคะ ”
กล้าแสยะยิ้มแล้วเล็งปืนไปที่วุ้น “ มาลักพาตัวผู้ชายที่ไม่ใช่เจ้าของร้านไงล่ะ นายใหญ่เขาต้องการตัว ! ”
เอกกลอกตายิงน้ำใส่หน้าผากกล้า “ เพ้อเจ้อแล้วมึง ”
กล้าเอามืดปาดน้ำออกจากหน้าตัวเองลวกๆ แล้วหันไปว้ากใส่เอก “ กูไม่น่าชวนมึงมาเลยว่ะ ความร่วมมือมึงรู้จักไหม ทีมเดียวกัน อุตสาห์เสียสละปืนร่มให้ยังจะเอามายิงกูอีก ”
พี่มายด์ยิ้มแห้งๆ เหลือบมองคนที่ถูกต้องการตัวที่กลายเป็นไก่เช่นเดียวกับพี่เต้
เอาเหอะ
ตอนนี้ใครๆ ก็งง กันทั้งนั้นแหละ
“ ไอ้ร่มบ้าบอคอแตกนี่มึงเก็บไว้เล่นเองเหอะ ”
กล้าแค่นเสียงหึเมินคำตอบของเอกด้วยความไม่สบอารมณ์เมื่อลูกทีมตัวเองไม่ทำตามบท กล้าหันไปสนใจกับการสวมบทบาทเป็นโจรโฉดต่อไป “ ใครคือวุ้น ออกมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่พี่จะยิงเอกทิ้ง ! ” ไม่พูดเปล่าเอาเล็งปืนใส่หน้าเอก
เอกขมวดคิ้ว “ ไหนบอกไม่ยิงกันเองไง ”
“ เออน่า ! ”
วุ้นเดินออกมาง่ายๆ ทั้งๆ ที่โครตงงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
จะมาลักพาตัวผมทำไม ?
ไม่สิ มันไม่สมควรเรียกว่าการลักพาตัวด้วยซ้ำ
เหมือนเด็กโข่งสองคนมาเล่นกันในร้านซะมากกว่า
กล้ายิ้มลดปืนที่เล็งหน้าเอกลง “ รอ แปปนึง เดี๋ยวนายใหญ่มารับ ”
วุ้นยืนนิ่งๆ สมองกำลังประมวลผลกับสิ่งที่เกิดขึ้น พยายามคาดเดาไปต่างๆ นานาก็ยังคงนึกอะไรไม่ออกอยู่ดี ชื่อเล่นของโจรทั้งสองที่ได้มาแบบงงๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรมากมาย ยืนรอได้สักพักก็ต้องสะดุ้งอีกรอบ
เมื่อนายใหญ่ที่ใส่ชุดแบบจัดเต็มโผล่เข้ามาในร้านในมาดมาเฟีย
“ มาหาเสี่ยเร็ว ” พูดไม่พอกวักมือเรียกวุ้นอีก
“ พี่หนึ่ง ” วุ้นครางชื่อออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา
เล่นอะไรกันวะเนี่ย
โครตไร้สาระเลย
พี่หนึ่งยิ้มขำ “ เรียกเสี่ยหนึ่งสิ แล้วจะให้เครดิตวงเงินไม่จำกัดเลย ”
“ สรุปคือจะพาผมไปไหน ? ลักพาตัวผม ? ” วุ้นยังคงขมวดคิ้ว
หนึ่งหัวเราะเสียงเบา “ เออดิ ก็จะพาไปอู้แบบไม่ลางานล่วงหน้าไง คิดไปคิดมามันเหมือนลักพาตัว แล้วพี่กล้าดูเบื่อๆ พี่เลยชวนมารับด้วย ”
พี่เต้เบ้หน้า
โห ขนาดกูยังไม่เคยมีคนมารับอลังการขนาดนี้เลยครับ
วุ้นก้มมองนาฬิกาข้อมือพบว่ามันก็ใกล้ๆ เที่ยงแล้วงั้นก็ชิ่งไปกินข้าวแล้วกัน “ งั้นไปก็ไป พี่เต้ผมลางานนะวันนี้ พอดีโดนลักพาตัว ผมขัดขืนไม่ได้จริงๆ ”
พี่จ๋ามองวุ้นแรง “ โอ้ยยยยย วุ้นนน พี่อยากโดนลักพาตัวบ้างงง เอาพี่ไปด้วยคน พี่เบื่อชานมแล้ว ”
หนึ่งเป็นคนตอบแทนวุ้น “ เสี่ยเลี้ยงได้คนเดียวครับ เพราะแค่คนเดียวเงินก็ชักหน้าไม่ถึงหลังแล้วล่ะครับ แต่ถ้าสนใจจะโดนลักพาตัวจริงๆ แนะนำคนอื่นที่เดินตามท้องถนนดีกว่าครับ ”
อย่าว่าแต่พี่จ๋ารู้สึกอิจฉาเลย
พี่มายด์ก็เหมือนกัน “ โห วุ้น หาให้พี่มั้งดิแบบนี้ พี่อยากได้บ้าง ”
วุ้นยิ้มแห้งๆ ตอบพร้อมกับเดินไปหาพี่หนึ่งทันที
“ โอ้ยย วุ้น พี่ยังไม่ได้อนุมัติให้ลาเลยนะโว้ยย ” พี่เต้โวยวายหลังจากได้สติ “ แล้วใครจะทำขนมล่ะ !! ”
“ พี่ออยไง ”
คนที่หลับมาตลอดเมื่อถูกพาดพิงถึงถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมามองซ้ายมองขวาและงงงกับภาพแปลกๆ ตรงหน้า “ อะไร อะไร เรียกพี่ทำไมวุ้น พี่เต้อย่ามองออยด้วยสายตาเหนื่อยแบบนั้นดิ ออยไม่ได้หลับสักหน่อย ผมมันก็ฟูเหมือนกันทุกวันนั่นแหละ ”
“ ยังไม่ได้พูดอะไรเล้ยยย ” พี่เต้ยักไหล่โบกมือไล่วุ้น “ เออ จะไปก็ไปเหอะ หมูตื่นมาทำขนมแทนได้ละ ”
คนถูกพาดพิงถึงกับอยู่เฉยไม่ได้ “ ใครหมู หะ พี่เต้ ให้พูดใหม่อีกรอบ แถวนี้มีแต่หุ่นนางแบบค่ะ ”
“ จ้า จ้า ” พี่เต้ตอบอย่างขอไปที
กล้ากับเอกสบตาคุยกันสักพัก
เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน
ทำให้รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่
โดยไม่ต้องใช้คำพูดมาสื่อสารร่วมด้วยให้ยุ่งยาก
มึงว่าเรากลับไปทำงานดีมะ ?
เเอกส่ายหน้า
พี่กล้าขมวดคิ้วและเหลือบมองวุ้นประกอบคำพูดในประโยคหลัง
แล้วเราจะไปไหนดี เพราะยังไงหนึ่งก็ต้องพาแฟนมันไปกินข้าวกันสองคนอยู่แล้ว
แดกข้าวแกงหลังโรงแรม # ไหม อร่อยดี
เออดีๆ
ที่สองคนนี้คุยกันโดยไร้เสียงก็มีเหตุผลอยู่ เพราะไม่อยากขัดจังหวะที่วุ้นกับหนึ่งที่กำลังตกลงกันในเรื่องเดียวกัน
“ กินที่ไหนดี ? ผมหิวข้าวแล้ว ”
“ ไม่รู้ดิ แต่พี่จองไว้แล้ว ”
“ แล้วจะเปิดโอกาสให้ผมถามทำไมครับ ” วุ้นถอนหายใจ “ งั้นก็ไปกันเหอะครับ ”
หนึ่งพยักหน้ายิ้มๆ พาร่างหนาๆ ของตัวเองออกไปพร้อมกับวุ้นโดยไม่ลืมทิ้งท้ายกับผู้ให้ความร่วมมือทั้งสอง “ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเลี้ยงข้าวเที่ยง อยากกินร้านไหนเลือกเอาแล้วกัน ”
กล้าหันไปสุมหัวกับเอกหารือกันทันทีว่าจะกินอะไรแพงๆ ดีๆ ให้หนึ่งกระเป๋าฉีกเล่นได้บ้าง
ส่วนพนักงานที่ยังคงหลงเหลือก็ค่อยๆ กลับไปประจำการหน้าที่ของตัวเอง ถึงแม้จะไม่ค่อยเต็มใจอยากโดดบ้างก็ตาม
วุ้นมองไปรอบๆ ห้องที่เคยมาแล้วรอบนึงแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ “ พี่หนึ่งไหนบอกว่าจองร้านไว้แล้ว ทำไมมันมาจบที่คอนโดพี่อีกแล้ววะเนี่ย ”
หนึ่งยักไหล่ยิ้มจาง “ ก็กินที่อื่นพี่จะทำอะไรมันก็เด่นนี่หว่า กินห้องพี่เนี่ยแหละง่ายดี กะเพราะหมูกรอบไข่ดาวร้านนี้อร่อยนะ พี่ชอบกิน ” ไม่ว่าเปล่ายกกล่องโฟมพร้อมแนบช้อนพลาสติกให้
วุ้นรับมาถือและอดตั้งคำถามไม่ได้ “ แล้วทำไมต้องแต่งชุดนี้ด้วยล่ะ ? ตอนเช้าชุดซกมกกว่านี้เยอะเลยนะ เท่าที่ผมจำได้ ”
“ ก็อยากทำให้ประทับใจไง ” หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์หยิบรีโมทมาเปิดทีวี
“ ครับ ประทับใจมาก ชุดดูดีแต่อาหารสวนทางมากครับ ”
เห็นแต่งชุดซะจัดเต็ม มาจบที่ห้องคอนโด
เจริญจริงๆ ครับ
นึกว่าจะพาไปร้านหรูๆ ที่ชาตินี้ผมคงไม่มีโอกาสได้กินอะไรทำนองนั้นซะอีก
แต่แบบไหนผมก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว แค่รู้สึกว่าเสื้อทำให้เรื่องในหัวของผมบิดเบือนไปจากความจริงมากถึงมากที่สุด
ผมตักข้าวกินงึมงำต่อไปเงียบๆ
รสชาติก็อร่อยตามที่พี่หนึ่งเขาว่าไว้นั่นแหละ
วุ้นเหลือบมองพี่หนึ่งพบว่าอีกฝ่ายไม่ได้ลงมือกินอะไรสักอย่างทั้งๆ ที่ข้างตัวก็มีกล่องโฟมแบบเดียวกันอยู่
“ ไม่หิวเหรอ พี่หนึ่ง ? ” วุ้นอดถามพี่หนึ่งไม่ได้
หนึ่งยิ้มตอบ “ หิวดิ แต่พี่อยากพูดอะไรก่อนแล้วค่อยกินข้าว ”
วุ้นเลิกคิ้วงงๆ
สวดมนต์รึไง ?
“ งั้นก็สวดเลย เดี๋ยวผมสวดเป็นเพื่อนแล้วกัน ” วุ้นทำท่าจะวางช้อนลงพนมมือ
หนึ่งขมวดคิ้วทำหน้าโหด “ อย่ากวนดิ วุ้น นี่พี่จริงจังนะ ”
วุ้นยิ้มแห้งๆ “ ก็ได้ๆ ”
หนึ่งสูดหายใจลึกตัดสินใจพูดเรื่องที่ตัวเองตั้งใจจะพูด “ รู้ไหมทำไมวันนี้ พี่ถึงไปลักพาตัววุ้นมาที่นี้ ”
“ ไม่รู้ ”
มือของหนึ่งที่วางอยู่บนต้นสั่นอย่างประหม่าในสิ่งที่จะพูด “ วันนี้ไม่ได้เป็นวันอะไรหรอก แค่พี่อยากกินข้าวเที่ยงกับวุ้นเฉยๆ ” หนึ่งเว้นจังหวะหายใจเพื่อลดความประหม่าในสิ่งที่พูด
ถึงใครจะมองว่าพี่หนี่งกะล่อน ปลิ้นปล้อน หน้าด้าน
แต่บางทีพี่หนึ่งก็ประหม่าเป็นเหมือนกัน
การหยอดกับการสารภาพในสิ่งที่ตัวเองคิด
ความรู้สึกมันต่างกันเยอะ
วุ้นพยายามควบคุมสีหน้าให้นิ่งๆ ไม่หลุดท่าทางอะไรออกมา
“ พี่แค่อยากเลี้ยงข้าวขอบคุณบ้าง.. ” หนึ่งไม่สบตาวุ้น “ ขอบคุณที่ให้โอกาสให้พี่เข้าไปยุ่งกับชีวิตประจำวันของวุ้นที่ดีอยู่แล้ว พี่รู้บางทีมันก็ดูน่ารำคาญ ที่พี่เข้าไปยุ่งมากไป ”
วุ้นนั่งฟังเงียบๆ ไม่ตอบรับอะไร
“ ขอบคุณที่ให้ทุกวันของพี่กลายเป็นวันพิเศษ ทำให้พี่รู้สึกสนุกกับหัวเราะเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้น ใครจะไปรู้ว่าพี่จะกะล่อน ลามกได้ขนาดนี้ พี่ก็เพิ่งรู้ตัวเองกับวุ้นเนี่ยแหละ ”
วุ้นหลุดขำออกมาเบาๆ ทำให้หนึ่งหูแดง
“ อย่าขำดิ ไม่งั้นพี่พูดไม่จบนะ ” หนึ่งเอ็ดวุ้นเสียงดุ
“ ครับๆ ”
“ ขอบคุณที่ทำให้รู้สึกว่าพี่คนพิเศษของใครสักคน ขอบคุณที่ยอมให้พี่จีบตอนนั้นนะ ”
“ ถ้าผมปฏิเสธมันก็ดูใจร้ายเกินไปนะ ”
“ เออน่า ” หนึ่งยิ้ม “ ต้องขอบคุณขนมที่ชอบแถมด้วย พี่ชอบกินมาก อร่อยมากก ”
“ อือ.. ”
หนึ่งขมวดคิ้ว “ สงสัยพี่ต้องขอบคุณพ่อมิตรด้วยมั้งเนี่ย ”
วุ้นเลิกคิ้วสงสัย “ ขอบคุณทำไม ”
หนึ่งหัวเราะออกมา “ ถ้าไม่มีพ่อมิตร พี่กับวุ้นคงไม่ได้กลายเป็นแบบนี้หรอก มีพ่อที่ไหนเชียร์ให้ลูกได้กับผู้ชายละฮะ แรกๆ พี่นึกว่าเล่นๆ ใครจะไปรู้ว่าเอาจริง ”
วุ้นหลุดยิ้มออกมา “ ก็จริง ”
“ โอ้ยๆ พอๆ พี่เขินว่ะ แค่นี้พอ ” หนึ่งโวยวายออกมาหยิบกล่องโฟมมาเปิดข้าวของตัวเองกินบ้าง
“ แค่นี้ก็เกินพอแล้วล่ะ ” วุ้นหัวเราะกับหน้าแดงๆ ของพี่หนึ่งที่ไม่คิดว่าพี่แกจะเขินเป็น
หนึ่งเหลือบมองวุ้นและเอ็ดเสียงดุ “ มัวแต่ขำ ดูใต้กล่องโฟมรึยังว่ามีอะไร ”
วุ้นยกกล่องกล่องข้าวขึ้นสูงเพราะยังกินไม่หมด
มีอะไรสักอย่างถูกแปะไว้ใต้กล่องโฟมด้วยพลาสติกใส
ทำไมมันดูไม่ลงทุนสักเท่าไหรล่ะ พี่หนึ่ง
วุ้นอมยิ้มขณะที่แงะของที่ว่าออกมาจากใต้กล่อง
เเมื่อแงะได้สำเร็จก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อพบว่าเป็นแหวนเหล็กเรียบๆ วงนึงสลักตัวอักษรสีดำตัดกันเป็นเลขหนึ่งเขียนด้วยเลขโรมันกับเขียนกำกับว่า ONE’s ส่วนอีกวงเขียนว่า WUN’s เฉยๆ
แหวน !?
พี่หนึ่งทำแหวนคู่มาใส่ครับ
เเอาจริงๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะได้ใส่แหวนคู่กับใครมาก่อน
วุ้นเผลอหน้าอย่างแดงไม่ได้
ไอ้ที่กำกับ ‘s นั่นหมายถึงของใคร
ถ้าทำแหวนหายเขาจะเอาไปคืนผิดคนไหม..
“ ไปทำมาตอนไหนครับเนี่ย ” วุ้นพูดพลางพิจารณาแหวนใกล้ๆ
สวยไม่ใช่เล่น
“ ไม่สำคัญหรอกน่า พี่ว่าใส่เลยดีกว่า ” หนึ่งคว้ามือข้างซ้ายของวุ้นมือจับไว้ “ เอาแหวนมาเดี๋ยวพี่ใส่ให้ ”
“ เอาอันที่เขียนว่าของหนึ่งใช่ไหม ” วุ้นถามกวนๆ
“ จะเป็นของตัวเองทำไม ในเมื่อพี่ให้ตัวเองกับใครบางคนไปแล้ว ” หนึ่งยิ้มพร้อมตอบกลับ
วุ้นยื่นที่เขียนว่าวุ้นให้ทันทีด้วยความเหนื่อยใจ
“ โครตเสี่ยวเลยว่ะ เอาจริงๆ ”
หนึ่งรับมาสวมให้วุ้นอย่างทะนุถนอมโดยไม่ลืมจูบเบาๆ บนมือเมื่อใส่เสร็จ
วุ้นสะดุ้งชักมือกลับทันที
หนึ่งยิ้มยื่นมือของตัวเองให้วุ้นบ้าง “ ใส่ให้พี่บ้างดิ จะได้กินข้าวกันต่อ ”
วุ้นพยักหน้าแกนๆ สวมแหวนที่แปลว่าของตัวเองให้กับพี่หนึ่ง แต่ไม่ได้จูบเบาๆ บนมือตอนใส่เสร็จแบบพี่หนึ่งหรอกนะ อะไรแบบนี้ยกให้พี่หนึ่งทำไปคนเดียวเถอะครับ
“ งี้ฝนตกฟ้าก็ผ่าผมดิ ”
“ ใส่ๆ ไปเหอะ ถ้าวันไหนพี่เห็นว่าหายจะเก็บค่าแหวนให้อ่วมไปเลย ”
วุ้นส่ายหน้ากับความขาดทุนของตัวเองตักข้าวที่ยังเหลืออีกเกินครึ่งกล่องใส่ปากกินต่อ
“ วันนี้ค้างไหม ? ”
“ ไม่เป็นไร พี่ ”
หนึ่งถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ
กินข้าวเงียบๆ ที่อร่อยลิ้นแต่ไม่ช่วยเยียวยาหัวใจ
เอาเหอะ
เดี๋ยวสักวันจะทำให้เรียกร้องขอมาอยู่ด้วยเลยล่ะ
:P
------
ครึ่งหลังรอบนี้ยาวสะใจมาก 5555555555 :hao7:
ใครว่าพี่หนึ่งเป็นคนกะล่อน แถวนี้ไม่มีจริงๆ มีแต่พี่หนึ่งที่ไหนไม่รู้มาแทน :o8:
:pig4: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มคนเขียน
-
จะให้วุ้นหื่นใส่พี่หนึ่งมันคงยากอ่ะนะ
-
อร๊ายยยยพี่หนึ่งหวานเกินไปแล้ว
ตอนนี้แอบฟินกับผู้ช่วยนายใหญ่เบาๆ
-
ไม่นึกว่าจะได้เจอฉากให้แหวนในเรื่องนี้ ตอนแรกพี่หนึ่งดูไม่โรแมนติก เสี่ยวๆแบบนี้เลย(คำชมๆ)
แถมคิดมุขมาลักพาตัวอีก คือถ้าอยุ่ในร้านด้วยตอนนั้นเราคงจะขำมาก (555+)
อยากให้วุ้นมาใช้ชีวิตอยู่กับพี่หนึ่งไวๆจัง ><
-
--- ตอนที่ 29 ---
หนึ่งคนกาแฟผิวปากอย่างอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ที่เขาเอาแหวนที่ซุ่มทำลับๆ มานานแล้ว ให้วุ้นไป ผลลัพธ์ที่ดีก็ถือดีอยู่พอสมควร
จะว่ายังไงดี
ปกติผมก็ไม่ใช่คนโรแมนติกอะไรแบบนี้หรอก
แต่ตอนไปซื้อข้าวเที่ยงกินเห็นร้านทำแหวนอยู่ข้างๆ
โปรโมชั่นโฆษณานักหนา
ทำเอาขายาวๆ ของผมเผลอก้าวเข้าไปสั่งซะงั้น
แต่มันก็คุ้มค่าสำหรับการมีสื่อแสดงความเป็นเจ้าของอะไรแบบนี้บ้าง
เผื่อเกิดไปขายขนมที่ร้านตัวเองโดนจีบขึ้นมาก็แย่สิครับ
หนึ่งคิดเรื่อยเปื่อยพร้อมยัดขนมปังเนยสดที่วุ้นให้มาใส่ปาก รสชาตินุ่มลิ้น ชวนให้รู้สึกปลอดโปร่งให้ลืมความง่วงงุนที่เพิ่งชนะมันมาได้หลังจากอาบน้ำ
ลายน์ ~
รอยยิ้มที่เดิมอยู่เพียงมุมปากกลายเป็นรอยยิ้มกว้างทันที หนึ่งหยิบสมารท์โฟนใกล้มือมากดดูทันทีว่าใครทักมา
รอยยิ้มของหนึ่งหายไปทันควัน
เพราะคนที่ทักมาไม่ใช่วุ้น
LamunLamai : หนึ่ง
คุณแม่ครับ ! คุณแม่สะใภ้ที่รักยิ่งของผม ตอนนี้ไม่รู้ว่ายอมรับผมรึยัง แต่ผมว่าลึกๆ แล้วก็ยอมรับแล้วนั่นแหละครับ ที่ทำๆ อยู่ก็คงแกล้งผมไปอย่างนั้นแหละ นิสัยดีๆ แบบผมจะงมจากไหนได้อีก อีกอย่างผมว่าผมก็ไม่มีข่าวเสียแย่ๆ นะครับ
ONE1 : ครับ คุณแม่
ถึงจะคิดอะไรในใจ สิ่งที่ตอบออกไปต้องสุภาพครับ
LamunLamai : อุ้ยตายตื่นเช้า ดีแล้ว แม่ชอบ
จะตอบว่าอะไรดีครับเนี่ย
ONE1 : ดีใจที่คุณแม่ชอบครับ
LamunLamai : แต่เรื่องนี้ก็ส่วนเรื่องนี้ ที่แม่ทักมาคือมีเรื่องจะคุยกับเรา
ONE1 : ครับ
ตอบไปสั้นๆ แต่ในใจเริ่มลุกลี้ลุกลนสมองคิดไปไกลถึงเรื่องที่ตัวเองกระทำเอาไว้มากมาย
LamunLamai : เรื่องที่เราไปนอนห้องวุ้น ! # สติกเกอร์โกรธ
นั่นไง เรื่องนี้จริงๆ ด้วยครับ
LamunLamai : แม่ยังไม่โอเคเลย เราขึ้นไปนอนห้องวุ้นแล้ว
LamunLamai : แม่ไม่ยอมนะ
คำตอบแค่คำว่าครับคงไม่เพียงพอต่อคุณแม่อีกต่อไป หนึ่งจิบกาแฟอีกครั้งคิ้วขมวดเคร่งเครียดรสขมๆ ของกาแฟดำที่ยังไม่ได้ใส่อะไรไม่ช่วยให้สมองส่วนการแก้ตัวทำงานได้ดีขึ้นมาแต่อย่างใด
เพราะรอบนี้ผมผิดเต็มๆ ครับ
เอาวะ
ONE1 : ขอโทษครับ # สติกเกอร์หน้าเจี๋ยมเจี๊ยมของหมีบราวน์
เหนือหนึ่งยังมีคุณนายละไมจริงๆ ครับ
LamunLamai : ไม่รู้ละ เราต้องนับหนึ่งใหม่อีกรอบเลย
ONE1 : แต่ผมแค่ค้างห้องเฉยๆ จริงๆ นะครับ ไม่ได้ทำอะไรเลย
LamunLamai : คำไหนคำนั้น ลูกหนึ่ง
LamunLamai : มาหาแม่ด้วยล่ะ
ONE1 : ครับ
หนึ่งเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงดังเดิมเคี้ยวขนมปังที่เหลือเพิ่มพลังใจที่มีอยู่น้อยนิดของตัวเอง
เวลาเจอคนที่แพ้ทางด้วยผมรู้สึกกลัวแปลกๆ
ถามว่าสู้ไหม
สู้ครับ..
“ เอ่อ พี่หนึ่งมีอะไรรึเปล่าครับ ? ” วุ้นถามพี่หนึ่งที่ตอนนี้เอาแต่ทำหน้าเครียดระหว่างจิบมอคค่าที่พี่แกชอบกินนักหนา
“ เรื่องงานน่ะวุ้น ” หนึ่งยิ้มประกอบคำพูดเพื่อกลบเกลื่อน
ใครจะอยากให้รู้ล่ะครับว่าเครียดเรื่องคุณนายละไมล่ะครับ
น่าอายจะตาย
วุ้นวางถาดชีสเค้กตรงหน้าหนึ่ง “ รีบๆ กินเหอะพี่ เดี๋ยวก็จะบ่ายแล้ว ”
“ ครับ ”
วุ้นทำหน้าเซ็งใส่พี่หนึ่งทันที “ สุภาพแบบนี้ให้มันตลอดเหอะครับ ”
“ ปกติพี่ก็เป็นคนสุภาพอยู่แล้วนี่วุ้น จะเอาอะไรอีกล่ะ ” หนึ่งตัดเค้กเข้าปากด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นกว่าเดิมมาก ไม่แน่ใจว่าเพราะ เค้กเนื้อนุ่มที่กำลังละลายในปากหรือการได้กวนวุ้นกันแน่
“ ไม่เอาพี่หนึ่งแบบกะล่อน ปลิ้นปล้อน เจ้าเล่ห์ ครับ ทำได้ไหม ถ้าทำได้ เดี๋ยวผมทำเค้กให้กินถาดนึงเลย ” วุ้นพูดขำๆ เพราะรู้ดีว่าถ้าไม่มีพวกนี้คงไม่ใช่พี่หนึ่ง
“ ถ้าแบบนั้นขอเชิญน้องวุ้นไปปรับทัศนคติใหม่ที่คอนโด ## ห้อง 201 นะ ” หนึ่งยิ้มเจ้าเล่ห์หัวเราะเสียงเบา ตักเค้กอีกคำเข้าปากและมองจานที่ว่างเปล่าเซ็งๆ
หมดไวเหลือเกินนะ
ราคาไม่น่ารักด้วย
หรือปัญหาหลักมันอยู่ที่ความตะกละของผมวะ
วุ้นยิ้มแห้งกับมุขของพี่หนึ่ง
อะไรๆ ก็ลามเข้าห้องคอนโดตลอด
ไม่แน่ใจว่าอยากให้ไปอยู่พำนักพักพิงหรืออะไร
ชวนไปอยู่นั่นแหละ
“ ไม่ไปหรอกครับ เดี๋ยวจะทำคนแถวนี้อ้วนไปซะก่อน ” วุ้นพูดยิ้มๆ เหลือบมองพุงของพี่หนึ่งเพื่อประกอบคำพูด
ถึงเมื่อคืนมันจะยังเรียบตึงไร้ไขมันก็เหอะ
หนึ่งสะดุ้งเผลอลูบท้องตัวเองทันที
เออ ตั้งแต่ไปรับวุ้นกลับบ้านผมก็ไม่ได้ไปวิ่งจ็อกกิ้งอะไรแบบนั้นอีกเลย
แล้วไอ้ก้อนน้ำตาลเมื่อกี้มันก็คงมากองที่พุงผมสิ
“ ดีแล้ววุ้น เขาจะได้บอกว่ามีแฟนเป็นเสี่ย ”
"โหๆ เสี่ย ผมขอไอโฟนรุ่นล่าสุดดิ ”
“ ขอร้องเสี่ยหวานๆ สิ แล้วเสี่ยจะให้ ”
“ งั้นผมไม่เอาดีกว่า ”
หนึ่งทำหน้าเศร้า “ พูดงี้เสี่ยเสียใจนะ อีหนูใจร้ายที่สุด ”
มุมปากของวุ้นถึงกับกระตุก “ เดี๋ยว ”
ใครอีหนูนะ
“ เสี่ยเสียใจ อีหนูเลี้ยงเสี่ยด้วย เสี่ยชิ่งละ ” ไม่ว่าเปล่าลุกพรวดเดินหนีไปทันทีทิ้งให้วุ้นที่ยืนคุยมาตลอดยืนเหวอทำอะไรไม่ถูก
เสี่ยบ้าอะไรเขาชักดาบวะ
“ อย่าลืมจ่ายแทนพี่เขาด้วยล่ะ ” พี่มายด์ที่เดินผ่านมาพอดีบอกผม
“ ครับ พี่ ” วุ้นถอนหายใจเซ็งๆ
ถ้าได้ยินคำว่าเสี่ยหนึ่งอย่าคิดว่าจะเลี้ยงนะครับ
เชื่อผม
---------------------
ทำไมเสี่ยหนึ่งทำอย่างนี้ 555555555 :hao7:
:กอด1: ขอบคูณทุกคอมเมนต์ค่า
# ตอบเม้น [ ร่างทรงพี่หนึ่ง ]
คุณ Sorso : จิ้มผมบ้างสิครับ ผมก็น่าจิ้มเหมือนกัน
คุณ twinmonkey0311 : งั้นเดี๋ยวผมหื่นใส่เองครับ ฮ่าๆ
คุณ black sakura : พูดแบบนี้ผมก็เขินแย่สิครับ แต่ผู้ช่วยกับนายใหญ่เขาไม่เคยซื้อมาฝากสักทีครับ ชอบชิ่งไปกินกันสองคน
คุณ BlueCherries : ถ้าได้อยู่ด้วยกันก็คงดีครับ ช่วงนี้ผ่านได้คุณแม่ได้ผมก็ดีใจจะแย่แล้ว
-
:katai4:
โฮ้ยยย เสี่ยข๋า
ไปฟิตหุ่นด่วนเลยนะพี่!!!
ถ้าน้องวุ้นเปิดร้านของตัวเอง งี้พี่หนึ่งสงสัยจะกินเรียบหมดร้านแน่เลย :mew2:
-
น่ารักอะ
-
เอาใจช่วยพี่หนึ่งให้ผ่านด่านคุณละไมนะคะ สู้ๆ ค่า
-
เหมือนเราอ่านข้ามๆ ไงไม่รู้ 5555
เห็นครึ่งแรกครึ่งหลังแล้วแอบงง
บางทีคิดว่าอ่านแล้วแต่ยังไม่ได้อ่านซะงั้น
พอมาอ่านเอ้าา งง ฮ่าๆๆๆ
แต่ยังไงก็ตามขอให้พี่หนึ่งผ่านด่านคุณนายละมัยไปให้ได้นะ สู้ๆ
-
หงอยแล้วน่ารักก
-
อิพี่หนึ่งหาเรื่องพาวุ้นเข้าคอนโดเรื่อยเลยนะ แล้วดูกินเสร็จชักดาบให้วุ้นจ่ายค่าขนมอีก :laugh:
-
โอ้ยเสี่ยยยยทำไมถึงทำเง้งงงงงง
ชิ่งซึ่งๆหน้าเลยยยนะ
-
“ แหม หนึ่งก็ เห็นแม่เป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ” คุณนายละไมหัวเราะคิกคักเอามือตบหลังพี่หนึ่งดังป้าปๆ อย่างสนิทสนม
เดี๋ยว
“ ครับ ตอนแรกก็คิดนะครับ ” หนึ่งยิ้มจางพยักหน้าหงึกหงัก “ แต่แม่สวยขนาดนี้คงไม่ใจร้ายหรอกครับ ใจดีเหมือนหน้าตานั่นแหละครับ ดีทั้งกายและใจเลยครับ ”
คุณนายละไมยิ้มแป้นอย่างพอใจ
“ เอางี้แม่ยกวุ้นให้ลูกดูแลเลย หนึ่ง แม่ไม่หวงแล้วล่ะ ”
เดี๋ยวนะแม่
หนึ่งหัวเราะตอบ “ จะดูแลด้วยใจเลยครับ แม่ ”
“ เอ่อ แม่.. ? ” วุ้นเรียกชื่อไม่เต็มเสียงเพราะยังงุนงงอยู่
คือหลังจากพี่หนึ่งพาผมมาถึงบ้านปุ๊ปผมก็ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเพราะความเหนียวตัวปล่อยให้พี่หนึ่งคุยกับแม่ที่มานั่งดักรอหน้าบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่ใครจะไปรู้ว่าพอลงมาจะภาพลูกเขยแม่ยายเหมิอนมีกลีบดอกไม้ลอยขึ้นเป็นแบกกราวด์แบบนี้ล่ะครับ
เกิดอะไรขึ้นวะ
“ อ้าววุ้นมาพอดีเลย มานี่มาๆ ” คุณนายละไมกวักมือเรียกวุ้นหยอยๆ
วุ้นเดินไปหาและนั่งลงข้างๆ อย่างว่าง่าย
นั่งรอฟังประโยคพิสดารที่ต้องมาแน่ๆ จากคุณแม่
“ แม่ตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าแม่จะรับหนึ่งมาเป็นส่วนนึงของครอบครัวเรา ” คุณนายละไมเอามือแตะพี่หนึ่งเชิงให้ผมมองหน้าพี่หนึ่ง
ผมสื่อสารทางสายตาทันที
คุยกันยังไงเนี่ย ?
พี่หนึ่งยักคิ้วกวนๆ ตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เหมือนกำลังสื่อกลายๆ ว่าระดับนี้แล้ว
“ แปลว่าแม่ยอมรับพี่หนึ่งแล้ว ? ” วุ้นถาม
“ จ้ะ แม่อนุญาตให้หนึ่งเอาวุ้นไปคอนโดด้วยก็ได้นะ แม่ไม่ว่า ”
อ้าว
แล้วคุณนายละไมที่แสนโหดเหี้ยมหวงลูกสุดๆ เมื่อกี้ไปไหนแล้วล่ะ
เหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรคุณนายละไมก็พูดต่อ
“ เนี่ย ก็ที่แม่ไม่อยู่วันสองวันไปเที่ยวบ้านเพื่อนมา ” คุณนายละไมหยิบพัดสานลายไทยอันใหม่เอี่ยมมาพัด “ บ้านเพื่อนแม่นะ ลูกเขยเขาน่ารักมาก คอยดูแลแม่อย่างดีเลย แม่ก็เลยอยากได้ลูกเขยบ้าง ”
“ ... ”
วุ้นพูดอะไรไม่ออกหันไปเจอพี่หนึ่งที่ส่งสีหน้าเหนือมาให้
บางทีผมก็อดหมั่นไส้เสี่ยไม่ได้นะ
ทุกคนให้ท้ายเสี่ยกันหมดเลย
ทั้งพ่อทั้งแม่
“ เนี่ยลูกหนึ่งก็หล้อหล่อแถมนิสัยดี ทำอาหารอร่อย แค่นี้เวลาเพื่อนมาแม่ก็ต้องอิจฉากันแน่ๆ ”
ผมว่านี่ประเด็นหลักชัวร์ๆ
พี่หนึ่งไม่พูดอะไรยิ้มเป็นอย่างเดียวครับ
“ แล้วดูสิทั้งไอ้เมฆ ไอ้มิกซ์ มันก็เอาแต่ลูกสะใภ้มาให้ แม่จะหาลูกเขยดีๆ ได้ที่ไหนนอกจากลูกหนึ่งล่ะ ลูกวุ้น ”
ครับ...
“ แล้วที่แม่บอกว่ามีตั๋วเที่ยวล่ะครับ หมายถึงที่ไหนงั้นเหรอ ? ” วุ้นถามเปลี่ยนเรื่องเพราะเริ่มรู้สึกเบื่อประเด็นแล้ว ประเด็นที่มีตัวเองเป็นเชลย
คุณนายละไมหัวเราะตอบ “ เนี่ยเพื่อนแม่แนะนำเกาะล้านไปแบบไปเช้าเย็นกลับ ลางานสักวันก็ไปได้แล้ว ”
“ ดีครับเกาะล้าน ผมเคยไปอยู่รอบนึง ”
“ ลูกหนึ่งแม่ว่าเกาะล้านนี่ทะเลสวยดี ลูกหนึ่งกับลูกวุ้นน่าจะชอบ ”
“ ไปก็ดีครับ น่าสนุกดี ”
“ เห็นไหมวุ้น ตั๋วเที่ยวแม่คุ้มจะตาย ไปเถอะลูก เชื่อแม่ ”
“ ไปก็ได้ครับ ”
วุ้นตอบไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้รู้สึกถึงความอยากไปของตัวเองสักนิด
แค่รู้ว่าตัวเองจะต้องหยุดอีกแล้ว
“ งั้นไปมะรืนไหมลางานพรุ่งนี้ไปมะรืน จะได้ไม่รอนานไป ”
“ ก็ดีครับ มะรืนที่ทำงานผมหยุดพอดีไปได้ครับ เหลือแต่วุ้นนี่แหละครับที่ผมไม่รู้ว่าจะว่างหรือเปล่า ”
“ ไปวุ้นเราต้องไป แม่บังคับ มะรืนล้อหมุน นานๆ ทีจะได้เที่ยวกับแฟนนะวุ้น ห้ามปฏิเสธแม่ ไม่งั้นแม่งอน ” คุณนายละไมบ่นเมื่อเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของลูกชาย
“ ครับแม่ ”
วุ้นอยากจะถอนหายใจเซ็งๆ
ไปก็ไป
ผมก็แค่ยังไม่อยากหยุดงานช่วงนี้นี่
เวลาของผมเหลือไม่มากแล้ว
เพราะพ่อผมก็ส่งข่าวเป็นระยะอยู่ว่าไม่เกินสัปดาห์ก็คงจะเสร็จ
“ ดีมาก ลูก ไปเที่ยวกันให้สนุกละ ”
“ แน่นอนครับ ”
เสียงตอบร่าเริงไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก
เสี่ยของเรา
เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังซ่าๆ แตกฟองฟอดเปลือกหอยสีน้ำตาลบ้างขาวบ้างวางเป็นกับระเบิดบนหาดทรายขาวสะอาดรอให้คนมาเหยียบจนเลือดไหล ซากแมงกระพรุนที่แปะอยู่กลางชายหาดมีเด็กฝรั่งเอาไม้จิ้มหัวเราะคิกคัก ต้นไม้ที่หาไม่ได้แถวหาดทำให้มีคนมานอนอาบแดดเรียงรายจนกลัวว่าจะเป็นลมกันไปซะก่อน
ไม่แน่ใจว่าเพราะอากาศร้อนหรืออะไรที่ทำให้ความคิดของวุ้นดูจะติดลบ
“ เช่าห่วงยางไหม แล้วไปลอยละล่องกัน ” พี่หนึ่งที่อยู่ในชุดว่ายน้ำสีเทาเข้มเปลือยอกโชว์สัดส่วนยั่วน้ำลายคนที่เดินผ่านไปมา
วุ้นมองหุ่นพี่หนึ่งเซ็งๆ
ตรงไหนคือพุงครับ
ผมไม่เข้าใจ
“ เช่าก็เช่าครับ แต่เสี่ยออกนะ ผมไม่ออก ”
เพราะพี่แกกินเผาผลาญมากมื้อที่แล้ว
พี่หนึ่งยิ้ม “ ระดับนี้เสี่ยเลี้ยงได้อยู่แล้ว ”
ผมตาพร่ารึเปล่าที่เหมือนเห็นพี่หนึ่งมีออร่ารอบๆ
แดดแรงจริงๆ
“ งั้นก็ไปเช่ามาครับ ”
หนึ่งทำหน้าน่าสงสาร “ พี่กลัวเขาโกงเพราะว่าเป็นคนหลอกง่าย วุ้นไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย ”
ถ้าพี่หนึ่งโดนหลอก
ผมคงโดนพวกจับเด็กเอาชีทติวล่อไปเรียนหนังสือแล้วมั้งครับ
วุ้นเบ้หน้ายอมทิ้งเก้าอี้กับพื้นที่ร่มๆ เดินไปหาพึ่หนึ่ง “ ไปก็ไป เดี๋ยวก็ไม่ได้เล่นน้ำกันพอดี ”
พี่หนึ่งผิวปากอารมณ์ดีระหว่างที่เดินไปร้านขายห่วงยางที่ตั้งไว้ข้างหาด
หวงยางที่เขียนชื่อร้านด้วยสีขาวกับคำว่าห้ามหายตัวใหญ่ๆ ราวกับว่าเป็นยันต์กันหาย มีเด็กวัยรุ่นนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างกองห่วงยาง
“ เล็ก 20 ใหญ่ 50 พี่ ” ผมที่ถูกไถไปทั้งสองข้างดูสะดุดตาเงยหน้าขึ้นมาบอกสั้นๆ ก่อนจะสนใจเกมโทรศัพท์ในมือต่อ
“ พี่เอาอันใหญ่ ” หนึ่งบอกสั้นๆ ด้วยเสียงราบเรียบสีหน้าดุเพื่อแกล้งเด็กมือคว้าห่วงยามาเหน็บไว้
มือหยาบๆ แบออกมาทั้งๆ ที่ไม่ได้ละความสนใจจากโทรศัพท์แต่อย่างใด
หนึ่งส่งสีหน้าอำมหิตยิ่งกว่าเดิมเฝ้ารอให้เด็กกวนโอ๊ยนี่เงยหน้าขึ้นมา
คิ้วเข้มๆ คิ้วขมวดด้วยความไม่สบอารมณ์เพราะเงินไม่ถึงมือสักที แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องสะดุ้งกับสีหน้าของคนที่จะซื้อ ลนลานพูดต่อ “ พี่ครับ ถ้าจะเช่าต้องจ่ายเงินนะครับ ” โทรศัพท์ถูกเก็บทันที
“ เท่าไหร่ ”
เสียงของหนึ่งราบเรียบจนน่ากลัว
“ 50 ครับพี่ 50 ”
หนึ่งแกล้งหยิบเงินจากกระเป๋าของตัวเองช้าๆ แล้วจิ้ปากออกมา “ น้อง พี่มีแค่ 40 ว่ะ เอาไหม ” หนึ่งยื่นแบงค์สีเขียวสองใบให้
“ ไม่เป็นไรพี่ ผมลดให้ได้ ” รีบรับเงินมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง
“ ขอบใจ ”
หนึ่งพูดทั้งๆ ที่ในใจกำลังกลั้นขำ พาวุ้นเดินออกมาไกลมาพอสมควรแล้วขำออกมา
“ โอ๊ย สนุกว่ะ ฮ่าๆ ” หนึ่งหัวเราะหึๆ ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ เสี่ยจริงๆ นะครับ จ่ายเงินก็ไม่ครบเนี่ย ”
“ น่า เดี๋ยวตอนเอาไปคืนให้อีก 10 บาท ”
ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่หัวเราะแต่ก็เผลอหลุดขำออกมา
วุ้นยิ้ม “ ไหนๆ ก็ได้ห่วงยางมาแล้วลงทะเลเหอะ พี่หนึ่ง ”
“ ลงอยู่แล้ว ”
หนึ่งยิ้มวิ่งไปก่อนทันที
วุ้นขมวดคิ้วเมื่อไอ้พี่หนึ่งลงไปลอยคอบนห่วงยางชิวๆ แล้ว
เออ ไอ้ขายาว
ถ้าเผลอผมจะสกัดให้ล้มเลย
-----------------------------
ตอนหน้าก็ยังคงอยู่ที่เกาะล้านค่ะ :hao7:
ตอบเม้น :กอด1: [ ร่างทรงพี่หนึ่ง # อีกแล้ว ]
คุณ BlueCherries : ผมก็คิดอย่างนั้นครับ คงต้องฟิตหุ่นด้วยการออกกำลังกายที่คอนโดแล้วสิ
คุณ B52 : แต่คงรักผมไม่ได้หรอกครับ ขอโทษด้วยจริงๆ ครับ
คุณ ่patsaporn : ขอบคุณสำหรับกำลังใจอย่างยิ่งครับ แต่ตอนนี้คุณนายละไมให้ท้ายสุดๆ ครับ ฮ่าๆ
คุณ lizzii : อ่านข้ามๆ ผมเสียใจนะครับ
คุณ painture : ขอบคุณครับ
คุณ twinmonkey0311 : ก็มีเกมสนุกๆ ในห้องก็ต้องชวนไปเล่นสิครับ
คุณ black sakura : ชิ่งซึ่งๆ หน้าเนี่ยแหละครับ สนุก
# :hao7: ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
-
คุณแม่ไฟเขียวซะละ :katai5:
น้องวุ้นจะมีร้านของตัวเองแล้ววว บริหารร้านดีๆนะคะ :)
-
คุณนายแกเปลีายนใจเร็วมาก เห็นข้อดีของการมีลูกเขยแล้วใช่ไหมคะ
-
:3123:
-
แหมๆๆ คุณนายละไมอยากได้ลูกเขยเอาไว้อวดเพื่อนนี่เอง :m20:
-
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวเรย fc พ่อมิตรค่ะ
-
นี่เขาเรียกว่าเอาลูกใส่พานให้เลยล่ะค่ะแม่ละมัย มีเสนอแพคเกจเที่ยวด้วย เอากับเขาสิ
-
ให้มันได้อย่างนี้ค่ะคุณนายละไม
(ตบเข่าฉาดด้วยความถูกใจเป็นที่สุด)
อ่านๆไปก็รู้สึกเหมือนวุ้นจะหมั่นไส้พี่หนึ่งเอามากๆเลยนะคะ
เอะอะจะทำร้าย เอะอะจะใช้กำลังตลอดเลย...
ป้าแนะนำหนูวุ้นนะลูก
คราวหน้าถ้าหมั่นไส้พี่หนึ่งอีก
ให้ตบด้วยปาก กระชากด้วยลิ้น ถ้าดิ้นก็ให้กอดเอาไว้แน่นๆเลยค่ะ
รับรอง... ร้อยทั้งร้อย ไม่กล้าหือกับเราอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ขำเสี่ยมากขอบอก
-
-- ตอนที่ 30 ---
กลิ่นเค็มๆ ของเกลือบ่งบอกได้ดีว่าน้ำนี่เค็มแน่นอน
แต่ดูแล้วไอ้คนที่ลอยคอสบายใจอยู่อย่างสบายใจจะไม่รู้สึกครับ มีการส่งยิ้มหล่อมาให้ โบกไม้โบกมือให้กำลังใจผมที่ว่ายไปหา แต่พี่แกก็ว่ายหนีพร้อมห่วงยาง
ดีครับดี
รักผมมากครับ เสี่ย
ผมกลอกตา เลิกว่ายตามพี่แกหันกลับมาเดินอาดๆ ขึ้นไปนั่งจิ้มแมงกระพรุนเหมือนเด็กฝรั่งตาฟ้านั่นบ้าง เด็กฝรั่งยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวยื่นกิ่งไม้ให้ผมแล้วพูดเชิญชวนให้ผมจิ้ม
ดูๆ แล้วก็น่าจะอายุสิบสี่สิบห้านะครับ
หน้าตาก็หล่อดี
แต่ปัญญาอ่อนชะมัด
เออ แต่ผมที่มาเล่นด้วยก็คงปัญญาอ่อนเหมือนกันนั่นแหละครับ
ผมรับไม้มาจิ้มแมงกระพรุนที่ตายอนาถนอนแผละบนพื้น
ผมลองจิ้มดูสองสามรอบก็หาความสนุกไม่เจอ เลยคืนไม้ให้เด็กนั่นไปหันหลังเจอกับพี่หนึ่งพอดี ซึ่งพี่แกกลับมาพร้อมในรูปแบบใหม่ครับ
“ ฮ่าๆ ”
ผมหลุดขำเพราะพี่หนึ่งไปซื้อแว่นดำมาใส่ครับ ซึ่งพอใส่แล้วมันไม่ได้เท่เลย กรอบกลมสีทองดูจะขัดกับรูปหน้าพี่หนึ่งไปหน่อย แว่นดำเลยไม่ได้ทำหน้าที่ของมันได้ดีเท่าที่ควร
หนึ่งยิ้มแห้งหน้าแดงแพราะเสียเซลฟ์ ในใจก่นด่าแม่ค้าที่เชียร์ให้ซื้อนักหนา
ซื้อเลยลูก ซื้อเลย
ใส่แล้วหล่อจะตาย หล้อหล่อเลยละลูก
ต๊าย ลองใส่แล้วหล่อกว่าเดิมอีก
แฟนลูกต้องชอบแน่ๆ
ชอบบ้าอะไรล่ะป้า
ขำขนาดนี้
มิน่าตอนเดินมาถึงได้ถูกจ้องเอาๆ แล้วอมยิ้ม
“ ขำอะไรวุ้น ” ถามเสียงเรียบ
“ ขำเสี่ยไง ใส่แว่นเหมาะมากเลย เสี่ย ห้ามถอดนะ ”
เเสียงหัวเราะที่ดังกว่าเสียงวุ้นคือเสียงไอ้เด็กฝรั่งที่วุ้นเพิ่งคุยด้วยไปครับ
หนึ่งถอดแว่นออกเซ็งๆ แต่เหตุผลใหญ่คืออาย
“ ไป วุ้น มาว่ายน้ำกับเสี่ยสักที เมื่อกี้เสี่ยว่ายคนเดียว เหงามาก ” มือหนาคว้าเข้าที่แขนวุ้นกึ่งเดินกึ่งลากลงทะเล
“ เฮ้ยๆ ลากงี้จะเอาผมไปกินในน้ำรึไง ” วุ้นถามกลั้วหัวเราะ
หนึ่งหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่วุ้น
ความอายโยนทิ้งไปก่อนครับ
“ อยากก็ไม่บอกนะวุ้น ไว้เดี้ยวคืนนี้เจอกันที่คอนโดพี่เลย ”
บางทีผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันถึงชอบพูดเรื่องแบบนี้
วุ้นหยุดหัวเราะทันทีและขมวดคิ้วทำสีหน้าจริงจัง
“ โห พี่ นอกสถานที่ประสบการณ์ใหม่ ไม่สนใจเหรอ ”
หนึ่งชะงักขาทันที หน้าอึ้งสนิท
ส่วนวุ้นขำต่อ
ไม่คิดว่าแค่การเล่นคืนบ้าง พี่หนึ่งจะช็อคไปแบบนี้
วุ้นแกะมือพี่หนึ่งออกแย่งห่วงยางมา ทำท่าจะเดินลงไปก่อนปล่อยให้พี่หนึ่งยืนอึ้งต่อไป
หนึ่งแปะมือเข้าที่ไหล่ของวุ้น
วุ้นสะดุ้ง
“ ก็ดี แต่พี่ว่าที่คอนโดดีกว่า ” หนึ่งหัวเราะหึหึ
“ ไม่ดีมั้ง ” วุ้นยิ้มแห้ง
“ ดี ”
“ ไม่ดี ”
“ ดีก็ดีสิวุ้น เสี่ยชอบ ” พูดไม่พอแกล้งยิ้มหื่น
“ ดูพี่หนึ่งจะชอบบทเสี่ยเนอะ ” วุ้นกัด
หนึ่งยืดอก “ ชอบดิ พวกเสี่ยดูเป็นคนพึ่งพาได้ เดือดร้อนเรื่องเงินเรียกหาเสี่ย หิวข้าวก็ให้เสี่ยเลี้ยง ”
“ แล้วทำไมผมต้องเป็นเด็กเสี่ยล่ะ ”
“ ก็เสี่ยถูกใจ ก็ต้องเป็นเด็กเสี่ยดิ ”
วุ้นถอนหายใจ เพราะรู้ว่าเถียงกับพี่หนึ่งยังไงตัวเองก็ต้องเถียงแพ้อยู่ดี ยอมๆ เป็นเด็กเสี่ยไปเถอะครับ “ งั้นเสี่ยก็พาผมลงไปว่ายน้ำทะเลสักที มาว่ายน้ำนะครับ ไม่ได้มาเล่นว่ายตามห่วงยาง ”
“ ขอเสี่ยก่อนแล้วเสี่ยจะพาไป ”
พูดไม่พอทำหน้าจริงจัง
อินบทเกินไปแล้วครับ
วุ้นเบ้ปาก
“ งั้นเสี่ยก็อยู่นี่ไปละกันครับ งั้นผมลงไปเล่นคนเดียวก็ได้ อ้อ หรือไม่ก็ชวนเด็กเมื่อกี้ไปเล่นด้วยก็ได้ ” วุ้นเหลือบมองเด็กฝรั่งที่ยืนมองตามเขากับพี่หนึ่ง
“ ไอ้เด็กนั้นรวยกว่าเสี่ยเหรอ วุ้น ” หนึ่งแสร้งทำหน้าเศร้า
“ อือ ”
วุ้นเริ่มเซ็งเมื่อไม่ได้เล่นน้ำสักที น้ำใสๆ ที่กระทบหาดดังซ่าๆ นั่นกำลังเชิญชวนเขาให้กระโจนลงไปอยู่กลายๆ แรงสะกิดเข้าที่แขนทำให้วุ้นหันไปมอง
ไอติมโคนที่โปะด้วยถั่วราดช็อกโกแลตถูกยื่นมาให้พร้อมรอยยิ้มซื่อ
วุ้นเลิกคิ้วแต่รับมากินแต่โดยดี
“ สมิท ” เจ้าของดวงตาสีฟ้าฉีกยิ้มพยายามแนะนำตัวเอง
วุ้นยิ้มตอบพยักหน้ารับบอกชื่อตัวเองบ้าง
“ วุ้น เดี๋ยวนี้มีกิ๊กเหรอ ” พี่หนึ่งพยายามทักท้วงสิทธิความเป็นเสี่ยของตัวเอง
“ ครับ ก็เบื่อคนแก่ คนแก่มันไม่เร้าใจ ” วุ้นกัดไอติมเข้าอีกคำ
หนึ่งขมวดคิ้วเริ่มอยู่ไม่สุข
เพราะคำว่าคนแก่ไม่เร้าใจเนี่ยแหละครับ
ไปจี้จุดพี่แก
หนึ่งแย่งไอติมของวุ้นมากินจนหมด
ส่วนเจ้าเด็กสมิทก็เหวอใส่สิครับ หน้าตาเศร้าทันควัน
หนึ่งยิ้มใส่พูดสำเนียงภาษาอังกฤษชัดเจน “ เขาเป็นของผม ” พูดไม่พอเอาแขนโอบไหล่อีก
“ เฮ้ย พี่หนึ่งเด็กนะ สงสารหน่อย ” วุ้นหน้าแดงปนเหวอ
“ ไม่เอาเสี่ยหวงของเสี่ย ”
วุ้นมองสมิทด้วยความสงสาร มองเขาสลับกับพี่หนึ่งอยู่สองสามครั้งถอนหายใจแล้วลากเท้าตัวเองกลับไปจิ้มไอ้แมงกระพรุนเหมือนเดิม สีหน้าเศร้าจัดเหมือนถูกหักอก
“ ใจร้ายว่ะ ” วุ้นบอกกับพี่หนึ่ง
“ เออ ใจร้ายแน่ ถ้าไม่ยอมถอนคำพูดว่าไม่เร้าใจ ” หนึ่งยักไหล่
“ แก่ก็ยอมรับว่าแก่สิพี่ ”
“ คำก็แก่ สองคำก็แก่ พี่ยังไม่แก่ขนาดนั้นนะวุ้น ” หนึ่งเบ้หน้าบ้าง
วุ้นไม่ตอบเดินลงไปเล่นน้ำก่อน โยนห่วงยางลงไปและนอนบนห่วงยางปล่อยให้ไหลตามคลื่น
เพลินมาก บอกเลยครับ
วุ้นหันซ้ายหันขวาเพราะนึกว่าพี่หนึ่งจะตามมากวนแต่พบว่าอีกฝ่ายหายไปแล้ว
เอ้า
หายไปไหนของพี่แกวะเนี่ย
คงไม่ได้ตามไปเคลียร์ไอ้เด็กนั่นหรอกนะ
ตูม !
“ เฮ้ย !! ” วุ้นร้องออกมาเสียงดังลั่นก่อนที่จะถูกกลบไปด้วยน้ำทะเล
วุ้นโผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำมองอาฆาตคนที่มาพลิกห่วงยาง
ซึ่งก็มีอยู่รายเดียวครับ
ไอ้เสี่ยนั่นเอง
“ วุ้นเป็นอะไร ! อยากลงเล่นน้ำก็บอกเสี่ยดีๆ ก็ได้ ไม่ใช่ลงไปแบบนั้น เสี่ยตกใจนะ ” หนึ่งทำสีหน้าตกใจเอามือลูบหน้าลูบตาวุ้นด้วยความเป็นห่วง
“ กวนละ เสี่ย ” วุ้นกัดฟันกรอดๆ
“ ไม่เอา อย่าโมโหเสี่ยดิ ” หนึ่งดึงตัววุ้นมากอดลูบหัวเบาๆ
วุ้นขืนตัวออก “ โกรธดิ แสบทั้งตาทั้งคอเลยเนี่ย ”
“ พี่ขอโทษ ”
มาบทโศก
เอาซะไปไม่ถูกเลยทีเดียวครับ
วุ้นชะงัก
พี่หนึ่งทำหน้าเศร้าเหมือนกับชีวิตนี้ได้ทำอะไรร้ายแรงมากๆ ลงไป
“ ผมก็พูดเล่นน่าพี่หนึ่ง ใครจะไปโกรธ ”
“ ดีๆ งั้นหายโกรธแล้วก็คอนโดพี่คืนนี้เลย ”
“ โยงเข้าเรื่องนี้อีกแล้ว พี่หนึ่งเป็นคนยังไงวะเนี่ย ”
“ เป็นงี้แหละครับ ”
“ ... ”
แล้วก็เล่นน้ำกับพี่หนึ่งยิงยาวไปจนเกือบบ่ายสามครับถึงได้กลับบ้านกัน แต่ก่อนกลับก็ได้ไปนั่งกินร้านขนมกึ่งร้านอาหารกันก่อนครับ
วุ้นสั่งเค้กมากินเนื่องจากยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ระหว่างที่ว่ายน้ำก็ขึ้นฝั่งกินข้าวบ่อยอยู่
ส่วนพี่หนึ่งไม่ยอมสั่งอะไรสักทีจนพนักหน้าขอตัวไปรับโต๊ะอื่นก่อน
“ ไม่สั่งล่ะพี่หนึ่ง ? ”
หนึ่งไม่ตอบยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ พี่หนึ่ง ”
หนึ่งวางเมนูลง “ พี่แค่นึกไม่ออกว่าตัวเองอยากกินอะไรเฉยๆ เพราะปกติพี่ก็กินเกือบทุกวันแล้ว ”
ก็จริงของพี่หนึ่ง
แต่โทษผมไม่ได้นะ
พี่หนึ่งชอบกินผมก็ชอบทำให้เหมือนกัน
“ แล้วมาบอกพี่มีพุงไม่ได้นะ เพราะวุ้นนั่นแหละตัวดีเลย ”
แล้วก็โยงให้ผมผิดอีกจนได้
“ กินฟรีก็กินไปเหอะ เสี่ย ”
“ ไม่อยากกินฟรี ขอจ่ายเป็นอย่างอื่นได้ไหม ”
วุ้นกำลังจะตอบก็ตั้งหยุดไว้ก่อนเพราะพนักงานเสิร์ฟหญิงคนเดิมเดินเข้ามารับออเดอร์แล้ว
“ รับอะไรดีคะ ? ”
“ อ๋อ ผมขอเป็นชีสเค้กแล้วกันครับ ”
“ แค่นี่นะคะ ”
"ครับ ”
หนึ่งพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งขรึมจนกระทั่งพนักงานเดิมไปก็ออกลายอีกรอบ “ สรุปให้เสี่ยจ่ายแบบนั้นได้ไหม วุ้น ”
“ ไม่เลิกๆ ”
“ เลิกทำไม เสี่ยรักวุ้นนะ หรือวุ้นไม่รักเสี่ยแล้ว ”
“ ทำไมเป็นคนกวนแบบนี้วะ พี่หนึ่ง ”
“ เสี่ยก็เป็นของเสี่ยแบบนี้มาตลอด มีแต่หนูนั่นแหละเปลี่ยนไป ไม่รักเสี่ยเหมือนเดิม ”
“ โอ๊ยยย ”
วุ้นกุมขมับ
“ อะไรหนู หนูเจ็บเหรอ ทำไมไม่บอกเสี่ย เดี๋ยวเสี่ยพาไปโรงบาล ”
ถามด้วยความเป็นห่วงแต่หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความอารมณ์ดีเนื่องจากได้กวนคน
“ พี่ใช่พี่วุ้นหรือเปล่าคะ ? ”
เสียงคุ้นๆ ประโยคคุ้นๆ
วุ้นหันไปมองเจ้าของเสียงก็ต้องสะดุ้งโหยง
เมื่อพบว่าเป็นสามสาวที่มาสัมภาษณ์เขาครับ
โอ๊ย แล้วนี่ผมก็นั่งอยู่กับพี่หนึ่งอีก
“ เอ่อ ใช่ครับ ”
ใช่ก็ใช่
วุ้นพยักหน้ารับอย่างจำยอม
เพลงตาเป็นประกายดีใจ หันไปสบตากับเพื่อนสนิททั้งสองเชิงรู้กันว่าใช่ตามที่คิด ! “ พี่วุ้นมาเที่ยวกับแฟนเหรอคะ ”
อยากตอบว่าไม่จริงๆ ครับ
แต่พอหันไปสบตากับเสี่ย
ต้องอ้อมแอ้มตอบไป
“ ครับ มาเที่ยวกับแฟน ”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นเบาๆ ซึ่งดูเหมือนพยายามเก็บไว้แล้วแต่ก็ยังเล็ดลอดอกมาถึงหูวุ้นอยู่ดี
“ แล้วมาเที่ยวกันแบบนี้ ใครจะทำขนมให้ร้านพี่วุ้นละคะ ” ปลาถาม
“ ก็คงมีนั่นแหละ ขาดพี่ไปคนเดียวไม่เป็นไรหรอก ”
“ แต่ขนมพี่วุ้นถือว่าเป็นลายเซ็นของร้านเลยนะ ”
“ ก็ทำตามสูตรเขานั่นแหละ ไม่มีอะไรยากหรอก ” วุ้นยิ้มจางแต่ลึกๆ แล้วเจือความเศร้า
ขาดเขาไปสักคนไม่เป็นอะไรหรอกน่า
ลายน์
วุ้นพยักหน้าเชิงขอเวลาแปปนึงกับพวกสามสาวนักสัมภาษณ์
ONE1 : ไม่ต้องห่วงวุ้น มันไม่มีอะไรหรอก :)
ONE1 : ความฝันของเราไม่ว่าใครก็ต้องเข้าใจอยู่แล้ว
วุ้นไม่ตอบพี่หนึ่งเพียงแค่ยิ้มจาง
และตอบคำถามสามสาวอีกสองสามข้อก่อนที่จะปลีกตัวไปกินบ้าง
ในใจอวลด้วยความอบอุ่น
เพราะรู้ดีว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีใครบางคนยืนข้างๆ
------------------------------
เพื่อนบอกว่า พี่หนึ่งแลหล่อตอนสุดท้ายแต่ก็ไม่อาจลบล้างสิ่งที่กระมาตลอดทั้งตอน 555555555
:o8: ขอบคุณทุกคอมเมนค์ค่ะ
-
:hao6: :hao6: :hao6: รอติดตามนะค่ะ ตอนต่อไป
-
นี้คือตัวตนจริงๆของพี่หนึ่งใช่ไหม ไอ้ที่เห็นกันอนแรกคือหลอกลวงกันใช่ไหม
-
นับวันพี่หนึ่งยิ่งมาดหลุด 5555
-
คงไม่มีดราม่าของวุ้นกับคนในร้านหรอกนะ
กลัววุ้นเสียใจอ่ะ :mew4:
-
อืมมมมม
พี่หนึ่งชื่นชอบบทบาทของเสี่ยหนึ่งสินะ ชอบมีเด็กวุ้นในสังกัด xD
แต่วุ้นจะต้องลาออกแล้ว สู้ๆนะวุ้นน้อย :3
-
555ใช่เลยแค่ข้อความสองข้อความ
มิอาจลบล้างความกวนตั้งแต่ต้นมาได้
-
เสี่ย กวนนะเสี่ย
-
ขำเสี่ยอ่ะ
-
ไปๆมาๆเสี่ยแม่งรั่วอ่ะ ความเงียบของเสี่ยได้หายไปแล้ว หรือแต่ความจ๊อกหลอก 5555
-
เสี่ยนี่ได้น้องแล้วเปลี่ยนนิสัยนะคะ
กวนประสาทก็เท่านั้น แถมยังช่างต่อล้อต่อเถียงอีก
แต่พออยู่กับวุ้นแล้วเคมีมันพุ่งจนป้ายอมให้อภัย...
แต่เสี่ยคะ? ที่คอนโดมีอะไรเหรอคะ ทำไมเสี่ยถึงปักใจนักหนา
เค้าว่ากันว่า... เรื่องบนเตียงนี่เลี่ยงไปทำตามระเบียงหรือเถียงนาก็น่าจะดีเหมือนกันนะคะ คึ คึ คึ
ติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
ตอนที่ 31
IAMUFRIEND : เออ หนึ่ง เดี๋ยวกลับมาจากเกาะล้าน เราพาวุ้นไปดูร้านได้เลย เสร็จแล้ว
IAMUFRIEND : พ่ออุตสาห์เร่งเขาให้เลยนะเนี่ย # สติกเกอร์หมีบราวน์โปรยกระดาษสี
ONE1 : ครับพ่อ เดี๋ยวผมแวะไปครับ
IAMUFRUEND : เดี๋ยวเดือนหน้าก็เปิดร้านได้เลย
ONE1 : ดีครับ ผมจะได้มีที่สิงที่ใหม่
IAMUFRIEND : สิงอยู่ได้นะลูก แต่อยู่สิงลูกพ่อตอนขายแล้วกัน เดี๋ยวจะไม่ได้ขาย
ONE1 : .. ครับ
กลิ่นสีใหม่ๆ เริ่มจะจางลงพอสมควร หน้าร้านจัดเป็นโมเดิร์นสีสว่างกระจกใสกั้นกึ่งผนังมีตัวอักษรตัวเขียนชื่อร้านให้เห็นอย่างชัดเจนด้วยตัวอักษรแบบที่เขียนด้วยพู่กันตวัดลากยาว ทางเดินหน้าร้านเป็นพื้นกระเบื้องสีเทาเพื่อขับให้ร้านดูเด่นกว่าเดิม มีไม้พุ่มเล็กๆ ประดับตกแต่งอยู่ตามแนวทางเดินเล็กๆ ไม้เสียบด้วยดินปั้นรูปผีเสื้อถูกปักอยู่ตามกระถางต้นไม้
ภายในตกแต่งในลักษณะเดียวกันคือเน้นความเรียบง่าย นั่งแล้วให้ความรู้สึกผ่อนคลายไม่สะทกสะท้านต่อการจราจรภายนอกที่บ้างครั้งก็เร่งรีบจนเกินไปของคนเมืองและหายใจแผ่วเบา ปล่อยให้ไอกาแฟฟุ้งส่งกลิ่นหอมไปทั่วร้านพร้อมกับกินขนมปังที่ยังคงอุ่นเพราะเพิ่งออกจากเตาร้อน
“ พี่หนึ่งพาผมมาร้านทำไมครับ ? ” วุ้นถามงงๆ เพราะนึกว่าพี่แกจะพากลับคอนโดที่ชักชวนนักชักชวนหนา นาฬิกาข้อมือที่มีอยู่ก็บอกกลายๆ ว่าควรเข้านอนได้แล้ว
“ มาเอาฤกษ์เอาชัยมั้งวุ้น ” หนึ่งเลิกคิ้วกวนๆ
“ ดีๆ ดิพี่ พามาทำไมเนี่ย วันก่อนก็เพิ่งแวะมาดูเองนะ ก็เหลือนิดๆ หน่อย ๆ ”
“ มาเถอะครับ ถือว่าเสี่ยขอร้อง ” หนึ่งถอนหายใจเดินลงจากรถไปก่อนเมื่อรถจอดได้เข้าที่
วุ้นมองตามพี่หนึ่งที่ลงจากรถไปก็ยังคงงงต่อไป
จะมาทำไม
แต่ไหนๆ ก็มาแล้ว ดูหน่อยแล้วกัน
ระหว่างที่วุ้นเดินเข้ามาในร้าน หนึ่งก็ชิงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาตัวนุ่มประเดิมเป็นคนแรกทันที เพราะสาเหตุที่พาวุ้นมาที่ร้านก็มีเหตุผลนั่นแหละ
หนึ่งเหลือบมองคนทั้งร้านของวุ้นที่มากระจุกกันตามเก้าอี้บ้างตามโซฟาบ้าง ผู้หญิงที่ชอบวิ่งปาดหน้าพนักงานคนอื่นอ้าปากหาวหวอดบิดซ้ายบิดขวาคลายความขี้เกียจ หนึ่งขมวดคิ้วกับท่าทางนั้นแต่ไม่ได้พูดอะไร
ส่วนคนอื่นๆ อย่างพี่เต้ก็นอนกรนคร่อกๆ ไปแล้ว พี่ออยดูจะตื่นที่สุดเพราะเป็นมนุษย์กลางคืนกำลังเมามันกับซีรีย์ตอนใหม่ปากพึมพำว่าหล่อ พี่มายด์นั่งอ่านนิยายที่พกมาด้วย
วุ้นก้าวเข้ามาในร้านก็ต้องชะงัก
เพราะทุกสายตาจับจ้องมาที่ตัวเองยกเว้นพี่เต้ที่หลับไปแล้ว
“ เอ่อ... ” วุ้นส่งเสียงอือออในลำคอ พูดอะไรไม่ออก หน้าซีดเผือด ในหัวนึกคำแก้ตัวอะไรไม่ออก
ไม่คิดว่าทุกคนจะอยู่ที่นี้
แปลว่ารู้หมดแล้วสิว่าเขาจะย้ายออก
วุ้นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น
“ มา—”
“ คร่อกกกกกกกก ”
พูดไม่ทันจบก็ถูกเสียงกรนในลำคอดังขึ้นมาขัด
“ ฟี้ ~ ”
พี่จ๋าหันมองเจ้าของเสียงขวับ รู้สึกมือเท้าคันยิบๆ ด้วยความหมั่นไส้ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะสถานภาพของพี่จ๋าคือลูกจ้างไม่ใช่นายจ้าง ไม่เช่นนั้นอาจจะต้องไปหางานใหม่ทำ พี่จ๋าเขย่าตัวพี่เต้จนหัวโยกขึ้นลงตะโกนแว้ดๆ “ กรนยังกับเป็นโรงสีเลย !! ตื่นมาได้แล้ว วุ้นมันมาแล้ววว ”
“ ฮะ ฮะ อะไร ” พี่เต้สะดุ้งตื่นหัวยุ่งเหยิงเหลือบไปเห็นวุ้นเป็นคนแรก “ อ้าว วุ้น หวัดดีๆ ร้านใหม่สวยดีและเฮียต้องหาคนใหม่มาแทน ฮือๆ ”
พี่จ๋าตีหลังพี่เต้ดังเพียะเบรกอารมณ์
“ จะมาบทโศกทำไมคะ เรามาแสดงความยินดีให้วุ้นค่ะ เฮียเต้ ” น้ำเสียงของพี่จ๋าเต็มไปด้วยความประชด
“ เอ้า เฮียเสียใจนี่หว่า ” พี่เต้ทำหน้าเซ็งหันไปหามายด์กับออยเป็นแนวร่วม “ เนอะ วุ้นออก ร้านเฮียจะอยู่ยังไง ”
“ ได้ข่าวว่าวันนี้มีคนมาสมัครแล้วนะ สวยด้วย ” พี่มายด์พูดพร้อมวางนิยายในมือบนโต๊ะหันไปยิ้มให้วุ้นที่ยังคงเหวอรับประทาน
“ ไม่ต้องคิดมากนะวุ้น พ่อวุ้น มาคุยเรื่องนี้กับพวกพี่แล้ว ” พี่จ๋ายิ้มให้วุ้น
เดือนก่อนที่ร้านวุ้นจะเสร็จ พ่อมิตรได้มาบุกร้านในตอนเย็นที่วุ้นกลับไปแล้วเพราะพี่หนึ่งมารับถึงที่ ส่วนคนอื่นๆ ยังไม่ได้กลับเพราะมัวอ้อยอิ่งอยู่ที่ร้านอยู่
“ พ่อเป็นพ่อของวุ้นนะ ” พ่อมิตรพูดเสียงเคร่งเครียดแต่แววตาผ่อนลงเมื่อนึกถึงลูกชายตัวเองที่เพิ่งกลับบ้านไป
“ พ่อรู้ว่าไอ้วุ้นมันไม่กล้าบอกพวกเราหรอก ว่ามันจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ”
“ พวกลูกต้องเข้าใจมันหน่อย ก่อนที่มันจะมาทำงานที่นี้มันขายอยู่ที่ตลาด พ่อค่อนข้างห่วงมันที่ตื่นแต่เช้ามาอบขนมปัง นอนดึกๆดื่นๆ เกือบทุกวัน แล้วตอนนั้นพ่อว่าจะทำร้านให้มันเลยให้เลิกขายไป ”
“ คงจะว่าพ่อใจร้ายล่ะสิ ”
“ ไอ้วุ้นไม่ได้กลับไปตลาดนั้นอีกเลย มันไม่ได้ลาใครที่นั้นสักคน ”
“ พ่อคิดว่ามันจะทำแบบนี้อีกรอบกับพวกลูก ”
“ ไอ้วุ้นมันคนแบบนี้ ขี้เกรงใจ เงียบ ขี้สงสาร ”
“ มันไม่อยากให้คนอื่นเสียใจถ้ามันจะเลิก ”
“ มันเลือกที่จะหายไปเลย เงียบๆ ”
“ พ่อก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน ”
“ หวังว่าพวกลูกจะเข้าใจวุ้นมากกว่าพ่อนะ ”
วุ้นชะงักไปทันที
พ่อ ?
พ่อมาคุยเรื่องนี้ให้...
ดูเหมือนว่าผมจะรู้จักพ่อไม่ดีพอ
พ่อรู้เรื่องนี้ด้วย
วุ้นยิ้มแห้งๆ ตอบ “ ก็ดีแล้วล่ะครับ พี่จ๋า หาคนมาแทนผมได้ เกิดผมหายไปเงียบๆ คงจะยุ่งกับพอดีเนอะ ”
พี่จ๋ายิ้มมีเลศนัย “ แน่ะ ! นี่เราจะแอบหายไปเงียบๆ จริงด้วย เอาน่า วุ้น อย่าคิดมาก มีร้านของตัวเองก็ดีแค่ไหนแล้ว พ่อเขาอุตสาห์ทำให้เราก็ดูแลมันดีๆ ล่ะ ”
“ ครับ ”
“ ตอนแรกเห็นมาหน้านิ่งๆ นึกว่าจะโหดนะพ่อวุ้นน่ะ” พี่จ๋าแอบเมาท์พ่อมิตร
พี่เต้กระโดดเข้ามาร่วมวง
“ เออๆ ตอนแรกพี่โครตกลัวเลย นึกว่าพ่อวุ้นจะมาด่าร้านพี่ซะอีก ”
วุ้นยิ้มแหย
ลำพังผมเองเวลาอยู่บ้านยังกลัวๆ เลยครับ
แต่หลังๆ ตั้งแต่มีลูกเขยมา
เหมือนพ่อจะดูใจดีขึ้น
หรือไม่ก็อาจจะใจดีมาแล้วแต่แรก
แต่ผมไม่ได้สังเกตเอง
เพราะมัวแต่เงียบไม่ค่อยพูดคุยอะไรมากกับครอบครัว
มันเป็นบุคลิกไปแล้ว
ตอนนี้ผมคุยกับครอบครัวมากขึ้น สงสัยจะเพราะคนที่นั่งยิ้มอยู่บนโซฟาเงียบๆ
อยู่กับพี่หนึ่งไม่พูดมากไม่รู้จะว่ายังไงแล้วครับ
เจอแรกๆ เหมือนจะขรึม
ใครจะไปรู้ว่าข้างในเป็นแบบนี้
“ แต่ออยว่าลูกชายคนโตที่มาด้วย หล่อมากก ”
เดี๋ยวนะครับ
วุ้นสะดุ้ง
พี่เมฆงั้นเหรอ ?
“ เออ อันนั้นเจ๊ว่าแซ่บจริง ” พี่จ๋าเปลี่ยนสรรพนามตัวเองเพื่อการเมาท์ทันที
“ ชื่ออะไรหมอกๆ นะ หรือ ฝน ” พี่มายด์กลอกตาคิด
“ พี่เมฆครับ ” วุ้นเป็นคนตอบคำถามแทน
“ เออๆ หล่อมาก มีแฟนยัง ” พี่จ๋าถามอย่างมีความหวังเผื่อว่าตัวเองจะได้ลงจากคานทอง
วุ้นมองพี่จ๋าสักพักก่อนจะบอก “ มีแล้วครับ ”
“ เฮ้อออออ ”
เสียงถอนหายใจดังพร้อมกันถึงสามเสียง
“ ฮ้าววว เอาเหอะ เอาเป็นว่าถ้าคิดถึงจะปิดร้านมาบุกเลย ” พี่เต้หาวจนน้ำตาเล็ดยิ้มให้วุ้น
“ ครับ พี่เต้ ”
ถึงปากจะตอบแต่ในใจวุ้นยังคงอาวรณ์กับที่ร้านอยู่
จากคนที่เจอกันทุกวันเหลือเพียงนานๆ ครั้ง
เอาเหอะ มันเป็นเรื่องปกติ
วุ้นพยายามปลอบใจตัวเอง
รสชาติขนมที่พี่เต้ให้ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น
“ เออ ถ้าเจ๊มาร้าน อย่าลืมลดและแถมเยอะๆ นะ แล้วก็ถ้ามีหนุ่มหล่อแจ้งเจ๊ด้วย ” พี่จ๋าพูดอย่างมีจุดประสงค์แฝง
“ ครับๆ ถ้ามีดารามา เดี๋ยวผมจะโทรหาพี่คนแรกเลย ”
วุ้นเริ่มจะยิ้มออกกับคำพูดของพี่จ๋า
พี่จ๋าเป็นคนขี้เล่น ใจดี
อยู่ด้วยแล้วรู้สึกเหมือนมีพี่สาวใจดี
“ เดี๋ยวพี่จะแวบมาเมาท์ด้วยบ่อยๆ ” พี่มายด์ยิ้มเดินมาหาวุ้น ยื่นที่ห้อยพวงกุญแจรูปวุ้นสีเขียวมีตาสีดำกลมโตให้กับวุ้น “ เอาไปห้อยไว้ห้อยคอ ลูกค้าจะได้เรียกถูก ”
พี่มายด์ที่หลังๆ วุ้นเพิ่งจะสนิทด้วย
เป็นเพื่อนที่นิสัยดี
ชอบเมาท์เวลาว่างกับวุ้น บางทีก็จับกลุ่มเมาท์กับพี่ออยอีกคน
เป็นอีกคนที่ชอบเอาของจุกจิกให้วุ้น
“ ครับ ”
วุ้นพลิกดูที่ห้อยไปมา ดวงตากลมโตกลับรอยยิ้มกว้างดูจะขัดกับวุ้นพอสมควร
แต่ก็น่ารักดี..
“ อย่าลืมพี่นะวุ้น ถ้าวุ้นไม่อยู่แล้วพี่จะเมาท์ซีรีย์กับใคร ” พี่ออยทำหน้าเศร้า
“ ก็มากินกาแฟที่ร้านผมสิพี่ ถ้าว่างๆ เอาซีรีย์มาเปิดดูในร้านก็ได้ผมไม่ว่าหรอก ”
พี่ออยเป็นพวกบ้าหนังบ้าซีรีย์
วุ้นก็เช่นเดียวกัน
ถ้าอยู่บ้านว่างๆ เงียบๆ คนเดียว
ก็ชอบหาซีรีย์สนุกๆ ดู
หลายเรื่องที่เคยดูเหมือนกับพี่ออย
สามารถนำเอามาต่อยอดคุยกันได้เวลาที่พี่ออยไม่หลับ
วุ้นคิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้ทำงานร้านนี้
เดิมทีวุ้นคิดว่านิสัยเงียบๆ คงจะคุยกับคนอื่นยากเพราะคิดเรื่องที่คุยไม่ออก แต่คิดไม่ถึงว่าพอมาอยู่ร้านนี้เขาจะเริ่มพูดมากกว่าแต่ก่อน
“ เออ งั้นกลับกันเหอะ เดี๋ยวเฮียไปส่ง ฮ้าววว ” พี่เต้หาวหวอด
“ อย่าทำรถคว่ำนะยะ ! ” พี่จ๋าแขวะ
“ ประกันยังไม่ได้ทำเลยอะ เฮีย ”
“ โอ้ยยย ไม่หลับหลอกน่า ”
พี่เต้พูดกลั้วหัวเราะก้าวผ่านวุ้น เอามือยีหัวด้วยความเอ็นดู
“ ไม่มีใครโกรธเราหรอกน่า วุ้น ”
คนอื่นๆ ที่ตามหลับเพียงแค่ส่งยิ้มให้วุ้นเท่านั้นไม่ได้ยีหัวเพิ่มเติม
เพราะแค่นี้ดูจะยุ่งเกินพอแล้ว
หนึ่งยิ้มให้เชิงลาไม่ได้พูดอะไร
เพราะไม่อยากแย่งซีนเจ้าภาพ
หนึ่งก้าวขายาวๆ มาหาวุ้นที่นอนบนโซฟาหลับตาลง
“ ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ พี่หนึ่ง ”
“ ทำไมล่ะ ? ”
“ ว่าผมจะได้มีร้านของตัวเอง เหมือนกับกำลังฝันอยู่ ”
“ ก็พ่อเราใจดีนี่ ”
“ ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อจะใจดีขนาดนี้นะ ”
หนึ่งยิ้มบางก้มลงจูบเบาๆ บนขมับวุ้น
“ ใครๆ เขาก็รักเงียบๆ กันทั้งนั้นแหละ ”
รักแต่ไม่ได้แสดงมันออกมาอย่างโจ่งแจ้ง
รักเพราะแต่ละคนไม่ค่อยพูด
รักแต่แสดงท่าทีแตกต่างจากที่คิด
แต่รวมๆ ยังไงก็เป็น “ รัก “ อยู่ดี
END
---------------------------------------------------
เชื่อว่าหลายๆ คนคงสะดุ้งว่า หะจบแล้วเหรอ 55555 ตอนแรกที่แล้วก็ไม่ได้แจ้งซะด้วย เอาเป็นว่าพลอตโดยรวมจบแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ให้การติดตามคอมเมนต์บวกเป็ดให้กำลังใจกันมาตลอดค่ะ :pig4:
# มุมเมาท์จากนักเขียน
เรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นหลังจากคนเขียนเขียนอะไรไม่ออกเกือบเดือน แล้วไปเดินที่ตลาดเจอผู้ชายขายขนมซึ่งราคาเป็นมิตรและอร่อยมากๆ ( ขาประจำเลยทีนี้ ) แล้วตอนนั้นก็อยากเขียนถึงผู้ชายบุคลิกเงียบๆก็เลยได้เรื่องนี้ออกมาค่ะ แต่งไปแต่งมาไม่คิดว่าจะยาวถึง 31 ตอน ตกใจเบาๆ แต่ก็สนุกดีค่ะเขียนเพลินดี พี่หนึ่งเขาหลังๆ ลายเริ่มออกเยอะ
เพจนิยายเผื่อใครสนใจไลค์ไว้ฟังข่าวสารค่ะ >< : https://www.facebook.com/FoggyTime
:L2: ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ
-
ดีแล้วใครๆก็รักวุ้นๆทั้งนั้นแหละ คิคิ
-
ขอบคุณนะค้าาา
รอๆตอนพิเศษพี่หนึ่งจะได้กินวุ้นมั้ยนะ
-
ว๊าาา จบซะแล้ว
แบบนี้คิดถึงวุ้นกับเสี่ยแย่ หุหุ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักมากๆๆๆ เรื่องนี้นะค๊าา
ถ้าว่างๆ พาไปแอบดูที่คอนโดเสี่ยหนึ่งบ้างนะคะ คึคึ
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ :กอด1:
-
วุ้นน่ารัก ใคร ๆ ก็รักวุ้น
แต่ดูเหมือนว่าคนที่กินวุ้นได้จะมีแค่คนเดียว 555
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ
-
ขอบคุณก่อนเลยสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ หวังว่าจะมีตอนพิเศษแบบหวานของเสี่ยหนึ่งกับวุ่นที่คอนโดบ้างนะคะ
-
แอบนึกว่าตอนจบหนึ่งจะขอวุ้นแต่งงานแล้วมาเปิดร้านด้วยกันซะอีก 55
แต่แบบนี้ก็น่ารัก มิตรภาพของพ่อแม่ พี่น้องและเพื่อนร่วมงาน อิอิ
-
*แอบมาลงตอนไม่อยู่อีกแล้วววว*
พี่หนึ่งตั้งกะมาจีบวุ้นนี่เป็นแฟนที่ดีมาก เป็นคนที่ให้คำปรึกษาที่ดี อยู่เคียงข้างกัน ถึงแม้จะชอบแกล้งวุ้นไปหน่อย ;p
ตัววุ้นเองด้วยที่โชคดีมาเจอคนรอบข้างที่เข้าใจวุ้นนะ
ไอเลิฟยูว
:กอด1:
-
นึกว่าจะจบแบบฉากหวานของตัวเอก
กลายเป็นพ่อแย่งซีน
-
พ่อมิตรน่ารักอ่ะ รอบตัววุ้นมีแต่คนน่ารักๆ นะ โดยเฉพาะแฟนนี่น่ารักมาก
ลูกชายคนโตพ่อมิตรอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบค่ะ รอตอนพิเศษนะ เสี่ยเขายังล่อลวงวุ้นไปคอนโดไม่สำเร็จเลย
:pig4: :L2:
-
จบซะแล้ว ไม่มีวุ้นให้กินแล้วอ่ะเสียดายจัง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้วววววววว น่ารักตลอด ขอบคุณมากค่าอ่านแล้วมีความสุข แถมอยากกินเค้กอร่อยๆ อีกตังหาก
-
555555555
ชอบ พ่อ กับ แม่ วุ้นนนนนนน
พอเสี่ย อยู่กับวุ้น แล้ว เสี่ย พูดมากขึ้นอะ น่ารักดี o13 o13
-
สนุกดีครับ แบบเรื่อยๆไม่หวือหวา
อ่านเรื่องนี้จบละอยากกินเค้กเลยอะ
-
เป็นรักเงียบๆที่ทำคนอ่านอย่างเราฟินจริงๆค่ะ
ขอบคุณนะคะ :hao3:
-
นั่นสินะ บางคนถึงไม่พูดไม่บอก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่รักสักหน่อยนิ :mew3:
-
น่ารักจังเรื่องนี้
-
:pig4 :3123: :L2:
-
:laugh: พี่หนึ่งจากคนเงียบๆนี่ รั่ว ฮา เจ้าเล่ห์เกรียนกวนได้ขนาดนี้เลยเนอะ.
อ่อ อีกอย่างที่สำคัญ หื่นด้วย
ชอบเรื่องนี้ค่ะ ไม่ดราม่า ไม่เครียด ฮากับลุ้นอย่างเดียว
กล้าเอกก็ตลก
สรุปน้องวุ้นน่ารักสุด
คุณพ่อก็น่ารักได้ใจ คุณแม่ก็แซ่บ
อยากให้มีตอนพิเศษ5555555
ชอบมาค่ะ รักเรื่องนี้เลย
-
อ่านรวดเดียวหนึ่งวันจบ
เปิดเรื่องมาเราก็คิดว่าดราม่าลูกคนกลาง(รันทดเหมือนเราแน่ๆ)
ผ่านไปสัก 3 ตอน มานไม่ดราม่าเว้ยเฮ้ย มันคอมมาดี้ หัวเราะเหนื่อยแทน
พ่อมิตรเป็นจริงจัง ที่ตลกมาก :กอด1: ร๊ากคุณพ่อจับจิตทันใด
พี่หนึ่งคนเงียบ เห็นแก่กิน เริ่มเป็นคนหื่นออกลาย หยอดวุ้นจนพี่ทึ้งหมอน เอาหัวถูประตู(เขิน)แทน
ส่วนหนูวุ้นก็น่าร๊ากอ่ะ ตามใจพี่หนึ่ง ช่วงหลังมีสวนกลับแต่ก็แพ้ทางพี่หนึ่งตลอด
ชอบนิยายเรื่องนี้ค่ะ ไม่ใช่แค่รักของหนุ่ม ๆ แต่ความสัมพันธ์ในครอบครัวทีแสดงให้เห็นว่าใส่ใจกันและกัน
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่อง :L1:
รอติดตามผลงานอื่นๆค่ะ
-
ตอนหลังนี่ไม่เจียบแล้วน่าาาาา หวานเวอร์ตลอดๆๆๆ :mew1:
-
อ๊ากกก เรื่องนี้จะฆ่าคนอ่านด้วยความฟินหรือไงเนี่ยยย พี่หนึ่ง น้องวุ้น น่ารักมากกกก :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
อ่านไปจนจบคิดว่าทำไมวุ้นน่าฟัดขึ้นเรื่อยๆ พี่หนึ่งจะหื่นก็ไม่แปลก
คิดถูกจริงๆที่ไม่ข้ามนิยายเรื่องนี้ :-[
-
o13
-
เป็นเรื่องที่สนุก น่ารักมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
-
เรื่องน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ ขอตอนพิเศษด้วยน้าาาา
-
:pig4:
-
วุ้นน่ารัก :mew1: พี่หนึ่งก็ :ling1: อยากได้แบบนี้บ้างง :heaven
-
เรื่องนี้น่ารักมาก หักมุมเรื่องคุณพ่อ หักมุมเรื่องบุคลิกพี่หนึ่งด้วย คิดเหมือนน้องวุ้นเลยว่า เอ๊ะ นี่พี่หนึ่งตัวปลอมหรือเปล่า 555
-
น่ารัก หวานสุดๆๆๆ ชอบจัง :L1:
-
นิยายเรื่องนี้น่ารักมากกกก รักกันเงียบ ๆ จริงหรอออ อิอิ พี่หนึ่งนี่หื่นไม่เบานะ :m20:
-
เรื่องน่ารักมากๆๆครับ ชอบอ่ะ อ่านเพลินมาก...... ขอบคุณครับ..
-
แปะ
-
เผลอแปปเดียว
จบแล้วง่าาา
คืออ่านไปท้องร้องไป
หิวมากอยากกิน
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มอบให้กันนะคะ
ปล.พิกัดร้านอยู่ที่หนายอ่าาา อยากกินบ้างคนเขียนบ้างงง
-
:กอด1: สนุก น่ารัก ฟรุ้งฟริ้ง ชิกกี้ด้าว มากๆค่ะ
อ่านไปอมยิ้มไป ฮรอลลล เสียใจที่จบซะแล้ว
อยากให้คนแต่งเขียนตอนพิเศษจังเลย
-
:L2: เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ มีมุมมุ้งมิ้งให้เราฟินกันด้วย
-
น่ารักจังเลย อยากกินขนม
-
เสี่ยกับอิหนูจบแล้ว =^= เสียดาย
กำลังอ่านเพลินๆเลย คุณมิตรช่างดีใจ
เหลือเกินที่ลูกมีแฟนโดยการผลักดันจาก
ตัวเอง ขอบคุณค่า
-
ตอนพิเศษ : ลอยกระทง
WUNWUN:( : พ่อผมไปลอยกระทงกับพี่หนึ่งนะ
IAMUFRIEND : ทุกปีลอยกับครอบครัวนะวุ้น
IAMUFRIEND : แต่ไม่เป็นไรลอยกับลูกหนึ่งก็ถือว่าเป็นครอบครัวเหมือนกัน
IAMUFRIEND : จะลอยก็ลอยไป วันนี้ไม่กลับใช่ไหม
วุ้นชะงักเมื่ออ่านข้อความที่พ่อส่งมา เหลือบมองพี่หนึ่งที่กำลังวุ่นอยู่กับการจอดรถในที่จอดรถของทางวัด ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป
WUNWUN:( : ครับ
ทำไมพ่อถึงรู้วะเนี่ย
ว่าพี่แกจะต้องลากผมไปคอนโดต่อ
“ เอาลงๆ ถึงละ ”
“ ครับ ”
ผมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงมองหน้าคนในครอบครัวที่พ่อว่า
“ มองอะไร ยังไม่ชินกับหน้าพี่อีกเหรอ ”
พูดพร้อมยิ้มทะเล้น
พี่หนึ่งเพิ่งไปตัดผมมาใหม่ครับ จากหนุ่มทำงานแก่ๆ เซอร์ๆ กลายเป็นวัยรุ่นเลยครับ
“ พอๆ พี่ในวัดในวา ”
ผมถอนหายใจพลางลงจากรถ ทิ้งกระทงขนมปังสองอันที่ตั้งใจจะไว้ลอยหลังจากที่เที่ยวงานวัดใกล้บ้านเสร็จ
ทำไมถึงมา ?
เพราะพี่หนึ่งแกอยากโชว์ฝีมือการยิงตุ๊กตาครับ
บอกแม่นเหมือนจับวาง
ยิงสิบนัดได้สิบตัว
แต่เอาจริงๆ ผมไม่เคยเห็นในคอนโดพี่แกสักตัว
ผมกับพี่หนึ่งเดินทอดน่องไหลตามผู้คนที่ต่างพากันมาจับจ่ายใช้สอยเล่นสนุกกับเครื่องเล่นต่างๆ ที่ดูเหมือนยกมากจากสวนสนุกยังไงยังงั้น มีพวกของกินขายอยู่เต็มไปหมด ของเล่นก็เยอะ ของกินก็แยะ
หยุดกินก๋วยเตี๋ยวรองท้องไปบ้างจนมาหยุดที่ร้านยิงตุ๊กตาที่มีคนยืนเรียงเล็งตุ๊กตาเป็นแถบ
ก่อนหน้าผมกับพี่หนึ่งมีผู้ชายร่างหมีสวมที่คาดหูหมีหน้าโหดกำลังกำลังขะมักเขม้นกับการยิงปืนโดยมีผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าให้กำลังว่า “ สู้ๆ พี่ เอาให้หมดร้านๆ ”
ยังดีที่เจ้าของร้านแค่มองและยิ้มรับ
ไม่ยอมพูดอะไร
แต่ถ้าให้ผมเดาจริงๆ คงจะเป็นคำด่าแน่ถ้าหากเขาจะด่า
พี่หนึ่งจ่ายเงินไปยี่สิบเพื่อแลกกับกระสุนพลาสติกประมาณแปดอัน พี่เอาไปเสียบปลายกระบอกแล้วดึงกระบอกปืนด้วยท่าทางที่บอกได้เลยว่าโคตรเชี่ยว
“ ฝึกไว้จะไปยิงผมรึไง ? ”
วุ้นแหย่เล่น
“ ไว้ยิงคนที่จีบคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ เฉยๆ ”
คนหุ่นหมีข้างๆ กับกองเชียร์ถีงกับชะงักมือที่กำลังยิงเลยครับ แต่ก็แค่แป๊ปเดียวก็ยิงกันต่อ บนโต๊ะที่วางข้าวของมีตุ๊กตาไว้ปักเข็มหมุดอยู่ประมาณสี่ตัวกับน้ำส้มอีกเป็นแถบ
น้ำส้ม ?
ยี่ห้อนี่โคตรจะไม่อร่อยเลย
“ พี่หนึ่งอย่ายิงเอาน้ำส้มมานะเว้ย ผมไม่กินนะ ”
ผมเผลอทักในจังหวะที่ยิงพอดีทำให้กระสุนเคลื่อนไปนิดเลยเสียลูกฟรีๆ ไปเลยหนึ่งอัน
“ รอกอดตุ๊กตาดีกว่าวุ้น ”
หนึ่งไม่ว่าอะไรที่วุ้นมีส่วนทำให้ลูกพลาด ตั้งใจเล็งใหม่อีกรอบแทน กลั้นหายใจเมื่อใกล้จะกดยิง
ความสามารถสมัยมัธยมของผมมันหายไปไหนหมดวะเนี่ย
เมื่อก่อนนี่เจ้าของร้านมองซะไม่กล้าเล่น
ตอนนี้มันเปลี่ยนไป
ผมจะบอกว่าผมยิงไม่โดนเลยครับ
สงสัยเพราะทรงผมใหม่ล่ะมั้งครับ
ความสามารถมากมายที่เคยมีถึงได้หายไปหมด
ลำพังน้ำส้มยังไม่ได้กินเลยครับ
อย่าคาดหวังกับตุ๊กตา
หลังจากยิงไปเกือบหมดเหลืองอยู่สองนัดจึงลองให้วุ้นได้ลองยิงเล่นดูบ้าง
หนึ่งยิ้มแห้งๆ “ วุ้นลองรึเปล่า วันนี้สงสัยพี่จะฝีมือตก ตอนนี้เล่นอะไรก็มือไม้อ่อน ยิงไม่โดน ”
วุ้นไม่ได้พูดอะไรเหน็บพี่หนึ่ง
เพราะเข้าใจดีว่าไงพี่หนึ่งก็ต้องเสียเซลฟ์เหมือนกัน
วุ้นรับปืนมาเล่นพยายามเลียนแบบที่พี่หนึ่งเคยทำ
ชี้ปลายกระบอกไปที่ตุ๊กตาตัวอ้วนสีส้ม
“ พี่กานต์ๆ เอาตัวสีส้มนั่นเลย ! หน้ามันเหมือนแซนด์วิชแฮม ”
และตัวที่วุ้นเล็งก็ถูกสอยลงโดยพี่หมีข้างๆ อย่างแม่นยำ
วุ้นเลยได้แต่เปลี่ยนเป้าหมายใหม่แทน เป็นตัวสีฟ้า
พยายามตั้งสมาธิมากๆ
เห็นการยิงของคนอีกข้างที่ไม่ใช่พี่หมีคือการยื่นปืนเข้าไปใกล้ๆ แล้วยิง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นมีอะไรล้มสักตัว
ปัง
“ เฮ้ย ! ”
หนึ่งถึงกับอุทาน
เมื่อไอ้คนที่เพิ่งจับปืนยิงตุ๊กตาครั้งแรกนี่เก็บตุ๊กตากับน้ำส้มไปรวดเดียวสองอย่าง
พี่เจ้าของร้านหยิบมาวางตรงหน้าเหมือนกำลังให้กำลังใจ
วุ้นหันมายิ้มให้พี่หนึ่งกวนๆ เมื่อพอจับทางได้
ก่อนจะยิงใหม่อีกรอบ
ปัง
ได้ตัวสีดำสนิทมา
หนึ่งลอบกลืนน้ำลาย
ทำไมถึงได้แม่นขนาดนี้วะเนี่ย
อันตรายๆ
ถ้าอารมณ์ไม่ดี อย่าทำปืนลั่นใส่พี่เลยครับ วุ้น
วุ้นไม่ได้เล่นยิงตุ๊กตาต่อเพราะได้คนละตัวก็สามารถแบ่งกันได้อย่างเอกฉันท์คุ้มค่าเงินที่เสียไป เลยเดินกันต่อไปเรื่อยๆ เจอเกมสาวน้อยตกน้ำแต่เนื่องจากเห็นสีหน้าของสาวน้อยก็ไปเล่นไม่ลงเท่าไหร่
เสียงลำโพงขยายเสียงดังลั่นมาพร้อมกับเสียงพิธีกรที่พยายามพากย์การแข่งขันภายใต้เงามืดและแสงสลัว รถที่พยายามชนกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ต่อให้ไม่รู้จักกันก็สามารถชนให้กระเด็นหัวสั่นคลอนโดยไม่มีความผิด
หนึ่งที่ห่างหายจากการเดินงานวัดมานานรีบซื้อตั๋วทันที
“ 2 ใบ ? ”
วุ้นทวนมองพี่หนึ่ง
“ อืม คนละคันไง ”
หนึ่งยิ้มกวนๆ ตอบ
เหมือนกับว่าเป็นการประกาศสงคราม
เมื่อพิธีกรประกาศให้คนเดินเข้าไปจับจองรถ
วุ้นรีบชิงเข้าไปจองเลือกรถคันนอกสุดทันที
ส่วนพี่หนึ่งที่เข้าช้าได้คันที่อยู่ตรงหน้าวุ้นพอดี
เจอครอบครัวหมีๆ จอดอยู่ข้างๆ
ผู้ชายหน้าโหดเป็นคนขับส่วนผู้ชายที่หน้าอ่อนกว่าเป็นคนเหยียบคันเร่ง
// เริ่มครับ ! //
สิ้นเสียงประกาศ
รถของผมก็ถูกกระแทกทันที
ผมมองต้นเหตุที่คาดเดาได้ง่ายๆ เลยครับ
วุ้นที่รักยิ่งของผมนี่เอง
เดี๋ยวๆ เจอผมจัดหนักทั้งตอนนี้และตอนหน้าเลยครับ
ยิงปืนมันต้องใช้ความแม่นยำ
แต่ขับรถผมบอกเลยว่าผมถนัดว่ะ
ผมรีบหมุนพวงมาลัยเหยียบคันเร่งหนีวุ้น
เสียงเพลงจังหวะเร็วชวนให้เลือดในกายแตกพล่าน
ผมถูกชนบ้างนิดๆ หน่อยๆ ในระหว่างที่กำลังไล่ตามวุ้น
ตอนนี้วุ้นอยู่ตรงกลางครับ
บอกเลยตรงกลางนี้นรกแตก
ชนทุกทาง
วุ้นพยายามออกมาครับ สีหน้ายิ้มแย้ม
ผมเลยจัดการชนข้างๆ ทีเผลอ
แรงจนหัววุ้นโคลง
หันมาจ็องผมเขม็ง
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบ
ชนกับคนรู้จักนี่สนุกที่สุดแล้วครับ
ผมเผลอคลายความระวังตัวไปแปปนึง
“ เฮ้ย ! ”
ก่อนจะถูกชนแรงจนมึน
ผมสะบัดหัวเรียกสติมองไอ้คันที่ชนแล้วหนี
ครอบครัวหมีๆ !
สีหน้าคนขับนี่ยิ้มแป้นเลยครับแล้วคนข้างคนขับนี่ฮาแตกไปแล้ว
ได้ พี่หนึ่งไม่ยอมง่ายๆ หรอก
ยังไม่ทันได้จะเหยียบคันเร่ง
ก็ต้องหัวโคลงอีกรอบ
พวงมาลัยหมุนกันเลยทีเดียว
“ โห วุ้นคนกันเองก็ทำกันได้ลงคอ ”
ผมพูดพร้อมหัวเราะ
แต่เท้านี่เหยียบคันเร่งมิดเลยครับ
“ คนกันเองนี่แหละครับ สนุก ”
วุ้นพยายามหักเลี้ยวหนีผมจนชนคนนู้นคนนี่และอยู่กลางวงอีกรอบ
ผมนี่สนุกเลยครับ
เตรียมจะชนซ้ายอีกรอบ
แต่หางตาเหลือบไปเห็นครอบครัวหมีอยู่ใกล้ๆ กำลังถูกกักกันไม่ให้ไปต่อ
ไอ้หมีกับลูกหมี !!
ผมคิดอย่างอาฆาตเปลี่ยนเป้าหมายจะไปชนเต็มแรง
แต่ว่า
// ขอบคุณที่มาเล่นกันนะคร้าบ รอบต่อไปเชิญเลือกคันได้เลยครับ //
เลยได้แต่ต่อยพวงมาลัยเซ็งๆ
ไอ้ครอบครัวหมีเอ้ย...
การทอดน่องในงานวัดถูกจบไว้แค่ที่รถบั๊มอย่างอื่นอย่างการประกวดนางนพมาศ การขึ้นชิงช้าสวรรค์อะไรทำนองนั้นทั้งหนึ่งและวุ้นไม่ได้อยากเข้าร่วมเท่าไหร่เนื่องจากคนเยอะเต็มพิกัด กระทงที่ตั้งใจจะไปลอยที่อ่างเก็บน้ำก็พบว่ารถเยอะจนขยับไปไหนไม่ได้
สาเหตุที่ติดก็ไม่ใช่อะไร
ฝนที่ตกพรวดพราดไม่ดูวันเทศกาลสักนิด
สุดท้ายก็ถูกชดไปลอยวันพรุ่งนี้แทน
ที่บ่อปลาของพ่อมิตร....
“ ปีหน้าไว้ค่อยไปลอยกันที่ทะเลแล้วกัน ” หนึ่งเสนอพลางเคี้ยวขนมปังหงุบหงับ
“ ไม่เอาทะเล ” วุ้นขัดทันที
“ แล้วจะไปไหนดี พี่ลอยที่ไหนก็ได้ ”
“ ... บ้านผมไหม ปกติพ่อกับแม่จะลอยกันที่บ้านตลอด”
หนึ่งเลิกคิ้ว
“ ในบ่อปลาที่เราจะไปลอยกันพรุ่งนี้น่ะนะ ”
วุ้นหันไปมองทางอื่น
“ เปล่า ลอยออนไลน์เอา ”
“ ... ”
-------------------------------------------------
:katai5:
-
ฝนตกวันนี้5555
-
น่ารักกกกกก :pig4:
-
ดิฉันลอยที่ทะเล
-
:m20:
ที่บ้านวุ้นลอยออนไลน์~
ช่างเป็นคนยุคไซเบอร์อย่างแท้จริง 555555++
ขอบคุณนะค้า :D ชุ้บๆ
-
พี่หนึ่งกับไอ้ครอบครัวหมีสงสัยจะมีแค้นส่วนตัว
อุตส่าห์เล็งจะชนให้เต็มที่ดันหมดรอบพอดี :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เราลอยออนไลน์เหมือนกัน 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนพิเศษมาแบบฮาๆ พี่หนึ่ง กะ วุ้น ยังน่ารักเหมือนเดิม :impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักน้อวววว พี่หนึ่งมาตอนแรกๆ อย่างเข้มมมม ทั้งสองครอบครัวนี่ก็ฮามากกก เป็นนิยายหวานชื่นใจแห่งปีของเรา ชอบๆๆ
-
น่ารักกันจังเลยยยยย :o8:
-
:pig4:
-
ตอนพิเศษ : อ่อย
ช่วงปีใหม่ผมได้วันหยุดยาวครับหลังจากอ่วมมาทั้งปี
ผมหยุด
แต่ใช่ว่าวุ้นจะหยุดด้วยนะครับ
ผมอุตส่าห์รบเร้าให้หยุดบ้างก็ไม่ฟังครับ
ทำให้ผมต้องมานั่งเอื่อยในร้านครับ
ถามว่าเสียใจไหมที่ไม่ได้ใช้วันหยุดเป็นวันพิเศษกับคนพิเศษ
ตอบเลยว่า โคตรเสียใจ
แต่ไม่เป็นไรเพื่อวุ้นครับ
หนึ่งต้องยอม
เฮ้อ
ผมนั่งถอนหายใจเซ็งๆ
“ แค่ผมไม่หยุดด้วยเซ็งขนาดนั้นเชียว ”
วุ้นพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“ เซ็งดิ นานๆ ที่พี่หยุดแต่วุ้นไม่ยอมหยุด ”
หนึ่งหน้าบูด
“ หยุดทำไมช่วงนี้คนเข้าเยอะจะตาย ”
และสิ่งที่ยืนยันคือเสียงเปิดประตูร้านเข้ามาเพิ่ม
จากบูดเริ่มขมวดคิ้วทำให้ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
“ อย่าบอกว่างอน ? ตลกน่าพี่หนึ่ง ปิดร้านค่อยไปเที่ยวกันก็ได้ ”
“ ... ”
“ ว่าจะบอกคืนนี้ บอกตอนนี้ก็ได้ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ผมปิดร้านยาวถึงปีใหม่เลย ”
“ คืนนี้มาหาพี่ที่คอนโดแล้วกัน ”
หนึ่งผลุดลุกขึ้นเก็บกระเป๋าเตรียมจะกลับคอนโดก่อน
วุ้นสะดุ้ง
“ เฮ้ย พี่โกรธไรผมป่ะเนี่ย ”
หนึ่งยังตีหน้านิ่ง
“ ปวดหัวเฉยๆ พี่กลับก่อนแล้วกัน ”
จะปวดหัวหรือจะงอนอะไรก็ไม่ใช่ทั้งนั้น
พี่ไม่ใช่คนงี่เง่านะครับวุ้น
ก็แค่กลับไปนั่งคิดนอนคิดว่าจะทำอะไรดีรับปีใหม่
วุ้นมีสีหน้าลังเลเลือกไม่ถูกระหว่างจะตามพี่หนึ่งไปดีหรือจะเฝ้าร้านดี
อะไรของพี่แกวะเนี่ย
ตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งนู้นก็ไม่มีอะไรให้งอนกันอีกนะ
นี่งอนเรื่องผมไม่หยุดเหรอ
เอาไงดีวะ
คนในร้านก็เริ่มเยอะ
เกิดผมตามพี่หนึ่งไปได้โดนกัดคอพอดี
ถึงจะเป็นเจ้าของร้านก็เหอะ
ไว้ค่อยง้อพี่แกแล้วกัน
“ อือ เดี๋ยวผมตามไป ”
วุ้นพยักหน้าแกนๆ เพราะแก้ปัญหาได้ดีที่สุดแค่นี้
รอบนี้พี่หนึ่งเลยอารมณ์บูดของจริง
ไม่คิดจะรั้งกันเลยรึไงวุ้น ?
แต่บ่นมากไปก็เสียแผนครับ
กลับคอนโดดีกว่า
แอร์เย็นฉ่ำทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นทันควัน
สมองก็เหมือนจะแล่นกว่าปกติ
หนึ่งนอนเหยียดขาบนโซฟา
วุ้นมาคอนโดแบบนี้
ไม่รอดนายหนึ่งแน่นอน
หนึ่งเผลอยิ้มไม่รู้ตัว
เออ แต่จะว่าไป
ก็มีแต่ผมที่เป็นคนทำนี่หว่า
ถ้ารอบนี้ผมไม่ทำ
แล้วยั่วให้วุ้นทำดูล่ะ?
แค่คิดก็สนุกแล้ว
หนึ่งหัวเราะหึๆ คนเดียว
“ พี่หนึ่งหลับเหรอ ? ”
ผมถามพี่หนึ่งที่นอนกรนคร่อกบนโซฟา
โห
ไอ้เราก็รีบกลับมา
มาเจอพี่แกหลับรอ
เจริญมากครับ
ผมกลอกตาเซ็งๆ เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดจนออกมาก็ยังเห็นพี่หนึ่งหลับสบายเหมือนเดิมอยู่ดี
จะหลับลึกไปหน่อยละพี่หนึ่ง
ผมแกล้งดึงผ้าห่มที่ห่มอยู่ออกมาเพื่อให้พี่หนึ่งหนาวเล่น
แต่เป็นผมที่ต้องสะดุ้งแทน
เมื่อพี่แกใส่แค่ชั้นใน
จะไปอาบน้ำแต่เผลอหลับก่อนเหรอ ?
ผมเผลอหน้าแดง
“ เฮ้ย พี่ตื่นๆ ไปอาบน้ำไป ”
มือเขย่าให้ตื่นขึ้นมารับรู้ว่ากลับมาแล้วและควรตื่นได้แล้ว
“ อือออ ”
หนึ่งครางในลำคองัวเงียตื่นขึ้นมาพอเห็นหน้าวุ้นก็สะดุ้ง
นี่กูหลับรออีกแล้วเหรอ
ป่นปี้หมดล่ะ
แผนอ่อยวุ้น
พี่หนึ่งเซ็งครับ
ฮือๆ
“ แล้วพี่แก้ผ้าทำไมเนี่ย จะอาบน้ำก็รีบไปเดี๋ยวผมเอาชุดนอนให้ ”
มองว่าการอ่อยของพี่เป็นการอาบน้ำ
ขอบคุณครับ
วุ้น
หนึ่งยิ้มเหนื่อยๆ
“ พี่อาบแล้ว ”
วุ้นเลิกคิ้วมองพี่หนึ่ง
“ แล้วไม่ใส่ชุดนอนอ่ะพี่ จะห้าทุ่มแล้วนะ ”
ทำไมการอ่อยคนมันยากอย่างงี้วะ
หนึ่งหน้าบูดเป็นรอบที่สองของวัน
“ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ? ”
“ ก็ไม่นี่ ”
วุ้นส่ายหน้ายิ้มๆ
“ ถ้ารู้สึก ผมก็รู้สึกว่าพุงพี่เพิ่มว่ะ ฮ่าๆ ”
มันเป็นแค่คำหยอกล้อนะพี่หนึ่ง
อย่าคิดมากเลย
“ จะไปมีได้ไง ออกกำลังกายบ่อยจะตาย ”
ถึงปากจะว่าอย่างนั้น
แต่หนึ่งก็ยังอดรู้สึกท้อใจไม่ได้
หรือว่าการอ่อยควรหยุดแค่นี้
แล้วผมก็เริ่มอย่างปกติไปเลย
บางทีหนึ่งก็คิดนะ
ว่าทำไมวุ้นมันไม่รู้สักทีว่าพี่กำลังรออะไร
“ พี่แม่งก็คิดแต่เรื่องแบบนี้ ”
วุ้นหัวเราะเบาๆ
“ นอนกันเหอะพี่ พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวกัน ”
“ แต่พี่ไม่อยากนอน ”
หนึ่งนั่งนิ่งมองวุ้นตรงๆ
วุ้นหลบตาทำท่าจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น
“ พี่ใม่นอนตอนนี้งั้นผมนอนก่อนแล้วกัน ”
“ มะรืนก็ยังเที่ยวได้ ”
หนึ่งยิ้มพร้อมดึงแขนวุ้นไว้
“ เข้าใจนะวุ้น ”
วุ้นยิ้มแหยๆ หน้าแดง
“ พี่หายงอนผมแล้วเหรอ ”
“ จะงอนอีกรอบเพราะคนบางคน ไม่เข้าใจพี่สักทีเนี่ยแหละ ”
“ โหพี่ อาบน้ำแล้วนะ ”
“ อาบแล้วก็อาบอีกได้ ”
เป้าหมายไม่บรรลุไม่นอนครับ
คอนเซปต์พี่หนึ่งตอนนี้
หน้าวุ้นเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ
“ ไม่เบื่อรึไง อาทิตย์นี้ก็หลายรอบแล้วนะ ”
“ ถ้าเบื่อพี่คงไม่ชวนมาแต่แรกหรอกนะวุ้น ”
วุ้นชะงัก
ก็จริงของพี่แก
เบื่อคงไม่ชวน
แต่มันก็เขินนี่ให้ผมมาทำอะไรก็ไม่รู้
แล้วที่ทำอยู่นี่เหมือนกับรอให้ผมกินเลยนะ
แม่งจะบ้าเหรอวะ
โดนทำว่าอายแล้ว
นี่ต้องมาทำเอง
ฝันเหอะพี่หนึ่ง
ผมไม่กล้าว่ะตอนนี้
“ เริ่มหนาวละ รีบๆ ทำเหอะวุ้น พี่ว่า ”
ทำไมเหตุผลในการทำเรื่องแบบนี้มันดูไร้สาระจังวะ
วุ้นเริ่มคิดหนัก
พี่หนึ่งก็จ้องกดดันอยู่ได้
“ เออ ทำก็ทำ ”
เห็นแก่วันนี้ที่ไม่งอแงที่ร้านแล้วกัน
-----------------
อยู่ๆ ก็อยากเขียนผู้ชายอ่อยกัน
พี่หนึ่งนี่หลับรออีกละ 55555 ตอนนู้นก็หลับตอนนี้หลับ สงสัยชาร์ชพลัง :mew3:
ปล. เนื้อเรื่องอิงปีใหม่อีกแล้ววว ( อันนี้อ่านเล่นเนอะไม่เกี่ยวกับในเล่ม )
-
ฮาได้ตลอดนะพี่หนึ่ง
-
หนึ่งนี่มาฮาแบบมึนๆ 555 :hao6: :hao6: :hao6:
-
ค่อดแมน!!!
เออ ทำก็ทำ <<<
:hao7: :hao7: :hao7:
ความโรแมนติดอยุ่ที่ใดค้าพี่หนึ่ง/วุ้นน้อย?
-
เป็นการอ่อยที่ 55555
-
o13
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่หนึ่งจะขำไปไหนล่ะ 555
-
ชอบอะเรื่องนี้ ชอบวุ้นแลอบอุ่นดี อ่านแล้วแบบอมยิ้มตลอดเรื่องเรย ไม่สะดุด อยากให้มีเรื่อยๆ :o8: :-[ :impress2: :-[ :impress2: :o8:
-
พี่หนึ่งอ่อยอ่ะ น่ารักก คิดขึ้นพี่หมีจัง วกกลับไปอ่านดีกว่า
-
ทีหลังไม่ต้องอ่อยนะพี่หนึ่ง อยากก็บอกว่าอยากเลยแล้วกัน
-
อ่านรวดเดียวจบเลยจ้า
หวานมากๆๆๆ
พี่หนึ่งเปลี่ยนไปมาก
ชอบคุณพ่อมิตรที่สุด
น่ารักมากๆ จับคู่ให้ลูกเก่งสุดๆ
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ
-
ฮือชอบ วุ้นน่ารักพี่หนึ่งก็น่ารัก อบอุ่นๆ
-
ฮาหนึ่งมากอ่ะ เสี่ยขาาา 55555555
-
o13 o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ละมุนนน. ฟีลกู๊ดที่สุดดด
ชอบคุณพ่อมาก. 5555
-
อุตส่าห์อ่อย วุ้นดันอ่อยไม่ขึ้นซะงั้น :m20: :m20:
-
หนึ่ง ทำไมรั่ว ขอแบบตอนแรกได้ไหม 555
วุ้นอยู่ของวุ้นดีๆ คงดีกว่า
วุ้นตามไม่ทันใครเลย น่าสงสาร โดนแกล้งตลอด
ทุกคนชงหนึ่งหนักมากก บ้านนี้น่ารักดีค่ะ ฮาด้วย
-
แจ้งข่าวรวมเล่มค่า
ไม่คิดเลยว่าพี่หนึ่งจะได้มีหน้ามีตากับเขาจริงๆ ค่ะ 555 :o8: ภายในเล่มก็จะมีตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงเพิ่มมาอีกสองสามตอนค่ะ อย่างตอนพี่หนึ่งหึงวุ้นจนต้อง.. :z1: ? แล้วก็การ์ตูนเป็นแก๊กค่ะมีเฉพาะในรอบจองเท่านั้นค่ะ ♥
(https://upic.me/i/tc/13315518_1144907955561237_3241148201530235319_n.jpg) (http://upic.me/show/58593786)
รายละเอียดเพิ่มเติม :
https://www.facebook.com/onederwhy/photos/a.1143052249080141.1073741835.744491635602873/1144907955561237/?type=3&theater
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ :L2:
-
หน้าเวปยังไม่อัพเดทเรื่องนี้เลยอ้าาาาาาา
-
:m20: :m20: :m20:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องวุ้นน่ารัก
พี่หนึ่งก็ เหมือนจะเงียบแต่ความหื่นไม่เงียบนะครับ
:hao7: :hao7:
-
เตรียมจอง สิ้นเดือนนี้ละกัน เงินหมด ไม่มีตังค์
:monkeysad:
-
เอามาให้ดูบางส่วนค่ะ :o8:
(http://www.mx7.com/i/d37/HzG4I7.jpg) (http://www.mx7.com/view2/zhnfsDsqi2eVfC1O)
-
เอามาให้ดูบางส่วนค่ะ :o8:
(http://www.mx7.com/i/d37/HzG4I7.jpg) (http://www.mx7.com/view2/zhnfsDsqi2eVfC1O)
น้องวุ้นนนนนนนน
สารภาพว่ามะคืนนอนเที่ยงคืน นั่งรอคุณ Foggy Time เผื่อมีอัพเดท :ling1:
-
สนุกมากค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
วุ้นน่ารักจังงง
พี่หนึ่งนี่หลังๆเริ่มไม่เงียบละนะ5555
พ่อมิตรนี่แบบทำเอาเหวอไปเลยค่ะตอนต้นเรื่อง
ยกลูกใส่พานถวายสุดๆเลย5555
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ
-
วุ้นน่ารักกกกกกกกกกกกกกก :mew1:
-
:L1:
รสชาติละมุนละไม
o13 o13
-
ใครอยากได้วุ้นกับพี่หนึ่งไปครอบครอง ตามลิงค์นี้เลยค่ะ :hao7: :hao7:
http://www.blnovel-garden.com/home
(http://upic.me/i/p7/thumbnail_quietlove.jpg) (http://upic.me/show/60813041)
-
:pig4: :3123:น่ารัก และสนุกมากจร้า
-
โกรธวุ้นว่ะ ความรู้สึกไม่ใช่ของล้อเล่นนะเว้ยไอ้พี่หยึ่งก็เหมือนกัน :fire:
-
:m1: :m1: :m1:
-
:pig4:
-
:katai2-1: ดีต่อใจ เรื่องเรื่อยๆแต่ก็น่ารักเรื่อยๆ วุ้นขี้เกรงใจได้แฟนไม่รู้ตัว
-
o13. น่ารักไปเเล้วนะวุ้น
-
น่ารักดีค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คือเนื้อเรื่องโดยรวมน่ารักดีค่ะ น่าสนใจด้วย แต่บางช่วงบางตอนมันดูไร้เหตุผลไปนิดนึง โดยเฉพาะเริ่มๆ คืออยู่ดีๆพ่อก็เชื่อว่าเป็นแฟน อยู่ดีๆก็ให้ไปเที่ยวด้วยกัน คือเหตุผลรองรับดูหลักลอยไปนิดอ่ะค่ะ เริ่มต้นมันน่าจะมีความบังเอิญกว่านั้นที่ทำให้พ่อเข้าใจผิด มุมกล้องคิดว่าจูบกัน มีประตองโอบกอด หรือคำพูดให้เข้าใจผิดคิดไปไกล อะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ ย้ำอีกครั้งว่าเนื้อหาน่าสนใจมากเลยค่ะ นิสัยเงียบๆของทั้งคู่ก็ดูโอเค เราชอบนะคะ แต่ถ้าเสริมเหตุผลเข้าไปมากกว่านี้คงเพอเฟกเลย สู้ต่อไปนะคะ
-
วุ้น โคตรน่ารัก